သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.

txt
1
1
သိုင္းေလာကခရီးသည္ (Jin Kyubi)
Uီးစြာ မိက္ဆက္စကား Aနည္းငယ္ ေျပာပါရေစ။ ကြ်န္ေတာ္ ၉ တန္းေလာက္ ကတည္းက Aခု
တကၠသိုလ္ ေနာက္ဆံုးနွစ္ထိ သိုင္းစာAုပ္မ်ားကို စဲြစျဲြမဲျမဲ ဖတ္ခ့ပဲ ါတယ္ ကိုယတ္ ိုင္လည္း ေရးသားခ်င္တယ ္
ဒါေပမယ့္ တရုတ္လူမ်ိဳးမဟုတ္ေတာ့ သူတ႔ရို ဲ႕ ဓေလ့စရိုက္ေတြန႔ ဲ ေနရာေဒသေတကြ ို
မကြ်မ္းက်င္ဘူး ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္ပိုင္သိုင္းေလာကေလး ဖန္တီးယူလိုက္တယ္ ဇာတ္ေကာင္ေတြကိုေတာ့ ကိုယ္သိဖူး ဖ
တ္ဖူးတဲ့
သိုင္းစာAုပ္ထဲက နာမည္ေတြနဲ႕ တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ေလကိုေတာ့ ထြင္ထားတာေပါ့ ေခတ္ၾကီးကေတာ့ တရုတ္ေရွးပုံစံလ႔ ို ျမင္
ေယာင္လိုက္ပါ smile emoticon:-) ''ေလာကနတ္တန္ခိုးရွင္''ဆိုျပီး ထြင္ေရးထားတဲ့ ဇာတ္လမ္း တစ္ပုဒ္
ရိွတယ္ ေမွာ္ေတ ြ သိုင္းေတ ြ ေရာသမေနေတာ့ ၾကိဳက္မယ္မထင္လ႔ ို မတင္ရဲပါဘူး :-) ေတာင္းဆိုရင္ေတာ့ ေနာက္ပိုင္း
Aလ်U္းသင့္သလို တင္ေပးပါ့မယ္ ေျပာခ်င္တာက AခုစာAုပ္ထဲက ဟာေတကြ Aဒ့ဲ ီ ေခတ္ေနာက္ပိုင္း ႏွစ္ ၃၀၀၀ေ
က်ာ္မွာ
သိုင္းပညာေတ ြ ထြန္းကားျပီး သူတို႔ထက္စမြ ္းတ့ ဲ ေမွာ္သိုင္းေတ ြ
တိမ္ျမွဳပ္ေပ်ာက္ကယြ ္သြားတ့ ဲ ပုံစံန႔ ဲ စိတ္ကူးယU္ ေရးသားျခင္းျဖစ္ပါတယ္ ကဲဗ်ာ ေလရွည္သြားျပီ''
#သိုင္းေလာက ခရီးသည္ Aပိုင္း(၁)
လြန္ခ့ေဲ သာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက ကမၻာ့ေနရာေဒသAသီးသီးတငြ ္ တိုကပ္ ြဲမ်ား ေသြးေခ်ာင္းစီး ျဖစ္ပြားခ့သဲ ည္။
လူမသမာမ်ား ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ ၾကီးသူမ်ား၏ လက္ခ်က္ေၾကာင့္ Aျပစ္မ့ဲျပည္သမ
ူ ်ား
မတရားေသဆုံးခ့သဲ ည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပညာရွင္တစ္Uီးက ေမွာ္ပညာ
သိုင္းပညာရပ္မ်ားက့သဲ ို႔ Aစြမ္းထက္လသွ ည့္ ပညာရပ္မ်ား တီထြင္ကာ စစ္ပမဲြ ်ားကို ရပ္တံ့ခ့သဲ ည္။
ျပည္သူAာလုံးက တညီတညတြ ္ထ ဲ၎ကို Eကရာဇ္Aျဖစ္ တင္ေျမွာက္ခ့သဲ ည္။
''ေရႊဝါေရာင္နတ္မင္း''ဟု Aမည္တြင္ခ့သဲ ည္။ သူသည္ တစ္ခ်ိနက
္ ဒ႑ာရီနတ္ဘုရား သဖြယ္ထငရ္ ွားခ့ဲေသာ
တန္ခိုးရွင္ ရႊီလီမင္၏ Aဆက္Aႏြယ္ဟုလည္း ေျပာၾကသည္။

သ႔ိုေသာ္ ရီႊလီမင္မရိွေတာ့သည္မွာ နွစ္တစ္ေထာင္ေက်ာ္ ၾကာျမင့္ျပီျဖစ္သည္။ သူသည္

မေသဆံုးျခင္း၏ လ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ကို ရွာေတြ႕သြားျပီး ပညာရပ္Aားလံုး၏ဖခင္Aျဖစ္ လူAားလံုး၏ ရင္ထဲတြင္ ရွိေနသည္။
''ေရႊဝါေရာင္နတ္မင္း'' ဘြဲ႕ခံေသာ ရႊီက်န္းရန္သည္ သဘာဝတရားကို
Aေျခခသံ ည့္ ပညာရပ္မ်ားႏွင့္ သိုင္းပညာရပ္မ်ားကို တီထငြ ္ၾကံဆခ့သဲ ည္။
သူတီထြင္သမ်ွထဲတြင္ ''သဘာဝစြမ္းAား၇မ်ိဳး''က်င့္စU္သည္ လြန္စြာျမင့္မားလွသည္။ မီး ေရ ေျမ သစ္သား သတၱဳ
ေလနွင့္ မိုးၾကိဳးလ်ွပ္စစ္ ဟူသည့္ သဘာဝစြမ္းAား ၇မ်ိဳးကို Aေျခခံထားသည္။
မီး သည္ သတၳဳကို Aရည္ေပ်ာ္ေစနိုင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သတၳဳမ်ားကို ပံုသြင္း၍ လိုAပ္ေသာ ကိရိယာမ်ားကို ျပဳလုပ္နိုငျ္
ခင္းပင္။
သတၱဳ သည္ သစ္သားကို နိုင္နင္းသည္။ ဓားက သစ္ပင္ကိုခုတ္သည့ ္ Uပမာက့သဲ ို႔ပင္။
သစ္သားသည္ ေျမကိုနိုင္သည္။ ေျမမွ သစ္ပင္မ်ားထိုးေဖာက္ ထြက္လာပံုမွာ ထင္ရွားသည္။
Page 1
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
တစ္ဖန္ ေျမသည္ လွ်ပ္စစ္ ကို စုပ္ယူကာ ထိန္းခ်ဳပ္နိုင္နင္းသည္။
ေရသည္လညး္ မီးကို နိုင္သည္။ ထိုသ႔Aို ျပန္Aလွန္ထိန္းခ်ဳပ္နိုင္ၾကသည္။
ထ႔ျိုပင္ သီးျခားျဖစ္ေနသည့္ ေလႏွင့္ လ်ွပ္စစ္တို႔သည္လည္း Aျပန္Aလွန္ ပါဝင္ပတ္သက္ေနသည။္
မီး သည္ ေလကို နိုင္
ေလသည္ ေျမကို နိုင္
ေျမသည္ လွ်ပ္စစ္ကို ႏိုင္
လ်ွပ္စစ္သည္ ေရ ကို နိုင္
စသည္ျဖင့္ Aစြမ္းမ်ား Aျပန္Aလွန္ ထိန္းခ်ဳပ္ေနၾကသည္။
''ေရႊဝါေရာင္နတ္မင္း''က ထစို ြမ္းAား ၇မ်ိဳးကို Aေျခခံကာ Aတြင္းAားက်င့္စU္မ်ား သိုင္းကြက္မ်ားတီထြင္ခသ့ဲ ည္။
''မဟာမီးနဂါးလက္ဝါးသိုင္း''
''ေရခဲဝိညာU္Aတြင္းAား''
''မုနတ
္ ိုင္းနဂါးဓားသိုင္း''
''ေျမေလ်ွာက္ဝိဇၨာကိုယ္ေဖာ့ေျခလွမ္းသိုင္း''
''ရုကၡဇီဝ ပညာရပ္''
''ဓားလွံမတိုး သတၳဳကိုယ္ထည္က်င့္စU္''
''လ်ွပ္စစ္နဂါးလက္ေခ်ာင္းသိုင္း'' တ႔သို ည္ လြန္စြာျမင့္မားလွသည္။ ထ႔ျိုပင္ ယင္(Aမဓာတ္)ကို Aေျခခံသည့္
''ယမမင္းလက္ဝါးသိုင္း'' ''Aတြင္းAားစုပ္ပညာရပ္'' ''မရဏကၾကိဳး ဓားသိုင္း'' ''ကေဝလက္သည္းသိုငး္ ''
''ေမွာ္ဝင္စိတ္ညိွဳ႕''ပညာရပ္တ႔ကို ို တထီ ြင္ခ့သဲ ည္။ သို႔ေသာ္ တိုင္းျပည္မ်ား တိုက္ပြဲတငြ ္ ယင္းပညာရပ္မ်ားကို Aသုံးျပဳ
ေသာAခါ
လြန္စြာျပင္းထန္ ၾကမ္းၾကဳတ္လွသျဖင့္ စြန္႔လႊတက္ ာ ၎ပညာရပ္မ်ားကို ထိန္းခ်ဳပ္နုိင္သည့္ ''သဘာဝစြမ္းAား၇ မ်ိဳး'' ပ
ညာရပ္ကို
တထီ ြင္ခ့ဲျခင္းျဖစ္သည္။ သစၥာေဖာက္တပည့္တစ္ေယာက္က Aထက္ပါ ေAာက္လမ္းပညာရပ္ ၅မ်ိဳးပါ က်မ္းစာကို
ခိုးယူကာ Aစေဖ်ာက္သြားခ့သဲ ည္။ ''ေရႊဝါေရာင္နတ္မင္း'' လည္း သဘာဝစြမ္းAား၇မ်ိဳးက်င့္စU္ကို

Aေျခခံကာ AျခားAတြင္းAားက်င့္စU္မ်ား တထီ ြင္ၾကံဆခ့သဲ ည္။ တပည့္Aသီးသီးကိုလည္း သင္ၾကားလမ္းညႊန္ေပးခဲ့

သည္။
''သဘာဝစြမ္းAား၇ မ်ိဳး''က်င့္စU္ကိုမူ ထကို တ
္ န္ေသာသူ ရွာမေတ႔၍ြ တစ္ေနရာတြင္လ်ိဳ႕ဝွက္သိမ္းဆည္းခဲ့သည္။ ''မိစၧာ
၅မ်ိဳးက်င့္စU္''Aေၾကာင္းႏွင့ ္ ပတ္သက္၍ မည္သည့္သတင္းမွ ထပ္မံမၾကားရေတာ့ေပ။ ''ေရႊဝါေရာင္နတ္မင္း''သည္ ႏွစ္
၃၀၀
ထ ိ ေနထိုင္ခ့ဲသည္။ ရုကၡဇီဝက်င့္စU္ျဖင့္ Aသကဆ္ က္ရညွ ္နိုင္ေသာ္လည္း ေAာက္လမ္း ပညာရပ္ ၅မ်ိဳး၏
သတင္းကို ဆက္လက္၍ မၾကားရေတာ့သည္ကတစ္ေၾကာင္း ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟမ်ား
ဖုံးလႊမ္းေသာ လ႔ေူ လာကၾကီးကို စနြ ္႔လႊတသ္ ြားသည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ သူ၏တပည့သ္ ားေျမးျမစ္တို႔သည္ ကမၻာ့ေနရာ
Aသီးသီးသို႔သြားကာ ပညာရပ္မ်ားမ်ိဳးေစ့ခ်ေပးခ့သဲ ည္။ ''ေရႊဝါေရာင္နတ္မင္း''၏
Aတၳဳပၸတၱိမွာလည္း Aိပ္ယာဝင္ ပံုျပင္မ်ားသဖြယ္ တေျဖးေျဖး တိမ္ျမွဳပ္သြားသည္။
Page 2
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ေနာက္ထပ္နွစ္ေပါင္း ၁၀၀၀ ထပ္ၾကာေသာAခါ ေနရာAသီးသီးတြင္ သုငိ ္းပညာရပ္မ်ား ထြန္းကားခဲ့သည္။
လမ္းစU္မ်ားလည္းကျဲြပားခ့ဲသည္။ ေကာင္းသည့A္ ထကလ္ မ္းသိုင္းမ်ား ရိွသလို မေကာင္းမႈကို
Aေျခခံသည့္ ေAာက္လမ္းပညာရပ္မ်ားလည္း ေပၚထြန္းခ့ဲသည္။ သစ္တစ္ပင္မွ ခထဲြ ကြ ္လာေသာ
Aကိုင္းAခက္Aလက္မ်ားကဲ့သ႔ ို ပာြ းမ်ားစည္ပင္လာေသာ သိုင္းပညာရပ္မ်ားကို Aေျချပဳကာ သူသာသည္ ငါသာသ
ည္
ႏွင့္ ျငင္းခုံကာ လူသတ္ပြဲမ်ား Aၾကိမ္ၾကိမ္ျဖစ္ေပၚခ့သဲ ည္။ Aင္Aားၾကီးမား ထက္ျမက္ေသာသူက
Aသင္းAဖ႔ြဲမ်ားေထာင္ကာ ေကာင္းက်ိဳးေဆာင္ရြက္မႈမ်ား ရိွသကသ့ဲ ႔ ို ဂိုဏ္းAဖြဲ႕Aစည္းကို
Aားကိုး၍ မေကာင္းမႈကို Aားေပးေဆာင္ရြက္ေနသည့္ သူမ်ားလည္း ရွိေလသည္။
ယခင္တစ္စုတစ္စည္းထဲရိွေသာ နယ္ေျမ ၈ခုမွာ တိုင္းျပည္Aသီးသးီကြဲထကြ ္ခ့သဲ ည္။ ထိုAထတဲ ငြ ္ ခ်န္ဟူတိုင္းျပည္
သည္Aဓိက Aက်ဆုံးနွင့္ သိုင္းပညာရွင္မ်ား Aေပါမ်ားဆုံးျဖစ္သည္။
ထ႔Aို တူ ယ့ဟဲ ူတိုင္းျပည္ စင္းခ်ံဳးတိုင္းျပည္ မူဟြားတိုင္းျပည္ႏွင့္ ဇုလိုတငို ္းျပည္တို႔သည္ ခ်န္ဟူတိုင္းျပည္ကို Aေရွ႕
Aေနာက္ ေတာင္ ေျမာက္တို႔မွ ဝိုင္းရံထားသည္။ Aျခားနယ္ပယ္မ်ားမွာမူ တစ္သီးတစ္ျခားတည္ရွိေနသည္။
ခ်န္ဟူျပည္ သိုင္းေလာကသည္ကား စိတ္ဝင္စားဖြယ္မ်ားAတိႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ေနေလသည္။
®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®
မူဆူးျမိဳ႕။
ယင္းျမိဳ႕ေလးသည္ ခ်န္ဟူျပည္နယ္မွ Aတန္Aသင့္စည္းကားေသာ ျမိဳ႕ကေလးျဖစ္သည္။
စားေသာက္ဆိုင္ၾကီးမ်ား Aတန္Aသင့္ ရွိျပီး သိုင္းေလာကသားမ်ားႏွင့္လည္း စည္ကားလွသည္။
ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္။
တိတိက်က်ေျပာရလ်ွင္ Aဝတ္Aစားခပ္ႏြမ္းႏြမ္းႏွင့္ ၁၀ႏွစ္Aရြယ္ ခ်စ္ခင္စရာေကာင္းေသာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ျဖ
စ္သည္။
သူသည္ ေပါက္စီဆိုင္တစ္ခုေရွ႕တြင္ရပ္ကာ တစ္စံုတစ္ရာကို ခ်ီတံုခ်တံုစU္းစားေနဟန္တူသည္။
လက္ထဲတြင္ ၅ျပားတန္ေၾကြေစ့ေလး နွစ္ခုကို က်စ္က်စ္ပါေAာင္ ဆုပ္ကိုင္ထားသည္။
''ေကာင္ေလး ေပါက္စီကို Aလကားရမယ္မထင္န႔ ဲ မင္းလိုပုံစံန႔ ဲ ေပါက္စီတစ္လုံးေတာင္ ဝယ္နိုင္မယ္မထင္ဘူး''
''သြားစမ္း ''
မ်က္ႏွာထားဆိုးဆိုးႏွင့္ ဆိုင္ရွင္လူၾကီးက
ကေလးငယ္ကို Aထင္ေသးဟန္ျဖင့္ ႏွင္ထုတ္လိုက္သည္။
1
4
ေကာင္ေလးမွာ မေက်မနပ္ျဖစ္သြားသည္။
''ကြ်န္ေတာ့မွာ ပိုက္ဆံ ၁၀ ျပားရွိပါတယ္ဗ်။ Aလကားမယူပါဘူး ေပါက္စီေရာင္းပါ Uီးေလး''
ဆိုင္ရွင္လူၾကီးက မနက္ခင္းေစာေစာစီးစီး ေစ်းUီးထြက္မေရာင္းရ၍ စိတ္မၾကည္မလင္ျဖစ္ေနသည္။
ေကာင္ေလးကိုလည္း သူေတာင္းစားတစ္ေယာက္ဟု ယူဆေသာေၾကာင့္ မႏွစ္မျမိဳ႕ျဖစ္မိသည္။ ယခုတေလာ သူ႔ေပါက္စီ
ဆိုင္
Aေရာင္းပါးေနသည္။
Page 3
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ေပါက္စီက ၁၂ျပားကြ မင္းမွာ ၁၀ျပားပဲရွိတာ ေဝးေဝးသြားစမ္း''
ဆိုင္ရွင္က ၅ျပားသာတန္သည့္ ေပါက္စီကို ေစ်းတင္ျပီး လူငယ္ေကာင္ေလးကို Aတင္းႏွင္ထုတ္သည္။ ျဖတ္သြားျဖ
တ္လာAခ်ိဳ ႕
ကကကြ ္ၾကည့က္ ြက္ၾကည့လ္ ပု ္ေနသည္။ ေကာင္ေလးက Aံတစ္ခ်က္ၾကိတ္ကာ ဆိုင္ရွင္ကို စူးစူးစိုကစ္ ိုက္ ၾကည့္လို
က္သည္။
ဆိုင္ရွင္မွာ လူၾကီးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ေကာင္ေလး၏ Aၾကည့္ဒဏ္ေၾကာင့္ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားသလို
ခံစားရသည္။ သ႔ေို သာ္စိတ္တင္းျပီး လူငယ္ကို ႏွင္ထတု ္မည္Aျပဳ-
''က်ဳပက္ ို ေပါက္စီသုံးလုံး ေပးစမ္း ဆိုင္ရွင္''
ေAးစက္စက္ Aသံတစ္ခုကေျပာလိုက္သည္။
ဆိုင္ရွင္က ဘယ္Aခ်ိန္ကမွန္းမသိ ေရာက္လာေသာ Aသံရွင္ေၾကာင့္ထိတ္လန္႔သြားသည္။ Aသံရွင္သည္ ပါးသိုင္းေမႊး
မ်ားႏွင့္
Aသက္ ၄၀ေက်ာ္ Aရြယ္ရွိသူျဖစ္သည္။ လက္ထဲတြင္ ၄ေပေက်ာ္ရွိေသာ ကင္ဒိုဓားတစ္လက္ကို
ဘယ္လက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ထားသည္။ မ်က္ႏွာAမူAယာမွာ ေAးစက္စက္နွင့္
လ႔Aူ သကတ္ စ္ေခ်ာင္းကို ပုရြက္ဆိတတ္ စ္ေကာင္ေလာက္ပင္ တန္ဖိုးမထားသည့္ AေနAထားျဖစ္သည္။
''ရ...ရပါမယ္ ခင္ဗ်''
ဆိုင္ရွင္လူၾကီးက ထတိ လ္ န္႔သြားသည္။ သိုင္းေလာကသားမ်ားကိုေတာ့ သူပမာမခန္႔ မလုပ္ရဲ။ ထစ္ခနဲရိ ွ
လက္ျမန္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
''ရ...ရပါျပီခင္ဗ်ာ''
ဆိုင္ရွင္လူၾကီးက စကၠဴနွင့္ ေပါက္စီ ၃လံုးကို ထုတ္ပိုးေပးလိုက္သည္။
''ဘယ္ေလာက္က်လဲ''
ဓားကိုင္လူၾကီးက ေမးလိုက္သည္။ဆိုင္ရွင္ကလိမ္မေျပာရဲ။
''ဆယ့.္ ..ဆယ့င္ ါးျပားပါ လူၾကီးမင္း''
ဓားကိုင္လူၾကီးက သ႔Aူ က်ီႋရင္ဘက္ထဲမွ ၅ျပားတန္ Aေၾကြေစ့ ၃ ခုကို စားပြဲေပၚတင္ လိုကသ္ ည္။
ထ႔ိုေနာက္ ေငးေမာၾကည့္ေနေသာ ေကာင္ေလးကို ေပါက္စီထုပ္ႏွင့္ ေငြAေၾကြAိပ္တစ္ထုတ္ ေပးလိုက္သည္။ စကားတ
စ္ခြန္းမွ
မေျပာေတာ့ဘဲ ဆိုင္ရွင္ကို ေAးစက္စက္တစ္ခ်က္ၾကည့္ျပီး ခ်ာခနဲ ထြက္ခြာသြားသည္။
လူငယ္ေကာင္ေလးႏွင့္ ဆိုင္ရွင္မွာ ေငးေမာက်န္ခ့သဲ ည္။
ေကာင္ေလးသည္ ဆက္ေနလ်ွင္ ဆိုင္ရွင္နွင့္ Aခ်င္းမ်ားမည္စိုး၍ ေျပးထြက္သြားသည္။
ဆိုင္ရွင္က ေစာေစာကလူ သြားရာသို႔ မေက်မနပ္ၾကည့္ျပီး စားပြဲေပၚက Aေၾကြေစ့ကို သိမ္းမည္Aျပဳ-
1
5
''ဟင္''
ေတြ႕လိုက္ရေသာျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္သြားသည္။ Aေၾကြေစ့ ၃
ခုသည္ စားပြဲေပၚတြင္ နက္ရႈိင္းစြာ ေဖာက္ဝင္ေနေသာေၾကာင့္ပင္။
Page 4
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®
ရန္ေရွာင္ခ်ဴး...။
ေစာေစာက ေကာင္ေလး၏Aမည္ျဖစ္သည္။
သူသည္ ျမိဳ႕Aျပင္ ဇရပ္ပ်က္ေလးေပၚတြင္ ထိုင္ကာ ေပါက္စီ၃လံုးကို Aငမ္းမရ
စားေသာက္ေနသည္။ သူAစား မစားရသည္မွာ ၃ ရက္ခန္႔ပင္ ရွိေနျပီမဟုတ္လား။
ေစာေစာက ပိုက္ဆံAခ်ိဳ႕ႏွင့္ ေပါက္စီေပးသြားေသာ လူၾကီးကို ေက်းဇူးတင္မိသည္။
''ေလာကၾကီးမွာ ဒီလိုလူေကာင္းေတြ ရွိေသးပါလား လူေတြဟာ ခ်မ္းသာ ဆင္းရဲမႈကိုလိုက္ျပီး ဘာလို႔ Aဆင့္Aတန္း
ခြဲျခားရတာလဲ''
ရန္ေရွာင္ခ်ဴးက ေရ႐ြတ္ေျပာလိုက္သည္။ သူ၏ စကားသည္ Aသက္Aရြယ္နွင့္ မလိုက္ေAာင္ ေလးနက္ေနသည္။ သူ
သည္
Aေျခေနမ့တဲ စ္ေယာက္ မဟတု ္ပါေခ်။ ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝေသာ မ်ိဳးရိုးမွ ဆင္းသက္လာသူျဖစ္သည္။ ယခင္တစ္လေလာ
က္က
AေျခAေနနွင့္ ယခုAေျခAေန ယွU္ၾကည့္ပါက မိုးနဲ႔ေျမ ပုရြက္ဆိတ္နွင့္ ဆင္ပမာ ကြာျခားလွသည္။ သူ၏ စိတ္AစU္တြ
င္
Aတိတ္ကျဖစ္ရပ္ကို Aမွတ္ရလာသည္။
ရန္ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စစ္လို ျမိဳ႕ရွိ ''သူရဲေကာင္း၃ ေဖာ္'' Aာမခံဌာနပိုင္ရွင္ ရန္ထင္းရႈ၏ သားငယ္ျဖစ္သည္။
ရန္ထင္းရႈတြင္ Aသက္၁၈ႏွစ္Aရြယ္သမီးေခ်ာ ရန္ေရွာင္းဟူ ႏွင့္ Aသက္ ၁၀ ႏွစ္Aရြယ္ သားငယ္ ရန္ေရွာင္ခ်ဴး တို႔ရွိသ
ည္။
ဇနီးျဖစ္သူမွာ ေရွာင္ခ်ဴးေလးကိုေမြးျပီး မီးတြင္းထဲတြင္ ဆုံးပါးခဲ့သည္။
ရန္ထင္းရႈသည္ နယ္နယ္ရရ မဟုတ္။ လ်ွပ္စီးဓားသိုင္းသမားၾကီး ဟန္ခ်ံဳး၏ တပည့္ရင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။
ဆရာၾကီးဟန္ခ်ံဳးသည္ လက္ရွိသိုင္းေလာက ထိပ္သီး ၁၀ ေယာက္စာရင္းတြင္ နံပါတ္ ၈ ေနရာျဖစ္သည္။
ထ႔ိုေၾကာင့္ ဆရာ့ေျခရာမီေသာ ရန္ထင္းရႈမွာလည္း တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္တြင္
ဟန္ခ်ံဳးထက္ပင္ သာလြန္သည့္ ဓားသမားျဖစ္မည္ဟု သငို ္းေလာကသားမ်ားက ထင္ေၾကးေပးခ့သဲ ည္။
သ႔ိုေသာ္...သို႔ေသာ္။
ကံၾကမၼာသည္ ဆန္းၾကယ္လွသည္။ ''လွံထမ္းလာတာျမင္သည္ ကံထမ္းလာတာမျမင္''ဟူသည့္ စကားAတိုင္း ရန္ထင္း
ရႈ
Aတကြ ္ ျဂိဳဟ္ဆိုးဝင္ခ့သဲ ည္။
ထိုေန႔က...။
''ရန္စံAိမ္ေတာ္'' သည္ စစ္လိုျမိဳ႕ရွိ''သူရဲေကာင္း ၃ ေဖာ္''Aာမခံဌာနပိုင္ရွင္ ရန္ထင္းရႈ၏ စံAိမ္ျဖစ္သည္။
သူသည္သားသမီးႏွစ္ေယာက္ႏွင့္Aတူ ေနထိုင္၍ ႏြမ္းပါးေသာ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းမ်ားကိုပါ ေခၚယူေကြ်းေမြး
ေစာင့္ေရွာက္ထားသည္။ စစ္လိုျမိဳ႕သားAားလုံးသည္ ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝျပီး ေပးAကမ္းရက္ေရာေသာ ရန္ထင္းရႈကို
ခ်စ္ခင္ေလးစားၾကသည္။ ျမိဳ႕ထဲေတြ႕လ်ွင္လည္း သူေဌးရန္ဟုေခၚ၍ တေလးတစား ေနရာေပးၾကသည္ ။
ေငြေၾကးခ်မ္းသာမႈေၾကာင့္ မဟုတ္ေပ။ ေျဖာင့္မတ္တည္ၾကည္ေသာ စိတ္ထားေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
1
Page 5
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
6
''ဟိတ္''
မာန္သြင္း ေAာ္သံနွင့္Aတူ မိန္းမပ်ိဳေလးတစ္ေယာက္က လွပေသသပ္ေသာ
ဓားသိုင္းကို Uယ်ာU္တစ္ခုထဲတြင္ ေလ့က်င့္ေနသည္။
မိန္းမပ်ိဳေလးက Aနီးရွိပန္းပင္မွ ကိုင္းငယ္တစ္ခုကို ခုတ္ပိုင္းျပီး ထိုကိုင္းငယ္ေျမသို႔မက်မီ လ်င္ျမန္စြာခုတ္ပိုင္းလိုက္သ
ည္။
ဓားေရာင္တစ္ခ်က္လက္သြားျပီး သစ္ကုင
ိ ္းငယ္မွာAပိုင္း၄ခု ျဖစ္သြားျပီး ထူးျခားစြာပင္ ကိုင္းငယ္မွ ပန္းပြင့္
၄ပြင့္သည္ စတုရန္းကဲ့သို႔ ေထာင့္ ၄ေထာင့္ေနရာတြင္ ညီညီညာညာ ေျမေပၚက်သြားသည္။ ထိုစU္...။
''ေျဖာင္း...ေျဖာင္း...ေျဖာင္း''
ရုတ္တရက္ လက္ခုပ္တီးသံ ၃ ခ်က္ထြက္ေပၚလာသည္။
''သမီးရဲ႕ လ်ွပ္စီးျမန္ ဓား ၃ ခ်က္မွာ ဟာကြက္မရွိေတာ့ဘူး ဒါေပမယ့္ ဒီထက္ကြ်မ္းက်င္ဖို႔လိုေသးတယ္ကြဲ႕''
''ဟတု ္က ့ဲ ေဖေဖ ဒါန႔ ဲ ေမာင္ေလး ေရွာင္ခ်ဴးေရာ ''
ရန္ထင္းရႈက တစ္ခ်က္ျပံဳးလိုက္ျပီး-
''သမီးေမာင္ကေတာ့ ထံုးစံAတိုင္း စာဖတ္ခန္းထဲမွာ Aားတိုင္း စာေပပဲဖတ္ေနတယ္ ၾကီးလာရင္
နန္းတြင္းပညာရိွလုပ္မယ္န႔တဲ ူတယ္''
မိန္းမေခ်ာေလး ရန္ေရွာင္းဟူက လွပစြာျပံဳးလိုက္ကာ-
''ေဖေဖ့သားငယ္ ကလည္းစာဂ်ပိုးေလး သမီးသြားေနာက္လိုက္Uီးမယ္''
ရန္ေရွာင္းဟူက ေျပာေျပာဆိုဆို လွစ္ခနဲေျပးသြားသည္။
ရန္ထင္းရႈက ေရွာင္းဟူထြက္သြားရာသို႔ သေဘာက်စြာျပံဳး၍ ၾကည့္ေနမိသည္။
သားငယ္ႏွင့္သမီးၾကီးသည္ ဝါသနာမတူေသာ္လည္း သံေယာဇU္ၾကီးမားၾကသည္။
ေရွာင္းဟူက မိန္းကေလးျဖစ္ေသာ္လည္း သိုင္းပညာရပ္ကို ခံုမင္သည္။ ေယာက္်ားေလးျဖစ္ပါက
မ်ားစြာAားကိုးရမည္ျဖစ္သည္။ သားငယ္ ေရွာင္ခ်ဴးကမူ ၅ႏွစ္Aရြယ္ ကတည္းက စာေပပညာကိုသာ Aျခားသူမ်ားထ
က္
စိတ္ဝင္စားခ့ဲသည္။ နားမလည္သည္မ်ားကိုလည္း ဖခင္Aားေသခ်ာေမးျမန္းသည္။ Aသက္Aရြယ္ႏွင့္
မလိုက္ေAာင္ပင္ AေတြးAေခၚေကာင္းလွသည္။ တစ္ခါက ကၾကီးခေခြး စသည့္ Aကၡရာ ဗ်ည္း ၃၃ လံုးတြင္
ကငယ္ Aဘယ္ေၾကာင့္မပါသနည္းဟု ေမးျခင္းျဖစ္သည္။ မည္သူမွေတာ္ရုံ မစU္းစားမိေသာ
Aခ်က္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ Aားလံုးသေဘာက်သြားသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးက Aေၾကာင္းျပခ်က္ေပးသည္။
Aတန္းစာေပ သင္ၾကားရာတြင္ ဂငယ္ ရိွသလို ဃၾကီးရိသွ ည္။ ထို႔Aတူ နငယ္ရိွသလို ဏၾကီးရိွသည္။ လရိွသလ ို ဠၾကီး
ရိွသည္။
ကၾကီးရွိျပီး ကငယ္မရွိသည္မွာ ယုတ္တိမရွိ ဗ်ည္းAကၡရာ ၃၄ လံုး ရွိသင့္သည္ဟုေျပာသည္။
ထိုစကားေၾကာင့္ Aားလံုးပြဲက်သြားသည္။ ေရွာင္ခ်ဴး၏ AေတြးAေခၚ ေကာင္းပံုကိုလည္းခ်ီးက်ဴးမိသည္။
''Aင္း...ငါ့သားေလးက သိုင္းပညာရွင္တစ္ေယာက္ မျဖစ္နိုင္ေပမယ့္ ေက်ာ္ၾကားတဲ့
စာေပသမားတစ္ေယာက္ေတာ့ ျဖစ္နိုင္တယ္ ညီမ လင္းAာရယ္ မင္းတမလြန္ကေန စိတ္သာခ်ေနပါေတာ့''
ရန္ထင္းရႈက ဇနီးသည္ကို သတိရတမ္းတကာ တီတိုး ေျပာလိုက္သည္။…. ထိုAခိုက္...။
Page 6
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''သခင္ၾကီး...သခင္ၾကီး Eည့္သည္လာေနပါတယ္''
1
7
Aိမ္ထိန္းၾကီးခ်န္က ခပ္သုတ္သုတ္ဝင္လာျပီးေျပာသည္။
''ေၾသာ္...ေAး...Aလုပ္ကိစၥ ထင္တယ္ Eည့ခ္ န္းကို ဖိတ္ေခၚလိုက္ပါ''
''ဟတု ္က့ပဲ ါ...သခင္ၾကီး''
Aိမ္ထိန္းၾကီးခ်န္က Uီးညြတ္AရိုAေသေပးျပီး စံAိမ္ျပင္သ႔ ို ထြက္ခြာသြားေလသည္။
#သုငိ ္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၂)
ရန္ထင္းရႈသည္ Eည့္သညတ္ စ္ေယာက္ႏွင့္ သီးသန္႔Aခန္းတြင္ ေတြ႕ဆုေံ ဆြးေႏြးေနသည္။Eည့္သည္ပုဂိၢဳလ္သည္
Aသက္ ၅၀ Aရြယ္ရွိျပီး တည္ၾကည္ခန္႔ညားေသာ Uပဓိရုပ္ ပိုင္ရွင္ျဖစ္သည္။ သူ႔Aနီးတြင္ Aသက္ ၃၀ Aရြယ္
Aမႊာျဖစ္ဟန္တူသည့ ္ ရုပ္ခ်င္းခြ်တ္စြပ္တေူ သာ သက္ေတာ္ေစာင့္ႏွစ္ေယာက္က ဘယည္ ာ ရပ္ေစာင့္ေနသည္။
ရန္ထင္းရႈသည္ Eည့္သည္ျဖစ္သူကို တေလးတစား ဆက္ဆံေနသည္။
''နယ္စားၾကီး ဟူကယို ္တိုင္ Aလုပ္Aပ္ဖို႔ ခိုင္းေစတ့ဲAတကြ ္ ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳး ဂုဏ္ယူမိပါတယ္...ဒါေပမယ့္...ဒီကိစၥက
ၾကီးေလးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳး တာဝန္မေက်မွာ စိုးရံ႕ြ မိပါတယ္
သိုင္းေလာကမွာ ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳးထက္ Aစြမ္းAစၾကီးတ့သဲ ူေတ ြ ရိွပါေသးတယ္ ကယို ္ရံေတာ္ၾကီးက်ဴး''
ရန္ထင္းရႈက ယU္ေက်းပ်ဴငွာစြာ ျငင္းပယ္လိုကသ္ ည္။ကိုယ္ရံေတာ္က်ဴးဆိုသည့လ္ ူက သက္ျပင္းခ်ကာ-
''သိုင္းေလာကမွာ မိတ္ေဆြၾကီးရဲ႕ဓားပညာက ေက်ာ္ေစာလွေပတယ္ ေနာက္ျပီးေတာ့ 'တရားရွင္ဓားသမား'လို႔
ဘြဲ႕ေပးခံရတာ ေတာ္ရုံAရည္Aခ်င္းမဟုတပ္ ါဘူး မိတ္ေဆထြ က္ သာလြန္တ့ ဲ ပညာရွင္ေတြရိွေပမယ့ ္ မိတ္ေဆြၾကီးလို
သိုင္းပညာေရာ Aက်င့္သိကၡာပိုင္းမွာပါ ျပည့္စုံတ့လဲ ူမ်ိဳးကို ေတ႕ြ ဖို႔ဆိုတာ ေကာက္ရိုးပုံ Aပ္ရွာရသလို မလြယ္ကူပါဘးူ
''
ကယို ္ရံေတာ္ၾကီးက်ဴးက စကားကိုလိမၼာပါးနပ္စြာ သုံးႏႈန္းေျပာဆိုလုကိ ္သည္။ ရန္ထင္းရႈမွာ မျငင္းနိုင္ေAာင္ျဖစ္ေနသ
ည္။
ပို႔ေဆာင္ခAေနျဖင့္ စရံေင ြ ေရႊဒဂၤါး ၁၀၀၀ ထည့ထ္ ားသည့္ ေသတၱာပင္ စားပြဲေပၚတြင္တင္ထားသည္။ ပို႔ေဆာင္မႈ
ေAာင္ျမင္ပါက ဆကလ္ က၍္ ခ်ီးျမွင့္Uီးမည္ျဖစ္သည္။ တာဝန္ေပးAပ္သည့္ ပစၥည္းကို မင္းၾကီးနန္းစိုက္သည့ ္
ခ်န္ဟူျပည္Aလယ္ပိုင္း က်န္းတုန္းျမိဳ႕သို႔ ပို႔ေဆာင္ရမည္ျဖစ္သည္။ ပို႔ေဆာင္ရမည့္ပစၥည္းမွာ Aလ်ား၃ေပ Aနံ
၅လက္မႏွင့္ ထုထည္ ၃လက္မရွိေသာ ေသတၱာရွည္ေလးႏွင့္ Aလ်ား Aနံ Aျမင့္ ၈လက္မစီရွိေသာ
သလံ ိုလို ေက်ာက္လိုလိုႏွင့္ မာေက်ာေသာ ေလးေထာင့္ Aံစာတုံးပုံက့သဲ ႔ ို ေသတၱာ တစ္လုံးျဖစ္သည္။
ပို႔ေဆာင္ခမွာ ၾကီးေလးလွသျဖင့္ လက္မခံဝံ့ေAာင္ျဖစ္ေနသည္။ သ႔ဘူ ဝတစ္ေလ်ွာက္လုံး
ပစၥည္းပို႔ေဆာင္ရာတြင္ Aာဏာပိုင္မ်ားနွင့္ ပတ္သက္မႈမရိွခ့ဲ။ ယခု နယ္စားၾကီးဟူရင္ခ်ံဳးကိုယ္တိုင္ ကယို ္ရံေတာ္က်ဴးကို
ေစလႊတ္၍ Aလုပ္Aပ္ေစခ့ဲသည္။
''ဟူး.....''
ရန္ထင္းရႈက ေလပူတစ္ခ်က္မႈတ္ထုတ္လိုက္ျပီး-
''ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳး Aစြမ္းကုန္ၾကိဳးစားေဆာင္ရြက္ပါ့မယ္''ဟု ကတိေပးလိုက္သည္။
ထိုAခါမွ ကိုယ္ရံေတာ္က်ဴးလည္း စိတ္ေAးသြားပံုရသည္။
Page 7
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ပို႔ေဆာင္ရမယ့ ္ ပစၥည္းက ဘာမ်ားလ ဲ လူၾကီးမင္း ကြ်န္ေတာ္ေမးတာ စိတ္မရိွပါန႔ ဲ Aာမခံဌာနရဲ႕ စည္းမ်ည္းAရမို႔လို႔ပါ
''
ရန္ထင္းရႈ၏ Aေမးစကားၾကားမွ ကိုယ္ရံေတာ္က်ဴးက သတိရသြားျပီး-
1
8
''ေၾသာ္...ဟုတေ္ ပသားပ.ဲ ..က်ဳပ္ေမ့ေနတာ က်င္းလုန႔ ဲ က်င္းယု''
ကယို ္ရံေတာ္က်ဴးက ရန္ထင္းရႈစကားကို ျပန္ေျဖျပီး တဆကတ္ ည္း သ႔တူ ပည့္နွစ္ေယာက္ကို Aမိန္႔ေပးလိုက္သည္။
''မင္းတို႔စံAိမ္Aျပင္ ရထားလုံးနားသြားေစာင့္ျပီး ေနာက္ေယာင္ခံလိုကလ္ ာတသ့ဲ ူ ရိွမရိွေသခ်ာ ေစာင့္ၾကည့္ေန''
''ဟတု ္က ့ဲ ကယို ္ရံေတာ္မွဴးၾကီး'' က်င္းလုႏွင့္ က်င္းယုတို႔က Aဆင့ျ္မင့္ သိုင္းသမားပီပီ ေပါ့ပါးဖ်တ္လတ္စာြ ျဖင့္
ထြက္ခြာသြားသည္။
ကိုယရ
္ ံေတာ္ႏွစ္ေယာက္ ထြက္ခြာသြားမွ ကိုယ္ရံေတာ္က်ဴးက Aက်ႋီAိပ္ထဲ သိမ္းထားေသာ ေသာ့တစ္ေခ်ာင္း
ကို ထုတ္ယူလိုက္သည္။
ရန္ထင္းရႈက ကိုယ္ရံေတာ္ နွစ္ေယာက္ကိုပင္ မျပဘဲေရွာင္ခိုင္းသည့္Aတြက္ ေသတၱာထဲမွ
ပစၥည္းသည္ မည္မ်ွတန္ဖိုးၾကီးလွသည္ကို စိတ္ဝင္စားမိလာသည္။
ကိုယ္ရံေတာ္က်ဴးက ၃ ေပ ရွည္ေသာေသတၱာကို ေသာ့ျဖင့္ဖြင့္လိုက္သည္။
ထ႔ိုေနာက္ေသတၱာထဲမွ AရိုးAသြား ၃ ေပခန္႔ရိွေသာ နွစ္ဖက္သြားဓားကို ထတု ယ္ ူလကို ္သည္။ ဓားရိုးသည္
တန္ဖိုးၾကီးေက်ာက္ျဖဴသားနွင့္ ျပဳလုပ္ထားသည္။ ဓားAိမ္မွာမူ ေရႊကြပ္ထားျပီး ပတၱျမားျဖင့္ စီျခယ္ထားရာ
မီးေတာက္ ေလာင္သည့္ႏွယ္ရိွေနသည္။ ထ႔ျိုပင္ ဓားAိမ္တြင္
''မီးမုန္တိုင္းဓား''ဟု ေရႊAစစ္ျဖင့္ ေဖာင္းၾကြစာလံုး ေရးသားထားေလသည္။
''ဟာ...ဒါ...ဒါ...တိမ္ျဖဴတမန္ေတာ္ Aမွတ္(၁) ရဲ႕ဂႏၲဝင္တိုက္ပြဲဝင္ဓားပဲ ဒါ...ဒါ...Aစစ္ပဲလား''
ရန္ထင္းရႈ၏ ေလသံတြင္ တုန္လႈပ္မႈမ်ားပါဝင္ေနသည္။
ကိုယ္ရံေတာ္က်ဴးက ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္ကာ-
''ဟတု ္တယ္...ဒါAစစ္ပါဘ ဲ Aမွတ္မထင္ နယ္စားၾကီးက်ဴးက ေတာကစားထြက္ရင္း ေရွးေဟာင္းဘုရားပ်က္တစ္ခုက
ေတြ႕ခ့တဲ ာ
သလူ ည္းနဂိုေတြ႕ခါစကေတာ့ မယုံၾကည္ခ့ဲဘူး လက္ေတြ႕စစ္ေဆးၾကည့မ္ ွ ယုံၾကည္သြားတယ္
ဒီAေၾကာင္းကိုေတာ့ လူAနည္းစုပဲသိတယ္ သတိ လ့ဲ ူေတြကလို ည္း သစၥာေရေသာက္ျပီး သတင္းကိုလ်ိဳ႕ဝွက္ထားခိုင္း
တယ္ A ဲ
Aံစာတုံးလို ေသတၱာကေတာ့ ဘယလ္ ိုမွ ဖ်က္ဆီးမရဘူး ဒါေပမယ့္''မီးမုန္တိုင္းဓား''န႔ဲဆိုရင္ေတာ့ Aသာေလး ဖ်က္ဆီး
နိုင္မွာပ'ဲ '
ကိုယ္ရံေတာ္က်ဴးက ေခတၱနားျပီးဆက္ေျပာသည္။
''က်ဳပ္တို႔ကေလးဘဝ ကတည္းက ''ရီႊလီမင္''န႔ပဲ တ္သက္ျပီး ဒ႑ာရီလိုလို ၾကားခ့ရဲ တယ္ သ႔ရူ ဲ႕ နံပါတ္ ၁ တိမ္ျဖဴတမန္
ေတာ္ရဲ႕
စမြ ္းAားန႔ဲပညာရပ္ေတြက တမန္ေတာ္ Aျခား ၉ ေယာက္ထက္သာလြန္တယလ္ ႔ေို ျပာၾကတယ္ တမန္ေတာ္ထဲမွာ
Aမွတ္ ၁၀ ျဖစ္တ့ ဲ ဟသၤာမဓားရွင္ လိန္လင္က ေရႊဝါေရာင္နတ္မင္းန႔ ဲ Aဆင့္တူရိွတယလ္ ႔ေို ျပာၾကတယ္ Aမွတ္(၁)
Page 8
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
တမန္ေတာ္ဆိုရင္ စU္းစားသာ ၾကည့္ေပေတာ့ ဒီကိစၥေတကြ နွစ္ေပါင္း ၃၀၀၀ ေက်ာ္ၾကာခ့ပဲ ါျပီ Aခုပုံျပင္ကေန
Aသက္ဝင္လာျပီ နယ္စားၾကီးက်ဴးကေတာ့ မင္းၾကီးနဲ႔သာထိုကတ္ န္လ႔ ို Aခုလိုက်ဳပ္ကို လူၾကီးမင္းထံ ပို႔ေဆာင္ခိုင္းတာ
ျဖစ္တယ္''
ဟူ၍ ကိုယ္ရံေတာ္က်ဴးက ရွည္လ်ားစြာ ရွင္းျပလိုက္သည္။ရန္ထင္းရႈမာွ စကားမေျပာနိုင္ဘဲျဖစ္ေနသည္။ ျပီးမွ-
''ကြ်န္ေတာ္ဓားကို စစ္ေဆးပါရေစ'' ဟုေျပာလိုက္သည္။
''ရပါတယ္...စိတ္ၾကိဳက္စစ္ေဆးပါ''
ရနထ္ င္းရႈက ကိုယ္ရံေတာ္က်ဴးထံမွ ဓားကို လက္နွစ္ဖက္ျဖင့္ လွမ္းယူလိုကသ္ ည္။ ထ႔ေို နာက္
ဓားကို ဓားဖံုးမွ ခပ္ေျဖးေျဖးဆြဲထုတ္လိုက္သည္။
1
9
သ႔တူ ကယို ္လုးံ ၾကီးမားေသာ စြမ္းAားတစ္ခု ဝင္ေရာက္လာသည္ဟု ခစံ ားရသည္။
''ရႊင္...ရွလင္''
ဓားကို ဓားAိမ္မွ ဆြဲထုတ္လိုက္သည္ႏွင့္ ယင္းAသံထြက္ေပၚလာသည္။
စူးရွေသာAသံေၾကာင့္ ကိုယ္ရံေတာ္က်ဴးပင္ နားနွစ္ဖက္ကို ပိတ္ထားရသည္။
ရန္ထင္းရႈက လ်ွပ္စီးျမန္ဓား ၃ ခ်က္ကို ကြ်မ္းက်င္စြာ ကစားျပီး ေဝွ႔ယမ္းလိုက္သည္။
''ရႊီး...''
''ဝုန္း''
Aမ်ားAျမင္တြင္ ဓားခ်က္တစ္ခ်က္ထဲထုတ္လိုက္သည္ဟု ထင္ရေသာ္လည္း Aမွန္တကယ္တြင္မူ ၃
ခ်က္ထုတ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
ဓားကိုယ္ထည္မွ မီးေတာက္ေလလိႈင္းမ်ား ထြက္ေပၚလာျပီး ခပ္လွမ္းလွမ္း ရွိ Aလွထားေသာ
ပန္းပင္ေလးပင္ မီးေလာင္ျပာက်ကာ ပန္းAိုးမွာ Aစိတ္စိတ္ Aမႊမႊ ကြဲေၾကပ်က္စီးသြားသည္။
''ေကာင္းလိုက္တ့ဓဲ ားသိုင္း''
''ေကာင္းလိုကတ
္ ့ဓဲ ားပဲ''
ကိုယ္ရံေတာ္က်ဴးနွင့္ ရန္ထင္းရႈတို႔ ျပိဳင္တူ ခ်ီးက်ဴးမိသည္။
ရန္ထင္းရႈက ေသတၱာကို ေသခ်ာက်နစြာ ေသာ့ခတ္လိုက္သည္။
''က်ဳပ္ေတာ့ ဒီတစ္ေခါက္ျပီးရင္ Aနားယူမယ္လ႔ ို ဆုံးျဖတ္လိုက္ျပီ''
ရန္ထင္းရႈက ညည္းညဴေျပာလိုက္သည္။
''ဒီတစ္ခါေတာ့ မိတ္ေဆြၾကီး Aစြမ္းကုန္ေဆာင္ရြက္ေပးပါUီး''
''စိတ္ခ်ပါ က်ဳပ္Aသက္နထ
႔ ဲ ပ္တူ ကာကြယပ္ ါ့မယ္''
''ေကာင္းပါျပီဗ်ာ...က်ဳပ္ကိုခြင့္ျပဳပါUီး ျဖစ္နိုင္ရင္ ျမန္ျမန္ပစၥည္းေရာက္ေလ ေကာင္းေလပဲ''
''ဟတု ္က ့ဲ မနက္ျဖန္ကစျပီး ပို႔ေဆာင္ေပးပါ့မယ္''
ရန္ထင္းရႈက ကိုယ္ရံေတာ္က်ဴးကို စံAိမ္ဝAထိ ပ႔ေို ဆာင္ေပးသည္။
ကိုယ္ရံေတာ္က်ဴးကလည္း တပည့္ ႏွစ္ေယာက္နွင့္Aတူ ျမင္းရထားျဖင့္ ထြက္ခြာသြားေလသည္။ထိုစU္က
ရနထ္ င္းရႈတို႔ ေျပာသမ်ွ စကားမ်ားကို ေခ်ာင္းနားေထာင္ေနေသာ လူတစ္ေယာက္ရိွသည္ဆိုတာ သိရခိွ ့ပဲ ါလ်ွင္ ကံၾကမ
Page 9
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ာသည္
တစ္မ်ိဳးတစ္မည္ ေျပာင္းလဲသြားနိုင္သည္။ သ႔ေို သာ္...။
ကံၾကမၼာသည္ကား ပင္လယ္လိႈင္းကဲ့သို႔ Aေျပာင္းAလဲ ျမန္ဆန္လွသည္တကား။
®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®
1
10
ေျမျပင္သည္ ဖုန္တေထာင္းေထာင္း ထေနသည္။ Aဝါေရာင္ ၾကက္လ်ွာAလံေပၚတြင္ Aနီေရာင္ေဆးျဖင့္ ဇြဲ လံု႔လ
ဝီရိယ ဆိုသည့စ္ ာလုံးမ်ားကို ၾတိဂံပုံစံ ေရးသားထားျပီး ယင္းစာလုံးမ်ား ေAာက္တြင္''သူရဲေကာင္း
၃ ေဖာ္''ဟုေရးသားထားသည္။ထိုAာမခံဌာနသည္ Aင္Aား ၁၀၀ ေက်ာ္ျဖင့္ ခ်ီတက္လာသည္။
ေတာ္ရုံတန္ရုံ လမ္းဓားျပမ်ားပင္ ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္ေAာင္ ေၾကာက္ရံ႕ြ သာြ းေပလိမ့္မည္။
ထ႔Aို ျပင္ ရန္ထင္းရႈ၏ ဓားပညာေၾကာင့္လည္း ပါေလသည္။
Aျပင္းခရီးနွင္၍ မိုင္ ၅၀ ထိခရီးေပါက္ေသာ္လည္း Aေနွာင့္Aယွက္ တစ္စံုတစ္ရာမေတြ႕ရ။
သ႔ိုေသာ္ မုန္တိုင္းမထန္မီ ေလျငိမ္ျခင္းမ်ိဳးလည္း ျဖစ္နိုင္သည္။
''Aားလုံး မေပါ့ဆၾကန႔ ဲ ေရွ႕က ''ဘုရင္ေတာင္ကုန္း''ေရာက္ရင္ ခဏစခန္းခ်မယ္''
''ဟတု ္က့.ဲ ..ဆရာၾကီး''
Aားလံုးတစ္ညီတစ္ညြတ္ထဲ ေျပာၾကားလိုက္သည္။ ယခင္ထက္ ေျခလွမ္းလည္းသြက္လာသည္။
သူတို႔Aားလံုးမွာ Aေရးၾကီးသည့္ ပစၥည္းကို ပို႔ေဆာင္ရမည္ဟုသာ သိထား၍ စားခ်ိန္Aိပ္ခ်ိန္မွလြဲ၍ တေန႔ ၁၅ နာရီခန္႔
ခရီးျပင္းႏွင္လာခ့ဲရာ လြန္စြာပင္ပန္း ႏမြ ္းနယ္ေနသည္။
ယခုက့သဲ ို႔ Aနားယူမည္ဟူေသာ ေဆာ္ၾသသံေၾကာင့္ ဤသ႔တို က္ၾကြသာြ းျခင္းျဖစ္သည္။
''ေတာAုပ္ေတြ႕လ်ွင္ သတိျပဳပါ''ဟူသည့္ သိုင္းေလာကဆိုရုိးတစ္ခုAတိုင္း သစ္ေတာမ်ားကို တတ္နိုင္သမ်ွ ေရွာင္
ရွားကာ ေနပူက်ဲက်ဲ ေျမျပန္႔လြင္ျပင္ေဒသကို ေရြးခ်ယ္ခရီးဆက္ေသာေၾကာင့္လည္း ျမင္းေရာလူပါပင္ပန္းေနသည္။
မၾကာမီ ''ဘုရင္ေတာင္ကုန္း''သ႔ ို ေရာက္ေခ်ျပီ။ လူAားလုံးလည္း ေျခပစ္လက္ပစ္ျဖစ္ေနသည္။
သ႔ိုေသာ္ ဝတၱရားေတာ့ Aပ်က္မခံ။ ျမင္းမ်ား လွည္းမ်ားကို Aရိပ္ေAာက္ ေရႊ႕ေျပာင္းထားသည္။ Aလုပ္သမားမ်ားကလ
ညး္
ခ်က္ျပဳတ္သူက ခ်က္ျပဳတ္ ျမင္းမ်ားကို Aစာေကြ်း ေရတိုက္သူကတိုက္နွင့္ Aလုပ္မ်ားေနသည္။
ရန္ေရွာင္းဟူ သည္လည္းAာမခံဌာနရွိ Aမ်ိဳးသမီး Aဖြဲ႕ဝင္မ်ားႏွင့္ Aတူ ထမင္းဟင္းခ်က္ျပဳတ္ေနသည္။
''ညီမ Aစ္ကိုကူေပးရမလား''
Aသက္ ၂၀ ေက်ာ္Aရြယ္ ရုပ္ရည္သားနားေသာ လူငယ္ေလး တစ္ေယာက္က ေရွာင္းဟူကု ိ ေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
သူသည္ ရန္ထင္းရႈ၏ ဘယ္လက္ရုံး ဝူးက်ိဳ႕ရင္ျဖစ္ျပီး ေရွာင္းဟူကို တစ္ဖက္သက္ၾကိဳက္ေနသူျဖစ္သည္။
''ရွင္ကလည္း ေယာက္်ားရင့္မာၾကီးျဖစ္ျပီး ထမင္းဟင္းခ်က္ ေပးမလို႔လား ကူခ်င္တယ္ဆိုရင္
တျခားAစ္ကိုေတာ္ေတြကို သြားကူပါလား''
ေရွာင္းဟူက ျငင္းပယ္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ဝူးက်ိဳ႕ရင္ ေAာင့္သက္သက္ျဖစ္သြားသည္။
''ခစ္...ခစ္...ခစ္''
ဟင္းခ်က္ေနေသာ မိန္းကေလးတစ္သိုကက္ လည္း သ႔ကူ ိုၾကည့္၍ ရယ္ေမာေနသျဖင့္ ကြ်ဲျမီးတိုသြားသည္။
Page 10
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''မင္းAခုခ်ိန္ေတာ့ ငါ့ကို ဒီလိုေျပာထားUီးေပါ့ကြာ ေတာ္ၾကာေနရင္ မင္း ငါ့ေျခေထာက္ေAာက္မွာ ဝပ္စင္းေစရမယ္''
ဝူးက်ိဳ႕ရင္က Aျငွိဳးၾကီးစြာျဖင့္ စိတ္ထဲတြင္ ေတးမွတ္ကာ ၾကံဳးဝါးလိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ခ်ာခနဲ ထိုေနရာမွ လွည့္ထြကသ္ ြ
ားသည္။
1
11
''ညီေတာ္ဝူး...ေခါင္းေဆာင္ၾကီးက မင္းန႔ငဲ ါ့ကို ေရွ႕က ဘရု င္ေခ်ာင္းနားကို ေရခပ္ခိုင္းလိုကတ္ ယ ္
ရန္သူAေျခAေနၾကည့္ရင္း ခရီးလမ္းကိုလည္း တစ္ခါထဲၾကည့္ခိုင္းတာေပါ့ကြာ''
Aသက္၃၀ ေက်ာ္ Aရြယ္ရွိေသာ ရုပ္ရည္ရည္မြန္ေသာ သိုင္းသမားတစ္ေယာက္က ေျပာျခင္းျဖစ္သည္။ သူသည္
ရန္ထင္းရွ၏ ညာလက္ရံုး ဟန္ေကာင္းျဖစ္ျပီး တစ္ဖြဲ႕လံုးက ခ်စ္ခင္ၾကသည္။
ရန္ထင္းရႈက သ႔ကူ ို Aငတ္ေဘးဆိုက္ကပ္ေသာ ရာြ ကေလးမွ ကယ္တငထ္ ားခ့ျဲပီး ၇ ႏွစ္Aရြယ္မွ ယခု Aသက္ ၃၀
ေက်ာ္Aထိ သားရင္းပမာ ေစာင့္ေရွာက္ထားသည္။ ဟန္ေကာင္းသည္
ငယ္စU္ကတည္းက ေရွာင္းဟူကို ညီမေလးပမာ သေဘာထား၍ ရိုးရိုးသားသား ေစာင့္ေရွာက္ခ့သဲ ည္။ ေရွာင္းဟူ
ကလည္း Aစ္ကိုရင္းပမာ သေဘာထား၍ Uီးစားေပးဆက္ဆံသည္။ ဝူးက်ိဳ႕ရင္Aျမင္တြင္မူ ပတ္သက္မႈက မရုိးသားဟု
ထင္မွတ္ထားသည္။ဟန္ေကာင္းAေပၚတြင္လည္း မနာလိုမႈ Aစိုင္Aခဲက ၾကီးမားလာသည္။
''ညီေတာ္ ဝူး ဘာေတြေတြးေနတာလ ဲ ေနာက္က်လ႔ ို ဆရာၾကီးဆူေနUီးမယ္''
ဟန္ေဆာင္ေကာင္းေသာ ဝူးက်ိဳ႕ရင္က တစ္ခ်က္ရယ္လိုက္ျပီး-
''ခရီးလမ္းန႔ပဲ တ္သက္ျပီး ဘယ္ေလာက္လေို သးလဲလို႔ ကြ်န္ေတာ္ စU္းစားေနတာပါ Aစ္ကိုဟန္''
ဟန္ေကာင္းကေတာ့ ရုိးAသူပီပီ တကယ္ထင္မွတ္၍-
''ဆရာၾကီးေျပာပုံAရဆိုရင္ ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ေလာက္ဆို ေနျပည္ေတာ္ကို ေရာက္ေလာက္ျပီ A့ဲဒီက်
ရင္ေတာ့ တို႔ေတြေAးေဆးနားရေတာ့မယ္ကြ ကဲ လာ ေရသြားခပ္ၾကစို႔''
ဟန္ေကာင္းက ေျပာေျပာဆိုဆို ျမင္းလွည္းေပၚမွ ထမ္းပိုးနွစ္စံုႏွင့္ သစ္သားပံုး ၄ ပံုးကို ထုတ္ယူလိုက္သည္။
ဝူးက်ိဳ႕ရင္ကို တဝက္ေပးကာ ေရွ႕နားမိုင္ဝက္ခန္႔တြင္ရွိေသာ ''ဘုရင္ေခ်ာင္း''သို႔ နွစ္Uီးသား ကိုယ္ေဖာ့ပညာသံုး၍
Uီးတည္သြားၾကေလသည္။
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၃)
လူႏွစ္ေယာက္...။
တိတိက်က်ေျပာရလ်ွင္ Aသက္ ၃၀ေက်ာ္ လူရြယ္တစ္ေယာက္ႏွင့္ Aသက္ ၂၀ေက်ာ္Aရြယ္ လူတစ္ေယာက္တို႔ျဖစ္သ
ည္။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သည္ ထိပတ္ န္းသိုင္းပညာရွင္မ်ားပီပီ ကုယိ ္ေဖာ့ပညာAစြမ္း မွာ
ေကာင္းမြန္လွသည္။ထိုနွစ္ေယာက္သည္ ေရခပ္ရန္လာေသာ ဟန္ေကာင္းနွင့္ ဝူးက်ိဳ႕ရင္တို႔ျဖစ္သည္။
မၾကာမီ တသငြ ္သြင္စီးဆင္းေနေသာ ေခ်ာင္းငယ္တစ္ခုစီ ေရာက္ရိွလာသည္။
''ေရာက္ျပီကြ...ညီေလးဝူး''
ဟန္ေကာင္းက ေနာက္မွလိုက္လာေသာ ဝူးက်ဳ႕ရင္ကို လွည္ၾ့ ကည့္ကာ ေျပာလုကိ ္သည။္
ဝူးက်ိဳ႕ရင္က ဟန္ေဆာင္ျပံဳးလိုက္ျပီး-
''Aစ္ကိုေကာင္းရဲ႕ ကိုယ္ေဖာ့ပညာက ကြ်န္ေတာ့ထက္ ေတာ္တယ္ဗ်ာ''ဟု စိတ္ထဲမပါဘဲေျပာလိုက္သည္။
Page 11
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဟန္ေကာင္းက ေရပံုးႏွစ္ခုကို ေခ်ာင္းေရထဲနွစ္ကာ ခပ္ယူလိုက္ျပီး ေနာက္ကို မၾကည့္ဘဲ-
1
12
''ညီေလးကေတာ့ ေျမွာက္ေနျပန္ျပီ က်ဳပ္ငယ္ငယ္တုန္းက မင္းAရြယ္ေလာက္မွာဆို ဒီေလာက္ မေတာ္ဘူး
ညီေလးကပိုေတာ္တာပါ ညီမေလး ေရွာင္းဟူကလည္းေျပာတယ္ ညီေလးသာ Aေပ်ာ္Aပါး (ေဆာင္ၾကာျမိဳင္×××ဗလာ
ဗလာ)မလိုက္စားဘူးဆိုရင္ ပိုျပီးထက္ျမကမ္ ယ္တ့ကဲ 'ြ '
''ဟား...ဟား''
ဟန္ေကာင္းက ရိုးရိုးသားသား ပငြ ့္လင္းသူပီပီ Aစ္ကိုတစ္Uီးက ညီငယက္ ို ေနာက္ေျပာင္သကသ့ဲ ႔ ို စေနာက္ျခင္းသာျဖ
စ္သည္။
သ႔ိုေသာ္ ေရွာင္းဟူနွင့္ပတ္သက္၍ Aက်တိ ္Aခဲျဖစ္ေနေသာ ဝူးက်ိဳ႕ရင္ကမူ Aနာေပၚ
တုတ္က်သလို ခံစားလိုက္ရသည္။ မ်က္လံုးထဲတြင္ ေကာက္က်စ္စU္းလဲမႈ Aေရာင္မ်ား
ထင္ဟပ္လာသည္။ ဟန္ေကာင္းကမူ ေနာက္ေက်ာေပးထား၍ သတိမျပဳမိ။ ဝူးက်ိဳ႕ရင္ စိတ္မိုက္မ်ားဝင္လာကာ
ဟန္ေကာင္းကိုသတ္ရန္ စU္းစားမိသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုထက္ေကာင္းေသာ Aၾကံ ဖ်တ္ခနဲေပၚလာသည္။
ဟန္ေကာင္း ေနာက္ေက်ာေပးေနတုန္း ရုတ္တရက္
Aကႋီ်ရင္ဘတ္ထဲမွ စကၠဴထုပ္ေလးကို ခပ္ျမန္ျမန္ထုတ္လိုက္သည္။ ထိုစကၠဴထုပ္ထဲတြင္ ျဖဴျဖဴAမႈန္႔မ်ားရွိေနသည္။
ယင္းAမႈန္႔မ်ားကို ေရပုံးႏွစ္ပုံးထ ဲ ထည့္လိုကသ္ ည္။ ထ႔ေို နာက္ကပ်ာကယာ ေခ်ာင္းေရခပ္ယူလိုက္သည္။
''သြားစို႔...ညီေလးဝူး''
ဟန္ေကာင္းက ေဆာ္ၾသလိုက္သည္။
''ခဏေနပါUီး Aစ္ကိုဟန္ ကြ်န္ေတာ့ပံုးက နည္းနည္းေသးတယ္ ေတာ္ၾကာ ညီမေလးေရွာင္းဟူျမင္သြားရင္
Aေခ်ာင္သမားထင္ေနUီးမယ္ ကြ်န္ေတာ့ပံုးကို ယူလိုက္ပါ Aစ္ကိုၾကီး''
ဟန္ေကာင္းက သေဘာရုိးမွတ္၍ ရယ္က်ဲက်ဲနွင့္-
''ညီေလးကေတာ့ လူပါးပဲ...ညီမေလးေရွာင္းဟူဆီက Aမွတ္လိုခ်င္ေနတာထင္တယ္ မင္းတို႔နွစ္ေယာက္သာ မဂၤလာေ
ဆာင္ရင္
Aစ္ကိုေတာ့ Aရက္ဝေAာင္ေသာက္မွပဲ''
''ခင္ဗ်ား Aသက္က မၾကာခင္ေရွာေတာ့မွာ ငရဲမင္းဆီသြားေသာက္''
ထိုစကားကို ဝူးက်ိဳ႕ရင္ စိတ္ထဲမွ ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ႏႈတ္ကမူ-
''Aစ္ကို႔ေလာက္ ညီမေလးက ကြ်န္ေတာ့Aေပၚ ဂရုစိုက္ရင္ ေက်နပ္ပါျပီဗ်ာ''
ဟုသာေျပာလိုက္သည္။
''ညီမေလးက မင္းကို Aေပ်ာ္Aပါးမက္လို႔သာ Aထင္လြဲတာပါ ညီေလးကလည္း Aေပ်ာ္Aပါးေတြေလ်ွာ့ေပါ့ကြာ''
ဟန္ေကာင္းက ေရပံုးနွစ္ပံုးကို လဲလွယ္ရင္း နွစ္သိမ့္စကားဆိုလိုက္သည္။ျပီးမွ-
''သြားၾကစို႔''
ဟုေျပာျပီး ေရပံုးထမ္းကာ ေရွ႕မွAရင္ ထြက္သြားသည္။
Aၾကံသမား ဝူးက်ိဳ႕ရင္ကမူ လဲထားေသာေရပံုးထဲကို ေစာေစာလို Aျဖဴမႈန္႔မ်ားထည့္လိုက္ျပီး ဟန္ေကာင္းေနာက္သို႔
ကိုယ္ေဖာ့ပညာသံုး၍ လိုက္သြားေလသည္။
Page 12
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
1
13
မၾကာမီ စခန္းခ်သည့္ ''ဘုရင္ေတာင္ကုန္း''သ႔ိုေရာက္ရိွသြားသည္။ ဟန္ေကာင္းႏွင့္ ဝူးက်ိဳ႕ရင္တို႔က က်န္လူမ်ားကို
ေရမ်ားAသီးသီး လိုက္တိုက္ေနသည္။
ရန္ထင္းရႈကမူ ေခါင္းေဆာင္ပီပီ ငယ္သားမ်ားကို Aရင္ေသာက္ေစသည္။ ျပီးမွသူကေသာက္သည္။
ဝူးက်ိဳ႕ရင္ စိတ္ေAးသြားသည္။ ရန္ထင္းရႈ၏ သိုင္းပညာကို သူေၾကာက္ရံ႕ြ မိသည္။ ရန္ထင္းရႈသာ ေစာေစာက
''Aရိုးေပ်ာ့Aဆိပ္''(ျဖဴျဖဴAမႈန္႔)ခတ္ထားသည့ေ္ ရမေသာက္ပါက သူ႔AၾကံAစည္တြင္ Aထစ္Aေငါ့ျဖစ္နိုင္သည္။
ထ႔ျိုပင္ဝမ္းသာသြားသည့္Aခ်က္ကား သူပိုးပန္းေနသည့္ ရန္ေရွာင္းဟူကိုယ္တိုင္ ေသာက္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
သေဘာက်စြာျဖင့ ္ ေလပင္ခြ်န္ေနမိသည္။ ေခတၱ
Aနားယူျပီးေနာက္ AာမခံAဖြဲ႕သည္ ပစၥည္းမ်ားသိမ္းဆည္းျပီး ခရီးဆက္ၾကေလသည္။
Aၾကံသမားဝူးက်ိဳ႕ရင္ကမူ ေမာ္တျပံဳးျပံဳး ေပ်ာ္တဆံုးဆံုး ျဖစ္ေနသည္။
''Aရုိးေပ်ာ့Aဆိပ္''သည္ လႈပ္ရွားေလေလ Aာနိသင္ Aျမန္ျပေလျဖစ္သည္။
မၾကာမီ Aစြမ္းျပလာေလသည္။ ခရီး ၁ မုိင္သာ ဆကသ္ ြားရေသးသည္။ လူAားလုံးမွာ Aင္Aားမရိွသလို နုံးေခြလာသ
ည္။
ပထမတငြ ္ တစ္ေယာက္စ နွစ္ေယာက္စျဖစ္၍ မသိသာေခ်။ ခရီးပန္းသည္ဟုသာ ထင္မိသည္။ သ႔ိုေသာ္ ရန္ထင္းရႈကိုယ
တ္ ိုင္
ခံစားရသျဖင့္ ထိတလ္ န္႔တုန္လႈပ္သြားသည္။ သူသည္ Aာမခံပစၥည္းပို႔သည့ ္ တေလ်ွာက္လးုံ သည္ထကၾ္ကမ္းတမ္းေ
သာ
ခရီးကိုပင္ ၾကံ႕ၾကံ႕ခံကာ ျဖတ္သန္းခဲ့ဖူးသည္။ထိုစU္...။
''Aေဖ သမီးေခါင္းေတြ မူးေနသလိုပဲ Eကႏၲ Aိပ္ေရးပ်က္လို႔ေနမွာ''
ဟူ၍ ရန္ထင္းရႈႏွင့္ ေဘးခ်င္းကပ္လ်က္ ယွU္တြဲ ျမင္းစီးလိုက္ပါေသာ ရန္ေရွာင္းဟူက ေျပာလိုက္သည္။
ရန္ထင္းရႈက တစ္စံုတစ္ရာကို စU္းစားမိျပီး မ်က္ႏွာပ်က္သြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကပ်ာကယာ
Aတြင္းAား စမ္းသပ္ၾကည့္လိုက္သည္။
''ဟာ''
''ေဖေဖ ဘာျဖစ္လို႔လဲ''
ရန္ေရွာင္းဟူက ဖခင္ကိုၾကည့္၍ တုန္လႈပ္စြာျဖင့္ ေမးလိုက္သည္။
''ေဖေဖ့ Aတြင္းAားေတြ ေပ်ာက္ဆံုးေနသလိုပဲ Eကႏၲ Aေဖမွန္းတာ မလြဲဘူးဆိုရင္
''မဟူရာဂိုဏ္း''ရဲ႕''Aရုိးေပ်ာ့Aဆိပ္''မိေနတာျဖစ္မယ္''
''ရွင္''
ရန္ေရွာင္းဟူ Aထိတ္တလန္႔ ျဖစ္သြားသည္။သူမသည္ ဖခင္ျဖစ္သူက သိုင္းေလာကႏွင့္ ပတ္သကသ္ ည့ ္ ဗဟုသု
တမ်ား ေျပာျပရာတြင္ ''မဟူရာဂိုဏ္း''က ထိပ္ဆုံးတြင္ပါသည္။မဟူရာဂိုဏ္းသည္ ဆိုးသြမ္းရက္စက္ေသာ ေAာက္လမ္းဂု
ဏိ ္းၾကီး
တစ္ခုျဖစ္ျပီး လြန္ခ့ေဲ သာ နွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ ကတည္းက သိုင္းေလာကသားမ်ား၏ ဝိုင္းဝန္းစုေပါင္း
တကို ္ခိုက္မႈေၾကာင့္ ျပိဳကြဲခ့ဲသည္။ သ႔ိုေသာ္ ၎တို႔၏ Aဆက္Aႏြယ္Aခ်ိဳ႕ က်န္ရိွေနေသးျပီး သိုင္းေလာကတြင္ ရံဖန္ရံ
Page 13
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ခါ
လႈပ္ရွားတတ္သည္။ သိုင္းသမားမ်ားက တိုက္ခိုက္ရန္ ၾကိဳးပမ္းၾကေသာ္လည္း ရန္သူမ်ား၏ ေျပာက္က်ား စနစ္
တကို ္ခိုက္မႈသာခံခ့ရဲ သည္။ နွစ္ေပါင္း ၁၀၀ Aတြင္း သိုင္းေလာကကို ျခိမ္းေျခာက္ေနေသာ ဂိုဏ္းၾကီးျဖစ္သည္ ။
ဂိုဏ္းခ်ဳပ္သည္ သိုင္းပညာ လြန္စြာ ျမင့္မားသည္။ Aဆိပ္ပညာကိုလည္း တစ္ဖက္ကမ္းခတ္ ကြ်မ္းက်င္သည္။
''ဝုန္း''
1
14
''ဝုန္း''
မၾကာပါ။ လူတစ္ရာေက်ာ္မွာ Aဆိပ္ဒဏ္ေၾကာင့္ မဟန္နိုင္ဘဲ မူးေဝလဲက်သြားသည္။ Aၾကံသမား ဝူးက်ိဳ႕ရင္ကလည္း
ေရာေယာင္ လဲျပလိုက္သည္။ မိမိလူAားလုံး AေျခAေနဆိုးဝါးေန၍ ရန္ထင္းရႈမွာ ဝူးက်ိဳ႕ရင္ သစၥာေဖာက္သည္ကို မရိ
ပ္မိ။
''ခြပ္...ခြပ္...ခြပ္''
Aေကာင္ေရ ၂၀ ေက်ာ္ခန္႔ရိွေသာ ျမင္းခြာသံမ်ားသည္ Aာမခံဌာနသားမ်ား ရပ္နားေနသည့္ ေနရာသ႔ ို Uီးတည္ ဒနု ္းစိုင္
းလာသည္။
ရန္ထင္းရႈမွာ လြန္စြာ ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္မိသည္။ ျမင္းႏွင့္ေရာက္လာသူမ်ားသည္ မိတ္ေဆြျဖစ္ဖို႔ထက္ ရန္သူ ျဖစ္ဖို႔က ၉
၀%
ေသခ်ာသည္။ Aရိုးေပ်ာ့Aဆိပ္ မိေနသျဖင့္ သာမာန္လူထက္ပင္ Aင္Aားက ဆုတ္ယုတ္ေနသျဖင့္
ရန္သူမ်ားမျဖစ္ပါေစန႔ဟဲ ုသာ ဆုေတာင္းမိသည္။ သ႔ေို သာ္ဆုေတာင္းမျပည့္ပါေခ်။
''ဟား...ဟား...ဟား''
ရယ္ေမာသံနွင့္Aတူ မ်က္နွာဖံုးကိုယ္စီနွင့္ ဝတ္စံုနက္ဝတ္ထားေသာ လူ ၂၅ ေယာက္ ေရာက္ရွိလာသည္။
ေက်ာတြင္ လက္နက္Aမ်ိဳးမ်ိဳး လြယ္ပိုးထားသည္။ မ်က္ႏွာကို ဖံုးကြယ္ထား၍ လမ္းဓားျပေတာ့
မျဖစ္နိုင္ေပ။ သိုင္းဂိုဏ္းAဖြဲ႕Aစည္းေပါင္းစံုမွ ပုဂၢဳိလ္မ်ားျဖစ္နိုင္သည္။
''ခင္ဗ်ားတို႔က ဘယ္ဂိုဏ္းကလဲ က်ဳပ္တို႔ကို ဒုကၡေပးဖို႔လာတာဆိုရင္ ''သူရဲေကာင္း ၃ ေဖာ္''Aာမခံဌာနက
လက္ပိုက္ၾကည့္မေနဘူး''
ရန္ထင္းရႈက ဟန္ကိုယ့ဖ္ ို႔ မာန္သူ႔ဖို႔ ဆိုသလို ေျပာလိုကသ္ ည္။
''ဟား...ဟား...ဟား''
''ဟား...ဟား...ဟား''
ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သူက ရယ္ေမာလိုက္၍ သူႏွင့္Aတူ ပါလာေသာ ေနာက္လိုက္မ်ားကပါ သံေယာင္လိုက္ ရယ္ေမာၾကသ
ည္။
''ရန္ထင္းရႈ
မင္းက Aရိုးေပ်ာ့Aဆိပ္မိတာေတာင္ ေလသံကမာေသးတယ္ မင္းမေျပာန႔ ဲ မင္းထက္ေတာ္တ့ ဲ သိုင္းသမားေတြေတာင္
ဒီAဆိပ္ကို ေၾကာက္ရ႕ံြ ၾကတယ္''
''ဟင္''
ရန္ထင္းရႈ ထိတ္လန႔သ္ ြားသည္။
Page 14
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ရန္သူမ်ားမွာ သူတ႔Aို ေျခAေနကို မည္သို႔သိသြားသနည္း။ ရန္ထင္းရႈ သည္ ရုတတ္ ရက္ ေခ်ာင္းေရကို သတိရမိသည္။
သ႔ေို သာ္
ဟန္ေကာင္းနွင့္ ဝူးက်ိဳ႕ရင္တို႔ကိုယ္တိုင္ ေဝဒနာခံစားေနပံုေပၚ၍ ရန္သူမ်ားက ေခ်ာင္းေရခပ္တုန္း ေခ်ာင္းAထက္မွ
Aဆိပ္ခတ္လိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္ဟုသာ ယူဆလိုကသ
္ ည္။
တဖန္ ရန္သူေခါင္းေဆာင္၏ ေလသံကို ရင္းရင္းနွီးနွီး ၾကားဖူးသည္ဟုခံစားရသည္။ ထို႔ေနာက္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို
သတိရသြားျပီး-
''မင္း...မင္းက မုက်ဴးထင္''
ဝတ္စုံနက္ႏွင့္ေခါင္းေဆာင္ ကိုယတ္ စ္ခ်က္ တ႔ခုံ နဲျဖစ္သြားသည္။ ျပီးမွ-
1
15
''ဟား...ဟား...ဟား...ရန္ထင္းရႈ မင္းဘယ္ဆိုးလို႔လဲ ငါရုပ္ဖ်က္ထားတာေတာင္ Aသံကို မွတမ
္ ိေသးတယ္''
ဝတ္စံုနက္နွင့္ ေခါင္းေဆာင္က မ်က္ႏွာဖံုးကို ဖယ္ရွားလိုက္သည္။
သူသည္ Aသက္ ၄၀ေက်ာ္ Aရြယ္ရွိျပီး မ်က္နွာတြင္ ကန္႔လန္႔ျဖတ္ ဓားဒဏ္ရာ Aမာရြတ္ၾကီး ရွိေနသည္။
''Aေဖ သူက ဘယ္သူလဲ''
ရန္ေရွာင္းဟူက ေမးလိုက္သည္။
''ဒီလူက လူယုတ္မာ ဆရာ့ကို သစၥာေဖာက္သြားတ့Aဲ ျပင္
ဆရာ့သမီးျဖစ္တ့ ဲ သမီးေမေမကိုလည္း မတရားၾကံဖို႔ ၾကိဳးစားခဲ့တယ္ ဒါေၾကာင့္Aေဖန႔ ဲ တကို ္ခိုက္ျပီး မ်က္နွာဒဏ္ရာ
ရသာြ းတာပဲ''
မုက်ဴးထင္က နွာေခါင္းတစ္ခ်က္ရႈံ႕ကာ-
''မင္းလုပ္ခ့တဲ ့ ဲ ဓားဒဏ္ရာAတြက္ ဒေီ န႔ေပးဆပ္ရမယ္ ငါ့Aတြက္ေတာ့ ဒီေန႔ဟာ တစ္ခ်က္ခုတ္ သုးံ ခ်က္ျပတ္ပ'ဲ '
မုက်ဴးထင္က ေAးစက္စြာေျပာလိုက္သည္။ ရန္ထင္းရႈက Aခ်ိန္ဆြဲလို၍
''မုက်ဴးထင္ မင္းေျပာတဲ့ တစ္ခ်က္ခုတ္ သံုးခ်က္ျပတ္ဆိုတာ ဘာတုန္း''
ဟု ေမးလိုက္သည္။ သမီးျဖစ္သူကိုလည္း လ်ိဳ႕ဝွက္သေကၤတ တစ္ခုျပလိုက္သည္။ ဘယ္ညာလက္ရုံးႏွစ္ေယာက္ႏွင့္
သမီးျဖစ္သူသာ နားလည္ေလသည္။
သူတို႔ ၃ေယာက္ကလည္း က်န္Aာမခံဌာန သိုင္းသမားမ်ားကို တဆင့ ္ လ်ိဳ႕ဝွက္ သေကၤတ
Aျဖစ္ ရန္သူမ်ားကို ျပန္လည္ဝိုင္းရံဖို႔ Aမိန္႔ထုတ္လိုက္သည္။
ရန္ေရွာင္းဟူ ဟန္ေကာင္းနွင့္ ဝူးက်ိဳ႕ရင္က လူAုပ္ကို AကာAကြယ္ျပဳ၍ ပစၥည္းသိမ္းဆည္းထားသည့္ ျမင္းရထားဆီ
သ႔ ို ဆုတ္ခာြ သာြ းသည္။
ထိုAခ်ိန္တြင္ မုက်ဴးထင္၏ စကားသံထြက္လာသည္။
''ပထမက မင္းန႔ ဲ ရန္ေၾကြးရွင္းဖို႔ ဒုတယိ က မင္းပို႔ေပးရမယ့္ ပစၥည္းAတြက္ တတိယကေတာ့ က်ဳပ္သားAတြက္ပ'ဲ '
''က်ဳပ္ဆီက ပစၥည္းကို လြယလ္ ြယ္ရမယ္မထင္န႔'ဲ '
ရမန္ထင္းရႈက ရဝဲ ံ့စြာေျပာျပီး တဆက္ထ ဲ သ႔လူ ူမ်ားကို Aမိန္႔ေပးလိုက္သည္။
''ရဲေဘာ္တို႔ Aေသခံတိုက္ၾကမယ္''
''ယား''
Page 15
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
လူတစ္ရာေက်ာ္ရွိေသာ Aာမခံဌာနမွ သိုင္းသမားမ်ားသည္ တစ္ခဲနက္
ဟစ္ေၾကြးကာ Aသက္ကိုမငဲ့ပဲ ျပင္းထန္စြာ တိုက္ခိုက္ၾကသည္။
သ႔ိုေသာ္ လူAင္AားAရာတြင္ Aျပတ္Aသတ္သာေသာလ္ ည္း Aရိုးေပ်ာ့Aဆိပ္ဒဏ္ေၾကာင့္ Aတြင္းAားထုတ္မတို
က္နိုင္ၾက။
မၾကာမီ ရန္သူဘက္က Aေလးသာလာသည္။
ရန္ထင္းရႈက မုက်ဴးထင္ႏွင့္ AၾကိတA
္ နွယ္ တိုက္ခိုက္ေနသည္။ သူသည္ Aတြင္းAား မထုတ္နိုင္ေသာ္လည္း
သူေသကယို ္ေသတကို က္ ြက္ ထုတသ္ ုးံ ေနသျဖင့္ မုက်ဴးထင္မွာ ရုတ္တရက္ Aနိုင္မယူနိုင္ေသး။
1
16
Aာမခံဌာန Aဖြဲ႕သားမ်ားကမူ တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ ရက္စက္စြာ Aသတ္ခံရသည္။
မ်က္ႏွာဖံုးတပ္ထားေသာ သူမ်ားက သာမန္ကာလ်ွံကာမ်ား မဟုတ္ၾကေပ။
ဂိုဏ္းAဖြဲ႕Aသီးသီးမွ ပညာရွင္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ Aထက္လမ္းဂိုဏ္းျဖစ္သည့္ ဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ား တည္ေထာင္ထားသ
ည့္
''ခ်င္းေရွာင္''ဂိုဏ္းႏွင့္ ရေသ့မ်ားUီးေဆာင္သည့ ္ က်ံဳးနန္ဂိုဏ္းမွ သိုင္းသမားAခ်ိဳ႕လည္းပါဝင္သည္။
ထ႔ိုျပင္ တစ္ကိုယ္ေတာ္ ေသာင္းက်န္းေနသည့္ 'ေသြးလကဝ္ ါး ယုစန္း' 'ေတာင္ပင္လယ္ နတ္ဆိုး' 'လက္ဝဓဲ ား လက္ယာ
ဓား
Aမႊာညီေနာင္' 'ရွန္လင္းေတာင္ ဓားေလးေဖာ္' 'ေသြးေAးမိစၧာ ဆယ္ေဖာ္'ႏွင့္ Aျခား
သိုင္းေလာကရွိ နာမည္ဆိုးႏွင့္ ေက်ာ္ၾကားေသာ သိုင္းသမားမ်ားလည္း ပါဝင္ၾကသည္။
မၾကာပါေခ်။ Aဖြဲ႕သားAားလုံး ရက္စက္စြာ ေခ်မႈန္းခံလိုက္ရသည္။
ရန္ထင္းရႈကိုယ္တိုင္ မုက်ဴးထင္၏ Aေၾကာပိတ္မႈ ခံလိုက္ရသည္။
''မင္း...မင္း...ေကာက္က်စ္ယုတ္မာတဲ့ေကာင္''
''ဟား...ဟား...ဟား''
မုက်ဴးထင္က Aားပါးတရရယ္ျပီး-
''ဟတု ္တာေပါ့...ငါက ရက္စက္တယ္ မင္းမေသခင္ ငါကိစၥတစ္ခု ေျပာျပမယ္ ေစာေစာက မင္းကို တတိယAေနန႔ ဲ
ငါ့သားAတြကလ္ ႔ေို ျပာတယ္ ငါ့သားဆိုတာတစ္ျခားလူ မဟတု ္ဘူး ဝူးက်ိဳ႕ရင္ပ ဲ တကယ္ေတာ့ မုက်ိဳ႕ရင္လို႔ေခၚတယ္
မင္းဆီကို လြန္ခ့တဲ ့ ဲ ၇နွစ္ေလာက္က ငါကိုယ္တိုင္ သလူ ်ိွဳလုပ္ဖို႔လတႊ ္လကို ္တာပ ဲ မင္းတမ႔ို ိတ့ ဲ Aရိုးေပ်ာ့ေဆးကို သ
ကူ ိုယတ္ ိုင္
ေသာက္ေရထဲခတ္လိုကတ္ ယ္ မင္းရဲ႕သမီး ထြက္ေျပးသြားတာ ငါမသိဘးူ ထင္မေနန႔ ဲ ငါ့သားက သ႔ေူ နာက္ ပါသြားေ
တာ့
ပစၥည္းက ေAးေဆးယူရုံပဲ မင္းရဲ႕သမီးေခ်ာေလးကိုေတာ့ Aေသမသတ္ပါဘူး
ငါ့သားက ေကာင္းေကာင္းဂရုစိုက္မွာပါ ဟား...ဟား...ဟား ''
''မင္း...မင္း''
ရန္ထင္းရႈ ေဒါသထြက္လြန္း၍ တဆတ္ဆတ္တုန္လာသည္။
ယုတ္မာေကာက္က်စ္ေသာ မုက်ဴးထင္ကမူ ဆက္လက္ေျပာဆိုသည္။
Page 16
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ေနာက္ထပ္ က်န္ေသးတယ္ Aခုခ်ိန္ေလာက္ဆိုရင္ ''မဟူရာဂိုဏ္း''က လူသတ္သငို ္းသမားေတ ြ မင္းတို႔ ''ရန္စံAိမ္''
ကို
တကို ္ခိုက္ေနေလာက္ျပီ ဒါငါ့ရဲ႕ကလ့စဲ ားပ ဲ မင္းကိုလည္း မေသမရွင္လုပျ္ပီး သတ္ရမယ္''
''ေခြးေလာက္ေတာင္ Aဆင့္မရိွတ့ ဲ လူယတု ္မာ''
ရန္ထင္းရႈက ေဒါသတၾကီးေAာ္ဆဲလိုက္သည္။ မုက်ဴးထင္က ဓားကိုေျမွာက္၍ ရန္ထင္းရႈ ၏ လက္နွစ္ဖက္ကို
ခုတ္ပိုင္းလိုက္သည္။ ထ႔ိုေနာက္တစ္ဖန္ ေျခေထာက္နွစ္ဖက္ကို ခုတ္ပိုင္းလိုကသ္ ည္။ ရန္ထင္းရႈသည္
ေဝဒနာကု ိ ၾကိတ္မွတိ ္ခံထားသည္ ။ ယတု မ္ ာလွေသာ မုက်ဴးထင္က
တဟားဟားရယ္ေမာျပီး ဓားေျမွာင္တစ္လက္ပါ ဝမ္းဗိုက္ကို ထိုးစိုက္လိုက္သည္။ ရန္ထင္းရႈဆတ္ခနဲ ျဖစ္သြားျပီးေနာက္
ျငိမ္သက္သြားသည္။ သိုင္းေလာကသား Aမ်ားစုသည္ မခုခံနိုင္ေသာသူနွင့္ ကေလးသူငယ္ Aမ်ိဳးသမီးမ်ားကို
မတရားမနိွပ္စက္ၾကေပ။ ႏိပွ ္စက္လ်ွင္လည္း လြန္စြာ ေAာက္တန္းက်ေသာသူဟု သတ္မွတ္ထားသည္။ ယခု
မုက်ဴးထင္က မရွက္မရွိ လုပ္ေဆာင္ျပီး တဟားဟားပင္ ရယ္ေမာေနသည္။
''ကယို ့လ္ ူတို႔ သြားၾကစို႔''
1
17
မုက်ဴးထင္က က်န္လူ ၂၄ ေယာက္ကို ေဆာ္ၾသလိုက္ျပီး ရန္ေရွာင္းဟူတို႔ ထြက္ေျပးသြားေသာ ေနရာသ႔ ို
ျမင္းမ်ားျဖင့္ Aေျပးနွင္သြားၾကေတာ့သည္။
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၄)
မုက်ဴးထင္တို႔လူစု ထြက္သြားျပီး တခဏAၾကာတြင္ ေက်ာက္ေဆာင္ကြယ္တစ္ခုမွ ဝဝပုပုနွင့္ Aသက္ ၆၀ ေက်ာ္
Aဖိုးၾကီးတစ္ေယာက္ ထြက္လာသည္။ ထိုAဖိုးၾကီးက ေက်ာတြင္ ပလိုင္းတစ္ခုလြယ္ထားသည္။ ပလိုင္းထဲတြင္ ေဆးပ
င္Aမ်ိဳးမ်ိဳး
ရွိေနသည္။ သူသည္ ေဆးဆရာတစ္ေယာက္ ျဖစ္ဟန္တူေလသည္။
''Aင္း...လူေတြမ်ား တယ္ခက္တာပ ဲ ထစ္ခနဲရိွ သတ္မယ္ျဖတ္မယ္န႔ ဲ လူသတ္ဖို႔မ်ား
သတူ ႔Aို ေမေတြက ေမြးထုတ္ေပးလိုက္တာလား မသိဘးူ ''
ေဆးဆရာ AဖိုးAိုက ေတာင္ပံုယာပံု ပံုျဖစ္ေနေသာ Aာမခံဌာနမွ သိုင္းသမားမ်ား၏ ရုပ္Aေလာင္းမ်ားကို ၾကည့္၍
ညည္းညဴေျပာဆိုလကို ္သည္။ ေစာေစာက မမ်ွတေသာ တိုက္ပြဲကို ျမင္ခ့ဲရသည္။ သူ႔Aေနနွင့္ ေလးငါးေယာက္ဆို
မျဖံဳေသာ္လည္း Aင္Aား ၂၅ ေယာက္ရိွ၍သာ Aသာျငိမ္ျပီး ေခ်ာင္းၾကည့္ခ့သဲ ည္။ ထိုစU္...။
''Aင္း...Aဲ''
ညည္းညဴသံတစ္ခုေၾကာင့္ ေဆးဆရာAဖိုးAို ေခါင္းေထာင္သြားသည္။ Aသံၾကားရာသ႔သို ြားရာ ေျခလက္ႏွစ္ဖက္
ျပတ္ေနသည့္Aျပင္ ဝမ္းဗိုက္တြင္ပါ ဓားေျမွာင္Aထိုးခံထားရေသာ လူတစ္ေယာက္ကို ေတ႔ရြ သည္။ ထိုလသူ ည္
Aသက္ကို ေျဖးညင္းစြာရွဴျပီး ေဆးဆရာAဖိုးAိုကို ေတြ႕ေသာAခါ ႏႈတ္ခမ္းက တလႈပ္လႈပ္ ျဖစ္ေနသည္။
သ႔ူပုံစံက ေဆးမမီေတာ့။ မၾကာခင္ ေသဆုံးေတာ့မည့္ AေနAထား ျဖစ္သည္။
AဖိုးAိုက သူ႔Aတငြ ္းAားကို ထ႔လို ူ႔ထံပို႔ေဆာင္ျပီး ထိုလူ(ရန္ထင္းရႈ)ေျပာသည့္စကားကို Aာရုံစိုက္နားေထာင္သည္။
သို႔ေသာ္
ထိုလူက-
Page 17
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ေရွာင္...ေရွာင္...ခ်ဴး..စစ္...စစ္...လို''
ဟသု ာေျပာနုငိ ္ျပီး ျငိမ္သက္သာြ းသည္။
''ဟူး...''
ေဆးဆရာAဖိုးAိုက သက္ျပင္းခ်လိုက္ျပီး-
''နွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ေလာက္ ငါ ဇာတ္ျမွဳပ္ျပီး သိုင္းေလာကကို ေရွာင္ရွားေနတာေတာင္ မလြတ္ပါလား
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ သူေျပာသာြ းတ့ ဲ ေရွာင္ခ်ဴးစစ္လို ဆိုလားပ ဲ A့ဒဲ ါကို ရွာဖို႔ သိုင္းေလာကကို ေျခUီးလွည့္ရUီးမယ္''
AဖိုးAိုက တစ္ကိုယ္တည္းစကားဆိုျပီးေနာက္ Aရိပ္ပမာ လ်င္ျမန္ေသာ
ကိုယ္ေဖာ့ပညာျဖင့္ ေျပးလႊား ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလသည္။
®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®
''ခြပ္...ခြပ္...ခြပ္''
1
18
''ခြပ္...ခြပ္...ခြပ္''
''ခြပ္...ခြပ္...ခြပ္''
ခြာသံတေျဖာင္းေျဖာင္းနွင့္ ျမင္း ၃ စီးသည္ Aျပင္းႏွင္ေနသည္။ ျမင္းတစ္စးီ ေပၚတြင္ Aသက္ ၁၈ ႏွစ္Aရြယ္
မိန္းမေခ်ာေလး တစ္ေယာက္စီးနင္းလိုက္ပါလာျပီး ၃ ေပ ေက်ာ္ ရွည္လ်ားသည့္ ေသတၱာပုံစံ တစ္ခုကု ိ
Aိပ္တြင္ထည့္၍ ေက်ာ၌ လြယ္ပိုးထားသည္။
တစ္Uီးကမူ Aသက္ ၃၀ ေက်ာ္ Aရြယ္ရွိျပီး လက္ထဲတြင္ Aလံုပိတ္ ေသတၱာနက္ တစ္လံုးကို
လက္တစ္ဖက္တြင္ ေပြ႕ထားျပီး ျမင္းကို ဒုန္းစိုင္းနွင္ေနသည္။
ေနာက္ဆုံးတစ္Uီးမွာမူ Aသက္ ၂၀ ေက်ာ္Aရြယ္ လူငယတ္ စ္ေယာက္ျဖစ္သည္။
သူတို႔ ၃ ေယာက္သည္ တိုက္ပြဲမ်ား ရႈပ္ေထြးခ်ိန္ ထြက္ေျပးလာေသာ မိန္းမေခ်ာေလး ရန္ေရွာင္းဟူ
ဟန္ေကာင္းနွင့္ ဝူးက်ိဳ႕ရင္တို႔ျဖစ္သည္။
ဟန္ေကာင္းႏွင့္ ရန္ေရွာင္းဟူတ႔ ို မ်က္ႏွာတငြ ္ မ်က္ရည္စမ်ား ခိုတေဲြ နသည္။ သတူ ႔Aို ေနျဖင့္
ရန္သူမ်ားကို
သူေသကယို ္ေသ တကုိ ္ခိုကလ္ ိုသည္။ သ႔ေို သာ္ ရန္ထင္းရႈက ေခါင္းေဆာင္ပီပီ ရဲ႕ဝံ့စြာျဖင့္ Aေသခံတိုက္လသို ည္။ ပ
စၥ
ည္းပို႔ေဆာင္ရန္ သမီးျဖစ္သူႏွင့္ လက္ရံုးႏွစ္ေယာက္ကို စိတ္ခ်ထားလိုက္သည္။ ဝူးက်ိဳ႕ရင္ ေခၚ မုက်ိဳ႕ရင္လို
လူမ်ိဳးကို သတိမမူဘဲ ေျမြေပြး ခါးပိုက္ပိုက္မိျခင္းက ကံဆိုးသြားသည္။
''ေAာင္မေလးဗ်''
ဝူးက်ိဳ႕ရင္က AသားAနာခံကာ ျမင္းေပၚမွ လိမ့္က်ဟန္ျပဳသည္။
''Aစ္ကို ဝူး''
''ဟာ...ညီေလး ဝူး''
ရန္ေရွာင္းဟူႏွင့္ ဟန္ေကာင္းတ႔ကို တစ္ခရီးထဲသြား ရဲေဘာ္ရဲဘက္မ်ားျဖစ္၍ စိုးရိမ္သြားသည္။
ထ႔ိုေၾကာင့္ ျမင္းဇက္ၾကိဳးကို ဆတ္ကန ဲ ဆလြဲ ိုကသ္ ည္။
Page 18
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ညီေတာ္ဝူး Aဆင္ေျပလား''
ေျချမန္လက္ျမန္ရွိေသာ ဟန္ေကာင္းက ေျမေပၚ၌ လဲက်ေနေသာ ဝူးက်ိဳ႕ရင္ကို ထူေပးမည္Aျပဳ-
''ရႊမ္း''
ဓားေရာင္တစ္ခ်က္ လက္သြားသည္။
''Aား''
ဟန္ေကာင္း၏ ရင္ဘတ္တြင္ ဓားခုတ္ရာ
Aစင္းေၾကာင္းတစ္ခု ျဖစ္သြားျပီး ေျမေပၚ ေမွာက္လ်က္လကဲ ်သြားသည္။ တုပ္တုပ္မ်ွ မလႈပ္ေတာ့။
''Aမယ္ေလး''
ရန္ေရွာင္းဟူ ထိတ္လန႔တ္ ုန္လႈပ္သြားသည္။
1
19
''ရွင္...ရွင္...Aစ္ကို ဟန္ေကာင္းကို ဘာလို႔သတ္လိုကတ္ ာလ'ဲ '
သူမက ဝူးက်ိဳ႕ရင္ကို ၾကည့္၍ စိုးရံ႕ြ ထိတ္လန္႔ကာ မယုံၾကည္နိုင္ဟန္ျဖင့္ ေမးလိုက္သည။္
ဝူးက်ိဳ႕ရင္က မထီဟန္ျဖင့္ျပံဳးလိုက္သည္။ သ႔ပူ ုံစံမွာ ေစာေစာကလို ႏြမ္းဖတ္ဖတ္မဟုတ္ေတာ့။
ပကတိ လူေကာင္းပမာ ရွိေနသည္။ (ရုပ္ရွင္ရုိက္လ်ွင္ Aကယ္ဒမီဆု ရနိုင္ေလာက္သည္ :-p )
''Aခုမွေတာ့ Aမွန္တိုင္းေျပာရတာေပါ့ မင္းက ဒီေကာင္ ဟန္ေကာင္းကို ဂရုစိုက္ျပီး ငါ့ကို
နည္းနည္းမွ ဂရုမစိုက္လို႔ သတ္လိုက္တာ ေနာက္ျပီး Aရုိးေပ်ာ့ Aဆိပ္ကို ငါကိုယ္တိုင္ခတ္တာပဲ ရန္သူ ၂၅ ေယာက္ဆို
တာ ငါ့Aေဖန႔ ဲ သူ႔ရ႕ဲ မိတ္ေဆေြ တြ ငါ့Aေဖက တျခားလူမဟုတဘ္ ူး မုက်ဴးထင္ပ ဲ ေနာက္ျပီးေတာ့
မင္းတို႔သိထားသလို က်ဳပ္နာမည္က ဝူးက်ိဳ႕ရင္မဟုတ္ဘူး မုမ်ိဳးႏြယ္ မုက်ိဳ႕ရင္ပဲ''
ဝူးက်ိဳ႕ရင္၏ စကားေၾကာင့္ ရန္ေရွာင္းဟူ ထိတ္လန႔တ္ ုန္လႈပ္သြားသလို Aမ်က္ေဒါသျပင္းစြာထကြ ္သြားသည္။
''လူယုတ္မာ ေသေပေတာ့''
သူမက လ်ွပ္စီးျမန္ ၃ ခ်က္ဓားကြက္ႏွင့္တိုက္ခိုက္လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ Aတြင္းAားမပါသည္က တစ္ေၾကာင္း
မုက်ိဳ႕ရင္က ဓားကြက္ကို ၾကိဳတင္သိေနသည္က တစ္ေၾကာင္း ေAးေဆးစြာ ေရွာင္တိမး္ လိုက္သည္။
လ်ွပ္တျပက္ဆိုသလို ရန္ေရွာင္းဟူ၏ Aေၾကာကို ထိုးပိတ္လိုက္သည္။
''Aင့္''
သူမတစ္ကိုယ္လုးံ တုန္ယင္သြားျပီး ေပ်ာ့ေခြသြားသည္။
''ဟား...ဟား...ဟား''
ဝူးက်ိဳ႕ရင္ ေခၚ မုက်ိဳ႕ရင္က ေAာင္နိုင္သူပမာ သေဘာက်စြာ ရယ္ေမာလိုက္သည္။
ထ႔ိုေနာက္ ေရွာင္းဟူကို ေျမ၌တြန္းလွဲကာ Aတင္းဖက္တြယ္လကို ္သည္။
''လယူ ုတမ
္ ာ လႊတ္...လတႊြ ္စမ္း''
ေရွာင္းဟူက Aရွက္သိကၡာAတြက္ ေAာ္ဟစ္ေသာ္လည္း ေျမေခြးငစU္းလဲ မုက်ိဳ႕ရင္ကမူ သ႔Aူ လိုျပည့္ရန္သာ ၾကိဳးပမ္း
ေနသည္။
Aၾကာပိတ္ခံရေသာ ေရွာင္းဟူမွာ မ်က္ရည္တြဲလဲႏွင့္ သနားစရာေကာင္းလွသည္။ လူသူကင္းမဲ့ေသာေနရာျဖစ္၍
ကူညီေဆာင္မမည့္သူ တစ္Uီးတစ္ေယာက္မ်ွ မရွိေခ်။
Page 19
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ရနံ႔သင္းေသာ ပန္းေကာင္းတစ္ပြင့္သည္ Aညႊန္႔ခ်ိဳးခံလိုက္ရျပီတကား။
မုက်ိဳ႕ရင္က သူ၏Aဝတ္Aစားမ်ားကို ေသခ်ာျပင္ဆင္ဝတ္လိုက္သည္။ထို႔ေနာ က္ ေရွာင္းဟူထံ မွ
ေသတၱာရွည္ကို ျဖဳတ္ယူလိုက္သည္။ ေရွာင္းဟူက မီးဝင္းဝင္းေတာက္ေသာ မ်က္လံုးျဖင့္ နာက်ည္းမုန္းတီးစြာ ၾကည့္ေန
သည္။
မုက်ိဳ႕ရငက္ သ႔လူ က္ခုပ္ထဲမွ ေရျဖစ္ေန၍ ဂရုမစိုက္ေခ်။ လဲက်ေနေသာ
ဟန္ေကာင္းAနီးမွ ေသတၱာကိုလည္း ေကာက္ယူလိုက္သည္။ ထိုစU္...။
''ခြပ္...ခြပ္...ခြပ္''
''ခြပ္...ခြပ္...ခြပ္''
ျမင္းခြာသံမ်ားႏွင့္Aတူ ျမင္းစီးသမားတစ္စု ေရာက္ရွိလာသည္။ မုက်ဴးထင္တို႔လူစု ျဖစ္ေလသည္။
1
20
''ဟား...ဟား...ငါ့သားက ဘယ္ဆိုးလ႔လို ဲ ေျချမန္လက္ျမန္ရိွသားပ'ဲ '
မုက်ဴးရင္က ေရာက္ေရာက္ခ်င္း Aေၾကာပိတ္ခံရျပီး Aဝတ္Aစား ဖရုိဖရဲႏွင့္ လဲက်ေနေသာ
ရန္ေရွာင္းဟူကို ၾကည့က္ ာ ေျပာလိုက္သည္။
မုက်ိဳ႕ရင္က Aရွက္ကင္းမ့ဲစြာျဖင့္ တဟဲဟဲရယ္ျပီး-
''Aေဖတသူ ားပ ဲ ဒီေလာက္ေတာ့ရိွမွာေပါ့''
ဟုေျပာလိုက္သည္။ ျမင္းစီးသမား ၂၅ ေယာက္ထဲမွ Aခ်ိဳ႕လူမ်ားသည္ Aဝတ္Aစား ဖရုိဖရဲႏွင့္ လဲက်ေနေသာ ေရွာင္း
ဟူကို
Aာသာငမ္းငမ္းမ်က္လံုးႏွင့္ ၾကည့္ေနၾကသည္။ မုက်ိဳ႕ရင္ကရိပ္မိျပီး-
''ဒီက ေနာင္ၾကီးတို႔ထဲက သ႔ကူ ို Aလိုရိွရင္ ဘယ္သူမဆိုယူနိုင္ပါတယ္'' ဟုေျပာလုကိ သ္ ည္။
မည္မ်ွ ေAာက္တန္းက် ယုတ္မာလိုက္ပါသနည္း။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္၏ Iေျႏၵ Aရွက္သိကၡာႏွင့္
ထုံမႊမ္းထားေသာ ခႏၶာကိုယ္က ို သူပိုင္ပစၥည္းAလား ျပီးစလြယ္လုပ္သည့္ လူမ်ိဳးကား လြန္စြာယုတ္ညံ့လွေပသည္။
မုက်ိဳ႕ရင္သည္ ေရွာင္းဟူကို ေမတၱာစစ္ျဖင့္ ခ်စ္ႏွစ္သက္သူမဟုတ္။ AေသြးAသားခႏၶာကိုယ္ကိုသာ ဝါးျမိဳလိုေသာ
လယူ ုတ္မာတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ ယခုသ႔ဆူ ႏၵ ျပည့္သြားေသာေၾကာင့္ ေက်နပ္ေနသည္။
ေရွာင္းဟူ၏ နာက်ည္းမႈမွာ ျပင္းသထက္ျပင္းထန္လာသည္။
ထိုAခ်ိနတ
္ ြင္ လူAုပ္ထဲမွ သိုင္းသမားတစ္ေယာက္က ရုတ္တရက္ဆိုသလို Aေၾကာပိတ္ခံေနရေသာ ေရွာင္းဟူ၏ ခႏၶာ
ကိုယ္ကို
ဖ်တ္ခနဲဆြဲယူသြားသည္။
''ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းက ဆရာေတာ္ ပိကုန္းကေတာ့ လက္သြက္လွပါလား''ဟုမုက်ဴးရင္က ျပံဳးတံု႔တံု႔ AမူAယာျဖင့္ ေျပာလို
က္သည္။
မ်က္ႏွာဖုံးစြပ္ထားသည့္ ထိုပုဂိၢဳလ္ကလညး္ Aရွက္မရိွစြာျဖင့္ တဟဟဲ ဲရယ္ေနသည္။
''ဆရာေတာ္ပိကုန္း က်ဳပ္တို႔ကုလိ ည္း မေမ့န႔ေဲ နာ္'' က်န္လူAခ်ိဳ႕ကလည္း Aရွက္ကင္းမ့ဲစြာျဖင့္ ေျပာဆိုၾကသည္။
ေရွာင္းဟူသည္ နာက်ည္းခံျပင္းစြာျဖင့္ ထိုလူမ်ား၏ ေလသံမ်ားကို ေသခ်ာစြာ မွတ္သားထားသည္။ သူမ
ကံေကာင္းေထာက္မ၍ Aသက္ရွင္သန္ခ့ဲပါက ျပန္လည္၍ လက္စားေခ်မည္ျဖစ္သည္။ ယခု
Page 20
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
သူမဘဝသည္ လူယုတ္မာမ်ား လက္ထဲတြင္ ေရတိမ္နစ္ေပရUီးမည္။
''က်ဳပ္တို႔ကို ခြင့္ျပဳပါUီး ေနာင္ေတာ္မု''
လူAုပ္ထဲမွ တည္ၾကည္ေသာ Aသံတစ္ခု ထြက္လာသည္။
''ေၾသာ္ ရွန္လင္းေတာင္ ဓားေလးေဖာ္က Aမွတ္စU္(၁)ဓားျဖဴပါလား ဘာမ်ားေျပာမလ႔ပို ါလ'ဲ '
မုက်ဴးထင္က ေမးလိုက္သည္။ ဓားျဖဴဆိုသည့္လူက-
''ဒီကိစမ
ၥ ွာ က်ဳပ္တို႔ညီAစ္ကိုေလးေယာက္ မပါဝင္လိုေတာ့ပါဘူး''
ဟုေျပာလိုက္သည္။ထိုစကားေၾကာင့္ က်န္လူမ်ားက Aထူးတဆန္း ၾကည့ေ္ နၾကသည္။သူ႔ေနာက္တြင္ရပ္ေနေသာ
ညီေနာင္ ၃ ေယာက္ကလည္း-
''ဟုတ္ပါတယ္ Aခုရမယ့္ပစၥည္းကိုလည္း မမက္ေမာေတာ့ဘူး ခြဲေဝမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ေလာက္ငွမယ္မထင္ဘူး''
ဟု တညီတညြတ္ထဲ ေျပာၾကသည္။
1
21
ရွန္လင္းေတာင္ ဓားေလးလက္သည္ Aထက္မက် ေAာက္မက်ႏွင့္ လူ႔ဂြစာသိုင္းသမားမ်ားျဖစ္ၾကေသာ္လည္း ကမ္းကုန္
ေAာင္
ယုတ္ေသာ လူယုတ္မာမ်ား မဟုတ္ၾကေပ။ ယေန႔ သူတ႔Aို ဖြဲ႕သည္ Aာမခံဌာန Aဖြဲ႕သားAားလုံးကို
သတ္ျဖတ္ခ့သဲ ည္။ ထို႔ျပင္ Aားႏြဲ႕ေသာ မိန္းမသားတစ္ေယာက္ကိုလည္း
မတရားဆက္ဆံေနေသာေၾကာင့္ Aလိုလရို ံ႕ြ မနု ္းမိကာ ေနာင္တရမိသည္။
သူတို႔ ညီAစ္ကိုေလးေယာက္သည္ Aျမဲတမ္းသေဘာထား
တိုက္ဆိုင္ၾကသည္။ တစ္Uီးခ်င္းစီသည္ Aရည္Aခ်င္းျပည့္ဝသလို ေလးUီးေပါင္း ''ေလးမ်က္ႏွာဓားသိုင္း''သည္
Aစြမ္းထက္လွသည္။ သိုင္းေလာက နံပါတ္ ၁၀
စာရင္းဝင္ ပုဂၢိဳလ္ တစ္ေယာက္ကိုပင္ လက္ရည္တူတိုက္ခိုက္နိုင္သည္ဟု ဆိုစမွတ္ျပဳခံရသည္။
ယေန႔ကိစၥတြင္ မုက်ဴးထင္၏ ေက်းဇူးရိွဖူး၍သာ လိုက္ပါေဆာင္ရကြ ္ခ့ျဲခင္းျဖစ္သည္။
''ခင္ဗ်ားတို႔က ဒီေန႔ကိစၥကို ဘယလ္ ိုသေဘာရလ'ဲ '
မုက်ဴးထင္ကေAးစက္စက္ ေမးလိုက္သည္။ သ႔စူ ကားတြင္ ျခိမ္းေျခာက္မႈမ်ား ပါဝင္ေနသည္။
ဓားေလးေဖာ္ မေက်မနပ္ျဖစ္သြားေသာ္လည္း စိတ္ထဲျမိဳသိပ္ကာ-
''စိတ္ခ်ပါ ေနာင္ေတာ္မု ဒီေန႔ကိစၥက ို ဘယသ္ ႔မူ ွမေျပာပါဘူး က်ဳပ္တို႔လည္း ဒီေန႔ကစျပီး သိုင္းေလာကထဲ မပတသ္ က္
ေတာ့ဘးူ ''
မုက်ဴးထင္က ႏႈတ္ခမ္းတြန္႔ရံုျပံဳးျပီး-
''ေကာင္းျပီေလ သြားနိုင္ပါျပီ''
ရွန္လင္းေတာင္ ဓားေလးေဖာ္လည္း မည္သ႔ကူ ိုမ်ွ မႏႈတ္ဆက္ေတာ့ပ ဲ ကိုယ္ေဖာ့ပညာသုံး၍
လ်င္ျမန္စြာ ထြက္ေျပးေပ်ာက္ကြယ္သြားေလသည္။
''က.ဲ ..က.ဲ ..က်ဳပ္တို႔ရတ့ပဲ စၥည္းကို ၾကည့္ၾကတာေပါ့''
မုက်ဴးထင္က Aာရုံေျပာင္းေAာင္ ေလာေဆာ္လိုက္သည္။ က်န္လမ
ူ ်ားလည္း သူတို႔
မတရား႐ိွလာသည့ ္ ပစၥည္းAေၾကာင္းသိ္ခ်င္လာသည္။
Page 21
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
မုက်ဴးထင္သည္ သားျဖစ္သူ မုက်ိဳ႕ရင္က ၾကိဳတင္သတငး္ ေပးထားသျဖင့္ ''ေသတၱာတစ္ခုတြင'္ 'လြန္ခသ့ဲ ည့ ္ ႏွစ္
၃၀၀၀ေက်ာ္က တိမ္ျဖဴ တမန္ေတာ္ Aမွတ္(၁) ရႈေဂလီယန္၏''မီးမုန္တိုင္းဓား''ပါဝင္ ေၾကာင္းသိထားျပီးျဖစ္သည္။ သ႔ေို
သာ္
Aလ်ား Aနံ Aျမင့္ ၈ လက္မရိွေသာ ေသတၱာတြင္ မည္သည့ ္ ပစၥည္းရိွေၾကာင္း သိခ်င္လာသည္။
မုက်ိဳ႕ရင္က ထိုေက်ာက္လလို ို သလံ လို ိုႏွင့္ မာေက်ာသည့ ္ ပစၥည္းသည္ မည္သည့လ္ က္နက္နွင့္မ်ွ မတိုးေၾကာင္း သ
ေို သာ္
''မီးမုန္တိုင္းဓား''ႏွင့္ဆိုပါက ျဖတ္ေတာက္နိုင္ေၾကာင္းပါ ေျပာခ့သဲ ည္။
မုက်ဴးထင္က သားျဖစ္သူထံမွ ဓားထည့္ထားေသာ ေသတၱာကို လွမ္းယူလိုကသ
္ ည္။
ထ႔ိုေနာက္ ေသတၱာမွ ပတၱာကို Aတငြ ္းAားသုံး ရိုက္လိုက္သည္။
''ဝုန္း''
ပတၱာ က်ိဳးပ်က္သြားျပီး ေက်ာက္ျဖဴသားဓားရုိးႏွင့္ ပတၱျမားစီျခယ္ထားေသာ ဓားAိမ္ႏွင့္ ဓားတစ္လက္ထြက္လာသည္။ ျ
မင္ရုံျဖင့္
ေပါ့ေသးေသးမဟုတ္ေၾကာင္း သိနိုင္သည္။ ဓားAိမ္တြင္ ေရႊAစစ္ျဖင့္ ေဖာင္းၾကြစာလံုးေရးထားသည့္
''ျပိဳင္စံရွား မီးမုန္တိုင္းဓား''ဟူသည့ ္ စာလုံးေၾကာင့္ ထိုေနရာရိွ လူAားလုံး မ်က္လုံးမ်ားျပဴး က်ယ္သြားကာ လိုခ်င္ေလာ
ဘစိတ္မ်ား
1
22
ၾကီးထြားလာသည္။ မုက်ဴးထင္က ဓားကို ဓားAိမ္မွဆြဲထုတ္လိုက္သည္။
ဓားသြားသည္Aနီႏွင့္ Aစိမး္ ေရာင္မ်ား ယွက္သန္းေနသည္။
''ေကာင္းလိုက္တ့ဓဲ ား''
လူAားလံုးထံမွ ခ်ီးမြမ္းသံထြက္လာသည္။
မုက်ဴးထင္က ဓားကိုတင္းၾကပ္စြာကိုင္ျပီး Aတြင္းAားစုစည္းလိုက္သည္။
ထိုAခါ ဓားသြားတစ္ခုလံုးနီရဲလာျပီး မီးေတာက္မီးလ်ွံမ်ား ထြက္လာသည္။
''ဟာ''
''ဟင္''
Aာေမဍိတ္သံမ်ား Aသီးသီးထြက္ေပၚလာသည္။
''ယား''
''ရြပ္''
မုက်ဴးထင္က မာန္သြင္းေAာ္ျပီး Aံစာပံု ေသတၱာကို ခုတ္ရာ 'ရြပ္ခနဲ'ျမည္၍ တိကနဲ ျပတ္ေတာက္သြားသည္။
ေသတၱာသည္ Aေခါင္းေပါက္ ျဖစ္ျပီး Aထဲတြင္ Aရာဝတၳဳ တစ္စံုတစ္ရာ ရွိေနသည္။
က်န္လူမ်ားလည္း စိတ္ဝင္စားလြန္း၍ ဝိုင္းAုံလာသည္။ မုက်ဴးထင္က ထိုAေပါက္ထဲကို လက္ႏိႈက္ၾကည့ရ္ ာ လက္
တစ္ေခ်ာင္းေလာက္သာရွိေသာ ေၾကြပုလင္းလို Aရာတစ္ခုႏွင့္ ေလးေထာင့္သ႑ာန္ စာAုပ္က့ဲသို႔ Aရာကို စမ္းမိသည္။
ထိုAခ်ိန္တြင္ ေလာဘစိတ္မ်ား ဝင္လာသည္။ မသိမသာ
လက္စမ္းသလိုလိုႏွင့္ ေၾကြပုလင္းကို Aက်ီႋလက္Aိုးထဲ ထည့လ္ ိုက္သည္။
Page 22
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ေလးေထာင့္သ႑ာန္ Aရာကိုသာ Aမ်ားျမင္သာေAာင္ ဆြဲယူလိုက္သည္။ သူ၏ လႈပ္ရွားမႈမွာ ပိရိ၍
မည္သူမွ သတိမထားမိလိုက္ေခ်။
မုက်ဴးထင္ ဆထြဲ ုတလ္ ိုက္ေသာ ေလးေထာင့္Aရာဝတၳဳသည္ ထင္ထားသည့A္ တိုင္း စာAုပ္တစ္Aုပ္ျဖစ္သည္။
စာAုပ္မ်က္နွာဖံုးတြင္ Aနက္ေရာင္စာလံုးျဖင့္''မိစၧာ ၅မ်ိဳးက်င့္စU္''ဟု ေရးသားထားသည္။
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၅)
''မိစၧာ ၅မ်ိဳးက်င့္စU္''သည္ လနြ ္ခ့ဲေသာ နွစ္တစ္ေထာင္ေက်ာ္က ဂုဏ္Aရိွန္Aဝါ ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားခ့ဲသည့ ္
''ေရႊဝါေရာင္နတ္မင္း''တီထြင္ထားေသာ မိစၧာက်င့္စU္ မ်ားျဖစ္သည္။ ထိုက်င့္စU္မ်ားမွာ
''ယမမင္းလက္ဝါးသိုင္း''
''Aတြင္းAားစုပ္ပညာရပ္''
''မရဏကၾကိဳး ဓားသိုင္း''
''ကေဝလက္သည္းသိုင္း''
''ေမွာ္ဝင္စိတ္ညိွဳ႕''ပညာရပ္တ႔ျိုဖစ္သည္။
1
23
တစ္မ်ိဳးထဲ တတ္ေျမာက္လ်ွင္ပင္ ျပိဳင္စံရွား သိုင္းသမားျဖစ္နိုင္သည္။
လူAားလံုးမွာ Aတၱစိတ္မ်ားၾကီးစိုးလာသည္။ သိုင္းေလာကသားမ်ားသည္ ရတနာလက္နက္ဆန္း သိုင္းက်မ္း ရတနာသို
က္
ေဆးစြမ္း စသည့္ တန္ဖိုးၾကီး ပစၥည္းမ်ားနွင့္ ပတ္သက္လာလ်ွင္ မိဘဆရာ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္း မိတ္ေဆ ြ
စသည္တ႔ကို ို ဂရုမစိုက္ေတာ့။ ယခုလည္း ေလာဘစိတ္မ်ား ဖုံးလႊမ္းေနေသာေၾကာင့္ လက္နက္မ်ားAသီးသီး ထုတ္လ
ကို ္ၾကသည္။
''မုက်ဴးထင္ မင္းလက္ထဲက ပစၥည္းႏွစ္ခုကို ငါတို႔ကိုေပးစမ္း''
လက္မရြံ႕ ေသြးေAးမိစၧာဆယ္ေဖာ္မွ Aမွတ္(၁)ကေျပာလိုက္သည္။
''မင္းမွာ Aစြမ္းရိွရင္ လာယူေလ ဒီမွာက်န္ရိွတ့ ဲ ေရာင္းရင္းေတြကို မင္းတို႔က မ်က္စိထဲမထားဘူးေပါ့''
ေကာက္က်စ္ေသာ မုက်ဴးထင္က က်န္လူမ်ားဘက္လွည့၍္ ရန္တိုက္ေပးလိုကသ္ ည္။ သ႔ေို သာ္ တစ္ေယာက္မွ တပု ္တု
ပ္မ်ွ
မလႈပ္ေပ။ သူတ႔Aို ားလုံး လူပါးမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ မုက်ဴးထင္ လကမ္ ရံ႕ြ ေသြးေAးမိစၧာဆယ္ေဖာ္ႏွင့္ တိုက္ခိုကလ
္ ်ငွ ္
မည္သူရႈံးရံႈးနိုင္နိုင္ သူတို႔ကေဘးမွ Aေခ်ာင္ Aျမတ္ထုတ္ရံုသာရွိသည္။
ထိုစU္...။
''ဝွစ္...ဝွစ္...ဝွစ္''
ေလခြင္းသံနွင့္Aတူ လက္နက္ပုန္း ႏွစ္ခုသည္ မိစၧာဆယ္ေဖာ္ Aမွတ္(၁) ႏွင့္ မုက်ဳးထင္တို႔ထံ Uီးတည္လာသည္။ ပစ္ခ
တ္သူ၏
Aတငြ ္းAားသည္ သတူ ႔ိုAားလုံးထက္ လြနစ္ ြာ ျမင့္မားေလသည္။
နွစ္ေယာက္စလံုး Aဆင့္လြန္ထိပ္သီး သိုင္းသမား တစ္ေယာက္၏ လက္ခ်က္မွန္းသိ၍ ထိပ္တိုက္ မရင္ဆိုင္ရဲ။
ကပ်ာကယာ ကိုယ္ေဖာ့ပညာသံုး ေရွာင္တိမ္းလိုက္သည္။
Page 23
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
Aေလာတၾကီး ေရွာင္တိမ္းမႈေၾကာင့္ မုက်ဴးထင္သည္ ေျခလွမ္းယိမ္းယိုင္သြားသည္။ ထိုAခ်ိန္ေလးမွာပင္
Aနက္ေရာင္Aရိပ္တန္း တစ္ခုက လွစ္ခနဲဆိုသလို
မုက်ဴးထင္၏ လက္ထဲမွ သိုင္းက်မ္းစာAုပ္နွင့္ ဓားကိုလုယူသြားသည္။ မုက်ဴးထင္မွာ ရုတ္တရက္ Aငိုက္မိသြားသည္။
''ဟား...ဟား...ဟား...သိပ္ေကာင္းတယ္...သိပ္ေကာင္းတယ္''
ပစၥည္းယူေဆာင္ သြားသည့္ လူက ဝမ္းသာAားရစြာျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။
ထိုသူသည္ Aသက္ ၆၀ေက်ာ္ Aရြယ္ရွိျပီး
ရုပ္ရည္ခက္ထန္ကာ ျပတ္သားရက္စက္သည့္ ပံုမ်ိဳးျဖစ္သည္။ နားထင္မွာခ်ိဳင့္ဝင္ေနျပီး Aတြင္းAားပညာရပ္တြင္ သူမတူ
ေAာင္
ထူးခြ်န္ထက္ျမက္ေၾကာင္း သိသာသည္။
မုက်ဴးထင္သည္ မေက်မနပ္ ျဖစ္သြားေသာ္လည္း ပစၥည္းလုယုသြားေသာ Aဖိုးၾကီးကို
ေတြ႕ေသာAခါ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားသြားသည္။ စကားတစ္ခနြ ္းမွ မဆိုရဲဘ ဲ Aသာျငိမ္ကုတ္ေနလိုက္သည္။
''ေဟ့...Aဖိုးၾကီး ခင္ဗ်ားလက္ထဲက ပစၥည္းကိုေပးစမ္း''
Aမွတ္(၁)ေသြးေAးမိစၧာက ဟိန္းေဟာက္ေျပာလိုက္သည္။သူသည္ Aဖိုးၾကီးကို
မည္သူမည္ဝါမွန္းမသိေခ်။ ဂတုံးေပၚထိပ္ကြက ္ လုပ္သြား၍ မေက်မနပ္ျဖစ္ေနသည္။
AဖိုးAိုက မၾကားဟန္ျပဳကာ သိုင္းက်မ္းစာAုပ္ကို Aက်ႋီရင္ဘတ္ထဲထည့္၍ သိမ္းဆည္းလိုက္သည္။ Aမွတ္(၁)ေသြးေ
Aးမိစၧာ
ေဒါသထြက္သြားသည္။ တစ္ဖက္ရန္သူ၏Aစြမ္းကို ဂရုမစိုက္ေတာ့ဘဲ ျပင္းထန္စြာ တိုက္ခိုက္လိုက္သည္။
1
24
''ယား''
သူ၏ Aစြမ္းထက္ေသာ''မိစၧာဓားသိုင္း ၁၂ ကြက္''ကို သံုး၍တိုကခ
္ ိုက္သည္။
ဓားေရာင္တလက္လက္နွင့္ ေလျပင္းမုန္တိုင္းထန္သည့္ Aလား ျပင္းထန္လွသည္။ မုက်ဴးထင္မွလြဲ၍
က်န္လူမ်ားမွာ AဖိုးၾကီးEကန္မုခ် ရႈံးနိမ့္မည္ဟု ထင္မိသည္။
''Aစ္ကို(၁)ခ်ထား''
''A့ဒဲ ီAဖိုးၾကီးကို ပညာျပလိုက္''
''ေသြးေAးမိစၧာ ဆယ္ေဖာ္ကို လာစမ္းလို႔ ဘယ္ရမလဲ''
''ဟုတ္ပ Aစ္ကို(၁)တစ္ေယာက္တင္ Aသာေလးနိုင္နိုင္တယ္''
''ေသြးေAးမိစၧာ ဆယ္ေဖာ္ရဲ႕ ဓားသိုင္းက ၾကားရတ့Aဲ တိုင္း ေတာ္ပါေပတယ္''
ေဘးမွ ဝိုင္းရံၾကည့ေ္ နေသာ သူမ်ားက ေျမွာက္သလလို ိုႏွင့္ ေခ်ာက္ထတဲ ြန္းခ်ေနသည္ကို Aမွတ္(၁)ေသြးေAးမိစၧာက
သတိမျပဳမိ။
ကယို ့က္ ိုယ္ကို စိတ္ၾကီးဝင္လာသည္။
''ယား''
က်ယ္ေလာင္စြာ မာန္သြင္း ေAာ္လိုက္ျပီး ''မိစၧာဓားသိုင္း''၁၂ ကြက္ကို
Aတြင္းAားကုန္ထုတ္၍ ျပင္းထန္စြာတိုက္ခိုက္သည္။ ေတာ္ရုံ ထိပ္တန္းသိုင္းသမားမ်ားပင္ မခုခံနိုင္ေခ်။ဤAဖိုးၾကီးလ
Page 24
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ည္း
တစ္ခ်ီခ်ီတြင္ ဓားခ်က္ထိ၍ ဇီဝိန္ခ်ဳပ္သြားနိုင္သည္ဟု ေတြးမိသည္။သ႔ိုေသာ္ သူ၏ ျပင္းထန္လွပါသည္ဆိုေသာ ဓားခ်
က္မ်ားသည္
Aဖိုးၾကီး၏ Aက်ႋီစကိုပင္ မထိေခ်။ ထိုAဖိုးၾကီးက ဘယ္လက္ထဲတြင္ ''မီးမုန္တိုင္းဓား''
ကုငိ ္ထားေသာ္လည္း ထုတ္မသုံးေခ်။ သစ္ရြက္ေျခာက္ေလးလို ေပါ့ပါးစြာျဖင့္ ေရွာင္တိမ္းေနသည္။
Aမွတ္(၁)ေသြးေAးမိစၧာသည္ Aထင္နွင့္Aျမင္လြဲေန၍ ေဇာေခြ်းပ်ံေAာင္ ထိတ္လန္႔မိသည္။
ဓားသိုင္း၁၂ကြက္ျပည့္သြားေသာ္လည္း တစ္ဖက္ရန္သူမွာ တိုက္ကြက္တစ္ကြက္မွ မထုတ္ပဲ ေAးေဆးစြာ ေရွာင္တိမ္း
ေနနိုင္သည္။ သူ၏ သိုင္းကြက္ကုန္သြားမွ ေAးစက္စြာျဖင့္-
''က.ဲ ..မင္းရဲ႕ ''Aိမ္သာေစာင့္ ေခြးမိစၧာဓားသိုင္း'' ျပီးျပီဆိုေတာ့ ငါ့ရဲ႕ လက္ဝါးသိုင္းကြက္ တစ္ကြကက္ ို ျမည္းၾကည္းပါUီး
'' ဟု
Aဖိုးၾကီးက ခပ္နိွမ္နိွမ္ေျပာကာ ဆန္းျပားေသာ လက္ဝါးဟန္တစ္ခုကို သုးံလိုက္သည္။ ထိုAခါ သူ၏လက္ဝါးျပင္တစ္ခု
လုံး
မည္းနက္သြားကာ ခႏၶာကိုယ္ေနရာAႏွံ႔သို႔ Aနက္ေရာင္Aေငြ႕မ်ား ဖံုးလႊမ္းသြားသည္။
''ဟာ''
ေသြးေAးမိစၧာ Aမွတ္(၁)လြန္စြာ
ေၾကာက္ရံ႕ြ တုန္လႈပ္သြားသည္။ ထလို က္ဝါးသိုင္းကို ေတ႕ြ ေသာAခါ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကို သတိရမိသည္။ သို႔ေသာ္
Aခ်ိန္ေႏွာင္းသြားေခ်ျပီ။ Aဖိုးၾကီး၏ လက္ဝါးခ်က္က ရင္ဘတက္ ု ိ က်က်နန ထိသြားသည္။
''ဝုန္း''
''Aား''
ေသးြ ပ်က္မတတ္ ေAာ္ဟစ္ျပီး ခ်က္ခ်င္းလဲက် ေသဆုးံသြာသည္။ တခဏAတြင္း Aေလာင္းမွာ မည္းနက္ပုပ္သိုးသာြ း
သည္။
''ဟာ...မဟူရာ Aဆိပ္ေသြးလက္ဝါးသိုင္း''
1
25
''မ...မဟူဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး ယီဖြ န္း''
စသည့္ Aာေမဍိတ္သံမ်ား ထြက္ေပၚလာသည္။ ေသဆံုးသြားေသာ ေသြးေAးမိစၧာ Aမွတ္(၁)Aတြက္ က်န္သည့္ညီေနာ
င္
၉ ေယာက္ကလက္စားေခ်မည္ ၾကံေသာ္လည္း Aဖိုးၾကီးမွာ နယ္နယ္ရရ မဟုတ္ဘဲ မဟူရာဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး
မွန္းသိေသာAခါ ထိုAၾကံကို စြန္႔လႊတ္လိုက္သည္။ သိုင္းက်မ္းလုရန္ၾကံေနေသာ Aျခားလူမ်ားကလည္း ၎တို႔
AၾကံAစည္မ်ားကို စြန္႔လႊတ္လိုကသ္ ည္။ သူတ႔Aို ားလုံးတြင္ မိုးေလာက္ၾကီးသည့္ သတိၱရိွလ်ွင္ပင္
''မဟူရာဂိုဏ္း''နွင့္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ကို မပတ္သက္ရဲ။ Aဘယ္ေၾကာင့္ ထိုမ်ွ ေၾကာက္ရံ႕ြ ၾကပါသနည္းဆိုေသာ္
လြန္ခ့သဲ ည့္ နွစ ္ ၃၀ ေက်ာ္က သိုင္းေလာကတြင္ ''မဟူရာဂိုဏ္း''သည္ လနြ ္စြာ ေက်ာ္ၾကားခ့သဲ ည္။
နာမည္ေကာင္းနွင့္ေတာ့ မဟုတ္ေခ်။ ဆိုးသြမ္း ရက္စက္စြာျဖင့္ စိတ္ထင္တိုင္း မတရားမႈမ်ား က်ဴးလြန္ေသာေၾကာင့္
ျဖစ္သည္။ သိုင္းဂိုဏ္း Aဖြဲ႕Aစည္း Aေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ၎တ႔လို က္ေAာက္ က်ေရာက္ခ့သဲ ည္။ ၁၀ ႏွစ္နီးပါး
Page 25
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
သိုင္းေလာကကို ေမႊေႏွာက္ Aုပ္စိုးခ့သဲ ည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ သိုင္းေလာကရိွ ဂိုဏ္းၾကီးနွစ္ဂိုဏ္းျဖစ္ေသာ ''ခ်င္းေရွာင္''နွ
င့္
''က်ံဳးနန္''ဂိုဏ္းက Uီးေဆာင္၍ Aဆင့္ျမင့္သိုင္းသမားမ်ားနွင့္Aတူ ''မဟူရာဂိုဏ္း'' ဌာနခ်ဳပ္ျဖစ္သည့္ ''မဟူရာေတာင္ကု
န္း''ကို
ဝိုင္းဝန္းတိုက္ခိုက္ခ့သဲ ည္။ နွစ္ေပါင္း ၁၀၀ Aတြင္း ၾကီးက်ယ္ေသာ တိုကပ္ ြဲျဖစ္ခ့သဲ ည္။ တကသ္ စ္စ ရဲစြမ္းထက္ျမ
က္သည့ ္
လူငယ္သိုင္းသမားမ်ားကလည္း စြမ္းစြမ္းတမံ ပါဝင္တိုက္ခိုက္ၾကသည္ ။ မ်ိဳးဆက္သစ္ လူငယ္မ်ား၏
Aစြမ္းကို မွတ္ေက်ာက္တင္သည့ ္ ပြဲဟုလည္း ဆိုနိုင္သည္။ ယခုလကရ္ ိွသိုင္းေလာကတြင္ ေက်ာ္ၾကားေသာ ထိပ္သီး ၁
၀
ေယာက္စာရင္းဝင္ျဖစ္သည့္ Aမွတ္စU္ ၆ ေစာင္းေကာက္ေဒဝီ ပိုင္ရွင္း Aမွတ္စU္ ၇ က်ားသစ္နက္ ဖန္းယြင္
Aမွတ္စU္ ၈ လ်ွပ္စီးျမန္ဓားသမား ဟန္ခ်ံဳး Aမွတ္စU္ ၉ နွင့္ ၁၀ ျဖစ္ၾကသည့ ္ လူပုညီေနာင္ ဖူရွင္းႏွင့္
ဖူလင္းတို႔ AပါAဝင္ ''ခ်င္းေရွာင္'' နွင့္ ''က်ံဳးနန္'' ဂိုဏ္းမွ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ႏွစ္Uီးေပါင္း တိုက္ခိုက္သည္ေတာင္ မဟူရာဂိုဏ္းခ်ဳပ္
ၾကီး ယီဖြ န္းက Aကကြ ္ ၂၀၀ ေက်ာ္ထိ ခုခံနိုင္ခ့သဲ ည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ ''ေစာင္းေကာက္ေဒဝီ'' ပိုင္ရွင္း၏ ''Aသဲေဖာ
က္''
လကန္ က္ပုန္းထိမွန္၍ ''မဟူေတာင္ကုန္း'' ေAာက္သ႔ ို ျပဳတ္က်သြားသည္။ Aားလုံးက ေသဆုးံ ျပီဟု
တစ္ထစ္ခ်ယုံၾကည္ထားခ့သဲ ည္။
တိုက္ပြဲ၏ ရလဒ္ေၾကာင့္ မ်ိဳးဆက္သစ္ လူငယ္မ်ား၏ Aစြမ္းAစကို
ေတ႕ြ ရသလို ရဝဲ ံ့စြာျဖင့္ ေသဆုံးသြားေသာ သိုင္းသမားမ်ားမွာလည္း ဒုနွင့္ေဒးပင္ မ်ာျပားလွသည္။
ယခု မဟူရာဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးမွာ မေသေသးသည့္Aျပင္ ''မိစၧာ ၅ မ်ိဳးက်င့္စU္''ႏွင့္ ''မီးမုန္တိုင္းဓား''ကိုိပင္ လက္ဝယ္ပိုင္ဆိုင္
ေနေခ်ျပီ။
သိုင္းေလာကၾကီးေတာ့ ထပ္မံ၍ ေသြးေခ်ာင္းစီးUီးမည္မွာ ေျမၾကီးလက္ခတ္ မလြဲနိုင္ေပ။
''မုက်ဴးထင္''
မဟူရာဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ယီဖြ န္းက တင္းမာေသာ ေလသံႏွင့္ ေျပာလိုက္သည္။
''ကြ်န္...ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳး...ရွိပါတယ္''
မုက်ဴးထင္က Aထစ္ထစ္ Aေငါ့ေငါ့ျဖင့္ ေျဖကာ ဒူးေထာက္ ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ မုက်ိဳ႕ရင္သည္လည္း ခပ္ကုပ္ကုပ္ျဖင့္
ဖခင္နည္းတူ ဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္သည္။
က်န္မ်က္နွာဖုံးတပ္ သိုင္းသမားမ်ားမူ စိုးရိမ္ထိတလ္ န္႔စြာျဖင့္ ထိုင္ရမလို ထရမလို ျဖစ္ေနသည္။ သူတA႔ို ားလုံးလိုလို
သည္ သူတ႔ေို Aာက္ နိမ္႔က်ေသာ လူမ်ားကိုသာ Aနိုင္ယူျပီး ဘဝင္ရူးကာ သိုင္းေလာကတြင္ လူစာြ လုပ္ေနသည္။
ယခု သူတ႔ထို က္မိုက္ေသာ မဟူရာဂိုဏ္းခ်ဳပ္ကို ေတြ႕ေသာAခါ လက္ေျမွာက္ ဆလံသသာြ းသည္။
''ျဖန္း''
မဟူရာဂိုဏ္းခ်ဳပ္က လက္ျပန္တစ္ခ်က္ ေကြ်းလိုက္ရာ မုက်ဴးထင္ သြားနွစ္ေခ်ာင္းကြ်တ္ကာ ပါးစပ္မွ ေသြးမ်ား ယိုစီးလာ
သည္။
1
26
Page 26
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''မင္းကို ယုၾံကည္လ႔ ို ငါကိုယ္တိုင္ Aာမခံဌာနက ပစၥည္းကို ယူဖို႔ တာဝန္ေပးလိုက္တယ ္ ဒါကို
မင္းက သစၥာေဖာက္ျပီး တစ္ေယာက္ထဲ Aပိုင္သိမ္းခ်င္တာေပါ့''
''မ...မဟုတ္ပါဘူး ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး'' မုက်ဴးထင္က ျငင္းခ်က္ထုတ္လိုက္သည္။ ''မင္းက
ဆက္ျငင္းခ်င္တာလား ငါသာေနာက္ေယာင္ခံ လိုက္မလာရင္ Aခုခ်ိန္ေလာက္ဆို
သိုင္းက်မ္းက မင္းလက္ထဲ ေရာက္ေနေလာက္ျပီ''
မဟူဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး ယီဖြ န္းက ေAးစက္စက္ ေလသံျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။
ထ႔ိုေနာက္...။
''ဝိညာU္မ့ ဲ ၂ က်တိ ္''
ဟ ု ယီဖြ န္းက နားမခံသာဖြယ္ စူးရွAက္ကြဲေသာ ေလသံျဖင့ ္ ေAာ္ေျပာလိုကသ္ ည္။ ထိုAခါ တစ္ကိုယလ္ ုးံ
Aျဖဴေရာင္ Aဝတ္Aစားမ်ား ဝတ္ဆင္ထားေသာ လူႏွစ္ဆယ္သည္ Aနီးရွိ ေတာAုပ္ေလးမွ
ညီညာစြာထြက္လာသည္။ မ်က္လုံးမ်ားမွာ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ႏွင့္ Aသိစိတ္ကင္းမ့ေဲ နသလို ျဖစ္သည္။
မုက်ဴးထင္တို႔လူစု ထလို ူမ်ားကိုေတ႕ြ ေသာAခါ ေသြးပ်က္မတတ္ ေၾကာက္ရံ႕ြ သြားသည္။ Aနီွ Aေယာက ္ ၂၀
သည္ Aဆင့ျ္မင့္ သိုင္းပညာရွင္မ်ားျဖစ္ျပီး မဟူရာဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး၏ ''ဝိညာU္မ့ေဲ ဆး''ေၾကာင့္ ထုံထုထံ ိုင္းထိုင္း ျဖစ္ကာ
Aသိစိတ္
ကင္းမ့ေဲ နသည္။ လသူ တရ္ ာတြင္ လက္မရံ႕ြ ေသာ ေသြးေAးမိစၧာ ဆယ္ေဖာ္ထက္ပင္ ေၾကာက္စရာေကာင္းလွသည္။
မဟူရာဂိုဏ္းကို သိုင္းေလာကသားမ်ား ေၾကာက္ရံ႕ြ ၾကသည္မွာ ထိုAခ်က္ေၾကာင့္လည္းပါသည္။
''ဂိုဏ္း...ဂိုဏး္ ခ်ဳပ္ၾကီး ကြ်န္ေတာ့ကို ညွာတာေပးပါ''
ဝိညာU္မ့ ဲ ၂ က်ိတ္၏ ရက္စကမ္ ႈကို သိထားေသာ မုက်ဴးထင္က ရိွခိုးမတတ္ ေတာင္းပန္သည္။သို႔ေသာ္။
''Aင့္''
ယီဖြ န္း၏ လ်ွပ္တျပက္ Aေၾကာပိတ္ခ်က္ေၾကာင့္ ဝုန္းခနဲ ေျမေပၚလဲက်သြားသည္။
''Aေဖ''
မုက်ိဳ႕ရင္က ဖခင္ျဖစ္သူဆီသ႔ ို သြား၍ စိုးရိမ္မကင္းစြာျဖင့္ ေဖးမလိုက္သည္။ ထိုAခ်ိန္တြင္ မဟူရာဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး ယီဖြ န္း
၏
Aသံက က်ယ္ေလာင္စြာ ထြက္ေပၚလာသည္။ သူ၏ လက္ထဲတြင္ ဘယ္Aခ်ိန္က ထုတ္ယူထားသည္မသိ
ပဲျခမ္းေစ့မ်ွရွိေသာ Aနီေရာင္ေဆးလံုးမ်ား ရွိေနသည္။
''ဒီေဆးေတြက ''ဝိညာU္မ့ေဲ ဆး''ေတာ့မဟုတ္ဘူး က်ဳပ္ရဲ႕ တျခားAစြမ္းထကတ္ ့ ဲ ''ရက္ ၁၀၀ Aူျပတ္ေဆး''ပ.ဲ ..ဒီေ
တာ့
မင္းတို႔ဒီေဆးေသာက္ျပီး ငါ့ဆီသစၥာခံရင္ ရက္ ၁၀၀ ျပည့္တိုင္းေျဖေဆးရမယ္ မင္းတို႔ သစၥာရိွခ့ရဲ င္ သိုင္းက်မ္းထဲက
ပညာရပ္Aခ်ိဳ႕ကို ငါသင္ေပးနိုင္တယ္ A့ဒဲ လီ ို မဟုတဘ္ ဲ ဒီကထြကသ္ ာြ းမယ္ဆုရိ င္ေတာ့''
မဟူရာဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးက မက္လုံးတစ္ဝက္ ျခိမ္းေျခာက္သံတစ္ဝက္ပါေသာ ေလသံျဖင့္ေျပာျပီး Aဓိပၸါယ္ပါပါ
ၾကည့္လိုက္သည္။ သူ႔Aၾကည့္ကို လူတိုင္း သေဘာေပါက္သည္။
သည္ေနရာမွ Aသက္ရွင္လ်က္ ထြက္ခြင့္ရမည္မဟုတ္။ ႏႈတ္ပိတ္သတ္ျဖတ္ျခင္း ခံရေပမည္။
''မဟူရာဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး Aသက္ ေထာင္ေသာင္းရွည္ပါေစ'' ဟုလူAုပ္ထဲမွ
သိုင္းသမားတစ္ေယာက္က ေျပာလိုက္ျပီး ေဆးတစ္လုံးကို ယူေသာကလ္ ိုက္သည္။ ယီဖြ န္းက ျပံဳးေယာင္သမ္းသြားျပီး-
Page 27
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
1
27
''Aေျခေန Aခ်ိန္Aခါကိုသိမွ တကယ့္လူေတာ္ပဲ'' ဟုေျပာလိုက္သည္။ ထိုAခါ မုက်ိဳ႕ရင္နွင့္
Aေၾကာပိတ္ခံရေသာ မုက်ဴးထင္တ႔မို ွလြဲ၍ က်န္လူမ်ားကလည္း ေဆးလုံးမ်ား ယူေသာက္လကို ္သည္။
ထ႔ိုေနာက္ ဒူးေထာက္ထိုင္ကာ-
''မဟူရာဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး Aသက္ ေထာင္ေသာင္းရွည္ပါေစ''
''သိုင္းေလာကကို ထာဝရ Aုပ္စိုးနိုင္ပါေစ'' ဟ ု တညတီ ညြတ္ထ ဲ ဆိလု ကို ္ၾကသည္။ ယီဖြ န္းက ထလို ူမ်ား၏
Aနွစ္သာရမရိွေသာ စကားကို သာယာသာြ းျပီး တဟားဟား ရယ္ေမာလိုကသ္ ည္။ ျပီးမွ မုက်ဴးထင္ဘကလ္ ွည့ျ္ပီး-
''မင္းကေတာ့ သစၥာရိွမယ့္ပုံ မေပၚဘူး ဒီေတာ့ ငါ့ကို သစၥာေဖာက္ရင္ ဘယလ္ ိုျဖစ္မလဲဆတို ာ က်န္တ့သဲ ူေတ ြ
ျမင္ေAာင္ျပရတာေပါ့''
''မုက်ိဳ႕ရင္''
ယီဖြ န္းက ခပ္ေငါက္ေငါက္ေျပာလိုက္သည္။
''ဗ်ာ...ဗ်ာ...ဂိုဏ္း...ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး''
မုက်ိဳ႕ရင္ ေၾကာက္လြန္း၍ က်င္ငယ္ရည္မ်ားထြက္ကာ ကတုန္ကယင္ျဖစ္သြားသည္။ ေစာေစာက ေရွာင္းဟူကို
Aဓမၼက်င့္ေသာ Aခ်နိ ္ကလိုမ်ိဳး မဟုတ္ေတာ့။ လူဆိုးလူမိုက္မ်ားသည္ သ႔တူ ို႔ထက္ပိုမိုက္ေသာ လူမ်ားကို
Aေသေၾကာက္ၾကသည ္ မဟုတလ္ ား။ ယီဖြ န္းက ေရခဲတမ်ွ ေAးစက္ေသာ ေလသံျဖင့္-
''မင္းကို Aခြင့္Aေရးတစ္ခုေပးမယ္ မုက်ဴးထင္ကို မင္းသတ္လိုက္ရင္ မဟူရာဂိုဏ္းမွာ
ဂိုဏ္းခြဲမွဴးရာထူး ခန္႔ေပးမယ့A္ ျပင္ ငါတတ္တ့ ဲ သိုင္းပညာAခ်ဳိ ႕သင္ေပးမယ္''
ဟုေျပာလိုက္ျပီး Aနီးရွိ သိုင္းသမားတစ္ေယာက္စီမွ ဓားလြတ္တစ္ေခ်ာင္းကို ယူလိုက္ကာ ပစ္ေပးလိုက္သည္။
မုက်ိဳ႕ရင္က ေကာက္ကိုင္လိုက္ျပီး ကတုန္ကယင္ ျဖစ္ေနသည္။ မုက်ဴးထင္က Aသနားခံေသာ မ်က္နွာျဖင့္ၾကည့္ေနသ
ည္။
''ၾကာတယ္ကြာ''
ယီဖြ န္းက စိတ္မရွည္ေတာ့ပ ဲ လ်ွပ္တျပက္ဆိုသလု ိ မုက်ိဳ႕ရင္၏ ဓားကိုင္လကက္ ို ခ်ဳပ္ကိုင္လိုက္ျပီး မုက်ဴးထင္၏
ဝမ္းဗိုက္ကို စိုက္သြင္းလိုက္သည္။
''Aား''
မုက်ဴးထင္၏ ေသြးပ်က္မတတ္ ေAာ္သံက်ယ္ေလာင္စြာေပၚသြားသည္။
''Aေဖ''
မုက်ိဳ႕ရင္ ထိတ္လန႔စ္ ြာ ေAာ္လိုက္သည္။ ရန္ထင္းရႈကို တရိရိ ႏိွပ္စက္ ညွင္းပန္း သတျ္ဖတ္ခ့ေဲ သာ
မုက်ဴးထင္သည္ ေန႔မကူးပဲ ခ်က္ခ်င္းဝဋ္လည္သြားသည္။ 'မေကာင္းမႈျပဳသူ၏ Aကုသိုလ္ကံမ်ားသည္ ႏြားေျခရာေနာ
က္က
လွည္းဘီးရာလို AစU္Aျမ ဲ လိုကလ္ ာသက့သဲ ႔ျိုဖစ္သည္။
''ဟား...ဟား...ဟား...ဒီေကာင္ေလးက သတၱိမရွိဘူး ဒီေတာ့ က်ဳပ္က
ကသူ တ္ ေပးရတာေပါ့ က်ဳပ္တ႔ဂို ိုဏ္းမွာ ဒီလိုမျပတသ္ ားတ့သဲ ူ မရိွသင့္ဘူး
ဟု ရယ္ေမာေျပာျပီး မုက်ိဳ႕ရင္ဘက္လွည့က္ ာ တဆကတ္ ည္း-
Page 28
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''သိုင္းသမားဆိုတာ ရက္စက္ျပတ္သားရတယ္ ဒါမွ Aသက္ရွင္နိုင္မွာ မင္းျမဲျမဲမွတ္ထား''
1
28
ထသို ႔ေို ျပာျပီး က်န္လူမ်ားကို လက္ေဝွ႔ယမ္းျပကာ-
''Aားလံုး ဂိုဏ္းဌာနခ်ဳပ္ကို သြားၾကမယ္''ဟုေျပာလိုက္သည္။
မၾကာမီ ျမင္းခြာသံမ်ား ဆူညံစာြ ထကြ ္ေပၚသြားျပီး ယီဖြ န္းတ႔ ို လူတစ္သကို ္သည ္ ထိုေနရာမွ ထြက္ခြာသြားေလသည္။
ေစာေစာက
ဆူညံခ့ေဲ သာ ေနရာတြင္ ဟန္ေကာင္း၏ Aေလာင္းနွင့္ မုက်ိဳ႕ရင္တို႔ သားAဖသာ က်န္ခ့သဲ ည္။
မုက်ိဳ႕ရင္ လက္ခ်က္ေၾကာင့္ Aေၾကာပိတ္ခံရေနေသာ ရန္ေရွာင္းဟူကိုမူ ယီဖြ န္းတို႔ လူစုက တစ္ပါတည္း ေခၚသြားသ
ည္။
မုက်ဴးထင္သည္ ပါးစပ္တလႈပ္လႈပ္ျဖစ္ကာ တိုးညင္းေသာေလသံျဖင့္ စကားကို ၾကိဳးစားေျပာေနသည္။
''သား...သားေလး...ေဖေဖ့
Aက်ီႋထဲက...ေၾကြ...ေၾက.ြ .ပုလင္းေလးကို...ယူ...ယလူ ုကိ ္...A့.ဲ .ဒါ...မင္းAတြက္...A...Aေရးၾကီး...ၾကီး''
ဟသု ာ ေျပာနိုင္ျပီး ေသဆုံးသြားသည္။
''Aေဖ.....''
မုက်ိဳ႕ရင္က ဝမ္းေခါင္းသံၾကီးျဖင့္ ေAာ္ဟစ္လိုက္သည္။
ထ႔ိုေနာက္ ဖခင္ေျပာသလို Aက်ီ္ႋထ ဲ ရွာေဖြႏိႈက္ၾကည့္လိုက္ေသာAခါ လက္ညိွဳးAရြယ္ ေၾကြပုလင္းေလးကို
ေတ႕ြ ရသည္။ ပုလင္းေပၚတြင္ Aနီေရာင္စာလုးံ ျဖင့္ ''မိစၧာ Aားတိုးေဆး''ဟ ု ေရးထားသည္။
မုက်ိဳ႕ရင္ ဝမ္းနည္းမႈမ်ား ပေပ်ာက္သြားျပီး မ်က္နွာဝင္းထိန္သြားသည္ ။ ေဘးဘီကို Aကဲခတ္ျပီး ေၾကြပုလင္းကို
သ႔ူခရီးေဆာင္Aိတ္ထ ဲ ကပ်ာကယာထည့လ္ ကို ္သည္။ ထို႔ေနာက္
သူ၏ဓားကိုသံုး၍ ဖခင္Aေလာင္းကို ျမွဳပ္နွံလိုက္သည္။ ဟန္ေကာင္းAေလာင္းကိုမူ သည္Aတိုင္းပစ္ထားျပီး
ယီဖြ န္းတို႔ထြကသ္ ြားေသာAရပ္၏ ဆန႔က္ ်င္ဘကသ္ ႔ ို ေျပးလႊားထြက္ခြာသြားေလသည္။
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၆)
စစ္လိုျမိဳ႕ရွိ''ရန္စံAိမ္ေတာ္''သည္ ညAေမွာင္ေAာက္တြင္ တိတ္ဆိတ္ေနသည္။
''ဂ်ိန္း''
''ဂ်လိန္း''
မိုးေကာင္းကင္ တစ္ခြင္သည္ လ်ွပ္ပန္းႏြယ္မ်ားျဖင့္ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ Aေရာင္ေတာက္ပသြားသည္။ ယခုလို မိုးေကာင္း
ေသာ
ညAခါသမယတြင္ ျမိဳ႕သူျမိဳ႕သားAားလံုး မီးမွိတ္၍ ေစာင္ျခံဳကာ ေကြးေကြးေလး
Aိပ္ေနၾကမည္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ရန္စံAိမ္ေတာ္ရွိ သီးသန္႔ စာၾကည့္ခန္းေလးမွာမူ မီးAလင္းေရာင္ ထိန္လင္းေနသ
ည္။
''Aခ်ိန္ႏွင့္ ဒီေရသည္ လူကိုမေစာင့္''
''ေလာကတြင္ မိဘ ဆရာနွင့္ Aခ်ိနသ
္ ည္ မေမ့Aပ္ေသာ Aရာျဖစ္သည္''
''ယေန႔သူေဌး နက္ျဖန္ သူေတာင္းစားျဖစ္နိုင္သည္''
Page 29
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ေလာကဓံႏွင့္ ၾကံဳေတြ႕က ၾကံ႕ၾကံ႕ခံနိုင္Aာင္ ၾကိဳးစားပါ''
''နည္းေသာ္လည္း သဒၶါတရားနွင့္ လွဴပါက Aက်ိဳးရွိသည္''
1
29
''Aင္း Aနွစ္သာရျပည့္ဝတဲ့ စာပါလား''
Aသက္ ၁၀ ေက်ာ္ Aရြယ္ရွိ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္က စာဖတ္ခန္းထဲတြင္ ေခါက္တံု႔ေခါက္ျပန္ေလ်ွာက္ကာ
Aထက္ပါစာသားမ်ားကို တစ္ကိုယ္တည္း ေရ႐ြတ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုကေလးငယ္သည္ ရန္ထင္းရႈ၏သားငယ္
ရန္ေရွာင္ခ်ဴးျဖစ္သည္။ထိုAခ်ိန္တြင္...။
''ေဒါက္...ေဒါက္...ေဒါက္''
Aခန္းတံခါး ေခါက္သံေၾကာင့္ ရန္ထင္းရႈ လက္ထဲမွ စာAုပ္ကို စားပြဲတစ္ခုေပၚ တင္လိုက္သည္။
''ဘယ္သူလဲ''
ဟုေမးလိုက္သည္။
''ဘဘခ်န္ပါ သခင္ေလး''
ရန္ေရွာင္ခ်ဴးက Aခန္းတံခါး ဖြင့္ေပးလိုက္သည္။ Aျပင္ဘက္ရွိ ပုဂၢိဳလ္သည္ဝါးထီးတစ္လက္ေဆာင္းကို
ေဆာင္းထားျပီး ဘယ္လက္တြင္ Aျခား Aပိုထီးတစ္လက္ႏွင့္ တုတ္ေခ်ာင္းျဖင့္ ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ မွန္မီးAိမ္ေလး
ကိုင္ေဆာင္ထားသည္။သူသည္ Aသက္ ၆၀ ေက်ာ္Aရြယ္ရွိေသာ AဖိုးAို တစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး ''ရန္စံAိမ္ေတာ္''မွ
Aိမ္ထိန္းၾကီးခ်န္ျဖစ္သည္။
''သခင္ေလး မိုးလည္းသည္း ညU့္လည္းနက္ေနပါျပီ ရာသီUတုကလည္း ေAးေAးန႔ ဲ AေAးမိလိမ့္မယ္''
ရန္ေရွာင္ခ်ဴးက သ႔Aူ ေပၚ ေျမးရင္းပမာ ခ်စ္ခင္ျပီး Aစိုးရိမ္လြန္ေနေသာ Aိမ္ထိန္းၾကီး AဖိုးAိုခ်န္ကို ၾကည့က္ ာ ျပံဳးမိ
သည္။
''ဘဘခ်န္ကလည္း ကိုယ့က္ ိုယက္ ို ဂရုစိုက္Uီး Aသက္ၾကီးလာရင္ က်န္းမာေရးက ဂရုမစိုက္လို႔မရဘူးဗ်'' ဟုေျပာလိုက
သ္ ည္။
AဖိုးAိုခ်န္က တစ္ခ်က္ရယ္လိုက္ျပီး ''ဘဘက က်န္းမာျပီးသားပါကြဲ႕''
ေျပာသာေျပာရသည္။ မိုးေAးေသာေၾကာင့္ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ကတုန္ကယင္ ျဖစ္ေနသည္။ ရန္ေရွာင္ခ်ဴးက
စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားသည္။ AဖိုးAိုခ်န္ဆီမွ ထီးတစ္လက္ကိုယူျပီး ဖြင့္ေဆာင္းလိုက္သည္။ Aခန္းတံခါးကို
ဖြင့္ျပီး Aျပင္ထြက္မည္Aျပဳ-
''သတ္ၾကစမ္း...''
''တိရစၧာန္တစ္ေကာင္ေတာင္ မခ်န္န'႔ ဲ '
မိုးထဲေလထဲတြင္ ယင္းAသံမ်ားက ထိုးေဖာက္ထြက္လာသည္။
''ဟင္...ဘာေတြျဖစ္ကုန္တာလဲ''
Aသံက သတူ ႔'ို 'ရန္စံAိမ္''မွ ျဖစ္၍ AဘိုးAိုခ်န္ႏွင့္ ရန္ေရွာင္ခ်ဴးတို႔ စိုးရိမ္သြားသည္။
''သခင္ေလး စာဖတ္ခန္းထဲ ခဏပုန္းေန''
AဖိုးAိုခ်န္က ရန္ေရွာင္ခ်ဴးကို ေျပာလိုက္ျပီး တစ္ေနရာသ႔ ို ခပ္သုတ္သုတ္ ထကြ ္သာြ းသည္။
ရန္ေရွာင္ခ်ဴးလည္း ကေလးပီပီ သြားေရာက္ စပ္စုလိုေသာ္လည္း Aဘခ်န္ စကားကို မပယ္ရွားလို၍
Page 30
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
စာဖတ္ခန္းထဲတြင္ ျငိမ္သက္စြာျဖင့္ ေစာင့္ဆိုင္းေနသည္။
တခဏ Aၾကာတြင္ Aိမ္ထိန္းၾကီးခ်န္သည္ Aထုပ္တစ္ခုကိုကိုင္ျပီး ရန္ေရွာင္ခ်ဴးရွိရာသို႔ ခပ္သုတ္သုတ္ ေျပးလာသည္။
1
30
ရန္ေရွာင္ခ်ဴးက စာဖတ္ခန္းတံခါးကို ဖြင့္ေပးလိုက္သည္။ AဘိုးAိုခ်န္က တံခါးကို ခပ္ျမန္ျမန္ေစ့လိုက္သည္။
သူသည္ Aထုပ္ကို ရန္ေရွာင္ခ်ဴးကို ေပးလိုက္ျပီး ေၾကကဆြဲ ႔နို င့္ေသာ ေလသံျဖင့္-
''သခင္ေလး Aခု လူရမ္းကားတစ္သိုက္က သခင္ေလးတို႔ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းနဲ႔ Aလုပ္သမားေတြ Aားလံုးကို တစ္ေယာ
က္မက်န္
သတ္ပစ္လိုက္ျပီ A့ဒဲ ီ လယူ တု ္မာေတကြ တိရစၧာန္တစ္ေကာင္ေတာင္ မခ်န္ ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ၾကတယ္''
ဟ ု ငိုရိႈက္ကာ ေျပာလိုက္သည္။ ကေလးAရြယ္သာ ရိွေသးေသာ ရန္ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ၾကားလိုက္ရသည့ ္ သတင္းဆိုးေၾ
ကာင့္
ေခတၱမ်ွ ဆံ႕ြ Aသြားမိသည္။ ျပီးမွ မ်က္ရည္ေပါက္ေပါက္ က်လာျပီး ခ်န္AဖိုးAိုနည္းတူ ငိုေၾကြးလိုက္သည္။
''ဘဘ...ေဖၾကီးနဲ႔ မမက ဘယ္Aခ်ိန္ျပန္လာမွာလဲ'' ဟု ေၾကကြဲဆို႔နင့္စြာျဖင့္ ေမးလိုက္သည္။
AဘိုးAိုခ်န္က မ်က္ရည္သုတ္လိုက္ျပီး-
''သတူ ႔ကို ေနာက္တစ္ပတ္ေလာက္ဆိုရင္ ျပန္လာမွာပါ ေလာေလာဆယ္ သခင္ေလး ပုန္းေနမွျဖစ္မယ္ ေတာၾ္ကာ
လူရမ္းကားေတြ ေတြ႕သြားရင္''
AဖိုးAိုခ်န္၏ စကားမဆံုးလိုက္ မနီးမေဝးမွ
Aျပန္Aလွန္ ေျပာဆိုေနေသာ စကားသံမ်ား ၾကားလိုက္ရသည္။ ထိုAသံရွင္မ်ားသည္ သတူ ႔ရို ိွရာသ႔ ို Uီးတည္လာေနပုံ
ရသည္။
AဖိုးAိုခ်န္ ထိတ္ထိတ္ပ်ာပ်ာျဖစ္သြားသည္။ သူသည္ Aခန္းတြင္းရွိ ဗီရုိတစ္ခုဆီ သြားလိုက္ျပီး
တစ္စံုတစ္ရာကို ကိုင္တြယ္စမ္းသပ္လိုက္သည္။ ထိုAခါ...။
''ကြ်ီ''
Aခန္းၾကမ္းျပင္တြင္ လူတစ္ကိုယ္စာ ဝင္သာေသာ Aံဝွက္ကသ့ဲ ႔ ို တံခါးတစ္ခ်က္ ပငြ ့္သြားသည္။
''သခင္ေလး ျမန္ျမန္ဝင္ပါ ''
AဖိုးAိုခ်န္က တိုက္တြန္းလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ ရန္ေရွာင္ခ်ဴးက ေခါင္းခါယမ္းျပီး-
''ဟင့္Aင္း...ဘဘခ်န္ေရာ ကြ်န္ေတာ္န႔လဲ ိုက္ခ'့ ဲ '
AဖိုးAိုခ်န္သည္ မ်က္ရည္မ်ား ဝိုင္းလာျပီး-
''ဘဘက Aသက္ၾကီးပါျပီကြယ္ သခင္ေလးသာလြတ္ေAာင္ ေျပးပါ ေစာေစာက Aိတ္ထဲမွာ ရတနာပစၥည္းေတြ
ထည့ထ္ ားတယ္ ေျမေAာက္ခန္းထဲက
လမ္းAတိုင္း ဆုးံ ေAာင္သြားရင္ ျမိဳ႕Aျပင္က ို ေရာက္သြားမယ္လို႔ သခင္ၾကးီ ေျပာဖူးတယ္ သခင္ေလးလြတ္ေျမာ
က္သြားရင္
''ယြင္ထိုင္ေတာင္''ကို သြားျပီး သခင္ေလးရဲ႕ ဘိုးဘိုး
''လ်ွပ္စီးျမန္ဓားသမား''ကို ေတ႕ြ ေAာင္ရွာျပီး သိုင္းပညာ ၾကိဳးစားသင္ယူပါ ဒါမွ မတရားသတ္ခံရတ့ ဲ သူေတြAတြက ္
လက္စားေ
Page 31
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ခ်နိုင္မွာ သခင္ေလး ျမန္ျမန္သြားပါေတာ့ ဘဘတ႔ ို တမလြန္ကပ ဲ ေစာင့္ေရွာက္နိုင္ေတာ့မယ္''
ဟုေျပာကာ ရန္ေရွာင္ခ်ဴးကို ေပ႕ြ ခ်ီျပီး လ်ိဳ႕ဝွက္ ေျမေAာက္ခန္းထဲ ထားလိုကသ္ ည္။ ထ႔ေို နာက္ ဗီရိုရိွ လ်ိဳ႕ဝွက္ခလတု
က္ ို နိွပ္ရာ
ၾကမ္းျပင္မွာ ပကတိAတိုင္း ျပန္ေစ့သြားသည္။ AဖိုးAိုခ်န္သည္ စိတ္ထိခိုက္လြန္း၍ မ်က္ရည္ျဖိဳင္ျဖိဳင္က်လာသည္။
''သခင္ေလး ငယ္ငယ္ရယြ ္ရြယ္န႔ ဲ Aခက္Aခဲေတ ြ ရင္ဆိုင္ရေတာ့မယ္
ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳးလိုက္ပါ မေစာင့္ေရွာက္နိုင္တ့Aဲ တကြ ္ ခငြ ့္လတႊ ္ပါ''
ဟု ငုိယိုေျပာလိုက္သည္။
1
31
ထိုAခိုက္...။
''ေဟ့...ဟိုဘက္ခန္းမွာ မီးေရာင္ေတြ႕တယ္ လူရိွတယ္န႔တဲ ူတယ္ သြားရွာၾကစို႔''
''ေAး...ဟုတတ္ ယ္ က်ဴပင္ခုတ္ က်ဴငုတ္ပါ မက်န္ေစန႔လဲ ို႔ ေခါင္းေဆာင္ၾကီးက မွာထားတယ္ သြားၾကည့္ၾကစို႔''
မၾကာမီ Aသံရွင္မ်ား ေရာက္လာသည္။ ေသြးစြန္းေနေသာ ဓားကိုယ္စီကိုင္ထားေသာ လူဆယ္ေယာက္ျဖစ္သည္။
သတူ ႔သို ည္ Aခန္းထဲတြင္ ရိွေနေသာ AဖိုးAိုခ်န္ကို ျမင္ေသာAခါ ဟားတိုက္ရယ္ေမာလိုက္သည္။
ဆယ္ေယာက္ထဲမွ ညာမ်က္ခံ ြ Aမာရြတ္နွင့္ တစ္ေယာက္က-
''ဒီ Aဖိုးၾကီးက က်ဳပ္တို႔ကို ေၾကာက္လ႔ ို လိပ္လို ဝင္ပုန္းေနတာ ျဖစ္မယ္''
ဟုေျပာလိုက္သည္။
''လယူ ုတ္မာေတ.ြ ..ေသေပေတာ့''
AဖုိးAိုခ်န္က လကထ္ ဲမွ ထီးနွင့္ ထိုလကူ ို လွမ္းရိုက္လိုကသ္ ည္။ သာမန္လူတစ္ေယာက္၏ လႈပ္ရွားမႈျဖစ္၍
ထိုလူက ေAးေAးစြာ ေရွာင္တိမ္းျပီး ဓားတစ္ခ်က္ ခုတ္ပိုင္းလိုက္သည္။
''Aား''
AဖိုးAိုခ်န္သည္ စူးရွစြာေAာ္ဟစ္ျပီး Aရုပ္ၾကိဳးျပတ္ လဲက်ေသဆုးံသြားသည္။
''ရိွသမ်ွ Aဖိုးတန္ပစၥည္းေတ ြ Aကုန္ယူခ ့ဲ ျပီးရင္ စခန္းျပန္မယ္''
ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ဟန္တူသူက က်န္ကိုးေယာက္ကို Aမိန္႔ေပးလိုကသ
္ ည္။
ထ႔ိုေနာက္''ရန္စံAိမ္ေတာ္''တစ္ခုလုံးကို ေမႊေႏွာက္ရွာေဖြကာ Aခ်ိန္Aေတာ္ၾကာမွ ထြကသ္ ြားၾကေလသည္။
စစ္လို ျမိဳ႕သူျမိဳ႕သားမ်ားကေတာ့ မိုးသည္းည၏ ရက္စက္ေသာလူသတမ္ ႈ ကို မသိရိွၾကေသးဘ ဲ Aေမွာင္ေAာက္တြင္
Aိပ္စက္ေနၾကသည္။
®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®
ရန္ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေျမေAာက္လမ္းေလးAတိုင္း မရပ္မနား ေျပးလႊားသြားေနသည္။
သ႔Aူ ေနနွင့္ ေဘးနားတြင္ Aားေပးေစာင့္ေရွာက္မည့္သူ မရိွေသာေၾကာင့္ Aားငယ္စိတ္မ်ား ဝင္လာသည္။
ဖခင္နွင့္ Aစ္မျဖစ္သူကိုလည္း သတိရေနမိသည္။
''ေဖေဖ န႔ ဲ မမသာ ဒီAေၾကာင္းေတြသိရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလ'ဲ ' ရန္ေရွာင္ခ်ဴး တစ္ေယာက္ထ ဲ ဗ်ာပါဒမ်ားေနသည္။ သူ
သည္
''ဘုရင္ေတာင္ကုန္း''တြင္ ျဖစ္ပြားခ့သဲ ည့္ ဖခင္နွင့္ Aစ္မျဖစ္သူ၏ သတင္းဆိုးကို
Page 32
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ၾကားပါက Aျပင္းAထန္ စိတ္ထိခိုက္ကာ ရူးသြားနိုင္သည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ေလာကတြင္ မသိတာထက္ သိတာခက္ေသာ
ကိစၥမ်ား ရွိေသးသည္ မဟုတ္လား။ ယခု Aျဖစ္ဆိုးကိုပင္ Aိပ္မက္ဆိုးၾကီးပမာ ခံစားေနရသည္။
လတ္တေလာ ရန္ေရွာင္ခ်ဴးAေနျဖင့္ Aဘိုးျဖစ္သူ လ်ွပ္စီးျမန္ဓားသမား ဟန္ခ်ံဳးရွိရာ
''ယြင္ထိုင္''ေတာင္သို႔ သာြ းရန္သာရိွသည္။ သို႔ေသာ္ ယြင္ထိုင္ေတာင္က မည္သည့ေ္ နရာတြင္ရိွျပီး မည္သို႔သြားရမညက္

မသိေခ်။ ''ေမးပါမ်ား စကားရ'' ဆိုသလို တျခားသူမ်ားကို ေမးျမန္း၍ သြားရမည္ဟု ေတြးမိသည္။

ေစာေစာက ေျပးလႊားသြားရေသာ Aရိွန္နွင့္ စိတ္ထိခိုက္မႈတ႔ေို ၾကာင့္ ေမာပန္းကာ မ်က္ခံမြ ်ားေလးလံလာသည္။
ထ႔ိုေနာက္ ေျမေAာက္လမ္းရိွ နံရံကိုမီွ၍ ႏွစ္ျခိဳက္စြာ Aိပ္ေပ်ာ္သြားေလသည္။
1
32
®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®
နံနက္ခင္း ေနေရာင္သည္ ေလာကၾကီးကို Aလွဆင္ေနသည္။ မေန႔ညက ရြာသြန္းေသာ မိုးAရွိန္ေၾကာင့္ စစ္လိုျမိဳ႕ရွိ
လူသြားလမ္းမၾကီးေပၚတြင္ ေရမ်ား ဟိုတစ္ကြက္ သည္တစ္ကြက္ Aိုင္ထြန္းေနသည္။
မိုးေရေၾကာင့္ လန္းလန္းဆန္းဆန္း ျဖစ္ေနေသာ သစ္ပင္ၾကီးမ်ားက စိမ္းစိမ္းစိုစိုနွင့္
Aလွဆင္ေနသည္။ ထိုကသ့ဲ ႔ ို သာယာလွပ မဂလၤ ာရိွေသာ Aခ်ိန္ Aခါသမယတြင္ Aမဂၤလာ
သတင္းတစ္ပုဒ္က စစ္လိုျမိဳ႕တြင္ ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားသည္။ ျမိဳ႕သားတစ္ေယာက္က နံနက္ခင္းေစာေစာ Aလုပခ
္ ြင္သြားရန္''ရန္စံ
Aိမ္ေတာ္''
Aနီးမွ ျဖတ္သန္းသြားလာရာ က်ိဳးပဲ့ပ်က္စီးေနေသာ ဝင္းတံခါးမၾကီးကို ေတြ႕ရ၍ တAံ့တၾသျဖစ္သြားသည္။ Aေပါက္မွ
ေခ်ာင္းၾကည့္ရာ ဖရုိဖရဲျဖစ္ေနေသာ Aေလာင္းမ်ားကို ေတြ႕ရသျဖင့္ Aာဏာပိုင္မ်ားကို Aေၾကာင္းၾကားလိုက္သည္။
မ်ားမၾကာမီ
''ရန္စံAိမ္ေတာ္'' ရွိ တစ္Aိမ္သားလံုး Aသတ္ခံရေသာ
သတင္းသည္ ေတာမီးပမာပ်ံ႕သြားသည္။ လူသတသ္ မားမ်ားကိုလည္း စစ္လုျိ မိဳ႕သားမ်ားက ရံ႕ြ မုန္းမိၾကသည္။
Aသတ္ခံရေသာ Aေလာင္းမ်ားကိုမူ ျမိဳ႕သူျမိဳ႕သားမ်ားကပင္ Uီးေဆာင္၍ ေျမျမွဳပ္ သျဂႋဳလ္ေပးလိုက္သည္။
သတူ ႔ဘို ဝ တစ္ေလ်ွာက္လုံး ထိုမ်ွ ရက္စကေ္ သာ လူသတမ္ ႈကို ေမ့နိုင္ေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၇)
''ဟူး...''
ဇရပ္ေပၚတြင္လွဲAိပ္ကာ Aတိတ္ေၾကာင္းကို သတိရေနသည့ ္ ရန္ေရွာင္ခ်ဴးက သကျ္ပင္းခ်လိုက္သည္။
''လူေတြမ်ား ေလာဘၾကီးျပီး ရက္စက္လွပါလား''
ေရွာင္ခ်ဴးက တစ္ကိုယ္တည္း ေျပာလိုက္သည္။ ဟုတ္ေပသည္။ Aဘခ်န္
ထည့ေ္ ပးလိုက္ေသာ ေရႊေငြရတနာမ်ားကို လူလိမ္တစ္ေယာက္က လိမ္ယူသြားသည္။ ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕ ေရာက္ေသာAခါ
ေရွာင္ခ်ဴးက လူတစ္ေယာက္ကို ''ယြင္ထိုင္ေတာင္'' Aေၾကာင္းေမးရာ ထိုလက
ူ သူလမ္းသိေၾကာင္း
ပို႔ေဆာင္ေပးမည္ ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာျပီး ျမိဳ႕ျပင္သ႔လို ိမ္ေခၚကာ သ႔ပူ စၥည္းမ်ားကို Aလစ္သုတသ္ ြားသည္။
ေရွာင္ခ်ဴးလည္း ၾကံရာမရျဖစ္၍ ေနာက္ဆုံးတြင္ သူဝတ္ထားသည့္ Aဖိုးတန္ ပိုးဖဲAက်ီႋကို
ေရာင္းခ်၍ တျခားေစ်းေပါေသာ Aဝတ္ဝယ္လိုက္သည္။ ပိုသည့္ေငြမ်ားမွာလည္း ေျခြတာ
Page 33
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
စားေသာက္ရင္း ေနာက္ဆံုး ဆယ္ျပားသာ က်န္ေတာ့သည္။ ယခုမူ ဓားရွည္ကိုင္ထားေသာ သိုင္းသမားၾကီးက
ေပးလိုက္ေသာေၾကာင့္ ေငြ ၂၀၀ ေက်ာ္ေလာက္ လက္ထဲရွိေနသည္။ သာမန္ မိသားစုတစ္ခု ၉လေလာက္ စားေသာက္နို
င္သည့္
ပမာဏျဖစ္သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဓားရွည္ကိုင္ လူၾကီးကို ေက်းဇူးတင္မိသည္။ ထိုစU္...။
''ျမန္ျမန္ လုပ္ဟ ဟလို ူ မရိပ္မိေစန႔'ဲ '
''ေAးပါ စိတ္ခ် ေခါင္းေဆာင္ၾကီးက Aတန္တန္ မွာထားတာ ငါဘယ္လိုလုပ္ျပီး ေပါ့ဆရဲပါ့မလ'ဲ '
လူႏွစ္ေယာက္၏ Aျပန္Aလွန္ ေျပာဆိုသံေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴး ေခါင္းေထာင္သြားသည္။ Aသံရွင္ႏွစ္ေယာက္မွာ
ဇရပ္ႏွင့္ မနီးမေဝးတြင္ ျဖစ္ပံုရသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးက စိတ္ဝင္စားသြားျပီး Aသံၾကားရာသို႔ Aသာ
ေျခသံေဖာ့၍ ခ်ံဳAကြယ္တစ္ခုမွ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္သည္။
ေတြ႕ပါေခ်ျပီ။ Aစိမ္းေရာင္ ဝတ္စံုနွင့္ လူနွစ္ေယာက္သည္ ေျမကြက္လပ္ တစ္ေနရာတြင္
Aဝါေရာင္Aမႈန္႔မ်ား ျဖဴးေနသည္။ သူတ႔ႏို ွစ္ေယာက္သည္ Aသက ္ ၄၀ေက်ာ္Aရြယ္ရိွျပီး တစ္Uီးမွာ
ခပ္ဝဝျဖစ္ကာ က်န္တစ္Uီးမွာမူ ပိန္ပိန္ရွည္ရွည္ျဖစ္သည္။ တစ္စံုတစ္ရာ
မေကာင္းမႈ လုပ္ေနသည္လားမသိ။ Aျပန္Aလွန္ေျပာဆိုေနသည္။
1
33
''ေလာက္ရွ မင္းေျပာတ့သဲ ူက လာမွာေသခ်ာလ႔လို ား''
ခပ္ဝဝနွင့္လူက ေမးလိုက္သည္။
''ေသခ်ာပါတယ္ ''သံေယာဇU္မ့ ဲ သိုင္းသမား''ဆိုျပီး လြန္ခ့ဲတ့ ဲ ၃ ႏွစ္ေလာက္ကစျပီး ေက်ာ္ၾကားေနတ့ဲသူပ ဲ
ထိပ္သီးစာရင္းဝင္ နံပါတ္ ၂ ဓားဘုရင္ဆိုတ့ ဲ ပုဂိၢဳလ္ကိုေတာင ္ ၅ ကြက္Aတငြ ္း Aနို္င္တိုက္ခိုက္ခ့တဲ ့သဲ ပူ့ ဲ ငါတို႔က
''Aဆိပ္နန္းေတာ္'' ကို ကိုယ္စားျပဳျပီး ဖိတ္ၾကားတာ မလာဘဲ ေနမွာမဟုတ္ဘူး လုေက်ာက္ ''
ဟု ပိန္ပိန္ရွည္ရွည္လူက ေျပာလိုက္သည္။ ထိုAခါ လုေက်ာက္ဆိုသည့္လူက ဆက္ေမးသည္။
''ဒါန႔ ဲ ဘာလ႔ ို ''စိမ့္ဝင္Aဆိပ္''က ို သုံးရတာလဲ တျခားAစြမ္းထက္တ့ ဲ Aဆိပ္ေတြ ရိွသားပ'ဲ ' ဟုေျပာလိုက္သည္။
ေလာက္ရွဆိုသည့လ္ ူက ေကာက္က်စ္စာြ ျပံဳးလိုက္ျပီး-
''သိုင္းပညာAေနန႔ဆဲ ို ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္က သ႔ျူပိဳင္ဘက္ မဟုတဘ္ ူး ဒါေပမယ့္ လ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္တစ္ခုရိွတယ္ A့ဒဲ ါက
တျခားမဟုတ္ဘူး ''သံေယာဇU္မ့ ဲ သိုင္းသမား''က တ႔ ို ဆရာၾကီးနဲ႔ တိုက္ခိုက္ျပီး ''ႏွလုံးေသြးAန္Aဆိပ္'' မိထားတယ္
တစ္လကို
ႏွစ္ၾကိမ္ေသြးAန္တယ္ Aရက္ေသာက္မွသာ သက္သာတယ္ ဆယ္ႏွစ္ျပည့္ရင္ေတာ့ Aတြင္းAား
တစ္ဝက္ေလာက္ ယတု ္ေလ်ာ့သြားမွာ ေနာက္ထပ္တစ္လၾကာရင္ တစ္ရက္တစ္ၾကိမ္ ေဝဒနာ ခံစားျပီး တစ္ပတ္ျပည့္တာ
န႔ဲ
ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ေသမွာ ထူးျခားတာက A့ဒဲ ီAဆိပ္က Aခုငါတို႔ ျဖဴးထားတ့'ဲ 'စိမ့္ဝင္Aဆိပ္''န႔ေဲ ပါင္းလိုက္ရင္ ပိုAားေ
ကာင္းတ့ ဲ
Aဆိပ္ျဖစ္သြားမွာ A့ဒဲ ီAခါက်ရင္ေတာ့ တစ္ရက္ ၁၀ၾကိမ္ ေသြးေၾကာေတြကိုက္ခဲျပီး တစ္ပတ္ျပည့္တာန႔ ဲ ရုပ္ပ်က္ဆင္
းပ်က္
ေသသြားလိမ့္မယ္''
Page 34
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ဟာ...Aေတာ္ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့Aဆိပ္ပဲ''
ဟု လုေက်ာက္က ပခုံးတစ္ခ်က္တြန္႔ကာ ေျပာလိုက္သည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ထိုႏွစ္ေယာက္ေျပာဆိုေနသည့ ္ စကားမ်ားကို ၾကားေသာAခါ ထိတ္လန္႔သြားသည္။ သူတစ္ခါမွ
မျမင္ဖူးသည့္ ''သံေယာဇU္မ့ ဲ သိုင္းသမား''ဆသို ူAတကြ ္ စိုးရိမ္မိသည္။
ထ႔ိုေၾကာင့္ ပုန္းကြယ္ေနသည့ ္ ေနရာမွ လွည့္ထြက္မည္Aျပဳ-
''ေျဖာက္''
ရုတ္တရက္ သစ္ကိုင္းေျခာက္တစ္ခုကို နင္းမိသြားသည္။
''ဘယ္သူလ'ဲ ' လုေက်ာက္နွင့္ ေလာက္ရွတို႔ ထိတလ္ န္႔သြားျပီး Aသံၾကားသည့ေ္ နရာသို႔ ခုန္ပ်ံသြားလိုက္သည္။
ထိုAခါ ေရွာင္ခ်ဴးကို ေတြ႕ျမင္သြားသည္။
ေလာက္ရွက ေရွာင္ခ်ဴးကိုၾကည့၍္ ႏွာေခါင္းတစ္ခ်က္ရံႈ႕ကာ-
''လမ္းေတေလဂိုဏ္းက ကေလးတစ္ေယာက္ေနမွာ''
ဟုေျပာလိုက္သည္။ လုေက်ာက္က ေဒါသတၾကီးနွင့္-
''မင္းဒီမွာ ဘာလုပ္ေနတာလဲ ေျပာစမ္း ငါတို႔ေျပာတာေတြ ခိုးနားေထာင္ေနတာမလား''
ဟုေမးလိုက္၏။
''ကြ်န္...ကြ်န္ေတာ္''
''ျဖန္း''
1
34
လုေက်ာက္က ေရွာင္ခ်ဴး၏ ပါးကို ျပင္းထန္စြာ ရုိက္လိုက္ရာ ေရွာင္ခ်ဴးမွာ Aစာေရစာ ၃ ရက္ေလာက္
ျပတ္လတ္ကာ AားAင္ဆုတ္ယုတ္ေနခ်ိန္ ျဖစ္သျဖင့္ ခ်က္ခ်င္း ပါးတစ္ဖက္ ေရာင္ကိုင္းကာ မူးေမ့သြားသည္။ လုေက်ာ
က္က-
''လမ္းေတေလဂိုဏ္းသားျဖစ္ျပီး ေပ်ာ့လိုက္တာ''
ဟု Aျပစ္တင္ေျပာလိုက္သည္။ လုေက်ာက္က သူ မတရားရုိက္သည္ကို မျမင္ဘဲ
သတိလစ္သြားသူကိုပင္ Aျပစ္တင္ ေျပာလိုက္ေသးသည္။ ေလာက္ရွက-
''မဟုတ္တာ Aခ်ိန္ျဖဳန္းမေနန႔ ဲ ညေန သံေခ်ာင္း ၆ ခ်က္တီးေလာက္က်ရင္ ''သံေယာဇU္မ့ ဲ သိုင္းသမား''ေရာက္လာလိ
မ့္မယ္
ဒီေကာင္ေလးဝင္ မရႈပ္ေAာင ္ Aိပ္ေဆးေကြ်းျပီး ဇရပ္ပ်က္ထ ဲ ထည့ထ္ ားလိုက္''
ဟု လုေက်ာက္ကို ခိုင္းေစလိုက္သည္။ လုေက်ာက္ကလည္း သတိလစ္ေနေသာ ေရွာင္ခ်ဴးကို ပါးစပ္ျဖဲကာ
Aနီေရာင္ ေဆးတစ္လံုး ထည့္လိုက္သည္။ မ်ိဳခ်မိေAာင္ AေၾကာAခ်ိဳ႕ကို နွိပ္နယ္လုက
ိ ္ျပီး ဇရပ္ပ်က္Aတြင္း
ေခ်ာင္တစ္ေနရာ၌ ပစ္ထားလိုကသ္ ည္။ ထေ႔ို နာက္ နွစ္Uီးသား ဇရပ္ပ်က္ ေခါင္မိုးေပၚ ခုန္တက္၍ ''သံေယာဇU္မ့ ဲ သိုင္း
သမား''
Aလာကို ပုန္းေAာင္းေစာင့္ေနၾကသည္။
®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®
Aခ်ိန္ကား သံေခ်ာင္းေခါက္သံ ၆ ခ်က္တီးရွိေလျပီ''
Page 35
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
မူဆူးျမိဳ႕Aျပင္ဘက္ေတာAုပ္ထဲရွိ ဇရပ္ပ်က္ကေလးသည္ ညေနခင္း Aေမွာင္ေAာက္ဝယ္ တိတ္ဆိတ္ေနသည္။ ထိုစU္
လ်င္ျမန္ေသာ လူရိပ္တစ္ခုသည္ မီးခိုးေငြ႕တန္းပမာ တရိပ္ရိပ္ႏွင့္ လွမ္းလာသည္။ မၾကာမီ ဇရပ္ပ်က္ေလးAနား
ေရာက္ေသာAခါ ရပ္တန္႔သြားသည္။ ထိုAရိပ္ရွင္၏ ကိုယ္ေဖာ့ပညာသည္ သိုင္းေလာကတြင္ ျပိဳင္စံရွားလွသည္။
ထိုပုဂၢိဳလ္သည္ ေလးေပေက်ာ္ရွည္ေသာ ဓားရွည္တစ္လက္ကို မာန္ပါပါ ကိုင္ေဆာင္ထားသည္။
သူသည္ Aသက္ေလးဆယ္ေက်ာ္
Aရြယ္ရွိျပီး မုတ္ဆိတ္က်င္စြယ္နွင့္ ပါးသိုင္းေမႊးမ်ားေၾကာင့္
Aိုစာေနသလိုျဖစ္ေနသည္။ Aရက္မည္မ်ွ ေသာက္ထားသည္မသိ မ်က္နွာသည္နီရဲကာ Aဆီပ်ံေနသည္။ သို႔ေသာ္
ပါးသိုင္းေမႊးမ်ားသာ ရိပလ
္ ိုက္ပါက ေခ်ာေမာခန္႔ညားသည့္ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္မွာ ေသခ်ာသည္။
''က်ဳပ္ေရာက္ျပီ ဇရပ္ေပၚက ဆင္းခဲ့ပါ ''ျဖဴမည္းေျမေခြးႏွစ္ေဖာ္''
ဓားရွည္ကိုင္ ပုဂိၢဳလ္က ၾသဇာAာဏာပါေသာ ေလသံျဖင့္ ေျပာလိုက္သည။္ ေလာက္ရွနွင့္ လုေက်ာက္တ႔လို ည္း
မေနသာေတာ့ဘဲ ဇရပ္ေခါင္မိုးေပၚမွ ခုန္ဆင္းလိုက္သည္။
''သံေယာဇU္မ့ ဲ သိုင္းသမားဆိုတ့ ဲ Aတိုင္း ေက်ာ္သေလာက္ ေတာ္ပါေပတယ္''
ဟုေလာက္ရွက ခ်ီးက်ဴးလိုက္သည္။
ဓားရွည္ကုငိ ္လကူ ေAးတိေAးစက္ႏွင့္-
''ရွည္ရွည္ေဝးေဝး ေျပာမေနန႔ ဲ မင္းတို႔ ''Aဆိပ္နန္းေတာ္''ေခါင္းေဆာင္ ကုန္းစြန္းယင္က က်ဳပ္Aသက္ကို
လိုခ်င္လို႔မလား က်ဳပ္မွာ ေဆာင္ရြက္စရာေတြ ရွိေသးတယ္ မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္တင္လား''
သံေယာဇU္မ့ ဲ သိုင္းသမား၏ စကားေၾကာင့္ ေလာက္ရွတို႔ ခံျပင္းသြားသည္။ လုေက်ာက္က-
''နွလံုးေသြးAန္Aဆိပ္ မိထားတာေတာင္ ခင္ဗ်ားက ေလက်ယ္နိုင္ေသးတယ္''
ဟ ု ေျပာလိုကသ္ ည္။ သို႔ေသာ္ သံေယာဇU္မ့ ဲ သိုင္းသမားက မထီတထီျပံဳးျပီး-
1
35
''က်ဳပ္မွာ Aတြင္းAားတစ္ဝက္ထဲ က်န္ေသးေတာင္ ခင္ဗ်ားတ႔ကို ို မမူဘူး''
ဟတု ု႔ျံပန္ေျပာလိုကသ္ ည္။
''ျဖဴမည္းေျမေခြးနွစ္ေဖာ္''မွာ စိတ္မထိန္းနိုင္ေတာ့ သူတ႔၏ို လက္နက္မ်ားျဖစ္ေသာ
လက္သည္းရွည္ လက္နက္နွင့္ ဓားေကာက္ကို ဘယ္ညာကိုင္ကာ တိုက္ခိုက္ေလေတာ့သည္။
''ဝွီး...ဝွီး''
ေလခြင္းသံမ်ား ျမည္သြားျပီး လကသ္ ည္းကုတ္ခ်က္ႏွင့္ ဓားခ်က္မ်ားက သံေယာဇU္မ့ ဲ ၏ ရင္ဘတ္ကို
Uီးတည္တိုက္ခကို ္ေလသည္။ တစ္ခ်က္ကုတမ္ ိပါက ရင္ဘတ္တစ္ခုလုံး စုတ္ျပတ္သြားနိုင္သည္။ သို႔ေသာ္
သံေယာဇU္မ့ဲက တည္ျငိမ္စြာျဖင့္ သူ၏ ဓားရွည္ကို ဓားAိမ္မွ မျဖဳတ္ဘ ဲ ခါးလယ္မွကိုင္ကာ
စၾကာသ႑ာန္ေဝွ႔ယမ္းလိုက္သည္။ ထ႔ေို နာက္ ဆတ္ခနဆဲ ိုသလို ေလာက္ရွ၏
လက္ေကာက္ဝတ္နွစ္ဖက္ကို ဓားAိမ္ျဖင့္ ေလးခ်က္ဆင့္ကာ ဆတ္ခနဲရုိကလ္ ိုကသ္ ည္။ ထ႔ေို နာက္ လုေက်ာက္၏ ရင္
ဘတ္ကိုလည္း ဓားေနွာင့္ျဖင့္ ေျခာက္ခ်က္ဆင့္ကာ ထိုးနွက္လိုကသ္ ည္။ သံေယာဇU္မ့ဲ၏ လႈပ္ရွားမႈမွာ စာမဖြဲ႕နိုင္ေလာ
က္ေAာင္
လ်င္ျမန္လွရာ ေလာက္ရွသည္ လက္ေကာက္ဝတ္ႏွစ္ဖက္ကို Aရုိက္ခံလိုက္ရျပီး
Page 36
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
လက္သည္းရွည္ လက္နက္နွင့္ ဓားေကာက္တ႔သို ည္ လကမ္ ွ လြတ္က်သာြ းသည္။ ထို႔ျပင္
Aေနာက္သို႔ ေျခသံုးလွမ္းဆုတ္သြားသည္။
ေက်ာက္လုကမူ သ႔ထူ ံUီးတည္လာေသာ ဓားေနွာင့္ကို ဘယလ္ က္ဝါးျဖင့္ ခုခံလိုက္သည္။
ထိုAခါ ဓားေနွာင့္က လက္ဝါးဗဟိုကို ေထာက္မိျပီး
တစ္ဖက္လူ၏ Aတြင္းAား Aရွိနေ
္ ၾကာင့္ ေျခခုနွစ္လွမ္းေက်ာ္ ဆုတ္သြားသည္။ ေလာက္ရွႏွင့္
လုေက်ာက္တ႔ ို မ်က္နွာနီရဲသြားသည္။ ပထမတစ္ကြကတ္ ြင္ပင္ AရံႈးAနိုင္က ကကြ က္ ြက္ကြင္းကြင္း ေပၚေနေခ်ျပီ။
ျဖဴမည္းေျမေခြးနွစ္ေဖာ္ ခံျပင္းသြားျပီး ပူးေပါင္းတိုက္ကြက္တစ္ခု
သုံးရန္ျပင္လိုက္သည္။ ႏွစ္Uီးသားေနာက္သ႔ ို ေပAနည္းငယ္ဆုတလ္ ကို ္သည္။ တဖန္ ေလာက္ရွက ေက်ာက္လု၏
ပုခုံးႏွစ္ဖက္ေပၚ ခုန္တက္လိုက္သည္။ လုေက်ာက္က သေံ ယာဇU္မ့ထဲ ံ လကသ္ ည္းရွည္လက္နက္နွင့္ ဓားေကာက္ကို
ပစ္လႊတ္လိုက္သည္။ ပုခံုးေပၚရွိ ေလာက္ရွကလည္း Aျငိမ္မေန။
Aဆိပ္လက္နက္ပုန္းမ်ားျဖင့္ ပစ္လႊတ္တိုက္ခိုက္သည္။
သံေယာဇU္မ့ဲက ႏႈတ္ခမ္းတြန္႔ရုံ ျပံဳးလိုက္ျပီး ဓားကို ေရပက္မဝင္ေAာင္ စၾကာသ႑ာန္ လွည့္လကို သ္ ည္။ ယခုတငို ္
ဓားAိမ္ကို မခြ်တ္ေသး။
''ထန္း...''
''ထန္း...''
''ထန္း...''
''ခ်လြင္''
ဓားေကာက္နွင့္ ပစ္လႊတ္လကို ္သည့A္ ရာမ်ား တစ္ခုမက်န္ လြင့္စင္သြားသည္။ ထ႔ေို နာက္မွ လ်ပ္တျပက္ဆသို လ ို
ဓားဖုံးကို
ခ်ြတ္၍ ေလာက္ရွ၏ ရင္ဝဆီသ႔ ို Aရိွန္ျပင္းျပင္း ပစ္လႊတ္လိုကသ္ ည္။
ယင္းေနာက္ မရပ္နားဘဲ လုေက်ာက္ကို Uီးတည္ကာ တစ္စကၠန္႔Aတြင္း ဓားခ်က္ ဆယ္ခ်က္ခုတ္ပိုင္းလိုက္သည္။
1
36
ေလာက္ရွသည္ သ႔ထူ ံUီးတည္ေသာ ဓားAိမ္၏ Aရိွန္ႏႈန္းကို ေၾကာက္ရံ႕ြ ကာ ေနာက္ကြ်မ္းပစ္ ခုန္ေရွာင္လိုက္သည္။
ေက်ာက္လုကမူ တစ္စကၠန္႔Aတြင္း ဓားခ်ကဆ္ ယ္ခ်က္ ခုတ္ပိုင္းေသာ ''လၾကယ္စင္ ဓားကြက္''က ို မေရွာင္တိမ္းနိုင္ခ့ဲ။
ဘယ္လက္တစ္ဖက္ လက္ေမာင္းရင္းမွ ခုတ္ျဖတ္ခံလိုက္ရသည္။
ေရွးမေနွာင္းမွာပင္။
''ဝုန္း''
ေစာေစာက ပစ္လႊတ္လိကု ္သည့ ္ ဓားAိမ္သည္ ေက်ာက္တုးံ ၾကီး
တစ္တုးံထဲသို႔ နက္ရိႈင္းစြာ စိုက္ဝင္သြားသည္။ ထိုသို႔ လပႈ ္ရွားမႈမ်ားမွာ တျပိဳင္ထဲလိုလ ို ျဖစ္ပြားသြားျခင္းျဖစ္သည္။
ေလာက္ရႈနွင့္ လုေက်ာက္တ႔ ို မ်က္လုံးျပဴး မ်က္ဆံျပဴးျဖစ္သြားသည္။ သံေယာဇU္မ့ဲ၏ Aတငြ ္းAားမွာ နယ္နယ္ရရမဟု
တ႓္ ႓႓႓။

မိမိတို႔ ႏွစ္ေယာက္မွာလည္း သူ၏ျပိဳင္ဘက္ မဟုတ္ေၾကာင္း Aႂကြင္းမဲ့ လက္ခံသြားသည္။ သို႔ေသာ္ ''Aဆိပ္နန္းေတာ္

သခင္''
Page 37
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ကုန္းစြန္းယင္၏ Aမိန္႔ကိုေတာ့ သံေယာဇU္မ့ထဲ က္ ပိုေၾကာက္ရသည္။
လုေက်ာက္၏ ျပတ္ေနေသာ ဘယ္ဘက္လက္ေမာင္းမွ ေသြးမ်ား မရပ္မနား ယိုစီးေန၍ ေလာက္ရွက
ေသြးတိတ္ေစရန္ ေသြးေၾကာတစ္ခ်ိဳ႕ကို ပိတ္ေပးလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ Aသင့္ပါလာေသာ ေဆးမႈန္႔မ်ားျဖဴးလိုက္ျပီး
ဒဏ္ရာကို Aဝတ္Aစားစုတ္ျဖဲ၍ စည္းေနွာင္ေပးလိုက္သည္။
သေံ ယာဇU္မ့ဲက ရန္သူ ျဖစ္လင့္ကစား တစ္ဖက္လူ
ေဆးထည့္ေနသည္ကို Aခြင့္Aေရးယူကာ မတိုက္ခိုက္လို၍ ေAးစက္စက္ မ်က္နွာထားနွင့္ ရပ္ၾကည့္ေန၏။
ရုတ္တရက္ သူ၏ Uီးေခါင္းတစ္ခုလံုး မူးေနာက္လာသလို ခံစားရသည္။ မိမိ Aတြင္းAား Aသံုးလြန္၍ ''ႏွလံုးေသြးAန္A
ဆိပ္''
ဒဏ္ ျပန္ထလာျခင္းလားဟု သံသယျဖစ္မိသည္။
ထ႔ိုေနာက္ ေျမျပင္ေပၚမွ Aဝါေရာင္Aမႈန္႔မ်ားကို ေတ႔ေြ သာAခါ
ရင္ထိတ္သြားသည္။ သ႔ေူ ျခေထာက္တြင္လည္း ထိုAမႈန္႔မ်ားေပက်ံေနသည္။
''ဟာ...စိမ့္ဝင္Aဆိပ္ပါလား''
သံေယာဇU္မ့ ဲ စိုးရိမ္သြားသည္။ သူ႔တစ္ကယို ္လုးံ ရိွ ေသြးေၾကာမ်ားတြင္ ပုရကြ ္ဆိတ္ ေကာင္ေရတစ္ေသာင္း
ကကို ္ခံရသလို ခံစားရသည။္ ထ႔ေို ၾကာင့္ ေဇာေခ်ြ းမ်ားပ်ံလာသည္။
သူသည္ မာနၾကီး၍ သတၱိေကာင္းသူျဖစ္ရာ ေဝဒနာကို ထုတ္ေဖာ္ညည္းညဴျခင္း မျပဳေပ။
သ႔ိုေသာ္ စိတ္က တင္းထားေသာ္လည္း ခႏၶာကိုယ္က မခံနိုင္သျဖင့္ ဒူးေထာက္လဲက်သြားသည္။
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၈)
ျဖဴမည္းေျမေခြးနွစ္ေဖာ္ျဖစ္သည့္ ေလာက္ရွႏွင့္ လုေက်ာက္တ႔ကုိ သံေယာဇU္မ့ကဲ ို ၾကည့၍္
ဟားတိုက္ ရယ္ေမာလိုက္၏။ ထို႔ေနာက္ ၎တ႔၏ို ေနာက္ဆုးံ ဝွက္ဖဲျဖစ္ေသာ လ်ိဳ႕ဝွက္တကို ္ကကြ က္ ို ထတု ္ေဖာ္လို
ကသ္ ည္။
''Aရိပ္...Aေယာင္''
''ဘယ္ညာ...ခြဲထြက္''
''ပူးေပါင္းစြမ္းAင္''
1
37
ဟု တညီတညြတ္ထဲ
ၾကံဳးဝါးေျပာလိုက္ျပီိး ခႏၶာကိုယ္ကို ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ လ်င္ျမန္စြာလႈပ္ရွားလိုက္သည္။ ရုတ္တရက္ၾကည့္လ်ွင္ လူရိပ္မ်ား
စြာ
လႈပ္ရွားေနသည္ဟု ထင္ရသည္။
သာမန္Aဆင့္ျမင့္ သိုင္းသမားဆိုပါက ေခါင္းမ်ား မူးေနာက္သြားနိုင္သည္။ သ႔ေို သာ္ သံေယာဇU္မ့ကဲ သာမန္Aဆင့္ျမင့္
သိုင္းသမားမဟုတ္ ျပိဳင္ဘက္ကင္းAဆင့္ ေရာက္လုနီးျဖစ္ေသာ သိုင္းသမားျဖစ္သည္။
ေလာက္ရွတို႔၏ စိတ္ဓာတ္ေခ်ာက္ခ်ားေAာင္ Aေယာင္ျပေနသည့္ တိုက္ကြက္မ်ားကို မမူေပ။
လုေက်ာက္ႏွင့္ ေလာက္ရွကမူ ဘယည္ ာခြဲလိုက္ ေရွ႕ေနာက္တန္းလိုက္ျဖင့္ သံေယာဇU္မ့ ဲ ေခါင္းေနာက္ျပီး လဲက်ေAာ
င္
Page 38
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ကိုယ္ေဖာ့ပညာသံုး၍ စက္ဝိုင္းပမာ ပတ္ပတ္လည္ ေျပးေနေလသည္။
သံေယာဇU္မ့ဲက Aေရးၾကီးေသာ ေသြးေၾကာAခ်ိဳ႕ကို ပိတ္လကို ္ကာ ကိုယတ္ ြင္းရိွ Aဆိပ္မ်ားကို
Aတငြ ္းAားျဖင့္ ေခတၱထိန္းခ်ဳပ္လိုက္သည္။ ထ႔ေို နာက္ ဒူးေထာက္ေနရာမွ မားမားမတ္မတ္ ရပ္လိုက္သည္။
တဆက္တည္း ဓားရွည္ကို ကန္႔လန္႔ျဖတ္ကိုငလ
္ ိုက္ျပီး မ်က္လုးံ မိွတ္ကာ စိတ္Aာရုံစုစည္းလိုကသ္ ည္။
''ယား''
ေလာက္ရွတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေျပးလႊားရာမွ ရပ္တံ့ျပီး မာန္သြင္း၍ တိုက္စစ္ဆင္ရန္ ၾကိဳးစားသည္နွင့္ တျပိဳင္ထဲ ဓားရွည္ကို
ပစ္လႊတ္လိုက္သည္။
''ဝွီး...ဝွီး...ဝွီး''
''ရႊပ္''
''ရႊပ္''
ဓားရွည္သည္ Aေရာင္မ်ားလက္သြားျပီး ျဖဴမည္းေျမေခြးနွစ္ေဖာ္၏ Uီးေခါင္းမ်ားကို လည္တိုင္မွ
တကိ န ဲ ျဖတ္ေတာက္သြားသည္။ ထို႔ေနာက္ သံေယာဇU္မ့ဲထံ ေဝွ႔ဝိုက္ကာ Uီးတည္လာသည္။ သူက Aခ်ိန္Aဆ
တိက်စြာျဖင့္ ဓားရုိးမွ Aသာ ဖမ္းယူလိုက္သည္။
''ဘုတ္''
''ဘုတ္''
Uီးေခါင္းျပတ္နွစ္ခုနွင့ ္ Aတူ ေခါင္းမပါေသာ ခႏၶာကိုယ္နွစ္ခုသည္ ေျမေပၚလဲက်သြားသည္။
''သံေယာဇU္မ့ ဲ ဓားသိုင္း'' ၈ ကကြ ္မွ 'သကတ္ ံ့စက္ဝန္း' ဓားကြက္ကို သုးံလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဓားရွည္ကို ဖမ္းလိုက္ခ်ိ
န္နွင့္
Uီးေခါင္းမ့ ဲ ခႏၶာကိုယ္မ်ား လဲက်သြားသည္မွာ ခဏဆိုသည့ ္ Aခ်ိန္ေလး Aတြင္းမွာျဖစ္သည္။
''ဟူး...''
သံေယာဇU္မ့ဲက ေလပူတစ္ခ်က္ မႈတ္ထုတ္လကို ္သည္။ ထိန္းခ်ဳပ္ထားေသာ Aဆိပ္မ်ား
ပ်ံ႕လာသျဖင့္ ခရီးေဆာင္Aိတ္ကေလးမွ ေရးေပၚ Aဆိပ္ထိန္းေဆး ၃ လုံးယူေသာက္လိုကသ္ ည္။
ထ႔ိုေနာက္ လက္ထဲမွဓားကို ေျမေပၚစိုက္လကို ျ္ ပီး ဒယီးဒယိုင္နွင့္ ဇရပ္ပ်က္ေလးဆီသ႔ ုိ
Uီးတည္သြားလိုက္သည္။
1
38
ဇရပ္ေပၚေရာက္ေသာAခါ ေဘးဘီကို ဂရုမစိုက္နိုင္ေတာ့ဘဲ တင္ပ်U္ေခြကာ Aတြင္းAားသံုး၍ Aဆိပ္မ်ားကို
ၾကိဳးစားဖယ္ထုတ္လိုက္သည္။
®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®
ညU့္ကာလ ကုန္ဆံုး၍ ေနာက္တစ္ေန႔ နံနက္ပင္ ကူးေလျပီ။
သတိလစ္ေနေသာ ေရွာင္ခ်ဴးလည္း သတိလည္လာသည္။ ထို႔ေနာက္ မတ္တပ္ရပ္ျပီး
ဇရပ္ Aလယသ္ ႔ ို လမ္းေလ်ွာက္သြားေသာAခါ မ်က္စိမိွတ္၍ တင္ပ်U္ေခ ြ ထိုင္ေနေသာသူကို ေတ႔ရြ ၍ Aံ့ၾသသြားသ
ည္။
ထိုပုဂၢိဳလ္၏ လက္ညွိဳးမွ မည္းမည္းပုပ္ပုပ္ Aရည္မ်ား တစက္စက္က်ေနသည္။
Page 39
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ထိုလူကို ေသခ်ာAကဲခတ္ ၾကည့လ္ ိုက္ေသာAခါ မိမိကို ေပါက္စီ ၃လုံးႏွင့္ ေငထြ ုတ္ေပးသြားေသာ
လူၾကီးျဖစ္ေၾကာင္း သိလိုက္ရသည္။
သူသည္ ဉာဏ္ေကာင္းသူျဖစ္၍ ေလာက္ရွနွင့္ လုေက်ာက္တ႔၏ို စကားကို ဆက္စပ္ စU္းစားမိသြားသည္။
''လတ္စသတေ္ တာ့ သံေယာဇU္မ့ ဲ သိုင္းသမားဆိုတာ ေက်းဇူးရွင္ Uီးေလးၾကီးပါလား Eကႏၲ
တရားက်င့္ေနတာထင္တယ္ ငါ့ေၾကာင့္ စိတ္Aေနွာင့္Aယွက္ ျဖစ္ေနUီးမယ္ ဟိုAေကာက္ၾကံတ့ ဲ
ႏွစ္ေယာက္က ဘယလ္ ိုျဖစ္သြားလ ဲ မသဘိ ူး'' ဟ ု ေတးြ မိျပီး Aသာ ေျခေဖာ့ကာ ဇရပ္Aျပင္သို႔ ထကြ ္လိုက္သည္။
''Aမယ္ေလး''
''ဘုရားကယ္ပါ''
ေတ႕ြ လိုက္ရသည့ ္ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴး တုန္လႈပ္စြာျဖင့္ လန္႔ေAာ္မိသည္။
ေလာက္ရွနွင္ လုေက်ာက္တ႔၏ို ေခါင္းမပါေသာ Aသကမ္ ့ ဲ ခႏၶာကိုယ္မ်ားသည္ ေသြးAိုင္ထဲတြင္ လကဲ ်ေနသည္။
ထ႔ျိုပင္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ Uီးေခါင္းျပတ္ႏွစ္လုံးကလည္း ျပဴးက်ယ္ေသာ မ်က္လုးံ Aစုံျဖင့္ သ႔ကူ ို
စိုက္ၾကည့္ေနသလို ခံစားရေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
ထိုစU္...။
''ေကာင္ေလး...မင္းက ဒီကို ေရာက္ေနတာကိုး''
ၾသဇာAာဏာရိွေသာ Aသံတစ္ခုက သ႔ေူ နာကမ္ ွ ေပၚထြက္လာသည္။
ေရွာင္ခ်ဴး ရုတ္တရက္ လန္႔ဖ်တ္သြားျပီး ေနာက္ကို လညွ ့လ္ ိုက္ရာ သူ႔ကို ျပံဳး၍ ၾကည့္ေနေသာ သံေယာဇU္မ့ဲကို ေတြ႕ရ
သည္။
''ေကာင္ေလး ဇရပ္ထဲကို ဝင္ထိုင္လိုက္Uီး...မင္းကို ငါေမးစရာေတြရွိေသးတယ္''
ဟုေျပာလိုက္သည္။
®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®
''Aင္း...မင္းAျဖစ္ကေတာ့ နာက်ည္းစရာေတြပါလား''
သံေယာဇU္မ့ဲက ဆိုလကို ္သည္။
သံေယာဇU္မ့ဲက သ႔Aူ ေၾကာင္းေမးရာ ယုံၾကည္Aားကိုးမိ၍ ရန္ေရွာင္ခ်ဴးက သူ၏ ေၾကကြဲဖြယ္ Aျဖစ္သနစ္တို႔ကို Aမွ
န္တိုင္း
မျခြင္းမခ်န္ ေျပာျပလိုက္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေလသည္။
1
39
ရုတ္တရက္ သံေယာဇU္မ့ဲက-
''မင္း...သိုင္းသင္ခ်င္သလား''
ဟုေမးလိုက္သည္။ ေရွာင္ခ်ဴး ေၾကာင္တက္တက္ ျဖစ္သြားျပီး ဘာေျပာရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနသည္။ သ႔Aူ ေနနွင့္
စာေပမ်ားသာ ဖတ္႐ႈခ့၍ဲ သိုင္းပညာႏွင့္ ပတ္သက္၍ စိမ္းေနသည္။
ဖခင္ႏွင့္ Aစ္မျဖစ္သူက သိုင္းသင္ေပးမည္ ေျပာေသာ္လည္း လက္မခံခ့ေဲ ခ်။ သူ႔ယူဆခ်ကမ္ ွာ
သိုင္းပညာသည္ လူသတသ္ ည့္ပညာဟု ထင္ထားသည္။ ထ႔ေို ၾကာင့္-
''ကြ်န္ေတာ္ လူမသတ္ခ်င္ပါဘူး''
Page 40
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဟု ေျပာလိုက္သည္။
သံေယာဇU္မ့ဲက သ႔Aူ ေတြးကို သိေနသညA္ လား တဟာဟားရယ္ေမာျပီး-
''သိုင္းသင္တိုင္း လူသတ္ရမယလ္ ႔ ို ဘယ္သကူ ေျပာလ ဲ သငို ္းမတတ္ရင္ေရာ လူမသတ္တ့သဲ ူ ရိွလ႔လို ား''
ဟု ေမးခြန္းထုတ္လိုက္သည္။ ဉာဏ္ေကာင္းေသာ ေရွာင္ခ်ဴးက သေဘာေပါက္သြားျပီး-
''ဆရာၾကီးဆိုလိုခ်င္တာ သိုင္းပညာဆိုတာ ေကာင္းတဲ့သူ လက္ထဲေရာက္ရင္ ေကာင္းက်ိဳးေဆာင္ရြက္နိုင္တယ္လ႔ ို ဆို
လတို ာေပါ့''
ဟုေျပာလိုက္သည္။
''Aင္း...မင္းက ဉာဏ္ေကာင္းသားပဲ'' ဟုခ်ီးမြမ္းလိုက္သည္။ ျပီးမွ-
''ေနာက္တစ္ခု ရွိေသးတယ္ လူေကာင္းတစ္ရာ တစ္ေထာင္ Aသက္ရွင္ဖို႔ လူယုတ္မာတစ္ေယာက္ကို
စေတးရမယ္ဆို လုပ္သင့လ္ ား မလုပ္သင့္ဘးူ လား''
ဟု ေမးခြန္းထပ္ထုတ္လိုက္သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးက မဆိုင္းမတြပင္-
''လုပ္သင့္ပါတယ္ ဆရာၾကီး'' ဟု ေျပာလိုက္သည္။
သံေယာဇU္မ့ဲက ထပ္မံ၍ စိတ္ရွည္လက္ရညွ ္ ရွင္းျပသည္။
''သိုင္းပညာဆိုတာ Aသုံးခ်တဲ့သူေပၚမွာ မူတည္တယ္ ဒီေတာ့ သိုင္းပညာကို Aရမ္းကားေရာ လူသတ္တ့ ဲ ပညာလ႔ ို မ
ဆိုနိုင္ဘူး''
သူသည္ ဘယ္ဘဝက ေရစက္လဲမသိ။ ေရွာင္ခ်ဴးကို ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း သားတပည့္ တစ္ေယာက္လို ခ်စ္ခင္မိသည္။
ယခုက့သဲ ႔ ို ဇရပ္ပ်က္ေပၚတြင္ တိုက္တကို ္ဆငို ္ဆိုင္ ဆုံေတ႕ြ ရသည္မွာလည္း ေရွးေရစက္ဟု ယူဆလကို ္သည္။ သံေ
ယာဇU္မ့ကဲ -
''ေရွာင္ခ်ဴး မင္းစိတ္ဝင္စားရင္ ငါ့Aေၾကာင္းကို ေျပာျပမယ္ နားေထာင္မလား'' ဟုေမးလိုက္သည္။
ေရွာင္ခ်ဴးက ေခါင္းညိတ္ကာ-
''ဆရာၾကီး ေျပာျပမယ္ဆို ကြၽန္ေတာ္ နားေထာင္ပါမယ္''
ဟု ကတိေပးလိုက္သည္။
ထိုAခါ သံေယာဇU္မ့ကဲ Aတိတ္ကို ျပန္ေျပာင္း သတိရကာ ေဆးြ ေျမ႕ေသာေလသံျဖင့္-
''က်ဳပ္Aျဖစ္ကေတာ့ ဒီလိုကြ''
ဟုAစခ်ီကာ ေAာက္ပါ Aေၾကာင္းAရာမ်ား ေျပာျပေလသည္။
1
40
×××××××××××××××××××××××××××××
သံေယာဇU္မ့ဲ၏ Aမည္ရင္းမွာ က်န္းလူျဖစ္သည္။ သူသည္ Aသက ္ ၁၆ မွစ၍
ဓားတစ္လက္ျဖင့္ သိုင္းေလာကထ ဲ က်င္လည္ခ့သဲ ည္။ ထိပ္သီးဆယ္ေယာက္က့သဲ ို႔ နာမည္
မၾကီးေသာ္လည္း ထိပ္တန္းသိုင္းသမား တစ္ေယာက္Aျဖစ္ေတာ့ နာမည္Aနည္းငယ္ရခ့သဲ ည္။ ထ႔ိုျပင္ လြန္ခ့သဲ ည့္
ႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္က ''မဟူရာေတာင္ကုန္း''တိုက္ပတဲြ ငြ ္လည္း စြမ္းစြမ္းတမံပါဝင္ခ့သဲ ည္။
က်န္းလူသည္ သိုင္းေလာကတြင္ က်င္လည္ရင္း သူ႔ထက္ ၅ ႏွစ္ေက်ာ္ၾကီးေသာ တံုးမိန္
ဆသို ူႏွင့္ မိတ္ေဆျြဖစ္ကာ ေသြးေသာက္ဖြဲ႕ခ့သဲ ည္။ တုံးမိန္သည္ Aျပင္ပိုင္း Aေျပာခ်ိဳျပီး
Page 41
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
Aတငြ ္းစိတ္ေကာက္ေၾကာင္း ထိုစU္က သူမသိခ့ေဲ ပ။
က်န္းလူ Aသက္ ၃၄ ႏွစ္ေလာက္တြင္ ''Aဆိပ္နန္းေတာ္''သခင္၏ သမီး
ကုန္းစြန္းေမႏွင့္ေတ႕ြ ရိွကာ ေမတၱာသက္ဝင္ခ့သဲ ည္။ ကုန္းစြန္းေမကို တုံးမိန္ကလည္း ပိုးပန္းခ့သဲ ည္။
သ႔ိုေသာ္ သူမထက္ Aသက ္ ၁၀ နွစေ္ က်ာ္ၾကီးေသာ က်န္းလူကိုသာ ေမတၱာစစ္ျဖင့္ တုံ႔ျပန္ခ့သဲ ည္။ ကုန္းစြန္းေမက
ဖခင္၏ ေဒါသကိုသိေသာေၾကာင့္ Aသိမေပးရဲ။ က်န္းလူနွင့္ တစ္ေနရာတြင္ ဇာတ္ျမွဳပ္ကာ ေပါင္းသင္းေနထိုင္သည္။ သ
ေို သာ္
တစ္နွစ္ခန္႔သာ ေပါင္းသင္းရေသးသည္။ Aျငိွဳးၾကီးေသာ တုံးမိန္က ဝင္႐ႈပ္ေလသည္။
သိုင္းေလာကတြင္ နာမည္ပ်က္နွင့္ ေက်ာ္ၾကားေသာ ကင္းျမီးေကာက္မယ္ကို
က်န္းလုထံ Aခေၾကးေငြေပး ေစလႊတ္ကာ ပရိယာယ္ ေထာင္ေခ်ာက္ဆင္လိုက္သည္။
ကင္းျမီးေကာက္မယ္က မိမိကိုယ္မိမိ ဒဏ္ရာရေAာင္လုပ္ျပီး က်န္းလူထံ ခ်U္းကပ္ခ့ဲသည္။
က်န္းလူသည္ မိဘမ်ိဳးရိုးစU္ဆက္ ေဆးပညာကို ကြၽမ္းကြၽမ္းက်င္က်င္ တတ္ေသာေၾကာင့္ ကုသေပးလိုကသ္ ည္။ ထ႔ေို
နာက္
သူမက က်န္းလူနွင့္ ဘာလိုလို Aထင္ေရာက္ေAာင္ ေနျပရာ ကုန္းစြန္းေမက စိတ္ဆိုးျပီး Aိမ္မွထြက္ကာ ဖခင္ျဖစ္သူထံ
ျပန္သြားသည္။ Aဆိပ္နန္းေတာ္သခင္ ကုန္းစြန္းယင္က လည္း တစ္နွစ္ေလာက္ ေပ်ာက္သြားျပီး ကိုယ္ဝန္
၃ လနွင့္ ျပန္လာေသာ သမီးျဖစ္သူကို Aေၾကာင္းစံု ေမးျမန္းသည္။
ကုန္းစြန္းေမကလည္း စိတ္ဆိုးေနခိုက္ျဖစ္၍ က်န္းလူAေၾကာင္းကို ျဖစ္သမ်ွ ငိုယိုေျပာျပေလသည္။ Aနားတြင္ရွိေသာ
တုံးမိန္ကလညး္ က်န္းလူသည္ မိန္းမေခ်ာေလးမ်ားကို ေသြးေဆာင္ဖ်ားေယာင္း၍ ဖ်က္ဆီးေနေသာ
သူျဖစ္ေၾကာင္း ဂ်င္းထည့္လိုက္သည္။ ထိုAခါ ကုန္းစြန္းယင္ ေဒါသ AၾကီးAက်ယ္ျဖစ္သြားျပီး
က်န္းလူကို ေတြ႕သည့ေ္ နရာတြင္သတ္ရန္ Aဆိပ္နန္းေတာ္မွ သိုင္းသမားမ်ားကို ေစလႊတ္ခ့သဲ ည္။
က်န္းလူက Aဆိပ္နန္းေတာ္သို႔သြားျပီး Aက်ိဳးAေၾကာင္း ရွင္းျပမည္ ၾကံေသာ္လည္း ကုန္းစြန္းယင္
Uီးေဆာင္ေသာ Aဆိပ္နန္းေတာ္မွ သိုင္းသမားမ်ားနွင့္သာ ထိပ္တိုက္တိုးမိသည္။ထ႔ိုေၾကာင့္ တိုက္ခိုက္ရင္း
ကုန္းစြန္းယင္၏''နွလုံးေသြးAန္ Aဆိပ္''မိကာ သတလိ စ္သြားခ့သဲ ည္။
Aဆိပ္နန္းေတာ္Aဖြဲ႕သားမ်ားက ေသျပီထင္၍ ပစ္ထားခ့သဲ ည္။ ကံေကာင္းေထာက္မသျဖင့္
Aေရွ႕ပိုင္း ယ့ဟဲ ူျပည္မွ ေျမျပန္႔ခ်န္ဟူျပည္ကို Aလညလ္ ာ ေသာ ျပိဳင္စံရွား
သိုင္းသမားတစ္ေယာက္က ေတြ႕ျမင္၍ ကယ္ဆယ္ခ့သဲ ည္။
ထိုဆရာၾကီး၏ Aမည္မွာ မူဆိုဘိ ျဖစ္ျပီး Aသက္ ၇၀ ေက်ာ္ရွိေလသည္။ သူသည္ Aဆိပ္ဒဏ္ခံစားေနရေသာ
က်န္းလူကို Aျမစ္ျပတ္ေAာင္ မကုနိုင္ေသာ္လည္း Aေတာ္မ်ားမ်ားသက္သာေAာင္ေတာ့
ကသု ေပးနိုင္ခ့ဲသည္။ Aဆိပ္နန္းေတာ္၏ Aဆပိ ္ပညာရပ္မ်ားမွာ လြန္စြာဆန္းၾကယ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
က်န္းလူသည္ သ႔ဘူ ဝAေၾကာင္းကို ေျပာျပျပီး ဆရာၾကီး
မူဆိုဘိထံ တပည့္ခံလိုေၾကာင္း ေတာင္းဆိုလိုက္သည္။ တပည့္တစ္ေယာက္မွ မရွိေသာ
1
41
ဆရာၾကီးကလည္း လက္ခံလိုက္သည္။ က်န္းလူသည္ ဆရာၾကီးနွင့္Aတူ ယ့ဟဲ ူျပည္သို႔ လိုက္ပါသြားျပီး သိုင္းပညာမ်ား
ထပ္မံ
Page 42
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဆည္းပူးခ့သဲ ည္။ ထိုဆရာၾကီးက သူတ႔မို ်ိဳးရိုး၏ လကဆ္ င့္ကမ္း ဓားပညာျဖစ္သည့္ ''သံေယာဇU္မ့ ဲ ဓားသိုင္း'' ၈ ကကြ
က္ ို
သင္ၾကားေပးခ့ဲသည္။ ထိုပညာရပ္ကို တည္ၾကည္ေျဖာင့္မတ္ေသာ တပည့္တစ္ေယာက္ကသို ာ Aေမြေပးရမည္ဟု ေျပာ
ခ့သဲ ည္။
က်န္းလူသည္ ဆရာၾကီးနွင့္ Aတူေနထိုင္စU္ ကုသုလ
ိ ္ကံ ေထာက္မ၍
တစ္ေန႔ ေတာထဲသြားရာ Aတြင္းAားတိုးေစေသာ ေဆးျမစ္တစ္ခု စားမိသည္။ ထ႔ေို ၾကာင့္ Aသက္
၃၀ ေက်ာ္Aရြယ္နွင့္ နွစ္ ၆၀ ေက်ာ္ Aတြင္းAားကို ပိုင္ဆိုင္ခ့သဲ ည္။ယဲ့ဟူျပည္တြင္ ေနထိုင္၍ ၃
နွစ္ေက်ာ္ ၾကာျမင့္ေသာAခါ ဆရာၾကီး မူဆိုဘိ နာမက်န္းျဖစ္ကာ
ေသဆုးံသြားသည္။ မေသခင္ ေလးေပေက်ာ္ရွည္ေသာ ေရွးေဟာင္း ဓားရွည္တစ္လကေ္ ပးကာ ဓားရွည္တြင္
လ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ရိွေၾကာင္း လ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ကို ေတ႕ြ ေAာင္ရွာရန္ တိုက္တြန္းေျပာဆိုခ့သဲ ည္။
က်န္းလလူ ည္း ဆရာၾကီးကို ေကာင္းစြာ ဂူသြင္းျမွဳပ္နံွျပီး ယ့ဟဲ ူျပည္မွ ခ်န္ဟူ ေျမျပန္႔ သိုင္းေလာကသို႔ ျပန္လည္ဝင္ေရာ
က္ခ့သဲ ည္။
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၉)
ယဟ့ဲ ူျပည္မွ တဖန္ ေျမျပန္႔သိုင္းေလာကသ႔ ို ျပန္လည္ဝင္ေရာက္လာေသာ က်န္းလူသည္
Aမွတ္မထင္ သိုင္းေလာကထိပ္သီး နံပါတ္ ၂ ျဖစ္သည့္ ဓားဘုရင္ တုနန္နွင့္ ရင္ဆိုင္တိုက္ခိုက္မိသည္။
သိုင္းပညာနွင့္ Aတြင္းAားမ်ားစြာ တိုးတက္လာေသာ က်န္းလူက ၅ ကြက္Aတြင္း Aနိုင္ရခ့သဲ ည္။
ထ႔ိုေၾကာင့္ တျဖည္းျဖည္း နာမည္ရလာသည္။ သိုင္းသမားဆိုးမ်ားနွင့္ ရင္ဆိုင္ရာတြင္ ''သံေယာဇU္မ့ ဲ ဓားသိုင္း''ကို
ထတု ္သုးံ ျပီး သံေယာဇU္မ့ဲဟု ေၾကြးေၾကာ္ တိုက္ခိုကသ္ ျဖင့္ မ်ားမၾကာမီ ''သံေယာဇU္မ့သဲ ိုင္းသမား''ဟ ု
တရိွနထ
္ ိုး ေက်ာ္ၾကားလာခ့သဲ ည္။
က်န္းလူသည္ Aဆိပ္နန္းေတာ္ကို လ်ိဳ႕ဝွက္ျပီးသြားေသာ္လည္း ဇနီးသည္ႏွင့္ မိမိ၏ သားလား သမီးလား မသိေသးေ
သာ
ရင္ေသြးေလးနွင့္ ပတ္သက္၍ မည္သည့္သတင္းမ ွ မၾကားခ့ရဲ ေပ။ ကင္းျမီးေကာက္မယ္နွင့္ တုံးမိန္တို႔ကိုလည္း
မေတြ႕ရေတာ့။ သူတ႔Aို ေၾကာင္းကိုသူတ႔ ို လပိ ္ျပာမလုံ၍ ဇာတ္ျမွဳပ္သြားျခင္း ျဖစ္ပုံရသည္။
''ဆရာၾကီးAျဖစ္ကလည္း စိတ္မေကာင္းစရာဘဲ''
ေရွာင္ခ်ဴးကေျပာလိုက္သည္။ က်န္းလူက-
''က်ဳပ္Aေနန႔ ဲ သိုင္းေလာကကို ခရီးလွည့္လည္စU္တေလ်ာွ က္ ကုန္းစြန္းေမAေၾကာင္း
စုံစမ္းတာတစ္ရက္မွ လက္မေလ်ွာ့ခ့ဘဲ ူး Aဆိပ္နန္းေတာ္က ရိပ္မိသြားျပီး က်ဳပ္မေသမွန္းသိလို႔ သိုင္းပညာရွင္ေတြလႊတျ္
ပီး
Aၾကိမ္ၾကိမ္လုပ္ၾကံတယ္ ေလာက္ရွန႔ ဲ လေု က်ာက္တို႔ ႏွစ္ေယာက္က သ႔ရူ ဲ႕ တပည့္ေတြပ.ဲ ..Aင္း...က်ဳပ္ဇနီးAေၾကာ
င္း
မၾကားရတာ Eကႏၲ သူ...သူ..ေသဆုးံသြားျပီလား မသိဘူး''
ဟုေျပာျပီး မ်က္ရည္မ်ားဝဲလာသည္။ ေရွာင္ခ်ဴး စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားသည္။ Aျခားသိုင္းသမားမ်ားသာ ျမင္ပါက ေလွာ
င္
ေျပာင္မိေပမည္။ သို႔ေသာ္ ေရွာင္ခ်ဴးကမူ ''သံေယာဇU္မ့ ဲ သိုင္းသမား'' Aမည္ခံထားေသာ္လည္း ဇနီးသည္ေပၚ
Page 43
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
သစၥာရွိျပီး သံေယာဇU္မျပတ္ေသးေသာ က်န္းလူကို ဂ႐ုဏာသက္မိသည္။
က်န္းလူက ဝမ္းနည္းမႈကို ခ်က္ခ်င္း ခ်ဳပ္တည္းလိုက္သည္။ျပီးေနာက္-
''ေရွာင္ခ်ဴး...မင္းငါ့ကို ကိစၥတစ္ခု ကူညီေပးနိုင္မလား''
ဟုေျပာလိုက္သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးက မဆိုင္းမတြဘဲ
1
42
''ဆရာၾကီး ေက်းဇူးေတြ ကြ်န္ေတာ့ေပၚမွာ Aမ်ာၾကီးရွိပါတယ္...မရွိရင္ေတာင္ ကူညီဖို႔ ဝန္မေလးပါဘူး''
ဟု ေျပာလိုက္သည္။
က်န္းလူက သေဘာက်စြာ ျပံဳးလိုက္ျပီး -
''က်ဳပ္လူေရြးမမွားဘူး...က်ဳပ္ခိုင္းတ့ ဲ ကိစၥေတြလုပ္ဖို႔ သိုင္းေလာကကို ခရီးဆန္႔ရလမိ ့္မယ္ မင္းက
သိုင္းေလာကထ ဲ ေရာက္သြားျပီး သိုင္းေလာက ခရီးသည္Aျဖစ္ ခက္ခက္ခဲခ ဲ က်င္လည္ရလိမ့္မယ္ ဘယလ္ ိုလ ဲ မင္း
လုပ္
နိုင္ပါ့မလား''
ဟုေမးခြန္းထုတ္လိုက္သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးကလည္း-
''ဆရာၾကီး ကြ်န္ေတာ္တို႔က နိဗၺာန္ မေရာက္မခ်င္း သံသရာခရီးမွာ က်င္လညေ္ နရတ့ ဲ သူေတပြ ဲ သိုင္းေလာက
ခရီးသည္ ထပ္လုပ္ရေတာ့ ဘာမ်ား ထူးျခားသြားမွာမို႔လို႔လဲ''
ဟု Uပမာေပးေျဖလိုက္၏။ ထိုAခါ က်န္းလူက ေက်နပ္သြားျပီး-
''ေကာင္းျပီေလ Aရင္ဆံုး ငါကို ဆရာAျဖစ္ ဂါရဝျပဳပါ'' ဟုေျပာလိုက္သည္။
ေရွးမဆြခင္ကပင္ တပည့္ခံခ်င္ေနေသာ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ က်န္းလူကိုယ္တိုင္က Aစပ်ိဳးေပးလိုက္သျဖင့္ လြန္စြာဝမ္းသာ
သြားသည္။
ထ႔ိုေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းဒူးေထာက္ကာ-
''ဆရာၾကီးကို တပည့္ ဂါရဝျပဳပါတယ္''
ဟုဆိုျပီး Uီး ၃ ၾကိမ္ခ်လိုက္သည္။ က်န္းလူက-
''ငါန႔ ဲ ဇရပ္Aျပင္လိုက္ခ့'ဲ '
ဟုေျပာလိုက္သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးလည္း ရုိက်ိဳးေသာ AမူAယာျဖင့္ လိုက္ပါသြားသည္။
က်န္းလူက ဇရပ္Aျပင္ဘက္ရွိ ေျမကြက္လပ္တြင္
စိုက္ထားေသာဓားရွည္ကို ယူလိုက္သည္။ ယင္းေနာက္ ေက်ာက္တံုးၾကီးတစ္ခုထဲ စိုက္ဝင္ေနေသာ ဓားAိမ္ကိုလည္း
Aသာဆြဲယူလိုက္သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဆရာၾကီး၏ Aစြမ္းကို က်ိတ္၍ ခ်ီးက်ဴးမိသည္။
ထိုAခ်ိန္တြင္ က်န္းလူ၏ စကားသံထြက္ေပၚလာသည္။
''မင္းကို Aခုခ်ိန္ကစျပီး 'သံေယာဇU္မ့ဓဲ ားသိုင္း' ၈ ကကြ ္က ို သင္ျပေပးမယ္ A့ဒဲ သီ ိုင္းက
မွတ္သားထားတ့စဲ ာAုပ္မရိွဘ ဲ ဆရာAစU္Aဆက္ လကေ္ တြ႕ျပသ သင္ေပးရတာျဖစ္လ႔ ို Aရင္ဆုံး ဆရာ
သိုင္းကြက္ကစားတာကို ေသခ်ာ ဂ႐ုစိုက္ၾကည့္ပါ''
ဟု ဆိုလိုက္သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးက ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။
ထိုAခါ က်န္းလူက ဓားရွည္ကို ဓားဖုံးႏွင့္တက ြ ကိုင္၍ ဓားသိုင္း ၈ ကြက္ကို
Page 44
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ကစားျပေလသည္။ သံေယာဇU္မ့ဓဲ ားသိုင္း ၈ ကြကဟ္ ူသည္မွာ-
''တိမ္တိုက္ေနေဖာက္''
''လၾကယ္စင္''
''Uေကၡာမုန္တိုင္း''
1
43
''တစ္ကယို ့န္ ွစ္စိတ္''
''Aလင္းတန္းAရိပ္''
''ေက်ာက္ခြဲဓား''
''သက္တံ့စက္ဝန္း''
''AာဃာတAမုန္း''
ဟသူ ည့္ Aကကြ ္တ႔ျိုဖစ္သည္။ တစ္ကြက္ခ်င္းစီကပင္ လြန္စြာ ျပင္းထန္လွသည္။ မာေက်ာခက္ထန္ျပင္းထန္ျခင္းဟူသ
ည့္
ယန္(Aဖိုဓာတ္) က ို Aေျခခထံ ားသည္။ ၾကမ္းတမ္းလြန္း၍ က်န္းလူပင္ တစ္ခါမွ Aားကုန္ထုတ္၍ မတိုက္ဖူးခ့။ဲ
ထ႔ိုေၾကာင့္သာ သိုင္းေလာက ထိပ္သီး နံပါတ္ ၂ ပုဂိၢဳလ္ ဓားဘုရင္တုနန္သည္ ၃ ကြက္ေလာက္ခုခံနိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။
က်န္းလူက ထိုဓားသိုင္း ၈ ကြက္ကို Aေနွးကစားျပသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးက ဉာဏ္ေကာင္းသူျဖစ္၍ ခ်က္ခ်င္းမွတ္မိသြားသ
ည္။
သ႔ိုေသာ္ သိုင္းကြက္၏
သေဘာAထာတ႔ကို ိုမူ ေသခ်ာနားမလည္ေသး။ ထို႔ေၾကာင့္ စစ္စစ္ေပါက္ေပါက္ ေမးျမန္းရသည္။
မွန္ေပသည္။ သိုင္းကြက္တစ္ခုကို ေဘးမွထိုင္ၾကည့္၍ တံဆိပ္႐ုိက္သလို Aေသထား၍ မရ။
Aင္Aားစိုက္ထုတ္မႈ AေနAထား၊
Aတငြ ္းAား သုံးစြဲမႈႏွင့္ နည္းပရိယာယ္တို႔က လြန္စြာ Aေရးၾကီးေလသည္။ သိုင္းမည္မ်ွေတာ္ေစကာမူ
တစ္ကြက္လြဲသြား၍ နစ္နာသြားသူမ်ား သိုင္းေလာက သမိုင္းတေလ်ွာက္ Aမ်ားၾကီးရွိေလသည္။
နည္းပရိယာယ္ ကြ်မ္းက်င္ရန္Aတြက္မူ ကိုယ္တိုင္ သိုင္းေလာကတြင္ က်င္လည္ရင္း တိုက္ပြဲမ်ား ရင္ဆိုင္တိုက္ခိုက္ျပီးမွ
သာ
ရနိုင္ေပလိမ့္မည္။ သိုင္းေလာက Aေတြ႕Aၾကံဳက Aဓိက ပဓာနက်သည္ မဟုတ္လား။
ဆရာၾကီးက်န္းလူက ေရွာင္ခ်ဴးေမးသမ်ွကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ရွင္းျပသည္။ ထို႔ေနာက္ ၃ ၾကိမ္တိတိ Aေနွး Aလယ္A
လတ္
Aျမန္ ဟူ၍ ကစားျပသည္။ ေနာက္ဆုံးAၾကိမ္ ဆရာၾကီး က်န္းလူ ကစားျပေသာ Aကြကက္ ို
ေတြ႕ေသာAခါ ေရွာင္ခ်ဴး မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕သြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္-
''ဆရာၾကီး''
ဟုေခၚလိုက္သည္။ က်န္းလူက ဓားကို ဓားAိမ္တြင္ သိမ္းဆည္းလိုက္ျပီး-
''ဘယ္ေနရာ နားမလည္တာလဲ''
ဟု ေမးလိုက္သည္။
Page 45
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ေရွာင္ခ်ဴးက-
''ဟတု ္က့.ဲ ..ဆရာၾကီး စိတ္မဆိုးရင္ ကြ်န္ေတာ့ကို တစ္ခုေလာက္ ေျပာခငြ ့္ေပးပါ''
ဟု ဆိုလိုက္ရာ က်န္းလူက ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။ ေျပာပါဆိုသည့္ သေဘာျဖစ္သည္။ ထိုAခါ ေရွာင္ခ်ဴးက-
''ဆရာၾကီး ကစားျပတ့ ဲ ဓားသိုင္း ၈ ကြက္ထဲက ေနာက္ဆုးံ Aကြက္ျဖစ္တ့ ဲ 'AာဃာတAမုန္း' Aကြက္မွာ Aားမာန္Aျ
ပည့္
မပါသလိုပဲ''
ဟု ဆိုလိုက္သည္။
1
44
''ဟား...ဟား...ဟား''
ဆရာၾကီးက်န္းလူက Aားပါးတရရယ္လိုက္သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးက သူမွားယြင္းသြားသည္ထင္၍ ကပ်ာကယာ ဒူးေထာ
က္ကာ-
''တပည့္မွားသြားရင္ ခြင့္လႊတ္ပါ ဆရာၾကီး''
ဟုေျပာလိုက္သည္။
''ထပါ ငါ့တပည့္''
က်န္းလူက ေရွာင္ခ်ဴးကို ထူမေပးလိုက္သည္။ ျပီးမွ-
''ဆရာရယ္တာ ဝမ္းသာလြန္းလ႔ိုပ ဲ မင္းAရင္က သိုင္းပညာဆိုလ႔ ို နလုံးနကန္းေတာင္
မသိခ့ေဲ ပမယ့္ သိုင္းပညာမွာ ပါရမီရိွတာပ ဲ တပည့္ေျပာတာမွန္တယ္ A့ဒဲ ီ 'AာဃာတAမုန္း' Aကကြ ္ကို ဆရာက တ
မင္တကာ
Aားေလ်ွာ့ထားတာ ဆရာ့ဆရာကိုယ္တိုင္ A့ဒဲ ီAကြကက္ က်န္ ၇ ကကြ ္ထက္ Aဆမ်ားစြာရက္စက္ျပီး မိစၧာဓာတ္ေတြ
ပါဝင္ျပီး ျပင္းထန္လြန္းလို႔ တကယ္မတတ္သာတ့ ဲ Aေျခေနက်မွ ထုတ္သုးံ ဖို႔ မွာထားဖူးတယ္ ဆရာကိုယ္တိုင္လည္း
သိုင္းေလာကကို က်င္လညတ္ ့တဲ ေလ်ွာက ္ A့ဒဲ ီAကကြ က္ ို Aဆင့က္ ုန္သုံးစရာမလိုဘ ဲ တျခားAကြက္ေတြန႔တဲ င္
ရန္သူေတကြ ို
Aနိုင္ရခ့တဲ ယ္။ တကယလ္ ႔သို ုံးခဲ့ရင္ မလိုလားAပ္တ့ ဲ ဆိုးက်ိဳးေတြ ျဖစ္လာနိုင္တယ္
ငါ့တပည့္ Aျမင္စူးရွတ့Aဲ တြက္ ဆရာခ်ီးက်ဴးပါတယ္''
ဟု ခ်ီးက်ဴးစကား ဆိုိလိုက္ရာ ေရွာင္ခ်ဴးမွာ မေနတတ္မထိုင္တတ္ ျဖစ္သြားသည္။က်န္းလူက-
''ကဲ တပည့္ေလး ဒီေနရာက လူသြားလူလာျပတ္တယ္ ေနရာလည္း က်ယ္ျပန္႔တယ္
ခဏေနရင္ မင္းကိုယ္တိုင္ ဓားသိုင္ ္းကစားျပရမယ္''
ဟုဆိုျပီးေနာက္ ဇရပ္ပ်က္Aေနာက္ ေျမကြက္လပ္တစ္ခုသို႔သြားျပီး ဓားရွည္ျဖင့္ က်င္းနွစ္က်င္းတူးလိုက္သည္။
ထ႔ိုေနာက္ ျဖဴမည္းေျမေခြးနွစ္ေဖာ္ျဖစ္သည့္ ေလာက္ရွနွင့္ လုေက်ာက္တ႔၏ို Aေလာင္းတ႔ကို ို ျမွဳပ္နံွေပးလိုက္သည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ရန္သူျဖစ္လင့္ကစား တေလးတစားျမွဳပ္နံွေပးေသာ ဆရာျဖစ္သူကိုၾကည့၍္ ေလးစားသထက္ေလးစား
လာသည္။
ထ႔ိုေၾကာင့္ သူလည္း တတ္နိုင္သေလာက္ ကူညီေပးလိုကသ္ ည္။
Aေလာင္းျမွဳပ္နွံျပီးေသာAခါ က်န္းလူက Aနီးရွိ ၃ေပ ေက်ာ္ေလာက္ရွိေသာ သစ္ကိုင္းတစ္ခုကို
Page 46
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ခ်ိဳး၍ ေရွာင္ခ်ဴးကို ေပးလိုက္သည္။
''က.ဲ ..ေစာေစာက ဆရာသင္ျပေပးတ့Aဲ တိုင္း ဓားသိုင္း ၈ ကြက္ ကစားျပစမ္း''
ဟ ု ဆိုလကို ္ရာ ေရွာင္ခ်ဴးလည္း ေခါင္းညိတ္ A႐ိုAေသေပးလိုက္ျပီး သ႔ ူ မွတ္ဉာဏ္တြင္ စစဲြ ျဲြမဲျမ ဲ
ရွိေနသည့္Aတိုင္း ကစားျပလိုက္သည္။
ဆရာၾကီး က်န္းလူက ေက်နပ္သြားျပီး Uီးေခါင္းတညိတတ္ ညိတ္ႏွင့္ ၾကည့ေ္ နသည္။ ျပီးမွ-
''သိပ္ေကာင္းတယ္...Aတြင္းAားသာထည့္လိုက္ရင္ ျပည့္စံုျပီ''
ဟု ခ်ီးက်ဴးစကားဆိုလိုက္သည္။
ေရွာင္ခ်ဴးက ဓားသိုင္းကစားေနရာမွ ရပ္တံ့ျပီး-
''ဆရာ့Aေနန႔ ဲ တပည့္မွားတာရိွရင္ သြန္သင္ေပးပါခင္ဗ်ာ''
ဟု ေျပာလိုက္သည္။
1
45
ဆရာၾကီးက်န္းလူက ေခါင္းခါယမ္းျပီး-
''မင္းကစားျပတာ တိက်တယ္ Aမွားမပါဘူး ဒါေပမယ့္ သိုင္းေလာကAေတြ႕Aၾကံဳေတာ့ လိုAပ္ေသးတယ္ တကယ္ေ
တာ့မင္းက
Aဖိုးတန္တ့ ဲ ေက်ာက္႐ိုင္းတစ္တုံးပ ဲ ေသြးေပးမယ့္လူ မရိွလ႔သို ာ Aေရာင္မိွန္ေနတာ''
ဟုေျပာျပီး တဆက္တည္း-
''မင္းကို လက္ေဆာင္ေပးစရာရွိတယ္...ဆရာ့Aနားလာစမ္း''
ဟုေျပာလိုက္သည္။
ေရွာင္ခ်ဴးလည္း ေခါင္းညိတ္AရိုAေသေပးျပီး Aနီးတြင္ ခပ္ရိ႕ု ရို႕ေလး ရပ္ေနလိုက္သည္။ ဆရာၾကီးက်န္းလူက
သူ၏ ခရီးေဆာင္Aိတ္ကို ေပးလိုက္သည္။
''Aထဲမွာ ဆရာ့ဇနီးရဲ႕ ပုံတူပန္းခ်ီကား AပါAဝင္ ေငြAခ်ိဳ႕န႔ ဲ ေဆးဝါးေတြရိွတယ ္ မင္းယူထားလိုက္ပါ''
ဟု ဆိုလိုက္သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးလည္း မျငင္းသာ၍ လက္ခံလိုက္သည္။ ဆရာၾကီးက်န္းလူ၏ ပံုစံက မၾကာခင္ ခြဲခြာေတာ့မ
ည့္
AေနAထားျဖစ္သည္။
''Aခုမင္းက 'သံေယာဇU္မ့ဲဓားသိုင္း' ၈ ကကြ ္ကို
မွတ္မိသိရိွသြားျပီ ကြ်မ္းက်င္ဖို႔ေတာ့ လူသူမရိွတ့ေဲ နရာမွာ မျပတ္ေလ့က်င့္ပါ ဘာလို႔လဆဲ ုတိ ာ
Uပမာေပးရရင္ ေစာင္းသမားတစ္ေယာက္က ငါတတတ္ ယ္ဆိုျပီး ေစာင္းကိုပစ္ထားရင္ ခဏန႔ ဲ ပညာေတြ ေမ့သြားသလို
ပဲ
သိုင္းသမားတစ္ေယာက္ကလည္း ပညာေတြေမ့မသြားေAာင္ Aျမဲမျပတ္ေလ့က်င့္ေနရမယ္ ဒါေၾကာင့္ လူၾကီးသူမေတ
ကြ
Aေရးၾကံဳရင္ သကလ္ ုေံ ကာင္းရမယ္လို႔ ဆိုၾကတာေပါ့''
''ဟတု ္က့ပဲ ါ ဆရာၾကီး''
''ေAး...မင္းAခု တင္ပ်U္ေခြထိုင္ျပီး လကဝ္ ါးႏွစ္ဖက္ကို ဆန႔ထ္ ုတ္လကို ္''
Page 47
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဟု ဆရာၾကီးက်န္းလူက ရုတ္တရက္ ဆိုလိုက္သည္။ သူကိုယ္တိုင္လည္း တင္ပ်U္ေခြ ထိုင္ခ်လိုက္သည္။
ေရွာင္ခ်ဴးက နားမလည္ေသာ္လည္း ဆရာျဖစ္သူ ခိုင္းေစသည့A္ တိုင္း လုပ္ေဆာင္လိုက္သည္။ က်န္းလူက
ေရွာင္ခ်ဴး၏ လက္ဝါးႏွစ္ဖက္ကို သ႔လူ က္Aစုံနွင့္ ပူးကပ္လိုကသ္ ည္။ ယင္းေနာက္ မ်က္စိစုံမိွတ္ကာ သူ၏ Aတငြ ္းAား
မ်ားကို
လက္ဝါးမွတစ္ဆင့္ ေရွာင္ခ်ဴးထံ ပို႔ေဆာင္လိုက္သည္။
ေရွာင္ခ်ဴးလည္း မ်က္စိစံုမွိတ္ထားလိုက္သည္။
ထိုAခါ သ႔တူ စ္ကိုယ္လုးံ ေႏြးေထြးသြားျပီး Aမ်ိဳးAမညမ္ သိေသာ
သာယာမႈကို ခံစားလိုက္ရသည္။ တစ္ကိုယလ္ ုံးလည္း ေပါ့ပါးသြက္လက္ လန္းဆန္းလာသည္။
ေရေႏြးတစ္Aုးိ Aက်က္Aၾကာတြင္ က်န္းလု၏ လက္Aစုံသည္ Aင္Aားခ်ိန႔သဲ လိုျဖစ္ျပီး ပူးကပ္ရာမွ ခာြ လိုက္သည္။
ခ်က္ခ်င္း ဝုန္းခန ဲ ေျမေပၚလဲက်သြားသည္။
''ေဝါ့''
''Aေဝါ့''
Aနက္ေရာင္ Aဆိပ္ေသြးမ်ား Aန္ခ်လိုက္သည္။ ေရွာင္ခ်ဴး ထိတ္လန္႔သြားသည္။
1
46
''ဆရာ...ဆရာ''
ဟု ေခၚျပီး ကပ်ာကယာ ေဖးမေပးလိုက္သည္။
က်န္းလူ၏ ပံုမွာ ေစာေစာကလို လန္းလန္းဆန္းဆန္း မဟုတ္ေတာ့။ ဆံပင္မ်ား ရုတ္တရက္ျဖဴဆြတ္သြားျပီး
AဖိုးAိုတစ္ေယာက္ပံုစံ ေပါက္သြားသည္။ သူက-
''ဆရာ့ရဲ႕ ႏွစ္ ၇၀ ေက်ာ္ Aတြင္းAားေတ ြ မင္းကို လႊဲေျပာင္းေပးလိုက္ျပီ ဒါေၾကာင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားတ့ ဲ Aဆိပ္က
ပ်ံ႕သြားတာပ ဲ မင္းဟာ Aခုဆိုရင္ ျပိဳင္စံရွား Aတြင္းAားပိုင္ရွင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနျပီ လူေကာင္းသူေကာင္းေတြကို ဒု
ကၡမေပးပါန႔'ဲ '
ဟု ေျပာလိုက္သည္။ ထိုစကားမ်ားကို ဆက္တိုက္ေျပာလိုက္ျခင္းမဟုတ္ ေျဖးေျဖးမွန္မွန္သာ ေျပာလုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။
''ဆရာၾကီးဘာလ႔ ို ဒုကၡေရာကခ္ ံျပီး ကြ်န္ေတာ့ကို Aတငြ ္းAား
လႊဲေပးလိုက္ရတာလဲဗ်ာ ဆရာၾကီး ခဏနားလိုက္ပါUီး ဒဏ္ရာပိုဆိုးသြားလိမ့္မယ္''
ဆရာၾကီးက်န္းလူက ေခါင္းခါယမ္းျပီး-
''မင္းကို Aတငြ ္းAား လႊဲမေပးေတာင္ 'ေသြးAန္Aဆိပ္'န႔ ဲ 'စိမ့္ဝင္Aဆိပ္' Aဆိပ္ေၾကာင့္ ဆရာ ၇ ရက္န႔ေဲ သမွာပ ဲ
မေသခင္
ကိစၥေလးတစ္ခု ေဆာင္ရြက္ခိုင္းေစခ်င္တယ္''
''Aမိန္႔ရွိပါ ဆရာၾကီး''
''တျခားေတာ့ မဟုတ္ဘူး ဆရာ့ဇနီးန႔ ဲ ဆရာ့ရင္ေသြးေလးAေၾကာင္း တတ္နိုင္သမ်ွ စုံစမ္းေပးပါ ဆရာ့ဇနီးန႔ေဲ တြ႕ခ့ရဲ င္
ဆရာက သ႔Aူ ေပၚ သစၥာမေဖာက္တ့Aဲ ေၾကာင္း ေျပာျပပါ ဆရာ့ရ႕ဲ ရင္ေသြးေလးသာ သက္ရိွထင္ရွားရိွမယ္ဆု ိ ၈ နွစ္ေ
လာက္ေတာ့
ရိွလိမ့္မယ္ သူတို႔သားAမိကို ေတြ႕ခ့ရဲ င္ တတ္နိုင္သမ်ွ ကူညီေစာင့္ေရွာက္ပါ''
Page 48
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ဟတု ္က့ပဲ ါ ဆရာၾကီး''
ေရွာင္ခ်ဴးက ငိုသံပါၾကီးနဲ႔ ေျပာလိုက္သည္။
''မငိုန႔ ဲ ေရွာင္ခ်ဴး ေနာက္ဆုံးAေနန႔ ဲ ဆရာ့ဇနီးရဲ႕ပုံတူ ပန္းခ်ီကားေလးၾကည့ခ္ ်င္တယ'္ '
ဟုဆိုလိုက္သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးလည္း သြက္လက္စြာျဖင့္ Aိတ္ထဲမွ ထုတ္ေပးလိုက္သည္။
ဆရာၾကီးက်န္းလူက တုန္ရီေသာ လက္Aစံုျဖင့္ လွမ္းယူလိုက္ျပီး ပန္ခ်ီကားလိပ္ေလးကို ေျဖၾကည့္လိုက္သည္။ စာလိ
ပ္ထဲတြင္ က်က္သေရရွိစြာ ေခ်ာေမာလွပေသာ မိန္းမပ်ိဳတစ္ေယာက္၏ ပံုကို လက္ရာေျမာက္စြာ ေရးဆြဲထားသည္။
က်န္းလူက ပန္းခ်ီကားကို ျမတ္နိုးစြာၾကည့္ျပီး-
''ညီမကို Aစ္ကို တမလြန္ကပဲ ေစာင့္ေရွာက္နိုင္ေတာ့မယ္''
ဟု ဆိုျပီး ျငိမ္သက္သြားေလသည္။
''ဆရာၾကီး...ဆရာၾကီးရယ္''
သံေယာဇU္မ့ ဲ သိုင္းသမား Aမည္ခံ ဆရာၾကီးသည္ကား သံေယာဇU္Aမ်ွင္တန္းကာ ေသဆုးံသြားေခ်ျပီတကား။
ေရွာင္ခ်ဴးျမိဳမသိပ္နိုင္ဘ ဲ AားရေAာင္ငိုလိုက္သည္။ ယင္းေနာက္ ပန္းခ်ီကားလိပ္ေလးကို တရိတု ေသျပန္သိမ္းျ
ပီး ဓားရွည္ကိုAားျပဳ၍ က်င္းတစ္က်င္းတူးကာ ဆရာျဖစ္သူ Aေလာင္းကို ျမွဳပ္နွံလိုက္သည္။
1
47
သ႔Aူ ေနနွင့္ ကေလးတစ္ေယာက္သာျဖစ္ေသာ္လည္း မၾကာေသးမီကမွ ႏွစ္ ၇၀ ေက်ာ္ Aတြင္းAားကို
ရထားသည္ကတစ္ေၾကာင္း ဓားရွည္ကလည္း ထက္ျမက္သည္ကတစ္ေၾကာင္း လြယ္ကူစြာ တူးနိုင္ခ့ျဲခင္းျဖစ္သည္။
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၁၀)
ၾသကာသေလာကၾကီးကို ေနမင္းၾကီးက သူ႔ဝတၱရားAတိုင္း Aလင္းေရာင္ဆင္ေပးေန သည္။
မူဆူးျမိဳ႕Aျပင္ဘက္ရွိဇရပ္ေလးကေတာ့နံနက္ခင္း Aလင္းေရာင္ ေAာက္ဝယ္ ေမွးမွိန္စြာရွိေနသည္။ ျမိဳ႕ခံမ်ားက ယင္းေ
နရာတြင္
မေကာင္းဆိုးဝါးမ်ားရွိသည္ဟု ယူဆေနၾကသျဖင့္ မည္သူမွ ျဖတ္သြားျဖတ္လာမလုပ္ၾကေပ။ ရုိးသားေသာ သာမန္ျပည္
သူျပည္သားမ်ားပီပီ ထိုAေၾကာင္းAရာကို တရားေသမွတ္ယူထားၾကသည္။
သ႔ိုေသာ္ ဆယ္နွစ္Aရြယ္ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ယင္းေနရာေလးတြင္ရိွေနသည္။
ထိုကေလးငယ္ေလးသည္ကား ေရွာင္ခ်ဴးပင္ျဖစ္သည္။
''ဟိတ္''
''ယား''
သသူ ည္ မာန္သြင္း၍ သံေယာဇU္မ့ဲဓားသိုင္း ၈ ကြကက္ ို ေလ့က်င့္ေနသည္။ သူ၏ ဓားသိုင္းကြက္မ်ားသည္
ထိပ္သီးသိုင္းသမားမ်ား လက္ဖ်ားခါေလာက္ေAာင္
Aစြမ္းထက္ေလသည္။ ယင္းကဲ့သို႔ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နွင့္ ထက္ျမက္ေသာ ကေလးသာသာ
သိုင္းသမားမ်ိဳးသည္ မရွိသေလာက္ရွားပါးလွသည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aရုိး Aသြားေပါင္း ေလးေပေက်ာ္ရွည္၍ သူ႔Aရပ္တမ်ွရွိေသာ ဓားရွည္ၾကီးကို ဖက္ရြက္ကေလးAလား
ကိုင္တြယ္၍ သိုငး္ ကစားေနျခင္းျဖစ္သည္။
''ဝွီး...ဝွီး''
Page 49
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဓားရွည္ကို ေဝွ႔ယမ္းလိုက္တိုင္း ေလတိုးသံမ်ားက တဝီဝီ ျမည္ဟည္းသြားသည္။ Aနီးနားရွိ သစ္ပင္ငယ္ေလးမ်ားပင္
ယိမ္းယိုင္သြားသည္။ AစီAရီပံုက်ေနေသာ သစ္ရြက္ေျခာက္ကေလးမ်ားမွာမူ
ေလေပြတိုက္ခတ္ ခံရသည့္Aလား ေလထဲတြင္ပလူပ်ံသြားသည္။
''ရြပ္...ရြပ္...ရြပ္''
လၾကယ္စင္ဓားကြက္ကို သုးံ ၍ခုတ္ပိုင္းလိုက္ရာ သစ္ရြက္ေျခာက္မ်ား Aစိပ္စိပ္Aမႊမႊျဖစ္သြားသည္။ Aကယ္၍ Aျခား
Aဆင့္ျမင့္သိုင္းသမား တစ္ေယာက္သာ ထိုျမင္ကြင္းကို ျမင္ပါက မ်ားစြာတုန္လႈပ္ ေခ်ာက္ခ်ားသြားေပမည္။ ထိုမ်ွေ
လာက္ ဓားခ်က္က Aတြင္းAားပါ၍ ျမန္ဆန္တိက် ျပင္းထန္လွသည္။ ထိုAဆင့္ထိေရာက္ေAာင္ က်င့္နိုင္ဖို႔က
မလြယ္ကူေပ။ Aတြင္းAား လြန္စြာျပည့္ဝျပီး တိက်ျမန္ဆန္မွသာ တတ္နိုင္ေပမည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ 'သံေယာဇU္မ့ဲဓားသိုင္း' ၈ကြက္မွ ေနာက္ဆုးံ Aကြက္ျဖစ္သည့္ 'AာဃာတAမုန္း' Aကကြ ္ကို
ထတု ္သုးံ ရန္ျပင္လိုက္သည္။ ထ႔ေို ၾကာင့္ ဓားရွည္ကို တဝီဝီျမည္ေAာင္ ေဝွ႔ယမ္းလိုက္ျပီး ခႏၶာကိုယ္ကို ၃,၄
ပတ္ေလာက္လညွ ့က္ ာ ဓားရွည္ကို စက္ဝို္င္းပမာ ပတ္ပတ္လည ္ ေဝွ႔ယမ္းလိုက္ျပန္သည္။
ထိုAခါ Aနီးပတ္လည္ရိွ ေက်ာက္တုံး Aခ်ိဳ႕သည္
ေလထဲ ၁၀ ေပေက်ာ္ ေျမာက္တက္သြားျပီး ေရွာင္ခ်ဴးကို စက္ဝိုင္းပမာ ဝိုင္းပတ္သြားသည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေလထဲတစ္ခ်က္ခုန္တက္ျပီး Aတငြ ္းAားျပည့္သုံးကာ ျပင္းထန္ေသာဓားခ်က္မ်ား တရစပ္ခုတ္ပုငိ ္းလို
က္သည္။
1
48
ထိုAခါ သူ၏ မ်က္လံုးမ်ားသည္ သာမန္မဟုတ္ေတာ့။ မေကာင္းဆိုးဝါးတစ္ေကာင္Aလား နီရဲေတာက္ပသြားသည္။
သူသည္ ဓားသိုင္းကို မာန္ပါပါ ေလ့က်င့္ရင္း ေနာက္ဆံုးAကြက္ Aေရာက္တြင္ စိတ္ထိန္းခ်ဳပ္မႈ ကင္းလြတ္သြားျပီး
Aတငြ ္းAားကုန္ ထုတ္သုးံလိုက္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
မစိ ၧာဓာတ္က သ႔ကူ ိုလႊမ္းမိုးသြားသည္။ သူသည္ ေဆြမ်ိဳးမရိွေတာ့ေသာသူ ေလာကၾကီးႏွင့္
ကင္းလြတ္ေန၍ တြယ္တာေထာက္ထားစရာ သံေယာဇU္မရွိေတာ့ဟု ခံစားရသည္။
''ရႊမ္း...ရႊမ္း...ရႊမ္း''
''ရႊပ္...ရႊပ္...ရႊပ္''
''ထန္း...ထန္း...ထန္း''
ဓားခ်က္မ်ားခုတ္ပိုင္းရာမွ Aသံမ်ိဳးစံု ထြက္ေပၚသြားသည္။
''ခ်ပ္''
ေရွာင္ခ်ဴးက ေျမေပၚေၾကာင္က်က်သြားျပီး ဓားရွည္ကို ဓားဖုံး၌ ထည့္သြင္းကာ ေနာက္သ႔ဝို ါးတစ္ျပန္ထိ လ်င္ျမန္စြာ
ခုန္ဆုတ္လိုက္သည္။
တစ္ခ်ိနထ
္ ဲလိုလိုမွာပင္-
''ေဝါ''
''ဝေရာ''
ေက်ာက္တံုးၾကီးမ်ားမွာ ေက်ာက္မႈန္ေက်ာက္ခဲေလးမ်ား ျဖစ္သြားျပီး
ေျမေပၚသို႔ ျပန္႔က်ဲက်သြားသည္။ ေရွာင္ခ်ဴး၏ နီရဲေနေသာ မ်က္လံုးAစံုလည္း ပကတိ Aတိုင္းျဖစ္သြားသည္။
Page 50
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ဟူး...ဆရာၾကီးေျပာခဲ့တ့ ဲ ဒ'ီAာဃာတAမုန္း' ဓားကြက္က
ထင္ထားတာထက္ေတာင္ ျပင္းထန္ရက္စက္တာပဲ ေနာက္ဆို ငါ ဒီAကြက္ကို ထုတ္မသံုးဘဲေနမွျဖစ္မယ္''
ဟု သက္ျပင္းခ်ရင္း တီးတိုးေရရြတ္လိုက္သည္။
ေရွာင္ခ်ဴး ဓားသိုင္းက်င့္ေနသည္ကို Aစ Aဆံုးၾကည့္ရႈေနသည့္ ပုဂၢိဳလ္တစ္Uီးရွိေလသည္။ ထိုလူသည္
Aသက္၅၀ ေက်ာ္Aရြယ္၊မုတ္ဆိတ္ေမႊးရွည္ရွည္၊ခန္႔ညားေသာ ရုပ္ရည္နွင့္ သေဘာေကာင္းမည့္ မ်က္နွာမ်ိဳးျဖစ္သည္။
သူသည္ ဇရပ္ပ်က္ေခါင္မိုးေပၚတြင္ လွဲေလ်ာင္း၍ ခါးတြင္ခ်ိတ္ထားေသာ Aရက္ထည့ထ္ ားသည့္ ဘူးသီးေျခာက္ကို
ေမာ့၍ ေသာက္ေနသည္။ သူ႔ပံုစံသည္ Aဝတ္Aစား AဖာAေထးမ်ားႏွင့္ျဖစ္ရာ လမ္းေတေလၾကီးနွင့္တူေလသည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ထလို ူၾကည့ေ္ နသည္ကို မသိေခ်။
သိုင္းေလာကAေတြ႕Aၾကံဳ မရွိသည္ကတစ္ေၾကာင္း Aဆိုပါ ပုဂၢိဳလ္၏ ကိုယ္ေဖာ့ပညာမွာ ျပိဳင္ဘက္ကင္းAဆင့္
ေရာက္ေနသည္ကတစ္ေၾကာင္း ျဖစ္သည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေန႔စU္ ဆရာျဖစ္သူ၏ ေျမပံုကို ၃ ၾကိမ္ ကန္ေတာ့ျပီး ဓားသိုင္းေလ့က်င့္သည္။ ဗိုက္ဆာလာလ်ွင္လည္း
ျမိဳ႕တြင္းသို႔ ဝင္၍ Aစာေရစာတစ္ခုခု ဝယ္စားသည္။ Aႏွီပုဂၢိဳလ္ကလည္း ေရွာင္ခ်ဴးသြားရာေနာက္သို႔ Aျမဲတေစ
Aရိပ္ပမာ ေပါ့ပါးသြက္လက္စြာျဖင့္ လိုက္ပါသြားသည္။
1
49
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ၃ လတိုင္တိုင္ ဇရပ္ပ်က္မွာေနထိုင္ျပီး ေန႔စU္ ဓားသိုင္းေလ့က်င့္သည္။ ၃ လျပည့္ေသာAခါမွ
ဆရာျဖစ္သူ၏ ေျမပုံကို ေနာက္ဆုးံ Aေနနွင့္ ဂါရဝျပဳျပီး ႏႈတ္ဆက္ထကြ ခ္ ြာသြားေလသည္။
သူသည္ ယခင္ကလို ေပ်ာ့ေပ်ာ့ညံ့ညံ့ႏွင့္ Aားငယ္တတ္သူမဟုတ္ေတာ့။ သူ႔ထံတြင္ ျပိဳင္စံရွားသိုင္းပညာႏွင့္ ႏွစ္
၇၀ ေက်ာ္Aတြင္းAားကို ပိုင္ဆိုင္ထားသည္။ 'ပညာဟူသည္ ျမတ္ေရႊAိုး' 'Uစၥာဟူသည္ မ်က္လညွ ့မ္ ်ိဳး' ဆိုသည့္Aတို
င္း
Uစၥာထက္ သ႔သူ ိုင္းပညာကို တန္ဖိုးထားမိေလသည္။
သိုင္းပညာကို Aသံုးခ်၍ ကိုယ္ပိုင္ သိုင္းေက်ာင္းေထာင္နိုင္သည္။ သို႔မဟုတ္ပါက နန္းတြင္း၌ Aမႈထမ္းျပီး တိုင္းျပည္A
က်ိဳးကို
ေဆာင္ရြက္နိုင္ေလသည္။ သ႔မို ဟုတ္လ်ွင္လည္း သိုင္းေလာကတြင္ က်င္လည္ရင္း မိမိပညာျဖင့္
မေကာင္းသူပယ္ ေကာင္းသူကယ္သည့ ္ Aလုပ္မ်ား လုပ္နိုင္ေပသည္။
သူ၏ ေျခလွမ္းမ်ားသည္ တစ္လွမ္းခ်င္း တစ္လွမ္းခ်င္း ဇရပ္ပ်က္ေလးမွ ေဝးကြာသြားေလျပီ။
သူသည္ မၾကာခင္
သိုင္းေလာကကို ေျခခ်ရေပေတာ့မည္။ သူသည္ ရည္ရြယ္ခ်က္ ပန္းတိုင္မရွိဘဲ စမ္းတဝါးဝါးျဖင့္ ၾကီးမားက်ယ္ျပန္႔ေသာ
သိုင္းေလာကခရီးကို ေလ်ွာက္လွမ္းေနသူ မဟုတ္ေပ။ သူ႔တြင္ ေမ်ွာ္မွန္းခ်က္မ်ား ရွိသည္။
ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားလည္း တစ္ပံုတစ္ပင္ရွိသည္။ သူသည္ Uီးစြာ
ယြင္ထိုင္ေတာင္သို႔ Aေရာက္သြားကာ Aဘိုးျဖစ္သူ လ်ွပ္စီးျမန္ဓားသမားကို ေတြ႕ေAာင္ရွာျပီး
တစ္ေဆြမ်ိဳးလံုး ေသြးေၾကြးကိစၥကို ေျပာျပျပီး လူသတ္သမားမ်ားကို ေဖာ္ထုတ္ Aေရးယူရမည္။ Aဘိုးျဖစ္သူထံမွလည္း
သိုင္းပညာမ်ား ဂရုတစိုက္သင္မည္။ ျပီးလ်ွင္ ဆရာၾကီးက်န္းလူ၏ ဇနီးနွင့္ ရင္ေသြးငယ္ေလးတို႔ Aေၾကာင္းကိုလည္း
သိုင္းေလာကတြင္ ေသခ်ာစံုစမ္းရမည္။
Page 51
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ေလာေလာဆယ္ ယြင္ထိုင္ေတာင္ မည္သည့္ေနရာတြင္ရွိေၾကာင္း ခရီးမည္မ်ွေဝးေၾကာင္းကိုေတာ့ ေမးျမန္းစံုစမ္းရေပUီးမ
ည္။
Aသက္ဆယ္နွစ္ေက်ာ္သာရွိေသးေသာ ေရွာင္ခ်ဴးAတြက္ သိုင္းေလာကၾကီးက မည္သို႔မည္ပံု ၾကိဳဆိုလိမ့္မည္ကိုေတာ့
မည္သူမွ သိရွိနိုင္မည္မဟုတ္ေပ။
ေရွာင္ခ်ဴးထကြ ္သြားျပီး မၾကာပါ။ ဇရပ္ေခါင္မိုးေပၚတြင္ Aရက္ေသာက္ျပီး Aျမဲတမ္း
လိုက္လံAကဲခတ္ေနေသာ Aဘိုးၾကီးကလည္း ေရွာင္ခ်ဴး ထြက္သြားရာသို႔ တေစၧAရိပ္ပမာ လိုက္သြားေလသည္။
××××××××××××××××××××××××××××
က်ဴးလိမ္ျမိဳ႕...။
ထုျိမိဳ႕သည္ ေလာကနတ္တန္ခိုးရွင္ ရီႊလီမင္၏ ညီေတာ္(ေနလနတ္တန္ခိုးရွင္)ကို ဂုဏ္ျပဳ၍ Aမည္ေခၚဆိုခ့ျဲခင္းျဖစ္သ
ည္။
က်ဴးလိမ္ျမိဳ႕သည္ သိုင္းေလာကတြင္ လြန္စြာေက်ာ္ၾကားလွသည္။ ၾကာမ်ိဳးငါးပါးျဖင့္ ျပည့္စံုေသာ သိဂၤါရကန္ေတာ္၏
႐ႈခင္းမ်ားေၾကာင့္လည္း ပါသည္။ ထို႔ျပင္ ယင္းျမိဳ႕ၾကီးကို သိုင္းေလာက၏ ျမိဳ႕ေတာ္ဟု
တင္စားထားသည္။ သိုင္းသမားမ်ားAတြက္ လိုAပ္ေသာ ပစၥည္းAသံုးAေဆာင္မ်ား မွAစ နယ္Aသီးသီးမွ ေဒသထြ
က္
ကုန္ပစၥည္းမ်ား၊ရွားပါးပစၥည္းမ်ားAထိ AစံုAလင္ေရာင္းခ်ေသာ ေစ်းဆိုင္ၾကီးမ်ားလည္း ေပါမ်ားလွသည္။
သိုင္းပညာကို Aေျခခံမွစ၍ သင္ၾကားလိုသူမ်ားAတြက္ ဘုရင္မင္းျမတ္ကိုယ္တိုင္ တည္ေဆာက္ေပးထားသည့္
မ်ိဳးခ်စ္စစ္သည္မ်ား ေမြးထုတရ္ ာ နဂါးနီသိုင္းေက်ာင္းၾကီးရိွေလသည္။ ထ႔Aို ျပင္ တိမ္လႊာ၊ေဝဟင္၊စႏၵာ ဟူသည့္
သိုင္းေလာက နာယကၾကီး ၃ ေယာက္Uီးေဆာင္သည့္ ရဲတိုက္ၾကီး ၃ ခုAနက္ တိမ္လႊာရဲတိုက္သည္ က်ဴးလိမ္ျမိဳ႕၌
တည္ရွိေလသည္။
1
50
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ယခု က်ဴးလိမ္ျမိဳ႕သို႔ ေရာက္ရွိေနျပီျဖစ္သည္။ သူသည္ လမ္းသြားလမ္းလာမ်ားကို
ယြင္ထိုင္ေတာင္သြားရာ ခရီးလမ္းAေၾကာင္း ေမးျမန္းျပီး ယခုက့သဲ ႔ ို က်ဴးလိမ္ျမိဳ႕ၾကီးသို႔ လမ္းသင့္၍ ေရာက္ရိွေနျခင္းပ
င္။
တျခားခရီးသြားမ်ားလို ျမင္းမစီးတတ္ေသာေၾကာင့္ ေျခလ်င္သာ ခရီးနွင္ခ့ဲသည္။ သ႔တူ ြင္ပါေသာ ပိုက္ဆံႏွင့္
Aိမ္ေကာင္းေကာင္းတစ္လံုးပင္ ဝယ္နိုင္သည့္ ပမာဏေလာက္ရွိေသာ္လည္း လူလိမ္ခံရမည္ စိုးေသာေၾကာင့္
မထင္မရွား ဆင္းရဲသားေလး Aသြင္ျဖင့္သာ ခရီးဆက္ခ့သဲ ည္။
ဝမ္းဗိုက္က Aစာေတာင္းလာျပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္
နီးစပ္ရာ စားေသာက္ဆိုင္ၾကီး တစ္ဆိုင္သ႔ ို Uးီတည္သြားလိုက္သည္။ ထိုစားေသာက္ဆိုင္၏ နာမည္မွာ 'ေရႊၾကက္ဖ' ဟ၍ူ
ျဖစ္သည္။ Aထပ္ ၃ ထပ္ရွိျပီး လြန္စြာက်ယ္ဝန္း၍ ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားလွသည္။
''ဟိတ္...ရပ္လိုက္''
ေရွာင္ခ်ဴးက ဆိုင္ထဲဝင္မည္Aျပဳ ခပ္ထြားထြားနွင့္ Aေစာင့္ႏွစ္ေယာက္က တားလိုက္သည္။ ထိုထဲမွတစ္Uးီ က-
''ဒီဆိုင္က သူေတာင္းစားေတြကို ဝင္ခြင့္မေပးနိုင္ဘူး စားသုံးသူေတ ြ Aေနွာင့္Aယွက္ျဖစ္တယ္ တျခားေနရာ သြားေတာ
င္းစား''
Page 52
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဟု ေငါက္ငမ္း ႏွင္ထုတ္လိုက္သည္။
ေရွာင္ခ်ဴးမေက်မနပ္ျဖစ္သြားသည္။ သူ႔ပုံစံကို သ႔ကူ ယို ္သျူပန္ၾကည့္မွ နားလည္သြားသည္။ ေျခလ်င္ခရီးလာခရ့ဲ သျဖင့္
Aဝတ္Aစား
Aေပါစားေပၚတြင္ ဖုန္Aလူးလူး ျဖစ္ေနသည္။ ဘယ္သ႔ေူ မးေမး လက္ထဲတြင္ဓားပါသည္ကသာ ထူးျခား၍ သူဖုန္း
စားေလးတစ္ေယာက္ပါဟုသာ ေျပာေပလိမ့္မည္။
''က်ဳပ္မွာ ေငြပါတယ္ ခင္ဗ်ားတ႔တို ားရဲသလား''
ဟုေျပာကာ ေငြတံုးတစ္ခ်ိဳ႕ျပလိုက္သည္။ ထိုAခါမွ ဆိုင္ရွင္ျဖစ္သူက ပ်ာပ်ာသလဲ ေျပးလာျပီး-
''ဗလညီေနာင္ Eည့သ္ ည္ကို ဒလီ ို မဆကဆ္ နံ ႔ေဲ လ''
ဟုေျပာျပီး တဆက္တည္း ေရွာင္ခ်ဴးကို-
''သခင္ေလး ၾကြပါ''
ဟု ေျပာလိုက္သည္။
ေရွာင္ခ်ဴး မေက်မနပ္ ျဖစ္သြားေသာ္လည္း ဗိုက္ကဆာေန၍ မထူးျပီမို႔ ခပ္တည္တည္နွင့္
ဆိုင္ထဲဝင္လိုက္သည္။ ဆိုင္ထဲရွိ ပုဂၢိဳလ္မ်ားက
ဆယ္နွစ္ေက်ာ္ Aရြယ္သာရွိျပီး Aဝတ္စား စုတ္စုတ္ျပတ္ျပတ္ႏွင့္ ေလးေပေက်ာ္ဓားရွည္ၾကီးကို ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ကိုင္ ေဆာ
င္လာ
သည့ ္ Aသငြ ္ကို ျမင္ရ၍ Aဆန္းတၾကယ္ျဖစ္ေနသည္။
ထ႔ိုျပင္ တျခားလူမ်ား Aျမင္တြင္ ေရွာင္ခ်ဴးက ဝါရင့္သိုင္းသမားဟန္ပန္ျဖင့္ ေဆာင့္ႂကြားႂကြားAမူAယာ ေပါက္ေနသည္။
ေရွာင္ခ်ဴးက သတမိ ျပဳမိဘ ဲ စားပြဲလြတ္တစ္ခုတြင္ထုငိ ္ကာ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္နွစ္ပြဲႏွင့္ ႏာြ းနို႔တစ္Aိုး(Uပမာ ျမင္သာေAာ
င္ ၁
လတီ ာခန္႔ ဆန္႔ေသာAိုး) မွာလိုက္သည္။ သ႔Aူ ေနနွင့္ ေရလည္းဆာေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
ထိုစU္ Aျပန္Aလွန္ေျပာဆိုေနေသာ Aသံမ်ားက စားေသာက္ဆိုင္ထဲတြင္ က်ယ္ေလာင္စြာ ထြက္ေပၚလာသည္။
''ဟား...ဟား...ညီေလးဖူလင္း...ခုေခတ္ သိုင္းေလာကၾကီးက မလြယ္ပါလားဟ''
1
51
AျခားAသံတစ္ခုကလည္း-
''ဘာမလြယ္တာလ ဲ Aစ္ကိုၾကီးဖူရွင္း''
ဟု ေမးလိုက္သည္။
ဖူရွင္းဆိုသူကလည္း-
''မင္းၾကည့္ေလကြာ ဆယ္နွစ္ေက်ာ္ ကေလးေတြကေတာင္ သိုင္းေလာကထဲမွာ က်င္လည္ေနျပီ ေနာက္ဆို ေမြး
ကင္းစ Aူဝဲေလးေတြေတာင္ သိုင္းေလာကကို ေရာက္လာေတာ့မယ္ ထင္တယ္ေနာ္ A့ဲဒီလိုဆုရိ င္ေတာ့
သိုင္းေလာကမွာ ငါတို႔လို Aဖိုးၾကီးေတ ြ ဘယ္ေနရာသြားေနရေတာ့မလ'ဲ '
ထိုAခါ ဖူလင္းဆိုသူက-
''Aစ္ကိုၾကီးကလည္းဗ်ာ သူက ကေလးမဟုတဘ္ ူးေနာ္ ကေလးလို ရုပ္ဖ်က္ထားတ့ ဲ ထိပ္သီးသိုင္းသမား ထင္တယ္ေ
နာ္''
Page 53
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဟု ေျပာလိုက္သည္။
''ဘာ ထိပ္သီးလည္းကြ နဖူးထိပ္မွာ Aာလူးသီးေနတဲ့ ထိပ္သီးသိုင္းသမားလားကြ
ဒါ့Aျပင္ Aရက္မေသာက္ဘ ဲ ဘာလ႔ႏို ြားနို႔ေသာက္တာလ ဲ ေျပာၾကည့္ေလ''
ဟု ခြန္းတံု႔ျပန္လိုက္ရာ ဖူလင္းက ရယ္လိုက္ျပီး-
''ဒါကေတာ့ သူငယ္ငယ္က မိတစိုးေလးဆိုေတာ့ မေAနို႔ ေကာင္းေကာင္း မစို႔လိုက္ရတာေနမွာေပါ့ကြာ''
ဟု ေျပာလိုက္သည္။
''ဟား...ဟား...ဟား''
''ခစ္...ခစ္...ခစ္''
ဆိုင္တြင္းရွိ စားေသာက္ေနေသာ Aမ်ိဳးသား Aမ်ိဳးသမီးAားလံုး ဖူရွင္းႏွင့္ ဖူလင္းတို႔၏ Aျပန္Aလွန္
Aတိုင္Aေဖာက္Aညီ ေနာက္ေျပာင္ေသာ စကားေၾကာင့္ ပြဲက်သြားသည္။
ေရွာင္ခ်ဴး စိတ္မထိန္းနိုင္ေတာ့။ ဝုန္းခနဲ ထရပ္လိုက္သည္။ သူ႔ကို ေမြးျပီး
မိခင္က ေသဆုံးသြားခ့သဲ ျဖင့ ္ မိခင္နို႔မေသာက္ဘ ဲ ႏြားနို႔ေသာက္၍ ၾကီးျပင္းလာခဲ့ရသည္။ သူတစ္ခါမွ
မျမင္ဖူးေသာ မိခင္၏ ရုပ္သြင္နွင့္ ေမတၱာတရားကို လိုလားေတာင့္တမိသည္။ ယခု ထိုပုဂၢိဳလ္နွစ္ေယာက္၏ စကားက
သ႔Aူ ရိႈက္ကို ထိုးလိုကသ္ လိုျဖစ္ေနသည္။ Aျခားေနရာမ်ာတြင္ သည္းခံေကာင္း
သည္းခံလိမ့္မည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း မိခင္နွင့္ ပတ္သက္ေန၍ သည္းမခံနိုင္ေတာ့။
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၁၁)
ေရွာင္ခ်ဴး သည္းမခံနိုင္ေတာ့ စားပြဲခံုကို လက္သီးျဖင့္ ထုလိုက္ျပီး ဝုန္းကနဲ ထရပ္လိုက္သည္။
စားေသာက္သူမ်ားက သူ႔ကို Aာရုံစိုက္လာသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕က ျပံဳးစပ္စပ္ AမူAယာနွင့္ ၾကည့္ေနသည္။
တစ္ခ်ိဳ႕ကမူ ေခါင္းတခါခါ လည္တယမ္းယမ္းနွင့္ ဒီေကာင္ေလး ဒုကၡေရာက္ေတာ့မွာပဲဟူသည့ ္ Aၾကည့္မ်ိဳးျဖင့္ ၾကည့္ေ
နၾကသည။္
ေရွာင္ခ်ဴးက ဂရုမစိုက္ဘ ဲ သူ႔ကို ေလွာင္ေျပာင္သည့္ ပုဂိၢဳလ္နွစ္ေယာက္ရိွရာ သို႔ မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္ သြားေတြ႕သည္။ ေတ႔
ပြ ါေခ်ျပီ။
1
52
Aသက္ ၅၀ ေက်ာ္Aရြယ္ရွိကာ ရုပ္ခ်င္းဆင္တူေသာ လူပုAဖိုးAို နွစ္ေယာက္ကို ေတ႔ရြ သည္။ Aမႊာျဖစ္ဟန္တူသည္။
တစ္ေယာက္က Aျဖဴေရာင္ဝတ္စံု ဝတ္ထာျပီး က်န္တစ္Uီးကမူ ဆန္႔က်င္ဘက္ Aနက္ေရာင္ ဝတ္စံုကို ဝတ္ဆင္ထားသ
ည္။
သူတို႔နွစ္Uီးသည္ က်ားထိုးရင္း ေစာေစာက စကားမ်ားကို ေျပာဆိုျခင္းျဖစ္သည္။
စားေသာက္ဆိုင္တြင္းရိွ သိုင္းသမားAားလုံး ထိုပုဂိၢဳလ္နွစ္ေယာက္ကို သိၾကသည္။ သူတ႔သို ည္ လပူ ုညီေနာင္ ဟု
ေက်ာ္ၾကားသည့္ သိုင္းထိပ္သီး နံပါတ္ ၉ ႏွင့္ ၁၀ တ႔ိုျဖစ္ၾကသည္။ Aျဖဴေရာင္ဝတ္စုံနွင့္လူက ဖူရွင္းျဖစ္ျပီး Aနက္ေရာ
င္နွင့္လူကမူ
ဖူလင္းျဖစ္သည္။ သူတ႔နို ွစ္ေယာက္သည္ Aထက္လမ္းသိုင္းသမားမ်ား ျဖစ္ၾကေသာ္လည္း
AစAေနာက္ေတာ့ Aေတာ္သန္သည္။
တစ္ဖက္သားကို စေနာက္ရာတြင္ သိုင္းေလာကထိပ္သီး နံပါတ္ ၃ ျဖစ္သည့ ္ လူေပ်ာ္ၾကီး
Page 54
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
က်ံဳးထုံး မွလြဲ၍ က်န္သည့လ္ ူမ်ားႏွင့္ယUွ ္လ်ွင္ နံပါတ္ ၁ ျဖစ္သည္။ သိုင္းပညာျမင့္မား၍ စိတ္တိစု ိတ္ဆတ္ကာ
စကားေပါလြန္း၍ သိုင္းေလာကသားမ်ားက သူနွင့္ စကားယွU္မေျပာရဲ။ Aလိုက္Aထိုက္သာ ဆက္ဆံေနၾကရသည္။
ေရွာင္ခ်ဴးကမူ မေန႔တစ္ေန႔ကမွ သိုင္းေလာကကို စတင္ေျခခ်လာသူျဖစ္၍ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္၏ ဂုဏ္သတင္းကို
မၾကားဖူးေခ်။ Aဖိုးျဖစ္သူAေၾကာင္းကိုပင္ ဖခင္ႏွင့္ Aစ္မျဖစ္သူက ေျပာျပ၍သာ သိုင္းေလာက ထိပ္သီး
နံပါတ္ ၈ လ်ပ္စီးျမန္ဓားသမား ဟန္ခ်ံဳးျဖစ္ေၾကာင္း သိခ့ရဲ သည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ လူပုညီေနာင္၏ စားပြဲေရွ႕၌ ရပ္လိုက္သည္။
လူပုညီေနာင္ကမူ ဆက္၍ ေလွာင္ေျပာင္သည္။
''ညီေလး ဖူလင္းေရ ဓားရွည္ၾကီးန႔ကဲ 'ြ '
''ကေလးေတ ြ Aပ်င္းေျပေဆာ့တ့ ဲ ဝါးျခမ္းျပားဓားေနမွာပါ သူလ႔ဆို င္းရဲတ့ ဲ ပုံစံန႔ဆဲ ို
ဓားတစ္လက္ဝယ္ဖို႔ ဘယ္ကပိုက္ဆံရွိရမွာလည္း ရွိရင္ေတာင္ ခိုးလာတာေနမွာေပါ့''
''ဝုန္း''
ေရွာင္ခ်ဴးက စားပခဲြ ုံကို လကဝ္ ါးျဖင့္ ရိုက္လိုက္ရာ က်ားဗန္းၾကီးမွာ Aေပၚေျမွာက္သြားျပီး က်ားေစ့မ်ား ျပန႔က္ ်ဲသြားသ
ည္။
လူပုညီေနာင္သည္ စိတဆ္ တ္သူမ်ားပီပီ ေဒါသထကြ ္သြားသည္။ ဖူရွင္းက-
''မေလာက္ေလး မေလာက္စားေကာင္ ေသေပေတာ့''
ဟုေျပာကာ လက္ဝါးျဖင့္ရုိက္လိုက္သည္။
သူသည္ ေရွာင္ခ်ဴးက ကေလးငယ္ျဖစ္၍ ဖင္ထိုင္လဲက်ရုံေလာက္သာ Aတြင္းသံုးရုိက္လိုက္သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးက
ထတိ ္လန္႔သြားျပီး AလုAိ ေလ်ာက္ Aတြင္းAားသုံး ခုခံလိုကသ္ ည္။
''ဝုန္း''
လက္ဝါးနွစ္ခု ရင္ဆိုင္မိျပီး ဖူရွင္းသာ ေျခ၅လွမ္းဆုတ္ျပီး ဖင္ထိုင္လဲက်သြားသည္။
''ဟာ''
''ဟင္''
ေဘးမွ ၾကည့္ေနေသာ သိုင္းသမားမ်ားနွင့္ လူပုညီေနာင္တ႔ ို မ်က္လုံးျပဴးသြားသည္။
''ေဝါ့''
1
53
ဖူရွင္းက ေသြးတစ္လုတ္ Aန္ခ်လိုက္သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးက မရည္ရြယ္ဘဲ ဖူရွင္းကို ဒဏ္ရာျပင္းထန္သြားေစသည့္Aတြက္
စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားသည္။
''ေကာင္ေလး မင္းဆရာက ဘယ္သူလဲ''
ဟု ဖူရွင္းက Aားတင္းရပ္ကာ ေမးလိုက္သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးက-
''ဆရာၾကီးက်န္းလူပါ'' ဟုေျဖၾကားလိုက္သည္။ လူပုညီေနာင္ AပါAဝင္
ဆိုင္တြင္း၌ရွိေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ က်န္းလူဟူသည့ ္ နာမည္ကို ၾကားဖူးပုံမေပၚ။ Aကယ္၍ သံေယာဇU္မ့ ဲ
သိုင္းသမားဟု ေျဖပါက လူပုညီေနာင္ ေနာက္ဆုတ္ေကာင္း ဆုတ္သြားနိုင္သည္။
ယခုမူ ဆယ္နွစ္ေက်ာ္ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ လက္ခ်က္ေၾကာင့္ Aတြင္းဒဏ္ရာ ရသြားသည့္ Aေၾကာင္းသာ
Page 55
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
သိုင္းေလာကသ႔ ို ပ်ံ႕ႏံွ႔သြားပါက လူပုညီေနာင္ လူတကာကို ေလွာင္ေျပာင္ခ့သဲ မ်ွ ဝဋ္လည္ျပီး နာမည္က်သြားနိုင္သည္။
သိုင္းသမားတစ္ေယာက္Aတြက္ ဂုဏ္သိကၡာက ပဓာန မဟုတ္လား။
ဖူရွင္းက သူAသင့္ေဆာင္ထားသည့္ Aတြင္းဒဏ္ေပ်ာက္ေဆး တစ္လံုး ေသာက္လိုက္သည္။ Aနည္းငယ္သက္သာ
သြားသလို ခံစားရသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးက စိတ္ေလာ၍ Aတြင္းAား တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ဝက္ကို သုံးလိုက္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
Aကယ္၍ ေရွာင္ခ်ဴးသာ Aတြင္းAားကုန္သုံးပါက မတ္တပ္ပင္ မရပ္နိုင္ဘ ဲ တမလြန္သ႔ ို တိုက္ရိုက္ ေရာက္ရိွသြားေပ
လိမ့္မည္။
လူပုညီေနာင္ ခံျပင္းသြားသည္။ ဖူလင္းက-
''ေကာင္ေလး မင္းန႔ငဲ ါ သိုင္းကြက္ ၁၀ ကကြ ္ျပိဳင္မယ္ ဆယ္ကကြ ္Aတငြ ္း မင္းကို Aနိုင္မယူနိုင္ရင္ ဆရာလို႔ေခၚျပီး Uီး
၃
ၾကိမ္ခ်မယ္ မင္း႐ႈံးရင္ေတာ့ ငါ့ကို ဆရာေခၚရမယ္ ဘယ္လိုလဲ''
ေရွာင္ခ်ဴးစိတ္ညစ္သြားသည္။သူ႔မေကာင္းေၾကာင္းေျပာသျဖင့္ တုန္႔ျပန္မိရာ လက္ဝါးတစ္ခ်က္ ရုိက္သည္။
သူက ခုခံ၍ ဒဏ္ရာရေတာ့ မေက်မနပ္ျဖစ္ကာ စိမ္ေခၚျပန္သည္။ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နွင့္ သိုင္းေလာကကို စိတ္ကုနသ
္ ြား
သည္။
''ေကာင္ေလး မျပိဳင္ရဲဘူးမလား မျပိဳင္ရဲရင္ ခုကတည္းက ငါ့ကို ဆရာေခၚလိုက္''
ဖူလင္းက ေရွာင္ခ်ဴးေတြေဝ စU္းစားေနသည္ကို ေၾကာက္ရံ႕ြ ေနသည္ဟု ယဆူ ကာေျပာလိုက္သည္။
ေရွာင္ခ်ဴး သိုင္းမည္မ်ွေတာ္ေတာ္ ဉာဏ္မည္မ်ွေကာင္းေကာင္း ဆယ္နွစ္ေက်ာ္သာရွိေသးျပီး သိုင္းေလာက စည္းမ်U္းနွင့္
Aထာမ်ားမကြ်မ္းက်င္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ကေလးပီပီ ေဒါသထြကသ
္ ြားျပီး-
''Aဘိုးတို႔နွစ္ေယာက္ တကလ္ ာပါ ဆယက္ ြက္မေျပာန႔ ဲ ၃ ကြက္Aတငြ း္ နိုင္ေAာငတ္ ိုက္ျပမယ္''
ဟုေျပာလိုက္သည္။
''ဟာ''
''ဟင္''
''ဟယ္''
Aာေမဍိတ္သံမ်ား ထြက္ေပၚသာြ းျပီး Aားလုံးက ေရွာင္ခ်ဴးကို Aထင္ေသးသည့္ Aၾကည့ျ္ဖင့္
ၾကည့္ေနၾကသည္။ သူတ႔စို ိတ္ထဲတြင္ ေလက်ယ္သည့ ္ ေကာင္ေလး လူပုညီေနာင္ရဲ႕ တစ္ကြက္ ႏွစ္ကြကေ္ လာက္ေတ
႕ြ မွ
မွတ္သြားမွာဟု Aထင္ေရာက္ေနသည္။
1
54
လူပုညီေနာင္မွာ ကေလးငယ္တစ္Uီးက မခန္႔ေလးစား စိမ္ေခၚသျဖင့္
ေဒါသထြက္ကာ မ်က္နွာနီရဲသြားသည္။ သိုင္းေလာက
စည္းမ်U္းေတြ၊တစ္ဖက္လူက ကေလးငယ္ျဖစ္ေနသည္တ႔ကို ို ဂရုမစိုက္ေတာ့။
မာန္သြင္းေAာ္လိုက္ျပီး ေရွာင္ခ်ဴးကို ပူးေပါင္းတိုက္ေလသည္။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္၏ ပူးေပါင္းပညာျဖစ္သည့္ 'Aမႊာလက္ဝါးသိုင္း'ကို
သုံးလိုက္သည။္ ထိုAခါႏွစ္ေယာက္သား ေရွ႕ေနာက္ညွပ္ျပီး ေရွာင္ခ်ဴးကို ဝိုင္းရံကာ ဘယ္ညာလက္ဝါး Aစုံျဖင့္ ရိုက္လို
Page 56
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ကသ္ ည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ပထမ၌ ထိတ္ထတိ ္ပ်ာပ်ာ ျဖစ္သြားသည္။ သ႔Aူ ေနနွင့္ သိုင္းပညာသင္ျပီး ရန္သူနွင့္ တစ္ခါမ်ွ ရင္မဆို
င္ခ့ဖဲ ူးေခ်။
ယခုပြဲသည္ ပြဲUီးထြက္ျဖစ္သည္။ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဟု ေတြးကာ သံေယာဇU္မ့ဓဲ ားသိုင္း ၈ ကြက္မွ 'Aလင္းတန္းAရိပ္ တိုက
က္ ြကက္ ုိ
သုံး၍ တိုက္ခိုက္လကို ္သည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဓားရွည္ကို ဓားAိမ္မွခြ်တ္လိုက္ျပီး
ဓားကိုင္လက္ကို လ်င္ျမန္စြာ လႈပ္ရွားျပီး ေရွ႕ေနာက္ကို လ်င္ျမန္စြာ တိုက္ခိုက္လိုက္သည္။
ထိုAခါ လူပုညီေနာင္တို႔သည္ Aရိပ္တန္းတစ္ခု လ်င္ျမန္စြာ လႈပ္ရွားလိုက္သည္ဟုသာ ျမင္လိုက္ရသည္။
'ဒီေလာက္ဆို ေတာ္သင့္ျပီ''
ဟု ေရွာင္ခ်ဴး၏ စကားသံက ေပၚထြက္လာသည္။
သတူ ႔ဝို ိုင္းရံထားေသာ ေရွာင္ခ်ဴးက ေဘးနားတြင္ ေAးေဆးစြာရပ္လ်က္ရိွျပီး ဓားရွည္ကို ဓားဖုံး၌ ထည့္သြင္းလိုက္သ
ည္။
''ခ်ပ္''
ယင္းAသံျမည္သြားျပီး လူပုညီေနာင္၏ Aက်ႋီရင္ဘတ္တြင္ တစ္ေပခန္႔ စုတ္ျပဲသြားသည္။
''ဟာ''
''ဟင္''
သည္တစ္ခါေတာ့ လူပုညီေနာင္ AပါAဝင္ စားေသာက္ဆိုင္ရိလွ ူAားလုံး Aံ့ၾသလြန္း၍
မည္သည့္စကားဆိုရမည္မသိေAာင္ တိတ္ဆိတ္သြားသည္။
''ေျဖာင္း...ေျဖာင္း...ေျဖာင္း''
သိုင္းေလာကသားတစ္ေယာက္က ထျပီး လက္ခုပ္ၾသဘာတီးလိုက္ရာ က်န္လူမ်ားကလည္း လိုက္တီးၾကေလသည္။
''ေျဖာင္း...ေျဖာင္း...ေျဖာင္း''
''ေတာ္လိုကတ္ ့ ဲ သူငယ'္ '
''တကယ္ေကာင္းတဲ့ ဓားစြမ္းပဲ'' ဟုလည္းခ်ီးမြမ္းၾကသည္။
ေရွာင္ခ်ဴးမွာ ကေလးပီပီျပံဳးရႊင္သြားမိသည္။
လူပုညီေနာင္ကမူ မ်က္နွာၾကီး ႐ံႈ႕မ့ဲေနသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးက သက္ညွာလိုက္၍သာ သူတ႔နို ွစ္ေယာက္ သကသ္ ာသြားေလ
သ
ည္။ Aကယ္၍ ေရွာင္ခ်ဴးက AားAင္ပိုစိုက္လိုက္ပါက
ရင္ဘတ္ပငြ ့္ျပီး ေသဆုးံသြားမည္ျဖစ္သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးကို္လည္း လြန္စြာေၾကာက္ရံ႕ြ သြားသည္။
သ႔ိုေသာ္ ဂုဏ္သက
ိ ၡာက ရိွေသးသည္မို႔ စိတ္တင္းျပီး ဖူရွင္းက-
1
55
''ေကာင္ေလး ဝမ္းသာမေနန႔ဲUီး ငါတို႔ ညီAစ္ကို ႏွစ္ ၂၀ ေလာက္ေလ့က်င့္ခ့တဲ ့ ဲ ပညာကိုလည္း ျမည္းၾကည့္ပါUီး''
ဟု ေျပာလိုက္ျပီး လူပုညီေနာင္က လက္ဝါးေလးဘက္ကို ပူးကပ္လိုက္သည္။ ထိုAခါ ဖူရွင္း၏ လက္ဝါးသည္ နီရဲလာျပီး
Page 57
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဖူလင္း၏ လက္ဝါးကမူ နဂိုAတိုင္းပင္။ သူတ႔ညို ီေနာင္သည္ မဟူရာေတာင္ကုန္းတိုက္ပြဲAျပီး က်ိတ္ေလ့က်င့္ခ့သဲ ည့္
'မီးလက္ဝါး'ႏွင့္ 'ေလေပြလက္ဝါး'
သိုင္းကို သုံးေတာ့မည္ျဖစ္သည္။ ထိုသိုင္းကို Aေရးၾကံဳမွ သုံးရန္ ဆုံးျဖတ္ထားေသာ္လည္း
ကေလးတစ္ေယာက္ကိုပင္ မနိုင္ေသာေၾကာင့္ ခံျပင္းကာ ထုတ္ေဖာ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
ဖူရွင္းက မီးလက္ဝါးက်င့္ထားျပီး ဖူလင္းက ေလေပြလက္ဝါး က်င့္ထားသည္။ ႏွစ္Uီးေပါင္းလိုက္ပါက Aပူဓာတ္ျပင္းထန္ေ
သာ
မီးေလေပြလက္ဝါးသိုင္း ျဖစ္သြားသည္။
ၾကည့္ရႈေနေသာ ပုဂၢိဳလ္Aခ်ိဳ႕သည္ ျပင္းထန္ေသာ တိုက္ပြဲျဖစ္ေတာ့မည္ကို ရိပ္မိ၍ လြတ္ရာသို႔ ေရွာင္ျပီး
ခပ္လွမ္းလွမ္းမွသာ Aကခဲ တ္ၾကည့ေ္ နသည္။
''မီးေလေပြလက္ဝါး''
ဟု လူပုညီေနာင္ ျပိဳင္တူၾကံဳဝါးလိုက္ျပီး လက္ဝါးေလးဖက္ျဖင့္ ေရွာင္ခ်ဴးထံ Aတြင္းသံုးရုိက္လိုက္သည္။
''ေဝါ''
ေတေဇာဓာတ္လြန္ကဲေသာ Aတြင္းAားလႈိင္းၾကီးသည္ ေလေပြပမာ ေရွာင္ခ်ဴးထံ တိုးဝင္လာသည္။
မိမိႏွင့္ ရန္ျငိွဳး ၾကီးၾကီးမားမား မရိွဘ ဲ ျပင္းထန္စြာ တိက္ခိုက္ေသာေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴး စိတ္တသို ြားျပီး 'သံေယာဇU္မ့ဓဲ ား
သိုင္း' ၈
ကကြ ္မွ 'Uေပကၡာမုန္တိုင္း'Aကြက္ကို သုးံလိုက္သည္။
ဓားရွည္ကို ဓားဖံုးမွ မခြ်တ္ဘဲ ကန္႔လန္႔ျဖတ္ကိုင္ကာ ခႏၶာကိုယ္ကို ေလေပြပမာ
လ်င္ျမန္စြာလႈပ္ရွားျပီး ဓားရွည္ကို တစ္ခ်က္ယမ္းလိုက္သည္။
''ေဝါ...ဝေရာ''
ျပင္းထန္ေသာေလေပြလႈိင္းတစ္ခု ေပၚထြက္လာျပီး လူပုညီေနာင္၏ Aတြင္းAားလႈိင္းနွင့္ ထိပ္တိုက္တိုးမိသည္။
''ဝုန္း''
က်ယ္ေလာင္ေသာAသံ ထြက္ေပၚသြားျပီး စားပြဲခံုႏွင့္ ပစၥည္းပစၥယမ်ား ပ်က္စီးသြားသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္
မားမားမတ္မတ္ရပ္လ်က္ရွိျပီး လူပုညီေနာင္ကမူ ေရွာင္ခ်ဴး၏ Aတြင္းAားလိႈင္းေၾကာင့္ ေျခ ၇လွမ္းခန္႔ ဆုတ္သြားသည္။
စားေသာက္ဆိုင္တစ္ခုလံုး Aပ္က်သံၾကားရေAာင္ တိတ္ဆိတ္သြားသည္။
လူပုညီေနာင္ မ်က္လုးံ ျပဴးကာ စကားတစ္ခြန္းမွ မဆိုနိုင္ေတာ့။
ေရွာင္ခ်ဴးနွင့္ သိုင္းနွစ္ကြက္ယွU္ရာ နွစ္ကြက္စလုံး သူတ႔သို ာ Aျပတ္Aသတ္ ႐ံႈးနိမ့္ခ့ဲသည္။
မည္သို႔ ဆက္လုပ္ရမည္မသိ ျဖစ္ေနစU္ သာယာေသာ Aသံတစ္ခု ထြက္ေပၚလာသည္။
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၁၂)
ထိုစU္ ခ်ိဳသာေသာ Aသံတစ္ခုက စားေသာက္ဆိုင္Aတြင္း ေပၚထြက္လာသည္။
''လူပုညေီ နာင္ ကြ်န္မန႔ ဲ ယွU္ျပိဳင္ဖို႔ ခ်ိန္းဆိုျပီး ဘာလို႔ ကေလးန႔ ဲ ရန္ျဖစ္ေနတာလ ဲ ဟင္း...ဟင္း''
ပုရိသေယာက္်ားသားမ်ားAားလုံး ကေလးသာသာ ေရွာင္ခ်ဴးမွလြဲ၍ ထိုAသံေၾကာင့္ စိတ္ထ ဲ မရိုးမရြ ျဖစ္သြားသည္။
1
56
ထ႔ိုေၾကာင့္ ဆိုင္တံခါးဝသို႔ AလုAယက ္ လမွ ္းၾကည့္လိုကသ္ ည္။
Page 58
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
မၾကာပါေခ်။ တစ္ကိုယလ္ ုးံ Aနီေရာင္ဝတ္ဆင္ထားေသာ မိန္းမပ်ိဳတစ္ေယာက္နွင့္Aတူ Aပန္းေရာင္
ဝတ္စံုေလးႏွင့္ ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ ၈ နွစ္Aရြယ္ ကေလးမေလးတို႔ ဆိုင္ထဲဝင္လာသည္။
Aနီဝတ္ဆင္ထားေသာ မိန္းမပ်ိဳလက္ထဲတြင္ သစ္လြင္ေတာက္ပေသာ ေရႊေစာင္းေကာက္တစ္လက္ကို ပိုက္ထားသည္။
သူမသည္ Aသက္နွစ္ဆယ္ Aရြယ္ရွိျပီး မိုးက်နတ္သမီးAလား လြန္စြာ ေခ်ာေမာလွပသည္။
ဆိုင္တြင္းရွိ ေယာက္်ားသားမ်ား၏ မ်က္လံုးက သူမထံမွ မခြာနိုင္ေတာ့ေပ။ Aမွန္တကယ္တြင္ ထိုမိန္းမပ်ိဳသည္
Aသက္၄၀ ေက်ာ္ျပီျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ေဆးစြမ္းေကာင္းမ်ားနွင့္ ထူးျခားေသာ Aတြင္းAားက်င့္စU္(စိတ္ပ်ိဳကိုယ္နု
က်င့္စU္/Aပ်ိဳစစ္မွ က်င့္ရသည္။ ၁၈ ေက်ာ္လ်ွင္ေတာ့မရ၊ထ႔ျိုပင္
က်င့္၍ ေAာင္ျမင္ျပီး Aိမ္ေထာင္က်သြားလ်ွင္ေတာ့ ေလာကဓမၼတာAတိုင္း Aိုမင္းရင့္ေရာ္သြားသည္။) ေၾကာင့္သာ
ရုပ္ရည္နုပ်ိဳေနျခင္းျဖစ္သည္။
သူမသည္ သိုင္းေလာက၏ Aလွထိပ္ေခါင္(သို႔) သိုင္းေလာက ထိပ္သီး နံပါတ္
၆ ေစာင္းေကာက္ေဒဝီ ပိုင္ရွင္းျဖစ္ျပီး ထိပ္သီးဆယ္ေယာက္တြင္ Aသက္ငယ္ဆုးံလည္း ျဖစ္သည္။
သူမသည္ ဆင္မယU္သာ ေျခလွမ္းျဖင့္ ဆိုင္ထဲဝင္လာသည္။
''လူပုညီေနာင္ ေနေကာင္းပါတယ္ေနာ္''
ဟုႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။
''ညီမကေတာ့ နွစ္၂၀ ေက်ာ္ေလာက္ မေတြ႕ရတာေတာင္ ရုပ္ရည္က လတွ ုန္းပတုန္းပါလား...ဒါန႔ ဲ ေဘးက ကေလးမေ
လးက
မင္းန႔ ဲ လူေပ်ာ္ၾကီး က်ံဳးထုံး ရျပီး ေမြးလာတ့ ဲ ကေလးလား...မေAတူေလးပ'ဲ '
ဟု ဖူရွင္းက ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေျပာလိုက္သည္။ ဖူလင္းကလည္း-
''က်ဳပ္တို႔ ညီေနာင္ မဂၤလာ Aရက္ေတာင္ မေသာက္လိုက္ရေပမယ့္ ဂုဏ္ျပဳပါတယ္ဗ်ာ''
ဟုေျပာလိုက္သည္။
ထိုAခါ ပိုင္ရွင္း၏ လွပေသာ မ်က္နွာသည္ နီရဲသြားျပီး-
''ရွင္တို႔ Aဘိုးၾကီးေတြ ဒီAခ်ိန္ထိေတာင္ ပါးစပ္သရမ္းေသးတယ္ က်ံဳးထုံးက ကြ်န္မန႔ ဲ ဘာမွ မပတ္သက္ေတာ့သလို
ဒီကေလးမေလးကလည္း ကြ်န္မရဲ႕ ဆရာတူညီမ ျဖစတ္ ယ္ ရွင္တို႔လိုရာ ဆြဲေတြးမေနန႔ ဲ ဒါေၾကာင့္
ကေလးကျပန္ျပီးေတာ့ ဆံုးမလိုက္တာထင္တယ္ေနာ္ ဟင္း...ဟင္း''
ဟုဆိုလိုက္ရာ လူပုညီေနာင္ ရွက္စိတ္ဝင္သြားသည္။
စကားလမ္းေၾကာင္းလႊဲသည့္ Aေနျဖင့္ ဖူရွင္းက-
''ညီမ ပိုင္ရွင္း က်ဳပ္တို႔ညီေနာင္က မင္းကို သိုင္းဖလွယ္ဖို႔Aတြက္ ဖိတ္ေခၚတာေၾကာင့္ ေရာက္လာတာလား''
ဟုေမးရာ ပိုင္ရွင္းက ျပံဳးတံု႔တံု႔ AမူAယာျဖင့္-
''ဟတု ္တယ္ေလ...ဒါေပမယ့္ ရွင္တို႔က ကေလးတစ္ေယာက္ေတာင္ မနိုင္တာ ေဟာ...ၾကည့.္ .Aစ္ကို
ဖူရွင္းေတာင္ Aတြင္းဒဏ္ရာရသြားျပီ မဟုတ္လား...ဒါကေို တာင္ ထပ္ျပီး ကြ်န္မန႔ ဲ သိုင္းပညာ ယွU္ျပိဳင္Uီးမွာလား...ကြ်
န္မက
Aခြင့္Aေရး မယူခ်င္ဘူးေနာ္''
1
57
Page 59
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဟုေျပာလိုက္ရာ ဖူရွင္းမွာ မခံခ်ိမခံသာျဖစ္၍ မ်က္နွာၾကီး ႐ံႈ႕မ့သဲ ြားသည္။
''ဟား...ဟား...ဟား''
ရုတ္တရက္ ဖူလင္းက ထရယ္လိုက္ရာ Aားလံုးက Aထူးတဆန္းျဖစ္သြားသည္။ လူပုညီေနာင္ သည္ကေန႔ ရံႈးပြဲႏွင့္
ရင္ဆုိင္ရ၍ Uီးေဏွာက္မ်ား ပ်က္သြားသလားဟု Aထင္ေရာက္သြားသည္။ သို႔ေသာ္ ဖူရွင္းက Aမႊာညီေနာင္ ဆိုသည့္A
တိုင္း
တစ္ေယာက္စိတ္ကို တစ္ေယာက္က နားလည္မိသည္။
''ညီမပိုင္...ဒီကေလးက တစ္ျခားသူမဟုတ္ဘူးကြ...သငို ္းေလာက နံပါတ္ ၁ Aမည္မ့ဲ ဓားသခင္ရဲ႕ Aေမြခံတပည့္က ြ
ဒါေၾကာင့္ က်ဳပ္တ႔ိုရံႈးတာ ညမီ သာ တိုက္ခိုက္ၾကည့ရ္ င္ သ႔Aူ စြမ္းကို နားလည္သြားမွာပါ
ဒါေပမယ့္ Aမည္မ့ ဲ ဓားသခင္က သိုင္းေလာက နံပါတ္ ၁ ဆိုေတာ့ Aင္း...သူ႔တပည့္က မလယြ ္ေၾကာပဲ''
ဟု ဆိုလိုက္သည္။
ထိုစကားေၾကာင့္ ဆိုင္ထဲရိွ သိုင္းသမားAားလုံး Aံ့ၾသသာြ းသည္။ ျပီးမွ
သေဘာေပါက္သြားသည္။ ပါးနပ္ေသာ ဖူလင္းက ေရွာင္ခ်ဴးႏွင့္ ပိုင္ရွင္းကို
ထိတ္တိုက္တိုးေပးလိုက္၍ မခံခ်င္ေAာင္ ဆြေပးလိုက္ေသးသည္။
ပိုင္ရွင္းသာ ေရွာင္ခ်ဴးကို မတိုက္ခိုက္ဘဲေနလ်ွင္ သိကၡာက်ေပေတာ့မည္။ သူမသည္ သိုင္းေလာက
နံပါတ္ ၆ ျဖစ္ေသာ္လည္း ကေလးငယ္ကိုပင္ ေၾကာက္ရံ႕ြ ေနသည္ဟု ေျပာမွာကိုလည္း စိုးရသည္။
ဖူလင္း၏ စကားေၾကာင့္သူမ ေတြေဝသြားသည္။ သိုင္းေလာက ထိပ္သီး ဆယ္ေယာက္သည္
သ႔Aူ စြမ္းနွင့္သူ ေက်ာ္ၾကားသူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ သိုင္းပညာနွင့္ ပတ္သက္၍လည္း
ေနရာမေရြး ပုဂၢိဳလ္မေရြး ယွU္ျပိဳင္လိုသူမ်ားျဖစ္သည္။
ထ႔Aို ျပင္ မိမိတ႔တုိ ြင္ ရိွေနသည့္ Aဆင့္ထက္ သာလြန္ေAာင္ Aျမဲတေစ သိုင္းပညာရပ္မ်ား မျပတ္ေလ့က်င့ၾ္ကသည္။
ထိပ္သီး ဆယ္ေယာက္က ပိုဆိုးသည္။ နဂို Aဆင့္မွ မျပဳတ္ရန္နွင့္ နဂိုထက္ နံပါတ္စU္ သာေAာင္ ပိုၾကိဳးစားၾကသည္။
ေစာင္းေကာက္ေဒဝီ ပိုင္ရွင္းက ေရွာင္ခ်ဴးကို မ်က္ေမွာင္ကုတ္ၾကည့ျ္ပီး-
''ေကာင္ေလး မင္းဆရာက ဘယ္သလ
ူ ဲ''
ဟုေမးလိုက္သည္။
ေရွာင္ခ်ဴးက သိုင္းေလာက ထုံးစံကို နားမလည္သျဖင့္ လကသ္ ီးလကဝ္ ါးဆုပ္ ဂါရဝမျပဳဘ ဲ ခပ္တည္တည္ရပ္ေနျပီး-
''ကြ်န္ေတာ္က ဆရာၾကီးက်န္းလူရဲ႕ တပည့ပ္ ါ'' ဟုေျပာလိုက္သည္။
ေရွာင္ခ်ဴးပံုစံက ပိုင္ရွင္းAပါAဝင္ Aားလုံးကို ဂရုမစိုက္သည့ပ္ ုံစံ ျဖစ္ေနသည္။ ျမင့္မားေသာ
သိုင္းပညာကို တတ္ေျမာက္ထား၍ စိတ္ၾကီးဝင္ပံုရသည္ဟု ယူဆၾကသည္။
ပိုင္ရွင္းသည္ က်န္းလူဟူသည့္ နာမည္ကို သိဖူးၾကားဖူးပုံမေပၚ။ ဆရာၾကီးက်န္းလူ သံေယာဇU္မ့ဓဲ ားသိုင္း မတတ္ခင္က
ထိပ္တန္းသိုင္းသမားAဆင့္သာ ရိွခ့သဲ ည္။ ပိုင္ရွင္းတို႔လို သိုင္းေလာကထိပ္သီး
စာရင္းဝင္တို႔ေလာက ္ ဂုဏ္AရိွနA္ ဝါ မေက်ာ္ၾကားခ့ဲေပ။
တိုက္ဆိုငသ္ ည္က Aမည္မ့ ဲ ဓားသခင္ ဆိုသည့A္ တိုင္း သိုင္းေလာကသားမ်ားက သူ႔Aမည္ကို မသိရိွၾကေခ်။ က်န္း
လူ
မျဖစ္နိုင္ဟု ေျပာမရဟု ေတြးထင္ၾကသည္။ ထ႔ျိုပင္ သူ႔ဓားပညာကိုလည္း ေနာက္ေပါက္မ်ားက ျမင္ခ့ဖဲ ူးျခင္းမရိွၾက။
မဟူရာေတာင္ကုန္း တိုက္ပြဲတြင္လည္း ပါဝင္ျခင္းမျပဳခ့သဲ ည္မွာ ထူးျခားလွသည္။ ယင္းေနာက္
Page 60
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
1
58
သတင္းAစAန မၾကားရေတာ့။ ယခုရွိပါက Aသက္ ၆၀ ေက်ာ္ျပီျဖစ္သည္။ ပိုင္ရွင္းသည္ ေရွာင္ခ်ဴးကို နယ္နယ္ရရ
မဟုတ္မွန္းေတာ့ Aကဲခတ္မိသည္။ ကေလးငယ္ျဖစ္ေသာ္လည္း Aတြင္းAား နက္႐ိႈင္းသူမ်ားက့ဲသ႔ ို မ်က္လုံးAေရာင္
စူးရွလွေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ Aမည္မ့ ဲ ဓားသခင္၏ တပည့္ဟုတ္မဟတု ္က Aေရးမၾကီး။ တိုက္ခိုက္ျပီးမွ
သိုင္းပညာဇစ္ျမစ္ကို ေဖာ္ထုတ္မည္ဟု စိတ္ကူးလိုက္သည္။
ထ႔ိုေၾကာင့္ ခ်ိဳသာစြာျပံဳးလိုက္ျပီး-
''မမ Aေနန႔ ဲ ေမာင္ေလးကို သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ တီးျပမယ္ ေမာင္ေလးဆုံးေAာင္ နားေထာင္မလား''
ဟု ေမးလိုက္သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးက သေဘာရုိးထင္၍ ေခါင္းညိတ္ကာ-
''ဟတု ္က့ ဲ နားေထာင္ပါ့မယ္'' ဟုေျဖလိုက္သည္။
ေရွာင္ခ်ဴး Aေနျဖင့္ သိုင္းမျပိဳင္ဘဲ Aဘယ္ေၾကာင့္ ေစာင္းတီးျပမည္ဟု ဆိုသည္ကို နားမလည္ဘဲျဖစ္ေနသည္။
စားေသာက္ဆိုင္ရွိ သိုင္းသမားမ်ားနွင့္ လူပုညီေနာင္ကမူ ထိတ္လန္႔သြားသည္။
ပိုင္ရွင္းသည္ သူမ ကြ်မ္းက်င္သည့္ 'စိတ္ဝိညာU္ေမ်ာလြင့္' သံစU္ကို Aတြင္းAားသံုး၍ တီးခတ္ေတာ့မည္ျဖစ္သည္။
ထိုပညာရပ္သည္ သိုင္းေလာက 'သခင္ၾကီးေလးေယာက္'ထဲမွ ပိုင္ရွင္း၏ ဆရာၾကီးျဖစ္သည့္ ဟြားပိေတာင္မွ
'ေစာင္းသခင္ ေက်ာက္လုဖုန္း'၏ ပညာရပ္ျဖစ္သည္။ ယခုAခ်ိန္တြင္ ထိုဆရာၾကီးသည္ သိုင္းေလာကတြင္
ပါဝင္ပတ္သက္ျခင္း မရွိဘဲ ဟြားပိေတာင္တြင္ ေAးခ်မ္းစြာေနထိုင္လ်က္ရွိသည္။
ဖူရွင္းသည္ ထိတ္လန္႔သြားျပီး-
''ညီမ တကယ္ပဲ တီးေတာ့မွာလား''
ဟု ေမးလိုကသ
္ ည္။
ေစာင္းေကာက္ေဒဝီ ပိုင္ရွင္းက ျပံဳးတံု႔တံု႔ AမူAယာျဖင့္-
''ရွင္တို႔ေတ ြ ေၾကာက္လ႔ ို မၾကားခ်င္ရင္ ဒီကေန ေရွာင္သြားၾကပါရွင္''
ဟု ျပန္ေျပာလိုက္သည္။
လူပုညီေနာင္သည္ Aထင္ေသးစကား Aေျပာခံရ၍ မေက်မနပ္ျဖစ္သြားသည္။ထို႔ေၾကာင့္-
''ဘာလ႔ ို က်ဳပ္တ႔ကို ေရွာင္ေျပးရမွာလဲ ၾကိဳက္သေလာကတ္ ီးစမ္း
Aရက္ေသာက္ျပီး မိန္းမလွေလး ေစာင္းတီးတာကို နားေထာင္မယ္''
ဟု ဆိုလိုက္ျပီး ခ်က္ခ်င္း ဆိုင္ရွင္ကို ညီေနာင္နွစ္ေယာက္ေသာက္ရန္ Aရက္ႏွစ္Aိုး မွာလိုက္သည္။
စားပြဲထိုးေလး တစ္ေယာက္က Aလ်င္စလိုျဖင့္ ခပ္ျမန္ျမန္လာခ်သည္။ မၾကာမီ တိုက္ပြဲ ျဖစ္ေတာ့မည္ကို
ရိပ္မိပံုရသည္။ Aရက္Aိုးမ်ား ခ်ေပးျပီး ခပ္သုတ္သုတ္နွင့္ ေျပးသြားသည္။
ဆိုင္ရွင္၊Aလုပ္သမားမ်ားႏွင့္ သတၱိနည္းေသာ သိုင္းသမားAခ်ိဳ႕ကလည္း ေဘးလြတ္ရာသို႔ ေျပးသြားၾကသည္။
လူပုညီေနာင္သည္ မည္သ႔ကူ ိုမွ ဂရုမစိုက္ဟန္ျဖင့္ Aရက္ကိုင႔ကွဲ ာ ဇိမ္ဆြဲေသာက္ေနသည္။
ထိုAခ်ိန္တြင္ ပိုင္ရွင္းသည္ သူမႏွင့္ပါလာေသာ ကေလးမေလးကို Aျဖဴေရာင္ ေဆးတစ္လံုး တိုက္ေကြ်းလိုက္ျပီး-
''ညီမေလး က်ဴးေဆ ြ ဒီေဆးေသာက္တာေတာင္ နားမခံသာရင္ ဆိုင္ျပင္ထြက္ျပီး နားရြက္နွစ္ဖက္ကို လုေံ Aာင္ ပိ
တ္ထားေနာ္''
1
Page 61
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
59
ဟု ေသခ်ာမွာၾကားလိုက္သည္။ထို႔ေနာက္-
''ကဲ ထိခိုက္မိရင္ ကြ်န္မ Aဆိုးမဆိုန႔ ဲ စိတ္ခိုင္ခိုင္ ထားေပေတာ့''
ဟု ဆိုကာ သြယ္လ်လွပသည့္ လက္ေခ်ာင္းAစံုျဖင့္ ေစာင္းၾကိဳးမ်ားကို တီးခတ္ေလသည္။
''ဒင္...ဒင္''
စူးရွေသာ ေစာင္းသံသည္ ဆိုင္ျပင္Aထိပင္ ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားသည္။
''ဒင္...ဒင္...ဒင္''
ေစာင္းသံသည္ ပထမ၌ ေပ်ာ့ေပ်ာင္း ညင္သာသည္။ လူပုညီေနာင္သည္ ေAးေဆးစြာျဖင့္ Aရက္ေသာက္ နားေထာင္ေ
နသည္။
ေရွာင္ခ်ဴးကလည္း တုန္လႈပ္မႈ ကင္းမဲ့စြာျဖင့္ မတ္တပ္ရပ္ နားေထာင္ေနသည္။
''ဒန္...ဒန္...ဒန္''
တျဖည္းျဖည္း ေစာင္းသံသည္ စူးရွက်ယ္ေလာင္လာကာ နားေထာင္သူတို႔၏ စိတ္ကို လမႊ ္းမိုးလာသည္။ ထ႔ေို ၾကာင့္
ဆိုင္တြင္းရွိသိုင္းသမားမ်ား ကပ်ာကယာ ထေျပးၾကသည္။ ေစာင္းသံနွင့္ ေဝးသည့္ ဆိုင္ျပင္
ခပ္လွမ္းလွမ္းေရာက္မွ လႊမ္းမိုးမႈဒဏ္မွ လြတ္ေျမာက္သြားသည္။ ဒါေတာင္ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ေစာင္းသံက
စူးရွစြာေပၚထြက္လာေသးသည္။
လူပုညီေနာင္သည္ ေစာေစာကလို ေAးေAးေဆးေဆး Aရက္မေသာက္နိုင္ေတာ့
Aတြင္းAားစုစည္းကာ ေစာင္းသံကို ခုခံလိုက္သည္။
ေရွာင္ခ်ဴးကမူ မလႈပ္မယွက္ျဖင့္ ေAးေဆးစြာ ရပ္ေနျပီး မ်က္နွာထားက မႈန္သုန္ေနသည္။
ပိုင္ရွင္းသည္ ေစာင္းတီးရင္း လူပုညီေနာင္၏ Aျဖစ္ကို
ေတ႕ြ ရ၍ ျပံဳးလိုက္မိသည္။ သ႔ေို သာ္ ေAးေဆးစြာ
ရပ္၍နားေထာင္ေနေသာ ေရွာင္ခ်ဴးကို ေတြ႕ေသာAခါ မ်က္စိမ်က္နွာပ်က္သြားသည္။
''မမရဲ႕သံစU္က Aစတုန္းက နားေထာင္ေကာင္းသလိုလိုန႔ ဲ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ ဘာလို႔ ၾကမ္းတမ္းသြားရတာလ ဲ
နားေထာင္ရဆိုးလိုက္တာ''
ဟု ေရွာင္ခ်ဴးက ရုတ္တရက္ေျပာလိုက္သည္။
သ႔ူစကားသံက ပိုင္ရွင္း၏ ေစာင္းသံကိုပင္ ထိုးေဖာက္ကာ ၾကည္လင္ျပတ္သားစြာ ေပၚထြက္လာျခင္းျဖစ္သည္။
ပိုင္ရွင္း မ်က္နွာ AၾကီးAက်ယ္ပ်က္ကာ ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္သြားသည္။ ထိုေကာင္ေလး၏ Aစြမ္းAစကိုလည္း
သိရွိနားလည္သြားမိသည္။
ထ႔ိုေၾကာင့္ ေနာက္ဆုံး ၾကိဳးပမ္းခ်က္Aေနျဖင့္ 'စိတ္ဝိညာU္ေမ်ာလြင့္' သံစU္ ၇ ပါးမွ ေနာက္ဆုးံ Aကကြ ္ျဖစ္သည့္
'ယကၡAသလံ ိငႈ ္း'သံစU္ Aကကြ ္ကို သုံးလိုက္ေလသည္။
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၁၃ ႏွင့္ ၁၄)
''ဒင္...ဒင္...ဒင္''
1
60
''ဒန္...ဒန္...ဒန္''
Page 62
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ေဒါင္...ေဒါင္...ေဒါင္''
စူးရွျပင္းထန္ေသာ Aသံလိငႈ ္းသည္ ဘီလူးတစ္ေကာင္၏ ေAာ္သံAလား ေပၚထြက္သာြ းသည္။
ယင္းက့သဲ ို႔ Aင္Aားေကာင္းလွေသာ Aသံလိငႈ ္းက ဆိုင္Aျပင္သို႔ပါ စူးရွစြာ ထြက္ေပၚသာြ းသျဖင့္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ
နားေထာင္ေနေသာ သိုင္းသမားမ်ားပင္ နားမခံသာ၍ ေဝးရာသို႔ ဆုတ္ခြာသြားၾကသည္။
လူပုညီေနာင္မွ ဖူရွင္းသည္ ကတုန္ကယင္ျဖစ္ကာ ေခြ်းဒီးဒီးက်လာသည္။
သူသည္ ေဗြေဆာ္Uီး ကတည္းက ေရွာင္ခ်ဴးႏွင့္ တိုက္ခိုက္ျပီး Aတြင္းဒဏ္ရာ ရထားသည္မဟုတ္လား။
ဖူလင္းက ရိပ္မိသြားျပီး ႏွစ္ေယာက္စလံုး၏ လက္ဝါးAစံုကို ပူးကပ္လိုက္ကာ စုေပါင္း Aတြငး္ Aားျဖင့္
ခုခံလိုက္သည္။ သို႔တိုင္ ေခြ်းမ်ားပ်ံကာ ကတုန္ကယင္ ျဖစ္ေနသည္။
ေရွာင္ခ်ဴးက သူတ႔ႏို ွစ္ေယာက္ ဒုကၡေရာက္ေနသည္ကို မၾကည့လ္ ို၍ Aားကုန္ထုတ္ကာ-
''ေတာ္...တိတ္ေတာ့''
ဟု ေAာ္ဟစ္လိုက္သည္။
''ေထာက္...ေထာက္...ေထာက္''
''ခြမ္း...ခလြမ္း''
ပိုင္ရွင္း၏ ေစာင္းၾကိဳးမ်ားAားလုံး ျပတ္ထြက္သြားျပီး သူမကိုယ္တိုင္လည္း ေျခ ၇ လွမ္းခန္႔ဆုတ္သြားသည္။ ထို႔ျပင္ ဆို
င္တြင္းရိွ
Aရက္Aိုးမ်ားပင္ ေၾကကြဲပ်က္စီးသြားသည္။
''ဟင္''
ပိုင္ရွင္း လြန္စြာ ထိတ္လန္႔သြားျပီး လွပေသာ မ်က္နွာေလးသည္ ျဖဴဖပ္ျဖဴေရာ္ ျဖစ္သြားသည္။
ေရွာင္ခ်ဴးက ေငြAေႂကြ Aခ်ိဳ႕ကို စားပြဲေပၚ တင္လိုက္ျပီး ခရီးေဆာင္Aိတ္ကို လြယ္ပိုးကာ ဓားရွည္ကို ကိုင္ဆြဲ၍
ဆိုင္ျပင္သို႔ ထြက္ေျပးသြားသည္။
သူသြားရာ တေလ်ွာက္ နက္႐ိႈင္းေသာ ေျခရာမ်ား ထင္က်န္ရစ္ခ့သဲ ည္။
လူပုညီေနာင္ႏွင့္ ပိုင္ရွင္းတု႔ိမွာ လြန္စာြ ထိတ္လန႔တ္ ုန္လႈပ္ကာ Aတန္ၾကာေAာင္ စကားမေျပာနိုင္ဘ ဲ ျဖစ္ေနသည္။
ဖူရွင္းက ပိုင္ရွင္းAေနခက္မည္စိုး၍-
''ညီမရဲ႕ ပညာက Aရင္ နွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ကထက္ကို ပိုစြမ္းလာတယ္ က်ဳပ္တို႔ ညီေနာင္ ေလးစားမိပါတယ္''
ဟု ေျပာလိုက္သည္။
ထိုAခါ ပိုင္ရွင္းက မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕လိုက္ျပီး-
''ရွင္တို႔က က်ြန္မကို ခန႔တဲ ာလား...A့ဒဲ ီေကာင္ေလးကိုေတာင္ ကြ်န္မက မနိုင္တာ သ႔Aူ တြင္းAား AေျခAေနက
ကြ်န္မဆရာထက္ေတာင္ သာပံုရတယ္''
ဟ ု ေျပာလိုကသ္ ည္။ လူပုညီေနာင္မွာ မည္သ႔ ို ႏွစ္သိမ့္ရမည္
မသိေတာ့။ သူတ႔ကို ိုယ္တိုငလ္ ည္း ပိုင္ရွင္းစကားကို လက္ခံမိလိုက္သည္။
1
61
''ဟူး...''
ဖူလင္းက သက္ျပင္းခ်လိုက္ျပီး-
Page 63
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ဒီေကာင္ေလးရဲ႕သိုင္းပညာမ်ိဳးကို တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးဘူး
Aတြင္းAားကလည္း ေကာင္းလိုက္တာလြန္ေရာ ဘယ္လို ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးရဲ႕တပည့္လဲ မသိဘူး...သူ႔ဆရာသမားသာဆို ေ
တာ္ေ
တာ္ ေၾကာက္စရာ ေကာင္းမွာပ ဲ ဒီလို တပည့မ္ ်ိဳးေမြးထတု ္ေပးလိုက္တာ Aေတာ္ခ်ီးက်ဴးဖို႔ေကာင္းတယ္''
ဟု ဆိုလိုက္သည္။
ဖူရွင္းကလည္း-
''Aင္း...ဟုတ္ပကြာ...ငါေျပာရဲတယ္...ေနာက္ထပ္
ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ၾကာရင္ A့ဲဒီေကာင္ေလးကို ယွU္နိုင္မယ့ ္ သိုင္းသမား ရိွေတာ့မယ္ မထင္ဘူး''
ဟု ျဖည့္စြက္ေျပာလိုက္သည္။
သူတို႔ညီေနာင္သည္ AစAေနာက္သန္ကာ စိတ္ဆတ္က်ေသာ္လည္း A႐ံႈးကိုေတာ့ ဝန္ခံရဲသည္။
ေစာင္းေကာက္ေဒဝီ ပိုင္ရွင္းက နက္႐ႈိင္းစြာ ထင္ေနေသာ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ေျခရာကို ၾကည့္ျပီး သက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။ ျပီးမွ-
''ကြ်န္မလ ဲ သ႔Aူ ေၾကာင္းကို တျဖည္းျဖည္း စိတ္ဝင္စားလာျပီ''
ဟုေျပာလိုက္သည္။
သမူ သည္ Aတြင္းAားကုန္သုံး၍ 'စိတ္ဝိညာU္ေမ်ာလြင့္' သံစU္ ၇ ပါးမွ Aျပင္းထန္ဆုးံ ျဖစ္သည့္ 'ယကၡAသံလိႈင္း' သံ
စU္ကို
သုံးကာ တိုကခ္ ိုက္ခ့သဲ ည္။ သ႔တို ိုင္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ Aတငြ ္းသုံး ေAာ္သံေၾကာင့္ တန္ျပန္ခ်က္မိကာ ေျခ ၇ လွမ္းဆုတ္ရ
သည့္ Aျပင ္
Aတငြ ္းဒဏ္ရာ ရထားသည္ကို သူမကယို သ္ ူမ Aသိဆုးံ ပင္ မဟုတ္လား။
လက္ရိွသိုင္းေလာက၌ သူမကို ထသို ႔တို ိုကန္ ိုင္ေသာ သိုင္းသမားမ်ိဳးရိွေၾကာင္းကို တစ္ခါမ်ွပင္ စိတ္မကူးခဲ့ဖူးေခ်။
ယခုမူၾကံဳခ့ဲ၍ ယုခံ ့ဲရေပေတာ့သည္။ သူမသည္ Aခြင့္သာလ်ွင္ ထိုကေလး ဝါ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ဇစ္ျမစ္ကို ေဖာ္ထုတ္မည္ဟ ု
စိတ္ကူးမိသည္။
×××××××××××××××××××××××××
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စားေသာက္ဆိုင္မွ ေဝးသထက္ေဝးေAာင္ ေျပးလာရာ က်ဴးလိမ္ျမိဳ႕Aျပင္ ေတာAုပ္တစ္ေနရာ
စမ္းေခ်ာင္းေလးတစ္ခု Aနီးနားေရာက္မွ ရပ္တန္႔လိုက္သည္။
''ဟင္...ငါ ဘယ္ေနရာ ေရာက္ေနတာလဲ ဟ''
ဟုေတြးမိကာ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကို ေသခ်ာ Aကဲခတ္ၾကည့္သည္။ လူေနAိမ္ေျခမ်ား တစ္ခုမွ မရွိၾကေခ်။ သူသည္
ျပႆနာ A႐ႈပ္Aရွင္းထဲ ဆက္မေနလိုသျဖင့္ ေျခUီးတည့္ရာ ေျပးလာျခင္းျဖစ္သည္။
ဘယ္ေနရာၾကည့ၾ္ကည့္ သစ္ပင္ၾကီးမ်ားသာ ရိွေနသည္။
''ဂီ.ြ ..ဂီ.ြ ..ဂီ'ြ '
ရုတ္တရက္ သ႔ဝူ မ္းဗိုက္တြင္းရိွ ပိုးမ်ိဳးရွစ္ဆယ္၏ Aစာေတာင္းသံက ေပၚထကြ ္လာသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည ္
လူပုညီေနာင္နွင့္ Aခ်င္းမ်ားခ့ဲ၍ AစားAေသာက္ဝေAာင္ မစားလိုက္ရ။ ထို႔ျပင္ ေစာင္းေကာက္ေဒဝီ ပိုင္ရွင္းႏွင့္ တဖန္
1
62
ရင္ဆိုင္တိုက္ခိုက္ခ့ရဲ ေသးသည္။ ေနာက္ဆုးံ ေတာAုပ္ထဲထိ Aားကုန္ထုတ္ ေျပးလႊားခ့ရဲ ေသာေၾကာင့္လည္း ပင္ပန္းႏြ
Page 64
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
မ္းနယ္ကာ
ဆာေလာင္လာျခင္းျဖစ္သည္။
စားစရာ ရလိုရျငား ေဘးဘီကို Aကခဲ တ္ၾကည့လ္ ိုက္သည္။ ထိုAခါ တစ္စုံတစ္ရာကိုေတြ႕၍ မ်က္နွာဝင္းထိန္သြားသ
ည္။
Aဘယ့ေ္ ၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဆူျဖိဳးျဖိဳးေတာၾကက္
တစ္ေကာင္သည္ ဝါးတစ္ျပန္Aကြာေလာက္တြင္ Aစာစားေနသည္ကို ေတြ႕ျမင္ရေသာေၾကာင့္ပင္။
ေရွာင္ခ်ဴးက ခဲလံုးတစ္ခုကို ေကာက္ယူလိုက္ျပီး Aတြင္းAားAခ်ိဳ႕ထည့္ကာ ပစ္လိုက္သည္။
''ဝွီး''
''ေဒါက္''
ေလခြင္းသံ တစ္ခ်က္ေပၚသြားျပီး ပစ္မွတ္က ဆယ္ေပေက်ာ္ လြဲေခ်ာ္သြားျပီး ခဲလံုးက သစ္ပင္တစ္ပင္၏
ပင္စည္၌ စိုက္ဝင္သြားသည္။
ေရွာင္ခ်ဴး စိတ္ဓာတ္မက်ပါ။ ေနာက္ထပ္ခဲလုံး တစ္လုံးေကာက္ယူ၍ ထပ္ပစ္ျပန္သည္။ မထိျပန္ေခ်။
ေတာၾကက္ကလည္း Aႏၲရာယ္ Aေငြ႕Aသက္ကို ရိပ္စားမိျပီး ေျပးရန္ျပင္သည္။
''ဝွီး''
''ခြပ္''
''ကေတာ္...ကေတာ္''
ဘယ္ကမွန္းမသိ ပစ္လိုက္ေသာ ခဲလုံးတစ္လုံးက ေတာၾကက္၏ Uီးေခါင္းတည့္တည့က္ ို
ထိမွန္သြားသည္။ ေတာၾကက္မွာ မလႈပ္ေတာ့ဘဲ ေသဆံုးသြားေလသည္။
ေရွာင္ခ်ဴး Aံ့ၾသသြားသည္။ ေဘးဘီကို Aကဲခတ္ၾကည့လ္ ိုကသ္ ည္။ သစ္ပင္ျခံဳပုတ္မ်ားသာ ေတ႕ြ ရသည္။ လူရိပ္လူေ
ယာင္
မေတြ႕ရ။
''ဘယ္သူလ.ဲ ..ထကြ ္လာခ့ပဲ ါ''
ဟု ေAာ္ေျပာလိုက္သည္။
သ႔ိုေသာ္ မည္သတူ စ္စုံတစ္ရာမွ ထြက္မလာေခ်။ ေရွာင္ခ်ဴးက ေနာက္ထပ္ ၃ ၾကိမ္တိုင္တိုင္
ဆက္ေခၚလိုက္ေသာ္လည္း Aေၾကာင္းမထူး။ ထို႔ေၾကာင့္ လက္ေလ်ွာ့လိုက္ျပီး ၾကက္ေသကို ေကာက္ယူလိုက္သည္။
ထ႔ိုေနာက္ ဝမ္းဗိုက္ကိုခြဲကာ Aူကလီစာမ်ားကို ဖယ္ရွားလိုက္သည္။
သူသည္ 'ရန္စံAိမ္ေတာ္' ၌ ေနထိုင္စU္ Aစ္မျဖစ္သူက တစ္ခါတစ္ရံ ခ်က္ျပဳတ္သည္ကို ေလ့လာဖူး၍ နည္းနည္းပါးပါးေ
တာ့
ကြ်မ္းက်င္သည္။ တဖန္ ၾကက္ေသ၏ ေျခေထာက္နွင့္ Aေတာင္၊ေျခေထာက္၊ေခါင္းပိုင္းနွင့္ Aျမီးကို ဓားျဖင့္ခုတ္လိုက္သ
ည္။
ယင္းေနာက္ Aနီးရိွ စမ္းေခ်ာင္းမွေရႏွင့္ေျမၾကီးကု ိ ရံႊ႕ျဖစ္ေAာင္မံလိုက္သည္။ၾကက္ေသကလို ည္း ရံႊ႕မ်ားAနံွ႔
သုတ္လိမ္းလိုက္သည္။ျပီးမွ တုတ္ထိုးလိုက္သည္။ ကင္ရန္ ေလာင္စာနွင့္ မီးလိုေသးသျဖင္ ့
ထင္းေျခာက္မ်ား၊သစ္ရြက္ေျခာက္မ်ားကို စုပံု၍ ေက်ာက္စရစ္ခဲနွစ္တံုးကို ေကာက္ယူကာ မီးထြက္ေAာင္ ခတ္လိုက္သ
ည္။
Page 65
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
က်င့္သားမရေသး၍ ေတာ္ေတာ္နွင့ ္ မီးပြားမထြက္။Aခ်ိန္Aနည္းငယ္ ၾကိဳးစားမွ မီးပြားမ်ားထြက္လာကာ မီးစြဲေလာ
င္သြားသည္။
ထ႔ိုေနာင္ တုတ္ထိုးထားေသာ ၾကက္ကင္ကို သစ္ခႏြ ွစ္ခု စိုက္ကာ မီးကင္လိုကသ္ ည္။
1
63
(''ၾကက္သြန္ေျမမွ ေဂၚဖီတစ္ထုတ္'' Aဲေလ smile emoticon:-) ''မက္မြန္ေျမမွ
ခ်စ္ေတးတစ္ပုဒ္''ဇာတ္လမ္းထဲမွ ဟြမ္းယံု၏ ေဖာ္ျမဴလာAတိုင္း ျဖစ္ေလသည္။
တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ညေရာက္ရင္ လိုက္ျပီးေတာ့ မလုပ္ၾကန႔ေဲ နာ္ :-p )
ေရွာင္ခ်ဴး လုပ္ကိုင္ေနသမ်ွကို ခ်ံဳAကြယ္တစ္ခုမွ
စူးရွေတာက္ပေသာ မ်က္လံုးAစံုက ေစာင့္ၾကည့္ေနသည္။ သိုင္းေလာက Aေတြ႕Aၾကံဳ
ရိွသူဆိုပါက ေစာေစာကတည္းက ခဲပစ္လိုက္သည့သ္ ူက ို Aရင္ရွာမည္ျဖစ္သည္။
သ႔ိုေသာ္ ေရွာင္ခ်ဴးက Aသက္ငယ္သညက္ တစ္ေၾကာင္း သိုင္းေလာကAေတြ႕Aၾကံဳ နလုံးနကန္းမွလည္း
မသိေသာေၾကာင့္ ေက်ာေပး၍ သ႔Aူ လုပ္သူလုပ္ေနသည္။ Aကယ္၍ ခ်ံဳAကြယ္မွလူက လက္နက္တစ္စုံတစ္ရာႏွင့္
ပစ္လိုက္ပါက ေတာင္မင္းေျမာက္မင္း မကယ္နိုင္ဘဲ Aသက္ထြက္သြားမည္ျဖစ္သည္။
နာရီဝက္ခန္႔ၾကာေသာ္ ရႊံ႕မ်ားျဖင့္မံ၍ ကင္ထားေသာ ၾကက္ကင္မွ ေမႊးရနံ႔မ်ား ထြက္လာသည္။
''ေဝး...ေဟး...က်က္ျပီကြ''
ေရွာင္ခ်ဴးက ဝမ္းသာစြာ ေျပာလိုက္ျပီး ၾကက္ထည့က္ င္ထားေသာ ရံႊ႕ခဲၾကီးကို စမ္းေခ်ာင္းထဲ ေခတၱ စိမ္ထားလိုက္သည္။
ျပီးမွ ရံႊ႕မ်ားကို ခြာခ်လိုက္ရာ Aေရခံနြ ွင့္Aတ ူ ၾကက္ေမႊးမ်ားပါသြားသည္။ စူျဖိဳးျဖိဳး Aသားျပည့္ျပည့္ ၾကက္ကယို ္ထ
ည္သာ
က်န္ရွိေတာ့သည္။
ေရွာင္ခ်ဴးက ပါးစပ္ကို လ်ွာျဖင့္သပ္ကာ စားမည္Aျပဳ လ်င္ျမန္ေသာ လူရိပ္တစ္ခုက ခ်ံဳAကြယ္မွ
ထြက္လာျပီး ၾကက္ကင္ကို ဆတ္ကနဲ လုယူသြားသည္။
''ဟင္''
ေရွာင္ခ်ဴး ထတိ ္လန္႔သြားသည္။ ယင္းပုဂိၢဳလ္ကို Aကဲခတ္ၾကည့ရ္ ာ Aသက္ ၅၀
ေက်ာ္Aရြယ္ရွိျပီး တည္ၾကည္ခန္႔ညားေသာ Uပဓိရပ
ု ္ပိုင္ရွင္ျဖစ္သည္။ Aဝတ္Aစားမ်ားကမူ AဖာAေထးနွင့္ ျပည့္ေနေ
သာ
ဖ်င္ၾကမ္းဝတ္စံုျဖစ္သည္။ ခါးတြင္ Aရက္ထည့္ထားေသာ ဘူးသီးေျခာက္တစ္ခု ခ်ိတ္ထားသည္။
ရွည္လ်ားေသာ မုတ္ဆိတ္နွင့္ မ်က္နွာထားမွာ ျပံဳးရႊင္ေနျပီး သေဘာေကာင္းမည့္ ပံုစံျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ေရွာင္ခ်ဴးက
သူစားမည္Aလုပ္ ျဖတ္ခုတ္သြားသျဖင့္ မေက်မနပ္ျဖစ္သြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္-
''ဘဘၾကီး...ဘာလို႔ ကြ်န္ေတာ့ၾကက္ကင္ကို ခုးိ ရတာလဲ...ျပန္ေပးပါ''
ဟု ေျပာလိုက္သည္။
AဖိုးAိုက သေဘာက်စြာရယ္ျပီး-
''ေကာင္ေလး...မင္းပစ္လို႔ ဒီၾကကက္ ေသတာမဟုတ္ဘူးက.ြ ..ငါ ပစ္လိုက္လ႔ ို ေခါင္းမွန္ျပီး ေသသြားတာ မင္းပစ္တာက
တလြဲေတ'ြ '
Page 66
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဟု ျပန္ေျပာလိုက္ရာ ေရွာင္ခ်ဴး ရွက္သြားသည္။
''ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ဗ်ာ...ၾကက္ကို ကြ်န္ေတာ္ ကင္ထားတာဗ်...တစ္ဝက္ေလာက္ေတာ့ ေကြ်းသင့္ပါတယ္ဗ်ာ''
ဟု Aက်ိဳးသင့္ Aေၾကာင္းသင့္ ေျပာလိုက္သည္။
ထိုAခါ AဘိုးAိုက သူ႔မုတ္ဆိတ္ရွည္ၾကီးကို တသသလုပ္ျပီး-
''ေကာင္ေလး...ၾကက္ကင္ လိုခ်င္ရင္ေတာ့ Aေလာင္းAစား တစ္ခေ
ု တာ့ လုပ္ရမယ္ကြ...ဘယ္လိုလဲ...သေဘာတူလား''
1
64
ဟု ေမးလိုက္သည္။
ေရွာင္ခ်ဴး စိတ္ညစ္သြား၍ ေခါင္းကုတ္မိလိုက္သည္။
''ကြ်န္ေတာ္က ေၾကြAံလည္း မကစားတတ္ဘူး...Aန္စာလည္း မပစ္တတ္ဘူး...ဘဘၾကီးက တမင္ညစ္ေနတာပဲ''
ဟု မေက်မနပ္ေျပာလိုက္သည္။ AဘိုးAိုက သူ႕ဝသီAတိုင္း ျပံဳးျပံဳးရယ္ရယ္နွင့္-
''စိတ္ခ် ေကာင္ေလး...မင္းကို ေၾကြAံ့လည္း မကစားခိုင္းဘူး...Aန္စာလည္း မပစ္ခိုင္းဘူး...ငါ့ကို မိေAာင္ ဖမ္းရမယ္''
ဟု ဆိုလိုက္ျပီး ေျပာေျပာဆိုဆို သစ္ပင္ၾကီး တစ္ပင္ကို ဗဟိုထားကာ စက္ဝိုင္းတစ္ခု ဝိုင္းလိုက္သည္။
စက္ဝိုင္းက ခပ္ၾကီးၾကီးေတာ့မဟုတ္။ လူၾကီး ၅ ေယာက္ စုျပံဳထိုင္ရုံေလာက္သာ က်ယ္ဝန္းေလသည္။
××××××××××××××××××××××××
ေရွာင္ခ်ဴးက AဘိုးAို ဝိုင္းထားေသာ စက္ဝိုင္းႏွင့္ သစ္ပင္ကို ၾကည့္လိုက္ျပီး-
''ဒါကေတာ့...ဘဘၾကီးက တမင္ညစ္တာပဲ...သစ္ပင္ေပၚ တက္ေျပးသြားရင္ ကြ်န္ေတာ္က ဘယလ္ လို ုပ္ျပီး ဖမ္းနုငိ ္ေ
တာ့မွာလဲ''
ဟု ေျပာလိုက္သည္။ ဟုတ္ေပသည္။ သစ္ပင္က လူၾကီး လက္၃ ဖက္စာရွိျပီး
Aေတာ္ျမင့္မားသည္။ သူ႔Aေနနွင့္ ကေလးသာျဖစ္သည္။ Aတြင္းAားေကာင္းေသာ္လည္း ကိုယ္ေဖာ့ပညာက
လုံးဝမတတ္ေခ်။ AဘိုးAိုသာ သစ္ပင္ေပၚ တက္ေျပးသြားပါက ငုတ္တုတ္ထိုင္ေစာင့္ရုံမွတစ္ပါး Aျခားမရိွ။
''သစ္ပင္ေပၚ က်ဳပ္တက္ရင္ A႐ံႈးပဲ...ေနာက္ျပီးေတာ့ စည္းဝိုင္းထဲက ထြက္မိရင္လည္း က်ဳပ္႐ံႈးတယ္''
ဟု AဘိုးAိုက ဆိုလိုက္ျပီး တဆက္တည္း-
''ကဲ...ေကာင္ေလး...ဖမ္းေပေတာ့''
ဟု ဆိုျပီး စည္းဝိုင္းထဲ ဝင္လိုက္သည္။
ေရွာင္ခ်ဴးလည္း မခံခ်င္စိတ္ျဖစ္ျပီး စည္းဝိုင္းထဲဝင္ကာ AဘိုးAိုကို လိုက္ဖမ္းေလသည္။
''ဟား...ဟား''
''ဟီး...ဟီး''
''ဟိုး...ဟိုး''
AဘိုးAိုက ေလွာင္ေျပာင္ရယ္ေမာျပီး လ်င္ျမန္စြာ
ပတ္ေျပးေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးမွာ ေဇာေခြ်းမ်ားပ်ံလာသည္။ မိမိက ဖမ္းရန္ၾကိဳစားတိုင္း AဘိုးAိုက
ေရွာင္လိုက္၊ခုန္လိုက္နွင့္ တစ္ခါတစ္ရံ ေရွာင္ခ်ဴးကိုပင္ ေခါင္းပုတ္၍ ေနာက္ေျပာင္သြားေသးသည္။
ေရွာင္ခ်ဴး သည္းမခံနိုင္ေတာ့။ Aတြင္းAားလက္က်န္ထုတ္၍ လက္ဝါးခ်က္ျဖင့္ လိုက္ရိုက္သည္။ သ႔ေို သာ္ သိုင္းကြ
က္က
Page 67
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ပရမ္းပတာ ျဖစ္ေသာ္ေၾကာင့္လည္းေကာင္း AဘိုးAိုက
Aလနြ ္လ်င္ျမန္ေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း ေလကုသိ ာ ထိမိသြားသည္။ AဘိုးAို၏ Aက်ီႋစေလးကိုပင္ မထိေခ်။
''ဝုန္း''
ေရွာင္ခ်ဴး၏ လက္ဝါးခ်က္က သစ္ပင္ၾကီးကိုသာ ထိမိသြားျပီး တုန္ခါသြားကာ လက္ဝါးရာၾကီး နက္႐ႈိင္းစြာ ထင္သြားသ
ည္။
1
65
AဘိုးAိုသည္ ရုတ္တရက္ သစ္ပင္ၾကီး တုန္ခါျပီး သစ္ရြက္မ်ား တျဖဳတ္ျဖဳတ္ ေၾကြက်လာေသာေၾကာင့္ ေျပးလႊားေနရာ
မွ
ေျခလွမ္းရပ္တန္႔လိုက္သည္။
ထ႔ိုေနာက္ စည္းဝိုင္းAျပင္သို႔ ခုန္ထြကလ္ ိုက္ျပီး ၾကက္ကင္ကို ေရွာင္ခ်ဴးထံ ပစ္ေပးလိုက္သည္။
ေရွာင္ခ်ဴးလည္း ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ကာ ဖမ္းယူမိလိုက္သည္။ AဘိုးAိုကိုလည္း နားမလည္နိုင္ေAာင္ ျဖစ္ေနသ
ည္။
AဘိုးAိုသည္ လက္မေထာင္ျပျပီး-
''ေကာင္းတယ္...ေကာင္ေလး...မင္းရဲ႕Aတြင္းAားကေတာ့ ျပိဳင္စံရွားပ.ဲ ..ငါေတာင္ မင္းကို လုးံ ဝမမီဘူးက'ြ '
ဟု ခ်ီးက်ဴးလိုက္သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးက AဘိုးAိုကို ေလးစားသြားျပီး-
''ဘဘၾကီးလည္း ေတာ္ပါတယ္ဗ်ာ...ဘာျဖစ္လို႔ မ႐ံႈးေသးဘဲ စည္းဝိုင္းAျပင္ ခုန္ထြက္လိုက္ရတာလဲ''
ဟု ေမးရာ AဘိုးAိုက ရယ္ေမာလိုက္ျပီး-
''မင္းAေနန႔ ဲ ဗိုက္ေတာ္ေတာ္ဆာေနျပီ မဟုတ္လား...ငါက မင္းရဲ႕ Aတြင္းAား AေျခAေနကို သိခ်င္လ႔ ို တမင္စမ္းသ
ပ္လိုကတ္ ာ''
ဟု ေျပာလိုက္ျပီး တဖန္-
''ေကာင္ေလး...မင္းနာမည္ ဘယလ္ ိုေခၚလ'ဲ ' ဟု ေမးလိုကသ္ ည္။ေရွာင္ခ်ဴးက မဆိုင္းမတြပင္-
''ေရွာင္ခ်ဴးပါ'' ဟုေျဖလိုက္သည္။
AဘိုးAိုက ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ညိတ္ျပီး-
''မင္းက Aတငြ ္းAား ေတာ္ေတာ္ေကာင္းလို႔ ေစာင္းေကာင္ေဒဝီ ပိုင္ရွင္းန႔ ဲ ဟိုငပုႏွစ္ေကာင္ ႐ံႈးရတာပ'ဲ '
ဟု ေျပာလိုက္ရာ ေရွာင္ခ်ဴး လြန္စြာ Aံ့Aားသင့္သြားသည္။
''ဟင္...Aဘက ဘယ္လိုလုပ္ျပီး သိတာလဲ''
ဟု တAံ့တၾသ ေမးမိသည္။ ထိုAခါ AဘိုးA္ိုက-
''က်ဳပ္လည္း A့ဒဲ ီဆိုင္မွာ ရိွေနတယ္ ဆိုင္ရ႕ဲ ထုပ္တန္းေပၚမွာ''
ဟ ု ေျဖလိုက္သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စားေသာက္ဆိုင္၌ ရိွစU္က သတမိ ျပဳမိခ့ဲ။
ထ ို Aဘိုးၾကီးမွာလည္း နယ္နယ္ရရ မဟုတ္မွန္းေတာ့ ရိပ္မိသြားသည္။ ထ႔ေို ၾကာင့္-
''Aဘနာမည္ ဘယ္သူလဲ''
ဟု ေမးလိုက္မိသည္။ AဘိုးAိုက-
''က်ဳပ္က က်ံဳးထုံး သိုင္းေလာကသားေတြက လူေပ်ာ္ၾကီး က်ံဳးထုံးလို႔ေခၚတယ္''
Page 68
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဟု ဆိုလိုက္ေလသည္။
ေရွာင္ခ်ဴးAေနနွင့္ ထိုနာမည္ကို ၾကားဖူးသလိုလို ရွိေနသည္။ ေသခ်ာျပန္စU္းစားမွ ေစာင္းေကာက္ေဒဝီ ပိုင္ရွင္းနွင့္ လူပု
ညီေနာင္
Aျပန္Aလွန္ ေျပာသည့္စကားကို သတိရသြားမိသည္။
''ေၾသာ္ ဘဘၾကီးက လတ္စသတ္ေတာ့ လူပု AဘိုးAို ႏွစ္ေယာက္ေျပာတဲ့ လူေပ်ာ္ၾကီးကိုး''
ဟု ေျပာလိုကသ
္ ည္။
1
66
ေရွာင္ခ်ဴးAေနနွင့္ တAားၾကီးေတာ့ တAံ့တၾသ မျဖစ္မိ။ သာမန္ နာမည္တစ္ခုလိုသာ သေဘာထားမိသည္။
သိုင္းေလာကသားAားလံုးကမူ ထိုနာမည္ကို သိထားၾကသည္။
က်ံဳးထံုးသည္ နယ္နယ္ရရ မဟုတ္။ သိုင္းေလာက ထိပ္သီး နံပါတ္ ၃ ပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္ေလသည္။ သူ၏ ဖားျပဳတ္သိုင္းနွင့္
ဝကၤပါ ေျခလွမ္းသိုင္းသည္ လြန္စြာ နာမည္ၾကီးလွသည္။ ေစာေစာက
ဝကၤပါ ေျခလွမ္းသိုင္းကိုသံုး၍ ေရွာင္တိမ္းလိုက္သျဖင့္သာ ေရွာင္ခ်ဴး ဘယ္လိုမွ မဖမ္းနိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။ သူ၏
ကိုယ္ေဖာ့ပညာသည္ သိုင္းေလာကတြင္ နံပါတ္ ၁ ျဖစ္ေလသည္။
က်ံဳးထုံးသည္ သုငိ ္းပညာေတာ္ေသာ္လည္း မာနတရားမရိွ။ မတရားတာေတြ႕လ်ွင္ ဝင္ကူတတသ္ ည္။
သို႕ေသာ္ Aက်င့္တစ္ခုေတာ့ ရွိေလသည္။ ထိုAက်င့္မွာ လူတကာကို ေနာက္ေျပာင္တတ္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
တစ္ခါတစ္ရံ ႐ူးတူးေပါေပါျဖင့္ ကေလးမ်ားနွင့္ ေဆာ့ကစားကာ ညစ္လ်ွင္ ညစ္ေနတတ္သည္။ သို႕ေသာ္ ထိခိုက္ေAာင္ေ
တာ့
လုံးဝမလုပ္ေခ်။
AစAေနာက္ၾကမ္းေသာ လူပုညီေနာင္ပင္ သ႔ကူ ို AေသAလ ဲ ေၾကာကၾ္ကသည္။ တစ္ခါက
Aိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ လူပုညီေနာင္တို႔ဆီသ႔ ို တိတတ္ ဆတိ သ္ ြားကာ သူတ႔နို ွစ္ေယာက္
Aျမဲတမ္း တသသလုပ္ေနသည့္ မုတ္ဆိတ္ရွည္မ်ားကို ျဖတ္ကာ စုတ္တံလုပ္ျပီး ေရာင္းစားခဲ့သည္။ လူပုညီေနာင္က က်ံဳ
းထံုးကို
သိုင္းပညာခ်င္း မယွU္သာေသာ္လည္း မုတ္ဆတိ ္ေမႊးခ်င္းမူ ယွU္နိုင္သည္ဟု ေျပာခ့ဲသည့ ္ စကားေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
မုတ္ဆိတ္ကို ျဖတ္ျပီးသကာလ ''လူပုညီေနာင္ ငယ္ရြယ္နုပ်ိဳေAာင္ ကြ်န္ေတာ္က်ံဳးထံုးမွ
မုတ္ဆိတ္ျဖတေ္ ပးလိုက္သည၊္ မိန္းမရ၍ သားသမီးမ်ားမ်ား ေမြးနိုင္ပါေစ''ဟူ၍ လည္း Aိမ္နံရံတြင္ စာေရးထားခ့သဲ ည္။
လူပုညီေနာင္သည္ တစ္ဖက္သားကို စေနာက္စU္က ျပံဳးျပံဳးရယ္ရယ္ျဖစ္ျပီး သူတို႔ခံရေသာAခါ ေဆြ႕ေဆြ႕ခုန္သြားသည္။
ထ႔ိုေၾကာင့္ က်ံဳးထုံးကို သိုင္းပညာယွUျ္ ပိဳင္ရန္ စိမ္ေခၚသည္။ က်ံဳးထုံးက
လက္မခံဘဲ ေရွာင္ေျပးေနေလသည္။ ထိုAခါ လူပုညီေနာင္က က်ံဳးထံုးမခံသာေAာင္ သိုင္းေလာကသားမ်ားကို ''ယေန႔
မွစ၍
က်ံဳးထုံးသည္ သူတ႔ညို ီေနာင္ကို ေၾကာက္ျပီးေျပးသျဖင့္ ထိပ္သီး နံပါတ္ ၃ မဟုတ္ေတာ့ နံပါတ္ ၁၁ ျဖစ္သြားျပီ'' ဟု
သိုင္းေလာကတြင္ သတင္းျဖန္႔ခ့သဲ ည္။ က်ံဳးထုံးကလည္း စိတ္မဆိုးဘဲ ''နံပါတ္ ၁၁ မကလ႔ ို နံပါတ္ ၁၁၀ ျဖစ္ပါေစ ဂရုမ
စိုက္'' ဟ ု
ျပန္ေၾကညာခ့ဲသျဖင့္ လူပူညီေနာင္လည္း ဘာမွမတတ္နိုင္ေတာ့။
Page 69
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ထို လူပုညီေနာင္သာမဟုတ္ သိုင္းေလာကရွိ ဂုဏ္သေရရွိ သိုင္းသမားမ်ားလည္း AစAေနာက္ခံရသည္။
သိုင္းေလာကထိပ္သီး နံပါတ္ ၄ ျဖစ္သူ လူ႕ဂြစာ ဟုန္စုမိန္(လမ္းေတေလ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး) Aျဖစ္က ပိုဆိုးသည္။
က်ံဳးထုံးသည္ ဟုန္စုမိန္ Aိပ္ေပ်ာ္စU္ ဝါးစိမ္းတုတ္ကို မရရေAာင္ သူ၏ ျပိဳင္ဘက္ကင္း ကိုယ္ေဖာ့ ပညာသုးံ ၍
ခိုးယူခ့သဲ ည္။ျပီးမွ စာတစ္ေစာင္ ထားခ့သဲ ည္။
ယင္းေနာက္ Aလနြ ္လ်ိဳ႕ဝွက္ေသာ သ႔မူ ိတ္ေဆ ြ တစ္ေယာက္၏ Aေပါင္ဆိုင္ တစ္ခု၌ ေငြ ၁၀ နွင့္ ေပါင္လိုက္သည္။
စာကို ေတ႕ြ ေသာ လမ္းေတေလ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးလည္း က်ံဳးထုံးကို မရမက ေခ်ာ့တလွည့္ ေျခာက္တလွည့္ ေမးသည္။ ေ
နာက္ဆုံး
က်ံဳးထုံး၏ ေတာင္းဆိုခ်က္ေၾကာင့္ ဘယသ္ ူမွ မသိေAာင္ သူဖြက္ထားသည့ ္ နွစ္ ၁၀၀ ဝါးရြက္စိမ္း Aရက္Aိုး
၅၀ ေက်ာ္မွ ၅ လံုးထုတ္ေပးလိုက္မွသာ ေက်နပ္သြားျပီး Aေပါင္ဆိုင္ကို Aေရာက္ပို႔ေပးသည္။
လမ္းေတေလ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးကပင္ မ်က္နွာ ႐ံႈ႕မ့မဲ ့ဲနွင့္ Aရင္းAတိုးေပါင္း ေငြ ၂၀ ေပးမွ ေရြးရခ့သဲ ည္။ Aေပါင္ဆိုင္
ပိုင္ရွင္နွင့္ က်ံဳးမိန္တို႔ ၾကိဳတင္ စည္းဝါးရုိက္ထားၾကပံု ရေလသည္။ ထိုမ်ွႏွင့္ မျပီးေသး။
က်ံဳးထံုး၏ Aေမႊသန္မႈသည္ က်မ္းတစ္ေစာင္ ေပတစ္ေစာင္ ျပဳစုရေလာက္ေAာင္ မ်ားျပားကာ
လက္ဖ်ားခါေလာက္သည္။ တစ္ခါက ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းရိွရာ ခ်င္းေရွာင္ေတာင္သ႔ ို တတိ တ္ ဆိတ္တကသ္ ြားခ့သဲ ည္။
1
67
ထ႔ိုေနာက္ ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းမွ ဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ား ဆြမ္းစားခ်ိန္မွ တီးရမည့္ ေခါင္းေလာင္းၾကီးကို Aခ်ိန္မက်ဘ ဲ ထတီးလို
ကသ္ ျဖင့္
တစ္ေက်ာင္းလုံး ရုတ္ရုတ္သဲသ ဲ ျဖစ္သြားၾကသည္။ ေနာက္မွ က်ံဳးထုံး၏ လက္ခ်က္မွန္းသိသြားခ့သဲ ည္။
တစခ္ ါ ညၾကီးမိုးခ်ဳပ္ က်ံဳးနန္ေတာင္သို႔သြားျပီး က်ံဳးနန္ဂိုဏ္းသားမ်ား၏ ဝတ္စုံနွင့္ ဂိုဏ္းသူမ်ား၏
ဝတ္စုံကို ေနရာခ်င္း လဲေပးခ့သဲ ည္။ မနက္ေရာက္ေတာ့ ျပႆနာ Aေတာ္တက္ၾကေလသည္။ ေနာက္ပိုင္းေသခ်ာ စုံစမ္
းမွ
လူေပ်ာ္ၾကီး က်ံဳးထုံး၏ လကခ္ ်က္မွန္းသိသြားၾကသည္။ ခ်င္းေရွာင္၊က်ံဳးနန္နွင့ ္
လမ္းေတေလ ဂိုဏ္းကပုဂိၢဳလ္မ်ားကလည္း သူတ႔Aို ျဖစ္မ်ားကို သိုင္းေလာကနာယကၾကီး ၃
ေယာက္ထံ တငို ္ၾကားခ့သဲ ည္။ ထိုသိုင္းေလာက နာယကၾကီး ၃ ေယာက္ကလည္း
က်ံဳးထုံးကို ေသခ်ာ စစ္ေမးခ့သဲ ည္။ က်ံဳးထုးံကလည္း သလူ ုပ္ေၾကာင္း ဝန္ခံခ့သဲ ည္။ က်ံဳးထုံးသည္ AစAေနာက္ သန္
ေသာ္လည္း
မည္သူ႔ကိုမွ သိုင္းပညာAားကိုး၍ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရေAာင္ မလုပ္ဖူးေခ်။
ထ႔ိုျပင္ ေထာက္ထားစရာမ်ားလည္း ရိွလွသည္။
မဟူရာေတာင္ကုန္းတိုက္ပြဲ AၾကီးAက်ယ္ျဖစ္ပြားစU္က က်ံဳးထံုးသည္
မည္သူမွ မလုပ္ဝံ့ပ ဲ တစ္ေယာက္နွင့္တစ္ေယာက္ လဲခႊ ်ေနေသာ Aလုပ္ကို လုပ္ခ့သဲ ည။္ ထိုAလုပ္မွာ ထိပသ္ ီးသိုင္း
သမားမ်ားစြာ
ေစာင့္ၾကပ္ထားေသာ Aေရးၾကီးသည့္ Aက်U္းသားမ်ားကို ကယ္တင္ရန္ျဖစ္သည္။ သူကိုယ္တိုင္ Aစ္ကိုျဖစ္သူ
သိုင္းေလာကထိပ္သီး နံပါတ္ ၅ သမားေတာ္သိုင္းသမား က်ံဳးမိန္ႏွင့္ AတူUီးေဆာင္၍ မရရေAာင္
ကယ္ထုတ္ခသ့ဲ ည္။ က်ံဳးမိန္က ဒဏ္ရာရေနေသာ Aက်U္းသားမ်ားကို ေဆးကုသေပးသည္။ က်ံဳးထုံးကမူ
Page 70
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
တစ္ေယာက္မက်န္ ေနရပ္သို႔ ေသေသခ်ာခ်ာ လိုက္လံပ႔ေို ဆာင္ေပးခ့သဲ ည္။
ယင္းက့သဲ ို႔ စြမ္းစြမ္းတမံ ေဆာင္ရြက္သည္က တစ္ေၾကာင္း မဟူရာေတာင္ကုန္း တိုက္ပြဲရိွ ဒဏရ္ ာရသူမ်ားကို ေဆးဖိုး
ဝါးခ မယူဘ ဲ
Aပင္ပန္းခံ ကုသေပးသည့္ က်ံဳးမိန္၏ မ်က္နွာကို ေထာက္ရႈသည္ကတစ္ေၾကာင္း နာယကၾကီး ၃Uီးက လြတ္ျငိမ္း
ခြင့္ ေပးကာ ေနာက္ဤသို႔ မလုပ္ရန္သာ သတိေပးခဲ့သည္။ က်ဴးလြန္လ်ွင္လည္း
သိုင္းေလာကသားမွန္သမ်ွ က်ံဳးထံုးကို ေတြ႕ရာေနရာတြင္ ဖမ္းဆီးနိုင္ေၾကာင္း
Aမိန္႔ထုတ္ျပန္ခ့သဲ ည္။ က်ံဳးထုံးမွာ ေနမထိ မထိုင္သာ ျဖစ္သြားသည္။ သူ႔Aေနျဖင့္ မလိုက္နာပါက
Aဖမ္းAဆီးခံရေပမည္။ ကိုယ္ေဖာ့ပညာ ျပိဳင္ဘက္ကင္း ျဖစ္ေသာ္လည္း
သိုင္းေလာကသား Aားလုံးထံမွ ေရွာင္တိမ္းဖို႔ကလည္း မလြယ္ေရးခ် မလြယ္ပါေခ်။ သ႔ေို သာ္ ဗီဇက ေဖ်ာက္မရခ့။ဲ
ေစာင္းေကာက္ေဒဝီ ပိုင္ရွင္းထံ တိတ္တဆိတ္သြားကာ သူမ ေစာင္းေကာက္ကို ခိုးယူခ့သဲ ည္။ ပိုင္ရွင္းက မေက်မနပ္ျဖ
စ္သြားျပီး
လကို ္လံ တိုကခ္ ိုက္ေလသည။္ သို႔ေသာ္ က်ံဳးထုံးသာ Aနိုင္ရခ့သဲ ည္။
ေနာက္ပိုင္း မည္သ႔ျိုဖစ္သြားသည္မသိ။ ပိုင္ရွင္းက
က်ံဳးထုံးကို တန္းတန္းစ ြဲ ျဖစ္သြားသည္။ က်ံဳးထုံးကမူ စေနာက္ကာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတသ္ ည္ မွလြဲ၍ မိန္းမကိစၥ
Aရႈပ္Aရွင္း ကင္းသူျဖစ္၍ စိတ္မဝင္စားမိ။
ထိုသတင္းကသိုင္းေလာကသ႔ ို ပ်ံ႕နံွ႔သြားသည္။ သိုင္းေလာကသားမ်ားက ''ပိုင္ရွင္းသည္ က်ံဳးထုံး၏
ဇနီးျဖစ္သြားျပီ''ဟု ေျပာဆိုၾကသည္။ ဟုတ္ေပသည္။ ပိုင္ရွင္းက သိုင္းေလာကတြင္
သူမကို ယွU္ျပိဳင္ Aနိုင္ယူနိုင္သူ လူပ်ိဳလူလတြ ္ သိုင္းသမားမ်ားရိွပါက ဇနီးမယားAျဖစ္ လက္ခံမည္ဟု ေၾကညာခ့ဖဲ ူးသ
ည္။
ထိုစU္က သိုင္းေလာကထိပသ္ ီး နံပါတ္ ၇ ျဖစ္သူ က်ားသစ္နက္ ဖန္းယြင္က ယွU္ျပိဳင္ခ့ဖဲ ူးသည္။
Aကြက္ ၂၀၀ ေက်ာ္တိုက္ျပီးမွ ပိုင္ရွင္းကို ရႈံးနိမ့္သြားသည္။
သိုင္းေလာက Aလွထိပ္ေခါင္ျဖစ္ေသာ ပိုင္ရွင္းကို ပိုင္ဆိုင္ခ်င္သည့္ တျခားလူငယ္ သိုင္းသမားမ်ားကလည္း
စိမ္ေခၚ ယွU္ျပိဳင္ခ့သဲ ည္။ သို႔ေသာ္ Aကြက္ ၁၀၀ Aတြင္း ရံႈးနိမ့္ခ့သဲ ည္။
1
68
ထိုစU္က ပိုင္ရွင္းထက္ေတာ္ေသာ သိုင္းသမားမ်ားရွိသည္။ ထိုသူတို႔မွာ ဇနီးမယားရွိသည္က တစ္ေၾကာင္း
Aသက္Aရြယ္ကို ေထာက္ရႈ၍ လည္းေကာင္း ယွU္ျပိဳင္ျခင္း မျပဳခ့ၾဲကေပ။
က်ံဳးထံုးသည္ ထိုစU္က Aသက္ ၃၀ ေက်ာ္ရွိျပီျဖစ္သည္။ ယခုတိုင္လူပ်ိဳစစ္စစ္ ျဖစ္ေလသည္။ ပိုင္ရွင္းနွင့္
ယွU္ျပိဳင္ခ့စဲ U္က Aကကြ ္ ၃၀ Aတြင္း Aနို္င္ရခ့သဲ ည္။ ပိုင္ရွင္းက သူမ သိုင္းေလာကတြင္
ေၾကညာခဲ့သည့A္ တိုင္း မိမိကို ဇနီးAျဖစ္ သိမ္းပိုက္ပါဟု ဆိုခ့သဲ ည္။ သူမကိုယ္တိုငက္ လည္း
က်ံဳးထုံးကို ၾကိတ္၍သေဘာက်မိေနသည္။ က်ံဳးထုံးက ခါးခါးသီးသီးျငင္းဆိုျပီး ထြက္ေျပးခ့သဲ ည္။
သူသည္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေနတတ္ျပီး ဇနီးမယား Aခ်ဳပ္Aေနွာင္ကို သေဘာမက်ေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ျဖ
စ္သည္။
ပိုင္ရွင္းကမူ ရွက္သြားျပီး ဟြားပိေတာင္ရွိ သူမဆရာျဖစ္သူ 'ေစာင္းသခင္ ေက်ာက္လုဖုန္း' ထံ ျပန္သြားျပီး သိုင္းပညာမ်ား
Page 71
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
နွစ္
၂၀ ေလာက္ၾကိဳးစား ေလ့က်င့္ခ့သဲ ည္။
ထ႔ိုေနာက္ မိမိကယို ္မိမိ ယုံၾကညက္ ိုးစား၍ သိုင္းေလာကကို တစ္ေက်ာ့ျပန္ ဝင္ေရာက္ခ့သဲ ည္။
လူပုညီေနာင္ကလည္း ပိုင္ရွင္းကို ပိုးပန္းဖူးသည္။ ညီAစ္ကို နွစ္ေယာက္ လုေနတာနွင့္ပင္ ပိုင္ရွင္းကို ပိုင္ဆိုင္ရန္
စိမ္ေခၚ မတိုက္ျဖစ္ခ့ေဲ ပ။ က်ံဳးထုံးနွင့္ ပိုင္ရွင္း၏ Aရႈပ္Aရွင္းကိုလည္း သိခ့ရဲ ျပီး Aကယ္၍ ပိုင္ရွင္း ႏွင့္
မိမိတို႔ ညီေနာင္ ယွU္ျပိဳင္ပါက မည္သူက သာမည္ကို လည္း သိလိုေသာေၾကာင့္ 'ေရႊၾကက္ဖ'
စားေသာက္ဆိုင္တြင္ ခ်ိန္းဆိုခ့ျဲခင္းျဖစ္သည္။ ပိုင္ရွင္းကလည္း သူမ နွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ေလာက္
ၾကိဳးပမ္းေလ့က်င့္ခ့သဲ ည့္ သိုင္းပညာကို စမ္းသပ္လို၍ လက္ခံခ့သဲ ည္။
သူတို႔၏ Aရႈပ္Aရွင္းထဲသို႔ ေရွာင္ခ်ဴးက ဝင္ေရာက္ပတ္သက္မိျခင္း ျဖစ္ေလသည္။
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၁၅,၁၆)
လူေပ်ာ္ၾကီး က်ံဳးထံုးသည္ ႐ုတ္တရက္.....
''ေကာင္ေလး ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေသြးေသာက္ညီေနာင္ ဖြဲ႕ရေAာင္''
ဟု ေျပာလိုက္၏။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ နားမလည္ဟန္ျဖင့္-
''ဟိုေလ...ဘဘၾကီး လက္ေမာင္းေသြးေဖာက္ ဖလားထဲထည့ေ္ သာက္ျပီး ညီေနာင္လုပ္ဖို႔ သစၥာဆိုရတာမ်ိဳးလား''
''ေသစမ္းကြာ...ကယို ့ထ္ က္ေပါတဲ့သူန႔ ဲ ေတ႕ြ ေနရပါလား''
ဟ ု က်ံဳးထုံးက ကိုယ့န္ ဖူးကို လက္ျဖင့္ ႐ိုက္ျပီး ညည္းတြား ေျပာလိုက္သည္။ျပီးမွ-
''ေကာင္ေလး...မင္းေျပာတဲ့ဟာက မ်ားေသာAားျဖင့္ ဘုရင့္ Aမႈထမ္းေတြ
လုပ္တ့ဟဲ ာမ်ိဳးေတကြ ြ ငါတို႔က သိုင္းေလာကသားေတြဆိုေတာ့ မတူဘူး...Aရင္ဆုံး Aေမႊးတိုင္ ၃ ေခ်ာင္းနဲ႔ မိုးေျမကို
ကန္ေတာ့ျပီး တိုင္တည္တယ္ကြာ...ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္သကူ ဘယသ္ ူဘယ္ဝါန႔ ဲ ေသးြ ေသာက္ဖြဲ႕ဆိုပါတယ္
ဘာညာေပါ့ကြာ...ဘယ္လို႐ြတ္ရမွန္း မသိရင္ စိတ္မပူန႔.ဲ ..ငါေရွ႕ကရြတ္ျပတာ နားေထာင္ျပီး လိုက္ဆလို ိုက္ေပါ'့ '
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ က်ံဳးထံုး၏ ရွင္းျပမႈေၾကာင့္ နားလည္သြားသည္။သို႔ေသာ္...။
''ကြၽန္ေတာ္က ဘဘၾကီးထက္ Aသက္ၾကီးတယ္ ေနာက္ျပီးေတာ့ Aေမႊးတိုင္လည္း မရွိဘူး ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ''
ဟူ၍ ေမးခြန္းထုတ္လိုက္ရာ က်ံဳးထံုးက သေဘာက်စြာ ရယ္လိုက္ျပီး-
1
69
''Aသက္A႐ြယ္က Aေရးမၾကီးဘူး Aခ်စ္မွာ သကၠရာဇ္ မရွိဘူးလို႔ေတာင္
ကဗ်ာဆရာေတ ြ ဆိုၾကေသးတယ္မလား A့ဒဲ ါေတ ြ ေဘးခ်ိတ္ထားလိုက္ ေနာက္ျပီးေတာ့ Aေမႊးတိုင္ကိစၥလည္း မပူန႔.ဲ
..မင္း
လက္ထဲမွာ Aစားထိုးစရာရွိတယ္''
ဟု ေျဖလိုက္သည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေၾကာင္Aမ္းAမ္းျဖစ္သြားသည္။ သူ႔လက္ထဲတြင္
ဓားရွည္နွင့္ ၾကက္ကင္သာရွိသည္။ မည္သည္ကို Aစားထိုးပါမည္နည္း။
ထိုစU္.....။
Page 72
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
က်ံဳးထံုးသည္ သစ္႐ြက္ၾကီးAခ်ိဳ႕ကို ခူးယူ၍ ေျမေပၚ၌ ခင္းလိုက္သည္။ ျပီးေနာက္ ေရွာင္ခ်ဴးထံမွ ၾကက္ကင္ကို
ေတာင္းယူျပီး သစ္႐ြက္ေပၚ ပံုထားလိုက္သည္။ တဖန္ ၾကက္ကင္မွ ၾကက္ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ျဖဳတ္ယူျပီး ေရွာင္ခ်ဴးကို
တစ္ခုေပးကာ ဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္သည္။
''လာ...လာ...ညီေလးလည္း Aစ္ကိုၾကီးေဘးနားလာထိုင္''
ဟု ေရွာင္ခ်ဴးကို ေျပာလိုက္ျပန္ေသးသည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ယင္းကဲ့သို႔ တစ္ခါမ်ွ မလုပ္ဖူး၍ စိတ္ညစ္ေနသည္။ သို႔ေသာ္ က်ံဳးထံုး စကားကို
မပယ္ရွားလို၍ သူေစသည့္Aတိုင္း ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္၏။
က်ံဳးထံုးက သေဘာက်စြာ ျပံဳးလိုက္ျပီး ၾကက္ကင္ကို
လက္နွစ္ဖက္ျဖင့္ကိုင္ကာ မ်က္လုးံ မိွတ္ထားလိုကသ
္ ည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္လည္း တသေဝမတိမ္း လိုက္လုပ္သည္။
က်ံဳးထံုးက-
''Aဟမ္း...ကြၽန္ေတာ္ က်ံဳးထံုးသည္''
ေရွာင္ခ်ဴးကလည္း-
''Aဟမ္း...ကြၽန္ေတာ္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္''
''ယေန႔မွစ၍''
''ယေန႔မွစ၍''
''မိုးန႔ေဲ ျမကို တိုင္တည္ကာ''
''မိုးန႔ေဲ ျမကို တိုင္တည္ကာ''
''ေသြးေသာက္ညီေနာင္Aျဖစ္ ဖြဲ႕ဆိုပါသည္''
''ေသြးေသာက္ညီေနာင္Aျဖစ္ ဖြဲ႕ဆိုပါသည္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ တိုင္ပင္ကို တစ္လံုးမလြဲေAာင္ ဂ႐ုတစိုက္လိုက္ဆိုသည္။
''ေသြးရင္းသားရင္းမ်ား မဟုတ္ၾကေသာ္လည္း''
''ေသြးရင္းသားရင္းမ်ား မဟုတ္ၾကေသာ္လည္း''
''ညီAစ္ကိုရင္းပမာ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ေနပါမည္''
1
70
''ညီAစ္ကိုရင္းပမာ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ေနပါမည္''
''ေသAတူ ရွင္မကြာ သစၥာမေဖာက္ဘဲ ေသြးစည္းပါမည္''
''ေသAတူ ရွငမ
္ ကြာ သစၥာမေဖာက္ဘဲ ေသြးစည္းပါမည္''
ထသို ႔ ို ႏွစ္Uီးသားဆိုျပီးေနာက ္ ၃ ၾကိမ္ ရိွခိုးကန္ေတာ့လကို ္ၾကသည္။
ထိုက့သဲ ႔ ို
ဂႏၲဝင္တြင္ေလာက္သည့ ္ ၾကက္ေပါင္ႏွင့္ ေသးြ ေသာက္ဖ႕ဲြ ဆိုပုံကို သငို ္းေလာကသား တစ္စုံတစ္ေယာက္
သာ ျမင္သြားပါက မည္ကသ့ဲ ႔ဆို ိုမည္မသိ။ ေသခ်ာသည္ကေတာ့ ဟားတကို ္ရယ္ေမာၾကမည္ျဖစ္သည္။
ကန္ေတာ့ျပီးေသာAခါ က်ံဳးထုံးသည္ ၾကက္ေပါင္ကို Aားရပါးရ စားေလ၏။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္-
''ဘဘၾကီးက်ံဳး...A့ဒဲ ါက မိုးနတ္မင္းကို ပူေဇာ္ထားတာ စားလ႔ျိုဖစ္ပါ့မလား''
Page 73
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဟု ေမးလိုက္၏။
ထိုAခါ က်ံဳးထုံးသည္ တဟဲဟဲရယ္ေမာျပီး-
''ညီေလးေရွာင္ခ်ဴး...Aခုကစျပီး ငါ့ကို ဘဘက်ံဳးလို႔ မေခၚရေတာ့ဘူးေလကြာ...ေနာက္ျပီးေတာ့ မင္းသိထားရမွာက
မိုးနတ္မင္းက သကသ္ ကလ္ တြ ္သမားက.ြ ..Aဲေလ...ေျပာလ႔ေို တာ့မရဘူး Aသားခိုးစားရင္ စားမွာေပါ့...ဒါေပမယ့ ္
သတူ ႔ကို နတေ္ တဆြ ိုေတာ့ လူေတြပသ တင္ေျမွာက္ရင္ Aနံ႔ပ ဲ ႐ွဴတာကြ A့ဒဲ ီေတာ့ ငါတို႔က
သတူ ႔Aို ၾကိဳက္ Aနံ႔ေပးျပီးျပီဆိုေတာ့ က်န္တ့Aဲ သား စားေပး႐ုံပဲေလကြာ...ဟ.ဲ ..ဟ.ဲ ..ဟ'ဲ '
''ဗ်ာ...ဟုတက္ ့.ဲ ..Aစ္ကိုၾကီးက်ံဳး''
ေရွာင္ခ်ဴး ဆက္မေျပာရဲေတာ့။ ေျပာလ်ွင္သူသာ ႐ံႈးေပလိမ့္မည္။ ထ႔ေို ၾကာင့္ ႏႈတ္ပိတ္ေနလိုက္သည္။ ကိုယ္တိုငလ္ ည္း
ဗိုက္က ဆာေနေသာေၾကာင့္ က်ံဳးထံုးနည္းတူ စားလိုက္ေလသည္။
က်ံဳးထုံးသည္ ပလုပ္ပေလာင္း စားေနေသာ ေရွာင္ခ်ဴးကိုၾကည့က္ ာ ရယ္ေမာလိုက္သည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္လည္း က်ံဳးထုံးနွင့္ေနမွ Aသစ္Aဆန္းေတ ြ ၾကံဳေတြ႕ရေနသျဖင့္ သေဘာက်စြာ ျပံဳးလိုက္မသိ ည္။
စားေသာက္ျပီးေသာAခါ က်ံဳးထံုးသည္ သူ႔ခါးၾကားမွ ခ်ိတ္ထားသည့္
ဘူးသီးေျခာက္ခံမြ ွ Aရက္ကို ေမာ့ေသာက္၏။ ျပီးမွ ေရွာင္ခ်ဴးဆီကို လွမ္းေပးလိုက္သည္။
''ေရဆာေျပေAာင္ ေသာက္လိုက္ငါ့ညီ''
ေရွာင္ခ်ဴးက Aနံ႔ခံၾကည့္လိုကသ္ ည္။ စူးရွေသာ Aရက္နံ႔တ႔ကို နွာေခါင္းထ ဲ တိုးဝင္လာေသာေၾကာင့္ မ်က္နွာ႐ံႈ႕မ့သဲ ြား
သည္။
တစ္ငံုသာ ေသာက္လိုက္ျပီး ခ်က္ခ်င္းပင္ ေထြးထုတ္လိုက္သည္။
''ေဟ့ညီေလး...နွေျမာစရာၾကီးကြာ...ေပးUီး...ငါ့ရဲ႕ဘူးသီးေျခာက္''
က်ံဳးထံုးက ဆိုလိုက္ျပီး ဘူးသီးေျခာက္ကိုယူကာ ေမာ့ေသာက္လိုက္သည္။ ျပီးမွ-
''ဒီAရက္က နယ္နယ္ရရ မဟုတဘ္ းူကြ...ႏွစ္တစ္ရာ ဝါး႐ကြ ္စိမ္းAရက္ပ.ဲ ..Aေတာ္ရွားပါးတယ္...လ႔ူဂစြ ာ ဟုန္စုမိ
န္ဆီကေန
ငါညစ္ယူလာတာကြ''
''Aစ္ကိုၾကီးက်ံဳးက ဘယ္လိုမ်ား ညစ္ယူလာလို႔လဲ''
1
71
ဟု ေရွာင္ခ်ဴးက စိတ္ဝင္တစား ေမးလိုက္ေတာ့.....
''ဒလီ ိုက ြ ညီေလး...သူAားထားရတ့ ဲ ဝါးစိမ္းတုတ္ကို ငါက မရရေAာင္ သူAိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္း ခိုးယူတယ္...ျပီးေတာ့
မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ဆီမွာ ေပါင္ပစ္လိုက္တယ္...ေတေလၾကီး ပ်ာယာခတ္ေAာင္ ရွာေတာ့တာပဲ...ဘယ္ရမလဲကြ...
Aေပါင္ဆိုင္က ေတာ္႐ုံလူ မသိၾကဘူး...ငါ့ကို ေခ်ာ့တစ္လွည့ ္ ေျခာက္တစ္လွည့ေ္ မးတယ္...ေနာက္ဆုးံ ငါက နွစ္ ၁၀၀
ဝါး႐ြက္စိမ္းAရက္ ၅ Aိုးေပးမွ Aေပါင္ဆိုင္ကို လိုက္ပို႔ေပးမယ္ေျပာတယ္''
ထိုAခါ ေရွာင္ခ်ဴးသည္-
''ဒါကေတာ့ Aစ္ကိုၾကီးက တမင္ညစ္တာပဲ ၅ Aိုးၾကီးေတာင္မွ''
က်ံဳးထံုးသည္ ေခါင္းခါယမ္းျပီး-
''မဟုတ္ဘူးက ြ ငါ့ညီ သူ႔ဆီမွာ Aိုး ၅၀ ေက်ာ္ေတာင္ရိွတယ္...A့ဒဲ ီေတေလၾကီးက ကပ္ေစးAိုးၾကီး... Aရက္Aိုးေတြ
Page 74
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
သက္ေစ့ကိုစုျပီး လ်ိဳ႕ဝွက္သိမ္းထားတာ...ငါကသိသြားျပီး
၁၀ Aိုးေလာက္ေရာင္းပါဆိုေတာ့ မေရာင္းဘူးကြ...လကေ္ ဆာင္လိုခ်င္ရင္ ၁ Aုိးေတာ့ေပးမယ္လို႔ေျပာတယ္...ဘယရ္ မ
လ ဲ ငါက
ဝါးစိမ္းတုတ္ကို ခိုးယူျပီး Aၾကပ္ကိုင္မွ ၅ Aိုးထုတ္ေပးတယ္...Aံမာ...ဒါေတာင္
Aင္တင္တင္န႔ဲက.ြ ..ဝါးစိမ္းတုတ္မရိွရင္ သိကၡာက်ျပီး ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ရာထူး ျပဳတ္မွာစိုးလို႔ ေပးလိုက္တာက.ြ ..ဟား...ဟား...
ဟား''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ နားေထာင္ရင္း လူ႔ဂြစာ ဟုန္စုမိန္ဆိုသည့ ္ ေတေလဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးကို ကိုယ္ခ်င္းစာမိသြားသည္။
က်ံဳးထံုးAၾကိဳက္လိုက္ျပီး သတိထားေပါင္းရမည္ဟုလည္း ေတြးလိုက္မိ၏။
သ႔ိုနွင့္.........။
ထိုေတာAုပ္Aတငြ ္း Aခ်ိန္တစ္လခန္႔ ကုန္လြန္ခ့သဲ ည္။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ က်ံဳးထုံးသည္ ေရွာင္ခ်ဴးကို ဝကၤပါေျ
ခလွမ္း ၁၂
ကြက္နွင့္ Aတြင္းAားပညာAခ်ိဳ႕ကို ဖိဖိစီးစီးသင္ေပးေသာေၾကာင့္ပင္။
တစ္လျပည့္ျပီး ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္တြင္.....
''ညီေလး...ငါတ႔ ို ေနာက္တစ္ေခါက္ က်ဳးလိမ္ျမိဳ႕ကို သြားၾကရေAာင္''
ဟ ု က်ံဳးထုံးက ႐ုတ္တရက္ ေျပာလိုက္သည္။ ေရွာင္ခ်ဴး မ်က္လုးံ ျပဴးက်ယ္သြား၏။
''ဟို...စားေသာက္ဆိုင္မွာ...ျပ..ျပႆနာ''
''A့ဒဲ ါက Aေရးမၾကီးဘူးကြ...သတူ ႔ေို တလြ ည္း Aခုေလာကဆ္ ို ထကြ ္သာြ းေလာက္ျပီ...ငါက တိမ္လႊာရဲတိုက္ကို
သြားမလ႔ကို 'ြ '
''တိမ္လႊာရဲတိုက္ဆတို ာ ဘယ္လိုAဖြဲ႕လ.ဲ ..သတူ ႔ကို လည္း သိုင္းသမားေတြပဲလား''
''သိုင္းေလာကမွာ တိမ္လႊာ၊ေဝဟင္န႔ ဲ စႏၵာဆိုတ့ ဲ ရတဲ ကို ္ၾကီး ၃ ခုရိွတယ.္ ..သိုင္းေလာက ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းေ
ပးတ့ ဲ
နာယကၾကီး ၃ ေယာက္က Uီးေဆာင္တယ္...မဟူရာေတာင္ကုန္း တိုက္ပြဲမွာ နာယကၾကီး ၃ ေယာက္ေသသြားေတာ့
သတူ ႔သို ားသမီးေတြပ ဲ ဆက္ျပီး Uီးေဆာင္ထားတယ္...တိမ္လႊာရဲတိုက္က က်ဴးလိမ္ျမိဳ႕မွာ...ေဝဟင္ရဲတိုက္က
ေဝဟင္ေတာင္ကုန္းမွာ...Aဲ...စႏၵာရဲတိုက္ကေတာ့ လိန္ဖံုးျမိဳ႕မွာ...Aခု တိမ္လႊာရဲတိုက္ကို သြားမွာက ရဲတိုက္ပိုငရ
္ ွင္
စင္းလုံးက်ဴရဲ႕သမီး ၉ နွစ္ျပည့္ ေမြးေန႔မဂၤလာပြ ဲ ရိွလို႔ပ.ဲ ..ဝါးတီးသြားမလ႔.ို ..ဘယ္လိုလ.ဲ ..မင္းလိုက္မွာမလား''
''ဟတု ္က့.ဲ ..Aစ္ကိုၾကီး''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မျငင္းဆန္ေတာ့ဘဲ ေခါင္းညိတ္လိုက္သည္။ သူ႔Aေနနွင့္ မီးစင္ၾကည့္ က႐ံုကလြဲ၍ တျခားမရွိေတာ့ျပီ။
1
72
×××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××
ေရွာင္ခ်ဴးတို႔သည္ က်ဴးလိမ္ျမိဳ႕သ႔ ို ျပန္လည္ဝင္ေရာက္ခ့သဲ ည္။
ျမိဳ႕Aတြင္းထဲ တဖန္ ေရာက္ေသာAခါ.....
''ေဗဒင္ေတ ြ မွန္တယ္ေနာ္...ေဗဒင္ေတ ြ ေဟာေျပာခက ျပား ၅၀ ထဲေနာ္ ေဗဒင္ေတြ...ေဗဒင္ေတ.ြ ..သင္တ႔ရို ဲ႕
ကံၾကမၼာေတြကို သိဖ႔Aို တကြ ္ ျပား ၅၀ ေလးကို လက္မတနြ ္႔ၾကန႔ေဲ နာ္''
Page 75
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ေဗဒင္ဆရာ တစ္ေယာက္သည္ Aေျပာေကာင္းေကာင္းနွင့္ ေAာ္ေျပာေနသည္။
''Aစ္ကိုၾကီး...ကြၽန္ေတာ္တို႔ သြားေမးၾကည့္ရေAာင္''
က်ံဳးထံုးသည္ မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕ကာ-
''ေဗဒင္ဆရာေတြက Aာပလာေတြမ်ားတယ္က.ြ ..ငါ့ညီAလိမ္မခံန႔.ဲ ..တကယ္ေတာ့ သတူ ႔ကို လူပါးေတ.ြ ..လူေတရြ ႕ဲ
စိတ္ကို
Aကခဲ တ္ၾကည့္ျပီးမွ ေဟာတာက.ြ ..ငါေတာင္ ေဟာတတ္တယ္''
ဟု ဆိုလိုက္သည္။ ေရွာင္ခ်ဴး ေခါင္းကုတ္လိုက္မိသည္။
''A့ဒဲ ါဆို Aစ္ကိုၾကီးက ဘယ္လိုေဟာမွာလဲဗ်''
ဟု ေမးလိုက္၏။
က်ံဳးထံုးက ေျခဟန္လက္ဟန္ျဖင့္-
''ဒီလကို ြ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္က လာေမးျပီဆို A့ေဲ ကာင္ မယားတ႐ူးျဖစ္ဖို႔မ်ားတယ္...ဘယ္Aခ်ိန္
မိန္းမရမလ ဲ ဆတို ာကိုပ ဲ ေမးလိမ့္မယ္...ေနာက္ျပီးေတာ့ ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္တ ့ဲ မိန္းမတစ္ေယာက္က လာေမးျပီဆို ေ
သခ်ာျပီ
A့ဒဲ ါ လင္တ႐ူး တကယလ္ ႔ ို ေယာက္်ားေရာေရာ မိန္းမေရာ Aတူလာေမးတယဆ္ ိုရင္ ေသခ်ာဆုံးက Uစၥာ႐ူးပ ဲ
စီးပြားေရး ဘယ္လို ဘယ္Aခ်ိန္မွာ ေကာင္းလာမွာလဲ ဆိုတာခ်ည္းပ ဲ ေမးလိမ့္မယ္...Aလိုကသ္ င့္ သတူ ႔ေို က်နပ္ေAာ
င္
ဘာညာသာဓက ေခ်ာ့တလွည့္ ေျခာက္တလွညသ့္ ာ ေဟာလိုက္ Aဆင္ေျပျပီ''
''ဟာ...ဗ်ာ''
ေရွာင္ခ်ဴး Aေကာင္းမွတ္၍ နားေထာင္ရာမွ စိတ္ေလသြားသည္။
''ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ...ျပား ၅၀ ေလာက္ဆိုေတာ့ မမ်ားပါဘူး...လာပါ ေမးၾကည့ရ္ ေAာင္''
ဟု ဇြတ္Aတင္းေျပာမွ က်ံဳးထံုးမျငင္းနိုင္ေတာ့။
ထ႔ိုေနာက္ နွစ္Uီးစလုံး ေဗဒင္ဆရာထံသြားလိုက္၏။ က်ံဳးထုးံသည္ ေဗဒင္ဆရာကို ေသခ်ာစြာ ေထာင့္ေစ့ေAာင္
Aကဲခတ္ေနသည္။ ေဗဒင္ဆရာၾကီးသည္ Aသက္ ၇၀ ေက်ာ္A႐ြယ္ AဘိုးAိုတစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး ခါးကိုင္းကာ
မ်က္စိမႈန္ေနသည္။ သူ႔လက္ထဲတြင္ ''ဆရာ႐ႊီ Aားလံုးမွန္ ေဗဒင္ဆရာၾကီး'' ဟု ေရးသားထားသည့္ ဆိုင္းဘုတ္ကို
ကိုင္ထားျပီး လြယ္Aိတ္ေဟာင္းေလးကို လြယ္ထားေလသည္။
''ဘယ္သူေမးမွာလဲ...နွစ္ေယာက္စလံုးလား''
''ကြၽန္ေတာ္...''
''Aဘိုးၾကီး...က်ဳပ္ေမးမယ္...မွန္ေAာင္ေျဖ''
1
73
ဟု က်ံဳးထံုးက ၾကားျဖတ္ေျပာလိုက္ျပီး ျပားတစ္ရာနွင့္ညီေသာ ေငြကို ေပးလိုက္သည္။
''ကဲ...ေမးပါ''
က်ံဳးထံုးသည္ျပံဳးရယ္ကာ-
''က်ဳပ္ဘယ္Aခ်ိန္ Aိမ္ေထာင္က်မလဲ...ေျပာ''
Page 76
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဟု ဆိုလိုက္သည္။ ထိုAခါ ေဗဒင္ဆရာAဖိုးၾကီးသည္ က်ံဳးထံုးကို ေသခ်ာစြာ
စူးစူးစိုက္စိုက္ ၾကည့လ္ ကို ္သည္။ သူ႔မ်က္လုံးသည္ ေစာေစာက မႈန္ေနသေယာင္ ရိွေသာ္လည္း ယခုမူ Aသက္A႐ြ
ယ္နွင့္
မလိုက္ေAာင္ စူးရွကာ Aားမာန္ပါလွသည္။ က်ံဳးထံုးသည္
သိုင္းေလာက၌ မည္သူ႔ကိုမဆ ုိ Aေၾကာက္Aလန္႔မရိွ ေနာက္ေျပာင္ခ့ဲေသာ္လည္း တစ္ခါမ်ွ ေၾကာက္စိတ္ မဝင္ဖူးခ့ဲ။
သ႔ိုေသာ္ Aဖိုးၾကီး၏ Aၾကည့္ကိုမူ ေက်ာခ်မ္းသလိုျဖစ္သြားသည္။ ဟန္ကိုယ့ဖ္ ို႔ဆိုသလို ခပ္တည္တည္ျဖင့္ မ်က္နွာလႊဲ
ကာ
လက္ပိုက္ရပ္ေနလိုက္၏။
''က်ံဳးထုံးဆိုတ့သဲ င္က Aသက္ၾကီးမွ Aိုဇာတာေကာင္းလိမ့္မယ္...ကတံ ရားAရျဖစ္လို႔ ေရွာင္လႊဲဖို႔ မၾကိဳးစားန႔.ဲ ..
သင္မိန္းမ က်ိန္းေသရလိမ့္မယ္...ဒါ့Aျပင္
သင့္လို ေပါေတာေတာနဲ႔ ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္ ေမြးလိမ့္မယ္...သင့္ဇနီးက သိုင္းေလာကသားတစ္ေယာက္..
.ေစာင္းေကာက္ကို Aျမဲေဆာင္ထားတယ္...နာမည္ေတာ့ ေျပာစရာမလိုဘူး...သင္သိျပီးသားပါ''
''ဟာ''
''ဟိုက္''
ေရွာင္ခ်ဴးႏွင့္ က်ံဳးထုံးတို႔ မ်က္လုးံ ျပဴးကာ Aံ့Aားသင့္သြားသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးက ျပံဳးစပ္စပ္နွင့္
က်ံဳးထုံးကို ၾကည့္လကို ္သည္။ က်ံဳးထုးံ မွာမူ ၾကက္ၾကီး လည္လိမ္ထားသလို မိႈင္တိုင္တိုင္ျဖစ္သြားသည္။
သိုင္းေလာကတြင္ ေစာင္းေကာက္ကိုင္သူ Aမ်ိဳးသမီးဟူ၍ ေစာင္းေကာက္ေဒဝီ ပိုင္ရွင္းသာလ်ွင္ ရွိသည္မဟုတ္ေလာ။
က်ံဳးထံုးဆက္ျပီးေတာ့ Aတြန္႔မတက္ရဲေတာ့။ တစ္ခါထဲ ျငိမ္က်သြားသည္။
××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××
''ကြၽန္ေတာ္လည္း ေမးပါရေစ...Aဘိုး''
ဟူ၍ ေရွာင္ခ်ဴးက ေျပာလိုက္သည္။ ေဗဒင္ဆရာ Aဘိုးၾကီးသည္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္လိုက္၏။
''ကြၽန္ေတာ့ရဲ႕ ကံၾကမၼာAေၾကာင္း ေဟာေျပာေပးပါ''
ထိုAခါ ေဗဒင္ဆရာ Aဘိုးၾကီးသည္ ေရွာင္ခ်ဴးကို ဂ႐ုဏာသက္ဟန္ၾကည့္ျပီး-
''ေကာင္ေလး...မင္းက ယင္န႔ယဲ န္ ေရာေနသလိုပ.ဲ ..Aေကာင္းAဆိုးေတြက
ဒြန္တေဲြ နတယ.္ ..မင္းကAရင္ဆုံး ေဆမြ ်ိဳးသားခ်င္းေတ ြ ဆုံး႐ံႈးခဲ့ရတယ္...ေနာက္တစ္ခါ လူေကာင္းတစ္ေယာက္ဆကီ
တန္ဖိုး
ၾကီးတဲ့ လက္ေဆာင္ကိုလည္း ရျပန္ေသးတယ္...Aခက္AခဲAမ်ိဳးမ်ိဳးကို ေက်ာ္ျဖတ္ရလိမ့္မယ္...မင္းန႔ဲပါလာတ့ ဲ
Aဘိုးၾကီးကိုေတာ့ သတိထားေပါင္းေပါ့ကြာ...သူန႔သဲ ာ သငို ္းေလာကထဲသြားရင္ ျပႆနာတက္ဖို႔မ်ားမယ္...သူျပႆ
နာ ရွာပုံန႔ဲဆို
ေတာ္ၾကာေန မင္းပါ Aဆစ္ပါသြားလိမ့္မယ္''
ဟ ု ေျဖလိုက္ရာ က်ံဳးထုံးသည္ မ်က္နွာ႐ံႈ႕မ့ဲသြား၏။ ဘာမွေတာ့ ဝင္မေျပာေခ်။ ေရွာင္ခ်ဴးကမူ ျပံဳးလိုက္ျပီး-
''ဒါပဲလား...Aဘိုး...ေက်းဇူးပါ''
1
74
Page 77
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဟု ဆိုလိုက္သည္။ ေဗဒင္ဆရာ AဘိုးAိုသည္ လက္ကာျပရင္း.....
''ေနUီး...က်န္ေသးတယ္...မင္းရဲ႕ဘဝက ဖီးနစ္ငွက္လို ျပာထဲကေန ပ်ံသန္းနိုင္တ့ ဲ ဘဝAေျခAေနမ်ိဳး ေရာက္လိမ့္မယ္.
..ဖူး
စာေရးမွာလည္း ကံထူးျပီး ကံေကာင္းျခင္းကေတာ့ လူတစ္ေသာင္း
တစသ္ ိန္းေတာင္ မပိုင္ဆိုင္နိုင္တ့ ဲ Aခြင့္Aေရးမ်ိဳးပ.ဲ ..နိဂုံးသတ္ ေကာင္းမွာပါ ''
''ေက်းဇူးပါ...Aဘိုး''
ေရွာင္ခ်ဴးက ေငြတံုးတစ္တံုး ထုတ္ေပးလိုက္သည္။ AဘိုးAိုက လက္မခံပဲ လူAုပ္ၾကားထဲတိုးဝင္သြားသည္။ ေရွာင္ခ်ဴး
သည္
လိုက္ရွာေသာ္လည္း AစAန မေတြ႕ေAာင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။
ေနာက္ေတာ့ လက္ေလ်ွာ့လကို ္ကာ က်ံဳးထုံးနွင့္Aတူ တိမ္လာႊ ရဲတိုက္သ႔ေို ရာက္ေAာင္ ဆက္သြားၾကသည္။
နွစ္Uီးသာ လမ္းေလ်ွာက္ကာ ေစာေစာ ေဗဒင္ဆရာAဘိုးၾကီးAေၾကာင္း စားျမံဳ႕ျပန္ေနမိ၏။
''ေရာက္ျပီကြ...ညီေလး''
က်ံဳးထုံးက ႐ုတ္တရက္ေျပာျပီး ေျခလွမ္းရပ္တံ့လကို ္သည္။ သူတ႔ႏို ွစ္Uီးသည္ က်ဴးလမိ ္ျမိဳ႕Aလယ္ရိွ ၾကးီက်ယ္ခမ္းနား
ေသာ
Aျဖဴေရာင္ ရဲတိုက္ၾကီးတစ္ခုေရွ႕၌ ရပ္လိုက္မိ၏။ ယင္းရဲတိုက္သည္ သိုင္းေလာက လက္ရိန
ွ ာယက ၃
Uီးထဲမွ တစ္Uီးျဖစ္ေသာ စင္းလုံးက်ဴ၏ တိမ္လႊာရဲတိုက ္ ျဖစ္ေလသည္။ သူသည ္ သမီးျဖစ္သူ စင္းရွန္းရွန္း၏ ၉
နွစ္ျပည့္ ေမြးေန႔မဂၤလာ ရွိေသာေၾကာင့္ ရဲတိုက္Aတြင္းAျပင္ ဖဲၾကိဳးမ်ားျဖင့္ လွပစြာ ျပင္ဆင္ထားသည္။
ရတဲ ိုက္Aဝင္ဝတြင္လည္း Eည့သ္ ည္မ်ားနွင့္ က်ိတ္က်ိတ္တိုး စည္ကားလွသည္။
''ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဘာလက္ေဆာင္မွ
မပါဘ ဲ ဝင္သြားလ႔ေို ကာင္းပါ့မလား ေနာက္ျပီးေတာ့ Aဝတ္Aစားကလညး္ စုတ္ေနျပီ...တစ္ခုခုဝယ္ျပီး...''
''ညီေလး...မင္းကေတာ့ လည္မလိုလိုန႔ ဲ တယ္Aတာပ ဲ လက္ေဆာင္မပါရင္
မဝင္ရဘူး...႐ိုက္ထတု ္မယ္လ႔ ို ေရးထားလို႔လား...Aဝတ္Aစားကလည္း ဘာAေရးၾကီးလဲက.ြ ..Aဓိက,က စားဖို႔ေသာ
က္ဖို႔ပကဲ ြ''
''ဒါ...ဒါကေတာ့ လူမႈေရး''
''လူမႈေရးေတ ြ လုပ္မေနနဲ႔...က်ဳပ္Aဖိုးၾကီး ခ်င္းေရွာင္န႔ ဲ က်ံဳးနန္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ေတရြ ႕ဲ ေမြးေန႔မွာေတာင္
လက္ဗလာန႔ဲသြားျပီး လက္နီွးစုတ္သာသာ Aဝတ္န႔ ဲ ဝင္စားခ့တဲ ့ေဲ ကာင္ပါက'ြ '
က်ံဳးထုံးစကားေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴး မ်က္နွာပူသြားသည္။ျဖတ္သြားျဖတ္လာ Eည့္သည္ Aခ်ိဳ႕က သတူ ႔ႏို ွစ္ေယာက္ကို ၾက
ည့္၍
ေလွာင္ျပံဳးျပံဳးသြားၾကသည္။
က်ံဳးထံုးသည္ ေရွာင္ခ်ဴးေခါင္းကို တစ္ခ်က္ပုတ္ျပီး-
''စိတ္မပ်က္န႔ ဲ ငါ့ည.ီ ..Aစ္ကို႔မာွ ကံေကာင္းတ့ ဲ ပစၥည္းေလးပါတယ္...A့ဒဲ ါန႔ဆဲ ို သိုင္းေလာက,က
Aထက္လမ္းဂိုဏ္းေနရာေတြကို ဝင္ထြက္သြားလာလို႔ရတယ္''
ဟု ဆိုျပီး သူ၏ Aက်ႋီ ရင္ဘတ္ထဲမွ ပစၥည္းတစ္ခု ထုတ္ယူလိုက္သည္။
ထိုAရာသည္ လက္တစ္ဝါးA႐ြယ္ရွိ ေၾကးျပားေလးတစ္ျပားျဖစ္သည္။ ယင္းေၾကးျပားေလး၏ တစ္ဖက္တြင္ 'နာယက ၃
Page 78
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
Uီး
တိမ္လႊာ၊ေဝဟင္၊စႏၵာ'ဟူသည့္ စာလုံးေရးထားျပီး တစ္ဖက္တြင္မူ ဇာမဏီနွင့္ နဂါးပုံတ႔ရို ိွေလသည။္
''A့ဒဲ ါ ဘာၾကီးလ.ဲ ..Aစ္ကိုၾကီးက်ံဳး''
ဟု ေရွာင္ခ်ဴးကေမးလိုက္ေတာ့.....
1
75
က်ံဳးထံုးသည္ ျပံဳးရယ္လိုက္သည္။
''လြန္ခ့တဲ ့ ဲ နွစ္ ၂၀ ေက်ာ္က 'မဟူရာေတာင္ကုန္း တိုက္ပြ'ဲ Aျပီးမွာ ဂိုဏ္းAသီးသီးက ငါန႔ဲငါ့Aစ္ကိုၾကီးAတြက္ ဒီေၾ
ကးျပားေလး
တစ္ ခုစီ ေပးခ့ဲတယ္...ေပါ့ေသးေသးမထင္န႔.ဲ ..ဒတီ ံဆိပ္ျပား ပါလာရင္ ကေလးေပါက္စေလးကိုေတာင္ ႐ိုေသရတယ္...
မင္းမယုံရင္
ငါလက္ေတြ႕စမ္းသပ္ျပမယ္''
ဟ ု ဆိုလကို ္ျပီး ေရွာင္ခ်ဴးကို ရဲတိုက္ဝင္ေပါက္ထိ လက္ဆေြဲ ခၚသြားသည္။
''ဆရာၾကီးတို႔က လမ္းေတေလဂိုဏ္းက ဘယ္ပုဂၢိဳလ္မ်ားပါလိမ့္''
Aေစာင့္နွစ္ေယာက္Aနက္ တစ္ေယာက္က သတူ ႔ဝို တ္စားပုံကို ၾကည့၍္ ေမးလိုက္၏။
က်ံဳးထုံးသည္ ကိုယ့က္ ိုယက္ ို လက္ညိွဳးထိုးျပီး-
''မင္းဘိုးဘိုးကို ေသခ်ာၾကည့္ပါUီး...က်ဳပ္က က်ံဳးထံုး လမ္းေတေလဂိုဏ္းက မဟုတ္ဘူး...လူေပ်ာ္ၾကီးလို႔လည္း ေခၚၾက
တယ္''
''ဟင္''
ထ ို Aေစာင့္သိုင္းသမား မ်က္လုံးျပဴးသြားသည္။
က်ံဳးထံုးသည္ ေစာေစာက ေၾကးျပာေလးကို ျမင္သာေAာင္ ထုတ္ျပလိုက္သည္။
''မ...မလိုေတာ့ပါဘူး...ဆရာၾကးီ ...ကယို ္တိုင္ ႂကေြ ရာက္ခ်ီးျမွင့္တ့Aဲ တကြ ္ ဂုဏ္ယူမိပါတယ္...Aထကဲ ို ၾကြပါခင္ဗ်ာ
''
Aေစာင့္သိုင္းသမားသည္ က်ံဳးထံုး၏ Aေမႊသန္သည့္ ဂုဏ္သတင္းနွင့္ သိုင္းပညာAေၾကာင္းကို Aေတာ္မ်ားမ်ား
ၾကားထားဖူးပံုေပၚသည္။ ခ်က္ခ်င္းပင္ ပ်ာပ်ာသလဲ ျဖစ္သြားသည္။
သူကိုယတ္ ိုင္ ရဲတိုက္ဝင္းထဲထိ လကို ္ပို႔ေပးသည္။ က်ဳံ းထုံးသည္ ေခါင္းေမာ့ရင္ေကာ့၍ ေရွာင္ခ်ဴးဘက္လညွ ့က္ ာ ဘ
ယ္လလို ဲ
ဟူသည့္ Aၾကည့္ျဖင့္ ၾကည့္လိုက္သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးလည္း ဘာမွမေျပာဘဲ ပုခံုးတြန္႔ျပလိုက္၏။ က်ံဳးထံုးကိုလည္း
Aထင္ၾကီးသြားမိသည္။
ထ႔ိုေနာက္ နွစ္Uီးသား ရင္ေဘာင္တန္း၍ ရဲတိုက္ၾကီးထ ဲ ခပ္တညတ္ ည္ျဖင့္ ဝင္သြားသည္။
ရဲတိုက္Aတြင္း၌လည္း ေရာင္စံုဖဲၾကိဳးမ်ားျဖင့္ လွပစြာ
တန္ဆာဆင္ထားျပီး ေက်ာက္စားပြဲၾကိီးမ်ား စီရရီ ထားရွိထား၏။ Eည့္သည္မ်ားထိုင္ရန္ ေက်ာက္ထိုင္ခံုမ်ားလည္း စီစ
U္ထားသည္။
ရဲတိုက္Aျပင္ ျခံဝန္းက်ယ္ၾကီးတြင္မူ သာမန္ျပည္သူမ်ားAတြက္
Page 79
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
သီးသန္႔ျဖစ္သည္။ ရဲတိုက္Aတြင္းသည္ သိုင္းသမားEည့္သည္မ်ား Aတြက္သာျဖစ္သည္။ ရဲတိုက္ပိုင္ရွင္ စင္းလံုးက်ဴသ
ည္
လိုAပ္သည္မ်ားကို စီစU္ညႊန္ၾကားေနျပီး သူ႔ေဘးတြင္ လွပစြာ ဝတ္ဆင္ထားေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ရပ္ေန၏။
စင္းလံုးက်ဴ၏ သမီး စင္းရွန္းရွန္းျဖစ္သည္။
''ဒါန႔.ဲ ..Aစ္ကိုၾကီးက်ံဳး...ေမြးေန႔ပြဲကို ဒီေလာက္ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယလ္ ပု ္တာ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္န႔လဲ 'ဲ '
''ေၾသာ္...A့ဒဲ ါကလည္း ႂကြားတာတစ္မ်ိဳးေပါ့ကြာ''
ေရွာင္ခ်ဴးAေမးကို က်ံဳးထံုးသည္ ၾကက္ေပါင္တစ္ခု ကိုက္စားရင္း ပလုပ္ပေလာင္းနွင့္ ေျဖလိုက္သည္။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သည္ ေခ်ာင္က်ေသာ စားပြဲလြတ္တြင္ ဝင္ထိုင္ကာ စားေသာက္ရင္းေျပာေနၾကျခင္း ျဖစ္ေလ၏။
''ဘာကို ႂကာြ းတာလ.ဲ ..Aစ္ကိုၾကီးက်ံဳး''
1
76
''ဒီလိုကြ...ငါ့ညီရဲ႕...သူက သမီးရွိေၾကာင္း ႂကြားတာေပါ့ကြာ...နာမည္ၾကီးတ့ ဲ
သိုင္းသမားပုဂိၢဳလ္ေတထြ ကဲ သားရွင္ေတရြ ိွရင္ ၾကိဳတင္ေစ့စပ္ပြဲေတ ြ ျဖစ္လာနိုင္ေAာင္ေပါ့ကြာ...ေနပါUီး ညီေလး...မင္
းက
A့ဒဲ ီကေလးမေလးကို စိတ္ဝင္စားေနတာလား...A့ဒဲ ါဆို ငါကိုယတ္ ိုင ္ ေAာင္သြယ္ေပးမယ္ေလကြာ''
''ဟာ...ဗ်ာ''
ေရွာင္ခ်ဴးမ်က္နွာ နီရဲသြားသည္။
''Aစ္ကိုၾကီးကလည္း ကြၽန္ေတာ္ Aခုမွ ကေလးရွိေသးတယ္''
ဟု ေျပာလိုက္သည္။
''Aခုကေလး ဆိုေပမယ့္ ေနာက္ဆယ္နွစ္ဆို မင္းလည္း
လူၾကီးလုံးလုံးျဖစ္ျပီ...ရွက္မေနန႔ကဲ .ြ ..ေရွးပညာရိွေတကြ ေျပာတယ္...စားမရွက္၊ၾကိဳက္မရွက္၊ငိုက္မရွက၊္ ေဟာေျပာမရွ
က္
လ႔ိုေျပာခ့တဲ ာပဲ...ရွက္မေနနဲ႕...ငါကိုယ္တိုင္ လမ္းေၾကာင္းေပးထားမယ္က'ြ '
က်ံဳးထံုးသည္ စိတ္ျမန္လက္ျမန္သူပီပီ ေရွာင္ခ်ဴးလက္ကို ဆြဲေခၚသြားမည္Aျပဳ.....
''လူေပ်ာ္ၾကီး က်ံဳးထံုးပါလား...တပည့္ေတြေတာင္ ရေနျပီကိုး''
ထိုAသံနွင့္Aတူ လူနွစ္ေယာက္ သူတ႔စို ားပဲြေနရာသို႔ ေရာက္လာၾက၏။
ႏႈတ္ဆက္စကား ေျပာလိုက္သူမွာ Aသက္ေလးဆယ္ေက်ာ္Aရြယ္ ႐ုပ္ရည္သန္႔ျပန္႔ေသာ
လူၾကီးတစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး ေခါက္ယပ္ေတာင္ တစ္ေခ်ာင္းကို မာန္ပါပါကိုင္ထားသည္။ ထိုလ႔ေူ ဘးတြင္မူ Aသက္ ၁၅
ႏွစ္Aရြယ္ မ်က္နွာထားတင္းတင္းနွင့္ ကေလးတစ္ေယာက္ရပ္ေန၏။ သားAဖနွစ္ေယာက္ ျဖစ္ဟန္တူသည္။
နွစ္Uီးစလုံးက Aထက္တန္းက်ေသာ Aဝတ္Aစားမ်ား ဝတ္ဆင္ထားရာ ေရာွ င္ခ်ဴးတို႔ႏွင့္ ႏိႈင္းယွU္ပါက မိုးန႔ဲေျမပမာ
ကြာျခားလွသည္။ က်ံဳးထံုးသည္ ထိူလူကို သိကြၽမ္းထားပံုေပၚသည္။ ထို႔ေၾကာင့္-
''ေၾသာ္...ေဝဟင္ရတဲ ိုက္သခင္ နာယကၾကီး စုန္႔လီထန္တ႔ ို သားAဖပါလား...ခင္ဗ်ားတ႔လို ည္း ဝါးတီးလာတာလားဗ်''
က်ံဳးထံုးသည္ ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေျပာလိုက္၏။ သို႔ေသာ္ စုန္႔လီထန္က နွာေခါင္း႐ႈံ႕ျပီး-
''က်ဳပ္ကေတာ့ Aလကားရတိုင္း Aားမနာတမ္း ဝင္စားမယ့သ္ ူ မဟုတဘ္ ူး''
Page 80
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဟု ျပန္ေျပာလိုက္ရာ ေဘးမွ နားေထာင္ေနေသာ ေရွာင္ခ်ဴးပင္ ခံျပင္းသြားမိသည္။
''သိုင္းေလာက နာယကၾကီးျဖစ္ျပီး စကားေျပာက ၾကမ္းတမ္းလိုက္တာ''
''တတိ ္စမ္း...မင္းAဆင့္န႔ ဲ ငါ့Aေဖကိုဘာမွ ဝင္မေျပာန႔'ဲ '
စုန႔လ္ ီထန္၏ သားျဖစ္သူ စုန္႔ရွန္႔စင္က ၾကားဝင္၍ ဟိန္းေဟာက္လကို သ္ ည္။
သ႔Aူ သံက Aေတာ္က်ယ္ေလာင္သြားသျဖင့္ စားေသာက္ေနေသာ သိုင္းသမားAခ်ိဳ႕ပင္ Aာ႐ုံစိုက္လာၾကသည္။
ထိုAခ်ိန္တြင္...။
''ေကာင္ေလး...က်ဳပ္ညီကို ေငါက္ေAာ္စရာမလိုဘူး...သူသာ ေဒါသထြက္ရင္ ငါေတာင္နိုင္မွာ မဟုတ္ဘူးကြ...ဟဲ...ဟဲ''
က်ံဳးထံုးကဝင္ေျပာလိုက္ရာ စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ Aမႈမထားေလဟန္ျဖင့္ လက္ပိုက္ကာ မ်က္နွာလႊဲလိုက္သည္။
ထိုAခါ စုန္႔လီထန္သည္.....
1
77
''လူေပ်ာ္ၾကီးက လတ္စသတ္ေတာ့ သူေတာင္းစားေလးကို ညီေလးေတာ္ထားတာကိုး...ဟား...ဟား...ဂုဏ္ယူပါတယ္ဗ်ာ
''
ဟု ဆိုလိုက္ရာ ေရွာင္ခ်ဴးစိတ္ဆိုးသြား၏။ သိုင္းေလာက နာယကၾကီး ၃ ေယာက္တြင္ပါဝင္ေသာ္လည္း
မာနၾကီးကာ တစ္ဖက္သားAား ခ်ိဳးနိွမ္တတ္သည့ ္ စုန္႔လထီ နက္ ို Aၾကည္ညိဳ ပ်က္သြားသည္။ က်ံဳးထုံးနွင့္
မည္သည့္မေက်နပ္ခ်က္ ရွိသည္ကိုသူမသိေခ်။ သို႔ေသာ္ လူAမ်ားေရွ႕တြင္ ေျပာဆိုခံရေသာေၾကာင့္ .......
''ကြၽန္ေတာ္က သူေတာင္းစား ဆိုေပမယ့္ ေဝဟင္ရဲတိုက္က လူေတြလိုေတာ့ စကားၾကီးစကားက်ယ္ ေလသိုင္း(ပါးစပ္သို
င္း)ပညာ
မတတ္ပါဘူးဗ်ာ...A့ဒဲ ီပညာကို လူၾကီးမင္း သင္ၾကားျပသေပးပါ''
ဟု တုန္႔ျပန္ေျပာလိုက္ရာ စုန္႔လီထန္ မ်က္နွာနီရဲသြားသည္။
''ဒီမွာ သူေတာင္းစားေလး...မင္းက ငါ့Aေဖက ို ျပန္ေျပာရေAာင္ ပညာေတ ြ ေတာ္ေတာ္တတ္ေနတယေ္ ပါ့ေလ...Aရ
င္ဆုံး ငါ့န႔ဲ
၃ ကြက္ေလာက္ ယွU္ၾကည့U္ ီး''
စုန္႔ရွန္႔စင္က ေဒါသတၾကီး ဆိုလိုက္ျပီး ခ်က္ခ်င္း သိုင္းကြက္ခင္းလိုက္သည္။ ထိုစU္...။
''မိတ္ေဆြၾကီးတို႔...သိုင္းေလာကသား Aခ်င္းခ်င္းေတြပ.ဲ ..Aိမရ
္ ွင္ျဖစ္တ့ ဲ က်ဳပ္ကပ ဲ ေတာင္းပန္ပါတယဗ္ ်ာ...ေက်န
ပ္လိုက္ၾကပါ''
႐ုတ္တရက္ ဘယ္Aခ်ိန္ကမွန္းမသိ ေရာက္လာေသာ တိမ္လႊာရဲတကို ္ပိုင္ရွင္ စင္းလုံးက်ဴက ဝင္ဖ်န္ေျဖလိုက္၏။
စုန္႔လီထန္သည္ ျပံဳးလိုက္ျပီး-
''ညီေတာ္စင္း...က်ဳပ္က လူေပ်ာ္ၾကီး က်ံဳးထုံးရဲ႕ညီဆိုတ့ ဲ ေကာင္ေလး သိုင္းပညာကို သခိ ်င္လို႔
ျငင္းခုံစကား ေျပာဆိုတာပါ...ရန္ျဖစ္တာမဟုတ္ပါဘူး...က်ဳပ္သားရဲ႕ သိုင္းပညာနဲ႔ ယွU္ၾကည့ျ္ပီး
ဗဟုသုတရ႐ုံသကသ္ က္ပါ...လက္နက္ေတြမပါဘ ဲ သိုင္းေလာက ထုးံ စံAတိုင္း သိုင္းပညာ
ဖလွယ္ၾကည့္႐ုံပ.ဲ ..ညီေတာ္စင္းကို မ်က္နွာမပ်က္ေစရပါဘူး''
ဟူ၍ စုန္႔လီထန္က လိမၼာပါးနပ္စြာေျပာရာ စင္းလုံးက်ဴ မည္သေ
႔ ို ျပာရမည္
မသိေတာ့။ သိုင္းပညာရွင္Aမ်ားစုသည္ ကိုယ္တတ္သည့ ္ ပညာရပ္ကို Aခြင့္သာလ်ွင္ ႂကြားဝါခ်င္သည့္ဗီဇ
Page 81
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ရိွၾကသည္မဟုတ္လား။ ယခု စုန႔လ္ ီထန္က သ႔သူ ားနွင့္ ေရွာင္ခ်ဴးကို Aမ်ားေရွ႕တြင္
သိုင္းဖလွယ္ေစမည္ဟု ဆိုျခင္းမွာ Aမွန္စင္စစ္ စုန္႔ရွန္႔စင္၏ Aစြမ္းAစကို ေဖာ္ျပျပီး စင္းလံုးက်ဴျမင္ေစရန္ ျဖစ္၏။ တဆ
က္တည္း
စင္းလုံးက်ဴ၏ သမီးႏွင့္ စုန္႔ရွန္႔စင္ကိုပါ ေစ့စပ္လမ္းေၾကာင္းသည့ ္ ကိစၥေရာ တစ္ခါထ ဲ ၾကံစည္ထားျခင္းျဖစ္၏။
စုန္႔လီထန္သည္ ေနာင္တြင္ ခမည္းခမက္ေတာ္ရမည့္ စင္းလံုးက်ဴေရွ႕တြင္ စုန္႔ရွန္႔စင္ကို ပြဲထုတ္လိုက္ျခင္းသာ
ျဖစ္ေလသည္။ သ႔Aူ ေနျဖင့္ သားျဖစ္သူကို ၃ နွစ္ကတည္းက Aဆင့ျ္မင့္Aတငြ ္းAားပညာကို ေလ့က်င့္ေပးခ့သဲ ည္။
ထ႔ျိုပင္
၅ နွစ္A႐ြယ္ကစ၍ ေဝဟင္ရဲတကို ္၏ မူပိုင္သိုင္းျဖစ္ေသာ 'ေဝဟင္လက္ဝါးသိုင္း'၁၈ကြက္နွင့္ ဓားသိုင္း ၁၈ ကြက္တ႔ကို ို
စတင္သင္ၾကားေပးခ့သဲ ည္။ ယခု စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ Aသက ္ ၁၅ နွစ္ရိွျပီး ၁၂ နွစ္စာ Aတြင္းAားနွင့္ Aဆင့္ျမင့္သိုင္းပ
ညာမ်ား
ပိုင္ဆိုင္ထားသည္။
မည္သညန့္ ည္းနွင့္မ်ွ ေရွာင္ခ်ဴးကို မ႐ံႈးနိုင္။ AသာAယာပင္ Aနိုင္ယူနိုင္မည္ဟု Aပိုင္တြကထ္ ားေလ၏။ ေရွာင္ခ်ဴးကို
မူ
သိုင္းပညာ Aလြန္ဆုံးသင္ထား ၄,၅ ႏွစ္ေလာက္ဟုသာ တရားေသ မွတ္ထင္ထား၏။
သ႔ိုေသာ္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ လက္ရိွသိုင္းေလာကတြင္ Aျမင့္ဆုံးဟု ဆိုနိုငသ္ ည့ ္ 'သံေယာဇU္မ့ဲဓားသိုင္း'က ို
တတ္ေျမာက္ထားျပီး ျပိဳင္စံရွား နွစ္ ၇၀ ေက်ာ္ Aတြင္းAားကို ပိုင္ဆိုင္ထားသည္။ ထ႔ျိုပင္ က်ံဳးထုံးထံမွ 'ဝကၤပါေျခလွမ္း
၁၂ကြက္'
ကိုပါ Aခ်ိန္တစ္လAတြင္း ကြၽမ္းကြၽမ္းက်င္က်င္ တတ္ေျမာက္ထားသည္။ ဤAျဖစ္ကို စုန္႔လီထန္မသိေခ်။ သိပါလ်ွင္
ထသို ႔ ို Aမ်ားေရွ႕တြင္ စိမ္ေခၚရဲမည္မဟုတ္။ မည္သို႔ ဆက္ျဖစ္ပါUီးမည္နည္း။
1
78
စားေသာက္ေနေသာ သိုင္းသမားမ်ားသည္ ထိုစိမ္ေခၚပြဲကုိ စိတ္ဝင္စားသြားၾကသည္။ စုန္႔လီထန္တို႔နွင့္Aတူ
ရဲတိုက္Aေနာက္ဖက္ ျခံဝန္းက်ယ္ၾကီးထဲသ႔ ို တစ္စုတစ္ေဝးတည္း လိုက္ပါသြားၾကသည္။
စင္းလံုးက်ဴလည္း မည္သို႔မွ မတတ္နိုင္ေတာ့။
သိုင္းသမားမ်ား ဆိုသည္မွာလည္း သိုင္းပညာနွင့္ ပတသ္ ကလ္ ာလ်ွင္ ၾကက္တိုကသ္ ည့ ္
ၾကက္သမားမ်ားက့သဲ ို႔ မလတြ ္တမ္းၾကည့႐္ ႈရန္ ဝါသနာ ပါလွသည္ မဟုတလ္ ား။
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၁၇)
မၾကာမီ ရဲတိုက္Aျပင္ Aေနာက္ဖက္ ျခံဝန္းရွိ ေျမကြက္လပ္က်ယ္ၾကီးတြင္ သိုင္းသမားမ်ား စု႐ုံးေရာက္ရွိသြားၾကသည္။
ေရွာင္ခ်ဴးနွင့္ စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ ေျမကြက္လပ္ ဆယ္ေပAကြာတြင္ မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္ ရပ္ေနလ်က္ရွိသည္။ စုန္႔လီထန္သည္
သားျဖစ္သူကို ဘာေတြမွာေနသည္မသိ။ တီးတိုးေျပာဆိုေနသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးကလည္းဟေလသံတိုးတိုးနွင့္ က်ံဳးထံုးကို-
''Aစ္ကိုၾကီးက်ံဳး...သတူ ႔ကို ဘာရန္ျငိွဳးရိွလို႔ Aစ္ကိုၾကီးကို သဲၾကီးမဲၾကီး မေက်နပ္ရတာလ'ဲ '
ဟု ေမးလိုက္ရာ က်ံဳးထံုးသည္ လက္ကာျပျပီး-
''ေတာ္ၾကာေနမွ ငါရွင္းျပမယ္''
ဟု သာေျဖလိုက္၏။
Page 82
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ဒါန႔.ဲ ..Aစ္ကိုၾကီးက်ံဳး...ကြၽန္ေတာ္က ဓားသိုင္းန႔ ဲ Aစ္ကိုၾကီးသင္ေပးတ့ဲ 'ဝကပၤ ါေျခလွမ္း ၁၂ ကကြ ္'ပ ဲ တတ္တာ
လက္နက္မ့ဆဲ ိုေတာ့ ဘယ္လတို ိုကရ္ မွာလဲ...ေတာ္ၾကာ မေတာ္တဆ ကြၽန္ေတာ္ရံႈးရင္ Aစ္ကိုၾကီး သိကၡာက်လိမ့္မယ္
ေနာ္''
က်ံဳးထံုးသည္ မမူဟန္ျဖင့္ ျပံဳးရယ္ကာ-
''ဘာမွမပူန႔ ဲ ငါ့ညီ...ဝကပၤ ါေျခလွမ္း ၁၂ ကြက္သာသုးံလိုက္ရင္ Aကကြ ္ ၁၀၀,၁၀၀၀ တကို ္ေတာင္
မင္းကိုထိမွာမဟုတဘ္ ူး...မင္းAေနန႔ ဲ ေAးေဆးေရွာင္တိမ္းလို႔ရတယ္...ေနာက္ျပီးေတာ့ လိုရမယ္ရ ငါသိုင္းကြက္တစ္ခ

သင္ေပးလိုက္မယ္''
ဟု ဆိုကာ ေရွာင္ခ်ဴးနားသို႔ တိုးတိုးေလး တီတိုးေျပာလိုက္၏။
ထိုAခ်ိန္တြင္ စင္းလံုးက်ဴ၏ Aသံထြက္ေပၚလာသည္။
''နွစ္ဖက္စလုံး Aေနန႔ ဲ လကန္ က္မ့သဲ ိုင္း ယွU္ျပိဳင္ရမွာျဖစ္တယ္...လက္နက္ပုန္း၊Aဆိပ္တ႔ရို ိွခ့ရဲ င္လည္း
သုံးစြဲခြင့္မေပးပါဘူး...ဒါကၾကိဳတင္သတိေပးထားတာပါ...ေနာက္ျပီးေတာ့ တစ္ဖက္လူ သသိ ာ႐ုံ A႐ံႈးေပၚျပီး
မိတ္မပ်က္႐ုံေလာက္ဘ ဲ တကို ္ခိုက္ၾကပါ...ကာယကံရွင္AပါAဝင္ ဒီမွာရိွတ့ ဲ သိုင္းသမားေတြAားလုံး သေဘာတူၾကပါ
ရဲ႕လား''
''သေဘာတူပါတယ္''
''သေဘာတူပါတယ္''
Aသံမ်ား တခဲနက္ ထြက္ေပၚသြား၏။
''တူေတာ္ေမာင္တို႔ နွစ္ေယာက္ကေရာ''
ဟု စုန္႔ရွန္႔စင္နွင့ ္ ေရွာင္ခ်ဴးကို လွည့ေ္ မးရာ ႏွစ္Uီးစလုံး သေဘာတူေၾကာင္း ေခါင္းညိတ္ ေျဖၾကားလိုက္၏။
''ကဲ...စျပီ''
1
79
ဟု စင္းလံုးက်ဴက ေျပာလိုက္သည္နွင့္ တျပိဳင္ထဲ စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ တရစပ္ တိုက္စစ္ဆင္ေတာ့သည္။ သတူ ႔ ို ဘိုးဘြားပိုင္
သိုင္းပညာျဖစ္ေသာ 'ေဝဟင္လက္ဝါး ၁၈ကြက္'က ို သုးံလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
''ဟူး''
ေလတိုးသံမ်ားပင္ ျမည္ဟည္းသြား၏။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ လွည့္ပတ္ေရွာင္တိမ္းေနသည္။ ေဘးမွ Aကဲခတ္ေနေသာ
သိုင္းသမားမ်ားသည္ စုန္႔ရွန္႔စင္သာ က်ိနး္ ေသနိုင္မည္ဟု Aပိုင္တြက္ထားၾက၏။ ေရွာင္ခ်ဴး ဘယ္နွစ္ကြက္ေျမာက္တြင္
႐ႈံးနိမ့္လိမ့္မည္ဟု ခန္႔မွန္းေခ်ျဖင့္ ေလာင္းေၾကးပင္ ထပ္လိုက္ေသးသည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဝကပၤ ါေျခလွမ္း'သုငိ ္းကြက္ကို Aသုးံ ျပဳ၍ ေရွာင္တိမ္းေနသည္။ သို႔ေသာ္ ႐ိုး႐ိုးတန္းတန္းေတာ့မဟုတ္။
Aမ်ားAျမင္တြင္ ပံုပ်က္ပန္းပ်က္ ျဖစ္ေန၏။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ စုန္႔ရွန္႔စင္၏ လက္ဝါးခ်က္ကို ေရွာင္ရွားရင္း
လဲက်သြားမေယာင္နွင့္ ပြတ္ကာသီကာ လြတ္ေျမာက္သြားသည္။
သိုင္းသမား ပရိတ္သတ္ထုမွာ Aသည္းယားကာ ဟင္ခနဲ ဟာခနဲ ျဖစ္ကုန္သည္။
Aမွန္မွာမူ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ လြန္စြာလ်ိဳ႕ဝွက္ဆန္းက်ယ္ေသာ 'ဝကၤပါေျခလွမ္း ၁၂ ကြက'္ကို Aသုးံ ျပဳေရွာင္ရွားျခင္းသာျဖ
စ္သည္။
Page 83
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ထိုပညာသည္ တည္တည္တံ့တံ့နွင့္ Aသံုးျပဳလို႔ရသလို ျမင္ရသူ မ်က္စိေနာက္ေAာင္လည္း
က႔ယို ႔ကို ားယားနွင့္ ေရွာငတ္ ိမ္းနိုင္စမြ ္းရိွသည္။ သ႔ိုေသာ္ Aစြမ္းကေတာ့ ယုတ္ေလ်ာ့မသြားေပ။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ က်ံဳးထံုး၏ ေစခိုင္းခ်က္Aတိုင္း တိုက္စစ္မဆင္ဘဲ စုန္႔ရွန္႔စင္ကို ဂုဏ္သိကၡာမက်ေစရန္ Aေက်ာေပးထား
၏။
သ႔Aူ ေနႏွင့္ စိတ္ရိွလက္ရိွ တကို ္ခိုက္နိုင္စြမ္းရိွသည္။ က်ံဳးထုံးက သ႔ကူ ို စုန္႔ရွန္႔စင္ Aျပင္းထန္ဆုံး တိုက္မွသာ သူေစာ
ေစာက
တီတိုးေျပာသည့္ လက္ဝါးခ်က္ျဖင့္ ျပန္လည္ခုခံရန္သာ မွာထား၏။
''ဟာ...ေကာင္းလိုက္တ့ ဲ လက္ဝါးခ်က္''
''တကယ္ပဲ ေဝဟင္လက္ရဲတိုက္ရဲ႕ လက္ဝါးသိုင္းက ဆန္းျပားသလို Aားမာန္ပါလိုက္တာဗ်ာ''
ခ်ီးက်ဴးသံမ်ား ထြက္ေပၚလာသည္။
စုန္႔ရွန႔စ္ င္ဘက္က Aသာရေနေၾကာင္း ၾကည့႐္ ႈသူAားလုံး ျမင္ေတြ႕ရေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
''ဝွီး...ဝွီး''
''ဝွစ္''
''ဟိတ္''
''ယား''
စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ ေဝဟင္လက္ဝါး ၁၈ ကကြ ္မွ ၁၅ ကကြ ္သုံး၍ တကို ္ခိုက္သည့တ္ ိုင္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ Aက်ီႋAနားစကိုပင္
မထိေခ်။ ေဘးမွ ၾကည့ေ္ နသူမ်ားက သူAသာစီးရေနျပီး ေရွာင္ခ်ဴးကို င့ဲညွာစြာ တကို ္ခိုက္ေနသည္ဟသု ာ Aထင္ေရာ
က္ေနသည္။
စုန္႔ရွန္႔စင္ ပ်ာယာခတ္ေနေလျပီ။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေၾကာက္သလိုလို
လန္႔သလိုလိုနွင့္ ေရွ႕ေျပးေရွာင္လိုက္ ေနာက္ေျပးေရွာင္လိုက္နွင့္ တစ္ခါတရံ စက္ဝိုင္းပမာ ပတ္ေျပးေနေသာေၾကာင့္
စုန္႔ရွန္႔စင္ ေခါင္းမ်ားပင္ ေနာက္က်ိလာ၏။
စုန္႔လီထန္သည္ သိုင္းျပိဳင္ပြဲကို စၾကည့္စU္က ျပံဳးေယာင္သမ္းေနေသာ္လည္း သိုင္းကြက္ ၁၅
ကကြ ္ ေရာက္သည့တ္ ိုင္ ေရွာင္ခ်ဴးက ေရွာင္တိမ္းနိုင္သည္ကို ေတြ႕ရသျဖင့္
1
80
မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕သြားမိ၏။ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ေျခလွမ္းကြက္မ်ား လြန္စြာ Aဆင့္Aတန္းျမင့္သည္ကိုလည္း ရိပ္မိသြားသည္။ သ႔ူ
နည္းတူ
စင္းလံုးက်ဴ AပါAဝင္ Aဆင့္ျမင့္သိုင္းသမား Aနည္းငယ္လည္း နားလည္သိရွိသြားပံုေပၚသည္။
စင္းလံုးက်ဴသည္ ေရွာင္ခ်ဴးကို ခ်ီးက်ဴးေသာAၾကည့္ျဖင့္ ၾကည့္ေန၏။
ထိုAခါ သည္Aတိုင္း ေရွာင္ခ်ဴးက A႐ူးလုပ္၍ ေရွာင္တိမ္းေနပါက စုန္႔ရွန္႔စင္ Aရွက္ကြဲမည္ကို ရိပ္မိသြားေသာ စုန္႔လီ
ထန္သည္
လ်ိဳ႕ဝွက္ Aသံေပးပညာျဖင့္-
''ငါ့သား...'ေဝဟင္လက္ဝါး ၁၈ကြက္'ထဲက ေနာက္ဆံုးAကြက္'ေဝဟင္မုန္တိုင္း'ကို AားAျပည့္ထည့္ တိုက္ေတာ့''
ဟု ညႊန္ၾကားလိုက္သည္။
Page 84
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ မသိမသာ ေခါင္းညိတ္ျပျပီး ယင္းAကြက္ကို ထုတ္ေဖာ္ဟန္ျပင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္သူသည္ ၁၂
နွစ္တာ ေလ့က်င့္ခ့သဲ ည့္ Aတြင္းAားမ်ားကို ထတု ္ေဖာ္ကာ လက္ဝါးနွစ္ဖက္ကို လညွ ္းဘီးပမာ တရစပ္ ေဝွ႔ယမ္းျပီး
တိုက္ခိုက္လိုက္ေလသည္။ သူ၏ လက္ဝါးခ်က္သည္ ေလျပင္းမုန္တိုင္း တိုက္ခတ္သည္Aလား
ျပင္းထန္လွရာ ေရွာင္တိမ္းရန္မလြယ္ကူေတာ့။
''ဟာ...ေကာင္းလိုက္တ့သဲ ိုင္းကြက္''
သိုင္းသမားမ်ား၏ ခ်ီးက်ဴးသံေပၚထြက္လာသည္။
''Aင္း...ေဝဟင္ရဲတိုက္သခင္ၾကီးကေတာ့ လူရည္ခၽြန္သားတစ္ေယာက္ ပိုင္ဆိုင္ထားေပတာပ'ဲ '
စင္းလုံးက်ဴသည္ စုန္႔ရွန္႔စင္ကို ႏႈတ္မွ ထုတ္ေဖာ္ခ်ီးက်ဴးလိုကသ္ လ ို ေရွာင္ခ်ဴး မည္သ႔တို ိမ္းေရွာင္မည္ကိုလည္း သိခ်
င္လာမိသည္။
ေရွာင္ခ်ဴးAေနျဖင့္ လက္ဝါးခ်င္း ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ရ႐ုံမွတစ္ပါး Aျခားမရွိဟု တြက္ထင္ထားသည္။ Aဆင့္ျမင့္
သိုင္းသမားမ်ားပင္ ေရွာင္တိမ္းရန္ ခက္လွသည္မဟုတ္လား။
စုန္႔ရွန္႔စင္၏ တိုက္ကြက္ကိုေတြ႕ေသာ္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ လ်ိဳ႕ဝွက္စြာျပံဳးလိုက္သည္။ သူသည္ သိုင္းေလာကထိပ္သီး စာရင္
းဝင္
လူပုညီေနာင္နွင့္ ပိုင္ရွင္းကိုပင္ Aနိုင္ယူတကို ္ခိုက္နိုင္ခ့သဲ ည္။ စုန္႔ရွန့္စင္ေလာကေတာ့ မစူ ရာမလို။
သ႔Aူ ေနျဖင့္ ေရွာင္တိမ္းနိုင္စြမ္းရိွေသာ္လည္း က်ံဳးထုံးမွာၾကားသလို ထူးဆန္းသည့္ လက္ဝါးကကြ ္ဟန္တစ္မ်ိဳးျဖင့္ ထိ
ပ္တိုက္
ခုခံလိုက္သည္။
''ဝုန္း''
ယင္းAသံျမည္သြားျပီး စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ ေနာက္သို႔ေျခ ၇ လွမ္းဆုတ္ကာ ဖင္ထိုင္လဲက်သြားသည္။
''ဟာ''
''ဟင္''
Aထင္နွင့္Aျမင္လြဲသြား၍ ၾကည့္႐သ
ႈ ူAားလံုး Aံ့Aားသင့္သြားၾကသည္။
''ဒီက လူေပ်ာ္ၾကီးရဲ႕ညီေတာ္ Aနိုင္႐ွိသြားပါတယ္''
ဟူ၍ စင္းလံုးက်ဴက ေၾကျငာလိုက္မွ သတိဝင္သြားၾကသည္။ ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္ႏွင့္ ေတာ္ေသာ ေရွာင္ခ်ဴးကို
လက္ခုပ္ၾသဘာမ်ားျဖင့္ ဂုဏ္ျပဳလိုက္ၾက၏။
စုန္႔လီထန္ မ်က္နွာပ်က္သာြ းျပီး စကားတစ္ခြန္းမွ မဆုေိ တာ့ဘ ဲ သားျဖစ္သူလက္က ို ဆေြဲ ခၚသြားသည္။ သူ႔Aေနနွင့္
မဟာAရွက္ေတာ္ ကခဲြ ့ျဲပီ မဟုတ္ေလာ။
1
81
လူေပ်ာ္ၾကီး က်ံဳးထုံးသည္ တဟဲဟ ဲ ရယ္ေမာျပီးေနာက္ စင္းလုံးက်ဴကို ႏႈတ္ဆက္စကား ဆိုလိုက္သည္။
''က်ဳပ္တို႔ Aေနွာင့္Aယွက္ ေပးမိသြားျပီေနာ္''
ဟု ဆိုျပီး လွစ္ခနဲ ျပိဳင္ဘက္ကင္း ကိုယ္ေဖာ့ပညာျဖင့္ထြက္သြားသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးကလည္း မေခပါေခ်။ က်ံဳးထံုးကို မမီေ
သာ္လည္း
တျခားသူမ်ားထက္မူ လ်င္ျမန္ေသာႏႈန္းျဖင့္ ေျပးလႊားကာ တရိပ္ရိပ္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။
Page 85
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
စင္းလုံးက်ဴ AပါAဝင္ သိုင္းသမားမ်ားမွာ သတူ ႔ိုနွစ္ေယာက္၏ ကယို ္ေဖာ့ပညာစြမ္းကိုျမင္၍ ပါးစပ္Aေဟာင္းသားျဖင့္
က်န္ရစ္ခ့ဲေလေတာ့သည္။
×××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××
စုန္႔လီထန္တို႔ သားAဖသည္ တစ္ေယာက္နွင့္တစ္ေယာက္ ျငင္းခုံ စကားေျပာဆိုေနၾက၏။ သတူ ႔နို ွစ္ေယာက္သည္
က်ဴးလိမ္ျမိဳ႕ေတာင္ဘက္ တံခါးAျပင္ဘက္ရွိ လူျပတ္ေသာ ေတာလမ္းေလး တစ္ေနရာတြင္ ရွိေနသည္။
''ေဖေဖ...သား တကယ္ပ ဲ Aတြင္းAားကုန္သုံးျပီး တကို တ္ ာပါ...ဟိုေကာင္ေလးရဲ႕
သိုင္းပညာက ေတာ္ေတာ္ထူးဆန္းတယ္...သိုင္းမတတ္တ ့ဲ A႐ူးေတြ ေလ်ွာက္ယမ္းေနသလိုပ.ဲ ..မ်က္စိေနာက္ေAာင္
ဟိုေျပးဒီေျပးန႔.ဲ ..ကြၽန္ေတာ္လည္း မခံနိုင္ေတာ့ ေဖေဖေျပာသလို 'ေဝဟင္မုန္တိုင္း'Aကြက္သုးံ ျပီး Aားျပင္းျပင္းထည့္
တကို ္လိုကတ္ ာပ.ဲ ..ဒါကိုသကူ မေရွာင္ဘ ဲ ထိပ္တိုကလ္ က္ဝါးခ်င္း ခုခံတယ္...သ႔Aူ တြင္းAားက
ကြၽန္ေတာ့ထက္ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းေနလို႔ ႐ႈံးရတာပါ''
''ေတာ္...တိတ္''
စုန္႔လီထန္က ေဒါသတၾကီး ေငါက္လိုက္ေသာေၾကာင့္ စုန္႔ရွန္႔စင္ မ်က္နွာသည္ ဇီး႐ြက္သာသာ ရွိေတာ့သည္။
''ကယို ္Aသုံးမက်ရင္ မက်ဘူးေျပာေပါ့...မျဖစ္နိုင္တာ Aေၾကာင္းျပမေနန႔ဲ...A့ဒဲ ီကေလး Aလြန္ဆုံးရိွမွ ၁၁,၁၂
ႏွစ္ေလာက္ပ.ဲ ..သ႔Aူ ေမ ဗိုက္ထကဲ တည္းက သိုင္းသင္ထားေတာင္ မင္းကိုယွU္နိုင္မွာ မဟုတဘ္ ူး...ငါ့ကို သကသ္ က
မ္ ့ ဲ
Aရွက္ခြဲတာလား...မင္း...မင္းေနာ္...မင္းAေမ မေသခင္က ကတိေပးထားလို႔ ငါက AသားမနာေAာင္ မ႐ုိက္တာ
ေဝဟင္ရဲတိုက္ ျပန္ေရာက္တာန႔ ဲ မင္းနဂိုထက္ ၂ဆ သိုင္းေလ့က်င့္ရမယ္...နားလည္လား''
စုန္႔လီထန္သည္ လက္တ႐ယြ ္႐ြယ္နွင့္ ေျပာေနျခင္းျဖစ္ရာ စုန္႔ရွန္႔စင္ ထိတ္လန႔သ္ ြားသည္။ သူ Aသက္ ၂ နွစ္႐ြယ္က
တည္းက
မိခင္ဆုံးသြား၍ ဖခင္နွင့္သာေနခ့ဲရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ စည္းကမ္းတင္းက်ပ္လြန္းေသာ ဖခင္ကို AေသAလဲ ေၾကာက္ရသ
ည္။
သသူ ည္ မည္သ႔ ို ျပန္ေျပာရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနစU္ ႐ုတ္တရက္ တစ္စုံတစ္ရာကို စU္းစားမိသြားသည္။ထ႔ေို ၾကာင့္...။
''ေဖေဖ...သားထင္တာက A့ဒဲ ီ က်ံဳးထုံးဆိုတ့ ဲ Aဖိုးၾကီးက သ႔Aူ တြင္းAားAခ်ိဳ႕ကို A့ဒဲ ီေကာင္ေလးဆီ
နည္းနည္းသြင္းေပးလိုက္တာေနမွာ...ေဖေဖ ေျပာဖူးတယ္...တစ္ပြဲတိုး Aတြင္းAား ဆိုလားပဲ''
ယင္းစကားေၾကာင့္ စုန္႔လီထန္ မ်က္နွာသည္ ၾကည္လင္သြားသည္။
''Aင္း...ျဖစ္နိုင္တယ္...ငါ့သားဉာဏ္ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းတာပဲ...ေဖေဖေတာင္ မစU္းစားမိဘူး...ဒါေပမယ့္
ဆယ္ကြက္ေက်ာ္တိုက္ျပီးမွ ဘာျဖစ္လို႔ သုံးရတာလ'ဲ '
''ဒါ...ဒါကေတာ့''
စုန္႔ရွန္းစင္ ဆက္မေျပာနိုင္ေတာ့။ ႐ုတ္တရက္ Aသံတစ္ခုက-
''ဒါကေတာ့ မင္းကိုယ္တိုင္ Aသံုးမက်လို႔ပဲ''
1
82
ဟု ေျပာလိုက္၏။
''ဟင္...ဘယသ္ ူလ.ဲ ..သတိၱရိွရင္ ထြက္ခ့စဲ မ္း''
Page 86
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
စုန္႔လီထန္သည္ ထတိ ္လန႔ ္ တုန္လႈပ္သာြ းမိသလို ေဒါသလည္း ထကြ ္မိသြားသည္။
''ဟား...ဟား...ဟား''
ေလွာင္ေျပာင္ ရယ္ေမာသံနွင့္Aတူ သစ္ပင္Aကြယ္မွ လူတစ္ေယာက္ထြကလ္ ာသည္။ ထသုိ ူသည္ တစ္ကယို လ္ ုံး
Aနက္ေရာင္Aဝတ္Aစား ဝတ္ဆင္ထားျပီး မ်က္နွာကိုမူ တေစ႓ၧမ်က္နွာဖံုးနွင့္ ဖံုးကြယ္ထားသည္။
''ခင္ဗ်ားက ဘယ္သလူ .ဲ ..ကယို ့မ္ ်က္နွာေတာင္ မေဖာ္ျပရဲဘဲန႔ ဲ ဘာလ႔ ို က်ဳပ္ကို Aသုံးမက်ဘူး ေျပာရတာလ'ဲ '
ဟု စုန္႔လီထန္က စိတ္တိုတနို ွင့ ္ ေမးေလရာ ထလို ်ိဳ႕ဝွက္လူသည္ မခိုးမခန္႔ရယ္ေမာလိုက္သည္။
''မင္းကိုယတ္ ိုင္က Aသုံးမက်လ႔ ို မင္းရဲ႕သားက ညံ့ဖ်င္းရတာပဲ...မင္းသုံးတ့ ဲ ေဝဟင္လက္ဝါး ၁၈ ကြက္က က်ဳပ္Aထ
င္ေတာ့
ဒုကၡိတကိုေတာင္ နိုင္မယ္မထင္ဘူး''
''ေတာက္''
ထိုလ်ိဳ႕ဝွက္လူ၏ ခပ္နိွမ္နိွမ္စကားေၾကာင့္ စုန္႔လီထန္မေက်မနပ္ျဖစ္ကာ ေတာက္ေခါက္လိုက္သည္။ တိမ္လႊာရဲတိုက္မွ
Aရွက္ကြဲခ့ရဲ သည့ ္ ေဒါသမ်ားကို ထလို ႔ထူ ံ ပုံခ်လိုက္၏။
''က်ဳပ္သိုင္းက ခင္ဗ်ားေျပာသလို ဒုကၡိတကိုေတာင္ မနိုင္ေသးေပမယ့္ ခင္ဗ်ားလို လူယုတ္မာကိုေတာ့
Aနိုင္ယူနိုင္တယ္...လက္ဝါးၾကည့ေ္ ပေတာ့''
ဟု ဆိုျပီး ျပင္းထန္စြာတိုက္ခိုက္သည္။
''ဟား...ဟား...ဟား''
လ်ိဳ႕ဝွက္လူသည္ ေလွာင္ေျပာင္ရယ္ေမာ၍ ေAးေဆးစြာ ေရွာင္တိမ္းေနသည္။ စုန္႔လီထန္ ထိတထ
္ ိတ္ပ်ာပ်ာ ျဖစ္သြားသ
ည္။
သ႔Aူ ေနနွင့္ လက္ဝါးသိုင္း ၅ ကကြ ္တိုင္တိုင္ Aသုံးျပဳလိုက္ေသာ္လည္း တစ္ဖက္ရန္သူသည္ သ႔သူ ိုင္းကြက္ကို
ၾကိဳတင္သိေနသည္Aလား Aေျခမပ်က္ဘဲ ေရွာင္တိမ္းေနနိုင္သည္။
''မင္းရဲ႕ပညာက မဆိုးပါဘူး...ဖေAရဲ႕ ပညာ၃ပုံ၁ပုံေတာ့ ရထားျပီလို႔ ဆိုရမယ္...ဒါေပမယ့ ္ ေဝဟင္လက္ဝါးသိုင္းရဲ႕ Aနွ
စ္သာရ
ဘာတစ္ခုမွ မရဘူး''
လ်ိဳ႕ဝွက္လူက တိုက္ကြက္မ်ားကို ေAးေဆးစြာ ေရွာင္တိမ္းရင္း ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ရွက္စိတ္ေၾကာင့္ စုန္႔လီထန္
မ်က္နွာနီရဲသြားသည္။
''ခင္ဗ်ား ေလမက်ယ္န႔.ဲ ..က်ဳပ္Aေဖသာ သက္ရိွထင္ရွားရိွရင္ ဒီလို Aေစာ္ကားခံရမွာမဟုတဘ္ ူး...ခင္ဗ်ားAစြမ္းရိွရင္
က်ဳပ္ကို
ၾကိဳးစားသတ္ၾကည့စ္ မ္းပါ''
ဟ ု ေဒါသတၾကီး ခြန္းတုံ႔ျပန္လိုက္၏။ ထ႔ေို နာက္ခ်က္ခ်င္းပင္ Aတငြ ္းAားကို Aျပည့္Aဝစုစည္းျပီး 'ေဝဟင္မုန္တိုင္း'
Aကြက္ကို
သုံးရန္ ဟန္ျပင္လိုက္သည္။ ထိုAခါ သူ၏ Aက်ီႋလက္ေမာင္းAိုးမ်ားသည္ ေလဝင္ထားသည့ ္ ေဘာလုံးပမာ ေဖာင္းႂကြ
လာသည္။
လ်ိဳ႕ဝွက္လူသည္ မထီဟန္ျဖင့္ ႏွာေခါင္းတစ္ခ်က္႐ံႈ႕ျပီး Aေနာက္ဘကသ္ ႔ေို ျခ ၅လွမ္း ဆတု ္လိုက္၏။ ထ႔ိုေနာက္ သူသ
ည္
Page 87
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
စုန္႔လီထန္နည္းတူ Aတုယကူ ာ 'ေဝဟင္မုန္တိုင္း' Aကကြ ္ကို ထတု ္ေဖာ္လိုက္သည္။ သူ၏ Aကီ်ႋလက္Aိုးသည္လည္
း
Aတြင္းAားAရွိန္ေၾကာင့္ ေဖာင္းပြလာသည္။
1
83
ထိုAျခင္းAရာကို ျမင္ေတာ့ စုန္႔လီထန္ မ်က္နွာပ်က္သြား၏။ သို႔ေသာ္ တစ္ဖက္ရန္သူက Aထင္ေသးသြားမည္ စိုးေသာ
ေၾကာင့္
စိတ္ကုျိ ပန္တင္ထားလိုက္သည္။
ေဘးမွ ရပ္ၾကည့္ေနေသာ စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ ဖခင္ျဖစ္သူ Aင္တိုက္Aားတိုက္ တိုက္ခိုက္ေတာ့မည္ကို ေတြ႕ရေသာAခါ
ထတိ ္လန႔သ္ ြားသည္။ ထကို သ့ဲ ို႔ AေျခAေနမ်ိဳးကို သတူ စ္ခါမွ မျမင္ဖူးေခ်။ ထို႔နည္းတူ လ်ိဳ႕ဝွက္လူကို နိုင္ပါ့မလား
ဟူ၍လည္း
စိုးရိမ္မိသြားသည္။ သူ႔သိုင္းပညာသည္ သတူ ႔နို ွစ္ေယာက္နွင့္ ႏိႈင္းဆလ်ွင္ မဆိုသေလာက္သာရိွ၍ ဝင္မျဖန္ေျဖရဲ။
''ယား''
စုန္႔လီထန္သည္ လ်ိဳ႕ဝွက္လူကို မာန္သြင္း၍ ျပင္းထန္ေသာ လက္ဝါးAစံုျဖင့္ ႐ုိက္လိုက္၏။ လ်ိဳ႕ဝွက္လူသည္လည္း
စုန္႔လီထန္နည္းတူ လက္ဝါးAစံုျဖင့္ ခံေဆာင္ေပးလိုက္သည္။
''ဝုန္း''
က်ယ္ေလာင္ေသာ ျမည္သံထြက္ေပၚသာြ းသည္။ သတူ ႔နို ွစ္Uီး၏ Aတြင္းAားAရိွန္ေၾကာင့္
စုန္႔ရွန္႔စင္ ေနာက္ဆုတ္ေပးလိုက္ရသည္။
''ဟာ...Aေဖ''
စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ ဖခင္Aတြက္ စိုးရိမ္သြားသည္။ လ်ိဳ႕ဝွက္လူ၏ လက္ခ်က္ေၾကာင့္ စုန္႔လီထန္ ေနာကသ္ ႔ ို ေျခ ၇ လွမ္း
ဆုတ္ေပးလိုက္ရသည္ မဟုတ္လား။
စုန္႔လီထန္သည္ မစိုးရိမ္ရန္ လက္ကာျပလိုကသ
္ ည္။
''Aေဖ ဘာဒဏ္ရာမွ မရဘူး''
ဟု ျပန္ေျပာလိုက္ကာ တဆက္တည္း လ်ိဳ႕ဝွက္လူကိုလည္း တAံ့တၾသျဖင့္ ၾကည့္ေနမိသည္။ ထိုလူညွာတာ၍သာ
သူဒဏ္ရာမရေၾကာင္း နားလည္မိ၏။
''ခင္...ခင္ဗ်ား...ဘယ္သူလ.ဲ ..ဘာ..ဘာလို႔ 'ေဝဟင္မုန္တိုင္း'Aကကြ ္ကို တတ္ရတာလ'ဲ '
ဟု ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္စြာျဖင့္ ေမးလိုက္သည္။
လ်ိဳ႕ဝွက္လူသည္ သေဘာက်စြာရယ္ေမာလိုက္၏။
''စုန္႔လီထန္...မင္းေျပာစမ္းပါUီး...'ေဝဟင္လက္ဝါးသိုင္း'က နဂိုတုန္းက ဘယ္နွကြက္ရွိတာလဲ''
ဟူ၍ ျပန္လည္ေမးခြန္းထုတ္လိုက္သည္။
စုန္႔လီထန္သည္ မဆိုင္းမတြပင္.....
''၂၁ ကကြ ္ရိွတယ္...က်န္ ၃ ကကြ ္က 'ဆီးနွင္းမုန္တိုင္း'၊'မိုးသက္မုန္တိုင္း'၊န႔ ဲ 'ဝဲဂယကမ္ ုန္တိုင္း'Aကြက္တ႔ပို .ဲ ..က်ဳ
ပ္Aေနန႔ ဲ A့ဒဲ ီ၃
ကကြ ္ကို မသင္ခ့ရဲ ဘူး...ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ 'မဟူရာေတာင္ကုန္းတိုက္ပြ'ဲ မတိုင္ခင္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ယီဖြ န္းနဲ႔ ေဆြးေႏြးဖို႔
Page 88
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
က်ဳပ္Aေဖက
သိုင္းေလာကရဲ႕ Aျခားနာယက ႏွစ္Uီးနဲ႔Aတူ Aသာြ းမွာ ယီဖြ န္းလက္ခ်က္ေၾကာင့္ ျပန္မလာဘဲ ေသဆုံးခဲ့လို႔ပ.ဲ ..ခ
င္ဗ်ားက
ဘာျဖစ္လို႔ မဆိုင္တာကို ေမးရတာလဲ''
ဟု ေဒါသတၾကီးဆိုလိုက္လ်ွင္ လ်ိဳ႕ဝွက္လူသည္ ေခါင္းတညိတ္ညိတ္လုပ္ျပီး-
''မင္းေျပာတ့ ဲ မဟူရာေတာင္ကုန္းမွာ တိုက္ပြဲက်သြားတ့ ဲ သဆူ ိုတာ စုန္႔ယန္ပို ဆိုတလ့ဲ ူမို႔လား...တကယလ္ ႔ ို သူမေသ
ဘ ဲ မင္းကို
A့ဒဲ ီသိုင္း ၃ ကကြ ္ သင္ေပးျပီး က်န္ ၁၈ကြက္န႔ ဲ ခ်ိတ္ဆက္သုးံ နိုင္ခ့ရဲ င္ မင္းရဲ႕သိုင္းပညာက ဘယ္ေလာက္ျမင့္သြား
မွာလ'ဲ '
1
84
ဟု ထပ္မံေမးလိုက္ျပန္သည္။
စုန္႔လီထန္သည္ သည္ လ်ိဳ႕ဝွကလ
္ ူ၏ စကားကို ေထာက္႐ႈ၍ မိမိတို႔ကို ရန္ျပဳရန္ လာသူမဟုတ္ဟု ဆင္ျခင္မိသည္။ ထ႔ေို
ၾကာင့္
လိုလိုလားလားပင္-
''A့ဒဲ ီ ၃ ကြကသ္ ာ ေပါင္းနိုင္လ႔ကို ေတာ့ ထိပ္သီးနံပါတ ္ ၅ ပုဂိၢဳလ္ကိုေတာင္ လက္ရည္တူယွU္နိုင္တယ္''
ဟု ေျဖလိုက္သည္။
စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ ဖခင္ကိုတလွည့ ္ လ်ိဳ႕ဝွက္လူကတို လွည့ၾ္ကည့ျ္ပီး မည္သ႔နို ားလည္ရမွန္းမသိ ျဖစ္ေန၏။
''မင္းက ဒါကိုေတာ့ သသိ ားပ.ဲ ..ရဲတိုက္ ၃ ခုက ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ သူ႔Aစြမ္းန႔သဲ ူ ေက်ာ္ၾကားၾကတယ္...ဒါေပမယ့ ္
သိုင္းေလာကထ ဲ သိပ္ ္မက်င္လည္ပ ဲ နာယကAလုပ္ပ ဲ လပု ္ၾကေတာ့ သူတ႔ပို ညာကို ထပိ ္သီးဆယ္ေယာက္ေလာက္
Aထင္မၾကီးခ်င္ၾကဘူး...ဒါ့Aျပင္ မဟူရာေတာင္ကုန္း တိုက္ပြဲမွာ နာယက ၃ ေယာက္စလံုး ေသဆံုးေတာ့
သတူ ႔မို ်ိဳးဆက္ေတကြ သိုင္းပညာ ျပည့္ျပည့္ဝဝမရခ့ဘဲ ူး မဟုတလ္ ား''
ဟူ၍ လ်ိဳ႕ဝွက္လူက ဆိုလိုက္လ်ွင္......
ရွက္စိတ္ေၾကာင့္ စုန္႔လီထန္ မ်က္နွာနီရဲသြား၏။
''က်ဳပ္သာ Aေဖ့ပညာ ျပည့္ျပည့္ဝဝရရင္ ခင္ဗ်ားကို မနိုင္ယင္ေတာင္ Aခုလို Aရွက္တကြဲျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး''
ဟု ေဒါသတၾကီး တုန္႔ျပန္လိုက္သည္။
ဝတ္စံုနက္သည္ ေAးေဆးတည္ျငိမ္စြာပင္.....
''ထားပါေတာ့...မင္းက 'ေဝဟင္လက္ဝါးသိုင္း' ကို Aျပည့္Aဝတတ္ျပီး ငါ့ကို လက္ရည္တူ ယွU္ျပိဳင္နိုင္တယ္ ထားပါUီး...
မင္းေက်နပ္ျပီလား... က်န္တ့ ဲ မင္းထကသ္ ာတ့ ဲ သိုင္းသမားေတ ြ ရိွေသးတာကို သေဘာက်ရဲ႕လား...ဒါမွမဟုတ္ သိုင္း
ပညာကို
နဂိုထက္ Aဆမ်ားစြာသာေAာင္ ေလ့က်င့္ဖို႔ စိတ္ကူးမရိွဘူးလား...ဘိုးဘြားေတြ ေက်နပ္ဝမ္းေျမာက္ေAာင္ သုငိ ္းေလာ
ကမွာ
ငါနံပါတ္ ၁ ဆိုျပီး လက္မေထာင္နိုင္ေAာင္ ၾကိဳးစားဖို႔ စိတ္ကူးမရွိဘူးလား...ဘုရင္ Eကရာဇ္ၾကီးလို သိုင္းေလာကကို
မAုပ္စိုးခ်င္ဘူးလားက'ြ '
Page 89
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
လ်ိဳ႕ဝွက္လူ၏ ေလသံမွာ တစ္စတစ္စ မာေက်ာခက္ထန္လာေသာေၾကာင့္ စုန္႔လီထန္တ႔ို သားAဖနွစ္ေယာက္မွာ နားေ
ထာင္ရင္း
ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္သြားမိ၏။
×××××××××××××××××××××××××××××××××××××
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၁၈,၁၉)
''က်ဳပ္...က်ဳပ္''
စုန္႔လီထန္ ဆံ႕ြ Aသြားသည္။
''ဟင္း...''
လ်ိဳ႕ဝွက္လူသည္ စိတ္ပ်က္စြာျဖင့္ သက္ျပင္းမႈတထ
္ ုတ္၍.....
''လတ္စသတေ္ တာ့ မင္းက သတိၱနည္းတ့ ဲ ငတုံးတစ္ေယာက္ပ'ဲ '
ဟု ေျပာလိုက္သည္။ စုန္႔လီထန္ မခံခ်င္စိတ္ဝင္သြားကာ-
1
85
''ခင္ဗ်ားက်ဳပ္ကို Aထင္ေသးတာလား...က်ဳပ္က ျဖစ္နိုင္ရင္ သိုင္းေလာကကို လႊမ္းမိုးဖို႔မေျပာန႔.ဲ ..ဘုရင္Eကရာဇ္ထက
သ္ ာတ့ ဲ
ေနရာရိွရင္ေတာင္ လုဖို႔ဝန္မေလးဘူး...က်ဳပ္မွာ လိုAပ္တ့ ဲ ပညာေတ ြ မရိွလ႔သို ာ ေAာင့္Aီးသည္းခံေနရတာ''
ဟ ု ျပန္လည္ခြန္းတုံ႔ျပန္လိုက္၏။ ဝတစ္ ုံနက္သည္ ေခါင္းတညိတ္ညိတလ္ ပု ္ျပီး စုန္႔ရွန္႔စင္ဘကလ္ ွည့၍္ -
''ေကာင္ေလး...မင္းကေရာ''
ဟု ဆိုလိုက္လ်ွင္.....
''က်ဳပ္လည္း Aေဖတူသားပဲ...ဘာလို႔ မလုပ္ရဲရမလ'ဲ '
''ဟား...ဟား...ဟား''
စုန႔ရ
္ ွန္႔စင္၏ စကားေၾကာင့္ လ်ိဳ႕ဝွက္လူသည္ ဝမ္းသာAားရ ရယ္ေမာလိုက္၏။ ျပီးေနာက္ ေဘးဘီကို Aကခဲ တ္ၾကည့ျ္
ပီး
လက္ေဝွ႔ယမ္းျပသည္။ သူ႔ေနာက္ကို လိုက္လာေစလိုသည့္ သေဘာျဖစ္သည္။
စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ ဖခင္ျဖစ္သူ မ်က္နွာကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။ စုန္႔လီထန္က ေခါင္းတစ္ခ်က္ ညိတ္ျပလိုက္ေလသည္။
သူ႔Aေနနွင့္
လ်ိဳ႕ဝွက္လူ၏ သိုင္းပညာကို သိရိွထားသလို မိမိတု႔ ိ သားAဖကို Aခ်ိန္မေ႐ြး သတ္ျဖတ္နိုင္သည္ကိုလည္း နားလည္မိ
သည္။
သ႔ိုေသာ္ မိမိတ႔ကို ို သတ္ျဖတ္ရန္Aတြက္ တျခားေနရာသ႔ ို ေခၚသြားရန္မလို။
လူရွင္းေသာ သည္ေနရာေလး၌ပင္ လက္စတံုးနိုင္၏။ Aေၾကာင္း တစ္စံုတစ္ရာ ရွိသည္ကို ရိပ္မိေသာေၾကာင့္ သားျဖ
စ္သူလက္ကို
ဆြဲ၍ လိုက္ပါသြားေလသည္။
လ်ိဳ႕ဝကွ ္လူသည္ လသူ ူကင္းမ့ေဲ သာ ေတာAုပ္ထဲေရာက္မွ ေျခလွမ္းရပ္တန္႔လိုက္၏။ တဖန္ ေနာက္မွလကို ္လာေသာ
စုန္႔လီထန္တို႔ သားAဖဆီသို႔ မ်က္နွာမူျပီးလ်ွင္.....
Page 90
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''က်ဳပ္ ဘယသ္ ူလဲဆိုတာ ၾကည့ေ္ ပေတာ့''
ဟု ဆိုကာ မ်က္နွာဖံုးကို ခြၽတ္လိုက္သည္။
''ဟာ''
''ဟင္''
စုန္႔လီထန္တို႔ Aံ့ၾသတုန္လႈပ္သြား၏။
''A...Aေဖ...မ..မေသဘူးေနာ္...ဝမ္းသာလိုက္တာ''
ဟု စုန္႔လီထန္သည္ မ်က္ရည္မ်ားစီးက်လာျပီး တုန္ယင္ေသာေလသံျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။ စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ ႐ုတ္တရက္
ျဖစ္ပြားသည့္ AေျခAေနေၾကာင့္ မည္သို႔နားလည္ရမည္ မသိေတာ့။ Aသက္A႐ြယ္ၾကီးရင့္ျပီး မုတ္ဆိတ္ျဖဴမ်ား ရွိေနသ
ည္မွAပ
ဖခင္နွင့္ ႐ုပ္ခ်င္းဆင္ေသာ ထိုပုဂၢိဳလ္ကိုလည္း Aံ့Aားသင့္စြာ ေငးေၾကာင္ၾကည့္ေနမိသည္။
''A့ဒဲ ါ သားရဲ႕ဘိုးဘိုးပ.ဲ ..ေငးမေနန႔.ဲ ..ျမန္ျမန္ ဒူးေထာက္ျပီး ဂါရဝျပဳလိုက္''
ဟု စုန္႔လီထန္က ေျပာလိုက္ျပီး သူကိုယ္တိုင္လည္း ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္သည္။
''ေဖေဖ့ကို ဂါရဝျပဳပါတယ္''
''ဘိုးဘိုးကု ိ ဂါရဝျပဳပါတယ္''
နွစ္Uီးစလံုး ဂါရဝျပဳလိုက္သည္။
1
86
''ထပါ...ထပါ...ငါ့သားေလးန႔ ဲ ေျမးေလးတို႔''
''ဟတု ္က့ပဲ ါ Aေဖ''
''ေက်းဇူးပါ ဘိုးဘိုး''
နွစ္Uီးစလံုး ထရပ္လိုက္ေလ၏။
''Aေဖ့ကို မဟူရာေတာင္ကုန္းမွာ ေသဆံုးျပီပဲ ထင္ေနတာ ဘယ္လိုလုပ္ျပီး Aသက္ရွင္ေနတာလဲ...သားကို ရွင္းျပပါလား
''
ဟု စုန္႔လီထန္က ေမးလိုက္သည္။
ထိုAခါ လ်ိဳ႕ဝွက္လူ(ဝါ)စုန္႔ယန္ပိုသည္ လက္ကာျပျပီး-
''A့ဒဲ ီAေၾကာင္းေတြ ေနာက္ေတာ့မွ ရွင္းျပမယ္...ေလာေလာဆယ္ တ႔တို စ္ေတြAတြက္ တိုးတက္ၾကီးပြားမယ့္
Aေၾကာင္းAရာေတြရွိတယ္...မင္းတို႔သားAဖ ပူးေပါင္းၾကံစည္မွျဖစ္မယ္''
ထိုAခါ စုန္႔လီထန္က-
''ေဖေဖေျပာပါ...ကြၽန္ေတာ္တို႔ A႐ုိးေက်ေက် Aေရခမ္းခမ္း Aစြမ္းကုန္ ၾကိဳးစားေပးပါ့မယ္''
ဟု ကတိကဝတ္ေပးလိုက္သည္။
စုန္႔ယန္ပိုသည္ ေက်နပ္စြာ ေခါင္းညိတ္လိုက္၏။
''AၾကံAစည္က ဒီလိုကြ×××××+-×÷[](){}®©©®×××××××''
စသည္ျဖင့္ ေလသတံ ိုးတိုးနွင့္ ရွင္းျပလိုက္ရာ စုန္႔လီထန္တ႔သို ားAဖ မ်က္လုးံ Aေရာင္မ်ား ေတာက္ပသြားသည္။
''ဒါ...ဒါ...တကယ္ပဲလား Aေဖ''
Page 91
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဟု စုန္႔လီထန္သည္ တုန္ရီစြာျဖင့္ ေမးလိုက္သည္။ စုန္႔ရွန္႔စင္သည္လည္း မ်က္လံုးျပဴးက်ယ္ကာ တAံ့တၾသ ျဖစ္ေနသ
ည္။
ထိုAခ်ိန္တြင္ စုန္႔ယန္ပို၏ စကားသံ ထြက္ေပၚလာသည္။
''မင္းတို႔ သားAဖေတ ြ သိုင္းပညာတိုးတက္ဖို႔လည္း မပူရဘူး...ဒါ့Aျပင္ တစ္သက္စားမကုန္တ့ ဲ ရတနာေတြပါ ပိုင္ဆိုင
ထ္ ားၾကရင္
ဘယ္ေလာက္ စိတ္ခ်မ္းသာဖို႔ ေကာင္းမလဲကြ''
''ဟား...ဟား...ဟား...ဟား''
သူ၏ ရယ္ေမာသံသည္ ငွက္ဆိုးထိုးသံAလား ေတာAုပ္တစ္ခြင္ဝယ္ က်ယ္ေလာင္စြာ ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားေလသည္။
××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××
ေရွာင္ခ်ဴးနွင့္ လူေပ်ာ္ၾကီးက်ံဳးထံုး...။
သတူ ႔ႏို ွစ္Uီးသည္ စုန္႔လီထန္တ႔ ို သားAဖ ထကြ ္ခာြ သာြ းသည့ ္ ေနရာမွ ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္ေသာ က်ဴးလိမ္ျမိဳ႕ ေျမ
က္ဘကတ္ ံခါးမွ
ကိုယ္ေဖာ့ပညာသံုး ထြက္ခြာသြားၾကသည္။ ျမိဳ႕ျပင္ ေတာAုပ္သို႔ေရာက္မွ ေျခလွမ္းရပ္ကာ ေျဖးေျဖးမွန္မွန္ျဖင့္
လမ္းေလ်ွာက္ၾကေလသည္။
''Aစ္ကိုၾကီးက်ံဳး...A့ဒဲ ီ စုန္႔လီထန္ဆိုတ့ ဲ လူၾကီးက ဘာျဖစ္လ႔ ို Aစ္ကိုၾကီးကို မုန္းေနရတာလ'ဲ '
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ႐ုတ္တရက္ ေမးျမန္းလိုက္၏။
1
87
ထိုAခါ က်ံဳးထုံးသည္ ရယ္က်ကဲ ်ဲနွင့္-
''တကယ္ေတာ့ သူက တမင္သက္သက္ သဝန္ေၾကာင္တာပါကြာ...ေစာင္းေကာက္ေဒဝီ ပိုင္ရွင္းကို ပိုင္ဆိုင္ခ်င္လို႔ သူက
ယွU္ျပိဳင္ဖူးတယ္...ဒါေပမယ့္ မနိုင္ခ့ဘဲ ူး...ငါက ပိုင္ရွင္းကို နိုငသ္ ြားေတာ့ သကူ ၾကားထဲကေန မခံခ်ိမခံသာ
ျဖစ္သြားတာေပါ့ကြာ...သိုင္းေလာကသားေတြကလည္း ငါန႔ပဲ တ္သက္တယ္ထင္လ႔ ို ပိုင္ရွင္းကို မထိရဲေတာ့ဘူး''
''ဒါေၾကာင့္ကိုး''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စကားလမ္းေၾကာင္းလႊဲသည့္Aေနျဖင့္-
''ကြၽန္ေတာ္တို႔Aခု ဘယ္ကို သြားၾကမလ'ဲ '
ဟု ေမးလိုက္ရာ-
''ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းရိွတ့ ဲ ခ်င္းေရွာင္ေတာငက္ ို သြားၾကမယ္...မင္းကAခုမွ သိုင္းေလာကကို စေရာက္တာဆိုေတာ့
Aေတြ႕Aၾကံဳလည္းရ ဘုရားလည္း ဖူးရတာေပါ့ကြာ''
ဟု ေျဖလိုက္ေလသည္။
''ေတာ္ေတာ္ေဝးလား''
''မေဝးဘူးကြ...ဒီကေန ၂ ရက္ေလာက္ဆိုရင္ ေရာက္နိုင္တယ္...ဒီၾကားထဲ မင္းကို သိုင္းပညာAခ်ိဳ႕ သင္ေပးထားမယ္''
က်ံဳးထံုးစကားေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴး ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ျဖစ္သြားသည္။ ထို႔ေနာက္ နွစ္Uီးသား စကားတေျပာေျပာနွင့္ ထိုေန
ရာေလးမွ
တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ ထြက္ခြာသြားၾကေလသည္။
Page 92
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××
ခ်င္းေရွာင္ေတာင္...။
၎သည္ ေပ တစ္ေသာင္းေက်ာ္Aျမင့္ရွိျပီး ခ်န္ဟူျပည္တြင္ ထင္ရွားေလသည္။ ယင္းေတာင္ေပၚတြင္ သိုင္းေလာက၏
Uေသ်ွာင္ဂိုဏ္းၾကီးျဖစ္ေသာ ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္း တည္ရွိသည္။ Aင္Aားတစ္ေထာင္ေက်ာ္ရွိျပီး နွစ္စU္
Aဆင့္ျမင့္သိုင္းသမားမ်ား ေမြးထုတ္ေပးလ်က္ရွိ၏။
သို႕ေသာ္ ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းသားမ်ားသည္ ဘနု ္းၾကီးမ်ား ျဖစ္ၾကသည့A္ ေလ်ာက္ တရားAလုပ္ကတစ္ဖက္၊သိုင္းေလာ
ကမွ
လူယုတ္မာမ်ားကို ရွင္းရသည့္Aလုပ္ကတစ္မ်ိဳး လုပ္ေဆာင္ၾကသည္။
Aေဆာင္ေဆာင္ Aခန္းခန္းျဖင့္ ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားေသာ ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းေနရာ
Aေဆာက္AAုံတို႔ကို ေ႐ႊဝါေရာင္နတ္မင္း(ဝါ)႐ီႊက်န္းရန္က ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းေပးခ့ဲသည္။ သကတ္ မ္းသည္ နွစ္
၁၀၀၀ေက်ာ္ရိွျပီး ဂိုဏ္းသက္Aလြန္ရွည္သည္။ သူနွင့္Aျပိဳင္ က်ံဳးနန္ဂိုဏ္းကိုလည္း ႐ီႊက်န္းရန္က ထူေထာင္ေပးခ့ဲ၏။
ခ်င္းေရွာင္ေတာင္သည္ ႐ႈခင္း႐ႈကြက္ေကာင္းလွသည္။ ေတာင္ေျခတြင္ ယာခင္းAခ်ိဳ႕ရွိသည္။ AနီးAနားမွ ႐ြာသားမ်ား
သည္
ထင္းရွာရန္ တစ္ခါတေလ ေတာင္ေပၚတက္ၾကသည္။ ခ်န္ဟူျပည္ရွိ ေတာေတာင္Aမ်ားစုသည္ Aျခားတိုင္းျပည္မ်ားထ
က္
သာယာလွပေပသည္။
ယခု ေရွာင္ခ်ဴးနွင့္ က်ံဳးထုံးတ႔သို ည္ ခ်င္းေရွာင္ေတာင္ေျခရိွ Aပန္းေျဖ Aေဆာင္ေလးတစ္ခု၌
Aနားယူေနၾကသည္။ ေတာင္ေပၚသို႔တက္ရန္ ေလွကားထစ္မ်ား ေထာင္ေက်ာ္ရွိေလသည္။
''Aစ္ကိုၾကီး...ေလွကားေတြက မ်ားလွပါလား...ေတာင္ေပၚကို ေတာ္ေတာ္န႔ ဲ ေရာက္မယ္မထင္ဘူး''
1
88
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ခရီးေဆာင္Aိတ္နွင့္ ဓားရွည္ကိုခ်ျပီး ေျပာလိုက္သည္။
ေနပူက်ဲက်ဲတြင္ ခရီးနွင္ခဲ့ရ၍လည္း ေခြၽးပ်ံေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ Aိတ္ကိုဖြင့္၍ ေခြၽးသုတ္ရန္ လကက္ ိုင္ပုဝါတစ္ခုကို
ထုတ္ယူလိုက္သည္။
က်ံဳးထံုးသည္ ေရွာင္ခ်ဴးAိတ္ထဲမွ တစ္စြန္းတစ္စ ထြက္ေနေသာ ပန္းခ်ီကားလိပ္ေလးကို ေတြ႕ရေသာ္ စိတ္ဝင္စားသြား
သည္။
ထ႔ိုေၾကာင့္-
''ညီေလး ေရွာင္ခ်ဴး...မင္းAိတ္ထဲက စာလိပ္ေလးျပစမ္းပါUီးကြ...ငါၾကည့္ခ်င္လို႔''
ေျပာေျပာဆိုဆို လက္ျမန္လွေသာ က်ံဳးထုံးသည္ ဆယြဲ ူလကို ္၏။
''A့.ဲ ..A့ဒဲ ါက...''
ေရွာင္ခ်ဴးစကားမဆုံးလိုက္။ က်ံဳးထုံးသည္ စာလိပ္ကို ေျဖၾကည့ျ္ပီးျဖစ္သည္။ သသူ ည္ ပန္းခ်ီကားလိပ္ေပၚရိွ မိန္းကေလး
ပုံကို
ေတ႕ြ ရေသာAခါ တAံ့တၾသျဖစ္ျပီး ေရွာင္ခ်ဴးကို တစ္ခ်က္ၾကည့လ္ ိုက္သည္။
''ဟား...ဟား...ဟား''
Page 93
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
က်ံဳးထံုးသည္ သေဘာက်စြာ ရယ္ေမာလိုက္၏။
''Aလ့.ဲ ..ငါ့ညီက တယဟ္ ုတပ္ ါလား...တိမ္လႊာရဲတိုကသ္ ခငရ္ ဲ႕ သမီးကို ဘာလို႔ျငင္းတယ္ဆတို ာ Aခုမွ
သေဘာေပါက္ေတာ့တယ္...လတ္စသတ္ေတာ့ မင္းခ်စ္ခ်စ္ရဲ႕ ပံုတူပန္းခ်ီကားေတြေတာင္ ရွိေနလို႔ကိုး''
ဟု ဆိုရာ ေရွာင္ခ်ဴး မ်က္လံုးျပဴးက်ယ္သြား၍-
''Aစ္ကိုၾကီးက်ံဳး...A့ဒဲ ါ ကြၽန္ေတာ့ ေက်းဇူးရွင္ ဆရာၾကီး ဇနီးရဲ႕ပုံတူဗ်...ငရဲေတ ြ ၾကီးကုန္လိမ့္မယ္''
ဟ ု ေျပာလုကိ သ္ ည္။
''Aာ...မသိလို႔ပါ...ညီေလး...Aစ္ကိုၾကီးကို ခြင့္လႊတ္ပါ''
ဟု က်ံဳးထံုးသည္ ပ်ာပ်ာသလဲ ေတာင္းပန္လိုက္သည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္ျပျပီး ပန္းခ်ီကားလိပ္ေလးကို စည္းေနွာင္ကာ သိမ္းမည္Aျပဳ-
''ဟင္''
႐ုတ္တရက္ ခ်င္းေရွာင္ေတာင္ေပၚမွ လွစ္ခနဲ ဆင္းေျပးသြားေသာ လူရိပ္တစ္ခုကို ေတြ႕ရေသာေၾကာင့္ Aံ့Aားသင့္သြား
သည္။
''Aစ္ကိုက်ံဳး...ဟိုမွာ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ တစ္ေနရာကို လက္ညွိဳးညႊန္ျပလိုက္သည္။ က်ံဳးထံုးသည္ ေရွာင္ခ်ဴးနွင့္ မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္ျဖစ္၍ ထိုလူရိ
ပ္ကို
မျမင္ေပ။ ေရွာင္ခ်ဴးက လက္ညွိဳးညႊန္ျပလိုကမ
္ ွ ေျပးသြားေသာ လူရိပ္ကို ေတြ႕လိုက္ရ၏။
''ကိုယ္ေဖာ့ပညာ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္ကြ...မင္းဒီမွာေစာင့္ေနUီး...ငါလိုက္သြားUီးမယ္''
ဟူ၍ ေျပာေျပာဆိုဆို လွစ္ခနဲ ေျပးထြက္သြားသည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ တားျမစ္လိုေသာ္လည္း မမီေတာ့ေခ်။ မတတ္နိုင္ေတာ့။ က်ံဳးထံုး ျပန္မလာမခ်င္း ထိုင္ေစာင့္ေန႐ုံသာ ရွိေ
တာ့၏။
ထိုစU္.....။
1
89
''လိုက္ေဟ့...လိုက္ဟ''
''လူသတ္သမား သူခိုးေျပးသြားျပီ''
ထကို ့သဲ ႔ ို ႐ုတ္တရက္ ထကြ ေ္ ပၚလာသည့္ ဆူညံသံမ်ားေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴး တAံ့တၾသျဖစ္သြားသည္။
''Aစ္ကိုၾကီးက်ံဳး ေျပာျပေတာ့ ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္း ဘုန္းေတာ္ၾကီးေတြက တတိ ္တ္တိ ္ဆတိ ဆ္ ိတ္န႔ ဲ
တရားAားထုတ္ေနၾကတယဆ္ ိုပ.ဲ ..Aခုဘာလ႔ ို ဆူညံေနပါလိမ့္''
တစ္ကိုယ္တည္း ေရ႐ြတ္လိုက္ျပီး စူးစမ္းခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ သူ၏ ပစၥည္းပစၥယမ်ားကို ယူေဆာင္၍ Aပန္းေျဖေဆာင္ေလးမွ
ထြက္ၾကည့္လိုက္သည္။
ထိုAခါ ေလွကားထစ္မ်ားမွ ခပ္သြက္သြက္ ဆင္းေျပးလာေသာ Aနီေရာင္ သကၤန္းဝတ္ထားေသာဘုန္းေတာ္ၾကီးတစ္ပါး
နွင့္
Aသက္နွစ္ဆယ္ေက်ာ္A႐ြယ္ ကိုရင္Aုပ္စုကို ေတြ႕ရသည္။
ဘုန္းၾကီးAပါAဝင္ စုစုေပါင္း ၁၉ပါး ရွိေလသည္။ Aနီေရာင္ သကၤန္းနွင့္ ဘုန္းေတာ္ၾကီးက Uီးေဆာင္လာျပီး လက္ထဲတြ
Page 94
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
င္
ပိႆာ၅၀ ေက်ာ္ေလးေသာ သံတုတ္ၾကီးကို ကိုင္ေဆာင္ထား၏။ က်န္ကိုရင္ ၁၈ပါးကမူ Aျပာေရာင္သကၤန္းနွင့္ ျဖစ္ၾကျ
ပီး
ဝါးတုတ္မ်ားကိုယ္စီ ကိုင္ေဆာင္ထားၾကသည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ တAံ့တၾသနွင့္ ရပ္ၾကည့္ေနမိသည္။
ထိသု ႔ ို ေျပးလႊားသြားေသာ ဘုန္းၾကီးAုပ္စုသည္ ေရွာင္ခ်ဴးကို ေတြ႕ျမင္ေသာAခါ ေျခလွမ္းရပ္တန္႔သြားသည္။
ျပီးေနာက္ ေရွာင္ခ်ဴးကုိ ေသခ်ာစြာ Aကဲခတ္ၾကည့္လိုက္သည္။ သူ႕လက္ထဲမွ ပန္းခ်ီကားလိပ္ကို ေတြ႕ေသာAခါ
မ်က္နွာဝင္းပသြားသည္။
''ဒကာေလးရဲ႕ လက္ထဲက စာလိပ္ေလး ဘုန္းဘုန္းကို ေပးပါ''
ဟု Aနီေရာင္ သကၤန္းနွင့္ Aသက္၅၀ေက်ာ္A႐ြယ္ရွိေသာ ဘုန္းေတာ္ၾကီးက ေျပာလိုက္၏။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မေက်မနပ္ျဖစ္သြားသည္။ ထ႔ိုေၾကာင့္-
''ဘာလ႔ေို ပးရမွာလဗဲ ်...ဘုန္းၾကီးေတြျဖစ္ျပီး သူမ်ားပစၥည္းကို မတရားလိုခ်င္ေနတယ္''
ဟ ု ျပန္ေျပာလိုက္ျပီး ခ်က္ခ်င္း ခရီးေဆာင္Aိတ္ထဲထည့က္ ာ Aိတ္ကို ခ်ည္ေနွာင္လိုက္သည္။
''ေကာင္စုတ္ေလး...Aတင့္ရဲလွပါလား...ခ်င္းေရွာင္ လက္ေထာက္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္
ဆရာေတာ္လိကုန္းကိုေတာင္ ေမာက္ေမာက္မာမာ ေျပာဝံ့တယ္ေပါ့''
ကိုရင္ ၁၈ပါးမွ Aရပ္ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းနွင့္ ကိုရင္တစ္ပါးက ေဒါသတၾကီး ေAာ္ေျပာလိုက္သည္။
ေရွာင္ခ်ဴးကလည္း-
''လက္ေထာက္မကလ႔ ို ဂိုဏ္းခ်ဳပ္Aဘိုး ျဖစ္ေနပါေစဗ်ာ...သူမ်ားပစၥည္းကို ဘာျဖစ္လို႔ မတရားလိုခ်င္ရတာလ'ဲ '
ဟု ျပန္ေျပာရာ ဆရာေတာ္လိကုန္း မ်က္နွာပ်က္သြား၏။
''႐ုိင္းစိုင္းတဲ့ေကာင္ေလး...ေသေပေတာ့''
ကိုရင္သည္ ေဒါသတၾကီးျဖင့္ ေရွာင္ခ်ဴးကို ႐ုတ္တရက္ လက္ဝါးျဖင့္ ႐ုိက္လိုက္သည္။
××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××
1
90
''Aမွတ္စU္(၁) မလုပ္န႔'ဲ '
ဆရာေတာ္ လိကုန္းက တားလိုက္ေသာ္လည္း မမီေတာ့။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူနွင့္ ရန္ျငွိဳးမရွိဘဲ ရက္စက္စြာ တိုက္ခိုက္ေ
သာ
ထကို ိုရင္ကို Aျမင္ကပ္သြား၏။ ေရွာင္တိမ္းရန္ မၾကိဳးစားဘ ဲ 'သံေယာဇU္မ့ဓဲ ားသိုင္း' ၈ ကြက္မွ 'တိမ္တိုက္ေနေဖာက္'
Aကကြ ္က ို
Aသုံးျပဳကာ လက္ေကာက္ဝတ္ကို ေလးခ်က္ဆင့႐္ ိုက္လိုက္သည္။
တဆက္တည္းမွာပင္ ဓားေနွာင့္ျဖင့္ ရင္ဝကို ၆ ခ်က္ ဆင့္ထိုးလိုက္၏။
သူ၏ လႈပ္႐ွားမႈမွာ လက္ဝါးခ်က္ထုတ္ေသာ ကိုရင္ထက္ပင္ ျမန္ဆန္လွသည္။ ကိုရင္ မေရွာင္နိုင္ေတာ့။ ေရွာင္ခ်ဴး၏
တိုက္ကြက္ေၾကာင့္ ဝါးတစ္ျပန္ထိ ေနာက္ဆုတ္သြားသည္။
''ဟာ''
Page 95
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ဟင္''
ဆရာေတာ္လိကုန္း AပါAဝင္ ကိုရင္Aားလုံး တAံ့တၾသျဖစ္ျပီး ၾကက္ေသေသသာြ းၾကသည္။
''ဘုရား...ဘုရား...သိုင္းေလာကမွာ ဒီလိုAစြမ္းထက္တ့ ဲ ေကာင္ေလးမ်ိဳး ရိွေနပါလား...သူ႕ရဲ႕Aတြင္းAားAေျခAေန
က
ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ထက္ေတာင္ သာပံုရတယ္...ငါဆိုရင္ေတာင္ သူ႕လို ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ တိုက္ကြကထ
္ ုတ္ျပီး ေနာက္ဆုတ္ေAာင္
လုပ္နိုင္မယ္မထင္ဘူး''
ဆရာေတာ္ လိကုန္းသည္ ထိုAေတြးဝင္သြားျပီး-
''လူငယ္ေလး...သင့္ရဲ႕ဆရာက ဘယ္သူလဲ...လက္ထဲက ပစၥည္းက ဘယ္ကရတာလဲဆိုတာ ဘုန္းဘုန္းကို ရွင္းျပနိုင္မ
လား''
ဟူ၍ ခ်ိဳသာေျပျပစ္စြာ ေမးျမန္းလုကိ ္သည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ထိုAခါက်မွ စိတ္ေက်နပ္သြားျပီး Aျဖစ္မွနက
္ ို ေျပာျပမည္Aျပဳ-
''သူ႕ဆရာက Aဆင့္မရိွတ့ ဲ သူခိုးပဲျဖစ္ရမယ္...လက္ထကဲ ပစၥည္းကလည္း ခိုးရာပါပစၥည္းပဲ''
ေစာေစာက ေရွာင္ခ်ဴးေၾကာင့္ ဒဏ္ရာရသြားေသာ ကုိရင္က ဝင္ေျပာလိုက္သည္။ သူသည္ ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္း၌ သိုင္းပညာ
နွင့္
ပတ္သက္လာလ်ွင္ ေနာက္ေပါက္မ်ားAနက္ Aခ်ီးက်ဴးခံရဆံုးျဖစ္သည္။ ယခုမူ လက္ေထာက္ေက်ာင္းထိုင္ ေရွ႕၌ပင္
ကေလးတစ္ေယာက္ကို ႐ံးႈ နိမ့္သြားသျဖင့္ မဆင္မျခင္ ေျပာဆိုလကို ္၏။
သ႔ူစကားေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေဒါသAိုး ေပါက္ကြဲသြားသည္။ သူ႔ေက်းဇူးရွင္ ဆရာသမားကို ပုတ္ခတ္လာသျဖင့္
ဘုန္းၾကီးေသာ ဘာေသာညာေသာ ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့။
''သူခိုးက လူျပန္ဟစ္ရတယ္လို႔...က်ဳပ္ဆရာနာမည္ကို ခင္ဗ်ားတို႔ သိဖို႔မလိုဘူး...ဒီစာလိပ္က
က်ဳပ္ရဲ႕ဆရာ ေပးထားတာ...Aစြမ္းAစရွိရင္ က်ဳပ္ကို္ Aနိုင္တိုက္ျပီးသာ ယူလိုက္''
ဟု ေျပာလိုက္ရာ ဆရာေတာ္လိကုန္းAပါAဝင္ ကိုရင္မ်ားသည္ Aသက္A႐ြယ္နွင့္ မလိုက္ဖက္ပဲ
ရင့္သီးစြာေျပာေသာ ေရွာင္ခ်ဴးကို Aျမင္ကပ္သြားၾက၏။
ဆရာေတာ္လိကုန္းသည္ သက္ျပင္းခ်၍-
''ဒကာေလးက ဒလီ ို ေျပာမွေတာ့ ဘုန္းၾကီးတ႔လို ည္း မတတ္နိုင္ေတာ့ဘူး''
ဟု ဆိုလိုက္ျပီး တဆက္တည္းမွာပင္.....
1
91
''Aမွတ္စU္(၁)က လႊဲျပီး က်န္ကုိရင္ေတြ ၁၈ Uီးတိုက္ကြက္ ထုတ္ေဖာ္ရန္Aသင့္''
ဟူ၍ Aမိန္႔ေပးလိုက္၏။
ယင္းေနာက္ ဆရာေတာ္လိကုန္းနွင့္ ကိုရင္ ၁၇ပါးသည္ ေရွာင္ခ်ဴးကို စက္ဝိုင္းပမာ ဝိုင္းရံထားလိုက္ေလသည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဓားရွည္ကို ဓားAိမ္မွခြၽတ္ျပီး ကန္႔လန္႔ျဖတ္ ကိုင္ေဆာင္ထားလိုက္၏။
Aမွတ္စU္(၁) ကိုရင္သည္ ေရွာင္ခ်ဴးကို မေက်မနပ္ၾကည့္ေနသည္။ သူ႔Aေနျဖင့္ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် တိုက္ခိုက္ခ်င္ေန
၏။
Aတြင္းဒဏ္ရာ ရသြားေသာေၾကာင့္သာ ျငိ္မ္ေနရသည္။
Page 96
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဝိုင္းရံထားေသာ ကိုယ္ေတာ္မ်ားသည္ လက္ထဲရွိ တုတ္မ်ားကို တဝီဝီ ျမည္သံေပး၍ လွည့ပ္ တ္လိုက္သည္။
''ဝွီး...ဝွီး...ဝွီး''
ေလးတိုးသံမ်ားသည္ ပ်ားေကာင္တစ္ေထာင္ စုေပါင္း၍ ေတာင္ပံခတ္လိုကသ္ ံAလား ရိွေခ်သည္။ ထ႔ျိုပင္ ကိုယ္ေတာ္ ၁
၈ပါးထံမွ
ျပင္းထန္သည့္ Aတြင္းAား Aရွိန္သည္ ေရွာင္ခ်ဴးကို ဖိနိွပ္လာေလသည္။
သသူ ည္ ေဒါသေၾကာင့ ္ စိတ္႐ိုင္းမ်ားဝင္လာျပီး မိစၧာဓာတ္မ်ား နိုးၾကားလာသည္။
ထ႔ိုေၾကာင့္ မေကာင္းဆိုးဝါးပမာ မ်က္လုံးေရာင္သည္ နီရေဲ တာက္ပလာသည္။
''ဟင္''
လိကုန္းဆရာေတာ္တို႔ မ်က္နွာပ်က္သြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္-
''ကိုယ္ေတာ္တို႔ သတိAေနAထား...က်ဳပ္Aမိန္႔ေပးရင္ ခ်က္ခ်င္းေနာက္ဆုတ္''
ဟ ု ေAာ္ျပီး Aမိန္႔ေပးလုိက္သည္။
''႐ႊီး...ဝွီး...ဝွီး''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ 'သက္တံ့စက္ဝန္း' Aကြက္ကို ထုတ္ေဖာ္၍ ဓားရွည္ကို ပစ္လႊတ္လိုက္သည္နွင့္-
''ေနာက္ဆုတ္ၾက''
ဟု ဆရာေတာ္လိကုန္းက Aေလာတၾကီး ဆိုလိုက္သည္။
''႐ႊပ္...႐ႊပ္...႐ႊပ္''
ဓားရွည္သည္ ကိုယ္ေတာ္ ၁၈ပါး၏ တုတ္မ်ားကို ျဖတ္ပိုင္း၍ ေရွာင္ခ်ဴးထံ ေဝွ႔ဝိုက္ ပ်ံသန္းလာသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ညာ
လက္ျဖင့္
ကြၽမ္းက်င္စြာဖမ္းျပီး ဓားAိမ္၌ ထည့သ္ ြင္းလိုက္သည္။
''ဟာ''
''ဟင္''
ဆရာေတာ္လိကုန္းနွင့္ ကိုရင္မ်ားAားလံုး ေက်ာခ်မ္းသြားၾကသည္။ Aနည္းငယ္ ေနာက္က်ျပီး ေနာက္ဆုတ္လိုက္ပါက
Uီးေခါင္းမ်ား ထားခ့ရဲ ေပလိမ့္မည္။ Aမွတ္စU္(၁) ကိုရင္သည္လည္း ရက္စက္ျပင္းထန္ေသာ ေရွာင္ခ်ဴး၏ တိုက္ကကြ ္
ကို
ေၾကာက္႐ံ႕ြ သြားသည္။
ထိုAခ်ိန္ဝယ္.....။
1
92
''ေဟ့...ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ''
႐ုတ္တရက္ ထြက္ေပၚလာေသာ Aသံေၾကာင့္ လူAားလုံး Aသံၾကားရာသို႔ လွည့ၾ္ကည့လ္ ိုက္မိသည္။ ေတြ႕ပါေခ်ျပီ။ က်ံ
ဳးထုံးသည္
Aူယားဖားယားျဖင့္ ေျပးလာေနသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးတို႔Aနားေရာက္မွ ေျခလွမ္းရပ္တန္႔လိုက္၍-
''လိကုန္းဘုန္းၾကီး ေနေကာင္းတယ္ေနာ္''
ဟု ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။ လိကုန္းဘုန္းၾကီးသည္လည္း ညာလက္ဝါးေထာင္ျပီး တုန္႔ျပန္ဂါရဝျပဳလိုက္သည္။
Page 97
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ဒကာၾကီး က်ံဳးထံုးပါလား...ဘယ္လိုAေၾကာင္းမ်ားရွိလို႔ပါလဲ''
ဟု ေမးျမန္းလိုက္၏။
''က်ဳပ္ ေစာေစာက လူတစ္ေယာက္ေနာက္ လိုက္သြားတယ္...ေတာ္ေတာ္လ်င္တယ္ဗ်...သူ႔လက္ထဲမွာလည္း စာလိပ္တ
စ္ခုကို
ကိုင္ထားတယ္... ခိုးလာတာထင္ပါတယ္... Aသည္းAသန္ေျပးေနတာကိုး...က်ဳပ္နဲ႕ေတာင္ လက္ဝါး၃ခ်က္
ယွU္ျပိဳင္ေသးတယ္...သိုင္းပညာက သိပ္ၾကီးမျမင့္ေသးေပမယ့္ Aတြငး္ Aားကေတာ့ က်ဳပ္ထက္ ေတာ္ေတာ္ေလးသာတ
ယ္''
''ဟင္''
က်ံဳးထံုး၏ စကားေၾကာင့္ ဆရာေတာ္လိကုန္းတို႔Aုပ္စု တAံ့တၾသျဖစ္သြားၾကသည္။ ဆရာေတာ္လိကုန္းသည္ ေရွာင္ခ်ဴး
ဘက္
တစ္ခ်က္ၾကည့္ျပီးမွ-
''ဒကာၾကီးေျပာတာ Aမွန္ပဲလား''
ဟု ေမးလိုက္သည္။
က်ံဳးထံုးသည္ ေခါင္းညိတ္၍-
''က်ဳပ္ဘယ္တနု ္းက လိမ္ဖူးလ႔လို ဲဗ်...ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းမွာ Aခ်ိန္မေတာ္ ေခါင္းေလာင္းတီးတဲ့ ကိစၥမွာေတာင္ နာယကၾ
ကီးေတြ
စစ္ေမးတာ Aမွန္တိုင္းေျပာခ့ဲတာပဲဗ်''
ဟု ေျပာလိုက္၏။
ထိုAခါ ဆရာေတာ္လိကုန္းက ေရွာင္ခ်ဴးကို လက္ညွိဳးညႊန္ျပ၍-
''ဒါျဖင့္ ဟိုေကာင္ေလးဆီမွာ ဘာလို႔ စာလိပ္ကရွိေနတာလဲ''
''ဟား...ဟား...ဟား''
က်ံဳးထံုးသည္ ႐ုတ္တရက္ က်ယ္ေလာင္စြာ ရယ္ေမာလိုက္သည္။
ဆရာေတာ္လိကုန္းသည္ မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕ကာ-
''ဒကာၾကီး...က်ဳပ္စကားမွာ ဘာဟာသပါလ႔ ို ရယ္ရတာလ'ဲ '
ဟု ေျပာရာ က်ံဳးထံုးသည္ လက္ကာျပကာ ျပံဳးစပ္စပ္နွင့္-
''မဟုတ္ရပါဘူးဗ်ာ...ဘုန္းၾကီးက Aထင္လႊဲေနတာပါ...AေျခAေနက ေတာ္ေတာ္ေလး တိုက္ဆိုင္ေနတာကိုး...တက
ယ္တန္းဆို
ႏွစ္Uီးနွစ္ဖက္ ညိွႏိႈင္းရင္ Aဆင္ေျပမယ့္ ကိစၥပဲ...Aခု ဘုန္းၾကီးAျဖစ္က ႏႈတ္ခမ္းေမႊးပါတဲ့သူေတြ႕တိုင္း ေဖေဖ မွားေခၚ
တ့ ဲ
ကေလးလို ျဖစ္ေနျပီဗ်''
ဟူ၍ ျပန္ေျပာလိုက္သည္။
1
93
''ခိ.ြ ..ခိ.ြ ..ခိ'ြ '
Page 98
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ကိုရင္မ်ားသည္ က်ံဳးထံုး၏ Uပမာေပးစကားေၾကာင့္ သေဘာက်သြားသည္။ ေပၚတင္မရယ္ရဲ၍ ပါးစပ္ကို လက္ျဖင့္ပိ
တ္ကာ
က်ိတ္ရယ္ၾကသည္။ ဆရာေတာ္လိကုန္းသည္ ရွက္စိတ္ေၾကာင့္ မ်က္နွာနီရဲသြားသည္။
''ဒကာၾကီး က်ံဳးထံုးက က်ဳပ္ကို တမင္တကာ ပုတ္ခတ္ေနတာလား''
ဟု ေမးလိုက္ရာ က်ံဳးထံုးသည္ ေခါင္းခါယမ္းျပျပီး-
''မဟုတ္ရဘူးဗ်ာ''
ဟု ေျဖရင္း ေရွာင္ခ်ဴးကို ပန္းခ်ီကားလိပ္ထုတ္ခိုင္းလိုက္သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ၾကည္ျဖဴစြာ ထုတ္ေပးလိုက္သည္။
က်ံဳးထုံးသည္ ယင္းပန္းခ်ီကားလိပ္ကို ဆရာေတာ္လိကုန္းAား ေပးလိုကသ္ ည္။ လိကုန္းဆရာေတာ္သည္ ပန္းခ်ီကားလိ
ပ္ကု ိ
ေျဖၾကည့္လိုက္ရာ-
''ဟင္''
တAံ့တၾသျဖစ္သြားျပီး မ်က္နွာပ်က္သြားေလသည္။ စာလိပ္သည္ မည္သည့္ သိုင္းက်မ္းမွ မဟုတ္ပါ။ လြန္စြာေခ်ာေမာလွ
ပေသာ
မိန္းမပ်ိဳေလးတစ္ေယာက္၏ ပံုတူပန္းခ်ီကားသာ ျဖစ္ေပသည္။ ဆရာေတာ္သည္ ေရွာင္ခ်ဴးကို ျပန္ေပးလိုက္ျပီး
သက္ျပင္းခ်လိုက္၏။
''က်ဳပ္တို႔ေတာ့ ေရလိုက္လႊဲကုန္ျပီ''
ဟူ၍လည္း ညည္းညဴေျပာလိုက္သည္။
''ဘာေတြမ်ား လႊဲေနလို႔လဲ ဆရာေတာ္''
ဟု က်ံဳးထံုးကေမးေတာ့.....
''ဒကာၾကီးန႔ ဲ ေတ႕ြ လိုကတ္ သ့ဲ ူဆတို ာ တကယ့ ္ သိုင္းက်မ္းသူခိုး Aစစ္ပ.ဲ ..က်ဳပ္တို႔ဂိုဏ္းရဲ႕ က်မ္းစာထိန္းသိမ္းတဲ့
ကယို ္ေတာ္
၂ပါးကို သတသ္ ြားျပီး တားျမစ္ထားတ့ ဲ Aေရးၾကီးဆုံး သိုင္းစာAပု ္ကို ခိုးသာြ းတယ္...က်ဳပ္တို႔က ဒကာေလးကို Aထ
င္မွားျပီး
တိုက္ခိုက္မိတာပဲ''
ဟု ေျဖၾကားလိုက္သည္။
က်ံဳးထံုးသည္ စိတ္ဝင္စားသြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္-
''သူခိုးက ဘယ္Aေရးၾကီးတ့သဲ ိုင္းကို ခိုးသာြ းတာလဗဲ ်''
ဟု ထပ္မံေမးလိုက္ရာ.....
''နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္သိုင္းက်မ္း''
ဟ ု ေလးတ႕ဲြ စြာျဖင့္ ေျဖလိုက္သည္။ ထုAိ ခါ က်ံဳးထုံး၏ Aျမတဲ မ္း ျပံဳး႐ႊင္ေနေသာ မ်က္နွာသည္ စိုးရိမ္ထိတလ္ န္႔ေ
သာ
Aရိပ္ေယာင္ ျဖစ္ေပၚသြား၏။
''တ...တကယ္ၾကီးလား...ဆရာေတာ္''
''Aမွန္ပါပဲ ဒကာၾကီး...က်ဳပ္က သာသနာ့ေဘာင္က ဘုန္းၾကီးပဲ...ဘယ္လိုလုပ္ျပီး
Page 99
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
မုသားေျပာပါ့မလ.ဲ ..ဒကီ ိစၥက ေတာ္ေတာ္Aေရးၾကီးေနလို႔ ေပါ့ဆလ႔မုိ ရဘူး...သိုင္းေလာကၾကီးလည္း ေသြးေခ်ာင္းစီးနို
င္တယ္...ဒါ
1
94
ေၾကာင့္ စိတ္ေလာျပီး ဒကာေလးလက္ထဲက ပန္းခ်ီကားလိပ္ကိုျမင္ေတာ့ ေတာင္းယူလိုက္တယ္...Aခန္႔မသင့္ေတာ့
မွားယြင္းတိုက္ခိုက္မိတာပဲ...တကယ့သ္ ူခိုးကေတာ့ ေျပးသြားျပီကိုး''
ဟု စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ေျဖလိုက္သည္။
ထိုAခါမွ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aျဖစ္မွန္ကို လံုးေစ့ပတ္ေစ့ သေဘာေပါက္ နားလည္သြားသည္။ 'နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္သိုင္းက်
မ္း' သည္
လြန္စြာ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းျပီး နယ္နယ္ရရမဟုတ္ဟုလည္း ေတြးမိလိုက္၏။
''ကဲ...ဒကာၾကီးတို႔ နွစ္ေယာက္ခြင့္ျပဳပါUီး''
ဟု ဆိုျပီး ဆရာေတာ္လိကုန္းသည္ ကိုရင္ ၁၈ပါးကို ျခံရံ၍ ခ်င္းေရွာင္ေတာင္ေပၚသို႔ တက္သြားၾကသည္။ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ဆရာ
ေတာ္
လီAင္းထံ Aေၾကာင္းစံု Aစီရင္ခံရUီးမည္ မဟုတ္လား။
''ကိုင္းကြာ...ေကာင္းေရာ...ငါတ႔လို ည္း ဒီမွာမေနေတာ့တာပ ဲ ေကာင္းပါတယ္...ဟိုေဗဒင္ဆရာAဘိုးၾကီးေဟာတာ
မွန္တယ္ဟ...ျပႆနာနဲ႔ခ်ည္း တိုးေနတာပဲ...ကံဆိုးလိုက္တာကြာ''
က်ံဳးထံုးသည္ ညည္းညဴေျပာဆိုလိုက္သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးကလည္း-
''ကြၽန္ေတာ္တို႔ Aခု ဘယ္ေနရာကို ဆက္သြားၾကမလ'ဲ '
ဟူ၍ ေမးျမန္းလိုက္၏။
''ငါေနတ့ ဲ ေနရာကိုပ ဲ သြားၾကမယ္...A့ဒဲ ီေနရာက
လူသူAေရာက္ေပါက္နည္းတယ္...မင္းAတြက္လည္း ေနရက်ိဳးနပ္မွာပါ...လာကြာ...Aခုပဲသြားၾကမယ္''
က်ံဳးထံုးသည္ ဒါဆိုဒါပဲ လုပ္ရမွ ေက်နပ္သည့္သူ ျဖစ္သည့္Aေလ်ာက္ Aခ်ိန္မဆိုင္းေတာ့ပဲ ေရွာင္ခ်ဴးလက္ကို ဆြဲ၍
ထိုေနရာေလးမွ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ ထြက္ခြာသြားေလေတာ့သည္။
×××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××
မီးေရနတ္ေတာင္...။
ယင္းေတာင္သည္ ခ်န္ဟူျပည္နွင့္ မူဟြားျပည္နယ္စပ္မွ ၁၀မိုင္Aကြာတြင္ တည္ရွိသည္။
လူသူAေရာက္Aေပါက္ နည္းပါးကာ လ်ိဳေျမာင္၊ခ်ိဳင့္ဝွမ္း၊စိမ့္စမ္း၊Aင္းAိုင္၊ျမစ္၊ေခ်ာင္းမ်ား ေပါမ်ားလွေပသည္။
ထကို ့သဲ ႔ ို ေဝးလံေခါင္သီသည့္ ေဒသကို ေရွာင္ခ်ဴးနွင့္ က်ံဳးထုံးတို႔ ေရာက္ရိွေနၾကသည္။
သတူ ႔သို ည္ ၃လခန္႔ ခရီးသြားလာျပီးမွ ထိုေနရာသို႔ ေရာက္လာျခင္းပင္။ ထိုAေတာAတြင္း က်ံဳးထုံးက သတူ တ္ေျမာ
က္သည့္
သိုင္းပညာမ်ားကို Aိတ္သြန္ဖာေမွာက္ သင္ၾကားေပးသည္။ သူသည္ ေရွာင္ခ်ဴးႏွင့္ ေသြးေသာက္ဖြဲ႕သည္သာ ေျပာေသာ္
လည္း
ဆရာတစ္ေယာက္လို ညႊန္ၾကားျပသေပးျပီး ညီAစ္ကိုရင္းလိုသာ ဆက္ဆံသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္လည္း က်ံဳးထံုးကို ေဆြ
မ်ိဳးရင္းလို
Page 100
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
သေဘာထားမိ၏။
''ဒီေနရာေလးက ေတာ္ေတာ္ေလး သာယာလွပါလား''
ေရွာင္ခ်ဴးက ေပ်ာ္႐ႊင္စြာျဖင့္ေျပာလိုက္သည္။ သတူ ႔ေို ရာက္ရိွေနေသာ ေနရာတစ္ခုလုံး စိမ္းစိုလွပေနျပီး ခပ္လွမ္းလွမ္း
တြင္ ေပ
၁၀၀ေက်ာ္ျမင့္ေသာ ေတာင္ကုန္းေလးတစ္ခုရွိသည္။ ေတာင္ကုန္း ပတ္လည္တြင္ သစ္ပင္ၾကီးမ်ားက ဝိုင္းရံထားေလသ
ည္။
ယင္းေတာင္ကုန္းေပၚ၌ ေသသပ္စြာ ေဆာက္ထားေသာ တဲAိမ္ေလးတစ္ခုနွင့္ သစ္ပင္ပန္းမန္မ်ား စီရရီ စိုက္ပ်ိဳးထားလ်
က္ရွိ၏။
1
95
ထိုေတာင္ကုန္းAနီး ပတ္ဝန္းက်င္၌မူ ေရစီးသန္လွေသာ ေပ၁၀၀၀ေက်ာ္ ျမင့္မားသည့္ ေရတံခြန္ၾကီးတစ္ခု ရွိေလသည္။
ထ႔Aို ျပင္ Aနက္ေရာင္ ေက်ာက္ေတာင္ၾကီးတစ္ခု၊ယင္းေက်ာက္ေတာင္ၾကီး၏ ေAာက္ေျခ၌ ဂူတစ္လုံးရိွျပီး ဂူေရွ႕တြင္
က်ယ္ျပန္႔ေသာ ႐ံႊ႕ႏံAြ ိုင္ၾကီးတစ္ခု ရိွေလသည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူမသိသည့္ Aရာမ်ားကို လက္ညွိဳးညႊန္ျပ၍ ေမးျမန္းေနသည္။
''ဟိုေတာင္ကုန္းက ဘယ္လေို ခၚလ ဲ Aစ္ကိုၾကီး''
''သမားေတာ္ေတာင္ကုန္းကြ''
''Aနက္ေရာင္ ေက်ာက္ေတာင္ၾကီးနာမည္က''
''မီးေရနတ္ေတာင္လို႔ ေခၚတယ္''
''ဒါျဖင့္ ေရတံခြန္ၾကီးကေရာ''
''A့ဒဲ ါ မရဏ ေရတံခြန္''
''ဟိုႏံAြ ိုင္ၾကီးကိုက်ေတာ့''
''မရဏႏံြAိုင္ လ႔သို ာမွတ္ထားေပေတာ့''
က်ံဳးထံုးသည္ တစ္ခုခ်င္းစီ ျပန္ေျဖသည္။
သတူ ႔နို ွစ္Uီးသည္ စကားတေျပာေျပာနွင့္ လမ္းေလ်ွာက္ရင္း မၾကာမီ 'သမားေတာ္ေတာင္ကုန္း' ေပၚသ႔ ို ေရာက္သြားၾက
၏။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ တံခါးဖငြ ့္ျပီး ဝင္မည္Aျပဳ က်ံဳးထုံးသည္ လက္ကာျပလိုက္သည္။ ထ႔ေို နာက္ ေလတစ္ခ်က္ခြၽန္လိုက္၏။
''႐ႊီ...''
ယင္းေနာက္ Aသံတစ္ခုထြက္ေပၚလာသည္။
''ဝီ...ဝီ...ဝီ''
မၾကာပါ။ ထိုAသံမ်ားနွင့္Aတူ ေထာင္ေက်ာ္ရွိေသာ ပ်ားပိတုန္းAုပ္ၾကီး Aိမ္ပတ္လည္ ေနရာAသီးသီးမွ ထြက္ေပၚလာ
ေလ၏။
''ဟာ...Aမယ္ေလး''
ေရွာင္ခ်ဴး ထိတ္လန႔သ္ ြားသည္။
''မေၾကာက္န႔ ဲ ညေီ လး...Aစ္ကို ေရွာင္ခိုင္းျပမယ္''
Page 101
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
က်ံဳးထုံးက ေျပာလိုက္ျပီး Aသံတစ္မ်ိဳးျဖင့္ ေလခြၽန္လိုကသ္ ည္။ ထိAု ခါ ပ်ားAုပ္ၾကီးသည္
တစ္စုတစ္ေဝးတည္း ေတာင္ကုန္းေAာက္သ႔ ို ပ်ံသန္းသြားၾကသည္။
''မလြယ္ပါ့လား...Aစ္ကိုၾကီးက်ံဳး...တစ္Aုပ္လံုးသာ ဝိုင္းတုပ္ရင္ ကြၽန္ေတာ္ေတာ့ Aသက္ဘယ္က ထြက္ပါ့မလဲမသိဘူး
''
ေရွာင္ခ်ဴးက ညည္းညဴေျပာလိုက္၏။
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၂၀,၂၁)
1
96
''ဟား...ဟား...ဟား''
က်ံဳးထံုးက သေဘာက်စြာရယ္ျပီး ေရွာင္ခ်ဴး၏ ပခံုးကို တစ္ခ်က္ပုတ္လိုက္သည္။
''မေၾကာက္ပါနဲ႔...A့ဒဲ ီေကာင္ေတ ြ တုပ္လကို ္ရင္ ေသေတာ့မေသဘူး...AဖုAပိန္႔ေတြထကြ ္ျပီး ၇ရက္ေလာက္ မေနနို
င္မထိုင္နိုင္
ယားယံ႐ုံေလာက္ပါပဲ''
''ေၾကာက္စရာၾကီးပါလား...Aစ္ကိုၾကီးက်ံဳး...သတူ ႔ကို ဘာAက်ိဳးျပဳလို႔ ေမြးထားတာလဲဟင္''
''သတူ ႔ကို ပ်ားေတြဆိုေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္AကူAညီေပးတယ္က.ြ ..ပ်ားရည္ေကာင္းေကာင္းထုတ္ေပးတယ္...Aိမ္က
လို ည္း
တျခားလူေတြ၊တိရစၧာန္ေတြ ဝင္မလာေAာင္ ေစာင့္ေရွာက္ေပးတယ္...ေနာက္ျပီးေတာ့
မဟူရာေတာင္ကုန္းတိုက္ပြဲမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး AကူAညီေပးတယ္ကြ''
''ဟီး...ဟီး...ဟီး''
က်ံဳးထံုးသည္ ရွင္းျပရင္း သေဘာက်ကာ တစ္ေယာက္တည္း ဗိုက္နွိပ္ရယ္ေတာ့၏။
''ဒါန႔ ဲ သတူ ႔ကို ဘယ္လိုကူညေီ ပးလို႔လ'ဲ '
ဟု ေရွာင္ခ်ဴးက ေမးေတာ့မွ မ်က္နွာပိုးသတ္လိုက္သည္။
''လြန္ခ့တဲ ့ ဲ ႏွစ္(၂၀)ေက်ာ္ေလာက္က မဟူရာေတာင္ကုန္းမွာ တကို ္ပတဲြ စ္ခု
Aၾကးီ Aက်ယ္ျဖစ္တယ္က.ြ ..မဟူရာဂိုဏ္ခ်ဳပ္ယဖ
ီ ြ န္းဆီမွာ Aေရးၾကီးတဲ့ Aက်U္းသားေတ ြ ဖမ္းခ်ဳပ္ထားတယ္...က
ယ္ဖို႔ကလည္း
မလယြ ္ဘူး...Aဓိက,ကေတာ့ Aက်U္းသားေတြကို 'ဝိညာU္မ့ဲေဆး'တိုက္ျပီး သူ႔ရန္သူေတြကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ပ.ဲ ..ဒီေတာ့
Aက်U္းသားေတြကို ကယ္ဖို႔လိုလာျပီ...လြယ္ေတာ့မလြယ္ဘူး...ေထာင္ေခ်ာက္ေတြန႔ဲ ထိပ္သီးသိုင္းသမားေတ ြ
Aမ်ားၾကးီ ေစာင့္ၾကပ္ထားတာ...တကယလ္ ႔ ို သြားကယ္လကို ္ရင္ လူAင္Aားျဖဳန္းတီးသလို ျဖစ္သြားမယ္...ေနာ
က္ဆုံးမွာ
ယီဖြ န္းကို သတု ္သင္ျပီးမွပ ဲ ကယ္ဖို႔ဆုံးျဖတ္လကို ္တယ္...ခ်က္ခ်င္းကယ္ဖို႔က်ေတာ့ တစ္ေယာက္န႔ဲတစ္ေယာက္
လခႊဲ ်ေနၾကတယ္...သတူ ႔ကို ယီဖြ န္းကိုပ ဲ ဝိုင္းတိုက္ခ်င္ေနတာကိုးက.ြ ..ငါကေတာ့ A့ဒဲ လီ ိုမဟုတဘ္ ူး...ခ်က္ခ်င္းပ ဲ
သြားကယ္ဖို႔
ဆုံးျဖတ္လိုကတ္ ယ္''
က်ံဳးထုံး၏ စကားေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴး ေလးစားသြားသည္။ သသူ ည္ နဂိုက က်ံဳးထုံးကို ခပ္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္ျပီး မည္သ
Page 102
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ည့ ္ ကိစၥကိုမွ
AေလးAနက္မထားသူဟု ထင္မွတ္ထား၏။ ထိုAခ်ိန္တြင္ က်ံဳးထုံးသည္ သ႔ူစကားကို ျပန္ဆကသ္ ည္။
''Aေျပာလြယ္ေပမယ့္ Aလပု ္ခက္ ဆသို လိုပ ဲ လြယ္ေတာ့မလြယ္လဘွ ူး...ဂိုဏ္းAသီးသီးက သိုင္းသမားေတ ြ
လန္႔လည္းလန္႔စရာပ.ဲ ..ေပါလိုက္တ့ ဲ ေထာင္ေခ်ာက္ေတြန႔ ဲ
ထိပသ
္ ီးသိုင္းသမားေတ ြ ေစာင့္ေရွာက္ထားတယ္...သတူ ႔ကို ေခါင္းတလားရာဇာပိက်ံဳး၊ေသြးနတ္ဆိုး၊ထီး၃လက္၊က်ား႐ို
င္းညီေနာင္၃ေဖာ္ Aစရိွတ့ ဲ ထိပ္သီးသိုင္းသမားေတြက.ြ ..သတူ ႔ထို ဲက တစ္ေယာက္၊နွစ္ေယာက္ေလာက္ ေပါင္းလိုက္ရ
င္ေတာင္
ငါ့ကို ေကာင္းေကာင္းယွU္နိုင္တယ္...ငါလည္း ဘယ္ရမလဲကြ...ငါ့Aစ္ကိုၾကီးက်ံဳးမိန္န႔ ဲ နွစ္ေယာက္သား စနြ ႔စ
္ ားျပီး
သြားကယ္တယ္...တစ္ခါတည္း ပ်ားေကာင္ေရ တစ္ေသာင္းေလာက္ပါ ေခၚလာခ့တဲ ယ္...A့ဒဲ ီမွာပ ဲ ပ်ားေတြက
လက္စမြ ္းျပေတာ့တာပ.ဲ ..ငါတ႔ေို တာင္ သိုင္းတစ္ကြက္မွ သုံးစရာမလိုဘူး...ေခါင္းတလားရာဇာပိက်ံဳးတ႔Aို ုပ္စု
Aမယ္ေလးတျပီး ေျပးေတာ့တာပ.ဲ ..ငါလည္း သူတ႔ကို ို ေAာ္ေျပာလိုက္ေသးတယ္...ပ်ားတုပ္ခံရရင္ ၇ရက္ေလာ
က္ယားလိမ့္မယ္
Aတငြ ္းAားေတ ြ ေယာင္ျပီးေတာ့ မထုတ္န႔.ဲ ..ထတု ္ရင္ ဆယ္နွစ္ျပည့္တာန႔ ဲ
Aသက္ထကြ သ္ ြားမယ္...ဇုလိုျပည္က ျမက္ပင္တစ္မ်ိဳးန႔ဲကုမွ ေပ်ာက္မယလ္ ႔ ို ေျပာလိုက္တယ္...သတူ ႔ကို လည္း A
ဟုတ္မွတ္ျပီး
တစ္ခ်ိဳးတည္း လစ္ေတာ့တာပဲ''
''ဟား...ဟား...ဟား''
1
97
''ဟား...ဟား...ဟား''
သည္တစ္ခါေတာ့ ေရွာင္ခ်ဴးပါ သေဘာက်စြာရယ္လိုက္သည္။
က်ံဳးထံုးက မ်က္နွာစပ္ျဖဲျဖဲႏွင့္-
''ေနာက္တစ္ခုရွိေသးတယ္ကြ...သိုင္းေလာကရဲ႕ နာယကၾကီး ၃ေယာက္က ငါ့တို႔ညီAစ္ကိုနွစ္ေယာက္ကို
သိုင္းပညာ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္လို႔ Aထင္ၾကီးသြားတယ္... တိမ္လႊာရဲတိုက္သခင္ရဲ႕ Aၾကံေပးခ်က္Aရ
ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ေၾကးျပားတစ္ခုစီလည္း ေပးခ့တဲ ယ္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေၾကးျပားကို စိတ္မဝင္စားမိေခ်။ သူသိလသို ည္တ႔ကို ိုသာ ေမးျမန္းေလသည္။
''ဒါန႔.ဲ ..ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးယီဖြ န္းရဲ႕ သိုင္းပညာက ေတာ္ေတာ္Aဆင့္ျမင့္သလား''
''ဟာ...ျမင့္တာေပါ့ကြ...သိုင္းေလာကရဲ႕ 'သခင္ၾကီး၄ေယာက္' ထဲက တစ္ေယာက္ပဲ...မဟူရာေတာင္ကုန္းတိုက္ပြဲမွာ
သိုင္းေလာကထိပ္သီး နံပါတ္စU္ ၆,၇,၈,၉,၁၀ AပါAဝင္ ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္န ႔ဲ က်ံဳးနန္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ဝိုင္းတိုကတ္ ာေတာင္
Aကကြ ္
၂၀၀ေက်ာ္ေလာက္ ခုခံနိုင္တယ္...ေနာက္ဆုံး ပိုင္ရွင္းရဲ႕ 'Aသေဲ ဖာက္'လက္နက္ပုန္း
ထိမွန္မွ ေနာက္ဆုတ္လိုက္တာ ေခ်ာက္ထဲျပဳတ္က်သြားတယ္... ေသဖို႔ကမ်ားပါတယ္... 'နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္သိုင္းက်မ္း'
ဆိုတာ
သူရထားတဲ့ သိုင္းက်မ္းပ.ဲ ..မဟူရာေတာင္ကုန္းမွာ Aနိုင္ရေတာ့ ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ဆရာေတာ္လိAင္းက
Page 103
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ထိန္းသိမ္းထားလိုက္တာပ.ဲ ..မဟူရာဂိုဏ္းခ်ဳပ္ယီဖြ န္းရဲ႕ သိုင္းပညာက ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတျ္ပင္းထန္တယ္...သ႔ကူ ို
လက္ရည္တူေလာက္ ယွU္နိုင္တာဆိုလို႔ 'Aမည္မ့ဲဓားသခင္ပ'ဲ ရိွတယ္''
ဟု ေျပာလိုက္ရာ ေရွာင္ခ်ဴး Aံ့ၾသသြားျပီး သိုင္းေလာကAေၾကာင္းျခင္းရာမ်ားကို စိတ္ဝင္စားလာသည္။
''ကြၽန္ေတာ္ Aစ္ကိုၾကီးေျပာတ့ထဲ ဲက သိုင္းေလာက 'သခင္ၾကီးေလးေယာက္' န႔ ဲ ထိပ္သးီဆယ္ေယာက္ Aေၾကာင္းကို
သိခ်င္တယ္...ေျပာျပပါလား''
ဟု ဆိုလိုက္ရာ က်ံဳးထံုးသည္ ေရွာင္ခ်ဴးကို လက္ယပ္၍ Aိမ္ထဲေခၚလိုက္၏။ ျပီးေနာက္ ခုံတစ္ခုစီ ယူထိုင္လိုက္ၾကသည္။
က်ံဳးထုံးသည္ သ႔ူမုတ္ဆတိ ္ရွညက္ ို တသသလုပ္ျပီး-
''A့ဒဲ ီAေၾကာင္းေတြ ရွင္းျပရမယ္ဆိုရင္ ေတာ္ေတာ္ၾကာလိမ့္မယ္...ထားပါေတာ့ေလ...မင္းလည္း
သိုင္းေလာကသားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနျပီ ဆိုမွေတာ့ သိသင့္ထားရတာေပါ့''
ဟူ၍ ေျပာလိုက္ကာ ေAာက္ပါ Aေၾကာင္းAရာတို႔ကို ရွင္းျပသည္။
သိုင္းေလာက 'သခင္ၾကီး၄ေယာက္'ဆသို ည္မွာ 'Aမည္မ့ဓဲ ားသခင္'၊ 'မဟူရာေတာင္ကုန္းသခင္'၊'Aဆိပ္နန္းေတာ္သခ
င္'
နွင့္ ေစာင္းေကာက္ေဒဝီပိုင္ရွင္း၏ ဆရာျဖစ္သူ 'ေစာင္းသခင္ ေက်ာက္လုဖုန္း' ျဖစ္ေပသည္။
'Aမည္မ့ဲဓားသခင္' ဆသို ည္Aတိုင္း သူ႔Aမည္နွင့္ ေနရပ္ကို မည္သူမ်ွ မသိၾကေခ်။ 'မဟူရာေတာင္ကုန္းသခင္' ကမူ
မဟူရာဂိုဏ္ခ်ဳပ္ၾကီး ယီဖြ န္းျဖစ္သည္။ 'ေစာင္းသခင္ေက်ာက္လုဖုန္း' သည္ ဟြားပိေတာင္တြင္ ေနထိုင္ျပီး သိုင္းေလာက
သို႔
တစ္ခါတစ္ရံမွသာ က်င္လည္သည္။
'Aဆိပ္နန္းေတာ္သခင္' သည္ကား Aျခားမဟုတ္။ မဟူရာဂိုဏ္းခ်ဳပ္ယီဖြ န္း၏ ဆရာတူAစ္ကို ကုန္းစြန္းမို ျဖစ္သည္။
သိုင္းပညာတြင္ မဟူရာဂိုဏ္းခ်ဳပ္ကို မမီေသာ္လည္း Aဆိပ္ပညာ၌မူ တစ္ပန္းသာသည္။ သူသည္ 'Aဆိပ္နန္းေတာ္'ကို
တည္ေထာင္သူျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ Aဆိပ္နန္းေတာ္သည္ သိုငး္ ေလာက၌ ပတ္သက္မႈနည္းပါးလွသည္။
1
98
ေရာဂါတစ္ခုေၾကာင့္ ကုန္းစြန္းပိုသည္ မဟူရာေတာင္ကုန္းတိုက္ပြဲ မတိုင္ခင္ေလာက္၌ ကယြ ္လြန္ခ့သဲ ည္။ သ႔Aူ ႐ိုက္A
ရာကို
သားျဖစ္သူ ကုန္းစြန္းယင္က ဆက္ခံခ့သဲ ည္။ Aဆိပ္နန္းေတာ္သည္ မဟူရာေတာင္ကုန္းတိုက္ပ၌ဲြ ယီဖြ န္းကို မ်ားစြာ
Aေထာက္Aကူေပးခ့သဲ ည္။ တကို ပ
္ ျဲြပီးသည့ေ္ နာက္ပိုင္း သိုင္းေလာကသားမ်ား ဝိုင္းဝန္းတိုက္ခိုက္မႈကို ေရွာင္ရွားလို၍
သိုင္းေလာကမွ AစAနေဖ်ာက္သြားျပန္၏။
သိုင္းေလာက နံပါတ္စU္ ဆယ္Uီးသည္ Aစြမ္းထက္ဆံုးေသာ ပုဂၢိဳလ္ဆယ္Uီးျဖစ္သည္။ ထိုပုဂၢိဳလ္မ်ားကို ေဖာ္ျပရမည္ဆို
လ်ွင္
နံပါတ္(၁)သည္ 'သခင္ၾကီး၄ေယာက္'ထဲမွ 'Aမညမ္ ့ဓဲ ားသခင္'ပင္ ျဖစ္သည္။ က်န္သခင္ၾကီး ၃ေယာက္သည ္
Aေၾကာင္းAမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ မပါဝင္ခ့ေဲ ပ။ 'Aဆိပ္နန္းေတာ္သခင္သည္ ေရာဂါေၾကာင့္ ေသဆုးံ ခ့၏ဲ ။
'ေစာင္းသခင္ေက်ာက္လုဖုန္း'ကမူ သိုင္းေလာက၌ ပတ္သက္မႈ Aေတာ္နည္းပါးသည္။ 'မဟူရာေတာင္ကုန္းသခင္'သည္
တကို ္ပကဲြ ်ခ့သဲ ည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မပါဝင္ျခင္းျဖစ္သည္။
'Aမည္မ့ဲဓားသခင္'သည္ မဟူရာေတာင္ကုန္းတိုက္ပြ ဲ မျဖစ္ပာြ းခင္ကပင္ သိုင္းေလာက၌ သတင္းမၾကားရေတာ့။ လုံးဝ
Page 104
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
စုန္းစုန္းျမဳပ္သြား၏။ သိုင္းေလာကသားမ်ားက သို႔ေလာသ႔ေို လာ သံသယျဖစ္မိသည္။ 'ေစာင္းသခင္ေက်ာကလ္ ုဖုန္း'က
မူ
နယ္ျခားေဒသသ႔ ို ေရာက္ရိွေန၍ တိုက္ပြဲတြင္မပါဝင္နိုင္ခ့ဲ။ သ႔တူ ပည့္မျဖစ္သ ူ ေစာင္းေကာက္ေဒဝီပိုင္ရွင္းသာ ပါဝင္ခ့
သဲ ည္။
ထိပ္သီးနံပါတ္(၂)ပုဂၢိဳလ္သည္ လက္ရွိ က်ံဳးနန္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ တုက်န္ခ်င္း၏ ဆရာတူညီျဖစ္ျပီး 'မိုးသည္းဓားသိုင္း ၉ကြက္'ျဖင့္
နာမည္ေက်ာ္ၾကားခ့သဲ ည္။ Aစြမ္းAစ ထက္ျမက္သူျဖစ္သည္။
နံပါတ္(၃)ကမူ ယခုရွင္းျပေနသည့္ လူေပ်ာ္ၾကီးက်ံဳးထံုးပင္ျဖစ္သည္။ သူသည္ 'ဖားျပဳတ္သိုင္း'၊ 'ဝကၤပါေျခလွမ္း၁၂ကြက္'
တ႔ျိုဖင့္ေက်ာ္ၾကားျပီး ကိုယေ္ ဖာ့ပညာ၌ ျပိဳင္ဘက္ကင္း နံပါတ္၁ ပင္ျဖစ္၏။
နံပါတ္(၄)ကမူ လမ္းေတေလဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး ဟုန္စုလိန္ျဖစ္သည္။ သသူ ည္ 'နဂါးမုန္တုိင္းလက္ဝါးသိုင္း၂၈ကြက္'၊
'ေခြး႐ိုက္တုတသ္ ိုင္း'စသည္တ႔ျိုဖင့္ နာမည္ၾကီးသည္။ သိုင္းပညာAရာတြင္ က်ံဳးထုံးနွင့္ တန္းတူရိွျပီး ကယို ္ေဖာ့ပညာခ်
င္း
မယွU္သာ၍သာ နံပါတ္(၄)ျဖစ္ေနျခင္းပင္။
နံပါတ္(၅)သည္ က်ံဳးထံုး၏ Aစ္ကိုရင္းျဖစ္သူ 'သမားေတာ္သိုင္းသမားက်ံဳးမိန္' ျဖစ္ေလသည္။ သူသည္ ေဆးပညာတြ
င္သာ
တစ္ဖက္ကမ္းခတ္ ထူးခြၽန္၍ သိုင္းပညာ၌မူ က်ံဳးထံုးေလာက္ မေတာ္ေခ်။ သို႔ေသာ္ 'ေစာင္းေကာက္ေဒဝီ ပိုင္ရွင္းထက္မူ
သာလြန္သည္။
'ေစာင္းေကာက္ေဒဝီပိုင္ရွင္း'သည္ 'ေစာင္းသခင္ေက်ာက္လုဖုန္း'၏ တပည့မ္ တစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး ငယ္ငယ္႐ယြ ္နငွ ့္
ထိပ္သီးစာရင္းဝင္ျဖစ္လာသည္။ သူမသည္ Aသက ္ ၁၆နွစ္A႐ြယ္ ကတည္းက သိုင္းေလာက၌ က်င္လည္ခ့ျဲပီး Aသ
က္ ၂၀နွင့္
ထိပ္သီးAဆင့္ေရာက္ခ့သဲ ည္။ ထို႔Aျပင္ သူမသည္ ထိပ္သးီဆယ္ေယာက္၌ Aသက္Aငယ္ဆုးံ ျဖစ္ျပီး သိုင္းေလာက၌
Aလွထိပ္ေခါင္ျဖစ္၏။
ထိပ္သီးနံပါတ္(၇)မွာမူ ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းသား တစ္Uီးျဖစ္၍ 'က်ားသစ္နက္ဖန္းယြင္'ဟု ေက်ာ္ၾကားသည္။ သူ၏
'က်ားသစ္နက္လက္သည္းသိုင္း' ၃၆ကြက္သည္ Aထူးေက်ာ္ၾကားလွသည္။ သူသည္ ပိုင္ရွင္းကုိ ပိုင္ဆိုင္လို၍ ယွU္ျပိဳင္
တကို ္ခိုက္ရာမွ ႐ံႈးနိမ့္သြားသျဖင့္ ရွက္စိတ္ဝင္ကာ သိုင္းေလာကမွ ဇာတ္ျမွဳပ္သြားခ့၏ဲ ။
နံပါတ္(၈)ပုဂၢိဳလ္ကမူ ေရွာင္ခ်ဴး၏ Aဘိုးျဖစ္သူ 'လ်ွပ္စီးျမန္ဓားသမားဟန္ခ်ံဳး' ျဖစ္ေလသည္။
နံပါတ္(၉)ႏွင့္(၁၀)သည္ လူပုAမႊာညီေနာင္ျဖစ္ေသာ ဖူရွင္းနွင့္ ဖူလင္းတို႔ ျဖစ္ၾကသည္။
''ဟင္''
က်ံဳးထုံး၏ စကားကုၾိကားေသာ္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ တAံ့တၾသျဖစ္သြားသည္။
1
99
''လတ္စသတ္ေတာ့ Aစ္ကိုၾကီးက ထိပ္သီးနံပါတ္(၃)ကိုး ကြၽန္ေတာ့ကို Aစကတည္းက မေျပာရတာလဲ''
ဟု ေျပာလိုက္ရာ က်ံဳးထံုးက ရယ္က်ဲက်ဲႏွင့္-
''ထိပသ
္ ီးနံပါတ္(၃)ျဖစ္ေတာ့ေရာ ဘာထူးျခားသြားမွာလဲ...ထမင္းဝလို႔လားကြ...ငါကလူတကာေတြ႕တိုင္း
လိုက္ႂကြားေနရမွာလားကြ...ဝါသနာ မပါပါဘူး''
Page 105
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဟူ၍ ျပန္ေျပာလိုက္သည္။
ထိုစကားေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေလးစားသြားမိသည္။ ျပႆနာရွာ ရန္စတတ္ေသာ လူပုညီေနာင္နွင့္ စိတ္ဓာတ္မွာ
Aေတာ္ကြာျခားေၾကာင္း မွတ္ခ်က္ခ်မိသည္။
''ဒါန႔ ဲ ဒီAိမ္ေလးမွာ Aစ္ကိုၾကီးနဲ႔ သမားေတာ္သိုင္းသမား ေနတာဆိုရင္ သကူ Aခုဘယ္သြားေနတာလ'ဲ '
ေရွာင္ခ်ဴးက ႐ုတ္တရက္ေမးလိုက္ေတာ့.....
''သကူ ေတာ့ သမားေတာ္ဆိုတ့Aဲ တိုင္း နယ္တကာလွည့္ျပီး ေဆးပင္ေတြ ပတ္ရွာေနတာ...တစ္လေနလို႔ Aိမ္မွာတစ္ရ
က္ေတာင္
မကပ္ခ်င္ဘူး...ငါကလည္း ၾကာေတာ့ ပ်င္းလာျပီး ပ်ားေမြး Aပန္းေျဖေနရတာေပါ့...ေနာက္ေတာ့
Aျပင္ေလ်ွာက္လည္တယ္...ပ်ားေတြကိုေတာ့ နားလည္ေAာင္ သင္ေပးျပီး Aိမ္ေစာင့္ခိုင္းထားတယ္...Aိမ္Aျပင္က ပန္
းေတြက
သတူ ႔Aို စာဆိုေတာ့ ေဝးေဝးလံလံ သိပ္မသြားၾကဘူးေလ...ေလာေလာဆယ္ မင္းေရာက္လာျပီဆိုေတာ့ ငါလည္း
Aျပင္ထြက္မလည္ေတာ့ဘူး...ဒီမွာပဲ ၁၀နွစ္ေလာက္ ေနၾကမယ္''
''ဗ်ာ''
က်ံဳးထုံး၏ စကားေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴး မ်က္လုံးမ်ား ျပဴးက်ယ္သြားသည္။
''Aစ္ကိုၾကီး...Aဲ..၁၀နွစ္ဆိုရင္...ကြၽန္ေတာ္''
''ဘာလလ႔ို .ဲ ..နည္းလို႔လား...မေနခ်င္လို႔လား''
''မ..မဟုတ္ပါဘူး...ကြၽန္ေတာ့Aဘိုးရိွတ့ ဲ ယြင္..ယြင္ထိုင္ေတာင္...''
ေရွာင္ခ်ဴးစကားမဆံုးလိုက္။ က်ံဳးထံုးက-
''ငါနားလည္ပါတယ္...မင္းAေနနဲ႔ မင္းဘိုးဘိုးကို ေတြ႕ခ်င္ေနမွာပဲ...ငါလည္း မတားလိုပါဘူး...ဒါေပမယ့္ Aခု မင္းAသ
က္က
ငယ္ေသးတယ္...လ႔ူေလာကရဲ႕ ေကာက္က်စ္လွည့္စားမႈေတြကို နားမလည္ေသးဘူး...ျပီးေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕ကိစၥေတကြ
မင္းတတ္ထားတ့ ဲ သိုင္းပညာတစ္မ်ိဳးထဲနဲ႔ ေျဖရွင္းလို႔မရဘူး...ငါ့Aေနန႔ ဲ မင္းကို သင္ျပေပးစရာေတ ြ ရိွလို႔ပဲက'ြ '
က်ံဳးထံုး၏ ေလသံမွာ ခါတိုင္းလို ေပါေတာေတာမဟုတ္ေတာ့။ တည္ၾကည္ေလးနက္ေနသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးလည္း
မျငင္းဆိုနိုင္ေတာ့။ ေခါင္းညိတ္ကာ-
''ဟတု ္က ့ဲ ကြၽန္ေတာ္ ၁၀နွစ္ေလာက္ကေတာ့ ေနနိုင္ပါတယ္''
ဟူ၍ ကတိေပးလိုက္သည္။
''ေဝး...ေဟး...ေဟး...ဒါမွ ငါ့ညီကြ''
က်ံဳးထံုးသည္ ဝမ္းသာျမဴးတူးသြားသည္။
1
100
''Aခုေတာ့ မင္းလည္း ခရီးပန္းေနတယ္...ဒီAိမ္ထဲမွာ စားစရာဆိုလို႔ ေၾကာင္Aိမ္ထဲမွာ သိမ္းထားတ့ ဲ
ပ်ားရည္Aိုးေတြရွိတယ္...Aဆာေျပစားရင္ စားလိုက္...ငါေတာထဲက သစ္သီးေတြ သြားရွာလိုက္Uီးမယ္...ေနာက္တစ္ေန႔
နံနက္ေရာက္ရင္ေတာ့ မင္းကို ျပိဳင္ဘက္ကင္း ကိုယ္ေဖာ့ပညာ သင္ေပးမယ္''
ဟု ေျပာဆိုရင္း လွစ္ခနဲ ေျပးထြက္သြားေလေတာ့သည္။
Page 106
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ေရွာင္ခ်ဴးလည္း က်ံဳးထံုး ထြက္သြားေတာ့မွာ Aိမ္Aထဲ ဝန္းက်င္ကို ေသခ်ာAကဲခတ္ၾကည့္သည္။ မဆိုးလွ။
က်ယ္က်ယ္ဝန္းဝန္းနွင့္ မိသားစု၇ ေယာက္ေလာက္ ေကာင္းစြာေနထိုင္နိုင္၏။ ထို႔ျပင္
မီးဖိုေခ်ာင္၊Eည့္ခန္း၊ေၾကာင္Aိမ္၊တစ္ေယာကA္ ိပ္ ကတု င္နွစ္လုံး၊ပစၥည္းပစၥယမ်ား၊ဘူးသီးေျခာက္ခံၾြကီးမ်ားကိုလည္း
သ႔ူေနရာနွင့္သ ူ သပ္ရပ္စြာ ထားရိွထား၏။
ေခါင္းရင္း ျပတင္းေပါက္ကို ဖြင့္ၾကည့္လိုကလ္ ်ွင္လည္း 'သမားေတာ္ေတာင္ကုန္း'ေAာက္မွ တသငြ ္သြင္
စီးဆင္းေနသည့္ ျမစ္ေခ်ာင္းငယ္မ်ား၊Aစာရွာစားေနေသာ တိရစၧာန္ငယ္မ်ားနွင့္ စိမ္းစိုက်ယ္ျပန္႔ေသာ ႐ႈခင္းမ်ားေၾကာင့္
ေလာကနတ္ဘုေံ လးAလား ထင္မွတ္ရသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးAေနျဖင့္ ဂုဏ္ပကာသနမ်ားကို မမက္ေမာပါေခ်။ မိသားစု
စံုစုံညီညီျဖင့္ ေAးခ်မ္းစြာ ေနထိုင္လိုသည္။
''ဒီမွာ ၁၀ႏွစ္ မေျပာန႔.ဲ ..တစ္သကလ္ ုးံ ေနရလ ဲ မဆိုးဘူး...ငါ့ရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတ ြ ေAာင္ျမင္သြားရင္ေတာ့
ဒီမွာပဲ ေAးေAးခ်မ္းခ်မ္း ဇာတ္ျမွဳပ္ေနေတာ့မယ္''
ဟု ေတြးေတာမိလိုက္၏။ ႐ုတ္တရက္ သတင္းAစAန မၾကားရေသာ ဖခင္နွင့္ Aစ္မျဖစ္သူ၏ Aေၾကာင္းကို ေတြးမိေ
သာAခါ
စိတ္ေသာက မ်ားသြားသည္။
''ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္...ဒီမွာ ၁၀နွစ္ေလာက္ ၾကိဳးစားျပီး သိုင္းေလ့က်င့္မယ္...ျပီးရင္ ေဖေဖ၊Aစ္မနဲ႔ ဘိုးဘိုးတို႔ကိုရွာျပီး
လူသတ္ေကာင္ေတြကို ေဖာ္ထုတ္ရမယ္''
ထသို ႔ ို ေတြးမိေသာAခါ ဝမ္းနည္းမႈကို ခ်ဳပ္တီးနိုင္၍ စိတ္ဓာတ္မ်ား တက္ႂကြလာေလသည္။
×××××××××××××××××××××××××××××××××××××××
ေနာက္တစ္ေန႔ နံနက္၌...။
က်ံဳးထံုးသည္ ေရွာင္ခ်ဴးကို ေတာထဲမွ ရလာေသာ သစ္သီးဝလံမ်ား ေကြၽးေမြးသည္။ ယင္းေနာက္ သိုင္းေလာက
စည္းမ်ည္းမ်ားနွင့္ မွတ္သားဖြယ္ရာ ဗဟုသုတမ်ားAေၾကာင္း ရွင္းလင္းေျပာျပသည္။ ျပီးမွ ေလ့က်င့္မႈ စတင္ေလသည္။
က်ံဳးထုံး၏ ေနာက္ေက်ာတြင္ ၾကီးမားေသာ ဘူးသီးေျခာက္ခံၾြကီး လယြ ္ပိုးထားသည္။ လက္ထဲ၌မူ ေရွးေခတ္စစ္သ
ည္မ်ား
ဝတ္ဆင္သည့ ္ Aဆင္တန္ဆာမွ သံေျခစြပ္ဖိနပ္တစ္စုံကို ကိုင္ေဆာင္ထားသည္။ ခန္႔မွန္းေျခAရ တစ္စုံလုံးသည ္ ၁၀
ပိႆာေက်ာ္
Aေလးခ်ိန္ရွိသည္။
ေရွာင္ခ်ဴးတ႔သို ည္ 'သမားေတာ္ေတာင္ကုန္း'မွ ဆင္းလာခ့ၾဲကသည္။ ေတာင္ကုန္းAေျခေရာက္ေသာ္
က်ံဳးထံုးသည္ ေျခလွမ္းရပ္တန္႔လိုက္၏။
''ေရာ့...ဒီသံဖိနပ္ေတြ စီးထား''
ဟု ဆိုလိုက္ျပီး ေရွာင္ခ်ဴးကို ေပးလိုက္သည္။
××××××××××××××××××××××××××××××××××××××
1
101
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မည္သည့ ္ ရည္႐ြယ္ခ်က္ျဖင့္ စီးခိုင္းေၾကာင္း နားမလည္နိုင္ေသာ္လည္း က်ံဳးထုံးေျပာသည့A္ တိုင္း
လိုက္နာလိုက္သည္။
Page 107
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ဂ်ေလာက္...ဂ်ေလာက္''
သ႔ူေျခေထာက္နွင့္ ၾကီးေနသညက္ တစ္ေၾကာင္း၊ေလးလံသည့္ သံမဏိAမာသားျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားသည္ကတစ္ေၾကာင္း
Aံဝင္ဂြင္က်မျဖစ္ပ ဲ ကို႔ယ႔ကို ားယား ျဖစ္ေန၏။ လမ္းေလ်ွာက္ရသည္မွာ Aဆင္မေခ်ာလွ။
''ဒါၾကီးဝတ္ျပီး လမ္းေလ်ွာက္ရမွာလား...Aစ္ကိုၾကီးက်ံဳး''
ဟူ၍ ေရွာင္ခ်ဴးက ေမးလိုက္ရာ က်ံဳးထံုးသည္ ေခါင္းညိတ္၍-
''ဒါတင္ဘယက္ မလ.ဲ ..Aရင္ဆုံး ေတာင္ကုန္းေပၚေျပးတက္...ျပီးရင္ျပန္ဆင္း...A့ဒဲ ီလို Aဆင္းAတက္ ၁၀ၾကိမစ္ ီ ျပ
ည့္မွ
ရပ္ရလိမ့္မယ္''
''ဗ်ာ''
ေရွာင္ခ်ဴး မ်က္လုံးျပဴးသြားသည္။
ေတာင္ကုန္းသည္ ေပ၁၀၀ေက်ာ္ျမင့္ျပီး ေလ်ွာက္ေစာက္သ႑ာန္ျဖစ္သည္။ ေတာင္ကုန္းေျခမွ စတက္လ်ွင္ ေပ၂၀၀ေ
က်ာ္မွ
ထိပ္ကို ေရာက္နိုင္မည္။ သာမန္ ႐ုိး႐ုိးသြားလ်ွင္ မည္သို႔မ်ွ မပင္ပန္းေသာ္လည္း သံေျခစြပ္ဖိနပ္စီး၍ ေျပးလိုက္တက္လိုက္
လုပ္ရင္ေတာ့ မလြယ္ကူလွေခ်။
''Aစ္ကိုၾကီးက်ံဳး...ကြၽန္ေတာ္ လုပ္နိုင္မယ္ မထင္ဘူးေနာ္''
ေရွာင္ခ်ဴး၏ စကားေၾကာင့္ က်ံဳးထံုးသည္ ရယ္ေမာလိုက္ကာ-
''ငါ့ညီ...Aစ္ကိုၾကီးကို သိုင္းေလာကသားေတြက ကိုယ္ေဖာ့ပညာမွာ နံပါတ္(၁)လို႔ ေျပာၾကတာ ဘာလို႔လဲဆိုရင္
'သခင္ၾကီး၄ေယာက္'ထကက္ ို သာလို႔ပ.ဲ ..A့ဒဲ ီလို နံပါတ္(၁)ရေAာင္ ငါက Aလကားေနျပီး
ရတာမဟုတ္ဘူးကြ...၁၀နွစ္ေက်ာ္ေလာက္ ၾကိဳးစားAားထုတ္ခ့မဲ ႈေၾကာင့္ပ.ဲ ..မင္းကိုယမ္ င္း ယုံၾကည္ခ်က္ မရိွဘူးလား
ကြ''
ဟု ေျပာလိုက္ရာ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မခံခ်င္စိတ္ဝင္သြားျပီး-
''Aစ္ကိုၾကီးက်ံဳး...ကြၽန္ေတာ္ Aစ္ကိုၾကီးထက္သာေAာင္ ေလ့က်င့္ျပမယ္ ဟု ျပန္ေျပာလိုက္၏။
''ဟား...ဟား...ဒါမွ ငါ့ညီကြ''
က်ံဳးထံုးသည္ လက္မေထာင္၍ ခ်ီးက်ဴးလိုက္သည္။
''ငါ့ညီAတြက္ ေတာင္ကုန္းေပၚျမန္ျမန္ေရာက္မယ့ ္ နည္းလမ္းရိွတယ္''
သသူ ည္ ထသို ႕ို ေျပာလိုက္ျပီး ဘူးသီးေျခာက္ခံၾြကီးကို ေက်ာေပၚမွ ျဖဳတ္ယူလိုကသ္ ည္။ ယင္းေနာက္ ဘူးဆို႔ကို ဖြင့္
ကာ
ေလတစ္ခ်က္ခြၽန္လိုက္သည္။
''႐ႊီ...''
ေလခြၽန္သံ ဆုံးသည္နွင့္ တျပိဳက္နက္ ဘူးသီးေျခာက္ခံ ြ Aတြင္းမွ ပ်ားပိတုန္းAေကာင္၃၀၀ေက်ာ္ ထြက္လာေလ၏။
'ဟင္'
ေရွာင္ခ်ဴး၏ မ်က္လုးံသည္ ဇီးကကြ ္ပမာ ျပဴးက်ယ္သြားသည္။
1
102
Page 108
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''႐ႊီ...႐ႊိ''
က်ံဳးထံုးသည္ ေလခြၽန္သံတစ္မ်ိဳး ျပဳလုပ္လိုက္ရာ ယင္းပ်ားမ်ားသည္ ေရွာင္ခ်ဴးကို လိုက္လံတုပ္ေလသည္။
''ဝီ...ဝီ...ဝီ''
''Aမယ္ေလးဗ်''
Aေကာင္ေရ ၃၀၀ေက်ာ္ရွိေသာ ပ်ားပိတုန္းAုပ္သည္ ေရွာင္ခ်ဴးေနာက္ကို သဲၾကီးမဲၾကီး လိုက္လံတုပ္ေနရာ မည္သို႔မွ မ
လြတ္နိုင္။
ထ႔ိုေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ 'ဝကၤပါေျခလွမ္းသိုင္း၁၂ကြက္'ကို သုးံ ၍ ေရွာင္ရွားလိုက္သည္။
သ႔တို ိုင္ မလြတ္ေျမာက္နိုင္ေခ်။ ပ်ားမ်ားသည္ ဝကပၤ ါေျခလွမ္း၏ သေဘာသဘာဝကို နားလည္ေနဟန္ရိွသည္။
''ေရွာင္ခ်ဴးေရ...A့ဒဲ ီေကာင္ေတြကို ငါကယို တ္ ိုင္ ရန္သူ႕လက္က ေရွာင္နိုင္ေAာင ္ ဝကၤပါေျခလွမ္းဟန္ေတ ြ
သင္ေပးထားဖူးတယ္...မင္း A့ဒဲ ီလို ေရွာင္ရွားတာ ပိုဆိုးသြားမယ္...Aေကာင္းဆုံးက ေတာင္ကုန္းေပၚ တက္ေျပးေပေ
တာ့''
''ဟိုက္''
က်ံဳးထုံးစကားေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴး တုန္လႈပ္သြားမိသည္။ Aခ်ိန္ မဆိုင္းေတာ့ဘ ဲ ေနာက္က်သည့ ္ ေျခေထာက္ သစၥာေဖာ
က္ဟု
သေဘာထား၍ ဖိေနွာင့္နွင့္တင္ပါး တသားတည္းက်ေAာင္ ေျပးေတာ့၏။
ပ်ားမ်ားကလည္း ဇြဲနဘဲၾကီးစြာ လိုက္လံၾကေလသည္။
''ဂ်ေလာက္...ဂ်ေလာက္''
သံဖိနပ္ၾကီးသည္ Aသံက်ယၾ္ကီးျမည္သလို ေလးလံလွသည္။ သ႔ေို သာ္ မရပ္ရဲ။ Aားတင္ကာေျပးေလသည္။
ေရွာင္ခ်ဴး၏ မ်က္နွာသည္လည္း ပ်ားတုပ္ထားသည့္ ဒဏ္ေၾကာင့္ Aားလူးမ်ားထကာ ဖူးေယာင္ေန၏။ သူသည္
မရပ္နားပ ဲ ေတာင္ကုန္းေပၚေျပးတကလ္ ကို ္ ဆင္းတက္လကို ္လုပ္သည္။
Aဆင္းAတက္ေပါင္း ၁၀ၾကိမ္ျပည့္မွ က်ံဳးထံုးသည္ ေလတစ္ခ်က္ခြၽန္၍ ပ်ားမ်ားကို ျပန္ေခၚလိုက္သည္။
ဘူးသီးေျခာက္ခံထြ ဲကို ပ်ားရည္Aခ်ိဳ႕ထည့္ျပီး Aဝကို ေတ့ေပးလိုက္သည္နွင့္ ပ်ားမ်ားက စနစ္တက် ဝင္ေရာက္သြားသ
ည္။
ပ်ားAားလုံးကုန္မွ က်ံဳးထုံးသည္ Aဆ႔ကို ို ပိတ္လကို ၏္ ။
သူသည္ AဖုAပိန္႔ထေနေသာ ေရွာင္ခ်ဴးမ်က္နွာကို ၾကည့္၍ ရယ္ေမာလိုက္ေလသည္။
''ငါ့ညီက လူပုညီေနာင္ေျပာသလို တကယ့ထ္ ိပသ္ ီး သိုင္းသမားျဖစ္ျပီက'ြ '
ဟူ၍ ေျပာလိုက္ရာ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မ်က္နွာ႐ံႈ႕မ့စဲ ြာျဖင့္-
''Aစ္ကိုၾကီးက ကြၽန္ေတာ့ကို တမင္နိွပ္စက္ေနတာပဲဗ်ာ''
ဟု ညည္းညဴေျပာလိုက္ေလသည္။
''ငါ့ညီ...သိပ္ျပီးေတာ့ စိတ္ဓာတ္မက်ပါန႔ဲေလ...Aစရိွေသးလို႔ပ.ဲ ..မင္းသာ ျပိဳင္ဘက္ကင္း ကိုယ္ေဖာ့ပညာရသြားရင္
ပ်ားေတြမေျပာန႔ကဲ .ြ ..နဂါးေတြလကို ္ရင္ေတာင္ ေျပးလို႔ရတယ္''
''ေျပးတာမ်ားဗ်ာ Aစ္ကိုၾကီးက်ံဳးကလည္း လယြ ္လြယ္ေလးပဲဗ်ာ...ကြၽန္ေတာ္ဆို စားေသာက္ဆိုင္မွာ ေစာင္းေကာက္ေဒ
ဝီန႔ ဲ
တိုက္ခိုက္ျပီးေတာ့ Aတြင္းAားထုတ္ေျပးတာ ေတာ္ေတာ္ေဝးေဝး ေရာက္တယ္ဗ်''
Page 109
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ဟား...ဟား''
1
103
''ဟီး...ဟီး''
က်ံဳးထံုးသည္ သေဘာက်စြာရယ္ျပီး.....
''မင္းဟာက ကိယု ္ေဖာ့ပညာန႔ ဲ ေျပးတာမွ မဟုတ္တာ မစင္ေတြ ထကြ မ္ တတ္ ဖ်စ္ညွစ္ျပီး ေျပးတာလ႔ေို ခၚတယ္...တ
ကယ့ ္
ကယို ့ပ္ ညာဆိုတာ Aတြင္းAားသိပ္မလိုဘူး... ေသခ်ာေလ့က်င့္ဖို႔ပ.ဲ .. တစ္ဖက္လကူ ကယို ့ထ္ က္ ကယုိ ္ေဖာ့ပညာ
သာမွသာ
Aတြင္းAား ထုတ္ျပီး မီေAာင္ ေျပးလိုက္ရတယ္...ငါ့ကို သံေျခစြပ္ဖိနပ္ေပး...တကယ့္ ကိုယ္ေဖာ့ပညာကို လက္ေတြ႕ျပ
မယ္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူ႔ေျခေထာက္မွ ခြၽတ္ယူ၍ ေပးလိုက္သည္။ က်ံဳးထံုးက ခ်က္ခ်င္း ဝတ္ဆင္လိုက္ေလသည္။ သူနွင့္မူ
Aံကိုက္ေလာက္ ျဖစ္ေနသည္။
''က.ဲ ..ၾကည့ထ္ ားေပေတာ့''
ဟု ဆလို ကို ္ျပီး ခ်က္ခ်င္းပင္ Aရိပ္ပမာ ေတာင္ကုန္းေပၚသ႔ ို ေျပးတက္သြားသည္။ မၾကာပါေခ်။ ခ်က္ခ်င္း ေျပးဆင္း
လာသည္။
သူ၏ လႈပ္ရွားမႈမ်ားမွာ စာမဖြဲ႕နိုင္ေလာက္ေAာင္ ျမန္ဆန္လွသည္။
တစ္ၾကိမ္တစ္ခါမဟုတ္။ ဆက္တိုက္ပင္ မရပ္နားဘဲ ေတာင္ကုန္းေပၚသို႔ Aဆင္းAတက္ေပါင္း Aၾကိမ္၂၀
လုပ္ျပသြား၏။ ေလးလံေသာ သံေျခစြပၾ္ ကီးက သ႔Aူ တြက ္ ဝန္ထုတ္ဝန္ပိုး မျဖစ္ပါေခ်။
''ဟာ''
''ဟင္''
''ေကာင္းလိုက္တာ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aံ့ၾသနဘန္း ျဖစ္သြားမိသည္။ သူ၏ ေျပးလႊားမႈမွာ ျမန္ဆန္လွသည္။ Aတြင္းAား နိမ့္သူတစ္ေယာ
က္သာ
ေတ႕ြ သြားပါက ျမနလ္ ြန္း၍ ၾကည့ရ္ င္း မူးေနာက္သြားနိုင္သည္။
က်ံဳးထံုး၏ ကိုယ္ေဖာ့ပညာသည္ နံပါတ္(၁)ဟု ဆိုစမွတ္ ျပဳခံရသည္မွာ လြန္Aံ့မည္မထင္။ သူသည္ Aဆင္းAတက္
၁၀ၾကိမ္စီ ျပဳလုပ္ျပီးေသာ္ ခ်က္ခ်င္းရပ္နားလိုက္၏။ သူ႔ကိုယ္ေပၚတြင္ ေခြၽးမ်ား ရွိမေနပါေခ်။ ေမာပန္းပံုလည္းမေပါက္။
သာမန္
လုပ္႐ုိးလုပ္စU္ တစ္ခုAတိုင္းသာ ရွိေနေလသည္။
''ကဲ...ေတြ႕ျပီမို႔လား''
ဟု က်ံဳးထံုးက ေမးလိုက္မွ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သတိျပန္ဝင္သြား၏။
''Aစ္ကိုၾကီးက်ံဳးရဲ႕ ကိုယ္ေဖာ့ပညာက တကယ့္ကို နံပါတ္(၁)ပါဗ်ာ''
ဟု ခ်ီးက်ဴး ေျဖၾကားလိုက္သည္။ က်ံဳးထံုးသည္ ေခါင္းခါယမ္း၍-
''နံပါတ္(၁)က ေနာက္ဆိုရင္ ညီေလးပဲ ဆက္ခံရမွာ''
Page 110
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ထိုစကားေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴး မေနတတ္မထိုင္တတ္ျဖစ္သြားသည္။
''ေရာ့...မင္းမ်က္နွာကို ဒီေဆးလိမ္းထားလိုက္...ပ်ားတုပ္ခံရတ့ ဲ ေဝဒနာနဲ႔ AဖုAပိန္႔ေတ ြ ေပ်ာက္သြားလိမ့္မယ္''
က်ံဳးထံုးက ေႂကြပုလင္းေလး တစ္ခုကို ေပးလိုက္သည္။ ထိုAခါမွ သူသည္ မ်က္နွာမွ AဖုAပိန္႔မ်ားကို
သတိရမိသြား၏။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ပုလင္းထဲမွ ေဆးရည္Aခ်ိဳ႕ကို မ်က္နွာတြင္ သုတ္လိမ္းလိုက္ေသာAခါ
Aေတာ္သက္သာသြားသည္။
1
104
''ေက်းဇူးပဲ Aစ္ကိုၾကီးက်ံဳး...ကြၽန္ေတာ္ ဆက္ျပီးေတာ့ ေျပးၾကည့္Uီးမယ္''
ဟု ေျပာလိုက္သည္။
''မျဖစ္ေသးဘူး ငါ့ညီ...ဒီေလာက္န႔ပဲ ဲ ရပ္ထားလိုက္...မင္းAေနန႔ ဲ AတကA္ ဆင္းေပါင္း
၁၀ၾကိမ္လုပ္နိုင္တာကိုပ ဲ ေတာ္လွျပီ...Aခုေတာ့ Aတငြ ္းAားက်င့္စU္တစ္ခ်ိဳ႕ က်င့္ရမယ္...ငါ့ေနာက္ကလိုက္ခ့'ဲ '
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ က်ံဳးထုံးစကားAတိုင္း သူ႔ေနာက္လိုကသ္ ြားေလသည္။ မည္သည့A္ ရာ Aသစ္Aဆန္းမ်ား ေတြ႕ရပါUီး
မည္နည္း
ဟူ၍လည္း စိတ္ဝင္စားမိလာသည္။
က်ံဳးထုံးသည္ 'မီးေရနတ္ေတာင္'ဆီသ႔ ို သြားျခင္းျဖစ္သည္။ ၎ေတာင္ေျခ၌ ဂူၾကီးတစ္လုံးရိွျပီး ဂူေရွ႕တြင္မ ူ ၾကီးမားက်
ယ္ျပန္႔ေသာ
ႏံAြ ိုင္ၾကီး တစ္ခုရိွေန၏။
''ဒီႏံAြ ိုင္ကို 'မရဏႏံြAိုင္'လို႔ေခၚတယ္...ငါလက္ေတ႕ြ ျပမယ္...ၾကည့ထ္ ား''
က်ံဳးထုံးက ယင္းက့သဲ ို႔ ေရွာင္ခ်ဴးကို ေျပာျပရင္း Aနီးမွ သစ္ကိုင္းေျခာက္တစ္ခုကို ႏံAြ ိုင္ထ ဲ ပစ္ခ်လကို ္သည္။
''စြပ္''
''ဟင္''
ေရွာင္ခ်ဴး တုန္လႈပသ္ ြားမိသည္။ ေပါ့ပါးေသာ သစ္ကိုင္းေျခာက္ေလး တစ္ခုကိုပင္ ႏံAြ ိုင္က ဆယြဲ ူျမွဳပ္ပစ္ေသာေၾကာင့္
ပင္။
လူသားတစ္Uီးသာ ဆင္းမိပါက ခ်က္ခ်င္း စုန္းစုန္းျမဳပ္သြားေပမည္။
က်ံဳးထုံးသည္ Aသက္ျပင္းျပင္းရွဴ႐ႈိက္လကို ္ျပီး ႏံAြ ိုင္ထဲသို႔ ဆင္းသကလ္ ကို ္သည္။ သသူ ည္
သစ္ကိုင္းကဲ့သို႔ ျမဳပ္မသြားေခ်။ ေျမျပင္ေပၚ၌ ေနသကသ့ဲ ႔ ို ရပ္တည္ေနသည္။
''ဟာ''
ေရွာင္ခ်ဴး မယုံနိုင္ေAာင္ျဖစ္သြားသည္။ ေပါ့ပါးေသာ သစ္ကိုင္းေျခာက္ကိုပင္ ျမွဳပ္ပစ္နိုင္ေသာ ႏံAြ ိုင္သည္ က်ံဳးထုံးA
တြက္မူ
မႈစရာမဟုတ္ေခ်။
က်ံဳးထုံးသည္ ေျမျပင္ေပၚ လမ္းေလ်ွာက္သြားသက့သဲ ႔ို ႏံAြ ိုင္ကို ျဖတ္သြားျပီး လိႈဏ္ဂူထ ဲ ဝင္သြားသည္။
ေခတၱၾကာျမင့္ေသာ္ ျပန္ထြက္လာေလသည္။ သူ႔လက္ထဲ၌ ထူထဲေသာ စာAုပ္ၾကီးတစ္Aုပ္နွင့္ ၾကည္လင္ေသာ
ေရထည့္ထားသည့ ္ ဖလားတစ္လုံး ကိုင္ေဆာင္ထား၏။
က်ံဳးထံုးသည္ စာAုပ္ၾကီးကို ဖြင့္၍ စာမ်က္နွာမ်ား လွန္ေလွာရွာေနသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စာAုပ္Aဖံုးကို
Page 111
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
Aမွတ္မထင္ၾကည့လ္ ိုက္ရာ 'တစ္ေခတ္တစ္ေယာက္ဂိုဏ္း'(သို႔မဟုတ္) 'တစ္ကိုယ္ေတာ္ဂိုဏ္း'၏ ပညာရပ္က်မ္း
ဟူ၍ ေရးသားထားသည္။
''ေတြ႕ျပီ...ေတြ႕ျပီ''
စာမ်က္နွာ တစ္ေနရာေရာက္ေသာ္ က်ံဳးထုံးက တစ္ေယာက္တည္း ဝမ္းသာAားရ ေျပာလိုက္သည္။ ထ႔ေို နာက္ စာAု
ပ္ထဲမွ
၎စာသားမ်ား၏ Aဓိပၸါယ္ကို ေရွာင္ခ်ဴးAား ျပသ၍ ရွင္းျပသည္။ Aတြင္းAားက်င့္စU္ တစ္မ်ိဳးျဖစ္သည္။
က်ံဳးထုံးသည္ Uီးစြာ ဖလားထဲမွ ေရၾကည္Aားလုံးကို ေမာ့ေသာက္ေစသည္။ ေစာေစာက ေျပးလႊားခ့ဲရေသာ ေရွာင္ခ်ဴးသ
ည္
ဆာဆာနွင့္ တစ္ဖလားလံုး ေမာ့ေသာက္လိုက္သည္။
1
105
က်ံဳးထုံးသည္ သ႔ကူ ို ထူးဆန္းေသာAၾကည့္ျဖင့္ ၾကည့္ေန၏။ ေရေသာက္ျပီးေနာက္ ေစာေစာက စာသားမ်ားAတိုင္း
Aတြင္းAားက်င့္ေစ၏။
ေသာက္စက ေရမ်ားသည္ Aရသာမရိွလွ။ ပူပူေႏြးေႏြးသာ ရိွေခ်သည္။ သ႔ိုေသာ္ ၃မိနစ္ခန္႔ ၾကာလာေသာAခါ ဝမ္းဗို
က္Aတငြ ္း၌
ပူလိုက္ေAးလိုက္ျဖစ္လာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ လြန္စြာ တုန္လႈပ္သြားမိသည္။
တင္ပ်U္ေခြထိုင္၍ Aတြင္းAားက်င့္စU္ကို မ်က္စိမွိတ္က်င့္လိုက္၏။ ထိုAခါ ထူးျခားခ်က္ေပၚလာသည္။ ႐ုတ္တရက္
သ႔ကူ ိုယ္တြင္းမွ ေလလိႈင္းၾကီးတစ္ခုသည္ ဝမ္းဗိုက္Aတငြ ္းမွ Aပူ၊AေAးဓာတ္ ႏွစ္မ်ိဳးကို မ်ွတစြာခြဲျပီး ခႏၶာကိုယ္ ဘယ
ည္ ာ
Aသီးသီးသို႔ ပို႔ေဆာင္လိုက္သည္။
ေရွာင္ခ်ဴး၏ ဘယ္လက္ဝါးသည္ နီရဲလာသလို ညာလက္ဝါးမွာမူ ျပာနွမ္းလာသည္။ တစ္နာရီခန္႔ Aတြင္းAား
လည္ပတ္လိုက္ေသာ္ Aေရာင္ေမွးမွိန္ ေပ်ာက္ကြယ္သြား၏။
ေရွာင္ခ်ဴး၏ တစ္ကိုယ္လံုးသည္လည္း နဂိုကထက္Aဆမ်ားစြာ ေပါ့ပါးသြက္လက္ လန္းဆန္းလာေလသည္။ သူမ်က္လံုး
ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေသာ္ ေသခ်ာ Aကဲခတ္ၾကည့္ေနေသာ က်ံဳးထံုးကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
''ငါ့ညီ...ဘယ္လိုေတ ြ ထူးျခားသြားလ'ဲ '
ဟု က်ံဳးထံုးက ေမးလိုက္သည္။
''ကြၽန္ေတာ့ တစ္ကိုယ္လုးံ ပူလိုက္ေAးလိုက္န႔ ဲ Aေနရခက္လာတယ.္ ..ေနာက္ဆုံး
Aတငြ ္းAားက်င့္လိုက္ေတာ့ ေလလိငႈ ္းၾကီးတစ္ခု ထကြ လ္ ာတယ္...A့ဒဲ ါၾကီးက AပူAေAးေတကြ ို ေသခ်ာခဲြေပး
လိုကတ္ ယ္လ႔ ို
ခံစားရတယ္...ကြၽန္ေတာ့ တစ္ကိုယ္လုးံလည္း ငွက္ေမႊးေလးAတိုင္းပဲဗ် ေပါ့သြားတာပဲ''
ဟု ေရွာင္ခ်ဴးက ေျဖလိုက္ရာ က်ံဳးထံုးသည္ ဝမ္းသာ႐ႊင္ျမဴးသြားသည္။
''ဂုဏ္ယူပါတယ္ကြာ...Aစ္ကို တကယ္ပဲ ခ်ီးက်ဴးမိတယ္''
''ဘာကို ခ်ီးက်ဴးတာလဲ Aစ္ကိုၾကီး''
ဟု ေမးလိုက္ေတာ့.....
Page 112
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''မင္းAေနန႔ ဲ 'သူရိယစႏၵာAတြင္းAားက်င့္စU္'ထဲက ပထမAဆင့္ကို ေAာင္ျမင္သြားလ႔ပို ဲက'ြ '
''A့ဒဲ ါက ဘာေတြလဲ Aစ္ကၾိုကီးက်ံဳး''
ေရွာင္ခ်ဴးက နေဝတိမ္ေတာင္ျဖင့္ ေမးလိုက္ရာ.....
က်ံဳးထံုးသည္ ျပံဳး႐ႊင္ေသာ မ်က္နွာထားျဖင့္-
''ငါ့ညီက Aတြင္းAား နွစ္၇၀ေက်ာ္စာရွိေတာ့ 'သူရိယစႏၵာAတြင္းAားက်င့္စU္'ထဲက Aဆင့္(၁)ကို
ခဏနဲ႔ ေAာင္ျမင္သြားတယ္...ငါဆို A့Aဲ တငြ ္းAားမေျပာနဲ႔...'သူရိယAတြင္းAားက်င့္စU္'က Aဆင့္(၁)ကိုေတာင္
၃ႏွစ္
က်င့္ယူရတယ္''
ဟူ၍ ေျပာေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူမရွင္းလင္းသည့္Aခ်က္ကို ေမးျမန္းလိုက္ေလ၏။
''ဒါန႔ ဲ Aစ္ကိုၾကီးေျပာတ့ ဲ သူရိယေတ ြ စႏၵာေတ ြ က်င့္စU္ေတAြ ေၾကာင္း ရွင္းျပေပးပါလား''
ထိုAခါ က်ံဳးထုံးသည္ သ႔Aူ မူAက်င့္Aတိုင္း မုတ္ဆတိ ္ရွည္ကို တသသလုပ္၍.....
1
106
''မင္းနားလည္ေAာင္ ရွင္းျပရမယ္ဆိုရင္ ငါတ႔ညို ီAစ္ကိုႏွစ္ေယာက္Aေၾကာင္းကို Aရင္ရွင္းျပရUီးမယ္က.ြ ..မင္း
စိတ္ရွည္လက္ရွည္ နားေထာင္နိုင္မလား''
''ဟာ...ဘာလ႔ ို နားမေထာင္နိုင္ရမလ.ဲ ..Aစ္ကိုၾကီး ရွင္းျပပါ''
ဟု ကတိေပး ေတာင္းဆိုလိုက္သည္။
''ေAး...Aျဖစ္က ဒီလိုကြ×××××××××''
က်ံဳးထုံးသည္ သိုင္းက်မ္းနွင့္ ပတ္သက္ေသာ သ႔ဘူ ဝျဖစ္စU္Aေၾကာင္း ေျပာျပေလသည။္
××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××
က်ံဳးထုံးနွင့္ က်ံဳးမိန္သည္ ညီAစ္ကိုရင္းမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ သတူ န
႔ ို ွစ္ေယာက္သည ္ ခ်န္ဟူျပည္ ေတာင္ပိုင္း
Aစြန္ဖ်ားရိွ ေက်း႐ြာဇနပုဒ္႐ြာေလး တစ္႐ြာ၌ ေနထိုင္ၾကသည္။ တစ္႐ြာလုံးနီးပါးသည္ ထင္းရွာ၊မိႈရွာ၊သစ္ေတာထကြ ္
သယံဇာတမ်ား ရွာေဖြသည့္ Aလုပ္ျဖင့္ Aသက္ေမြးၾကသည္။
ရရိွလာသည့္ ပစၥည္းမ်ားကိုလည္း နယ္ျခားမွ ကုန္သည္မ်ားထံ ေရာင္းခ်ၾကသည္။ က်ံဳးထုံးတို႔ ညီAစ္ကိုသည္
ထင္းခုတ္ေရာင္းခ်သည့္Aလုပ္ လုပ္ကုင
ိ ္ၾကသည္။ တစ္ေန႔ သတူ ႔႐ို ြာေလးသို႔ ေတာပုန္းဓားျပမ်ား ေရာက္လာျပီး တစ္
႐ြာလုံးနီးပါး
သတ္ျဖတ္ခံလိုက္ရသည္။ က်ံဳးထုံး၏ မိဘ၊ေဆမြ ်ိဳးသားခ်င္း Aားလုံးပါ ေသဆုးံ ခ့သဲ ည္။
တစ္႐ြာလုံးတြင္ သက္ရိွဆို၍ က်ံဳးထုံးတို႔ ညီAစ္ကိုသာ က်န္ခ့သဲ ည္။သူတ႔ညို ီAစ္ကိုသည္ ေတာထသဲ ႔ ို
ထင္းရွာထြက္ေနေသာေၾကာင့္ ေသေဘးမွ လတြ ္ေျမာက္ခ့ဲရသည္။ သတူ ႔လို ည္း ႐ြာထ ဲ ဆက္မေနရဲေတာ့သျဖင့္ ထင္း
ခုတ္သည့ ္
ဓားမကိုယ္စီျဖင့္ Aတူတကထြ ြက္ေျပးၾကရာ လသူ ူေခါင္းပါးေသာ 'မီးေရနတ္ေတာင္'ရိွရာသ႔ ို ေရာက္သြားခ့သဲ ည္။ ထို
Aခါက်မွ
သစ္သီးသစ္ဖုမ်ား Aလ်ံွပယ္စားရျပီး လြတေ္ ျမာက္ခ့ဲ၏။
ထိုစU္က က်ံဳးထုံးသည္ Aသက္ ၁၀နွစ္ေက်ာ္သာ ရိွေသးသည္။ က်ံဳးမိန္ကမူ Aသက္ ၂၀ေက်ာ္A႐ြယ္ရိွေလသည္။
Page 113
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
သတူ ႔ညို ီAစ္ကို နွစ္ေယာက္သည ္ ေပ၁၀၀ေက်ာ္ျမင့္ေသာ ေတာင္ကုန္းေလးကို ေတြ႕ရိွေသာAခါ နွစ္ျခိဳက္မိျပီး ေတာ
ထဲမွ
သစ္၊ဝါးမ်ားကို Aသုံးျပဳ၍ ေနAိမ္ေကာင္းေကာင္းတစ္ခု တည္ေဆာကခ္ ့သဲ ည္။
ေက်း႐ြာသားမ်ားပီပီ လုပ္ကငို ္တတ္သညက္ တစ္ၾကာင္း၊သြားေလရာ သယ္ေဆာင္လာသည့ ္ ဓားမမ်ား ပါရိွသညက္ တ
စ္ေၾကာင္း
Aစစ Aရာရာ Aဆင္ေျပသ
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၂၂,၂၃)
က်ံဳးထုံးတို႔ညီAစ္ကိုနွစ္ေယာက္သည္ သတူ ႔ေို နထိုင္ရာ Aနီးနားတစ္ဝိုက္ကို စူးစမ္းေလ့လာရင္း စိတ္ဝင္စားဖယြ ္
Aရာတစ္ခုကို ေတြ႕သြားခ့သဲ ည္။ ထိုAရာမွာ တစ္ျခားမဟုတ္။ 'မီးေရနတ္ေတာင္'Aေျခမွ ဂူေပါက္ၾကီး ျဖစ္ေလသည္။
က်ံဳးထုံးတို႔ ေရာက္ရိွစU္ကမူ ႏံAြ ိုင္ၾကီးကို ျဖတ္သန္းသြားလာရန္ သစ္လုးံတံတားတစ္စင္းရိွသည္။ သ႔ေို သာ္.....။
နွစ္ပရိေစၧဒ ၾကာျမင့္ပံုရ၍ တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာတြင္
ေဆြးေနသည္။ လူတစ္ေယာက္စ၊နွစ္ေယာက္စ ျဖတ္သန္းသြားလာလို႔ေတာ့ ရေပသည္။ က်ံဳးထံုးနွင့္
က်ံဳးမိန္တို႔ ဂူAတြင္း ဝင္လိုက္ေသာAခါ ထူးျခားခ်က္မ်ားေတြ႕ရသည္။
ဂူထဲ၌ ေရွးေခတ္စစ္သည္မ်ား၏ ႐ုပ္Aေလာင္းမ်ား၊ လက္နက္မ်ား၊ ေ႐ႊေငြရတနာမ်ားႏွင့္ Aိုးခြက္ပစၥည္းမ်ားကို
ေတ႕ြ ရသည္။ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္က လ်ိဳ႕ဝွက္ေနရာတစ္ခု ျဖစ္ခ့ဟဲ န္တူသည္။
1
107
ထ႔Aို ျပင္ ပိုထူးျခားေသာ Aရာမ်ားရိွေသးသည္။ ၎မွာ A႐ြယ္Aစား
Aတူက်ယ္ဝန္းေသာ ေရAိုင္ႏွစ္ခုျဖစ္သည္။ ေရAိုင္နွစ္ခု၏ AကြာAေဝးသည္ ၅ေပျခား၏။ လက္ဝဲဘက္ရွိေရAိုင္သ
ည္
နီရဲဆူပြက္ေနျပီး လက္ယာဘက္က Aိုင္ေလးမွာမူ Aျပာေရာင္သမ္းကာ ေAးစိမ့္ေန၏။
ယင္းေရAိုင္ႏွစ္ခုမွာ မတူညီေသာ သဘာဝနွစ္ခု ျဖစ္ေနသည္။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္.....။
ပူျပင္းေသာ ေရAိုင္ေရွ႕ ေပ၂၀Aကြာ၌ ၁၀ေပျမင့္ေသာ နတ္ဘီလူး႐ုပ္တုတစ္ခုရွိသည္။ ထူးျခားသည္က နတ္ဘီလူး႐ုပ္
၏
နဖူးေနရာတြင္ ကြမ္းသီးလံုးA႐ြယ္ရွိ Aနီေရာင္ပုလဲတစ္လံုး ျမွဳပ္နွံထားသည္။ ထိုပုလဲမွ Aနီေရာင္ Aလင္းတန္းသည္
ေရAိုင္ထဲသို႔ က်ေရာက္ေနျပီး Aိုင္ထဲမွ ေရမ်ားသည္ ပြက္ပြက္ဆူကာ နီရဲေနသည္။
ေAးျမေသာ ေရAိုင္ေရွ႕ ေပ၂၀Aကြာတြင္မူ Aျပာေရာင္ နဂါး႐ုပ္တု တစ္ခုရိွျပီး ၎၏ နဖူး၌ Aလားတူ ကြမ္းသီးလုံး
ပမာဏရွိ Aျပာေရာင္ ပုလဲတစ္ခုရွိေန၍ Aလင္းတန္း Aျပာေရာင္တစ္ခု ထြက္ေပၚကာ
႐ုပ္တုေရွ႕ ေရAိုင္သို႔ တိုက္႐ိကု ္ က်ေရာက္ေန၏။ ပုလဲျပာ၏ ထူးျခားေသာ ဂုဏ္သတိၱေၾကာင့္
Aိုင္ထဲမွ ေရမ်ားသည္ Aျပာေရာင္ေတာက္ကာ ေရခဲထက္ပင္ Aဆမ်ားစြာ ေAးစက္၍
Aေငြ႕မ်ား တေထာင္းေထာင္း ပ်ံေနလ်က္ရွိသည္။
၎ ႐ုပ္တုႏွစ္ခု၏ Aလယ္၌မူ ၅ေပျမင့္ေသာ ရတနာပုလႅင္တစ္ခု ရွိေလသည္။ ပုလႅင္ထက္၌
စာAုပ္တစ္Aုပ္ရွိသည္။ Aလ်ား၊Aနံ၂ေပရွိျပီး Aထူမွာ ၈လက္မ ရွိေလ၏။ စာAုပ္Aဖံုး၌.....
'တစ္ေခတ္တစ္ေယာက္ဂိုဏ္း'(သို႔)'တစ္ကိုယ္ေတာ္ဂိုဏ္း၏ ပညာရပ္က်မ္း'….ဟူ၍ ေရးသားထားေလသည္။
Page 114
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
က်ံဳးထုံးတို႔ ညီAစ္ကိုသည္ ယင္းစာAုပ္ကို ပို၍ စိတ္ဝင္စားမိသြားသည္။ ကံေကာင္းသည္က သူတ႔႐ို ြာမွာ ေနထိုင္စU္
ေစတနာနွင့္ စာေပသင္ၾကားေပးေသာ ဆရာတစ္ေယာက္ရိွခ့သဲ ည္။ ထိုဆရာေၾကာင့္ စာေရးတတ္ဖတ္တတ္ခ့သဲ ည္။
စာAုပ္ကို
ဖတ္ၾကည့္ရာ စိတ္ဝင္စားဖြယ္ Aေၾကာင္းAရာမ်ားကို ေတြ႕ရသည္။
စာAုပ္ထဲ၌ 'တစ္ေခတ္တစ္ေယာက္ဂိုဏ္း'၏ သိုင္းပညာမ်ား၊ ေဆးဝါးပညာရပ္မ်ား၊ စာေပ၊ဂီတ၊ ဝကၤပါပညာ၊
စကားဝွက္ေဖာ္နည္းမ်ား၊သေကၤတစာလံုးႏွင့္Aင္းကြက္မ်ား၊႐ုပ္ေျပာင္း႐ုပ္လႊဲပညာ၊Aသံတုပညာ၊မိုင္တစ္ေထာင္
မ်က္လုံး၊နားနွင့္Aသံလႊင့္ပညာ စသည့္တို႔Aျပင္ တျခားေသာပညာရပ္တ႔ကို ို နားလည္လြယ္ေAာင္
ေရးသားျပဳစုထားသည္။ ထို႔ျပင္ 'တစ္ကိုယ္ေတာ္ဂိုဏ္း'၏ AတၳဳပၸတၱိAေၾကာင္း ျပည့္စံုစြာ ေဖာ္ျပေရးသားထားသည္။
က်ံဳးမိန္သည္ ေဆးပညာရပ္၌ Aထူးဝါသနာပါခဲ့ျပီး ထိုပညာကို Uီးစားေပးေလ့လာသည္။
က်ံဳးထုံးကမူ သိုင္းပညာရပ္မ်ား၌ Aထူးစိတ္ဝင္စားခ့၏ဲ ။ ညီAစ္ကို ႏွစ္ေယာက္သည္ တစ္လွည့စ္ ီ
စာAုပ္ပါ ပညာရပ္မ်ားကို ေလ့လာခ့သဲ ည္။ က်ံဳးထုံးသည္ စာAုပ္ထဲမွ
'သူရိယစႏၵာAတြင္Aားက်င့္စU္'ကို ေလ့က်င့္လုသ
ိ ည္။ သို႔ေသာ္ ထိုပညာရပ္သည္
ဆန္းၾကယ္သလို Aစြမ္းထက္ေသာ္လည္း Aနည္းဆံုး ႏွစ္၅၀ေက်ာ္စာ Aတြင္းAားမရွိလ်ွင္ က်င့္မရေခ်။
က်င့္လ်ွင္ AပူAေAးကို မနိုင္ဘ ဲ ေသဆုးံ နိုင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ Aတငြ ္းAားမလုံေလာက္ပါက
ခြဲျခားက်င့္နည္းတစ္ခုရွိသည္။ ၎မွာ ယင္းက်င့္စU္ကို နွစ္ပိုင္းခြဲထားသည့္ 'သူရိယAတြငး္ Aားက်င့္စU္'ႏွင့္
'စႏၵာAတြင္းAားက်င့္စU္'တ႔ျိုဖစ္သည္။ ၎က်င့္စU္ ႏွစ္ခုကို လူနွစ္ေယာက္ခ၍ဲြ က်င့္ရမည္ ျဖစ္သည္။
တစ္UီးကAပူဓာတ္၊က်န္တစ္Uီးက AေAးဓာတ္ျဖစ္ရမည္။ ထိုနွစ္ေယာက္သည္ ၎က်င့္စU္တို႔မွ
Aျမင့္ဆံုးAဆင့္ျဖစ္သည့္ Aဆင့္၁၀ထိ က်င့္ရမည္ျဖစ္သည္။ ႏွစ္၄၀ေလာက္က်င့္ျပီးမွ နွစ္ေယာက္ေပါင္းAတြင္းAားကို
ညီမ်ွစြာ ဖလွယ္ရင္း Aပူဓာတ္AေAးဓာတ္နွစ္မ်ိဳးကို ပိုင္ဆိုင္နိုင္သည္။ ထိုက်င့္စU္၏ ထူးျခားခ်က္မွာ Aပူက်င့္သူသည္
သဘာဝ၌ရွိသည့္ Aပူဓာတ္နွင့္ တျခားေသာ Aပူဓာတ္Aေျခခံသည့္ Aတြင္းAားမ်ားကို စုပ္ယူနိုင္သည္။
1
108
သ႔ိုေသာ္ AေAးဓာတ္ကိုမူ မရေခ်။ Aင္Aားမမ်ွတ၍ ဓာတ္နွစ္မ်ိဳး တိုက္ခိုက္နိုင္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။ AေAးဓာတ္Aေျ
ခခံ
က်င့္သူသည္လည္း Aလားတူပင္ျဖစ္သည္။
က်ံဳးထံုးသည္ သူရိယAတြင္းAားကိုက်င့္သည္။ က်ံဳးမိန္ကမူ စႏၵာAတြင္းAားကို ေလ့က်င့္သည္။ ဆယ္နွစ္ၾကာေသာ္
ႏွစ္Uီးစလုံး Aဆင့္(၄)ထိ ေပါက္ေျမာက္ခ့သဲ ည္။
စာAုပ္ထဲရွိ သိုင္းပညာမ်ားသည္ မ်ားျပားလွသည္။ တစ္မ်ိဳးစီကို
ဆုံးခန္းတိုင္က်င့္ဖို႔ကလည္း မလြယလ္ ွေခ်။ က်ံဳးထုံးတို႔သည္
လိုရမယ္ရ ဝကၤပါေျခလွမ္းသိုင္း၊ေလနဂါးကိုယ္ေဖာ့ပညာနွင့္ ဖားျပဳပ္သိုင္းကို က်င့္ထားၾကသည္။
က်ံဳးမိန္သည္ ေဆးပညာ၌ Uီးစားေပး စိတ္ဝင္စားလြန္း၍ သိုင္းပညာ၌ က်ံဳးထုံးလို မေAာင္ျမင္ခ့ဲ။
သင့္ေတာ္႐ုံသာ တတ္ေျမာက္ခ့သဲ ည္။ သတူ ို႔သည္ လိဏႈ ္ဂူထဲသ႔ ို ေနာက္ထပ္ ေပ၃၀ခန္႔
ဆက္သြားေသာ္ ေလျပင္းမ်ား တိုက္ခတ္လ်က္ရွိေသာ ေနရာသို႔ ေရာက္သြားသည္။ ယင္းေနရာ၌ မားမားမတ္မတ္
ရပ္တည္ဖို႔ပင္ Aေတာ္ခက္ခဲလွသည္။ ထ႔ေို ၾကာင့္ ေနာက္ဆုတ္ျပန္လွည့္ခ့ရဲ သည္။
Page 115
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
သူတို႔သည္ မိမိတို႔ပညာကို စမ္းသပ္လို၍ သိုင္းေလာကAေတြ႕Aၾကံဳရွာၾကည့္ရင္း သိုင္းေလာက၌ က်င္လည္ၾကရာ
တျဖည္းျဖည္း နာမည္ေက်ာ္ၾကားလာသည္။ က်ံဳးထံုးသည္ Aသက္၃၀A႐ြယ္
ေရာက္ေသာAခါ သိုင္းေလာကထိပ္သီး နံပါတ္(၃)Aျဖစ္ သတ္မွတ္ခံရသည္။ ကိုယ္ေဖာ့ပညာ၌မူ နံပါတ္(၁)ျဖစ္သည္။
က်ံဳးမိနက
္ ိုမူ နံပါတ္(၁)သမားေတာ္(သို႔)သမားေတာ္သိုင္းသမား ဟုေခၚတြင္ျပီး သိုင္းထိပ္သီး နံပါတ္(၅)Aျဖစ္ သတ္မွ
တ္ခံရသည္။
သိုင္းပညာ၌ က်ံဳးထံုးကို မမီေသာ္လည္း ပိုင္ရွင္းထက္မူ သာေသာေၾကာင့္ နံပါတ္(၅)ေနရာရျခင္းျဖစ္သည္။
'မဟူရာေတာင္ကုန္းတိုကပ္ ြ'ဲ ျဖစ္ပြားစU္က က်ံဳးထုံးသည္ 'သူရိယAတြငး္ Aား'ကို Aဆင့္(၅)ထိ ေAာင္ျမင့္ခ့သဲ ည္။
က်ံဳးမိန္ကမူ သိပ္ေလ့က်င့္မႈမရွိသျဖင့္ 'စႏၵာAတြင္းAား'ကို Aဆင့္(၄)ထိသာ က်င့္ျပီး ဆက္မက်င့္ေတာ့ေပ။ မဟူရာဂို
ဏ္းမွ
'ဝိညာU္မ့ဲေဆး'၏ ေျဖေဆးကို Aသည္းAသန္ ေဖာ္ထုတ္ရန္ ၾကိဳးပမ္းေသာေၾကာင့္လည္း ပါသည္။
တိကု ္ပြဲAျပီး ႏွစ္၂၀ၾကာAျပီး ယခုAခ်ိန္၌မူ Aဆင့္(၈)ထ ိ ေAာင္ျမင္ခ့သဲ ည္။ သိုင္းပညာလည္း Aဆမ်ားစြာ
တိုးတက္လာခ့သဲ ည္။ သူသည္ မဟူရာဂိုဏ္း၏ Aႏၲရာယ္မွာ မျပီးျပတ္ေသးေၾကာင္း ရိပ္စားမိကာ
စာရိတၱေကာင္း၊ဉာဏ္ရည္ထက္ျမက္၍ Aတြင္းAားေကာင္းမြန္ေသာ လူငယ္တစ္ေယာက္ကို ရွာ၍
'သူရိယစႏၵာAတငြ း္ Aား'က်င့္စU္ကို က်င့္ေစမည္ဟု ဆုံးျဖတ္ခ့သဲ ည္။ ထ႔ေို ၾကာင့္ သိုင္းေလာကသ႔ ို လညွ ့္လည္ျပီး
ရွာေဖြရာ
Aေတာ္ၾကာမွ လူတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕ခဲ့သည္။
ထိုလူမွာ တျခားမဟုတ္..... ေရွာင္ခ်ဴး၏ ဆရာသခင္ျဖစ္သ ူ 'သံေယာဇU္မ့သဲ ိုင္းသမား'(ဝါ)ဆရာၾကီးက်န္းလူပင္ ျဖစ္၏။
×××××××××××××××××××
''ဗ်ာ...ဆရာၾကီးက်န္းလူ''
နားေထာင္ရင္း ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aံ့Aားသင့္သြား၏။ က်ံဳးထုံးသည္ ေခါင္းညိတ္ကာ-
''ဟတု ္တယ္...ငါက သူ႔ကို ေမ်ွာ္လင့္ထားတာ...ဒါေပမယ့္ သူက 'Aဆိပ္နန္းေတာ္'ရဲ႕ 'နွလုံးေသြးAန္Aဆိပ္'ကို မိထား
တ့Aဲ တကြ ္
ၾကာၾကာခံမွာမဟုတ္ဘူး...ငါ့Aစ္ကို က်ံဳးမိန္ဆိုရင္ေတာ့ ကုသေပးနိုင္ေလာက္တယ္...ဒါေပမယ့္ သူက
Aျမတဲ မ္းနီးပါး ခရီးထြက္ျပီး ေဆးပင္Aရွာ ထကြ ္ေနလ႔ ို သ႔ကူ ို ရွာရတာမလယြ ္ဘူး...ဒါေၾကာင့္ တစ္ျခားသူေတြကို
ရွာျပီး
ငါလိုခ်င္တ့ ဲ Aရည္Aခ်င္း၃ခု ရိွမရိွ Aကခဲ တ္ၾကည့တ္ ယ္...၃ မ်ိဳးလုံးစုံတာ မရိွသေလာက္ပ.ဲ .. မ်ားေသာAားျဖင့္
ဟိုဂ်ပုႏွစ္ေကာင္လို သိုင္းပညာေတာ္တယဆ္ ိုျပီး တစ္ဖက္သားကို ရန္စေစာင္းေျမာင္း ေျပာေနတ့သဲ ူန႔ ဲ
ပိုင္ရွင္းလို ဘဝျမင့္ေနတ့သဲ ူမ်ိဳးကပ ဲ မ်ားတယ္... မင္းရဲ႕ဆရာက်န္းလူကေတာ့ A့ဒဲ ီလို မဟုတ္ဘူး... ျပတ္သားတယ္...
1
109
စိတ္ဓာတ္တည္ၾကည္တယ္...Aတြင္းAားမွာလည္း ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္...ဉာဏ္စြမ္းလည္း ျမင့္တယ္...ဒါေၾကာင့္ ခ
က္
ခနဲ က္နတဲ ဲ့ 'သံေယာဇU္မ့ဲဓားသိုင္း'ကို တတေ္ ျမာက္နိုင္တာပဲ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဆရာက်န္းလူကို ပို၍ ၾကည္ညိဳသြားမိသည္။ က်ံဳးထံုးသည္ ဆက္ေျပာ၏။
Page 116
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ငါ့Aေနန႔ ဲ သူ႕ကိုေ႐ြးခ်ယ္လိုက္တယ္...သ႔ေူ နာက္ကို တေကာက္ေကာက္လကို ္ျပီး ေလ့လာတယ္...ငါ့ရဲ႕
ကယို ္ေဖာ့ပညာေၾကာင့္ သူမရိပ္မိဘူး...ေနာက္ပိုင္း မင္းကို Aတြင္းAားလႊဲေပးတုန္းကလည္း Aနီးနားမွာ ရိွေနတယ္...
ရန္သူေတ ြ
မလာေAာင္ ငါကိုယ္တိုင္ တိတ္တဆိတ္ ေစာင့္ေရွာက္ေသးတယ္...ေနာက္ေတာ့ ညီေလးေရွာင္ခ်ဴးရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ကို
သိခ်င္တာေၾကာင့္လည္း ေနာက္ကလိုက္ျပီး Aကဲခတ္တယ္...'ေ႐ႊၾကက္ဖ'စားေသာက္ဆိုင္က ကိစၥကိုလည္း
မ်က္ျမင္ေတ႕ြ ရေတာ့ မင္းစိတ္ကို Aကခဲ တ္နငို ္လာတယ္... ဟလို ူပုညီေနာင္က တမင္ရန္စမွန္းသိလ်က္န႔ ဲ
ပထမ သည္းခံတယ္... ေနာက္ဆုးံ မင္းမိခင္ကို ပုတ္ခတ္ရန္စေတာ့မွ သူတက႔ို ုိ တုန္႔ျပန္တယ္... မင္းတတတ္ ့ ဲ
'သံေယာဇU္မ့ဲဓားသိုင္း'ကသို ာ စိတ္ရိွလက္ရိွ သုံးလိုက္ရင္
လူပုႏွစ္ေကာင္ တစ္ခါထ ဲ ကိစၥေခ်ာသြားနိုင္တယ္...မင္းက ညွာတာျပီတိုက္တ့Aဲ ျပင္ ပိုင္ရွင္းက ေစာင္းတီးေတာ့လည္း
သူတို႔
ဒုကၡေရာက္မွာစိုးလို႔ ကူညီေပးခ့ျဲပန္တယ.္ ..A့ဒဲ ီ Aခ်က္ေတြေၾကာင့္ မင္းကို သေဘာက်သြားတာက'ြ '
ထသို ႔ ို ခ်ီးက်ဴးလိုကသ္ ျဖင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မေနတတ္မထိုင္တတ္ ျဖစ္သြားေလသည္။
''Aစ္ကိုၾကီးကေတာ့ ေျမွာက္ေျပာေနျပန္ျပီ''
''ဟာ...ဟတု လ္ ို႔ေျပာတာေပါ့က.ြ ..ငါသိုင္းေလာကမွာရိွတ့ ဲ
လူAမ်ိဳးမ်ိဳးကို ေလ့လာဖူးတယ္...မင္းလို သေဘာထားျပည့္တာ ခပ္ရွားရွားပဲ...
မင္းထက္Aသက္ၾကီးတဲ့သေူ တြေတာင္ သိုင္းပညာေလး နည္းနည္းပါးပါး Aဆင့္ျမင့္တာန႔ ဲ
ေAာက္ေျခလတြ ္ ဘဝျမင့္ေနတာမ်ားတယ္က.ြ .. ကဲကြာ... တစ္ေယာက္န႔တဲ စ္ေယာက္ ျပန္ေျပာေနရင္လည္း
Aခ်ိန္ၾကာတယ္...ေလ့က်င့္မႈAသစ္စမယ္''
ဟု ဆိုလိုက္ျပီး က်ံဳးထံုးက စကားစျဖတ္လိုက္သည္။
သူသည္ က်မ္းစာAုပ္ကို ေက်ာက္ဂူထဲ ျပန္ထားလိုက္သည္။ ယင္းေနာက္ ေလ့က်င့္မႈ Aသစ္Aဆန္းတစ္ခု
စတင္ေလသည္။ သည္တစ္ခါေလ့က်င့္မႈသည္
ထူးျခားသည္။ ေျခသလုံးျမဳပ္႐ုံAနက္ရိွေသာ ႏံAြ ိုင္ထဲ၌ ေျပးသြားရျခင္းျဖစ္သည္။ Aဓိက
ရည္႐ြယ္ခ်က္မွာ ေျခသလံုးႂကြက္သားမ်ား ခိုင္မာျပီး လ်င္ျမန္စြာ ေျပးနိုင္ေရးAတြက္ျဖစ္ေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴး
မေျပးနိုင္ပါက သူ၏ ပ်ားမ်ားကို လႊတ္ေတာ့သည္။
က်ံဳးထံုး၏ ေစတနာကို နားလည္ေသာ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aျပင္းAထန္ေလ့က်င့္သည္။ က်မ္းစာAုပ္ထဲမွ ေလနဂါး
ကယို ္ေဖာ့ပညာသည္ လြန္စာြ Aဆင့္Aတန္း ျမင့္မားလွသည္။ လူသားမ်ား ေနထိုင္ရာ ကမၻာၾကီးသည္ Aဆုံးမရိွေသာ
စၾကာဝဠာ၌ ေနရာမေ႐ြ႕ရွားဘဲ ရပ္တည္ေန၏။ စၾကာဝဠာနွင့္ ႏႈိင္းဆေသာ္ ကမၻာ ၾကီးသည္ Aမႈန္Aမႊားသာ ျဖစ္သည္။
လူသားမ်ားသည္ စၾကာဝဠာ မဆိုထားဘိ။ ကမၻာၾကီးနွင့္ ယွU္လ်ွင္ပင္ Aမႈန္Aမႊားမ်ွသာ ျဖစ္သျဖင့္ Aဘယ္ေၾကာင့္
ငွက္ေမႊးတစ္ေမႊး သစ္႐ြက္တစ္႐ြက္လို Aဘယ္ေၾကာင့္ မေမ်ာလြင့္နိုင္Aံ့နည္း။ ႐ုပ္ဝတၳဳရွိေသာ
Aရာေပၚ၌ ခုန္လႊားပ်ံသန္းျခင္းထက္ ႐ုပ္ဝတၳဳမရွိေသာ Aရာ၌ ပ်ံသန္းသြားလာနိုင္ျခင္းက ပိုမိုAဆင့္ျမင့္သည္။
႐ုပ္ဝတၳဳရွိေသာ Aရာေပၚ၌ ခုန္လႊားပ်ံသန္းနိုင္ျခင္း ဆိုသည္မွာ UပမာAားျဖင့္
သစ္ပင္ေပၚ၊ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေသာ႐ံႊ႕ႏံြေပၚ၊ေခ်ာေမ႕ြ ေသာနံရံ ေက်ာက္ေဆာင္မ်ားေပၚ၊ၾကမ္းတမ္းေသာ
Aရာမ်ားေပၚ၊Aျမင့္ဆုံးAေနျဖင့္ ေရျပင္ေပၚ၌ ရပ္တည္နိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။ ယင္းကဲ့သ႔ ို က်င့္နိုင္ရန္
လုံေလာက္ေသာ Aတငြ ္းAား ပိုင္ဆိုင္ရမည္။ ထို႔ေၾကာင့္ 'ေလနဂါးကိုယ္ေဖာ့ပညာ'သည္ ဆန္းၾကယ္ျခင္းျဖစ္သည္။
Page 117
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
1
110
႐ုပ္ဝတၳဳမရွိေသာ ေလဟာနယ္၊ဟင္းလင္းျပင္တို႔၌ ပ်ံသန္းသြားလာျခင္းကမူ လြန္စြာခက္ခဲ
နက္နဲျပီး ထူးျခားေသာက်င့္စU္မ်ား(ေလာကီက်င့္စU္မ်ား)နွင့္သာ သက္ဆိုင္၍ က်မ္းစာAုပ္၌ ေဖာ္ျပထားျခင္းမရွိေပ။
က်ံဳးထံုးသည္ Aျမင့္ဆံုးထိေတာ့ မေAာင္ျမင္ေခ်။ သို႔ေသာ္.....
႐ံႊ႕ႏံြေပၚ ျဖတ္သန္းသြားလာနိုင္သည္ Aထေိ တာ့ ေပါက္ေျမာက္ထားသည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ၾကိဳးၾကိဳးစားစား ေလ့က်င့္သင္ယူသည္။ ၂နွစ္ေက်ာ္ေလာက္ Aျပင္းAထန္
ၾကိဳးစားက်င့္ေသာAခါ ေနာကဆ္ ုံးAဆင့္ထိ ေပါက္ေျမာက္ခ့သဲ ည္။ ထေို တာAတြင္း ၾကိဳးတန္းေပၚ
လမ္းေလ်ွာက္ျခင္း၊Aနိမ့္Aျမင့္ ငယ္စU္ၾကီးလိုက္ စီထားေသာ ဝါးလံုးမ်ားေပၚ၌ ျဖတ္သန္းသြားလာရျခင္း၊႐ႊံ႕ဗြက္ထဲ
ေျပးလႊားရျခင္း၊သံေျခစြပ္ဖိနပ္စီး၍ ေတာင္ကုန္းေပၚ Aတက္Aဆင္းလည္း ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္ခ့ရဲ သည္။
ဇြဲ၊လံု႔လနွင့္ ဝီရိယေကာင္းသလို ဉာဏ္ရည္နွင့္ Aတြင္းAားကလည္း ထက္ျမက္ေသာေၾကာင့္ပင္။
'ေလနဂါး ကိုယ္ေဖာ့ပညာ' ေAာင္ျမင္ေသာAခါ က်ံဳးထုံး၏ ေစခိုင္းခ်က္Aတိုင္း ႐ံႊ႕ႏံAြ ိုင္ကို ကိုယတ္ ငို ္ျဖတ္၍
ပညာရပ္က်မ္းကို ေလ့လာသည္။ သူ႔Aတကြ ္ ႐ံႊ႕ႏံAြ ိုင္ကို ဂ႐ုစိုက္စရာ မလိုေAာင္ ေပါ့ပါးေနသည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ 'တစ္ေခတ္တစ္ေယာက္ဂိုဏ္း'ေခၚ 'တစ္ကယို ္ေတာ္ဂိုဏ္း' နွင့္ ပတ္သက္၍လည္း ဗဟုသုတမ်ား ရခ့သဲ
ည္။
၎ ဂိုဏ္းကို ထူေထာင္သူမွာ ႐ႊီက်န္းရန္(ေ႐ႊဝါေရာင္နတ္မင္း)၏ စစ္သူၾကီးတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္ ။ ရည္႐ြယ္ခ်က္မွာ
သိုင္းေလာကရွိ ျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းရန္ျဖစ္၏။ ထိုဂိုဏ္းကို လ်ိဳ႕ဝွက္စြာ ဖြဲ႕စည္းထားျပီး သိသူ မရွိေလာက္ေAာင္
ရွားပါးလွသည္။ ထိုဂိုဏ္းတြင္ Aမွန္တရားကို ျမတ္နိုးေသာ၊ဉာဏ္ရည္ထက္ျမက္ေသာ၊Aက်င့္စာရိတၱေကာင္း မြန္ေသာ
စသည့္ Aခ်က္မ်ားနွင့္ ျပည့္စုံေသာ လူငယ္လူရြယ္မ်ားကိုသာ လကခ္ ံသည္။ သူတ႔သို ည္
သိုင္းပညာရပ္Aသစ္မ်ားကိုလည္း တီထြင္ၾကံဆခ့ၾဲကသည္။ လြန္ခ့သဲ ည့ႏ္ ွစ္ ၈၀၀ေက်ာ္ကစ၍ ယခု ေရွာင္ခ်ဴးေရာ
က္သည့ ္ ဂူထဲ၌
ေနထိုင္ခ့ၾဲကသည္။ ရုပ္တုနွစ္ခုႏွင့္ ေရAိုင္သည္ ကနUီးထဲက ရိွနွင့္ျပီးသားျဖစ္သည္။
တစ္ကိုယ္ေတာ္ဂိုဏ္း၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မွာ လြန္စြာ ရင္ဆိုင္ရခက္သည့္ သိုင္းသမားဆိုးမ်ားကို သုတ္သင္ျခင္းျဖစ္သည္။
သတူ ႔၏ို သုတ္သင္ပုံမွာ တျခားသူမ်ားႏွင့္ ကြဲျပားေလသည္။ Uီးစြာ Aဖြဲ႕ထဲမွ ငယ္႐ြယ၍္ Aစြမ္းထကေ္ သာ
လတူ စ္ေယာက္ကို ေရးြထုတ္၍ ဂိုဏ္းတြင္းရိွ Aတငြ ္းAားေကာင္းေသာ ပုဂိၢဳလ္မ်ားက ၎တ႔၏ို
Aတြင္းAားမ်ားကို လႊဲေျပာင္းေပးျပီး ရန္သူကို ရင္ဆိုင္ရသည္။ Aကယ္၍ ရင္ဆိုင္နိုင္ပါက ထိုသူသည္
AလိုAေလ်ာက္ ေခါင္းေဆာင္ေနရာရသြားသည္။ ေခါင္းေဆာင္၏ ဝတၱရားမွာ ဂိုဏ္းဝင္မ်ား စုေဆာင္းရန္
တာဝန္ယူရျခင္းျဖစ္သည္။ သာမန္ကာ လ်ွံကာ ေသာင္းက်န္းသူေလာက္နွင့္
သိုင္းေလာကထဲမဆင္းၾကေပ။ တစ္ေခတ္တစ္ေယာက္ ေAာက္လမ္းသိုင္းသမားမ်ား၊၎တို႔၏ တပည့္တပန္း
Aသိုက္Aျမံဳမ်ားကို လက္ရွိ သိုင္းေလာက Aေက်ာ္Aေမာ္မ်ား လံုးဝမနိုင္၍၊သို႔မဟုတ္
သိုင္ေလာကတစ္ခုလံုးကို ေAာက္လမ္းဂိုဏ္းမ်ားက ထိန္းခ်ဳပ္လိုက္မွသာ သိုင္းေလာကထဲဆင္း၍
တစ္ကိုယ္ေတာန္ ိွမ္နင္းသည္။ ထိုသိုင္းသမားတစ္ေယာက္သည္ Aနည္းဆုံး Aတငြ ္းAား
ႏွစ္၅၀၀ေက်ာ္ရွိ၍ တစ္ေခတ္တစ္ေယာက္ပင္ေတြ႕ဖို႔ ခက္ခဲလွသည္။ ရန္သူAားလံုးကို နွိမ္နင္းျပီးသည္နွင့္
တာဝန္ေက်ျပီ ျဖစ္သျဖင့္ ဂိုဏ္းစခန္းသို႔ ျပန္သြားၾကသည္ ။ သိုင္းေလာကသားမ်ားAဖို႔ ျမင္ေတြ႕ဖူးသူ
Page 118
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
မရိွသေလာက္ပင္။ ျမင္ဖူးသူမ်ားကလည္း လူလား နတ္လား ဟူ၍ ပင္ ဇေဝဇဝါ ျဖစ္က်န္ခ့ဲသည္။
ေနာက္ပိုင္း ယခု ေရွာင္ခ်ဴးတ႔ေို ခတ္နွင့္ ႏိႈင္းဆေသာ္ လြန္ခ့သဲ ည့္ ႏွစ္ ၄၀၀ေလာက္က 'တစ္ကယို ္ေတာ္ဂိုဏ္း'မွ
သစၥာေဖာက္တစ္ေယာက္ ထြက္ေပၚခ့သဲ ည္။ ထသို ူသည္ ဂိုဏ္းသားမ်ားေပးသည့္ နွစ္ ၈၀၀ေက်ာ္ Aတငြ ္းAားကို
Aသုံးခ်၍ ရန္သူကို ႏိွမ္နင္းရမည့္Aစား ရန္သ႔ေူ နရာ ဝင္လု၍ သိုင္းေလာကကိ ု Aုပ္စိုးခ့သဲ ည္။ ထို Aျဖစ္ကို
'တစ္ကိုယ္ေတာ္ဂိုဏ္း'က မသိေသးေခ်။ ထိုပုဂၢိဳလ္သည္ Aခ်ိန္နွင့္Aမ်ွ Aတြင္းAားတိုးတက္လာသလို
ေလာဘစိတ္မ်ားလည္း ဝင္လာခ့သဲ ည္။ သ႔သူ ိုင္းပညာကို လြန္စာြ ေၾကာက္ရံ႕ြ ၍ မည္သူမွ မေတာ္လွန္ရဲၾက။
1
111
၅ နွစ္ၾကာသည္Aထိ ေပၚမလာေတာ့မွ 'တစ္ကိုယ္ေတာ္ဂိုဏ္း'သည္ လူလႊတ္စုံစမ္းေစခ့သဲ ည္။ ထိုAခါမွ Aေၾကာင္းစုံ
သိခ့ရဲ ၏။
ထိုေစလႊတ္ခံရသည့္ ပုဂၢိဳလ္ကို သာမညလုလင္ ဟုေခၚသည္။
သသူ ည္ Aသက္၂၀Aရြယ္ရိွျပီး ရဲရင့္တည္ၾကည္ေသာစိတ္ဓာတ္ရိွသည္။ ေနာကဆ္ ုးံ သူ႔ကို သစၥာေရတိုက္၍
ဂိုဏ္းတြင္းရွိ ေနာက္ဆံုးက်န္ရစ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားက Aတြင္းAားAကုန္Aစင္လႊဲေပးရာ ႏွစ္ ၂၀၀၀ေက်ာ္
Aတငြ ္းAားAဆင့္ထ ိ ပိုင္ဆိုင္ခ့သဲ ည္။ ဂိုဏ္းထဲတြင္ မည္သည့ ္ ပုဂိၢဳလ္မ်ွ မက်န္ေတာ့။ Aားလုံးသည္ Aတငြ ္းAား
ကုန္
ေပးခဲ့ရသျဖင့္ ေသဆုံးခ့ဲျပီျဖစ္သည။္ သာမညသိုင္းသမားသည္ ခ်က္ခ်င္း သိုင္းေလာကကို ဆင္း၍ သစၥာေဖာက္ ဂိုဏ္း
သားႏွင့္
Aေပါင္းAပါမ်ားကို သုတ္သင္ရွင္းလင္းလိုက္၏။
ထ႔ိုေနာက္ယခု 'မီးေရနတ္ေတာင္'မွ လိဏႈ ္ဂူေလးထဲတြင္ Aသက္ထကဆ္ ုံး Aထီးက်န္စြာ ေနထိုင္ခ့သဲ ည္။
သ႔Aူ ေနနွင့္ ဆရာသမားမ်ား မေသခင္ ေပးခ့သဲ ည့္ ကတေိ ၾကာင့္ ဂိုဏ္းသားAသစ္ ထပ္မံစုေဆာင္းျခင္းမျပဳေတာ့။
Aျပီးတိုင္ ဖ်က္သိမ္းလိုက္ျခင္းပင္။
သာမညသိုင္းသမားသည္ သူမေသခင္က Aသစ္တီထြင္ထားသည့္ သိုင္းပညာရပ္မ်ားကို ဂိုဏ္းAဆက္ဆက္ လ်ိဳ႕ဝွက္
က်မ္းၾကီးတြင္ ျဖည့္စြက္ေရးသားခ့သဲ ည္။ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ ထိုက္တန္ေသာ လူေကာင္းမ်ား ေတြ႕ပါေစေတာ့ ဟူေသာ
ရည္႐ြယခ္ ်က္ျဖင့္ ပညာရပ္မ်ိဳးစုံပါ စာAုပ္ၾကီးကို ရတနာ ပုလႅင္ထက္၌ တင္ထားခ့သဲ ည္။
သာမညသိုင္းသမားလည္း Aသက္ ၁၂၀ Aေရာက္တြင္ ေသဆုံးခဲ့သည္။
က်ံဳးထုံးတို႔ ညီAစ္ကိုသည္ ကံေကာင္းေထာက္မ၍ ထိုပညာရပ္မ်ားကို ေလ့လာခြင့္ရခ့ဲသည္။ သ႔ေို သာ္ ပါရမီဓာတ္ခံ န
ည္းပါး၍
ကုန္စင္ေAာင္ေတာ့မရ။ မိမိကိယု ္မိမိ ကာကြယ္ရုံေလာက္သာ ရိွေခ်သည္။
ထိုက့သဲ ႔ ို Aဆင့္သည္ကပင္ သိုင္းေလာကထိပ္သီး စာရင္းဝင္Aထိ ေရာက္ရိွခ့ေဲ ပသည္။
××××××××××××××××××××××××××××
ပါရမီဓာတ္ခံနွင့္ Aတြင္းAားေကာင္း ဉာဏ္ထက္ျမက္ေသာ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ပညာရပ္က်မ္းၾကီးကို ေလ့လာလ်က္ရွိသ
ည္။သူသည္
Aရြယ္Aစားတူညီေသာ ေရႊခြက္နွစ္ခုႏွင့္ ေရAိုင္နွစ္ခုရွိ ေရမ်ားကို ညီမ်ွစြာ ခပ္ယူလိုက္သည္။ ေရတစ္ခြက္သည္
နီရဲကာ ပြက္ပြက္ဆူေနျပီး က်န္တစ္ခြက္မွာမူ ျပာႏွမ္းကာ ေရခဲတမ်ွ
Page 119
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ေAးစက္ေနသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးက ထိုေရႏွစ္ခကြ ္ကို ဖလားတစ္ခုထဲ၌ ထည့္လိုက္ရာ ေရသည္ Aေရာင္မ့သဲ ြားသလို
AပူAေAးဓာတ္လြန္ကဲမႈလည္း ေပ်ာက္ကြယ္သြား၏။
သူသည္ ေရAားလံုးကို ကုန္စင္ေAာင္ေသာက္လိုက္သည္။
ထ႔ိုေနာက္'သူရိယစႏၵာAတြင္းAား'ပညာရပ္ကို ေလက့ ်င့္လိုက္၏။
ထိုခဏမွာပင္ ခႏၶာကိုယ္ ဘယ္ဘက္ျခမ္းသည္ နီရဲလာသလို ညာဘက္ျခမ္းကမူ ျပာနွမ္းလာသည္။
တျခားတစ္စံုတစ္Uီးသာ ျမင္သြားပါက ေသြးပ်က္သြားေလာက္သည္။
သ႔ိုေသာ္ ေရွာင္ခ်ဴးကမူ ခကခ္ ဲနက္နဲလွေသာ Aတငြ ္းAားက်င့္စU္ကို စိတ္ႏွစ္ထားသျဖင့္ မိမိကိုယ္မိမိ သတိမျပဳနိုင္။
တစ္နာရီခန္႔ၾကာမွ Aေရာင္ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္
မ်က္လုံးဖြင့္လိုက္သည္။ သ႔Aူ တြင္းAားကို ေဖာ္ထုတ္ၾကည့္ရာ
နဂိုမူလထက္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား တိုးတက္လာသည္ကို ေတြ႕ရ၏။ သူသည္ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာျဖစ္သြား၏။
''Aခ်ိန္ဟူသည္ကား ထာဝရခရီးသည္''ဆိုေသာဆိုရုိးစကားသည္ Aျမဲတမ္းမွန္ေနသည့္ ေလာကသဘာဝ နိယာမတစ္ခု
ျဖစ္ေလသည္။ ေႏြ၊မိုး၊ေဆာင္း Aလီလီေျပာင္း၍ ေရွာင္ခ်ဴးပင္ Aသက္ ၁၈နွစ္ ေရာက္ေခ်ျပီ။ သူသည္
1
112
'သူရိယစႏၵာAတြင္းAားက်င့္စU္'မွ Aဆင့္ ၉ထိ ေAာင္ျမင္ခ့သဲ ည္။
သ႔Aူ ေနနွင့္ က်ံဳးထုံး၏ တကို ္တြန္းညႊန္ၾကားခ်က္ပင္ မလိုAပ္ေတာ့။ သူကယို ္တိုင္ နားလည္ကာ ေလ့က်င့္နိုင္ခ့ဲ
သည္။ AပူAလြန္ကဲဆုးံ ေရႏွင့္ AေAးAလြန္ကဲဆုးံ ေရကိ ု ေသာက္ျပီး တစ္နွစေ္ လ့က်င့္လ်ွင္ တျခားသူ ၁၀နွစ္ ေလ့
က်င့္နွင့္
ညီမ်ွေသာAတြင္းAားရရိွသည္။ ထ႔ေို ၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ Aတြင္းAားသည္ Aခ်ိန္နွင့္Aမ်ွ တိုးသထကတ္ ိုးပြားလာသ
ည္။
က်ံဳးထုံးသည္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ တိကု ္တြန္းခ်က္ေၾကာင့္ 'သူရိယAတြင္းAား'ကို ေလ့က်င့္ရာ
Aဆင့္(၉)Aထိ ေပါက္ေျမာက္သြားသည္။ ထိုေတာAတြင္း ေရွာင္ခ်ဴးသည္
က်ံဳးထံုး၏ ေဝယ်ာဝစၥမ်ားကို မညည္းမညဴ လုပ္ကိုင္ေပးသည္။
စားေသာက္ရန္Aတကြ ္ သစသ္ ီးဝလံမ်ား ရွာေဖြေပးသည္။ သ႔Aူ ေနနွင့္ ၈ ႏွစ္တိုင္ ေနခ့ဲျပီးျဖစ္၍
ဤေဒသက ို ကြၽမ္းက်င္ေနေပသည္။ တဖန္ ေသာက္ေရ ျပတ္လတ္ေနပါကလည္း စU့္Aိုးၾကီးမ်ားထ ဲ ေခါက္တု႔ေံ ခါက္ျပ
န္
ေရထမ္း၍ ျဖည့္ေပးသည္။ က်ံဳးမိန္ စိုက္ထားေသာ ေဆးပင္မ်ားကိုလည္း ဂ႐ုတစိုက္ ေရေလာင္း
ေပါင္းသင္ေပးသည္။ က်ံဳးထုံး ေညာင္းညာရင္လည္း မညည္းမညဴ နင္းနိွပ္ေပးသည္။ က်ံဳးထုံးသည္ ထိုသ႔ ို
Aလိုက္သလိ ေွ သာ ေသြးေသာက္ညီတစေ္ ယာက္ ရသျဖင့္ ေမာ္တဆုံးဆုံး ေပ်ာ္တျပံဳးျပံဳး ျဖစ္မိသည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ က်မ္းစာAုပ္ပါ နည္းလမ္းAတိုင္း Aမ်ိဳးမ်ိဳးေလ့က်င့္ခ့ဲသည္။
ၾကံ႕ခိုင္သန္စြမ္းေစရန္ Aေလးတံုးၾကီးမ်ားကို မသည္။ ေက်ာက္တံုးၾကီးမ်ား၊သစ္ပင္ၾကီးမ်ားကိုလည္း
ရန္သူျပိဳင္ဘက္ပမာ သေဘာထား၍ ေျခ၊လက္၊ဒူး၊တံေတာင္တို႔ျဖင့္ တိုက္ခိုကက္ ာ ေလ့က်င့္ခ့သဲ ည္။
ယင္းေနာက္ ေရစီးျပင္းထန္သည့ ္ မရဏေရတံခြန္၌ သစ္ကိုင္းရွည္ တစခ္ ုျဖင့္ ဓားသိုင္းေလ့က်င့္သည္။ ထို႔ျပင္
သိုင္းက်မ္းထားသည့္ ဂူAတြင္းပိုင္းမွ ေလျပင္းတိုက္ခတ္ေသာ ေနရာတြင္လည္း မားမားမတ္မတ္ရပ္တည္ကာ
Page 120
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ေလAားကို ဖီဆန္၍ Aျပင္းAထန္ ဓားေရးေလ့က်င့္ခ့သဲ ည္။ စာAုပ္ၾကီးထဲတြင္ ဓားသိုင္းကြက္မ်ားမပါဘ ဲ မည္က့သဲ ႔ ို
ခက္ခက္ခဲခ ဲ
ေလ့က်င့္ရမည္ ဟူ၍သာ ေဖာ္ျပထားသည္။
ကနUီးတြင္ ေလ့က်င့္သည္နွင့္ သစ္ကိုင္းမ်ား ခဏခဏ က်ိဳးေသာ္လည္း ၁ပတ္ခန္႔ၾကာေသာ္ လုးံ ဝ မက်ိဳးေတာ့ေခ်။
ဓားပညာသည္လည္း ေၾကာက္ခမန္းလိလိ တိုးတက္လာခ့သဲ ည္။
ေရွာင္ခ်ဴးAေနျဖင့္ စာAုပ္ပါ သိုင္းပညာရပ္Aားလံုးကို ေလ့က်င့္နိုင္ရန္ မလြယ္လွေခ်။ Aို၍သာ
ေသဆုးံသြားမည္ က်င့္ရန္ Aခ်ိန္နွင့္ Aတြင္းAားမ်ားစြာ လိုAပ္သည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ သိုင္းပညာမ်ားသည္
Aနည္းဆံုး နွစ္ ၅၀၀ေက်ာ္ Aတြင္းAားရွိမွသာ က်င့္နိုင္ၾကသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးAေနျဖင့္ က်င့္မည္ဆိုပါက
ဂူထဲတြင္ ေနာက္ထပ္ Aႏွစ္ ၅၀ေလာက္ ေနမွသာ က်င့္နိုင္ေပမည္။
ထ႔ိုေၾကာင့္သူသည္ 'တစ္ကယို ္ေတာ္ဂိုဏ္း'၏ ေနာင္ဆုံးမ်ိဳးဆက္ျဖစ္သည့္ သာမညသိုင္းသမား
AဆီAနွစ္ထုတ္ထားသည့္ ပညာရပ္မ်ားကိုေတာ့ ကြၽမ္းက်င္ေAာင္ျမင္စြာ က်င့္နိုင္ခ့ဲ၏။
ယင္းတို႔မွာ 'ဝိဇၨာလက္ညွိဳးေတာက္ပညာ'၊ 'ဖားျပဳပ္သိုင္း'၊ 'ဝကၤပါေျခလွမ္း၁၂ကြက္'၊ 'ေကာင္းကင္ျဖိဳလက္သီးသိုင္း'၊
'ေလနဂါးကိုယ္ေဖာ့ပညာ' ႏွင့္ 'သူရိယစႏၵာAတြင္းAားက်င့္စU္'နွင့္ တျခားေသာ ပညာရပ္Aခ်ိဳ႕တို႔ကို
Aဆင့္ကုန္ေAာင္ျမင္ခ့သဲ ည္။
ထ႔Aို တူ က်ံဳးထုံးထံ ကတ္ေိ ပးထားေသာ ၁၀နွစ္တာ ကာလသည္ပင္ ၁လခန္႔ လြန္ေျမာက္သြားခ့၏ဲ ။
×××××××××××××××××××××××××××××
မရဏေရတံခြန္.....။
1
113
ေရစီး လြန္စြာ ၾကမ္းတမ္း၍ ေရတံခြန္ေAာက္ရိွ ေက်ာက္တုံးၾကီးမ်ားပင္
တိုက္စားမူေၾကာင့္ ခ်ိဳင့္ဝင္လ်က္ရွိသည္။ သာမန္လူတစ္ေယာက္ မဆိုထားဘိ။ Aဆင့္ျမင့္သိုင္းသမား တစ္ေယာက္ပင္
Aခန္႔မသင့္ပါက ေရAရွိန္ေၾကာင့္ Aရုိးမ်ား က်ိဳးေၾကနိုင္သည္။
သ႔ိုေသာ္ ကိုယ္Aေပၚပိုင္း ဗလာနွင့္ လူငယ္တစ္ေယာက္သည ္ မမူသည့္Aလား ေရတံခနြ ္ေAာက္ရိွ
ေက်ာက္တံုးေပၚဝယ္ တင္ပ်U္ေခြထုင
ိ ္၍ Aတြင္းAားက်င့္ေနသည္။ ထိုသူသည္ Aသက္ ၂၀
Aရြယ္ရိွကာ ေယာက္်ားပီသေသာ Uပဓိရုပ္ရိွျပီး ကိုယ္လုးံကိုယ္ထည ္ ေတာင့္တင္းၾကံ႕ခိုင္သည္။ ထထူ ဲေသာ
မ်က္ခံုး၊ခန္႔ညားေသာ ရုပ္ရည္၊ဖုထစ္က်စ္လစ္ေသာ ႂကြက္သားစိုင္မ်ားျဖင့္ရွိရာ ဆန္႔က်င္ဘက္ Aမ်ိဳးသမီးမ်ားAဖို႔
AားကိုးAားထားျပဳကာ သေဘာက်နိုင္ေလာက္သည္။သူသည္ Aရြယ္ေရာက္လာျပီျဖစ္ေသာ ေရွာင္ခ်ဴးျဖစ္သည္။ ေရွာ
င္ခ်ဴး
သည္ ေရတံခြန္ေAာက္၌ Aတြင္းAားက်င့္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ လြန္စြာခက္ခဲနက္နဲေသာ Aတြင္းAားက်င့္စU္၏
ညႊန္ျပခ်က္Aတုငိ ္း မိမိ၏ ရိွရင္းစ ြဲ Aတြင္းAားမ်ားကို AပူAေAးဓာတ္နွစ္ခုႏွင့္ ေပါင္းစည္းရန္ၾကိဳးစားျခင္းျဖစ္သည္။
ေရွာင္ခ်ဴး၏ ဘယဘ္ ကက္ ယို ္လုးံသည္ နီရကဲ ာ Aပူေငြ႕မ်ား ထြက္လာသလို ညာဘက္ျခမ္းတြင္မူ
ျပာနွမ္းကာ ေရခဲေငြ႕မ်ား ပ်ံလာသည္။ ၃နာရီခန္႔ၾကာေသာ္ သူသည္ ဖ်တ္ကနဲ မ်က္လံုးစံုကို ဖြင့္လိုက္သည္။ ထိုAခါ
ဘယ္မ်က္လံုးသည္ နီရဲေတာက္ပေနျပီး ညာမ်က္လံုးမွာမူ Aျပာေရာင္ ေတာက္ပေန၏။
သူသည္ 'သူရိယစႏၵာAတငြ ္းAားက်င့္စU္'မွ Aခက္ခဲဆုံးျဖစ္သည့္ ေနာက္ဆုးံ Aဆင့္ က ို ေပါက္ေျမာက္သြားသည့္Aျ
Page 121
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ပင္
ရိွရင္းဆြဲ Aတြင္းAားမ်ားနွင့္ပါ ေပါင္းစပ္နိုင္သြားေသာေၾကာင့္ ထိုက့သဲ ႔ ုိ ျဖစ္သြားျခင္းပင္။
သူ၏ တစ္ကယို ္လုးံ ရိွ Aေၾကာမ်ား ပြင့္ထြက္သြားသည္။
''ယား''
သူသည္ ရုတ္ရက္ မာန္သြင္းေAာ္လိုက္ရာ Aနီးပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုး ဟိန္းထြက္သြားသည္။ တဖန္ 'ေလနဂါးကိုယ္ေ
ဖာ့ပညာ'ကို
သုံး၍ ေရတံခြန္မွ စီးက်လာသည့္ စမ္းေခ်ာင္း မ်က္နွာျပင္ေပၚ ျမားတစစ္ င္းပမာ ျဖတ္သန္းသြားလိုက္၏။
ယင္းေနာက္ ဘယ္ညာ လက္ဝါးစံုတို႔ကို မရပ္မနား ေဝ့ယမ္း၍ လက္ဝါးခ်က္မ်ား ထုတ္ေဖာ္တိုက္ခိုက္ေလသည္။
''ဝုန္း''
''ဝုန္း''
''ဝုန္း''
သူ၏ Aတငြ ္းAားလိႈင္းစာ မိသြားေသာ ေက်ာက္တုံးၾကီးနွင့္ သစ္ပင္ၾကီးမ်ားသည္ ေၾကမြပ်က္စီးသြားသည္။ Aပူဆုံးနွင့္
AေAးဆံုးနွစ္ခု ညီမ်ွစြာ ေပါင္းစည္းနိုင္သျဖင့္ ပိုမိုျပင္းထန္ေသာ Aားတစ္ခု ျဖစ္ေပၚသြားေသာေၾကာင့္ပင္။
''ေျဖာင္း...ေျဖာင္း...ေျဖာင္း''
ရုတ္တရက္ လက္ခုပ္တီးသံ၃ခ်က္ ထြက္ေပၚလာေလသည္။ ထို႔Aတူ သစ္ပင္ကြယ္တစ္ခုမွ လူတစ္ေယာက္ ထြက္လာ
သည္။
''Aစ္ကိုၾကီးက်ံဳး...ကြၽန္ေတာ္ေလ့က်င့္တာ ဘယ္လိုလဲ''
ေရွာင္ခ်ဴးက ေမးလိုက္သည္။ သ႔Aူ သံသည္ ယခင္ ၁၀နွစ္ကလို
ကေလးAသံ မဟုတ္ေတာ့။ ၾကည္လင္ျပတ္သားျပီး မာန္ပါလွသည္။
''ေကာင္းတယ္...သိပ္ေကာင္းတယ္...ငါ့ညီရဲ႕ပညာကို Aံတုဖို႔ဆိုတာ
မလယြ ္လဘွ ူး...ဒါေပမယ့္ ေတာင္တစ္ေတာင္ျမင့္ရင္ သူ႔ထကပ္ ိုျမင့္တ့ ဲ ေတာင္ရိွတာကို သတိရပါ...A့ဒဲ ီလိုပ.ဲ ..သငို ္း
ေလာက
1
114
မွာလည္း တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳးစီ ထူးခြၽန္ၾကတယ္...ရန္သကူ ို ကိုယ့ထ္ က ္ သိုင္းပညာ နိမ့္တယ္ဆိုျပီးေတာ့လည္း
Aထင္မေသးန႔.ဲ ..တစ္ကြကမ္ ွားသြားလို႔ Aသက္ေပးလိုက္ရတာလည္း ရိွတတ္တယ္''
ဟူ၍ က်ံဳးထုံးက ဆိုလို ကို ္ရာ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Uီးညြတ္၍-
''ကြၽန္ေတာ္ Aစ္ကိုၾကီးစကားကို Aျမဲမွတ္ထားပါမယ္''
ဟု ေျဖလိုက္သည္။
''ေAး...ေကာင္းျပီ...Aခု မင္းန႔ငဲ ါ ေတာင္ကနု ္းေပၚ ျပိဳင္ေျပးရေAာင္ ေနာက္က်တသ့ဲ ူ A႐ံႈးပ'ဲ '
က်ံဳးထံုးသည္ ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေျပာလိုက္၏။ ေရွာင္ခ်ဴးကလည္း-
''Aစ္ကိုၾကီးက ကြ်န္ေတာ့ကို ပညာစမ္းေနတာကိုး...ကြၽန္ေတာ္ နံပါတ္ေရျပီေနာ္ တစ္၊နွစ္၊သံုး''
ထသို ႔ ုိ နံပါတ္စU္ ဆုံးသည္နွင့္ တျပိဳင္နက္ ႏစွ ္Uီးသား ကိုယ္ေဖာ့ပညာသုံး ေျပးၾကရာ လူရိပ္လူေယာင္ပင္ သဲကစဲြ ာြ မျ
မင္နိုင္ေတာ့။
Page 122
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
မ်ားစြာ တိုးတက္လာေသာ ေရွာင္ခ်ဴးက က်ံဳးထုံးကို ဝါးတစ္ျပန္Aကာြ ထိ ခ်န္ထားခ့နဲ ိုင္၏။
သူ၏ ကိုယ္ေဖာ့ပညာသည္ က်ံဳးထံုးထက္ပင္ Aေတာ္သာလြန္သြားေခ်ျပီ။
××××××××××××××××××××××××××××
မဟူရာေတာင္ကုန္း...။
ယင္းေနရာသည္ ခ်န္ဟူတိုင္းျပည္၏ ေျမာက္ဘက္Aစြန္ဆုးံတြင္ရိွျပီး သဘာဝေက်ာက္ေတာင္မ်ား
ေပါမ်ားလွသည္။ ေနရာေဒသ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသည္ ျမဴခိုးမ်ားျဖင့္ AစU္Aျမဲ ဖံုးလႊမ္းေနတတ္သည္။
သားရဲတိရစၧာန္မ်ားလည္း ခိုေAာင္းတတ္ေသာေၾကာင့္ လူသူAေရာက္Aေပါက္ နည္းေလသည္။
ယင္းက့သဲ ို႔ ေၾကာက္မကဖ္ ယြ ္ရာ ေနရာတြင္ မဟူရာဂိုဏ္းၾကီး လ်ိဳ႕ဝွက္စြာ တည္ရိွေလသည္။
Aနက္ေရာင္ေဆး သုတ္ထားေသာ Aေဆာက္AAံုမ်ားက ျမဴခိုးမ်ားဖံုးလႊမ္းေနသည့္ မဟူရာေတာင္ကုန္းေပၚဝယ္ ရွိေန
၏။
ထိုAထဲမွ Aနီေရာင္Aမိုးနွင့္ Aေဆာက္AAံုက်ယ္ၾကီးသည္ ထူးျခားလွသည္။ ထို
Aေဆာက္AAံုထဲတြင္ မည္သည္မ်ား ရွိေနပါသနည္း။
Aကယ္၍သာ Aထဲကို ဝင္ၾကည့္ပါက ႐ူးသြားေလာက္ေAာင္ ေသြးပ်က္စရာ ျမင္ကြင္းမ်ား ရွိေနသည္။
Aဘယ့ေ္ ၾကာင့္ဆိုေသာ္ Aထဲတြင္ လူေသAေလာင္းမ်ား၊တိရစၧာန္ Aေလာင္းမ်ားျဖင့္ ႐ႈပ္ပေြ နေသာေၾကာင့္ပင္။
ထိုAလံုပိတ္ Aေဆာက္AAံုက်ယ္ၾကီးသည္ ေပ၂၀၀ပတ္လည္ က်ယ္ဝန္းျပီး သိုင္းပညာေလ့က်င့္ရန္ ေကာင္းမြန္လွသ
ည္။
Aခန္းနံရံတေလ်ွာက္ Aက်U္းသားမ်ား၊သားရဲတိရစၧာန္မ်ားကို ေလွာင္Aိမ္ထဲ၌ သူ႔Aစုနွင့္သူ ထည့ပ္ ိတ္ထားသည္။
ရုပ္ရည္ခက္ထန္ေသာ AဘိုးAိုတစ္ေယာက္သည္ သိုင္းပညာရပ္မ်ားကို
ျပင္းထန္စြာ ေလ့က်င့္ေနသည္။ သူႏွင့္ ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္
မ်က္နွာေသၾကီးနွင့္ Aေစာင့္နွစ္ေယာက္က ရပ္ေစာင့္ေန၏။ AဘိုးAို လက္ထဲ၌
မီးေတာက္ေလာင္ေနေသာ ဓားတစ္လက္ကို ကိုင္ေဆာင္ထားသည္။
''ရႊမ္း''
''ဝုန္း''
1
115
ထို AဘိုးAိုသည္ ဓားကို Aတြင္းAားသံုး ေဝွ႔ယမ္းလိုက္ရာ Aနီးရွိ က်ားေလွာင္Aိမ္တစ္ခု၏ တံခါးသည္ ပ်က္စီးသြားေ
လသည္။
''ေဝါင္း''
ေလွာင္Aိမ္ ပ်က္စီးသြားသည္ႏွင့္ က်ားရုိင္းတစ္ေကာင္သည္
ေဒါသတၾကီး ခုန္ထြက္လာေလသည္။ Aစာေရစာ ျဖတ္ခံထားရ၍ ေဒါသမာန္ဖီကာ
နီးရာလူျဖစ္သည့္ Aဘိုးၾကီးကို ခုန္Aုပ္လိုက္သည္။
''ေဝါင္း''
''ဂါး...ဂယား''
AဘိုးAိုက ႏႈတ္ခမ္းတြန္႔ရုံ ျပံဳးလိုက္ျပီး ေဘးသို႔ Aသာပင္ ကိုယ္ယ႔၍ို ေရွာင္တိမ္းလိုက္သည္။ စိတရ္ ိုင္းဝင္ေနေသာ
Page 123
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
က်ားရိုင္းၾကီးသည္ မေၾကာက္မရံ႕ြ ထပ္မံ ခုန္Aုပ္ျပန္သည။္
''ေသစမ္းကြာ''
AဘိုးAိုသည္ ေဒါသၾကီးစြာ ေAာ္လိုက္ကာ ညာလက္မွ ဓားကို ဆတ္ကနဲ လႈပ္ရွားလိုက္သည္။
''ရႊပ္...ရႊပ္...ရႊပ္''
''ဂါး...ဂီး''
က်ားၾကီးမွာ ငယ္သံပါေAာင္ ေAာ္ျပီး လဲက်သြားသည္။ AဘိုးAို၏ ရက္စက္ျပင္းထန္ေသာ
ဓားခ်က္ေAာက္ဝယ္ Aသားပိုင္းမ်ား ျဖစ္သြားျပီး Uီးေခါင္းပင္ ႏွစ္ျခမ္းကြဲသြားသည္။
''ဟား...ဟား...ဟား''
AဘိုးAိုသည္ ဝမ္းသာAားရ ရယ္ေမာလိုက္ျပီး-
''ေနာက္ထပ္ Aက်U္းသား တစ္ေယာက္ ဆြဲထုတ္လိုက္စမ္း''
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၂၄)
ယီဖြ န္း၏ Aမိန္႔ေၾကာင့္ ဝတ္စုံနက္နွင့္ Aေစာင့္တစ္ေယာက္သည ္ Aက်U္းေထာင္တစ္ခုကို ဖြင့၍္ Aက်U္းသားတစ္ေ
ယာက္Aား
ဆထြဲ ုတ္လာသည္။Aက်U္းသားသည္ ေသရမည္ကို ေၾကာက္ရံ႕ြ ၍ တစ္ကိုယ္လုးံ တုန္ရီေနသည္။
''မ...မဟူရာဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး...ကြၽန္ေတာ့Aသက္ကို...ခ်မ္း...ခ်မ္းသာေပးပါ''
ဟူ၍ ဒူးေထာက္ေတာင္းပန္သည္။
AဘိုးAို(ဝါ)မဟူရာဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ယီဖြ န္းသည္ လ်ိဳ႕ဝွက္စြာျပံဳးျပီး ထလို ႔ကူ ို ထူမေပးလိုက္သည္။
''ထပါ...မင္းAသက္ကို ခ်မ္းသာေပးလိုက္မယ္''
ဟု ေျပာလိုက္ရာ ထိုAက်U္းသားသည္ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ျဖစ္သြားသည္။
''ဂိုဏ္း...ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးကို ေက်းဇူးတင္...''
''ဝုန္း''
သ႔ူစကား မဆုံးလိုက္။ ယီဖြ န္းက ထလို ူ၏ ဘယ္ဘက္ရင္ဝကို လကဝ္ ါးျဖင့္ ျပင္းထန္စြာ ရိုက္လိုကသ္ ည္။
1
116
''Aား''
Aက်U္းသားသည္ စူးရွစြာ ေAာ္ျပီး လဲက်ျငိမ္သက္သြားသည္။ သူ၏ ရင္ဘတ္သည္ လက္ဝါးသ႑ာန္ ေဟာင္းေလာင္းပြ
င့္ေနျပီး
ရင္ဘတ္ထဲမွ နွလံုးသည္ပင္ ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ လြင့္စင္၍ တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနသည္။
ေခတၱၾကာမွ ျငိမ္သက္သြားသည္။
''ဟား...ဟား...ဟား''
ယီြဖန္းသည္ ေကာက္က်စ္စြာ ရယ္ေမာလိုက္၏။ ျပီးမွ Aေလာင္းကို ငုံ႔ၾကည့က္ ာ-
''မင္းက Aစကတည္းက Aခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ Aသက္ရွင္ခြင့္ေပးပါလ႔မို ွ မေျပာခ့ဲတာကိုး...ငါက စကၠန္႔ပိုင္းေလာက္
Aသက္ခ်မ္းသာ ေပးလိုက္ပါတယ္...မင္းက လြတ္ေAာင္မွ မေျပးနိုင္ပဲကိုး''
ဟု ေလွာင္ေျပာင္ေျပာလိုက္သည္။
Page 124
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ယင္းေနာက္.....
''ေနာက္ထပ္ သိုင္းသမား၅ ေယာက္ကို ထတု ္ခစ့ဲ မ္း''
ဟု Aေစာင့္ႏွစ္ေယာက္ကို ထပ္မံAမိန္႔ေပးလိုက္ျပန္သည္။
မ်က္နွာေသနွင့္ Aသိစိတ္ ေပ်ာက္ေနေသာ Aေစာင့္နွစ္ေယာက္ကလည္း Aမိန္႔Aတိုင္း Aက်U္းေလွာင္Aိမ္မွ
Aက်U္းသား၅ေယာက္ကို ဆထြဲ ုတလ္ ာျပန္သည္။
ထိုAက်U္းသား ၅ေယာက္သည္ တူညီေသာ Aညိဳေရာင္ ဝတ္စံုကို ဝတ္ဆင္ထားျပီး သိုင္းေလာက၌
Aလယ္Aလတ္ရွိေသာ ေရႊနဂါးဂိုဏ္းမွ Aဆင့္ျမင့္ သိုင္းသမားတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။
သတူ ႔၅ို ေယာက္သည ္ ေစာေစာက Aျဖစ္Aပ်က္Aားလုံးကို AစAဆုံး ေတြ႕ျမင္ခ့ရဲ ၍ ေၾကာက္ရံ႕ြ စိတ္ေၾကာင့္ တု
န္လႈပ္ေန၏။
ရုတ္တရက္ ယီဖြ န္းသည္ ညာလကက္ ို ဆန္႔တန္းလိုက္သည္။ ထိုAခါ ၅ေယာက္ထဲမွ တစ္Uီးသည္ Aတငြ ္းAားတစ္ခု
၏
ဆယြဲ ူမႈေၾကာင့္ ယီဖြ န္းထံ လငြ ့္စင္သြားသည္။
ယီဖြ န္းက ထလို ူ၏ ေခါင္းကို ညာလက္ဝါးျဖင့္ Aုပ္မိုးလိုက္သည္။
''Aား''
''Aမယ္ေလး''
''Aသက္ခ်မ္းသာေပးပါ''
ထသို ူ မည္မ်ွ ေတာင္းပန္ပါေစ၊ ယီဖြ န္းသည္ သလ႔ူ က္က ို မလႊတ္။ သသူ ည္ 'Aတြင္းAားစုပ္ပညာရပ္'ျဖင့္ ထိုလူ၏
Aတြင္းAားမ်ားကို စုပ္ယူေနျခင္းျဖစ္သည္။
က်န္၄ေယာက္သည ္ ထတိ လ္ န္႔သြား၏။ ယီဖြ န္းကို ရင္ဆိုင္ျခင္းမျပဳဘဲ ထကြ ္ေျပးရန္ ၾကိဳးစားၾကသည္။
''သြားစမ္း''
''ဝုန္း''
ယီဖြ န္းက ညာလကက္ ို လတႊ လ္ ိုက္သည္နွင့္ Aတငြ ္းAားစုပ္ခံရေသာ သိုင္းသမားသည္ Aရုပ္ၾကိဳးျပတ္လဲက် ေသ
ဆုံးသာြ းသည္။
Aေလာင္းသည္ ေသြးAားလုံး စုပ္ယူခံရသည့A္ လား ေနေလာင္မိေသာ ခရမ္းသီးနွယ္ ႐ံႈ႕တြသြားသည္။
1
117
''ယား''
ယီဖြ န္းသည္ မာန္သြင္းေAာ္လိုက္ျပီး ဘယည္ ာလက္ဝါးကို ဆန္႔တန္းလိုက္၏။ ထိုAခါ ေျပးလႊားေနေသာ လူ၄ေယာ
က္Aနက္
နွစ္Uီးသည္ ယဖီြ န္းထံ ေရာက္ရိွသြားသည္။
ယီဖြ န္းသည္ ေစာေစာက နည္းAတိုင္း ေသြးသားAားလုံး ခမ္းေျခာက္သည္Aထိ Aတငြ ္းAား Aားလုံးကို စုပ္ယူပ
စ္လိုက္သည္။
ေနာက္ဆုံးက်န္ေသာ လူနွစ္ေယာက္သည္ သံမဏိနံရံျဖင့္ Aလုံပိတ္ထားေသာ Aေဆာက္AAုံထဲဝယ္
ႂကြက္ငယ္မ်ားAလား ေခ်ာင္ပိတ္မိသြားသည္။
Page 125
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ယီဖြ န္းက မရဏAျပံဳးတစ္ခ်က္ ျပံဳးလိုက္ျပီး ထိုလူ၂ေယာက္ထံ တစ္လမွ ္းခ်င္းလာေနသည္။ သူ၏ ေျခလွမ္းတိုင္းတြင္
ေသမင္း၏
Aေငြ႕Aသက္မ်ား ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနသည္။ မၾကာပါ။
''Aား...''
''Aား...''
ငယ္သံပါေAာင္ ေသးြ ပ်က္မတတ္ ေAာ္လိုက္ေသာ စူးရွသည့A္ သံမ်ား က်ယ္ေလာင္စြာ ထြက္ေပၚသြားေလသည္။
×××××××××××××××××××××××××××
''ကြၽီ''
ရုတ္တရက္ Aေဆာက္AAံုမွ သံမဏိတံခါးၾကီး ပြင့္သြားျပီး Aနက္ေရာင္ဝတ္စံုနွင့္ Aသက္ ၈၀Aရြယ္ရွိေသာ
AဘိုးAိုတစ္ေယာက္ ဝင္လာသည္။
''ငါ့သား...ေတာ္တယ္ကြာ''
AဘိုးAိုသည္ ေတာင္ပုံယာပုံရိွေနေသာ Aေလာင္းမ်ားကို ၾကည့္၍ ခ်ီးက်ဴးလိုက္သည္။ ယီဖြ န္းက ျပံဳးလိုက္ျပီး-
''Aေဖ့Aေနန႔ ဲ မိစၧာ၅မ်ိဳးက်င့္စU္ကို Aေတာ္ေပါက္ေျမာက္ျပီလား...ညီေလးန႔ ဲ တူေလး AေျခAေနကေရာ ဘယ္လိုလ'ဲ
'
ဟု ေမးျမန္းလိုက္သည္။
ထိုAခါ AဘိုးAိုသည္ ေက်နပ္စြာ ရယ္ေမာလိုက္သည္။ျပီးမွ-
''Aေဖကေတာ့ 'ယမင္းလက္ဝါးသိုင္း'၅ကြကက္ ို ဆုးံ ခန္းတိုင္သြားျပီ...'မရဏကၾကိဳးဓားသိုင္း' ၁၃ကြက္ထဲက ၁၀ကြက္
ေတာ့
ပိုင္နိုင္ထားတယ္...မင္းညီကေတာ့ ငါ့လိုပဲ လက္ဝါးသိုငး္ ၅ကြက္ေAာင္ျမင္ထားတယ္...ဓားသိုင္းကေတာ့
၅ကကြ ္ေလာက္ပ.ဲ ..ဒါေပမယ့ ္ သူ႔က ို ယွU္နိုင္တ့ ဲ သိုင္းသမား မရိွသေလာက္ ရွားတယ္ဆိုတာ Aေဖ Aာမခံရဲတယ္...
မင္း
တူေလးကေတာ့ Aၾကိဳးစားဆုးံ ပဲ လက္ဝါးသိုင္း၅ကြက္Aျပင္ ဓားသိုင္း၇ကြကက္ ို ကြၽမ္းက်င္တယ္...သ႔Aူ ေဖထက္ ဇြဲ
သန္ျပီး
မိစၧာဓာတ္ခံ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္ ေျပာရမွာ သားၾကီးသိတ့Aဲ တိုင္းပဲ 'မိစၧာ၅မ်ိဳးက်င့္စU္'ဆိုတာ လူတိုင္း က်င့္နိုင္တ့
Aဲ ရာမွ
မဟုတ္တာ သားၾကီးက မိစၧာဓာတ္ Aေျခခံေကာင္းလြန္းေတာ့ Aေဖတို႔ထက္ ပိုျပီး ေAာင္ျမင္မွာ ေသခ်ာတယ္''
ယီဖြ န္းသည္ ေခါင္းခါယမ္းျပသည္။
''ကြၽန္ေတာ့Aေနန႔ ဲ 'ယမမင္းလက္ဝါးသိုင္း'၊ 'Aတငြ ္းAားစုပ္ပညာရပ္'၊ 'မရဏကၾကိဳးဓားသိုင္း'န႔ ဲ 'ကေဝလက္သည္း
သိုင္း'ကို
ဆုံးခန္းတိုင္သြားျပီ...ဒါေပမယ့.္ ..'ေမွာ္ဝင္စိတ္ညိွဳ႕ပညာရပ္'ကို ဘယ္လမို ွ က်င့္လို႔မရဘူး...စာAုပ္ထဲမွာ ေဖာ္ျပထား
တာက
'မိစၧာAားတိုးေဆး' ၃လုံးေသာက္ျပီး ႏွစ္ ၉၀စာ Aတြင္းAားရမွ က်င့္ရမယ္လို႔ ဆထို ားတယ္ ဒါေပမယ့ ္ ေဆးက ကြၽန္ေ
တာ့ဆီမွာ
မရွိဘူး...တျခားလူ Aတြင္းAားကို စုပ္ယူျပီး က်င့္ရင္လည္း မရဘူး...ေဆးက Aဓိကပဲ''
Page 126
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
1
118
ဟု ညည္းညဴေျပာလိုက္သည္။
AဘိုးAိုသည္ ယီဖြ န္း၏ ပခုံးကို ရင္းနီွးစြာပုတ္ျပီး-
''ဒါန႔မဲ ်ား ငါ့သားရယ္...စိတ္မပ်က္န႔.ဲ ..Aခုမင္းတတ္တ့ ဲ သငို ္းပညာရပ္ေတြက ျပိဳင္ဘက္ကင္းေနျပီ...မင္းAေနန႔ ဲ A
တြင္းAားမွာ
Aခက္Aခဲရိွရင္ မပူန႔.ဲ ..ေဖေဖကိုယ္တိုင္ ေနာက္လက
ု ိ ္ေတြကို သိုင္းေလာက,က Aဆင့္ျမင့္ သိုင္းသမားေတြကို ဖမ္းခိုင္
းဖို႔
Aမိန္႔ေပးလိုက္မယ္...Uပမာ နာမည္ၾကီးေနတ့ ဲ ထိပ္သီး ၁၀ေယာက္ဆို ပိုေကာင္းတယ္...သတူ ႔ဆို ီက Aတြင္းAားသာ
ရင္
ငါ့သားၾကီးရဲ႕ပညာက မိုးေလာက္ကို ၾကီးက်ယ္သြားနိုင္တယ္''
ဟူ၍ AဘိုးAိုက Aၾကံေပး ေျပာၾကားလိုက္သည္။ ယီဖြ န္းက ေခါင္းညိတ္ျပီး-
''Aေဖ့Aၾကံက မဆိုးပါဘူး...ဒါေပမယ့္ Aရင္ဆုံး သတူ ႔ကို ို ဂိုဏ္းထဲဝင္ဖို႔ စည္းရုံးရမယ္...လက္မခံရင္ေတာ့
AေဖAၾကံေပးတ့Aဲ တိုင္း လုပ္ရုံပ.ဲ ..ဒါန႔ ဲ Aဖြဲ႕ဝင္ေတ ြ AေျခAေနက ဘယ္လလို 'ဲ '
ယီဖြ န္းက ေမးခြန္းထုတ္လကို သ္ ည္။
AဘိုးAိုသည္.....
''Aေဖ့န႔ ဲ မင္းရဲ႕ညီေလးကိုယ္တိုင္ Uီးေဆာင္ျပီး Aရင္က Aဖြဲ႕ေဟာင္းေတြကို
စုစည္းခ့တဲ ယ္...ေနလဘီလူးညီေနာင္၊ေခါင္းတလားရာဇာပိက်ံဳး၊ထီး၃လက္၊ဘီလူး၃ေဖာ္၊က်ားရိုင္းညီေနာင္၃ေဖာ္န႔ ဲ
နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္ဆိုတ့ ဲ လ်ိဳ႕ဝွက္သိုင္းသမား တစ္ေယာက္ကို စည္းရုံးနိုင္ခ့တဲ ယ္...တျခားAစြမ္းထကတ္ ့ ဲ
Aနက္ေရာင္သိုင္းေလာကသားေတ ြ Aမ်ားၾကီးပါဝင္လာတယ္... စည္းရုံးဖို႔က
မခက္ပါဘူး...သိုင္းက်မ္းရိွေၾကာင္း ေျပာလိုက္တာန႔ ဲ ေကာက္ေကာက္ပါေAာင္ လကို ္လာေတာ့တာပ'ဲ '
ယီဖြ န္းသည္ မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕ျပီး-
''နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္ဆိုတ့ ဲ လAူ ေၾကာင္းကြၽန္ေတာ္သိခ်င္တယ္''
ဟု ဆိုလိုက္သည္။
Aဘိုးၾကီးက-
''နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္က Aေဖတ႔ဂို ိုဏ္းထဲမွာ Aေတာ္ဆုံးလို႔ ေျပာလို႔ရတယ္...Aမွန္တိုင္းေျပာရရင္ Aေဖသာ
'ယမမင္းလက္ဝါးသိုင္း'တတမ္ ထားရင္ သူန႔ဲ သိုင္းကြက္Aနည္းငယ္ေတာင္ ယွU္နိုင္မွာ မဟုတဘ္ ူး...သူ႔Aတငြ ္းAားက
Aေဖ့ထက္ေတာင္သာတယ္... 'နတဆ္ ိးုတစ္ေထာင္သိုင္း'ကလို ည္း ေAာင္ျမင္ထားတယ္''
ဟု ေျပာလိုက္သည္။
ယီဖြ န္းသည္ လက္ေနာက္ပစျ္ပီး Aေဝးကို ေမ်ွာ္ၾကည့္ရင္း-
''သ႔Aူ ေၾကာင္း စုံစမ္းျပီးျပီလား...သစၥာေရာ ရိွပါ့မလား''
''Aေဖ ေသခ်ာစုံစမ္းျပီးျပီ...သကူ စည္း၅မ်ိဳးကိုေတာင္ ေက်ာ္ျဖတ္နိုင္တ့ဲ ပထမဆုံးေသာ ဂိုဏ္းဝင္ပ.ဲ ..သ႔ ူ Aတၳဳပၸတိၱကို
ေသခ်ာမသိရေသးေပမယ့္ သစၥာေတာ့ရိွတ့ပဲ ုံပ.ဲ ..မဟူရာဂိုဏ္းထဲဝင္ဖို႔ Aရည္Aခ်င္းမီေAာင္ သကူ ိုယ္တိုင္ ခ်င္းေရွာင္
ေတာင္ကို
Page 127
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
စနြ ္႔စားသြားျပီး 'နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္သိုင္းက်မ္း'ခိုးခ့တဲ ယ္လ႔ေို ျပာတယ္ ၈ႏွစ္ေလာက္ေလ့က်င့္ျပီး ေAာင္ျမင္သြားလို႔
ဂိုဏ္းထဲဝင္ခ့ဲတာပ'ဲ '
ဟု ေျဖလိုက္သည္။
1
119
ယီဖြ န္းသည္ ေက်နပ္Aားရသြားျပီး ေခါင္းညိတ္လိုက္၏။
''ေကာင္းျပီေလ...ေနာက္တစ္လဆိုရင္ မဟူရာဂိုဏ္းက သိုင္းေလာကကို မ်က္နွာခ်င္းဆိုငေ
္ တာ့မယ္...ဒီေတာAတြင္း A
င္Aားကို
ရသမ်ွ စုစည္းေပးထားပါ...ေရႊ၊ေငြ၊ရတနာ၊မိန္းမ၊ရာထူး မက္ေမာတ့သဲ ူေတြကလို ည္း သတူ ို႔ၾကိဳက္တာန ႔ဲ စည္းရုံးထားပါ
ဘယ္လိုမွ
စည္းရုံးမရတ့ ဲ သူေတကြ ိုေတာ့ ဖမ္းေခၚလာျပီး Aတြင္းAားစုပ္ယူပစ္မယ္''
''ေကာင္းျပီ...မင္းလည္း ဂရုစိုက္ျပီး သိုင္းပညာကို ေလ့က်င့္ပါ...ေနာက္ဆိုရင္ သိုင္းေလာကၾကီးက Aေဖတို႔ သားAဖတ
စ္ေတြရဲ႕
ေျခဖဝါးေAာက္ကို ေရာက္လာေတာ့မွာပဲ''
ဟု Aဘိုးၾကီးက ေျပာလိုက္ျပီး Aျပင္ထြက္သြားကာ တံခါးကို ျပန္ေစ့လိုက္၏။
မဟူရာ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး ယီြဖန္းကမူ သိုင္းေလာကကို လႊမ္းမိုးမည့္ သူ၏ AစီAစU္မ်ားကို ပီတိျဖစ္၍ ေက်နပ္စြာျဖင့္
က်န္ရစ္လ်က္ရွိသည္။
××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××
လျပည့္ညတစ္ည။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ တစ္ကိုယ္တည္း ဓားသိုင္းေလ့က်င့္ေနသည္။
''ဝီွး...ဝီွး...ဝီွး''
ဓားရွည္ၾကီးကို ေဝွ႔ယမ္းလိုက္တိုင္း ေလတိုးသံမ်ား က်ယ္ေလာင္စြာ ျမည္ဟည္းသြား၏။ သူသည္
'သံေယာဇU္မ့ဲဓားသိုင္း'ကို ေလ့က်င့္ေနျခင္းပင္။
''ယား''
တစ္ခ်က္ မာန္သြင္စ၍ 'တိမ္တိုက္ေနေဖာက္'Aကြက္ကို သုံးကာ ဓားရွည္ကို ပစ္လႊတ္လိုက္သည္။
''ရီႊး...''
''ဝုန္း''
''ဝုန္း''
ဓားရွည္သည္ တရီႊးရီြးျမည္ကာ သစ္ပင္ၾကီး ႏွစ္ပင္ကို ထိုးေဖာက္သြားသည့္Aျပင္ သစ္ပင္ေနာက္ရိွ ေက်ာက္တုံးထဲကိုပါ
စိုက္ဝင္သြား၏။
''ဟိတ္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ခ်က္ခ်င္းပင္ 'ေလနဂါးကိုယ္ေဖာ့ပညာ'ကို Aသုံးျပဳကာ ၎ေက်ာက္တုံးထံ ကြၽမ္းပစ္သြားလိုက္သည္။
ထ႔ိုေနာက္ ေက်ာက္တုံးၾကီးကို AပူAေAးလြန္ကဲေသာ လက္ဝါးခ်က္ျဖင့္ ရိုက္လကို ္၏။
''ဝုန္း''
Page 128
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
လက္ဝါးခ်က္ေၾကာင့္ ေက်ာက္တံုးၾကီး ေၾကမြသြားျပီး ဓားရွည္သည္ Aေပၚသို႔
ေပ၁၀၀ေက်ာ္ ေျမွာက္တက္သြားေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aေပၚေမာ့မၾကည့္ဘဲ ဓားAိမ္ကိုင္ထားေသာ
ဘယ္လက္ကို ေျမွာက္ထားလိုက္သည္။
''ခ်ပ္''
1
120
ဓားရွည္သည္ ဓားဖံုးနွင့္ Aံဝင္ဂြင္က် ျဖစ္သြားသည္။
''Aလင္းတန္းAရိပ္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ၾကံဳးဝါးေAာ္လိုက္ျပီး ဓားရွည္ကို ကိုင္ကာ ပတ္ပတ္လည္ ေဝွ႔ယမ္း ခုတ္ထစ္ေတာ့သည္။ ဓားရွည္၏ စူး
ရွေသာ
သံမဏိAေရာင္ Aလင္းတန္းတစ္ခုသည္ ၾကယ္ပ်ံAလား ရွိေပသည္။ လူရိပ္လူေယာင္ပင္ ကြယ္ေပ်ာက္သြား၏။
''ဝုန္း''
''ဝုန္း''
''ဝုန္း''
သ႔ူပတ္လည္ရိွ လူၾကီးနွစ္ဖက္စာရိွေသာ သစ္ပင္မ်ားသည္ တကိ န ဲ ျပတ္ေတာက္ကာ လကဲ ်သြားသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသ
ည္ ဓားရွည္ကို
သကြ ္လက္စာြ ပင္ ဓားAိမ္၌ ထည့လ္ ိုက္သည္။
သက႔ူ ိုယ္ေပၚတငြ ္ ေခြၽမ်ား ရိွမေနေခ်။ ဤAခ်က္က ခန္႔မွန္းမရေAာင္ Aတငြ ္းAား လြန္စြာနက္႐ိႈင္းေၾကာင္း ေဖာ္ျပေန
သည္။
''ဟူး...''
သသူ ည္ သကျ္ပင္းတေမာခ်လိုက္ျပီး Aဓိပၸာယ္ကင္းမ့စဲ ြာျဖင့္ လေရာင္ကို ေမာ့ၾကည့္ေနသည္။ သူ႔Aေတြးထ၌ဲ
ဖခင္၊Aစ္မ၊Aဘိုး၊Aိမ္ထိန္းၾကီးဘဘခ်န္ႏွင့္ Aသက္ခံရေသာ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းမ်ားAေၾကာင္း စီရရီ ရွိေနသည္။
''Aစ္ကိုၾကီးက်ံဳးကို မနက္ျဖန္က်ရင္ သိုင္းေလာကထသဲ ြားဖို႔ ခြင့္ေတာင္းရမယ္...ဒါမွ ငါ့ရည္ရြယ္ခ်က္ေတ ြ
Aေကာင္Aထည္ ေဖာ္လို႔ရလိမ့္မယ္...Aခ်ိန္ေတြကလည္း ကုန္တာျမန္လိုက္တာ သိုင္းေလ့က်င့္မႈထဲ
စိတ္ေရာက္ေနလ႔ထို င္တယ္''
သူသည္ တစ္ကိုယ္တည္း တီးတိုးေရရြတ္ေနမိသည္။ ယင္းေနာက္ Aိပ္စက္Aနားယူရန္
'သမားေတာ္ေတာင္ကုန္း'ေလးဆီသ႔ ို ေျပးသြားေလသည္။
သူ၏ကိုယ္ေဖာ့ပညာသည္ ျပိဳင္ဘက္ကင္းAဆင့္ ေရာက္ရွိေန၍ Aခ်ိန္ခဏေလးနွင့္ ေတာင္ကုန္း ေပၚသို႔ ေရာက္လုနီးျဖ
စ္သည္။
ထိုစU္ ထူးျခားခ်က္တစ္ခု ေတြ႕ရသည္။ Aျခားမဟုတ္။ တဲAိမ္ေလးထဲ၌ မီးေရာင္ေတြ႕ရျခင္းျဖစ္သည္။
''ဒီေန႔ ထူးျခားေနပါလား...ခါတိငု ္းဆို Aစ္ကိုၾကီးက်ံဳးက မီးမႈတ္ျပီး Aိပ္ေနျပီ...ၾကံၾကံဖန္ဖန္ ညၾကီးမင္းၾကီး စာဖတ္မယ့
သ္ ူလည္း
မဟုတ္ပါဘူး...သူမသိေAာင္ Aသာ ကိုယ္ေဖာ့သြားျပီး ေျခာက္လွန္႔ရမယ္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စိတ္ကူးေပၚသြားျပီး က်ံဳးထုံးမသိေAာင္ တတ္နိုင္သမ်ွ ကယို ေ္ ဖာ့၍ တဲAိမ္Aနီးကပ္ကာ
Page 129
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
Aထကဲ ို ေျခာင္းေျမာင္းလိုက၏္ ။ သူ႔ကိုယ္ေဖာ့ပညာႏွင့္ Aတငြ ္းAားသည္ သူမတူေAာင္ ထက္ျမက္ေနသျဖင့္ က်ံဳး
ထုံးသည္
လုံးဝမရိပ္မိ။
''ဟင္''
သူသည္ တဲAိမ္ထဲကို ေျခာင္းေျမာင္းၾကည့္လိုက္ေသာAခါ Aံ့Aားသင့္သြားသည္။
Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ က်ံဳးထုံးသည္ Aသက္၇၀ေက်ာ္Aရြယ္ Aရပ္ပုပု AဘိုးAိုတစ္ေယာက္ႏင
ွ ့္Aတူ စကားလက
ဆ္ ု ံ
က်ေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
''Aစ္ကိုၾကီး က်ံဳးမိန္ကေတာ့ ၁၀ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ ေပ်ာက္ခ်က္သား ေကာင္းေနတာ...ဘယ္ခရီးေတ ြ
ထကြ ္ေနတာလဲဗ်...ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ Aိမ္ေထာင္ေတြက်ျပီး ကေလးေတြရေနလ႔ ို ျပန္မလာေတာ့ဘူးထင္ေနတာ...
ဟ.ဲ ..ဟ'ဲ '
1
121
က်ံဳးထံုးက Aရႊန္းေဖာက္လိုက္သည္။
''ေတာ္စမ္းပါ က်ံဳးထံုး ငါ့Aသက္က သခ်ႋဳင္းကုနး္ ေျခတစ္ဖက္မကေတာ့ဘူး...ႏွစ္ဖက္လုံးလွမ္းေနျပီ...ဒီAခ်ိန္က်မွ
ဏွာဘူးက်ရမွာလားက.ြ ..ငါ့Aလုပ္က Aျပင္ထကြ ္တာဆိုေပမယ့္ မင္းလို ေပါေၾကာင္ေၾကာင္န႔ ဲ ေပါက္တတ္ကရ ကေ
လကဝ
လုပ္ေနတာမဟုတ္ဘူး...လူကယ္ဖ႔ ို ေဆးပင္ရွာတဲ့Aလုပ္ လုပ္တာက.ြ ..သိရ႕ဲ လား''
''ဟဲ...ဟဲ...ဟဲ''
က်ံဳးထံုးသည္ စပ္ျဖဲျဖဲရယ္လိုကျ္ ပီး-
''Aစ္ကိုၾကီးကေတာ့ Aျမဲတမ္း စိတ္ၾကည့္ပဲ...လူပုစိတ္တို...ေခြးပု...''
က်ံဳးမိန္သည္ ရႈသိုးသိုးၾကည့္ေနသျဖင့္ က်ံဳးထုံးပါးစပ္ပိတ္သြား၏။
သသူ ည ္ Aစ္ကိုျဖစ္သူကိုေတာ့ Aေသေၾကာက္သည္။ သကူ ပင္ Aသက္ ၁၀ႏွစ္ေက်ာ္ကတည္းက ေစာင့္ေရွာက္ေပး
ခ့သဲ ည္
မဟုတ္လား။ Aစ္ကိုၾကီးေတာ့ AဖAရာ ဆသို ည့A္ တိုင္း ေလးစားေၾကာက္ရံ႕ြ သည။္ မေၾကာက္၍လည္း မျဖစ္ေခ်။
သူစိတ္တလို ာလ်ွင္ ေဆးေထာင္းသည့္ ငရုတ္ဆုျံဖင့္ စိတ္ျမန္လက္ျမန္ ထလု ႊတ္တတသ္ ည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူ႔Aေနျဖင့္ ဆက္ျပီး ေခ်ာင္းေျမာင္းနားေထာင္ရန္ မသင့္ေတာ္သျဖင့္ လွည့္ထြက္သြားမည္Aျပဳ-
''ညီေလးက်ံဳး ေရွာင္ခ်ဴးကို ဘယ္လိုျမင္လဲ...သူ႔ကို Aေၾကာင္းစံုရွင္းျပေတာ့မွာလား''
ဟူသည့္ က်ံဳးမိန္၏ စကားေၾကာင့္ ေျခလွမ္းရပ္တန္႔သြား၏။
''ညီေလးေရွာင္ခ်ဴးက တစ္ခါတစ္ေလ စိတ္တိုစိတ္ဆတတ္ ာက လလြဲ ႔ ို စိတ္ထားေကာင္းပါတယ္...သူ႔က ို ၁၀ႏွစ္ေက်ာ္
ေလာက္
'တစ္ကိုယ္ေတာ္ဂိုဏ္း'ရဲ႕ ပညာရပ္ေတြ သင္ေပးထားတာ Aဆင့္Aတန္းျမင့္ျမင့္ ေAာင္ျမင္သြားျပီ...ထိပ္သီး၁၀ေယာက္
ေတာင္
သ႔ကူ ို ယွU္နိုင္မယ္ မထင္ဘူး...ေဆးပညာမွာလည္း Aစ္ကို႔ကို မမီေသးေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္ေလး
Page 130
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
တတ္ကၽြမ္းထားတယ္...ဉာဏေ္ ကာင္းျပီး ထူးခြၽန္တ့သဲ ူငယ္ပ.ဲ ..သ႔ကူ ို Aေၾကာင္းစုံေတာ့ ရွင္းျပခ်င္တယ္...ဒါေပမယ့္
စိတ္ထင္ရာ ေလ်ွာက္လုပ္မွာ စိုးတယ္...လနြ ္ခ့တဲ ့ ဲ ၁၀ႏွစ္ကတည္းက သ႔ူပညာကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ညီAစ္ကိုေပါင္းေတာ
င္ ယွU္နိုင္မွာ
မဟုတ္ဘူး...Aခုဆိုရင္ ပိုဆိုးေပါ့...ဒါေပမယ့္ သကူ လဆူ ိုးတစ္ေယာက္ မဟုတဘ္ ူးဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ ယုၾံကည္ပါတယ္
''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ နားေထာင္ရင္း ပီတိျဖစ္သြားသည္။
''ဟူး...''
က်ံဳးမိန္သည္ သက္ျပင္းခ်၍-
''ငါ့ညီက ခ်ီးက်ဴးတယ္ဆိုေတာ့ တကယ့္လူေတာ္ေလးဆိုတာ Aစ္ကိုၾကီး နားလည္ပါတယ္...AခုAခ်ိန္ထိ 'ဘုရင္ေတာ
င္ကုန္း'မွာ
ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ခံရတ့ ဲ 'သူရေဲ ကာင္း၃ေဖာ္'AာမခံဌာနAေၾကာင္း Aစ္ကို႔စိတ္ထ ဲ ရွင္းထားလို႔ မရဘူး
ျဖစ္ေနတယ္...ငါလည္း ေဆးပင္လည္ရွာရင္း A့ဒဲ ီျမင္ကြင္းကို ေသေသခ်ာခ်ာ ျမင္ခ့ဲရတယ္...ရန္ထင္းရႈ AပါAဝင္
AာမခံAဖြဲ႕သားAားလုံး သတ္ခံလိုက္ရတယ္...ရန္ထင္းရႈဆိုရင္ မေသခင္မွာ ေျခလက္ေတ ြ ခုတ္ခရံ ျပီး ဝမ္းဗိုကက
္ ို
ဓားေျမွာင္န႔ပဲ ါ
ထိုးခံထားရတယ္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ နားေထာင္ရင္း တုန္လႈပ္သြားျပီး မ်က္ရည္မ်ား ဝိုင္းလာသည္။
''လူ၃ေယာက္ေတာ့ လြတ္သြားတယ္...ရန္ထင္းရႈရဲ႕ သမီးနဲ႔ ကိုယ္ရံေတာ္နွစ္ေယာက္ပဲ''
1
122
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မ်က္ရည္မ်ား သုတ္လိုက္ျပီး ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ ေရာင္ျခည္သမ္းလာသည္။ Aဆိုးထဲက Aေကာင္းေလးေ
တာ့
ရွိနိုင္ေသးသည္ မဟုတလ
္ ား။ သို႔ေသာ္ က်ံဳးမိန္ ဆက္ေျပာလိုက္ေသာ စကားသည္ နားထဲသ႔ ို
သံရည္ပူမ်ား ေလာင္းထည့္လိုက္သည့ပ္ မာ AတားAဆီးမရိွ ဝင္သြားသည္။
''ကဆံ ိုးရွာပါတယ္ေလ...ေႁမြေပြး ခါးပိုက္ပိုက္မိသြားတာပ.ဲ .. ဘာလို႔လဆဲ ိုေတာ့ လသူ တသ္ မားေတ ြ Uီးေဆာင္လာ
တ့ဲသူက
မုက်ဴးထင္ ဆိုတ့လဲ ူပ.ဲ ..သ ူ Aရင္တုန္းက ရန္ထင္းရႈရဲ႕ ဆရာတူAစ္ကိုပ ဲ ေနာက္ေတာ့မွ ပုန္ကန္ခ့ျဲပီး
မဟူရာဂိုဏ္းနဲ႔ ေပါင္းခ့တဲ ယ္... ထကြ ္ေျပးသြားတ့ ဲ လူ၃ေယာက္ထဲက ဝူးက်ိဳ႕ရင္ဆိုလား... မုက်ိဳ႕ရင္ဆိုလားပ.ဲ ..A့ဒဲ ီ
လူက
မုက်ဴးထင္ရဲ႕ သားAရင္းတဲ့... ေသခ်ာတာကေတာ့ သူန႔ဲAတူ ထကြ ္ေျပးတဲ့ ႏွစ္ေယာက္လည္း Aသက္ရိွေတာ့မယ္ မ
ထင္ဘူး''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ နားေထာင္ရင္း Aံၾကိတ္ကာ လက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါေAာင္ ဆုပ္ထားမိသည္။
''မုက်ဴးထင္ရဲ႕ Aေပါင္းAပါေတြက ဘယ္ေလာက္ Aစြမ္းထက္လ႔လို .ဲ ..သတူ ႔ကို ဘယA္ ဖြဲ႕Aစည္းကလည္းဗ်''
က်ံဳးထံုးက ေမးျမန္းလိုက္၏။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္လည္း လက္စားေခ်လိုစိတ္ေၾကာင့္ သိခ်င္လာမိသည္။
''Aေတာ္စံုတယ္ကြ...ငါ စံုစမ္းၾကည့္ေတာ့ ေသြးေAးမိစၧာဆယ္ေဖာ္၊ေသြးလက္ဝါးယုစန္း၊
Page 131
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ေတာင္ပင္လယ္နတ္ဆိုး၊လက္ဝဲဓား၊လက္ယာဓားAမႊာညီေနာင္၊ရွန္လင္းေတာင္ ဓားေလးလက္၊ဟိုင္ရွန္းဓားဂိုဏ္းက ျခေ
သၤ့၄ေဖာ္၊
ဒါ့Aျပင္ က်ံဳးနန္ဂိုဏ္းက ရေသ့ခ်ီ၊ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းက ပိကုန္းဘုန္းၾကီး တို႔ပဲ...ငါ့Aေနန႔ ဲ ၄,၅ေယာက္ဆိုရင္ မမူပါဘူးကြာ
...သူတ႔ကို
Aင္Aားမ်ားေတာ့ ဝင္မကူနိုင္ဘ ဲ ရင္နာနာန႔ ဲ ၾကည့္ေနရတယ္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မ်က္ရည္မ်ား စီးက်လာသည္။ သူသည္ က်ံဳးမိန္ေျပာသည့္ ပိကုန္းဘုန္းၾကီး ဆိုသည္ကို ေဒါသစိတ္မ်ား
ဖိစီးေနေသာေၾကာင့္ လိကုန္းဘုန္းၾကီး ဟူ၍ ၾကားမိသြားသည္။ ထိုAျဖစ္သည္ ေနာင္တြင္ ေနာင္တရစရာ
ကိစၥမ်ားျဖစ္သြားနိုင္မည္ဆိုတာ ထိုစU္က သိရိွခ့ဲပါလ်ွင္။
''ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းရဲ႕ လက္ေထာက္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ျဖစ္ျပီး ယုတမ္ ာတ့Aဲ လုပ္ကို လုပ္ရကတ္ ယ္''
သူသည္ ခံျပင္းကာ စိတ္ထဲတြင္ ေျပာလိုက္မိသည္။က်ံဳးထံုးနွင့္ က်ံဳးမိန္တို႔သည္ ေရွာင္ခ်ဴး နားေထာင္ေနသည္ကို မရိပ္မိ
၍
တျခားေသာ ကိစၥရပ္မ်ားကို Aျပန္Aလွန္ေျပာေနၾကသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ တတိ ္တတိ ္ေလး ထိုေနရာမွ လွည့္ထကြ ္ခ့
သဲ ည္။
ေနာက္တစ္ေန႔ နံနကမ္ ွစ၍ သိုင္းေလာကထဲသြားကာ ရန္သူမ်ားကို လက္တုန႔ျ္ပန္မည္ဟု ဆုးံ ျဖတ္ခ်က္ ခ်လိုက္သည္။
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၂၅,၂၆)
လူငယ္တစ္ေယာက္.....။
သူသည္ Aညိဳေရာင္ ဖ်င္ၾကမ္းAက်ႋီကို ဝတ္ဆင္ထားျပီး ေနာက္ေက်ာတြင္ ခရီးေဆာင္Aိတ္ကို လြယ္ပိုးထား၏။
လက္ထဲတြင္မူ ေလးေပေက်ာ္ရွည္သည့္ ဓားရွည္တစ္လက္ ကိုင္ေဆာင္ထားသည္။ သူသည္ 'သမားေတာ္ေတာင္ကုန္း'မွ
ထြက္ေျပးလာေသာ ေရွာင္ခ်ဴးျဖစ္ေလသည္။ လ်င္ျမန္လွေသာ ကိုယ္ေဖာ့ပညာကို Aစြမ္းကုန္ထုတ္၍ ေျပးလာေသာ္လ
ည္း
မေမာပန္းေခ်။ Aရိပ္တေစၧပမာ ျမန္ဆန္လ်က္ရွိသည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မနက္ခင္း (၉နာရီေလာက္)ကတည္းက က်ံဳးထံုးမသိေAာင္ ေျပးလာျခင္းျဖစ္သည္။ သူသည္ က်ံဳးထံုးတို႔
မရွိခိုက္
လိုAပ္သည့္ ပစၥည္းပစၥယမ်ားကို ခရီးေဆာင္Aိတ္တြင္ ေသခ်ာထုပ္ပိုးထည့္၍ ဓားရွည္ကို ကိုင္ဆြဲကာ
မရပ္မနား ေျပးလာျခင္းျဖစ္သည္။
၃ နာရီေက်ာ္ေလာက္ ေျပးခ့ျဲပီး မြန္းတည့္ခ်ိန္ေရာက္ေသာ္.....
ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ ရြာငယ္ေလးတစ္ရာြ ကို ေတြ႕လကို ္ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဝမ္းသာသြားသည္။ သ႔Aူ ေနျဖင့္ ဝမ္းစာ ျဖည့္
တင္းရUီးမည္
မဟုတ္လား။ မၾကာပါ။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ထိုရြာေလးသို႔ ေရာက္ရွိသြား၏။
1
123
ရြာကေလးသည္ ေသးငယ္လွသည္။ တစ္ရြာလံုးနီးပါးသည္ ျမင္းရုိင္းမ်ားကို ထိန္းေက်ာင္းကာ နယ္စပ္ေဒသရွိ
ကုန္သည္မ်ားထံ ေရာင္းခ်သည့္ Aလုပ္ျဖင့္ Aသက္ေမြးၾကသည္။
ေရွာင္ခ်ဴး ဝမ္းသာသြားသည္။ သူ႔Aေနျဖင့္ ျမင္းစီး၍ ခရီးနွင္ပါက ပို၍ ခရီးတြင္နိုင္မည္ျဖစ္သည္။ Uီးစြာ Aိမ္တစ္Aိမ္သို႔
Page 132
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
သြားေရာက္ျပီး မိမိမွာ ခရီးသည္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာ၏။ ျပီးမွ ေငြAခ်ိဳ႕ကို ထုတ္ေပးျပီး စားစရာေကြၽးရန္ေျပာ
ေလသည္။
သေဘာေကာင္းေသာ Aိမ္ရွင္မ်ားကလည္း ေရွာင္ခ်ဴး Aတန္တန္ေပးမွ ေငြကို လက္ခံျပီး ဟင္းလ်ာမ်ား ခ်က္ခ်င္း
ခ်က္ျပဳတ္ေကြၽးေမြး၏။ စားေသာက္ျပီးေသာAခါ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ျမင္းတစ္ေကာင္ ဝယ္ယူလိုပါေၾကာင္း Aိမ္ရင
ွ ္တို႔ကို
ထပ္မံေျပာျပေလသည္။ Aိမ္ရွင္လူၾကီးသည္ ေရွာင္ခ်ဴးကို သူေဌးသားတစ္ေယာက္ဟု ထင္မိသည္။
Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ ေရွာင္ခ်ဴးေပးသည့္ ေငြAခ်ိဳ႕သည္ကပင္ သတူ ႔မို ိသားစု ၃,၄လေလာက္ ဖူလုံစြာ စားေသာ
က္နိုင္သည္။
ေရွာင္ခ်ဴး Aၾကိဳက္ေတြ႕ေစမည့္ ျမင္းရေစရန္ ရြာထဲမွ Aေကာင္းဆံုးနွင့္ Aၾကီးက်ယ္ဆံုး ျမင္းေဇာင္းျဖစ္သည့္ 'သိေႏၵာ
ရာဇာ'
ျမင္းေဇာင္းသုိ႔ ပို႔ေဆာင္ေပးသည္။
ထိုAခါ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ တစ္ေကာင္တည္း သီးသန္႔ခ်ည္ေနွာင္ထားသည့္ ျမင္းနီၾကီးကုိ ေတြ႕ေသာAခါ သေဘာက်သြား
သည္။
ျမင္းေဇာင္းပိုင္ရွင္က-
''ဒီျမင္းက ေသြးေခြၽးျမင္းလို႔ ေခၚတယ္ မ်ိဳးေကာင္းတယ္...ရွားပါးသလို Aဖိုးလည္း တန္ပါတယ္ ေငသြ ားတစ္ေသာင္းလို႔
တန္ဖိုးျဖတ္ထားပါတယ္...သေဘာက်ျပီး ေသခ်ာစစ္ေဆးလ႔ ို ေက်နပ္မွ ဝယ္ပါ''
ဟု ေျပာလိုက္သည္။
ေရွာင္ခ်ဴး ဝမ္းသာသြားသည္။ သသူ ည္ ယင္းက့သဲ ို႔ မိုင္ေထာင္ခ်ီ မရပ္တနး္ ေျပးနိုင္သည္ဟ ု တင္စားခံရသည့္ ျမင္းမ်ိဳး
ကို
စာAုပ္စာေပမ်ား၌သာ ဖတ္႐ႈဖူးသည္။ သူ႔Aေနျဖင့္ ေၾကးျမင့္လွေသာ္လည္း ကိစၥမရိွ။ လိဏႈ ္ဂူထဲမွ ရတနာAခ်ိဳ႕ကို စရိ
တ္Aျဖစ္
လုလံ ုေံ လာက္ေလာက္ ယလူ ာခ့ဲေသာေၾကာင့္ပင္။
''ကြၽန္ေတာ္ဝယ္မယ္ဗ်ာ...Aရင္ဆုံး ဒီျမင္းကို ဘယ္လိုကုငိ တ္ ြယ္ရမလဲဆတို ာ ေျပာျပပါUီး''
ဟု ေမးလိုက္သည္။
''ေကာင္းပါျပီ ေမာင္ရင္...ျမင္းကို ကိုယ္တြယ္မယ္ဆို Aရင္ဆံုး Aနားကို သတိထား ခ်U္းကပ္ပါ...သူက လတ္တေလာ
ကမွ
ဖမ္းမိထားတာဆိုေတာ့ မယU္ေသးဘူး...ျမင္းေပၚေရာက္ေAာင္တက္ျပီး လည္ပင္းကိုသာ
Aေသဖက္ထား ျပဳတ္မက်ေစန႔.ဲ ..ျပီးေတာ့...''
သ႔ူစကားမဆုံးလိုက ္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ျမင္းနီၾကီးေပၚ လႊားခန ဲ ခုန္တက္လိုက္သည္။
''ဟီး...ဟီး...ဟီး''
ျမင္းနီၾကီးသည္ ရုန္းကန္သည္။ သို႔ေသာ္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aတြင္းAားထုတ္၍ ေျခႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဝမ္းဗိုက္ကို ညွပ္ဖိထားသ
ည္။ သူ၏
Aတငြ ္းAားသည္ ျပိဳင္ဘက္ကင္းAဆင့္ ေရာက္ေနျပီျဖစ္၍ ျမင္းနီၾကီးမွာ မရုန္းသာ။ ေနာက္ဆုံး ေသြးကသဲ့ ႔ ို
နီရဲသည့္ ေခြၽးမ်ားထြက္လာျပီး ေရွာင္ခ်ဴးကို Aေလ်ွာ့ေပးလိုက္ေတာ့၏။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ျမင္းေကာင္းတစ္စီးရသည့္ Aတြက္ ဝမ္းေျမာက္သြားသည္။ လိုက္လံပို႔ေဆာင္ေပးသည့္
Page 133
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
Aိမ္ရွင္လူၾကီးကိုလည္း ေငြAခ်ိဳ႕ေပးလိုက္ျပီး ျမင္းေဇာင္းပိုင္ရွင္ကိုလည္း AဖိုးAခAေနျဖင့္ ေငြသားတစ္ေသာင္းေက်ာ္
တန္သည့ ္
ပုလဲတစ္လုံး ေပးလိုက္၏။ ျမင္းေဇာင္းပိုင္ရွင္သည္ ဝမ္းေျမာက္သြားျပီး ျမင္းနွင့္သက္ဆိုင္ေသာ ပစၥည္းပစၥယမ်ား
လိုေလေသးမရွိေAာင္ စီစU္ေပးလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ထိုရြာကေလးမွ ထြက္ခြာသြားေလေတာ့သည္။
''ခြပ္...ခြပ္...ခြပ္''
1
124
ျမင္းခြာသံေလးသည္ ရြာကေလးနွင့္ တျဖည္းျဖည္း ေဝးကြာသြားေလျပီ။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ခ်န္ဟူျပည္ Aလယ္ပိုင္းသို႔
Uီးတည္သြားျခင္းျဖစ္ေလသည္။
××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××
'စိတ္တိုင္းက်'စားေသာက္ဆိုင္...။
ယင္းဆိုင္သို႔ ေရွာင္ခ်ဴးေရာက္ရွိေနသည္။ သူသည္ ျမင္းျဖင့္ႏွင္လာရာ ၇ရက္နွင့္ Aေတာ္ ခရီးေပါက္ခ့သဲ ည္။
က်ိဳးဝါျမိဳ႕သို႔ ေရာက္ရိွေသာ္ ေန႔လည္စာစားရန္ ယင္းဆိုင္သ႔ ို ဝင္ေရာက္ခ့သဲ ည္။
ဆိုင္ထဲတြင္ Aျခားစားေသာက္သူမ်ားလည္း ရွိေလသည္။ ကုန္သည္ သူေဌးသူႂကြယ္မ်ား၊မင္းမႈထမ္းမ်ားႏွင့္
သိုင္းေလာကသားAခ်ိဳ႕တို႔ ျဖစ္ၾကသည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေခ်ာင္က်ေသာ စားပြဲတစ္ေနရာ၌ ထိုင္လိုက္ျပီး ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ ႏွစ္ပြဲနွင့္ Aရက္တစ္Aိုး မွာၾကားလို
က္သည္။
သသူ ည္ က်ံဳးထုံးမွာၾကားဖူးသည့ ္ သိုင္းေလာကသား ပီသလ်ွင္ တစ္ခြက္တစ္ဖလားကေတာ့ ေမာ့ရမည္ ဟူသည့ ္ စ
ကားကို
သတိရသြားေသာေၾကာင့္ Aရက္မွာၾကားလိုက္ျခင္း ျဖစ္၏။
ဆိုင္တြင္းရွိ သိုင္းေလာကသားမ်ားက ေရွာင္ခ်ဴးကို တစ္ခ်က္သာ Aကဲခတ္ၾကည့္ျပီး မ်က္နွာလႊဲကာ ပံုမွန္တိုင္း စားျမဲေ
သာက္ျမဲ
ရွိေန၏။
''မင္းၾကားျပီးျပီလား...'ေဝဟင္ေတာင္ကုန္း'မွာ သိုင္းျပိဳင္ပြဲ က်င္းပမယ္ ဆိုလားပဲ''
''A့ဒဲ ါ ဘာျဖစ္လ႔လို ဲက.ြ ..ဘာေတြမ်ား ထူးျခားေနလို႔လ'ဲ '
''မင္းကေတာ့ သိုင္းေလာကသား တစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး ဘာမွ မေလ့လာပါလားက.ြ ..ရဲစြမ္းရိွတ့ ဲ လူငယ္ေတ ြ ေပၚထြက္ဖို႔
Aတကြ ္
ရတဲ ိုက္ ၃ခုမာွ ရိွတ့ ဲ နာယကၾကီး၃Uီးက Uီးစီးျပီး 'ေဝဟင္ေတာင္ကုန္း'မွာ က်င္းပေပးတာကြ...နိုင္ခ့ဲရင္
'လူရည္ခၽြန္သိုင္းသမားဘြဲ႕' ေပးမယ္ဆိုလားပ.ဲ ..ဒါ့Aျပင္ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ေရႊဓားန႔ ဲ ဆြဲျပားလည္း ရUီးမွာပ ဲ Aသက္၄၀
Aတြင္းထိ
ဝင္ျပိဳင္လို႔ရတယ္ဆိုပဲ''
ေရွာင္ခ်ဴးနွင့္ မလွမ္းမကမ္းရွိ စားပြဲဝိုင္းမွ လူႏွစ္ေယာက္သည္ Aထက္ပါစကားမ်ားကို ေျပာဆိုေနၾကျခင္းျဖစ္၏။
Uီးေဆာင္ေျပာသူမွာ ေက်ာက္ေပါက္မာႏွင့္ Aသက္၃၀ေက်ာ္ Aရြယ္ရိွသည္။ သ႔ူစကားကို နားေထာင္ေနသည့္လူမွာ
ပိန္ရွည္ရွည္နွင့္ Aသက္၂၀ေက်ာ္Aရြယ္ ရွိေလ၏။
Page 134
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
တျခားေသာ သိုင္းေလာကသားမ်ားသည္ သူတို႔စကားကို Aာရုံစိုက္လာၾကသည္။
''လရူ ည္ခၽြန္ဘြဲ႕ရေတာ့ ဘာလုပ္မွာလဲ...ေရႊဓားန႔ ဲ ဆြဲျပားကေရာ ေရာင္းစားရမွာလားဗ် Aစ္ကိုၾကီးခ်င္ဆူး''
ခပ္ပိန္ပိန္ႏွင့္လူက Aေငၚတူး၍ ေမးလိုက္သည္။
''ဟာ...မင္းကလည္း သိုင္းေလာကသား တစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး တုံးလိုက္တာ...နာမည္ဂုဏ္သတင္းဆိုတာ လယြ လ
္ ယြ ္န႔ ဲ
မရနိုင္ဘူးကြ...သိုင္းျပိဳင္ပြဲမွာသာ ဗိုလစ္ ြဲလို႔ကေတာ့ တရိွန္ထိုး ေက်ာ္ၾကားသြားမွာပ.ဲ ..A့ဒဲ ီAခါက်ရင္ ဘယ္သာြ းသြား
မ်က္နွာပြင့္တာေပါ့ကြာ''
''ဟား...ဟား...ဟား''
ခ်င္ဆူးဆိုသည့ ္ ေက်ာက္ေပါက္မာနွင့္လူသည္ ရယ္ေမာေျပာလိုက္သည္။
''က်ဳပ္ကေတာ့ နာမည္မၾကီးခ်င္ပါဘူးဗ်ာ...ေတာ္ၾကာေန ေAးေAးေဆးေဆး မေနရဘဲ ကယို ့ထ္ က္သာတ့သဲ ူန႔ ဲ ေတြ
႕ေတာ့မွ
Aက်ိဳးနဲေနမယ္...Aစ္ကိုခ်င္ဆူး''
1
125
ဟု ပိန္ရွည္ရွည္နွင့္လူက ေျပာလိုက္၏။
''ေယာက္ေဟာင္...မင္းေလ်ွာက္ျပီး ေတြးေတာမေနန႔.ဲ ..ဒီက်ိဳးဝါျမိဳ႕မွာ က်ဳပ္တို႔ရ႕ဲ သိုင္းပညာက ထပိ ္ဆုံးမွာပ ဲ
မဟုတ္လား...ကယို ့က္ ိုယ္ကို ယုၾံကည္မႈ ရိွစမ္းပါ...လူရညခ္ ြၽန္ဘြဲ႕ရရင္ က်ဳပ္တ႔ေ
ု ိ တ ြ သိုင္းေလာကမွာ လက္မေထာ
င္လို႔ရျပီ''
''ခစ္...ခစ္...ခစ္''
ရုတ္တရက္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္၏ ရယ္ေမာသံ ထြက္ေပၚလာသည္။
''ဘယ္သူလဲကြ''
ခ်င္ဆူးသည္ ေဘးဘီကို Aကဲခတ္ၾကည့ရ္ ာ တစ္Uီးတည္း သီးသန႔္စားေသာက္ေနေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာကက္ ို ေ
တြ႕ရသည္။
ထိုမိန္းကေလးသည္ ႏွာေခါင္းမွ ပါးစပ္ထိကို ဇာပုဝါAုပ္ထားျပီး လက္ထဲတြင္ ေစာင္းေကာက္တစ္လက္ ပိုက္ထား၏။ A
ပန္းေရာင္
ပိုးေပ်ာ့ဝတ္စံုကို ဝတ္ဆင္ထားျပီး ေက်ာ့ရွင္းေသာ ခႏၶာကိုယ္ ပိုင္ဆိုင္ထားကာ ပုရိသမ်ားAဖို႔ စြဲမက္စရာ ေကာင္းလွသ
ည္။
မ်က္နွာကို Aျပည့္Aဝ မျမင္ရေသာ္လည္း လျခမ္းေကြးပမာရွိေသာ မ်က္ခံုးႏွင့္ ၾကယ္ပြင့္ေလးပမာ ရႊန္းရႊန္းစားစား
လင္းလက္ေတာက္ပသည့္ မ်က္လုးံ Aစုံေၾကာင့္ ေခ်ာေမာလွပလိမ့္မည္ ဟူ၍ေတာ့ ေကာက္ခ်က္ခ်နိုင္သည္။
''မိန္းကေလးက က်ဳပ္ကို ေလွာင္တာလားက'ြ '
ခ်င္ဆူးသည္ စိတ္တိုတိုႏွင့္ ေမးလိုက္သည္။
''ကြၽန္မက ႏြားေျခရာခြက္ထကဲ ဖားသူငယ္ေလးတစ္ေကာင္ စိတ္ၾကီးဝင္ေနတာကို ေတြးမိျပီး ရယ္ခ်င္တာပါ...ရွင့္ကို ရ
ယ္တာ
မဟုတ္ဘူးေနာ္''
မိန္းမပ်ိဳေလးက ေျဖလိုက္ရာ တစ္ဆိုင္လံုး ပြဲက်သြားသည္။
Page 135
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ခ်င္ဆူးသည္ ရွက္စိတ္ေၾကာင့္ မ်က္နွာနီရဲသြား၏။ မိန္းမပ်ိဳေလး၏ စကားက သ႔ကူ ို သြယ္ဝိုက္၍ ပုတ္ခတ္ေနသည္ မဟု
တ္လား။
''မင္း...မင္း''
ခ်င္ဆူး ေဒါသတလိပ္လပိ ္ ထြက္သာြ းသည္။ သသူ ည္ က်ိဳးဝါျမိဳ႕ရိွ 'ေရႊနဂါးဂိုဏ္း'မွ လက္ေထာက္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ျဖစ္သည္။
သ႔ကူ ို နဂါးနီ
ခ်င္ဆူးဟု တစ္ျမိဳ႕လုံးက သိထားၾက၏။ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ျဖစ္သူ က်င္းဖန္ထက္ပင္ သိုင္းပညာသာသည္ဟု ခ်ီးက်ဴးခံခ႔ရဲ သည္။
ခ်င္ဆူးနွင့္ Aတူရွိေနေသာသူမွာ 'ဝံပုေလြမည္းေယာက္ေဟာင္' ျဖစ္ျပီး ခ်င္ဆူး၏ ေသြးေသာက္ညီျဖစ္၏။
''မင္း သတိၱရိွရင္ က်ဳပ္န႔ ဲ Aကြက္၃၀ေလာက္ ယွU္ၾကည့ရ္ လဲ ား''
ဟူ၍ ခ်င္ဆူးက မိန္းမပ်ိဳေလးကို စိမ္ေခၚလိုက္သည္။
''ဟင္း...ဟင္း...ဟင္း''
''ရွင္က ကြၽန္မကို Aကြက္ ၃၀ထဲနဲ႔ စိမ္ေခၚတာလား...ႏွစ္ေယာက္စလံုး တက္လာပါ...Aကြက္ ၂၀ေလာက္ ခုခံနိုင္ရင္
မဆိုးဘူး ေျပာရမွာပဲ...မ်ားသြားလား မသိဘူးေနာ္...၁၀ကြက္ေလာက္ဆို ျဖစ္တယ္မလား''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ နားေထာင္ရင္း သိုင္းပညာႏွင့္ ပတ္သက္၍ ကယို ့က္ ိုယ္ကို ယုံၾကည္ကိုးစားလြန္းေသာ ၎တ႔ကို ို
ၾကည့္မိ၍ ျပံဳးလိုက္မိသည္။ စားေသာက္ေနသူမ်ားသည္ သိုင္းျပိဳင္ပြဲတစ္ခု ၾကည့္ရေတာ့မည္ျဖစ္၍ စိတ္လႈပ္ရွားသြားၾက
သည္။
''Aေျပာၾကီးတ့ ဲ ကေလးမ''
1
126
ခ်င္ဆူးသည္ လက္သည္းသိုင္းကြက္ျဖင့္ မိန္းမပ်ိဳေလး၏ ရင္ဝကို Uီးတည္ကာ ကုတ္ဆြဲ
တိုက္ခိုက္လိုက္သည္။ ေAာက္တန္းက်လွေသာ AၾကံAစည္ျဖင့္ Aရွက္ခြဲရန္ျဖစ္သည္။
မိန္းမပ်ိဳေလးက မေခပါေခ်။ ခ်ိဳလြင္ေသာAသံေလးနွင့္ ရယ္ေမာျပီး ခုန္ပ်ံေရွာင္တိမ္းလိုက္ကာ လက္ထဲမွ ေစာင္းၾကိဳးကို
တစ္ခ်က္တီးခတ္လိုက္သည္။
''ဒင္...''
စူးရွေသာ ေစာင္းသံႏွင့္Aတူ Aတြင္းAားလႈိင္း တစ္ခုထြက္ေပၚလာသည္။
''ဟင္''
ခ်င္ဆူး ထိတ္လန္႔သြားျပီး လက္ဝါးခ်က္ျဖင့္ ေျခဖ်က္လိုက္သည္။ သ႔ေို သာ္ တစ္ဖက္လူ၏ Aတြင္းAားေၾကာင့္
ဒယီးဒယိုင္ျဖင့္ ေျခ၅လွမ္းဆုတ္သြား၏။
ဒဏ္ရာေတာ့ ရသြားပံု မေပၚ။
''မင္း...မင္းက ေစာင္းေကာက္ေဒဝီ ပိုင္ရွင္းလား''
ခ်င္ဆူးသည္ Aထစ္ထစ္Aေငါ့ေငါ့ျဖင့္ ေမးလိုက္သည္။
''ဟာ''
''ဟင္''
ဆိုင္ထဲမွ ပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ တAံ့တၾသျဖစ္သြားၾကသည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္လည္း ထိုမိန္းမပ်ိဳကို ေသခ်ာAကဲခတ္ၾကည့္သည္။ ပိုင္ရွငး္ မဟုတ္မွန္းေတာ့ သိမိသည္။ က်ံဳးထံုးေျပာျပ
Page 136
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ခ်က္Aရ
ပိုင္ရွင္းသည္ Aျမဲလိုလို Aနီေရာင္ Aဝတ္Aစားမ်ားကိုသာ ဝတ္ဆင္ေလ့ရွိေသာေၾကာင့္ပင္။ သို႔ေသာ္ ပိုင္ရွင္းနွင့္ေတာ့
ပတ္သက္မႈရွိမည္ ဟူ၍ေတာ့ နားလည္မိသည္။
ထိုAခ်ိန္တြင္ မိန္းမပ်ိဳေလး၏ စကားသံထြက္ေပၚလာသည္။
''ကြၽန္မက မမပိုင္ရွင္းရဲ႕ ဆရာတူညီမေလး က်ဴးေဆြပါရွင္''
ဟု ေျပာလိုက္သည္။
''ဟာ...ေစာင္းနတ္သမီးက်ဴးေဆြ''
သိုင္းေလာကသား တစ္ေယာက္၏ Aံ့Aားတသင့ ္ ေျပာသံ ထကြ ္ေပၚသာြ း၏။ ေယာက္ေဟာင္နွင့္ ခ်င္ဆူးတို႔ ထိတ္လ
န႔သ္ ြားသည္။
'ေစာင္းနတ္သမီးက်ဴးေဆြ'သည္ Aထကလ္ မ္း သိုင္းသမားတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ လြန္ခ့ဲေသာ ၂ႏွစ္ကတညး္က သိုင္းေ
လာကထ ဲ
ဝင္ေရာက္လာေသာ္လည္း 'ေစာင္းသခင္ေက်ာကလ္ ုဖုန္း'၏ တပည့္မပီပီ လက္စမြ ္းထက္ခ့သဲ ည္။ သငို ္းေလာကမွ ဆိုး
သြမ္း၍
ႏိွမ္နင္းရခက္သည့ ္ 'ဝါးစိမ္းယကၡ'ဆသို ည့္ သိုင္းသမားဆိုး တစ္ေယာက္ကို Aနိုင္ယူ ႏိွမ္နင္းနိုင္ခ့ဲ၍ တရိွန္ထိုး ေက်ာ္ၾ
ကားလာ၏။
''လတ္စသတ္ေတာ့ 'ေစာင္းနတ္သမီး'ကိုး...က်ဳပ္ကို ခြင့္လႊတ္ပါ''
ခ်င္ဆူးသည္ က်ဴးေဆြ၏ ဂုဏ္သတင္းကို ၾကားဖူးသျဖင့္ ဂါရဝျပဳ၍ ေတာင္းပန္စကားဆိုလိုက္သည္။ သူ႔Aေနျဖင့္
က်ဴးေဆြ၏ ျပိဳင္ဘက္မဟုတ္ပါ။ ထို႔Aျပင္ ပိုင္ရွင္းနွင့္ 'ေစာင္းသခင္ေက်ာက္လုဖုန္း'ဆိုလ်ွင္ ပို၍ေတာင္ မဟုတ္ေသးေခ်။
''ရပါတယ္ရွင္''
1
127
က်ဴးေဆြကလည္း ေက်ေAးလိုက္၏။
×××××××××××××××××××××××××××
ထိုစU္....။
''ဟား...ဟား''
''ဟီး...ဟီး''
''ဟိုး...ဟိုး''
ေခ်ာက္ခ်ားဖြယ္ ရယ္သံတစ္ခု ထြက္ေပၚလာျပီး Aရာဝတၳဳတစ္ခုသည္ က်ဴးေဆြထံ ဝဲပ်ံလာသည္။
က်ဴးေဆြသည္ Aဆင့္ျမင့္ေသာ ကိုယ္ဟန္ျဖင့္ ေရွာင္တိမ္းလိုက္ျပီး ေစာင္းၾကိဳးကို တီးခတ္လိုက္သည္။
''ဒင္...ဒင္...ဒင္''
Aားလႈိင္း၃ခု ထြက္ေပၚသြားျပီး ၎ Aရာဝတၳဳသည္ ေနာက္သ႔ ို Aနည္းငယ္ ဆတု ္သြားသလို က်ဴးေဆြသည္လည္း
ကိုယ္တစ္ခ်က္ ယိမ္းယိုင္သြားသည္။ ထို Aရာဝတၳဳကို ၾကည့္လိုက္ေသာAခါ Aံ့Aားသင့္သြားသည္။
Aျခားမဟုတ္။ လူေသထည့သ္ ည့ ္ ေၾကးေခါင္းတလားၾကီး ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္။
''ဟာ...''
Page 137
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''A...Aေခါင္းၾကီး''
Aသည္းငယ္သူ Aခ်ိဳ႕သည္ ၎ Aရာကို ျမင္ေသာAခါ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားသြား၏။
ရုတ္တရက္ Aေခါင္းၾကီးသည္ သက္ရွိလူသား တစ္ေယာက္Aလား လဲေနရာမွ ေထာင္မတ္သြားသည္။
''Aမယ္ေလး''
''တ...တေစၧ''
ေၾကာက္ရံ႕ြ တတ္သူမ်ားသည္ ဆိုင္ျပင္သို႔ ထြက္ေျပးသြားၾကသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ျဖစ္သမ်ွ ကိစၥမ်ားကို ေစာင့္ၾကည့္လို
၍
စားေသာက္ရင္း ေAးေဆးစြာ Aကဲခတ္ၾကည့္ေနသည္။
ခ်င္ဆူးတို႔နွစ္ေယာက္သည္ AေျခAေနမဟန္၍ ထကြ ္ေျပးသြားၾကသည္။ ေစာေစာက ေလတစလ္ ုံး မိုးတစ္လုံး ေျပာခ့
ေဲ သာ
သတၱိမ်ား ဘယ္ကို လြင့္စင္သြားသည္ မသိေတာ့။
''ဝုန္း''
ရုတ္တရက္ Aေခါင္းဖံုးသည္ ပြင့္ထြက္သြားသည္။
''ဟား...ဟား''
''ဟီး...ဟီး''
''ဟိုး...ဟိုး''
1
128
မေကာင္းဆိုးဝါးက့သဲ ု႔ိ Aသံမ်ိဳး ထြက္ေပၚလာျပီး Aေခါင္းထဲမွ လူတစ္ေယာက္ ထကြ လ္ ာေလသည္။ ထလို ူ၏ ပုံမွာ
AသားAေရ ျဖဴဖပ္ျဖဴေရာ္နွင့္ျဖစ္ရာ လူေသAေလာင္းတစ္ေလာင္းနွင့္ တူေလသည္။ မ်က္နွာထားသည္ ေAးစက္ေနျ
ပီး
လူသတ္ရာတြင္ မ်က္ေတာင္မခတ္သည့္ လူစားမ်ိဳးျဖစ္၏။
''ရွင္က ဘယ္သူလဲ''
က်ဴးေဆြက ေမးျမန္းလိုက္သည္။
''ဟား...ဟား...ဟား''
ရုတ္တရက္ ထိုပုဂိၢဳလ္က မေျဖၾကားဘ ဲ က်ယ္ေလာင္စြာ ရယ္ေမာလိုက္ေလသည္။ သ႔Aူ သံကို ဆိုင္တြင္းရိွ က်န္ရိွေန
သူAားလုံး
က်ယ္ေလာင္စြာ ၾကားလိုက္ရသည္။ ထိုAဖိုးၾကီး၏ Aတြင္းAားသည္ လြန္စြာ ေကာင္းမြန္လွေပသည္။
''က်ဳပ္..က..ေခါင္း..တ..လား..ရာ..ဇာ..ပိ..က်ံဳး''
ဟူ၍ တစ္လုးံ ခ်င္း ေAးစက္စြာ ေျပာလိုက္ေလရာ.....
''ဟာ''
''ဟင္''
ဆိုင္တြင္းရွိ သိုင္းသမားမ်ားသည္ ရင္ဆိုင္ မတိုက္ခိုက္ရဲေတာ့ဘဲ Aလ်ွိဳလ်ွိဳ ထြက္ေျပးသြားၾကသည္။ ဆိုင္ရွင္ႏွင့္
စားပြဲထိုးမ်ားသည္လည္း သိုင္းေလာကသားမ်ား တိုက္ပြဲျဖစ္လ်ွင္ Aျမဲတမ္း ေျမဇာပင္ဘဝ ေရာက္ရေသာေၾကာင့္ လြ
Page 138
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
တ္ရာသို႔
ပုန္းေရွာင္သြားၾကသည္။
ဆိုင္ထဲတြင္ သက္ရွိဆုိ၍ တစ္ကိုယ္တည္း
စားေသာက္ေနေသာ ေရွာင္ခ်ဴး၊'ေစာင္းနတ္သမီးက်ဴးေဆြ'ႏွင့္ ေခါင္းတလားရာဇာပိက်ံဳးတို႔သာ က်န္ရွိေလေတာ့သည္။
''မင္းက ပိုင္ရွင္းရဲ႕ ဆရာတူညီမ ဆတို ာလား...ပိုင္ရွင္းကေတာ့ သ႔ကူ ိုနိုင္တ့ ဲ သိုင္းသမားကို ခင္ပြန္းAျဖစ္ လက္ခံမ
ယ္လို႔
ေၾကညာဖူးတယ္... မင္းေလးကေရာ ဘယ္လိုလဲ... က်ဳပ္မယားလုပ္ဖို႔ စိတ္ကူးမရွိဘူးလား... ဟဲ...ဟဲ...ဟဲ''
ပိက်ံဳး၏ ပိုင္စိုးပိုင္နင္းစကားေၾကာင့္ က်ဴးေဆ ြ စိတ္ဆိုးသြား၏။ သို႔ေသာ္ ဟန္AမူAယာ မပ်က္ေစဘ ဲ
တဟင္းဟင္းရယ္ေမာလိုက္ျပီး-
''ရွင္လို Aဖိုးၾကီးက Aသက္ၾကီးျပီး Aခ်ိန္မစီးတဲ့ လူမ်ိဳးပ.ဲ ..ကြၽန္မ မမပိုင္ရွင္း ေျပာဖူးတာ လြန္ခ့တဲ ့ ဲ ႏွစ္၃၀ေက်ာ္က
မဟူရာေတာင္ကုန္းတိုက္ပြဲမွာ လူေပ်ာ္ၾကီး က်ံဳးထုံးလက္ခ်က္ေၾကာင့္ ေခြးေျပးဝက္ေျပး ေျပးခ့ဲရတယ္ ဆလို ားပ.ဲ ..E
ကႏၲ
ဒီတစ္ခါေတာ့ ရွင္က ႏြားေျပး၊ကြၽဲေျပး ေျပးေတာ့မယ္န႔ ဲ တူပါတယ္ေနာ္''
''ဘာ...ဘာကြ''
ပိက်ံဳး ေဒါသေပါက္ကြဲသြားသည္။
''ေကာင္းတယ္ဗ်ာ...ေကာင္းတယ္ဗ်ာ...ရင္ထဲထိသြားတာပဲဗ်ာ''
ပိက်ံဳးသည္ မေက်မနပ္ျဖစ္သာြ းျပီး ထိုစကားေျပာသူကို လွည့ၾ္ကည့္လိုက္၏။ ထသို သူ ည္ ေခ်ာင္က်ေသာ ေနရာတြင္
စားေသာက္ေနသည့ ္ ေရွာင္ခ်ဴးျဖစ္ေလသည္။
''မင္းက ငါ့ကို ေလွာင္တာလားက'ြ '
ပိက်ံဳးက ေမးျမန္းလိုက္ေသာ္ သူသည္ ျပဴးတူးျပာတာျဖင့္...
1
129
''မဟုတ္ရပါဘူးဗ်ာ...က်ဳပ္ေသာက္တ့ ဲ ဝါးရကြ ္စိမ္းAရကက္ ို ခ်ီးမြမ္းတာပါဗ်ာ...ဆရာၾကီးလည္း ၾကံဳတုန္းေသာက္သြား
Uီးေလဗ်ာ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ျပံဳးခ်ိဳခ်ိဳ မ်က္နွာထားျဖင့္ ေျပာလိုက္၏။ေခါင္းတလားရာဇာပိက်ံဳးသည္ ေရွာင္ခ်ဴးကို ရူးေပါေပါ လူတစ္ေ
ယာက္ဟု
မွတ္ထင္ထား၍ မ်က္နွာလႊဲလိုက္သည္။
''ေလက်ယတ္ ့ ဲ ကေလးမေလး...ေသေပေတာ့''
သူသည္ က်ဴးေဆြကို လက္ဝါးခ်က္ျဖင့္ ရုိက္လိုက္သည္။
က်ဴးေဆြကလည္း မေခပါေခ်။ ေစာင္းေကာက္ကို Aတြင္းAားသံုး တီးခတ္လိုက္သည္။
''ဒင္...ဒင္''
''ဝုန္း''
Aတြင္းAားလႈိင္းႏွစ္ခု ဆံုမိျပီး ပိက်ံဳးသည္ မတ္တပ္ရပ္လ်က္ ရွိေနျပီး က်ဴးေဆြမွာမူ ေျခ၄လွမ္း ဆုတ္သြား၏။
ပိက်ံဳးသည္ က်ဴးေဆြကို မ်က္ေမွာင္ကုတ္၍ ၾကည့္မိသည္။
Page 139
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ဒီကေလးမေလး...ငယ္ငယရ္ ယြ ္ရြယ္န႔ ဲ ငါAျပင္းAထန္ ေလ့က်င့္ထားတ ့ဲ လူေသလက္ဝါးသိုင္းကို ခုခံနိုင္တယ္...မ
ဆိုးပါလား''
ဟူ၍ Aေတြးဝင္မိသြားသည္။ ထ႔Aို တူ က်ဴးေဆြကလည္း.....
''ဒီAဖိုးၾကီးက Aတြင္းAားမွာ ငါ့ထက္သာတယ္...ဒီAတိုင္း ေရရွည္တိုက္ရင္ ငါရႈံးနိုင္တယ္...AေျခAေန မဟန္ရင္
'ယကၡAသံလိငႈ ္း'Aကကြ ္ကို Aသုံးျပဳရမယ္''
ဟု ေတြးေတာမိကာ Aသင့္ျပင္လိုက္သည္။
''ယား''
ပိက်ံဳးသည္ မာန္သြင္း၍ သူ၏ လူေသပမာ ျဖဴေဖြးသည့္ လက္ဝါးAစံုျဖင့္ တိုက္ခိုက္ေလေတာ့သည္။
''ဒင္...ဒင္...ဒင္''
က်ဴးေဆြသည္ 'စိတ္ဝိညာU္ေမ်ာလြင့္ သံစU္၇ပါး'မွ 'ျမား၃စင္းေလခြင္း'Aကြက္ကို တီးခတ္ကာ ခုခံလိုက္သည္။
Aတြင္းAားလိငႈ ္း၃ခုသည္ ပိက်ံဳးထံ Uီးတည္လာသည္။
''ဟိတ္''
''ဝွစ္''
''ယား''
ပိက်ံဳးသည္ Aတြင္းAားလႈိင္းႏွစ္ခုကို ဘယ္ညာလက္ဝါးျဖင့္ တစ္ခ်က္စီရုိက္ကာ ဖယ္ရွားလိုက္ျပီး ေနာက္ဆံုးAားလႈိင္း
ကိုမူ
လက္ဝါးစံုျဖင့္ ေခ်ဖ်က္၍ AားAျပည့္ထည့္ကာ က်ဴးေဆြထံသို႔ ပို႔လႊတ္လိုက္သည္။
''ဝုန္း''
က်ဴးေဆြ၏ Aတြင္းAားလႈိင္းမ်ားကို ေခ်ဖ်က္သြားနိုင္ျပီး က်န္ရွိေနေသာ ပိက်ံဳး၏ Aတြင္းAားမ်ားက Aရွိန္Aဟုန္ျပင္း
စြာျဖင့္
သူမထံတိုးဝင္လာသည္။
1
130
Aတြင္းAားထဲတြင္ ညွီစို႔စို႔ ပုပ္Aက္Aက္Aနံ႔မ်ားပါေနသည္။ ဤသည္မွာ မဆန္းလွေပ။'လူေသလက္ဝါးသိုင္း' က်င့္သူ
သည္
Aေခါင္းတြင္း၌ ေလ့က်င့္စU္ ကာလပတ္လုးံ ေနထိုင္၍ ညU့္Aခ်ိန္တြင္ လူေသကို စားသုံးကာ က်င့္ယူရသည္။
Aစြမ္းထက္လွေသာ္လည္း လြန္စြာယုတ္ညံ့ ေAာက္တန္းက်ေသာ ပညာရပ္ျဖစ္၍ ေတာ္ရုံ ေAာက္လမ္းသိုင္းသမားမ်ား
ပင္
မက်င့္ၾကေခ်။ ပိက်ံဳးသည္ က်ံဳးထံုးတို႔ ညီAစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ကို ခံျပင္းလြန္း၍သာ နွစ္ေပါင္း၃၀ေက်ာ္ေလာက္
တစိုက္မတ္မတ္ ေလ့က်င့ခ္ ့ဲသည္။ ယခုAခါ Aဆင့္ကုန္ ေAာင္ျမင္ထားေသာေၾကာင့္ ရဲရဲဝံ့ဝံ့ သိုင္းေလာကထထဲ ကြ ္
လာျပီး
မဟူရာဂိုဏ္းက စည္းရုံးေသာAခါ လက္ခံသြားျခင္းျဖစ္သည္။ ယခုက်ိဳးဝါျမိဳ႕ေလးသို႔ ကိစၥရွိ၍ ေရာက္လာရာမွ က်ဴးေဆြ
နွင့္
Aခ်င္းမ်ားျခင္းျဖစ္သည္။
Page 140
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ဟင္''
က်ဴးေဆြသည္ ထတိ ္လန္႔ တနု ္လႈပ္သြားျပီး ေနာက္သို႔ ၁၀ေပခန္႔ဆုတ္ကာ 'ယကၡAသံလိငႈ ္း'Aကကြ ္ကို Aတြင္းAား
Aျပည့္
ထည့သ္ ုံး၍ ခုခံလိုကသ္ ည္။
''ေဒါင္...ေဒါင္...ေဒါင္''
''ဒင္...ဒင္...ဒင္''
''ဒန္...ဒန္...ဒန္''
စူးရွေသာ ေစာင္းသံထြက္ေပၚလာျပီး ပိက်ံဳး၏ Aတငြ ္းမ်ားနွင့္ ထိပ္တိုကေ္ တြ႕ဆုသံ ြားသည္။
''ဝုန္း''
က်ယ္ေလာင္ေသာAသံျမည္သြားသည္။ ပိက်ံဳး၏ Aတြင္းAားမ်ားသည္ ေၾကပ်က္မသြားေခ်။ က်ံဳးေဆြထံ Aရွိန္Aဟုနျ္
ပင္းစြာ
တိုးဝင္လာဆဲျဖစ္၏။
သူမ၏ Aကြက္သည္ Aစြမ္းထက္သည္ မွန္ေသာ္လည္း Aတြင္းAားAရာတြင္ ပိက်ံဳးေAာက္ Aေတာ္ေလး
နိမ့္ေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။
သူမတုန္လႈပ္သြားသည္။ ခုခံရန္ မဆိုသေလာက္ Aတြင္းAား Aနည္းငယ္သာ က်န္ေတာ့၏။ ေရွာင္တိမ္းဖို႔လည္း မလြ
ယ္ေခ်။
ထိုခဏဝယ္.....
''ဝွစ္''
ေလခြင္းသံႏွင့္Aတူ ေခြးေျခခံုေလးတစ္ခုသည္ က်ဴးေဆြႏွင့္ ပိက်ံဳး၏ Aတြင္းAားမ်ား Aလယ္ဝယ္ ထိုးေဖာက္ဝင္ေရာ
က္သြား၏။
ပိက်ံဳး၏ Aတြင္းAားမ်ားသည္ ေရွ႕ဆက္မတိုးနိုင္ေတာ့။ ေလထဲရပ္တန္႔ေနေသာ ယင္းခံုေလးကို ေက်ာ္လြန္၍ မဖ်က္ဆီး
နုိင္ဘဲ
လြင့္ပါး ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။
''ဟာ''
''ဟင္''
က်ဴးေဆြေရာ ပိက်ံဳးပါ Aံ့ၾသတုန္လႈပ္သာြ း၏။ က်ဴးေဆ ြ ဒုကၡေရာက္မည္ကို မၾကည့လ္ ို၍ ကယ္တင္လကို ္သူမွာ ေရွာ
င္ခ်ဴးျဖစ္၏။
က်ဴးေဆြသည္ ရုတ္တရက္ သူမကို ကယလ္ ိုက္သည့ ္ ေရွာင္ခ်ဴးကို ေသခ်ာစြာ Aကခဲ တ္ၾကည့မ္ ိရာ ရင္တစ္ခ်က္
လိကႈ ္ဖိုသြားသည္။ ထထူ ဲေသာ မ်က္ခုံး၊ခႏၶာကယို ္ေတာင့္တင္းၾကံ႕ခိုင္ျပီး ေယာက္်ားပီသေသာ ရုပ္ရည္မွာ သူမလို
Aပ်ိဳရုိင္းေလးAဖို႔ ရင္ခုန္သြားေစသည္။
1
131
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူမႏွင့္ Aၾကည့္ခ်င္းတစ္ခ်က္ဆုံသြားေသာAခါ ျပံဳးျပလိုက္ေလသည္။ က်ဴးေဆြသည္
သူစိမ္းေယာက္်ားပ်ိဳတစ္ေယာက္ကို Aတန္ၾကာ ေငးေမာမိသည့ ္ သူမAျဖစ္ကို ေတြးမိ၍ ရွက္သြားကာ မ်က္နွာနီရဲသြား
Page 141
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
သည္။
ခ်က္ခ်င္း Aၾကည့လ္ ဲလႊ ိုက္၏။
''ေကာင္ေလး...မင္းဘယ္သူလဲ...ေျပာစမ္း''
ပိက်ံဳးသည္ ေလသံခပ္မာမာနွင့္ ေမးလိုက္သည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဂရုမစိုက္ဟန္ျဖင့္ Aရက္ကို ဇိမ္ဆြဲေသာက္ေနသည္။ ပိက်ံဳး ခံျပင္းသြား၏။ ထို႔ေၾကာင့္.....
''ေသေပေတာ့...ေကာင္စုတ္ေလး''
ပိက်ံဳးသည္ ေဒါသတၾကီးျဖင့္ ေခါင္းတလားၾကီးကို ေရွာင္ခ်ဴးထံ ကန္ထည့လ္ ိုကသ္ ည္။
''ရွင္...သတိထား''
က်ဴးေဆြသည္ စိုးရိမ္စြာျဖင့္ ေရွာင္ခ်ဴးကို သတိေပးလိုက္၏။ သူမAေနျဖင့္ တားျမစ္ရန္ မတတ္နိုင္ေတာ့။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ႏႈတ္ခမ္းတြန္႔ရုံ ျပံဳးလိုက္ျပီး ထိုင္ရာမွမထဘ ဲ ဆတ္ကန ဲ ဓားရွည္ကို ဆထြဲ ုတလ္ ိုက္ျပီး ဓားကြက္တစ္ခု
ထုတ္ေဖာ္လိုက္၏။
''ခ်ပ္''
ဓားရွည္ကို ဓားဖုံး၌ ထည့္လကုိ ္ျပီး ေAးေဆးစြာျဖင ့္ ဓားရွည္ကို စားပေဲြ ပၚ တင္လိုကသ္ ည္။
''ဝုန္း...ဝုန္း...ဝုန္း''
Aျဖစ္Aပ်က္မွာ ျမန္ဆန္လွသည္။ ေခါင္းတလားၾကီးသည္ Aပိုင္း၁၁ခု ျဖစ္သြားျပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚ
Aသံျမည္ကာ ျပဳတ္က်သြားသည္။
''ဟာ''
''ဟင္''
ပိက်ံဳးသာမက က်ဴးေဆြပါ လြန္စြာ Aံ့Aားသင့္သြားသည္။ ပိက်ံဳးသည္ ပိုမို တုန္လႈပ္သြားမိသည္။ သူ၏ ေခါင္းတလားၾ
ကီးသည္
သစ္သားAေခါင္းမဟုတ္ေခ်။ ေၾကးနွင့္သံစပ္ထားသည့္Aျပင္ ပိက်ံဳး၏ လက္နက္ဟုလည္း ေျပာနိုင္သည္။ ယခု လူငယ္
၏
ဓားခ်က္ေၾကာင့္ ခုတ္သံပင္ မၾကားရဘဲ Aပိုင္းပိုင္း ျပတ္သြားသည္။ လူငယ္၏ လႈပ္ရွားမႈမွာ စကၠန္႔ပိုင္းတြင္ျဖစ္ျပီး ဓားခ်
က္၁၀ခ်က္
ကို AသံမၾကားေAာင္ ထုတန္ ိုင္ခ့သဲ ည္။ လူငယ္၏ ဓားေရးသည္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ Aေကာင္းဆုံးAဆင့္သ႔ ို ေရာ
က္ရိွေနျပီး
သ႔ထူ က္ သိုင္းပညာ ဆယ္ဆမက သာလြန္သူျဖစ္ေၾကာင္းလည္း ရိပ္စားမိသြားေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တုန္လႈပ္မိသြား
၏။
သ႔ိုေသာ္ Aနီးတြင္ က်ဳးေဆြရိွေနရာ မိမိ ေၾကာက္လန္႔ဟန္ျပပါက Aထင္ေသးသြားမည္စိုးေသာေၾကာင့္ မာန္တင္းရင္း
ရယ္ေမာလိုက္၏။
''ေကာင္ေလး...ဘယ္ဆိုးလို႔လဲက.ြ ..က်ဳပ္ရဲ႕ ပထမAဆင့္ ကန္ခ်က္န႔ ဲ ေခါင္းတလားကိုေတာင္ ခုခံနိုင္သားပ.ဲ ..က်ဳပ္တ႔

မိတ္ေဆြဖြဲ႕ၾကရေAာင္''
ဟု ဆိုလိုက္သည္။
Page 142
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ဟင့္...Aရွက္မရိွတ့လဲ ူၾကီး''
1
132
က်ဴးေဆြသည္ နွာေခါင္းတစ္ခ်က္ရႈံ႕ကာ ေျပာလိုက္သည္။ ပိက်ံဳးသည္ ေဒါသထကြ ္မိသာြ းေသာ္လည္း သ႔ထူ က္သာေ
သာ
လူငယ္ရွိေန၍ ေဒါသစိတ္ကို ျမိဳသိပ္ထားလိုက္သည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ပိက်ံဳးကို ေဖာ္ေရြစြာ ျပံဳးျပျပီး-
''ကြၽန္ေတာ္ကလည္း ဆရာၾကီးလို ပုဂိၢဳလ္မ်ိဳးန႔ ဲ မိတ္ေဆြဖြဲ႕ခ်ငတ္ ာေပါ့ဗ်ာ...ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့ရဲ႕ပညာက ဆရာၾကီးရဲ
႕
ပညာတစ္ခုန႔ဲယွU္ရင္ Aေတာ္နိမ့္တယ္ဗ်...ဒီကဆရာၾကီး စိတ္ပ်က္သာြ းမွာ စိုးရတယ'္ '
ဟူ၍ လက္သီးလက္ဝါးဆုပ္ကာ ေျပာလိုက္သည္။
က်ဴးေဆ ြ မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕သြားမိသည္။ လူငယ္နွင့္ ပိက်ံဳးေပါင္းမိပါက မလယြ ဟ္ ု ေတးြ မိသြား၏။
ပိက်ံဳးသည္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ေျပာဟန္ဆိုဟန္ေၾကာင့္ ေက်နပ္သြားျပီး...
''ေမာင္ရင္က ကယို ့က္ ိုယ္ကို နိွမ့္ခ်ေနတာပ.ဲ ..က်ဳပ္က လကူ ဲခတ္တာ မညံ့ပါဘူး...ငါ့ညီရဲ႕ ဓားသိုင္းက Aံ့မခန္းဆိုတာ
က်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ ေသခ်ာေပါက္ ေျပာရဲတယ္...က်ဳပ္ရဲ႕ ဘယ္ပညာက ေမာင္ရင့္ထက္ သာလို႔လဲ''
ဟု ေမးလိုက္သည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေခါင္းကုတ္၍ စU္းစားဟန္ျပဳျပီးေနာက္...
''ဟဟို ာေလဗ်ာ...ပ်ားေတြလိုက္တုပရ
္ င္ ေျပးတ့ပဲ ညာေလဗ်ာ...A့ဒဲ ီပညာမွာ ကြၽန္ေတာ္က ဆရာၾကီးကို လုးံ ဝမမီဘူး
ဗ်''
''ဘာ...ဘာကြ''
ပိက်ံဳးသည္ ေဒါသေၾကာင့္ မ်က္နွာနီရဲသြားသည္။
''ခစ္...ခစ္...ခစ္''
က်ဴးေဆြသည္ ယခုမွ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ပိက်ံဳးကို ေနာက္ေျပာေနေၾကာင္း သိရွိသြားျပီး ခ်ိဳလြင္စြာ ရယ္ေမာလိုက္သည္။
''ငါ့ကို ေလွာင္တ့ ဲ ေကာင္စုတ္ေလး...ေသေပေတာ့''
ပိက်ံဳးသည္ လနြ ္ခ့ဲေသာ နွစ္၃၀ေက်ာ္က မဟူရာေတာင္ကုန္းရိွ Aက်U္းေထာင္၌ ေစာင့္ၾကပ္စU္ က်ံဳးထုံးႏွင့္က်ံဳးမိန္တ႔ ို
လက္ခ်က္ေၾကာင့္ ပ်ားတုပ္ခံရသျဖင့္ ေခြးေျပးဝက္ေျပး ေျပးခဲ့ရသည္။ ယခုတိုင္ ထိုAျဖစ္ကို ေမးလို႔မရေသး။ လူငယ္သ
ည္
က်ံဳးထံုးႏွင့္ ပတ္သက္ေနရမည္ဟု ယူဆ၍ ျပင္းထန္စြာ တိုက္ခိုက္လိုက္ေလသည္။
''Aမယ္ေလး...မလုပ္ပါန႔ဲဗ်...''
''Aား...ေၾကာက္ပါျပီဗ်''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေAာ္ဟစ္ေျပာျပီး ဆိုင္ထဲဝယ္ ပတ္ေျပးေနသည္။
''ေခြး...ေခြးေကာင္ေလး''
ပိက်ံဳးသည္ မည္သ႔ၾိုကိဳးစားလိုက္ပါေစ။ ေရွာင္ခ်ဴးကို မမိေခ်။
''ေကာင္းလိုက္တ့ ဲ ကိုယ္ေဖာ့ပညာ''
Page 143
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ေဘးမွ ၾကည့္ေနေသာ က်ဴးေဆြသည္ လႊတ္ခနဲ ခ်ီးက်ဴးမိသည္။
1
133
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေၾကာင္က ႂကြကက္ ို ကစားသက့သဲ ႔ ို ပိက်ံဳးကို A႐ူးလုပ္ေန၏။ တစ္ခါတစ္ခါ ပိက်ံဳး၏ မုတ္ဆိတ ္ A
ခ်ိဳ႕ကိုပင္
လ်ပ္တျပက္ ႏႈတ္ယူသြားေသးသည္။ ပိက်ံဳးသည္ ေရွာင္ခ်ဴးကို ေဒါသလည္းထြက္သလို ေၾကာက္လည္း ေၾကာက္ေနမိ
သည္။
သည္းမခံနိုင္ေတာ့၍ Aတြင္းAား Aျပည့္စုစည္းကာ 'လူေသလက္ဝါးသိုင္း' ေနာက္ဆံုးAဆင့္ ရုိက္ခ်က္ကို ထုတ္ေဖာ္
လိုက္၏။
''ေသေပေတာ့...ေကာင္စုတ္ေလး''
ဘယ္ညာ လက္ဝါးAစံုျဖင့္ ေရွာင္ခ်ဴးကို ျပင္းထန္စြာ ရုိက္ခ်လိုက္သည္။
''Aမယ္ေလး...ညွာတာေပးပါ''
ဟု ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေAာ္ေျပာ၍ ဓားAိမ္ျဖင့္ ပိက်ံဳး၏ လက္ေကာက္ဝတ္ႏွစ္ဖက္ကို ၂ခ်က္စီ ရုိက္လိုက္ျပီး တဖန္ ဓားေ
နွာင့္ျဖင့္
လက္ဝါးႏွစ္ဖက္၏ ဗဟိုမ်ားကို ၃ ခ်က္စီ ဆင့္ထိုးလိုက္သည္။
'သံေယာဇU္မ့ဲဓားသိုင္း'၈ကြက္မွ 'တိမ္တကို ္ေနေဖာက္'Aကြက္က ို Aသုးံ ျပဳလိုက္ျခင္းျဖစ္၏။ ထိုAကကြ တ္ ြင္ ေနာ
က္ဆကတ္ ြဲ
တိုက္ခ်က္မ်ား က်န္ေသးသည္။ ယင္းမွာ ဓားေနွာင့္ျဖင့္ ရန္သူကို ထိုးနွက္ျပီး ေနာက္ဆုတ္သြားခ်ိန္တြင္ လ်ပ္တျပက္ ဓား
Aိမ္ျဖင့္
ရန္သူ၏ ဝမ္းဗိုက္သ႔ ို ပစ္သြင္းလိုက္ရမည္။ တဆက္တည္း ဓားရွည္ကိုပါ ဓားဖုံးနွင့္ ကြက္တကိ ်ေAာင္ ပစ္လႊတ္ရေသး
သည္။
ထိုAခါ ေစာေစာက ပစ္လတႊ ္သည့ ္ ဓားAိမ္သည္ Aရိွန္ပိုျပင္းသြားျပီး ရန္သူကို ထတု ္ခ်င္းေပါက္ကာ ေနာက္ဆက္တြ ဲ
ရန္သူမ်ားကိုပါ ထိခိုက္ေစနိုင္သည္။
လြန္စြာ ၾကမ္းတမ္းျပင္းထန္သျဖင့္ Aတြင္းAားနက္ရႈိင္းျပီး Aခ်ိန္Aဆ တိက်မွသာ ေလ့က်င့္တတ္ကြၽမ္းနိုင္၏။
ေခါင္းတလားရာဇာပိက်ံဳးသည္ ေနာက္သု႔ ိ ေျခဆယ္လွမ္းေက်ာ္ဆုတ္ကာ ယိမ္းယို္င္သြား၏။
''ဟယ္''
က်ဴးေဆြသည္ Aံ့Aားသင့္သြားမိသည္။ ေရွာင္ခ်ဴး၏ Aတြင္းAား နက္ရႈိင္းပံုကိုလည္း နားလည္သြား၏။
''မင္း...မင္း''
ပိက်ံဳးသည္ Aထစ္ထစ္Aေငါ့ေငါ့ ေျပာလိုက္ျပီး ခ်က္ခ်င္း ခ်ာကနဲ လွည့္ထြက္သြားသည္။ သူသည္
လူငယ္၏ ျပိဳင္ဘက္မဟုတ္ေၾကာင္း ရိပ္စားမိ၍ ျဖစ္သည္။ က်ဴးေဆြသည္ ေရွာင္ခ်ဴးကို ေသခ်ာစြာ Aကဲခတ္ေနသည္။
သူမAေနျဖင့္ စကားစျမည္ေျပာလိုေသာ္လည္း မိမိမွာ မိန္းကေလးျဖစ္ေန၍ Iေျႏၵ Aပ်က္မခံဘဲ ေရွာင္ခ်ဴး
စကားစမည္ကိုသာ ေမ်ွာ္လင့္မိသည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ AစားAေသာက္မ်ားကို ျပီးစီးေAာင္ စားေသာက္ျပီး စာပြဲေပၚသို႔ ေငြတုးံ ၾကီးတစ္တုံး
တင္ထားလိုက္သည္။ ျပီးမွ...
Page 144
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''Aေပၚထပ္မွာ ပုန္းေနတဲ့ ဆိုင္ရွင္ က်ဳပ္စားေသာက္သမ်ွန႔ ဲ ပစၥည္းေတ ြ ဆုံးရံႈးမႈAတြက္ က်သင့္ေငြကို စားပြဲေပၚမွာ
တင္ထားခ့တဲ ယ္''
ဟု ေAာ္ေျပာကာ ခ်က္ခ်င္း ဆိုင္ျပင္သို႔ ထြက္သြားသည္။ ယင္းေနာက္သူ၏ ျမင္းနီၾကီးကို စီး၍ Aေျပးနွင္သြားသည္။
''ေဟ့...ရွင္...ရွင္''
က်ဴးေဆြသည္ ယခုမွ သတိဝင္သြားျပီး တားျမစ္မည္ၾကံေသာ္လည္း ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ခပ္ေဝးေဝးသို႔ပင္ ေရာက္သြားေခ်ျပီ
''
''ဟြန္႔''
1
134
က်ဴးေဆြသည္ မေက်မနပ္ျဖင့္ ေျခေဆာင့္လိုက္ကာ သူမစားေသာက္သည့္ စားပြဲေပၚတြင္ ေငြAေႂကြတစ္ခ်ိဳ႕ တင္လိုကျ္
ပီး
ဆိုင္ျပင္သို႔ထြက္လိုက္သည္။ ထ႔ိုေနာက္ ဆိုင္ျပင္ ျမင္းေဇာင္း၌ Aစာေကြၽးထားသည့္ သမူ ၏ ျမင္းျဖဴေလးကို
ထုတ္ယူလိုက္ျပီး ေရွာင္ခ်ဴးထြက္သြားရာ လမ္းAတိုင္း ဒုန္းစိုင္းလိုက္ေလေတာ့သည္။
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၂၇,၂၈)
''ခြပ္...ခြပ္...ခြပ္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ျမိဳ႕ျပင္ ေတာလမ္းေလးAတိုင္း ျမင္းကို ဒုန္းစိုင္းစီးလာသည္။ သူသည္ Aေနာက္ကို
တစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္၍ ျပံဳးလိုက္မိ၏။
ခ်က္ခ်င္း ျမင္းဇက္ၾကိဳးကို ဆြဲရပ္လိုက္သည္။ သူ႔ေနာက္ ကိုက္ ၅၀ Aကြာတြင္ ျမင္း၂စီးသည္ ဒုန္းစိုင္းလာေနသည္။
မၾကာမီ ေရွာင္ခ်ဴးAနီး ၁၀ေပAကြာသို႔ ေရာက္ရွိလာျပီး ျမင္းမ်ားကို ရပ္တန္႔လိုက္သည္။
ျမင္းႏွစ္ေကာင္ေပၚမွ လူနွစ္ေယာက္ဆင္းလာသည္။ ရုပ္ရည္Aနည္းငယ္ဆင္တူေသာ လူနွစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။
ညီAစ္ကိုနွစ္ေယာက္ ျဖစ္ဟန္တူေလသည္။
Aသက္၆၀ေက်ာ္Aရြယ္ရွိျပီး Aရပ္၆ေပရွိေသာ လူထြားၾကီးမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးနွင့္ ယွU္ေသာ္
ဆင္နွင့္ဆိတ္ပမာ ျဖစ္ေနေလသည္။ Aၾကီးျဖစ္သူသည္ Aနီေရာင္ဝတ္စံုကို ဝတ္ဆင္ထားျပီး Aငယ္ျဖစ္သူမွာမူ
Aျပာေရာင္ဝတ္စံုကို ဝတ္ဆင္ထားေလ၏။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ တိုက္ပြဲျဖစ္ေတာ့မည္ကို သိရွိ၍ Aသင့္ျပင္ထားလိုက္သည္။
''မင္းက ပိက်ံဳးေျပာတ့ ဲ ေကာင္ေလးန႔တဲ ူတယ္''
ဝတ္စံုနီက ေျပာလိုက္သည္။
''Aထင္ၾကီးစရာ မရိွပါလားက.ြ ..ေခြးပစ္တုတ္ေလာက္ပဲရိွမယ္''
ဝတ္စံုျပာႏွင့္လူက ထပ္မံေျပာလိုက္၏။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေAးစက္စက္ၾကည့၍္ .....
''က်ဳပ္မွာ Aေရးတၾကီး သြားစရာရွိေသးတယ္... Aခ်ိန္မရွိဘူး... ႏွစ္ေယာက္စလံုး တိုက္မယ္ဆိုလည္း လာေလဗ်ာ''
ဟု ေျပာလိုက္သည္။
ထိုႏွစ္ေယာက္သည္ တစ္ေယာက္မ်က္နွာ တစ္ေယာက္ၾကည့၍္ သေဘာက်စြာရယ္လိုက္သည္။
ခ်က္ခ်င္း ေရွာင္ခ်ဴးထံ ခုန္ဝင္လာျပီး ဘယ္ညာလက္ဝါးAစံုျဖင့္ ျပင္းထန္စြာ တိုက္ခိုက္ေလေတာ့သည္။
Page 145
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဝတ္စုနံ ီနွင့္လူသည္ ေနဘီလးူ စန္႔ကြမ္းယန္ျဖစ္ျပီး ညီျဖစ္သူ ဝတ္စုံျပာသည္ လဘီလးူ စန္႔ကြမ္းယင္ျဖစ္၏။
သတူ ႔နို ွစ္ေယာက္သည္ ေAာက္လမ္းသိုင္းေလာက၌ ထတိ ထ္ ိတ္ၾကမဲ ်ားျဖစ္ျပီး 'ေနလဘလီ ူးညီေနာင္'ဟ ု ေက်ာ္ၾ
ကားေလသည္။
သတူ ႔ႏို ွစ္Uီးေပါင္းျဖစ္သည့္ 'ေနလAတြင္းAားသုငိ ္း'ကို သိုင္းေလာက၌ ယွU္ျပိဳင္နိုင္သူ ရွားပါးေလသည္။
သတူ ႔ႏို ွစ္ေယာက္တြင္ စန္႔ကြမ္းယန္သည္ Aပူဓာတ္ျဖစ္သည့ ္ ေနAတြင္းAားကို က်င့္ထားျပီး စန္႔ကြမ္းယင္သည္
Aမဓာတ္ျဖစ္သည့ ္ 'လAတြင္းAား'ကို က်င့္ထားေလသည္။ ထ႔ိုေၾကာင့္ ေနဘီလူး၏ လက္ဝါးAစုံသည္ နီရဲေနျပီး လ
ဘီလူး၏
လက္ဝါးကမူ ျပာႏွမ္းေနေလသည္။
1
135
ေရွာင္ခ်ဴး မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕မိသြားသည္။ သူသည္ က်ံဳးထံုးေျပာျပသည့္ မဟူရာဂိုဏ္းမွ ထိပ္သီးပုဂၢိဳလ္ႏွစ္ေယာက္ျဖစ္သည့

'ေနလဘီလူးညီေနာင္'Aေၾကာင္းကို သတိရမိသြားသည္။ သတူ ႔ိုနွစ္ေယာက္သည္ ဆရာျဖစ္သည့္ ဇုလိုျပည္မွ

ထတိ ္ထိတ္ၾကသဲ ိုင္းဆရာၾကီး 'ေနလရာဇာ'ကို လုပ္ၾကံ၍ၤ 'ေနလသိုင္းက်မ္း'ကို ခိုးယူျပီး ေလ့က်င့္ခ့ဲၾကသည္။
ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ ေလ့က်င့္ျပီးေသာAခါ ခ်န္ဟူျပည္သိုင္းေလာက၌ ထင္သလို ေသာင္းက်န္းခဲ့သည္။ ေနာက္ပိုင္း ယီြဖန္း၏
စည္းရုံးမႈေၾကာင့္ မဟူရာဂိုဏ္းသ႔ ို ေရာက္ရိွသြားျပီး ယီြဖန္း၏ AားAထားရဆုံး လက္ရုံးမ်ားျဖစ္ခ့သဲ ည္။ မဟူရာေတာ
င္ကုန္းတြင္
ဝင္ေရာက္တကို ္ခိုက္ခ့ျဲပီး ယီဖြ န္း ေခ်ာက္ထဲက်၍ ေသေသာAခါ ကိုယ္လတြ ္ရုန္းေျပးခ့သဲ ည္။ သိုင္းပညာမ်ားကိုလည္
း နဂိုကထက္
ပို၍ ၾကိဳးစားေလ့က်င့္ခ့ၾဲကသည္။
ယခု သတူ ႔ိုႏွစ္ေယာက္ Aဘယ္ေၾကာင့္ ေရာက္ရိွေနပါသနည္း။
Aမွန္မွာ.....
လြန္ခ့ေဲ သာ ၅ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ကမွ ယီဖြ န္းမေသေသးဘ ဲ 'မိစၧာ၅မ်ိဳးက်င့္စU္'ကိုပင္ ရရိွထားသလို ဂိုဏ္းျပန္ေထာင္ျပီး
လူစုေနေၾကာင္း မဟူရာဂိုဏ္းဝင္ေဟာင္းတစ္ခ်ိဳ႕က လာေရာက္ သတင္းေပးေသာေၾကာင့္ စိ္တ္ဝင္စားသြားျပီး
ဂိုဏ္းထဲျပန္ဝင္ခ့သဲ ည္။ တာဝန္ေပးခ်က္Aရ က်ိဳးဝါျမိဳ႕၌ လူစုေဆာင္း၍
လ်ိဳ႕ဝွက္ဂိုဏ္းခြဲေထာင္ရန္ ေခါင္းတလားရာဇာပိက်ံဳးနွင့္ ေရာက္ရွိေနျခင္းျဖစ္သည္။
ဒဏ္ရာရလာေသာ ေခါင္းတလားရာဇာပိက်ံဳးနွင့္ ေတြ႕ရာ သူ၏ေျပာျပခ်က္ေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးကို တိုက္ခိုက္ရန္ ျမင္းျဖင့္
Aမီလိုက္လာျခင္းျဖစ္သည္။
''ေၾသာ္...လတ္စသတ္ေတာ့ သူတို႔က ေနလဘီလူးညီေနာင္ကိုး''
ဟု ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေတြးမိျပီး 'သူရိယစႏၵာAတြင္းAား'ကို ထုတ္ေဖာ္ကာခုခံလိုက္သည္။
''ဖတ္''
''ဖတ္''
တိုးညွင္းေသာAသံ ထြက္ေပၚသြားျပီး ေနဘီလူး၏ လက္ဝါးAစံုသည္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ဘယ္လက္ကို ပူးကပ္သြားသလို လ
ဘီလူး၏
Page 146
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
လက္ဝါးAစံုသည္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ညာလက္ဝါးကို ပူးကပ္သြားမိသည္။ Aတြင္းAားယွU္ျပိဳင္သည့္ AေနAထားျဖစ္သြားေ
လသည္။
''ဟား...ဟား...ဟား''
''ဟီး...ဟီး...ဟီး''
စန္႔ကြမ္းရန္တို႔ ညီAစ္ကို ႏွစ္ေယာက္သည္ ေကာက္က်စ္စြာျပံဳး၍ သေဘာက်စြာ ရယ္ေမာလိုက္၏။ သတူ ိ႔နု ွစ္ေယာက္
၏
AပူAေAးေပါင္းပညာကို တကယ့ထ္ ိပထ္ ိပ္ၾက ဲ ပုဂိၢဳလ္မ်ားပင္ ေၾကာက္ရံ႕ြ ၾကသည္။ ယခုေရွာင္ခ်ဴးသည္ လူငယ္ေ
လးသာရိွျပီး
သတူ ႔နို ွစ္Uီး၏ Aတငြ ္းAားမ်ားကို မခုခံနိုင္ဘ ဲ Aနိစၥသေဘာျဖင့္ ကိစၥေခ်ာသြားမည္ဟု Aထင္ေရာက္သြားၾကသည္။
ထ႔ိုေၾကာင့္ နဂိုထက္ Aတငြ ္းAားမ်ား ပိုမိုAားစိုက္ ထတု လ္ ိုက္သည္။ သတူ ႔မို သိလိုကသ
္ ည့ ္ Aခ်က္သညက္ ား ေ
ရွာင္ခ်ဴးသည္
AပူAေAးသိုင္းမ်ားတြင္နံပါတ္(၁)ဟု ဆိုနိုင္သည့ ္ 'သူရယိ စႏၵာAတြင္းAားက်င့္စU္'က ို ေနာက္ဆုံးAဆင့္ထိ
ေAာင္ျမင္ထားသည္ ဆိုတာကိုပင္။ ထိုAတြင္းAားက်င့္စU္သည္ ဆန္းၾကယ္ေလသည္။ ေနာက္ဆံုးAဆင့္ထိ က်င့္နို
င္ပါက
သဘာဝတရားမွ Aပူႏွင့္ AေAးဓာတ္ကို Aတြင္းAားAျဖစ္ စုပ္ယူနိုင္သလို Aပူ(သို႔)AေAးကို Aေျခခံသည့္ တျခား
သူမ်ား၏
Aတြင္းAားမ်ားကို စုပ္ယူနိုင္သည္။
AပူAေAးမဟုတ္သည ့္ Aတငြ ္းAားမ်ားကေတာ့ ႁခြင္းခ်က္ျဖစ္သည္။ ေနလဘီလူးညီေနာင္
Aတငြ ္းAားစိုက္ထတု ္ေလ ေရွာင္ခ်ဴးAဖို႔ Aၾကိဳက္ေတြ႕ေလျဖစ္ေန၏။ စန္႔ကြမ္းရန္တု႔ိ မျပံဳးနိုင္ေတာ့။ သတူ ႔ႏို ွစ္ေယာ
က္၏
1
136
Aတြင္းAားမ်ားသည္ လက္ဝါးမ်ားမွတစ္ဆင့္ ေရွာင္ခ်ဴးထံ တရစပ္ စီးဆင္းေနေသာေၾကာင့္ပင္။ နဂိုက သေဘာမေပါ
က္မိဘဲ
မိမိတို႔ Aတြင္းAားမ်ားက Aရွိန္Aဟုန္ျပင္းလြန္း၍ ထသို ႔ ို စီးဆင္းသြားသည္ဟု မွတထ္ င္ထား၏။ ယခုမူ.....
''ဟာ...ညီေလး..ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလ.ဲ ..Aစ္ကို႔Aတငြ ္းAားေတြကို Aပူလိႈင္းတစ္ခုက ဆယြဲ ူသာြ းသလိုပ'ဲ '
''ဟ..ဟတု ္တယ္...ကြၽန္ေတာ့ရဲ႕ Aတြင္းAားကိုလည္း Aားျပင္းတ့ ဲ AေAးလိႈင္းၾကီးက ဆယြဲ ူသာြ းတယ္''
''Aား...''
''Aီး''
ႏွစ္Uီးစလံုး လက္ဝါးမ်ားကို ခြာရန္ၾကိဳးစားေသာ္လည္း မရေတာ့။ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ဘယ္လက္ဝါးသည္ နီရဲလာသလို
ညာလက္ဝါးသည္ ျပာနွမ္းလာေလ၏။
''ဟာ''
''ဟင္''
''ဒါ...ဒါ..ငါတို႔ရဲ႕ ေနလAတြင္းAားသိုင္းဘဲ''
Page 147
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ဟုတ္...ဟုတ္တယ္...Aစ္ကိုၾကီး...ဒီေကာင္ေလး ဘယ္လိုလုပ္ျပီး တတ္သြားတာလဲ''
ႏွစ္Uီးစလုံး တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားသြားၾကသည္။ 'သူရိယစႏၵာAတြင္းAား'ကို သူတ႔ကို Aမွတ္မွားသြားျခင္းျဖစ္သည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သတူ ႔ိုနွစ္ေယာက္၏ Aတြင္းAားမ်ားက ို ထက္ဝကေ္ က်ာ္ေလာက္ စုပ္ယူပစ္လိုက္သည္။ထ႔ေို နာက္ လ
က္ဝါးကို
Aားစိုက္တြန္းလိုက္သည္။
''သြားစမ္း''
''ဝုန္း''
ေနလဘီလူးညီေနာင္ ေနာက္သ႔ ုိ ေျခ၇လွမ္းစီ ဆတု ္သြားၾကသည္။
''မင္း...မင္း''
''ဘယ္လလို ုပ္ျပီး ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ရ႕ဲ ေနလသိုငု ္းကိုတတ္...''
''ခင္ဗ်ားတို႔ မသြားၾကေသးဘူးလား...ေနာက္တစ္ခါ မဟုတ္တာလုပ္ရင္ Aတြင္းAားေတြ Aကုန္စုပ္ယူပစ္မယ္...ဒီတစ္ခါ
ေတာ့
Aေရးၾကီးကိစၥရိွလို႔ လတႊ ္ေပးထားလိုက္မယ္...မသာြ းေသးရင္ေတာ့ က်ဳပ္Aဆိုး မဆိုန႔ေဲ နာ္''
ေရွာင္ခ်ဴး၏ ေAးစက္စက္စကားေၾကာင့္ ေနလဘီလူးညီေနာင္ ေက်ာခ်မ္းသြားသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးကိုေတာ့ Aမိုက္ခံျပီး ထ
ပ္မံ၍
မယွU္ရဲ။
''လာ...ညီေလး AေျခAေနမဟန္ဘူး...''
''ဟတု ္က့.ဲ ..Aစ္ကိုၾကီး..ေျပးၾကစို႔''
နွစ္Uီးသား ျမင္းေပၚAျမန္တက္ျပီး လာလမ္းAတိုင္း လွည့္ေျပးသြားသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးမ်ား လိုက္လာေလမလားဟူေသာ
Aေတြးဝင္ျပီး လွည့ၾ္ကည့္လွည့္ၾကည့္ျဖင့္ စိတ္မခ်စြာ ေနာက္လွမ္းၾကည့ေ္ သးသည္။ သို႔ေသာ္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သတူ ႔ိုႏွင့္
ဆန္႔က်င္ဘက္Aရပ္သို႔ ျမင္းကို စီးနင္း၍ ထြက္ခြာသြားေခ်ျပီ။ေနလဘီလူးညီေနာင္လည္း ထိုAခါက်မွ
စိတခ
္ ်လက္ခ်ျဖစ္သြားသည္။ယင္းေနာက္ က်ိဳးဝါျမိဳ႕သို႔ Aျမန္Aေျပးနွင္ေတာ့သည္။
1
137
သတူ ႔ ို တေတထြ ြကသ္ ြားျပီးေနာက္ Aပုန္းAကြယ္ ေနရာတစ္ခုမွ ျမင္းတစ္စီးႏွင့္Aတူ မိန္းမပ်ိဳတစ္ေယာက္ထြက္လာ
သည္။
သူမသည္ ေရွာင္ခ်ဴးေနာက္သ႔ ို လကို ္လံAကဲခတ္လသို ည့္ က်ဴးေဆြမိန္းကေလးပင္ျဖစ္၏။
''သ႔ူပညာက ေနလဘီလူးညီေနာင္ရဲ႕ AပူAေAးဓာတ္ႏွစ္မ်ဳိ းကိုေတာင္ နိုင္တယ္ဆိုေတာ့ Aစြမ္းက မေသးဘူး...ျပီးေ
တာ့
သူ႕ဓားရွည္န႔ဲသူ႕ပုံစံကို ရင္းရင္းနီွးႏီွး သိေနသလိုပ'ဲ '
က်ဴးေဆြသည္ တစ္ကိုယ္တည္း ေရရြတ္ေနမိသည္။ ျပီးမွ မ်က္ႏွာဝင္းပသြားျပီး.....
''ဟတု ္ျပီ...လြန္ခ့တဲ ့၁ဲ ၀ႏွစ္ေက်ာ္က မမန႔ ဲ စားေသာက္ဆိုင္မွာ တိုက္ခိုက္တေ့ဲ ကာင္ေလးပ.ဲ ..ခ်န္ဟူျပည္မာွ သူ႔လို ေ
ရွးေဟာင္း
ဓားရွည္မ်ိဳးကိုင္တာ နွစ္ေယာက္မရိွနိုင္ဘူး...သကူ လြန္ခ့တဲ ့ ဲ ၁၀ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ကတည္းက ဆရာၾကီးထက္ေတာင္
Page 148
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
Aတငြ ္းAားသာတယ္လ႔ ို မမက ေျပာဖူးတယ္...Aခုဆယႏ္ ွစ္ေတာင္ ၾကာျပီဆိုေတာ့ ပိုျပီး ေတာ္လာမွာပ.ဲ ..ေသခ်ာပါ
တယ္ေလ''
က်ဴးေဆြသည္ Aံ့ၾသဝမ္းသာမိသြားသည္။ျပီးခ့သဲ ည့ ္ ၁၀ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္မွ က်ဴးလိမ္ျမိဳ႕ရိွ 'ေရႊၾကက္ဖ'စားေသာက္ဆို
င္က
တိုက္ပြဲကို သူမ သတိရသြားမိသည္။ ထိုစU္က သူမသည္ ၈ႏွစ္သမီးသာ ရွိေသး၏။ ပညာသင္ဘက္ Aစ္မျဖစ္သူ ပိုင္ရွင္း
နွင့္
သိုင္းေလာကထဲသ႔ ို Aေဖာ္လိုက္ပါသြားခဲ့သည္။ လူပုညေီ နာင္၏ စိမ္ေခၚခ်က္ကို လက္ခံရင္း က်ဴးေဆြကိုလည္း
သိုင္းေလာကAေၾကာင္းျခင္းရာ တစ္ခ်ိဳ႕ကို သိေစလိုေသာ ဆႏၵႏွင့္ တျခားေသာ လ်ိဳ႕ဝွက္သည့ ္ ကိစၥမ်ား ရိွေသာေၾကာ
င့္ သူမကိုပါ
ပိုင္ရွင္းက တပါတည္း ေခၚေဆာင္လာျခင္းျဖစ္၏။ ေရွ႕ပိုင္းတြင္ ေဖာ္ျပခ့သဲ ည့္Aတိုငး္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ Aစြမ္းေၾကာင့္ ပိုင္ရွင္
းသည္
Aတငြ ္းဒဏ္ရာ ရသြားေလသည္။ ထ႔ိုေၾကာင့္ ေဆာင္ရြက္ရမည့္ ကိစၥမ်ားကို ဆိုင္းငံ့၍ က်ဴးေဆြႏွင့္Aတူ ဆရာသခင္ရိွ
ရာ
ဟာြ းပိေတာင္သ႔ ို ျပန္သြားခ့ဲသည္။
ဆရာျဖစ္သူ'ေစာင္းသခင္ ေက်ာက္လုဖုန္း'ကို လည္း Aျဖစ္သနစ္တို႔ကို Aမွန္တိုင္း ေျပာခ့သဲ ည္။ ေက်ာက္လဖု ုန္း
လြနစ
္ ြာAံ့Aားသင့္သြားသည္။ သူ႔ပညာကို ေကာင္းစြာတတ္ကြၽမ္းထားသည့ ္ ပိုင္ရွင္းကို Aတငြ ္းဒဏ္ရာရေAာင္
တကို ္ခိုက္နိုင္သည့ ္ ၁၀ႏွစ္ေက်ာ္Aရြယ္ ကေလးငယ္Aေၾကာင္း စိတ္ဝင္စားမိသြားေလ၏။
ပိုင္ရွင္းသည္ Aတြင္းဒဏ္ရာကို ၃လ ကုသေလမွ ေပ်ာက္ကင္းသြားသည္။ ထိုAခ်ိန္မွစ၍ ပိုင္ရွင္းနွင့္ က်ဴးေဆြကို ဟြားပိ
ေတာင္မွ
မဆင္းေစဘဲ သိုငး္ ပညာမ်ား ဖိဖိစီးစီး သင္ၾကားေပးေလေတာ့သည္။ က်ဴးေဆြသည္ ပါရမီပါသျဖင့္ ပိုင္ရွင္းနီးပါး ထူးခြၽန္ခ့
၏ဲ ။
က်ဴးေဆ ြ ၁၆ႏွစ္ျပည့္ေသာ္ ေက်ာက္လုဖုန္းသည္ သိုင္းေလာကထ ဲ ၃ႏွစ္ခန္႔ က်င္လည္ရန္ ခြင့္ျပဳေပးလိုက္သည္။ ပိုင္ရွ
င္းကိုမူ
ကေလးငယ(္ ဝါ)ေရွာင္ခ်ဴးႏွင့္ ပတ္သကသ္ ည္မ်ားကို စုံစမ္းရန္ ေစလႊတ္ခ့သဲ ည္။ ယခုမူ ပိုင္ရွင္းနွင့္ မေတြ႕ဘ ဲ က်ဴးေ
ဆြနွင့္မွ
ဆုံမိသည္။ သမူ သည္ ေတြေဝစU္းစားမေနေတာ့ဘ ဲ ေရွာင္ခ်ဴးသြားရာ လမ္းေၾကာင္းAတိုင္း ျမင္းျဖဴေလးကို
ဒုန္းစိုင္းစီးနင္းသြားေလေတာ့၏။
××××××××××××××××××
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ က်ိဳးဝါျမိဳ႕ျပင္ လမ္းေလးAတိုင္း ျမင္းကို Aေျပးနွင္လာသည္။ သူသြားရာလမ္းတေလ်ွာက္တြင္
သိုင္းေလာကသားတစ္ခ်ိဳ႕ကို ေတြ႕ရသည္။ ထိုသမ
ူ ်ားသည္ တစ္ေယာက္စ၊ႏွစ္ေယာက္စႏွင့္ ခရီးထြက္လာသူမ်ားရွိသလို
၄,၅ေယာက္Aစုစုတို႔ျဖင့္ စုစည္းသြားလာသူမ်ားလည္း ရွိၾကသည္။ တစ္ကိုယ္ေတာ္ သိုင္းသမားမ်ား ပါသလို
ဂိုဏ္းAဖြဲ႕Aစည္းမ်ားမွ လူAခ်ိဳ႕လညး္ ပါေလသည္။ထိုသူတ႔Aို ားလုံး ခရီးတစ္ခုထဲကို
Uီးတည္သြားေနျခင္း ျဖစ္ၾကသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သိုင္းေလာကသား တစ္ေယာက္ထံ ခ်U္းကပ္၍ စံုစမ္းေမးျမန္းေသာA
ခါ
Page 149
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
'ေဝဟင္ေတာင္ကုန္း' ရိွရာသ႔ ို Uီးတည္သြားေနၾကေၾကာင္း သိရ၏။ ေဝဟင္ေတာင္ကုန္းမွ သိုင္းျပိဳင္ပြဲသည္
Aေတာ္စည္ကားေပလိမ့္မည္။ ေရွာင္ခ်ဴးက့သဲ ႔ ို ခရီးနွင္လာသည့ ္ သိုင္းသမားမ်ား Aေတာ္မ်ားျပားလွ၏။ Aမ်ားစုသည္
တက္သစ္စ
လူငယ္သိုင္းသမားမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ Aသက္Aရြယ္ၾကီးရင့္ေသာ ပုဂၢိဳလ္Aခ်ိဳ႕ေတာ့ ပါေလသည္။ ထိုသူမ်ားသည္
ဗဟုသုတရရန္ႏွင့္ ပရိသတ္လုပ္ရန္သာ ျဖစ္၏။
1
138
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေျဖၾကားေပးသည့္ သိုင္းသမားကို ခရီးလမ္းေၾကာင္းAား ေမးျမန္းျပီး ေက်းဇူးတင္စကားေျပာကာ
ခရီးဆက္ခ့သဲ ည္။ သသူ ည္ 'ေဝဟင္ေတာင္ကုန္း'ေပၚသို႔ သြားေရာက္၍ ေလ့လာလိုသည့္ ဆႏၵျဖစ္ေပၚလာ၏။ ခရီးလမ္း
မွာ
သိပ္ေတာ့မေဝးလွ။ လမ္းေၾကာင္းAတိုင္း မိုင္၄၀ေလာက္ ခရီးဆက္သြားပါက ေရာက္ရွိနိုင္သည္။ ျမင္းနီေလးမွာ
ရွားပါးAဖိုးတန္လွသလို လ်င္ျမန္လွသျဖင့္ ထိုမ်ွေလာက္ခရီးသည္ မႈစရာမလိုေခ်။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မိုင္၃၀ေက်ာ္
ခရီးဆက္ျပီး ေတာင္ပတ္လမ္း တစ္ခုေရာက္ေသာ္ ေရွ႕ဆက္မရေတာ့....။Aဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္.....
ျမင္းရထားတစ္စီးသည္ ေရွ႕၌ လမ္းပိတ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ျမင္းနီၾကီးေပၚမွ
ဆင္းလိုက္ျပီး ျမင္းတစ္ေကာင္သြားရန္ ေနရာAနည္းငယ္ လြတ္နိုင္ေကာင္းရဲ႕ဟူသည့္ Aေတြးေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
သ႔တူ ြက္ကိန္းလြဲသြားသည္။ လတူ စ္ေယာက္ပင ္ လတြ ္ေAာင္ သြားစရာေနရာမရိွေခ်။ ျမင္းရထားေရွ႕တြင္ ပိႆာေ
သာင္းေက်ာ္
ေလးလံသည့္ ေက်ာက္တုံးတစ္တုံးက ကန္႔လန႔ျ္ဖတ္ ပိတ္ဆ႔ေို နေသာေၾကာင့္ပင္။ သိုင္းသမားဝတ္စုံနွင့္ လူသန္ၾကီး
၈ေယာက္သည္ ထိုေက်ာက္တံုးကို Aတင္းတြန္းဖယ္ေန၏။ သို႔ေသာ္ မည္သို႔မွ Aရာမေရာက္ေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္
စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖင့္ထိုင္ကာ Aနားယူလိုက္ၾကသည္။ ျမင္းရထားထဲမွ မည္သို႔ေသာပုဂၢိဳလ္ ရွိသည္ေတာ့မသိရ။
ျမင္းရထားAနီးတြင္မူ Aမ်ိဳးသမီး၈ေယာက္ရိွေလသည္။ ျမင္းရထားသည္ Aလုပံ ိတ္ျဖစ္ျပီး ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားလွသည္။
ထ႔Aို ျပင္
Aလံတစ္ခု ခ်ိတ္ဆြဲထားသည္။ Aလံသည္ Aျပာေရာင္ ပိတ္စျဖစ္ျပီး Aျဖဴေရာင္ေဆးျဖင့္ တိမ္တိုက္တစ္ခုပံု ျခယ္သ
ထား၏။
ထ႔Aို ျပင္ 'တိမ္လႊာရဲတိုက္'ဟသူ ည့ ္ စာလုံးမ်ားပါ ေရးသာထားေလသည္။
''ေၾသာ္...လတ္စသတ္ေတာ့ တိမ္လႊာရဲတိုက္ကကိုး''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စိတ္ထဲ၌ ေရရြတ္မိသည္။
သသူ ည္ လမ္းပိတ္ေနသည့္ ေက်ာက္တုံးၾကီးကို ေသခ်ာစာြ Aကခဲ တ္ၾကည့မ္ ိသည္။ Aားေကာင္ေမာင္းသန္သည့္ လူ
Aင္Aား
၂၀၀ေက်ာ္ေလာက္ ဝိုင္းဝန္းတြန္းမွသာ ေကာင္းစြာ ဖယ္ရွားနိုင္ေပမည္။
ေက်ာက္တုံးကို မဖယ္ဘ ဲ ေဘးသ႔ ို ေရွာင္တိမ္းပါက ေခ်ာက္ထ ဲ က်ရုံသာ ရိွေခ်သည္။ေရွာင္ခ်ဴးသည္ AကူAညီေပးရ
န္
ထိုေနရာေလးသ႔ ို သြားလိုက္သည္။
''ေနာင္ၾကီးတို႔...AကူAညီ လိုAပ္ရင္ ကူညီေပးပါရေစ''
Page 150
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဟု ေျပာလိုက္ေလသည္။
''ဟား...ဟား...ဟား''
''ခစ္...ခစ္...ခစ္''
ေလွာင္ေျပာင္ ရယ္ေမာသံမ်ားသာ ထြက္ေပၚလာသည္။ ထိုစU္ ျမင္းရထားထဲမွ Aသံရွင္က.....
''ရွင့္ထက္ ခႏၶာကိုယ္ထြားက်ဳိင္းတ့ ဲ လသူ န္ၾကီး ၈ေယာက္ ဝိုင္းတြန္းတာေတာင္ ေနရာမေရြ႕တာ...ရွင္ တစ္ေယာက္တိုး
လာလည္း
Aရာမေရာက္နိုင္ပါဘူးရွင္...ေနာက္က လကို ္လာၾကတ့ ဲ သိုင္းသမားAုပ္စုေတြ ေရာက္လာမွပ ဲ ရွင္ကူညီတြန္းေပးလိုက္
ေပါ့''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ယင္းAသံရွင္ မိန္းမပ်ိဳ၏ Aထင္ေသးစကားေၾကာင့္ မေက်မနပ္ ျဖစ္သြားသည္။
တစ္စံုတစ္ရာ ျပန္ေျပာမည္Aျပဳ.....
လ်င္ျမန္ေသာ လ်င္ျမန္ေသာ လူAရိပ္ ၃ခုသည ္ ေက်ာက္တုးံ ၾကီးကို ခုန္ေက်ာ္ကာ ေရာက္ရိွလာေလသည္။ Aလယ္မွ
လသူ ည္
Aသက္၂၅ႏွစ္ Aရြယ္ရွိျပီး ရုပ္ရည္သန္႔ျပန္႔ေသာ လူငယ္တစ္ေယာက္ျဖစ္၏။ ထို႔Aျပင္ ႏွစ္ဖက္သြား ဓားလြယ္တစ္ခု
လယြ ္ပိုးထား၏။ သူ႔ေဘးတငြ ္ သက္ေတာ္ေစာင့္ သိုင္းသမားႏွစ္ေယာက္ျဖစ္သည့ ္ ခပ္ထြားထြား လူနွစ္ေယာက္ ရပ္ေန
သည္။
''ေၾသာ္...ေဝဟင္ရတဲ ိုက္သခင္ေလး Aစ္ကိုစုန္႔ရွန္႔စင္န႔ ဲ မုန္တိုငး္ ၂ေဖာ္ပါလား''
1
139
ယင္းက့သဲ ို႔ ႏႈတ္ဆက္သံႏွင့္Aတူ ျမင္းရထား တံခါးကိုဖြင့္၍ Aမ်ိဳးသမီးတစ္Uီးထြက္လာေလသည္။ သူမသည္ Aသက္
၁၉ႏွစ္
Aရြယ္ရွိျပီး လွပေခ်ာေမာေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္၏။ Aျဖဴေရာင္ သိုင္းဝတ္စံုကို ဝတ္ဆင္ထားျပီး လွပေသာ
မ်က္ႏွာထားေလးနွင့္ လကုိ ္ဖက္ေပသည္။ သ႔ိုေသာ္ မာနၾကီးသည ့္ Aရိပ္Aေယာင္မ်ား ထင္ဟပ္ေနသည္။
သူမသည္ တိမ္လႊာရဲတိုက္သခင္ စင္းလံုးက်ဴ၏ သမီးေခ်ာ စင္းရွန္းရွန္းျဖစ္၏။
စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ ဖ်င္ၾကမ္းAက်ီႋႏွင့္ ေရွာင္ခ်ဴးကို Aထင္ေသးစြာ တစ္ခ်က္ၾကည့ျ္ပီး ခ်က္ခ်င္း မ်ကန္ ွာလႊဲလိုက္သည္။
သူသည္ ေရွာင္ခ်ဴးကို မွတ္မိဟန္မတူ။ ေရွာင္ခ်ဴးကမူ စင္းရွန္းရွန္း၏ ႏႈတ္ဆက္စကားေၾကာင့္ စုန္႔ရွန္႔စင္ကုိ မွတ္မိသြားသ
ည္။
''ညီမေလး...ရွန္းရွန္း...ဘာAခက္Aခဲမ်ား ရိွလို႔လ.ဲ ..Aစ္က႔Aို ေနန႔ ဲ တတ္နိုင္သေလာက္ ကညူ ီေပးပါရေစ''
စုန္႔ရွန႔္စင္၏ စကားေၾကာင့္ စင္းရွန္းရွန္းသည္ လွပစြာျပံဳးလကို ္ျပီး.....
''Aစ္ကို႔လို Aဆင့္ျမင့္သိုင္းသမားတစ္ေယာက္က ကူေပးမယ္ေျပာေတာ့ Aားတက္စရာပါပဲရွင္...ေရွ႕က
ပိတ္ေနတ့ ဲ ေက်ာက္တံးု ၾကီးကို ဖယ္ရွားဖို႔ Aတငြ ္းAားေကာင္းတဲ့ လလူ ိုAပ္ေနတာ...Aစ္ကို႔ရဲ႕ Aတငြ ္းAားန႔ဆဲ ို
Aေထာက္Aကူ
ရေလာက္မွာပဲ''
စုန္ရွန႔္စင္သည္ ထိုစကားေၾကာင့္ ပီတိျဖစ္သြားသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စင္းရွန္းရွန္း၏ မ်က္နွာသာေပး ဆက္ဆံပုံေၾကာင့္
မနာလိုခ်င္သလိုလို ျဖစ္သြားမိ၏။
Page 151
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''မုန္တိုင္းAမွတ္၁န႔ ဲ Aမွတ္၂ က်ဳပ္တို႔ ကူညီေပးၾကတာေပါ့''
''ဟတု ္က့ပဲ ါ...သခင္ေလး''
စုန္႔ရွန္႔စင္၏ ကိုယ္ရံေတာ္၂ေယာက္က ျပိဳင္တူ ေခါင္းညိတ္ေျဖလိုက္ၾကသည္။ စုန္႔ရွန္႔စင္ AပါAဝင္
၃ေယာက္သား ေက်ာက္တုံးAနီးသို႔ သြားလိုကသ္ ည္။ ျပီးေနာက္ Aတြင္းAားစုကာ လက္ဝါးမ်ားျဖင့္ ေက်ာက္တုးံ ၾကီး
ကို ျပိဳင္တူ
ရုိက္ခ်လိုက္သည္။ စုန္႔ရွန္႔စင္၏ လက္ဝါးျပင္သည္ ျပာႏွမ္းနွမ္းျဖစ္သြားသည္။
''ဝုန္း''
က်ယ္ေလာင္ေသာAသံ ျမည္ဟည္းသြားျပီး ေက်ာက္တံုးၾကီးသည္ ေနရာကမူ လံုးဝေရြ႕မသြားေခ်။ သို႔ေသာ္ စုန္႔ရွန္႔စင္
၏
Aတငြ ္းAားေၾကာင့္ နက္ရိႈင္းသည့ ္ လက္ဝါးAရာတစ္စုံ က်န္ရစ္ခ့သဲ ည္။
''ေတာ္လိုက္တာ Aစ္ကိုစုန္႔...Aစ္ကိုရဲ႕ ေဝဟင္လက္ဝါးသိုင္းက ေကာင္းလိုက္တာ''
စင္းရွန္းရွန္းသည္ Aျပစ္ကင္းစင္သည့ ္ ကေလးငယ္ပမာ လက္ခုပ္လက္ဝါးတီး၍ ခ်ီးက်ဴးလိုက္သည္။ စုန္႔ရွန္႔စင္ ပီတိျဖာ
သြား၏။
သသူ ည္ သ႔Aူ စြမ္းျဖင့္ ေက်ာက္တုးံ ေရႊ႕နိုင္ေလာက္ေAာင္ မတတ္နိုင္မွန္း သိေသာ္လည္း စင္းရွန္းရွန္းAား တမင္တ
ကာ
သ႔Aူ တြင္းAားကို ထတု ္ေဖာ္ျပလိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ သူသည ္ လြန္ခ့သဲ ည့္ ၁၀ႏွစ္ကထက္ မ်ားစြာတိုးတက္ေသာ္လ
ည္း
ယခုေရွာင္ခ်ဴးကိုေတာ့ မမီနိုင္။ လြန္ခ့သဲ ည့္ ၁၀ႏွစ္က ေရွာင္ခ်ဴးကိုပင္ မီေသးသည္မဟတု ္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္
စိတ္ပ်က္လကပ္ ်က္ျဖင့္ မ်က္နွာလႊဲကာ ေခါင္းခါယမ္းလိုက္သည္။ ဤသည္ကို စုန္႔ရွန္႔စင္က ျမင္ေတြ႕သြား၏။ ထို႔ေၾကာင့္
.....
''ေဟ့ေကာင္...မင္းကငါ့ကို ေလွာင္တာလားက'ြ '
ဟူ၍ ေမာက္မာစြာေမးလိုက္သည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ တစ္ခ်က္ျပံဳး၍ ပခံုးတြန္႔ျပကာ.....
''မဟုတ္ရပါဘူးဗ်ာ...ရုတ္တရက္ ဇက္ေညာင္းလာလို႔ပါ''
1
140
သ႔ူစကားကို စုန္႔ရွန္႔စင္ မယုံေခ်။ သို႔ေသာ္ စင္းရွန္းရွန္းေရွ႕တြင္ မ်က္နွာရလိုေသာေၾကာင့္ မ်က္နွာထားတင္းလိုက္သည္။
''မင္းေနန႔ ဲ ငါ့တဝက္ေလာက္ မီရင္ မဆိုးပါဘူး...မုန္တိုင္းAမွတ္ ၃ေနရာ ခန္႔လို႔ရတယ္...ဘယ္လလို 'ဲ '
ဟ ု ေျပာရာ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ျပံဳးျပလိုက္ျပီး ဘာမွ ျပန္မေျပာေတာ့ေခ်။ သူ႔Aစြမ္းနွင့္ဆိုလ်ွင္ ေက်ာက္တုံးၾကီးကို
စိစိညက္ညက္ေက်ေAာင္ ျပဳလုပ္နိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ Aလြယ္တကူ ထုတ္ေဖာ္ မႂကြားခ်င္ေသာေၾကာင့္ ႏႈတ္ပိတ္ေနလို
က္သည္။
စုန္႔ရွန္႔စင္ မေက်မနပ္ျဖစ္သြားသည္။ သူသည္ ေရွာင္ခ်ဴးကို စိတ္ဆိုးေAာင္ျပဳလုပ္ျပီး ရန္စတိုက္ခိုက္ရန္
ၾကိဳတင္စU္းစားထားသည္။ စင္းရွန္းရွန္း Aထင္ၾကီးေစရန္ျဖစ္သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးက ဘာမွမေျပာသျဖင့္ Aၾကံပ်က္သြား၏။
ထိုစU္
Page 152
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
စင္းရွန္းရွန္းက.....
''Aစ္ကိုစုန္႔ သ႔ၾူကည့္ရတာ ဘာAစြမ္းမွ ရိွမယ္မထင္ပါဘူး...တမင္တကာ လူAထင္ၾကီးေAာင္ ဓားရွညA္ ေဟာင္းၾကီး
ကိုင္လာတာေနမွာေပါ့''
ဟု ဆလို ကို ္ရာ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မေက်မနပ္ျဖစ္သြားသည္။ က်ံဳးထုံး တရားေဟာထားသည့္ 'သိုင္းေလာကမွာရိွတ့ ဲ
ေဆၾြကီးမ်ိဳးၾကီးေတြထဲက မိန္းကေလးAခ်ိဳ႕က Aဝတ္Aစားႏြမ္းဖတ္ဖတ္န႔ ဲ ငါ့လို တစ္ေကာင္ႂကကြ ္ဆိုရင္ မတူမတ
န္သလို
ဆက္ဆံၾကတယ္က ြ ငါလည္း A့ဒဲ ါေၾကာင့္ မိန္းကေလးေတဆြ ိုရင္ ခ်စ္ၾကိဳကရ္ မွာ
ေၾကာက္သြားတယ္ ေဝါင္ေဝါင္ေရွး ေဝးေဝးေရွာင္တာေပါ့ကြာ ဒါေၾကာင့္လည္း လူပ်ိဳၾကီးျဖစ္ေနတာေပါ့''
ဟူသည့္ စကားကို ျပန္သတိရမိ၍ မေက်နပ္မႈပေပ်ာက္ျပီး ျပံဳးလိုက္မိသည္။ ျပီးမွ-
''က်ဳပ္Aေနန႔ ဲ ကယို ့က္ ိုယ္ကို ကာကြယ္ရုံေလာက္ပ ဲ သိုငး္ ပညာတတ္ေျမာက္ထားတာ
ထုတ္ေဖာ္မႂကြားရဲပါဘူး...တတ္နိုင္သမ်ွေတာ့ ကူညီေပးခ်င္ပါရဲ႕ဗ်ာ''
ဟ ု ေျပာလိုကသ္ ည္။ ျပီးေနာက္ ေက်ာက္တုံးၾကီးAနီးကပ္၍ လက္ျဖင့္ စမ္းသလိုလိုႏွင့္
'သူရိယစႏၵာAတြင္းAား'ကို ေက်ာက္တံုးၾကီးထံ ပို႔လႊတ္လိုက္သည္။ သူသည္ က်န္လူမ်ားကို ေက်ာေပးထား၍
သလူ ုပ္ကိုင္ေနသည္က ို ေသခ်ာမျမင္ရေခ်။ ေခတၱၾကာေသာ္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ လက္ဖဝါးကို ခာြ လုကိ ္ျပီး ျမင္းနီၾကီးေပၚ
ခုန္တက္လိုက္သည္။ ေက်ာက္တုးံ ၾကီးသည္ မည္သ႔မို ွ Aရာမယြင္းေခ်။
''ဟိုင္း...ယား''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ခ်က္ခ်င္း ျမင္းနီၾကီးကိုစီး၍ ေက်ာက္တုံးၾကီးေပၚ ခုန္ေက်ာ္သာြ းသည္။ ျမင္းနီၾကီးသည္
ရွားပါးAဖိုးတန္သည့္ ျမင္းရတနာျဖစ္သလို ေရွာင္ခ်ဴးကလည္း Aတြင္းAားျဖင့္ ေထာက္ပံ့ေပးလိုက္ေသာေၾကာင့္
ခုန္လႊားနိုင္ျခင္းျဖစ္၏။
''ဟာ''
''ဟင္''
စုန္႔ရွန္႔စင္တို႔ Aံ့Aားသင့္သြားသည္။
''သ႔ူရ႕ဲ သိုင္းပညာက Aဆင့္မျမင့္ေပမယ့္ ျမင္းစီးတ့ပဲ ညာက မဆိုးပါဘူး''
ရွန္းရွန္းက မခို႔တ႐ုိ႕AမူAယာျဖင့္ ခ်ီးက်ဴးေျပာလိုက္သည္။
''ဟား...ဟား...ဟား''
စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ ရယ္ေမာလိုက္ျပီး.....
1
141
''ဒီေကာင္ေလးက ေက်ာက္တုံးၾကီးကို မခြဲနိုင္လို႔ တမင္တကာ ျမင္းစြမ္းျပျပီး ေျပးသြားတာပါ ညီမေလး...ဘာမွ
Aထင္ၾကီးစရာမရွိပါဘူး''
စုန္႔ရွင္က ရယ္ရယ္ေမာေမာေျပာလိုက္ျပီး ေက်ာက္တုံးၾကီးထံ သြားလိုကေ္ လသည္။ ျပီးေနာက္ ေစာေစာက
သူရိုက္လကို သ္ ည့ ္ ေက်ာက္တုးံ မွ လကဝ္ ါးရာကို ေက်နပ္စြာ ကိုင္တယြ ္လကို ္သည္။
''တကယ္ေတာ့ A့ဒဲ ီေကာင္ေလးဟာ...''
သ႔ူစကားမဆုံးလိုက္။ေက်ာက္တုံးၾကီးသည္ သ႔လူ က္ျဖင့္ထိလိုကသ္ ည္နွင့္ ခ်က္ခ်င္း Aမႈန္Aမႊားမ်ားျဖစ္သြားသည္။
Page 153
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ဟာ''
''ဟင္''
''ဒါ...ဒါ...မျဖစ္နိုင္တာ''
ထိုေနရာရွိ လူAားလံုး ပါးစပ္Aေဟာင္းသား ျဖစ္သြားၾကသည္။ ေစာေစာက လူငယ္ လက္ျဖင့္ စမ္းသပ္သည္မွာ Aတြင္း
Aားမ်ား
ထတု ္လႊတ္ေနေၾကာင္း သေဘာေပါက္သြားသလို နက္႐ိငႈ ္းလွေသာ Aတြင္းAားထုတ္ေဖာ္ကာ ဖ်က္ဆီးလိုက္ေၾကာင္း
ရိပ္စားမိသြားသည္။ သတူ ႔Aို ားလုံးေပါင္းလ်ွင္ေတာင္
ထိုပိႆာတစ္ေသာင္းေက်ာ္ရိွေသာ ေက်ာက္တုးံကို ေရွာင္ခ်ဴးက့သဲ ို႔ ေၾကမႊေAာင္ မလုပ္ေဆာင္နိုင္ေၾကာင္း သိရိွသြား
သည္။
ထ႔Aို တူ Aတငြ ္းAားျမင့္မားနက္႐ိႈင္းသည့္ ေရွာင္ခ်ဴးသာ သိုင္းျပိဳင္ပြ ဲ ဝင္ပါလိုက္ပါက မိမိတို႔မွာ သူငယ္နွပ္စားမ်ားပမာ
ျဖစ္သြားေခ်ေတာ့မည္ဟု စုန္ရွန္႔စင္နွင့္ စင္းရွန္းရွန္းတို႔ ထတိ ္လန႔စ္ ြာေတြးလိုက္မိသည္။
×××××××××××××××××××××××
ေဝဟင္ေတာင္ကုန္းၾကီးသည္ ၾကီးမားက်ယ္ျပန္႔လွသည္။ ခ်န္ဟူျပည္ရိွ ေတာင္ကုန္းမ်ားAနက္ Aၾကီးဆုံးေတာင္ကုန္းၾ
ကီးဟု
ဆိုနိုင္သည္။ ယင္းသည္ မႈိပြင့္ၾကီႏွင့္ Aလားသ႑ာန္တူေလသည္။ ေပေပါင္း ၆၀၀၀ေက်ာ္ျမင့္ျပီး Eရိယာ Aေတာ္က်ယ္ျ
ပန္႔၏။
တစ္ခ်ိန္က ရဲတိုက္ပိုင္ရွင္ ၃Uီး၏ ဘိုးေဘးမ်ားသည္ ေရႊဝါေရာင္နတ္မင္း(ဝါ)ရီႊက်န္းရန္ထံ၌ Aမႈထမ္းခ့ၾဲကသည္။
သတူ ႔တို ေတြသည္ ႂကယြ ္ဝေသာသူမ်ား ျဖစ္သည့္Aေလ်ာက္ သိုင္းေလာကတြင္ Aၾကီးက်ယ္ဆုံးဟု ဆိုနိုင္သည့္ ရတဲ
က္၃ခုကို
တျပိဳင္နက္ တည္ေထာင္ခ့သဲ ည္။ ရတဲ ိုက္၃ခုစလုံး သူ႔နည္းသ႔ဟူ န္ျဖင့္
ခမ္းနားလွသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေဝဟင္ေတာင္ကုန္းAေျခသို႔ ေရာက္ရိေွ နသည္။ သူသည္ ေတာငက္ ုန္းထိပ္ရိွ
ၾကီးက်ယ္ခမ္နားေသာ ရဲတိုက္ၾကီးကို ၾကည့္ကာ တAံ့တၾသျဖစ္ေနမိသည္။
''Aင္း...ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝသူေတြရဲ႕ စိတ္ကူးေတြကေတာ့ Aံ့မခန္းပါလား''
ဟူ၍ စိတ္ထဲတြင္ ခ်ီးက်ဴးမိလိုက္သည္။
ေတာင္ကုန္းAေျခ ေလွကားထစ္မ်ားAတိုင္း သြားလာေနၾကေသာ သိုင္းသမားမ်ား ရွိေလသည္။ ေဝဟင္ေတာင္ကုန္းသ
ခင္သည္
ႂကြယ္ဝခ်မ္းသာသူပီပီ ေတာင္ကုန္းAေျခ၌ ျမင္းေဇာင္းၾကီးတစ္ခုပါ ျပဳလုပ္ေပးထားသည္။ ေတာင္ကုန္းေပၚသြားေသာ
သိုင္းသမားမ်ားက သတူ ႔ိုစီးနင္းလာသည့္ ျမင္းမ်ားကို ျမင္းေဇာင္းထဲ လြတ္လပ္စာြ
လႊတ္ေပးထားသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္လည္း ျမင္းနီၾကီးကို ျမင္းေဇာင္းထဲ လႊတ္ေပးလိုက္ျပီးမွ ေတာင္ကုန္းေပၚသို႔
တက္သြားေလသည္။
သူသည္ သိုင္းျပိဳင္ပြဲကို စိတ္ေရာက္ေန၍ သထိမထားမိဘဲ လူတစ္ေယာက္ကို ဝင္တိုက္မိသည္။ ထိုလူသည္ Aနည္းငယ္
ယိမ္းယိုင္သြားသည္မွAပ ျပန္လည္ ရပ္တည္လိုက္၏။
''ကြၽန္ေတာ္ သတိမထားမိတ့Aဲ တြက္ စိတ္မေကာင္းပါဘူးဗ်ာ''
1
Page 154
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
142
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ လက္သီးလက္ဝါးဆုပ္၍ ေတာင္းပန္လိုက္သည္။
ဝင္တိုက္ခံရသူသည္ Aသက္ ၂၀ေက်ာ္ရွိ၍ စာေပသမားတစ္ေယာက္လို ဝတ္ဆင္ထားျပီး ဓားရွည္တစ္လက္
ကိုင္ေဆာင္ထားသည္။ ႐ုပ္ရည္ေခ်ာေမာရည္မြန္သည္။
''ရပါတယ္...မေတာ္တဆ ျဖစ္တာပဲ''
ဟ ု ျပန္လည္၍ ေျပာလုကိ ္သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ထိုလူငယ္၏ ဆက္ဆေံ ရးေျပျပစ္မေ
ႈ ၾကာင့္ ေလးစားသြားမိသည္။
''ဒါန႔.ဲ ..ညီေလးက သိုင္းျပိဳင္ဖို႔လာတာလား''
ဟု ထိုလူကေမးရာ...
''မဟုတ္ပါဘူး...ဝါသနာAရ ဗဟုသုတရေAာင္ပါ''
ဟု ေရွာင္ခ်ဴးက ေျဖလိုက္ေလသည္။
ထိုစာေပသမားသည္ ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ညိတ္ျပီး...
''က်ဳပ္နာမည္က ရဲ႕က်ားေလာ္ပါ''
ဟူ၍ မိတ္ဆက္စကားဆိုလိုက္၏။
''ဟတု ္က့.ဲ ..ကြၽန္ေတာ့နာမည္က ေရွာင္ခ်ဴးပါ''
ထသို ႔ ို Aျပန္Aလွန္ မိတ္ဆက္စကားဆိုျပီးေနာက္ ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ ရင္းႏီွးေသာ ေလသံျဖင့္...
''ေနာက္ထပ္ ၃နာရီေလာက္က်ရင္ သိုင္းျပိဳင္ပြဲစေတာ့မွာ Aစ္ကိုတို႔တေတ ြ ေနရာယူထားရေAာင္''
ဟု ေျပာလိုက္သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေခါင္းညိတ္လိုက္ျပီး ရဲ႕က်ားေလာ္နွင့္ ရင္ေဘာင္တန္းကာ ေတာင္ကုန္းေပၚသို႔
တက္သြားေလသည္။ ရ႕ဲ က်ားေလာ္သည္ ႐ုတ္တရက္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ကိုယေ္ ဖာ့ပညာကို စမ္းသပ္လိုစိတ္ ေပၚသြားသည္။
ထ႔ိုေၾကာင့္
လ်င္ျမန္စြာျဖင့္ ေတာင္ကုန္းေပၚသို႔ ေျပးတက္လိုက္သည္။ သူ၏ကိုယ္ေဖာ့ပညာသည္
ထိပ္တန္းAဆင့္ရိွေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ရဲ႕က်ားေလာ္ ပညာစမ္းသည္ကို သေဘာေပါက္သြားသည္။ သ႔Aူ ေနျဖင့္
ကိယု ္ေဖာ့ပညာ နံပါတ္(၁)ျဖစ္ေသာ က်ံဳးထုံးထက္ပင္ သာေနသည္ျဖစ္ရာ ရဲ႕က်ားေလာ္၏
AျပဳAမူမွာ''မိေက်ာင္းမင္း ေရကင္းျပ''ဆိုသလိုျဖစ္ေနသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ တစ္ခ်က္ျပံဳးလိုက္ျပီး
ရကဲ ်ားေလာ္ကို ေက်ာ္မတက္ဘ ဲ ပညာလ်ိဳသည့ ္ သေဘာျဖင့္ ၃ေပ Aကြာကသာ ေျပးတက္သြားသည္။ ရဲ႕က်ားေလာ္
မည္မ်ွေျပးပါေစ။ AကြာAေဝးကေတာ့ ေျပာင္းမသြားေခ်။
ရဲ႕က်ားေလာ္က ေရွာင္ခ်ဴးပညာလ်ိဳမွန္း သတိမထားမိေပ။ သူနွင့္ ၃ေပAကြာထိ ကပ္လိုက္နိုင္ေသာ ေရွာင္ခ်ဴး၏
ကိုယ္ေဖာ့ပညာကို ၾကိတ္၍ခ်ီးက်ဴးမိလိုက္သည္။ ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ နယ္နယ္ရရမဟုတ္။ စႏၵာရဲတိုက္သခင္ၾကီး ရဲ႕ထ်
န္မင္း၏
တစ္Uီးတည္းေသာသားျဖစ္သည္။ ယေန႔ေခတ္ ေနာက္ေပါက္မ်ားတြင္ Aထူးေက်ာ္ၾကားေလသည္။
မၾကာမီ ႏွစ္Uီးစလံုး ေတာင္ကုန္းေပၚ ေရာက္ရွိသြားၾကသည္။ ျပင္ညီေသာ ေတာင္ကုန္းထိပ္ျပည့္လုနီးပါး ေပ၂၀ေက်ာ္ျမင့္
သည့္
တတံ ိုင္းမ်ား လုျံခံဳစြာ ခတ္ထားေလသည္။ ထတို ံတိုင္းAတြင္း၌ ၾကီးမားခန္႔ထည္ေသာ ရဲတိုက္ၾကီးနွင့္ AျခားေသာAေ
ဆာင္မ်ား
ရိွေလသည္။ ထ႔Aို တူ စင္ျမင့္ၾကီးတစ္ခုႏွင့္ ၎ ပတ္ပတလ္ ည္တြင္ မိုးလု၍ံ ေနပူဒဏ္မွ သက္သာရန္ AမိုးAကာေနရာ
Page 155
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
မ်ားရိွျပီး
ထိုင္ခံုမ်ား စီရရီထားရွိထား၏။
ဝီရိယေကာင္းေသာ လူမ်ားက ေစာစီးစြာ ေရာက္ေနျပီး စကားမ်ားတီတိုးတီတိုး ေဝဖန္ေနၾကသည္။
1
143
ေရွာင္ခ်ဴးနွင့္ ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ လြတ္ေနေသာ ေနရာ၌ ဝင္ထိုင္လိုက္ၾက၏။ ေဘးဘီကို Aကဲခတ္ၾကည့ရ္ ာ နယ္Aသီး
သီးမွ
လာေရာက္ၾကသည့ ္ သိုင္းသမားမ်ားကို ေတြ႕ရသည္။ ထ႔Aို တူ
ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏး္ ၊က်ံဳးနန္ဂိုဏ္း၊ပန္းေဒဝီဂိုဏ္း၊ေရႊနဂါးဂိုဏ္း၊လမ္းေတေလဂိုဏ္း Aစရွိသည့္ ဂိုဏ္းမ်ားမွ ပုဂၢိဳလ္မ်ားပါ,ပါေ
လသည္။
စင္ျမင့္၏ Aေရွ႕ဘက္၌ သိုင္းေလာက နာယကၾကီး၃ေယာက္ကိုယ္စား ခ်င္းေရွာင္၊က်ံဳးနန္နွင့္လမ္းေတေလဂုိဏ္းမွ
ပုဂိၢဳလ္၃ေယာက္က သီးသန႔ေ္ နရာတြင္ထိုင္၍ ေနရာယူထားၾကသည္။ သတူ ို႔ထိုင္ေနေသာ ေနရာေရွ႕တငြ ္
စားပဲြတစ္ခုရိွျပီး ေရႊဓားတစ္ေခ်ာင္းနွင့္ ေရႊဆြဲျပားတစ္ခုကု ိ တင္ရိွထား၏။ 'လူရည္ခြၽန္သိုင္းသမားဘဲြ႕'ရသူက ို ခ်ီးျမင့္မည့္
Aေဆာင္Aေယာင္မ်ား ျဖစ္ပံုရသည္။
''Aစ္ကိုရဲ႕ နာယကၾကီး၃ေယာက္က ဘာလ႔မို လာတာလဲ''
ဟု ေရွာင္ခ်ဴးက ေမးလိုက္လ်ွင္.....
''သတူ ႔ကို Aနိုင္ရရိွသူန႔ ဲ ပတ္သက္ျပီး ေဆာင္ရြက္စရာေတြရိွလို႔ Aေရးတၾကီး ေဆြးေႏြးေနၾကတယ္...ဒါေၾကာင့္
ကယို ္စားလွယ္Aျဖစ္ သူတ႔၃ုိ Uီးကို လႊဲထားတာပ'ဲ '
ဟူ၍ ရဲ႕က်ားေလာ္က ရွင္းျပလိုက္၏။
''ေၾသာ္...လတ္စသတ္ေတာ့ ဒီလိုကိုး''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ရ႕ဲ က်ားေလာ္နွင့္ Aျပန္Aလွန္ စကားလက္ဆုကံ ်သြားသည္။ Aခ်ိန္မည္မ်ွၾကသြားသည္ မသိေတာ့။
''ဒူ...ဒူ...ဒူ''
ရုတ္တရက္ ထကြ ္ေပၚလာသည့ ္ ေမာင္းသံေၾကာင့္ ကြၽတ္ကြၽတ္စီေနေသာ သိုင္းပရိသတမ္ ်ား
မီးကိုေရျဖင့္ ျငိမ္းသတ္လကို သ္ ည့ပ္ မာ ျငိမ္သကသ္ ြားေလသည္။ ထိုစU္ ဒိုင္Aျဖစ္ကိုယ္စားေဆာင္ရြက္ေပးသည့္ ခ်င္း
ေရွာင္ဂိုဏ္းမ ွ
လိစန္း ဘုန္းေတာ္ၾကီးသည္ မတ္တပ္ရပ္လိုက္၏။
''က်ဳပ္တို႔တေတ ြ Aခုလို သငို ္းျပိဳင္ပကဲြ ို က်င္းပရတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ ့ မ်ိဳးဆက္သစ္
လူငယ္သိုင္းသမားေတ ြ ေမြးထုတ္ေပးရန္ဆိုတ့ ဲ ရည္ရယြ ္ခ်က္ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္...သငို ္းေလာကၾကီးမွာ တစ္ေန႔တစ္ျ
ခား
လူငယ္သိုင္းသမားေတ ြ ေပၚထကြ လ္ ာတာ Aင္မတန္မွ ဝမ္းသာစရာပါ...သိုင္းျပိဳင္ပြဲက သတူ ႔ေို လးေတြရ႕ဲ Aစြမ္းAစ
ကို
မွတ္ေက်ာက္တင္တယလ္ ႔ ို ေျပာလို႔ရနိုင္ပါတယ္...Aနိုင္ရရိွသူကု ိ 'လူရည္ခၽြန္သိုင္းသမားဘြဲ႕'ေပးAပ္ျပီး ေရႊဓားန႔ ဲ ဆြဲျ
ပားကို
ခ်ီးျမွင့္ပါမယ္''
Page 156
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
လိစန္း ဘုန္းၾကီးသည္ ပရိသတ္ကို Aကဲခတ္ၾကည့္သည္။ သူ႔စကားကို စိတ္ဝင္တစား Aာ႐ုံစိုက္ နားေထာင္ေနသည္ကို
ေတြ႕ရ၍
စကားျပန္ဆက္သည္။
''နာယကၾကီး၃ Uီးက Aေရးတၾကီး ေဆြးေႏြးစရာ ကိစၥရိွလ႔ ို မလာနိုင္ပါဘူး...ဒါေၾကာင့္ က်ံဳးနနလ္ က္ေထာက္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္
တုက်န္႔ဟူ၊လမ္းေတေလဂိုဏ္
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၂၉)
လမ္းေတေလဂိုဏး္ က လကေ္ ထာက္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ျဖစ္တ့ ဲ ယဟု ုတံ ို႔ကို ကယို စ္ ားစီမံခိုင္းျခင္းျဖစ္ပါတယ္...စည္းကမ္းခ်က္
ေတြကိုေတာ့
က်ံဳးနန္ဂိုဏ္းက ရေသ့ၾကီးတုက်န္႔ဟူက ေျပာျပပါလိမ့္မယ္''
ထိုAခါ ရေသ့ၾကီးသည္ မတ္တပ္ရပ္လိုက္၏။ သူသည္ Aသက္၅၀ေက်ာ္ရိွျပီး တည္ၾကည္ခန္႔ညားေသာ Uပဓိရုပ္ရွိ၏။
သိုင္းေလာကသားမ်ားကို ဘက္လွည့ျ္ပီး.....
1
144
''ျပိဳင္ပြဲစည္းမ်U္းကို ရွင္းျပပါမယ္...ဂိုဏ္းတစ္ဂိုဏ္း Aဖြဲ႕Aစည္းတစ္ခုမွာ လူတစ္ေယာက္ပဲ ယွU္ျပိဳင္ခြင့္ရွိပါတယ္...ဒါေၾ
ကာင့္
Aေကာင္းဆံုးေသာ လူကိုသာ ေသခ်ာေရြးခ်ယ္ထားၾကပါ...လူတစ္ေယာက္က ႏွစ္ပြဲတိုက္ျပီးရင္ နားခြင့္
ရွိပါတယ္...တစ္ၾကိမ္႐ႈံးတာနဲ႔ ထြက္ရမွာပါ...စင္ျမင့္ေပၚက ျပဳတ္က်ရင္လည္း ႐ႈံးနိမ့္ပါလိမ့္မယ္...တိုက္ခိုက္စU္မွာ Aဆိ
ပ္သုံးျခင္း၊
လက္နက္ပုန္းသုံးျခင္းမရိွရ၊ေခ်ာင္းေျမာင္းလုပ္ၾကံျခင္းကိုလည္း ခငြ ့္မျပဳပါဘူး...လုပ္ခ့ရဲ င္ စည္းမ်U္းန႔ဲAညီ
Aေရးယူပါမယ္...နွစ္Uီးနွစ္ဖက္ ရန္ျငိွဳးမပြားေစဘ ဲ တတန္ ိုင္သမ်ွ ေျခလြန္လက္လြန္မျဖစ္ေAာင္
တကို ္ခိုက္ၾကဖို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္...ေနာက္ဆုံး က်န္ရိွတ့ ဲ သိုင္းသမားကို Aနိုင္ေပးမွာ ျဖစ္ပါတယ္''
ဟ ု ေျပာျပီးလ်ွင္ ထိုင္ခုံေပၚ ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ ပရိသတ္မ်ားထံမွ တီးတိုးေျပာသံမ်ား ထြကေ
္ ပၚလာသည္။ သတူ ႔သို ည္
AဓိကAားျဖင့္ မိမိတို႔ဂိုဏ္းမွ Aေတာ္ဆံုးလူကို ေရြးထုတ္ရန္နွင့္ ပတ္သက္၍ ျငင္းခံုေနၾကသည္က မ်ားေလသည္။ ထိုစ
U္...။
''က်ဳပ္က လွံမင္းသားပါ...တစ္ကိုယ္ေတာ္သိုင္းသမားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္...ယွU္ျပိဳင္မည့္သူကို ဖိတ္ေခၚပါတယ္''
ဟူသည့္ Aသံႏွင့္Aတူ ပရိသတ္ထဲမွ Aသက္၃၀ေက်ာ္Aရြယ္ လူတစ္ေယာက္သည္ စင္ျမင့္ေပၚသို႔ ကိုယ္ေဖာ့ပညာသံုး
၍
ခုန္တက္လိုက္သည္။ ထိုလူရြယ္သည္ ယေန႔သိုင္းေလာက၌ ထိုက္သင့္သေလာက္ ေက်ာ္ၾကားေသာ
သိုင္းသမားတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။
''က်ဳပ္က လမ္းေတေလဂိုဏ္းက တုတ္မင္းသားပါ''
ယင္းAသံႏွင့္Aတူ ေနာက္ထပ္ Aသက္၃၀ေက်ာ္Aရြယ္ လူငယ္တစ္ေယာက္သည္ စင္ျမင့္ေပၚသို႔ Aဆင့္ျမင့္သည့္
ကိုယ္ေဖာ့ပညာျဖင့္ ခုန္တက္လိုကသ
္ ည္။ ထိုသူသည္ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ႏွင့္ ဂုန္နီAိတ္၅လံုးလြယ္ထားရာ လမ္းေတေလ
ဂိုဏ္း၏
Aဆင့္ျမင့္ဂိုဏ္းသားျဖစ္ေၾကာင္း သိသာလွသည္။ ယွU္ျပိဳင္မည့္ သူတ႔ႏို ွစ္Uီးသည္ တစ္ေယာက္နွင့္ တစ္ေယာက္
Page 157
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
၅ေပAကြာတြင္ရပ္၍ ဂါရဝျပဳလိုက္ၾကသည္။
''စေတာ့...''
က်ံဳးနန္လက္ေထာက္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္၏ ေAာ္သံAဆံုး စတင္ တိုက္ခိုက္ၾကေလသည္။
''ဝွီး...ဝွီး...ဝွီး''
''ဝွီး...ဝွီး...ဝွီး''
ႏွစ္Uီးစလုံး ကိုင္ေဆာင္ထားသည့ ္ လက္နက္မ်ားမွာ တုတ္ရွည္လက္နက္မ်ိဳးျဖစ္သျဖင့္ ေဝွ႔ယမ္းလိုက္တိုင္း Aသံရွည္ၾ
ကီး
ျမည္သြားေလသည္။ လွံမင္းသားနွင့္ တုတ္မင္းသားတို႔ ထိပ္တိုက္ေတြ႕ၾကေလျပီ။ မည္သူ Aနိုင္ရရွိပါမည္နည္း။
''ဟိတ္''
လွံမင္းသားသည္ မာန္တစ္ခ်က္သြင္း၍ သူ၏ လွံတံရွည္ျဖင့္ ဆတ္ကနဲ တုတ္မင္းသား၏ မ်က္နွာကို လွမ္းထိုးလိုက္သ
ည္။
လံွခ်က္မွာ ေႁမြေပြးေပါက္ခ်က္က့သဲ ႔ ို ျမန္ဆန္လွသည္။ တုတ္မင္းသားသည္ မေခပါေခ်။ Uီးေခါင္းကို ဘယဘ္ ကသ္ ႔ ို
လြတ္ရုံသာ ေရွာင္တိမ္းလိုက္ျပီး တုတ္ရွည္ျဖင့္ လွံထိပ္ဖ်ားကို ရုိက္ခ်လိုက္သည္။ ယင္းေနာက္ လွံမင္းသား၏
ေျခAစုံကို ျဖတ္ရိုက္လကို သ္ ည္။ ေခြးရိုကတ
္ တု ္သိုင္းထဲမွ သိုင္းတစ္ကြကက္ ို သုံးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
လွံမင္းသားသည္ သူ၏လွံရွည္ကိုေထာက္၍ ေရွ႕ကြၽမ္းပစ္ ခုန္ေရွာင္လိုက္ရာ
တုတ္မင္းသား၏ ေနာက္ေက်ာသို႔ ေရာက္သြားေလသည္။ ခ်က္ခ်င္းပင္ လွံရွည္ျဖင့္ ဆတ္ကနဲ ေနာက္ေက်ာကို
ထိုးလိုက္ေလသည္။ တုတ္မင္းသားသည္ မေခပါေခ်။ ေနာက္ျပန္လွည့္၍ လွံခ်က္ကို ဖယ္ရွား၍ သြက္လက္ေပါ့ပါးစြာျဖင့္
ခုန္ပ်ံတိုက္ခိုက္ေလသည္။
''ဒီပြဲမာွ တုတ္မင္းသားပ ဲ နိုင္မွာ''
1
145
ရဲ႕က်ားေလာ္က မွတ္ခ်က္ခ်လိုက္သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္လိုက္ျပီး ျပိဳင္ပြဲထံ Aာရုံစိုက္လိုက္သည္။
Aကြက္
၂၀ေက်ာ္တိုက္ျပီးေသာ္ လွံမင္းသား Aေျခပ်က္သြားသည္။ တုတ္မင္းသား၏ တုတ္ခ်က္မ်ားကမူ မာန္ပါကာ သြက္လ
က္လာသည္။
သူသည္ Aတြင္းAားမ်ားစုစည္း၍ တုတ္ရွည္ျဖင့္ စီးမိုး၍ ရုိက္ခ်လိုက္ရာ လွံမင္းသားသည္ လွံရွည္ကို ကန္႔လန္႔ျဖတ္ကိုင္
၍
ခုခံလိုက္သည္။
''ေျဖာင္း''
Aတြင္းAားေကာင္းေသာ တုတ္မင္းသား၏ လက္ခ်က္ေၾကာင့္ သစ္သားရုိးတပ္ လွံရွည္သည္သည္ ခါးလယ္မွ
ထက္ပိုင္းက်ိဳးသြားေလသည္။ တုတ္မင္းသားသည္ သြက္လက္စြာပင္ လွံမင္းသား၏ လည္မ်ိဳကို တုတ္ရွည္ထိပ္နွင့္ ၁လ
က္မခန္႔
Aကြာ၌ ေတ့ဆိုင္ေပးလိုက္ျပီး သိုင္းကြက္ကို ရပ္တန္႔လိုက္သည္။ တုတ္မင္းသား Aနိုင္ရရွိသြားေလျပီ။
''ေဝး...ေဟး...ေဟး''
Page 158
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''လမ္းေတေလဂိုဏ္းက တုတ္မင္းသားကြ''
ခ်ီးက်ဴးသံမ်ား တခဲနက္ထြက္ေပၚလာသည္။ လွံမင္းသားနွင့္ တုတ္မင္းသားတို႔ တစ္Uီးနွင့္တစ္Uီး Aျပန္Aလွန္ဂါရဝျပဳလို
က္သည္။
ထ႔ိုေနာက္ ႐ံႈးနိမ့္သြားသူ လံွမင္းသားသည္ စင္ေAာက္သို႔ ဆင္းသြားေလသည္။တုတ္မင္းသားသည ္ သိုင္းေလာကမွ
ပရိသတ္မ်ားဘကလ္ ွည့၍္ လက္သီးလကဝ္ ါးဆုပ္ကာ ဂါရဝျပဳျပီး...
''ေနာက္ထပ္ ဘယ္ပုဂၢိဳလ္က ယွU္ျပိဳင္လိုပါသလဲ ခင္ဗ်ာ''
ဟုေျပာရာ Aရပ္၆ေပျမင့္၍ ထြားက်ိဳင္းသည့္ လူသန္ၾကီးတစ္ေယာက္ ထြက္လာေလ၏။
''က်ဳပ္ကို ကြၽဲဘီလူးလ႔ေို ခၚတယ္...ေရႊနဂါးဂိုဏ္းကပဲ''
သူသည္ ေျပာျပီးသည္နွင့္ စင္ျမင့္ေပၚသို႔ ခုန္တက္လိုက္သည္။ ခႏၶာကိုယ္ ထြားက်ိဳင္းသန္မာသူပီပီ လက္နက္Aားမကိုးပဲ
ကာယဗလကို AထူးAားထားမွနး္ တုတ္မင္းသား ရိပ္မိသြားေလသည္။ Aျပန္Aလွန္ ဂါရဝျပဳျပီးေနာက္ ယွU္ျပိဳင္မႈ စတ
င္ေလ၏။
ကြၽဲဘီလူး၏ လက္သီးခ်က္မ်ားသည္ မိုးစက္မိုးသီးမ်ားပမာ ျမန္ဆန္၍ ျပင္းထန္လွသည္။ တုတ္မင္းသားသည္ Aရမ္း
ကားေရာ
မတိုက္ဘဲ ေပါ့ပါးစြာ ေရွာင္တိမ္းျပီး ခ်က္ေကာင္းရမွ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ တိုက္စစ္ဆင္သည္။
သတူ ႔ႏို ွစ္Uီး၌ တစ္Uီး၏တိုက္ကြကသ္ ည္ ေႏွးေကြးေလးလံျပီး Aားမာန္ျပင္းသည္။ က်န္တစ္Uီးကမူ
လ်င္ျမန္၍ ေပါ့ပါးသြက္လက္လွသည္။ သိုင္းကြက္ ၅၀ေက်ာ္ေသာAခါ Aတြင္းAားၾကံ႕ခိုင္မႈနည္းပါး၍ ကြၽဲဘီလူး၏ တို
က္ခ်က္မ်ား
Aားမာန္ေလ်ာ့ကာ ေပ်ာ့သြားသည္။ ထိုAခါ တုတ္မင္းသား၏ ေျခAစုံကို သိမ္းက်ံဳးရိုက္သည့ ္ တကို ္ကကြ ္ေၾကာင့္ လဲ
က်ကာ
႐ံႈးနိမ့္သြားသည္။ ျပိဳင္ပြဲစည္းမ်U္းAရ တုတ္မင္းသားသည္ နားခြင့္ရသြားသည္။
×××××××××××××××××××××××
ဤသ႔ျိုဖင့္ ယွU္ျပိဳင္တိုက္ခိုကက္ ်ရာ ေနာက္ပိုင္းေရာက္ေလပို၍ ၾကည့္ေကာင္းလာေလသည္။
ေစာေစာက ျပိဳင္ပြဲယွU္ျပိဳင္သူမ်ားထက္ Aဆင့္ျမင့္သည့္ သိုင္းသမားမ်ား ပါဝင္လာေသာေၾကာင့္ပင္။ ရဲ႕က်ားေလာ္သ
ည္လည္း
ဝင္ေရာက္ယွU္ျပိဳင္ေတာ့၏။ ထိုAခါမွ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စႏၵာရဲတိုက္မွ သခင္ေလးျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိသြားသည္။
သိုင္းျပိဳင္ပြဲဝင္မ်ားတြင္ ဆက္တိုက္Aနိုင္ရရွိေနေသာ သိုင္းသမားမ်ားမွာ
စုန္႔ရွန္႔စင္၊စင္းရွန္းရွန္း၊ရဲ႕က်ားေလာ္၊တုတ္မင္းသား၊ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းမွ မိုးၾကိဳးကိုယ္ေတာ္ႏွင့္ က်ံဳးနန္ဂိုဏ္းမွ ၾကယ္ပ်ံဓား
သမားတို႔
ျဖစ္ၾက၏။ တစ္ခ်ိဳ႕ဂိုဏ္းမ်ားရွိ ျပိဳင္ပြဲဝင္မ်ားမွာ ႐ႈံးနိမ့္သြားၾကေသာေၾကာင့္ ဝင္မျပိဳင္နိုင္ေတာ့။ က်န္ရွိေနေသာ လူAခ်ိဳ႕
သည္လည္း
သတူ ႔တို ေတြ၏ သိုင္းပညာကို ရိွန္ေနၾကသည္ကတစ္ေၾကာင္း၊မိမိတို႔ပညာကို စိတ္မခ်သည္ကတစေ္ ၾကာင္း မျပိဳင္ၾကေ
တာ့ေပ။
ဤသ႔ျိုဖင့္...။
1
Page 159
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
146
ေဝဟင္ရဲတိုက္သခင္ေလး စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ မိုးၾကိဳးကိုယ္ေတာ္ကို Aနိုင္ယူနိုင္ခ့၏ဲ ။ တိမ္လႊာရတဲ ိုက္သခင္မေလး စင္းရွန္
းရွန္းကမူ
ၾကယ္ပ်ံဓားသမားကို Aနိုင္ပိုင္းခ့သဲ ည္။ Aလားတူ စႏၵာရဲတိုကသ္ ခင္ေလး ရဲ႕က်ားေလာ္သည္လည္း တုတ္မင္းသားကို
Aနုငိ ္ရခ့ဲေလသည္။ ၃Uီးစလုးံသည္ သိုင္းေလာကနာယကၾကီး ၃Uီး၏ သားသမီးမ်ား ျဖစ္ၾကသည့A္ တြက္ ပရိသ
တ္မ်ားသည္
စိတ္ဝင္စားမႈ ျမင့္တက္လာေလ၏။ ရဲတိုက္၃ခုမွ သိုင္းပညာမ်ားသည္ Aဆင့္တူရွိၾကသည္ဟု သိုင္းေလာကသားမ်ားက
ဆိုစမွတ္ျပဳၾကသည္။ သတူ ႔တို ေတြ ထိပ္တကို ္ရင္ဆိုင္ဖူးသည္ကိုလညး္ မၾကားဘူးၾကေခ်။ ယခုေတာ့ မည္သည့္ရဲတို
က္မွ
သိုင္းပညာသာလိမ့္မည္ကို သိရွိရေပေတာ့မည္။
Uီးစြာ စုန္႔ရွန္႔စင္နွင့္ ရဲ႕က်ားေလာ္တို႔ ရင္ဆိုင္မိၾကသည္။ ပထမဆုံး လကန္ က္မ့သဲ ိုင္းပညာျဖင့္ တိုကခ္ ိုက္ၾကေလသည္။
စုန္႔ရွန္႔စင္၏ 'ေဝဟင္လက္ဝါးသိုင္းကြက္'မ်ားသည္ Aားမာန္ပါလွ၏။ Aတြင္းAားလည္း ျပည့ဝ္ ေသာေၾကာင့္ ေလတိုး
သံပင္
တဟူးဟူးျမည္သြားေလသည္။ ရဲ႕က်ားေလာ္သည္လည္း မေခပါေခ်။ 'စႏၵာေရာင္ျခည္လက္ဝါးသိုင္း'ျဖင့္ ျပန္လည္ တို
က္ခိုက္သည္။
ထလို က္ဝါးသိုင္းသည္ AေAးဓာတ္ကို Aေျခခံထားျပီး ေပါ့ပါးသြက္လက္မႈကို Uီးစားေပးသည္။ သတူ ႔ႏို ွစ္Uီးသည္ သိုင္
း၁၀ကြက္မ်ွ
ယွU္ျပိဳင္ျဖစ္ၾကသည္။ တကို ္ခိုက္ရင္း ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ စိုးထတိ ္လာမိသည္။ Aဘယ့ေ္ ၾကာင့္ဆိုေသာ္.....။
စုန္႔ရွန္႔စင္၏ လက္ဝါးခ်က္မ်ားတြင္ ျပင္းထန္ေသာ AေAးလႈိင္းတစ္ခု ပါရွိေနျပီး လက္ဝါးတစ္ျပင္လံုးသည္ ျပာႏွမ္းလာေ
လသည္။
''ေဝဟင္လက္ဝါးသိုင္းမွာ ဘယ္လလို ုပ္ျပီး ျပင္းထန္တ့ ဲ AေAးဓာတ္ေတြ
ပါေနရတာလ.ဲ ..စႏၵာေရာင္ျခည္လက္ဝါးသိုင္း ေနာက္ဆုံးAဆင့္ေရာက္တ့သဲ ေူ တာင္ ဒီေလာက္ေAးတဲ့လက္ဝါးခ်
က္ကို
ထုတ္နိုင္မယ္မထင္ဘူး''
ဟူ၍ ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ Aထိတ္တလန္႔ေတြးေတာမိလိုက္သည္။ သူသည္ တိုက္စစ္မဆင္နိုင္ေတာ့။ ေရွာင္တိမ္းရင္း
တျဖည္းျဖည္းေနာက္ဆုတ္ရာ စင္ျမင့္Aစြန္းနားသို႔ပင္ ေရာက္သြားေခ်ျပီ။ ပြဲၾကည့ပ္ ရိသတ္မ်ားသည္ စုန္႔ရွန္႔စင္ကို Aား
ေပးမႈ
မ်ားျပားလာေလသည္။ သူက Aသာစီးရေနသည္မဟုတ္လား။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ျပိဳင္ပြဲကိုၾကည့္ရင္း မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕သြားသည္။ သူသည္ ရဲ႕က်ားေလာ္ ႐ႈံးနိမ့္ေတာ့မည္ကို သိရွိလိုက္သ
ည္။
စုန္႔ရွန္႔စင္၏ သိုင္းပညာကိုလည္း တAံ့တၾသျဖစ္မိသည္။ သူသည္ Aျမင္စူးရွေသာေၾကာင့္ စုန္႔ရွန္႔စင္၏ လက္ဝါးျပင္
Aျပာသမ္းသြားသည္ကို သိရိွ၍ ေဝဟင္လက္ဝါးမဟုတ္သည္ကိုေတာ့ Aကခဲ တ္မိသည္။ လြန္ခ့သဲ ည့္ ၁၀ႏွစ္ေက်ာ္ကနွ
င့္
ႏိႈင္းဆလ်ွင္ Aေတာ္ေလး တိုးတကလ္ ာသည္ဟု ဆိုနိုင္သည္။ ၁၀ႏွစ္Aတြင္း ဆရာေကာင္းတစ္ေယာက္ႏွင့္ ေတ႕ြ ထား
Page 160
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ပုံရသည္။
''ဝုန္း''
ျပင္းထန္ေသာ လက္ဝါးရိုက္ခ်က္ေၾကာင့္ ရ႕ဲ က်ားေလာ္ စင္ျမင့္ေAာက္သ႔ ို ျပဳတ္က်သြားသည္။
လဲမက်သြားေသာ္လည္း ေျခ၇လွမ္းဆုတ္ျပီးမွ မားမားမတ္မတ္ ရပ္တည္နိုင္သြားသည္။ မ်က္နွာမွာ ျဖဴဖပ္ျဖဴေရာ္ျဖစ္ေနျ
ပီး
Aတြင္းဒဏ္ရာ ခံစားေနရပံုေပၚသည္။ သူသည္ စုန္႔ရွန္႔စင္ႏွင့္ Aျပန္Aလွန္ ဂါရဝျပဳျပီးေနာက္ ထိုေနရာေလးမွ
ထြက္ခြာသြားသည္။ စင္ျမင့္ေပၚတြင္မူ စုန္႔ရွန္႔စင္နွင့္ စင္းရွန္းရွန္းတို႔ ဆက္လက္ယွU္ျပိဳင္ၾကသည္။ စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ Aစစ
Aရာရာ
Aေလ်ွာ့ေပးတိုက္ခိုက္ေနသည္။ ပရိသတ္မ်ားက စင္းရွန္းရွန္းသည္ ရဲ႕က်ားေလာ္ထက္ပို၍ ေတာ္သည္ဟု မွတ္ခ်က္ေပး
ကာ
တီတိုးေျပာေနၾကသည္။ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aဓိပၸါမရွိေသာ ၎ျပိဳင္ပြဲကို ဆက္ၾကည့္လုစ
ိ ိတ္ ေပ်ာက္သြားသည္။ သိုင္းျပိဳင္ပြဲ
ကို
ဂရုမစိုက္ေတာ့။ ဒဏ္ရာျပင္းစြာရထားသည့္ ရဲ႕က်ားေလာ္ကိ ု စိတ္မခ်၍ သထူ ြက္သြားရာသို႔ မသိမသာ ေနာက္ေယာင္ခံ
လိုက္သြားေလသည္။
××××××××××××××××××××××××××
ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ ေဝဟင္ေတာင္ကုန္းAေနာက္ဖက္မွ တိတ္တဆိတ္ ဆင္းသက္သြားသည္။ သူသည္ စုန္႔ရွန္႔စင္၏
လက္ခ်က္ေၾကာင့္ ၂၀ေလာက္နွင့္ ဆန္းျပား၍ေAးစက္သည့ ္ လက္ဝါးခ်က္ေၾကာင့္ ႐ံႈးနိမ့္ခ့သဲ ည္။ Aခ်ိန္မီမကုသပါက
Aသက္Aႏၲရာယ္ပင္ စိုးရိမ္ရသည္။
1
147
''ဟူး...စုန္႔ရွန္႔စင္က Aေတာ္ရက္စက္တာပဲ...ငါနဲ႔ ရန္ျငိွဳးမရွိဘဲ ဒီေလာက္ျပင္းထန္ရက္စက္တ့ ဲ သိုင္းကသို ုံးျပီးတိုက္ရတ
ယလ္ ႔'ို '
သူသည္ သက္ျပင္းခ်ရင္း တီတိုးေျပာလိုက္မိသည္။ သူ႔Aေနျဖင့္ ခ်က္ခ်င္း လံုျခံဳေသာ ေနရာတစ္ခရ
ု ွာ၍ Aတြင္းAားျဖင့္
Aေရးတၾကီး ကုသရေပUီးမည္။ ထိုစU္...။
''ထန္...ထန္း''
ရုတ္တရက္ ေလတစ္ခ်က္Aတိုက္ဝယ္ တိုက္ခိုက္သံတစ္ခု ထြက္ေပၚသြားသည္။ သိုင္းျပိဳင္ပြဲမွ မဟုတ္သည္ေတာ့ေသ
ခ်ာသည္။
လူAားလုံး သိုင္းျပိဳင္ပြဲကို ၾကည့္႐ႈေနၾက၍ မည္သွ႔ေို သာသူသည္ တကို ္ခိုက္ေနပါသနည္း။ သူသည္ သလိ ုစိ ိတ္ေၾကာင့္
Aသံၾကားရာသ႔ ို သြားၾကည့္ေသာ္.....
Aနက္ေရာင္ဝတ္စံုနွင့္ လူ၁၅ေယာက္သည္ လူပုAဖိုးAို၂ေယာက္ကို ဓားမ်ားျဖင့္ ဝိုင္းဝန္းတိုက္ခိုက္ေနသည္။
AဖိုးAို၂ေယာက္ကလည္းမေခ။ နွစ္ဖက္သြားဓားရွည္ကိုယ္စီျဖင့္ ျပန္လည္ခုခံေနနိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ ေရရွည္ေတာ့ ခုခံနို
င္ပံုမေပၚ။
မ်က္နွာဖုံးကုိယ္စီတပ္ထားေသာ လူ၃ေယာက္သည္ ေAးေဆးစြာျဖင့္ ရပ္ၾကည့္ေနၾကသည္။ သူတ႔ထို ဲမွ တစ္Uီးက-
''လူပုညီေနာင္...မင္းတို႔သာ လိမ္လိမ္မာမာန႔ ဲ လက္နက္ခ်ျပီး ဂိုဏ္းထဲဝင္မွာဆိုရင္ ငါ့လူေတြကို
Page 161
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ရပ္ခိုင္းလိုက္မယ္...မဟုတ္ရင္ေတာ့ Aဆုံးသတ္ေကာင္းမယ္မထင္န႔'ဲ '
ဟုျခိမ္းေခ်ာက္ေျပာလိုက္သည္။ လူပုညီေနာင္သည္ ဂရုမစိုက္ဟန္ျဖင့္ တံေတြးတစ္ခ်က္ေထြးလိုက္ျပီး ရန္သူမ်ားကို
ဆက္လက္တိုက္ခိုက္ေနသည္။
''ဟာ...သတူ ႔ကို ေဖေဖေျပာဖူးတဲ့ သိုင္းထပိ ္သီးနံပါတ္၉န႔ဲ၁၀ပါလား...လူေကာင္းေတြဆိုေတာ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါတတ္နိုင္
ေလာက္
ကူညီေပးမွပဲ''
ရ႕ဲ က်ားေလာ္သည္ စိတ္ေကာင္းရိွသူပီပီ ထိုသ႔ ို ေတးြလိုက္မသိ ည္။ ထို႔ေၾကာင့္-
''ဟတိ ္လူေတ ြ မတရားမလုပ္န႔'ဲ '
ဟု ေAာ္ေျပာလိုက္သည္။ Aတြင္းဒဏ္ရထားေသာေၾကာင့္ Aသံေကာင္းေကာင္းမထြက္နိုင္။ တိုက္ခိုက္ေနသူ ၁၅ေယာ
က္သည္
ရပ္တံ့မသာြ းေသာ္လည္း လက္ပိုက္ၾကည့ေ္ နေသာ လူ၃ေယာက္သည္ာာ သ႔ထူ ံ Aာ႐ုံေရာက္သြားသည္။
''ေကာင္စုတ္ေလး...မဆိုင္တာ ဝင္မ႐ႈပ္န႔'ဲ '
''သြားစမ္း''
လ်ပ္တျပက္ဆိုသလို ၃Uီးထဲမွ တစ္ေယာက္သည္ လက္ဝါးခ်က္ျဖင့္ တိုက္ခိုက္လိုက္သည္။ သူ၏ လက္ဝါးျပင္ဗဟိုသည္
ရုတ္တရက္ နီရဲလာသည္။
''ဟင္...ေသြးရိပ္လက္ဝါး''
ရဲ႕က်ားေလာ္ တုန္လႈပ္သြားမိသည္။ ရုတ္တရက္ ဖခင္ေျပာဖူးသည့္ ေAာက္လမ္းသိုင္းAေက်ာ္Aေမာ္မ်ားျဖစ္သည့္ Aျ
မဲတမ္း
တပူးပူးတတြဲတြဲေနသည့္ 'ဘလီ ူး၃ေဖာ္'ကု ိ သတိရသာြ းမိသည္။ ယခု တကို ္ခိုက္သည့္သူသည ္ 'ေသးြဘီလူး'ျဖစ္နိုင္သ
ည္။
သ႔ဆို ိုလ်ွင္ က်န္သည့္ ၂ေယာက္'ဓားဘီလူး'နွင့္'ေက်ာက္ဘီလူးတ႔ျိုဖစ္ေပမည္။ ရဲ႕က်ားေလာ္Aေနျဖင့္ Aတြင္းဒဏ္ရာမ
ရိွလ်ွင္ပင္
ထိုလက္ဝါးခ်က္ကို ခုခံနိုငမ
္ ည္မဟုတ္။ ထိုစU္...။
''ဝွစ္''
''ဝွစ္''
1
148
Aနီးရွိ ျခံဳပုတ္တစ္ခုမွ ခဲလံုးေလး၂လံုးသည္ ၾကားျဖတ္ဝင္ေရာက္လာသည္။ ေသြးဘီလူး ထိတ္လန္႕သြားျပီး လက္ဝါးနွ
စ္ဖက္ျဖင့္
ထိုေက်ာက္တုံး၂ခုကို ရိုက္ဖယ္လိုကသ္ ည္။
''Aား''
သသူ ည္ ထတိ လ္ န္႔စြာ ေAာ္လိုက္မိသည္။ ခဲလုံးနွစ္ခုႏွင့ ္ လက္ဝါးျပင္ ထိမိသည္နွင့္ ျပင္းထန္သည့္ AပူAေAးဓာတ္
၂ခုကို
ယွU္ဆိုင္မိေသာေၾကာင့္ပင္။
Page 162
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ေသြးဘီလူး...Aဆင္ေျပရဲ႕လား''
က်န္၂ေယာက္သည္ သ႔Aူ နီးေရာက္လာျပီး ေမးျမန္းလိုက္သည္။ ေသြးဘီလူးဆိုသူသည ္ ေခါင္းခါယမ္းျပီး...
''ဒဏ္ရာမျပင္းပါဘူး...စိတ္မပူပါန႔'ဲ '
ဟု ျပန္ေျပာလိုက္သည္။ ေျပာသာေျပာရသည္ ရဲ႕က်ားေလာ္ကို ကူညီေပးသည့္ Aဆင့္ျမင့္သိုင္းသမားကို ထိတ္လန္႔သြား
မိသည္။
သသူ ည္ ရဲ႕က်ားေလာ္ထံ Aာရုံမစိုက္နိုငေ
္ တာ့။ ခဲလုံးလာသည့္ ျခံဳပုတ္ၾကီးကို Aကဲခတ္ၾကည့လ္ ကို ္သည္။ ျပီးမွ-
''ျခံဳပုတ္ထဲက ေခြးမသား...သတၱိရွိရင္ ထြက္လာစမ္း...မင္းထြက္မလာရင္...''
သ႔ူစကားမဆုံးလိုက္ ခဲလုံးမ်ားသာ မိုးသီးမိုးေပါက္မ်ားနွယ္ ပလူပ်ံစြာ ထြက္ေပၚလာသည္။
''ဝွစ္...ဝွစ္...ဝွစ္''
ေသးြဘီလူးတို႔ တုန္လႈပ္သာြ းမိသည္။ ခဲလုံးမ်ားသည္ Aလုံး၁၀၀ေက်ာ္ရိွျပီး Aရိွန္Aဟုန္ျပင္းထန္လွသည္။ သတူ ႔ ို
၃ေယာက္လြတ္ေAာင္ ေရွာင္တိမ္းဖို႔မလြယ္ကူလွေခ်။ ေနာက္ဆံုး မတတ္သာ၍ ေျမျပင္ေပၚ ျပားျပားဝပ္ေရွာင္မွ
လတြ ္ေျမာက္သြားသည။္ သူတ႔၃ို ေယာက္စလုံး ဖုန္မ်ားAလူလူးျဖစ္ေနျပီး ၾကည့္ရသည္မွာ ရယ္စရာေကာင္းလွသည္။
ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ ထူးဆန္းသည့္ Aျဖစ္ေၾကာင့္ ထြက္ေျပးရန္သတိမရေတာ့။ ေၾကာင္တက္တက္ျဖင့္
ၾကည့္ေနမိသည္။ ေသြးဘီလူးသည္ သူ႔Aေဖာ္နွစ္Uီးျဖစ္သည့္ ဓားဘီလူးႏွင့္ ေက်ာက္ဘီလူးကို မ်က္ရိပ္ျပလိုက္သည္။
ထ႔ိုေနာက္ ျခံဳပုတ္Aနီးသို႔ ျပိဳင္တူတိုးကပ္သြားလိုက္ျပီး လက္ဝါးခ်က္မ်ားျဖင့္ Aတြင္းAားAျပည့္Aဝ စုစည္း၍ ရိုက္ခ်လို
ကသ္ ည္။
ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ သူ႕ကို ကူညီေပးသည့္ ျခံဳပုတ္ထဲမွလူကို စိုးရိမ္သြားမိသည္။
''ဝုန္း''
ျပင္းထန္ေသာAသံ ထကြ ္ေပၚသာြ းျပီး ဘလီ းူ ၃ေဖာ္သည္ ေနာက္သု႔ ိ ေျခ၇လွမ္းဆုတ္ကာ ယိမ္းယိုင္သြားသည္။
''ဟာ''
''ဟင္''
၃Uီးစလုံး လြန္စြာတုန္လႈပ္သြားၾကသည္။ ျခံဳပုတ္ထဲမွ ပုဂိၢဳလ္သည္ သတူ ႔၃ို ေယာက္ထက္ Aဆမ်ားစြာသာေၾကာင္း ရိ
ပ္မိသြားသည္။
ထိုAခိုက္...။
''ရႊီး...ဝွီး...ဝွီး''
ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ျမည္သံႏွင့္Aတူ Aရာဝတၳဳတစ္ခုသည္ ဝဲပ်ံလာသည္။ သညတ္ စ္ခါေတာ့ ဘလီ ူး၃ေဖာ္သည္ ေၾကာ
က္ရံ႕ြ သြားျပီး
မခုခံရဲေတာ့။ ကပ်ာကယာ ေရွာင္တိမ္းလိုက္သည္။ ထိုAရာသည္ လူပုညီေနာင္ကို ဝိုင္းဝန္းတိုက္ခိုက္ေနသည့္ လူ၁၅ေ
ယာက္ထံ
ပ်ံဝဲသြားသည္။
''ရႊပ္...ရႊပ္...ရႊပ္''
1
149
လူ၁၅Uီးစလံုး၏ Uီးေခါင္းမ်ားကို ျဖတ္ပိုင္းသြားျပီး ျခံဳပုတ္ထဲသ႔ ို ျပန္ဝင္သြားေလသည္။
Page 163
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ခ်ပ္''
ဓားထည့္လိုက္သံတစ္ခု တိုးညင္စြာ ထြကေ္ ပၚသြားသည္။ လူပုညီေနာင္သည္ ဝဲပ်ံလာသည့ ္ Aရာေၾကာင့္ သတူ ႔ိုႏွစ္ေ
ယာက္ကို
တကို ္ခိုက္ေနသည့ ္ မဟူရာဂိုဏ္းမွ သိုင္းသမား၁၅ေယာက္ ေခါင္းျပတ္ေသဆုံးသြားသည္ကို ေတြ႕ရေသာAခါ
တုန္လႈပ္သြားမိသည္။ Aလြန္႔Aလြန္ Aဆင့္ျမင့္သည့္ သိုင္းသမားတစ္Uီးက ကူညီသြားေၾကာင္း ရိပ္မိသြားသည္။ ထို႔ေၾ
ကာင့္
ဖူရွင္းသည္ လက္သီးလက္ဝါးဆုပ္၍...
''ကူညီေပးတဲ့ မိတ္ေဆြကို က်ဳပ္တို႔ညီေနာင္ Aထူးေက်းဇူးတင္မိပါတယ္''
ဟု ဆိုလိုက္သည္။ ေAးစက္စက္Aသံတစ္ခုက-
''မလိုပါဘူး...ခင္ဗ်ားတို႔ သြားလိုရာသြားၾကပါ''
ဟု ျပန္ေျပာလိုက္သည္။
''ဟတု ္က့ပဲ ါ...ေက်းဇူးရွင္ၾကီး''
လူပုညီေနာင္သည္ ဂါရဝျပဳျပီး ထိုေနရာေလးမွ လ်င္ျမန္စြာ ထြက္ေျပးသြားၾကေလသည္။
''မသြားၾကေသးဘူးလား...လူမိုက္၃ေကာင္''
Aသံရွင္က ဆက္လက္၍ ၾကိမ္းေမာင္းလိုက္ရာ ဘီလူး၃ေဖာ္ ထိတ္လန္႔သြားသည္။ Aခ်ိန္မဆိုင္းဘဲဒေရာေသာပါး
ထကြ ္ေျပးသြားၾကေလသည္။ သတူ ႔သို ည္ Aားနည္းသူမ်ားကိုသာ Aနိုင္ယူတတ္ေသာ ဒုစရိုက္သမားမ်ားပီပီ
ကယို ့ထ္ က္သာသူကိုေတာ့ ေၾကာက္ရံ႕ြ ၾကသည္ မဟတု လ္ ား။ ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ ရုတ္တရက္ ျဖစေ္ ပၚသြားသည့္
ကိစၥရပ္မ်ားေၾကာင့္ သည္Aတိုင္း ေၾကာင္ေငးေနမိသည္။
''ဝွစ္''
ခဲလံုးသည္ ရုတ္တရက္ ရဲ႕က်ားေလာ္၏ ေသြးေၾကာကို ထိမွန္သြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္
မလႈပ္ရွားနိုင္ေတာ့။ေက်ာက္ရုပ္ပမာျဖစ္သြားေလသည္။ ထိုစU္ ျခံဳပုတ္ၾကီးမွ လ်င္ျမန္ေသာ လူရိပ္တစ္ခု ထြက္လာျပီး
ရ႕ဲ က်ားေလာ္ေနာက္ေက်ာတြင္ ရပ္ေနလိုက္သည္။ ထိုပုဂိၢဳလ္သည ္ သူ၏ လက္ဝါးAစုံကို သ႔ေူ နာက္ေက်ာကို ပူးက
ပ္လိုကသ္ ည္။
ထိုAခါ ပူႏြးေသာ Aတငြ ္းAားစီးေၾကာင္းတစ္ခု ေပၚလာျပီး ရဲ႕က်ားေလာ္၏ တစ္ကယို ္လုးံသို႔ ပ်ံ႕ႏံွ႔သြားေလသည္။
Aႏွီပုဂၢိဳလ္သည္ Aတြင္းAားျဖင့္ သူ၏ဒဏ္ရာကို ကုသေပးေၾကာင္း ရိပ္မိသြားသည္။
ခဏတာAခ်ိန္မွာပင္ Aတြင္းဒဏ္ရာသည္ ရွင္းရွင္းေပ်ာက္သြားသလို ေသြးေၾကာမၾကီး၈ခု ပြင့ထ
္ ြက္သြားသည္ကိုလည္း
Aံ့ၾသဝမ္းသာဖြယ္ေတြ႕ရသည္။ ရဲ႕က်ားေလာ္ကို ကူညီေပးသူမွာ ေရွာင္ခ်ဴးျဖစ္သည္။ သူသည္ ပိတ္ခံရေသာ ရဲ႕က်ားေ
လာ္ကို
Aေၾကာေျဖေပးလိုက္ျပီး ထိုေနရာမွ လွစ္ခနဲ ေျပးထြက္သြားေလသည္။
ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ ေက်းဇူးတင္စကား ေျပာမည္ၾကံေသာ္လည္း ထိုပုဂၢိဳလ္ကို မေတြ႕ရေတာ့။
''Aင္း...ေဖေဖေျပာတာ မွန္လိုကတ္ ာ...သငို ္းေလာကမွာ လသူ ိမခံခ်င္တ့ ဲ လူေကာင္းေတြရိွတယ္ ဆတို ာကိုပ.ဲ ..တ
စ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ
သူန႔ေဲ တြ႕ျဖစ္ရင္ Aနည္းဆုံး ေက်းဇူးတင္စကားေလးေတာ့ ေျပာသင့္တယ္''
ဟု ေရရြတ္မိလိုက္သည္။
Page 164
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ေဖေဖ ေဆြးေႏြးတာလည္း မျပီးေသးေလာက္ဘူးထင္ပါတယ္...ကယို ့ဘ္ ာသာပ ဲ Aိမ္ျပန္တာေကာင္းပါတယ္ေလ''
သသူ ည္ တစ္ကယို တ္ ည္း ေျပာဆုရိ င္း ထိုေနရာေလးမွ ေက်ာခိုင္းထြက္သြားေလသည္။
1
150
×××××××××××××××××××××××××
''က်ဳပ္တို႔Aေနန႔ ဲ ရဲတိုက္၃ခုကို ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္သင့္တယလ္ ႔ ို ထင္တယ္...ဘာလ႔လို ဲဆိုေတာ့ Aခုတေလာ မဟူ
ရာဂိုဏ္းက
တစခန္းထေနျပီလ႔ ို ၾကားမိလို႔ပ'ဲ '
Aသက္၅၀ေက်ာ္Aရြယ္ လူၾကီးတစ္ေယာက္က ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ သူ႕Aနီးတြင္ ၎ႏွင့္ မတိမ္းမယိမ္းAရြယ္ရွိ
လူၾကီးနွစ္ေယာက္ရွိေနသည္။ ေစာေစာကေျပာလိုက္သူမွာ ေဝဟင္ရဲတိုက္သခင္ စုန္႔လီထန္ျဖစ္သည္။ က်န္၂Uီးမွာ
တိမ္လႊာရဲတိုက္သခင္ စင္းလုံးက်ဴႏွင့္ စႏၵာရတဲ ိုက္သခင္ ရဲ႕ထ်န္မင္းတို႔ ျဖစ္ေလသည္။ သတူ ႔သို ည္ ေဝဟင္ရဲတိုက္ရိွ
Eည့္ခန္းထဲတြင္ ေဆြးေႏြးေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။
''မဟူရာဂိုဏ္းဆိုတာ လြန္ခ့ဲတ့ ဲ နွစ္၃၀ေက်ာ္ကတည္းက ျပိဳကြဲသြားျပီမဟုတလ္ ား...ဘာဂရုစိုက္စရာလိုလို႔လ'ဲ '
ရဲ႕ထ်န္မင္းက ဝင္ေျပာလိုက္သည္။ စင္းလံုက်ဴကလည္း-
''ယီဖြ န္းေသျပီးကတည္းက ဂိုဏ္းဝင္ေတလြ ည္း နယ္ျခားေဒသေတကြ ို ထကြ ္ေျပးသြားၾကျပီမဟုတ္လား''
ဟူ၍ ျဖည့္စြက္ေျပာလိုက္သည္။ စုန္႔လီထန္သည္ တည္ၾကည္စြာျဖင့္-
''က်ဳပ္လည္း Aစက မယုမံ ိဘူး...ခင္ဗ်ားတ႔လို ိုပ ဲ ယဆူ မိတယ္...လကေ္ တ႕ြ မွာ A့ဒဲ ီလိုမဟုတဘ္ ူး...ယီဖြ န္း မေ
သေသးတ့Aဲ ျပင္
Aဆင့္ျမင့္ဆံုး ေAာက္လမ္းသိုင္းပညာက်မ္းတစ္ခုေတာင္ ရရွိသြားတယ္''
ဟုဆိုလုက
ိ ္ရာ က်န္၂Uီးသည္ တAံ့တၾသျဖစ္သြားၾကသည္။
''သူရသြားတဲ့ သိုင္းက်မ္းက ဘယ္သိုင္းက်မ္းလဲ''
''ဟူး''
စုန္႔လီထန္သည္ ခ်က္ခ်င္းေျဖေသးဘဲ ေလပူတစ္ခ်က္မႈတ္ထုတ္လိုက္ျပီးမွ...
''ခင္ဗ်ားတို႔ၾကားမိမလား မသိဘူး...လြန္ခ့တဲ ့၁ဲ ၀ႏွစ္ေက်ာ္က ဘုရင္ေတာင္ကုန္းမွာ 'သူရဲေကာင္း၃ေဖာ္'Aာမခံဌာနတ
စ္ဖြဲ႕လုံး
သတ္ခံရတ့ ဲ သတင္းကိုေလ''
စင္းလံုးက်ဴသည္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္လိုက္သည္။
''ၾကားမိပါတယ္...တစ္ဖြဲ႕လုံး ရက္ရကစ္ က္စက္ သတ္ခံရတာ...လက္သည္မေပၚဘူး...သိုင္းပညာျမင့္မားတ့ ဲ လတူ စ္စုရဲ
႕
လက္ခ်က္ေၾကာင့္လို႔ Aၾကမ္းဖ်င္း သိထားတယ္''
''A့ဒဲ ီကိစၥန႔မဲ ်ား ပတ္သက္ေနလို႔လား''
ရဲ႕ထ်န္မင္းက ၾကားျဖတ္ေမးလိုက္သည္။
''ဟတု ္ပါတယ္...သတ္ျဖတ္သူေတကြ မဟူရာဂိုဏ္းန႔ ဲ ပတ္သက္ေနတယ.္ ..Aာမခံဌာနက သယလ္ ာတ့ ဲ
မီးမုန္တိုင္းဓားန႔ ဲ ေသတၱာနက္တစ္လုးံကို လယု ူခ့တဲ ယ္...ေသတၱာနက္ထဲမွာပါတာက တျခားမဟုတ္ဘူး...ခင္ဗ်ားတ႔လို
Page 165
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ည္း
ၾကားဖူးမွာပါ...'မိစၧာ၅မ်ိဳးက်င့္စU္တ့'ဲ '
''ဘာ''
''မျဖစ္နိုင္တာ''
စင္းလံုးက်ဴႏွင့္ ရဲ႕ထ်န္မင္းတို႔ တုန္လႈပ္သြားၾက၏။
1
151
''ဒီ...ဒီသတင္းက Aမွန္ပဲလား''
ေစာေစာက မဟူရာဂိုဏ္းကို ဂ႐ုစိုက္စရာမလိုဟု ေျပာခ့ေဲ သာ စင္းလုံးက်ဴသည ္ တုန္လႈပ္စြာျဖင့္ ေမးလိုက္မိသည္။
ရဲ႕ထ်န္မင္းသည္လည္း မ်က္နွာပ်က္သြားသည္။ စုန္႔လီထန္သည္ ေခါင္းညိတ္ျပီး-
''Aမွန္ပါပဲဗ်ာ...က်ဳပ္လည္း ခိုင္လုတံ ့Aဲ ခ်ကေ္ တြ
စုံစမ္းသိရိွထားလ႔ ို ေသခ်ာေပါက္ ေျပာနိုင္ရတာပ.ဲ ..'မိစၧာ၅မ်ိဳးက်င့္စU္'က ေရႊဝါေရာင္နတ္မင္းရဲ႕
Aစြမ္းထက္ဆုံး ေAာက္လမ္းပညာရပ္လို႔ ဆိုနိုင္တယ္...သ႔ကူ ို နိုင္တသ့ဲ ိုင္းေတ ြ မ်က္ေမွာက္ေခတ္မွာ မရိွသေလာက္ပါ
ပဲ...Aခု
၁၀ႏွစ္ေတာင္ရိွျပီဆိုေတာ့ ယဖီြ န္းလည္း ေတာ္ေတာ္ျမင့္ျမင့္ တတ္ကၽြမ္းထားေလာက္တယ္...သသူ ာ
Aစြမ္းဆံုးမိစၧာေကာင္ၾကီးျဖစ္သြားရင္ နွိမ္နင္းဖို႔မလြယ္ေလာက္ဘူး...ေနာက္ျပီးေတာ့ ၁၀ႏွစ္Aတြင္း
လက္ေAာက္ခံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း စုေဆာင္းထားတယ္...က်ဳပ္Aေနန႔ ဲ
ခင္ဗ်ားတို႔ကို ျခိမ္းေခ်ာက္တာေတာ့မဟုတ္ဘူး...ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့
သိုင္းသမားေတြပါတယ္...ေခါင္းတလားရာဇာပိက်ံဳး၊ဘီလူး၃ေဖာ္၊ထီး၃လက္၊က်ားရုိင္းညီေနာင္၃ေဖာ္၊ေနလဘီလူးညီေ
နာင္၊စင္းခ်ံဳးျပည္က ေသြးဓားဂိုဏ္းခ်ဳပ္တို႔Aျပင္ တျခားျမင့္မားတ့ ဲ Aနက္ေရာင္သိုင္းေလာကသားေတ ြ Aမ်ားၾကီး စုစ
ည္းမိသြားျပီ''
ထိုစကားၾကာင့္ ရဲ႕ထ်န္မင္းနွင့္ စင္းလံုးက်ဴတို႔ ရင္ေလးသြားမိသည္။ ထိုထဲမွ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီ၏ Aစြမ္းသည္
မိမိတို႔ကို ေကာင္းစြာ ယွU္ျပိဳင္နိုင္သည္မဟုတ္လား။
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၃၀,၃၁)
''ဟူး...''
ရဲ႕ထ်န္မင္းသည္ သက္ျပင္းခ်လိုက္၏။
''ဒီေတာ့ က်ဳပ္တ႔မို ွာ ရင္ဆိုင္နိုင္မယ့္နည္းလမ္းေတ ြ မရိွေတာ့ဘူးလား...Aရင္ႏွစ္ေပါင္း၃၀ေက်ာ္ကလို လူစုျပီး
ထက္တိုက္ရင္လည္း Aဆင္ေျပနိုင္မယ္ မထင္ဘူး''
ဟု ေျပာလိုက္သည္။ စင္းလံုးက်ဴသည္ ေခါင္းညိတ္ေထာက္ခံလိုက္ျပီး-
''ဟတု ္တယ္...Aဆင္မေျပနိုင္ဘူး...Aရင္တစ္ခါ ယီြဖန္းက ို တကို ္ျပီးကတည္းက သိုင္းေလာကမွာ လူေတာ္ေတ ြ
ဆတိ ္သုန္းသြားတယ္...ဒီတစခ္ ါ ဝိုင္းတိုက္ျပန္ရင္လည္း ေသြးေခ်ာင္းစီး႐ုံပဲရိွမယ္..ေနာင္ေတာ္စုန္႔မွာ
Aၾကံဉာဏ္ေကာင္းမ်ားရွိလို႔လား''
စုန္႔လီထန္သည္ ေက်နပ္စြာျပံဳးျပီး ေခါင္းညိတ္လိုက္သည္။
''ရွိတာေပါ့ဗ်ာ...ရႊီက်န္းရန္(ေရႊဝါေရာင္နတ္မင္း)ရဲ႕ ရတနာသိုက္ကို ေမ့ေနျပီလား''
Page 166
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဟု ေျပာလိုက္ရာ က်န္၂Uီးသည္ တုန္လႈပ္သြား၏။ ရဲ႕ထ်န္မင္းက-
''ကိစၥက A့ဒဲ ီေလာက္ Aေရးၾကီးေနျပီေပါ့''
ဟု ဆိုလိုက္သလို စင္လံုးက်ဴကလည္း-
''လတ္စသတ္ေတာ့ Aဓိကကိစၥက ဒီလိုကိုး''
ဟု ေရရြတ္လိုက္ေလသည္။
''ဟုတ္ပါတယ္...သိုင္းျပိဳင္ပြဲကို မၾကီးၾကပ္ဘဲ ခင္ဗ်ားတို႔၂ေယာက္ကို ေခၚျပီး ေဆြးေႏြးတာ ရတနာသိုက္ေၾကာင့္ပဲ''
1
152
စုန္႔လီထန္က ေျပာလိုက္ျပီး တဆက္ထဲမွာပင္...
''က်ဳပ္တို႔ ဘိုးေဘးေတြက လြန္ခ့တဲ ့ ဲ ႏွစ္၁၀၀၀ေက်ာ္ေလာက္က ေရႊဝါေရာင္နတ္မင္းဆီမွာ သစၥာခံျပီး
Aမႈထမ္းခဲ့ၾကတယ္...ရန္၊စုန္႔၊စင္း၊ရဲ႕ စတ့ ဲ မ်ိဳးႏြယ္၄ခု စစ္သူၾကီး၄ေယာက္ဟာဆိုရင္ ေတာ္ေတာ္Aရိွန္Aဝါ
ၾကီးခ့တဲ ယ္...ရနစ္ စ္သူၾကီး(တစ္ကုယ
ိ ္ေတာ္ဂိုဏ္းတည္ေထာင္သူ)ကေတာ့ ရီကႊ ်န္းရန္ေသျပီးေနာက္ပိုင္း
သတင္းမၾကားရေတာ့ဘူး...ရီႊက်န္းရန္ ေသဆုးံ ခါနီးမွာ က်န္တ့ ဲ စစ္သူၾကီး၃Uီးကို ေခၚျပီး ရတနာေတ ြ
လ်ိဳ႕ဝွက္ျမွဳပ္နံွေစတယ္...ရတနာေတနြ ဲ႔Aတူ 'သဘာဝစြမ္းAား၇မ်ိဳးက်င့္စU္'ကိုပါ ထည့္ထားတယ္လ႔ဆို ိုတယ္...ေသာ့
ခ်ကက္
သိုင္းက်မ္းပ.ဲ .. 'မိစၧာ၅မ်ိဳးက်င့္စU္'ကို Aနိုင္ယူနိုင္တ့ ဲ တစ္ခုတည္းေသာ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္လည္းျဖစ္တယ္...သိုင္းျပိဳင္ပြဲမွာ
Aနိုင္ရတ့သဲ ူကို ရတနာသိုက္ထကဲ သိုင္းက်မ္းကို က်င့္ေစမယ္...ဒါ့Aျပင္ ရတနာေတြကိုလည္း ေမ့ပစ္လို႔မရဘူး...ဘိုးေ
ဘးေတြ
AဆိုAရ က်ဳပ္ေနတ့ ဲ ေဝဟင္ေတာင္ကုန္း၂ဆေလာက္ရိွတယလ္ ႔ ို ဆိုၾကတယ္...ေတြးသာၾကည့္လိုက္ေတာ့..Aခုတေ
လာ
ျဖစ္ေပၚေနတ့ ဲ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးတ့ ဲ ေဒသကလူေတကြ ို ကညူ ီနိုင္မယ့္Aျပင္ ဘုရင္မင္းျမတ္ရဲ႕ ဘ႑ာေတာ္Aခက္A
ခဲကိုလည္း
ရတနာေတကြ ကူညီေပးနိုင္လိမ့္မယ္...ဘိုးေဘးေတြက ရတနာရိွတ့ေဲ နရာကို ေျမပုံတစ္ခုဆျဲြပီး Aိမ္ေတာ္၃ခုက
စစ္သူၾကီး၃ေယာက္ဟာ ၃ပိုင္းပိုင္းကာ ၁ပိုင္းစီယူခ့တဲ ယ္...Aေရးၾကံဳမွ ရတနာသိုက္ဖြင့္ဖို႔ မ်ိဳးဆက္ေတြကို
မွာၾကားခ့တဲ ယ္...AခုAေျခAေနက မဖြင့္လို႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူး... မိစၧာ၅မ်ိဳးက်င့္စU္လည္း ေပၚေပါက္လာလို႔ တကယ့ ္
Aေရးၾကီးကိစၥ
ျဖစ္ေနလို႔ပဲ''
ထသို ႔ ို ရွည္လ်ားစြာ ရွင္းျပလိုက္ေလသည္။ ထိုAေၾကာင္းAရာAားလုံးကို ဘိုးေဘးမ်ား လက္ဆင့္ကမ္းေျပာထားသည္ျ
ဖစ္၍
ရဲ႕ထ်န္မင္းနွင့္ စင္းလံုးက်ဴတို႔လည္း သိသင့္သေလာက္ေတာ့ သိထားၾကသည္။
''ေနာင္ေတာ္စုန္႔ေျပာတာ မွန္ပါတယ္ဗ်ာ...တကယ့A္ ေရးၾကံဳေနျပီပ'ဲ '
ရဲ႕ထ်န္မင္းက ေျပာလိုက္သည္။ ထိုAခိုက္...။
''ေဝး...ေဟး...ေဟး''
''တိုက္ၾက...သတ္ၾကေဟ့...''
Page 167
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
က်ယ္ေလာင္ေသာAသံႏွင့္Aတူ လူေပါင္းမ်ားစြာ တိုက္ခိုက္ေနသည့္ Aသံမ်ား ထြက္ေပၚလာသည္။ ထိုAသံသည္ သို
င္းျပိဳင္ပြဲ
က်င္းပသည့္ ေနရာမွျဖစ္ျပီး ေသခ်ာသည္ကေတာ့ သိုင္းျပိဳင္ေနသည္ မဟုတ္တာကိုပင္။
''ဟင္''
၃Uီးစလံုး တုန္လႈပ္သြားသည္။ စိုးရိမ္စိတ္ျဖင့္ ထမည္Aျပဳ-
''ဟာ''
''ဟင္''
''ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလ'ဲ '
သတူ ႔ ို ခႏၶာကိုယ္မ်ားသည္ ေလးလထံ ိုင္းမိႈင္းေနျပီး Aားမရိွေတာ့သလို ျဖစ္ေန၏။ စုန္႔လီထန္သည္ မ်က္စိမ်က္နွာပ်
က္စာြ ျဖင့္-
''က်ဳပ္တို႔တေတ ြ မဟူရာဂိုဏ္းရဲ႕'A႐ိုးေပ်ာ့Aဆိပ္'မိသာြ းျပီ''
ဟ ု ေျပာလိုကေ္ လသည္။ သ႔စူ ကားေၾကာင့္ ရဲ႕ထ်န္မင္းနွင့္ စင္းလုံးက်ဴတို႔သည္ Aတြင္းAားေဖာ္ထုတ္ၾကည့ရ္ ာ
လုံးဝAားစိုက္မရေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။
''က်ဳပ္ဆီမွာ မဟူရာဂိုဏ္းက သူလ်ွိဳေတြ ခိုေAာင္းေနျပီး ေရေႏြးၾကမ္းထဲမွာ Aဆိပ္ခတ္ထားလိုက္ပံုရတယ္''
1
153
ဟု စုန္႔လီထန္က ထပ္မံေျပာလိုက္၏။ ျပီးေနာက္-
''ေျမပံု၃ပိုင္းလည္း မေပါင္းစည္းနိုင္ေတာ့ဘူးထင္တယ္...က်ဳပ္Aထင္ သိုင္းျပိဳင္ပြဲကို ဝင္ေနွာင့္ယွက္တာ
မဟူရာဂိုဏ္းဘ ဲ ျဖစ္ရမယ္...ဒီေတာ့ သိုင္းေလာကAက်ိဳးAတကြ ္ သတူ ႔ ို ဒီေနရာကု ိ မလာခင္
Aရင္ေရွာင္ထားမွျဖစ္မယ္...က်ဳပ္တို႔သာေသရင္ သိုင္းေလာကတစ္ခုလုံး ေသြးေခ်ာင္းစီးလိမ့္မယ္''
ဟု ေျပာရာ က်န္၂Uီးသည္ သူ၏ စိတ္ဓာတ္ကို ေလးစားသြားသည္။ ထိုAခ်ိန္၌.....
''ခင္ဗ်ားတို႔ေတ ြ ေျပးလို႔မရပါဘူး''
ေရခဲတမ်ွ ေAးစက္စက္ Aသံႏွင္A
့ တူ ဝတ္စုံနက္နွင့္ မ်က္နွာဖုံးတပ္ထားေသာ လတူ စ္ေယာက္ သူတိ႔ရု ိွရာသို႔
ဝင္ေရာက္လာေလသည္။
''ခင္...ခင္ဗ်ားက ဘယ္သူလဲ''
စုန္႔လီထန္က တုန္လႈပ္စြာျဖင့္ ေမးလိုက္ရာ...
''က်ဳပ္က ယီဖြ န္းပဲ''
''ဟာ''
''ဟင္''
''မျဖစ္နိုင္တာ''
၃ေယာက္စလံုး တုန္လႈပ္သြားၾကသည္။
''ခင္ဗ်ားက Aခုထိ မေသေသးဘူးကိုး...ဒီတစ္ခါေတာ့ လတြ ္မယ္မထင္န႔'ဲ '
စနု ္႔လီထန္သည္ ေဒါသတၾကီး ေျပာလိုက္ျပီး ယီဖြ န္းကို လက္ဝါးခ်က္ျဖင့္ တကို ္ခိုကလ္ ကို ္သည္။ Aတငြ ္းAားမပါေ
သာေၾကာင့္
Page 168
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
Aားမာန္မပါလွ။
''သြားစမ္း''
''ဝုန္း''
''Aား''
ယီဖြ န္းက လက္တစ္ခ်က္ ေဝွ႔လိုက္သည္နငွ ့္ စုန္႔လီထန္သည္ Aေနာက္သ႔ ို လြင့္စင္လဲက်သြားျပီး မလႈပ္ေတာ့။
''ေနာင္ေတာ္ၾကီး''
''ေနာင္ေတာ္စုန္႔''
ရဲ႕ထ်န္မင္းနွင့္ စင္လံုးက်ဴတို႔ ထိတ္လန္႔စြာျဖင့္ ေAာ္ေခၚလိုက္သည္။ စုန္႔လီထန္သည္ Aေသေကာင္Aလား တုတ္တု
တ္မ်ွ
မလႈပ္ေတာ့။
''ဟား...ဟား...ဟား''
ယီဖြ န္းသည္ ေAာင္နိုင္သူပမာ သေဘာက်စြာ ရယ္ေမာလိုက္ျပီး စင္းလုံးက်ဴနွင့္ ရဲ႕ထ်န္မင္းတို႔၏ Aေၾကာမ်ားကို လ်
ပ္တျပက္
ပိတ္လိုကသ္ ည္။ သူ၏ သိုင္းပညာသည္ ျပိဳင္စံရွားျဖစ္၍ ၂Uီးစလုံး မခုခံနိုင္ဘ ဲ လကဲ ်သာြ းသည္။ ယီြဖန္းသည္ Uီးစြာ စ
င္းလုံးက်ဴ၏
ရင္ဘတ္မွ Aေၾကာတစ္ေနရာကို လက္ညိွဳးျဖင့္ Aတြင္းထုတ္ကာ ေထာက္လိုက္ျပီး-
1
154
''စင္းလံုးက်ဴ ရတနာေျမပံု Aပိုင္းက ဘယ္မွာလဲ ေျပာစမ္း''
ဟု ေAာ္ေငါက္ေမးလိုက္သည္။
စင္းလံုးက်ဴသည္ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုး Aပ္စင္း၁၀၀၀ျဖင့္ ထိုးခံရသလို၊ပုရြက္ဆိတ္ေကာင္ေရ၁၀၀၀၀ကိုက္ခံရသလို
ခံစားေနရျပီး ေခြၽးဒီးဒီးပ်ံလာသည္။ သူသည္ နာက်င္မႈကို Aံၾကိတ္ထားလိုက္သည္။ သသူ ည္ ယီဖြ န္းလို
လူယုတ္မာတစ္ေယာက္ကိုေတာ့ ရတနာေျမပံုကို ဝကြက္မAပ္ခ်င္။ ထို႔ေၾကာင့္ တတ္နိုင္သမ်ွ ၾကိတ္မိွတ္ထားလိုက္သ
ည္။
သ႔Aူ ျဖစ္ကိုေတြ႕ေသာ ရဲ႕ထ်န္မင္းသည္ ေဒါသထကြ ္သြားသည္။
''ေခြးမသားယီဖြ န္း...မင္းက ဂိုဏ္းခ်ဳပ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး ဒလီ ိုမ်ိဳး မိန္းမက်င့္မိန္းမၾကံ ၾကံရတာလ.ဲ ..မင္းနိွပ္စက္မယ့
A္ စား ငါတို႔ကို
တစ္ခါထ ဲ သတ္ပစ္လိုက္ပါ့လားက'ြ '
''ျဖန္း''
ယီဖြ န္းက သူ႕ဘယလ္ ကဝ္ ါးျဖင့္ ရ႕ဲ ထ်န္မင္း၏ ပါးကို ျဖတ္႐ိုက္လိုက္၏။
''မင္း ပါးစပ္ပိတ္ျပီး ေAးေဆးေန ျပီးရင္ မင္းAလွည့္ လာလိမ့္မယ္''
ဟုေျပာလိုက္ျပီး စင္းလံုးက်ဴဘက္လွည့္ကာ...
''ကဲ...မင္းေျပာစမ္း...ဒီထက္ဆိုးဝါးတာ ျဖစ္ခ်င္ေသးတာလား''
ဟု ေမးလိုက္၏။
Page 169
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''က်ဳပ္...က်ဳပ္...တစ္ခုေျပာမယ္''
စင္းလုံးက်ဴသည္ တုန္ရီေသာ ေလသံျဖင့္ Aားတင္းေျပာလိုက္ရာ ယီဖြ န္းေက်နပ္သြားျပီး လက္ညိွဳးကို ႐ုတ္သိမ္းလိုက
သ္ ည္။
''Aခုလို လိမၼာမွေပါ့...ေျပာစမ္းပါUီး...ရတနာေျမပံုက ဘယ္မွာလဲ''
ထိုAခါ စင္းလံုးက်ဴက-
''ေခြးေကာင္ယီြဖန္း...မင္းသာ ေယာက္်ားပီသရင္ ငါ့ကို ခ်က္ခ်င္းသတ္လကို ္...တရိရိ ညငွ ္းဆဲမေနန႔.ဲ ..မင္န႔ ဲ ရတနာေျ
မပုံဆိုတာ
လုံးဝမတန္ဘူး''
ဟ ု ျပတ္သားစြာ ေျပာလိုက္ရာ ယီဖြ န္း ေဒါသAၾကီးAက်ယ္ထကြ ္သြား၏။ လ်ပ္တျပက္ဆသို လ ို သ႔Aူ က်ီႋထဲမွ ေ
သးမ်ွင္သည ့္
Aပ္၂ေခ်ာင္းကို ထုတ္ယူလိုက္ကာ ေသခ်ာျပသလိုက္ျပီး-
''ဒီAပ္က ဘာAပ္ဆိုတာ ခင္ဗ်ားတို႔ သိၾကလား''
''ဟင္...AသားစားA႐ုိးေဆြးAပ္''
ရ႕ဲ ထ်န္မင္းက ထတိ ္လန္႔တၾကား ဝင္ေျပာလိုက္ေလသည္။ စင္းလုံးက်ဴသည္လည္း မ်က္နွာပ်က္သြား၏။ ယီြဖန္းက
နွာေခါင္းတစ္ခ်က္႐ႈံ႕၍...
''ဘယ္ဆိုးလ႔လို .ဲ ..မင္းတို႔ေတ ြ ဗဟုသတု စုံသားပ.ဲ ..ဒီAပ္ကို Aသားထ ဲ ထိုးစိုက္လကို ္တာန႔ ဲ နာရီဝက္Aတြင္း A
သားနဲ႔ A႐ိုးေတ ြ
ေဆးြ ေျမ႕ျပီး ေသဆုးံသြားလိမ့္မယ္...မေသခင္မွာေတာ့ ဝက္Aသတ္ခံရလို ခံစားရUီးမယ္ဆတို ာ မွတ္ထား''
ဟု ေျပာလိုက္ျပီးေနာက္ ရဲ႕ထ်န္မင္းနွင့္ စင္းလံုးက်ဴတို႔၏ ပခံုးကို Aပ္ျဖင့္ ထိုးစိုက္လိုက္ေလသည္။ ၂Uီးစလံုး မ်က္နွာပ်
က္သြားျပီး
နာက်ည္းစြာျဖင့္ Aံၾကိတ္ထားလိုက္သည္။
1
155
''မင္းတို႔နွစ္ေယာက္ ေဝဒနာခံစားျပီး ေနရစ္ေတာ့...က်ဳပ္ကေတာ့ ရတနာသိုက္မရလည္း မမူေတာ့ပါဘူးေလ...ခင္ဗ်ားတို႔
ေသတဲ့ထိ လ်ိဳ႕ဝွက္ထားေပါ့...က်ဳပ္တတ္တ့'ဲ မိစ႓ၧာ၅မ်ိဳးက်င့္စU္ကို ဘယသ္ ူမွ ရင္ဆိုင္နိုင္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး''
''ဟား...ဟား...ဟား''
ယီဖြ န္းသည္ ေလွာင္ေျပာငရ္ ယ္ေမာျပီး ထိုေနရာမွ လွစ္ခန ဲ ထကြ ္ခာြ သာြ းေလသည္။
''လယူ ုတ္မာယီဖြ န္း ေတာ္ေတာ္ Aသက္ရွည္ေနပါလား...က်ဳပ္ကေတာ့ ေဝဒနာခံစားျပီး မေသခ်င္ဘူး...သိုင္းေလာကၾ
ကီးကိုလည္း
သတိေပးလိုက္ခ်င္တယ္''
ရဲ႕ထ်န္မင္းသည္ ညည္းတြားေျပာလုိက္သည္။ ထိုစU္.....။
''Aင္း...Aဲ''
ညည္းညဴသံနွင့္Aတူ လကဲ ်ေနေသာ စုန္႔လီထန္သည ္ လူးလြန္႔၍ ၾကိဳးစားရပ္လိုက္သည္။
''ဟာ...ေနာင္ေတာ္စုန္႔...ခင္ဗ်ားမေသေသဘူးေနာ္''
Page 170
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ရဲ႕ထ်န္မင္းသည္ ဝမ္းသာစြာျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။ စင္းလံုးက်ဴသည္လည္း-
''က်ဳပ္မေသခင္ ရတနာေျမပုံရိွတ့ေဲ နရာကို Aသိေပးခ်င္တယ္...မိတ္ေဆၾြကီးကပ ဲ Aက်ိဳးAျမတ္ရလာရင္ ဘုရင္မင္းျမ
တ္ထံ
ဆက္သျပီး က်န္တ့ ဲ ေဝစုကို က်ဳပ္တို႔ ေဆမြ ်ိဳးသားခ်င္းေတြကို ေထာကပ္ ံ့ေပးပါ...ေျမပုံAပိုင္းAစရဲ႕ ေနရာကို သိခ်င္ရ
င္
ဘိုးဘြားပိုင္ Aထိမ္းAမွတ္ Aေမြပစၥည္း ဘယ္မွာရိွသလဲလ႔ ို ေမးလိုက္ရင္ သူမသိပါတယ္...ေနာင္ေတာ္ကပ ဲ ေျပာျပျပီး
ကူညီေပးလိုက္ပါ''
''က်ဳပ္ရဲ႕ ေျမပံုကေတာ့ စႏၵာရဲတိုက္က ယုန္ရုပ္ထဲမွာ ရွိပါတယ္...သိုင္းေလာကရဲ႕ ကံၾကမၼာက ေနာင္ေတာ္ၾကီး လက္ထဲ
မွာပဲ
ရွိေတာ့တယ္''
ရဲ႕ထ်န္မင္းသည္လည္း Aားတင္းေျပာလိုက္၏။
''စိတ္ခ်ပါ...က်ဳပ္ကူညီမယ္...ခုလိုေျပာျပတ့Aဲ တကြ ္ ေက်းဇူးပါ''
ရုတ္တရက္ စုန္႔လီထန္သည္ ေကာက္က်စ္စြာျပံဳးလိုက္ျပီး သတူ ိ႔၂ု ေယာက္၏ လည္ပင္းကို ညွစ္လိုက္သည္။
''ခင္...ခင္ဗ်ား''
''ဘာ...ဘာသေဘာန႔'ဲ '
မၾကာပါေခ်။ ရဲတိုကသ္ ခင္၂ေယာက္သည္ Aသံမထြက္နိုင္ေတာ့ဘ ဲ ေသဆုးံသြားေလျပီ။
''ေနာက္ဆံုးေတာ့ ရတနာေျမပံု၃ပိုင္းကုိ ငါပိုင္ေတာ့မယ္ကြ''
''ဟား...ဟား...ဟား...ဟား''
စုန္႔လီထန္သည္ ေက်နပ္Aားရစြာျဖင့္ ရယ္ေမာေျပာလိုက္သည္။ သ႔Aူ မူAယာသည္ 'Aရိုးေပ်ာ့Aဆိပ္'မိသူနွင့္ မတူပ ဲ
လြန္စြာ
တက္ႂကြဖ်တ္လတ္ေနသည္။ ထိုစU္ Aသံတစ္ခုက-
''ကယို ္က်ိဳးၾကည့္တ့ ဲ လယူ ုတမ္ ာ''
ဟ ု ေျပာလိုကသ္ ည္။ ထ႔Aို တူ-
1
156
''ဝွစ.္ ..ဝွစ္...ဝွစ္''
ေလခြင္းသံႏွင့္Aတူ ျပတင္းေပါက္မွ Aပ္ပ်ံ၃စင္းသည္ စုန္႔လီထန္၏ ရင္ဝသ႔ ို Uီးတည္လာသည္။
''ဟင္...Aသဲေဖာက္Aပ္ပါလား''
စုန္႔လီထန္သည္ တAံ့တၾသ ေရရြတ္လိုက္ျပီး Aက်ီႋလက္ျဖင့္ ရိုက္ဖယ္လိုကသ္ ည္။ ထ႔ိုေနာက္ ခ်က္ခ်င္း ျပတင္းေပါ
က္မွ
ခုန္ထြက္လိုက္သည္။ လက္နက္ပုန္းျဖင့္ ပစ္သူကို ေတ႕ြ ပါေခ်ျပီ။ ထသို ူသည္ Aပန္းေရာင္ ပိုးေပ်ာ့ဝတ္စုံနွင့္Aတူ မ်
က္နွာကို
ဇာပုဝါAုပ္ထားသည့္ မိန္းမပ်ိဳတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ ရွည္လ်ားသည့္ ဆံပင္ကို လ်ွိဳထံုးထားျပီး က်န္ေသာ ဆံပင္မ်ားကို
ျဖန္႔ခ်ထားေလသည္။ ထုးံထားေသာ ဆံပင္Aား Aပန္းေရာင္ပိုးၾကိဳးျဖင့္ စည္းေနွာင္ထားျပီး ပုလဲဆံထိုးတစ္ခုကလို ည္း
Page 171
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ပန္ဆင္ထားေလ၏။ ထိုမိန္းကေလးသည္ ေရွာင္ခ်ဴးေနာက္သ႔ ို လကို ္လသံ ည့ ္ က်ဴးေဆြမိန္းကေလးျဖစ္၏။
''မင္းက ပိုင္ရွင္းန႔ ဲ ဘယ္လိုပတသ္ က္လ.ဲ ..ေျပာစမ္း''
''ခစ္...ခစ္...ခစ္''
''ရွင့္လို Aဆင့္မရိွတ့သဲ ူေမးတာကို ကြၽန္မ မေျဖခ်င္ပါဘူး''
ဟု ခ်ိဳလြင္စြာ ရယ္ေမာျပီး တံု႔ျပန္ေျပာလိုက္သည္။
စုန္႔လီထန္ ေထာင္းခန ဲ ေဒါသထကြ ္သြားသည္။
''ဟင္း...ဟင္း...ဟင္း''
''လြန္ခ့တဲ ့ ဲ ႏွစ္မ်ားစြာက ပိုင္ရွင္းကို က်ဳပ္႐ံႈးခ့ဲေပမယ့္ Aခုဆိုရင္ ပိုင္ရွင္းမေျပာန႔ ဲ သူ႔ဆရာ ေက်ာက္လုဖုန္းကိုေတာင္
မမူေတာ့ဘူးဆိုတာ မင္းမွတ္ထားပါ''
ဟူ၍ ၾကံဳးဝါးေျပာလိုက္ေလ၏။ က်ဴးေဆြကလည္း...
''ဟတု ္တာေပါ့ရွင္...ရွင့္ရ႕ဲ Aေကာက္ဉာဏ္ကို မမန႔ ဲ ဆရာက ဘယ္မီပါ့မလဲရွင္''
ဟု ျပန္ေျပာလိုက္ရာ စုန္႔လီထန္ ေဒါသမထိန္းနိုင္ေတာ့။
''စကားမ်ားတ့ ဲ ေကာင္မစုတ္ေလး...ေသေပေတာ့''
သူသည္ ရုတ္တရက္ ဆန္းျပားေသာဟန္ျဖင့္ လက္ဝါးတိုက္ကြက္ ထုတ္ေဖာ္ကာ တိုက္ခိုက္လိုက္သည္။ သူ၏
လက္ဝါးတစ္ျပင္လုံး ျပာႏွမ္းသြားျပီး လြန္စြာ ေAးစက္ျပင္းထန္သည့ ္ Aားလိႈင္းမ်ား ျဖစ္ေပၚသာြ းသည္။
''ဟင္''
က်ဴးေဆ ြ မ်က္နွာပ်က္သြားေလသည္။ ယင္းက့သဲ ႔ ို သိုင္းပညာကို သူမ မျမင္ဖူး။ မၾကားဖူးေခ်။ ေဝဟင္လက္ဝါးသိုင္းလ
ည္း
မျဖစ္နိုင္။ သို႔ေသာ္ Aားမာန္ျပင္းလြန္းသည္ကို ရိပ္မိ၍ 'ယကၡAသံလိငႈ ္း'Aကကြ ္ျဖင့္ ကပ်ာကယာ ခုခံလိုက္ေလ၏။
''ဒင္...ဒင္...ဒင္''
''ေဒါင္...ေဒါင္...ေဒါင္''
''ဒန္...ဒန္...ဒန္''
စူးရွေသာ ေစာင္းသံႏွင့္Aတူ Aားျပင္းေသာ Aတငြ ္းAားလိငႈ ္းမ်ား ထြက္ေပၚလာသည္။ စုန္႔လီထန္သည္ မထီျပံဳး၍
AသာAယာပင္ လက္ေဝွ႔ယမ္း ေခ်ဖ်က္သြားသည္။
1
157
''ဟင္''
က်ဴးေဆ ြ တုန္လႈပသ္ ြားမိ၏။
''သြားစမ္း''
''ဝုန္း''
''Aင့္''
က်ဴးေဆြ၏ ဘယ္ဘက္ပခုံးက ို ထိမိသြားျပီး သူမသည္ ဒယးီ ဒယိုင္ျဖင့္ ေျခ၇လွမ္းဆုတ္သာြ းေလသည္။ ထ႔Aို တူ
လည္ေခ်ာင္းထဲတြင္ ပ်ိဳ႕တက္လာသျဖင့္ ေသြးတစ္လုတ္ Aန္ခ်လိုက္သည္။ သူမသည္ Aမိုက္ခံ၍ မတိုက္လိုေတာ့။ ထြ
က္ေျပးရန္
Page 172
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ၾကိဳးစားလိုက္သည္။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ စုန္႔လီထန္၏ ေကာက္က်စ္မႈကို သိုင္းေလာက၌ Aသိေပးရန္ ျဖစ္ေလသ
ည္။
''ဘယ္ေျပးခ်င္တာလဲ...ေခြးမေလး''
စုန္႔လီထန္သည္ ရင့္သီးစြာ ေျပာလိုက္ျပီး လက္ဝါးခ်က္ျဖင့္ Aတြင္းAားသုံး ရိုက္လိုကရ္ န္ ျပင္လိုက္သည္။ က်ဴးေဆြသ
ည္
ရုတ္တရက္ Aၾကံတစ္ခုရသြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေစာင္းAိုးမွ လ်ိဳ႕ဝွက္ ခလုတ္ကို ႏွိပ္လိုက္သည္။
''ရႊစ္...ဝွစ္...ဝွစ္''
Aပ္ပ်ံ ၁၂စင္းသည္ စုန္႔လီထန္ဆီသ႔ ို Uီးတည္လာေလသည္။
''ဟြန္႔''
''ဒီ Aသဲေဖာက္Aပ္ေတြကိုမ်ား မႈမယ္ထင္လ႔လို ား''
စုန္႔လီထန္က ႏွာေခါင္းတစ္ခ်က္ရႈံ႕ကာ ေျပာလိုက္ျပီး လက္နွစ္ဖက္ကို Aသာေဝွ႔ယမ္း ဖယ္ရွားလိုကသ
္ ည္။ က်ဴးေဆြသ
ည္
ရုတ္တရက္ ေၾကာင္Aမ္းAမ္း ျဖစ္သြားျပီေနာက္ Aငိုက္မိသြားသည္။
''Aင့္''
စုန္႔လီထန္၏ လက္ခ်က္ေၾကာင့္ Aေၾကာပိတ္ခံလိုက္ရျပီး လဲက်သြားသည္။
''ဟား...ဟား...ဟား''
စုန္႔လီထန္သည္ ဘီလူးသဘက္ပမာ ရယ္ေမာလိုက္ေလသည္။ လဲက်ေနေသာ က်ဴးေဆြကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ျပီး...
''မင္းမ်က္နွာကို Aျပည့္Aဝ မျမင္ရေပမယ့ ္ မင္းလည္း ပိုင္ရွင္းလို လွလိမ့္မယ္လို႔ က်ဳပ္ထင္တယ္...မင္းကို
မာန္မာနေတြက်သြားေAာင္ ေစာ္ကားျပီး မေသမရွင္ ထားလိုက္မယ္...Aခြင့္သာရင္ ပိုင္ရွင္းကိုလည္း A့ဒဲ ီလို လုပ္ရမွာ
ပ'ဲ '
''ဟား...ဟား...ဟား''
စုန္႔လီထန္၏ မ်က္နွာတြင္ ရမၼက္ခိုးမ်ား ျပည့္လ်ွံလာသည္။
''ရွင္...ရွင္''
က်ဴးေဆြသည္ ထိတ္လန္႔တုနလ
္ ႈပ္သြားမိသလို သိုင္းေလာကနာယကၾကီးတစ္Uီး ျဖစ္ေသာ္လည္း ဤမ်ွ ရင့္သီး၍
မၾကားဝံ့မနာသာေျပာေသာ စုန္႔လီထန္ကို ရံ႕ြ ရွာမိသြားသည္။ Aကယ္၍ သူမသာ လႈပ္ရွားနိုင္ပါက Aရွက္ေတာ့ Aကြဲမ
ခံ။
ကယို ့က္ ိုယ္ကို သတ္ေသမည္ျဖစ္သည္။ စုန္႔လီထန္သည ္ သူမထံ တစ္လွမ္းခ်င္း ေလ်ွာက္လာေနသည္။ ထိုစU္.....။
''ဝွီး...''
1
158
ေလခြင္းသံႏွင့္Aတူ ရွည္ေမ်ာေမ်ာ Aရာဝတၳဳတစ္ခုသည္ စုန္႔လီထန္ဆီသ႔ ို လြင့္ပ်ံလာသည္။ စုန္႔လီထန္သည္ Aေရးေ
ကာင္းတုန္း
ဒိန္းေဒါင္းဖ်က္ဆိုသလို ျဖစ္သြား၍ ထိတ္လန္႔မိသလို ေဒါသလည္းထြက္မိသြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၎Aရာကို လက္ဝါးျဖ
င့္
Page 173
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ရုိက္လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္...။
''ဝုန္း''
''Aား''
စူးရွေသာ ေAာ္သံႏွင့္Aတူ စုန္႔လီထန္သည္ ဒယီးဒယိုင္ျဖင့္ ေနာက္ဆုတ္သြားျပီး ညာဘက္လက္ေကာက္ဝတ္
က်ိဳးသြားေလသည္။
''ဟင္''
သသူ ည္ လြန္စြာ တုန္လႈပ္သြား၏။ ၎Aရာဝတၳဳကို ၾကည့လ္ ိုကရ္ ာ ေလးေပေက်ာ္ရွည္သည့ ္ တစ္ဖက္သာြ း
ဓားရွည္တစ္လက္ျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ၎သည္ ေျမၾကီးထဲ၌ နက္ရႈိင္းစြာ စိုက္ဝင္ေနသည္။
''ဟင္...ဒါ...ဒါ''
က်ဴးေဆ ြ Aံ့ၾသဝမ္းေျမာက္သြားသည္။ ထိုဓားရွည္သည္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ လက္နက္မဟုတလ္ ား။
''ဝွီး...ဝွီး...ဝွီး''
ရုတ္တရက္ ေျမ၌စုိက္ဝင္ေနေသာ ဓားရွည္သည္ Aားလႈိင္းတစ္ခုေၾကာင့္ ႂကြတက္လာျပီး ၁၀ေပAကြာသို႔ လြင့စ
္ င္သြား
သည္။
Aညိဳေရာင္ ဖ်င္ၾကမ္းAက်ီႋႏွင့္ လူငယ္တစ္ေယာက္က Aသာဖမ္းယူလိုက္သည္။ ထလို ူငယ္သည ္ က်ဴးေဆ ြ
Aလြန္ေတြ႕လိုေသာ ေရွာင္ခ်ဴးျဖစ္ေလသည္။
''မင္းက ဘယ္သူလဲ''
စုန္႔လီထန္က ေမးလိုက္သည္။ သူသည္ ရုပ္ရည္Aေတာ္ေျပာင္းလဲလာျပီး သိုင္းပညာမ်ား Aံ့မခန္း တိုးတက္လာသည့္ ေ
ရွာင္ခ်ဴးကို
မွတ္မိဟန္မတူ။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူ႔စကားကို Aေရးမစိုက္ဘဲ က်ဴးေဆြ၏ ပိတ္ေနေသာAေၾကာကို ေျဖေပးလိုက္ျပီး သူမ၏ ေနာက္ေက်ာ
ကို
ဘယ္လက္ဝါးျဖင့္ ဖိကပ္ကာ Aတြင္းAားမ်ား ပို႔လႊတ္လိုက္သည္။ က်ဴးေဆြလည္း ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ရန္သူမဟုတ္မွန္း ရိ
ပ္မိ၍
Aလိုက္သင့္ Aတြင္းAားမ်ားကို ခံယူလိုက္သည္။
စုန္႔လီထန္ မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕သြားမိသည္။ သူသည္ လူငယ္၏ Aစြမ္းAစကို ရွိန္ေန၍ ရုတ္တရက္ ဝင္မတိုက္ရဲပဲ Aသာရ
ပ္ၾကည့္၍
Aကဲခတ္ေန၏။ လူငယ္သည္ က်ဴးေဆြကို Aတြင္းAားျဖင့္ ကုသေပးေသာ္လည္း ခႏၶာကိုယ္တြင္ ေခြၽးေစးမ်ားရွိမေနေ
ပ။
ဤAခ်က္က Aတြင္းAားလြန္စြာေကာင္းမြန္ေၾကာင္း ေဖာ္ညႊန္းေန၏။
ၾီကီးမားျပင္းထန္ေသာ Aားလႈိင္းတစ္ခုသည္ က်ဴးေဆြ၏ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးကို လည္ပတ္သြားျပီး Aတြင္းဒဏ္ရာမ်ား
ကို
ယူပစ္သလို ေပ်ာက္ကင္းေAာင္ ကုသေပးလိုက္သည္။ က်ဴးေဆြသည္ ေရွာင္ခ်ဴးကို ၾကိတ္၍ ခ်ီးက်ဴးမိသည္။
''မမေျပာတာ မွန္လိုက္တာ...သ႔Aူ တြင္းAားက ဆရာၾကီးထက္ေတာင္ နက္႐ိႈင္းတာပ'ဲ '
ဟူ၍လည္း ေတြးေတာမိလိုက္သည္။
Page 174
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ေရွာင္ခ်ဴး၏ Aတငြ ္းAားမ်ားသည္ သူမ၏ Aတငြ ္းဒဏ္ကို ကသု ေပးသည့A္ ျပင္ Aတငြ ္းAားပညာတြင္
AထူးAေရးၾကီးသည့္ ေသးြ ေၾကာမၾကီး၈ခုနွင့္ သာမန္လူတစ္ေယာက္ ႏွစ္၆၀မွ ပြင့္နိုင္သည့ ္ တျခားေသာ ေသးြ ေၾကာ
မ်ားကိုပါ
1
159
ဖငြ ့္ေပးလိုက္သည္။ က်ဴးေဆ ြ Aံ့ၾသဝမ္းသာသာြ းမိသည္။ သူမ၏ သငို ္းပညာသည္ ျမင့္မားေသာ ေနာက္တစ္ဆင့္သ႔ ို
တက္လွမ္းနိုင္သြားျပီ မဟုတ္လား။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူ၏ လက္ဝါးကို ျပန္႐ုတ္လိုက္သည္။
''ရွင့္ေက်းဇူးကို မေမ့ပါဘူး''
သူမသည္ လက္သီးလက္ဝါးဆုပ္၍ ေက်းဇူးတင္စကား ေျပာလိုက္သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူမထံမွ Aၾကည့လ္ ဲႊ၍...
''မလိုပါဘူး...''
ဟု တုးံတိတိေျဖလိုက္သည္။
က်ဴးေဆြသည္ ကြၽဲျမီးတိုသြားမိေသာ္လည္း သူမ၏ ေက်းဇူးရွင္ျဖစ္ေန၍ ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ Aသာျငိမ္ေနလိုက္သည္။
ထိုAခ်ိန္တြင္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ စကားသံ ထြက္ေပၚလာသည္။
''ခင္ဗ်ားက သငို ္းေလာကနာယကၾကီး တစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး မိန္းကေလးတစ္ေယာကက္ ိုေတာင္ ဘာလ႔ ို Aရွက္မရိွ
ဆက္ဆံရတာလဲ''
ထိုစကားေၾကာင့္ စုန္႔လီထန္ ေဒါသထြက္သြားျပီး တိုက္ခိုက္မည္Aျပဳ...
''ေနာက္ဆုတ္ေနစမ္း...''
က်ယ္ေလာင္ေသာ Aသံႏွင့္Aတူ မ်က္နွာဖုံးတပ္ထားသည့္ ဝတ္စုံနက္တစ္ေယာက္ ေရာက္ရိွလာေလသည္။ သ႔လူ က
ထ္ ဲ၌
ဓားတစ္လက္ကို ကိုင္ေဆာင္ထား၏။ ၎Aရာမွာ Aျဖဴေရာင္ဓားရုိးႏွင့္Aတူ ဓားAိမ္ကို ေရႊကြပ္၍ ပတၱျမားမ်ားျဖင့္
စီျခယ္ထားသည့္Aျပင္ ေရႊစာလံုးျဖင့္ 'မီးမုန္တိုင္းဓား'ဟု ေရးသားထားေလသည္။ ႏွစ္ဖက္သြားဓားတစ္လက္ျဖစ္ျပီး
AရိုးAသြားေပါင္း၃ေပခန္႔ ရိွေလသည္။ ထိုလ႔ကူ ိုေတြ႕ေသာ္ စုန္႔လီထန္ မ်က္နွာပ်က္သြားျပီး ေခါင္းငု႔လံ ိုက္မိ၏။
''ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး...ကြၽန္ေတာ္...ကြၽန္ေတာ္''
''မင္း...Aေတာ္ Aသုံးမက်တ့ေဲ ကာင္''
ဝတ္စုံနက္သည္ ယင္းသ႔ ို ၾကိမ္းေမာင္းလိုက္ျပီး က်ိဳးေနေသာ စုန္႔လီထန္၏ လက္ေကာက္ဝတ္ကို တည့ဆ္ က္ေပးလိုက
သ္ ည္။
ထ႔ိုေနာက္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ဓားရွညက္ ို ေသခ်ာစြာ Aကဲခတ္ၾကည့ျ္ပီး...
''ေကာငေ္ လး မင္းက'သံေယာဇU္မ့သဲ ိုင္းသမား'န႔ ဲ ဘယ္လို ပတ္သက္ေနလ'ဲ '
ဟု ေမးလိုက္ရာ ေရွာင္ခ်ဴးAပါAဝင္ က်ဴးေဆြပါ Aံ့Aားသင့္မိသြားသည္။ က်ဴးေဆြသည္ သိုင္းေလာက၌ ၄,၅ႏွစ္သာ
က်င္လည္ခ့ျဲပီး တရိွန္ထိုးေက်ာ္ၾကားခဲ့သည့္ သံေယာဇU္မ့ဲသိုင္းသမားAေၾကာင္းကို ပိုငရ
္ ွင္းေျပာျပထားဖူး၍
ၾကားဖူးသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးကမူ ဓားရွည္ကို ၾကည့္ရုံႏွင့္ Aကဲခတ္နိုင္ေသာ ဝတ္စံုနက္ကို Aံ့ၾသသြားမိသည္။
''က်ဳပ္ရဲ႕ ေက်းဇူးရွင္ ဆရာပ.ဲ ..ခင္ဗ်ားက သူ႔က ို သလိ ႔လို ား''
ဟု ျပန္ေမးလိုက္သည္။
သ႔ိုေသာ္ ဝတ္စုံနက္က မေျဖဘ ဲ သေဘာက်စြာရယ္ျပီးေနာက္...
Page 175
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ေကာင္ေလး...မင္းသာက်ဳပ္ဂိုဏ္းထဲဝင္ရင္ လက္ေထာက္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ရာထူးေပးမယ္...က်ဳပ္က မဟူရာဂိုဏ္းခ်ဳပ္ယီဖြ န္း
ပဲ''
ဟု ဆိုလိုက္ေလသည္။
''ဟာ''
1
160
''ဟင္''
ေရွာင္ခ်ဴးႏွင့္ က်ဴးေဆြတို႔ ထပ္မံ၍ Aံ့Aားသင့္သြားမိသည္။ က်ဴးေဆြသည္ ထလို သူ ာ ယီဖြ န္းဆိုပါက ေရွာင္ခ်ဴးAေနျ
ဖင့္
ရင္ဆိုင္တိုက္ခိုက္နိုင္ပါ့မလား ဆိုသည္ကို ေတြးပူမိသြားသည္။
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၃၂)
ေရွာင္ခ်ဴးကမူ ကယို ့က္ ိုယ္ကို ယီဖြ န္းဟု ဆထို ားသည့္ မ်က္နွာဖုံးနွင့္ ဝတ္စုံနက္ကို ေသခ်ာစြာAကဲခတ္ၾကည့္ျပီး...
''က်ဳပ္ၾကားဖူးတာ ယီဖြ န္းက လြန္ခ့တဲ ့ ဲ ႏွစ္၃၀ေက်ာ္ကတည္းက ေသသြားျပီ...ခင္ဗ်ားက Aတုပဲျဖစ္မယ္...နို႔မို႔ဆိုရင္
မ်က္နွာဖံုးတပ္မွာမဟုတ္ဘူး''
သူ၏စကားေၾကာင့္ ဝတ္စံုနက္သည္ မခိုးမခန္႔ရယ္ျပီး မ်က္နွာဖံုးကို ခြၽတ္လိုက္သည္။ ထိုAခါ Aသက္၇၀ေက်ာ္Aရြယ္
ရုပ္ရည္ၾကမ္းတမ္းခက္ထန္သည့ပ္ ုံ ျဖစ္သြား၏။ ေရွာင္ခ်ဴး ဇေဝဇဝါ ျဖစ္သြား၏။ သူသည္ ယီြဖန္း၏ ႐ုပ္ရည္ကို တစ္ခါမ်ွ
မျမင္ဖူး၍
AတုAစစ္ကိုေတာ့ ေသခ်ာမသိေခ်။ သို႔ေသာ္ သိုင္းပညာ လြန္စြာ ျမင့္မားမည္ ဟူ၍ေတာ့ ခန္႔မွန္းမိလိုက္သည္။ ယီဖြ န္း
က...
''မေသလ႔ ို က်ဳပ္န႔ဲေတြ႕ေနရတာေပါ့...မင္းရဲ႕သိုင္းပညာျမင့္ေပမယ့္ ငါ့ကိုနိုင္မယ္မထင္န႔ဲ..''
ဟုေျပာကာ ခ်က္ခ်င္း သူ႔လက္ထဲမွ ဓားျဖင့္ တိုက္ခိုက္ေလသည္။ ဓားသည္ ရတနာဓား ျဖစ္ဟန္တူျပီး Aနီႏွင့္
Aစိမ္းေရာင္မ်ား ေရာယွက္ေနေလ၏။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ လ်င္ျမန္စြာပင္ ခ်က္ခ်င္း ဓားရွည္ျဖင့္ ျပန္လည္ ခုခံလိုက္သည္။
''ထန္...''
ျပင္းထန္ေသာ ဓားခ်က္ေၾကာင့္ မီးပြားမ်ားပင္ လြင့္စင္သြားေလသည္။
ထ႔Aို တူ ယီဖြ န္းသည္ တစ္ဖက္လူ၏ Aတငြ ္းAားပါေသာ ဓားခ်က္ေၾကာင့္ ေနာက္သို႔ Aနည္းငယ္ ယိမ္းယိုင္သြား၏။
သသူ ည္
လြန္စြာ တုန္လႈပ္သာြ းမိသည္။ မိမိ၏ မီးမုန္တိုင္းဓားသည္ မာေက်ာေသာ ေက်ာက္သားႏွင့္ သံမဏိမ်ားကိုပင္ ရံႊ႕က့သဲ ႔ ို
Aလြယ္တကူ ျဖတ္နိုင္ေသာ္လည္း ထိုလူငယ္၏ ဓားရွည္ကို မခုတ္ျဖတ္နိုင္သည္မွာ သူ၏ ဓားကဲ့သို႔ ရတနာလက္နက္
ျဖစ္ေပလို႔လား။ ထ႔ျိုပင္ လူငယ္၏ Aတြင္းAားသည္ မိမိထက္ပင္ သာလြန္လွေပသည္။ ယီဖြ န္းဆက္ျပီး ေတြေဝမေနေ
တာ။့
ဤလူငယ္သည္ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ မိမိ၏ ရန္သူ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္နိုင္သည္။ သ႔Aို တကြ ္ေၾကာင့္ ယခုကတည္းက
လက္စတုံးပစ္မွ ျဖစ္ေပေတာ့မည္။ ယီဖြ န္းသည္ ဓားကိုင္လကက္ ို Aတငြ ္းAား Aျပည့္Aဝ စုစည္းလိုက္၏။ ထိုAခါ
ဓားသြားတစ္ခုလံုး မီးေတာက္မီးလ်ွံမ်ား ထြက္ေပၚလာေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ လြန္စြာ Aံ့Aားသင့္မိသြားသည္။
Page 176
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ယား''
ယီဖြ န္းသည္ မာန္သြင္းေAာ္လိုက္ျပီး ျပင္းထန္ေသာ ဓားခ်က္မ်ားျဖင့္ တကို ္ခိုက္ေလသည္။
''ရႊမ္း...ခြၽမ္း...ခြၽမ္း''
ဓားရိပ္မ်ားသည္ မိုးၾကိဳးသြားမ်ားပမာ ျမန္ဆန္၍ Aရိပ္Aပြားမ်ားစြာ ထကြ ္လာေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ယီဖြ န္းက ို
Aထင္မေသးရဲ။ ထို႔ေၾကာင့္ 'လၾကယ္စင္ဓားကြက္' ကို Aသုးံ ျပဳလိုက္ေလသည္။
''ခြၽမ္း...ခြၽမ္း...ခြၽမ္း''
''ထန္း...ထန္း...ထန္း''
1
161
ဓားခ်င္းထိခတ္သံမ်ားက ၾကည့္ရႈသူမ်ားကို နားကြဲမတတ္ ထြက္ေပၚလာျပီး ေဘးမွ ၾကည့္႐ႈေနေသာ စုန္႔လီထန္ႏွင့္ က်ဴး
ေဆြတို႔ကို
ႏွလံုးကြဲမတတ္ပင္ ခံစားေစသည္။ မီးပြင့္မီးပြားမ်ားပင္ ထြက္ေAာင္ ဓားခ်က္မ်ားမွာ ျပင္းထန္ လြန္းလွသည္။ ထို႔Aတူ
သတူ ႔ႏို ွစ္Uီး၏ တကို ္ခိုက္မႈမွာ လလူ ုံးမကြဲေလာက္ေAာင္ ျမန္ဆန္လွေပသည္။
''ရႊစ္...ဝွစ္...ဝွစ္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ 'သက္တံ့စကဝ္ န္းဓားကြက'္ကို သုးံ ၍ ဓားရွညက္ ို ပစ္လႊတလ္ ိုကသ္ ည္။ ယီဖြ န္းသည္ သူ၏ လည္မ်ိဳ
ထံ လ်င္ျမန္စြာ
တိုးဝင္လာသည့္ ဓားရွည္ကို ထိတ္လန္႔သြားျပီး 'မရဏမိုးၾကိဳးဓားကြက္'ျဖင့္ ခုခံလိုက္သည္။
ထ႔ိုေၾကာင့္ ေဒါင္လိုက္AေနAထားAတိုင္း လ်င္ျမန္စြာ ခုတ္ပိုင္းလိုက္၏။
''ခြၽမ္း...''
သူ၏ ဓားကိုင္လက္သည္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ Aတြင္းAား Aရွိန္ေၾကာင့္ ဓားလြတ္က်မတတ္ နာက်င္သြားသည္။ သို႔ေသာ္
ကံေကာင္းေထာက္မ၍ ဓားရွည္သည္ လမ္းေၾကာင္း ေသြဖီသြားျပီး ေရွာင္ခ်ဴးထံ ေဝွ႔ဝိုက္ပ်ံလာသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္
ညာလက္ျဖင့္
AသာAယာ ဖမ္းယူလိုက္ျပီး ဓားAိမ္ထ ဲ ထည့္သြင္းလိုက္သည္။ သူ၏ ဓားကြက္ကို ခုခံနိုင္သည့္ ယီဖြ န္းကိုလည္း ၾကိ
တ၍္
ခ်ီးက်ဴးမိသည္။
ယီဖြ န္းသည္လည္း မရဏကၾကိဳးဓားသိုင္းကြက္ကိုပင္ လက္ရည္တူ ျပန္တိုက္ခိုက္နိုင္ေသာ ေရွာင္ခ်ဴးကို ေၾကာက္ရံ႕ြ
သြားမိသည္။
က်န္သည့္ ဓားကြက္မ်ားသံုးရန္ တြန္႔ဆုတ္သြားမိေလသည္။သို႔ေသာ္ တတ္နိုင္သမ်ွ နည္းမ်ိဳးစံုသံုး၍ တိုက္ခိုက္ရေပUီးမ
ည္။
ထ႔ိုေၾကာင့္ သူသည္ ဘယ္လက္ျဖင့္ ဆန္းျပားေသာ လကသ္ ည္းသိုင္းတစ္ခု ထုတ္ေဖာ္လိုကသ္ ည္။
''ရႊမ္း...ရႊမ္း...ရႊမ္း''
ျမန္ဆန္ရက္စက္ေသာ လကသ္ ည္းသိုင္းကြက္မ်ားသည္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းလွသည္။ ထ႔Aို တူ Aားမာန္ျပင္း
ကာ
လ်င္ျမန္လွေပသည္။
Page 177
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ဟင္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aံ့ၾသသြားမိသည္။ သ႔ိုေသာ္ သည္Aတိုင္းေတာ့ ေၾကာင္ရပ္မေန။ 'ဝိဇၨာလက္ညိွဳးေတာက္ပညာ'ျဖင့္ ျပ
န္လည္
ခုခံလိုက္သည္။
''ရႊမ္း...''
''ေထာက္''
လက္သည္းခ်က္ေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ Aက်ႋီရင္ဘတ္တြင္ ၆လက္မခန္႔ ဆုတ္ျပဲသြားသလို ေရွာင္ခ်ဴး၏
လက္ညိွဳးေတာက္ခ်က္ေၾကာင့္ ယီဖြ န္း၏ ဓားကိုင္လကက္ ို ေတာက္မိသြားျပီး ထုံက်င္သြားေလသည္။ ေဘးမွၾကည့္ရႈေ
နေသာ
စုန္႔လီထန္သည္ တုန္လႈပ္သာြ းမိသည္။ ထို႔Aတူ ယီဖြ န္းသည္လည္း ေခ်ာက္ခ်ားသြားမျိပီး တျခားနည္းလမ္းသုံး၍ Aနို
င္ယူရမည္ဟု
ဆုံးျဖတ္လိုကသ္ ည္။ ရုတ္တရက္ 'Aတငြ ္းAားစုပ္သိုင္း'ကို သတိရမိသြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္-
''ေကာင္ေလး...မင္းသတၱိရွိရင္ လက္နက္မသံုးဘဲ Aတြင္းAားခ်င္း ယွUရ
္ ဲလား''
ဟုေမးလိုက္ရာ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aၾကိဳက္ေတြ႕သြားသည္။ ထ႔ိုေၾကာင့ ္ ခ်က္ခ်င္း ေခါင္းညိတ္လက္ခံလိုကသ္ ည္။
''ေကာင္းျပီေလ...စၾကတာေပါ့''
1
162
သူသည္ ဓားရွည္ကို က်ဴးေဆြထံ Aပ္ထားလိုက္သည္။ ထ႔Aို တူ ယီဖြ န္းကလည္း သူ႔လက္နကက္ ို စုန္႔လီထန္Aား
ပစ္ေပးလိုက္သည္။ ယင္းေနာက္ ႏွစ္Uီးစလုံး လက္နွစ္ဖက္ ဆန္႔တန္းကာ Aတငြ ္းAား Aျပည့္Aဝစုစည္း၍ လက္ဝါးခ်
က္မ်ား
ထုတ္ေဖာ္လိုက္သည္။
''ဝုန္း''
Aတငြ ္းAားနွစ္ခု၏ ျပိဳင္ဘက္ကင္း Aားလိငႈ ္းမ်ားေၾကာင့္ စုန္႔လီထန္ႏွင့္ က်ဴးေဆြတို႔ Aနားမကပ္နိုင္ဘ ဲ ေနာက္သ႔ ို ေ
ပ၁၀၀မ်ွ
ဆတု ္ေပးလိုက္ရသည္။ Aတငြ ္းAားျပိဳင္သည္ဟုသာ ဆိုေသာ္လည္း သူတ႔ႏုိ ွစ္Uီး၏ AကြာAေဝးမွာ ၁၀ေပေက်ာ္ျခားျ
ပီး
လက္ဝါးမ်ားကို ဆန္႔တနး္ထားေလသည္။ Aတြင္းAားႏွစ္ Aနည္းဆုံး၂၀၀ေက်ာ္ရိွေသာ ပုဂိၢဳလ္မ်ားသာ ထသို ႔ ို
စြမ္းေဆာင္နိုင္ေပသည္။
စုန္႔လီထန္ႏွင့္ က်ဴးေဆြတို႔သည္ ထိုမ်ွဆန္းၾကယ္ေသာ Aတငြ ္းAားယွU္ျပိဳင္မႈကို ေတြ႕ေသာAခါ မိမိတ႔၏ို ပညာရ
ပ္မ်ားနွင့္
ႏိႈင္းယွU္ၾကည့္ေသာ္ လြန္စြာ ကြာျခားလွေၾကာင္း ေတြးမိ၍ ယခင္က ကယုိ ့သ္ ိုင္းပညာႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေမာက္မာမႈမ်ား
ကို
ရွက္စိတ္ဝင္သြားၾကသည္။ ယီဖြ န္းႏွင့္ ေရွာင္ခ်ဴးတို႔သည္ တစ္ေခတ္တစ္ခါပင္ ေတြ႕ရခဲေသာ ပညာရွင္မ်ားျဖစ္ၾကသည္
မဟုတ္လား။
Page 178
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ယီဖြ န္းထံမွ ေAးစက္ေသာAားလိႈင္းမ်ားေၾကာင့္ သူ႔Aနီးပတ္လည္ရိွ ျမက္ပင္မ်ားသည္ ေAးခဲသြားေလသည္။ ထ႔Aို
တူ သူ၏
ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးလည္းေAးစက္ကာ Aေငြ႕ပ်ံလာျပီး ျပာႏွမ္းသြားေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးကမူ 'သူရိယစႏၵာAတြင္းAား'
ကို
ထတု ္လႊတထ္ ားျခင္းျဖစ္၍ AပူAေAးတိုက္ခ်က္ေၾကာင့္ ျမက္ပင္မ်ားသည္ တျဖည္းျဖည္းေၾကမႊ သြားေလသည္။ ယဖီြ
န္း၏
မ်က္လံုးစံုသည္ ရုတ္တရက္ နီရဲလာျပီး ေရွာင္ခ်ဴး၏ Aတြင္းAားမ်ားကို စုပ္ယူလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ တစ္ဖက္လူ၏
Aတငြ ္းAားမွာ AပူAေAးႏွစ္မ်ိဳးျဖစ္ေန၍ စုပ္ယူရန္ ၾကိဳးစားမရ။ ေခ်ာက္ခ်ားသြားမိသည္။ ထ႔Aို တူ ေရွာင္ခ်ဴးသ
ည္လည္း
AေAးဓာတ္ကို Aေျခခံသည့္ ယီဖြ န္းAတြင္းAားကို စုပ္ယူရန ္
'သူရိယစႏၵာAတြင္းAား'ကို ေနာက္ဆံုးAဆင့္ထိ ေဖာ္ေဆာင္လိုက္သည္။ ထိုAခါ ဘယ္မ်က္လံုးသည္ နီရဲလာသလို
ညာမ်က္လုံးသည္ AျပာAေရာင္ ေတာက္ပသြားေလ၏။
''ဟာ''
''ဟင္''
က်ဴးေဆြတို႔သည္ တစ္သက္တစ္ကိုယ္ တစ္ခါမ်ွမျမင္ဖူးေသာ ယွU္ျပိဳင္မႈေၾကာင့္ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားသြားမိသည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ယီြဖန္း၏ Aတငြ း္ Aားမ်ားကို စုပ္ယူရန္ ၾကိဳးစားေသာ္လည္း Aားေကာင္းေသာ မိစၧာAေAးဓာတ္တစ္ခု
က
ရုန္းကန္တြန္းဖယ္သလို ခံစားရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ Aနည္းငယ္သာ စုပ္ယူလ႔ ို ရခ့သဲ ည္။ ထိုAတြင္းAားAနည္းငယ္က
ပင္
မိစၧာဓာတ္ျပင္းထန္လွ၍ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စိတ္ရုိင္းစိတ္မိုက္မ်ား ဝင္လာသလို ခံစားလိုက္ရသည္။ နဂိုဓာတ္ခံ
မိစၧာဓာတ္မ်ားကိန္းေAာင္းေနသျဖင့္ မ်က္လုံးစုံသည္ ယဖီြ န္းကဲ့သို႔ နီရဲလာသည္။
''ဟာ...ဒီေကာင္ေလးရ႕ဲ မိစၧာဓာတ္ကလည္း ငါ့လိုပ ဲ Aေတာ္ျပင္းထန္လွပါလား...ဒါေၾကာင့္ မ်က္လုံးAေရာင္က နီရဲ
သြားတာပ'ဲ '
ယီဖြ န္းသည္ Aထိတ္တလန္႔ ေတးြ ေတာမိလိုကသ္ ည္။
''သြားစမ္း''
''ဝုန္း''
ေရွာင္ခ်ဴးက Aတြငး္ Aားကို ပိုမို Aားစိုက္၍ ေနာက္ဆံုးAဆင့္ထိ ထုတ္ေဖာ္ကာ လက္ဝါးနွစ္ဖက္ကို
တြန္းထုတ္လကို ္ေသာေၾကာင့္ ယီဖြ န္းသည္ ေျခ၇လွမ္းမ်ွ ေနာက္ဆုတသ္ ြားသည္။
1
163
''ေဝါ့...Aေဝါ့''
သူသည္ ေသြးမ်ားAန္ခ်လိုက္သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးကိုလည္း လန္႔ဖ်တ္သြားမိသည္။
''မင္း...မင္း''
ေရွာင္ခ်ဴး၏ မ်က္လုးံ ေရာင္သည္လည္း နီရဲေနရာမွ ေမွးမိွန္ကာ တျဖည္းျဖည္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။ ထိုAခ်ိန္ဝယ္..
Page 179
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
.။
''ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး...ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး''
လူAင္Aား၁၀၀ေက်ာ္ရွိေသာ မဟူရာဂိုဏ္းမွ ထိပ္သီးသိုင္းသမားမ်ား စုစု႐ုံး႐ံုးႏွင့္ ထိုေနရာသို႔ ေျပးလာေနသည္။ ေရွာ
င္ခ်ဴးသည္
ရန္သူဘက္မွ တပ္ကူမ်ား ေရာက္လာသျဖင့္ စိုးရိမ္သြားသည္။ သူ႔Aေနျဖင့္ ရင္ဆိုင္ထိုးေဖာက္ျပီး Aလြယ္တကူ
ကယို ္လြတ္ရုန္း ေျပးနိုင္ေသာ္လည္း က်ဴးေဆြကို စိတ္မခ်သျဖင့္ သူမကို ေဘးကင္းရာသ႔ ို ေခၚေဆာင္သြားမည္ဟု
ဆုံးျဖတ္လိုကသ္ ည္။
''မိန္းကေလး က်ဳပ္ကို ခြင့္လႊတ္ပါ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေျပာေျပာဆိုဆို သူမကို ကုန္းပိုးလိုက္ေလသည္။
''Aေမ့...''
က်ဴးေဆ ြ ရုတ္တရက္ လန္႔ေAာ္မိျပီး ခ်က္ခ်င္း မ်က္နွာနီရဲသြားသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aခ်ိန္မဆိုင္းေတာ့။ မဟူရာဂိုဏ္း
မွ
၎ပုဂိၢဳလ္မ်ား ေရာက္မလာခင္ 'ေလနဂါးကိုယ္ေဖာ့ပညာ'သုံး၍ ရိပ္ကန ဲ သာျမင္ရ၍ ခ်က္ခ်င္း
ထိုေနရာမွ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလသည္။
ယီဖြ န္းႏွင့္ စုန္႔လီထန္တ႔သို ည္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ျပိဳင္ဘက္ကင္း ကိုယ္ေဖာ့ပညာကို ေတြ႕ေသာAခါ မ်က္လုးံ ျပဳး က်န္ရစ္ေ
တာ့သည္။
××××××××××××××××××××××××××
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ က်ဴးေဆြကို ကုန္းပိုး၍ ေဝဟင္ေတာင္ကုန္းေAာက္ေျခရိွ ျမင္းေဇာင္းသ႔ ို ေျပးဆင္းသြားေလသည္။ သို႔ေ
သာ္
ကံမေကာင္းခ်င္သျဖင့္ ျမင္းမ်ားမွာ တစ္ေကာင္မွ မရွိေတာ့။ မဟူရာဂိုဏ္းမွ သိုင္းသမားမ်ားက ရွိသမ်ွAကုန္
ခိုးသြားျခင္း ျဖစ္ပံုရေလသည္။
''ေတာက္ကြာ...မဟူရာဂိုဏ္းရဲ႕ ျမင္းခိုးပညာကေတာ့ ျပိဳင္ဘက္ကင္းပဲ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ျမင္းနီေလးကို နွေျမာတသျဖစ္မိ၍ တစ္ကိုယ္တည္း ညည္းညဴေျပာလိုက္သည္။ ထ႔ေို နာက္ က်ဴးေဆြကို
ကုန္းပိုးလ်က္နွင့္ ေဝဟင္ေတာင္ကုန္းနွင့္ ေဝးရာသို႔ မရပ္မနား Aားစိုက္ေျပးေလသည္။ သူ၏
ကိုယ္ေဖာ့ပညာသည္ ျပိဳင္ဘက္ကင္းျဖစ္ေန၍ ျမန္ဆန္လွေပသည္။ က်ဴးေဆြ၏ နားထဲ၌ ေလတိုးသံ တဝူးဝူးသာ ၾကားေ
နရသည္။
သ႔ိုႏွင့္ ခဏAခ်ိန္ေလးမွာပင္ မိုင္၅၀ေက်ာ္ေလာက္ ခရီးေပါက္ခ့သဲ ည္။
''ရွင္ ကြၽန္မကို လႊတ္ေပးပါ''
ရုတ္တရက္ က်ဴးေဆြက ေAာ္ေျပာလိုက္မွ ေရွာင္ခ်ဴး သတိဝင္သြားသည္။ ထ႔ိုေၾကာင့္ ေျခလွမ္းရပ္လိုက္ျပီး ရွက္Aမ္းA
မ္းနွင့္
သူမကို ေက်ာေပၚမွ ခ်ေပးလိုက္သည္။ က်ဴးေဆြကိုလည္း ရဲရဲမၾကည့္ဝံ့သျဖင့္ မ်က္နွာလႊဲေနလိုက္၏။
က်ဴးေဆြသည္ ေစာေစာက ေရွာင္ခ်ဴး၏ ေက်ာေပၚတြင္ Aသားခ်င္း ပူးကပ္ကာ လိုက္မိသည့္ Aျဖစ္ကို ေတြးမိကာ ရင္ဖို
သြားျပီး
ရွက္သြား၍ မည္သ႔ ို စကားဆိုရမည္မသိေတာ့။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သကူ စကားမစဘဲ တစ္ေနရာရာကို ေမ်ွာ္ေငးေနမိသ
Page 180
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ည။္
Aမွန္မွာ ေရွာင္ခ်ဴးAေနျဖင့္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို ပထမUီးဆံုးAေနျဖင့္ တရင္းတနွီး ကုန္းပိုးေျပးမိျခင္းျဖစ္သည္။
1
164
သူသည္ Aဆင့္ျမင့္ သိုင္းပညာကိုသာ ၁၀ႏွစ္ေက်ာ္ကတည္းက တစိုက္မတ္မတ္ ေလ့က်င့ခ္ ့ဲျပီး နံပါတ္၁ သိုင္းသမားဟု
ဆိုရေလာက္ေသာ္လည္း မိန္းကေလးမ်ားနွင့္ ပတ္သက္ျပီး သတူ ႔ ို စိတ္ေနစိတ္ထားႏွင့္ ဓေလ့စရိုက္ကိုမူ နလုံးနကန္းမွ
နားမလည။္
ထ႔ျိုပင္ သူသည္ ၁၀ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ မိန္းကေလးမ်ားနွင့္ ေျပာဆိုဆကဆ္ ံျခင္းမရိွေခ်။ ကေလးသာသာ Aရြယ္ကတည္
းက
သိုင္းသင္ျခင္းျဖစ္၍ AဖိုAမ သေဘာသဘာဝမ်ားကိုလည္း မခံစားတတ္။ က်ံဳးထံုးကလည္း လူပ်ိဳၾကီးပီပီ မိန္းကေလး
မ်ား၏
Aေၾကာင္းကို ေသခ်ာ ရွင္းမျပနိုင္သလို စကားစမိရင္လည္း မိန္းကေလးမ်ားမွာ စကားAလြန္ေပါေၾကာင္း၊ ထို႔Aတူ သူ
တ႔၏ုိ
စိတ္မ်ားသည္ ပငမလယ္ကသ့ဲ ႔ ို Aေျပာင္းAလ ဲ လြန္စြာျမန္ေၾကာင္းသာ ေျပာျပခ့၏ဲ ။ Aိမ္ေထာင္ျပဳသည့ ္
ကိစၥတြင္လည္း ေသခ်ာစြာ ဆုံးျဖတ္ရမည္ျဖစ္ျပီး Aခန္႔မသင့္ပါက ကယို ့A္ ိမ္မွာပင္ ေထာင္က်သကသ့ဲ ို႔ ျဖစ္သြားနိုင္ေၾ
ကာင္း
ဆြယ္တရား ေဟာထားရာ ထိုစU္က ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ကေလးသာသာျဖစ္၍ က်ံဳးထံုးစကားေၾကာင့္ မိန္းကေလးမ်ားနွင့္
စကားေျပာဆိုရန္ကိုပင္ လန္႔သြားမိသည္။
ယခုမူ သဘာဝတရား၏ ေစ့ေဆာ္မႈဟု ဆိုရမည္လားမသိ။ က်ဴးေဆြကို ကုန္းပိုးစU္ ခဏဝယ္ သူမ၏ ႏူးညံ့ေသာ Aသား
စိုင္မ်ားကို
ထိေတြ႕မႈနွင့္ ကိုယ္သင္းနံ႔မ်ားေၾကာင့္ သာယာၾကည္ႏူးမိသလို ခံစားလိုက္ရသည္။
''ရွင္...ရွင္က Aခု ဘယ္ကိုသြားမလို႔လဲ''
က်ဴးေဆြက ေမးျမန္းလိုက္သည္။
''ဗ်ာ...က်ဳပ္ကို ေျပာတာလား''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေၾကာင္Aမ္းAမ္း ျဖစ္ကာ ကယို ့က္ ိုယ္ကို လက္ညိွဳးထိုး၍ ေမးလိုက္သည္။
''ဟင္း...ေနာ္''
က်ဴးေဆ ြ စိတ္ပ်က္သြားမိျပီး.....
''ကြၽန္မက ရွင့္ကို မေမးလု႔ ိ ဘယ္တေစၧသရဲကို ေမးရမွာလဲရွင့္...''
ဟု ဘုဆတ္ဆတ္ ေျပာလိုကသ
္ ည္။ ထိုAခါက်မွ ေရွာင္ခ်ဴးသည္...
''ေၾသာ္...ခ်င္းေရွာင္ေတာင္ သြားမလို႔''
ဟု ျပန္ေျဖလိုက္သည္။
''ရွင္က ဘာသြားလုပ္မလို႔လဲ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စပ္စုလွေသာ က်ဴးေဆြကို ၾကည့၍္ စိတ္ညစ္သြားမိသည္။ က်ံဳးထုံးေျပာသလို မိန္းကေလးမ်ားသည္ ေန
ရာတကာ
Page 181
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဟိုစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ စပ္စုတတ္သည္ ဟူသည့္စကားကို သတိရမိသြားမိသည္။
''က်ဳပ္က လူသြားသတ္မလို႔''
ဟု စိတ္တိုတိုျဖင့္ ေျပာလိုက္မိေလသည္။
''ရွင္''
ေရွာင္ခ်ဴး၏ စကားေၾကာင့္ က်ဴးေဆ ြ ရုတ္တရက္ ေၾကာင္သြားျပီး...
''ရွင္န႔ ဲ ဘုန္းၾကီးေတြက ဘာရန္ျငိွဳးရိွလို႔လ'ဲ '
ဟု ျပန္ေမးလိုက္ရာ ေရွာင္ခ်ဳးက...
1
165
''ဘာရန္ျငိွဳးရွိရွိဗ်ာ...မင္းတို႔ မိန္းကေလးေတကြ ေတာ့ ေနရာတကာ စပ္စုလြန္းတယ္...Aခု Aႏၲရာယ္ကင္းျပီဆိုေတာ့
က်ဳပ္လည္း
က်ဳပ္လမ္းကို က်ဳပ္ဘာသာပဲ သြားေတာ့မယ္''
ဟူ၍ ျပန္ေျပာျပီး ခ်က္ခ်င္း ေျပးသြားေလသည္။ က်ဴးေဆြကလည္း...
''သြားပါ့လား...ကြၽန္မက ရွင့္ကို ၾကိဳကလ္ ႔ ို ေနာကက္ ေန လကို ္လာတယ္ ထင္လ႔လို ား''
က်ဴးေဆြသည္ ထသို ႔ေုိ ျပာျပီးမွ မ်က္နွာနီရဲသြားသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ ေရာက္ေနေသာ္လည္း
ၾကားသြားဟန္တူသည္။ ထ႔ေို ၾကာင့္ ေျခလွမ္း ရပ္တံ့လိုကသ္ ည္။ သ႔ိုေသာ္ ေခါင္းတစ္ခ်က္
ခါယမ္းျပီး ေျပးလႊားသြားေလေတာ့သည္။
က်ဴးေဆြသည္ ေျခေဆာင့္ကာ မေက်မနပ္ျဖစ္ေနသည္။ သူမကိုယ္သူမလည္း Aဘယ္ေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးေနာက္ကို
လိုက္မိသည္ကို နားမလည္မိ။ သိုင္းေလာက၌ သူမ၏ မိတ္ဖြဲ႕ကာ စကားစျပီး ေမတၱာပန္းကို ဆြတ္ခူးလိုသူမ်ား
ဒုႏွင့္ေဒးပင္မ်ားျပားလွသည္။ သူမကိုလည္း ေနရာတကာ Uီးစားေပး ဆက္ဆံၾကသည္။ က်ဴးေဆြသည္ တစ္ေယာက္မ်ွ
စိတ္မဝငစ္ ားခ့။ဲ ယခု ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူမAေပၚ မ်က္နွာသာေပး ဆကဆ္ ံမႈမရိွေခ်။ သ႔ိုေသာ္ သူမ၏ Aတငြ ္းဒဏ္ကို
ကသု ျပီး ေသြးေၾကာAခ်ိဳ႕ပါ ဖြင့္ေပးသည့္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ေစတနာကိုေတာ့ လိကႈ ္လွဲစြာ ေက်းဇူးတင္မိသည္။
သ႔ိုေသာ္လည္း ေရွာင္ခ်ဴးကိုမွ Aဘယ္ေၾကာင့္ စိတ္ဝင္စားမိသနည္း ဆိုသည့္Aေၾကာင္း ကိုယ့က္ ိုယ္ကို ေမးခြန္းျပန္ထု
တ္မိသည္။
သ႔ကူ ိုမ်ား မသိစိတက္ တယြ တ္ ာမိသြားေလသလားဟု ဆန္းစစ္ၾကည့္မိေသာAခါ မ်က္နွာနီရဲသြားသည္။ က်ဴးေဆြသ
ည္
ခ်က္ခ်င္း ေခါင္းခါယမ္းလိုက္ကာ...
''ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ A့ဒဲ ီ ဘဝင္႐ူးကိုေတာ့ ငါေမ့ပစ္ရမယ္...သူ႔သိငု ္းပညာန႔ ဲ ျပႆနာရွာမယ္ဆိုရင္ ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းက ဘနု ္
းၾကီးေတ ြ
လြယ္မွာမဟုတ္ဘူး...Aနီးနားက ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕မွာ ျမင္းတစ္ေကာင္ဝယ္ျပီး သူ႔ေနာက္ကို Aမွီလိုက္ရမယ္''
ဟ ု ေတးြ ေတာမိလိုက္သည္။ ထ႔ိုေၾကာင့္ ကိုယ္ေဖာ့ပညာသုံး၍ ထိုေနရာေလးမွ ထကြ ခ
္ ြာသာြ းေလေတာ့သည္။
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၃၃,၃၄)
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ခရီးလမ္းသင့္ေသာ ျမိဳ႕ငယ္တစ္ခုရွိ တည္းခိုေဆာင္ တစ္ခု၌ ၅ရက္ခန္႔ Aနားယူကာ Aတြင္းAားျဖည့္တ
င္း၏။
Page 182
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ထ႔ိုေနာက္ ျမင္းေကာင္းတစ္ေကာင္ ဝယ္ယူကာ ခ်င္းေရွာင္ေတာင္ ရိွရာသ႔ ို ခရီးဆက္ခ့သဲ ည္။ ၅ရက္ခန္႔ၾကာေသာ္
ခ်င္းေရွာင္ေတာင္ေျခသို႔ ေရာက္ရိွခ့သဲ ည္။
သသူ ည္ ျမင္းေပၚမ ွ ခုန္ဆင္းလိုက္ျပီး ဓားရွညက္ ို ကိုင္ဆကြဲ ာ ေတာင္ေျခရိွ ေလွကားထစ္မ်ားကို နင္း၍ တစ္လွမ္းခ်င္း
တက္လာေလသည္။ ခ်င္းေရွာင္ေတာင္သည္ ယခင္၁၀ႏွစ္ေက်ာ္က က်ံဳးထုံးနွင့္ ေရာက္ခ့သဲ ည့ ္ ပုံAတိုင္းပင္။
ထူးထူးျခားျခား ေျပာင္းလဲျခင္းေတာ့ မရွိလွ။ ထိုစU္ ရုတ္တရက္...။
''ဟိတ္...ရပ္လိုက္''
Aနီးရွိ Aပုန္းAကြယ္တစ္ခုမွ Aျပာေရာင္ သကၤန္းနွင့္ Aသက္၂၀Aရြယ္ ကိုရင္၂ပါး ထြက္လာေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသ
ည္
ထကို ိုရင္၂ပါးကို ေAးစက္စက္ျဖင့္ စူးစိုက္ၾကည့္ရာ ၂ပါးစလုံးသည္ တုန္လႈပသ္ ြားမိသည္။ သူ႔Aၾကည့တ္ ြင္ သတ္ျဖ
တ္လိုသည့ ္
Aရိပ္ေယာင္မ်ား ပါရိွေနေသာေၾကာင့္ပင္။ကိုရင္တစ္ပါးသည္ ညာလက္ဝါးေထာင္ျပီး Uီးတစ္ခ်က္ညႊတ္လိုကက္ ာ...
''ဒကာေလးAေနန႔ ဲ သာသနာ့နယ္ေျမျဖစ္တ့ ဲ ခ်င္းေရွာင္ေတာင္ေပၚကို လက္နက္န႔ ဲ တက္ခငြ ့္မရိွပါဘူး...ဒါေၾကာင့္
ကိုရင္တို႔လက္ထဲ Aပ္ထားပါ''
ဟု ဆိုလိုက္၏။
''ဟား...ဟား...ဟား''
1
166
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ က်ယ္ေလာင္စြာ ရယ္ေမာလိုက္ေလသည္။ သူ၏ Aသံသည္ ခ်င္းေရွာင္ေတာင္ေပၚသာမက Aနီးတဝို
က္ပါ
ပ်ံ႕လြင့္သြားေလသည္။ သူသည္ 'တစ္ကိုယ္ေတာ္ဂိုဏ္း၏ ပညာရပ္က်မ္း'မွ 'မိုင္တစ္ေထာင္ Aသံလႊင့္ပညာ'ကို
သုံးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ကိုရင္၂ပါးသည္ Aတငြ း္ Aားနုနယ္သူမ်ားျဖစ္၍ နားႏွစ္ဖက္ကို လက္ဝါးျဖင့္ Aုပ္ထားလိုက္ၾက
သည္။
''ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းကို တပည့္ေတာ္ ေလးစားမိခ့ဲပါတယ္...ဒါေပမယ့္ Aက်င့္သိကၡာမရိွတ့ဲ ဘုန္းၾကီးတစ္ပါး ရိွေနတယ္...လ
သူ တ္ျပီး
လယု က္မႈမွာ ပါဝင္ခ့တဲ ယ္...ကယို ့လ္ ိပ္ျပာကို လုရံ ႕ဲ လား...က်ဳပ္Aေနန ႔ဲ ေျဖရွင္းဖို႔ လာတာပ.ဲ ..Aသင့္ျပင္ထားပါ''
ေရွာင္ခ်ဴး၏ Aသံသည္ ေပ၁၀၀၀၀ေက်ာ္ျမင့္သည့္ ခ်င္းေရွာင္ေတာင္ေပၚရွိ ေက်ာင္းဝင္းထဲသို႔ ၾကည္လင္ျပတ္သားစြာ
ထကြ ္ေပၚသာြ းေလသည္။ ထ႔ေို ၾကာင့္ ဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ားသည္ မၾကံဳစဖူး တုန္လႈပ္သြားမိျပီး ေဘးAႏၲရာယ္ တစ္ခုခု
က်ေရာက္ေတာ့မည္ကို ရိပ္စားမိသြား၏။ သို႔Aတကြ ္ေၾကာင့္ ဂုဏိ ္းသားမ်ားကို ဗဟိုခန္းမေဆာင္၌ စုရုံးကာ
Aသင့္ျပင္ထားေစသည္။ ေက်ာင္းဝင္းတံခါးကိုလည္း ေသခ်ာစြာ ပိတ္၍ Aေစာင့္မ်ား ခ်ထားေလသည္။
ေရွာင္ခ်ဴး၏ Aသံလိငႈ ္းေၾကာင့္ တားျမစ္သည့ ္ ကိုရင္၂ပါးသည္ တုန္လႈပသ္ ြားမိသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးကို လြန္စြာျမင့္မားသ
ည့္
သိုင္းသမားတစ္ေယာက္ဟု သေဘာေပါက္သြားၾကသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aခ်ိန္မဆိုင္းေတာ့။ 'ေလနဂါးကိုယ္ေဖာ့ပညာ'
ကို သုံး၍
တေစၧသရဲပမာ ရိပ္ကနဲ ကြယ္ေပ်ာက္သြားေလ၏။ ကိုရင္၂ပါးသည္ ပါးစပ္Aေဟာင္းသားနွင့္ က်န္ရစ္ေလသည္။ ထိုစU္..
Page 183
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
.။
''ဒူ...ဒူ...ဒူ''
''ေဒါင္...ေဒါင္...ေဒါင္''
ေမာင္းသံႏွင့္ သံေခ်ာင္းေခါက္သံမ်ားသည္ ခ်င္းေရွာင္ေတာင္ေပၚမွ ဆူညံစြာ ထြက္ေပၚလာေလသည္။ ကိုရင္၂ပါးသည္
ခ်င္းေရွာင္ေတာင္ေပၚ၌ မၾကံဳးစဖူးသည့္ AေရးAခင္း ျဖစ္ေတာ့မည္ကို
သေဘာေပါက္သြားၾကျပီး ေတာင္ေပၚသုိ႔ ေျပးတက္သြားၾကေလသည္။
ကိုရင္၂ပါးထံမွ ေျပးလာသည့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ တခဏAတြင္းမွာပင္ ေတာင္ေပၚသို႔ ေရာက္သြားသည္။ ေတာင္ေပၚ၌
ခမ္းနားထည္ဝါ ျမင့္မားသည့္ Aေဆာက္AAံုမ်ားကို ေတြ႕ျမင္ေနရသည္။ သို႔ေသာ္ ျမင့္မားသည့္ ဝင္းနံရံတစ္ခု ခ
တ္ထားျပီး
Aဖုမ်ားနွင့္Aတူ ေဆးနီသုတ္ထားသည့္ ထူထဲေသာ သံမဏိတံခါးၾကီးက ပိတ္ထားေလသည္။ တံခါး၏
တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီ၌ ေက်ာက္ျဖဴသားနွင့္ ထုလုပ္ထားသည့္ နဂါးရုပ္တု၂ခုရွိ၏။ ထို႔Aတူ Aစိမ္းေရာင္သကၤန္းနွင့္
Aသက္၃၀ေက်ာ္Aရြယ္ ကိုယ္ေတာ္၁၈ပါးသည္ တံခါးဝ၌ သံမဏိတတု ္ ကယို ္စီျဖင့္ ေစာင့္ၾကပ္ေနေလသည။္ သတူ ႔
ကို ို
ျဖတ္ေက်ာ္ျပီးမွ ေက်ာင္းထ ဲ ဝင္ခြင့္ရေပမည္။ထိုကယို ္ေတာ္မ်ားသည္ လြန္ခ့သဲ ည့ ္ ၁၀ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္က ေရွာင္ခ်ဴးႏွ
င့္
ရင္ဆိုင္မိေသာ ကိုရင္၁၈ပါးျဖစ္သည္။ သတူ ႔သို ည္ ေရွာင္ခ်ဴးကို မမွတ္မိၾကပါ။ သသူ ည္ ကေလးရုပ္ မဟုတ္ေတာ့။
ရုပ္ရည္ေခ်ာေမာေျပျပစ္၍ Aားမာန္ျပည့္ေနေသာ လူငယ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနျပီ မဟုတ္လား။
''ရမ္းကားတ့ဲသူငယ္...ရပ္လိုက္စမ္း''
Aမွတ္(၁)ကိုယ္ေတာ္က တားျမစ္လိုက္သည္။
ေရွာင္ခ်ဴးက Aခ်ိန္မဆလဲြ ိုေတာ့။ တံခါးနီၾကီးဆီသ႔ ို တစ္လွမ္းခ်င္း သြားလိုကသ္ ည္။
''ဒီေလာက္ေတာင္ နားလည္မႈ မရိွတ့ေဲ ကာင္ေလး''
ထကို ုယိ ္ေတာ္သည္ လက္ထမဲ ွ သံမဏိတတု ္ျဖင့္ ေရွာင္ခ်ဴးကို ရိုက္ခ်လိုက္သည္။ သ႔ေို သာ္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္
သာမာန္သိုင္းသမားမဟုတ္။ မဟူရာဂိုဏ္းခ်ဳပ္ယီဖြ န္းကိုေတာင္ Aနိုင္ယူလာခ့သဲ ည္။ ထကို ိုယ္ေတာ္၏ တတု ္ခ်က္ေ
လာက္ကေတာ့
Aေရးစိုက္စရာမလိုေပ။
''ဖတ္''
1
167
သူသည္ ညာလက္ျဖင့္ Aသာဖမ္းဆြဲလိုက္သည္။ ကိုယ္ေတာ္သည္ ထိတ္လန္႔သြားျပီး Aတြင္းAားထုတ္ကာ ဆယြဲ ူေ
သာ္လည္း
မရေခ်။
''သြားစမ္း''
ေရွာင္ခ်ဴးက Aတငြ ္းAားလႊတ္လကို ္ရာ ထိုကိုယ္ေတာ္သည္ မီးခဲကိုင္မိသည့A္ လား ပူေလာင္သြားျပီး ထိတ္လန္႔တၾ
ကားႏွင့္
Page 184
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
တုတ္ကို လႊတ္ေပးလိုက္ရသည္။
''ေျဖာင္း''
''ေျဖာင္း''
''ေျဖာင္း''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ က်ပ္လုံးခန္႔ရိွေသာ သံမဏိတုတ္ရွည္က ို ဟင္းရြက္ကန္စနြ ္းရြက္ သင္သည့န္ ွယ္ AသာAယာ
ခ်ိဳးပစ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
''ဟာ''
''ဟင္''
ကိုယ္ေတာ္ ၁၈ပါးသည္ Aံ့ၾသတုန္လႈပ္သြားၾက၏။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ တံခါးမၾကီးထံ သြားျပီး Aတြင္းAားစုစည္းကာ
ဆြဲဖြင့္လိုက္သည္။
''ကြၽီ''
လူေပါင္း ၅၀ေက်ာ္ေလာက္ ဖြင့္မွ ပြင့္နုိင္ေသာ တံခါးမၾကီးသည္ ေရွာင္ခ်ဴးAဖို႔မူ ထမင္းစားေရေသာက္ ကိစၥပမာ
လြယ္ကူလွေခ်သည္။ ကိုယ္ေတာ္၁၈ပါးသည္ ေၾကာင္၍ ရပ္ၾကည့္ေနမိသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးAထဲသို႔ ဝင္သြားမွ
ကပ်ာကယာ ေျပးလိုက္သြားၾကသည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ တည္ျငိမ္စြာျဖင့္ တလွမ္းခ်င္း ေလ်ွာက္လာေလသည္။ သူႏွင့္ မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္ ေပ၂၀၀Aကြာ၌
ၾကီးမားခန္႔ထည္သည့ ္ ပင္မAေဆာင္ၾကီး ရိွေလသည္။ ထိုပင္မေဆာင္ကို ဝန္းရံထားသည့ ္ တျခားေသာ Aေဆာင္င
ယ္မ်ားလည္း
မ်ားျပားစြာတည္ရိွေလ၏။ ထ႔Aို ျပင္ ပိႆာခ်ိန္ ၁၀၀ေက်ာ္ရိွသည့္ Aေမႊးတိုငထ္ ြန္း၍ မီးပူေဇာ္သည့ ္ ပန္းကနုတ္မ်ားျဖ
င့္
လက္ရာေျမာက္လွေသာ ေၾကးAိုးၾကီးAခ်ိဳ႕လည္း ရွိ၏။ ေက်ာင္းေဆာင္မ်ားကိုမူ ေရႊေရာင္နွင့္ Aနီေရာင္မ်ား
စီျခယ္ထားေလ၏။ ေက်ာင္းဝင္းေAာက္ေျခတြင္လည္း မာေက်ာသည့္ Aျဖဴေရာင္ ေက်ာက္သားခ်ပ္မ်ား ခင္းထားရာ လြ
န္စြာ
ပနံသင့္လွသည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ထသို ႔ိုၾကီးက်ယ္ခမ္းနားသည့ ္ ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းမွ Aေဆာက္AAုံမ်ားႏွင့္ ေရွးေဟာင္းလက္ရာမ်ားကို ျမ
င္ေသာ္
စိတ္ထဲတြင္ ခ်ီးက်ဴးမိလိုက္သည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ပင္မAေဆာင္သို႔ Uီးတည္သြားလိုက္သည္။ သူ၏ ေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီတြင္ လက္နက္မ်ား
ကိုင္ေဆာင္ထားသည့္ ဂိုဏ္းသား၁၀၀၀ေက်ာ္သည္ ေAးစက္စက္ မ်က္နွာထားမ်ားျဖင့္ Aကခဲ တ္ၾကည့္ေနၾကသည္။
တစ္ခ်ိဳ႕က
Aဝါေရာင္သကၤန္းနွင့္ ကိုယ္ေတာ္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကမူ Aျပာေရာင္၊ထို႔Aျပင္ Aစိမ္းနွင့္ Aနီေရာင္သကၤန္းဝတ္
ေသာ
ဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ားလည္း ရွိၾကသည္။
Aနီေရာင္သကၤန္းနွင့္ ဘုန္းၾကီးသည္ ၆ပါးရိွေလသည္။ ၅ပါးသည္ ေရႊက်ိဳင္းကိုင္ထားေသာ သက္ေတာ္ ၇၀ေက်ာ္ရိွသည့ ္
ဘုန္းၾကီးAိုတစ္ပါး၏ ေနာက္ဝယ္ ခပ္ရို႕ရို႕ AမူAယာျဖင့္ လကို ္လာေလသည္။ သတူ ႔သို ည္
Page 185
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ပင္မေဆာင္ရွိ ေလွကားထစ္မ်ားကို ေက်ာ္ျဖတ္၍ ေရွာင္ခ်ဴးႏွင့္ ၁၀ေပAကြာ၌ ေရာက္ေလေသာ္ ရပ္တန္႔လိုက္၏။
1
168
ေရွာင္ခ်ဴးက ေရွ႕ဆံုးမွ ဘုန္းေတာ္ၾကီးသည္ ခ်င္းေရွာင္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ လိAင္းျဖစ္ေၾကာင္း
သေဘာေပါက္မိသြားသည္။ ေနာက္မွ လိုက္လာေသာ ဘုန္းၾကီး၅ ပါးAနက္ Aလယ္မွ ပုဂၢိဳလ္သည္ ေရွာင္ခ်ဴး ေတြ႕လိုေ
နသည့ ္
လက္ေထာက္ေက်ာင္းထိုင္ လကိ ုန္းဆရာေတာ ္ ျဖစ္ေလ၏။ က်န္၄ပါးကိုေတာ့ သူမသိပါ။ သ႔ိုေသာ္ Aနီသကၤန္း
ဝတ္ထားသည္ကို ေထာက္႐ႈ၍ Aဆင့္ျမင့္သည့ ္ ကယို ္ေတာ္မ်ားဟု ေကာက္ခ်က္ခ်နိုင္သည္။
''ဒကာေလးက က်ဳပ္တို႔ဂိုဏ္းန႔ ဲ ဘယ္လိုရန္ျငိွဳးရိွလို႔ ေရာက္လာရတာလ'ဲ '
ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္လိAင္းသည္ ညာလက္ဝါးေထာင္ျပီး Aထက္စီးလည္းမက်၊ေAာက္က်ိဳ႕ရာလည္း
မေရာက္ေသာ ေလသံျဖင့္ ေမးလိုက္ေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ လက္Aုပ္ခ်ီ၍ ဂါရဝျပဳလိုက္ျပီး.....
''ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းက ပုဂိၢဳလ္ေတြဟာ တရားဓမၼတစ္ဖက္ သိုင္းေလ့က်င့္တ့ ဲ Aလုပ္တစဖ္ က္န႔ ဲ
လူAမ်ားAက်ိဳးကို ေဆာင္ရြက္ေနတယ္လ႔ ို တပည့္ေတာ္ ၾကားမိပါတယ္...ဒါေပမယ့္ လိကုန္းဆရာေတာ္လို Aက်င့္သိ
ကၡာ မရိွတ့ ဲ
ဘုနး္ ၾကီးကို လက္ခံထားမိတာ ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းAဖို႔ ကံဆိုးျခင္းပါပဲ ဆရာေတာ္ဘုရား''
ေရွာင္ခ်ဴး၏ ၾကည္လင္ျပတ္သားေသာ ေလသံကို တစ္ေက်ာင္းလံုးရွိ ကိုယ္ေတာ္Aားလံုး ေသခ်ာစြာ ၾကားလိုက္ရသည္။
''ဟာ''
''ဟင္''
''ဟယ္''
နားေထာင္ေနေသာ ပုဂၢိဳလ္Aားလံုး Aသီးသီး မ်က္နွာပ်က္သြားၾကျပီး ေရွာင္ခ်ဴးကို Aထင္ေသးသြားကာ မေက်နပ္သ
ည့္
Aၾကည့္မ်ားျဖင့္ ၾကည့္ၾကေလသည္။
''ဒကာေလးန႔ ဲ က်ဳပ္န႔ ဲ ဘာရန္ေႂကြးမွ မရိွဘ ဲ ဘာေၾကာင့္ Aခုလို စြပ္စြဲရတာလဲ''
လိကုန္းဆရာေတာ္က ေမးလိုက္ေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေAးစက္စက္ မ်က္နွာထားႏွင့္.....
''ဘယ္သူမျပဳ မိမိမႈပါ ဆရာေတာ္...ကယို ္လပု ္ခ့ဲတ့ ဲ Aျပစ္ကို ကယို ္သိမွာပါ...Aရိပ္Aႁမြက္ေတာ့ တပညေ့္ တာ္ ေျပာျ
ပမယ္...
မဟူရာဂိုဏ္းနဲ႔ေပါင္းျပီး က်ဳပ္Aေဖန႔ ဲ သူ႔တပည့္ေတြကို လပု ္ၾကံသတ္ျဖတ္ခ့တဲ ယ္...A့ဒဲ ကီ ိစၥမွာ ဆရာေတာ္ ပါဝင္တ
ယ္လို႔
ကြၽန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္ လူ႐ိုေသ ရွင္႐ိုေသ ပုဂိၢဳလ္တစ္ေယာက္ဆကီ နားနဲ႔ဆတဆ္ တ ္ ၾကားခ့ရဲ တာ
ဆရာေတာ္က ျငင္းခ်င္ေသးတာလား''
ေရွာင္ခ်ဴးက တုန္႔ျပန္ေျပာလိုက္ေလသည္။
''မင္း...မင္း..မဟုတတ္ ာေတ ြ ေလ်ွာက္မေျပာန႔'ဲ '
လိကုန္းဆရာေတာ္သည္ Aထစ္ထစ္Aေငါ့ေငါ့ျဖင့္ ေျပာလိုက္၏။ သူသည္ ေဒါသထြက္လြန္း၍ မ်က္နွာနီရဲေနသည္။
''ဒကာေလးေျပာတ့ ဲ ပုဂိၢဳလ္ဆိုတာ ဘယသ္ ူ႔ကို ေျပာတာလ.ဲ .. ေနာက္ျပီးေတာ့ ဒကာေလးရဲ႕ ဖခင္ဆိုတာ ဘယသ္ ူလ.ဲ
Page 186
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
..ညီေတာ္
လကိ နု ္းက Aက်င့္သီလ စင္ၾကယလ္ ႔ ို ဘုန္းၾကီးကိုယ္တိုင္ ခ်ီးက်ဴးရေလာက္တယ္...ဒကာေလး ေျပာပုံက ျပည့္စုံမႈ မ
ရိွေပဘူး''
ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္က ထသို ႔ ို ဝင္ေျပာလိုက္ေလ၏။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သမားေတာ္သိုင္းသမားက်ံဳးမိန္ကို ျပႆနာ
ထဲ
ဆမဲြ ထည့လ္ ို။ ေသဆုံးသြားေသာ ဖခင္ႏွင့္ Aေပါင္းAပါမ်ားAေၾကာင္း ျပန္ေျပာရမည္ကိုလည္း ဝန္ေလးမိသည္။
သ႔Aူ ေနျဖင့္ ေတြးမိတိုင္း ရင္နာမိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေလ၏။ ထ႔Aို တူ ေရွာင္ခ်ဴးသည ္ Aလိုလိုေနရင္း
ေဒါသမ်ားထြက္လာေနသျဖင့္.....
1
169
''ဆရာေတာ္ဘုရား...ေလာကကမွာ ''ေၾကာင္သူေတာ္ႂကြက္သူခိုး''လို႔ေျပာလို႔ရတဲ့ ဟန္ေဆာင္မ်က္နွာဖုံးန႔လဲ ူေတ ြ
ရွိတတ္ပါတယ္...ဆရာေတာ္ဘုရား သတိျပဳဆင္ျခင္သင့္ပါတယ္''
''မင္း...မင္း''
လိကန
ု ္းဆရာေတာ္သည္ ေဒါသထြက္လြန္း၍ ျပန္လည္ကာ ျငင္းခ်က္မထုတ္နိုင္ေတာ့။ ထိုAခ်ိန္ဝယ္ လိကုန္း၏
ဘယ္ဘက္တြင္ရပ္ေနေသာ သက္ေတာ္၇၀Aရြယ္ ဘုန္းၾကီးတစ္ပါးက...
''ဒီမွာ ဒကာေလး...သင့္လို ဘယ္ကလာမွန္းမသိတ့ ဲ ကေလကဝ လတူ စ္ေယာက္က
ခ်င္းေရွာင္ေတာင္ေပၚလာျပီး ျပႆနာရွာဝံ့တယ္ေပါ့''
ဟု ဆိုလိုက္သည္။ ထိုဆရာေတာ္၏ ဘြဲ႕Aမည္မွာ လိထင္းျဖစ္ျပီး ခ်င္းေရွာင္ဂုိဏ္း၏ ၾကီးၾကပ္သူ ၆ေယာက္Aနက္
တစ္UီးAပါAဝင္ျဖစ္သည္။ ထ႔ျိုပင္ သိုင္းေလာကထိပ္သီးနံပါတ္၇ က်ားသစ္နက္ဖန္းယြင္၏ ဆရာAရင္းဟု ဆိုရလ်ွင္လ
ည္း
မမွားေခ်။ က်န္သည့ ္ ဆရာေတာ္ ၅ပါးမွာ လိရင္း၊လိတင္း၊လိရွင္း၊လက္ေထာက္ေက်ာင္းထိုင္လိကုန္းႏွင့္ ေဝဟင္ေတာ
င္ကုနး္
သိုင္းျပိဳင္ပသဲြ ို႔ ၾကီးၾကပ္သည့္ လိစန္း ဆရာေတာ္တို႔ျဖစ္ၾကသည္။ ထဆို ရာေတာ္သည္ မည္သည့A္ ေၾကာင္းရိွသည္မ
သိ။
သိုင္းျပိဳင္ပြဲျပီးသြားေသာ္လည္း ေပၚမလာေခ်။လိထင္းဆရာေတာ္သည္ သိုင္းပညာ၌ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္မွလြဲ၍ က်န္သည့္ ပုဂၢိဳ
လ္မ်ားတြင္
နံပါတ္(၁)ျဖစ္သည္။ ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္း၏ သိုင္းပညာသင္ၾကားမူAပိုင္းကို ၾကီးၾကပသ္ ူလည္းျဖစ္၏။ ထ႔ျိုပင္ စိတ္တစို ိ
တ္ဆတ္၍
ဂိုဏ္းသားAေတာ္မ်ားမ်ားသည္ သ႔ကူ ို ေၾကာက္ရံ႕ြ ၾကေလသည္။
''လတ္စသတ္ေတာ့ ဆရာေတာ္တုိ႔က လူသတ္ေကာင္ကို ဝိုင္းဝန္းျပီး ဖံုးကြယ္ထားတာကိုး...လာၾကစမ္းပါ...လိကုန္းဘုန္
းၾကီးကို
မသတ္ရရင္ ခ်င္းေရွာင္တစ္ေတာင္လံုး ေသြးေျမက်သြားေစရမယ္...က်ဳပ္ကို ဝိုင္းျပီး တိုက္ခိုက္ရင္လည္း မမူပါဘူး''
''ဟား...ဟား...ဟား''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ရင့္သီးစြာေျပာျပီး ေျခာက္ကပ္ကပ္ ရယ္ေမာလိုက္သည္။ သသူ ည္ ကယို ့က္ ိုယ္ကို Aံ့ၾသေနမိသည္။ ပုံ
Page 187
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
မွန္ဆိုလ်ွင္
သ႔ူပါးစပ္ဖ်ားမွ ထသို ႔ ို ခက္ထန္သည့္ စကားလုံးမ်ား မထြက္ေခ်။ ယခု Aဘယ္ေၾကာင့္ ေျပာလိုက္မိသညက္ ို နားမလ
ည္မိေခ်။
Aမွန္မွာ သသူ ည္ ယီြဖန္းႏွင့္ Aတငြ ္းAားယွU္ျပိဳင္စU္ သူ႔ထမံ ွ လြန္စြာေAးစက္၍ မိစၧာဓာတ္ျပင္းသည့္ Aတငြ ္းAား
Aခ်ိဳ႕ကို
စုပ္ယမ
ူ ိလိုက္သည္။ ေနလဘီလူးညီေနာင္၏ Aတြင္းAားတြင္ မိစၧာဓာတ္မပါ၍ ေရွာင္ခ်ဴးAဖို႔ Aတြင္းAားပင္ တိုးပြား
လာေစကာ
Aက်ိဳးရိွသြားေလသည္။ သ႔ေို သာ္
ယီဖြ န္း၏ Aတြင္းAားကမူ Aားေကာင္းေသာ AေAးမိစၧာဓာတ္ကို Aေျချပဳထားျပီး Aမုန္းတရားကို Aရင္းတည္ကာ
က်င့္ရသည္။ သူ၏ သန္႔စင္ေသာ AပူAေAးလႈိင္းကို ၎AေAးဓာတ္က Aေနွာင့္Aယွက္ ျဖစ္ေစျပီး သူ၏ စိတ္ဓာ
တ္ကို
ခက္ထန္လာေစသည္။ ထို႔ျပင္ သသူ ည္ မိစၧာဓာတ္မ်ားပါေနသည့ ္ 'သံေယာဇU္မ့ဲဓားသိုင္း'ကလို ည္း တတ္ေျမာက္ခ့သဲ
ည္။ ထို႔Aတူ
ဖခင္၏ ရန္ေႂကြးကိစၥကို ေရွ႕တန္းတင္ထားမိ၍လည္း ကိန္းေAာင္းေနေသာ မိစၧာဓာတ္Aခ်ိဳ႕ကို
ႏႈိးယူလိုက္သလို ျဖစ္သြားေလ၏။ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ေမာက္မာေသာ စကားေၾကာင့္ ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းမွ ပုဂၢိဳလ္Aားလံုး မေက်မ
နပ္
ျဖစ္သြားၾကသည္။
''တိရစၧာန္ေကာင္ေလး...မင္းက မဟူရာဂိုဏ္းက လတႊ လ္ ိုက္တ့ ဲ သူလ်ိွဳပ ဲ ျဖစ္ရမယ္...က်ဳပ္ရဲ႕ လကဝ္ ါးခ်က္ကို ခုခံေ
ပေတာ့''
လိထင္းဆရာေတာ္က ေဒါသတၾကီး ေျပာလိုက္ျပီး လက္ဝါးခ်က္ျဖင့္ တိုက္ခိုက္လိုက္၏။ ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းရွိ ေက်ာ္ၾကားေ
သာ
သိုင္းပညာရပ္မ်ားထဲမွ 'သံမဏလိ က္ဝါးသိုင္း'ကို သုးံလိုက္ျခင္းျဖစ္ေလသည္။
''သြားစမ္း''
ေရွာင္ခ်ဴးက လက္တစ္ဖက္ေဝွ႔လိုက္ရာ လထိ င္းဆရာေတာ္သည္ ေနာက္သ႔ ို ဒယီးဒယိုင္ႏွင့္ ဆုတသ္ ြားေလသည္။
1
170
''ဟာ''
''ဟင္''
ၾကည့္႐ႈေနသူမ်ားသည္ လိထင္းဆရာေတာ္ကို တစ္ခ်က္ထဲႏွင့္ ေနာက္ဆုတ္သြားေAာင္
စမြ ္းေဆာင္နိုင္သည့ ္ ေရွာင္ခ်ဴးကို ျဖံဳသာြ းၾကသည္။ ေရွာင္ခ်ဴး၏ သိုင္းပညာသည္ သူမတေူ Aာင္ ျမင့္မားေနေၾကာင္း
သေဘာေပါက္ နားလည္မိသြားၾကသည္။ ထ႔Aို တူ ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္း၏ ကံၾကမၼာAတြက္လည္း စိုးရိမ္သြားမိၾကေလသ
ည္။
လထိ င္းဆရာေတာ္သည္ ေရွာင္ခ်ဴးလက္ခ်က္ေၾကာင့္ တကြကထ္ ဲႏွင့္ ေနာက္ဆုတ္ရေသာAခါ ခံျပင္းသြားမိသည္။ ထ႔ို
ေၾကာင့္
Page 188
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
မေျပာမဆိုႏွင့္ 'က်ားသစ္နက္ လက္သည္းသိုင္း'ျဖင့္ တိုက္ခိုက္လိုက္ေလ၏။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူ႔Aေနျဖင့္ 'က်ားသစ္နက္ လက္သည္းသိုင္း'ထက္ Aဆမ်ားစြာသာသည့္ 'ကေဝလက္သည္းသိုင္း'ကိုပ
င္
ရင္ဆိုင္ဖူးသည္ ျဖစ္ေလရာ လုံးဝမမူ။ သူ႔သည္ ကယို ္တစ္ခ်က္ ယ႔၍ို လတြ ္သည္ ဆ႐ို ုံေလာက္ ေရွာင္တိမ္းလိုက္သည္။
ထ႔ိုေနာက္
'ဝိဇၨာလက္ညွိဳးေတာက္သိုင္း'ျဖင့္ လိထင္းဆရာေတာ္၏ လက္ေကာက္ဝတ္ႏွစ္ခုကို လ်င္ျမန္စြာ ေတာက္လိုက္သည္။
''ဟာ''
''ဘယ္လ ို သငို ္းပညာလ'ဲ '
ဆရာေတာ္မ်ား တAံ့တၾသ ျဖစ္သြားၾကေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴး၏ လ်ိဳ႕ဝွက္ဆန္းၾကယ္ေသာ ထသို ိုင္းကို သတူ ႔ ို တစ္ခါမ်ွ
မျမင္ဖူးၾကေသာေၾကာင့္ပင္။ လိထင္းဆရာေတာ္သည္ လက္ေကာက္ဝတ္နစ
ွ ္ဖက္ ထံုက်င္သြားျပီး ေနာက္သို႔ ဆုတ္သြား
ေလသည္။
''မင္း...မင္း''
ဟုသာ ေျပာနိုင္ေတာ့သည္။ ဆက္လည္း မတိုက္ခိုက္လိုေတာ့။ Aရွက္ကြဲျပီးျပီ မဟုတ္လား။ ထိုAခ်ိန္ဝယ္
လိကုန္းဆရာေတာ္သည္ သူကိုယ္တိုင္ ထြက္ေတာ့မည္Aျပဳ ေဘးမွ လိရင္းဆရာေတာ္က မ်က္နွာရိပ္ျပကာ တားျမစ္လို
က္သည္။
ထ႔ိုေနာက္သူသည္ ေရွာင္ခ်ဴးႏငွ ့္ မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္ ရပ္လိုက္ေလသည္။ ထ႔ိုေနာက္-
''က်ဳပ္က လိရင္းျဖစ္ပါတယ္...ဒကာေလးရဲ႕ သိုင္းပညာက ျမင့္မားေတာ့ က်ဳပ္တစ္ေယာက္ထဲဆို ယွU္နိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး
ဆိုတာ
ဝန္ခံပါတယ္...ဒီေတာ့ က်ဳပ္ရဲ႕ ညီေနာင္၂ပါးျဖစ္တ့ ဲ လတိ င္းနဲ႔ လိရွင္းတို႔န႔ဲAတူ ပူးေပါင္း တကို ္ခုကိ ္ခ်င္တယ္...ဒကာ
ေလး
သေဘာတူနိုင္လား''
ဟု ေမးျမန္းလိုက္၏။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မိစၧာဓာတ္မ်ား လႊမ္းမိုးစ ျပဳလာေနျပီျဖစ္၍ Aလိုလိုေနရင္း ေဒါသထြက္လာေသာေၾကာင့္...
''လာခ့ပဲ ါ...ဆရာေတာ္တို႔ ၾကိဳက္တလ့ဲ ူ လသို ေလာက္ ေခၚခဲ့စမ္းပါ''
ဟု ျပန္ေျပာလိုက္ေလသည္။ လိရင္းဆရာေတာ္သည္ စိတ္ဆိုးဟန္မျပဳ တည္ျငိမ္စြာျဖင့္...
''ညီေတာ္၂ပါး ထြက္လာပါ''
ဟု ဆိုလိုက္သည္။
ထိုAခါ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ ေနာက္တြင္ ခပ္ရုိ႕ရုိ႕ AမူAယာျဖင့္ ရပ္ေနေသာ လိတင္းနွင့္ လိရွင္းဆရာေတာ္တို႔
ထကြ ္လာေလသည္။ လိရင္းဆရာေတာ္နွင့္ ထဆို ရာေတာ္တ႔၏ို လက္ထဲတြင္ ေလးလံသည့ ္ သံမဏိတုတက္ ိုယ္စီ
ကိုင္ေဆာင္ထားၾကသည္။
1
171
ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္း၏ မူပိုင္ျဖစ္ေသာ 'ဘီလူးနိုင္တုတ္သိုင္း'ျဖင့္ တိုက္ခုက
ိ ္ေတာ့မည္ျဖစ္၏။ ဂိုဏ္းသားမ်ားသည္ ၾကီးက်
ယ္သည့ ္
Page 189
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
တိုက္ပြဲျဖစ္ေတာ့မည္ကို သိရွိလိုက္ရ၍ မ်ားစြာစိတ္လႈပ္ရွားေနမိသည္။ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ လိAင္းပင္ ထိုဆရာေ
တာ္
၃ပါးေပါင္းပညာကို ခုခံဖို႔ မလြယ္ကူ။ ယခု ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မည္သို႔ ခုခံမည္နည္း။
ဆရာေတာ္၃ပါးသည္ ေရွာင္ခ်ဴးကို ဗဟိုထား၍ ၾတိဂံပမာ ဝိုင္းရံလိုက္သည္။ က်န္သည့္ ဆရာေတာ္မ်ားသည္ တိုက္ပြဲစ
က္ကြင္းမွ
လတြ ္သည့ ္ ေနရာသို႔ ဖယ္ေပးလိုက္ၾကသည။္
''ဝီွး...ဝီွး...ဝီွး''
ဘုန္းၾကီး၃ပါး၏ တတု ္ရွည္ လွည့ပ္ တ္သံမ်ားသည္ တျပိဳင္ထဲလလို ို ထကြ ေ္ ပၚသြားေလသည္။
''ဟိတ္''
''ေဟး''
''ယား''
ဘုန္းၾကီး၃ပါးသည္ မာန္သြင္း၍ Aလယ္ဗဟိုမွ ေရွာင္ခ်ဴးကို တုတ္ျဖင့္ ျပိဳင္တူ တိုက္ခိုက္လိုက္ေလသည္။
သ႔ိုေသာ္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေခသူမဟုတ္။ ခ်ကခ္ ်င္း ဓားရွညက္ ို Aားျပဳ၍ ေထာက္ကန္ကာ Aေပၚသ႔ ို ကြၽမ္း၂ပတ္ ခုန္လို
က္သည။္
သူ၏ Aတြင္းAားနွင့္ ကိုယ္ေဖာ့ပညာသည္ ျပိဳင္ဘက္ကင္းAဆင့္တြင္ ရွိေန၍ ကိုက္ ၁၀၀ေက်ာ္
AကြာAေဝးသို႔ပင္ ေျမာက္တက္သြားသည္။
''ဟာ''
''ဟင္''
''ေကာင္းလိုက္တ့ ဲ ကယို ္ေဖာ့ပညာ''
Aံ့ၾသခ်ီးက်ဴးသံမ်ား ထြက္ေပၚလာေလသည္။
လိရင္းဆရာေတာ္တို႔ ၃ပါးသည္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ Aံ့ဖယြ ္သရ ဲ ေျပာင္ေျမာက္လွသည့ ္ ကယို ေ္ ဖာ့ပညာကို ျမင္ရေသာ္
ပါးစပ္Aေဟာင္းသား ျဖစ္သြားၾကသည္။ သ႔ိုေသာ္ သညA္ တိုင္းေတာ့ ရပ္တံ့မေန။ ေရွာင္ခ်ဴးAေပၚမွ ျပဳတ္က်လာလ်ွင္
ျပန္လည္
ခုခံနိုင္ရန္ ၃ပါးစလံုး၏ တုတ္လံုးထိပ္မ်ားကို ၾတိဂံပံုစံ ပူးကပ္ထားလိုက္ေလသည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ 'ေလနဂါးကိုယ္ေဖာ့ပညာ'ကို သုးံ ၍ သစ္ရြက္ေလးပမာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း လြင့္ေမ်ာ၍ ဆင္းသက္လာသ
ည္။
သူသည္ ေျမျပင္သို႔ေရာက္ရန္ ေပ၂၀၀ေက်ာ္Aကြာတြင္ ဓားAိမ္ကိုခြၽတ္၍ ပစ္လိုက္သည္။
ထ႔ိုေနာက္တဖန္ ဓားရွည္ကပို ါ တဆကတ္ ည္း ပစ္လႊတ္လိုက္၏။ လႈပ္ရွားမႈမ်ားမွာ စာမဖြဲ႕နိုင္ေလာက္ေAာင္ လ်င္ျမ
န္လွေပသည္။
''ရႊီး...''
''ရႊီး...ရႊီး''
ေႁမြတြန္သံနွယ္ စူးရွေသာ ျမည္သံ ထကြ ္ေပၚသာြ းျပီး ဓားAိမ္သည္ ဘုန္ၾကီး၃ပါး၏ တုတ္လုးံ ၃ေခ်ာင္း Aလယသ္ ႔ ို
Uီးတည္လာသည္။ ေနာက္မွ ပစ္လႊတ္လိုက္ေသာ ဓားရွည္သည္ Aမွီလိုက္လာျပီး ဓားAိမ္ထဲသို႔ တိက်စြာဝင္သြားျပီး မူ
လထက္
Page 190
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
Aရွိန္သည္ ႏွစ္ဆျပင္းသြားေလသည္။
''ဝုန္း''
1
172
ဘုန္းေတာ္ၾကီး၃ပါးသည္ ေနာက္သ႔ ို ၁၀ေပေက်ာ္ ဆတု ္သြားေလသည္။ ဓားAိမ္နွင့္တက ြ ဓားရွည္သည္ ၾကမ္းျပင္ရိွ
လြန္စြာမာေက်ာသည့္ ေက်ာက္ျဖဴသားထဲသ႔ ို နက္႐ိႈင္းစြာ ေဖာက္ဝင္သြားသည္။ ထို႔Aတူ Aေပၚမွ ဝဲပ်ံလာေသာ ေရွာ
င္ခ်ဴးသည္
ဓားေနွာင့္ေပၚဝယ္ ေျခေထာက္နွစ္ဖက္ကို ပူးကပ္ကာ တည္ျငိမ္စြာ ရပ္လ်က္ရွိေနသည္။
ဘုန္းေတာ္ၾကီး ၃ပါးသည္ မွင္သက္ေနရာမွ သတိဝင္သြားျပီး ခ်က္ခ်င္း ေရွာင္ခ်ဴးထံသို႔ စု႐ုံး တိုက္ခိုက္ေလေတာ့သည္။
''ဟိတ္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မာန္သြင္းေAာ္လိုက္ကာ ဓားရွည္ကို ၾကမ္းျပင္မွ ဆတ္ကနဲ ဆထြဲ ုတ္လကို ္ျပီး 'Aလင္းတန္းAရိပ္'ဓား
ကြကက္ ု ိ
သုံးလိုက္ေလသည္။ ထိုAခါ ဓားရွည္မွ စူးရွျပိဳးျပက္သည့္ Aလင္းတန္းတစ္ခုသည္ ၾကယ္ေႂကြသည္Aလား ဘုန္းၾကီး၃
ပါးထံ
Uီးတည္လာေလသည္။
မည္သူမွ ေရွာင္ခ်ဴးကို သကဲ စြဲ ြာ မျမင္ရေတာ့။ ဘုန္းၾကီး၃ပါး တုန္လႈပ္သြားမိသည္။
''ရႊပ္...ရႊပ္...ရႊပ္''
ထိုAသံထကြ ေ္ ပၚသြားျပီးေနာက္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဓားရွည္က ို ဓားAိမ္၌ ထည့သ္ ြင္းလိုက္ေလသည္။
''ခ်ပ္''
''ဟာ''
''ဟင္''
''ဒါ..ဘယ္လိုျဖစ္''
Aာေမဍိတ္သံမ်ား ထကြ ္ေပၚသြားေလသည္။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ဓားစြမ္းေၾကာင့္ သူတ႔၏ို
သံမဏိတုတ္မ်ားသည္ ၂ေပေက်ာ္ေလာက္ ျပတ္ေတာက္သြားေသာေၾကာင့္ပင္။
ဘုန္းေတာ္ၾကီး၃ပါးသည္ Aေလ်ွာ့မေပးခ်င္ေသးေပ။ ၃ပါးေပါင္းသည့္တိုင္ ေရွာင္ခ်ဴးကို Aနိုင္မယူနိုင္ေသာAခါ ခံျပင္း
လာသည္။
ထ႔ိုေၾကာင့္ လက္နက္မ်ားကို လက္လႊတက္ ာ ၃ပါး စုေပါင္းေလ့က်င့္ထားသည့ ္ 'နတ္လက္ဝါးသိုင္း'ကို
ထုတ္ေဖာ္ရန္ ျပင္ဆင္လိုက္သည္။
ေရွာင္ခ်ဴးကို ထပ္မံ၍ ဝိုင္းရံလိုက္ျပီး လက္Aုပ္ခ်ီကာ Aတြင္းAားစုလိုက္ျပီး လက္ဝါးနွစ္ဖက္ကို ျပိဳင္တူ တြန္းထုတ္လို
က္သည္။
''ေဝါ...ေဝါ...ေဝါ''
ၾကီးမားျပင္းထန္သည့္ Aတြင္းAား Aရွိန္တစ္ခုသည္ ေရွာင္ခ်ဴးထံ တိုးဝင္လာေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဓားရွည္ကို
ဆြဲထုတ္လိုက္ျပီး ခႏၶာကိုယ္ကို လက္ယာရစ္ ၃ပတ္ပတ္ကာ ဓားကိုင္လက္ကို ေဝွ႔ယမ္းလိုက္သည္။
''ေဝါ...ဝေရာ...ေဝါ''
Page 191
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဘုန္းေတာ္ၾကီး ၃ပါးထက္ ျပင္းထန္လွသည့္ Aတြင္းAားလိႈင္းသည္ ေလေပြမုန္တိုင္းပမာ ထြက္ေပၚသြားေလသည္။ ထ႔ေို
နာက္
Aတြင္းAားလႈိင္းနွစ္ခု ထိပ္တိုက္ ရင္ဆိုင္မိသြားၾကသည္။
''ဝုန္း''
''Aား''
''Aြန္႔''
1
173
''Aင့္''
ဘုန္းၾကီး၃ပါးသည္ ဒယီးဒယိုင္ျဖင့္ ဝါးတစ္ျပန္AကြာAေဝးထိ ဆုတ္ေပးလိုက္ရသည္။ မ်က္နွာမ်ားမွာ ႐ံႈ႕မ့ဲေနျပီး Aတငြ
းဒဏ္ရာ
ရသြားပံုေပၚေလသည္။
''ဟာ''
''ဟင္''
''ဟယ္''
''မျဖစ္နိုင္တာ''
ဆူညံေသာ တတီ ိုးသံမ်ား ထြက္ေပၚလာျပီး Aားလုံးက ေရွာင္ခ်ဴးကု ိ စိုးထိတ္ေၾကာက္ရံ႕ြ ေသာ မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္
ၾကည့္ေနၾကေလသည္။
''ဆရာေတာ္ဘုရား...ဒီကိစၥက တပည့္ေတာ္န႔ ဲ ပတ္သက္ေနေတာ့ ကိုယတ္ ိုင္ထြက္ျပီး ရင္ဆိုင္ပါရေစ''
လိကုန္းဆရာေတာ္က ေက်ာင္းထိုင္ကုိ လက္Aုပ္ခ်ီ ဂါရဝျပဳ၍ ေလ်ွာက္တင္လိုက္ေလသည္။ လိAင္းဆရာေတာ္သည္
လက္ကာျပလိုက္ျပီး...
''လိကုန္းကိုယ္ေတာ္...ေနာက္ဆုတ္လိုက္ပါ''
ဟု ဆိုလိုက္ျပီး ေရွာင္ခ်ဴးနွင့္ မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္လိုက္၍...
''ဒကာေလးရဲ႕ သိုင္းပညာက တစ္ေခတ္တစ္ေယာက္ ဆိုသလို တကယ္ပဲ ထူးခြၽန္ေျပာင္ေျမာက္ပါေပတယ္...ဒါေပမယ့္
Aခုလို
ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏး္ ကို တမင္သက္သက္ ျပႆနာရွာျပီး လမ္းမွားေရာက္ေနတာ Aလြန္ပဲ ႏွေျမာမိပါတယ္''
ဟု စိတ္မေကာင္းၾကီးစြာ ေျပာလိုက္ေလသည္။ မိစၧာဓာတ္မ်ား ႏိုးထစျဖစ္ေနေသာ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ...
''ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ဗ်ာ...လိကုန္းဆရာေတာ္ကို က်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ လက္စားေခ်ရမွ ေက်နပ္မယ္''
ဟု ျပတ္သားေသာ ေလသံျဖင့္ ျပန္ေျပာလိုက္ေလသည္။
''ဟူး...''
လိAင္ဆရာေတာ္သည္ သက္ျပင္းရွည္ၾကီးခ်လိုက္ျပီးေနာက္...
''ေကာင္းျပီေလ...ဒကာေလးAေနန႔ ဲ က်ဳပ္ရိွသမ်ွ ကာလပတ္လုံး လကိ နု ္းဘုန္းေတာ္ၾကီးကို ရန္မျပဳနိုင္ေAာင္န႔ ဲ ခ်င္းေ
ရွာင္ဂိုဏ္းရဲ႕
ဂုဏ္သိကၡာAတြက္ ဒကာေလးကို ျပန္တိုက္ခိုက္မွ ျဖစ္ေတာ့မယ္... စု႐ုံးေနတ့ ဲ Aစိမ္းေရာင္ ကိုယ္ေတာ္တို႔ 'စက္ဝိုင္း၃
Page 192
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ထပ္
ဝကၤပါ'ကို Aသင့္ျပင္ထားၾကပါ''
ဟု Aမိန္႔ေပးလိုက္ေလသည္။
''ဆရာေတာ္ဘုရား...''
လိကုန္းဆရာေတာ္သည္ လက္Aုပ္ခ်ီ၍ စိုးရိမ္တၾကီး ေလ်ွာက္တင္လိုက္ေလသည္။ သို႔ေသာ္ လိAင္းဆရာေတာ္သည္
ဝင္မပါရန္
လက္ကာျပလိုက္ေလသည္။
1
174
စုေဝးေရာက္ရွိေနေသာ ခ်င္းေရွာင္ ဂိုဏ္းသားမ်ားထဲမွ Aသက္ ၃၀ေက်ာ္Aရြယ္ရွိသည့္ Aစိမ္းေရာင္ဝတ္ ကိုယ္ေတာ္၁
၂၆ပါး
ထြက္လာေလသည္။ ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္း၏ ဖ႕ဲြ စည္းပုံAရ Aနီေရာင္ သကနၤ ္းဝတ္ကိုယ္ေတာ္သည္ Aျမင့္ဆုံးျဖစ္ျပီး
'လိ'ဝါေတာ္ရိွသည့ ္ ကယို ေ္ တာ္မ်ား ျဖစ္ေလသည္။
Aနီေရာင္ေAာက္၌ Aစိမ္းေရာင္ဝတ္ ကိုယ္ေတာ္မ်ား ရွိေလသည္။ ထိုကိုယ္ေတာ္မ်ားသည္ 'ပိ' ဝါAဆင့္ရွိ၏။ Aစိမ္းေ
Aာက္၌
Aျပာဝတ္ ျဖစ္ေလသည္။ ထိုသူမ်ားသည္ 'ခ်ိ'ဝါAဆင့္ရွိျပီး ေနာက္ဆံုးAနိမ့္ဆံုးသည္ Aဝါေရာင္ သကၤန္းႏွင့္ျဖစ္ျပီး 'ရိ'
ဝါAဆင့္
ရွိေလ၏။
ယခု Aစိမ္းဝတ္ ကိုယ္ေတာ္မ်ားကို ေရြးထုတ္လိုက္သည္မွာ ေရွာင္ခ်ဴး၏ သိုင္းပညာ Aလြန္႔Aလြန္ ျမင့္မားသည္ကို
သေဘာေပါက္မိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေလသည္။ ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းသည္ ႏွစ္ေပါင္း ၄၀၀Aတြငး္ Aေရးကိစၥ ၾကီးငယ္မရွိဘဲ
'စက္ဝိုင္း၃ထပ္ ဝကၤပါ'ကို Aသုးံ ျပဳျခင္း မရိွေခ်။ ထိုသ႔ ုိ သုးံ ရသည့္ AေျခAေနမ်ိဳးလည္း မၾကံဳေတြ႕ရေခ်။
(ထိုဝကၤပါကို ေရႊဝါေရာင္နတ္မင္းက တီထြင္ေပးထားျခင္း ျဖစ္၏။) Aလြန္႔Aလြန္ AေျခAေန ဆိုးမွသာ Uပမာ ဂိုဏ္းၾ
ကီး
တည္ျမဲေရးႏွင့္ Aင္Aားၾကီးေသာ ရန္သူမ်ိဳးႏွင့္ ရင္ဆိုင္ တိုက္ခိုက္မွသာ သုံးရမည္ဟု ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ AစU္Aဆက္က မွာၾ
ကားခ့သဲ ည္။
ယခုေတာ့ ေရွာင္ခ်ဴးကို Aင္Aားၾကီးရန္သူဟု သတ္မွတထ္ ားျခင္းျဖစ္၍ ထတု ္သုးံလိုက္ျခင္းပင္။
ထို Aစိမ္းဝတ္ကယို ္ေတာ္မ်ားသည္ တစ္ေက်ာင္းလုံး၌ Aပါး၂၀၀သာ ရိွေလသည္။ သတူ ႔သို ည္ Aသက္၁၀ႏွစ္Aရြ
ယ္ကတည္းက
သီးသန္႔ ေရြးထတု ခ
္ ံရသူမ်ားျဖစ္သည္။ Aဆင့္ျမင့္ Aတြင္းAားက်င့္စU္ကို ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ေလ့က်င့္ခ့ၾဲကသည္။ ထူးျခား
သည္က
Aပါး၁၀၀သည္ Aမာကို Aေျခခံသည့္ Aတြင္းAားကို က်င့္ျပီး က်န္Aပါး၁၀၀ကမူ Aေပ်ာ့ကို Aေျခခံသည့္
Aတြင္းAားက်င့္စU္ကို က်င့္ထားၾကသည္။
ဝကၤပါကြက္ေဖာ္ရန္ ကိုယ္ေတာ္၁၂၆ပါး လိုေလသည္။ Uီးစြာ ၁၈ပါးသည္ ေရွာင္ခ်ဴးကို ဗဟိုထား၍ စက္ဝိုငး္ ပမာ ညီညာ
စြာ
Page 193
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဝိုင္းပတလ္ ိုကသ္ ည္။ ထို၁၈ပါးသည္ ေရွာင္ခ်ဴးကို Aေပါက္ဝ မဝင္ခင္ တားျမစ္ခ့ဲေသာ ကိုယ္ေတာ္မ်ားျဖစ္သည္။ ၁၈ပါး
Aနက္
၉ပါးက Aမာဓာတ္ျဖစ္ျပီး က်န္၉ပါးကမူ Aေပ်ာ့ဓာတ္ျဖစ္သည္။ တဖန္ ထို၁၈ပါးကို ေနာက္ထပ္ ကိုယ္ေတာ္ ၃၆ပါးက
စက္ဝိုင္းတစ္ခုလို ညီညာစြာ ဝိုင္းရံထားလိုက္သည္။ ထို၃၆ပါးသည္း Aေပ်ာ့ႏွင့္ Aမာ တဝက္စီျဖစ္ေလသည္။
၃၆ပါးကို ေနာက္ထပ္ Aေပ်ာ့Aမာ တစ္ဝက္စီရွိေသာ ၇၂ပါးက ထပ္မံ ဝိုင္းရံလိုက္ျပန္သည္။ ဝိုင္းရံရာတြင္
Aေပ်ာ့ဓာတ္ေဆာင္သည့ ္ ကယို ္ေတာ္၏ ေရွ႕၌ Aမာဓာတ္ေဆာင္သည့္ကိုယ္ေတာ္၊ ထိုAမာဓာတ္ေဆာင္သည့္ ကယို
ေတာ္၏
ေရွ႕၌ Aေပ်ာ့ဓာတ္ေဆာင္သည ့္ ကယို ္ေတာ္ Aစရိွသျဖင့ ္ သဟဇာတျဖစ္ေAာင္ က်စ္လစ္သိပ္သည္းစြာ ဖ႕ဲြ စည္း
ထားသျဖင့္
မည္သူတစ္Uီးတစ္ေယာက္မ်ွ မျဖိဳခြင္းနိုင္ဟု နာမည္ေက်ာ္ၾကားေလသည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စိတ္ကို တည္ျငိမ္စြာထားျပီး တိုက္ခိုက္ရန္ Aသင့္ျပင္ထားလိုက္သည္။ သူသည္ ကိုယ္ေတာ္၁၂၆ပါး၏
Aလယ္ဝယ္ ေရာက္ရွိေနျပီ ျဖစ္ေလသည္။ ကိုယ္ေတာ္မ်ားသည္ လက္Aုပ္ခ်ီ၍ လက္ယာရစ္ ရစ္ပတ္ကာ ေျဖးေျဖးမွန္မွ
န္ျဖင့္
ညီညာစြာ ပတ္လိုက္သည္။ ထိုAခါ ထုထည္ၾကီးမား နက္႐ႈိင္းေသာ Aားလႈိင္းတစ္ခု ျဖစ္ေပၚသြားျပီး
Aလယ္ဗဟို၌ရွိေသာ ေရွာင္ခ်ဴးကို တိုက္ခိုက္ေလသည္။
''ဟင္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aံ့Aားသင့္သြားျပီး ဓားရွညက္ ို ေဝွ႔ယမ္းကာ ယင္းAားလိငႈ ္းကို ဖယ္ရွားလိုက္ေလသည္။ သို႔ေသာ္ ေနာ
က္ထပ္
Aားလႈိင္းတစ္ခုက ဝင္ေရာက္လာျပန္ေလ၏။
''ယား''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ၾကံဳးဝါးေAာ္လိုက္ျပီး 'တိမ္တကို ္ေနေဖာက္'Aကကြ ္က ို သုးံလိုက္ကာ ဓားAိမ္ကို ဝိုင္းရံထားသည့္
ကိုယ္ေတာ္မ်ားထံ ပစ္လႊတ္လိုက္ျပီး တဖန္ စကၠန္႔ပိုင္းAတြင္း ဓားရွည္ကိုပါ ပစ္လႊတ္လိုက္သည္။
1
175
''ခ်ပ္''
ထိုAခါ ေစာေစာက ပစ္လႊတ္သည့ ္ ဓားAိမ္ထဲသု႔ိ ဓားရွည္သည္ တကိ ်စြာ ဝင္ေရာကသ္ ြားျပီး မူလထက္ Aရိွန္ျပင္းထ
န္
သြားေလသည္။ သို႔ေသာ္ ထူထဲသည့ ္ သံမဏိနံရံၾကီးနွင့္ ထိမိသည္Aလား ျပန္လည္ ကန္ထြကလ္ ာသည္။
''ဟင္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မၾကံဳစဖူး ထိတ္လန႔သ္ ြားမိသည္။ ျပန္ကန္ထြကလ္ ာေသာ ဓားရွည္ကို ကပ်ာကယာ ဖမ္းယူလိုက္ေလ
၏။
ယင္းAျဖစ္ကို ေတ႔ေြ သာAခါ ေဘးမွ Aကဲခတ္ၾကည့္ေနေသာ ပုဂိၢဳလ္မ်ားသည္ ေက်နပ္သြားၾကသည္။
ဤမေလာက္မေလးစားသည့္ သူငယ္သည္ မၾကာမီ Uီးက်ိဳးသြားမည္ဟု ေတြးေတာမိလိုက္ၾကသည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ 'စက္ဝိုင္း၃ထပ္ ဝကၤပါ'ကို Aထင္မေသးရဲေတာ့။ ပ်ံ႕လြင့္ေနသည့္ စိတ္Aာ႐ုံကို စုစည္းလိုက္ျပီး
Page 194
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
'သံေယာဇU္မ့ဲဓားသိုင္း'ကကြ မ္ ်ားကို တစ္ကကြ ္ခ်င္း ထုတ္ေဖာ္ေလေတာ့သည္။
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၃၅)
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဓားရွည္ကို ကန္႔လန္႔ျဖတ္ကိုင္၍ ပစ္လႊတ္လိုက္သည္။
''ရႊီး...ဝွီး...ဝွီး''
'သက္တံ့စကဝ္ န္း' ဓားကြက္ကို သုးံလိုက္ျခင္းပင္။ ဓားရွည္သည္ ျပိဳးျပိဳးျပက္ျပက္ ေတာက္ပသာြ းျပီး ပထမAဆင့္၌
ဝိုင္းရံထားသည့္ ကိုယ္ေတာ္၁၈ပါးထံ တိုးဝင္လာေလသည္။
ကယို ္ေတာ္၁၈ပါးသည္ မတုန္မလႈပ္။ ေျဖးေျဖးမွန္မွန္သာ လက္Aုပ္ခ်ီ၍ လွည့ပ္ တ္ေနျမဲျဖစ္ေလသည္။ ထိုစU္
ထူးျခားခ်က္ေပၚလာသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးပစ္လႊတ္ေသာ ဓားရွည္သည္ ကိုယ္ေတာ္မ်ားထံေရာက္ရန္ ၁ေပေက်ာ္Aကြာ၌ ၾကီး
မားေသာ
Aားတစ္ခု၏ ကာကြယ္မႈေၾကာင့္ ေရွ႕ဆက္မတိုးဘဲ ေရွာင္ခ်ဴးထံသို႔ ျပန္လည္ လြင့္စင္သြားျပန္သည္။
ေရွာင္ခ်ဴး တုန္လႈပ္သြားျပန္၏။ တျဖည္းျဖည္း ဝကၤပါ၏ Aစြမ္းကို နားလည္ သေဘာေပါက္လာသည္။ ကိုယ္ေတာ္မ်ားသ
ည္
တစ္Uီးနွင့္တစ္Uီး Aတြင္းAားခ်င္း ညီညြတ္စြာ ေပါင္းစည္းထားျခင္းျဖစ္ရာ ေရွာင္ခ်ဴး၏ တိုက္ကြက္မ်ားကို Aလြယ္တကူ
ဖိနွိပ္နိုင္ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။
တစ္ပါးစီလ်ွင္ နွစ္၂၀Aတြင္းAားရွိေလျပီး ၁၂၆ပါးေပါင္းေသာ္ နွစ္၂၅၀၀ေက်ာ္ Aတြင္းAားပိုင္ရွင္နွင့္ တိုက္ခိုက္ရသလို
ျဖစ္ေန၏။ ေရရွည္သာ ဆကတ္ ိုက္သြားပါက ေရွာင္ခ်ဴးသာ Aတငြ ္းAား ျပတ္လတ္၍ ေသဆုးံသြားေပလိမ့္မည္။
မည္သို႔ျပဳရမည္နည္း။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေတေြ ဝမေနေတာ့။ က်န္ရိွသည့္ ဓားသိုင္းကြက္မ်ားျဖင့္ Aနိုင္ယူမည္ဟု စိတ္ပိုင္းျဖတ္လိုက္ေလသည္။
သ႔ိုေၾကာင့္
'လၾကယ္စင္'ဓားကြက္ကို သုးံ ၍ တစ္စကၠန္႔လ်ွင္ ဓားခ်က္ ၁၀ခ်က္ႏႈန္းျဖင့္ ခုတ္ပိုင္းလိုက္သည္။ ထAို ကြကသ္ ည္
'သံေယာဇU္မ့ဲဓားသိုင္း'၈ကြက္Aနက ္ Aလ်င္ျမန္ဆုံး Aကြက္ ျဖစ္ေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ 'ဝကပၤ ါေျခလွမ္း၁၂ကြက္
'ႏွင့္
'ေလနဂါးကိုယ္ေဖာ့ပညာ'ကိုပါ ေပါင္းစပ္၍ ပထမAဆင့္၌ ဝိုင္းရံထားသည့္ ကိုယ္ေတာ္၁၈ပါးကို လွည့္ပတ္
တိုက္ခိုက္ေလေတာ့သည္။
ဓားခ်က္မ်ားသည္ လ်ွပ္စီးလကသ္ ည့A္ လား လ်င္ျမန္၍ လူရိပ္လူေယာင္ပင္ ေပ်ာက္ကယြ ္သြားေလသည္။
''ဟာ...ေကာင္းလိုက္တ့ ဲ ဓားခ်က္န႔ ဲ ကယို ္ေဖာ့ပညာ''
1
176
လိAင္းဆရာေတာ္က လႊတ္ခနဲ ခ်ီးက်ဴးမိလိုက္သည္။ သူသည္ ရန္သူပင္ ျဖစ္လင့္ကစား ေရွာင္ခ်ဴး၏
ဓားပညာကို ေလးစားမိသြားသည္။ က်န္ 'လိ'ဝါAဆင့္ရိွသည့ ္ ကယို ္ေတာ္မ်ားသည္ မိမိတို႔Aေနျဖင့္
စုေပါင္းတိုက္လ်ွင္ေတာင္ ေရွာင္ခ်ဴးကို လုံးဝAနိုင္မယူနိုင္ေၾကာင္း သေဘာေပါက္သြားၾက၏။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ 'လၾကယ္စင္'ဓားကြက္ကို လ်င္ျမန္စြာ ထုတ္ေဖာ္တိုက္ခိုက္ေသာ္လည္း Aရာမေရာက္ေခ်။ Aဘယ္ေၾ
ကာင့္
ဆိုေသာ္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ဓားခ်က္မ်ားကို သိပ္သည္းသည့္ Aတငြ ္းAားနံရံၾကီးက ပိတ္ဆ႔ကို ာကြယထ္ ားေသာေၾကာင့္ပင္။
Page 195
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ေရွာင္ခ်ဴး၏ Aျဖစ္မွာ ပိုက္ကြန္မိေနေသာ ငါးသဖြယ္ ျဖစ္ေနေလသည္။
''ယား''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေဒါသျဖင့္ က်ယ္ေလာင္စြာ ေAာ္လိုက္ျပီး ခႏၶာကိုယ္ကို လက္ယာရစ္ ၃ပတ္,ပတ္ကာ
ဓားရွည္ကို ေဝွယမ္းလိုကသ္ ည္။ 'Uေပကၡာမုန္တိုင္း'ဓားကြက္သုးံလိုက္ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။
''ေဝါ...''
ေလျပင္းမ်ား တကို ္ခတ္သကဲ့သ႔ ို က်ယ္ေလာင္စြာ ျမည္ဟည္းသြားျပီး Aတငြ ္းAားလိႈင္းၾကီးတစ္ခု ျဖစ္ေပၚသြားေလသ
ည္။
ထိုAတြင္းAားသည္ ကယို ္ေတာ္ ၁၂၆ပါး၏ Aတငြ ္းAားမ်ားနွင့္ ထိပ္တကို ္ ေတ႕ြ ဆုမံ ိေသာAခါဝယ္...
''ဝုန္း''
မိုးျခိမ္းသံAလား က်ယ္ေလာင္သည့္Aသံ ထြက္ေပၚလာျပီး ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aေနာက္သ႔ ို ေျခ၃လွမ္း ဆတု ္ေပးလိုက္ရ
သည္။
''ဟာ''
ေရွာင္ခ်ဴး တုန္လႈပ္သြားမိေလသည္။ သူသည္ ရန္သူမ်ားနွင့္ ရင္ဆိုင္ တိုက္ခိုက္စU္တေလ်ွာက္ တစ္ခါမ်ွ ေနာက္မဆု
တ္ဖူးေခ်။
မဟူရာဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ယီဖြ န္းကိုပင္ ျပန္လွန္ တကို ခ္ ိုက္နိုင္ေသးသည္။ ယခုမူ ေနာက္ဆုတ္ေပးလိုက္ရေသာAခါ စိတ္လႈ
ပ္ရွားမႈႏွင့္
ခံျပင္းမႈတို႔ ေပါင္းစပ္ကာ ေဇာေခြၽးမ်ား ပ်ံလာေလသည္။ သ႔ေို သာ္ သည္Aတိုင္းေတာ့ မေနနိုင္ေတာ့။ ထိုAားလိႈင္းၾကီး
၏
ဖိနွိပ္မႈကိုလည္း ေခ်ဖ်က္တြန္းလွန္နိုင္ရန္ နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ ေဖာက္ထြက္ရေပမည္။
သသူ ည္ 'တစ္ကယို ့န္ ွစ္စိတ္'ဓားကြက္ကို သုံးရန္ ျပင္လိုက္သည္။ ထ႔ေို ၾကာင့္ လက္ယာဘက္မွ ဓားရွညက္ ိုင္၍ Aမာ၊
လက္ဝဲဘက္မွ ဓားAိမ္ကိုင္၍ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေသာဟန္ျဖင့္ တိုက္ခိုက္လိုက္၏။
'သံေယာဇU္မ့ဲဓားသိုင္း'တထီ ငြ ္ေသာ ပုဂိၢဳလ္သည္ ခ်စ္ျခင္းနွင့္ မုန္းျခင္းတို႔ ဒြန္တ ြဲ ျဖစ္ေပၚခ့ဖဲ ူးသည္။ ခ်စ္ျခင္းတရားသ
ည္
ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေသာ္လည္း Aမုန္းတရားကမူ ၾကမ္းတမ္းခက္ထန္လွေလသည္။ ထိုသေဘာကို ေဆာင္၍
Aေပ်ာ့Aမာ ေပါင္းစပ္ထားသည့ ္ 'တစ္ကယို ့န္ ွစ္စိတ္'ဓားကြကက္ ို တထီ ငြ ္လိုက္ျခင္း ျဖစ္ေလ၏။
ေရွာင္ခ်ဴး၏ တိုက္ကြက္ကို ေတြ႕ေသာAခါ ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္နွင့္ 'လိ'ဝါAဆင့္ရွိ ကိုယ္ေတာ္၅ပါးသည္ တုန္လႈပ္သြားမိ
၏။
ထိုဓားသိုငး္ ၏ Aစြမ္းကို စိတ္ထဲ ခ်ီးက်ဴးမိလိုက္ၾကသလို လမ္းမွားေရာက္ေနသည့္ ေရွာင္ခ်ဴးကိုလည္း
ႏွေျမာတသ ျဖစ္မိေလသည္။
''ဝုန္း''
ေရွာင္ခ်ဴး၏ Aကြက္သည္ Aေပ်ာ့Aမာ ေပါင္းစပ္ထား၍ ထူးျခားဆန္းၾကယ္ Aားမာန္ျပင္းလွေသာ္လည္း Aေပ်ာ့Aမာ
Aား
ပိုေကာင္းသည့္ ကယို ္ေတာ္ ၁၂၆ပါးကို မရင္ဆိုင္နိုင္ေခ်။ ထ႔ိုေၾကာင့္ ေနာက္သို႔ ေျခ၃လွမ္း ဆုတ္မိသြားသည္။ ကိုယ္ေ
တာ္မ်ားကမူ
Page 196
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
Aနည္းငယ္သာ တစ္ခ်က္တုန္သြားျပီး ပံုမွန္Aတိုင္း လည္ပတ္ေနလိုက္သည္။
1
177
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ခံျပင္းသထက္ ခံျပင္းလာမိသည္။ ခ်က္ခ်င္း နဂါးတစ္ေကာင္၏ လ်င္ျမန္ျခင္းမ်ိဳးပမာ 'ေလနဂါးကိုယ္ေဖာ့
ပညာ'ကို
သုံး၍ 'Aလင္းတန္းAရိပ္'ဓားကြက္ကို ထတု ေ္ ဖာ္လိုက္ေလ၏။
''ရႊမ္း...''
''ရႊမ္း...''
''ရႊမ္း...''
သူသည္ ဓားရွည္ျဖင့္ ဝိုင္းရံထားေသာ ကုိယ္ေတာ္မ်ားကို လ်င္ျမန္စြာတိုက္ခိုက္ေလရာ ၾကည့္႐ႈသူမ်ားသည္ လူကြယ္ေ
ပ်ာက္၍
စူးရွသည့္ ၾကယ္ပ်ံAလား ေတာက္ပသည့ ္ ဓားေရာင္ကိုသာ ေတြ႕ျမင္ရေတာ့သည္။
''ဟာ...ေကာင္းလိုက္တ့ ဲ ဓားစြမ္း''
''တကယ့က္ ို ျပိဳင္ဘက္ကင္း ကယို ္ေဖာ့ပညာပ'ဲ '
''လမ္းမွားေရာက္တာ နွေျမာစရာ ေကာင္းလွေပတယ္''
ေဝဖန္သံမ်ား ထြက္ေပၚသြားေခ်သည္။
ေရွာင္ခ်ဴး၏ တိုက္ကြက္သည္ Aစြမ္းထက္သည္ မွန္ေသာ္လည္း ကိုယ္ေတာ္မ်ားက စုေပါင္းAတြင္းAားျဖင့္
ထတု ္ေဖာ္ခုခံေနသျဖင့္ မျဖိဳခြင္းနိုင္ခ့ဲ။ Aလြန္ဆုံး ကိုယ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ ၁ေပAကြာထိသာ တိုးကပ္နိုင္သည္။ ထထို က္ ပို
၍
Aနားကပ္လု႔ ိ မရေတာ့။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ လြယ္လြယ္နွင့ေ
္ တာ့ စိတ္မပ်က္ေပ။ ထပ္မံ၍ 'ေက်ာက္ခြဲဓားကြက္'ကို ထုတ္ေဖာ္ရန္ ျပင္လိုက္သည္။ ထို
ေၾကာင့္
Aေပၚသို႔ ကြၽမ္းပစ္ကာ ခုန္လိုက္ေလသည္။ သ႔Aူ တြင္းAား AေျခAေနနွင့္ ကယို ္ေဖာ့ပညာ Aဆင့္Aတန္းနွင့္ ဆိုပါ
က
ကိုက္၁၀၀,၂၀၀ Aထိကို ခုန္နိုင္၏။ သို႔ေသာ္ ယခုမူ ၁၀ကိုက္သာ ခုန္နိုငေ
္ လသည္။ ျပင္းထန္ေသာ Aားၾကီး၏
ဆြဲယူမႈေၾကာင့္ ျဖစ္ေလ၏။
ထိုမ်ွေလာက္ ခုန္နိုင္သည္ကပင္ သူ၏ ထက္ျမက္ေသာ Aရည္Aခ်င္းကို ေဖာ္က်ဴးရာ ေရာက္ေနသည္။ ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္း
မွ
ပုဂိၢဳလ္Aားလုံးသည္ 'စက္ဝိုင္း၃ထပ္ ဝကၤပါ' မသုးံဘ ဲ တကို ခ္ ိုက္ပါက ေရွာင္ခ်ဴးကို မည္သ႔မို ်ွ Aနိုင္မယူနိုင္ေၾကာင္း
သိရိွသြားေလသည္။ ထ႔Aို တူ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ လိAင္း၏ Aေျမာ္Aျမင္ကိုလည္း ၾကိတ္၍ ခ်ီးက်ဴးမိလိုကသ္
ည္။
''ဆရာေတာ္ဘုရား...A့ဒဲ ီလူငယ္ေလးရဲ႕ သိုင္းပညာက ထက္ျမက္သလ ို
ကယို ္ေဖာ့ပညာကလည္း ေၾကာက္မကဖ္ ြယ္ေကာင္းလွပါတယ္... တပည့ေ္ တာ္Aေနန႔ ဲ ေစာေစာက သူ႔ကို ႐ံးႈ နိမ့္တာ
ရွက္မိေပမယ့ ္
Page 197
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
Aခုေတာ့ နားလည္သြားပါျပီ ဘုရား''
ဟူ၍ လိထင္းဆရာေတာ္က လက္Aုပ္ခ်ီ၍ ေလ်ွာက္တင္လိုက္ေလသည္။
''မွန္ေပတယ္...ကယို ္ေတာ္လိထင္း...သူ႔ရ႕ဲ သိုင္းပညာကို တစ္မိုးေAာက္ ျပိဳင္ဘက္ကင္းလို႔ ဆိုနိုင္တယ္...ဒါေပမယ့ ္
ဓားသိုင္းထဲမွာ ျပင္းထန္ရက္စက္တ့ ဲ မိစၧာဓာတ္ေတြ ကိန္းေAာင္းေနတယ္...A့ဒဲ ီလို ဓားသိုင္းမ်ိဳး တတက္ ြၽမ္းတ့ ဲ သူေ
တဟြ ာ
Aၾကင္နာမ့သဲ ြားျပီး ရက္စက္တ့ ဲ စိတ္႐ိုင္းေတ ြ ဝင္ေရာက္လာရင္ ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ ခက္ခဲလာတတတ္ ယ္... သတူ ႔ကို ို တစ္
ေယာက္ခ်င္း
ရင္ဆိုင္ဖို႔ဆိုတာ မလြယ္ကူလွေပဘူး''
လိAင္းဆရာေတာ္က ျပန္လည္ ေျဖၾကားလိုက္၏။
''ဒီေလာက္ ဘဝင္ျမင့္ျပီး ေမာက္မာတဲ့သူငယ္ဟာ ခဏေလာက္ေနရင္ Aစြယ္က်ိဳးသြားမွာပါ ဘုရား''
1
178
လိရင္း ဘုန္းေတာ္ၾကီးက ၾကားဝင္ ေလ်ွာက္တင္လိုက္သည္။ သူသည္ ေရွာင္ခ်ဴးလို လူငယ္ေလးကို ႐ႈံးနိမ့္ထား၍
စိတ္မၾကည္မလင္ျဖစ္ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၾကားဝင္ေျပာလိုက္ျခင္းပင္။
လိAင္းဆရာေတာ္သည္ Uီးေခါင္းတစ္ခ်က္သာ ညိတ္ျပလိုက္ျပီး တိုက္ပြဲထံသို႔ Aာ႐ုံစိုက္လိုကေ
္ လသည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aေပၚသ႔ ို ခုန္တက္လိုက္ျပီး ဓားရွည္ကို လက္နွစ္ဖက္ျဖင့္ ကိုင္ကာ စီးမိုး၍ ခုတ္ခ်လိုက္သည္။
''ဝုန္း''
မိုးျပိဳသံAလား က်ယ္ေလာင္ေသာ Aသံၾကီး ထြက္ေပၚသြားျပီး ကိုယ္ေတာ္မ်ားသည္ တစ္ခ်က္ တံု႔ခနဲ ျဖစ္သြားေလသ
ည္။
သ႔ိုေသာ္ ဝကၤပါကေတာ့ ျပိဳကြဲမသြားေခ်။ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ဓားခ်က္မ်ားသည္ ပိႆာ ေသာင္းေက်ာ္ရွသ
ိ ည့ ္ ေက်ာက္ေဆာ
င္မ်ားကိုပင္
နွစ္ျခမ္းျပတ္ေစနိုင္ေသာ္လည္း ယခုမူ ကယို ္ေတာ္မ်ားက ို Aနိုင္မယူနိုင္ေခ်။ 'သံေယာဇU္မ့ဓဲ ားသိုင္း' ၇ကကြ ္ သုံး၍
တိုက္ခိုက္သည္ေတာင္ မနိုင္ေသာAခါ လြန္စြာ ခံျပင္းသြာမိေလေတာ့သည္။ မိစၧာစိတ္႐ုိင္းမ်ားလည္း ဝင္ေရာက္လာေလ
၏။
ခ်က္ခ်င္း ေနာက္ဆုးံ Aကြက္ျဖစ္သည့ ္ 'AာဃာတAမုန္း'ဓားကြက္ကို သုံးရန္ ဆုံးျဖတ္လကို ၏္ ။ ထ႔ိုေၾကာင့္...
''Aခုခ်က္ခ်င္း ရပ္လိုက္ပါ...ဒီတစ္ခါ Aျပင္းထန္ဆုံး တကို ေ္ တာ့မယ္...ျပီးမွ Aဆိုးမဆိုန႔'ဲ '
ဟူ၍ ေရွာင္ခ်ဴးက ေAာ္ေျပာလိုက္ေလသည္။
''ေလမထြားပါန႔.ဲ ..ေကာင္ေလး...Aခုေတာင္ ႐ုန္းမထြက္နိုင္တာ...ကိုယ့A္ ေျခAေနကို သိမွေပါ့...မင္းရဲ႕ ဓားသိုင္း
ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေကာင္း Aနိုင္ယူနိုင္မယ္ မထင္န႔'ဲ
လိရင္းဘုန္းၾကီးက ျပန္လည္ တ႔ျုံပန္ေျပာလိုက္ေလသည္။
''ဟား...ဟား...ဟား''
''ေကာင္းျပီေလ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ က်ယ္ေလာင္စြာ ရယ္ေမာေျပာလိုက္ျပီးေနာက္ မ်က္စိစံုမွိတ္ကာ
'သူရိယစႏၵာAတြင္းAား'ကို ေနာက္ဆံုးAဆင့္ထိ ေဖာ္ထုတ္လိုက္ေလသည္။ထိုAခါ သူ၏ ခႏၶာကိုယ္ ဘယ္ဘက္ျခမ္း
Page 198
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
သည္
နီရဲလာျပီး ညာဘက္ျခမ္းမွာမူ ျပာႏွမ္းသြားေလသည္။ တိကု ္ဆိုင္သညဟ္ ု ေျပာရမည္လားမသိ။ ႐ုတ္တရက္
မိုးသားတိမ္မည္းAခ်ိဳ႕ျဖင့္ ေကာင္းကင္ျပင္သည္ မႈံ႕မႈိင္းAံု႔ဆိုင္းလာေလ၏။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မိုးသည္းည၏ Aျဖစ္ဆိုးကို ေတြးမိကာ ေဒါသမ်ား တလိပ္လိပ္ ထကြ ္လာေလေတာ့သည္။ ထ႔ေို ၾကာင့္
မ်က္လုံး
ဖ်တ္ကနဲဖြင့္၍ နာက်ည္းခံျပင္းစြာျဖင့္ က်ယ္ေလာင္စြာ ရယ္ေမာလိုက္ေလ၏။
''ဟား...ဟား...ဟား...ဟား''
သူ၏ ေျခာက္ကပ္ကပ္ ရယ္ေမာသံသည္ ခ်င္းေရွာင္ေတာင္ေပၚသာမက Aနီးတစ္ဝိုက္ရွိ ေတာေတာင္မ်ားAထိပါ
ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားေလသည္။ ၾကားမိလိုက္ရသူမ်ားသည္ Aသည္းေႂကြမတတ္ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားသြားၾကေလသည္။
ေရွာင္ခ်ဴး၏ မ်က္လံုးAစံုသည္ Aားေကာင္းလြန္းေသာ မိစၧာဓာတ္ေၾကာင့္ Aံု႔ဆိုင္းမႈံမႈိင္းေနေသာ ထိုေနရာဝယ္ စူးရွစြာ
နီရဲလ်က္ရွိေနေလသည္။ ခႏၶာကိုယ္မွာလည္း တျခမ္းနီ၊တျခမ္းျပာျဖစ္ေလရာ လြန္စြာ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းလွသည္။
သာမန္
AပူAေAးပညာ တတ္သူသည္ လက္ဝါးနွစ္ဖက္ကိုသာ နီေစ၊ျပာေစနိုင္သည္။ ယခု တစ္ကိယု ္လုးံ နီျပာေစေသာ ေရွာ
င္ခ်ဴး၏
AပူAေAးဓာတ္ပညာသည္ Aဆမ်ားစြာ ျပင္းထန္လြန္း၍ ျဖစ္ေလသည္။ သူသည္ မိစၧာဓာတ္သာ မဝင္ေရာက္ပါက
ဘယ္မ်က္လုံး နီရကဲ ာ ညာမ်က္လုးံ Aျပာေရာင္ ေတာက္ပသာြ းမည္ ျဖစ္ေလ၏။ ယခု AေျခAေနကမူ မိစၧာဓာတ္ေၾ
ကာင့္
ဘီလူးသဘက္ပမာ ၾကမ္းတမ္းလာျပီး ေၾကာက္မက္ဖြယ္ နီရဲေနျခင္း ျဖစ္ေပသည္။
1
179
ထိုျမင္ကြင္းကို ေတြ႕ရေသာ ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းမွ ပုဂိၢဳလ္Aားလုံး Aသီးသီး မ်က္နွာပ်က္သြားၾကေလသည။္
''ဟာ...AပူAေAးန႔ ဲ မိစာၧ ဓာတ္ ေပါင္းဆုံသြားျပီ...ကိုယ္ေတာ္တို႔ ဝကၤပါဖ်က္လိုက္''
ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္လိAင္းက သတေိ ပး တားျမစ္လိုကသ္ ည္။ သ႔ုေိ သာ္...။
''ဟား...ဟား...ဟား...ဟား''
ေရွာင္ခ်ဴး၏ က်ယ္ေလာင္လွေသာ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ရယ္ေမာသံေၾကာင့္ ထိုကိုယ္ေတာ္၁၂၆ပါးသည္ ေသခ်ာစြာ
မၾကားလိုက္ရေခ်။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဓားAိမ္ကို ေAာက္ၾကမ္းျပင္သို႔ စိုက္သြင္းလိုက္ေလသည္။
''ဝုန္း''
က်ယ္ေလာင္ေသာ Aသံႏွင့္Aတူ မာေက်ာေသာ ေက်ာက္ျဖဴသားျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားေသာ ၾကမ္းျပင္ပင္
၃ေပခန္႔ ေဖာက္ဝင္သြား၏။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ AပူAေAးဓာတ္ Aတြင္းAားမ်ားကို ဓားရွည္ထံ စုစည္းလိုက္ေလသည္။
ထိုစU္...။
''တြမ္...တြမ္...တြမ္''
စူးရွေသာ Aသံႏွင့္Aတူ ဓားသြားသည္ တဆတ္ဆတ္ တုန္ယင္သြားျပီး သံမဏိAေရာင္မ်ား ကြာက်သြားေလသည္။ မၾ
ကာပါ။
Page 199
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဓားသြားတစ္ခုလုံး ခရမ္းေရာင္ ေတာက္ပသည့ ္ ရတနာဓားတစ္လက္ ျဖစ္သြား၏။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဓားရွည္ကို Aေပၚသ႔ ို
ကိုင္ေျမွာက္လိုက္သည္။ စူးရွသည့ ္ ခရမ္းေရာင္ Aလင္းတန္းသည္ ေကာင္းကင္သို႔တိုင္ ထိုးေဖာက္သြားေလ၏။ ေရွာ
င္ခ်ဴးမွAပ
က်န္ရွိသူမ်ားသည္ AၾကီးAက်ယ္ တုန္လႈပ္သြားမိသည္။
''ယား''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မာန္သြင္း၍ 'AာဃာတAမုန္း' ဓားကြက္ကို ထုတ္ေဖာ္လိုက္ေလေတာ့သည္။
''ေဝါ...ေဝါ...ေဝါ''
''ဝွီး...ဝွီး...ဝွီး''
ဓားရွည္ကို ေဝွ႔လိုက္တိုင္း ခရမ္းေရာင္Aလင္းသည္ စူးရွစြာ ထြက္ေပၚလာသလို ေခ်ာက္ခ်ားဖြယ္Aသံမ်ား ထြက္ေပၚ
သြားသည္။
ကိုယ္ေတာ္ ၁၂၆ပါး၏ Aတြင္းAားမ်ားသည္ ေရွာင္ခ်ဴးကို မထိုးေဖာက္နိုင္ေတာ့။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မီးပုလဲႏွင့္ ေရပုလဲထမ
ံ ွ ေရာင္ျခည္ျဖာသည့္ AပူAေAးေရ ႏွစ္မ်ိဳးကို ေသာက္သံုး၍ 'သူရိယစႏၵာAတြင္
းAား'ကို
၁၀ႏွစ္ က်င့္ခ့ဲသည္။ တစ္နွစ္က်င့္လ်ွင္ ၁၀ႏွစ္စာနွင့္ ညီမ်ွေသာ Aတငြ ္းAား ရရိွနိုင္ရာ ၁၀ႏွစ္က်င့္ေသာ ေရွာင္ခ်ဴးသည္
ႏွစ္၁၀၀Aတြင္းAား ရရိွခ့သဲ ည္။ ထို႔ျပင္ ရိွရင္းဆြ ဲ ႏွစ္၇၀ေက်ာ္ Aတငြ ္းAားကို ေပါင္းစပ္နိုင္ေသာAခါ တစ္ဆ တ
က္သြားခ့သဲ ည္။
ထ႔ိုေၾကာင့္ လက္ရိွသိငု ္းေလာက၌ မည္သည့သ္ ိုင္းသမားမွ မပိုင္ဆိုင္ဖူးသည့္ နွစ္ေပါင္း၃၄၀ေက်ာ္ Aတြင္းAားကို ရရိွခ့
သဲ ည္။
၎Aျပင္ ေနလဘီလူးညီေနာင္၏ Aတြင္းAား ထက္ဝက္ေက်ာ္ပါ စုပ္ယူထားသျဖင့္ ေၾကာက္ခမန္းလိလိ
နွစ္ေပါင္း၄၀၀စာေလာက္ တိုးတက္ခ့၏ဲ ။ ထို႔ေၾကာင့္ ရဲ႕က်ားေလာ္နွင့္ က်ဴးေဆြတ႔၏ို Aတငြ ္းဒဏ္မ်ားကို ခဏႏွင့္ ကု
သေပးနိုင္ျပီး
Aေရးၾကီးေသြးေၾကာမ်ားကိုပါ မပင္ပန္းပဲ Aလြယ္တကူ ဖြင့္ေပးနိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။
မိစၧာဓာတ္၊AပူAေAးႏွင့္ 'AာဃာတAမုန္း'ဓားကြက္တ႔ကို ို ထတု ္ေဖာ္လာေသာAခါ စြမ္းAင္သည္ ၁၀ဆမ်ွ ထက္ျမ
က္လာရာ
ကိယု ေ္ တာ္ ၁၂၆ပါး၏ စုေပါင္းစြမ္းAင္သည္ Aရာမေရာက္ေတာ့ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။
''ရႊီး...ရႊီး...ရႊီး''
1
180
''ေဝါ...ေဝါ...ေဝါ''
''ဝွီး...ဝွီး...ဝွီး''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဓားရွည္ကို မရပ္မနား ေဝွ႔ယမ္း၍ ကိုယ္ေတာ္မ်ားကို ျပင္းထန္စြာ တိုက္ခိုက္ေလေတာ့၏။
''Aား''
''Aြန္႔''
''Aမယ္ေလး''
Page 200
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ျပင္းထန္ရက္စက္သည့ ္ 'AာဃာတAမုန္း'ဓားကြက္ေၾကာင့္ ကယို ္ေတာ္၁၂၆ပါးမွာ လုံးဝမခုခံနိုင္ေတာ့။ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ရ
က္စက္ေသာ
ဓားခ်က္ေAာက္ဝယ္ Aပိုင္းပိုင္း Aျပတ္ျပတ္ျဖစ္ကာ မ႐ႈမလွ ေသဆုးံသြားေလသည။္ ေရွာင္ခ်ဴး၏
နီရဲေသာမ်က္လုံးစုံမွာ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းေAာင္ စူးရွစြာ ေတာက္ပေနေတာ့သည္။
သူ၏ စိတထ္ တဲ ြင္ ထကို ိယု ္ေတာ္မ်ားသည္ မိမ၏ိ ဖခင္နွင့္ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းမ်ားကို သတ္ျဖတ္သည့ ္ လသူ တ္သမား
မ်ားဟု
ျမင္ေယာင္မိသြားေခ်သည္။ ထ႔ျိုပင္ မိစၧာဓာတ္၏ Aာ႐ုံဖမ္းစားမႈေၾကာင့္ တစ္ေယာက္သတ္ေလ ပို၍
သတ္ျဖတ္ခ်င္လာေလျဖစ္သည္။
မၾကာပါေခ်။ ထိုAနီးတဝိုက္သ႔ ို ေသြးေရာင္မ်ား လႊမ္းလာေလသည္။
ယင္းျမင္ကြင္းကို ေတြ႕ေသာAခါ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္လိAင္းသည္ စိတ္ထိခိုက္လြန္း၍ မူးေမ့သြား၏။
''ဆရာေတာ္...ဆရာေတာ္ဘုရား''
Aနီးရွိ ဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ား ပ်ာယာခတ္သြားျပီး ကပ်ာကယာ ေဖးမေပးလိုက္ၾကသည္။
''ဝုန္း''
''Aား''
''Aင့္''
''Aြန္႔''
ခဏတာAတြင္း ညည္းတြား ေAာ္ဟစ္သံမ်ား မီးကို ေရျဖင့္ ျငိမ္းသတ္လိုက္သလို ကြယ္ေပ်ာက္သြားေလသည္။
ကိုယ္ေတာ္၁၂၆ပါး၏ Aပိုင္းပိုင္းျပတ္ေနေသာ Aေလာင္းမ်ားသည္ စိတ္မခ်မ္းသာဖြယ္ရာ ရွိေန၏။ ေသြးမ်ားသည္ ေရွာ
င္ခ်ဴး၏
တစ္ကိုယလ္ ုးံတြင္ သာမက Aနီးတဝိုက္ကိုပါ Aိုင္ထြန္းသြားေစသည္။
''ခ်ပ္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဓားAိမ္ကို ၾကမ္းျပင္မွ ဆြဲႏႈတ္ကာ ဓားရွညက္ ို ထည့သ္ ြင္းလိုကျ္ပီး ေတြေဝစြာျဖင့္
ရပ္ေနမိသည္။ ေဒါသစိတ္ ေလ်ွာ့လကို ္သျဖင့္ မိစၧာဓာတ္မ်ား ကယြ ္ေပ်ာက္သြားျပီး မ်က္လုးံ ႏွင့္ AသားAေရာင္သည္
ပင္ကိုAတိုင္း ျပန္ျဖစ္သြားသည္။
''ဟင္...ဒါ...ဒါ...ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလ'ဲ '
သသူ ည္ Aပိုင္းပိုင္းျပတ္ကာ ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ျဖစ္ကာ ေသဆုးံ ေနေသာ ကယို ္ေတာ ္ ၁၂၆ပါး၏ ႐ုပ္Aေလာင္းမ်ားႏွ
င့္
သ႔ကူ ိုယေ
္ ပၚမွ ေသြးစက္မ်ားကို ျမင္ေတ႕ြ မိေသာAခါ AၾကီးAက်ယ္
တုန္လႈပ္သြားမိေလသည္။ ေသခ်ာျပန္စU္းစားၾကည့္ေသာAခါ 'AာဃာတAမုန္း'ဓားကြက္ေၾကာင့္ဟု ေရးေတးေတး
1
181
သေဘာေပါက္မိသည္။ သူ႔ နဂိုစိတ္ရင္းနွင့္ ဆိုပါက ကယို ေ္ တာ္မ်ားကို ထသို ႔ ို ရက္စက္စာြ တကို ္ခိုက္မိမည္မဟုတ္။
Aလြန္ဆုံး
ဝကၤပါျပိဳကြဲျပီး ေနာက္ဆုတ္သြား႐ုံေလာက္သာ ျဖစ္ေလ၏။ ယခုမူ မည္သို႔ေၾကာင့္ လက္လြန္သြားရသနည္း။ သူ႔ကိုယ္သူ
Page 201
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
နားမလည္နုငိ ္ေတာ့ေခ်။ ေသြးAိုင္ၾကီးAလယ္ဝယ္ ေတြေဝစြာျဖင့္ ရပ္ေနမိေတာ့သည္။
က်န္ရစ္သူ ဂိုဏ္းသားမ်ားသည္
ရံ႕ြ မုန္းေသာ၊နာက်ည္းေသာ၊ခံျပင္းေသာ၊မေက်နပ္ေသာ၊ေဒါသေရာင္ေတာက္ေသာ၊ေၾကာက္ရံ႕ြ ေသာ စသည့ ္
မ်က္လံုးေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္ သူ႔ထံ စုျပံဳၾကည့္ေနၾကေလသည္။
''ဒကာေလးက ေတာ္ပါေပတယ္...က်ဳပ္Aတြက္န႔ ဲ ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းကို ေသြးေျမက်ေစျပီး Aျပစ္မရိွတ့ ဲ ကယို ေ္ တာ္ေ
တြကုိ
ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ျဖတ္ခ့တဲ ယ္''
လက္ေထာက္ေက်ာင္းထိုင္ လိကုန္းဆရာေတာ္သည္ မခ်ိျပံဳး,ျပံဳးျပီး ေရွာင္ခ်ဴးကို ေျပာလိုက္ေလသည္။
''က်ဳပ္...က်ဳပ္''
ေရွာင္ခ်ဴး ဆံ႕ြ Aသြားမိသည္။ ေတာင္းပန္စကားဆိုရေAာင္ လက္လြန္သြားေခ်ျပီ မဟုတလ္ ား။
''က်ဳပ္ရဲ႕ ေသဆုံးျခင္းန႔Aဲ တူ ရိွသမ်ွ ဝဋ္ေႂကြးေတြ၊ရန္ျငိွဳးေတြAားလုံး ေၾကပါေစေတာ့''
လကိ ုနး္ ဆရာေတာ္သည္ ေျပာေျပာဆိုဆို သူ၏ ငယ္ထိပက္ ို လက္ဝါးျဖင့္ ႐ိုက္ကာ Aဆုးံ စီရင္သြားေလသည္။
''လကိ ုန္းကိုယ္ေတာ္...မလုပ္န႔'ဲ '
လိထင္းဆရာေတာ္တို႔က သတိေပး၍ တားျမစ္ကာ ေျပးလာေသာ္လည္း မမီေတာ့ေခ်။ သူသည္
ပ်ံလြန္ေတာ္မူသြားေခ်ျပီ။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ႐ုတ္တရက္ ျဖစ္ပြားသြားသည့္ ကိစၥရပ္မ်ားေၾကာင့္ မည္သို႔ ဆက္လုပ္ရမည္ မ
သိေတာ့။
လကိ ုန္းဆရာေတာ္ ေသသြားေသာ္လည္း သ႔ူစိတ္ထဲ၌ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာမႈ မရိွေခ်။ စိတ္ထဲတြင္ တစ္ခုခု မွားယြင္းေန
သည္ဟု
ခံစားလိုက္ရသည္။ လကိ ုန္းဆရာေတာ္သာ လသူ တ္သမား ျဖစ္ခ့လဲ ်ွင္ ကိုယ့က္ ိုယ္ကို Aဆုးံ ရင္လိမ့္မည္မဟုတ္။ သ
ေို သာ္ မိမိ
ဘယ္ေနရာတြင္ မွားယြင္ေနသနည္း ဆိုသည္ကိုလည္း ေသခ်ာစြာ မဆန္းစစ္နိုင္။ စU္းစားရင္း Uီးေခါင္းမ်ား ေနာက္က်ိ
ကာ
စိတ္႐ႈပ္ေထြးလာေလသည္။
''မဟုတ္ေသးဘူး...မဟုတ္ေသးဘူး...ငါ ဘာေတြ လုပ္မိသြားတာလဲ''
ေရွာင္ခ်ဴး၏ ဓားကိုင္လက္သည္ တဆတ္ဆတ္ တုန္ယင္လာသည္။ သူ႐ူးပမာ Aထက္ပါ စကားမ်ားကို ေရ႐ြတ္လိုက္ျပီး
ထိုေနရာေလးမွ တေရြ႕ေရြ႕ ေက်ာခိုင္းထြက္သြားေလသည္။
မည္သည့ ္ ပုဂိၢဳလ္ကမ်ွ သ႔ကူ ို မတားရဲၾကပါ။ ေၾကာက္ရံ႕ြ စိတ္ေၾကာင့္ ေဘးသို႔ ရွဲသြားၾကေလသည္။
''ဂရုဏာ ကင္းမ့တဲ ့လဲ ူသား''
''မင္းဟာ သိုင္းသမားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေပမယ့္ ေကာင္းမြန္တ့ ဲ သိုင္းသမား မဟုတ္ဘူး...ရက္စက္ရမ္းကားတ့လဲ ူပ.ဲ ..A
ခုေနေတာ့
မင္းဟာ ဘာမွမျဖစ္ေပမယ့္ တစ္ေန႔မွာ သိုင္းေလာကတစ္ခုလံုးက မင္းဘယ္ေလာက္ေတာ္ေတာ္ ရင္ဆိုင္ၾကမယ္ဆိုတာ
သထိ ားပါ...မင္းရဲ႕ သိုင္းပညာ မိုးထိျမင့္မားပါေစ...ဒီလိုသာ ရမ္းကားေနရင္ AသိAမွတ္ျပဳမႈ ရမယ္မထင္န႔.ဲ ..ေရွ႕ဆက္
ျပီး
ဒီထက္မ်ားျပားတ့ ဲ သိုင္းေလာကသားေတြန႔ ဲ ရင္ဆိုင္ရမယ္ဆိုတာ မင္းျမဲျမဲမွတ္ထားေပေတာ့''
Page 202
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''မင္းဟာ...ဂ႐ုဏာမ့ ဲ သိုင္းသမား''
''ဂ႐ုဏာမ့ ဲ သိုင္းသမား''
''ဂ႐ုဏာမ့ ဲ သိုင္းသမား''
1
182
မည္သည့္ပုဂၢိဳလ္က စတင္ေျပာလိုက္သည္မသိ။ ထိုစကားမ်ား ေရွာင္ခ်ဴး၏ နားထဝဲ ယ္ ပ့တဲ င္ထပ္မ်ွ ၾကားေယာင္ေနမိ
သည္။
ထ႔Aို တူ သသူ ည္ ဆရာၾကီးက်န္းလူ၏ Aမွာစကားမ်ားကို သတိရသာြ းမိေလသည္။
''ေနာက္ဆုံးAကြက္ျဖစ္တ့ ဲ 'AာဃာတAမုန္း'ဓားကြက္ဟာ က်န္တ့ ဲ 'သေံ ယာဇU္မ့ဲဓားသိုင္း'၇ကြက္ထက္ Aဆမ်ားစြာ
ျပင္းထန္ျပီး
မိစၧာဓာတ္ေတြပါတယ္...မတတသ္ ာတ့ ဲ AေျခAေနက်မွ ထတု ္သုးံ ဖို႔ ဆရာ့ဆရာက မွာၾကားခ့တဲ ယ္...ဆရာကိုယ္တ
ငို ္လည္း
လကို ္နာခဲ့တယ္...ဆရာ သငို ္းေလာကကို က်င္လည္စU္တေလ်ွာက္ 'AာဃာတAမုန္း'ဓားကြက္ သုံးစရာမလိုေAာင္
က်န္တ့Aဲ ကြက္ေတြန႔တဲ င္ ရန္သူေတြကို ရင္ဆိုင္နိုင္ခ့တဲ ယ္...တကယလ္ ႔ ို သုံးခဲ့မိရင္ မလိုလားAပ္တ့ ဲ
ဆိုးက်ိဳးေတ ြ ျဖစ္ေပၚနိုင္တယ္''
ယင္းစကားမ်ားသည္ သည္Aခ်ိန္ဝယ္ ေရွာင္ခ်ဴးကို ေနာင္တ တရားမ်ား ရသြားေစသည္။ ယခုပင္ ဆရာၾကီးက်န္းလူကို
ယ္တိုင္
သ႔ူေဘး၌ ကပ္၍ ေျပာလိုကသ္ လို ခံစားလိုက္ရေလ၏။
''Aား...''
''မဟုတ္ဘူး...က်ဳပ္လုပ္တာ မဟုတ္ဘူး''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စူးရွစြာေAာ္ဟစ္ျပီး ခ်င္းေရွာင္ေတာင္ေAာက္သို႔ လ်င္ျမန္ေသာ Aဟုန္ျဖင့္ ေျပးဆင္းသြားေလေတာ့သ
ည္။
ယခင္က တရားသံမ်ားျဖင့္ ေဝဆာခ့ဲေသာ သူေတာ္စင္မ်ား တရားAားထုတသ္ ည့ ္
ခ်င္းေရွာင္ေတာင္သည္ ေသးြ Aိုင္မ်ား၊Aပိုငး္ ပိုင္းျပတ္ေနေသာ Aေလာင္းမ်ားျဖင့္ Aက်ည္းတန္သြားေလေတာ့သည္။
ထ႔Aို တူ
မံႈမိႈင္း Aု႔ဆံ ိုင္းေနေသာ ေကာင္းကင္ျပင္သည္ ႐ုတ္တရက ္ လ်ွပ္စီးမ်ား လက္လာေလသည္။
''ဂ်ိန္း...ဂ်လိန္း''
''ေဝါ...ေဝါ''
ဝမ္းနည္းေၾကကြဲေနသည့္ ခ်င္းေရွာင္ ဂိုဏ္းသားမ်ားကို Aေဖာ္ျပဳေပးသည့္Aလား မိုးသားမိုးစက္မ်ားသည္ သည္းထန္စြာ
ရာြ သနြ ္းလ်က္ရိွသည္။ မၾကာမီ Aိုင္ထြန္းေနေသာ ေသြးစက္Aားလုံး မိုးေရAလ်U္တြင္ စးီဆင္းသြားေလေတာ့သည္။
ထ႔Aို တူ
ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းသားမ်ားသည္ မိုးေရထဲတြင္ မလႈပ္မယွက္။ ခ်င္းေရွာင္ေတာင္ၾကီးသည္လည္း တိမ္ညိဳတိမ္မဲမ်ားေAာ
က္ဝယ္
Aထီးက်န္ တိတ္ဆိတ္စြာ ရွိေနေလေတာ့သတည္း။
Page 203
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၃၆)
ပန္းတစ္ေထာင္ေတာင္ကုန္း...။
ယင္းေတာင္ကုန္းသည္ ခ်န္ဟူျပည္ Aေနာက္ေတာင္ဘက္တြင္ရွိ၍ Aမည္နာမနွင့္ လိုက္ဖက္စြာပင္ ပန္းမ်ိဳးစံုတုိ႔ျဖင့္
ပနံသင့္လွသည္။ ေတာင္ကုန္းAေျခဝယ္ စိမ္းလန္းေသာ စိုက္ခင္းမ်ား ညီညာလွပစြာ ရွိေနသည္။
ထ႔Aို ျပင္ ေတာင္ကုန္းေပၚတက္ရန္ ေက်ာက္သား ေလွကားထစ္မ်ားလည္း ရိွေလသည္။
ေလွကားAတိုင္း ေတာင္ကုန္းထိပ္ကု ိ တက္သြားပါက လွပတင့္တယ္ေသာ Aိမ္မ်ားနွင့္ Aတူ ေရတြင္းေရကန္မ်ားကို
ေတြ႕ရမည္ျဖစ္သည္။ ထိုေနရာေဒသေလးမွာ စိတ္ကူးယU္ပံုျပင္ထဲမွ ေနရာေလးAလား လွပတင့္တယ္လွ၏။ ေရကန္A
နီးတြင္မူ
စိမ္းလန္း သာယာလွပေသာ ဝါးေတာကေလး ရွိေလသည္။ ယင္းဝါးေတာေလး၏ Aလယ္ဝယ္ သက္ရွိလူသားနွစ္Uီး ရွိေ
နသည္။
တစ္Uီးသည္ မုတ္ဆိတ္ျဖဴမ်ားျဖင့္ ခန္႔ညားသည့္ Aသက္၇၀ေက်ာ္Aရြယ္ AဖိုးAိုတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေလသည္။ Aျဖဴေ
ရာင္ပိုးဖဲ
ကတၱီပါဝတ္စံုကို ဝတ္ဆင္ထားျပီး ခါးတြင္ ဓားေပ်ာ့တစ္လက္ကို ခါးပတ္သဖြယ္ ပတ္ထားေလ၏။ ဘယ္လက္ထဲ၌မူ
ဓားေမာက္တစ္လက္ကို ကိုင္ေဆာင္ထားသည္။
1
183
က်န္တစ္Uီးမွာ Aသက္Aစိတ္Aရြယ္ရွိေသာ လူငယ္တစ္Uီး ျဖစ္၏။ ဆံပင္ကို ေသသပ္စြာ ထံုးဖြဲ႕ထားကာ
ပိုးပဝါAျဖဴျဖင့္ ေပါင္းထားျပီး Aျပာေရာင္ ပိုးဖဲAက်ႋီကို ဝတ္ဆင္ထားသည္။ ႐ုပ္ရည္မွာ Aသားျဖဴျဖဴႏွင့္
မိန္းမေခ်ာ,ေခ်ာသူ ျဖစ္ေလသည္။ ထလို ူငယ္သည ္ ျမင့မ္ ားေသာ ကယို ေ္ ဖာ့ပညာကို သုံး၍ ဝါးပင္မ်ားေပၚ ခုန္လႊားဝဲ
ပ်ံေနသည္။
''ရႊစ္...''
''ဝွစ္...ဝွစ္''
AဘိုးAိုသည္ သူ၏ ညာလက္ျဖင့္ ခုန္ပ်ံေနသည့ ္ လူငယ္ေလးထံ ခဲလုံးေလးမ်ားျဖင့္ ေတာက္လႊတလ္ ိုကသ္ ည္။ A
ဘိုးAို၏
Aတြင္းAားမွာ ျပိဳင္စံရွားျဖစ္၍ Aရွိန္Aဟုန္ ျပင္းလွသည္။
''ဟိတ္''
လူငယ္သည္ သူခိုစီးေနသည့္ ဝါးပင္ကို ေျချဖင့္ကန္ကာ ေဘးသို႔ ခုန္ေရွာင္လိုက္ျပီး တျခားဝါးပင္ကို ဖက္တြယ္လိုက္၏။
ထိုAခါ ေက်ာက္ခမဲ ်ားသည္ မထိမွနေ
္ တာ့။ သ႔ိုေသာ္ AဘိုးAိုက ဆက္၍ ပစ္ခတ္ျပန္ေလသည္။
''ဝွစ္...ဝွစ္...ဝွစ္''
လူငယ္သည္ မေခလွေခ်။ သူ မိွခိုေနသည့္ ဝါးပင္ကို ညာလက္ျဖင့္ ဆုပ္ကငို ္ထားကာ လက္ယာရစ္ပတ္ကာ ေAာက္သ႔ ို
နိမ့္ဆင္းလာေလသည္။ AဖိုးAိုသည္လည္း ေက်ာက္ခဲပစ္ခတ္မႈကို ရပ္တံ့လိုက္သည္။ လူငယ္သည္ ျပံဳးရႊင္ေသာ မ်
က္နွာထားျဖင့္
AဖိုးAိုထံသြားျပီး...
''ဘယ္နွယ့ေ္ နလ.ဲ ..ဘိုးဘိုးၾကီး...ကြၽန္ေတာ့ကုယိ ္ေဖာ့ပညာက ေကာင္းတယ္မလား''
Page 204
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဟု ေမးျမန္းလိုက္ေလသည္။ AဖိုးAိုသည္ တည္ျငိမ္စြာျဖင့္...
''မဆိုးပါဘူး...မင္းႏွမ စုလန္းလန္းထက္ေတာ့ သာပါေပတယ္...သိုင္းပညာခ်င္း ယွU္ရင္ေတာ့ သ႔ေူ ျခဖ်ားကို လုံဝမမီနို
င္ဘူး''
''ဟဲ...ဟဲ...ဟဲ''
လူငယ္သည္ စပ္ျဖဲျဖဲ ရယ္ေမာလိုက္သည္။ ျပီးမွ-
''ဘိုးဘိုးၾကီးကေတာ့ ေျမွာက္လိုက္ ဖ့လဲ ကို န္ ႔ ဲ တကယ္ေတာ့ ထကြ ္ေျပးတဲ့ပညာကမွ Aေကာင္းဆုံးဗ်...ဘယ္သူမွ က
ယို ့က္ ို
မဖမ္းနိုင္ဘူးဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းလဲဗ်''
''တိတ္စမ္း...စုခ်ဴးရန္''
AဖိုးAိုက ေAာ္ေငါက္လိုက္ေသာေၾကာင့္ လူငယ္သည္ ေၾကာင္ေရွ႕ေရာက္သည့္ ႂကြက္သူငယ္ပမာ ျငိမ္က်သြားေလသ
ည္။
သ႔ိုေသာ္ မ်က္နွာပိုးကေတာ့မေသ။ AဖိုးAိုက...
''မင္းတို႔ေမာင္ႏွမနွစ္ေယာက္ ငါ့ကို တစ္မ်ိဳးစီ ဒုကၡေပးေနေတာ့တာပဲ...သိုင္းပညာ ဘယ္ေလာက္သင္ေပးေပး ေကာင္းေ
ကာင္း
မလိုက္နာဘူး...သိုင္းေလာကမွာ ငါ့ရဲ႕သိုင္းပညာကို ဆက္ခံခ်င္တ့လဲ ူေတ ြ ဘယ္ေလာက္မ်ားလဲဆိုတာ မင္းသိရဲ႕လား..
.မင္းႏွမ
စုလန္းလန္းကေတာ့ ဉာဏ္ေကာင္းပါေပတယ.္ ..ဒါေပမယ့္ လက္လွည့ပ္ ညာ၊သံမဏိလက္ေခ်ာင္းသိုင္းန႔ ဲ
Aရိပ္မ့ကဲ ိုယ္ေဖာ့ပညာေလး တတ္ကၽြမ္း႐ုံေလးန႔ ဲ ဟုတ္လွျပီထင္ေနတယ္...တျခားသိုင္းပညာေတ ြ ဘာမွ သင္ေပးလို႔
မရဘူး...ေသခ်ာလည္း မေလ့က်င့္ေတာ့ဘူး...ငါAဖိုးၾကီး စုက်င္းယင္ရဲ႕ သိုင္းပညာAေမြကု ိ မဆက္ခံခ်င္လို႔လားကြ''
ဟူ၍ AဖိုးAိုသည္ ေဒါသတၾကီး ေျပာလိုက္ေလသည္။
1
184
''ဟာ...ဘိုးဘိုးၾကီးကလည္းဗ်ာ...ဘိုးဘိုးေတာ္တာ ကြၽန္ေတာ္သိျပီးသားပါ...A့ဒဲ ါဆိုရင္လည္း သိုင္းေလာကထသဲ ြားျပီး
သိုင္းျပစားပါလား''
''တယ္...ဒီေခြးေကာင္ေလး''
AဖိုးAို စုက်င္းယင္သည္ စုခ်ဴးရန္ဆိုသည့္ လူငယ္ကို နားရင္းAုပ္မည္ ၾကံျပီးမွ စိတ္ေလ်ွာ့လိုက္ေလသည္။
''ဟူး...''
သူသည္ ေလးတြဲ႕စြာျဖင့္ သက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။
''က်ဳပ္Aဖိုးၾကီး Aသက္၂၀ထနဲ ႔ ဲ သိုင္းေလာကမွာ 'Aမည္မဓ
့ ဲ ားသခင္'ဆိုျပီးေတာ့ တရိွန္ထိုး
နာမည္ၾကီးခ့ဲတယ္...သခင္ၾကီး၄ေယာက္မွာ နံပါတ္(၁)Aျဖစ္ သတ္မွတ္ခံရျပီး 'မဟူရာေတာင္ကုန္းသခင္
ယီဖြ န္း'၊'Aဆိပ္နန္းေတာ္သခင္ ကုန္းစြန္းမို'၊'ေစာင္းသခင္ ေက်ာက္လုဖုန္း' Aစရိွတ့ ဲ ပုဂိၢဳလ္ေတြကေတာင္
ငါ့ကို ေလးစားခ့ၾဲကတယ္...ဒါ့Aျပင္ သိုင္းေလာကနံပါတ္(၁)Aျဖစ္လည္း တင္စားၾကတယ္...ဘယ္နွယ့ ္ သားန႔ေဲ ျမးေတြ
က်မွ
ညံဖ်င္းရတာလ.ဲ ..မင္းAေဖဆိုရင္ သိုင္းပညာသင္ေပးလို႔မရဘူး...သိုင္းပညာ လုးံ ဝမတတဘ္ ဲ ေလ်ွာက္သြားတာ ေနာ
Page 205
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
က္ဆုံး
ကုန္သညၾ္ကီး သမီးျဖစ္တ့ ဲ မင္းAေမန႔ ဲ ညားေလေရာ...မင္းႏွမ ၃ႏွစ္သမီးမွာတင္ ကုန္ေရာင္းကုန္ဝယ္လုပ္ရင္း
ဓားျပေတြလက္ခ်က္ေၾကာင့္ လင္မယားနွစ္ေယာက္စလုံး ေသသြားခ့တဲ ယ္...ငါသင္ေပးတ့ ဲ
သိုင္းပညာကိုသာ ေကာင္းေကာင္းတတ္ထားရင္ A့ဒဲ ီ ဓားျပေတြေလာက္ကေတာ့ Aိပ္ျပီးေတာင္ ခ်လို႔
ရတယ္ကြ...နားလည္လား...တကယ္ဆိုရင္...''
''ေခါ...ခေလာ''
စုက်င္းယင္ စကားမဆက္နိုင္ေတာ့။ စုခ်ဴးရန္သည္ ေျမၾကီးေပၚ ပက္လက္လွန္Aိပ္၍ မ်က္စိစုံမွိတ္ကာ Aိပ္ဟန္ေဆာင္ျ
ပီး
ယင္းAသံကို ျပဳလိုက္ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။
''တယ္...ဒီေခြးေကာင္ေလး''
Aမည္မ့ဲဓားသခင္(သို႔)စုက်င္းယင္သည္ စိတ္တသို ြားျပီး စုခ်ဴးရန္၏ တင္ပါးကို ခပ္ဆတဆ္ တ္ေလး ကန္ထည့္လိုက္၏။
''Aား...Aမယ္ေလး...နာလိုက္တာဗ်ာ''
စုခ်ဴးရန္သည္ သူ၏တင္ပါးကို ပြတ္ရင္း ညည္းညဴလိုက္မိသည္။
''မင္းက ငါ့ကို ေလွာင္ေနတာလားကြ ေဟ''
စုက်င္းယင္က ေဒါသတၾကီး ေမးလိုက္သည္။ စုခ်ဴးရန္သည္ ျပဳးတူးျပာတာျဖင့္...
''ဗ်ာ...မဟုတ္ရပါဘူးဗ်ာ...ဘိုးဘိုးၾကီးေျပာသလို ကြၽန္ေတာ္က Aိပ္ျပီးတိုက္ရင္ ဘယ္လိုေနမလဲလ႔ ို
စမ္းသပ္ၾကည့္တာ...မလြယပ္ ါဘူးဗ်ာ...ရန္သူက ခုတသ္ တ္သြားရင္ ဘယ္လလို ုပ္မလဲဗ်ာ...ကြၽန္ေတာ္သာဆိရု င္
'Aရိပ္မ့ကဲ ိုယ္ေဖာ့ပညာ'သုံးျပီး ေျပးမွာေပါ့ဗ်''
''ဟင္း...ေနာ္''
စုက်င္းယင္သည္ စိတ္ေလ်ွာ့လိုက္မိသည္။ သ႔Aူ ေနနွင့ ္ ကဆံ ိုးသည္ဟု ဆိုရေပမည္။ ဇနီးျဖစ္သူသည္ Aသက္၄၀Aရ
ယြ ္၌
ကယြ ္လြန္ခ့သဲ ည္။ သားႏွင့္ေခြၽးမသည္လည္း လြန္ခ့သဲ ည့္ ၁၄ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္က ကုန္ေရာင္းကုန္ဝယ္လုပ္ရင္း
ဓားျပမ်ားလက္ခ်က္ေၾကာင့္ ေသဆုးံ ခ့သဲ ည္။ ထသို တင္းကိုၾကားေသာ စုက်င္းယင္သည္ ခံျပင္းသြားျပီး သကူ ိုယ္တငို ္
သုငိ ္းေလာကဆင္း၍ ယင္းဓားျပAားလုံးကို သတု ္သင္ခ့၏ဲ ။
1
185
ထ႔ိုေနာက္ ဘိုးဘြားAစU္Aဆက္ ေနထိုင္ခ့သဲ ည့္ 'ပန္းတစ္ေထာင္ေတာင္ကုန္း'ေပၚ၌ ေျမးျဖစ္သူ စုခ်ဴးရန္နွင့္ ေျမးမျဖ
စ္သူ
စုလန္းလန္းတို႔က ို ေစာင့္ေရွာက္ခ့ျဲပီး AေႁခြAရံမ်ားျဖင့္ ေနထိုင္ၾကေလသည္။ ေတာင္ေျခတြင္ စိုက္ပ်ိဳးထားသည ့္
စိုက္ခင္းမ်ား၊ ေတာင္က်စိမ့္စမ္းေရမ်ားနွင့္ ေရတြင္းေရကန္မ်ားရွိသျဖင့္ စားေရးေသာက္ေရးAတြက္ မပူပင္ရေခ်။ ထို႔Aျ
ပင္
စုက်င္းယင္၏ ဘိုးဘြားပိုင္ Aေမြပစၥည္းမ်ားနွင့္ သားနွင့္ေခြၽးမ ရွာေဖြထားေသာ Uစၥာမ်ား ရွိ၍လည္း မေတာင့္မတ
မေၾကာင့္မၾကဘဲ ေနနိုင္ေလသည္။
ေျမးျဖစ္သူတို႔ A႐ြယ္ေရာက္ေသာAခါ သိုင္းပညာႏွင့္ Aတြင္းAားမ်ား သင္ၾကားေပးေလသည္။ စုခ်ဴးရန္သည္
Page 206
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
သိုင္းပညာရပ္မ်ားတြင္ ဝါသနာသိပ္မပါလွေခ်။ မည္မ်ွ သင္ေပးပါေစ။ လံုးဝ စိတ္မဝင္စားေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္
မထြန္းေပါက္ေခ်။ ေနာက္မွ သိရသည္မွာ ၁၀ႏွစ္Aရြယ္တြင္ တစ္စံုတစ္ရာ ပေယာဂေၾကာင့္ ေပါေၾကာင္ေၾကာင္ ျဖစ္သြား
ျခင္းဟု
သိရသည္။ ထ႔ေို ၾကာင့္ သိုင္းကြက္မ်ား သင္ေပး၍ မရျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ သသူ ည္ တစ္ခါတစ္ရံ၌ ပုံမွန္စိတ ္ ရိွသူ
မ်ားထက္
ဉာဏ္ေကာင္းတတ္သည္။ ခြၽတ္ယြင္းခ်က္ေတာ့ ရွိေလသည္။ တျခားေတာ့မဟုတ္။ စကားေျပာလ်ွင္
ရႊတ္တြတတ္ တြ ္ ေနာက္ေတာက္ေတာကသ္ ာ ေျပာတတသ္ ည္။ မည္သူ႔ကိုမွလည္း သိပ္ျပီး ေၾကာက္ရံ႕ြ ပုံမေပါက္။ စိ
တ္ထားသည္
ကေလးဆန္ေနတတ္သည္။
ထ႔ိုေၾကာင့္လည္း သိုင္းေလာကတစ္ခုလုံးက ခန္႔ညာေလးစားရသည့္ 'Aမည္မ့ဓဲ ားသခင္'ေခၚ စုက်င္းယင္သည္ စုခ်ဴးရန္
Aျမင္၌မူ
ဟိန္းေဟာက္ ေျခာက္လွန္႔တတ္ေသာ လူေပါၾကီးပမာ ျဖစ္ေနသည္။ စုက်င္းယင္သည္ ေျမးျဖစ္သူ၏ AေျခAေနေၾကာင့္
စိတ္ထိခိုက္မိျပီး ေတာ္႐ုံကိစၥႏွင့္ AသားနာေAာင္ မ႐ုိက္ဘဲ Aလိုလိုက္ထားေလ၏။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း စုခ်ဴးရန္သည္
Aဘိုးျဖစ္သူကို လုးံ ဝမေၾကာက္ရ႕ံြ ေခ်။
သ႔ိုေသာ္ ႐ူးတူးေပါေတာ ျဖစ္ေသာ္လည္း စုက်င္းယင္၏'Aရိပ္မ့ကဲ ိုယ္ေဖာ့ပညာ'ႏွင့္ 'ေကာင္းကင္ဘုံနန္းAတြငး္ Aားသို
င္း'ကိုမူ
Aဆင့္ကုန္ တတ္ကြၽမ္းထားသည္။ ထိုAခ်က္ကေလးနွင့္ ေျဖသာေနရသည္။ ေျမးမျဖစ္သူ စုလန္းလန္းကမူ
မိန္းကေလးစိတ္ဓာတ္နွင့္ မတူဘဲ ေယာက္်ားေလးမ်ားပမာ ေနရာတကာ ဟိုစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ ပါခ်င္သည္။ Aျမဲတမ္း
Aိမ္မကပ္ခ်င္ဘဲ ေတာင္ကုန္းAနွံ႔သို႔ ေလ်ွာက္သြားတတ္ေလသည္။ စုက်င္းယင္က ေတာင္ကုန္းနွင့္ Aနီးတဝိုက္မွလြဲ၍
တျခားေနရာသ႔ ို မသာြ းရဟု တားျမစ္ထားေသာေၾကာင့္သာ ေျချငိမ္သြားသည္။ သ႔ိုေသာ္ ေက်နပ္ပုံေတာ့မရ။ သူမသည္
'Aရိပ္မ့ကဲ ိုယ္ေဖာ့ပညာ'၌ Aစ္ကိုျဖစ္သူက ို မမီေသာ္လည္း Aဆင့္တန္းျမင့္ျမင့္ တတ္ေျမာက္ထား၏။ ထို႔ျပင္ စုက်င္း
ယင္၏
ပညာမ်ားျဖစ္သည့ ္ လက္လွည့္ပညာႏွင့္ 'သံမဏိလက္ေခ်ာင္းသိုင္း'ကိုမူ ေကာင္းစြာ တတ္ကၽြမ္းထားေလသည္။
သ႔ိုေသာ္ ေနာက္ထပ္မည္သည့္ သိုင္းပညာမ်ွ မသင္ေတာ့။ Aျပင္ေလာကကို ခရီးထြက္ရန္ Aျမဲတမ္း ပူဆာေလေတာ့သ
ည။္
စုက်င္းယင္သည္ Aေၾကာင္းAမ်ိဳးမ်ိဳးျပ၍ ခြင့္မျပဳခ့ဲေပ။ သူသည္ သားႏွင့္ေခြၽးမတို႔လို ေသဆုးံသြားမည္ စိုးေသာေၾကာင့္
ပင္။
''ဒါန႔.ဲ ..ဘိုးဘိုးၾကီးက ဘာျဖစ္လ႔ ို သိုင္းေလာကထ ဲ မသြားတာလဲဗ်''
႐ုတ္တရက္ စုခ်ဴးရန္က ေကာက္ကာငင္ကာ ေမးလိုက္ေသာေၾကာင့္ စုက်င္းယင္၏ Aေတြးစမ်ား လြင့္စင္သြား၏။
''ဟူး...''
သူသည္ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ ေလးလံစြာ ခ်လိုက္ျပီး...
''လြန္ခ့တဲ ့ ဲ ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ေက်ာ္ကေရာ...ေသဆုးံ ခ်ိန္ထိပါ ထပ္တလလဲ ဲ ကတိေတာင္းခံခ့တဲ ့ ဲ မင္းဘာြ းဘာြ း
ယီဖြ ိန္ဖိန္ေၾကာင့္ပ.ဲ ..နို႔မို႔ဆိုရင္ ယီဖြ န္းဆိုတ့ ဲ ေခြးေကာင္ကို ငါကိုယ္တိုင္ သိုင္းေလာကထဲဆင္းျပီး သတ္ပစ္မွာပဲ''
ဟု ေဒါသတၾကီး ဆိုလိုက္၏။ စုခ်ဴးရန္သည္ Uီးေခါင္းကို တဗ်င္းဗ်င္းကုတ္၍...
Page 207
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ယီဖြ န္းဆိုတာ ဘယ္သူလ ဲ ဘိုးဘိုးၾကီး...ဘာလို႔ ဘြားဘြားၾကီးနဲ႔ မ်ိဳးႏြယ္ခ်င္း တူေနရတာလဲဟင္''
''မင္း မသိခ်င္ပါနဲ႔ကြာ''
1
186
စုက်င္းယင္က မေျဖဘဲ ျငင္းဆန္ကာ စကားကို ရပ္လိုက္သည္။
''ဘိုးဘိုးၾကီးကလည္း ပေဟဠိေတြလုပ္ျပန္ျပီ...ယီဖြ န္းဆိုတ့ ဲ လူၾကီးက ဘြားဘြားၾကီးAေပၚ Aျပစ္ေတြ
လုပ္ထားလို႔လား...လုပ္ခ့ရဲ င္ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ သိုင္းေလာကထသဲ ြားျပီး ယီဖြ န္းကို ေျပာလိုက္မယ္...ဘြားဘြားၾကီး
Aုတ္ဂူကို
ရိွခိုးေတာင္းပန္လိုက္...မဟတု ရ္ င္ မ်က္စိေနာက္ေAာင္ ပတ္ေျပးျပမယ္လ႔ ို ေျပာလိုက္မယ'္ '
စုခ်ဴးရန္၏ ေပါေၾကာင္ေၾကာင္စကားေၾကာင့္ စုက်င္းယင္ ရယ္ရခက္ ငိုရခက္ ျဖစ္သြားေလသည္။
''တတိ ္စမ္းကြာ...မဟူရာေတာင္ကုန္းသခင္ ယီဖြ န္းမေျပာန႔ဲ မင္းလို သိုင္းကြကတ္ စ္ခုမွ မတတ္တလ့ဲ ကူ ို သာမန္
မဟူရာဂိုဏ္းသားကေတာင္ Aနိုင္ယူနိုင္တယ္ကြ''
ဟူ၍ ေငါက္ငမ္းေျပာလိုက္၏။ ထိုစU္...။
''သခင္ၾကီး...သခင္ၾကီး''
Aေလာတၾကီး ေခၚသံႏွင့္Aတူ Aသက္၄၀ေက်ာ္Aရြယ္ရိွသည့ ္ ကတုံးေျပာင္ေျပာင္နွင့္ လူၾကီးသည္
သုတ္သုတပ
္ ်ာပ်ာႏွင့္ ေျပးလာေနသည္။ စုက်င္းယင္သည္ ထိုလူကို မ်က္ေမွာင္ကုတ္၍ ၾကည့္လိုက္ျပီး...
''စန္းမု...မင္းကို ငါသိုင္းသင္ေပးတ့Aဲ ခ်ိန္ မလာန႔လဲ ို႔ မွာထားတာ နားမလည္ဘူးလားက'ြ '
ဟု ေျပာလိုက္ရာ ထိုလူသည္ ထိတ္လန္႔သြား၏။
''သခင္ၾကီး..ျပီးေတာ့မွပဲ Aျပစ္ေပးခ်င္ ေပးပါခင္ဗ်ာ...Aေရးၾကီးကိစၥရွိလို႔ လာAေၾကာင္းၾကားတာပါ ခင္ဗ်''
''ဒါျဖင့္ ဘာကိစၥလဲ..ေျပာ''
စုက်င္းယင္သည္ ခပ္မာမာျဖင့္ ေမးလိုက္ေလသည္။
''ဟတု ္..ဟတု က္ ့ ဲ သခင္ၾကီး..ဒီလိုပါ..လြန္ခ့တဲ ့တဲ စ္ပတ္က သခင္မေလး Aျပင္ေလ်ွာက္လည္ဖို႔ ခြင့္ေတာင္းတာကို
သခင္ၾကီး
မွတ္မိမွာပါ''
သ႔ကူ ိုပင္ ေမးခြန္း ျပန္ထုတ္ေနေသာ စန္းမုက ုိ စုက်င္းယင္သည္ မ်က္လုးံ ေမွးၾကည့္လိုက္ကာ...
''က်ဳပ္Aဖိုးၾကီး Aိုေပမယ့္ Uီးေနွာက္မပ်က္ေသးပါဘူး''
ဟု ဘုဆတ္ဆတ္ ျပန္ေျပာလို္က္သည္။
''ဗ်ာ..ဟတု ္..ဟတု ္က့ ဲ သခင္ၾကီး Uီးေနွာက္ေကာင္းေသးပါတယ္ခင္ဗ်ာ..သခင္ၾကီးက သြားခြင့္မျပဳေတာ့ သူမက Aခန္
းေAာင္းျပီး
ဆႏၵျပပါတယ္..၅ရက္ေလာက္ Aျပင္မထကြ ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း စိုးရိမ္သြားတယ္..A့ဒဲ ါန႔ ဲ Aေစခံေတြေခၚ တံခါး
ကိုဖ်က္ျပီး
Aထဲဝင္ၾကည့္ေတာ့ ထူးျခားခ်က္ေတြ ေတြ႕တယ္ဗ်''
စုက်င္းယင္သည္ ေလရွည္ေသာ စန္းမုကို ၾကည့၍္ စိတ္တလို ာသည္။
''ဟီး...ဟီး...ဟီး''
Page 208
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
စုခ်ဴးရန္သည္ Aဘိုးျဖစ္သူ၏ Aျဖစ္ကို ၾကည့္၍ ရယ္ေမာလိုက္၏။
''ေဟ့..စန္းမု လိုရင္းကိုေျပာစမ္း..တယ္..နားရင္းAုပ္လိုက္ရ''
စုက်င္းယင္သည္ လက္တရြယ္ရြယ္ျဖင့္ ေျပာလိုက္ရာ စန္းမု ထိတ္လန္႔သြား၏။
1
187
''မ..မလုပ္ပါန႔ ဲ သခင္ၾကီး..ကြၽန္ေတာ္ ဝင္ၾကည့္ေတာ့ သခင္မေလးကို မေတြ႕ရေတာ့ဘူး..Aခန္းထဲမွာ ပစၥည္းပစၥယေတ

႐ႈပ္ပြေနျပီးေတာ့ ေယာက္်ားေလး Aဝတ္AစားAခ်ိဳ႕ ျပန္႔က်ဲေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္''

''ေဟ''
ထိုစကားေၾကာင့္ စုက်င္းယင္ မ်က္ခံုးမ်ားပင္ ျမင့္တက္သြား၏။
''ဘာကြ..ဒါျဖင့္ စုလန္းလန္းက ေယာက်္ားေနာက္ လိုက္သြားျပီေပါ့''
''မဟုတ္ရပါဘူး...ဘိုးဘုိးၾကီး''
စုခ်ဴးရန္က ဝင္ေျပာလိုက္ေလသည္။
''မင္းက ဘာသိလ႔လို ဲက'ြ '
စုက်င္းယင္က ေမးလိုက္ေတာ့...
''ကြၽန္ေတာ္ထင္တာ ဟိုဒင္းကိစၥ ျဖစ္မယ္ဗ်''
စုခ်ဴးရန္သည္ ဆရာၾကီးပံုစံျဖင့္ လက္နွစ္ဖက္ကို ေနာက္ပစ္ကာ ေျပာလိုက္ေလသည္။
''ဘာဟိုဒင္းလဲကြ...ရွင္းေAာင္ေျပာစမ္း''
စုက်င္းယင္က ေဒါသတၾကီး ေမးလိုက္၏။
''ေၾသာ္..ဒီလိုပါ..ေယာက္်ားေလး Aဝတ္Aစားဆိုတာ ကြၽန္ေတာ့ရ႕ဲ Aဝတ္Aစားေတြပါ..လြန္ခ့တဲ ့တဲ စ္ပတ္ေလာက္က
ညီမေလးကို Aျပင္ထြက္ခြင့္ မေပးေတာ့ စိတ္ဆိုးသြားျပီး Aခန္းတံခါးပိတ္ ဆႏၵျပတယ္ေလ..ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္ေရာ
က္ေတာ့
ထူးထူးျခားျခား ကြၽန္ေတာ့ဆီလာျပီး Aဝတ္Aစား၁၀စံုေလာက္ ေပးလို႔ေျပာတယ္..ကြၽန္ေတာ္လည္း
ဘာေတြမ်ား ေလ်ွာကထ္ ြင္ေဆာ့မလဲဆိုတာ သိခ်င္သြားတယ္..ဒါန႔ ဲ ထတု ္ေပးလိုက္ျပီး သူမေနာက္ကို မသိမသာ ေနာ
က္ေယာင္ခံ
လိုက္သြားတယ္ဗ်..ကြၽန္ေတာ့ကိုယ္ေဖာ့ပညာက ဘိုးဘိုးၾကီးထက္ေတာင္ သာေတာ့ ညီမေလးက မရိပ္မိဘူးဗ်''
ကိုယ္ရည္ေသြးေျပာေသာ စုခ်ဴးရန္၏ စကားေၾကာင့္ စုက်င္းယင္သည္ ဘုေတာၾကည့္လိုက္သည္။ စုခ်ဴးရန္သည္ မျမ
င္ဟန္ျပဳ၍
ဆက္ေျပာသည္။
''ညီမေလးက Aဝတ္လဲခန္းထဲဝင္သြားတယ္..ခဏၾကာေတာ့ ကြၽန္ေတာ့ Aဝတ္Aစားေတ ြ ဝတ္ျပီးေတာ့
ထြက္လာတယ္ခင္ဗ်..ေၾကးမံုေရွ႕မွာ Aၾကာၾကီးရပ္ေနျပီး ေယာက္်ားေလးလို သ႐ုပ္ေဆာင္ေနတာဗ်..Aသံကလည္း
တကယ့ ္ ေယာက္်ားေလးAတိုင္းပ.ဲ .ဆံပင္ကိုလည္း ေယာက္်ားေလးလု ိ ထုံးဖြဲ႕ထားတယ္..ကြၽန္ေတာ္ေတာင္ Aစက
လူမွားသြားေသးတယ္..ျပီးေတာ့ ဘိုးဘိုးေျပာဖူးတာ သတိရသာြ းမိတယ္..သိုင္းေလာကထသဲ ြားတ့ ဲ တစ္ခ်ိဳ႕ မိန္းကေ
လးေတြက
Page 209
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
Aႏၲရာယ္ကင္းေAာင္ ေယာက္်ားေလးလို ႐ုပ္ဖ်က္သြားတယ္ ဆိုလားပဲ''
''ေတာ္ျပီ...ငါနားလည္ျပီ''
စုက်င္းယင္သည္ လက္ကာျပလိုက္ျပီး မုစန္းဘက္လွည့က္ ာ...
''မင္းက ဘယ္နွယ့္ Aခ်ိန္၂ရက္ေလာက္ ၾကာျပီးမွ ငါ့ကို လာေျပာရတာလဲ..Aခုေတာ့ Aလဟႆ ျဖစ္ကုန္ျပီ''
ဟု ဆိုလိုက္ေလသည္။ မုစန္းသည္ တုန္လႈပစ
္ ြာျဖင့္...
''ဒီ..ဒီလိုပါ..သခင္ၾကီး..ကြၽန္ေတာ္လည္း သခင္ၾကီးကို ေျပာျပမယ္ဆိုျပီး Aလာမွာ ခလုတ္တိုက္ျပီး ေမ့ကုန္လို႔ပါ..Aခုမွ
သတရ္ိ လို႔ လာေျပာျပတာပါခင္ဗ်..ကြၽန္ေတာ့ကို Aျပစ္ေပးပါ..သခင္ၾကီး''
1
188
စုက်င္းယင္ သက္ျပင္းခ်လိုက္၏။ လက္ေဝွ႔ယမ္း၍...
''စန္းမု ရျပီ...မင္းသြားေတာ့''
ဟု ဆိုလိုက္ရာ...
''ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...သခင္ၾကီး''
စန္းမုသည္ ဝမ္းသာAားရစြာျဖင့္ ေျပးသြားေလသည္။ စုက်င္းယင္ သက္ျပင္းမႈတ္ထုတ္လိုက္မိ၏။
''ဟူး...''
သူသည္ သစၥာရွိေသာ္လည္း က်ပ္မျပည့္ဘ ဲ ေမ့ေလ်ာ့တတ္သည့ ္ စန္းမုေၾကာင ့္
စိတ္ညစ္သြားသည္။ ေျမးျဖစ္သူကမွ ေပါေၾကာင္ေၾကာင္ ျဖစ္ေသာ္လည္း တစ္ခါတစ္ရံ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာသူမ်ားထက္ပင္
ဉာဏ္ေကာင္းတတသ္ ည္။ သ႔ိုေသာ္ ဘယ္ေသာAခါမွ တည္တညတ္ ံ့တံ့မေျပာဘ ဲ ရႊတ္ေနာက္ေနာက္ေနျခင္း တစ္ခု
သာ ဆိုးသည္။
စုလန္းလန္းလိုေတာ့ ဂဂ်ီဂေဂ်ာင္မက်။ Aဘိုးျဖစ္သူကို ျပန္လွန္ ေျပာတတ္ေသာ္လည္း ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေျပာစကားကို
မပယ္ရွားေပ။ စုက်င္းယင္က...
''စုခ်ဴးရန္...''
''ဟတု ္က့.ဲ ..ရပိွ ါတယ္ ဘိုးဘိုးၾကီး''
စုခ်ဴးရန္က ျပန္ထူးလိုက္၏။
''မင္းAေနန႔ ဲ သိုင္းေလာကကို မသာြ းခ်င္ဘူးလားကြ''
ရုတ္တရက္ ေကာက္ကာငင္ကာ ေမးလိုက္ေသာ စကားေၾကာင့္ စုခ်ဴးရန္ မ်က္နွာ ဝင္းပသြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္...
''တကယ္လား..ဘိုးဘိုးၾကီး..သြားခ်င္တာေပါ့ဗ်ာ..ဘိုးဘိုးေရာ လိုက္မွာလား''
ဟု ေမးလိုက္ေလသည္။
''ဟူး...''
စုက်င္းယင္(Aမည္မ့ဲဓားသခင္)သည္ သက္ျပင္းခ်လိုက၏
္ ။ ျပီးမွ-
''မင္းဘြားဘြားကို ဘယ္ေတာ့မွ သိုင္းေလာကကို ေျခUီးမလွည့ေ္ တာ့ပါဘးူလို႔ ကတိေပးခဲ့တယ္..လြန္ခ့တဲ ့၁ဲ ၄ႏွစ္က က
တိဖ်က္ျပီး
မင္းမိဘေတ ြ ရန္ေႂကြးAတြက္ သိုင္းေလာကထဆဲ င္းျပီး ဓားျပေကာင္ေတြကို ္ သတု ္သင္ခ့ဲတယ္..ေနာက္ထပ္
ကတိမပ်က္ခ်င္ေတာ့ဘူး..မင္းတစ္ေယာက္ထဲသြားပါ..လန္းလန္းကို ရေAာင္ စည္း႐ုံးေခၚခ့.ဲ .ခရီးထြက္ဖ႔ ို လိုAပ္တာေ
Page 210
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
တြ
Aေစခံေတြကို္ စီစU္ခိုင္းလိုက္..Aခုမသြားေသးန.႔ဲ .ေနာက္၁လေလာက္က်မွသြား''
''ဟင္...ဘာျဖစ္လို႔လဲ''
''မင္းကို ဘိုးဘြားပိုင္ သိုင္းပညာျဖစ္တ့'ဲ ဖိုမဓားသိုင္း'ကို သင္ေပးမယ္..မင္း ေသခ်ာ Aာ႐ုံစိုက္ၾကည့္ေန..မၾကည့္ရင္
မသြားရဘူးမွတ္''
''ဟတု ္က့ပဲ ါ...ဘိုးဘိုးၾကီး''
စုခ်ဴးရန္သည္ စိတ္မပါတပါျဖင့္ ကတိေပးလိုက္သည္။
''က.ဲ ..ငါ သိုင္းကစားျပတာကို ၾကည့ထ္ ားေပေတာ့''
1
189
စုက်င္းယင္သည္ ခါးတြင္ ပတ္ထားသည့္ ဓားေပ်ာ့ကို ျဖဳတ္ယူျပီး ညာလက္၌ ကိုင္ထားလိုက္၏။
ဘယ္ဘက္လက္ထဲတြင္မူ ေလးလံသည့္ ဓားေမာက္တစ္လက္ရွိေနသည္။
''ေရစုန္..ေရဆန္''
စုက်င္းယင္သည္ ယင္းသ႔ ို ေရရြတ္လိုက္ျပီး လက္ဝဘဲ က္မွ Aမာ၊လက္ယာဘက္မွ Aေပ်ာ့ သေဘာေဆာင္သည့္ မတူ
ညီေသာ
တိုက္ကြက္ကို ထုတ္ေဖာ္လိုက္ေလသည္။
''ဝွီး...ဝွီး''
''ရႊစ္...ရႊစ္...ရႊစ္''
ဓားေမာက္ၾကီးထံမွ ျပင္းထန္သည့ ္ Aသံ ျမည္ဟည္းသြားသလို ဓားေပ်ာ့ထံမွ စူးရွသည့္ Aသံထကြ ္ေပၚသာြ း၏။ သိုင္း
ကြကသ္ ည္
ဆန္းၾကယ္လွသည္။ Aမာႏွင့္ Aေပ်ာ့ကို ေပါင္းစပ္ထား၍ ရင္ဆိုင္ရန္ မလြယ္ကူလွေခ်။ ျပင္းထန္ေသာAားႏွင့္ ေပ်ာ့ေျ
ပာင္းေသာ
Aားတို႔သည္ ယင္နွင့္ယန္ပမာ သဟဇာတျဖစ္ကာ လိုက္ေလ်ာညီေထြေနသည္။
''ေနလစၾကာ''
တဖန္ စုက်င္းယင္သည္ ေAာ္ေျပာလိုက္ျပီး ဓားႏွစ္လက္ကို စၾကာပမာ ေဝွ႔ယမ္းလိုက္သည္။
''ဝွီး...ဝွီး...ဝွီး''
''ရႊစ္...ရႊစ္...ရႊစ္''
''ဝုန္း''
Aနီးရွိ ဓားလႈိင္းေၾကာင့္ ျပိဳကြဲသြားေလသည္။
''AဖိုAမစြမ္းAင္''
သိုင္းကြက္Aမညတ္ စ္ခုကို ေရရြတ္၍ စုက်င္းယင္သည္ ဓားေမာက္ၾကီးကို ေျမၾကီးေပၚ ဗဟိုျပဳကာ စိုက္လကို သ္ ည္။
ထ႔ိုေနာက္
ဓားေနွာင့္ကို ဘယ္လက္ဝါးျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္လိုက္ျပီး လက္ယာရစ္ရစ္ပတ္ကာ ညာလက္မွ ဓားေပ်ာ့ျဖင့္
လ်င္ျမန္စြာ ေဝွ႔ယမ္းလိုက္ေလသည္။
Page 211
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ရႊမ္း...ရႊမ္း...ရႊမ္း''
ျပင္းထန္သည့္ Aားလႈိင္းတစ္ခု ျဖစ္ေပၚသြားျပီး သစ္ပင္ငယ္Aခ်ိဳ႕ပင္ Aပိုင္းပိုင္း ျပတ္ေတာက္သြား၏။ တဖန္ ဓားေမာ
က္ကို
လ်င္ျမန္စြာ ဆြဲႏႈတ္လိုက္ျပီး ဓားေပ်ာ့ကို ေျမၾကီး၌ Aားျပဳကာ တြန္းေထာက္၍ ခုန္တက္လိုက္သည္။
''ဝွီး...ဟီး...ဟီး''
ေလထဲဝယ္ ခႏၶာကိုယ္ကို ဂ်င္ပမာ လည္ပတ္၍ ဓားႏွစ္လက္ျဖင့္ ျပင္းထန္စြာ တိုက္ကြက္ေဖာ္ေလေတာ့သည္။
''ဝုန္း...ဝုန္း...ဝုန္း''
စုက်င္းယင္၏ Aနီးပတ္လည္မွ ဝါးပင္Aခ်ိဳ႕သည္ ဓားခ်က္ေၾကာင့္ ျပိဳလဲသြားၾကေလသည္။
''မိုးေျမကြန္ျခာ''
1
190
စုက်င္းယင္သည္ သိုင္းကစားျပရင္း မာန္မ်ားပါလာျပီး ၾကံဳးဝါးေAာ္လိုက္ေလသည္။ ထ႔ေို နာက္ လကထ္ ဲမွ ဓားႏွစ္လ
က္ကို
Aေပၚသို႔ ပစ္လႊတလ္ ိုကသ္ ည္။ တဖန္ ဘယ္လက္ညိွဳးကို ေကာင္းကင္သ႔ ို ေထာင္ေျမာက္လိုက္ျပီး
ညာလက္ညွိုဳးကိုမူ ေAာက္စိုက္ထားေလသည္။
''ဝီွး...ဝီွး...ဝီွး''
ဓားႏွစ္လက္သည္ ေကာင္းကင္မွ Aရိွန္Aဟုန္ျပင္းစြာ ျပဳတ္က်လာျပီး သ႔ူUီးေခါင္းနွင့္ထိရန္ ၂ေပAလို၌ လက္ညိွဳးမ်ားမွ
လက္ဝါးသ႑ာန္ ေျပာင္းလိုက္ျပီး လက္နွစ္ဖက္ကို စက္ဝိုင္းပမာ ေဝွ႔ယမ္း၍ ခႏၶာကုိ လက္ဝဲရစ္ ၅ပတ္ပတ္လိုက္သည္။
ထိုAခါ
ၾကီးမားေသာ Aတြင္းAားလိႈင္းတစိခု ျဖစ္ေပၚသြားေလသည္။ ဓားနွစ္လက္သညလ္ ည္း Aတငြ ္းAားနွင့္ လွည့ပ္ တ္မႈ
Aရိွန္ေၾကာင့္
စုက်င္းယင္၏ ခႏၶ၏ကိုယ္ကို စက္ဝိုင္းပမာ လည္ပတ္၍ လက္ဝဲရစ္ ဝဲပ်ံသြားသည္။ စုက်င္းယင္သည္
လက္ဝါးႏွစ္ဖက္ကို ျပင္းထန္စြာ ေဝွ႔ယမ္းေနေတာ့သည္။
''ဝွီး...ဝွီး...ဝွီး''
''ရႊီး...ရႊီး...ရႊီး''
ဓားနွစ္လက္သည္ တစ္ခုႏွင့္ တစ္ခု မထိၾကဘဲ စုက်င္းယင္ကို ကြန္ျခာပမာ ပတ္ပတ္လည္ ကာကြယ္ေပးထားေလသည္။
ထိုးေဖာက္တိုက္ခိုက္ရန္ မလြယက္ ူလွေခ်။ ထသို ႔ ို Aစြမ္းထက္ေသာေၾကာင့္လည္း
Aမည္မ့ဲဓားသခင္ဟု ေက်ာ္ၾကားျခင္းျဖစ္ေလသည္။
''ဟိတ္''
စုက်င္းယင္သည္ မာန္တစ္ခ်က္သြင္း၍ လက္ေဝွ႔ယမ္းမႈကို ရပ္တံ့ကာ ဓားႏွစ္လက္ကို က်င္လည္စြာ ဖမ္းယူလိုက္၏။ ျပီး
လ်ွင္
ေျမျပင္၌ ေျခတစ္ခ်က္ေဆာင့္ကာ ကြၽမ္း၅ပတ္ ခုန္လိုက္ျပီး လက္နက္မ်ားကို ကြၽမ္းက်င္စြာ ေဝွ႔ယမ္းလိုက္၏။ ထ႔ိုေနာက္
ေျမျပင္၌
ရပ္တည္ကာ သိုင္းကြက္ကို ခ်က္ခ်င္းရပ္တန္႔လုက
ိ ္သည္။ ျပိဳင္စံရွား သိုင္းသမားျဖစ္၍ လႈပ္ရွားမႈမ်ားမွာ ျမန္ဆန္လွသည္။
Page 212
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
သူသည္
စုခ်ဴးရန္ ရိွရာသ႔ ို လွည့၍္ ...
''တကယ္ေတာ့ 'ဖိုမဓားသိုင္း'ရဲ႕ Aႏွစ္သာရဆိုတာ''
စုက်င္းယင္ စကားမဆက္နိုင္ေတာ့။
''ေခါ...ခလူး...ေခါ''
Aားေပးၾကမ္းေသာ စုခ်ဴးရန္သည ္ မည္သည့္ Aခ်ိန္ကတည္းက သစ္ပင္ၾကီးတစ္ပင္မွ သစ္ကိုင္းေပၚသ႔ေို ရာက္ေနသ
ည္မသိ။
ပင္စည္ၾကီးကို မွီ၍ ေဟာက္သံေပးကာ Aိပ္ေပ်ာ္ေနေလသည္။
''စုခ်ဴးရန္...''
စုက်င္းယင္က ခုႏွစ္ခ်ီသံျဖင့္ ေAာ္ေခၚလိုက္မွ...
''ဗ်..ဗ်ာ...ဗ်ား..ရွိ..ရွိပါတယ္..ဘိုးဘိုးၾကီး''
ဟု မ်က္လုးံ ပြင့္လာျပီး ကမန္းကတန္း ျပန္ထူးလိုက္သည္။
''ငါ သိုင္းကစားျပေနတာကို ဘယ္ႏွကြက္ မွတ္မိလဲကြ.. ေAာက္ဆင္းလာစမ္း''
စုက်င္းယင္က ေဒါသတၾကီး ၾကိမ္းေမာင္းေျပာလိုကသ
္ ျဖင့္ စုခ်ဴးရန္လည္း မတတ္သာေတာ့။ ခုန္ဆင္းလိုက္ေလသည္။
'Aရိပ္မ့ကဲ ိုယ္ေဖာ့ပညာ'ကို ေကာင္းစြာ တတ္ကြၽမ္းထားေသာေၾကာင့္ ေၾကာင္က်,က်သြားေလသည္။ စကု ်င္းယင္သည္
သ႔ကူ ိ ု ေစ့ေစ့ၾကည့လ္ ိုက္ျပီး...
1
191
''မင္းကို Aာ႐ုံစုိက္ပါလို႔ ေျပာထားတာ..ဘယ္နွယ့ေ္ ၾကာင့္ သစ္ပင္ေပၚ တက္ေနရတာလ.ဲ .ေျပာစမ္း''
ဟု ခပ္မာမာႏွင့္ ေမးလိုက္ေလသည္။ သ႔ေို သာ္ စုခ်ဴးရန္သည္ မ်က္နွာပိုး မေသဘ.ဲ ..
''ေၾသာ္..ဒီလိုပါ..ဘိုးဘိုးၾကီး..ေစာေစာက သိုင္းကြက္ေတြကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ပါသြားတယ္..ဒါ့ေၾကာင့္
သစ္ပင္ေပၚတက္ မီွAိပ္ျပီး သိုင္းကြက္ေတြက ို စU္းစားေနတာဗ်..စU္းစားရင္း Aိပ္ေပ်ာ္သြားတာ..Aိပ္မက္ထဲမွာ ယီဖြ န္း
ဆိုတ့ ဲ
လူၾကီးနဲ႔ ေတြ႕တယ္ဗ်..ကြၽန္ေတာ္လည္း ဘယ္ရမလဲ ဘိုးဘိုးၾကီးရဲ႕ ဓားသိုင္းန႔ ဲ တိုက္မယ္လုပ္ေနတုန္း..ေစာေစာက
ကြၽန္ေတာ့ကို ေAာ္လိုက္တ့ ဲ Aသံေၾကာင့ ္ ယီဖြ န္းလည္း ေၾကာက္ျပီး ေျပးသြားတာဗ်''
''ဟင္း...ေနာ္...တယ္...''
စုက်င္းယင္သည္ ရယ္ရခက္ ငိုရခက္နွင့္ က်လိက်လိ ျဖစ္သြားသည္။
''စုခ်ဴးရန္...''
ဟု ထပ္မ၍
ံ Aသံက်ယ္က်ယ္ျဖင့္ ေခၚလိုက္ျပန္၏။
''ဟတု ္က့.ဲ ..ရိွပါတယ္ဆိုမွပဲဗ်ာ...ဝါး''
စုခ်ဴးရန္သည္ သမ္းေဝရင္း ျပန္ထူးလိုက္ေလသည္။ သ႔ူပုစံ ံသည္ မရႊင္မလန္းျဖင့္ Aိပ္ေရးမဝသည့္ ပုံမ်ိဳးျဖစ္သည္။
စုက်င္းယင္က...
''သိုင္းေလာကထ ဲ သြားရေတာ့မယ္ဆိုရင္ ငါမွာထားတ့ ဲ Aခ်က္ေတြကို ရြတ္ျပစမ္းကြာ''
ဟု ဆိုလိုက္ေတာ့ စုခ်ဴးရန္သည္ လက္နွစ္ဖက္ ေနာက္ပစ္ျပီး ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ ဟန္႔လိုက္ေလသည္။ ျပီးမွ...
Page 213
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''၁။ သိုင္းေလာကထဲ က်င္လည္လ်ွင္ တတ္နိုင္သမ်ွ မိမိပညာကို လ်ွိဳထားရမည္။
၂။ မတတ္သာသည့္ AေျခAေနက်မွ သိုင္းပညာကို ထုတ္ေဖာ္ Aသံုးျပဳရမည္။
၃။ မတရားမႈေတြ႕လ်ွင္ ဝင္ေရာက္ကူညီရမည္။
စုက်င္းယင္သည္ ေက်နပ္စြာျဖင့္ ေခါင္းတညိတ္ညိတ္ လုပ္လိုက္သည္။
''၄။ ကိုယ္တိုင္လည္း မေကာင္းမႈကို မက်ဴးလြန္ရ။ Uမပါ..Aဲေလ Uပမာ..မတရားသတ္ျခင္း၊ခိုးျခင္းႏွင့္
သတူ စ္ပါးသားပ်ိဳသမီးပ်ိဳတ႔Aို ား ျပစ္မွားျခင္းမွ ေရွာင္ၾကU္ရမည္။
၅။ သိုင္းေလာကသားပီပီ Aရက္ေသာက္ေပးရမည္။ တတ္နိုင္ပါက ကံ၅ပါးမွ လိမ္လည္ျခင္း(မုသာဝါဒ)ကို ေျပာဆိုနိုင္သ
ည္။''
''ေဟ့...ေဟ့...ေနပါUီး..ငါသင္ေပးတုန္းက A့ဒဲ ီလို မပါ,ပါဘူးကြ..ဘယ္နွယ့ ္ Aရက္ေသာက္ရမယ္..လမိ ္ေျပာရမယ္ေ
တြ
ပါလာရတာလဲ''
စုက်င္းယင္သည္ မ်က္ခံုးျမင့္တက္သြားျပီး ေမးလိုက္ရာ စုခ်ဴးရန္က စပ္ျဖဲျဖဲႏွင့္ ျပံဳးလိုက္ျပီး...
''ဘိုးဘိုးၾကီး Aရင္က ေျပာဖူးတယ္ေလ...သိုင္းေလာကသားမွန္ရင္ Aရက္ေတာ့
Aနည္းAက်U္း ေသာက္တတ္ရမယ္ဆု.ိ ..Aရက္မေသာက္တ့ ဲ သိုင္းေလာကသားဆိုလ႔ ို ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းက ဘုန္းၾကီး
ေတြနဲ႔
ပန္းေဒဝီဂိုဏ္းက မယ္သီလရွင္ေတြပဲ ရွိတာဆို''
ထိုစကားေၾကာင့္ စုက်င္းယင္ပင္ ဇေဝဇဝါ ျဖစ္သြားသည္။
''ကဲပါေလ..ထားလိုက္ပါေတာ့...ဒါျဖင့္ လိမ္တာက်ေတာ့ေရာ''
1
192
စုက်င္းယင္က ေမးလိုက္ေတာ့...
''ဟဲ...ဟဲ...ဟဲ''
စုခ်ဴးရန္သည္ မေျဖေသးဘဲ ျပံဳးစပ္စပ္AမူAယာနွင့္ ရယ္လိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္...
''ဘိုးဘိုးၾကီးက Aသက္ၾကီးေလ Uီးေနွာက္ ပ်က္ေလဘဲဗ်...စU္းစားၾကည့ေ္ လဗ်ာ..Uပမာ ကိုယ္န႔ ဲ မသိတ့လဲ ူ ဒါမွမဟု
တ္
ရန္သူတစ္ေယာက္က မင္းက ဘယ္သူလ.ဲ ..ဘယ္သာြ းမွာလ ဲ ေမးရင္ Aမွန္Aတိုင္းေျပာလို႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲဗ်...လိမ္သင့
ရ္ င္
လိမ္ေပးရတာေပါ့ဗ်ာ''
စုက်င္းယင္သည္ သိုင္းေလာက၌ က်င္လည္စU္တစ္ေလ်ွာက္ သ႔Aူ ား စုခ်ဴးရန္လို ေလသံမ်ိဳးျဖင့္ ေျပာဝံ့သူ တစ္ေယာ
က္မ်ွမရိွ။
စုက်င္းယင္ကို AစစAရာရာ တေလးတစား ဆက္ဆံၾကသည္။ ယခုမူ ေျမးျဖစသ္ ူႏွင့္က်မွ နွပ္ပစ္ခံေနရေတာ့သည္။ မ
ည္သ႔ ို
ဆိုေစကာမူ Uီးေနွာက္ မမွန္ရွာသည့္ လူေပါေလးဟု သတ္မွတ္လိုက္ကာ စိတ္ေလ်ွာ့လိုက္ေလသည္။
''ထားပါေတာ့ေလ...မင္းေျပာတာလည္း သဘာဝက်ပါတယ္...က်န္တ့ ဲ စည္းကမ္းေတ ြ ရတြ ္ျပစမ္းကြာ''
Page 214
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဟု ေျပာလိုက္ေသာAခါ...
''၆။ Aမည္မ့ဲဓားသခင္၏ ေျမးျဖစ္ေၾကာင္း ထတု ္ေဖာ္မႂကြားရ။ ထို႔Aတူ 'ပန္းတစ္ေထာင္ေတာင္ကုန္း'မွ လာသူျဖစ္ေၾ
ကာင္းလည္း
မေျပာရေပ။
၇။Aျဖဴေရာင္ Aဝတ္Aစား ဝတ္ထားျပီး လတူ ကာAေပၚ ၾသဇာထုတတ္ တသ္ ည့ ္ Aဘိုးၾကီးႏွင့္ ေတြ႕ပါက
တတ္နိုင္သမ်ွ ေဝးေဝးေရွာင္ရမည္။ မေရွာင္နိုင္ပါက Aလိုက္သင့္ ေျမွာက္ပင့္ ကပ္ဖားကာ Aေရာဝင္ျပရမည္။''
''ေခြးေကာင္ေလး...''
ေနာက္ဆုံးပိတ္ စကားမ်ားသည္ သူ႔ကို ေစာင္းေျပာေနျခင္း ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စုက်င္းယင္ စိတ္ဆိုးသြားသည္။ ထ႔ိုေၾကာင့္
႐ိုက္ရန္
Aနီးနားမွ သစ္ကိုင္းတစ္ခုကို ေကာက္ယလူ ိုက္ရာ စုခ်ဴးရန္က မရိွေတာ့ေခ်။ 'Aရိပ္မ့ဲကိုယ္ေဖာ့ပညာ'ျဖင့္ လစ္ေျပးသြား
ေခ်ျပီ။
''ေခြးေကာင္ေလး...ငါ့ကိုေတာင္ ေလွာင္သြားေသးတယ္...ေနာက္ေန႔ သိုင္းေလ့က်င့္မွ ေကာင္းေကာင္းေလး ေဆာ္ပေ
လာ္
တီးပစ္ရမယ္''
စုက်င္းယင္(သ႔)ို Aမည္မ့ဓဲ ားသခင္သည္ တစ္ကိုယတ္ ည္း ပြစိပြစိေျပာကာ က်န္ရစ္ေနေတာ့သည္။
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၃၇,၃၈)
ေမွာင္မတဲ ိတဆ္ ိတ္ေနေသာ လိဏႈ ္ဂူေလးတစ္ခု။
ယင္းလဏိႈ ္ဂူေလးသည္ ခ်င္းေရွာင္ေတာင္ေျခရိွ က်ယ္ေျပာလွေသာ ေရႊယုန္ေတာAုပ္ Aတငြ ္း၌ တည္ရိွေလ၏။
ထိုေတာAုပ္ ေနရာစံုကို လူတိုင္း Aႏွံ႔ မေရာက္ဘူးေခ်။ သားရဲတိရစၧာန္ၾကီးမ်ား ေပါမ်ားလွသလို တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာမ်ားသည္
လြန္စြာ ေခါင္သီလွေသာေၾကာင့္ပင္။
သ႔ိုေသာ္လညး္ ယခုAခါ၌မူ လသူ ူေခါင္းပါးေသာ ဤေတာAုပ္ရိွ လိႈဏ္ဂူျပင္ပတငြ ္ ျမင္းညိဳၾကီးတစ္ေကာင္သည္ ျမ
က္စားေန၏။
ျမင္းရိွလ်ွင္ ပိုင္ဆိုင္သူ သက္ရိွလူသားတစ္ေယာက္ေတာ့ ရိွရေပမည္။ မွန္ေပသည္။ လိဏႈ ္ဂူAတြင္း၌ သက္ရိွလူသားတ
စ္ေယာက္
ရွိေန၏။ ထိုလူသည္ ဂူတြင္းရွိ ေက်ာက္တံုးၾကီးတစ္ခုေပၚ၌ တင္ပ်U္ေခြထိုင္ကာ Aျပင္းAထန္ Aတြင္းAား က်င့္ေနေလ
သည္။
ယင္းပုဂိၢဳလ္သည္ကား ခ်င္းေရွာင္ေတာင္ေပၚ တက္၍ ျပႆနာရွာမိခ့ေဲ သာ ေရွာင္ခ်ဴးပင္ ျဖစ္ေလ၏။
1
193
''စက္ဝိုင္း၃ထပ္ ဝကၤပါ''ကို ျဖိဳခြင္းရန္ သူသည္ Aတြင္းAားကုန္ထုတ္၍ 'AာဃာတAမုန္းဓားကြက္'က ို ထတု ္ေဖာ္ခ့၏ဲ
။ ထို႔ေၾကာင့္
AားAင္ ျပတ္လတ္ေနသျဖင့္ ယခုက့သဲ ႔ ို Aျပင္းAထန္ Aတငြ ္းAား ေလ့က်င့္ေနျခင္းပင္။ သူ၏ Aတငြ ္းAားပညာ
သည္ လြန္စြာ
ထိပ္တန္းက်သျဖင့္ ၁ပတ္ကာလႏွင့ ္ မူလAတြင္းAားကို ျပန္လည္ရရိွခ့သဲ ည္။
Page 215
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
သသူ ည္ ေရွ႕ဆက္၍ မညသ္ ႔မို ည္ပုံ ျပဳလုပ္ရမည္ကို စU္းစားေနမိသည္။ Uီးစြာ ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းမွ Aျဖစ္Aပ်က္ကို
ျပန္လည္သုံးသပ္ၾကည့သ္ ည္။ Aစပထမက ရန္ျငိွဳးေၾကာင့္ AမွားAမွန္ မခြဲျခားနိုင္သည့A္ ျပင္ မိစၧာစိတ္က ဖုံးလႊမ္းေန
သျဖင့္
မျဖစ္သင့္သည္တ႔ကို ို ျပဳလုပ္ခ့ဲမိ၏။
ယခုAခါတြင္ AားAင္လန္းဆန္း ျပည့္ဝေနသျဖင့္ Uီးေနွာက္လည္း ၾကည္လင္ေနသည္။ ထိုစU္က
Aျဖစ္Aပ်က္ကို ္ ျပန္စU္းစားၾကည့ေ္ သာ္ မိမိ၏ Aတၱစိတ္ကို ဂ႐ုျပဳမိကာ ေနာင္တ တရားမ်ား ရရိွသြားသည္။
Aခ်ိန္ကား ေႏွာင္းသြားေလျပီ။ ေသဆုံးသြားသ ူ ကယို ္ေတာ္၁၂၆ပါးကို ျပန္ရွင္ေAာင္ သူမစမြ ္းေဆာင္နိုင္ပါေခ်။ ထို႔ျပင္
မိမိကိုယ္ကို Aဆုးံ စီရင္သြားေသာ လကိ ုန္းဆရာေတာ္သည္ Aျပစ္က်ဴးလြနသ္ ူမွ ဟုတ္ပါ၏ေလာ။ စU္းစားသုံးသပ္ၾက
ည့္သည္။
သ႔ိုေသာ္ ထဆို ရာေတာ္သည္ တည္ျငိမ္ေနျပီး မ်က္ႏွာတငြ ္ ေကာက္က်စ္စU္းလဲမႈမ်ား ရိွမေနေခ်။ ရန္ျငိွဳးေၾကပ်က္ေစရ
န္
Aဆုံးစီရင္ခ့ဲသည္။
Aကယ္၍သာ ထဆို ရာေတာ္သည္ မိမိဖခင္ႏွင့္ Aေပါင္းAပါမ်ားကို သတျ္ဖတ္ရာ၌ ၾကံရာပါသူ မဟုတ္ခ့ပဲ ါက မိမိ၏
Aျပစ္မွာ
ခြင့္လႊတ္နိုင္စရာ မရွိပါေခ်။ ေတြးေတာရင္း ေနာင္တ တရားမ်ားက ဖိစီးလာသျဖင့္ Aေတြးမ်ားကို ရပ္တံ့၍ သက္ျပင္း
မႈတ္ထုတ္မိသည္။
''ငါ့Aျပစေ္ တြက မ်ားလွပါလား...တကယလ္ ႔ ို Aေဖသာ မေသခ့ဲရင္ ငါတို႔ မိသားစုက
ဘယ္ေလာက္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းမွာလဲ...ျပီးေတာ့ ဆရာၾကီးက်န္းလူ ေျပာတာ မွန္တယ္...မင္းက သိုင္းေလာက ခရီးသ
ည္Aျဖစ္
ခက္ခက္ခခဲ ဲ ေလ်ွာက္လွမ္းရမယ္တ့.ဲ ..ေနာက္ျပီးေတာ့ Aစ္ကိုၾကီး က်ံဳးထုံးလည္း ေသခ်ာမွာတယ္...သိုင္းပညာနဲ႔ Aရာ
ရာကို
ေျဖရွင္းလို႔ မရဘူးတဲ့...ေလးစားရတ့ ဲ သတူ ႔ေုိ တြစကားကို A့ဒဲ ီAခ်ိန္မွာသာ သတိရခဲ့ရင္ကြာ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ တစ္ကိုယတ္ ည္း ေရရြတ္ရင္း ခံျပင္းသြားျပီး သထူ ိုင္သည့ ္ ေက်ာက္တုံးၾကီးကို လက္ဝါးျဖင့္ ခပ္ျပင္းျပင္း
ရိုက္မိသည္။
''ဝုန္း...''
''ေဝါ...ဖေရာ''
ေက်ာက္တုးံ ၾကီးမွာ ေရွာင္ခ်ဴး၏ Aတငြ ္းAားဒဏ္ကို မခုခံနိုင္သျဖင့္ Aစိတ္စိတ္Aမႊမႊ ျပိဳကြဲသြားသည္။ သသူ ည္ ကြၽ
မ္းတစ္ခ်က္
ပစ္၍ ခုန္လိုက္၏။ ထိုAခါ ေက်ာက္တုံး Aပ့စဲ မ်ားၾကားမွ ဓားရွည္တစ္လကက္ ို ေတ႕ြ ရသည္။ ထိုဓားရွည္သည္
ဆရာၾကီးက်န္းလူ ေပးခ့ဲေသာ ဓားရွည္ပင္။ Aတြင္းAား မက်င့္ခင္က ေက်ာကတ္ ုံးေAာက္၌ သကူ ိုယတ္ ိုင္ ဖကြ ္ထား
ခ့သဲ ည္။
ဓားရွည္ကိ ု ေတြ႕ေသာAခါမွ စိတ္ထဲတြင္ 'သူရိယစႏၵာAတြင္းAား'ကို Aဆင့္ကုန္ထုတ္၍ 'AာဃာတAမုန္းဓားကြက္'
သုးံ စU္က
ဓားသြားတစ္ခုလံုး ခရမ္းေရာင္ လင္းလက္သြားသည္ကို မွတ္မိသေယာင္ ရွိလာ၏။ ထိုစU္က မိစၧာဓာတ္ Aားေကာင္းေန
Page 216
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
၍
Aသစိ ိတ္ေပ်ာက္ကာ ေဒါသတရားသာ လႊမ္းမိုးေနခ့သဲ ည္။ ယခုAခါ ျပန္စU္းစားၾကည့္ေသာAခါဝယ္ Aိပ္မက္ပမာ
ထင္ေနမိသည္။
''ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ Aခု ဓားသြားကို စစ္ေဆးၾကည့္ရမယ္''
သူသည္ ေျပာေျပာဆိုဆို ဓားရွည္ကို ေကာက္ယူ၍ ခပ္ေျဖးေျဖးခ်င္း ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ ထိုAခါ ျပိဳးျပိဳးျပက္ျပက္ ေတာ
က္ပေသာ
ခရမ္းေရာင္ Aလင္းတန္းၾကီး တစခ္ ုသည္ လိကႈ ္ဂူငယ္တစ္ခုလုံးကို ထိန္လင္းသြားေစ၏။
1
194
''ဟင္...ဒါ...ဒါ...ဘာေတြလ'ဲ '
ဓားရွည္ကို ၾကည့္ရင္း ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aံ့Aားသင့္သြားမိသည္။ ဓားသြားတစ္ခုလံုး ခရမ္းေရာင္ ေတာက္ပေနေသာ
Aေၾကာင္းတစ္ခုတည္းေၾကာင့္ မဟုတ္ေပ။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ေသးသြယ္၍ Aေကြ႕Aေကာက္ စာလံုးမ်ားႏွင့္A
တူ
သိုင္းကြက္႐ုပ္ပံုAခ်ိဳ႕ ဓားသြားကိုယ္ထည္ေပၚ၌ ရွိေနေသာေၾကာင့္ပင္။
ေသးသြယ္၍ ေကြ႕ေကာက္ေသာ စာလံုးေလးမ်ားကမူ ေရွးေဟာင္းခ်န္ဟူ စာလံုးမ်ားျဖစ္ၾကျပီး သိုင္းကြက္႐ုပ္ပံုမ်ားကမူ
'သံေယာဇU္မ့ဲဓားသိုင္း'မွ သိုင္းကြက္မ်ားပင္။ ဓားကိုယ္ထည္ ႏွစ္ဖက္စလုံး၌ ရိွေလသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ထူးျခားသ
ည္က
ဓားကိုယ္ထည္တစ္ဖက္၌ ေရွာင္ခ်ဴးမျမင္ဖူးသည့ ္ ဓားသိုင္း၅ကြက္ကို ေတ႕ြ ရေလ၏။
သူသည္ ငူငူၾကီးရပ္ေနကာ စU္းစားခန္းဝင္မိသည္။ ယင္းဓားရွည္သည္ မည္သည့္ Aခ်ိန္ကတည္းက ရွ္ိေနပါသနည္း။
ထိုဓားရွည္၏ မူလပိုင္ရွင္က ဓားသိုင္း၈ကြက္ကို တထီ ြင္ခ့သဲ ည္ေလာ။ က်န္သည့္ သငို ္းကြက္၅ကကြ သ္ ည္လည္း
'သံေယာဇU္မ့ဲဓားသိုင္း' ၏ က်န္ရိွသည့္ Aကကြ ္မ်ားေပလား။
ဆရာၾကီး က်န္းလူ၏ ဆရာ(သ႔)ို သူ၏ ဆရာAဘိုးျဖစ္သူ ဓားပညာရွင္ၾကီး မူဆိုဘိ ေျပာခ့သဲ ည့္ ''ဓားရွည္တြင္
လ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ရွိသည္။ ေတြ႕ေAာင္ရွာပါ''ဆိုေသာ စကားရပ္သည္ သိုင္းကြက္၅ကြက္ကိုပင္ ရည္ညႊန္းသည္ေလာ။
ထလို ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ကို ဆရာAဘိုး မူဆိုဘိတ႔ ို မ်ိဳး႐ိုးစU္ဆက္က ေျပာလာခ့ဲဟန္တူသည္။
ဆရာAဘိုး မူဆိုဘိ AပါAဝင္ ဆရာၾကီး က်န္းလူသည္လည္း ဓားရွည္မွ လ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ကို သိဟန္မတူေခ်။
စိတ္လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ဓားကိုင္လက္မွာ တဆတ္ဆတ္ တုန္လာေတာ့သည္။
''ဓားရွည္မွာ လ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ ရွိတယ္ဆိုရင္ ဓားAိမ္မွာေရာ မရွိနိုင္ဘူးလား''
ထိုAေတြးဝင္လာျပီး သူသည္ တဖန္ ဓားAိမ္ဆီသို႔ Aာရံုေရာက္သြားသည္။ ဓားAိမ္သည္ Aနက္ေရာင္ျဖစ္ျပီး ႏွစ္ေပါင္း
မည္မ်ွ
ၾကာထားသည္မသိ။ မည္းနက္ ညစ္ေထးေနေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ တစ္စံုတရာကို စU္းစားမိသျဖင့္ သူရိယစႏၵာA
တြင္းAားကို
Aဆင့္ ၁၀ထိ စုစည္း၍ ၎ဓားAိမ္Aား ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ပြတ္လိုက္ေလသည္။
ထိုAခါ Aနက္ေရာင္ ေဆးသားမ်ားသည္ ေၾကမြေပ်ာက္ကြယ္သြားေလ၏။ ယင္းေနာက္ ဓားAိမ္သည္ သစ္လြင္ေသာ
ခရမ္းေရာင္ ဓားAိမ္တစ္ခု ျဖစ္သြားေတာ့သည္။ ဓားAိမ္ေပၚ၌ ေရွးေဟာင္း ခ်န္ဟူဘာသာစကားျဖင့္
Page 217
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ခရမ္းေရာင္စU္ဓား'ဟု ေရးသားထားေလသည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဓားသြားေပၚမွ သိုင္းAမည္တစ္ခုကို ေသခ်ာစြာ ၾကည့္ရႈ၍ ေလ့က်င့္နည္းကို မွတ္သားလိုက္သည္။
ကံေကာင္းသြားသည္ဟု ဆိုရေပမည္။ တစ္ကိုယ္ေတာ္ဂိုဏ္း၏ ပညာရပ္က်မ္းမွ လ်ိဳ႕ဝွက္စာေဖာ္နည္းႏွင့္ ေရွးေဟာင္းခ်
န္ဟူစာေပ
စသည့္ ပညာရပ္မ်ားကို ေလ့လာခ့ဖဲ ူးသည္က သ႔Aူ တကြ ္ Aဆင္ေျပသာြ း၏။ Aကယ္၍ သသူ ည္ ထစို ာမ်ားကို မဖ
တ္တတ္ပါက
ဓားသိုင္းကြက္ကို ေတြ႕ေသာ္လည္း ျမင္သာျမင္ရ မၾကင္ရ ဆိုစလို ျဖစ္ေပUီးမည္။
သူသည္ မဆီမဆိုင္ ေဗဒင္ဆရာAဘိုးAိုေျပာသည့္ ကံၾကမၼာသည္ Aေကာင္းႏွင့္Aဆိုး ယွU္တြဲေနသည္ ဟူေသာ စ
ကားကို
သတိရသာြ းမိသည္။ ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းမွ ကိုယ္ေတာ္မ်ားက ို သတ္ျဖတ္မိျခင္းသည္ သ႔Aူ တကြ ္ ခါးသီးလွေသာ Aဆိုးၾ
ကီးဟု
ဆိုရေပမည္။
ဓားရွည္ေပၚမွ သိုင္း၅ကြက္ကို ရရွိျခင္းကမူ ကံၾကမၼာ၏ Aေကာင္းတစ္ခုဟု ဆိုရမည္လား မေျပာတတ္ေခ်။
''Aေဝးေရာက္ဓားလႈိင္းဆိုပါလား''
1
195
သူသည္ သိုင္းကြက္Aမည္တစ္ခုကို ဖတ္ၾကည့၍္ တတီ ိုးရြတ္မိသည္။ ထ႔ိုေနာက္ ၎သိုင္းကြက္ကို စမ္းသပ္Aသုံးျပဳရန္
ဆုံးျဖတ္လိုက၏္ ။ Uီးစြာ ဓားရွညက္ ို ဓားAိမ္၌ ထည့သ္ ြငး္ ၍ Aတြင္းAားစုစည္းေလသည္။ ထိုAခါ ဓားAိမ္သည္
စူးရွေသာခရမ္းေရာင္ ေတာက္ပသြားသည္။
''ရႊမ္း...ရႊမ္း...ရႊမ္း''
သသူ ည္ ကန္႔လန႔ျ္ဖတ္ ဓားခ်က္၃ခ်က္ ထုတ္ျပီးလ်ွင္ စၾကာပမာ ေဝွ႔ယမ္း၍ ဓားAိမ္ထဲသ႔ ို ထည့သ္ ြင္းသည္ႏွင့္ တျပိဳ
င္နက္မွာပင္...
''ဝုန္း.....''
ေရွာင္ခ်ဴးႏွင့္ ကိုက္၃၀ေက်ာ္ကြာေသာ ေက်ာက္တံုးၾကီးသည္ Aစိတ္Aပိုင္း၄ခုျဖစ္ကာ တိတိရိရိ ျပတ္ေတာက္သြားေလ
သည္။
''ဟာ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aလနြ ္တရာ Aံ့Aားသင့္သြားမိသည္။ တကယ္မွ ဟတု ပ္ ါေလစဟု ေတးြ မိ၍ မိမိAသားကို ဆတိ ္ၾက
ည့သ္ ည္။
Aသားနာသြားသည့A္ ျပင္ ေက်ာက္တုံးၾကီးကလည္း ျပတ္ေတာက္ေနသည္ကို AေသAခ်ာ ျမင္ရေတာ့မွ ယုံၾက
ည္သြားမိသည္။
''ဒီသုငိ ္းကြက္ေတြဟာ သံေယာဇU္မ့ဲဓားသိုင္းရဲ႕ တိမ္ျမွဳပ္သြားတ့ ဲ Aကကြ ေ္ တြ ျဖစ္ရမယ္...ဒီတိုင္းဆိုရင္ သံေယာဇ
U္မ့ဓဲ ားသိုင္းက
၁၃ကြက္ပ.ဲ ..ဓားAိမ္ကလညး္ ထူးဆန္းတယ္ ေျပာရမယ္ ဘယ္လို ထူးဆန္းတဲ့သတၳဳန႔ ဲ လုပ္ထားတာလည္း
မသိဘူး...ခရမ္းေရာင္ ေတာက္ပျပီးတာ့ မာေက်ာလိုက္တာလြန္ေရာ...ဓားရွည္ကလည္း နဂိုကထက္
Page 218
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
Aစြမ္းထက္ျပီး ေတာက္ပေနတာ ရတနာဓားတစ္လက္ မို႔လိုပ.ဲ ..ငါ့Aေနန႔ ဲ ေနာက္ဆိုရင္ ေပၚေပၚထင္ထင္ ကိုင္လ႔ ို
မျဖစ္ေတာ့ဘူး...ဓားသိုင္း၅ကြက္ကိုလည္း ကြၽမ္းက်င္ ေက်ညက္ေAာင္ ေလ့က်င့္ထားမွျဖစ္မယ္''
သသူ ည္ ထကို သ့ဲ ို႔ ေတြးမိ၍ ဓားရွည္ေပၚမွ သိုင္းကြက္မ်ားကို ၾကည့ရ္ ႈေလ့လာေတာ့သည္။ ထသို ိုင္းကြကမ္ ်ားသည္
ယခင္
၈ကြက္ထက္ပင္ ဆန္းၾကယ္လွသျဖင့္ ယခင္ ၈ကြက္သာ မတတ္ကြၽမ္းပါက ေလ့က်င့္ရန္ ခက္ခဲလွသည္။
သိုင္းကြက္တစ္ကြက္စီခ်င္းကပင္ Aေတာ္ Aစြမ္းထက္ေလသည္။ ၎သိုင္းကြက္Aမည္မ်ားမွာ...
၁။Aေဝးေရာက္ဓားလႈိင္း
၂။ေလးမ်က္နွာေရာင္စU္
၃။Aဌဂံဓားစက္ဝန္း
၄။မဟာဓားစက္ဝန္း
၅။ခရမ္းေရာင္ေသမင္း
ဟူ၍ စသည့A္ ကကြ ္တို႔ ျဖစ္ၾကေလသည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ၎ဓားသိုင္း၅ကြက္ကို ေလ့က်င့္ရန္ ထိုလိဏႈ ္ဂူေလး၌ ဆက္လက္ေနထိုင္ေတာ့သည္။ သူသည္ သိုင္းေ
လာကမွ
ကိစၥရပ္မ်ားႏွင့္ ရန္ေႂကြမ်ားကို ေမ့ထား၍ စိတ္Aာ႐ုံသည္ သိုင္းကြက္မ်ား၌သာ နစ္ေမ်ာသြားခ့သဲ ည္။
Aခ်ိန္ တစ္လေက်ာ္ ၾကာျမင့္ေသာAခါ သိုင္းကြက္ ၅ကြက္စလုံးကို တတ္ကၽြမ္းသြားခဲ့သည္။ ယင္းေနာက္ သသူ ည ္
ထိုေနရာေလးကို စြန္႔ခြာသြားခဲ့သည္။
သသူ ည္ ပထမUီးစြာ ဆရာၾကီးက်န္းလူကို သတိရမိသည္။ သံေယာ္ဇU္မ့သဲ ိုင္းသမားေခၚ ဆရာၾကီးက်န္းလူ ေသဆုးံ
သာြ းသည္မွာ
၁၀ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာေလျပီ။ သူ၏ ေက်းဇူးမွာ ၾကီးမားလွ၏။ ထ႔ိုေၾကာင့္ Uီးစြာ ဆရာျဖစ္သူ ေခါင္းခ်ခ့သဲ ည့္ မူဆူးျမိဳ႕ျပင္ ဇရ
ပ္ပ်က္သို႔
သြားရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္၏။
1
196
ထိုမွတစ္ဆင့္ Aဘိုးျဖစ္သူရိွသည့ ္ ယြင္ထိုင္ေတာင္သို႔သြား၍ ရန္ေႂကြးကို Aတူဆပ္ၾကေပမည္။ ၎Aျပင္ ဇာတိျမိဳ႕ျဖ
စ္သည့္
စစ္လိုျမိဳ႕ကေလးကိုလည္း သတိရမိသည္။ AခါAခြင့္သင့္လ်ွင္ေတာ့ ထိုေနရာကိုပါ သြားေရာက္ရန္ စU္းစားထား၏။
ဆုးံ ျဖတ္ခ်က္ကို ခိုင္မာစြာခ်ျပီးလ်ွင္ သူသည္ ခရီးေဆာငA္ ိတ္ကို လယြ ပ္ ိုး၍ ျမင္းစီးကာ ခရီးႏွင္ေတာ့ေလသည္။ သ
၏ူ
သိုင္းေလာကခရီးတြင္ မည္သည့္ Aခက္Aခဲ ဒကု ၡမ်ားက ေစာင့္ေမ်ွာ္ေနUီးမည္ဆိုတာကို သူမသိပါေခ်။ သိ႔ုေသာ္လည္း
မည္သည့ ္
ဒုကၡၾကံဳေတြ႕ပါေစ ရင္ဆိုင္သြားရန္ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ထားသျဖင့္ ခရီးစU္ကို ႏွင္ျမဲႏွင္လ်က္ပင္။
××××××××××××××××××××
သိုင္းေလာကဟူသည္ သာမန္လူ႔ေလာကထက္ပင္ ႐ႈပ္ေထြးသည္ဟု ဆိုရေပမည္။ Aျမဲတေစ ေAးခ်မ္းေနသည့္ ကာလ
Page 219
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဟူ၍
မရွိပါေခ်။ Aနည္းAမ်ား ဆိုစလို ရန္ျငိွဳးဖြဲ႕မႈႏွင့္ ပဋိပကၡAခ်ိဳ႕ကေတာ့ ရံဖန္ရံခါ ျဖစ္ပြားတတ္သည္။
ထ႔Aို ျပင္ သိုင္းေလာကတစ္ခုလုံး တုန္လႈပ္သြားေစေသာ သတင္းမ်ိဳးျဖစ္ပြားလ်ွင္ေတာ့ ျငိမး္ ခ်မ္းမႈ မရိွေတာ့ေခ်။ ယခု
Aခါ၌လည္း
သိုင္းေလာကၾကီးသည္ ေျပာင္းလဲလာေခ်ျပီ။ ေကာင္းမြန္ေသာ ေျပာင္းလဲျခင္းေတာ့ မဟုတေ
္ ပ။
Uပမာျပရေသာ္ ပုရြက္ဆိတA္ ုံ တတု ္ျဖင့္ထိုးသက့သဲ ႔ ို ဆူညံ၍ လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ျဖစ္ေစေသာ သတင္းမ်ားေၾကာင့္ပင္။
ထိုသတင္းမ်ားတြင္ ထူးျခားေသာ၊ထိတ္လန္႔စရာေကာင္းေသာ၊စိတ္ဝင္စားဖြယ္ေကာင္းေသာ စသည့္ Aေၾကာင္းAရာ
မ်ား
ပါဝင္ေနေလ၏။ ထသို တင္းမ်ားေၾကာင့္ ျငိမ္သက္ေနခ့ေဲ သာ သိုင္းေလာက ေရျပင္က်ယ္သည ္ ခဲလုံးက်သြားသည့္ႏွယ

ဂယက္ထသြားေလေတာ့သည္။
Uီးစြာ ပထမ သတင္းတစ္ခုမွာ Aမည္မသိရသည့္ လူငယ္တစ္ေယာက္က ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္း၏ ျပိဳင္ဘက္ကင္းလွပါသ
ည္ဆိုေသာ
'စက္ဝိုင္း၃ထပ္ ဝကၤပါ'ကို ျဖိဳခြင္း၍ ကယို ္ေတာ္၁၂၆ပါးကို ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ျဖတ္ခ့သဲ ည္ဟသူ ည့္
Aေၾကာင္းAရာ ျဖစ္ေလသည္။
လိကုန္းဆရာေတာ္သည္လည္း မိမိကိုယ္မိမိ Aဆံုးစီရင္သြားသည္။ ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏး္ Aဖို႔ မဟာဆံုး႐ႈံးမႈတစ္ခုဟု ဆိုရေပ
မည္။
သိုင္းေလာကသားမ်ားက တစ္ညီတစ္ညြတ္တည္းပင္ ထိုလငူ ယ္Aား ဂ႐ုဏာမ့ဟဲ ု Aမည္ေပးခ့သဲ ည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ
သိုင္းေလာကသားမ်ားကမူ သိုင္းေလာက သခင္ၾကီး၄ေယာက္ကသ့ဲ ို႔ Aစြမ္းထက္ေသာ ထလို ူငယ္ေလးAား
''ဂ႐ုဏာမ့ဲဓားသခင္''ဟု သမုတ္ၾကသည္။
ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္သည္ လူငယ္ေကာင္ေလး၏ ႐ုပ္သြငက
္ ို ေရးဆြဲကာ ဖမ္းဝရမ္းထုတ္ထားေစသည္။ ထို႔ျပင္ ဂ႐ုဏာမ့
Aဲ ား
Aေသျဖစ္ျဖစ္၊Aရွင္ျဖစ္ျဖစ္ ဖမ္းဆီးေပးနိုင္သူAား ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းမွ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ သိုင္းက်မ္း၃မ်ိဳး သင္ၾကားေပးမ
ည္ဟု
ေၾကညာခဲ့သည္။
ထသို တင္းေၾကာင့္ AျဖဴAမည္း သိုင္းေလာကသားAားလုံး Aုပ္စုဖြဲ႕၍ ဂ႐ုဏာမ့ဲAား ရွာေဖြရန္ ၾကိဳးစားၾကသည္။ သို႔ေ
သာ္
မည္သူမ်ွ သူ႔ကို မေတြ႕ရွိၾကေသးေခ်။ ေနာက္ထပ္ သတင္းAခ်ိဳ႕မွာလည္း စိတ္ဝင္စားဖြယ္ေကာင္းလွ၏။
သိုင္းေလာက၌ ေရပန္းAစားဆုံးႏွင့္ လူေျပာAမ်ားဆုံး ကိစၥရပ္ဟု ဆိုရေပမည္။ ထိုAေၾကာင္းAရာမွာ ေရႊဝါေရာင္န
တ္မင္း
ရႊီက်န္းရန္၏ ရတနာသိုက္ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ သတင္းပင္ျဖစ္သည္။
ရတနာသိုက္ကို ညႊန္ျပေသာ ေျမပုံကို ရဲတိုက္၃ခုမွ တစ္ပိုင္းစီ ယူထားၾကေၾကာင္း သတင္းထြက္ေပၚခ့သဲ ည္။ ထို႔ေၾကာင့္
လည္း
ရတဲ ိုက္၃ခုAေပၚ စိတ္ဝင္စားမႈမ်ား ျမင့္တကလ္ ာၾက၏။ သ႔ိုေသာ္ ေဝဟင္ရဲတိုက္Aေၾကာင္း
Page 220
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ေျပာရမည္ဆိုလ်ွင္ ေဝဟင္ေတာင္ကုန္း သိုင္းျပိဳင္ပြဲကို သြားေရာက္ၾကသူမ်ား တစ္Uီးတစ္ေယာက္မ်ွ ျပန္မလာၾကျခင္းက
ထူးျခားလွ၏။ သိုင္းေလာကသားAခ်ိဳ႕က သြားေရာက္၍ စံုစမ္းၾကေသာ္ ထူးထူးျခားျခား လူတစ္Uီးတစ္ေယာက္မ်ွ မရွိေ
တာ့ဘဲ
ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ ေပ်ာက္ဆံုးေနၾကသည္။
1
197
စႏၵာရဲတိုက္သည္လည္း မၾကာခဏ ဆိုသလို မဟူရာဂိုဏ္းမွ လာေရာက္တိုကခ
္ ိုက္ၾကသျဖင့္ Aင္Aားခ်ိန႔ခဲ ့သဲ ည္။
မဟူရာဂိုဏ္းသည္ Aမွည့္ေခြၽ ေခြၽလိုဟန္ရွိသည္။ စႏၵာရဲတိုက္ကို Aျပတ္Aသတ္ Aနိုင္ယူနိုင္ေသာ္လည္း ေျမပံုထု
တ္မေပးမခ်င္း
ရတဲ ိုက္ရိွ သိုငး္ သမားမ်ားကို နည္းနည္းခ်င္းစီသာ သတု ္သင္ခ့ဲသည္။
Aညံ့ခံလ်ွင္ေတာ့ Aသက္ခ်မ္းသာေပးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကယို ့A္ တကြ သ္ ာ ၾကည့္ေသာ သိုင္းသမားAခ်ိဳ႕က မဟူ
ရာဂိုဏ္းထံ
Aညံ့ခံသျဖင့္လည္း စႏၵာရဲတိုက္တြင္ Aင္Aား Aနည္းငယ္သာ က်န္ရွိေတာ့သည္။
က်ဴးလိမ္ျမိဳ႕၌ရိွေသာ တိမ္လာႊ ရဲတိုကက္ မူ ရလဒ္မေကာင္းခ့ဲေပ။ Aဘယ့ေ္ ၾကာင့္ဆိုေသာ္ ရတနာေျမပုံတစ္ပိုင္း ထတု
မေပးသျဖင့္
မဟူရာဂိုဏ္းမွ ျဖိဳခြင္းခဲ့ေသာေၾကာင့္ပင္။ ရဲတိုက္ရိွ သကရ္ ိွAားလုံးကို သတ္ျဖတ္ျပီး မီးတင္႐ိႈ႕ခ့သဲ ည္။ ၃ရက္တိုင္တိုင္
မီးေလာင္ကြၽမ္းျပီးေနာက္ တိမ္လႊာရဲတိုက္မွာ ျပာပံုAတိျဖစ္သြား၍ ရစရာမရွိေတာ့ေပ။
မဟူရာဂိုဏ္း၏ လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ သိုင္းေလာကသားမ်ား ေဒါသျပင္းစြာ ထကြ ္ခ့သဲ ည္။ ထ႔ိုေၾကာင့္လည္း မၾကာခဏ ဆ
သို လို
AျဖဴAမည္း သိုင္းေလာကသားတို႔ ရင္ဆိုင္တိုက္ခိုက္ၾကသည္။ မဟူရာဂိုဏ္းသည္ Aင္Aားတိုးခ်ဲ႕သည့A္ ေနျဖင့္
ေရႊနဂါးဂိုဏ္း၊ပန္းေဒဝီဂိုဏ္းႏွင့္ ဟိုင္ရွန္းဓားဂိုဏ္းတို႔ကို တိုက္ခိုက္ သိမ္းပိုက္နိုင္ထားသည္ျဖစ္ရာ ယခင္ကထက္
Aင္Aားေကာင္းမြန္လာခ့သဲ ည္။
ထ႔ျိုပင္ ဂိုဏ္းဖြဲ႕စည္းပုံမွာလည္း စနစ္က်၍ လူေတာ္မ်ားျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းထား၏။ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ယီဖြ န္း
လက္ေAာက္၌ ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးဆိုသူ ရ၏ိွ ။ သူ၏သိုင္းပညာသည္ ေစာင္းသခင္ေက်ာက္လုဖုန္းတု႔ကိ ့သဲ ႔ ို
သိုင္းေလာကသခင္ၾကီးမ်ားႏွင့္ Aဆင့္တူ ရွိၾကသည္ဟု ဆိုၾကသည္။
ထ႔ျိုပင္ ၎ေAာက္ ရာထူးတစ္ဆင့္သာ နိမ့္ေသာ ဘုရင္၄ပါးဟူေသာ သိုင္းပညာရွင္ ၄ေယာက္ရိွၾကသည္။ ထသို မ
ူ ်ားမွာ
သိုင္းပညာAဆင့္ျမင့္၍ ျပိဳင္စံရွားAဆင့္၌ ရိွၾကသည္။ ထို႔ျပင္ ေငြမ်က္နွာဘိုးဘိုးႏွင့္ သိုင္းပညာAဆင့္တူၾကသည္။
၎တ႔ေို Aာက္၌ ဂိုဏ္းခြဲမွဴး ၈ေယာက္ရိွသည္။ ထသို Aူ ားလုံး Aဆင့္ျမင့္ သိုင္းသမားမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ တစ္Uီးတစ္ေ
ယာကက္ ပင္
ခ်င္းေရွာင္ႏွင့္ က်ံဳးနန္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္တို႔ကို လက္ရည္တူ ယွUန
္ ိုင္ေလသည္။
ဇာမဏီ၊သိမ္းငွက၊္ နဂါးနီ၊ေရႊေႁမြ၊က်ားျဖဴ၊က်ားသစ္နက္၊ဝံပုေလြႏွင့္ကင္းျမီးေကာက ္ စသည့ဂ္ ိုဏ္းခြဲမ်ားပင္။
ထိုလူ၈ေယာက္ေAာက္၌
စစ္သူၾကီး၁၃Uီးရွိၾကသည္။ ေခါင္းတလားရာဇာပိက်ံဳး၊က်ား႐ိုင္းညီေနာင္၃ေဖာ္၊ထီး၃လက္၊ဘီလူး၃ေဖာ္၊ေသြးနတ္
ဆိုးႏွင့္ ေနလဘီလူးညီေနာင္တ႔ ို ျဖစ္ၾကသည္။ ၎တို႔Aားလုံး ထိပ္သီးသိုင္းသမားမ်ား ျဖစ္ေလ၏။ သတူ ႔လို က္ေAာ
Page 221
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
က္၌
Aျခားေသာ Aဆင့္ျမင့္သိုင္းသမားမ်ားလည္း Aဆင့္ဆင့္ ရွိၾကသည္။
ထကို ့သဲ ႔ ို ဖြဲ႕စည္းပုံ စနစ္က်သည့္Aျပင္ Aဆင့္Aတန္းျမင္းမားေသာ သိုင္းပညာရွင္မ်ား ေပါမ်ား၍လည္း ရင္ဆိုင္တို
က္ပြဲျဖစ္တိုင္း
မဟူရာဂိုဏ္းမွ Aသာစီးရခ့သဲ ည္။ မဟူရာဂိုဏ္းAေနျဖင့္ သိုင္းေလာကၾကီးကို စိုးမိုးျခယ္လယွ ္နိုင္ရန္
Aင္Aားျပည့္ဝေနေသာ္လည္း မလုပ္ေဆာင္ေသးေခ်။ ရတနာေျမပုံ ရရိွရန္သာ ၾကဳိ းပမ္းေနၾကသည္။ ရတနာေျမပုံ ရရိွခ့
ပဲ ါမူ
သိုင္းေလာကကို Aုပ္ခ်ဳပ္မည္ဟု ေႂကြးေၾကာ္ထားခ့သဲ ည္။
မည္သည့ ္ ေနရာၾကည့္ၾကည့္ Aနည္းAမ်ား ဆသို လို မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ားက သြားလာလႈပ္ရွားေနၾကသည္။ ထ႔ျိုပင္
Aလုပ္Aကိုင္မရွိဘဲ လူတကာကို မိုက္ေၾကးခြဲ၍ ကိုယ္က်ိဳးရွာေနေသာ လူရမ္းကားမ်ားကပါ မဟူရာဂိုဏ္းသို႔ဝင္ေသာA
ခါ ျမင္းကို
ခ်ိဳတပ္ေပးသလို၊က်ားကို ေတာင္ပံတပ္ေပးသလိုျဖစ္သြားသည္။ Aရွိန္Aဝါ ရသြား၍လည္း ယခင္ကထက္
ထင္သလို ေသာင္းက်န္းလာေတာ့သည္။ မိဘျပည္သူမ်ားAဖို႔ စိတ္ဆင္းရဲစရာ ကာလဟု ဆိုရေပေတာ့မည္။
ယခင္က Aနည္းငယ္ ျငိမ္သက္ေနသေယာင္ရွိေသာ သိုင္းေလာကၾကီး သည္ မုန္တိုင္းမထန္မီ ေလျငိမ္ေနျခင္းႏွင့္
တူလ၏
ွ ။ ေနာက္ထပ္တဖန္ ယခင္ႏွစ္၃၀ေက်ာ္ကလို ေသြးေခ်ာင္းစီးတိုက္ပြဲၾကီး မျဖစ္နိုင္ဟု ေျပာမရေခ်။
သိုင္းေလာကၾကီးသည္ကား ႐ႈပ္ေထြးလ်က္ပင္။
1
198
×××××××××××××××
Aခ်ိန္သည္ကား ညကာလ သန္းေခါင္ယံ...။
လဆန္း၃ရက္သာ ရွိေသးသျဖင့္ Aေရာင္Aဝါ ထြန္းလင္းေတာက္ပမႈေတာ့ မရွိေသးေခ်။ သို႔ေသာ္ ၃ရက္လ ခံုးမ်က္စ
ဆိုသည့္Aတိုင္း လျခမ္းေကြးေလးသည္ မိန္းမေခ်ာေလးတစ္ေယာက္၏ လွပေသာ မ်က္ခံုးေလးပမာ ေကြးညြတ္၍ ႐ႈတင့္
ဖြယ္
ရွိေလသည္။
ၾကယ္ေပါင္းစံုကလည္း Aနက္ေရာင္ မိုးသား ကတၱီပါေပၚဝယ္ စိန္ပြင့္ေလးမ်ားပမာ ဝင္းလက္ခေညာင္းေနသျဖင့္ လွပေ
သာ
ညခ်မ္းတစ္ခုဟု ဆိုရေပမည္။ ထကို ့သဲ ို႔ ညခ်မ္း Aခါသမယ၌...
''ခြပ္...ခြပ္...ခြပ္''
ျမင္းခြာသံ တေျဖာင္းေျဖာင္းႏွင့္Aတူ ျမင္း၆ေကာင္က,သည့္ Aလံုပိတ္ ျမင္းရထားၾကီး တစ္စီးသည္ က်ဴးလိမ္ျမိဳ႕ Aေနာ
က္ဘက္
တံခါးမွ ထြက္လာေလသည္။ ျမင္းရထားၾကီးသည္ ခန္႔ညားထည္ဝါလွ၏
Aသက္Aစိတ္Aရြယ္ရွိသာ လူငယ္တစ္ေယာက္က ထိုျမင္းရထားကို ေမာင္းႏွင္ေနျခင္းျဖစ္သည္။
ထိုလူငယ္သည္ Aဘယ္ေၾကာင့္ ညခ်မ္းAခ်ိန္Aခါ၌ Aနားယူ မAိပ္စက္ဘဲ ျမင္းရထားကို ေမာင္းႏွင္ေနပါသနည္း။
႐ိုး႐ိုးတန္းတန္း မေမာင္းႏွင္ဘဲ ဒုန္းစိုင္းလာသည္ကို ေထာက္ရႈေသာ္ Aေရးတၾကီး ကိစၥေၾကာင့္(သို႔) Aႏၲရာယ္ တစ္စံုတ
Page 222
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
စ္ရာ
လိုက္ပါလာသည့္ပံုမ်ိဳးႏွင့္ တူေလ၏။
''Aဟင့္...Aဟင့္''
ျမင္းရထားAိမ္Aတငြ ္းမွ မိန္းမပ်ိဳတစ္ေယာက္၏ ငို႐ိႈက္သသံ ့သဲ ့ ဲ ထကြ ္ေပၚလာသည္။
''မငိုပါန႔ ဲ ညီမေလးရွန္းရွန္း...Aစ္ကိုလည္း ညီမေလးလိုပ ဲ ထပ္တူထပ္မ်ွ ဝမ္းနည္းမိပါတယ္...ညီမန႔ ဲ
Aစ္ကိုက ေစ့စပ္လမ္းေၾကာင္းျပီးသားပဲ...ညီမ Aခက္Aခဲဟာလည္း Aစ္ကို႔ရဲ႕ ကိစၥပ.ဲ ..A့ဒဲ ီ ဂ႐ုဏာမ့ ဲ ဆိုတ့သဲ ကူ ို
Aစ္ကို
ကိုယ္တိုင္ သတ္ျဖတ္ျပီး လက္စားေခ်ေပးမယ္''
ျမင္းရထားေမာင္းေနသည့္ လူငယ္က ရထားAိမ္Aတြင္းမွ မိန္းမပ်ိဳAား ႏွစ္သိမ့္စကား ေျပာၾကားလိုက္သည္။ မိန္းမပ်ိဳေ
လးသည္
တစ္ခ်က္ ငို႐ႈိက္ျပီးမွ...
''Aစ္ကိုရွန္႔စင္ကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...Aဒ့ဲ ီ ဂ႐ုဏာမ့ကဲ ေတာ္ေတာ္ရက္စက္တယ္...ရတနာေျမပုံ Aတြက္န႔ ဲ ရဲ
တိုကက္
လူေတAြ ားလုံးကို သတ္ျဖတ္ရတယ္လ႔.ို ..ညီမကိုယ္တိုင္ လက္စားေခ်ရမွ ေက်နပ္မယ္...ျပီးေတာ့ ေဖေဖ့သတင္းလည္း
မၾကားရဘူး...မေတာ္လို႔ Aေဖသာ တစ္ခုခုျဖစ္ရင္...''
သူမသည္ စကားမဆက္နိုင္ေတာ့ AားရေAာင္ ငိုေႂကြးေလေတာ့သည္။ လူငယ္သည္ မိန္းမပ်ိဳကို မည္သ႔ ို
ႏွစ္သိမ့္ရမည္မသိ ျဖစ္သြား၏။ သတူ ႔ႏို ွစ္ေယာက္သည္ကား ေဝဟင္ရဲတိုက္သခင္ေလး စုန္႔ရွန္႔စင္ႏွင့္ တိမ္လာႊ ရဲတိုက္
သခင္မေလး
စင္းရွန္းရွန္းတို႔ ျဖစ္ၾကသည္။
ေဝဟင္ေတာင္ကုန္းတိုက္ပ၌ဲြ သတူ ႔ႏို ွစ္Uီး ယွU္ျပိဳင္ၾကစU္ ႐ုတ္တရက္ ဆသို လို မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ားက
ဝင္ေရာက္စီးနင္းၾကသျဖင့္ AေျခAေနမွာ ႐ုတ္႐တ
ု ္သသဲ ဲ ျဖစ္သြား၏။ သိုင္းျပိဳင္ပြဲလည္း ပ်က္စီးသြားသည္။ စင္းရွန္းရွန္း
သည္
ဖခင္Aတြက္ စိုးရိမ္မိသည္။မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ားက သိုင္းပညာAဆင့္ျမင့္သလို Aင္Aားေကာင္းလွသျဖင့္ ႐ုန္းထြက္ရ
န္ပင္
ခက္ခဲလွ၏။
သ႔ိုေသာ္ စုန္႔ရွန္႔စင္က သူမေဘးကင္းရန္Aတြက္ စြန္႔စနြ ္႔စားစား ထိုးေဖာက္တကို ္ခိုက္ျပီး တိုက္ပမဲြ ွ လြတ္ရာသို႔
ေခၚေဆာင္နိုင္ခ့သဲ ည။္ စုန္ရွန္႔စင္က AေျခAေန ႐ႈပ္ေထြးေနစU္တြင္ သူ႔ဖခင္AပါAဝင္ ရဲတိုက္သခင္၂ေယာက္သ
ည္လည္း
1
199
ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္နိုင္ျပီး က်ဴးလိမ္ျမိဳ႕သ႔ ို ျပန္လာနိုငေ
္ ၾကာင္း ေဖ်ာင္းဖ်ေျပာဆိုသျဖင့္ စင္းရွန္းရွန္းသည္ ဖခင္ကို က
ယ္တင္ရန္
AၾကံAစည္ကို ေခတၱစြန္႔လႊတထ္ ားခ့သဲ ည္။
သ႔ျိုဖစ္၍ က်ဴးလိမ္ျမိဳ႕သို႔ စုန္႔ရွန္႔စင္ႏွင့္Aတူ သြားလာခသ့ဲ ည္။ ထိုေတာAတြင္း စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ ႏွမAရင္းတစ္ေယာ
Page 223
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
က္သဖြယ္
မွ႔ဲတစ္ေပါက္မစြန္းေAာင္ ေစာင့္ေရွာက္ေပးခ့သဲ ည္။ စင္းရွန္းရွန္းသည္ တျဖည္းျဖည္း တြယ္တာသြား၏။ လြန္ခ့သဲ ည့္
၄,၅ႏွစ္ေလာက ္ ကတည္းက သူမတို႔သည္ ေစ့စပ္လမ္းေၾကာင္းခ့သဲ ည္။
Aခ်င္းခ်င္းလည္း ရင္းႏွီးေနၾကျပီ ျဖစ္ေလရာ ယခုလို ဒုကၡၾကံဳေတြ႕ခ်ိန္တြင္ Aခြင့္Aေရး မယူဘဲ ကူညီေပးေသာ စုန္႔ရွန္႔
စင္၏
စိတ္ဓာတ္ကို သူမ ေလးစားသြားသည္။ ေရနစ္သူAတြက္ ေကာက္႐ိုးတစ္မ်ွင္ကပင္ Aားကိုးရာ ျဖစ္တတ္သည္ မဟု
တ္လား။
သ႔ိုႏွင့္ သူမတို႔ က်ဴးလိမ္ျမိဳ႕သ႔ ို ရက္Aတန္ၾကာ ခရီးျပီးမွ ေရာကခ္ ့၏ဲ ။ Aလာေကာင္းေသာ္လည္း Aခါေႏွာင္းခဲ့ေလျပီ။
တိမ္လႊာရဲတိုက္သည ္ 'ဂ႐ုဏာမ့ဲဓားသခင္'ႏွင့္ မဟူရာဂိုဏး္ မွ Aေပါင္းAပါမ်ား၏ လက္ခ်က္ေၾကာင့္ေၾကာင့္
ျပာပံုဘဝ ေရာက္ရွိသြားသည္။
ရဲတိုက္ရွိ သိုင္းသမားတိုင္းလိုလို Aသတ္ခံလိုက္ရျပီး ေျမျပင္တြင္...
''ရတနာေျမပုံတစ္ပိုင္း မရ၍ ရဲတိုက္ရိွ လူAားလုံးကို မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ားႏွင့္Aတူ သုတ္သင္ခ့သဲ ည။္
ပံု
ဂ႐ုဏာမ့ဓဲ ားသခင္
ဟူ၍ ေရးသားထားေလသည္။
ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္း၏ ဝရမ္းထုတ္ထားသည္နွင့္ ပတ္သက္၍ ဆိုရလ်ွင္ ဂ႐ုဏာမ့သဲ ည္ Aသက္၂၀Aရြယ္ ႐ုပ္ရည္ခန္႔ညားေ
သာ
လူငယ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး ေလးေပေက်ာ္ရွိေသာ တစ္ဖက္သြား ဓားကို ကိုင္ေဆာင္သည္။ ဖ်င္ၾကမ္းAက်ႋီ Aညိဳေရာ
င္ကို
ဝတ္ဆင္ထားသည္ဟု လည္း ေဖာ္ျပထား၏။
ထိုAခါ စင္းရွန္းရွန္းတို႔သည္ ေဝဟင္ေတာင္ကုန္းသို႔ မေရာက္ခင္ လမ္းပိတ္ေနေသာ ေက်ာက္တုံးၾကီးကို Aမႈန္႔ေခ်ခ့ဲသ
ည့ ္
လူငယ္Aား သတိရသာြ းမိသည္။ သူမသည္ ခံျပင္းသြားသလို ရက္စက္လွသည့ ္၎လူငယ္Aား လြန္စြာ မုန္းတီးသြား
၏။
သူမတ႔ကို ို က်ဴးလိမ္ျမိဳ႕တြင္ ရိွေနၾကေသာ မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ားက ရန္ရွာတိုကခ္ ိုက္ေလရာ Aင္Aားမမ်ွသျဖင့္ ျမင္းရ
ထားႏွင့္
ထကြ ္ေျပးတိမ္းေရွာင္ခ့ရဲ သည္။
စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ သူမေဘးကင္းရန္ AစစAရာရာ ေစာင့္ေရွာက္ကူညီေပးခဲ့၏။ သူမကလည္း ခင္ပြန္းေလာင္းAေပၚ
ယုၾံကည္ကိုးစားမိသည္။ ျမင္းရထားသည္ ျမိဳ႕ျပင္ေတာAုပ္ကို ျဖတသ္ န္းသြားလာေန၏။ ေဘးကင္းေသာ ေနရာကို
ပို႔ေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း စုန္႔ရွန္႔စင္က ကတိေပးထားသည္။ မည္သည့္ေနရာ ပို႔ေပးမည္ကိုေတာ့ သူမ မသိပါေခ်။
''ေဟ့...ရပ္လိုက္ၾကစမ္း''
ရုတ္ရက္ ေAာ္ေငါက္သံတစ္ခု ထြက္ေပၚလာေသာေၾကာင့္ စင္းရွန္းရွန္းမွာ Aေတြးစမ်ား ျပတ္ေတာက္သြား၏။ ထို႔Aတူ
စိုးရိမ္စိတ္မ်ား ဝင္သြားသည္။ စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ ျမင္းရထားကို ရပ္လိုက္၏။
''ညီမ ထကြ ္မလာန႔.ဲ ..Aစ္ကို ၾကည့္ရွင္းလိုက္မယ္''
Page 224
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
စုန္႔ရွန္႔စင္က သူမကို ေျပာျပီးေနာက္ ျမင္းေမာင္းသမား ေနရာမွ ခုန္ဆင္းလိုက္၏။ ထ႔ေုိ နာက္ တားျမစ္သူမ်ားကို မ်က္ႏွာ
ခ်င္းဆိုင္
ၾကည့္ေလသည္။
1
200
ထိုသူမ်ားမွာ ၃ေယာက္တိတိ ျဖစ္သည္။ တစ္ကိုယ္လုးံ Aနက္ေရာင္ Aဝတ္Aစားမ်ား ဝတ္ဆင္ထားျပီး မ်က္ႏွာကိုမူ
မာန္ဖီေနသည့္ က်ားမ်က္ႏွာဖုံး တပ္ဆင္ထားေလ၏။ ထို႔ျပင္ ၃ေယာက္စလုံး၏ လက္ထတဲ ြင္ ျဗက္က်ယ္၍ ေလးလံလွေ
သာ
ဓားေမာက္ကိုယ္စီ ကိုင္ထားသည္။ ထးူ ျခားသည္က ဓားေႏွာင့္တြင္ က်ားေခါင္း႐ုပ္တစ္ခု ပါရိွကာ မ်က္လုံးေနရာ၌
တန္ဖိုးၾကီးပတၱျမားျဖင့္ စီျခယ္ထားေလသည္။
စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ ထိုသူမ်ား၏ Aသြင္Aျပင္ကို ေတြ႕ရေသာ္ စုိးရိမ္စိတ္ဝင္သြားသည္။ သူသည္ ေAာက္လမ္းသိုင္းေလာ
က၌
နာမည္ေက်ာ္ၾကားေသာ က်ား႐ိုင္းညီေနာင္၃ေဖာ္ကု ိ ဖ်တ္ကန ဲ သတိရသြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္...
''ခင္...ခင္ဗ်ားတ႔ကို က်ား႐ိုင္းညီေနာင္ ၃ေဖာ္လား''
ဟု Aထိတ္တလန္႔ ေမးမိသည္။
''ဟား...ဟား...ဟား''
၃Uီးစလံုး သေဘာက်စြာ ရယ္ေမာေလေတာ့သည္။ Aလယ္မွလူက...
''ဟုတ္တာေပါ့...က်ဳပ္တို႔က က်ား႐ိုင္းညီေနာင္ ၃ေဖာ္ပဲ...က်ဳပ္က 'ေရႊက်ားမင္း စီရွား၊ဘယ္ဘက္က ေငြက်ားမင္း
စီမား၊ညာဘကက္ သံမဏကိ ်ားမင္း စီဟားပ.ဲ ..မဟူရာဂိုဏ္းရဲ႕ စစ္သူၾကီးေတြလို႔လည္း ေျပာလို႔ရတယ္...မင္းက ေဝဟ
င္ရဲတိုက္
သခင္ေလး စုန္႔ရွန္႔စင္ မဟုတလ္ ား...မင္းန႔ ဲ တိမ္လႊာရဲတိုက္ သခင္မေလးဟာ က်ဴးလိမ္ျမိဳ႕ကေန ထကြ ္ေျပးလာျပီး...
ဘယ္ကို
သြားမလို႔လဲ...က်ဳပ္တို႔သိခ်င္တယ္''
ေAးစက္စက္ ေလသံျဖင့္ ေမးေလသည္။ ''လူယုတ္မာေတြ...ရွင္တို႔ေမးတိုင္း ေျဖရမွာလား''
စင္းရွန္းရွန္းသည္ မဟူရာဂိုဏ္းကို နာက်ည္းေနသည္ျဖစ္ရာ သည္းမခံနိုင္ဘဲ ဓားဆြဲ၍ ျမင္းရထားAိမ္ တံခါးကို ဖြင့္ကာ
လ်ပ္တျပက္ တိုက္ခုိက္လိုက္သည္။ က်ားရိုင္းညီေနာင္ ၃ေဖာ္သည္ ေတာ္႐ံုသိုင္းသမားမ်ား မဟုတ္ၾကေခ်။ ေရႊက်ားမင္း
စီရွားသည္ ကယို ္တစ္ခ်က္ယ႔ ို ေရွာင္တိမး္ ျပီး လက္ဝါးတစ္ခ်က္ ရိုက္ေလသည္။
စင္းရွန္းရွန္းသည္ ေဒါသထြက္ေနသည္ျဖစ္၍ မစU္းစား မဆင္ျခင္ေတာ့ဘဲ 'တိမ္လႊာလက္ဝါးသိုင္းျဖင့္ ခုခံလိုက္သည္။
''ဝုန္း''
''Aင့္''
သူမသည္ ၾကီးမားေသာ Aတြင္းAားရိွန္ေၾကာင့ ္ ေနာက္သ႔ ို ဆတု ္သြားသည္။ ေရႊက်ားမင္းကမူ စင္းရွန္းရွန္းကိုၾကည့္၍
သေဘာက်စြာ ရယ္ေမာေနေလသည္။
''ဟဲ...ဟဲ...ဟဲ''
''မိန္းမလွေလးက စိတ္ၾကီးလွပါလား...စိတ္ၾကီးရင္ Aသက္တိုတတ္တယ္...Aစ္ကိုတို႔ညီေနာင္ ၃ေယာက္ကို ျပဳစုေပးရင္
Page 225
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ေတာ့
Aသက္ရွည္လိမ့္မယ္''
ေရႊက်ားမင္းက Aသာငမ္းငမ္းၾကည့၍္ ေျပာေလရာ စီမားႏွင့္ စီAားတို႔သည္ သူမကို မ်က္လုးံကြၽတ္မတတ္ ၾကည့ရ္ ႈရင္း
ရယ္ေမာေလေတာ့သည္။ စင္းရွန္းရွန္းမွာ ရွက္စိတ္ေၾကာင့္ မ်က္ႏွာနီရဲသြားသည္။
''မင္းတို႔ေကာင္ေတြ ေသေပေတာ့''
စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ ျပင္းထန္ေသာ သိုင္းကြက္မ်ားျဖင့္ က်ား႐ိုင္းညီေနာင္ ၃ေဖာ္ထံ ခုန္ဝင္လာေလသည္။
''ေသခ်င္ေနတာလား''
1
201
ေငြက်ားမင္းက ေAာ္ေငါက္လိုက္ျပီး လက္ဝါးခ်က္ျဖင့္ တိုက္ခိုက္ေလေတာ့သည္။ စင္းရွန္းရွန္းသည္ စုန္႔ရွန္႔စင္Aတြက္
စိုးရိမ္သြားမိသည္။
''ဝုန္း''
စုန္႔ရွန္႔စင္က လက္ဝါးခ်င္းခုခံရာ ၂Uီးစလံုး ေျခ၅လွမ္းစီ ဆုတ္သြား၏။
''ဒီေကာင္ေလးက Aစြမ္းမေသးပါ့လား...ညီေလးစီဟား တ႔ိုႏွစ္ေယာက္ ပူးေပါင္းတိုက္ျပီး သူ႔ကိုတကို မ္ ယ္...Aစ္ကိုၾကီး
စီရွားကေတာ့ မိန္းမလွေလးန႔ဲ တကို ္ခိုက္ေပေတာ့''
စီမားက ထိုသ႔ေို ျပာျပီး သံမဏကိ ်ားမင္း စီဟားႏွင့္Aတူ စုန္႔ရွန္႔စင္ကို ဝိုင္းရံတိုက္ခိုက္ေလေတာ့သည္။
စီရွားသည္ Aပ်င္းေၾကာဆန္႔ရင္း သမ္းေဝကာ...
''မင္းန႔ ဲ တိုက္ခိုက္ရတာ ပ်င္းစရာေကာင္းမွာပ.ဲ ..မင္းသူ႔Aသကက္ ို မကယ္နိုင္ပါဘူး''
ေရႊက်ားမင္းက ေျပာေျပာဆိုဆို ဓားေမာက္ျဖင့္ တရၾကမ္း တိုက္ခိုက္သျဖင့္ သူမသည္ လက္ထဲမွဓားျဖင့္ ကပ်ာကယာ
ခုခံရေလေတာ့သည္။
''ေဟး''
''ဟိတ္''
စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ စီမားႏွင့္ စီAားတို႔၏ ဝိုင္းဝန္းတိုက္ခိုက္မႈကို ၾကိဳးစားခုခံေနရသည္။
''ထန္း...ထန္း''
စင္းရွန္းရွန္းတို႔ တိုက္ခိုက္ရာမွ လက္နက္ခ်င္းထိုမိျပီး မီးပြားမ်ားပင္ ထြက္ေပၚသြား၏။ ေရႊက်ားမင္းသည္
က်ား႐ိုင္းညီေနာင္၃ေဖာ္Aနက္ သိုင္းပညာ Aဆင့္ျမင့္ဆံုးျဖစ္သလို Aတြင္းAားလည္း Aေတာ္ေကာင္းမြန္၏။ စင္းရွန္းရွ
န္းသည္
သ႔ျူပိဳင္ဘက္မဟုတ္ပါေခ်။
စီရွားက Aင္Aားဖိသုံး၍ တရၾကမ္း တိုက္ခိုက္လိုကတ္ ိုင္း သူမသည္ ေနာက္သ႔ ို ယိမ္းယိုင္၍ ဆုတ္ေပးလိုက္ရသည္။
တစ္ခ်ီတြင္...
''ခြၽင္''
လက္နက္ခ်င္း ရင္ဆိုင္ရာမွ စူးရွေသာ Aသံႏွင့္Aတူ ေရႊက်ားမင္း၏ ဓားေမာက္သည္ Aသြားထိပ္
၁လကၼေက်ာ္ ျပတ္ေတာက္သြားေလ၏။ စင္းရွနး္ ရွန္းကမူ စီရွား၏ Aတြင္းAားကို မရင္ဆိုင္နိုင္သျဖင့္
ေျခ၇လွမ္းမ်ွ ေနာက္ဆုတ္သြားေလ၏။
Page 226
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ဟာ...တယ္ေကာင္းတ့ ဲ ဓားပါလား''
စီရွားက လႊတ္ခနဲ ခ်ီးက်ဴးမိသည္။ သူကိုင္ေဆာင္ေသာ က်ားရိုင္းဓားေမာက္မွာ Aေကာင္းစားသံမဏိျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားျပီး
ရင္ဆိုင္တိုက္ပြဲတိုင္းတြင္ တစ္ခါမ်ွ မက်ိဳးပ့ဲဖူးေခ်။ ယခုမူ စင္းရွန္းရွန္း၏ ဓားခ်က္ေၾကာင့္ က်ိဳးျပတ္ရသည္။ Aကယ္၍
စင္းရွန္းရွန္းသာ သူ႔ထက ္ Aတငြ ္းAားေကာင္းပါက လယြ မ္ ည္မဟုတ္။ ထ႔ျိုပင္ ထိုလက္နက္ကိုလည္း လိုခ်င္တပ္မက
သ္ ြားသည္။
''ဟား...ဟား...ဟား''
''မ်က္ႏွာေလးန႔ ဲ ခႏၶာကိုယ္ေလးကလည္းလွ၊ဓားကလည္း ဓားေကာင္းပ.ဲ ..ဒီေန႔ေတာ့ မုတ္ဆိတ္ပ်ားစ႐ဲြ ုံမက တစ္ခ်က္ခု
တ္
ႏွစ္ခ်က္ျပတ္ပဲေဟ့''
1
202
''ဟဲ...ဟဲ...ဟဲ''
''ရွင္...ရွင္''

#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၃၉,၄၀)
စင္းရွန္းရွန္းသည္ ေဒါသထြက္လြန္းသျဖင့္ Aသားမ်ား တဆတ္ဆတ္ တုန္လာသည္။ စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ စင္းရွန္းရွန္းကို
တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့လ္ ိုက္ေသာ ္ AေျခAေန ဆိုးဝါးေနသည္က ို ေတြ႕ရ၍ စိုးရိမ္သြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေAးစက္၍ ဆ
န္းျပားေသာ
လက္ဝါးသိုင္းကို သုးံကာ စီမားႏွင့္ စီဟားတို႔Aား ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း တိုက္ခိုက္ေလသည္။
႐ုတ္တရက္ စုန္႔ရွန္႔စင္ထံမွ ဆန္းျပားေသာ သိုင္းကြက္ဟန္ကို ေတြ႕ရေသာ္ ေငြက်ားမင္းႏွင့္ သံမဏိက်ားမင္းသည္
AAံ ားသင့္သြားၾကသည္။ ထိုစU္မွာပင္ စုန္႔ရွန္႔စင္၏ လက္ဝါးခ်က္သည္ သတူ ႔ႏို ွစ္ေယာက္၏ ရင္ဝကို ထိမိသြားသည္။
''ဝုန္း''
''Aား''
''Aင့္''
ညည္းတြားသံႏွင့္Aတူ ႏွစ္Uီးစလံုး ေနာက္ဆုတ္သြားၾကသည္။
''ညီမေလးရွန္းရွန္း...Aစ္ကိုလာျပီ''
စင္းရွန္းရွန္းသည္ စုန္႔ရွန္႔စင္၏ Aသံေၾကာင့္ Aားတက္သြားမိသည္။ စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ ေျပာေျပာဆိုဆို ခုန္ဝင္လာျပီး စီရွား
ကို
ျပင္းထန္ေသာ လက္ဝါးခ်က္ျဖင့္ ႐ိုက္လုိက္ေလသည္။ သူ၏ လက္ဝါးျပင္နွစ္ဖက္စလံုး ျပာႏွမ္းေနျပီး ေAးစက္ေသာ
Aေင႕ြ Aသက္မ်ား ျခံဳလႊမ္းေနရာ စီရွားသည္ ထတိ ္လနသ႔္ ြား၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ေရွာင္တိမ္းရန္ ၾကိဳးပမ္းမိသည္။
''Aစ္ကိုၾကီးသတိထား''
စီမားက သူ႔Aျဖစ္ကို ျမင္ရ၍ သတိေပးလိုက္သည္။ သ႔ိုေသာ္ ေနာက္က်သြားေခ်ျပီ။ လက္ဝါးခ်က္က ရင္ဝကို က်က်နန
ထိသြား၏။
''ဝုန္း''
Page 227
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''Aား''
စူးရွေသာ ေAာ္သံႏွင့္Aတူ စီရွားသည္ ေနာက္ဆုတ္သြားေလသည္။
''ဟာ...Aစ္ကိုၾကီး''
''Aစ္ကိုၾကီးစီရွား''
စီမားႏွင့္ စီဟားက ျပိဳင္တူ ဝင္လာျပီး ေဖးမေပးလိုက္ၾကသည္။'
စုန္႔ရွန္႔စင္က ေAးစက္စက္ၾကည့၍္ ...
''ခင္ဗ်ားတို႔ မသြားၾကေသးဘူးလား''
က်ားရိုင္း၃ေဖာ္သည္ ေဒါသျပင္းစြာ ထြက္သြား၏။ စီရွားက...
''ေလမက်ယန္ ႔ကဲ .ြ ..ငါတို႔ညီေနာင္ရ႕ဲ စုေပါင္းသိုင္းကို ခုခံစမ္း''
1
203
သသူ ည္ က်န္သည့ ္ ညီေနာင္ႏွစ္ေယာက္ႏွင့္Aတူ စုန္႔ရွန္႔စင္ကို ဝိုင္းရံထားလိုက္သည္။ ယင္းေနာက္ Aျပင္းထန္ဆုံး
သိုင္းကြက္မ်ား ထုတ္ေဖာ္ေလေတာ့သည္။
သတူ ႔ညို ီေနာင္၏ ေက်ာ္ၾကားလွေသာ ''က်ားAားမာန္လက္ဝါးသိုင္း''ကို Aသုးံ ျပဳလိုက္ျခငး္ ပင္။ ထသို ငို ္းျဖင့္
သတူ ႔ညို ီေနာင္ ေက်ာ္ၾကားလာသည္မွာ ႏွစ္ကာလၾကာေခ်ျပီ။ သူတ႔၏ို ၎ပူးေပါင္းပညာကို ခုခံနိုင္သည့သ္ ူ မေပၚေ
သးေခ်။
ထ႔ိုေၾကာင့္လည္း က်ားရိုင္းညီေနာင္၃ေဖာ္က ေမာက္မာေနၾကျခင္းပင္။
စင္းရွန္းရွန္းသည္ စုန္႔ရွန္႔စင္Aတြက္ ပူပန္သြားမိ၏။ သူမဝင္ပါလ်ွင္လည္း စုန္႔ရွန္႔စင္ကို ကူညီရာမေရာက္ပဲ ဒုကၡေပးသ
လိုျဖစ္မွာ
စိုးရသည္။ ထ႔ေို ၾကာင့္ ကူညီသင့္၊မကူညီသင့္ စU္းစား၍ ခ်ိတုခံ ်တုံ ျဖစ္ေနေလသည္။ စုန္႔ရွန္႔စင္က သူမစိတက္ ို
သိရွိေနသည္Aလား...
''ညီမ ဝင္မကူန႔.ဲ ..သတူ ႔လို ို က်ားရိုင္းညီေနာင္ ၃ေဖာ္က Aလကား နာမည္ၾကီးေနတာ တကယ္ေတာ့ ဖြတ္က်ားညီေနာ
င္
၃ေဖာ္လို႔ ေခၚသင့္တယ္''
ဟု တိုက္ခိုက္မႈမ်ားကို ေရွာင္တိမ္းရင္း ေAာ္ေျပာေလရာ က်ားရိုင္းညီေနာင္၃ေဖာ္မွာ AၾကီးAက်ယ္ ေဒါသေပါက္ကြဲ
သြားျပီး
Aျပင္းထန္ဆုံး သိုင္းကြက္မ်ားျဖင့္ ထတု ္ေဖာ္တိုက္ခိကု ္ေလေတာ့သည္။ စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးကို ေလေ
ပြပမာ
လည့ပ္ တ္၍ လက္ဝါးခ်က္ေပါင္း ၉ခ်က္ကို ေဝွ႔ယမ္းထုတ္လိကု ္သည္။ ထိုAခါ...
''ဝုန္း...''
''Aား''
''Aြန္႔''
''Aင့္''
က်ားရိုင္းညီေနာင္၃ေဖာ္စလံုး ေနာက္ဆုတ္သြားၾကျပီး မ်က္နွာ ပ်က္သြားေလ၏။ စုန္႔ရွန႔္စင္သည္ တည္ျငိမ္စြာ ရပ္လ်
Page 228
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
က္ရွိေနသည္။
သူသည္ မခိုးမခန္႔ ရယ္ေမာ၍...
''ခင္ဗ်ားတို႔ ၃ေကာင္ ေသခ်င္ေနတာလား...Aခုခ်က္ခ်င္း ထြက္သြားၾကစမ္း''
က်ားရိုင္းညီေနာင္၃ေဖာ္သည္ ခံျပင္းသြား၏။ သ႔ိုေသာ္ Aတငြ ္းဒဏ္ရာ ရထားသည္ျဖစ္၍ စုန္႔ရွန္႔စင္၏ သိုင္းကြက္ကို မရ
င္ဆိုင္ရဲ။
စိုးထိတ္ေၾကာက္လန႔သ္ ြားေလသည္။
''သြားၾကစို႔...ဒီႏွစ္ေယာက္ကို ေနာက္မွ ျပန္ဆံုးမရမယ္''
ေရႊက်ားမင္း စီရွားက စုန္႔ရွန္႔စင္ကို မေက်မနပ္ၾကည့္၍ ေျပာျပီးေနာက္ ညီေနာင္ႏွစ္ေယာက္နွင့္Aတူ
ကိုယ္ေဖာ့ပညာသံုးကာ ေျပးလႊား ထြက္ခြာသြားေတာ့သည္။
''ဟူး...''
သတူ ႔ထို ြက္သြားသည္ကို မ်က္စိတစ္ဆုံးၾကည့ျ္ပီး စုန္႔ရွန္႔စငသ္ ည္ သက္ျပင္းခ်မိသည္။ စင္းရွန္းရွန္းသည္ ခင္ပြန္းေလာ
င္း၏
သိုင္းပညာကို ေတြ႕ျမင္ရေသာ္ Aထင္ၾကီးသြားမိေလသည္။ က်ား႐ိုင္းညီေနာင္ ၃ေဖာ္ကုိ တစ္ေယာက္တည္း
ရင္ဆိုင္နိုင္သည္မွာ ေတာ္႐ံုAရည္Aခ်င္းျဖင့္ မရေခ်။ ထိပ္တန္းသိုင္းပညာမ်ား တတ္ေျမာက္ထားမွသာ စြမ္းေဆာင္နိုင္ေ
ပမည္။
သူမသည္ ခ်ီးက်ဴးေျပာဆိုမည္Aျပဳ...
''ညီမ...ညီမေလး''
စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ ဒယီးဒယိုင္ျဖင့္ ဒူးေထာက္လဲက်သြားသည္။
1
204
''ဟင္''
''Aစ္ကို...ဘယ္လိုျဖစ္''
စင္းရွန္းရွန္းသည္ Aံ့ၾသဝမ္းသာမႈမွ စိုးရိမ္မႈသ႔ ို ကူးေျပာင္းသြားေလ၏။ စုန္႔ရွန္႔စင္ကို ေဖးမေပြ႕ထူေပးလိုကသ္ ည္။
စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ ေခြၽးသီးမ်ားပ်ံေနျပီး တစ္ကုိယ္လံုး တုန္တုန္ယင္ယင္ ျဖစ္ေနသည္။ Aသက္ကိုလည္း ခဲယU္းစြာ ႐ွဴရွဳိက္
ေနေလ၏။
သူသည္ တုန္ယင္ေသာေလသံျဖင့္...
''ညီ...ညီမေလး Aစ္ကို Aတြင္း...Aတြင္းဒဏ္ရာ ရသြားျပီ...က်ား႐ိုင္းညီေနာင္ရွိလို႔ ေစာေစာက
ဟန္...ဟန္ေဆာင္ထားတာ...သူ...သတူ ႔၃ို ေယာက္ရဲ႕ သိုင္းပညာန႔ ဲ Aတြင္းAားက Aေတာ္ေကာင္းတယ္...Aစ္ကို
မ...မေနရေတာ့ဘူးန႔တဲ ူတယ.္ ..ညီ...ညီမကို ဆက္ျပီးေတာ့ မ...မေစာင့္ေရွာက္နိုင္မွာ စိုး...စိုးရတယ္''
ထိုစကားမ်ားေၾကာင့္ စင္းရွန္းရွန္းသည္ စိတ္ထိခိုက္သြား၏။
''ညီမ မေကာင္းဘူး...Aစ္ကို Aခုလ္ိုျဖစ္ရတာ ညီမကို ကာကြယ္ေပးရလို႔ပဲ...Aစ္ကိုသာ ေသမယ္ဆိုရင္ ညီမလည္း
Aစ္ကို႔ေနာက္ကို လကို ္ခ့မဲ ယ္''
ေျပာေျပာဆိုဆို စင္းရွန္းရွန္းက ဓားျဖင့္ ကိုယ့က္ ိုယ္ကို Aဆုးံ စီရင္မည္Aျပဳ စုန္႔ရွန္႔စင္က စိုးရိမ္တၾကီး တားျမစ္ေလသ
ည္။
Page 229
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ညီ...ညီမေလးရွန္းရွန္း...A့ဒဲ ီလို မလုပ္န႔'ဲ '
စုန္႔ရွန္႔စင္က ဓားကို ဝင္လုျပီး မဟန္နိုင္ေတာ့ဘဲ လဲက်သြား၏။
''Aစ္ကို...Aစ္ကို''
စင္းရွန္းရွန္းသည္ ဗ်ာပါဒမ်ားသြားသည္။
''Aစ္ကို ေကာင္းေကာင္းAနားယူရင္ေတာ့ သက္သာနိုင္တယ္...ညီမေလး စိတ္လကမ္ ာန္ပါ မလုပ္န႔ဲ...''
စင္းရွန္းရွန္းသည္ မ်က္ရည္မ်ား စီးက်ေနသည့္ၾကားမွ ေခါင္းတစ္ခ်က္ ညိတ္လကို ္ျပီး စုန္႔ရွန္႔စင္ကို ျမင္းရထားAိမ္ထဲသ႔ ို
တြဲေခၚသြားေလသည္။ စုန္႔ရွန္႔စင္၏ မ်က္ႏွာတြင္ လ်ိဳ႕ဝွက္ေသာ Aျပံဳးတစ္ခု ျဖစ္ေပၚသြားသည္။ ဤသည္ကို သူမ
မေတြ႕ျမင္မိလိုက္ပါေခ်။
စုန္႔ရွန္႔စင္ကို ျမင္းရထားAိမ္ထဲတြင္ ေနရာခ်ျပီးေနာက္ ေဘးဘီကို Aကဲခတ္ၾကည့သ္ ည္။
ယင္းေနာက္ ျမင္းရထားေမာင္းသူေနရာ၌ ထိုင္ကာ ေမာင္းႏွင္ေလေတာ့သည္။
''ဟိုင္း''
''ခြပ္...ခြပ္...ခြပ္''
ခြာသံမ်ားႏွင့္Aတူ ျမင္းရထားေလးသည္ လ်င္ျမန္ေသာ Aဟုန္ျဖင့္ ထြက္ခြာသြားေလျပီ။ မၾကာပါေခ်။ ျမင္းရထားထြကျ္
ပီး
မေရွးမေႏွာင္းမွာပင္ Aနီးရွိ ျခံဳကြယ္တစ္ခုမွ လူ၄ေယာက္ ထြက္လာေလ၏။ ထိုလူမ်ားAနက္ ၃Uီးမွာ
က်ား႐ိုင္းညီေနာင္၃ေဖာ္ျဖစ္ျပီး က်န္တစ္Uီးကမူ ေငြေရာင္မ်က္ႏွာဖံုး တပ္ထားေသာ မုတ္ဆိတ္ျဖဴမ်ားႏွင့္ လူၾကီးတစ္ေ
ယာက္ပင္။
ထိုAဖိုးAို၏ မ်က္လံုးစုံသည္ စူးရွေတာက္ပေနရာ Aတြင္းAား မည္မ်ွေကာင္းေၾကာင္း သိသာလွသည္။
''ဇာမဏီသခင္ေလးရဲ႕ လက္ဝါးAားက Aေတာ္ျပင္းထန္တာပဲ...Aထဲမွာသာ သံမ်ွင္ကိုယ္ၾကပ္ ခံမထားရင္
Aတြင္းဒဏ္ရာ ျပင္းျပင္း ရနိုင္တယ္...ေငြမ်က္နွာဘိုးဘိုး''
1
205
ေရႊက်ားမင္း စီရွားက AဘိုးAိုကို ၾကည့္၍ ေျပာေလသည္။ က်န္သည့္ ညီေနာင္
ႏွစ္ေယာက္ကလည္း ေခါင္းညိတ္ေထာက္ခံၾကသည္။
''ဟုတ္ပါတယ္ဘိုးဘိုး...သခင္ေလးန႔ ဲ ဟန္ေဆာင္တိုက္ခိုက္ၾကတယ္ ဆိုေပမယ့္ လက္ဝါးခ်က္က Aေတာ္ကို ျပင္းထ
န္ပါတယ္''
''ယမမင္းလက္ဝါးသိုင္းက Aေတာ့ကု ိ စြမ္းတာပ'ဲ '
ထိုAခါ ေငြမ်က္နွာဘိုးဘိုးသည္ မုတ္ဆိတ္ကို တသသလုပ္၍...
''စုန္႔ရွန္႔စင္သာ ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ တိုက္ရင္ စင္းရွန္းရွန္းက ယုံမွာမဟုတဘ္ ူး...ငါတ႔Aို ေနန႔ ဲ ရတနာေျမပုံတစ္ပိုင္းရ
ဖို႔
Aေရးၾကီးတယ္''
''Aၾကမ္းဖက္လိုက္ရင္ေရာ ဘိုးဘိုး...တိမ္လႊာရဲတုကိ ္က ရိွသမ်ွလူေတလြ ည္း Aကုန္ရွင္းျပီးျပီ...စင္းလုံးက်ဴလည္း
မရိွေတာ့ဘူး...ကြၽန္ေတာ္တို႔သာ တစ္ခါတည္း စင္းရွန္းရွန္းကို ဖမ္းဆီးနိွပ္စက္ျပီး မရမက ေမးရင္ ေျမပုံေနရာကို မေျပာ
ဘ ဲ ေနမွာ
Page 230
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
မဟုတ္ပါဘူး''
ေငြက်ားမင္း စီမားသည္ စိတ္တိုစတိ ္ဆတလ္ ြယသ္ ူျဖစ္ျပီး ထကို ့သဲ ႔ ို Aၾကံေပးေလသည္။ ေငြမ်က္နွာဘိုးဘိုး
ဆိုသူက ေခါင္းခါယမ္းျပသည္။
''ရဲတိုက္၃ခုက လူေတကြ ေရႊဝါေရာင္ နတ္မင္းရဲ႕ စစ္သူၾကီးေတြက ဆင္းသကလ္ ာတ့ ဲ မ်ိဳး႐ိုးေတြျဖစ္တယ္...သတူ ႔Aို
သက္
ေသခ်င္ေသပါေစ...ရတနာေျမပံုကို တစ္စိမ္းတစ္ရံကို ေျပာမွာမဟုတ္ဘူး...ေဆြမ်ိဳးထဲမွာေတာင္ ရဲတိုက္ကို Uီးစီးနိုင္မယ့္
Aေလာင္းAလ်ာ တစ္ေယာက္ထဲကိုပဲ ေျပာျပတယ္...Aရင္ဆံုး က်မ္းသစၥာဆုိရေသးတယ္...ေျမပံုကို Aေသခံျပီး ကာ
ကြယ္ရမယ္
ဆတို ာကိုပ.ဲ ..နွစ္ေပါင္း၁၀၀၀ေက်ာ္ထိ လကို ္နာခဲ့ၾကတယ္...စင္းရွန္းရွန္းက ရဲတိုကက္ ို ဆက္ခံရမယ့ ္
တစ္Uီးတည္းေသာသူပ.ဲ ..စင္းလုံးက်ဴက သူမကို ေျမပုံAပိုင္း ရိွတ့ေဲ နရာကို ေျပာျပနိုင္တယ္...ငါတ႔ကို Aၾကမ္းနည္းသုံး
ရင္ သူမက
Aေသခံသြားနိုင္တယ္...ဒါေၾကာင့္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ေစခိုင္းသလို Aနုနည္းသံုးရတာပဲ...မင္းတို႔ကို စုန္႔ရွန္႔စင္က
တကို ္ခိုက္Aနိုင္ယူျပေတာ့ စင္းရွန္းရွန္းက သ႔Aူ ေပၚ ယုံၾကည္ကိုးစားနိုင္တယ္...တျဖည္းျဖည္းနဲ႔
ယုၾံကည္မႈယူျပီးရင္ ေျမပုံAပိုင္းရိွတ့ ဲ ေနရာကို စုန္႔ရွန္႔စင္က Aစ္ေAာက္ေမးလို႔ရျပီ...ေဆြမ်ိဳးလည္းမရိွ တစ္ေကာင္ႂက
ကြ ္ျဖစ္ေနတ့ ဲ
စင္းရွန္းရွန္းဟာ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ေျမပုံရိွတ့ေဲ နရာကို ေသခ်ာေျပာကို ေျပာလိမ့္မယ္...ငါတို႔လုပ္ဖို႔တာဝန္က ဇာတ္လ
မ္းဆင္ျပီး
သတူ ႔ကို ို တကို ခ္ ိုက္ဖို႔ပ.ဲ ..ဒါမွ စုန႔ရ
္ ွန္႔စင္Aေပၚ ယုံၾကည္ကးို စားသြားလိမ့္မယ္''
''ကြၽန္ေတာ္သေဘာေပါက္ပါျပီ ဘိုးဘိုး...ေစာေစာက နားမလည္မႈAတြက္ ခြင့္လႊတ္ပါ''
စီမားက ဒူးေထာက္ေတာင္းပန္ေသာAခါ ေငြမ်က္နွာဘိုးဘိုးသည္ လက္ေဝွ႔ယမ္းလိုက္သည္။ ထိုAခါ ၾကီမားေသာ
Aတငြ ္းAားလိႈင္းၾကီးက ဆယြဲ ူမတင္လိုကသ္ ျဖင့္ စီမားသည္ မတတ္ တ္ရပ္လ်က္သား ျဖစ္သြားသည္။
သူသည္ ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုး၏ Aတြင္းAားကို ၾကိတ္၍ ခ်ီးက်ဴးမိသည္။
''ေလာေလာဆယ္ တာဝန္ဝတၱရားေတြ ေဆာင္ရြက္ဖို႔ လ်ိဳ႕ဝွက္ဌာနကို သြားၾကမယ္...မင္းတို႔ ၃ေယာက္ကိုလည္း
Aထူးတာဝန္ေပးစရာ ရိွေသးတယ္...ငါန႔ ဲ လကို ္ခ့'ဲ '
''Aမိန္႔Aတိုင္းပါ ဘုးိဘိုး''
က်ား႐ိုင္းညီေနာင္၃ေဖာ္စလံုး ဂါရဝျပဳ၍ တညီတညြတ္တည္း ဆိုျပီးလ်ွင္ ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုႏွင့္Aတူ ယင္းေနရာမွ
ထြက္ခြာသြားေလေတာ့သည္။
×××××××××××××××××××××××
1
206
ခ်န္ဟူျပည္၏ Aေရွ႕Aေနာက္ကို တန္းမတ္စြာ ေဖာက္လုပ္ထားသည့္ လမ္းမၾကီးေပၚ၌ လူငယ္တစ္ေယာက္သည္ ျမင္း
ညိဳၾကီးကို
စီးနင္း၍ လာေနသည္။ ထိုလူငယ္၏ ေနာက္ေက်ာတြင္ ခရီးေဆာင္Aိတ္ႏွင့္Aတူ ဓားရွည္တစ္လက္ကို လြယ္ပိုးထားေ
လ၏။
Page 231
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
သူသည္ မူဆူးျမိဳ႕သို႔ Uီးတည္သြားေနေသာ ေရွာင္ခ်ဴးပင္ျဖစ္သည္။ လမ္းမၾကီး ရွည္လ်ားလွသည္။ ျမိဳ႕ၾကီးျပၾကီးမ်ားမွA
စ
ရြာၾကီးရြာငယ္မ်ားAထိ ျဖတ္သန္းေဖာက္လုပ္ထားသည္။
ထ႔ျိုပင္ ေတာတန္း၊ေက်ာက္ေတာင္မ်ားကိုပါမက်န္ ျဖတ္သန္းေဖာက္လုပ္ထားေသာ ၎လမ္းမၾကီးျဖစ္ရန္
ႏွစ္ေပါင္း၁၀၀ေက်ာ္တိုင္ေAာင္ ျပည္သူျပည္သားမ်ားႏွင့္Aတူ မင္းမႈထမ္းမ်ား
Aတူတက ြ ေဖာက္လုပ္ခ့သဲ ည္။ ေရႊဝါေရာင္နတ္မင္းႏွင့္ ျပည္သူမ်ား၏ ၾကိဳးပမ္းမႈရလဒ္ဟ ု ဆိုရေပမည္။
ကုန္ကူးရန္ ေရာင္းAဝယ္ ျပဳလုပ္သူမ်ားAတြက္ မရွိမျဖစ္လိုAပ္ေသာ လမ္းမၾကီးတစ္ခုပင္။ လမ္းမၾကီးကို ျဖတ္သန္းရင္
း
လွပေသာ ႐ႈခင္းမ်ားေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စိတ္ညစ္ေနမႈမ်ား ေျပေပ်ာက္သြား၏။ သို႔ေသာ္လည္း ၾကာရွည္မခံပါ။
စိတ္Aေႏွာင့္Aယွက္ ျဖစ္စရာ ကိစၥမ်ားႏွင့္ ထူးျခားခ်က္မ်ား ေတြ႕ရသည္။ Aဘယ္နည္းဆိုေသာ္ သိုင္းေလာကသားမ်ား
ဟိုဟိုဒီဒီ
သြားလာေနသည္ကိုပင္။ ထိုAရာမွာ ထူးဆန္းသည့္ Aဓိက Aျခင္းAရာေတာ့ မဟုတ္ေခ်။
ထူးျခားသည္က ၎တ႔၏ို AျပဳAမူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးကု ိ ေတြ႕ေသာAခါ ထလို ူမ်ားသည္
ထြက္ေျပးတိမ္ေရွာင္သြားၾကသည္။ ရံဖန္ရံခါ တစ္ခ်ိဳ႕Aဖြဲ႕မ်ား ဆိုလ်ွင္ေတာ့ မေျပာမဆိုဘဲ ဝင္ေရာက္တိုက္ခိုက္ၾကသ
ည္။
သ႔ိုေသာ္လည္း ေရွာင္ခ်ဴးကို မယွU္နိုင္၍ ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္သြား၏။
ထ႔ိုေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စိတ္Aေနွာင့္Aယွက္ ျဖစ္သြားသည။္ သိုင္းသမားမ်ားက သူ႔ကိုေတြ႕လ်ွင္ ရံ႕ြ ရွာေသာ မ်
က္လုံးႏွင့္
ၾကည့္၍ ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္သြားသည္ကို သေဘာမေပါက္မိေခ်။ ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းမွ ဝရမ္းထုတ္ထားသည့္
ဟိုးေလးတေက်ာ္ေက်ာ္ ျဖစ္ေနသည့္ ကိစၥကို သူမသိေသာေၾကာင့္ပင္။ တစ္လေလာက္ သိုင္းေလာကႏွင့္ Aဆက္Aသြ
ယ္
ျပတ္ေနသည္ကလည္း ပါသည္။
''ေရွ႕မွာ လမ္းေတေလဂိုဏ္းသား တစ္ေယာက္ပါလား...''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ျမင္းကို ထိုသရ
ူ ွိရာသို႔ ႏွင္လိုက္ေလသည္။
ျမင္းခြာသံကို ၾကားရေသာ္ လမ္းေတေလဂိုဏ္းသားသည္ လွည့၍္ ၾကည့္ေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးကို ေတြ႕ရလ်ွင္ မ်က္ေမွာင္ၾ
ကဳတ္၍
Aကခဲ တ္ေလ၏။ ေခတၱၾကာေသာ္ သူ၏ မ်က္ႏွာသည္ ျဖဴဖပ္ျဖဴေရာ္ျဖစ္သြားျပီး ခ်ာခနဲ လွည့ေ္ ျပးေတာ့သည္။
''ေဟ့ရပ္လိုက္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ျမင္းေပၚမွ ကြၽမ္းပစ္ခုန္ဆင္း၍ ထိုလူ၏ ေရွ႕၌ ပိတ္ရပ္လိုက္သည္။ သူ၏ ကိုယ္ေဖာ့ပညာ Aစြမ္းေၾကာင့္
လမ္းေတေလဂိုဏ္းသားမွာ ထိတ္လန္႔သြား၏။
''မေၾကာက္ပါနဲ႔ ေနာင္ၾကီး...ကြၽန္ေတာ့ကုိ ေတြ႕တာန႔ ဲ ဘာျဖစ္လို႔ ထကြ ္ေျပးရတယ္ဆိုတာ ရွင္းျပေပးပါUီး''
လက္သီးလကဝ္ ါးဆုပ္၍ ေရွာင္ခ်ဴးက ေျပာေသာAခါ လမ္းေတေလဂိုဏ္းသားသည္ ျပဴးက်ယ္ေသာ မ်က္လုးံ ျဖင့္
ထိတ္လန္႔ေခ်ာက္ခ်ားစြာၾကည့္၍...
''က်ဳပ္...က်ဳပ္မေျပးရင္...ခင္...ခင္ဗ်ားသတ္တာ ခံရမွာေပါ့''
Page 232
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ လမ္းေတေလဂိုဏ္းသာ၏ စကားေၾကာင့္ ေၾကာင္Aမ္းAမ္းျဖစ္သြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္...
''ေနာင္ၾကီးန႔ ဲ ကြၽန္ေတာက္ ရန္ျငိွဳးမွ မရိွတာ...ဘာျဖစ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္က သတ္ရမွာလဲ...ကြၽန္ေတာ့ကို ရွင္းျပေပးေစခ်င္ပါ
တယ္''
ထသို ႔ေို မးလိုက္ေသာ္ လမ္းေတေလဂိုဏ္းသားက...
1
207
''သိုင္းေလာကမွာ ခင္ဗ်ားက Aေတာ္နာမည္ၾကီးေနတယ္...ခ်င္းေရွာင္ေတာင္က ကိုယ္ေတာ္၁၂၆ပါးကို သတ္ျပီး ဝကပၤ ါ
ကို ျဖိဳခ့တဲ ့ ဲ
လူငယ္ဆိုတာ ခင္ဗ်ားမလား...ဒါ့Aျပင္ ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းကလည္း
ဝရမ္းထုတ္ထားတယ္...ခင္ဗ်ားလုပ္ခ့တဲ ာေတြက ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္...မဟူရာဂိုဏ္းနဲ႔Aတူ ပူးေပါင္းျပီး
တိမ္လႊာရဲတိုက္ကိုေတာင္ ေခ်မႈန္းခ့တဲ ယ္...သိုင္းေလာကသားေတြက ေတြ႕ရင္သခ်ႋဳင္း ဓားမဆိုင္းဘ ဲ ခင္ဗ်ားကို
သတ္ျဖတ္ခ်င္ေနတယ္...ခင္ဗ်ားကိုေတာင္ ဂ႐ုဏာမ့ဲဓားသခင္လို႔ တင္စားၾကတယ္...''
ေရွာင္ခ်ဴးမွာ မည္သ႔မို ွ မဆိုနိုင္ေတာ့။ သူသည္ ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းမွ ကိစႏၥ ွင့္ ပတ္သက္၍ Aျမတဲ ေစ ေနာင္တရခ့သဲ ည္။
သူ႔ဘဝတြင္
ထကို ိစၥသည္ ၾကီးမားေသာ Aေနွာင့္Aယွက္ၾကီး(သို႔) Aရိပ္မည္းၾကီးပမာ ဖိစီးလႊမ္းမိုးခ့သဲ ည္။ တစ္လAတြင္း သူAိပ္
ေပ်ာ္လ်ွင္
Aိပ္မက္ထဲAထိပါ လကို ္လေံ ႏွာင့္ယွက္တတ္သည္။ ထ႔ေို ၾကာင့္ သသူ ည္ Aျပစ္ကို ေပးဆပရ္ န္ႏွင့္ မိစၧာစိတ္႐ိုင္းမဝ
င္ရန္
သတိထား ထိန္းခ်ဳပ္ေနရသည္။
''ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းက ကိစၥက ို က်ဳပ္လုပ္တာ မွန္ေပမယ့္ တမိ ္လႊာရတဲ ိုကက
္ ကိစၥကေတာ့ က်ဳပ္န႔ ဲ မဆိုင္ဘူး...ဘာျဖ
စ္လို႔
စပြ ္စရဲြ တာလ'ဲ '
''ဒါ...ဒါကေတာ့ က်ဳပ္မသိဘူး...ခင္ဗ်ား က်ဳပ္ကို သတလ္ ုကိ ္ရင္ လမ္းေတေလဂိုဏ္းန႔ ဲ Aျဖဴေရာင္ သိုင္းေလာကသား
ေတြက
ခြင့္လႊတ္ၾကမယ္ ထင္သလား''
လမ္းေတေလဂိုဏ္းသားက ေၾကာက္ရံ႕ြ တုန္လႈပ္မႈကို ထိန္းခ်ဳပ္ရင္း ျခိမ္းေျခာက္ေျပာလိုက္ေသာ္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္
ထိုသူAား ေနာက္ေက်ာေပး၍ သက္ျပင္းခ်ျပီး ...
''ခင္ဗ်ားသြားပါေတာ့...က်ဳပ္က Aခုခ်ိန္ကစျပီး လူေကာင္းေတြကို မသတ္ျဖတ္မိဖို႔ က်ိန္ဆိုပါတယ္...ေနာက္ဆိုရင္
သိုင္းေလာကAက်ိဳးကို တတ္စြမ္းသမ်ွ ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးပါ့မယ္''
''Aခုလို ၾကားသိရတာ တကယ့္ကို ဝမ္းသာစရာပဲဗ်ာ''
လမ္းေတေလဂိုဏ္းသားက ဝမ္းသာAားရ ေျပာျပီးေနာက္ လ်ိဳ႕ဝွက္စြာ ျပံဳးလိုက္၏။ ယင္းေနာက္ သူ၏ခါးတြင္ ခ်ိတ္ထား
ေသာ
ဂုန္နီAိတ္ထဲမွ တစ္စံုတစ္ရာကိုယူ၍ ေက်ာေပးထားေသာ ေရွာင္ခ်ဴးထံ ပစ္လႊတ္လိုက္သည္။
ထိုAရာဝတၳဳသည္ မည္းနက္ေတာက္ေျပာင္၍ တစ္ေပေက်ာ္ေက်ာ္ရွိေသာ ရွည္ေမ်ာေမ်ာAရာေလး ျဖစ္ေလ၏။ ေရွာ
Page 233
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
င္ခ်ဴးသည္
Aဆင့္တန္းျမင့္ေသာ သိုင္းပညာမ်ား တတ္ေျမာက္ထား၍ Aာ႐ံုခံစားမႈ Aားေကာင္းေလသည္။ ထူးျခားခ်က္တစ္ခု
ခံစားမိသြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လ်င္ျမန္ေသာ လက္ဝါးခ်က္ျဖင့္ ေနာက္လွည့္၍ ႐ိုက္လိုက္သည္။
Aင္Aား Aျပည့္Aဝေတာ့ မသုံးေခ်။ ေနာက္ျပန္လွည့္႐ုံသာ သုးံလိုက္သည္။ ထိုAရာေလးသည္ လမ္းေတေလဂိုဏ္း
သားကို
ထသိ ြားျပီး ေျခရင္း၌ က်သြားသည္။ ထူးထူးျခားျခား Aနက္ေရာင္ၾကိဳးေလးက သ႔ူေျခေထာက္ကို ရစ္ပတ္လိုကသ္ ည္။
''Aား...''
''Aမယ္ေလး''
လမ္းေတေလဂိုဏ္းသားသည္ ငယ္သံပါေAာင္ ေAာ္ဟစ္ျပီး လဲက်သြားသည္။
''ဟာ...ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ထိုAျဖစ္Aပ်က္ေၾကာင့္ တAံ့တၾသျဖစ္သြားျပီး Aနားသို႔ တိုးကပ္ၾကည့္လိုက္သည္။ ထိုAခါမွ
သေဘာေပါက္သြားေလ၏။ ေစာေစာက လမ္းေတေလဂိုဏ္းသား ပစ္ခတ္လိုက္ေသာ Aရာသည္
မည္းနက္ေတာက္ေျပာင္ေသာ ေႁမြတစ္ေကာင္ ျဖစ္ေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴး၏ တန္ျပန္လက္ဝါးခ်က္ေၾကာင့္
1
208
၎လမ္းေတေလဂိုဏ္းသား၏ ေျခရင္း၌ က်ခ်ိန္တြင္ ေဒါသထြက္ေနေသာ ေႁမြက ေျခေထာက္ကို ခဲလိုက္ျခင္းပင္။ Aဆိ
ပ္မည္မ်ွ
ျပင္းသည္မသိ။ လမ္းေတေလဂိုဏ္းသား၏ Aေလာင္းသည္ တျဖည္းျဖည္း မည္းနက္ကာ မီးေသြးတံုးပမာ ျဖစ္သြားသ
ည္။
''လမ္းေတေလဂိုဏ္းက Aထက္လမ္းဂိုဏ္းတစ္ခုျဖစ္ျပီး ဘာျဖစ္လို႔ Aဆိပ္ရိွတ့ေဲ ႁမြသုံးျပီး လုပ္ၾကံရတာလ.ဲ ..Aဆပိ ္န႔ ဲ
ပတ္သကတ္ ာဆိုလ႔ ို မဟူရာဂိုဏ္းန႔ ဲ Aဆိပ္နန္းေတာ္က Aထူးခြၽန္ဆုံးပဲ...သကူ လမ္းေတေလဂိုဏ္းသား
Aေယာင္ေဆာင္ထားတာလား''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မည္းနက္ေသာ ေႁမြေလးကို ဓားထုတ္၍ ခုတ္ျဖတ္ပစ္လိုက္၏။ ေႁမြနက္ေလးသည္
Aပိုင္းပိုင္းAျပတ္ျပတ္ျဖစ္၍ ေသဆုံးသြားသည္။
''Aစ္ကိုၾကီးက်ံဳးထုံး ေျပာပုံAရဆိုရင္ မဟူရာဂိုဏ္း Aဖြဲ႕ဝင္ေတြမွာ Aမွတ္Aသား တစ္ခုခု ရိွတယ္တ့.ဲ ..ဟတု ္မဟတု ္
ၾကည့္ၾကည့္ရမယ္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ လဲက်ေသဆုံးေနေသာ လမ္းေတေလ ဂိုဏ္းသား၏ Aက်ီႋရင္ဘတ္ကို ဓားခြၽန္ျဖင့္ လွစ္ၾကည့္ေသာ္ တမိ ္
ဖုံးေနေသာ
လဝန္းပံု ေဆးမင္ေၾကာင္ကို ေတြ႕လိုက္ရ၏။
''Aင္း...တကယ္ပ ဲ မွန္တယ္...သကူ မဟူရာဂိုဏ္းကပ.ဲ ..ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သ႔Aူ ေလာင္းကိုေတာ့ ျမဳပ္ေပးလိုက္ပါမယ္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ တစ္ကိုယ္တည္း တီတိုးေျပာျပီးေနာက္ ဓားရွည္ကို Aားျပဳ၍ က်င္းတစ္ခု တူးလိုက္သည္။ ထိုစU္မွာပင္...
ျမင္းခြာသံမ်ားႏွင့္Aတူ လူတစ္စုသည္ ထိုေနရာသို႔ Uီးတည္ လာေနၾကသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေခါင္းေထာင္၍
စူးစမ္းၾကည့္လကို ္ေသာ္ လူေပါင္း၅၀ေက်ာ္ကို ေတြ႕ရ၏။ ထသို ူမ်ားAားလုံး သိုင္းသမားမ်ား ျဖစ္ၾကျပီး
Aဖြဲ႕ေပါင္းစံု၊Aသက္Aရြယ္ေပါင္းစံုတို႔ ပါဝင္ၾကသည္။ က်ံဳးနန္ဂိုဏ္းမွ ရေသ႔ ၂၁ပါးAျပင္
Page 234
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္း၊ဟိုင္ရွန္းဓားဂိုဏ္း၊ပန္းေဒဝီဂိုဏ္းႏွင့္ တျခားေသာ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားသည့္ ဂိုဏ္းငယ္မ်ားမွ သိုင္းသမား
Aခ်ိဳ႕ႏွင့္
တစ္ကိုယ္ေတာ္သိုင္းသမား Aနည္းငယ္တို႔ ျဖစ္ၾကေလ၏။ ေနေရာင္ေAာက္တြင္ ၎တ႔ကို ိုင္ေဆာင္ထားေသာ လက္န
က္မ်ားက
ေၾကာက္ခမန္းလိလိ ေတာက္ပေနေလသည္။
ထိုသူမ်ားသည္ လူေသAေလာင္းတစ္ေလာင္းႏွင့္Aတူ ရွိေနေသာ ေရွာင္ခ်ဴးAနီး၌ ရပ္တံ့လိုက္ၾကသည္။
''လမ္းေတေလဂိုဏ္းကပဲ''
လူစုကို ္ Uီးေဆာင္လာေသာ Aသက္၄၀ေက်ာ္Aရြယ္ ရေသ့တစ္ပါးက Aေလာင္းကို ၾကည့၍္ တAံ့တၾသ ဆိုေလသ
ည္။
ထ႔ိုေနာက္ ေရွာင္ခ်ဴးကို မသကၤာေသာ မ်က္လုးံ ျဖင့္ ၾကည့္ကာ ေမးခြန္းထုတ္လိုကသ္ ည္။
''မွန္မွန္ေျပာစမ္း...မင္းသတ္လိုက္တာလား...မင္းက ဘယ္သူလဲ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ျပႆနာ မျဖစ္ပာြ းလိုေသာေၾကာင့္ သိုင္းေလာကထုးံ စံAတိုင္း လက္သီးလက္ဝါးဆုပ္၍...
''ရေသ့ၾကီး Aထင္မွားေနျပီ...သူက က်ဳပ္ကို လုပ္ၾကံဖို႔ ၾကိဳးစားရင္း ေသသြားရတာပဲ''
ဟု ေျဖလိုက္ေလသည္။
''သူ...သကူ ဂ႐ုဏာမ့'ဲ '
႐ုတ္တရက္ လူစုတြင္ပါလာေသာ ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းမွ ကိုယ္ေတာ္တစ္ပါးက တုန္လႈပ္ေသာ ေလသံျဖင့္ ေAာ္ေျပာေလသ
ည္။
ထိုAခါ ရေသ့ၾကီး AပါAဝင္ လူ၅၀ေက်ာ္စလုံး လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ျဖစ္သြားၾကသည္။
''မင္း...မင္းက ဂ႐ုဏာမ့လဲ ား''
1
209
ရေသ့ၾကီးက Aထိတ္တလန္႔ ေမးလိုက္လ်ွင္ ေရွာင္ခ်ဴး မည္သ႔မို ်ွ ျပန္ေျပာနိုင္ေတာ့။ ဆတိ ္ဆိတ္ေနျခင္းသည္ ဝန္ခံသ
ည့သ္ ေဘာ
သက္ေရာက္ေနရာ သိုင္းသမား၅၀ေက်ာ္စလုံး ထတိ ္လန္႔ေခ်ာက္ခ်ားသြားၾက၏။ ယခုတေလာ ထကြ ေ္ ပၚေနသည့္
သတင္းAရ ေရွာင္ခ်ဴး၏ သိုင္းပညာသည္ ေၾကာက္ခမန္းလိလိAဆင့၌္ ရိွေနသည္ မဟုတ္ေလာ။
ရေသ့ၾကီးသည္ ေၾကာက္စိတ္ကို Aတတန္ ိုင္ဆုံး ထိန္းထားလိုက္သည္။ သတူ ႔လို ူစုတြင္ Aင္Aား၅၀ေက်ာ္ပါျပီး
Aေယာက္တိုင္းလိုလိုသည္ Aဆင့္ျမင့္သိုင္းသမားမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ဝိုင္းဝန္းတိုက္ခိုက္ပါက Aနိုင္ရမည္ မေသခ်ာေ
သာ္လည္း
မ႐ံႈးနိုင္ဟု တြက္ဆလိုက္၏။ ထ႔ိုေၾကာင့္ မာန္တင္းရင္း...
''မင္းက သုိင္းပညာ Aဆင့္ျမင့္တယ္ဆိုျပီး လမ္းေတေလဂိုဏ္းသား တစ္ေယာက္ကို Aနိုင္ယူ သတ္ျဖတ္ပစ္တာ မရွ
က္ဘူးလား''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မေက်မနပ္ ျဖစ္သြားေသာ္လည္း စိတ္ေလ်ွာ့လိုက္ ္ျပီး Aတတ္နိုင္ဆုံး ခ်ိဳသာေျပျပစ္စြာ ရွင္းျပသည္။
''တကယ္ေတာ့ သကူ လမ္းေတေလဂိုဏ္းသား မဟုတဘ္ ူး...မဟူရာဂိုဏ္းကျဖစ္တယ္...က်ဳပ္ကို Aဆိပ္ေႁမြန႔ ဲ တကို ္ခို
က္တာ
Page 235
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
လက္ဝါးနဲ႔ ျပန္ရိုက္လိုကလ္ ႔ ို ေႁမြက သ႔ကူ ို ျပန္ကိုက္သြားတာပ.ဲ ..က်ဳပ္သတတ္ ာ မဟုတ္ပါဘူး''
''Uီးေလးရီထ်န္း...သူေျပာတာေတြက Aဓိပၸာယ္မရွိတာပဲ...လမ္းေတေလဂိုဏ္းက Aဆိပ္မသံုးဘူးဆိုတာ သိုင္းေလာက
သားတိုင္း
သိၾကတယ္...သူေျပာတာ ယုတၱိမရွိဘူး...သူက မဟူရာဂိုဏ္းကလူပဲ...ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းက ကိုယ္ေတာ္ေတြကို သတ္ျဖတ္ျ
ပီး
တိမ္လႊာရဲတိုက္ကို ဖ်ကဆ္ ီးသြားတာ ဂ႐ုဏာကင္းမဲ့တ့ဲသူ''
ေရွာင္ခ်ဴးထက္ ၃ႏွစ္ခန္႔သာ ၾကီးေသာ က်ံဳးနန္ဂိုဏ္းမွ ရေသ့ငယ္တစ္ပါးက မေက်မနပ္ျဖင့္ ဝင္ေျပာလိုက္သည္။
ထိုရေသ့ငယ္သည္ ႐ုပ္ရည္ရည္မြန္ေသာ္လည္း မ်က္ႏွာျပင္တြင္ မာနၾကီးမားေသာ Aရိပ္Aေယာင္မ်ား
ထင္ဟပ္ေနေလ၏။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မ်က္ေမွာင္ကုတ္၍...
''ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းက ကိစၥက ို က်ဳပ္လုပ္ခ့တဲ ာ ဝန္ခံပါတယ္...ဒါေပမယ့္ တိမ္လႊာရတဲ ိုက္ ျဖိဳခြင္းခံရတာကေတာ့ က်ဳပ္မ
သိသလို
ပါဝင္ပတ္သကမ္ ႈ မရိွခ့ဘဲ ူး...ဘာAေထာက္Aထားန႔ ဲ ေျပာရတာလ'ဲ '
ထိုAခါ ရေသ့ငယ္သည္ မခိုးမခန္႔ ရယ္ေမာေလသည္။
''A့ဒဲ ီကိစၥက သိုင္းေလာကမွာ ဟိုးေလးတေက်ာ္ေက်ာ္ျဖစ္ေနတာ မင္းက ကယို ္လုပ္တက့ဲ စ
ိ ၥကို
တာဝန္မယူခ်င္တာလား...ဒကီ ရိွတ့လဲ ူေတနြ ဲ႔ သိုင္းေလာကတစ္ခုလုံးက မင္းကို ေၾကာက္ရင္ေၾကာကမ္ ယ္...က်ဳပ္ကေ
တာ့ ဂ႐ုကို
မစိုက္တာ''
''တူေမာင္ စြတ္က်င့္ စကားကို ဆင္ျခင္ေျပာစမ္း''
ရေသ့ၾကီးရီထ်န္းက သတိေပးစကားေျပာေလသည္။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ရေသ့ငယ္ေျပာလိုက္ေသာ စကားက လူ
စုထဲမွ
သိုင္းသမား၏ ဂုဏ္သိကၡာကို ေစာ္ကားသလို ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္။ ရစီ ြတ္က်င့္သည္ ဂ႐ုမထားဘ.ဲ ..
''Uီးေလးက ေဘးကေနၾကည့္ေနပါ...''
ဟု ဆိုလိုက္ျပီး တဆက္တည္းမွာပင္ ေရွာင္ခ်ဴးဘက္လွည့္၍...
Aျဖဴေရာင္ သိုင္းေလာက,က သိုင္းသမားေတြကိုယ္စား မင္းကို ပညာေပးရမယ္...က်ံဳးနန္ေတာင္က ဓားသိုင္းAစြမ္းကို
ခုခံဖို႔
ျပင္ထားပါ''
ယင္းက့သဲ ို႔ စိမ္ေခၚစကား ေျပာေလသည္။ ရီထ်န္းသည္ Uီးေလးျဖစ္သူကိုပင္ Aေလးမမူဘ ဲ တစ္ဇြတထ္ ိုးလုပ္ေသာ ရီစြ
တ္က်င့္ကို
မေက်မနပ္ျဖစ္သြားသည္။ က်န္ရွိေနသူမ်ားကမူ ရီစြတ္က်င့္၏ စိမ္ေခၚစကားေၾကာင့္ စိတ္Aားမ်ား တက္သြားၾကသည္။
''က်ံဳးနန္ေတာင္ရဲ႕ ဓားစြမ္းကို ျပလိုက္စမ္းပါ...ဂ႐ုဏာမ့ ဲ Aျမင္က်ယ္သြားေAာင္လို႔''
1
210
''Aင္း...ဟုတ္ပဗ်ာ...က်ံဳးနန္ဂိုဏ္းမွာရိွတ့ ဲ ေလေပြနဂါးဓားသိုင္းဟာ ေက်ာ္ၾကားတယ္လ႔ ို နာမည္ၾကီးတယ္ဗ်ာ...ဒီေန႔ေ
တာ့
Page 236
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႕ ၾကံဳရေတာ့မယ္''
လူAုပ္ထဲမွ သိုင္းသမားမ်ား၏ ေျပာဆိုသံမ်ားေၾကာင့္ ရီစတြ ္က်င့္သည္ Aားတက္သြား၏။ သသူ ည္ Aဆင့္ျမင့္သိုင္းသ
မားက့သဲ ို႔
Aတူယူကာ ဟိတ္ဟန္Aခြဲသားျဖင့္ ေနာက္ေက်ာမွဓားကို ေျဖးညင္းစြာျဖင့္ ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။
ေရွာင္ခ်ဴးကမူ တည္ျငိမ္စြာရွိျပီး မည္သို႔မ်ွ လႈပ္ရွားမူ မလုပ္ေသးေခ်။ သူ၏ မ်က္ႏွာတြင္ ဝမ္းနည္မႈ၊ဝမ္းသာမႈတို႔ မရွိဘဲ
မ်က္ႏွာေသၾကီး ျဖစ္ေနရာ ရီစြတ္က်င့္မွာ Aနည္းငယ္ ရင္ထိတသ္ ြားသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဟန္ကိုယ့ဖ္ ို႔ မာန္သူ႔ဖို႔ ဆ
သို လို
စိတ္တင္းထားျပီး...
''ဓားထုတ္လိုက္ပါ...Aျဖဴေရာင္သိုင္းသမားဆိုတာ မ်ွမ်ွတတပဲ...ယွU္ျပိဳင္ခ်င္တယ္''
''ရပါတယ္...ကိစၥမရိွပါဘူး...ဓားထုတလ
္ ိုက္ရင္ မမ်ွမတျဖစ္မွာစိုးတယ္...ဒါေပမယ့္ က်ံဳးနန္ဂိုဏ္းကို ေလးစားတ့Aဲ ေနန႔ ဲ
ဓားAိမ္န႔ေဲ တာ့ တကို ္ပါ့မယ္''
ေရွာင္ခ်ဴးက ေAးေဆးစြာျဖင့္ ေျပာလိုက္ေသာ္ ရီစြတ္က်င့္သည္ ခံျပင္းသြား၏။ သူ႔ကို Aထင္ျမင္ေသးသည္ဟု
ယူဆသြားေသာေၾကာင့္ပင္။ Aမွန္မွာမူ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ဓားေရးသည္ လြန္စြာထက္ျမက္သလို ဓားရွည္မွာလည္း
မာေက်ာထက္ျမက္ေသာ ရတနာဓားျဖစ္ေန၏။ Aကယ္၍ ဓားသံုးတိုက္ခိုက္ပါက လက္နက္Aားကိုးသလို
ျဖစ္မွာစိုးေသာေၾကာင့္ပင္။
ရီစြတ္က်င့္သည္ ခံျပင္းစိတ္ႏွင့္Aတူ ခုန္တက္၍ ဓားကိုေဝွ႔ယမ္းကာ သြက္လက္ျမန္ဆန္ေသာ ဓားကြက္တစ္ခု
ထုတ္ေဖာ္လိုက္ေလ၏။
''ဟာ...ဒါက ေလေပြနဂါးဓားသိုင္းထဲက ေကာင္းကင္ထဲကနဂါး ဓားကြက္မဟုတ္လား''
လူAုပ္ထဲက သိုင္းသမားတစ္ေယာက္က တAံ့တၾသဆိုလိုက္သည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aေပၚခုန္တက္ျပီး ဓားAိမ္ကို ေဝွ႔ယမ္း၍ သူ႔ထံဝင္လာေသာ ရီစြတ္က်င့္၏ ဓားခ်က္ကို
လြတ္႐ံုမ်ွ ေရွာင္တိမ္းလို္က္၏။
''Aင္း...ျမန္ဆန္တ့ ဲ ဓားေရးပ'ဲ '
သူက လႊတ္ခနဲ ခ်ီးက်ဴးမိသည္။ ရီစြတ္က်င့္ကမူ ေလွာင္ေျပာင္သည္ထင္ျပီး ေဒါသထြက္သြား၏။ သူသည္ ပထမတစ္ကြ
က္
Aခ်ည္းAနွီးျဖစ္သြားေသာ္လည္း စိတ္မပ်က္ဘဲ 'ေလေပြနဂါးဓားသိုင္း'၂၇ကြက္မွ တျခားေသာ သိုင္းကြက္မ်ားျဖင့္
ဆက္လက္တိုက္ခိုက္ျပန္သည္။ ထိုဓားသိုင္းသည္ သြက္လက္ျမန္ဆန္မႈကို Uီးစားေပးျပီး ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေသာ
ဟန္ကို ေရာေႏွာထားသည္။ က်ံဳးနန္ဂိုဏ္း၏ ထိပ္တန္းသိုင္းပညာတစ္ခု ျဖစ္ေလသည္။
ရီစြတ္က်င့္သည္ က်ံဳးနန္ဂိုဏ္း၏ တတိယမ်ိဳးဆက္မ်ားAနက္ Aထူးခြၽန္ဆံုးျဖစ္၏။ သူ၏ ပါရမီႏွင့္ ဇြဲလံု႔လေကာင္းသျဖင့္
ဒုတယိ မ်ိဳးဆက္မ်ားပင္ ေလ့က်င့ရ္ န္ Aခ်ိန္၃ႏွစ္ယူရေသာ ေလေပြနဂါးဓားသိုင္းကို ၃လတည္းျဖင့္ တတ္ေျမာက္ခ့သဲ
ည္။ ထို႔ျပင္
ဂိုဏ္းခ်ဴပ္Aေလာင္းAလ်ာAျဖစ္ လ်ာထားျခင္းခံရသည္။ က်ံဳးနန္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ ခ်ီးမြမ္းေျမွာက္စားခ့သဲ ျဖင ့္ ဘဝ
င္ျမင့္ျပီး
မာနၾကီးေနသည္မွာ မဆန္းလွေခ်။
သသူ ည္ Aသက္၃ႏွစ္ကတည္းကပင္ Aဆင့္ျမင့္ Aတြင္းAားက်င့္ခ့ျဲပီး ၅ႏွစ္Aရြယ္ျဖင့္ ဓားသိုင္းကို
Page 237
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
တစိုက္မတ္မတ္ ေလ့က်င့ခ္ ့ဲသည္။ ယခု Aသက္၂၃ႏွစ္ ေက်ာ္သည့္Aထိပင္။ သူသည္ က်ံဳးနန္ေတာင္ေAာက္ကိုေတာ့
တစ္ၾကိမ္တစ္ခါမ်ွ မဆင္းဖူးေခ်။ ယခုAခါ ေရာက္ရွိေနသည္မွာ Aေၾကာင္းရွိသည္။ AဓိကAခ်က္မွာ
ခ်င္းေရွာင္ေတာင္ကို ေမႊေႏွာက္သြားေသာ ေရွာင္ခ်ဴးႏွင့္ မဟူရာဂိုဏ္းတို႔ တစခန္းထလာေသာ သတင္းမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ေ
လသည္။
1
211
ဓားသိုင္းပညာကို ၁၈ႏွစ္တိုင္တိုင္ ေလ့လာသင္ၾကားခဲ့ျပီး က်ံဳးနန္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ ဂ႐ုဏာမ့ကဲ ို Aေသရရ Aရွင္ရရ
ဖမ္းဆီးရန္ ေစလႊတ္ေသာေၾကာင့္ က်ံဳးနန္ေတာင္ေAာက္ ဆင္းခ့သဲ ည္။ သတူ စ္ေယာက္တည္းေတာ့ မဟုတ္ေခ်။ Aေ
ဖာ္Aျဖစ္
ၾကယ္စင္၁၉လုံးဟု ေခၚသည့္ လက္ေရးြ စင္ဂိုဏ္းသား ၁၉ေယာက္ႏွင့္ Aုပ္ထိန္းရန္ တပည့င္ ယ္ ရီထ်န္းကိုပါ ထည့၍္ ေ
စလႊတ္၏။
ရီစြတ္က်င့္သည္ မိမိ၏ ဓားသိုင္းကို ယုံၾကည္ကိုးစားသည့္Aျပင္ ဂ႐ုဏာမ့ကဲ ိုလည္း တစ္ကိုယ္ေတာ္ ေခ်မႈန္း၍
နာမည္ေက်ာ္ၾကားလို၏။ သိုင္းေလာကတြင္ နာမည္ေက်ာ္ၾကားလိုသည္ကေတာ့ Aျပစ္ဟု မဆိုသာေသာ္လည္း Aေျခေ
န
Aခ်ိန္Aခါကုေိ တာ့ ဂ႐ုျပဳသင့္လွသည္။ သ႔တူ ြက္ကိန္းမွားသြားေလျပီ။
''ဟိတ္''
''ရႊြမ္း...ရႊမ္း''
ရီစြတ္က်င့္၏ ဓားခ်က္မ်ားသည္ နဂါးတစ္ေကာင္ လူးလြန္႔ပ်ံသန္းသည့္Aလား လ်င္ျမန္လွသလို
သိုင္းကြက္မ်ားသည္ ေထာင့္ေစ့လွ၏။ ထို႔Aျပင္ ဓားAထုတ္Aသိမ္းမ်ားမွာ ျမန္ဆန္ေလသည္။ ၾကည့္ရႈေနေသာ
သိုင္းသမားမ်ားသည္ တျပိဳင္နက္ လက္ခုပ္ၾသဘာ ေပးမိသြားသည္။
ရီထ်န္းပင္ ေစာေစာက မေက်နပ္မႈ ပေပ်ာက္သြားျပီး ရီစြတ္က်င့္၏ ဓားစြမ္းကို ၾကိတ္၍ ခ်ီးက်ဴးမိသည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ''သံေယာဇU္မ့ဓဲ ားသိုင္း''တစ္ကြကတ္ ေလ Aသုးံ ျပဳ႐ုံျဖင့္ Aနိုင္ယူနိုင္ေသာ္လည္း က်ံဳးနန္ဂိုဏ္း၏ ဂု
ဏ္သိကၡာကို
င့သဲ ည့A္ ေနျဖင့္ ဝကပၤ ါေျခလွမ္းကြက္မ်ားသုံးကာ ေရွာင္တိမ္းေနေလ၏။ တကို ္စစ္တစ္ကြက္မွ မသုံးဘ ဲ ေရွာင္တိမ္း
ရင္းမွ
ဓားသိုင္းကြက္ကို ေလ့လာေနသည္။ ရီစြတ္က်င့္သည္ AၾကီးAက်ယ္ေပါက္ကြဲသြား၏။ ထို႔ေၾကာင့္ Aျပင္းထန္ဆံုး
သိုင္းကြက္မ်ားျဖင့္ တိုက္ခိုက္ေလေတာ့သည္။
''ေဟး''
''ရႊီး...''
ရီစြတ္က်င့္၏ ဓားသည္ ျမားတစ္စင္းပမာ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ရင္ဝသို႔ Uီးတည္လာေနသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္
ခႏၶာကိုယ္ကို ေလေပြပမာလွည့္ပတ္၍ Aေပၚသ႔ ို ခုန္တက္ကာ ရီစြတ္က်င့္၏ ဓားဖ်ားေပၚ ေျခႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ရပ္တည္လိုက
သ္ ည္။
''ဟာ''
''ဟင္''
Page 238
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ေကာင္းလိုက္တ့ ဲ ကယို ္ေဖာ့ပညာ''
ခ်ီးက်ဴးသံမ်ား ထြက္ေပၚသြားၾကသည္။ ရီစြတ္က်င့္သည္ မ်က္ႏွာပ်က္သြားျပီး
ဓားကိုဆြဲယူလိုက္သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေျခဖ်ားေထာက္ခုန္၍ ရီစြတ္က်င့္၏ ေနာက္ေက်ာတြင္ ရပ္ေနေတာ့သည္။
''ယား''
ရီစြတ္က်င့္သည္ ခ်က္ခ်င္းဆိုသ္ လို ေနာက္လွည့က္ ာ မာန္သြင္း၍ ျပင္းထန္ေသာ ဓားကြက္ျဖင့္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ Aေရးၾကီး
ေသာ
ခႏၶာကိုယ္ Aစိတ္Aပိုင္းမ်ားကို Uီးတည္တိုက္ခိုက္ေလသည္။ ထုဓိ ားသိုင္းသည္ ေစာေစာကထက္ Aဆမ်ားစြာ
ထက္ျမက္လွသည္။ ေနေရာင္ေAာက္တြင္ စူးရွေသာ ဓားရိပ္စက္ဝန္းမ်ားက တလက္လက္ျဖစ္ေနရာ ေဘးမွ ၾကည့္႐ႈေန
သူမ်ားပင္
မ်က္စိက်ိန္းစပ္သြားသည္။
''ဟာ...မိုးသည္းဓားသိုင္းပါလား''
''ဓားဘုရင္တုနန္ တထီ ြင္ထားတ့ ဲ ဓားသိုငး္ ကြက္ပ'ဲ '
1
212
သိုင္းပရိသတ္ထံမွ တAံ့တၾသ စကားသံမ်ားႏွင့္ ခ်ီးမြမ္းသံမ်ား ထြက္ေပၚလာေလသည္။
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၄၁,၄၂)
ရီထ်န္းAပါAဝင္ Aတူပါလာၾကေသာ က်ံဳးနန္ဂိုဏ္းသားမ်ားသည္ Aလြန္တရာ Aံ့ၾသသြားၾကသည္။
Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ရီစြတ္က်င့္ ထိုဓားသိုင္းတတ္ေၾကာင္း သူတ႔ ို မသိေသာေၾကာင့္ပင။္
၎ဓားသိုင္းကို တီထြင္သူမွာ သိုင္းထိပ္သီးနံပါတ္၂ ဓားဘုရင္ တုနန္ပင္ ျဖစ္သည္။ သူသည္ က်ံဳးနန္ဂိုဏ္းသားတစ္ေယာ
က္ျဖစ္ျပီး
Aသက္၄ႏွစ္Aရြယ္ကပင္ ဓားကိုင္၍ ဓားသိုင္းပညာကို တစိုက္မတ္မတ္ ေလ့က်င့ခ္ ့ဲေလသည္။ Aသက္ ၂၀ေက်ာ္ႏွင့္
''မိုးသည္းဓားသိုင္း''၉ကြကက္ ို တထီ ြင္ခ့ျဲပီး ေနာက္ပို္င္းတြင္ ထိပ္သီးနံပါတ္၂Aျဖစ္ နာမည္ေက်ာ္ၾကားခ့သဲ ည္။
ထ႔ျိုပင္ သူ၏ ဓားသိုင္းပညာသည္ က်ံဳးနန္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ထက္ပင္ သာသည္ဟု ဆိုစမွတ္ျပဳခံရသည္။ လြန္ခ့သဲ ည့ ္ ႏွစ္၂၀နီး
ပါးက
ဓားဘုရင္တုနန္သည္ ''သံေယာဇU္မ့ဓဲ ားသမား''လက္ေAာက္၌ ႐ံႈးနိမ့္ခ့ဲသည္မွစ၍ သိုင္းေလာကတြင္ သူႏွင့္ပတ္သက္ေ
သာ
သတင္းမ်ား စုံးစျမွဳပ္ ေပ်ာက္ကြယ္သြား၏။ သုိ႔ေသာ္လည္း ထိပသ
္ ီးနံပါတ္၂ျဖစ္ေသာ သူ၏ ဓားသိုင္းကိုေတာ့ ေလးစားၾ
ကသည္။
သိုင္းေလာကတြင္ မေတြ႕ရသည္မွာ ႏွစ္၂၀နီးပါးရိွေသာ ၎ဓားသိုင္းကို ရီစြတ္က်င့္က ထတု ္သုးံသည္ ေတြ႕ရလ်ွင္
ခ်ီးမြမ္းေထာပနာ ျပဳမႈမ်ား ကြၽတ္ကြၽတ္စီေAာင္ ထြက္ေပၚသြားေတာ့သည္။
''ဓားဘုရင္တုနန္ရဲ႕ ဓားသိုင္းကိုေတာင္ တတ္ေနလို႔ ဒီေလာက္ ဘဝင္ျမင့္ေနတာကိုး''
တိုက္ခိုက္မႈမ်ားကို ေရွာင္တိမ္းရင္း ေရွာင္ခ်ဴးက ေတြးမိသည္။ ရီစြတ္က်င့္Aဖို႔ တြက္ကိန္းမွားျပန္ေလျပီ။ ဓားဘုရင္တုန
န္သည္
သံေယာဇU္မ့ဲသိုင္းသမား က်န္းလူ၏ လကေ္ Aာက၌္ ႐ံႈးနိမ့္ခ့သဲ ည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဆရာၾကီးက်န္းလူ၏ တပည့္ျဖစ္ေၾ
Page 239
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ကာင္း
သူမသိေခ်။ သိပါက ထသို ႔ ို တစ္ကိုယ္ေတာ္ တကို ္ခိုက္ရဲမည္မဟုတ္ေပ။
ေရွာင္ခ်ဴး၏ လက္ရိွဓားသိုင္းပညာသည္ ဆရာၾကီးက်န္းလူႏွင့္ ဆရာဘိုးဘိုးျဖစ္သူ မူဆိုဘိတ႔ ို Aသက္ရွင္လ်ကရ္ ိွျပီး
ႏွစ္ေယာက္ေပါင္း ယွU္လ်ွင္ပင္ Aနိုင္မယူနိုင္မည္ မဟုတ္ေခ်။ ထိုမ်ွေလာက္ ဓားေရးႂကြယ္ေနေခ်ျပီ။
ရီစြတ္က်င့္သည္ သိုင္းပညာ Aဆင့္ျမင့္သည္မွန္ေသာ္လည္း ဓားဘုရင္တုနန္၏ Aဆင့္ထိ မေရာက္ေသးေခ်။
သ႔ဆို ိုလ်ွင္ ေရွာင္ခ်ဴးႏွင့္ ယွU္ပါက မိုးနဲ႔ေျမပမာ ကြာျခားလွေပသည္။
ရစီ ြတ္က်င့္သည္ သလူ ်ိဳ႕ဝွက္စြာ သင္ယူထားသည့္ ''မိုးသည္းဓားသိုင္း''၉ကြက္ကို Aသုးံ ျပဳသည့္တိုင္ Aနိုင္မယူနိုင္ေ
သာAခါ
တျဖည္းျဖည္း စိုးရိမ္စိတ္ဝင္သြားသည္။ ထိုစU္မွာပင္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဓားAိမ္ျဖင့္ ရီစြတ္က်င့္၏ ရင္ဝကို ေဆာင့္လိုက္သ
ည္။
ေဘးမွ ၾကည့္ေနသူမ်ားသည္ ေရွာင္ခ်ဴး ထုတ္လိုက္ေသာ သိုင္းကြက္ကို ေသခ်ာသဲကြဲစြာ မျမင္လိုက္ရေခ်။ ရီစြတ္က်င့္
သည္
မ်က္လုးံ မ်ား ျပာေဝသြား၏။ မေရွာင္တိမ္းနိုင္ေတာ့။ ရင္ဝကုိ ေထာက္မိသြား၏။
''Aင့္''
ဒယီးဒယိုင္ ေျခလွမ္းျဖင့္ သူသည္ ေနာက္ဆုတ္သြားသည္။ သူ၏ တစ္ကယို လ္ ုးံ ေခြၽးမ်ား ရႊဲစိုေနျပီး မ်က္နွာ မသာမယာ
ျဖစ္ေနေလ၏။ ေရွာင္ခ်ဴးက Aတြင္းAား မထုတ္၍သာ ေတာ္ေသးသည္။ သို႔မဟုတ္ပါက နံ႐ိုးမ်ားပင္ က်ိဳးေၾကနိုင္သည္။
ၾကည့္႐ႈေနေသာ သိုင္းသမားမ်ားသည္ ရီစြတ္က်င့္ ေနာက္ဆုတ္သြားသည္သာ ျမင္ရျပီး မည္သို႔မည္ပံုျဖင့္
တိုက္ပြဲAဆံုးသတ္သြားသည္ကို မေတြ႕လိုက္ရေခ်။ ရီစြတ္က်င့္ မ်က္ႏွာပ်က္သြားသည္ကို ေတြ႕ေတာ့မွ ႐ံႈးနိမ့္သြားေၾ
ကာင္း
နားလည္သြားသည္။ ဓားေရးထက္ျမက္ေသာ ရီစြတ္က်င့္ပင္ တစ္ကြက္ထဲႏွင့္ ႐ံႈးနိမ့္သြားေသာAခါ ေရွာင္ခ်ဴးကို တိုက္ခို
က္ရန္
မဝံ့ရဲေတာ့။
''က်ံဳးနန္ဂိုဏ္းရဲ႕သိုင္းပညာက တကယ္ကို ေကာင္းမြန္လွပါတယ္ဗ်ာ...က်ဳပ္ကို ခြင့္ျပဳပါUီး''
ေရွာင္ခ်ဴးက လက္သီးလက္ဝါးဆုပ္၍ ဆိုျပီးလ်ွင္ လွည့္ထြက္သြားမည္Aျပဳ...
1
213
''ရပ္လိုက္စမ္း''
ရီထ်န္းက ေAာ္ဟစ္တားျမစ္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ညာလက္ဝါးကို ျဖန္႔ေထာင္ျပီး...
''ၾကယ္စင္ဓားသမား၂၀...Aသင့္ျပင္''
ဟဆု ိုလ္ကို ္ေလသည္။ ထAို ခါ ရီစြတ္က်င့္AပါAဝင္ က်ံဳးနန္ဂိုဏ္းသား Aေယာက္၂၀သည္ ေရွာင္ခ်ဴးကို ပUၥဂံပမာ
Aဆင့္ဆင့္
ဝိုင္းရံထားလိုက္သည္။ သတူ ႔ ို ဝိုင္းရံထားပုံမွာ စည္းစနစ္က်လွသည္။ ဓားကိုယ္စီကိုင္ေဆာင္ထားျပီး ေရွာင္ခ်ဴးကို
ဟာကြက္မရိွေAာင္ ပိတ္ဆို႔ထားလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ လွည့ပ္ တ္ေနေလသည္။
Aေယာက္၂၀စလုံးတြင္ ကိုင္ေဆာင္ထားေသာ လက္နက္မ်ားသည္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ေသြးမ်ားကို ေသာက္သုံးရန္ တာစူေနၾ
Page 240
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
က၏။
ထု႔ျိုပင္ ဝင္းဝင္းလကလ္ က ္ ဓားရိပ္ဓားေရာင္မ်ားက တစ္ဖက္လူကို စိတ္ေခ်ာက္ခ်ားေAာင္ ျပဳမူေနေလသည္။
''ၾကယ္စင္၆လံုး ဓားဝကၤပါ Aခင္းAက်င္းပါလား''
ဗဟုသုတ စုလံ င္ေသာ သိုင္းသမားတစ္ေယာက္က တAံ့တၾသ ဆိုေလသည္။ ရီထ်န္းသည္
ဂုဏ္ယူဝံ့ႂကြားဟန္ျဖင့္ ေခါင္းညိတ္ျပီး...
''ဟတု ္တာေပါ့...ၾကယ္စင္၆လုံး ဓားဝကၤပါပ.ဲ ..ဂ႐ုဏာမ့ရဲ ဲ႕ ဓားပညာ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတယ္ဆတို ာ ၾကည့္ရတာ
ေပါ့ေလ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ၎ဝကၤပါကို ေလ့လာေနေလ၏။ သ႔ထူ ံမွ တကို ္ကြက ္ မထုတ္ေသးသျဖင့္ Aေယာက္၂၀စလုံးသည္
ဓားကိုင္လ်က္သားႏွင့္ ဟန္ေရးျပင္ေနၾကသည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းမွ ''စက္ဝိုင္း၃ထပ္ဝကၤပါ''ႏွင့္ ထိုဝကၤပါကို ႏႈိင္းဆၾကည့္သည္။ ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္း၏ ဝကၤပါ
သည္
AဖိုAမဓာတ္၂ခုကို ညီမ်ွစြာ ေရာထားသျဖင့္ က်စ္လစ္သိပ္သည္း၍ Aစြမ္းထက္ျမက္လွသည္။
AပူAေAးAတြင္းAား(သို႔)Aတြင္းAားႏွစ္၂၀၀၀ေက်ာ္ ပိုင္ဆိုင္လ်ွင္(သ႔)ို ရက္စက္ျပင္းထန္၍ လ်င္ျမန္လွေသာ
ဓားသိုင္းပညာမ်ိဳးျဖင့္သာ Aနိုင္ယူနိုင္သည္။
ယခု က်ံဳးနနဂ္ ိုဏ္းသားမ်ား Aသုံးျပဳေနေသာ ဝကၤပါပညာကမူ မည္သ႔ ို Aစြမ္းထက္ေၾကာင္း လက္ေတြ႕တကို ္ခိုက္သ
ညက္ ပိုမို
ေသခ်ာေပမည္။ သသူ ည္ ''AာဃာတAမုန္း''ႏွင့္ ''ခရမ္းေရာင္ေသမင္း''ဓားကြက္တ႔ကို ို မသုံးမိရန္
စိတ္ပိုင္းျဖတ္ထားလိုက္ေတာ့သည္။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ထိုဓားကြက္သုးံ ပါက က်ံဳးနန္ဂိုဏ္းသားမ်ား မ႐ႈမလွ
ေသဆုးံ နိုင္ေသာေၾကာင့္ပင္။
ေရွာင္ခ်ဴးထံမွ လႈပ္ရွားမႈ မရွိေသးေသာAခါ က်ံဳးနန္ဂိုဏ္းသားမ်ားသည္ စိတ္ရွည္ပံုမရေတာ့။ ဝကၤပါကြက္သည္
Aသက္ဝင္လႈပ္ရွားလာသည္။ က်ံဳးနန္ဂိုဏ္းသားတို႔၏ ဓားမ်ားသည္ ေနေရာင္ေAာက္ဝယ္ ျပိဳးျပိဳးျပက္ျပက္ ေတာက္ပ
သြားသည္။
ထ႔ိုေနာက္တြင္ ပUၥဂံပမာ ဝိုင္းရထံ ားသည့္ ဂိုဏ္းသား ၅ေယာက္က ေရွာင္ခ်ဴး၏ ခႏၶာကိုယ္ ၅ေနရာကို တကို ္ခိုက္ၾကေ
တာ့သည္။
×××××××××××××××××××××××××××
က်ံဳးနန္ဂိုဏ္းသား၅ေယာက္သည္ ကြၽမ္းပစ္၍ လိွမ့္ဝင္လာျပီး လ်င္ျမန္ေသာ ဓားခ်က္မ်ားျဖင့္ တိုက္ခိုက္ေလသည္။
ဓားAသြားAလာႏွင့္ Uီးတည္ခ်က္မွာ တစ္Uီးႏွင့္တစ္Uီး မတူညီၾကေခ်။ လည္မ်ိဳ၊ရင္ဘတ္၊ဝမ္းဗိုက္၊ေပါင္ႏွင့္ ေနာက္ေ
က်ာကို
ထိုးသြင္းတိုက္ခိုက္ျခင္းပင္။ ဓားခ်က္မ်ားမွာ Aကြက္ေစ့လွသည္။
သိ႔ုေသာ္ ေရွာင္ခ်ဴးက ပါးနပ္လ်င္ျမန္သည္။ 'လၾကယ္စင္ဓားကကြ ္'ကို Aသုးံ ျပဳ၍ လွည့္ပတ္ေဝွ႔ယမ္းေလသည္။ တစ္စ
ကၠန္႔Aတြင္း
ဓားခ်က္၁၀ခ်က္ကို ထုတ္ေဖာ္ျခင္းျဖစ္ရာ က်ံဳးနန္ဂိုဏ္းသားမ်ားမွာ ေခ်ာက္ခ်ားသြားသည္။
''ဖတ္...ဖတ္''
1
Page 241
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
214
''ဖတ္...ဖတ္...ဖတ္''
ဓားကို မထုတ္ဘဲ ညွာတာေသာAားျဖင့္ ေရွာင္ခ်ဴးက ထို၅ေယာက္၏ လက္ေကာက္ဝတ္မ်ားကို ရိုက္လိုက္သည္။
''ခြၽမ္...ခ်လြမ္''
၅Uီးစလံုး လက္ေကာက္ဝတ္မ်ား ထံုက်U္သြားျပီး ဓားလြတ္က်သြားသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးက ဆက္မတိုက္ေတာ့ဘဲ ေနလို
က္သည္။
ရေသ့၅ပါးသည္ လက္နက္မ်ား လြတ္က်သြားသျဖင့္ ေနာက္ဆုတ္သြားၾက၏။ ထိုAခါ ေနာက္ထပ္၅Uီးသည္ ခုန္ပ်ံဝဲ၍ ေ
ရွာင္ခ်ဴးကို
Aေပၚစီးမွ တိုက္ခိုက္ေတာ့သည္။ တဖန္ ရေသ့ငယ္၅Uီးကလည္း ေလ်ွာခနဲဝင္လာျပီး ခႏၶာကိုယ္ေAာက္ပိုင္းကို
Uီးတည္တိုက္ခိုက္ေတာ့သည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဓားရွည္ကို ကိုင္လ်က္သားႏွင့္ ဝကၤပါေျခလွမ္းကို Aသံုးျပဳ၍ ခႏၶာကိုယ္ေAာက္ပိုင္းကို
တိုက္ခုိက္ရန္ၾကိဳးပမ္းေသာ ရေသ့ငယ္ ၅Uီး၏ ေသြးေၾကာမ်ားကို ''ဝိဇၨာလက္ညွိဳးေတာက္သိုင္း''ျဖင့္ ပိတ္လိုက္သည္။
ထ႔ိုေနာက္ ''ေကာင္းကင္ျဖိဳလကသ္ ီးသိုင္း''ကို Aသုးံ ျပဳ၍ Aေပၚစီးမွ ၅ေယာက္ကို တကို ္ခိုက္ေလသည္။
''Aား''
''Aြန္႔''
''Aင့္''
ညည္းတြားသံမ်ား ထြက္ေပၚသြားသည္။ Aေၾကာပိတ္ခံရေသာ
ရေသ့ငယ္၅ပါးမွာ ေက်ာက္ဆစ္႐ုပ္ပမာ ေတာင့္ေတာင့္ၾကီး ျဖစ္သြားေလသည္။ လက္သီးခ်က္မိေသာ ၅ေယာက္ကမူ
လက္နက္မ်ား လြင့္စင္ျပီး ဖ႐ိုဖရဲ ျဖစ္သြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဝကၤပါကြက္မွာ ျပိဳကြဲမတတ္ ျဖစ္သြားသည္။ ေစာေစာက
ရီစြတ္က်င့္AပါAဝင္ ဓားလြတ္က်သြားေသာ ရေသ့ငယ္၅ပါးသည္ ခုန္ဝင္၍ ဓားရွည္မ်ားကို ေကာက္ယူလိုက္ၾကသည္။
ရီထ်န္းသည္ ၾကည့ရ္ ႈရင္း မ်က္ႏွာပ်က္စျပဳလာ၏။ ရီစြတ္က်င့္ထံမွ...
''ၾကယ္ပ်ံဓားကြက္''
ဟူသည့္ ေAာ္ေျပာသံထြက္ေပၚလာျပီး လက္နက္မ်ားကို Aလယ္ဗဟို၌ရွိေသာ ေရွာင္ခ်ဴးထံသို႔ စု႐ံုးပစ္လႊတ္ေတာ့သ
ည္။
လူ၁၀ေယာက္ထံမွ ဓားမ်ားသည္ ဘက္ေပါင္းစံုမွ ဝင္ေရာက္လာသည္။ Aရပ္၈မ်က္ႏွာ AပါAဝင္ Aထက္ႏွင့္ ေAာ
က္ကပါ
လ်င္ျမန္ေသာ Aဟုန္ျဖင့္ ဝင္ေရာက္လာရာ သာမန္ Aဆင့္ျမင့္သိုင္းသမား ဆိုပါက ေရွာင္တိမ္းရန္ ခက္ခဲေပမည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေလေပြပမာ လည္ပတ္၍ Aေပၚသို႔ ခုန္တကလ္ ိုက္သည္။ ဓားမ်ားက သ႔ူေဘးပတ္လည္မွ
လကို ္ပါလာဆဲပင္။ ေရွာင္ခ်ဴးက လက္ညိဳွ းျဖင့္ ၎ဓားAားလုံးကို လွည့ပ္ တ္ေတာက္ခ်လိုကသ္ ည္။ သူ၏ လႈပ္ရွားမႈ
မွာ
လ်င္ျမန္လွ၍ မည္သူမ်ွ သဲကြဲစြာ မျမင္ရေခ်။
''ခြၽမ္း...ခြၽမ္း...ခြၽမ္း''
ဓား၁၀လက္စလုံးသည္ Aပငို ္းပိုင္းျပတ္သြားျပီး ေျမေပၚသို႔ တစ္စုတစ္စည္းထ ဲ ပုံက်သြားသည္။ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ခႏၶာကိုယ
သ္ ည္
Page 242
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ငွက္ေမႊးေတာင္ေလးAလား ဝဲပ်ံ၍ က်လာသည္။ ၾကည့္႐ႈေနသူAားလံုး သူ၏ ကိုယ္ေဖာ့ပညာႏွင့္ သိုင္းစြမ္းကို ေတြ႕ရေ
သာ္
ရင္သပ္႐ႈေမာျဖစ္ျပီး ရွိန္သြားၾကသည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို လ်င္ျမန္ေသာ Aရွိန္ျဖင့္ က်ံဳးနန္ဂိုဏ္းသားမ်ားAၾကား
တိုးဝင္ျဖတ္သန္းသြားေလသည္။ ေလနဂါးကိုယ္ေဖာ့ပညာေၾကာင့္ သူ႔က ို သကဲ ြဲစြာမျမင္ရေတာ့။ စကၠန္႔Aနည္းငယ္သာ
ၾကာသည္။
က်ံဳးနန္ဂိုဏ္းသားမ်ားမွာ ေက်ာက္ရုပ္ပမာ ေတာင့္ေတာင့္ၾကီး ျဖစ္သြားေလသည္။ ထ႔ျိုပင္ ေရွာင္ခ်ဴးကိုလည္း မေတြ႕ရေ
တာ့ေခ်။
1
215
ရီထ်န္းတို႔ လူစုသည္ ထိုAျဖစ္ကုိ ေတ႕ြ ေသာ္ ၾကက္ေသေသ၍ ထိတ္လန႔ေ္ ခ်ာက္ခ်ားသြားသည္။ ဂ႐ုဏာမ့ဆဲ ိုသည့ ္
၎လူငယ္၏
သိုင္းကြက္မ်ားကို မျမင္ရဘဲ က်ံဳးနန္ဂိုဏ္းသားမ်ား Aေရးနိမ္ခ
့ ့သဲ ည္။ Aကယ္၍ ေရွာင္ခ်ဴးသာ စိတ္လကို ္မာန္ပါ တကို
ခိုက္ပါက
သတူ A႔ို ားလုံး ယခုAခါတြင္ Aသက္ရိွေတာ့မည္မဟုတ္။ ထကို ့သဲ ႔ ို ေတးြ မိ၍ ေခါင္းနပန္းၾကီးကာ ေဇာေခြၽးပ်ံသြားေ
တာ့သည္။
''စြတ္က်င့္...ငါ့တူ''
ရီထ်န္းသည္ ေက်ာက္႐ုပ္ပမာ ေတာင့္ေတာင့္ၾကီး ျဖစ္ေနေသာ ရီစြတ္က်င့္ကို ၾကည့္၍ ထိတ္လန္႔တၾကားေခၚလိုက္သ
ည္။
မည္သို႔မ်ွ တံု႔ျပန္မႈမရွိေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ေသြးေၾကာပိတ္ခံရသည္ကို သေဘာေပါက္သြားျပီး ျပန္ေျဖမည္Aျပဳ...
''ရေသ့ၾကီး သတူ ႔ ို ေသြးေၾကာေတြက ခဏေနရင္ ျပန္ပြင့္သြားလိမ့္မယ္...ရမ္းသမ္းျပီး မေျဖလိုက္န႔ ဲ
သတူ ႔ေို တရြ ႕ဲ ေသြးေၾကာ၆၄ေနရာစီ ပိတ္ထားတယ္...ေသးြ ေၾကာတစ္ခု မွားေျဖလိုက္တာန႔ ဲ မခ်ိမဆန္႔
Aသက္ထကြ သ္ ြားလိမ့္မယ္...က်ဳပ္ေနာက္ကို ဆက္မလကို ္ပါနဲ႔ေတာ့...ခင္ဗ်ားတို႔န႔ ဲ ရန္သူမျဖစ္ခ်င္ပါဘူး...က်ဳပ္ကို ခြ
င့္ျပဳပါUီး''
႐ုတ္တရက္ က်ယ္ေလာင္ေသာ Aသံတစ္ခုက သတိေပးေျပာလိုက္သည္။ ထိုAသံသည္ က်ယ္ေလာင္လွသလို
ၾကည္လင္ျပတ္သားလွ၏။ ခပ္ေဝးေဝးမွ လာဟန္တူသည္။ ရီထ်န္းတို႔ လူစုသည္ မခ်ီးမြမ္းပဲ မေနနိုင္ေတာ့ေပ။
''ဒီေကာင္ေလးက ငယ္ငယ္ရယြ ္ရြယန
္ ႔ ဲ ဒီေလာက္ေတာ္ေနတာ...စက္ဝိုင္း၃ထပ္ဝကၤပါန႔ ဲ ၾကယ္၆လုံးဝကၤပါကို ျဖိဳခြင္းနို
င္တာ
Aံ့ၾသစရာပ.ဲ ..ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ သိုင္းေလာကEကရာဇ္ေတာင္ ျဖစ္နိုင္တယ္''
Aျခားတစ္ေယာက္ကမူ...
''သ႔သူ ိုင္းပညာ ဘယ္ေလာက္ေတာ္ေတာ္ AခုAခ်ိန္မွာ သိုင္းေလာကတစ္ခုလုံးက Aာ႐ုံစိုက္ေနၾကတာ သူAသက္ရွ
ည္မယ္
မထင္ပါဘူး...ဒါ့Aျပင္ မိစၧာက သူေတာ္ေကာင္းကို ဘယ္ေတာ့မွ မနိုင္ပါဘူး''
''Aင္း...ေနာင္ၾကီးေျပာတာလည္း မွန္ပါတယ္ေလ''
Page 243
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ပထမလူက ေထာက္ခံေျပာဆိုေလသည္။ ရီထ်န္းကမူ မည္သ႔မို ်ွ ေဝဖန္မေျပာဆိုနိုင္ေတာ့။ မ်က္ႏွာAၾကီးAက်ယ္ပ်က္
ေနသည္။
Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူAားကိုးတၾကီးေခၚလာေသာ ဂိုဏ္းသား၂၀စလုံး Aေရးနိမ့္ခ့ျဲပီ မဟုတ္လား။ ပိုဆိုးသည္က
တစ္ဖက္သူက သက္သက္ညွာညွာ တိုက္ခိုက္သြားသျဖင့္ က်ံဳးနန္ဂိုဏ္းကို Aရွကခ
္ ြဲသည့္သေဘာ သက္ေရာက္ေန၏။
''သတူ ႔Aို ားလုံး ေသြးေၾကာေျပသြားရင္ က်ဳပ္တို႔ေတြ ဂ႐ုဏာမ့ဲေနာက္ကို ဆကလ္ ိုကၾ္ကမယ္''
Aံၾကိတ္၍ ရီထ်န္းက မေက်မနပ္ ေျပာလိုက္သညတ္ ြင္ မည္သူမ်ွ ျငင္းခ်က္ ထတု ္မေနၾကေတာ့။ သူတ႔ ို
Aားလုံးလည္း ေရွာင္ခ်ဴးေနာက္ကို လကို ္လလံ ိုသည္။ သ႔ေို သာ္ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ AေတြးAျမင္ မတူၾကေ
ခ်။
တစ္ခ်ိဳ႕က ေရွာင္ခ်ဴးကို ဝိုင္းဝန္းတိုက္ခိုက္ သတ္ျဖတ္၍ ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းမွ သိုင္းပညာ၃မ်ိဳးကို
သင္ယူလိုသည္။ ေလာဘေဇာတိုက္ေနသူမ်ားAဖို႔ ျဖစ္၏ မျဖစ္၏ မစU္းစားၾကသည္မွာ ဓမၼတာပင္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကမူ ေရွာ
င္ခ်ဴး ယခုလို
Aစြမ္းထက္ေနသည္မွာ ထိပ္တန္းသိုင္းပညာႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ သိုင္းက်မ္းတစ္ခုခုကို ရရွိထားျခင္းေၾကာင့္ဟု ယူဆ
ထားၾက၏။
Aကယ္၍ ေရွာင္ခ်ဴးသာ ေသဆုံးခ့ပဲ ါလ်ွင္ Aေလာင္းတြင္ ရွာေဖ၍ြ ရေAာင္ယူမည ့္ စိတ္ကူးမ်ားဝင္မိသည္။ က်န္သည့္
လူနည္းစုကမူ ေရွာင္ခ်ဴး၏ သိုင္းကြက္မ်ားကို ၾကည့႐္ ႈလိုျပီး သိုင္းပညာ ဗဟုသုတ ရရန္Aတကြ ္သာ ျဖစ္ၾကသည္။
တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ စိတ္ကူးပံုခ်င္း မတူၾကေသာ္လည္း ေရွာင္ခ်ဴးေနာက္လိုက္မည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ခ်င္းကေတာ့
တူညီေနသျဖင့္ ႏႈတ္ဆိတ္ေနၾကသည္။ ရီထ်န္းကမူ သူ၏ Aၾကံကို သေဘာတူ လက္ခံသည္ထင္၍ ေက်နပ္သြား၏။
××××××××××××××××××××××××
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေတာလမ္းေလးAတိုင္း ေလ်ွာက္လာေနသည္။ သူသည္ ကယို ့က္ ိုယ္ကို ေက်နပ္ေနသည္။
1
216
''ဝိဇၨာလက္ညွိဳးေတာက္သိုင္းကို တတ္ေပမယ့ ္ သုံးတာ မရိွသေလာက္ပ.ဲ ..သုံးၾကည့္လိုကမ
္ ွ ဒီေလာက ္ Aစြမ္းထက္မွန္
း
သိရတယ္...ဓားသုံးရင္ သတူ ႔ေို တြ ထိခိုက္မွာ စိုးရတယ္...Aခုလို ေသြးေၾကာပိတ္ထားေတာ့ ငါ့ေနာက္ကို လကို ္ဖို႔
Aခ်ိန္ေႏွာင္းသြားတာေပါ့ေလ''
သူသည္ တစ္ကိုယ္တည္း Aေတြးထဲ၌ ေျပာမိသည္။
ေစာေစာက လက္နက္မ်ားကို ေတာက္ထုတ္လိုက္ျခင္းသည္ ''တစ္ကိုယ္ေတာ္ဂိုဏ္း''၏ ပညာရပ္က်မ္းထဲမွ သာမညသိုင္
းသမား
AဆီAႏွစ္ ထုတ္ထားသည့္ ''ဝိဇၨာလက္ညွိဳးေတာက္သိုင္း'' ျဖစ္ေလသည္။ ထိုသိုင္းသည္ Aကြက္၉ကြက္ရွိျပီး
တစ္ဖက္ရန္သူ၏ ေသြးေၾကာမ်ားကို ပိတ္ဆ႔ရို န္၊လက္နက္ပုန္းမ်ား ပစ္ရန္ႏွင့္ ေတာက္ထုတ္ရန္Aတကြ ္ လြန္စြာ Aသုးံ
ဝင္သည္။
ဓားသိုင္းပညာကို Aေလးေပးေသာ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ထိုပညာကို တတ္ေျမာက္ေသာ္လည္း ထုတ္သုးံ ခဲလသ
ွ ည္။ ၎ပ
ညာရပ္သည္
သာမညသိုင္းသမားမွ AဆီAႏွစ္ ထုတ္ထားသည္ျဖစ္ရာ ထိပ္တန္းက်၍ Aဆင့္ျမင့္မားသည္။ က်ံဳးထံုးပင္ Aကုန္Aစင္
Page 244
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
မတတ္ေခ်။ ၅ကြက္သာ တတ္ေျမာက္ေလ၏။
တစ္ကြက္ထက္တစ္ကြက္ ေလ့က်င့္ရန္ ခက္ခဲေသာေၾကာင့္ပင္။ ထို႔ျပင္ Aဓိက Aႏွစ္သာရမွာ လ်င္ျမန္ဖ်တ္လတ္မႈႏွင့္
Aခ်ိန္Aဆ တိက်မႈ လိုAပ္သည္။ သို႔ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ''ဝကၤပါေျခလွမ္း၁၂ကြက္''ႏွင့္ ''ေလနဂါးကိုယ္ေဖာ့ပညာ''ကို
သာမညသိုင္းသမားမွ တီထငြ ္ခ့ဲျခင္းပင္။
ပထမAကြက္၌ ရန္သူ၏ ေသြးေၾကာ၄ေနရာကို ပိတ္ဆို႔ တကို ္ခိုက္ရသည္။ ထိုAကကြ သ္ ည္ လုးံလုံးၾကီး
Aဆင့္မျမင့္ေသးေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းAကြက္မ်ားက ဆတကတ္ ပိုး ခက္ခဲလွ၏။ ဒုတိယAကကြ ္၌ ေသြးေၾကာ၈ေန
ရာကို
တကို ္ခိုက္ပိတ္ဆ႔သို ည္။ တတိယAကြကတ္ ြင္မူ ေသြးေၾကာ၁၆ေနရာကို တကို ္ခိုကသ္ ည္။
စတုတၳAကြက္တြင္ ေသြးေၾကာ၃၂ေနရာ၊ပUၥမAကြက္၌ ေသြးေၾကာ၆၄ေနရာ၊ဆဌမAကြက္၌ ေသြးေၾကာ၁၂၈ေနရာ၊
သ
တၱမAကြက္၌ ေသြးေၾကာ ၂၅၆ေနရာ၊AဌမAကြက္၌ ေသြးေၾကာ၅၁၂ေနရာ၊နဝမAကြက္၌မူ ေသြးေၾကာ၁၀၂၄ေနရာ
တု႔ိကို
စကၠန္႔ပိုင္း၊မိနစ္ပိုင္းAတြင္း လ်င္ျမန္ေသာ ဟုန္ျဖင့္ ထိုးႏွက္တိုက္ခိုက္ရသည္။
Aခ်ိန္Aဆႏွင့္ Aင္Aား စိုက္ထတု ္ပ ုံ မတိက်ပါက သက္ေရာက္မႈ ေျပာင္းလဲနုိင္သည္။ ထို႔ျပင္
ထိပ္တန္းကိုယ္ေဖာ့ပညာႏွင့္ ျပိဳင္စံရွားAတြင္းAား မရိွလ်ွင္လည္း မည္သ႔မို ်ွ မေလ့က်င့္နိုင္ေခ်။ ကိုယ္ေဖာ့ပညာ
ထိပ္တန္းေရာက္ေနသည့္Aျပင္ Aတြင္းAားႏွစ္၄၀၀ေက်ာ္ရွိေသာ ေရွာင္ခ်ဴးAဖို႔ Aသံုးျပဳရန္ Aခက္Aခဲမရွိလွေပ။ (မွ
တ္ခ်က္။ ။
စက္ဝိုင္း၃ထပ္ဝကၤပါကို ထိုသိငု ္းသုံး၍ မတိုက္ခိုက္ျခင္းမွာ ကိုယ္ေတာ္၁၂၆ပါး၏ Aတြင္းAားသည္ က်စ္လစ္သိပ္သည္း
သန္႔စင္သလို Aေပ်ာ့Aမာ Aားႏွစ္ခုက သဟဇာတျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တိုက္ခိုက္ရန္ မဆိုထားဘိ။ Aနားပင္ ကပ္ဖို႔ မလြ
ယ္ေပ။
ထ႔ျိုပင္ Aျခားတတ္ေျမာက္ထားသည့္ ေကာင္းကင္ျဖိဳလကသ္ ီးသိုင္းသည္ Aေပ်ာ့AမာAားကို ညီမ်ွစြာ ေပါင္းစပ္ထားျ
ပီး
Aစြမ္းထက္ျမက္သည္ မွန္ေသာ္လည္း ႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္Aတြငး္ Aား ပိုင္ဆိုင္ထားမွ ကိုယ္ေတာ္ ၁၂၆ပါး၏ Aတြင္းAား
ကို
ယွU္နိုင္ေပမည္။ ဖားျပဳပ္သိုင္းကမူ Aမာဓာတ္ကို Aေလးေပးျပီး Aစြမ္းထက္လွေသာ္လည္း Aတြင္းAားခ်င္း ဆက္စပ္
ေနေသာ
ကိုယ္ေတာ္ ၁၂၆ပါးကုိ မယွU္နိုင္ေပ။ သို႔ေသာ္လည္း ''သဘာဝစြမ္းAား ၇မ်ိဳး''က်င့္စU္တြင္ ပါဝင္သည့္
မီး၊ေရ၊ေလ၊ေျမ၊သစ္သား၊သတၳဳႏွင့္ လ်ွပ္စစ္ကို ေပါင္းစည္နိုင္ပါက စက္ဝိုင္း၃ထပ္ဝကၤပါ မဆိုထားဘိ။ Aတြင္းAားက်င့္စ
U္
Aားလံုးကို ျဖိဳခြင္းဖ်က္ဆီးနိုင္၏။ Aတြင္းAားယွU္ျပိဳင္ရာတြင္ မည္သည့္သိုင္းသမားမွ မယွU္နိုင္ေတာ့ေပ။)
''Aမွတ္၁၁ AေျခAေနဘယ္လိုလဲက.ြ ..ရီထ်န္းတို႔လူစု ေရာက္လာၾကျပီလား''
''မေရာက္ေသးဘူး...ေရာက္လာရင္ ေျပးမလြတ္ေစရပါဘူး...Aမွတ္၉''
Aျပန္Aလွန္ စကားသံႏွစ္ခုေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေျခလွမ္းမ်ားရပ္တံ့လိုက္သည္။ စကားေျပာဆိုေနသူမ်ားသည္ သူႏွ
င့္
Page 245
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
Aတန္ငယ္ေဝးေသာ ေနရာမွ ျဖစ္သည္။ Aတြင္းAားေကာင္းျပီး ေသာတAာ႐ံုေကာင္းေသာ ေရွာင္ခ်ဴးကမူ
ၾကည္လင္ျပတ္သားစြာ ၾကားေနရသည္။
1
217
ထိုလူစုသည္ မည္သည့္ Aၾကံစည္မ်ား ရွိေနသနည္း။ ရီထ်န္းတို႔ လူစုကို လုပ္ၾကံရန္ တိုင္ပင္ေနၾကသည္ကို ေထာက္႐ႈေ
သာ္
လူေကာင္းမ်ား ျဖစ္ဟန္မတူ။ စူးစမ္းလိုေသာေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ကိုယ္ေဖာ့ပညာျဖင့္ ထိုေနရာသို႔ ေျပးသြားေလေ
တာ့သည္။
လ်ွပ္စီးလက္သည့န္ ွင္ လ်င္ျမန္ေသာႏႈန္းျဖင့္ သစ္ပင္တစ္ပင္ေပၚသို႔ AသံမၾကားေAာင္ တယြ ္ကပ္၍ တက္လိုကသ္
ည္။
သူ၏ လႈပ္ရွားမႈမ်ားမွာ ဇယ္ဆတ္သလို ျမန္ဆန္လွ၍ မည္သူမ်ွ သတိမထားမိေခ်။ သစ္ပင္ေAာက္တြင္မူ ဝတ္စံုနက္မ်ားျ
ဖင့္
လူ၂၀ေက်ာ္က ဝိုင္းဖြဲ႕ေနၾကသည္။ ထိုသူမ်ား၏ လက္ထဲတြင္ Aနက္ေရာင္ ႁပြန္တစ္ခုစီ ကိုင္ေဆာင္ထားေလသည္။
''Aမွတ္၉ သူတ႔ေို ရာက္မလာရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလကဲ ြ''
Aမွတ္၁၁ ဆိုသူက ေမးလိုက္သည္။ ထိုသူသည္ Aသက္၄၀ေက်ာ္ရွိျပီး ပါးသိုင္းေမႊးထူထူႏွင့္ ျဖစ္သည္။ Aမွတ္ ၉ဆိုသူ
ကမူ
Aသက္၅၀ခန္႔ရိွျပီး ယာမ်က္ခံတြ ြင္ Aမာရြတ္တစ္ခုရိကွ ာ ရက္စက္ျပတ္သားသည့္ပုံေပါက္ေန၏။ Aမွတ္၉က Aမွတ၁္
၁၏
စကားကို ေျဖၾကားေလသည္။
''ဒီလမ္းမၾကီးက ခ်န္ဟူျပည္မွာ Aေရးပါတ့ဲ လမ္းမၾကီးတစ္ခုပ.ဲ ..သတူ ႔ိုေတ ြ မလႊဲသာ မေရွာင္သာနိုင္ပါဘူး...က်ဳပ္က
မပိုင္ရင္
မလုပ္ဘူးဆိုတာ မင္းမသိဘူးလား...''
''သေဘာေပါက္ပါတယ္...ေနာင္ၾကီးရာ ဒီတစခ္ ါေတာ့ Aက်ိဳးAျမတ္မ်ားမ်ားရရင္ ေကာင္းမွာပဲဗ်ာ...လြန္ခ့တဲ ့ ဲ ၁၀ႏွ
စ္က
ရန္ထင္း႐ႈရဲ႕ စံAိမ္ကို ဝင္စီးသလိုေပါ့ဗ်ာ''
''ဟာ...ဟတု တ္ ာေပါ့ကြာ...A့ဒဲ ီတုန္းကဆို မိန္းမေခ်ာေလးေတြန႔ဲေတာင္ ေပ်ာ္ပါးခဲ့ရတယ္...ေရႊေငြရတနာေတြလည္း
ရလိုက္တာမွ ေသာက္ေသာကလ္ .ဲ ..ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ကလည္း သေဘာထားၾကီးတယ္...ငါတ႔ညို ီေနာင္ေတ ြ မ်ွေဝယူတာကို
ဘာမွ
မေျပာဘူး...ဒီတစ္ခါ ရီထ်န္းတို႕ လူစုကို ဖမ္းျပီး ဝိညာU္မ့ဲAျဖစ္ ကူးေျပာင္းနိုင္ရင္ေတာ့ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးက ဆလု ာဘ္ေတ ြ
ခ်ီးျမွင့္နိုင္တယ္''
သတူ ႔ႏို ွစ္Uီး၏ Aျပန္Aလွန္ ေျပာသံမ်ားကို သစ္ပင္ထက္၌ နားေထာင္ေနေသာ ေရွာင္ခ်ဴးသည ္ Aတိုင္းသားၾကားေန
ရ၏။
သသူ ည္ လြန္ခ့သဲ ည့ ္ ၁၀ႏွစ္ေက်ာ္က ရန္စံAိမ္ေတာ္မွ Aျဖစ္ဆိုးကို ေတြးမိေသာ္ ေထာင္းခနဲ ေဒါသထြကသ္ ြားသည္။
ထ႔ေို ၾကာင့္
Page 246
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
သစ္ပင္ေပၚမွ ခုန္ဆင္းလိုက္ေလေတာ့သည္။
''ဝုန္း''
Aတြင္းAားသံုး ခုန္ဆင္းလိုက္ေသာေၾကာင့္ က်ယ္ေလာင္ေသာAသံ ျမည္ဟည္းသြားျပီး ေရွာင္ခ်ဴးရပ္ေနေသာ ေျမေန
ရာတြင္
ခ်ိဳင့္ၾကီးတစ္ခု ျဖစ္ေပၚသြားသည္။
''ဟာ...ဘာၾကီးလဲ''
Aမွတ္၉ႏွင့္၁၁သည္ ႐ုတ္တရက္ ထြက္ေပၚလာေသာ Aသံက်ယ္ၾကီးေၾကာင့္ ထိတ္လန္႔သြားၾကသည္။ ခ်ိဳင့္ၾကီးAလ
ယ္တြင္
ရပ္ေနေသာ ေရွာင္ခ်ဴးကို ေတ႕ြ ရေသာ္ Aံ့ၾသထတိ ္လန႔သ္ ြားသည္။
''ခင္ဗ်ားတို႔Aားလုံးဟာ ရန္စံAိမ္ေတာ္က Aျပစ္မ့ ဲ လူေတAြ ားလုးံကို သတု ္သင္ခ့တဲ ာေပါ့''
ေAးစက္စက္ ေလသံျဖင့္ ေမးလိုက္ရာ Aမွတ္၉တ႔ ို လူစုသည္ စိတထ္ တဲ ြင္ ရံ႕ြ တြန္႔တနြ ္႔ ျဖစ္သြားသည္။ သို႔ေသာ္လ
ည္း သတူ ႔သို ည္
လူမ်ားစုျဖစ္၍ ေရွာင္ခ်ဴးလို လူငယ္တစ္ေယာက္ကို ေၾကာက္စရာမလိုဟု ေတြးေတာမိၾကသည္။
''ဟတု ္တယ္...ငါAပါAဝင္ ဒီမွာရိွတ့လဲ ူေတြAားလုံး လုပ္ခ့ဲတာ...ငါတို႔ကို လယြ ္လြယသ္ တ္လ႔ရို မယ္ မထင္န႔.ဲ ..မဟူ
ရာဂိုဏ္းရဲ႕
လက္ေရြးစင္ လူသတ္ဓားေတြAေၾကာင္း မင္းၾကားဖူးရင္ Aခုထဲက ေျပးေပေတာ့''
Aမွတ္၉၏ ျခိမ္းေခ်ာက္ေသာ စကားသည္ ေရွာင္ခ်ဴးAဖို႔ ဂ႐ုစိုက္စရာ မလိုေပ။
1
218
''ေကာင္းျပီေလ...ခင္ဗ်ားAရင္ ေရွ႕ထြက္ခ့ဲပါ...ကယို ့A္ သက္ေသမွာေၾကာက္ရင္ ကာကြယထ္ ားေပေတာ့''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေAးစက္စက္ေျပာရင္း ဓားလက္ကိုင္႐ိုးကို ညာလက္ျဖင့္ တင္းက်ပ္စြာ ကိုင္လိုက္ေလသည္။ Aမွတ္၁၁ႏွ
င့္
မဟူရာဂိုဏ္းသားAခ်ိဳ႕မွာ ေရွာင္ခ်ဴး၏ Aသြင္ျပင္ေၾကာင့္ ထတိ ္လန္႔ေနၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ Aျမန္လက္စတုံးရန္ မသိ
မသာ
ဝိုင္းရံထားလိုက္သည္။
Aမွတ္၉သည္ မထီျပံဳးျပံဳးရင္း...
''ေကာင္ေလး...မင္းနာမည ္ ဘယ္သူလ.ဲ ..မင္းက ရန္စံAိမ္န႔ ဲ ဘယ္လို ပတ္သက္တာလ.ဲ ..မေသခင္ ေျပာစမ္းပါUီး...ေ
တာ္ၾကာေန
မင္းေသသြားတ့Aဲ ခါ ကမၸည္းထိုးလို႔ မရဘ ဲ ျဖစ္ေနUီးမယ္ေနာ္''
''ဟား...ဟား...ဟား''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေAးစက္စက္ျဖင့္...
''က်ဳပ္နာမည္က ရန္ေရွာင္ခ်ဴး...သူရေဲ ကာင္း၃ေဖာ္ Aာမခံဌာနပိုင္ရွင္ ရန္ထင္း႐ႈဆိုတာ က်ဳပ္Aေဖပ.ဲ ..လြန္ခ့တဲ ့၁ဲ ၀ႏွ
စ္ေက်ာ္က
ကံေကာင္းေထာက္မလို႔ က်ဳပ္လြတ္သြားတာ...Aခုခ်ိန္ခါမွာ ခင္ဗ်ားတို႔န႔ ဲ Aဆင္သင့္ေတြ႕ရေတာ့ လက္စားေခ်ဖို႔ တကူး
Page 247
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
တက
ရွာစရာမလိုေတာ့ဘူး''
Aမွတ္၉သည္ ေလွာင္ေျပာင္ရယ္ေမာျပီး...
''မင္းက ရန္ထင္း႐ႈရဲ႕သား ရန္ေရွာင္ခ်ဴးကိုး...မင္းAေၾကာင္းေတာ့ ေကာင္းေကာင္း မသိေသးေပမယ့ ္ မင္းAစ္မ
ရန္ေရွာင္းဟူကိုေတာ့ ရင္းရင္းနွီးႏွီး သိမိတယ္...မဟူရာဂိုဏ္းရဲ႕ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္
မိန္းကေလးလို႔ ေျပာရမွာေပါ့ေလ...ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးက သိုင္းက်မ္းရလာေတာ့ ေနာက္လိုက္ငယ္သားေတြက မင္းAစ္မကိုပါ
ေခၚလာခဲ့တယ္...မဟူရာဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးက သူန႔Aဲ တူ ပါလာတ့သဲ ူေတကြ ို မင္းAစ္မနဲ႔ ေပ်ာ္ပါးေစတယ္...ေနာက္ျပီးေ
တာ့...''
''ေတာ္စမ္း...ခင္ဗ်ား ဆက္မေျပာေတာ့န႔'ဲ '
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေဒါသေၾကာင့္ Aသားတဆတ္ဆတ္ တုန္လာသည္။ Aမွတ္၉ ကမူ ေလွာင္ျပံဳးျပံဳး၍ ဆက္ေျပာျပန္သ
ည္။
''မင္းAစ္မက ႐ုပ္လည္းလွသလို ခႏၶာကိုယ္ေလးကလည္း ေျပာစရာ မလိုဘူး...မဟူရာဂိုဏ္းAတြက္ စြမ္းစြမ္းတမံ
ၾကိဳးစားတ့သဲ ူတိုင္း မင္းAစ္မန႔Aဲ တူ ေပ်ာ္ပါးခြင့္ ရ...ရ...''
''ရႊပ္''
''ဟာ''
''ဟင္''
မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ား တုန္လႈပ္သြားၾကသည္။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ေရွာင္ခ်ဴးက စိတ္မထိန္းနိုင္၍
ဓားခ်က္ထုတလ
္ ိုက္သည္တြင္ Aမွတ္၉၏ ခႏၶာကိုယ္သည္ ထက္ျခမ္းျပတ္ကာ ေသြးမ်ား ပန္းထြက္သြားေသာေၾကာင့္ပင္။
ထ႔Aို တူ ေရွာင္ခ်ဴး၏ မ်က္လုံးစုံသည္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ နီရဲလာ၏။ ထိုAျဖစ္ကို ျမင္ရေသာ္ Aမွတ္၁၁သည္ Aထစထ္
စ္
Aေငါ့ေငါ့ျဖင့္...
''တိကု .္ ..တိကု ္ၾကေတာ့ပါလား''
သူ၏ Aမိန္႔ေပးသံ ထြက္လာေသာAခါမွ မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ားသည္ လႈပ္လႈပရ
္ ွားရွား ျဖစ္သြားျပီး လက္နက္မ်ား
Aသီးသီးထုတ္လိကု ္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ သတူ ႔၏ို ျမင္ကြင္း၌ ေရွာင္ခ်ဴး ရိွမေနေတာ့။ Aဘယ္သ႔ ို ေရာက္သြားသနည္း။
ထိုစU္။
1
219
''Aား...''
''Aြန္႔''
''Aမယ္ေလး''
ဝိုင္းရံထားေသာ မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ားသည္ ခရမ္းေရာင္ Aလင္းတန္းတစ္ခုက ႐ုတ္တရက္ ျဖတ္သန္းသြားေသာေၾကာင့္
တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ ခႏၶာကိုယ္မ်ား Aပိုင္းပိုင္းျပတ္၍ လကဲ ် ေသဆုံးသြားေလေတာ့သည္။ Aမွတ္၁၁သည္
တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားသြား၏။ ထ႔Aို တ ူ ဓားကိုင္လကသ္ ည္ တဆတဆ္ တ္ တုန္ရင္လာေလသည္။
သူသည္ သစ္ပင္ၾကီးတစ္ပင္က္ုိ မွီ၍ ရန္သူကို AသဲAသန္ ရွာေဖြေနေလ၏။ မၾကာမီ ညည္းတြားသံမ်ား ရပ္စဲသြားၾကသ
Page 248
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ည္။
Aပိုင္းပိုင္းျပတ္၍ မ႐ႈမလွ ေသဆုးံ ေနေသာ မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ား၏ Aေလာင္းမ်ားသည္ ဖ႐ိုဖရ ဲ ျပန္႔က်လဲ ်က္။
''ခင္ဗ်ားေျပာစမ္း...က်ဳပ္Aစ္မ ဘယ္မွာလဲ''
႐ုတ္တရက္ ေAးစက္ေသာ ေလသံႏွင့္Aတူ ဓားခြၽန္တစ္ခုက သူ၏ လည္မ်ိဳကို ေထာက္လကို ္သည့A္ ခါ Aမွတ္၁၁သ
ည္
တုန္လပ
ႈ ္ေခ်ာက္ခ်ားသြား၏။ လ်င္ျမန္လွေသာ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဘယ္Aခ်ိန္ကတည္းက ေရာက္ရွိလာသည္ကို သူမသိရ။
Aမွတ္ ၁၁သည္ ကတုန္ကယင္ျဖင့္...
''သူ...သူမ...မ...မရွိေတာ့ပါဘူး''
''ဘယ္လို ျဖစ္တာလဲ ေသခ်ာရွင္းျပစမ္း''
ေရွာင္ခ်ဴးက ဓားရွည္ကို Aနည္းငယ္တိုးလိုက္ရာ လည္ပင္းတြင္ ေသြးစို႔လာသျဖင့္ ပိုမို ေၾကာက္ရံ႕ြ သြားသည္။
''လြန္ခ့တဲ ့ ဲ ၇ႏွစ္ေလာက္ကတည္းက ထကြ .္ ..ထြက္ေျပးဖို႔ ၾကိဳးစားလို႔ ကြၽန္ေတာ္န႔ ဲ Aမွတ္၉တို႔က ဝိုင္းတိုက္ခ့ပဲ ါတ
ယ္.သူ..သူမ
ဒဏ္ရာ Aျပင္းAထန္ ရသြားတယ္...A...Aခုဆိုရင္ေတာ့ ေသြးထြက္လြန္ျပီး ေသ...ေသသြားေလာက္ပါျပီ''
''ဘာ...ဘာေျပာတယ္''
ေရွာင္ခ်ဴး၏ မ်က္ႏွာသည္ နဂိုကထက္ Aဆမ်ားစြာ ခက္ထနသ္ ြာျပီး မ်က္လုးံ Aေရာင္မွာ ပိုမို စူးရွစြာ ေတာက္ပသာြ း
၏။
Aမွတ္၁၁မွာ AၾကီးAက်ယ္ ေခ်ာက္ခ်ားသြားေတာ့သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေျခာက္ကပ္ကပ္ ရယ္ေမာရင္း...
''Aစ္မၾကီးရယ္...ဘာျဖစ္လ႔ ို ဒီလိုမ်ိဳး ၾကံဳေတြ႕ရတာလ.ဲ ..ကြၽန္ေတာ္တို႔ ရန္စံAိမ္က ဘယ္လို ဝဋ္ေႂကြးေတြရိွလို႔ ဒီလို
ကံၾကမၼာဆိုးေတ ြ ၾကံဳေတြ႕ရတာလ'ဲ '
ေၾကကဝဲြ မ္းနည္းစြာျဖင့္ ငိုေႂကြးျမည္တမ္းေလသည္။ ထ႔ေို နာက္ ဓားကိုင္လကက္ ို လႈပ္ရွားလိုက္သည္။
''ရႊပ္''
''Aင့္''
''ခ်ပ္''
''ဝုန္း''
ဓားရွည္ကို ဓားAိမ္၌ ထည့္လိုက္သည္ႏွင့္ တျပိဳင္တည္းမွာပင္ Aမွတ္၁၁၏ Uီးေခါင္းသည္ တိတိရိရိ ျပတ္ေတာက္သြားျ
ပီး
လည္ပင္းျပတ္ေနရာမွ ေသြးမ်ား ေထာင္ပန္းလာေလသည္။ ထ႔Aို တူ သူမီွထားသည့္ သစ္ပင္ၾကီးပါ ဓားခ်က္ေၾကာင့္ တ
တိ ိရိရိ
ျပတ္ေတာက္သြားေတာ့သည္။
1
220
''Aစ္မၾကီး ဘာျဖစ္လို႔ ဒီလိုAျဖစ္ဆိုး ၾကံဳေတြ႕ရတာလဲဗ်ာ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဝမ္းနည္းေၾကကြဲစြာျဖင့္ ေAာ္ဟစ္ျမည္တမ္းေလသည္။ ယင္းေနာက္...
''ဟား...ဟား...ဟား...ဟား''
Page 249
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''မင္းတို႔ေတြ ေသသင့္တယ္''
သူသည္ သူ႐ူးၾကီးတစ္ေယာက္ပမာ ရယ္ေမာျပီး ယင္းေနရာမွ ေျပးလႊားထြက္ခြာသြားေတာ့သည္။
သူသည္ ေဒါသထြက္ထြက္ျဖင့္ ေတြ႕သမ်ွ သစ္ပင္၊ေက်ာက္တံုးမ်ားကို လက္ဝါးျဖင့္ ရိုက္ႏွက္ဖ်က္ဆီးေလသည္။ သူ၏
ၾကီးမားေသာ Aတြင္းAားကို မခံနိုင္၍ ၎Aရာမ်ားမွာ ေၾကမႊပ်က္စီးကုန္ၾကသည္။
သူသည္ ေျပးမိေျပးရာ ေျပးေနေတာ့သည္။ သူ၏ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံး ေသးြ မ်ားစြန္းထင္ေနျပီး မ်က္လုံးစုံမွာလည္း နီရဲေ
နရာ
႐ုတ္တရက္ျမင္လိုက္ရေသာ မည္သူမဆို မေကာင္းဆိုးဝါးတစ္ေကာင္ဟု ထင္သြားေစနိုင္သည္။ မိုင္၂၀ေက်ာ္ခန္႔
ခရီးေပါက္ေသာAခါမွ သူ၏ စိတ္သည္ Aနည္းငယ္ တည္ျငိမ္သြားျပီး မ်က္လုးံ Aေရာင္မွာလည္း
ပကတိAတိုင္း ျဖစ္သြားေတာ့သည္။
သူသည္ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ေမ့ေလ်ာ့ကာ ေခါင္းငိုက္စိုက္၍ လမ္းေလ်ွာက္ရင္း Aစ္မျဖစ္သူ၏ ကံၾကမၼာဆိုးကို ေတြးမိသျဖ
င့္
မခ်ိတင္ကဲ ျဖစ္ေနသည္။ သူ၏ ေရွ႕တြင္ လူတစ္စု သြားလာေနသည္ကို ေတြ႕ရသျဖင့္ ေကြ႕ပတ္ေရွာင္တိမ္း၍ ငူငူငိုင္ငိုငျ္
ဖင့္
ဆက္ေလ်ွာက္ေနေတာ့သည္။ သူ႔ကိုယ္သူ သတိမထားမိလိုက္။ သူေလ်ွာက္ေနသည္က လမ္းလယ္ေခါင္ ျဖစ္ေနသည္ကို
ပင္။
''ေဟ့...ဘယ္က A႐ူးလဲ...ေရွ႕ကေန ဖယ္စမ္း...Aဆိပ္မယ္ေတာ္ ႂကြလာတာကို မျမင္ဘူးလား''
ေAာ္ေငါက္သံတစ္ခု ထကြ ္ေပၚလာသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေနာက္သ႔ ို လုံးဝ လွည့္မၾကည့္ဘ ဲ မၾကားဟန္ျပဳကာ
ဆက္ေလ်ွာက္ေနေလ၏။ ထိုAခါ Aသံရွင္သည္ မေက်မနပ္ ျဖစ္သြားပံုရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္
တစ္စုတံ စ္ရာျဖင့္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ေနာက္ေက်ာကို ပစ္လႊတလ္ ိုက္သည္။
''ဝွီး...''
ေလခြင္းသံသ့သဲ ့ႏဲ ွင့္Aတူ လက္နက္ပုန္း Aခ်ိဳ႕သည္ ပလူပ်ံ၍ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ေနာက္ေက်ာထံ တိုးဝင္လာသည္။ သသူ
ည္
ႏႈတ္ခမ္းတြန္႔႐ုံျပံဳးျပီး လက္ေနာက္ျပန္ဖမ္းလိုက္၏။
''ဟင္''
တစ္ဖက္လူသည္ Aံ့ၾသသြားဟန္တူသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးက သူဖမ္းမိေသာ Aရာမ်ားကို
ၾကည့္လိကု ္ေသာAခါ ေႁမြပုံစံ ျပဳလုပ္ထားေသာ ေရႊဆံထိုး၃ေခ်ာင္း ျဖစ္ေနသည္က ို ေတ႕ြ ရေလ၏။ သသူ ည္
''သူရိယစႏၵာAတြင္းAား''ကို စုစည္း၍ ၎Aရာမ်ားကို ေနာက္ျပန္ပစ္လႊတ္လုက
ိ ္သည္။
''ခင္ဗ်ားတို႔ လက္နက္ကို ျပန္ယူသြားUီး''
''ဝွီး...''
ေသးငယ္ေသာ ဆံထိုးထံမွ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ေလခြင္းသံမ်ား ထြက္ေပၚသြားေလသည္။ ထို႔ေနာက္ တစ္စံုတစ္ရာကို
ထိမွန္သြားပုံရသည္။ ေဒါက္ခန ဲ ျမည္သြား၏။ ထ႔Aို တူ ဟင္ကန ဲ ဟာကန ဲ Aာေမဍိတ္သံမ်ား ထကြ ္ေပၚသြား၏။
''ေဟ့...သူ႔ကိုတားၾကစမ္း''
Aမ်ိဳးသမီးတစ္Uီး၏ Aမိန္႔ေပးသံတစ္ခု ထြက္ေပၚလာျပီး မေရွးမေႏွာင္းမွာပင္ ေဝါယာU္တစ္ခုသည္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ေရွ႕တြ
င္
Page 250
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ပိတ္ရပ္ေနေတာ့သည္။
1
221
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စိတ္မပါတပါျဖင့္ ေခါင္းေမာ့ၾကည့္လိုက္၏။ သူ၏ ေရွ႕တြင္ Aနီေရာင္ ေဝါယာU္ၾကီးတစ္ခု ရွိေနသည္။
ထိုေဝါယာU္တြင္ ထူးျခားေသာ Aလံတစ္ခု ရွိေလ၏။ ၎Aရာမွာ Aနက္ေရာင္ ပိတ္စေပၚတြင္ Aျဖဴေရာင္ ေဆးသားျဖ
င့္
နန္းေတာ္တစ္ခုကို ဖား၊ကင္းျမီးေကာက္၊ေႁမြ၊ကင္းေျခမ်ားႏွင့္ ပင့္ကူတစ္ေကာင္တို႕က ဝိုင္းရံထားသည့္ဟန္ ေရးျခ
ယ္ထားေလ၏။
၎ေဝါယာU္ကိုမူ Aသက္၂၀Aရြယ္ရွိ မိန္းမပ်ိဳ ၄ေယာက္က ထမ္းပိုးထားေလသည္။ ထိုမိန္းမပ်ိဳAားလံုး Aေရာင္သာ
ကလြဲ ြဲ၍
ပံုစံတူေသာ ဝတ္စံုမ်ားကို ဝတ္ဆင္ထားၾကသည္။
ခရမ္း၊မဲနယ္၊Aျပာႏွင့္ Aစိမ္းေရာင္ တို႔ ျဖစ္ၾကသည္။ ထို႔ျပင္ ေက်ာတြင္ ဓားကိုယ္စီ လြယ္ပိုးထားရာ Aဆင့္ျမင့္
သိုင္းသမားမ်ား ျဖစ္ဟန္တူေလ၏။
''ရွင္က ဘြားဘြားကို တမင္တကာ Aစြမ္းျပျပီး ဘယ္ကို ထကြ ္ေျပးခ်င္ေသးတာလ'ဲ '
ခ်ိဳသာေသာ စကားသံႏွင့္Aတူ ေဝါယာU္Aတြင္းမွ မ်က္ႏွာဖံုးတပ္ထားေသာ Aမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ ထြက္လာေလသ
ည္။
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၄၃,၄၄)
ထိုAမ်ိဳးသမီး၏ ကိုယဟ္ န္မာွ Aခ်ိဳးAစား ေျပျပစ္၍ ေက်ာ့ရွင္းလွပ၏။ ႐ုပ္ရည္မွာ မည္သ႔မို ည္ပုံရိွေၾကာင္း
မသိရေသာ္လည္း ခ်ိဳသာေသာ Aသံကို ပိုင္ဆိုင္ထားရာ မိန္းမေခ်ာတစ္ေယာက္ေတာ့ ျဖစ္နိုင္ေပသည္။
''ေကာင္ေလး...မင္းရဲ႕ Aတြင္းAားက ေရႊေႁမြဆံထိုးကိုေတာင္ ေၾကမႊေAာင္ စြမ္းေဆာင္နိုင္တယ္...မင္းရဲ႕ ဆရာသမား
က
ဘယ္သူလဲ...က်ဳပ္Aဘြားၾကီး သိခ်င္တယ္''
ထိုစကားကို ေျပာလိုက္သူမွာ မိန္းမပ်ိဳထံမွ မဟုတ္ေခ်။ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ေနာက္ေက်ာမွ ထြက္ေပၚလာျခင္းပင္။
ထ႔ိုေၾကာင့္ ေနာက္လွည့ၾ္ကည့္ရာ Aလားတူ Aနက္ေရာင္ ေဝါယာU္တစ္စင္းကို ေတ႕ြ ရေလသည္။ ထိုေဝါယာU္ကိုလည္
း
Aသက္၂၀Aရြယ္ မိန္းမပ်ိဳ ၄ေယာက္တို႔က ထမ္းထားေလသည္။ မိန္းမပ်ိဳေလးမ်ားသည္ ေစာေစာက ေဝါယာU္ထမ္း
Aမ်ိဳးသမီးမ်ားႏွင့္ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈ တူညီျပီး Aေရာင္သာ ကြဲျပားေလသည္။
Aျဖဴ၊Aဝါ၊လိေမၼာ္ႏွင့္ Aနီေရာင္တို႔ ျဖစ္ၾကသည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မ်က္ေမွာင္ကုတ္ၾကည့္ျပီး...
''ခင္ဗ်ားတို႔က Aဆိပ္နန္းေတာ္က မဟုတ္လား''
''မင္းက ဗဟုသုတ ရွိသားပဲ''
Aဆိပ္မယ္ေတာ္ဆိုသူက မွတ္ခ်က္ခ်လိုက္၏။ က်ံဳးထံုးက သိုင္းေလာကသားမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ
၎တို႔၏ဂိုဏ္းမ်ား၊Aထိမ္းAမွတ္ပစၥည္းမ်ား၊သေကၤတမ်ားAေၾကာင္းတို႔ကို ရွင္းျပ၍ ေဝါယာU္မွ Aလံကို ျမင္၍ ခ်က္ခ်
င္း
Page 251
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
သိရွိသြားျခင္းပင္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မခ်ိျပံဳးျပံဳးမိသည္။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူ၏ ဆရာသည္ Aဆိပ္နန္းေတာ္
လက္ခ်က္ေၾကာင့္ ေသဆုံးခဲ့ရသည္က ို Aမွတ္ရသြားေသာေၾကာင့္ပင္။
''Aဆိပ္နန္းေတာ္မွာ လူေကာင္းတစ္ေယာက္မွ မရွိဘူး...ခင္ဗ်ားတို႔က က်ဳပ္ကို တားျမစ္တာ တိုက္ခိုက္ခ်င္လို႔လား''
''ရွင္...ရွင္''
ေရွာင္ခ်ဴးက ျပန္ေမးေသာAခါ မ်က္ႏွာဖုံးတပ္ မိန္းမပ်ိဳႏွင့္ ေဝါယာU္ထမ္း မိန္းမပ်ိဳ ၈ေယာက္တ႔ ို ေဒါသထကြ ္သြားၾက
သည္။
Aဆိပ္မယ္ေတာ္ ဆိုသူကမူ မခိုးမခန္႔ ရယ္ေမာ၍...
1
222
''ေကာင္ေလး...မင္းက သိုင္းပညာျမင့္မားတယ္ဆိုျပီး မာန္တက္မေနပါန႔.ဲ ..က်ဳပ္Aဘြားၾကီး ကုန္းစြန္းထန္
မမူဘူး...မင္းဆရာဘယ္သလူ ဲဆတို ာ မေျပာခ်င္ရင္လည္း ရိွေစေတာ့...က်ဳပ္Aဘာြ းၾကီး သြားတ့လဲ မ္းမွာ ပိတ္ရပ္ေန
တာကို
မလိုလားဘူး...ေဝးေဝးက ေရွာင္သြားစမ္း''
''ဟား...ဟား...ဟား''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သေဘာက်စြာ ရယ္ေမာေလသည္။
''ဒီလမ္းကို ခင္ဗ်ားပိုင္တာလား...က်ဳပ္က ကိုယ့လ္ မ္းကို သြားတာ ခင္ဗ်ားတ႔ကို ဒီေလာက ္ လမ္းAက်ယ္ၾကီးကို
ဘာျဖစ္လို႔ ေရွာင္ကြင္းမသြားနိုင္ရတာလဲ''
ထသို ႔ ို ဆလို ိုကလ္ ်ွင္ Aျဖဴေရာင္ဝတ္စုံႏွင့္ မိန္းမပ်ိဳသည္ ေရွ႕တက္လာျပီး...
''ရွင္က ေမာက္မာေနမွေတာ့ Aဆိပ္နန္းေတာ္ရဲ႕ သုခုမဓားသိုင္းကို ခုခံေပေတာ့''
ေျပာေျပာဆိုဆို သူမသည္ သြက္လက္ျမန္ဆန္ေသာ ဓားသိုင္းဟန္ျဖင့္ မာန္ပါပါ ေဝွ႔ယမ္းလိုက္သည္။ ထိုAခါ ဓားရိပ္မ်ား
ထြက္ေပၚလာျပီး Uီးတည္ခ်က္ မ်ားျပားေသာ လမ္းေၾကာင္းမ်ားျဖင့္ ေသကြင္းေသကြက္မ်ားကို ေရြးခ်ယ္ တိုက္ခိုက္ေတာ့
သည္။
၎ဓားပညာသည္ Aဆင့A္ တန္း ျမင့္မားလွသည္။
Aျခားသူမ်ားကို တကို လ္ ်ွင္ စိတ္ေခ်ာက္ခ်ားေစကာ Aနို္င္ယူနိုင္ေပမည္။ သ႔ိုေသာ္ ဓားသိုင္းရာဇာျဖစ္ေသာ ေရွာင္ခ်ဴး
Aဖို႔တြင္မူ
မိေက်ာင္းမင္း ေရကင္းျပသလို ျဖစ္ေန၏။
သူသည္ ဓားခ်က္မွ လြတ္႐ံုေလာက္သာ ေရွာင္တိမ္းလိုက္သည္။
''ဟင္''
ေရွာင္ခ်ဴး၏ လႈပ္ရွားမႈကုိ ေတြ႕ရသျဖင့္ မိန္းမပ်ိဳမ်ားထံမွ Aာေမဍိတ္သံ ထြက္ေပၚသြားသည္။ ဝတ္စံုျဖဴ မိန္းမပ်ိဳ၏ ဓား
သိုင္းသည္
Aဆင့္ျမင့္လွသည္။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ထိုမိန္းမပ်ိဳAပါAဝင္ ေဝါယာU္ထမ္း မိန္းမပ်ိဳမ်ားသည္ သုခုမဓားသိုင္းက့
သဲ ႔ ို
ထိပ္တန္း ဓားသိုင္းပညာကို ေလ့လာသင္ယူထားျပီး သိုင္းပညာAဆင့္ ျမင့္မားၾကသည္။
Aမ်ားAျမင္တြင္ ေဝါယာU္ထမ္းသည့ ္ မိန္းမပ်ိဳမ်ားသည္ ေတာ္႐ုံတန္႐ုံေလာက္ဟု ထင္မိေပမည္။ သို႔ေသာ္ သူမတ႔ ို
Page 252
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
သိုင္းပညာသည္ ေတာ္ရိေရာ္ရိ မဟုတ္ေခ်။ ကုန္းစြန္းထန္ကိုယ္တိုင္ စနစ္တက် ေရြးခ်ယ္ထားသည့္ AားAကိုးရဆံုး
သိုင္းသမမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ သူမတ႔သို ည္ ေဝါယာU္ထမ္းသည့ ္ Aလုပ္သာမက ကိယု ရ္ ံေတာ္မ်ားဟုလည္း ဆိုနိုင္ေပ
သည္။
''ခြၽမ္''
ေရွာင္ခ်ဴးက မိန္းမပ်ိဳထက္ လ်င္ျမန္သြက္လက္စြာပင္ ဓားရိပမ
္ ်ားၾကားမွ လက္ေကာက္ဝတ္ကို မိမိရရ ေတာက္သြားသ
ည္။
မိန္းမပ်ိဳသည္ ညာလက္တစခ္ ုလုံး ထုံက်U္သြားျပီး ဓားရွည္မွာလည္း လတြ ္က်သြားေတာ့သည။္
''ဟာ''
''ဟင္''
မိန္းမပ်ိဳမ်ားမွာ စကားမဆိုနိုင္ေတာ့။ ဝတ္စံုျဖဴ မိန္းမပ်ိဳသည္ Aနက္ေရာင္ ေဝါယာU္ေရွ႕၌ ဒူးေထာက္လိုက္ျပီး
ဝမ္းနည္းေၾကကြဲေသာ မ်က္ႏွာျဖင့္...
''Aဆိပ္နန္းေတာ္န႔ ဲ ဘြားဘြားကို Aရွက္ရေစတယ္...ဘာြ းဘြားခြင့္လႊတ္ပါ''
သူမသည္ ေျပာေျပာဆိုဆို မိမိ၏ ငယ္ထိပ္ကို လက္ဝါးျဖင့္ ႐ိုက္၍ Aဆံုးစီရင္ဟန္ ျပင္ေလသည္။
1
223
''ညီမေလး...ရပ္လိုက္ပါ''
မ်က္ႏွာဖံုးႏွင့္ မိန္းမပ်ိဳက တားျမစ္၍ Aနက္ေရာင္ေဝါယာU္ေရွ႕ရပ္ကာ...
''ဘြားဘြား...သ႔ကူ ို ခြင့္လတႊ ္ေပးလိုက္ပါ...ညီမေလးက Aတငြ ္းAားနည္းလို႔ ဓားသိုငး္ ထုတ္တာ ဟာကြက္မ်ားျပီး
႐ံႈးနိမ့္သြားတာပါ''
ထိုAခါ ေဝါယာU္Aတြင္းမွ သက္ျပင္းခ်သ ံ ခပ္သ့သဲ ့ထဲ ကြ ္ေပၚသြားျပီး...
''ထားပါေတာ့ေလ...သူ႔ရဲ႕သိုင္းပညာကို ေလ်ွာ့တြက္မိသြားတာပဲ...မတ္တတ္ရပ္ပါ''
''ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဘြားဘြား''
''ႏွင္းဆီျဖဴ...မင္းAစား ေတာင္းပန္ေပးတ့ ဲ ကုန္းစြန္းဖန္းကိုသာ ေက်းဇူးတင္စကား ေျပာရမွာ''
''ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...မမဖန္း''
ဝတ္စံုျဖဴ မိ္န္းမပ်ိဳက A႐ိုAေသေပး၍ ေက်းဇူးတင္စကား ေျပာေလသည္။ ထိုAခ်ိန္တြင္ ကုန္းစြန္းထန္ေခၚ Aဆိပ္မယ္
ေတာ္၏
တင္းမာေသာAသံ ထြက္ေပၚလာသည္။
''သက္တံ့၇ေဖာ္ A့ဒဲ ီေကာင္ေလးကို တကို ္ေပေတာ့...ႏွင္းဆီျဖဴက ေဘးကေနၾကည့္ျပီး မင္းမမဖန္းန႔ဲAတူ ေလ့လာေန
''
''ဟတု ္က့.ဲ ..Aမိန္႔Aတိုင္းပါ ဘြားဘြား''
Aျဖဴေရာင္ဝတ္ မိန္းမပ်ိဳႏွင့္ မ်က္ႏွာဖံုးတပ္ မိန္းမပ်ိဳမွAပ က်န္ရွိသည့္ မိန္းမပ်ိဳ ၇ေယာက္တို႔သည္ ေရွာင္ခ်ဴးကို
ဝိုင္းရံထားလိုက္ေလေတာ့သည္။ သူမတ႔၏ို Aဝတ္Aစား Aေရာင္မ်ား Aဘယ္ေၾကာင့္ ကလဲြ ရဲြ သည္ကို ယခုမွ ေရွာ
င္ခ်ဴး
နားလည္သြား၏။ သက္တံ့တြင္ Aေရာင္၇မ်ိဳး ရွိသည္မဟုတ္လား။ ထိုAရာကို Aစြဲျပဳ၍ ဝတ္ဆင္ထားျခင္း ျဖစ္ေပသည္။
Page 253
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
(မွတ္ခ်က္။ ။ Aလြယ္မွတ္သားရန္ ( VIBGYOR ) /ဘစ္ဘ္ေဂ်ာ / V=violet, I=Indigo, B=blue, G=green,
Y=yellow,
O=orange, R=red / ခရမ္း၊မဲနယ္၊Aျပာ၊Aစိမ္း၊Aဝါ၊လိေမၼာ္၊Aနီ စသည့၇္ ေရာင္ / ဆရာလုပ္ျခင္းမဟုတ္ Aလယြ ္မွ
တ္သားရန္
မ်ွေဝျခင္းသာ smile emoticon:-) )
''သက္တံ့ေရာင္ ဝကၤပါ''
မိန္းမပ်ိဳမ်ားက တညတီ ညြတတ္ ည္း ရတြ ္ဆို၍ စက္ဝိုင္းပမာ လွည့္ပတ္ေလေတာ့သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးAဖို႔ သ႔တူ စ္သက
တ္ ာတြင္
တတိယေျမာက္ ဝကပၤ ါတစ္ခုကုိ ရင္ဆိုင္ေနရသည္ဟု ဆရို ေပမည္။ သည္ကေန႔ တစ္ေန႔ထဲမွာပင္ က်ံဳးနန္ဂိုဏ္း၏ ၾက
ယ္၆လုးံ
ဝကပၤ ါကို ရင္ဆိုင္ထိုးေဖာက္ခ့ရဲ သည္။ ယခု သက္တံ့ဝကပၤ ါကိုလည္း ရင္ဆိုင္နိုင္မည္ေလာ။
ဝကၤပါကြက္က စတင္ေလျပီ။ မိန္းမပ်ိဳ ၇ေယာက္သည္ လ်င္ျမန္စြာ လႈပ္ရွားသြားလာ၍ ဓားရိပ္မ်ား စူးရွေတာက္ပစြာ
ထကြ ္လာသည္Aထိ ေဝွ႔ယမ္းလိုကသ္ ည္။ သူမတ႔ ို ၇ေယာက္စလုံး၏ လႈပ္ရွားမႈမ်ားသည္ ေသသပ္လျွပီး ယိမ္းသမေ
လးမ်ားႏွယ္
ညီညာလွသည္။ တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳးစီ Aလွခ်င္းျပိဳင္ေနျပီး Aေၾကာင္းမသိသူ ဆိုပါက နတ္ျပည္မွ နတ္သမီးေလးမ်ား
ဟု
ထင္ေပလိမ့္မည္။ ထိုဝကၤပါကြကသ္ ည္ စတိ ္ကိ ု ညိွဳ႕ယူဖမ္းစား၍ ထင္ေယာင္ျမင္မွား ျဖစ္ေစကာ Aာရုံဖမ္းစားထားေ
လ၏။
ဓားသမားျဖစ္သူ ေရွာင္ခ်ဴးကမူ သူမတ႔၏ို AေပၚယံAလွထက္ ကိုင္ေဆာင္ထားေသာ ဓားမ်ားကိုသာ သတိမလစ္ဟင္းေ
Aာင္
Aာ႐ုံစိုက္၍ ၾကည့႐္ ႈေနသည္။ လွပေသာ ႏွင္းဆီပန္းသညပ္ င္လ်ွင္ ဆူးမ်ားရိွတတ္သည္ မဟုတလ္ ား။ မိန္းမပ်ိဳေလး
မ်ားသည္
ႏွင္းဆီပန္းက့သဲ ႔ ို လွပေသာ္လည္း သူမတို႔ ကိုင္ေဆာင္ထားသည့္ ဓားမ်ားသည္ကား ဆူး(သို႔မဟုတ္) လသူ တ္လကန္
က္မ်ားပင္။
''ေဟး''
''ဟိတ္''
1
224
မိန္းမပ်ိဳမ်ားသည္ မာန္သြင္း၍ ဆန္းျပားေသာ ဓားခ်က္မ်ားျဖင့္ ေရွာင္ခ်ဴးကို တိုက္ခိုက္ၾကေတာ့သည္။ သူမတ႔၏ို ဓားစမြ ္
းသည္
Aသက္Aရြယ္ႏွင့္ မလိုက္ေAာင္ပင္ Aစြမ္းထက္လွသည္။ တဖက္လူ၏ ဟာကြက္ကို Uီးတည္တိုက္ခိုက္သလို မိမိတို႔ဘ
က္မွ
ဟာကြက္ေပၚလ်ွင္လည္း တစ္Uီးႏွင့္တစ္Uီး Aျပန္Aလွန္ ကာကြယ္ဖာေထးေပးၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္
Aတြဲညီသည္ဟု ေျပာရေပမည္။
Page 254
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''Aေတာ္ေကာင္းတ့ ဲ ဓားသိုင္းပါလား''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စိတ္လိုလကရ္ ခ်ီးက်ဴးျပီးေနာက္ ဓားAိမ္ျဖင့္ သူမတ႔၏ို လက္နက္မ်ားကို ႐ိုက္လကို ္ေလသည္။
''ထန္...ထန္...''
မိန္းမပ်ိဳ ၇ေယာက္သည ္ ေရွာင္ခ်ဴးလက္လႈပသ္ ည္ကိုသာ ျမင္လိုက္ရျပီး မည္သည့္သိုင္းကြက္ Aသုးံ ျပဳသြားေၾကာင္း
မသိရွိလိုက္ေခ်။ ဓားကိုင္လက္မ်ား ထုံက်U္သြားသျဖင့္ ေနာက္ဆုတ္ေပးလိုက္ရသည္။
''ဘယ္လိုသိုင္းပညာပါလိမ့္...ေျမျပန္႔က သိုင္းပညာေတြန႔ ဲ မတူကြဲျပားလွပါလား''
ေဝါယာU္Aတြင္းမွ Aဆိပ္မယ္ေတာ္ ကုန္းစြန္းထန္က ေဝဖန္ေျပာေလသည္။ သူမသည္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ သိုင္းကြက္ကို
႐ိုးတိုးရိပ္တိတ္ေတာ့ ျမင္လိုက္ရသည္။ သ႔ေို သာ္ Aကုန္Aစင္ေတာ့ မဟုတ္ေခ်။
ထသို ိုင္းကြကတ
္ ြင္ Aလွည့A္ ေျပာင္းမ်ားစြာပါျပီး ျမန္ဆန္လြန္း၍ ဟာကြက္ မရိွသေလာက္ပင္။ Aကယ္၍ ေရွာင္ခ်ဴးက
ဓားထုတ္၍ တိုက္ခိုက္ပါက မိန္းမပ်ိဳ၇ေယာက္စလုံး Aေရးနိမ့္နုငိ ္ေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးက
သက္ညွာလိုက္ေသာေၾကာင့္ ေနာက္ဆုတ္ေပးရ႐ံုသာ ရွိ၏။ ထိုAခ်က္ကို ေတြးမိေသာ္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ သိုင္းပညာAဆင့္
ကို
သေဘာေပါက္သာြ းျပီး စိုးရံ႕ြ စိတ္ဝင္သြားသည္။
''သက္တံဝဲပ်ံဟန္''
ခရမ္းေရာင္ဝတ္ မိန္းမပ်ိဳထံမွ Aသံထြက္ေပၚလာသည္နွင့္ က်န္သည့္ မိန္းမပ်ိဳမ်ားသည္ ေနာက္ဆုတ္၍
ရင္ေဘာင္တန္းရပ္လိုက္သည။္ ယင္းေနာက္ Aနီဝတ္မိန္းမပ်ိဳ၏ ပခုံးေပၚသ႔ ို လိေမၼာ္ေရာင္ဝတ္ မိန္းမပ်ိဳက ခုန္တက္လို
ကသ္ ည္။
ထိုမိန္းမပ်ိဳေပၚသ႔ ို Aဝါဝတ္ မိန္းမပ်ိဳက ခုန္တက္ျပန္သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ Aဝါေပၚ Aစိမ္း၊ Aစိမ္းေပၚသို႔ Aျပာ၊ Aျပာေပၚ
သို္႔ မနဲ ယ္၊
မနဲ ယ္ေပၚသို႔ ခရမ္းေရာင္ဝတ္ မိန္းမပ်ိဳက ခုန္တက္လိုက္၏။ သတူ ႔Aို ားလုံး၏ ေနရာယူပုံမွာ သက္တ္ ံ့တစ္ခုႏွင့္
Aလားတူေလသည္။
''ဝွီး...''
''ရႊမ္း...''
မိန္းမပ်ိဳမ်ားသည္ ခႏၶာကုိယ္မ်ားကို ေလေပြပမာ လည္ပတ္၍ ျပင္းထန္ေသာ ဓားခ်က္မ်ားျဖင့္
တိုးဝင္လာေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ''Uေပကၡာမုန္တိုင္း'' ဓားကြက္ကိုသုးံကာ ဓားAိမ္ကို ေဝွ႔ယမ္းလိုက္၏။
''ေဝါ...ေဝါ''
ၾကီးမားေသာ Aတြင္းAားလႈိႈင္းၾကီး ေပၚထြက္လာသျဖင့္ မိန္းမပ်ိဳ၇ေယာက္မွာ ရပ္တည္ရန္ မစြမ္းေဆာင္နိုင္ေတာ့။ ခ်
က္ခ်င္း
လူစုခြဲလိုက္ျပီး လွည့ပ္ တ္တိုက္ခိုက္ျပန္သည္။ သို႔ေသာ္ ၾကာရွည္ေတာ့ မတိုက္ခိုကန္ ိုင္။ ေရွာင္ခ်ဴးက ဓားေႏွာင့္ကိုသုံး၍
တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ကို ဇိုးကနဲ ဇတ္ကနဲ Aေၾကာပိတ္လိုက္၏။ သက္တံ့၇ေဖာ္သည္ကား
မလႈပ္မယွက္ျဖင့္ ေက်ာက္ရုပ္ပမာ ေတာင့္ေတာင့္ၾကီး ျဖစ္သြားေတာ့သည္။
''ခင္ဗ်ားတို႔ Aဆိပ္နန္းေတာ္က လူေတကြ ို Aဆိပ္ခတ္ လပု ္ၾကံဖို႔ကလြဲလ႔ ို Aဆင့္ျမင့္သိုင္းပညာကို မတတဘ္ ူးလား''
1
225
Page 255
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဆရာၾကီးက်န္းလူ ေသဆံုးသည့္ ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ Aဆိ္ပ္နန္းေတာ္Aေပၚ မၾကည္မလင္ျဖစ္ေနေသာ ေရွာင္ခ်ဴးက
ခနဲ႔တ့တဲ ့ ဲ ေမးလိုက္ေသာAခါ မ်က္ႏွာဖုံးတပ္ မိန္းမပ်ိဳသည္ ေဒါသထြက္သြား၏။
''Aင္း...ေနာက္ေပါက္ေတြက သိုင္းပညာ ျမင့္လာတာန႔ ဲ ဘဝင္ျမင့္ေနတာ မထူးဆန္းပါဘူး...
ကုန္းစြန္းထန္သည္ ထသို ႔ ို ဆလို ိုက္ျပီး တဆကတ္ ည္း...
''ကုန္းစြန္းဖန္းန႔ ဲ ႏွင္းဆီျဖဴ သူန႔ ဲ တိုက္ခိုက္ၾကည့စ္ မ္း''
''ေကာင္းပါျပီ ဘြားဘြား''
မိန္းမပ်ိဳႏွစ္ေယာက္သည္ တညီတညြတ္တည္း ဆိုျပီးေနာက္ ေရွာင္ခ်ဴးႏွင့္ မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္လိုက္သည္။ ကုန္းစြန္းဖန္းက
...
''Aဆိပ္နန္းေတာ္က လက္ဝါးသိုင္းကို ခုခံေပေတာ့''
''ရႊမ္း''
နွင္းဆီျဖဴကလည္း ဓားကို Aသံျမည္ေAာင္ ဆထြဲ ုတလ္ ိုက၏္ ။ ယင္းေနာက္ ႏွစ္Uီးသား ျပိဳင္တူ ခုန္ဝင္လာျပီး ျပင္းထန္
ေသာ
တိုက္ကြက္မ်ားျဖင့္ တိုက္ခိုက္ေလေတာ့သည္။
ႏွင္းဆီျဖဴ၏ သုခုမဓားသိုင္းသည္ ျမန္ဆန္သြက္လက္လွသလို ကုန္းစြန္ဖန္း၏ လက္ဝါးသိုင္းကလည္း ထူးျခားလွသည္။
လက္ဝါးတျပင္လုံး မည္းနက္ေနျပီး Aဆိပ္သိုင္းပညာ တစ္ခုခုကို Aသုးံ ျပဳေနျခင္း ျဖစ္ပုံရသည္။
သူမတ႔ႏို ွစ္ေယာက္ေပါင္း သိုင္းကြက္မ်ားမွာ လ်င္ျမန္၍ Aစြမ္းထက္လွသည္။ သို႔ေသာ္
ဝကၤပါေျခလွမ္းႏွင့္ ေလနဂါးကိုယ္ေဖာ့ပညာ တတ္ထားေသာ ေရွာင္ခ်ဴးAဖို႔မူ မႈစရာမလိုေခ်။ သူသည္
ကယို ္ေဖာ့ပညာျဖင့္ ေရွာင္တိမ္းရင္း သူမတ႔၏ို သိုင္းပညာမ်ားကို ေလ့လာေန၏။
ကုန္းစြန္းဖန္းတ႔မို ွာ AၾကီးAက်ယ္ မ်က္ႏွာပ်က္သြားၾကသည္။ သိုင္းကြက္၁၀၀ေက်ာ္ Aသုံးျပဳျပီးသည့တ္ ိုင္ ေရွာင္ခ်ဴး
ကို
ထိခိုက္ေစဖို႔ Aသာထား Aက်ႋီAဝတ္စကိုပင္ မထိေသးေခ်။
''ဟင္...မျဖစ္နိုင္တာပဲ''
ေဝါယာU္ထဲရွိ ကုန္းစြန္းထန္ထံမွ Aံ့ၾသတၾကီး ေရရြတ္သံ ထြက္ေပၚသြား၏။ ယင္းေနာက္...
''ဝွစ္...ဝွစ္...ဝွစ္''
ေလတိုးသံမ်ားႏွင့္Aတူ ေဝါယာU္Aတြင္းမွ လက္နက္ပုန္းမ်ားသည္ ပလူပ်ံ၍ ထြက္လာေလသည္။
Uီးတည္ရာသည္ကား ေရွာင္ခ်ဴးထံသို႔...
''ထန္...ထန္...ထန္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဓားရွည္ျဖင့္ ထိုAရာAားလုံးက ို ႐ိုက္ဖယ္လ္ကို ္ျပီး Aရိပ္ပမာ လ်င္ျမန္ေသာ Aဟုန္ျဖင့္
Aနက္ေရာင္ ေဝါယာU္ထံသို႔ တိုးဝင္လာျပီး လက္ဝါးခ်က္ျဖင့္ ရိုက္လိုက္၏။
''ဝုန္း...''
ေဝါယာU္ၾကီးမွာ Aတြင္းAားရွိန္ေၾကာင့္ Aစိတ္စိတ္Aမႊမႊ ျဖစ္သြားေလသည္။
''ဟိတ္''
1
226
Page 256
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ေဝါယာU္Aတြင္းမွ Aမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္သည္ မာန္သြင္း၍ ခုန္ထြက္လာသည္။ သူမသည္ ကုန္းစြန္းဖန္းကဲ့သို႔ မ်က္ႏွာ
ဖံုးတစ္ခု
တပ္ဆင္ထားျပီး ဆံပင္မ်ား ျဖဴေဖြးေနသည္ကို ေထာက္႐ႈေသာ္ AဘြားAိုတစ္ေယာက္ ျဖစ္ဟန္တူသည္။ သူမလက္ထဲ
တြင္
ေႁမြေခါင္းပံု ေတာင္ေဝွးတစ္ခု ကု္ငိ ္ေဆာင္ထားေလသည္။
''ဝွီး...ဝွီး...ဝွီး''
ထိုAဘြားAိုသည္ ေတာင္ေဝွးကို ေဝွ႔ယမ္းျပီး ဝင္ေရာက္တိုက္ခိုက္ေလသည္။ သူမ၏ ေတာင္ေဝွးရိပ္မ်ားမွာ မ်ားျပားလွျ
ပီး
မည္သည္က Aစစ္၊မည္သည္က Aတုဟူ၍ သိနိုင္ရန္ ခဲယU္းလွ၏။ ထိုစU္မွာပင္...
''ေဟး''
''ဟိတ္''
ကုန္းစြန္းဖန္းႏွင့္ ႏွင္းဆီျဖဴကလည္း ျပိဳင္တူေႂကြးေၾကာ္ျပီး ေနာက္ေက်ာဘက္မွ ထပ္မံတိုက္ခိုက္ျပန္သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသ
ည္
သူမၾကာေသးမီကမွ တတ္ေျမာက္ထားသည့္ ''ေလးမ်က္ႏွာေရာင္စU္''ဓားကြက္ကို ဓားAိမ္မွ ဓားမထုတ္ဘ ဲ Aသုးံ ျပဳလို
ကသ္ ည္။
ထိုAခါ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ခႏၶာကိုယ္ပတ္လည္မွ ကိုယ္ပြားAရိပ္၃ခု ေပၚထြက္လာျပီး လက္ထဲမွ
ဓားAိမ္ကို ေဝွ႔ယမ္းေလေတာ့သည္။ ေဝွ႔ယမ္းလိုက္သည့ ္ Aတငြ ္းAားAရိွန္မွာ လြန္စြာျပင္းထန္လွသည္။
''ဝုန္း''
ကုန္းစြန္းထန္၊ကုန္းစြန္းဖန္းႏွင့္ ႏွင္းဆီျဖဴတို႔မွာ ခုခံရန္ မစြမ္းသာေတာ့ဘဲ Aသီးသီး ေနာက္ဆုတ္သြားၾကသည္။
သတူ ႔၃ို ေယာက္စလုံး ထတိ လ္ န္႔Aံ့ၾသေသာ၊မယုံၾကည္နိုင္ေသာ မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ ေရွာင္ခ်ဳးကို ၾကည့္႐ႈေနၾကသည္။
''မင္းက ဘယ္သူလဲ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ကုန္းစြန္းထံ၏ စကားကို ျပန္ေျဖဘဲ...
''ကုန္းစြန္းယင္ဆတို ့လဲ ူ ဘယ္မွာရိွသလ.ဲ ..က်ဳပ္ဆရာကို ေသေစတ့Aဲ တြက္ သ႔ကူ ို လက္စားေခ်ရမယ္''
''ဟင္''
ကုန္းစြန္းထန္သည္ Aံ့Aားသင့္သြားျပီး...
''မင္းက ငါ့တူန႔ ဲ ဘာရန္ျငိွဳး ရိွလို႔ လက္စားေခ်ခ်င္တာလ'ဲ '
ထိုAခါ ေရွာင္ခ်ဴး၏ မ်က္ႏွာတြင္ နာက်ည္းရိပ္မ်ား ထင္ဟပ္သြားသည္။ သူသည္ တင္းမာေသာ မ်က္ႏွာျဖင့္...
''က်ဳပ္ဆရာကို လသူ တ္သမားေတြလႊတ္ျပီး Aဆိပ္ခတ္ လုပ္ၾကံေစခ့ဲတယ.္ ..ဒီAတကြ ္ ေပးဆပ္ရဖို႔ သ႔ူမွာ တာဝန္ရိွ
တယ္''
ေရွာင္ခ်ဴးက ေျပာလိုက္သည္တြင္ ကုန္းစြန္းထန္သည္ မခိုးမခန္႔ ရယ္ေမာေလသည္။
''မင္ရ႕ဲ သိုင္းပညာ ဘယ္ေလာက္ျမင့္မားပါေစ...Aဆိပ္နန္းေတာ္က ကုန္းစြန္းမိသားစုဟာ မ်ားျပားသလို Aဆိပ္ပညာန႔ ဲ
သိုင္းပညာမွာ ထိပ္တန္းAဆင့္ရိွတယ္...မင္းတစ္ေယာက္ထဲန႔ ဲ တုပဖု႔ဆိ ိုတာ လယြ ္မယ္မထင္န႔.ဲ ..မင္းက Aဆိပ္နန္းေ
တာ္န႔ ဲ
ရန္ျငိွဳးဖြဲ႕ခ်င္တာလား''
Page 257
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူမ၏ စကားကို ဂ႐ုမစိုက္ေခ်။ ေAးစက္ေသာေလသံျဖင့္...
''သိငု ္းေလာကတစ္ခုလုံးနဲ႔ေတာင္ ရန္ျငိွဳးဖြဲ႕ျပီးျပီ...ခင္ဗ်ားတို႔ Aဆိပ္နန္းေတာ္န႔ ဲ ရန္ျငိွဳးထပ္ဖြဲ႕လို႔ က်ဳပ္Aတကြ ္ ဘာမွ
ထူးျခားမသြားဘူး...က်ဳပ္မိသားစုAတြက ္ လက္စားေခ်ျပီးရင္ တေလာကလုးံက ရိွတ့ဲလူေတြ ဝိုင္းသတလ္ ႔ ို ေသရေတာ
င္
က်ဳပ္ေက်နပ္တယ္''
1
227
''ေကာင္းျပီေလ...မင္းက သ႔ကူ ို ေတြ႕ခ်င္ရင္ မဟူရာဂိုဏ္းမွာ စုံစမ္းလိုက္...Aရင္ဆုံး က်ဳပ္Aဘြားၾကီးရဲ႕ သိုင္းကြကက္ ို
ခုခံေပေတာ့''
ကုန္းစြန္းထန္သည္ ေတာင္ေဝွးကို ေဝွ႔ယမ္း၍ တိုက္ခိုက္ျပန္သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စိတ္မရွည္ေတာ့။ Aတြင္းAားစုစည္း
၍
ဓားAိမ္ျဖင့္ ခပ္ျပင္းျပင္း ႐ိုက္ထုတ္ေတာ့သည္။
''ခြၽမ္း...''
မီးပြင့္မီးပြားမ်ားပင္ ထြက္သြားျပီး ကုန္းစြန္းထန္၏ ညာဘက္လကသ္ ည္ ထုကံ ်U္သြား၏။ သူမသည္
Aတငြ ္းAားAရာတြင္ ေရွာင္ခ်ဴးကို မယွU္နိုင္သည္ကို သေဘာေပါက္သြားသည္။ ထ႔ိုေၾကာင့္ ေတာင္ေဝွးကို တရစပ္ ေ
ဝွ႔ယမ္း၍
Aျပင္းAထန္ ထိုးႏွက္တိုက္ခိုက္သည္။ သ႔ေို သာ္ ေရွာင္ခ်ဴးက ကိုယေ
္ ဖာ့ပညာျဖင့္ AသာAယာ ေရွာင္တိမ္းသြားသျဖင့္
သူမ၏
တိုက္ကြက္မ်ားမွာ သဲထဲေရသြန္ ျဖစ္သြားသည္။
''မင္းသတၱိရွိရင္ ဓားထုတ္ျပီး တိုက္စမ္း''
ကုန္းစြန္းထန္သည္ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ကိုပင္ Aနိုင္မယူနိုင္ေသာAခါ ခံျပင္းသြားျပီး ေဒါသတၾကီး ေAာ္ေျပာေလ
၏။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ တိုက္ခိုက္မႈမ်ားကို ေရွာင္တိမ္းရင္း တစ္ခ်က္ျပံဳးလိုက္သည္။
''ဓားထုတ္ရင္ လက္နက္Aားကိုးတယ္ ထင္မွာစိုးလို႔ပဲ...ေကာင္းျပီ...ခင္ဗ်ားက ေတာင္းဆိုမွေတာ့ တစ္ကြက္ေလာက္ျပရ
တာေပါ့''
သသူ ည္ လ်ပ္တျပက္ ဓားရွညက္ ို ဆထြဲ ုတျ္ပီး စီးမိုးခုတ္ခ်လိုက္သ္ ည္။ ထိုAခါ ဓားသြားမွ ေတာက္ပေသာ
ခရမ္းေရာင္Aလင္းတန္းတစ္ခု စူးရွစြာထြက္ေပၚသြားသည္။
''ဘြားဘြား...သတိထား''
ကုန္းစြန္းဖန္းႏွင့္ ႏွင္းဆီျဖဴတို႔က စိုးရိမ္စြာျဖင့္ ေAာ္ဟစ္သတိေပးေလသည္။ ကုန္းစြန္းထန္သည္ ထတိ ္လန႔သ္ ြားျပီး ေ
တာင္ေဝွးကို
ကန္႔လန္႔ျဖတ္ကိုင္၍ ခုခံကာ ေနာက္ဆုတလ္ ိကု ္သည္။
''ရႊပ္''
ကုန္းစြန္းထန္၏ ေတာင္ေဝွးမွာ ခါးလယ္မွ တိကနဲ ျပတ္ေတာက္သြားသည္။ ကုန္းစြန္းထန္သာ Aေရွာင္မျမန္ပါက
ခႏၶာကိုယ္ႏွစ္ျခမ္းျပတ္၍ ေသပြဲဝင္နုိင္ေလသည္။ သို႔ေသာ္ သူမသည္ ေရွာင္ခ်ဴးက တမင္တကာ Aားေလ်ွာ့ထားမွန္း
Page 258
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
မသိပါေခ်။ ျခိမ္းေျခာက္ျပီး ေနာက္ဆုတ္နိုင္ရန္ Aခြင့္Aေရး ေပးသည့္Aေနျဖင့္ Aနည္းငယ္ေႏွး၍ ဓားခ်က္ထုတ္လိုကျ္
ခင္းပင္။
Aင္Aား Aျပည့္Aဝသုံးပါက ထိုသ႔ ို ေရွာင္တိမ္းနိုင္မည္ မဟုတ္ေတာ့။
''ခ်ပ္''
ေရွာင္ခ်ဴးက ဓားရွည္ကို ဓားAိမ္Aတြင္း သိမ္းဆည္းလုိကသ္ ည္။
''မင္း...မင္း''
ကုန္းစြန္းထန္သည္ လက္ညွိဳးေငါက္ေငါက္ထိုး၍ တစ္စံုတစ္ရာ ေျပာမည္Aျပဳ...
''ဘုတ္...ဘုတ္''
ကုန္းစြန္းထန္၏ မ်က္ႏွာဖံုးသည္ ႏွစ္ျခမ္းျပတ္သြားျပီး ေျမျပင္ေပၚသို႔ ျပဳတ္က်သြားသည္။
''ဟင္''
1
228
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ကုန္းစြန္းထန္၏ မ်က္ႏွာကို ေတြ႕ျမင္ရေသာ္ Aံ့Aားသင့္သြားသည္။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူမ၏
မ်က္ႏွာသည္ AဘြားAိုတစ္ေယာက္လို Aိုမင္းရင့္ေရာ္မေနဘ ဲ Aသက္၃၀ေက်ာ္သာ ရိွေသးသည့ ္ မိန္းမလွတစ္ေယာ
က္၏
မ်က္ႏွာAသြင္ ရွိေနေသာေၾကာင့္ပင္။ ဆံပင္မ်ားမွာ ျဖဴေဖြးေနေသာ္လည္း ႐ုပ္ရည္မွာ နုပ်ိဳေနသျဖင့္ AဘြားAိုတစ္ေ
ယာက္မွ
ဟုတ္ပါေလစဟူ၍ သံသယျဖစ္သြားသည္။
ကုန္းစြန္းထန္သည္ ေယာင္ယမ္း၍ သူမ၏ မ်က္ႏွာကို စမ္းသပ္ကိုင္တြယ္ၾကည့္သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးက ဓားခ်က္ကို တိက်ေ
သခ်ာစြာ
ထတု ္ထားသျဖင့္ မ်က္ႏွာကို လုံးဝမထိခိုက္ပါေခ်။ မ်က္ႏွာဖုံးသာ ႏွစ္ျခမ္းျပတ္၍ ကြာက်သြားျခင္းပင္။ ထိုAခ်က္ကို ရိ
ပ္မိ္သြားေသာ
ကုန္းစြန္းထန္တ႔ိုမွာ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ဓားပညာကို သေဘာေပါက္သြားၾကသည္။
''ခင္ဗ်ားက Aဆိပ္မယ္ေတာ္Aစစ္ ဟုတ္ရဲ႕လား''
ေရွာင္ခ်ဴးက မယံုၾကည္နိုင္ဟန္ျဖင့္ ေမးလိုက္ရာ ကုန္းစြန္းထန္သည္ မခ်ိျပံဳးျပံဳး၍...
''စိတ္ပ်ိဳကိုယ္နုပညာAေၾကာင္း နားလည္ရင္ မင္းငါ့ကို ဒီလိုေမးမယ္ မထင္ဘူး''
ထသို ႔ ို ေျပာလိုက္ေတာ့မွ ေရွာင္ခ်ဴး နားလည္သြားသည္။ ေလာကရိွ ပညာရပ္မ်ားသည္ ဆန္းၾကယ္လွသည္။ သာမန္ဉာ
ဏ္ႏွင့္
လိုက္မမီနိုင္ေသာ ပညာရပ္မ်ားရွိေလ၏။ ႐ုပ္ရည္ကို နုပ်ိဳေAာင္ စြမ္းေဆာင္ေသာ ပညာသည္လည္း တစ္ခုAပါAဝင္ ျဖ
စ္သည္။
သူသည္ ေစာင္းေကာက္ေဒဝီပိုင္ရွင္းကဲ့သို႔ Aသက္Aရြယ္ ၾကီးရင့္ျပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း Aသက္၂၀ဟု ထင္ရေAာင္
ငယ္ရြယ္နုပ်ိဳေနသည္ကိုလည္း ျမင္ခ့ဲဖူးသည္ မဟုတလ္ ား။ ကုန္းစြန္းထန္ကလည္း ထိုပညာမ်ိဳးကို တတ္ကြၽမ္းထားပုံရ
သည္။
''က်ဳပ္နားလည္ပါျပီ...ခဏေနရင္ မိန္းကေလး ၇ေယာက္စလုံး Aေၾကာေျပသြားလိမ့္မယ္... ခြင့္ျပဳပါUီး''
Page 259
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ လက္သီးလက္ဝါးဆုပ္ ေျပာျပီးေနာက္ လွည့္ထြက္သြားဟန္ျပင္သည္။
''ဒီလို ေျပးလို႔ ရမလား''
ႏွင္းဆီျဖဴသည္ မေက်မနပ္ျဖင့္ Aားကုန္ထုတ္၍ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ေနာက္ေက်ာကို ဓားရွည္ျဖင့္ ပစ္ေပါက္လိုက္သည္။
''ဝွီး..''
ဓားရွည္သည္ Aရိနွ ္ျပင္းစြာျဖင့္ ေလထုကို ဖဆီ န္၍ တိုးဝင္လာ၏။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ႏႈတ္ခမ္းတြန္႔႐ုံျပံဳးျပီး ဓားကိုင္လ
က္ကို
လႈပ္ရွားလိုက္သည္။
''ရႊမ္း...''
ခရမ္းေရာင္ Aလင္းတန္းတစ္ခု လင္းလကသ္ ြားျပီး ေရွာင္ခ်ဴး၏ ခႏၶာကိုယ္သည ္ ေလျပင္းတိုက္သည့ႏ္ ွယ္
လ်င္ျမန္စြာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့သည္။ ေစာေစာက သူရွိေနေသာ ေနရာ၌မူ ႏွင္းဆီျဖဴ၏ ဓားသည္ Aပိုင္းပိုင္းျပ
တ္ကာ
တစ္စုတစ္စည္းထဲ ပံုက်ေနေလ၏။
''ဟင္...သူ...သူက ဘယ္လိုသိုင္းပညာရွင္လဲ''
ႏွင္းဆီျဖဴသည္ Aထိတ္တလန္႔ျဖင့္ ေရရြတ္မိသည္။ ကုန္းစြန္းထန္သည္ မ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္စြာျဖင့္ ေခါင္းခါယမ္းျပီး...
''မထင္မိဘူး...သိုင္းေလာကမွာ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္န႔ ဲ ဒီေလာက္Aစြမ္းထကတ္ ့သဲ ူငယ္ ရိွခ့မဲ ယ္လို႔...သ႔သူ ိုင္းပညာက
သိုင္းေလာကသခင္ၾကီး၄ေယာက္န႔ ဲ တန္းတူရိွတယ္လ႔ ို ေျပာရမွာပ'ဲ '
ဟု ညည္းညဴေျပာေလသည္။ က်န္ရိွလူAာလုံးလည္း ႏႈတ္ဆတိ ္သြားၾကသည္။ မိနစ္Aနည္းငယ္ ၾကာသည္Aထိ သူမ
တို႔သည္
Aေတြးကိုယ္စီျဖင့္ ရပ္ေနမိၾက၏။ ေခတၱၾကာေသာ္ ေသြးေၾကာပိတ္ခံရေသာ
မိန္းမပ်ိဳ၇ေယာက္သည္ ျပန္လည္လႈပ္ရွားလာၾကသည္။
1
229
''ညည္းတို႔သတိရျပီဆိုေတာ့ ခရီးဆက္ၾကမယ္...''
ထိုAခါ ကုန္းစြန္းဖန္းက...
''ဘြားဘြား သမီးရဲ႕ ေဝါယာU္ထဲမွာ နားနားေနေန လကို ္ခ့ပဲ ါ''
''ေAး...ေကာင္းျပီ''
ကုန္းစြန္းထန္သည္ Aနီေရာင္ ေဝါယာU္ထဲကို ဝင္မည္Aျပဳ...
''ခြပ္...ခြပ္...ခြပ္''
ျမင္းခြာသံ တေျဖာင္းေျဖာင္းႏွင့္Aတူ ျမင္းစီးသမား ၅၀ေက်ာ္သည္ ထိုေနရာေလးသို႔ စု႐ံုးေရာက္ရွိလာၾကသည္။ ရီထ်န္း
တို႔ လူစုပင္
ျဖစ္ၾကသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးက က်ံဳးနန္ဂိုဏ္းသားမ်ားကို ေသြးေၾကာပိတ္ထားမႈသည္ နာရီဝက္ခန္႔ၾကာေသာ္ ေျပေပ်ာက္သြား
၏။
ထ႔ိုေၾကာင့္ ခရီးဆက္၍ လကို ္ၾကရာ ေတာAုပ္Aစပ္၌ ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ ျဖစ္ေနေသာ မဟူရာဂိုဏ္းသား၂၀၏
Aေလာင္းမ်ားကို ေတြ႕ခ့ရဲ သည္။
Page 260
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ထ႔Aို ျပင္ ျပိဳလဲေနေသာ သစ္ပင္မ်ား၊ ေၾကမႊေနေသာ ေက်ာက္တုံးမ်ားကိုပါ ေတြ႕ျမင္ရေသာ္ ထိတ္လန႔သ္ ြားၾကသည္။
Aားလုံးက
တညီညြတတ္ ည္းျဖင့္ ဂ႐ုဏာမ့၏ဲ လက္ခ်က္ဟု မွတ္ခ်က္ခ်လိုက္သည္။ ထိုAထတဲ ြင္ ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းသားAခ်ိဳ႕ ပါရိွေ
လရာ
သတူ ႔တို ေတြသည္ ''AာဃာတAမုန္းဓားကြက္''ေၾကာင့္ ကယို ္ေတာ္၁၂၆ပါး ထသို ႔ိုေသဆုံးသည္ကို မ်က္ျမင္ကိုယ္ေ
တြ႕
ၾကံဳဖူး၍ ျဖစ္ေလ၏။
ထ႔ိုေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးေနာက္ ဆက္လိုက္ရန္ တြန္႔သြားၾကသည္။ သ႔ိုေသာ္ ရီထ်န္းက Aုပ္စုမွ ခြဲထြက္ပါက
ဂ႐ုဏာမ့လဲ က္ခ်က္ေၾကာင့္ Aသက္ေပ်ာက္နိုင္ေၾကာင္း၊စုစု႐ုံး႐ုံးေနပါက ေၾကာက္ရံ႕ြ စရာမလိုေၾကာင္း ေသခ်ာရွင္းျပ
စည္း႐ံုးထားသျဖင့္ မခြဲထြက္ရဲေတာ့ဘဲ လိုက္ပါလာၾကျခင္းပင္။
''ေဟ့...Aညိဳေရာင္ဖ်င္ၾကမ္းဝတ္စုံန႔ ဲ လူငယ္တ္ စ္ေယာက္ကို ေတ႕ြ ေသးလား''
ရီထ်န္းက မာန္ပါပါျဖင့္ ကုန္းစြန္းထန္ကို ေမးလိုက္သည္။
''သူက ဘယ္သူလဲဆိုတာ က်ဳပ္Aဘြားၾကီး သိခ်င္တယ္''
ကုန္းစြန္းထန္ ျပန္ေမးေသာစကားေၾကာင့္ ရီထ်န္းသည္ တAံ့တၾသျဖစ္သြားျပီး...
''ခင္ဗ်ားက ဘယ္သူလဲ...ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုေမးတာလဲ''
ဟု ျပန္ေျပာလိုက္ရာ ကုန္းစြန္းထန္က သေဘာက်စြာ ရယ္ေမာလိုက္၏။ ထိုAခါ သူမရယ္သံသည္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္
ဟိန္းထြက္သြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ရီထ်န္းတ႔ ို လူစုမွာ တုန္လႈပ္သြားၾကသည္။
''မင္းက က်ဳပ္နာမည္ကို သိခ်င္မွေတာ့ ေျပာရတာေပါ့ေလ...က်ဳပ္က Aဆိပ္နန္းေတာ္က ကုန္းစြန္းထန္ပဲ''
''ဟာ''
''ဟင္''
''Aဆိပ္မယ္ေတာ္''
Aာေမဍိတ္သံမ်ား Aသီးသီး ထြက္သြားသည္။ သိုင္းေလာကသားမ်ားသည္ သူမနာမည္ကို ၾကားဖူးၾက၏။ ကုန္းစြန္းထ
န္သည္
Aဆိပ္နန္းေတာ္သခင္ ကုန္းစြန္းမို၏ ညီမAရင္းျဖစ္ေလသည္။ သူမ၏ သိုင္းပညာသည္ သိုင္းေလာကသခင္ၾကီး၄ေယာ
က္ကို
မမွီေသာ္လည္း Aဆင့္Aတန္းျမင့္မားလွသည္။
1
230
စိတ္ေနစိတ္ထား ထူးဆန္းသလို Aထက္မက်ေAာက္မက် သိုင္းသမားဟု ဆိုရေပမည္။ သို႔ေသာ္လည္း သူမတြင္
ခ်ီးက်ဴးစရာAခ်က္ေတာ့ ရွိသည္။ ထိုAရာမွာ ခိုကိုးရာမ့ဲသည့ ္ မိန္းမပ်ိဳေလးမ်ားကို ကူညီကယ္တင္ေပးျပီး သိုင္းပညာ
မ်ား
သင္ၾကားေပးျခင္းပင္။
ရီထ်န္းသည္ ကုန္းစြန္းထန္၏ ျပိဳင္ဘက္မဟတု ္ပါေခ်။ သတူ ႔လို ူစုတြင္လည္း ကုန္းစြန္းထန္ကို ယွU္နိုင္မည့္သူ တစ္ေ
ယာက္မွ
Page 261
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
မပါေခ်။ သူမသည္ သိုင္းပညာAဆင့္ျမင့္သလို Aဆိပ္နန္းေတာ္မွျဖစ္၍ Aဆိပ္ပညာကိုလည္း ကြၽမ္းက်င္ေလသည္။ သူ
မႏွင့္
ရန္ျငိွဳးဖြဲ႕မိပါက Aဆိပ္နန္းေတာ္၏ ေၾကာက္မက္ဖြယ္Aဆိပ္မ်ားျဖင့္ လုပ္ၾကံခံရကိန္းရွိ၏။
ထ႔ိုေၾကာင့္ ရီထ်န္းသည္ ျပံဳးရႊင္ေသာ မ်က္ႏွာထားျဖင့္...
''လတ္စသတေ္ တာ့ Aဆိပ္မယ္ေတာ္ၾကီးကိုး...A႐ိုAေသမ့မဲ ိတာ ခြင့္လႊတ္ပါ''
သူက ျမင္းေပၚမွဆင္း၍ ဂါရဝျပဳ ေျပာၾကားလိုက္၏။
''ေကာင္းျပီ...ရိွေစေတာ့...မင္းတို႔ေျပာတ့ ဲ ေကာင္ေလးက ေလးေပေက်ာ္ ဓားရွည္တစ္ေခ်ာင္းကိုလည္း
ကိုင္ထားေသးတယ္မဟုတ္လား''
''ဗ်ာ...ဟုတ္...ဟတု ္ပါတယ္...Aဘာြ းေတြ႕မိခ့ဲရင္ ေျပာျပေစခ်င္ပါတယ္''
ရီထ်န္းက Aားရဝမ္းသာစြာျဖင့္ ေျပာေလသည္။ ကုန္းစြန္းထန္သည္ လက္ကာျပ၍...
''ေနUီး...ဘာလို႔ လူစုလူေဝးန႔ ဲ သူ႔က ို လကို ရ္ ွာေနတာလ.ဲ ..သကူ ဘယသ္ ူလဲဆိုတာ က်ဳပ္ကို ရွင္းျပစမ္း''
''ေၾသာ္...ဟတု ္က့.ဲ ..ဒီလိုပါ...''
''Uီးေလး သူက ဘာမို႔လ႔ ို ရွင္းျပရမွာလဲ...ဒီေလာက္ လသူ ိထင္ရွား ျဖစ္ေနတ့ကဲ ိစၥကို...UီးေလးAညာမိမယ္ေနာ္...ဒီေ
လာက္
Aသက္ငယ္ငယ္န႔ ဲ Aဘာြ းၾကီး ျဖစ္နိုင္ပါ့မလား''
ရီစြတ္က်င့္က မေက်မနပ္ျဖင့္ ၾကားဝင္ ေျပာလိုက္၏။ သူသည္ ဂိုဏ္းတူUီးေလးျဖစ္သူက Aမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္Aား
တေလးတစား ဆက္ဆံေနသညက္ ို ၾကည့မ္ ရေAာင္ ျဖစ္ေနသည္။ သသူ ည္ Aဆိပ္နန္းေတာ္Aေၾကာင္း ၾကားဖူးနားဝ
ရိွေသာ္လည္း ကုန္းစြန္းထန္Aေၾကာင္းကိုမူ မသိရိွပါေခ်။ ထ႔ိုေၾကာင့္ ပမာမခန္႔ျဖင့္ ေျပာလိုက္ျခင္ပင္။
ကုန္းစြန္းထန္သည္ မ်က္ေမွာင္ကုတ္၍ ၾကည့္ျပီးလ်ွင္...
''မင္းလိုမ်ိဳး ဘာမွမသိတ့ ဲ ခ်ာတိတ္တစ္ေယာက္န႔ ဲ Aဖက္လုပ္ျပီး ျငင္းမေနခ်င္ဘူး...Aသာေနပါ''
''ဟား...ဟား...ဟား''
ရီစြတ္က်င့္သည္ ေလွာင္ေျပာင္ရယ္ေမာျပီး...
''ခင္ဗ်ားဘာသာ Aဆိပ္မယ္ေတာ္မကလို႔ ဘာၾကီးပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ဳပ္က ဂ႐ုမစိုက္ဘူး...ခင္ဗ်ားတို႔ Aဆိပ္နန္းေတာ္ကလည္
း
Aဆိပ္Aားကိုးန႔ ဲ မိုက္ေနတာ မဟုတ္လား...သိုင္းပညာေတာ ့ Aျဖစ္ရိွမယ္ မထင္ဘူး''
သူ၏ စကားေၾကာင့္ ကုန္းစြန္းထန္သည္ မေက်မနပ္ျဖစ္သြား၏။ သို႔ေသာ္လည္း ေနာက္ေပါက္လူငယ္တစ္ေယာက္ကို A
နိုင္ယူ
ပညာျပလ်ွင္လည္း ဂုဏ္သိကၡာက်နိုင္ေသာေၾကာင့္ မသိက်ိဳးကြၽံျပဳလိုက္သည္။ ရီထ်န္းသည္ တူျဖစ္သူAတြက္ စိုးရိ
မ္သြား၏။
ကုန္းစြန္းထန္က မည္သ႔မို ်ွ ျပန္မေျပာေသာAခါ ရီစတြ ္က်င့္သည္ ပိုမို Aတင့္ရဲသြား၏။
''က်ဳပ္န႔ ဲ ဓားသိုင္း၁၀ကြက္ေလာက္ ယွU္နိုင္ရင္ေတာ့ သူ႔Aေၾကာင္းေျပာျပမယ္...ဘယ္လလို 'ဲ '
''ရွင္က ဘြားဘြားန႔ ဲ ယွU္ဖို႔ Aဆင့္ရိွရဲ႕လား''
1
231
Page 262
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ကုန္းစြန္းဖန္းသည္ မေက်မနပ္ ၾကားဝင္ေျပာလိုက္သည္။ ရီစြတ္က်င့္သည္ ေလွာင္ျပံဳးျပံဳး၍...
''မင္းလိုမ်ိဳး ႐ုပ္ဆိုးလို႔ မ်က္ႏွာဖုံးတပ္ထားတ့ ဲ မိန္းမေလးန႔ ဲ Aဖက္လုပ္ျပီး မေျပာခ်င္ဘူး''
ဟု ဆိုလိုက္ရာ ကုန္းစြန္းဖန္းသည္ Aသားမ်ား တဆတ္ဆတ္ တုန္သည္Aထိ ေဒါသထြက္သြား၏။ ထို႔ေၾကာင့္ Aရိပ္ပ
မာ
လ်င္ျမန္ေသာ Aဟုန္ျဖင့္ Aနားကပ္လာျပီး ဘယ္ျပန္ညာျပန္ ပါး႐ိုက္ပစ္လိုက္သည္။
''ျဖန္း...ျဖန္း''
ရီစြတ္က်င့္သည္ ကုန္းစြန္းဖန္း၏ လ်င္ျမန္မႈေၾကာင့္ AမိAရ A႐ိုက္ခံရျပီး ျမင္းေပၚမွ ေခြးက်ဝက္က် က်သြားသည္။ ဖု
န္Aလူးလူး
ျဖစ္သြား၍ သူ၏ပံုမွာ ရယ္ဖြယ္လိလိ ျဖစ္ေနသည္။
''မင္း...မင္း...ေသေပေတာ့''
ရီစြတ္က်င့္သည္ ေဒါသထကြ ္ထကြ ္ျဖင့္ ေနာက္ေက်ာမွ ဓားကို ဆထြဲ တု ္လိုက္ျပီး တိုက္ခိုက္မည္Aျပဳ...
''ရပ္လိုက္စမ္း...စြတ္က်င့္...မင္းကို ဂိုဏ္းခ်ဳပ္က သိုင္းေလာက Aေတြ႕AၾကံဳရေAာင္ လႊတ္လိုက္တာ...ျပႆနာရွာဖို႔
လႊတ္လိုက္တာမဟုတ္ဘူး...ဂိုဏ္းခ်ဳပ္သိရင္ Aျပစ္ေပးမွာ မေၾကာက္ဖူးလား...ေဘးကေန ေAးေဆးေနစမ္း''
ရီထ်န္းက ေငါက္ငမ္းလိုက္ရာ မေက်မနပ္ျဖစ္သြားေသာ္လည္း ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ဟူသည့ ္ စကားရပ္ပါလာသျဖင့္ ျငိမ္က်သြားသ
ည္။
သူသည္ Aျခားသူမ်ားကိုေတာ့ မေၾကာက္ေသာ္ည္း က်ံဳးနန္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ တုက်န္႔ခ်င္ကိုေတာ့ AေသAလဲ ေၾကာက္ေသာေ
ၾကာင့္ပင္။
ကုန္းစြန္းဖန္းသည္ ေနာက္ျပန္၍ ကြၽမ္းပစ္ခုန္လိုက္ရာ ကုန္းစြန္းထန္Aနီးတြင္ ရိပ္ကနဲ ေရာက္ရွိသြား၏။
''ေကာင္းလိုက္တ့ ဲ ကိုယ္ေဖာ့ပညာ''
မည္သူမွ မခ်ီးက်ဴးဘ ဲ မေနနိုင္ေတာ့။ ကိုယေ္ ဖာ့ပညာ Aဆင့္ျမင့္သူတိုင္း ေနက္ျပန္၍ တကိ ်စြာ ခုန္နိုင္ဖို႔ဆိုသည္မွာ
မလြယ္ကူလွေခ်။
သူမ၏ ကိုယ္ေဖာ့ပညာစြမ္းကို ျမင္ရေသာ္ ရီစြတ္က်င့္သည္ တစ္ခါတည္း ျငိမ္က်သြား၏။ သူ႔Aေနျဖင့္ ကုန္းစြန္းဖန္းကဲ့
သို႔
မလုပ္နုိင္ေၾကာင္း သေဘာေပါက္သြား၏။ ထို႔ျပင္ ေစာေစာက ကုန္းစြန္းဖန္းကသာ ခြၽန္ထက္ေသာ Aရာျဖင့္ တိုက္ခုိက္ပါ
က
ယခုAခါတြင္ Aသက္ရိွေတာ့မည္မဟုတ္ေၾကာင္း ေတြးမိ၍ ရံ႕ြ တြန္႔တြန္႔ ျဖစ္သြားေတာ့သည္။ ထိုAခ်ိန္တြင္ တတိ ဆ္ ိ
တ္မႈကို
ကုနး္ စြန္းထန္က စတင္ ျဖိဳခြင္းလိုက္သည္။
''ေစာေစာက Aေၾကာင္းဆက္စမ္းပါUီး''
ထိုAခါမွ ရီထ်န္းက ၾကိတ္၍ သက္ျပင္းခ်ျပီးလ်ွင္...
''ဒလီ ိုပါ...A့ဒဲ ီေကာင္ေလးက ခ်င္းေရွာငေ္ တာင္ေပၚတက္ျပီး ျပႆနာရွာခ့လဲ ို႔ပါ''
''ေနပါUီး...သူက ဘယလ္ ိုျပႆနာရွာလို႔ ဒလီ ိုမ်ိဳး စုစု႐ုံး႐ုံးန႔ ဲ လကို ္ေနရတာလ'ဲ '
ကုန္းစြနး္ ထန္က ၾကားျဖတ္ေမးေလသည္။
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၄၅,၄၆)
Page 263
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''သ႔ူဖခင္န႔ ဲ Aဖြဲ႕သားေတြကို လိကုန္းဆရာေတာ္က သတ္ခ့တဲ ယလ္ ႔ ို စြပ္စဲြခဲ့ပါတယ.္ ..A့ဒဲ ါန႔ ဲ Aခ်င္းမ်ားျပီး တိုက္ခို
က္ၾကပါတယ္''
''ေနပါUီး...လိကုန္းဆရာေတာ္က တကယ္ပ ဲ က်ဴးလြန္ခ့တဲ ာလား''
1
232
ကုန္းစြန္းထန္က ေမးလိုက္ေသာAခါ...
''မက်ဴးလြန္ပါဘူး...ဆရာေတာ္ၾကီးက သိကၡာပုဒ္ေတြကုိ Aျမဲတေစ လံုျခံဳေAာင္ ေစာင့္ထိန္းျပီး ေတာင္ေပၚကေန တဖ
ဝါးမွ
မခြာခဲ့ပါဘူး...A့ဒဲ ီလူရမ္းကားေလးက တမင္တကာ စြပ္စဲြတာပါ ဒကာမၾကီး''
လူAုပ္ထဲတြင္ပါလာေသာ ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းသားတစ္ေယာက္မွ ၾကားဝင္ရွင္းျပသည္။
''ထားပါေတာ့ေလ...က်န္တာ ဆက္ေျပာပါUီး ရေသ့ေလး''
ထိုAခါ ရီထ်န္းကလည္း စကားျပန္ဆက္ေတာ့သည္။
''ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းက လိAဆင့္ရိွတ့ ဲ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေတြAားလုံး သူ႔က ို ႐ံႈးနိမ့္ခ့ဲပါတယ္...ေနာက္ဆုံး ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းရဲ႕
Aစြမ္းထက္ဆုံးျဖစ္တ့ ဲ စက္ဝုိင္း၃ထပ္ဝကၤပါကို သုးံ ျပီး တိုက္ခိုက္ခ့တဲ ယ.္ ..ဒါေပမယ့္
သ႔ူရ႕ဲ ဓားစြမ္းက ေၾကာက္ခမန္းလိလိပါပ.ဲ ..ဝကပၤ ါကို ျပိဳကြဲေစတ့Aဲ ျပင္ ကိယု ္ေတာ္၁၂၆ပါးစလုံးကို ေသဆုံးေစခဲ့တ
ယ္''
''ဘာ...မျဖစ္နိုင္ဘူး...ဒီေလာက ္ Aစြမ္းထက္ပါတယ္လ႔ ို ေက်ာ္ၾကားတ့ ဲ ဝကပၤ ါက ျပိဳကြဲရေAာင္ သူ႔ရ႕ဲ ဓားပညာက
A့သဲ ည္ေလာက္ေတာင္ ေကာင္းေနျပီလား''
ထိုေမးခြန္းကို ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းမွ ကိုရင္ကပင္ ေျဖၾကားလိုက္သည္။
''ဒကာမၾကီးက မ်က္ျမင္ မဟုတ္ေသးလို႔ပါ...ကြၽနု္ပ္ကေတာ့ မ်က္ျမင္ ကိုယ္ေတ႕ြ ၾကံဳခ့ရဲ တယ္...Aဒ့ဲ ီလငူ ယ္ဟာ Aပူ
AေAး
Aတငြ ္းAားႏွစ္မ်ိဳးကို တတက္ ၽြမ္းထားတဲ့Aျပင္ မိစၧာဓာတ္လည္း Aေတာ္Aားေကာင္းတယ္...သူဓားသိုင္းသုးံတုန္းက
ဆို
ခႏၶာကိုယ္က တျခမ္းနီ တျခမ္းျပာနဲ႔...ဒါ့ျပင္ မေကာင္းဆိုးဝါးလို မ်က္လုံးေတ ြ
နီရဲလာတယ္...ဝကၤပါ ျပိဳကြဲရုံမကပါဘူး...ကိုယ္ေတာ္၁၂၆ပါးစလံုး Aပိုင္းပိုင္း Aျပတ္ျပတ္ျဖစ္ျပီး ရက္ရက္စက္စက္ကို
Aသတ္ခံလိုက္ရတယ္''
ေျပာရင္း ထိုကိုရင္သည္ မ်က္ရည္မ်ားဝဲလာသည္။
''Aေတာရ္ က္စက္တ့ ဲ သူငယ္ပ'ဲ '
ကုန္းစြန္းဖန္းသည္ မွတ္ခ်က္ခ်လိုက္ျပီး မိမိတို႔ Aဘယ္ေၾကာင့္ ႐ံႈးနိမ့္ခ့ရဲ သည္ကို သေဘာေပါက္သြား၏။
''A့ဒဲ ီေကာင္ေလး နာမည္ကို ဘယ္လိုေ္ ခၚလဲ''
''သ႔ရူ ႕ဲ မ်ိဳး႐ိုးန႔ဲ နာမည္ကို ဘယ္သူမွ မသိပါဘူး...Aားလုံးက တညီတညတြ ္ထဲန႔ ဲ ဂ႐ုဏာမ့ဲဓားသခင္လို႔
တင္စားေခၚၾကတယ္...သ႔ကူ ို Aေသရရ Aရွင္ရရ ဖမ္းဆီးေခၚလာဖို႔ ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးက ဝရမ္းထုတ္ ေၾကညာ
ထားပါတယ္''
''ေၾသာ္...လတ္စသတ္ေတာ့ ဒီလိုကိုး''
Page 264
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ကုန္းစြန္းထန္က တီတိုးမွတ္ခ်က္ခ်လုိက္သည္။ ရီထ်န္းသည္ လက္သီးလက္ဝါးဆုပ္၍...
''Aဘာြ းေတြ႕ခ့ရဲ င္ ဘယ္ဘက္ကို ထကြ ္သာြ းတယ္ဆိုတာ ညႊန္ျပေပးေစခ်င္ပါတယ္''
ဟုဆိုရာ ကုန္းစြန္းထန္က တစ္ေနရာကို လက္ညွိဳးညႊန္ျပလိုက္ျပီး...
''မင္းတို႔ ေရာက္မလာခင္ေလာက္က A့ဒဲ ီဘကက္ ို ထကြ သ္ ြားတယ္...သ႔ကူ ိုယ္ေဖာ့ပညာက
Aေတာ္ေကာင္းတယ္...လက္ထမဲ ွာလည္း တစ္ဖက္သြား ဓားရွည္ၾကီးန႔'ဲ '
''ေသခ်ာပါတယ္...ဂ႐ုဏာမ့ဲဆိုတာ သူပါပဲ...ေက်းဇူးပါဘြားဘြား''
1
233
ရီထ်န္းသည္ ေက်းဇူးတင္စကား ဆိုလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ျမင္းေပၚခုန္တက္ျပီး လက္ေဝွ႔ယမ္းကာ...
''က်ဳပ္တို႔ေတ ြ Aမီွလိုက္ၾကစို႔''
ရီထ်န္းတို႔လူစုသည္ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ကုန္းစြန္းထန္ ညႊန္ျပသည့္ Aရပ္မ်က္ႏွာသု႔ိ Aေသာ့ႏွင္သြားေတာ့သည္။
ကုန္းစြန္းထန္သည္ တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္၍ ေက်နပ္စြာ ျပံဳးလိုက္၏။
''ဘြားဘြားက လမ္းမွားၾကီးကို ညႊန္ျပလိုက္တာ Aေၾကာင္းရွိပံုရတယ္''
ရီထ်န္းတို႔ ထြက္ခြာသြားၾကေသာAခါ ကုန္းစြန္းဖန္းမွ ေမးေလသည္။ ထိုAခါ ကုန္းစြန္းထန္သည္ ေခါင္းညိတ္၍...
''Aင္း...ဟုတတ္ ယ္...Aဘာြ းက သူတ႔ကို ို လွည့စ္ ားတာ Aေၾကာင္းရိွတယ္...Aဒ့ဲ ီေကာင္ေလးေနာကက္ ို
လကို ္မလို္႔ပ.ဲ ..သတူ ႔လို ူစုန႔ဲဆိုရင္ ရႈပ္႐ႈပ္ေထြးေထြး ျဖစ္နိုင္တယ္''
''ဟူး...''
''သူရဲ႕သိုင္းပညာက မခန္႔မွန္းနိုင္ေAာင္ ျမင့္မားေနတာ...Aဘြားတို႔ေတာ့ လိုက္မမီနိုင္ေတာ့ပါဘူး...တစ္ေတာင္ထက္
တစ္ေတာင္ျမင့္တယ္၊ေနာက္ကလႈိင္းလံုးၾကီးက ေရွ႕ကလႈိင္းလံုးေတြကို ေက်ာ္တက္သြားတယ္လို႔ ဆိုၾကတာေတြဟာ
Aေတာ္မွန္ကန္တယ္''
ကုန္းစြန္းထန္သည္ သက္ျပင္းခ်ရင္း ညည္းညဴေျပာေလသည္။ ထိုAခါ ကုန္းစြန္းဖန္းက...
''ကြၽန္မသာ သ႔လူ ို သိုင္းပညာမ်ိဳး ရခ့ဲရင္ လယူ ုတ္မာေတကြ ို ကလ့စဲ ားေခ်လို႔ရျပီ''
သူမ၏ မ်က္ႏွာသည္ မည္သ႔ ို ရိွသည္ကို မျမင္ရေသာ္လည္း နာက်ည္းရိပ္ႏွင့္ ေဒါသတရားမ်ားေၾကာင့္ မ်က္လုးံ ေရာ
င္သည္
စူးရွစြာ ေတာက္ပသြား၏။ ကုန္းစြန္းထန္သည္ ယုယၾကင္နာစြာျဖင့္ သူမ၏ ဆံေကသာမ်ားကို ပြတ္သပ္ေပးကာ...
''သမီးရဲ႕စိတ္ကို နားလည္ပါတယ္...ဘြားဘြားကိုယ္တိုင္ ကူညီေပးမယ္...ကိစၥတစ္ခုကိုေတာ့ ဘြားဘြား စိုးရိမ္မိတယ္''
ကုန္းစြန္းထန္၏ စကားေၾကာင့္ ကုန္းစြန္းဖန္းသည္ စိတ္ဝင္တစား ျဖစ္သြားသည္။ သူမသည္
ကုန္းစြန္းထန္ႏွင့္ ေနလာစU္တေလ်ွာက္ သူမထံမွ စိုးရံ႕ြ သည့ ္ ဟန္ပန္AမူAယာမ်ားကို မျမင္ဖူးသလို ညည္းညဴေျပာ
သည္လည္း
မရွိေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္...
''ဘြားဘြားက ဘာကို စိုးရိမ္တာလဲဟင္''
''Aင္း...သူ႔ရဲ႕ သိုင္းပညာန႔ ဲ ပတ္သက္ျပီးေတာ့ေပါ့...လြန္ခ့တဲ ့ ဲ ႏွစ၄္ ၀၀ေက်ာ္ကလို သငို ္းေလာကရဲ႕
Aၾကီးက်ယ္ဆုံး ေသြးေခ်ာင္းစီးတိုက္ပၾဲြကီး ျဖစ္မွာစိုးရတယ္''
ကုန္းစြန္းဖန္းသည္ Aဆက္Aစပ္ မရွိေသးေသာ ထိုစကားမ်ားကို နားမလည္နိုင္ေAာင္ ျဖစ္ေနသည္။
Page 265
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ကုန္းစြန္းထန္က ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ဟန္႔ျပီးေနာက္ ဆက္လက္ရွင္းျပသည္။
''လြန္ခ့တဲ ့ ဲ ႏွစ္၄၀၀ေက်ာ္က ယဟီြ ိုမင္ဆိုတ့ဲ လူငယ္တစ္ေယာက္ သိုင္းေလာကထ ဲ ေရာက္ရိွလာတယ္...မတရားမႈေ
တြန႔ ဲ
သိုင္းေလာကရန္စြယ္ေတြကို တိုက္ဖ်က္ဖို႔ပဲ...သူေရာက္မလာခင္ကဆို သိုင္းေလာကကို ပင့္ကူနက္ဂိုဏ္းက
Aုပ္စိုးခ့တဲ ယ္...သိုင္းေလာက,က Aထကလ္ မ္းဂိုဏ္းမွန္သမ်ွ ပင့္ကူနက္ဂိုဏ္းရဲ႕ လက္ေAာက္ကို
က်ေရာက္ခ့တဲ ယ္...ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ရဲ႕ သိုင္းပညာက ျမင့္မားတ့ဲAျပင္ Aရည္Aခ်င္းရိွတ့ ဲ လက္ေAာက္ငယ္သားေတြကို
ပို္င္ဆိုင္ထားတာလည္း ပါတာေပါ့ေလ...၅ႏွစ္နီးပါးေလာက္ သိုင္းေလာကၾကီးဟာ ပင့္ကူနက္ဂိုဏ္းရဲ႕ ထင္သလို ျခယ္လွ
ယ္မက
ႈ ို
ခံခ့ဲရတယ္...မၾကာပါဘူး...ယီဟြ ိုမင္ဆိုတ့ ဲ လူငယ္တစ္ေယာက္က ေရာက္ရိွလာျပီး ပင့္ကူနက္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္AပါAဝင္
ဂိုဏ္းသားAခ်ိဳ႕ကို သတု ္သငခ္ ့တဲ ယ္''
1
234
''ဒါန႔ ဲ ဘြားဘြား...ယီဟြ ိုမင္ရ႕ဲ သိုင္းပညာက Aေတာ္ေကာင္းလို႔လား''
ကုန္းစြန္းဖန္းက ေမးလိုက္ေသာ္ ေခါင္းညိတ္ျပျပီး...
''ေကာင္းတာေပါ့...သူ႔ရဲ႕Aတြင္းAားက ႏွစ္တစ္ေထာင္နီးပါး ရိွတ့Aဲ ျပင္ AပူAေAး Aတြင္းAားႏွစ္ခုကို
ပိုင္ဆိုင္ထားတယ္...သဘူ ယက္ လာသလ.ဲ ..ဘာေၾကာင့္ A့သဲ ည္ေလာက္ ေတာ္ေနရတာလဆဲ တို ာေတာ့ ဘယ္သူမွ
မသိၾကဘူး...သကူ သိုင္းေလာက Aႏၲရာယ္ေတြကို ကယ္တင္ခ့လဲ ို႔ သိုင္းေလာကသားေတြAားလုံး တစ္ညီတစ္ညြ
တ္ထ ဲ
သိုင္းေလာက သူရေဲ ကာင္းဘြဲ႕ကိ ု ေပးAပ္ခ့ၾဲကတယ္...သ႔Aူ တြက္ သူရေဲ ကာင္းနန္းေတာ္ဆိုျပီးေတာ့ မဟူရာေတာ
င္ကုန္းမွာ
ခမ္းခမ္းနားနား ေဆာက္လုပ္ေပးေသးတယ္...ဒါေပမယ့္...''
''ျပီးေတာ့ ဘာျဖစ္သြားလဲ ဘြားဘြား''
ထိုAခါ ကုန္းစြန္းထန္သည္ ေလးပင့္စြာျဖင့္ သက္ျပင္းခ်၍..
''လူဆိုတာ Aခက္သားပဲ... တစ္ခုရွိရင္ ႏွစ္ခုလိုခ်င္တယ္...ေလာဘက ရပ္တံ့မသြားဘူး...သမုဒၵရာထဲ
ေရဘယ္ေလာက္စီးစီး ျပည့္လ်ံွမသြားသလိုေပါ့ေလ...သူက သူရေဲ ကာင္းဘြဲ႕န႔ ဲ တင္းတိမ္မႈမရိွခ့ဘဲ ူး...ေျမွာက္စားခံရေပ
မယ့္
မေက်နပ္ဘ ဲ သိုင္းေလာကကို Aုပ္စိုးဖို႔ Aၾကံဝင္ခ့တဲ ယ္...ဒါေၾကာင့္ လက္ေAာက္ခံေတ ြ စုစည္းျပီး သိုင္းေလာကဂို
ဏ္းေတြကို
တကို ္ခိုက္ခ့တဲ ယ.္ ..ပင့္ကူနက္ဂိုဏ္း Aုပ္ခ်ဳပ္စU္ကထကက္ ို ပိုျပီးေတာ့ AေသAေပ်ာက္ မ်ားခ့တဲ ယ.္ ..ေနာက္ဆုံး
မွာ
ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းရဲ႕ စက္ဝိုင္း၃ထပ္ ဝကၤပါကို ရင္ဆိုင္ရတယ္...သကူ ေတာ့ Aခက္Aခဲမရိွ ေက်ာ္ျဖတ္နိုင္ခ့တဲ ယ္''
''ဘယ္လို ေက်ာ္ျဖတ္တာလဲဟင္ ဘြားဘြား''
ကုန္းစြန္းဖန္းက ေမးလိုက္ေသာ္...
''သူရဲ႕Aတြင္းAားက Aခ်ိန္နဲ႔Aမ်ွ တိုးပြားလာသလို AပူAေAးႏွစ္မ်ိဳး ျဖစ္တ့Aဲ တြက္ ဝကၤပါကို မမူနိုင္ခ့တဲ ာေပါ့''
Page 266
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
(မွတ္ခ်က္။ ။ AပူAေAး Aတြင္းAားသည္ Aထက္ပါ ဝကၤပါကို ျဖိဳခြင္းနိုင္စြမ္းရွိသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေဒါသစိတ္မႊန္ေ
နသျဖင့္
AပူAေAး Aတြင္းAား တစ္မ်ိဳးတည္းျဖင့္ Aနိုင္ယူနိုင္ေသာ္လည္း မိစၧာဓာတ္ျပင္းေသာ ဓားကြက္ကိုပါ ေပါင္းစည္း
Aသုံးျပဳသျဖင့္ ကယို ္ေတာ္၁၂၆ပါးစလုံး မ႐ႈမလွ ေသဆုးံ ျခင္းပင္။)
''ဝကၤပါကို ျဖိဳျပီး ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏး္ကို သိမ္းပိုက္နိငု ္ခ့တဲ ယ္...ေနာက္ေတာ့ Aင္Aားေတြစုစည္းျပီး မဟူရာဂိုဏး္ ဆိုျပီး
ထူေထာင္ခ့တဲ ယ္...သ႔ရူ ႕ဲ ေလာဘက Aေတာမသတ္နို္င္ဘူး...Aရင္ဆုံး သိုင္းေလာကေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ခ်င္တယ္...တ
စ္ခါ
သိုင္းေလာကေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္သြားေတာ့လည္း ဘုရင္ျဖစ္ခ်င္ျပန္တယ္...ဘုရင္ျဖစ္ခ့ရဲ င္ေတာင္ Eကရာဇ္
ထပ္ျဖစ္ခ်င္Uီးမွာ...Eကရာဇ္ ျဖစ္သြားရင္ေတာင ္ မေသေဆးရွာရင္ ရွာUီးမွာ...ဒါေပမယ့ ္ ဘုရင္မင္းျမတ္ကို လုပ္ၾကံဖို႔ေ
လာက္သာ
ၾကံစည္ခ့ဲ႐ုံ ရိွေသးတယ္...သလူ ည္း ၾကာၾကာ စည္းစိမ္မခံရပါဘူးေလ...ေနာက္၅ႏွစ္ေလာက္ေနေတာ့ သာမညလုလ
င္ဆိုတ့ ဲ
လတူ စ္ေယာက္ ေရာက္လာျပန္တယ္...သ႔ကူ ိုေတြ႕ေတာ့ ယဟီြ ိုမင္ မ်က္ႏွာပ်က္သြားတယ္...သာမညလုလင္က
ယဟီြ ိုမင့္ကို ေဖ်ာင္းဖ်ေျပာဆိုျပီး သူန႔ ဲ လိုကခ္ ့ဲဖို႔ေျပာတယ္...ယဟီြ ိုမင္ကလည္း ေဆာင္ရကြ စ
္ ရာေတ ြ ရိွေသးလို႔
ရက္Aနည္းငယ္ေလာက္ Aခ်ိန္ေပးပါလို႔ ေျပာျပီး ကတိေပးတယ္...ဒါေပမယ့္ ဟန္ေဆာင္႐ံုသက္သက္ပဲ...သာမညသိုင္း
သမားကို
ဝိုင္းဝန္းလုပ္ၾကံဖို႔ ၾကိဳးစားခ့ဲတယ္...ေနာက္ဆုးံ ေတာ့ ယဟီြ ိမု င္န႔ ဲ သူ႔လက္ေAာက္ငယ္သားAားလုးံ သာမညလုလ
င္ကို မယွU္နိုင္ဘ ဲ
ေသဆုးံသြားၾကတယ'္ '
''ဟင္...A့ဒဲ ါဆို သာမညလလု ငက္ Aစြမ္းဆုံးေပါ့ေနာ္...''
ကုန္းစြန္းဖန္းက စိတ္ဝင္တစား နားေထာင္ရင္းမွ မွတ္ခ်က္ခ်လု္ိက္၏။
1
235
''ဟတု ္တာေပါ့...သ႔ူရ႕ဲ Aတြင္းAားက ႏွစ္၂၀၀၀ေက်ာ္ရိွျပီး ယဟီြ ိုမင္လိုမ်ိဳး AပူAေAး Aတငြ ္းAားကို
ပိုင္ဆိုင္ထားတယ္...ဒါေပမယ့္ သ႔ထူ က္ေတာ့ Aေတာ္သာတယ္''
''ယဟီြ ိုမင္ ေသျပီးေတာ့ ဘာဆက္ျဖစ္သြားေသးလ'ဲ '
''သိုင္းေလာကၾကီးက Aရင္လို တည္ျငိမ္သြားတာေပါ့...သာမညလုလင္ကေတာ့ လံုးဝကို Aစေပ်ာက္သြားတယ္...Aား
လံုးAဖို႔
ပေဟဠိတစ္ခုေပါ့ကြယ္...Aရင္က ကယို ္တတ္တ့ ဲ မေတာက္တေခါက္ သိုင္းပညာေလာက္န႔ ဲ ဘဝင္ျမင့္ေနတ့သဲ ူေတြ
ဟာ
ပင့္ကူနက္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္န႔ေဲ တြ႕ေတာ့ ႐ံႈးနိမ့္ခ့တဲ ယ္...ပင့္ကူနက္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ဟာလည္း ဘဝင္ျမင့္ေနခ်ိန္မွာ ယဟီြ ုမ
ိ င္ရဲ႕ လ
က္ခ်က္န႔ ဲ
႐ံႈးနိမ့္ျပန္တယ္...ယဟီြ ိုမင္ကလည္း သာမညလုလင္ လက္ေAာက္မွာ ႐ံႈးျပန္တယ္...သတူ ႔ရို ႕ဲ သိုင္းပညာေတြက Aံ့မခ
န္းနိုင္သလို
Page 267
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
သိုင္းပညာဆိုတာ ဆုးံ ခန္းမရိွဘူးဆိုတာ သေဘာေပါက္သြားၾကတယ္...သိုင္းေလာကၾကီးက
ထူးထူးျခားျခား ေAးခ်မ္းသြားတယ္...ဒါေပမယ့ ္ ႏွစ္ေတAြ ေတာ္ၾကာလာေတာ့
A့ဒဲ ီAျဖစ္Aပ်က္ေတကြ ို ေမ့ေပ်ာက္သြားၾကတယ္...Aရင္Aတိုင္း ခိုက္ရန္ျဖစ္ပြားမႈေတြ၊ရန္ျငိွဳးေတြ၊ေက်းဇူးတရားေတြ
နဲ႔
လုံးခ်ာလည္ေနေတာ့တာပ.ဲ ..ၾကီးၾကီးမားမား ျပႆနာေတြေတာ့ မျဖစ္ခ့ဲဘူး''
ကုန္းစြန္းဖန္းသည္ တAံ့တၾသျဖင့္...
''ဘြားဘြားက ဒီAေၾကာင္းေတြကို ဘယ္ကၾကားလာတာလဲဟင္''
ထိုAခါ ကုန္းစြန္းထန္သည္ Aေဝးတစ္ေနရာသို႔ ရီေဝစြာၾကည့ျ္ပီး...
''ဘြားဘြားရဲ႕မိတ္ေဆ ြ မဟူရာဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ယီဖြ န္းက ေျပာခ့တဲ ာေပါ့...သူဟာတစ္ျခားမဟတု ဘ္ ူး...ယီဟြ ိုမင္က
တကို ္ရိုကဆ
္ င္းသကလ္ ာတ့ ဲ မ်ိဳးဆက္ပ.ဲ ..သူတ႔ဘို ိုးဘြားေတ ြ AစU္Aဆက္က ယဟီြ ိုမင္ရ႕ဲ မွတ္တမ္းစာAုပ္ထဲက
Aေၾကာင္းAရာေတြကို မေပ်ာက္ပ်က္ေAာင္ ထိန္းသိမ္းထားလို႔ သိရိွတာျဖစ္တယ္...ယီဖြ န္း Aသက္၃၀မွာ
မဟူရာဂို္ဏ္းကို ျပန္ေထာင္ခ့တဲ ယ္...A့ဒဲ Aီ ေၾကာင္းေတြကို Aရင္က ဘြားဘြားေျပာျပဖူးတယ္ေလ''
''ဟတု က
္ ဘ့ဲ ြားဘြား...ကြၽန္မ မွတ္မိပါျပီ...ဘြားဘြားစိုးရိမ္တာကိုလည္း သေဘာေပါက္ပါျပီ...ဂ႐ုဏာမ့ဲက ယဟီြ ိုမင္လို
မ်ိဳး
သိုင္းေလာကကို ဒုကၡေပးUီးမယ္လ႔ ို ဘြားဘြားက ယဆူ မိတာေပါ့ေနာ္''
''Aင္း...ဟုတတ္ ယ္...သကူ ယဟီြ ိုမင္ျပီးရင္ စက္ဝိုင္း၃ထပ္ဝကၤပါကို ျဖိဳခြင္းနိုင္ခ့တဲ ့ ဲ ဒုတယိ ေျမာက္ သငုိ ္းသမားပ.ဲ ..
ဒီAတိုင္းဆို
သ႔သူ ိုင္းပညာက သိုင္းေလာကသခင္ၾကီး ၄ေယာက္ရဲ႕ Aထက္မွာ ရိွတယ.္ ..သိငု ္းေလာကၾကီးေတာ့ ေသးြ ေခ်ာင္းစီး
Uီးမွာလား
မသိဘူး''
ကုန္းစြန္းထန္သည္ ညည္းညဴေျပာျပီး သက္ျပင္းရွည္ၾကီးခ်မိသည္။ Aေတြးကိုယ္စီဝင္ေန၍ ေခတၱတိတ္ဆိတ္သြားသည္။
Aတန္ၾကာမွ...
''ငါတို႔ ဟိုေကာင္ေလးေနာက္ကို လိုက္ဖို႔ မွီပါ့မလား မသိဘူး...ဒါေပမယ့္ ၾကိဳးစားျပီး လိုက္ရမယ္...ကဲ..ခရီးဆက္ၾကစို႔''
သ႔ိုႏွင့္ ကုန္းစြန္းထန္သည္ လိုက္ကာကိုမ၍ Aနီေရာင္ေဝါယာU္Aတငြ ္း ဝင္သြား၏။ သက္တံ၇ေဖာ္Aနက္
၄ေယာက္က ေဝါယာU္ကို ထမ္းပိုးလုိက္သည္။ ကုန္းစြန္းဖန္း၊ႏွင္းဆီျဖဴႏွင့္ မိန္းမပ်ိဳ၃ေယာက္ကမူ ေဝါယာU္ေဘးမွ ျခံရံ၍
ခရီးဆက္ၾကေတာ့၏။
×××××××××××××××××××××××××
သူမတ႔ထို ြက္ခြာသာြ းၾကျပီး မၾကာေခ်။ Aနီးရိွ ျခံဳတစ္ခုမွ လတူ စ္ေယာက္ထကြ ္ေပၚလာသည္။
''Aင္း...လကစ္ သတ္ေတာ့ ယီဖြ န္းက တစ္ကယို ္ေတာ္ဂိုဏ္းရဲ႕ သစၥာေဖာက္မ်ိဳးဆက္ကိုး''
1
236
ယင္းလူက တစ္ကိုယ္တည္း မွတ္ခ်က္ခ် ေျပာေလသည္။ ထသို ူသည္ကား ''ဂ႐ုဏာမ့ဓဲ ားသခင္'' သို႔မဟတု ္ ေရွာင္ခ်ဴး
ပင္။ သူသည္
Aဘယ္ေၾကာင့္ ေျခာင္းေျမာင္း၍ နားေထာင္ေနပါသနည္း။ Aမွန္တြင္ ႏွင္းဆီျဖဴ၏ Aငိုက္ဖမ္း လုပ္ၾကံမႈကို ေခ်ဖ်က္စ
Page 268
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
U္တြင္
Aေဝးတစ္ေနရာမွ ျမင္းဒုန္းစိုင္းလာေသာ ရီထ်န္းတို႔ကို ျမင္လိုက္ရသျဖင့္ ျပႆနာ မျဖစ္ပြားလိုေသာေၾကာင့္ ေရွာင္လႊဲ၍
ေျပးခ့သဲ ည္။
ေဝးေဝးလံလံေတာ့ မဟုတ္ေခ်။ ေတာAုပ္တစ္ခုAတြင္းဝင္ျပီး ကုန္းစြန္းထန္တို႔ ရွိရာသို႕ ျပန္လွည့္၍ ျခံဳAကြယ္မွ Aေျခ
Aေနကို
Aကခဲ တ္ၾကည့္သည္။ သူမတ႔ႏို ွင့္ ရထီ ်န္းတ႔ ို Aခ်င္းမ်ားျပီး တကို ္ခိုက္မည္ စိုးေသာေၾကာင့္ပင္။ သူ၏
ကိုယ္ေဖာ့ပညာသည္ ျပိဳင္ဘက္ကင္းေနျပီျဖစ္ရာ ကုန္းစြန္းထန္တို႔ လံုးဝမသိရွိၾကေခ်။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ရီထ်န္းတို႔ႏွင့္ ေျပာဆိုေနသည္မွAစ ယီဟြ ိုမင္နွင့္ ပတ္သက္ေသာ Aေၾကာင္းျခင္းရာမ်ားကို Aမွတ္မ
ထင္
သခိ ့ရဲ သည္။ ကုန္းစြန္းထန္တ႔ကို မူ ေရွာင္ခ်ဴးကို မမီွမည္စိုး၍ ခပ္သြက္သြက္ သြားေနၾကသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးကမူ
သူမတ႔ေို နာက္တြင္သာ ရိွေသး၏။ Aျဖစ္Aပ်က္မွာ ေျပာင္းျပန္ ျဖစ္ေနသည္။
''သတူ ႔သို ြားေနတာ ငါန႔ ဲ လမ္းေၾကာင္းတူေနတယ္...ခဏေလာက္ ခရီးဆက္ရင္ မူဆူးျမိဳ႕ျပင္ကို ေရာက္ေတာ့မွာ...သူ
တ႔နုိ ႔ ဲ
မေတြ႕ျဖစ္ေAာင္ Aတတ္နုိင္ဆံုး ေရွာင္မွပဲ''
တစ္ကိယု ္တည္း ေရရြတ္ျပီးေနာက္ ကုန္းစြန္းထန္တို႔ ထကြ ္ခာြ သာြ းသည့္ လမ္းေၾကာင္းAတိုင္း လိုက္ပါသြားေတာ့၏။
Aခ်ိန္သည္ကား ေနမြန္းလြဲစျပဳခ်ိန္...။
မူဆူးျမိဳ႕ျပင္ရွိ ေတာAုပ္ကေလးသည္ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္လ်က္...
တေစၧသရဲေျခာက္သညဟ္ ု မည္သကူ စ၍ ေျပာခ့သဲ ည္မသိ။ ညAခ်ိန္ မဆိုထားဘိ။ ေန႔ခင္းAခ်ိန၌
္ ပင္ Aသာြ းAလာ
လုပ္သူ
မရိွၾကေခ်။ မူဆူးျမိဳ႕ေလးသည္ Aတန္Aသင့္ တိုးတကသ္ ည္မွန္ေသာ္လည္း တျခားေသာျမိဳ႕ရြာမ်ားက့သဲ ို႔ တစ္ျမိဳ႕ႏွင့္
တစ္ျမိဳ႕
မလွမ္းမကမ္း၌ ရွိမေနေပ။ သီးျခားျမိဳ႕ေလးတစ္ခုပမာ ျဖစ္ေန၏။
ျမိဳ႕ျပင္ရွိ Aေျခာက္Aလွန္႔မ်ားလွ၍ တေစၧေတာAုပ္ဟု ကင္ပြန္းတပ္ခံရေသာ ေနရာတြင္ လူတစ္စု ေရာက္ရွိေနၾကသ
ည္။
ထိုသူAားလံုး မိန္းမသားမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ မည္သည့္Aခ်ိန္ကတည္းက ေဆာက္လုပ္ထားသည္ မသိရေသာ ဇရပ္ပ်
က္Aတြင္း၌
Aနားယူေနၾကသည္။ ကုန္းစြန္းထန္တို႔ လူစုပင္ ျဖစ္ၾကေလသည္။
''ဒီေနရာၾကီးက ေခ်ာက္ခ်ားစရာၾကီးပါလား ဘြားဘြား''
ကုန္းစြန္းဖန္းက ေဘးဘီကု ိ Aကခဲ တ္ၾကည့္ရင္း ေျပာေလသည္။
ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္ေပသည္။ သူမေျပာသည္ကလည္း မလြန္ေပ။ လူသူAေရာက္Aေပါက္နည္းသည့္ ၎ေနရာတြင္
သစ္ပင္ၾကီးမ်ားက ေနေျပာက္မထိုးနိုင္ေAာင္ ၾကီးစိုးထားသျဖင့္ ညAခ်ိန္ မဟုတ္ေသာ္လည္း ေမွာင္မိုက္ေနေလ၏။ ထ႔ျို
ပင္
ေလတိုက္တိုင္း လႈပ္ခတ္သြားေသာ ကိုင္းငယ္မ်ားသည္ မေကာင္းဆိုးဝါး လက္တံမ်ားပမာ ေဝွ႔ယမ္းလ်က္...
ထ႔Aို တူ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ထကြ ္ေပၚလာေသာ ေတာေခြးAူသံမ်ားက
Page 269
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
သူမတ႔လို ို သငို ္းပညာတတ္ေျမာက္သူမ်ားကိုပင္ Aနည္းငယ္ စိုးထိတသ္ ြားေစသည္။
''ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ထူးျခားတာရိွမရိွ သြားစုံစမ္းလိုက္Uီး...ကုန္းစြန္းဖန္းကေတာ့ ေနရစ္ခ့'ဲ '
''ေကာင္းပါျပီဘြားဘြား''
ႏွင္းဆီျဖဴႏွင့္ သက္တံ့၇ေဖာ္သည္ ဇရပ္ပ်က္Aျပင္ ေဘးပတလ္ ည္ကို ေနရာခြဲ၍ ကင္းလွည့စ္ စ္ေဆးၾကသည္။
ႏွင္းဆီျဖဴ၊Aနီေရာင္ႏွင့္Aျပာေရာင္ ဝတ္စုံဝတ္ မိန္းမပ်ိဳတို႔ ျဖစ္ၾကသည္။ သူမတ႔၃ို ေယာက္သည ္ ဇရပ္ေနာက္ရိွ
1
237
တစ္ေနရာေရာက္ေသာ္ ကုန္းမို႔မို႔၃ခုကို ေတြ႕ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ စိတ္ထဲတြင္ Aထူးတဆန္းျဖစ္သြား၏။ သို႔ျဖစ္၍ ပါလာ
ေသာ
ဓားမ်ားကို Aသုးံ ျပဳ၍ တူးၾကည့ရ္ ာဝယ္...
''ဟာ''
''ဟင္''
''Aမယ္ေလး''
သူမတ႔တို ေတြ ထတိ ္လန္႔သြားၾကသည္။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ A႐ိုးစု၃ခုကို ေတြ႕ရေသာေၾကာင့္ပင္။ A႐ိုးစုႏွစ္ခုမာွ
Aတူရွိေနျပီး တစ္ခုကမူ သီးျခားျဖစ္ေနေလ၏။ ႏွင္းဆီျဖဴက...
''ဘြားဘြားဆီကို သြားေျပာရမယ္''
''ဟုတ္တယ္...သြားၾကစို႔''
သူမတ႔ ို ၃ေယာက္သည္ Aခ်ိန္မဆိုင္းဘဲ ကုန္းစြန္းထန္ဆီသ႔ ို သာြ းၾကေလသည္။ သတူ ႔ ို ေရာက္ရိွေသာAခါ က်န္သ
ည့္
မိန္းမပ်ိဳ၄ေယာက္လည္း ဇရပ္Aတြင္း၌ စံုလင္စြာ ေရာက္ရွိေနၾက၏။
''ဘြားဘြား...ကြၽန္မတို႔ ကင္းလွည့ရ္ င္း ထူးဆန္းတာ ေတြ႕ခ့တဲ ယ္''
ႏွင္းဆီျဖဴက သူမေတြ႕ျမင္ခ့ရဲ သည္တ႔ကို ို ေျပာျပသည္။
''သြားၾကည့္ၾကစို႔''
ကုန္းစြန္းထန္က ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ေျပာေလသည္။ ယင္းေနာက္ ႏွင္းဆီျဖဴက Uီးေဆာင္၍ ထိုေနရာသို႔ သြားေရာက္ၾက
သည္။
''ဟိုမွာ ဘြားဘြား''
''ဟင္''
ဇရပ္ပ်က္ ေနာက္ေဖးေရာက္ေသာ္ လတူ စ္ေယာက္ကို ျမင္လိုက္ရသျဖင့္ သူမတ႔ ို Aံ့Aားသင့္သြားၾကသည္။ ထလို သူ
ည္ကား
Aျခားမဟုတ္။ သူမတ႔ ို ရွာေဖြစုံစမ္းလိုေသာ ေရွာင္ခ်ဴးပင္။ သသူ ည္ A႐ိုးစုတစ္ခုကို ညင္သာစြာကိုင္တြယ္ျပီး သူမတ႔
ကို ို
မီးဝင္းဝင္းေတာက္ေသာ မ်က္လုးံ Aစုံျဖင့္ ၾကည့္႐ႈေနသည္။ သတ္ျဖတ္လိုသည့ ္ Aရိပ္Aေယာင္မ်ား ဖုံးလႊမ္းေနသျဖင့္
ကုန္းစြန္းထန္တ႔ိုမွာ မၾကံဳစဖူး ထိတ္လန္႔သာြ းမိသည္။ သို႔ေသာ္ ကုန္းစြန္းထန္သည္ သိုင္းေလာကဝါရင့္သူပီပီ မာန္တင္း
၍...
Page 270
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''မင္းက ဒီကို ဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲ''
ထသို ႔ေို မးေသာAခါ ေရွာင္ခ်ဴးကလည္း မ်က္ႏွာထားတင္းမာစြာျဖင့္...
''က်ဳပ္ေမးရမယ့ ္ ေမးခြန္းပါ...ခင္ဗ်ားတို႔ Aဆိပ္နန္းေတာ္က လူေတကြ ဘာဆိုင္လို႔ ေရာက္လာတာလ.ဲ ..ေနာက္ျပီးေ
တာ့
မဆီမဆိုင္န႔ ဲ က်ဳပ္ဆရာ Aေလာင္းကို ေဖာ္ပစ္ေသးတယ္''
သသူ ည္ မေက်မနပ္ျဖင့္ ဆလို ိကု ္၏။ ကုန္းစြန္းထန္သည္ ခံျပင္းသြားသည္။ သူမသည္ မာနၾကီးသူပီပီ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ေ
လသံကို
မႏွစ္မျမိဳ႕ ျဖစ္သြားသည္။ ပံမု ွန္ဆိုလ်ွင္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ထိုက့သဲ ႔ ို ခပ္မာမာ ေျပာမည္မဟုတ္။ သညက္ ေန႔မွာပင္ Aစ္မျ
ဖစ္သူ၏
Aျဖစ္ဆုိးကို ၾကားမိရသျဖင့္ စိတ္မတည္မျငိမ္ျဖစ္ကာ ေဒါသတို႔ ၾကီးစိုးေနသည္။ မိစၧာစိတ္႐ိုင္းဝင္မည္
စိုးေသာေၾကာင့္သာ ေဒါသစိတ္ကို တတ္နိုင္သမ်ွ ခ်ဳပ္တည္းထားသည္။ သ႔ိုေသာ္လညး္ ေလသံက မာသြား၏။
''ဟင္း...ဟင္း...ဟင္း..''
1
238
''က်ဳပ္ဘာသာေဖာ္တာ ဘာျဖစ္လဲ...မင္းဆရာက ဘယ္သူမို႔လို႔ ဂ႐ုစိုက္ရမွာလဲ...မင္းကိုယ္မင္း သိုင္းပညာျမင့္တယ္ဆိုျ
ပီး
မာနတံခြန္လႊင့္မေနန႔.ဲ ..က်ဳပ္Aထင္ေတာ့ မင္းရဲ႕ဆရာသမားကို သခ်ႋဳင္းမွာ မျမွဳပ္နိုင္တာ ေထာက္႐ႈရင္ ေခြးေသသလို
ေသတာ
ျဖစ္ရမယ္...''
ကုန္းစြန္းထန္သည္ စိတတ္ ိုစိတ္ဆတ္သူပီပီ Aနိုင္ရလ်ွင္ျပီးေရာဟူ၍ စကားနိုင္လုကာ ခ်ိဳးႏိွမ္ေျပာလိကု ္၏။ ေရွာင္ခ်ဴး
သည္
ဆရာျဖစ္သူ Aဆိပ္ေဝဒနာ ျပင္းထန္စြာ ခံစားျပီး ေသဆုံးခ့ရဲ သည့္ ျမင္ကြင္းကို ျပန္လည္ ျမင္ေယာင္မိျပီး ေဒါသတလိပ
လ္ ိပ္
ထြက္သြားေတာ့သည္။
''ခင္ဗ်ားတို႔ Aဆိပ္နန္းေတာ္ရဲ႕ ေAာက္တန္းက်တဲ့ Aဆိပ္ေတြေၾကာင့္ က်ဳပ္ဆရာၾကီး
ေသခဲ့ရတယ္...ခင္ဗ်ားသတၱိရွိရင္ ေရွ႕ထြက္လာစမ္းပါ''
သူ၏ စိမ္ေခၚစကားေၾကာင့္ ကုန္းစြန္းထန္သည္ မေက်မနပ္ျဖင့္ တိုးထြက္လာသည္။
''ေကာင္းျပီေလ...မင္းက Aဆိပ္နန္းေတာ္ကို ထိခုက
ိ ္ျပီး ငါ့ကို စိမ္ေခၚမွေတာ့ ေသြးဘယ္ေလာက္ရဲတယ္ဆိုတာ ျပရတာ
ေပါ့''
ဟုဆိုျပီးေနာက္ ကုန္းစြန္းဖန္းဘက္လွည့္၍...
''ဓားေပးစမ္း''
''ဘြားဘြား သူက''
ကုန္းစြန္းဖန္းသည္ Aဘြားျဖစ္သူAတြက္ စိုးရိမ္စြာျဖင့္ သတိေပးမည္ၾကံသည္။ ကုန္းစြန္းထန္က စိတ္မရွည္ဟန္ျဖင့္...
''ငါသိတယ္...သ႔ဘူ ာသာ ဘာၾကီးျဖစ္ျဖစ္ ဂ႐ုမစိုက္ဘူး...Aဆိပ္နန္းေတာ္က လေူ တဟြ ာ Aဆိပ္ပညာတစ္မ်ိဳးထဲတ
Page 271
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
တ္ျပီး
လူစြာလုပ္ေနတယ္ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ေက်ာင္းမွန္းကန္းမွန္းသိေAာင္ ျပရမယ္''
သူမက ဓားကို ယူ၍ ဆထြဲ ုတ္ျပီး ေရွာင္ခ်ဴး၏ မ်က္ႏွာသို႔ ခ်ိန္ရြယ္ တကို ္ခိုက္လကို ္၏။
ဓားခ်က္သည္ ေလျပင္းတိုက္သလို ျမန္ဆန္လွ၏။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေရွာင္တိမ္းမေနေတာ့။ ဓားAိမ္ကို ေဝွ႔ယမ္း၍ သူမ၏
ဓားကို
႐ိုက္ဖယ္ေလသည္။
''ထန္''
လက္နက္ခ်င္း ထိခတ္ရာမွ မီးပြားမ်ားထြက္သြားျပီး ကုန္းစြန္းထန္သည္ ေျခ၇လွမ္းမ်ွ ဆုတ္ေပးလိုက္ရသည္။ သူမသည္
ခံျပင္းသြားျပီး ေရွ႕သို႔ ခ်က္ခ်င္းခုန္လႊားသြား၍ သူေသကိုယ္ေသ တိုက္ကြက္မ်ားျဖင့္ တရစပ္ တိုက္စစ္ဆင္ေတာ့သည္။
ျပိဳးျပိဳးျပက္ျပက္ ဓားေရာင္မ်ားသည္ လင္းလက္ေတာကပ္ သြား၏။ Aသကက္ ို မင့ေဲ တာ့ဘ ဲ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ေသကြင္းေ
သကြက္မ်ားကို
Uီးတည္တိုက္ခိ္ကု ္ေနရာ ေၾကာခမန္းလိလိပင္။ သို႔ေသာ္ ဓားရိပ္မ်ားAၾကားမွ ေရွာင္ခ်ဴး၏ လက္ညိွဳးေတာက္ခ်က္က
ဆန္းျပားစြာျဖင့္ တိုးထြက္လာျပီး ဓားကိုယ္ထည္က ို ထသိ ာြ းေခ်သည္။
''ခြၽမ္း...ခ်လြမ္း''
ဓားကိုယ္ထည္ကို မိမိရရ ေတာက္မိသြားသျဖင့္ ကုန္းစြန္းထန္၏ ညာလက္မွာ ထံုက်U္၍ ေနာက္ဆုတ္သြားသည္။
သူမကိုင္ေဆာင္သည့္ ဓားကမူ ခါးလည္တိတိမွ ျပတ္ေတာက္သြားေလသည္။ ကုန္းစြန္းထန္သည္ ထိတ္လန္႔သြားေသာ္
လည္း
Aေလ်ွာ့မေပးဘဲ လက္ထဲမွ ဓားက်ိဳးျဖင့္ ေရွာင္ခ်ဴးထံ ပစ္လႊတ္၍ လက္ဝါးခ်က္ျဖင့္ တိုက္ခိုက္ျပန္သည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဓားက်ိဳးကို လက္ဝါးျဖင့္ ေဘးသို႔ ႐ိုက္ဖယ္၍ ကုန္းစြန္းထန္၏ လက္ဝါးခ်က္ကို ခံေဆာင္ေပးလိုက္သည္။
''ဖတ္''
1
239
လက္ဝါးခ်င္း ပူးကပ္သြားျပီး တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ Aတြင္းAားခ်င္း ယွU္ျပိဳင္ၾကေတာ့သည္။ ကုန္းစြန္းထန္သည္
Aတြင္းAား ေကာင္းမြန္ေသာ္လည္း AပူAေAးAတြင္းAား တတ္ေျမာက္ထားသည့္Aျပင္
Aတြင္Aားႏွစ္၄၀၀ရွိေသာ ေရွာင္ခ်ဴးကို မယွU္နိုင္ပါေခ်။ AပူAေAး ျပင္းထန္ေသာ Aားမ်ားက တရွိန္ထုးိ
တိုက္ခိုက္လာသျဖင့္ ေခြၽးဒီးဒီးက်ကာ ငယ္ထိပ္မွ Aျဖဴေရာင္ AခိုးAေငြ႕မ်ား တလူလူထသြားသည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူမကိ ု ပညာေပးရန္သာ ဆုးံ ျဖတ္ထားသျဖင့္ သူရိယစႏၶာAတငြ ္းAားကို Aဆင့္၃ထိသာ ထတု ထ္ ာ
းျပီး
Aားထပ္မစိုက္ေတာ့ဘ ဲ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း Aတြင္းAားကုန္ေAာင္ ျပဳမူေနသည္။ ေဘးမွၾကည့ေ္ နၾကေသာ ကုန္းစြန္းဖန္း
တို႔မွာ
သေဘာမေပါက္ၾက။ ေရွာင္ခ်ဴးက ကုန္းစြန္းထန္ကို Aေသသတ္လိုေနသည္ဟု ယူဆမိသြား၏။ ကုန္းစြန္းဖန္းက...
''ညီမတ႔ ို Aတြင္းAား ကူးေျပာင္းနည္းန႔ ဲ ဘြားဘြားကို AကူAညီေပးရမယ္''
''ဟတု ္က့မဲ မ''
ေဝါယာU္ထမ္း မိန္းမပ်ိဳ၈ေယာက္စလုံး ျပိဳင္တူ ေျဖၾကားလိုက္ျပီး လက္ခ်င္းခ်ိတ္ဆက္၍ Aတငြ ္းAားမ်ားကို ကုန္းစြန္းဖ
Page 272
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
န္းဆီ
ပို႔လြတ္လိုက္ေတာ့သည္။ ကုန္းစြန္းဖန္းသည္လည္း သူမ၏ လက္ဝါးကို ကုန္းစြန္းထန္၏ ေက်ာျပင္ကို ဖိကပ္ထားလို
က္သည္။
စုစုေပါင္း ဆယ္ေယာက္ေပါင္း Aတြင္းAားတို႔ စုစည္းသြားသျဖင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ AပူAေAးAတြင္းAားကို ထပ္မံ၍
Aဆင့္ျမင့္တင္ကာ ထုတ္ေဖာ္လိုက္၏။ သူသည္ သက္ညွာပါက မိမိသာ နစ္နာမည္စိုး၍ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ Aဆင့္၅
Aထိ
ထုတ္ေဖာ္လိုက္ရာ ကုန္းစြန္းထန္တို႔မွာ Aနိုင္မယူနိုင္ေတာ့ေခ်။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aားစိုက္၍ လက္ဝါးႏွစ္ဖက္ကို
တြန္းထုတ္လိုက္သည္ႏွင့္...
''သြားစမ္း''
''ဝုန္း''
''Aင့္''
ကုန္းစြန္းထန္တ႔Aို ားလုံး ဒယီးဒယိုင္ျဖင့္ ေနာက္ဆုတ္သြားၾကေတာ့သည္။ သူမတ႔ ို Aားလုံး မ်က္စိမ်က္ႏွာ
ပ်က္သြားၾက၏။ ေရွာင္ခ်ဴးက Aားကုန္ထုတ္ တိုက္ခိုက္ျခင္း မဟုတ္၍ Aတြင္းဒဏ္ရာ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ မရေသာ္လည္း
ရင္ေခါင္းထဲတြင္ Aနည္းငယ္ ပ်ိဳ႕တက္သြားသည္။
''သြားၾကမယ္''
ကုန္းစြန္းထန္သည္ ေရွာင္ခ်ဴးကို တင္းမာေသာ မ်က္ႏွာထားျဖင့္ ၾကည့္၍ ေျပာျပီးေနာက္ လညွ ့ထ္ ြက္သြား၏။
ကုန္းစြန္းဖန္းႏွင့္ ေဝါယာU္ထမ္းမိန္းမပ်ိဳ ၈ေယာက္တ႔သို ည္ ႐ိုက်ိဳးေသာ AမူAယာျဖင ့္ သူမေနာက္သ႔ ို လကို ္ပါသြားၾ
ကေတာ့သည္။
သူမတ႔လုိ ူစု ထကြ ္ခာြ ျပီးေနာက္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဆရာျဖစ္သူ၏ A႐ိုးစုကို ယယု စြာ ကိုင္တည္၍ ဝမ္းနည္းေၾကကစြဲ ြာျ
ဖင့္
တိုင္တည္မိ၏။
''ဆရာတပည့္ကို ခငြ ့္မလႊတ္ပါန႔ေဲ တာ့...ဆရာ့ရဲ႕ သိုင္းပညာကသို င္ျပီး Aျပစ္မရိွတ့ ဲ သူေတကြ ို
သတ္မိခ့တဲ ယ္...ကြၽန္ေတာ္ေရွ႕ဆက္ျပီး ဘာလုပ္ရမွန္း မသိေတာ့ပါဘူး...ဆရာၾကီး ညႊန္ျပေပးပါ''
သသူ ည္ ထသို ႔ ို ေရရြတ္ျပီး ေျမျပင္တြင္ ဝပ္စင္းကာ ငိုေႂကြးမိေလသည္။ ထိုခဏဝယ္ သူ၏ Aျမင္Aာ႐ုံမ်ား ေဝဝါးလာ
သလို
ခံစားရသည္။
''ျဖစ္ျပီးသားကိစၥေတြကို ေတြးပူေနရင္ စိတ္ေမာတာပ ဲ Aဖက္တင္မယ္...မင္းရဲ႕Aျပစ္ကို ေဆးေၾကာဖို႔ မလုပ္ေဆာင္ေ
တာ့ဘူးလား''
''ဟင္...ဘယ္သူလဲ''
1
240
႐ုတ္တရက္ ထြက္ေပၚလာေသာ Aသံတစ္ခုေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ တA့ံတၾသျဖင့္ ေမးလိုက္သည္။ ထိုAခါ လ်င္ျမ
န္လွေသာ
လူရိပ္တစ္ခုသည္ သူ၏ေရွ႕သ႔ ို ႐ုတ္ခ်ည္း ေရာက္ရိွလာေလသည္။ ထသို ူ၏ လ်င္ျမန္မႈမွာ ''ေလနဂါးကိုယ္ေဖာ့ပညာ''ထ
Page 273
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
က္ပင္
Aဆမ်ားစြာ သာလြန္လွသျဖင့္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ Aံ့ၾသမႈမွာ Aထြဋ္Aထိပ္ ေရာက္သြားသည္။ ထိုပုဂၢိဳလ္၏ မ်က္ႏွာကို
Aနီးကပ္ျမင္ရေသာ္ ပိုမို၍ AံAားသင့္သြား၏။ ယင္းလူသည္ က်ံဳးထုံးႏွင့္သ႔ကူ ို ေဟာေျပာခ့သဲ ည့္ က်ဴးလိမ္ျမိဳ႕မွ
ေဗဒင္ဆရာAဘိုးAို ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္။
''Aဘိုးက ဘယ္သူလဲ...ဘယ္လိုလုပ္ျပီး ေရာက္လာတာလဲဟင္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မတ္တတ္ထရပ္၍ ႐ိုေသစြာ ေမးျမန္းေသာAခါ AဘိုးAိုသည္ မုတ္ဆိတ္ရွည္ၾကီးကို တသသလုပ္ျပီးေ
နာက္..
''က်ဳပ္က ဘယ္သူလဲဆိုတာ ရွင္းျပဖို႔ မလြယ္ဘူး...ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ မင္းAဖို႔ မယံုၾကည္နုိင္ေAာင္ ျဖစ္ေနမွာ
စိုးလို႔ပ.ဲ ..က်ဳပ္လာတ့ ဲ Aေၾကာင္းရင္းက ေမာင္ရင္န႔ ဲ ပတ္သက္ျပီး Aၾကံေပးစရာ ရိွလို႔ပ.ဲ ..Aင္း...ဒီေန႔မွာ နကၡတ္ေတ

သိပ္မေကာင္းသလိုပ.ဲ ..ဒါ့ေၾကာင့္ ေမာင္ရင္မ်ား တစ္ခုခု ကဆံ ိုးမိုးေမွာင္က်ေနမလားလို႔ ေတြးမိျပီး လာခ့တဲ ာေပါ့ေလ''

AဘိုးAို၏ စကားမ်ားသည္ နားလည္ရခက္လွ၏။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ လက္သီးလက္ဝါးဆုပ္၍...
''Aဘိုးက Aဆင့္တန္းျမင့္မားတ့ ဲ သိုငး္ ပညာရွင္ ျဖစ္တယ္လ႔ ို
ကြၽန္ေတာ္ယူဆမိပါတယ္...Aၾကံေပးစရာရွိရင္ ေျပာျပပါလားခင္ဗ်ာ''
ထိုAခါ AဘိုးAိုက ေသးက်U္းေသာ မ်က္လုံးAစုံျဖင့္ ေရွာင္ခ်ဴးကို စူးစိုက္ၾကည့္လကို ္သည္။ AဘိုးAို၏ မ်က္လုံးစုံသ
ည္
စူးရွေတာက္ပေနျပီး သူ၏ Aၾကည့္သည္ Aသည္းႏွလံုးထဲထိ ထြင္းေဖာက္ဝင္ေရာက္လာသလို ခံစားရသည္။
သိုင္းေလာကတစ္ခုလုံးကို ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္သြားေစေသာ ေရွာင္ခ်ဴးပင္လ်ွင္ ထိုAၾကည့ေ္ ၾကာင့္ ေက်ာခ်မ္းသြားမိ၏။
''က်ဳပ္Aားမနာတမ္း Aၾကံေပးရမယ္ဆိုရင္ ေမာင္ရင္ရဲ႕ ဓားပညာက ေကာင္းမြန္ေပမယ့္
ထိန္းခ်ဳပ္နိုင္စြမ္း ေလ်ာ့ရဲေနတယ္...သံေယာဇU္မ့ဲဓားသိုင္းက ထိပ္တန္းဓားသိုင္းတစ္ခု ျဖစ္ေပမယ့္လည္း သူ႔Aႏွစ္သာရ
က
လ်င္ျမန္ရက္စက္ျပီး ဂရုဏာကင္းမ့တဲ တ္မွ ဟန္က်မယ္''
''ဟင္...Aဘိုးက ကြၽန္ေတာ္ A့ဒဲ ီဓားသိုင္းတတတ္ ာ ဘယ္လလို ုပ္ျပီး သိတာလ'ဲ '
ထိုAခါ AဘိုးAိုသည္ ႏွစ္လိုဖြယ္ျပံဳး၍...
''က်ဳပ္ကို ဖုံးကယြ ္နိုင္တ့ ဲ ကိစၥေတ ြ မရိွပါဘူးေလ...မင္းရဲ႕Aေၾကာင္းကို Aသာထား...သံေယာဇU္မ့ဓဲ ားသိုင္းရဲ႕ Aစကု
ေိ တာင္
က်ဳပ္သိတယ္...A့ဒဲ ါေတ ြ ရွင္းျပရရင္ေတာ့ Aေတာ္ၾကာသာြ းလိမ့္မယ္...သံေယာဇU္မ့ဲဓားသိုင္းဆိုတာ Aေနွာင္Aဖြဲ႕ မ
ရိွတ့ ဲ
လူမ်ိဳးန႔သဲ ာ ကကို ္ညီတယ္...သတူ ႔မို ွာ တြယတ္ ာခင္မင္စရာေတြ ဆုးံ ႐ံႈးတဲ့Aခါ Aထီးက်န္ျပီး ရက္စက္မႈေတ ြ
ဝင္ေရာက္လာတယ္...ဒီေတာ့ ဓားသိုင္းရဲ႕ လိုAပခ္ ်က္ျဖစ္တ့ ဲ လ်င္ျမန္မႈန႔ ဲ ရက္စက္မႈကို Aထူးတလည္
က်င့္စရာမလိုေတာ့ဘူး...သံေယာဇU္မရွိေလ ပိုေကာင္းေလပဲ...ဒါေပမယ့္ မင္းကေတာ့ ခင္မင္တြယ္တာရမယ့္
လူေတရြ ိွေသးတယဆ္ ိုတာ သတိရပါ...A့ဲဒီဓားသိုင္းက ေပါ့ေသးေသးေတာ့ မဟုတ္ဘူး...သံေယာဇU္ၾကီးမားတ့ ဲ
လတူ စ္ေယာက္ေတာင္ က်င့္မိခ့ဲရင္ ရက္စက္တ့ ဲ စိတ္႐ုငိ ္းေတ ြ ဝင္လာျပီး မိစၧာတစ္ေကာင္လို
Aသိစိတ္ကင္းမဲ့နိုင္တယ္...သတ္ရျဖတ္ရမွာလည္း ဝန္မေလးေတာ့ဘူး...ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းမွာတုန္းက ရန္ျငိွဳးကို ေရွ႕တန္း
Page 274
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
တင္မိလို႔
မျဖစ္သင့္တာ ျဖစ္ခ့တဲ ယ္ မဟုတလ္ ား''
AဘိုးAို၏ စကားေၾကာင့္ သသူ ည္ ႏႈတ္ဆ႕ံြ သြားသည္။ ရီေဝေသာ မ်ကလ္ ုးံ Aစုံျဖင့္ သက္ျပင္းခ်ရင္း...
''Aဘိုးေျပာတာ မွန္ပါတယ္ဗ်ာ...A့ဒဲ ီတုန္းကဆိုရင္ ဘယ္သ႔ကူ ိုၾကည့္ၾကည့္ ကြၽန္ေတာ့ရန္သူလို႔ပ ဲ ျမင္ေယာင္မိတယ္.
..ဒါေၾကာင့္
သတ္ခ်င္ျဖတ္ခ်င္စိတ္ေတြ လႊမ္းမိုးျပီး စိတ္မထိန္းနိုင္ဘဲ လက္လြန္သြားပါတယ္''
1
241
''Aင္း...ဟုတ္တာေပါ့...ဒါေတာင္ Aစရွိေသးတာ...ေနာက္ဆိုရင္ ဒထီ က္မ်ားတ့ ဲ လူေတကြ ိုေတာင္ သတ္မိနိုင္တယ္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aားကိုးတၾကီးႏွင့္...
''ဒါဆိုရင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမွာလဲ ဘိုးဘိုး...ကြၽန္ေတာ့ကို Aၾကံဉာဏ္ေပးပါUီးခင္ဗ်ာ''
AဘိုးAိုသည္ ဂ႐ုဏာသက္ေသာ Aၾကည့္ျဖင့္ ၾကည့္ျပီး...
''မင္းAဖို႔ တကယ့ရ္ န္သူန႔ဲေတြ႕ေတာ့မွ Aသုးံ ျပဳသင့္တယ္...က်ဳပ္ကေတာ့ ျဖစ္နိုင္ရင္ မင္းရဲ႕ဓားသိုင္းပညာကို
စနြ ္႔လႊတ္ေစခ်င္တာပ.ဲ ..ဒါေပမယ့္ မျဖစ္နိုင္ေသးပါဘူးေလ...မင္းတတ္တ့ဓဲ ားသိုင္းက နည္းနည္းပါးပါးေတာ့
AကူAညီ ေပးနိုင္ေသးတာကိုး...ဓားသိုင္းမရိွရင္လည္း ယီဖြ န္းနဲ႔ သူ႔ေပါင္းAပါေတြကို ယွU္နိုင္မွာမဟတု ဘ္ ူး''
''ကြၽန္ေတာ္ ဘာလုပ္သင့္တယ္ဆိုတာ ေျပာျပပါလား Aဘိုး''
''Aင္း...Aဓိက,ကေတာ့ စိတ္ပဲ...မိစ႓ာ
ၧ စိတ္႐ိုင္း ဝင္စျပဳလာရင္ ငါဘယ္သူလဲ...ငါ့မွာ ခင္မင္စရာ သံေယာဇU္ေတြ
ရိွေသးတယ္လ႔ ို ေတြးေတာထားရမယ္...ေလာေလာဆယ္ေတာ့ A့ဒဲ ီနည္းလမ္းက Aဆင္ေျပဆုံးပ.ဲ ..မူလကေတာ ့
ဓားသိုင္း၈ကြက္...ဓားသြားကိုယ္ထည္က ေတြ႕ရတ့ ဲ ၅ကကြ ္န႔ေဲ ပါင္းေတာ့ ၁၃ကြက္ေပါ့ေလ...A့ဒဲ ီAကြက္ေတထြ ဲမွာ
မိစၧာဓာတ္Aျပင္းဆံုးက ခရမ္းေရာင္ေသမင္း ဓားကြက္ပဲ...
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၄၇,၄၈)
AာဃာတAမုန္းဓားကြက္ ျပင္းထန္တယ္ဆိုတာသူ႔တဝက္ပဲရွိေသးတယ္...ဒါေတာင္ စက္ဝိုင္း၃ထပ္ဝကၤပါကို
ျဖိဳခြင္းနိုငခ္ ့တဲ ယ္...တကယဆ္ ိုရင္ မင္းတတ္တ့ ဲ သူရိယစႏၵာAတြင္းAားဟာ
မနြ ္ျမတ္သန္႔စင္ျပီး မတူတ့ ဲ Aတြင္းAားႏွစခ
္ ုကို
ေပါင္းစပ္ထားနိုင္တ့Aဲ တကြ ္ ဝကၤပါကို ျဖိဳခြင္းနိုင္စြမ္းရိွတယ္...ဓားသိုင္းသုံးျပီး ျဖိဳခြင္းလိုကတ္ ာ ဆိုးသြားတာေပါ့ေလ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူ႔Aေၾကာင္းကို ခေရေစ့တြင္းက် သိေနေသာ AဘိုးAိုကို Aံ့ၾသတၾကီး ျဖစ္ေနမိသည္။
''ဘိုးဘိုးက ဒီAေၾကာင္းေတ ြ ဘယလ္ ိုလပု ္ျပီး သိေနတာလ'ဲ '
''က်ဳပ္နည္းက်ဳပ္ဟန္န႔ ဲ သိတာေပါ့...A့ဒဲ ါက Aဓိက မဟုတ္ပါဘူးေလ...က်ဳပ္ေရာက္လာတာ သိုင္းပညာန႔ ဲ ပတ္သက္ျ
ပီး
ေဝဖန္ေျပာဆိုဖို႔ပဲ''
AဘိုးAို၏ ဖံုးကြယ္ေသာ စကားေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aားမလို Aားမရ ျဖစ္သြားေသာ္လည္း သိုင္းပညာႏွင့္ ပတ္သ
က္ေသာ
Aေၾကာင္းမ်ားကို ေျပာမည္ဟု စကားပုလႅင္ခံလိုက္ေသာေၾကာင့္ Aထူးစိတ္ဝင္သြားသည္။ AဘိုးAိုသည္ ေရွာင္ခ်ဴးကို
Aကဲခတ္ၾကည့္ရာဝယ္ စိတ္ဝင္စားသည့္ Aရိပ္Aေယာင္မ်ား ထင္ဟပ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရ၍ ေက်နပ္စြာျဖင့္ ေခါင္းညိတျ္
Page 275
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ပီးလ်ွင္...
''Aရင္ဆုံး မင္းရဲ႕ သိုင္းပညာန႔ ဲ ပတ္သက္ျပီး ေဝဖန္ေျပာျပမယ္...သံေယာဇU္မ့ ဲ ဓားသိုင္း၁၃ကြက္မွာ ခရမ္းေရာင္ေသမ
င္းန႔ ဲ
AာဃာတAမုန္း ဓားကြက္ဟာ Aျပင္းထန္ဆုံးလို႔ က်ဳပ္ေျပာခ့တဲ ယ္ေနာ္...''
''ဟုတ္ပါတယ္ ဘိုးဘိုး...ဒါေပမယ့္ AာဃာAမုန္းဓားကြက္ဟာ ခရမ္းေရာင္ေသမင္း ဓားကြက္ရဲ႕
တဝက္ပဲမီွတယ္လ႔ ို ေျပာပါတယ္...''
ေရွာင္ခ်ဴးက စကားေထာက္လိကု ္၏။
''ေAး...ဟုတတ္ ာေပါ့...AာဃာတAမုန္းဓားကြက္ သုးံလိုက္ရင္ နဂိုကထက္ လ်င္ျမန္သြားမယ္...တစ္စကၠန္႔Aတငြ ္း
ဓားခ်က ္
၁၂၀ကို ထတု ေ္ ဖာ္နိုင္တ့ဲAတြက္ ဘယ္သငို ္းသမားမွ လိုက္မမီွနိုင္တာပဲ...ခရမ္းေရာင္ေသမင္း ဓားကြကက္
ပိုAစြမ္းထက္တယ္...တစ္စကၠန္႔န႔ ဲ ဓားခ်က္၂၄၀ကို ထတု ေ္ ဖာ္နိုင္တယ္...A့ဒဲ ဓီ ားကြက္ဟာ Aစြမ္းဆုံးပ.ဲ ..ဒါေၾကာင့္
ဓားခ်က္ကို
1
242
ေသခ်ာျမင္ဖို႔ မလြယ္ကူဘူး...ဒါေပမယ့္ မိစ႓ၧာလမ္းစU္န႔ ဲ လ်င္ျမန္ရက္စက္ေAာင္ ျပဳလုပ္ထားတ့Aဲ တြက္ လူမသတရ္
ရင္
ရပ္လို႔မရဘူး...သူလည္း ထိပ္တန္းသိုင္းပညာ ျဖစ္ေပမယ့္ လမ္းမွန္ေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့...သ႔လူ ို ရက္စက္တ့ ဲ ဓားသိုင္း
န႔ ဲ
Aဆင့္တူတာ မဟူရာဂိုဏ္းခ်ဳပ္ရ႕ဲ မရဏကၾကိဳးဓားသိုင္း ၁၃ကြက္ပ.ဲ ..A့ဒဲ ီဓားသိုင္းဟာ ၁၃ကြက္စလုံး
မိစၧာဓာတ္ျပင္းတယ္...သူကေတာ့ ပင္ကိုယ္စိတ္႐ိုင္း ေဒါသAျပင္ မိစၧာAားတိုးေဆးကိုပါ ေသာက္သံုးျပီး
Aစြမ္းထက္ေAာင္ ျပဳလုပ္ရတယ္...သူန႔ ဲ ယွU္ျပိဳင္တုန္းက မင္းကို ႐ံႈးနိမ့္တယ္ဆိုတာ ေဆးမေသာက္ရေသးတဲA့ ျပင္
မင္းရဲ႕
Aတငြ ္းAားကို မယွU္နိုင္ေသးလ႔ပို .ဲ ..သူ႔ကိုလည္း ေလ်ွာ့မတြက္န႔.ဲ ..မင္းန႔ ဲ သကူ Aခုသိုငး္ ေလာကမွာ Aဓိပတိလို႔
ဆိုရမယ္...တစ္ခုကြာတာက သ႔လူ က္ေAာက္မွာ Aရည္Aခ်င္းရိွတ့ ဲ လက္ေAာက္ငယ္သားေတ ြ ပိုင္ဆိုင္ထားတယ္...
မင္းကေတာ့
ရန္ေႂကြးန႔ ဲ Aမုန္းေတြပဲရိွတယ္...ယွU္ျပိဳင္ၾကရင္ မင္းဘကက္ ႐ံးႈ ဖို႔မ်ားတယ္''
AဘိုးAို၏ စကားသည္ လြန္စြာ မွန္ကန္လွသည္။ လက္ရိွ၌ သ႔တူ ြင္ Aရင္းႏီွးဆုံး မိတ္ေဆြဟူ၍ တစ္Uီးတစ္ေယာက္မ်ွ
မရိွေသးေခ်။ ရန္ေႂကြးႏွင့္သာ လုံးပမ္းေနရသည္။ သိုင္းေလာကတစ္ခုလုံး၏ ပစ္မွတ္ထား တိုက္ခိုက္ျခင္း
ခေံ နရသျဖင့္ ေနာက္ဆံးု တြင္ ေသဆုံးသြားနိုင္သည္။
''Aဘိုးေျပာတာ မွန္ပါတယ္ဗ်ာ''
သူသည္ သက္ျပင္းရွည္ၾကီးခ်၍ ေျပာဆိုလိုက္မိသည္။ AဘိုးAိုက သူ၏ပခံုးကို ရင္းႏွီးစြာပုတ္၍...
''မင္းန႔ကဲ ်ဳပ္က ေရစက္နည္းနည္းပါတယ္ ေျပာရမယ္...သိုင္းပညာနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး မင္းကို
ရွင္းျပစရာAခ်ိဳ႕ရွိတယ္...သိုင္းေလာကဆိုတာ ေတာ္ေတာ္႐ႈပ္ေထြးသလို သိုင္းပညာေတြကလည္း
က်ယ္ျပန္႔တယ္...ဘယ္သူသာတယ္...မသာဘူးဆိုျပီး ယွU္ျပိဳင္ၾကတာန႔ ဲ ေသးြ ေခ်ာင္းစီးၾကတယ.္ ..Aဓိက Aေၾကာင္း
Page 276
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ရင္းက
ကိယု ္တတတ္ ့ ဲ သိုင္းပညာကို စိတ္ခ်ယုံၾကည္လြန္းတာလည္း ပါတာေပါ့...သေဘာတရားတစ္ခု ေျပာမယက္ ြာ...Aခုခ်ိ
န္ခါမွာ
မိစၧာ၅မ်ိဳးက်င့္စU္ကို ရရိွထားတ့ ဲ ယီဖြ န္းဟာ ျပိဳင္ဘက္ကင္းသေလာက္ ျဖစ္ေနေပမယ့္ မင္းကေတာ့
တန္းတူယွU္နိုင္ေသးတယ္...A့ဒဲ ါကလည္း Aေၾကာင္းရင္းရိွတယ္...မင္းတတတ္ ့ ဲ ဓားသိုင္း၁၃ကြက္ကိုတုပျပီး
မရဏကၾကိဳးဓားသိုင္း၁၃ကြက္ကို ေရႊဝါေရာင္နတ္မင္းက တထီ ြင္ခ့လဲ ို႔ပ.ဲ ..ပိုAစြမ္းထက္ေAာင္ မိစၧာAားတိုးေဆးေဖာ္ျ
ပီး
ဓားသိုင္းရဲ႕ ရက္စက္ျပင္းထန္မႈကို ျမွင့္တင္ခ့တဲ ယ္''
''ခင္ဗ်ာ''
ေဗဒင္ဆရာ AဘိုးAို၏ ရွင္းျပေသာ စကားမ်ားေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aလြန္တရာ Aံ့Aားသင့္သြား၏။
ထိုAေၾကာင္းAရာမ်ားကို သလူ ုံးဝ မသိရိွသလို မညသ္ ည့္ သိုင္းေလာကသားမွလည္း သိAံ့မည္မထင္။
''ယီဖြ န္းကမင္းကို ႐ံႈးဖူးေပမယ့ ္ Aထင္မေသးလိုက္န႔ ဲ သသူ ာ မိစ႓ၧာAားတိုးေဆး ေသာက္လိုက္ရင္ မင္းလည္း ယွU္နို
င္မွာ
မဟုတ္ေတာ့ဘူး''
AဘိုးAို၏ စကားကို မည္သ႔မို ်ွ ျငင္းခ်က္ထုတ္ မတုန႔ျ္ပန္နိုင္ေတာ့။ သူသည္ ေလပူတစ္ခ်က္ မႈတ္ထတု ္ျပီးေနာက္...
''Aဘိုးဟာ ထူးခြၽန္တ့ ဲ သိုင္းသမားတစ္ေယာက္ ျဖစ္တယ္ဆတို ာ ကြၽန္ေတာ္ယုံၾကည္တယ္...ကြၽန္ေတာ့ကို
သင္ၾကားေပးပါခင္ဗ်ာ''
AဘိုးAိုသည္ ႏွစ္လိုဖြယ္ျပံဳးရင္း...
''ဘယ္သ႔ကူ ိုမွ သိုင္းပညာ သင္ၾကားမေပးရဘူးလို႔ က်ဳပ္ဆရာဆီမွာ ကတခိ ံထားတယ္...ဒါေပမယ့္
စိတ္ဓာတ္က်ပါန႔ေဲ လ...သိုင္းပညာန႔ ဲ ပတ္သက္တ့ ဲ သေဘာတရားAခ်ိဳ႕ကိုေတာ့ ရွင္းျပမယ္...ကိယု ့ရ္ ႕ဲ သိုင္းပညာ ျမ
င့္မားဖို႔ဆိုရင ္
Aစြမ္းထက္တ့ဲ ထိပ္တန္းသိုင္းပညာက်မ္းတစ္ခုခု ရခ့ဲရင္ ျဖစ္နိုင္တယ္...ဒါမွ မဟုတ္ရင္ ေနာက္တစ္နည္းက ကယို ္ပို
င္ဉာဏ္န႔ ဲ
သိုင္းပညာAသစ္တစ္ခု တီထြင္ဖို႔ပ.ဲ ..ဒါေပမယ့္ Aေျပာလြယ္ျပီး Aလုပ္ခက္တယ္...တကယ္လ႔ ို ထငြ ္နိုင္တယ္
1
243
ထားပါUီး...A့ဲဒီသိုင္းပညာက Aဆင့္မီရမယ္...ကယို ္ထငြ တ္ သ့ဲ ိုင္းန႔ ဲ တျခားAဆင့္ျမင့္ သိုင္းသမားတစ္ေယာက္ကို
Aနိုင္ယူနိုင္မွသာ Aသုံးဝင္မယ္...ေနာက္ထပ္နည္းလမ္းေတ ြ ရိွေသးတယ္...ဘာလဲဆရို င္ လ်င္ျမန္မႈန႔ ဲ Aကကြ ္မရိွျခ
င္းပဲ..''
''ခင္ဗ်ာ...လ်င္ျမန္မႈန႔ ဲ Aကြကမ္ ရိွျခင္း''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ AဘိုးAိုေျပာသည့ ္ စကားAတိုင္း ေရရြတ္၍ တAံ့တၾသ ေျပာမိသြားသည္။
''A့ဒဲ ီႏွစ္ခ်က္က ျပိဳင္ဘက္ကင္း ျဖစ္ေစနိုင္တ့ ဲ Aခ်က္ပ.ဲ ..ရန္သူက သငို ္းကြက္မထတု န္ ုိင္ေAာင္ ကိုယ္က လ်င္ျမန္
ေနရင္
ယွU္နိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး''
Page 277
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ဒါန႔ ဲ Aကကြ မ္ ရိွျခင္းကေရာ Aဘိုး''
ေရွာင္ခ်ဴးက ေမးျမန္းေသာAခါ...
''မင္းမွာ သုိင္းကြက္မရွိရင္ တစ္ဖက္လူက ဘယ္လိုတိုက္ခိုက္ရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနမယ္...သိုင္းကြက္မရွိေပမယ့္ တစ္ဖက္လူ
ရဲ႕
ဟာကြက္ေတြကို ရွာေဖြနိုင္ျပီး လက္Uီးမႈယူရမယ္''
''ဒါဆိရု င္ လ်င္ျမန္မႈန႔ ဲ Aကြကမ
္ ရိွျခင္းတို႔ ေပါင္းစပ္နိုင္ရင္ေရာ''
''Aင္း...ေမးသင့္တ့ ဲ ေမးခြန္းပ.ဲ ..မင္းဟာ ျပိဳင္ဘက္ကင္း ျဖစ္ျပီေပါ့...ဒါေပမယ့္ Aတိုင္းAတာ သက္မွတ္ခ်က္ေတြရိွတ
ယ္''
''ဘာေတြလ ဲ ခင္ဗ်''
''တကယလ္ ႔ ို Aလနြ ္႔ကို လ်င္ျမန္တ့ ဲ ပုဂိၢဳလ္မ်ိဳးကိုေတာ့ တိုက္ခိုက္လ႔ ို မရဘူး''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ AဘိုးAို၏ စကားေၾကာင့္ Aနည္းငယ္ ဘဝင္မက် ျဖစ္သြားျပီး...
''ကြၽန္ေတာ့ရ႕ဲ ေလနဂါးကိုယ္ေဖာ့ပညာကို ခရမ္းေရာင္ေသမင္း ဓားကြက္န႔ ဲ တသြဲ ုံးလိုက္ရင္ ျပိဳင္ဘက္ကင္းျပီ
မဟုတ္လား...ယီဖြ န္းလည္း ယွU္နိုင္ေတာ့မယ္ မထင္ဘူး''
ထိုAခါ AဘိုးAိုက ေခါင္းခါယမ္းျပေလသည္။
''မထင္န႔ကဲ .ြ ..မင္းကို ယွU္နိုင္ေသးတယ္...တကယ္လု႔ ိ သမူ ယွU္နိုင္ဘူး ထားလိုက္ပါေတာ့...ယီဖြ န္းAပါAဝင္
မဟူရာဂိုဏ္းက ျမင့္မားတ့ ဲ ထိပ္သီးသိုင္းသမား ၂၀ေက်ာ္ပါ Aတူတက ြ တကို ္ခိုက္လာရင္ ဓားကြက္တစ္ခုထဲန႔ ဲ ရင္ဆို
င္နိုင္လား''
''ခရမ္းေရာင္ေသမင္း ဓားကြက္က Aဆင္မေျပဘူးလားAဘိုး''
''မင္းေျပာတ့ ဲ ဓားကြက္လိုမ်ိဳး မရဏကၾကိဳးဓားသို္င္းမွာ ရိွတယ္...ကုမ႓ၻဏ္တစ္ေထာင္ မိုးသိမ့္တုန္ ဆတို ့ ဲ ဓားကကြ ္ပ.ဲ
..ယီဖြ န္းက
A့ဒဲ ီဓားကြက္သုံးရင္ မင္းလိုမ်ိဳး လ်င္ျမန္လာလိမ့္မယ္...မင္းထက္ နိမ့္တယ္ ဆိုရင္ေတာင္ ဓားခ်က္၃,၄ခ်က္ပ ဲ
မလိုက္နိုင္မွာ...ေနာက္ျပီးေတာ့ မင္းလည္းသိမွာပါ A့ဒဲ ီဓားကြက္ေတကြ Aတငြ ္းAား Aင္မတန္စိုက္ထုတရ္ တယဆ္ ို
တာ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စိတ္ထဲတြင္ စU္းစားၾကည့္သည္။ သူ႔သိုင္းပညာ ေကာင္းေသာ္လည္း ယီဖြ န္းသည္ Aနည္းငယ္သာ
နိမ့္က်၏။ ေရွာင္ခ်ဴးတစ္သက္တာ၌ Aေကာင္းဆုံး ျပိဳင္ဘက္ဟု ဆိုရေပမည္။ ယီဖြ န္းႏွင့္Aတူ ထိပ္သးီသိုင္းသမား ၂
၀ေက်ာ္တို႔
ဝိုင္းဝန္းတိုက္ခိုက္ပါက မညသ္ ႔မို ်ွ Aနိုင္ရနိုင္မည္ မဟုတေ္ ခ်။
''Aဘိုးေျပာတာ မွန္ပါတယ္...ကြၽန္ေတာ့ Aေနန႔ ဲ ယီဖြ န္းတစ္ေယာက္ထဲကို Aနိုင္ယူနိုင္ရင္ ယူနိုငလ
္ ိမ့္မယ္
ထားပါေတာ့...ဒါေပမယ့္ တျခားသိုင္းသမားေတြ ပါလာရင္ ေသခ်ာေပါက္ ႐ံႈးနိမ့္နိုင္တယ္''
''ဟတု ္တာေပါ့ကြာ...A့ဒဲ ါလ်င္ျမန္မႈရဲ႕ Aတိုင္းAတာေၾကာင့္ပ.ဲ ..ခန္႔မွန္းမရေAာင ္ လ်င္ျမန္လြန္းရင္ လကို ္မီဖို႔
မလယြ ္ေတာ့ဘူး...မင္းကို လက္ေတြ႕ျပမယ္...မင္းတတတ္ ့ ဲ သိုင္းပညာမ်ိဳးစုံသုံးျပီး က်ဳပ္ကို တကို ္ခိုက္ၾကည့စ္ မ္း''
1
244
''ခင္ဗ်ာ...ဒါေပမယ့္...Aဘိုး''
Page 278
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
AဘိုးAိုသည္ လက္ကာျပ၍...
''က်ဳပ္ထိခိုက္မွာ မစိုးရိမ္န႔.ဲ ..မင္းတတ္တ့ ဲ
ဖားျပဳပ္သိုင္း၊ေကာင္းကင္ျဖိဳလကသ္ ီးသိုင္း၊ဝိဇၨာလက္ညိွဳးေတာက္သိုင္း၊သံေယာဇU္မ့ဓဲ ားသိုင္း၊က်ံဳးထုံးသင္ေပးတဲ့
A႐ူးလက္ဝါးသိုင္း ၉ကြကA္ ျပင္ တစ္ကယို ္ေတာ္ဂိုဏ္းရဲ႕ က်မ္းစာAုပ္ထဲက မင္းတတထ္ ားတ့ ဲ ရိွသမ်ွ သိုင္းပညာေ
တ ြ သုံးျပီးေတာ့
တိုက္ခိုက္စမ္းကြာ...က်ဳပ္လြတ္ေAာင္ ေရွာင္ျပမယ္''
(A႐ူးလက္ဝါးသိုင္းမွ တစ္ကြက္ကို တိမ္လႊာရဲတိုက္န႔ ဲ ေရွာင္ခ်ဴးႏွင့္ စုန္႔ရွန္႔စင္တို႔ တကို ခ္ ိုက္စU္ က်ံဳးထုံးက သင္ၾကားေ
ပးခ့သဲ ည္။
ထိုစUက္ သိုင္းကြက္Aမည္ကို ေျပာမျပခ့ေဲ ပ။ တိမလ
္ ႊာရဲတိုက္မွ မီးေရနတ္ေတာင္သို႔ ခရီးဆက္ၾကစU္ လမ္းတေလ်ွာက္
၌
က်န္ရိွသည့္ ၈ကြကက္ ိုပါ သင္ၾကားေပးခ့ဲေလ၏။ မီးေရနတ္ေတာင္သို႔ သိုင္းပညာ က်င့္ေသာAခါမွ သတူ ီထြင္ထားသ
ည့ ္
သိုင္းျဖစ္ျပီး A႐ူးလက္ဝါးသိုင္းဟုေခၚေၾကာင္း ရွင္းျပခ့၏ဲ ။ ဓားသိုင္းပညာ၌ ခုံမင္ေသာ ေရွာင္ခ်ဴးက ထိုသိုင္းကို
တတ္ေျမာက္ေသာ္လည္း ထုတ္မသုံးေခ်။ )
''Aဘိုးက ဘယ္လိုလုပ္ျပီး Aကုန္သိေနရတာလဲ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မAံ့ၾသဘဲ မေနနုိင္ေတာ့။ သူေမးခြန္း ထုတ္လိုက္ေသာ္ AဘိုးAိုသည္ ႏွစ္လိုဖြယ္ျပံဳး၍...
''က်ဳပ္ကို ဘယ္Aရာမွ ဖုံးကယြ ္ထားလို႔ မရပါဘူးေလ...ဒါေၾကာင့္ Aားလုံးမွန္ ဆရာရီႊလို႔ ကယို ့က္ ိုယ္ကို
နာမည္ေပးထားတာေပါ့ကြာ...မတြန္႔ဆုတ္န႔ ဲ Aားကုန္ထုတ္ျပီး ရဲရဲသာ တိုက္ခိုက္စမ္းပါေလ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူတတ္ေျမာက္ထားသည့္ သိုင္းပညာ၏ Aစြမ္းပကားမ်ားကို သိရွိထား၍ AဘိုးAိုကုိ မေတာ္တဆ
ထိခိုက္ဒဏ္ရေစမည္ကို စိုးရိမ္သြား၏။ သို႔ျဖစ္၍ လက္နက္မ့ဲသုငိ ္းျဖင့္သာ တကို ္ခိုက္မည္ဟု စိတ္ကူးဝင္သြားသည္။ ထို
ေၾကာင့္
ဓားရွည္ကုိ Aတြင္းAားသံုး၍ ပစ္လႊတ္လိုက္သည္။
''ဒုတ္''
ဓားရွည္သည္ ဇရပ္ပ်က္၏ တိုင္လုးံထဲသ ို႔ နက္႐ိႈင္းစြာ စိုက္ဝင္သြားေတာ့သည္။
''ေကာင္းလိုက္တ့ ဲ Aတငြ ္းAား...ဒါေၾကာင့္ နာမည္ေက်ာ္ၾကားေနတာကိုး''
AဘိုးAိုက ခ်ီးမြမ္းလုိက္သည္။
''ကြၽန္ေတာ္စျပီးေတာ့ တကို ္ခိုက္ပါေတာ့မယ္ ဘိုးဘိုး...A႐ိုAေသမ့မဲ ိပါျပီ''
လက္သီးလက္ဝါးဆုပ္ျပီး ေျပာၾကားျပီးေနာက္ ေျမျပင္ေပၚတြင္ ဖားျပဳပ္တစ္ေကာင္ပမာ ဝပ္လုိက္၏။ သူသည္ ဖားျပဳပ္သို
င္းကို
သုံးရန္ ျပင္ဆင္လိကု ္ျခင္းပင္။ ထိုAခ်ိန္တြင္ AဘိုးAိုသည္ ေရွာင္ခ်ဴးႏွင့္ ၅ေပAကြာ၌ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္၍ တင္ပ်U္ေခ ြ
ထိုင္လိကု ္သည္။ သူ၏ AျပဳAမူေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ တကို ္ခိုက္လိုစိတ္ ေပ်ာက္သြားသည္။
AဘိုးAို၏ ပုံစံမ်ိဳးႏွင့္ ဆိုပါက မည္သည့န္ ည္းႏွင့္မ်ွ သူ႔သငို ္းကြက္ကို ေရွာင္တိမ္းနိုင္မည္မဟုတဟ္ ု
ယူဆမိေသာေၾကာင့္ပင္။ ျပန္လည္ ခုခံမည္ဆိုလ်ွင္လည္း မိမိ၏ AပူAေAး Aတြင္းAားေၾကာင့္ AဘိုးAိုသည္
ဒဏ္ရာရသြားနိုင္သည္။ ေတြေဝေနေသာ ေရွာင္ခ်ဴးကို AဖိုးAိုက ျပံဳးရႊင္ေသာ မ်က္ႏွာထားျဖင့္ၾကည့္ျပီး...
Page 279
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''မတြန္႔ဆုတ္န႔လဲ ႔ ို က်ဳပ္ေျပာျပီးျပီပ.ဲ ..ရရဲ ဲသာတိုက္စမ္းပါ...မဟုတ္ရင္ မင္းရဲ႕ ဘိုးဘြားေတြန႔ ဲ ဆရာသမားကို ဆဲမွာေ
နာ္''
''ေကာင္းပါျပီ...သတိထားေပေတာ့''
''ဟိတ္''
1
245
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဝပ္စင္းေနရာမွ မာန္သြင္း၍ တစ္ခ်က္ခုန္ျပီး လက္ဝါးႏွစ္ဖက္ကို Aတြင္းAား၃ပံုခန္႔ စုစည္းကာ ႐ိုက္ထု
တ္လိုက္၏။
''ဝုန္း''
က်ယ္ေလာင္ေသာ Aသံႏွင့္Aတူ လက္ဝါးရွိန္ေၾကာင့္ AဘိုးAို ထိုင္ေနသည့ ္ ေနရာတြင္ ဖုန္တေထာင္းေထာင္းထသြား
သည္။
သူသည္ Aတြင္းAား ေလ်ွာ့ေပါ့ထားေသာ္လည္း က်ယ္ေလာင္ေသာAသံ ျမည္ဟည္းသြားျပီး ဖုန္မ်ား
တေထာင္းေထာင္းထသြားသည္ကို ေတြ႕ရသျဖင့္ စိုးရိမ္မႈမ်ား ငယ္ထိပ္ထိ ျမင့္တက္သြား၏။
''ဘိုးဘိုး...ဘယ္လိုျဖစ္''
သသူ ည္ Aဘးို Aိုကို စိုးရိမ္တၾကီး ရွာေဖေြ သာ္လည္း ဖုန္မ်ားထေန၍ ျမင္ကြင္းမွာ မသဲကလြဲ ွေခ်။
''ဘယ္သူ႔ကို ရွာေနတာလဲ ေကာင္ေလးရဲ႕''
႐ုတ္တရက္ ပခံုးAပုတ္ခံလုိက္ရျပီးေနာက္ ထြက္ေပၚလာေသာ စကားေၾကာင့္ Aသက္႐ွဴရပ္မတတ္ ျဖစ္သြား၏။
ထိုAသံရွင္သည္ကား AဘိုးAိုပင္။ သူသည္ ႐ုတ္ခ်ည္း ေနာက္လွည့္ၾကည့ေ္ သာ္ AဘိုးAိုသည္ မရိွေတာ့။
''က်ဳပ္ကို ရွာေနတာလား ေမာင္ရင္ ေနာက္မွာေလ...ဟဲ...ဟဲ...ဟဲ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ တဖန္ ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္ေသာ္လည္းAဘိုးAိုက ေပ်ာက္ခ်က္သားေကာင္းေန၏။
''မင္းက က်ဳပ္ကို ထိခိုက္မွာစိုးလို႔ Aတငြ ္းAား ၃ပုံပ ဲ သုံးခ့တဲ ယ္...လူၾကီးသူမကို ႐ိုေသတတ္တ့ ဲ မင္းရဲ႕
စိတ္ဓာတ္ကိုေတာ့ ေလးစားမိတယ္ကြာ...AားAျပည့္သံုးျပီး က်ဳပ္ကို Aားမနာတမ္း တိုက္စမ္းပါေလ...''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေလနဂါးကိုယ္ေဖာ့ပညာကို Aစြမ္းကုန္သုံး၍ လွည့ပ္ တ္ရွာေဖေြ သာ္လည္း Aသံသာ ၾကားရျပီး Aဘိုး
Aိုကို
မေတြ႕ရေတာ့။ သ႔ိုေသာ္ Aသံကိုေတာ့ နီးကပ္စြာ ၾကားေနရသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ AဘိုးAို၏ ပညာခန္းကို တျဖည္းျဖ
ည္း
နားလည္သေဘာေပါက္သြားသည္။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူေျပးတိုင္း ေနာက္ေက်ာမွ တပ္ၾကပ္မခြာ
လိုက္ပါေနေသာေၾကာင့္သာ မေတြ႕ျမင္ရျခင္းပင္။ သို႔ဆိုလ်ွင္ သူAားကိုးရသည့္ ေလနဂါးကိုယ္ေဖာ့ပညာသည္
AဘိုးAိုႏွင့္ ေတြ႕ေသာAခါ က်ားေရွ႕ေရာက္ေသာ ယုန္သူငယ္ပမာ သိမ္ငယ္သြားေတာ့သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဖားျပဳ
ပ္သိုင္းထဲမွ
သိုင္းကြက္မ်ားကို Aကုန္Aစင္ထုတ္ေဖာ္ျပီး Aရပ္၈မ်က္ႏွာသ႔ ို လကဝ္ ါးခ်က္မ်ား တရစပ္ ႐ိုက္ထုတလ္ ကို ္၏။
''ေကာင္းလိုက္တ့သဲ ိုင္းကြက္''
ခ်ီးက်ဴးသံႏွင့္Aတူ AဘိုးAိုသည္ သူ၏ Aေပၚမွ တျဖည္းျဖည္း နိမ့္ဆင္းလာေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္
''ဝိဇၨာလက္ညွိဳးေတာက္သိုင္း''ျဖင့္ AဘိုးAို၏ ေသြးေၾကာေနရာ ၁၂၈ေနရာကို ဆက္တိုက္ဆိုသလို ထိုးႏွက္တိုက္ခိုက္လို
Page 280
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
က္၏။
AဘိုးAိုသည္ မည္သည့န္ ည္းႏွင္းမ်ွ ေရွာင္တိမ္းနိုင္မည္ မဟုတဟ္ ု ယုၾံကည္သြားမိသည္။ လက္ညိွဳးေတာက္ခ်က္မ်ား
သည္
AဘိုးAိုႏွင့္ ထိမိရန္ တစ္လကၼAကြာ၌ ေရာက္ေသာ္ AဘိုးAိုသည္ ႐ုတ္ခ်ည္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။ လ်င္ျမန္လြန္း
သည့္
ကိုယ္ေဖာ့ပညာပါတကား။
''က်ဳပ္က ေနာက္မာွ ေလဗ်ာ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ AဘိုးAို၏ ပညာစြမ္းကို သရိ ိွသြားျပီျဖစ္ရာ ေနာက္လညွ ့၍္ Aျပင္းထန္ဆုံးေသာ သိုင္းကြက္မ်ားျဖင့္
တိုက္ခိုက္ေတာ့သည္။ AဘိုးAိုသည္ ေရွာင္ခ်ဴးမည္မ်ွ တိုက္ခိုက္ပါေစ။ လြတ္ေAာင္ ေရွာင္တိမ္းနိုင္၏။
''ဝိဇၨာလက္ညိွဳးေတာက္သိုင္း''၏ ေနာက္ဆုံးျဖစ္သည့ ္ ေသးြ ေၾကာေပါင္း၁၀၂၄ေနရာကို တကို ္ခိုက္ေသာ
Aကြက္ကိုပင္ ေရွာင္နိုင္ေသးသည္။
တိုက္ခုိက္ရင္း မာန္ပါလာသျဖင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ''ေကာင္းကင္ျဖိဳလက္သီးသိုင္း''ကို သံုး၍ ခုန္လႊားတိုက္ခိုက္ေတာ့၏။
1
246
''ဝွီး...ဝွီး...''
ထိုသိုင္းသည္ ၂၇ကြက္ရွိျပီး Aေပ်ာ့Aမာကို ေပါင္းစပ္ထားေလသည္။ မာေက်ာေသာ လက္သီးခ်က္သည္
ေလတိုးသံတဝွီးဝွီး ျမည္သလို ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေသာ လက္သီးခ်က္ကမူ Aားမပါသေယာင္ ထင္ရျပီး Aသံလုံးဝမထြက္ေပ။
သ႔ိုေသာ္လည္း ထိမိပါက လူမေျပာႏွင့္ ေက်ာက္တုံးမ်ားပင္ လိကႈ ္၍ေၾကမႊပ်က္စီးေစေသာ Aစြမ္းသတိၱရိွေလသည္။
''တယ္ေကာင္းတ့ ဲ လကသ္ ီးခ်က္ပါလား''
AဘိုးAိုသည္ ေရွာင္တိမ္းရင္း ခ်ီးက်ဴးစကားဆိုျပီးေနာက္ ကြၽမ္းပစ္ခုန္လိုက္သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးကလည္း ထပ္ၾကပ္မခြာ ခု
န္ျပီး
AဘိုးAို၏ ေနာက္ေက်ာကို လက္သီးျဖင့္ ဆယ္ခ်က္တိတိ ထိုးႏွက္ေလသည္။ လက္သီးခ်က္မ်ားမွာ
Aသံျမည္လကို ္ ေပ်ာက္ကြယ္လကို ္ျဖစ္ေနကာ ခန္႔မွန္းရခက္လသွ ည္။ သ႔ိုေသာ္ AဘိုးAိုက ေနာက္လွည့္၍
လက္ညွိဳးတစ္ေခ်ာင္းေထာင္ကာ ေဝွ႔ယမ္းလိုက္သည္။ သူ၏ လက္ညွိဳးရိပ္မ်ားမွာ ေထာင္ေသာင္းမက မ်ားျပားလွျပီး
ဆန္းၾကယ္လွသည္။ ေရွာင္ခ်ဴး၏ လက္သီးခ်က္မ်ားကို ေခ်ဖ်က္သြားသည့္Aျပင္ ဝါးတျပန္Aထိ ေနာက္ဆုတ္သြားေစ
သည္။
သ႔တို ိုင္ AဘိုးAို၏ Aတြင္းAားမ်ားက တးို ေဝွ႔တိုက္ခိုက္ဆ ဲ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ၄,၅ပတ္ခန္႔ ကြၽမ္းပစ္ေရွာင္တိမ္းမွ
လြတ္ေျမာက္သြားသည္။
သူသည္ မၾကံဳစဖူး ထိတ္လန္႔Aံ့ၾသသြားေတာ့သည္။ AဘိုးAိုသည္ ကိုယ္ေဖာ့ပညာ ေကာင္းသလို Aတြင္းAားသည္
လြန္စြာျပည့္ဝလွသည္တကား။
''Aံ့ၾသမေနပါန႔ဲ...မင္းတတထ္ ားတ့ ဲ တျခားသိုင္းေတြကိုလညး္ ထုတ္သုးံ ပါUီးေလ''
''ေကာင္းပါျပီ...သိုင္းကြက္လာျပီ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဘယ္ညာလက္ဝါးကို ေဝွ႔ယမ္းျပီး Uီးတည္ရာမ့ဲစြာျဖင့္ တိုက္ခိုက္ေတာ့၏။ ထလို က္ဝါးခ်က္မ်ားသည္
ပရမ္းပတာျဖစ္ျပီး မ်က္စိ႐ႈပ္စရာ ေကာင္းလွသည္။ သ႔ိုေသာ္ တစ္ခ်က္ထိမိပါက Aသက္ေပ်ာက္သြားေစနိုင္သည္။ ထို
Page 281
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
မ်ွေလာက္ထိ
Aားမာန္ပါသည္။ AဘိုးAိုသည္ ေပါ့ပါးသြက္လက္စြာ ေရွာင္တိမ္းရင္း လက္မေထာင္ကာ...
''A႐ူးလက္ဝါးသိုင္းက Aေတာ္ေကာင္းမြန္လွတယ္...တထီ ြင္တ့ ဲ က်ံဳးထုံးကိုေတာ့ တကယ္ပ ဲ ေလးစားခ်ီးက်ဴးမိပါေပ
တယ္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ A႐ူးလက္ဝါးသိုင္း၉ကြက္မွ ေနာက္ဆုံးAကြက္ျဖစ္သည့္ ''Aသိမ့ ဲ စိတ္ထား''Aကကြ က္ ို
ထုတ္ေဖာ္ေလေတာ့သည္။
ဘယ္လက္ဝါးဆန္႔၍ စက္ဝိုင္းပမာ ေဝွ႔ယမ္းျပီး ညာလက္ဝါးခ်က္ထုတ္ေဖာ္ျပီး ခ်က္ခ်င္း လက္႐ုတ္ကာ ဘယ္ညာလက္ဝါး
၅ခ်က္စီ
ထတု ္ေဖာ္လိုက္၏။ ေဘးမွ ၾကည့ေ္ နသူမ်ား ရိွပါက လကဝ္ ါးရပိ ္မ်ားသာ ေတ႔ျြမင္ရမည္ျဖစ္ျပီး ဘယ္ႏွခ်က္
႐ိုက္ထုတသ္ ြားသည္က ို ေကာင္းစြာျမင္ရမဟုတ္သလို မညသ္ ည့ေ္ နရာသို႔ Uီးတည္တိုက္ခိုက္မည္ကိုလည္း
သိရွိေပလိမ့္မည္မဟုတ္ေခ်။
''ဝွီး...ဝွီး''
''ေဝါ...ေဝါ''
လက္ဝါးခ်က္ေၾကာင့္ ေျမျပင္မွ သစ္ရြက္ေျခာက္မ်ားပင္ ပလူပ်ံသြားသည္။ AဘိုးAိုသည္ ေAးေဆးတည္ျငိမ္စြာျဖင့္
ညာလက္ညွိဳးေထာင္၍ ေရွာင္ခ်ဴး၏ လက္ဝါးဗဟိုျပင္ႏွစ္ဖက္ကို ထိုးႏွက္လိုက္သည္။ သိုင္းကြက္မွာ ႐ိုးစင္းသည္ဟု
ထင္ရေသာ္လည္း ခန္႔မွန္းမရေAာင္ လ်င္ျမန္လွသည္။ လက္ဝါးႏွစ္ဖက္၏ Aလယ္ဗဟိုတည့တ္ ည့က္ ို မိမိရရ ထိမိသြား
သည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေနာက္ထပ္တဖန္ ဝါးတျပန္ AကြာAေဝးသို႔ ဆုတ္သြားျပန္၏။ သူသည္ တျဖည္းျဖည္း AဘိုးAိုကို
ေၾကာက္ရံ႕ြ သြားသည္။ လူသားစင္စစ္မွ ဟုတ္ပါေလစဟု Aေတြးဝင္သြားေလ၏။
1
247
''မင္းရဲ႕လက္နက္ကို ယူျပီးေတာ့ Aျပင္းထန္ဆံုး တိုက္ခုိက္ေပေတာ့...ဖမ္းထားလိုက္...သတိလည္းထားUီး''
AဖိုးAိုက လက္ညွိဳးကို ေဝွ႔ယမ္းလိုက္သည္တြင္ ဇရပ္တိငု ္လုံး၌ စိုက္ဝင္ေနေသာ ဓားရွည္သည္ Aရိွန္ျပင္းစြာျဖင့္ ေရွာ
င္ခ်ဴးထံသ႔ ို
တိုးဝင္လာေလသည္။ သူသည္ ဘယ္လက္ကို ဆန္႔တန္းကာ Aတြင္းAားထုတ္ ဖမ္းယူလိုက္၏။
''ဖတ္''
ထိုAရာကို ဖမ္းလိုက္ေသာ ခဏဝယ္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ဘယ္လက္သည ္ ထုကံ ်U္သြားသည္။ ထ႔Aို တူ
ေျခ၇လွမ္းမ်ွ ေနာက္ဆုတ္ေပးလိုက္ရသည္။ သူသည္ AဘိုးAို၏ Aတြင္းAားကို သိရွိရေသာ္ စိုးရိမ္သြားမိ၏။ သို႔ေသာ္
လည္း
ခ်က္ခ်င္း ေခါင္းထဲမွ စိုးရံ႕ြ မႈမ်ားကို ထတု ္ပယ္ကာ သံေယာဇU္မ့ဲဓားသိုင္း၏ ပထမAကြက္ ျဖစ္သည့္
''တိမ္တိုက္ေနေဖာက္''ဓားကြက္ကို Aသုးံ ျပဳရန္ ဓားAိမ္ကို ပစ္လႊတ္ေတာ့သည္။
''ဝွီး...ဝွီး''
မိုးျခိမ္းသံတမ်ွ ေၾကာက္မက္ဖြယ ္ ျမည္သံၾကီးေပးလ်က္ Aရိွန္ျပင္းစြာျဖင့္ AဘိုးAုထိ ံ ေျပးဝင္သြားေတာ့သည္။ ထိုစ
U္မွာပင္
Page 282
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဓားရွည္ကိုပါ တဆက္တည္း ပစ္လႊတ္ျပန္၏။
''ရႊီး...''
''ခ်ပ္''
ဓားရွည္သည္ ဓားAိမ္Aတြင္းသို႔ တိက်စြာ ဝင္ေရာက္သြားျပီး မူလထက္ Aရွိန္ျပင္းသြားေတာ့သည္။ AဘိုးAိုသည္
လုံးဝမေရွာင္ရွားဘ ဲ လက္ညိွဳးျဖင့္ ထထိ ိမိမိ ေတာက္ခ်လိုက္၏။
''ေထာက္''
''ရႊီး...''
ဓားရွည္သည္ မူလပစ္လႊတ္ေသာ Aရွိန္ထက္ Aဆမ်ားစြာ ျပင္းထန္စြာျဖင့္ တန္ျပန္၍ တိုးဝင္လာေလရာ ေရွာင္ခ်ဴးမွာ ေျ
ခမကိုင္မိ
လက္မကိုင္မိ ျဖစ္သြားေလသည္။ သို႔ေသာ္ AဘိုးAိုက Aင္Aားကို ခ်ိန္ဆ၍ ပစ္လႊတ္ပံုရသည္။ လက္တစ္ကမ္းAကြာ
ရွိ
ေျမၾကီးထဲသို႔ တဝက္ေက်ာ္စိုက္ဝင္သြားေလ၏။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ AဘိုးAို၏ Aစြမ္းAစကို လုံးဝUႆုံ ယုၾံကည္သြားျပီးျဖစ္ေလရာ က်န္ရိွသည့္ ဓားသိုင္းကြက္မ်ားျဖင့္ တ
ရစပ္
ထုတ္ေဖာ္တိုက္ခိုက္ေတာ့၏။
''ရႊီး...ဝွီး...ဝွီး''
''သက္တံ့စက္ဝန္းဓားကြက္''ကို ထုတ္ေဖာ္၍ ဓားရွည္ကို ေဝွ႔ဝိုက္ကာ ပစ္လႊတ္ေလသည္။ AဘိုးAိုသည္ ျပံဳးရယ္၍
တစ္ခ်က္ခုန္လိုက္ျပီး ဓားရွည္ကိ ု ေျချဖင့္ဖိကာ လည္ပတ္ေနေသာ လမ္းေၾကာင္းAတိုင္း စီးနင္းလိုက္ပါသြားေလသည္။
''ဟာ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aံ့ၾသလြန္း၍ ဟုတ္မွ ဟုတ္ပါေလစဟု မ်က္စိကို ပြတ္သပ္ၾကည့္မိသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုျမင္ကြင္းက
တကယ့A္ မွန္ပင္။ ဓားရွညသ္ ည္ ေရွာင္ခ်ဴးထံသို႔ ျပန္လည္ေရာက္ရိွလာသျဖင့္ လကဝ္ ါးခ်က္ကို ထတု ္ေဖာ္၍
တကို ္ခိုက္လိကု ္သည္။ သ႔ေို သာ္ AဘိုးAိုသည္ ျမင္ကြင္းမွ ႐ုတ္တရက္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aၾ
ကီးAက်ယ္
ထတိ ္လန္႔သြား၏။ ဓားရွည္က ို ကပ်ာကယာ ဖမ္းယူျပီး AဘိုးAိုကို ရွာေဖြသည္။ ေတ႕ြ ပါေခ်ျပီ။ AဘုိးAိုသည္ သူႏွင့္
ကကို ္၂၀Aကြာ၌ ေAးေဆးစြာရပ္ေနသည္ကို ေတ႕ြ ရသည္။
1
248
ထိုAဘိုးAိုသည္ မည္သ႔ေို သာ လူစားမ်ိဳးေပနည္း။ သူမေတြးတတ္ေတာ့။ ျပိဳင္စံရွားAဆင့္ရိွေသာ
သူ၏ဓားသိုင္းကုိပင္ ေAးေဆးစြာ ေရွာင္တိမ္းနိုင္သလို Aတြင္းAားကလည္း သူ႔ထက္ပင္ Aဆမ်ားစြာ သာလြန္လွသ
ည္။
Aကယ္၍ ထိုAဘိုးသည္ မည္သူမည္ဝါဆိုသည္ကိ ု သိရိွပါက သသူ ည္ တကို ္ခိုက္ရန္ပင္ စိတ္ကူးမည္ မဟုတ္ေတာ့။
''က်န္တ့ဓဲ ားသိုင္း ၁၁ကြက္က ို ရဲရဲသာ သုံးစမ္းပါ...ေတြေဝမေနန႔'ဲ '
AဘိုးAို၏ စကားေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေခါင္ခါယမ္း၍...
''Aဘိုးရဲ႕ ကိုယ္ေဖာ့ပညာက တကယ့က္ ို ျမင့္မားသလို Aတြင္းAားကလည္း ကြၽန္ေတာ့ထက္ Aမ်ားၾကီးေကာင္းတယ
Page 283
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဆ္ ိုတာ
သိပါျပီ..ကြ်န္ေတာ္A႐ံႈးေပးပါတယ္''
ထိုAခါ AဘိုးAိုသည္ သေဘာက်စြာ ရယ္ေမာ၍...
''မတိုက္ရေသးဘ ဲ စိတ္ဓာတ္က်မေနပါန႔ဲေလ...မင္းသာ ရဲရဲတင္းတင္း တကို ္ခိုက္ပါ...ကယို ္ေဖာ့ပညာသုံးျပီးေတာ့
မေရွာင္ဘူး...က်ဳပ္ကို ေျခတလွမ္းဆုတ္ေAာင္ တိုက္ခိုက္နုိင္ရင္ ေမာင္ရင္နုိင္ျပီ...''
AဘိုးAို၏ ပညာစြမ္းကို မေတြ႕ရပါက ထိုစကားေၾကာင့္ ေဒါသထြက္နုိင္သည္။ ယခုမူ သူ၏ တိုက္ကြက္မ်ား
သဲထဲေရသြန္ ျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရေသာ္ Aထင္မေသးရဲေတာ့။
''ေကာင္းပါျပီခင္ဗ်ာ...သတိထားေပေတာ့Aဘိုး''
သူသည္ သတိေပးစကား ေျပာၾကားျပီးေနာက္ ''Uေပကၡာမုန္တုိင္းဓားသိုင္းကြက္''ကို ထုတ္ေဖာ္၍
ဓားရွည္ကို ေဝွ႔ယမ္းလုိက္၏။ ေလျပင္းမုန္တုိင္းက်သည့္နွယ္ Aတြင္းAားလႈိင္းၾကီးသည္ Aရွိန္Aဟုန္ျပင္းစြာ
ထကြ ္ေပၚသာြ းေလသည္။ AဘိုးAိုသည္ သူေျပာထားသည့္Aတိုင္း ကိုယ္ေဖာ့ပညာျဖင့္ မေရွာင္တိမ္းဘ ဲ ညာလကည္
ဳးကို
စက္ဝိုင္းပမာ တစ္ခ်က္ေဝွ႔ျပီး ေခ်ဖ်က္ေလေတာ့သည္။
ေရွာင္ခ်ဴးက ယင္းက့သဲ ို႔ ေျခဖ်က္မည္ကို ေတြးေတာမိထားေသာေၾကာင့္ Aရိပ္ပမာ တိုးဝင္လာျပီး ''လၾကယ္စင္ဓားကြ
က္''ျဖင့္
တရစပ္ တိုက္ခိုက္ေတာ့သည္။ ထိုဓားကြက္သည္ တစ္စကၠန္႔ႏွင့္ ဓားခ်က္ဆယ္ခ်က္ကို ထုတ္ေဖာ္တိုက္ခိုက္ျခင္းျဖစ္၍
လြန္စြာ
လ်င္ျမန္လွသည္။ ခုခံဖို႔ Aသာထား ေရွာင္တိမ္းနိုင္ဖို႔ ဆိုသည္မွာ လယြ က္ ူေသာAလုပ္ မဟုတ္ေခ်။ သ႔ိုေသာ္လည္း
မထင္မွတ္သည့္ AျပဳAမူကို AဘိုးAိုက လုပ္ေဆာင္သြား၏။
''ခြၽမ္...''
တရစပ္ ေဝွ႔ယမ္းခုတ္ထစ္ေနေသာ ဓားရွည္ကို လက္ညွိဳးခ်က္ျဖင့္
မိမိရရ ေတာက္သြားသည့္Aျပင္ ေရွာင္ခ်ဴးကိုပါ ေနာက္ဆုတ္သြားေခ်၏။ ဓားကြက္မွာ
လုံးဝျပိဳကြဲသြားေတာ့သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေတြေဝမေနေတာ့ဘ ဲ Aနိုင္ရလိုေဇာျဖင့္ က်န္ရိွသည့္ ဓားသိုင္းမ်ားကို ထ
တု ္ေဖာ္၍
ဆက္တိကု ္ မရပ္မနား တိုက္ခုိက္ေတာ့၏။
''Aလင္းတန္းAရိပ္''၊''တစ္ကယို ့န္ ွစ္စိတ္''ဓားကကြ ္တို႔က ို ေဖာ္ထုတ္တကို ္ခိုက္ျပန္ေသာ္လည္း
လက္ညိွဳးခ်က္ျဖင့္ ေခ်ဖ်က္သြားျပန္သည္။ ထပ္မံ၍ ''ေက်ာက္ခြဲဓားကြက'္ 'ကို Aသုးံ ျပဳရန္ ကယို ္ေဖာ့ပညာ Aသုံးျပဳ
ကာ Aေပၚသို႔
ခုန္လုိက္၏။ သူ၏ ခႏၶာကိုယ္သည္ လည္ပတ္ရင္းမွ ကိုက္၁၀၀ေက်ာ္AကြာAေဝးထိ ေျမွာက္တက္သြားေလသည္။
ဓားရွည္ကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ တင္းၾကပ္စြာ ကိုင္ထားရင္းမွ ေရွ႕ကြၽမ္းပစ္၍ ေျမျပင္သို႔ Aရွိန္ျပင္းစြာ ဆင္းသက္လာေလ
သည္။
ဓားသြားတစ္ခုလုံး ျပိဳးျပိဳးျပက္ျပက္ ခရမ္းေရာင္မ်ား ပိုမိုစူးရွေတာက္ပသာြ း၏။ တျဖည္းျဖည္း နိမ့ဆ္ င္းလာျပီး AဘိုးAို
၏
Uီးေခါင္းႏွင့္ထိရန္ လက္မAနည္းငယ္သာ လိုေတာ့သည္။ ၎ဓားခ်က္သည္ ပိႆာ ၁ေသာင္းေက်ာ္ရွိေသာ ေက်ာက္တံု
Page 284
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
းကိုပင္
1
249
ႏွစ္ျခမ္းျပတ္ရေAာင္ ျပင္းထန္လွေပသည္။ သ႔ိုေသာ္ AဘိုးAိုက ႐ိုးရွင္းစြာပင္ ညာလက္ညိွဳး၊လက္ခလယ္တ႔ျိုဖင့္
ဖိညွပ္လိုက္သည္။
''ဟာ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aံ့ၾသတၾကီး ျဖစ္သြားျပီး ဓားရွည္ကို Aားစိုက္၍ Aတင္းဆြဲ၍ ႏႈတ္ယူေလသည္။
သ႔ိုေသာ္လညး္ ေခၽြ းသာျပိဳက္ျပိဳက္က်သြားသည္။ ဓားရွည္ရဖို႔ Aသာထား။ AဘိုးAိုသည္ ေနရာမွ တုတတ
္ တု ္မ်ွပင္ မ
လႈပ္ေခ်။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ တျဖည္းျဖည္း ေဇာေခြၽးပ်ံလာသည္။ သူသည္ မာနၾကီးသူပီပီ ဓားရွည္ကို ေတာ့ မစြန္႔လႊတ္လိုေပ။ ဆရာျ
ဖစ္သူ
မေသခင္က ေပးသြားသည့္ Aေမြပစၥည္း ျဖစ္ေသာေၾကာင့္လည္း ပါေလ၏။
႐ုတ္တရက္ Aၾကံတစ္ခု ရလာေသာေၾကာင့္ ''သူရိယစႏၵာAတြင္းAား''ကို ေနာက္ဆံုးAဆင့္ထိ ေဖာ္ထုတ္ကာ
ဓားလက္ကိုင္႐ိုးမွတစ္ဆင့္ AဘိုးAိုကို တကို ္ခိုက္လိ္ကု သ္ ည္။ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ခႏၶာကိုယ္သည္
တစ္ျခမ္းနီ၊တျခမ္းျပာျဖင့္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းလွသလို မ်ကလ္ ံးု ေရာင္သည္လည္း တစ္ဖက္နီကာ တစ္ဖကျ္ပာေ
နေလ၏။
AဘိုးAိုသည္ ထိုAျခင္းရာကို ျမင္ရေသာ္လည္း တုန္လႈပဟ္ န္မရိွ။ သ႔Aူ တြင္းAားေၾကာင့္ ယီြဖန္းပင္ Aတြင္းဒဏ္ရာ
ရခ့သဲ ည္။
Aဘိုးသည္ ခုခံနုိင္Uီးမည္ေလာ။
''AပူေAးAတြင္းAားကို ဒီေလာက္Aဆင့္ထိေတာင္ ေAာင္ျမင္ထားတာကိုး...တကယ့က္ ို ရွားပါးပါတယ္''
AဘိုးAိုသည္ စိတ္လိုလက္ရ ခ်ီးက်ဴးေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မိမိက Aျပင္းထန္ဆံုး Aတြင္းAားျဖင့္
ထတု ္လႊတတ္ ိုက္ခိုက္ေသာ္လည္း AဘိုးAိုက တည္ျငိမ္ေAးေဆးစြာျဖင့္ စကားေျပာနိုင္သည္ကို ေတြ႕ရေသာ္ မေၾကာ
က္ရံ႕ြ ဘ ဲ
မေနနိုင္ေတာ့ေခ်။ Aကယ္၍ ထိုAဘိုးAိုသာ သူ၏ရန္သူ ျဖစ္ေနပါက ယခုAခ်ိန္တြင္ Aသက္ပင္ ရွိလိမ့္မည္မဟုတေ
္
ခ်။
''မင္းမွာ တိုက္ခိုက္ဖို႔ Aင္Aားမရွိဘဲ ေနUီးမယ္...သြားေပေတာ့''
AဘိုးAိုက ဖမ္းညွပ္ထားေသာ ဓားရွည္ထိပ္ဖ်ားကို လႊတ္ေပးလိုက္သည္။ ထိုAခါ လႈိင္းလံုးမ်ားပမာ ထုထည္ၾကီးမားေ
သာ
Aတြင္းAားလႈိင္းတစ္ခုက တြန္းဖယ္လိုက္သျဖင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဝါးတျပန္ထိ ဆုတ္ခြာသြား၏။ သူသည္ Aထိတ္တလ
န္႔ျဖင့္
AဘိုးAိုကို ၾကည့ေ္ နမိ၏။ ယင္းေနာက္ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ကာ မာန္တင္းရင္း
''ေလးမ်က္ႏွာေရာင္စU္''၊''Aေဝးေရာက္ဓားလိႈင္း''၊''Aဌဂံဓားစက္ဝန္း''၊''မဟာဓားစက္ဝန္း'' စသည့္Aကကြ တ္ ႔ကို ို ေဖာ္
ထုတ္၍
တကို ္ခိုက္ေသာ္လည္း Aရာမထင္ေခ်။ AဘိုးAို၏ လက္ညိွဳးတစ္ခ်က္ေဝွ႔ေသာ သိုင္းကြက္ျဖင့္ Aားလုံးေခ်ဖ်က္ခလ
ံ ုကိ
Page 285
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ရသည္။
ထ႔ိုေၾကာင့္ သုံးစရာဓားကြက္ဆို၍ ''AာဃာတAမုန္း''ႏွင့္ ''ခရမ္းေရာင္ေသမင္း'' ဓားကြက္တ႔သို ာ က်န္ရိွေတာ့သည္။
ထိုဓားကကြ ္၂ခုသည္ မိစၧာဓာတ္ျပင္းလြန္းလွသျဖင့္ ထုတ္သုးံ ရန္ မဝံ့မရ ဲ ျဖစ္ေနသည္။ AဘိုးAိုသည္ ထိုAခ်က္ကို
ရိပ္မိဟန္တူသည္။ ထို႔ေၾကာင့္...
''မင္းက ဖခင္န ဲ႔ Aစ္မတို႔ ရန္ေႂကြးAတြက္ လက္စားေခ်ခ်င္ေပမယ့္ က်ဳပ္ကို Aနိုင္ရဖို႔ မေျပာန႔.ဲ ..ေနာက္တစ္လွမ္းဆု
တ္ဖို႔ေတာင္
မစြမ္းေဆာင္နိုင္ဘူး...Aတငြ ္းAားစုပ္သိုင္းတတတ္ ့ ဲ ယီဖြ န္းဟာ Aခ်ိန္န႔ဲAမ်ွ သိုင္းပညာ ျမင့္မားလာျပီ...သသူ ာ
မိစၧာAားတိုးေဆးရရင္ မင္းက သူ႔ျပိဳင္ဘက္ မဟုတ္နိုင္ေတာ့ဘူး...က်ဳပ္ကို ရန္သူလို႔ သေဘာထားျပီး မင့ညဲ ွာဘဲ
ဓားကကြ ္ထုတလ္ ိကု ္ေတာ့...''
AဘိုးAိုက ျပတ္သားစြာ ေျပာေသာAခါ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေတြေဝေနရာမွ ရန္ေႂကြးဟူသည့္ စကားရပ္ေၾကာင့္ လႈပ္လႈ
ပ္ရွားရွား
ျဖစ္သြားျပီး ခိုင္မာေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ကာ ''AာဃာတAမုန္း''ဓားကြက္ကို ထုတ္ေဖာ္လိုက္ေတာ့သည္။
''ေဝါ...ေဝါ...ေဝါ''
1
250
ဓားခ်က္ေဝွ႔ယမ္းလုိက္သည္ႏွင့္ ေလျပင္းမ်ားတိုက္ခိုက္လာေလသည္။ ထ႔Aို တူ ေက်ာက္တုံးAခ်ိဳ႕ႏွင့္ သစ္ရြက္မ်ားပင္
ပလူပ်ံကာ ေျမွာက္တက္သြားေတာ့သည္။ ၎ Aရာမ်ားသည္ ေလထဲဝယ္ ေမ်ာလြင့္ေနျပီး ေျမျပင္ေပၚသို႔ ျဖည္းညွင္းစြာျ
ဖင့္
သက္ဆင္းလာေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ခႏၶာကိုယ္သည ္ လ်ွပ္စီးပမာ ျမန္ဆန္သြားသည္။ ထိုAရာAားလုံး ေျမေပၚမက်ခ
င္မွာပင္
ဓားခ်က္ေပါင္း ၁၂၀တိတိကို ထတု ္ေဖာ္သြားေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္ AဘိုးAိုက ဓားခ်က္Aားလုံးကို တစ္ခုမက်န္
လက္ညွိဳးုတစ္ေခ်ာင္းထဲျဖင့္ ႐ိုက္ဖယ္သြားသည့္Aျပင္ ေနာက္ဆံုးဓားခ်က္ Aေရာက္တြင္ ဓားရွည္ကို လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းျဖ
င့္
ဖမ္းညွပ္ထားလိုက္၏။ တစ္ဆက္ထဲမွာပင္...
''ေဝါ...ေဝါ...ဝေရာ''
ေစာေစာက လြင့္ပ်ံသြားေသာ ေက်ာက္တုံးေက်ာက္ခဲမ်ားႏွင့္ သစ္ရြက္ေျခာက္တို႔ ေျမေပၚသို႔ သက္ဆင္းသြားေလသည္။
ေဘးမွ
ၾကည့္႐ႈေနသူမ်ား ရိွပါက လကူ ိုပင္ မျမင္ေတ႕ြ ရဘ ဲ ဓားခ်က္ျဖင့္ Aသက္ဆုးံ နိုင္၏။ AဘိုးAို၏ စြမ္းပကားသည္ကား
Aံ့ၾသစရာေကာင္းလွသည္။
မ်က္လံုးနီရဲေနျပီး မိစၧာတစ္ပိုင္းျဖစ္ေနေသာ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စU္းစားဆင္ျခင္မႈ ပေပ်ာက္သြားသျဖင့္ ေစာေစာကထက္
ႏွစ္ဆျမန္ေAာင္ ''ခရမ္းေရာင္ေသမင္း''ဓားကြကက္ ို Aသုးံ ျပဳရန္ Aတငြ ္းAား စုစည္းလိုက္သည္။ ထAို ခါ ဓားရွည္မွ
ခရမ္းေရာင္
Aလင္းမ်ားသည္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးကို ဖံုးလႊမ္းသြားေလေတာ့သည္။
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၄၉,၅၀)
Page 286
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
(Aပိုင္း၁မွာတုန္းက ရွင္းျပခ့သဲ လို ေမွာ္သိငု ္းေတြကေန သိုင္းေလာကျဖစ္တည္လာတယ္ဆတို ာ bro&sisတ႔ ို
မွတ္မိမယ္ထင္ပါတယ၊္ ဒီAပိုင္းမွာ ေမွာ္သိုင္းေတြ၊တန္ခိုးရွင္ေတြန႔ဲပတ္သက္တာေတ ြ ပါေနေတာ့ ဇာတ္လမ္းရသပ်
က္သြားရင္
သည္းခံျပီးဖတ္႐ႈေပးၾကပါ။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ သိပ္မထည့္ေတာ့ပါဘူး၊သူတ႔ကို လက္ရိွထင္ရွားတ့ ဲ သိုင္းပညာေတြကို
တထီ ြင္ၾကံဆခ့သဲ ူမ်ားျဖစ္သလို ကြၽန္ေတာ္ ဖန္တီးထားတဲ့ skillAၾကမ္းဆုံးျဖစ္တ့ ဲ စိတ္ကးူယU္ဇာတ္ေကာင္ေတပြ ါ
smile
emoticon:-) ဒီဇာတ္လမ္းမွာေတာ့ Aဓိကမက်ပါဘူး၊သူတို႔ပါရင္လည္း ေပါ့ပ်က္ပ်က္ျဖစ္ျပီး Aကုန္ဂြမ္းမွာ၊ထည့္ရတ့ ဲ
Aေၾကာင္းရင္းက ဒီေလာကၾကီးမွာ proၾကီးေတြ ရွိေသးတယ္ဆိုတာ တိုက္ခိုက္တိုငး္ Aနိုင္ရလို႔
မာနစိတ္ဝင္ခ်င္လာတ့ ဲ ေရွာင္ခ်ဴးကိုသတိေပးဖို႔ပါပဲ)
''ဟား...ဟား...ဟား...ဟား''
ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္၍ ဝမ္းေခါင္းသံၾကီးျဖင့္ ရယ္ေမာလိုက္ေသာ ေရွာင္ခ်ဴး၏ Aသံမွာ မိုးျပိဳသည္ဟု
ထင္ရေလာက္ေAာင္ ေခ်ာက္ခ်ားစြာ ထြက္ေပၚသြားေတာ့ေခ်သည္။ မ်က္လံုးေရာင္သည္ ပိုမိုနီရဲကာ ၾကည့္႐ႈမိသူမ်ားကို
မ်က္စိစူးေစနိုင္သည္။ ထ႔ျိုပင္ တကိုယ္လုးံကို ခရမ္းေရာင္ Aလင္းမ်ားက ဖုံးလႊမ္းထားသျဖင့္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္း
လွ၏။
ထ႔ိုေၾကာင့္ ဓားကြကက္ ို ''ခရမ္းေရာင္ေသမင္း''ဟု Aမည္ေပးထားျခင္း ျဖစ္သည္။ AဖိုးAိုသည ္ ဖမ္းညွပ္ထားေသာ
ဓားရွည္ကို
လက္လႊတ္၍ ေAးေဆးစြာ ရပ္ၾကည့္ေနေလ၏။
''ရႊပ္...ရႊပ္...ရႊပ္''
''ရႊမ္း...ရႊမ္း...ရႊမ္း''
ခရမ္းေရာင္ Aလင္းၾကီးကိုသာ ျမင္ေတြ႕ရျပီး လလူ ုံးမကနဲြ ိုင္ေAာင္ ျမန္ဆန္သြားေသာ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဓားခ်က္မ်ားကို
တရစပ္
ထတု ္ေဖာ္သြား၏။ တစစ္ ကၠန္႔ထဲျဖင့္ ဓားခ်က္၂၄၀တိတိကိ ု ဆက္တိုက ္ တကို ္ခိုက္လကို ္ျခင္းပင္။ ေရွာင္ခ်ဴးAဖ ို႔
ထိုဓားကကြ ္ကသို ုံး၍ ပထမဆုံးAေနျဖင့္ လူတစ္ေယာက္ကို စတင္တကို ္ခိုက္ျခင္းပင္။ ဤသို႔ဤႏွယ္ ျမန္ဆန္လွေသာ
ဓားခ်က္မ်ားကို AဘိုးAိုသည္ ေAးေဆးစြာ ေရွာင္တိမ္းနိုင္Uီးမည္ေလာ။
''ခြၽမ္း...''
1
251
႐ုတ္တရက္ က်ယ္ေလာင္ေသာAသံတစ္ခု ထြက္ေပၚသြားေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ AဘိုးAို၏
ညာလက္ညွိဳးေတာက္ခ်က္ေၾကာင့္ ဓားရွည္ကို လက္လႊတ္လိုက္ရသည္။ AဘိုးAို၏ လက္ညွိဳးသည္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ လ
ည္မ်ိဳသို႔
တိုးေထာက္ထားလ်က္ ရွိေနသည္။
''ကြၽန္ေတာ္ ႐ံႈးပါျပီ Aဘိုး''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။ သူသည္ မိစၧာဓာတ္မ်ား မရွိေတာ့၍ မ်က္လံုးAေရာင္ႏွင့္
စိတ္AေျခAေနမွာ ပင္ကိုAတိုင္း ျဖစ္သြားသည္။ AဘိုးAိုက လက္ညွိဳးတစ္ခ်က္ ေဝွ႔ယမ္းလိုက္သည္ႏွင့္
Page 287
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဓားရွည္သည္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ဘယ္လက္တြင္ ကိုင္ထားေသာ ဓားAိမ္ထဲသို႔ တိက်စြာ ဝင္ေရာက္သြားေတာ့သည္။
''လ်င္ျမန္လြန္းရင္ ျပိဳင္ဘက္ကင္းတယ္ဆိုတာ မင္းသေဘာေပါက္ျပီ ထင္ပါတယ္...က်ဳပ္သြားေတာ့မယ္''
''ေနပါUီး...Aဘိုးက ဘယ္သူလဲဆိုတာ ေျပာျပပါUီး''
''က်ဳပ္ဘယ္သူလဲဆိုတာ တစ္ခ်ိန္က်ရင္ သိပါလိမ့္မယ္...မင္းကိုင္တ့ ဲ ဓားရွည္ကို ဟိုးတုန္းက က်ဳပ္ဆရာAပါAဝင္ တ
ကယ့္
Aေက်ာ္Aေမာ္ေတ ြ ကိုင္ေဆာင္ခ့တဲ ယ္...ခရမ္းေရာင္စU္ဓားလို႔ ေခၚတယ္...AပူAေAး၊Aဆိပ္ဒဏ္တ႔ကို ို
နိုင္နင္းတယ္...ေမွာ္ဝင္ရတနာဓား Aလက္၂၀ထဲမွာ ပါဝင္တ ့ဲ ဓားတစ္ေခ်ာင္းပဲ...
မင္းAတြက္ ဆလု ာဘ္လ႔ ို သေဘာထားျပီး ဂရုတစိုက္ သိမ္းထားပါ''
AဘိုးAိုက ေက်ာခိုင္းထြက္သြားရမွ ႐ုတ္တရက္ ေနာက္ျပန္လွည့္၍ လက္တစ္ခ်က္ေဝွ႔ယမ္းလိုက္ရာ ေရွာင္ခ်ဴးမွာ ေျမျပ
င္ေပၚသ ႔ို
သတိလစ္လဲက်သြား၏။
''Aင္း...သူ႔ကို သိုင္းပညာသင္ေပးခြင့္မရွိေတာ့ နည္းနည္းပါးပါးေတာ့ ကူညီေပးမွပဲ''
တစ္ကိုယတ္ ည္း ညည္းဆိုရင္း AဘိုးAိုက လကဲ ်ေနေသာ ေရွာင္ခ်ဴးAနီးသို႔ တိုးကပ၍္ ညာလက္ဝါးျဖင့္ Uီးေခါင္းကိ ု
ဖိကပ္လုိက္သည္။ သူ၏ လက္ဝါးဆီမွ သက္တံ့ေရာင္စုံAလင္းမ်ားထြက္လာျပီး ေရွာင္ခ်ဴး၏ ကုိယ္တြင္းဆီသို႔
ဝင္ေရာက္သြားသည္။
''ျခိမ္း...ခ်လိမ္း''
႐ုတ္တရက္ လ်ွပ္စီးမ်ားလက္ကာ မိုးခ်ဳန္းသံတစ္ခု ထြက္ေပၚသြားျပီး သက္တံ့ေရာင္Aလင္းတန္းတစ္ခု ေကာင္းကင္မွ
ထိုးဆင္းလာေလ၏။ AဘိုးAိုသည္ ခ်က္ခ်င္း လက္႐ုတ္ျပီး...
''ဆရာၾကီး ေနေကာင္းပါတယ္ေနာ္''
ဟ ု ႏႈတ္ဆကလ္ ိကု ္၏။ ေစာေစာက ေကာင္းကင္မွ ထိုးဆင္းလာေသာ Aလင္းတန္းသည္ Aမွန္၌မူ
လူငယ္တစ္ေယာက္သာ ျဖစ္ေလသည္။ ထိုသူသည္ Aသက္၂၀ေက်ာ္Aရြယ္ရွိျပီး နတ္သားတစ္ပါးAလား
ခန္႔ညားေခ်ာေမာလွသည္။ ထ႔ျိုပင္ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံး သက္တံ့ေရာင္မ်ား စူးရွစြာ ထြက္ေပၚေနေလ၏။
''တပည့္ၾကီးကေတာ့ ကေလးတသိုက္ၾကားမွာ ဝင္ပါေနတာကိုး''
လူငယ္က လကဲ ်ေနေသာ ေရွာင္ခ်ဴးကို ၾကည့္ရင္းမွ ျပံဳးတုံ႔တု႔ ံ AမူAယာျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။ AဘိုးAိုကို လူငယ္မွ
ထသို ႔ ို ေျပာျခင္းမွာ Aံ့ၾသစရာေတာ့ ေကာင္းလွသည္။
''သ႔ကူ ို မင္းရ႕ဲ Aတငြ ္းAားAခ်ိဳ႕ လႊဲေပးလိုက္ေသးလား''
လူငယ္က ေမးေသာAခါ...
1
252
''ခရမ္းေရာင္ေသမင္း ဓားကြက္ကို သုးံလိုက္လ႔ ို Aတြင္းAားကုန္သြားတာကို ျဖည့္ဆည္းေပးတာန႔ ဲ
သဘာဝစြမ္းAား၇မ်ိဳးက်င့္စU္Aတြက္ Aေထာက္AကူရေAာင္ သူ႔ခႏၶာကိယု ္ဖြဲ႕စည္းပုံကိ ု နည္းနည္းပါးပါး
ျပဳျပင္ေပး႐ံုေလာက္ပါပဲ''
AဖိုးAိုမွ ေျဖၾကားေသာAခါ လူငယ္က ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ညိတ္ေလသည္။
''က်ဳပ္ထြင္လိုက္မိတ့ ဲ သံေယာဇU္မ့ဓဲ ားသိုင္းက မ်ိဳးဆက္မျပတ္ေသးဘူးကိုး''
Page 288
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ဆရာၾကီးသာ ခြင့္ျပဳမယ္ဆိုရင္ ႏွစ္တစ္ေထာင္ Aတြင္းAားလႊဲေပးျပီး လက္တစ္ေသာင္းနတ္မင္းသိုင္းကုိ
သင္ေပးလိုက္မယ္၊A့ဒဲ ါဆိုရင္ သူ႔ပညာက ယီဖြ န္းကို ေAးေဆးယွU္လို႔ရျပီ''
လူငယ္သည္ ေခါင္းခါယမ္းရင္းမွ...
''တပည့ၾ္ကီးကေတာ့ ႏွစ၃္ ၀၀၀ေတာင္ ျပည့္ေတာ့မွာ Aခုထိကိ ု သေဘာမေပါက္ခ်င္ေသးပါလား၊တစ္ခ်ိဳ႕ကိစေ
ၥ တြမွာ
က်ဳပ္တို႔ေတြ
ဝင္မ႐ႈပ္သင့္ဘူး၊တစ္ခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ထားပါေတာ့ေလ၊နတ္မိစၧာေတြေခတ္ကေန Aခုလို
သိုင္းပညာထြန္းကားေနတ့ ဲ ေခတ္ကိုေရာက္ေနေတာ့ က်ဳပ္တ႔Aို ေနန႔ ဲ ကိုယ့တ္ ာဝန္ကို Aေလးထားရမယ္၊လူေပါင္း
မ်ားစြာ
ေသေၾကပ်က္စီးနိုင္တ့ ဲ ကိစၥမ်ိဳးကိုမွ ၾကားဝင္ပတသ္ ကသ္ င့္တယ၊္လြန္ခ့တဲ ့ ဲ ႏွစ္တစ္ေထာင္ေက်ာ္ေလာက္က က်ဳပ္ရဲ႕
မ်ိဳးဆက္
ရႊီက်န္းရန္(ေရႊဝါေရာင္နတ္မင္း)ကိစၥလိုေပါ့ မင္းေတာင္မွ ပါဝင္ေသးတယ္မဟုတ္လား''
AဖိုးAိုက တစ္ခ်က္ျပံဳးလိုက္ျပီး ေခါင္းညိတ္ကာ...
''ဆရာကေတာ့ Aားလံုးသိေနတယ္၊ကြၽန္ေတာ္ေတာ့ လုိက္မမွီနုိင္ဘူးဗ်ာ''
ဟု ဆိုေလသည္။ လူငယ္က ရင္းႏွီးစြာျဖင့္ ပခုံးကုိ တစ္ခ်က္ပုတ္၍...
''ဒီစၾကာဝဠာမွာ က်ဳပ္ျပီးရင္ Aစြမ္းဆုံးျဖစ္တ့ ဲ ကမ႓ၻာေစာင့္ နတ္ဘုရားက ကိယု ့က္ ိုယ္ကိ ု Aေတာ္ႏိွမ့္ခ်ေနပါလား''
''ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္ေလာက္စြမ္းစြမ္း ဆရာ့ေျခဖ်ားေလာက္ပဲ ရွိမွာပါ''
''ႏိွမ့္ခ်မေနပါန႔ ဲ တပည့္ၾကီး၊မင္းလည္း Aက်ိဳးေဆာင္တာ မ်ားလွပါတယ္၊Uပမာ Aင္Aားတစ္သိန္းရိွတ့ ဲ မိစၧာတပ္ကိ ု
တစ္ကိယု ္ေတာ္ ႏိွမ္နင္းခဲ့တာမ်ိဳး၊သဘာဝစြမ္းAား၇မ်ိဳးက်င့္စU္ကို
ရႊီက်န္းရန္သိေAာင္ ေျပာျပေပးတာမ်ိဳးေပါ့ေလ...လူသားေတြAားလံုး မင္းကို ကမၻာေစာင့္နတ္ဘုရားလို႔ေတာင္
တင္စားေခၚဆိုၾကတယ္၊တကယ္ပဲ ေခၚထိုက္ပါတယ္''
လူငယ္၏ ခ်ီးက်ဴးစကားေၾကာင့္ AဖိုးAိုသည္ ျပံဳးရယ္၍...
''ဆရာစြမ္းေဆာင္ခ့တဲ ာန႔ ဲ ယွU္လိုက္ရင္ AေသးAဖြဲ႕ေတြပါ၊ကြၽန္ေတာ္ မရွင္းလင္းတာတစ္ခု ရိွေနတယ္''
''ဘာျဖစ္လို႔ လူAားလံုးကုိ မကူညီခိုင္းတဲ့ ကိစၥလား''
''ဆရာကေတာ့ Aျမတဲ မ္းၾကိဳသိေနတာပါပဲ၊ဟုတ္ပါတယ ္ ဆရာေျပာသလိုပါပဲ၊Aခုခ်ိန္ခါမွာ ကြၽန္ေတာ္မေျပာပါန႔ ဲ
ညီမေလးလိန္လင္ကိ ု ေစလႊတ္လကို ္တာန႔ ဲ မဟူရာဂိုဏ္းေလာက္ကေတာ့ Aသာေလးနိွမ္နင္း႐ုံပဲ၊ဘာျဖစ္လို႔ သည္A
တိုင္း
လက္ပိုက္ၾကည့္ေနတာလဲဆိုတာ မရွင္းဘူး''
လူငယ္သည္ တည္ၾကည္ေသာ မ်က္ႏွာထားျဖင့္...
''Uပမာတစ္ခုေပးမယ္ကြာ၊မင္းက ေမြးကင္းစကေလးတစ္ေယာက္ကိ ု သငို ္းပညာသုံးျပီး သတ္လိုက္ရင္ လူေတကြ
ဘယ္လိုထင္ၾကမလ'ဲ '
1
253
ဟု ေမးခြန္းထုတ္ေသာAခါ AဘိုးAိုသည္ မဆိုင္းမတြဘဲ...
''Aေတာ္ရက္စက္တ့သဲ ူ မတန္မရာလုပ္တယလ္ ႔ ို ေျပာၾကမွာေပါ့ဆရာၾကီး''
Page 289
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဟူ၍ ခ်က္ခ်င္းေျဖၾကားေလသည္။
''ဟတု ္တာေပါ့ေလ...Aရင္က ေမွာ္သိုင္းေတြ၊နတ္မိစၧာေတြ၊တန္ခိုးရွင္ေတြန႔ ဲ ႐ႈပ္ယွက္ခတ္ေနတ့ ဲ ေလာကၾကီးက Aခု
ဆိုရင ္
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ပညာေတြပေပ်ာက္ျပီး နိမ့္ပါးကုန္လို႔ သိုင္းေလာကေခတ္ၾကီးကို ေရာက္ရိွသြားျပီ၊က်ဳပ္တ႔ေို တြက
သိုင္းပညာAဆင့္ကေန၊ေမွာ္သိုင္းAဆင့္ထိ၊ေနာက္တစ္ခါ ေမွာ္သိုင္းကေန နတ္တန္ခိုးရွင္Aဆင့္ထိ က်င့္နိုင္ခ့လဲ ို႔ ဘ
ယ္သူမွ
မယွU္နိုင္ေတာ့တာပဲ၊Aတြင္းAားႏွစ္၁၀၀ေက်ာ္ေနရင္ ေမာက္မာျပီး ျပဳိင္စံရွားတို႔ ျပိဳင္ဘကက္ င္းတို႔ သတ္မွတ္ခံရတ့ ဲ
Aခုလိုေခတ္မ်ိဳးမွာ Aဆုံးမ့Aဲ တြင္းAားကို ေAာင္ျမင္ထားတ့ ဲ က်ဳပ္တို႔သာ ဝင္ပါရင္
ဘယ္လိုျဖစ္သြားမလဲဆိုတာ ေတြးၾကည့္ေလ''
''ဆရာUပမာေပးသလို ေမြးကင္းစကေလးကိ ု တစ္ခ်က္ထဲန႔ ဲ ႐ိုက္သတ္သလိုပါပဲေလ''
AဘိုးAိုက ေျပာလုိက္လ်ွင္ လူငယ္က စကားစျပန္ဆက္၏။
''A့ဒဲ ီAေၾကာင္းနဲ႔လည္း ဆိုင္တာေပါ့ေလ၊လူတိုင္းလူတိုင္းက ေမြးဖြားစU္ကစျပီး ကံၾကမၼာဆိုတ့ ဲ ေနွာင္ၾကိဳးက
ရစ္ပတ္ျပီးသားပဲ၊တစ္ခ်ိန္မွာ သတူ ႔ျိုပဳလုပ္တ့ဲ Aေၾကာင္းကံAတိုင္းပ ဲ ျဖစ္ပာြ းမွာ၊က်ဳပ္တို႔က ၾကားဝင္လိုက္ရင္
ပိုျပီး႐ႈပ္ေထြး႐ုံပဲရိွမယ္၊လြန္ခ့တဲ ့ ဲ ႏွစ္၂၀၀၀နီးပါးက မိစၧာတစ္သိန္းကို ႏိွမ္နင္းတဲ့Aတြက္ လူေတြက မင္းကို နတ္ဘုရား
တစ္ပါးလို
ပူေဇာ္ခ့ဲၾကတယ္၊ၾကာလာေတာ့လည္း မင္းရဲ႕Aစြမ္းAစေတြကိ ု ထတိ ္လန္႔ျပီး ပုန္ကန္ဖို႔ ၾကိဳးစားတယ္၊ေနာက္ဆုံးမွာ
က်ဳပ္ထူေထာင္ခ့တဲ ့ ဲ တိုင္းျပည္ၾကီး၈ခုက ျပိဳကြဲခတ့ဲ ယ္မဟတု ္လား၊ရီႊက်န္းရန္ဆိုတ့ ဲ ခ်ာတိတ္ေလးကလည္း A့ဒဲ ီတ
ငို ္းျပည္ေတ ြ
စုစည္းျပီး ျငိမ္းခ်မ္းေရးရေAာင္လို႔ ဆိုျပီးေတာ့ စစ္ပြဲေတြရပ္ေAာင္ ၾကိဳးပမ္းခဲ့တယ္၊ဒါေပမယ့္လည္း မိစ႓ၧာ၅မ်ိဳးက်င့္စU္ေ
ၾကာင့္
လမ္းလမဲြ လို ျဖစ္ခ့တဲ ယ္၊မင္းကိယု ္တိုင္ သဘာဝစြမ္းAား၇မ်ိဳးက်င့္စU္ကိ ု ညႊန္ၾကားခဲ့လ႔သို ာ
လမ္းမွန္ေရာက္သြားတာ ေတာ္ေသးတယ္ ေျပာရမွာပဲ''
''ကြၽန္ေတာ္ သေဘာေပါက္ပါျပီ ဆရာၾကီး...ဝင္မပါဘဲ ေနလိုကတ
္ ာ Aေကာင္းဆံုးပဲ''
AဘိုးAိုမွ ေခါင္းညိတ္ေျပာၾကားလုိက္၏။ လူငယ္သည္ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းေထာင္၍...
''Aခ်က္၂ခ်က္ရိွတယ၊္ ၁ Aခ်က္က မသိမသာေတာ့ ေဖးမကူညီေပးလ႔ရို တယ္၊၂ Aခ်က္ကေတာ့ Aက်ိဳးကို ေမ်ွာ္ကိုးၾ
ကည့္လိုက္
လ႔Aူ သက္ေတ ြ သိန္းခ်ီျပီး ေသဆုံးနိုင္ေAာင္ ၾကီးက်ယ္တ့ ဲ ကိစၥမ်ိဳးေပၚေပါက္မွသာ
ဝင္စြက္ဖက္သင့္တယ္...ရီႊက်န္းရန္၊ယီဟြ ိုမင္၊သာမညလုလင္တို႔ စတ့သဲ ူေတြဟာ သတူ ႔ပို ညာနဲ႔ ေခတ္ကာလဟာ
မလိုက္ဖက္ဘူး၊ဒါေၾကာင့္ လူေတကြ ိ ု ေခ်ာက္ခ်ားသြားေစတယ၊္Aခုပဲၾကည့္ေလ''
လူငယ္က လကဲ ်ေနေသာ ေရွာင္ခ်ဴးကို ညႊန္ျပျပီး...
''Aတငြ ္းAားႏွစ္၁၀၀ေက်ာ္ရင္ကို ဗိုလ္က်စိုးမိုးနိုင္တ့ ဲ ေခတ္ၾကီးမွာ Aတြင္းAားႏွစ္၄၀၀ေလာက္ရထားတ့သဲ ူက
တသီးတျခားျဖစေ္ နတယ္၊ဒါA့ ျပင္ မဟူရာဂိုဏ္းက ခ်ာတိတ္ကလည္း မိစၧာ၅မ်ိဳးက်င့္စU္န႔ ဲ
သူမ်ားထက္ထူးေနတယ္၊သတူ ႔ႏို ွစ္ေယာက္က မ်က္ေမွာက္ေခတ္မွာ ေၾကာက္စရာAေကာင္းဆုံး မိစၧာေကာင္ၾကီးျဖစ္ေ
နျပီ''
Page 290
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ဆရာေျပာတာလည္း ဟုတ္ပါတယ္၊ျပႆနာေတြAားလံုး ျငိမ္းသြားေAာင္ ကမၻာျဖိဳလက္ဝါးသိုင္းနဲ႔ မဟူရာေတာင္ကုန္း
ကုိ
စိစိညကေ္ Aာင္ ဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္မယဆ္ ိရု င္ေရာ''
1
254
AဘိုးAိုသည္ ေAးေဆးစြာ ေျပာလိုက္သည္။ သိုင္းေလာကသားမ်ားက AေသAလဲေၾကာက္ရံ႕ြ ၍ Aနားကပ္ဖို႔
ဝန္ေလးေနၾကေသာ မဟူရာေတာင္ကုန္းကိုပင္ Aမူမထားေလဟန္ေျပာေသာ
AဘိုးAို၏ေလသံကား ျပတ္သားသလို ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းလွ၏။ လူငယ္သည္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ခါယမ္းရင္း...
''မဟူရာဂိုဏ္း ပ်က္စီးသြားတာနဲ႔ ကိစၥေတြAားလံုး ျပီးျပတ္မသြားဘူး၊လူဆိုးက လူေကာင္းျဖစ္နိုင္သလို လူေကာင္းကလ
ည္း
လဆူ ိုးျဖစ္နိုင္တယ၊္လဆူ ိုတာကလည္း AေသြးAသား ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြန႔ ဲ တည္ေဆာက္ထားတာပဲ၊ဘယလ္ ိုပုဂိၢဳ
လ္မ်ိဳးမဆို
က်ဳပ္ကထိန္းခ်ဳပ္နိုင္ ယွU္နိုင္ေပမယ့္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာန႔ ဲ ကံၾကမၼာကိုေတာ့ မထိန္းခ်ဳပ္နိုင္ဘူး...က်ဳပ္ကိုယ္တုငိ ္က သတူ ႔
လို ို
လသူ ားဘဝက စခ့တဲ ာပဲ၊သူတ႔ကို ံၾကမၼာကို ကယို ္တိုင္ထဆု စ္ျပီးသားပါ၊သိုင္းေလာကရဲ႕ ကိစၥကို
သိုင္းေလာကသားေတြကိုယတ္ ိုင္ ေျဖရွင္းတာAေကာင္းဆုံးပဲ''
''ဟူး...''
ဆရာေျပာတာ တကယ့က္ ို မွနက
္ န္ပါတယ္ဗ်ာ''
AဘိုးAိုက သက္ျပင္းခ်ရင္းမွ စိတ္ေလ်ွာ့ကာ ေျပာေလသည္။
''က်ဳပ္တို႔ရ႕ဲ တာဝန္က သာမာန္လူေတ ြ မ်က္စိန႔ ဲ မျမင္နုိင္တ့ ဲ နတ္မိစၧာေတကြ ို နိွမ္နင္းျပီး လူေတကြ ိ ု ကယ္တင္ဖို႔ပ၊ဲ န
တ္မိစၧာေတြက
သတူ ႔ၾိုကီးစိုးတ့ေဲ ခတ္ကို ျပန္ေရာက္ခ်င္ေနၾကတယ္၊သတလိ ကလ္ ြတ္သာြ းရင္
လူေပါင္းသိန္းသန္းခ်ီျပီး ေသဆုံးလိမ့္မယ္၊တကယ္ေတာ့လည္း က်ဳပ္တို႔ေတြဟာ မတူညတီ ့ ဲ ႐ႈေထာင့္ကေန
ေလာကၾကီးကို ေစာင့္ေရွာက္ေနၾကတာပါပဲေလ''
''ဟတု ္က ့ဲ ဆရာၾကီး''
''ေနာက္၃ႏွစ္ေက်ာ္ရင္ ဟမ္ဝါေတာင္ကို လာခ့ပဲ ါ''
''ေကာင္းပါျပီ ဆရာၾကီး''
ထ႔ိုေနာက္ သက္တံ့ေရာင္Aလင္းတစ္ခု ေကာင္းကင္သို႔ တိုးဝင္သြားကာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့၏။ ေစာေစာကလို မဟ
တု ေ္ တာ့။
ရာသီUတုသည္ ခ်က္ခ်င္းတည္ျငိမ္သြားေလသည္။
AဘိုးAိုသည္ လဲက်ေနေသာ ေရွာင္ခ်ဴးကို ေပ႕ြ ထူ၍ ဇရပ္ပ်က္ထသဲ ႔ ို လဲေလ်ာင္းေစလိုကသ္ ည္။ ျပီးလ်ွင္ ဓားရွည္ႏွင့္
ေရွာင္ခ်ဴး၏
ခရီးေဆာင္Aိတ္ကုိပါ ေဘးနားခ်ေပးလိုက္သည္။ ယင္းေနာက္သူသည္ ဇရပ္တိုင္လံုး၌ စာAခ်ိဳ႕ေရးျပီး
လ်ွပ္စီးတစ္ခ်က္လက္ကာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့၏။
Page 291
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''Aဘိုး...Aဘိုး''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ႏႈတ္မွ ေယာင္ယမ္းေျပာျပီး ေငါက္ကနဲ ထမိလိုက္၏။
''ဟင္''
သူသည္ ပစၥဳပၸန္ AေျခAေနမွ မိမိကိုယ္ကို ျပန္ၾကည့္မိေသာ္ Aံ့Aားသင့္သြားသည္။ Aဘယ္ေၾကာင့္နည္းဆိုေသာ္ သူ
သည္
ဇရပ္ပ်က္Aတြင္းရွိ ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ ေရာက္ရွိေနေသာေၾကာင့္ပင္။ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုးသည္
Aလင္းေရာင္ကင္းမ့ကဲ ာ ေမွာင္စပ်ိဳးေနေခ်ျပီ။
''ေဝါ...ေဝါ''
ေလျပင္းAခ်ိဳ႕တိုက္ခတ္သြားကာ လ်ွပ္စီးေရာင္မ်ား လက္သြား၏။
''ငါေစာေစာက ၾကံဳေတြ႕ေနရတာေတြဟာ Aိပ္မက္ေတြပဲလား''
1
255
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဇေဝဇဝါျဖစ္ေနသည္။ ေဗဒင္ဆရာAဘိုးAိုႏွင့္ တိုက္ခိုက္ျပီး ဇရပ္ထဲသို႔ မည္သို႔မည္ပံု ေရာက္ရွိေနမွန္း
သူမသိေခ်။ Aျဖစ္Aပ်က္ကို ေသခ်ာစU္းစားဆင္ျခင္ၾကည့္၏။ ရုတ္တရက္ သ႔Aူ ဖို႔ Aိပ္မက္လား၊တကယလ္ ား
ေသခ်ာဆံုးျဖတ္ေပးမည့္ Aရာတစ္ခုကို သတိရသြားမိသည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ AဘိုးAိုကို မတိုက္ခိကု ္ခင္ ဓားရွည္က ို ဇရပ္တိုင္လုံးထဲသ႔ ို ပစ္လႊတ္ဖူးသည္။ Aကယ္၍ တငို ္လုံး၌
Aေပါက္တစ္ခု ရိွေနပါက Aိပ္မက္မျဖစ္နို္င္ေတာ့။ သသူ ည္ စိတ္လႈပ္ရွားစြာျဖင့္ ဇရပ္တိငု ္လုံးကို စိတ္လႈပ္ရွားစြာျဖင့္
ၾကည့္႐ႈေလ့လာမိသည္။
''ဟင္''
Aေပါက္တစ္ခုႏွင့္Aတူ တိုင္လုးံ ေပၚတြင္ ေရးထားေသာ စာေၾကာင္းAခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ Aံ့Aားသင့္လြန္း၍ ေနာက္ဆုတသ္ ြ
ားမိသည္။
''ေလာကမွာ Aစြမ္းထက္တ့ဲ ပညာရွင္ေတြရိွေသးတယ္၊ရန္သူမမ်ားန႔၊ဲ မိတ္ေဆြေပါေAာင္ေန''
ပံု
(Aားလံုးမွန္ ဆရာရႊီ)
''ဘုရား...ဘုရား၊ယီဖြ န္းကို Aနိုင္ယူနိုင္ခ့ဲတယဆ္ ိုျပီး ဘဝင္ျမင့္မိတ့ငဲ ါဟာ ေဗဒင္ဆရာAဘိုးAိုန႔ဲယွU္ရင္
ဘာမွမဟုတ္ေတာ့ပါလား၊သူက ဘယ္လိုသိုင္းပညာရွင္မ်ိဳးလဲ၊လူသားစင္စစ္မွ ဟုတ္ရဲ႕လား''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေတးြ ေတာရင္း ေခါင္းေနာက္ကာ စိတ္႐ႈပ္ေထြးလာသျဖင့္ ၾကမ္းျပင္ေပၚသ႔ ို ေျခပစ္လက္ပစ္ ထိုင္ခ်လိုက္
ေတာ့၏။
''လ်င္ျမန္မႈန႔ ဲ Aကြကမ္ ရိွျခင္းကိ ု ဘယ္လိုေပါင္းစပ္တီထြင္ရမလ'ဲ '
AဘိုးAိုေျပာသည့ ္ သေဘာတရားကို သ႔ဉူ ာဏ္ျဖင့္ စU္းစားဆင္ျခင္ေသာ္လည္း Aေျဖရွာမရေခ်။
''ကယို ္ပိုင္သိုင္းတီထြင္နိုင္ရင္ေရာ ယီြဖန္းကို Aနိုင္ယူနိုင္ပါ့မလား၊ဒါေပမယ့ ္ Aခ်ိန္ကုန္တာပ ဲ Aဖက္တင္မယ္''
တျဖည္းျဖည္း စိတ္႐ႈပ္ေထြးလာသျဖင့္ ၾကမ္းျပင္တြင္ လွဲေလ်ာင္းရင္းမွ ေခတၱၾကာေသာ္ ႏွစ္ျခိဳက္စြာ Aိပ္ေမာက်သြားေ
တာ့၏။
××××××××××××××××××××××××××
Page 292
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
မူဆူးျမိဳ႕ျပင္ဇရပ္၌ လတူ စ္ေယာက္သည္ သစ္ကိုင္းတစ္ခုကို တံျမက္စည္းသဖြယ္ Aသုးံ ျပဳ၍ Aမိႈက္မ်ားကို ရွင္းလင္းေ
နသည္။
ဤျမင္ကြင္းကို သိုင္းေလာကသားတစ္ေယာက္ေယာက္သာ ျမင္သြားက ယင္းလူသည္ သူေတာ္စင္ သူေတာ္ျမတ္တစ္ေ
ယာက္ဟု
ထင္သြားနိုင္ေခ်၏။ ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းမွ ကိုယ္ေတာ္၁၂၆ပါးကို ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ျဖတ္သြားသူဟု ယံုၾကည္မည္မထ
င္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဇရပ္ပ်က္Aတြင္းသို႔ပါ ဝင္ေရာက္၍ ၾကပ္ခိုးႏွင့္ Aမိႈက္သ႐ိုက္တ႔ကို ိုပါ ေသခ်ာစြာ ရွင္းလင္းေန၏။ သူ၏
လ်င္ျမန္ဖ်တ္လတ္မႈေၾကာင့္ ဇရပ္တစ္ခုလံုး ၾကည့္ေပ်ာ္႐ႈေပ်ာ္ ျဖစ္သြားသည္။
''ဒီဇရပ္ေလးဟာ Aခုလိုက်ေတာ့ သားသားနားနား ျဖစ္သြားျပီပဲ...Aင္း...Aနီးနားက ျခံဳႏြယ္ေတြကို ရွင္းလိုက္ရင္ေတာ့
ပိုျပီးေကာင္းသြားမွာပဲ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ျပီးသည္ႏွင့္ ဓားရွည္ကို ကိုင္ဆြဲ၍ ျခံဳႏြယ္ပိတ္ေပါင္းမ်ားကို ခုတ္ထြင္ ရွင္းလင္းေတာ့သည္။
Aခ်ိန္တစ္နာရီခန္႔ ၾကာေသာ္ ရွင္းလင္းသြားေခ်၏။ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ခႏၶာကိုယ္တြင္ ေခြၽးေစးမ်ားပင္ တစ္စိုးတစ္စိမ်ွ ရွိမေန။
လသူ တ္ခ့ေဲ သာ ဓားရွည္သည္ ယခုေတာ့ ေကာင္းမႈတစ္ခု၌ Aေထာက္Aကူ ျဖစ္ခ့သဲ ည္ မဟုတလ္ ား။
''မေန႔ညကတည္းက ဘာမွ မစားရေသးေတာ့ ဗိုက္ဆာလိုက္တာ...ျမိဳ႕ထဲဝင္ျပီး တစ္ခုခု ဝယ္စားမွပဲ...ဒါေပမယ့္...''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ခ်က္ခ်င္း ဓားရွည္ကို ကိုင္ဆလြဲ ိုက္ျပီး သစ္ပင္တစ္ခုကို ခ်ိန္ရြယ္၍...
1
256
''မနက္ေစာေစာ ကတည္းက ေရာက္ေနတာ...ဘာAၾကံAစည္ ရိွလို႔လ.ဲ ..ေရွ႕ထြကခ္ ့ပဲ ါ မိတ္ေဆ'ြ '
ေရွာင္ခ်ဴးက က်ယ္ေလာင္ေသာAသံျဖင့္ ေျပာလိုက္၏။ သူသည္ ႐ူးသြပ္သြား၍ သစ္ပင္ၾကီးျဖင့္ စကားေျပာေနျခင္း မဟု
တ္ပါေခ်။
သူ၏ ထက္ျမက္ေသာ ေသာတAာ႐ုတံ ို႔က ထိုသစ္ပင္ ေနာက္ကြယ္မွ လတူ စ္ေယာက္၏ ႏွလုံးခုန္သံကို ၾကားမိေသာေၾ
ကာင့္ပင္။
''ကြၽန္ေတာ့ကို ဘာမွ မလုပ္ပါနဲ႔ခင္ဗ်ာ...ကြၽန္ေတာ့မွာ မေကာင္းတဲ့ AၾကံAစည္ မရွိပါဘူး''
ထိုစကားသံႏွင့္Aတူ Aသက္ ၁၇,၁၈ႏွစ္ခန္႔Aရြယ္ သူဖုန္းစားတစ္ေယာက္ သစ္ပင္Aကြယ္မွ တုန္တုန္ရင္ရင္ျဖင့္
ထြက္လာေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးက...
''မင္းက မနက္ေစာေစာ သစ္ပင္ရွင္းေနတုန္း ကတည္းက ေရာက္ေနတာၾကာျပီ...ဘာလို္႔ ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္န႔ ဲ ပုန္းေနရ
တာလ'ဲ '
ဟု ေမးျမန္းလိုက္ေသာAခါ...
''ကြၽန္ေတာ္က လြန္ခ့တဲ ့ ဲ ၅ႏွစ္ေလာက္ ကတည္းက ဒီဇရပ္ပ်က္ကိုပ ဲ မီွခိုျပီး ေနထိုင္တာပါ...Aစ္ကိုၾကီး လက္ထဲက
ဓားကို
ေၾကာက္လို႔ ထြက္မလာရဲတာပါ''
ဟူ၍ ေျဖၾကားေလ၏။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဓားရွည္ကိ ု သိမ္းဆည္းရင္းမွ ႏွစ္လိုဖြယျ္ ပံဳးျပီး...
''လက္စသတေ္ တာ့ A့ဒဲ ီလကို ိုး...ရိွပါေစေတာ့...''
သသူ ည္ သူဖုန္းစားလူငယ္ကို ၾကည့္႐ႈျပီး Aၾကံတစ္ခုရသြားသည္။ ထ႔ိုေၾကာင့္...
Page 293
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ငါ့ညီကို တစ္ခုေလာက္ AကူAညီေတာင္းခ်င္တယ္...ရနိုင္မလား''
ေရွာင္ခ်ဴးက ထသို ႔ဆို ို္လိုကလ္ ်ွင္ သူဖုန္းစားလူငယ္မွာ Aံ့Aားသင့္သြားျပီး...
''ကြၽန္ေတာ့မွာ ဘာစည္းစိမ္မွ မရွိဘူးဗ်...Aစ္ကိုက ဘာလိုခ်င္လို႔လဲ''
ထိုAခါ ေရွာင္ခ်ဴးက ဟက္ခနဲ ရယ္ေမာ၍...
''ညီေလး Aထင္မွားေနျပီ...Aစ္ကိုက ညီေလးရဲ႕ Aက်ႋီကို ဝယ္ခ်င္တယ္...ေရာင္းနိုင္မလား...ဒါကေတာ့...AဖိုးAခ''
သူသည္ ခရီးေဆာင္Aိတ္ထဲမွ တစ္ဆယ္သားရွိေသာ ေရႊတံုးတစ္တံုးကို ထုတ္ျပလိုက္သည္။
''ဟင္...ဒါ...ဒါ...ေရႊတံုးၾကီးပါလား''
သူဖုန္းစားလူငယ္သည ္ လြန္စြာတုန္လႈပ္သြားျပီး ၎Aရာေလးကို ေသခ်ာၾကည့႐္ ႈေနေလသည္။ သ႔Aူ ဖို႔
တစ္သကလ္ ုးံ ေတာင္းရမ္းစားေသာကလ္ ်ွင္ပင္ မည္သည့္ထံမ်ွ ထိုေရႊတုံးကို ရမည္မဟုတ္။ သူဖုန္းစားလူငယ္
ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ေခါင္းညိတ္၍...
''Aစ္ကိုသာ တကယ္ေပးမယ္ဆိုရင္ Aက်ႋီေရာင္း႐ံုမက ၾကိဳက္တာ ခိုင္းစမ္းပါေစ...ကြၽန္ေတာ္လုပ္ေပးပါ့မယ္''
''ဒါျဖင့္ က်ဳပ္က ေကာင္းကင္က ၾကယ္ကိုမွ လိုခ်င္တယ္ဆိုရင္ေရာ''
''A.ဲ ..A့ဒဲ ါက''
''Aစ္ကုက
ိ ေနာက္ေျပာင္ေျပာလိုက္တာပါ...ရန္သူေတြ ေနာက္ကလိုက္လာေနလို႔ ရုပ္ဖ်က္ရေAာင္ ငါ့ညီရဲ႕ Aက်ႋီကို
ဝယ္ခ်င္တာပဲ''
ဟု ေရွာင္ခ်ဴးက ေျပာလိုက္ေသာAခါ...
1
257
''ေၾသာ္...A့ဒဲ ီလိုေၾကာင့္ကိုး''
သူသည္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ဒုကၡကို ကိုယ္ခ်င္းစာသည္လား၊ေရႊတံုးကိုပဲ မက္ေမာသည္လားမသိ Aလ်င္စလိုျဖင့္
Aက်ီႋခြၽတ္ေပးလိကု ္၏။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္လည္း သူ၏ ဖ်င္ၾကမ္းAက်ီႋကို ဆတု ္ျဖကဲ ာ ဓားရွည္ကို လုျံခံဳစြာပတ္ထားလို
က္ေလသည္။
ယင္းေနာက္ သူဖနု ္းစားလူငယ္၏ Aက်ီကႋ ို ဝတ္ဆင္ကာ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးကို ဖုန္မ်ား သုတ္လိမ္းလိုက္သည္။ တဖန္
ခရိးေဆာင္Aိတ္ထဲမွ ႐ုပ္ဖ်က္ေဆးAခ်ိဳ႕ျဖင့္ မ်က္ႏွာကို ျခယ္သျပန္သည္။ သူဖုန္းစားလူငယ္မွာ ေရွာင္ခ်ဴးလုပ္ကိုင္သမ်ွ
ကို
AထူးAဆန္းျဖစ္ကာ ေငးေမာၾကည့္ေနသည္။ သူ၏စုတ္ျပတ္ေသာ Aဝတ္Aစားကို ေရႊတစ္တံုးေပးဝယ္သျဖင့္
စိတ္မွေကာင္းပါေလစဟု ေတြးမိ၏။ Aားလုံးျပင္ဆင္ျပီးေသာAခါ ေရွာင္ခ်ဴးမွ...
''ဘယ္လိုလဲ ငါ့ညီ...Aစ္ကို႔မ်က္ႏွာ ဘယ္လိုေနလဲ...Aမွန္တိုင္းသာေျပာပါ''
ဟုေမးလိုက္ေသာAခါ...
''ကြၽန္ေတာ္ Aားမနာတမ္း ေျပာရရင္ Aစ္ကၾ႔ ိုကည့္ရတာ ေရာဂါသည္ သူဖုန္းစားန႔တဲ ူတယ္''
''Aင္း...A့ဒဲ ါဆု ိ Aဆင္ေျပျပီ''
ေရွာင္ခ်ဴးက ဝမ္းသာAားရ ေျပာျပီးေနာက္ ကတိAတိုင္း ေရႊတံုးေလးကို ေပးလုိက္သည္။
သူဖုန္းစားလူငယ္မွာ ေရႊတံုးေလးက္ိုကိုင္ျပီး ေပ်ာ္ရႊင္သြားသည္။ သူသည္ ေက်းဇူးတင္စကားေျပာရန္
လွည့ၾ္ကည့္ေသာAခါ ေရွာင္ခ်ဴးကို မေတြ႕ရေတာ့ေခ်။ ထ႔ိုေၾကာင့္ စိတ္ထတဲ ြင္ ဇေဝဇဝါ ျဖစ္သြားသည္။
Page 294
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ငါ့ကို မိုးနတ္မင္းကမ်ား လူေယာင္ဖန္ဆင္းျပီး မ,စတာလား မသိဘူး''
ထိုAေတြးႏွင့္Aတူ သူဖုန္းစားလူငယ္ေလးသည္ ၾကည္ႏူးပီတိစိတ္ျဖင့္ က်န္ရစ္ေနတာ့သည္။
××××××××××××××××××××××××××
မူဆူးျမိဳ႕ေလးသည္ Aေတာ္Aသင့္ စည္ကားေသာ ျမိဳ႕တစ္ခုျဖစ္သည္ႏွင့္Aညီ ေန႔စU္ လူမ်ားစြာတို႔ျဖင့္ စည္ကားေနသ
ည္။
လမ္းသြားလမ္းလာမ်ား၊လုပ္ငန္းခြင္ဝင္ေရာက္ရန္ သြားေရာက္ေနၾကေသာ လယ္သမားမ်ား၊ကုန္သည္မ်ားႏွင့္
Aသံက်ယ္က်ယ္ျဖင့္ ေAာ္ေရာင္းေနၾကေသာ ေစ်းသည္မ်ားက နံနက္ခင္း၏ ျမင္ေနၾက ျပယုဂ္တစ္ခုလိုပင္။
ထသို ႔ ို လူမ်ားစြာထမဲ ွ တစ္Uီးကမူ Aျခားသူမ်ားႏွင့္ ဆန္႔က်င္ေနသည္။ Aမ်ားစုမွာ သန္႔သန႔ျ္ပန္႔ျပန္႔ ဝတ္စားထားေသာ္
လည္း
ထိုလူကမူ ဖီလာဆန္႔က်င္ေနေလ၏။ Aသားဝါထိန္ထိန္ျဖင့္ လူမမာ ႐ုပ္ေပါက္ေနျပီး ခရီးေဆာင္Aိတ္ Aေဟာင္းတစ္ခု
ကို
လြယ္ပိုးထားသည္။ စုတ္ျပတ္နုံခ်ာ၍ ဖုန္Aလူးလူးျဖစ္ေနေသာ Aဝတ္Aစားမ်ားကုိ ဝတ္ဆင္ထားေခ်၏။ ၎Aျပင္
ခါးAနည္းငယ္ကိုင္းေနျပီး Aဝတ္ပတ္ထားသာ ရွည္ေမ်ာေမ်ာ တုတ္တစ္ေခ်ာင္းကို Aားျပဳကာ ေလ်ွာက္လွမ္းေနရသ
ည္။
Aသက္Aားျဖင့္ ၃၀ေက်ာ္ရွိျပီး က်န္းမားေရးေကာင္းပံုမရ။ မၾကာခဏဆိုသလို ေခ်ာင္းတဟြတ္ဟြတ္ဆိုးေနသည္။ ထိုသူ
သည္
ဂ႐ုဏာမ့ဲဓားသခင္(ေရွာင္ခ်ဴး)ပါလို႔ ေျပာပါက မည္သူမွ ယုံမည္မဟုတ။္ Aႏိီွလူသည္
ယိုင္တိယိုင္ေခြျဖင့္ ေလတိုက္တိုင္းလဲနိုင္သျဖင့္ လက္သီးတစ္ခ်က္ထိုးစာသာ ရွိေပမည္ဟု ေလွာင္ေျပာင္ၾကမည္က
AေသAခ်ာပင္။ လမ္းသြားလမ္းလာAခ်ိဳ႕သည္
ဂ႐ုဏာသက္သူကသက္၊က်က္သေရမရွိဟုဆိုကာ ေရွာင္သြားသူက ေရွာင္သြားၾက၏။ ေရွာင္ခ်ဴးကမူ သူ႐ုပဖ
္ ်က္ထားမႈ
Aေပၚ
Aားရေက်နပ္ေနသည္။ သည္Aတိုင္း ဆိုပါက သိုင္းေလာကသားမ်ားသည္ သ႔ကူ ို လုံးဝသိရိွ မွတ္မိမည္
မဟုတ္ေတာ့။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေႏွးေကြးေသာ ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ ပတ္ဝန္းက်င္ကို Aကဲခတ္၍ ေလ်ွာက္လွမ္းေနသည္။ သူ
သည္
ေနရာတစ္ခုကိုေရာက္ေသာ္ ေျခလွမ္းမ်ား ရပ္တံ့သြားသည္။ Aဘယ္ေၾကာင့္နည္းဆိုေသာ္ လြန္ခ့သဲ ည့္ ၁၀ႏွစေ
္ က်ာ္က
ဆရာၾကီးက်န္းလူႏွင့္ ပထမဆုံးေတြ႕ဆုံခ့သဲ ည့ ္ ေပါက္စီဆိုင္ေလးေရွ႕၌ ေရာက္ရိွေနေသာေၾကာင့္ပင္။
1
258
သူသည္ Aတိတ္က Aျဖစ္ကို ျပန္ေျပာင္းသတိရမိရင္း ေၾကကြဲဆ႔နို င့္လာသည္။ ထစို U္က သသူ ည္ Aသိဉာဏ္မႂကြ
ယ္ေသးေသာ
Aေျခမဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္သာျဖစ္ျပီး ဆင္းရဲပင္ပန္းခ့သဲ ည္။ ယခုAခါ ျပန္စU္းစားမိေသာ္ မေန႔တစ္ေန႔ဟု ထင္ေယာ
င္ေနမိ၏။
''Aင္း...၁၀ႏွစ္ဆိုတ့ ဲ Aခ်ိနက္ ေတာ္ေတာ္ေလး ေျပာင္းလဲေစတာပ.ဲ .''
သူသည္ တကိုယ္တည္း ညည္းတြားမိသည္။
Page 295
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ထိုေနရာေလး၌ ေပါက္စီေရာင္းေနသည့္လူမွာ ယခင္ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ကလို Aေပါက္ဆိုးသည့္လူၾကီး မဟုတ္ပါေခ်။
Aသက္၄၀ေက်ာ္Aရြယ္ရွိေသာ လူၾကီးတစ္ေယာက္ႏွင့္ က်စ္ဆံျမီးႏွစ္ခုႏွင့္ ေခ်ာေမာလွပေသာ ၁၈ႏွစ္Aရြယ္
မိန္းမပ်ိဳတစ္ေယာက္တ႔သို ာ ျဖစ္ၾကသည္။ ထိုမိန္းမပ်ိဳသည္ ေတြေဝေငးေမာေနေသာ ေရွာင္ခ်ဴး၏ Aသြင္Aျပင္ကို ေတြ
႕ရေသာ္
လူၾကီးႏွင့္ တစ္စံုတစ္ရာ တီးတိုးေျပာေနသည္။ ထို႔ေနာက္ မိန္းမပ်ိဳသည္ ေရွာင္ခ်ဴးထံသို႔ ေလ်ွာက္လွမ္းလာေလသည္။
ကယို ့A္ ေတြးႏွင့္ကယို ္ ေငးေမာေနေသာ ေရွာင္ခ်ဴးမွာ သတိမျပဳမိ။
''Aစ္ကိုၾကီးရွင့္''
ခ်ိဳလြင္ေသာAသံေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးမွာ ႐ုတ္တရက္ သတိဝင္သြားသည္။ သူသည္ Aသံရွင္
မိန္းကေလးကို ေတြ႕ရေသာ္ ေငးေၾကာင္မိေလသည္။ မိန္းမပ်ိဳေလးသည္ နီေထြးေသာ ႏႈတ္ခမ္း၊ျဖဴဝင္းေသာ
AသားAေရ၊မ်က္လုံးဝိုင္းေလးႏွင့္ ေခ်ာေမာလွပေလသည္။ Aရည္လ့၍ဲ ဝိုင္းစက္ေနေသာ မ်က္ဝန္းမ်ားက တစ္ပါးသူကို
ၾကင္နာသနားတတ္ေၾကာင္း ေဖာ္ညႊန္းေနဟန္ရိွသည္။ ထ႔ျိုပင္ ေကာ့ပ်ံေနေသာ မ်က္ေတာင္မ်ားကလည္း သူမ၏Aလွ
ကို
ထပ္ဆင့္မြမ္းမံထားေလ၏။
''ဘာ...ဘာျဖစ္လ႔လို .ဲ ..မိန္းကေလး''
ေရွာင္ခ်ဴးက ေၾကာင္Aမ္းAမ္းျဖင့္ ေမးမိေသာ္ မိန္းမပ်ိဳသည္ ဂ႐ုဏာသက္ေသာ မ်က္ဝန္းျဖင့္ၾကည့္ျပီး...
''Aစ္ကိုၾကီး စားဖို႔ ကုသိုလ္လုပ္တာပါ''
သူမသည္ လက္ထဲမွ စကၠဴထုပ္ေလးကို ေပးလိုက္သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aေယာင္ေယာင္Aမွားမွားျဖင့္ ယူမိသည္။
''ကြၽန္မကို သြားခြင့္ျပဳပါUီးရွင္''
မိန္းမပ်ိဳေလးက ထသို ႔ ို ဆိုျပီးေနာက္ ေပါ့ပါးသြကလ္ က္ေသာ ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ သူမ၏
ဆိုင္ေလးသို႔ ေလ်ွာက္လွမ္းသြားေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးကမူ ၾကက္ၾကီးလည္လိမ္ထားသည့္ပမာ ငူငူငိုင္ငိုင္ၾကီး က်န္ေနသ
ည္။ သူ၏
႐ုပ္ဖ်က္မႈမွာ ပီျပင္လွသည့္Aျပင္ ေငးေမာေနေသာသူ႔Aား Aစာေရစာ မစားရေသးသည္ဟု Aေတြးေရာက္သြားေသာေ
ၾကာင့္
မိန္းမပ်ိဳေလးက စားေသာက္ရန္ ေပါက္စီထုပ္ကို သဒၶါတရားထက္သန္စြာ ေပးလုိက္ျခင္း ျဖစ္ေပမည္။
''Aင္း...႐ုပ္ရည္လွသလို စတိ ္ထားလွတ့ ဲ မိန္းကေလးပ'ဲ '
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စိတ္ထဲတြင္ ခ်ီးက်ဴးရင္းမွ လွည့္ထြက္သြားမည္Aျပဳ...
''ခင္ဗ်ားတို႔ေတ ြ ဒီျမိဳ႕မွာ ဘာေရာင္းေရာင္း က်ဳပ္တို႔ကို Aခြန္ေပးရမယ္ဆိုတာ မသိၾကဘူးလား''
ေAာ္က်ယ္ေAာ္က်ယ္ Aသံမ်ားႏွင့္Aတူ လတူ စ္စုသည္ ေစ်းသည္မ်ားထံမွ မိုက္ေၾကးခြဲေနၾကသည္။ ထသုိ ူမ်ားသည္
ဝတ္စုံနက္မ်ား ဝတ္ဆင္ထားၾကျပီး ဆယ္ေယာက္တတိ ိ ရိွေလ၏။ သတူ ႔၏ို Aသငြ ္မ်ားကို ေထာက္႐ႈေသာ္
မဟူရာဂိုဏ္းမွ ျဖစ္ဟန္တူ၏။ Uီးေဆာင္လာသူသည္ Aသက္၃၀ေက်ာ္Aရြယ္ရွိျပီး
မ်က္ႏွာတြင္ ေက်ာက္ေပါက္မာမ်ား ျပည့္ေနသည္။ ထိုလူစုကို ေတြ႕သည္ႏွင့္ လမ္းသြားလမ္းလာမ်ားသည္ Aလ်ိဳလ်ိဳ
လစ္ေျပးၾကရာ ေစာေစာက စည္ကားမႈမ်ား တခဏAတြင္း ၾကက္ေပ်ာက္ငွကေ
္ ပ်ာက္ ေပ်ာက္သြားၾကသည္။
1
259
Page 296
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''မလုပ္ပါန႔.ဲ ..ငါ့ညီရာ Aစ္ကိုက ေစ်းေရာင္းျပီး ရတ့ ဲ ပိုက္ဆံန႔ ဲ AေမAိုၾကီးကို ျပဳစုေကြၽးေမြးရလို႔ပါ''
Aသက္၄၀Aရယြ ္ရိွ တို႔ဟူးေရာင္းေသာ လူတစ္ေယာက္က ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္ျဖင့္ ေျပာသည္။ သ႔ိုေသာ္ ထလို ကူ
လုံးဝနားမဝင္ေခ်။ Aတင္းAဓမၼျဖင့္ ေရာင္းရေငြမ်ားကို ရွာေဖ ြ လုယက္ေနသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ထိုျမင္ကြင္းကို ေတြ႕ေ
သာ္
ဝင္ေရာက္ကူညီဟန္ျပင္လုိက္၏။
''သမီးက သ႔ကူ ို ယွU္နိုင္ေပမယ့္ ဇြတ္မလုပ္န႔.ဲ ..သူ႔ဆရာ ေသြးနတ္ဆိုးဆိုတာ ေတာ္႐ုံမဟုတ္ဘူး...ဒါ့Aျပင္ ဘီလူး၃ေ
ဖာ္က သ႔ူရ႕ဲ
ဆရာUီးေလး...ေသြးဓားဂိုဏ္းခ်ဳပ္ဆိုရင္ သ႔ဆူ ရာAဘိုးျဖစ္တယ္...မသိသလို ေနျပီး ေရွာင္တာ Aေကာင္းဆုံးပ.ဲ ..ေ
တာ္ၾကာေန
သမီးဘက္ ေျခUီးလွည့္လာလိမ့္မယ္''
''Aို...ေဖေဖကလည္း မတရားတာေတြ႕ရင္ ဝင္ကူရမွာပဲ...ေဖေဖ့ဘာသာ ေဘးကၾကည့္ေနပါ...သမီးကေတာ့ မွတ္ေလာ
က္ေAာင္
ဆုံးမပစ္မယ္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ထိုစကားသံမ်ားေၾကာင့္ တAံ့တၾသျဖစ္သြားမိသည္။ Aထက္ပါစကားမ်ားကို ေျပာဆိုေနသူမွာ ေပါက္စီ
ဆိုင္ရွင္
သားAဖ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္။ သတူ ႔သို ည္ တကယ့ေ္ စ်းသည္မ်ား ဟုတ္ဟန္မတူ။ သိုင္းသမားမ်ား ျဖစ္ပုံရသည္။
Aေျခေနတစ္ခုခုေၾကာင့္ ဟန္ေဆာင္ထားျခင္း ျဖစ္ေပမည္။ မိန္းမပ်ိဳေလးသည္ သြက္လက္ေသာ ေျခလွမ္းျဖင့္
ထလို ူရမ္းကားမ်ားထံ သြားေလသည္။ ဆိုင္ရွင္လူၾကီးကလည္း ေခါင္းတခါခါ လည္တယမ္းယမ္းျဖင့္ မတတ္သာသည့A္
ဆုံး
လိုက္လံသြားေတာ့သည္။
''ရွင္တို႔ေတ ြ မတရားလုပ္တာ ရပ္လိုက္ပါ''
လူရမ္းကားမ်ားသည္ Aသံရွင္ မိန္းမပ်ိဳကို လွည့ၾ္ကည့္ျပီး ရယ္ေမာလိုက္ၾကသည္။ ေက်ာက္ေပါက္မာႏွင့္လူက...
''မနက္ေစာေစာမွာ မိန္းမလွေလးကို ျမင္ရတာ စိတ္ထဲက ို ေAးခ်မ္းသြားတာပဲ...ညီမေလး စိတ္ပါရင္ Aစ္ကိုန႔ ဲ ေပ်ာ္ပါး
ဖို႔
လိကု ္ခ့ပဲ ါလား''
''ဟဲ...ဟဲ...ဟဲ''
မိန္းမပ်ိဳ၏ တစ္ကိုယ္လုးံကို တပ္မက္ေသာ မ်က္လုံးစုံျဖင့္ သိမ္းက်ံဳးၾကည့္ကာ ေျပာလိုက္ေလသည္။ မိန္းမပ်ိဳေလးသည္
လက္ျမန္လွ၏။
''တိရစၧာန္ေလး...''
''ျဖန္း...''
''Aား...လား...လား''
ေက်ာက္ေပါက္မာသည္ သူ၏ ဘယ္ဘက္ပါးကို ပြတ္သပ္ကာ ညည္းညဴလိုက္သည္။ သူသည္ မီးဝင္းဝင္းေတာက္ေသာ
မ်က္လံုးAစံုျဖင့္ ၾကည့္ကာ...
''ငါ့ကို ဘယသ္ ူမ်ား ထင္ေနလ႔လို 'ဲ '
Page 297
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဟု ျခိမ္းေခ်ာက္ေျပာရန္ျပင္ရာ မိန္းမပ်ိဳက ခါးေထာက္၍...
''ရွင့္ဆရာAဘိုးက ေသြးဓားဂိုဏ္းခ်ဳပ္၊ရွင့္ဆရာက ေသးြ နတဆ္ ိုး၊ဘီလူး၃ေဖာ္က ရွင့္ရဲ႕ ဆရာတူUီးေလးေတ.ြ ..ရွင္ကေ
တာ့
Uီးေႏွာက္မရိွတ ့ဲ လူရမ္းကား''
''ဟင္''
1
260
မိန္းမပ်ိဳေလး၏ Aခ်က္က်က် ေျပာဆိုသည့္ စကားေၾကာင့္ သူသည္ တAံ့တၾသ ျဖစ္သြားကာ မည္သို႔ဆိုရမည္ မသိေ
တာ့။
''သိပ္ေကာင္းတယ္ဗ်ာ...တကယ့က္ ို မွန္တယ္''
''မင္းက ဘာေကာင္လဲကြ''
ေက်ာက္ေပါက္မာသည္ မေက်မနပ္ျဖင့္ ထိုစကားေျပာလိုကသ္ ည့လ္ ူက ို ၾကည့္႐ႈေလသည္။ Aဆိုပါ ပုဂိဳၢလ္သည္
Aသက္Aစိတ္ရွိျပီး စာေပသမားဝတ္စံု Aျပာေရာင္ ဝတ္ဆင္ထားကာ ေခါက္ယပ္ေတာင္တစ္ေခ်ာင္းကို ခါးၾကားထိုး
ထားသည္။
လက္ထဲတြင္မူ ငွက္ေပ်ာသီးတစ္ဖီးကို ကိုင္ေဆာင္ကာ ျဖဳတ္ယူစားေသာက္ေနေလ၏။ ထိုလူငယ္သည္ မိန္းမေခ်ာ,ေခ်ာျ
ပီး
Aထက္တန္းက်ေသာ မိသားစုမွ ေပါက္ဖြားလာပံုရသည္။
''က်ဳပ္က ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ လမး္ ေလ်ွာက္တ့လဲ ူဗ်...ခင္ဗ်ားက ဘာသိခ်င္ေသးလ'ဲ '
''ခစ္...ခစ္...ခစ္''
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၅၁,၅၂)
လူငယ္၏ စကားကို သေဘာက်သြား၍ မိန္းမပ်ိဳေလးက ခ်ိဳလြင္စြာ
ရယ္ေမာမိေလသည္။ ေက်ာက္ေပါက္မာသည္ ေဒါသထြက္သြားပံုရသည္။
''ငါလို ေသြးကေဝ လုခ်န္ကို မေလးမစားလုပ္တ့ေဲ ကာင္...ေသခ်င္ေနတာလား''
ဟု ဂုဏ္ပုဒ္ကိုေဖာ္ကာ ျခိမ္းေခ်ာက္လုိက္သည္။ သို႔ေသာ္ စာေပသမားလူငယ္သည္ Uီးေခါင္းကို တဗ်င္းဗ်င္းကုတ္၍...
''ေနပါUီး...ခင္ဗ်ားေျပာတာ ေသြးကေဝလား...ေခြးကေဝလား...မရွင္းမရွင္း ျဖစ္ေနလို႔''
Aတည္ေပါက္ႏွင့္ ေနာက္ေျပာင္ကာ တုန္႔ျပန္ေျပာလိုက္ေသာ လူငယ္၏ စကားေၾကာင့္ ေက်ာက္ေပါက္မာသည္
AၾကီးAက်ယ္ ေဒါပြသြားကာ...
''ေသေပေတာ့''
သသူ ည္ ျပငး္ ထန္ေသာ လက္ဝါးခ်က္ျဖင့္ လူငယ္၏ ရင္ဘတ္ကို Uီးတည္တိုက္ခိုကလ္ ိုကသ္ ည္။ သ႔ိုေသာ္ လူငယ္၏
ကိုယ္ေဖာ့ပညာသည္ လြန္စြာ ေကာင္းမြန္လွသည္။ ကိုယ္တစ္ခ်က္ရို႕ကာ ေရွာင္တိမ္း႐ံုျဖင့္ လြတ္ေျမာက္သြားေလသည္။
''ခင္ဗ်ားၾကည့္ရတာ မိန္းမလိုက္စားပံုရတယ္ဗ်...Aားကို မရွိဘူး...ေဟာ့ဒီလိုေလး တိုကမ
္ ွေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ျပီး
တိုက္ခိုက္နိုင္ပါ့မလဲရွင္''
လူငယ္သည္ မိန္းမပ်ိဳတစ္ေယာက္ပမာ ကႏြဲ႕ကလ်ဟန္ျပဳလုပ္၍ ေလွာင္ေျပာင္လိုက္၏။ ေက်ာက္ေပါက္မာ၏ ေဒါသ
ကား
Page 298
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
Aထြဋ္Aထိပ္ ေရာက္သြားေခ်ျပီ။
''ေခြးမသား''
သသူ ည္ ဆဲေရးတိုင္းထြာကာ ဘယ္လကက္ ိေု ျမွာက္ကာ ညာလက္ဝါးျဖန္႔၍ ဆန္႔တန္းလိုက္၏။ ထိုAခါ
သူ၏လက္ဝါးျပင္သည္ ေသြးတမ်ွ နီရဲသြားသည္။
''ေသြးရိပ္လက္ဝါးသိုင္းပါလား...သတိထား ေမာင္ရင္''
ေပါက္စီဆိုင္ရွင္လူၾကီးက သတိေပးစကားဆိုလိုက္သည္။
''ဟာ...ပါးနီေတ ြ ဆိုးထားတာလား...ေၾကာက္လွခ်ည္ေသး''
1
261
လူငယ္က ေလွာင္ေျပာင္ရင္း ကိုယ္ေဖာ့ပညာသံုးကာ ေရွာင္တိမ္းျပန္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လက္ဝါးခ်က္မွ လြတ္ေျမာ
က္သြား၏။
လုခ်န္သည္ ေဒါသျပင္းစြာထြက္သြားသည္။ Aျပင္းထန္ဆံုး လက္ဝါးကြက္မ်ား ထုတ္ေဖာ္၍ တိုက္ခိုက္ေတာ့သည္။
''Aမယ္ေလးဗ်''
''Aု...Aဟု''
မည္သည့္Aခ်ိန္တည္းက ရွိေနမွန္းမသိေသာ ငွက္ေပ်ာခံေြ ၾကာင္႔ ေခ်ာ္လဲသြားျပီး ထိတလ္ န္႔စြာ ေAာ္လိုက္မိခ်ိန္တြင္
လူငယ္က
ငွက္ေပ်ာသီးတစ္လုံးကို ျဖဳတ္ယူပစ္လိုကရ္ ာ ပါးစပ္ထဲသို႔ တကိ ်စြာ ဝင္ေရာက္သြားေတာ့သည္။
''Aာကိုၾကီး...ငွက္ေပ်ာသီးစားရင္ Aစာေၾကတယ္...Aရသာရွိတယ္...ဟိုဒင္းAတြက္လည္း ေကာင္းတယ္ေနာ္''
''ဖီးြ ...''
လူငယ္၏ ေလွာင္ေျပာင္စကားေၾကာင့္ လုခ်န္သည္ ပါးစပ္ထဲမွ ငွက္ေပ်ာသီးကို ေထြးထုတ္လိုက္သည္။ မိန္းမပ်ိဳေလးသ
ည္
လူငယ္၏ ရယ္ရႊင္ဖြယ္ လုပ္ေဆာင္မႈေၾကာင့္ သေဘာက်သြားျပီး လက္ခုက္လက္ဝါးတီးကာ ခစ္ခနဲ ရယ္ေမာမိေလသ
ည္။
လုခ်န္႔က ေဒါသထြက္လြန္းမက ထြက္ေနျပီး Aထစ္ထစ္Aေငါ့ေငါ့ျဖင့္...
''မင္း...မင္း...ကလိန္ကက်စ္ေကာင္''
သသူ ည္ ႐ုတ္ခ်ည္းလက္ဝါးခ်က္ျဖင့္ Aငိုက္ဖမ္း ႐ိုက္လိကု ္၏။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ လူငယA္ တြက္ စိုးရိမ္သာြ းမိသည္။ သ႔ို
ေသာ္
သူထင္ထားသလို မျဖစ္ပါေခ်။ လူငယ္သည္ Aထိတ္တလန္႔ျဖင့္ လက္ဆန္႔ကာ လက္ဝါးခ်က္ကို ခုခံလိုက္၏။
''ဝုန္း...''
''Aား''
လုခ်န္သည္ ေဆြးေျမ႕စြာေAာ္ျပီး ေနာကသ္ ႔ ို လြင့္စင္သြားေတာ့သည္။
''ဟာ...Aစ္ကိုၾကီး လုခ်န္...ဘယ္လိုေနေသးလဲ''
သူႏွင့္ပါလာသူမ်ားက စိုးရိမ္တၾကီးျဖင့္ ဝိုင္းဝန္းေဖးမေပးလိကု ္ၾကသည။္ လုခ်န္သည္ တညည္းတညဴျဖင့္...
''Aား...လား...လား...''
Page 299
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ျမီွးေညွာင့္႐ိုးက်ိဳးျပီးထင္တယ္...မင္းတို႔ေကာင္ေတ ြ ဘာလုပ္ေနတာလဲ...A့ဒဲ ီေကာင္ကို ပညာေပးလကို ္ပါ့လားဟ''
''ခင္ဗ်ာ...ဟုတ္က့ဲ''
ဝတ္စံုနက္မ်ားသည္ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ေျပးေပါက္မရွိေAာင္ စာေပသမားလူငယ္Aား ဝိုင္းရံထားလိုက္သည္။
''လူAမ်ားန႔ ဲ တစ္ေယာက္ကိုဝိုင္းတိုက္တာ မရွက္ဘူးလား''
မိန္းမပ်ိဳေလးက ေဒါသသံစြက္ေသာ ေလသံျဖင့္ ေျပာေလရာ ဆိုင္ရွင္လူၾကီးက လက္ကုတ္၍ ေလသံခပ္တိုးတိုးျဖင့္...
''A့ဒဲ ီေကာင္ေလးရဲ႕ ကိုယ္ေဖာ့ပညာနဲ႔ Aတြင္းAားက Aေဖ့ထက္ေတာင္
Aေတာ္သာတယ္...သူမ႐ံႈးနိုင္ဘူး...သမီးက ေဘးကေနၾကည့ျ္ပီး ပညာယေူ န...လိုAပ္မွ ဝင္ကူလိုက္''
''ဟတု ္က ့ဲ ေဖေဖ''
မိန္းမပ်ိဳေလးက ေခါင္းညိတ္ျပလိုက၏
္ ။
1
262
''ေဟး''
''ဟိတ္''
''ယား''
ဝတ္စံုနက္မ်ားသည္ ျပိဳင္တူဟစ္ေႂကြး၍ ဝိုင္းဝန္းတိုက္ခုိက္ေတာ့သည္။ လူငယ္သည္ တကြက္မွ ျပန္မတိုက္ဘဲ စက္ဝိုင္းပ
မာ
ပတ္ပတ္လည္ ေျပးေနေတာ့သည္။ သူ၏ လႈပ္ရွားမႈမ်ားသည္ ရိပ္ကနဲသာ ေတြ႕ျမင္ရေလာက္သည္Aထိ ျမန္ဆန္လွ၏။
ဝတ္စံုနက္မ်ားမွာ Aခ်င္းခ်င္း တိုက္ခိုက္မိေတာ့မလို ျဖစ္သြားၾကသည္။
''သကူ A့ဒဲ ီ၉ေယာက္ကို A႐ူးလုပ္ေနတာလား...တစ္ခ်က္ေလာက္ တိုက္ခိုက္လိကု ္႐ုံန႔ ဲ ပျဲြပီးမယ့္Aေရးကို ဘာျဖစ္လို႔
ပတ္ေျပးေနတာလဲ မသိဘူး...တမင္တကာ မူးေမ့သြားေAာင္မ်ားလား''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မ်က္ေမွာင္ကုတ္ကာၾကည့္႐ႈရင္း စိတ္ထဲမွ ေဝဖန္မိသည္။ Aကယ္၍ ယင္းစာေပသမား လူငယ္သည္
သိုင္းကြက္တစ္ကြက္မွ မတတ္ေျမာက္သည္ကို သိရိွပါက ထသို ႔ ို ေတြးမိမည္မဟုတ္ေခ်။ ထလို ူငယ္သည္ ႏွမျဖစ္သူကို
ရွာေဖရြ န္
သိုင္းေလာကတြင္း ေရာက္ရွိလာသည့္ စုခ်ဴးရန္ ျဖစ္ေလသည္။
''ေဟ့...မင္းမ့ဲတိုင္းျပည္ မဟုတဘ္ ူးေလကြာ...ဘယ္တုန္းက Aျငိွဳးေတြေပါင္းျပီး သဲၾကီးမဲၾကီး ျဖစ္ေနတာလဲက.ြ ..ဒကု ၡပ
'ဲ '
စုခ်ဴးရန္ လြတ္ေျမာက္ေAာင္ ေရွာင္တိမ္းရင္းမွ မ်က္လံုးျပဴးမ်က္ဆံျပဴးျဖင့္ က်ယ္ေလာင္စြာ ေျပာလုိက္သည္။ ဝတ္စံုန
က္မ်ားသည္
Aစက ခပ္ရွိန္ရွိန္ ျဖစ္ေနၾကေသာ္လည္း Aခ်ိန္Aေတာ္ၾကာေAာင္ တစ္ဖက္လူက တိုက္ကြက္မထုတ္ေသာAခါ
Aတင့္ရဲလာၾကသည။္ သ႔ျိုဖစ္၍ Aခ်င္းခ်င္း မ်က္ႏွာရိပ္ျပကာ ဝိုင္းရံထားမႈကို ခ်ံဳ႕လိုက္၏။ သတူ ႔လို ည္း ေျပးလႊားေနေ
သာ
စုခ်ဴးရန္ကိုၾကည့္၍ မူးခ်င္သလို ျဖစ္ေနသည္။ Aျမန္ဆုံး လက္စသတ္ခ်င္မိ၏။ Aနားသ႔ ို တိုးကပ္၍ ဝိုင္းရံလာေသာေၾ
ကာင့္
စုခ်ဴးရန္မွာ ေျပးေပါက္က်U္းသြားေတာ့သည္။
Page 300
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ဟင္...ရွင္..သတိထား''
မိန္းမပ်ိဳက ေAာ္ဟစ္သတိေပးလိုက္ေသာ္လည္း ေနာက္က်သြားေခ်ျပီ။ ဝတ္စံုနက္မ်ားက စုခ်ဴးရန္ကို Aနီးကပ္ ဝိုင္းရံမိ
သြားသည္။
စုခ်ဴးရန္သည္ မည္သို႔မွ မတတ္သာေတာ့သျဖင့္ မ်က္စိစံုမွိတ္ကာ ေခါင္းငံု႔ထုိင္ခ်လိုက္၏။ ဝတ္စံုနက္မ်ားက
ဝိုင္းဝန္းထိုးၾကိတ္မည္Aျပဳ...
''Aား''
''Aြန္႔''
''Aမယ္ေလး''
ဝတ္စံုနက္မ်ားမွာ တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ လဲက်သြား၏။ မည္သူ႔လက္ခ်က္မွန္း မသိရ။ Aမွန္၌မူ ေရွာင္ခ်ဴးက
''ဝိဇၨာလက္ညိွဳးေတာက္သိုင္း''ကို Aသုးံ ျပဳ၍ ခလဲ ုံးေလးမ်ားျဖင့္ ၎တို႔၏ ေျခသလုံးကို ပစ္ခတ္လိုက္ေသာေၾကာင့္ပင္။
''ေဟ့...မင္းတို႔ေကာင္ေတ ြ ဘယ္လိုျဖစ္တာလ'ဲ '
လုခ်န္က Aထိတတ္ လန္႔ AမူAယာျဖင့္ ေမးလိုက္ေသာ္ ဝတ္စုံနက္တစ္ေယာကက္ ေထာ္နီေထာ္န႔ျဲဖင့္ မတ္တပ္ရပ္ရင္
း...
''ဒီ...ဒီေကာင္ေလးရ႕ဲ သိုင္းပညာက ထူးဆန္းတယ္...ဘယ္လိုျဖစ္သြားတယ္မသဘိ ူး...ညာဘက္ေျခေထာက္ လႈပ္လို႔မ္
ရေတာ့ဘူး''
''ေဟ...ဘာကြ''
စုခ်ဴးရန္သည္ ေခါင္းငံု႔ထားရင္းမွ ႐ုတ္ခ်ည္း မတ္တတ္ရပ္ကာ မာန္ပါပါျဖင့္...
1
263
''ဟဲ...ဟဲ...ဟဲ''
''က်ဳပ္ရဲ႕ စိတ္ေစရာ Aတြင္းAားသိုင္းကို သိျပီမဟုတ္လား...ဒါေတာင္က်ဳပ္က ေျခေထာက္ကိုပဲ
လုပ္ထားတာေနာ္...စိတ္တိုလာရင္ တကိုယ္လံုး စိစိညက္ညက္ေၾကေAာင္ လုပ္လိုက္လ႔ရို တယ္...ေနာက္ထပ္စမ္းခ်င္ေ
သးလား''
ဟူ၍ ခပ္တည္တည္ျဖင့္ လိွမ့္လိုက္ရာ လုခ်န္တို႔တေတြသည္ တကယ္ထင္မွတ္ကာ ေက်ာခ်မ္းသြားေလ၏။ လုခ်န္က စိုး
ရြံ႕စြာျဖင့္...
''ေျပး...ေျပးၾကမယ္...ေလာေလာဆယ္ ဒီရန္ေႂကြးကို မွတ္ထားလိုက္မယ္''
''ျမီးေညွာင့္႐ိုးက်ိဳးတ့ ဲ ရန္ေႂကြးလား...ငွက္ေပ်ာသီး ဝင္သြားတ့ ဲ ရန္ျငိွဳးလား'
စုခ်ဴးရန္၏ ေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္ Aေမးစကားေၾကာင့္ လုခ်န္သည္ Aံတင္းတင္းၾကိတ္ကာ...
''ေAး...Aသာစီးရတုန္းေတာ့ ေျပာထားေပါ့...ဒီျမိဳ႕ကေန ထကြ ္ေျပးမယ္မၾကံန႔.ဲ ..ငါ့ဆရာန႔ ဲ ဆရာဘိုးဘိုးေရာက္လာရ
င္
မင္းAတြက္ ေျပးေပါက္ မရွိေတာ့ပါဘူး''
ဟု ျခိမ္းေခ်ာက္ေျပာလုိက္သည္။
ထ႔ိုေနာက္တြင္ ဝတ္စုံနက္၂ေယာက္သည္ လုခ်န္ကို ထမ္းပိုး၍ ယိုင္တိယငို ္တိုင္ျဖင့္ ထြက္ခာြ သာြ းေခ်သည္။ က်န္သည့္
၇ေယာက္ကလည္း ေျခတစေ္ ခ်ာင္းေထာက္ကာ ယုန္ပမာ ခုန္ဆြဆြျဖင့္ Aတူလိကု ္ပါသြား၏။
Page 301
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''လူရမ္းကားေတြကိ ု ႏွင္ထုတ္ေပးတဲ့Aတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေမာင္ရင္''
ေပါက္ဆီဆိုင္ရွင္လူၾကီးက ေျပာလိုက္လ်ွင္ လူငယ္သည ္ ေခါင္းကုတ္ကာ တဟဲဟ ဲ ရယ္ေမာ၍...
''ေက်းဇူးတင္စရာ မလိုပါဘူးဗ်ာ...လူေကာင္းေတ ြ ဒုကၡေရာက္ရင္ ကယ္တင္ဖို႔ ဘုးိဘိုးၾကီးက က်ဳပ္ကို
မွာထားတယ္ဗ်...Aင္း...ဗိုက္ေတာင္ဆာလာျပီ...လစ္Uီးမွပဲ''
လူငယ္သည္ ေျပာေျပာဆိုဆို လ်င္ျမန္ေသာAဟုန္ျဖင့္ ေျပးလႊားသြားရာ
တခဏခ်င္းႏွင့္ ျမင္ကြင္းမွ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့သည္။ ေပါက္စီဆိုင္ရွင္ သားAဖမွာ ပါးစပ္Aေဟာင္းသားျဖင ့္ က်န္ရ
စ္ခ့၏ဲ ။
''Aံ့ၾသစရာပဲေနာ္ ေဖေဖ...သူ႔ရ႕ဲ ကိုယ္ေဖာ့ပညာက ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတာပ'ဲ '
စုခ်ဴးရန္ ထြက္ခြာသြားျပီးေနာက္ မိန္းမပ်ိဳေလးမွ တAံ့တၾသ ေကာက္ခ်က္ခ်ေလသည္။ ဖခင္ျဖစ္သည့္လူၾကီးက...
''ရင္မိန္...သိုင္းေလာကဆိုတာ က်ယ္ျပန္႔သလို ႐ႈပ္ေထြးတယ္ဆိုတာ သမီးသိျပီမဟုတ္လား...ဒါေၾကာင့္ Aေဖက ဇာတ္ျ
မွဳပ္ေနဖို႔
ဆုံးျဖတ္လိုကတ္ ာပ.ဲ ..ကိစၥတစ္ခုရိွလို႔သာ Aခုလို ဟန္ေဆာငျ္ပီး သတင္းစုံစမ္းေနရတာေပါ့''
သသူ ည္ ေဘးဘီကို Aကခဲ တ္ၾကည့ရ္ င္း တတီ ိုးေျပာရင္းမွ မ်က္ႏွာတငြ ္ Aံ့ၾသမႈမ်ား ထင္ဟပ္သြားျပီး ေလးပင့္စြာျဖင့္
သက္ျပင္းခ်လိုက္၏။ ရင္မိန္ဆိုေသာ မိန္းမပ်ိဳေလးသည္ ဖခင္ျဖစ္သူ၏ AျပဳAမူေၾကာင့္ တAံ့တၾသျဖစ္သြားျပီး...
''ေဖေဖဘာကို ေတြ႕မိလို႔လဲ''
ဟု ေမးျမန္ေလရာ လူၾကီးက...
''ေစာေစာက သူဖုန္းစားလူငယ္ေကာင္ေလးကို မေတြ႕လကို ္ရလ႔ပို ဲ သမီး''
ထိုAခါ မိန္းမပ်ိဳေလးက ညီညာလွပေသာ သြားကေလးမ်ားေပၚေAာင္ ရယ္ေမာလိုက္ျပီးလ်ွင္...
''ေဖေဖကလည္း AထူးAဆန္းလုပ္လို႔ ေစာေစာက လူရမ္းကားေတြေၾကာင့္ တစ္ေနရာရာကို ေရွာင္သြားတာ ျဖစ္မွာေပါ့''
ဟု ထင္ေၾကးေပးေျပာလိုက္သည္။
1
264
''မဟုတ္ေသးဘူးသမီး...ေစာေစာက စာေပသမားေကာင္ေလးကို ေက်းဇူးတင္စကား ေျပာေနတုန္းကေတာင္
သူကရွိေနေသးတယ္...သတိရလို႔ Aေဖၾကည့္လိုက္ေတာ့ မရွိေတာ့ဘူး...ဒါ့Aျပင္ သူ႔ကိုၾကည့ရ္ တာ ထူးဆန္းတယ္လို႔
Aေဖထင္မိတယ္''
''ဘာထူးဆန္းတာလ ဲ ေဖေဖ''
''ဒီလိုကြဲ႕...ေစာေစာက လူငယ္ေကာင္ေလးကို ဝိုင္းဝန္းတိုက္ခိုက္ေတာ့ သူက ခဲလံုးAခ်ိဳ႕ကို ေကာက္ယေ
ူ နတာ
Aေဖေတြ႕လိုက္တယ္...သမီးကေတာ့ တိုက္ပြဲကို Aာ႐ံုေရာက္ေနေတာ့ ေတြ႕မိမွာ မဟုတ္ဘူး...ေစာေစာက
လူ၉ေယာက္ ေထာ့န႔ဲန႔ ဲ ျဖစ္သြားတာ သူလုပ္လိကု တ္ ာပ.ဲ ..လ်င္ျမန္လြန္းလို႔ Aေဖေတာင္ ေသခ်ာမျမင္မိဘူး...ဒါ့Aျပ
င္
သ႔ဆူ ီကေန ေAးစက္တ့ ဲ Aေငြ႕Aသက္ေတ ြ ခစံ ားလို္က္ရတယ္...A့ဒဲ ါမ်ိဳးက လူေပါင္းမ်ားစြာကို သတ္ျဖတ္လာတ့ ဲ
ဓားသမားေတြမွ ရွိတတ္တာ...Aေဖလည္း ဓားသမားတစ္ေယာက္ဆိုေတာ့ ခံစားလိုက္ရတယ္ သမီး''
ဖခင္ျဖစ္သူ၏ စကားေၾကာင့္ ရင္မိန္သည္ ခပ္ေတြေတြေလးျဖစ္သြားကာ စကားလမ္းေၾကာင္း လႊဲသည့္Aေနျဖင့္...
''ပန္းေဒဝီဂိုဏ္းက မဟူရာဂိုဏ္းရဲ႕ လက္ေAာက္ခံျဖစ္သြားျပီဆိုေတာ့
Page 302
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
သမီးလည္း ျပန္လု႔မိ ျဖစ္ေတာ့ဘူး...ရွန္လင္းေတာင္ကို ျပန္သြားတာပ ဲ ေကာင္းတယ္...ေဖေဖက မလိုကဘ္ ူးလား''
''ေဖေဖဟာ လြန္ခ့တဲ ့ ဲ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္က Aေပါင္းAသင္းမွားျပီးေတာ့ ရန္ထင္း႐ႈတို႔ သူရေဲ ကာင္း၃ေဖာ္ Aာမခံဌာနက
ပစၥည္းေတြကို ၾကားျဖတ္လုယူတ့Aဲ ထဲမွာ ပါဝင္ခ့တဲ ယ္...Aခုခ်ိန္ခါ ျပန္စU္းစားၾကည့္ေတာ့ ကယို ့က္ ိုယ္ကို
ခငြ ့္မလႊတ္နိုင္ဘူး...ရန္ထင္း႐ႈတို႔လည္း ကံဆိုးရွာပါတယ္...သ႔ူေဆမြ ်ိဳးသားခ်င္းေတ ြ Aကုန္Aစင္ သတ္ခံရတယ္...ဒါေ
ပမယ့္
စစ္လိုျမိဳ႕သာြ းျပီး Aေဖေသခ်ာ စုံစမ္းၾကည့္ေတာ့ ေသဆုံးတ့ ဲ Aေလာင္းေတြထဲမွာ ရန္ထင္း႐ႈရ႕ဲ သားငယ္ ရန္ေရွာင္ခ်ဴး
ကိုေတာ့
မေတြ႕ရဘူးတဲ့...ဒီေတာ့ တစ္ေနရာရာမွာ သAူ သက္ရွင္သန္ေကာင္း ရွင္သန္လိမ့္မယ္...Aျပစ္ေႂကြးဆပ္လ႔ရို ေAာင္
သမီးေလး
၈ႏွစ္ကတည္းက Aခုဆိုရင္ ဆယ္ႏွစ္လံုးလံုး Aေဖက လိုက္စံုစမ္းေနတာပဲ...''
သသူ ည္ တစ္ခ်ိန္က မွားခ့မဲ ိသည္တ႔ကို ို ေတြးေတာကာ ေနာင္တရေနသည္။ သသူ ည္ ထပိ ္ထိပ္ၾကဲေက်ာ္ၾကားေသာ
သိုင္းသမားတစ္ေယာက္Aျဖစ္ သတ္မွတ္မခံရေသာလ္ ည္း Aေတာ္Aသင့္ေတာ့ နာမည္ရခ့၏ဲ ။
ရွန္လင္းေတာင္ဓားေလးလက္ဆလို ်ွင္ မသိသူ မရိွေခ်။ သတူ ႔ ို ကယို ္ပိုင္နာမည္မ်ားကိုေတာ့ မည္သူမွ မသိၾကေခ်။
ကိုင္ေဆာင္ထားေသာ ဓားAေရာင္မ်ားကို ၾကည့၍္ နာမည္ေပးၾကသည္။ ၾကီးစU္ငယ္လကို ္စီေသာ္ ဓားျဖဴ၊ဓားျပာ၊ဓားနီႏွ
င့္ဓားဝါတို႔
ျဖစ္ၾက၏။ သူသည္ ထိုAထဲမွ Aစ္ကိုAၾကီးဆံုးျဖစ္သည့္ ဓားျဖဴပင္။
ထိုစU္က မုက်ဴးထင္သည္ သတူ ႔ညို ီေနာင္ ၄ေယာက္ထံ ေရာက္ရိွလာျပီး ခ်မ္းသာၾကီးပြားနိုင္သည့္
လမ္းစကို ေတြ႕ရွိထားေၾကာင္း၊သူႏွင့္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ျပီး Aက်ိဳးတူ ခြဲေဝၾကမည္ျဖစ္ေၾကာင္းကို ေျပာဆိုစည္း႐ံုးေလ
၏။
ဓား၄လက္စလုံး မျငင္းနိုင္ေတာ့။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ မုက်ဴးထင္၏ Aသက္ကယခ္ ့ဲေသာ ေက်းဇူးတစ္ခု ရိွထား၍ ျ
ဖစ္သည္။
ယခင္တုန္းက သူတို႔ ညီေနာင္၄ေယာက္သည္ ရင္ဆုိင္ရခက္ေသာ ရန္သူမ်ားေၾကာင့္ ဒုကၡေရာက္ေနစU္ မုက်ဴးထင္မွ
ကူညီကယ္ဆယ္ေပးခ့သဲ ည္။ ထိုေက်းဇူးကိုလည္း Uေပကၡာျပဳလို႔မျဖစ္ေပ။ ထို႔ျပင္ ဓားျဖဴသည္ ေငြေၾကးခ်မ္းသာမႈ၏
ဆြဲေဆာင္မႈေၾကာင့္ လက္ခံလိုက္သည္။ သူလက္ခံသည္မွာ Aသက္၇ႏွစ္ေက်ာ္သာ ရွိေသးသည့္ မိတစိုးသမီးေလးAား
လူတန္းေစ့ေAာင္ ေနထိုင္နုိင္ေစရန္ျဖစ္သည္။ ညီေနာင္၃ေယာက္ကမူ ၾကီးပြားလိုသည္ကတေၾကာင္း၊ Aစ္ကိုAၾကီးဆံုး
မွ
လက္ခံလိုက္သျဖင့္ မဖယ္ရွားလိုေသာေၾကာင့္ပင္။ ဘုရင္ေတာင္ကုန္းမွ တိုက္ပြဲျဖစ္ျပီး ေနာက္ဆံုးတြင္ Aသိတရား ရရွိ
သြားျပီး
ဇာတ္ျမွဳပ္ေနထိုင္ခ့သဲ ည္။
ရင္မိန္ဆိုသည့္ မိန္းမပ်ိဳေလးသည္ ဖခင္ျဖစ္သူထံမွ ထိုAေၾကာင္းAရာမ်ားကို ယခင္က ရွင္းျပထားဖူး၍ သိရွိထားျပီ ျဖ
စ္သည္။
ဓားျဖဴသည္ သမီးျဖစ္သူကို ၾကင္နာစြာ ၾကည့္႐ႈ၍...
''သမီးေလးလည္း Aေဖ့Aျပစ္ေတြေၾကာင့္ မိတစိုးေလးဘဝနဲ႔ ခက္ခက္ခဲခဲ ေနခဲ့ရတယ္...''
1
Page 303
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
265
''Aို...ေဖေဖကလည္း ကယို ့က္ ိုကိုယ္ Aျပစ္မတင္ပါန႔'ဲ '
''ေAးပါကြယ္ သမီးေလး...မနက္ျဖန္ေလာက္ဆိုရင္ ရွန္လင္းေတာင္ကို ေဖေဖတို႔ ျပန္ၾကမယ္''
''တကယ္လား ေဖေဖ''
ရင္မိန္သည္ စိတ္လႈပ္ရွားသြားျပီး ဝမ္းသာAားရ ေမးျမန္းလိုက္သည္။
''တကယ္ေပါ့သမီးရဲ႕ ရွန္လင္းေတာင္ ဓား၄လက္ထကဲ ဓားျဖဴဆိုတ့ ဲ ေဖေဖက ကတတိ ည္ပါတယ္''
ဟု ေျဖၾကားလိုက္၏။ ထိုAခါ မိန္းမပ်ိဳက ရႊင္ျမဴးစြာျဖင့္ လက္ခုပ္လက္ဝါးတီး၍...
''သမီးလည္း Aိမ္မွာမေနရတာ Aေတာ္ၾကာျပီ...ေဖေဖက သိငု ္းပညာ Aသုံးမျပဳေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ ဟိုေရာက္ရင္ ဘာ
လုပ္ဖို႔
စိတ္ကူးထားလ'ဲ '
သမီးျဖစ္သူ၏ Aေမးစကားေၾကာင့္ ဓားျဖဴက ျပံဳးရႊင္ေသာ မ်က္ႏွာထားျဖင့.္ ..
''Aေဖက စပါးစိုက္ျပီး လယ္သမားၾကီး လုပ္မွာေပါ့...သမီးUီးေလး ၃ေယာက္ေတာင္
တံငါျဖစ္တ့သဲ ူကျဖစ္၊စာေပသမားျဖစ္တ့သဲ ူကျဖစ္၊ထင္းခုတ္သမား ျဖစ္တ့သဲ ူကျဖစ္န႔ ဲ ရြာမွာ ေAးေAးခ်မ္းခ်မ္း ေန,ေ
နတယ္''
ထိုAခါ ရင္မိန္က...
''ေဖေဖက စပါးစိုက္မယ္ဆိုရင္ သမီးက သိငု ္းသမ မလုပ္ေတာ့ဘူး...ပ်ိဳးႏႈတ္ျပီး ေကာင္စိုက္သမပ ဲ လုပ္ေတာ့မယ္''
''ေကာင္းပါေလ့ဗ်ာ''
ဓားျဖဴက ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေျပာလိုက္သည္။
''ခဏေနရင္ မဟူရာဂိုဏ္းက လူရမ္းကားေတြ ေရာက္လာနိုင္တယ္...ေဖေဖတို႔ ေရွာင္ၾကတာေကာင္းမယ္''
''ဟတု ္က ့ဲ ေဖေဖ''
ယင္းေနာက္ ဓားျဖဴတို႔ သားAဖသည္ ပစၥည္းပစၥယမ်ားကို Aျမန္Aဆန္ သိမ္းဆည္း၍ Aလ်င္စလို ထြက္ခြာသြားၾကေ
တာ့၏။
©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စုခ်ဴးရန္ႏွင့္ မိတ္ဖြဲ႕လိုသျဖင့္ ေနာက္ေယာင္ခံ လကို ္ခ့သဲ ည္။ သူ၏ ကယို ္ေဖာ့ပညာမွာ စုခ်ဴးရန္ထက္
သာလြန္သျဖင့္ မရိပ္မိေAာင္ လိုက္လာနိုင္သည္။ စုခ်ဴးရန္သည္ စားေသာက္ဆိုင္တစ္ခုေရွ႕၌ေရာက္ေသာ္ ေျခလွမ္းရ
ပ္တံ့လုိက္ျပီး
ဆိုင္းဘုတ္ကို ေမာ့ၾကည့က္ ာ...
''ေစတနာစားေသာက္ဆိုင္ ဆိုပါလား...ေစတနာေပးမလား...ေဝဒနာေပးမလား မသိဘူး...ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ ဗိုက္ဆာေန
တာန႔ ဲ
Aေတာ္ပဲ၊ဝါးတီးဖြင့္ရမယ္''
သူသည္ တစ္ကိုယ္တည္း ေျပာဆိုလိုက္ျပီး ဆိုင္Aတြင္းသို႔ ဝင္ေရာက္သြားေတာ့သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္လည္း မေယာင္မ
လည္ျဖင့္
ဆိုင္Aတြင္းသို႔ လိုက္ပါဝင္ေရာက္သြား၏။
Aမည္နာမျဖင့္ လကို ္ဖက္သည္ဟ ု ေျပာရမည္။ ေစတနာစားေသာက္ဆိုငသ္ ည္ လူတန္းစားခြဲျခားျခင္းမရိွ။ မည္သ႔ကူ ို
Page 304
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
မဆို
တန္းတူဆက္ဆံေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူဖုန္းစားတစ္ေယာက္ပမာ ႐ုပ္ဖ်က္ထားသျဖင့္ ႏွင္ထုတ္ၾကမည္ဟု
Aထင္ေရာက္မိ၏။ သို႔ေသာ္ ဆန္႔က်င္ဘက္ ျဖစ္ေန၏။ စားပြဲထိုးမ်ားက ယU္ေက်းပ်ဴငွာစြာ ၾကိဳဆိုသည္။
1
266
''လမ္းေတေလဂိုဏ္းက ဆရာေလး...Aားေတာ့နာတယ္ဗ်ာ...စားပြဲလြတ္ရဖို႔ ေစာင့္ရUိီးမယ္...ဒါေပမယ့ ္ ညာဘက္ေထာ
င့္က
စားပြဲကေတာ့ လတူ စ္ေယာက္ထ ဲ စားေသာက္ေနတာ...A့ဒဲ ီစားပြဲကို သြားထိုင္ရင္ေတာ့ Aဆင္ေျပနိုင္ပါတယ္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ထိုစားပတဲြ ငြ ္ စားေသာက္ေနသူကို ေတ႕ြ ရေသာ္ Aံ့ၾသဝမ္းသာသာြ း၏။ ထလို ူသည္ကား သူရင္းႏီးွလို
သည့ ္
စာေပသမားလူငယ္(သို႔)စုခ်ဴးရန္ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္။
''ေကာင္းျပီေလ...သ႔ကူ ို သာြ းေမးၾကည့္တာေပါ့''
ေရွာင္ခ်ဴးက စုခ်ဴးရန္ စားေသာက္ေနသည့္ စားပြဲသို႔ သြားေရာက္ကာ...
''ဆိုင္ထဲမွာ လူျပည့္ေနလို႔ ဒီစားပြဲမွာ ထိုင္လ႔ရို မလား မသိဘူး''
ဟု ခြင့္ေတာင္းလိုက္သည္။ ထိုAခါ စုခ်ဴးရန္သည္ ေခါင္းငံု႔စားေသာက္ရင္းမွ တစ္ခ်က္ေမာ့ၾကည့္ကာ ေခါင္းညိတ္ျပသ
ည္။
''ေက်းဇူးပါ မိတ္ေဆြ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ထိုင္လကို ္ျပီး AစားAေသာက္မ်ားကို မွာၾကားလိုက္၏။ စားေသာက္ဆိုငတ
္ ြင္း
သ႔ ို
Aကခဲ တ္ၾကည့္ေသာ္ မည္သည့ ္ ထူးျခားခ်က္မွ မေတြ႕ရေခ်။ သိုင္းသမားဆိုသည္မွာလည္း သတိရိွရမည္မဟုတလ္ ား။
သိုင္းေလာက၌ စားေသာက္ဆိုင္သည္ ျပႆနာေပါင္းစံု စုေဝးရာAရပ္ဟု တင္စားခံရသည္။ မၾကာမီ
AစားAသာက္မ်ား ေရာက္လာ၍ ေရွာင္ခ်ဴးလည္း ဟန္မေဆာင္နုိင္ေတာ့ဘဲ Aားရပါးရေလြးေတာ့သည္။ ထိုAခ်ိန္တြင္
စုခ်ဴးရန္က စားေသာက္ျပီးျဖစ္၍ Aရက္တစ္Aိုး မွာၾကားလိုက္၏။
''ေနာင္ၾကီး...Aရက္ေသာက္တတ္လား''
စုခ်ဴးရန္က ေမးေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ခ်က္ခ်င္းေခါင္းညိတ္၍...
''ေသာက္တတ္ပါတယ္...ဘာျဖစ္လို႔လဲ''
''ေၾသာ္...ေနာင္ၾကီးနဲ႔ မိတ္ျဖစ္ေဆြျဖစ္ ေသာက္ခ်င္လို႔ပါ''
စုခ်ဴးရန္၏ စကားေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aတိုင္းမသိဝမ္းသာသြားသည္။ သူ႔လို စုတ္ျပတ္ျပတ္ ဝတ္ထားေသာ္လည္း
ရင္းႏွီးမိတ္ဖြဲ႕လိုေသာ စိတ္ဓာတ္ရွိသည့္ စာေပသမားသည္ စိတ္ထားေကာင္းမြန္ပံုရသည္ဟု မွတ္ခ်က္ခ်မိ၏။
''ဖိတ္ေခၚတ့Aဲ တြက္ ေက်းဇူးပါ''
''ကိစၥမရွိပါဘူးဗ်ာ''
ထ႔ိုေနာက္တြင္ စားပြဲထိုးေလးက Aရက္Aိုးလာခ်သျဖင့္ စုခ်ဴးရန္က Aရက္ခြက္ႏွစ္ခုကို ယလူ ာေစသည္။ မၾကာမီ
Aရက္ခြက္ ေရာက္လာေသာAခါ Aရက္ငွဲ႔လိုက္ျပီး...
''ေနာင္ၾကီိး...မိတ္ျဖစ္ေဆြျဖစ္ေပါ့ဗ်ာ''
Page 305
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
စုခ်ဴးရန္က သြက္လက္စြာျဖင့္ Aရက္ခြက္ကို ေမာ့ေသာက္လိုက္၏။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္လည္း ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္ကာ
ေရာေယာင္၍ ေမာ့ေသာက္လိုက္သည္။
''ဒါန႔ ဲ Aစ္ကိုက လမ္းေတေလဂိုဏ္းရဲ႕ Aဆင့္ျမင့္သိုင္းသမားလား''
စုခ်ဴးရန္က ေမးလိုက္ေသာ္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ျပံဳးရယ္၍...
''Aစ္ကိုက Aဆင့္ျမင့္သိုင္းသမား မဟုတ္ရပါဘူးဗ်ာ''
1
267
ဟု ေျဖၾကားလိုက္သည္။ သူဆိုလိုသည္မွာ မိမိသည္ လမ္းေတေလဂိုဏ္းမွ Aဆင့္ျမင့္သိုင္းသမား မဟုတ္ျခင္းကိုျဖစ္သ
ည္။
စုခ်ဴးရန္ကမူ မိမိကိုယ္ကို ႏွိမ့္ခ်သည္ထင္၍...
''ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ေနာင္ၾကီးက Aဆင့္ျမင့္ သို္င္းသမားတစ္ေယာက္လို႔ ထင္တယ္ဗ်...ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့
ထူးေတာ့ထူးဆန္းတယ္...ေနာင္ၾကီးဆီကေန Aေငြ႕Aသက္ေတ ြ ခံစားရသလိုပ.ဲ ..ေျပာရေတာ့ခက္ပါတယ္ေလ''
''ညီေလးစိတ္ထင္လ႔ပို ါေလ...ဒါန႔ ဲ ကယို ့က္ ိုယ္ကို မိတဆ္ က္ေပးရUီးမယ္...Aစ္ကို႔နာမည္က ရန္ေရွာင္ခ်ဴးပါ''
ေရွာင္ခ်ဴးက စတင္ေျပာေသာAခါ စုခ်ဴးရန္မွလည္း...
''ကြၽန္ေတာ့နာမည္က စုခ်ဴးရန္...Aစ္ကို႔မ်ိဳးႏြယ္က ရန္ဆိုတ့စဲ ာလုးံ န႔ ဲ နာမည္က ခ်ဴးပါတာခ်င္း တူေနတယ္...ကြၽန္ေ
တာ္တို႔ေတ ြ
မိတ္ေဆြျဖစ္ဖို႔ ကံဇာတာပါလာတာ ျဖစ္မယ္ေနာ္''
''ဟုတ္တာေပါ့ဗ်ာ...ညီေလး''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ရယ္ေမာရင္း Aလ္ိုက္သင့္ ေျပာဆိုလိုက္သည္။
''ဒါန႔ ဲ Aစ္ကိုက သိုင္းပညာတတ္လား''
''နည္းနည္းပါးပါးပါပ.ဲ ..ကယို ့က္ ိုယ္ကို ကာကြယ္႐ုံေလာက္ေပါ့''
''Aင္း...ဘာပဲျဖစျ္ဖစ္ ေနာင္ၾကီးက ကြၽန္ေတာ့ထက္ေတာ့ သာတယ္ဗ်ာ...ကြၽန္ေတာ့မွာျဖင့္ ကိုယ့က္ ိုယက
္ ေို တာင္ ကာ
ကြယ္ဖို႔
သိုင္းတစ္ကြက္မွ မတတ္ဘူး''
''ဟင္...ဟုတ္ရဲ႕လားဗ်ာ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aံ့ၾသသြား၏။ သူသည္ စုခ်ဴးရန္သည္ စာေပသမားက့သဲ ို႔ ဝတ္စားဆင္ယင္ထားေသာ္လည္း
Aဆင့္ျမင့္သုိင္းသမားတစ္ေယာက္ဟု ယူဆမိသည္။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ စုခ်ဴးရန္၏ မ်က္လံုးမ်ားသည္ စူးရွေတာ
က္ပေနျပီး
Aတြင္းAားေကာင္းမြန္ေၾကာင္း သက္ေသျပေနသည္ ဆိုတာကိုပင္။ Aတြင္းAားေကာင္းမြန္ေသာ သိုင္းသမားသည္
မည္သည့္နည္းႏွင့္မ်ွ သိုင္းပညာမတတ္ဆိုသည္မွာ မျဖစ္နိုင္ေပ။ စုခ်ဴးရန္သည္ ေတြေဝေနေသာ ေရွာင္ခ်ဴးကိုၾကည့္၍...
''တကယ္ေျပာတာ Aစ္ကိုၾကီး မယုံမရိွန႔ဲဗ်...ကြၽန္ေတာ္က Aတငြ ္းAားန႔ ဲ ကယို ္ေဖာ့ပညာသာတတ္တာ ဘာသိုင္းကြ
က္မွ
မတတ္ဘူး...ကြၽန္ေတာ့ကို သင္ေပးတ့သဲ ူေတာင္ လကေ္ ျမွာက္သြားတယ္...ကိုယက
့ ္ ိုယ္ကို သိုင္းေလာကမွာ ဘယ္သ
ကူ ြဆိုျပီး
Page 306
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဘဝင္ျမင့္ေနတဲ့ Aဘိုးၾကီးေပါ့''
သသူ ည္ ေျပာရင္း Aဘိုးျဖစ္သူကို မလိွမ့တ္ ပတ္ လုပ္ခ့သဲ ည္က ို သတရိ ကာ ခစ္ခန ဲ ရယ္ေမာေလသည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဤသူသည္ Aေတာ္ထူးဆန္းသည္ဟုသာ ေကက္ခ်က္ခ်မိ၏။ ထိုAခ်ိန္တြင္ စုခ်ဴးရန္က...
''ကြၽန္ေတာ္ငယ္ငယ္က ထူးဆန္းတဲ့ Aဆိပ္တစ္မ်ိဳးမိခတ
့ ဲ ယ္လ ို႔ ဘိုးဘိုးၾကီးက ေျပာတယ္ဗ်...A့ဒဲ ီAဆိပ္က ထူးေတာ့
ထူးဆန္းတယ္...Aတြင္းAားကို တိုးေစေပမယ့ ္ သိုင္းကြက္န႔ ဲ Aတငြ ္းAားကုေိ တာ့ တြဲဖက္ျပီး တကို ္ခိုက္လ႔ ို မရဘူး.
..ဒီေတာ့
သိုင္းကြက္သင္လည္း Aလကားေပါ့...ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္က သိုင္းကြက္ေတကြ ို မွတ္မထားသလို ေမ့ေပ်ာက္ဖို႔လည္း
လယြ ္ကူေနတယ.္ ..A.ဲ ..ဘာလ႔လို ဲေတာ့ မသိဘူး...Aေရးၾကံဳရင္ေတာ့ Aတငြ ္းAားကိုသုံးျပီး တကို ္ခ်င္သလို
တိုက္ခိုက္ပစ္လိုက္တယ္ဗ်''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စုခ်ဴးရန္၏ စကားမ်ားသည္ Aမွန္တရားမ်ားဟု ယုၾံကည္မိသည္။ သသူ ည္ ထကို ့သဲ ို႔ ထူးဆန္းသည့္
လူမ်ိဳးလည္း
ရွိေခ်သည္တကားဟု ေတြးမိကာ စုခ်ဴးရန္Aတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသည္။ သိုင္းသမားတစ္ေယာက္Aဖို႔ သိုင္းတစ္ကြ
က္မွ
မတတ္ပါက လူျဖစ္႐ံႈးျပီ မဟုတ္လား။ သူသည္ ေဆးပညာႏွင့ပ္ တ္သက္ေသာ ဗဟုသုတစ္ခုကို Aမွတ္ရသြားမိသည္။
ထို႔ေၾကာင့္...
1
268
''ညီေလးသာ သေဘာတူမယ္ဆိုရင္ ေသြးေၾကာစမ္းပါရေစ''
ဟု ခြင့္ေတာင္းလိကု ္၏။ စုခ်ဴးရန္သည္ ယုယံ ုၾံကည္ၾကည္ပင္ ညာလက္ကိ ု ဆန္႔တန္းေပးေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေ
သခ်ာစြာ
စမ္းသပ္ၾကည့္ရာဝယ္ ျပင္းထန္ေသာ Aတြင္းAားတစ္ခုကို ခံစားမိျပီး ေသြးေၾကာAခ်ိဳ႕မွာ ႐ႈပ္ေထြးသည့္ ေနရာမွာ ႐ႈပ္ေ
ထြးေနျပီး
Aခ်ိဳ႕ေသာ ေသြးေၾကာမ်ားမွာ ပိတ္ဆို႔ေနသည္ကိ ု သတထိ ားမိလိုက္၏။
''Aနာသိရင္ ေဆးရိွပါတယ္...ညီေလးရဲ႕ ေဝဒနာက ကုမရတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး...ေသြးေၾကာေတ ြ ႐ႈပ္ေထြးေနလို႔ပ.ဲ ..တ
ကယ္လ႔ ို
Aမာဓာတ္ျပင္းထန္လြန္းတ့ ဲ သိုင္းပညာေတြက်င့္ရင္ ေပ်ာက္ကင္းနိုင္တယ္လို႔ စာAုပ္တစ္ခုမွာ Aစ္ကိဖု တ္ဖူးတယ္''
''ဟတု ္လားAစ္ကိုၾကီး...ဒါေပမယ့္ Aမာဓာတ္ျပင္းလြန္းတဲ့ သိုင္းပညာေတြကို ဘယ္သကူ သင္ေပးမွာလ.ဲ ..A့ဒဲ လီ ို
သိုင္းပညာက
ဘယ္ႏွစ္မ်ိဳးေလာက္ရွိလဲဟင္''
ထိုAခါ ေရွာင္ခ်ဴးက...
''Aမာဓာတ္Aျပင္းထန္ဆုံးဆိုျပီး သတ္မွတ္ထားတ့ ဲ သငို ္းပညာေတြက Aမ်ားျပားရိွတယ္...ဒါေပမယ့ ္
တကယ္တန္း ေကာင္းမြနတ္ ့ ဲ သိုင္းပညာကေတာ့ Aနည္းAက်U္းေလာက္ပဲရိွတယ္...မဟူရာဂိုဏ္းခ်ဳပ္ယီဖြ န္းရဲ႕
''နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္သိုင္း''၊ လမ္းေတေလဂိုဏ္းခ်ဳပ္ရဲ႕ ''မုန္တိုင္းနဂါးလက္ဝါးသိုင္း''၊ ေသြးဓားဂိုဏ္းခ်ဳပ္ရဲ႕
''ေသြးရိပ္လက္ဝါးသိုင္း''န႔ ဲ ''ဖားျပဳပ္သိုင္း''တို႔က Aဆင့တ္ ူေတပြ ဲ...A့ဒဲ ီသိုင္းပညာေတြက Aဖိုဓာတ္(Aမာ)ျပင္းထ
Page 307
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
န္လြန္းလို႔
Aမ်ိဳးသမီးေတ ြ က်င့္လို႔မရဘူး...သိုင္းပညာAဆင့္ခ်င္းကလည္း သိပ္မကြာဘူး...တကယလ္ ႔သို ာ ညီေလးစမ္းသပ္ရဲတ
ယ္ဆိုရင္
Aစ္ကိုတတ္တ ့ဲ ဖားျပဳပ္သိုင္းကို သင္ေပးမယ္''
ေရွာင္ခ်ဴး၏ စကားေၾကာင့္ စုခ်ဴးရန္သည္ ဝမ္းသာသြားေသာ္လည္း ခ်က္ခ်င္း ေခါင္းခါယမ္းျပီး...
''ကြၽန္ေတာ္က စာေပသမားလုပ္ရတာပဲ Aသားက်ေနျပီဗ်ာ...ေနပါေစေတာ့ Aစ္ကိုၾကီး Aလုပ္႐ႈပ္ေနမယ္''
ဟု ျငင္းဆန္လိုက္၏။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေလာဘနည္းေသာ သူ႔Aား ပိုမိုေလးစား ခင္မင္သြားမိသည္။
''ညီေလးက သိုင္းေလာကထ ဲ ေရာက္ေနတာဆိုေတာ့ သိုင္းကြက္မတတ္ရင္ ဒုကၡေရာက္မွာေပါ့''
''ကိစၥမရိွပါဘူးဗ်ာ...ကိုယ္က သိုင္းတတ္ေတာ့လည္း ဟိုလကူ စမ္းသပ္ခ်င္ ဒီလကူ စမ္းသပ္ခ်င္န႔ ဲ သိုင္းေလာကမွာ
သတ္ပြဲေတြ ျဖစ္ေနၾကတာ စိတ္ညစ္စရာေကာင္းပါတယ္ဗ်ာ...ကြၽန္ေတာ္က စာေပသမားျဖစ္ဖို႔
ကံပါလာတာန႔ဲတူပါတယ္ေလ...ျပီးေတာ့ Aစ္ကိုၾကီးမွာလည္း ေဆာင္ရြက္စရာ Aေရးၾကီးကိစၥေတ ြ တစ္ပုံတပင္
ရွိေသးတယ္မဟုတ္လား''
သူေျပာသည္ကလည္း မွန္ေပသည္။ ဖားျပဳပ္သိုင္းသည္ ေလ့က်င့္ရခက္ခဲလွသလို ညႊန္ၾကားျပသေပးမည့္သူ မရွိပါက
က်င့္စU္ေAာင္ျမင္ရန္ ခက္ခဲလွေခ်၏။
''Aင္း...ညီေလးၾကည့္ရတာ စာေပသမားတစ္ေယာက္ပုံမ်ိဳးန ႔ဲ လိုက္ဖက္တယ္ဗ်ာ''
ေရွာင္ခ်ဴးက မသိမသာ သကျ္ပင္းခ်ရင္း ခ်ီးက်ဴးေျပာဆိုေသာAခါ သူသည္ ရယ္က်ဲက်ႏဲ ွင့္...
''ဟဲ...ဟဲ...ဒီလိုပါပဲေလ...ကြၽန္ေတာ္က ငယ္ငယ္ထဲက သိုင္းပညာကို
စတိ ္မဝင္စားဘူး...စာေပသမားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခ်င္ခ့တဲ ာဗ်''
1
269
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူငယ္စU္က Aေၾကာင္းAရာမ်ားကို သတိရမိသြား၏။ သူ႔တြင္လည္း ထိုစိတ္ကူး ရိွခ့သဲ ည့္ မဟုတလ္
ား။
ယခုAခ်ိန္ခါတြင္ေတာ့ ကေလာင္တံကိုင္သည့ ္ စာေပသမား မျဖစ္ဘ ဲ ရန္ေႂကြးမ်ားေၾကာင့္ ဓားသမားတစ္ေယာက္ ျဖစ္
ေနေခ်ျပီ။
သူသည္ သက္ျပင္း႐ႈိက္ရင္း...
''သုငိ ္းေလာကၾကီးက က်ယ္ျပန္႔သလို ႐ႈပ္ေထြးလွတယ္ ညီေလး...တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြဆိုရင္
စာေပသမား ျဖစ္ခ်င္တယ္လ႔ေို ျပာျပီး ေနာက္ဆုံးေတာ့ သိုင္းသမားျဖစ္ကုန္တာပ'ဲ '
စုခ်ဴးရန္သည္ မ်က္လံုးAဝိုင္းသား ျဖစ္သြားျပီး...
''ဟုတ္လား Aစ္ကိုၾကီး...ဘယ္သူလဲဟင္''
''ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ပါပဲဗ်ာ''
''ခင္ဗ်ာ''
©©©©©©©©©©©©©©©©©©
ခ်န္မ်ိဳးႏြယ္ရဲတိုကသ္ ည္ မဆူ ူးျမိဳ႕ေလးတြင္ Aထူးေက်ာ္ၾကားေလသည္။ Eကေလးေထာင္ေက်ာ္ရိွသည့ ္ ျခံဝန္းၾကီးA
Page 308
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
တြင္း၌
တည္ေဆာက္ထားျခင္းျဖစ္၏။ ထိုရဲတိုက္၏ Aရွင္သခင္မွာ ခ်န္တာရင္ဆိုေသာသူပင္ ျဖစ္ေလသည္။ သူ၏ ခ်မ္းသာႂကြ
ယ္ဝမႈတြင္
ရာခိုင္ႏႈန္းAစိတ္ေလာက္က မိဘဘိုးဘြားမ်ားထံမွ Aေမြရခ့ျဲခင္းျဖစ္ျပီး က်န္သည့္ရာခိုင္ႏႈန္းကမူ ကိုယ္တိုင္ၾကိဳးပမ္း၍
ရွာေဖြထားေသာေၾကာင့္ ရရိွခ့ဲသည္။
သ႔ိုေသာ္လညး္ တရားေသာနည္းလမ္းျဖင့္ေတာ့ မဟုတေ
္ ခ်။ ဤျမိဳ႕တြင္သာမက တျခားျမိဳ႕ရြာမ်ားထိပါ
စားေသာက္ဆိုင္မ်ား၊ေဆာင္ၾကာျမိဳင္မ်ားဖြင့္၍တစ္ဖုံ၊ေမွာင္ခိုကူး၍ တစ္ဖုံျဖင့္ က်ိက်ိတက္ကးခ်မ္းသာခ့သဲ ည္။
ထ႔ျိုပင္ ေငြတိုးေခ်းစားျပီး ျမိဳ႕သူျမဳိ ႕သားမ်ားထံမွ ဂုပ္ေသြးစုပ္ ရယူခ့သဲ ည္။ မတန္မဆAတိုးႏႈန္းျဖင့္ ေခ်းငွားျပီး ျပန္မဆ
က္နိုင္ပါက
ရွိသည့္ စည္းစိမ္Uစၥာမ်ားႏွင့္ မိန္းမပ်ိဳမ်ားကို ဖမ္းဆီး၍ Aတင္းAဓမၼ ေပါင္းသင္းေလသည္။
သသူ ည္ လြန္ခ့သဲ ည့္ ၅ႏွစ္ကစ၍ ဤျမိဳ႕သ႔ ို ေရာက္ရိွခ့ဲသည္။ ထ႔ုေိ နာက္ ေငြေၾကးပုံေပး၍ ျမိဳ႕ဝန္ရာထူးကို Aရယူခ့၏ဲ
။
လူေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္ ခ်န္ရဲတိုက္ကို ေဆာက္လုပ္ခ့ဲျပီး Aခ်ိန္၃ႏွစ္တိတိၾကာျမင့္ခ့ဲသည္။ သသူ ည္ ေငြေၾကးခ်မ္း
သာသလို
Aာဏာပိုင္မ်ားကို ခ်U္းကပ္သည့္ ေနရာတြင္လည္း လြန္စြာေတာ္လွ၏။ ေပးသင့္သည္ကိုေပး၊ေကြၽးသင့္သည္ကို ေကြၽး
ထား၍
Aားလံုးမွာ သူ႔Aလိုက်ျဖစ္ေနသည္။
ျမိဳ႕သူျမိဳ႕သားမ်ားသည္ Aစပထမ၌ သူ၏လုပ္ရပ္ကို မေက်မနပ္ျဖစ္သြားျပီး Aထက္Aရာရိွမ်ားထံ တင္ျပတိုင္ၾကားခ့သဲ
ည္။
သ႔ိုေသာ္လည္း ထိုAရာရိွမ်ားက လ်စ္လ်ဴ႐ႈထားသျဖင့္ ဘုရင္မင္းျမတ္Aထ ိ တိုင္ၾကားရန္ၾကိဳးပမ္းၾကေသာ္ လုံးဝ
သတင္းAစAန ေပ်ာက္သြား၏။ Aားလံုးက သူေဌးၾကီးခ်န္တာရင္၏ လက္ခ်က္ေၾကာင့္ဟု ေတြးမိေသာ္လည္း
လက္ဆပု ္လက္ကိုင္ မျပနိုင္၍ သည္Aတငို ္းသာ ျပီးဆုံးခ့ဲသည္။ ေနာက္ထပ္ ၾကိဳးပမ္းၾကသူမ်ားသည္လည္း သတင္း
လုံးဝ
မၾကားရေတာ့သျဖင့္ လက္ေလ်ွာ့လိုက္ၾက၏။
ျမိဳ႕တြင္းမွ ေျပာင္းေရႊ႕လိုသျဖင့္ ထြက္ေျပးၾကေသာ္လည္း ခ်န္တာရင္က ပုန္ကန္သူဟု သတ္မွတ္၍ ဖမ္းဆီးAေရးယူကာ
ႏိွပ္စက္ခ့သဲ ည္။ ထု႔ေိ ၾကာင့္ မည္သူမ်ွ ထကြ မ္ ေျပးရဲေတာ့။ ဒုကၡကို လယြ ္ပိုး၍ ဝဋ္ရိွသမ်ွသာ ခံၾကရေပUီးမည္။
သူေဌးၾကီးခ်န္Aေၾကာင္း မည္သူမ်ွ Aတင္းမေျပာရဲ။ နံရံေနာက္တြင္ နားမ်ားရွိေနသည္ဟု ေျပာရေပမည္။ ေနရာတိုင္း
သ႔လူ က္သ႔ေူ ျခသာျဖစ္၏။ ထို႔ျပင္ သူသည္ မဟူရာဂိုဏ္းဝင္တစ္Uီးလည္း ျဖစ္သည္ႏင
ွ ့္Aညီ ၾသဇာတိကၠမလည္း ယခ
င္ကထက္
ၾကီးမားခ့သဲ ည္။ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ယီဖြ န္းပင္ AားကိုးAားထားရေသာ လက္႐ုံးတစ္ေယာက္ဆိုလ်ွင္လည္း မမွားေခ်။
1
270
Aျမဲတေစ သူ၏ရဲတိုက္တြင္ ဝတ္စံုနက္ႏွင့္လူမ်ား Uဒဟို သြားလာေနၾကသည္။ မူဆူးျမိဳ႕တြင္ ယခင္က သိုင္းသမားAခ်ိဳ
႕ေတာ့
Page 309
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ရွိေလသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕တဝက္မွာ မဟူရာဂိုဏ္းထဲ ပါသြားျပီး က်န္ရွိသူမ်ားကမူ မဟူရာဂိုဏ္း လက္ခ်က္ေၾကာင့္ ေသဆုးံ ခ့
ရဲ သည္။
မူဆူးျမိဳ႕သူျမိဳ႕သားမ်ား၏ ဘဝသည္ ေလွာင္ခ်ိဳင့္ထဲမွ ငွက္ငယ္မ်ားႏွင့္ တူလွသည္။ ထ႔ျိုပင္ Aျပင္ပိုင္းမွ ၾကည့လ္ ်ွင္
လွပတင့္တယ္သည္ဟု ထင္ရနိုင္ေသာ္လည္း Aတြင္းပိုင္း၌ ပိုးမ်ားျဖင့္ ျပည့္ေနေသာ သဖန္းသီးႏွင့္ Aလားသ႑ာန္တူ
လွေခ်၏။
Eက၄ေထာင္ေက်ာ္ က်ယ္ဝန္းသည့ ္ ျခံဝန္းက်ယ္မ ွ သူေဌးၾကီးခ်န္တာရင္၏ ရဲတိုက္ၾကီးသည္ ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားလွသ
ည္။ ထ႔ျိုပင္
က်ယ္ေျပာေသာ Uယ်ာU္တစ္ခုကလည္း လွပတင့္တယ္၍ ႐ႈတင့္ဖြယ္ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္လည္း ထိုေနရာတစ္ခုလံုး ေဆာ
က္လုပ္ရန္
ကုန္က်သည့ ္ ေငြေၾကးမ်ားသည္ မိစၧာAာဇီဝနည္းျဖင့္ ရရိွလာျခင္းသာ ျဖစ္ေလသည္။
Uယ်ာU္Aတြင္း၌ ေရကန္က်ယ္ၾကီး တစ္ခုရွိျပီး ကန္လယ္တြင္
နားေနေဆာင္တစ္ခုကို ျပဳလုပ္ထား၏။ ေလဝင္ေလထြက္ေကာင္းေစရန္ နံရံမ်ားမရွိဘဲ Aုတ္Aဂၤေတတို႔ျဖင့္ ေသခ်ာက်န
စြာ
ခိုင္ခိုင္ခန္႔ခန္႔ တည္ေဆာကထ္ ား၏။ ေရAိုင္ကို ျဖတ္သန္းသြားလာရန္ တတံ ားတစ္စင္းကိုပါ Aတူတက ြ
တြဲဖက္တည္ေဆာက္ထားသည္။
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၅၃,၅၄)
ေရAိုင္ထဲကို ငံု႔ၾကည့္လုိက္လ်ွင္ လွပစြာ ကူးခပ္ေနေသာ ေရာင္စံုငါးကေလးမ်ားကို ေတြ႕ျမင္ရမည္ျဖစ္သည္။
နားေနေဆာင္Aတြင္း၌ ေက်ာက္စားပြဲဝိုင္းၾကီးတစ္ခုရွိျပီး Aရက္ႏွင့္ စားေသာက္ဖြယ္မ်ား တည္ခင္းထားေလ၏။ ထိုေန
ရာတြင္
လူ၃ေယာက္က ဝိုင္းဖြဲ႕၍ စားေသာက္ေနၾကသည္။
တစ္Uီးသည္ Aသက္၆၀Aရြယ္ရွိျပီး ဝဖိုင့္ဖိုင့္ ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္ Aဆီျပန္ေနေသာ မ်က္ႏွာကို ပိုင္ဆိုင္ထားသည္။ သူသည္
Aေကာင္းစား ပိုးဖဲကတၱီပါ ဝတ္စံုကို ဆင္ျမန္းထားျပီး လက္ဆယ္ေခ်ာင္းစလံုးကို နဝရတ္ကိုးသြယ္ လက္စြပ္မ်ားႏွင့္A
တူ
AဖိုးAနဂၣထိုက္သည့ ္ ေက်ာက္စိမ္းလက္စြပ္ကြင္းAား ဝတ္ဆင္ထားေခ်၏။ ေျခဟန္လက္ဟန္ႏွင့္ စကားေျပာလိုက္တိ
ငု ္း
လက္စြပ္ရွိ ေက်ာက္မ်ားက တဝင္းဝင္းေတာက္ပေနေတာ့သည္။ ထိုပုဂၢိဳလ္သည္ကား သူေဌးၾကီးခ်န္တာရင္ပင္ ျဖစ္ေလ
သည္။
က်န္ရွိသည့္ ပုဂၢိဳလ္ႏွစ္Uီးကမူ တစ္မ်ိဳးတစ္ဘာသာ ထူးျခားလွ၏။ တစ္Uီးသည္ Aသက္၁၀၀ေက်ာ္ရွိေသာ
AဘိုးAိုတစ္ေယာက္ျဖစ္၍ Aရပ္Aေမာင္းသည္ ၆ေပေက်ာ္ရွိရာ မည္သူႏွင့္ယွU္ယွU္ Aနည္းဆံုး ေခါင္းတစ္လုံးစာေ
တာ့
သာနိုင္သည္။ က်န္၂ေယာက္ႏွင့္ ယွU္တြဲၾကည့္ရေသာ္ စာသူငယ္ၾကား ဠင္းတနားသလိုပင္။ သူသည္ လည္ပင္း၌
ပုတီးကုံးၾကီးတစ္ကုံး ဆထြဲ ားသည့္Aျပင္ နားႏွစ္ဖက္တြင္ ေရႊကြငး္ တစ္ခုစီ ဝတ္ဆင္ထား၏။
တစ္ကိုယလ္ ုးံ Aနီေရာင္ ဝတ္စုံဝတ္ထားျပီး Aနီေရာင္ ျခံဳထည္ၾကီးကိုပါ ျခံဳလႊမ္းထားေလ၏။ ထို႔Aျပင္
A႐ိုးတစ္ေပ၊Aသြား၄ေပရွိေသာ Aနီေရာင္ ဓားတစ္လက္ကိုပါ ေက်ာတြင္လြယ္ပိုးထားသျဖင့္ ဘယ္ေနရာၾကည့္ၾကည့္
Page 310
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
နီရဲေနသည္။
Aနီေရာင္သည္ AျခားေသာAေရာင္မ်ားႏွင့္ Aလ်U္းသင့္ေAာင္ တြဲဖက္ပါက က်က္သေရရွိကာ တင့္တယ္ေသာ္လည္း
Aနီခ်ည္းသကသ္ ကဆ္ ိုပါက က်က္သေရ ကင္းမ့ကဲ ာ ေသြးလႊမ္းေနသညဟ္ ု ထင္ရနိုင္သည။္ မည္သည့A္ ရာမဆို
Aလနြ ္Aကြၽံျဖစ္လ်ွင္ မေကာင္းလွ။ တန္ေဆးလြန္ေဘး ဟသူ ည့္ စကားရပ္ပင္ ရိွသည္မဟုတ္ေလာ။သ႔ေို သာ္လည္း
ထလို ူသည္
Aမည္နာမႏွင့္ေတာ့ လိုက္ဖက္ပါသည္။ သူသည္ စင္းခ်ံဳးျပည္မွ ေသြးဓားဂိုဏ္းခ်ဳပ္ လီက်ဳံးဝမ္ ပင္ျဖစ္ေလသည္။ မဟူရာ
ဂိုဏ္း၏
ဘုရင္၄ပါးတြင္ ပါဝင္ျပီး ေသြးဓားဘုရင္ဟု ေခၚဆိုသမုတ္ၾက၏။
သသူ ည္ ေပါ့ေသးေသးမဟုတ္။ သိုင္းေလာက သခင္ၾကီး၄ေယာက္ထက္ တစ္ဝါျမင့္သည္။ သူတ႔၄ို Uီးထက္ Aရင္ေက်ာ္ၾ
ကားျပီး
တစ္ခ်ိန္က ခ်န္ဟူေျမျပန္႔သိုင္းေလာကကို စိုးမိုးရန္ ၾကံစည္ဖူး၏။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ သုိင္းေလာကသားမ်ား၏
ဝိုင္းဝန္းတိုက္ခိုက္မႈေၾကာင့္ စင္းခ်ံဳးျပည္ကို ျပန္ေျပးခ့ရဲ သည္။ ထိပ္သီးသိုင္းသမားမ်ား ျဖစ္ၾကသည့ ္
ဓားဘီလူး၊ေသြးဘီလူး၊ေက်ာက္ဘီလူးႏွင့္ ေသြးနတ္ဆိုးတို႔၏ ဆရာAရင္းလည္းျဖစ္သည္။ သူ႔ေဘးတြင္ ထိုင္ေနသူကမူ
1
271
တစ္ကိုယလ္ ုးံ Aနက္ေရာင္ ဆင္ျမန္းထားျပီး ဓားတစ္လက္ကို လယြ ္ပိုးထား၏။ ထူးထူးျခားျခား မ်က္ႏွာ Aေပၚျခမ္းကို
မ်က္ႏွာဖံုးတပ္ဆင္ထား၏။
သူေဌးၾကီးခ်န္တာရင္သည္ ေရႊတေကာင္းထဲမွ Aရက္မ်ားကို ေက်ာက္စိမ္းခြက္ ႏွစ္ခုAတြင္းသို႔ ငွဲ႔ေပးရင္း...
''ေသြးဓားဘုရင္ၾကီးနဲ႔ လူသတ္ဘုရင္(နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္)တို႔ Aခုလ္ို လာေရာက္လည္ပတ္တာ က်ဳပ္Aဖို႔ မဂၤလာတ
စ္ပါးပါပဲဗ်ာ''
ေသြးဓားဘုရင္သည္ Aရက္ခြက္ကို ေကာက္ကိုင္ကာ ရယ္က်ဲက်ဲႏွင့္...
''ေနာက္ဆိုရင္ မဟူရာဂိုဏ္းက ဒီထက္မက တိုးတက္ျပီး မဂၤလာAေပါင္းန႔ ဲ ခေညာင္းUီးမွာ''
''ဟုတ္တာေပါ့ဗ်ာ ဆရာၾကီး...ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးကေတာ့ ရည္မွန္းခ်က္ ၾကီးမားပါ့ေပဗ်ာ''
သူေဌးခ်န္သည္ Aလိုက္သင့္ ေထာက္ခံရင္း ေျပာလိုက္သည္။ နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္ကမူ စကားဝိုင္းတြင္ ဝင္မပါဘဲ
Aျမည္းစားလိုက္၊Aရက္ေသာက္လိကု ္ႏွင့္ ဇိမ္ေတြ႕ေန၏။
''ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး ရည္မွန္းခ်က္က ေပါ့ေသးေသး မဟုတ္ဘူးဗ် သူေဌးၾကီး...သိုင္းေလာကEကရာဇ္ထက္ျမင့္တ့ ဲ တေလာ
ကလုံးရဲ႕
Eကရာဇ္ၾကီး ျဖစ္ဖို႔ေတာင္ ရည္ရြယ္ထားတယ္...ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးသာ ေAာင္ျမင္သြားရင္ ခင္ဗ်ားက တေလာကလုးံက
စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြကို ထနိ ္းခ်ဳပ္နိုင္မယ္...က်ဳပ္ကေတာ့ စစ္ေသနာပတိခ်ဳပ္ၾကီး ျဖစ္ျပီ...ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ဟ
န္က်မလ'ဲ '
''ဟဲ...ဟဲ...ဟဲ''
ေသးြ ဓားဘုရင္၏ ေလလုးံ ေၾကာင့္ သူေဌးၾကီးမွာ မေနာေခြ႕သြားသည္။
''ဟြန္႔''
နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္သည္ Aရက္ေသာက္ရင္းမွ ႏႈတ္ခမ္းတြန္႔ျပီး ႏွာေခါင္းတစ္ခ်က္႐ႈံ႕လိုက္သည္။ ေသြးဓားဘုရင္သည္
Page 311
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
မေက်မနပ္ျဖစ္သြားျပီး...
''ေကာင္စုတ္ေလး...မင္းက က်ဳပ္ကို ေလွာင္တာလားက'ြ '
ဟူ၍ ေဒါသတၾကီး ေမးလိုက္၏။ နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္သည္ ပခံုးတြန္႔ကာ...
''ဟုတ္တာေပါ့...ခင္ဗ်ားေျပာေနတာေတြက တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ျဖစ္နုိင္ေပမယ့္ လတ္တေလာ ဘာမွ Aေကာင္Aထည္
မေဖာ္ရေသးဘူး...Aခုေလာေလာဆယ္ သူဖုန္းစားဂိုဏ္းကို ျဖိဳခြင္းဖို႔ေတာင္ Aေတာ္ၾကိဳးစားေနရတယ္...က်ဳပ္က မစား
ရ ဝမတမ္း
လုပ္ေနတာေတြကို Aျမင္ကပ္တယ္...Aခု ခင္ဗ်ားAသက္က တစ္ရာေက်ာ္ျပီ...ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးရဲ႕
ရည္ရြယ္ခ်က္သာ ေAာင္ျမင္သြားရင္ ခင္ဗ်ားက ေလာကၾကီးမွာ ရိွေတာ့မယ္ မထင္ဘူး...ခင္ဗ်ားရဲ႕ ျဖဳတ္Uီးေႏွာက္န႔ ဲ
စU္းစားၾကည့္ေလ...ဘယ္ေလာက္မွားယြင္းေနသလဲဆိုတ္ ာ''
ေသြးဓားဘုရင္သည္ ခံျပင္းသြားျပီး ေဒါသတလိပ္လိပ္ ထြက္သြား၏။
''လူပါးဝတဲ့ ေခြးမသား''
''ဝုန္း''
သသူ ည္ လကထ္ ဲမွ ေက်ာက္စိမ္းခြက္ကို ေဆာင့္ခ်လိုက္ရာ စားပြဲAတြင္းသ႔ ို နက္႐ိႈင္းစြာ စိုက္ဝင္သြား၏။
နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္သည္ ေသြးဓားဘုရင္၏ Aတငြ ္းAားကို ၾကိတ္၍ ခ်ီးက်ဴးမိသည္။ ေသြးဓားဘုရင္သည္ Aက်ီလႋ
က္စကိုမ၍
မတ္တတ္ထရပ္ကာ...
1
272
''ဒီမယ္ေကာင္စုတ္ေလး...မင္းလို မ်က္ႏွာဖံုးတပ္ထားျပီး ကိုယ့္နာမည္ကိုေတာင္ ထုတ္ေဖာ္မေျပာရဲတဲ့ေကာင္က
နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္သိုင္းကို ေAာင္ျမင္ထားတယ္ဆိုျပီး ဘဝင္ျမင့္မေနစမ္းပါန႔.ဲ ..မင္း႐ုပ္ကို မျမင္ဖူးေပမယ့္ Aလနြ ္ဆုံး
ရိွလွ
၃၀ေက်ာ္၄၀ေလာက္ပ.ဲ ..က်ဳပ္သာ Aသက၂္ ၀ေက်ာ္Aရြယ္ကတည္းက Aိမ္ေထာင္က်ခ့ဲရင္ မင္းက
က်ဳပ္ေမြးတ့ ဲ ေျမးျမစ္Aရြယ္ပဲရိွမွာ က်ဳပ္ကို ဘိုးဘိုးလို႔ေတာင္ ႐ို႐ိုေသေသ ေခၚသင့္တယ္...ရွင္းတယေ္ နာ္''
ေသြးဓားဘုရင္၏ စကားေၾကာင့္ နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္သည္ ဝုန္းကနဲ ထရပ္လိုက္သည္။ သူေဌးခ်န္သည္ ၾကားထဲမွ
မ်က္ႏွာငယ္ေလး ျဖစ္ေန၏။
''ေတာ္ၾကာပါေတာ့ ဆရာၾကီးတ႔ ို စိတ္ေလ်ွာ့ၾကပါ...Aခ်င္းခ်င္းေတြပဲ''
သ႔ိုေသာ္ ႏွစ္Uီးစလုံး သူ႔စကားကို နားမေထာင္ၾကေခ်။
''Aဘိုးၾကီး...ခင္ဗ်ားလို Aသက္ၾကီးတဲ့ထိ ႏွာပူးက်တဲ့လူက ဘာAရည္Aခ်င္းေတြ
ရိွေနလို႔ ေသြးဓားဘုရင္လို႔ ေခၚခံရတာလ.ဲ ..ခင္ဗ်ားတပည့္ ဘလီ ူး၃ေဖာ္ကလည္း Aသုံးမက်ပါလား...ဘယ္သူမွန္း မသိ
တ ့ဲ
လတူ စ္ေယာက္ကို ႐ံးႈ နိမ့္ရတယလ္ ႔.ို ..ဆရာမေကာင္း တပည့္ေခါင္းလို္႔ ေျပာရမယ္ထင္တယ္...ခင္ဗ်ားက သိုင္းပညာ
သင္မေပးဘ ဲ
မိန္းမ႐ႈပ္နည္းေတြပ ဲ သင္ေပးလိုက္ပုရံ တယ္...ဟား...ဟား...ဟား''
နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္၏ စကားမ်ားသည္ လြန္စြာေဒါသျဖစ္စရာ ေကာင္းလွသည္။ ေသြးဓားဘုရင္သည္ စိတ္ေပါက္သြားျပီး
Page 312
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
Aငိုက္ဖမ္းကာ လက္ဝါးခ်က္ျဖင့္ လ်ပ္တျပက္႐ိုကလ္ ိုက္၏။ ထကို ့သဲ ို႔ တကို ္ခိုက္မည္ကို နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္က ရိပ္မိ
ထားသည္။
ထ႔ိုေၾကာင့္ လက္ဝါးဆန္႔၍ ခုခံလိုက္၏။
''ဝုန္း''
ေတာ္လဲသံAလား ျပင္းထန္ေသာAသံတစ္ခု ထြက္ေပၚသြားျပီး နားေနေဆာင္တစ္ခုလုံး တုန္ခါသြားေလေတာ့သည္။ ထို
ေနာက္
ႏွစ္Uီးသား ေျခတစ္လွမ္းစီ ေနာက္ဆုတသ္ ြားၾကသည္။ သတူ ႔သို ည္ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ Aစြမ္းAစမ်ားကို
သိရွိနားလည္သြား၏။
''မင္းလည္းပ ဲ မိန္းမန႔ ဲ ဖက္Aိပ္ဖို႔ပ ဲ သိတ့ေဲ ကာင္...မင္းရဲ႕Aစြမ္းက ဘယ္ေလာက္ရိွလ႔ ို လသူ တ္ဘရု င္လို႔ ေခၚတာလဲ
ဆတို ာ
ၾကည့္ၾကေသးတာေပါ့''
ဟု ေသြးဓားဘုရင္က လက္ညဳိ းထိုး၍ ေျပာလိုက္သည္။ ယင္းေနာက္ Aတြင္းAားစုစည္းကာ သိုင္းကြက္ျပင္ေလသည္။
''သူေဌးၾကီး ခင္ဗ်ားေရွာင္ေနတာ ေကာင္းမယ္...က်ဳပ္တို႔ကို ဖ်န္ေျဖဖို႔ မၾကိဳးစားနဲ႔...ၾကားေခ်ာင္ Aသက္ေပ်ာက္သြားလိ
မ့္မယ္''
''Aာ...ေကာင္း...ေကာင္းပါျပီဗ်ာ''
သူေဌးၾကီးသည္ တားမရေတာ့သည္ကို သိရိွသြားသျဖင့္ ခပ္သုတ္သုတ္ျဖင့္ တတံ ားကို ေက်ာ္ျဖတ္၍ စိတ္ခ်ေလာက္သ
ည့ ္
AကြာAေဝးမွ ၾကည့္႐ႈေနေတာ့သည္။
ေသြးဓားဘုရင္ႏွင့္ နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္တို႔သည္ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ Aကဲခတ္ေနၾက၏။ Aခ်င္းခ်င္း ခပ္ရွိန္ရွိန္
ျဖစ္ေနၾကသျဖင့္ မည္သူကမွ စတင္မတိုက္ေသးေခ်။
''ဒီေကာင္ေလးက လူသာငယ္တာ Aတြင္းAားက မေသးပါ့လား''
ဟု ေသြးဓားဘုရင္က ေတြးမိသလို နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္ကလည္း...
''ဒီAဖိုးၾကီးက ငါ့ရဲ႕ နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္သိင
ု ္းကို တန္းတူယွU္နိုင္တယ္ဆိုေတာ့ ေပါ့ေသးေသး မဟုတ္ဘူး...ဒါေၾကာင့္
ဂိုဏ္းခ်ဳပ္က Aေလးေပးတာထင္တယ္...ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါနိုင္ရမယ္''
1
273
ဟူ၍ စိတ္ထဲတြင္ ၾကံဳးဝါးလိုက္ေလသည္။
''ဟိတ္''
''ယား''
ႏွစ္Uီးသား တစ္ခ်ိန္ထဲလိုလို မာန္သြင္း၍ Aၾကိတ္Aနယ္ ယွU္ျပိဳင္တိုက္ခိုက္ၾကေတာ့၏။ နားေနေဆာင္သည္ ေပ၃၀×၅
၀ရွိျပီး
လူႏွစ္ေယာက္ေကာင္းစြာ ယွU္ျပိဳင္နိုင္သည္။
''ေဝါ...ေဝါ...ေဝါ''
''ဝွီး...ဝွီး...ဝွီး''
Page 313
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
လက္ဝါးရွိန္မ်ားမွာ ျပင္းထန္လွသျဖင့္ ေလထုကိုခြင္း၍ က်ယ္ေလာင္စြာ ျမည္ဟည္းသြားသည္။ ေသြးဓားဘုရင္၏
လက္ဝါးတစ္ျပင္လံုး နီရဲေနေလ၏။ ထိုသိုင္းပညာသည္ကား ေသြးရိပ္လက္ဝါးသိုင္းပင္။
''ဝုန္း...''
''ေျဖာင္း''
ေသြးဓားဘုရင္၏ လက္ဝါးခ်က္ကို နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္က ေရွာင္တိမ္းလုိက္ရာ တိုင္လံုးတစ္ခုကို ထိမွန္သြားျပီး ခါးလယ္မွ
က်ိဳးျပတ္သြားေလသည္။ နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္သည္ ေသြးဓားဘုရင္ကို Aထင္မေသးရဲေတာ့။ နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္သိုင္းမွ
Aျပင္းထန္ဆံုး တိုက္ကြက္မ်ားကို ေဖာ္ထုတ္ကာ ျပန္လည္တိုက္ခိုက္ေတာ့သည္။
သူသည္ ဘယ္လက္ဝါးကို ရင္ဘတ္တြင္ကပ္ကာ လက္ဝါးျဖန္႔ထားျပီး ညာလက္ျဖင့္ စက္ဝိုင္းပမာ ေဝွ႔ယမ္း၍ ေနာက္ဆု
တ္သြား၏။
တဖန္ ဘယ္လက္ဝါးကို ဆန္႔တန္းကာ ႐ိုက္ထတု ္လိကု ၏္ ။ ထသို ိုင္းကြက္၏ Aမည္ကို ''Aထြဋ္Aထိပ္နတ္ဆိုး''ဟ ု
ေခၚတြင္ေလသည္။
ေသြးဓားဘုရင္သည္ ထိုသိုင္းကြက္သည္ လြန္စြာျပင္းထန္မွန္း သိရွိသျဖင့္ Aားက်မခံဘဲ ဘယ္ညာလက္ႏွစ္ဖက္ကို
Aထက္ေAာက္ ျမန္ဆန္စြာ ေဝွ႔ယမ္း၍ ဘယ္လက္ကို ႐ုတ္ကာ ညာလက္ဝါး ဆန္႔တန္းကာ ခုခံလိုက္သည္။
''ဝုန္း''
Aတငြ ္းAားလိႈင္းႏွစ္ခု မည္မ်ွျပင္းသည္မသိ။ နားေနေဆာင္ေAာက္ရိွ ေရျပင္တစ္ခုလုံး လိႈငး္ တံပိုးထသြားေခ်သည္။
Aနီးပတ္လည္ရွိ သစ္ပင္ငယ္ Aခ်ိဳ႕ပင္ ယိမ္းႏြဲ႕သြားသည္။ ယွU္ျပိဳင္သူႏွစ္Uီးသားစလံုး ကိုယ္Aနည္းငယ္ ယိမ္းယိုင္သြား
ၾက၏။
ဤသည္က Aတြင္းAားAဆင့္ တူညီေၾကာင္း ျပသေန၏။
သတူ ႔ႏို စ
ွ ္Uီး၏ ယွU္ျပိဳင္မႈမွာ မျပီးဆုံးၾကေသးေခ်။
''ဟိတ္''
ေသြးဓားဘုရင္သည္ ေက်ာက္စားပြဲဝိုင္းၾကီးကို နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္ထံ တြန္းလႊတ္လိုက္သည္။ နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္ကလ
ည္း
စားပြဲ၏ Aျခားတစ္ဖက္မွ ျပန္လည္ တြန္းထုတ္ေလသည္။ ႏွစ္Uီးသား Aျပိဳင္Aဆိုင္
တြန္းေနၾကျပီး ေခတၱၾကာေသာ္ ျငိမ္သက္သြား၏။ ယွU္ျပိဳင္မႈ ျပီးဆံုးသြားျခင္းေတာ့ မဟုတ္ေပ။ Aတြင္းAား
ယွU္ျပိဳင္ေနၾကျခင္းသာ ျဖစ္ေခ်သည္။
××××××××××××××××××××××
''ခြမ္း...''
1
274
စုခ်ဴးရန္သည္ ဒယီးဒယိုင္ျဖင့္ Aရက္Aိုးၾကီးကိုမ၍ ေမာ့ေသာက္ရာ လက္ထဲမွ ေခ်ာ္သြားျပီး လြတ္က်သြား၏။ ေရွာင္ခ်ဴး
သည္
သ႔Aူ ျဖစ္ကို ၾကည့္ကာ Uီးေခါင္းခါယမ္းမိသည္။ သူႏွင့္ စုခ်ဴးရန္တို႔ စကားတေျပာေျပာႏွင့္ ေသာက္ၾကသည္မွာ
Aိုးေပါင္း၂၀ပင္ရွိေခ်ျပီ။ ေရွာင္ခ်ဴးေသာက္သည္မွာ ၁၅Aိုးခန္႔ ရွိ၏။
သ႔တို ိုင္ သသူ ည္ လုံးဝမမူးေသးေခ်။ ထသို ႔ ို မမူးသည္မွာလည္း Aေၾကာင္းရိွသည္။ မူးလာလ်ွင္ ခ်က္ခ်င္း Aတငြ ္း
Page 314
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
Aားထုတက္ ာ
ဝမ္းဗိုက္တြင္းမွ Aရက္မ်ားကို Aေငြ႕ပ်ံေစျပီး ပါးစပ္မွ မႈတ္ထတု လ္ ကို ္ေသာေၾကာင့္ပင္။ ထို႔ျပင္ က်ံဳးထုးံက
Aရက္ေသာက္တတ္ရန္ သင္ၾကားေပးဖူးသည္လည္း ပါေလ၏။ သို႔ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စုခ်ဴးရန္မွ မယွU္နုိင္ျခင္းပင္။
''Aီကိုဂ်ီး...တဂြယ္ေတာ္လယ္ဗ်ာ...ရီေလာက္ ေတာက္တာေတာင္ မီမူးေသးဘူး''
စုခ်ဴးရန္က ဘယ္ညာ ယိမ္းထိုးေနရင္းမွ ဗလံုးဗေထြးျဖင့္ ေျပာေလသည္။ သူသည္ ေရခ်ိန္ကိုက္သြားပံုရ၏။
ႏႈတ္သြက္လ်ွာသြက္ ျဖစ္လာသည္။
''စိတ္ေလ်ွာ့လိုက္ပါ ညီေလး...တAားမူးရင္ မေကာင္းေတာ့ဘူး''
ေရွာင္းခ်ဴးက ေဖ်ာင္းဖ်ေသာ္လည္း စုခ်ဴးရန္က ေခါင္းခါယမ္း၍...
''ေက်ာ္ မမူးေသးဘူးဗ်...ဆက္ေတာက္မယ္...ေဟ့...ေနာက္ထပ္တစ္A္ိုး''
''ရပါမယ္ခင္ဗ်ာ''
သကြ ္လက္ခ်က္ခ်ာေသာ စားပြဲထိုးေလးတစ္ေယာက္က ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို စားပြဲေပၚသ႔ ို လာေရာက္ခ်ေပးသည္။ သသူ
ည္
၁၅Aိုးေသာက္ျပီးသည့္တုိင္ Aေျခမပ်က္ဘဲ လက္ပိုက္ရပ္နိုင္ေသာ ေရွာင္ခ်ဴးကိုၾကည့္၍ Aံ့Aားသင့္ေနသည္။ ေတာ္႐ံု
တန္႐ံု
Aရက္ဂ်ိဳးမ်ားပင္ ဆယ္Aိုးေသာက္ျပီးသည္ႏွင့္ တစ္ခါထ ဲ ေမွာက္သြားတတသ္ ည္။ ေရွာင္ခ်ဴးကမ ူ ပုံမွန္ေလသံျဖင့္
စကားေျပာနိုင္ေသးသည္။ လူသားစင္စစ္မွ ဟုတ္ပါေလစဟု Aေတြးဝင္သြား၏။
''Aီကိုတ႔ ို လြမ္းေတြေလ ြ ဂိုဏး္ စားေတြက Aီေတာ္ေတာက္နိုင္တာပဲေနာ္...Aီရက္ေတာက္တ့ ဲ နီရာမွာ သကယ့က္ ို
ပီထီမတန္းခ်ားပဲ''
မပီကလာျဖင့္ ေျပာလိုက္ေသာ စုခ်ဴးရန္၏ စကားေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သေဘာက်သာြ း၍ ျပံဳးရယ္လိုက္၏။
''Aစ္ကိုက Aေလ့Aက်င့္ ျဖစ္ေနလို႔ မမူးေသးတာပါ...ေနာက္ထပ္ဆက္ေသာက္ရင္ မူးေတာ့မွာ ညီေလး''
''ေက်ာ္မီယံုပူး...Aီကို မူးမွ က်ီနပ္မာ...ဆက္ေတာက္ၾကမယ္''
''Aင္းပါ...ဒီတစ္Aိုးကုန္ရင္ ေတာ္ေတာ့ေနာ္''
ေရွာင္ခ်ဴးက ေျပာလိုက္ေသာ္ စုခ်ဴးရန္က မာန္ပါပါျဖင့္ ရင္ဘတ္ကိုပုတ္ျပီး...
''Aီကိုဂ်ီးက ပက္ဆံ မီေလာက္မာ စိုးလို႔မက္လား...ကိစၥမရွိပူး...ေက်ာ့မွာ လံုးလံုးေလာင္းေလာင္း ပါပါလယ္ဗ်''
ဟု ေျပာလိုက္ျပီး တဆက္တည္း...
''ေဟ့...စက္ပြဲဒိုးေလး လာUီး''
''လာပါျပီခင္ဗ်''
စားပြဲထိုးေလးက သြက္လက္စြာပင္ ေရာက္ရွိလာသည္။
''ဟတု ္က့ခဲ င္ဗ်...ဘာမ်ား မွာၾကားUီးမွာလဲ သခင္ေလး''
1
275
ထိုAခါ စုခ်ဴးရန္က ခါးၾကားတြင္ ခ်ိတ္ထားေသာ ကတၱီပါAိတ္႐ႈံ႕Aတြင္းမွ ေငြတုံးတစ္တုံးကို ထတု ယ္ ူကာ စားပြဲေပၚတ
င္လိုက္၏။
''က်ဳပ္တို႔ ခ်ားေတာက္တာ A့လဲ ိ ေငတြ ုံးန႔ဲခ်ိဳ ေလာက္ရ႕ဲြ လား''
Page 315
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
စားပဲြထိုးေလးသည္ သ႔ူစကားကို ေသခ်ာနားစိုက္ေထာင္ျပီးမွ...
''ေလာက္႐ံုမက ပိုေတာင္ ပိုေသးပါတယ္ သခင္ေလး''
''ေAး...ပိုတာေတြ ယူးလိုက္ေတာ့ ေနာက္ထပ္ Aီရက္တီAိုးခ်ေပး''
''ေက်းဇူးပါ သခင္ေလး''
စားပြဲထိုးေလးသည္ ေငြတံုးေလးကို ေကာက္ယူကာ ရႊင္ျမဴးစြာျဖင့္ ထြက္သြားေခ်သည္။ ေခတၱၾကာေသာ္ ဆိုင္ေနာက္ေဖး
မွ
Aရက္တစ္Aိုးကို ေပြ႕ပိုက္ယလူ ာ၏။ Aရက္Aိုးေရာက္လာေသာAခါ စုခ်ဴးရန္က ခြက္ထ ဲ ငွ႔ဲလိုကသ္ ည္။ သ႔ေို သာ္ မ
ဟန္နိုင္ဘ ဲ
ဖိတ္စင္ကုန္၏။
''ေနပါေစ...Aစ္ကိုပဲ ငွဲ႔ေပးမယ္''
ေရွာင္ခ်ဴးက Aရက္ခြက္လြတ္ ႏွစ္ခုထဲကိုငွဲ႔၍ တစ္ခြက္ကို စုခ်ဴးရန္ေရွ႕ ခ်ေပးလိုက္၏။ စုခ်ဴးရန္သည္ Aရက္ကို
ခ်က္ခ်င္းမေသာက္ေသးဘဲ ေတြျပီးငံု႔ၾကည့္ေနသည္။ Aရက္ထဲတြင္ ပိုးေကာင္ပါေနလို႔လား သို႔မဟုတ္
ေရကသိုဏ္း႐ႈေနျခင္းလားဟု ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ၾကံၾကံဖန္ဖန္ ေတြးေတာမိသည္။ ေခတၱၾကာေသာ္
စုခ်ဴးရန္သည္ ေခါင္းေထာင္လာျပီး...
''Aီကိုဂ်ီးကုိ ေက်ာ္တီခု ေျပာခ်င္တယ္...ဂ်ေဘာတူးပါ့မလား မတိပူး''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aာေလးလ်ွာေလးျဖင့္ မပီကလာျဖစ္ေနေသာ သ႔ူစကားကို မနည္း Aာ႐ုံစိုက္ နားေထာင္ရင္းမွ...
''ေျပာပါ ညီေလး...''
ဟု စကားေထာက္လိုက္ေသာAခါ...
''ဒီလိုပါ Aီကိုဂ်ီး...ေက်ာ္တို႔ ေသးေသာက္ညီေနာင္ ဖြဲရေAာင္''
''ေဟ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aံ့Aားသင့္သြားသည္။ သူသည္ သိုင္းေလာက၌ စတင္ က်င္လည္စU္Aတြင္း ရန္သူသာ ပြားစည္းခ့၏ဲ ။
မိတ္ေဆြဟူသည့ ္ စကားသည္ သ႔Aူ တကြ ္ စိမ္းသက္သက ္ ျဖစ္ေနသည္။ ေသးြ ေသာက္ညီေနာင္တစ္ေယာက္ရိွဖို႔ စိ
တ္ပင္
မကူးနိုငခ
္ ့။ဲ စုခ်ဴးရန္၏ စကားမ်ားက Aိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ သူ႔စိတ္ကိ ု လႈပ္ႏိႈးလကို သ္ လို ျဖစ္သြား၏။ ထို႔ေၾကာင့္ Aတိုင္း
မသိ
ဝမ္းသာသြားျပီး...
''ဟာ...ေကာင္းတာေပါ့ ညီေလး...ေသြးေသာက္ညီေနာင္တစ္ေယာက္ရရင္ Aစ္ကို႔Aဖို႔ သုိင္းေလာကမွာ ေသေပ်ာ္ပါျပီ
ကြာ''
ဟု ႏွလံုးသားထဲမွ ခံစားခ်က္Aတိုင္း ေျပာလိုက္သည္။ စုခ်ဴးရန္သည္လည္း ဝမ္းပန္းတသာျဖင့္
ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ပမာ ေပ်ာ္ရႊင္စြာျဖင့္ လက္ခုပ္လက္ဝါးတီးေလသည္။
''Aရက္ေသာက္ျပီး တိုင္တည္ၾကတာေပါ့ ညီေလး''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မထူးဇာတ္ခင္းေတာ့မည္ဟု ဆုံးျဖတ္ထားေသာေၾကာင့္ မိမိကိုယ္ကို Aစက္ ိုၾကီး ေနရာထားကာ ေျပာလို
ကသ္ ည္။
ယင္းေနာက္ ႏွစ္Uီးသား Aရက္ခြက္ကု ိ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ကိုင္ေျမွာက္ေလေတာ့သည္။ Uီးစြာ ေရွာင္ခ်ဴးမွ...
Page 316
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
1
276
''Aစ္ကို ရတြ ္တ့Aဲ တိုင္း လိုက္ရတြ ္ေနာ္ ညီေလး''
ဟု ဆိုလိုက္ရာ စုခ်ဴးရန္က ေခါင္းညိတ္ကာ...
''ဝုတ္က့.ဲ ..တလီ ုးံ မွ မီလြဲစီရပူး''
''ေကာင္းျပီ...ကြၽန္ေတာ္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္''
''ေကာင္းျပီ...ေက်ာ္ ေရွာက္ဂ်ဴးတီ''
''မဟုတဘ္ ူးေလ...ညေီ လး...ကယို ့န္ ာမည္က ို ေျပာရမွာေလ''
''Aီကိုဂ်ီးေျပာေတာ့ ရြတ္တA့ဲ ီတိုင္း ခ်ိဳဆို''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေျပာသည့္Aတိငု ္း တသေဝမတိမ္း လကို ္ေျပာေသာ စုခ်ဴးရန္ေၾကာင့္ ႐ူးခ်င္သလိုပင္ ျဖစ္သြား၏။
''A.ဲ ..နာမည္ကလလြဲ ႔ ို က်န္တာ တတူ ူရတြ ္ရမယ္လို႔ ေျပာဖို႔ Aစ္ကိုေမ့သြားတယ္''
''ရပါဒယ္...ကိစၥမခ်ိပါပူး...ခ်က္ရြတ္ၾကတာေပါ့''
''ေၾသာ္...ေAး...ေAး''
ထ႔ိုေနာက္...
''ကြၽန္ေတာ္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္''
''ေက်ာ္ စုဂ်ဴးယြမ္တီ''
''ယေန႔မွစ၍ ေသြးေသာက္Aျဖစ္ ဖြဲ႕ဆိုပါသည္''
''ယေန႔မွခ်၍ ေသးေတာက္Aဗ်စ္ ဖြဲခ်ိဳပါတီ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မပီကလာျဖစ္ေနေသာ စုခ်ဴးရန္ကို ၾကည့၍္ ရယ္ခ်င္စိတ္ကို မနည္းမ်ိဳသိပ္ထားရ၏။ မရယ္မိေAာင္
Aေၾကာင္းကိစၥတစ္ခုခုကို ေတြးၾကည့္မိေသာ္ က်ံဳးထံုးႏွင့္ ၾကက္ေပါင္ကိုင္ကာ ေသြးေသာက္ဖြဲ႕သည့္Aျဖစ္ကုိသာ ျမင္ေ
ယာင္မိျပီး
မ်က္ႏွာမွာ မခ်ိဳမခ်U္ႏွင့္ ငိုမလို ရယ္မလို မ်က္ႏွာထားျဖစ္သြားေတာ့သည္။ ဆိုင္ထဲတြင္ စားေသာက္သဟူ ူ၍ သတူ ႔ႏို ွစ္
ေယာက္သာ
က်န္ရွိေတာ့၍ ေတာ္ေသးသည္။ Aျခားတစ္ေယာက္ေယာက္ျမင္ပါက ခြက္ထိုးခြက္လွန္ ေလွာင္ေျပာင္မည္လား မေျပာ
တတ္။
''တစ္ေန႔ထ ဲ တစ္ခ်ိန္ထဲမွာ မေမြးဖြားခ့ေဲ သာ္လည္း တစ္ခ်ိန္ထဲမွာ Aတူေသပါမည္''
''တီေနထဲ တဂီ ်ိန္ထဲမာ မီေမြးဘြားခ့ဲေတာ္လည္း တီဂ်ိန္ထဲမာ Aီတူေတပါမီ''
''ခ်စ္ခင္ စည္းလုံးစြာျဖင့္ ေနထိုင္ၾကပါမည'္ '
''ဂ်စ္ကင္ စည္းလံုးစြာျဖင္း နီထိုင္ၾကပါမီ''
ထကို ့သဲ ႔ ို ရတြ ္ဆိုျပီးေနာက္ Aတူတက ြ Aရက္ခြက္ကို ေမာ့ေသာက္လိုက္ၾကသည္။ သတူ ႔ႏို ွစ္ေယာက္စလုံး
တစ္ေယာက္Aေၾကာင္းကိုတစ္ေယာက္ မသိၾကေသးေခ်။ သို႔ေသာ္ ထူးထူးျခားျခား ေသြးေသာက္ဖြဲ႕မိသြား၏။ ေရွာင္ခ်ဴး
သည္
သိုင္းေလာကတစ္ခုလုံးကို တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားေAာင္ ကိုင္လႈပ္ခ့ေဲ သာ ''ဂ႐ုဏာမ့ဲဓားသခင္''ျဖစ္ေၾကာင္း စုခ်ဴးရန္ မသိ
သလို
Page 317
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
စုခ်ဴးရန္ကလည္း Aမည္မ့ဓဲ ားသခင္၏ ေျမးျဖစ္ေၾကာင္း ေရွာင္ခ်ဴးမသိပါေခ်။
စုခ်ဴးရန္သည္ Aရက္ကေလး တေထြေထြျဖင့္ Aာသြက္လ်ွာသြက္ျဖစ္ေနသည္။ ႐ိုက္စစ္စရာမလိုပဲ သူ႔ေၾကာင္းမ်ားကို
ထုတ္ေဖာ္ေျပာေတာ့သည္။
1
277
''Aီကိုဂ်ီးကုိ ေက်ာ့Aေၾကာင္း ေျပာျပမယ္''
''ေၾသာ္...Aင္း...ညီေလး...နားေထာင္ေပးရတာေပါ့''
''ဒီလိုဗ် Aီကိုဂ်ီး...ေက်ာ္ခ်ယ္နစ္တုန္းက ဘာလို႔လဲ မီတိပူး...Aီဆိပ္တစ္ခု မိတာြ းတယ္...A့ဒဲ ကီ စားပီးေတာ့ ဘယ္တို
င္းကြက္မ ွ
Aီးတြင္းAားန႔ဲ တတြဲ ုံးလို႔ မီရေတာ့ပူး''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စုခ်ဴးရန္၏ Aျဖစ္ကို စာနာသြားသည္။ သိုင္းသမားတစ္ေယာက္Aဖို႔ သိုင္းကြက္ကို Aတငြ ္းAားႏွင့္ တ
သြဲ ုံးမရပါက
Aခ်ည္းနွီး ျဖစ္ေစနိုင္သည္ မဟုတ္လား။
''ဒါေပမယ့္ ထူးေတာ့ ထူးစြမ္းတယ္ဗ်...ဘိုးဘိုးဂ်ီးေတာင္ ခ်ယ္နစ္က်င့္မွ ေAာင္ျမင္တ့ ဲ ေကာင္းကြင္ဗုံးနမ္း Aီးတြင္းAား
ကိုေတာင္
တုံးနစ္ထဲန႔ ဲ ေAာင္မည္တြားတယ္ဗ်ာ...မီထူးဆန္းပူးလားဗ်ာ''
''ထူးဆန္းတာေပါ့ ညီေလး''
''A.ဲ ..A့ဒဲ ါလ ဲ ေAာင္ျပီးေရာ ေက်ာ္က Aီရိပ္မ့ ဲ ကိုယ္ေဖာျပီးညာကို ဆက္က်င့္ဒယ္...ခီနန႔ ဲ ေAာင္မည္တြားတယ္...
ဘိုးဘိုးၾကီးက
တီAား လ်ွာရွည္ဒယ္ဗ်ာ...Aီလံတစ္ရာေလာက္ကို ရီွးမယဂ္ ်...ေနရာဒကာ ဟဟို ြာ မီလုပ္န႔.ဲ ..ဒီဟာ မီလုပ္န႔.ဲ ..ေနရာ
ဒကာ
လ်ွာရွည္ဒယ္ဗ်ာ''
ထန္းရည္မူးေတာ့ ကြၽဲခိုးေပၚဆိုသလို Aမွန္တရားမ်ားကို စုခ်ဴးရန္က ထုတ္ေဖာ္ေျပာေခ်ျပီ။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စုခ်ဴးရန္၏
ဘိုးဘိုးၾကီးဆိုသူကုိ မျမင္ဖူးေသာ္လည္း ထိုစကားၾကားပါက Aေတာ္ ေဒါသထြက္သြားမည္ကို ျမင္ေယာင္သြား၏။
''ဘိုးဘုးိ ဂ်ီးက Aီေတာ္ လ်ွာရွည္တယ္..Aလီ ံ တီရာေတာင္ ကမယ္မီထင္ပူး...တိုင္းေလာကထ ဲ တြားတာေတာင္ ဟဟို
ာ
မီလုပ္န႔.ဲ ..ဒီဟာ မီလုပ္န႔ ဲ ခ်ိဳျပီးေတာ့ ခ်ီးကမ္းေတ ြ ေလ်ွာက္ထတု ဒ္ ယ္...''
''ဘာစည္းကမ္းေတြလဲ ညီေလး''
ေရွာင္ခ်ဴးက ေမးလိုက္ေသာ္ စုခ်ဴးရန္သည္ ေမွးစင္းေသာ မ်က္လံုးျဖင့္...
''တိုင္းျပီညာကို လ်ိွဳထား၊တူတစ္ပါးဂို မီတီရား မီတတန္ ႔တဲ .့ဲ .ေက်ာ္လည္း Aမွတ္မီထင္ ခ်ီးကမ္းေဖာက္မိတယ္ဗ်ာ...
မ်ားလိုက္တ့ ဲ
Aီေကာင္ေတ.ြ ..ေက်ာ့ကို Aီနိုင္ဂ်င့္ဖို႔ ဂ်ိဳးစားေနတာန႔ ဲ ႐ိုက္တတ္ပလကို တ္ ာ တစ္Aုပ္လုံး ေတေရာ''
''ေဟ...ညီေလးက တကယ္ပဲ သတ္မိသြားတာလား...''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စာေပသမား႐ုပ္ေပါက္ကာ ႏြဲ႕တ့တဲ ့ရဲ ိွေသာ စုခ်ဴးရန္က လူတစ္Aုပ္တစ္မၾကီးကို ႐ိုက္သတ္သညဟ္ ုေျ
Page 318
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ပာေသာ္
လြန္စြာ Aံ့Aားသင့္သြားေခ်၏။ ထို႔ေၾကာင့္ Aထိတ္တလန္႔ ေမးမိသည္။ သ႔ိုေသာ္ စုခ်ဳးရန္ ဆက္ေျပာသည့ ္ စကားေၾ
ကာင့္
ကယို ့န္ ဖူးကို ေယာင္ယမ္း၍ ႐ိုက္မိသြားသည္။
''ဒဂယ္တတလ္ ိုကဒ္ ါဗ်...Aီေတာ္ခ်ိဳးတ့ ဲ ျခင္ေကာင္ေတ ြ ဝို္င္းျပီး ေသးခ်ဳပ္ဖို႔ ၾကံေနတာ...ဘယ္ရမလ.ဲ ..တစ္ခ်က္ထဲ႐ို
က္ပလိုကတ္ ာ
ခ်ယ္ေကာင္ေဂ်ာ္ ေတသြားတယ္''
''ေၾသာ္...လက္စသတ္ေတာ့ ျခင္ေတြကိုး''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေလပူတစ္ခ်က္ မႈတ္ထုတ္ရင္း Aားမရွိေသာ ေလသံျဖင့္ တီတိုးေရရြတ္လိုက္သည္။
''ေခါ...ခေလာ''
စုခ်ဴးရန္သည္ ေျပာခ်င္ရာေျပာျပီး Aိပ္ေမာက်သြားေခ်ျပီ။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ၾကိတ္၍ သက္ျပင္းခ်မိသည္။
''စုခ်ဴးရန္...ညီေလး''
1
278
သူလႈပ္ႏႈိးလိုက္ေသာ္လည္း ေမာင္မင္းၾကီးသားက Aိပ္ခ်က္သား ေကာင္းေနေလ၏။ ေနာက္ဆုးံတြင္
မတတ္သာသည့္Aဆံုး ေက်ာပိုးလိုက္ေလသည္။ ယင္းေနာက္ ဆိုင္ျပင္သို႔ ထြက္ကာ လမ္းေလ်ွာက္သြားေတာ့၏။
''ဆရာ...ဟိုေရွ႕က ေကာင္ပဲ''
''ဘယ္ေကာင္လဲက.ြ ..သူေတာင္းစားေကာင္လား''
''မဟုတပ္ ါဘူး ဆရာၾကီး...သ႔ူေက်ာေပၚက ပါလာတ့ ဲ Aျပာဝတ္စုံန႔ဲလူပါ''
''လုခ်န္...မင္းေျပာေတာ့ သိုင္းကြက္ ၂၀၀ေလာက္တကို ္ျပီး မင္းကို Aနိုင္ယူသြားတယ္ဆို...A့ဒဲ ီ ငမူးေကာင္ကိုေတာင္
မင္းက
မနိုင္ဘူးလားကြ''
''A့.ဲ ..A့ဒဲ ါက..သူ...သ႔သူ ိုင္းပညာက Aေတာ္ထူးဆန္းလ႔ ို ကြၽန္ေတာ္ Aငိုက္မိသြားတာပါ''
Aသက္၆၀Aရြယ္ရွိသည့္ Aနီေရာင္ဝတ္စံုႏွင့္ AဖိုးAိုတစ္ေယာက္ႏွင့္Aတူ လုခ်န္တို႔က ခပ္ေဝးေဝးမွ
လာေနေသာ ေရွာင္ခ်ဴးကိုၾကည့က္ ာ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ Aျပန္Aလွန္ ေျပာေနၾကျခင္း ျဖစ္၏။ ၎AဖိုးAိုသ
ည္
မည္သူႏွင့္မွ မတူေAာင္ AသားAေရက မည္းၾကဳတ္ေနေလ၏။ နားတြင္လည္း ေရႊကြင္းတစ္ခုစီ ဝတ္ဆင္ထားသည္။
Aရပ္ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း ရွိေလရာ သူ၏႐ုပ္သြင္ႏွင့္ ေပါင္းစပ္လိုက္ေသာ္ တေစၧသရဲႏွင့္ Aလားသ႑ာန္တူေလ
သည္။
သတူ ႔ကို ို ေၾကာက္ရံ႕ြ ေသာေၾကာင့္ လမ္းသာြ းလမ္းလာမ်ားပင္ Aလ်ိွဳလ်ိွဳ လစ္သြားေခ်ျပီ။ သတူ ႔နို ားသို႔ ေရွာင္ခ်ဴးေ
ရာက္လာေသာ္
ခ်က္ခ်င္း တားျမစ္ေလေတာ့သည္။
''ေဟ့...ရပ္လိုက္စမ္း''
AဖိုးAိုသည္ ႏႈတ္မွ က်ယ္ေလာင္စြာ ေျပာလည္းေျပာသလို လ်င္ျမန္ေသာ လက္ဝါးခ်က္ျဖင့္ Aလစ္ဖမ္း
Page 319
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
႐ိုက္ထုတ္လိုက္သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဝကၤပါေျခလွမ္းသိုင္းကို Aသံုးျပဳ၍ ယိမ္းႏြဲ႕ေရွာင္လိုက္ရာ ၎လက္ဝါးခ်က္မွ
လြတ္ေျမာက္သြား၏။
''Aေတာ္လာတ့ ဲ သူေတာင္းစားပါလား...ဘယ္ဆိုးလို႔လ'ဲ '
AဖိုးAိုက ခ်ီးမြမ္းလိုက္ျပီး...
''မင္းေက်ာေပၚက Aေကာင္ကို ေပးစမ္း...သူန႔ ဲ စာရင္းရွင္းစရာရိွတယ္''
ဟု ခပ္မာမာျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ လုခ်န္ႏွင့္ AဖိုးAိုကို ေသခ်ာ Aကဲခတ္ၾကည့္ျပီးေနာက္...
''ခင္ဗ်ားက ေသြးနတ္ဆိုးဆိုတ့သဲ လူ ား''
ဟူ၍ ေမးျမန္းလိုက္ရာ AဖိုးAိုက က်ယ္ေလာင္စြာ ရယ္ေမာလိုက္၏။ သူ၏ Aသံသည္ ငွက္ဆိုးထိုးသံAလား နားမခံ
သာဖြယ္
ရွိေလသည္။ Aတြင္းAားထုတ္၍ ရယ္ေမာလိုက္ျခင္းေၾကာင့္ လုခ်န္ပင္ နားမခံသာ၍ နားႏွစ္ဖက္ကို
လက္ျဖင့္Aုပ္ထားေလ၏။ ေရွာင္ခ်ဴးကမူ မ်က္ေမွာင္ကုတ္၍ ၾကည့္ေနလ်က္သာရွိသည္။ မည္သို႔မ်ွ ထူးထူးျခားျခား ျဖစ္မ
သြားေခ်။
Aတငြ ္းAားႏွစ္၄၀၀စာ ရထားေသာ သူ႔Aဖို႔ ထိုရယ္သကံ မည္သမ႔ို ်ွ ဒုကၡမေပးနိုင္ေခ်။ ေသြးနတ္ဆိုးသည္ ေရွာင္ခ်ဴးကို
ၾကည့္၍
ထိတ္လန္႔သြား၏။ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ျဖင့္ Aတြင္းAားေကာင္းလွပါလားဟူ၍ ေတြးေတာမိသည္။
''ဆူလွခ်ည္လား...ေကာင္းေကာင္းကို Aိပ္မရဘူး''
စုခ်ဴးရန္သည္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ေနာက္ေက်ာမွ ေခါင္းျပဴ၍ ထြက္လာျပီး ထိုသ႔ ို ေျပာလိုကသ္ ည္။ သသူ ည္ ေသြးနတ္ဆုိးကို
ေတြ႕ရေသာ္
တAံ့တၾသႏွင့္...
1
279
''ဟာ...နည္းတ့ ဲ က်ီးကန္းၾကီးမွ
မဟုတ္တာ...Aေတာ္ၾကီးတာပဲ...ဟင္...မဟုတ္ေသးပါဘူး...ဘာတ့ ဲ ေသြးနတ္ဆိုးလား...မီးေသြးနတ္ဆိုးလား''
သသူ ည္ မ်က္လုံးစုံကို ပြတ္သပ္ရင္း...
''ဒါေပမယ့္ လက္စသတ္ေတာ့ မည္းမည္းေျပာင္ေျပာင္န႔ ဲ စU့္Aိုးၾကီးကိုး...ဝါး...Aိပ္ေရးပ်က္တာပ ဲ Aဖတ္တငတ္ ယ္''
စုခ်ဴးရန္သည္ ေျပာခ်င္ရာေျပာျပီး Aိပ္ေပ်ာ္သြားေလသည္။ ေသြးနတ္ဆိုးသည္ စိတ္ထဲတြင္ က်လိက်လိ ျဖစ္သြားျပီး
ေဒါသထြက္သြား၏။
''ေခြးပါးဝတ့ေဲ ကာင္''
သူသည္ ညာလက္ကို ဆန္႔တန္း၍ စုခ်ဴးရန္ကို ကုတ္ဆြဲရန္ ၾကိဳးပမ္းလိုက္သည္။
''ခင္ဗ်ားက ဘာလုပ္ခ်င္တာလဲ''
ေရွာင္ခ်ဴးက မေက်မနပ္ေျပာျပီး သူ၏ လက္ေကာက္ဝတ္ကို လက္ဝါးေစာင္းႏွင့္ ခုတ္လိုက္သည္။
''ေျဖာင္း''
''Aား''
ေသြးနတ္ဆိုးမွာ ေရွာင္ခ်ဴး၏ တိုက္ကြက္ကို မေရွာင္နိုင္ေတာ့။ ညာလက္ေကာက္ဝတ္ သြင္သြင္က်ိဳးသြားေလသည္။
Page 320
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''မင္း...မင္းက ဘယ္သူလဲ''
သသူ ည္ Aထတိ ္တလန္႔ျဖင့္ၾကည့ရ္ င္း ေမးေလသည္။
''က်ဳပ္က ဘယ္သူမွ မဟုတ္ဘူး...ခင္ဗ်ားတို႔ မေနွာင့္ယွက္တာပဲေကာင္းတယ္''
ေသးြ နတ္ဆိုးသည္ နာက်င္မႈကို ေAာင့္Aီး၍ ဘယ္လက္ျဖင့္ လက္ေကာက္ဝတ္႐ိုးကို တည့ဆ္ က္လကို ္သည္။ ေရွာ
င္ခ်ဴးသည္
ဆက္လက္၍ Aခ်င္းမမ်ားလိုေသာေၾကာင့္ လွည့ထ္ ြက္သာြ းသည္။ လုခ်န္ကမူ တစ္ကြက္ထဲျဖင့္ ဆရာျဖစ္သူ၏
လက္ေကာက္ဝတ္ကို က်ိဳးသြားေစေသာ ေရွာင္ခ်ဴးကို မယံုၾကည္နုိင္ဟန္ျဖင့္ ေၾကာင္Aမ္းAမ္း ၾကည့္ေနမိသည္။
''ဒီလိုထြက္သြားလို႔ ရမယ္ထင္သလား''
သသူ ည္ ျပင္းထန္ေသာ လက္ဝါးခ်က္ျဖင့္ ႐ိုက္ထုတလ္ ္ကို ္သည္။ ထူးထူးျခားျခား သူ၏လက္ဝါးတျပင္လုံး
နီရဲေတာက္ပေနသည္။ ေသြးရိပ္လက္ဝါးသိုင္းကို Aသံုးျပဳထားေသာေၾကာင့္ပင္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္
ေလတိုးသံၾကား႐ုံျဖင့္ ေတာ္႐ုံလက္ဝါးခ်က္မဟုတဟ္ ု သေဘာေပါက္သြား၍ ေနာက္ျပန္လွည့က္ ာ လက္ဝါးခ်က္ျဖင့္ ခုခံ
လိုက္၏။
''ဝုန္း''
''Aား''
ေသြးနတ္ဆိုးသည္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ လက္ဝါးခ်က္ကို မခုခံနိုင္ဘဲ စူးရွစြာေAာ္ျပီး လြင့္စင္သြားသည္။
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုငး္ (၅၅,၅၆)
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဆက္လကမ္ တိုက္ခုကိ ္ေတာ့ဘ ဲ ကယို ္ေဖာ့ပညာသုံးျပီး ေျပးသြားေလရာ တျဖည္းျဖည္း ေပ်ာက္ကြ
ယ္သြားေလ၏။
သူUီးတည္သြားလာေနသည္က ျမိဳ႕ျပင္ဇရပ္ေလးသို႔...
1
280
ေတာလမ္းေလးAတိုင္း ေျပးသြားရင္း ႐ုတ္တရက္ သူ၏ေက်ာျပင္မွ ပူပူေႏြးေႏြး Aရည္မ်ား စီးက်လာသည္ကို
သတိထားလိုက္မိ၏။
''ဟာ...ဒုကၡပဲ''
သူသည္ ၾကိတ္၍ညည္းညဴမိလိက
ု ္၏။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ေက်ာတြင္လြယ္ပိုးထားေသာ စုခ်ဴးရန္မွ
Aေပါ့စြန္႔လ္ုိက္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေလ၏။ မဟူရာဂိုဏ္းခ်ဳပ္ကိုပင္ Aတြင္းဒဏ္ရာရေAာင္
တကို ္ခိုက္နိုင္ခ့ဲေသာေရွာင္ခ်ဴး၊ႏွစ္ေပါင္း၄၀၀Aတြင္း ျပိဳင္ဘက္မရိွေသးဟု ေက်ာ္ၾကားေသာ ''စက္ဝိုင္း၃ထပ္ဝကပၤ ါ''က
ျဖိဳခြင္းနိုင္၍
သိုင္းေလာကတစ္ခုလုံးကို ေခ်ာက္ခ်ားေစခ့ဲေသာ ဂ႐ုဏာမ့ဓဲ ားသခင္ေခၚ ေရွာင္ခ်ဴးသည္
စုခ်ဴးရန္ႏွင့္ ေတြ႕ေတာ့မွ ေက်ာျပင္ကို ေသးပန္းခံလိုက္ရသည္။
''ဟား...ဟား...ဟား''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မိမိAျဖစ္ကို စU္းစားမိရင္း သေဘာက်ကာ ရယ္ေမာမိသည္။ သူသည္ စုခ်ဴးရန္ကို စိတ္မဆိုးပါေခ်။
ကေလးဆန္၍ ေနာက္ေနာက္ေျပာင္ေျပာင္ ေျပာတတ္ေသာ Aက်င့္ကို သေဘာက်မိေသာေၾကာင့္လည္း ေသးြ ေသာ
က္ဖ႕ဲြ ဆိုခ့ျဲပီးျပ ီ
Page 321
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
မဟုတ္လား။ သ႔Aူ ျဖစ္ကလည္း ရယ္စရာေကာင္းသည။္ မိမိမွာ ႐ုပ္ဖ်ကထ္ ားေသာေၾကာင့္ ေသးြ ေသာက္ဖ႕ဲြ ရာတြင္
Aစ္ကိုၾကီးေနရာမွ ေနလိုကရ္ သည္။ စုခ်ဴးရန္က သ႔Aူ သကက္ ို မေမးသလို သကူ လညး္ Aသက္ဘယ္ေလာက္ရိွေၾ
ကာင္း
မေျပာမိေခ်။
''Aင္း...ငါ့Aျဖစ္ကလည္း ဘယ္လိုေတြပါလိမ့္''
သူသည္ တိုးတိုးေလး ေရရြတ္မိသည္။ ျမိဳ႕ျပင္ဇရပ္နား ေရာက္ခါနီးျဖစ္၍ ေျခလွမ္းမ်ားက သြက္လာသည္။ ေက်ာျပင္ေပၚ
မွ
စုခ်ဴးရန္သည္ လူးလြန္႔လာေလ၏။
''Aစ္ကိုၾကီး...Aစ္ကိုၾကီးေရွာင္ခ်ဴး''
သ႔Aူ သံသည္ တိုးညင္းေသာ္လည္း ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေသခ်ာစြာၾကားမိ၏။
''ညီေလးခ်ဴးရန္ ဘာေျပာစရာရွိလို႔လဲ''
''ဟိုဒင္းဟိုဟြာေလဗ်ာ...''
Aဆက္Aစပ္မရိွေသာ သူ႔စကားေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးမွာ မည္သ႔ ို Aဓိပၸာယ္ေကာက္ရမွန္း မသိေတာ့ေခ်။
''ရဲရဲသာေျပာပါ ညီေလး...Aစ္ကိုတ႔ကို ေသြးေသာက္ဖြဲ႕ထားျပီးျပီပ.ဲ ..မေျပာရဲစရာ ကိစၥဆတို ာ မရိွပါဘူး''
ဟု ဆိုလိုက္မွ...
''ဟတု ္က ့ဲ Aစ္ကိုၾကီး...ေစာေစာက စားထားတာ မ်ားလို႔လားမသိဘူး...Aေလးသြားခ်င္ေနတယ္...ေတာ္ၾကာေန
Aစ္ကုၾိ ကီးေက်ာေပၚ ပါခ်မိမွာ စိုးရတယ္''
''ေဟ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မ်က္လံုးျပဴးက်ယ္သြားျပီး ကပ်ာကယာ ေက်ာေပၚမွ ခ်ေပးလိုက္ျပီး...
''ဒီနားမွာ
လူလည္းရွင္းတယ္...ျခံဳလည္းေပါတယ္...ညီေလးစိတ္ၾကိဳက္သာပါလိုက္ပါ...Aဲ...စိတ္ခ်လက္ခ်သြားပါ...ေႁမြပါးကင္းပါး
လည္း
ဂ႐ုစိုက္Uီးေနာ္...Aစ္ကုိၾကီးက ဟိုဇရပ္ပ်က္မွာ ေစာင့္ေနမယ္''
1
281
''ဟတု ္က့.ဲ ..ကြၽန္ေတာ္ ကိုယ္Aေလးခ်ိန္ ေလ်ွာ့လိုက္Uီးမယ္ဗ်ာ''
စုခ်ဴးရန္သည္ ေနာက္ေျပာင္ေျပာျပီးသကာလ ျခံဳပုတ္ၾကီးတစ္ခုAတြင္းသ႔ ို တိုးဝင္သြားေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မသိ
မသာ
သက္ျပင္းခ်လိုက္ေလသည္။ စုခ်ဴးရန္သာ မခ်ိန္မီ မနိုးပါက Aေလးပါ စြန္႔ခံရမည့္ကိနး္ ပင္။ ထို႔ေနာက္ သသူ ည္ ဇရပ္ပ်
က္ထသဲ ႔ ို
ဝင္ေရာက္ျပီး Aနားယူေနေတာ့သည္။
××××××××××××××××××××××××××
နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္ႏွင့္ ေသြးဓားဘုရင္တို႔သည္ Aတြင္းAားယွU္ျပိဳင္၍ မျပီးေသးေခ်။ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ မ
ည္သူကမ်ွ
Page 322
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
စတင္Aေလ်ွာ့မေပးလိုၾက။ Aေလ်ွာ့ေပးမည္ဆိုလ်ွင္ပင္ Aတြင္းဒဏ္ရာ ရသြားေစနိုင္၏။ သူေဌးၾကီးခ်န္တာရင္သည္
စိတ္မသက္မသာျဖင့္ လွမ္းၾကည့္ရင္း ေခါင္းခါယမ္းမိသည္။ သူသည္ ျခံဳပုတ္ၾကီးတစ္ခုကို AကာAကြယ္ယူ၍ ကုန္းကြ
ကြျဖင့္
ၾကည့္ေနရာ ေနာက္မွ လူႏွစ္ေယာက္ ေရာက္ရွိေနသည္ကိုပင္ သတိမမူမိေခ်။
ထိုႏွစ္ေယာက္Aနက ္ တစ္Uီးက သ႔ူပခုံးက ို ပုတ္၍...
''သူေဌးၾကီး...ဆရာၾကီးေရာ''
ဟ ု ေမးေသာAခါ ခ်န္တာရင္သည္ ေနာက္လွည့ၾ္ကည့္မိရာ ႐ုတ္တရက္ ထတိ လ္ န္႔သြား၏။
''Aမယ္ေလးဗ်''
ထိုလူသည္ ေထာင္ေထာင္ေမာင္ေမာင္း၊သပိတ္ေရာင္ AသားAေရႏွင့္ ေသြးနတ္ဆိုးပင္ ျဖစ္ေလသည္။
''ဟူး...လန္႔လိုက္တာဗ်ာ...ဆရာေလးဝွာဖန္းကေတာ့ Aသံေလးဘာေလး ေပးပါUီး''
ခ်န္တာရင္က ရင္ဘတ္ကို လက္ျဖင့္ဖိကာ Aေၾကာက္မေျပေသးသည့္ဟန္ျဖင့ ္ ေျပာလိကု ္၏။
''ဆရာၾကီး...ဘိုးဘိုးက နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္န႔ ဲ တကို ္ခိုက္ေနတာထင္တယ္''
လုခ်န္က နားေနေဆာင္သို႔ ညႊန္ျပလိုက္ျပီး Aထိတ္တလန္႔ျဖင့္ ဆိုလိုက္သည္။ ေသြးနတ္ဆိုးသည္ ေက်ာက္စားပြဲကို
Aျပန္Aလွန္တြန္း၍ Aတြင္းAားျပိဳင္ေနေသာ ထိုႏွစ္ေယာက္ကုိ ေတြ႕ျမင္သြား၏။
''မျဖစ္ဘူး...ကိစၥက Aေရးၾကီးတယ္...ဆရာ့ကို တားရမယ္''
ေသြးနတ္ဆိုးသည္ ေျပာေျပာဆိုဆို Aေလာတၾကီးျဖင့္ ေျပးထြက္သြား၏။ လုခ်န္သည္လည္း မေယာင္မလည္ျဖင့္
လကို ္ပါသြားေတာ့သည္။ တတံ ားေလးကို ျဖတ္ကူးျပီး ေသြးဓားဘုရင္တ႔Aို နား ေရာက္ခါနီးတြင္ မျမင္ရသည့္ စမြ ္းAား
တစ္ခုက
တြန္းဖယ္လိုက္သလို ခံစားရျပီး ေနာက္ဆုတ္သြား၏။ သူသည္ ထိုႏွစ္ေယာက္၏ Aတြင္းAားမ်ားမွာ လြန္စြာ ျပင္းထန္ေၾ
ကာင္း
သိရွိသြားသည္။ သူ႔Aစြမ္းAစႏွင့္ ဖ်န္ေျဖရန္ လံုးဝမတတ္နိုင္ေခ်။
ထ႔ိုေၾကာင့္ စိတ္မသက္မသာျဖင့္ ေခါင္းခါယမ္းမိကာ စိုးရိမ္စိတ္ဝင္သြားသည္။ ဆကလ္ က္ယွU္ျပိဳင္ပါက ႏွစ္Uီးစလုံး
မေသဆံုးလ်ွင္ေတာင္ Aတြင္းဒဏ္ရာ AၾကီးAက်ယ္ ရသြားနိုင္၏။ ကိုယ္တိုင္ ဝင္မတားနိုင္ပါက
စကားျဖင့္ေတာ့ ေဖ်ာင္းဖ်ၾကည့္ရUီးမည္။ ထ႔ိုေၾကာင့္...
''ဆရာၾကီးတို႔၂ေယာက္စလုံး ဂိုဏ္းတူAခ်င္းခ်င္းေတြပဲ...Aာဃာတ ထားမေနပါန႔ဲေတာ့...ႏွစ္Uီးႏွစ္ဖက္ ထိခိုကတ္ ာပ ဲ
Aဖတ္တင္မယ္...Aက်ိဳးလည္း မရိွဘူး...ကြၽန္ေတာ္ ၁,၂,၃လို႔ စေရလိုက္တာန႔ ဲ Aတငြ ္းAားေတြကို ခ်က္ခ်င္း
႐ုတ္သိမ္းလိုက္ပါ...ဆရာၾကီးတ႔ ို သေဘာတူရင္ ေခါင္းညိတ္ျပပါလား''
ထိုAခါ ေသြးဓားဘုရင္သည္ ဘယ္လိုလဟဲ သူ ည့္ Aၾကည့္ျဖင့္ နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္ကို ၾကည့လ္ ိုက္သည္။
နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္သည္လည္း ဆက္လက္ယွU္ျပိဳင္ပါက Aခ်ည္းAနွီးျဖစ္မည္ကို
1
282
သိရွိသျဖင့္ ေခါင္းညိတ္ျပေလသည္။ ေသြးဓားဘုရင္သည္လည္း သူ႔နည္းတူ
ခ်က္ခ်င္း ေခါင္းညိတ္လိုက္ေတာ့သည္။ ေသြးနတ္ဆိုးဝွာဖန္းသည္ ဝမ္းသာAားရျဖစ္သြားျပီး...
''နံပါတ္စU္ ေရျပီေနာ္...တစ္...ႏွစ္...သံုး''
Page 323
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ဝုန္း...''
''ေဝါ...ဝေရာ''
သတူ ႔ႏို ွစ္ေယာက္ လကလ္ ႊတလ္ ိုကသ္ ည္ႏွင့္ ေက်ာက္စားပြဲဝိုင္းၾကီးမွာ တစ္စစီေၾကမႊသြားျပီး
Aမႈန္႔ဘဝသို႔ ေရာက္ရွိသြားေတာ့သည္။
''ကဲ...ေျပာစမ္းပါUီး...ဘာAေရးၾကီးကိစၥရွိလို႔လဲ''
ဟု ေသြးဓားဂိုဏ္းခ်ဳပ္က မ်က္ေမွာင္ကုတ္၍ ေမးလို္က္သည္။ ထိုAခါ ေသြးနတ္ဆိုးက မဝံ့မရဲျဖင့္...
''ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဆရာတပည့္ႏွစ္ေယာက ္ ရင္ဆိုင္ရခက္တ့ ဲ ရန္သူန႔ ဲ တကို ခ္ ိုက္တာ ႐ံႈးနိမ့္သြားလို႔ပါ''
''ဘာကြ...''
ေသြးဓားဘုရင္ မ်က္ခံုးမ်ားျမင့္တက္သြားသလို ေဒါသလည္း ထြက္သြား၏။ နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္သည္ က်ယ္ေလာင္စြာ
ရယ္ေမာ၍...
''ခင္ဗ်ားတပည့္ေတြကလည္း မစံပြ ါ့လား''
ဟု ခန႔ေဲ လသည္။ ေသြးဓားဘုရင္သည္ ေဒါသစိတ္ကို ျမိဳသိပ္ကာ ေAာင့္Aီးသည္းခံ၍ မၾကားဟန္ျပဳလုကိ ္၏။
''ဝွာဖန္း...ဘယ္ကေန စတာလဆဲ တို ာ လုးံ ေစ့ပတ္ေစ့ ေျပာစမ္းကြာ''
စိတ္မရွည္ဟန္ျဖင့္ ေမးေသာAခါ ေသြးနတ္ဆိုးက...
''လုခ်န္ကို Aျပာေရာင္ဝတ္စုံန႔ ဲ စာေပသမားလိုမ်ိဳး လူတစ္ေယာက္က ရန္စပါတယ္...သကူ ေတာ့ သည္းခံခ့ဲပါတယ္...ဒါ
ေပမယ့္
ကြၽန္ေတာ္န႔ ဲ ဆရာၾကီးကိုပါ ပုတ္ခတ္လာေတာ့ သည္းမခံပ ဲ တကို ္ခိုက္မိပါတယ္...Aကကြ ္၂၀၀ေက်ာ္ တကို ္ခိုက္ျပီးေ
တာ့
ထူးဆန္းတဲ့ သိုင္းကြက္တစ္ခုေၾကာင့္ လုခ်န္လည္း ႐ႈံးသြားေတာ့ တပည့္ထံလာျပီး AကူAညီေတာင္းပါတယ္...ေနာက္ေ
တာ့
သူန႔Aဲ တူ သူေတာင္းစားတစ္ေယာက္ ထကြ လ္ ာတာကို ေတြ႕ရပါတယ္ ဆရာၾကီး...A့ဲဒီသူေတာင္းစားက
သိုင္းပညာေတာ္သလို ေဆာင့္ႂကြားႂကြားနိုင္ပါတယ္...တပည့က္ ို စိမေ္ ခၚျပီး ရန္စတိုက္ခိုက္တယ္...သိုင္းကြက္ျပင္ခ်ိန္ေ
တာင္
မရလိုက္ဘူး...ကြၽန္ေတာ့လက္ေကာက္ဝတ္ကို ခ်ိဳးသြားတယ္...ျပီးေတာ့ သူန႔ ဲ စာေပသမားေကာင္ေလးက ဆရာၾကီးကို
ဆဆဲ ိေု လွာင္ေျပာေသးပါတယ္...ဘယ္လဆို ဲတယ္ဆတို ာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း မေျပာရဲပါဘူး''
''ဘာကြ...ရဲရဲေျပာစမ္းပါ...မင္းကို Aျပစ္မေပးပါဘူး''
ေသြးဓားဘုရင္က ေျပာလိုက္၏။ လူဆိုသည္မွာလည္း မေျပာရဲဘူးဆိုမွ ပို၍သိခ်င္တတ္သည့္ ဗီဇက
ရွိတတ္သည္မဟုတ္လား။ ေသြးနတ္ဆိုးသည္ လုပ္ဇာတ္ခင္းကာ ဆရာျဖစ္သူ မသြားသြားေAာင္ ၾကံရြယ္ထားျခင္းပင္။
ထို႔ေၾကာင့္
တံေတြးမ်ိဳခ်ျပီး...
''စာေပသမားေကာင္ေလးက ေျပာပါတယ္...ဆရာၾကီးက Aသုံးမက်တ့ ဲ ႏြားAိုၾကီးတဲ့...မင္းတို႔ ဒီေလာက္ Aသုံးမက်
တာ
ဆရာျဖစ္တ့သဲ ူ သင္ၾကားတာ ညံ့ဖ်င္းလို႔တ့.ဲ ..သ႔ူရ႕ဲ ပါးနီသုတ္ထားတ့ ဲ လက္ဝါးသိုင္းန႔ ဲ မိန္းကေလးကိုေတာင္
နိုင္မယ္မထင္ပါဘူးလို႔ ေျပာေသးပါတယ္...ေနာက္တစ္ခါ သူေတာင္းစားေကာင္ေလးကလည္း
Page 324
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
1
283
မိန္းမေတြန႔ ဲ ေပ်ာ္ပါးဖို႔ပဲသိတ့ ဲ ေသြးဓားဂိုဏ္းခ်ဳပ္က ဘာAားမွ မရိွပါဘူးကြာ...လက္ဝါးတစ္ခ်က္စာပ ဲ ရိွတယ္လို႔ ္ ေျပာ
ေသးပါတယ္
ဆရာၾကီး''
''ေတာက္...ေခြးပါးဝတ့ေဲ ကာင္ေတြ''
ေသြးဓားဘုရင္သည္ Aသားမ်ား တဆတ္ဆတ္ တုန္သည္Aထိ ေဒါသထြက္လာ၏။ ထို႔ေနာက္ မၾကားဝံ့မနာသာေသာ
စကားမ်ားျဖင့္ မိုးမႊန္ေနေAာင္ ဆဲေရးေတာ့သည္။ နတ္ဆုးိတစ္ေထာင္သည္ ခန႔တဲ ့တဲ ့ျဲပံဳးကာ ရယ္ေမာျပီး...
''သူေျပာတာလည္း မွန္သားပဲဗ်...ေနာက္တစ္ခါဆိုရင္ ဆင္ျခင္ေပါ့ဗ်ာ''
ဟု ဆလို ကို ္ရာ မေက်မခ်မ္းျဖင့္ လွည့္ၾကည့ေ္ လသည္။
''ဘယ္လိုလဲကြ...မင္းက ေနာက္တစ္ပြဲ တိုက္ခိုက္ခ်င္တာလား...ေစာေစာက Aခ်င္းခ်င္းမို႔လို႔ Aတြင္းAား တစ္ဝက္ပဲထု
တ္ျပီး
တကုိ ္ခိုက္တာ...မင္းကိုယ္မင္း ေတာ္လွျပီ ထင္မေနန႔'ဲ '
နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္ကလည္း ရယ္ေမာရင္း...
''က်ဳပ္ဆိုရင္ Aတြင္းAား၄ပံုေက်ာ္ပဲ ထုတ္ရေသးတယ္...ယမမင္းလက္ဝါးသိုင္းသံုးရင္ ခင္ဗ်ားၾကီး မ႐ႈမလွ
႐ံႈးမွာစိုးလို႔ ေလ်ွာ့ေပါ့ထားတာကို မသိဘးူ န႔တဲ ူတယ္''
ဟု ေခ်ပေျပာလိုက္သည္။ ေသြးဓားဘုရင္သည္ ဆက္လက္ စကားနုိင္လုေနပါက သူသာ Aရွက္တကြဲျဖစ္မည္ကို
ရိပ္မိေသာေၾကာင့္ စကားလမ္းေၾကာင္း လႊဲလိုက္၏။
''လုခ်န္...မင္းဆရာေျပာတာေတကြ Aမွန္ေတြပဲလား...A့ဒဲ ီႏွစ္ေကာင္ ဘယ္ေရာက္သြားျပီလ'ဲ '
လုခ်န္သည္ ဆရာျဖစ္သူကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ျပီးေနာက္ ကတုန္ကယင္ျဖင့္...
''A...Aမွန္ေတြပါ ဘိုးဘိုး...သတူ ႔ႏို ွစ္ေယာက္က ျမိဳ႕ျပင္ကို ထကြ ္သာြ းပါျပီ''
''ေခြးလိုေကာင္ေတြက လစ္ေျပးသြားျပီကိုး...A့ဒဲ ီ-&$#&&$-%#)-$*###''
ေသြးဓားဘုရင္သည္ မၾကားမဝံ့မနာသာ ဆဲေရးတိုင္းထြာျပန္ေတာ့သည္။
''ဟား...ဟား...ဟား''
''Aဘိုးၾကီး သူတ႔ေို ျပာတာလည္း မွန္သားပ.ဲ ..ခင္ဗ်ားက Aသုံးမွ မက်တာကိုး''
နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္က Aခြင့္သာတုန္း ရယ္ေမာ၍ နွိပ္ကြပ္ျပန္သည္။
''မင္းက က်ဳပ္သည္းခံေနတာကို Aေကာင္းမွတ္မေနန႔.ဲ ..ေနာက္တစ္ပြဲတိုက္ခကို ္ခ်င္လို႔ ရန္စတာလား...လာေလ ခုနက
တကို ္ပကဲြ ို
ဆက္ျပိဳင္ၾကတာေပါ့''
''ခင္ဗ်ားက ေဒါသထကြ ္ဖို႔ပ ဲ သိေနတာကိုး...က်ဳပ္ေျပာခ်င္တာက ဒီမွာ ေဒါသထကြ ္ေနျပီး သတူ ႔ကို ို ဆဲေနလို႔ ဘာမွ
Aက်ိဳးမျဖစ္ထြန္းဘူး...သြားျပီးတိုက္ခိုက္သင့တ္ ာေပါ့...နို႔မု႔ိဆိုရင္ သတူ ႔ိုေျပာသလို Aသုံးမက်တ့လဲ ူ ျဖစ္သြားမွာပ'ဲ '
နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္၏ စကားကလည္း Aက်ိဳးAေၾကာင္းညီညြတ္၍ မွန္ကန္လွသည္။ ေသြးဓားဘုရင္သည္
တုန္႔ျပန္ေျပာမေနေတာ့။
''Aဘိုးၾကီး က်ဳပ္ကေတာ့ A့ဲဒီေကာင္ေတြကိ ု စိတ္ဝင္စားသြားျပီ... သူတ႔ ို ဘယ္ေလာက္စြမ္းတယ္ဆတို ာ စမ္းသပ္ၾက
Page 325
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ည့္Uီးမွပ.ဲ ..''
1
284
နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္သည္ ေျပာေျပာဆိုဆို ကိုယ္ေဖာ့ပညာျဖင့္ လွစ္ခနဲ ေျပးသြားေတာ့သည္။
Aနက္ေရာင္Aရိပ္တန္းၾကီးသာ ျမင္လုိက္ရျပီး တခဏခ်င္းပင္ Aေဝးတစ္ေနရာသို႔ ေရာက္ရွိသြားေတာ့သည္။
''က်ဳပ္ကို လာမေက်ာန႔ကဲ 'ြ '
ေသြးဓားဘုရင္ကလည္း မခံခ်င္စိတ္ျဖင့္ ေနာက္မွ ေျပးလိုက္သြားရာ Aနီေရာင္မီးခို္းတန္းၾကီးAျဖစ္သာ ျမင္လိုက္ရျပီး
Aေဝးသို႔ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလသည္။
×××××××××××××××××××××××××××
ေသြးဓားဘုရင္ႏွင့္ နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္တို႔သည္ မူဆူးျမိဳ႕ျမိဳ႕ ေတာင္ဘက္တံခါးမွထြက္၍
လက္ဝဲရစ္ပတ္ကာ ေျပးလႊားသြားေနေလ၏။ မည္သူမဆို Aနီေရာင္ႏွင့္ Aနက္ေရာင္မီးခိုးတန္းၾကီးႏွစ္ခုAျဖစ္သာ ျမင္ရ
နိုင္သည္။
ထိုမ်ွေလာက္ သတူ က႔ို ိုယ္ေဖာ့ပညာက ေကာင္းမြန္လွသည။္
သတူ ႔ႏို ွစ္ေယာက္သည္ ျမိဳ႕ျပင္လမ္းတေလ်ွာက္ စုခ်ဴးရန္တို႔ကို လကို ရ္ ွာေနျခင္းပင္။ ျမိဳ႕Aေနာကဘ္ က္ရိွ ဇရပ္ပ်က
သ္ ႔ ို
မေရာက္ခင္ လူႏွစ္ေယာက္ကို ေတ႕ြ ေသာေၾကာင့္ ေျခလွမ္းမ်ား ရပ္တံ့လိ္ကု ္သည္။ ထိုႏွစ္ေယာက္သည္ သတူ ႔ ို
ရွာေဖြလိုေသာ ေရွာင္ခ်ဴးတို႔ေတာ့ မဟုတ္ပါေခ်။ Aနီေရာင္ဝတ္စံုဝတ္ထားေသာ မိန္းမေခ်ာေလးႏွင့္ မ်က္ႏွာကို
ဇာပုဝါAုပ္ထားေသာ Aပန္းေရာင္ဝတ္စုံႏွင့္ မိန္းမပ်ိဳတစ္ေယာက္တ႔ ို ျဖစ္ေလ၏။
မိန္းမပ်ိဳႏွစ္ေယာက္၏ လက္ထဲ၌ ေစာင္းေကာက္ကိုယစ္ ီ ေပ႕ြ ပိုက္ကိုင္ေဆာင္ထားသည္။ ေသြးဓားဘုရင္ႏွင့ ္
နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္တို႔သည္ မ်က္ႏွာမ်ား ဝင္းပသြားျပီး လာရင္းကိစၥကိုပင္ ေမ့ေလ်ာ့သြား၏။ သတူ ႔ိုႏွစ္ေယာက္သည္ မ
ကိစၥ၌
Aင္မတန္ ခုံမင္ၾကသူမ်ား မဟုတလ္ ား။ တစ္ေယာက္မ်က္နွာ တစ္ေယာက္ၾကည့၍္ ေခါင္းညိတ္ျပီးေနာက္
နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္သည္ ကြၽမ္းပစ္ခုန္ကာ လမ္းပိတ္ထားလိုက္၏။ မိန္းမပ်ိဳႏွစ္ေယာက္သည္ ႐ုတ္တရက္
ထတိ ္လန္႔သြားျပီး ေစာင္းေကာက္မ်ားကို Aသင့္ကိုင္ေဆာင္၍ ေရွ႕ေနာက္ Aကခဲ တ္ၾကည့ေ္ လသည္။ သူမတို႔သည္
ထိုႏွစ္ေယာက္ကို ေတြ႕ေသာ္ Aံ့Aားသင့္သြား၏။
''ရွင္တို႔က ဘယ္သူလဲ''
Aနီေရာင္ ဝတ္စံုႏွင့္ မိန္းမပ်ိဳက ေမးလိုကေ
္ သာ္ နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္သည္ ရယ္ေမာရင္း...
''က်ဳပ္တို႔က မနိ ္းမလွျမင္ရင္ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ဆကဆ္ ံတတ္တ ့ဲ လေူ ကာင္းေလးေတြေပါ့''
''မင္းရဲ႕ A့ဒဲ ီစကားကိုေတာ့ ၾကိဳက္သာြ းျပီကြာ''
''ဟား...ဟား...ဟား''
ေသြးဓားဘုရင္က ရယ္ေမာရင္းေျပာေလသည္။ မိန္းမပ်ိဳႏွစ္ေယာက္သည္ ထိုႏွစ္ေယာက္၏ Aသြင္ျပင္ကို ၾကည့္႐ံုႏွင့္
လူေကာင္းမ်ားမဟုတ္ေၾကာင္း ရိပ္မိသြားသည္။
''ညီမေလးက်ဴးေဆ.ြ ..သတူ ႔ၾိုကည့ရ္ တာ သိုင္းပညာနိမ့္က်မယ္ မထင္ဘူး...သတိထားမွျဖစ္မယ္''
Aနီေရာင္ႏွင့္ မိန္းမပ်ိဳက တီးတိုးေျပာလိုက္ေသာ္...
Page 326
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ဟတု ္က့မဲ မ...''
Aပန္းေရာင္ဝတ္စံုႏွင့္ မိန္းမပ်ိဳက ေခါင္းညိတ္ေျဖၾကားလိုက္၏။ ထိုႏွစ္ေယာက္သည္ကား Aေရးၾကီးကိစၥႏွင့္
ထြက္လာၾကေသာ ေစာင္းေကာက္ေဒဝီပိုင္ရွင္းႏွင့္ က်ဴးေဆြတို႔ပင္ ျဖစ္ၾကသည္။
''ရွင္တို႔ေတ ြ လမ္းဖယ္မေပးရင္ Aသဲေဖာက္Aပ္စာ မိသြားမယ္''
1
285
ပိုင္ရွင္းက ျခိမ္းေျခာက္ေျပာလိုက္လ်ွင္ ေသြးဓားဘုရင္သည္ မခ်ိဳမခ်U္ မ်က္ႏွာျဖင့္...
''Aိုး...ဟိုး...ဟိုး...လက္စသတ္ေတာ့ မင္းက ေက်ာက္လုဖုန္းနဲ႔
ပတ္သက္ေနတာကိုး...တစ္ျခားသူေတြက ေၾကာက္ရင္ ေၾကာက္လိမ့္မယ္...က်ဳပ္ကေတာ့ သူကိုယ္တိုင္လာေတာင္ ဂ႐ုမ
စိုက္ဘူး''
ဟု ေAးေဆးစြာေျပာလိုက္သည္။ ပိုင္ရွင္းသည္ ဆရာျဖစ္သူကိုပင္ မေၾကာက္ဟုေျပာေသာ ေသြးဓားဘုရင္ကို
ခပ္ရွိနရ
္ ွိန္ျဖစ္သြားသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဟန္ကိုယ့ဖ္ ို႔ မာန္သူ႔ဖို႔ဆိုသလို...
''ရွင္က ကြၽန္မဆရာကို မေၾကာက္ေAာင္ ဘာမို႔လို႔လဲ...ကြၽန္မကို ယွU္နုိင္ေAာင္ၾကိဳးစားပါUီး''
ပိုင္ရွင္းသည္ မေက်မနပ္ေျပာျပီး က်ဴးေဆြကိုဘကလ္ ွည္က့ ာ...
''မမက တကို ခ္ ိုက္ျပီဆိုတာန႔ဲ ညီမေလးက Aနက္ေရာင္န႔ဲလူကို တကို ္ခိုက္ေပေတာ့''
ဟု တီတိုးေျပာေလသည္။ က်ဴးေဆြကလည္း နားလည္ေၾကာင္း ေခါင္းညိတ္ျပ၏။ ယင္းေနာက္ ပိုင္ရွင္းသည္
Aတြင္းAားသံုး၍ ေစာင္းၾကိဳးကို တီးခတ္လိုက္သည္။
''ဒင္...ဒင္...ဒင္''
စူးရွေသာ ေစာင္းသံႏွင့္Aတူ Aတြင္းလႈိင္း၃ခုသည္ Aရွိန္Aဟုန္ျပင္းစြာ ထြက္ေပၚသြားေတာ့၏။
''ဒန္...ဒန္...ဒန္''
က်ဴးေဆြသည္လည္း ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ေစာင္းသံျဖင့္ နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္Aား တိုက္ခိုက္လကို ္ေလသည္။ သ႔ိုေသာ္
ထို၂ေယာက္သည္ သာမန္ကာလ်ံွကာ သိငု ္းသမားမ်ား မဟုတ္၍ ထုAိ တငြ ္းAားေလာက္ကေတာ့ မမႈေပ။
Aက်ီႋလက္စကို ေဝွ႔ယမ္း႐ုံျဖင့္ ေခ်ဖ်က္သာြ းနို္င္သည္။ ပိုင္ရွင္းတို႔သည္ Aလြန္တရာ ထတိ ္လန္႔ တနု ္လႈပ္သြား၏။ ထ
ကို ့သဲ ႔ ို
စမြ ္းေဆာင္နိုင္သမ
ူ ွာ သူမ၏ ဆရာက့သဲ ို႔ သိငု ္းပညာ Aလနြ ္ျမင့္မားမွသာ တတ္နိုင္ေပမည္။ ထိုႏွစ္ေယာက္သည္ မ
ည္သညဂ့္ ိုဏ္းမွ
သိုင္းပညာရွင္မ်ားေပနည္း။
''နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္ေကာင္ေလး...ေစာေစာက က်ဳပ္တ႔ ို ယွU္ျပိဳင္တုန္း ေညာင္းညာေနတာေတ ြ Aခုမွ ေျပသြားတာပဲ
ဗ်ာ''
ေသးြ ဓားဘုရင္က ခန႔ျဲပံဳး,ျပံဳး၍ ေျပာေသာAခါ နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္ကလည္း ျပံဳးျဖဲျဖဲႏွင့္...
''ဟတု ္ပါ့ဗ်ာ...Aေညာင္းAညာ ေျပ႐ုံတင္ ဘယ္ကမလ.ဲ ..ေစာင္းသံၾကားရေတာ့ Aိပ္ခ်င္စိတ္ေတာင္
ေပၚသာြ းတယ္...ခင္ဗ်ားလည္း သိမွာပါဗ်ာ...က်ဳပ္က ေဘးနားမွာ မိန္းမေခ်ာေလးရိွမွ ေကာင္းေကာင္းAိပ္ေပ်ာ္တာဗ်...
A့ဒဲ ီေတာ့
ဖက္Aိပ္ဖို႔ မိန္းကေလး လိုေနတာန႔ ဲ Aေတာ္ပ'ဲ '
Page 327
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဟ ု ျပန္ေျပာလိုက္၏။ သူတ႔ႏို ွစ္ေယာက္သည္ ပုံမွန္Aခ်ိန္တြင္ မတည့္ၾကသျဖင့္ ကြယ္ရာတြင္ မဟူရာဂုဏိ ္းသားမ်ားက
''မတည့္ႏွစ္ေဖာ္''ဟု ေခၚေဝၚၾကသည္။ မကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ယခုAခါ၌မူ Aတိုင္Aေဖာက္ ညီေနေလသည္။
ဤသည္ကလည္း မိန္းမပ်ိဳႏွစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္။ တစ္ေယာက္တည္းဆိုပါက ျငင္းခံု၍ Aခ်င္းခ်င္း တိုက္ခို
က္မည္မွာ
မလြဲEကန္ပင္။
ပိုင္ရွင္းတို႔သည္ သူမတ ႔ို တကို ္ကကြ ္မ်ား Aခ်ည္းႏီွး ျဖစ္သြားေသာAခါ ခံျပင္းသြားျပီး ပိုမိုျပင္းထန္ေသာ တကို ္ကကြ ္
မ်ားကိုသုံးကာ
တိုက္ခုိက္ေတာ့၏။
''ဒန္...ဒန္...ဒန္''
''ဒင္...ဒင္...ဒင္''
1
286
''ေဒါင္...ေဒါင္...ေဒါင္''
''ဝိညာU္ေမ်ာလြင့္ သံစU္၇ပါး''မွ ''ယကၡAသံလိငႈ ္း''တကို က္ ြက္ကို ႏွစ္Uီးသား ျပိဳင္တူ ထုတ္ေဖာ္လိုက္ေသာေၾကာင့္
စူးရွေသာ ေစာင္းသံသည္ ဘဝဂ္သို႔တိုင္ ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားသည္လားဟု ထင္ရေလာက္ေAာင္ က်ယ္ေလာင္စြာ ျမည္ဟည္းသြား
၏။
Aျခားသူမ်ားဆိုလ်ွင္ ပ်ာယာခတ္သြားနိုင္ေသာ္လည္း ေသြးဓားဘုရင္ႏွင့္ နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္တို႔သည္
မဟာသိုင္းပညာရွင္မ်ား ျဖစ္ၾကေသာၾကာင့္ လုးံ ဝမမႈၾကေခ်။
''ေဟး''
''ဟိတ္''
ေသးြ ဓားဘုရင္က ေသြးရိပ္လက္ဝါးသိုင္းမွ ''မိစၧာေလျပင္း''Aကြက္က ို Aသုးံ ျပဳလိုက္သလို နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္ကလ
ည္း
''Aထြဋ္Aထိပ္နတ္ဆိုး''တိုက္ကြက္ျဖင့္ ေစာင္းသံမွ Aတြင္းAားလႈိင္းမ်ားကို ေခ်ဖ်က္ပစ္လိုက္သည္။
''ဝုန္း...''
''Aင့္''
ပိုင္ရွင္းႏွင့္ က်ဴးေဆြသည္ ေနာက္သို႔ ဆတု သ္ ြားၾကသည္။ သူမတ႔၏ို မ်က္ႏွာမွာ ေသးြ မရိွေတာ့သလို ျဖဳဖပ္ျဖဴေရာ္ ျဖစ္
ေနသည္။
ပိုင္ရွင္းသည္ ေသြးဓားဘုရင္ကိုၾကည့ရ္ င္း Aထိတ္တလန္ျ႔ဖင့္...
''ရွင္...ရွင္က ေသြးဓားဂိုဏ္းခ်ဳပ္ လီက်ံဳးဝမ္လား''
ဟု ေမးလိုက္ေလသည္။
ေသြးဓားဘုရင္သည္ ေလွာင္ျပံဳးျပံဳး၍...
''ေသြးနီဓားကို ျမင္ကတည္းက က်ဳပ္ဘယ္သူဆိုတာ သိဖို႔ေကာင္းေနျပီ''
ဟ ု ေAးစက္စြာျဖင့္ ေျဖၾကားလိကု ္သည္။ ပိုင္ရွင္းသည္ တကယ့လ္ ူႏွင္ ရင္ဆိုင္တိုးေနျပီဟ ု သေဘာေပါက္သြားျပီး မ
ည္သ႔ ို
Page 328
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဆက္လုပ္ရမည္မသိ ျဖစ္ေန၏။ သူမႏွင့္ က်ဴးေဆြ ပူးေပါင္းတိုက္ခိုက္လ်ွင္ပင္ ေသြးဓားဂိုဏ္းခ်ဳပ္ကို ခုခံနုိင္မည္မဟုတ္။
ထိုၾကားထဲတြင္ နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္ပါ ဝင္လာပါက AေျခAေန ဆိုးသြားနုိင္ေလသည္။
''ဒီAနီးနားမွာ ဘယ္သူမွ မရိွဘူး...မင္းတို႔က ုိ ကယ္မယ့သ္ ူလည္း မရိွဘူး...က်ဳပ္တို႔န႔ ဲ Aသာတၾကည္ လကို ္ခ့စဲ မ္းပါ''
ေသြးဓားဘုရင္က ျခိမ္းေျခာက္ေျပာေလသည္။ ပိုင္ရွင္းသည္ ခံျပင္းစိတ္ျဖင့္ Aံတင္းတင္းၾကိတ္ထားမိသည္။ က်ဴးေဆြက
မေက်မနပ္ျဖင့္...
''မမ...A့ဒဲ ီလူယုတ္မာႏွစ္ေယာက္ကို သူေသကယို ္ေသတိုက္ရေAာင္''
''ၾကက္Uန႔ ဲ ေက်ာက္ေတာင္ကို ေပါက္သလို ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္ ညီမေလး...မမက Aခ်ိန္ဆြဲထားမယ္...Aခြင့္Aေရးရင္
ညီမေလးက ေျပးေပေတာ့''
ပိုင္ရွင္းက ခပ္တိုးတိုးေျပာေလသည္။ က်ဴးေဆြသည္ လက္မခံပါေခ်။
''နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္...မင္းရဲ႕ Aတငြ ္းAားက ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးထက္ေတာင္ သာတယ္လ႔ ို ေျပာခံရတယ္...က်ဳပ္ကို
လက္ေတြ႕ျပနိုင္မလား''
ဟ ု ေသးြ ဓားဘုရင္က ေမးလုိက္သည္။
1
287
နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္သည္ မေက်မနပ္ျဖင့္ တစ္ခ်က္ၾကည့္ျပီး...
''ခင္ဗ်ားက က်ဳပ္Aစြမ္းကို Aထင္ေသးတာလား...က်ဳပ္သာ Aတြင္းAားကုန္ထုတ္ရင္ ေစာေစာကတည္းက
ခင္ဗ်ားAသက္ရွိေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး...သတူ ႔ႏို ွစ္ေယာက္ေလာက္ကေတာ့ ၂ကြက္၃ကြက္န႔ ဲ Aနိုင္ယူလို႔ရ္ တယ္''
ဟု ျပန္ေျပာလိုက္ရာ ပိုင္ရွင္းႏွင့္ က်ဴးေဆြမွာ မခံမရပ္နိုင္ေAာင္ျဖစ္သြားေတာ့သည္။
''ရွင့္မွာ Aစြမ္းဘယ္ေလာက္ရွိတယ္ဆိုတာ ၾကည့္ရေသးတာေပါ့''
ပိုင္ရွင္းက မေက်မနပ္ေျပာလိုက္ျပီး နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္ထံ ခုန္ဝင္ကာ ေစာင္းၾကိဳးကို တီးခတ္လိုက္၏။
''ညီမေလးေရာ ရွိေသးပါတယ္''
က်ဴးေဆြက ေျပာ၍ ေစာင္းၾကိဳးကုိ Aတြင္းAား Aျပည့္Aဝ စုစည္းကာ တီးခတ္ေတာ့၏။
''ဒန္...ဒန္...ဒန္''
''ဒင္...ဒင္...ဒင္''
''ေဒါင္...ေဒါင္...ေဒါင္''
စူးရွေသာ ေစာင္းသံမ်ား နားကမဲြ တတ္ ထကြ ္ေပၚသာြ းျပီး ျပင္းထန္ေသာ Aားလိႈင္းႏွစ္ခုသည္ နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္ဆီ
သ႔ ို
Aရွိန္Aဟုန္ျပင္းစြာ တိုးဝင္လာေတာ့သည္။
''ဒီေလာက္Aကြက္ေလးကေတာ့ ေAးေဆးပါ''
နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္သည္ နွာေခါင္း႐ံႈ႕ကာ ေလွာင္ေျပာင္၍ လက္ဝါးႏွစ္ဖက္ကို ပူးကပ္ကာ သိုင္းကကြ ္ဟန္တစ္ခု
ထုတ္ေဖာ္လိုက္သည္။ ပိုင္ရွင္းသည္ ထိုသိုင္းကြက္ကိုေတြ႕ေသာ္ AၾကီးAက်ယ္ မ်က္ႏွာပ်က္သြား၏။ Aဘယ္ေၾကာင့္
ဆိုေသာ္
လြန္ခ့သဲ ည့္ ႏွစ္၃၀ေက်ာ္က မဟူရာေတာင္ကုန္းမ ွ ေသြးေခ်ာင္းစီးတိုက္ပြဲတြင္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ယီဖြ န္း
Aသုံးျပဳသြားသည္ကို ေတြ႕ျမင္ခ့ရဲ ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေလသည္။
Page 329
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ထိုစU္က သူမAပါAဝင္ က်ားသစ္နက္ဖန္းယြင္၊လ်ွပ္စီးျမန္ဓားသမား
ဟန္ခ်ံဳး(ေရွာင္ခ်ဴး၏Aဘိုး)၊လူပုညီေနာင္၊ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ လိAင္းႏွင့္ က်ဳံးနန္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ တုက်န္႔ခ်င္ Aပါ
Aဝင္
စစု ုေပါင္း ထိပ္သီး၇ေယာက္ တကို ္ခိုက္သည္ေတာင္ ယီဖြ န္း၏ ထိုသိုင္းကြက္ေၾကာင့္ ဖ႐ိုဖရဲ ျဖစ္သြားေသးသည္။ ေနာ
က္ဆုံးတြင္
သူေသကယို ္ေသ ဖိတိုက္ေတာ့မွ ယီဖြ န္းသည္ Aေျခပ်က္ကာ ေနာက္ဆုတသ္ ြား၏။ ထိုAခြင့္Aေရးကို ပိုင္ရွင္းက မိမိ
ရရ
Aသံုးခ်ျပီး ''Aသည္းေဖာက္Aပ္''ျဖင့္ ပစ္ခတ္ကာ ေခ်ာက္ထဲက်သြားေစသည္။
''ညီမေလး...သတိထား''
ပိုင္ရွင္းက ေAာ္ဟစ္သတိေပးေလသည္။ နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္သည္ လက္ဝါးခ်က္ဆယ္ခ်က္ကို တရစပ္
ထုတ္ေဖာ္တိုက္ခိုက္ေလေတာ့၏။
''ေဝါ...ေဝါ''
''ဝွီး...ဝွီး''
လက္ဝါးခ်က္မ်ားသည္ မုန္တိုင္းထန္သလို ျပင္းထန္လွ၏။ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ရွိ Aျပင္းထန္ဆံုး Aမာသိုင္းမ်ားျဖစ္သည့္
သိုင္းပညာ၇မ်ိဳးတြင္ နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္သိုင္းသည္လည္း တစ္ခုAပါAဝင္ ျဖစ္ေလသည္။
''ဝုန္း...''
1
288
''ဝုန္း...''
''Aား''
''Aင့္''
ပိုင္ရွင္းႏွင့္ က်ဴးေဆြမွာ ဒယီးAယိုင္ျဖင့္ ေနာက္ဆုတ္ကာ ေသြးမ်ား Aန္ခ်လိုက္၏။ သူမတို႔သည္ Aတြင္းဒဏ္ရာ ျပင္း
ထန္စြာ
ရသြားျပီ မဟုတ္ေလာ...နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္သည္ ဆက္လက္မတိုက္ခိုက္ေတာ့ဘဲ လက္ပိုက္ၾကည့၍္ ေက်နပ္ေန၏။
''မင္းရဲ႕Aတြင္းAားက ဒီေလာက္ေတာင္ ေကာင္းေနတာကိုး...''
ေသြးဓားဘုရင္က ခ်ီးမြမ္းေျပာဆိုေလသည္။ နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္သည္ ႏွာေခါင္းတစ္ခ်က္႐ႈံ႕ကာ...
''က်ဳပ္Aတငြ ္းAားက ႏွစ္၁၅၀ေက်ာ္ေနျပီ...ခင္ဗ်ားန႔ ဲ ယွU္ျပိဳင္တုန္းက ခင္ဗ်ားက Aရင္စျပီး Aတငြ ္းAားေလ်ွာ့ေပါ့ျပီး
ထုတ္လ႔ ို
က်ဳပ္က ၃ပုံ၁ပုံပဲထုတျ္ပီး ညွာတာေပးလိုက္တယ္မွတ္ပါ...ခင္ဗ်ားတပည့္ေတြေရွ႕ သကိ ၡာက်မွာစိုးလ႔ ို ေလ်ွာ့ေပါ့ေျပာ
တာ
ခင္ဗ်ားသိဖို႔ေကာင္းတယ္''
ဟု ျပန္ေျပာလိုက္ေသာAခါ ေသြးဓားဘုရင္သည္ မေက်မနပ္ျဖစ္သြားေသာ္လည္း စိတ္တြင္းမွ နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္ကို
ထိတ္လန္႔သြား၏။ ထို႔ေၾကာင့္ Aခြင့္သာလ်ွင္ ရွင္းထုတ္ပစ္ရန္ ၾကံစည္မိသည္။ ေသြးဓားဘုရင္သည္ ေကာက္က်စ္စြာျပံဳး
လိုက္ျပီး...
Page 330
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ ထကြ ္ေျပးဖို႔ မၾကံန႔ေဲ တာ့...ဒီနားတဝိုက္မွာ လာကူမယ့္သူ တစ္ေယာက္မွ မရိွဘူး...ရိွရင္ေတာင္
က်ဳပ္တို႔ကို
ယွU္နိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး...''
''ဟုတ္ရဲ႕လားဗ်ာ''
႐ုတ္တရက္ ထြက္ေပၚလာေသာ Aသံတစ္ခုေၾကာင့္ ေသြးဓားဘုရင္ႏွင္ နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္မွာ တုန္လႈပ္သြားၾကသည္။
''ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္န႔ ဲ ဘယ္ကေကာင္လဲက.ြ ..ထကြ ္ခ့စဲ မ္းပါ''
ေသြးဓားဘုရင္က စိမ္ေခၚလိုက္၏။
''ေကာင္းျပီေလ...ထြက္လာရတာေပါ့ေလ''
ထိုAခါ Aနီးရိွ သစ္ပင္ၾကီးေပၚမွ လူတစ္ေယာက္ ခုန္ဆင္းလာေလသည္။ ထသို ူ၏ Aသြင္Aျပင္ကိျုမင္ေသာ္
နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္ႏွင့္ ေသြးဓားဘုရင္တို႔ Aခ်င္းခ်င္းၾကည့္ကာ ရယ္ေမာေလသည္။
''ငါကေတာ့ ဘယ္က သိုင္းပညာရွင္ၾကီးလဲလ႔ ို ေAာက္ေမ့ေနတာ...လက္စသတ္ေတာ့ သူေတာင္းစားေလး
တစ္ေယာက္ကိုး...မင္းက မဆုိင္တာ ဝင္႐ႈပ္ခ်င္တာလား...သြားစမ္း''
ေသးြ ဓားဘုရင္သည ္ ေသးြ ရိပ္လက္ဝါးသိုင္းျဖင့္ ထိုသူဖုန္းစား၏ ရင္ဘတ္ကို ႐ိုက္လိကု သ္ ည္။
''A့ဒဲ ါ ေသြးရိပ္လက္ဝါးသိုင္းဘ.ဲ ..သတိထား''
က်ဴးေဆြက သတိေပးလုိက္၏။ သူဖုန္းစား ဝါ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ လက္ဝါးခ်က္ျဖင့္ ျပန္လည္ ခုခံေပးရာ...
''ဝုန္း''
''Aင့္''
ေသြးဓားဘုရင္သည္ ဒယီးဒယိုင္ျဖင့္ ေနာက္ဆုတ္သြားေတာ့သည္။ သူသည္ ေရွာင္ခ်ဴးကို ထိတ္လန္႔စြာ ၾကည့္ျပီးေနာက္
တစ္စုံတရာကို သတိရသြားကာ...
1
289
''မင္း...မင္းက စာေပသမားေကာင္န႔ ဲ Aတူရိွတ့ ဲ သူဖုန္းစားမို႔လား...ေျပာစမ္း...စာေပသမားေကာင္ ဘယ္မွာလဲ''
ဟု ေမးျမန္းေလရာ ေရွာင္ခ်ဴးက...
''ခင္ဗ်ား Aစြမ္းAစရွိရင္ ကုိယ္တိုင္ရွာပါ့လား...''
ဟူ၍ ျပန္လွန္ေျပာလိုက္သျဖင့္ ေသြးဓားဘုရင္သည္ AၾကီးAက်ယ္ ေပါက္ကသြဲ ြားေတာ့သည္။
''ေခြးပါးဝတ့ေဲ ကာင္...မင္းက သိုင္းပညာ ဘယ္ေလာက္Aဆင့္ျမင့္လို႔ စိတၾ္ ကီးဝင္ေနတာလ.ဲ ..က်ဳပ္ကို ရစရာမရိွေAာင္
ဆထဲ ားတ့Aဲ ျပင္ ပမာမခန္႔ ျပန္ေျပာေသးတယ္...ဒီေန႔ေတာ့ ေသြးဓားဂိုဏ္းခ်ဳပ္ လကီ ်ံဳးဝမ္
ဘယ္ေလာက္Aစြမ္းရွိတယ္ဆိုတာ ျပရတာေပါ့''
သူသည္ စကားေျပာရင္း ေနာက္ေက်ာမွ ဓားရွည္ကို ျဖည္းညင္းစြာ ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ ဓားရွည္သည္ ႏွစ္ဖက္သြားရွိျပီး
Aသာြ း၄ေပရိွကာ Aခြၽန္Aတက္ေလးမ်ား ပါေလသည္။ ထ႔Aို တူ ေသြးလႊမ္းသည့္Aလား
နီရဲေတာက္ေျပာင္ေနေလ၏။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ခန႔ျဲပံဳး,ျပံဳးရင္း...
''ခင္ဗ်ားAစြမ္းက Aားႏြဲ႕တ့ ဲ မိန္းကေလးေတကြ ိုပ ဲ တကို ခ္ ိုက္ရဲတာမဟုတ္လား''
''ေတာက္...ေခြးမသား''
ေသြးဓားဘုရင္သည္ ဆဲေရးျပီးေနာက္ လ်င္ျမန္ေသာ ဓားခ်က္ျဖင့္ ခုတ္ပိုင္းလိုက္၏။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aဝတ္ပတ္ထားေ
Page 331
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
သာ
ဓားရွည္ျဖင့္ ျပန္လည္႐ိုက္ဖယ္၍ ရင္ဝသို႔ ဓားေႏွာင့္ျဖင့္ ေျခာက္ခ်က္တိတိ ထိုးႏွက္လိုက္သည္။
''ထန္...''
လက္နက္ခ်င္း ထိမိေသာAခါ တစ္ဖက္လူ၏ Aတြင္းAားေၾကာင့္ ေသြးဓားဘုရင္သည္ ညာဘက္လကထ္ ုကံ ်U္ကာ
ယိမ္းယိုင္သြား၏။ ထိုစU္မွာပင္ ဓားေႏွာင့္ျဖင့္ ထိုးႏွက္ခ်က္မ်ား ဝင္ေရာက္လာသျဖင့္ ထိတ္ထိတ္ပ်ာပ်ာ ျဖစ္သြားသည္။
သို႔ျဖစ္၍
ျပင္းထန္ေသာ ဓားခ်က္မ်ားကို ထုတ္ကာ Aသည္းAသန္ ကာကြယ္ရေတာ့သည္။ သူသည္ ေနာက္ဆုတ္ရင္း
ဓားရွည္ကို ေဝွ႔ယမ္းလိုက္၏။
''ရႊီး...''
ထူးဆန္းလွေခ်သည္။ ဓားရွည္သည္ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ၈ေပရွိေသာ ၾကာပြတ္Aသြင္ ကူးေျပာင္းသြား၏။
ယင္းေနာက္ ေႁမြတစ္ေကာင္ပမာ ေရွာင္ခ်ဴး၏ လက္နက္ကို ရစ္ပတ္ရန္ ၾကိဳးစားေလသည္။ ေသြးဓားဘုရင္၏ လက္န
က္သည္
Aမွန္တကယ္၌ Aဆစ္၁၃ခုပါေသာ ဓားၾကာပြတ္ျဖစ္ေလသည္။ ဓားရွည္(သို႔) ၾကာပြတ္Aျဖစ္ ႏွစ္မ်ိဳးစလုံး Aသုံးျပဳနိုင္ရ
န္
ကြၽမ္းက်င္ေသာ ပန္းပဲပညာရွင္မွ ျပဳလုပ္ခ့သဲ ည့္ ေရွးေဟာင္းဓားတစ္လက္(ေမွာ္ဝင္ရတနာဓားတစ္လက္)ျဖစ္သည္။ ဓား
မင္းတြင္
ခလုတ္တစ္ခုပါျပီး ၾကာပြတ္Aသြင္ေျပာင္းနုိင္ရန္ ျဖစ္ေလ၏။
ဓားခြၽန္ထိပ္ဖ်ားသည္ ဓားရွည္ကို ခ်ိတ္ယူရန္ ၾကိဳးစားေလရာ ေရွာင္ခ်ဴးက သူ႔ဓားရွည္ကုိ ပတ္ထားေသာ Aဝတ္စျဖင့္
Aလိုက္သင့္ ေတ့ေပးလိုက္သည္။ ထိုAခါ Aဝတ္စကိုသာ ခ်ိတ္ပါသြား၏။ Aဝတ္စ မရွိေတာ့သျဖင့္ လက္နက္သည္ ထ
င္ရွားစြာ
ပုံေပၚသြား၏။ ေရွာင္ခ်ဴးက ဓားရွည္ကို ဆယြဲ ူကိုင္ဆလြဲ ိကု ္ျပီး ဓားခ်က္တစ္ခ်က္ ထုတ္ေဖာ္ေလေတာ့သည္။ ထAို ခါ
ခရမ္းေရာင္Aလင္းတစ္ခု ထြက္ေပၚသြားသည္။
''ခြၽမ္း...''
ေသြးဓားဘုရင္က ခုခံလိုက္သျဖင့္ မီးပြားမ်ားပင္ ထြက္ေပၚသြား၏။ ယင္းေနာက္ သူသည္
ဒယီးဒယိုင္ျဖင့္ ေနာက္ဆုတ္သြားေတာ့သည္။ သူ႔ဓားရွည္သည္ ဓားေကာင္းရတနာတစ္ခု ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မည္သို႔မ်ွေ
တာ့
ထိခိုက္မသြား။ သ႔ိုေသာ္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ Aတြင္းAားေၾကာင့္ လက္ေမာင္းတစ္ေလ်ွာက္ ထုံက်U္သြားသည္။
1
290
နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္သည္ ထိုႏွစ္ေယာက္၏ လက္နက္မ်ားကို ေတြ႕ရေသာ္ မ်က္လံုးAေရာင္မ်ား ေတာက္သြားျပီး
လိုခ်င္ေလာဘစိတ္မ်ား ဝင္လာသည္။ သူ႔Aေနျဖင့္ ထိုႏွစ္ေယာက္ကို သတ္ျဖတ္၍ လုယူနိုင္ဖို႔ မလြယ္ကူလွေပ။
သ႔ိုေသာ္ ေရွးUီးစြာ ေသးြ ဓားဘုရင္ကို AကAူ ညီေပးကာ ေရာွ င္ခ်ဴးAား သတ္ျဖတ္မည္။ ျပီးလ်ွင္ Aခြင့္သာပါက သ႔
ကူ ိုပ္ ါ
ရွင္းပစ္မည္ဟု စီမံကိန္းဆြဲ လုိက္ေတာ့သည္။ နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္သည္ ဟန္ေဆာင္ျပံဳးရယ္၍...
Page 332
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''က်ဳပ္တို႔က Aခ်င္းခ်င္းေတြပဲ''
ဟုေျပာကာ ေဘးမွ ရင္ေဘာင္တန္း ရပ္ေနလိုကသ္ ည္။ ေသြးဓားဘုရင္သည္ သ႔Aူ ၾကံဆိုးကို ရပိ ္မိဟန္မတူ။ Aခ်င္းခ်
င္းမို႔
ကူညီေပးသည္ထင္၍ Aားတက္သြားသည္။
''ေကာင္ေလး...မင္းက ဂ႐ုဏာမ့ဲဓားသခင္လား''
ေသးြ ဓားဘုရင္က ေမးလိုက္လ်ွင္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မည္သ႔မို ်ွ တုန႔ျ္ ပန္မေျပာေတာ့။ ပိုင္ရွင္းႏွင့္ က်ဴးေဆြသည္ လြန္စြာ
တုန္လႈပ္သြားၾကသည္။ ဆိတ္ဆိတ္ေနသည္က ဝန္ခံျခင္းပင္ မဟုတ္လား။ က်ဴးေဆြသည္ မယံုၾကည္နိုင္ဟန္ျဖင့္ ေရွာ
င္ခ်ဴးကို
ၾကည့္႐ႈေနမိသည္။ သူမ၏ မ်က္ဝန္းထဲတြင္ တစ္စံုတစ္ရာ ေျပာလိုဟန္ ရွိသည္။
''လက္စသတေ္ တာ့ ဂ႐ုဏာမ့ဆဲ ိုတာ မင္းကိုးက.ြ ..ဒီလAို သြင္မ်ိဳးန႔ဲ ေတြ႕ရမယ္လို႔ ္ မထင္ဘူး...ငါတို႔ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ကိုေ
တာင္ မင္းက
Aနိုင္ယူခ့တဲ ယ္ဆိုေတာ့ ပညာက မေသးဘူးပဲ...က်ဳပ္တ႔ႏို ွစ္ေယာက္ တကို ္ခိုက္တာ ခုခံနိုင္ရင္ေတာ့ လူေတာ္လို႔ ဆိုရ
မွာပ'ဲ '
ေသြးဓားဘုရင္သည္ Aၾကံၾကီးသူပီပီ ၾကိဳတင္၍ စကားပုလႅင္ခံလိုက္၏။
''ရွင္တို႔က ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းျပီး သက္သကမ္ ့ ဲ မတရား တိုက္ခိုက္မလို႔လား...''
''ညီမေလး...ဘာမွမေျပာန႔ဲေတာ့''
က်ဴးေဆြကို လက္ကုတ္၍ ပိုင္ရွင္းမွ သတိေပးစကား ဆိုလိုက္သည္။ က်ဴးေဆြက သူမကို
လွည့ၾ္ကည့္ေသာAခါ ေခါင္းခါယမ္းျပ၏။ ထတို ိုက္ပြဲတြင္ ဝင္မပါေစလိုသည့သ္ ေဘာ ျဖစ္ေလသည္။ က်ဴးေဆြကလည္း
Aတူေနလာသည္မွာ ၾကာျပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူမ Aတြင္းစိတ္ကုိ သိရိွေန၏။ Aဘယ္ေၾကာင့္ မပါခိုင္းသည္ကိ ု
သေဘာေပါက္သြားသည္။ ဂ႐ုဏာမ့ဲဓားသခင္ေခၚ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ယခုAခါဝယ္ သိုင္းေလာက၏
ရန္သူေတာ္ၾကီး ျဖစ္ေနသည္မဟုတ္လား။ သူမAဖို႔ မည္သူေသေသ A႐ံႈးမရွိေခ်။
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၅၇,၅၈)
ပိုင္ရွင္းသည္ သူမတြက္ကိန္းႏွင့္ ေက်နပ္ေန၏။ မဟူရာဂိုဏ္းမွ ထိုႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ ေရွာင္ခ်ဴးတို႔ တိုက္ခိုက္ရင္း
ဒဏ္ရာျပင္းစြာရလ်ွင္(သို႔) ေသဆုးံ ပါက သိုင္းေလာကAတြက္ ဆူးေညွာင့္မ်ား ရွင္းသြားမည္ဟု ယူဆမိသည္။ က်ဴးေဆြ
ကမူ
မိမိAသက္ကို တစ္ၾကိမ္ကယ္တင္ဖူးေသာ ေရွာင္ခ်ဴးAား ကူညီေပးခ်င္သည္။
သ႔ိုေသာ္ သူမသည္ Aတြင္းဒဏ္ရာ ရထားသည့A္ ျပင္ ယခုရိွေနေသာ လူ၅ေယာက္Aနက္ သိုင္းပညာAနိမဆ
့ ္ ုံး
ျဖစ္ေနသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးက ကူညီေပးထား၍ ေသြးေၾကာမရွစ္ခု ပြင့္သြားသျဖင့္ Aတြင္းAားမ်ားစြာ တိုးတက္လာေသာ္လ
ည္း
သိုင္းပညာႏွင့္ Aေတြ႕Aၾကံဳတြင္ေတာ့ ပိုင္ရွင္းကုိ မမွီေသးေခ်။
''ခြၽမ္း...ခြၽမ္း...ခြၽမ္း''
ေသးြ ဓားဘုရင္သည္ စိတ္မရွည္ဟန္တူသည္။ Aျပင္းထန္ဆုံး သိုင္းကကြ ္မ်ားျဖင့္ ထိုးႏွက္တိကု ္ခိုကေ္ တာ့၏။ ဓားရွည
သ္ ည္
ၾကာပြတ္Aသြင္ ေျပာင္းသြားေလသည္။ နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္လည္း မေနသာေတာ့။ ဝိုင္းဝန္းကူညီ တိုက္ခုိက္ေပးေလေ
Page 333
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
တာ့၏။
''ေဝါ...ေဝါ...''
1
291
''ဝွီး...ဝွီး..''
သူ၏ လက္ဝါးျပင္သည္ ႐ုတ္တရက္ ျပာႏွမ္းလာျပီး ေAးစက္ေသာ Aေငြ႕Aသက္မ်ားက ျမဴခိုးပမာ ရစ္ပတ္လႊမ္းျခံဳလာ
ေလသည္။
''ဟင္...Aေတာ္ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ လက္ဝါးသိုင္းပါလား''
ပိုင္ရွင္းက Aံ့ၾသတုန္လႈပ္ဟန္ျဖင့္ ေျပာလိုက္၏။ က်ဴးေဆြသည္ ေရွာင္ခ်ဴးAတြက္ စိုးရိမ္သြားသည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေသြးဓားဘုရင္၏ ဓားခ်က္မ်ားကို ဂ႐ုတစိုက္ ခုခံကာကြယ္ျပီး ၎တို႔၏ တိုက္ကြက္မ်ားAား
AေသAခ်ာ ေလ့လာေနသည္။ က်ဴးေဆြကမူ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aသည္းAသန္ ခုခံေနရျပီး ေAာက္စည္းေရာက္ေနသ
ည္ဟု
ထင္ေနမိ၏။
''မမ...ဒီAတိုင္းဆိုရင္ ဟိုႏွစ္ေယာက္က နိုင္သြားလိမ့္မယ္...ညီမတို႔ ဝင္ကူရေAာင္''
သူမက ေျပာလိုက္ေသာ္ ပိုင္ရွင္းသည္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ ခါယမ္းျပီး...
''ညီမေလး မွားေနျပီ...A့ဒဲ ီေကာင္ေလး မနိုင္ယင္ေတာင္ ဘယ္လိုမွ မ႐ံႈးနိုင္ဘူး...သကူ တမင္တကာ တစ္ဖက္လူရဲ႕
သိုင္းကြက္ကို ေလ့လာခ်င္လို႔ ခုခံ႐ုံပ ဲ ခုခံေနတာ...ျပီးေတာ့ သူ႔Aတငြ ္းAားက ဟိုႏွစ္ေယာက္ထက္ Aေတာ္သာတယ္.
..ညီမေလး
ေသခ်ာ Aကဲခတ္ၾကည့္...မဟူရာဂိုဏ္းက လူႏွစ္ေယာက္က သူဓားခ်က္ထုတ္ရင္ မခုခံရဘဲ ူး...A့ဒဲ ါ
သ႔Aူ တြင္းAားကို ေၾကာက္လ႔ပို 'ဲ '
ပိုင္ရွင္းက ရွင္းျပေတာ့မွ က်ဴးေဆြသည္ ေသခ်ာ Aကဲခတ္ၾကည့မ္ ိ၏။ မွန္ေပသည္။ ေသြးဓားဘုရင္တို႔သည ္ တရၾကမ္း
တိုက္စစ္ဆင္ေနေသာ္လည္း ေရွာင္ခ်ဴးထံမွ ဓားခ်က္ေရာက္လာလ်ွင္ မခုခံရဲဘဲ ကပ်ာကယာ တိမ္းေရွာင္ေနရသည္ကို ေ
တြ႕ရ၏။
''ရႊမ္း...''
ေရွာင္ခ်ဴးက ဓားတစ္ခ်က္ ေဝွ႔ယမ္းသည္တြင္ ခရမ္းေရာင္ Aလင္းတန္းမ်ား ျပိဳးျပိဳးျပက္ျပက္
ထြက္ေပၚသြားရာ ေသြးဓားဘုရင္သည္ မ်က္စိမ်ားပင္ ျပာေဝသြား၏။
''ဟိတ္''
''ထန္း...ထန္း...ထန္း''
တစ္ဆက္တည္း လၾကယ္စင္ဓားကြက္ကို သံုးလိုက္ရာ ေရွာင္တိမ္းရန္ မတတ္သာေတာ့ဘဲ ဓားရွည္ျဖင့္ ခုခံရေတာ့သည္။
နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္ကမူ ေAးစက္ေသာ လက္ဝါးခ်က္ျဖင့္ ေနာက္ေက်ာမွ Aလစ္တိုက္ခကို ္ေလသည္။ သ႔ိုေသာ္ ေရွာ
င္ခ်ဴးသည္
Aလင္းတန္းAရိပ္ ဓားကြက္ကို Aသုးံ ျပဳကာ လ်င္ျမန္စြာျဖင့္ သိုင္းကြက္ေဖာ္လိုက္၏။
သူ၏ လႈပ္ရွားမႈမ်ားသည္ နဂိုကထက္ ျမန္ဆန္လာသည္။ လူရိပ္ပင္ မေတြ႕ရေတာ့ဘဲ ခရမ္းေရာင္ ဓားေရာင္စU္သာ ျမ
င္ရေလ၏။
Page 334
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ပိုင္ရွင္းတို႔မွာ Aတြင္းAား နိမ့္က်ေသာေၾကာင့္ ၾကည့္႐ႈရင္း မ်က္စိမ်ား ျပာေဝလာေတာ့သည္။
နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္ႏွင့္ ေသြးဓားဘုရင္တို႔သည္လည္း AေျခAေနမဟန္မွန္း သိရသည္ႏွင့္ Aျပင္းထန္ဆုံး တကို ္ကကြ ္
မ်ားကို
Aသံုးျပဳေတာ့သည္။
နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္သည္ ''Aထဋြ ္Aထိပ္နတ္ဆိုး'' သိုင္းကြကက္ ို Aသုးံ ျပဳလိုက္သလို ေသးြ ဓားဘုရင္သည္လည္း
ဓားရွည္ကို ေဝွ႔ယမ္းရင္း ''ေသြးပင္လယ္မိစၧာဓားကြက္''ျဖင့္ တုိက္ခိုက္ေလသည္။
ႏွစ္Uီးစလုံး၏ တကို ္ကြက္မ်ားမွာ ဆန္းျပာလွသလို Aားမာန္ပါလွသည္။ ထ႔Aို တူ လႈပ္ရွားမႈမ်ားမွာ နဂိုကထက္
ျမန္ဆန္သြက္လကလ္ ာေလ၏။ ၃Uီးစလုံးကို သကဲ စဲြ ာြ မျမင္နုိင္ေတာ့။ ရိပ္ကနဲသာ ေတြ႕ရျပီး မည္သူမည္ဝါဟူ၍ ခြဲျခား
ရန္လည္း
မလြယ္ကူလွ။
1
292
နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္၏ လက္ဝါးခ်က္မ်ားသည္ မုန္တိုင္းထန္သလို ျပင္းထန္လွသည္။ လက္ဝါးခ်က္မိပါက A႐ိုးမ်ားပင္ စိ
စိညွက္
ေၾကမႊနိုင္သည္။
''ရႊီး...ရႊီး...ရႊီး''
''ဝွီး...ဝွီး...ဝွီး''
ေသြးဓားဘုရင္၏ ဓားရွည္သည္လည္း ဓားျဖစ္လိုက္ ၾကာပြတ္ျဖစ္လိုက္ႏွင့္ ခန္႔မွန္းရခက္စြာျဖင့္ စိတ္ရႈပ္ေစသည္။ Aနီေ
ရာင္
ဝတ္ဆင္ထားေသာ သ႔တူ စ္ကိုယလ္ ုံးသည္ ယခုAခါဝယ္ Aနီေရာင္ လ်ွပ္စီးတန္းပမာ ျမန္ဆန္ေနေလ၏။
''မဟူရာဂိုဏ္းက တကယ့က္ ို Aရည္Aခ်င္းရိွတ့လဲ ူေတ ြ ပိုင္ဆိုင္ထားတာပါလား''
စိတ္ထဲမွ ၾကိတ္ေရရြတ္ရင္း ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မၾကာေသးမီက ေလ့က်င့္ေAာင္ျမင္ထားသည့ ္ ''မဟာဓားစက္ဝန္း''Aကြ
ကက္ ို
Aသုံးျပဳလိုက္သည္။ ဓားရွည္က ို ကိုင္၍ လက္ယာရစ္၉ၾကိမ္၊လက္ဝဲရစ္၉ၾကိမ္ လွည့ပ္ တ္ကာ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးAား
ဟာကြက္မရွိေAာင္ ကာကြယ္လိုက္ျပီး ဓားရွည္ကို ေျမ၌စိုက္သြင္းလိုက္၏။ ထိုAခါ ခရမ္းေရာင္
စက္ဝန္းၾကီးတစ္ခသု ည္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ တစ္ကယို လ္ ုးံကို Aျပည့္Aဝ ဖုံးလႊမ္းသြားသည္။ နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္တို႔
တိုက္ကြက္မ်ားAားလံုး ၎ဓားစက္ဝန္းေပၚ၌ သက္ေရာက္သြားရာဝယ္...
''ဝုန္း...''
မိုးျခိမ္းသံတမ်ွ ေၾကက္မက္ဖြယ္ေကာင္းေသာ Aသံၾကီးတစ္ခု ထြက္ေပၚသြားျပီးေနာက္...
ေသးြ ဓားဘုရင္ႏွင့္ နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္တို႔သည္ ဒယီးဒယိုင္ျဖင့ ္ ေနာက္ဆတု ္သြားေတာ့သည္။ နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္သ
ည္
လည္ေခ်ာင္းထဲမွ ေသြးမ်ားကို Aန္ၾကိတ္၍ Aတင္းမ်ိဳခ်ထားသျဖင့္ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းမွ ေသြးမ်ား
စီးက်လာသည္။ ေသြးဓားဘုရင္ကမူ ေဝဒနာကို မဟန္ေဆာင္နုိင္ဘဲ ေသြးမ်ားAန္ခ်လိုက္၏။ ထိုနည္းတူ မ်က္ႏွာမွာ
လူေသAလား ျဖဴဖပ္ျဖဴေရာ္ ျဖစ္သြားသည္။ သတူ ႏ႔ို ွစ္ေယာက္သည ္ ေရွာင္ခ်ဴးကို ထတိ လ္ န္႔စာြ ျဖင့္ ၾကည့္႐ႈမိသည္။
Page 335
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ထ႔Aို တူ
မိမိတို႔ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ Aဘယ္ေၾကာင့္ ႐ံႈးနိမ့္ခ့ရဲ သည္ကိ ု သေဘာေပါက္သြားၾက၏။ သူတ႔ႏို ွစ္ေယာက္သည္ ေရွာင္ခ်ဴးျပိဳင္ဘ
က္
မဟုတ္ေခ်။ ထိုAခ်ိန္တြင္...
''Aဆိပ္နန္းေတာ္သခင္ ကုန္းစြန္းယင္က ဘယ္မွာလဲ''
ေရွာင္ခ်ဴးက ႐ုတ္တရက္ ေမးလိကု ္ေသာAခါ ႏွစ္Uီးစလုံး Aံ့Aားသင့္သြားၾကသည္။
''မင္းက Aဆိပ္ဘုရင္န႔ ဲ ဘယ္လိုပတသ္ က္လို႔ ေမးတာလဲက'ြ '
ေသြးဓားဘုရင္က ျပန္ေမးလိုက္ေသာAခါ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ နာက်ည္းခံျပင္းစြာျဖင့္...
''သ႔လူ က္ခ်ကေ္ ၾကာင့္ က်ဳပ္ရဲ႕ ေက်းဇူးရွင္ဆရာသမား ေသဆုးံ ခ့ရဲ တယ္...သူန႔ေဲ တြ႕ျပီး စာရင္းရွင္းရမယ'္ '
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ကုန္းစြန္းယင္ႏွင့္ ေတြ႕လိုျခင္းမွာ တုိက္ခိုက္ဖို႔ တစ္ခုတည္းAတြက္ေတာ့ မဟုတ္ေပ။ ဆရာျဖစ္သူ၏ ဇနီး
သည္ႏွင့္
ရင္ေသြးေလးAေၾကာင္း စံုစမ္းရန္ ကိစၥAတြက္လည္း ပါေလသည္။
ေသြးဓားဘုရင္သည္ ေကာက္က်စ္စြာျပံဳးရင္း...
''မင္းသာ သတိၱရိွရင္ မဟူရာေတာငက္ ုန္းကို လာခ့စဲ မ္း...မင္းသိခ်င္တာ သိရလိမ့္မယ္''
သသူ ည္ ထသို ႔ဆို ိုျပီး နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္ကို မ်က္ႏွာရိပ္ျပကာ ေျပးလႊားသြားေတာ့၏။
''ေဟ့...ရပ္လိုက္စမ္း''
1
293
ေရွာင္ခ်ဴးက ေAာ္ဟစ္ေျပာကာ ေနာက္မွ ေျပးလိုက္ေလ၏။ ထိုAခါ ေသြးဓားဘုရင္ႏွင့္ နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္တို႔သည္
သတူ ႔Aို က်ီႋရင္ဘတထ္ ဲမွ တစ္စုံတစ္ရာကို ထတု ္ယူ၍ ေနာက္ျပန္ပစ္လႊတလ္ ိုက္သည္။
''ဝွီး...ဝွီး''
ထိုAရာသည္ ဘဲUပံုသ႑ာန္ရွိေသာ Aျဖဴေရာင္Aရာဝတၳဳမ်ား ျဖစ္ၾကျပီး AေရAတြက္ ၈ခုျဖစ္သည္။ Aရြယ္Aစားက
ကြမ္းသီးလံုးေလာက္သာ ရွိေခ်၏။ မည္သို႔ေသာ လက္နက္Aမ်ိဳးAစားမွန္း သူမသိေသာ္လည္း Aႏၲရာယ္Aေငြ႕Aသ
က္ကို
ခံစားမိေသာေၾကာင့္ ဓားခ်က္ဆယ္ခ်က္ကို ဆက္တိုက္ထုတ္၍ ေနာက္ဆုတ္လိုက္၏။
''ဝုန္း...''
''ရႊစ္...ဝွစ္...ဝွစ္''
ၾကီးမားေသာ ေပါက္ကြဲသံမ်ားႏွင့္Aတူ မီးခိုးမ်ားက ထိုေနရာတဝိုက္သို႔ ဖံုးလႊမ္းသြား၏။
''သတိထား...Aေငြ႕ေတြကို မ႐ွဴမိေစန႔'ဲ '
ပိုင္ရွင္းက က်ဴးေဆြကို သတေိ ပးစကားေျပာလိုက္ျပီး လကဆ္ ေဲြ ခၚကာ ေနာက္ဆုတ္လကို ္၏။ သ႔တို ိုင္ မီးခိုးေငြ႕မ်ား
က
တိုးဝင္လာဆဲပင္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မည္သ႔ေို သာ ကံၾကမၼာမ်ိဳး ၾကဳံေတြ႕ရသည္ေတာ့ မသိရ။ မီးခိုးေငြ႕မ်ား
ဖံုးလႊမး္ ေနသျဖင့္ ေကာင္းစြာ မျမင္ရေတာ့ေခ်။
ေပါက္ကြဲသံမ်ားႏွင့္Aတူ ေသးငယ္ေသာ Aပ္ေလးမ်ားကပါ လြင့္ပ်ံလာေသာေၾကာင့္ ဓားရွည္ကို မနားတမ္း ေဝွ႔ယမ္းျပီး
Page 336
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ကာကြယ္ေနရ၏။ ''မဟာဓားစက္ဝန္း''သိုင္းကြက္ျဖင့္ မိမိကိုယ္မိမိ ကာကြယ္ရင္း ''Aဌဂံဓားစက္ဝန္း''သိုင္းကြက္ကို ေဖာ္
ထုတ္ကာ
ခုခံေလေတာ့သည္။
''ခ်ပ္...''
ဓားAိမ္၌ ထည့္သြင္း၍ Aတြင္းAားစုစည္းျပီးလ်ွင္ စၾကာပမာေဝွ႔ယမ္းကာ ဓားခ်က္ထုတ္လိုက္၏။
''ရႊမ္း...ခြၽမ္း...''
ဓားရိပ္မ်ားသည္ လူတစ္ကိုယ္ဝင္ေလာက္ေAာင္ ၾကီးမားေသာ စက္ဝန္းတစ္ခုပမာ ဖြဲ႕စည္းသြားျပီး မီးခိုးေငြ႕မ်ားကို
ဖုံးAုပ္ပစလ္ ိုက္သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာသ႔ ို လွည့ပ္ တ္၍ ထကို ့သဲ ႔ ို Aထုတ္Aသငြ ္းေပါင္း ၈ၾကိမ္ျပဳ
လုပ္လိုက္၏။
မီးခိုးေငြ႕မ်ားႏွင့္ လက္နက္ပုန္းAားလံုးသည္ ခရမ္းေရာင္ ဓားစက္ဝန္း၈ခုAတြင္း၌ ပိတ္မိေနေတာ့သည္။ ပိုင္ရွင္းႏွင့္
က်ဴးေဆြတို႔သည္ မိမိတု႔ထိ ံသ႔ ို မိီးခိုးေငြ႕မ်ား ထပ္မံမေရာက္လာသျဖင့္ Aံ့Aားသင့္သြား၏။
ထ႔ျိုပင္ ခရမ္းေရာင္ စက္ဝန္းထဲ၌ ရိွေနေသာ ေရွာင္ခ်ဴးႏွင့္ ဓားစက္ဝန္း၌ ပိတ္မိေနေသာ Aရာမ်ားကို ေတ႕ြ ရေသာ္
တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားသြားေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ခႏၶာကိုယ္ကို ေလေပြပမာ လွည့္ပတ္လိုက္ေသာAခါ ဓားစက္ဝန္း
မ်ားသည္
Aေပၚသို႔ ေျမွာက္တက္သြား၏။ ထိုAခါ ဓားရွည္ကို ဓားAိမ္တြင္ Aသံျမည္ေAာင္ ထည့္သြင္းလိုက္သည္ႏွင့္...
''ေဖာင္း...ေဖာင္း...ေဖာင္း''
ဓားစက္ဝန္း၌ ပိတ္မိေနေသာ AရာAားလုံး လြင့္ပါးေပ်ာက္ကြယသ္ ြားေတာ့သည္။ ထ႔Aို တူ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ခႏၶာကိုယ္ကို
ကာကြယ္ေပးထားေသာ ခရမ္းေရာင္ စက္ဝန္းၾကီးလည္း မရွိေတာ့ေခ်။
''ခင္ဗ်ားတို႔ ဒဏ္ရာရထားတယ္မဟုတလ
္ ား''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ႐ုတ္တရက္ ေရာက္လာျပီး ေမးေလသည္။ သူ၏ကိယု ္ေဖာ့ပညာသည္ ျပိဳင္ဘက္ကင္းေနျပီ ျဖစ္ေသာေၾ
ကာင့္
မည္သို႔မည္ပုံ ေရာက္လာမွန္း မသိလိုက္ရ။ ပိုင္ရွင္းသည္ သိုင္းေလာကတစ္ခုလုံး ဂ႐ုဏာမ့ကဲ ို
1
294
Aဘယ္ေၾကာင့္ ေၾကာက္ရံ႕ြ ၾကသညက္ ို သေဘာေပါက္သြား၏။ သလူ ို သငို ္းပညာရွင္မ်ိဳးျဖစ္ရန္
မလြယ္သလို ေနာက္ထပ္ေတြ႕ျမင္ရန္လည္း ခက္ခဲလွသည္မဟုတ္လား။ ေရႊၾကက္ဖ စားေသာက္ဆိုင္တြင္
လူပုညီေနာင္ ေျပာခ့သဲ လို ''ေနာက္ဆယ္ႏွစၾ္ ကာရင္ သိုင္းေလာကမွာ ျပိဳင္ဘက္ကင္းနိုင္တယ္''ဆုေိ သာ
စကားရပ္သည္ ေရွ႕ေျပးနိမိတ္သဖြယ္ ျဖစ္ေနေလ၏။ သူမသည္ က်ဴးေဆြက ေျပာျပ၍ လြန္ခ့သဲ ည့္ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္က
သူမ႐ံႈးနိမ့္ခ့ဲေသာ ကေလးငယ္သည ္ ယခု နာမည္ဆိုးျဖင့္ ေက်ာ္ၾကားေနေသာ ဂ႐ုဏာမ့ဓဲ ားသခင္ေခၚ ေရွာင္ခ်ဴးပင္ျဖစ္
ေၾကာင္း
သိခ့ရဲ ၏။
''က်ဳပ္ဆီမွာ Aတြင္းဒဏ္ေၾကေဆးေတြပါ,ပါတယ္...ခင္ဗ်ားတို႔ ႏွစ္ေယာက္ Aျမန္သက္သာေစနိုင္တယ္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မီးေရနတ္ေတာင္မွ မထြက္ခြာခင္တြင္ သမားေတာ္သိုင္းသမားက်ံဳးမိန္ ေဖာ္စပ္ထားသည့္ ေဆးAခ်ိဳ႕ကို
ပါ
Page 337
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ယူေဆာင္လာခ့သဲ ျဖင့္ ယခုလ ို လိုAပ္ေနသူ ေတ႕ြ ရေသာAခါ ထုတ္ေပးလိုက္၏။
''မလိုပါဘူး...မင္းဆီက ေက်းဇူးျပဳမႈေတ ြ မလိုခ်င္ဘူး''
ပိုင္ရွင္းက ျပတ္သားစြာ ေျပာလိုက္၏။ ယင္းေနာက္...
''Aခုခ်ိန္ခါမွာ မင္းဟာ သိုင္းေလာကတစ္ခုလုံးရဲ႕ ရန္သူေတာ္ၾကီး ျဖစ္ေနျပီ...Aျဖဴေရာင္ သိုငး္ ေလာကတစ္ခုလုံးက မင္း
ကို
AေသAလ ဲ ဖမ္းဆီးသတ္ျဖတ္ခ်င္ေနတယ္...မင္းမွတ္ထားရမွာက လယူ တု ္မာဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ Aသက္ရွည္ရွည္
မေနရဘူး..
ေနာက္ဆုံးမွာ နာမည္ဆိုးန႔ပဲ ဲ ဇာတသ္ ိမ္းသြားရတယ္...Aခုေန က်ဳပ္တို႔ကို သတ္ရင္ သတ္ထားပါ...ေနာက္တစ္ခါ ဆုံျဖ
စ္လို႔
တကို ္ခိုက္ၾကရင္ ေနာင္တမရန႔'ဲ '
ဟု ထပ္မံေျပာလိုက္ေသာAခါ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စကားမဆိုေတာ့။ ေဆးလုံးကို က်ဴးေဆြAား ေပးလိုက္သည္။ က်ဴးေဆြ
သည္
Aေယာင္ေယာင္ Aမွားမွားျဖင့္ လက္ကမ္းလိုက္မိ၏။
''ညီမေလး မယူန႔'ဲ '
ပိုင္ရွင္းက ပုတ္ထတု လ္ ကို ္သျဖင့္ ေဆးလုံးမ်ားသည္ ေAာက္သ႔ျိုပဳတ္က်ကာ ဖုန္မ်ားေပက်ံသြားေတာ့၏။ ေရွာင္ခ်ဴးသ
ည္
ႏႈတ္ခမ္းတြန္႔႐ံု ျပံဳးလိုက္ျပီး...
''ဟတု ္က ့ဲ မွတ္ထားပါ့မယ္...Aျဖဴေရာင္ သိုင္းေလာကတစ္ခုလုံး သတ္ျဖတ္လ႔ ို ေသသြားခ့ဲရင္ တယြ ္တာစရာမရိွတ့ ဲ
က်ဳပ္Aတြက္
ဘာမွ ထူးျခားမသြားပါဘူး...ေနာက္တစ္ခါ ျပန္ဆုံျဖစ္ရင္ ခင္ဗ်ားတို႔န႔ ဲ မိတ္ေဆ ြ မဟတု ္ရင္ေတာင္
ရန္သူမျဖစ္ခ်င္ပါဘူး...ခြင့္ျပဳပါUီးဗ်ာ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ လက္သီးလက္ဝါးဆုပ္ျပီး ေႏွးေကြးေလးလံေသာ ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ ထြက္ခြာသြားေတာ့သည္။
က်ဴးေဆြသည္ ေရွာင္ခ်ဴးထြကသ္ ြားရာသို႔ မ်က္စိတဆုံး ၾကည့ရ္ င္းမွ...
''မမကလည္း သူက ညီမေလးတို႔ Aသက္ကို
ကယ္ထားတာပ.ဲ ..ေက်းဇူးတင္စကားေလးေတာ့ ေျပာသင့္တာေပါ့...A့ဒဲ ီလိုေျပာေတာ့ ဘယ္ေကာင္းမလ'ဲ '
ဟု ေျပာေသာAခါ ပိုင္ရွင္းက...
''မမက မွန္တာေျပာတာပ.ဲ ..Aခုဆိုရင္ Aျဖဴေရာင္သိုင္းေလာက မေျပာန႔ ဲ Aနက္ေရာင္သိုင္းေလာက,ကပါ သူ႔ကို Aေ
သရရ
Aရွင္ရရ Aလိုရိွေနတာ...ဘယ္လိုနည္းန႔ဲမွ သူေျပးမလြတ္ပါဘူး''
ဟုဆိုရင္း တဆက္တည္းမွာပင္...
''ညီမေလးက သ႔ကူ ို စိတ္ဝင္စားေနျပီလား''
1
295
ထသို ႔ ို တည့တ္ းို ေမးလိုက္လ်ွင္ က်ဴးေဆြသည္ ရွက္ကိုးရွက္ကန္းျဖစ္သြားျပီး...
Page 338
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''Aို...မမကလည္း သူက ညီမေလးရဲ႕ Aသက္ကို ကယ္တင္ေပးတဲ့ Aသက္သခင္ မို႔လို႔ပါ...မမထင္သလို မဟုတ္ပါဘူး''
ခ်က္ခ်င္း ျငင္းခ်က္ထုတ္လိုက္၏။ ပိုင္ရွင္းသည္ သက္ျပင္းခ်၍ ေခါင္းခါယမ္းမိသည္။
''ညီမေလးAေနန႔ ဲ ေက်းဇူးန႔ ဲ ရန္ျငိွဳးကို ေသခ်ာခြဲျခားမွျဖစ္မယ္...ေနာက္ဆိုရင္ သူန႔ ဲ မေတြ႕ေAာင္ ေရွာင္ရွားတာ
Aေကာင္းဆုံးပ.ဲ ..ညီမေလးသာ သ႔ကူ ို ႏွစ္သက္မိသြားမယ္ဆိုရင္ ဒကု ၡႏံထြ ဲပ ဲ ေရာက္လိမ့္မယ္...သကူ သိုင္းေလာက
တစ္ခုလုံးရဲ႕
ရန္သူေတာ္ၾကီး...ညီမေလးက ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ပဲ ရွိေသးေတာ့ ေယာက္်ားေလးေတြရဲ႕ စိတ္ေနသေဘာထားကို
သိမွာမဟုတ္ဘူး...သူ႔က ို တယြ ္တာေလ ခံစားရေလျဖစ္မွာပ.ဲ ..နည္းနည္းေလးမွ စိတ္မဝင္စားန႔.ဲ ..ညီမေလး ေကာင္းဖို႔
Aတြက္
မမက ေျပာတာပါ''
သူမ၏ စကားမ်ားသည္ က်ဴးေဆြ၏ ႏွလံုးသားတိုင္ေAာင္ စီးဝင္သြားေတာ့သည္။
''ညီမေလးနားလည္ပါျပီ မမ''
က်ဴးေဆြက ေခါင္းေလးငုံ႔ျပီး ေျဖလုကိ ္သည။္ ပိုင္ရွင္းသည္ ယယု ၾကင္နာစြာျဖင့္ သူမ၏ ေခါင္းမွဆံသားမ်ားကို
ပတြ ္သပ္ေပးလိုကသ္ ည္။ သူမတ႔တို ေတြသည္ သိုင္းေလာက ဝါစU္Aရ ညီAစ္မ ျဖစ္ၾကေသာ္လည္း Aသက္Aရြ
ယ္မွာမူ
ႏွစ္၃၀ေက်ာ္ ကြာျခားေလသည္။ သူမကို ဆရာၾကီးေက်ာက္လုဖုန္းမွ မိဘစြန္႔ပစ္ထားသျဖင့္ ေမြးစားခဲ့သည္။ သူမAသ
က္
၃၀ေက်ာ္Aရြယ္တြင္ ဆရာၾကီးေက်ာက္လုဖုန္းက မိဘမ့ဲကေလးငယ္ျဖစ္သည့္ က်ဴးေဆြကို ေခၚယူလာျပီး
ပိုင္ရွင္းကို ေစာင့္ေရွာက္ေစခ့ဲသည္။
AစစAရာ ပိုင္ရွင္းကပင္ မိခင္တစ္ေယာက္လိုတစ္မ်ိဳး၊ Aစ္မၾကီးတစ္ေယာက္လိုတစ္ဖုံ ထိန္းေက်ာင္းလာခဲ့ရသည္။ A
ခ်ိန္တန္
Aရြယ္ေရာက္ေသာAခါ ေစာင္းသခင္ေက်ာက္လုဖုန္းက သိုင္းပညာမ်ား သင္ၾကားေပးေလသည္။ က်ဴးေဆြနားမလ
ည္လ်ွင္
ပိုင္ရွင္းက ထပ္မံရွင္းျပသည္။ ၁၈ႏွစ္ေက်ာ္ သူမႏွင့္ လကပ္ ြန္းတတီး ေနထိုင္ခ့ေဲ သာ က်ဴးေဆြသည္ ပိုင္ရွင္းကို
ခ်စ္ေၾကာက္႐ိုေသသလို ေျပာစကားကိုလည္း Aျမဲနားေထာင္ေလ၏။
လူတစ္ေယာက္၏ ႏွလံုးသား Aလိုဆႏၵကို ခ်ဳပ္တည္းဖို႔ ဆိုသည္မွာ မလြယ္ကူလွေခ်။ ပိုင္ရွင္းသည္ တစ္ခ်ိန္က
လတူ စ္ေယာက္ကို တတိ ္တခိုး ခ်စ္ၾကိဳက္မိ၏။ သို႔ေသာ္ သူမခ်စ္ၾကိဳက္မိေသာသူမွာ ေရွာင္တိမ္းထြက္ခြာခ့သဲ ည္။ ထ႔ိုေၾ
ကာင့္
ခ်စ္ျခင္းနွင့္ ပတ္သက္လာလ်ွင္ သူမသည္ မည္သည့ ္ ေယာက္်ားပ်ိဳကိုမွ စိတမ္ ဝင္စားေတာ့ဘ ဲ မာနၾကီးေသာ
မိန္းမၾကမ္းတစ္ေယာက္ပမာ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။
''မမ...ညီမေလးတို႔ ဘယ္ဆက္သြားၾကမလဲ''
ရုတ္တရက္ က်ဴးေဆြက ေမးေသာAခါမွ သူမသည္ သတိျပန္ဝင္သြား၏။
''မမတို႔ က်န္းတုန္းျမိဳ႕ကိုသာြ းျပီး လမ္းေတေလဂိုဏ္းကို AကူAညီေပးရမယ္...ဒါေပမယ့ ္ Aရင္ဆုံး
Aတငြ ္းဒဏ္ရာ ေပ်ာက္ေAာင္ စိတ္ခ်ရတ့ ဲ ေနရာတစ္ခုခုမွာ တည္းခိုျပီး ကသု ရUီးမယ္...ျပီးေတာ့မွ က်န္းတုန္းျမိဳ႕ကို
ခရီးဆက္ရတာေပါ့...Aျဖဴေရာင္ သိုင္းေလာကသားတစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ သြားေနၾကျပီ...မမတ႔Aို ေနန႔ ဲ Aမ်ားၾကီး
Page 339
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
မကူညီနိုင္ရင္ေတာင္မွ Aုတ္တစ္ခ်က္ သဲတစ္ပြင့္ေလာက္ ေဆာင္ရြက္နုိင္ပါေစ...ဂုဏ္ယူရမွာပဲ...ဟိုေကာင္ေလးလို
သိုင္းဘယ္ေလာက္ေတာ္ေတာ္ ဆိုးသြမ္းေနရင္ေတာ့ ဘယ္သူမွ ေလးစားမွာမဟုတ္ဘူး''
''ဟတု ္က့ပဲ ါ မမ''
1
296
က်ဴးေဆြသည္ ပိုင္ရွင္းေျပာသည့ ္ ဟိုေကာင္ေလးဆိုသညမ္ ွာ ေရွာင္ခ်ဴးကို ဆလို ိုေၾကာင္း နားလည္မိသည္။ သူမသည္
သက္ျပင္းခ်႐ုံမွတစ္ပါး Aျခားမတတ္နိုင္ေတာ့ျပီ။ ထို႔ေနာက္တြင္ သူမတ႔သို ည္ ယင္းေနရာေလးမွ ထြက္ခာြ သာြ းေတာ့
သည္။
သူမတ႔ ို Uီးတည္သြားသည္က ခ်န္ဟူျပည၏္ မင္းေနျပည္ေတာ္ျဖစ္သည့္ က်န္းတုန္းျမိဳ႕ဆီသို႔...။
©©©©©©©©©©©©©©©©©©
''Aားပါး...Aခုမွပဲ ေပါ့သြားေတာ့တယ္''
''ေဝါ့...ေA့''
စုခ်ဴးရန္သည္ Aေလးကိစၥ ျပီးစီးျပီျဖစ္၍ Aဝတ္Aစား ျပင္ဝတ္ျပီး ေလခ်U္ပ်ိဳ႕တက္သံႏွင့္Aတူ ျခံဳပုတ္ထဲမွ ထြက္လာေ
လသည္။
''Aင္း...Aရက္ဆိုတာ မ်ားမ်ားေသာက္ရင္ ေခြးျဖစ္တတ္တာကိုး...ဒါ့ေၾကာင့္ ဘိုးဘိုးၾကီးက မ်ားမ်ား မေသာက္ခိုင္းတာျ
ဖစ္ရမယ္''
သူသည္ တစ္ေယာက္တည္း ပြစိပြစိေျပာရင္း Aပ်င္းေၾကာဆန္႔ကာ Aေညာင္းေျဖေနေလ၏။ ထိုစU္ဝယ္ လ်င္ျမန္ေသာ
Aရိပ္ႏွစ္ခုသည္ သ႔ူေရွ႕ကို ေက်ာ္ျဖတ္သြားသည္။
''ဟာ...ဘာေတြလဲဟ''
စုခ်ဴးရန္သည္ မ်က္လံုးAျပဴးသား ျဖစ္သြားမိသည္။ ထိုလူရိပ္ႏွစ္ခုသည္ တုန္႔ခနဲ ရပ္သြားျပီး ေနာက္ျပန္လွည့္လာသည္။
သတူ ႔သို ည္ကား ေရွာင္ခ်ဴးလက္မွ ထကြ ္ေျပးလာေသာ ေသြးဓားဘုရင္ႏွင့္ နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္တို႔ ျဖစ္ၾက၏။
''လက္စသတ္ေတာ့ မင္းကိုးကြ''
ေသးြ ဓားဘုရင္သည္ စုခ်ဴးရန္ကို Aကခဲ တ္ၾကည့ရ္ င္း ေရရြတ္လကို ္၏။
''Aင္း...ျဖစ္နိုင္ပါတယ္...ခငဗ္ ်ားတပည့္ေျပာတာ စာေပသမားဝတ္စုံ Aျပာေရာင္န႔တဲ ့'ဲ '
နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္က ေခါင္းညိတ္ေထာက္ခံလိုက္သည္။ ယင္းေနာက္ ေလသံခပ္တိုးတိုးျဖင့္...
''Aဘိုးၾကီး...ခင္ဗ်ားက သူ႔ကို ဖမ္းခ်င္ေနတာလား...က်ဳပ္တို႔မွာ Aတြင္းAားလက္က်န္
မရွိသေလာက္ဘဲ...Aနားယူမွျဖစ္မယ္...ေတာ္ၾကာ ဟိုေကာင္စုတ္ေလးက လိုက္လာမွျဖင့္ ေသာက္က်ိဳးနဲေနမယ္''
သူက ေရွာင္ခ်ဴးကို ရည္ရြယ္၍ ေျပာလိုက္၏။
''ဘာလ.ဲ ..မင္းက သူ႔ကို ေၾကာက္တာလားက'ြ '
Aခြင့္သာတုန္း ေသြးဓားဘုရင္က ေလွာင္ျပံဳး,ျပံဳးရင္း ႏွိပ္ကြပ္လိုက္သည္။ နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္သည္ ႏွာေခါင္း႐ႈံ႕ကာ မခ်ိဳ
မခ်U္
မ်က္ႏွာျဖင့္...
''ခင္ဗ်ားကေရာ မေၾကာက္လ႔လို ား...က်ဳပ္ကို နိုင္ဖို႔မေျပာန႔ ဲ က်ဳပ္ထက္Aသက္ငယတ္ ့ ဲ သ႔ကူ ို မနိုင္လ႔ ို ေျပးတာ
ပိုရွက္ဖို႔ေကာင္းတယ္''
Page 340
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္၏ ေခ်ပစကားေၾကာင့္ ေသြးဓားဘုရင္သည္ တုန္႔ျပန္ေျပာစရာ စကားစ ရွာရမရေတာ့။
မေက်မနပ္ျဖစ္သြားေသာ္လည္း Aမွန္တရားမ်ား ျဖစ္ေန၍ ႏႈတ္ပိတ္ေနလိုက္ေတာ့သည္။
စုခ်ဴးရန္သည္ သ႔ူေဘးနားရပ္ကာ ျငင္းခုံေနေသာ ထိုႏွစ္ေယာက္ကို ၾကညရ့္ င္း မည္သို႔ ္
နားလည္ရမွန္းမသိျဖစ္ကာ ေခါင္းကုတ္ေနမိသည္။
''ၾကာတယ္ကြာ''
1
297
ေသြးဓားဘုရင္သည္ လ်ပ္တျပက္ စုခ်ဴးရန္၏ Aေၾကာကို ထိုးပိတ္လိုက္သည္။ မည္သို႔မ်ွ မထင္မွတ္ထားသည့္Aျပင္
သိုင္းကြက္တစ္ခုမွ မတတ္ေသာ စုခ်ဴးရန္မွာ မေရွာင္သာ မတိမ္းသာဘဲ Aေၾကာပိတ္ခံလိုက္ရ၏။
''ဟင္း...ဟင္း...ငါ့ေျမးတပည့္ကို တိုက္သြားတဲ့ေကာင္က Aျဖစ္မရိွပါ့လားက'ြ '
ေသြးဓားဘုရင္သည္ ႏွာေခါင္းရႈံ႕ကာေျပာရင္း စုခ်ဴးရန္ကုိ ပခံုးေပၚ၌ ထမ္းပိုးလိုက္၏။ သူ၏
ခႏၶာကိုယ္သည္ ေတာင့္တင္းထြားက်ိဳင္းေလရာ စုခ်ဴးရန္ခမ်ာ Aရုပ္ကေလးတစ္ေယာက္ပမာ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။
''ခင္ဗ်ားက AပိုAလုပ္ေတြ Aေတာ္လုပ္တာပဲ...က်ဳပ္ကေတာ့ေျပးျပီ''
နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္သည္ ကိုယ္လြတ္႐ုန္းကာ ကိုယ္ေဖာ့ပညာျဖင့္ ေျပးသြားေတာ့သည္။
''ေခြးသူေတာင္းစားေကာင္...ေျပးဖို႔က်ေတာ့ ထိပ္ဆုံးကပ'ဲ '
ေသးြ ဓားဘုရင္သည္ ဆဲေရးျပီးေနာက္ ေနာက္သ႔ ို မဝံ့မရ ဲ တစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္ျပီး သုတေ္ ျခတင္ေတာ့သည္။
သူသည္လည္း ေရွာင္ခ်ဴးကို ေၾကာက္သည္သာ...။
သတူ ႔တို ေတ ြ ထကြ ္သာြ းျပီး မိနစA္ နည္းငယ္ၾကာမွ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေခါင္းငိုက္စိုက္လ်က္ ေရာက္လာသည္။ သသူ
ည္
ပိုင္ရွင္းေျပာသည့္ စကားမ်ားကို ဆင္ျခင္သံုးသပ္ရင္း ေခါင္း႐ႈပ္ေနသည္။
''ညီေလးခ်ဴးရန္...ညီေလး''
႐ုတ္တရက္ စုခ်ဴးရန္ကို္ သတိရမိ၍ ေAာ္ေခၚလိုက္ေသာ္လည္း တုန္႔ျပန္သံမၾကားရေခ်။ Aေလးသြားသည့္ ျခံဳပုတ္ထဲသ႔

ရွာၾကည့္ရာဝယ္ သစ္ခက္ျဖင့္ ဖံုးထားေသာ Aန္ဖတ္မ်ားႏွင့္ မစင္ပံုမွတပါး Aျခားမေတြ႕ရ။

''သူမရွိေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ ဇရပ္ပ်က္ထဲမွာ ေစာင့္ေနတာလား...ဒါမွမဟုတ္ရင္ သြားစရာ ကိစၥရွိလို႔ ထြက္သြားတာလား
မသိဘူး...ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ ဇရပ္ပ်က္ထဲမွာ ေစာင့္ေနတာေကာင္းတယ္''
သူသည္ စုခ်ဴးရန္ Aဖမ္းဆီးခံရသည္ကို မသိရွိသျဖင့္ မိမိထင္ျမင္ခ်က္Aတိုင္း ဇရပ္ပ်က္ေလးဆီသို႔
Uီးတည္သြားလိုက္ေလေတာ့သည္။ စုခ်ဴးရန္သည္ မည္သ႔ေို သာ ကံၾကမၼ႓ာမ်ိဳး ၾကံဳေတြ႕ပါUီးမည္နည္း။
×××××××××××××××××××××××××××
စုခ်ဴးရန္သည္ ေသးြ ဓားဘုရင္၏ ပခုံးထက္၌ ရိွေနျပီး Aေၾကာပိတ္ခံထားရသျဖင့္ မည္သ႔မို ်ွ မလႈပ္ရွားနိုင္ေတာ့။ ထို႔ျပင္
Aသံေၾကာပါ ပိတ္ထားသျဖင့္ စကားလည္း တစ္ခြန္းမ်ွ မဆိုနုိင္။ ေနရင္းထိုင္ရင္း Aဖမ္းဆီးခံရသျဖင့္ မေက်မနပ္ ျဖ
စ္သြား၏။
ေသြးဓားဘုရင္သည္ ကိုယ္ေဖာ့ပညာေကာင္းလွသည္။ စုခ်ဴးရန္ကို ထမ္းလ်က္ပင္ မနားတမ္းေျပးေနသလို Aရိပ္ပမာ
ျမန္ဆန္လွ၏။ ေျမျပင္တြင္လည္း ေျခရာမ်ားထင္က်န္မေန။ ထ႔ျိုပင္ သူ၏ Aေျပးႏႈန္းေၾကာင့္ စုခ်ဴးရန္မွာ နားထဲတြင္ ေလ
Page 341
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
တိုးသ ံ
တဝူးဝူးသာ ၾကားေနရသည္။
နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္ကမူ ေသြးဓားဘုရင္ထက္ လ်င္ျမန္လွ၏။ Aနက္ေရာင္ မီးခိုးေငြ႕ၾကီးဟုသာ
ထင္ရေခ်သည္။ ေသြးဓားဘုရင္သည္ စိတ္တြင္းမွ နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္ကို မနာလိုစိတ္မ်ား တဖြားဖြား ျဖစ္ေပၚသြား၏။
မၾကာမီ သတူ ႔တို ေတြသည္ သူေဌးၾကီး ခ်န္တာရင္၏ ခ်န္ရဲတိုက္သ႔ ို ေရာက္ရိွသြားၾကသည။္ တံခါးဝတြင္ လက္နက္Aျ
ပည့္Aစုံႏွင့္
မဟူရာဂိုဏ္းသား၂၀ေက်ာ္က ေစာင့္ၾကပ္ေနေလသည္။ ထိုသူမ်ားသည္
နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္ႏွင့္ ေသြးဓားဘုရင္တို႔ကို ေရာက္ရွိလာေသာ္ ျပားျပားဝပ္မ်ွ ဒူးေထာက္ရွိခိုး၍ လက္ႏွစ္ဖက္ကို
Aေပၚေျမွာက္ကာ...
1
298
''မဟူရာဂိုဏ္းမွ ဘုရင္ၾကီးႏွစ္ပါး က်န္းမားပါေစ...ဂိုဏ္းေတာ္ၾကီး ဒီထက္မက ၾကီးပြားပါေစ''
ဟု ဆုေတာင္းစကားေျပာရင္း သံျပိဳင္ဟစ္ေႂကြးၾကသည္။ နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္ႏွင့္ ေသြးဓားဘုရင္တို႔သည္ ထိုလူမ်ား၏
႐ိုက်ိဳးပံုကိုၾကည့္ကာ ေက်နပ္ပီတိျဖစ္သြားၾကသည္။
''ကဲ...Aားလံုးထၾကေတာ့''
''ေက်းဇူးပါ ေသြးဓားဘုရင္ၾကီး''
''ဘုန္း...''
ေသြးဓားဘုရင္သည္ ပခံုးေပၚမွ စုခ်ဴးရန္ကို ပစ္ခ်လိုက္၏။ Aျမင္ကပ္ကပ္ျဖင့္ ၾကမ္းတမ္းစြာ ပစ္ခ်လိုက္ျခင္းျဖစ္ရာ စုခ်ဴး
ရန္ခမ်ာ
Aသည္းခိုက္ေAာင္ နာက်င္သြားသည္။ သူသည္ မေက်မနပ္ျဖင့္ ေသြးဓားဘုရင္ကို စူးစိုက္ၾကည့္မိသည္။ သို႔ေသာ္ A
လြယ္တကူ
ဖမ္းဆီးနိုင္သျဖင့ ္ ေသးြ ဓားဘုရင္သည္ စုခ်ဴးရန္ကို လုံးဝAထင္မၾကီးေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ ဂ႐ုမစိုက္ဘ ဲ ေနလိုက္၏။
''ဒီေကာင္ေလးကို ေျမေAာက္Aခ်ဳပ္ခန္းထ ဲ
ထည့ပ္ ိတ္ထားလိုက္...မေသ႐ုံတမယ္ပဲေကြၽး...ေနာက္ႏွစ္ပတက္ ်ရင္ ေကာင္းေကာင္းေလး ႏိွပ္စက္မွာဆိုေတာ့
ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ ေသသြားလို႔မျဖစ္ဘူး...က်ဳပ္ေျပာတာသေဘာေပါက္ထား တစ္ခုခုျဖစ္လို႔ကေတာ့ မင္းတို႔ေတြ Aေသပဲ
''
''ဟတု ္က့ပဲ ါ ဆရာၾကီး...ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေသခ်ာဂ႐ုစိုက္ပါ့မယ္''
Aေစာင့္ေခါင္းေဆာင္က Uီးညြတ္ဂါရဝျပဳ ေျဖၾကားျပီး လက္ေAာက္ငယ္သား ႏွစ္ေယာက္ကိုေခၚကာ စုခ်ဴးရန္ကို
သယ္ေဆာင္ခိုင္းေလသည္။ ေသြးဓားဘုရင္ႏွင့္ နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္ကမူ Aနားယူ၍ Aတြင္းAား ျဖည့္တင္းရUီးမည္ျဖ
စ္ရာ
ခပ္သြက္သြက္ ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ ေျပးလႊားသြားေတာ့၏။
သူေဌးၾကီးခ်န္တာရင္၏ ရဲတုိက္ ျခံဝန္းၾကီးသည္ ၾကီးမားက်ယ္ျပန္႔သလို Aေဆာင္ေဆာင္ Aခန္းခန္းမ်ားကလည္း
Aလြန္တရာ ေပါမ်ားလွသည္။ သူသည္ ေငြကို ေရလို၊ေလလို သံုးျဖဳန္းနိုင္သူျဖစ္၍ ဇနီးမယား၅၀တိတိ ယူထားေခ်၏။
သားသမီးေတာ့ တစ္ေယာက္မ်ွ မရွိေခ်။ သူကိုယ္တိုင္က တားျမစ္ထားေသာေၾကာင့္ပင္။
Page 342
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
AေစခံAလုပ္သမားမ်ား ခန္႔ရာတြင္လည္း မိန္းကေလးငယ္မ်ားသာ ထားရွိသည္။ သို႔ျဖစ္၍ မဟူရာဂိုဏ္းမွ လံုျခံဳေရး
Aေစာင့္မ်ားမွတပါး Aမ်ားစုမွာ မိန္းမပ်ိဳမ်ားသာ ျဖစ္ၾကေတာ့သည္။ သူေဌးၾကီးခ်န္သည္ စီပြားေရးသမားပီပီ
ကကြ ္ေက်ာ္ျမင္တတ္၏။ သလူ ိုAပ္ေသာ AကူAညီရိွလ်ွင္ ယီဖြ န္းဆီသ႔ ုိ ေတာင္းဆိုသလို မဟူရာဂိုဏ္းAတြက္
လိုAပ္သမ်ွ ေငြေၾကးကိစၥAဝဝတို႔ကို တာဝန္ယူေပးသည္။ ကိုင္းကြၽန္းမွီ ကြၽန္းကိုင္းမွီဟု ဆိုရေပေတာ့မည္။
နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္ႏွင့္ ေသြးဓားဘုရင္တို႔သည္ စၾကႍလမ္းတေလ်ွာက္ Aျပိဳင္Aဆိုင္ ေျပးလႊားသြားေနၾကသည္။
တစ္ေနရာAေရာက္တြင္ တေလာကမွ လက္ထပ္ယထူ ားသည့ ္ Aသစ္စက္စက္ ဇနီးသည္ႏွင့္Aတူ တေြဲ လ်ွာကလ္ ာေ
သာ
သူေဌးၾကီးႏွင့္ တည့တ္ ိုးမိသည္။
''ဟာ...ဆရာၾကီးတို႔ႏွစ္ေယာက္ Aဆင္ေျပတယ္မလား...ဆရာၾကီးတို႔ သိုင္းပညာနဲ႔ဆို A့ဒဲ ီႏွစ္ေယာက္ေလာက္ကေ
တာ့
Aသာေလးပါ''
''ဟဲ...ဟဲ...ဟဲ''
သူေဌးၾကီးခ်န္မွ ဝမ္းသာAယ္လဲျဖင့္ ရယ္ေမာေျပာေလသည္။ ေသးြ ဓားဘုရင္ႏွင့္ နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္တ႔မို ွာ Aင္းမလုပ္
Aဲမလုပ္နိုင္ေတာ့။ လက္ေတ႕ြ တြင္ ႐ံႈးနိမ့္၍ ရိွသမ်ွသိကၡာ ခဝါခ်ထားခ့ဲကာ ေျပးလာရသည္ မဟတု လ္ ား။
႐ႈံးနိမ့္လာေၾကာင္း ေျပာလ်ွင္ သူေဌးၾကီးခ်န္က Aထင္ေသးသြားမည္စိုး၍ ေသြးဓားဘုရင္က ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ျဖင့္
သေဘာက်စြာ ရယ္ေမာလိုက္၏။
1
299
''ဟား...ဟား...ဟား''
''A့ဒဲ ီေကာင္ေလး၂ေယာက္ေလာက္ကေတာ့ ေAးေဆးပါ...တစ္ေယာက္ကိုေတာ့ ဖမ္းမိလာလို႔ ေျမေAာက္ခန္းထ ဲ
ခ်ဳပ္ထားလိုက္ျပီ...တစ္ေယာက္ကေတာ့ Aေတာ္သူရဲေဘာေၾကာင္တ့ဲေကာင္ ေျပးတာမွ
တန္းေနတာပ.ဲ ..Aေတာ္သတိၱနည္းတာပ.ဲ ..သိုင္းပညာေတာ့ မဆိုးပါဘူး...က်ဳပ္ရဲ႕တိုက္ကကြ ္ ၂ကကြ ္ေလာက္ေတာ့
ခုခံနိုင္ပါတယ္...ျပီးမွ မနုငိ ္မွန္းသိေတာ့ ေျပးတာေပါ့ဗ်ာ''
ရယ္ေမာရင္း ေျပာလိုက္လ်ွင္ သူေဌးၾကီးခ်န္မွာ Aကယ္ထင္မွတ္၍ Aထင္ၾကီးသြားသည္။ တကယ့္Aျဖစ္မွန္ ေရွာင္ခ်ဴးႏွ
င့္
နွစ္ကြက္သုံးကြက္မ်ွ ရင္ဆိုင္တိုက္ခိုကျ္ပီး ေျပးလာရျခင္းက ို သိခ့ပဲ ါက မည္သ႔ျိုဖစ္မည္မသိ။
''ဟုတ္တာေပါ့ဗ်ာ...ဆရာၾကီးရဲ႕ သိုင္းပညာက ျပိဳင္စံရွားေနျပီ...Aႏွစ္၁၀၀က်င့္ေတာင္ ဆရာၾကီးကို
မီွနိုင္မယ္မထင္ဘူး...A့ဒဲ ီေကာင္ေလး တိုက္ခိုက္တာက ၾကက္Uနဲ႔ ေက်ာက္တုံးကို ေပါက္သလိုပ ဲ ျဖစ္ရမယ္...''
သူေဌးခ်န္က ဘုမသိ ဘမသ ိ ေျမွာက္ပင့္ေပးျပန္သည္။ နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္သည္ ရွက္ရံ႕ြ သြားမိသည္။ လက္ေတြ႕တြင
မ္ ူ
သတူ ႔ႏို ွစ္ေယာက္က ၾကက္Uျဖစ္ေနျပီး ေရွာင္ခ်ဴးက ေက်ာက္တုးံ ပင္မဟုတ္လား။
''Aဟြတ္...Aဟမ္း''
''ထီ.ြ ..''
သသူ ည္ ေခ်ာင္းဟန္႔ရင္း တံေတးြ ေထးြလိုက္ရာ ေသြးဓားဘုရင္က ဘာဆိုလိုေၾကာင္း သေဘာေပါက္သြား၏။ ရွက္ရ႕ံ ြ စိ
Page 343
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
တ္ေၾကာင့္
မ်က္ႏွာနီရဲသြားျပီး...
''ငခြၽတ္ေလး...မင္းသာ က်ဳပ္န႔ ဲ ျငင္းခုံျပီး Aတြင္းAား မျပိဳင္မိရင္ A့ဒဲ ီေကာင္ေလးကို္ မ႐ံႈးနိုင္...A.ဲ ..ႏွစ္ကြက္ေတာင္
တိုက္စရာမလိုဘူးကြ...မင္းက ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ သိကၡာကို မက်က်ေAာင္ တမင္တကာ လုပ္ေနတာလားကြ''
ဟု ႏွစ္ကုိယ္ၾကား တီတိုးေျပာလိုကသ
္ ည္။ နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္သည္ ေသြးဓားဘုရင္၏ သတိေပးစကားကို နားလည္မိသ
ည္။
သသူ ည္ ကယို ရ္ ည္ေသြးလြန္းေသာ သူ႔Aား မေက်နပ္သျဖင့္သာ ထသို ႔ ို ျပဳမူမိျခင္းပင္။ သူေဌးၾကီးခ်န္ကမူ သတူ ႔ႏို ွ
စ္Uီး၏
AျပဳAမူကို နားမလည္နို္င္ေAာင္ ျဖစ္ေနသည္။ ျပႆနာျဖစ္ပြားUီးမည္ စိုးေသာေၾကာင့္ စကားလမ္းေၾကာင္း လႊဲသည့္
Aေနျဖင့္...
''ဒါန႔ေဲ လ...ဆရာၾကီးတို႔တေတ ြ Aနားယူမယ္ဆိုရင္ မိန္းမလွေလးေတ ြ ကြၽန္ေတာ္စီစU္ေပးမယ္''
ဟု ဆိုလိုက္ရာ...
''ဟာ...မလိုဘူး''
''Aခုမလိုေသးဘူး''
ႏွစ္Uီးစလံုး ခါးခါးသီးသီး ျငင္းဆန္ၾကသျဖင့္ သူေဌးၾကီးမွာ တAံ့တၾသျဖစ္သြားမိသည္။ ခါတိုင္းဆိုလ်ွင္ Aနည္းဆံုး မိန္းမ
လွ
၃,၄ေယာက္ရိွမွ ေက်နပ္ၾကေသာ ယင္းပုဂိၢဳလ္ႏွစေ္ ယာက္သည္ Aဘယေ္ ၾကာင့္ ယခုမွ ပ်ာပ်ာသလ ဲ ျငင္းဆန္ၾကသ
ည္ကို မည္သ႔ ို
နားလည္ရမည္ မသိေတာ့။
နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္ႏွင့္ ေသြးဓားဘုရင္တို႔သည္ ယခုAခါဝယ္ ေကာင္းစြာAနားယူရUီးမည္။ သတူ ႔Aို တငြ ္းAား
AေျခAေနႏွင့္ဆိုပါက ၁ပတ္ေက်ာ္၂ပတ္ခန္႔ေတာ့ Aနားယူမွ မူလAတငြ ္းAားကို ရရိွနိုင္မည္။
မိန္းမလွေလးမ်ားႏွင့္ ေပ်ာ္ပါးလ်ွင္မူ လက္က်န္Aားေပ်ာက္၍ Aသက္ပင္ ထြက္သြားနုိင္ေခ်သည္ မဟုတ္ေလာ...
''ဆရာၾကီးတို႔က Aေဟာင္းေလးေတြကို မၾကိဳက္လ႔လို ား...A့ဒဲ ါဆိုရင္ Aသစ္ကေလးေတ ြ စီစU္ေပးမယ္ေလ...''
1
300
သူေဌးၾကီးခ်န္က မ်က္ခံုးပင့္၍ ျပံဳးစပ္စပ္ႏွင့္ ေမးေလးရာ ႏွစ္Uီးစလံုး ျပိဳင္တူေခါင္းခါယမ္းမိျပန္၏။ ထို႔ေၾကာင့္
သူေဌးၾကီးခ်န္သည္ ေၾကာင္Aမ္းAမ္းျဖစ္သြားသည္။
''Aဟြတ္...Aဟမ္း''
ေသြးဓားဘုရင္သည္ ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ဟန္႔ရင္းမွ...
''သူေဌးၾကီးကို AသိေပးရUီးမယ္...က်ဳပ္က ဒီရက္ပိုင္းမွာ ထူးျခားတ့ ဲ သိုင္းပညာတစ္မ်ိဳး က်င့္မလို႔...A့ဒဲ ီသိငု ္းက
Aေတာ္ဆန္းတယ္ဗ်...မိန္းကေလးေတြန႔ ဲ ေပ်ာ္ပါးဖို႔မေျပာန႔.ဲ ..Aသားေတာင္ ထလိ ႔ိုမရဘူး...မလိုကန္ ာမိရင္...''
''Aိုနာက်ိဳးကန္း ျဖစ္သြားနုိင္တယ္ေလ''
နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္က Aခြင့္သာတုနး္ ခပ္ႏိွမ္ႏိွမ္ဝင္ေျပာလိုကသ္ ည္။ ေသြးဓားဘုရင္သည္ မေက်မနပ္ၾကည့္လိကု ္သ
ည္။ သူႏွင့္
Page 344
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္သည္ မဟူရာဂိုဏ္းတြင္ မတည့္ဆံုးသူမ်ားဟု ဆုိရေပမည္။ က်န္ရွိသည့္ ဘုရင္၂ပါးကမူ သင့္ျမတ္စြာ
ရွိေသာ္လည္း နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္ႏွင့္ ေသြးဓားဘုရင္တို႔ကမူ တေစာင္းေစးႏွင့္ မ်က္ေခ်းလို Aေစးမကပ္ခ်င္။
တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ျပိဳင္ဆိုင္ေနျပီး Aခြင့္သာလ်ွင္ ႏွိပ္ကြပ္ဖို႔သာ Aကြက္ေခ်ာင္းေနၾက၏။
နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္သည္ ယဖီြ န္း၏ ဖခင္ျဖစ္သူ ေငမြ ်က္ႏွာဘိုးဘိုး၏ မ်က္ႏွာသာေပးမႈခံရျပီး ေသြးဓားဘုရင္ကမူ ယီဖြ
န္း၏
Uီးစားေပးမႈကို Aမ်ားဆံုးရရွိထားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၂Uီးသား Aျမဲတေစ ျပိဳင္ဆိုင္၍ Aခြင့္Aေရး ပိုလ္ုိခ်င္သည္မွ မဆန္း
လွေပ။
ထ႔ိုေၾကာင့္လည္း မဟူရာဂိုဏ္းဝင္မ်ားကလည္း သတူ ႔ိုႏွစ္ေယာက္ကို ''မတည့္ႏွစ္ေဖာ္''ဟု ကယြ ္ရာတြင္
တင္စားၾကျခင္းျဖစ္ေလသည္။
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၅၉,၆၀)
''က်ဳပ္ကလညး္ သူေဌးၾကီးသိတ့Aဲ တိငု ္း ဒီAဘုးိ ၾကီးန႔ ဲ ျပိဳင္ဘက္ေတြဆေို တာ့ ဘယ္လိုလုပ္ျပီး
Aေက်ာခံပါ့မလ.ဲ ..သ႔ထူ ကသ္ ာေAာင္ သိုင္းပညာတစ္မ်ိဳး ေလ့က်င့္Uီးမွာ...A့ဒဲ ီသိုင္းက မိန္းကေလးေတြရဲ႕
Aသားကိုထိဖို႔မေျပာန႔ ဲ ေပ၁၀၀ပတ္လည္မွာ မိန္းကေလးရိွေနရင္ က်င့္လို႔မရဘူးဗ်''
နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္သည္ ေသြးဓားဘုရင္ကို ေစာင္းေျမာင္းၾကည့္ရင္း ေျပာလုကိ ္သည္။ သူေဌးၾကီးခ်န္သည္ သိုင္းပညာ
ဗဟုသတု
နည္းပါးသလို ၎တ႔ေို ျပာသြားသည့္ သိုင္းပညာမ်ိဳးကို ၾကားပင္မၾကားဖူးေခ်။ သို႔ေသာ္ လြန္စြာနက္နဲမည့္ ပညာရပ္ဟု
သေဘာပိုက္မိေလသည္။ ထ႔ေို ၾကာင့္ သတူ ႔ေို ျပာစကားကို Aဟုတ္ထင္မွတ္သြားေတာ့၏။
''ဒါဆိုရင္ ဆရာၾကီးတို႕၂ေယာက္ လိုAပ္တာေျပာေနာ္...ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ စီစU္ေပးမယ္''
ထိုAခါ နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္က...
''က်ဳပ္ေနတဲ့Aေဆာင္ကုိ ၂ပတ္စာ ရိကၡာေတြသာ ပို႔ေပးလိုက္ပါ...ဘယ္သူမွ မလာပါေစနဲ႔...Aခန္းေAာင္းျပီး
သိုင္းက်င့္ရUီးမယ္...၂ပတ္တိတိျပည့္မွ ျပန္ထြက္လာမယ္''
''ဟတု ္တယ္...က်ဳပ္လည္း သူေျပာတဲ့Aတိုင္းပ'ဲ '
ေသြးဓားဘုရင္က ရွည္ရွည္ေဝးေဝး မေျပာလိုဟန္ျဖင့္ နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္၏ စကားကို ယူသံုးလိုက္ေတာ့သည္။
''ေကာင္းပါျပီဗ်ာ...Aားလံုးကြက္တိ ျဖစ္ေစရမယ္''
''ေက်းဇူးပဲ သူေဌးမင္း''
''ေက်းဇူးပါ သူေဌးၾကီး''
1
301
ေက်းဇူးတင္စကားဆိုျပီးေနာက္ သတူ ႔ႏို ွစ္ေယာက္သည္ တစ္Uီးႏွင့္တစ္Uီး ဂ်ိဳေပး၍
မ်က္ႏွာလႊဲကာ ေက်ာခိုင္းထြက္ခြာသြားၾကသည္။ သတူ ႔ႏို ွစ္UီးAတြက္ သူေဌးၾကီးခ်န္မွ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္
Aေဆာင္ၾကိီးႏွစ္ခုကို ေနရာေပးထားေလသည္။ နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္က Aေနာက္ဘက္မွ Aေဆာင္ျဖစ္ျပီး ေသြးဓားဘုရ
င္ကမူ
Aေရွ႕ဘက္တြင္ရွိေသာ Aေဆာင္ျဖစ္ေလ၏။
''ဆရာၾကီးတို႔၂ေယာက္ ေနၾကပါUီး''
Page 345
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
သတူ ႔ကို ိုၾကည့္ရင္း သူေဌးၾကီးခ်န္က တားျမစ္လိုက္သည္။ ႏွစ္Uီးသားနားမလည္ဟန္ျဖင့္ လွည့ၾ္ကည့္ၾကေသာAခါ...
''ဆရာၾကီးတို႔ႏွစ္ေယာက္ Aေဆာင္မွားေနၾကျပီ...Aေရွ႕ဘက္ကAေဆာင္က ဆရာၾကီးေသြးဓားဘုရင္ရဲ႕Aေဆာင္
Aေနာက္ဘက္က ဆရာၾကီး လူသတ္ဘုရင္Aတြက္ေလ''
ထသို ႔ ို သတိေပးစကားဆိုလိုက္မွ ႏွစ္Uီးသား AေသAခ်ာ ျပန္ၾကည့္မိသည္။ မွန္ေပသည္။ ေစာေစာက တစ္ေယာက္ႏွ
င့္
တစ္ေယာက္ မေက်နပ္ၾကည့္ၾကည့္ကာ ေက်ာခိုင္းရင္း လမ္းမွားသြားျခင္းပင္။ ေသြးဓားဘုရင္သည္ ရွက္ရယ္ရယ္ရင္း...
''ေAာင္ပြဲခံတ့Aဲ ေနန႔ ဲ ေသာက္ထားေသးေတာ့ မူးသြားတယ္ဗ်ာ''
''ဟဲ...ဟဲ...ဟဲ''
''ခင္ဗ်ားက စားပို႔နင့္ေAာင္ ေလလုံးထြား...Aဲေလ...စာပိုးနင့္ေAာင္ စားေသာက္တာကိုးဗ်''
နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္က ကပ္ဖ့ျဲပန္သည္။ ယင္းေနာက္ ႏွစ္Uီးသား မိမိAေဆာင္ဆီသို႔ ေျခလွမ္းလွည့္လကို ္ေတာ့၏။
''ႂကြပါ ေခြးေကာင္ေလး''
''ႂကြပါ Aခ်ိန္မစီးတဲ့Aဖိုးၾကီး''
လမ္းခုလတ္တြင္ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ မ်က္ေစာင္းခဲရင္း Aံတၾကိတ္ၾကိတ္ႏွင့္ ေျပာလိုက္ၾကသည္။
သတူ ႔ႏို ွစ္ေယာက္သည္ကား ကမၻာေၾကေသာ္လည္း Uဒါန္းေၾကၾကမည္ မဟုတေ
္ သာ လစူ ားမ်ိဳးပင္တကား။
''က်ဳပ္Aဖိုးၾကီးသာ Aရင္ဆံုး Aတြင္းAားက်င့္ျပီးရင္ မင္းေတာ့ ေသေန႔ေစ့ျပီ''
''ဟုတ္လား...က်ဳပ္ကေတာ့ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ေသြးရိပ္လက္ဝါးသိုင္းကို ဂ႐ုကို မစိုက္တာ...Aတြင္းAားက်င့္ျပီးရင္ က်ဳပ္တို႔ေတြ
သိုင္းဖလွယ္ၾကမယ္...႐ံႈးတဲ့သူက နိုင္တလ့ဲ ူကို Aစ္ကိုေခၚေၾကး...ဘယ္လလို 'ဲ '
''ေလၾကီးတဲ့ ေခြးေကာင္ေလး...ေကာင္းျပီေလ...ေနာက္ထပ္၂ပတ္ၾကာရင္ ယွU္ျပိဳင္ၾကတာေပါ့''
ေသြးဓားဘုရင္က ဆိုလိုက္ျပီး ေက်ာခိုင္းလွည့္ထြက္သြားေတာ့၏။ နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္သည္လည္း သူေနသည့္ Aေဆာ
င္ထဲသို႔
ဝင္သြားေလသည္။ ေခါင္းကုတ္ရင္း က်န္ရစ္ခ့သဲ ည္က သေူ ဌးၾကီးခ်န္တာရင္ပင္။
''ဒီေန႔ ဆရာသမားႏွစ္ေယာက္ Aေတာ္မူးေနတာလား မသိဘူး''
ဟု တစ္ကိယု တ္ ည္းေျပာရင္း ဇနီးျဖစ္သူ၏ လက္ကိုဆြဲ၍ လွည္ထကြ ္သာြ းေလေတာ့သည္။
©©©©©©©©©©©©©©©©
''ဝုန္း''
1
302
ေAးစက္စက္ ၾကမ္းျပင္ေပၚသ႔ ို ပစ္ခ်ခံလိုက္ရသျဖင့္ စုခ်ဴးရန္မွာ လြန္စြာနာက်င္သြား၏။ Aေစာင့္၂ေယာက္သည္
Aမိန္႔Aတိုင္း ေျမေAာက္Aခ်ဳပ္ခန္းထဲသို႔ ထည့လ္ ိုက္ျခင္းပင္။ Aေၾကာပိတ္ခံထားရသျဖင့္ ေဝဒနာကို ေဖာ္ထုတ္
မညည္းတြားနိုင္ေသာ္လည္း ၾကိတ္မွိတ္သည္းခံေနရေလသည္။
ထ႔Aုိ တူ Aနည္းငယ္ေမွာင္မိုက္ေသာ ေျမေAာက္Aခ်ဳပ္ခန္းတြင္းမွ Aေငြ႕Aသက္မ်ားက စိတ္Aေႏွာင့္Aယွက္ေပးေ
နေလ၏။
''Aား...Aီး...Aဲ''
နာရီဝက္ခန္႔ၾကာေသာ္ စုခ်ဴးရန္သည္ ႏႈတ္မွ ညည္းညဴမိသည္။ ေသြးဓားဘုရင္၏ Aေၾကာပိတ္မႈ ေျပသြားျပီျဖစ္၍ ခ်က္ခ်
Page 346
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
င္း
မတ္တတ္ရပ္လိကု ္သည္။ သသူ ည္ ဝမ္းသာAားရ ျဖစ္သြားေသာ္လညး္ ေဘးဘီကို
Aကဲခတ္ၾကည့္မိရာ ေစာေစာက ေပ်ာ္ရႊင္မႈမ်ားပင္ လြင့္ေပ်ာက္သြား၏။ Aဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူသည္
ေပ၂၀ပတ္လည္ရွိေသာ ေျမေAာက္Aခ်ဳပ္ခန္းထဲ၌ ပိတ္မိေနေသာေၾကာင့္ပင္။
Aေပါက္ဝကို ၄လကၼျခားစီ သံတိုင္မ်ားျဖင့္ ကာရံထားသည္။ သံတိုင္မ်ားသည္ လက္မAရြယ္
တုတ္ခိုင္ေလ၏။ ေဘးပတ္လည္တြင္လည္း ထူထဲေသာ သံမဏိနံရံၾကီးျဖင့္ ကာရံထားေလရာ ေဖာက္ထြင္းေျပးရန္ဆိုသ
ည္မွာ
မလြယ္ကူလွေခ်။
''Aင္း...ငါေတာ့ ေနရင္းထိုင္ရင္း ျဂိဳလ္ဆိုးဝင္ျပီး ေထာင္နန္းစံေနရျပီ...ညီမေလး လန္းလန္းေရ...Aစ္ကိုၾကီးAျဖစ္ကို
လာၾကည့္လွည့္ပါUီး...Aစ္ကိုၾကီးေရွာင္ခ်ဴး...Aစ္ကိုၾကီး လာကယ္ပါUီး''
စုခ်ဴးရန္သည္ Aနည္းငယ္ ေပါေၾကာင္သူပီပီ သံတိုင္ကို
လႈပ္ခါကာ ေAာ္ဟစ္AကူAညီေတာင္းလိုက္သည္။ ေခတၱၾကာေသာ္ ေျခသံတဖ်တ္ဖ်တ္ႏွင့္ လူႏွစ္ေယာက္ ေရာက္ရွိ
လာသည္။
သူေမ်ွာ္လင့္တမ္းတေနေသာ စုလန္းလန္းႏွင့္ ေရွာင္ခ်ဴးေတာ့ မဟုတ္ပါေခ်။ ယခုလို Aခ်ဳပ္ခန္းထဲေရာက္ေAာင္ ပစ္ခ်ခ့
ေဲ သာ
Aေစာင့္ႏွစ္ေယာက္သာ ျဖစ္ေလ၏။ Aေစာင့္တစ္ေယာက္က ေဒါသတၾကီးႏွင့္...
''ေခြးေကာင္ေလး...ေသာက္ပါးစပ္ပိတ္စမ္း...Aာက်ယ္Aာက်ယ္ လုပ္မေနန႔.ဲ ..မင္းထြက္မေျပးေAာင္ ငါတို႔ ေစာင့္ၾက
ပ္ရတာ
ဘယ္ေလာက္ပင္ပန္းတယ္ ထင္သလကဲ .ြ ..ဆက္ျပီး စကားမ်ားေနရင္ ၾကာပတြ ္စာေကြၽးပစ္လိုက္မယ္...ၾကားရဲ႕လား''
''ၾကားပါတယ္ဗ်ာ...က်ဳပ္က နားမေလးပါဘူးဗ်''
စုခ်ဴးရန္က ျပန္ေျပာေလရာ ေဒါသျဖစ္သြားျပီး ထိုးႏွက္မည္Aျပဳ Aခ်ိန္မီ ွ ေနာက္ဆုတ္ေရွာင္လိုက္သည္။ ထိုAခါ
သူ၏ ေျခေထာကသ္ ည္ ေပ်ာ့စိစိ တစ္စုံတရာကို နင္းမိသြားသည္။ သ႔ိုေသာ္ သူ႔စိတ္က Aေစာင့္ႏွစ္ေယာက္ထံတြင္ ရိွေ
န၍ ေသခ်ာ
ဂ႐ုမထားမိလိုက္။
''စိတ္ထိန္းပါကြာ...ကြၽဲၾကီး...''
က်န္သည့္ Aေစာင့္က ေဖးေဖးမမ ေျပာလိုက္၏။ ကြၽဲၾကီးဆိုသည့လ္ ူက ေက်နပ္ေသးဟန္မတူ။ စခု ်ဴးရန္ကလည္း
မ်က္ႏွာေျပာင္လွသည္။ Aခ်ဳပ္ခန္းတြင္းမွ မ်က္လုးံ ျပဴး၍ လ်ုွာထုတ္ျပကာ ေလွာင္ေျပာင္ေနေလ၏။ ကြ်ဲၾကီးဆိုသူသည္
Aခ်ဳပ္ခန္း
တံခါးကို ဆြဲဖြင့္၍ စိတ္ရွိတိုင္း ထိုးႏွကခ
္ ်င္ပါေသာ္လည္း ေသြးဓားဘုရင္က ထြက္မေျပးေစရန္ မွာၾကားထားသျဖင့္ စိတ္ရွိ
တိုင္း
မလုပ္ရဲဘဲ ကိုယ္ရွိန္သတ္ေနရသည္။
''ခင္ဗ်ားက ကြၽဲၾကီးေတာ့ မျဖစ္နိုင္ဘူး...ႏြားၾကီးလို႔ ေခၚရမွာ သူမ်ားခိုင္းလ႔ ို Aခ်ဳပ္ခန္းေစာင့္ေနရတာ ရွက္ဖြယ္...ရွက္ဖြ
ယ္''
စုခ်ဴးရန္က နားရြက္ႏွစ္ဖက္ကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဆြဲ၍ မ်က္စိမွိတ္ကာ ျမင္ျပင္းကပ္ေလာက္ေAာင္ လ်ွာထုတ္ေျပာင္ျပသ
Page 347
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ည္။
ကြၽဲၾကီးဆိုသူသည္ Aံတၾကိတ္ၾကိတ္ႏွင့္သာ ၾကည့္ေနရေလ၏။ေဘးမွ Aေဖာ္ျဖစ္သည့္ Aေစာင့္မွ...
1
303
''ဒီငေပါေကာင္ေလးက္ို စိတ္ထဲမထည့စ္ မ္းပါန႔ကဲ ြာ...ေနာက္ထပ္၂ပတ္ေလာက္ၾကာရင္ သလူ ည္း
သခ်ႋဳင္းေရာက္ေတာ့မွာ...ေစာေစာက ငါတို႔ ကစားပြဲ မျပီးေသးဘူးေလ''
ဟု ဆိုေသာAခါ...
''ေAးပါကြာ...ေAးပါ ဆကက္ စားရတာေပါ့...ငါခ်ည္းပ ဲ ႐ံႈးေနတာ ေဒါသထြက္ဖ႔ ို ေကာင္းလိုက္တာ...Aေရးထ ဲ
ဒီေခြးေကာင္ကတေမွာင့္ နားညီးေAာင္ လာလုပ္ေနတယ္...ေသြးဓားဘုရင္ၾကီးသာ မွာမထားရင္ သတ္ပစ္တာၾကာျပီ''
ကြၽဲၾကီးဆိုသူသည္ ဗ်စ္ေတာက္ဗ်စ္ေတာက္ေျပာျပီး လွည့္ထြက္သြားေတာ့သည္။ စုခ်ဴးရန္သည္ လ်ွာထုတ္ေျပာင္ရင္းမွ...
''ခင္ဗ်ားၾကီးက စိတ္ထားမွ မေကာင္းတာ ႐ႈံးမွာေပါ့''
ဟု မၾကားတၾကား ေျပာေလသည္။ ထိုစU္...။
''Aင္း...Aီး...Aဲ''
ညည္းတြားသံတစ္ခု Aခ်ဳပ္ခန္းတြင္းမွ ထြက္ေပၚလာသျဖင့္ စုခ်ဴးရန္မွာ ေခါင္းနပန္းၾကီးသြား၏။ သူသည္
မည္သူ႔ကိုမ်ွ ေတာ္႐ုံတန္႐ုံ မေၾကာက္ေသာ္လည္း မျမင္ရသည့ ္ ပရေလာကသားမ်ားကိုေတာ့ AေသAလ ဲ ေၾကာက္ရံ႕ြ
သည္။
ထ႔ိုေၾကာင့္ ေခါင္းေမႊးမ်ား ေထာင္လာေတာ့သည္။
''တ...တ...တေစၧလားဟင္''
ဟု ကတုန္ကယင္ ေမးလိုက္ရာ...
''က်ဳပ္...က်ဳပ္က တ...တေစၧမဟုတ္ဘူး...လူ...လူ...လူးAစစ္ကြ''
မပိီမသႏွင့္ ခပ္ေAာေAာ Aသံၾကီးက ဗလံုးဗေထြး ေျဖၾကားလိုက္သည္။
''ေAာင္မယ္ေလးဗ်...သရဲၾကီး''
သူသည္ Aထိတ္တလန္႔ျဖင့္ ခုန္မိျပီး ေပ်ာ့စိစိAရာၾကီးကို ဖိမိသြား၏။
''Aား...''
နားမခ်မ္း၍ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ေAာ္သံၾကီးထြက္လာရာ စုခ်ဴးရန္မွာ တုန္လႈပ္သြားေတာ့သည္။
''ခင္...ခင္ဗ်ားက ဘယ္မွာလဲ...ခင္ဗ်ားေAာ္သံၾကီးက ေၾကာက္စရာၾကီးဗ်...လူ...လူAစစ္မွ ဟုတ္ရဲ႕လား''
ဟူ၍ Aထစ္ထစ္Aေငါ့ေငါ့ျဖင့္ ေမးခြန္းထုတ္မိသည္။ ထိုAခါ Aေမွာင္ထဲမွ Aသံရွင္ကလည္း...
''က်ဳပ္...က်ဳပ္က လူ...လူAစစ္ပါဗ်ာ...A႐ိုးေပ်ာ့Aဆိပ္ မိထားတ့Aဲ ျပင္ မင္း...မင္းက က်ဳပ္...က်ဳပ္ေျခေထာက္ကို
တက္...တက္နင္းထားေတာ့ ဘယ္...ဘယ္လိုလုပ္ျပီး Aသံက ပီ...ပီသပါ့မလဲဟ..''
''Aား...ကြၽတ္...ကြၽတ္''
ညည္းညဴေျပာသံၾကားမွ စုခ်ဴးရန္သည္ လန္႔ဖ်တ္သြားျပီး ေနာက္ဆုတ္မိ၏။ ေစာေစာက သူတက္နင္းမိေသာ ေပ်ာ့စိစိA
ရာမွာ
လတူ စ္ေယာက္၏ ေျခေထာက္ျဖစ္ေၾကာင္း သိသြားသည္။ သသူ ည္ ေရွ႕တည့တ္ ည့္ကို ေသခ်ာစူးစိုက္ၾကည့ေ္ သာA
ခါမွ ခပ္မိွန္မိွန္
Page 348
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
မီးေရာင္ေAာက္ဝယ္ လွဲေလ်ာင္းေနေသာ AဘိုးAိုတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
''Aဲ...စိတ္မေကာင္းပါဘူးဗ်ာ ဘဘၾကီး...တမင္တကာလုပ္တာ မဟုတ္ရပါဘူး...ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ...ဖြ...ဖြ''
စုခ်ဴးရန္က ထူမေပးျပီး ေတာင္းပန္လုကိ ္သည္။
1
304
''Aင္း...ေျခေထာက္မဟုတ္ဘဲ လည္မ်ိဳသာ ျဖစ္ေနရင္ ငါေတာ့ ဒုကၡပဲ...ရွိပါေစေတာ့''
AဘိုးAိုက ညည္းညဴေျပာလိုက္သည္။ ယင္းေနာက္ သူသည္ စုခ်ဴးရန္ကို ေစ့ေစ့ၾကည့၍္ ...
''ေကာင္ေလး...မင္းကိုက်ေတာ့ ဘာျဖစ္လ႔ ို A႐ိုးေပ်ာ့Aဆိပ္ကို မသုံးဘ ဲ Aခ်ဳပ္ထ ဲ ထားရတာလဲက'ြ '
ဟု ေမးခြန္းထုတ္လိုက္ေလသည္။ စုခ်ဴးရန္သည္ ေခါင္းကုတ္၍...
''A႐ိုးေပ်ာ့Aဆိပ္ဆိုတာ ဘယ္လိုၾကီးလဲဗ်...ဆရာၾကီးသိရင္ ကြၽန္ေတာ့ကိ ု ရွင္းျပပါလား''
ထသို ႔ ို ျပန္လည္ကာ ေမးခြန္းထုတ္လိုက္သျဖင့္ AဘိုးAိုမွာ စိတ္ညစ္သြားဟန္တူသည္။ သက္ျပင္းခ်ရင္း...
''Aင္း...သိုင္းေလာကန ႔ဲ ပတ္သက္ျပီး ဘာမွမသိတ့ ဲ ခ်ာတိတက္ ို ဖမ္းထည့ထ္ ားတာန႔တဲ ူတယ္''
ဟု ခပ္တိုးတိုးေရရြတ္ျပီး...
''A႐ိုးေပ်ာ့Aဆိပ္ဆိုတာ လူကို မေသေစနိုင္ေပမယ့္ ေၾကာက္စရာေတာ့ Aေတာ္ေကာင္းတယ္ကြ...သာမန္လူမေျပာနဲ႔
Aဆင့္တန္းျမင့္တ့ ဲ သိုင္းသမားေတြေတာင္ A့ဒဲ ီAဆိပ္မိလ႔ကို ေတာ့ Aတြင္းAား ထုတ္မရဘဲ သာမန္လူထက္ေတာင္
Aားမရိွဘ ဲ
ႏုံးေခြသြားနိုင္တယက္ .ြ ..တကယ့ ္ ရွားပါးျပီး Aစြမ္းထက္တ ့ဲ သိုင္းပညာရွင္မ်ိဳးမွသာ Aတြင္းAားသုံးျပီး ဖယ္ရွားနိုင္တ
ယ္...A့ဒဲ လီ ို
သိုင္းသမားမ်ိဳး ဆိုတာကလည္း ရွားပါးပါတယ္ေလ''
စိတ္ပ်က္လကပ္ ်က္ျဖင့္ AဘိုးAိုက ေျပာေလသည္။ စုခ်ဴးရန္သည္ Aဘးို Aိုႏွင့္ ပတ္သက္သညတ္ ႔ကုိ ို သိရိွလိုေသာ
ေၾကာင့္...
''ဘဘၾကီးက ဘယ္လိုလုပ္ျပီး Aခ်ဳပ္ခံရတာလ.ဲ ..ျပီးေတာ့ ဘဘၾကီးနာမည္က ဘယ္သလူ .ဲ ..ဘယ္ဂိုဏ္းကလဲဟင္''
တရစပ္ ေမးခြန္းထုတ္လကို ္ေသာ္ AဘိုးAိုသည္ စူးစိုက္ၾကည့၍္ ...
''ေကာင္ေလး...မင္းကေတာ့ ယU္ေက်းမႈ နားမလည္တ့သဲ ူပ.ဲ ..လူၾကီးသူမနဲ႔ ေတြ႕တ့Aဲ ခါ Aရင္ဆုံး ကိုယက့္ ိုယ္ကို
မိတ္ဆက္ေပးသင့္တာေပါ့''
''ဟီး...ကြၽန္ေတာ္ေမ့သြားတယ္ဗ်ာ...ကြၽန္ေတာ့နာမည္က စုခ်ဴးရန္ပါ...''
ဟု သြားျဖဲရယ္ရင္း ေျပာလိုက္သည္။
''ဒီလိုပ ဲ ျဖစ္ရမွာေပါ့ ေကာင္ေလးရဲ႕...က်ဳပ္နာမည္က ယဟု ု ံ လမ္းေတေလ လက္ေထာက္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ပ.ဲ ..ဆယ္ႏွစ္တၾ
ကိမ္
သိုင္းပညာက်င္းပတဲ့ ေဝဟင္ေတာင္ကုန္းမွာ မဟူရာဂုဏိ ္းရဲ႕ Aေကာက္ၾကံမႈေၾကာင့္ Aခုလို္
ဖမ္းဆီးခံရတာပဲ...ေဝဟင္ေတာင္ကုနး္ ကိုေတာ့ မင္းသိတယ္မလား''
စုခ်ဴးရန္သည္ ေခါင္းကုတ္စU္းစားျပီး Aတန္ၾကာမွ ဝမ္းသာAားရျဖင့္...
''ဟာ...သတိ ာေပါ့ဗ်ာ...မိုးေပၚမွာ ရိွတ့ေဲ တာင္ကုန္းၾကီး မဟုတလ္ ား''
ဟု ထေျပာလိုက္သျဖင့္ ယုဟုမံ ွာ စိတ္ပ်က္သြား၏။
Page 349
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''မင္းဘိုးေA...မိုးေပၚမွာ ရိွရမွာလား...ထားပါေတာ့ကြာ...မသိလည္း မသိ္တ့Aဲ တိငု ္းေပါ့...A့ဒဲ ီမွာ သိုင္းျပိဳင္ပြ ဲ က်င္း
ပေနတုန္း
႐ုတ္တရက္ မဟူရာဂိုဏ္းသားေတြ ဝင္စီးေတာ့တာပ.ဲ ..Aဆင့္ျမင့္သိုင္းသမားေတ ြ Aမ်ားၾကီးပါတ့Aဲ ျပင္ Aငိုက္မိသြား
ေတာ့
Aကုန္Aဖမ္းခံရတယ္...ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းက လိစန္းဆရာေတာ္န႔ ဲ က်ံဳးနန္ လက္ေထာက္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ တုက်န္႔ဟူတ႔ပို ါ ပါတ
ယ္က'ြ '
ထိုAခါ စုခ်ဴးရန္က ဝမ္းသာAားရစြာျဖင့္...
''ဒါျဖင့္ ဆရာၾကီးက လမ္းေတေလ လက္ေထာက္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ေပါ့ေနာ္''
1
305
ဟု ေမးခြန္းထုတ္လိုက္ရာ ယုဟုသံ ည္ ေၾကာင္Aမ္းAမ္းျဖင့္ ၾကည့္မိျပီး...
''ဟတု ္တယ္ေလ...ဘာျဖစ္လ႔လို .ဲ ..Aတထု င္လို႔လား''
ဟ ု ျပန္ေမးလိုက္၏။ စုခ်ဴးရန္သည္ ဝမ္းသာAားရသည့္ မ်က္ႏွာထားျဖင့္ၾကည့ျ္ပီး...
''ဟာ...မိုက္တယ္ဗ်ာ...A့ဲဒါဆို ဘဘၾကီးရဲ႕ သိုင္းပညာကို ဆည္းပူးပါရေစ''
''ဘာ...မင္းက ငါ့ကို A႐ိုးေပ်ာ့Aဆိပ္ မိထားတယ္ဆိုျပီး Aထင္ေသးတာလား''
ယဟု ုမံ ွ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ေဒါသတၾကီး တုန္႔ျပန္ေျပာေလရာ စုခ်ဴးရန္မွာ မ်က္လုးံ ေလး ကလယက္ လယ္ျဖင့္
နားမလည္နိုင္ေAာင္ ျဖစ္သြားသည္။ သူသည္ သိုင္းေလာကထုးံ စံမ်ားကို နားမလည္သလု ိ သူေျပာသည့္ စကားသည္
စိမ္ေခၚသည့္သေဘာ သက္ေရာက္ေနသည္ကိုလည္း မရိပ္မိပါေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္...
''ဟာ...ဒကု ၡပါပ.ဲ ..ဘဘၾကီးက ဘာျဖစ္လို႔ Aထင္လြဲတာလဲေတာ့ မသိဘူး...ကြၽန္ေတာ့ကို ဘဘၾကီးတတတ္ ့ ဲ သိုင္းပ
ညာေလး
Aနည္းAက်U္းေလာက္ သင္ၾကားေပးပါUီးလ႔ ို ဆလို ိုတာပါ...Uပမာ တံခါးမုန္တိုင္း လကဝ္ ါးသိုင္းလိုေပါ့ဗ်ာ''
''နဂါးမုန္တိုင္းပါကြာ...မင္းေျပာမွပဲ ငါတို႔ဂိုဏ္းရဲ႕ သိုင္းေတာ့ နာမည္ပ်က္ပါျပီ''
ယဟု ုကံ မ်က္ေမွာင္ကုတ္ကာ ညည္းညဴေျပာေလသည္။ စုခ်ဴးရန္သည္ သြားျဖဲရယ္ရင္း...
''ဟီး...မွားသြားလို႔...A့ဒဲ ီသငို ္းကို ဆရာၾကီး သင္ေပးနိုင္မလား''
''ေကာင္ေလး...မင္းေတာ့မွားေနျပီက.ြ ..A့ဒဲ ီသိုင္းက ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ေတြမွ သင္ရတာ Aျပင္လူမေျပာန႔.ဲ ..က်ဳပ္ေတာင္မွ
၅ကကြ ္ထတဲ တ္တာ...A့ဒဲ ါေတာင္ ကံေကာင္းလို႔ေနာ္...ဒါနဲ႔ ေနပါUီးက.ြ ..သိုင္းပညာေတ ြ သိုင္းဂိုဏ္းေတြ Aမ်ားၾကီး
ထဲမွာမွ မင္းက
ဘာျဖစ္လို႔ ငါတ႔ဂို ိုဏ္းက နဂါးမုန္တိုင္း လက္ဝါးသိုင္းကိုမွ သင္ခ်င္ရတာလဲ''
ဟု စိတ္ဝင္တစားႏွင့္ ယဟု ုကံ ေမးေသာAခါ...
စုခ်ဴးရန္သည္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ႏွင့္...
''ကြၽန္ေတာ္မိထားတ့ ဲ ထူးဆန္းေထြလာ Aဆိပ္ေၾကာင့္ေပါ့ဗ်ာ...Aတြင္းAားန႔ ဲ သိုင္းကကြ ္ေတြကို တဖြဲ က္လ႔ ို
မရဘူး...လမ္းေတေလဂိုဏ္းက ကြၽန္ေတာ့ရဲ႕ ေသြးေသာက္Aစ္ကိုၾကီး ေျပာတာကေတာ့
Aမာသိုင္းက်င့္မွ ေပ်ာက္နိုင္မယ္တ့.ဲ ..ေသြးရိပ္လက္ဝါးသိုင္းတို႔ နတ္ဆုးိ တစ္ေထာင္သိုင္းတို႔က်ေတာ့
Aဆင္မေျပဘူးေလ...A့ဒဲ သီ ငို ္းတတ္တ့ ဲ သေူ တကြ လဆူ ိုးေတြကိုးဗ်...ဖားျပဳပ္သိုင္းသင္ေပးမယ့္ ကြၽန္ေတာ့
Page 350
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
Aစ္ကိုၾကီးက်ေတာ့လည္း Aားလပ္မယ္ မထင္လို႔ လက္မခံလိုက္ဘူး...Aခုလို ဆရာၾကီးနဲ႔ ေထာင္ထဲမွာ
တကို ္တိုကဆ္ ိုင္ဆိုင္ ေတ႕ြ ရေတာ့ Aားေနတ့Aဲ တူတ ူ နဂါးမုန္တိုင္းလက္ဝါးသုငိ ္းေလး သင္ေပးလို႔ ရမလားလို႔ ေမးၾ
ကည့တ္ ာပါ''
''ေဟ...ဟုတ္လားကြ''
ယဟု ုသံ ည္ လနြ ္စြာAံ့Aားသင့္သြားျပီး စုခ်ဴးရန္ကို ေသခ်ာAကဲခတ္ၾကည့္သည္။ သူ၏ မ်က္ႏွာသည္ တည္ၾကည္ေနျ
ပီး
Aျပစ္ကင္းစင္ေသာ ကေလးတစ္ေယာက္ပမာ ရွိေန၍ လိမ္ေျပာသည္မဟုတ္ေၾကာင္း စိတ္ထဲတြင္ လက္ခံလိုက္သည္။
သို႔ေသာ္
သူသည္ Aေတြ႕ၾကံဳရင့္ေသာ သိုင္းသမားပီပီ တထစ္ခ်ေတာ့ မယံုၾကည္ေသး။ ထို႔ေၾကာင့္...
''ေကာင္ေလး...လက္ဆန္႔ပါUီး''
ဟ ု ေျပာလိုကေ္ သာAခါ စုခ်ဴးရန္သည္ မတြန္႔မဆုတ္ဘ ဲ ညာလက္ကိ ု ဆန္႔တန္းေလသည္။ ထိုAခါ ယဟု ုံက
လက္ေခ်ာင္းျဖင့္ေထာက္၍ ေသြးေၾကာမ်ားကို စမ္းသပ္ေလသည္။
1
306
''ဟာ...ဒီေလာက္ငယ္ငယ္ေလးန႔ ဲ မျဖစ္နိုင္တာ''
သသူ ည္ ထသို ႔ ို ေျပာျပီး စုခ်ဴးရန္ကို ၾကည့ျ္ပီး လက္လႊတလ္ ိုကသ္ ည္။ ယင္းေနာက္ ေခါင္းခါယမ္းျပီး
တဖန္ ေသြးေၾကာထပ္စမ္းျပန္၏။ ထိုသ႔ ို သုံးၾကိမ္တိတိ လပု ္ေဆာင္ျပီးေနာက္ သသူ ည္ မယုံၾကည္နုင
ိ ္ဟန္ျဖင့္ စုခ်ဴးရ
န္ကို
စူးစိုက္ၾကည့္ကာ...
''Aင္း...ဘယ္လိုေျပာရမွန္းကို မသိေတာ့ဘူး''
ဟု ေရရြတ္မိသည္။
''ဘာကို ဆလို တို ာလ ဲ ဘဘၾကီး''
စုခ်ဴးရန္က ေမးလိုက္ေသာAခါ သူသည္ ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ဟန္႔၍...
''မင္းရဲ႕ ေသြးေၾကာAခ်ိဳ႕က ပိတ္ဆ႔တို ့ေဲ နရာက ပိတ္ဆို႔ေနတာ ဒါေၾကာင့္ သိုင္းကြက္ေတြန႔ ဲ တြဲဖက္လ႔ ို မရတာပဲ...
ထူးျခားခ်က္က
ဘာလဲဆိုရင္ မင္းကိုယ္ထဲမွာ ႏွစ္၆၀ေက်ာ္စာ Aတငြ ္းAားေတြ ရိွေနတယ္...တကယလ္ ႔ ို ပိတ္ဆို႔ေနတ့ ဲ ေသြးေၾကာေ
တြသာ
ဖငြ ့္နိုင္ရင္ ျပိဳင္စံရွားသိုင္းသမားတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာနိုင္တယ္...မင္းေျပာတာလ ဲ မွန္ပါတယ္ေလ...Aဒ့ဲ ီေသးြ ေၾကာပြင့္
ေAာင္
ကယို ့A္ စြမ္းAစန႔ကဲ ိုယတ္ ိုင္ မာေက်ာျပင္းထန္တ့ ဲ သိုင္းပညာမ်ိဳးကို က်င့္နိုင္မွ Aဆင္ေျပနိုင္မယ္...ေထာင္ထဲမွာေ
တာ့
သိုင္းသင္လို႔ Aဆင္ေျပမွာမဟုတ္ဘူး''
ဟု ဆိုလိုက္ေလသည္။
''ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီAခ်ဳပ္ေထာင္ထဲက လြတ္ေAာင္ေတာ့ ၾကံရမယ္ ဘဘၾကီး''
Page 351
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
စုခ်ဴးရန္၏ စကားကို ယဟု ုကံ ေခါင္းညိတ္ေထာက္ခံေလသည္။
''Aင္း...မင္းေျပာတာမွန္တယ္...ဒါေပမယ့္ သိပ္မခက္ပါဘူးေလ...မင္းမွာရိွတ့ ဲ Aတငြ ္းAားန႔ဆဲ ိုရင္ ဒီAခ်ဳပ္ခန္းက
သတံ ိုင္ေတြကို ေကးြ ပစ္လိုက္လ႔ရို တယ္''
''ဟာ...တကယ္ၾကီးလား''
စုခ်ဴးရန္သည္ Aားရဝမ္းသာစြာျဖင့္ ထခုန္လိုက္ျပီး တံခါးမွ သံတိုင္မ်ားကို ဆကြဲ ိုင္မည္Aျပဳ...
''ေဟ့...တိုးတိုးကြ...စိတ္မေလာန႔.ဲ ..Aေစာင့္ေတြ ရိွေနတာ သတိရUီး...ေတာ္ၾကာေန ေနာက္တစ္ခါ ဖမ္းမိမွ ပိုဆိုးသြားမ
ယ္''
စုခ်ဴးရန္သည္ စိတ္႐ႈပ္ေထြးသြားျပီး...
''ကြၽန္ေတာ္တို႔က ဘယ္Aခ်ိန္က်မွ ထြက္ေျပးရမလ.ဲ ..ဒီထမဲ ွာေတာ့ တသက္လုံး မေနခ်င္ဘူးေနာ္...သူတ႔ကို Aခုထိ
ထမင္းလည္း
မေကြၽးေသးဘူးဗ်...ေရလည္း မတိုက္ဘူး...ေတာ္ေတာ္ မတရားတ့လဲ ူေတြ...Aေပါ့Aေလး ကိစၥကိုေတာင္ ဒီAခ်ဳပ္ခန္း
ထဲမွာ
ရွင္းရရင္ေတာ့ေလ...Aမယ္ေလးေလး...''
ႏွာေခါင္းပိတ္၍ ေျပာလိုက္ေသာ သ႔ကူ ိုၾကည့္၍ ယဟု ုမံ ွာ ငိုရမလို ရယ္ရမလို ျဖစ္သြားသည္။
''မင္းရဲ႕ စားမယ္ ေသာက္မယ္...ေပါက္မယ္ ပါမယ္ ကိစၥေတကြ ို AသာထားပါUီး...က်ဳပ္ကို AကူAညီ
တစ္ခုေလာက္ ေပးနိုင္မလား''
''ဟာ...ဘာျဖစ္လို႔ မေပးနုိင္ရမွာလဲ...ဘဘၾကီး ေျပာလိုက္စမ္းပါ''
စုခ်ဴးရန္က တက္ႂကစြ ာြ ျဖင့္ ေခါင္းေမာ့ရင္ေကာ့၍ ေျပာလိုက္လ်ွင္ ယဟု ုမံ ွာ မ်ားစြာ ယုံၾကည္ကိုးစားသြားေတာ့သည္။
1
307
''ဒီလိုကြဲ႕ေကာင္ေလး...က်န္းတုန္းျမိဳ႕မွာရိွတ့ ဲ က်ဳပ္တို႔ ဂိုဏ္းဌာနခ်ဳပ္ကို မဟူရာဂိုဏ္းက လုးံ ဝျဖိဳခြင္းဖို႔
ၾကံစည္ေနတယ္...Aရင္တုန္းကေတာ့ တိုက္ခိုက္ေသးတယ္...ဝိုင္းဝန္းခုခံမႈေၾကာင့္ ခဏခဏ ႐ႈံးနိမ့္သြားတယ္လို႔
ၾကားမိတယ္...ဒီတစ္ခါေတာ့ ေသခ်ာျပင္ဆင္ျပီး တကို ္ခိုက္ေတာ့မယ္...သတူ ႔ဂို ိုဏ္းက ဘုရင္၄ပါးန႔ ဲ ဂိုဏ္းခြဲမွဴးေတြေ
တာင ္
ပါေတာ့မယ္ဆိုလားပ.ဲ ..A့ဒဲ ီက်ရင္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးလည္း လယြ ္မယ္မထင္ဘူး...ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ရေAာင္ သတင္းေပး
ထားခ်င္တယ္''
''A့ဒဲ ါဆိုရင္လည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေထာင္ေဖာက္ျပီး Aျမန္ေျပးၾကမယ္...ျပီးရင္ က်န္းတုန္းျမိဳ႕ကို သာြ းၾကတာေပါ့''
''မျဖစ္ပါဘူးေလ...က်ဳပ္ကေတာ့ Aတူမလိုက္နိုင္ဘူး''
''ဘာျဖစ္လို႔လဲဟင္''
စုခ်ဴးရန္က စိတ္မေကာင္းစြာျဖင့္ ေမးေသာAခါ...
''မင္းက သိုင္းတစ္ကြက္မွ မတတ္တာ ေတာ္ၾကာေန က်ဳပ္ပါလာရင္ ဝန္ပိေနမယ္...ဒါ့Aျပင္ က်ဳပ္တစ္ေယာက္ထဲလည္း
ကယို ္လြတ္မ႐ုန္းခ်င္ဘူး...က်ဳပ္လိုAဖမ္းခံရတ့သဲ ူေတ ြ ရိွေသးတယ္...Aခြင့္သာရင္ သူတက႔ို ိုပါ ကယထ္ ုတခ
္ ်င္လို႔ပ'ဲ '
လမ္းေတေလ လက္ေထာက္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ယုဟုံ၏ ျပတ္သားေသာစကားေၾကာင့္ စုခ်ဴးရန္သည္ မေလးစားပ ဲ မေနနိုင္ေတာ့။
''ဘဘၾကီးက A့ဒဲ ါဆို မလိုက္နိငု ္ေတာ့ဘူးေပါ့''
Page 352
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''Aင္း...ဟုတ္တယ္...မင္းAသက္ကို ကယ္တင္နိုင္ေAာင္ သိုင္းကြက္တစ္ခုေတာ့ သင္ေပးလိုက္မယ္ ေသခ်ာၾကည့္ေန''
ယဟု ုကံ ေျပာလိုက္ျပီး မတ္တတ္ရပ္ေလသည္။ ေျခေထာက္က ို ၂ေပခန္႔ ခ်လဲ ိုက္ျပီး ဘယ္ညာလက္ႏွစ္ဖက္ကို
ဆန္႕တန္းကာ ေရွ႕သို႔ တစ္လံမ်ွခုန္တိုး၍ လက္ဝါးေစာင္းခ်က္၄ခ်က္ထုတက္ ာ ေနာက္ဆုတ္လိကု ္၏။ တဖန္ လက္ႏွစ္ဖ
က္ကို
စက္ဝိုင္းပမာ ေဝွ႔ယမ္း၍ လက္ဝါးႏွစ္ဖက္ကို ျပိဳင္တူ ဆန္႔တန္းကာ ရိုက္ထုတ္ေတာ့သည္။ ယင္းေနာက္ ကိုယ္ရွိန္သတ္ျပီး
...
''ဘယ္လိုလဲ မွတ္မိတယ္ မဟုတ္လား''
ဟ ု ေမးေသာAခါ စုခ်ဴးရန္သည္ ျပဴးက်ယ္ေသာ မ်က္လုံးစုံျဖင့္ ၾကည့္ေနျပီး...
''ဟင့္Aင္း...မမွတ္မိေတာ့ဘူး''
''ေသစမ္းကြာ''
ယဟု ုသံ ည္ မိမိနဖူးကိ ု ျပန္ရိုက္မိ၏။ သသူ ည္ သိုင္းကြက္ထဲတငြ ္ စ်ာန္ဝင္စားျပီး စိတ္လလို က္ရ သင္ၾကားေပးေသာ္
လည္း
စုခ်ဴးရန္က မမွတ္မိဘူးဟု တုးံတိၾကီး ေျပာလိုက္သျဖင့္ က်လိက်လိျဖစ္သြားေတာ့သည္။ ပထမAၾကိမ္မို႔
မမွတ္မိတာပါဟု ေျဖေတြးျပီး ေနာက္ထပ္တဖန္ ျပသလုိက္သည္။
''ေသခ်ာၾကည့္ထားေနာ္...သိုင္းကြက္ကို Aာ႐ံုစိုက္ထား''
''ဟတု ္က့ပဲ ါ ဘဘၾကီး''
စုခ်ဴးရန္က ေခါင္းညိတ္ကာ Aာမဘေႏၲခံလိုက္၏။
ယဟု ုသံ ည္ ဒတု ိယAၾကိမ္Aျဖစ္ သိုင္းကကြ ္ကစားျပသည္။ စုခ်ဴးရန္သည္ ၾကည့ေ္ နရင္း သမ္းေဝလာ၏။ ထ႔ိုေၾကာင့္
မမွတ္မိျပန္ေခ်။ ယဟု ုသံ ည္ စိတ္ေလ်ွာျ့ ပီး တတိယAၾကမိ ္Aျဖစ္ ျပသသည္။ ထိုAခါတြင္လည္း စုခ်ဴးရန္က မမွတ္မိေ
သးေပ။
၇ၾကိမ္တိတိ သင္ၾကားေပးမွ နည္းနည္းပါးပါးသာ သေဘာေပါက္၏။ ယုဟုမံ ွာ AၾကီးAက်ယ္စိတ္ပ်က္သြား၏။
ၾကမ္းျပင္တြင္ ေျခပစ္လက္ပစ္ ထိုင္ခ်လိုက္ေတာ့သည္။ A႐ိုးေပ်ာ့Aဆိပ္ မိထားသည့္ၾကားမွ မာန္ပါပါျဖင့္ သိုင္းကကြ ္က
စားျပရ၍
တကိုယ္လုးံလည္း ေခြ်းပ်ကံ ာ နုံးခ်ိေနသည္။
1
308
''ဒီေလာက္ ဉာဏ္နည္းတဲ့ေကာင္က ႏွစ္၆၀ေက်ာ္စာ Aတြင္းAားေတ ြ ဘယ္လိုရလာတာလဲ မသိဘးူ ...ေတာ္ေသးရဲ႕
ဒါေတာင္
တစ္ကြက္ထဲ သင္ေပးရေသးတယ္...၄,၅ကြက္သာ သင္ေပးလိုက္လို႔ကေတာ့ ငါေတာ့ Aသက္ေပ်ာက္ျပီ''
ယဟု ုသံ ည္ ၾကိတ၍္ ညည္းညဴမိသည္။
''ကြၽန္ေတာ္ နည္းနည္းေတာ့ သေဘာေပါက္ျပီဗ်''
စုခ်ဴးရန္က ေျပာေျပာဆိုဆို သိုင္းကြက္ကစားျပ၏။ ေစာေစာကေလာက္ေတာ့ AေျခAေန မဆိုးလွ။ Aနည္းငယ္
သြက္လက္လာသည္။
''Aားစိုက္ျပီး Aတငြ ္းAားန႔ ဲ တသြဲ ုံးလိုက္ရင္ေတာ့ မင္းရဲ႕သိုင္းကြက္က ျပည့္စုံသြားနိုင္တယ္''
Page 353
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ယဟု ုကံ ေျပာေလသည္။ ထ႔ေို နာက္ သသူ ည္...
''ေစာေစာက မင္းေျပာတ့ထဲ ဲမွာ ငါေမးစရာတစ္ခု ရိွေနတယ္က'ြ '
''ေျပာပါ...ဘာAေၾကာင္းကိုလဲ ဘဘၾကီး''
စုခ်ဴးရန္က စကားေထာက္လိုက္ေသာAခါ သူသည္...
''မင္းကို ဖားျပဳပ္သိုင္းသင္ေပးမယ္ဆိုတ့ ဲ သကူ Aသက္၆၀ေက်ာ္ Aဖိုးၾကီးလား...''
စုခ်ဴးရန္သည္ ေခါင္းခါယမ္းရင္း...
''မဟုတဘ္ ူးဗ်...သကူ Aသက္၃၀ေက်ာ္ေလာက္ပဲရိွတ့ ဲ လမ္းေတေလဂိုဏ္းသားပါ...Aသားက ဝါထိန္ထိန္န႔ ဲ သိုင္းပ
ညာကေတာ့
Aေတာ္ေကာင္းတယ္...သူက ကြၽန္ေတာ့ရဲ႕ ေသြးေသာက္Aစ္ကိုၾကီး ရန္ေရွာင္ခ်ဴးပါ...ဆရာၾကီးက လမ္းေတေလ
လက္ေထာက္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ဆိုေတာ့ သ႔ကူ ို သမိ ွာေပါ့ေနာ္''
''Aင္း...ရန္ေရွာင္ခ်ဴး...A့ဒဲ ီနာမည္...''
ယဟု ုသံ ည္ မ်က္ေမွာင္ကုတ္ စU္းစားရင္းမွ Aတန္ၾကာေသာ္ ေခါင္းခါယမ္းျပသည္။
''မၾကားဖူးဘူးက.ြ ..ဂိုဏ္းသားေတြ Aမ်ားၾကီး ရွိတာဆိုေတာ့ က်ဳပ္မမွတ္မိတာ ျဖစ္မွာပါ...သူ႔ရ႕ဲ သငို ္းပညာက ဘယ္လို
လဲက'ြ '
''Aရမ္းေကာင္းတယ္ဗ် ဘဘၾကီး...ေသြးနတ္ဆိုးလို႔ေခၚတဲ့ မည္းမည္းတုံးတုံးန႔ ဲ ႐ုပ္ဆိုးၾကီးေတာင္ တစ္ကြကထ္ နဲ ဲ႔
လက္က်ိဳးသြားတာပဲ''
''ေဟ...ဟုတ္လား''
ယဟု ုသံ ည္ တAံ့တၾသျဖစ္သြား၏။ ေသြးနတ္ဆိုးသည္ Aဆင့္နိမ့္ေသာ သိုင္းသမား မဟုတ္ပါေခ်။
ထိပ္သီးသိုင္းသမားတစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ဟုန္စုလိန္ပင္ သိုင္းကြက္ ၂၀ေက်ာ္တိုက္ခိုက္ျပီးမွ Aနိုင္ယူနိုင္ေပ
မည္။
စုခ်ဴးရန္ေျပာသည့ ္ လမ္းေတေလ လူငယ္ေလးက တစ္ကြက္ထဲႏွင့္ Aနိုင္ယူနိုင္ျခင္းမွာ Aံ့ၾသစရာေကာင္းလွ၏။ ထိုမ်ွေ
လာက္
Aစြမ္းထက္ေသာ ဂိုဏ္းသားရွိလ်ွင္ေတာ့ သူေစာေစာကတည္း မသိဘဲေနမည္မဟုတ္။ ၎Aျပင္ ယင္းလူငယ္သည္
ရုပ္ဖ်က္ထားျခင္း ျဖစ္ရမည္ဟု ေကာက္ခ်က္ခ်လုိက္၏။
''က်ဳပ္မရွင္းလို႔ ေမးUီးမယ္...မင္းေသြးေသာက္Aစ္ကိုရဲ႕ခါးမွာ ဂုန္နီAိတ္ခ်ိတ္ထားတာ ေတြ႕မိလား''
စုခ်ဴးရန္သည္ ထိုစU္က ေရွာင္ခ်ဴး၏ ႐ုပသ
္ ြင္ကို Aာ႐ုံထဲတြင္ ျပန္ေဖာ္ၾကည့သ္ ည္။ ယင္းေနာက္ ေခါင္းခါယမ္းျပျပီး...
''ေနာက္ေက်ာက ခရီးေဆာင္Aိတ္ကလလြဲ ႔ ို ဘာဂုန္နီAိတ္မွ မေတြ႕ဘူးခင္ဗ်''
1
309
ဟု ျပန္ေျဖလိုက္သည္။ ယဟု ုသံ ည္ ေမးေစ့ကို ပြတ္သပ္၍...
''တကယ္ေတာ့ သကူ လမ္းေတေလဂိုဏ္းသား Aေယာင္ေဆာင္ထားတာပ.ဲ ..မင္းကို
ဖားျပဳပ္သိုင္းသင္ေပးမယ္လ႔ ို ေျပာပုံေထာက္ရရင္ လူေပ်ာ္ၾကီးက်ံဳးထုံး ဒါမွမဟုတ္ သမားေတာ္သိုင္းသမား က်ံဳးမိန္တ႔နို ႔ ဲ
ပတ္သက္ေနရမယ္...ကဲပါေလ...သတူ ႔ကို ိစၥကို Aသာထားလိုက္ပါ...မင္းကို ေပးစရာတစ္ခုရိွတယ္''
ဟုဆိုရင္း ခါးၾကားတြင္ ခ်ိတ္ထားေသာ ေလးေထာင့္သ႑ာန္ ဝါးျပားတစ္ခုကို ထုတ္ယူလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ စုခ်ဴးရန္
Page 354
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
၏
လက္တြင္းကို ထည့ေ္ ပးေလသည္။ မည္သည့္Aတကြ ္မွန္း စုခ်ဴးရန္ နားမလည္ပါေခ်။ ထိုAရာကို ေသခ်ာၾကည့္႐ႈေလ့
လာမိ၏။
၎ကို စိမ္းစိုေသာ ဝါးျပားျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားျပီး ၃×၂ လက္မရိွေလသည္။ တဆံ ိပ္ျပားတစ္ခုျဖစ္ျပီး တစ္ဖကတ္ ြင္ ဝါးတုတ္
ႏွင့္
ဘူးသီးေျခာက္ခံပြ ုံတို႔ ပါရိွျပီး Aျခားတစ္ဖက္တြင္မူ ''Aမိန္႔ေတာ္''ဟ ု ေရးထငြ ္းထားေလ၏။
''ဒါၾကီးက ဘာလုပ္ဖို႔လဲဟင္''
ဝါးျပားကို ဖင္ျပန္ေခါင္းျပန္ၾကည့႐္ ႈရင္းမွ စုခ်ဴးရန္က ေမးျမန္းေလသည။္
''A့ဒဲ ါက ငါတ႔လို မ္းေတေလဂိုဏ္းခ်ဳပ္ကို ကယို ္စားျပဳတဲ့ Aမိန္႔ျပားပ.ဲ ..ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးဟုန္က
ယုၾံကည္စိတ္ခ်ရတဲ့သူကိုမွ ေပးAပ္တာ...ေပါ့ေသးေသးမထင္န႔ကဲ .ြ ..တစ္ဂိုဏ္းလုံးမွာ ၃ခုပရဲ ိွတာ...ႏွစ္ခုကေတာ့
ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးဆီမွာ...ဒီAမိန္႔ျပားသာ လက္ဝယ္ပိုင္ဆိုင္ထားရင္ ဂိုဏ္းခ်ဳပက္ လျဲြပီး က်န္တ့သဲ ူေတကြ ို Aမိန္႔ေပးလ႔ရို
တယ္''
''ဝိုး...''
စုခ်ဴးရန္၏ မ်က္ခုံးမ်ား ျမင့္တကသ္ ြားျပီး ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ခါးၾကားတြင္ ေသခ်ာ ခ်ိတ္ဆထြဲ ားလိုက္၏။
''က်န္းတုန္းျမိဳ႕လယ္က ဌာနခ်ဳပ္ျဖစ္တ့ ဲ ''ဟနု ္စံAိမ္''ကို ေရာက္ေAာင္သြားျပီး ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးန႔ ဲ သြားေတြ႕လကို ္...မဟူ
ရာဂိုဏ္းက
Aင္AားAျပည့္န႔ ဲ တိုက္ခိုက္မယ္ဆိုတာက ို Aက်ိဳးAေၾကာင္း ေျပာျပထားလိုက္ပါ...ဘာသက္ေသရိွလဆဲ ိုရင္ Aမိန္႔ျ
ပားကိုသာ
ထုတ္ျပလိုက္ေတာ့''
''ေကာင္းပါျပီဗ်ာ...ေသခ်ာ ေျပာလုိုက္ပါ့မယ္...ကြၽန္ေတာ့ကို ခြင့္ျပဳပါUီး''
စုခ်ဴးရန္က လက္သီးလက္ဝါးဆုပ္က ေျပာေလသည္။ ယဟု ုသံ ည္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္၍...
''ေAး...ေAး...Aေစာင့္ေတြ AေျခAေနကိုလည္း ေသခ်ာ ဂ႐ုစိုက္Uီးေနာ္''
ဟု သတိေပးလိကု ္၏။
''စိတ္ခ်ပါ''
Aျပန္Aလွန္ေျပာျပီးေနာက္ စုခ်ဴးရန္သည္ ကုပ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းျဖင့္ Aခ်ဳပ္ခန္း သံတိုင္နားကပ္ကာ ေဘးဘီကို
စူးစမ္းၾကည့္ေလသည္။ Aခ်ဳပ္ခန္းျပင္ပရွိ နံရံတြင္ ထြန္းထားေသာ ကညင္ဆီမီးတိုင္ေၾကာင့္ Aနည္းငယ္ ထင္သာျမ
င္သာ
ရွိေလသည္။ Aနီးတဝိုက္တြင္ Aေစာင့္မ်ား ရွင္းလင္းေနေခ်၏။ သို႔ေသာ္ ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္မွ
ရယ္ေမာေAာ္ဟစ္သံႏွင့္ ျငင္းခံုသံမ်ား ၾကားမိသည္။ ေလာင္းကစားလုပ္၍ ေသာက္စားမူးယစ္ေနပံုရသည္။ လံုျခံဳေရး ညံ့
ဖ်င္းကာ
လြန္စြာေပါ့ဆလွ၏။ သ႔Aူ ဖို႔ Aကြက္ေကာင္းပင္။ စုခ်ဴးရန္သည္ လက္မေထာင္ျပျပီး ျမင္းထိုင္AေနAထားျပဳလုပ္ကာ
မာန္တစ္ခ်က္သြင္းလိုက္၏။
''ယိစ္...ယားစ္''
ထ႔ိုေနာက္တြင္ Aံၾကိတ္ကာ သတံ ိုင္ကို ဆြဲျဖဲေတာ့သည္။ သ႔ိုေသာ္ ေခြၽးဒီးဒီး က်႐ုံမွတပါး မည္သို႔မွ Aရာမယြင္းေခ်။
Page 355
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ဟူး...ဒုကၡပါပဲ''
1
310
သူသည္ နဖူးမွ က်လာေသာ ေခြၽးမ်ားကို လက္ဖမိုးျဖင့္သုတ္ရင္း ေျခပစ္လက္ပစ္ ထိုင္ခ်လိုက္၏။
''မရဘူးလားကြ ေကာင္ေလးရဲ႕...ဘယ္လိုျဖစ္တာတုန္းကြ''
ယဟု ုကံ စိတ္မသက္မသာျဖင့္ ေမးေသာAခါ စုခ်ဴးရန္သည္ မ်က္ႏွာ႐ံႈ႕မ့ဲစာြ ျဖင့္...
''ခက္တာပဲဗ်ာ...ေစာေစာက ဆရာၾကီးသိုင္းကြက္ကို Aလြတ္က်က္ျပီး AေသAလဲ မွတ္ရလို႔ Aတြင္းAား ဘယ္လိုထု
တ္ရမွန္း
မသိေတာ့ဘူးဗ်ာ''
''ဟိုက္...ေသစမ္းကြာ''
စုခ်ဴးရန္၏ ညည္းညဴေျပာေသာ စကားေၾကာင့္ ခပ္တည္တည္ေနတတ္ေသာ ယဟု ုပံ င္ ငိုရခက္ ရယ္ရခက္ ျဖစ္သြားသ
ည္။
ဤမ်ွေလာက္ ရွာမွရွားေသာ ငတံုးမ်ိဳးကို သူမေတြ႕ဖူးပါေခ်။ ၾကာၾကာေပါင္းပါက သူပင္ ႐ူးသြားနုိင္၏။
''Aင္း...ငါေတာ့ ျပိဳင္စံရွား ငေပါနဲမ
႔ ွ ေတြ႕ေနတာကိုး''
တီးတိုးေရရြတ္ရင္း စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ေခါင္းခါယမ္းမိသည္။ ျပီးမွ...
''Aတြင္းAား ထုတ္မယ္ဆိုရင္ Aရင္ဆံုး မင္းရဲ႕ ခ်က္ေAာက္က Aတြင္းAားကို ျမင္ေAာင္ ၾကည့္ရမယ္''
ဟု ေျပာလိုက္ေလသည္။ ထိုAခါ စုခ်ဴးရန္က ခပ္Aုပ္Aုပ္ေလသံျဖင့္...
''ဒါန႔ေဲ လ ဘဘၾကီး...ကြၽန္ေတာ္ မရွင္းလို႔ ေမးပါရေစ...ဒီAတိုင္း ၾကည့္ရမွာလား...Aက်ီႋခၽြတ္ျပီး ၾကည့ရ္ မွာလားဟင္''
''ေသလိုက္ပါေတာ့ကြာ''
ယဟု ုသံ ည္ ကယို ့န္ ဖူးကိုယ္ ဖတ္ကန ဲ ရိုက္မိျပီးမွ...
''က်ဳပ္ကိုက ေသခ်ာေျပာဖို႔လိုသြားတယ္ပ ဲ ထားလိုက္ပါေတာ့...Aက်ီခႋ ြၽတ္ျပီး မင္းခ်က္ကို ၾကည့မ္ ွေတာ့ ဗိုက္ေမႊးန႔ဲ
ခ်က္ေခ်း(ဂ်ီး)ေတြပဲ ေတြ႕ရေတာ့မွာေပါ့ကြာ''
ဟု ဘုဆတ္ဆတ္ ေျပာလိုက္၏။
''ဘဘၾကီး မွားေနျပီဗ်...ကြၽန္ေတာ့မွာ ဗိုက္ေမႊးသိပ္မရွိဘူး...ေနာက္ျပီးေတာ့ ေရခ်ိဳးရင္လည္း ေသခ်ာ ဂ်ီးတြန္းေတာ့ ခ်
က္ဂ်ီးလည္း
မရွိပါဘူး''
စုခ်ဴးရန္၏ ေခ်ပစကားေၾကာင့္ ယဟု ုံပင္ ေခါင္းေမႊးေျပာင္မတတ္ ကတု ္မိသည္။ ဆကလ္ က္ ျငင္းဆိုလ်ွင္လည္း သူသာ
လ်ွာထြက္၍ Aသက္ေပ်ာက္နုိင္ကိန္း ရွိေသာေၾကာင့္ ျငင္းခံုမေနေတာ့။
''လိုရင္းက ဒလီ ိုကြာ...Aသက္႐ွဴထုတ္ျပီး ခ်ကေ္ Aာက္က ေလလိငႈ ္းတစ္ခု Aဲေလ ဒါမွမဟုတ္ Aတငြ ္းAားလိႈင္းၾကီး
ကို
စိတ္Aာ႐ုံန႔ ဲ ခံစားၾကည့္ရမွာ''
''ေၾသာ္...ဒီလိုကိုး...ေစာေစာကတည္းက ဘဘၾကီးသာ ေသခ်ာရွင္းျပရင္ Aေကာင္းသားဗ်ာ''
''ေAးပါကြာ...က်ဳပ္ကိုက ညံ့လြန္းပါတယ္ေလ''
ယဟု ုကံ ရြဲ႕ေျပာေသာ္လည္း စုခ်ဴးရန္က စိတ္မမွန္သူပီပီ ေခါင္းညိတ္ျပီး...
Page 356
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ဟုတ္တာေပါ့ဗ်ာ...ဒီေလာက္ညံ့ေနျပီး လမ္းေတေလ လက္ေထာက္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ျဖစ္ေနရတယ္လို႔...ဒီAတိုင္းသာဆိုရင္
လမ္းေတေလဂိုဏ္းAတြက္ ရင္ေလးစရာဗ်ာ...ေနာက္တစ္ခါ တပည့္ေတြကို သိုင္းသင္ေပးရင္ AေသAခ်ာ ရွင္းျပေနာ္''
1
311
ဟု ဆလို ကို ္ရာ ယဟု ုသံ ည္ Aခံရခက္သြားျပီး ထ႐ိုက္ခ်င္စိတ္ပင္ ေပါက္သြားေခ်၏။ စုခ်ဴးရန္ကမူ တစ္ခါတရံ စိ
တ္ထားသည္
မူမမွန္တတ္၍ Aားနာလ်ွင္လည္း Aေသမလ ဲ Aားနာတတ္ျပီး Aားမနာခ်ွင္ေတာ့ Aရိွကို Aရိွတိုင္း တည့တ္ ိုးေျပာခ်င္
ေျပာ
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၆၁,၆၂)
ယခုမွေတ႕ြ ေသာ ယဟု ုပံ င္မဆိုထားဘိ။ Aဘိုးျဖစ္သည့္ မာနၾကီးေသာ သိုင္းေလာက ထိပ္သီးနံပါတ္(၁) Aမည္မ့ဓဲ ား
သခင္
စုက်င္းယင္ပင္ Aျမဲလိုလို သူႏွင့္ စကားယွU္မေျပာနုိင္ဘဲ လက္ေျမွာက္A႐ႈံးေပးရသည္။
''႐ွဴး...႐ွဴး...ရွဲ...ရွဲ...႐ွဴးရွဲ...႐ွဴးရွဲ''
စုခ်ဴးရန္သည္ Aသံထြက္ေAာင္ Aသက္ကို Aားပါးတရ ႐ွဴသြင္းျပီး Aာ႐ုံစိုက္ရာတြင္ ခ်က္ေAာက္မွ ေလလႈိင္းၾကီးတ
စ္ခုကို
ခံစားသိရွိလိုက္သည္။
''ေတြ႕ျပီဗ်...ေတြ႕ျပီ ဘဘၾကီး''
''တိုးတုိးေျပာပါဟ...Aျပင္ဘက္က မင္းဘိုးေA Aေစာင့္ေတြ ၾကားသြားလို႔ ထြက္မေျပးနိုင္ဘဲ ေနလိမ့္မယ္''
ယဟု ုကံ သတေိ ပးလိုက္မွ စုခ်ဴးရန္သည္ သူ႔Aက်င့္Aတိုင္း သြားျဖဲရယ္ျပျပီး...
''A့ဒဲ ါျပီးေတာ့ ဘာဆကလ္ ုပ္ရမွာလဟဲ င္''
ဟု ေလသံတိုးတိုးျဖင့္ ေမးေလသည္။
''A့ဒဲ ီ Aတြင္းAားလိႈင္းၾကီးကို လက္ဝါးႏွစ္ဖက္ဆီ ေရာက္ေAာင္ ပို႔လႊတ္လကို ္...A.ဲ ..ဒီတိုင္းမပို႔ရဘူး...စိတ္Aာ႐ုံန႔ပဲ ဲ
ပို႔ရမွာေနာ္''
ေပါက္တတ္ကရမ်ား ေလ်ွာက္လုပ္Uီးမည္ စိုးေသာေၾကာင့္ ေသခ်ာ သတိေပးလိုက္ရေသးသည္။
စုခ်ဴးရန္သည္ ယဟု ုေံ စခိုင္းသည့A္ တိုင္း လုပ္ေဆာင္ျပီးေနာက္ သတံ ငို ္မ်ားကို ဆြဲျဖဲပစ္လိုက္သည။္ ေစာေစာကလို
မဟုတ္ေတာ့။
ဖေယာင္းသားကို မိီးပူေပးသည့္Aလား Aလြယ္တကူ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းစြာ ေကြးညြတ္သြားေလသည္။
''ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးထက္ေတာင္ Aတြင္းAားေကာင္းတာပဲ''
ပထမဆုံးAၾကိမ္Aျဖစ္ ယုဟုမံ ွ စိတ္ထတဲ ြင္ ခ်ီးက်ဴးမိသည္။ စုခ်ဴးရန္သည္ ကေလးတစ္ေယာက္ပမာ ဝမ္းသာလုံးဆ႔ျိုပီး
သံတိုင္မ်ားကို တစ္ေခ်ာင္းျပီးတစ္ေခ်ာင္း ေကြးညြတ္ပစ္ေတာ့သည္။
''ေဟ့...ေနပါUီးက.ြ ..မင္းဟာက လူမေျပာန႔.ဲ ..ဆင္ႏွစ္ေကာင္ ဖင္ေထာင္ထြကလ္ ႔ေို တာင္ ရေနျပီ...Aပိုေတ ြ
လုပ္မေနန႔.ဲ ..Aေစာင့္ေတြ AေျခAေနၾကည့္ျပီးေတာ့ ေျပးေပေတာ့''
ယဟု ုကံ သတေိ ပးစကား ေျပာေတာ့မွ သူသည္ ခ်က္ခ်င္းရပ္တံ့လိကု ္ေတာ့၏။
''မဟူရာဂိုဏ္းကလူေတဟြ ာ Aာပလာေတြပါ ဘဘၾကီး...သိပ္ျပီးေတာ့ ၾကပ္ျပည့္ရွာတာ မဟုတ္ဘူး...ဒီေလာက္ သတံ ို
Page 357
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
င္ေလးနဲ႔
ပိတ္ထားလို႔ ဘယ္ရမလဲကြ...က်ဳပ္ဆိုတ့ ဲ စုခ်ဴးရန္ကို Aထင္ေသးလြန္းေနျပီ''
ကယို ္ရည္ေသးြ ေျပာေသာ ထိုစကားေၾကာင့္ ယဟု ုသံ ည္ Aလနြ ္တရာ စိတ္ညစ္သြားမိသည္။
Aမွန္တကယ္၌မူ ေသးြ ဓားဘုရင္သည္ စုခ်ဴးရန္ကို Aလယြ တ္ က ူ ဖမ္းဆီးနိုင္သျဖင့္ Aထင္မၾကီးေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ ယ
ဟု ုတံ ို႔က့သဲ ႔ ို
''A႐ိုးေပ်ာ့Aဆိပ္''ေကြၽးမထားဘ ဲ သည္Aတိုင္း ထည့္ထားျခင္းသာ။
1
312
Aေစာင့္မ်ားကလည္း သိုင္းပညာမတတ္ေသာ စာေပသမားတစ္ေယာက္ဟု ယူဆ၍ ဂ႐ုတစုိက္ ေစာင့္ၾကပ္ျခင္း မရွိေခ်။
ထိုAခ်က္မ်ားAျပင္ Aတြင္းAားျပည့္ဝမႈေၾကာင့္ သူကံေကာင္းသြားျခင္းပင္။ ယုဟုသံ ည္ Aေရးထ ဲ ေလရွည္ေနေသာ
စုခ်ဴးရန္ကုိၾကည့္၍ Aျမင္ကပ္လာသျဖင့္...
''ကိယု ္ေတာ္ေခ်ာ...ျမန္ျမန္ႂကြပါ...Aေစာင့္ေတြ ေရာက္လာလို႔ ကိယု က္ ်ိဳးနည္းေနမယ္...က်ဳပ္မွာတာလည္း မေမ့န႔ဲUီး''
ဟ ု ေျပာလိုကမ္ ွ သသူ ည္ ကယို ့န္ ဖူးကို ႐ိုက္ျပီး...
''ဟတု ္သားပဲဗ်...ေမ့ေတာ့မလ႔.ို ..ဒါေပမယ့္ ဘဘၾကီးပါ လကို ္ရမယ္ဗ်ာ''
''က်ဳပ္လိုက္လာရင္ မင္းAတြက္ ဒုကၡမ်ားမွာေပါ့...Aျမန္ဆံုး သတင္းသြားေပးတာ Aေကာင္းဆံုးပဲ''
စုခ်ဴးရန္သည္ Aင္းမလုပ္ Aဲမလုပ္ပဲ ခါးတြင္ ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ ဝါးျပားကို ညႊန္ျပျပီး...
''ဒါေလးက ဘာေလးဆိုတာ ဘဘၾကီး သိပါတယ္ေနာ္''
မဆီမဆိုင္ ေမးခြန္းေၾကာင့္ ယုဟုသံ ည္ ဘာဆိုလသို ည္က ို နားမလည္။ သို႔ေသာ္လည္း စုခ်ဴးရန္ကို ျမန္ျမန္
ထြက္ခြာေစခ်င္ေသာေၾကာင့္...
''က်ဳပ္ေစာေစာက ေျပာျပီးျပီေလ...A့ဒဲ ါ က်ဳပ္တု႔ဂိ ိုဏ္းရဲ႕ Aမိန္႔ျပားပ'ဲ '
ထိုAခါ စုခ်ဴးရန္သည္ ေက်နပ္စြာ ျပံဳးလိုက္ေလသည္။
''Aမိန္႔ျပားက ဘယ္လိုစ္ ြမ္းတာလဲဆိုတာ ဘဘၾကီး သိပါတယ္ေနာ္''
ဟု ထပ္မံေမးရာ...
''Aမိန္႔ျပားရိွရင္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ကလျဲြပီး က်န္တ့သဲ ူေတကြ ို Aမနိ ္႔ေပးလို႔ရတယ္ေလ...ဘာျဖစ္လို႔လ'ဲ '
ဟု ယဟု ုကံ ေၾကာင္တက္တက္ျဖင့္ ေျဖၾကားမိသည္။
''ဒါျဖင့္ရင္ ဆရာၾကီး ကြၽန္ေတာ့ေနာက္ေက်ာကေန လကို ္ခ့ဲေတာ့...မလိုက္ရင္ Aမိန္႔ကို ဖီဆန္တာပ'ဲ '
''ေဟ''
မထင္မွတ္ေသာ စကားေၾကာင့္ ယုဟုသံ ည္ မ်က္လုံးျပဴးက်ယ္သြားမိသည္။ စုခ်ဴးရန္ ထိုသ႔ေို ျပာမည္ဟုလည္း သထူ
င္မထားေခ်။
''မင္းက လည္တာလား...Aတာလားကြာ...ငါမသဲကြဲေတာ့ဘူး''
ဟု ညည္းညဴေျပာရင္း စုခ်ဴးရန္၏ ေက်ာေပၚတြယ္ကပ္လိုက္သည္။ သူသည္ Aမိန္႔ျပားကိုေတာ့ မလြန္ဆန္ရဲ။ ေလးစား
သမႈ
ရွိေပ၏။
''တကယ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က ေပါတာပါဗ်ာ''
Page 358
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
စုခ်ဴးရန္သည္ ရယ္ရယ္ေမာေမာျဖင့္ ေျဖၾကားျပီး ေဘးဘီကို Aကဲခတ္ကာ သူခ်ဲ႕ထားေသာ သံတိုင္ၾကားမွ တိုးထြက္လို
က္သည္။
''ဘယ္လမ္းကို သြားရမွာလဲ ဘဘၾကီး''
၁၀ကိုက္မ်ွ လမ္းေလ်ွာက္ျပီးေသာ္ ေတာင္ေျမာက္ ႏွစ္လမ္းျဖစ္ေန၍ စုခ်ဴးရန္မွ ေမးမိသည္။
''ေျမာက္ဘက္လမ္းAတိုင္း သြားလိုက္...''
1
313
ယဟု ုေံ ျပာသည့္Aတိုင္း ဆက္သြားေသာ္ Aခ်ဳပ္ခန္းAခ်ိဳ႕ကို ေတြ႕ရ၏။ ထထို ဲမွ လူမ်ားသည္ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖ
စ္ေနျပီး
မ်က္ႏွာမ်ားမွာ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းေAာင္ ေAးစက္ေနေလသည္။
''သတူ ႔ကို ဘယ္သူေတလြ ဲ ဘဘၾကီး''
စုခ်ဴးရန္က Aထိတတ္ လန္႔ျဖင့္ ေမးလိုက္ေသာ္ ယဟု ုသံ ည္ သက္ျပင္းခ်၍...
''သတူ ႔Aို ားလုံး ယီြဖန္းရဲ႕ ဝိညာU္မ့ေဲ ဆးကို ေသာက္မိလို႔ Aခုလို ျဖစ္သြားတာပ.ဲ ..သူ႔တ႔ကို ို ညႊန္ၾကားတ့လဲ ူရဲ႕ စ
ကားကလြဲျပီး
ဘယ္သူေျပာတာမွ နားလည္းမလည္သလို နားလည္းမေထာင္ေတာ့ဘူး...Aေတာ္ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္...Aခြင့္
သာရင္ေတာ့
ကယ္ၾကတာေပါ့...လိစန္းဆရာေတာ္န႔ ဲ တုက်န္႔ဟူတ႔ပို ါ ဒီလိုဘဝမ်ိဳး ေရာက္သြားျပီလား မသိဘူး...ကေံ ပါ့ေလ''
ဟု ညည္းညဴ ေျဖၾကားလိုက္သည္။
''ဒီေန႔ ကံAေတာ္ဆိုးတယ္ကြာ...ခ်ီးန႔မဲ ွပ.ဲ ..ဘာျဖစ္လို႔ ငါခ်ည္းပ ဲ ႐ံႈးေနရတာလကဲ ာြ ''
''ဒီေန႔ ကံမေကာင္းရင္ ေနာက္ေန႔က်ေတာ့ ကံေကာင္းလာမွာပါက.ြ ..စိတ္ေလ်ွာ့စမ္းပါ''
''မဟုတဘ္ ူးက.ြ ..သတူ ႔ ို ၅ေကာင္က ပိပိရိရိ လိမ္ျပီးေဆာ့တာ ျဖစ္ရမယ္...ငါေတာ့ မေက်နပ္ဖူးကြာ''
စၾကႍလမ္း Aခ်ိဳးAေက႔တြ စ္ခုမွ ရုတ္တရက္ ထကြ ္ေပၚလာေသာ လူႏွစ္ေယာက္၏ ျငင္းခုံသံေၾကာင့္ စုခ်ဴးရန္သည္
ပ်ာယာခတ္သြားေတာ့၏။
''ဘဘၾကီး...ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဗ်...ဒုကၡပဲ''
စကားေျပာသံႏွင့္ ေျခသံမ်ားမွာ တစစ နီးကပ္လာေခ်ျပီ။
''မင္းကို Aခ်ဳပ္ခန္းထဲမွာတုန္းက သင္ေပးထားတ့ ဲ သိုင္းကြက္ကို သုးံတိုက္ကြာ''
''A့ဒဲ ီသိုင္းကြက္ကို နည္းနည္း ေမ့သြားျပီ...ဘယ္ကစရမလ'ဲ '
''ဟာကြာ...''
ယဟု ုပံ င္ Aပူကူးစက္သြားျပီး ရတက္ေပြသြား၏။
''Aရင္ဆုံး ေျခေထာက္ကို ခ်ျဲပီး ေရွ႕ကိုနည္းနည္းခုန္...ျပီးေတာ့ ဘယ္ညာလက္ဝါးေစာင္းန႔ ဲ ႏွစ္ခ်က္စီ သတူ ႔Uို ီးေခါင္း
ကို
႐ိုက္လိကု ္...ေနာက္တစ္ခါ ဘယ္လကက္ ို လက္ဝရဲ စ္၊ညာလကက္ ို လကယ္ ာရစ္ ၃ပတ္စီ ေဝွ႔ျပီး
လက္ဝါးႏွစ္ဖက္ကို ေနာက္ဆုတ္Aားထည့္ျပီးေတာ့ သူတ႔ ို ရင္ဘတ္ကိ္ ု Aားကုန္ထုတ္ ရိုကလ္ ကို ္ကြာ''
''ဗ်ာ...ဟုတ္...ဟတု ္က့.ဲ ..ေျခေထာက္ကို ခ်ရဲ မယ္...လကဝ္ ဲ...လက္ယာ...''
Page 359
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
သူသည္ ႏႈတ္မွ တတြတ္တြတ္ရြတ္ရင္း စိတ္လႈပ္ရွားစြာျဖင့္ ေျခေထာက္ကုိ ခ်ဲလိုက္ရာ
AကြာAေဝးမ်ားသြားျပီး ျဗိကနဲျမည္ကာ ေဘာင္းဘီဂြ ျပဲသြားေလေတာ့၏။
''ဟာ...ဒုကၡပဲ...ေဘာင္းဘီေတာ့ ျပဲသြားျပီ ဘဘၾကီးေရ''
''မင္းက ဇြတ္ၾကီးခ်ဲတာကိုးက.ြ ..A့ဒဲ ါAေရးမၾကီးဘူး...သတူ ႔ ို လာေတာ့မွာ သိငု ္းကကြ ္ျပင္ထား''
သြားၾကားေလသံျဖင့္ ယုဟုကံ ေျပာလိုကသ္ ျဖင့္ စုခ်ဴးရန္သည္ စိတ္ေမာကိုယ္ေမာျဖင့္ သိုင္းကြက္ျပင္ထားမိသည္။
စိတ္လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ ႏွလံုးခုန္သံ ျမန္လာ၏။ ထိုစU္ဝယ္ ဒယီးဒယိုင္ႏွင့္ Aေစာင့္ႏွစ္ေယာက္သည္ စၾကႍေကြ႕ခ်ိဳးမွ
ေပၚထကြ ္လာေတာ့သည္။ ကြၽဲၾကီးဆိုသူႏွင့္ Aျခားတစ္ေယာက္တ႔ ို ျဖစ္ၾကသည္။
1
314
ႏွစ္ေယာက္စလံုး Aရက္မူးေနၾကျပီး ေျခကားယား ကားယားႏွင့္ ရွိေနေသာ စုခ်ဴးရန္ႏွင့္ ေနာက္ေက်ာမွ ေခါင္းျပဴထြက္ေ
နေသာ
ယဟု ုတံ ို႔ကို ေတြ႕ေသာ္ ႐ုတ္တရက္ ေၾကာင္Aမ္းAမ္း ျဖစ္သြားေလသည္။ ထိုစU္မွာပင္...။
''ဟီး...ေနေကာင္းတယ္ေနာ္''
စုခ်ဴးရန္သည္ မခ်ိျပံဳး,ျပံဳးကာ သြားျဖဲရယ္ျပျပီး ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔ျဖင့္ သိုင္းကြက္ထုတ္ကာ တိုက္ခုိက္လိုက္ေ
တာ့သည္။
ထိုႏွစ္ေယာက္၏ Uီးေခါင္းမ်ားကို လက္ဝါးေစာင္းျဖင့္ ႏွစ္ခ်က္စီခုတ္ျပီး ရင္ဘတ္ကိ္ ု လက္ဝါးခ်က္ျဖင့္ ႐ိုက္လိကု ္ေလ၏။
''ခြပ္''
''ခြပ္''
''ဝုန္း''
''ဝုန္း''
Aေစာင့္ႏွစ္ေယာက္သည္ Aသံပင္ မထြက္နိုင္ေတာ့ဘဲ ပံုလ်က္သား လဲက်သြားသည္။ စုခ်ဴးရန္၏သိုင္းကြက္
မည္မ်ွျပင္းထန္သြားသည္မသိ။ ၎တို႔၏ နံ႐ိုးမ်ား က်ိဳးေၾကသြားသလို Uီးဆက္ပြင့္၍ Uီးေႏွာက္မ်ားပင္ ထြက္က်ကာ
ျပန္႔က်ဲသြားေလ၏။ ထိုျမင္ကြင္းေၾကာင့္ စုခ်ဴးရန္သည္ Aထိတ္တလန္႔ျဖင့္ ေနာက္ဆုတ္ခုန္မိသည္။
©©©©©©©©©©©©©©©©©©
''Aမယ္ေလးဗ်''
''Aား...လား...လား''
စုခ်ဴးရန္က ခုန္လိကု ္ေသာေၾကာင့္ ယဟု ုသံ ည္ ေနာက္ေက်ာေပၚမွ ျပဳတ္က်သြားေတာ့သည္။ သသူ ည္ တင္ပါးကို ပြ
တ္သပ္ရင္းမွ...
''တင္ပဆုAံ ႐ိုး က်ိဳးျပီန႔ ဲ တူပါတယ္...မင္းက ဘာျဖစ္လို႔ မေျပာမဆိုန႔ ဲ ခုန္လိုက္ရတာလဲကြာ''
ဟု ညည္းတြားဆိုလကို ္သည္။ စုခ်ဴးရန္သည္ ယဟု ုကံ ို ေက်ာပုိးလိုက္ျပီး မ်က္စိစုံမိွတ္ကာ...
''ေၾကာက္စရာၾကီးဗ်ာ...Uီးေႏွာက္ေတြ ထြက္ေနတာ...မၾကည့္ရဲဘူး''
ဟူ၍ ကတုန္ကယင္ျဖင့္ လက္ညိွဳးညႊန္ျပသည္။ ယဟု ုံသည္ ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ ေသဆုံးသြားေသာ Aေစာင့္ႏွစ္ေယာ
က္ကို
ၾကည့္မိျပီး သေဘာေပါက္သြား၏။ စုခ်ဴးရန္၏ Aတြင္းAားက ျပင္းထန္လြန္းလွသျဖင့ ္ ထကို ့သဲ ႔ ို ျဖစ္ရျခင္းပင္ မဟုတ
Page 360
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
လ္ ား။
သ႔ိုေသာ္လည္း စုခ်ဴးရန္သည္ ႐ိုးသား၍ ကေလးဆန္ေသာ လူငယ္တစ္ေယာက္ဟု သိရိွသေဘာေပါက္ထား၍ ထကို ိစၥ
ကို
စြဲလမ္းေနမည္မွာ စိုးရိမ္သြား၏။
''Aလကားပါကြာ...သတူ ႔ႏို ွစ္ေယာက္က Aရက္န႔ျဲမည္းဖို႔ ပဲခ်က္ေတ ြ ယလူ ာတာက.ြ ..မင္းက တကုိ ခ္ ိုက္လိုက္ေတာ့
သတိလစ္သြားျပီး ပဲခ်က္ေတြ ေမွာက္က်ကုန္တာ...ဘယ္လိုလုပ္ျပီးေတာ့ Uီးေနွာက္ျဖစ္ရမွာလဲ...နည္းနည္းေမွာင္ေနေ
တာ့
Aျမင္မွားသြားတာပါကြာ''
စုခ်ဴးရန္သည္ မရတဲ ရဲ မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္ကာ...
''ေၾသာ္...တကယလ္ ားဗ်ာ...ေမွာင္ေနေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း သိပ္ျပီး မသကဲ မဲြ ိဘူးထငတ္ ယ္ ဘဘၾကီး...သတူ ႔ ို
မေသဘူးေပါ့ေနာ္''
1
315
''ေAးေပါ့ကြ...တစ္သက္လံုး ျပန္မထနုိင္႐ံုပါပဲ''
ထိုစကားမ်ားကို ယဟု ုသံ ည္ စိတ္တြင္းမွသာ ေျပာလိုက္ျပီး ႏႈတ္ကမူ...
''မေသပါဘူးကြာ...သတိလစ္ေနတာကြ...ေတာ္ၾကာေနရင္ သတိလည္လာလိမ့္မယ္...ေျပးၾကစို႔''
''ဟတု .္ ..ဟတု ္က့'ဲ '
စုခ်ဴးရန္သည္ တစ္ခါတစ္ရံ ဉာဏ္နည္းကာ စတိ ္မမွန္သူပီပီ ယဟု ု၏ံ လိမ္ညာစကားကို Aဟုတ္ထင္မွတ္၍
ေၾကာင္တိေၾကာင္ေတာင္ျဖင့္ စြတ္ေျပးေတာ့သည္။ Aရိပမ
္ ့ ဲ ကယို ္ေဖာ့ပညာကို Aစြမ္းကုန္ ေဖာ္ထုတ္လကို ္ျခင္းျဖစ္၍
တစ္ေနရာႏွင့္ တစ္ေနရာကို ခဏခ်င္းပင္ ျဖတ္ေက်ာ္သြား၏။ Aေစာင့္Aမ်ားစုမွာ Aက်ည္းသားမ်ား ထြက္မေျပးနိုင္ဟု
လုးံ ဝစိတ္ခ်ထားသျဖင့္ Aုပ္စုဖြဲ႕ကာ ေႂကြပစ္ေနၾကသည္။
စုခ်ဴးရန္ ျဖတ္ေျပးသြားသည္ကိုပင္ ေကာင္းစြာမျမင္မိေခ်။ ယဟု ုသံ ည္ စုခ်ဴးရန္၏ ကိုယေ္ ဖာ့ပညာကို က်ိတ္၍ ခ်ီးက်ဴး
မိသည္။
ဤသူငယ္သည္ စိတ္ထားသာ ေပါေၾကာင္ေၾကာင္ ျဖစ္ေနေသာ္လည္း ေကာင္းမြန္စြာ ျပဳျပင္ေပးပါက
Aဖိုးတန္သည့္ ေက်ာက္တစ္ပြင့္ ျဖစ္နိုင္ေၾကာင္း ေတြးေတာမိ၏။
Aခ်ိဳးAေကြ႕မ်ားႏွင့္ Aေစာင့္မ်ားကို ေရွာင္ရွားျပီးေနာက္ ေလွကားထစ္မ်ားကို ေတ႕ြ ရသည္။ စုစုေပါင္း ၁၃ထစ္ရိွျပီး A
ဆုးံတြင္
သံတံခါးတစ္ခ်ပ္ ရွိေလ၏။ စုခ်ဴးရန္သည္ ေလွကားထစ္ Aေပၚဆံုးထိ ေျပးတက္ျပီး တံခါးကို ဆြဲဖြင့္ေလေတာ့သည္။ တံ
ခါးသည္
တုတ္တုတ္မ်ွ မလႈပ္ေခ်။
''ဟာ...ဒုကပၡ ါပ'ဲ '
''ဘာျဖစ္လို႔လဲက'ြ '
ယဟု ုသံ ည္ စိုးရိမ္စိ္တ္ျဖင့္ ေမးမိသည္။ ထိုAခါ စုခ်ဴးရန္က မ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္စာြ ျဖင့္...
''တံခါးက ဘယ္လိုမွ ဆြဲဖြင့္လို႔ မရပါဘူးဗ်ာ...Aျပင္ဘက္က ေသာ့ခတ္ထားတာလား မသိဘူး''
Page 361
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဟ ု ေျပာလိုကေ္ လရာ ယုဟုသံ ည္ ဆင္ေျပာင္ၾကီး Aျမီးက်မတစ္ ဆိုသလို ျဖစ္ေခ်ျပီဟု ေတြးေတာမိကာ စိတ္ည
စ္သြား၏။
ထ႔ိုေနာက္ သူသည္ စုခ်ဴးရန္၏ ပခုံးကိုေက်ာ္၍ တံခါးကို AေသAခ်ာ လွမ္းၾကည့္ျပီးေနာက္ မိမိနဖူးကိမု ိမိ လက္ဝါးျဖင့္႐ို
က္ကာ...
''တံခါးမွာ စာေရးထားတာေတာ့ ေသခ်ာဖတ္ၾကည့္မွေပါ့ကြာ''
ဟု စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ဆိုလိုက္ေတာ့ စုခ်ဴးရန္သည္ သတိဝင္သြားျပီး ေသခ်ာစူးစိုက္ၾကည့္ရာဝယ္...
''တြန္းဖြင့္ပါတ့ ဲ ဘဘၾကီး''
''ေAးေပါ့ကြာ...မင္းလုပ္လိုက္ရင္လည္း တလြဲေတြခ်ည္းပ.ဲ ..တြန္းဖြင့္ရမယ့္ဟာကို ဆဖြဲ ြင့္မွေတာ့ ဘယ္ရေတာ့မလ'ဲ '
''ဟီး...မသိပါဘူးဗ်ာ''
စုခ်ဴးရန္သည္ ရွက္ရယ္ရယ္ရင္း တံခါးခ်ပ္ကို တြန္းဖြင္လ
့ ိုက္သည္။ ထိုAခါမွ ေရွာေရွာ႐ွဴ႐ွဴ ပြင့္သြားေခ်ေတာ့သည္။ သ
တူ ႔ ို
Aျပင္ဘက္ေရာက္ေသာAခါ ေမွာင္မည္းေနေသာ Aခန္းတစ္ခု၌ ေရာက္ရွိေနသည္ကို ေတြ႕ရ၏။ Aတန္ၾကာေသာ္
မ်က္စိမ်ားသည္ Aေမွာင္တြင္း၌ က်င့္သားရလာသည္။
''သူေဌးၾကီးခ်န္တာရင္ရဲ႕ ဂိုေဒါင္Aေဟာင္းၾကီးပဲ...ငါတို႔ေတြ ျမန္ျမန္ေျပးမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္...ဒီေနရာမွာ မဟူရာဂိုဏ္းသား
၁၀၀ေက်ာ္Aျပင္ လူသတဘ္ ုရင္(နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္)န႔ ဲ ေသြးဓားဘုရင္တ႔ ို ေရာက္ေနၾကျပီလို႔ ငါၾကားမိတယ္...သတူ ႔

တစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕ သိုင္းပညာက ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္...ေျပးနိုင္မွ ေတာ္ကာၾကမယ္''

1
316
''နာမည္ေတြကိုက က်က္သေရတံုးျပီး ေၾကာက္စရာၾကီးဗ်ာ''
စုခ်ဴးရန္သည္ လ်ွာထုတ္ကာ ပခုံးတြန္႔၍ ေျပာရင္းမွ ခပ္သုတ္သုတ္ျဖင့ ္ ဂိုေဒါင္တံခါးဝသ႔ ို ေျပးသြားလိုက္သည္။ တံခါးကို
Aသာဟၾကည့္ျပီး Aျပင္ဘက္မွ AေျခAေနမ်ားက္ို တေစ့တေစာင္း Aကဲခတ္ေလ၏။ မည္သူမွ မရွိဘဲ ရွင္းလင္းေနသ
ည္။
သတူ ႔ေို တြ ရိွေနေသာ ဂိုေဒါင္ေဟာင္းၾကီးသည္ ျခံၾကီး၏ ေထာင့္စြန္းတြင္ ရိွေနသလို လြန္စြာ ေခ်ာင္က်ေနသျဖင့္ Aေ
စာင့္ရိွပုံ
မရျခင္းပင္။
ထ႔ိုေၾကာင့္ စုခ်ဴးရန္သည္ ေပ၂၀ျမင့္သည့္ Aုတ္တံတိုင္းေပၚသ႔ ို ခုန္တက္လိုကသ္ ည္။ Aဘိုးျဖစ္သူႏွင့္ ေလ့က်င့္စU္က
ဝါးပင္မ်ားေပၚ ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာ Aခုန္Aတက္ ေလ့က်င့္ဖူးသျဖင့္ သူ႔Aဖို႔ Aပန္းမၾကီးလွ။ ယင္းေနာက္ တဖန္ ေျမျပင္ေပၚ
သို႔
ခုန္ခ်လိုက္ရာ Aသံဗလံပင္ မထြက္ဘဲ ေၾကာင္က်,က်သြားေလ၏။
''ေကာင္းလိုက္တ့ ဲ ကိုယ္ေဖာ့ပညာ''
ယဟု ုသံ ည္ လတႊ ္ခနဲ ခ်ီးက်ဴးမိသည္။
Aျပင္ဘက္တြင္ ညကာလ ေရာက္ရွေ
ိ နသျဖင့္ ေမွာင္မည္းေနေလ၏။ သ႔ိုေသာ္ လျခမ္းေကြးေလးႏွင့္ ၾကယ္Aခ်ိဳ႕၏ ဝိုး
တဝါး
Page 362
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
Aလင္းေရာင္ေလးေတာ့ ရွိေခ်သည္။ စုခ်ဴးရန္သည္ Aခ်ဳပ္ခန္းတြင္းမွ လြတ္ေျမာက္ျပီး ျပင္ပေလကို ႐ွဴ႐ႈိက္ရေသာ္ မြန္းၾ
ကပ္မႈမ်ား
ပေပ်ာက္သြားသည္။ ထ႔ိုေၾကာင့္ ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္ကာ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာျဖင့္ ေAာ္ဟစ္လကို ္သည္။
''ေဝး...ေဟး...ေဟး''
''လြတ္ျပီ...ကြၽတ္ျပီကြ''
ထိုစU္မွာပင္...။
''ေဒါင္...ေဒါင္...ေဒါင္''
''ရန္သူေဟ့...Aက်U္းသားေတြ လြတ္ကုန္ျပီ''
သံေခ်ာင္းေခါက္သံႏွင့္ ေAာ္ဟစ္သံမ်ား ငရဲပြက္သလို ထြက္ေပၚလာသျဖင့္ စုခ်ဴးရန္မွာ ေခါင္းနပန္းၾကီးသြားေတာ့၏။
''ဘာမွ ေတြးမေနန႔ေဲ တာ့...ေနာက္ကေန က်ားလိုက္လာတယလ္ ႔သို ာ သေဘာထားျပီး ဒီလမ္းေၾကာင္းAတိုင္းသာ
မရပ္မနား ေျပးေပေတာ့ေဟ့''
ယဟု ုကံ ညႊန္ၾကားလိုက္သည္တြင္ စုခ်ဴးရန္လည္း ေနာက္က်သည့ေ္ ျခေထာက္ သစၥာေဖာက္ဟု ႏွလုံးသြင္းကာ
မနားတမ္းေျပးသြားေတာ့သည္။ ညAေမွာင္ေAာက္တြင္ တေစၧသရဲပမာ ရိပ္ကနဲသာ ျမင္လုိက္ရျပီး ခဏခ်င္းပင္
AစAန ေပ်ာက္သြားေတာ့သည္။
©©©©©©©©©©©©©©©©©
မူဆူးျမိဳ႕ ေတာင္ဘက္သ႔ ို မိုင္၂၀ခန္႔ ဆကသ္ ာြ းပါက လိန္ဖုန္းျမိဳ႕သို႔ ေရာက္ရိွမည္ျဖစ္ေလသည္။ ထိုျမိဳ႕ႏွင့္ မိုင္၅၀ေ
က်ာ္
ဆက္သာြ းလ်ွင္မူ မင္းေနျပည္ေတာ္ျဖစ္သည့္ က်န္းတုန္းျမိဳ႕သ႔ ို ေရာက္ရိွေပလိမ့္မည္။
လိန္ဖုန္းျမိဳ႕သည္ က်ဴးလိမ္ျမိဳ႕ျပီးလ်ွင္ Aစည္ကားဆံုးေသာ သိုင္းေလာကျမိဳ႕ေတာ္ၾကီး ျဖစ္ေလ၏။
တည္းခိုေဆာင္၊ေလာင္းကစား႐ုံ၊စားေသာက္ဆိုင္၊ကုန္ဆိုင္ၾကီးမ်ားမွAစ ေဆာင္ၾကာျမိဳင္Aထိ ရွိေသာေၾကာင့္ ေန႔ညမျပ
တ္
စည္ကားသိုက္ျမိဳက္ေန၏။ Aားလံုးက ''လြတ္လပ္မႈျမိဳ႕ေတာ္''ဟု တင္စားေခၚေဝၚၾကသည္။ လုပ္ပိုင္ခြင့္မ်ားႏွင့္ ခြင့္ျပဳခ်
က္မ်ား
ရထားသျဖင့္ ေလာင္းကစား႐ုံၾကီးမ်ား တရားဝင္ဖငြ ့္ခငြ ့္ရရိွကာ Aလြန္Aလုပ္ျဖစ္လွ၍ ထသို ႔ ို ေခၚဆိုၾကသည္မွာလည္း
မဆန္းလွ။
1
317
လူတိုင္းလူတိုင္း လြတ္လပ္မႈကို လိုလားၾက၏။ Aခ်ဳပ္Aေနွာင္ကို မည္သူမွ Aလိုမရွိေပ။ သာမန္လြတ္လပ္မႈမ်ိဳးကို
Aျပစ္ရွိသည္ဟု မဆိုနိုင္ေသာ္လည္း စည္းကမ္းမ့ေဲ သာ လတြ ္လပ္ျခင္းမ်ားကမူ မိမိAတကြ ္ေရာ တစ္ပါးသူAတြက္ပါ
မေကာင္းလွေခ်။ မသမာသူ ဒုစ႐ိုက္သမားမ်ားAတြက္ ဂြင္ျဖစ္နိုင္ေသာေၾကာင့္ပင္။
ထ႔ိုေၾကာင့္လည္း လိန္ဖုန္းျမိဳ႕တြင္း၌ လူသတ္မႈ၊ခိုးယက္မႈႏွင့္ ရန္ပြဲမ်ား တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ Aနည္းAမ်ား ဆိုသလို
ျဖစ္ပြားတတ္၏။ တိုးတက္ေသာ ျမိဳ႕ၾကီးျဖစ္ေန၍ ထိုကသ့ဲ ို႔ Aမႈမ်ိဳး ေပၚေပါက္သညက္ ေတာ့ ထုးံ စံၾကီးလို ျဖစ္ေနေတာ့
သည္။
သ႔ေို သာ္ျငားလည္း လည္စရာပတ္စရာ ေပါမ်ားလွ၍ ေန႔စU္ေန႔တိုင္း လူမ်ားစြာတို႔ ဝင္ထြက္သြားလာေနၾက၏။
Page 363
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ထလို ူမ်ားAၾကား တိုးေဝွ႔သြားလာေန၏။ သသူ ည္ မူလ႐ုပ္သြင္န႔ဲေတာ့ မဟုတ္ေပ။
Aသက္၅၀ေက်ာ္Aရြယ္ရွိေသာ သူႂကြယ္ၾကီးတစ္ေယာက္ပမာ ႐ုပ္ဖ်က္ထား၏။ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးႏွင့္ မုတ္ဆိတ္Aတုမ်ား
တပ္ထား၍လည္း မည္သူကမွ ဂ႐ုဏာမ့ဲဓားသခင္(ေရွာင္ခ်ဴး)မွန္း မသိရိွၾကေခ်။
ထသို ႔ ို ထင္ရေAာင္လည္း သသူ ည္ AေပးAကမ္းရက္ေရာေသာ သူေဌးတစ္ေယာက္ပမာ သုံးျဖဳန္းျပသည္။
Aထက္တန္းAက်ဆံုး တည္းခိုေဆာင္၌သာ တည္းခိုေနထိုင္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ မည္သူမဆို ေငြေၾကးလက္ဖြာေသာ
သူေဌးသူႂကြယ္တစ္ေယာက္ဟုသာ ထင္မိၾကသည္။
လိန္ဖုန္းျမိဳ႕တြင္း၌ သြားလာေနၾကေသာ သိုင္းေလာကသားမ်ားကလည္း ေရွာင္ခ်ဴးကို သတိမမူမိၾကေခ်။ ယခုတေလာ
စႏၵာရဲတိုက္သည္ မဟူရာဂိုဏ္း၏ တိုကခ
္ ိုက္မႈေၾကာင့္ Aတိဒကု ၡေရာက္ေနသည္။ သ႔ျိုဖစ္၍ AကူAညီေပးနိုင္ရန္
လာေရာက္ျခင္းပင္။ မူဆူးျမိဳ႕ျပင္ဇရပ္၌ ၃ရက္တိုင္တိုင္ စုခ်ဴးရန္ကို ေစာင့္ေမ်ွာ္ေသာ္လည္း ေရာက္မလာသျဖင့္ ယခုလို
လိန္ဖုန္းျမိဳ႕သို႔ ခရီးဆက္ျခင္းပင္။
Aဖိုးတန္ ပိုးဖဲကတၱီပါဝတ္စံုကို ဝတ္ဆင္ထားျပီး ခါးတြင္လည္း ကတၱီပါ Aိတ္႐ႈံ႕ေလးကို ခ်ိတ္ဆြဲထားသည့္ ေရွာင္ခ်ဴး၏
Aသြင္Aျပင္မွာ ခန္႔ညားေနေလ၏။ သူသည္ လူAုပ္ၾကားတြင္ တိုးေဝွ႔သြားလာရင္း ဟိုဟိုဒီဒီေငးကာ လမ္းေလ်ွာက္သ
လိုလို
ပစၥည္းဝယ္မလိုလိုႏွင့္ လက္ေနာက္ပစ္ကာ သြားလာေန၏။ ထိုစU္မွာပင္...
''Aိုး...Aေမ့''
Aမူမ့ဲAမွတ္မ့ဲျဖင့္ လူတစ္ေယာက္ကိ ု ဝင္တိုက္မိသြားသည္။ ထလို ူသည္ Aနည္းငယ္ ယိမ္းထိုးသြားသျဖင့္ ေရွာင္ခ်ဴး
က ထိုသူ၏
ညာလက္ကဆို ြဲ၍ ထိန္းမတ္ေပးလုကိ ္သည။္
''ဟင္''
သူသည္ Aလြန္တရာ Aံ့ၾသသြားသည္။ Aဆိုပါလူ၏ လက္ဖဝါးျပင္မွာ ျဖဴေဖြးႏူးညံ့ေန၍ ကပ်ာကယာ လႊတ္ေပးမိလို
က္သည္။
''ေဟ့လူၾကီး...လတူ စ္ေယာက္လုးံ လာေနတာေတာင္ မျမင္ဘူးလား''
Aတိုက္ခံရသည့္လူက မေက်မနပ္ျဖင့္ ရန္ေတ႔ေြ လသည္။
''မေတာ္လို႔ပါညီေလး...Aစ္ကိုၾကီး စိတ္ေလာသြားလို႔ပါ''
ဟု ေရွာင္ခ်ဴးက ေတာင္းပန္စကားဆိုလိုက္ရာ ထိုလူက ျဖဴေဖြးေသာ သြားေလးမ်ားေပၚေAာင္ ရယ္ေမာေလသည္။
Aဆိုပါလူသည္ Aသက္၁၇,၁၈သာရွိေသာ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး Aျဖဴေရာင္ ဝတ္စံုကို ဝတ္ဆင္ထား၏။ ဆံ
ပင္ကို
ေသသပ္စာြ ထုံးဖြဲ႕ထားကာ Aျဖဴေရာင္ ပိတ္စၾကိဳးျဖင့္ စည္းေႏွာင္ထားေလ၏။
မိန္းမေခ်ာ,ေခ်ာျပီး AသားAရည္ ျဖဴေဖြးသန္႔ရွငး္ သလို ေယာက္်ားေလးခ်င္းပင္ Aားက်ရေလာက္သည္။ ယင္းလူငယ္ေ
လးသည္
လက္ပိုက္၍ မထိီျပံဳးျပံဳးကာ...
1
318
''ဒီမယ္ Uီးေလးၾကီး...ကိုယ့A္ သက္Aရြယ္ကိလု ည္း ျပန္ၾကည့္ပါUီး...ဘာညီေလးလဲဗ်...တကယ္ဆိုရင္ တူေလးလ႔ ို
Page 364
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ေခၚသင့္တယ္...ကိုယ္ကိုယ္ကို လူငယ္ေလးမ်ား ေAာက္ေမ့ေနသလား မသိဘူး''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ထိုAခါမွ ႐ုပ္ဖ်က္ထားသည့္ မိမိAျဖစ္ကုိ သတိရကာ ရွက္ရယ္,ရယ္ရင္း...
''ေတာင္းပန္ပါတယ္ ငါ့တူေလး...က်ဳပ္လည္း စိတ္ေလာသာြ းလို႔ ဝင္တိုက္မိတာပါ...A့ဒဲ ီAတြက ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္...
တူေလး
စိတ္ေက်နပ္ေAာင္ တစ္ခါေလာက္ Eည့္ခံေကြၽးေမြးျပီး ေတာင္းပန္ပါရေစ''
ဟု ေျပာေသာAခါ လူငယ္သည္ ေခါင္းခါယမ္းျပီး...
''ေတာ္ပါျပီ...ရွိေစေတာ့...ေနာက္တစ္ခါဆို လမ္းသြားရင္ သတိထားသြားေပါ့...ေတာ္ၾကာေန သတိမထားမိဘဲ
မစင္တြင္းထဲပါ ျပဳတ္က်လ႔ ို တိုင္းေက်ာ္ျပည္ေက်ာ္ ျဖစ္ေနUီးမယ္''
''ေကာင္းပါျပီဗ်ာ...သတိထားပါ့မယ္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေAာင့္သက္သက္ႏွင့္ လူငယ္ေလးကုိ ျပန္ေျပာလိုက္သည္။
''က်ဳပ္သြားေတာ့မယ္''
ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ လူငယ္ေလးက လွည့ထ္ ြကသ္ ြားေတာ့သည္။
''ဟူး...Aေတာ္စြာတဲ့ ေကာင္ေလးပဲ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သက္ျပင္းရွည္ၾကီးခ်ျပီး ေဘးဘီကို စူးစမ္းၾကည့သ္ ည္။ ေစာေစာက သူ႔Aျဖစ္ကို မည္သူမ်ွ AထူးAဆန္
း
စိတ္ဝင္စားဟန္ မရိွေသာေၾကာင့္ စိတ္ေAးသြား၏။ လိန္ဖုန္းျမိဳ႕သားမ်ားသည္ တပါးသူ၏ ကိစၥမ်ားကိ ု စိတ္ဝင္စားမႈ မရိၾွ
က။
Aားလုံးကိုယ္စီ ကယို ့လ္ မ္းကုသိ ာ သြားေနၾကသည္။ လူစည္ကားေသာ ျမိဳ႕ၾကီးျဖစ္၍လည္း ထိုက့သဲ ို႔ တိုးေဝွ႔တကို ္မိ
သည့္
ကိစၥရပ္မ်ား မၾကာခဏဆိုသလို ျဖစ္ပြားသည္မွာလည္း မဆန္းလွေခ်။ Aျမဲတေစ ျမင္ေတြ႕ေနရ၏။
''စားေသာက္ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ ဝင္စားမွပဲ''
တစ္ေယာက္တည္းေျပာရင္း ျမိဳ႕တြင္းလမ္းAတိုင္း ဆက္ေလ်ွာက္သြားေလေတာ့သည္။ ေစာေစာက လူငယ္ေလးသည္
ထြက္ခြာမသြားေသးေခ်။ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ ေရွာင္ခ်ဴးရွိရာကို လွမ္းၾကည့္ေနေလ၏။ သူထြက္ခြာသြားသည္ကို ျမင္ရမွ
ကတၱီပါAိတ္႐ႈံ႕ေလးကိုကိုင္၍ လ်ွာထုတ္ေျပာင္ျပသည္။ ယင္းေနာက္ ၎Aိတ္႐ႈံ႕ေလးကို
ဖြင့္ၾကည့္ရာဝယ္ ေရႊေငြAခ်ိဳ႕ႏွင့္ ေငြလႊဲလက္မွတ္မ်ားကို ေတြ႕ရသည္။
''ဝိုး...ေစာေစာက လူၾကီးက
Aေတာ္ခ်မ္းသာတာပ.ဲ ..Uီးေႏွာက္ေတာ့ ေကာင္းပုံမရဘူး...သိုင္းပညာတတ္ဖို႔ဆေို ဝးေရာ...ငါAထုတ္ယတူ ာေတာင္
မသိဘူးဆိုေတာ့...ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ ငါလည္း ခရီးစရိတ္ျပတ္ေနတာန႔ ဲ ဒလီ ိုၾကံဖန္ရမွပ.ဲ ..မေန႔က စႏၵာနတ္သမီးဆီ
ဆုေတာင္းထားလို႔လား မသိဘူး...ဒီေန႔ေတာ့ ငါးၾကီးၾကီးမိသြားျပီ...ဘိုးဘိုးသင္ေပးတ့ ဲ လက္လွည့ပ္ ညာက ဒီေနရာမွာေ
တာ့
Aေတာ္Aသံုးဝင္တယ္''
လူငယ္ေလးသည္ တစ္ကိယု တ္ ည္း တီးတိုးေျပာျပီးေနာက္ Aထုပ္ေလးကို ျမဲျမံစြာ စည္းေႏွာင္၍ သိမ္းဆည္းလိုကသ္
ည္။
ထ႔ိုေနာက္တြင္ သီခ်င္းေလး တညည္းညည္းျဖင့္ ေရွာင္ခ်ဴးႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္Aရပ္သို႔ ထကြ ္ခာြ သာြ းေတာ့သည္။
Page 365
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
Aဆိုပါ လုလင္ငယ္သည္ ေယာက္်ားေလးAသြင္ ႐ုပ္ဖ်က္ထားေသာ စုလန္းလန္းသာ ျဖစ္ေခ်၏။ Aဘိုးျဖစ္သူ
စုက်င္းယင္(Aမည္မ့ဲဓားသခင္)မသိေAာင္ ပန္းတစ္ေထာင္ေတာင္ကုန္းမွ ခိုးဆင္းခ့ဲ၏။ Aေလာတၾကီး ထြက္ခာြ လာရ
သျဖင့္
ပိုက္ဆံ AလုAံ ေလာက္မပါခ့။ဲ လိန္ဖုန္းျမိဳ႕ေရာက္ေသာ္ သုံးစြဲရန္ ေငြေၾကးျပတ္လတခ္ ့သဲ ည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ခရီးစရိ
တ္ရေAာင္
1
319
လူAမ်ားၾကား သြားလာျပီး လက္လွည့ပ္ ညာက ို Aသုံးခ်ခ့၏ဲ ။ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ကတီၱပါAိတ္႐ံႈ႕ေလးကိုလည္း ထိုနည္းျဖင့္
ရယူခ့သဲ ည္။
သူမAတြက္ ကံေကာင္းမႈျဖစ္ေသာ္လည္း ေရွာင္ခ်ဴးAဖို႔ကား ဒီတစ္ခ်ီ၌ Aေတာ္ဒုကၡေရာက္သြားေတာ့၏။
©©©©©©©©©©©©©©©©©
''ေရႊျခဴးစားေသာက္ဆိုင္''
ဆိုင္Aၾကီးစားၾကီး မဟုတ္ေသာ္ျငားလည္း လူတန္းစားေပါင္းစံုတို႔ စားေသာက္နုိင္ေသာ ဆိုင္ေလးတစ္ခုသာျဖစ္သည္။
Aမ်ားAားျဖင့္ သာမန္လက္လုပ္လက္စားမ်ားႏွင့္ Aလယ္Aလတ္တန္းစား ပုဂၢိဳလ္မ်ားသာ ဝင္ေရာက္စားေသာက္တတ္ၾ
က၏။
ထူးထူးျခားျခား ထိုဆိုင္တြင္းသ႔ ို သားသားနားနား ဝတ္ဆင္ထားေသာ လူတစ္ေယာက္ ဝင္ေရာက္လာသည္။ ထသို သူ
ည္ကား
႐ုပ္ဖ်က္ထားေသာ ေရွာင္ခ်ဴးပင္။ သူ၏ Aသြင္Aျပင္ေၾကာင့္ စားပြဲထိုးေလးမ်ားသည္ ပ်ာယာခတ္သြားျပီး ကပ်ာကယာ
Eည့္ၾကိဳၾကသည္။
''သခင္ၾကီး...ဘာမ်ားသံုးေဆာင္ပါမလဲ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စားပြဲလြတ္တြင္ ဝင္ထိုင္ရင္းမွ...
''Aေကာင္းစားAရက္တစ္Aိုး၊ၾကက္ေကာင္လုံးေၾကာ္န႔ ဲ Aမသဲ ားေၾကာ္တစ္ပြ ဲ ျမန္ျမန္ေလးေနာ္''
''စိတ္ခ်ပါ သခင္ၾကီး...ျမန္ျမန္ေလး ရေစရပါ့မယ္''
''ေAး...ေကာင္းျပီ''
စားေသာက္ဆိုင္တြင္း၌ စားေသာက္ေနသူမ်ားသည္ ေရွာင္ခ်ဴးကုိ AထူးAဆန္းျဖစ္ေနၾကသည္။ ဝတ္စားေကာင္းလွ
ဝတ္ဆင္ထားေသာ္လည္း ဆိုင္ၾကီးမ်ား၌ ဝင္မစားဘ ဲ ေသးငယ္ေသာ ဤဆိုင္ေလး၌ စားေသာက္သည္ကိ ု နားမလညမ္
။
သ႔ိုေသာ္ျငားလည္း သူတ႔တုိ ေတသြ ည္ တပါးသူကိစၥကို စိတ္ဝင္စားမႈ နည္းပါးလွသျဖင့္
ဘာသိဘာသာျဖင့္ ေထြရာေလးပါး ေျပာဆိုေနၾက၏။
ဆိုင္ရွင္ Aဘိုးၾကီးကမူ ေကာင္တာတြင္ထိုင္ကာ ေငြေၾကးတြက္ခ်က္ေနသည္။
ေရွာင္ခ်ဴးထိုင္သည့ ္ စားပြဲေဘးတြင္ Aိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ AဘိုးAိုတစ္ေယာက္ ရိွေနေလသည္။
Aရက္မည္မ်ွ ေသာက္ထားသည္မသိ။ ေဟာက္သံေပးကာ စားပြဲေပၚ မ်က္ႏွာAပ္၍ Aိပ္ေမာက်ေနသည္။ စားပြဲေပၚမွ
Aရက္၁၂Aိုးသည္ AဘိုးAို၏ ေသာက္နုိင္စြမ္းကို ေဖာ္က်ဴးေနသည္။ ယင္းAဖိုးAိုသည္ လမ္းေတေလတစ္ေယာက္ျဖ
စ္ျပီး
Page 366
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
Aဖာရာပရပြႏွင့္ မည္းညစ္ေနေသာ Aဝါေရာင္ဝတ္စံုကို ဝတ္ဆင္ထားသည္။
သူေမွာက္Aိပ္ေနသည့ ္ စားပြဲေပၚတြင္မူ စိမ္းစိုေသာ ဝါးတုတ္တစ္ေခ်ာင္းကို တင္ထားေလသည္။ Aဆိုပါ ဝါးတုတ္သည္
၄ေပခန္႔ရိွျပီး ေက်ာက္စိမ္းသားပမာ ဝင္းလက္စိမ္းစိုေန၏။ ၎တတု ္၏ ထိပ္နားတြင္ ဘူးသီးေျခာက္ခံတြ စ္ခုကို ခ်ိတ္ဆ
ထြဲ ားသည္။
''လမ္းေတေလဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး ဟုန္စုလိန္ပဲ ျဖစ္ရမယ္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ AဘိုးAို၏ Aသြင္Aျပင္ကိ ု ၾကည့္႐ႈရင္း စိတ္တြင္းမွ မွတ္ခ်က္ခ်မိသည္။
လူေပ်ာ္ၾကီးက်ံဳးထုံးႏွင့္ လမ္းေတေလဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ဟုန္စုလိန္တ႔သို ည္ ေျပာမနာဆိုမနာ မိတေ္ ဆြမ်ားျဖစ္ၾကသည္။
က်ံဳးထံုးမွ ေျပာျပဖူး၍ ဝါးတုတ္ႏွင့္ Aသြင္Aျပင္ကုိ Aကဲခတ္ကာ ခ်က္ခ်င္း သိရွိသြားျခင္းပင္။ ၾကာရွည္ေတာ့ Aကဲမခ
တ္လိုက္ရ။
စားေသာက္စရာမ်ား ေရာက္ရွိလာသျဖင့္ ဆာဆာႏွင့္ေလြးေတာ့သည္။
သူသည္ စႏၵာရဲတိုက္ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ သတင္းမ်ား ရလိုရျငားျဖင့္ ထိုဆိုင္တြင္း၌ စားေသာက္ျခင္းပင္။ Aရက္ကို
ဇိမ္ဆြဲ၍ေသာက္ျပီး Aခ်ိန္ျဖဳန္းေနသည္။ သ႔ိုေသာ္လည္း သတူ ႔ေို ျပာသည့္ သတင္းစားမ်ားက Aားရစရာေတာ့မရိွေခ်။
1
320
Aင္Aားနည္းပါးေနသျဖင့္ စႏၵာရဲတုက
ိ ္မွလူမ်ား စြန္႔ခြာသြားၾကေၾကာင္းသာ ေျပာဆိုေနသည္။ ေနာက္ထပ္ မည္သည့က္ ိ
စၥမ်ွ
မေျပာေတာ့ဘဲ Aလႅာပသလႅာပ ေျပာဆိုေနေတာ့၏။
''ရွင္းမယ္ေဟ့...''
''လာပါျပီ...သခင္ၾကီး''
''ဘယ္ေလာက္က်သတုန္း''
စားပြဲထိုးေလးက လ်င္ျမန္စြာ တြက္ခ်က္ျပီး က်သင့္ေငြကို ေျပာေလသည္။
''ေၾသာ္...ေAး...ေကာင္းျပီ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ က်သင့္ေငြရွင္းရန္ ခါးၾကားမွ ကတၱီပါAိတ္႐ႈံ႕ေလးကို စမ္းလိုက္ရာ...
''ဟင္''
Aိတ္ေလးက မရွိေတာ့။ ေပ်ာက္ခ်င္းမလွ ေပ်ာက္သြားေခ်ျပီ။ စားပြဲေAာက္တြင္ ျပဳတ္က်ေနသလားဟု ငံု႔ၾကည့္မိေသာ္
လည္း
မေတြ႕ရေခ်။ Aဘယ္သ႔ ို ေရာက္ရိွသြားပါသနည္း။ သူသည္ မည္သို႔ၾကံရမည္မသိေတာ့။ မနက္ခင္းကတည္းက ေသခ်ာ
စြာ
ခ်ိတ္ဆြဲထားသျဖင့္ မည္သည့္နည္းႏွင့္မ်ွ ျပဳတ္မက်နိုင္။
လူAမ်ားၾကားတြင္ တိုးေဝွ႔ရင္း ျပဳတ္က်နုိင္ေၾကာင္း စU္းစားမိေသာ္လည္း မျဖစ္နုိင္ေခ်။ ႐ုတ္တရက္ လူတစ္ေယာက္ကို
သတိရသြားမိသည္။ ဝတ္စံုျဖဴႏွင့္ လုလင္ပ်ိဳ။ ဟုတ္ပါသည္။ ထိုလူငယ္ႏွင့္ မတိုက္မိခင္တုန္းက မွတ္မွတ္ရရ သူ၏Aိတ္႐ႈံ
႕ကေလး
ရွိေနသည္။ ယင္းေနာက္ ဤဆိုင္တြင္းသို႔ဝင္၍ စားေသာက္ျပီး ရွင္းမည္ဆိုသည္မွ မရွိေတာ့သည္မွာ Aဆိုပါ လုလင္ပ်ိဳမွ
Aလစ္သုတ္ ယူေဆာင္သြားျခင္းေၾကာင့္သာ ျဖစ္ရမည္။ ထိုAခ်က္ကို ေခါင္းပူေAာင္ ေတြးေတာမွ စU္းစားမိသည္။
Page 367
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
တိုးတက္ေနေသာ ဤျမိဳ႕ၾကီးတြင္ လူလိမ္ႏွင့္ ခါးပိုက္ႏႈိက္မ်ားကေတာ့ လူAမ်ားၾကားတြင္ Aနည္းAမ်ားဆိုသလို ရွိတ
တ္ေပမည္။
''မရွင္းေသးဘူးလားခင္ဗ်''
စားပြဲထိုးေလး၏ ေလသံသည္ ေစာေစာကလို ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေပ်ာင္း မဟုတ္ေတာ့။ Aနည္းငယ္
မာေက်ာခ်င္လာသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စိတ္႐ႈပ္ေထြးစြာျဖင့္ ေခါင္းကုတ္၍...
''ဒါန႔ေဲ လ...ငါ့တူေလး...Uီးေလးရဲ႕ေငြထုပ္က ''ေရႊနဂါးတည္းခိုေဆာင္''မွာ က်န္ရစ္ခ့တဲ ယ္...Aခုပါမလာလို႔ A့ဒဲ ါ
ျပန္သြားယူျပီးေပးမယ္...ခဏေလာက္မွတ္ထားလိုက္ပါ''
သ႔တူ သကတ္ ာ၌ ပထမUီးဆုံးAေနျဖင့္ မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြး၍ ေျပာလိုက္သည္။ စားပြဲထိုးေလးက ခပ္မာမာပင္။
''က်ဳပ္တို႔ဆိုင္က Aေႂကြးမေရာင္းဘူးဗ်...လက္ငင္းေပးရမယ္...ခင္ဗ်ားက လိမ္ေျပာတာဆို ဘယ္လိုလုပ္မွာတုန္း...ေတာ္
ၾကာေန
ထြက္ေျပးသြားမွျဖင့္''
Aသံက က်ယ္ေလာင္သြားသျဖင့္ ေဘးနားမွ စားေသာက္ေနသူမ်ားပင္ Aာ႐ုံစိုက္လာသည္။
''ဘာျဖစ္တာလဲ ပိန္ေသး''
ေကာင္တာမွ ဆိုင္ရွင္က ေမးလိုက္ေသာ္ စားပြဲထိုးေလးက...
''သကူ စားေသာက္ျပီးေတာ့ ပိုက္ဆံပါမလာလို႔ ခဏမွတ္ထားပါတဲ့...သြားျပန္ယူျပီးရင္ ေပးပါမယ္တ့.ဲ .''
''A့ဒဲ ီလလို ုပ္လ႔ ို ဘယ္ျဖစ္မလဗဲ ်ာ...ခင္ဗ်ားႏွယ္ဗ်ာ...ကိုယ့A္ ဝတ္Aစားကို AားနာပါUီး''
1
321
ဆိုင္ရွင္လူၾကီး၏ တုန္႔ျပန္စကားေၾကာင့္ တစ္ဆိုင္လုံး ရယ္ပကဲြ ်သာြ းသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးခမ်ာ မည္သို႔မွ မဆိုနိုင္ေတာ့။
သတူ ႔ေို ျပာသမ်ွ ေခါင္းငုံ႔ခံေနရ၏။ သူ႔သိုင္းပညာႏွင့္ ရမ္းကားနိုင္ေသာ္လည္း ထိုလုပ္ရပ္မွာ ေAာက္တန္းက်လွ၍ မလုပ္
ေဆာင္ေခ်။
''ေဟ့...နားညီးတယက္ ြာ...ေကာင္းေကာင္းကို မAိပ္ရဘူး...ဒီမွာ ေငြတုံး...သ႔Aူ တြက္ပါ ထည့တ္ ြက္လကို ္ က်ဳပ္ကို
Aရက္တစ္Aိုးေပးစမ္း''
လမ္းေတေလဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ဟုန္စုလိန္က ဝုန္းကနဲ ထရပ္ျပီး ေျပာလိုက္သည္။
''ရပါမယ္ ဆရာၾကီး''
စားပြဲထိုးေလးသည္ ေငြတံုးကို သိမ္းဆည္း၍ ေကာင္တာရွိ ဆိုင္ရွင္ AဖိုးAိုဆီသို႔ သြားေပးသည္။ ျပီးလ်ွင္
သကြ ္လက္ခ်က္ခ်ာစာြ ျဖင့္ Aရက္တစ္Aိုးယူလာ၏။ ဟုန္စုလိန္သည္ ထိုAရက္မ်ားကို ဘူးသီးေျခာက္ခံထြ ဲထည့သ္
ည္။ ထ႔ိုေနာက္
လက္က်န္ Aရက္Aိုးကိုပိုက္ျပီး ယိမ္းယိုင္ေသာ ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ သိုင္းကကြ ္နင္းကာ ဆိုင္ျပင္သို႔ ထကြ ခ္ ြာသာြ းေတာ့
၏။
''ေနာက္ဆိုရင္ Aဝတ္Aစားေကာင္း ဝတ္လာတ့သဲ ူကိ ု သတိထားရမယ္''
စားပဲြထုးိ ေလးမွ မၾကားတၾကား ေျပာလိုက္ေသာ စကားေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ရွက္ရံ႕ြ သြားျပီး မေျပး႐ုံတမယ္ ေျခလွမ္း
မ်ားျဖင့္
ဆိုင္ျပင္သို႔ သုတ္ေျခတင္ေတာ့သည္။
Page 368
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ေသာက္လိကု ္ရင္ခ်ိဳ×××××ျမိဳလိုက္ရင္ ခါးပါသတ့×ဲ ××××တ႔ႏူ ွယ္×××တ့ႏဲ ွယ္×××''
ဟုန္စုလိန္သည္ Aရက္ကေလး တေထြေထြျဖင့္ AဆီAေငၚ မတည့္ေသာ သီခ်င္းကို ဆိုညည္း၍ ဒယီးဒယိုင္ျဖင့္
Aရက္Aိုးကို ေမာ့ေသာက္ကာ လမ္းေလ်ွာက္ေနေလ၏။
''ခဏေနပါUီး ဆရာၾကီး''
ေရွာင္ခ်ဴးက Aေျပးကေလးသြားျပီး လွမ္းေခၚလကို ္ေသာ္ ေနာက္လွည့္ၾကည့လ္ ိုက္၏။
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၆၃,၆၄)
''ေၾသာ္...လက္စသတ္ေတာ့ မင္းကုိး''
ဟုသာေျပာျပီး ဟုန္စုလိန္သည္ မထူးျခားဟန္ျဖင့္ Aရက္Aိုးကို ေမာ့ေသာက္ေလသည္။
''ကြၽန္ေတာ့Aစား စိုက္ရွင္းေပးတ့ ဲ ဆရာၾကီးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ''
ေရွာင္ခ်ဴးက လက္သီးလက္ဝါးဆုပ္ ေျပာလိုက္လ်ွင္ သူက မႈန္ေတေတျဖင့္ ၾကည့္ေလသည္။ သူ၏ႏွာေခါင္းသည္
Aနည္းငယ္ပြကာ နီရဲေနျပီး Aရက္ခိုးမ်ားေၾကာင့္ မ်က္ႏွာတျပင္လုံး Aဆီျပန္ေန၏။ တကယ့A္ ရက္ခ်ိဳး(ဂ်ိဳး)ၾကီးပင္။
တစ္ကိုယလ္ ုးံလည္း Aရက္နံ႔တေထာင္းေထာင္းႏွင့္ ရိွေခ်၏။
''က်ဳပ္ဘာသာ ရွင္းေပးခ်င္ရွင္းမယ္...ရွင္းမေပးခ်င္ရင္ ရွင္းေပးမွာ မဟုတ္ဘူး...ကယို ့္စိတ္န႔ကဲ ို လပု ္ခ်င္ရာလုပ္တာပဲ...
ဘာေတ ြ
လာျပီးေတာ့ ေက်းဇူးတင္ေနတာလဲ''
''ခင္ဗ်ာ...''
ဘဆု တ္ဆတ္ႏွင့္ တုန္႔ျပန္ေျပာေသာ သူ႔စကားေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးမွာ မည္သ႔ဆို ိုရမည္ မသိေတာ့။ ဟုန္စုလိန္သည္
မ်က္ႏွာမႈန္ကုတ္ကုတ္ႏွင့္ Aိပ္ေရးမဝသည့္ ပံုစံAတိုင္းပင္။ သူက လက္ညွိဳးတစ္ေခ်ာင္းေထာင္၍...
1
322
''ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္က ဒႆနစကားတစ္ခုေတာ့ ေပးလိုက္မယ္''
''ဟတု ္က့.ဲ ..Aမိန္႔ရိွပါခင္ဗ်''
ေရွာင္ခ်ဴးက စကားေထာက္လိကု ္ေသာ္ ဟုန္စုလိန္က ေA့ကန ဲ ေလခ်U္တစ္ခ်က္တက္ျပီး...
''ေတာင္းမွာAကြပ္၊လူမွာAဝတ္ ဆိုေပမယ့္ သ႔ူေနရာန႔သဲ ူ ဝတ္စားတာ Aေကာင္းဆုံးပဲ...ဒီစကားကို
Aမွတ္ရေနပါ...Aမွတ္မရလည္း က်ဳပ္က ဂ႐ုမစိုက္ပါဘူးေလ...ေနာက္တစ္ခါက်ရင္ ကိုယ့ဘ
္ ာသာကို
ရွင္းေပးေတာ့...ဘာမွလာမေျပာန႔ေဲ တာ့ ဒါပ'ဲ '
သသူ ည္ ေျပာခ်င္ရာေျပာျပီး ခ်ာခန ဲ လွည့္ထြကသ္ ြားေတာ့သည္။ ေရမခ်ိဳး၍ ေခ်းAထပ္ထပ္ျဖစ္ေနေသာ သ႔ကူ ိုယ္နံ႔
ကိ ု
မခံနိုင္ေသာေၾကာင့္ လမ္းသာြ းလမ္းလာမ်ားက နွာေခါင္း႐ံႈ႕ကာ ေဘးသို႔ရွဲသြားၾကသည္။ ဟုန္စုလိန္ကမူ Aလ်U္းဂ႐ုမစို
က္ပါေခ်။
Aာေခ်ာင္ေခ်ာင္ႏွင့္ သီခ်င္းပင္ သီက်ဴးေန၏။
''က်ဳပ္မွာ ႂကြားဝါဝတ္စရာ Aဝတ္ေကာင္း မရွိေပမယ့္ Aရက္ေကာင္းရွိပါတယ္×××××Aျပင္ပိုင္းက Aထင္ၾကီးရင္ျဖင့္
မွားမယ္ထင္ပါသည္××××ဟန္ေဆာင္သည့္ လူလိမ္မ်ားလည္း ေပါသည္ကိုး××××''
ဌာန္က႐ိုဏ္းမက်ဘဲ ေပါက္တတ္ကရမ်ား သီဆိုရင္း ထြက္သြားေသာ ဟုန္စုလိန္ကို ၾကည့္႐ႈရင္း ေရွာင္ခ်ဴးမွာ က်လိက်
Page 369
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
လိ
ျဖစ္ေနေတာ့သည္။
သ႔Aူ ျဖစ္ကလည္း ေျပာင္းျပန္ပင္။ မိမိမွာ ဝတ္စားေကာင္းလွ ဝတ္ဆင္ထားေသာ္လည္း စားေသာက္ခ က်သင့္ေငကြ ို မ
ရွင္းနိုင္၍
ဟုန္စုလိန္လို လမ္းေတေလတစ္ေယာက္က စိုက္ရွင္းေပးသြားသည္မွာ ခံျပင္းစရာေတာ့ ေကာင္းလွ၏။
ထ႔ိုေၾကာင့္ စိတ္တြင္းမွ ခါးပိုက္ႏိႈက္လူငယက္ ိ ု Aၾကိမ္ၾကိမ္ ေဒါသထြကေ္ နမိသည္။ ဟုန္စုလိန္သည္ပင္ သူ႔Aျဖစ္ကို
သီခ်င္းဆို၍ ေလွာင္ေျပာင္သြားသည္ မဟုတ္လား။ Aေတာ္ဂြက်သည့္ Aဖိုးၾကီးပင္။ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ေက်းဇူးတင္စကားကို
လက္မခံပဲ
ႏိွမ့္ကြပ္ကပ္ဖ့ေဲ ျပာသြားသည္။ ထ႔ိုေၾကာင့္လည္း လူ႔ဂစြ ာဟုန္စုလိန္ဟု သိုင္းေလာကသားမ်ားက ေခၚဆိုျခင္း ျဖစ္ေပမ
ည္။
''ဒီေန႔ေတာ့ ကံဆိုးတာပဲ...တည္းခိုခန္းျပန္တာ Aေကာင္းဆံုးပါပဲေလ''
ညည္းညဴမိရင္း လတ္တေလာ သတူ ည္းခိုေနသည့ ္ ''ေရႊနဂါးတည္းခိုေဆာင္''သ႔ ို ေျခUီးလွည့္လိကု ္ေတာ့၏။
©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©
သန္းေခါင္ယံတြင္ ထြန္းလင္းေနေသာ လမင္းၾကီးသည္ ျပည့္ဝမႈ မရွိေသးေသာ္လည္း တတ္စြမ္းသမ်ွ Aလင္းေရာင္ေပး
လ်က္
ရိွေန၏။ လိန္ဖုန္းျမိဳ႕တစ္ခုလုံး တတိ ္ဆတိ ္မႈတ႔ ို ၾကီးစိုးေနေလသည္။ ဒုစ႐ိုက္မႈမ်ားသည္ ညကာလတြင္ Aျဖစ္မ်ားေ
သာေၾကာင့္
Aားလံုးကိုယ္စီ Aိပ္စက္Aနားယူေနၾကသည္။
Aိပ္မေပ်ာ္နုိင္သူ တစ္ေယာက္သည္ကား ရန္ေရွာင္ခ်ဴး...။
သူသည္ Aထက္တန္းက်ေသာ ''ေရႊနဂါးတည္းခိုေဆာင္''၌ တည္းခိုေနျပီး Aေကာင္းစား ဖဲေမြ႕ယာတြင္ ေကာင္းစြာ
Aိပ္မေပ်ာ္နိုင္။ လူေပ်ာ္ၾကီးက်ံဳးထုံးႏွင့္ ေနထို္င္စU္တေလ်ွာက္ သစ္တုးံကိုသာ ေခါင္းAုံးAမွတ္ထားကာ ခုAိပျ္ပီး
တစ္ခါတရံ ေတာေတာင္ထဲ၌ ျဖစ္သလို Aိပ္စက္ရသည္မ်ိဳးလည္း ရွိေလ၏။ ယခုလို ဇိမ္ႏွင့္ေနရေတာ့လည္း Aသားမက်
သည္မွာ
Aခက္သားေပ မဟုတ္လား။
ထ႔ိုေၾကာင့္ လူAမ်ိဳးမ်ိဳး စိတ္Aေထြေထြ၊လ႔Aူ ၾကိဳက္ နတ္မလကို ္နိုင္ဟူသည့ ္ စကားရပ္မ်ား ေပၚေပါက္ခ့ျဲခင္း ျဖစ္ေပမ
ည္။
Aိပ္မေပ်ာ္သည္ႏွင့္ မထူးေတာ့ျပီမို႔ သူသည္ တင္ပ်U္ေခြထိုင္ကာ Aတြင္းAားေလ့က်င့္မႈ ျပဳလုပ္လိုက္သည္။
1
323
Aခ်ိန္တစ္နာရီၾကာေသာ္ ေလ့က်င့္မႈ ျပီးဆုံးသြားေလ၏။ စိတ္ပင္ပန္းမႈမ်ား ေျပေပ်ာကသ္ ြားသလို ခံစားမိသည္။
ထ႔ိုေၾကာင့္ ေရွ႕ဆက္၍ လုပ္ကိုင္ရမည္တ႔ကို ို AစီစU္ဆြဲေနေလ၏။
''စႏၵာရဲတိုက္ကို သတင္းစံုစမ္းဖို႔သြားရင္ ေကာင္းမွာပဲ...စားေသာက္ဆိုင္က လူေတြေျပာၾကသလို ျမိဳ႕ကေန တကယ္ပဲ
စြန္႔ခြာသြားၾကျပီလား မသိဘူး''
သသူ ည္ စိတ္ကူးAၾကံကို ခ်က္ခ်င္း လက္ေတ႕ြ ေဖာ္ေဆာင္လိကု ္ေတာ့သည္။ ကတု င္ေပၚရိွ ဖဲေမြ႕ယာေAာက္တြင္ ဖြ
Page 370
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
က္ထားေသာ
Aရာတစ္ခုကို ထုတ္ယူလိုက္သည္။ ထိုAရာသည္ကား ကတၱီပါAိတ္ရွည္ထဲတြင္ သိမ္းဆည္းထားေသာ သူ၏
''ခရမ္းေရာင္စU္ဓား''ပင္။ လြတ္လတြ ္လပလ္ ပ္ လႈပ္ရွားသြားလာနိုင္ရန္ သူဝယ္ထားသည့ ္
Aနက္ေရာင္ကိုယ္ၾကပ္ဝတစ္ ုံကို ေျပာင္းလဲဝတ္ဆင္လိုကသ္ ည္။ ထ႔ိုေနာက္ ကတီၱပါAိတ္ရွည္တြငး္ မွ ဓားရွည္ကို
ထုတ္ယူကာ ေနာက္ေက်ာတြင္ ၾကိဳးခ်ည္၍ လြယ္ပိုးေလသည္။
ျပီးလ်ွင္ျပီးခ်င္း တည္းခိုေဆာင္ ျပတင္းတံခါးကိုဖြင့္ကာ ေခါင္မိုးေပၚသို႔ တြယ္ကပ္တက္လိုက္ေလ၏။
ထ႔ိုေနာက္တြင္ကား ေခါင္မိုးမွတဆင့ ္ ေျခသံမၾကားေAာင္ ကယို ္ေဖာ့ပညာျဖင့္ စႏၵာရဲတိုက္ဆသီ ႔ ို Uီးတည္ေျပးလႊား
သြားေတာ့၏။
©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©
စႏၵာရဲတိုက္ၾကီးသည္ နာမည္ဂုဏ္သတင္းႏွင့္ Aလြန္တရာ လိုကဖ
္ က္လွ၏။ ေတာ္႐ုံလူပင္လ်ွင္ မုခ္Uီးကိုေတြ႕ကာ ခပ္ရွိ
န္ရွိန္
ျဖစ္သြားနိုင္သည္။ ေပ၂၀ျမင့္ေသာ တံတိုင္းၾကီးက ရဲတိုက္ကို ဝန္းရံထားေလ၏။ တံခါးမုခ္Uီး တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီတြင္ ၾ
ကီးမားေသာ
ယုန္ရုပ္တုၾကီးတစ္ခုစီ ရွိေလသည္။
သိ႔ုေသာ္လညး္ ပကတိAတိုင္း ေကာင္းမြန္စြာ မရိွေတာ့ေခ်။ မည္သူမည္ဝါ လက္ခ်က္မွန္းမသိရ။ ျပိဳလဲပ်က္စီးေနေလ၏။
ထူးျခားသည္က ရဲတိုက္တစ္ခုလံုး တိတ္ဆိတ္ေျခာက္ကပ္မႈတို႔ မင္းမူေနရာ ယခင္ကလို မဟုတ္ေတာ့။
Aေျပာင္းလဲၾကီး ေျပာင္းလဲေနေခ်ျပီ။
ရဲတိုက္ဝန္းထဲရွိ Aခန္းတစ္ခု Aတြင္း၌မူ လူႏွစ္ေယာက္ ရွိေနေလသည္။ Aျဖဴေရာင္ဝတ္စံုဝတ္ Aသက္၅၀Aရြယ္
လူၾကီးတစ္ေယာက ္ Aစိမ္းေရာင္ဝတ္စုံႏွင့္ Aသက္၂၀ေက်ာ္Aရြယ္ လူငယ္တစ္ေယာက္တ႔ျိုဖစ္ၾကသည္။ လူၾကီးႏွင့္ လူ
ငယ္ကမူ
စားပြဲတစ္ခုတြင္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္ေနျပီး Aခန္းျပင္ပ၌ Aေစာင့္၂၀ေက်ာ္က ပုန္းေAာင္း၍ ဝန္းရံေစာင့္ေရွာက္ထား
၏။
''Uီးေလး ပုေAာ့ ကြၽန္ေတာ္တ႔ေို တြ ဘာဆက္လုပ္သငသ့္ လ'ဲ '
လူငယ္က ေမးခြန္းထုတ္လုိက္လ်ွင္ Aျဖဴဝတ္စံုႏွင့္ လူၾကီးက...
''ရဲတိုက္၃ခုက Aခုဆိုရင္ မစုစည္းနိုင္ေတာ့ဘူး...ဒါေပမယ့ ္ သတင္းၾကားရသေလာက္ဆိုရင္ တိမ္လႊာရဲတိုက္သခင္
စင္းလုံးက်ဴရဲ႕သမီး စင္းရွန္းရွန္းန႔ ဲ ေဝဟင္ရဲတိုက္သခင္ေလး စုန္႔ရွန္႔စင္တ႔ ို Aတူတက ြ ထကြ ္ေျပးသြားတယလ္ ႔ ို
ၾကားမိတယ္...သတူ ႔ဆို ီမွာ ရတနာေျမပုံပိုင္းေတြ ရိွမယ္ထင္တယ္...စုံစမ္းထားရသေလာက္ က်န္းတုန္းျမိဳ႕ကို
သာြ းၾကလိမ့္မယ္...ငါ့တူက ရတနာေျမပုံပိုင္းကို ရွာေဖျြပီး သတူ န
႔ ို ႔ ဲ ပူးေပါင္းရမယ္...ရတနာသိုက္ပြင့္သြားလို္႔ ''သဘာဝ
စြမ္းAား
၇မ်ိဳးက်င့္စU္''ကသို ာ ေလ့က်င့္နိုင္ရင္ ျပိဳင္ဘကက္ င္းျဖစ္နိုင္တယ္...ယဖီြ န္းကိုေတာင္ မႈစရာမလိုေတာ့ဘူး''
''Uီးေလးေျပာတာေတာ့ ဟတု ္ပါတယ္ေလ...ေျမပုံၾကီးတကားကားနဲ႔ သိုင္းေလာကထဲသြားရင္ ယီဖြ န္းတို႔န႔တဲ ိုးျပီး
Aက်ိဳးနည္းနိုင္တယ္...ကြၽန္ေတာ္တို႔ Aခုခ်ိန္မွာ Aင္Aားမရိွေတာ့ဘူး...ရိွခ့ဲရင္ေတာင္ ယီဖြ န္းကို တကို ္ဖို႔ဆိုတာ ၾက
က္Uန႔ ဲ
ေက်ာက္ခဲကို ေပါက္သလိုပါပဲ''
Page 371
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
လူငယ္က ေခါင္းခါယမ္း ေျဖၾကားေလသည္။ ထိုလူငယ္သည္ကား စႏၵာရဲတိုက္သခင္ေလး ရဲ႕က်ားေလာ္ျဖစ္ျပီး ဝတ္စံုျဖဴ
ကမူ သူ၏
Uီးေလးေတာ္စပ္သည့္ ရဲ႕ပုေAာ့ ျဖစ္ေလ၏။
1
324
''ေျမပံုကို ျမန္ျမန္ရယူမွျဖစ္မယ္...ဘယ္ေနရာမွာ ဖြက္ထားတယ္ဆိုတာ မင္းသိတယ္မဟုတ္လား''
''ဟတု ္က့.ဲ ..သိပါတယ္ UီးေလးပုေAာ့''
''ဒါဆိုရင္ Uီးေလးတို႔ တူဝရီးႏွစ္ေယာက္ Aျမန္ရွာျပီး ရတနာေျမပံုကို စုစည္းရမယ္...ေနာက္က်သြားရင္ မဟူရာဂိုဏ္းက
Uီးသြားလိမ့္မယ္...Aခြင့္သာတုန္း Aျမန္သြားရွာသင့္တယ္''
ထိုAခါ ရဲ႕က်ားေလာ္၏ မ်က္ႏွာသည္ တည္ျငိမ္သြား၏။ သူသည္ စိတ္မသက္မသာျဖင့္ သက္ျပင္း႐ႈိက္ထုတ္ျပီး...
''UီးေလးပုေAာ့ စိတ္မရိွပါန႔.ဲ ..Aေမြဆက္ခံမယ့္သူကလြဲျပီး ဘယ္သူမွ ေျမပုံကို ရွာေဖြခြင့္မေပးရပါဘူးလ႔ ို
ေဖေဖမွာထားဖူးတယ္...မနက္ျဖန္က်ရင္ ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း ေျမပုကံ ို ရေAာင္ရွာေဖြျပီး ေရွ႕ဆက္လုပ္သင့္
တာကို
တိုင္ပင္ၾကတာေပါ့''
ဟုေျပာေလရာ ရဲ႕ပုေAာ့သည္ Aနည္းငယ္ မ်က္ႏွာပ်က္သြား၏။
''မင္းက Uီးေလးကိုေတာင္ မယံုေတာ့ဘူးကိုး''
သသူ ည္ ရဲ႕က်ားေလာ္ကို စူးစိုက္ၾကည့္ရင္းမွ ေျပာလိုက္သည္။
''Aေဖကိုယ္တိုင္ ေသခ်ာမွာၾကားခ့သဲ လို ဘိုးဘြားAစU္Aဆက္ ေျပာလာတ့စဲ ကားမို႔ မလိုက္နာလို႔ မျဖစလ္ ို႔ပါ...Uီးေ
လးပုေAာ့
နားလည္ေပးေစခ်င္ပါတယ္''
ရဲ႕ပုေAာ့သည္ စိတ္တြင္း၌ မေက်မနပ္ျဖစ္သြားေသာ္လည္း မ်က္ႏွာတြင္ ေပၚမသြားေစရန္ ထိန္းသိမ္းလိုက္၏။ ထိုစU္...။
''Aား''
''Aြန္႔''
႐ုတ္တရက္ ထကြ ္ေပၚလာေသာ ညည္းတာြ းသံေၾကာင့္ ရဲ႕က်ားေလာ္တ႔ ို Aံ့Aားသင့္သြားၾက၏။
''မဟူရာဂိုဏ္းကလူေတ ြ လာျပန္ျပီန႔တဲ ူတယ္...ရဲတိုက္မာွ တစ္ေယာက္မွ မရိွေတာ့ဘူးလ႔ ို သတင္းလႊင္ထ
့ ားတာေတာင္
ဘယ္လိုလုပ္ျပီး ေရာက္လာျပန္ပါလိမ့္''
ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ စိုးရြံ႕စြာျဖင့္ ေျပာၾကားရင္း Aျပင္ဘက္ထြက္မည္Aျပဳ...
''ေနUီးကြ...သတူ ႔ကို Aင္Aားေကာင္းပုံရတယ္...Aခုခ်ိန္ သတူ ႔ိုမသိေAာင္ ထြက္ေျပးတာ Aေကာင္းဆုံးပ'ဲ '
''ဝုန္း''
Aခန္းတံခါး က်ိဳးျပတ္သံႏွင့္Aတူ လက္နက္ကိုယ္စီ ကိုင္ေဆာင္ထားေသာ Aနက္ေရာင္ဝတ္လူတစ္စုတို႔ ဝင္ေရာက္လာ
ေလ၏။
စုစုေပါင္း Aေယာက္၂၀ရွိျပီး ဓားကုိယ္စီကိုင္ေဆာင္ထားသည္။ က်န္ရွိသည့္ Aေစာင့္မ်ားသည္လည္း Aျပင္ဘက္၌
တိုက္ခိုက္ေနပံုရသည္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ လက္နက္ခ်င္းထိခတ္သံမ်ား ညည္းတြားသံမ်ား Aတိုင္းသား ၾကားေနရ၏။
''Aျမန္ေျပးေပေတာ့''
Page 372
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ရ႕ဲ ပုေAာ့က သတိေပးလိုက္ေသာ္လည္း ရ႕ဲ က်ားေလာ္က မေျပးပါေခ်။ ခ်က္ခ်င္း ဓားဆြဲ၍ ဝင္ေရာက္တိကု ္ခိုက္သည္။
Aနည္းငယ္က်U္းေသာ Aခန္းထဲ၌ တိုက္ပြဲတစ္ခု ျဖစ္ပြားသြားေတာ့၏။ ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ ဓားထုတ္၍...
''မင္းတို႔ေတြ ဒုကၡေပးေပါင္းမ်ားေနျပီ''
Aံၾကိတ္ျပီးေျပာလုိက္ကာ ခုန္ဝင္၍ ဓားကြက္ထုတ္လုိက္သည္။
1
325
''Aား''
''Aင့္''
''Aမယ္ေလး''
သူ၏ သြက္လက္ျမန္ဆန္ေသာ ဓားခ်က္ေၾကာင့္ မဟူရာဂိုဏ္းသား၃ေယာက္မွာ လဲက်ေသဆုံးသြားေတာ့သည္။ သ႔ေို
သာ္
က်န္သည့္လူမ်ားက လုံးဝမတြန္႔ဆုတ္ဘ ဲ ဝင္ေရာက္လာျပန္သည္။
''ထန္း...ထန္း''
ရ႕ဲ ပုေAာ့သည္လည္း ဓားဆဲြတိကု ္ခိုက္ေနေလ၏။ Aခန္းက Aတန္ငယ ္ က်U္းေသာေၾကာင့္ မဟူရာဂိုဏ္းစားမ်ားက
Aလုးံ Aရင္း
မဝင္ေရာက္နိုင္ေသာ္လည္း နည္းနည္းခ်င္းစီ ဝင္ေရာက္ထိုးေဖာက္လာ၏။ ရဲ႕ပုေAာ့သည္ AေျခAေန မဟန္လွ။
မဟူရာဂိုဏ္းသား၅ေယာက္၏ ဝိုင္းဝန္းတိုက္ခုိက္မႈကို မနည္းခုခံေနရသည္။
©©©©©©©©©©©©©©©©©©
တတိ ္ဆိတ္ေနေသာ ညသန္းေခါင္တြင္ စႏၵာရဲတိုက္သည္ ထီးထီးၾကီး တည္ရိေွ နသည္။ ယခင္က လူမ်ားတ႐ုန္း႐ုန္းႏွင့္
စည္ကားခ့ဟဲ န္တေ
ူ သာ္လည္း ယခုAခါတြင္မူ စိတ္ေခ်ာက္ခ်ားဖြယ္ေကာင္းေAာင္ တိတ္ဆတိ ္ေျခာက္ေသြ႕ေနေတာ့
သည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ကိုယ္ေဖာ့ပညာျဖင့္ ေျပးလႊားသြားရင္း လူတစ္စုကိုေတြ႕ရေသာ္ Aံ့Aားသင့္သြား၏။ ထိုလူမ်ားသည္လ
ည္း
သကူ ့သဲ ႔ ို ကယို ေ္ ဖာ့ပညာသုံး၍ စႏၵာရဲတိုကသ္ ႔ ို Uီးတည္သြားေနၾကသည္။ Aင္Aား၅၀ေက်ာ္ရိွျပီး ခါးတြင္ ခ်ိတ္ၾကိဳး
မ်ား
ခ်ိတ္ဆြဲထားကာ ေနာက္ေက်ာတြင္ ဓားကိုယ္စီ လြယ္ပိုးထားေလသည္။ လႈပ္ရွားမႈမ်ားမွာ ျမန္ဆန္သြက္လက္လွသလို
ညီညာမႈလည္းရွိၾက၏။ ထိုလူစုကို Aသက္၇၀ေက်ာ္ရွိေသာ Aျဖဴဝတ္စံုႏွင့္ AဘိုးAိုတစ္ေယာက္မွ Uီးေဆာင္လာျခင္းျဖ
စ္သည္။
''ရႊီ...''
ရတဲ ိုက္ကို ကာရံထားသည့္ တတံ ိုင္းAနီးသ႔ ို ေရာက္ရိွလ်ွင္ AဘိုးAိုက ေလတစ္ခ်က္ခၽြန္ျပီး လက္တစ္ဖက္ေျမွာက္လို
က္သည္။
ထိုAခါ ဝတ္စံုနက္မ်ားသည္ တညီတညြတ္ထဲျဖင့္ Aသင့္ပါလာေသာ ဆူးခ်ိတ္ၾကိဳးမ်ားကို တံတိုင္းေပၚသို႔ ပစ္တင္လိုက္
၏။
ထ႔ိုေနာက္ ၾကိဳးစမွတဆင့္ Aေပၚသို႔ တကသ္ ြားေလသည္။
Page 373
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
AဘိုးAိုကမူ ကိုယ္ေဖာ့ပညာAစြမ္းျဖင့္ ခုန္လႊားလိုက္သည္ႏွင့္ တံတိုင္းေပၚ ေရာက္ရွိသြား၏။
ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ေလက်င့္ထားပုံရသည္။ ၎တ႔၏ို လႈပ္ရွားမႈမ်ားသည္ Aံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းေAာင္ ျမန္ဆန္သြက္လကလ္ ွ
သလို
တိက်လွသည္။ ေငးေၾကာင္ေနမိေသာ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ထိုလူAားလံုး ရဲတိုက္ဝန္းထဲ ေရာက္ရွိသြားေတာ့မွ
ကယို ္ေဖာ့ပညာသုံး၍ ျခံဝန္းထဲသ႔ ို ခုန္ဝင္လိကု ္ေတာ့သည္။ ရတဲ ိုက္ျခံဝန္းထ ဲ သူေရာက္ရိွခ်ိန္တြင္ ရဲတိုကထ္ ဲ၌
တိုက္ပြဲစတင္ေနေလ၏။ မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ားက ရဲတိုက္ထဲကို ထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္ရန္ ၾကိဳးစားေနၾကသည္။ ေသခ်ာေ
ပါက္
ထိုAထဲ၌ စႏၵာရဲတိုက္မွလူမ်ား ရွိေပမည္။
''ေနာက္က်လို႔မျဖစ္ဘူး...ဒီAတိုင္းဆိုရင္ ဝင္ကူမွပဲ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aေလာတၾကီးျဖင့္ ေျပးဝင္သြားရာ တစ္ေနရာAေရာက္တြင္...
''ရႊီး...''
ေနာက္ေက်ာမွ ေလတိုးသံတစ္ခု ၾကားလိုက္ရသျဖင့္ ကြၽမ္းပစ္ခုန္ေရွာင္လိုက္သည္။ ထ႔ေို နာက္ လက္ဝါးခ်က္မ်ား
ထတု ္ေဖာ္ရင္း ေနာက္ဆုတက္ ာ ရန္သူကို ရွာေဖြေလသည္။ ေတြ႔ပါေခ်ျပီ။ ေစာေစာက ဝတ္စုံနက္မ်ားကိ ု Uီးေဆာ
င္လာသည့ ္
AဘိုးAိုပင္ျဖစ္သည္။
1
326
''မင္းကဘယ္သလ
ူ ဲ''
AဘိုးAိုက စူးစိုက္၍ေမးေသာ္ ေရွာင္ခ်ဴးကလည္း...
''က်ဳပ္ကလည္း ခင္ဗ်ားကို ျပန္ေမးခ်င္တယ္...ေနာက္ေက်ာကေန Aလစ္တိုက္တာ ဘယ္ဂိုဏ္းက သူရေဲ ကာင္းလဲလ႔'ို '
AဘိုးAိုသည္ မထီျပံဳး,ျပံဳးရင္း...
''မဟူရာဂိုဏ္းက မုန္တိုင္းဓားဘုရင္ဆိုတာ က်ဳပ္ပဲ''
ဟု ေျဖၾကားျပီးတဆက္တည္းမွာပင္...
''မင္းသာ Aသက္ရွည္ရွည္ေနခ်င္ရင္ က်ဳပ္တို႔ကိစၥထ ဲ ဝင္မပါန႔'ဲ '
ခက္ထန္စြာေျပာျပီးေနာက္ ဓားခ်က္ျဖင့္ လ်ပ္တျပက္ တိုက္ခိုက္လိုက္၏။
''ထန္း...''
ဓားAိမ္ျဖင့္ ခုခံလိုက္သျဖင့္ မုန္တိုင္းဓားဘုရင္မွာ ညာလက္ထုကံ ်U္ကာ ေနာက္ဆုတ္သြား၏။ ေရွာင္ခ်ဴး၏ Aတငြ ္း
Aားကို
သိရိသွ ြားျပီး ထတိ ္လန္႔မိသြားသည္။ သို႔ေသာ္ျငားလည္း ေနာက္မဆုတ္ဘ ဲ ျပင္းထန္ေသာ ဓားခ်က္မ်ားျဖင့္ တရစပ္
တိုက္ခိုက္ျပန္သည္။
''ဟင္...မိုးသည္းဓားသိုင္းပါလား''
မုန္တုိင္းဓားဘုရင္၏ တိုက္ကြက္ကို ျမင္ရေသာ္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ တAံ့တၾသ ေရရြတ္မိသည္။ ရီစြတ္က်င့္ႏွင့္ တိုက္ခိုက္ဖူး
သျဖင့္
သသူ ည္ ထိုဓားသိုင္းကို မွတ္မိသိရိွေန၏။ သိ႔ုေသာ္ AဘိုးAို၏ တိုကက
္ ြက္မ်ားသည္ ရီစတြ ္က်င့္ထက ္ Aဆမ်ားစြာ
Page 374
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
သာလြန္သည္။ မုန္တုိင္းထန္သလို ျပင္းထန္၍ ျမန္ဆန္လွ၏။
''ရႊီး...ဝွီး...ဝွီး''
''သက္တံ့စကဝ္ န္း''ဓားကြက္ကိ ု ထတု ္ေဖာ္ကာ ဓားရွည္က ို ပစ္လႊတလ္ ိုက္သည္ႏွင့္ AဘိုးAိုမွာ မ်က္နွာAနည္းငယ္
ပ်က္သြားသည္။ ထိုေနာက္ ဓားရွည္ျဖင့္ စီးမိုးခုတ္၍ ခႏၶာကိုယက
္ ိ ု ေျမ၌လိွမ့္ကာ ေရွာင္ရွားေတာ့သည္။
''ထန္း...''
ဓားရွည္သည္ လမ္းေၾကာင္းေသြဖီသြားကာ ေရွာင္ခ်ဴးထံသို႔ ေဝွ႔ဝိုက္ပ်ံသန္းလာ၏။ မဟူရာဂိုဏ္းခ်ဳပယ္ ီဖြ န္းသည္ လြန္ခ့
သဲ ည့ ္
၁လေက်ာ္က ထိုဓားကကြ ္ျဖင့္ သူ၏သိငု ္းကြကက္ ို ေခ်ဖ်က္ဖူးသည္။ ယခု မုန္တိုင္းဓားဘုရင္က ထတု ္သုးံသည္ကို ေ
တြ႕ရေသာ္
မဟူရာဂိုဏ္း၌ သူ၏Aဆင့္သည္ ေတာ္႐ံုမဟုတ္ဟု ေတြးမိသည္။
''မင္းက သံေယာဇU္မ့သဲ ိုင္းသမားန႔ ဲ ဘယလ္ ိုပတ္သကတ္ ာလ'ဲ '
AဘိုးAိုက ေမးလုိက္ေသာ္ ေရွာင္ခ်ဴးကလည္း...
''ခင္ဗ်ားက ထိပ္သီးနံပါတ္၂ ဓားဘုရင္တုနန္ မဟုတ္လား''
ဟ ု ျပန္လည္ေမးခြန္းထုတ္လိကု ္၏။
''ဓားဘုရင္တုနန္ဆိုတ့ ဲ Aမည္နာမက သံေယာဇU္မ့သဲ ိုင္းသမားကို ႐ံႈးနိမ့္ျပီးကတည္းက ေသဆုးံသြားျပီ...Aခုခ်ိန္မွာ
က်ဳပ္ဟာ
မဟူရာဂိုဏ္းရဲ႕ ဘုရင္၄ပါးထဲက မုန္တိုင္းဓားဘုရင္တုနန္ပဲ''
AဘိုးAိုက နာက်ည္းခံျပင္းစြာျဖင့္ ေျပာလုိက္သည္။
1
327
''တကယ္ေတာ့ A႐ံႈးဆိုတာ သိုင္းသမားမွန္ရင္ ၾကံဳရမွာပါ...လူတကာေလးစားရတ့ ဲ ထပိ ္သီးသိုင္းသမား ဘဝကေန
မဟူရာဂိုဏ္းထဲကို ဝင္တာေတာ့ Aေတာ္မွားတ့ ဲ လုပ္ရပ္ပ'ဲ '
ေရွာင္ခ်ဴးက စိတ္မေကာင္းဟန္ျဖင့္ေျပာရာ ဓားဘုရင္တုနန္သည္ ဝမ္းေခါင္းသံၾကီးျဖင့္ ရယ္ေမာေလ၏။
''မင္းက A႐ံႈးကိ ု လက္ေတ႕ြ မၾကံဳရေသးဘူးထင္တယ္...ဒါေၾကာင့္ က်ဳပ္ေျပာတာကိုလည္း ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္မွာ
မဟုတ္ဘူး...သိုင္းပညာျမင့္မားဖို႔ဆိုရင္ မဟူရာဂိုဏ္းထဲ ဝင္႐ုံမကလို႔ ငရဲပဲသြားရသြားရ ဂ႐ုမစိုက္ဘူး...ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မင္း
က
သံေယာဇU္မ့ဲန႔ဲ ပတ္သက္ေနမွာပ.ဲ ..က်ဳပ္ရ႕ဲ မရဏကၾကိဳးဓားသိုင္းကို ခုခံေပေတာ့''
''ရႊီး...''
စူးရွေသာ ေလခြင္းသံႏွင့္Aတူ ဓားဘုရင္တုနန္၏ ဓားရွည္သည္ ေလထုကို ထိုးေဖာက္လ်က္ Aရွိန္Aဟုန္ျပင္းစြာ
တိုးဝင္လာသည္။ Aျဖဴရိပ္တစ္ခုသာ ျမင္ရျပီး ဓားခ်က္မွာ ေၾကာက္ခမန္းလိလိ ျပင္းထန္လွ၏။
''ေဟး''
''ထန္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဓားAိမ္ျဖင့္ ခပ္ျပင္ျပင္း ႐ိုက္ထတု လ္ ကို ္ျပီး ဘယ္လက္ညွဳိ းခ်က္ျဖင့္ ဓားကိုယထ္ ည္ကိ ု ေတာက္လို
က၏္ ။
Page 375
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဓားဘုရင္တုနန္ကလည္း မေခလွ။ ဓားခ်က္ကိ ု ခ်က္ခ်င္း႐ုတ္သိမ္းကာ လက္ညိွဳးကို ခုတ္ပိုင္းလိုက္သည္။ ေလတိုးသမံ ွာ
ျပင္းထန္လြန္းလွသလို မည္ေရြ႕မည္မ်ွ Aစြမ္းထက္ေၾကာင္း မသိရေသာ္လည္း ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းလွ၏။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မေပါ့ဆရဲေတာ့။ လက္ညိွဳးမွ လက္ဝါးသိုင္းကြက္Aသငြ ္ ကူးေျပာင္းျပီး ဓားကိုယ္ထည္ကိ ု ႐ိုက္လိုက၏္ ။
''ဝုန္း''
''ခြၽမ္...ခ်လြမ္''
ဓားဘုရင္သည္ ေဆာက္တည္ရာမရဘဲ ယိမ္းယိုင္သြားသလို လက္ထဲမွ ဓားရွည္မွာ က်ိဳးျပတ္သြား၏။ ေရွာင္ခ်ဴးက
ဆက္လက္တိုက္ခိုက္လ်ွင္ Aခ်ိန္ကုန္မည္စိုးသျဖင့္ စႏၵာရဲတိုက္မွ လူမ်ားကို ကူညီရန္ ေျပးသြားမည္Aျပဳ...
''ဝွီး...''
ေလခြင္းသံႏွင့္Aတူ လက္နက္ပုန္းAပိုငး္ Aစမ်ား တိုးဝင္လာသျဖင့္ ဓားAိမ္ျဖင့္ တစ္ခုမက်န္ ႐ိုက္ဖယ္လိုက္၏။ ထိုစ
U္မွာပင္
တုနန္သည္ ေAးစက္၍ ဆန္းျပားေသာ လက္ဝါးခ်က္ျဖင့္ ရင္ဘတ္ကိ ု ႐ိုက္ေတာ့သည္။ သူ၏
လက္ဝါးျပင္သည္ ျပာနွမ္းႏွမ္းျဖစ္ေနျပီး Aခိုးေငြ႕မ်ား သိုင္းျခံဳေန၏။ ယီြဖန္းႏွင့္ တိုက္ခိုက္ဖူးသျဖင့္
ထိုလက္ဝါးAစြမ္းကို ေကာင္းေကာင္းၾကီး သိရွိထားေသာ ေရွာင္ခ်ဴးကလည္း AပူAေAးAတြင္းAားျဖင့္ ျပန္လည္ ခုခံ
လိုက္၏။
''ဝုန္း''
''Aင့္''
ဓားဘုရင္တုနန္မွာ ျပင္းထန္လြန္းေသာ AပူAေAး Aတြင္းAားႏွစ္ခု၏ ထိုးနွက္မႈေၾကာင့္ ေျခ၃လွမ္း
ဆုတ္ခြာသြားသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဆက္လက္မတိုက္ခုိက္ေတာ့ဘဲ ကြၽမ္းပစ္၍ ရဲတိုက္ရိရ
ွ ာသို႔ ခုန္လႊားသြားေတာ့သ
ည္။
''ရႊီး...''
''ဝိညာU္မ့ ဲ Aမွတ္၁ကေန ၂၅ထိ ဝိုင္းထားၾကစမ္း''
1
328
ေလခြၽန္သံေပး၍ ေျပာလိုက္ေသာ တုနန္၏ စကားေၾကာင့္ ရဲတိုက္ထဲ ထိုးေဖာက္ရန္ ၾကိဳးပမ္းေနၾကသည့ ္
မဟူရာဂိုဏ္းသား၂၅ေယာက္သည ္ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့လ္ ာျပီး ဝိုင္းရံတိုက္ခိုက္ေတာ့၏။ ၅ေယာက္တစ္စုစီ Aလွ
ည့က္ ်
ဝင္ေရာက္တက
ိ ု ္ခိုက္ျပီး ေနာက္ျပန္ဆုတ္သာြ းၾကသည္။
''ရႊပ္''
ေရွာင္ခ်ဴး၏ ဓားခ်က္ေၾကာင့္ ဝတ္စုံနက္တစ္ေယာက္သည္ ညာလက္ျပတ္ကာ ေသးြ မ်ားေငါက္ကန ဲ ပန္းထြကသ္ ြား၏။
သ႔ိုေသာ္
ထိုသူသည္ သတၱိေကာင္းသလို ရဲတင္းလွသည္။ က်န္ရွိသည့္ ဘယ္လက္ျဖင့္ လက္ဝါးသိုင္းကြက္ထုတ္ တိုက္ခုိက္ျပန္သ
ည္။
''ဝုန္း''
ေရွာင္ခ်ဴးက Aလ်င္UီးေAာင္ လက္ဝါးခ်ကျ္ဖင့္ ရိုက္လိကု ္ရာ ညည္းညဴသံမထြက္ဘ ဲ လကဲ ်ေသဆုံးသြား၏။ ထိုAခ်ိ
Page 376
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
န္မွာပင္
က်န္ရွိသည့္ ဝတ္စံုနက္မ်ားသည္ ဓားရွည္ကို ေဝွ႔ယမ္းကာ မိမိAသက္ကိုပင္ မငဲ့ညွာေတာ့ဘဲ ကမူးက႐ွဴး ဝင္ေရာက္လာ
သျဖင့္
ဓားခ်က္ထုတ္ေဖာ္၍ တိုက္ခိုက္လိုက္၏။
''ဝုန္း''
ဓားခ်က္ေၾကာင့္ ဂိုဏ္းသား၃ေယာက္သည္ ခါးထက္ပုငိ ္းျပတ္ကာ ေသဆုးံသြား၏။ သို႔ေသာ္ ညည္းညဴမသြားေခ်။
''ဟင္...ဒီလူေတြက လူသားစင္စစ္မွ ဟုတ္ရဲ႕လား...ဘာျဖစ္လို႔ Aသံေတာင္ မထြက္ရတာလဲ''
တိုက္ခုိက္ရင္းမွ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aနည္းငယ္ စိုးရြံ႕သြား၏။ ထိုလူမ်ားသည္ မိုက္႐ူးရဲဆန္သည္ဟု ေျပာရေပမည္။ ေသရမ
ည္ကုိပင္
မေၾကာက္႐ံ႕ြ ဘ ဲ တကို ္ခိုကဖ္ ို႔သာ သိတတ္ၾက၏။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဝိညာU္မ့ေဲ ဆးေၾကာင့္ ထသို ႔ျိုဖစ္ရေၾကာင္း
သေဘာေပါက္သြားမိသည္။ ဓားဘုရင္တုနန္သည္ ထိုျမင္ကြင္းကုိေတြ႕ေသာ္ ေက်နပ္သြားသည္။
''စုေပါင္းတိုက္ကြက္ထုတ္ေတာ့''
ေAာ္ဟစ္Aမိန္႔ေပးျပီးေနာက္ သစ္ပင္တစ္ပင္ေပၚသို႔ ခုန္တက္လိကု ္၏။
ေAးစက္စက္ႏွင့္ ေAာ္ေျပာေသာ တုနန္၏ စကားေၾကာင့္ က်န္ရိွသည့္ မဟူရာဂိုဏ္းသား၂၁ေယာက္သည္ ေရွာင္ခ်ဴးကိ ု
စက္ဝိုင္းပမာ ဝိုင္းရံျပီး သူတ႔၏ို Aက်ီႋရင္ဘတ္ထဲမွ တစ္စုံတရာျဖင့္ ပစ္ခတ္ေလေတာ့သည္။
Aနက္ေရာင္ Aလံုးေလးမ်ားျဖစ္ျပီး ကြမ္းသီးလံုးခန္႔ Aရြယ္Aစားရွိသည္။ လက္နက္ပုန္းမ်ားဟု ယူဆမိသျဖင့္ ေရွာင္ခ်ဴး
သည္
ဓားရွည္ကို ဆထြဲ ုတက္ ာ မရပ္မနား ႐ိုက္ထုတ္လိကု ္၏။ သ႔ိုေသာ္...
''ဝုန္း...ဝုန္း...ဝုန္း''
ေပါက္ကြဲသံမ်ား ထြက္ေပၚသြားျပီး ထိုေနရာတဝိုက္ကိ ု မီးခိုးေငြ႕မ်ား ဖုံးလႊမ္းသြားကာ သဲကစဲြ ာြ မျမင္ရေတာ့။ လြတ္ေျ
မာက္ရန္
ၾကိဳးစားလိုက္ေသာ္ ဘယ္ကမွန္းမသိသည့ ္ ဓားခ်က္တစ္ခုက ဝင္ေရာက္လာသျဖင့္ Aလ်င္Aျမန္ တိုက္ခိုက္လကို ္၏။
''ခြၽမ္း...''
ထသို ူ၏ ဓားသည္ က်ိဳးျပတ္သြားသလို ခ်က္ခ်င္း ေနာက္ဆုတ္ေရွာင္သြားေတာ့သည္။ မီးခိုးေငြ႕မ်ားက မိမိကိုယ္ကိပု င္
သကဲ စဲြ ာြ
မျမင္ရသျဖင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ရန္သူကို လုးံ ဝမျမင္နိုင္ေတာ့။
''ရႊီး...ရႊီး...ရႊီး''
ဓားခ်က္၃ခုက ႐ုတတ္ ရက္ ေသကြင္းေသကြက္ဆသီ ႔ ို တိုးဝင္လာသျဖင့္ ခႏၶာကိုယ္ တစ္ပတလ္ ွည့က္ ာ ကပ်ာကယာ
႐ိုက္ထုတ္ျပီး
ခုန္ဝင္တိုက္ခုိက္လိုက္၏။
1
329
''ဝုန္း''
ႏွစ္Uီးကသာ ဓားခ်က္မိျပီး လဲက်သြားေသာ္လည္း Aျခားတစ္ေယာက္ကမူ မီးခိုးေငြ႕မ်ားၾကား တိုးေဝွ႔ေပ်ာက္ကြယ္သြားျ
Page 377
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ပန္၏။
တိုက္ခုိက္ရင္း ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ား၏ AၾကံAစည္ကုိ ရိပ္မိလာသည္။ ထိုသူမ်ားက မီးခိုးေငြ႕ကုိ
Aသံုးခ်၍ ေရွာင္ခ်ဴး၏ Aျမင္Aာ႐ုံကုိ ကြယ္ေပ်ာက္ေစျပီး ေျပာက္က်ားစနစ္ျဖင့္ Aလစ္ဝင္တိုက္သည့ ္ ဗ်ဴဟာကို
Aသံုးခ်ေနျခင္းဆိုတာကိုပင္။
Aျမင္Aာ႐ုံကို Aသုးံ မခ်နိုင္သျဖင့္ ၾကိဳတင္ေလ့က်င့္ထားေသာ မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ားAဖို႔ Aဆင္ေျပလသွ ည္။
ဓားသိုင္းေတာ္ေသာ ေရွာင္ခ်ဴးAဖို႔ ရမ္းသမ္းတိုက္ေန႐ုံသာ ရွိေတာ့၏။
''ဝွီး...ဝွီး...ဝွီး''
ေလခြင္းသံႏွင့္Aတူ လက္နက္ပုန္းမ်ားက မိုးသီးမိုးေပါက္မ်ားပမာ ဝဲပ်ံလာသျဖင့္ ဓားရွည္ကို စၾကာပမာ
လ်င္ျမန္စာြ ေဝွ႔ယမ္းျပီးလ်ွင္ ''Aေဝးေရာက္ဓားလိႈင္းAကြက္''က ို Aသုးံ ခ်၍ ဓားခ်က္၃ခ်က္ထုတ္လက
ိ ု ္သည္။ ဘယ္ႏွ
ေယာက္
ဓားခ်က္ထိသည္ေတာ့ မသိရ။ ဘိုင္းကနဲ လဲက်သံAခ်ိဳ႕ ၾကားလိုက္ရ၏။
''ဒီေလာက္ မီးခိုးေငြ႕ေတြ ဖုံးလႊမ္းေနတာေတာင္ ငါ့ကို ျမင္နိုင္ေသးပါလား...သူတ႔Aို ခ်င္းခ်င္းလည္း မွားယြင္းျပီး မတို
က္ခကို ္ဘူး''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ တAံ့တၾသေတြးမိျပီး ရန္သူမ်ား၏ လႈပ္ရွားမႈကို နားစြင့္ထားမိသည္။
©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©
''က်ားေလာ္ Aျမန္ေျပးေပေတာ့''
ရ႕ဲ ပုေAာ့မွ ေAာ္ေျပာလိုက္သည္။ မဟူရာဂိုဏ္းသားတစ္ေယာကက္ Aတင္းဝင္လာသျဖင့္ ဓားခ်က္ကိ ု
ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းထုတလ္ ိကု ္၏။
''ဒီေကာင္ေတြကိ ု တကို ္ခိုက္ျပီးရင္ Aတူထိုးေဖာက္ၾကတာေပါ့...UီးေလးပုေAာ့''
ရ႕ဲ က်ားေလာ္သည္ ျပန္လွန္ေျပာရင္း Aတင့္ရဲစြာ ခ်U္းကပ္လာေသာ ရန္သူတစ္ေယာက္Aား လက္ဝါးခ်က္ျဖင့္ ရိုက္လိ
ကု ၏
္ ။
''ဝုန္း''
ထိုသူသည္ A႐ုပ္ၾကိဳးျပတ္ ပုံလ်က္သား လဲက်သြားေတာ့၏။
''သ႔သူ ိုင္းပညာ Aေတာ္တိုးတကလ္ ာပါလား''
ရ႕ဲ ပုေAာ့သည္ ရန္သူမ်ား၏ တကို ္ခိုက္မႈမ်ားကို္ ခုခံရင္းမွ ရဲ႕က်ားေလာ္၏ လႈပ္ရွားတိုက္ခိုက္မႈမ်ားကိ ု Aကခဲ တ္
ၾကည့္႐ႈရင္း ေရရြတ္မိသည္။
''ေဟး''
''ဟိတ္''
''ဝွစ္...ဝွစ္''
ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ ရဲ႕ပုေAာ့ကုိ ဝိုင္းရံထားေသာ မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ားAား ဓားခ်က္ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းျဖင့္
တကို ္ထုတလ္ ိုက္ရာ ေနာက္သ႔ ို ရွဲသြားၾက၏။ လမ္းေၾကာင္းပြင့္သြားသျဖင့္ Aလ်င္Aျမန္ တိုးထြက္ေလေတာ့သည္။
''Uီးေလး...Aျမန္ေျပးၾကမယ္''
1
330
Page 378
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ရဲ႕က်ားေလာ္ Aေလာတၾကီးဆိုျပီး ဓားကိုAဆက္မျပတ္ ေဝွ႔ယမ္း၍ ထိုးေဖာက္ထြက္ေတာ့၏။ ရဲ႕ပုေAာ့လည္း
Aလ်င္စလို ေျပးလုိက္သြားသည္။
Aခန္းျပင္ဘက္ရွိ ရဲတိုက္ဝန္းထဲေရာက္ေသာ္ မီးခိုးေငြ႕မ်ားဖုံးလႊမ္းေနသည္ကိ ု ေတြ႕ရသလို တကို ခ္ ုိက္သံမ်ားလည္း
Aတိုင္းသား
ၾကားေနရသည္။
''ရႊမ္း...ရႊမ္း''
ဓားခ်က္ထုတ္သံတစ္ခုက ေၾကာက္မက္ဖြယ္ျမည္ဟိန္းသြားသလို ခရမ္းေရာင္ Aလင္းတန္းAခ်ိဳ႕လည္း ျဖာထြက္သြား
၏။
ထိုျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ရဲ႕က်ားေလာ္တို႔သည္ ေၾကာင္ေငးသြားမိသည္။ ရဲ႕ပုေAာ့က တAံ့တၾသႏွင့္...
''ဘယ္သူေတ ြ တကို ္ခိုက္ေနတာလဲဟ''
''A့ဒဲ ါက Aေရးမၾကီးဘူး UီးေလးပုေAာ့...ကြၽန္ေတာ္တို႔ Aျမန္ဆုံး ထြက္ေျပးၾကမယ္''
''ယား...''
႐ုတ္တရက္ မီးခိုးေငြ႕မ်ားၾကားမွ လတူ စ္ေယာက္သည္ ဓားရွည္ျဖင့္ Aတင္းဝင္ေရာက္တိကု ္ခိုက္သျဖင့္ ရ႕ဲ က်ားေလာ္
က
ဓားခ်က္ထုတ္ေဖာ္လိုက္၏။
''ထန္း...''
မီးပြင့္မီးပြားAခ်ိဳ႕ပင္ ထြက္ေပၚသြားျပီး တစ္ဖက္လူမွာ ဒယီးဒယိုင္ ဆုတ္ခြာသြားသည္။
''Aား...''
႐ုတ္တရက္ ထြက္ေပၚလာေသာ Aသံစူးစူးေၾကာင့္ ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ ထိတ္ထိတ္ပ်ာပ်ာ ျဖစ္သြားသည္။ ထိုAသံသည္
Uီးေလးျဖစ္သူ ရဲ႕ပုေAာ့ထံမွ ထြက္ေပၚလာေသာေၾကာင့္ပင္။
''Uီးေလး...''
''ငါ့ဆီ မလာခဲ့န႔ ဲ Aျမန္ေျပးေတာ့...ငါမေနရေတာ့ဘူး''
''Uီးေလးကို ထားခ့လဲ ို႔ ဘယ္ျဖစ္မလ'ဲ '
ရဲ႕က်ားေလာ္က ရန္သူမ်ား၏ တိုက္ခိုက္မႈကုိ ခုခံရင္း ေAာ္ေျပာလိုက္သည္။ Aနည္းငယ္ သတိလက္လြတ္သြားသျဖင့္
ရန္သူတစ္ေယာက္၏ ဓားခ်က္က ညာလက္ေမာင္းကို ရွပ္ထိသြားကာ ေသြးမ်ားျဖာက်သြားသည္။
ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ မိမိဒဏ္ရာကို ဂ႐ုမစိုကန
္ ုိင္ပါ။ စိုးရိမ္တၾကီးျဖင့္ Uီးေလးျဖစ္သူထံသာ သြားရန္ျပင္၏။ သို႔ေသာ္လည္း
ရန္သူ၃ေယာက္မွ Aတင္းဝင္ေရာက္လာသျဖင့္ ဓားခ်က္ထုတ္ ကာကြယ္လိုက္ရ၏။ ထိုစU္မွာပင္။
''Aား...''
ရဲ႕ပုေAာ့၏ မခ်ိမဆန္႔ေAာ္သံ ထြက္ေပၚသြားသည္။
''ဟာ...UီးေလးပုေAာ့''
ရ႕ဲ က်ားေလာ္ စိုးရိမ္တၾကီး ေAာ္ေခၚလိုက္ေသာ္လည္း ျပန္ထူးသံမၾကားရေတာ့။ သသူ ည္ Uီးေလးျဖစ္သူ ေသဆုးံသြား
သည္ကို
သိရိွသြား၍ ဝမ္းနည္းစိတ္ကို မ်ိဳသိပ္ကာ ရဲတိုက္ဝန္းမွ ထြက္ေပါက္ရိွရာသ႔ ို ေျပးလာႊ းသြားေတာ့သည္။ မီးခိုးေငြ႕မ်ားက
1
Page 379
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
331
ထုထည္ထူသိပ္စြာ ပိတ္ဖုံးေနသျဖင့္ ျမင္ကြင္းမွ မသဲကြဲေသာ္လည္း ရဲတိုက္သခင္ေလး ရဲ႕က်ားေလာ္ကမူ
ငယ္စU္ကတည္းက ေနထိုင္ခ့သဲ ူျဖစ္သျဖင့္ ခန္႔မွန္း၍ သြားလာနိုင္၏။
''လတ္စသတ္ေတာ့ ငါ့ရဲ႕ဓားရွည္ေၾကာင့္ကိုး''
ရန္သူမ်ားမိမိကိ ု Aဘယ္ေၾကာင့္ သကဲ ြဲစြာ ျမင္နိုင္သည္ကိ ု ေရွာင္ခ်ဴးက သေဘာေပါက္သြား၏။ ထ႔ိုေၾကာင့္ ဓားAိမ္၌
ထည့သ္ ြင္းျပီး လက္ဝါးခ်က္ျဖင့္ မီးခိုးေငြ႕မ်ားကို ႐ိုက္ထတု လ္ ိကု ္သည္။
''ေဝါ...ေဝါ''
ထုထည္ၾကီးမားေသာ Aတြင္းAားထုေၾကာင့္ မီးခိုးေငြ႕မ်ား တျဖည္းျဖည္း စဲသြားေတာ့သည္။
''ဝုန္း...''
ယင္းေနာက္ မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ားကို လကဝ္ ါးခ်က္ျဖင့္ တစ္ေယာက္ျပီး တစ္ေယာက္ တကို ္ခိုက္လိကု ္၏။ မၾကာမီ မီး
ခိုးAားလုံး
စဲသြားသလို မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ားလည္း AတုံးA႐ႈံး လဲက်လ်က္ရွိေန၏။ ဓားဘုရင္တုနန္လည္း မရွိေတာ့။ ထို႔Aတူ က်
န္ရွိသည့္
မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ားကိုလည္း မေတြ႕ရေတာ့။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စိတ္တြင္းမွ မတင္မက်ျဖစ္မိျပီး ရဲတိုက္ဝန္းထဲသို႔ သြားေရာက္Aကဲခတ္ရန္ စိတ္ကူးမိ၏။ စႏၵာရဲတိုက္ၾကီး
သည္
ၾကီးမားခန္႔ထည္သလို Aခန္းေဆာင္မ်ားကလည္း ေပါမ်ားလွသည္။ သူသည္ က်ိဳးပ်က္ေနေသာ Aခန္းတစ္ခါးတစ္ခုကိုေ
တြ႕၍
ဝင္ေရာက္မည္Aျပဳ...
''ဝုန္း...ဝုန္း...ဝုန္း''
Aျပင္ဘက္မွ ႐ုတ္တရက္ထြက္ေပၚလာေသာ ေပါက္ကသြဲ ံမ်ားၾကားရသျဖင့္ ကပ်ာကယာ ေျပးလႊားၾကည့္ရာ
ရတဲ ိုက္ျခံဝန္းတစ္ခုလုံး မီးစြဲေလာင္ေနသည္ကိ ု ေတြ႕ရ၏။ မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ား၏ စနက္ျဖစ္ေပမည္။ မီးေတာက္မီးလ်ံွ
မ်ားက
Aရွိန္Aဟုန္ျပင္းစြာ ေတာက္ေလာင္ေနသျဖင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ျငိမ္းသတ္ရန္ မစြမ္းသာေတာ့။
မီးလႊတ္ရာသို႔သာ ေျပးလႊားေလေတာ့၏။
သူ၏ ေနာက္တြင္ က်န္ရွိေနေသာ စႏၵာရဲတိုက္ၾကီးသည္ကား မီးေတာက္မီးလ်ွံမ်ားၾကားဝယ္ က်န္ရွိေနေတာ့သည္။ တ
စ္ခ်ိန္က
ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားခ့ေဲ သာ ထိုရတဲ ိုက္၏ ဂဏု ္သတင္းသည္ကား မၾကာမီမွာပင္ ေပ်ာက္ကယြ ္သြားေပေတာ့မည္။
''သိုင္းေလာကၾကီးက စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းလွပါလား''
ေနာက္လွည့္ၾကည့ရ္ င္း ေရွာင္ခ်ဴးက ညည္းညဴေျပာမိသည္။ ထို႔ေနာက္ ကိယု ္ေဖာ့ပညာသုံးကာ
တည္းခုိေဆာင္ရိွရာသို႔ ေျပးလႊားသြားေတာ့၏။
©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၆၅,၆၆)
''သက္တံ့နဂါးဘံုေက်ာင္း''
Page 380
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
၎သည္ လိန္ဖုန္းျမိဳ႕ျပင္ ေတာင္ဘက္၌ တည္ရွိကာ Aထင္ကရ ေနရာတစ္ခုလည္း ျဖစ္ေလသည္။ ေန႔စU္ေန႔တိုင္း
ဝတ္ျပဳဆုေတာင္းသူမ်ားႏွင့္ စည္းကားလွ၏။ ေရႊဝါေရာင္နတ္မင္းကို ဂုဏ္ျပဳ၍ တည္ေဆာက္ထားျခင္း ျဖစ္ေသာေၾကာင့္
လည္း
ထင္ရွားေက်ာ္ေဇာေပသည္။ ဆုေတာင္းျပည့္သည္ဟု ဆိုၾက၍ မင္းညီမင္းသားမ်ားမွAစ ဆင္းရဲသားျပည္သူမ်ားပါမက်န္
လာေရာက္ကာ ဝတ္ျပဳဆုေတာင္းေလ့ရွိၾက၏။ ညကာလ သံေခ်ာင္း၉ခ်က္တီးလ်ွင္ေတာ့ ဘံုေက်ာင္းကုိ ပိတ္ထားတ
တ္သည္။
ဤသည္မွာလည္း ေခတ္Aဆကဆ္ က ္ က်င့္သုံးခ့ဲေသာ စည္းမ်U္းျဖစ္၍ Aားလုံးလိုက္နာၾကသည္။
1
332
သ႔ိုေသာ္ျငားလည္း ဝတ္ျပဳေဆာင္ထဲ၌ မည္သည့A္ ခ်ိန္ထဲက ေရာက္ရိွေနသည္မသိရ။ Aျဖဴေရာင္ဝတ္စုံႏွင့္
လုလင္ပ်ိဳတစ္ေယာက္သည္ နတ္သမီး႐ုပ္တုတစ္ခုေရွ႕၌ ဆုေတာင္းစကားမ်ား တီတိုးရြတ္ေနသည္။
''Aမ်ိဳးသမီးမ်ားရဲ႕ Aားကိုးရာ စႏၵာနတ္သမီးရွင့္...ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးမ မေန႔က ငါးၾကီးၾကီးမိပါေစလို႔ ဆုေတာင္းတာ ဒီေန႔ျပ
ည့္ဝသြားလို႔
ကတိAတိုင္း ေရႊတစ္က်ပ္သား ပူေဇာ္ပါတယ္ရွင္''
Aဆိုပါလုလင္ငယ္က ဒူးေထာက္ဝပ္စင္းေနရမွ ထရပ္ျပီးေနာက္ ျပံဳးရႊင္ေသာ မ်က္ႏွာထားျဖင့္
နတ္သမီး႐ုပ္တုကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္၏။ ယင္းေနာက္ ခါးၾကားတြင္ ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ ေငြAိတ္ကိုဖြင့္၍ တစ္က်ပ္သားႏွင့္
ညီမ်ွေသာ ေရႊဒဂၤါးတစ္ျပားကို ထုတ္ယူေလသည္။
႐ုပ္တုသည္ ေခ်ာေမာလွပေသာ နတ္သမီး႐ုပ္ပံုျဖစ္ျပီး လျခမ္းႏွင့္ ၾကယ္မ်ားစီျခယ္ထားေသာ သရဖူကို ေဆာင္းထားေလ
၏။
Aျမင့္Aားျဖင့္ ေပ၂၀ရွိျပီး ညာဘက္တြင္ ဓားရွည္တစ္လက္ကိုင္ေဆာင္ကာ ဘယ္လက္သည္ ေပြ႕ပိုက္ထားသည့္ သ
႑ာန္
ရွိေခ်၏။ ၎ကို ေက်ာက္ျဖဴသားျဖင့္ ထုလုပ္ထားျပီး ကြၽမ္းက်င္သည့္ ပန္းပုပညာရွင္၏ လက္ရာျဖစ္ေသာေၾကာင့္
လြန္စြာAသက္ဝင္လွ၏။ ဝတ္ျပဳေဆာင္၌ ရွိသည္မွာ
ထို႐ုပ္တုတစ္ခုတည္းမဟုတ္။ ေလာကနတ္တန္ခိုးရွင္(ပညာရွင္နတ္ဘုရား)ရႊီလီမင္၊ကမၻာေစာင့္နတ္ဘုရား
႐ႈေဂလီယန္(ေဗဒင္ဆရာAဖိုးAို)၊စႏၵာနတ္သမီးရႊီရွဲ႕ယင္၊ေနလနတ္ဘုရား က်ဴးလိမ္၊မိုးၾကိဳးနတ္ဘုရား
ရီႊလီရွင္း၊တိမ္ျဖဴတမန္ေတာ္၉ပါးႏွင့္ ေရႊဝါေရာင္နတ္မင္း၏ ႐ုပ္တုတို႔က ေဘးပတ္လည္တြင္ ျခံရံေန၏။ ၎တ႔သို ည္
ခ်န္ဟူျပည္သူျပည္သားမ်ား Aဓိကထားကိုးကြယ္ၾကသည့ ္ တန္ခိုးရွင္၁၄Uီး၏ ႐ုပ္တုမ်ားပင္ ျဖစ္ၾကသည္။
Aဆိုပါ လုလင္ပ်ိဳသည္ကား ေယာက္်ားေလးAသြင္ယူထားသည့္ စုလန္းလန္းပင္ျဖစ္ေခ်သည္။
လာေရာက္ဝတ္ျပဳဆုေတာင္းသူ မ်ားျပားလွသျဖင့္ ႐ုပ္တမ
ု ်ားေရွ႕တြင္ Aေမႊးတိုင္၊ဖေယာင္းတုိင္ႏွင့္ ပန္းမ်ားက ျပည့္ႏွက္
ေန၏။
စုလန္းလန္းသည္ ေရႊဒဂၤါးျပားေလးကို ကိုင္တြယ္ရင္း စႏၵာနတ္သမီး ႐ုပ္တုကို ေမာ့ၾကည့္မိသည္။ ၎သည္ ေပ၂၀ျမင့္ျပီး
ဘယ္လက္ကို ေပြ႕ပိုက္ထားရာ ၾကမ္းျပင္ႏွင့္ ေကြးေနေသာလက္က ဆယ္ေပခန္႔တြင္ ရွိေန၏။ သူမသည္
ႏႈတ္ခမ္းတြန္႔႐ုံျပံဳးလိုက္ျပီး ေျခဖ်ားေထာက္ခုန္ကာ ႐ုပ္တု၏ လက္တြင္းသ႔ ို ေရႊဒၤါးကို ထည့လ္ ိုက္သည္။ သူမ၏
ကိုယ္ေဖာ့ပညာသည္ ထိပ္တန္းAဆင့္ျဖစ္၍ ထိုAျမင့္ေလာက္ကေတာ့ AသာAယာပင္။
Page 381
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ေနာက္ေန႔လည္း မမနတ္သမီးဆီ လာလည္Uီးမွာေနာ္...ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးမကို မ်ားမ်ားေလးသာ မ,စေပး''
စုလန္းလန္းသည္ ႐ုပ္တုႏွင့္ စကားေျပာမိေသာ မိမိAျဖစ္ကိ ု သေဘာက်သြားျပီး ပါးစပ္ကိ ု လက္ဝါးျဖင့္Aုပ္၍ ခစ္ခနဲ ရ
ယ္ေမာမိ၏။
ထ႔ိုေနာက္ သီခ်င္းေလး ညည္းညဴရင္း လွည့္ထြက္သြားမည္Aျပဳ ေျခသံတရွပ္ရွပ္ၾကားရ၍ Aံ့Aားသင့္သြားမိသည္။
''ေဟာ့ေတာ္...ဘုံေက်ာင္းေစာင့္ေတ ြ မAိပ္ေသးဘူးန႔တဲ ူတယ္ ပုန္းေနမွပ'ဲ '
ေျပာေျပာဆိုဆို သူမသည္ ကယို ္ေဖာ့ပညာသုံး၍ ျမစိမ္းေရာင္ဓားကို လြယ္ပိုးကာ လက္ပိုက္ရပ္ေနဟန္ရိွသည့္
ကမၻာေစာင့္နတ္ဘုရား ႐ုပ္တုေနာက္သို႔ ပုန္းကြယ္ေနလိုကသ္ ည္။ မၾကာမီ လူရိပ္တစ္ခု ဝတျ္ပဳေဆာင္Aတငြ ္းသ႔ ို
ဝင္ေရာက္လာ၏။ ဘံုေက်ာင္းေစာင့္ေတာ့ ျဖစ္ဟန္မတူ။
Aသက္Aားျဖင့္ ၂၅ႏွစ္ေက်ာ္ရွိျပီး Aစိမ္းေရာင္ဝတ္စံုကို ဝတ္ဆင္ထားေသာ ႐ုပ္ရည္ရည္မြန္သည့္
လူငယ္တစ္ေယာက္ျဖစ္၏။ ေနာက္ေက်ာ္တြင္ ဓားတစ္လက္ လြယ္ပိုးထားသျဖင့္ သိုင္းသမားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ဟန္တူ၏။
ထသို ူသည္ ရန္သူလကုိ ္လာသည္လားမသိ။ ေနာက္ေက်ာမလုံျဖစ္ကာ မၾကာခဏဆိုသလို ေနာက္လွည့္ၾကည့္တတသ္
ည္။
မ်က္လံုးကလည္း ဂဏွာမျငိမ္ဘဲ ဟိုဟိုဒီဒီ ကစားေန၏။ စုလန္းလန္းသည္ ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ ေရာက္ရွိလာေသာ ထိုလူင
ယ္ကို
စိတ္ဝင္စားသြားသည္။
1
333
''ဒီေလာက္ၾကီး ညU့္နက္ေနမွ ဝတ္ျပဳေဆာင္ထဲ ေရာက္လာတာ Eကႏၲ ငါ့လိုမ်ား ငါးၾကီးၾကီးမိသြားလို႔
လာပူေဇာ္တာမ်ားလား၊ဒါေပမယ့္ သ႔ၾူကည့္ရတာေတာ့ ကုပ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းန႔ ဲ ဘာေတြမ်ား Aလစ္သုတ္မလ႔လို ဲ Aလွဴခံ
လို႔ရတဲ့
ပိုကဆ
္ ံေတြကို ခိုးမလို႔လား မသိဘူး''
စုလန္းလန္းသည္ တစ္ေယာက္တည္း ေတြးေတာရင္း တစ္စံုတစ္ရာကို စU္းစားမိသြားသည္။
''ဒုကၡပ.ဲ ..ဒီလကူ ညU့္လူ(သခူ ိုး)န႔ဲတူတယ္...မမနတ္သမီးကိ ု ပူေဇာ္ထားတ့ ဲ ေရႊဒၤါးေလး ေတ႕ြ သြားရင္
ခိုးယူသြားနုိင္တယ္...မျဖစ္ဘူး...ငါတားမွျဖစ္မယ္''
သူမသည္ ပုန္းကြယ္ေနရာမွ ထြက္မည္Aျပဳ လူငယ္၏AျပဳAမူကုိ ဆက္လက္သိရွိခ်င္ေသာေၾကာင့္
ကိုယ္ရွိန္သတ္ကာ ျငိမ္သက္ေနလိုက္သည္။ Aဆိုပါ လူငယ္သည္ ဝတ္ျပဳေဆာင္ ပတ္လည္ရွိ ႐ုပ္တုမ်ားကုိ Aကဲခတ္ရ
င္းမွ
စႏၵာနတ္သမီးရႊီရွဲ႕ယင္၏ ႐ုပ္တုေရွ႕၌ ေရာက္ရွိေသာ္ Aားရဝမ္းသာစြာျဖင့္...
''ေတ႔ျြပီ...ဒီ႐ုပ္တုမွာပ ဲ ျဖစ္ရမယ္''
ဟု ေျပာလိုက္သလို စုလန္းလန္းကလည္း...
''ေသခ်ာျပီ...ငါပူေဇာ္ထားတ့ ဲ ေရႊျပားကို ယူမလ႔ ို ၾကံေနတာ ျဖစ္ရမယ္...႐ုပ္ကေလးသနားကမားန႔ ဲ ဒီAလုပ္ကို
လုပ္ေနရေနတယ္လ႔'ို '
သူမက Aျပစ္တင္ေျပာရင္းမွ မိမိလည္း သူတစ္ပါးပစၥည္းကို ခါးပိုက္ႏိႈက္ယူခ့သဲ ည္ကို သတိရသာြ းျပီး ရွက္ေသြးျဖာ
သြား၏။
Page 382
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''Aို...ငါက ရတ့ပဲ ိုက္ဆံကို ပူေဇာ္တာပ.ဲ ..သကူ ငါပူေဇာ္တာကို္ေတာ့ မခိုးသင့္ဖူး''
သူမသည္ ကိယု ့က္ ိုယ္ကို ေျဖေတြးျပီး ကိုယ့တ္ ရားကို္ စီရင္ကာ မေက်မနပ္ျဖင့္ ထြကလ္ ာမည္Aျပဳ လူငယ္၏ လုပ္ေ
ဆာင္မႈေၾကာင့္
Aံ့Aားသင့္သြားသည္။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ယင္းလူငယ္သည္ Aက်ႋီရင္ဘတ္ထဲမွ Aဝတ္ပတ္ထားေသာ တစ္စံုတ
ရာကို
ထုတ္ယူလိုက္ေသာေၾကာင့္ပင္။
''Aဲေတာ့...သူလည္း ငါ့လိုမ်ိဳး ပူေဇာ္ဖို႔ လာတာပဲ''
စုလန္းလန္းက စိတ္တြင္းမွေျပာျပီး ကိုယ္ရွိန္သတ္လိုက္ျပီး ေျခာင္းေျမာင္းAကဲခတ္ေနမိ၏။ လူငယ္သည္ သူမ၏
မ်က္ေစာင္းထိုးေလာက္တြင္ ရွိေနသျဖင့္ လုပ္ကိုင္ေနသမ်ွကို Aတိုင္းသားျမင္ေနရသည္။ Aစိမ္းဝတ္လူငယ္သည္
Aဝတ္Aိတ္ကို ေျဖလိုက္ရာဝယ္ လွပ၍ လက္ရာေျမာက္သည့ ္ ယုန္႐ုပ္တုေလး ထြက္လာ၏။
''ဟယ္...ခ်စ္စရာေလးပါလား''
စုလန္းလန္းသည္ ႐ုပ္တုေလးကို ေတြ႕ျမင္ရေသာ္ မ်က္လံုးAေရာင္မ်ား ေတာက္ပသြားေတာ့သည္။ ႐ုပ္တုသည္
သက္ရွိယုန္Aရြယ္Aစား၏ ထက္ဝက္ေက်ာ္သာ ရွိေသာ္လည္း တကယ့္ယုန္Aစစ္Aလား ထင္ရေAာင္ လက္ရာေျမာ
က္လွ၏။
ထ႔ျိုပင္ တန္ဖိုးၾကီး ေက်ာက္ျဖဴသားျဖင့္ ျပဳလုပ္ထား၍ Aနည္းဆုံး Aဖိုးတစသ္ ိန္းခန္႔ တန္ေလာက္သည္။
တန္ဖိုးၾကီးေသာ ႐ုပ္တုျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စုလန္းလန္းက လိုခ်င္စိတ္ျဖစ္သြားျခင္းမဟုတ္။ သူမသည္ စပ္စပ္စုစုႏွင့္
Aေဆာ့သန္ေသာ မိန္းကေလးျဖစ္သည္ႏွင့္Aညီ ခ်စ္စရာေကာင္းလွေသာ ထို႐ုပ္တုေလးAား တပ္မက္သြားျခင္းသာ ျဖ
စ္ေလ၏။
''ဟိတ္''
လူငယ္သည္ ကယို ္ေဖာ့ပညာျဖင့္ တစ္ခ်က္ခုန္လိုက္ျပီး ႐ုပ္တု၏ ဘယလ္ က္ထဲသ႔ ို ယုန္႐ုပ္ကေလး တင္လိုကသ္ ည္။
ထိုခဏဝယ္...
''ကြၽီ''
1
334
႐ုပ္တုသည္ Aနည္းငယ္ လႈပ္ခါသြားျပီး ေနာက္သ႔ ို ႏွစ္ေပေက်ာ္ ဆတု ္သြားေတာ့သည္။ ထ႔ိုေနာက္တြင္ ၾကမ္းခင္း၌
Aေပါက္တစ္ခု
ျဖစ္ေပၚသြားသည္။ လူငယ္သည္ စိတ္လႈပ္ရွားေနပံုရသည္။ ကတုန္ကယင္ျဖင့္ ထိုAေပါက္ထဲကို လက္ႏိႈက္ကာ တစ္စံု
တရာကို
စမ္းသပ္ရွာေဖြေနသည္။ စိတ္ေထြျပားေနသည္လား သိုင္းပညာ နိမ့္က်၍လားမသိ။ သူ႔ကိ ု
စုလန္းလန္းက ေျခာင္းေျမာင္းၾကည့္႐ႈေနေၾကာင္းလည္း သိပံုမရ။
''ေတြ႕ျပီကြ''
Aစိမ္းေရာင္ဝတ္လူငယ္သည္ ေက်နပ္စြာျပံဳးလိုက္ျပီး လက္ကို႐ုတ္ရာ သူႏွင့္Aတူ ေရႊၾကဳတ္ေလးတစ္ခုပါ,ပါလာသည္။
လူငယ္Aဖို႔ ဝမ္းသာ၍ မျပီးေသးေခ်။ လ်င္ျမန္ေသာ လူရိပ္တစ္ခုက ထAို ရာကို ဆတက္ န ဲ လုယူလိကု ္၏။ စုလန္းလ
န္းသည္
Page 383
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ထိတ္လန္႔သြားျပီး လႊတ္ခနဲေAာ္ျပီး ခုန္ထြက္လာမိေတာ့သလို ျဖစ္သြားသျဖင့္ Aျမန္ကိုယ္ရွိန္သတ္လိုက္၏။
''ဟား...ဟား...ဟား''
''ရဲ႕က်ားေလာ္...မင္းလည္တာ ငါAိပ္သေလာက္ပဲ ရွိပါတယ္ကြာ...ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေျမပံုက က်ဳပ္လက္ထဲ ေရာက္သြားျ
ပီ''
''ခင္ဗ်ား...ခင္ဗ်ားက ဘယ္သူလဲ''
လူငယ္သည္ မေက်မခ်မ္းျဖင့္ လယူ ူသာြ းသူကိ ု ေျပာလိုကသ္ ည္။ ျဖတ္ခုတ္သြားသည့္ AဖိုးAိုသည္ ေရႊၾကဳတ္ေလး
ကိ ု
Aက်ႋီရင္ဘတ္ထဲ သိမ္းဆည္းကာ ရယ္ေမာရင္း...
''မဟူရာဂိုဏ္းက မုန္တိုင္းဓားဘုရင္ဆိုတာ က်ဳပ္ပ.ဲ ..ရတနာေျမပုံရေAာင္ စြမ္းေဆာင္နိုင္တ့Aဲ တကြ ္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးေ
တာ့
Aင္မတန္ ဝမ္းသာေလာက္တယ္''
''ခင္ဗ်ားက ေစာေစာကတည္းက က်ဳပ္ေနာက္ကုိ လိုက္ေနတာမလား''
လူငယ္သည္ ၾကိတ္မနိုင္ခဲမရ ျဖစ္သြား၏။ သူသည္ Aျခားမဟုတ္။ စႏၵာရဲတိုက္သခင္ေလး ရဲ႕က်ားေလာ္ပင္ျဖစ္၏။
ရတဲ ိုက္ဝန္းထဲတြင္ မီးခိုးေင႔ြမ်ား ဖုံးလႊမ္းစU္က Aသက္လ၍ု ျမိဳ႕ျပင္ဘုံေက်ာင္းသို႔ ေျပးသြားခ့သဲ ည္။ ထ႔ိုေနာက္တြင္ သူ
ငယ္စU္က
ဖခင္မွာၾကားခ့ဲသည့A္ တိုင္း ယုန္႐ုပ္ေလးကိ ု စႏၵာနတ္သမီး႐ုပ္တု၏ လက္ဝါးေပၚတင္၍ Aံဝွက္ေလးကို ပြင့္ေစခ့ဲသည္။
Aံဝွက္Aတြင္း၌ ေရႊၾကဳတ္ရွိျပီး ထိုၾကဳတ္Aတြင္း၌မူ ရတနာေျမပံုတစ္ပိုင္း ရွိေလ၏။ ယခုAခါတြင္ေတာ့ ေရႊၾကဳတ္သည္
မုန္တိုင္းဓားဘုရင္၏ လက္တြင္းသို႔ သက္ဆင္းရေလျပီ။ ခံျပင္းစိတ္ေၾကာင့္ ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ ေနာက္ေက်ာမွဓားကို
ရႊမ္းခနဲျမည္ေAာင္ ထုတ္လုိက္ျပီး...
''Aလစ္သုတ္တ ့ဲ လယူ တု ္မာ Aဘိုးၾကီး...ေသေပေတာ့''
''ဝွစ္''
သသူ ည္ Aတငြ ္းAားစစု ည္း၍ ဓားရွည္ျဖင့္ AဘိုးAိုကို ခုတ္ပိုင္းလိုက္သည္။ သ႔ေို သာ္ AဖိုးAိုသည္ ေလွာင္ျပံဳး,ျပံဳး
ကာ
ဓားခ်က္ကုိ မေရွာင္တိမ္းဘဲ လက္ဝါးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ညွပ္ဖမ္းလုိက္၏။
''ဟြန္႔...ရဲတိုက္၃ခုက ခမ္းနားၾကီးက်ယ္လ႔ို နာမည္ေက်ာ္ေပမယ့္ သိုင္းပညာကေတာ့ ထိပ္တန္းAဆင့ ္ မရိွပါဘူးကြာ...
က်ဳပ္ကို
ယွU္နုိင္ဖို႔ လိုေသးတယ္''
မုန္တိုင္းဓားဘုရင္က ႏွာေခါင္း႐ံႈ႕၍ ေျပာေလသည္။ ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ ေခၽြ းဒီးဒီးက်ေAာင္ ဓားရွည္ကိ ု Aားစိုက္ဆြဲေ
သာ္လည္း
လုံးဝမရေခ်။ ျပဳတ္တူႏွင့္ ညွပ္ထားသည္Aလား ျမဲျမံလွ၏။ သသူ ည္ ခ်က္ခ်င္း ဓားကိုင္လက္ကိုလတႊြ ္၍
စႏၵာေရာင္ျခည္လက္ဝါးသိုင္းျဖင့္ AဘိုးAို၏ ရင္ဝကို လ်ပ္တျပက္ ႐ိုက္ေလသည္။ သ႔ေို သာ္ AဘိုးAိုက လ်င္ျမန္လွသ
ည္။
သူဖမ္းညွပ္ထားေသာ ဓားရွည္မွ လက္ကိုင္႐ိုးျဖင့္ ရ႕ဲ က်ားေလာ္၏ လက္ဝါးကို႐ိုက္၍ ရင္ဝရိွAေၾကာကို ဓားေႏွာင့္ျဖင့္
ဆတ္ကန ဲ
Page 384
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ထိုးပိတ္လုိက္သည္။
1
335
''Aင့္''
ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ တစ္ခ်က္ညည္းညဴရင္း ေက်ာက္႐ုပ္ပမာ ေတာင့္ေတာင့္ၾကီး ျဖစ္သြားေတာ့သည္။ ထိုAျဖစ္ကိုၾကည့
ရ္ င္း
AဖိုးAိုသည္ သေဘာက်စြာျပံဳးရင္းမွ...
''က်ဳပ္ကို မယွU္နုိင္ပဲ မိုက္ကန္းျပီး တိုက္ခိုက္ခ်င္တာကိုး...ဘယ္လိုလဲ
လက္ေတြ႕သိျပီမလား...ဒီမယ္ေကာင္ေလး...Aခြင့္Aလမ္းတစ္ခု ေပးလိုက္မယ္...မဟူရာဂိုဏ္းဝင္ရင္
စည္းစိမ္ခ်မ္းသာ ေကာင္းေကာင္းရမယ္...မင္းသာ စိတ္ဝင္စားမယ္ဆိုရင္ လက္ခံေပးဖို႔ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးဆီ က်ဳပ္ကို္ယ္တိုင္
တင္ျပေပးမယ္...မဟူရာဂိုဏ္းမွာ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္န႔ဲ ဂိုဏ္းထိန္းၾကီး ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးျပီးရင္ က်ဳပ္AပါAဝင္ ဘုရင္၄ပါးက
AာဏာAရိွဆုံးပဲ''
ဟု ေျပာဆိုကာ စည္း႐ံုးလိုက္၏။ သို႔ေသာ္ ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ ေခါင္းမာေသာ လူငယ္ပင္။
''သတ္မယ္လ႔ေို ျပာေတာင္ မဝင္ဘူး...ခင္ဗ်ားတို႔ဂိုဏ္းက လူေတAြ ားလုံး လူယုတ္မာေတ.ြ ..မတန္မရာနဲ႔ ရတနာသို
က္ကို
မွန္းေနၾကတယ္...ရတနာဆိုတာ ထိုက္တန္သူမွ ရရွိတာ...ဒီတစ္သက္ ခင္ဗ်ားတို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ ေAာင္ျမင္မယ္
မထင္န႔.ဲ ..ေျမပုံတစ္ပိုင္းထဲနဲ႔ ရတနာသိုက္ကိ ု မဖြင့္နိုင္ပါဘူး''
ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ ခႏၶာကုိယ္ မလႈပ္နုိင္ေသာ္လည္း စကားေျပာနုိင္သျဖင့္ တုန္႔ျပန္ေျပာဆိုလိုက္၏။ သို႔ေသာ္ မုန္တိုင္း
ဓားဘုရင္က
ခြက္ထိုးခြက္လွန္ ရယ္ေမာျပီး...
''မင္းဘာမွမသဘိ ဲ စိတ္မွန္းန႔ ဲ ေျပာမေနစမ္းပါန႔.ဲ ..ေဝဟင္ရတဲ ိုက္က ေျမပုံတစ္ပိုင္းဟာ က်ဳပ္တို႔လကထ္ ဲမာွ ...Aခု
မင္းဆီကရတ့ ဲ ေရႊၾကဳတ္ထဲကဟာကိုပါ ထည့္ေပါင္းရင္ ႏွစ္ပိုင္းရျပီ...သိပ္မၾကာပါဘူးေလ...တိမ္လႊာရဲတိုက္က ေျမပုံလ
ည္း
က်ဳပ္တို႔လက္ထ ဲ ေရာက္ေတာ့မွာ...ေနာက္ဆုးံ ေတာ့ ရတနာသိုက္က က်ဳပ္တို႔လကထ္ ဲေရာက္ျပီဘ'ဲ '
ထိုစကားေၾကာင့္ ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ မ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္သြားေတာ့သည္။ မုန္တိုင္းဓားဘုရင္(ဓားဘုရင္တုနန္)သည္
ႏွစ္လိုဖြယ္ျပံဳးျပီး ေလသံAေပ်ာ့ဆြဲကာ...
''ေကာင္ေလး...Aခုခ်ိန္ခါ မင္းဆီမွာ ဘာAင္Aားမွ မက်န္ေတာ့ဘူး...မင္းလည္း စင္းရွန္းရွန္းလိုပဲ တစ္ေကာင္ႂကြက္
မ်ကႏ္ ွာငယ္ေလးျဖစ္ေနျပီ...က်ဳပ္တို႔န႔ ဲ ပူေပါင္းျပီး Aက်ိဳးရလဒက္ ို ခေဲြ ဝယူၾကရတာေပါ့''
ဟဆု ိုလိကု ္ရာ ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ ေဒါသေခ်ာင္းေခ်ာင္းထြကသ္ ြားျပီး...
''က်ဳပ္က Aျဖဴေရာင္ ဘကေ္ တာ္သား...ခင္ဗ်ားတို႔လို မဟူရာဂိုဏ္းခ်ဳပ္ယီဖြ န္းရဲ႕ ေနာကလ္ ိကု ္ေခြးေတနြ ဲ႔
ပူးေပါင္းစရာလား...က်ဳပ္ကို ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ရာထူးေပးမယ္ဆိုရင္ေတာင္ မလုပ္နုိင္ဘူး''
ထိုAခါ မုန္တိုင္းဓားဘုရင္တုနန္၏ မ်က္ႏွာသည္ ေစာေစာကလို မဟုတ္ေတာ့။ တင္းမာခက္ထန္သြားေတာ့သည္။
သူသည္ ေျခာက္ကပ္ကပ္ရယ္ေမာျပီး...
''သိငု ္းေလာကသားေတြက ကယို က
့ ္ ိုယ္ကိ ု Aျဖဴေရာင္ဘက္ေတာ္သား ဆိုျပီးေတာ့ ဟိတ္ဟန္တစ္ခသဲြ ားနဲ႔
Page 385
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဘဝင္ျမင့္ျပီး ေမာက္မာခ်င္ၾကတယ္...ေနာက္ျပီးေတာ့က်ဳပ္က ဘယ္သငို ္းသမားဆိုးကို နိွမ္နင္းခ့တဲ ာ...သိုင္းေလာကA
က်ိဳးကိ ု
ဘယ္လိုသယ္ပိုးခဲ့တာ ဆိုျပီးေတာ့ ေနရာတကာမွာလည္း ဂုဏ္ေဖာ္ႂကြားခ်င္တယ္...တကယ္တန္းက်ေတာ့
နာမည္ဂုဏ္သတင္းထက္ သိငု ္းပညာကိုသာ ေလးစားတာပဲ...ပိုေတာ္တ့ဲသူမွ
ပိုေလးစားခ်င္တယ္...မင္းကုိေမးလိုက္Uီးမယ္...ဓားဘုရင္တုနန္ကုိ သိသလား''
ဟု ခပ္မာမာ ေမးေလရာ ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ မဆိုင္းမတြဘဲ...
''သကူ Aျဖဴေရာင္ သိုင္းသမားတစ္ေယာက္ျဖစ္တ့ ဲ ထိပ္သီးနံပါတ္၂ ပ.ဲ ..ဘာျဖစ္လို႔ မသိရမွာလဲ''
1
336
ဟု ေျဖၾကားလိုက္ေလသည္။ မုန္တိုင္းဓားဘုရင္သည္ ႏႈတ္ခမ္းတြန္႔႐ုံျပံဳးျပီး...
''ေAး...မင္းသိရင္ျပီးေရာ...က်ဳပ္က တျခားသူမဟုတ္ဘူး...ဓားဘုရင္တုနန္ပဲ''
''ဟင္...မ...မျဖစ္နုိင္တာ''
မထင္မွတ္သည့္ စကားေၾကာင့္ ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ Aလနြ ္တရာ တုန္လႈပ္သြား၏။ ထ႔ိုေၾကာင့္...
''ဓားဘုရင္တုနန္ဆိုတာ Aျဖဴေရာင္ သိုင္းေလာကသားေတြကိယု ္တိုင္ ေလးစားလို႔
ဓားဘုရင္ဘြဲ႕ေတာင္ ေပးAပ္ခံရတာပဲ...ခင္ဗ်ားက မဟူရာဂိုဏ္းကလူ...ဘယ္လိုလုပ္ျပီး ျဖစ္နို္င္မွာလဲ...က်ဳပ္မယုံဘူး''
ရဲ႕က်ားေလာ္၏ ျငင္းဆိုေသာစကားေၾကာင့္ ဓားဘုရင္တုနန္သည္ နာက်ည္းစြာျပံဳးကာ ေျခာက္ကပ္ကပ္ ရယ္ေမာရင္း...
''မင္းမယုံလည္း မတတ္နိုင္ဘူး...တကယ္ေတာ့ သူတ႔ိုေလးစားတာ က်ဳပ္ရဲ႕ဓားပညာ...က်ဳပ္ကိုမဟုတ္ဘူး...လတူ စ္ေ
ယာက္
လက္ေAာက္မွာ ႐ံႈးနိမ့္ခ့ဲခ်ိန္ကစျပီး ေရွ႕မွာေရာ ကယြ ္ရာမွာပါ Aထင္ျမင္ေသး ေစာင္းေျမာင္းေျပာခံရတယ္...Aရင္က
က်ဳပ္လုပ္ခ့တဲ ့ ဲ Aက်ိဳးေဆာင္မႈေတြကို AသAိ မွတ္မျပဳခ်င္ေတာ့ဘူး...ဒေီ တာ့ မဟူရာဂိုဏ္းခ်ဳပ္ရဲ႕ ကမ္းလွမ္းခ်က္ကို
လက္ခံျပီး
ဂိုဏ္းထဲဝင္ခ့ဲတယ္...သိုင္းပညာျမင့္မားဖို႔Aတြက္ဆ ို Aနက္ေရာင္ သိုင္းသမားျဖစ္လည္း ဂ႐ုမစိုက္ဘူး''
သ႔ူစကားေၾကာင့္ ရ႕ဲ က်ားေလာ္သည္ ကယို ္ခ်င္းစာနာမိေသာ္လည္း Aနည္းငယ္ေတာ့ ဘဝင္မက်မိ။ ထ႔ိုေၾကာင့္ သူသ
ည္...
''ခင္ဗ်ားခံစားခ်က္ကုေိ တာ့ နားလည္ပါတယ္...ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္သာဆိုရင္ ေကာင္းမြန္တ ့ဲ နည္းလမ္းန႔ ဲ
သိုင္းပညာ ျမင့္မားေAာင္လုပ္ျပီး ဂုဏ္သတင္းကို Aဖက္ဆယ္မွာ...လူယုတ္မာ Aျဖစ္ခံျပီးေတာ့ မဟူရာဂိုဏ္းခ်ဳပ္ယီဖြ
န္းဆီ
ဒူးေထာက္ျပီး ေနာက္လိုက္ေခြးလုပ္မွာ မဟုတ္ဘူး''
''မင္းကမ်ား ငါ့ကုိ လူယုတ္မာေတြ ေနာက္လိုက္ေခြးေတြလို႔ ေျပာရဲတယ္ေပါ့''
''ျဖန္း''
ဓားဘုရင္တုနန္သည္ ေဒါသထြက္ထြက္ႏွင့္ လက္ျပန္႐ိုက္လိုက္ရာ ရဲ႕က်ားေလာ္၏ ဘယ္ဘက္ပါးမွာ ေယာင္ကိုင္းသြား
သည္။
စုလန္းလန္းသည္ သည္Aတိုင္း ၾကည့္မေမနိုင္ေတာ့။ ထို႔ေၾကာင့္ ေAာ္ဟစ္တားျမစ္ကာ ခုန္ထြက္လိုက္၏။
''ေဟ့...မတရား မလုပ္န႔'ဲ '
Page 386
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
႐ုတ္တရက္ ေAာ္ဟစ္တားျမစ္သံေၾကာင့္ တုနန္သည္ တAံ့တၾသျဖစ္သြားျပီး လွည့္ၾကည့္ေသာ္ ႐ုပ္တုေနာက္မွ
ထကြ ္ေပၚလာသည့ ္ စုလန္းလန္းကို ေတြ႔ျမင္ရသည္။ Aဆင့္ျမင့္ သိုင္းသမားၾကီးတစ္ေယာက္ဟု ထင္မိရာမွ
လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရ၍ စိတ္ေAးသြား၏။
''ခ်ာတိတ္ေလး...မဆိုင္တာ ဝင္႐ႈပ္ခ်င္တာလား''
ဓားဘုရင္တုနန္မွ မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕၍ ေမးလုိက္လ်ွင္ စုလန္းလန္းကလည္း ခါးေထာက္ကာ မ်က္နွာတိမ်က္ႏွာထားျဖင့္...
''က်ဳပ္က ဆိုင္တယထ္ င္လ႔ ို ဝင္႐ႈပ္တာ...ဘာျဖစ္သလ.ဲ ..နာမည္ရိွတ့ ဲ သိုင္းသမားျဖစ္ျပီး လူငယ္တစေ္ ယာက္ကို Aေၾ
ကာပိတ္ျပီး
Aနိုင္က်င့္တာ မရွက္ဘူးလား''
ဟ ု ျပန္ေျပာေလရာ တုနန္သည္ ခံျပင္းသြား၏။ ထိုခ်ာတိတ္သည ္ သူေမြးမွ သူ႔ေျမးေလာက္သာ ရိွေပမည္။ ယခုကသ့ဲ ႔ ို
စြာက်ယ္က်ယ္ျဖင့္ တစ္ခြန္းမက်န္ ျပန္လွန္ေျပာေသာAခါ ေဒါသထြက္သြားျပီး...
''မင္းကေတာ့ Aေခါင္းျမင္မွ မ်က္ရည္က်ရေကာင္းမွန္း သလိ ိမ့္မယ္...လကူ ျဖင့္ ေပ်ာ့တိေပ်ာဖတ္န႔ ဲ ေယာက္်ားမပီသ
လိကု ္တာ
က်ဳပ္ရဲ႕သိုင္းကြကက္ ိ ု ခုခံေပေတာ့''
1
337
''ခင္ဗ်ားၾကီးကေရာ ေယာက်ာ္းပီသလို႔လား''
စုလန္းလန္းက ျငိမ္မေနဘဲ ျပန္ေျပာလိုက္သျဖင့္ တုနန္မွာ စိတ္မထိန္းနုိင္ေတာ့။ လက္ထဲမွ ဓားရွည္ျဖင့္ ခုတ္ပိုင္းလုိက္
၏။
''ဒီလလို ုပ္လ႔ ို ရမလား''
စုလန္းလန္းက ေဘးသ္ို႔ တိမ္းေစာင္းေရွာင္ျပီးလ်ွင္ ဆန္းျပားေသာ လက္ညွိဳးသိုင္းျဖင့္ တုနန္၏ ရင္ဘတ္မွ Aေၾကာကို
ထိုးႏွက္လိုက္သည္။
''ဟင္''
ဓားဘုရင္တုနန္သည္ Aနည္းငယ္ မ်က္ႏွာပ်က္သြားသည္။ သ႔ိုေသာ္ ဝါရင့္သိုင္းသမားပီပီ ဓားခ်က္ကို ျပန္လည္႐ုတ္သမိ
းျပီး
စက္ဝိုင္းျခမ္းပမာ ေဝွ႔ဝိုက္ခုတ္ပိုင္းျပန္၏။ ထိုAခါ စုလန္းလန္းသည္ ရိပ္ခနဲျဖင့္ တုနန္၏ ေနာက္ေက်ာသို႔ ေရာက္ရွိသြား
ကာ
Aေရးၾကီးေသာ ေသြးေၾကာမ်ားကို တိုက္ခုိက္ေလေတာ့သည္။
''ရႊမ္း...''
ဓားဘုရင္တုနန္မွ ေနာက္လွည့္၍ ဓားခ်က္ျပင္းျပင္း ထုတ္ေဖာ္လိုက္လ်ွင္ ေလတိုးသံတစ္ခု စူးရွစြာျမည္ဟည္းသြားသည္။
စုလန္းလန္းသည္ ဓားခ်က္၏ Aရိွန္Aဟုန္ကိ ု သိရိွထားသျဖင့္ ထိတလ္ န္႔တၾကား ေနာက္ဆုတ္မိသည္။
''ဝုန္း''
က်ယ္ေလာင္ေသာ Aသံႏွင့္Aတူ ၾကမ္းျပင္ရွိ တမံသလင္းသည္ ကြဲAက္သြား၏။ ထိုေနရာတြင္ လူသားတစ္ေယာ
က္သာ
ရွိေနပါက ထက္ျခမ္းျပတ္သြားနိုင္သည္။ စုလန္းလန္းသည္ စိုးထိတ္မိသြားေသာ္လည္း ဟန္ေဆာင္ျပံဳးရယ္ရင္း...
Page 387
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ခင္ဗ်ားၾကီးရဲ႕ ဓားစြမ္းက မဆိုးပါဘူး...ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္ရဲ႕ လက္ညွိဳးသိုင္းကုို ခုခံပါUီး''
သူမသည္ ခ်က္ခ်င္း Aရိပ္မ့ ဲ ကိုယ္ေဖာ့ပညာျဖင့္ ခုန္ဝင္ျပီး လ်င္ျမန္စြာ တကို ္ခိုက္ေတာ့သည္။ Aသုးံ ျပဳလိုက္ေသာ
သိုင္းကြက္မ်ားသည္ ထူးဆန္းသလို ျမန္ဆန္လွ၏။ မည္သည့္ဂိုဏ္းမွ သိုငး္ ကြက္မွန္း တုနန္မသိရိွေခ်။ သ႔ိုေသာ္
Aစြမ္းထက္သည္ကိုေတာ့ သိရွိထား၍ မိုးသည္းဓားသိုင္းျဖင့္ ျပန္လည္တိုက္စစ္ဆင္ျပန္သည္။
ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ Aေၾကာပိတ္ခံရ၍ မလႈပ္နိုင္ေသာ္လည္း သူတို႔ႏွစ္Uီး တိုက္ခိုက္ေနသည္ကို Aတိုင္းသားျမင္ေနရ၏။
ႏွစ္Uီးစလုံး၏ တကို ္ကကြ ္မ်ားသည္ Aဆင့A္ တန္း ျမင့္မားလွသလို လလူ ုးံ မကေဲြ Aာင္ပင္ ျမန္ဆန္လွ၏။ သူ႔စိတ္A
ထင္
ခန္႔မွန္းေျခAရ သိုင္းကြက္ေပါင္း ၅၀ေက်ာ္ခန္႔ ယွU္ျပိဳင္ျပီးသည္ဟု ယူဆမိသည္။
၎တ႔သို ိုင္းပညာႏွင့္ မိမိ၏ လက္ရိွသိုင္းပညာကို ခ်ိန္ထိုးၾကည့မ္ ိျပီး စိတ္ဓာတ္က်သြား၏။ သူ႔သိုင္းပညာသည္ ဓားဘုရ
င္တုနန္ကို
ယွU္နိုင္ဖို႔Aသာထား။ ယခုတိုက္ခိုက္ေနေသာ လူငယ္ေလးကိုမီေAာင္ Aေတာ္ၾကိဳးစားရေပUီးမည္။
Aစပထမတြင္ စုလန္းလန္းသည္ တရစပ္ တိုက္စစ္ဆင္ေနေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္မူ ဓားဘုရင္တုနန္၏ ဓားခ်
က္မ်ားက
ရက္စက္ျပင္းထန္လွသျဖင့္ ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိ ျဖစ္သြားသည္။ သူသည္ လက္နက္ရွိေနသျဖင့္ စုလန္းလန္းထက္
တပန္းသာေနသည္။
စုလန္းလန္းကမူ'Aရိပ္မ့ကဲ ိုယ္ေဖာ့ပညာ'ေၾကာင့္သာ ဓားခ်က္မွ လက္မတင္ေလး လြတ္ေျမာက္ခ့၏ဲ ။ သ႔ိုေသာ္ မ်က္ႏွာျ
ပင္တြင္
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ျဖတ္သန္းသြားေသာ ဓားလိငႈ ္းမ်ားေၾကာင့္ စပ္ဖ်င္ဖ်င္း ျဖစ္သြားသျဖင့္ ေက်ာခ်မ္းသြားမိသည္။
ဓားဘုရင္တုနန္၏ ဓားကြက္မ်ားကလည္း တျဖည္းျဖည္း နဂိုကထက္ ျမန္ဆန္သြက္လက္လာေတာ့၏။ သည္ႏႈန္းႏွင့္ဆိုပါ
က
မၾကာမီတြင္ ဓားခ်က္မိကာ Aသက္ေပ်ာက္သြားနုိင္၏။
''ညီေလး...က်ဳပ္ကို မကူညီပါန႔ေဲ တာ့...Aျမန္ထြက္ေျပးပါ...သ႔ူရ႕ဲ သိငု ္းပညာက ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္''
1
338
ရဲ႕က်ားေလာ္က ေAာ္ဟစ္သတိေပးေလသည္။
''ထြက္ေျပးနုိင္႐ိုးလား''
ဓားဘုရင္တုနန္က ေAာ္ေငါက္လိကု ္ျပီး တရၾကမ္း တိုက္ခိုက္ေလရာ စုလန္းလန္းသည္ ထတိ ္ထတိ ပ္ ်ာပ်ာ ျဖစ္သြားေ
တာ့သည္။
သူမသည္ သိုင္းပညာဆို၍ သမံ ဏိလက္ညိွဳးေတာက္သိုင္းႏွင့္ Aရိပ္မ့ ဲ ကိုယ္ေဖာ့ပညာတ႔သို ာ တတက္ ြၽမ္းထား၏။
လက္ညိွဳးသိုင္းတစ္ခုထဲျဖင့္ တကို ္ခိုက္ရသည႔A္ ျပင္ တစ္ဖကလ္ ူသည ္ ေပါ့ေသးေသးမဟုတ္။ မဟူရာဂိုဏ္းရိွ ဘုရင္၄
ပါးမွ
မုန္တိုင္းဓားဘုရင္ ျဖစ္ေနသည္။ သူမ၏ Aဘိုးျဖစ္သူေလာက္ မျမင့္မားေသာ္လည္း သူ႔နီးပါး Aစြမ္းရိွသည့္
သိုင္းရာဇာတစ္Uီးလည္း ျဖစ္ေနသည္။
လက္ညိွဳးသိုင္းတစ္ခုထဲကိုသာ ထပ္တလဲလ ဲ Aသုံးျပဳ ခုခံေနရသျဖင့္ ၾကာလာေသာ္ ဓားဘုရင္တုနန္သည္ မွတ္မိသိရိွ
Page 388
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
လာျပီး
လယြ ္လင့္တက ူ ပိတ္ပင္တားဆီးနိုင္ခ့သဲ ည္။ သို႔ေသာ္ ကိယု ္ေဖာ့ပညာ၌ စုလန္းလန္းက သာလြန္ေနသျဖင့္သာ တကို
ပြဲက
Aနိုင္A႐ံႈးမေပၚျခင္းပင္။ ဓားဘုရင္သည္ စိတ္မရွည္နိုင္ေတာ့။ ဓားကို စၾကာပမာေဝွ႔ယမ္းျပီးလ်ွင္ လည္မ်ိဳ၊ရင္ဘတ္ႏွင့္ဝ
မ္းဗိုက္ကို
ဆက္တိကု ္ ထးို ႏွက္တိုက္ခိုကေ္ တာ့သည္။ ဓားခ်က္မွာ ျပင္းထန္လနြ ္း၍ စုလန္းလန္းသည္ ထတိ ္တကို ရ္ င္မဆိုင္ရဲေ
တာ့။
ကိုယ္ေဖာ့ပညာသံုးကာ ခ်ာခနဲ လွည့္ေျပးေတာ့၏။ ဓားဘုရင္တုနန္သည္ ရင္ဆိုင္ခုခံလိမ့္မည္ဟု ထင္မွတ္ရာမွ စုလန္းလ
န္းက
ထြက္ေျပးသြားသည္ကို ျမင္ရေသာ္ ေခတၱမ်ွ ေၾကာင္Aမ္းAမ္း ျဖစ္သြားမိသည္။ Aတန္ၾကာမွ
တစ္စံုတရာကုိ ေတြးမိျပီး ေနာက္မွ ေျပးလုိက္သြားေတာ့၏။
©©©©©©©©©©©©©©©©©©
ဓားဘုရင္တုနန္သည္ မိမိက ေက်ာ္ၾကားေသာ သိုင္းသမား ျဖစ္ေသာ္ျငားလည္း ရဲ႕က်ားေလာ္လို
နာမည္သိပ္မရိွသည့္ ေနာက္ေပါက္တစ္ေယာက္Aား Aနိုင္က်င့္သည္ကို သိုင္းေလာက၌ သတင္းပ်ံ႕မွာ စိုးမိသည္။ ထ႔ိုေၾ
ကာင့္
စုလန္းလန္းကုိ ႏႈတ္ပိတ္သတ္ျဖတ္ရန္ ေျပးလုိက္သြားေတာ့၏။ သို႔ေသာ္ ရိပ္ကနဲ ေျပးသြားေသာ စုလန္းလန္း၏
ကယို ္ေဖာ့ပညာက ေကာင္းမြန္လွသျဖင့္ Aလြန္ဆုံးရိွလွ ဆယ္ေပAကြာထိသာ ေျပးလိကု ္နိုင္သည္။
စုလန္းလန္းကလည္း ေသေရးရွင္ေရး ၾကံဳေနသျဖင့္ မနားတမ္း ေျပးေနေလရာ တျဖည္းျဖည္း မ်က္ေျချပတ္သြားေတာ့၏။
''ေတာက္...ဘယ္ဂိုဏ္းက ေကာင္စုတ္လ ဲ မသိဘူး...သိုင္းပညာ ထူးဆန္းသလို ကိယု ္ေဖာ့ပညာလည္း ေကာင္းလွပါ
လား''
ဓားဘုရင္တုန္သည္ ျမည္တြန္ေတာက္တီးျပီး ေတာက္တစ္ခ်က္ေခါက္မိ၏။ သူသည္ Aက်ႋီရင္ဘတ္ထဲမွ လုယူထားသည့္
ပစၥည္းကိုစမ္းကာ...
''ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေရႊၾကဳတ္က ငါ့လက္ထဲမွာဆိုေတာ့ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ကုိ ဆက္သရင္ မ်က္ႏွာပန္းလွျပီ''
ဟု ေျဖေတြးရင္း ထိုေနရာမွ လွစ္ခနဲ ေျပးသြားေတာ့၏။
©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©
ရ႕ဲ က်ားေလာ္သည္ နာရီဝက္ခန႔ ္ မလႈပ္မယွက္ ျဖစ္ေနျပီး စိတ္ဓာတ္AၾကီးAက်ယ္က်မိသည္။
''ငါ့သိုင္းပညာန႔ဆဲ ိုရင္ ဘယလ္ ိုမွ ပြဲမတိုးနိုင္ဘူး...ဘိုးဘြားAစU္Aဆက္ ထိန္းသိမ္းလာတဲ့ ရတနာေျမပုံလည္း ငါ့လ
က္ထက္က်မွ
သူမ်ားဆီ ပါသြားရတယ္လို႔ကြာ''
ေတြးရင္း စိတ္ညစ္လာသျဖင့္ Aသက္ေသခ်င္စိတ္ပင္ ေပါက္သြား၏။ ထိုစU္မွာပင္...။
''ဝွစ္...ဝွစ္...ဝွစ္''
1
339
ေလတိုးသံႏွင့္Aတူ ခဲလံုးAခ်ိဳ႕သည္ ဝဲပ်ံလာရင္း ရဲ႕က်ားေလာ္၏ Aေၾကာမ်ားကို ေျပသြားေစသည္။ ကုိယ္လက္မ်ား
Page 389
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
လႈပ္ရွားနိုင္သြားသျဖင့္ သူသည္ လြန္စြာဝမ္းေျမာက္သြား၏။ ေသြးေၾကာေျဖေပးသည့္ Aဆင့္ျမင့္
သိုင္းပညာရွင္ကိလု ည္း ေက်းဇူးတင္သြားမိသည္။ ထ႔ိုေၾကာင့္ လက္သီးလက္ဝါးဆုပ္ကာ...
''ကြၽန္ေတာ့ကိ ု ကူညီေပးတဲ့ Aဆင့္ျမင့္သိုင္းပညာရွင္ၾကီးကိ ု ေက်းဇူးတင္စြာန႔ ဲ ဂါရဝျပဳပါရေစ''
ဟု ဆိုလိုက္လ်ွင္ ခပ္Aုပ္Aုပ္ ရယ္သံတစ္ခု ထြက္ေပၚလာသည္။
''ကြၽန္ေတာ္က ခင္ဗ်ားထက္ Aသက္ငယ္ပါတယ္ဗ်ာ...မခံယူဝံ့ပါဘူး...ေစာေစာက Aဘိုးၾကီးရဲ႕ သိုင္းပညာက
Aေတာ္ေကာင္းတယ္...က်ဳပ္ေတာင္မွ ေျပးနိုင္လု႔ ိ ေတာ္ေသးတယ္...ေနာက္တစ္ခါ သူနဲ႔ေတြ႕ရင္ ေဝးေဝးကေရွာင္ေပေ
တာ့''
ရ႕ဲ က်ားေလာ္သည္ Aေမွာင္တြင္းမွ Aသံကိ ု ၾကားရေသာ္ ေစာေစာက ဓားဘုရင္တုနန္ႏွင့္ တကို ္ခိုက္ခ့ေဲ သာ Aျဖဴေ
ရာင္ဝတ္စုံႏွင့္
လလု င္ပ်ိဳမွန္း သိရိွသြားသည္။ သူ႔ထက ္ သငို ္းပညာေတာ္ေသာ လူငယ္ကပင္ ထိုသ႔ေို ျပာေသာAခါ
စိတ္ဓာတ္AၾကီးAက်ယ္က်သြားမိသည္။
''က်ဳပ္သိုင္းပညာက နိမ့္က်လြန္းပါတယ္ဗ်ာ...ဘိုးဘြားပိုင္ Aေမြပစၥည္းကိ ု ေကာင္းေကာင္းမထိန္းသိမ္းနိုင္ဘ ဲ
မဟူရာဂိုဏ္းဆီ ေရာက္သြားေစတယ္...က်ဳပ္သာ ေသသြားခ့ဲရင္ တမလြန္က ဘိုးေဘးေတြန႔ေဲ တာင္ မ်က္ႏွာခ်င္း
မဆိုင္ရဲေတာ့ပါဘူးဗ်ာ''
ရဲ႕က်ားေလာ္က ညည္းညဴေျပာေသာAခါ Aသံရွင္လုလင္(သို႔)စုလန္းလန္းက...
''ခင္ဗ်ားကလည္း ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး စိတ္ဓာတ္Aေတာ္က်တာပ.ဲ ..သိုင္းေလာကမွာ ျမင့္မားတ့ ဲ သိုင္းပညာ
ရွင္ေတ ြ
Aမ်ားၾကီး ရိွသားပ.ဲ ..သူတ႔ေို တဆြ ီကို ရေAာင္ကပ္ျပီး သိုင္းပညာ သင္ၾကားခြင့္ရေAာင္ ၾကိဳးပမ္းေပါ့ဗ်ာ...ပညာရွာ
ပမာသူေတာင္းစားလို႔ေတာင္ ဆိုၾကေသးတယ္ မဟုတလ္ ား...ကိုယ့္ဘက္က က်ိဳးက်ိဳးႏံြႏံနြ သ႔ဲ ာ နိွမ့္ခ်ျပီး ဆည္းကပ္ရင္
လူတကာ ေလးစားတဲ့ သိုင္းသမားတစ္ေယာက္ ျဖစ္နုိင္ပါတယ္''
''ညီေလးေျပာတာ တကယ္ပ ဲ မွန္ကန္ပါတယ္...Aခုလို ေျပာျပAၾကံေပးတ့Aဲ တြက ္ ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္...ညီေလးရဲ႕
နာမည္ကို
သိပါရေစသား''
''ဟင့္Aင္း...ခင္ဗ်ားနာမည္ကိ ု က်ဳပ္ေမးလ႔လို ား...က်ဳပ္ကလည္း ဘာျဖစ္လို႔ေျပာျပရမွာလဲ''
''ဗ်ာ''
စုလန္းလန္း၏ ဘဆု တ္ဆတစ္ ကားေၾကာင့္ ရ႕ဲ က်ားေလာ္သည္ ေၾကာင္Aမ္းAမ္း ျဖစ္သြားမိသည္။ သ႔ိုေသာ္ ထလို ငူ
ယ္သည္
စိတ္ထားေကာင္းပံုရျပီး ကေလးဆန္ကာ Aနည္းငယ္ ေပါင္းသင္းရခက္သည္ဟု ယူဆမိသျဖင့္ စိတမ
္ ဆိုးမိပါေခ်။
''ေကာင္းပါျပီခင္ဗ်ာ...က်ဳပ္သြားေတာ့ပါမယ္...ခြင့္ျပဳပါUီး''
ဟူ၍ ဆိုျပးီ ေနာက္ ခ်က္ခ်င္း လွည့ထ္ ြက္သာြ းေတာ့သည္။
''Aို...ဒီေနရာက က်ဳပ္Aိမ္မွ မဟုတ္တာ ခင္ဗ်ားဘာသာ လာခ်င္ရင္လာ သြားခ်င္ရင္ သြားလို႔ရျပီးသားပါဗ်ာ''
စုလန္းလန္း ဆက္ေျပာသည့္ စကားကို ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ ၾကားမိသြားျပီး တစ္ခ်က္ျပံဳးမိသည္။ ထို႔ေနာက္ ကိုယ္ေဖာ့ပ
ညာသံုးကာ
AေျပးAလႊားသြားေတာ့၏။
Page 390
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''သြားသင့္တာ ၾကာလွေပါ့ရွင္''
ရဲ႕က်ားေလာ္ ထြက္သြားျပီးေနာက္ စုလန္းလန္းသည္ ႐ုပ္တုတစ္ခုေနာက္ကြယ္မွ ထြက္လာရင္းမွ Aထက္ပါစကားကုိ
ဆိုေလသည္။
1
340
''ေစာေစာကလူၾကီး ေရႊၾကဳတ္ႏိႈက္တထ့ဲ ဲမွာ ဘာေတြရိွေနေသးလ ဲ မသိဘူး''
စပ္စပ္စုစုရွိေသာ စုလန္းလန္းသည္ သိလိုစိတ္ျဖင့္ Aခ်ိဳင့္ေလးAတြင္း လက္ႏႈိက္၍ စမ္းၾကည့္ရာ တစ္စံုတရာကို
ကိုင္တြယ္မိသြား၏။
''ဟင္...ဘာေလးပါလိမ့္''
သူမသည္ တAံ့တၾသဆိုရင္း ထုတ္ယူၾကည့္ရာ ေငြၾကဳတ္ေလးတစ္ခုျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။
''ေဟာေတာ့...A့ဒဲ ီလူၾကီးက ဒါရိွတာ မသိလ႔လို ား...တမင္ခ်န္ထားတာလား''
ေငြၾကဳတ္ေလးကိ ု စူးစမ္းၾကည့္ရႈရင္းမွ စုလန္းလန္းက ေရရြတ္မိျပီး ဖြင့္ၾကည့လ္ ိုက္ရာ သားေရပိုင္းတစ္ခုကို ေတြ႕ရ၏။
''ဘာေတြလညး္ မသိဘူး...ဟိုAဘိုးၾကီးေျပာတ ့ဲ ေျမပုံပုငိ ္းဆတို ာလား...ဒါျဖင့္ရင္ ေရႊၾကဳတ္ထဲမွာ ဘာမွမရိွဘူးလား...
ဒါမွမဟုတ္ရင္
ဒီေျမပုံၾကီးက Aတုၾကီးလား...စိတ္႐ႈပ္ပါတယ္ေလ...ငါန႔ဲထိုကလ္ ႔ရို တာပ.ဲ ..လတ္တေလာ သိမ္းထားေကာင္းပါတယ္ေ
လ''
သူမသည္ လက္ျမန္သူပီပီ Aက်ႋီရင္ဘတ္၌ သိမ္းဆည္းျပီး လွည့္ထြက္သြားမည္Aျပဳ...
''သတိကလည္း မေကာင္းလုကိ တ္ ာ ေမ့ေတာ့မလို႔''
သူမသည္ လက္ညွိဳးေလးေထာင္ကာ ခ်စ္စဖြယ္ျပံဳးရင္း ေျပာျပီးေနာက္ ကိုယ္ေဖာ့ပညာျဖင့္ တစ္ခ်က္ခုန္လုိက္ျပီး
စႏၵာနတ္သမီး႐ုပ္တု၏ လက္တြင္းမွ ယုန္႐ုပ္ကေလးကို ရယူလိုက္သည္။
ကြၽီခနဲ ျမည္သံႏွင့္Aတူ ႐ုပ္တုသည္ မူလေနရာသို႔ ျပန္လည္ေရာက္ရိွသြား၏။
''ဟယ္...ခ်စ္စရာေလး''
''ရႊတ္...''
စုလန္းလန္းသည္ ယုန္႐ုပ္ေလးကို နမ္း႐ိႈက္ရင္း ရင္ခြင္ထဲ၌ တယုတယ ေထြးပိုက္ထားေတာ့သည္။ ထ႔ေို နာက္
သီခ်င္းေလးခပ္တိုးတိုးညည္းကာ ထြက္ခြာသြားေတာ့၏။
©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၆၇,၆၈)
ေရွာင္ခ်ဴး...။
သူသည္ မနက္မိုးလင္းေသာAခါ ဆိုင္လုလင္တစ္ေယာက္ ယူလာေပးေသာ ေရေႏြးျဖင့္
ကိုယ္လက္သန္႔စင္ျပီးလ်ွင္ ေAာက္ထပ္သို႔ဆင္း၍ Aစားေသာက္မ်ား မွာယူစားေသာက္ေလသည္။ စားေသာက္ရင္းမွ
စႏၵာရဲတိုက္
မီး႐ိႈ႕ဖ်က္ဆီးခံရသည့္ သတင္းစကားကို ၾကားရ၏။ လက္သည္တရားခံသည္ ဂ႐ုဏာမ့ဓဲ ားသခင္ ျဖစ္ေၾကာင္းပါ
ထည့သ္ ြင္းေျပာဆိုေနၾကသျဖင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ၾကိတ္မခဲနိုင္ေAာင္ ေဒါသျဖစသ္ ြားသည္။ မဟူရာဂိုဏ္းသည္
သိုင္းေလာကသားAားလုံး Aထင္Aျမင္လ ြဲ မုန္းတီးေနၾကသည့ ္ ေရွာင္ခ်ဴးAား မီးေလာင္ရာ ေလပင့္ေပးပုံရ၏။ ထ႔ျိုပင္
Page 391
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ပိုမိုAထင္လြဲျပီး နာမည္ဆိုးသထက္ ဆိုးေAာင္ Aဆင္း၌ ဘီးတပ္ေပးလုိက္ေသး၏။
''ရန္ေႂကြးေတ ြ မရိွေတာ့ရင္ မီးေရနတ္ေတာင္ကိ ု ျပန္သြားျပီး Aစ္ကိုၾကီးက်ံဳးထုံးန႔Aဲ တူ သိုင္းေလာကထဲကေန
ဇာတ္ျမွဳပ္ေနထိုင္တာပဲ ေကာင္းပါတယ္''
1
341
ထိုစိတ္ကူး ျဖစ္နိုင္မျဖစ္နိုင္ေတာ့ သူမသိေသးေခ်။ သိုင္းေလာကသို႔ သူဝင္ေရာက္လာသည္မွာ တစ္လေက်ာ္သာ
ရွိေသး၏။ ျပႆနာႏွင့္ A႐ႈပ္ေထြးေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရသည္ဟု ဆိုရေလာက္၏။ သူ႔သိငု ္းပညာ
သာ
နိမ့္က်ေနပါက ေစာစီးစြာ ေသဆုံးေနေလာက္ေပမည္။ သပြတ္Aူႏွင့္ ခ်ည္ခင္တို႔ပမာ ႐ႈပ္ေထြးေပြလီေနေသာ
သိုင္းေလာကၾကီးAား တျဖည္းျဖည္း ျငီးေင႔လြ ာမိသည္။ သိုင္းသမား Aမ်ားစုသည္ Aသက္Aရြယ္ ၾကီးရင့္သည္Aထိ
သိုင္းေလာက၌ Aခ်ိန္Aေတာ္ၾကာ က်င္လည္ျပီးမွ စိတ္ကုန္တတ္ေသာ္လည္း သူ႔မွာေတာ့ သိုင္းေလာကသကတ္ မ္းလ
ည္း
မရင့္ေသးဘဲ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ႏွင့္ AၾကီးAက်ယ္ စိတ္ပ်က္ေနမိ၏။
ေသာကေပြေနလ်ွင္လည္း Aေၾကာင္းမထူးေသာေၾကာင့္ တည္းခိုစရိတ္ႏွင့္ က်သင့္ေငြမ်ား ေပးေခ်ကာ ခရီးေဆာင္Aိ
တ္ကုိ
လြယ္ပိုး၍ ခရီးစတင္ ထြက္ခြာေတာ့သည္။ ဓားရွည္ကို ကတၱီပါAိတ္ရွည္၌ သိမ္းဆည္းကာ ေနာက္ေက်ာ၌ လြယ္ပိုးထား
ေသာ
သ႔Aူ သြင္သည္ သိုင္းသမားတစ္ေယာက္ႏွင့္ မတူလွေခ်။ Aေပ်ာ္တမ္းေလာက္သာ သငို ္းပညာ သင္ၾကားတတ္ေျမာ
က္ထားသည့္
သူေဌးတစ္ေယာက္ဟသု ာ ထင္ျမင္နိုင္၏။ ထ႔ျိုပင္ ခရီးေဆာင္Aိတ္ Aေဟာင္းကို လဲလွယ္၍ AိတA္ ေကာင္းစားတစ္ခု
လြယ္ပိုးထားသျဖင့္လည္း မည္သူမ်ွ သံသယမရွိနိုင္။ ႐ုပ္ရည္ကုိ Aသက္၅၀ေက်ာ္ လူၾကီးတစ္ေယာက္ပမာ ဟန္ေဆာ
င္ထားသျဖင့္
လတြ ္လပ္စာြ သြားလာနိုင္သည္။ သည္တစ္ခါေတာ့ ခါးၾကားတြင္ ေငြထပ
ု ္ကိ ု မခ်ိတ္ရဲေတာ့။ ဝတ္စုံျဖဴလူငယ္လို
လက္သြကသ္ ည့္သူမ်ားႏွင့္ တိုးမိမွာ ေၾကာက္ရံ႕ြ ေသာေၾကာင့္ပင္။ တစ္ခါေသဖူး ပ်U္ဖိုးနားလည္သြားျပီ မဟုတ္လား။
ခါးပိုက္ႏိႈက္ခံရသျဖင့္ ေငြAေတာ္မ်ားမ်ား ပါသြားေသာ္လည္း တည္းခိုေဆာင္တြင္ ထားခ့ေဲ သာ ခရီးေဆာင္Aိတ္ထဲမွ
ရတနာပစၥည္းAခ်ိဳ႕က ကူညကီ ယတ္ င္ေပး၍ ေတာ္ေသးသည္။ သ႔ိုမဟတု ္ပါက စားေသာက္ဆိုင္တနု ္းကလို Aရွ
က္ကြဲေခ်Uီးမည္။
လမ္းေလ်ွာက္သြားလာလ်ွင္ ေႏွာင့္ေနွးမည္ စိုးေသာေၾကာင့္ ခရီးAျမန္တြင္ေAာင္ ျမင္းေဇာင္းတစ္ခုသ႔ ို
သြားေရာက္ျပီး ျမင္းတစ္ေကာင္ ဝယ္ယူကာ ခရီးဆက္ေတာ့သည္။ Aဘိုးရွိရာ ယြင္ထိုင္ေတာင္သို႔ Uီးတည္ေနျခင္းပင္။ ေ
ရွ႕ဆက္၍
မည္သို႔မည္ပုံ ၾကံဳေတ႔မြ ည္ကိုလည္း သူမသိေပ။ တတ္နိုင္သမ်ွ ရန္သူႏွင့္ ထိပ္တိုက္မေတြ႕ဘဲ ေရွာင္ကြင္းရန္သာ
စU္းစားမိေတာ့၏။ ယခင္က စိတ္ထားAနည္းငယ္ ခကထ္ န္ေသာသူသည္ ေဗဒင္ဆရာAဘိုးAိုႏွင့္ ေတ႔ြခါမွ သိုင္းပညာ
မ်ားသည္
ဆုံးခန္းမရိွသလို က်ယ္ျပန႔္လွေၾကာင္း သေဘာေပါက္ခ့ဲ၏။ မိမိကိုယ္ကို ရွက္စိတ္ဝင္မိျပီး စိတ္သေဘာထားလည္း
Page 392
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
တျဖည္းျဖည္း ေပ်ာ့ေပ်ာင္းလာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ျပႆနာAားလံုး ေျဖရွင္းျပီးပါက
ဇာတ္ျမွဳပ္ေနထိုင္ရန္ ေတြးေတာမိျခင္းပင္။
လိန္ဖုန္းျမိဳ႕ျပင္သို႔ ေရာက္ရွိေသာ္ Aေျပးႏွင္ေနၾကသည့္ ျမင္းစီးသမားတစ္စုကို ေတြ႕ရ၏။ စုစုေပါင္း လူ၅၀ေက်ာ္ရွိျပီး
Aျဖဴေရာင္သိုင္းသမားAုပ္စု ျဖစ္ၾကသည္။
''ဟာ...က်ံဳးနန္ဂိုဏ္းက လူစုေတြပါလား''
ထသို ူမ်ားမွာ သူႏွင့္တိုက္ခိုက္ဖူးေသာ ရီထ်န္းတို႔လူစုျဖစ္၍ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ုျမင္းဇက္ၾကိဳးဆြဲကာ ရပ္တံ့လကို ္သည္။ ထ႔ု
ေိ နာက္
ေခါင္းငံု႔ထားမိ၏။ သူသည္ ဆက္လက္၍ ျပႆနာျဖစ္ပြားမည္ စိုးေသာေၾကာင့္ပင္။ သို႔ေသာ္
ထိုသူမ်ားက ေရွာင္ခ်ဴးကို ေဝွ႔ဝိုက္၍ ေက်ာ္သြားၾကသည္။
''ငါက Aရင္လိုမွ မဟုတတ္ ာ ႐ုက္ဖ်က္ထားတာပ'ဲ '
မိမိAျဖစ္ကို သတိရမိျပီး သေဘာက်ကာ ျပံဳးမိသည္။ သို႔ေသာ္ သူ႔စိတ္ထဲတြင္ Aေလာတၾကီး ရိေွ နၾကေသာ ထလို စူ ု
ကို
ထူးဆန္းေနမိသည္။ တစ္စုံတစ္ရာေသာ Aေရးၾကီးကိစၥ ရိွသျဖင့္သာ ထကို ့သဲ ႔ ို ျမင္းဒုန္းစိုင္းစီးၾကျခင္း ျဖစ္ေပမည္။ သ
တူ ႔ကို ိစၥကို
စိတ္မဝင္စားေသာ္လည္း မိမိႏွင့္ ခရီးလမ္းျခင္း တူေနသျဖင့္ သိရွိထားသင့္သည္ဟု ယူဆကာ ေနာက္မွ Aမွီလိုက္ေလေ
တာ့သည္။
''မိတ္ေဆ.ြ ..ခင္ဗ်ားဟာ က်ိဳးဝါျမိဳ႕က မဟုတလ္ ား''
1
342
ေရွာင္ခ်ဴးက ျမင္းစီးသမားတစ္ေယာက္Aနီး ယွU္စီးကာ ေမးလိုက္ေလသည္။ Aေမးခံရသူသည္ Aသက္၃၀ေက်ာ္ရွိျပီး
မ်က္ႏွာတြင္ ေက်ာက္ေပါက္မာမ်ား ရွိေန၏။ (ေသြးကေဝ လုခ်န္ေတာ့မဟုတ္ပါ)ထိုသသ
ူ ည္ က်ိဳးဝါျမိဳ႕၌ က်ဴးေဆြႏွင့္ တို
က္ခိုက္ျပီး
႐ံႈးနိမ့ခ္ ့ဲေသာ ျခေသ့နၤ ီ ခ်င္ဆူးပင္ ျဖစ္ေလသည္။ သသူ ည္ ေရွာင္ခ်ဴးကို လညွ ့ၾ္ကည့္ရင္းမွ တAံ့တၾသႏွင့္...
''ေနာင္ၾကီးက က်ဳပ္န႔ ဲ သိကြၽမ္းဖူးလား''
ဟုေမးေလရာ ေရွာင္ခ်ဴးက ျပံဳးရယ္၍...
''က်ိဳးဝါျမိဳ႕မွာ ေနာင္ၾကီးရဲ႕ ဂုဏ္သတင္းက ေမႊးပ်ံ႕ေနတာပဲ ေနာင္ၾကီးကိုေတာင္ ဘြဲ႕နာမေပး ေခၚဆိုၾကတယ္...''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူ႔နာမည္ကို မမွတ္မိ၍ မည္သ႔ဆို ိုရမည္မသိျဖစ္ကာ...
''က်ဳပ္လည္း မွတ္ဉာဏ္သိပ္မေကာင္းေတာ့ဘူးဗ်ာ...ႏႈတ္ဖ်ားမွာတင္ နည္းနည္းေမ့ေနျပီ''
ဟု ညည္းညဴလိုက္သည္။ ထိုသူသည္ ျပံဳးရယ္၍...
''ျခေသ့နၤ ီ ခ်င္ဆူးေလဗ်ာ...ဟ.ဲ ..ဟ.ဲ ..ဟ'ဲ '
ထိုAခါမွ ေရွာင္ခ်ဴးကလည္း...
''ဟာ...ဟတု တ္ ယ္...ျခေသ့နၤ ီခ်င္ဆူးပ.ဲ ..ေနာင္ၾကီးရဲ႕ ဂုဏ္သတင္းကို ၾကားရလို႔ ေလးစားမိတာ ၾကာပါျပီ...Aခုလို ေ
တြ႕ရေတာ့
ၾကားရတဲ့Aတိုင္း ျခေသ့တၤ စ္ေကာင္လို ခန္႔ညားတယ္ဆတို ာ တကယ္ပါလားဗ်ာ''
Page 393
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
Aလိုက္သင့္ ေျမွာက္ပင့္ေပးေသာ ေရွာင္ခ်ဴး၏ စကားေၾကာင့္ ခ်င္ဆူးသည္ မေနာေခြ႕သြားျပီး
ဘဝင္ျမင့္ခ်င္သလိုလိုပင္ ျဖစ္သြားမိသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးAေနျဖင့္ တည့္တိုးေမးလ်ွင္ မသကၤာျဖစ္မည္စိုးေသာေၾကာင့္
ထသို ႔ ို ေျမွာက္ပင့္ကာ Aေရာဝင္၍ ေမးလိုက္ျခင္းပင္။
''တကယ္ေတာ့လည္း ျခေသၤ့နီဂိုဏ္းခ်ဳပ္ Aေလာင္းAလ်ာျဖစ္တ့ ဲ က်ဳပ္က သိုင္းပညာ
Aျမင့္ၾကီးမရွိေပမယ့္ ေနာင္ၾကီး ေျပာသေလာက္ထိေတာ့ နာမည္မၾကီးေသးပါဘူးဗ်ာ''
ခ်င္ဆူးက ရိပ္မဟိ န္မတူဘ ဲ မိမိကိုယ္မိမိ ႏိွမ့္ခ်သလိုလိႏု ွင့္ ဂုဏ္ေဖာ္လိုက္ေသးသည္။
သ႔လူ ိုလူမ်ိဳးသည္ကား ေျမွာက္ပင့္ေပးပါက ေစခိုင္းသည့္Aတိုင္း လုပ္မည့္ လူမ်ိဳးပင္။
''Aခုလို ျမင္းဒုန္းစိုင္းစီး သြားေနၾကတာ Aျမင္ဆန္းေနတယ.္ ..ဘယ္လAို ေရးကိစၥေတြမ်ား ျဖစ္ေနလ႔လို 'ဲ '
ေရွာင္ခ်ဴးက လိုရင္းစကားကို ေမးေသာAခါမွ...
''မိတ္ေဆြၾကီးကို ၾကည့ရ္ တာေတာ့ သိုင္းေလာကသားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ဟန္မတူဘူး''
ခ်င္ဆူးက ေရွာင္ခ်ဴး၏ Aသြင္Aျပင္ကို Aကဲခတ္ၾကည့ရ္ င္း ထင္ေၾကးေပေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူေဌးတစ္ေယာ
က္က့သဲ ႔ ို
ဟန္ေဆာင္ ႐ုပ္ဖ်က္ထားသျဖင့္လည္း ထိုသ႔ ို ခန္႔မွန္းလိုက္ျခင္းပင္။ သသူ ည္ Aလိကု သ္ င့္ ျပံဳးရယ္ရင္း...
''မိတ္ေဆြၾကီးကေတာ့ ျခေသၤ့တစ္ေကာင္လို မ်က္စိစူးရွပါေပတယ္ဗ်ာ...တကယ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ဟာ ကိုယ့က္ ိုယ္ကို
ကာကြယ္႐ုံေလာက္ပ ဲ သိုင္းပညာတတ္တာပါ...Aခုလို လူစုလူေဝးန႔ ဲ သြားေနၾကေတာ့
တကို ္ပြဲေတြမ်ား ျဖစ္ေနမလားလို႔...ေတာ္ၾကာေန ကြၽန္ေတာ္စုေဆာင္းထားတဲ့ စည္းစိမ္ေလးေတ ြ ၾကားေခ်ာင္ဆုးံ ႐ံႈး
သြားမွာ
စိုးလွတယ္ဗ်ာ''
ဟု ညည္းညဴေျပာေလရာ ခ်င္ဆူးကလည္း...
1
343
''တကယ္ေတာ့ က်ဳပ္တို႔Aားလုံးက က်န္းတုန္းျမိဳ႕ကို သာြ းေနၾကတာဗ်...လမ္းေတေလဂိုဏ္း ဌာနခ်ဳပ္ကို မဟူရာဂိုဏ္း
က
ခဏခဏတိုက္ခိုက္ေနလို႔ Aင္Aားခ်ိန႔ဲေနတယ္...က်ဳပ္တ႔ကို တတ္စမြ ္းသမ်ွကူညီဖို႔ Aခုလို ဒုန္းစိုင္းလာတာပဲ ေနာင္ၾ
ကီး''
''လတ္စသတ္ေတာ့ ဒီလိုကိုး''
ျခေသၤ့နီခ်င္ဆူး၏ ေျပာၾကားခ်က္ကိ ု ၾကားရေတာ့မွ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သေဘာေပါက္ နားလည္သာြ းမိသည္။ ယြင္ထိုင္ေ
တာင္သ ို႔
သြားမည့္ခရီးစU္၌ က်န္းတုန္းျမိဳ႕ကိုေတာ့ ျဖတ္သန္းရေပမည္။ Aစပထမ၌ ျမိဳ႕ျပင္မွ ေကြ႕ပတ္၍ ခရီးဆက္မည္ဟု
ၾကံမိေသာ္လည္း ေဗဒင္ဆရာAဘိုးAို မွာၾကားထားသည့္ ''ရန္သူမမ်ားေစနဲ႔၊မိတ္ေဆြေပါေAာင္ေန''ဟူသည့္စကားရ
ပ္ကို
သတိရသြားမိျပီး မိမိလည္း လမ္းေတေလဂိုဏ္းကို တတ္စြမ္းသမ်ွ ကူညီရန္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လုိက္ေတာ့သည္။
ခ်င္ဆူးသည္ ေတြေဝစU္းစားေနေသာ ေရွာင္ခ်ဴးက္ို Aကဲခတ္ရင္းမွ...
''ေနာင္ၾကီးက က်န္းတုန္းျမိဳ႕ကိ ု သြားမယ္ဆိုရင္ သတိထားရမယ္...Aခုတေလာ နန္းတြင္းေရးေတ ြ ႐ႈပ္ေထြးေနသလို
Page 394
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
မဟူရာဂိုဏ္းကလည္း ေနရာတကာ ေျခခ်င္းလိမ္ေနတယ္...''
''သတိေပးတဲ့Aတြက္ ေက်းဇူးပါ မိတ္ေဆြၾကီး...ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားတဲ့ မင္းေနျပည္ေတာ္ ျမိဳ႕ၾကီးဆိုေတာ့လည္း မသြား
ဘဲေနရင္
ခရီးထြက္ရက်ိဳးနပ္မွာမဟုတ္ဘူး...ေနာက္ျပီးေတာ့ သိုင္းပညာ ဗဟုသတု ရေAာင္ ေနာင္ၾကီးတို႔န႔ ဲ လမ္းေတေလဂိုဏ္း
ကိ ု
Aတူလိကု ္ခ်င္တယ္ဗ်ာ''
ျခေသၤ့နီခ်င္ဆူးသည္ ေရွာင္ခ်ဴးကို ေသခ်ာစာြ ၾကည့႐္ ႈျပီး...
''ေနာင္ၾကီးက လကို ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္လည္း လကို ္ခ့ပဲ ါ...ဟိုေရာက္ရင္ေတာ့ သတိထားျပီးေနတာ Aေကာင္းဆုံးပ.ဲ .
Aားလုံးက
Aဆင့္ျမင့္ သိုင္းပညာရွင္ေတြခ်ည္းဆိုေတာ့ ေတာ္ၾကာေန ၾကားေခ်ာင္ ဒုကၡေရာက္သြားလိမ့္မယ္''
ေရွာင္ခ်ဴးAဖို႔ သ႔သူ ိုင္းပညာကို ယုၾံကည္စိတ္ခ်ထား၏။ သ႔ိုေသာ္လည္း ခ်င္ဆူး၏ ေစတနာ စကားကို
AသိAမွတ္ျပဳသည့A္ ေနျဖင့္ ေခါင္းညိတ္ျပီးေနာက္...
''စိတ္ခ်ပါ...မျဖစ္ေစရပါဘူး...''
''ေကာင္းပါျပီဗ်ာ...ေဟာ...ေျပာရင္းဆိုရင္း ျမိဳ႕႐ိုးကိုေတာင္ လွမ္းျမင္ေနရျပီ''
ခ်င္ဆူးက ေရွ႕တည့တ္ ည့္သ႔ ို လက္ညိွဳးထိုး ေျပာလိုက္မွ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ လွမ္းၾကည့္ရာ
ၾကီးမားခန္႔ထည္သည့ ္ ေရႊေရာင္ျမိဳ႕႐ိုးၾကးီကုိ ေတ႔ျြမင္လိုက္ရ၏။ က်န္းတုန္းျမိဳ႕ၾကီး၏ ျမိဳ႕႐ိုးပင္ မဟုတလ္ ား။
ခ်န္ဟူျပည္၏ ျမိဳ႕ေတာ္ၾကီးျဖစ္သည္ႏွင့္Aညီ စည္ကားသိုက္ျမိဳက္လွသည္။ Aမ်ားAားျဖင့္ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝသူမ်ား
Aေနမ်ားၾက၏။ Aလုပ္Aကိုင္ Aခြင့္Aလမ္းမ်ား ေပါမ်ား၍
တစ္ျခားရပ္ရြာမွ ေျပာင္းေရႊ႕Aေျခခ်သူမ်ား၊လာေရာက္လုပ္ကုိင္သူမ်ားႏွင့္ Aျမဲတေစ ႐ႈပ္ေထြးေနသည္။
ေရွာင္ခ်ဴးAဖို႔ ပထမUီးဆုံးAၾကိမ္Aျဖစ္ ထိုျမိဳ႕ကို ေရာက္ရိွဖူးျခင္းပင္။ သူငယ္စU္က ေနထိုင္ခ့ေဲ သာ စစ္လိုျမိဳ႕ထက္
မ်ားစြာခမ္းနားေသာ ဤျမိဳ႕ကို ေရာက္ရွိေသာ္ ျမင္ျမင္သမ်ွ Aဆန္းျဖစ္ေနသည္။
''ေနာင္ၾကီးကို ၾကည့ရ္ တာ Aခုမွ ေရာက္ဖူးပုံရတယ္''
ခ်င္ဆူးက ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေျပာလုိက္ေသာAခါ ေရွာင္ခ်ဴးကလည္း ျပံဳးရယ္၍...
''ဟတု ္ပါတယ ္ မိတ္ေဆြၾကီး...Aရင္တုန္းက နာမည္သာ ၾကားဖူးခ့ျဲပီး တစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးခ့ဘဲ ူး...စိတ္ကူးထကဲ
မွန္းထားတာထကက္ ိ ု ၾကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္ပါတယ္ဗ်ာ''
ဟု ခ်ီးမြမ္းစကားဆိုေလသည္။
1
344
''ဒါဆိုလည္း ေရာက္တုန္းေရာက္ခိုက္ ျမိဳ႕Aႏွံ႔ ေလ်ွာက္သြားၾကည့္ေပါ့...မိတ္ေဆြၾကီး ဝါသနာပါရင္ နတ္သမီးေလးေတြ
လည္း
ရွိတယ္ေနာ္...ဟဲ...ဟဲ...ဟဲ''
ခ်င္ဆူးက Aဓိပၸာယ္ပါပါၾကည့္ရင္း ေျပာေလရာ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မ်က္ႏွာနီရဲသြား၏။
''A.ဲ ..A့ဒဲ ီကိစၥကိေု တာ့ စိတ္မဝင္စားပါဘူးဗ်ာ...Aိမ္က ဇနီးသည္Aေပၚ သစၥာရိွရမယေ္ လ''
Aထစ္Aေငါ့ေငါ့ျဖင့္ ေျပာလုိက္ေသာ သူ၏ စကားေၾကာင့္ ခ်င္ဆူးသည္ Aားပါးတရ ရယ္ေမာျပီး...
Page 395
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''မိတ္ေဆြၾကီးကေတာ့ Aေတာ္ကို ႐ိုးသားတယ္ဗ်ာ...႐ိုးသားတာေကာင္းေပမယ့္ တစ္ခါတေလ သူမ်ားAသံုးခ်တာ
ခံရတတ္တယ္...မလုပ္ဖူးတဲ့ Aလုပ္ဆိုရင္ လက္တြန္႔မေနဘ ဲ စမ္းလုပ္ၾကည့္ရတယ္''
Aတတ္ေကာင္းမ်ား သင္ေပးကာ ေျမွာက္ေျပာသည့္ ခ်င္ဆူးစကားေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မည္သ႔ဆို ိုရမည္
မသိေတာ့ဘဲ ျပံဳးရယ္ေနလုိက္သည္။ သူသည္ စကားလမ္းေၾကာင္းလႊဲကာ...
''ဒါန႔.ဲ ..ဘယက္ ိုသြားၾကမွာလ ဲ မိတ္ေဆြၾကီး''
''ေၾသာ္...ျမိဳ႕လယ္ေလာကက္ ဟုန္စံAိမ္ကိေု လ၊A့ဒဲ ါ လမ္းေတေလဂိုဏ္းရဲ႕ ဌာနခ်ဳပ္ဘ ဲ ခဏေနရင္ ေရာက္ေတာ့မွာ''
သိ႔ုႏွင့္ ျမင္းကို မေႏွးမျမန္ႏွင္ရင္း ခပ္ေျဖးေျဖးသြားေနေသာ ေရွ႕မွလူမ်ားကို Aမိီွလိုက္ေတာ့သည္။
©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©
လမ္းေတေလဂိုဏ္း၏ ဌာနခ်ဳပ္ေနရာမွာ က်န္းတုန္းျမိဳ႕လယ္ေလာက္၌ တည္ရွိသည္။ နန္းေတာ္ႏွင့္ နီးကပ္ေလသည္။ ယ
ခုလက္ရွိ
လမ္းေတေလဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး ဟုန္စုလိန္သည္ Aမွန္တကယ္၌ လမ္းေတေလ စစ္စစ္ေတာ့ မဟုတ္ေခ်။
ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝေသာ ျမိဳ႕မ်က္ႏွာဖုံး သူေဌးလင္မယား၏ တစ္Uီးတည္းေသာ သားျဖစ္သည္။ ဟုန္စုလိန္ ၁၅ႏွစ္သားAရြ
ယ္တုန္းက
ဒဏ္ရာဗရပြႏွင့္ Aိမ္ေရွ႕၌ လကဲ ်ေနေသာ လမ္းေတေလ AဘိုးAိုတစ္ေယာက္ကို ကညူ ီကယတ္ င္ေပးခ့၏ဲ ။ ထိုA
ဘိုးAိုသည္
လမ္းေတေလဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ယြဲ႕က်န္းေဟာင္ပင္ ျဖစ္ေလသည္။ သူသည္ ေသြးဓားဂိုဏ္းခ်ဳပ္ လီက်ံဳးဝမ္ႏွင့္ တိုက္ခိုက္ျပီး
ဒဏ္ရာျပင္းစြာရခ့၏ဲ ။
ဟုန္စုလိန္ႏွင့္ သ႔ူမိဘမ်ားက သမားေတာ္မ်ားကို ေခၚယူျပီး ဂ႐ုတစိုက္ ကုသေပးသျဖင့္သာ Aနည္းငယ္
ထထူ ူေထာင္ေထာင္ ျဖစ္လာသည္။ သ႔ိုေသာ္ ဒဏ္ရာက ျပင္းထန္လြန္းသျဖင့္ ၁လေနလ်ွင္ ေသဆုးံ မည္ျဖစ္၏။ သူသ
ည္
လမ္းေတေလဂိုဏ္း၏ ''မုန္တိုင္းနဂါးလက္ဝါးသိုင္း၂၈ကြက္''၊''ေခြး႐ိုက္တုတ္သိငု ္း၃၆ကြက္''တ႔ ို
တိမ္ေကာေပ်ာက္ကြယ္မည္ကိစ္ုိးရိမ္မိသည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ သိုင္းပညာ၌ စိတ္ဝင္စားမႈရွိေသာ ဟုန္စုလိန္Aား တပည့္
Aျဖစ္
လက္ခံကာ သင္ၾကားျပသေပးသည္။
လက္ဝါးသုိင္းကြက္သည္ Aမာဓာတ္ ျပင္းထန္လြန္းသျဖင့္ ငယ္ရြယ္၍ ၾကံ႕ခိုင္မႈနည္းေသးေသာ ဟုန္စုလိန္Aတြက္
Aေထာက္Aကူျဖစ္ေစရန္ သ႔Aူ တငြ ္းAားကိ ု လႊဲေပးလိုက္သျဖင့္ AေျခAေနဆိုးျပီး ၂ပတ္ၾကာေသာ္ ေသဆုံးခဲ့၏။
သူမေသခင္က ေခြး႐ိုက္တုတ္ေပးျပီး ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ေနရာ လႊဲAပ္ကာ ဂ႐ုတစိုက္ သင္ၾကားေပးထားသျဖင့္ ဟုန္စုလိန္သည္
Aဆင့္ျမင့္သိုင္းသမားတစ္ေယာက ္ ျဖစ္လာခ့သဲ ည္။ ယြဲ႕က်န္းေဟာင္ ေသဆုးံသြားေသာ္ မေသခင္က ေျပာခ့သဲ ည့္A
တိုင္း
လမ္းေတေလဂိုဏ္းသားမ်ားႏွင့္ ဆက္သယြ ္ျပီး မွာၾကားခ်က္မ်ားကို ေျပာၾကားကာ စ်ာပနာကို ခမ္းနားစြာ သျဂႋဳလ္ခ့ဲ၏။
ထ႔ိုေနာက္တြင္ ဟုန္စုလိန္သည္ Aသကင္ ယ္ငယ္ရယြ ္ရြယ္ႏွင့္ လမ္းေတေလဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ျဖစ္လာေတာ့သည္။
ဂိုဏ္းAၾကီးAကဲမ်ားကလည္း စီမံခန္႔ခြဲတတ္ေAာင္ သင္ၾကားျပသေပးသည္။ ေမွးမွိန္ေနေသာ လမ္းေတေလဂိုဏ္းသ
ည္
ဟုန္စုလိန္လက္ထက္၌ ျပန္လည္၍ ဂုဏ္Aရွိန္Aဝါ ထြန္းေတာက္လာသည္။ ဟုန္စုလိန္၏ မိဘမ်ားသည္ သားျဖစ္သူကို
Page 396
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
မူလAစက ဂိုဏ္းခ်ဳပ္မျဖစ္ေစလိုေသာ္လည္း ဟုန္စုလိန္၏ ေခါင္းမာမႈေၾကင့္ လိုက္ေလ်ာေပးလုိက္ရသည္။ တဖန္
1
345
လမ္းေတေလဂိုဏ္းဌာနခ်ဳပ္ရွိရာ ခ်န္ဟူျပည္ေျမာက္ပိုင္းသ႔ ို သြားေရာက္ေတာ့မည္ကို
သိရေသာေၾကာင့္ ေဖ်ာင္းဖ်ေတာင္းဆိုျပီး ေနာက္ဆံုးတြင္ ဂိုဏ္းAၾကီးAကဲမ်ား၏ သေဘာတူညီမႈကို ရယူျပီးလ်ွင္ ဟု
န္စံAိမ္ကုိ
ဂိုဏ္းဌာနခ်ဳပ္ ျဖစ္ေစခ့သဲ ည္။ ယခင္ဌာနခ်ဳပ္ကိုမူ ဒတု ိယ ဌာနခ်ဳပ္Aျဖစ္ သတ္မွတ္လကို ္၏။
ဟုန္စုလိန္သည္ စကားေျပာဆိုရာတြင္ မည္သ႔ကူ ိုမွ Aားမနာတတ္ဘ ဲ ဘြင္းဘြင္းရွင္းရွင္း ေျပာတတ္သလို ေခါင္းမာ၍
လူ႕ဂြစာဟု
သိုင္းေလာကသားမ်ားက ေခၚေဝၚၾကသည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ထိပ္သီးနံပါတ္(၄)ေနရာရျပီး ''လူ႔ဂြစာ
ဟန္စလ
ု ိန္''ဟု ေက်ာ္ၾကားခဲ့၏။
©©©©©©©©©©©©©©©©
ဟုန္စံAိမ္Aတြင္းရွိ Eည့္ခန္းAတြင္း၌ ေရွးေဟာင္းလက္ရာ ပန္းခ်ီကားမ်ားႏွင့္ ပန္းပု႐ုပ္မ်ား စီရရီ ရွိေနေလ၏။
ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝသလို AစစAရာရာ ေနရာခ်ထားပံုမွာ စနစ္က်လွ၏။ Eည့္ခန္းတြင္းမွ စားပြဲတြင္ လူႏွစ္ေယာက္ ရွိေလ
သည္။
''ေဟ့ေကာင္ေလး...Aရက္Aိုးကို လွမ္းလိုက္ပါUီး''
Aသက္၆၀ေက်ာ္ရိွေသာ နွာေခါင္းနီနီႏွင့္ AဖိုးAိုတစ္ေယာကက္ ခိုင္းေစလိုက္လ်ွင္ Aျပာေရာင္ဝတ္စုံႏွင္ Aသက္Aစိ
တ္Aရြယ္
လူငယ္ေလးက...
''ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး နည္းနည္းပါးပါး ေလ်ွာ့ေသာက္ပါUီး...ေတာ္ၾကာေန ေခြးလံုးလုံးျဖစ္ျပီး
Aန္ဖတ္ဆို႔ေနUီးမယ္...ကြၽန္ေတာ္ေတာင္ ျဖစ္ဖူးတယ္ဗ်''
ဟူ၍ ေျပာေသာAခါ AဘိုးAိုသည္ မ်က္ေထာင့္နီၾကီးျဖင့္ၾကည့္ျပီး...
''ေတာ္ေတာ္လ်ွာရွည္တ့ေဲ ကာင္၊ယုဟုံက ဘာသေဘာက်ျပီး မင္းကို တပည့္လက္ခဖံ ို႔ တကို ္တနြ ္းတာလ ဲ က်ဳပ္နားမ
လည္ဘူး''
ဟု ၾကက္ေပါင္တစ္ခုကုိ ကိုက္ရင္းမွ ေျပာေလသည္။
''ဒါကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္က တAားေတာ္လို႔ေပါ့ဗ်ာ...ဟဲ...ဟဲ...ဟဲ''
လူငယ္ကလည္း ျပံဳးျဖီးျဖီးျဖင့္ တုန္႔ျပန္ေျပာရင္း စားပြဲေထာင့္ဆံုးမွ Aရက္Aုးိ ကို ယူေဆာင္လာသည္။ AဘိုးAိုက
Aရက္Aိုးကိုဖြင့္ျပီး တစ္ခြက္ငွဲ႕ေသာက္ကာ...
''က်ဳပ္Aဖိုးၾကီးကေတာ့ ေသရင္ေတာင္ Aရက္Aိုးပိုက္ျပီး ေသမွာကြ''
ဟဆု ိုလိကု ္ေလသည္။
''ယုံပါတယ္ဗ်ာ...Aမွန္Aကန္ကို ယုံပါတယ္...ေျပာမျပတတ္ေAာင္ ယုံပါတယ္...ပိုးစိုးပက္စက္ ယုံပါတယ္...ေသတ့Aဲ
ထကိ ို
ယုံပါတယ္ခင္ဗ်ာ''
လူငယ္ကလည္း Aေငၚတူး၍ ျပန္ေျပာလိုက္၏။ AဘိုးAိုသည္ လက္မေထာင္ျပီး...
Page 397
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ဒါေပါ့ကြာ...ဒါေပါ့''
ထိုႏွစ္ေယာက္သည္ကား စုခ်ဴးရန္ႏွင့္ ဟုန္စုလိန္တ႔ပို င္ ျဖစ္ၾက၏။ ဟုန္စံAိမ္ေတာ္ရိွ Eည့္ခန္းထဲ၌ စားေသာက္ေနၾကျခ
င္းပင္။
ယဟု ုံသည္ က်န္းတုန္းျမိဳ႕သို႔ စုခ်ဴးရန္၏ AကူAညီျဖင့္ ျမန္ဆန္စြာ ေရာက္ရိွသြားသည္။ ဂိုဏ္းAတြက္ လိုAပ္သည္တ႔
ကို ို
ၾကိဳတင္စီမံနိုင္ခ့သဲ ည္။ ယဟု ု၏ံ သတင္းကို စုံစမ္းေနသည့္ ဟုန္စုလိန္သည္ လမ္းေတေလ ဂိုဏ္းသားတစ္ေယာက္
သတင္းပို႔မႈေၾကာင့္ က်န္းတုန္းျမိဳ႕သို႔ သြားေရာက္ရာဝယ္ လမ္းခရီး၌ မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္တိုက္ခိုက္မိျပီး
Aတငြ ္းဒဏ္ရာ Aနည္းငယ္ရခ့သဲ ည္။ သို႔ေသာ္ ဂိုဏ္းဌာနခ်ဳပ္ကိုေတာ့ ေရာက္ရိွ၍ ေတာ္ေသးသည္။
1
346
ယုဟုံသည္ Aတြင္းဒဏ္ ကုသေနေသာ ဟုန္စုလိန္ကို ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ရန္ စုခ်ဴးရန္Aား တာဝန္ေပးထားသည္။ သူ၏
ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ထံ ခ်U္းကပ္၍ တပည့္Aျဖစ္ လက္ခံေAာင္ ေဆာင္ရြက္ျခင္းပင္။ Aရက္ၾကိဳက္ေသာ
ဟုန္စုလိန္သည္ကား ရရိွထားသည့ ္ Aတငြ ္းဒဏ္ရာပင္ ရွင္းရွင္းမေပ်ာက္ေသး။ ယခုလ ို သူဖကြ ထ္ ားသည့္ ႏွစ္၁၀၀
ဝါးရြက္စိမ္း
Aရက္Aိုးမ်ားကိထု ုတ္ကာ ဝိုင္းဖြဲ႕၍ ေသာက္ပြဲဆင္းေနသည္။
''ေယာက္်ားဆိုရင္ ေသာက္စမ္းပါUီးကြ''
Aရက္ခြက္ငွ႔ဲျပီး ဟုန္စုလိန္က ေပးလိုက္ရာ စုခ်ဴးရန္သည္ မယူခ်င္ယူခ်င္ႏွင့္ Aရကခ္ ြက္ကိ ု
ကိုင္တြယက္ ာ ေသာက္သင့္မေသာက္သင့္ ေတြေဝငုံ႔ၾကည့္ေနမိ၏။ သသူ ည္ ေရွာင္ခ်ဴးႏွင့္ စတင္ဆုံခ့ဲသည့A္ ျဖစ္ကို
သတိရသာြ းသည္။ ယခုAခါတြင္ သသူ ည္ ဘယ္ဆီဘယဝ္ ယ္သ႔ ို ေရာက္ရိွေနပါသနည္း။ သူ႔က ို မေတြ႕ရ၍ Aသည္း
Aသန္
ရွာေနျပီလား မေျပာတတ္ေပ။ ဟုန္စုလိန္သည္ ေခါင္းငုံ႔ေတြေဝေနေသာ စုခ်ဴးရန္းAားၾကည့က္ ာ Aားမလို Aားမရျဖင့္
...
''မင္းနွယ္ကြာ...နတ္တင္ေနတာလား...မန္းမႈတ္ေနတာလား...ေရကသိုဏ္း႐ႈေနတာလားက'ြ '
ဟ ု ေAာ္ေျပာလိကု ္မွ သသူ ည္ သြားျဖဲရယ္ေမာရင္း တစ္က်ိဳကထ္ ဲ ေမာ့ခ်လိုက္သည္။ ရိွန္းတိန္းတိန္းႏွင့္ လည္မ်ိဳမွတ
ဆင့ ္
ဝမ္းဗိုက္ထဲထိ Aပူကူးစက္သြားေတာ့၏။ ေခ်ာ္ရည္ပူ ေသာက္လိုက္ရသလို ခစံ ားမိေသာေၾကာင့္ မ်က္ႏွာ႐ံႈ႕မ့သဲ ြားေလ
သည္။
ထိုAခါမွ ဟုန္စုလိန္သည္ သေဘာက်စြာ ရယ္ေမာေလေတာ့၏။
''ဟား...ဟား...ဟား''
''ဒါမွ ေယာက္်ားက.ြ ..ဆက္ေသာက္ပါUီးက'ြ '
သိုင္းပညာ သင္ေပးမေပးေတာ့ မသိေခ်။ ဟုန္စုလိန္သည္ Aရက္ေသာက္နည္းကိုေတာ့ ေကာင္းေကာင္းၾကီး
သင္ၾကားပို႔ခ်ေနေလ၏။ စုခ်ဴးရန္သည္ မ်က္ႏွာ႐ံႈ႕မ့ဲမ့ႏဲ ွင့ ္ ၾကိတ္မိွတ္မ်ိဳခ်ရေတာ့သည္။ လမ္းေတေလဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး ဟု
န္စုလိန္သည္
Aရက္ငွဲ႔ေသာက္ရင္း စုခ်ဴးရန္ကုိၾကည့္ကာ သေဘာAက်ၾကီး က်ေနေတာ့သည္။
Page 398
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''Aရက္ေကာင္းေလးမွ ေသာက္ခ်င္တယ္×××××ခ်ိဳခါးခါးခါးမွ Aရမ္းၾကိဳက္တယ္×××××ေသာက္ပစ္လုိက္မယ္
ဝါးရြက္စိမ္းAရက္×××''
''Aရက္ဆိုသည္မွာ×××ပူရွိန္း ခါးလြန္းမွသာ ေကာင္းမြန္လွတာ××××''
႐ုတ္တရက္ ထြက္ေပၚလာေသာ သီခ်င္းသံေၾကာင့္ ဟုန္စုလိန္သည္ မ်က္ႏွာပ်က္သြားျပီး...
''ဖူး..ဖ႐ူး''
ေသာက္လက္စ Aရက္ပင္ သီးသြားေတာ့သည္။
''ေဟ့ေကာင္ေလး...မဖိတ္ေခၚထားတ့ ဲ Eည့္သည္ဆိုး လာေနျပီ...Aရက္Aိုးကို ျမန္ျမန္ဖြကထ္ ားေပေတာ့''
ဟု Aေလာတၾကီး ဆလို ိကု ္ရာ စုခ်ဴးရန္သည္ ေၾကာင္တက္တက္ ျဖစ္သြားျပီး...
''လူမႈေရးAရ ကယို ့A္ ိမ္မွာ Eည့္သည္လာရင္ စားေသာက္စရာေတ ြ ဖြက္ထားလို႔ ဘယ္ေကာင္းမလဲဗ်...ေလာကီက်မ္း
ေတြထဲမွာ
ဆုံးမထားတယ္ေလ''
Aေရးထဲ ေလရွည္ေနေသာ စုခ်ဴးရန္၏ စကားေၾကာင့္ ဟုန္စုလိန္သည္ စိတ္ညစ္သြားျပီး...
''ေတာ္ေတာ္ လ်ွာရွည္မေနန႔ဲ...မင္းဘာသိလ႔တို ုန္း...A့ဒဲ ီ ဖားျပဳပ္စုတက္ Aက်င့္သပိ ္မေကာင္းဘူး''
''သူမ်ားကြယ္ရာမွာ Aတင္းေျပာဆိုတာလ ဲ မိန္းမေတ ြ သူရဲေဘာေၾကာင္တ့ ဲ လူေတသြ ာ ျပဳမူတတ္တယ္လ႔.ို ..ေလာ
ကီ...''
1
347
''ေလာကီက်မ္းမွာ ေဖာ္ျပထားတယ္ပဲ လာUီးမွာလား''
ဟုန္စုလိန္က ေဘာက္ဆတဆ္ တ္ ျပန္ေမးလိကု ္သည္။
''ဟား...ဟား...ဟား...ဟား''
''ေတေလၾကီးကေတာ့ တပည့ေ္ ကာင္းေတြေတာင္ ရထားပါလားက.ြ ..ဒီလိုသတိ တလ္ မိ ၼာတ့ ဲ တပည့္တစ္ေယာက္ရ
တာ
Aားက်မိတယ္ဗ်ာ''
ထိုစကားသံႏွင့္Aတူ လ်င္ျမန္လွေသာ လူရိပ္တစ္ခုသည္ လ်ွပ္စီးလက္သလို ဖ်တ္ကနဲ ေရာက္ရွိလာသည္။ ယင္းပုဂၢိဳ
လ္သည္
႐ုပ္ရည္သန္႔ျပန္႔ျပီး မုတ္ဆိတ္ရွည္မ်ားနွင့္Aတူ ခန္႔ညားလွသည္။ AဖာAေထးAခ်ိဳ႕ႏွင့္Aတူ
Aညိဳေရာင္ပိတ္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားေသာ Aဝတ္Aစားမ်ားကို ဝတ္ဆင္ထားျပီး Aသက္၆၀ေက်ာ္ခန္႔ ရွိေလသည္။
ခါးၾကားတြင္ ဘူးသီးခံေြ ျခာက္တစ္ခု ခ်ိတ္ထားျပီး ေနာက္ေက်ာတြင္မူ Aတန္ၾကီးမားေသာ ဘူးသီးေျခာက္ခံတြ စ္ခု လ
ယြ ္ပိုးထား၏။
မ်က္ႏွာထားမွာ ျပံဳးရႊင္ေနျပီး သေဘာမေနာေကာင္းသည့္ Uပဓိ႐ုပ္မ်ိဳးပင္။ ထိုAဖိုးAိုသည္ကား
Aျခားမဟုတ္။ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ေသြးေသာက္Aစ္ကုိျဖစ္သည့္ သိုင္းေလာက ထိပ္သီးနံပါတ္(၃) လူေပ်ာ္ၾကီး က်ံဳးထံုးပင္
ျဖစ္ေလသည္။
''ေကာင္းလိုက္တ့ ဲ ကိုယ္ေဖာ့ပညာပါလား''
စုခ်ဴးရန္သည္ ''Aရိပ္မ့ကဲ ိုယ္ေဖာ့ပညာ''ထက ္ သာလြန္ေသာ က်ံဳးထုံး၏ ''ေလနဂါးကိုယ္ေဖာ့ပညာ''ကို ေတြ႕ရိွရေသာ္
Page 399
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
တAံ့တၾသႏွင့္ ခ်ီးမြမ္းစကားဆိုမိသည္။ က်ံဳးထံုးက ရယ္ေမာရင္း...
''ဟဲ...ဟဲ...ဟဲ...မဝံ့ႂကြားရဲပါဘူးဗ်ာ''
''Aဟြတ္...Aဟမ္း''
ဟုန္စုလိန္က ေခ်ာင္းဟန္႔လိုက္သျဖင့္ စုခ်ဴးရန္က လွည့ၾ္ကည့ရ္ ာ...
''Aဟြန္း...Aဟမ္း''
Aရက္Aိုးကိုၾကည့လ္ ိုက္ သ႔ကူ ိုၾကည့လ္ ိုက ္ လုပ္ေနသည္ကိ ု ေတြ႕ရ၍ မည္သ႔မို ည္ပုံ နားလည္ရမည္ မသိေတာ့။ ဟု
န္စုလိန္၏
သေဘာက Aရက္Aိုးကို သြားေရာက္သိမ္းဆည္းခိုင္းျခင္းပင္။ က်ံဳးထံုးသည္ ျပံဳးရယ္ရင္း...
''မင္းဆရာက AေAးပတ္ထားတာန႔ ဲ တတူ ယ္ေနာ္''
''မဟုတ္ဘူးခင္ဗ်...Aတြင္းဒဏ္ရာ နည္းနည္းရထားလို႔ ျဖစ္ရမယ္ Aဘ''
စုခ်ဴးရန္ႏွင့္ က်ဳံးထံုးတို႔က ေျပာခ်င္ရာ ေျပာေနၾကသျဖင့္ ဟုန္စုလိန္မွာ Aေတာ္စိတ္ညစ္သြားသည္။
''Aဟြတ္...Aဟြတ္...Aဟမ္း...Aဟမ္း''
သည္တစ္ခါတြင္ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ေခ်ာင္းဟန္႔လိုက္ျပီး Aရက္Aိုး၊စုခ်ဴးရန္ႏွင့္ က်ဳံးထံုးတို႔ကုိ တလွည့္စီ ၾကည့္
႐ႈကာ
မ်က္ႏွာရိပ္ျပလိကု ္သည္။ သ႔သူ ေဘာက Aရက္Aိုးကို သိမ္းထားလိုက္ေတာ့ ေကာင္ေလး က်ံဳးထုံးမေသာက္ေစနဲ႔ဟု
ဆလို ိုသည္။
က်ဳံးထံုးက သူ႔သေဘာထားကို သိေသာ္လည္း မသိေယာင္ေဆာင္ကာ ျပံဳးရယ္ေနေလ၏။
စုခ်ဴးရန္ကမူ ဟုန္စုလိန္ ဆိုလိုသညက္ ိ ု နားမလည္မိ။ သူသည္ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ ျဖတ္ထိုးဉာဏ္ ေကာင္းတတ္ေသာ္လ
ည္း
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ေတာ့ ေၾကာင္တတ္သည္။ ထ႔ိုေၾကာင့္ သူသည္ လက္ညိွဳးေထာင္ျပီး...
''ကြၽန္ေတာ္ နားလည္ပါျပီ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး''
1
348
ဟုဆိုျပီးေနာက္ Aရက္Aိုးကို က်ံဳးထံုး၏ လက္ထဲ၌ ထည့္ေပးလုိက္သည္။
''ဘယ္ေလာက္Aလိုကသ
္ တိ ့ ဲ ေကာင္ေလးလဲ...ၾကည့္စမ္းပါUီး...ဆရာထက္ေတာင္ သဒၶါတရားေကာင္းတယ္''
''ဖတ္''
ဟုန္စုလိန္သည္ မိမိ၏ နဖူးေျပာင္ေျပာင္ကုိ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ႐ိုက္ျပီးေနာက္...
''ဖားျပဳပ္စုတ္...ခင္ဗ်ားၾကီးကိုေတာ့ မသဒၶါခ်င္ဘူးဗ်ာ''
ဟု ညည္းညဴေျပာလုိက္ေလသည္။
က်ံဳးထုံးကမူ သ႔ူဝသီAတိုင္း ျပံဳးျပံဳးရႊင္ရႊင္ျဖင့္ မည္သ႔မို ်ွ Aမႈမထားဘ ဲ Aရက္Aိုးကို Aားပါးတရ ေမာ့ေသာက္ျပီး စားပြဲ
ေပၚမွ
ၾကက္ကင္ပန္းကန္ကို ဆြဲယူစားေသာက္ေနေလ၏။
''ေပးကမ္းေကြၽေမြးျခင္းက ေAာင္ျမင္ျခင္းတ့ဗဲ ်ာ...ခင္ဗ်ားမွတ္ထားေပါ့...ေနာက္ျပီးေတာ့
တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြ ေျပာၾကတယဗ္ ်...ခိုးစားတာန႔ ဲ မသဒၶါေရစာက Aေကာင္းဆုံးပဲတဲ့''
Page 400
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
က်ဳံထံုးက ရယ္ရယ္ေမာေမာႏွင့္ ပါးစပ္နားတဝိုက္တြင္ ေပက်ံေနေသာ Aရက္မ်ားကို လက္ဖမိုးႏွင့္ သုတ္ရင္းမွ ေျပာလုိ
က္သည္။
''A့ဒဲ ါေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း ေထာက္ခံတယ္''
စုခ်ဴးရန္ကလည္း ဘုမသိဘမသိ ဝင္ေထာက္ခံေနသည္။
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၆၉,၇၀)
''ေကာင္ေလး...မင္းန႔ကဲ ်ဳပ္က စိတ္သေဘာထားခ်င္း တူသလလို ိုပကဲ .ြ ..လက္ဝါးႏွစ္ဖက္ကဆို န္႔ျပီး ႏႈတ္ဆက္ရေAာ
င္''
''ခင္ဗ်ာ...ဟုတ္က့ဲ''
''ဖတ္''
ေျပာေျပာဆိုဆို က်ဳံးထံုးႏွင့္ စုခ်ဴးရန္တို႔ လက္ဝါးခ်င္း႐ိုက္ကာ ႏႈတ္ဆက္လိုက္ၾကျခင္းပင္။ ဟုန္စုလိန္သည္
မ်က္ေမွာင္ၾကီးကုတ္ကာ ၾကည့္ေနရင္း...
''ဖားျပဳပ္စုတ္...မင္းက Aရင္တုန္းကလို Aရက္Aိုးေတ ြ Aလစ္သုတ္ဖို႔ ေရာက္လာတာလားက.ြ ..က်ဳပ္Aိမ္ကို
မီး႐ိႈ႕ရင္ေတာင္ ေဒါသထကြ ္ခ်င္မွ ထြက္မ္ ယ္...က်ဳပ္Aခ်စ္ေတာ္ Aရက္Aိုးေလးေတ ြ ထရိ င္ေတာ့ မိုးမီးေလာင္ေAာင္
ေဒါသထြက္တယ္ေနာ္''
''ဟား...ဟား...ဟား...ဟား''
''ေတေလၾကီးကေတာ့ Aရင္တုန္းက ကိစၥေတြကို Aခုခ်ိန္ထိ စိတ္ဆိုးမေျပေသးဘူးလား...ဘာလဲ...ေစာေစာက
စားေသာက္ထားတာေတြကိုပါ Aန္ထုတေ
္ ပးရမလား''
''ေတာ္ပါဗ်ာ...က်ဳပ္က စားႂကြင္းစားက်န္ေလးေတြ ရွိေနရင္ တိရစၧာန္ေလးေတြကိုေတာင္ ေကြၽးတတ္တယ္...ခင္ဗ်ားလို
လူသတၱဝါေကာင္ၾကီးကို ေကြၽးရလို႔ မြဲမသြားပါဘူးဗ်ာ''
ဟုန္စုလိန္က မ်က္ႏာွ ႐ံႈ႕မ့၍ဲ ဘဆု တ္ဆတ္ ျပန္ေျပာလိုက္ေသာ္ က်ံဳးထုံးသည္ စိတ္မဆးိုဘဲ ရယ္ေမာကာ...
''ဒါျဖင့္ရင္ က်ဳပ္ဒီမွာ တစ္သက္လုးံ ေနမယ္ဗ်ာ...ခင္ဗ်ားက ေကြၽးေမြးထားနိုင္မလား''
1
349
''ဘာလ႔ ို မေကြၽးေမြးနိုင္ရမွာလ.ဲ ..က်ဳပ္မိဘေတ ြ မေသခင္က ထားခ့ဲတ့ ဲ ေျမေပၚေျမေAာက္ ပစၥည္းေတြန႔ ဲ စီးပြားေရး
လုပ္ငန္းေတ ြ
Aမ်ားၾကီး က်န္ေသးပါတယ္ဗ်...A့ဒဲ ါေတ ြ Aကုန္ေျပာင္ေAာင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားစားစရိတ္က မၾကီးပါဘူးဗ်ာ''
ဟုန္စုလိန္က ေခါင္းေမာ့ရင္ေကာ့၍ မာန္ပါပါျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။ သူေျပာတာလည္း ႂကြားဝါျခင္းမဟုတ။္ Aမွန္တက
ယ္ပင္ျဖစ္၏။
ဟုန္စုလိန္သည္ လမ္းေတေလAစစ္မွ မဟုတ္သည္ကိုး။ သူ႔Aရင္႔Aရင္က ဂိုဏ္းခ်ဳပ္မ်ားသည္ ဌာနခ်ဳပ္ဟု ဆိုရေလာက္
႐ံုသာ
Aလယ္Aလတ္Aဆင့္ရိွသည့္ ဂိုဏ္းစခန္း၌သာ ေနထိုင္ခ့၏ဲ ။ ဟုန္စုလိန္လို စံAိမ္ႏွင့္ တခမ္းတနားေတာ့ မေနနိုင္ေပ။
သ႔ိုေသာ္ျငားလည္း ဟုန္စုလိန္သည္ စကားေျပာတြင္ Aေတာ္ဂြက်ေသာ္လည္း ႂကြားဝါျခင္းေတာ့ မရိွေပ။ လမ္းေတေလ
ဂိုဏ္းခ်ဳပ္
ဆိုသည့္Aတိုင္း Aဖာရာဗရပြႏွင့္ Aဝတ္Aစား Aစုတ္ကိုသာ ဝတ္ဆင္တတ္သည္။ က်ံဳးထံုးကိုမူ လူရင္းျဖစ္ေသာေၾကာ
Page 401
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
င့္
တုန္႔ျပန္ေျပာလိုက္ျခင္းပင္။ သ႔ူစကားေၾကာင့္ က်ံဳးထုံးသည္ ျပံဳးရႊင္စြာျဖင့္...
''က်ဳပ္သိပါတယ္ဗ်ာ...ခင္ဗ်ားAေဖထားခ့ဲတ့ ဲ စားေသာက္ဆိုင္ၾကီးေတြကကို ခ်န္ဟူျပည္မွာ
ဆိုင္၂၀ေလာက္ရွိတယ္...ေနာက္ထပ္ရွိေသးတယ္ဗ်...ကုန္စံုဆိုင္ၾကီး ၁၀ဆိုင္ရွိတယ္...ဒါေတာင္မွ တျခားဆိုင္ေတြ
က်န္ေသးတယ္...Uပမာ ပိုးထည္ဆိုင္ၾကီး၃ဆိုင္လိုေပါ့ဗ်ာ...ခင္ဗ်ားကေတာ့ က်ဳပ္ေတြ႕ဖူးတဲ့ လမ္းေတေလဂိုဏ္းခ်ဳပ္ထဲ
မွာ
Aခ်မ္းသာဆံုးပဲ''
ဟုေျပာေလရာ ဟုန္စုလိန္သည္ ရယ္ေမာ၍...
''ဖားျပဳပ္စုတ္ Aေတာ္သိေနပါလားက'ြ '
''သိဆို ခင္ဗ်ားဆုိင္ေတြက က်ဳပ္Aတြက္ စားAိမ္ေသာက္Aိမ္ေတြခ်ည္းပဲေလ...ဒီစံAိမ္လိုေပါ့ကြာ''
''ေAးပါကြာ...ဒါေၾကာင့္ စားေသာက္ဆိုင္က Aလုပ္သမားေတြက စားဖိုေဆာင္ထဲကဟင္းေတ ြ
လက္သည္မေပၚဘဲ ေပ်ာက္ေပ်ာက္ေနတာ သရဲဝင္စားသြားတယ္လ႔ ို ထင္ေနၾကတယ္...လက္စသတေ္ တာ့ ခငဗ္ ်ားလ
က္ခ်က္ကိုး''
က်ံဳးထံုးသည္ မည္သို႔မ်ွ တံု႔ျပန္မေျပာဘဲ ျပံဳးရယ္ေနေလ၏။
''ခင္ဗ်ားကိုေတာ့ လန္႔လာျပီဗ်ာ...ဒီစံAိမ္မွာ ၾကာၾကာထားရင္ က်ဳပ္စည္းစိမ္ေတြ ေျပာင္သြားမွာ က်ိန္းေသတယ္''
ဟုန္စုလိန္က မခ်ိျပံဳး,ျပံဳးရင္း ေျပာေလ၏။ ထိုAခါ က်ံဳးထုံးသည္ သ႔ူပခုံးကို ရင္းႏီွးစြာပတု ္ျပီး...
''ေတြးပူမေနစမ္းပါနဲ႔ ေတေလၾကီး...တကယ္လို႔ ခင္ဗ်ားစည္းစိမ္ေတ ြ ကနု ္သြားရင္ က်ဳပ္တို႔ႏွစ္ေယာက္
ခြက္ဆြဲျပီး ေတာင္းစားၾကမယ္...ခင္ဗ်ားက သူေတာင္းစားၾကီးလုပ္...က်ဳပ္က သူေတာင္းစားေလးလုပ္မယ္''
ဟုန္စုလိန္သည္ သေဘာက်စြာ ရယ္ေမာျပီးေနာက္...
''ဖားျပဳပ္စုတ္...ခင္ဗ်ားကေတာ့ ကယို ္ေဖာ့ပညာတင္ မဟတု ဘ္ ူး...စကားေျပာတ့ ဲ ေနရာမွာလည္း နံပါတ္(၁)ပါလားကြ
''
ဟုေျပာရင္း ၾကက္ေပါင္တစ္ခုကို ကကို ္ဖ့လဲ ိကု ္၏။
''ကယို ္ေဖာ့ပညာမွာ နံပါတ္(၁)ေနရာက တစ္ျခားလူပါ...A.ဲ ..Aစ္ကိုၾကီးယုဟုနံ ႔ ဲ
က်ဳပ္ေတြ႕ခ့တဲ ယ္...ခင္ဗ်ားAတြင္းဒဏ္ထိထားတယ္ဆို''
ဟုန္စုလိန္သည္ ပခံုးတြန္႔၍...
''နည္းနည္းပါးပါးေလာက္ပါကြာ...က်ဳပ္မေသနုိင္ပါဘူးဗ်ာ...ဟဲ...ဟဲ''
''ခင္ဗ်ားAတြက္ Aေထာက္Aကူေပးမယ့္ ေဆးဝါးေတ ြ ပါလာတယ္...Aစ္ကိုၾကီးယုဟုံေတာင္မွ
က်ဳပ္Aစ္ကိုၾကီးက်ံဳးမိန္ ေဖာ္စပ္ထားတ့ေဲ ဆးေၾကာင့္ A႐ိုးေပ်ာ့Aဆိပ္ဒဏ္ မခံရေတာ့ဘူး''
1
350
ဟုန္စုလိန္သည္ Aံ့Aားသင့္သြားျပီး...
''A႐ိုးေပ်ာ့Aဆိပ္ရဲ႕ ေျဖေဆးနည္းကို Aစ္ကိုၾကီးက်ံဳးမိန္က ဘယ္လိုလုပ္ျပီး
ရသာြ းတာလ.ဲ ..Aဆိပ္ရာဇာကိုယ္တိငု ္ ေသရြာကထျပီး ေျပာလိုက္လို႔လား''
ဟုေမးလိုက္မိသည္။ သူေမးသည္မွာလည္း ျဖစ္သင့္သည္။ Aဆိပ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ နာမညေ္ က်ာ္ၾကားခ့ေဲ သာ
Page 402
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
Aဆိပ္ရာဇာဆိုသည့ ္ သိုင္းသမားတစ္Uီး လြန္ခ့သဲ ည့္ ႏွစ္၇၀က ေပၚေပါက္ခ့၏ဲ ။ သူသည္ Aဆိပ္နန္းေတာ္ တည္ေထာ
င္သူ
ကုန္းစြန္းမိုႏွင့္ မဟူရာဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ယီဖြ န္းတ႔၏ို ဆရာရင္းျဖစ္သည္။ Aဆိပ္ရာဇာသည္ ေAာက္လမ္းသိုင္းသမားေတာ့ မ
ဟုတ္ေခ်။
တစ္သီးတစ္ျခားျဖင့္ ေAးေဆးစြာ ေနထိုငေ
္ လ၏။ သုိ႔ေသာ္ သိုင္းေလာကသားမ်ားက သူ၏ Aဆိပ္ပညာကို
AေသAလဲေၾကာက္ရံ႕ြ ၍ လုးံ ဝ မပတ္သကရ္ ဲေခ်။
ကုန္းစြန္းမိုႏွင့္ ယီဖြ န္းတို႔ကေတာ့ သူ၏ တပည့ရ္ င္းမ်ားျဖစ္ျပီး Aဆိပ္ပညာမ်ားAျပင္ Aဆိပ္လက္နကပ္ ုန္းႏွင့္
ယမ္းဗံုးလက္နက္ျပဳလုပ္နည္းမ်ား Aေမြရရိွခ့၏ဲ ။ ကုန္းစြန္းမိုက Aတြင္းAားႏွင ့္ သိုငး္ ပညာ၌ ယီြဖန္းက ို မမီေသာ္လ
ည္း
Aဆိပ္ပညာတြင္မူ သူ႔ထက္သာလြန္၏။ ထ႔ိုေၾကာင့္ Aဆိပ္နန္းေတာ္ကို တည္ေထာင္ျပီး သိုင္းေလာကတစ္ခုလုံးကို
သိမ့္သိမ့္တုန္သြားေစျခင္းပင္။
''ဟီး...ဟီး...ဟီး''
''ဟိုး...ဟိုး...ဟိုး''
က်ံဳးထံုးသည္ Aျမင္ကပ္စရာေကာင္းေAာင္ တမင္တကာ ခြက္ထိုးခြက္လွန္ ရယ္ေမာျပီး...
''ေတေလၾကီးကေတာ့ ၾကပ္မျပည့္ေတာ့တာလား...Aရက္ေၾကာင္ ေၾကာင္ေနတာလားက.ြ ..Aစ္ကိုၾကီးက်ံဳးမိန္က
မဟူရာေတာင္ကုန္း ေသြးေခ်ာင္းစီးတိုက္ပြ ဲ ျဖစ္ျပီးကတည္းက Aဆိပ္နန္းေတာ္န႔ ဲ မဟူရာဂိုဏ္းက Aဆိပ္Aမ်ိဳးမ်ိဳးက ို
ကုသနုိင္ဖို႔ ေနရာAစံုမွာ ေဆးပင္ပတ္ရွာျပီး ေျဖေဆးေတြ စမ္းသပ္ေဖာ္ရင္း ေAာင္ျမင္သြားတာကြ''
''Aင္းဗ်ာ...သမားေတာ္သိုင္းသမားကေတာ့ ေဆးဝိဇၨာၾကီးလို႔ ေခၚရေလာက္ေAာင္ ေတာ္လွသလို Aေျမာ္Aျမင္ၾကီးပါ့
ဗ်ာ''
ဟုန္စုလိန္က ခ်ီးမြမ္းေျပာဆိုလိကု ္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ က်ံဳးထုံးသည္ Aက်ီရႋ င္ဘတ္ထဲမွ ေႂကြပုလင္းတစ္ခု
ထတု ္ယူလိကု ္သည္။ Aဖုံးဖြင့္ျပီး လက္ဝါးေပၚ သြန္ခ်လိုက္ရာ ေရႊေရာင္ေဆးလုံးAခ်ိဳ႕ ထကြ ္လာေလ၏။
က်ဳံးထံုးက ေဆးႏွစ္လံုးကို ေပးလိုက္ျပီး...
''ဒီေဆးေတြက ေတာ္႐ုံမဟုတဘ္ ူး ေတေလၾကီးရဲ႕...Aစ္ကိုၾကီး က်ံဳးမိန္ Aထူးေဖာ္စပ္ထားတ့ ဲ ေဆးေတ.ြ ..က်ဳပ္ခိုး
လာ...Aေဲ လ
သူေပးလို႔ ယလူ ာတာ...တစ္လုးံ ေသာက္ရင္ကို Aတြင္းဒဏ္ ျမန္ျမန္ေပ်ာက္ျပီး ၅ႏွစ္စာ Aတြင္းAား
ရရွိနိုင္တယ္...ခင္ဗ်ားေနရာက က်ဳပ္ရဲ႕စားAိမ္ေသာက္Aိမ္ဆိုေတာ့ ႏွစ္လံုးေသာက္ေပါ့ဗ်ာ''
''ေAး...ေက်းဇူးပဲကြာ ဖားျပဳပ္စုတ္...''
ဟုန္စုလိန္က ေက်းဇူးတင္စကားေျပာျပီးေနာက္...
''စုခ်ဴးရန္ေရ...ေနာက္ေဖးက Aရက္ႏွစ္Aိုးေလာက္ သြားယူလိကု ္ပါUီး''
''ဟတု ္က့.ဲ ..ဂဏို ္းခ်ဳပ္ၾကီး''
စုခ်ဴးရန္သည္ ေပါ့ပါ့ပါးပါးျဖင့္ ထြက္ခြာသြားေလသည္။ ခဏၾကာေသာ္ Aရက္ႏွစ္Aိုးႏွင့္Aတူ ေရာက္ရွိလာေလ၏။ က်ဳံ
ထံုးသည္
ႏွာေခါင္းတစ္ခ်က္႐ႈံ႕ Aနံ႔ခံရင္း...
''ခင္ဗ်ားဆီမွာ ဝါးရြက္စိမ္းAရက္ေတြ က်န္ေသးတယ္ဆိုတာ သိေနတယ္ေလဗ်ာ...ဟဲ...ဟဲ...ဟဲ''
Page 403
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
1
351
စုခ်ဴးရန္ထံမွ Aရက္Aိုးႏွစ္လုံးကို ေပ႔ပြ ိုက္ယူရင္းမွ သူက ေျပာလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ တစ္Aိုးကို စားပြဲေပၚတင္ျပီး
က်န္တစ္Aိုးကိုဖငြ ့္၍ ေမာ့ေသာက္လိကု ္ေလသည္။
''ထူးထူးျခားျခား ဒီေန႔ေတာ့ ေစတနာေတြ ထက္သန္ေနပါလားကြ''
က်ဳံထံုးက ခ်ီးမြမ္းလိုက္လ်ွင္ ဟုန္စုလိန္ကလည္း...
''ခင္ဗ်ားကေတာင္ Aဖိုးတန္တ့ ဲ ေဆးလုံးေတ ြ ေပးမွေတာ့ က်ဳပ္ကလည္း ဘာျဖစ္လို႔ လက္ေဆာင္ျပန္မေပးနိုင္ရမွာလဲ..
.နို႔မို႔ဆိုရင္
ခင္ဗ်ားက က်ဳပ္ကို ကပ္ေစးႏွဲၾကီးလို႔ သုိင္းေလာကထဲမွာ သတင္းျဖန္႔Uီးမွာ မဟုတ္လား''
''ဟား...ဟား...ဟား''
''လက္စသတေ္ တာ့ ေတေလၾကီးက နာမည္ပ်က္မွာစုိးလ႔ ို Aရက္ႏွစ္Aိုးန႔ ဲ ႏႈတ္ပိတ္တာကိုးကြ''
က်ံဳးထံုးက ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေျပာေလသည္။
''Aတြင္းဒဏ္ကုလိုက္Uီးမယ္...ျပီးေတာ့မွ ေလကန္ၾကတာေပါ့''
ေျပာေျပာဆိုဆို ဟုန္စုလိန္သည္ ေဆးေသာက္ျပီး ၾကမ္းျပင္၌ တင္ပ်U္ေခြထိုင္ကာ မ်က္စိစံုမွိတ္၍ Aတြင္းဒဏ္ကို
ကုစားေနလိုက္သည္။ က်ံဳးထံုးသည္ တစ္ေယာက္တည္း စားေသာက္ရင္းမွ စုခ်ဴးရန္ကို သတိရသြားျပီး...
''ေကာင္ေလး...မင္းက ေတေလၾကီးရဲ႕ Aေမြခံတပည့္လားက'ြ '
သူ၏ Aေမးစကားေၾကာင့္ စုခ်ဴးရန္က ေခါင္းခါယမ္းျပီး...
''A့ဒဲ ီလလို ည္း မဟုတ္ေသးဘူး Aဘရ႕ဲ ...ဘဘၾကီးယုဟုံက ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးဆီ
Aပ္ထားျပီး ေဝယ်ာဝစၥ ျပဳစုခိုင္းထားတာ...သသူ ေဘာက်လ႔ ို လက္ခံရင္ေတာ့ သိုင္းပညာ နည္းနည္းပါးပါး သင္ေပးနို
င္တယ္
ဆိုျပီးေတာ့ေပါ့ခင္ဗ်ာ...Aခုထက္ထိေတာ့ တပည့္Aျဖစ္ လက္မခံေသးဘူး''
''ေၾသာ္...လက္စသတ္ေတာ့ ဒီလိုကိုး''
က်ဳံးထံုးက မုတ္ဆိတ္ရွည္ၾကီးကုိ ပြတ္သပ္ရင္းမွ မွတ္ခ်က္ခ်မိသည္။ ယင္းေနာက္...
''ေကာင္ေလး...မင္းနာမည္က''
''စုခ်ဴးရန္ပါခင္ဗ်''
''Aင္း...မင္းရဲ႕ ခႏၶာကုိယ္A႐ိုးAဆစ္က မဆိုးပါဘူးကြ...မွန္းစမ္း''
က်ဳံးထုံးသည္ စုခ်ဴးရန္၏ A႐ိုးAဆစ္မ်ားကိ ု ကိုင္တြယစ္ မ္းသပ္ျပီး လက္ေကာက္ဝတ္ကို စမ္းလိုက္ေသာAခါ
Aံ့Aားသင့္သြားသည္။
''ဟာ...မင္းရဲ႕ AေျခခံAတြင္းAားက Aေတာ္ေကာင္းပါလားကြ...Aင္း...ဒါေပမယ့္ ေသြးေၾကာAခ်ိဳ႕က ႐ႈပ္ေထြးေနတ
ယ္''
''ဟတု ္ပါတယA္ ဘ...A့ဒဲ ါေၾကာင့္ သိုင္းကကြ ္ေတြကိ ု Aတငြ ္းAားနဲ႔ တဖဲြ က္ျပီး Aသုံးျပဳမရ ျဖစ္ေနတာ...ဂိုဏ္းခ်ဳ
ပ္ၾကီးရဲ႕
''မုန္တုိင္းနဂါး လက္ဝါးသိုင္း''ကိုသာ ေလ့က်င့္လုိက္ရင္ ေပ်ာက္ကင္းသြားနုိင္တယ္''
စုခ်ဴးရန္မွ ေခါင္းညိတ္၍ ျပန္ေျပာလုိက္သည္။
Page 404
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ဟုတ္တာေပါ့ကြာ...Aမာသိုင္းေတြ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေလ့က်င့္မွ မင္းရဲ႕ ေသြးေၾကာေတြက ပြင့္သြားနုိင္မွာ ေတေလၾ
ကီးရဲ႕
မုန္တိုင္းနဂါးလက္ဝါးသိုင္းန႔ဲ က်ဳပ္ရ႕ဲ ဖားျပဳပ္သိုင္းတို႔လိုေပါ့''
1
352
''ဟင္...ဆရာၾကီးကလည္း ဖားျပဳပ္သိုင္းတတ္တယ္ေပါ့''
စုခ်ဴးရန္က တAံ့တၾသေမးေသာAခါ...
''တတ္တာေပါ့ကြ...ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ေတေလၾကီးက ဖားျပဳပ္စုတ္လ႔ ို ေခၚတာပ'ဲ '
ဟု ေျဖၾကားရင္း...
''မင္းက ဖားျပဳပ္သိုင္းတတ္တ့ ဲ Aျခားတစ္ေယာက္ကို ေတ႕ြ ဖူးလို႔လား''
စုခ်ဴးရန္ကုိ ျပန္ေမးလုိက္ရာ...
''ေတြ႕ေတာ့မေတြ႕ဖူးဘူးဗ်...ကြၽန္ေတာ့ရဲ႕ ေသြးေသာက္Aစ္ကိုၾကီးေရွာင္ခ်ဴး ေျပာတာကေတာ့ ေသြးေၾကာပိတ္မႈေျပေ
ပ်ာက္ခ်င္ရင္ သူတတ္တ ့ဲ ဖားျပဳပ္သိုင္းကို သင္ေပးမယ္လ႔ ို ေျပာဖူးလို႔''
''ေဟ...ေရွာင္ခ်ဴးကလို႔ ေျပာလိကု သ
္ လား''
''ဟတု ္ပါတယ ္ Aဘ ဘာျဖစ္လ႔လို 'ဲ '
က်ဳံးထံုးသည္ ဝမ္းသာAားရျဖင့္ ေမးလုိက္ေသာ္ စုခ်ဴးရန္သည္ ေၾကာင္Aမ္းAမ္းျဖစ္ကာ ေျဖၾကားျပီးေနာက္...
''Aဘ...သူ႔က ို သလိ ႔လို ား''
ထိုAခါ က်ံဳးထုံးက သက္ျပင္းခ်၍...
''Aင္း...တကယ္ေတာ့ သူဟာ က်ဳပ္ရဲ႕ ေသြးေသာက္ညီေလးပါပဲ''
''ခင္ဗ်ာ...''
စုခ်ဴးရန္သည္ မ်က္လံုးျပဴးက်ယ္သြားျပီး...
''တကယ္ပဲလားဗ်ာ''
''ဟတု ္တာေပါ့က.ြ ..သိုင္းေလာကမွာ ဖားျပဳပ္သိုင္း တတ္တာဆိုလို႔ က်ဳပ္Aစ္ကိုၾကီးက်ဳံးမနိ ္၊က်ဳပ္န႔ ဲ
ညီေလးေရွာင္ခ်ဴးတို႔ပဲရိွတယ္...မင္းေတြ႕ခ့ဲတ့ ဲ သ႔ပူ ုံစံကို ေျပာျပပါUီး''
ထိုAခါ စုခ်ဴးရန္ကလည္း ေရွာင္ခ်ဴး၏ Aသြင္Aျပင္ႏွင့္ ေတြ႕ဆုခံ ့ပဲ ုံတို႔ကို ျပန္လည္ေျပာျပသည္။
''တကယ္ေတာ့ မင္းေတြ႕ခ့တဲ ့ ဲ က်ဳပ္ညီက ႐ုပ္ဖ်က္ထားတာပဲက.ြ ..တကယဆ္ ို မင္းထက္ေတာင္ Aသက္ငယ္တယ္...
သကူ လည္း
လထူ ူးဆန္းပါလား...ၾကံၾကံဖန္ဖန္ ဘာစိတ္ကူးေပါက္ျပီး ေသြးေသာက္Aစ္ကို္လုပ္ရတာလ ဲ မသိဘူး''
က်ဳံးထုံးသည္ မွတ္ခ်က္ခ်ကာ ရယ္ေမာျပီး...
''စုခ်ဴးရန္...ဒီေန႔ကစျပီး က်ဳပ္တို႔ေတြ AေခၚAေဝၚ ေျပာင္းမွျဖစ္ေတာ့မယ္ကြ''
''ဘာျဖစ္လု႔လ
ိ ဲ Aဘ''
စုခ်ဴးရန္က ေခါင္းကုတ္၍ နားမလည္နိုင္ဟန္ျဖင့္ ေမးလိုက္ေသာAခါ...
''ေရွာင္ခ်ဳးန႔ ဲ က်ဳပ္န႔ကဲ ေသြးေသာက္ညီေနာင္ေတြေလကြာ...မင္းကလည္း သူန႔ ဲ ေသြးေသာက္ဖြဲ႕လိုက္ေတာ့ ညီAစ္ကို
၃ေယာက္
Page 405
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ျဖစ္သြားျပီ...က်ဳပ္က Aစ္ကိုၾကီး၊မင္းက Aစ္ကိုလတ္၊ေရွာင္ခ်ဴးကေတာ့ ညီေလးေပါ့ဗ်ာ''
''မဟုတ္ဘူးဗ်''
1
353
စုခ်ဴးရန္က ကန္႔ကကြ ္လိကု ္ျပီး...
''Aဘက Aစ္ကိုၾကီး၊Aစ္ကိုေရွာင္ခ်ဴးက Aစ္ကိုလတ္ပဲျဖစ္ရမယ္၊ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ညီေလးခ်ဴးရန္''
''ဟား...ဟား...ဟား''
''မင္းကလည္း လထူ ူးဆန္းပါလားက.ြ ..လက္ဝါးခ်င္း႐ိုက္လိကု ္ရေAာင္''
''ဟတု ္က ့ဲ Aဘ...A.ဲ ..Aစ္ကိၾုကီး''
စုခ်ဴးရန္ႏွင့္ က်ဳံးထံုးတို႔သည္ ႏႈတ္ဆက္သည့္သေဘာျဖင့္ လက္ဝါးႏွစ္ဖက္ခ်င္း ဖတ္ကနဲ ႐ိုက္လုိက္ေတာ့သည္။ လူေပ်ာ္ၾ
ကီးႏွင့္
လူေပါၾကီးတို႔ေတာ့ ေသြးေသာက္ေတာ္စပ္ေနေပ၏။ သိုင္းေလာကေတာ့ ဘာေတြဆက္ျဖစ္Uီးမည္မသိ။ မၾကာမီမွာပင္
သတူ ႔ႏို ွစ္ေယာက္သည္ကား မေတြ႕ရၾကာျပီျဖစ္ေသာ ငယ္ေပါင္းၾကးီ မ်ားပမာ ေျပာမကုန္ေAာင္ စကားလကဆ္ ုကံ ်ေ
နေတာ့သည္။
''တကယ္ေတာ့ သိုင္းေလာကၾကီးဆိုတာ ေနတတ္ရင္ ေက်နပ္စရာၾကီးကြ...''
ထသို ႔ ို Aစခ်ီ၍ က်ံဳးထုံးက သျူပႆနာရွာခ့ေဲ သာ ကိစၥမ်ားကို ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေျပာျပေလေတာ့သည္။ စုခ်ဴးရန္က
လည္း
စိတ္ဝင္တစားျဖင့္ နားေထာင္ရင္း ေပ်ာ္ရႊင္ေနမိသည္။ သို႔ႏွင့္ Aခ်ိန္ကုန္မွန္းမသိ ကုန္သြားေလ၏။
''ဖားျပဳပ္စုတ္ကေတာ့ ေလေပါတ့ေဲ နရာမွာလည္း ပထမပါလား''
႐ုတ္တရက္ ဟုန္စုလိန္က မတ္တတ္ထရပ္ရင္းမွ ေျပာၾကားလိုက္သည္။ သူ၏မ်က္လံုးေရာင္သည္ စူးရွေနျပီး မ်က္ႏွာျပ
င္တြင္
တက္ႂကမြ ႈမ်ား ထင္ဟပ္ေနေလ၏။ သ႔ူပုံစံက တကို ္ပြဲဝင္မည့္ စစ္သူၾကီးပမာ ခန္႔ညားလသွ ည္။
''မဆိုးပါဘူး ေတေလၾကီး...ခင္ဗ်ားဒဏ္ရာ သက္သာသြားျပီထင္တယ္''
''ဟုတ္တာေပါ့ဗ်ာ...Aတြင္းAားလည္း တိုးတက္လာတယ္...Aစ္ကုိၾကီးက်ဳံးမိန္ကေတာ့
နံပါတ္(၁)သမားေတာ္လို႔ ေခၚထိုက္ပါတယ္ဗ်ာ''
Aေညာင္းAညာဆန္႔ရင္း ဟုန္စုလိန္မွ ေျဖၾကားလုိက္သည္။
''ဂုဏ္ယူပါတယ္ဗ်ာ...''
က်ဳံးထံုးက လက္မေထာင္၍ ခ်ီးက်ဴးေလသည္။
''က်ဳပ္တို႔ေတြ သိုင္းမျပိဳင္ျဖစ္တာေတာင္ Aေတာ္ၾကာျပီ...ဖားျပဳပ္သိုင္းနဲ႔ မုန္တိုင္းနဂါးလက္ဝါးသိုင္း ဘယ္ဟာက သာတ
ယ္ဆိုတာ
သိရဖို႔ ယွU္ၾကည့္ရေAာင္''
က်ဳံးထံုးက ျပံဳးရယ္ျပီး...
''ခင္ဗ်ားကေတာ့ ဒဏ္ရာေပ်ာက္သြားတာန႔ ဲ ခ်က္ခ်င္းၾကီးပါလား...ခင္ဗ်ားရဲ႕ သတိၱကိုေတာ့ ေလးစားသြားျပီ''
ဟု ဆိုလိုက္ကာ ညာလက္ဆန္႔တန္းလုိက္၏။ ဟုန္စုလိန္ကလည္း ဘယ္လက္ျဖင့္ က်ဳံးထံုး၏ ညာလက္ကို ဖ်စ္ညွစ္ကာ
Page 406
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
...
''က်ဳပ္လည္းပဲ ခင္ဗ်ားကို ေလးစားေနတာ ၾကာပါျပီ''
ဟူ၍ ျပန္လည္ေျပာဆိုေလသည္။ စုခ်ဴးရန္သည္ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ လက္ခ်င္းခ်ိတ္ကာ Aျပန္Aလွန္
ခ်ီးမြမ္းခန္းဖြင့္ေနေသာ သူတ႔ကို ို နားမလညမ္ ိေခ်။ Aမွန္၌မူ ထိုႏွစ္ေယာက္သည ္ Aတငြ ္းAား စမ္းသပ္ေနၾကျခင္းပ
င္။
1
354
ျပင္းထန္ေသာ တိုက္ပြဲေတာ့မဟုတ္။ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ မည္သူသာသညက္ ိ ု သသိ ာ႐ုံေလာက္ပင္။ ဟုန္စု
လိန္၏
Aတြင္းAားမ်ားသည္ ဒီေရပမာ တဟုန္ထိုး တိုက္ခိုက္လာေသာ္လည္း က်ံဳးထံုးသည္ Aျပံဳးမပ်က္ေခ်။ ထို႔ျပင္
သ႔လူ က္ဝါးျပင္သည္ တျဖည္းျဖည္းနီရဲလာသျဖင့္ ဟုန္စုလိန္မွာ မီးခဲကိုင္ရသလို ပူေလာင္လာ၏။
''ဟဲ...ဟဲ...ေတာ္သင့္ပါျပီဗ်ာ''
က်ံဳးထုံးက ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေျပာလိုက္မွ သသူ ည္ လကလ္ ႊတ္လိကု ္သည္။
''က်ဳံးထံုး...ခင္ဗ်ားရဲ႕ Aတြင္းAားကုိ ဒီတစ္သက္ လိုက္မမီေတာ့ပါဘူးကြာ...ဒါေၾကာင့္မို႔
နံပါတ္(၃)ေနရာ ေရာက္ေနတာပ.ဲ ..သူရိယAတြင္းAားကို Aဆင့၁္ ၀ထိ ေAာင္ျမင္သြားျပီ မဟုတ္လား''
ဟုန္စုလိန္က ေမးလိုက္ေသာ္ က်ံဳးထံုးက Aျပံဳးမပ်က္ဘဲ ရွိေနေလ၏။ ဆိတ္ဆိတ္ေနျခင္းသည္ ဝန္ခံျခင္းပင္ မဟု
တ္လား။
''ေတေလၾကီး...တကယ္ေတာ့ ခင္ဗ်ားဟာ က်ဳပ္တစ္သက္တာရဲ႕ Aေကာင္းဆံုး ျပိဳင္ဘက္ၾကီးပါ...က်ဳပ္တု႔ိ သိုင္းပညာ
က
မတိမ္းမယိမ္းAဆင့္မွာပဲ ရွိတာပါဗ်ာ''
ဘဝင္မျမင့္ဘဲ ႏွိမ့္ခ်ေျပာေသာ က်ံဳးထံုး၏ စကားေၾကာင့္ ဟုန္စုလိန္သည္ စိတ္တြင္းမွ ခ်ီးက်ဴးမိသည္။ တကယ္တမ္းဆို
ပါက
သိုင္းပညာAရာ၌ သူႏွင့္ က်ံဳးထုံးသည္ Aဆင့္တူရိွေသာ္လည္း ကြာျခားခ်က္Aခ်ိဳ႕ေတာ့ ရိွေလသည္။ ကယို ္ေဖာ့ပညာ
၌
က်ံဳးထံုးက သူ႔ထက္သာလြန္ျပီး ယခုAခါ ''သူရိယAတြင္းAား''ကုိ ဆံုးခန္းတိုင္ ေAာင္ျမင္ထား၍လည္း
Aတြင္းAားသည္ ျပိဳင္စံရွားေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေရရွည္တိုက္ခုိက္ပါက သူသာလ်ွင္ ႐ံႈးနိမ့္နိုင္၏။ ထိုAခ်က္ကို ႏွစ္Uီးစ
လံုး
သေဘာေပါက္ထားၾကသည္။
စုခ်ဴးရန္က ဘာမွနားမလည္ပဲ ေၾကာင္တက္တက္ AမူAယာျဖစ္ေနသည္။
''ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးကို Aားလံုးက ေစာင့္ေနၾကတယ္''
ယဟု ုသံ ည္ Aေျပးကေလး ဝင္လာျပီး ေျပာေလသည္။ ဟနု ္စုလိန္က ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္၍...
''ေကာင္းပါျပီ Aစ္ကိုၾကီးယုဟုံ...ကြၽန္ေတာ္လာခ့မဲ ယ္''
သသူ ည္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ျဖစ္ေသာ္လည္း သူ႔ထက္ Aသက္၈ႏွစ္ေက်ာ္ၾကီးေသာ ယဟု ုကံ ိုေတာ့ ေလးစားသမႈရိွေပသည္။
ယဟု ုကံ ိုယ္တိုင္က ကူညီAၾကံဉာဏ္ေပးသျဖင့္လည္း ယခုလို လမ္းေတေလဂိုဏ္းၾကီး တည္ျမဲေနျခင္းပင္။ ဟုန္စုလိန္မ
Page 407
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ရိွလ်ွင ္
ဂိုဏ္းကိစၥAဝဝကို သကူ ိုယတ္ ိုင္ ထိန္းသိမ္းၾကပ္မတ္ရ၏။ ယဟု ုထံ ြက္သာြ းျပီးေနာက္ ဟုန္စုလိန္သည္ က်ံဳးထုံးတို႔ဘ
က္လွည့၍္ ...
''က်ဳပ္တို႔ေတ ြ သီးသန္႔Aခန္းမွာ စားေသာက္ရင္း မဟူရာဂိုဏ္းကလူေတြလာရင္ တိုက္ခိုက္ဖို႔ ေဆြးေႏြးရUီးမယ္''
ဟုေျပာရာ က်ံဳးထံုးသည္ လက္ခုပ္လက္ဝါးတီး၍...
''ေကာင္းတာေပါ့ဗ်ာ...က်ဳပ္လည္း Aရက္န႔ ဲ Aသားေကာင္းေကာင္း မစားရတာ ၁၀ႏွစ္ေက်ာ္ျပီဗ်...ေကာင္းေကာင္းၾကီး
ဝါးတီးဖြင့္မယ္''
''တပည့ေ္ လး...မင္းေရာလိုက္ခ့'ဲ '
ဟုန္စုလိန္က 'တပည့္ေလး'ဟု သုးံ ႏႈန္းလိုက္ေသာေၾကာင့္ စုခ်ဴးရန္သည္ Aံ့ၾသဝမ္းသာသာြ းသည္။ သည္Aတိုင္းဆိုလ်ွ
င္
ဟုန္စုလိန္က မိမိကို တရားဝင္တပည့္Aျဖစ္ သတ္မွတ္လိုက္ျပီမဟုတ္လား။
''ဂုဏ္ယူပါတယ္ကြာ ညီေလးခ်ဴးရန္''
က်ဳံးထံုးက စုခ်ဴးရန္၏ ပခံုးကိုပုတ္၍ Aားရဝမ္းသာစြာႏွင့္..
1
355
''ေတေလၾကီးက တကယ္ေတာ့ ကပ္ေစးAိုးၾကီးကြ...တပည့္တစ္ေယာက္မွ မရွိတာလည္း မဆန္းပါဘူးေလ...မင္းကေ
တာ့ သ႔ူရ႕ဲ
ပထမဆံုးတပည့္ပဲ...ဒီေတာ့ သူ႔ဆီကေန မုန္တိုင္းနဂါးလက္ဝါးသိုင္း၂၈ကြက္ကို ရေAာင္သင္ခိုင္း ၾကားလား''
သူသည္ စုခ်ဴးရန္၏ လက္ကိုဆြဲကာ လမ္းေလ်ွာက္ရင္းမွ ေျပာလိုက္သည္။ လက္တစ္ဖက္တြင္ ေစာေစာက ႏွစ္တစ္ရာ
ဝါးရကြ ္စိမ္းAရက္Aိုးကိုပါ ေပြ႕ပိုက္သယလ္ ာခ့၏ဲ ။ ဟုန္စုလိန္သည္ မိမိကို ေစာင္းေျမာင္းေနမွန္း သိေသာ္လည္း
မၾကားေယာင္ေဆာင္ေနလုိက္ေလ၏။
''ဒါေပမယ့္ မုန္တိငု ္းနဂါးလက္ဝါးသိုင္းက နာမည္ေတာ့ၾကီးပါတယ္...ဖားျပဳပ္သိုင္းကိုေတာ ့
မမီဘူးေလ...သိုင္းေလာကသားAခ်ိဳ႕က ေျပာၾကတယ္...တစ္ဆင့္ႏွစ္ဆင့္ေလာက္ နိမ့္က်ေနတယ္တ.့ဲ ..A့ဒဲ ါေၾကာင့္
သူက
ထိပ္သီးနံပါတ္(၄)ဖစ္ျပီး Aစ္ကိုၾကီးက ထိပ္သီးနံပါတ္(၃)ျဖစ္ေနတာပဲ ညီေလး''
က်ံဳးထုံးက မခံခ်င္ေAာင္ စိတ္ဆြေျပာမွန္း သိေသာ္လည္း ဟုန္စုလန
ိ ္သည ္ မ်က္ႏွာ႐ံႈ႕မ့ဲသြားျပီး...
''ဘယ္သကူ ေျပာလဲက.ြ ..မုန္တိုင္းနဂါးလက္ဝါးသိုင္းက မင္းရဲ႕ ဖားျပဳပ္သိုင္းကိ ု မမီဘူးဆတို ာ...က်ဳပ္သာ
စုခ်ဴးရန္ကို ေသခ်ာသင္ေပးလိကု ္ရင္ ေနာက္ဆို ခင္ဗ်ားကိုေတာင္ ယွU္နိုင္သြားလိမ့္မယ္...ဒါမွမဟုတ္ သတိၱရိွရင္
တပည့္တစ္ေယာက္ေလာက ္ရွာထားလိုက္...ေနာက္၃ႏွစ္ၾကာရင္ ခင္ဗ်ားတပည့္န႔ ဲ က်ဳပ္တပည့္ သိုင္းပညာယွU္ၾကတာ
ေပါ့''
ဟု မေက်မခ်မ္းျဖင့္ ဘဆု တ္ဆတ္ တုန္႔ျပန္ေျပာလိုက္ေလသည္။ က်ဳံးထုံးက ရယ္က်ကဲ ်ဲျဖင့္ စုခ်ဴးရန္ဘက္လွည့က္ ာ
...
''ေတေလၾကီးကေတာ့ ေတ႕ြ တဲ့Aတိုင္းပဲ မနိုင္မွန္းသိေပမယ့ ္ ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ ေျပာေနတာက'ြ '
စုခ်ဴးရန္သည္ က်ံဳးထံုးက ဟုန္စုလိန္ကုိ မခံနိုင္ေAာင္ စိတ္ဆြေပးမွန္း သေဘာေပါက္မိသည္။ မိမိကုိ ဟုန္စုလိန္က
Page 408
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
သိုင္းပညာသင္ေပးရန္ ထိုသ႔ ို လုပ္ေဆာင္ေၾကာင္း နားလည္၍ ေက်းဇူးတင္မိေလသည္။ က်ံဳးထုံးက သူပိုင္Aိမ္Aလား
ေရွ႕မွ
Uီးေဆာင္၍ ေခါင္းေမာ့ရင္ေကာ့ကာ စုခ်ဴးရန္၏ လက္ကိုဆြဲ၍ ေလ်ွာက္လွမ္းေနေတာ့သည္။
ကယို ္ေဖာ့ပညာAစြမ္းျဖင့္ သိုငး္ ေလာကရိွ ဂိုဏ္းAသီးသီးကို သြားေရာက္ျပႆနာရွာဖူးေသာ က်ံဳးထုံးAဖို႔
မည္သည့္ဂိုဏ္း၊မည္သည့္ေနရာတြင္ ဘာရိွသည္ဆတို ာကိ ု Aပ္က်တာကAစ မွတ္မိသိရိွေန၏။ ဟုန္စုလိန္၏ စံAိမ္ဆို
လ်ွင္
သ႔Aူ တြက္ စားဖိုေဆာင္ပမာ ျဖစ္ေနသည္။ Aရက္ေကာင္းေကာင္း ခုံမင္ေသာသူသည္ မၾကာခဏဆိုသလို ဟုန္စုလိန္
၏
ႏွစ္၁၀၀ဝါးရြက္စိမ္းAရက္မ်ားကို Aလစ္သုတ္ရန္ လာေရာက္တတ္သျဖင့္ စံAိမ္AေနAထားကို မွတ္မိသိရွိကာ မ်က္စိ
မွိတ္
လမ္းေလ်ွာက္လ်ွင္ပင္ လမ္းေပ်ာက္မည္မဟုတ္။
''တပည့္ေလး...လမ္းမသိ ေခြးေနာက္လိုက္ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးေပါ့''
ဟုန္စုလိန္မွ ေစာင္းေျမာင္းေျပာလိုက္လ်ွင္ က်ံဳးထံုးက ရယ္ေမာ၍...
''Aခုေခတ္ သိုင္းေလာကၾကီးကုိ လူငယ္ေတြက တျဖည္းျဖည္း Uီးေဆာင္လာျပီဗ်...ခင္ဗ်ားတို႔လို Aဖိုးၾကီးေတြကေတာ့
Aျမဲတမ္း
ဇီဇာကေၾကာင္ေသးတယ္...သြားေနာက္၊စားေနာက္၊ေသရင္ေတာ့ သူမ်ားထက္Aရင္ေစာျပီး ေသမွာပဲ''
Aခ်က္က်က်ျဖင့္ ျပန္ႏွက္လိုက္ေသာ က်ံဳးထုံး စကားေၾကာင့္ ဟုန္စုလိန္၏ မ်က္ႏွာမွာ ေနေလာင္ထားသည့္ ခရမ္းသီးA
လား
႐ံႈ႕မ့သဲ ြားေတာ့သည္။
''ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔လည္း မိန္းမ,မရတာန႔တဲ ူပါတယ္...ပိုင္ရွင္းကလည္း ခင္ဗ်ားက နွာေခ်းေတာင္ ငပိလုပ္စားမယ့ ္
ကပ္ေစးAိုးၾကီးလို႔ေတာင္ ေျပာဖူးတယ္...''
က်ံဳးထံုးက ထပ္မံေျပာလိုက္သျဖင့္ ဟုန္စုလိန္မွာ မခံခ်ိမခံသာ ျဖစ္သြားေတာ့သည္။
သူသည္လည္း ပုထုဇU္လူသားပင္ မဟုတ္လား။ သိုင္းေလာက Aလွမယ္ျဖစ္ေသာ ေစာင္းေကာက္ေဒဝီပိုင္ရွင္းကုိ
ၾကိတ္ပိုးခ့ဖဲ ူးသည္။ သို႔ေသာ္ မိမိသည္ က်ံဳးထုံးလို လတြ လ္ ြတ္လပ္လပ္ မရိွလွ။ ဂိုဏ္းကိစၥမ်ားကို စီမံခန္႔ခရဲြ သျဖင့္
1
356
ခ်စ္ျခင္းၾကိဳက္ျခင္း ကိစၥကို မေတြးေတာနိုင္ခ့ဲ။ ပိုင္ရွင္းမွတပါး မည္သည့္မိန္းကေလးကိုမွ စိတ္မဝင္စားသျဖင့္ ယခုထ
က္တိုင္
လူပ်ိဳၾကီးျဖစ္ေနေပသည္။
က်ံဳးထုံးသည္ Aကကြ ္၃၀Aတြင္း ပိုင္ရွင္းကို တကို ခ
္ ိုကA္ နိုင္ယူခ့သဲ ည။္ ယင္းေနာက္ ဇနီးမယားAျဖစ္ သိမ္းပိုက္နို
င္ခ့သဲ ညဟ္ ု
သိုင္းေလာကသားမ်ားက ဆိုၾက၏။ ဟုတ္မဟုတ္ မသိရေသာ္လည္း ဟုန္စုလိန္Aဖို႔ Aသည္းကြဲရသည္ဟု ဆိုရေပေတာ့
မည္။
''ခင္ဗ်ားကေတာ့ စကားကပ္ဖ့တဲ ့ ဲ ေနရာမွာေရာ နံပါတ္(၁)ပါပဲဗ်ာ''
Page 409
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဟ ု ေAာင့္သက္သက္ႏွင့္ ျပန္ေျပာလိုက္ေတာ့သည္။ ထ႔ေို နာက္တြင္ သီးသန္႔ေဆာင္တစခ္ ု၏ ခန္းမက်ယ္Aတငြ ္းသ႔ ို
ဝင္ေရာက္လိကု ္ၾကေတာ့သည္။ ယင္းေနရာတြင္ စားပဲြရွည္ၾကီးရိွျပီး လူေပါင္း၇၀ေက်ာ္ခန္႔ ဝိုင္းဖြဲ႕ထိုင္နိုင္ေလသည္။ ခန္း
မေဆာင္ရိွ
သိီးသန္႔ခန္း၌ ေရာက္ရွိေနသူမ်ားသည္ လူေပါင္း၅၀ေက်ာ္ရွိျပီး ဂိုဏ္းAသီးသီးမွ ျဖစ္ၾကသည္။ ထိုAထဲတြင္
႐ုပ္ဖ်က္ထားေသာ ေရွာင္ခ်ဴးလည္း ပါေလ၏။
သသူ ည္ စုခ်ဴးရန္ႏွင့္ က်ံဳးထုံးတ႔ ို ဝင္ေရာက္လာသည္ကိ ု ေတြ႕ရေသာ္ တAံ့တၾသျဖစ္မိျပီး Aေယာင္ေယာင္ Aမွား
မွားျဖင ့္
ႏႈတ္ဆက္မလို ျဖစ္သြားမိသည္။ ႐ုပ္ဖ်က္ထားေသာ မိမိAျဖစ္ကို သတိရ၍ ခ်က္ခ်င္း ကိယု ္ရိွန္သတ္လကို ္၏။
''ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး ေရာက္လာပါျပီ''
ယဟု ုကံ ေၾကညာလိုက္ေသာAခါမွ ဆူညံဆူညံျဖင့္ စကားေျပာေနၾကေသာ သိုင္းသမားမ်ားသည္
မီးကိုေရျဖင့္ ျငိမ္းသတ္သည့ပ္ မာ တိတ္ဆိတျ္ငိမ္သက္သြား၏။ ထို႔ေနာက္ မတ္တတထ္ ရပ္လိကု ္ၾကျပီး A႐ိုAေသေပး
ႏႈတ္ဆက္ၾကေလသည္။
''ရပါတယ္...Aားလံုးပဲ ထိုင္ၾကပါ''
ဟုန္စုလိန္က လက္ကာျပ၍ ေျပာလုိက္ျပီး စားပြဲေရွ႕ထိပ္၌ ေနရာယူလုိက္၏။ က်ံဳးထံုးႏွင့္ စုခ်ဴးရန္ကမူ သူႏွင့္
ညာဘက္မ်က္ေစာင္းထိုးေနရာတြင္ ေဘးခ်င္းယွU္ထိုင္ေနေလသည္။
''Aစ္ကိုၾကီးက်ံဳးထုံးနဲ႔ ညီေလးစုခ်ဴးရန္က ဘယ္တုန္းက သကိ ြၽမ္းေနတာလဲ မသိဘူး...ထူးေတာ့ထူးဆန္းတယ္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မသိမသာ Aကဲခတ္ရင္းမွ မွတ္ခ်က္ခ်မိေလ၏။ ထိုAခ်ိန္တြင္ ဟုန္စုလိန္၏ ၾသဇာAာဏာပါေသာ စ
ကားသံ
ထြက္ေပၚလာေလသည္။
''မဟူရာဂိုဏ္းေၾကာင့္ က်ဳပ္တ႔ ို လမ္းေတေလဂိုဏ္း Aခက္ေတြ႕ေနစU္မွာ Aခုလို တကူးတက
လာေရာက္ကူညီေပးတ့Aဲ တကြ ္ ေက်းဇူးတင္မိသလို ႏွစ္ေထာင္းAားရ ရိွလွပါတယ္ဗ်ာ''
ထိုAခါ ေရာက္ရွိေနေသာ သိုင္းသမားAုပ္စုထဲတြင္ ေခါင္းေဆာင္ပမာျဖစ္ေနသည့္ ရေသ့ၾကီးရီထ်န္းက မတ္တတ္ထရပ္ျ
ပီး...
''ဂိုဏ္းAသီးသီး ကြဲလြဲေနေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔လို Aျဖဴေရာင္ ဘက္ေတာ္သားေတြက တကယ္ေတာ့
မိသားစုၾကီးတစ္ခုလိုပါပဲ...Aခက္Aခဲေတြရွိရင္ Aျပန္Aလွန္ ကူညီတာ မဆန္းပါဘူး...စုေပါင္းညီညာ ေAာင္ေၾကာင္းျ
ဖာ
ဆတို ့Aဲ တိုင္း ကြၽန္ေတာ္တို႔Aားလုံးသာ စည္းစည္းလုံးလုံးရိွရင္ မဟူရာဂိုဏ္းမွာ ယီြဖန္းဆယ္ေယာကရ္ ိွေတာင္ မမႈပါ
ဘူးဗ်ာ''
ဟုေျပာလိုက္သျဖင့္ Aားလံုး စိတ္Aားတက္သြားၾကသည္။
''ဟား...ဟား...ဟား...ဟား''
''က်ဳံးနန္ေတာင္က လူေတဟြ ာ ဓားေရးထက္ ေလလုးံထြားတ့ပဲ ညာက ပိုသာေနပါလား''
႐ုတ္တရက္ စူးရွရွ Aက္ကြဲက ြဲ စကားသံထကြ ္ေပၚလာျပီး ဝီွးခန ဲ ေလတိုးသံႏွင့္Aတူ Aရာဝတၳဳတစ္ခုသည္ ရီထ်န္း၏
မ်က္ႏွာသို႔
တိုးဝင္လာေလသည္။ မထင္မွတ္ထား၍ ရီထ်န္းသည္ ခ်က္ခ်င္း မခုခံနိုင္ေတာ့။
Page 410
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
1
357
''ဟိတ္''
ဟုန္စုလိန္သည္ ထိုင္ရာမွ ႐ုတ္တရက္ထလိုက္ျပီး ညာလကဆ္ န္႔တန္းကာ သိုင္းကကြ ္ေဖာ္၍ ထိုAရာကို ဖမ္းယူလိကု ္
သည္။ သူ၏
လႈပ္ရွားမႈမ်ားမွာ ျမန္ဆန္သြက္လက္၍ သိုင္းပညာAဆင့္ျမင့္ေသာ လူနည္းစုသာ ေကာင္းစြာျမင္လုိက္ရ၏။
''ေကာင္းလိုက္တ့သဲ ိုင္းကြက္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စိတ္တြင္းမွ ခ်ီးက်ဴးမိသလို က်ံဳးထံုးက ျပံဳးရယ္၍...
''ေတေလၾကီး...ခင္ဗ်ားရဲ႕ ''နဂါးဖမ္းစားAကြက္''က Aရင္ကထကက္ ိ ု တိုးတက္လာပါလားက'ြ '
''က်ဳပ္ကို ခန႔ဲတာလားဗ်ာ က်ဳံးထုံး''
ဟုန္စုလိန္က ရယ္ရယ္ေမာေမာျဖင့္ တုန္႔ျပန္ေျပာလိုက္သည္။
''ဟာ''
''ဟင္''
''ထိပ္သီးနံပါတ္(၃) လူေပ်ာ္ၾကီး က်ံဳးထံုး''
ေရာက္ရွေ
ိ နၾကေသာ သိုင္းသမားမ်ားသည္ Aံ့ၾသသြားၾက၏။ သတူ ႔ထို ဲတြင္ Aမ်ားစုမွာ ေနာက္ေပါက္မ်ားျဖစ္၍ က်ံဳး
ထုံး၏
နာမည္ဂုဏ္သတင္းကုိ ၾကားဖူးၾကေသာ္လည္း ႐ုပ္ရည္သြင္ျပင္ကုိေတာ့ မျမင္ဖူးၾကေခ်။ ေစာေစာက ဟုန္စုလိန္ႏွင့္
Aတူဝင္ေရာက္စU္က လမ္းေတဂိုဏ္းမွ AၾကီးAကဲတစ္ေယာက္ဟုသာ ထင္မွတ္မိသည္။
''ဖားျပဳပ္သိုင္း''၊''ဝကပၤ ါေျခလွမ္း၁၂ကြက္''တ႔ျိုဖင့္ နာမည္ေက်ာ္ၾကားေနေသာ ထိပ္သီးနံပါတ္၃ လူေပ်ာ္ၾကီးက်ံဳးထုံးမွန္း
သိရွရ
ိ ေသာ္
စိတ္Aားတက္သြားၾကသည္။ မဟူရာဂိုဏ္းမွ လာေရာက္တုိက္ခိုက္ပါက မိမိတို႔Aတြက္ Aားကိုးရေလာက္မည္ မဟု
တ္လား။
''က်ံဳးထုံး...ခင္ဗ်ားပါ ေရာက္ေနတာကိုး...လြန္ခ့တဲ ့ ဲ ႏွစ္၂၀ေက်ာ္က ရန္ျငိွဳးကို
သင္ပုန္းေခ်ရမယ္...သတိေကာင္းေကာင္းထားေပေတာ့''
Aျပင္ဘက္မွ Aသံရွင္က ေAးစက္စက္ ေျပာလိုက္ျပီးေနာက္...
''မဟူရာဂိုဏ္းရဲ႕သေဘာထားကုိ လက္ခံရင္ ျမိဳ႕ေျမာက္ဘက္က မဟူရာစံAိမ္ဆီ သတင္းပို႔လွည့္ပါ''
ဟူ၍ တဆကတ္ ည္းဆုျိပီး Aဝတ္ေလတိုးသ ံ ၾကားလိုက္ရသျဖင့္ ကယို ေ္ ဖာ့ပညာသုံး ထကြ ္ခာြ သာြ းပုံရေခ်၏။
''လတ္စသတေ္ တာ့ သဘု ရာဇာၾကီး ပိက်ံဳးကိုး...ဒီတစ္ခါလည္း ေခြးေျပးဝက္ေျပး ေျပးUီးမယ္န႔ ဲ တူတယ္ဗ်''
က်ဳံးထံုးက ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေျပာေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးမွAပ ေရာက္ရွိလာေသာ သုိင္းသမားမ်ားသည္ ပိက်ံဳးဆိုသည့္
နာမည္ေၾကာင့္ Aနည္းငယ္ မ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္သြားၾက၏။
''မဟူရာဂိုဏ္းက Aရင္ကထက္ Aင္Aားေကာင္းလာသလို လူေတာ္ေတြလည္း မ်ားလာတယ္...သတူ ႔ကို ို Aထင္ေသး
လို႔ မရဘူး''
ဟုန္စုလိန္က မ်က္ေမွာင္ကုတ္ရင္းမွ ေျပာေလသည္။
''ေတေလၾကီး...ေစာေစာကပစ္လုိက္တာ စာတစ္ေစာင္ မဟုတ္လား''
Page 411
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ဟတု ္သားပ.ဲ ..ေမ့ေတာ့မလို႔''
1
358
က်ဳံးထံုးသတိေပးကာမွ ဟုန္စုလိန္သည္ ရီထ်န္းကို ပစ္လႊတ္တိုက္ခိကု ္ခ့သဲ ည့္ Aရာဝတၳဳကို ၾကည့႐္ ႈလိုက္သည္။ ထ
Aို ရာသည္
စာတစ္ေစာင္ကိ ု ခဲလုံးႏွင့္Aတူ ပစ္ခတ္လိုက္ျခင္းပင္။ ဟုန္စုလိန္က ခဲလုံးကိုဖယ္၍ တြန္႔ေၾကေနေသာ စာရြက္ကို ျဖန္ၾ႔
ကည့္သည္။
ဖတ္႐ႈျပီး သူ႔မ်က္နွာသည္ Aနည္းငယ္တည္သြား၏။ ယင္းေနာက္ သေဘာက်စြာ ရယ္ေမာေလေတာ့သည္။
''မဟူရာဂိုဏ္းက က်ဳပ္တ႔ကို ို Aထင္ေသးလြန္းေနျပီ''
သ႔ူစကားကို စု႐ုံးေရာက္ရိွေနေသာ သိုင္းေလာကသားမ်ား သေဘာမေပါက္ၾက။ စာပါAေၾကာင္းAရာမ်ားကို
စိတ္ဝင္စားမိသြားသည္။
''က်ဳပ္ကုိ ျပစမ္းပါUီးဗ် ေတေလၾကီး''
က်ဳံးထံုးက ေျချမန္လက္ျမန္သူပီပီ ဆတ္ကနဲ ယူလိုကျ္ ပီး AားလံုးၾကားေAာင္ Aသံထြက္ဖတ္ျပသည္။
''ဟုန္စုလိန္...ခင္ဗ်ားတို႔ စံAိမ္မွာရိွတ့ ဲ Aေတာ္ဆုံး၅ေယာက္န႔ ဲ က်ဳပ္တို႔ဆီက ထိပ္သီးသိုင္းသမား၅ေယာက္
သိုင္းပညာဖလွယ္ၾကမယ္...ခင္ဗ်ားတို႔႐ႈံးရင္ မဟူရာဂိုဏ္းလက္ေAာက္ ခိုလႈံရမယ္...က်ဳပ္တို႔႐ႈံးရင္ တစ္ႏွစ္Aတြင္း
လမ္းေတေလဂိုဏး္ ဌာနခ်ဳပ္ကိ ု လုံးဝမက်ဴးေက်ာ္ဘူး''
ပံု
သိုင္းေလာက Aထြဋ္Aထိပ္
မဟူရာေတာင္ကုန္းသခင္ၾကီး ယီဖြ န္း
''ဟား...ဟား...ဟား''
''Aေတာ္ရယ္ရတာပဲဗ်ာ''
က်ဳံးထံုးက ဗိုက္ႏွိပ္၍ Aားရပါးရရယ္ေလသည္။
''ဒါသက္သက ္ Aထင္ေသးတာပဲ...သတူ ႔ကို ို ေခြး႐ိုက္တုတသ္ ိငု ္းဝကၤပါသုံးျပီး Aေၾကာင္းျပရမယ္''
ယဟု ုကံ Aံတင္းတင္းၾကိတ္ရင္းမွ မေက်မနပ္ ေျပာလိုက္ေလသည္။
''စိတ္ေလ်ွာ့ပါUီး Aစ္ကိုၾကီးယုဟု.ံ ..ဒီေကာင္ေတြက ေAာင္ပြဲAလီလီရထားေတာ့ ေမာက္မာခ်င္ေနတယ္...Aခုလလို ု
ပ္တာ
Aေၾကာင္းရွိရမယ္''
ဟုဆိုရင္း...
''စာထဲက ထူးျခားခ်က္ကို ေတြ႕တယ္မလား က်ဳံဳးထံုး''
ဟုန္စုလိန္က ေမးေသာAခါ က်ံဳးထံုးသည္ စာရြက္ကုိ ေနာက္တစ္ေခါက္ ျပဴးျပဲၾကည့္ျပီးလ်ွင္...
''ေတြ႕တာေပါ့ဗ်ာ...လက္ေရးကေတာ့ Aေတာ္စုတ္ပ့တဲ ာပ.ဲ ..ပဲေညွာင့္ေပါက္ ေဇာက္ထိုးေထာင္ထားတ့ ဲ
Aတိုင္းပါလား...သုဘရာဇာၾကီး ပိက်ံဳးရဲ႕ လက္ေရးထင္ပဗ်ာ...က်ဳပ္သာဆို ဒီထက္လွေAာင္ ေရးနိုင္ပါတယ္''
ဟု ေခါင္းေမာ့ရင္ေကာ့၍ေျပာေသာ က်ဳံးထံုး၏ စကားေၾကာင့္ ဟုန္စုလိန္သည္ ေၾကာင္Aမ္းAမ္းျဖစ္သြားျပီး...
''က်ဳပ္က စာထဲက ထူးျခားခ်က္ကို ေတြ႕တယ္မလားလို႔ ေမးတာေလ...ဘယ္ႏွယ့္ေၾကာင့္ မဆီမဆိုင္ လက္ေရးမလွတာ
Page 412
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ေတ ြ
လာေျပာေနတာလ.ဲ ..စိတ္ညစ္ရတ့ ဲ Aေၾကာင္းထဲမွာ ခင္ဗ်ားလည္း ပါတာပဲဗ်ာ''
ဟူ၍ ညည္းညဴေျပာေလရာ Aားလံုးျပံဳးစိစိ ျဖစ္သြားၾကသည္။ က်ံဳးထံုးက ေခါင္းကုတ္ျပီး...
1
359
''မသိဘူးေလဗ်ာ...ခင္ဗ်ားေျပာတာ က်ဳပ္မွ ေသခ်ာနားမလည္ဘဲကိုးဗ်''
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၇၀,၇၁)
''ကဲပါေလ...လက္ေရးကိစၥ Aသာထား...က်ဳပ္ေျပာခ်င္တာက သတူ ဒ
႔ ို ီလိုလုပ္တာ ႐ိုးမယ္မထင္ဘူး...''
''ဟတု ္တာေပါ့...မဟူရာဂိုဏ္းကလူေတ ြ ဘယ္တုန္းက ႐ိုးဖူးလို႔လဲဗ်...သတူ ႔သို ာ ႐ိုးသားေနရင္ သိုင္းေလာကၾကီး ေ
Aးခ်မ္းျပီး
က်ဳပ္တို႔ေတ ြ သိုင္းက်င့္စရာ မလိုေတာ့ဘူး...ေခါင္းတုံးရိပ္၊ပုတီးကိုင္ျပီး ေတာထြက္႐ုံပ'ဲ '
Aရႊန္းေဖာက္လိုက္ေသာ က်ံဳးထုံး၏ စကားေၾကာင့္ Aားလုံးကိုယ္စီ ၾကိတ္ရယ္လကို ္ၾကသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕က ဟုန္စုလိန္ကိ

Aားနာ၍သာ ျမိဳသိပ္ထားေသာ္လည္း မ်က္ႏွာတြင္ ျပံဳးေယာင္သမ္းေနၾကေလ၏။

ဟုန္စုလိန္ Aေတာ္စိတ္ညစ္သြားသည္။ က်ဳံးထံုးသာရွိေနပါက စကားေကာင္း ေျပာရမည္မဟုတ္။ ေဆြးေႏြးပြဲကလည္း
လူျပက္ပြ ဲ ျဖစ္သြားနိုင္ေပသည္။ သသူ ည္ က်ံဳးထုံးကို ဂ်ိဳၾကည့န္ ားရြက္ၾကည့ ္ ၾကည့္ျပီး Aားလုံးဘက္ မ်က္ႏွာမူကာ...
''သတူ ႔မို ွာ AၾကံAစည္တစ္ခုခုေတာ့ ရိွပုံရမယ္...က်ဳပ္ၾကားဖူးတဲ့ သတင္းAရ ေရႊနဂါးဂိုဏ္း၊ဟိုင္ရွန္းဓားဂိုဏ္းန႔ ဲ
ပန္းေဒဝီဂိုဏ္းဆိုရင္ Aတင္းဖိႏိွပ္တိုက္ခိုက္ခံရလို႔ ေနာက္ဆုံးမွာ Aညံ့ခံလိုက္တာပ.ဲ ..က်ဳပ္တို႔က်မွ တစ္ဖက္၅ေယာ
က္စီ
တိုက္ခိုက္ဖို႔ေျပာတာ ထူးေတာ့ထူးျခားတယ္...ဒီေကာင္ေတြဆီမွာ က်ိန္းေသေပါက္ AၾကံAစည္ေတာ့ ရွိရမယ္''
''ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးက ဘယ္လိုသေဘာရလ'ဲ '
ယဟု ုကံ ေမးေသာAခါ ဟုန္စုလိန္ကလည္း...
''ကြၽန္ေတာ့သေဘာကေတာ့ သတူ ႔ေို ျပာတ့ဲAတိုင္း တစ္ဖက္၅ေယာက္စီ ယွU္ျပိဳင္ၾကည့္မယ္...လိုရမယ္ရေတာ့
ကင္းပုန္းAခ်ိဳ႕ခ်ထားျပီး AေျခAေနကို ဂ႐ုစိုက္မ.ွ ..ဒီေတာ့ က်ဳပ္တို႔ဘက္ကေန Aားလုံးဆႏၵကိုယူျပီး
Aေတာ္ဆုံး၅ေယာက္ကိ ု ေရြးထုတ္မယ္...က်ဳပ္ကေတာ့ မပါမျဖစ္ပ.ဲ ..က်န္တ့၄ဲ ေယာက္ကို ႂကြေရာက္လာတ့ ဲ
Eည့္သည္ေတာ္မ်ားကပ ဲ ေရြးထုတ္ေပးၾကပါ...ကယို ့က္ ိုယ္ကို ယုၾံကညထ္ ားရင္လည္း ယွU္ျပိဳင္နိုင္ပါတယ္''
ထိုAခါ Aားလုံးထံမွ တတီ ိုးေျပာသံမ်ား ထြက္လာေလသည္။ သတူ ႔Aုိ ားလုံး သိုင္းျပိဳင္ပြဲသည္ မည္မ်ွ Aေရးၾကီးေၾကာ
င္း
သိရွိထား၍ လက္လြတ္စပယ္ မယွU္ျပိဳင္ရဲေခ်။ မိမိတို႔ သိုင္းပညာကို စိတ္မခ်သည္လည္းပါသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မူလ
Aစက
ဝင္ေရာက္ယွU္ျပိဳင္လိုေၾကာင္း ေျပာမည္ၾကံေသာ္လည္း မိမိမွန္း က်ံဳးထံုးကို မသိေစလိုေသာေၾကာင့္ ထိုAၾကံကို
လက္ေလ်ွာ့လုိက္ေလသည္။ Aားလံုးေခတၱမ်ွ တိတ္ဆိတ္သြားခ်ိန္တြင္ ရေသ့ၾကီးရီထ်န္းသည္ ေက်နပ္စြာျပံဳးျပီး
မတ္တတ္ထရပ္လိုက္ကာ...
''ကြၽန္ေတာ့သေဘာကေတာ့ ဒုတယိ န႔ ဲ တတယိ Aျဖစ္ ဆရာၾကီးက်ံဳးထုံးန႔ဲ ဆရာၾကီးယုဟုတံ ို႔ကိ ု
Page 413
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ပါဝင္ေစခ်င္ပါတယ္...Aားလုံးလည္း သေဘာတူၾကမယလ္ ႔ ို ထင္ပါတယ္''
ဟု သိုင္းပရိတ္သတ္ဘက္ လွည့္ေမးရာ...
''သေဘာတူပါတယ္''
''သေဘာတူပါတယ္''
ေထာက္ခံစကားသံမ်ား တခဲနက္ ထြက္ေပၚလာသည္။ မွန္ေပသည္။ ထိုႏွစ္ေယာက္စလံုးသည္ ထိပ္သီးသိုင္းသမားမ်ား ျ
ဖစ္ၾက၏။
ယခုရိွေနသူမ်ားတြင္ ထိပ္တန္းေရာက္ေနသူမ်ားပင္ မဟုတလ္ ား။ ရီထ်န္းသည္ သ႔ူစကားကို ျပန္ဆက္သည္။
1
360
''ကြၽန္ေတာ့ရဲ႕ သိုင္းပညာဟာ ေစာေစာက ဆရာၾကီး၃ေယာက္ေAာက္ Aေတာ္နိမ့္က်ေပမယ့္
သိုင္းေလာကAက်ိဳးAတြက္ ျဖစ္တာေၾကာင့္ Aတင့္ရဲစြာနဲ႔ ဝင္ေရာက္ယွU္ျပိဳင္လိုပါတယ္...ပUၥမAျဖစ္ေတာ့
ကြၽန္ေတာ့တူေလးစြတ္က်င့္ကို ယွU္ျပိဳင္ခိုင္းခ်င္ပါတယ္...သေဘာတူၾကပါ့မလား မသိဘူး''
''သေဘာတူပါတယ္''
ရီထ်န္း၏ Aစြမ္းAစကို သိထားေသာ သိုင္းသမားAခ်ိဳ႕က ေထာက္ခံလုိက္ၾကသည္။ မိုးသည္းဓားသိုင္း၉ကြက္ကို
တတ္ေျမာက္ထားေသာ ရီစြတ္က်င့္သည္လည္း လတတ္ ေလာ နာမည္ၾကီးေနသည့္ ဂ႐ုဏာမ့ဓဲ ားသခင္ကို ႐ံႈးနိမ့္ထား
သည္မွAပ
သိုင္းပညာ Aဆင့္ျမင့္သူ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လက္ခံလိုက္ၾကသည္။
''က်ဳပ္ကေတာ့ သေဘာမတူနုိင္ဘူး''
႐ုတတ္ ရက္ မတ္တတ္ထရပ္၍ ေျပာလိုက္ေသာ သိုင္းသမားတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ Aားလုံး၏Aၾကည့က္ သူ႔ထသံ ႔ ို
စုျပံဳေရာက္ရွိသြားၾကသည္။ ထိုသူသည္ကား Aျခားမဟုတ္။ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ေဘးနားတြင္
ထိုင္ေနေသာ ျခေသ့နၤ ီခ်င္ဆူးပင္ ျဖစ္ေလသည္။
''မိတ္ေဆြက ဘာျဖစ္လို႔ သေဘာမတူရတာလ.ဲ ..က်ဳပ္ကို ရွင္းျပေစခ်င္ပါတယ္''
ရေသ့ၾကီးရီထ်န္းက မ်က္နွာထားတည္တည္ျဖင့္ စူးစိုက္ၾကည့၍္ ေမးေသာAခါ ျခေသ့နၤ ီခ်င္ဆူးကလည္း
မ်က္ႏွာထားခက္ထန္စြာျဖင့္ ျပန္ၾကည့္ကာ...
''ခင္ဗ်ားပါတာေတာ့ မေျပာလိုပါဘူး...ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားတူက Aသကင္ ယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္န႔ ဲ
ေသပန္းပြင့္ခ်င္လို႔လား...ဂ႐ုဏာမ့ဲဓားသခင္န႔ ဲ တိုက္ခိုက္တုန္းကေတာင္ ဟကို သကည္ ွာလိုက္လို႔ မေသတာ
ကံေကာင္းတယ္ေျပာရမွာ...မဟူရာဂိုဏ္းက လူေတကြ ေတာ့ သက္ညွာမွာ မဟုတ္ဘးူ ...ဒီမွာရိွတ့ ဲ လူေတြAမ်ားစုဟာ
ခင္ဗ်ားတူထက္ Aသက္ၾကးီ ျပီး သိုင္းေလာကAေတြ႕Aၾကံဳ ရင့္က်က္ၾကတသ့ဲ ူေတ.ြ ..သတူ ို႔ကို မေရြးဘ ဲ ဘာမွမဟု
တ္
နာမည္မရိွေသးတ့ ဲ ခင္ဗ်ားတူကိ ု ေရြးတာေတာ့ သေဘာမတူနိုင္ပါဘူးဗ်ာ''
ဟု တုန္႔ျပန္ေျပာေလရာ သိုင္းသမားAခ်ိဳ႕ထံမွ တီတိုးတီတိုးျဖင့္ ေဝဖန္စကားသံမ်ား ထြက္လာေတာ့သည္။ Aမွန္၌ ခ်
င္ဆူးသည္
သူကိုယ္တိုင္ မယွU္ရဲ၍ Aေစာပိုင္းက ႏႈတ္ဆိတ္ေန၏။ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ႏွင့္ သူ႔ထက္သာေသာ ရီစြတ္က်င့္ကိုမူ မနာလို
ျဖစ္မိျပီး
Page 414
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
မစားရသည့္Aမ ဲ သဲႏွင့္ပက္သည့ပ္ မာ သိုင္းပရိတ္သတ္ႏွင့္ ရန္တုကိ ္ေပးျခင္းပင္။ လူလယ္ေကာင္တြင္ ခ်ိဳးႏိွမ္ခံလိုက္ရ
သျဖင့္
ရီစြတ္က်င့္သည္ ေဒါသေပါက္ကသြဲ ြားျပီး ေနာက္ေက်ာမွဓားကို ရႊမ္းကနဲျမည္ေAာင္ ဆထြဲ ုတ္ကာ...
''႐ုပ္ဆိုးၾကီး...ခင္ဗ်ားက ဘာAရည္Aခ်င္းရိွလို႔ ဝင္ေယာင္ရတာလဲ...သတိၱရိွရင္ Aခုပ ဲ ၄,၅ကြက္ေလာက္ ယွU္ၾကည့္
ရေAာင္''
ခ်င္ဆူးကလည္း မေက်မနပ္ျဖင့္ လက္ထမဲ ွ ဓားေမာက္ကိ ု Aသင့္ျပင္ျပီး...
''နို႔နံ႔မစင္ေသးတ့ ဲ ေကာင္ကမ်ား...ေခါင္းေကာင္းလို႔ ဓားေတာင္းတာလား...က်ဳပ္ဆိုတ့ ဲ ျခေသ့နၤ ီခ်င္ဆူးကလည္း
လက္ေႏွးမယ္မထင္န႔ကဲ 'ြ '
ရန္သူႏွင့္ မတိုက္ခိုက္မီ Aခ်င္းခ်င္း ရန္ေစာင္ေနၾက၏။ ဟုန္စုလိန္သည္ ထိုႏွစ္ေယာက္ ျငင္းခံုေနသည္ကိုၾကည့္ရင္း
AၾကီးAက်ယ္ စိတ္ပ်က္သြားမိသည္။ သည္လိုသာ Aခ်င္းခ်င္း ျပိဳင္ဆိုင္ေနပါလ်ွင္ မဟူရာဂိုဏ္းက
Aလြယ္တကူ ေခ်မႈန္းသြားေပလိမ့္မည္။ ႏြားကြဲလ်ွင္ က်ားဆြဲတတ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ Aျဖဴေရာင္ သုိင္းသမားမ်ားသ
ည္
Aမ်ားAားျဖင့္ မိမိတတ္ကြၽမ္းသည့ ္ သိုင္းပညာႏွင့္ ပတ္သက္ပါက ဂုဏ္ယူဝံ့ႂကာြ းတတ္ျပီး ဘယဂ္ ိုဏ္းက သာသည္ စ
သျဖင့္ ဝါဒစြဲ
Aတၱစြဲျဖင့္ ျပိဳင္ဆိုင္ျငင္းခံုေနၾကသည္က မ်ားေပသည္။ ဂိုဏ္းAခ်င္းခ်င္း စုစည္းညွိႏႈိင္းဖို႔ကလည္း ခက္ခဲလွ၏။
''ေဟး...ေဟး...ေဟး''
1
361
''Aေတာ္ညွိေကာင္းတဲ့ Aဖြဲ႕ၾကီးပါလား...ခ်ၾကေလကြာ...နိုင္ရင္ Aရက္တစ္ခြက္တိုက္မယ္ဗ်ာ...ရွားပါးတ့ ဲ ႏွစ္၁၀၀
ဝါးရြက္စိမ္းAရက္ေနာ္''
က်ံဳးထံုးက ရယ္ရယ္ေမာေမာႏွင့္ ေျပာလိုက္သာAခါ ဟုန္စုလိန္သည္ မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ထိုးလိုက္ျပီး...
''ဖားျပဳပ္စုတ္...Aေရးထ ဲ ခင္ဗ်ားကတေမွာင့္ ေျပလည္ေAာင ္ လုပ္မေပးဘဲန႔ ဲ ၾကားထဲကေန ေျမွာက္ေပးေနေသးတယ္
''
ဟု ဟိန္းေဟာက္လိုက္ျပီး...
''ေတာ္ၾကစမ္း...''
စိတ္တိုတိုႏွင့္ Aတြင္းAားသံုး ေAာ္လုိက္သျဖင့္ သီးသန္႔ခန္းထဲတြင္ က်ယ္ေလာင္စြာ ျမည္ဟိန္းသြားေတာ့သည္။ ျငင္းခံု
ေနေသာ
ခ်င္ဆူးႏွင့္ ရီစြတ္က်င့္တ႔လို ည္း တစ္ခါတည္း ျငိမ္က်သြားေလ၏။ သို႔ေသာ္လည္း တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္
မ်က္ေစာင္းတခဲခဲ ျဖစ္ေနေသးသည္။ သူတ႔ၾိုကည့ရ္ သည္မွာလည္း လစ္ရင္လစ္သလို ယွU္ျပိဳင္ၾကမည့္ပုံ ေပၚေန၏။
''ခင္ဗ်ားတို႔က က်ဳပ္တို႔ဂိုဏ္းရဲ႕ ျပႆနာကို ေျဖရွင္းေပးဖို႔လာတာလား...ဒါမွမဟုတ္ က်ဳပ္ေရွ႕မွာ ျပႆနာလာျဖစ္တာ
လား''
ဟုန္စုလိန္က ခပ္ရြဲ႕ရြဲ႕ေျပာရင္း ေAာ္ေငါက္လုကိ ္မွ စကားတစ္ခြန္းမွ မဆိုေတာ့ဘ ဲ မိမိတ႔လို က္နက္မ်ားကို သိမ္းဆည္း
ျပီး
ေနရာ၌ ျပန္ထိုင္လိုက္ၾက၏။ သူေျပာသည္မွာလည္း မွန္ကန္လွသည္ မဟုတလ္ ား။ Aားလုံးကိုယ္စီ မည္သူမွ စကားမ
Page 415
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
စေသးဘ ဲ
တိတ္ဆိတ္ေနစU္မွာပင္...
''ဟင္း...ဟင္း...ဟင္း''
မိန္းမပ်ိဳတစ္ေယာက္၏ ရယ္သံခပ္ညွင္းညွင္းႏွင့္Aတူ...
''ဒန္...ဒန္...ဒန္''
''ဒင္...ဒင္...ဒင္''
႐ုတ္တရက္ Aျပင္ဘက္မွ ထြက္ေပၚလာေသာ ေစာင္းသံေၾကာင့္ Aားလုံးကိုယ္စီ Aံ့Aားသင့္သြားၾကသည္။ ေရွာင္ခ်ဴး
သည္
ပိုင္ရွင္းႏွင့္ က်ဴးေဆြတု႔ျိ ဖစ္နိုင္ေၾကာင္း မွတ္ခ်က္ခ်မိ၏။ က်ဳံးထုံးသည္ မ်က္ႏွာAနည္းငယ္ပ်က္သြားျပီး မ႐ိုးမရြျဖစ္ကာ
လက္ဝါးျဖင့္
သူ၏မ်က္ႏွာကို ကာကယြ ထ္ ားေတာ့သည္။
©©©©©©©©©©©©©©©©©©
မၾကာမီ လ်င္ျမန္ေသာ လူရိပ္ႏွစ္ခုသည္ သီးသန႔္ခန္းထဲသို႔ ဝင္ေရာက္လာသည္။ ေရွာင္ခ်ဴး ခန္႔မွန္းထားသည့္Aတိုင္း ပို
င္ရွင္းႏွင့္
က်ဴးေဆြတို႔ ဆရာတူညီမႏွစ္ေယာက္ပင္ ျဖစ္ၾက၏။
ေစာေစာက ရီထ်န္းတို႔ တူဝရးီ ႏွင့္ Aခ်င္းမ်ားခ့ေဲ သာ ျခေသၤ့နီခ်င္ဆူးသည္ တစ္ခါတည္း ျငိမ္က်သြားသည္။ သသူ ည္
က်ိဳးဝါျမိဳ႕၌
က်ဴးေဆြကို ႐ံႈးနိမ့္ခ့ထဲ ားသည္ မဟုတ္လား။
''Aစ္ကုိၾကီးဟုန္...က်န္းမာရဲ႕လားရွင္''
ပိုင္ရွင္းက ခန္းမAတြင္းကို Aကဲခတ္ၾကည့္႐ႈရင္းမွ ခ်ိဳသာစြာ ႏႈတ္ဆက္လိကု ္သည္။ စု႐ုံးေရာက္ရိွေနေသာ
ပုရိသမ်ားသည္ ေခ်ာေမာလွပေသာ သူမ႐ုပ္ရည္ႏွင့္Aတူ ခ်ိဳလြင္ေသာ စကားသံေၾကာင့္ မွင္သက္မွိန္းေမာသြားမိ၏။
''ညီမေလးပိုင္ရွင္းကေတာ့ Aျမဲတမ္းလွပျပီး က်က္သေရ ရွိေနပါလား''
1
362
ဟုန္စုလိန္က ခ်ီးမြမ္းခန္းဖြင့္လုိက္ျပီး...
''Aစ္ကိုၾကီး ယဟု ု.ံ ..သတူ ႔Aို တြက္ ေနရာစီစU္ေပးလိုက္ပါUီး''
''ဟတု ္က ့ဲ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး''
''ဒီဘက္ကို ႂကြပါ မိန္းကေလးတို႔''
ယဟု ုကံ ဟုန္စုလိန္ထိုငေ္ နသည့ ္ ေနရာႏွင့္ ဘယ္ဘကမ္ ်က္ေစာင္းထိုး၌ ေနရာေပးလိုက္၏။ ပိုင္ရွင္းႏွင့္ က်ဴးေဆြတ႔
သို ည္
I ေျႏၵရရ ဝင္ထိုင္လိကု ္ၾကေလသည္။ သူမထိုငသ္ ည့္ေနရာသည္ တကို တ္ ိုက္ဆိုင္ဆိုင္ က်ံဳးထုံးႏွင့္ဆိုပါက မ်က္ႏွာခ်
င္းဆိုင္
ျဖစ္ေန၏။
ပိုင္ရွင္းကို တိုက္ခိုက္Aနိုင္ယူျပီး ထကြ ္ေျပးခ့ဲေသာ က်ံဳးထုံးသည္ Aေနရ ခက္ေနသျဖင့္ မ်က္ႏွာကို လက္ျဖင့္ကြယ၍္
Page 416
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
Aရက္Aိုးကုိ ေမာ့ေသာက္ေနေတာ့သည္။
သတူ ႔ႏို ွစ္ေယာက္Aေၾကာင္းကို တစ္စြန္းတစ္စ သိထားၾကေသာ သိုင္းသမားမ်ားသည္ ျပံဳးစိစိျဖစ္သြားေလ၏။
တစ္ခ်ိဳ႕က ေခ်ာေမာလွပေသာ ပိုင္ရွင္းကို သိမ္းပိုက္ခ့သဲ ည္ဆိုေသာ က်ံဳးထုံးAား ခ်ီးက်ဴးAားက်ေသာ Aၾကည့္ျဖင့္
ၾကည့္ေနမိသည္။ ပိုင္ရွင္းသည္ မ်က္ႏွာကုိ လက္ျဖင့္ကြယ၍
္ Aရက္ေသာက္ေနေသာ က်ံဳးထံုးကုိ ေတြ႕ေသာ္လည္း
မျမင္ဟန္ျပဳကာ...
''ေစာေစာက Aစ္ကိုၾကီးဟုန္တို႔ Aေရးၾကီးကိစၥေတ ြ ေဆြးေႏြးေနၾကတယ္ ထင္ပ...ကြၽန္မတို႔ ညီမႏွစ္ေယာက္လည္း
ၾကံဳတုန္းၾကံဳခိုက္ ဝင္လာတာဆိုေတာ့ Aေႏွာင့္Aယွက္ ျဖစ္သြားသလား မသိဘူးေနာ္''
ပိုင္ရွင္းက မပြင့္တပြင့္ျပံဳး၍ ေမးေသာAခါ ယဟု ုသံ ည္ ရယ္ေမာရင္း...
''ညီမတ႔ကို ကူညီဖို႔ လာတာဆိုတာ က်ဳပ္သေဘာေပါက္မိပါတယ္...ဘာျဖစ္လို႔ Aေႏွာင့္Aယွက္ျဖစ္ရမွာလဲ''
ဟုန္စုလိန္က တုန္႔ျပန္ေျပာလိကု ္ေလသည္။ ယင္းေနာက္...
''ေစာေစာက ေဆြးေႏြးတ့ကဲ ိစၥက မဟူရာဂိုဏ္းရဲ႕ ထိပ္သီး၅ေယာက္န႔ ဲ က်ဳပ္တို႔ေတ ြ တကို ္ခိုက္ဖို႔ပ'ဲ '
ထသို ႔ ို Aစခ်ီကာ ပိက်ံဳးေပးလိကု ္သည့ ္ စာပါAေၾကာင္းAရာမ်ားကိုပါ ရွင္းျပလိုက္၏။
''ကြၽန္မတို႔ဘက္က ၅ေယာက္ေရြးမယ္ဆိုရင္ Aစ္ကိုၾကီးဟုန္န႔ ဲ လက္ေထာက္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးတို႔က မပါမျဖစ္ဘ.ဲ ..ျပီးေ
တာ့ ကြၽန္မန႔ ဲ
ညီမေလးက်ဴးေဆြပါရင္ ၄ေယာက္ေပါ့ရငွ ္...A ဲ ေယာက္်ားမစစ္တ့ ဲ ဟလို ေူ ပါၾကီးန႔ဆဲ ို ၅ေယာက္ျပည့္ျပီ...''
Aရက္ေသာက္ေနေသာ က်ံဳးထံုးကုိ ေမးေငါ့ျပရင္း ပိုင္ရွင္းက ေျပာလိုက္ေလသည္။ က်ံဳးထံုးသည္ မၾကားဟန္ျပဳကာ
Aရက္ကိုသာ ေမာ့ေသာက္ေန၏။
''Aားလံုး သေဘာတူၾကသလား မသိဘူး''
ပိုင္ရွင္းစကား ဆုံးေသာAခါ ယဟု ုကံ ပရိသတဘ္ က္ လညွ ့္ၾကည့္ကာ ေမးေလသည္။
''သေဘာတူပါတယ္''
''လက္ခံပါတယ္''
ေထာက္ခံစကားသံမ်ား ထြက္လာသည္။ ရီစြတ္က်င့္သည္ မူလAစက လက္စြမ္းျပလိုေသာ္လည္း က်ဴးေဆြကို
စိတ္ဝင္စားမိေသာေၾကာင့္ ဘာမွဝင္မေျပာေတာ့။
1
363
''မနက္ျဖန္က်ရင္ က်ဳပ္ျခံဝန္းထဲမွာ သိုင္းပညာ ယွU္ျပိဳင္ၾကလိမ့္မယ္...ဒီထကဲ သိုင္းသမား၃၀ေက်ာ္ကေတာ့ က်ဳပ္တို႔န႔Aဲ
တူ
ရိွေနေပးပါ...က်န္တ့ ဲ သိုင္းသမားေတြကေတာ့ လမ္းေတေလ ဂိုဏ္းသားေတြန႔Aဲ တူ ကင္းပုန္းခ်တ့ဲAထဲမွာ
ပါဝင္ေစခ်င္ပါတယ္...ေနာက္ထပ္ ေမးစရာရွိရင္ ေျပာၾကပါ''
''မရွိပါဘူး''
''Aားလံုး Aဆင္ေျပပါတယ္''
တစ္ညီတညြတ္တည္း ေျဖၾကားလိုက္သည္။
''က်ဳပ္ရွိေသးတယ္ဗ်''
႐ုတ္တရက္ လက္ေထာင္၍ ေျပာလိုက္ေသာ က်ဳံးထုံးေၾကာင့္ Aားလုံး၏ မ်က္လုံးေပါင္းမ်ားစြာက သ႔ထူ ံ Aာ႐ုံစိုက္လာၾ
Page 417
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ကသည္။
က်ံဳးထံုး၏ ေပါက္တတ္ကရ ေျပာဆိုျပဳမူတတ္ပံုကို သိထားေသာ ဟုန္စုလိန္သည္ မ်က္ေမွာင္ကုတ္ရင္း...
''က်ံဳးထုံး ဘာေမးစရာရိွလို႔လ'ဲ '
ဟုဆိုေသာAခါ...
''ခင္ဗ်ားက
တပတ္႐ိုက္သြားတာ(ဂ်င္းထည့္သြားတာ)ပဲ...စားေသာက္ရင္း ေဆြးေႏြးမယ္လည္း ေျပာေသးတယ္...က်ဳပ္မွာေတာ့ ေစာ
င့္ေ
နလိုက္ရတာ Aရက္ေတာင္ ကုန္ေတာ့မယ္...ထမင္းက Aခုထိ မေကြၽးေသးဘူးလား ႏွာေခ်းေတာင္ ငပိလုပ္စားမယ့ ္
ကပ္ေစးAိုး ေတေလၾကီး''
''ဟား...ဟား...ဟား...ဟား''
''ခစ္...ခစ္...ခစ္''
က်ံဳးထံုး၏ စကားေၾကာင့္ Aားလံုး စိတ္မထိန္းနိုင္ေတာ့ဘဲ ရယ္ပြဲက်သြားေတာ့သည္။ မ်က္နွာတည္တည္ႏွင့္ ရွိေနေသာ
ပိုင္ရွင္းပင္
ခစ္ခနဲ ရယ္ေမာမိ၏။
''ေAးပါကြာ ဖားျပဳပ္စုတ္ရဲ႕...ထမင္းမေကြၽးနိုင္ေလာက္ေAာင္ က်ဳပ္မမြဲေသးပါဘူး''
ဟုန္စုလိန္က မ်က္ႏွာ႐ံႈ႕မ့မဲ ့ဲႏွင့္ ျပနေ္ ျပာျပီး လက္ခုပ္တစ္ခ်က ္ တီးလိကု ္ရာ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို လမ္းေတေလ
ဂိုဏ္းသား၂၀ေက်ာ္သည္ စားေသာက္စရာမ်ား လာေရာက္ခ်ေပးေလေတာ့သည္။ Aေငြ႕ေထာင္းေထာင္းထေနသျဖင့္
Aေစာပိုင္း ေဆြးေႏြးေနစU္ကတည္းက ခ်က္ျပဳတ္ထားပံုရ၏။ လက္ရာမွာ မည္သို႔ရိသ
ွ ည္ကို မသိရေသာ္လည္း
ဟင္းနံ႔မ်ားက ေမႊးလွသလို ဟင္းAမယ္မ်ားက စုံလင္လွသျဖင့္ သြားရည္ယုစိ ရာ ေကာင္းလွ၏။
ၾကက္၊ဝက္၊Aမဲ၊ပုစြန္၊ဂဏန္းေပါင္းAျပင္ ငါးမန္းေတာင္ဟင္းခ်ိဳပင္ ပါေသး၏။ Aေတာ္စုံသလို တတ္လည္းတတ္နိုင္လွ
သည့ ္
ဟုန္စုလိန္ပင္။
''ခင္ဗ်ားတပည့္ေတြရဲ႕လက္ရာ မျမည္းရတာေတာင္ၾကာျပီ...ေတေလၾကီး ဘယ္ဆိုးလို႔လဲဗ်...Aဆင္သင့္
လုပ္ထားတာကိုး...က်ဳပ္ကေတာ့ စားျပီဗ်ိဳ႕''
က်ံဳးထံုးသည္ လ်ွာသပ္လိုက္ျပီး ပုစြန္တုပ္တစ္ခုကို လက္ျဖင့္ေကာက္ယူကာ ကြၽတ္ကြၽတ္ျမည္ေAာင္ ဝါးစားေလေတာ့
၏။ သူသည္
Aားမနာတတ္သလို မရွက္တတ္သူပီပီ တူပင္မကိုင္ေတာ့ဘဲ လက္ျဖင့္နယ္ကာ Aားရပါးရေလြးေတာ့၏။ သူ႔Aဖို႔
AစားAေသာက္ႏွင့္ ပတ္သက္လာလ်ွင္လည္း လံုးဝမရွက္တတ္ေပ။
1
364
''စားမရွက၊္ ၾကိဳက္မရွက္၊ငိုက္မရွက္၊ေဟာေျပာမရွက္''ဆိုသည့ ္ မရွက္တရား၄မ်ိဳးရိွသည့္ Aနက္ စားမရွက္သည့္ လမူ ်ိဳးပ
င္။
မ်က္ႏွာေျပာင္ခ်က္က လြန္လြန္းလွသည္။(9ေလာက္ရွိတယ္) ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ လိAင္း၏ သက္ေတာ္၅၀ျ
ပည့္
Page 418
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ေမြးေန႔ကဆိုလ်ွင္ သူမ်ားတကာသည္ ဝတ္စားေကာင္းလွဝတ္ကာ လက္ေဆာင္မ်ားႏွင့္ လာေရာက္ၾကေသာ္လည္း သူ
ကမူ
လက္ႏွီးစုတ္သာသာ Aဝတ္စုတ္ကိုဝတ္ကာ လက္ဗလာႏွင့္ ဝင္စားေလ၏။ ထိုမ်ွေလာက္ မ်က္ႏွာေျပာင္လွ၏။
စားေသာက္ဖြယ္မ်ား စုံလင္ေသာAခါ...
''Aားလံုးပဲ စားေသာက္နုိင္ၾကပါျပီ ခင္ဗ်ာ''
ဟုန္စုလိန္က ေျပာလုိက္သျဖင့္ က်န္လူမ်ားလည္း ဟန္မေဆာင္နုိင္ေတာ့ဘဲ ခရီးပန္းကာ ဆာေလာင္ေနသျဖင့္ Aားပါး
တရ
စားေသာက္ၾကေတာ့၏။ က်ံဳးထုံးကမူ နလန္ထစ လူနာAလား AစားAေသာက္ၾကမ္းလွေခ်သည္။ ခဏခဏ လကို ပ္ ဲြ
ေတာင္းရာ
လမ္းေတေလဂိုဏ္းသားမ်ားမွာ လက္မလည္ေAာင္ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။
©©©©©©©©©©©©©©©©©
စားေသာက္ျပီး တစ္နာရီမ်ွ Aနားယူျပီးေနာက္ Aုပ္စုႏွစ္စုခြဲကာ လမ္းေတေလဂိုဏ္းသားမ်ားႏွင့္ သုိင္းသမားAခ်ိဳ႕Aား
မည္သည့္ေနရာ၌ တာဝန္ယူရမည္ကို ယဟု ုကံ ရွင္းလင္းေျပာျပေလ၏။ စုခ်ဴးရန္ႏွင့္ ေရွာင္ခ်ဴးကမူ သိုင္းျပိဳင္ပြဲ၌ ၾကည့္႐ႈ
ရမည့္
Aုပ္စု၌ ပါဝင္သြားသည္။
Uီးစြာ မဟူရာဂိုဏ္းမွ ကမ္းလွမ္းခ်က္ကို လက္ခံေၾကာင္း ဟုန္စုလိန္က ဂိုဏ္းသားတစ္ေယာက္Aား ေစလႊတ္၍ မဟူရာစံ
Aိမ္သု႔ ိ
သတင္းပို႔ေစ၏။ မဟူရာဂိုဏ္းက ကတတိ ညမ္ တည္ေတာ့ မသိရ။ သို႔ေသာ္ျငားလည္း သူတ႔ဘို က္မွ စတင္ေဖာက္ဖ်
က္ပါက
Aသင့္တိုက္ခိုက္ရန္ ကင္းပုန္းမ်ားကို ၾကိဳတင္ခ်ထားကာ လုျံခံဳေရးကို တင္းၾကပ္ထားေလ၏။
သိုင္းျပိဳင္ပြဲသည္ လမ္းေတေလဂိုဏ္း၏ ကံၾကမၼာ(သို႔)ဂုဏ္သိကၡာကို ထိန္းသိမ္းေပးမည့္ပြဲပင္ ျဖစ္ေလသည္။ ထ႔ိုေၾကာင့္
ေပါ့ဆ၍
မျဖစ္ေခ်။ Aစြမ္းကုန္ တုိက္ခိက
ု ္မွသာ Aျဖဴေရာင္ဘက္ေတာ္သားမ်ား ေAာင္ပြဲခံနုိင္ေပမည္။ Aားလံုးကိုယ္စီသည္ မန
က္ျဖန္
တိုက္ခုိက္ၾကမည့္ တိုက္ပြဲAတြက္ စိတ္လႈပ္ရွားေနၾကသည္။
ဤသ႔ျိုဖင့္ စကၠန္႔ကို မိနစ္က တကို ္စား၊မိနစ္ကို နာရီက တကို ္စား၊နာရီကိ ု ေန႔ရက္က တိကု ္စား စသည္ျဖင့္ Aခ်ိန္တို႔
သည္
တေရြ႕ေရြ႕ ကူးေျပာင္းျပီး ေနာက္တစ္ေန႔ နံနက္သ႔ပို င္ ကူးေျပာင္းသြားေခ်ျပီ။
ဟုန္စုလိန္၊ယဟု ု၊ံက်ံဳးထုံး၊ပိုင္ရွင္းႏွင့္ က်ဴးေဆြတို႔၅ေယာက္သည ္ ဟုန္စံAိမ္ရိွ Uယ်ာU္က်ယ္ၾကီးထဲ၌ ရင္ေဘာင္တန္း
ရပ္ေနၾက၏။ က်ဳံ းနန္ဂိုဏ္းသား၂၁ေယာက္၊ေရွာင္ခ်ဴး၊စုခ်ဴးရန္ႏွင့္ သိုင္းသမားAခ်ိဳ႕ကေတာ့ သတူ ႔ေို နာက္၌ ရပ္၍
မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ား Aလာကို ေစာင့္ဆိုင္းေနၾကေလသည္။ သတူ A
႔ ို ားလုံး စု႐ုံးေရာက္ရိွေနၾကျပီး မေရွးမေႏွာင္းမွာပ
င္။
''မဟူရာဂိုဏ္းမွ သိမ္းဌက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးန႔ ဲ စစ္သူၾကးီ ၄ေယာက္ ႂကခြ ်ီလာျပီ''
ေႂကြးေၾကာ္သံႏွင့္Aတူ Aိုးစည္ဗုံေမာင္း တီးခတ္သံမ်ား ထြက္ေပၚလာေခ်သည္။
Page 419
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''Aေတာ္ၾကီးက်ယတ္ ့လဲ ူေတ'ြ '
ပိုင္ရွင္းက ႏွာေခါင္းတစ္ခ်က္႐ႈံ႕ကာ ေျပာလိုက္ေလသည္။
မၾကာမီမွာပင္ မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ား ေရာက္ရွိလာေတာ့၏။ စုစုေပါင္း လူAင္Aား ၅၀ေက်ာ္ရွိျပီး
သိမ္းဌက္မ်က္ႏွာဖံုးတပ္ထားေသာ လူတစ္ေယာက္မွ Uီးေဆာင္လာေလသည္။ သူ၏ ဘယ္ညာတြင္ Aသက္၃၀Aရြယ္
မိန္းမလွ
၃ေယာက္ႏွင့္ လူေသေကာင္သမာ ျဖဴဖပ္ျဖဴေရာ္ Aသားေရပိုင္ရွင္ ေခါင္းတလားရာဇာ ပိက်ံဳးတို႔ ရွိေနေခ်၏။ ပိက်ံဳး၏
လက္နက္Aျဖစ္ Aသုးံ ျပဳသည့္ Aေခါင္းသည္ က်ိဳးဝါျမိဳ႕၌ ေရွာင္ခ်ဴး ဓားခ်က္ေၾကာင့္ ပ်က္စီးသြားသည္ျဖစ္ရာ ယခုA
ခါတြင္
Aသစ္တစ္ခု သယ္ေဆာင္လာေလသည္။
1
365
ဟုန္စုလိန္တို႔သည္ သိမ္းဌက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးသည္ မည္သူမည္ဝါမွန္း မသိရွိေသာ္လည္း
ထိပ္သးီ သိုင္းသမားတစ္ေယာက္ဟုေတာ့ ေယဘုယ်Aားျဖင့္ မွတ္ခ်က္ခ်နိုင္သည္။ သူ႔ေဘးတြင္ျခံရံေနသည့္ မိန္းမေခ်ာ
၃ေယာက္ကိုမူ သိသူရွိသလို မသိသူမ်ားလည္း ရွိၾက၏။ ထို၃ေယာက္သည္ Aသက္Aားျဖင့္ ၅၀ေက်ာ္ရွိျပီ ျဖစ္ေသာ္လ
ည္း
က်င့္စU္ေၾကာင့္ ၂၀ေက်ာ္ ၃၀ေက်ာ္Aရြယ္ဟုသာ ထင္ရေလသည္။ ထီး၃လက္ဟု သိငု ္းေလာက၌ ေက်ာ္ၾကားလွ၏။
ေကာင္းသတင္းႏွင့္ေတာ့ မဟုတေ
္ ခ်။ ေငြရလ်ွင္ မည္သူ႔ကိုမဆို သတ္ရန္
ဝန္မေလးေသာ ေၾကးစားလူသတ္မယ္မ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္။ သူမတို႔သည္ လက္နက္Aျဖစ္ ထီးကုAိ သုးံ ျပဳကာ
တိုက္ခုိက္တတ္သည္။ တစ္Uီးခ်င္းစီ ေခၚရလ်ွင္ ေက်ာက္စိမ္းထီးနတ္သမီး ယန္႔ဟူ၊ေရႊထီးနတ္သမီး ယန္႔ရွႏွင့္ ေငြထီးန
တ္သမီး
ယန္႔ေဟြတ႔ ို ျဖစ္ၾကေလ၏။
သူမတ႔ ို ၃ေယာက္စလုံး ညီAစ္မရင္းမ်ား ျဖစ္ၾကျပီး Aမည္နာမႏွင့္ လိုက္ဖက္စာြ ပင္ ဝတ္စားဆင္ယင္ထားသည။္ ယန္႔
ဟူသည ္
ပါးလႊာေသာ Aစိမ္းေရာင္ ပိုးေပ်ာ့ဝတ္စုံကို ဝတ္ဆင္ထားကာ လက္ထတဲ ြင္ Aစိမ္းေရာင္ ထီးတစ္လက္ကိ ု ကိုင္ေဆာ
င္ထားေခ်၏။
ထီး႐ိုးကုိ ေက်ာက္စိမ္းAစစ္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ေက်ာက္စိမ္းထီးနတ္သမီးဟု ေခၚဆိုၾကျခင္းပင္။
Aလားတူ ယန္႔ရွႏွင့္ ယန္႔ေဟြတ႔သို ည ္ နာမည္ႏွင့္ လကို ဖ္ က္ေAာင္ ဝတ္စားဆင္ယင္ထားျပီး
တစ္Uီးက ေရႊ႐ိုးတပ္ထီး၊က်န္တစ္Uီးက ေငြ႐ိုးတပ္ထီးတို႔ကို ကိုင္ေဆာင္ထားေလသည္။ မဟူရာဂိုဏ္းဝင္ ၅၀ေက်ာ္သည္
သူမတ႔ေို နာက္တြင္ ညီညာစြာ စု႐ုံးရပ္ေနၾက၏။
တစ္ဖက္ႏွင့္တစ္ဖက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဆယ္ေပAကြာ၌ ရပ္ေနၾကျပီး Aျပန္Aလွန္ Aကဲခတ္ေနၾကေလသည္။
''ဟား...ဟား...ဟား''
''သဘု ရာဇာၾကီးပိက်ံဳး...ခင္ဗ်ားက Aေျမာ္Aျမင္ရိွသားဘ.ဲ ..ေသရင္ ကယို ့A္ ေလာင္းကိုျမွဳပ္ဖို႔ Aေခါင္းပါ
သယ္လာတာကိုး...ေကာင္းပါတယ္ေလ...Aေခါင္းေလးၾကည့ရ္ တာ ျခဴးပန္း ကနုတ္ေတြန႔ဆဲ ိုေတာ့ မသာလွသြားတာေ
ပါ့ဗ်ာ''
Page 420
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
က်ံဳးထုံး၏ Aရႊန္းေဖာက္၍ ေလွာငေ္ ျပာင္ေသာ စကားေၾကာင့္ ပိက်ံဳးသည္ မ်က္ႏွာ႐ံႈ႕မ့ဲသြားေတာ့သည္။ တုန္႔ျပန္ေျပာမ
ည္
ၾကံလိကု ္ေသာ္လည္း မိမိထက္ ရာထူးတစ္ဆင့္ျမင့္ေသာ သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴး
ရွိေန၍ ေAာင့္Aီးသည္းခံကာ ျငိမ္သက္ေနလိုက္သည္။
''က်ဳပ္က သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးပ.ဲ ..ဟုန္စုလိန္ကိ ု စိမ္ေခၚတယ္''
ေAးစက္စက္ မ်က္လံုးစံုျဖင့္ သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးဆိုသူက ဟုန္စုလိန္ကုိ စူးစိုက္ၾကည့္ရင္းမွ စတင္စိမ္ေခၚလုိက္ေလသ
ည္။
မိမိAမည္ျဖင့္ တည့တ္ ိုးစိမ္ေခၚသျဖင့္ ဟုန္စုလိန္သည္ မေနသာေတာ့။ တကို ္ခိုက္ရန္ ေရွ႕သို႔ တိုးထြက္လာေလသည္။
''ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး ခဏေနပါUီး''
လတူ စ္ေယာက္၏ တားျမစ္သံေၾကာင့္ Aားလုံးက လွည့ၾ္ကည့လ္ ိုက္ၾကသည္။ ထိုသသူ ည္ကား
႐ုပ္ဖ်က္ထားေသာ ေရွာင္ခ်ဴးပင္ ျဖစ္ေလ၏။ ဟုန္စုလိန္သည္ ေရွာင္ခ်ဴးက ို စားေသာက္ဆိုင္၌ ေတြ႕ဆုဖံ ူးသည္ကို သ
တိရသြားျပီး
ဤေနရာတြင္ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ျပန္ေတြ႕ရေသာ္ Aံ့Aားသင့္သြားသည္။ ေစာေစာပိုင္းက
လူမ်ားေန၍ ေသခ်ာသတိမျပဳမိလိုက္ေခ်။
''မိတ္ေဆြက တစ္ခုခု ေျပာစရာရွိလို႔လား''
ဟုန္စုလိန္က ေမးလုိက္ေသာ္...
1
366
''ကြၽန္ေတာ္က သိုင္းပညာမျမင့္မားသလို နာမည္မေက်ာ္ၾကားပါဘူး...ဗဟုသတု ရဖို႔Aတကြ ္
လာၾကည့္ျခင္းပါ...တစ္ခုေလာက္ေတာ့ Aၾကံေပးျခင္းပါတယ္...ပြဲUီးထြကက္ ိ ု ဂိုဏ္းခ်ဳပ္မဟုတ္ဘ ဲ
တျခားသူတိုက္ခုိက္ေစခ်င္ပါတယ္''
ေရွာင္ခ်ဴးက မိမိမွန္း က်ံဳးထံုး မသိေစလိုေသာေၾကာင့္ ခပ္ေAာေAာ Aသံျပဳလုပ္၍ ေျပာလုိက္ေလသည္။
ေရာက္ရိွေနသူမ်ားသည္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ သေဘာထားကို နားလည္သေဘာေပါက္သြားၾကသည္။ Aဘယ့ေ္ ၾကာင့္ဆိုေသာ္
ပထမUီးဆုံးပြဲတြင္ ဟုန္စုလိန္ Aနိုင္ရရိွပါက ကိစၥမရိွေသာ္လည္း မေတာ္တဆ ႐ံႈးနိမ့္ခ့ဲပါက က်န္လူမ်ား
စိတ္ဓာတ္က်ဆင္းသြားနိုင္၏။ စိတ္ဓာတ္စစ္ဆင္ေရးသည္လည္း Aဓိကက်သည္ မဟုတ္လား။
သိမ္းငွက္ဂိုဏး္ ခြဲမွဴးက သူ႔ဘက္မွ ၾကိဳတင္၍ Aပိုင္တြက္ထားပံု ရေလ၏။ သူသည္ ေAးစက္စက္ ရယ္ေမာ၍...
''Aရင္တိုက္တိုက္ ေနာက္မွတိုက္တိုက္ မင္းတို႔ေတြ ႐ံႈးနိမ့္မွာပဲ...ထားပါေတာ့ေလ...ခင္ဗ်ားတို႔ေျပာတာ လက္ခံလုိက္မ
ယ္...''
''ေဟ့...သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴး...ခင္ဗ်ားကို စိမ္ေခၚတယ္''
က်ံဳးထံုးသည္ ၾကားဝင္ေျပာရင္း ေရွ႕သို႔ တိုးထြက္လာေလ၏။
''ဟြန္႔''
သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးက ႏွာေခါင္းတစ္ခ်က္ ႐ံႈ႕လိကု ္ျပီး...
''က်ံဳးထုံး...မင္းကမ်ား က်ဳပ္န႔ဲ တကို ္ခိုက္ဖို႔ Aဆင့္ရိွလို႔လား...Aရင္ဆုံး ပိက်ံဳးကိုပ ဲ နိုင္ေAာင္ တိုက္ခုကိ ္စမ္းပါUီး''
ဟ ု ေျပာေလရာ က်ံဳးထုံးသည္ သ႔ူဝသီAတိုင္း ရယ္ရယ္ေမာေမာျဖင့္...
Page 421
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ခင္ဗ်ား ေလသံကို ရင္းရင္းနီွးႏီွး ၾကားဖူးသလိုပ.ဲ ..ခင္ဗ်ားန႔ကဲ ်ဳပ္ တစ္ေနရာရာမွာ ေတြ႕ဖူးသလားဗ်...စိတ္မရိွရင္ ခ
င္ဗ်ား
မ်က္ႏွာဖံုးကုိ ခြၽတ္ျပပါလားဟင္''
က်ံဳးထံုး၏ စကားေၾကာင့္ သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးသည္ ကိုယ္တစ္ခ်က္ တုန္ယင္သြားျပီး ေနာက္သို႔ ေျခတစ္လွမ္းဆုတ္မိ
သြား၏။
သ႔Aူ မူAယာက ဖုံးကြယထ
္ ားမႈမ်ား ေပၚမည္စိုးသည္Aတိုင္းပင္။ မူပ်က္သြားေသာ သ႔ကူ ိုၾကည့္၍ ဟုန္စုလိန္တို႔တေတြ
မွာ
သံသယဝင္သြား၏။ ထိုသူသည္ နာမည္ရွိသိုင္းသမားတစ္ေယာက္ ျဖစ္၍သာ ဖံုးကြယ္လိုေသာေၾကာင့္
မ်က္ႏွာဖုံးတပ္ထားပံုရေလသည္။ သူသည္ တုန္႔ျပန္မေျပာေတာ့ဘ ဲ ပိက်ံဳးကို မ်က္ရိပ္ျပလိကု ္သည္။ က်ံဳးထုံးAေပၚ Aၾ
ကိတ္Aခ ဲ
ျဖစ္ေနသည့္ ေခါင္းတလားရာဇာပိက်ံဳးသည္ ဝမ္းသာAားရျဖစ္သြားျပီး ခ်က္ခ်င္း ေရွ႕သို႔ တိုးထြက္လိကု ္ကာ...
''က်ံဳးထုံး...ေသာက္စကား မမ်ားန႔ဲေတာ့...သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးကို တိုကခ္ ိုက္ဖို႔ မင္းမွာ Aဆင့္မရိွဘူး...Aရင္ဆုံး
က်ဳပ္ကိုနုိင္ေAာင္ တိုက္ခိုက္စမ္းပါUီး''
ေျပာေျပာဆိုဆို သူသည္ ေျခတစ္ခ်က္ေဆာင့္လိက
ု ္ရာ ၾကမ္းခင္းေက်ာက္ျပားသည္ ကြဲထြက္သြားေလ၏။ Aားလံုးက သူ
၏
Aတြင္းAားျပင္းထန္မႈကုိ သေဘာေပါက္သြားၾကသည္။ က်ံဳးထံုးသည္ ေလွာင္ျပံဳး,ျပံဳးရင္း...
''သဘု ရာဇာၾကီး ဘယဆ္ ိုးလ႔လို ဲဗ်...က်ဳပ္ကေတာ့ ဒီေလာက္ဘ ဲ တတ္နိုင္တယ္''
ဟုေျပာရင္း ေနာက္ဆုတ္လိကု ္ရာ ေစာေစာက သူရပ္ေနသည့ေ္ နရာ၌ နက္႐ိႈင္းေသာ ေျခရာတစ္စုံ ထင္က်န္ေနေတာ့
သည္။
''ဟာ''
''ဟင္''
''ေကာင္းလိုက္တ့Aဲ တငြ ္းAားပ'ဲ '
1
367
ဟုန္စုလိန္က ျပံဳးရယ္၍ ခ်ီးက်ဴးလုိက္သည္။ ေက်ာက္ျပားကို ကြဲAက္ေAာင္ ျပဳလုပ္သူထက္ ေျခရာထင္ေAာင္ ျပဳလု
ပ္ရသူက
ပိုမို၍ ခက္ခဲသလို Aတြင္းAားစိုက္ထုတ္မႈ မ်ားျပားေလ၏။ ပိက်ံဳးသည္ မ်က္ႏွာAနည္းငယ္ ပ်က္သြားသည္။ သို႔ေသာ္
ဟန္ေဆာင္ရယ္ေမာ၍...
''Aတြင္းAားAစြမ္း ျပမယ့္Aခ်ိန္ မေရာက္ေသးဘူး...Aရင္ဆုံး ခင္ဗ်ားန႔ ဲ သိုင္းကကြ ္ခ်င္း ယွU္ျပိဳင္ၾကမယ္...Aသင့္ျပ
င္ထားပါ''
ဟု Aေခါင္းကို ကိုင္ေဆာင္ကာ သိုင္းကကြ ္ျပင္ရင္း ေျပာလိုက္သည္။
''ေကာင္းပါျပီေလ...နည္းနည္းပါးပါးေတာ့ Aေညာင္းေျပတာေပါ့''
က်ံဳးထုံးက ရယ္ေမာေျပာျပီး ေရွ႕သို႔ တိုးတက္လာေလ၏။ ပိက်ံဳးသည္ မ်က္ေမွာင္ကုတ္ၾကည့ရ္ င္း...
''ခင္ဗ်ားက ဘာလက္နကမ္ ွ မသုံးဘ ဲ တကို ္ခိုက္မလို႔လား...က်ဳပ္က Aခြင့္Aေရးမယူခ်င္ဘူး''
Page 422
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ဟား...ဟား''
''ဟီး...ဟီး''
''ဟိုး...ဟိုး''
ကံ်ဳးထံုးသည္ တမင္တကာ Aျမင္ကပ္စရာ ေကာင္းေလာက္ေAာင္ ခြက္ထိုးခြက္လွန္ ေလွာင္ေျပာင္ရယ္ေမာျပီးလ်ွင္...
''က်ဳပ္ သိုင္းေလာကကို စေရာက္ကတည္းက တစ္ခါမွ လက္နက္ဆလို ႔ ို Aပ္တိုတစ္ေခ်ာင္းေတာင္ မသုံးခ့ဘဲ ူး...လ
က္နက္သာ
သုံးလိုက္ရင္ ခင္ဗ်ားေတာ့ ရစရာမရိွေAာင္ ႐ံႈးမွာေသခ်ာတယ္''
ဟု ေျပာလုိက္ေလရာ ပိက်ံဳးသည္ မ်က္ႏွာနီရဲသြား၏။
''က်ံဳးထုံး စကားမမ်ားန႔ေဲ တာ့ Aသင့္ျပင္ေပေတာ့''
''ဟား...ဟား...ဟား''
''ေကာင္းပါျပီ...ခဏေတာ့ ေစာင့္ပါUီးေလ''
က်ံဳးထုံးက လကက္ ာျပရင္းေျပာကာ ေနာက္လွည့၍္ ...
''ညီေလးစုခ်ဴးရန္...လာပါUီးက'ြ '
လက္ယပ္၍ ေခၚလိုက္လ်ွင္ ေရွာင္ခ်ဴးႏွင့္တက ြ သိုငး္ သမားမ်ားမွာ Aံ့Aားသင့္သြားၾက၏။
''Aစ္ကိုၾကီးက စုခ်ဴးရန္န႔ ဲ ဘယ္လလို ုပ္ျပီး ေသြးေသာက္ဖြဲ႕မိပါလိမ့္...Aေတာ္ေတာ့ ထူးဆန္းတာပဲ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စိတ္တြင္းမွ ေရရြတ္မိသည္။
''ဒါကို ခဏယူထားပါUီး ညီေလး''
စုခ်ဴးရန္ ေရာက္လာေသာAခါ က်ံဳးထုံးက သ႔ူေနာက္ေက်ာတြင္ လယြ ္ပိုးထားသည့္ ဘူးသီးေျခာက္ခံြၾကီးကို ျဖဳတ္ေပးလို
က္၏။
သလူ ုပ္ပုံကိုငပ
္ ုံကိုၾကည့၍္ စိတ္မရွည္နိုင္သူက ပိက်ံဳး...
''က်ံဳးထုံး...ခင္ဗ်ားက က်ဳပ္ကို မတိုက္ရလဲ ႔ ို Aခ်ိန္ဆြဲေနတာလား...A့ဒဲ ီေကာင္ေလးက ဘာလ.ဲ ..က်ဳပ္ကို
ယွU္မလို႔လား...ေစာေစာစီးစီး ေသပန္းပြင့္ခ်င္တာန႔တဲ ူတယ္''
''ဟား...ဟား...ဟား''
1
368
ရယ္ေမာလုိက္သူက ဟုန္စုလိန္ပင္။
''ပိက်ံဳး...မင္းကိုယ္မင္း နာမည္ေက်ာ္ၾကားတယ္ဆိုျပီး ေမာက္မာမေနန႔.ဲ ..A့ဒဲ ီ က်ဳပ္တပည့္ေလးကို ၃လေလာက္
ေသခ်ာၾကပ္မတ္ျပီး သင္ၾကားေပးရင္ မင္းမေျပာန႔.ဲ ..က်ဳပ္ေတာင္မွ ယွU္နိုင္ဖို႔ မလြယ္ေတာ့ဘူး...သူ႔Aတြင္းAားက
က်ဳပ္တို႔ထက္ေတာင္ ျပည့္ဝတယ္''
လမ္းေတေလဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ဟုန္စုလိန္၏ စကားေၾကာင့္ Aားလုံးကိုယ္စီ Aံ့Aားသင့္သြားၾကသည္။ ထ႔Aို တူ စုခ်ဴးရန္Aေပ
ၚလည္း
စိတ္ဝင္စားသြားၾကေလသည္။
''A့ဒဲ ီေကာင္က လူေပ်ာ္ၾကီးနဲ႔ ညီAစ္ကိုေတာ္ထားတ့Aဲ ျပင္ လမ္းေတေလဂိုဏ္းခ်ဳပ္ရဲ႕ တပည့္ေတာင္ ျဖစ္ေနမွကိုး...ေ
နာက္ဆိုရင္
Page 423
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ငါ့ထက္ေတာင္ သာသြားနုိင္တယ္...စိတ္တိုစရာေကာင္းလိုက္တာ''
ရီစြတ္က်င့္သည္ မုဒိတာမပြားမိဘ ဲ ၾကိတ္၍မနာလိုမိေလသည္။ ထိုAခ်ိန္မွာပင္ က်ံဳးထုံး၏ စကားသံက ထကြ ္ေပၚလာ
သည္။
''ခင္ဗ်ားကို တိကု ္ခိုက္ဖို႔ဆိုရင္ ေစာေစာက ဘူးသီးေျခာက္ထဲမွာပါတဲ့ ပ်ားေတြလႊတလ္ ိကု ္ရင္
ရပါတယ္ဗ်ာ...သိုင္းကြက္တစ္ကြက္ေတာင္မွ သုးံ စရာမလိုဘူး...ခင္ဗ်ားလည္း သေဘာေပါက္မွာပါေနာ္''
ခပ္ေထ့ေထ့ျပံဳးရင္း ေျပာလိုက္ေသာ က်ံဳးထုံး၏ စကားေၾကာင့္ ပိက်ံဳးမွာ လြန္ခ့သဲ ည့္ ႏွစ္ေပါင္း၃၀ေက်ာ္က
ပ်ားတုပ္သျဖင့္ ေခြးေျပးဝက္ေျပး ေျပးခ့ဲရေသာ Aျဖစ္Aပ်က္ကို ျပန္ေျပာင္းသတိရကာ မ်က္ႏွာမည္းခန ဲ ျဖစ္သြားေတာ့
သည္။
''ေလခ်ည္းေပါမေနန႔.ဲ ..ေသစမ္း''
သသူ ည္ ေဒါသထကြ ္ထကြ ္ျဖင့္ လက္ထဲမွ ေၾကးေခါင္းတလားႏွင့္ ျဖတ္႐ိုကလ္ ု္ကိ ္သည္။ က်ံဳးထုံးက ေဒါသထကြ ္ေ
Aာင္
လုပ္ေဆာင္မႈမွာ ေAာင္ျမင္သြားေလ၏။ ေဒါသထြက္ေလ Aမွားမ်ားေလ မဟုတ္လား။ က်ံဳးထံုးက လႈပ္ရွားမႈမ်ားက
လ်င္ျမန္လွသလို မေခပါေခ်။ သူသည္ ဖားျပဳပ္တစ္ေကာင္ပမာ မာန္ဖီျပီး ေခါင္းတလားေပၚ ခုန္တက္လုိက္ေလ၏။
တကို ္ပစဲြ တင္ျပီျဖစ္၍ Aားလုံးကုယိ ္စီ လတြ ္ရာသို႔ ေနာက္ဆတု ္ေပးလိုက္ၾကသည္။
''ဟိတ္''
ပိက်ံဳးသည္ မာန္တစ္ခ်က္သြင္း၍ Aေခါင္းကုိ တဝွီးဝွီးျမည္ေAာင္ လွည့္ပတ္ေလေတာ့သည္။ က်ံဳးထံုးသည္ ေနာက္ကြၽမ္
းပစ္၍
လက္ဝါးခ်က္ျဖင့္ ထတု ္ေဖာ္တိုက္ခိကု ္ေလရာ ပိ္က်ံဳးက ေခါင္းျဖင့္ ခံေဆာင္ေပးလိကု ္၏။
''ဝုန္း...''
က်ံဳးထံုး၏ လက္ဝါးခ်က္မွာ မည္မ်ွျပင္းထန္သည္မသိ။ ပိက်ံဳးသည္ ဒယီးဒယိုင္ျဖင့္ ေျခ၅လွမ္း ဆုတ္သြားေတာ့သည္။
''မင္း...မင္း''
သသူ ည္ တစ္စုံတရာ တုံ႔ျပန္ေျပာမည္Aျပဳ Aေခါင္းေပၚတြင္ ထင္က်န္ေနေသာ လက္ဝါးရာတစ္စုံကို ေတြ႕လိကု ္ရသျဖ
င့္
တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားသြား၏။ က်ံဳးထံုး၏ Aတြင္းAားသည္ Aေတာ္ေကာင္းမြန္လွသည္တကား။
ဟုန္စုလိန္တို႔လူစု ျပံဳးေယာင္သမ္းသြားၾကသည္။ ပိက်ံဳးတ႔လို ူစုကမူ Aံ့Aားသင့္ကာ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားသြားေလေ
တာ့၏။
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၇၃,၇၄)
(ဒႆနစကား။ ။ေဆာင္းဝင္လာေလေလ Aိပ္ယာထ ေနာက္က်ေလေလပဲ tongue emoticon:-p )
''ယား''
1
369
ပိက်ံဳးသည္ Aေခါင္းကုိ ပစ္ခ်ကာ ၾကံဳးဝါးေAာ္လိုက္ျပီး က်ံဳးထံုးAား လက္စားေခ်ရန္ သူAႏွစ္ႏွစ္Aကာလ
ၾကိဳပမ္းေလ့က်င့္ခ့သဲ ည့ ္ 'လူေသလက္ဝါးသိုင္း'ကို ထုတ္ေဖာ္ေလေတာ့သည္။ ထိုAခါ လက္ဝါးျပင္သည္ ပိုမိုျဖဴေဖြး
သြားျပီး
Page 424
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဆိုးဝါးေသာ ညွီစို႔စို႔ Aနံ႔တို႔ ထြက္ေပၚလာ၏။
က်ံဳးထုံးသည္ ပိက်ံဳး၏ သိုင္းကြက္ လြန္စြာျပင္းထန္မည္ကိ ု ရိပ္မိသျဖင့္ သူရိယAတြငး္ Aားကို
စုစည္းလိုက္ရာ လက္ဝါးျပင္ႏွစ္ဖက္စလံုး နီရဲသြားေလသည္။
ၾကည့္႐ႈေနသူမ်ားသည္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းေAာင္ ျပင္းထန္ေသာ တိုက္ပြဲတစ္ခု နိဒါန္းပ်ိဳးေနသညက္ ိ ု
သေဘာေပါက္သြားၾက၍ စိတ္လႈပ္ရွားေနၾက၏။
''ဝွစ္''
''ဟိတ္''
ျပင္းထန္ေသာ လက္ဝါးခ်က္မ်ားျဖင့္ ပိက်ံဳးက စတင္တိုက္ခိုက္သျဖင့္ က်ံဳးထုံးကလည္း သူရိယAတြင္းAား ေပါင္းစ
ပ္ထားသည့္
ဖားျပဳပ္သိုင္းျဖင့္ ျပန္လည္ရင္ဆိုင္ေလေတာ့သည္။
Aပူဓာတ္ျပင္းလြန္းေသာ သူ၏ လက္ဝါးခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ပိက်ံဳးသည္ Aလနြ ္တရာ တုန္လႈပ္သြားသည္။ လြန္ခ့သဲ ည့္
ႏွစ္၃၀ေက်ာ္က က်ံဳးထုံးႏွင့္ လက္ေတြ႕မတိုက္ခကို ္ဖူးေခ်။ ပ်ားတုပ္သျဖင့္ ေခြးေျပးဝက္ေျပး ေျပးခ့ဲရ၏။ သ႔ေို သာ္...ထိုစ
U္က
သ႔ူစိတ္ထတဲ ြင္ က်ံဳးထုံး၏ သိုင္းပညာသည္ မိမိႏွင့္ မတိမ္းမယိမ္းေလာက္သာရိွျပီး
Aထင္ၾကီးစရာမရိွဟု မွတ္ထင္ထားခ့သဲ ည္။ ယခုလကေ္ တြ႕တိုက္ခိုကၾ္ကည့္ေသာ္ မိမိAျမင္မွာ လုံးဝမွားယြင္းေနေၾ
ကာင္း
သိရွိသြား၏။
ပူေလာင္ျပင္းထန္ေသာ က်ံဳးထုံး၏ လက္ဝါးခ်က္ျဖင့္ ရင္ဆိုင္မိတိုင္း ပိက်ံဳးသည္ မခံမရပ္နိုင္ေAာင္ ျဖစ္သြားသည္။ သူ
က်င့္သည့္
လက္ဝါးသိုင္းမွာ AေAးဓာတ္ကို Aေျခခံထားျပီး Aစြမ္းထက္သည္ မွန္ေသာ္လည္း
ေAာက္လမ္းနည္းနာသာ ျဖစ္ေပသည္။ သန္႔စင္၍ Aပူဓာတ္ျပင္းလြန္းေသာ က်ံဳးထံုး၏ လက္ဝါးခ်က္ႏင
ွ ့္ေတြ႕ရေသာ္ ပိုမို
Aခံရခက္ေလသည္။ ေAာက္လမ္းသိုင္းပညာရပ္မ်ားသည္ ဝါးပင္က့သဲ ို႔
Aခ်ိန္တိုAတြင္း Aသုးံတည့္ေသာ္လည္း က်စ္လစ္သိပ္သည္းမႈေတာ့ နည္းပါးေလ၏။ ထို႔ျပင္ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ
ပညာရပ္မ်ိဳးမ်ားသည္ Aခ်ိန္တိုAတြင္း တိုးတက္မႈႏႈန္း ျမင့္မားေစေသာ္လည္း ေလ့က်င့္သူကို Aသက္တိုေစနိုင္၏။
သ႔ျိုဖစ္၍ ေရရွည္တြင္ Aတငြ ္းAား စင္ၾကယ္သူမ်ားကသာ Aသာရနိုင္သည္မဟုတလ္ ား။
ထ႔ိုျပင္ သူ မသိလိုက္ရသည့္ ေနာက္ထပ္ Aခ်က္တစ္ခုသည္ကား က်ံဳးထုံးသည္ မြန္ျမတ္သန္႔စင္၍ က်စ္လစ္သိပ္သည္း
ေသာ
Aပူဓာတ္ကို Aေျခခံသည့္ ''သူရိယAတြင္းAား''ကို ေနာက္ဆုးံ Aဆင့္ထိ
ေAာင္ျမင္ထားသည္ ဆိုတာကိပု င္။ ထိုAတငြ ္းAားသည္ သည္Aတငို ္း
က်င့္မရေခ်။ မီးပုလဲမွ ေရာင္ျခည္ျဖာရည္ ေသာက္သုးံကာ ေလ့က်င့္ရ၏။ တစ္ႏွစ္ေလ့က်င့္လ်ွင္ ၅ႏွစ္စာႏွင့္ ညီမ်ွေသာ
Aတြင္းAားကို ရ႐ွိသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ယခင္ႏွစ္၃၀ထက္ Aတြင္းAားမ်ားစြာ
တိုးတက္လာခ့၏ဲ ။ ထို႔ေၾကာင့္ တိုက္ခိုက္ရင္း ပိက်ံဳးမွာ Aေျခပ်က္လာေတာ့သည္။
''ေဟး''
က်ံဳးထုံးသည္ မာန္သြင္း၍ လက္ဝါးတစ္ခ်က္ ႐ိုက္ထုတလ္ ိကု ္သည္။ မီးဖုတ္ထားသည့္ သံျပားAလား နီရဲေတာ
Page 425
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
က္ပေနေသာ
က်ံဳးထုံး၏ လက္ဝါးျပင္ကို ၾကည့မ္ ိျပီး ပိက်ံဳးမွာ မခုခံရဲေတာ့။ ကိုယ္တစ္ျခမ္းင့ကဲ ာ ေရွာင္တိမ္းလိုက္ေလသည္
။ သို႔ေသာ္ လြတ္လြတ္ကြၽတ္ကြၽတ္ေတာ့ မဟုတ္ေပ။ ဘယ္ဘက္ပခံုးစြန္းသို႔ လက္ဝါးခ်က္ထိသြားျပီး ေျခ၅လွမ္းေက်ာ္
ေနာက္ဆုတသ္ ြားသည္။ သို႔တိုင္ Aပူလိႈင္းမ်ားက တိုက္ခက
ိ ု ္ဆဲျဖစ္ေသာေၾကာင့္
1
370
ေနာက္ထပ္ ေျခခုႏွစ္လွမ္းတိုင္ ဆုတ္ခာြ ေပးလိကု ္ရမွ လြတ္ေျမာက္သြား၏။ ထို႔Aတူ ဘယ္ပခုံးစြန္းမွ
Aက်ီႋစသည္ မီးေလာင္ထားသကသ့ဲ ႔ ို Aေပါက္တစ္ခု ျဖစ္ေပၚသြားေလေတာ့သည္။
''ဟာ''
''ဟင္''
''ေကာင္းလိုက္တ့ ဲ Aတငြ ္းAားပါလား လူေပ်ာ္ၾကီး''
သိုင္းပရိတ္မ်ား Aံ့Aားသင့္သြားၾကသလု ိ ဟုန္စုလိန္ကလည္း စိတ္လိုလက္ရ ခ်ီးက်ဴးမိသည္။
''Aစ္ကိုၾကီးက်ံဳးထုံးရဲ႕Aတြင္းAားက Aပူဓာတ္ ျပင္းထန္လြန္းတယ္...ပိက်ံဳးရ႕ဲ လက္ဝါးခ်က္က AေAးဓာတ္ကို Aေျခ
ခံေပမယ့ ္
Aစ္ကိုက်ံဳးထံုးကို မယွU္နုိင္ေသးပါဘူး''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စိတ္တြင္းမွ ေတြးေတာေဝဖန္လိုက္မိသည္။
ပိက်ံဳးသည္ မခံမရပ္နုငိ ္ေAာင္ ျဖစ္ေန၏။ မိမိက Aႏွစႏ
္ ွစ္Aကာလ ေလ့က်င့္ခ့သဲ ည့္ ''လူေသလက္ဝါးသိုင္း''သည္ မ
ည္သ႔မို ်ွ
Aရာမထင္သည္ကိ ု ေတြ႕ရသျဖင့္ ခံျပင္းသြားသည္။ သိုင္းပရိသတ္မ်ားသည္ ၁၀ကြကပ္ င္ မျပည့္ေသး။
ပိက်ံဳးကို ေနာက္ဆုတ္ေAာင္ လုပ္နုိင္သည့္ က်ံဳးထံုးက သိုင္းပညာသာလြန္ေၾကာင္း
သေဘာေပါက္သာြ းၾက၏။ Aနိုင္A႐ံႈးက သိသိသာသာ ထင္ရွားေနေလျပီ။ ေစာေစာက က်ံဳးထုံး မညွာတာပါက
ပခံုး႐ိုးပင္ က်ိဳးသြားနိုင္၏။
''Aဟမ္း''
သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးက ေခ်ာင္းဟန္႔လိုက္သျဖင့္
ပိက်ံဳးသည္ Aမိန္႔ေတာင္းခံသည့္ Aၾကည့ျ္ဖင့္ ေနာက္လွည့ၾ္ကည့္လိုက္ရာ
ေခါင္းညိတ္ျပသျဖင့္ ဝမ္းသာAားရျဖစ္သြားသည္။ ထ႔ေို ၾကာင့.္ ..
''က်ံဳးထုံး...ခင္ဗ်ားန႔ ဲ က်ဳပ္တို႔တကို ္ပ ဲြ မျပီးေသးဘူး...လကဝ္ ါးခ်က္ကို ခုခံေပေတာ့''
ဟုဆိုျပီးေနာက္ ညာလက္ဝါးခ်က္ထုတ္ေဖာ္လုိက္၏။ ဘယ္လက္ကမူ Aက်ႋီရင္ဘတ္ထဲမွ တစ္စံုတရာကုိ ထုတ္ယူ၍
ပစ္ခတ္လုိက္ေတာ့သည္။
''ဝွီး...''
ပုတီးေစ့လို Aနက္ေရာင္ AလုံးေလးAခ်ိဳ႕သည္ ဝပဲ ်ံ၍ က်ဳံ းထုံး၏ မ်က္ႏွာသို႔ Aရိွန္ျပင္းစြာ တိုးဝင္လာေလ၏။
က်ံဳးထုံးက လက္ဝါးခ်က္ျဖင့္ ၎Aရာမ်ားကိ ု ႐ိုက္ဖယ္မည္Aျပဳ...
''လြတ္ေAာင္ေရွာင္လိုက္...Aႏၲရာယ္မ်ားတယ္''
ျခင္ေAာ္သံမ်ွ တိုးညွင္းေသာ Aသံတစ္ခုက သတိေပးလိုက္သျဖင့္ က်ံဳးထံုးသည္ Aံ့Aားသင့္သြားျပီး ''ဝကၤပါေျခလွမ္း
Page 426
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ကြက္''ျဖင့္
လြတ္ေAာင္ ေရွာင္တိမ္းလိုက္ေတာ့သည္။ ထိုAခါ...
''ဝုန္း...ဝုန္း...ဝုန္း''
Aနက္ေရာင္Aလုံးမ်ားသည္ ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ေပါက္ကသြဲ ြားျပီး ထိုAရာမ်ား ထိမွန္ေသာ ေျမျပင္သည္
Aခ်ိဳင့္တစ္ခု ျဖစ္သြားေလသည္။
1
371
က်ံဳးထံုးသာ Aေရွာင္မျမန္ပါက ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံး ဇကာေပါက္ ျဖစ္သြားနိုင္ေခ်၏။ ဟုန္စုလိန္တို႔ ဘက္ေတာ္သားမ်ား
သည္
လြန္စြာ ေဒါသထြက္သြားသည္။ လ်ိဳ႕ဝွက္လက္နက္ျဖင့္ ေကာက္က်စ္စြာ တိုက္ခိုက္ျခင္းက ေAာက္တန္းက်လွသည္ မ
ဟုတ္လား။
က်ံဳးထံုးသည္ ေတြျပီးရပ္ေနကာ ေစာေစာက
Aသံရွင္Aေပၚ ေက်းဇူးတင္သြားမိသည္။ ပိက်ံဳးကမူ သူ႔AၾကံမေAာင္သျဖင့္ မ်က္ႏွာၾကီး ပုပ္သ္ုိးေနေတာ့၏။
''ဒီပြဲမွာ သေရက်တယ္''
႐ုတ္တရက္ သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခမဲြ ွဴးမွ ေၾကျငာလိကု ္သျဖင့္ ဟုန္စုလိန္တို႔သည္ AၾကီးAက်ယ္ ေဒါသထကြ ္သြား၏။
''ရွင္တို႔ မဟူရာဂိုဏ္းက ေကာက္က်စတ္ ့နဲ ည္းလမ္းနပ႔ဲ ဲ Aနိုင္ယူတတတ္ ာ မဟုတ္လား...Aရွက္မရိွတ့ဲလူေတ'ြ '
ပိုင္ရွင္းက မေက်မခ်မ္းျဖင့္ ၾကားဝင္ေျပာလိကု ္ေလသည္။
''ျပိဳင္ပြဲမစခင္တုန္းက လက္နက္ပုန္း မသံုးရဘူးလို႔ ဘယ္သူက
စည္းမ်U္းသတ္မွတ္ထားလို႔လ.ဲ ..ဘယ္လိုတကို ္ခိကု ္တိုက္ခိုက္ Aနိုင္ရရင္ ျပီးေရာမဟုတလ္ ား...မေက်နပ္ရင္လည္း ရွ
င္ကိုယတ္ ိုင္
ထြက္လာခ့ေဲ လ''
ေက်ာက္စိမ္းထီးနတ္သမီးက မခိုးမခန္႔ျပံဳးရင္း စိမ္ေခၚလိုက္သျဖင့္ ပိုင္ရွင္းကလည္း ေစာင္းေကာက္ကုိ
Aသင့္ျပင္၍ ေရွ႕သို႔ တိုးထြကလ္ ိကု ္၏။ ''ေဟ့...ေနပါUီး...က်ဳပ္က သေရပြဲကို လက္ခံမယ္လ႔ ို ေျပာလို႔လား...ဒီတစ္ခါ
ျပတ္ျပတ္သားသားျဖစ္ေAာင္ Aတြင္းAားျပိဳင္မယ္...မျပိဳင္ရဲရင္ေတာ့ ေစာေစာကပြဲမွာ က်ဳပ္နုိင္ျပီ''
က်ံဴးထံုးက ဝင္ေျပာေလရာ ဟုန္စုလိန္တို႔ကလည္း ေခါင္းညိတ္ေထာက္ခံလုိက္ၾကသည္။
''မွန္တာေပါ့...ေစာေစာက တိုကက
္ ြက္ခ်င္းယွU္တာကို ခင္ဗ်ားတို႔က ညစ္ပတ္ျပီး သေရလို႔ သတ္မွတ္တယ္ ထားပါUီးေ
တာ့...သိုင္
းပညာယွU္ျပိဳင္ရင္ ေနာက္ဆုံး AဆုံးAျဖတ္ေပးမွာက Aတငြ ္းAားပညာပ.ဲ ..ပိက်ံဳးက မယွU္ရဲရင္ေတာ့ က်ံဳးထုံးကိုပ ဲ
Aနိုင္ေပးရမယ္...မဟုတ္ရင္ ဒီမွာရိွေနတ့ ဲ က်ဳပ္တို႔ မဟာမိတ္ေတကြ သည္းခံမွာ မဟုတဘ္ ူး''
ဟုန္စုလိန္ကလည္း တင္းမာျပတ္သားစြာ ေျပာလိုက္သျဖင့္ ပိက်ံဳးသည္ ျငိမ္ေန၍ မျဖစ္ေတာ့။ သူသည္
သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးကို တစ္ခ်က္ၾကည့မ္ ိသည္။ သူက ဘာမွမေျပာေတာ့ဘ ဲ ေခါင္းခါျပ၏။ မတတ္သာသည့္
သေဘာပင္။ ပိက်ံဳးသည္ က်ံဳးထုံး၏ Aတငြ ္းAားကို ခပ္လန္႔လန္႔ ျဖစ္ေနမိသည္။ သ႔ေို သာ္ျငားလည္း မလႊဲသာ မေရွာ
င္သာသျဖင့္
ေရွ႕သို႔ တိုးထြက္လိကု ၏္ ။ က်ံဳးထုံးကို ေၾကာက္ျပီး မယွU္ျပိဳင္ရဲသည့္Aေၾကာင္း သိုင္းေလာက၌
Page 427
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
သတင္းမပ်ံ႕လိုေပ။ မည္သို႔ဆိုေစကာမူ ေနာက္ဆုးံတြင္ ေခါင္းတလားရာဇာဆိုသည့ ္ သူ၏
ဘြဲ႕Aမည္လည္း ေပ်ာက္သြားလို႔ မျဖစ္ေခ်။ က်ံဳးထံုးသည္ ျပံဳးရယ္ရင္း...
''ဒလီ ိုမွေပါ့ဗ်ာ...ျမန္ျမန္ျပီးေလ ေကာင္းေလပဲ...ခင္ဗ်ားန႔တဲ ိုက္ျပီးမွ Aရက္ေသာက္ဖို႔ Aခ်ိန္ရေတာ့မယ္''
''ေလမေပါစမ္းပါန႔'ဲ '
ပိက်ံဳးသည္ တင္ပ်U္ေခြထိုင္ရင္းမွ ေျပာလိုက္သည္။
က်ံဳးထုံးကလည္း Aလားတူ တင္ပ်U္ေခထြ ိုင္ျပီးလ်ွင္ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေရွ႕သို႔ဆန္႔တန္းကာ လက္ဝါးခ်င္း ပူးကပ္လိကု ္ေ
တာ့သည္။
ထိုAခါ ႏွစ္ဖက္စလုံးမွ သိုငိ ္းသမားမ်ားသည္ မနီးမေဝး၌ရပ္ကာ ၾကည့္႐ႈေနၾကေလ၏။ က်ံဳးထုံးကိ ု စိတ္မခ်ေသာ ေရွာ
င္ခ်ဴးသည္
နီးကပ္စြာ ရပ္ေနေလရာ ဟုန္စုလိန္သည္ Aံ့Aားသင့္သြားသလို သံသယဝင္သြား၏။
''ဒီလကူ က်ံဳးထုံးန႔ ဲ နီးနီးကပ္ကပ္ေနတာ ဘာAေၾကာင္းရိွလို႔ပါလိမ့္...လုပ္ၾကံဖို႔မ်ား ၾကံစည္ေနသလား မသိဘူး''
1
372
ဟု
လြဲမွားစြာ ေတြးမိျပီး ေရွာင္ခ်ဴးေဘး၌ ရပ္ေနေလေတာ့သည္။ သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးသည္ ႐ုပ္ဖ်က္ထားေသာ ေရွာင္ခ်ဴးကို
မသိရွိပါေခ်။ သိုငး္ ပညာ Aေပ်ာ္တမ္းသာ တတ္ေျမာက္ထားသည့္
သူေဌးတစ္ေယာက္ဟုသာ ေတြးမိ၍ Aထင္မၾကီးေခ်။ သို႔ေသာ္ ဟုန္စုလိန္ရွိေနသျဖင့္ ပိက်ံဳးကို
Aေကာက္ၾကံနုိင္သည္ဟု ကယို ့စ္ ိတ္ႏွင့္ ႏိႈင္းယွU္ေတးြဆမိကာ သူသညလ္ ည္း ပိက်ံဳးႏွင့္ နီးကပ္စြာ ရပ္ေနလိုက္သ
ည္။
Aတြင္းAားယွU္ျပိဳင္မႈက စတင္ေနေလျပီ။ ''လူေသလက္ဝါးသိုင္း''ကို ေလ့က်င့္ေAာင္ျမင္ထားသည့္ ပိက်ံဳး၏
လက္ဝါးျပင္ႏွစ္ဖက္မွာ ျဖဴေဖြးေနေလသည္။ က်ံဳးထံုး လက္ဝါးစံုကမူ မီးခဲတမ်ွ နီရဲေတာက္ပေနသလို
Aပူေငြ႕Aခ်ိဳ႕ပင္ ထြက္လာေခ်သည္။
တစ္ေယာက္ကAပူ၊တစ္ေယာက္ကAေAး။ ၾကံဳရခဲသည့္ Aတြင္းAားယွU္ျပိဳင္မႈပင္။ ေယဘုယ်Aားျဖင့္ ေရသည္မီးကို
နုိင္ေသာ္လည္း မီးAင္Aားေကာင္းလ်ွင္ေတာ့ မနုိင္ေခ်။ မီးမ်ား မီးနုိင္၊ေရမ်ား
ေရနိုင္ဆိုသည့္ စကားရပ္Aတိငု ္းပင္။ က်ံဳးထုံးသည္ သူရိယAတြင္းAားကို ေနာက္ဆုံးျဖစ္သည့္ Aဆင့္၁၀ထိ
ေAာင္ျမင္ထားသည္ျဖစ္ေလရာ Aတြင္းAား၌ ပိက်ံဳးထက္ Aဆမ်ားစြာ သာလြန္ေန၏။ ထို႔ေၾကာင့္
AေAးဓာတ္Aတြင္းAားမ်ားကုိ Aလြယ္တကူ ေခ်ဖ်က္သြားသည့္Aျပင္ ျပင္းထန္ေသာ Aပူဓာတ္ျဖင့္ပါ ဖိႏွိပ္လိုက္သျ
ဖင့္
ပိက်ံဳးသည္ Aတငြ ္းAားကို ပိုမိုစိုက္ထုတ္ရျပီး မိနစ္ပိုင္းသာ ရိွေသး၏။ ငယ္ထိပ္တြင္ မီးခိုးတလလူ ူ ထသာြ းေတာ့၏။
သူရိယAတြင္းAား Aဆင့္၁၀ထိ ေAာင္ျမင္ပါက ထူးျခားခ်က္တစ္ခု (skill တစ္မ်ိဳးေပါ့)ပိုင္ဆိုင္ရရွိသည္။ ထိုAရာသည္
သဘာဝတရားမွ Aပူဓာတ္မ်ားကုိ စုပ္ယူျခင္းပင္။ သဘာဝရွိ
Aပူဓာတ္မ်ားတြင္ ေနေရာင္ျခည္သည္ ပဓာနက်၏။ သက္ရွိAားလံုး ေနေရာင္ျခည္မရွိဘဲ Aသက္မရွင္နုိင္ေပ။
သူရိယAတြင္းAားကို Aဆင့္၁၀ထိ ေAာင္ျမင္ထားေသာ ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္သည္ ေနေရာင္ျခည္မွ စြမ္းAင္ကုိ ရယူ၍
Aတြင္းAားစုေဆာင္းျခင္း၊Aတြင္းဒဏ္ရာကုသျခင္းတို႔ကို စြမ္းေဆာင္နုိင္ေလသည္။
Page 428
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
သ႔ိုေသာ္ျငားလည္း တန္ေဆးလနြ ္ေဘး ဆိုသလို ကန္႔သတ္ခ်က္ေတာ့ ရိွေခ်၏။ Aလနြ ္Aမင္း
စုပ္ယူပါက ေသြးေၾကာမ်ားကိ ု ေလာင္ကြၽမ္းပ်က္စီးေစနိုင္သည္။(မွတ္ခ်က္။ ။
စႏၵာAတြင္းAားကို ေနာက္ဆုံးAဆင့္ထိ ေAာင္ျမင္ထားေသာ ပုဂိၢဳလ္ကမူ သဘာဝမွ AေAးဓာတ္ကို
စုပ္ယူနုိင္ျပီး လေရာင္ျခည္ကုိ Aဓိကထား စုပ္ယူၾကသည္။ ထို႔ျပင္ ေAးစက္ေသာ ပတ္ဝန္းက်င္(Uပမာ
ႏွင္းေတာင္ေဒသႏွင့္ ေရခဲလႈိဏ္ဂူ)စသည့္ ေနရာဌာနမ်ိဳးတြင္ က်င့္ၾကံပါက
သင့္ေတာ္ေပသည္။ ထို႔ျပင္ သိမ္းငွက္သူရဲေကာင္း ဇာတ္လမ္းထဲမွ ေရခဲေက်ာက္စိမ္းကုတင္ရလ်ွင္ေတာ့ ပိုမိုေကာင္းမြန္
ေလ၏။
tongue emoticon:-p )
ထမင္းAိုးတစ္လံုးက်က္ပင္ မၾကာေသးေခ်။ ပိက်ံဳးမွာ ငွက္ဖ်ားတက္သလို တုန္ယင္လာသည္။
ထ႔Aို တူ နဖူးတြင္ ေခြၽးမ်ားစို႔လာေလ၏။ ေရေႏြးAိုး ဆူပြက္သည္Aလား
ငယ္ထိပ္တြငလ
္ ည္း မီးခိုးတလူလူထေနေတာ့သည္။က်ံဳးထံုးကမူ ငယ္ထိပ္မွ
Aခိုးထြက္ဖို႔Aသာထား။ ေခြၽးေစးမ်ားပင္ လုံးဝရိွမေနေခ်။ ဤAခ်က္ကို္ၾကည့႐္ ုံႏွင့္
က်ံဳးထံုးAတြင္းAားက Aဆမ်ားစြာ သာလြန္ေၾကာင္း မည္သူမဆို သိနိုင္သည္။ ႏွစ္Uီးႏွစ္ဖက္စလံုး ပိက်ံဳး႐ႈံးနိ
မ့္ေတာ့မည္ကုိ ရွင္းရွင္းဘြင္းဘြင္းၾကီး သေဘာေပါက္သြားၾကသည္။
သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးသည္
ပိက်ံဳးကို တစ္ခ်က္Aကဲခတ္ၾကည့ေ္ လသည္။ ထိုေနာက ္ က်ံဳးထုံးကို ၾကည့၍္
လက္နက္ပုန္းAခ်ိဳ႕ျဖင့္ ပစ္ခတ္လိုက္သည္။ မထင္မွတ္ေသာ AျပဳAမူျဖစ္၍ Aားလံုးမွာ ေၾကာင္Aမ္းAမ္း ျဖစ္သြားၾက
၏။
''ေAာက္တန္းက်လွခ်ည္လား''
1
373
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သည္းမခံနုိင္ေတာ့။ Aက်ီႋလက္ျဖင့္ ခါယမ္းထုတလ္ က
ိ ု ္ရာ လက္နက္ပုန္းမ်ားသည္ လာရာလမ္းAတိုင္း
ျပန္လွည့္သြားေလ၏။
''ဟာ''
သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးသည္ ထိတ္လန္႔တၾကားျဖစ္ကာ မခုခံရဲဘဲ ေဘးသို႔
တိမ္းေရွာင္လုိက္ေလသည္။
Aဘယ္ေၾကာင့န္ ည္းဆိုေသာ္ လက္နက္ပုန္းမ်ား၏ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈမွာ
လြန္စြာျပင္းထန္ေသာေၾကာင့္ပင္။ လြတ္ေျမာက္သြားေသာ္လည္း Aမ်ားAျမင္၌ ကို႔ယို႔ကားယားျဖစ္ကာ I ေႁႏၵပ်က္သြား
၏။
''ဒုတ္''
လက္နက္ပုန္းမ်ားAားလံုး Aနီးရွိ သစ္ပင္ၾကီး၏ ပင္စည္ကို ထြင္းေဖာက္သြားေလေတာ့သည္။
''ဟာ''
''ဟင္''
Aာေမဍိတ္သံမ်ား ထြကေ္ ပၚသာြ းျပီး Aားလုံးက မယုံၾကည္နိုင္ဟန္ျဖင့္ ေရွာင္ခ်ဴးကို ၾကည့မ္ ိၾကသည္။
Page 429
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
သတူ ႔Aို ေနျဖင့္ Aက်ီႋလကတ္ စ္ခ်က္ ေဝွ႔႐ုံႏွင့္ လက္နက္ပုန္းမ်ား
ပင္စည္ကို ထငြ ္းေဖာက္ေAာင္လုပ္ျပသူကို မေတြ႕ျမင္ဖူးေခ်။ ထိုမ်ွေလာက ္ Aစြမ္းထက္သသူ ည္ မည္သ႔ေို သာ
သိုင္းပညာရွင္မ်ိဳးေပနည္း။
''ဘုရား...ဘုရား...ဒီလူရဲ႕ Aတြင္းAားက ေၾကာက္စရာေကာင္းေAာင္ Aေတာ္နက္႐ႈိင္းလွပါလား..
ဘယ္ဂိုဏ္းက ထိပ္တန္းသိုင္းသမားပါလိမ့္''
ဟုန္စုလိန္သည္ တAံ့တၾသ ေတြးေတာမိေလ၏။ သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးသည္ ထိတ္လန္႔သြားေသာ္လည္း I ေႁႏၵဆည္ျပီး
ေAးစက္စက္ၾကည့၍္ ...
''မင္းက ဘယ္ဂိုဏ္းကလူလဲ''
သသူ ည္ မာန္တင္းရင္း ေမးလိုက္ေသာ္လည္း စိတ္တြင္းမွ Aနည္းငယ္ စိုးရိမ္သြားမိ၏။ ေရွာင္ခ်ဴးသာ သိငု ္းျပိဳင္ပတဲြ ငြ ္
ဝင္ျပိဳင္ပါက
Aေျခေနမဟန္ေၾကာင္း ေတြးမိေသာေၾကာင့္ပင္။
''က်ဳပ္က မထင္မရွားဂိုဏ္းရဲ႕ ေနာက္ဆုံးမ်ိဳးဆက္ပါ...နာမည္မေက်ာ္ၾကားတ့Aဲ တြက္ ေျပာျပလည္း သိမယ္မထင္ပါဘးူ
''
ေရွာင္ခ်ဴးက ေျဖၾကားလုိက္ရာ သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးသည္ မေက်မနပ္ျဖစ္သြားသည္။ တမင္သက္သက္ လ်ိဳထားသည္ဟု
ထင္မိ၏။ Aမွန္၌ ေရွာင္ခ်ဴးက တစ္ကိုယ္ေတာ္ဂုဏ
ိ ္း(သို႔)တစ္ေခတ္တစ္ေယာက္ဂိုဏ္းကို ရည္ရြယ္၍ ေျပာလုိက္ျခင္းပင္။
ဂိုဏ္းAမည္ကို ေျပာျပ လ်ွင္လည္း သတူ ို႔ေတ ြ သိရိွလိမ့မ္ ည္မဟုတ္။ တစ္ကိုယ္ေတာ္ဂိုဏ္းမွ သိုင္းေလာကသို႔
ေစလႊတ္ခံရသည့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ သိုင္းပညာAဆင့္Aတန္း ခန္႔မွန္းမရေAာင္ ျမင့္မား ေသာ္လည္း လ်ိဳ႕ဝွက္Aဖြဲ႕Aစ
ည္းမွျဖစ္၍
ဂိုဏ္းဝင္မ်ားမွAပ မည္သူမ်ွ ဂိုဏ္းေနရာ သိဖို႔Aသာထား။ ဂိုဏ္းနာမည္ပင္ မၾကားဖူးၾကေခ်။
က်ံဳးထုံးတို႔ Aတြင္းAားယွU္ျပိဳင္မႈမွာ ေနာကဆ္ ုးံ AေျခAေနသို႔ပင္ ေရာက္ရိွေနေခ်သည္။
ပိက်ံဳး၏ Aတြင္းAားမ်ားသည္ မြန္ျမတ္သန္႔စင္၍ က်စ္လစ္သိပ္သည္းေသာ က်ံဳးထံုးထံမွ
သူရိယAတြင္းAားလႈိငး္ မ်ားကို ထိုးေဖာက္ရန္ Aသာထား။ ခုခံဖို႔ပင္ မစြမ္းသာေတာ့။ က်ံဳးထံုးသည္
မူလထုတ္ေဖာ္ေနသည့္ Aဆင့္၅မွ Aဆင့္၆သ႔ ို ျမင့္လိုက္ျပီး လက္ဝါးႏွစ္ဖက္ကို တြန္းထုတ္ေလရာ...
1
374
''ဝုန္း''
''Aား...''
ပိက်ံဳးသည္ Aသံနက္ၾကီးျဖင့္ေAာ္၍ ေနာက္သ႔လို ြင့္စင္သြားေတာ့သည္။
''ေဝါ့...Aေဝါ့''
ပိက်ံဳးသည္ Aတြင္းဒဏ္ရာ Aျပင္းAထန္ရသြားျပီး ေသြးမ်ား Aန္ခ်လုိက္ေလေတာ့သည္။ မည္သို႔မ်ွ
ဆက္လက္ယွU္ျပိဳင္နုိင္စြမ္း မရွိေတာ့ေခ်။ သူရိယAတြင္းAားကုိ Aဆင့္၁၀ထိေAာင္ျမင္ထားေသာ
က်ံဳးထုံးAတြက္ ပိက်ံဳးသည္ သ႔ျူပိဳင္ဘက္ မဟုတ္ေပကိုး။
Aကယ္၍ Aဆင့္ကုန္သုံးလိုက္ပါက ပိက်ံဳးAသက္ပင္ ရိွေတာ့မည္မဟုတ္ေခ်။
က်ံဳးထုံးသည္ ခပ္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္သူပီပီ သ႔တူ သကတ္ ာ၌ မည္သူ႕ကိုမွ မသတ္ျဖတ္ဖူးေခ်။
Page 430
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
Aလနြ ္ဆုံး ဒဏ္ရာAနာတရ ျဖစ္သြားေAာင္သာ ျပဳလုပ္ခ့ဖဲ ူးသည္။ ယခုလည္း သူသက္ညွာထား၍သာ ေတာ္ေတာ့သ
ည္။
သ႔တို ိုင္ သူရိယAတြင္းAားလိႈင္းမ်ားသည္ ျပင္းထန္လြန္း၍ ပိက်ံဳးခမ်ာ မထနိုင္ေတာ့။
''Aေတာ္ Aသုံးမက်တ့ေဲ ကာင္း''
သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးက Aျပစ္တင္ေျပာဆိုလိုက္ျပီး ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို Aတြင္းဒဏ္ေၾကေဆးAခ်ိဳ႕ကို
Aက်ႋီရင္ဘတ္တြင္းရွိ ေႂကြပုလင္းတစ္ခုမွ ထုတ္ယူကာ တိုက္ေကြၽးလုိက္၏။ ယင္းေနာက္
လက္တစ္ဖက္ေျမွာက္၍ Aခ်က္ျပလုိက္ရာ ဂိုဏ္းသားႏွစ္ေယာက္သည္ လဲက်ေနေသာ ပိက်ံဳးကို
သ႔လူ က္နက္ျဖစ္သည့္ Aေခါင္း၌ထည့္ကာ ထမ္းယူသယ္ေဆာင္သြားေတာ့သည္။ Aတြင္းဒဏ္ရာ ျပင္းထန္ျပီး
ခ်က္ခ်င္းကုသမွ သက္သာေပလိမ့္မည္။ သို႔မဟုတ္ပါက
က်ံဳးထုံး စေနာက္ေျပာခ့သဲ လို Aထူးမွာစရာမလိုဘ ဲ ယလူ ာသည့ ္ Aေခါင္းက Aဆင္သင့္ျဖစ္သြားေပေတာ့မည္။
''ပထမပြဲမွာ က်ံဳးထံုးနိုင္ပါတယ္''
သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးသည္ ေAးစက္ေသာေလသံျဖင့္ ေျပာျပီးေနာက္ ထီး၃လက္ကို
တစ္ေယာက္ခ်င္းၾကည့္၍ ေမးဆတ္ျပေလသည္။ တိုက္ပြဲ၌ ဝင္ပါေစလိုျခင္းပင္။ သူမတို႔၃ေယာက္သည္
ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ေရွ႕သ႔တို ုးိထြက္လ္ ာေတာ့၏။
ေက်ာက္စိမ္းထီးမယ္ေတာ္ ယန္႔ဟူသည္
ခႏၶာကိုယ္ေလး သိမ္သိမ့္တုန္ေAာင္ ရယ္ေမာလိုက္ျပီး ၾကာမူဟန္ပါပါျဖင့္ က်ံဳးထံုးကိုၾကည့္၍...
''လူေပ်ာ္ၾကီးက ဘယ္ဆိုးလ႔လို ဲရွင္...ကြၽန္မေတာင္ ရွင့္ကို စိတ္ဝင္စားစျပဳလာျပီ''
ဟဆု ိုလိကု ္ရာ...
''ဖူး...ဖ႐ုး''
ခါးၾကားရွိ ဘူးသီးေျခာက္မွ Aရက္ကို ေမာ့ေသာက္ေနေသာ က်ံဳးထံုးသည္ Aရက္သီးသြား၏။
ထီး၃လက္သည္ ႐ုပ္ရည္ေခ်ာေမာလွပေသာ္လည္း Aေပ်ာ္Aပါးမက္ေမာသလို စိတ္ထားကေတာ့ ခက္ထန္လွသည္။ သူ
မတို႔ႏွင့္
ပတ္သက္မိေသာ ေယာက္်ားAမ်ားစုမွာ ေပ်ာ္ပါးျပီးလ်ွင္ လူ႐ုပ္ေပ်ာက္ကာ ကိစၥေခ်ာသြားသည္က မ်ားေလ၏။
''Aရွက္မရိွတ့ဲစကားေတ ြ ေျပာမေနပါန႔.ဲ ..တိုက္ခိုက္မယဆ္ ို Aသင့္ျပင္ထားေပေတာ့''
ပိုင္ရွင္းက ေဒါသစြက္ေသာ ေလသံျဖင့္ေျပာရာ ယန္႔ဟူသည္ Aပ်ိဳျဖန္းေလးပမာ ခစ္ခနဲ ရယ္ေမာေလ၏။
1
375
''ညီမေလးတို႔ ၾကည့္စမ္းပါUီး...သူ႔ေယာက္်ားကိထု ိေတာ့ ခ်က္ခ်င္းစိတ္ဆိုးတာပဲေနာ္''
ညီမႏွစ္ေယာက္ျဖစ္သည့ ္ ယန္႔ရွႏွင့္ယန္႔ေဟြတ႔ဘို ကလ္ ညွ ့္၍ ေျပာေလရာ...
''မမၾကီးကလည္း သူ႔ခမ်ာ ေယာက္်ားေျဗာင္မယူရဲလို႔ သုိင္းယွU္ျပိဳင္ျပီး သိမ္းပိုက္ခုိင္းမဟုတ္လား...က်ံဳးထံုးကေတာ့
ရွားရွားပါးပါးရတ့ ဲ သ႔ေူ ယာက္်ားဆိုေတာ့လည္း Aလတြ ္ေပးလိုက္ပါ''
''မမလတ္ေျပာတာမွန္တယ္...သူမခမ်ာ ရွက္ေနရွာျပီ''
Aခ်င္းခ်င္း Aတိုင္Aေဖာက္ညီစြာ တုန္႔ုျပန္ေျပာလုိက္ေသာ ထီး၃လက္ေၾကာင့္ ပိုင္ရွင္း၏ မ်က္ႏွာမွာ နီျမန္းသြား၏။ က်ံဳး
ထံုးကမူ
Page 431
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
မ်က္ႏွာထားရခက္ေနျပီး ဘာျပန္ေျပာရမွန္း မသိေတာ့။
''Aရွက္မရွိတဲ ဟာမေတြ''
ပိုင္ရွင္းသည္ ေဒါသတၾကီးေAာ္လိုက္ျပီး သူမတ႔၃ို ေယာက္ထံ ခုန္ဝင္ကာ ေစာင္းၾကိဳးကို တီးခတ္လိုက္ေလေတာ့သည္။
''မမ သတိထား''
၃ေယာက္၁ေယာက္ျဖစ္ေန၍ က်ဴးေဆြက ေAာ္ဟစ္သတိေပးကာ ခုန္ဝင္လာျပီး ပိုင္ရွင္းနည္းတူ Aတြင္းAားသံုး၍
ေစာင္းၾကိဳးကို တီးခတ္လုိက္၏။
''ဒင္...ဒင္...ဒင္''
''ဒင္...ဒင္...ဒင္''
စူးရွေသာAသံႏွင့္Aတူ Aတြင္းAားလႈိင္း ၆ခုသည္
ထီး၃လက္ထသံ ႔ ို Aရိွန္Aဟုန္ျပင္းစြာ တိုးဝင္သြားေလသည္။ ထိုAကကြ ္သညက္ ား ''ဝိညာU္ေမ်ာလြင့္ သံစU္၇ပါး''မွ
''ျမား၃စင္းေလခြင္း''Aကြက္ပင္ ျဖစ္ေခ်၏။
''ေဟး''
''ဟိတ္''
''က်ား''
ထီး၃လက္သည္ မာန္သြင္းျပီး သူမတို႔လက္ထဲမွ ထီးမ်ားကို
ဖ်တ္ကနဲဖြင့္ျပီး Aတငြ ္းAားသုံး ေဝွ႔ယမ္းလိကု ္သည္။ ၃Uီးစလုံးေပါင္း Aတငြ ္းAားမ်ားမွာ Aတြင္းAားလိႈင္း၆ခုကို
ေခ်ဖ်က္သြားသည့A္ ျပင္ ဆကလ္ ကတ္ ိုးဝင္လာဆဲျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ပိုင္ရွင္းတို႔တေတြမွာ ထိတ္လန္႔သြား၏။ က်ံဳးထုံး
သည္
ေရွ႕သို႔ထြက္၍ ကူညီမည္Aျပဳ လူတစ္ေယာက္က UီးေAာင္သြားျပီး လက္ဝါးခ်က္မ်ား တရစပ္ ထုတ္ေဖာ္လုိက္သည္။
''ေဝါ...ဝွီး...ဝွီး''
ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းေAာင္ ျပင္းထန္လွေသာ ေလတိုးသံၾကီး ထြက္ေပၚသြားျပီး
ထီး၃လက္၏ Aတြင္းAားလႈိင္းမ်ားကို ေခ်ဖ်က္သြားေတာ့သည္။ ထီး၃လက္သည္ ႐ုတ္တရက္
AAံ ားသင့္သြားျပီး ထိုပုဂိၢဳလ္ကို ၾကည့႐္ ႈမိ၏။ ထိုသသူ ည္ကား လမ္းေတေလ လက္ေထာက္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ယုဟုပံ င္ မဟု
တလ္ ား။
ထီး၃လက္သည္ ကယို ္ရိွန္သတ္လိကု ္ျပီး ရင္ေဘာင္တန္း ရပ္ေနလိုက္၏။
''ခင္ဗ်ားတို႔က ၃ေယာက္ဆိုေတာ့ က်ဳပ္ပါမွ မ်ွတမယ္...တစ္ေယာက္ျပီးမွ တစ္ေယာက္ဆိုရင္ Aခ်ိန္ၾကာတယ္...Aခုလို
၃ေယာက္စလံုး တက္လာေတာ့လည္း ျမန္ျမန္ ကိစၥေခ်ာေAာင္ လုပ္ေပးရတာေပါ့ေလ''
1
376
ယဟု ုကံ တညျ္ငိမ္စာြ ျဖင့္ ေျပာေလရာ ယန္႔ဟူသည ္ ျပံဳးတုံ႔တု႔ ံ AမူAယာႏွင့္ ေခါင္းညိတ္လိကု ္ျပီး...
''ဟုတ္တာေပါ့...ဒါေပမယ့္ ရွင္တို႔ကိုပဲ ကြၽန္မတို႔က Aျမန္ကိစၥေခ်ာေAာင္ လုပ္ေပးလုိက္မယ္''
ဟုဆိုရင္း တဆက္တည္းမွာပင္...
''လူခြဲတိကု ္''
သူမ၏ စကားသံAဆုးံ ေရႊထီးနတ္သမီး ယန႔ရ္ ွႏွင့္
Page 432
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ေငြထီးနတ္သမီး ယန္႔ေဟြတုိ႔သည္ ရင္ေဘာင္တန္းေနရာမွ လူစုခြဲလုိက္ျပီး စတင္တုိက္ခိုက္ေလေတာ့၏။
ယုဟုံႏွင့္ ယန္႔ဟူ၊ ပိုင္ရွင္းနွင့္ ယန္႔ရွ၊ က်ဴးေဆြႏွင့္ ယန႔္ေဟတြ ႔ကို တစ္တြဲစသည္ျဖင့္ တိကု ္ခိုက္ေနၾကသည္။
''ဒန္...ဒန္...ဒန္''
က်ဴးေဆြသည္ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသြယ္လ်ေသာ လက္ေခ်ာင္းစံုျဖင့္ ေစာင္းၾကိဳးမ်ားကို တီးခတ္တုက
ိ ္ခုိက္ေလရာ ျ
ပင္းထန္ေသာ Aတြင္းAားလႈိင္းတစ္ခု ျဖစ္ေပၚသြားေတာ့သည္။
''ဝွီး...ဝွီး...ဝွီး''
ေငထြ ီးနတ္သမီး ယန္႔ေဟြသည္ သူမ၏ ထီးလက္နက္ကိ ု က်င္လည္စြာ ေဝွ႔ယမ္းျပီး ေခ်ဖ်က္လိုက္သည္။
''ဟင္း...ဟင္း...ဟင္း''
''မင္းAစြမ္းက ဒီေလာက္ပဲလား ကေလးမ''
မ်က္ခုံးပင့္၍ ေလွာင္ေျပာင္ေျပာေလရာ က်ဴးေဆြသည္ စူးစိုက္ၾကည့္ျပီး...
''ပထမAကြက္ ခုခံနိုင္တယ္ဆိုျပီး ဘဝင္ျမင့္မေနပါန႔.ဲ ..Aခုသုံးမယ့္ ဂဠဳန္ေလျပင္း တိုကက္ ြကက္ ို ခုခံေပေတာ့''
''ဒန္...ဒန္...ဒန္''
''ဒင္...ဒင္...ဒင္''
ေစာင္းသံမ်ားသည္ နဂိုကထက္ စူးရွက်ယ္ေလာင္သြားသည့္Aျပင္ ထုထည္ၾကီးမားေသာ
Aတငြ ္းAားလိႈင္းၾကီးသည္ ေလျပင္းတိုက္သည့ႏ္ ွယ္ ယန္႔ေဟြ၏ ရင္ဝဆီသ႔ ို Uီးတည္ေရာက္ရိွလာေတာ့သည္။
''ဟင္''
Aသက္ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ႏွင့္ က်ဴးေဆြထံမွ ျပင္းထန္ေသာ Aတငြ ္းAားလိႈင္းတစ္ခု ထြက္လာသည္ ေတ႕ြ ရေသာ္
ယန္႔ေဟြသည္ AၾကီးAက်ယ္ ထိတ္လန္႔သြားျပီး ထီးကို ေဝွ႔ယမ္း၍ ကပ်ာကယာ ခုခံလိုက္ေတာ့သည္။
''ဝုန္း''
''ဟင္''
Aေလာတၾကီး Aတငြ ္းAားထုတ္ ခုခံလိကု ္သျဖင့္ Aတြင္းဒဏ္ရာ ရမသြားေသာ္လည္း ေျခ၃လွမ္းမ်ွ ဆုတ္ခြာသြားေလ
၏။
သူမသည္ မယုၾံကည္နိုင္ေသာ Aၾကည့္ျဖင့္ က်ဴးေဆြAား ၾကည့္႐ႈမိသည္။
ငယ္ငယ္ရယြ ရ္ ြယ္ႏွင့္ Aတငြ ္းAားေကာင္းမြန္လွသျဖင့္ Aနည္းငယ္ေတာ့ စိုးရြံ႕သြား၏။ သ႔ေို သာ္ မိမိသည္
နာမည္တစ္လုးံ ျဖင့္ ေက်ာ္ၾကားခ့သဲ ူျဖစ္၍ ေနာက္ေပါက္တစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ဆုတ္ခြာေပးလိုက္ရသညက္ ိ ု ခံျပင္းမိသ
ည္။
ထ႔ိုေၾကာင့္ ႏႈတ္ခမ္းတစ္ခ်က္ကကို ္ျပီး Aျပင္းAထန္ တိုက္ခကို ္ေလေတာ့၏။
1
377
©©©©©©©©©©©©©©©©©
ပိုင္ရွင္းႏွင့္ ယန္႔ရွတို႔ တိုက္ပြဲသည္လည္း ျပင္းထန္လွ၏။ လက္ရည္တူသည္ဟု ေျပာရေပမည္။
''ေဒါင္...ေဒါင္...ေဒါင္''
''ဒန္...ဒန္...ဒန္''
ပိုင္ရွင္းက ကိုယ္ေဖာ့ပညာျဖင့္ ခုန္ပ်ံဝဲကာ ေစာင္းၾကိဳးကို မရပ္မနား တီးခတ္တိကု ္ခိုက္ေနေလ၏။
Page 433
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
Aတြင္းAားျဖင့္ တီးခတ္ျခင္းျဖစ္ရာ သိုင္းပညာနိမ့္ပါးသူမ်ားAဖို႔
နားစည္ထဲထိ
က်ယ္ေလာင္စြာ တုန္ခါျမည္ဟည္းသြားေတာ့သည္။ Aတြင္းAားေကာင္းမြန္ေသာ လူနည္းစုသာ သူမ၏ေစာင္းသံကို ခံ
နိုင္ရည္ရွိၾကေလ၏။
ေငထြ ီးနတ္သမီး ယန႔ရ္ ွသည္လည္း လွပေသာ က္ယို ္ဟန္ျဖင့္ ေရွာင္ရွားရင္း ထီးကိုေဝွ႔ယမး္ ၍ ျပန္လည္တိကု ္ခိုက္သ
ည္။
သူမတ႔ညို ီမ၃ေဖာ္ကိုင္ဆြဲသည့္ ထီးလက္နက္မွာ တစ္ခ်ိန္က ေက်ာ္ၾကားခ့သဲ ည့္ ထီး၃လက္ရာဇာ၏ လက္နက္မ်ားျဖစ္ျ
ပီး
ရွားပါး၍ ခုိင္ခံ့ေသာ ပိုးခ်ည္မ်ွင္တစ္မ်ိဳးျဖင့္ ရက္လုပ္ထားသည့္ ရတနာစာရင္းဝင္ လက္နက္မ်ိဳးျဖစ္ေလသည္။
ထ႔ိုေၾကာင့္သာ Aတြင္းAားလိငႈ ္းမ်ားကု ိ ခုခံနိုင္ျခင္းပင္။
''ေဟး''
ယန္႔ရွသည္ မာန္သြင္းေAာ္လိကု ္ျပီး သူမ၏ ထီးလက္နက္ကို ပိုင္ရွင္းထံသို႔ ပစ္လတႊ ္လိကု ္ေလသည္။
''ဝွီး...ဝွီး...ဝွီး''
Aသံရွည္ၾကီး
ျမည္ဟိန္းသြားျပီး စၾကာပမာ ဝဲပ်ံသြားေတာ့၏။ ေနေရာင္ေAာက္တြင္လည္း ထူးထူးျခားျခား လင္းလက္သြားေလသည္
။ ထိုသ႔ျိုဖစ္ရျခင္းမွာ ထီးရြက္၏ Aနားစတြင္ ပါးလႊာ၍ ထက္ျမက္ေသာ ဓားပါးေလးမ်ား
တပ္ဆင္ထားေသာေၾကာင့္ပင္။ ေမွာင္မိုက္လြန္းေသာ Aခ်ိန္တြင္ ဆိုပါက ေသခ်ာျမင္နုိင္မည္မဟုတ္။ ပိုင္ရွင္းသည္
Aစပထမ၌ Aံ့Aားသင့္သြားေသာ္လည္း ေသခ်ာစြာAကဲခတ္ၾကည့မ္ ိမွ သေဘာေပါကသ္ ြား၏။
ထီးလက္နက္သည္ သူမ၏လည္မ်ိဳကို ျဖတ္ပိုင္းရန္ ေျပးဝင္လာသျဖင့္ နတ္သမီးကခုန္ဟန္ျဖင့္ ခုန္ေရွာင္တိမ္းျပီး
''လိႈင္း၅ဆင့္သံစU္ကြက္''က ို တီးခတ္လိုက္ေလသည္။
ျပင္းထန္ေသာ Aတြင္းAားလိငႈ ္း၅ခု ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ထြက္ေပၚလာျပီး Aတငြ ္းAားလိႈင္း၃ခုက ထီးAရိွန္ကို ေခ်ဖ်
က္သြား၏။
က်န္သည့္Aတြင္းAားလႈိင္း၂ခုကမူ ထီးကို လာရာလမ္းAတိုင္း ျပန္လွည့္သြားေစသည္။ ေရႊထီးနတ္သမီး ယန္႔ရွသည္
Aတငြ ္းAားထုတ္ကာ လကဆ္ န္႔တန္း ဖမ္းယူလိကု ္၏။ ထ႔ေို နာက္ ထီးလကက္ ိုင္႐ိုးမွ လ်ိဳ႕ဝွက္ခလုတ္တစ္ခုကိႏု ိွ
ပ္ကာ
ထီးကိုလွည့္ပတ္၍ Aေပၚသို႔ ပစ္တင္လိုက္ေလသည္။
''ဝွီး...ဝွီး...ဝွီး''
ထီးသည္ ေလထဲ၌ ဝဲပ်ံရင္း
စၾကာပမာ လည္ပတ္ေနေတာ့သည္။ထို႔Aတူ ဆံခ်ည္မ်ွင္တမ်ွ ေသးသြယ္လွေသာ Aပ္မ်ားလြင့္စင္လာေလ၏။
''ရႊစ္...ဝွစ္...ဝွစ္...ဝွစ္''
Aပ္ကေလးမ်ားသည္ Aရွည္Aားျဖင့္ ၃လကၼခန္႔ရွိျပီး ေသးသြယ္လွသလိုစိမ္းျပာေရာင္သမ္းေနေလရာ
Aဆိပ္သုတ္ထားပံုရေလ၏။
1
378
Page 434
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ဒီလလို ုပ္လို႔ ္ ရမယ္ထင္လား''
ပိုင္ရွင္းသည္ ႏွာေခါင္း႐ံႈ႕ေျပာျပီး ခုန္ပ်ံဝဲကာ ေစာင္းAိုးမွ လ်ိဳ႕ဝွက္ခလုတ္တစ္ခုကိုႏွိပ္၍ ၾကိဳးမ်ားကို တီးခတ္လုိက္ေလ
သည္။
''ဒန္...ဒန္...ဒန္''
''ရႊစ္...ဝွစ္...ဝွစ္''
''ဝွစ္...ဝွစ္...ဝွစ္''
ေစာင္းAိုးထဲမွ ''Aသဲေဖာက္Aပ္ပ်ံ''မ်ား ထြက္ေပၚလာေတာ့၏။ Aတြင္းAားထည့္၍ ေစာင္းၾကိဳးကို တီးခတ္လုိက္ေသာ
ေၾကာင့္
Aပ္ပ်ံမ်ားမွာ ပိုမို Aရိွန္ျပင္းထန္သြားေလသည္။ ထီး၃လက္၏ လက္နက္မ်ားက့သဲ ို႔ သူမ ေစာင္းေကာက္သညလ္ ည္း
လ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္မ်ား ရွိေခ်သည္။
''ထန္...ထန္း''
''ခြၽင္...ခ်လြင္''
ႏွစ္ဖက္စလံုးမွ လက္နက္ပုန္းခ်င္း ထိခတ္ရာမွ စူးရွေသာ Aသံေလးမ်ား ျဖစ္ေပၚသြား၏။
၁မိနစ္ခန္႔ လက္နက္ပုန္းခ်င္း တိုက္ခုိက္ၾကျပီးေသာ္ ကုန္စင္သြားပံုရသည္။ ေရႊထီးနတ္သမီး၏ လည္ပတ္ေနေသာ
ထီးသည္ တစ္ျဖည္းျဖည္း နိမ့္ဆင္းလာေတာ့သည္။ ယန္႔ရွသည္ ခုန္ဝဲ၍ ဖမ္းယူလုိက္၏။
ထ႔ိုေနာက္ သူမတတ္ကြၽမ္းေသာ သိုင္းပညာမ်ားကို Aိတသ
္ ြန္ဖာေမွာက္ Aသုံးျပဳကာ
Aျပင္းAထန္ တကို ္ခိကု ္ေတာ့သည္။ ပိုင္ရွင္းကလည္း မေခလွ။ သူမႏွင့္ လက္ရည္တ ူ တိုက္ခိကု ္နိုင္၏။ ေဘးမွ
ၾကည့္႐ႈေနသူမ်ားAဖို႔ ရင္သပ္႐ႈေမာဖြယ္ ယွU္ျပိဳင္မႈလည္း ျဖစ္ေပသည္။
လမ္းေတေလ လက္ေထာက္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ယုဟံုႏွင့္ ေက်ာက္စိမ္းထီးနတ္သမီး ယန္႔ဟူတို႔၏ ယွU္ျပိဳင္မႈမွာ
Aသဲတယားယားႏွင့္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းလွသည္။
''နဂါးမာန္ဟုန္''
ယဟု ုသံ ည္ စိတ္ပါလက္ပါျဖင့္ သိုင္းကြက္Aမည္ကို ေႂကြးေၾကာ္ေျပာလိကု ္ျပီး ျပင္းထန္စာြ
တိုက္ခုိက္ေလေတာ့သည္။ လက္ဝါးခ်က္တြင္ မာေက်ာျပင္းထန္မႈကို ေပါင္းစပ္ထားသျဖင့္ Aားမာန္ပါလွ၏။ ထို႔ေၾကာင့္
Aက်ီႋလက္ေမာင္းAိုးပင္ ေဖာင္းႂကြသြားေလသည္။ ေက်ာက္စိမ္းထီးနတ္သမီး ယန႔ဟ္ ူသည္ Aလနြ ္တရာ ထိတ္လန႔
သ္ ြား၏။
ထ႔Aို တူ ျပင္းထန္လွေသာ ယုဟု၏ံ Aတငြ ္းAားကိုလည္း ရင္မဆိုင္ရဲ။ သူမသည္ ထီး၃လက၌္ Aတငြ ္းAား
Aေကာင္းဆံုးျဖစ္၍သာ AေျခAေန ဆိုးဆိုးဝါးဝါးၾကီးေတာ့ မၾကံဳရေသး။ ယုဟံုထက္ ကိုယ္ေဖာ့ပညာ
Aနည္းငယ္သာသျဖင့္ သက္သာသြားသည္ဟု ေျပာရေပမည္။ လက္ဝါးခ်က္ထိလ်ွင္ေတာ့ တစ္ခ်က္ထဲျဖင့္ A႐ိုးမ်ား
က်ိဳးေၾကသြားနုိင္၏။
လမ္းေတေလဂိုဏ္း၏ နဂါးမုန္တုိင္းလက္ဝါးသိုင္း (သို႔)မုန္တိုင္းနဂါးလက္ဝါးသိုင္း ၂၈ကြက္သည္ Aလြန္တရာ
ျပင္းထန္လွသလို ေတာ္႐ံုလူ က်င့္နိုင္ဖို႔ မလြယ္ကူလွေခ်။ Aတြင္းAားျပည့္ဝသူမ်ား၊ခႏၶာကိုယ္ၾကံခိုင္သူမ်ား စသည့္ပုဂၢိဳ
လ္မ်ား
သာ ေလ့က်င့္သင္ၾကားနိုင္ေလ၏။
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၇၅,၇၆)
Page 435
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
(ပံုထဲမွ Aမ်ိဳးသမီးသည္ က်ံဳးထံုး၏ဇနီး ပိုင္ရွင္းျဖစ္ေပသည္။ ျပစ္မွားမိပါက က်ံဳးထံုး၏ ဂ်င္းထည့္မႈ ခံရေပမည္။ tongue
emoticon:-P )
1
379
မ်က္ေမွာက္ေခတ္ရွိ မာေက်ာမႈ Aျပင္းထန္ဆုံး သိုင္းပညာ၇မ်ိဳးတြင္ ပါဝင္ျပီး ေက်ာ္ေဇာထင္ရွားေပသည္။
(ထိုသိုင္းပညာမ်ားမွာ ေမတၱာမ့လဲ က္ဝါးသိုင္း(ထီး၃လက္ရာဇာ)၊နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္သိုင္း၊နဂါးမုနတ
္ ိုင္းလက္ဝါးသိုင္း၊ဖားျ
ပဳပ္
သိုင္း၊ေသြးရိပ္လက္ဝါးသိုင္း၊ေက်ာက္လက္ဝါးသိုင္း၊ေတာင္ကြဲလက္ဝါးသိုင္း(ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္း)တို႔ ျဖစ္ၾကသည္။ ထူးျခားခ်
က္က
ထသို ိငု ္းပညာ ၇မ်ိဳးစလုံးကို Aမ်ိဳးသမီးမ်ား မက်င့္နိုင္ေခ်။ က်င့္မိပါက A႐ိုးAဆစ္မ်ား ပ်က္စီးေစနိုင္၏။ ယဟု ုသံ ည္
မုန္တိုင္းနဂါး
လက္ဝါးသိုင္းကြက္ ၅ကကြ က္ ိ ု တတ္ကၽြမ္းထားသည္။
ယခင္ဂိုဏး္ ခ်ဳပ္လက္ထကက္ ဂိုဏ္းAက်ိဳးကို စြမ္းစြမ္းတမံ ေဆာင္ရြက္ဖူး၍ ၃ကြက္သင္ၾကားခဲ႔ရ၏။ ထို႔ျပင္ ယဟု ုကံ ို
ဂိုဏ္းခ်ဳပ္Aျဖစ္ မူလAစက လ်ာထားခံရဖူးသည္။ ဟုန္စုလိန္ႏွင့္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ေဟာင္း ေတ႕ြ ဆုစံ U္တြင္ Aသက္Aႏၲရာယ္
လြန္စြာနီးကပ္ေနေလသည္။ ထ႔ိုေၾကာင့္ ဂိုဏ္းAေမြ ဆက္ခံရန္ Aနီးစပ္ဆုံးျဖစ္သည့္ ဟုန္စုလိန္ကို သိုင္းပညာမ်ား
Aိတ္သြန္ဖာေမွာက္ သင္ၾကားေပးလိုက္သျဖင့္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ေနရာကိုပါ လႊဲေျပာင္းေပးရေတာ့သည္။
ယဟု ုသံ ည္ ပါရမီရိွျပီး ထက္ျမက္ေသာ လူစားမ်ိဳး မဟုတေ္ သာ္လည္း ဝီရိယစိုက္ကာ သိုင္းပညာကို ၾကိဳးစားသင္ယူသ
ည့ ္
ခ်ီးက်ဴးထိုက္ေသာ လူစားမ်ိဳးျဖစ္ေလသည္။ ဂိုဏ္းAက်ိဳးကို Aသက္ပင္မင့ဘဲ ဲ ေဆာင္ရြက္ခ့သဲ ျဖင့္ ယခင္တတ္သည့ ္
''နဂါးမာန္ဟုန္''၊ ''ေဒါသနဂါး''၊ ''ေလျပင္းနဂါး'' စသည့ ္ ၃ကြက္မွ ''ရွစ္မ်ကႏ္ ွာနဂါး''ႏွင့္ ''နဂါးဆိုးဝိညာU္''တိကု ္ကြကတ္
ကို ိ ု
ဟုန္စုလိန္က ခ်ီးျမင့္သင္ၾကားေပးခ့၏ဲ ။ ''ေဝါ...''
''ေလျပင္းနဂါး''Aကြကက္ ိ ု ထတု ္ေဖာ္လိုက္ရာ ၾကီးမားေသာ Aတငြ ္းAားေလလိႈင္းၾကီး ျဖစ္ေပၚသြားျပီး ယန္႔ဟူမွာ မ
လႊဲသာ
မေရွာင္သာသျဖင့္ ထီးကို Aတြင္းAားသုံး လွည့ပ္ တ္ကာ ခုခံကာကြယ္လိကု ္ေလသည္။
''ဝုန္း''
''Aင့္''
သူမသည္ မဟန္နုင
ိ ္ဘ ဲ ေျခ၃လွမ္းမ်ွ ဆုတ္ခြာေပးလိုက္ရ၏။ ယဟု ု၏ံ သိုင္းပညာကိုလည္း ခပ္ရိွန္ရိွန္ျဖစ္သြားသည္။
Aတြင္းဒဏ္ရာ ရမသြားေသာ္လည္း Aနည္းငယ္ ေသြးလန္႔ေနေလ၏။
''နဂါးမုန္တိုင္း လက္ဝါးသိုင္းက တကယ္ပဲ Aားမာန္ပါလုိက္တာ''
ၾကည့္႐ႈရင္း ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စိတ္တြင္း၌ ခ်ီးက်ဴးမိေလသည္။
ယဟု ုသံ ည္ လက္နက္မ့ ဲ ျဖစ္ေသာ္လည္း Aသာစီးမွ တိုက္ခုကိ ္ေန၏။ နဂါးမုန္တိုင္း လက္ဝါးသိုင္းသည္ကား
လြန္စြာျပင္းထန္လွသည္ မဟုတ္လား။ သူတတ္ကြၽမ္းသည့္ ၅ကြက္ကို Aခ်ိတ္Aဆက္မိမိျဖင့္
လွည့ပ္ တ္သုံးသြားရာ ေငြထီးနတ္သမီး ယန္႔ဟသူ ည ္ သေဘာမေပါက္မိ။ ယဟု ုAံ ေနျဖင့္ လက္ဝါးသိုင္းကြက္ Aေ
Page 436
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
တာ္မ်ားမ်ား
တတ္ကၽြမ္းထားသည္ဟုသာ ေတးြ ေတာမိလိုက္ေလသည္။ ထ႔ျိုပင္ ယုဟု၏ံ Aတြင္းAားသည္ သူမထက္သာသျဖင့္
တျဖည္းျဖည္း ေနာက္ဆုတ္ေပးေနရ၏။ သည္Aတိုင္းသာ ဆက္လက္တကို ္ခိုက္ပါက သူမတ႔သို ာ ႐ံႈးနိမ့္သြားေပမည္။
သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးသည္ ၾကည့္႐ႈရင္း တျဖည္းျဖည္း မ်က္ေမွာင္ကုတ္သြားမိ၏။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္
သူAားကိုးတၾကီးေခၚလာသည့္ ထီး၃လက္သည္ ႐ႈံးနိမ့္ရန္ Aရိပ္Aေယာင္မ်ား ျပေနေသာေၾကာင့္ပင္။ ထို႔ေၾကာင့္
AားမလိုAားမရ ျဖစ္သြားမိသည္။
''ပူးေပါင္းတိုက္ကြကက္ ိ ု သုံးၾကေတာ့''
သသူ ည္ Aသကံ ်ယ္က်ယ္ျဖင့္ ေAာ္ေျပာလိကု ္ေသာAခါ ထီး၃လက္သည္ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ေနာက္ဆတု ္လိုက၏္ ။
ယင္းေနာက္
Aခ်င္းခ်င္း ရင္ေဘာင္တန္းကာ က်ယ္ေလာင္စြာ ရယ္ေမာေလေတာ့သည္။
''ဟား...ဟား...ဟား''
1
380
''ဟီး...ဟီး...ဟီး''
''ဟိုး...ဟိုး...ဟိုး''
ၾကည့္႐ႈေနသူမ်ားသည္ ႐ုတ္တရက္ ရယ္ေမာလိုက္ေသာ ထီး၃လက္၏ AျပဳAမူကို ေသခ်ာနားမလည္ေAာင္ ျဖစ္မိေလ
သည္။
သိုင္းပညာဗဟုသတု စုလံ င္ေသာ ပုဂိၢဳလ္မ်ားကမူ Aလြန္တရာ ထိတ္လန္႔သြားၾကသည္။
''မရဏျမဴသံတိုကက္ ြကပ
္ .ဲ ..Aတငြ ္းAား နိမ့္တ့လဲ ူေတြAားလုံး ခပ္ေဝးေဝးေနၾက...Aႏၲရာယ္မ်ားတယ္''
လမ္းေတေလဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ဟုန္စုလိန္က ေAာ္ဟစသ္ တိေပးေလသည္။ ထ႔ေို ၾကာင့္
Aားလုံးထိတ္လန္႔သြားၾကျပီး ေနာက္ဆုတ္လိကု ္ၾကသည။္ ဟုန္စုလိန္၏ သတိေပးစကားကို မယုံၾကည္ၾကေသာ လူA
ခ်ိဳ႕ကမူ
ေပကပ္ရပ္ေနေလသည္။ သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမဴွ းႏွင့္ မဟူရာဂိုဏ္းထဲမွ လက္ေAာက္ငယ္သားမ်ားသည္ Aသံလိႈင္းမ်ားကုိ
Aလ်U္းဂ႐ုမစိုက္ၾကေခ်။ သူတ႔Aို ားလုံး ၾကိဳတင္ကာကြယထ္ ားျခင္း ျဖစ္ေပမည္။
Aသံလိငႈ ္းမ်ားသည္ မူလAစကထက္ က်ယ္ေလာင္လာျပီး တစတစ ငွက္ဆိုးထိုးသံလိုလို
မေကာင္းဆိုးဝါးမ်ား၏ ေAာ္ဟစ္ညည္းတြားသံလိုလို ျဖစ္ေပၚသြားေတာ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ Aတြင္းAား နုနယ္သူမ်ားသ
ည္
နားမခံသာဘဲ ေဝးရာသို႔ ဆုတ္ခြာလိုက္ၾကေလ၏။
''Aား...''
ေပကပ္ရပ္ေနေသာ သိုင္းသမားတစ္ေယာက္ထံမွ ေAာ္ဟစ္ညည္းတြားသံတစ္ခု ထြက္ေပၚလာေလသည္။ ထိုသူသည္ ေ
ျမေပၚ၌
လူးလိွမ့္ကာ နားမခံသာဖြယ္ ေAာ္ဟစ္ေနေတာ့၏။ ထို႔ျပင္ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ မိမိAသားမ်ားကို ကုတ္ဖ့ေဲ နသည္မွာ ျမ
င္ရသူAဖို႔
စိတ္မခ်မ္းမသာ ျဖစ္ေစသည္။ ထသို ႔ ို ျပဳမူေနသူမွာ က်ံဳးနန္ဂိုဏ္းမွ ရီစြတ္က်င့္ပင္။ သူသည္ ကိုယ့က္ ိုယ္ကိ ု ယုံစားျပီး
Page 437
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဟုန္စုလိန္၏
စကားကို နားမေထာင္ဘဲ ေပကပ္ရပ္ေနကာ မိမိ Aစြမ္းAစကို ထုတ္ေဖာ္ခ်င္ေသာေၾကာင့္ပင္။
သ႔ိုေသာ္လညး္ ထီး၃လက္၏ စုေပါင္းAတြင္းAားသုံး ရယ္ေမာသံကု ိ ခုခံရန္ သူ႔တြင္ လုံေလာက္ေသာ
Aတြင္းAားမရွိေသာေၾကာင့္ Aသံလိႈင္းဒဏ္ကို AလူးAလဲခံေနရသည္။
''စြတ္က်င့္...''
ရီထ်န္းသည္ တူျဖစ္သ၏
ူ ျမင္ကြင္းကို မၾကည့္ရက္သျဖင့္ Aနားတိုးကပ္ကာ ကူညီေပးရန္ ၾကိဳးစားေသာ္လည္း ထီး၃လ
က္ထံမွ
Aသံလိငႈ ္းမ်ားက ဖိႏိွပ္လာသျဖင့္ ထိတလ္ န္႔တၾကား ေနာက္ဆုတ္လကို ္မိသည္။
''Aင္း...ငါသတိေပးထားရဲ႕သားန႔ ဲ Aေတာ္မိုက္မဲတာပ'ဲ '
ဟုန္စုလိန္သည္ ညည္းတြားလိကု ္ျပီး ရီစြတ္က်င့္ထံသာြ းေရာက္ ကူညီေပးမည္Aျပဳ လတူ စ္ေယာက္က
သ႔ထူ က္UီးေAာင္ ေရာက္ရိွသြား၏။ ထိုလသူ ည္ လကဲ ်ေနေသာ ရီစြတ္က်င့္ကို ထူမေပးျပီး ငယ္ထိပ္ကို လက္ဝါးျဖင့္
ဖိကပ္လိုက္၏။ Aစပထမတြင္ ရီစြတ္က်င့္သည္ စိတ္ကေယာင္ေခ်ာက္ခ်ားျဖစ္ကာ ႐ုန္းကန္ေနေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္း
တျဖည္းျဖည္း တည္ျငိမ္သြားေလသည္။ သူသည္ သတိရလာေသာAခါ မိမိကို ကူညီေပးသည့္ ပုဂၢိဳလ္ကို ေတြ႕ရွိေသာ္
Aံ့Aားသင့္မိ၏။ ထိုသူသည္ကား ႐ုပ္ဖ်က္ထားေသာ ေရွာင္ခ်ဴးပင္။
''ေနာက္ဆုတ္ေနတာေကာင္းမယ္ ငါ့တူ...Aတြင္းAား မလံုေလာက္ရင္ ဒုကၡမ်ားလိမ့္မယ္''
ေရွာင္ခ်ဴးက ေAးေဆးတည္ျငိမ္စြာျဖင့္ ေျပာေသာAခါ ရီစြတ္က်င့္သည္ နားမေထာင္ဘဲ မေနေတာ့။ သူသည္ ေစာေစာ
ကပင္
႐ူးမလိုလို ျဖစ္သြားသည္ မဟုတ္လား။
''ကူညီေပးတ့ဲAတြက္ ေက်းဇူးပါ ဆရာၾကီး''
1
381
လက္သီးလက္ဝါးဆုပ္ ေျပာျပီးေနာက္ ရီထ်န္းတို႔ ရွိရာသို႔ ဆုတ္ခာြ လိုက္ေတာ့သည္။ သ႔စူ ိတ္ထဲတြင္ေတာ့
Aေတာ္Aံ့Aားသင့္မိသည္။ မိမိလည္း တစ္ခါမွမျမင္ဖူးသလို မေက်ာ္ၾကားေသာ္လည္း Aတြင္းAား ေကာင္းမြန္ေနေသာ
ထိုပုဂိၢဳလ္ကို ေလးစားသြား၏။ ထ႔ျိုပင္ သိုင္းေလာက၌ မီးခဲျပာဖုံး သိုင္းသမားမ်ား ရိွၾကေၾကာင္း သေဘာေပါက္မိေတာ့သ
ည္။
သိုင္းသမား ပရိသတ္မ်ားသည္ ထီး၃လက္၏ Aတြင္းAား Aသံလႈိင္းကုိ ခုခံနုိင္ေသာ ေရွာင္ခ်ဴးကို Aလြန္တရာ
Aံ့Aားသင့္သြားသလို စိတ္တြင္း၌ ပေဟဠိျဖစ္သြားၾကသည္။
ထိုမ်ွေလာက္ Aတြင္းAားျပည့္ဝေနသူသည္ မည္သ႔ေို သာ သိုင္းပညာရွင္မ်ိဳးေပနည္း။ Aလားတူ ေတြးထငမ္ ိ၍
မ်က္ေမွာင္ကုတ္ျပီး စU္းစားေနသူက လူေပ်ာ္ၾကီးက်ံဳးထံုး။ သူသည္ ေစာေစာက ေရွာင္ခ်ဴး၏ လႈပ္ရွားမႈကို ၾကည့္႐ႈရင္း စိ
တ္တြင္း၌
ဇေဝဇဝါ ျဖစ္ေနေလ၏။
''A့ဒဲ ီလူ ေစာေစာက ကယို ္ေဖာ့ပညာသုံး လႈပ္ရွားတာ ဝကၤပါေျခလွမ္းကြက္န႔ ဲ တသူ လိုလိုပ.ဲ ..ငါပ ဲ Aျမင္မွားေနတာ
လား
မသိဘူး...တူေတာ့ Aေတာ္တူတယ္...သကူ ဘယ္သူမ်ားလ'ဲ '
Page 438
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ေတြးေတာရင္း က်ံဳးထံုးသည္ မသိမသာ ေရွာင္ခ်ဴးAနား တိုးကပ္ကာ ရပ္ေနလုိက္၏။ တိုက္ပြဲ၌
Aာ႐ုံစိုက္ေနေသာ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေနာက္ေက်ာမွ တစ္စုံတစ္ေယာက္ ခ်U္းကပ္လာေနသည္ကိ ု
သလိ ိကု ္ရျပီး ေနာက္လွည့္ၾကည့္ရာ က်ံဳးထုံးျဖစ္ေနေၾကာင္း ေတ႕ြ လကို ္ရ၍ ခ်က္ခ်င္း Aၾကည့လ္ ဲလႊ ိုက္ေလသည္။
ထAို ခါ
မ်က္လုံးျပဴးျပီး Aံ့Aားသင့္သြားသူက က်ံဳးထုံး။
''ဟ...ဘယ္လိုလူလဲဟ...ေျခသံမၾကားေAာင္ Aနားကပ္လာတာေတာင္ ဒီလူက သိေနတယ္ဆိုေတာ့...သိုင္းပညာနဲ႔
Aတြင္းAားက ငါ့ထက္သာပံုရတယ္...ညီေလး ေရွာင္ခ်ဴးမ်ား ျဖစ္ေနမလား...Aင္း...ညီေလး ေရွာင္ခ်ဴးသာဆိုရင္ Aခု
လိုေတာ့
သူစိမ္းဆန္ေနမွာ မဟုတ္ဘူး...ငါ့ကိုေတြ႕ေနတာၾကာျပီ...ျပန္ႏႈတဆ
္ က္မွာ ေသခ်ာတယ္...ငါစိတ္စြဲေနတာပဲ ျဖစ္မွာပါ''
ေခါင္းခါယမ္းရင္းမွ ေတြးေတာမိျပီး ဟုန္စုလိန္Aနားသို႔ တိုးကပ္လုိက္၏။
''ေတေလၾကီး...ခင္ဗ်ားသူ႔ကိုသိလား''
မသိမသာ ေရွာင္ခ်ဴးကို ညႊန္ျပရင္းမွ ခပ္တိုးတိုးေလး ေမးမိသည္။
ေရွာင္ခ်ဴးကမူ သိုင္းျပိဳင္ပြဲ၌သာ Aာ႐ုံေရာက္ေနသျဖင့္ သတူ ႔ေို ျပာသည္တ႔ကို ို ဂ႐ုမျပဳမိေခ်။
''သ႔ကူ ို လိန္ဖန
ု ္းျမိဳ႕မွာတုန္းက ေတာ့ တစ္ခါေတြ႕ဖူးတယ္...ကဲပါေလ...သိုင္းျပိဳင္ပြဲကို
Aာ႐ုံစိုက္ထားစမ္းပါဗ်ာ...သတိမလစ္ေစနဲ႔...မဟူရာဂိုဏ္းက ေကာင္ေတြကို သိပ္ယုရံ တာ မဟုတ္ဘူး''
ဟုန္စုလိန္က ညည္းညဴ၍ ေျပာလိုက္သျဖင့္ က်ံဳးထုံးလည္း မည္သို႔မ်ွ မဆိုသာေတာ့ဘ ဲ ျပိဳင္ပြဲကိုသာ ၾကည့႐္ ႈေနမိေတာ့
၏။
''ဒန္...ဒန္...ဒန္''
''ဒင္...ဒင္...ဒင္''
''ေဒါင္...ေဒါင္...ေဒါင္''
စူးရွေသာ ေစာင္းသံမ်ားက မိုးျခိမ္းသံတမ်ွ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ထြက္ေပၚလာေခ်ျပီ။ ပိုင္ရွင္းႏွင့္ က်ဴးေဆြတို႔သည္
သကြ ္လက္ျမန္ဆန္စြာျဖင့္ ''ယကၡAသံလိငႈ ္း သံစU္ကြက္''ကို တီးခတ္လိုက္ျခင္းပင္။ ''စိတ္ဝိညာU္ေမ်ာလြင့္ သံစU္၇ပါး''
၌
Aျပင္းထန္ဆုံးျဖစ္ျပီး Aေရးၾကံဳမွ Aသုံးျပဳရန္ ေစာင္းသခင္ ေက်ာက္လုဖုန္းမွ Aတန္တန္ မွာၾကားခ့ဲဖူးသည္။
ယခုAခါတြင္ တကယ့A္ ေရးၾကီးတုကိ ္ပြဲႏွင့္ ၾကံဳၾကိဳက္ေနရ၏။ မသုံး၍ မျဖစ္ေတာ့။ ထီး၃လက္၏ နားမခံသာဖြယ္
ရယ္ေမာသံမ်ားက Aနိမ့္Aျမင့္ Aတက္Aက်ျဖင့္ စိတ္Aာ႐ံုကို ေခ်ာက္ခ်ားေAာင္ ျပဳမူေနေလျပီ။
1
382
Aားမာန္ျပင္းလွေသာ ေစာင္းသံႏွစ္ခုက ထိုရယ္ေမာသံမ်ားကို ေခ်ဖ်က္ေနေတာ့သည္။ သုိင္းေလာက၌ ၾကံဳေတာင့္ၾကံဳခဲ
ယွU္ျပိဳင္မႈဟု ဆိုရေပမည္။ ႏွစ္ဖက္စလုံးက Aသံလိငႈ ္းမ်ားျဖင့္ Aျပင္းAထန္ တကို ္ခိုက္ေနေသာေၾကာင့္ မဟုတ္ေလာ။
ပိုင္ရွင္း၏
သိုငး္ ပညာႏွင့္ Aတြင္းAားသည္ လြန္ခ့သဲ ည့ ္ ၁၀ႏွစ္ကထက္ Aေတာ္တိုးတက္လာသည္ဟု ဆိုရေပမည္။
သိုင္းပညာဆိုသည္မွာလည္း Aခ်ိန္ႏွင့္Aမ်ွ တျဖည္းျဖည္းတိုးတက္လာသည့ ္ နိယာမ သေဘာပင္။
က်ဴးေဆြကလည္း မေခလွ။ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ေဖးမကူညီမႈေၾကာင့္ ေသြးေၾကာမရွစ္ခုAျပင္ တျခားသူမ်ား Aႏွစ္၆၀က်င့္မွ
Page 439
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဖငြ ့္နိုင္ေသာ ေသးြ ေၾကာAခ်ိဳ႕ပင္ ပြင့္သြားခ့ဲရာ Aတြင္းAားမ်ားစြာ တိုးတကလ္ ာသည္။ ပိုင္ရွင္းနွင့္ နွစ္ေယာက္ေပါင္း
တကို ္ခိုက္ေသာ္ Aားမာန္က ပိုမိုျပင္းထန္သြား၏။ ယဟု ုသံ ည္ ပိုင္ရွင္းတို႔ကို Aေထာက္Aကူျဖစ္ေစရန္ ထီး၃လက္ဘ
ကလ္ ွည့္ကာ
Aတြင္းAားသံုး၍ က်ယ္ေလာင္စြာ ရယ္ေမာလိုက္ေလသည္။
ထိပ္သီးသိုင္းသမား၆Uီး၏ Aတြင္းAားလႈိင္းမ်ားသည္ တစတစ ျပင္းထန္လွသည္ျဖစ္ရာ Aတြင္းAား နုနယ္သူမ်ားသည္
ထိုစက္ကြင္းမွ လြတ္ေျမာက္ေAာင္ နဂိုထက္ ပိုမိုေနာက္ဆုတ္လိုက္ျပီး နားႏွစ္ဖက္ကို ိုလက္ျဖင့္ပိတ္ထားမိ၏။
သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးပင္လ်ွင္ ေတာင့္မခံနိုင္ေတာ့ေသာေၾကာင့္ Aတငြ ္းAားစုစည္းခုချံ ပီး ေနာက္လိကု ္ငယ္သားမ်ားႏွင့္
Aတူ
၁၀ေပမ်ွ ေနာက္ဆုတ္သြားေတာ့သည္။ ''Aေတာ္Aားေကာင္းတ့ ဲ Aတြင္းAားလိႈင္းေတြပါလား''
ဟုန္စုလိန္သည္လည္း ေနာက္သ႔ ို Aနည္းငယ္ ဆတု ္ခာြ ရင္းမွ ညည္းတြားဆိုလိုက္၏။ ေဘးဘီကို ၾကည့္လိကု ္ေသာ္
သသူ ည္ ေနာက္မဆုတဘ္ ဲ ေAးေဆးစြာ ၾကည့႐္ ႈေနေသာ က်ံဳးထုံးႏွင့္ ေရွာင္ခ်ဴးကု ိ ေတြ႕ရသျဖင့္ Aံ့Aားသင့္သြားမိ
သည္။
သ႔Aူ ေနျဖင့္ ''သူရိယAတြင္းAား''ကို ေနာက္ဆုးံ Aဆင့္ထိ ေAာင္ျမင္ထားေသာ က်ံဳးထုံးက ခုခံေနနိုင္သည္မွာ
သိပ္မဆန္းေသာ္လည္း မည္သူမည္ဝါမွန္း မသိရသည့္ လူတစ္ေယာက္က မိမိထက္ပင္ Aတြင္းAားေကာင္းမြန္ေနျပီး
Aသံလိႈင္းမ်ားကို မမႈေၾကာင္း ေတ႕ြ ျမင္ရေသာ္ AံAားသင့္မိသည္။ မည္သည့ဂ္ ိုဏ္း၊မည္သည့ပ္ ညာရွင္မွန္း မသိရသ
ည္က သ႔Aူ ဖို႔
စိတ္ထဲတြင္ ဘဝင္မက်မိဘဲ ဒြိဟျဖစ္ေစ၏။
''ဒန္...ဒန္...ဒန္''
''ဒင္...ဒင္...ဒင္''
''ေဒါင္...ေဒါင္...ေဒါင္''
ပိုင္ရွင္းႏွင့္ က်ဴးေဆြတို႔သည္ Aသည္းAသန္ ေစာင္းၾကိဳးမ်ားကို တီးခတေ္ နၾက၏။ သူမတ႔ ို ေစာင္းသံမွာ
ယိမ္းတိုကထ
္ ားသည့္Aလား တစ္ထပ္တည္းက်ကာ ညီညာလွသည္။ ႏွစ္သံေပါင္းသြားျပီး ပိုမိုစူးရွစြာျဖင့္ နားကြဲမတတ္ေ
Aာင္
က်ယ္ေလာင္စြာ ထြက္ေပၚသြားေတာ့သည္။
''ေဝး...ေဟး...ေဟး''
ယဟု ုံကလည္း Aတငြ ္းAားသုံးကာ က်ယ္ေလာင္စြာ ေAာ္ဟစ္၍ ပိုင္ရွင္းတို႔ဘက္မွ ကညူ ီAားျဖည့္ေပး၏။ ထီး၃လ
က္ကလည္း
Aေလ်ွာ့မေပးဘ ဲ သူမတ႔၏ို ''မိစၧာျမဴသံ စုေပါင္းတိုက္ကကြ ္''က ို Aစြမ္းကုန္ ထတု ္ေဖာ္ေလေတာ့သည္။ နားေထာင္ရ
သူမ်ားAဖို႔
တျဖည္းျဖည္း ႏွလံုးခုန္ျမန္ကာ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားလာေစ၏။
၎Aျပင္ ေစာေစာကထက္ Aသံလိငႈ ္းမ်ားက Aရိွန္Aဟုန္ျပင္းထန္လာရာ လြန္စြာ ေၾကာက္မက္ဖယြ ္ေကာင္းလွ၏။
Aခ်ိန္ၾကာေလ Aစြမ္းထက္လာေလေလေတာ့ မဟုတ္ေခ်။ ထသို ႔ိုျဖစ္ရျခင္းမွာ ၆Uီးစလုးံက Aတငြ ္းAား Aကုန္Aစင္
ထတု ္လိုက္ေသာေၾကာင့္ပင္။ မီးစာကုန္ခါနီး ဆီမီးက့သဲ ို႔ ခဏတာေတာ့ Aစြမ္းထက္လွေပသည္။ သ႔ိုေသာ္လည္း Aခ်ိန္
၃မိနစ္
Page 440
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ၾကာေသာAခါ တျဖည္းျဖည္း Aသံတိုးဝင္သြား၏။
ေစာေစာပိုင္းကလို မာန္မပါေတာ့။ တဖန္ ေနာက္ထပ္၂မိနစ္ခန္႔ၾကာေသာ္ Aသံဗလံမ်ား လံုးဝ ဆိတ္သုန္းသြားေလသ
ည္။
တတိ ္ဆိတ္မႈမ်ားက ၾကီးစိုးေနသလို မညသ္ ူမည္ဝါ နိုင္မွန္းမသိ၊မသဲမက ြဲ ျဖစ္ေနခ်ိန္...
1
383
တိုက္ခုိက္သူ ၆Uီးစလံုး တစ္ဖက္ႏွင့္တစ္ဖက္ Aကဲခတ္ေနၾက၏။ ယင္းေနာက္ မ်က္ႏွာျဖဴဖပ္ျဖဴေရာ္ႏွင့္ ေနာက္ဆု
တ္သြားၾက၏။
မည္သူမွေတာ့ လဲက်မသြားေခ်။ သို႔ေသာ္ျငားလည္း Aတြင္းAားကို Aကုန္Aစင္ သံုးစြဲထားျခင္းေၾကာင့္ ေခြၽးပ်ံကာ
ႏြမ္းလ်ေနေတာ့သည္။
''ဟူး...''
ဟုန္စုလိန္သည္ သက္ျပင္းမႈတ္ထုတ္ျပီး...
''ဒီပြဲမွာ သေရက်တယ္''
ဟု ေၾကျငာလုိက္ေလသည္။
©©©©©©©©©©©©©©©©©©©
သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးသည္ ထီး၃လက္ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ျပီးေနာက္...
''မင္းတို႔၃ေယာက္စလံုး Aနားယူေတာ့''
''Aမိန္႔Aတိုင္းပါ ဂိုဏ္းခြဲမွဴး''
Uီးညႊတ္ဂါရဝျပဳျပီးလ်ွင္ သူမတ႔ ို ညီAစ္မ၃ေယာက္သည္ တကို ္ပႏဲြ င
ွ ့္လြတ္သည့ ္ ေနရာသို႔ ဆတု ္ခာြ သာြ းၾကသည္။
ထ႔ိုေနာက္
တင္ပ်U္ေခြထိုင္ကာ Aတြင္းဒဏ္ရာ ကုသေလေတာ့၏။ မဟူရာဂိုဏ္းဝင္Aခ်ိဳ႕က သူမတို႔ကို ဝိုင္းရံ၍ ေစာင့္ေရွာက္ေပး
ထားသည္။
''ညီမတို႔န႔ ဲ Aစ္ကိုၾကီး ယဟု ုတံ ို႔လည္း Aနားယူလိုက္ၾကUီး''
ဟုန္စုလိန္က ေျပာလုိက္ေတာ့ ၃Uီးသားေခါင္းညိတ္ျပီးလ်ွင္ ခပ္လွမ္းလွမ္းသို႔ ဆုတ္ခြာရန္ လွည့္ထြက္သြားေတာ့၏။
''ခဏေလးေနပါUီး''
က်ံဳးထုံးက တားျမစ္လိုက္ျပီး Aက်ီႋရင္ဘတ္ထဲမွ ေႂကြပုလင္းတစ္ခုကို ႏိႈက္ယလူ ိကု သ္ ည္။ Aဖုံးဖြင့္ျပီး
သြန္ခ်လုိ္က္သည္တြင္ ေရႊေရာင္ေဆး၃လံုး ထြက္လာ၏။ သမားေတာ္သုိင္းသမား က်ံဳးမိန္ Aထူးေဖာ္စပ္ထားသည့္
တန္ဖိုးၾကီးေသာ ေရႊေဆးလံုးမ်ားပင္။ ေဆးလံုးမ်ားကို တစ္လံုးစီ ခြဲေဝေပးျပီးေနာက္...
''Aစ္ကိုက်ံဳးမိန္ ေဖာ္စပ္ထားတ ့ဲ ေရႊေဆးလုံးပ.ဲ ..Aျမန္ေသာက္ျပီး Aတြင္းAားက်င့္လိုက္''
ပိုင္ရွင္းတို႔သည္ ေဆးလံုးကိုၾကည့္႐ုံႏွင့္ ရွားပါးAဖိုတန္မွန္း သေဘာေပါက္မိ၏။
''ေက်းဇူးပဲ လူေပ်ာ္ၾကီး''
ယဟု ုကံ ေဆးလုံးကို ေမာ့ေသာက္ကာ လမ္းေတေလ ဂိုဏ္းသားမ်ားေနာက္တြင္ တင္ပ်U္ေခြကာ Aတငြ း္ Aားက်င့္ေ
နေတာ့၏။
က်ဴးေဆြသည္လည္း ေဆးလံုးေလးေသာက္ကာ သစ္ပင္တစ္ပင္ေAာက္၌ ထိုင္ကာ Aတြင္းAား ေလ့က်င့္ေနေလသ
Page 441
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ည္။
''ေက်းဇူးပါပဲရွင္''
ပိုင္ရွင္းသည္ ရႊန္းလက္ေသာ မ်က္လံုးစံုျဖင့္ က်ံဳးထံုးကို မရဲတရဲ ၾကည့္ရင္းမွ ေျပာလုိက္၏။ သူမသည္ Aသက္၅၂ႏွစ္
ရွိျပီျဖစ္ေသာ္လည္း ယခုထက္ထိတိုင္ ေခ်ာေမာလွပဆဲပင္။ ထို႔ျပင္ Aပ်ိဳျဖန္းေလးပမာ မ်က္ႏွာနီရဲေနျပီး က်ံဳးထံုးကို
ေစ့ေစ့မၾကည့္ရဲေခ်။ Aမ်ားေရွ႕၌သာ က်ံဳးထုံးကို မေက်မနပ္ ေျပာဆိုေသာ္လည္း Aမွန္တကယ္၌မူ စိတ္တြင္းမွ ၾကိတ္၍
သေဘာက်ေနမိသည္။ ေပါေတာေတာ ေနတတ္ေသာ က်ံဳးထံုးလို လူမ်ိဳးကိုမွ Aဘယ္ေၾကာင့္ စိတ္ဝင္စားမိမွန္း မိမိကို
ယ္မိမိပင္
နားမလည္မိေခ်။
1
384
လူပ်ိဳသိုးၾကီး က်ံဳးထံုးသည္လည္း ပိုင္ရွင္း၏ AမူAယာေၾကာင့္ စိတ္လႈပ္ရွားသြားျပီး ေခါင္းကုတ္ရယ္ေမာရင္း...
''ဒီေလာက္ေလး ကူညီနုိင္တာ မဆိုေလာက္ပါဘူး...ညီမကို ဒုကၡေပးတ့ဲသူရိွရင္ Aစ္ကိုAစြမ္းကုန္ ကာကြယ္ေပးမယ္''
က်ံဳးထုံး၏ စကားသံက က်ယ္ေလာင္သြားသျဖင့္ Aားလုံး၏ Aၾကည့္မ်ားက သတူ ႔ထို ံ ေရာက္ရွသ
ိ ြားေတာ့သည္။ ပိုင္ရွ
င္းသည္
ရွက္ရံ႕ြ သြားျပီး ခ်ာခနဲ လွည့္ေျပးသြား၏။ ေက်ာေပးထားသျဖင့္ သူမမ်က္ႏွာ၌ Aျပံဳးတစ္ခု ထင္ဟပ္သြားသည္ကို
က်ံဳးထံုးမျမင္မိလုိက္။
''ေနာက္ဆုံးေတာ့ ရွင္ကြၽန္မAေပၚ ေမတၱာရိွေနတာ သိလိကု ္ရပါျပီ''
ဟု ပိုင္ရွင္း၏ Aေတြးကို သိခ့ပဲ ါလ်ွင္မူ။
''ဟာ...ဒုကၡပဲ''
က်ံဳးထုံးသည္ မိမိစကားမွားသြားသည္ထင္၍ စိတ္မသက္မသာ ျဖစ္မိသည္။ သသူ ည္ သိုင္းပညာ ေတာ္ေသာ္လည္း
Aမ်ိဳးသမီးမ်ား၏ စိတ္ေနစိတ္ထားကို လံုးဝနားမလည္ေသာ လူ႐ိုးၾကီးပင္။
''ဖားျပဳပ္စုတ္...ကံေကာင္းေနပါလား''
ဟုန္စုလိန္က ခပ္တိုးတိုးေရရြတ္မိသည္။ သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးသည္ ေစာေစာက Aျဖစ္Aပ်က္ကို မမွိတ္မသုန္
Aကခဲ တ္ၾကည့္ေန၏။ ဟုန္စုလိန္သည္ Aတြင္းAားက်င့္ကာ Aနားယူေနေသာ ပိုင္ရွင္း၊က်ဴးေဆြႏွင့္ ယဟု ုတံ ို႔ ေဘးမ
သီ
ရန္မခေAာင္ လမ္းေတေလ ဂိုဏ္းသားAခ်ိဳ႕Aား ဝိုင္းရံေစာင့္ေရွာက္ေစသည္။ ထိုAခ်ိန္တြင္ သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴး၏ A
သံက
က်ယ္ေလာင္စြာ ထကြ ္ေပၚလာေလ၏။ သူသည္ က်ံဳးထုံးဘက္ လွည့ၾ္ကည့ျ္ပီး...
''က်ံဳးထုံး...ခင္ဗ်ားန႔ ဲ မေျပလည္တ့ ဲ ရန္ျငိွဳးေတြ ရိွေပမယ့္ Aခုခ်ိန္ စိမ္ေခၚလိကု ္ရင္ တမင္သက္သက္
Aခြင့္Aေရးယူသလို ျဖစ္ေနမယ္...''
ဟဆု ိုလိကု ္ျပီး ဟုန္စုလနိ ္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ကာ...
''ခင္ဗ်ားန႔ ဲ Aနိုင္A႐ံႈးေပၚတ့ဲထိ တိုက္ခိုကမ္ ယ္''
သူ၏ ေလသံသည္ ျပတ္သားသလို မာေက်ာလွ၏။ မိမိနိုငမ
္ ည္ဟုလည္း ေသခ်ာစြာ Aပိုင္တြက္ထားပံုရသည္။
''ေကာင္းျပီ...က်ဳပ္ကလည္း ခင္ဗ်ားရဲ႕ ပညာကို ေလလ့ ာၾကည့တ္ ာေပါ့''
Page 442
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဟုန္စုလိန္ကလည္း ေလသံျပတ္ျပတ္ျဖင့ ္ ျပန္ေျပာျပီး ေရွ႕ထြကလ္ ာေလ၏။ ယင္းေနာက္ သသူ ည္
သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ျပီးလ်ွင္...
''ခင္ဗ်ားတို႔ကို Aခြင့္Aေရး ေပးလိုက္မယ္...ဒီပြဲမွာ သေရက်ခ့ရဲ င္ ဒါမွမဟုတ္ က်ဳပ္နိုင္ခ့ရဲ င္ ခင္ဗ်ားတ႔ ို
မဟူရာဂိုဏ္းသားေတြAားလုံး ဒီျမိဳ႕က Aျပီးထြက္သြားေပေတာ့''
ဟု ေျပာလုိက္ရာ သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးသည္ မခိုးမခန္႔ ရယ္ေမာေလ၏။
''ေကာင္းျပီေလ...ခင္ဗ်ားဘက္က တစ္ပြဲAသာရထားေနေတာ့ ဒီလိုပဲ ေျပာမွာေပါ့...က်ဳပ္ကေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ကို
Aခြင့္Aေရး ေပးမယ္မထင္န႔.ဲ ..တကယ္လ႔သို ာ က်ဳပ္နိုင္ခ့ဲရင္ ဒီေနရာတစ္ခုလုံးကို မီးေလာင္တိုက္သငြ ္းပစ္မယ္''
သေဘာက်စြာ ရယ္ေမာရင္း ေျပာလုိက္ေသာ သူ႔စကားေၾကာင့္ ဟုန္ုလိန္တို႔လူစုမွာ Aေတာ္ခံျပင္းသြားၾကသည္။
မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ားသည္ ေAာင္ပြဲAလီလီရထား၍ Aလြန္တရာ ေမာက္မာေနၾက၏။ ထို႔ျပင္ တစ္ဂိုဏ္းလံုးတြင္
သိုင္းပညာထက္ျမက္သူမ်ား မ်ားျပားေလရာ လက္ရွိAေနAထားAရ ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းႏွင့္ က်ံဳးနန္ဂိုဏ္းလို
1
385
Uေသ်ွာင္ဂိုဏ္းႏွစ္ခုကိုပင္ မမႈေတာ့ေပ။ ရတနာေျမပံု ရမွသာလ်ွင္ သိုင္းေလာကကို Aုပ္ခ်ဳပ္မည္ဟု ယဖီြ န္းမွ
AတိAလင္း ေၾကျငာထားသည္။
ဤသညက္ ိ ု မေက်နပ္ၾကေသာ သိုင္းေလာကသားမ်ားက မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ားကို ေခ်မႈန္းရန္ ၾကိဳးစားၾကသည္။
ခ်န္ဟူျပည္Aနွံ႔တြင္ Aင္Aားမ်ားစြာရိွေသာ လမ္းေတေလ ဂိုဏ္းသာမ်ားက Uီးေဆာင္ကာ Aျဖဴေရာင္ သိငု ္းသမား
မ်ားႏွင့္Aတူ
ရရဲ ဲဝံ့ဝံ့ တိုက္ခိုက္ခ့ဖဲ ူးသည္။ မဟူရာဂိုဏး္ သည္ AေရAတြက္၌ လမ္းေတေလဂိုဏ္းကို မယွU္နိုင္ေခ်။ သို႔ေသာ္ျငားလ
ည္း
Aရည္Aခ်င္းရွိေသာ သိုင္းသမားမ်ားက လမ္းေတေလဂိုဏ္းထက္ ေပါမ်ားေပ၏။ ဂိုဏ္းခြဲမွဴးတစ္ေယာက္လ်ွင္ပင္ ဟုန္စု
လိန္လို
ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ကုိ ယွU္နုိင္စြမ္းရွိေခ်သည္။
Aရည္Aခ်င္းႏွင့္ AေရAတြက္တြင္ Aဓိက ပဓာနက်သည္မွာ Aရည္Aခ်င္းသာလ်ွင္ မဟုတ္ေလာ။ လက္ရွိ၌ Aျဖဴေ
ရာင္
ဘက္ေတာ္သားမ်ားဘက္၌ သိုင္းပညာ Aျမင့္မားဆုံးသူသည္ မဟူရာဂိုဏ္းမွ ပုဂိၢဳလ္မ်ားႏွင့္ ယွU္ၾကည့္ေသာ္ ဘုရင္၄ပါး
မွ
တစ္Uီးတစ္ေယာက္ေလာက္ကသို ာ ယွU္ျပိဳင္နိုင္သည့္သူ တစ္ေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စသာ ရိွေပသည္။ ထိုၾကားထ ဲ ေႁမြ
ပူရာ
ကင္းေမွာင့္ ဆိုသလို ဘယ္ဆဘီ ယဝ္ ယ္မွ ေရာက္ရိွလာသည္ မသိရေသာ ဂ႐ုဏာမ့ဓဲ ားသခင္၏ လုပ္ရပ္မ်ားေၾကာင့္
သိုင္းေလာကသားမ်ားAဖို႔ ေခါင္းစားေနရသည္။ သိုင္းေလာကၾကီးတစ္ခုလံုး Aနိဌာ႐ံုၾကီးစိုးေနသည့္ ကာလဟု
ဆိုရေပေတာ့မည္။
©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©
''ဟား...ဟား...ဟား''
''ေကာင္းျပီေလ...ဒီပမဲြ ွာ ခင္ဗ်ားန႔ကဲ ်ဳပ္ Aျပတ္Aသတတ္ ိုက္ခိုက္ရမယ္''
Page 443
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ခင္ဗ်ားမွာ Aစြမ္းAစ ရွိရဲ႕လား ဟုန္စုလိန္''
သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးသည္ ႏွာေခါင္းတစ္ခ်က္႐ႈံ႕၍ ေျပာျပီးေနာက္ သိုင္းကြက္ခင္းလိုက္သည္။
''က်ဳပ္ရဲ႕ နဂါးမုန္တုိင္း လက္ဝါးသိုင္းကို ခုခံျပီးမွ ဆက္ေျပာစမ္းပါ''
ဟုန္စုလိန္သည္ မာန္သြင္းေAာ္ျပီး ညာလက္ကို ဆန္႔တန္းကာ ဘယ္လက္ကို စက္ဝိုင္းသ႑ာန္ ေဝွ႔ယမ္းျပီး ဆန္႔တန္း
ထားေသာ
ညာလက္Aား Aေပၚေျမွာက္လိကု ္၏။ ထို႔ေနာက္တြင္ ဘယ္ညာလက္ႏစွ ္ဖက္ကို ေရွ႕သ႔ ို ဆန္႔တန္းကာ ျမန္ဆန္စြာ ေ
ဝွ႔ယမ္း၍
လက္ဝါးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ႐ိုက္ထတု ္လိကု ္သည္။ သူ၏ မာန္သြင္းၾကံဳးဝါးသံသည္ Aားမာန္ျပည့္လွသလို
သိုင္းကြက္ကလည္း ေျပာင္ေျမာက္လွသျဖင့္ သိမ္းငွက္ဂုဏ
ိ ္းခြဲမွဴးမွာ Aလြန္တရာ Aံ့Aားသင့္သြားမိသည္။
''ဟုန္စုလိန္က Aတြင္းဒဏ္ရာ မရိွေတာ့ပါလား...ရက္ပိုင္းထဲန႔ ဲ ဘယ္လိမု ်ား ကသု လိုက္ပါလိမ့္''
သူသည္ ေတြေဝမေနေတာ့။ ဟုန္စုလိန္၏ လက္ဝါးခ်က္က Aရွိန္Aဟုန္ျပင္းစြာ တိုးဝင္လာသျဖင့္ ကပ်ာကယာ
Aတငြ ္းAားထုတ္ကာ လက္ဝါးခ်င္း ထိပ္တိကု ္ေတ႕ြ ေပးလိုက္သည္။
''ဝုန္း''
''Aင့္''
လက္ဝါးခ်က္မွာ ျပင္းထန္လြန္းလွသျဖင့္ သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးသည္ ေျခ၃လွမ္း ဆတု ္ေပးလိကု ္ရသည့္Aျပင္ ရင္ဘ
တ္ထဲတြင္
Aနည္းငယ္ေAာင့္သြား၏။ သ႔Aူ တြင္းAား နိမ့္က်လြန္း၍ေတာ့ မဟုတ္ေပ။ Aေလာတၾကီး ခုခံလိုက္သျဖင့္ Aတြင္း
Aား သုံးစြဲမႈ
လိုAပ္သြားေသာေၾကာင့္ပင္။
''ေသခ်ာျပီ...ဟုန္စုလိန္က Aတြင္းဒဏ္ရာ သက္သာသြားျပီထင္တယ္...နဂိုထက္လည္း Aတြင္းAားေတြ
Aေတာ္တိုးတက္လာပံုပဲ...ဘယ္သူကမ်ား ကူညီေပးတာပါလိမ့္''
1
386
သူသည္ ၾကာၾကာ မေတြးေတာနုိင္ေတာ့။ ဟုန္စုလိန္၏ လက္ဝါးခ်က္မ်ားက နဂါးတစ္ေကာင္၏ Aမ်က္ေဒါသမ်ားပမာ
Aားမာန္Aျပည့္ျဖင့္ မုန္တိုင္းထန္သလို ထပ္မံဝင္ေရာက္လာသျဖင့္ သူလ်ိဳ႕ဝွက္ထားေသာ
လက္ဝါးသိုင္းကြက္ျဖင့္ ေဖာ္ထုတခ
္ ုခံလိကု ္သည္။
ထိုAခါ သူ၏ လက္ဝါးျပင္ႏွစ္ဖက္စလံုး ျပာႏွမ္းသြားျပီး ေAးစက္ေသာ Aေငြ႕Aသက္မ်ားက
ရစ္ပတ္လႊမ္းျခံဳလာေတာ့သည္။ ေရွာင္ခ်ဳးမွAပ က်ံဳးထုံးတ႔တို ေတြသည္ ထိုသိငု ္းကြက္က ို မျမင္ဖူးၾက၍ တAံ့တၾသ
ျဖစ္သြားမိသည္။ Aလြန္တရာ ထက္ျမက္ေသာ သုိင္းပညာရပ္တစ္မ်ိဳးဟုသာ ေယဘုယ်Aားျဖင့္
သေဘာပိုက္ ေကာက္ခ်က္ခ်ထားမိသည္။
သိ႔ုေသာ္ ေရွာင္ခ်ဴးကမူ ထိုသိုင္းAမည္ကို မသိရိွေသာ္လည္း လြန္စြာရင္းႏီွးလွသည္။
မဟူရာဂိုဏ္းခ်ဳပ္ယီဖြ န္း၊နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္၊စုန္႔လီထန္၊ဓားဘုရင္ တုနန္ႏွင့္ စုန္႔ရွန္႔စင္တို႔ Aသုးံ ျပဳသြားသည္ကို ေတြ႕ျမ
င္ဖူးသည္။
ထို၄ေယာက္Aနက္ စုန္႔ရွန္႔စင္မွလြဲ၍ က်န္၄ေယာက္သည္ သူႏွင့္ တိကု ္ခုက
ိ ္ဖူးသည္ မဟုတ္လား။ သသူ ာ
Page 444
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
Aတငြ ္းAားမေကာင္းလ်ွင္ (သ႔)ို AပူAေAး Aတငြ ္းAားႏွစ္မ်ိဳးသာ ရရိွမထားပါက ေခ်မႈန္းရန္ မလြယက္ လူ ွေပ။
''ဒီလကူ ဘယသ္ ူမ်ားလ.ဲ ..သူသုးံတဲ့ လက္ဝါးသိုင္းက ယီဖြ န္းဆီက သင္ခ့တဲ ာလား မသိဘူး...Aစ္ကိုၾကီး က်ံဳးထုံးေျ
ပာသလို
သ႔ူပုံစံကို တစ္ေနရာရာမွာ ရင္းရင္းႏီွးႏီွး ေတြ႕ဖူးသလိုပ'ဲ '
သသူ ည္ သသံ ယစိတ္ျဖင့္ Aကဲခတ္ၾကည့ေ္ သာ္လည္း ႐ုတ္တရက္ မညသ္ ူမွန္း မစU္းစားမိေခ်။ စိတ္႐ႈပ္ေထြးစြာျဖင့္
သက္ျပင္းခ်ရင္းမွ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို သတိရသြား၏။
''စုန္႔လီထန္မ်ားလား''
သူသည္ လႊတ္ခနဲ ေျပာမိသည္။ သူ႔Aသံသည္ က်ယ္ေလာင္ျခင္း မရွိသျဖင့္ Aျခားသူမ်ား မၾကားရေသာ္လည္း က်ံဳးထံုး
ကမူ
ၾကားမိေလသည္။
''ဘယ္လို...စုန္႔လီထန္ၾကီးလားကြ''
က်ံဳးထံုးက ေရွာင္ခ်ဴးေျပာသလို ခပ္တိုးတိုးေလး ေရရြတ္မိသည္။ သူသည္လည္း
သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးကို ေသခ်ာAကဲခတ္ၾကည့္႐ႈျပီး ေရွာင္ခ်ဴး ေျပာသလိုပင္ စုန္႔လီထန္မ်ား ျဖစ္ေနမလားဟု သံသယဝ
င္သြား၏။
သ႔ိုေသာ္ Aတပ္မေျပာနိုင္ေသး၍ ခဏေတာ့ ႏႈတ္ပိတ္ထားမိသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးကိုလည္း မည္သို႔ေသာ လူစားမ်ိဳးေပနည္း
ဟု
သိခ်င္လာသည္။
ဟုန္စုလိန္သည္ ႐ုတ္တရက္ သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴး၏ ျပာႏွမ္းႏွမ္း ျဖစ္သြားေသာ လက္ဝါးခ်က္ကို ျမင္ရေသာ္
လြန္စြာေAးစက၍္ ျပင္းထန္ေသာ သိုင္းပညာတစ္မ်ိဳးဟု သေဘာေပါက္မိျပီးလ်ွင္ မုန္တိငု ္းနဂါး လက္ဝါးသိုင္း၂၈ကြက
ထ္ ဲမွ
သိုင္းကြက္မ်ားကို Aားမာန္Aျပည့္ထည့္ကာ တိုက္ခုိက္ေလေတာ့သည္။
သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးသည္ မေခလွ။ ဟုန္စုလိန္၏ ေက်ာ္ၾကားေသာ မုန္တိုင္းနဂါး လက္ဝါးသိုင္းကို ရင္ဆိုင္ခုခံ၍
တိကု ္ခိုက္နိုင္ေလသည္။ သူ၏ လက္ဝါးကို ေဝွ႔ယမ္းလိုက္တိငု ္း ျမဴခိုးပမာ ေAးစက္စက ္ Aေငြ႕Aသက္မ်ားက
ရစ္ပတ္သိုင္းျခံဳေနေလရာ လက္ေတ႕ြ ရင္ဆိငု တ
္ ိုက္ခိုက္သ ူ ဟုန္စုလိန္ မည္သ႔ခို ံစားေနရသည္မသိ။ ၾကည့႐္ ႈသူမ်ားက
မူ
သတူ ႔ကို ိုယ္တိုင္ ေAးစက္ျပီး မႏွစ္ျမိဳ႕ဖြယ္ေကာင္းေသာ တနည္းAားျဖင့္ဆိုေသာ္ ရက္စက္၍ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္
းေသာ
Aနိဌာ႐ုံမ်ား ခံစားမိသည္။ ထိုသ႔ ို ျဖစ္ရျခင္းမွာလည္း သမ႐ိုးက် မဟတု ဘ္ ဲ ရက္စက္သည ့္ စိတ္ထားကို Aေျခခံထား
ေသာ
သိုင္းပညာမ်ိဳး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္။
သ႔လူ က္ဝါးခ်က္မ်ားတြင္ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္မႈမ်ားက ၾကိီးစိုးေနသလို Aလနြ ္တရာ ခက္ထန္ၾကမ္းတမ္းလွ၏။
ဟုန္စုလိန္သည္လည္း Aားမာန္Aျပည့္ထည့္ကာ လက္ဝါးခ်က္ ျပင္းျပင္းထုတ္မွ ရင္ဆုိင္နုိင္သည္။
1
387
Page 445
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
Aတြင္းAားကို ေလ်ွာ့ေပါ့၍လည္းမရ။ ထို႔Aတူ ေရွာင္ရွားဖို႔ကလည္း မလြယ္ကူေခ်။ Aမာႏွင့္Aမာ ထိပ္တိကု ္ေတြ႕သ
ည့္ပြဲဟု
ဆိုရေပမည္။ တစ္ဖက္ႏွင့္တစ္ဖက္ Aမွားခံ၍ မျဖစ္ေခ်။ တစ္ကြက္မွားသည္ႏွင့္ Aနည္းဆုံး က်ိဳးေၾကျပီး Aလနြ ္ဆုံး
Aသက္ေပ်ာက္သြားနုိင္ေပ၏။
ႏွစ္Uီးစလုံးက သ္ိုင္းပညာႏွင့္ Aတြင္းAားခ်င္း Aဆင့္တူ ျဖစ္ဟန္တူသည္။ ထ႔ေို ၾကာင့္လည္း သိုင္းကြက္၅၀ေက်ာ္ထိ
လက္ရည္တူ တိကု ္ခိုက္ေနေသးသည္။ တစ္ဖက္ႏွင့္တစ္ဖက္ Aတိမ္းAေစာင္းခံေAာင္ သတိထား တကို ္ခိုက္ေနပုံရသ
ည္။ ထို႔ျပင္
၎တို႔ႏွစ္Uီး၏ လက္ဝါးခ်က္မ်ားက ေလတိုးသံ တဟူးဟူး ျမည္ဟည္းေနသလ ို ေက်ာက္တုးံတစ္တုံးကိုပင္ စိစိညက္
ေၾကမႊေလာက္ေAာင္ Aားမန္ရွိျပီး Aလြန္တရာ ခက္ထန္ၾကမ္းတမ္းလွေပသည္။
ဟုန္စုလိန္၏ ဘက္ေတာ္သားမ်ားသည္ ၾကည့႐္ ႈေနရင္းမွ စိတ္မသက္မသာ ခံစားမိသည္။ သိုင္းယUွ ္ျပိဳင္ရာတြင္ ဟုနစ္ ု
လိန္
မနုိင္ေသးေသာေၾကာင့္ မဟုတ္ေပ။ သိုင္းေလာက၏ Aနာဂတ္ႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး ေတြးေတာပူပန္စရာေကာင္းေသာ Aခ်
က္ကို
Aားလံုးလိုလို စU္းစားမိ၍ ျဖစ္ေလ၏။ မဟူရာဂိုဏ္းမွ ဂိုဏ္းခြဲမွဴးတစ္ေယာက္ပင္လ်ွင္ ဟုန္စုလိန္လို ထိပ္သီးနံပါတ္၄ကို
ရင္ဆိုင္တိုက္ခိုက္နိုင္ေAာင ္ Aစြမ္းထက္ျမက္ေနေလရာ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ယီြဖန္းသာဆိုလ်ွင္ ခန္႔မွန္းမရေAာင္
သိုင္းပညာျမင့္မားေပမည္။
သိုင္းေလာက၌ ယီဖြ န္းသည္ ကယို ္တိငု ္ဝင္ေရာက္ လႈပ္ရွားသည္ဟု သတင္းသိပ္မၾကားရေသာ္လည္း
လက္ေAာက္ငယ္သားမ်ားသည္ Aလြန္တရာ လက္စြမ္းထက္သည္ဟူ၍ေတာ့ ၾကားမိသည္။ ထို႔ျပင္ မဟူရာဂိုဏ္း၏ ဖြဲ႕
စည္းပံုက
စနစ္က်သလို ျဖိဳခြင္းရန္ မလြယ္ေတာ့။ သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးလို Aစြမ္းထက္ျမက္သည့္
က်ားျဖဴ၊က်ားသစ္နက္၊နဂါးနီ၊ဇာမဏီ၊ဝံပုေလြ၊ေရႊေႁမြႏွင့္ ကင္းျမီးေကာက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴး စသည့ပ္ ဂ
ု ိၢဳလ္ ၇ေယာက္ရိွေသးေခ်
၏။
ထသို ူမ်ားသည္ လတ္တေလာ၌ လြန္စြာလ်ိဳ႕ဝွက္ျပီး မည္သည့သ္ ိုင္းသမားမ်ွ ၎တ႔႐ို ုပ္ရည္ကု ိ မျမင္ဖူးသလို သတူ ႔ႏို
င့္လည္း
ရင္ဆိုင္မတိုက္ခိုက္ဖူးေသးေခ်။ သို႔ေသာ္ျငားလည္း ယခုတိုက္ခိုက္ေနေသာ သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးကို ၾကည့ရ္ ျခင္းျဖင့္
ယင္းပုဂၢိဳလ္၇ေယာက္စလံုး ေတာ္႐ံုမဟုတ္ေတာ့ဟု သေဘာပိုကမ
္ ိေလ၏။
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၇၇,၇၈)
Aကယ္၍သာ စစ္သူၾကီး၁၃ေယာက္ျဖစ္သည့္
က်ား႐ိုင္းညီေနာင္၃ေဖာ္၊ထီး၃လက္၊ဘီလူး၃ေဖာ္၊ေနလဘီလူးညီေနာင္၊ေသြးနတ္ဆိုး၊ေခါင္းတလားရာဇာပိက်ံဳး၊၎တို႔Aျ
ပင္
ဂိုဏ္းခြဲမွဴး၈ေယာက္၊ဘုရင္၄ပါး၊ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးႏွင့္ ယီဖြ န္းတို႔သာ Aလုးံ Aရင္းႏွင့္ တိကု ္ခိုက္ပါက မေတြးရစဲ ရာပ
င္။
လက္ရွိေက်ာ္ၾကားေနေသာ ခ်င္းေရွာင္ႏွင့္ က်ံဳးနန္ဂိုဏ္းပင္ ရစရာမရွိေAာင္ ပ်က္စီးသြားႏိုင္ေလာက္၏။
ထ႔ိုေၾကာင့္ သိုင္းပညာရပ္မ်ားႏွင့္ သိုင္းေလာကၾကီးသည္ လြန္စြာ က်ယ္ျပန္႔႐ႈပ္ေထးြ ေၾကာင္း သေဘာေပါက္သြား၏။ လ
Page 446
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
တူ စ္ကိုယ္
Aစြမ္းတစ္မ်ိဳးဟု ဆိုရေပမည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဟုန္စုလိန္၏ လက္ဝါးသိုင္းကြက္ကိုၾကည့ျ္ပီး ေလးစားAားက်သြားမိသ
ည္။
ထ႔ိုေၾကာင့္ သိုင္းကြက္မ်ားကို မလြတ္တမ္း Aကခဲ တ္ၾကည့္ကာ Aတယု ူ မွတ္သားထားလိုက္၏။ ေဗဒင္ဆရာAဖိုးAို ေ
ျပာခ့သဲ လို
သိုင္းပညာ Aသစ္ထြင္ဖို႔Aတြက္ ဟုန္စုလိန္ထံမွ သိုင္းကြက္မ်ားကိုမွီးရန္ စိတ္ကူးေပၚမိေသာေၾကာင့္ပင္။
လမ္းေတေလ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး၏ သိုင္းကြက္မ်ားသည္ မာေက်ာခက္ထန္လြန္းလွသည္။ ျမန္ဆန္မႈႏွင့္ မာေက်ာျပင္းထန္မႈ
ကို
Aခ်ိဳးညီစြာ ေပါင္းစပ္ထားျခင္းပင္။ သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးထံမွ လက္ဝါးသိုင္းကမူ AေAးဓာတ္ျပင္း၊ျမန္ဆန္မႈႏွင့္ မာေက်ာ
မႈကို
Aသားေပးထားသျဖင့္ နဂါးမုန္တုင
ိ ္းလက္ဝါးသိုင္းလို နာမည္ေက်ာ္ၾကား၍ ထိပ္တန္းAဆင့္ရွိေသာ သိုင္းပညာႏွင့္
လက္ရည္တူေန၏။
ဟုန္စုလိန္သည္ ေျခတစ္ခ်က္ေဆာင့္ခုန္ျပီး ညာလက္ဝါးခ်က္ကို ေရွ႕သို႔ ႐ိုက္ထုတ္ျပီးလ်ွင္ ဘယ္လက္ဝါးကို ေျမွာက္ျပီး
လက္ဝါးေစာင္းျဖင့္ ကန္႔လတ္ျဖတ္ခုတ္ကာ ဘယ္ညာလက္ဝါးျဖင့္ ကန္႔လန႔ျ္ဖတ္ ႐ိုက္ထတု လ္ ိကု ္ေလ၏။
1
388
Aက်ႋီလက္ေမာင္းAိုးပင္လ်ွင္ ေဖာင္းႂကြေနသည့္Aျပင္ မုတ္ဆိတ္မ်ားပါ ေလတိုက္သလို လြင့္ေမ်ာလႈပ္ရွားေနေလရာ
လက္ဝါးခ်က္မွာ မည္မ်ွျပင္းထန္ေၾကာင္း သိရွိနုိင္သည္။ သိမ္းငွက္ဂိုဏ္ခြဲမွဴးသည္ ဟုန္စုလိန္၏ ညာလက္ဝါး႐ိုက္ခ်က္ကို
ဘယ္လက္ဝါးခ်က္ျဖင့္ ခုခံေခ်ဖ်က္ျပီး ေနာက္တစ္လွမ္းဆုတ္ကာ ညာလက္ျဖင့္ လက္ဝါးေစာင္းခ်က္ကို ခုခံကာကြယ္ျပီး
ေနာက္
လက္ဝါးႏွစ္ခ်က္ကို ေဝွ႔ယမ္း၍ လက္ႏွစ္ဖက္ဆန႔တ္ န္းျပီး ႐ိုက္ထုတလ္ ိုက္၏။
ေAးစက္မႈ ျပင္းထန္ေသာေၾကာင့္ ျမဴခိုးလိုလို Aေငြ႕Aသက္မ်ား ထူထပ္လာသျဖင့္ ေစာေစာကထက္
ပိုမိုေၾကာက္မက္ဖြယ္ ေကာင္းလာသည္။ ယင္းေနာက္ ဟုန္စုလိန္၏ လက္ဝါးႏွစ္ဖက္ျဖင့္
ရင္ဆိုင္မိေတာ့သည္။ ျပင္းထန္မာေက်ာေသာ Aတြင္းAားလိငႈ ္းႏွစ္ခု ထိပ္တိကု ္ေတြ႕ဆုရံ ဝယ္...
''ဝုန္း''
နားကြဲမတတ္ ျမည္ဟိန္းသြားသျဖင့္ မိုးျပိဳသလားဟု ထင္ရေလာက္၏။ ႏွစ္Uီးသား ေျခ၅လွမ္းမ်ွ ဆုတ္ခြာသြားျပီး
Aတငြ ္းAားထုတ္ကာ ကယို ္ရိနွ ္သတ္လကို သ္ ည္။ သို႔တိုင္ ျပင္းထန္ေသာAားေၾကာင့္ သတူ ႔ေို ျခခ်ေသာ ေက်ာက္ခ
င္းလမ္းေပၚ၌
နက္႐ႈိင္းေသာ စြပ္ေၾကာင္းရာၾကီးမ်ား ထင္က်န္ေန၏။ ဤAခ်က္က Aတြင္းAားAဆင့္ တူညီေၾကာင္း ျပသေနသည့္A
လား
ရိွေခ်သည္။ တစ္Uီးႏွင့္တစ္Uီး ခပ္ရိွန္ရိွန္ျဖစ္သြားျပီး မည္သူမ်ွ စတင္မတုကိ ္ခိုက္ပ ဲ Aျပန္Aလွန္ Aကဲခတ္ေနၾက၏။
တစ္ေယာက္ဟာကြက္ကို တစ္ေယာက္က ရွာေနျခင္း မဟုတ္လား။
''ဟား...ဟား...ဟား...ဟား''
႐ုတ္တရက္ Aားရေက်နပ္စြာျဖင့္ ရယ္ေမာလိုက္သူက သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးပင္။ သူ၏ AျပဳAမူေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးတို႔Aား
Page 447
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
လံုး
နားမလည္မိေAာင္ ျဖစ္သြားသည္။ သ႔ိုေသာ္ သူေျပာလိုကသ္ ည့ ္ စကားတစ္ခနြ ္းေၾကာင့္ ဟုန္စုလိန္တ႔တို ေတ ြ
တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားသြားေတာ့၏။
''မုန္တိုင္းနဂါး လက္ဝါးသိုင္းက ၾကားရတ့Aဲ တိုင္း တကယ့္ကို ထိပ္တန္းက်သားပ.ဲ ..ဒါေၾကာင့္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးက
သတိထားခိုင္းတာကိုး...မဆိုးပါဘူးေလ...က်ဳပ္ရဲ႕ ယမမင္း လက္ဝါးသိုင္းကို ေကာင္းေကာင္းၾကီး ခုခံနိုင္သားပ'ဲ '
''ဘာ...ယမမင္းလက္ဝါးသိုင္း''
ဟုန္စုလိန္သည္ တAံ့တၾသ ေမးမိသလို က်ံဳးထံုးတို႔တေတြမွာ ဟင္ခနဲ ဟာခနဲ ျဖစ္သြားၾက၏။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မိစၧာ၅မ်ိဳး
က်င့္စU္မွ
ပညာရပ္မ်ားျဖစ္မွန္း Aေစာပိုင္းကတည္းက ရိပ္စားမိသည္။ လက္ေတ႕ြ ၌ သူပင္ ရင္ဆိုင္ခ့ဖဲ ူးသည္ မဟုတလ္ ား။ ထိုA
ခ်ိန္တြင္
ဟုန္စုလိန္၏ စကားသံ ထြက္ေပၚလာျပန္သည္။
''သတင္းၾကားရတ့Aဲ တိုင္း မိစၧာ၅မ်ိဳးက်င့္စU္က မင္းတို႔ မဟူရာဂိုဏ္းဆီ ေရာက္ေနတာ တကယ္ပကဲ ိုး''
သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးသည္ မခိုးမခန္႔ ရယ္ေမာျပီး...
''ဟတု ္တာေပါ့ေလ...ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးက Aခုဆိုရင္ မိစၧာ၅မ်ိဳးက်င့္စU္ကို Aဆင့္တန္းျမင့္ျမင့္ ေAာင္ျမင္သြားျပီ...ဒီမွာရိွတ့ ဲ
ခင္ဗ်ားတို႔Aားလုံး တစ္ေယာက္မွ သ႔ကူ ို ယUွ ္နိုင္မွာ မဟုတဘ္ ူး''
ဟု ေျပာေလရာ...
''Aဟက္...Aဟက္...Aေတာ္ရယ္ရတယ္ဗ်ာ''
က်ံဳးထံုးက ေလွာင္ရယ္,ရယ္ျပီး မ်က္ႏွာစပ္ျဖဲျဖဲႏွင့္...
''ယမမင္း လက္ဝါးသိုင္းက လြန္ခ့တဲ ့ ဲ ႏွစ္၁၀၀၀ေက်ာ္က Aေတာ္နာမည္ၾကီးေပမယ့္ Aခုက်ေတာ့ ဟုနစ
္ ုလိန္ရ႕ဲ မုန္တို
င္းနဂါး
လက္ဝါးသိုင္းကို မေက်ာ္နုိင္ပါလားကြ''
1
389
''ခင္ဗ်ားက ေပါေတာေတာန႔ဲ Uီးေနွာက္မရိွတ့လဲ ူပ'ဲ '
သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးသည္ ႏွာေခါင္း႐ံႈ႕ကာ က့ရဲ ႕ဲ ႐ံႈ႕ခ်ျပီးေနာက္...
''ဟုန္စုလိန္ဆိတု ာ သူ၁၅ႏွစ္သားကတည္းက ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ေဟာင္း ယြဲ႕က်န္းေဟာင္ရဲ႕ Aတငြ ္းAား ထက္ဝက္ေက်ာ္ရျပီး
မုန္တိုင္းနဂါး လက္ဝါးသုငိ ္း၂၈ကြက္ကို တတ္ေျမာက္ခ့တဲ ယ္...Aခုဆိုရင္ ႏွစ္၅၀ေက်ာ္ရိွျပီပ.ဲ ..ယမမင္းလက္ဝါးသိုင္း
ကို
က်ဳပ္က်င့္တာ ၁၀ႏွစ္ပဲ ရွိေသးတယ္...ဒါေတာင္ Aတြင္းAားAဆင့္က သတ္မွတ္ထားတာထက္
Aမ်ားၾကီးလိုေသးတယ္...က်ဳပ္သာ ဟုန္စုလိန္လို ဆယ့င္ ါးႏွစ္သား ကတည္းက ေလ့က်င့္ခ့ဲရင္
သယူ ွU္နိုငမ
္ ယ္ထင္လား...ေနာကျ္ပီးေတာ့ က်ဳပ္က ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးန႔လဲ ည္း မႏိႈင္းယွU္ေလာက္ေAာင္
Aဆင့္နိမ့္ပါေသးတယ္...တကယလ္ ႔ ို ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ တိုက္ခိုက္လကို ္ရင္ ခင္ဗ်ားတ႔Aို ားလုံး
စိစိညက္ညက္ျဖစ္ျပီး ေသသြားမယ္''
သူ၏ တုန္႔ျပန္စကားေၾကာင့္ က်ံဳးထံုး ပါးစပ္ပိတ္သြားသည္။ ဟုန္စုလိန္တို႔တေတြမွာ စိတ္ေမာကိုယ္ေမာ ျဖစ္သြားေလေ
Page 448
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
တာ့၏။
သိုင္းေလာကသခင္ၾကီး၄ေယာက္တြင္ ပါဝင္သည့္ ယီဖြ န္းသည္ လြန္ခ့သဲ ည့ ္ ႏွစ္၃၀ေက်ာ္ကတည္းက ပိုင္ရွင္း၊က်ားသ
စ္နက္
ဖန္းယြင္၊လ်ွပ္စီးျမန္ဓားသမား ဟန္ခ်ံဳး၊လူပုညီေနာင္ ဖူရွင္း၊ဖူလင္း AပါAဝင္ ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ လိAင္းဆရာေတာ္ႏွင့္
က်ံဳးနန္ဂုဏိ ္းခ်ဳပ္ တကု ်န္႔ခ်င္တ႔ကို ုပ
ိ င္လ်ွင္ လက္ရည္တူ တကို ္ခိုက္နိုင္ေလသည္။
သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴး ေျပာသည့္ပုံAရဆိုလ်ွင္ ယီဖြ န္း၏ သိုင္းပညာသည္ ခန္႔မွန္းမရေAာင္ ျမင့္မားေနေပမည္။ သူ႔Aေၾ
ကာင္း
ႏွစ္၂၀ေက်ာ္ျမွဳပ္ေနျပီးမွ ေနာက္ထပ္၁၀ႏွစ္ၾကာေသာ္ သတင္းျပန္ၾကားရ၏။ ထုိစU္က ေကာလဟာလဟု သတ္မွတ္ကာ
Aမႈမ့ ဲ
Aမွတ္မ့ ဲ ေနခ့ဲၾကသည္။ ထAို ေတာAတြင္းမွာပင္ လြန္ခ့သဲ ည့ ္ ႏွစ္၁၀၀၀ေက်ာ္ ကတည္းက ၾကားရသူAေပါင္းကို
ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္သြားေစေသာ မိစၧာ၅မ်ိဳးက်င့္စU္က သ႔ထူ ံ၌ ေရာက္ရိွေနသည္။
သ႔ဆုိ ိုလ်ွင္ ယဖီြ န္း၏ သိုင္းပညာသည္ ေၾကာက္မက္ဖြယ ္ ေကာင္းေပလိမ့္မည္။ သိုင္းပညာဆသို ည္မွာလည္း
ပုံေသကားခ်ပ္မဟုတ္။ Aခ်ိန္ႏွင့္Aမ်ွ တိုးတက္လာသည့ ္ သေဘာတရားတစ္ခုပင္ မဟုတလ္ ား။ ႏႈတ္ဆတိ ္ေနေသာ
ဟုန္စုလိန္တို႔ကို ၾကည့႐္ ႈ၍ သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးသည္ သေဘာက်စြာ ေလွာင္ေျပာင္ရယ္ေမာလိုက္၏။
''ခင္ဗ်ားတို႔Aားလုံး ေၾကာက္ေနတယဆ္ ိုရင္ Aခုကတည္းက Aညံ့ခံလိကု ္ေတာ့...ေလာေလာဆယ္ Aျမင္က်ယ္သြား
ေAာင္
ယမမင္း လက္ဝါးသိုင္းက ေရခဲေမွာ္ သိုင္းကြက္ကို ျပရတာေပါ့ေလ''
ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးသည္ ညာေျခကို ေရွ႕သ႔လို ွမ္း၍ ဘယ္ေျခကိုမူ ၂ေပခန္႔ ေနာက္ဆုတ္ခာြ လိုက၏္
။
ဘယ္လက္ဝါးကို ျဖန္႔ေထာင္ကာ ေနာက္သို႔ Aားယူထားျပီး ညာလက္ဝါးကိုမူ ဆန္႔တန္း၍ ျဖန္႔ေထာင္ထားေလသည္။
ထ႔ိုေနာက္တြင္ သူ၏လက္ဝါးျပင္တစ္ခုလုံး ျပာႏွမ္းႏွမ္းျဖစ္သြားျပီး ေAးစက္ေသာ Aေငြ႕မ်ား ထကြ ္ေပၚလာသည္။
ထိုAခိုးAေငြ႕မ်ားသည္ တျဖည္းျဖည္း ေရခဲAသြင္ေျပာင္းျပီး သူ၏ လက္ေမာင္းရင္းထိ ဖံုးAုပ္သြားေတာ့သည္။
သိုင္းကြက္ကို ျမင္႐ံုႏွင့္ Aလြန္တရာ ျပင္းထန္ၾကမ္းတမ္းေတာ့မည္ကို သိရွိသြားသျဖင့္ ဟုန္စုလိန္သည္လည္း
Aျပင္းAထန္ဆံုးျဖစ္သည့္ ''ေဒါသနဂါး''Aကြက္ကို ထုတ္ေဖာ္လုိက္၏။
ထိုသိုင္းကြက္သည္ မုန္တုိင္းနဂါးလက္ဝါးသိုင္း၂၈ကြက္တြင္ Aားမာန္Aျပင္းထန္ဆံုးျဖစ္၏။ ေသြးဓားဘုရင္
လက္ခ်က္ေၾကာင့္ ေထာင္ထဲေရာက္သြားသည့္ စုခ်ဴးရန္ကို ယဟု ုမံ ွ သင္ၾကားေပးသည့္ သိုင္းကြက္ပင္။
က်န္သည့္၂၇ကြက္သည္လည္း Aမာဓာတ္ ျပင္းထန္လွ၏။ Aမ်ိဳးသမီးမ်ားသည္ Aမ်ိဳးသားမ်ားႏွင္ယ
့ ွU္ေသာ္ A႐ိုးAဆ
စ္တြင္
ၾကံ႕ခိုင္မႈနည္းပါးသျဖင့္ ထိုက့သဲ ႔ ို ၾကမ္းတမ္းခက္ထန္သည့္ သိုင္းပညာကို ေလ့က်င့္မရေခ်။ သိုင္းေလာကရိွ ပညာရပ္
Aမ်ားျပား၌ ေယာက္်ားသားမ်ား ေလ့က်င့္မရသည့္ ပညာမ်ိဳးက ရွားပါးလွေပသည္။
1
390
ေခတ္Aဆက္ဆက္မွ နံပါတ္(၁)ခ်ိတ္ခ့ေဲ သာ သိုင္းရာဇာ Aားလုံးသည္ Aမ်ိဳးသားမ်ားသာ ျဖစ္ၾက၏။ ထ႔ိုေၾကာင့္
ဆရာAစU္Aဆက္သည္ ခႏၶာကိုယ္ A႐ိုးAဆစ္ ဖြဲ႕စည္းပံုေကာင္းျပီး လူတစ္ေသာင္းတြင္ တစ္ေယာက္ေတြ႕ရခဲေသာ
Page 449
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
လုလင္
စသည္တ႔ကို ို ရွာေဖျြပီး ၎တို႔၏ စာရိတၱကု ိ Aကဲခတ္ျပီးမွ သိုင္းပညာAေမ ြ ေပးခ့ဲျခင္းပင္။
''ေဟး''
''ဟိတ္''
ႏွစ္Uီးသား မာန္သြင္းေAာ္ျပီး Aတြင္းAားကုန္ထုတက္ ာ လက္ဝါး႐ိုက္ထုတလ္ ိကု ္၏။
''ဝုန္း...''
ေတာ္လဲသံကသ့ဲ ႔ ို ေၾကာက္မက္ဖယြ ္ေကာင္းေAာင္ က်ယ္ေလာင္စြာ ထြက္ေပၚသာြ းျပီး မုန္တိုင္းငယ္တစ္ခု
ဝင္ေရာက္တိုက္ခုိက္သြားသည့္Aလား ဖုန္တေထာင္းေထာင္း ထသြားေတာ့၏။
''ဘယ္လို ပြဲမ်ိဳးပါလိမ့္...Aေတာ္ေၾကာက္စရာေကာင္းတာပဲ''
ရေသ့ၾကီးရီထ်န္းသည္ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားစြာျဖင့္ မွတ္ခ်က္ခ်မိသည္။ Aမာႏွင့္ Aမာခ်င္း ထိပ္တိုက္ေတြ႕ေသာ
ယွU္ျပိဳင္ပြဲသည္ကား ျပင္းထန္၍ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ Aေကာင္းဆံုးပင္။ ႏွစ္Uီးစလံုး၏ လက္ဝါးရွိန္ေၾကာင့္ ေလတဟူဟူး
တကို ္ခတ္သြားျပီး Aနီး၌ ရိွေနေသာ ေရွာင္ခ်ဴးႏွင့္ က်ံဳးထုံးတ႔၏ို Aဝတ္မ်ားပင ္ တဖ်တ္ဖ်တ္ လႈပ္ရွားသြားေလ၏။
ဖုနမ
္ ်ားစဲသြားေသာAခါ လက္ဝါးခ်င္း ပူးကပ္ေနေသာ ဟုန္စုလိန္ႏွင့္ သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးတို႔ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
တစ္Uီးႏွင့္တစ္Uီး Aတြင္းAားခ်င္း ယွU္ျပိဳင္ေနၾကျခင္းပင္ ျဖစ္ေလ၏။ သိုင္းျပိဳင္ပြဲ၏ ေနာက္ဆံုး AဆံုးAျဖတ္ကို
ကယို ္စားျပဳသည့္ပျဲြဖစ္၍ Aားလုံးကိုယ္စီ စိတ္လႈပ္ရွားစြာျဖင့္ Aသက္႐ွဴဖို႔ ေမ့ေလာက္ေAာင္ ၾကည့္႐ႈေနမိေတာ့သည္။
ဟုန္စုလိန္၏ Aတငြ ္းAားႏွင့္ သိမ္းငွက္ဂုဏိ ္းခြဲမွဴး၏ ေAးစက္ေသာ Aတြင္းAားတို႔ ထိပ္တိုက္ေတ႕ြ ၾကေလျပီ။ မ
ည္သူက
Aသာရမည္ မသိရေသး။
ၾကည့္႐ႈရင္း Aခ်ိန္မည္မ်ွ ၾကာသြားသည္ မသိရ။ ႏွစ္Uီးစလံုး ငယ္ထိပ္ဆီမွ Aေငြ႕တလူလူ ထလာေတာ့သည္။ ဟုန္စုလိ
န္၏
မ်က္ႏွာသည္ နီရဲကာ ေခြၽးပ်ံေနေလသည္။ သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးသည္ မ်က္ႏွာဖံုးတပ္ထား၍ AေျခAေန မည္သို႔ရွိေၾကာ
င္း
မသိရေသာ္လည္း တျဖည္းျဖည္း တဆတဆ္ တ္ တုန္ယင္လာေသာ သူ၏ လက္ဝါးႏွစ္ဖက္ကို ၾကည့ရ္ ျခင္းျဖင့္ သူသ
ည္လည္း
AေျခAေန ဆိုးေနေလာက္ေခ်ျပီ။
ကြမ္းတစ္ယာညက္ခန္႔ၾကာေသာ္ ႏွစ္ေယာက္စလုံး လကဝ္ ါးနွစဖ
္ က္ကို Aားျပိဳင္တြန္းလိုက္ရာ Aတငြ ္းAားခ်င္း
သိပ္မကြာသျဖင့္ ေနာက္သို႔ ေျခဆယ္လွမ္းမ်ွ Aသီးသီး ဆုတ္ခြာသြားေတာ့၏။ Aတြင္းAားထုတ္ ယွU္ျပိဳင္မႈမွာ
Aခ်ိန္တိုေသာ္လည္း ျမန္ဆန္လွေပသည္။ သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴး ကိုယ္တစ္ခ်က္တုန္သြားသည္။
မ်က္ႏွာဖံုးတပ္ထားသျဖင့္ သူ႔မ်က္ႏွာကို မျမင္ရေသာ္လည္း ဖားဖိုၾကီးပမာ ရင္ဘတ္သည္ နိမ့္ခ်ီျမင့္ခ်ီျဖစ္၍ Aသက္ကို ခဲ
ယU္းစြာ
႐ွဴ႐ွိဴက္ေနသည္ကို ေတြ႕ရ၏။ သူ႔ပါးစပ္မွ စီးက်လာေသာ ေသြးမ်ားက ရင္ဘတ္တိုင္ေAာင္ စီးဆင္းသြားေလသည္။ ထိျု႔
ပင္
ယိုင္လဲက်မလပို ါ ျဖစ္သြားသျဖင့္ မဟူရာဂိုဏ္းသား ႏွစ္ေယာက္က တထြဲ ူေပးလိုကသ္ ည္။
ဟုန္စုလိန္ကမူ မားမားရပ္ေနသည္။ သို႔ေသာ္ Aနည္းငယ္ တုန္ယင္ေနျပီး မ်က္ႏွာျဖဴဖပ္ျဖဴေရာ္ ျဖစ္ေနသည္ကို ေထာ
Page 450
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
က္ရႈရလ်ွင္
သူသည္လည္း Aတြင္းဒဏ္ရာျပင္ျပင္း ရရွိထားပံုေပၚသည္။ က်ံဳးထံုးသည္ ထိုAခ်က္ကို ရိပ္မိ၍
ဟုန္စုလိန္ထံ ေျပးသြားျပီး ေနာက္ေက်ာကို လက္ဝါးျဖင့္ ဖိကပ္၍ ထိန္းမတ္ေပးလုိက္၏။ ထို႔ေနာက္ လက္ဝါးမွတစ္ဆင့္
Aတြင္းAား ပို႔လႊတ္ေပးေလသည္။
''ေက်းဇူးပဲ လူေပ်ာ္ၾကီး''
1
391
ဟုန္စုလန
ိ ္က ခပ္တိုးတိုး ဆိုလိကု ္ျပီး သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးုႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ကာ...
''ခင္ဗ်ားတို႔ ႐ံႈးသြားျပီ...ဒီျမိဳ႕ကေန ခ်က္ခ်င္းထြက္သြားေတာ့''
သူ၏ေလသံသည္ က်ယ္ေလာင္သလို Aားမာန္ပါလွ၏။ ေမာဟိုက္သံ လံုးဝမပါေခ်။ ထိုAခ်က္ေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးမွAပ
က်န္လူမ်ား Aံ့Aားသင့္သြားၾကသည္။
''လမ္းေတေလ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးရဲ႕ Aတြင္းAားက Aေတာ္ေကာင္းတာပဲေနာ္ Uီးေလး''
ရီစြတ္က်င့္က ခ်ီးက်ဴးလုိက္ေသာAခါ ရီထ်န္းသည္ Aသာေခါင္းညိတ္ျပ၏။
''Aင္း...ဟုတတ္ ယ္ စြတ္က်င့္...Aတြင္းAားေကာင္းသလို သ႔ရူ ဲ႕ လက္ဝါးသိုင္းကလည္း သတင္းၾကားရတာထက္
လက္ေတ႕ြ ျမင္ျပီးမွ တကယ့ျ္ပိဳင္စံရွား သိုင္းပညာဆတို ာ ေတ႕ြ ရေတာ့တယ္''
Aမွန္တကယ္၌ ဟုန္စုလိန္၏ တစ္ကိယု ္လုးံ ေAးစက္ေနျပီး ကတုန္ကယင္ ျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႕ျမင္ရေသာေၾကာင့္
က်ံဳးထုံးက
Aခ်ိန္မွီ ေနာက္ေက်ာကို လက္ဝါးကပ္၍ Aတြင္းAား သြင္းေပးလိုက္ေသာေၾကာင့္သာ လဲက်မသြားျခင္းပင္။
သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴး၏ ေAးစက္ေသာ Aတြင္းAားကို Aျမန္ေခ်ဖ်က္ရန္မွာ သန္႔စင္သည့္ Aပူဓာတ္ေဆာင္ေသာ
သူရိယAတြင္းAားမွသာ တတ္စြမ္းနုိင္သည္။ ဤသည္ကို က်ံဳးထံုးႏွင့္ ေရွာင္ခ်ဴးတိုသာ ရိပ္မိလုိက္၏။
''ဟုန္စုလိန္ရဲ႕ Aတြင္းAားက ငါထင္ထားတာထက္ ပိုေကာင္းေနပါလား...သ႔ကူ ို ေလ်ွာ့တြက္မိတာ မွားသြားျပီ...Aဆိ
ပ္ဘုရင္န ႔ဲ
တပ္ကူေတြ ဘယ္ေရာက္ေနပါလိမ့္''
သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးသည္ ဟနု ္စုလိန္ကို တAံ့တၾသၾကည့္ရင္းမွ ၾကိတ္၍ညည္းညဴမိ၏။ သ႔ိုေသာ္ သသူ ည္ ေနရာမွ
ထကြ ္ခြာမသြားေသးေခ်။ ဟုန္စုလိန္တ႔ ို လူစုသည္ မဟူရာဂိုဏ္းမွလူမ်ား၏ AျပဳAမူေၾကာင့္ သသံ ယျဖစ္လာျပီး လ
က္နက္မ်ား
Aသီးသီးထုတ္လိကု ၾ္ကသည္။
''ခင္ဗ်ားတို႔ေတြ ႐ႈံးနိမ့္သြားျပီ...ခုထိ ထြက္မသြားေသးဘူးလား''
ရီထ်န္းသည္ ဓားကိုေဝွ႔ယမ္းရင္း ေငါက္ငမ္းေျပာလိုက္သည္။
''သခင္Aားရ ကြၽန္ပါးဝသလို လုပ္မေနန႔.ဲ ..မင္းတို႔Aားလုံး ခဏေနရင္ Aသက္ေပ်ာက္ေတာ့မွာပါ''
သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးက Aံၾကိတ္ေျပာျပီး လက္ေဝွ႔ယမ္းျပလိကု ္သည္ႏွင့္ Aတူပါလာေသာ
မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ားသည္ ေနာက္ဆုတ္သြားေလ၏။ ထိုAခ်ိန္မွာပင္...
''ရႊီး...''
''ေဖာင္း...''
Page 451
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ေကာင္းကင္ေပၚသို႔ မီးက်ီတစ္ခု ေပါက္ကြဲသြားျပီး Aနက္ေရာင္ မီးခိုးတန္းတစ္ခု ျဖစ္ေပၚသြား၏။ ထိုမီးက်ီ၏ ေပါက္ကြဲသံ
ေၾကာင့္
ထီး၃လက္သည္လည္း Aတြင္းAား ျဖည့္တင္းေနရာမွ ထရပ္ကာ သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးႏွင့္Aတူ ေနာက္ဆုတ္လိုက္ေလ
သည္။
''ဘာေတြ ျဖစ္ေနတာလဲ''
ပိုင္ရွင္းတို႔သည္လည္း Aတြင္းAား က်င့္ေနစU္၌ က်ယ္ေလာင္စြာ ေပါက္ကြဲသြားေသာ
မီးက်ီေၾကာင့္ ေလ့က်င့္မႈကိုရပ္ျပီး ေမးျမန္းမိ၏။
''မဟူရာဂိုဏ္းကလူေတြရဲ႕ တပ္ကူေတြမ်ား ေရာက္လာျပီလား မသိဘူး''
က်ံဳးထုံးက ပိုင္ရွင္းAေမးကို ေျဖသလိုလိုႏွင့ ္ တစ္ေယာက္တည္း ေရရြတ္လကို ္၏။
1
392
''ဟင္''
ပိုင္ရွင္း Aံ့ၾသသြားသလို ဟုန္စုလိန္သည္လည္း မ်က္ႏွာAနည္းငယ္ ပ်က္သြားသည္။ ထိုခဏဝယ္.....။
''ထန္း...ထန္း...''
''ခြၽမ္...ခ်လြမ္''
လက္နက္ခ်င္း ထိခတ္သံမ်ားႏွင့္Aတူ လူတစ္စုသည္ ေနာက္ဆုတ္ရင္း ဟုန္စုလိန္တို႔လူစုဆီ ေရာက္ရွိလာသည္။ ထိုသူ
မ်ားသည္
ၾကိဳတင္ပုန္းေAာင္းေနေသာ ဟုန္စုလိန္တို႔ ဘက္ေတာ္သားမ်ားပင္ ျဖစ္ေလ၏။ ဂိုဏ္းသားတစ္ေယာက္သည္
Aေမာတေကာ ေျပးလာျပီး...
''ဂိုဏး္ ခ်ဳပ္...ရန္သူေတြ ေရာက္လာ...''
''Aား...''
သ႔ူစကား မဆုံးလိကု ္။ တစ္စုံတစ္ေယာက္ ပစ္ခတ္လိုက္ေသာ လက္နက္ပုန္းက ေနာက္ေစ့ကို
ထိမွန္သြားသျဖင့္ ေAာ္ဟစ္လဲက်သြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေနာက္သ႔ို လွည့္ၾကည့္မိလိုက္ၾကသည္။ လက္နက္ပုန္း
ပစ္ခတ္လိုက္သူမွာ Aသက္၆၀ေက်ာ္ရွိသည့္ AဖိုးAိုတစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး ေရႊခ်ည္ထိုးထားသည့္ Aစိမ္းေရာင္ ပိုးဖဲဝတ္စံု
ကို
ဝတ္ဆင္ထားသည္။ ႐ုပ္ရည္ခန္႔ညားေသာ္လည္း ရက္စကသ္ ည့ ္ Aရိပ္Aေယာင္မ်ား မ်က္ႏွာျပင္တြင္ ထင္ဟပ္ေနေလ
၏။
ထူးျခားသည္က သူ၏ မ်က္ခံုးေမႊးပင္။ သာမန္လူမ်ားႏွင့္ မတူဘဲ မ်က္ခံုးေမႊးႏွစ္ခုက တစ္တန္းတည္းဆက္ေနသည္။
ထသို ႔ေို သာသူမ်ားသည္ AၾကံAစည္မ်ားတတ္၏။ ၎Aျပင္ တစ္ခါျမင္႐ုံႏင
ွ ့္ မွတ္မိနိုင္ေသာ Uပဓိ႐ုပ္မ်ိဳးပင္။
Aဆိုပါပုဂိၢဳလ္ကို ျမင္ေတြ႕ေသာ္ သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးတို႔လူစု တက္ႂကြသြားေသာ္လည္း ဟုန္စုလိန္တ႔ကို မူ
မ်က္ႏွာပ်က္သြားၾကေတာ့သည္။
''ဟာ...Aဆိပ္ေကာင္ၾကီး ကုန္းစြန္းယင္ပါလား''
က်ံဳးထံုးသည္ တAံ့တၾသဆိုမိသည္။
''Aဆိပ္နန္းေတာ္သခင္ ကုန္းစြန္းယင္''
Page 452
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ထိုနာမည္ကို တီတိုးရြတ္လိုက္ျပီးေနာက္ ေဒါသေၾကာင့္ သူ၏ေသြးမ်ား ဆူပြက္လာေတာ့၏။ ထိုAဖိုးAို
သည္
သ႔ူေက်းဇူးရွင္ဆရာၾကီး က်န္းလူကို သတ္ျဖတ္ရန္ လသူ တ္သမားမ်ား ေစလႊတ္ခ့သဲ ူပင္ မဟုတ္လား။ စိတ္မထိန္းနိုင္ဘ

တကို ္ခိုက္မည္ၾကံေသာ္လည္း မိမိမည္သူျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပမိသလို ျဖစ္မွာစိုး၍ ကယို ္ရိွန္သတလ္ ိုက္၏။ သ႔ိုေသာ္

စိတ္ထိန္းထားသည့္ၾကားမွ ရံြ႕မုန္းေသာAၾကည့ျ္ဖင့္ စိုက္ၾကည့္မိသည္။ ထိုစU္မွာပင္...။
''ဝွီး...ဝွီး...ဝွီး''
ေလခြင္းသံႏွင့္Aတူ လက္နက္ပုန္းAခ်ိဳ႕သည္ ဝဲပ်ံ၍ ကုန္းစြန္းယင္ထသံ ႔ ုိ တိုးဝင္လာေလ၏။ ထိုAရာမ်ားသည္ ေငဒြ ဂၤါ
းျပားမ်ားႏွင့္
တူေလ၏။ ကုန္းစြန္းယင္သည္ ၎လက္နက္ပုန္းမ်ားကုိ လက္ျဖင့္ ႐ိုက္ဖယ္ရင္းမွ ရန္သူကို ရွာေဖြေတာ့သည္။
''ဘယ္သူလကဲ .ြ ..ထြက္ခ့စဲ မ္း''
''ခင္ဗ်ားတို႔လို မဟူရာဂိုဏ္းသားေတြကို တစ္ေယာက္မက်န္ သုတ္သင္မယ့္သူပဲ''
ေAးစက္စက္ Aသံတစ္ခုက ေျပာလုိက္ေလသည္။ Aားလံုး၏ မ်က္လံုးက Uယ်ာU္တြင္းမွ စံAိမ္တစ္ခု ေခါင္မိုးေပၚတြင္
ရပ္ေနေသာ လူတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕ျမင္သြားေလ၏။ ထိုသူသည္ ဝတ္႐ုံျဖဴၾကီး ျခံဳလႊမ္းထားျပီး တေစၧမ်က္ႏွာဖံုး
တပ္ဆင္ထားသည္။ ထ႔ျိုပင္ Aက်ီႋရင္ဘတ္တြင္ ေသြးစြန္းေနဟန္ရိွသည့္ Aနီေရာင္ေဆးမ်ား ျခယ္သထားေသာ
1
393
Aမွတ္Aသားတစ္ခု ပါရွိသည္။ လက္ထဲတြင္မူ ၅ေပေက်ာ္ရွိသည့္ ႏွစ္ဖက္သြားလွံတစ္ခု ကိုင္ေဆာင္ထားေလ၏။ လွံ
သြားသည္
ႏွစ္ဖက္ခြၽန္ျဖစ္ကာ Aရွည္ ရွစ္လကၼရွိေပသည္။
''မင္းက ဘယ္ဂိုဏ္းကေကာင္လဲကြ''
ကုန္းစြန္းယင္က ေမးလိုက္ေသာ္ ထိုပုဂၢိဳလ္သည္ မခိုးမခန္႔ ရယ္ေမာရင္း...
''က်ဳပ္နာမည္က ေသြးဝိညာU္...မဟူရာဂိုဏ္းသားမွန္ရင္ သတ္ျဖတ္ပစ္မယ့ ္ ေသြးဝိညာU္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ပ'ဲ '
သ႔ူစကားေၾကာင့္ Aားလုံးကိုယ္စီ ေၾကာင္Aမ္းAမ္း ျဖစ္သြားမိသည္။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ေသြးဝိညာU္ဂိုဏ္းဆိုသ
ည္က ို
တစ္ခါမ်ွ မၾကားဖူးေသာေၾကာင့္ပင္။ ထိုပုဂိၢဳလ္သည ္ မည္သ႔ေုိ သာ လူမ်ိဳးေပနည္း။ သူ႔ပုံစံ
ၾကည့္ရသည္မွာ ေAးေဆးတည္ျငိမ္ေနသျဖင့္ Aဆင့္ျမင့္သိုင္းသမား ျဖစ္ဟန္တူ၏။
''မင္းကမ်ား လတူ စ္ေယာက္ထဲန႔ ဲ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္လို႔ေျပာတာ မရွက္ဘူးလား''
ကုန္းစြန္းယင္က ေလွာင္ျပံဳး,ျပံဳး၍ ေျပာလိုက္ေသာ္ ေသြးဝိညာU္သည္ သေဘာက်စြာ ရယ္ေမာေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးတို႔ႏွ
င့္
သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးတို႔ လူစုသည္ ထူးဆန္းစြာ ေရာက္လာေသာ ထိုသူကို Aံ့Aားသင့္မိျပီး Aကဲခတ္ ၾကည့္ေနမိၾက၏။
''ေကာင္းျပီေလ...က်ဳပ္ရဲ႕ လူAင္Aားကို ျပရေသးတာေပါ့''
ေသြးဝိညာU္ဆိုသူက ညာလက္ဝါးေျမွာက္၍ Aခ်က္ျပလုိက္ရာ ေခါင္မိုးေပၚသို႔ ေနာက္ထပ္လူ၅ေယာက္ ေရာက္ရွိလာေ
လ၏။
Page 453
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ထို၅ေယာက္သည္ Aျဖဴေရာင္ဝတ္စုံမ်ား ဝတ္ဆင္ထားျပီး ေသြးဝိညာU္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္က့သဲ ို႔ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ မ်က္ႏွာဖုံးမ်ား
တပ္ဆင္ထားသည္။ ေနာက္ေက်ာတြင္လည္း သံုးေပရွည္ေသာ ႏွစ္ဖက္သြားဓားမ်ားကို လြယ္ပိုးထားသည့္Aျပင္ မတုန္မ
လႈပ္ႏွင့္
မည္သူ႔ကိုမ်ွ Aလ်U္းဂ႐ုမစိုက္သလို ရွိေခ်၏။
''A့ဒဲ ါ မင္းရဲ႕ Aင္Aားလားက.ြ ..Aေတာ္ေၾကာက္စရာေကာင္းတာပဲ''
ကုနး္ စြန္းယင္က ခန႔တဲ ့တဲ ့ျဲပံဳးရင္း ေျပာေလသည္။
''က်ဳပ္ရဲ႕ Aင္AားAကုန္ မဟုတ္ေသးပါဘူး...က်ဳပ္တို႔ဂိုဏ္းက ေလလိငႈ ္းဓားသမား၅ေယာက္ Aစြမ္းကို မသိေသးေတာ့
ခင္ဗ်ားတို႔က Aထင္ေသးေနတာကိုး...Aျမင္က်ယ္သြားေAာင္ Aေၾကာင္းျပရတာေပါ့ေလ''
ေသးြ ဝိညာU္က ေAးေဆးတည္ျငိမ္စြာ ေျပာျပီးေနာက္ သ႔လူ က္ေAာက္ငယ္သား ၅ေယာက္ႏွင့္Aတူ ေခါင္မိုးေပၚမွ ခု
န္ဆင္းလာျပီး
လက္မ်ားကို ျပိဳင္တူေဝွ႔ယမ္းလိကု ္၏။
''ဝွစ္...ဝွစ္...ဝွစ္''
''ရႊီး...ရႊီး...ရႊီး''
''Aား''
''Aြန္႔''
''Aင့္''
မဟူရာဂိုဏ္းသား ၁၀ေယာက္ေက်ာ္မွာ ညည္းညဴ၍ လဲက်ေသဆံုးသြား၏။ ကုန္းစြန္းယင္သည္ Aံ့Aားသင့္သြားျပီး ထို
သူမ်ားကို
စစ္ေဆးၾကည့္ရာ လည္ပင္း၌ Aကြဲေၾကာင္းေလးတစ္ခု ျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရ၏။ ထို႔ျပင္ ၎ေနရာ၌ ေငြဒဂၤါးျပားပံုစံႏွင့္
Aရြယ္Aစားရိွသည့ ္ စူးခြၽန္ေလးမ်ားပါေသာ လက္နက္ပုန္းAဝိုင္းတစ္ခု စိုက္ဝင္ေနသည္ကိပု ါ
ထတိ ္လန္႔ဖယြ ္ ေတ႕ြ ျမင္လိကု ္ေလသည္။ သူသည္ ထသို ႔ေို သာ လက္နက္ပုန္းမ်ိဳးကို မျမင္ဖူးေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္
1
394
Aံ့Aားသင့္သြားမိသည္။ သိုင္းပညာ မည္သို႔ရွိသည္ကို မသိရေသာ္လည္း သူတို႔တေတြ၏
လက္နက္ပန
ု ္းပညာက ေကာင္းမြန္လွေၾကာင္း စိတ္ထဲတြင္ ခ်ီးက်ဴးမိသည္။ ကုန္းစြန္းယင္သည္
သ႔လူ က္ေAာက္ငယ္သားAခ်ိဳ႕ ေသဆုံးသြားေသာ္လည္း မတုန္မလႈပ္ျဖင့္ ေAးေဆးနိုင္လွ၏။
''မင္းက ဘာေကာင္လဲကြ...မဟူရာဂိုဏ္းကိုမ်ား ဒီေလာက္ေလးနဲ႔ Aံတုခ်င္လို႔ရမလား''
သသူ ည္ ရယ္ေမာေျပာဆိုလိုက္သည္။ ေသြးဝိညာU္ကမူ Aေရးလုပ္ ေျဖၾကားမေနပ ဲ ဟုန္စုလိန္ဘက္လွည့က္ ာ
လက္သီးလက္ဝါးဆုပ္၍...
''ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေသြးဝိညာU္ဂိုဏ္းကလည္း ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးကို AကူAညေီ ပးဖို႔လာတာ ေနာက္က်သြားတ့Aဲ တကြ ္
စိတ္မေကာင္းပါဘူး''
သူစကားေၾကာင့္ Aားလံုးက Aံ့Aားသင့္သြားၾကသည္။ ဟုန္စုလိန္က AကူAညီေတာင္းထားသည္ဟု ထင္မွတ္မိသြား
၏။
သတူ ႔Aို ားလုံး ေသးြ ဝိညာU္ဂုဏ
ိ ္းကို မသိရိွသလို ၾကားပင္မၾကားဖူးပါေခ်။ သ႔ေို သာ္ ဟုန္စုလိန္ ျပန္ေမးလိုက္ေသာ စ
Page 454
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ကားေၾကာင့္
ပို၍ နားမလည္နုိင္ေAာင္ ျဖစ္သြားေတာ့သည္။
''ခင္ဗ်ားတို႔ ေသးြ ဝိညာU္ဂိုဏ္းက ဘယတ္ ုန္းကတည္းက ရိွတာလ.ဲ ..က်ဳပ္တစ္ခါမွ မၾကားဖူးပါလား''
''Aခုေတာ့ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးတို႔ ၾကားဖူးသြားျပီ မဟုတ္လား...မဟူရာဂိုဏ္းကို တိကု ္ခိုကဖ္ ို႔ဆိုရင္ က်ဳပ္တ႔ကို Aျမဲတမ္း
Aဆင္သင့္ပါပဲ''
ေသးြ ဝိညာU္၏ စကားက နားလည္ရခက္လသွ ည္။ သ႔ိုေသာ္ သတူ ႔ိုေျပာစကားကို ေထာက္႐ရႈ ျခင္းျဖင့္ မဟူရာဂိုဏ္း
Aေပၚ
Aေတာ္Aခမဲ ေက်ေနသည္မွာ လယ္ျပင္တြင္ ဆင္သြားသက့သဲ ႔ ို ထင္ရွားလွေပ၏။ ထိုသူမ်ားသည္ မ်က္ႏွာဖုံးတပ္ထား
သျဖင့္
မည္သူမည္ဝါမွန္း မသိရေသးေသာ္လည္း မဟူရာဂိုဏ္းကို Aံတုမည့္သူမ်ားဟု သိရသျဖင့္ေတာ့ ဟုန္စုလိန္တ႔ ို
ဝမ္းေျမာက္သြားၾကသည္။
''မင္းတို႔ကမ်ား မဟူရာဂိုဏ္းကို Aံခံခ်ငတ္ ယ္ေပါ့...Aားလုံး တကို ္ခိုက္ၾကစမ္း''
ကုန္းစြန္းယင္၏ Aမိန္႔ေပးသံေၾကာင့္ AေျခAေနမွာ လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ျဖစ္သြားၾကသည္။ ထ႔ိုေနာက္တြင္ သူႏွင့္Aတူပါ
လာေသာ
မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ားသည္ ေျပးဝင္လာျပီး တိုက္ခုိက္ေလေတာ့၏။
''ဒီေလာက္န႔ ဲ ရမလား''
ေသးြ ဝိညာU္က ေျပာေျပာဆိုဆ ို လက္ဝါးခ်က္ထတု ္၍ တိကု ္ခိုက္လကို သ္ ည္။ ေျပးဝင္လာေသာ မဟူရာဂိုဏ္းသား
၅ေယာက္မွာ
ဝုန္းခန ဲ လဲက်ေသဆုံးသြား၏။ သူ႔လက္ဝါးကြက္သည္ ႐ိုးစင္းသေယာင္ရိွေသာ္လည္း Aားမာန္ပါလွသည္။ ဟုန္စုလိန္တ႔
မို ွာ
Aံ့Aားသင့္သြားၾကသည္။ ယခုတေလာ သိုင္းေလာကတြင္ လူေတာ္မ်ား မ်ားျပားလာျပီေလာ။
''မင္းက Aလာၾကီးပါလားကြ...ဒါေၾကာင့္ ဘဝင္ျမင့္ေနတာကုးိ ''
ကုန္းစြန္းယင္က မ်က္ေမွာင္ကုတက္ ာေျပာရင္း ကိုယ္ေဖာ့ပညာျဖင့္ ရိပ္ကန ဲ တိုးဝင္လာျပီး ညာလက္ဝါးျဖင့္ ႐ိုက္လိကု ္
သည္။ သူ၏
လက္ဝါးခ်က္မွာ ျပင္းထန္လွသလို လက္ဝါးတျပင္လံုး Aနက္ေရာင္သမ္းကာ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ AခိုးAေငြ႕မ်ား
ထကြ ္ေပၚလာေလသည္။ ေသြးဝိညာU္သည္ ေနာက္လွန္၍ ေရွာင္ျပီး ဘယ္လက္ဝါးေစာင္းျဖင့္ ဝမ္းဗိုကက
္ ို ကန္႔လန႔ျ္ဖတ္
ခုတ္လိုက္သည္။
''ဒီေလာက္ လြယ္မလား''
ကုန္းစြန္းယင္က ၾကံဳးဝါးေျပာျပီးေနာက္ လက္ေကာက္ဝတ္ကိ ု စြန္ကုပ္ပမာ ဖမ္းခ်ဳပ္လိကု ္၏။ သို႔ေသာ္ ေသြးဝိညာU္သ
ည္
လွပေသာ ကိုယ္ေဖာ့ပညာဟန္ျဖင့္ ေရွာင္တိမ္းသြားရာ ကုန္းစြန္းယင္၏ သိုင္းကြက္မွာ Aလဟႆျဖစ္သြားသည္။ ထို႔ေၾ
ကာင့္
1
395
Page 455
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ၾကိတ္မနိုင္ခဲမရျဖစ္ကာ ေဒါသထကြ ္သြားသည္။ သ႔ိုေသာ္ ျဗိကန ဲ ျမည္သြားျပီး ဝမ္းဗိုက္ေနရာမွ Aက်ီႋစ စုတ္ျပဲသြားသျ
ဖင့္
တုန္လႈပ္သြားေတာ့သည္။
''ဟာ...ဘယ္လို သိုင္းပညာပါလိမ့္''
တီးတိုးေဝဖန္သံမ်ား ထြက္ေပၚသြားေတာ့၏။ ေစာေစာက ေသြးဝိညာU္၏ လက္ဝါးေစာင္းခ်က္သည္ ကုန္းစြန္းယင္၏ ဝမ္း
ဗိုက္ကို
မထိေသးေသာ္လည္း ဓားျဖင့္ခြဲလိုက္သကသ့ဲ ႔ ို စုတ္ျပဲသြားသည္ကို ေတြ႕ရေသာ္
Aေတာ္Aံ့Aားသင့္သြားၾကသည္။ ေသြးဝိညာU္သည္လည္း ထူးျခားေသာ သိုင္းပညာရွင္တစ္ေယာက္ဟု
သေဘာေပါက္သြားေလ၏။
''မင္းသံုးလုိက္တာ ဘယ္လို ေAာက္လမ္းပညာလဲကြ''
ကုန္းစြန္းယင္က ေဒါသတၾကီးျဖင့္ ေမးလိုက္မိသည္။
''ဟား...ဟား...ဟား...ဟား''
''ေAာက္လမ္းပညာတတ္တာ ခင္ဗ်ားတို႔ မဟူရာဂိုဏ္းသားေတြပ ဲ ျဖစ္ရမွာ... က်ဳပ္သုံးလိကု ္တ့ ဲ သိုင္းပညာက
ႏွစ္၃၀၀၀ေက်ာ္ေလာက္ တိမ္ျမွဳပ္ေပ်ာက္ကြယ္ေနတဲ့ ေလနတ္ဘုရား ဝမ္ယိစန္းရဲ႕ ေလနတ္ဘုရားသိုင္းပဲ...ခင္ဗ်ားတို႔
Aျမင္က်ယ္ေAာင္ သိုင္းကြက္ျပရတာေပါ့ေလ''
သ႔ူစကားေၾကာင့္ Aားလုံးကိုယ္စီ ထူးဆန္းAံ့ၾသမိသည္။ ေလနတဘ္ ုရားသိုင္းကိုေတာ့ သတူ ႔မို ၾကားဖူးပါေခ်။ သို႔ေသာ္
ပညာရွင္နတ္ဘုရား၏ တပည့ျ္ဖစ္သည့္ ေလနတ္ဘုရား ဝမ္ယိစန္းAေၾကာင္းကိုေတာ့ သတူ ႔ၾိုကားဖူးသည္။
ခ်န္ဟူျပည္သူျပည္သားမ်ား ကိုးကြယ္ေနၾကသည့ ္ နတ္ဘုရား၁၅ပါးတြင္ AပါAဝင္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္။
''က်ဳပ္ကို ေပါက္တတ္ကရ ေလ်ွာက္ေျပာလို႔ ယုံမယ္မထင္န႔'ဲ '
ကုန္းစြန္းယင္သည္ ေဒါသတၾကီး ေရရြတ္ကာ ေAးစက္ျပာႏွမ္းျပီး Aနက္ေရာင္AခိုးAေငြ႕မ်ား ရစ္သိုင္းေနေသာ
လက္ဝါးသိုင္းကြက္ကို ထုတ္ေဖာ္လိုက္ေတာ့၏။ သူ႕သိုင္းပညာသည္ Aေတာ္ထးူ ျခားလွသည္။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္
ယမမင္းလက္ဝါးသိုင္းျဖင့္ Aဆိက္လက္ဝါးသိုင္းကို ေပါင္းစပ္ထား၍ ျဖစ္ေပသည္။ Aမာ၊AေAးဓာတ္ႏွင့္
Aဆိပ္တို႔ ေပါင္းစည္းထားေသာ လက္ဝါးခ်က္ဟု ဆိုရမည္။
ေသးြ ဝိညာU္သည္ ေဘးဘီကို Aကခဲ တ္ၾကည့ေ္ သာ ဟုန္စုလိန္တို႔လူမ်ားႏွင့္Aတူပူးေပါင္း၍တိုက္ခိုက္ေနေသာ မိမိလူ
၅ေယာက္
Aေရးသာေနသည္ကုိ ေတြ႕ရ၏။ မဟူရာဂိုဏ္းမွ လက္ေAာက္ငယ္သားမ်ားသည္
Aင္Aားေကာင္းမြန္ေသာ္လည္း ေလလိႈင္းဓားသမား၅ေယာက္၏ ဓားခ်က္၌ A႐ုပ္ၾကိဳးျပတ္ လကဲ ်ေသဆုးံသြားေတာ့သ
ည္။
သတူ တ႔ို ေတြ၏ ဓားသိုင္းမွာ လ်ွပ္စီးလက္သည့္Aလား ျမန္ဆန္သြက္လက္ေပသည။္ သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးသည္
စိုးရိမ္စိတ္ဝင္သြားမိ၏။
''လက္ဝါးခ်က္ကို ၾကည့ထ္ ားစမ္း''
ကုနး္ စြန္းယင္က လက္ဝါးသိုက္းကြက္ျဖင့္ တိုက္ခုိက္လိုက္ေသာ္ ေသြးဝိညာU္သည္ ညာလက္ထဲမွ လွံတိုကို ေဝွ႕ယမ္း၍
ခုခံေခ်ဖ်က္လကို ္သည့A္ ျပင္ ကုန္းစြန္းယင္ သတိလကလ္ တြ ္သာြ းေသာေၾကာင့္ လည္မ်ိဳကို လံွခ်ကထ္ ိေတာ့မလို ျဖ
စ္သြား၏။
Page 456
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
သ႔ိုေသာ္ Aခ်ိန္မီွ ေရွာင္တိမ္းနိုင္၍ သသီ ီေလးကပ္ကာ လတြ ္ေျမာက္သြားသည္။ Aက်ီႋရင္ဘတ္မွာမူ လံွခ်က္ေၾကာင့္
Aတန္ငယ္
စုတ္ျပဲသြားျပန္၏။
''သ႔သူ ိုင္းပညာက တစ္မ်ိဳးပါလား...ေလထုန႔ ဲ Aတငြ ္းAားကို ေပါင္းစပ္ထားပုံပ.ဲ ..ဘယ္လို ေလ့က်င့္ထားလည္း
မသိဘူး...Aေတာ္Aံ့ၾသစရာေကာင္းတယ္''
1
396
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေသြးဝိညာU္၏ သိုင္းကြက္မ်ားကို ၾကည့္႐ႈေလ့လာေနရင္း ေရရြတ္မိသည္။ ဟုန္စုလိန္တ႔လို ူစုႏွင့္
သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးတို႔ကမူ ကုန္းစြန္းယင္ႏွင့္ ေသြးဝိညာU္တ႔ ို ယွU္ျပိဳင္ပဲြကို ၾကည့႐္ ႈရင္း သိုင္းပညာရပ္မ်ား မ်ားျပားသ
လို
Aံ့မခန္းဖြယ္ျဖစ္ေၾကာင္း နားလည္သြားၾက၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ေငးေၾကာင္ၾကည့္ေနမိသည္။ ေသြးဝိညာU္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္သည္လ
ည္း
မည္သို႔ေသာ လူစားမ်ိဳးေပနည္းဟု Aထူးစိတ္ဝင္စားသြားၾက၏။ သတူ ႔Aို တြက္ ပေဟဠိတစ္ခုဟု ဆိုရေပေတာ့မည္။
ကုန္းစြန္းယင္သည္ ဘီးလူးသဘက္ပမာ ေဒါသျပင္းထန္စြာ တုိက္ခုိက္ေနသလို ေသြးဝိညာU္၏ တုိက္ကြက္မ်ားကလည္း
Aံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းေAာင္ ျပင္းထန္လွသည္။ တိုက္ခိုက္ရင္း လက္ဝါးခ်င္း ရင္ဆိုင္မိရာဝယ္...
''ဝုန္း''
က်ယ္ေလာင္ေသာ Aသံႏွင့္Aတူ ႏွစ္Uီးသား ေျခ၇လွမ္းမ်ွ ေနာက္ဆုတ္သြားၾကသည္။ ကုန္းစြန္းယင္သည္
မ်က္ေမွာင္ၾကီးကုတ္ကာ ခံျပင္းေနေလ၏။
''ေကာက္က်စ္တ ့ဲ ေခြးမသား...မင္းက စူးခြၽန္လက္Aိတဝ္ တ္ျပီး ကာကြယ္ထားတယ္ေပါ့''
ကုန္းစြန္းယင္က ေသြးဝိညာU္ကို စူးစိုက္ၾကည့္၍ ေဒါသတၾကီး ဆဲဆိုေျပာေလသည္။ Aားလံုးက ကုန္းစြန္းယင္ကုိ ၾကည့္
လိုက္ရာ
ညာလက္ဝါး၌ Aေပါက္မ်ား ျဖစ္ေနျပီး ထိုမွတစဆ္ င့္ ေသြးမ်ား တစက္စက္ စီးက်ေနသည္ကို ျမင္လိုက္ရ၏။ သု႔ိေသာ္
သသူ ည္
Aဆိပ္သိုင္းပညာရွင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေသြးမ်ားမွာ မည္းနက္ေနျပီး
၎ေသြးစက္မ်ားက်သြားေသာ ျမက္ပင္မ်ားသည္ တခဏခ်င္း ညိွဳးႏြမ္းေျခာက္ေသြ႕သြားသျဖင့္ ဟုန္စုလိန္တ႔ ို
တုန္လႈပ္သြားၾကသည္။ Aကယ္၍ သူႏွင့္သာ လက္ဝါးခ်င္းယွU္မိသူသည္ ခ်က္ခ်င္းAဆိပ္မိကာ ေသဆုးံ ေပလိမ့္မည္။
''ခင္ဗ်ားက Aဆိပ္သိုင္းပဲ Aားကိုးတတ္တာလား...က်ဳပ္က
Aဆိပ္ေတာ့မျပီးဘူးဗ်...ၾကိဳတင္ကာကြယ္ထားတာေလ...မဟူရာဂိုဏ္းရဲ႕ ဘုရင္ေလးပါးထဲက Aဆိပ္ဘုရင္ကလည္း
Aဆိပ္သိုင္းဘဲ Aားကိုးတတ္ျပီး ဘာမွAျဖစ္မရွိပါ့လား''
ေသြးဝိညာU္သည္ ေလွာင္ေျပာင္ရယ္ေမာကာ ေျပာလုိက၏
္ ။ ကုန္းစြန္းယင္သည္ မေက်မနပ္ၾကည့္ျပီး...
''က်ဳပ္ကို Aဆိပ္တစ္မ်ိဳးပဲ Aားကိုးတယ္ထင္တယ္ေပါ့...ေကာင္းျပီေလ...မင္းတို႔Aားလံုး
Aျမင္က်ယ္သြားေAာင္ က်ဳပ္တီထြင္ထားတ့ ဲ ယာယီAာ႐ုံေျပာင္း Aဆိပ္ေငြ႕ကို ႐ွဴၾကစမ္းပါUီး''
လ်ိဳ႕ဝွက္စြာျပံဳးျပီး ေျပာလုိက္ကာ ညာလက္ေျမွာက္၍ Aခ်က္ျပလုိက္ေလသည္။
ထိုAခါ ေလလိငႈ ္းဓား၅ေဖာ္ႏွင့္ တိုက္ခိုက္ေနေသာ
Page 457
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
#သုငိ ္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၇၉,၈၀)
(ဒီေန႔က Aေပ်ာ္ဆုံးေန႔ဘဲ၊Aိမ္Aလုပ္နားလ႔ ို smile emoticon:-) Aားလုံးပဲ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ)
မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ားသည္ ေနာက္ဆုတ္ကာ ခါးၾကားမွ Aနက္ေရာင္ မႈတ္ေျပာင္းမ်ားကို ထုတ္ယူျပီး
မႈတ္လိုက္ၾကေတာ့သည္။ သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးတို႔လူစုသည္ Aခ်င္းခ်င္း မ်က္ရိပ္ျပ၍
တျဖည္းျဖည္း ေနာက္ဆုတ္သြားေလေတာ့၏။ ထိုAခ်ိန္မွာပင္ Aဆိပ္ေျပာင္းမ်ားမွ Aနက္ေရာင္ AခိုးAေငြ႕မ်ား သိ
ပ္သည္းစြာ
ထြက္ေပၚသြားေလရာ Aခ်င္းခ်င္း သဲကြဲစြာ မျမင္ရေတာ့။
''Aား''
''Aီး''
1
397
မီးခိုးေငြ႕႐ွဴမိေသာ Aနီးနားမွ လမ္းေတေလ ဂိုဏ္းသားတစ္ေယာက္သည္ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို စိတ္ေဖာက္ျပန္သြားသည့္
Aလား
နီးရာလူမ်ားကို တိုက္ခုိက္ရန္ ၾကိဳးပမ္းေလေတာ့သည္။ ယဟု ုကံ ခ်က္ခ်င္း Aေၾကာပိတ္လိကု ္မွ ျငိမ္က်သြား၏။ ထိုျမ
င္ကြင္းေၾကာင့္
ဟုန္စုလိန္တို႔သည္ တုန္လႈပ္သြားၾကသည္။
''မီးခိုးေငြ႕ေတြကိုမ႐ွဴမိေစန႔၊ဲAသက္ေAာင့္ထား''
သသူ ည္ Aတငြ ္းဒဏ္ရာ ရထားသည့္ၾကားမွ ေAာ္ဟစ္သတိေပးလိကု ္သည္။ သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးတို႔လူစု
Aဘယ္ေၾကာင့္ ေနာက္ဆုတ္သြားရသည္ကို သေဘာေပါက္မိျပီး ေဒါသထြက္သြား၏။ မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ားက ယခုလို
Aဆိပ္ႏွင့္
လုပ္ၾကံမည္ဟု ထင္မွတ္မထားသည္က သတူ ႔Aို ဖို႔ ကံဆိုးသြားျခင္းပင္။
ဟုန္စုလိန္၏ သတိေပးသံေၾကာင့္ သိုင္းသမားမ်ားသည္ Aသက္ေAာင့္သူကေAာင့္၍ ႏွာေခါင္းပိတ္ထားလိုက္ၾကသ
ည္။
တစ္ခ်ိဳ႕သူမ်ားကမူ Aက်ႋီလက္စျဖင့္ ေဝွ႔ယမ္းကာ တတ္နိုင္သမ်ွ မီးခိုးေငြ႕မ်ားကို ႐ိုက္ထုတ္ရန္
ၾကိဳးစားၾက၏။သိုင္းပညာAဆင့္ျမင့္ေသာ လူနည္းစုကသာ ၎Aဆိပ္ကို Aတြင္းAားျဖင့္ ခုခံေလသည္။
မည္သို႔ ေဖာ္စပ္ထားသည္မသိ။ ထိုAဆိပ္ေငြ႕သည္ စိမ္းေရႊေရႊ Aနံ႔Aသက္ႏွင့္ လြန္စြာ ေAာ္ဂလီဆန္ဖြယ္ ေကာင္းလွ
၏။
တစ္ခ်က္ေလာက္ ႐ွဴမိသည္ႏွင့္ မူးေဝျပီး ေဒါသထြက္လာ၍ သတ္ျဖတ္ခ်င္ေသာ စိတ္႐ိုင္းမ်ား ဝင္ေရာက္လာသည္ဟု
ခံစားရသည္။
''ေကာင္းတယ္၊သိပ္ေကာင္းတယ္...Aားရပါးရ ႐ွဴခ့ဲၾကေတာ့''
Aဆိပ္ခိုးမ်ား သိပ္သည္းစြာ ပိတ္ဖံုးေနသျဖင့္ လူမျမင္ရဘဲ ကုန္းစြန္းယင္၏ ေက်နပ္ဝမ္းေျမာက္စြာျဖင့္ ေAာ္ေျပာသံကို
သာ
ၾကားရသည္။ ထ႔ိုေနာက္တြင္ သူ၏ ရယ္ေမာသံၾကီးက တစတစ တိုးဝင္ေပ်ာက္ကြယသ္ ာြ းေတာ့၏။ သူတ႔Aို ားလုံး ဘာ
ဆိုဘာမွ
Page 458
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
မျမင္ရေတာ့သလို Aခ်င္းခ်င္းလည္း မဆက္သြယ္နုိင္ေတာ့။
''ဘာေတြျဖစ္ကုန္ျပီလဲ၊Aစ္ကိုၾကီးက်ံဳးထုံး...ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး...ဘဘၾကီးယုဟု'ံ '
စုခ်ဴးရန္သည္ မီးခိုးေငြ႕မ်ားၾကားမွ နာမည္မ်ားကို ေAာ္ေခၚေျပာမိသည္။ သူသည္ မိမိAျဖစ္ကို သတိျပဳမိျပီး Aံ့Aားသင့္
သြား၏။
Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ကုန္းစြန္းယင္တို႔ Aသုံးျပဳ တုကိ ခ္ ိုက္လိုက္ေသာ Aဆိပ္ေငြ႕သည္ သ႔Aူ တြက္ မည္သ႔မို ်ွ
ထူးျခားမသြားသည္ ဆိုတာကိုပင္။
''စုခ်ဴးရန္...Aသက္ေAာင့္ထား၊စကားမေျပာန႔၊ဲAတြင္းAားန႔ ဲ ခုခံနိုင္ရင္ ခုခံထား၊ဒါမွမဟုတ္ မီးခိုးလြတ္ရာေျပး''
က်ံဳးထံုး၏ စကားသံက ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ ထြက္ေပၚလာသည္။
''ကြၽန္ေတာ္ Aဆိပ္ေငြ႕႐ွဴမိတာ ဘာမွမျဖစ္ဘူး Aစ္ကိုၾကီး''
သသူ ည္ လွမ္းေAာ္ေျပာရင္း Aသံၾကားရာသ႔ ို မွန္းဆသြားလိကု ္၏။ ထိုAခ်ိန္မွာပင္
လက္နက္ခ်င္းထိခတ္သံႏွင့္ ေAာ္ဟစ္ၾကိမ္းေမာင္းသံမ်ား ေပၚထြက္လာေတာ့သည္။ ႐ုတ္တရက္
သ႔ူမ်က္ႏွာေပၚ ျဖတ္သန္းသြားေသာ ဓားခ်က္ေၾကာင့္ ထတိ ္လန္႔ကာ ေနာက္ဆုတ္ေပးလိကု ္ရသည္။ ေနရာတစ္ခုလုံးတြ
ငလ္ ည္း
ကမၻာပ်က္သည့္Aလား ဝ႐ုနး္ သုန္းကားျဖစ္ကာ ဆူညံေနေလေတာ့၏။
©©©©©©©©©©©©©©©©©©©
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မီးခိုးေငြ႕Aခ်ိဳ႕ ႐ွဴမိရာ Aနည္းငယ္ မူးေနာက္လာသျဖင့္ Aတြင္းAားထုတ္ ခုခံလိုက္ေတာ့မွ ခ်က္ခ်င္းဆို
သလို
သက္သာသြား၏။ ထ႔ိုေနာက္တြင္ ေဘးဘီကို Aကဲခတ္ၾကည့ေ္ သာ္လည္း ထုထည္ၾကီးမား သိပ္သည္းေသာ
မီးခိုးထုေၾကာင့္ ျမင္ကြင္းမွာ မသဲကြဲေတာ့။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ေAာ္ဟစ္သႏ
ံ ွင့္ တိုက္ခုိက္သံမ်ား ၾကားေနရသည္။
1
398
မဟူရာဂိုဏ္းမွ လူမ်ားက Aလစ္ဝင္ေရာက္ တိုက္ခိုက္ျခင္းေတာ့ မျဖစ္နုိင္။ ေသခ်ာသည္မွာ ကုန္းစြန္းယင္၏ ယာယီAာ
႐ံုေျပာင္း
Aဆိပ္ေငြ႕ေၾကာင့္ Aခ်င္းခ်င္းAထင္မွားကာ တိုက္ခိုက္ေကာင္း တုိက္ခိုက္ေနေပမည္။ သူမည္သို႔ လုပ္ရမည္နည္း။
''ဝွီး...''
႐ုတ္တရက္ ဓားရွည္တစ္ခက
ု သူ၏လည္မ်ိဳကို ခုတ္ပိုင္းရန္ ၾကိဳးစားလာရာ လက္ဝါးျဖင့္ ဓားကို ဖမ္းညွပ္ျပီး ခ်ိဳးပစ္လုိက္
၏။
ထ႔ိုေနာက္ တိုက္ခိုက္သူ၏ Aေၾကာကို ထးို ပိတ္လိုက္ေလသည္။
''ဒီလူေတ ြ A႐ူးလို Aခ်င္းခ်င္း တိုက္ခိုက္ေနရင ္ က်နတ္ ့သဲ ူေတ ြ ေသကုန္လိမ့္မယ္၊မျဖစ္ဘူး၊မီးခိုးေငြ႕ေတကြ ို
Aျမန္႐ိုက္ထုတ္ရမယ္''
သသူ ည္ AဓိကAခ်က္ျဖစ္သည့္ မီးခိုးေငြ႕မ်ားကို Aတငြ ္းAားပါေသာ လက္ဝါးခ်က္ျဖင့္ ႐ိုက္ထတု လ္ ိကု ္၏။ ထိုAခ်ိ
န္မွာပင္...
''မီးခိုးေငြ႕ေတြ မ႐ွဴမိေစနဲ႔၊စိတ္ေဖာက္ျပန္သြားလိမ့္မယ္၊လက္ဝါးခ်က္န႔ဲ ႐ိုက္ထုတ္ၾက''
ေသြးဝိညာU္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္၏ သတိေပးစကားသံ ထြက္ေပၚလာျပီး က်ယ္ေလာင္ေသာ ေလတိုးသံၾကီးတစ္ခု ထြက္ေပၚသြားေ
Page 459
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
လသည္။
''ေဝါ...ေဝါ...ေဝါ''
ေလေပြတစ္ခု ဝင္ေရာက္တိုက္ခုိက္သည့္Aလား မီးခိုးေငြ႕မ်ားမွာ တျဖည္းျဖည္း က်ဲပါးသြား၏။ ထိုAခါ လက္ဝါးခ်က္မ်ား
ထုတ္၍
Aဆိပ္မီးခိုးေငြ႕မ်ားကို
ဖယ္ရွားေနေသာ ေသးြ ဝိညာU္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ႏွင့္ ေလလိႈင္းဓားသမား၅ေယာက္ကု ိ ေတြ႕လိကု ္ရသည္။ ေသြးဝိညာU္၏
လက္ဝါးကြက္ခ်က္မွ Aားမာန္သည္ မုန္တုိငး္ နဂါးလက္ဝါးသိုင္းကဲ့သို႔ မာေက်ာျပင္းထန္၍ Aဆင့္တူရွိသည္ဟု ဆိုပါက
လြန္Aံ့မည္မထင္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္လည္း ေစာေစာက သိုင္းျပိဳင္ပြဲတြင္ ဟုန္စုလိန္ Aသုးံ ျပဳသြားသည့္ နဂါးမုန္တိုင္း လက္ဝါးသိုင္း ၂၈ကြ
က္မွ
''ေလျပင္းနဂါးAကြက္''ကို Aတုယူျပီး Aတြင္းAားစုစည္း၍ ႐ိုက္ထုတ္ေတာ့သည္။
''ေဝါ...ေဝါ''
သူ၏ Aတငြ း္ Aားျပည့္ဝမႈေၾကာင့္ မုန္တိုင္းငယ္တစ္ခု ဝင္ေရာက္တိကု ္ခိုကသ္ ြားသည့္Aလား မီးခိုးေငြ႕မ်ား
တျဖည္းျဖည္းစဲသြားသည္။ ေနာက္ထပ္ ၃ၾကိမ္တိတိ ႐ကို ္ဖယ္လိကု ္ေသာ္ မီးခိုးေငြ႕မ်ား လုံးဝကင္းစငသ္ ြားေတာ့၏။
ထိုAခါမွ
ယဟု ုတံ ို႔တေတ ြ Aသက္႐ွဴေခ်ာင္သြားေလသည္။
သ႔ိုေသာ္လညး္ မီးခိုးေငြ႕ကို ႐ွဴ႐ိႈက္မိထားေသာ Aတြင္းAားနိမ့္သည့္ သိုင္းသမားမ်ားသည္ ေတ႕ြ ရာလူကို တကို ္ခိုက္ရ
န္
ၾကိဳးပမ္းေနၾကသျဖင့္ ဟုန္စုလိန္တ႔တို ေတြမွာ စိတ္ညည္းညဴသြား၏။ က်ံဳးထုံးသည္ ယခုထက္ထတိ ိုင္ ဟုန္စုလိန္၏ ေ
က်ာျပင္တြင ္
လက္ဝါးဖိကပ္ထားလ်က္သား ရွိေနသည္။
''ဒုကၡပဲဗ်ာ၊ဒီလူေတြေတာ့ Aခ်င္းခ်င္း မွားတိုက္ေနျပီ''
က်ံဳးထုံးသည္ ၾကည့႐္ ႈရင္းမွ ညည္းတြားေျပာလိုက္၏။ ထိုAခါ ဟုန္စုလိန္က စိုးရိမ္တၾကီးျဖင့္...
''က်ဳပ္ကို Aတငြ ္းAားသြင္းေပးတာ မ်ားေနျပီ၊ခင္ဗ်ား A့ဲဒီလူေတကြ ိုသာ ထိန္းထားလိုက္၊က်ဳပ္ဘာသာ Aတငြ ္းAား
က်င့္လို႔ရျပီ''
''ခင္ဗ်ား Aဆင္ေျပတာ ေသခ်ာရဲ႕လား''
''ေသခ်ာပါတယ္၊က်ဳပ္တို႔ လူေတြကိုသာ ေသခ်ာထိန္းထားပါ''
ဟုန္စုလိန္က ေျပာေျပာဆိုဆို မ်က္စိမိွတ္၍ တင္ပ်U္ေခြထိုင္လိုက္ေလသည္။ ယဟု ုသံ ည္ Aနီးနားမွ ရပ္ေစာင့္ေပးေန
၏။
1
399
''ကြၽန္မတို႔ က်န္ပါေသးတယ္''
ပိုင္ရွင္းက ေျပာျပီးေနာက္ က်ဴးေဆြႏွင့္Aတူ Aခ်င္းခ်င္း တိုက္ခုိက္ေနေသာ သိုင္းသမားမ်ားၾကား ခုန္ဝင္ကာ နီးစပ္ရာ
လူAခ်ိဳ႕ကို
Page 460
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
Aေၾကာထိုးပိတ္လိကု ္၏။ ေသြးဝိညာU္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္တို႔ လစူ ုသည္လည္း ကူညီေပးေလသည္။ သို႔ေသာ ္ သိုင္းသမားမ်ားမွာ
မ်ားျပားလွသလို Aဆိပ္မိထားသူAခ်င္းခ်င္း တိုက္ခိုက္ေနၾကသလို တျခားသူမ်ားကိုပါ သူေသကိုယ္ေသ တိုက္ခုိက္ရန္
ၾကိဳးစားေနၾကသျဖင့္ လြယ္ေတာ့ မလယြ ္လ။ွ Aသိစိတ္ေပ်ာက္ေနေသာ ၎တ႔ကို ိုလညး္ ထိခိုကဒ
္ ဏ္ရာရေAာင္ ျပဳ၍
မျဖစ္ေခ်။
''လူေပ်ာ္ၾကီး လာျပီကြ''
က်ံဳးထံုးသည္ ၾကံဳးဝါးေAာ္ရင္း တိုက္ပြဲထဲ ဝင္ေရာက္ကာ ပိုင္ရွင္းတို႔ကို ကူညီေပးသည္။ သူ၏ ကိုယ္ေဖာ့ပညာႏွင့္
''ဝကၤပါေျခလွမ္း၁၂ကြက္''သည္ သည္ေနရာ၌ Aေတာ္Aသံုးဝင္သြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း တခဏခ်င္း
တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ Aၾကာပိတ္ခံရကာ လဲက်သြားေစ၏။ ေသြးဝိညာU္၏ ကိုယ္ေဖာ့ပညာလည္း
က်ံဳးထုံးနီးနီး ေကာင္းမြန္လွေပသည။္ သို႔ေသာ္လည္း စိတ္ေဖာက္ျပန္ေနေသာ သိုင္းသမားမ်ားက သတူ ႔ကို ိုသာမက A
ခ်င္းခ်င္း
တိုက္ခိုက္ေနသလို AေရAတြက္ မ်ားျပားလွသျဖင့္ ၾကာလာေသာ္ လက္ပန္းက်ခ်င္လာသည္။
''ငါကူလိုက္ရင္ ေကာင္းမလား၊ဒါေပမယ့္ Aစ္ကိုၾကီးက်ံဳးထုံးက ငါမွန္း သိသြားမွာစိုးတယ္၊ခ်င္းေရွာင္ေတာင္ေပၚမွာ ငါလု
ပ္ခ့တဲ ့ ဲ
Aျပစ္ေၾကာင့္ Aစ္ကိုၾကီးန႔ ဲ မေတြ႕ဝံ့ဘူး''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ခ်ိတံုခ်တံုျဖစ္ကာ ဗ်ာမ်ားေနမိသည္။
''ဒီကို လာကူပါUီး''
လမ္းေတေလဂိုဏ္းသား၂၀ခန္႔က စိတ္ေဖာက္ျပန္ျပီး တိုက္ခိုက္ရန္ ၾကိဳးစားေနသျဖင့္ ယဟု ုမံ ွ AကူAညီ လွမ္းေတာင္း
လိုက္၏။
သ႔Aူ ျဖစ္ကလည္း မလြယ္လေွ ခ်။ တင္ပ်U္ေခြထိုင္ျပီး Aတြင္းAားက်င့္ေနေသာ ဟုန္စုလိန္ကိပု ါ ကာကြယ္ေပးေနရသ
ည္။
''က်ဳပ္လာျပီ ေနာင္ၾကီး''
က်ံဳးထံုးက ေAာ္ေျပာရင္းမွ Aတင္းဝင္ေရာက္ တိုက္ခိုက္လာေသာ သိုင္းသမားတစ္ေယာက္၏ ဓားခ်က္ကို ေရွာင္ရွား
ကာ
Aေၾကာထိုးပိတ္ျပီး ယဟု ုထံ ံ သြားေရာက္ကူညီေပးလိုကသ္ ည္။ က်ံဳးထုံး မရိွေတာ့၍ ပိုင္ရွင္း၊က်ဴးေဆြႏွင့္ သိုင္းသမား
Aခ်ိဳ႕မွာ
လက္ရည္က်ခ်င္လာ၏။ AေျခAေနကမူ မတည္ျငိမ္ေသးဘ ဲ ဝ႐ုန္းသုန္းကား ျဖစ္ေနေလသည္။ Aဆိုးဆုံးက ပိုင္ရွင္း
တို႔
ညီမႏွစ္ေယာက္ပင္။ ထီး၃လက္ႏွင့္ တိုက္ခိုက္ျပီးေနာက္ Aတြင္းAားက်င့္ခ်ိန္က တိုေတာင္းလွသျဖင့္ Aတြင္းAား
Aျပည့္Aဝမရေသးေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ တျဖည္းျဖည္း ေမာဟိုက္လာေလသည္။
''သတူ ႔ကို ို ကညူ ီျပီး ကုန္းစြနး္ ယင္တို႔ေနာက္ လကို ္ရမယ္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ခိုင္မာစြာခ်ျပီးလ်ွင္ ''ေလနဂါးကုိယ္ေဖာ့ပညာ''ကို တသက္တာ၌ Aစြမ္းကုန္ထုတ္၍
လႈပ္ရွားလုိက္ေတာ့သည္။ ထိုAခါ လူရိပ္ကြယ္ေပ်ာက္သြားေAာင္ လ်င္ျမန္သြားျပီး စိတ္ေဖာက္ျပန္ေနေသာ သိုင္းသမား
မ်ားကို
''ဝိဇၨာလက္ညွိဳးေတာက္သိုင္း'ျဖင့္ Aေၾကာထိုးပိတ္လုိက္၏။ ပိုင္ရွငး္ တို႔သည္ ေလေAးတစ္ခ်က္ တိုက္ခိုက္သြားသည္ဟု
Page 461
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
သာ
ခံစားရျပီး သိုင္းသမားမ်ား တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ ေတာင့္ေတာင့္ၾကီးျဖစ္သြားသျဖင့္ လြန္စြာAံ့Aားသင့္သြား၏။ မ်
က္စိကို
ခပ္ရွင္ရွင္ထားျပီး ဂ႐ုျပဳၾကည့္ေတာ့မွ လူရိပ္တစ္ခုဟုသာ ျမင္ရေလသည္။ ရွင္းလင္းျပတ္သားမႈေတာ့ မရွိေခ်။
''ေကာင္းလိုက္တ့ ဲ ကိုယ္ေဖာ့ပညာ''
ေသြးဝိညာU္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္သည္ သိုင္းသမားတစ္ေယာက္ကို Aေၾကာပိတ္လိုက္ရင္းမွ လႊတ္ခနဲ ခ်ီးက်ဴးမိသည္။ Aဆိုပါလူ၏
ကယို ္ေဖာ့ပညာမွာ ေၾကာက္ခမန္းလိလိ ရိွလွသည္။ မည္သည့သ္ ိုင္းပညာရွင္ ျဖစ္ေပမည္နည္း။
''ဟာ...ဝကၤပါ ေျခလွမ္းကြက္ေတြပါလား''
1
400
က်ံဳးထံုးသည္ လူရိပ္၏ လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို မနည္းစူးစိုက္ၾကည့္ရင္းမွ တA့ံတၾသ ေရရြတ္မိေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္
သ႔ူစကားေၾကာင့္ စိုးရိမ္သြားျပီး သိုင္းသမား၂၀ခန္႔ကို Aေၾကာထိုးပိတ္ျပီး ေျပးလႊားသြားေတာ့၏။ Aံ့Aားသင့္ကာ
က်န္ေနသူမ်ားက ေသးြ ဝိညာU္၊ယုဟု၊ံ ပုငိ ္ရွင္း၊က်ဴးေဆြႏွင့္ သိုင္းသမားAခ်ိဳ႕ပင္။ က်ံဳးထုံးကမူ
ဘာမွမေျပာႏိုင္ဘဲ ေၾကာင္ေငးကာ ေတြေဝရပ္ေနမိေတာ့သည္။
''Aံ့ၾသစရာပဲေနာ္မမ...A့ဒဲ ီေလာက္ သိုင္းေတာ္တ့သဲ ကူ ညီမတို႔ဘကက္ ကူေပးတာဆိုေတာ့ ဘယလ္ ို သိုင္းပညာရွ
င္မ်ိဳးပါလိမ့္''
က်ဴးေဆြက ေရွာင္ခ်ဴးထြက္သြားသည့္ Aရပ္မ်က္ႏွာသို႔ ေငးၾကည့္ျပီးမွ ပိုင္ရွင္းကို လွမ္းေျပာလိုက္သည္။ ပိုင္ရွင္းသည္
Aံ့Aားသင့္လ်က္ရွိျပီး မေျဖၾကားနိုင္ေခ်။ သူမသည္လည္း ထိုေမးခြန္း၏ Aေျဖကို သိလိုေနသည္
မဟုတ္ေလာ။ ေစာေစာက ေရွာင္ခ်ဴးကိုယ္တိုင္ ကယို ္ေဖာ့ပညာ Aစြမ္းကုန္သုံး၍ Aေၾကာပိတ္ထားျခင္းေၾကာင့္
စိတ္ေဖာက္ျပန္ေနေသာ သိုင္းသမားမ်ားAားလုးံ ေတာင့္ေတာင့္ၾကီး ျဖစ္ေနေတာ့သည္။
''Aခုသိုင္းေလာကမွာ လူထူးလူဆန္းေတြ ျမင့္မားတ့ ဲ သိုင္းပညာရွင္ေတြ Aေတာ္ေပါလာတယ္၊A့ဒဲ ါ မေကာင္းတဲ့ Aတိ
တ္နိမိတ္ပ'ဲ '
Aတန္ၾကာမွ ပိုင္ရွင္းသည္ ပင့္သက္႐ိႈက္ရင္း က်ဴးေဆြ၏ Aေမးစကားကို ေျဖၾကားလိုက္ေလသည္။ ထ႔ိုေနာက္ သူမသ
ည္
ပါးစပ္Aေဟာင္းသားႏွင့္ ေတြေဝေငးေနေသာ က်ံဳးထုံးကိုၾကည့က္ ာ ေနာက္ေျပာင္လိုေသာေၾကာင့္ မခိုးမခန္႔ရယ္ရင္း...
''ဟင္း...ဟင္း...ဟင္း''
''ကယို ္ေဖာ့ပညာ နံပါတ္(၁)ဆတို ့ဘဲ ြဲ႕က ို လႊဲေပးလိုက္ရျပီမ ို႔ A,သြားျပီ ထင္တယ္ေနာ္''
ဟု ဆလို ကို ္ရာ က်ံဳးထုံးသည္ မည္သို႔မ်ွ Aမႈမထားဘ ဲ မ်က္ေမွာင္ၾကီးကုတ္ကာ တည္ျငိမ္စြာျဖင့္ ေခါင္းခါယမ္းျပသည္။
သူ၏
AျပဳAမူေၾကာင့္ ပိုင္ရွင္းပင္ Aံ့Aားသင့္သြားမိသည္။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူမ သိထားေသာ က်ံဳးထံုးသည္
Aျမဲတေစ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေနတတ္ျပီး မ်က္ႏွာထားက တည္တည္တံ့တံ့ မရွိလွ။ ရႊတ္ေနာက္ေနာက္ႏွင့္
လူတကာကို ျပႆနာေပးရန္သာ စU္းစားေနတတ္သည္။ ယခုAခါ ယခင္လိုမဟုတ္ပဲ ထူးထူးျခားျခားႏွင့္ တည္တည္ျငိမ္
ျငိမ္
ရိွေနေသာAခါ မိမိ စေနာက္မိသည္ကိပု င္ ရွက္သလိုလ ို ျဖစ္သြားသည္။
Page 462
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ညီမ မွားေနျပီ၊လြန္ခ့တဲ ့ ဲ ႏွစ္ေတြကသာ က်ဳပ္ကိုယ္ေဖာ့ပညာက ျပိဳင္ဘက္ကင္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္၊Aခုခ်ိန္ခါမွာ
မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊က်ဳပ္Aထင္ ေစာေစာက သိုင္းသမားဟာ က်ဳပ္ညီေလး ျဖစ္ဖို႔မ်ားတယ္''
သူေျပာသည့္ စကားေၾကာင့္ ပိုင္ရွင္းသည္ 'ညီမ'ဟု တရင္းတႏီွး သုံးႏႈန္းလိကု ္မႈကိုပင္ သတိမထားမိဘ ဲ
ထိုAေၾကာင္းျခင္းရာမ်ားကို Aထူးစိတ္ဝင္စားမိသည္။ က်ံဳးထံုးကလည္း မိမိAေပၚ စိတ္တိုစိတ္ေကာက္ေနေသာ ပိုင္ရွင္း
ကို
Aဘယ္ေၾကာင့္ ရွင္းျပမိသည္ကို နားမလည္နိုင္မိ။
''ရွင့္မွာ ညီတစ္ေယာက္ ရွိေနေသးတယ္ေပါ့...ထင္မထားဘူး''
ပိုင္ရွင္းက တAံ့တၾသ ဆလို ိကု ္ေသာAခါ က်ံဳးထုံးက...
''တကယ္ေတာ့ ညီAရင္း မဟုတ္ပါဘူး...ေသြးေသာက္ညီေလးပါ...ေရွာင္ခ်ဴးလို႔ေခၚတယ္''
ဟုေျပာျပျပီး မိမိႏွင့္ ၾကက္ေပါင္ကိုင္ကာ ေသြးေသာက္ဖ႕ဲြ ခဲသ့ ည္တ႔ကို ို သတိရကာ မ်က္ႏွာျပံဳးရႊင္လာ၏။
ယဟု ုသံ ည္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ဟုန္စုလိန္ Aတငြ ္းAား ေလ့က်င့္ေနသည္ကို ေစာင့္ေရွာက္ေပးေနေသာေၾကာင့္ သူတ႔စို ကား
မ်ားကို
မၾကားမိေခ်။ က်န္သည့္ သိငု ္းသမားမ်ားကမူ Aေၾကာပိတ္ခံရသည့္သူမ်ားႏွင့္ ေသြးဝိညာU္တို႔ကို ၾကည့႐္ ႈရင္း ေစာေစာ
က
လူရိပ္Aေၾကာင္း ေဝဖန္ေျပာေနၾက၏။ က်ဴးေဆသြ ည္ ပိုင္ရွင္းႏွင့္ က်ံဳးထုံးတို႔ Aျပန္Aလွန္ စကားေျပာေနသည္ကို ၾက
ည့႐္ ႈရင္း
ၾကည္ႏူးပီတိျဖစ္မိသည္။ သူမသည္ ပိုင္ရွင္းႏွင့္ က်ံဳးထုံးတို႔သည္ လြန္စြာလိကု ္ဖက္လသွ ညဟ္ ု မွတခ
္ ်က္ခ်ကာ စိတ္တြ
င္းမွ
ၾကိတ္၍သေဘာတူမိေလ၏။ ပိုင္ရွင္းသည္ မ်က္လုးံ Aဝိုင္းသားႏွင့္...
1
401
''သ႔သူ ိုင္းပညာက Aေတာ္ေကာင္းမွာပဲေနာ္''
''ေကာင္းတာထကက္ ို ပိုရUီးမယ္ဗ်...ဟ.ဲ ..ဟ.ဲ ..ဟ.ဲ ..ကယို ္ေဖာ့ပညာတင္မဟုတ္ဘူး...Aတြင္းAားန႔ ဲ သိုင္းပညာမွာ
ပါ
က်ဳပ္ထက္Aမ်ားၾကီး သာတယ္ဗ်...ကယို ့္ငါးခ်U္မို႔ ပိုခ်U္ျပတယလ္ ႔ ို မထင္န႔.ဲ ..A့ဒဲ ါ Aမွနေ္ တြပ'ဲ '
''သူန႔ ဲ ေတြ႕ဖူးခ်င္လိကု ္တာ...ရွင္ေျပာသလို တကယ္လားဆိုတာ''
ပိုင္ရွင္းက ေျပာေသာAခါ က်ံဳးထံုးက ရယ္ေမာရင္း...
''လြန္ခ့တဲ ့ ဲ ၁၀ႏွစ္ေက်ာ္က ညီမတို႔ေတာင္ ေတြ႕ဖူးတယ္၊ေရႊၾကက္ဖ စားေသာက္ဆိုင္မွာ လူပုညီေနာင္န႔ ဲ
တကို ္ခုက
ိ ္တ ့ဲ ေကာင္ေလးေလ''
''ဟာ''
''ဟင္''
ထိုစကားေၾကာင့္ ပုငိ ္ရွင္းနွင့္ က်ဴးေဆြတို႔သည္ Aံ့ၾသတုန္လႈပ္သြားၾကျပီး Aခ်င္းခ်င္းၾကည့္မိသည္။ ထို႔ေနာက္...
''ဒါ...ဒါဆိုရင္ ဂ႐ု...''
ပိုင္ရွင္းသည္ မ်က္လုးံ ျပဴးက်ယ္သြားကာ Aထစ္ထစ္Aေငါ့ေငါ့ျဖင့္ ေျပာမည္Aျပဳ က်ံဳးထုံးက ႏႈတ္ခမ္းတြင္ ညာလ
Page 463
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
က္ညိဳးေတ့၍
စိုးရိမ္တၾကီး ေခါင္းခါယမ္းျပလိကု ္သျဖင့္ ဆက္မေျပာေတာေ့ ပ။ ေရွာင္ခ်ဴးထြက္သြားျပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္ က်ံဳးထုံးသည္
မီးေရနတ္ေတာင္မွ ထကြ ္ခြာခဲ့ျပီး ေရွာင္ခ်ဴးႏွင့္ ပတ္သကသ္ ည့ ္ သတင္းမ်ားကို စုံစမ္းခ့ဲ၏။ ထို႔ေနာက္တြင္ ခ်င္းေရွာင္ေ
တာင္ေပၚသ႔ ို
မည္သူမည္ဝါမွန္း မသိရေသာ လူငယ္တစ္ေယာက္ ေရာက္ရိွလာျပီး ကိုယေ္ တာ္၁၂၆ပါးကု ိ သတ္ျဖတ္ခ့ေဲ ၾကာင္း သတ
င္းၾကားခ့၏ဲ ။
Aဆိုပါ လူငယ္သည္ AပူAေAး Aတြင္းAားႏွစ္မ်ိဳးကို တတ္ေျမာက္ထားသည့္Aျပင္ ရက္စက္ေသာ
ဓားသိုင္းပညာရွင္တစ္ေယာက္ဟုပါ သိရိွခ့ေဲ သာ္ တုန္လႈပ္သြားမိသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးမ်ား ျဖစ္ေနမလားဟု Aေတြးဝင္မိသ
ည္။
ပံုတူဖမ္းဝရမ္းမ်ား ေတြ႕ေသာAခါ ပိုမိုေသခ်ာသြားေတာ့၏။ ေရွာင္ခ်ဴး၏ စိတ္ဓာတ္ကို သူနားလည္သည္။
စိတ္တိုစိတ္ဆတ္သည္မွAပ ရက္စက္ေသာ လုပ္ရပ္ကို ျပဳမည္မဟုတ္။ သူတတ္ေျမာက္ထားသည့္
''သံေယာဇU္မ့ဲဓားသိုင္း''ေၾကာင့္ဟု ေတြးထင္မိသည္။ ထိုဓားသိုင္းသည္ မိစၧာဓားသိုင္းတစ္မ်ိဳး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သကူ
ယို ္တိုင္
မိစၧာစိတ္႐ိုင္းမ်ား သန္႔စင္သြားေAာင္ မီးေရနတ္ေတာင္သို႔ ေခၚေဆာင္သြားကာ သိုင္းပညာမ်ားေလ့က်င့္ေစခဲ့ျခင္းပင္။
သူႏွင့္ေတြ႕ဆံုျပီး Aေၾကာင္းစံုသိရွိရန္ သိုင္းေလာကထဲဝင္ကာ လိုက္လံရွာေဖြျခင္းပင္။ လက္ရွိ၌ ေရွာင္ခ်ဴးတြင္ ရန္သူ
မ်ား
တစ္သီတစ္တန္းၾကီး ရိွေနမည္ကိ ု သူနားလည္သေဘာေပါက္မိ၏။ စိတ္မေကာင္းလည္း ျဖစ္မိသည္။ သသူ ည္
ေလသံခပ္တိုးတိုးႏွင့္...
''ဟတု ္ပါတယဗ္ ်ာ၊သူက ဂ႐ုဏာမ့ဲပါ၊တကယ္ေတာ့ သ႔ဘူ ဝဟာ သနားစရာေကာင္းပါတယ၊္သ႔မူ ိဘေတြဟာ
တျခားသူမဟုတ္ဘူး၊သူရေဲ ကာင္း၃ေဖာ္ Aာမခံဌာနပိုင္ရွင္ ရန္ထင္း႐ႈန႔ ဲ လ်ွပ္စီးျမန္ဓားသမား ဟန္ခ်ံဳးရဲ႕သမီး လင္းAာ
ပ'ဲ '
ပိုင္ရွင္းတို႔သည္ နားေထာင္ရင္း Aံ့ၾသသထက္ Aံ့ၾသလာမိသည္။ က်ံဳးထုံးသည္ ညိွဳးငယ္ေသာ မ်က္ႏွာျဖင့္...
''သ႔ဖူ ခင္န႔ ဲ ေဆြမ်ိဳးေတြAတြက္ လက္စားေခ်ခ်င္လို႔ သိုင္းပညာကို ၾကိဳးစားသင္ယူရွာတယ၊္သူမ်ားကေလးေတြလို ေပ်ာ္
ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္
မေနရဘူး၊သူသိငု ္းေလာကထဲေရာက္တာ လပိုင္းပဲ ရိွေသးေပမယ့္ မိတ္ေဆ ြ Aေပါင္းAသင္းဆိုလို႔ တစ္ေယာက္မွ
ရွိပံုမရဘူး၊Aျမဲတမ္း လက္စားေခ်ဖို႔ပဲ ေတြးေနတာပါ၊တကယ္ေတာ့ သူက လူဆိုးတစ္ေယာက္ မဟုတ္ပါဘူး၊ဒုကၡေတြ
Aေတာ္ၾကံဳခ့ဲရေတာ့ စိတ္တုစ
ိ ိတ္ဆတလ္ ယြ ္ေပမယ့္ လူတစ္ဖက္သားကိုေတာ့ ကူညတီ တ္ပါတယ္''
ပိုင္ရွင္းသည္ ေAာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ဖိကိုက္ရင္း...
''ရွင္က ဘာျဖစ္လို႔ ကြၽန္မကို ရွင္းျပေနရတာလ.ဲ .လိAင္းဆရာေတာ္ကို သြားေျပာျပပါလား''
1
402
ဟု ေျပာလိုက္ရာ က်ံဳးထံုးသည္ သူမ ဘာကိုဆိုလိုမွန္း သိရွိ၍ သက္ျပင္းခ်ျပီး...
''ခ်င္းေရွာင္ေတာင္က Aျဖစ္Aပ်က္ေတဟြ ာ တကယ္ေတာ့ Aထင္လြဲမွားမႈ ျဖစ္နိုင္ပါတယ္၊ေနာက္ျပီးေတာ့ ညီေလးေ
ရွာင္ခ်ဴး
Page 464
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
တတ္ေျမာက္ထားတ့ ဲ သံေယာဇU္မ့ဓဲ ားသိုင္းက ရက္စကျ္ပင္းထန္လြန္းလ႔ ို လက္လနြ ္ျပီး မျဖစ္သင့္တာ ျဖစ္သြားတာပါ
''
က်ဴးေဆြသည္ ဂ႐ုဏာမ့ေဲ ခၚ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ဘဝAစိတ္Aပိုင္းAခ်ိဳ႕ကို သိရိွရေသာ္ ခပ္ေတြေတြေလး ျဖစ္သြားေတာ့သ
ည္။
ရန္ထင္း႐ႈႏွင့္ Aာမခံဌာနမွ Aဖြဲ႕သားAားလုံး ဘုရင္ေတာင္ကုန္း၌ ေသဆုံးခဲ့သည့္Aျပင္ ရန္စံAိမ္ေတာ္မွ လူAားလုံး
သတ္ျဖတ္ခံရသည့ ္ သတင္းသည္ သိုင္းေလာကကိုပင္ ဂယက္႐ိုက္ေစသည္။ သူမလည္း ထိုသတင္းကို ၾကားမိ၏။
Aားကိုးရာ ေဆြမ်ိဳးမရိွေတာ့သည့ ္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ရန္ျငိွဳးျဖင့္သာ Aသက္ရွင္ေနျပီး Aနည္းငယ္ စိတ္ထားခက္ထန္သ
ည္မွာ
Aျပစ္တင္လို႔လည္း မျဖစ္ေပ။ မည္သူမဆို ထိုAျဖစ္ဆုးိ ႏွင့္ ၾကံဳရပါက မည္မ်ွ စိတ္ထားေကာင္းသည္ ဆိုပါေစမူ
Aနည္းႏွင့္Aမ်ားေတာ့ ခက္ထန္သြားနုိင္သည္ မဟုတ္လား။ သူမသည္လည္း မိဘမဲ့ဘဝျဖင့္ ၾကီးျပင္းလာခဲ့ရ၍
ကိုယ္ခ်င္းစာမိသည္။
''ညီေလးေရွာင္ခ်ဴးကို သိုင္းေလာကသားေတ ြ Aပူတျပင္း ရွာေနၾကတယ္၊သ႔ူမွာ ရန္သူေတြ Aမ်ားၾကီးဘဲ၊Aကုန္လုးံကို
တစ္ေယာက္ထဲ မရင္ဆုိင္နုိင္ဘူး''
''ရွင္က သ႔ဘူ က္ကို Aားေပးကူညီေစခ်င္တာလား''
''A့ဒဲ ီလလို ည္း မဟုတ္ပါဘူး...ညီမတို႔သာ သူန႔ေဲ တြ႕ရင္ မိတ္ေဆြလ႔ ို မသတ္မွတ္ေတာင္ ရန္သူ မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး''
က်ံဳးထံုးသည္ ေလသံတိုးတိုးျဖင့္ သက္ျပင္းခ်ရင္း ေျပာေလသည္။ ပိုင္ရွင္း၏ မ်က္ႏွာသည္ တည္ၾကည္သြားျပီး...
''ရွင့္လိုမ်ိဳး ခပ္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနျပီး ဇနီးမယား သံေယာဇU္ေတာင္ မလိုခ်င္လို႔ ထကြ ္ေျပးတဲ့သဆူ ီက ဒီစကားမ်ိဳး ထကြ လ္ ာ
လိမ့္မယ္လ႔ ို
ထင္မထားဘူး''
ဟု Aံၾကိတ္၍ေျပာေသာ စကားေၾကာင့္ က်ံဳးထံုးသည္ စိတ္မေကာင္းစြာျဖင့္ ေခါင္းငံု႔ထားမိ၏။ လူေပ်ာ္ၾကီးလည္း
မေပ်ာ္နုိင္ေတာ့ေလျပီ။ ေရွာင္ခ်ဴးႏွင့္ ပတ္သက္၍ စိတ္ေသာက မ်ားေနျပီ မဟုတ္လား။ မည္သူ႔ကိုမွ သူAျပစ္မတင္မိပါေ
ခ်။
ကံတရားဟုသာ သေဘာပိုက္မိေလ၏။
''စိတ္ခ်ပါ ဘဘ...ဘယ္လိုနည္းန႔မဲ ွ သူန႔ ဲ ရန္သူမျဖစ္ခ်င္ပါဘူး...ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္မန႔ ဲ မမတို႔Aသကက္ ို သကူ
ကယ္တင္ေပးဖူးတယ္''
က်ဴးေဆြက ေျပာလိုက္ေသာAခါ က်ံဳးထံုးသည္ ေခါင္းေမာ့ကာ Aံ့ၾသဝမ္းသာစြာျဖင့္...
''တကယ္ပဲလား မိန္းကေလး''
က်ဴးေဆြသည္ ေခါင္းညိတ္ျပျပီး ေရွာင္ခ်ဴးႏွင့္ စတင္ေတြ႕ရိွပံ၊ု စုန္႔လီထန္၏ လက္တြင္းမွ ကယ္တင္ခ့ပဲ ုံမွစ၍ ေသြးဓားဘု
ရင္ႏွင့္
နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္တို႔ ကလို ည္း တိုက္ခိုက္ခ့ေဲ ၾကာင္းကို ေျပာျပလို္ကိ ္၏။
''ညီေလးက တကယ္ေတာ့ စိတ္ထားေကာင္းပါတယ္ဗ်ာ...ဒုကၡေတြ႕တလ့ဲ ူကို ကူညတီ တ္တ့ ဲ Aက်င့္ရိွတယ္...A့ဒဲ ါေ
တြက
တကယ္ပဲလား''
က်ံဳးထုံးကေျပာရင္း ေမးျမန္းေသာ Aၾကည့္ျဖင့္ ပိုင္ရွင္းကို တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့၏္ ။ သူမကမူ ဘာျပန္မေျပာဘ ဲ ရိွေနသ
Page 465
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ည္။
မည္သို႔ဆိုေစကာမူ ဆတိ ္ဆိတ္ေနျခင္းသည္ ဝနခ္ ံျခင္းပင္ မဟုတ္လား။ ထိုAခါ က်ံဳးထုံးသည္ ပိုင္ရွင္းကို မဝံ့မရဲၾကည့
က္ ာ
တစ္စံုတစ္ရာကို ေျပာသင့္မေျပာသင့္ ေတြေဝေန၏။ ယင္းေနာက္ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ကာ တံေတြးျမိဳခ်လိုက္ျပီး...
''ညီမ...Aဲ...က်ဳပ္ ေျပာစရာရွိ''
1
403
က်ံဳးထံုး၏ တြန္႔ဆုတ္ေနေသာ AမူAယာကိုၾကည့္ျပီး ပိုင္ရွင္းသည္ ေသခ်ာနားမလည္မိေခ်။ သို႔ေသာ္ မည္သို႔ေသာ
စကားမ်ိဳး ေျပာမည္နည္းဟု သိလို၍ စိတ္ဝင္တစား နားေထာင္မိ၏။
''ရွင္ဘာေျပာခ်င္တာလဲ...ျမန္ျမန္ေျပာ''
သူမသည္ စိတ္မရွည္ဟန္ျဖင့္ ျပန္ေျပာလုိက္ေသာ္လည္း စိတ္လႈပ္ရွားသြားမိသည္။ ထို႔ျပင္ က်ံဳးထံုးက မ်က္ေတာင္ပင္မခ
တ္ဘဲ
စူးစူးရဲၾကည့္ေန၍ ရွက္ရံ႕ြ သြားျပီး AလိုAေလ်ာက္ ေခါင္းငုံ႔သြား၏။ က်ဴးေဆြသည္ ပိုင္ရွင္းAျဖစ္ကိုျမင္ေသာ္ ၾကိတ၍္ ျ
ပံဳးမိသည္။
က်ံဳးထုံးက ဘာေျပာမည္ မသိရေသး။ Aပ်ိဳၾကီးမမက ရွက္ရံ႕ြ ေနျပီ မဟုတ္ေလာ။
''Aဟြတ္...Aဟမ္း''
က်ံဳးထံုးသည္ စကားမစခင္ နိဒါန္းခ်ီသည့္Aေနျဖင့္ ေခ်ာင္းဟန္႔၍...
''တကယ္ေတာ့ က်ဳပ္ဟာ Aရင္တုန္းကတည္းက ညီမကို...''
သ႔ူစကားေျပာမျပီးေသးေခ်။
''သတိရလာျပီ''
ရီထ်န္း၏ ဝမ္းသာAားရ ေAာ္ေျပာသံေၾကာင့္ က်ံဳးထံုးသည္ စကားေရွ႕မဆက္နိုင္ေတာ့ပဲ Aာ႐ံုလြဲသြား၏။ ေစာေစာက
Aေၾကာပိတ္ခံထားရေသာ သိုင္းသမားAခ်ိဳ႕သည္ သတလိ ည္လာေခ်ျပီ။ ရီထ်န္းသည္ ရီစြတ္က်င့္ကု ိ တထြဲ ူေပးလိုက္
၏။
''ကြၽန္ေတာ္ ဘာျဖစ္သြားတာတုန္းဟင္''
ရီစြတ္က်င့္သည္ ေဘးဘီကို Aကဲခတ္ရင္းမွ တAံ့တၾသ ေမးမိသည္။ ရီထ်န္းသည္ ပင့္သက္႐ိကႈ ္ကာ...
''ေစာေစာက Aဆိပ္နန္းေတာ္သခင္ ကုန္းစြန္းယင္ရဲ႕ လက္ခ်က္ေၾကာင့္ Aသိစိတ္ေပ်ာက္ျပီး Aခ်င္းခ်င္း
တကို ္ခိုက္ေနၾကတာ...မိုးနတ္မင္း မ,စတယ္ေျပာရမွာပ.ဲ ..ေသြးဝိညာU္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္၊ထူးဆန္းတ့ဲ သိုင္းသမားတစ္ေယာက္န႔

တျခားသိုင္းသမားေတြက Aေၾကာပိတ္ျပီး ကူညီေပးလိုကလ္ ႔ေို ပါ့ကြာ...နို႔မို႔ဆိုရင္ ငါတို႔Aားလုံး Aသက္ရိွေတာ့မွာ မဟု

တ္ဘူး''
''A့ဒဲ ီ ထူးဆနး္တဲ့ သိုင္းသမားက ဘယ္သူလ ဲ Uီးေလး''
ရီစြတ္က်င့္က ေမးလုိက္ေသာAခါ...
''ေစာေစာက မင္းေတာင္မွ မရဏျမဴသံတုိက္ကြက္ေၾကာင့္ ဒုကၡေရာက္ေနတုန္း
ကူညီေပးတ့လဲ ပူ .ဲ ..မ်က္ႏွာကို ေသခ်ာမေတြ႕ရေပမယ့္ ေျပးသြားေတာ့ ေနာက္ေက်ာကိုေတာ့
Page 466
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
လွမ္းျမင္လုိက္ရတယ္...သူမွသူပါပဲေလ''
ဟုေျပာလိုက္ေလရာ ရီစြတ္က်င့္မွာ Aံ့Aားသင့္သြားမိသည္။
''Aင္း...က်ဳပ္လည္း Aထဲဝင္ျပီး Aနားယူမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္...Aတြင္းAားက Aခုထိ Aျပည့္Aဝေတာ့ မရေသးဘူး''
ဟုန္စုလိန္သည္ မတ္တတ္ရပ္ရင္း ေျပာလိုက္ျပီးေနာက္...
''ေသြးဝိညာU္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္''
လက္သီးလက္ဝါးဆုပ္ေျပာေသာ သူသည္ ရယ္ေမာ၍...
''ကြၽန္ေတာ္တို႔တေတ ြ Aမ်ားၾကီး မကူညီႏိုင္လ႔ ို စိတ္မေကာင္းပါဘူး...ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး Aနားယူဖို႔ လိုAပ္ေနျပီထင္တယ္
''
''ဟဲ...ဟဲ...ဟဲ''
1
404
''က်ဳပ္က မမႈေသးပါဘူး''
သူသည္ ရယ္ရယ္ေမာေမာႏွင့္ ေျဖၾကားရင္းမွ...
''မိတ္ေဆြၾကီး Aဆင္ေျပရင္ က်ဳပ္စံAိမ္မွာ Eည့္ခံဖို႔ ဖိတ္ေခၚခ်င္ပါတယ္''
''ကြၽန္ေတာ္ Aားနာနာန႔ ဲ ျငင္းပါရေစ...မဟူရာစံAိမ္မွာရိွတ့ ဲ မဟူရာဂိုဏ္းသားေတြက ို သြားတိုကခ္ ိုက္ဖို႔ ကြၽနေ္ တာ့လူ
ေတ ြ
ထကြ ္သာြ းတာ Aေတာ္ၾကာျပီ...သတူ ႔ိုနဲ႕ ဆက္သယြ ္ရUီးမွာမို႔လို႔ ခြင့္ျပဳပါUီး''
''ဘယ္လို...မဟူရာစံAိမ္ကို တိုက္ခုိက္တယ္''
ဟုန္စုလိန္က တAံတၾသေမးလိုက္ရာ ေသြးဝိညာU္သည္ ေခါင္းညိတ္၍...
''ေျပာက္က်ားစနစ္န႔ ဲ သတူ ႔ကို ို တကို ္ခိုက္တာပါ...စံAိမ္ကို မီး႐ိႈ႕ဖ်က္ဆးီ ခိုင္းထားတယ္...AေျခAေနဟန္လား
သိရဖို႔ ေမးရUီးပါမယ္...Aခြင့္သာမွ ျပန္ဆံုၾကတာေပါ့ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး''
ေသးြ ဝိညာU္က ယU္ေက်းပ်ဴငွာစြာ ျငင္းပယ္လိကု ္သျဖင့္ ဟုန္စုလိန္လည္း မတားျမစ္သာေတာ့။
''ေၾသာ္...ေAး...ေကာင္းပါျပီ''
ထ႔ိုေနာက္တြင္ ေသးြ ဝိညာU္ႏွင့္ ေလလိငႈ ္းဓားသမား ၅ေယာက္သည ္ Aဆင့္ျမင့္ကိုယ္ေဖာ့ပညာျဖင့္ ေျပးလႊားသြားရာ
တခဏခ်င္း
မ်က္စိေရွ႕မွ ေပ်ာက္ကြယသ္ ာြ းေလသည္။ က်န္သည့္ သငို ္းသမားမ်ားသည္ ပေဟဠိျဖစ္ကာ သို႔ေလာ သ႔ိုေလာျဖင့္
တီးတိုးေဝဖန္ရင္း က်န္ခ့ေဲ တာ့၏။
''Aင္း...ဒီေန႔တစ္ေန႔ထဲကို ထူးဆန္းတဲ့ သငို ္းသမားႏွစ္ေယာက္ေတာင္ ေတြ႕လိုက္ရပါလား...သတူ ႔ကို ဘယ္လိုလမူ ်ိဳးေ
တြပါလိမ့္''
ဟုန္စုလိန္သည္ စU္းစားေတြးေတာေနမိသည္။ Aတင့္ျမင့္သိုင္းသမားမ်ား ေပါမ်ားသည့္ကာလ၌ ၾကီးက်ယ္ေသာ ျပႆ
နာ
A႐ႈပ္Aေထြးမ်ား ျဖစ္တတ္သည္မွာ ထံုးစံတစ္ခုလိုပင္။ မိႈင္ေတြစU္းစားေနရင္း Aတန္ၾကာမွ က်န္လူမ်ားဘက္
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ကာ...
''Aားလံုးပဲ Aထဲဝင္ Aနားယူျပီး Aားေမြးထားၾကပါ...မဟူရာဂိုဏ္းကလူေတြ ထြက္ေျပးသြားၾကျပီ...ခ်က္ခ်င္းၾကီးေတာ့
Page 467
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
လာတိုက္ေသးမယ္ မထင္ဘူး...ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မေပါ့ဆတာေတာ့ Aေကာင္းဆံုးပဲ''
AားလံုးၾကားရေAာင္ Aသံက်ယ္က်ယ္ျဖင့္ ေAာ္ေျပာလိုက္၏။ Aတြင္းဒဏ္က ထေဖာက္လာသျဖင့္ ကိုယ္Aနည္းငယ္
တုန္ခါသြားရာ ယဟု ုသံ ည္ စိုးရိမ္တၾကီးျဖင့္ ထိန္းထားေပးလိုက္ေလသည္။
''ယမမင္း လက္ဝါးသိုင္းရဲ႕ AေAးဓာတ္က Aေတာ္ျပင္းတယ္...တကယ္ေတာ့ ေစာေစာက က်ဳပ္႐ႈံးသြားတယ္
ေျပာရမွာပ.ဲ ..က်ံဳးထုံးသာ Aကင္းပါးျပီးေတာ့ Aတြင္းAားန႔ ဲ ကူညီေပးမထားရင္
Aတြင္းကလီစာေတြေတာင္ ေAးခဲေနေလာက္ျပီ''
ဟုန္စုလိန္က က်ံဳးထုံးတို႔ဘက ္ တစ္ခ်က္ၾကည့ျ္ပီး ယုဟုကံ ို တီးတိုးေျပာလိုက္သည္။ ယဟု ုသံ ည္ စိုးရိမ္ပူပန္သြားမိေ
လ၏။
ဤသည္ကို ရိပ္မိေသာ ဟုန္စုလိန္က လက္ကာျပ၍...
''က်န္တ့သဲ ူေတသြ ိရင္ စိုးရိမ္လြန္ျပီး စိတ္ဓာတ္က်သြားလိမ့္မယ္...ေလာေလာဆယ္ က်ဳပ္ကေတာ့ Aျမန္ဆုံး Aနားယူ
Aားျဖည့္မွ ျဖစ္ေတာ့မယ္''
''ဟတု ္က့.ဲ ..ေကာင္းပါျပီ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး''
1
405
ယဟု ုသံ ည္ ေခါင္းညိတ္ေျဖၾကားလိုက္၏။ သူသည္ မသိမသာ သက္ျပင္းခ်ရင္း စိတ္ေမာသြားမိသည္။ မဟူရာဂိုဏ္းသ
ည္
Aေတာ္ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းလာျပီ မဟုတလ္ ား။ ''မိစၧာ၅မ်ိဳးက်င့္စU္''သည္ လြန္ခ့သဲ ည့ ္ ႏွစ္၁၀၀၀ေက်ာ္ကတည္း
က
Aရိွန္Aဝါၾကီးမားခ့ဲျပီး လူေပါင္းမ်ားစြာကို ေသဆုံးေစခ့သဲ ည္။ ယခု ထိုသိုင္းက်မ္းသည္ မဟူရာဂိုဏ္းလက္တြင္းသ႔ ို
သက္ဆင္းသြားေလျပီ။ သိုင္းေလာကတြင္လည္း မည္မ်ွ ေသြးေခ်ာင္းစီးUီးမည္မသိ။ ယဟု ုသံ ည္
ဟုန္စုလိန္ကို ေဖးမတြဲေခၚသြားသည္။ သိုင္းသမားမ်ားသည္လည္း တဖြဲဖြဲႏွင့္ မိမိတို႔ နားခိုသည့ ္ Aေဆာင္မ်ားသို႔
သာြ းေရာက္ၾကေတာ့၏။ သူတ႔Aို ားလုံးလည္း တိုက္ခိုက္ခ့ၾဲကသျဖင့္ ေမာပန္းႏြမ္းနယ္ေနျပီ မဟုတ္လား။ Aားလုံးကို
ယ္စီ Aသီးသီး
Aနားယူရန္ သြားၾကေလျပီ။ မသြားေသးသူက ပိုင္ရွင္း၊က်ဴးေဆြႏွင့္ က်ံဳးထုံး။ ပိုင္ရွင္းသည္ ထကြ ္သာြ းမည္ျပဳေသာ္လ
ည္း
က်ံဳးထုံးထံမွ ဆက္ေျပာမည့္ စကားကို သလိ ိုေန၏။ က်ံဳးထုံးကလည္း ၾကက္ၾကီးလညလ္ ိမ္ထားသလို ျဖစ္ေနျပီး
တစ္စံုတစ္ရာကို ေတြးေတာကာ ခ်ိတံုခ်တုံ ျဖစ္ေနသည္။
''ရွင္ေျပာစရာ ရွိေသးတယ္မို႔လား''
သူမကိုယ္တိုင္ Aစေဖာ္ေပးမွ က်ံဳးထံုးသည္ ေခါင္းကုတ္ကာ ရယ္က်ဲက်ဲႏွင့္...
''မရွိ...Aဲ...ရွိ...ရွိတာေပါ့...''
Aထစ္ထစ္ Aေငါ့ေငါ့ ျဖစ္ေနေသာ သူ႔AမူAယာကို ျမင္ေသာ္ က်ဴးေဆြသည္ ျပံဳးမိျပီး ႏွစ္Uီးသား Aဆင္ေျပေစရန္
Aလိုက္တသိ ေရွာင္ေပးလိုက္၏။ ပိုင္ရွင္းသည္ က်ဴးေဆြ၏ စိတ္သေဘာထားကို ရိပ္မိကာ မ်က္ႏွာနီရဲသြားသည္။ ထို႔ျပ
င္
က်ံဳးထံုးက မ်က္ေတာင္မခတ္ပဲ စူးစိုက္ၾကည့္ေနသျဖင့္ Aေနရၾကပ္ကာ Aပ်ိဳျဖန္းေလးပမာ ရွက္ေသြးျဖာသြားေတာ့၏။
Page 468
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ဂု...ဂလု''
က်ံဳးထုံးသည္ Aသံထြက္ေAာင္ တံေတးြ မ်ိဳခ်ျပီး ေဘးဘီကို Aကခဲ တ္ၾကည့လ္ ိုက၏္ ။ Aားလုံးကိုယ္စီ Aနားယူရန္
ထကြ ္ခာြ သာြ းေသာေၾကာင့္ Aနီးနားတြင္ တျခားသူမ်ား မရိွေတာ့ေခ်။ က်ဴးေဆြကလည္း သတူ ႔ႏို ွစ္ေယာက္ကို ေက်ာ
ေပးကာ
ေစာင္းၾကိဳးမ်ားကို ညွိသလိုလိုႏွင့္ Aလုပ္ရွိ Aလုပ္ရွာေနေလ၏။
''Aဟြတ.္ ..Aဟမ္း''
က်ံဳးထံုးသည္ စကားမစခင္ ေခ်ာင္းဟန္႔လိုက္ျပီးမွ...
''တကယ္ေတာ့ Aရင္ကတည္းက ညီမကို က်ဳပ္က...''
သသူ ည္ ဆကမ္ ေျပာေသးဘ ဲ ပိုင္ရွင္းကို တစ္ခ်က္ၾကည့လ္ ိုက္၏။ မိမိေတြးထင္မိသလို ခ်စ္ၾကိဳက္ေၾကာင္း ေျပာမ
ည္လားဟု
ထင္မွတ္ကာ သူမသည္ စိတ္လႈပ္ရွားသြားေတာ့သည္။ ေခါင္းငံု႔မိျပီး ဘယ္လက္ျဖင့္ ေစာင္းကိုပိုက္ထားရင္းမွ
ညာလက္ေခ်ာင္းကေလးမ်ားႏွင့္ ေစာင္းၾကိဳးမ်ားကို AသာAယာ ကိုင္တြယ္ေဆာ့ကစားေန၏။ က်ံဳးထံုးသည္ မ်က္စိစံုမွိ
တ္၍...
''က်ဳပ္...က်ဳပ္က ေတာင္းပန္ခ်င္ေနတာပါ...တကယ္ေတာ့ ညီမရဲ႕ ေစာင္းေကာက္ကုိ ေနာက္ေျပာင္ျပီးေတာ့ မခိုးသင့္ပါ
ဘူး...ညီမ
႐ံႈးသြားေတာ့ သိုင္းေလာကသားေတြက က်ဳပ္တို႔ကို လင္မယားျဖစ္သြားျပီလို႔ Aထင္လေဲြ နၾကတယ.္ ..A့ဒဲ ါ သတူ ႔ေို
တြ
နားလည္ေAာင္ ဘယ္လိုေျဖရွင္းျပရမွာမွန္း မသိေတာ့ဘူး...A့ဒဲ ါေၾကာင့္''
က်ံဳးထုံးေျပာလိကု ္သည့ ္ စကားေၾကာင့္ ပိုင္ရွင္းသည္ AၾကီးAက်ယ္ စိတ္ပ်က္သြား၏။ သူမထင္ထားသည္ႏွင့္
က်ံဳးထံုးေျပာသည္က တျခားစီပင္။ မိမိက ေရလာေျမာင္းေပး လုပ္ေပးေသာ္လည္း ခြေက်ာ္သြားသလိုပင္။
''ေတာ္ျပီ...ရွင္က ငတံုးပဲ...ရွင့္ေလာက္တံုးတာ မရွိေတာ့ဘူး...ရွင့္ကိုလည္း ခြင့္မလႊတ္ဘူး''
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၈၁,၈၂)
1
406
(လျပည့္ညတုန္းက ေဆးေပါင္းခတယ္ဆိုျပီး ျခံဳေတြရွင္းျပီး ႏွစ္တစ္ေထာင္ဂ်င္စင္းလိုက္ရွာတာ ေႁမြေတ႔လြ ႔ ို ေျပးခ့ရဲ တ
ယ္ tongue
emoticon:-p )
''ျဖန္း''
ပိုင္ရွင္းသည္ စိတ္ေပါက္ေပါက္ႏွင့္ ညာလက္ျဖင့္ က်ံဳးထုံး၏ ပါးျပင္ကို႐ိုက္ကာ ေျခေဆာင့္ထြက္သာြ းသည္။ က်ဳံ းထုံးခ
မ်ာ
စကားတစ္ခြန္းမွ မဆိုနိုင္ဘ ဲ ပါးစပ္Aေဟာင္းသားျဖစ္ကာ ေၾကာင္သြား၏။ ထ႔ိုေနာက္ လက္ဝါးရာထင္ေနေသာ သူ၏
ဘယ္ဘက္ပါးကိုသာ ေယာင္ယမ္းျပီး ကိုင္တြယ္မိသည္။
''ေဟာ့ေတာ္...မမတို႔က ဘယ္လိုလုပ္ျပီး AေျခAေနဆိုးသြားပါလိမ့္''
က်ဴးေဆြသည္ ႏႈတ္ခမ္းဆူကာ ေျခေဆာင့္ထြက္သြားေသာ ပိုင္ရွင္းေၾကာင့္ တAံ့တၾသျဖစ္သြားျပီး ေရရြတမ
္ ိသည္။ ယင္း
Page 469
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ေနာက္
သူမဆီသ႔ ို ေျပးလိုကသ္ ြားေလေတာ့သည္။ တစ္ကိုယတ္ ည္း က်န္ေနသူက က်ံဳးထုံး။ သသူ ည္ ေခါင္းကုတ္ရင္းမွ ငူငို
င္ငိုင္ႏွင့္...
''ဟကို .္ ..ဒကု ၡပ.ဲ ..ငါေတာ့ စကားမွားသြားျပန္ျပီန႔ ဲ တူတယက္ ြာ...ပိုင္ရွင္းက ငါေတာင္းပန္တာေတာင္ ပါး႐ိုက္သြားပုံရ
ရင္
Aခုထက္ထိ စိတ္ဆိုးမေျပေသးလို႔န႔တဲ ူတယ္...တကယလ္ ႔ ို ငါကသာ လြန္ခ့တဲ ့ ဲ ႏွစ္၂၀ေက်ာ္ကတည္းက
ခ်စ္မိေနတာလို႔ ေျပာလိုက္ရင္ ေစာင္းေကာက္န႔ပဲ ါ ျဖတ္႐ိုက္လႊတ္မွာ ေသခ်ာတယ္...သနားစရာေကာင္းလိုက္တ့ ဲ ငါ့ပါး
ေလး''
က်ံဳးထံုးသည္ ေရာင္ကိုင္းသြားေသာ ပါးျပင္ကိုပြတ္သပ္ကာ တစ္ေယာက္တည္း ၾကိတ္၍ မွတ္ခ်က္ခ်မိေနသည္။ သူ႔စိ
တ္ထဲတြင္
ပိုင္ရွင္းကို ခ်စ္ၾကိဳက္ေနမိေသာ္လည္း ႏႈတ္မွ မည္သို႔မ်ွ မဖြင့္ဟႏိုင္။ ၾကီးမားေသာ AားAင္ၾကီးတစ္ခုက ကာဆီးထားသ
လိုပင္။
ခ်င္းေရွာင္၊က်ံဳးနန္ စသည့္ သငို ္းေလာက Uေသ်ွာင္ႏွစ္ဂိုဏ္းပင္ မဆိုထားဘိ။ သိုင္းေလာကသားမ်ား ေၾကာက္ရံ႕ြ ၾကေ
သာ
မဟူရာေတာင္ကုန္းကိုပင္ မေၾကာက္ရံ႕ြ ပ ဲ သြားလာရဲေသာ က်ံဳးထုံး။ ရဲစြမ္းသတိၱျပည့္ဝ၍ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ေၾကးျပားပင္
ရရိွထားေသာ က်ံဳးထုံးသည္ ပိုင္ရွင္းကို ခ်စ္ၾကိဳက္မိေၾကာင္း ေျပာဆိုရန္၌မူ ဆံ႕ြ Aသြားခ့ဲ၏။ ဤသည္မာွ လည္း သူ႔Aျပ
စ္ဟုေတာ့
မဆိုသာ။ သူသည္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးေနတတ္ျပီး Aမ်ိဳးသမီးမ်ား၏ စတိ ္ေနစိတ္ထားကို နားမလည္ဘ ဲ ေၾကာက္ရံ႕ြ မိကာ
ကင္းကြာေAာင္ ေရွာင္ေနတတ္ေသာေၾကာင့္ Aေတြ႕Aၾကံဳ မရွိျခင္းပင္။ ရဲရင့္၍ တိုက္ပြဲAလီလီ ေAာင္ျမင္ထားေသာ
စစ္သူၾကီးပင္ ျဖစ္လင့္ကစား မိန္းမတစ္ေယာက္Aလွ၌ က်ဆုံးသြားေသာ ဇာတ္လမ္းမ်ိဳးမ်ား သမိုင္းတေလ်ွာက္ ရိွခ့ဲဖူး၏။
သ႔ျိုဖစ္ေသာေၾကာင့္ စစ္ပတဲြ စ္ရာထက ္ Aခ်စ္တစ္ပြဲက ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းေၾကာင္း ေရွးလူတ႔ ို
ႏႈိင္းယွU္ေျပာၾကသည္မွာလည္း လြန္Aံ့မည္မထင္။
©©©©©©©©©©©©©©©
''ဟတိ ္...မေျပးန႔.ဲ ..ရပ္ၾကစမ္း''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ျမိဳ႕တြင္းလမ္းမၾကီးမွ ခပ္သုတ္သုတ္ ထြက္ခြာေနၾကေသာ
ကုန္းစြန္းယင္တ႔ိုေနာက္ ေျပးလိုကက္ ာ ေAာ္ေျပာလိုက္၏။ ထသို မူ ်ားAားလုံး Aင္Aား ၁၀၀ေက်ာ္ရိွျပီး ျမိဳ႕ေျမာက္ဘ
က္ကို
Uီးတည္သြားေနၾကေလသည္။
မိုင္၁၀၀၀ Aသံလႊင့ပ္ ညာကို သုးံလိုက္ျခင္းျဖစ္၍ ေရွာင္ခ်ဴး၏Aသံသည္ မိုးျပိဳသံAလား က်ယ္ေလာင္စြာ ျမည္ဟည္း
သြားသည္။
ျမိဳ႕တြင္း၌ သြားလာေနသူမ်ားသည္ ကုန္းစြန္းယင္တို႔ လူစုကို AေသAလဲ ေၾကာက္ေနၾကပံုရ၏။ Aလ်ိွဳလ်ွိဳ
ပုန္းေAာင္းေနၾကေတာ့သည္။ စည္ကားေနေသာ ျမိဳ႕လမ္းေလးသည္ ယင္းလူစုေၾကာင့္ တိတ္ဆိတ္ကာ
သုႆာန္တစျပင္ပမာ ေျခာက္ကပ္သြားေလ၏။
မဟူရာဂိုဏ္း၏ ၾသဇာAာဏာသည္ က်န္းတုန္းျမိဳ႕တြင္း၌ပင္ Aေျခခ်နိုင္သျဖင့္ Aေတာ္ရင္ေလးစရာ ေကာင္းလွေပသ
Page 470
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ည္။
ကုန္းစြန္းယင္တ႔Aို ားလုံး က်ယ္ေလာင္ေသာ တားျမစ္သံေၾကာင့္ တုံ႔ခနဲ ရပ္တံ့သြားျပီး ေနာက္လွည့္ၾကည့္ရာ Aရိပ္ပမာ
လ်င္ျမန္စြာ ေရာက္ရွိလာေသာ ေရွာင္ခ်ဴးကို ေတြ႕ျမင္သြား၏။
1
407
''ဒီလူရဲ႕ ကိုယ္ေဖာ့ပညာက ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးေလာက္ကို လ်င္ျမန္လွပါလား...ဘယ္Aဖြဲ႕Aစည္းကပါလိမ့္...သ႔ဆူ ီက
မေကာင္းတ့Aဲ ေငြ႕Aသက္ေတ ြ ရေနပါလား''
ကုန္းစြန္းယင္သည္ Aကခဲ တ္ၾကည့႐္ ႈျပီး တီးတိုးေရရြတ္မိသည္။ ထို႔ေနာက္ သသူ ည္ မ်က္ေမွာင္ကုတ္၍...
''မင္းက ဘာကိစၥရိလွ ို႔ တားျမစ္တာလ.ဲ ..ေျပာစမ္းပါUီး''
ထိုAခါ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ နာက်ည္းမုန္းတီးေသာ Aၾကည့္ျဖင့္ ေစ့ေစ့ၾကည့္၍...
''ခင္ဗ်ားက Aဆိပ္နန္းေတာ္သခင္ ကုန္းစြန္းယင္ဆိုတာလား''
ကုန္းစြန္းယင္သည္ ေၾကာင္Aမ္းAမ္းျဖစ္သြားျပီးမွ ေခါင္းညိတ္ကာ...
''ဟုတ္တယ္...ဒီေလာကမွာ ကုန္းစြန္းယင္ဆိုတာ က်ဳပ္တစ္ေယာက္ပဲ ရွိတယ္''
သသူ ည္ မိမိႏွင့္လည္း တစ္ခါမ်ွ မသိကြၽမ္းဘူးပဲ ရန္သူတစ္ေယာက္လို မလိုမုန္းထားၾကည့ေ္ နေသာ ယင္းလူ၏ Aၾက
ည့က္ ို
နားမလည္မိ။
''ေကာင္းျပီ...ခင္ဗ်ားကို ေမးစရာရွိတယ္...Aမွန္တိုင္း ေျပာဖို႔လိုတယ္...က်ဳပ္ဆရာ မေသခင္က မွာထားတာျဖစ္လို႔ က်ဳ
ပ္Aတြက္
Aေရးၾကီးတဲ့ ကိစၥပဲ''
ထိုစကားေၾကာင့္ ကုန္းစြန္းယင္သည္ တAံ့တၾသ ျဖစ္သြားမိျပီး...
''မင္းက ဘာေမးခ်င္တာလ.ဲ ..ေျပာစမ္းပါUီး''
ဟု ဆလို ိကု ္ရာ...
''ခင္ဗ်ားရဲ႕သမီး ကုန္းစြန္းေမန႔ ဲ သူ႔ရင္ေသြးေလးဟာ ဘယ္မွာရိွသလ'ဲ '
ေရွာင္ခ်ဴးက မ်က္ႏွာထားတင္းတင္းျဖင့္ ေမးလိုက္ေသာAခါ သူသည္ မ်က္လုးံ ျပဴးက်ယ္သြားသလို AၾကီးAက်ယ္
တုန္လႈပ္သြားကာ ေနာက္သို႔ Aနည္းငယ္ဆုတ္မိ၏။
''ဘာ...မင္း...မင္းက ဘယ္သူလ.ဲ ..ဟိုေခြးေကာင္ က်န္းလူန႔ ဲ ဘယ္လပို တ္သက္တာလဲက'ြ '
''က်ဳပ္ဆရာကို မေစာ္ကားန႔ဗဲ ်''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေဒါသတၾကီး တုန္႔ျပန္ေျပာလိုက္သည္။
သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးသည္ AေျခAေန ဆိုးဝါးေတာ့မည္ဟု ခံစားရ၍ ထီး၃လက္ကို မ်က္ရိပ္ျပလုကိ ္ေလသည္။ ၃ေယာ
က္စလုံး
ဘာဆိုလိုမွန္း နားလည္သိရွိ၍ ေရွာင္ခ်ဴးကို မသိမသာ ဝိုင္းရံထားေတာ့၏။ ေရွာင္ခ်ဴးကမူ မျမင္ဟန္ျပဳကာ ကုန္းစြန္းယ
င္ကိုသာ
စူးစိုက္ၾကည့္ျပီး သူျပန္ေျပာမည့္ စကားကို ေစာင့္ေန၏။ ကုန္းစြန္းယင္သည္ ေျခာက္ကပ္ကပ္ ရယ္ေမာျပီး နာက်ည္းမုန္း
တီးစြာျဖင့္
Page 471
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
စူးစုိက္ၾကည့္ျပီးေနာက္...
''မင္းက ေခြးသူခိုးေကာင္ က်န္းလူရဲ႕ တပည့္ကိုး...က်ဳပ္လည္း မင္းကို ျပန္ေမးခ်င္တယ္...Aဒ့ဲ ီလယူ ုတ္မာ မေသေသး
ဘူးလား''
ကုန္းစြန္းယင္သည္ ဆရာၾကီးက်န္းလူကို မည္မ်ွ မုန္းတီးေနေၾကာင္း ထိုစကားက သက္ေသခံေနသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္
ဆရာျဖစ္သူကို ထိခိုက္ေစာ္ကားလာသျဖင့္ သည္းမခံနိုင္ေတာ့။
1
408
''ခင္ဗ်ားတို႔ Aဆိပ္နန္းေတာ္ကမွ လယူ ုတမ္ ာေတ.ြ ..လူသတသ္ မားေတြလႊတ္ျပီး က်ဳပ္ဆရာက ို Aဆိပ္ခတ္
လုပ္ၾကံခိုင္းတယ္...ခင္ဗ်ားလက္ခ်က္ေၾကာင့္ Aခု သူမရွိေတာ့ဘူး...ဒါေၾကာင့္ က်ဳပ္ဆရာ မေသခင္ ေနာက္ဆံုးဆႏၵAရ
ဆရာကေတာ္ ကုန္းစြန္းေမန႔ ဲ ရင္ေသးြ ေလး ရိွတ့ေဲ နရာကို သိခ်င္တယ'္ '
သ႔ူစကားေၾကာင့္ ကုန္းစြန္းယင္ Aံ့Aားသင့္သြားမိ၏။ က်န္းလူသည္ ယခုရိွကာမွ Aသက္၅၀ေက်ာ္သာ ရိွေပမည္။ သ႔
တူ ပည့္က
သူႏွင့္ သက္တူရြယ္တူေတာ့ မျဖစ္နုိင္ေပ။ တနည္းAားျဖင့္ ထိုသူ၏ မူလ႐ုပ္သြင္ မျဖစ္နုိင္ေၾကာင္း သေဘာေပါက္သြား
သည္။
ထ႔ိုေၾကာင့္...
''လတ္စသတေ္ တာ့ မင္းက ႐ပု ္ဖ်က္ထားတာကိုး...ကိုယ့မ္ ်က္နွာ Aမွန္ကိုေတာင္ မေဖာ္ျပရဲဘဲန႔ ဲ ဘာဝင္႐ႈပ္ခ်င္တာ
လ'ဲ '
ကုန္းစြန္းယင္သည္ ထသို ႔ေို ျပာျပီးေနာက္ မ်က္ႏွာထား တင္းမာခက္ထန္သြား၏။ သူသည္ ရယ္ေမာရင္း...
''မင္းဆရာ က်န္းလူကမွ တကယ့လ္ ူယတု မ္ ာ...မိန္းမလိုက္စားတ့Aဲ ျပင္ က်ဳပ္ရ႕ဲ ခ်စ္သမီးေလးကို ျဖားေယာင္းျပီး က
ယို ္ဝန္ရေတာ့
တာဝန္မယူခ်င္ဘူး''
''ခင္ဗ်ား မွားေနျပီ...တကယ္ေတာ့ Aထင္လြဲတာပဲ''
ေရွာင္ခ်ဴးက ၾကားျဖတ္ေျပာလိုက္ေသာ္ သူသည္ တံေတြးတစ္ခ်က္ေထြးကာ...
''ဘာလ႔ ို Aထင္လြဲတာ ျဖစ္ရမွာလကဲ .ြ ..သူ႔ေၾကာင့္သာ မဟုတ္ရင္ က်ဳပ္သမီးေလး ေသစရာ Aေၾကာင္းမရိွဘူး''
''ဘယ္လို...ဆရာကေတာ္ ကုန္းစြန္းေမ ဆုးံသြားျပီ''
ၾကားလိုက္ရသည့္ စကားေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aလြန္တရာ ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္သြားျပီး ေယာင္ယမ္း၍ ေနာက္သို႔ ေျခ
တစ္လွမး္
ဆုတ္မိ၏။
''ဒါ...ဒါ...မျဖစ္နိုင္ဘူး...က်ဳပ္မယံုဘူး''
သူသည္ Aထစ္ထစ္Aေငါ့ေငါ့ ျပန္ေျပာလိုက္ေသာ္ ကုန္းစြန္းယင္က က်ယ္ေလာင္စြာ ရယ္ေမာေလ၏။ သို႔ေသာ္ ရယ္သံ
သည္
Aသက္မပါလွသလို ေျခာက္ကပ္ကပ္နိုင္လွသည္။ ထ႔ျိုပင္ သူ၏ မ်က္ႏွာသည္ ေၾကကရြဲ ိပ္သမ္းေနသည္။
''ငါ့သမီးေလးက သ႔ကူ ေလးန႔ဲAတူ မီးတြင္းထဲမွာပ ဲ ဆုံးသြားျပီ...ဒီလိုျဖစ္ရေAာင္လုပ္တ့ ဲ Aဓိက တရားခံက က်န္းလူ
ဆတို ့ ဲ
Page 472
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
လယူ ုတ္မာပ.ဲ ..သသူ ာ မေသေသးဘူးဆိုရင္ ငါကိုယ္တိုင္ သတ္ပစ္လိုက္မယ္...Aခု သေူ သျပီဆိုေတာ့ သ႔Aူ ုတ္ဂူကို
ဖ်က္ဆီးပစ္မယ္ကြ''
''ဟား...ဟား...ဟား''
ကုန္းစြန္းယင္သည္ သူ႐ူးၾကီးပမာ က်ယ္ေလာင္စြာ ရယ္ေမာလိုက္သလို၊တဖန္ ဝမ္းနည္းစြာျဖင့္ ငိုေႂကြးျပန္ေလသည္။
ထိုAျခင္းAရာကိုျမင္ေသာ္ သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴး လြန္စြာ ထိတ္လန္႔ေခ်ာက္ခ်ားသြား၏။
''ဒုကၡပဲ...Aဆိပ္ဘုရင္ စိတ္ေဖာက္ျပန္ေတာ့မယ္''
သူသည္ ညည္းညဴေျပာရင္း ကုန္းစြန္းယင္ထံ သတိျဖင့္ ခ်ည္းကပ္ကာ...
''ေနာင္ေတာ္ၾကီး ကုန္းစြန္းယင္...ခင္ဗ်ား စိတ္ထိန္းလိုက္ပါUီး...ဒီကိစၥက ျပီးသြားျပီဘဲ''
ပခုံးကိုပုတ္ကာ ႏွစ္သိမ့္ေျပာလိုကသ္ ည။္ သ႔ိုေသာ္...။
''မင္း...မင္းက က်န္းလူပဲ''
1
409
ကုန္းစြန္းယင္သည္ ႐ုတ္တရက္ ေနာက္လွည့္၍ လက္ဝါးခ်က္ျဖင့္ ႐ိုက္လိကု ္၏။
''ဝွီး...''
သူ၏ လက္ဝါးျပင္တစ္ခုလံုး Aနက္ေရာင္သမ္းေနျပီး AခိုးAေငြ႕မ်ား ရစ္သိုင္းေနသည္ကို ေတြ႕ရေသာ္ သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲ
မွဴး
ထိတ္လန္႔သြား၏။ သူသည္ ကုန္းစြန္းယင္ မူပ်က္စျပဳကတည္းက သတိထားေနျခင္းျဖစ္ရာ ထိုတိုက္ကြက္ကို ေရွာင္ရွားနုိ
င္လိုက္၏။
သ႔ိုေသာ္ သ႔လူ က္ဝါးမွထြက္လာသည့ ္ ညီွစို႔စို႔Aေငြ႕Aသက္မ်ားေၾကာင့္ ေခါင္းေနာက္လာသလို ခံစားရ၏။
''ဒုကၡပ.ဲ ..Aဆိပ္၅မ်ိဳးသိုင္းကို ေနာက္ဆုံးထိ ေAာင္သြားျပီန႔တဲ ူတယ္...Aဆိပ္လူျဖစ္သြားျပီဆိုေတာ့ သူ႔ကိုထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔
မလြယ္ေတာ့ဘူး...''
သိမ္းငွက္ဂိုဏး္ ခြဲမွဴးသည္ ညည္းတြားရင္းမွ ကုန္းစြန္းယင္က သဲၾကီးမဲၾကီး တိုက္ခုိက္ေနသျဖင့္ လြတ္ေAာင္
မနည္းေရွာင္တိမ္းေနရသည္။
''ေနာင္ၾကီး...က်ဳပ္တို႔က Aခ်င္းခ်င္းေတြပ'ဲ '
ေAာ္ေျပာလိုက္ေသာ္လည္း တုန္႔ျပန္မေျပာဘဲ လက္ဝါးခ်က္သာ ေရာက္ရွိလာ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ Aသည္းAသန္ ေရွာင္တိ
မ္းရာ
Aေတာ္ေလး ပုံပ်က္ပန္းပ်က္ျဖစ္သြားသည္။ လက္ဝါးခ်က္မွ လတြ ္ေျမာက္သြားေသာ္လည္း Aဆိပ္၅မ်ိဳးေပါင္း ထြ
က္လာသည့ ္
စိမ္းေရႊေရႊႏွင့္ ေAာ္ဂလီဆန္ဖြယ္ Aေငြ႕Aသက္မ်ားေၾကာင့္ ပ်ိဳ႕တက္လာမိ၏။
''ေနာင္ၾကီး...စိတ္ထိန္းပါUီး''
သူသည္ ထပ္မံ၍ ေAာ္ေျပာလိုက္ေသာ္လည္း ကုန္းစြန္းယင္သည္ Aသိစိတ္ေပ်ာက္ေနသည့္Aလား ျပင္းထန္စြာ
တိုက္ခုိက္ေလသည္။
''ဟား...ဟား...ဟား''
''မင္းက ငါ့သမီးကို ေသေAာင္ဒုကၡေပးတယ္...မင္းကိုလည္းAရွင္မထားဘူး က်န္းလူ...မင္းလည္း ေသရမယ္''
Page 473
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ဝွီး''
နာက်ည္းမႈႏွင့္ ေဒါသတရားတ႔ ို ေပါင္းစည္းထားေသာ လက္ဝါးခ်က္ျဖစ္၍ Aားမာန္ပါသလို လြန္စြာ ျပင္းထန္လွေခ်သ
ည္။ ညီွစို႔စို႔
Aနံ႔ကလည္း ေထာင္းခနဲထသြားေလ၏။ ထီး၃လက္သည္ ေရွာင္ခ်ဴးကို ဝိုင္းရံထားရာမွ သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴး၏ Aျဖစ္ကို
ေတြ႕ေသာ္
ထတိ ္လန္႔သြားၾကသည္။ သြားေရာက္ကူညီမည္ ၾကံလိကု ္ေသာ္လည္း Aခ်ိန္မမီွနိုင္ေတာ့။ Aတူပါလာေသာ
မဟူရာဂိုဏ္းသားAခ်ိဳ႕သည္ ဝိညာU္မ့ေဲ ဆးမိေနသူမ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ Aမိန္႔မရခ်င္း သည္Aတငို ္း ရပ္ၾကည့္ေနၾက
၏။
က်န္ရွိသည့္ ဂိုဏ္းသားမ်ားကမူ ဂိုဏ္းတူAခ်င္းခ်င္း ျဖစ္ေနၾကသည့္Aျပင္ ကုန္းစြန္းယင္၏ သိုင္းပညာAစြမ္းကို သိရွိေန
ၾကသျဖင့္
ဝင္မကူရဲၾကေခ်။ သူသည္လည္း ဘုရင္၄ပါးတြင္ပါဝင္ေသာ Aဆိပ္ဘုရင္ပင္ မဟုတ္လား။ ထို႔ေၾကာင့္ မဝံ့မရဲႏွင့္
Aနားတိုးကပ္ကာ သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးကိုပဲ လြတ္ရာသို႔ ေခၚေပးရမလို Aဆိပ္ဘုရင္ကိုပဲ ဝိုင္းထားရမလို ေဝခြဲမရ ျဖစ္ေန
ၾကသည္။
''သြားစမ္း''
သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးသည္ နီးစပ္ရာ ဂိုဏ္းသားတစ္ေယာကက္ ို ဆယြဲ ူျပီး ပစ္လႊတ္လိကု ္သည္။ ကဆံ ိုးသူ ဂိုဏ္းသားခ
မ်ာ
ကုန္းစြန္းယင္ႏွင့္ သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးတို႔ၾကား ေျမဇာပင္ ျဖစ္သြားေခ်၏။
''ဝုန္း''
''Aား''
1
410
လက္ဝါးခ်က္သည္ ထသို ႔ ူ ရင္ဝတည့္တည့္သ႔ ို မိမိရရ ထိသြားျပီး ေနာက္သ႔ ို လြင့္စင္သြားေစ၏။ ထိုဂိုဏ္းသားတစ္ကို
ယလ္ ုးံ
Aဆိပ္လက္ဝါးသိုင္းေၾကာင့္ မည္းျပာသြားသလို ရင္ဝတြင္လည္း ေဟာင္းေလာင္းေပါက္တစ္ခု ျဖစ္သြားေတာ့သည္။
သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးမွာ ေသဆုံးသြားေသာ ဂိုဏ္းသားကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ရင္း ေက်ာခ်မ္းသြားမိသည္။ ေစာေစာက လက္မ
တင္ေလး
လြတ္ေျမာက္သြားသျဖင့္ ၾကိတ္၍ သက္ျပင္းခ်မိသည္။
ကုန္းစြန္းယင္သည္ ေသဆုံးသြားေသာ ဂိုဏ္းသား၏Aျဖစ္ကို ျမင္သြားျပီး ေခတၱမ်ွ ေၾကာင္Aမ္းAမ္းျဖစ္ကာ ေတြေဝရပ္
ေနသည္။
ထိုစU္မွာပင္ ထီး၃လက္သည္ သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးထံ ေျပးလာၾက၏။
''ဂိုဏ္းခြဲမွဴး ဒဏ္ရာရသြားေသးလား''
ေက်ာက္စိမ္းထီးနတ္သမီး ယန္႔ဟူက စိုးရိမ္တၾကီး ေမးလိကု ္ေသာ္ သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးက လက္ကာျပျပီး...
''ဘာမွေတာ့မျဖစ္ဘူး ဒါေပမယ့.္ ..''
သူစကားဆက္မေျပာနိုင္ေတာ့။ ကုန္းစြန္းယင္၏ တိုက္ကြက္မ်ားကို Aတြင္းAားထုတ္၍ Aေလာတၾကီး ေရွာင္တိမ္းမႈေၾ
Page 474
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ကာင့္
ဟုန္စုလိန္ႏွင့္ တိုက္ခိုက္ရာမွ ရရွိထားေသာ Aတြင္းဒဏ္ရာ ျပန္ေပၚလာသျဖင့္ ေသြးတစ္လုတ္ Aန္ခ်လိုက္သည္။
''ရွင္ ဒဏ္ရာရထားတာမဟုတလ္ ား...စံAိမ္ကို Aျမန္သြားျပီး Aနားယူလိကု ္ပါလား''
ယန္႔ရွက Aၾကံဉာဏ္ေပးေလသည္။ သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးသည္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္၍...
''Aင္း...ကုန္းစြန္းယင္ကို မင္းတို႔လည္း မထိန္းနုိင္သလို
ငါလည္းမထိန္းနုိင္ဘူး...AေျခAေနမေကာင္းဘူး...ဂိုဏ္းထိန္းၾကီးဆီသြားျပီး AကူAညီေတာင္းရမယ္...ေလာေလာဆ
ယ္ေတာ့
မင္းတို႔က ဟိုလူကို ထိန္းထားၾက''
သူသည္ ေခါင္းငိုက္စိုက္ကာ ေငးေမာေနေသာ ေရွာင္ခ်ဴးကို ေမးေငါ့ျပျပီး ေျပာလုိက္၏။
©©©©©©©©©©©©©©©©
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ကုန္းစြန္းေမႏွင့္ ရင္ေသြးေလး၏ သတင္းဆိုးကို ၾကားသိရေသာ္ ႐ုတ္တရက္ Aလြန္တရာ တုန္လႈပ္သြား
သလို
ဆရာျဖစ္သူAတြက္ မခ်ိတင္ကဲျဖစ္ကာ ဝမ္းနည္းေၾကကြဲမိသည္။ ဆရာၾကီးက်န္းလူ မေသခင္က
ကတိစကားကိုလည္း ျဖည့္ဆည္းမေပးနုိင္ေတာ့။ ထို႔ျပင္ မိမိသည္ တေလာကလံုးတြင္ သီးျခားျဖစ္ကာ Aထီးက်န္ေနသ
လို
ခံစားမိေလ၏။
သ႔ူစိတ္Aာ႐ုံမ်ား ေထြျပားေနသျဖင့္ ထီး၃လက္ Aနားသို႔ ကပ္လာသညက္ ိုပင္ သတိမျပဳမိေခ်။
သူမတ႔၃ို ေယာက္သည္ ေခါင္းငုံ႔ကာ ေတြေဝေငးေမာေနေသာ ေရွာင္ခ်ဴးကိုၾကည့၍္ ဝမ္းသာAားရျဖစ္ျပီး Aခ်င္းခ်င္း မ်
က္ရိပ္ျပကာ
ဝိုင္းရံတုိက္ခုိက္လိုက္၏။ ထိုစU္မွာပင္...။
''ဟား...ဟား...ဟား...ဟား''
ကုန္းစြန္းယင္၏ ေၾကာက္မက္ဖယြ ္ ရယ္ေမာသံေၾကာင့္ ေရွာင္းခ်ဴးက ေခါင္းေမာ့Aၾကည့တ္ ြင္ ယန္႔ဟတူ ႔၏ို တိကု က္ ြ
က္က
တိုးဝင္လာသည္ႏွင့္ Aံကိုက္ျဖစ္ေနသျဖင့္ ခႏၶာကိုယ္ကို ေလေပြပမာ လွည့ပ္ တ္၍ ခုန္ေရွာင္လိုက္သည္။ သသီ ီေလး
လတြ ္ေျမာက္သြားသျဖင့္ ထီး၃လက္မွာ Aံၾကတိ က္ ာ မခ်င့္မရဲ ျဖစ္သြားသည္။ သ႔ိုေသာ္လည္း ေရွာင္ခ်ဴး Aေပၚမွ ဝဲပ်ံ
၍
နိမ့္ဆင္းလာတုန္း ထီး႐ိုးထိပ္မွ သစ္သားAစြပ္ကို ျဖဳတ္လိုက္၏။ ထ႔ိုေနာက္ ၾတိဂံပမာ ဝိုင္းရံကာ
ထီးမ်ားကို ေထာင္ေျမွာက္လိကု ္သည္။ သူမတ႔ ို ထီးထိပ္တြင္ ၈လက္မရိွေသာ သုံးေျမွာင့္စူးခြၽန္ တပ္ထားေလရာ
ထိုးမိပါက ေသြးထြက္လြန္ျပီး ေသဆုံးသြားနိုင္၏။ ထိုသ႔ိုေသာ စူးခြၽန္မ်ားသည္ ၾတိဂံပုံျဖစ္သျဖင့္ ထိုးမိပါက ဓားဒဏ္ရာလို
Aေျမွာင္းလိုက္မဟုတ္၍ ေသြးမထြက္ေAာင္ ခ်ဳပ္မရေခ်။
1
411
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေနေရာင္ေAာက္ဝယ္ တလက္လက္ ေတာက္ပေနေသာ စူးခြၽန္မ်ားကို ေတြ႕ျမင္ရေသာ္
''တိမ္တိုက္ေနေဖာက္''ဓားကြက္ျဖင့္ ေနာက္ေက်ာမွ ဓားရွည္ျဖင့္ ပစ္လႊတ္လိကု ္သည္။
Page 475
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ရႊီး...''
စူးရွေသာ ေလခြင္းသံႏွင့္Aတူ Aရွိန္Aဟုန္ျပင္းလြန္းသျဖင့္ ဝုန္းခနဲျမည္ကာ ေျမျပင္တြင္ ထက္ဝက္ခန္႔ စိုက္ဝင္သြား၏။
ထို႔Aတူ
ထီး၃လက္သည္လည္း ျပင္းထန္ေသာ Aတြင္းAားေၾကာင့္ ကစU့္ကလ်ားျဖစ္ကာ ေနာက္ဆုတ္သြားၾကသည္။
ဓားရွည္ထည့္ထားသည့္ ကတၱီပါAိတ္ရွည္ကမူ Aနည္းငယ္ စုတ္ျပဲသြားျပီး တစ္စြနး္ တစ္စထြက္ေနေသာ
ဓားေႏွာင့္ေပၚ၌ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေျခဖ်ားေထာက္ကာ ရပ္ေနလ်က္ရွိ၏။ ထီး၃လက္သည္
တစ္ကြကထ္ ဲျဖင့္ ေနာက္ဆုတ္လိကု ္ရသျဖင့္ မေက်မနပ္ ျဖစ္သြားသည္။ သူမတ႔ ို Aတြင္းAား Aျပည့္Aဝ
မရွိေသးေသာေၾကာင့္သာ ျဖစ္ရသည္ဟု ယူဆမိျပီး ဝို္င္းရံ၍ တုိက္ခုိက္ျပန္၏။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ကြၽမ္းတစ္ပတ္ခုန္ျပီးေနာက္ လက္ေဝွ႔ယမ္းလိုက္သည္ႏွင့္
ကတၱီပါAိတ္ရွည္သည္ ေျမျပင္မွ ေျမွာက္တက္သြားသည္။ ထီး၃လက္သည္ သူ၏ နက္႐ႈိင္းေသာ Aတြင္းAားကိုျမင္ေ
သာ္
Aနည္းငယ္ ထိတ္လန္႔သြားသည္။ ကတၱီပါAိတ္ရွည္ကို ဖမ္းယူျပီးေနာက္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ထီး၃လက္၏ လက္နက္မ်ား
Aား
ခပ္ဆတ္ဆတ္ ႐ိုက္ထုတလ္ ကို ္သည္။ ထ႔ေို နာက္တြင္ ဆက္လက္မတကို ္ခိုက္ေတာ့ဘ ဲ ေနာက္ေက်ာ၌ လယြ ္ပိုး၍ မ
မိွတမ္ သုန္
စိုက္ၾကည့္ေန၏။
ထီး၃လက္သည္ လက္ေမာင္းတေလ်ွာက္ ထုကံ ်U္သြားျပီး Aသီးသီး ေနာက္ဆုတသ္ ြားျပန္သည္။ သူမတ႔သို ည္
တုန္လႈပ္သြားေသာ္လည္း လြယ္လင့တ္ ကူ လက္မေလ်ွာ့လိုေသာေၾကာင့္ ထပ္မံ၍ တိုက္ခိုက္ရန္ Aခ်င္းခ်င္း မ်က္ရိပ္ျပျ
ပီးေနာက္
ထီးလက္ကိုင္႐ိုးကို ဆုပက္ ိုင္ကာ တျပိဳင္ထဲ ဆထြဲ ုတလ္ ိုက၏္ ။
''ရႊမ္း...''
''ရႊမ္း...''
''ရႊမ္း...''
စူးရွရွ Aသံႏွင့္Aတူ Aသြားႏွစ္ေပရွိေသာ ဓားကိုယ္စီထြက္လာသည္။ ထီးဓားမ်ားပင္တကား။ ဓားေရာင္သည္
တလက္လက္ေတာက္ပေနေလ၏။ သူမတ႔ကို ိုင္ေဆာင္သည့္ ထီးလက္နက္မ်ားသည္ ဆန္းၾကယ္သလို မထင္မွတ္သည့
ေ္ နရာ၌
လက္နက္ပုန္းမ်ား တပ္ဆင္ထားသည္။ ထီး႐ိုး၌လည္း ဓားသြားတပ္ထားသျဖင့္ Aကယ္၍ Aငိုက္ဖမ္းတိုက္ခိုက္ပါက
တစ္ဖက္သူကို ပ်ာယာခတ္ျပီး ဒုကၡေတြ႕သြားေစႏိုင္၏။
''ေဟး''
''ဟိတ္''
''ယား''
ထီး၃လက္သည္ လက္ဝဲဘက္က ထီးရြက္ကို ဒိုင္းသဖြယ္ကိုင္၍ လက္ယာမွဓားျဖင့္ ခုန္ဝင္တိုက္ခုိက္ေလေတာ့၏။
ဓားသိုင္းသည္ ျမန္ဆန္သြက္လကလ္ ွသလို ေသကြင္းေသကြက္မ်ားကို ျခိမ္းေျခာက္ေနသည္။ သ႔ိုေသာ္ ေရွာင္ခ်ဴးက
ဝကပၤ ါေျခလွမ္းကိုသုးံ ၍ ေရွာင္တိမ္းလိုက္သျဖင့္ သူမတ႔ ို တကို ္ကကြ ္မ်ားမွာ Aခ်ည္းAႏီွး ျဖစ္သြားေတာ့၏။ ထီး၃လ
Page 476
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
က္သည္
ျမင့္မားလွေသာ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ပညာစြမ္းကိုေတြ႕ေသာ္ စိတ္ထဲတြင္ စိုးရိမ္စျပဳလာသည္။ Aကယ္၍သာ ေရွာင္ခ်ဴးသည္
ဂ႐ုဏာမ့ဲဓားသခင္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရိွပါမူ ထကြ ္ေျပးမည္မွာ ေသခ်ာေပ၏။ ေက်ာက္စိမ္းထီးနတ္သမီး ယန္႔ဟူသည ္ ေဘး
ဘီကို
Aကဲခတ္ၾကည့္ေသာ္ သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးလည္း မရွိေတာ့။ မဟူရာစံAိမ္သို႔ သြားေရာက္ျပီး AကူAညီေတာင္းေနပံုရသ
ည္။
1
412
Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ကုန္းစြန္းယင္သည္ ထိန္းမနိုင္သိမ္းမနိုင္ဘဲ Aသိစိတ္ေပ်ာက္ကာ ဂိုဏ္းသားမ်ားကို ေဒါသတၾ
ကီး
တိုက္ခိုက္ေနေသာေၾကာင့္ပင္။
''လက္ဝါးကိုၾကည့ထ္ ား''
ေျပာေျပာဆိုဆို ေရွာင္ခ်ဴးသည္ လက္ႏွစ္ဖက္ေဝွ႔ယမ္း၍ သိုင္းကြက္တစ္ခု ထုတ္ေဖာ္လိုက္ရာ ထီး၃လက္မွာ AၾကီးAက်
ယ္
ထိတ္လန္႔သြားၾက၏။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ထိုသိုင္းကြက္သည္ မုန္တိုင္းနဂါးလက္ဝါးသိုင္းမွ ''ေဒါသနဂါး''Aကြက္
ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္။ သူမတ႔၃ို ေယာက္စလုံး ေၾကာင္Aမ္းAမ္း ျဖစ္သြားျပီးေနာက္ AပူAေAး ျပင္းထန္ေသာ
လက္ဝါးရွိန္ေၾကာင့္ ေနာက္ဆုတ္လြင့္စင္သြားၾက၏။
''ခြၽမ္း...''
''ခြၽမ္း...''
''ခ်လြမ္း...''
ထ႔Aို တူ သူမတ႔၏ို ဓား၃လက္စလုံး Aပိုင္းပိုင္းက်ိဳးျပတ္ကာ ထီးလကက္ ိုင္႐ိုးသာ က်န္ရိွေနေတာ့သလို ထီးရြက္သ
ည္လည္း
ရစရာမရွိေAာင္ စုတ္ျပတ္သြားေလသည္။
''ရွင္...ရွင္က ဘယ္သလ
ူ ဲ''
ယန္႔ဟူသည္ မ်က္လုးံ Aျပဳးသားျဖင့္ၾကည့္ကာ ေမးလိုက္သည္။ ယင္းေနာက္ သုးံ Uီးသား
မ်က္ႏွာျဖဴဖပ္ျဖဴေရာ္ျဖစ္သြားျပီး ေသြးတစ္လုတ္ Aန္ခ်လိုက္ေတာ့၏။ မိမိတို႔ AားကိုးAားထားျပဳေသာ
ထီး၃လက္သည္ ေတာ္႐ုံလက္နက္မ်ားကို မမႈေသာ သိုင္းေလာက ရတနာစာရင္းဝင္ လက္နက္မ်ားျဖစ္ျပီး ရင္ဆိုင္ခ့ေဲ
သာ
တိုက္ပြဲမ်ား၌ တစ္ခါမ်ွ မပ်က္စီးဘူးေခ်။ ယခုမူ သံုးစားမရေAာင္ ပ်က္စီးသြားသည့္Aျပင္ ေရွာင္ခ်ဴးထံမွ သိုင္းကြက္တ
စ္ခုထဲႏွင့္
Aတငြ ္းဒဏ္ ထသိ ြားၾကျပီ မဟုတလ္ ား။ ေစာေစာက Aသုးံ ျပဳသြားသည့္ AပူAေAးေပါင္း Aတငြ ္းAားလိႈင္းသည္
ဖ်က္ဆီးႏိုင္Aား ေကာင္းမြန္လွေပ၏။ Uပမာေပးလ်ွင္ မီး၊ေရတို႔ႏွင့္ Aလားသ႑ာန္ တူေလသည္။ ေက်ာက္တံုးၾကီးတ
စ္တံုးကို
မီးျဖင့္ ေၾကမႊေAာင္ လုပ္ဖို႔ဆိုသည္မွာ လြယ္ကူေသာ Aလုပ္ေတာ့ မဟုတ္ေခ်။ တဖန္ ေရပံုးတစ္ပုံးျဖင့္လည္း ျဖိဳခြဲမေရေ
Page 477
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ခ်။
သ႔ိုေသာ္ ႏွစ္မ်ိဳးေပါင္းလ်ွင္မူ ျဖိဳခငြ ္းႏိုင္စြမ္း ရိွေလသည္။ ျမင္သာေAာင္ ေျပာရေသာ္ ေက်ာက္တုံးၾကီးတစ္တုံးကို ခပ္ၾ
ကာၾကာ
မီးဖုတ္ထားျပီး ခ်က္ခ်င္း ေရျဖင့္ျဖန္းကာ ေၾကမႊသြားေAာင္ ဖ်က္ဆီးႏိုင္သည့ ္ သေဘာတရားAတိုင္းပင္။ ထကို ့သဲ ို႔
သဘာဝစြမ္းAားႏွစ္မ်ိဳး၏ ညီမ်ွေသာ စြမ္းAင္မ်ားAျပင္ သူ၏ႏွစ္၄၀၀ Aတြင္းAားေၾကာင့္ စြမ္းရည္ပိုမို
ထက္ျမက္သြားျခင္းပင္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ယန္႔ဟူ၏ စကားကို မည္သို႔မ်ွ တုန္႔ျပန္မေျပာဘ ဲ မိမိကိုယ္ကို AAံ့ ားသင့္ေနမိ
သည္။
''လမ္းေတေလဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးရဲ႕ လက္ဝါးသိုင္းက Aေတာ္ျပင္းထန္လွပါလား''
ဟုသာ တီးတိုးေရရြတ္မိသည္။
သသူ ည္ သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးႏွင့္ ဟုန္စုလိန္တ႔ ို Aျပင္းAထန္ တကို ္ခိုက္စU္က မုန္တိုင္းနဂါးလက္ဝါးသိုင္း
၂၈ကြက္စလုံးကို ေသခ်ာၾကည့္႐ႈ Aကဲခတ္ကာ Aတုယူ မွတ္သားခ့သဲ ည္။ ေစာေစာက Aမွတ္မထင္ Aတငြ ္းAားေ
လ်ွာ့ေပါ၍့
Aသံုးျပဳၾကည့္ေသာ္လည္း သူ၏ ပင္ကိုယ္Aတြင္းAား၊ထူးျခားေသာ AပူAေAး ဓာတ္ႏွစ္မ်ိဳးႏွင့္ သိုင္းကြက၏
္
မာေက်ာျပင္းထန္မႈေၾကာင့္ ပိုမိုျပင္းထန္ကာ Aံ့ၾသဖြယ္ Aစြမ္းထက္ျမက္သြားျခင္းပင္။ ထို႔ျပင္ သူ၏Aတြင္းAားသည္
ဟုန္စုလိန္ထက္ Aဆမ်ားစြာ သာလြန္လွသလို က်စ္လစ္သိပ္သည္းေသာ AပူAေAးဓာတ္ႏွစ္ခုကလည္း
Aင္Aားျပင္းထန္လွသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aတငြ ္းAားျမင့္မားေသာ္လည္း ယခုထက္ထ္ ိ သူ၏ စြမ္းေဆာင္ရည္ Aတို
င္းAတာကို
Aကုန္Aစင္ မသိရွိေသးေခ်။
''ဝုန္း''
1
413
''Aား''
''Aြန္႔''
''Aင့္''
႐ုတ္တရက္ ေAာ္ဟစ္သံမ်ား ငရဲပြက္သံAလား ထြက္ေပၚလာေလရာ ေရွာင္ခ်ဴးႏွင့္ ထီး၃လက္သည္ တျပိဳင္နက္လိုလို
လွည့ၾ္ကည့္မိ၏။ ကုန္းစြန္းယင္သည္ မိမိတ႔ဂို ိုဏ္းတူ Aခ်င္းခ်င္းကို ရန္သူပမာ သေဘာထား၍ ျပင္းထန္စြာ တိုကခ္ ုိကေ္
နျခင္းပင္။
ဂိုဏ္းသား၄၀ေက်ာ္မွာ သူ႔လက္ခ်က္ေၾကာင့္ Aတုးံ A႐ုံး လကဲ ်ေသဆုံးေနေလသည္။ ထိုျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ထီး၃လ
က္သည္
ထတိ ္လန္႔သြားျပီး ေရွာင္ခ်ဴးက ို တစ္ခ်က္ၾကည့႐္ ႈျပီး Aခ်င္းခ်င္း မ်က္ရိပ္ျပကာ ခပ္သုတ္သုတ္ ထကြ ခ္ ြာသာြ းေလ၏။
မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ားကို ကူညီေပးျခင္းေတာ့ မဟုတ္ေခ်။ ကိုယ္လြတ္႐ုန္းကာ ေျပးသြားျခင္းပင္။ မေျပး၍လည္း မျဖစ္။
Aတြင္းဒဏ္ရာ ကုသရန္ လိုAပ္ေနသည္ မဟုတ္ေလာ။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မတားျမစ္ေတာ့ဘ ဲ ကုန္းစြန္းယင္ကိုသာ တAံ့တၾသ ၾကည့႐္ ႈေနမိသည္။ Aသက္၆၀ေက်ာ္သာ ရိွေသး
ေသာ္လည္း
Page 478
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
၇၀ေက်ာ္၊၈၀ေက်ာ္ခန္႔ရိွသည့္ AဘိုးAိုတစ္ေယာက္Aလား တစ္ေခါင္းလုံး ျဖဴေဖးြ ေနသညမ္ ွာ သမီးျဖစ္သူ ေသဆုးံသ
ည္ႏွင့္
ပတ္သက္၍ AၾကီးAက်ယ္ စိတ္ထိခိုက္ခ့ေဲ သာေၾကာင့္ ျဖစ္ေပမည္။
စိတ္ထားခက္ထန္ေသာ္လည္း သမီးျဖစ္သူကိုေတာ့ Aေတာ္ခ်စ္ခင္ပုံရ၏။ Aစက ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ကုန္းစြန္းယင္ကိ ု မုနး္
တီးမိျပီး
မွတ္ေလာက္ေAာင္ ဆံုးမမည္ဟု ၾကံရြယ္ထားေသာ္လည္း သူ႐ူးၾကီးပမာ သမီးျဖစ္သူကို တမ္းတ၍ ေAာ္ဟစ္ကာ
တကို ္ခိုက္ေနေသာ သ႔Aူ သြင္ကိုေတြ႕ျမင္ရေသာ္ မလုပ္ေဆာင္ခ်င္ေတာ့။ သက္ျပင္းသာ ႐ိႈက္ထုတ္ျပီး တမလြန္မွ
ဆရာျဖစ္သူAတြက္ စိတ္မေကာင္းမိ႐ံုမွတပါး မတတ္နုိင္ေတာ့ေလျပီ။
''ငါ့သမီးကို ေသေAာင္ ဒုကၡေပးတာ မင္းတို႔ပဲ''
''သြားၾကစမ္း''
''ဝုန္း''
''Aား''
မဟူရာဂိုဏ္းသားတစ္ေယာက္သည္ ကုန္းစြန္းယင္၏ ျပင္းထန္ေသာ လက္ဝါးခ်က္ေၾကာင့္ ေနာက္သို႔ လြင့္စU္သြားရာ ထို
သူႏွင့္
တိကု ္မိေသာ Aျခားဂိုဏ္းသားႏွစ္ေယာက္ပါ ကိစၥေခ်ာသြားေလ၏။ က်န္ရိွသည့္ ဂိုဏ္းသားမ်ားသည ္ ရင္မဆိုင္ရဲေတာ့
ဘဲ
ထြက္ေျပးရန္ ၾကိဳးပမ္းၾကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ေဒါသစိတ္မႊန္ကာ Aသိစိတ္ေပ်ာက္ေနေသာ ကုန္းစြန္းယင္ထံမွ
မလြတ္ေျမာက္နုိင္ၾကေခ်။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဆက္လက္ မၾကည့္႐ႈလိုေသာေၾကာင့္ ထိုေနရာမွ လွည့္ထြက္သြားမည္Aျပဳ က်ယ္ေလာင္ေသာ ေAာ္ဟ
စ္သံမ်ား
လြင့္ပ်ံလာသလို လူစုလူေဝးမ်ား ေရာက္ရွိလာသျဖင့္ ရပ္ၾကည့္ေနမိ၏။
''Aားလံုး ေနာက္ဆုတ္ၾကစမ္း''
ၾသဇာAာဏာျပည့ဝ္ ေသာ Aမိန္႔ေပးသံႏွင္A
့ တူ လူ၃ေယာက္သည္ မဟူရာဂိုဏ္းသား ၂၀၀ေက်ာ္ကို
Uီးေဆာင္၍ ေရာက္ရွိလာေလ၏။ Aလယ္မွ ပုဂၢိဳလ္သည္ ေငြေရာင္မ်က္ႏွာဖံုးတပ္ထားေသာ AဖိုးAိုတစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး
ဘယ္ဘယ္တြင္ ရပ္ေနသူမွာ မုန္တိုင္းဓားဘုရင္(သို႔)ဓားဘုရင္တုနန္ပင္ ျဖစ္သည္။ ညာဘက္Aစြန္မွ လူတစ္ေယာက္က
မူ
က်ားသစ္နက္မ်က္ႏွာဖုံးႏွင့္ ျဖစ္ေလ၏။ မ်က္လုးံ Aေရာင္မ်ား တဖ်တ္ဖ်တ္ ေတာက္ပေနျပီး ၃ေယာက္စလုံး
Aဆင့္Aတန္းျမင့္မားေသာ သိုင္းသမားမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွားလွသည္။
''ဂိုဏ္းထိန္းၾကီး ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးတို႔ ေရာက္လာျပီကြ''
1
414
ဂိုဏ္းသားမ်ားက ဝမ္းသာAားရ ေAာ္ဟစ္ျပီး ေျပးလႊား၍ သူတို႔လူစုႏွင့္ ပူးေပါင္းေလေတာ့သည္။ ကုန္းစြန္းယင္သည္
ေဒါသတၾကီးျဖင့္ ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးကို ရင္ဆိုင္ကာ...
''က်ဳပ္သမီးကိုသတ္တာ ခင္ဗ်ားတို႔မလား''
Page 479
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''Aဆိပ္ဘုရင္ ခင္ဗ်ားသမီးကို သတိရေနတာ က်ဳပ္နားလည္ပါတယ္...ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားဘယ္သူလဆဲ ိုတာ မေမ့န႔'ဲ '
ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးက ေဖ်ာင္းဖ်ေျပာလုိက္ေသာ္ ကုန္းစြန္းယင္သည္ ေခတၱမ်ွ ျငိမ္သက္သြား၏။ သို႔ေသာ္
သူသည္ ေခါင္းခါယမ္းရင္း...
''က်ဳပ္ဘယသ္ ူလ.ဲ ..ခင္ဗ်ားတ႔သို ိရင္ ေျပာစမ္း''
''ခင္ဗ်ားက Aဆိပ္နန္းေတာ္သခင္ ကုန္းစြန္းယင္ေလ...ေနာက္ျပီးေတာ့ မဟူရာဂိုဏ္းရဲ႕ ဘုရင္၄ပါးထဲက
Aဆိပ္ဘုရင္...က်ဳပ္ေျပာတာ မွတ္မိျပီလား''
ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘုိးက သက္ျပင္း႐ႈိက္ထုတ္ရင္းမွ ေျဖၾကားလိုက္သည္။
''မသိဘူး...ကုန္းစြန္းယင္က ဘယ္သူလဲ...မဟူရာဂိုဏ္းက ဘာၾကီးလဲဆိုတာ နားမလည္ဘူး...ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားတို႔Aား
လံုး
က်ဳပ္သမီးကို လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္ပစ္တာ မဟုတ္လား...ေသေပေတာ့''
ကနု ္းစြန္းယင္သည္ စူးစူးဝါးဝါးေAာ္ျပီး လက္ဝါးခ်က္ျဖင့္ ႐ိုက္လိကု ္၏။
ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးသည္ ႐ုတ္တရက္ ေဗြေဖာက္သြားျပန္ေသာ ကုန္းစြန္းယင္ေၾကာင့္ ေနာက္သို႔ Aနည္းငယ္ ဆုတ္ခြာရင္
းမွ
လက္ဝါးခ်က္ျဖင့္ ျပန္လည္ခုခံလိကု ္သည္။
''ဝုန္း...''
''Aင့္''
ကုန္းစြန္းယင္သည္ ေျခ၃လွမ္းမ်ွ ဆတု ္ခြာသြား၏။ ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးကမူ တည္ျငိမ္စာြ ရပ္ေနလ်က္ရိွသည္။ သ႔Aူ တငြ ္
းAားကို
ကုန္းစြန္းယင္ မယွU္နုိင္ပါေခ်။ သူသည္ မိမိကို ေနာက္ဆုတ္ေစေသာ ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးကိုၾကည့္ရင္း
ေၾကာင္Aမ္းAမ္း ျဖစ္သြားသည္။
''ဂိုဏ္းထိန္းၾကီး...ဟိုနားရပ္ေနတ့လဲ ူက သငို ္းပညာAေတာ္ေကာင္းတယ္...စႏၵာရဲတိုက္မွာ ကြၽန္ေတာ္ေတြ႕ဖူးတဲ့
တစ္ေယာက္ေပါ့...AပူAေAး Aတငြ ္းAားႏွစ္မ်ိဳး တတက္ ြၽမ္းထားတယ္ဆတို ့ ဲ ေျပာပုံAရ ဂ႐ုဏာမ့ဆဲ ိုတာ သူပျဲဖ
စ္နိုင္တယ္''
ဓားဘုရင္တုနန္မွ ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးကို တိုးတိုးေလး ကပ္ေျပာလုိက္၏။
''ဒါဆို မင္းန႔ ဲ က်ားသစ္နက္ ဂိုဏ္းခြဲမွဴးတို႔ ပူးေပါင္းျပီး သူ႔က ို သတထိ ား တကို ္ခိုက္ၾကည့္...ကုန္းစြန္းယင္ကို ထိန္းျပီး
တာန႔ ဲ ငါေရာ
လာခ့မဲ ယ္...သကူ ဂ႐ုဏာမ့မဲ ွန္ရင္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ကိုေတာင္ တကို ္ခိုက္နိုင္ခ့ဲဖူးတယ္ဆိုေတာ့ မေပါ့ဆန႔'ဲ '
တုနန္၏စကားကို ေျဖရင္းမွ ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးက Aမိန္႔ေပးလုိက္ေလသည္။
''ေကာင္းပါျပီ ဂိုဏ္းထိန္းၾကီး''
ဓားဘုရင္တုနန္ႏွင့္ က်ားသစ္နက္ ဂိုဏ္းခြဲမွဴးတ႔သို ည္ ေခါင္းညိတ္ေျဖၾကားလိုက္ျပီး ေရွာင္ခ်ဴးထံသို႔ ခုန္ဝင္၍ ျပိဳင္တူ
တိကု ္ခိုက္ေလေတာ့၏။ ေရွာင္ခ်ဴးလည္း သတိAေနAထားျဖင့္ ျပန္လည္ ရင္ဆိုင္လိုက္သည္။ ေငမြ ်က္ႏွာဘိုးဘိုးကမူ
ကုန္းစြန္းယင္ သ႔ထူ ံသ႔ ို ေဒါသတၾကီး ခုန္ဝငလ္ ာသျဖင့္ ျပန္လည္ခုခံတကို ္ခိုက္ေနရ၏။ Aတူပါလာေသာ မဟူရာဂိုဏ္
းသားမ်ားမွာ
မည္သု႔ိ ကူညီရမည္မသိဘ ဲ ပရိသတ္ပမာ ရပ္ၾကည့္ေနေတာ့သည္။ သူတ႔Aို ေနျဖင့္ Aဆိပ္ပညာ တစ္ဖက္ကမ္းခတ္
Page 480
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ကြၽမ္းက်င္ျပီး
1
415
Aင္Aားေကာင္းေသာ ကုန္းစြန္းယင္သည္ မဟူရာဂိုဏ္းမွ ဘုရင္၄ပါး၌ပါ ပါဝင္ေနသည့္Aျပင္ Aေလးေပးခံရမႈ
မ်ားျပားေသာေၾကာင့္ ပို၍ပင္ ေၾကာက္ရံ႕ြ မိေသာေၾကာင့္ပင္။
''ေသေပေတာ့''
ကုန္းစြန္းယင္သည္ ေဒါသတၾကီး ေရရြတ္ကာ ၾကမ္းတမ္းစြာျဖင့္ လက္ဝါးခ်က္ထုတလ္ ိကု ္သည္။ သူ၏ လက္ဝါးတစ္ျပ
င္လုံး
မည္းနက္ေနျပီး Aနက္ေရာင္ Aေငြ႕Aသက္မ်ား ထြက္ေပၚေနရာ ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးသည္ တAံ့တၾသႏွင့္ မွတ္ခ်က္ခ်မိ
သည္။
''ကုန္းစြန္းယင္ ဇဲြနဘဲန႔ ဲ ရန္ျငိွဳးေတ ြ Aေတာ္ၾကီးမားတာပ.ဲ ..ဒါေၾကာင့္ Aဆိပ္၅မ်ိဳး လက္ဝါးသိုင္းကို ဆုံးခန္းတိုင္သြားျပီ
ပ'ဲ '
ထ႔ိုေနာက္ ပိုမိုသတထိ ား၍ ေရွာင္ရွားျပီး Aတြင္းAားစုစည္းလိုက္၏။ ထိုAခါ သူ၏ လက္ဝါးတျပင္လုံး ျပာႏွမ္းကာ ေAး
စက္စက္
Aေငြ႕Aသက္မ်ား ဖံုးလြမ္းသြားသည္။ ထို႔ေနာက္ လက္ဝါးမွစ၍ ခႏၶာကိုယ္ တစ္ခုလံုး ျပာႏွမ္းကာ ၎ေAးစက္စက္
Aေင႕ြ Aသက္မ်ားက ေရခဲျပင္ပမာ ဖုံးလႊမ္းသြားေတာ့၏။ ''ယမမင္းလက္ဝါးသိုင္း''မွ ''ေရခဲေမွာ္''Aကြက္ကို Aသုးံ ျပဳ
လိကု ္ျခင္းပင္။
ထိုသိုင္းကြက္သည္ မိမိကိုယ္မမ
ိ ိ ကာကြယ္ရန္ႏွင့္ တျခားသူမ်ားကို တိုက္ခုိက္ရန္ Aထူးသင့္ေတာ္ေပ၏။ ၎Aျပင္
ထူးျခားခ်က္သည္ မည္သည့္ Aဆိပ္မွ ထိုေရခဲျပင္Aလႊာကို မထိုးေဖာက္ႏိုင္ေခ်။
''ယား''
ကုန္းစြန္းယင္သည္ ထိုAကကြ က္ ို ျမင္ေတြ႕ေသာ္လည္း ေၾကာက္ရံ႕ြ ရေကာင္းမွန္း မသိဘ ဲ မာန္သြင္းကာ Aတငး္ ဝင္
ေရာက္
တိုက္ခိုက္ေလ၏။ သို႕ေသာ္...။
''ဝုန္း''
''Aင့္''
မိုက္မိုက္ကန္းကန္းႏွင့္ လက္ဝါး႐ိုက္ထုတ္ရာ ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးက ျပန္လည္ခုခံလုိက္သျဖင့္ ေျခ၅လွမ္းမ်ွ ဆုတ္ခြာသြားေ
တာ့၏။
ထ႔Aို တူ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းမွ ေသးြ မ်ား စီးက်လာသည္။ ယင္းေနာက္ သသူ ည္ ရင္ဘတက္ ိုဖိထားျပီး မ်က္ႏွာ႐ံႈ႕မ့သဲ
ားေလ၏။
Aတြင္းဒဏ္ရာ ရသြားေခ်ျပီ။ ကုန္းစြန္းယင္ ေခတၱမ်ွ ေနာက္ဆုတ္သြားခ်ိန္တြင္ ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးသည္ Aခြင့္Aေရးကို
မိမိရရ
Aသံုးခ်ကာ Aနားသို႔ ရိပ္ကနဲ တိုးကပ္လာသည္။
''ယား''
ကုန္းစြန္းယင္က Aေလ်ွာ့မေပးဘဲ ညာလက္ဝါးေျမာက္၍ ခုခံမည္ၾကံေသာ္လည္း ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးသည္
Page 481
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
သ႔ထူ က္လ်င္ျမန္လွသည္။ ဆန္းျပားေသာ လက္သည္းသိုင္းကြကဟ္ န္ျဖင့္ ညာလက္ေကာက္ဝတ္ကို ဖမ္းခ်ဳပ္ကာ
ရင္ဝမွAေၾကာကို ဆတက္ န ဲ ထိုးပိတ္လိုက၏္ ။
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၈၃,၈၄)
''Aင့္''
ကုန္းစြန္းယင္သည္ မသဲမက ြဲ ညည္းညဴရင္း မလႈပ္မယွက္ ျဖစ္သြားေတာ့သည္။ သ႔တို ိုင္ မနု ္းတီးေသာ
မ်က္လုံးAစုံျဖင့္ ေဒါသတၾကးီ စိုက္ၾကည့္ေနဆဲပင္။ ေငြမ်က္နွာဘိုးဘိုးသည္ သ႔ကူ ို တစ္ခ်က္ၾကည့္ျပီး စိတ္မေကာင္းဟ
န္ျဖင့္...
''မင္းကို ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ Aတြင္းဒဏ္ရာ ရသြားေစတာ စိတ္မေကာင္းပါဘူး''
ဟု ဆလို ိကု ္ျပီး...
1
416
''သ႔ကူ ို စံAိမ္ထဲေခၚသြားျပီး လုံျခံဳတ့ေဲ နရာမွာ ခဏခ်ဳပ္ထားလိုက္...ေသခ်ာဂ႐ုစိုက္...ထကြ ္မေျပးေစန႔'ဲ '
''ဟတု ္က ့ဲ ဂိုဏ္းထိန္းဘိုးဘိုး''
လက္ေျမွာက္Aခ်က္ျပ၍ ေျပာလုိက္ေသာAခါ သူ႔ေနာက္မွ ဂိုဏ္းသားႏွစ္ေယာက္သည္ ေခါင္းညိတ္ေျဖၾကားျပီး
ကုန္းစြန္းယင္ကို ေရွ႕ေနာက ္ ေပြ႕ထမ္းလိုက္သည္။ သ႔ေို သာ္...။
''Aား...''
''Aမယ္ေလး''
Aဘယ္ေၾကာင့္နည္း။ Aဆိုပါ ဂိုဏ္းသားႏွစ္ေယာက္သည္ ကုန္းစြန္းယင္၏ Aသားကို ထိမိသည္ႏွင့္ ခ်က္ခ်င္းညည္းညဴ
ကာ
တြန္႔လိမ္၍ လဲက်ေသဆုးံသြားျခင္းသာ ျဖစ္ေပသည္။
''ဟင္''
ထိုAျဖစ္ေၾကာင့္ ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုး ေၾကာင္Aမ္းAမ္း ျဖစ္သြားမိသည္။ ကုန္းစြန္းယင္ကို ေသခ်ာAကဲခတ္ၾကည့မ္ ွ
သေဘာေပါက္သြား၏။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူသည္ ခႏၶာကိုယ္ ေမႊးညွင္းေပါက္မ်ားမွတစ္ဆင့္ ေAးစက္စက္
Aဆိပ္ခိုးေငြ႕မ်ား ထတု ္လႊတလ္ ိကု ္ေသာေၾကာင့္ပင္။
''Aင္း...ကုန္းစြန္းယင္ေတာ့ Aဆိပ္လူ ျဖစ္သြားျပီ...သူထမိ ိတ့ဲAရာမွန္သမ်ွ Aဆိပ္သင့္ကန
ု ္တာပ.ဲ ..ဒီၾကားထဲ
ယမမင္းလက္ဝါးသိုင္းပါ က်င့္ထားေတာ့ AေAးနဲ႔ Aဆိပ္ဓာတ္ ေပါင္းမိျပီး ပိုAစြမ္းထက္သြားျပီ''
မည္းနက္၍ ေတာင့္ေတာင့္ၾကီး ေသဆုံးေနေသာ လူေသႏွစ္ေလာင္းကို ၾကည့႐္ ႈရင္းမွ ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးက မွတ္ခ်က္ခ်မိ
၏။
ထ႔ိုေနာက္ သူသည္ Aတငြ ္းAားစုစည္းကာ လက္ဆန႔တ္ န္း ေဝွ႔ယမ္း၍ ကုန္းစြန္းယင္၏
လက္ႏွင့္ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို ေAးခဲေစလိကု ္သည္။ ျပီးလ်ွင္ျပီးခ်င္း...
''ငါခဲထားတ့ေဲ နရာကလြဲျပီး က်န္တ့ေဲ နရာေတြကို သြားမထိန႔.ဲ ..ေရခဲေတ ြ မေပ်ာ္ခင္ ျမန္ျမန္သယ္သာြ းေတာ့''
ဟု Aမိန္႔ေပးလိကု ္ေတာ့မွ ဂိုဏ္းသားႏွစ္ေယာက္သည္ တစ္Uီးက ကုန္းစြန္းယင္၏ လက္ႏွစ္ဖက္ကိုကိုင္ျပီး
တစ္Uီးကမူ ေျခေထာက္ႏွစေ
္ ခ်ာင္းမွထမ္းကာ ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔ႏွင့္ ခပ္သုတ္သုတ္ ေျပးသြားေလသည္။
သူတို႕ထြက္ခြာသြားသည္ကို မ်က္စိတစ္ဆံုး ၾကည့္႐ႈျပီးမွ ဂိုဏ္းထိန္းၾကီး စိတ္ေAးသြားကာ သက္ျပင္းခ်နုိင္ေတာ့၏။
Page 482
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
သ႔ိုေသာ္လည္း ဓားဘုရင္တုနန္တို႔ တကို ္ပကဲြ ို ၾကည့္႐ႈမိေသာ ္ Aံ့Aားသင့္သြားသည္။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္
ႏွစ္ေယာက္တစ္ေယာက္ တိုက္ခုိက္ေနၾကေသာ္လည္း ႐ႈံးရိပ္ျပေနေသာေၾကာင့္ပင္။
''ငါကူမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္''
တစ္ကိုယတ္ ည္း ေရရြတ္ျပီးေနာက္ ခုန္ဝင္ကာ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ေနာက္ေက်ာမွ Aလစ္တိုက္ခိုက္လိကု ္သည္။ ယမမင္းလ
က္ဝါးသိုင္းကိ ု
ထတု ္ေဖာ္လိုက္ျခင္းျဖစ၍္ ေAးစက္စက္ Aေငြ႕Aသက္တ႔ ို ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ထကြ ေ္ ပၚလာေတာ့၏။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္
တုနန္ႏွင့္
က်ားသစ္နက္ ဂိုဏ္းခြဲမွဴးတို႔ကို တိုက္ခုိက္ရင္း မိမိ၏ ေနာက္ေက်ာဆီမွ ေAးစက္ေသာ Aားလႈိင္းAခ်ိဳ႕ ဝင္ေရာက္လာ
သည္ကို
ခံစားမိသည္။ ထ႔ိုေၾကာင့္ ေနာက္ေက်ာမွ ဓားကို ဆတ္ကနဲ ထတု ္ယူကာ ''လၾကယ္စင္ဓားကြက္''Aသုးံ ျပဳ၍ တုနန္တ႔၏ို
လက္ေကာက္ဝတ္ကို ဓားAိမ္ျဖင့္ ခုတ္ပိုင္းလိကု ္၏။ ဆြယ္ေယာင္ျပျပီး ေနာကဆ္ ုတ္သြားေစရန္ျဖစ္သည္။
''ဟာ''
''ဟင္''
ျမန္ဆန္ေသာ Aကြက္ေၾကာင့္ သတူ ႔ိုႏွစ္Uီးသာ တုန္လႈပ္သြားျပီး ေနာက္သို႔ Aေလာတၾကီး ဆတု ္ခြာေလေတာ့သည္။
1
417
''ဝွီး...ဝွီး''
သ႔ိုေသာ္ ဓားခ်က္မွ Aတြင္းAားလိႈင္းမ်ားေၾကာင့္ လက္မ်ားပင္ က်U္ခန ဲ ျဖစ္သြားသျဖင့္ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားသြားမိသ
ည္။
ထိုAခ်ိန္မာွ ပင္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေနာက္လွည့္၍ ဘယ္လက္ဝါးျဖင့္ Aလစ္ဝင္တုိက္ေသာ ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုး၏ လက္ဝါးခ်
က္ကို
ခုခံေလေတာ့သည္။
''ဝုန္း''
လက္ဝါးခ်င္း ရင္ဆိုင္မိျပီး ပူးကပ္သြားသျဖင့္ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ Aတြင္းAား ထုတ္လႊတ္ကာ
တိကု ္ခိုက္ၾက၏။ ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးသည္ AေAးဓာတ္ Aတငြ ္းAားလိႈင္းမ်ားကို စုစည္း၍ ပို႔လႊတ္လိကု ္ေလသည္။ သူ
၏
ခႏၶာကိုယ္သည္ ထူးထူးျခားျခား ျပာႏွမ္းႏွမ္း ျဖစ္သြားသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးကမူ သူရိယAတြင္းAားကို ဘယ္လက္ဝါးမွတ
စ္ဆင့္
ထုတ္ေဖာ္လိုက္ရာ ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုး တုန္လႈပ္သြားေလ၏။
AေAးဓာတ္ Aတြင္းAားပညာရွင္၏ Aဓိက ျပိဳင္ဘက္မ်ားမွာ Aပူဓာတ္ကို ပိုင္ဆိုငသ
္ ည့ ္ ပုဂိၢဳလ္မ်ားပင္ မဟုတလ္ ား။
Aတြင္းAားပညာ၏ ဓာတ္သေဘာAရ မီးမ်ားမီးနုိင္ ေရမ်ားေရနုိင္ဟု ဆိုၾကသည္။ ယခုAခါ၌ Aပူဓာတ္
Aားေကာင္းေသာ ေရွာင္ခ်ဴး၏ Aတြင္းAားသည္ လႊမ္းမိုးဖိစီးလာသည္။ ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုး၏ ညာဘက္လက္တစ္ခုလုံး
တုန္ယင္ေနသည္ကို ေတြ႕ရျခင္းAားျဖင့္ AေျခAေနမဟန္ေၾကာင္း သိရွိသြားေသာ ဓားဘုရင္တန
ု န္ႏွင့္
က်ားသစ္နက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးတို႔သည္ Aခ်င္းခ်င္း မ်က္ရပိ ္ျပျပီး ေရွာင္ခ်ဴး၏ ေနာက္ေက်ာကို Aလစ္တိကု ္ခိုက္ေလေတာ့သ
Page 483
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ည္။
''ဝွီး...''
''ရႊမ္း...''
ဓားဘုရင္က ''မရဏကၾကိဳးဓားသိုင္းကြက္''ျဖင့္ ခုတ္ပိုင္းလုိက္သလို က်ားသစ္နက္ ဂိုဏ္းခြဲမွဴးသည္လည္း ဆန္းျပားေ
သာ
လက္သည္းသိုင္းကြက္ျဖင့္ နားထင္ကို ကုတ္ဆြဲလုိက္သည္။
''သြားစမ္း''
''ဝုန္း''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aတငြ ္းAား ပိုမိုစိုက္ထုတက္ ာ တြန္းလိကု ္သည္ႏွင့္ ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးမွာ ေနာက္သ႔ ို ဒယီးဒယိုင ္
ဆုတ္ခြာေပးလုိက္ရ၏။ ထို႔ျပင္ ပူျပင္းလြန္းေသာ Aတြင္းAားလႈိင္းမ်ားက
တိုးေဝွ႔တိုက္ခိုက္ဆဲ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေျခ၃လွမ္းဆုတ္ျပီးမွ ခႏၶာကိုယ္ကို ထိန္းမတ္နုိင္သြားသည္။ သူသည္ ထိတ္လန္႔တ
ၾကား
ျဖစ္မိျပီး မိမိ၏ Aတြင္းAားမ်ား ဆံုး႐ံႈးသြားသလို ခံစားမိသည္။ ေငြမ်က္ႏာွ ဘိုးဘိုး ေနာက္ဆုတ္သြားသည္ႏွင့္ ေရွာင္ခ်ဴး
သည္
Aရိပ္ပမာ လႈပ္ရွားျပီး ''Aလင္းတန္းAရိပ္ဓားကြက္''ကို ထုတ္ေဖာ္လုိက္ေလသည္။
''ခြၽမ္း...''
''Aင့္...''
ဓားAိမ္မွ ဆြဲထုတက္ ာ ခုခံလိကု ္သျဖင့္ ခရမ္းေရာင္ Aလင္းတစ္ခု ျပိဳးျပဳးျပက္ျပက္ ေတာက္ပသြားရာ တုနန္တို႔
Aလြန္တရာ ေခ်ာက္ခ်ားသြားၾက၏။ ဓားခ်က္ေၾကာင့္ တုနန္၏ ဓားရွည္ က်ိဳးျပတ္သြားသလို ေနာက္ဆုတ္သြားေလသ
ည္။
က်ားသစ္နက္ ဂိုဏ္းခြဲမွဴးကမူ ရင္ဘတ္တြင္ ဓားဒဏ္ရာ Aစင္းေၾကာင္းၾကီး ျဖစ္ေပၚသြား၏။
''ဓားႏွစ္လက္ ေပးၾကစမ္း''
ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးက ေAာ္ေျပာလုိက္သည္ႏွင့္ ဂိုဏ္းသား၂ေယာက္သည္ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ဓားရွည္ႏွစ္လက္ လာေပးေ
လ၏။
သူသည္ ထိုAထဲမွ တလက္ကို ကိုင္ယူျပီး...
1
418
''ဖမ္းထားလုိက္ မုန္တိုင္းဓားဘုရင္''
Aားထည့္၍ ပစ္လႊတ္လိကု ္ရာ ဓားဘုရင္တုနန္သည္ ကြၽမ္းတစ္ခ်က္ပစ္ျပီး ဖမ္းယူေလသည္။
''မုန္တိုင္းဓားဘုရင္ ခင္ဗ်ားက ယမမင္းလက္ဝါးသိုင္းနဲ႔တိုက္...က်ဳပ္က မရဏကၾကိဳးဓားသိုင္းန႔ ဲ
တကို ္ခိုက္ၾကမယ္...က်ားသစ္နကဂ္ ိုဏ္းခြဲမွဴး... မင္းက ကေဝလက္သည္းသိုင္းန႔ ဲ Aျပင္းထန္ဆုံး တကို ခ္ ုိက္ေပေတာ့
''
ညႊန္ၾကားခ်က္ေပးျပီးသည္ႏွင့္ ၃Uီးစလံုး ေရွာင္ခ်ဴးကို ဝိုင္းရံကာ Aျပင္းAထန္ တိုက္ခုိက္ေလေတာ့သည္။
သိုင္းကြက္မ်ားသည္ ေစာေစာကထက္
Page 484
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ပိုမိုျပင္းထန္လာၾက၏။ ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးသည္ ေရွ႕ကြၽမ္း၂ပတ္ပစ္ခုန္ရာ ေပ၃၀ေက်ာ္မ်ွ ျမင့္တက္သြားျပီးေနာက္ Aေပၚ
စီးမွ
Uီးေခါင္းကို ပိုင္းျဖတ္ရန္ Aသင့္ျဖစ္ေန၏။ ဓားဘုရင္တုနန္ကမူ ဘယ္လက္က ဓားကိုင္ျပီး ''ယမမင္းလက္ဝါးသိုင္း''မွ
''မိစၧာမေနာ''သိုင္းကြက္ျဖင့္ ညာေဝွ႔ယမ္းကာ ထိုးစစ္ဆင္ တိုက္ခိုက္ေတာ့သည္။
သူ၏ Aက်ီႋလက္ေမာင္းသည္ ေဖာင္းႂကြလာသလု ိ မ်က္ႏွာထားသည္ Aလြန္တရာ ခက္ထန္သြား၏။ AေAးဓာတ္မ်ား
ကလည္း
ထုထည္သိပ္သည္းစြာ ထြက္ေပၚသြားေလသည္။ သိုင္းကြက္Aမည္Aတိုင္း သူ၏ ႐ုပ္သြင္မွာ မိစၧာတစ္ေကာင္ႏွင့္
Aလားသ႑ာန္တူေခ်သည္။
''ရႊမ္း...ရႊမ္း...ရႊမ္း''
က်ားသစ္နက္ ဂိုဏ္းခြဲမွဴးသည္လည္း ၃လကၼေက်ာ္ရိွေသာ ၎၏ လကသ္ ည္းမ်ားကို ေဝွ႔ယမ္းကာ သိုင္းကြက္ေဖာ္လိ
ကု ္သည္ႏွင့္
ေလတိုးသံပင္ ရႊမ္းခနဲ ျမည္ေလာက္ေAာင္ ျပင္းထန္လွေပသည္။ ၾကည့္႐ႈေနၾကေသာ မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ားသည္
တကယ့သ္ ိုင္းပညာရွင္မ်ား၏ ယွU္ျပိဳင္ပြဲျဖစ္ေန၍ မ်က္ေတာင္မခတ္တမ္း Aံ့ၾသနဘန္း ေငးေၾကာင္သြားေလသည္။ သ
တူ ႔Aို ားလုံး
ဝင္ကူရန္ မျဖစ္နုိင္ေပ။ သို႔ျဖစ္၍ ထို၄ေယာက္၏ Aံ့မခန္းဖြယ္ပညာမ်ားကိုသာ Aခြင့္Aေရးရတုန္း မလြတ္တမ္း
ၾကည့္ေနမိေတာ့သည္။
၃ေယာက္စလုံး၏ သိုင္းကကြ ္မ်ားသည္ လ်င္ျမန္လွသလို Aကကြ ္စိပ္ေပသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aသက္ဝေAာင္ ႐ွဴသ
ငြ ္းျပီး
စိတ္Aာ႐ုံစုစည္းကာ သိုင္းကြက္ေဖာ္ကာ လႈပ္ရွားလိုက္ေတာ့သည္။ Uီးစြာ ဓားAိမ္ျဖင့္ ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးဆသီ ႔ ို ပစ္လႊ
တ္ေလ၏။
''ဝွီး...''
ဓားAိမ္သည္ ျမားတစ္စင္းပမာ ရင္ဝသို႔ တိုးဝင္လာသျဖင့္ ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးမွာ ထိတ္ထိတ္ပ်ာပ်ာ ျဖစ္သြားေတာ့သည္။
ထို႔ေၾကာင့္
AားAျပည့္ထည့္ကာ စီးမိုးခုတ္ခ်လုိက္၏။
''ခြၽမ္း...''
ဓားAိမ္သည္ ထူးဆန္း၍ မာေက်ာသည့္ ခရမ္းေရာင္ သတၱဳတစ္မ်ိဳးျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားျဖစ္ရာ ဓားရွည္က်ိဴးျပတ္သြားသလို
သူ၏
လက္ႏွစ္ဖက္လည္း ထုံက်U္သာြ းေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ ဝုန္းကနဲျမည္ကာ ေျမၾကီးထဲသ႔ ို တစ္ေပခန္႔ စိုက္ဝင္သြား
၏။
က်ားသစ္နက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴး၏ လက္သည္းကုတ္ခ်က္က ေရွာင္ခ်ဴး၏ လည္မ်ိဳသို႔ တိုးဝင္လာသလို ဓားဘုရင္၏ လက္ဝါးခ်
က္က
ရင္ဝႏွင့္ ထိမိရန္ နီးကပ္လာေနသည္။ ထိုAေတာAတငြ ္း၌ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ခႏၶာကိုယ္ တစ္ပတ္လွည့က္ ာ
''လၾကယ္စင္ဓားကြက္''ကို ထုတ္ေဖာ္ျပီး က်ားသစ္နက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးကို တိုက္ခုိက္လိုက္သလို ဘယ္လက္ဝါးျဖင့္ ဓားဘုရ
င္တုနန္၏
Page 485
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
လက္ဝါးခ်က္Aား ခုခံေလေတာ့သည္။
''ရႊမ္း...ရႊပ္...ရႊပ္''
''လၾကယ္စင္ဓားကြက္''သည္ လ်င္ျမန္လွသလို ဓားသြားတစ္ခုလံုး မ်က္စိက်ိန္းမတတ္ လင္းလက္ေတာက္ပသြား၏။
က်ားသစ္နက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးသည္ ကနUီးက ဓားရွည္ကို လက္သည္းျဖင့္ကုပ္ဆြဲကာ ဖမ္းယူမည္ ၾကံလိကု ္ေသာ္လည္း ခရမ္း
ေရာင္
1
419
ဓားသြားေရာင္စU္မ်ားႏွင့္Aတူ လ်င္ျမန္ေသာ ဓားခ်က္ေၾကာင့္ သိုင္းကကြ ္ကို ႐ုတ္သမိ ္းကာ ေနာက္ကၽြမ္းပစ္ ေရွာင္တိ
မ္းလိုက္၏။
သ႔ိုေသာ္ ဓားခ်က္ေၾကာင့္ ညာလက္သန္း ျပတ္ေတာက္သာြ းသည္။ သူေနာက္ဆုတ္ခ်ိန္မွာပင္ ေရွာင္ခ်ဴးႏွင့္ ဓားဘုရင္တ႔

လက္ဝါးခ်င္း ပူးကပ္ေနၾကျပီ ျဖစ္ေလသည္။

''ဝုန္း''
ျပင္းထန္ေသာ Aတြင္းAားရိွန္မ်ားေၾကာင့္ ေျမျပင္တစ္ခုလုံးပင္ သိမ့္သိမ့္တုန္သြားသည္ဟု ထင္ရေလာက္၏။
ဓားဘုရင္တုနန္သည္ AေAးဓာတ္မ်ားကို Aစြမ္းကုန္ ထုတ္ေဖာ္လုိက္ေသာ္လည္း ေရွာင္ခ်ဴးထံမွ Aပူဓာတ္မ်ားကို
မေက်ာ္လႊားနိုင္ေခ်။ လိႈင္းတပံ ိုးမ်ားပမာ ဆင့္ကဆဲ င့က္ ဲ ထကြ ္ေပၚလာသျဖင့္ ရင္ဝကို မီးျဖင့္ျမိဳက္သလို ခံစားလိုက္ရ
၏။
Aပူဓာတ္ကို ထပ္မံတိုးျမင့္၍ တြန္းလႊတ္လိကု ္သည္ႏင
ွ ့္ ဓားဘုရင္သည္ ဒယီးဒယိုင္ျဖင့္ ေျခဆယ္လွမ္းမ်ွ ဆုတ္ခာြ သာြ း
သည္။
သူသည္ Aေလ်ွာ့ေပးပံုမရေခ်။ ေနာက္ဆံုးလက္က်န္Aားျဖင့္ ဓားရွည္ကို ပစ္လႊတ္လိုက္ေလသည္။
''ရႊီး...''
က်ယ္ေလာင္စူးရွေသာ ေလတိုးသံႏွင့္Aတူ ဓားရွည္သည္ ျမားတစ္စင္းပမာ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ရင္ဝသို႔ တိုးဝင္လာေတာ့သည္။
''ခြၽမ္း...ခြၽမ္း...ခြၽမ္း''
ဓားကိုငလ
္ က္ကို မနားတမ္း ေဝွ႔ဝိုက္ခုတ္ထစ္ေလရာ တုနန္၏ ဓားရွည္သည္ ထက္ျမက္ေသာ ဓားခ်က္ေၾကာင့္
Aပိုင္းပိုင္းျပတ္သြားျပီး ေျမျပင္၌ ျပန္႔က်ဲသြားေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေဘးဘီကို Aကဲခတ္ၾကည့မ္ ိသည္။
မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ားမွာ Aင္Aား၂၀၀ေက်ာ္ရွိသျဖင့္ ဝိုင္းဝန္းတိုက္ခိုက္ပါက သူသာနစ္နာေပမည္။ တိုက္ပြဲထဲသို႔ ဝင္ပါရ
န္
Aမိန္႔မေပးျခင္းမွ Aခ်င္းခ်င္း ထိခိုက္မည္စိုးေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ႏိုင္၏။ သို႔ျဖစ္၍ ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္ရန္ ဆုံးျဖတ္လိုကသ္
ည္။
ထ႔ိုေနာက္တြင္ သသူ ည္ ဓားAိမ္ကို ယူေဆာင္ရန္ ကယို ္ေဖာ့ပညာျဖင့္ ရိပ္ကန ဲ လႈပ္ရွားလိုက္ရာ ေငမြ ်က္ႏွာဘိုးဘိုးသ
ည္ မိမိကို
တိုက္ခုိက္မည္ထင္၍ Aလြန္တရာ တုန္လႈပ္မိသည္။
''Aားလံုး ဝိုင္းတိုက္ၾကေတာ့''
သလက္ေျမွာက္၍ Aခ်က္ျပလိကု ္သည္ႏွင့ ္ မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ားသည္ ေAာ္ဟစ္ေႂကြးေၾကာ္၍ ေရွာင္ခ်ဴးထံသို႔
Page 486
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
တရၾကမ္း ေျပးလာေလေတာ့၏။ စုစုေပါင္း Aင္Aား၂၀၀ခန္႔ရိွျပီး ျမိဳ႕တြင္းလမ္းကေလးပင္ ၎တို႔ႏွင့္ ျပည့ႏ္ ွက္သြားေလ
သည္။
ဓားလက္နက္မ်ားသည္ ေနေရာင္ေAာက္ဝယ္ တလက္လက္ေတာက္ပကာ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ေသြးမ်ားကို ေသာက္သုးံ ရန္
တာစူေနေပသည္။ ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုး၊ဓားဘုရင္တုနန္ႏွင့္ က်ားသစ္နက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးတို႔သည္ တျဖည္းျဖည္း ခပ္လွမ္းလွမး္
သို႔
ဆုတ္ခြာရင္းမွ Aကဲခတ္ၾကည့္ေနလိုက္၏။
''မဟူရာဂိုဏ္းသားေတ ြ Aေတာ္Aင္Aားမ်ားပါလား''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဓားAိမ္ကို ရယူျပီး ထည့္သြင္းျပီးေနာက္ မွတ္ခ်က္ခ်မိသည္။ ထို႔ေနာက္ ဓားလက္ကိုင္႐ိုးကို ျမျမဲစြာ ဆု
ပ္ကိုင္၍
Aသင့္ျပင္ထားေတာ့၏။ မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ားသည္ စက္ဝိုင္းပမာ ဟာကြက္မရိွေAာင္ သ႔Aူ ား
ဝိုင္းရံပိတဆ
္ ို႔ထားၾကေလ၏။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းတြင္ ဝိုင္းရံခံရသည့္ Aျဖစ္ကို တဖန္ျပန္လည္ Aမွတ္ရျပီး
AၾကီးAက်ယ္ စိတ္လႈပ္ရွားမိသည္။ ယခု ရိွေနေသာ လူမ်ားသည္ ကယို ေ္ တာ္မ်ားေတာ့ မဟုတ္ေပ။ ဆိုးသြမ္းရက္စက
သ္ ည့ ္
မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ားပင္ မဟုတ္လား။ ထိုသူမ်ားAားလံုး ဝိုင္းရံထားေသာ္လည္း
လုံးဝမတိုက္ခုက
ိ ္ေသးေခ်။ ေစာေစာပိုင္းက ေရွာင္ခ်ဴး၏ Aစြမ္းAစမ်ားကို ေတ႕ြ ျမင္ထားျပီး
ရွိန္ေနသည္လည္းပါ၏။ ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးသည္ ထိုAခ်က္ကို ရိပ္မိပံုရသည္။
''ဘယ္သူမွ မေၾကာက္ၾကနဲ႔...သူန႔သဲ ိုင္းတစ္ကြက္ တိကု ္နိငု ္ရင္ေတာင္ မင္းတို႔လိုခ်င္တ့ ဲ ေ႐ႊ၊ေငြAခ်ိဳ႕န႔ ဲ ရာထူးတစ္ဆ
င့္
တိုးေပးမယ္...သ႔ကူ ို သတု ္သင္နိုင္တ့သဲ ူကို ဂိုဏ္းခြဲမွဴးခန္႔Aပ္မယ္''
1
420
ဟဆု ိုလိကု ္ရာ Aားလုံးကိုယ္စီ လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ျဖစ္သြားၾကသည္။ ဂိုဏ္းခြဲမွဴးAဆင့္ ရဖို႔ဆိုသည္မွာ ေတာ္႐ုံေတာ့ မဟု
တ္ေပ။
ပိက်ံဳး၊ဘီလူး၃ေဖာ္၊ေနလဘလီ ူးညီေနာင္ စသည့ ္ ပုဂိၢဳလ္မ်ားပင္ စစ္သူၾကီးAဆင့္သာရိွျပီး ဂိုဏ္းခြဲမွဴးထက္
တစ္ဆင့္နိမ့္ေပ၏။ ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုး၏ AၾကံAစည္ကမူ စစ္တုရင္ထိုးသကသ့ဲ ႔ ို နယ္႐ုပ္Aျဖစ္ Aသုးံ ခ်လိုက္ျခင္း
သာ။
သ႔Aူ ေနျဖင့္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ သိုင္းပညာ မည္မ်ွထက္ျမက္ေၾကာင္း သိရိွသေဘာေပါက္သြားသည္။ သ႔ျိုဖစ္၍ Uီးစြာ
လက္ေAာက္ငယ္သားမ်ားကို စေတးခိုင္းကာ တိုက္ခိုက္ေစမည္။
လူ၂၀၀ေက်ာ္ဆိုသည္မွာလည္း နည္းနည္းေနာေနာေတာ့ မဟုတ္ေပ။ Aကယ္၍ ေရွာင္ခ်ဴးသာ တိုက္ခိုက္ေနရင္း
လက္ပန္းက်သြားလ်ွင္မူ Aလြယ္တကူ သုတ္သင္ႏိုင္ေပမည္။ ထိုစိတ္ကူးAၾကံေၾကာင့္ ပီတိျဖစ္သြားမိ၏။ ေငြမ်က္ႏွာဘိုး
ဘိုး၏
မဆဲ ြယ္စကားက လြန္စာြ ထိေရာက္လွေပသည္။ ေစာေစာက Aနည္းငယ္ ရံ႕ြ တြန႔တ္ ြန္႔ျဖစ္ေနေသာ
ဂိုဏ္းသားAခ်ိဳ႕သည္ ေျပးဝင္လာျပီး ဘီးလူးသဘက္ပမာ ၾကမ္းတမ္းစြာျဖင့္ ေရွာင္ခ်ဴးကို ဝိုင္းရံတိုက္ခုိက္ေလေတာ့သ
ည္။
Page 487
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
စုစုေပါင္း ၆Uီးျဖစ္ၾက၏။
''ရႊမ္း...''
''ရႊပ္...ရႊပ္...ရႊပ္''
''ရႊပ္...ရႊပ္...ရႊပ္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဓားရွည္ကို ဆတ္ကန ဲ ဆထြဲ တု ္ျပီး ခႏၶာကိုယ္ကို လွည့ပ္ တ္ကာ ဓားခ်က္ထတု ္လိကု ္ျပီးေနာက္
ညာဘက္ဒူးေထာင္ကာ ထိုင္ခ်လိကု ္၏။ ထို႔ေနာက္တြင္ ဓားရွညက
္ ို စၾကာပမာလွည့္ပတ္ျပီး ဓားAိမ္Aတငြ ္းသို႔ ဆ
တ္ကန ဲ
တစ္ခ်က္ေဆာင့္သြင္းလိုက္၏။
''ခ်ပ္''
ဓားခ်က္က ျမန္ဆန္လွျပီး ဓားAိမ္၌ ထည့္သြင္းလိုက္သည္ႏွင့္ ထို၆ေယာက္မွာ ကိုယ္တစ္ခ်က္တုန္သြား၏။ ယင္းေနာက္
Uီးေခါင္းမ်ား ျပတ္က်သြားျပီး လည္ပင္းမွ ေသြးမ်ား ေငါက္ကနဲ ပန္းထြက္လာေတာ့သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္
မတ္တတ္ထရပ္ျပီး ေခါင္းေမာ့လုိက္ရာ သူ႔Aသြင္ကို ျမင္ရေသာ
မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ားသည္ ေယာင္ယမ္း၍ ေနာက္ဆုတ္မိလိကု ္ၾက၏။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူ၏ မ်က္လုံးစုံသည္
မီးက်ီးခဲတမ်ွ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ နီရဲေတာက္ပေနေသာေၾကာင့္ပင္။
©©©©©©©©©©©©©©©©©©©
''ငါ...ငါ...ဘယ္လိုျဖစ္ေနပါလိမ့္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Uီးေခါင္းျပတ္ကာ ေသဆုးံ ေနေသာ ဂိုဏ္းသား၆ေယာက္၏ Aေလာင္းကို ၾကည့႐္ ႈျပီး
Aံ့Aားသင့္ေနမိသည္။ ေစာေစာက သူ႔စိတ္ထဲတြင္ မိုက္ကနဲ ျဖစ္သြားျပီး မည္သို႔မည္ပံု တုိက္ခိုက္မိမွန္း မသိေတာ့ေခ်။
Aမွန္တကယ္၌မူ ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးႏွင့္ ဓားဘုရင္တို႔၏ လက္ဝါးခ်က္ကို ရင္ဆိုင္စU္က မသိစိတ္တြင္ သတူ ႔ထို ံမွ
Aတြင္းAားAခ်ိဳ႕ကို စုပ္ယူသြားမိေလသည္။ သူ႔Aတြင္းAားသည္ Aခ်ိနႏ
္ ွင့္Aမ်ွ တိုးတက္လာသလို ''သူရိယစႏၵာ
Aတြင္းAား''ကို ေနာက္ဆံုးAဆင့္ထိ ေAာင္ျမင္ထား၍လည္း Aပူႏွင့္AေAးဓာတ္ကို စုပ္ယူနုိင္ေပသည္။
ယခင္က မိမိကိုယတ္ ိငု ္ Aပူဆိုလ်ွင္ ဘယလ္ က္ဝါးမွ၊AေAးဆိုလ်ွင္ ညာလက္ဝါးမ ွ စသည္ျဖင့္ Aားစိုက္၍ စုပ္ယူမွ
ရရွိနုိင္ေသာ္လည္း ယခုAခါတြင္မူ တျဖည္းျဖည္း ျမင့္မားလာျပီး လက္ဝါးခ်င္း ပူးကပ္စU္က AလိုAေလ်ာက္
စုပ္ယူသြားႏိုင္သည္Aထိ Aဆင့္တိးုတကသ္ ြားေလ၏။ Aကယ္၍ သသူ ာ ယီဖြ န္းတို႔က့သဲ ႔ ို မိစၧာ၅မ်ိဳးက်င့္စU္ကို ေလ့
က်င့္ပါလ်ွင္မူ
1
421
လ်င္ျမန္စြာ တတ္ေျမာက္နုိင္ေပသည္။ သူေAာင္ျမင္ထားေသာ ''သူရိယစႏၵာAတြင္းAားပညာ''သည္ သန္႔စင္မြန္ျမတ္ေ
သာ
Aထက္လမ္းက်င့္စU္ျဖစ္သည္။
သူစုပ္ယူမိေသာ AေAးဓာတ္ Aတြင္းAားမ်ားကမူ သတ္ျဖတ္လိုမူ၊Aတၱ၊မာန၊ဗိုလ္က်လႊမ္းမိုးမႈႏွင့္
ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ျခင္းတို႔ကို Aေျခခံျပီးမွ ေလ့က်င့္ရရွိနုိင္၏။ လြန္စြာ Aစြမ္းထက္ျမက္ေသာ္လည္း
လမ္းလြဲပညာ(သို႔)ေAာက္လမ္းနည္းနာဟု ဆိုနုိင္ေပသည္။ ထိုAေAးဓာတ္ Aတြင္းAားမ်ားက ယခုAခါ၌မူ သန္႔စ
င္သည့္
Page 488
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
AပူAေAး Aတြင္းAားမ်ားၾကား သဟဇာတျဖစ္ေAာင္ ထိုးေဖာက္လာေနျပီး မိစၧာဓာတ္ Aေျခခံေသာ
''သံေယာဇU္မ့ဲဓားသိုင္း''ကို Aသုံးျပဳမိသည္တြင္ စိတ္လတြ ္သြားျခင္းပင္။
ထ႔ိုေၾကာင့္ နဂိုဓာတ္ခံ မိစၧာစိတ္႐ိုင္းသည္ သသူ တိမထားမိလိုက္ခ်ိန္၌ တစတစ Aင္Aားမ်ားျပားလာေတာ့သည္။ ၎
Aျပင္
သကူ ိုင္ေဆာင္သည့ ္ ဓားရွည္မွာလည္း ေပါ့ေသးေသးေတာ့မဟုတ္ေခ်။ တစ္ခ်ိန္က နတ္မိစၧာဘုရင္ ကိုင္ေဆာင္ခ့ဲေသာ
လက္သုးံ ေတာ္ဓား ျဖစ္ခ့ဲျပီး ေသြးမ်ားစြာ ေသာက္သုးံ ခ့သဲ ည့္Aျပင္ မိစၧာAေငြ႕Aသကတ္ ႔ကို လႊမ္းျခံဳေနေလ၏။ ထို
ဓားျဖင့္
ၾကာၾကာေလ့က်င့္ေလ ဓားရွည္မွ မိစၧာဓာတ္မ်ားက ကိုယ္တြင္းသို႔ စီးဝင္ေလေလ ျဖစ္ေပသည္။ ၾကာလာလ်ွင္မူ ဓားက
လကူ ိုထိန္းခ်ဳပ္သြားျပီး ဓားမိစၧာ ျဖစ္သြားေပလိမ့္မည္။ ''သံေယာဇU္မ့ဓဲ ားသိုင္း''၁၃ကြက္၏ ေနာက္ထပ္ထူးျခားခ်က္မာွ
ယခု
သကူ ိုင္ေဆာင္သည့ ္ 'ခရမ္းေရာင္စU္ဓား'မွAပ တစ္ျခားေသာ ဓားလက္နက္မ်ားျဖင့္ Aသုံးျပဳပါက ၁၂ကြက္သာ
Aသုံးျပဳနိုင္ေပမည္။ ပဲြသိမ္းတကို က္ ကြ ္ျဖစ္သည့ ္ ''ခရမ္းေရာင္ေသမင္း'' ဓားကြက္ကိုမူ Aသုံးမျပဳနိုင္ေခ်။ ၎ဓားကြ
က္၏
သေဘာတရား၌ ဓားရွည္မွ မိစၧာဓာတ္ကို စုပ္ယူျပီး ေဒါသျဖင့္ေပါင္းစည္းကာ Aတြင္းAားျဖင့္ တြဲဖက္ရေပသည္။ မိစၧာဓာ
တ္ကို
စုပ္ယူျပီး ရိွသမ်ွ Aတြင္းAား Aလုးံ စုံကိုသုံးကာ ေပါင္းစပ္ျပီး လ်င္ျမန္မႈကို ရယူျခင္းပင္။ Aတငြ ္းAားမ်ားေလေလ လ်
င္ျမန္လာျပီး
ဓားခ်က္ပမာဏကို ပိုမိုထုတ္လာနိုင္ေလေလ ျဖစ္ေခ်၏။ Aစြမ္းထက္ျမက္သည္ မွန္ေသာ္လည္း Aတြင္းAား
လြန္စြာAသုံးျပဳရေသာ ဓားကြက္တစ္ခုျဖစ္သည္။ သ႔ျိုဖစ္ေသာေၾကာင့္ ထိုဓားကကြ ္သုးံ ျပီးပါက
Aတြင္Aားကုန္ခမ္းသြားေပလိမ့္မည္။
©©©©©©©©©©©©©©©©©©
''ေဟး''
''ယား''
တိုက္ပြဲေခၚသည့္ ေႂကြးေၾကာ္သံမ်ား စတင္ေလျပီ။ မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ားသည္ ေရွာင္ခ်ဴးထံသို႔ ကမူးက႐ွဴး ေျပးဝင္လာၾ
က၏။
Aထပ္ထပ္ ဝိုင္းရံပိတ္ဆို႔ထားျခင္း ျဖစ္ေလရာ ေရွာင္ခ်ဴးAျဖစ္မွာ ျမံဳးမိေသာ ငါးပမာ ထြက္ေပါက္ေပ်ာက္ေနေတာ့သည္။
သူသည္
တျဖည္းျဖည္း ေဒါသထြကလ္ ာေလသည္။ စိတ္လတြ ္သြားျပီး ဓားခ်က္ထုတ္လိကု ္ရာ တိုးကပ္လာေသာ
မဟူရာဂိုဏ္းသားတစ္ေယာက္မွာ ထက္ျခမ္းျပတ္သြား၏။
''Aေတာ္ရက္စက္တ့ ဲ ဓားခ်က္ပ'ဲ '
ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးသည္ မွတခ
္ ်က္ခ်ရင္း Aက်ႋီရင္ဘတ္ထဲမွ Aစိမ္းေရာင္သုတ္ထားသည့္ ပိုက္သ႑ာန္ Aရာတစ္ခုကို
ထတု ္ယူလိကု ္၏။ ၎မွာ Aခ်က္ျပ မီးက်ီတစ္ခုပင္ ျဖစ္ေလသည္။
''ဂိုဏ္းထိန္းၾကီး...A့သဲ ည္ေလာက္ထိ လလို ႔လို ား''
တုနန္က တAတံ့ ၾသ ဆလို ိကု ္လ်ွင္...
Page 489
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''တကို ္ပကဲြ ို ၾကည့လ္ ိုက္ပါUီး ဓားဘုရင္ၾကီး...ဂ႐ုဏာမ့လဲ က္ခ်က္ေၾကာင့္ က်ဳပ္တို႔လူေတြ ေျပာင္ေတာ့မယ္''
က်ားသစ္နက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးက ေမးေငါ့ေျပာလုိက္ေလရာ ဓားဘုရင္တုနန္က လွည့္ၾကည့္မိ၏။ မွန္ေပသည္။
မဟူရာဂိုဏ္းသား၃၀ေက်ာ္သည္ Aပိုင္းပိုင္းျပတ္ကာ လဲက်ေသဆုးံ ေနေလ၏။ ထို႔ျပင္ ေသြးမ်ားေပက်ံကာ မေကာင္း
ဆိုးဝါးပမာ
1
422
မ်က္လံုးနီရဲေနေသာ ေရွာင္ခ်ဴး၏ Aသြင္သ႑ာန္က ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ေကာင္းလွသည္။ သူသည္ က်ားနာၾကီးပမာ သဲၾ
ကီးမဲၾကီး
တိကု ္ခိုက္ေနေတာ့၏။ သူ႔လက္ခ်က္မိေသာ မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ားမွာ လဲျပိဳက်ရင္း ဇီဝိန္ေႂကြသြားသည္။ ဓားတစ္ခ်က္
Aသက္တစ္သက္ပင္။
''သ႔သူ ိုင္းပညာက ဂိုဏး္ ခ်ဳပ္လို ေမွာ္သိုင္းAဆင့္ေတာင္ ေရာက္ေနျပီ...ငါတို႔၃ေယာက္ေပါင္းေတာင္ မနိုင္တာ လက္ေ
တ႕ြ ပ ဲ
မဟုတ္လား...မိစၧာ၅မ်ိဳးက်င့္စU္သာ က်င့္မထားရင္ ငါတို႔လဲ ေသတာၾကာျပီ...ဂူတစ္ဂူထဲကို က်ားႏွစ္ေကာင္
မေAာင္းသင့္ဘူး...ဒီေတာ့ သ႔ကူ ို ရွင္းပစ္မွ ျဖစ္ေတာ့မယ္''
ေျပာေျပာဆိုဆို ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးသည္ မီးက်ီကို ပစ္လႊတ္လိုက္သည္။
''ရႊီး...''
''ေဖာင္း''
က်ယ္ေလာင္ေသာ ေပါက္ကြဲသံႏွင့္Aတူ ေကာင္းကင္၌ Aစိမ္းေရာင္ မီးခိုးတန္းတစ္ခု ျဖစ္ေပၚသြားေလ၏။ ဓားဘုရင္တု
နန္သည္
တAံ့တၾသျဖင့္ ေငမြ ်က္ႏွာဘိုးဘိုးကိုၾကည့က္ ာ...
''ဂိုဏ္းထိန္းၾကီးက Aဆိပ္Aဖြဲ႕ကိုလႊတ္ျပီး တကယ္ပ ဲ တကို ္ခိုက္ခိုင္းေတာ့မွာလား...ဒါေပမယ့္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးက သ႔ကူ ို
Aရွင္လိုခ်င္...''
''က်ဳပ္သိပါတယ္ တုနန္...''
ဂိုဏ္းထိန္းၾကီးသည္ လက္ကာျပ၍ ၾကားျဖတ္ေျပာျပီး...
''သကူ က်ဳပ္ရဲ႕သားAရင္းပ.ဲ ..Aျပစ္တင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး...ျဖစ္သမ်ွကိစၥကို က်ဳပ္တာဝန္ယူတယ္''
ဟု ဆလို ိကု ္ေသာAခါမွ ဓားဘုရင္တုနနသ္ ည္ ေစာဒက မတတ္ေတာ့။
''Aေတာ္ထူးဆန္းျပီး ေၾကာက္စရာေကာင္းတ့ ဲ သိုင္းကြကပ္ ါလား...Aံ့ေရာ''
က်ားသစ္နက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴး၏ မွတ္ခ်က္ခ်စကားေၾကာင့္ ဓားဘုရင္တုနန္တို႔ လွည့္ၾကည့္မိျပီး တုန္လႈပ္သြားၾက၏။
Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ခႏၶာကိုယသ္ ည္ တျခမ္းနီျပီး တျခမ္းျပာျဖစ္ကာ မ်က္လုံးစုမံ ွာလည္း ေၾကာက္မ
က္ဖြယ္
နီရဲေတာက္ပေနေသာေၾကာင့္ပင္။
''သ႔Aူ တငြ ္းAားက ျပင္းထန္တ့ ဲ AပူAေAးႏွစ္မ်ိဳးပ.ဲ ..Aေတာ္ေၾကာက္စရာေကာင္းသလို မိစ႓ာ
ၧ ဓာတ္လည္း
Aားေကာင္းလွပါလား...ဒါေၾကာင့္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္က တစ္ေယာက္ခ်င္း မရင္ဆိုင္ခိုင္းတာကိုး''
ဓားဘုရင္ တုနန္က မွတ္ခ်ကခ္ ်မိသည္။ သူတ႔ ို ၾကည့္႐ႈေနရင္း လူရိပ္လူေယာင္ပင္ေပ်ာက္ကာ ခရမ္းေရာင္
Page 490
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
Aလင္းတန္းတစ္ခုAျဖစ္သာ ျမင္ရေတာ့သည္။ ထိုAလင္းေရာင္ႏွင့္ ထိမိတိုင္း မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ားမွာ
Aပိုင္းပိုင္းျပတ္ ေသဆုးံသြားေခ်သည္။ စကၠန္႔ပိုင္းသာ ရိွေသးခ်ိန္တြင္ ထကဝ္ က္ေက်ာ္မွာ ဝိညာU္ကင္းမဲ့သြား၏။
''ဟား...ဟား...ဟား...ဟား''
Aပိုင္းပိုင္းျပတ္ကာ ေသဆုးံ ေနေသာ မဟူရာဂိုဏး္ သားမ်ားAလယ္ဝယ္ ေခါင္းေမာ့၍ Aားပါးတရ ရယ္ေမာေနေသာ ေ
ရွာင္ခ်ဴး၏
Aသြင္မွာ ဘီလူးသဘက္Aလား ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းလွသည္။ က်န္ရွိသည့္ မဟူရာဂိုဏ္းသား ၁၀၀ေက်ာ္မွာ
မတိုက္ခုိက္ရဲေတာ့ဘဲ တြန္႔ဆုတ္သြား၏။ သို႔ေသာ္ ဝိုင္းရံထားမႈမွ ဖယ္မေပးေသးေခ်။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္
သ႔ူေဘးပတ္လည္ကို ေAးစက္၍ နီရေဲ တာက္ပေနေသာ မ်က္လုံးAစုံျဖင့္ Aကခဲ တ္ၾကည့႐္ ႈေနသည္။ သူ႔စိတ္ထတဲ ြင္
သတ္ျဖတ္ခ်င္စိတ္မ်ား လႊမ္းမိုးေန၏။ ထို႔ျပင္ ဓားခ်က္ထုတ္လိုက္တိုင္း ထိန္းမႏိုင္သိမ္းမရ ျဖစ္မိသည္။
1
423
ေရွာင္ခ်ဴးႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မိေသာ လူAားလံုး Aသည္းႏွလံုးကို လက္ေAးၾကီးျဖင့္ ဖ်စ္ညွစ္ထားသလို
ခံစားလိုက္ရျပီး ေၾကာက္ရံ႕ြ မႈမ်ား ကိနး္ ေAာင္းကာ တုန္လပႈ ္ေခ်ာက္ခ်ားသြားၾက၏။
''ဟင္း...ဟင္း...ဟင္း''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ခပ္ညင္းညင္း ရယ္ေမာျပီးေနာက္ ဓားရွည္ကို ေျမ၌ေထာက္ကာ ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်ျပီး Aသက္ကို ျပင္းထ
န္စြာ
႐ွဴထုတ္ျပီး Aနားယူေန၏။ သ႔ူေဘးပတ္လည္တြင္ Aပိုင္းပိုင္းျပတ္ေနေသာ
Aေလာင္းမ်ားက ျမင္မေကာင္းေAာင္ ျပန္႔က်ဲေနေလသည္။ ေစာေစာက ''AာဃာတAမုန္းဓားကြက္''ကို Aတြင္းAား
ထက္ဝက္ႏွင့္ Aသံုးျပဳလုိက္သျဖင့္ လက္က်န္Aတြင္းAား ထက္ဝက္သာ ရွိေတာ့သည္။ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ သံုးလ်ွင္ေတာ့
ရွိသမ်ွ
Aတငြ ္းAားAကုန္ သုးံ ရေပေတာ့မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မတိုက္ခိုက္ေသးဘဲ Aနားယူရင္း ရန္သူမ်ားကို Aကခဲ တ္ေနျခင္း
ပင္။
မိစၧာစိတ္႐ိုင္းမ်ားက ထိန္းခ်ဳပ္သြားသျဖင့္ သူ႔Aဖို႔ ျမင္ျမင္သမ်ွကို မေကာင္းဆိုးမိစၧာမ်ားႏွင့္ ရန္သူမ်ားဟုသာ မွတ္ထင္မိ
သည္။ သူ
စတင္ မတိုက္ခုိက္ေသးသလို မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ားကလည္း ေရွ႕သို႔ ေျခတလွမ္းမ်ွ မတိုးကပ္ရဲေခ်။
AေျခAေနသည္ ေခတၱမ်ွ ျငိမ္သက္ေနသည္ဟု ဆိုရေပမည္။ ႏွစ္Uီးႏွစ္ဖက္ မည္သူမ်ွ စတင္မတုိက္ရဲေခ်။
''Aဆိပ္Aဖြဲ႕သားေတြ ေရာက္လာၾကျပီ
''က်ားသစ္နက္ ဂိုဏ္းခြဲမွဴးက ဝမ္းသာAားရျဖင့္ လႊတ္ခနဲ ေျပာလုိက္သည္။ ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးႏွင့္
ဓားဘုရင္တုနန္တို႔ ေနာက္လွည့ၾ္ကည့္လိုက္ေသာAခါ ယိမ္းတိုက္ထားသည့္Aလား ညီညီညာညာျဖင့္ ခ်ီတက္လာေသာ
မဟူရာဂိုဏ္းသား၂၅ေယာက္တ႔ ို စု႐ုံးေရာက္ရလိွ ာၾကသည္ကို ေတြ႕ရ၏။ ထသို ူမ်ားAားလုံး ႐ုပ္ရည္ၾကမ္းတမ္းျပီး ခႏၶာ
ကိုယ္မ်ား
ထြားက်ိဳင္းသန္မာလွသည္။ ထူးျခားသည္က ၎တ႔Aုိ ားလုံး၏ ခါးပတ္လညတ္ ြင္ လက္နက္ပုန္းထည့သ္ ည့ ္ သားေရ
Aိတ္၄ခု
လြယ္ပိုးထားေလသည္။
Page 491
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''Aဆိပ္Aဖြဲ႕သားAားလံုး Aမိန္႔နာခံလ်က္ပါ ဂိုဏ္းထိန္းၾကီး''
Aဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္က ဂါရဝျပဳ၍ ေျပာလုိက္ေသာAခါ ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးသည္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္ျပီး..
''ဂိုဏ္းသားေတြ ေတြေဝမေနနဲ႔...ဝိုင္းတိုက္ၾကပါလား''
ဟု ေAာ္ဟစ္Aမိန္႔ေပးလုိက္ေလသည္။ ထိုAခါ ေရွာင္ခ်ဴးကို ဝိုင္းရံထားသည့္ ဂိုဏ္းသား၁၀၀ေက်ာ္သည္
လႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္သြားျပီး မဝံ့မရဲျဖင့္ ေရွ႕တက္ကာ Aတင္းဝင္ေရာက္ တိုက္ခုိက္ေလေတာ့၏။
ထ႔ိုေနာက္တြင္ ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးသည္ Aဆိပ္Aဖြဲ႕သားမ်ားဘက္လွည့က္ ာ...
''A့ဒဲ ီလကူ ို ရသိွ မ်ွ Aဆိပ္လကန္ က္ပုန္းေတြန႔ ဲ တကို ္ခိုက္ၾကစမ္း...က်န္တ့လဲ ူေတ ြ ထိရင္လည္း ဂ႐ုစိုက္စရာမလို
ဘူး...သူေသဖ႔ကို
Aဓိကပဲ''
ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးက လက္ညွိဳးညႊန္ျပျပီး ေAးစက္စက္ေလသံျဖင့္ Aမိန္႔ေပးလိုက္ေသာAခါ ထုိ၂၅ေယာက္စလံုး
Uီးညြတ္A႐ိုAေသေပးျပီးေနာက္ တိုက္ပထဲြ သဲ ႔ ို ဝင္ေရာက္လိကု ္ၾကသည္။ ထို႔ေနာကတ္ ြင္ စက္ဝိုင္းပမာ ဝိုင္းရံ၍ ခါးရိွ
သားေရAိတ္Aတြင္းမွ Aဆိပ္လက္နက္ပုန္းAမ်ိဳးမ်ိဳးကို ထုတ္ယူကာ ပစ္ခတ္ေလေတာ့၏။
''ဝုန္း''
''Aား''
''Aြန္႔'
''Aင့္''
1
424
၎လက္နက္ပုန္းမ်ားမွာ ေရွာင္ခ်ဳးကို ထိမထိေတာ့ မသိေသးေခ်။ ဂိုဏ္းတူAခ်င္းခ်င္း ထိမိကာ ထိခိုက္ေသေၾကသာြ းေ
လ၏။
လက္နက္ပုန္းတြင္ ေပါက္ကေြဲ စတတ္ေသာ ယမ္းဗုံးAခ်ိဳ႕လည္း ပါဝင္ေလရာ မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ားမွာ မခ်ိမဆန္႔
ေသဆုးံသြားေလေတာ့၏။ Aေတာ္ရက္စက္သည့ ္ ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးပင္။ ေရွာင္ခ်ဴးကို သတ္ျဖတ္ရန္ မဟူရာဂိုဏ္းသား
မ်ားကို
Aေသခံျပီး ဝိုင္းတိုက္ခိုင္းသလ ို Aခ်င္းခ်င္းလည္း ေသဆုံးေစခ့သဲ ည္။
မၾကာခင္မွာပင္ မီးခိုးႏွင့္ ယမ္းေငြ႕မ်ား တလူလူထသြားျပီး ျမင္ကြင္းမွာ မသဲကြဲေတာ့ေခ်။ လူမဆန္လွေသာ္
လုပ္ရပ္ပင္။ ေAာ္ဟစ္ညည္းတြားသံမ်ားက ကမၻာပ်က္သည္Aလား ဆူညံစြာ ေပၚထြက္လာသည္။ ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးသ
ည္ကား
ဘယ္သူေသေသ ငေတမာဆိုသည့္ လူစားမ်ိဳးပင္။ ထိုစU္မွာပင္...။
''ရႊီး...''
ခရမ္းေရာင္ Aလင္းတန္းတစ္ခု ေကာင္းကင္သ႔ ို တိုးတက္သြားသျဖင့္ ဓားဘုရင္တုနန္တို႔သည္ တAတံ့ ၾသ ျဖစ္သြားမိ
၏။
ထ႔ိုေနာက္တြင္ ဝိုင္းရတံ ိုက္ခိုက္ေနေသာ Aဆိပ္Aဖြဲ႕သားမ်ားAားလုံး Aပိုင္းပိုင္းျပတ္ကာ လကဲ ်ေသဆုးံသြားေတာ့သ
ည္။
လူရိပ္ကိုပင္ မျမင္ရေAာင္ ျမန္ဆန္လွသည့ ္ ဓားခ်က္ကိုေတြ႕ရေသာ္ ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးတ႔ ို Aလြန္တရာ တုန္လႈပ္သြားၾ
Page 492
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
က၏။
ထ႔ျိုပင္ မီးခိုးေငြ႕မ်ားၾကား မားမားမတ္မတ္ရပ္ေနေသာ ေရွာင္ခ်ဴး၏Aသြင္က ပိုမိုေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းလွ၏။ ထူးျခား
သညက္
သူ၏ တစ္ကိယု ္လုးံကို ခရမ္းေရာင္Aလင္းတန္းမ်ားက မီးေတာက္သဖြယ္ကာရံထားျပီး မ်က္လုံးAစုံမွာ နီရဲေနကာ
မ်က္စိက်ိန္းေလာက္ေAာင္ စူးရွေတာက္ပေနေလ၏။ Aဆိပ္Aဖြဲ႕သားမ်ား ပစ္လႊတ္တိုက္ခက
ိ ု ္သည့္ ယမ္းဗုံးမ်ားသည္
သူ႔ကို
Aဘယ္ေၾကာင့္ မေလာင္ကြၽမ္းေစသည္ကို ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးတို႔ နားမလည္မိေခ်။ က်န္ရိွသည့္
ဂိုဏ္းသားမ်ားသည္ ေၾကာက္ရံ႕ြ ေနသည့္ၾကားမွ ဝိုင္းရံပိတ္ဆ႔ထို ားဆဲပင္။
''ဟာ...ဘယ္လို လူပါလိမ့္''
က်ားသစ္နက္ ဂိုဏ္းခြဲမွဴးသည္ တAံတ့ ၾသ ေရရတြ ္မိရင္း ေနာက္သို႔ ေယာင္ယမ္း၍ ေျခတစ္လွမ္းဆုတ္မိ၏။ ေဘးနား
တြင္ သတူ ႔ ို
တပ္ကူမ်ား မရွိေတာ့။ ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုး၊ဓားဘုရင္တုနန္တို႔ႏွင့္Aတူ ေစာေစာက ၃ေယာက္တစ္ေယာက္ တိုက္ခုိက္ရာ၌
ပင္
႐ံႈးနိမ့္ထားသည္ မဟုတလ္ ား။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သတူ ိ႔၃ု ေယာက္ကို ေAးစက္ေသာ မ်က္လုံးစုံျဖင့္ စူးစိုက္ၾကည့္ေန၏။
သ႔ျိုဖစ္၍
ထတိ ္လန္႔ေၾကာက္ရံ႕ြ ကာ ထြက္ေျပးခ်င္မိေသာ္လည္း ေငြမ်က္ႏာွ ဘိုးဘိုး ရိွေနေသာေၾကာင့္ ကယို ္ရိွန္သတထ္ ားလို
က္သည္။
''Aင္း...ထင္တ ့ဲ Aတိငု ္း ခရမ္းေရာင္ေသမင္းဓားကြက္ကို သုးံလိုက္ျပီပ'ဲ '
ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးက မုတ္ဆိတ္ရွည္ကို လက္ျဖင့္သကာ ေျပာလုိက္သည့္ စကားေၾကာင့္ ဓားဘုရင္တုနန္တို႔မွာ
Aံ့Aားသင့္သြားၾကသည္။
''A့ဒဲ ီAကကြ က္ ဘာလ႔ ို ရက္စက္ျပင္းထန္ေနပါလိမ္.့ ..မရဏကၾကိဳးဓားသိုင္းက ကုမၻာန္တစ္ေထာင္ မိုးသိမ့္တုန္ Aကြ
က္န႔ ဲ
ခပ္ဆင္ဆင္ပါလား''
ဓားဘုရင္တုနန္၏ စကားေၾကာင့္ ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးသည္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္ျပီး...
''တဆူ ို မရဏကၾကိဳးဓားသိုင္း ၁၃ကြက္ဟာ သံေယာဇU္မ့ဓဲ ားသိုင္း ၁၃ကြက္ကို တုပျပီး
တထီ ြင္ထားခ့ဲလ႔ပို .ဲ ..မိစၧာ၅မ်ိဳးက်င့္စUထ္ ဲမွာ A့ဒဲ ဓ
ီ ားသိုင္းန႔ ဲ ပတ္သက္ျပီး AတိAလင္း ရွင္းျပထားတယ္...ဒါေပမယ့္
ပိုစြမ္းေAာင္
မိစၧာAားတိုးေဆးန႔ ဲ Aစြမ္းျမွင့္တင္ထားတယ္''
''မိစၧာAားတိုးေဆးေဖာ္တာ ေAာင္ျမင္သြားျပီလား ဂိုဏ္းထိန္းၾကီး''
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၈၅,၈၆)
1
425
''ေလာေလာဆယ္ေတာ့ Aဆိပ္ဘုရင္ကိုယ္တိုင္ ေဆးAမယ္ေတြ ရွာေနတုန္းပ.ဲ ..လယြ လ္ ယြ ္န႔ဲေတာ့ ေဖာ္လို႔မရဘူး..
.Aခ်ိန္ေတာ့
Page 493
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ရင္းရUီးမယ္''
ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးက ေျဖၾကားျပီး တိုက္ပြဲထံသ႔ ို Aၾကည့္လဲလႊ ိုက္၏။ ထို႔ေနာက္ ေခါင္းတဆတဆ္ တ္ညတိ ္၍...
''ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လူေတြ ရင္းထားတာေတာ့ တန္သြားျပီ''
သူေျပာေသာစကားကို တုနန္ေရာ က်ားသစ္နက္ ဂိုဏ္းခြဲမွဴးပါ ေသခ်ာနားမလည္မိ။
''ဂိုဏ္းထိန္းၾကီးက ဘာကိုဆလို ိုတာလ'ဲ '
က်ားသစ္နက္ ဂိုဏ္းခြဲမွဴးက ေမးလိုကေ
္ သာAခါ...
''မရဏကၾကိဳးဓားသိုင္း ၁၃ကြက္မွာ ေနာက္ဆုးံ ျဖစ္တ့ ဲ ကုမၻဏ္တစ္ေထာင္ မိုးသိမ့္တုန္ Aကြကက္
Aလ်င္ျမန္ဆုံးန႔ ဲ ေၾကာက္စရာAေကာင္းဆုံးပ.ဲ ..တစ္စကၠန္႔ထဲန႔ ဲ ဓားခ်က္ေပါင္း ၂၀၀ေက်ာ္ ထတု ္နိုင္စြမ္းရိွတယ္...တ
ကယ္လို႔သာ
မိစၧာAားတိုးေဆး ေသာက္ထားရင္ A့ဒဲ ီထက္ ေက်ာ္လြန္ျပီး ၄ဆ ၅ဆ Aထိ Aျမန္ႏႈန္းကို တိုးျမွင့္နိုင္တယ္''
''ဟင္''
''ခင္ဗ်ာ''
တုနန္ႏွင့္ က်ားသစ္နက္ဂုိဏ္းခြဲမွဴးတို႔မွာ လြန္စြာ Aံ့Aားသင့္ျပီး မယံုၾကည္နုိင္ေAာင္ ျဖစ္သြား၏။ က်ားသစ္နက္ဂိုဏ္းခြဲ
မွဴးက
တAံ့တၾသေမးလိုက္မိသည္။
''ဘာျဖစ္လို႔ A့ဒဲ ီဓားသိုင္းေတြက တျခားသိုင္းေတြန႔ ဲ မတူဘ ဲ Aေတာ္စမြ ္းေနရတာလ.ဲ ..ဂိုဏ္းထိန္းဘိုးဘိုး''
''A့ဒဲ ီေလာကစ္ မြ ္းေနတာ တကယ္ေတာ့ Aဆင့္တန္းျမင့္မားတ့ ဲ ေမွာ္မိစၧာသိုင္းေတြမို႔လို႔ပ.ဲ ..လြန္ခ့တဲ ့ ဲ
ႏွစ္ေပါင္းေထာင္ေက်ာ္ကစျပီး နတ္သိုင္းေတြ၊ေမွာ္သိုင္းေတြကေန နိမ့္က်ျပီးမွ သိုင္းပညာေတြ
ထြန္းကားလာတာပ.ဲ ..သံေယာဇU္မ့ဓဲ ားသိုင္းနဲ႔ မရဏကၾကိဳးဓားသိုင္းေတြက နတ္မိစၧာသိုင္းေတြျဖစ္လ႔ ို Aခုလို
သိုင္းေခတ္ၾကီးထဲမွာ Aေတာ္Aစြမ္းထက္ေနတာပ.ဲ ..ဒါေပမယ့္ A့ဒဲ ီလသို ိုင္းမ်ိဳးကို သာမန္လူေတ ြ မေျပာန႔ ဲ
တကယ့သ္ ိုင္းပညာရွင္ေတေြ တာင္ က်င့္ၾကံဖို႔ Aတငြ ္းAား Aင္မတန္လိုသလို လု႔လံ Aေတာ္စိုက္ရတယ္...Aခုသူသုးံ
လိုက္တ့ ဲ
ခရမ္းေရာင္ေသမင္းဓားကြက္က မိစၧာနည္းနဲ႔ Aတြင္းAားကို ေပါင္းစပ္ျပီး Aသံုးျပဳထားတာဆိုေတာ့ Aားပိုကုန္တယ္...ရွိ
သမ်ွ
Aတငြ ္းAားေတ ြ Aကုန္စိုကထ္ ုတ္မွ သုးံ နိုင္တယ္...တကယ္လို႔ နဂိုAတြင္းAား Aနည္းဆုံး ႏွစ္၃၀၀စာမရိွရင္
Aတငြ ္းဒဏ္ေတာင္ ထိနိုင္တယ္...ဒါေၾကာင့္ A့ဒဲ ီလို ဓားသိုင္းမ်ိဳး တတက္ ၽြမ္းတဲ့သူက ေနာက္ဆုံး မတတသ္ ာတ့ ဲ
Aေျခေနေရာက္မွပ ဲ ဒီAကကြ ္ကို ထတု ္သုးံတာ...Aတြင္းAားစုပ္သိုင္း တတ္ထားရင္ ဒါမွမဟုတ္ က်ဳပ္တို႔လိုAပ္ေန
တ့ ဲ
မိစၧာAားတိုးေဆး ေသာက္ထားရင္ေတာ့ AားAင္ကုန္သာြ းမွာ မဟုတဘ္ ူး...ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္န႔ ဲ ျပည့္ဝလာမွာ...သကူ
ေတာ့
မၾကာပါဘူးေလ...Aတငြ ္းAားကုန္ျပီး လကဲ ်ေတာ့မွာ...A့ဒဲ ီက်ရင္ က်ဳပ္တို႔က ေAးေAးေဆးေဆး သြားသတ႐္ ုံပ.ဲ ..
ဒီေန႔ကစျပီး
ဂ႐ုဏာမ့ဲဓားသခင္ဆိုတာလည္း သိုင္းေလာက,ကေန Aျပီးေပ်ာက္ကြယ္ျပီပ'ဲ '
''ဟား...ဟား...ဟား...ဟား''
Page 494
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးက ရွည္လ်ားစြာ ရွင္းျပျပီး မုတ္ဆိတ္ကို တသသလုပ္ကာ Aားရဝမ္းသာစြာျဖင့္ ရယ္ေမာေလေတာ့၏။
မ်က္ႏွာဖံုးတပ္ထား၍ သူ႔မ်က္ႏွာ မည္သို႔မည္ပံုရွိေၾကာင္း မျမင္ရေသာ္လည္း စူးရွေတာက္ပေနေသာ
သ႔ူမ်က္လုးံ စုံကို ေတြ႕ရျခင္းျဖင့္ စိတ္လႈပ္ရွားကာ ဝမ္းသာေနေၾကာင္း ခန္႔မွန္းနိုင္၏။ ဓားဘုရင္တုနန္တု႔သ
ိ ည္ မည္သ႔မို ်ွ
မေျပာေတာ့ဘ ဲ တိကု ္ပကဲြ ိုသာ ေသြးေAးေAးႏွင့္ ၾကည့္ေနမိသည္။ သတူ ႔ဂို ိုဏ္းသား ၂၀၀ေက်ာ္ေသလည္း
1
426
မႈမည္မဟုတ္ဘဲ ေAးေဆးနိုင္လွ၏။ ဂ႐ုဏာမ့ဲဓားသခင္ေခၚ ေရွာင္ခ်ဴးကို သတ္နိုင္လ်ွင္ေတာ့ သူတ႔Aို ဖို႔ တန္သာြ းသ
ည္ဟု
သတ္မွတ္ထားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေပသည္။ ထိုစU္မွာပင္...။
''ရႊမ္း...ရႊမ္း...ရႊမ္း''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဓားရွည္ကု ိ Aေပၚေျမာက္ကငို ္ျပီး ခႏၶာကိုယ္ကို လည္ပတလ္ ိုက္ရာ ခရမ္းေရာင္ေတာက္ပသည့္ ေရာ
င္စU္တစ္ခု
စက္ဝိုင္းပမာ ေဘးပတ္လည္ကို ဝိုင္းပတ္သြား၏။ ထို႔ေနာက္သသူ ည္ ဓားရွည္ကို ကန္႔လန႔ျ္ဖတ္ကိုင္၍ Aသင့္ျပင္ျပီး
မ်က္လုံးစုံမိွတ္ကာ Aာ႐ုံစုစည္းထားသည္။ ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးတု႔ ိ ၃ေယာက္စလုံး Aံ့Aားသင့္သြားၾက၏။
''ခရမ္းေရာင္ Aလင္းၾကီးက ဘာျဖစ္လို႔ ေပၚေနတာလဲ''
က်ားသစ္နက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးက တAံ့တၾသျဖင့္ ေရရြတ္ျပီး ကိုင္တြယ္ၾကည့မ္ ည္Aျပဳ...
''ခပ္ေဝးေဝးထိ ေနာက္ဆုတ္လိုက္စမ္း...က်ားသစ္နက္''
ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးက တစ္စုံတစ္ရာကို သတိရကာ ေAာ္ေငါက္လိကု ္ျပီး...
''ေသမင္းရဲ႕ နယ္နိမိတ္ထဲ ပါသြားခ်င္လို႔လား''
ဟုဆိုရင္း ဓားဘုရင္တုနန္ကို မ်က္ရိပ္ျပ၍ ခပ္လွမ္းလွမ္းသို႔ သူကိုယ္တိုင္ပါ ဆုတ္ခြာသြားေလေတာ့သည္။
က်ားသစ္နက္သည္ ေရွာင္ခ်ဴးႏွင့္ ေပ၅၀ခန္႔ ကြာေဝးေနသည္ကိုပင္ ေနာက္ဆုတ္ခုိင္းသျဖင့္ နားမလည္မိ။ သို႔ေသာ္
Aေၾကာင္းတစ္ခုခု ထူးမည္ဟု ရိပ္စားမိကာ ေရာေယာင္၍ ေနာက္ဆုတ္လိုက္၏။
သူေရာက္လာေသာAခါမွ ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးသည္ သက္ျပင္းခ်လုိက္ျပီး...
''A့ဒဲ ီ ခရမ္းေရာင္ စက္ဝန္းကို ေသမင္းရဲ႕ နယ္နမိတ္လို႔ေခၚတယ္...မင္းသာ Aထဲဝင္မိရင္ စကၠန္႔ပိုင္းန႔ ဲ
Aသက္ေပ်ာက္သြားလိမ့္မယ္''
ဟဆု ိုလိကု ္ရာ က်ားသစ္နက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးမွာ Aံ့Aားသင့္ျပီး နားမလည္နိုင္မိ။ ထို႔ေၾကာင့္ စိတ္ဝင္တစား ေမးမိသည္။
''ေသမင္းရဲ႕ နယ္နမိတ္ဆိုတာ ဘာကိုဆုလ
ိ ိုတာလဲ ဂိုဏ္းထိန္းဘိုးဘိုး''
ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးသည္ ခ်က္ခ်င္းမေျဖေသးဘဲ ေရွာင္ခ်ဴးရွိရာသို႔ တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္မိသည္။ မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ားက
သူ႔ကို
ဝိုင္းျမဲဝိုင္းရံထားလ်က္ပင္။ မည္သူမ်ွ စတင္မတုိက္ခိုက္ေသးေခ်။ ဓားတျပင္ျပင္ႏွင့္ ရွိေနၾကသည္။ ခရမ္းေရာင္Aလင္းတ
န္းမ်ား
မီးေတာက္သဖြယ္ တစ္ကယို လ္ ုံး ကာရံထားေသာ သူ႔Aသြင္က ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းေသာေၾကာင့္ မဟူရာဂိုဏ္း
သားမ်ား
မတိုက္ခိုက္ရဲၾကျခင္းပင္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေစာေစာက ေခတၱမိွတ္ထားရာမွ ဖ်တ္ကန ဲ မ်က္စိဖြင့္လိုက္ျပီး နီရဲေသာ မ်
Page 495
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
က္လုးံ စုံျဖင့္
မဟူရာဂိုဏ္းသား ၁၀၀ေက်ာ္ကို တစ္ေယာက္ခ်င္းကို စူးစူးစိုက္စုိက္ ၾကည့္႐ႈAကဲခတ္ေနသည္။
''မင္းေသခ်ာၾကည့လ္ ိုက္Uီး က်ားသစ္နက္...သ႔ူေဘးပတ္လည္က ို စက္ဝိုင္းလို ပတ္ထားတ့ ဲ ခရမ္းေရာင္Aလင္းကို
ေတြ႕တယ္မဟုတ္လား''
''ေတြ႕ပါတယ္ ဘိုးဘိုးၾကီး''
က်ားသစန္ က္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးက တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့ရ္ င္း ေျဖၾကားလိုက္သည္။ ဓားဘုရင္တုနန္ကပါ
လွမ္းၾကည့္မိသည္။ ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုး ေျပာသလိုပင္ ေရွာင္ခ်ဴးကို ဗဟိုျပဳ၍ ေပ၈၀ပတ္လည္၌ ခရမ္းေရာင္စက္ဝန္းၾကီး
က
ပတ္ပတ္လည္ ဝိုင္းပတ္ထားလ်က္ရွိသည္။ မဟူရာဂိုဏ္းသား ၁၀၀ေက်ာ္မွာ ထိုစက္ဝန္းAတြင္း၌ ေရာက္ရွိေနၾက၏။
''A့ဒဲ ီ စက္ဝန္းကို ေသမင္းရဲ႕ နယ္နမိတ္လို႔ေခၚတယ္...မၾကာခင္ စက္ဝန္းEရိယာAတြင္းမွာရိွတ့ ဲ လူေတကြ ို စကၠန္႔ပိုင္း
နဲ႔
သတ္ေတာ့မွာပ.ဲ ..ဒါေၾကာင္း ဓားကြက္ကို ခရမ္းေရာင္ေသမင္းလို႔ေခၚတာ...ဘာန႔ ဲ တသူ လဲဆိုရင္ ေသမင္းက
1
427
သတ္မယ့္သူကို ေရြးခ်ယ္လုိက္သလို ဒါမွမဟုတ္ ေကသရာဇာျခေသ့မၤ င္းက သသူ တ္ျဖတ္ဖမ္းဆီးမယ့္ သားေကာင္ကို
ပစ္မွတ္ထားလိုက္သလိုပ.ဲ ..A့ဒဲ ီ စက္ဝန္းEရိယာထဲေရာက္ရင္ လြတ္ေျမာက္ဖို႔ဆိုတာ မလြယက္ ူလဘွ ူး...တစ္စကၠန္႔
ထဲန႔ ဲ
ဓားခ်က္၂၀၀ေက်ာ္ ထတု ္နိုင္ရင္ပ ဲ လတြ ္ေျမာက္လိမ့္မယ.္ ..ဂိုဏ္ခ်ဳပ္ေလာက ္ သိုင္းပညာAဆင့္ရိွတ့ ဲ သိုင္းသမားမ်ိဳး
ေတာင္ A့ဒဲ ီ
ခရမ္းေရာင္စက္ဝန္းထဲ ဝင္သြားမိရင္ Aားကုန္ထုတ္တိုက္ခုိက္မွ လြတ္ေျမာက္လိ္မ့္မယ္''
ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုး၏ ရွင္းျပခ်က္ေၾကာင့္ က်ားသစ္နက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴး တုန္လႈပ္သြားသည္။ ေစာေစာက သူသာ ဘုမသိဘမ
သိ
ရပ္ေနမိပါက ၾကားေခ်ာင္ေသသြားေပမည္။
''ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးရဲ႕ သိုင္းပညာကို Aကုန္မျမင္ဖူးေပမယ့္ ဒေီ န႔ေတာ့ ဂ႐ုဏာမ့ဲရ႕ဲ သိုင္းပညာကို ျမင္ရေတာ့မယ္''
ဓားဘုရင္တုနန္က ၾကားဝင္ေျပာလုိက္ေသာ္ ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးသည္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္၍...
''တုနန္ေျပာသလိုပ.ဲ ..ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ရဲ႕ သိုင္းပညာ ဘယ္Aဆင့္ေရာက္ျပီလဲဆတို ာ သိခ်င္ရင္ သူ႔သိုင္းပညာန႔ ဲ ခ်ိန္ထိုးျပီး
ခန္႔မွန္းၾကည့္ၾကေပါ့...မင္းတို႔Aားလုံး ဒီေန႔ Aျမင္က်ယ္သြားလိမ့္မယ္...Aခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ထဲန႔ ဲ လတူ စ္ရာေက်ာ္ကို
သဘူ ယ္လ ို
သတ္မလဆဲ တို ာ ျမင္သာေAာင္ က်ဳပ္လက္ေတ႕ြ ျပမယ္...မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္က သ႔ကူ ိုသာ မ်က္ေျခမျပတ္ ၾကည့္
ထားေပေတာ့''
ဟဆု ိုလိကု ္ေလသည္။ တုနန္တ႔လို ည္း ထူးျခားခ်က္တစ္ခု ၾကံဳရေတာ့မည္ဟု ရိပ္စားမိ၍ ေရွာင္ခ်ဴးကို မလြတ္တမ္း
Aကဲခတ္ေနေတာ့သည္။ ထိုAခ်ိန္၌ နီရဲေနေသာ ေရွာင္ခ်ဴး၏ မ်က္လံုးမွာ ၾကယ္စင္Aလား ဖ်တ္ကနဲ
တစ္ခ်က္လင္းလက္သြားသည္။ ထို႔ေနာက္ သူသည္ ဓားကိုင္လက္ကို တစ္ခ်က္လႈပ္ရွားလုိက္သည္ရာ...
''တစ္''
Page 496
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးက နံပါတ္စU္ ေရေလေတာ့သည္။ ထိုစU္မွာပင္ ေရွာင္ခ်ဴးကို မေတြ႕ရေတာ့ဘဲ မဟူရာဂိုဏ္းသား ၁၀
၀ေက်ာ္ထံမွ
ခရမ္းေရာင္Aလင္းမ်ား လင္းလက္သြားသည္ကိုသာ ျမင္လိုက္ရ၏။
''ႏွစ္''
ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုး၏ ဒုတိယမၸိ ေရတြက္ခ်ိန္တြင္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ႐ုတ္တရက္ ျပန္ေပၚလာျပီး ရိပ္ကနဲ တိုးကပ္လာရာ ေ
စာေစာက
က်ားသစ္နက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴး ရပ္ေနခ့သဲ ည့္ေနရာသို႔ပင္ ေရာက္ရိွသြား၏။
''သုးံ ''
ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုး၏ တတိယမိၸ ေရတြက္သံAဆုးံ ...
''ဝွီး...ဝွီး...ဝွီး''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဘယ္လက္က ို ေနာက္ပစ္ကာ ဓားရွည္ကို စၾကာသ႑ာေဝွ႔ယမ္းရင္း ဆတ္ကန ဲ ဓားAိမ္၌ ထည့္သြင္း
လိကု သ္ ည္။
''ခ်ပ္...''
''ဟာ''
''ဟင္''
ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးမွAပ က်န္ႏွစ္ေယာက္ Aလြန္တရာ တုန္လႈပ္သြားၾကသည္။ Aဘယ္ေၾကာင့္နည္းဆိုေသာ္ ဓားရွ
ည္ကို
ထည့သ္ ြင္းလိုက္သည္ႏွင့္ ခရမ္းေရာင္ စက္ဝန္းၾကီး ေပ်ာက္ကယြ ္သြားသလို ေစာေစာက ဝိုင္းရံလ်က္ရိွေနသည့္
မဟူရာဂိုဏ္းသား၁၀၀ေက်ာ္မွာ ဓားဒဏ္ရာ Aမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ လဲက်ေသဆံုးသြားေသာေၾကာင့္ပင္။ ရပ္ၾကည့္ေ
နေသာ
သတူ ႔၃ို ေယာက္တြင္ မည္သမူ ်ွ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ဓားခ်က္ကို မျမင္လိုက္ရေခ်။ ပထမတြင္ ခရမ္းေရာင္Aလင္းတစ္ခု ျဖစ္ေပ
ၚ၍
တစ္ကၠန္႔မ်ွ လူရိပ္လူေယာင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြား၏။ ဒုတိယ၌ သူသည္ ဖ်တ္ကနဲျပန္ေပပၚလာကာ ခရမ္းေရာင္စက္ဝန္းထိ
1
428
ရိပ္ကနဲ ေရာက္ရွိလာသည္။ မည္သို႔မည္ပံု လႈပ္ရွားလုိက္မွန္း မသိရွိလုိက္။ တတိယတြင္မူ ဓားရွည္ကို ထည့သ္ ြင္းလို
က္ခ်ိန္၌
မဟူရာဂိုဏ္းသား ၁၀၀ေက်ာ္စလုံး လဲက်ေသဆုးံသြား၏။ Aခ်ိန္မွာ Aၾကာၾကီးမဟုတ္။ လႈပ္ရွားမႈတစ္ခုခ်င္းစီ၌
တစ္စကၠန္႔ဆိုသည့ ္ မ်က္စိတစ္မိွတ္စာမ်ွသာ ၾကာျမင့္ေလသည္။ သ႔ဆို ိုလ်ငွ ္ ထိုAေတာAတြင္း၌ မဟူရာဂိုဏ္းသား
၁၀၀ေက်ာ္စလုံးကို သတု ္သင္ရန္ ဓားခ်က္ေပါင္း Aေတာ္မ်ားမ်ား ထုတ္ေဖာ္ခ့ပဲ ုံ ရေလသည္။ ထိုAခ်က္ကို စU္းစားမိေ
သာ္
တုနန္ႏွင့္ က်ားသစ္နက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးတို႔ ထတိ လ္ န္႔တၾကားႏွင့ ္ ေနာက္ဆုတ္သြားၾကသည္။ မ်က္ႏွာဖုံးေAာက္၌
က်ားသစ္နက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးမ်က္ႏွာ မည္သို႔မည္ပံုရွိေၾကာင္း မသိနုိင္ေသာ္လည္း ဓားဘုရင္တုနန္ကမူ ႏွလံုးခုန္ျမန္လာျပီး
လူေသေကာင္Aလား မ်က္ႏွာျဖဴဆြတ္သြားေတာ့သည္။
Page 497
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ေဝါ...ေဝါ...ေဝါ''
ေလေပတြ စ္ခ်က္ တိုက္ခတ္သြား၏။ ထို႔Aတူ ေသးြညီွနံ႔မ်ား ေထာင္းခန ဲ ထသြားေခ်သည။္ လွပေသာ က်န္းတုန္းျမိဳ႕တြ
င္းရိွ
လမ္းကေလးသည္ကား ေသြးမ်ား၊Aပိုင္းပိုင္းျပတ္ေနေသာ Aေလာင္းမ်ားႏွင့္ Aက်ည္းတန္ေနေတာ့သည္။ Aေလာင္း
မ်ားAနီး၌
မားမားမတ္မတ္ ရပ္ေနသူက ရန္ေရွာင္ခ်ဴးပင္။ သူသည္ ေAးစက္စက္မ်က္ႏွာထားျဖင့္ ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးတို႔ထံ တစ္လွမ္
းခ်င္း
လာေနသည္။ သ႔တူ ကိုယလ္ ုးံ ေသးြ မ်ားဖုံးလႊမ္းေနရာ ေၾကာက္မက္ဖယြ ္ေကာင္းလွေခ်၏။ ေAးစက္စက္မ်က္ႏွာ
ထားႏွင့္
နီရဲေနေသာ မ်က္လုးံ Aစုံ...ထ႔ျိုပင္ ဓားရွည္က ို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ဆုပ္ကိုငထ္ ားသည့္ သူ႔Aသငြ ္က ဒ႑ာရီထဲမွ
ဓားမိစၧာAလားပင္။
''သူ...သူ...က်ဳပ္တို႔ဆီလာေနျပီ''
က်ားသစ္နက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးက ထပ္မံ၍ ေနာက္ဆုတ္ကာ တုန္ယင္စြာျဖင့္ ေျပာလုိက္ေသာ္
ဓားဘုရင္တုနန္သည္ ေလွာင္ျပံဳး,ျပံဳးလုိက္ျပီး...
''ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းကိုေတာင္ သစၥာေဖာက္လာတ့ ဲ က်ားသစ္နက္ ဖန္းယြင္ၾကီးက Aခုက်ေတာ့ Aေတာ္ေၾကာက္ေနပါ
လား''
သူ၏ ခန႔တဲ ့တဲ ့ဲ စကားက ထိေရာက္လွသည္။ က်ားသစ္နက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးသည္ ေဒါသတၾကီး တစ္ခ်က္စိုက္ၾကည့က္ ာ...
''က်ဳပ္နာမည္ကို မေခၚစမ္းပါန႔'ဲ '
''ဘာျဖစ္လို႔လဲ...မင္းက မဟူရာဂိုဏ္းသားဆိုတာ သူမ်ားေတြ သိသြားမွာ ေၾကာက္လို႔လား...ဒါမ်ား
ဂိုဏ္းထဲဝင္ေနေသးတယ္...က်ဳပ္ကေတာ့ ခပ္ရွင္းရွင္းပဲ...ဘာဟန္ေဆာင္မ်က္ႏွာဖံုးမွ တပ္မထားဘူး''
ဓားဘုရင္တုနန္သည္ ပခံုးတြန္႔ကာ ထပ္မံ၍ ေလွာင္ေျပာင္ေျပာလုိက္၏။ က်ားသစ္နက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးလည္း မည္သို႔မ်ွ
တုန္႔ျပန္မေျပာေတာ့။ မနုိင္၍ သည္းခံျခင္းျဖင့္ စကားမဆိုေတာ့ဘဲ မ်က္ႏွာလႊဲလုိက္သည္။ တုနန္သည္
က်ားသစ္နက္ကိုသာ ေလွာင္ေျပာင္ေနမိေသာ္လည္း သူလည္း ေၾကာက္ေနမိသည္သာ။ ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးက
ဓားခ်က္ထုတ္ျပီးေနာက္ Aတငြ ္းAားကုန္သြားမည္ဟု ေျပာထားသျဖင့္သာ စိတ္ထိန္းႏိုင္ခ့၏ဲ ။
''Aဟြတ္...Aဟြတ္''
''ေဝါ့...''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ တစ္လွမ္းခ်င္း ေလ်ွာက္လာရမွ သူတ႔၃ို ေယာက္ဆီေရာက္ရန္
ေပ၂၀Aကြာတြင္ ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ဆိုးကာ ေသြးတစ္လုတ္ Aန္ခ်လုိက္ျပီး ေမွာက္လ်က္သား လဲက်သြားသည္။
Aတြင္းAားထက္ဝက္ထဲႏွင့္ ''ခရမ္းေရာင္ေသမင္းဓားကြက္''ကို Aသံုးျပဳမိ၍ ျဖစ္ေပသည္။ ထိုAျခင္းAရာကိုျမင္ေတာ့မွ
ဓားဘုရင္တုနန္ စိတ္ေAးသြားမိ၏။
''သ႔Aူ တငြ ္းAား ကုန္သြားျပီဘ.ဲ ..Aျမန္ လက္စသတ္ရမယ္''
1
429
ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးသည္ က်န္ႏွစ္ေယာက္ကို သတိေပး ေျပာသလိုလိုႏွင့္ ဆိုလိုက္ရင္း လက္ထဲမွဓားကို
Page 498
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
Aသင့္ျပင္၍ ေရွာင္ခ်ဴးထံ ေျပးလႊားေလေတာ့သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသာ ေသဆုံးခဲ့ပါက မဟူရာဂိုဏ္းAတြက္ ရန္တစ္ခု ရွင္း
သြားမည ္
မဟုတ္လား။
©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©
''ေသေပေတာ့''
ေငြမ်က္ႏွာဘုးိဘိုးသည္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ လည္မ်ိဳသို႔ ခ်ိန္ရယြ က္ ာ ဓားျဖင့္ စိုက္သြင္းလိုက္ေလသည္။ ထAို ခ်ိန္မွာပင္...။
''ရႊစ္...ဝွစ.္ ..ဝွစ္''
''ခြၽမ္''
ေလခြင္းသံႏွင့္Aတူ လက္နက္ပုန္းတစ္ခုက ဓားရွည္ကို ထိမွန္ကာ လြင့္စင္သြားေစသည္။
''ဝွီး...ဝွီး...ဝွီး''
ထပ္မံ၍ ေငြဒဂၤါးက့သဲ ႔ ို လက္နက္ပုန္းမ်ား လြင့္စင္သြားသျဖင့္ ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးသည္ Aက်ီႋလက္ျဖင့္ ႐ိုက္ခါလိုက္သ
ည္။
သ႔ိုေသာ္လည္း...
''ရႊပ္...ရႊပ္...ရႊပ္''
''Aင့္''
Aက်ႋီလက္ေမာင္းစ စုတ္ျပဲျပီး လက္နက္ပုန္းႏွစ္ခုက လက္ျပင္တြင္ စိုက္ဝင္သြားသျဖင့္
တစ္ခ်က္ညည္းညဴျပီး ေနာက္ဆုတ္သြားမိ၏။ ထိုလက္နက္ပုန္းႏွစ္ခုသည္ ေငြဒဂၤါးျပားေလးမ်ား ျဖစ္ၾကျပီး သံစူးခြၽန္မ်ား
က
ပတ္ပတ္လည္ ဝိုင္းထားေလ၏။ Aေတာ္ေၾကာက္စရာေကာင္းသည့္ လက္နက္ပုန္းတစ္မ်ိဳးပင္။ ထိုသ႔ေို သာ လကန္ က္ပု
န္းမ်ိဳးကို
သူမေတြ႕ျမင္ဘူးေခ်။ ထိုစU္မွာပင္...။
လူတစ္ေယာက္သည္ ႐ုတ္တရက္ ခုန္ဝင္လာကာ လဲက်ေနေသာ ေရွာင္ခ်ဴးကို Aက်ႋီကုပ္ပိုးမွ ဆြဲယူမလုိက္၏။
''မင္းက ေသခ်င္တာလား''
ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးသည္ သတိဝင္သြားျပီး ''ယမမင္းလက္ဝါးသိုင္း''ျဖင့္ ထလို ႔Aူ ား တိုက္ခိုက္လိကု ္၏။ ယင္းလူသညလ္
ည္း
မေခလွေခ်။ ဘယ္လက္ဝါးျဖင့္ ျပန္လည္ရင္ဆုိင္ေလသည္။
''ဝုန္း''
လက္ဝါးခ်က္ေၾကာင့္ ေၾကာက္ခမန္းလိလိ Aသံတစ္ခု ျဖစ္ေပၚကာ ႏွစ္Uီးသား ေျခ၃လွမ္းစီ ဆုတ္သြားၾက၏။ ေငြမ်က္ႏွာ
ဘိုးဘိုး
Aလြန္တရာ Aံ့Aားသင့္မိသည္။ သူ၏လက္ဝါးခ်က္ကို တန္းတူရင္ဆိုင္နုိင္သည့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးက ခပ္ရွားရွားပင္။
ဘုရင္၄ပါးေလာက္သာ ရင္ဆိုင္နိုင္ေပမည္။ ထိုပုဂိၢဳလ္သည္ မည္သည့A္ ဖ႔ြဲAစည္းမွ သိုင္းသမားေပနည္း။
Aေစာပိုင္းတငြ ္ ေၾကာင္Aမ္းAမ္းျဖစ္ေနေသာ ဓားဘုရင္တုနန္ႏွင့္ က်ားသစ္နက္ ဂိုဏ္းခြဲမွဴး(သို႔)က်ားသစ္နက္ ဖန္းယြ
င္တ႔သို ည္
သတိဝင္ကာ ေျပးလာၾက၏။
Page 499
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''မင္းက ဘယသ္ ူလဲက'ြ '
1
430
ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးက ေAးစက္စြာ ေမးလိုက္ေသာAခါ ထိုပုဂၢိဳလ္သည္ မခိုးမခန္႔ ရယ္ေမာေလ၏။ သူသည္
ဝတ္႐ံုျဖဴၾကီး ျခံဳလႊမ္းထားျပီး မ်က္ႏွာဖံုးတပ္ထားရာ မည္သူမည္ဝါမွန္း မသိရေခ်။ သို႔ေသာ္ မ်က္လံုးAေရာင္မွာ ၾကယ္ပ်ံ
Aလား
စူးရွေတာက္ပေန၍ Aတြင္းAား Aေတာ္ေကာင္းမြန္ပံုရ၏။
''က်ဳပ္က မဟူရာဂိုဏ္းသားမွန္ရင္ Aကုန္ရွင္းမယ့္ ေသြးဝိညာU္လို႔သာ ခင္ဗ်ားတို႔ မွတ္ထားၾက...ေနာက္မွ ေတြ႕ၾကတာေ
ပါ့''
ေျပာေျပာဆိုဆို ထိုသူသည္ ေရွာင္ခ်ဴးကို ေက်ာပိုး၍ လွည့္ေျပးေလေတာ့သည္။
''လြတ္နုိင္မယ္ထင္ေနလား''
ဓားဘုရင္တုနန္က Aံၾကိတ္ကာ ၾကံဳးဝါးေျပာလုိက္ျပီး လက္ဝါးခ်က္ ႐ိုက္ထတု ္လိကု ၏္ ။ ထသို ူသည္ လက္ေနာက္ျပန္
၍
ဝတ္႐ံုAတြင္းမွ လက္နက္ပုန္း တစ္စံုတစ္ရာျဖင့္ ပစ္လႊတ္လိုက္၏။
''ရႊီး...ဝွီး...ဝွီး''
ဓားသြားမ်ားပါရွိေသာ ေငြဒဂၤါးလက္နက္ပုန္းမ်ား မရပ္မနား ဝဲပ်ံလာသျဖင့္ ကပ်ာကယာ ေရွာင္တိမ္းလုိက္ရသည္။
''သက႔ူ ို မလြတေ္ စန႔'ဲ '
ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးသည္ ေAာ္ေျပာ၍ က်ားသစ္နက္ ဖန္းယြင္ႏွင့္Aတူ ခုန္ဝင္လာေလ၏။ ဝတ္႐ံုရွင္သည္ မရပ္မနားျဖင့္
လက္နက္ပုန္းမ်ား ပစ္ခတ္လိုက္သည္။ သူ၏ လႈပ္ရွားမႈမွာ ဇယ္ဆတ္သလို ျမန္ဆန္လွျပီး လက္နက္ပုန္းမ်ားကလည္း ဆ
န္းၾကယ္၍
Aမ်ိဳးAမည္ စံုလင္ေပသည္။ တစ္ခ်ီတြင္...။
''ဖုန္း''ဟူေသာ ျမည္သံႏွင့္Aတူ မီးခိုးေငြ႕မ်ား Aူထြက္လာသျဖင့္ ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးတို႔ ၃ေယာက္သား ထိတ္လန္႔သြားၾ
က၏။
''Aဆိပ္ေငြ႕ေတ ြ ႐ွဴၾကစမ္း''
ထလို ူက ရယ္ေမာေျပာလိုက္ေသာAခါ ထိတ္လန႔သ္ ြားျပီး Aက်ီႋလက္ျဖင့္ ႏွာေခါင္းပိတ္ ကာကယြ ထ္ ားမိသည္။ မီးခိုး
ေငြ႕မ်ား
စဲသြားေသာAခါ ေသြးဝိညာU္(သို႔)ဝတ္႐ံုျဖဴႏွင့္ မ်က္ႏွာဖံုးရွင္ မရွိေတာ့ေခ်။
''ေတာက္...ေတာ္ေတာ္ဉာဏ္မ်ားတဲ့လူ...Aဆိပ္ေငြ႕ဆိုျပီး လိမ္သြားေသးတယ္''
ဓားဘုရင္တုနန္သည္ ေတာက္တစ္ခ်က္ေခါက္ကာ မေက်မနပ္ ေျပာဆိုလိုက္ေလသည္။ က်ားသစ္နက္ ဖန္းယြင္ကေတာ့
မည္သ႔မို ်ွ
မဆိုဘ ဲ ေငမြ ်က္ႏွာဘိုဘိုး၏ Aရိပ္Aခ်ည္ကိုသာ Aကခဲ တ္ၾကည့ေ္ န၏။ သ႔Aူ သြင္Aျပင္ ၾကည့္ရသည္မွာ
မတုန္မလႈပ္ ျငိမ္သက္ေနသျဖင့္ တစ္စံုတစ္ရာကို ေလးေလးနက္နက္ ေတြးေတာေနပံုရသည္။
''ဂိုဏ္းထိန္းဘိုးဘိုးၾကီး...တစ္ခုခုကုိ စU္းစားမိလို႔လား''
က်ားသစ္နက္ ဖန္းယြင္က ေမးလိုက္ေသာAခါ...
Page 500
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''Aေတာ္ ပေဟဠိဆန္တ့သဲ ပူ .ဲ ..သူ႔သိုင္းပညာက ထူးဆန္းသလို Aတငြ ္းAားကလည္း က်ဳပ္န ႔ဲ တန္းတူေလာက္ရိွတ
ယ္...Aဒ့ဲ ီလ ို
Aစြမ္းထက္တ့ဲ လူမ်ိဳးေတ ြ သိုင္းေလာကမွာ က်န္ေသးမယ္လ႔ ို ထင္မထားဘူး...ဘယ္သူမွန္း မသိရတာ Aေတာ္ဆိုးတ
ယ္''
ဟု ညည္းညဴေျပာျပီး သက္ျပင္းခ်ေလသည္။
ဓားဘုရင္တုနန္က ေတြးေတြးဆဆႏွင့္...
''မဟူရာဂိုဏ္းAတြက္ ရန္သူတစ္ေယာက္ တိုးျပန္ျပီေပါ့ ဂိုဏ္းထိန္းၾကီး''
1
431
''Aင္း...A့ဒဲ ီလိုပ ဲ ေျပာရမယ္...ေလာေလာဆယ္ ဒီမွာရပ္ျပီး ေဆးြ ေႏြးတာ Aဆင္မေျပဘူး...မဟူရာစံAိမ္ကို
သြားၾကမယ္...ေနာက္ထပ္ ၁ပတ္ေက်ာ္ေလာက္ေနရင္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ေရာက္လာျပီး ညႊန္ၾကားခ်က္ေပးလိမ့္မယ္''
ဓားဘုရင္တန
ု န္၏ စကားကို ေျဖၾကားရင္းမွ သသူ ည္ ေသဆုံးေနေသာ Aေလာင္းမ်ားကို တစ္ခ်က္ၾကည့၍္ ...
''ျမင္မေကာင္းတ့ ဲ ဒီAမိႈက္ေတြရွင္းဖို႔ လူလတႊ ္ထားရUီးမယ္''
ခပ္တိုးတိုးေလး ေရရြတ္ျပီးေနာက္ ျမိဳ႕ေျမာက္ပိုင္းသို႔ Uီးတည္သြားေတာ့၏။ ထိုစU္မွာပင္...။
''မီးဗ်ိဳ႕...မီး...မီး''
လတူ စ္ေယာက္သည ္ ေျပးလာရင္း ေAာ္ေျပာေလရာ သတူ ႔ရုိ ိွရာသို႔ ေရာက္ရိလွ ာ၏။
''Aမယ္ေလးဗ်''
ထသို ူသည္ Aပိုင္းပိုင္းျပတ္ကာ ေသဆုးံ ေနေသာ မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ား၏ Aေလာင္းမ်ားကို ျမင္ေတြ႕ရေသာ္
ထတိ ္လန္႔တၾကားေAာ္ျပီး လွည့ေ္ ျပးရန္ျပင္သည္။
''ရပ္လိုက္စမ္း''
က်ားသစ္နက္ဖန္းယြင္သည္ ေAာ္ေျပာလိကု ္ျပီး ကြၽမ္းတစ္ခ်က္ပစ္ကာ ထသို ူ၏ေရွ႕၌ ပိတ္ရပ္လိုက္၏။ ယင္းေနာက ္
လက္ေကာက္ဝတ္ကို ဖမ္းခ်ဳပ္၍...
''ဘယ္ေနရာမွာ မီးေလာင္တာလဲ ေျပာစမ္း''
ခပ္မာမာႏွင့္ ေမးေလရာ Aသက္၄၀ခန္႔ရိွသည့ ္ မ်က္ႏွာရွည္ရွည္ႏွင့္ ထလို ူၾကီးမွာ
ထတိ ္လန္႔ေၾကာက္ရံ႕ြ သြားသည္။ ေAးစက္စက္မ်က္ႏွာထားမ်ားျဖင့္ မတုန္မလႈပ္ရိွေနေသာ
တုနန္ႏွင့္ ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးတ႔ကို ို ေတြ႕ေသာ္ ပိုမိုထိတ္လန္႔မိ၏။
''ကြၽန္...ကြၽန္ေတာ္ေျပာပါမယ္...မ...မ...မဟူရာစံAိမ္မွာပါ ဆရာၾကီး''
''ဟင္''
''ဘာ...''
''ဘာကြ''
၃ေယာက္စလံုးထံမွ Aာေမဍိတ္သံမ်ား ထြက္ေပၚလာရာ ထိုလူမွာ ပိုမိုတုန္လႈပ္သြားေလ၏။
''ရျပီ...ခင္ဗ်ားသြားေတာ့''
က်ားသစ္နက္ဖန္းယြင္က လက္ကိုလႊတ္ေပးလုိက္သည္ႏွင့္ ေစာေစာက ထိတ္လန္႔မိေသာ Aေလာင္းမ်ားကိုပင္
မေၾကာက္ရံ႕ြ ေတာ့ဘ ဲ တစ္ခ်ိဳးတည္း လစ္ေျပးေတာ့သည္။ Aေလာင္းမ်ားက တကယ္တမ္း Aႏၲရာယ္မေပးနိုင္ဘ ဲ
Page 501
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ထိုလူ၃ေယာက္ကသာ ဒုကၡေပးနုိင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေလာ။
''ဒုကၡပ.ဲ ..မဟူရာစံAိမ္ ရိွတ့ဲဆကီ ေန မီးခိုးေငြ႕ေတ ြ ထကြ လ္ ာပါလား''
တုနန္က ေကာင္းကင္ကို လက္ညိွဳးထုိး၍ ထတိ ္လန္႔တၾကား ဆိုလိကု ္သည္။ သူေျပာသည္ကလည္း ဟတု ္ေပသည္။
ထိုမီးခိုးေငြ႕မ်ားသည္ ျမိဳ႕ေျမာက္ပိုင္းရိွ သူတတ
႔ ို ေတြ၏ စခန္းတစ္ခုျဖစ္သည့ ္ မဟူရာစံAိမ္မွျဖစ္ေၾကာင္း ေသခ်ာသိရိွလိ
ကု ္ရသည္။
''Aျမန္သြားၾကစို႔''
1
432
ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးသည္ ေလာေဆာ္ျပီးေနာက္ ကိုယ္ေဖာ့ပညာသံုးျပီး လ်င္ျမန္ေသာAဟုန္ျဖင့္ ေျပးလႊားေလေတာ့သ
ည္။ တုနန္ႏွင့္
ဖန္းယြင္တို႔လည္း Aတူေျပးလိကု ္သြားေလ၏။ သတူ ႔ိုစိတ္ထဲ၌ Aေတာ္ေဒါသထကြ ္ေနသည္။
ထိုမီးသည္ ေပါ့ဆ၍ ေလာင္ေသာမီးေတာ့ မျဖစ္နိုင္ေခ်။ ႐ိ႕ႈ မီးသာ ျဖစ္ရမည္။ သို႔ဆိုလ်ွင္ မဟူရာစံAိမ္ကို မီး႐ိႈ႕ရဲေလာ
က္ေAာင္
သတၱိေကာင္းသူမွာ မည္သူေပနည္း။
©©©©©©©©©©©©©©©©©©
လ်င္ျမန္လွေသာ လူရိပ္တစ္ခုသည္ မရပ္မနား ေျပးလႊားေနေလ၏။ ထိုသူ၏ လႈပ္ရွားမႈမ်ားမွာ တေစၧသရဲဟု ထင္ရေလာ
က္ေAာင္
ရိပ္ကနဲပင္။ သူသည္ ထူးထူးျခားျခား ဝတ္႐ံုျဖဴၾကီး ျခံဳလႊမ္းကာ မ်က္ႏွာဖံုးတစ္ခု တပ္ဆင္ထားထားသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ကို
ယ္တစ္ခ်က္
လႈပ္လိကု ္သည္ႏွင့္ ေလျပင္းတိုက္သြားေသာ တိမ္စိုင္တစ္ခုႏွင့္ Aလားသ႑ာန္တူလွ၏။ သသူ ည္ ေက်ာေပၚတြင္
လူတစ္ေယာက္ကို ထမ္းပိုးထားေသာ္လည္း လ်င္ျမန္မႈမွာ ယုတ္ေလ်ာ့မသြားေခ်။
ထိုသူသည္ကား ေရွာင္ခ်ဴးကို ကယ္ထုတ္သြားသည့္ လူထူးဆန္း မ်က္ႏွာဖံုးတပ္ သိုင္းသမား(သို႔)ေသြးဝိညာU္ပင္ ျဖစ္ေခ်
သည္။
သ႔ူေက်ာျပင္တြင္ ဝမ္းလ်ားေမွာက္လ်က္ ရိွေနေသာ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သတိမရေသးေခ်။ ''ခရမ္းေရာင္ေသမင္း''ဓားကြက္ႏွ
င့္
''AာဃာတAမုန္း''ဓားကြက္တ႔ကို ို တစ္ေန႔ထ ဲ Aသုံးျပဳ တိကု ္ခိုက္ခသ့ဲ ျဖင့္ Aတငြ ္းAားကုန္ခမ္းျပီး AားAင္
ျပတ္လတ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္။ ထိုသိုင္းကြက္မ်ားသည္ လ်င္ျမန္၍ ျပင္းထန္ရက္စက္လွသလို Aတြင္းAား မ်ားမ်ားသံုးေ
လေလ
ဓားခ်က္ကို ပိုထုတ္နိုင္ေလျဖစ္သည္။ တစ္ကၠန႔ႏ္ ွင့္ ဓားခ်က္ေပါင္း ၂၀၀ေက်ာ္ထုတ္ရသည္မွာလည္း လယြ ္ကူေသာ
Aလုပ္မဟုတ္ေခ်။ သူ႔လိုAတြင္းAားAဆင့္ရွိမွ ေလ့က်င့္နိုင္ေပသည္။ ပြဲသိမ္းတိုက္ကြက္မ်ိဳးျဖစ္၍ AားAင္ကန
ု ္လွ၏။
''Aေတာ္ထူးဆန္းတဲ့လူပဲ''
မ်က္ႏွာဖုံးရွင္က ေနာက္သို႔ တစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္ရင္း တီးတိုးေရရြတ္ျပီး ေတာAုပ္တစ္ခုထဲသ႔ ို တိုးဝင္သြားေလသည္။
သသူ ည္
ထိုေတာAုပ္Aတြင္း ႏွံ႔ႏွံ႔စပ္စပ္ ေရာက္ဖူးပံုရသည္။ ဟိုခ်ိဳးသည္ေကြ႕ျဖင့္ ခုန္ေက်ာ္ ေျပးလႊားေနျပီး
Page 502
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
မၾကာခင္မွာပင္ ေက်ာက္ဂူတစ္ခုေရွ႕၌ ေရာက္ရွိသြား၏။ ထိုေက်ာက္ဂူကို Aျဖဴေရာင္ဝတ္စံု ဝတ္ထားျပီး မ်က္ႏွာဖံုးတ
ပ္ထားေသာ
လူႏွစ္ေယာက္က ေစာင့္ၾကပ္ထားလ်က္ရွိျပီး ေရွာင္ခ်ဴးကို ေခၚေဆာင္လာသည့္ မ်က္ႏွာဖံုးရွင္(သို႔)ေသြးဝိညာU္ကို ျမင္ေ
သာAခါ
Uီးညြတ္ဂါရဝျပဳလုိက္ၾကသည္။
''ေသြးဝိညာU္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးကို ဂါရဝျပဳပါတယ္''
မ်က္ႏာွ ဖံုးရွင္က ေဘးဘီႏွင့္ ေက်ာက္ဂူAတြင္းကို Aကဲခတ္ရင္း...
''AေျခAေန ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလ.ဲ ..က်န္တ့လဲ ူေတကြ ဘယ္မွာလဲ...မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ပ ဲ ရိွတာလား''
ဟု ေမးလုိက္ေသာAခါ...
''ေရႊပ်ံလႊားသခင္မေလးက ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး ျပန္မလာေသးလို႔ ေစာေစာကတည္းက ဂိုဏ္းသားAခ်ိဳ႕ပါေခၚျပီး ျမိဳ႕ထဲသြားရွာ
ဖို႔
ထြက္သြားပါျပီ...ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္း ဘယ္လိုမွ တားမရပါဘူး...Aျပစ္ေပးပါ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး''
Aေစာင့္ႏွစ္ေယာက္က ဒူးေထာက္ျပီး ေတာင္းပန္စကား ေျပာလိုက္ရာ ေသြးဝိညာU္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္သည္ သေဘာက်စြာ ရယ္
ေမာျပီး...
''ညီမေလး ေခြၽဖုန္းကေတာ့ Aေတာ္တဇြတ္ထိုးနုိင္တယ္...က်ဳပ္စကားကိုေတာင္ ေကာင္းေကာင္း နားေထာင္ခ်င္တာ
မဟုတ္ဘူး...ထပါ...မင္းတို႔မွာ Aျပစ္မရွိပါဘူး''
ဟု ဆလို က
ိ ု ္ေတာ့မွ Aေစာင့္ႏွစ္ေယာက္သည္ စိတ္ေAးသြားၾက၏။ သူတ႔စို ိတ္ထဲ၌ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး၏ သေဘာထား ျပ
ည့္ဝမႈကို
ၾကိတ္၍ခ်ီးက်ဴးမိသည္။
1
433
''လတူ စ္ေယာက္ ကယလ္ ာတယ္...သ႔ကူ ို ကသု ေပးလိုက္Uီးမယ္...ပတ္ဝန္းက်င္ကို ေသခ်ာေစာင့္ၾကည့္ေနUီး..မသ
ကာၤ တာ
တစ္ခုခုရွိရင္ ခ်က္ခ်င္း Aေၾကာင္းၾကား''
''ဟတု ္က့.ဲ ..Aမိန္႔Aတိုင္းပါ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး''
Aေစာင့္ႏွစ္ေယာက္က Uီးညြတ္၍ ျပိဳင္တူေျဖၾကားလုိက္သည္။ ေသြးဝိညာU္
ဂိုဏ္းခ်ဳပ္သည္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္လိုက္ျပီး ေက်ာက္ဂူAတြင္းသို႔ ဝင္ေရာက္သြားသည္။
ဂူAတြင္းပိုင္းသည္ ေAးစိမ့္လွျပီး ေက်ာက္စက္ပန္းဆြဲမ်ားမွ ေရမ်ားတစ္စက္စက္ က်ေနေလ၏။ Aထဲတြင္
Aေတာ္က်ယ္ဝန္းလွ၏။ ေလဝင္ေလထြက္ေတာ့ ေကာင္းမြနသ
္ ည္။ ဂူနံရံတြင္ မီးတုတ္မ်ား တပ္ဆင္ထြန္းညွိထား၍လည္
း
လင္းလင္းခ်င္းခ်င္း ရွိေပသည္။ ေAာက္ေျခတြင္မူ ေကာက္႐ိုးႏွင့္ သစ္ကိုင္းသစ္ရြက္မ်ားကို ခင္းထားျပီး စခန္းတစ္ခုAျဖ
စ္
Aသံုးျပဳထားပံုရသည္။
ေသြးဝိညာU္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္သည္ ဂူAစြန္ဆံုးထိ သြားေရာက္ေလ၏။ ဂူသည္ တစ္ဖက္ပိတ္ဂူAမ်ိဳးAစား ျဖစ္သည္။
Page 503
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
လူေပါင္းမ်ားစြာ ေနထိုင္ခိုေAာင္းပံုရ၏။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဂူAတြင္းပိုင္း၌
Aိုးခြက္ပန္းကန္မ်ား၊ေဆးဝါးAခ်ိဳ႕၊ေသာက္သုံးေရႏွင့္ စားနပ္ရိကၡာ Aေျမာက္Aမ်ား ရိွေသာေၾကာင့္ပင္။ ေက်ာေပၚတငြ ္
ထမ္းပိုးထားေသာ ေရွာင္ခ်ဴးကို ဂူနံရံ၌ ေခတၱမွီထားေစျပီးေနာက္ ေသြးဝိညာU္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္သည္ သူ၏
ဝတ္႐ုံကို ျဖန္႔ခင္းသည္။ ျပီးမွ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ခရီးေဆာင္Aိတ္ႏွင့္ လက္ထဲမွဓားရွည္ကိုယူ၍ ဂူနံရံ၌ မီွထားလိုက္သည္။ ထ႔ိုေ
နာက္တြင္
သူျဖန္႔ခင္းထားသည့ ္ ဝတ္႐ုံေပၚသို႔ လေွဲ လ်ာင္းေစလိုက္၏။
ထ႔ိုေနာက္တြင္ သသူ ည္ သစ္ရြက္ေျခာက္ႏွင့္ ထင္းမ်ားကို စုစည္းျပီး မီးဖိုတစ္ခု ျပဳလုပ္ကာ ဂုန္နီAိတ္ၾကီးတစ္ခု Aတြင္း
မွ
ဂ်င္စင္းႏွင့္ ေဆးျမစ္Aခ်ိဳ႕ကို Aသုးံ ျပဳ၍ ေဆးထိုင္က်ိဳေနေလသည္။ ေဆးပြက္ေသာAခါ ေရွာင္ခ်ဴးကို
တစ္ခ်က္Aကဲခတ္ၾကည့္ျပီးေနာက္ ထိုင္ရာမွထကာ လက္ေကာက္ဝတ္ေသြးေၾကာကို စမ္းသပ္ၾကည့္လိုက္၏။
ထိုAခါ ေရွာင္ခ်ဴးတစ္ကိုယ္လုံး၌ စီးဆင္းေနေသာ Aတြင္းAားAခ်ိဳ႕ကို ခံစားသရိ ိွရေသာAခါ သူ႔Aဖို႔ လြန္စြာ
Aံ့Aားသင့္သြားေစသည္။
''ဟာ...သ႔Aူ တြင္းAားက ထူးဆန္းလိုက္တာ...Aပူန႔ ဲ AေAးႏွစ္မ်ိဳးေတာင္ပါလား...ဓားသိုင္းကလည္း
ရက္စက္ျပီး ျမန္ဆန္လွတယ္...မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႕သာ မၾကံဳရင္ ယံုနုိင္မွာမဟုတ္ဘူး...ဘယ္လိုဆရာရဲ႕ တပည့္ပါလိမ့္''
သသူ ည္ ေရွာင္ခ်ဴးကို စူးစိုက္ၾကည့က္ ာ မွတ္ခ်က္ခ်ရင္း လက္ကလို ႊတလ္ ိုက္၏။ ထိုစU္မွာပင္ သတလိ စ္ေနေသာ ေ
ရွာင္ခ်ဴးသည္
မ်က္စိ ဖ်တ္ကနဲပြင့္လာျပီး လက္ဝါးခ်က္ျဖင့္ ႐ုတ္တရက္ တိကု ္ခိုက္ေလေတာ့သည္။ ေသြးဝိညာU္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္သည္ သ႔Aူ
ရိပ္Aကကဲ ို
ဂ႐ုတစိုက္ ၾကည့္႐ႈေနျခင္း ျဖစ္ေလရာ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလု ိ လက္ဝါးျဖင့္ AလိုAေလ်ာက္ ခုခံမိေလသည္။
''ဝုန္း''
''Aင့္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ျပင္းထန္ေသာ ေလလိငႈ ္းတစ္ခုေၾကာင့္ ေနာက္သ႔ ို လြင့္စင္သြား၏။ သို႔ေသာ္ သသူ ည္ Aားတင္း၍ ထ
ရပ္ရန္
ၾကိဳးစားေလသည္။ ေသြးဝိညာU္ဂုဏ
ိ ္းခ်ဳပ္သည္ ထတိ ္ထတိ ပ္ ်ာပ်ာ ျဖစ္သြားျပီး ခ်က္ခ်င္း ထူမေပးလိုကိ ္၏။ သို႔ေသာ္ ေ
ရွာင္ခ်ဴးသည္
သ႔လူ က္က ို တနြ ္းဖယ္ျပီး...
''ခင္...ခင္ဗ်ားက မဟူရာဂိုဏ္းက မဟုတ္လား''
''မိတ္ေဆြၾကီး Aထင္မွားေနျပီ...က်ဳပ္က က်န္းတုန္းျမိဳ႕က လမ္းေပၚမွာ သတိလစ္ေနတ့ ဲ ခင္ဗ်ားကိုေတ႕ြ လ႔ ို
ကယ္လာခ့တဲ ာပ.ဲ ..ခင္ဗ်ားန႔ ဲ ဟုန္စံAိမ္မွာေတာင္ ေတြ႕ဖူးတယ္ေလ''
1
434
ထိုစကားေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မွတ္မိသေယာင္ရွိလာသည္။ ေခတၱမ်ွ ျငိမ္သက္သြားျပီးေနာက္ သူေရာက္ရွိေနေသာ ေ
နရာကို
မ်က္စိကစား၍ Aကဲခတ္ၾကည့္႐ႈေနသည္။ မည္သည့္ေနရာမွ ဤေက်ာက္ဂူထဲသို႔ ေရာက္ရွိေနေၾကာင္း သူမသိပါ။ ေစာ
Page 504
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ေစာပိုင္းက
ဘာျဖစ္ခ့သဲ ည္ကိုလည္း ႐ုတ္ခ်ည္း သတိမရေသးေခ်။ ထို႔ျပင ္ စိတ္ႏွင့္ကိုယ္ႏွင့္ မကပ္သလို ခံစားမိ၏။
''မိတ္ေဆြၾကီးက မဟူရာဂိုဏ္းသားေတြနဲ႔ တကို ္ခိုက္ေနတာ က်ဳပ္ျမင္ခ့ဲရတယ္...Aေတာ္ေကာင္းတ့ဲ ဓားသိုင္းပ.ဲ ..မဟူ
ရာဂိုဏ္းသား
၂၀၀ေက်ာ္ေတာင္ မ်က္စိတစ္မွိတ္Aတြင္းမွာ ျပဳတ္ျပဳတ္ျပဳန္းသြားတယ္...လက္ေတြ႕သာ မျမင္ရရင္ သိုင္းေလာကမွာ
A့ဒဲ ီလိုပဂု ိၢဳလ္မ်ိဳး ရိွမယ္ဆိုတာ ထင္မိမွာ မဟုတဘ္ ူး''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူ၏ ခ်ီးက်ဴးစကားကို ျပန္မေျဖAားေသးေခ်။ Aေစာပိုင္းက ျဖစ္ပ်က္ခ့သဲ မ်ွကို ျပန္ေျပာင္းစU္းစားၾက
ည့သ္ ည္။
သ႔ူစိတ္ထဲ၌ Aိပ္မက္လိုလိုႏွင့္ ေရးေတးေတး မွတ္မိလာ၏။ မိမိသည္ မ်က္လုးံ မ်ား နီရဲျပီး ေဒါသထြကေ္ န၍ ဘလီ ူးသ
ဘက္ပမာ
ရန္သူမ်ားကို ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ျဖတ္ခ့သဲ ည္တ႔ကို ို ခပ္ေရးေရး ျမင္ေယာင္လာမိ၏။ ထ႔ေို နာက္တြင္ ဘာဆိုဘာမွ
မသိေတာ့။
ဤဂူထဲသ႔ ို မည္သ႔မို ည္ပုံ ေရာက္လာသညက္ ို စU္းစားမရေခ်။ သူသည္ ေသြးဝိညာU္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ကို ေစ့ေစ့ၾကည့္၍...
''ခင္ဗ်ားဟာ မဟူရာဂိုဏ္းက မဟုတဘ္ ူးဆုတိ ာ ေသခ်ာရဲ႕လား''
ဟု မသကၤာဟန္ျဖင့္ၾကည့္ကာ ေမးလိုက္ေသာ္ ေသြးဝိညာU္သည္ ဟက္ခနဲ ရယ္ေမာျပီး...
''က်ဳပ္သာ မဟူရာဂိုဏ္းကဆိုရင္ ဟုန္စံAိမ္တုန္းက လမ္းေတေလဂိုဏ္းကို ကူညီေပးမွာ မဟုတ္ဘူး...ဒါ့Aျပင္
မိတ္ေဆြၾကီးကိုလည္း သတ္ပစ္တာ ၾကာျပီ...Aခုေန ခင္ဗ်ားမွာ Aတြင္းAား Aျပည့္Aဝ မရွိေသးဘူးဆိုေတာ့...က်ဳ
ပ္သာ
လုပ္ၾကံမယ္ဆိုရင္ Aခြင့္ေကာင္းပဲ မဟုတ္လား''
ဟု ေျပာလုိက္ေတာ့မွ ေရွာင္ခ်ဴးလည္း သေဘာေပါက္နားလည္၍ ႏႈတ္ပိတ္သြားေတာ့သည္။
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၈၇,၈၈)
ထ႔ိုေနာက္ မည္သ႔မို ်ွ မဆိုေတာ့ဘ ဲ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဝင္ေလထကြ ္ေလ ႐ွဴ႐ိွဳက္ရင္း စမ္းသပ္ၾကည့္ေသာ္
Aတြင္းAား ကုန္ခမ္းေနသည္ကို သိလုိက္ရ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သက္ျပင္းရွည္ၾကီးခ်ျပီး Aတြင္းက်င့္ရန္ တင္ပ်U္ေခြေတာ့သ
ည္။
''ခဏေနပါUီး မိတ္ေဆ'ြ '
ေသြးဝိညာU္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္က တားျမစ္လိုက္ျပီးေနာက္ က်ိဳထားေသာ ေဆးကို ေျမခြက္ေလးတစ္ခု၌
ခပ္ထည့္ကာ သစ္သားဇြန္းတပ္ျပီး ေရွာင္ခ်ဴးကို ေပးလိုက္၏။
''ဂ်င္စင္းန႔ ဲ ေဖာ္စပ္ထားတ့ ဲ Aားတိုးေဆးရည္ပ.ဲ ..Aရင္ဆုံး ေဆးေသာက္ Aနားယူျပီး တစ္ေရးႏိုးလာေတာ့မွ ေလ့က်
င့္ပါ...က်ဳပ္က
ခင္ဗ်ားရန္သူ မဟုတ္ဘူး...စိတ္ခ်လက္ခ် ေနလို႔ရပါတယ္...ဒီေနရာက ေခါင္တယ္ဆိုေတာ့
မဟူရာဂိုဏ္းသားေတြလည္း ေတာ္႐ံုတန္႐ံု ေရာက္မလာနုိင္ဘူး''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူ႔စကားကိုလည္း မေျဖႏိုင္ေသး။ ေဆးခြက္ကို မေသာက္ေသးဘ ဲ စU္းစားေတေြ ဝေနေလ၏။
''စိတ္ခ်ပါ ေဆးခြက္ထဲမွာ Aဆိပ္ခပ္မထားပါဘူး''
ေသြးဝိညာU္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္က ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေျပာေလရာ Aားတံု႔Aားနာ ျဖစ္သြားသည္။
Page 505
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ေစာေစာက AျပဳAမူAတြက္ ေတာင္းပန္ပါတယ္''
''ကိစၥမရွိပါဘူး...က်ဳပ္ဆိုရင္လည္း မိတ္ေဆြလို AေျခAေနမ်ိဳး ၾကံဳေတြ႕ရင္
ခုမွေတြ႕တ့သဲ ကူ ု ိ ခ်က္ခ်င္းယုံမွာ မဟုတ္ဘူး...ကိစၥရိွလ႔ ို Aျပင္ဘက္သာြ းလိုက္Uီးမယ္''
1
435
''ဟတု ္က့'ဲ '
ေသးြ ဝိညာU္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္သည္ ေျပာေျပာဆိုဆို လွည့ထ္ ြကသ္ ြား၏။ သူ၏ လပႈ ္ရွားမႈမ်ားမွာ ေသသပ္သလ ို ျမန္ဆန္လွ
သည္။
Aသံဗလံပင္ စိုးစU္းမ်ွ မထြက္ေခ်။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aလြန္တရာ
Aံ့Aားသင့္သြားမိ၏။ ေသြးဝိညာU္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း ေတြးစရာ ေပၚလာသည္။
ထသို ူသည္ Aဘယက္ ့သဲ ႔ ို ပုဂိၢဳလ္မ်ိဳးေပနည္း။ ေသခ်ာသည္ကေတာ့ ထိပ္တန္းသိုင္းသမားတစ္ေယာက္ ျဖစ္နုင
ိ ္ေပသ
ည္။
''ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ...ငါ့Aတြက္ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ တိုးလာတာလို႔ သတ္မွတ္ရေတာ့မွာပဲ''
ဟုေတြးလိုက္ျပီး ေဆးခြက္ကို ေသာက္လိုက္သည္။
ထိုခဏဝယ္ မ်က္လုးံ မ်ား ေမွးစင္းျပီး Aိပ္ခ်င္လာေသာေၾကာင့္ လွဲေလ်ာင္းလိကု ္ရာ မၾကာမီ ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ Aိပ္ေမာ
က်သြား၏။
©©©©©©©©©©©©©©©©©
''Aစ္ကိုၾကီးက သ႔ကူ ို ေခၚလာတာ Aေၾကာင္းရိွပုံရမယ္''
''Aင္း...ဟုတတ္ ယ္ ညီမေလး...Aစ္ကိုတို႔ဂိုဏ္းမွာ လူေတာ္ေတ ြ လိုAပ္ေနတယ္...မဟူရာဂိုဏ္းကို
ဆန္႔က်င္ဖို႔ဆိုတာ လြယတ္ ့Aဲ လုပ္မွ မဟုတ္တာ''
''Aို...Aစ္ကိုၾကီးကိုယ္တိငု ္ သ႔ကူ ို ေခၚလာတယဆ္ ိုေတာ့ သိုင္းပညာက ေတာ္႐ုံေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ဘူး...သူသတိရ
လာရင္
ဘယ္ေလာက္ Aရည္Aခ်င္းရိွ္လဲဆိတု ာ စမ္းသပ္ၾကည့္ရမယ္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ တစ္ေရးနိုး သတိရလာေသာAခါ ထိုစကားသံမ်ား ၾကားလိုက္ရ၏။ Aသံရွင္ႏွစ္ေယာက္Aနက္ တစ္Uီး
သည္
မ်က္ႏွာဖံုးရွင္ ေသြးဝိညာU္ျဖစ္ျပီး Aျခားတစ္ေယာက္ကမူ မိန္းမပ်ိဳတစ္ေယာက္ ျဖစ္ဟန္တူ၏။ ထို႔ျပင္ ေျခသံမ်ားႏွင့္
လႈပ္ရွားသြားလာေနေသာ Aသံမ်ား ၾကားရသျဖင့္ မ်က္စိမွိတ္ကာ
Aိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္၍ နားစြင့္ထားမိသည္။ မ်က္ႏွာဖုံးရွင္(သ႔)ို ေသြးဝိညာU္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္၏ စကားသံက
ၾကည္လင္ျပတ္သားစြာ ထြက္ေပၚလာသည္။
''ညီမေလးက သူဘယ္သူဆိုတာ သိသြားရင္ Aေတာ္လန္႔သြားမွာ ေသခ်ာတယ္...ၾကိဳျပီးေတာ့ ေျပာရUီးမယ္...သူ႔သိုင္းပ
ညာ က
Aစ္ကို႔ေAာက္မွာ မဟုတ္ဘူး...Aစ္ကို႔Aထက္ ခပ္ျမင့္ျမင့္မွာပ ဲ ရိွတယ္...ယီဖြ န္းတစ္ေယာက္သာ သူန႔ ဲ တန္းတူ
ယွU္နုိင္ေလာက္မွာ''
ထိုAခါ မိန္းမပ်ိဳက ကန္႔ကြက္ေျပာေလသည္။
Page 506
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''Aစ္ကိုၾကီးရဲ႕ ေလနတ္ဘုရားသိုင္းက ေလကိုေတာင္ ထိန္းခ်ဳပ္နုိင္ေAာင္ Aေတာ္စြမ္းတယ္မဟုတ္လား...သူ႔ကို
မယွU္နိုင္ဘူးဆိုတာ မယုဘံ ူး''
ေသြးဝိညာU္သည္ သေဘာက်စြာ ရယ္ေမာ၍...
''ညီမေလးက Aစ္ကို႔ကို Aထင္ၾကီးလြန္းေနျပီ...ေလနတ္ဘုရားသိုင္ းက ေလထုကို ထိန္းခ်ဳပ္ျပီး
Aတငြ ္းAားန႔ ဲ ေပါင္းစပ္ထားတယ္ ဆိုေပမယ့ ္ ကန္႔သတမ္ ႈေတြ ရိွေနတယ္...Aတြင္းAားျမင့္မွ ပိုျပီးေတာ့
Aားေကာင္းလာတာ...Aစ္ကိုက Aဆင့္၅ထိပဲ ေAာင္ျမင္ထားတာ...သူရဲ႕ Aတြင္းAားက
AပူAေAးႏွစ္မ်ိဳး ေပါင္းစပ္ထားတ့Aဲ ျပင္ Aစ္ကို႔ထက္ Aမ်ားၾကီးနက္႐ိႈင္းတယ္...ဒါေၾကာင့္ မယွU္နိုင္တာပ'ဲ '
''Aစ္ကို Aမႊန္းတင္ေလာက္ေAာင္ စြမ္းေနတ့သဲ ကူ ဘယသ္ ူမို႔လ႔လို 'ဲ '
မိန္းမပ်ိဳက ေမးလုိက္ေသာAခါ ေသြးဝိညာU္က ေAးေဆးစြာ ေျပာလုိက္၏။
1
436
''ဂ႐ုဏာမ့ ဲ ဓားသခင္''
''ရွင္''
သူမထံမွ Aာေမဍိတ္သံ ထကြ ေ္ ပၚသြားေလသည္။ ထ႔ိုေနာက္...
''ဒါဆိုသူက ကြၽန္မတို႔ ရန္သူပဲ''
မိန္းမပ်ိဳေလးက တင္းမာေသာေလသံျဖင့္ ေျပာလုိက္ေသာAခါ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စိတ္တြင္းမွ Aံ့Aားသင့္သြားမိ၏။ သူႏွင့္
လည္း
တစ္ခါမ်ွ သိဖူးပုံမရေသာ ထိုမိန္းမပ်ိဳက မည္သည့A္ တြက္ေၾကာင့္
ရန္သူဟု ေျပာရသနည္း။ သူကိုယ္တိုင္ထေမးလ်ွင္ မေကာင္းတတ္၍ ဆက္လက္ျပီး Aိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ
နားစြင့္ထားလုိက္သည္။
''ဟူး...''
ေသြးဝိညာU္သည္ သက္ျပင္းရွည္ၾကီးခ်လိုက္ျပီး...
''ညီမေလး ေခြၽဖုန္း...မဟူရာဂိုဏ္းကို ဘယ္ေလာက္မုန္းတီးေနသလဲဆိုတာ Aစ္ကိုနားလည္ပါတယ္...ဒါေပမယ့္
သူက မဟူရာဂိုဏ္းကလူ မဟုတ္ဘူး''
ဟုေျပာလုိက္ေလသည္။ မိန္းမပ်ိဳက...
''ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ညီမက သ႔ကူ ို သတ္ပစ္ခ်င္ေAာင္မုန္းတယ္''
ေျပာရင္း ေဒါသသံေလး ပါလာသည္။
''ညီမေလးေခြၽဖုန္း...မဟူရာဂိုဏ္းသား ၂၀၀ေက်ာ္ကို သူကိုယတ္ ိုင္ သတ္ခ့တဲ ာ Aစ္ကမ႔ို ်က္ျမင္ပ.ဲ ..ဘယ္လိုလုပ္ျပီး
မဟူရာဂိုဏ္းသား ျဖစ္နုိင္ပါ့မလဲ...ညီမေလးထင္တာ မွားေနျပီ''
''ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ညီမကေတာ့ သ႔ကူ ို သေဘာမက်ဘူး...Aစ္ကိုက တကယ္လ႔ ို ဂိုဏ္းထဲကို သိမ္းသြင္းလိုက္မယ္ဆရို
င္
ညီမကေတာ့ ထြက္သြားမွာပဲ''
''ညီမေလး...''
''ေတာ္ျပီ...Aစ္ကိုန႔ ဲ စကားမေျပာေတာ့ဘူး''
Page 507
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ထ႔ိုေနာက္တြင္ ေစာေစာက Aခ်ီAခ် ေျပာေနသေလာက္ တိတဆ္ တိ ္သာြ းျပန္သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ခ်က္ခ်င္းၾကီး ထ
လိကု ္လ်ွင္
ခိုးနားေထာင္သည္ကို သိရွိမည္စိုး၍ ေစာင့္ဆိုင္းေနလုိက္၏။ Aခ်ိန္၁၅မိနစ္ခန္႔ ၾကာသည္Aထိ တိတ္ဆိတ္ေနရာ
သသူ ည္ ဆကလ္ က္ ဟန္မေဆာင္လိုေသာေၾကာင့္ ညည္းညဴ၍ လူးလဲကာ ထလိကု ၏္ ။
''Aင္း...Aဲ''
''ေၾသာ္...မိတ္ေဆြၾကီးေတာင္ သတိရလာျပီကိုး''
ေသြးဝိညာU္က လွည့္ၾကည့္၍ ေျပာေလ၏။ သူသည္ ေရွာင္ခ်ဴးႏွင့္ မလွမ္းမကမ္းတြင္ မိန္းမပ်ိဳတစ္ေယာက္ႏွင့္Aတူ
ရွိေနသည္။ ထိုမိန္းမပ်ိဳသည္ Aသက္၂၀ေက်ာ္Aရြယ္ရွိျပီး ႐ုပ္ရည္လွပသူျဖစ္၏။ ေရႊဝါေရာင္ ပိုးေပ်ာ့ဝတ္စံုကို
ဝတ္ဆင္ကာ ဆံပင္ကုိ လ်ိွဳထံုး၍ ပ်ံလႊားပံု ေရႊဆံထိုးေျခာက္ခုထိုးထားေလသည္။
''ကြၽန္ေတာ့ကို ကယတ္ င္ေပးတ့ ဲ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ''
1
437
ေရွာင္ခ်ဴးက သူတို႔Aနားသြားျပီး လက္သီးလက္ဝါးဆုပ္ကာ ေျပာလုိက္၏။
''မိတ္ေဆြၾကီး Aိပ္ေပ်ာ္ေနတာ ႏွစ္ရက္ေတာင္ ရွိျပီ...Aခုေတာ့ Aားျပည့္သြားျပီ မဟုတ္လား''
ေသြးဝိညာU္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္က ေျပာလိုက္ေသာAခါ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aံ့Aားသင့္သြားျပီး...
''ခင္ဗ်ာ...၂ရက္ေတာင္ရိွျပီ''
ေသြးဝိညာU္သည္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္၍...
''Aင္း...ဟုတတ္ ယ္...Aတငြ ္းAားေတြ Aကုန္ထုတသ္ ုးံထားေတာ့ ေကာင္းေကာင္း
Aနားယူဖို႔လိုတယ္ေလ...ဒါေၾကာင့္ ေသာက္မယ့ေ္ ဆးခြက္ထ ဲ Aိပ္ေဆးပါ ထည့္လိုကတ္ ာ''
ထိုAခါမွ သူနားလည္သြားမိသည္။ ခါတိုင္းဆိုလ်ွင္ သူသည္ ထိုမ်ွေလာက္ မAိပ္စက္ေခ်။ တစ္ေန႔လ်ွင္
၅နာရီမ်ွသာ Aိပ္စက္ျပီး က်န္သည့္Aခ်ိန္မ်ားကို သိုင္းေလ့က်င့္ျခင္းႏွင့္ ေဆာင္ရြက္စရာမ်ားကိုသာ လုပ္ေဆာင္၍
ကုန္လြန္ေစသည္။ ေသြးဝိညာU္သည္ ရယ္ရယ္ေမာေမာႏွင့္...
''ကယို ့က္ ိုယ္က ို မိတ္ဆက္ေပးရUီးမယ္...က်ဳပ္ကို
Aဖြဲ႕သားေတ ြ Aားလုံးက ေသြးဝိညာU္လို႔ ေခၚၾကတယ္...လက္ရိွမွာေတာ့ ေသြးဝညိ ာU္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ေပါ့ဗ်ာ...က်ဳပ္ရဲ႕
တကယ့န္ ာမညက္ ေတာ့ ရန္ေရွာင္းပါ...ေဘးက မိန္းကေလးက လကေ္ ထာက္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ေရႊပ်ံလႊားမယ္ ေခြၽဖုန္းပ'ဲ '
ေရႊပ်ံလႊားမယ္သည္ ႏွာေခါင္း႐ံႈ႕ကာ မ်က္ႏွာမ့၍ဲ တစ္ဖက္သို႔ ေခါင္းလွည့္ေနလိုက္သည္ ။
ေသြးဝိညာU္သည္ သူမAျပဳAမူAတြက္ Aားတံု႔Aားနာ ျဖစ္သြား၏။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မည္သို႔မ်ွ
Aမႈမထားဘဲ လက္သီးလက္ဝါးဆုပ္ကာ...
''ဟတု ္က့.ဲ ..ေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္ ခင္ဗ်ာ...ကြၽန္ေတာ့နာမည္က...''
သူေျပာ၍မျပီးေသး မိန္းမပ်ိဳေလး ေခြၽဖုန္းက...
''ရွင္က ဂ႐ုဏာမ့ ဲ မဟုတ္လား''
ဟ ု ေမးလိုက္ေသာAခါ ေရွာင္ခ်ဴးလည္း Aေၾကာင္းသိေနၾကျပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မျငင္းသာဘ ဲ ေခါင္းညိတ္လိုက္၏။
ထိုAခါ သူမသည္ ရံ႕ြ မုန္းေသာ မ်က္လုံးစုံျဖင့္ ေစ့ေစ့ၾကည့္၍...
''ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းက ကိုယ္ေတာ္၁၂၆ပါးကို သတ္ခ့ျဲပီး လိကုန္းဆရာေတာ္ကို Aဆုံးစီရင္ေAာင္
Page 508
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဖိAားေပးခ့တဲ ာ ရွင္ပ ဲ မဟုတ္လား''
ဟ ု ေမးလိုက္ေသာAခါ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သက္ျပင္းရွည္ၾကီးခ်မိ၏။ ထိုကစိ ၥသည္ သ႔ဘူ ဝတြင္
မဆင္မျခင္လုပ္မိေသာ Aမွားၾကီးတစ္ခုပင္ မဟုတ္လား။ Aျမဲတေစ ျပန္ေတြးမိတိုင္း ေနာင္တရ၍
မဆံုးေပ။ Aျပစ္ေက်ဖို႔ေတာ့ ေမ်ွာ္လင့္မထားပါ။ သို႔ေသာ္ တတ္နုိငသ
္ မ်ွ ေပးဆပ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ထားမိ၏။
''ရွင္ဘာေျပာနုိင္Uီးမွာလဲ''
ေခြၽဖုန္းသည္ မခို႔တခို႔ ရယ္ေမာရင္း ေျပာျပီးေနာက္...
''ျပီးေတာ့ ရွင္က တိမ္လႊာရဲတိုက္န႔.ဲ ..''
''ေတာ္စမ္း...ေခြၽဖုန္း''
1
438
ေသးြ ဝိညာU္က ေAာ္ေငါက္လိကု ္ျခင္းပင္။ ထ႔ေို နာက္ သသူ ည္ ေလသံမာမာႏွင့္...
''Aခု သူက Aစ္ကိုတို႔ရဲ႕ Eည့္သည္ျဖစ္ေနျပီ...မေလးမစား မဆက္ဆံန႔.ဲ ..မဟုတ္ရင္ ဂိုဏ္းစည္းကမ္းAရ Aျပစ္ေပးရ
လိမ့္မယ္''
ဟု ေျပာလုိက္ေသာAခါ ေခြၽဖုန္းသည္ ႏႈတ္ခမ္းဆူ၍ ေျခေဆာင့္ကာ...
''Aစ္ကိုၾကီး Aရင္တုန္းက ညီမကို တစ္ခါမွ Aခုလို ေAာ္မေငါက္ဖူးဘူး...ဘာျဖစ္လို႔ သ႔လူ ို
လူရမ္းကားကို ေျပာမိတာန႔ ဲ ေငါက္ရတာလ.ဲ ..ညီမေလ...ညီမ''
ေခြၽဖုန္းသည္ ငိုမ့ဲ႐ံႈ႕မ့ဲေလး ျဖစ္သြားကာ ခ်ာကန ဲ လွည့ထ္ ြက္သြားေတာ့၏။
''ညီမေလး...ညီမ''
ေသးြ ဝိညာU္ေခၚ ရန္ေရွာင္းသည္ သာြ းေရာကေ္ ခ်ာ့ေမာ့မည္ဟု ၾကလံ ိကု ္ေသာ္လည္း ေရွာင္ခ်ဴးရိွေန၍
I ေႁႏၵဆည္လုိက္၏။ ထို႔ေနာက္တြင္ သက္ျပင္းရွည္ၾကီးခ်ျပီးေနာက္...
''ညီမေလးက Aခုခ်ိန္ထိ နည္းနည္းဆိုးခ်င္ေသးတယ္...ဒါေပမယ့္ သူမဘဝက သနားစရာေလးပါ...ညီမေလးရဲ႕ ဖခင္က
သမားေတာ္တစ္ေယာက္ပ.ဲ ..လြန္ခ့တဲ ့ ဲ ၈ႏွစ္ေလာက္ကေပါ့ေလ...သတူ ႔တို စ္Aိမ္သားလုံးကို မဟရူ ာဂိုဏ္းသားေတြ
က
သတ္ျဖတ္ခ့တဲ ယ္...ညီမေလး ေခြၽဖုန္းရဲ႕ Aစ္မျဖစ္တ့သဲ ူက ို သ႔ေူ ရွ႕တင္ မဖြယ္မရာလုပ္ျပီး သတ္ျဖတ္ခ့ဲတယ္...
ညီမေလးကိုပါ ေစာ္ကားေမာ္ကား ျပဳက်င့္မယ္ၾကံေတာ့ က်ဳပ္ကေတြ႕သြားျပီး
ကယ္တင္ေစာင့္ေရွာက္ေပးထားတာ...A့ဲဒီAခ်ိန္ကစျပီး မဟူရာဂိုဏ္းကို ေတာ္ေတာ္မုန္းတီးေနတာ...မိတ္ေဆြၾကီးကို
မဟရူ ာဂိုဏ္းက မဟုတဘ္ ူးဆိုတာ လက္မခံလို႔ မာမာထန္ထန္ ဆကဆ္ ံတာပ.ဲ ..သူ႔Aေပၚ Aထင္မမွားလိုက္ပါန႔'ဲ '
ေသြးဝိညာU္က ရွင္းျပေသာAခါ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္သြားမိ၏။ ထို႔ေၾကာင့္...
''ကြၽန္ေတာ္ ကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္ဗ်ာ...သူ႔Aျဖစ္က ကြၽန္ေတာ္န႔ ဲ ခပ္ဆင္ဆင္ပါပ'ဲ '
သသူ ည္ ေဆြးေျမ႕ေသာ ေလသံျဖင့္ေျပာလိုကေ္ သာ္ ေသြးဝိညာU္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္သည္ Aံ့Aားသင့္သြားဟန္တူ၏။ ထ႔ေို ၾ
ကာင့္...
''ငါ့ညီရဲ႕ မိဘေတြကလည္း မဟူရာဂိုဏ္းေၾကာင့္ ဒုကၡေရာက္ခ့ရဲ တာေပါ့''
ဟု ေမးလိုက္ေလရာ...
''ဟတု ္ပါတယ္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး...ကြၽန္ေတာ့ Aေဖ၊Aစ္မန႔ ဲ တစ္ေဆြမ်ိဳးလုံး သူတို႔လက္ခ်က္ေၾကာင့္ ေသဆုံးသြားတာ...
Page 509
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဒါေၾကာင့္
သူမကို Aျပစ္မတင္ပါဘူး...ကြၽန္ေတာ္လည္း တစ္ေကာင္ႂကြကဘ္ ဝန႔ ဲ ေနခ့ရဲ ေတာ့ မိဘမ့ျဲဖစ္ရတ့ ဲ
ခံစားခ်က္ကို နားလည္ပါတယ.္ ..ဒါန႔ ဲ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးကို တစ္ခုေလာက္ ေမးပါရေစ''
ေရွာင္ခ်ဴးက ေျဖၾကားျပီး ေျပာလုိက္ေသာAခါ ေသြးဝိညာU္သည္ ေခါင္းညိတ္ျပျပီး...
''ေမးပါေလ...မိတ္ေဆြၾကီး''
''ကြၽန္ေတာ္ေျပာတာေတြက လိမ္ညာတာဆိုရင္ေရာ''
ေသးြတိုးစမ္းသည့ ္ Aေနျဖင့္ ေရွာင္ခ်ဴးက ဆုလိ ိုက္ေသာAခါ ေသြးဝိညာU္သည္ ဟကဟ္ က္ပကပ္ က္
ရယ္ေမာ၍ သူ႔ပခံုးကို ရင္းႏွီးစြာပုတ္လိုက္သည္။
''လူေတြ ဘယ္ေလာက္လိမ္လိမ္
သတူ ႔မို ်က္လုံးမွာ
လာေပၚေနတယ္...ေနာက္ျပီးေတာ့ နာက်ည္းမႈမ်ားေနတ့ ဲ မ်က္လုံးဆိုရင္ ပိုျပီးေတာ့ေတာင္ သိသာတယ္...မိတေ
္ ဆြၾကီး
1
439
မဟူရာဂိုဏ္းသား၂၀၀ေက်ာ္ကို သတ္တုန္းက Aေတာ္ေလးကို နာက်ည္းေနပုံရတယ္...မ်က္လုးံ ေတ ြ နီရဲေနသလ ို A
မုန္းရ
န္ေႂကြးေတ ြ ဘယ္ေလာက္မ်ားတယဆ္ ိုတာ က်ဳပ္သိမိလိုက္တယ္...လဆူ ိုတာလည္း Aမွားန႔ ဲ မကင္းနိုင္ဘူး...Aမွားၾ
ကံဳခ့ရဲ င္ေတာင္
ေနာက္တစ္ခါ ထပ္မမွားေAာင္ ကိုယ့က္ ိုယက္ ို သင္ခန္းစာယူျပီး Aမ်ားAက်ိဳးကို ေဆာင္ရြက္ရင္ မြန္ျမတ္တ့Aဲ လုပ္,
လုပ္တာပ'ဲ '
သ႔ူစကားေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေသးြ ဝိညာU္၏ ေျဖာင့္မတ္မႈႏွင့္ စိတ္ေနသေဘာထားကို
သိရိွကာ ေလးစားလာမိသည္။ သူ႔Aေနျဖင့္ ထသို ႔ေို သာ လူမ်ိဳးႏွင့္ သိကြၽမ္းမိသည္ကိ ု ေက်နပ္မိေလ၏။
''ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး Aခုလို ညႊန္ျပတ့Aဲ တကြ ္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ''
ေသြးဝိညာU္ေခၚ ရန္ေရွာင္းသည္ လက္ကာျပ၍...
''A့သဲ ည္ေလာက္ထိ မဟတု ္ေသးပါဘူး''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေဆြးေျမ႕ေသာေလသံျဖင့္...
''Aစ္ကိုၾကီးန႔ဲသာ ေစာေစာစီးစီးေတြ႕ခ့ရဲ ရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲဗ်ာ''
ဟု မခ်င့္မရဲျဖင့္ ေျပာမိသည္။
''ဒါန႔.ဲ ..မိတ္ေဆြၾကီးရဲ႕ နာမည္ကို မသိရဘူးလား''
ထိုAခါမွ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သတိရသြားျပီး...
''ေၾသာ္...ဟုတက္ ့.ဲ ..စကားေကာင္းေနတာနဲ႔ မိတ္ဆက္ဖ႔ ို ေမ့သြားတာ...ကြၽန္ေတာ့နာမည္က ရန္ေရွာင္ခ်ဴးပါ''
''ရန္...ရန္ေရွာင္ခ်ဴး''
ေသြးဝိညာU္သည္ Aလြန္တရာ တုန္လႈပ္သြားပံုရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ Aထစ္ထစ္Aေငါ့ေငါ့ႏွင့္...
''မင္း...မင္းက တကယ္ပဲ ရန္ေရွာင္ခ်ဴးလား''
သူသည္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ပခံုးကို ဆုပ္ကိုင္၍ တုန္ရီေသာေလသံျဖင့္ ေမးလုိက္ေလသည္။ သူ၏
Page 510
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဟန္ပန္AမူAယာေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ လြန္စြာ Aံ့Aားသင့္သြားမိသည္။
''ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးက ကြၽန္ေတာ့နာမည္ကို သလိ ႔လို ားခင္ဗ်ာ''
ေရွာင္ခ်ဴးက ေမးလိုက္ေသာ္ ခ်က္ခ်င္းမေျဖေသးဘ.ဲ ..
''ငါ့ညီရဲ႕ ဖခင္က သူရဲေကာင္း၃ေဖာ္ Aာမခံဌာနပိုင္ရွင္ ဆရာၾကီးရန္ထင္း႐ႈ မဟုတ္လား''
ဟ ု ျပန္လည္ေမးခြန္းထုတ္လိကု ္ေသာ္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ AၾကီးAက်ယ္ Aံ့Aားသင့္သြားမိသည္။ သို႔ျဖစ္၍...
''ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးက ကြၽန္ေတာ့Aေဖကိုပါ သိတယ္ေပါ့''
ထိုAခါ ရန္ေရွာင္းသည္ ကိုယ္တစ္ခ်က္တုန္သြားျပီး ေခါင္းညိတ္ျပလုိက္၏။
''ရင္းရင္းႏွီးႏွီးကို သိပါတယ္...ငါ့ညီက မ်က္ႏွာကို ႐ုပ္ဖ်က္ထားတာ မဟုတ္လား...မင္းရဲ႕ နဂိုမ်က္ႏွာကို Aစ္ကိုၾကည့္ပါ
ရေစ''
AေခၚAေဝၚေတ ြ ေျပာင္းသြားေသာ ေသြးဝိညာU္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္၏ စကားေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္
နားမလည္နုိင္မိေခ်။ သုိ႔ေသာ္ မိမိႏွင့္ ပတ္သက္ဖူးသူ တစ္စံုတစ္ေယာက္ ျဖစ္နုိင္သည္ဟု ေတြးမိကာ
ခ်က္ခ်င္း ေခါင္းညိတ္လုိက္သည္။ သို႔ျဖစ္၍ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးတုမ်ားႏွင့္ ႐ုပ္ဖ်က္ေဆးမ်ားကို ဖယ္ရွားလိုက္ေလသည္။
1
440
ထိုAခါ Aသက္၅၀ေက်ာ္ပံုစံမွ Aသက္၂၀Aရြယ္ရွိ
႐ုပ္ရည္ေခ်ာေမာခန္႔ညားေသာ လူငယ္တစ္ေယာက္Aျဖစ္သ႔ ို ကူးေျပာင္းသာြ း၏။
''တတူ ယ္...တကယ္ပ ဲ တူတာပ'ဲ '
ေသးြ ဝိညာU္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ရန္ေရွာင္းသည္ ဝမ္းသာAားရေျပာလိကု ္ျပီး ေရွာင္ခ်ဴး၏မ်က္ႏွာကို ပြတ္သပက္ ိုင္တယြ ္ေလ၏။
သူျပဳမူပုံမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ မေတြ႕လိုက္ရသည့ ္ ေဆြမ်ိဳးတစ္ေယာကက္ ို ယခုမွ ေတြ႕လိကု ္ရသျဖင့္
ေျပာမျပတတ္ေAာင္ ဝမ္းသာေနသည့္ AမူAယာမ်ိဳးပင္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စိတ္ထဲ၌
Aေတာ္ထူးဆန္းသြားျပီး ေသြးဝိညာU္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္မွာ မည္သူနည္းဟု သိခ်င္သြား၏။ ထို႔ေၾကာင့္...
''ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးက ကြၽန္ေတာ့ကို သိတယ္ေပါ့''
ဟ ု ဆိုလိကု ္ရာ ေခါင္းညိတ္၍ တုန္ယင္ေသာေလသံျဖင့္...
''သိ...သိပါတယ္...ကြၽန္ေတာ္ သခင္ေလးAေပၚမွာ တာဝန္မေက်ခ့ဘဲ ူး''
ဟုေျပာရင္း ခ်ံဴးပြဲခ် ငိုေႂကြးေလသည္။ ရဲရင့္တည္ၾကည္၍ ေျဖာင့္မတ္ေသာ စိတ္ဓာတ္ရိွသည့A္ ျပင္
သတၱိေကာင္းမြန္ေသာ ေသြးဝိညာU္သည္ ယခုAခါဝယ္ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္လုိ ငိုေႂကြးေနသည္ကို ေတြ႕ျမင္ရေ
သာ္
မယံုၾကည္နုိင္ေAာင္ ျဖစ္သြားမိသည္။ ထို႔ျပင္ သူေျပာသည့္ ဟန္ပန္ကိုလည္း ရင္းႏွီးစြာ ၾကားဖူးသလုိ ခံစားလုိက္ရ၍...
''ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးက ဘယ္သူလဲ''
သူေမးခြန္းထုတလ္ ိကု ္ေသာAခါ...
''ကြၽန္ေတာ္ဘယ္သလူ ဲဆတို ာ သခင္ေလး ၾကည့ေ္ ပေတာ့''
ေျပာေျပာဆိုဆို ေသြးဝိညာU္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္
ရန္ေရွာင္းသည္ မ်က္ႏွာဖံုးကို ဖယ္ရွားလုိက္သည္။ ထိုAခါ ႏႈတ္ခမ္းေမႊး၊မုတ္ဆိတ္ေမႊး၊ပါးသိုင္းေမႊးAခ်ိဳ႕ႏွင့္
Aသက္၄၀ေက်ာ္ရွိသည့္ ႐ုပ္ရည္ခန္႔ညားေသာ လူၾကီးတစ္ေယာက္Aျဖစ္
Page 511
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ေတြ႕ျမင္ရေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေသခ်ာAကဲခတ္ၾကည့္ျပီး စU္းစားေန၏။ ထို႔ေနာက္တြင္ လူတစ္ေယာက္ကို
သတိရသြား၍...
''Aစ္ကိုၾကီးဟန္ေကာင္း...Aစ္ကိုၾကီးဟန္ေကာင္း မဟုတ္လား''
ေရွာင္ခ်ဴးက ဝမ္းပန္းတသာျဖင့္ ေျပာလိုက္ရာ ရန္ေရွာင္းဆိုသည့ ္ ေသြးဝိညာU္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္သည္
ေခါင္းညိတ္ျပီး မ်က္ရည္တစမ္းစမ္းႏွင့္...
''ဟုတပ
္ ါတယ္ သခင္ေလး...Aစ္ကိုက ဆရာၾကီးရန္ထင္း႐ႈရဲ႕ ညာလက္႐ံုး ဟန္ေကာင္းပါ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ႐ုတ္တရက္ စကားပင္ မဆိုႏိုင္ေလာက္ေAာင္ Aံ့Aားသင့္ေနျပီး ေက်ာက္႐ုပ္ပမာ ျဖစ္သြားသည္။
Aေတာ္ေလးၾကာမွ...
''ကြၽန္ေတာ္က ဘုရင္ေတာင္ကုန္းမွာ Aစ္ကိုၾကီး လုပ္ၾကံခံရလို႔ မရိွေတာ့ဘူး ထင္ေနတာ...Aခုလို ျပန္ေတြ႕ရမယ္လ႔ ို
မထင္မဘ
ိ ူးဗ်ာ''
ထိုAခါ ေသြးဝိညာU္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္တျဖစ္လဲ ဟန္ေကာင္းသည္ လက္ဖမိုးျဖင့္ မ်က္ရည္သုတ္ျပီးေနာက္...
1
441
''Aစ္ကိုလည္း ရန္စံAိမ္က လူေတြAားလုံး လုပ္ၾကံခံရတ့သဲ တင္း ၾကားရကတည္းက
စိတ္ေသာကေရာက္ခ့တဲ ယ္...ညီေလးကိုလည္း Aသတ္ခံလိကု ္ရျပီလို႔ ထင္ထားမိတာ...Aခုလိုျပန္ေတြ႕
ရေတာ့ ေျပာမျပတတ္ေAာင္ ဝမ္းသာမိတယ္''
ဟုဆိုရင္း လက္ႏွစ္ဖက္ယွက္ကာ...
''မိုးနတ္မင္း မ,စလို႔ Aစ္ကိုတ႔တို ေတ ြ ျပန္ဆုံရတာပ'ဲ '
မ်က္ရည္စီးက်လာျပီး ေၾကကြဲစြာျဖင့္ ျမည္တမ္းလုိက္၏။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္လည္း ထပ္တူထပ္မ်ွ ခံစားမိသည္။
သူငယ္ငယ္က Aစ္မႏွင့္Aတူ ဟန္ေကာင္းက
ထိန္းေက်ာင္းေပးသည္တ႔ကို ို ျပန္လည္ Aမွတ္ရသြားသည္။ ဟန္ေကာင္းသည္ မ်က္ရည္မ်ားကို ခ်ဳပ္တည္းရင္း...
''ဆယ္ႏွစA္ တြင္းမွာ ငါ့ညီေတာ္ေတာ္ေလး ဒကု ၡေရာက္ခ့ဲတယ္ မဟတု လ္ ား...Aစ္ကို တကယ္ပ ဲ စိတ္မေကာင္းမိပါ
ဘူး''
စိတ္မေကာင္းၾကီးစြာျဖင့္ ေျပာလုိက္ေသာAခါ ေရွာင္ခ်ဴးသည္လည္း ဝမ္းနည္းမႈကို ၾကိဳးစားထိန္းခ်ဳပ္ရင္းမွ...
''လူေကာင္းသူေကာင္းတစ္ေယာက္န႔ေဲ တြ႕လ႔ ို ကြၽန္ေတာ္လည္း ဒုကၡသပိ မ္ ေရာက္ခ့ပဲ ါဘူး...ေနာက္ပိုင္းက်မွသာ''
ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းမွ ကိုယ္ေတာ္မ်ားကို ေသဆုးံ ေစခ့သဲ ည့္ ကစိ ၥရပ္မ်ားကို
သတိရမိျပီး ဆက္ေျပာရန္ ဆံ႕ြ Aသြားမိသည္။ ဟန္ေကာင္းကလည္း ရိပ္မိပုံရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္...
''ျပီးခ့တဲ ာေတြကို ေနာင္တရမေနပါန႔.ဲ ..ညီေလးသာ ေရွ႕ဆက္ျပီး သိုင္းေလာကAက်ိဳး ေဆာင္ရြက္မယ္ဆိုရင ္ Aားလုံး
လည္း
လက္ခံသြားမွာပါ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aင္းမလုပ္၊Aဲမလုပ္ဘ ဲ ေတေြ ဝျပီး ေခါင္းငံု႔ေနမိေလသည္။ ထိုAခါ
ဟန္ေကာင္းက စကားလမ္းေၾကာင္းလႊဲသည့္Aေနျဖင့္...
''Aစ္ကို ဘယ္လိုေၾကာင့္ Aသက္ရွင္ေနျပီး သိုင္းပညာ ျမင့္မားလာသလဲဆိုတာ ညီေလး မသိခ်င္ဘူးလား''
ဟု ေမးလုိက္ေသာAခါ ေရွာင္ခ်ဴးလည္း စိတ္ဝင္စားသြား၏။ မွန္ေပသည္။ သူငယ္စU္က သိရွိထားေသာ ဟန္ေကာင္း၏
Page 512
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
သိုင္းပညာႏွင့္ ယခုလက္ရွိ သိုင္းပညာမွာ မိုးႏွင့္ေျမၾကီးလို ကြာျခားလွသည္။ ယခုဆိုလ်ွင္
မဟာသိုင္းပညာရွင္Aဆင့္ထိပင္ ေရာက္ရွိေနေပသည္။ ဤသည္မွာ ထူးဆန္းေသာ သိုင္းက်င့္စU္တစ္ခု
ေAာင္ျမင္ထား၍ သို႔မဟုတ္ပါက ဆရာသမားေကာင္းတစ္ေယာက္ႏွင့္ ေတြ႕ထားသျဖင့္ သာ
ျဖစ္ေပရမည္။ ထ႔ေို ၾကာင့္ ဟုန္စံAိမ၌
္ Aဆိပ္ဘုရင္ ကုန္းစြန္းယင္ႏွင့္ တန္းတူယွU္နိုင္ျခင္းပင္။ သူသည္ ေခါင္းညိတ္ျပ၍
...
''Aစ္ကိုၾကီးေျပာျပပါလား''
ဟု Aားတက္သေရာ ဆိုလုိက္ရာ
ဟန္ေကာင္းက ရီေဝေသာမ်က္လုးံ စုံျဖင့ ္ Aေဝးတစ္ေနရာရာကို Aဓိပၸာယ္မရိွဘ ဲ ေငးေမာၾကည့က္ ာ...
''ဘုရင္ေတာင္ကုန္းမွာေပါ့ေလ...''
©©©©©©©©©©©©©©©©©©
''Aား...''
မုက်ိဳ႕ရင္၏ ဓားခ်က္ေၾကာင့္ ဟန္ေကာင္းလည္း ဘာဆိုဘာမွ မသိေတာ့ေခ်။
နာက်င္ေသာ ေဝဒနာခံစားရကာ မ်က္ခံမြ ်ား ေလးလံျပီး Aေမွာင္ဖုံးသြားသည္။ သ႔ကူ ိုယသ္ ူ
ေသလူဟု သတ္မွတ္ထားလိုက္သည္။ သေ႔ို သာ္ Aခ်ိန္မည္မ်ွ ၾကာသြားသည္မသိ။ သသူ တိလညလ္ ာေသာAခါ
1
442
ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုး ေမွာင္မိုက္ေနသည္ကို ေတ႕ြ လိကု ္ရ၏။ Aားတင္း၍ လူးလဲထရန္
ၾကိဳးပမ္းလိုက္ရာ ရင္ဘတ္ရွိ ဓားဒဏ္ရာမွ ဆစ္ကနဲ နာက်င္လာသည္ကို သတိျပဳမိသည္။
မုက်ိဳ႕ရင္၏ ဓားခ်က္မဟုတ္လား။ ေတြးေတာရင္း ထိုသစၥာေဖာက္ကို ေဒါသထြက္လာသည္။
ဓားဒဏ္ရာသည္ Aသက္ေသေလာက္ေAာင္ နက္႐ႈိင္းလွသည္ဟု မဆိုသာေသာ္လည္း Aလြန္ျပင္းထန္လွ၏။
ေဆးဝါးျဖင့္ Aခ်ိန္မိီွ မကုသပါက Aသက္ေသဆုးံ နိုင္လိမ့္ေပမည္။ Aနီးနားတြင္လည္း လူသတူ စ္စုံတစ္ရာ မရိွေခ်။
သူေရာက္ေနသည့္ ပတ္ဝန္းက်င္တြင္လည္း Aရိပ္ေကာင္းေသာ သစ္ပင္ၾကီးမ်ား ေပါမ်ားလွသည့္ ေတာAုပ္မ်ားသာ ရွိေ
လသည္။
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ေတာAုပ္တြင္းမွ ထြက္ေပၚလာေသာ သား႐ိုင္းေကာင္မ်ား ၏ ေAာ္သံေၾကာင့္
တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားသြားမိသည္။ ညU့္Aခါ၌ Aစာရွာေသာ ေတာ႐ိုင္းတိရစၧာန္ တစ္ေကာင္ေကာင္သာ မိမိကို ေတြ႕
သြားပါမူ...
ထိုAေတြးေၾကာင့္ ဟန္ေကာင္းသည္ တစ္ကိုယလ္ ုးံ ေဇာေခြၽးမ်ားပ်ံလာသည္။ သသူ ည္ ေသရမည္ကို
မေၾကာက္ပါ။ Aထူးသျဖင့္ သိုင္းသမားေကာင္းပီပ ီ တိုက္ခိကု ္ရင္း ေသရမည္ကို လုးံ ဝမမႈေခ်။ သို႔ေသာ္
ခ်က္ခ်င္းမေသဘ ဲ တရိရိ ညU္းပန္းႏိွပ္စက္၍ သတ္ျဖတ္စားေသာက္ခံရမည္ကိုေတာ့ မလိုလားေပ။ မည္သို႔ ျပဳလုပ္ရAံ့န
ည္း။
''Aင္း...Aဲ''
Aတတ္နုိင္ဆံုး ၾကိဳးစား၍ မတ္တတ္ရပ္လုိက္သည္။ Aနီးနားတြင္ သစ္ကိုင္းေျခာက္တစ္ခုကို ေတြ႕ရ၍
ေတာင္ေဝွးသဖြယ္ေထာက္ကာ Aားယူေလ်ွာက္လွမ္းေလေတာ့၏။ သ႔ေို သာ္ ''A႐ိုးေပ်ာ့Aဆိပ္''မိထားသည့္ ေဝဒနာလ
ည္း
Page 513
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ရွိေနေလရာ တစ္ေပမ်ွ လႈပ္ရွားသြားလာရသည္ကို တစ္မိုင္ခရီး ေလ်ွာက္လွမ္းရသလို ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္လွ၏။ ထိုစU္မွာပင္
...။
''ေဝါင္း...''
႐ုတ္တရက္ ထကြ ္ေပၚလာေသာ က်ားဟိန္းသံေၾကာင့္ ထိတလ္ န္႔သြား၏။ သူ႔ေရွ႕တည့္တည့တ္ ြင္
Aဝါတစ္ကန္႔ Aနက္တစ္ကန္႔ႏွင့္ က်ား႐ိုင္းၾကီးတစ္ေကာင္။ ေခါင္းAစ AျမီးAဆံုး ၈ေတာင္ေက်ာ္ ၉ေတာင္တမ်ွ ရွိေပ
မည္။
''ဘုတ္...ဘုတ္''
ထကို ်ား႐ိုင္းၾကီးသည္ ခ်က္ခ်င္း သူ႔ကို ခုန္မAုပ္ေသးဘ ဲ ေျမျပင္Aေပၚ Aျမီး႐ိုက္ကာ Aကြက္ေခ်ာင္းေနေလ၏။
Aကာြ Aေဝးမွာ ဆယ္ေပမ်ွသာ ျခားေလသည္။ သ႔Aူ ျဖစ္မွာ ေသမင္းႏွင့္ လက္တကမ္းသာ လိုေတာ့ေပ၏။
ဟန္ေကာင္းသည္ ေၾကာက္ရံ႕ြ တုန္လႈပမ
္ ႈကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားလိကု ္သည္။ သ႔ျိုဖစ္၍
မာန္တင္းရင္း မ်က္ေတာင္မခတ္ဘဲ စူးစူးစိုက္စုိက္ ျပန္ၾကည့္ေတာ့သည္။ က်ားသတၱဝါသည္ Aမ်ားAားျဖင့္
လူသားမ်ား၏ မ်က္ႏွာကို ေစ့ေစ့မၾကည့္ရဲၾကေခ်။ စားေသာက္လ်ွင္ပင္ Aေလာင္းကို ေမွာက္လ်က္ထားကာ
စားေသာက္ေလ့ရိွၾက၏။ ျဗဳန္းစားၾကီး က်ားတစ္ေကာင္ကို ရင္ဆိုင္မိပါက ေၾကာက္ရံ႕ြ တုန္လႈပ္ဟန္မျပဘ ဲ က်ားမ်က္ႏွာ
ကိုသာ
မ်က္ေတာင္မခတ္တမ္း စူးစိုက္ၾကည့က္ ာ သတိၱရိွရိွႏွင့္ ေျခတစ္လွမ္း
တိုးၾကည့္ပါက က်ားသည္ မိမိကိုပင္ မေၾကာက္ရံ႕ြ ေသာ AျပဳAမူမ်ိဳးဟု ထင္မွတ္၍ ေနာက္ဆုတ္ထကြ ္ေျပးတတ္သ
ည္။
တနည္းAားျဖင့္ ထိုAျပဳAမူသည္ စိတ္ဓာတ္ပိုင္းဆိုင္ရာႏွင့္ Aနိုင္ယူျခင္းပင္။ ဘာကိုမွ မေၾကာက္ရံ႕ြ ေတာ့ေသာ
လူAဖို႔ ေသျခင္းတရားသည္လည္း မႈစရာမဟုတ္ေတာ့။ ဟန္ေကာင္းသည္လည္း
ထိုနည္းAတိုင္း စမ္းသပ္ၾကည့္ရန္ မ်က္ေတာင္မခတ္တမ္း စူးစိုက္ၾကည့္၍ ေရွ႕သို႔ ေျခတစ္လွမ္းမ်ွ တိုးလုိက္သည္။
''ဂီး...ဂရဲ''
က်ား႐ိုင္းၾကီးသည္ သူႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေတြ႕ဖူးေသာ သတၱဝါမွန္သမ်ွ ထြက္ေျပးၾကသည္ကိုသာ ေတြ႕ျမင္ျပီး
ယခုလို စူးစူးစိုက္စိုက္ ျပန္ၾကည့္၍ မေၾကာက္မရံ႕ြ ေရွ႕သ႔ ို တိုးလာသည္ကို ေတြ႕ဖူးပုံမရ။ မိမိထက္ ေၾကာက္စရာေကာင္း
ေသာ
သတၱဝါတစ္မ်ိဳး ျဖစ္ရမည္ဟု ေတးြထင္မိ၍လားမသိ။ မာန္ဖီရင္း ေနာက္သ႔ ို Aနည္းငယ္ ဆတု ္ခြာသြားသည္။
1
443
ဟန္ေကာင္းသည္ ၾကိတ္၍ ဝမ္းသာမိသည္။ ထ႔ေို ၾကာင့္ ဒတု ိယAၾကိမ္Aျဖစ္ ထပ္တိုးျပန္သည္။ Aနည္းငယ္
ရံ႕ြ တြန္႔တြန္႔ ျဖစ္သြားပုံရေသာေၾကာင့္ ေနာက္ဆတု ္သြားေခ်သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ Aားတကလ္ ာျပီး က်ား႐ိုင္းၾကီး၏
မ်က္လံုးစံုကိုသာ စူးစိုက္ၾကည့္ရင္း ေနာက္တစ္လွမ္း ထပ္လွမ္းလုိက္ေသာAခါ...
''ေဝါင္း...''
မိမိကို Aနိုင္ယူနိုင္ပုံရသည္ဟု ယူဆသာြ း၍လားမသိ။ က်ယ္ေလာင္စြာ ျမည္ဟိန္းျပီး တစ္ခ်ိဳးတည္း လွည့ေ္ ျပးသြားေ
တာ့၏။
''ဟူး...''
Page 514
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဟန္ေကာင္းသည္ က်ား႐ိုင္းၾကီး မရိွေတာ့မွ သက္ျပင္းရွည္ၾကီးခ်မိသည္။ ထ႔ေို နာက္တြင္ ရင္ဘတမ္ ွ
ဓားဒဏ္ရာေၾကာင့္ ညည္းတြားျပီး လဲက်သြား၏။
''မင္းေတာ္တယ္''
႐ုတ္တရက္ ထြက္ေပၚလာေသာ ခ်ီးက်ဴးသံေၾကာင့္ ဟန္ေကာင္းသည္ Aလြန္တရာ တုန္လႈပ္မိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္...
''ဘယ္သူလ.ဲ ..ထကြ ္ခ့ပဲ ါ''
Aားတင္းျပီး ေAာ္လုိက္ေသာ္လည္း သူ႔Aသံမွာ မာန္မပါလွေခ်။ ''A႐ိုးေပ်ာ့Aဆိပ္''မိထား၍
ျဖစ္ေပသည္။ ထိုစUမ္ ွာပင္ ေလတဟူးဟူး တိုက္ခတလ္ ာျပီး လကဲ ်ေနေသာ သ႔ခူ ႏၶာကိုယ္သည ္
တျဖည္းျဖည္း ေျမွာက္တက္သြား၏။ ေျမၾကီးႏွင့္ပင္ မထိဘဲ တစ္ေပခန္႔ကြာေနျပီး ေပါေလာၾကီး ျဖစ္သြားေလေတာ့သည္။
''ခ်ာတိတ္ေလး ဟန္ေကာင္း...မင္းန႔ ဲ က်ဳပ္က ေရစက္ပါသလို ေဆမြ ်ိဳးနီးစပ္တယ္လို႔ ေျပာရမယ္...က်ဳပ္ေနာက္လိုက္ခပ့ဲ
ါ''
ဟန္ေကာင္းသည္ ထိုစကားေျပာလုိက္သူေၾကာင့္ Aေတာ္Aံ့Aားသင့္သြားမိသည္။ Aဘယ္ေၾကာင့္နည္း။ ထိုသူသည္
Aသက္၁၈ႏွစ္ခန္႔သာရွိေသာ နတ္သားတမ်ွ ႐ုပ္ရည္ေခ်ာေမာသည့္ လုလင္ပ်ိဳတစ္ေယာက္သာ ျဖစ္ေခ်သည္။
မိမိထက္ Aသက္ငယ္ေသးသည့္Aျပင္ သူငယ္ႏွပ္စားတစ္ေယာက္လို ေျပာဆိုလုိက္သည့္Aတြက္ Aလြန္တရာ
Aံ့Aားသင့္မိသည္။ ေဒါသေတာ့ မထြက္မိေခ်။ ထိုလူငယ္သည္ Aျဖဴေရာင္ ခ်ည္ထည္ဝတ္စံုAေဟာင္းကို
ဝတ္ဆင္ထားေသာ္လည္း သူ႔ထံမွ မျမင္ရသည့္ စြမ္းAင္တစ္ခုခု ကိန္းေAာင္းေနသည္ဟု ခံစားမိေသာေၾကာင့္ပင္။
ထလို ူငယ္သည္ ေတာAုပ္ထဲသ႔ ို ဝင္ေရာကသ္ ြားေတာ့သည္။ ဟန္ေကာင္းသည္လည္း ေလဝယ္ ေပါေလာလြင့္ေမ်ာ ၍
ေနာက္မွ
ကပ္ပါသြား၏။ လူငယ္က မညသ္ ႔ေို သာ ပညာမ်ိဳးျဖင့္ သူ႔ကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားသည္မသိ။ တစ္စုံတစ္ရာကို ေျပာမည္ၾကံေ
သာ္လည္း
Aာေစးမိသလို စကားတစ္ခြန္းမွ မေျပာနိုင္ေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိတ္လန္႔သြားမိသည္။
''ငါေသသြားျပီး ယမမင္းရဲ႕ တမန္ေတာ္န႔ဲမ်ား ေတြ႕ေနသလား''
မဆီမဆိုင္ ေဆြးေတာမိလုိက္သည္။
လူငယ္သည္ ဟိုခ်ိဳးသည္ေကြ႕ျဖင့္ ေတာAုပ္ထဲသြားရင္း Aစိမ္းေရာင္ဂူတစခ္ ုေရွ႕ ၌ ေရာက္ရိွေသာ္ ေျခလွမ္းရပ္တန္႔လိ
ကု ္သည္။
ထ႔ိုေနာက္တြင္ ေနာက္သ႔လို ွည့္ၾကည့္၍ ေႏြးေထြးစြာျပံဳးျပေလသည္။
''ခ်ာတိတ္ေလး...ဂူထဲလိုက္ခေ့ဲ ပေတာ့''
ထသို ႔ဆို ိုလိုက္သည္ႏွင့္ တျပိဳင္နက္ ဟန္ေကာင္း၏ ခႏၶာကိုယသ္ ည ္ ေျမျပင္ေပၚသို႔ နိမ့္ဆင္းက်သြားေတာ့သည္။
''ဟင္''
1
444
သူသည္ မိမိကိုယ္မိမိ သတိထားၾကည့္မိေသာ္ Aလြန္တရာ Aံ့Aားသင့္၍
မည္သို႔ေတြးရမွန္း မသိေတာ့။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူ၏ ရင္ဘတ္မွ ဓားဒဏ္ရာသည္ ေပ်ာက္ခ်င္းမလွ ေပ်ာက္ကြ
ယ္ေနျပီး
Aမာရြတ္ပင္ မရွိေတာ့သည္ကို ေတြ႕ရေသာေၾကာင့္ပင္။ ထ႔ျိုပင္ ''A႐ိုးေပ်ာ့Aဆိပ္''ဒဏ္လညး္
Page 515
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
မခံစားရေတာ့သလို AားAင္ျပည့္ျဖိဳးလာေလ၏။ သူသည္ ဝမ္းပန္းတသာျဖင့္ လူငယ္ေလးေနာက္သို႔
လိကု ္ပါသြားသည္။ Aားတင္း၍ ေနာက္မွေျပးလိုက္ေသာ္လည္း ႏွစ္ေပထက္ ပိုတိုး၍ မရေခ်။ မခံခ်င္စိတ္ျဖင့္
ရွိသမ်ွAားတို႔ကို ဖ်စ္ညွစ္ထုတ္ကာ ေျပးလိုက္ေသာ္လည္း မည္သို႔မ်ွ Aရာမထင္ေခ်။
ထ႔ိုေၾကာင့္ တျဖည္းျဖည္း တုန္လႈပ္သြားမိသည္။ ယင္းလူငယ္သည ္ လသူ ားစင္စစ္မွ ဟုတ္ပါေလစဟု
Aေတြးဝင္ေရာက္သြားေတာ့သည္။ လူငယ္က...
''က်ဳပ္Aေၾကာင္း ဘာမွေတြးမေနပါနဲ႔ေလ''
ေနာက္ပင္ လွည့္မၾကည့္ဘဲ ေျပာလုိက္သည့္ ထိုစကားေၾကာင္ ့ ဟန္ေကာင္းသည္ ပါးစပ္Aေဟာင္းသားျဖစ္သြား၏။
ထိုလူငယ္သည္ သူ၏Aေတြးမ်ားကို သိေနသည္ေလာ။ သို႔မဟုတ္ပါက ခန္႔မွန္းေျပာလုိက္ျခင္းေပလား။ သို႔ဆိုလ်ွင္
စမ္းသပ္ၾကည့္ရေပမည္။ သူ႔စိတ္ထဲ၌ Aေရးတၾကီး သိလိုသည္မွာ ရန္ေရွာင္းဟူႏွင့္ ဆရာတစ္ျဖစ္လဲ
ေမြးစားဖခင္ျဖစ္သူ Aာမခံဌာနပိုင္ရွင္ ရန္ထင္း႐ႈAေၾကာင္းပင္ ။ သူတ႔သို ာ Aသက္ရွင္ေနေသးလ်ွင္
ေကာင္းေလစြဟု ေတြးလိုက္မိရာ...
''ရန္ေရွာင္းဟူကေတာ့ ဝဋ္ေႂကြးေတ ြ ေပးဆပ္ရUီးမယ္...ေလာေလာဆယ္ Aသက္ရွင္လ်က္ေတာ့
ရွိပါတယ္ေလ...ရန္ထင္း႐ႈကေတာ့ မုက်ဴးထင္ရဲ႕ လက္ခ်က္ေၾကာင့္ ေသသြားျပီပဲ...မင္းမွာ လုပ္ေဆာင္စရာေတြရွိလို႔
က်ဳပ္က ေခၚလာတာ''
''ခင္ဗ်ာ''
သည္တစ္ခါေတာ့ ဟန္ေကာင္း မတုန္လႈပ္ဘဲ မေနနုိင္ေတာ့။ ထိုလူငယ္သည္ သူ၏စိတ္AၾကံAစည္ကို
လုံးဝသိရိွေနသည္။ Aေတာ္ထူးျခားဆန္းက်ယ္သည့ ္ ပဂု ိၢဳလ္ပင္။ သို႔ဆိုလ်ွင္ ဝိဇၨာေလာ၊နတ္ေဒဝါေပေလာ။ လူငယ္သ
ည္
ေAးေဆးစြာျဖင့္ မတိုးမက်ယ္ ရယ္ေမာျပီး...
''ေလာကၾကီးက တကယ္ေတာ့ လိုက္မမီနိုင္တ့ ဲ ဆန္းၾကယ္မႈေတြန႔ ဲ ျပည့္ႏွက္ေနတာ...တစ္ခ်ိဳ႕တေလကလလြဲ ႔ ို
လတူ ိုင္းနီးပါးဟာ ေမြးဖြားစU္ကတည္းက ဗလာသက္သက္န႔ပဲ .ဲ ..ဘာAစြမ္းAစမွ မရိွဘူး...Aခ်ိန္တန္ Aရြယ္ေရာ
က္လာမွ
ပညာရွာမီွးျပီး ရပ္တည္ၾကတယ္...A့ဒဲ ီမွာ တစ္ေယာက္န႔ဲတစ္ေယာက္ ခံယူခ်က္ခ်င္းကြဲျပီး
လုပ္ေဆာင္မႈေတြလည္း မတူေတာ့ဘူး...လူAမ်ိဳးမ်ိဳး ကြဲျပားေနေပမယ့္ Aမ်ိဳးAစားခြဲျပရင္ Aနည္းငယ္ပဲ
ရိွလိမ့္မယ္...''ကယို ့က္ ်ိဳးေရာ Aမ်ားAတြက္ပါ ေဆာင္ရြက္တတတ္ ့သဲ ၊ူကယို ့A္ က်ိဳးပဲေဆာင္ရြက္ျပီး
Aမ်ားAက်ိဳးAတြက္ မလုပတ္ ့သဲ ၊ူAမ်ားAက်ိဳးAတြက္ပဲလုပ္ျပီး ကယို ့A္ က်ိဳး
မေဆာင္ရကြ ္တ့သဲ ူ၊ကယို ့A္ က်ိဳးေရာ Aမ်ားAက်ိဳးပါ မေဆာင္ရြက္တ့သဲ ူ''ဆိုျပီး Aျမင့္ဆုံးကေန Aနိမ့္ဆုံးAထိ
Aဆင့္ဆင့္ခြဲျခားရင္ ၄မ်ိဳးပဲ ရွိတယ္''
ဟန္ေကာင္းသည္ လူငယ္၏ ရင့္က်က္ေသာ စကားေၾကာင့္ Aလြန္တရာ ေလးစားသြားသည္။ ထိုလူငယ္သည္
Aသက္သာ ငယ္ေသးေသာ္လည္း သိုင္းပညာျမင့္မား၍ AေတြးAေခၚေကာင္းမြန္လွသည္ဟု ေတြးမိလိုက္ေလသည္။
''က်ဳပ္Aသက္က မငယ္ေတာ့ပါဘူး''
လူငယ္က ေနာက္တစ္ခ်က္လွည့ၾ္ကည့္၍ ေဖာ္ေရြစြာျပံဳးျပီး ျပန္ေျပာေလသည္။ ဟနေ္ ကာင္းမွာ မည္သ႔ဆို ိုရမည္ပင္ မ
သိေတာ့။
''ေရာက္ျပီပဲ''
Page 516
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
1
445
လူငယ္က ေျခလွမ္းကို ရပ္တံ့ရင္းမွ ေျပာေလသည္။ ထိုAခါ ဟန္ေကာင္းသည္ ေဘးဘီကို ၾကည့႐္ ႈမိရာ
Aံ့Aားသင့္ဖြယ္ရာမ်ားကို ေတြ႕ျမင္ရ၏။ Aဘယ္ေၾကာင့္နည္း။ သူေရာက္ေနေသာ ဂူAတြင္းပိုင္းသည္
မီးAလင္းေရာင္ မရွိေသာ္လည္း စိမ္းစိုေတာက္ပေသာ Aေရာင္မ်ားျဖင့္ လင္းလင္းခ်င္းခ်င္း ရွိေနေပသည္။
ဂူနံရံမွ Aစိမး္ ေရာင္Aလင္မ်ား ထြက္ေပၚေနေသာေၾကာင့္ပင္။
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၈၉,၉၀)
(Aဓိပၸာယ္ရွိသည္ မရွိသည္ထက္ စိတ္ကူးယU္ေရးသားျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။)
ဂူၾကမ္းျပင္တြင္လည္း Aေရာင္ေတာက္ပေနေသာ Aစိမ္းတုံးမ်ား ျပန္႔က်ဲလ်က္ပင္။ တျဖည္းျဖည္း ေသခ်ာဂ႐ုျပဳျပီး
ၾကည့္မိေသာAခါမွ ေက်ာက္စိမ္းတံုးမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ ထို႔Aတူ ဂူၾကီးမွာလည္း ေက်ာက္စိမ္းဂူၾကီးဟု
သေဘာေပါက္သြား၏။
''ဟင္...ဒါ...ဒါက''
သူသည္ Aထစ္ထစ္Aေငါ့ေငါ့ျဖင့္ တစ္စံုတစ္ရာကို ေျပာမည္Aျပဳ လူငယ္သည္ ျပံဳးရယ္၍...
''သူမ်ားေတြAတြက္ေတာ့ ေက်ာက္စိမ္းေပါ့ေလ...က်ဳပ္Aတြက္ေတာ့ ေနစရာ ေနရာတစ္ခုAျပင္ ဘာမွ မထူးျခားပါဘူး''
ဟုေျပာလိုက္ေလသည္။ ဟန္ေကာင္းကမူ Aံ့Aားသင့္လ်က္ရိွ၏။ ဂူထဲသ႔ ို ဝင္ေရာက္စU္က ေရညိွမ်ား ဖုံးလႊမ္းေနသ
ည္ဟသု ာ
ထင္မွတ္မိသည္။ ေက်ာက္စိမ္းဂူၾကီးဟု သိလိကု ္ရေသာAခါ နတ္ျပည္သို႔ ေရာက္သြားျခင္းလားဟု ၾကံၾကံဖန္ဖန္ ေတြးမိ
သည္။
သ႔ိုမဟုတ္ Aိပ္မက္ေပေလာဟု သသံ ယဝင္လာျပီး ကိုယ့A္ သားကို ဆိတ္ၾကည့သ္ ည္။ နာသြားေတာ့မွ မဟုတ္မွန္း သိ
ရ၏။
လူငယ္သည္ ျပံဳးရယ္၍...
''ဒီေနရာမွာ ဘယ္ႏွႏွစ္ေလာက္ ေနနိုင္သလဲ''
ဟု ႐ုတ္တရက္ ေမးလိုက္ေသာAခါ ဟန္ေကာင္းသည္ မည္သို႔ဆိုရမည္ မသိေတာ့။ သ႔ူစိတ္ထတဲ ငြ ္ ဆရာျဖစ္သူႏွင့္
AာမခံAဖြဲ႕သားမ်ားAတြက္ လက္စားေခ်ခ်င္မိသည္။ ထိုစိတ္ကလြဲ၍ တျခားဘာမွ မစU္းစားမိေပ။
ထိုAခါ သ႔ူစိတက္ ို သိေနေသာ လူငယ္က ေမးလိုက္သည္။
''မင္းမွာ လုံေလာကတ္ ့ ဲ သိုင္းပညာရိွလား''
''ခင္ဗ်ာ''
ဟန္ေကာင္း မည္သ႔မို ်ွ မဆိုနိုင္ေတာ့။ ေတေြ ဝသာြ းသည္။ သ႔သူ ိုင္းပညာသည္ Aေတာ္နိမ့္က်လွ၏။ ဆရာျဖစ္သူကိုပ
င္
မမီေသးေခ်။ Aာမခံပစၥည္းမ်ားကို ျဖတ္ခုတ္သြားသည့္ လူမ်ားAားလံုး သိုင္းပညာေကာင္းမြန္လွေပသည္။ မိမိပင္လ်ွင္
တစ္ေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စသာ ယွU္နိင
ု ္ေပလိမ့္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ Uီးေခါင္းခါယမ္းရင္း ေျဖၾကားလုိက္၏။
''ကြၽန္ေတာ့မွာ မရွိပါဘူး...ညႊန္ၾကားျပသေပးပါခင္ဗ်ာ''
သူသည္ ဒူးေထာက္၍ လူငယ္ကို ေျပာၾကားေလသည္။
''မင္းကက်ဳပ္ရဲ႕ မ်ိဳးဆက္ထဲမွာ စိတ္ထားAေကာင္းမြန္ဆံုးဆိုေတာ့ ညႊန္ၾကားေပးမယ္...ဒါေပမယ့္''
Page 517
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
လူငယ္သည္ ဆက္မေျပာဘဲ မ်က္စိမိွတ္ကာ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားကို လႈပ္ရွားေနေလ၏။ သ႔ူပုံစံသည္
ေဗဒင္တြက္ခ်က္ေနသည္ႏွင့္ Aေတာ္တူသည္။
1
446
''၁၀၀၀ေလာက ္ ေသမယ့A္ ေရးက ၁၀ေလာက္ပ ဲ ေသမယဆ္ ိုရင္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ နည္းသြားတာေပါ့ေလ...ဆရာလည္း
ကန္႔ကြက္မယ္ မထင္ဘူး''
ဟူ၍ တစ္ကိုယ္တည္းေျပာရင္း...
''ဒီခြက္ထဲက ေဆးရည္ကိုေသာက္ျပီး စာAုပ္ထဲကAတိုင္း ေလ့က်င့္ပါ...က်ဳပ္ကိုဘာမွ
မေမးန႔.ဲ ..တစ္ဆင့ခ္ ်င္းပဲ ေလက့ ်င့.္ ..ေလ့က်င့လ္ ို႔မရရင္ ရပ္တန္းက ရပ္လိကု ္ေတာ့...က်ဳပ္Aျပင္သြားျပီ''
ထ႔ိုေနာက္တြင္ ေလေပတြ စ္ခု ႐ုတ္တရက္ တကို ္ခတ္သြားသျဖင့္ မ်က္စိမိွတ္ထားမိသည္။ သူျပန္လည္၍
မ်က္စိဖြင့္ၾကည့လ္ ိုက္ေသာ္ ေစာေစာကလူငယ္ကို မေတြ႕လိကု ရ
္ ေတာ့။ Aေတာ္ Aံ့Aားသင့္သြား၏။ ထူးဆန္းျပီး
နားလည္ရခက္ေသာ လူတစ္ေယာက္ဟု ေတြးမိလိုက္သည္။ ဂူၾကမ္းျပင္တြင္ ေက်ာက္စိမ္းခြက္ႏွင့္ စာAုပ္ကို ေတြ႕ရ၍ ေ
သခ်ာစြာ
စူးစမ္းၾကည့္႐ႈမိေလသည္။ ေက်ာက္စိမ္းခြက္Aတြင္း၌ ေဆးရည္မ်ား ရွိပံုရသည္။ ေဆးAေရာင္မွာ
ဂူတြင္းမွ ေက်ာက္စိမ္းမ်ားေၾကာင့္ Aလင္းျပန္သည္လားမသိ။ စိမ္းဖန္႔ဖန္႔ ျဖစ္ေနေလ၏။ ဟန္ေကာင္းသည္ ယုယံ ုၾံကည္ၾ
ကည္ပင ္
ထိုခြက္ထဲမွ ေဆးရည္မ်ားကို ေသာက္လိုက္ရာ လည္ေခ်ာင္းတေလ်ွာက္ ေAးျမသြားျပီး ဆာေလာင္မႈမ်ား ပေပ်ာက္သြား
သလို
ခံစားရသည္။ ထ႔ိုေနာက္တြင္ လူငယ္ေပးသည့္ စာAုပ္ေလးကို ဂ႐ုျပဳ ၾကည့္လိကု ္၏။ စာရြက္Aဖုံးမွာ Aစိမ္းေရာင္ျဖစ္ျ
ပီး
Aနက္ေရာင္မွင္ျဖင့္ ေရးသားထားသည္က ''ေလနတ္ဘုရားသိုင္း''။
''ဟင္''
ဟန္ေကာင္းသည္ Aလြန္တရာ Aံ့Aားသင့္သြားျပီး စာAုပ္Aဖံုးကို လွန္ေလွာ၍ ဖတ္႐ႈၾကည့္၏။ စစခ်င္း ထိုသိုင္းပညာ
၏
ဇစ္ျမစ္ကို ရွင္းလင္းျပထားသည္။ တထီ ြင္ခ့ဲေသာ ပုဂိၢဳလ္မွာ နတ္ဘုရား၁၅ပါးတြင္ ပါဝင္ေသာ ေလနတဘ္ ုရား ဝမ္ယိစန္း
ျဖစ္ျပီး
လြန္ခ့သဲ ည့္ ႏွစ္၃ေထာင္ေက်ာ္ကတည္းက ျဖစ္ေလသည္။ သသူ ည္ ၎ပညာရပ္ကို သာမန္လူမ်ားပါ ေလ့က်င့္နုင
ိ ္ရန္
နတ္ဘုရားAဆင့္ရိွသည့္ပညာမွ ထိပ္တန္းသိုင္းပညာAဆင့္ထိ ေလ်ွာ့ခ်ခ့၏ဲ ။ ဤမ်ွ Aဆင့္ႏိွမ့္ထားသည့တ္ ိုင္ လြန္စြာ
ထက္ျမက္၍
Aတြင္းAားထိပ္တန္းရွိေသာ သိုင္းသမားပင္လ်ွင္ တစ္ဆင့္ေAာင္ျမင္ရန္ ဆယ္ႏွစ္မ်ွ Aခ်ိန္ယူရေပ၏။ စာAုပ္ထဲတြင္
ပါသည္က
Aဆင့္၁၀ဆင့္ရွိသည္။ သို႔ေသာ္ Aဆင့္၆မွ ၁၀Aထိကမူ Aေကြ႕Aေကာက္မ်ားႏွင့္ ရႈပ္ေထြးေသာ စာမ်ားျဖစ္ျပီး
သူမဖတ္တတ္ေပ။ ပထမAဆင့္ကိုပင္ ဆယ္ႏွစ္က်င့္ရမညဟ္ ု ဆိုထားျခင္းျဖစ္ေလရာ ေလာဘလညး္ မတက္မိေခ်။ ထ႔ို
ေၾကာင့္
Page 518
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ပထမAဆင့္Aတြက္ တင္ပ်U္ေခြထိုင္၍ ေလ့က်င့္မႈကို စတင္ေလ၏။
Aခ်ိန္မည္မ်ွ ၾကာသြားသည္မသိ။ တေဝါေဝါတိုက္ခတ္ေနေသာ ေလသံေၾကာင့္ မ်က္စိဖြင့္ၾကည့္မိသည္။ ထိုAခါ မိမိကို
ဗဟိုျပဳ၍
တိကု ္ခတ္ေနေသာ ေလေပြတစ္ခုကို ျမင္လိကု ္ရေသာ္ Aံ့Aားသင့္သြားသလို ဝမ္းသာသြား၏။
''ဟိတ္''
သူသည္ မာန္သြင္းေAာ္ရင္း မတ္တတ္ထရပ္ကာ စာAုပ္ထဲမွ ျပထားသည့္Aတိုင္း လက္ဝါးေစာင္းကြက္ျဖင့္
Aနီးနားမွ ေက်ာက္စိမ္းAခြၽန္တစ္ခုကို ခုတ္ပိုင္းလုိက္၏။
''ရႊပ္''
ထက္ျမက္ေသာ ဓားခ်က္ျဖင့္ ခုတ္ပိုင္းလိုက္သည့A္ လား မာေက်ာေသာ ေက်ာက္စိမ္းခြၽန္ၾကီးမွာ တိတရိ ိရိ ပိုင္းျဖ
တ္သြား၏။
''ဟာ...ေလသံလ်က္ လက္ဝါးေစာင္းေတာင္ ငါသံုးတတ္သြားျပီ...ေလ့က်င့္တာ ခဏေလးရွိေသးတာ...ပထမAဆင့္
Aတြင္းAားကိုေတာင္ ေAာင္ျမင္သြားပါလား''
ဟန္ေကာင္းသည္ မိမိကိုယ္မိမိ Aံ့Aားသင့္ကာ ထသို ႔ေို တြးေတာမိလိုက္သည္။
''ေျဖာင္း...ေျဖာင္း...ေျဖာင္း''
1
447
လက္ခုပ္တီးသံ ၃ခ်က္ႏွင့္Aတူ...
''ဂုဏ္ယူပါတယ္ ခ်ာတိတ္ေလး''
ဘယ္Aခ်ိန္ကတည္းက ေရာက္ေနသည္ မသိရေသာ လူငယ္သည္ လက္ခုပ္တီး၍ ေျပာလုိက္ျခင္းျဖစ္ေလ၏။
''ဆရာၾကီးကို ဂါရဝျပဳပါတယ္''
ဟန္ေကာင္းက ဒူးေထာက္၍ A႐ိုAေသေပးမည္ ၾကံေသာ္လည္း ေျခေထာက္မွာ ခဲဆြဲထားသည့္Aလား လုးံ ဝလပႈ ္မ
ရေခ်။
Aဘယ္ေၾကာင့္နည္း။ သူမသိပါ။ သ႔ိုေသာ္ လူငယ္မွ Aတြင္းAားျဖင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားျခင္း
ျဖစ္ေပမည္ဟု ေတြးေတာလုိက္မိေလသည္။
''ခ်ာတိတ္ေလး...မင္းေလ့က်င့္တာ Aခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ရွိျပီ ထင္သလဲ''
ဟန္ေကာင္းသည္ စU္းစားၾကည့္မိသည္။ သူစာAုပ္ထဲမွAတိုင္း ဝင္ေလထြက္ေလ ႐ွဴရွိဳက္ျပီး ေလ့က်င့္သည္မွာ ခဏ
တာေလးဟု
ထင္မိသည္။ Aလနြ ္ဆုံးၾကာမွ ထမင္းတစ္Aိုးက်က္စာသာ ရိွေပမည္။ ထ႔ိုေၾကာင့္...
''ကြၽန္ေတာ္ေလ့က်င့္တာ ထမင္းAိုးတစ္Aိုး က်က္စာေလာက္သာ ရွိတယ္လို႔ ထင္မိပါတယ္ ဆရာၾကီး''
မည္သို႔ဆိုေစကာမူ သူေလ့က်င့္ရန္ သိုင္းစာAုပ္ ေပးခ့ျဲခင္းျဖစ္၍ ဆရာဟု ထည့သ္ ြင္းကာ ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ထို
Aခါ
လူငယ္သည္ ေခါင္းခါယမ္း၍...
''မင္းမွားေနျပီ ခ်ာတိတ္...တကယ္ေတာ့ မင္းေလ့က်င့္ေနတာ Aခ်ိန္တစ္ႏွစ္ေတာင္ရွိျပီပဲ''
ျပံဳးတံု႔တံု႔ AမူAယာႏွင့္ ေAးေဆးစြာ ေျပာေလေသာAခါ...
Page 519
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ခင္ဗ်ာ...A့ဒဲ ါ ဘယ္လလို ုပ္ျပီး ျဖစ္နိုင္ပါ့မလ'ဲ '
မယံုၾကည္နုိင္ဟန္ျဖင့္ ျပန္ေျပာလိုက္ေသာAခါ လူငယ္သည္ လ်ိဳ႕ဝွက္စြာျပံဳးျပီး...
''ခ်ာတိတ္...ေလာကမွာ မင္းမသိေသးတ့ ဲ Aရာေတ ြ Aမ်ားၾကီး ရိွေသးတယ္...မယုံရင္ ကယို ့က္ ိုယ္ကို ျပန္ၾကည့္လိ
ကု ္Uီး''
ေျပာေျပာဆိုဆို ေက်ာက္စိမ္းဖလားတစ္ခုကို သ႔Aူ ား ကမ္းေပးလိုက္ေလ၏။ ထိုAထဲ၌ ေရမ်ားထည့္ထားျပီး တည္ျငိမ္ေ
နသလို
ၾကည္လင္လွေပသည္။ ဟန္ေကာင္းသည္ ဖလားကို ကိုင္တြယ္ရင္း ေရထဲမွ ထင္ရွားျပတ္သားစြာ ေပၚေနေသာ သူ႔Aရိ
ပ္ကိုၾကည့္၍
စကားမေျပာနိုင္ေလာက္ေAာင္ ဆံ႕ြ Aသြားမိသည္။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဆံပင္မ်ား ရွည္လ်ားေနသည့္Aျပင္ သ႔ူမ်
က္ႏွာတငြ ္
ႏႈတ္ခမ္းေမႊး၊မုတ္ဆိတ္ေမႊးႏွင့္ ပါးသိုင္းေမႊးAခ်ိဳ႕ ခပ္ထူထူ ဖံုးAုပ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္။ ထို႔ျပင္ ေျခသည္းလက္သည္းမ်ား
လည္း
Aေတာ္ရွည္လ်ားေနသည္ကို သတိျပဳမိလိုက္၏။
''ဒါ...ဒါက''
''ကဲပါေလ...Aခ်ိန္ကုန္ခံျပီး စU္းစားမေနန႔ဲ...ဒီေဆးရည္ ေသာက္ျပီးေတာ့ ဆက္ေလ့က်င့္ပါUီး''
ပေဟဠိဆန္လွေသာ လူငယ္သည္ မည္သည့္Aခ်ိန္ကတည္းက ယထူ ားသည္မသိေသာ ေက်ာက္စိမ္းခြက္တစ္က ို ေပး
လိကု ္၏။
Aထဲတြင္ ေမႊးၾကိဳင္ေသာရနံ႔ႏွင့္ Aစိမ္းရည္မ်ား ရွိေလသည္။ ဟန္ေကာင္းသည္ လက္ထဲမွ ေဆးရည္ခြက္ကို ကိုင္တြ
ယ္ရင္း
တစ္စုံတစ္ရာကို စU္းစားေနမိ၏။ ထိုလူငယ္ေျပာခ့သဲ လို တစ္ႏွစ္လုံး မိမိက တင္ပ်U္ေခြလ်က္ Aတငြ ္းAားေလ့က်င့္သ
ည္ဆိုလ်ွင္
Aဘယ္ေၾကာင့္ မစားမေသာက္၊Aေပါ့Aေလးကိစၥပင္ မျပဳနိုင္ဘဲ ရိွေနသည္မွာ Aံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းလွသည္။ ထ႔ျိုပင္
တစ္ႏွစ္ဆိုပါက ေရမခ်ိဳးရသျဖင့္ Aနံ႔Aသက္မ်ားပင္ ထြက္ေနေလာက္ေခ်မည္။ ယခုမူ မည္သည့A္ နံ႔မွ မရေပ။
1
448
''A့ဒဲ ါက မင္းေသာက္တ့ ဲ ေက်ာက္စိမ္းေဆးရည္န႔ ဲ ဒီလိဏႈ ္ဂူရဲ႕ Aာနိသင္ေၾကာင့္ပ.ဲ ..ဒီေက်ာက္ဂူထဲက ို လူေသAေ
လာင္း
ထားမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ပုပ္သိုးဖို႔Aသာထား...Aနံ႔Aသက္ေတာင္ ထကြ ္မွာမဟုတ္ဘူး...မင္းေသာက္တ့ ဲ ေဆးရည္က
Aတငြ ္းAားတိုးေစတ့Aဲ ျပင္ မစားမေသာက္၊Aေပါ့Aေလး မစနြ ္႔ဘ ဲ ေနနိုင္တယ.္ ..ဒါေပမယ့္ ဒီေက်ာက္ဂူကေန
ထြက္သြားရင္ေတာ့
ပုံမွန္Aတိုင္း ျပန္ျဖစ္သြားမွာပ.ဲ ..ဘာမွ ေတြးမေနပါန႔ဲေတာ့...ဒုတယိ Aဆင့္ကို ေAာင္ျမင္ဖို႔ ေလ့က်င့္ေပေတာ့''
လူငယ္က ေျပာလိုက္ျပီး လွည့္ထြကသ္ ြားေလ၏။ ဟန္ေကာင္းလည္း ပခုံးတစ္ခ်က္သာ တြန္႔မိျပီး မည္သ႔မို ်ွ Aေတြးမ
မ်ားေတာ့ဘ ဲ
စာAုပ္ထဲမွAတိုင္း Aတြင္းAားေလ့က်င့္မႈ ျပဳလုပ္ေလသည္။ စိတ္Aာ႐ံုမ်ား ျငိမ္သက္သြားျပီး တျဖည္းျဖည္း
Page 520
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
Aတြင္းAားလည္ပတ္မႈ လမ္းေၾကာင္း၌ နစ္ေျမာမိေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ ေႏြးေထြးေသာ Aပူဓာတ္တစ္ခုက
ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးကို လႊမ္းျခံဳလာသျဖင့္ ဒုတိယAဆင့က္ ို ေAာင္ျမင္လိကု ္ျပီဟု သေဘာေပါက္သြား၏။ ထို႔ေၾကာင့္
တင္ပ်U္ေခြရာမွ ကြၽမ္းပစ္လုိက္ျပီး လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေဝွ႔ယမ္းလုိက္သည္။
''ေဝါ...ေဝါ...ေဝါ''
''ဝွီး...ဝွီး...ဝွီး''
ေလေပြလႈိင္းႏွစ္ခု ထြက္ေပၚသြားကာ ဂူတြင္းမွ ေက်ာက္စိမ္းတံုးၾကီးပင္ ေျမွာက္တက္သြားေလသည္။
''ဟာ...Aံ့ၾသစရာပဲ''
ဟန္ေကာင္းသည္ မိမိလက္ႏွစ္ဖက္ကို မယုံၾကည္နိငု ္ျဖင့္ ၾကည့္မိျပီး Aတြင္းAားလည္ပတ္ၾကည့ရ္ ာ
က်စ္လစ္သိပ္သည္းလြန္းေသာ Aတြင္းAားတစ္ခုကို Aာ႐ံုခံစားလိုက္ရ၏။ သူ႔Aဖို႔
မယံုၾကည္နုိင္ေAာင္ ျဖစ္ကာ ေတြေဝျပီး ေၾကာင္တက္တက္ AမူAယာျဖင့္ ရပ္ေနမိေတာ့သည္။
''ခ်ာတိတ္ေလး''
တစ္စံုတစ္ေယာက္က ေနာက္ေက်ာကိုပုတ္၍ ေAာ္ေခၚလုိက္မွ သတိဝင္သြားသည္။
သူလွည့္ၾကည့္လုိက္ေသာAခါ ေက်ာက္စိမ္းခြက္ေလးကိုကိုင္ကာ ႏွစ္လိုဖြယ္Aျပံဳးျဖင့္ ၾကည့္ေနေသာ
လူငယ္ေလးကို ေတြ႕ျမင္ရသည္။ သူ႔စိတ္ထဲ၌ လူငယ္ဟုပင္ မျမင္မိေတာ့။ တန္ခိုးသိဒၶိႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ပုဂၢိဳလ္ထူးတစ္ေ
ယာက္ဟု
ယဆူ မိသည္။ ထ႔ိုေၾကာင့္ ေလးေလးစားစားႏွင့္ ဂါရဝျပဳ၍...
''ေနာက္ထပ္တစ္ႏွစ္ ကုန္သြားျပီေပါ့ေနာ္ ဆရာၾကီး''
ထသို ိ႔ ု ေမးလိုက္ေသာAခါ လူငယ္သည ္ ေခါင္းခါယမ္းျပျပီး...
''၃လပ ဲ ရိွပါေသးတယ္...မင္းမ်က္ႏွာကို စမ္းသပ္ၾကည့္ပါေလ''
ေAးေAးေဆးေဆး ေျပာလိုက္ေသာAခါ ဟန္ေကာင္းလည္း ကိုင္တြယ္ၾကည့မ္ ိသည္။ ထိုAခါ ယခင္ကထက္
ထူထပ္သိပ္သည္းလွေသာ ႏႈတ္ခမ္းေမႊး၊မုတ္ဆိတ္ႏွင့္ ပါးသိုင္းေမႊးမ်ား ရွိေနေၾကာင္း သိရွိလိုက္၏။
''ၾကာလာရင္ မင္းမ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး AေမႊးAမ်ွင္ေတြျပည့္ေနျပီး လူဝံန႔ေဲ တာင္ မွားေနUီးမယ္''
လူငယ္က လူၾကီးတစ္Uီးက ကေလးငယ္ကို ေျပာလုိက္သည့္ပမာ ေနာက္ေျပာင္က်ီစယ္လိုက္ရာ ဟန္ေကာင္းသည္
လြတ္လပ္ေပါ့ပါးစြာ ရယ္ေမာေလေတာ့သည္။
''ဟား...ဟား...ဟား...ဟား''
''ဟား...ဟား...ဟား...ဟား''
1
449
သ႔Aူ သံသည္ လြန္စြာက်ယ္ေလာင္လွသလို လိဏႈ ္ဂူတစ္ခုလုံးကို တုန္လပႈ ္သြားသည္ဟု ထင္ရေလာက္၏။ ပ့တဲ င္သံ
ကလည္း
မိုးျခိမ္းသံAလားပင္။ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ မရပ္စဲနုိင္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိတ္လန္႔တၾကား ျဖစ္သြားေတာ့သည္။
''ေတာ္သင့္ေလာက္ပါျပီေလ''
လူငယ္က ေျပာလိုက္သည္ႏငွ ့္ Aသံမ်ားမွာ မီးကိုေရျဖင့္ ျငိမ္းသတ္လိုကသ္ ည့ပ္ မာ ျငိမ္သကသ္ ြားေလသည္။ ဟန္ေ
ကာင္းသည္
Page 521
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
တိုးတက္လာေသာ သူ၏သိုင္းပညာAေပၚ တAံ့တၾသျဖစ္မိသည္။ လူငယက္ မညသ္ ႔မို ်ွ ဝင္မေျပာဘ ဲ ျပံဳးရႊင္ေသာ
မ်က္ႏွာထားျဖင့္သာ Aကခဲ တ္ၾကည့႐္ ႈေနေလ၏။
ဟန္ေကာင္းသည္ မိမိ၏ မုတ္ဆိတ္မ်ားကို ရွင္းလင္းမည္ဟု Aေတြးဝင္သြားသည္။ သို႔ေသာ္ သူ႔ထံ၌ ဓားမေျပာႏွင့္
Aပ္တိုတစ္ေခ်ာင္းပင္ မရွိေခ်။ မည္သို႔ ျပဳရမည္နည္း။ ထိုAခါ လူငယ္က...
''ေလနတ္ဘုရားသိုင္းရဲ႕ Aဆင့္ႏွစ္ကိုေတာင္ ေAာင္ထားျပီပဲ...ေလသံလ်က္ လက္ဝါးေစာင္းလို လက္သည္းမွာ Aတြင္း
Aားစုျပီး
ဓားလုAိ သုံးခ်ဖို႔သင့္တယ္''
ဟု ေျပာလုိက္ေသာAခါမွ သေဘာေပါက္သြားမိ၏။ ထိုAတြင္းAားက်င့္စU္သည္ တမူထူးျခားျပီး ဆန္းၾကယ္လွသည္။
သဘာဝ၌ရွိေသာ ေလဓာတ္ႏွင့္ Aတြင္းAားကို ေပါင္းစည္းကာ ထက္ျမက္ေAာင္ ျပဳလုပ္ျခင္းပင္။ လက္ဝါးေစာင္း၌ စုစ
ည္းထားျပီး
ဓားသြားပမာ Aသံုးျပဳတိုက္ခုိက္ျခင္းသည္လည္း ပါဝင္ေလသည္။ Aဆင့္Aတန္း ျမင့္မားလာပါက လက္နက္Aမ်ိဳးမ်ိဳးႏွ
င့္
တြဲဖက္Aသံုးျပဳနုိင္ေပသည္။
''ဆရာ့ကို ကြၽန္ေတာ္ တစ္ခုေလာက္ ေမးလို႔ ရမလား''
လူငယ္သည္ ၾကိဳတင္သိထားပံုရေသာ္လည္း တစ္ခြန္းမ်ွ ျပန္မေျပာဘဲ ေခါင္းညိတ္ျပေလသည္။ ထိုAခါ ဟန္ေကာင္းက
...
''သိုင္းပညာရပ္ေတြ ေပါမ်ားသလို နည္းလမ္းေတြလည္း Aေတာ္စုံတယ္...ဘယ္လိေု ၾကာင့္ တစ္ခုန႔ဲတစ္ခု မတူညပီ ဲ
Aနိမ့္Aျမင့္ေတ ြ ကြဲျပားေနတာလဲဆတို ာ ကြၽန္ေတာ္ နားမလည္ဘူး''
သ႔ူေမးခြန္းသည္ ႐ိုးရွင္းသည္ဟု ဆိုနိုင္ေသာ္လည္း ေသခ်ာေတြးၾကည့ေ္ သာ္ Aေတာ္ေလးနက္လွ၏။ လူငယသ္ ည္
ခ်က္ခ်င္းမေျဖၾကားေသးဘ ဲ လက္ေနာက္ပစ္၍ ေခါက္တ႔ေုံ ခါက္ျပန္ေလ်ွာက္ရင္းမွ...
''မင္းေမးတ့ ဲ စကားကို စိတ္ေက်နပ္ေAာင္ ေျဖရမယ္ဆိုရင္ Aေတာ္ၾကာသာြ းမယ္...ဒါေပမယ့္ Uပမာေတြေပးျပီး
နားလည္ေAာင္ ေျဖေပးရတာေပါ့ေလ''
ဟု နိဒါန္းခ်ီလိုက္ေလ၏။ ထ႔ေို နာက္တြင္...
''Aရင္တုန္းက လသူ ားေတြAားလုံးက သာမန္ပ.ဲ ..Aစြမ္းထက္ျမက္တ့ ဲ သဘာဝလြန္ပညာေတ ြ တစ္ခုမွ
မရိွဘူး...ပညာရွင္နတ္ဘုရားက လသူ ားေတြAတြက ္ AကာAကြယ္ျဖစ္ေAာင္ နတ္ဘုရားAဆင့္ရိွတ့ ဲ ပညာရပ္ေတြ
ကို
Aဆင့္နိွမ္ျ့ ပီး သိုင္းပညာAျဖစ္ ေျပာင္းလဲခ့တဲ ယ္...က်င့္စU္Aမ်ိဳးမ်ိဳးန႔ဲေပါ့ေလ...လဆူ တို ာ တစ္ေယာက္န႔တဲ စ္ေယာ
က္
Aၾကိဳက္ခ်င္းမတူသလို သင္ၾကားလိုက္နာနိုင္မႈလည္း ကြာျခားတယ္...သူတီထြင္ေပးတ့ ဲ ပညာရပ္ေတကြ ေတာ ့ သဘာ
ဝတရားရဲ႕
စမြ ္းAားန႔ ဲ စၾကာဝဠာရဲ႕ စြမ္းAင္ Aစိတ္Aပိုင္းကို ရယူထားတာပ.ဲ ..စၾကာဝဠာထဲက စြမ္းAင္ေတြက မ်ားျပားသလို
Aႏိႈင္းမ့တဲ ယ္...သာမန္လူတစ္ေယာကက္ ေတာ့ ဘယ္လလို ုပ္ျပီးေတာ့ ရယူနိုင္ပါ့မလ'ဲ '
ဟန္ေကာင္းသည္ ပါးစပ္Aေဟာင္းသားျဖင့္ နားေထာင္ေနမိသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕တေလကိုသာ သူနားလည္ သိရွိမိသည္။
လူငယ္ကလည္း ရိပ္မိပံုရ၍ စကားလမ္းေၾကာင္းလႊဲလိုက္၏။
Page 522
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''သိုင္းပညာေတြ မ်ားျပားလာတာက ေနာက္ပိုင္းလူေတြ တီထြင္ၾကံဆျပီး လိုတိုးပိုေလ်ွာ့ လုပ္ၾကတာေၾကာင့္လည္း
ပါတာေပါ့ေလ...တစ္ခ်ိဳ႕က ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္န႔ ဲ သိုင္းပညာ ျမင့္မားခ်င္ေတာ့ ျဖတ္လမ္းနည္းေနာက္ လိကု ္ၾကတယ္...ေ
နာက္ဆုံးမွာ
1
450
သတူ ႔လို ိုခ်င္တ့Aဲ ဆင့္ထ ိ ျမန္ျမန္ေရာက္သြားတယ္...ခႏၶာကိုယက္ ေတာ့ ဒဏ္မခံႏိုင္လို႔ Aတြင္းဒဏ္ရာရျပီး
Aသက္တိုေစတယ္...ဝါးပင္လို Aခ်ိန္တိုAတြင္း Aသံုးတည့္သလိုေပါ့ေလ...ေရရွည္Aတြက္က်ေတာ့
မေကာင္းဘူး...တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ေလကေတာ့ ကၽြန္းပင္လိုပ ဲ ႏွလုံးမူၾကတယ္...ျဖည္းျဖည္းမွန္မွန္န႔ ဲ ေလ့က်င့္ျပီး
Aေျခခိုင္ေAာင္ ျပဳလုပ္ျပီးမွ ၾကာေလ ျမင့္မားတည္ျငိမ္ေလျဖစ္ေAာင္ က်င့္ၾကံၾကတယ္...သတူ ႔ကို နည္းမွန္တယ္လ႔ ို
ဆိုႏိုင္တယ္...ဒါေပမယ့္ လူတိုင္း A့ေဲ လာက္ထိ Aသကရ္ ွည္မယ္လို႔ Aာမခံနိုင္ပါ့မလား''
စကားကိုရပ္ျပီး ေမးခြန္းထုတ္လိုက္ေသာAခါ ဟန္ေကာင္းသည္ ေခါင္းခါယမ္း၍...
''ကြၽန္ေတာ္တို႔ သိုင္းေလာကသားေတြဟာ Aသက္က ုိ ဖက္န႔ထဲ ုပ္ထားသလိုပ.ဲ ..ဘယA္ ခ်ိန္ေသမယ္ဆတို ာ
မသိႏိုင္ပါဘူး...ဒါေၾကာင့္လည္း Aာမ,မခံႏိုင္ပါဘူး''
ဟု ေျပာလုိက္ေသာAခါ လူငယ္သည္ ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ညိတ္ျပီး ဆက္ေျပာေလသည္။
''မင္းေျပာတာ မွန္တယ္ ခ်ာတိတ္...A့ေဲ လာက္ထိ စိတ္ရွည္တ့လဲ ူေတ ြ ရွားတယ္...လတူ စ္ရာ၊တစ္ေထာင္မွာ
တစ္ေယာက္ေလာက္ပရဲ ိွတယ္လ႔ ို ဆိုႏိုင္တယ္...Aမ်ားAားျဖင့္ သိုင္းပညာက်မ္းတစ္ခုခု ေပၚထြက္လာျပီဆိုရင္ မရမက
နည္းမ်ိဳးစုံသုံးျပီး ရယူၾကတ့ ဲ လူမ်ိဳးေတြက ေပါမ်ားတယ္...A့ဒဲ ါ ဘာေၾကာင့္လဆဲ ိုရင္ ကယို ့သ္ ိုင္းပညာကို ျမန္ျမန္ဆ
န္ဆန္န႔ ဲ
Aဆင့္ျမွင့္ဖို႔ပ.ဲ ..သတူ ႔ေို တAြ ားလုံး စိတ္ရွည္လက္ရွည္ မေစာင့္ႏိုင္ၾကလ႔ေို ပါ့...Aတငြ ္းAားက သိုင္းသမားေတြမွာ
ပဓာနက်တယ္...Aခ်ိန္ ၅ႏွစ္၁၀ႏွစ္ေလာက္ယူျပီး ျပိဳင္စံရွားျဖစ္တ့Aဲ ျပင္ ေလ့က်င့္သူက ို ဒကု ၡမေရာက္ေစတ့ ဲ
ထိပ္တန္းသိုင္းပညာမ်ိဳးေတြလည္းရိွတယ္...သိုင္းပညာေတ ြ ဘာျဖစ္လို႔ A့သဲ ည္လို ကာြ ျခားေနရတာ
ဘယ္လိုသေဘာေၾကာင့္လဲဆိုတာ မင္းသိလား''
ဟန္ေကာင္းမွာ ေခါင္းသာခါယမ္းမိ၏။
''ကြၽန္ေတာ္မသိပါဘူး...ဆရာၾကီးကပဲ ရွင္းျပေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုပါတယ္''
လက္သီးလကဝ္ ါးဆုပ္ ေျပာလိကု ္ေသာAခါ လူငယ္က စကားစကို ျပန္ဆကသ္ ည္။
''က်င့္စU္ေတြ Aမ်ိဳးမ်ိဳးရိွတ့Aဲ ထမဲ ွာ Aခ်ိန္တိုေလး ေလ့က်င့္ေပမယ့ ္ Aခ်ိန္Aၾကာၾကီး ေလ့က်င့္ထားတ့သဲ ူကို Aႏို
င္ယူႏိုင္တ့ ဲ
ပညာရပ္ေတရြ ိွေနတယ္...A့ဒဲ ီလို ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ရတာလဆဲ ိုရင္ သဘာဝစြမ္းAားေၾကာင့္လို႔ ဆလို ႔ိုရသလို Aတြင္း
Aားပညာရဲ႕
က်စ္လစ္မႈေတြ Aဆင့္ဆင့္ ကြာျခားျခင္းေၾကာင့္လို႔လည္း ဆိုႏိုင္တယ္''
''ခင္ဗ်ာ...က်စ္လစ္မႈေတ'ြ '
ဟန္ေကာင္းသည္ ေယာင္ယမ္း၍ ထိုစကားကို ေရရြတ္မိသည္။ သူ႔Aေနျဖင့္ တစ္ခ်ိဳ႕တေလကို
နားလည္သေယာင္ရွိေသာ္လည္း ေသခ်ာစU္းစားၾကည့္ေသာAခါ ေရာေထြးလာသလို ခံစားရ၏။ လူငယ္သည္ ထိုAခ်
က္ကို
Page 523
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ရိပ္မိေသာေၾကာင့္ ျပံဳးရယ္၍...
''Uပမာေပးလုိက္ရင္ မင္းလည္း ျမင္သာမွာပါ...Aရင္ဆံုး ေရနဲ႔ ျပဒါးကို ႏႈိင္းယွU္ျပီး Uပမာေပးမယ္ကြာ...ပထမUီးဆံုး
ဖလားတစ္ခုကို ေျပးျမင္လုိက္...Aထဲကို ေရAျပည့္ထည့္ျပီး ခ်ိန္ၾကည့္ေတာ့ တစ္ပိႆာရွိတယ္
ဆိုပါေတာ့...တကယ္လ႔ ို ေရေတြAားလုံးကို သြန္ခ်ျပီး ျပဒါးရည္ေတ ြ Aျပည့္ထည့္လိကု ္ရင္ Aေလးခ်ိန္က
မတူေတာ့ဘူး...ျပဒါးက ေရထက္ ၁၃ဆေလးေတာ့ ၁၃ပိႆာျဖစ္သြားတယ္...ခြက္ကေတာ့ က်ယ္မသြားဘူး...ဆန္႔သေ
လာက္ပဲ
ထည့ထ္ ားတာ...Aေလးခ်ိန္ ကြာျခားတာ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ ျပဒါးရ႕ဲ ေစးပ်စ္မႈေၾကာင့္လို႔ ေျပာလို႔ရတယ္...လကူ
ကန္႔သတ္မႈေတြရိွတ့ ဲ ဖလား၊Aတြင္းAားက ေရန႔ ဲ ျပဒါး၊ Aရည္ပမာဏက Aခ်ိန္ပ.ဲ ..သူတ႔ေို တရြ ႕ဲ
ကြာျခားမႈက ျမင့္မားတယ္...ျပဒါးရည္ တစ္ဝက္ေက်ာ္ေလာက္ သြန္ရင္ေတာင္ ေရက သ႔ူရ႕ဲ Aေလးခ်ိန္ကို
မမီဘူး...Aေလးခ်ိန္ဆိုတာ စြမ္းရည္သေဘာမ်ိဳးပါပဲ...ဖလားထဲကို ျပည့္လ်ွံေAာင္ ေရထည့္ထားေပမယ့္လည္း ျပဒါးရဲ႕
1
451
Aေလးခ်ိန္ကို မမီႏိုင္ဘူး...၁၃ပံုတစ္ပံုပဲ ရွိတယ္...Aတြင္းAားရဲ႕ သေဘာတရားမွာလည္း Aခ်ိန္Aၾကာၾကီး ေလ့က်င့္
ထားေပမယ့္
က်စ္လစ္မႈနည္းပါးတ့ ဲ Aတငြ း္ Aားပညာက Aခ်ိန္ခဏေလး ေလ့က်င့္ထားတ့ ဲ က်စ္လစ္ခိုင္မာလြန္းတဲ့ Aတငြ ္းAား
ကို
Aႏိုင္မယူႏိုင္ဘူး''
ဟန္ေကာင္းသည္ နားေထာင္ရင္း သေဘာေပါက္သြား၍ ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ ညိတ္မိေလ၏။ လူငယ္ကလည္း Uပမာေ
ပး၍
ရွင္းလင္းျပျပန္သည္။
''ေနာက္တစ္မ်ိဳး Uပမာေပးမယ္...သိုင္းသမားတစ္ေယာက္ဟာ သစ္ပင္တစ္ပင္လိုပဲ...သမ႐ိုးက်
Aတငြ ္းAားက်င့္စU္ကို ေလ့က်င့္ျပီး တျဖည္းျဖည္းန႔ ဲ ခိုင္မာေAာင္ ေလက့ ်င့္ယူတယ္...Aျခားတစ္ေယာက္ကေတာ့
မာေက်ာထကျ္မက္တ့ ဲ ဓားတစ္ေခ်ာင္းန႔ ဲ သ႑ာန္တူတ့ ဲ က်စ္လစ္သိပ္သည္းေသာ Aတြင္းAားက်င့္စU္ကို ေAာင္ျမ
င္ထားတယ္
ဆိုပါေတာ့...သူတ႔ႏို ွစ္Uီး ယွU္ျပိဳင္က်ရင္ သစ္ပင္ကို ဓားထကထ္ က္န႔ ဲ ခုတ္ပုင
ိ ္းလိုက္သလို က်စ္လစ္သိပ္သည္းတဲ့
Aတငြ ္းAားပိုင္ရွင္ကသာ Aႏိုင္ရလိမ့္မယ္...ေနာက္တစ္မ်ိဳးေျပာရရင္ မင္းကို ပန္းပြင့္န႔ ဲ ဒါမွမဟုတ္ စကၠဴကို
လုံးေခ်ျပီး ေခါင္းကိုထိေAာင္ ေပါက္လိုက္ရင္ ဘာမွေတာင္ နာက်င္မွာမဟုတဘ္ ူး...ေနာက္တစ္ခါ ေက်ာက္ခတဲ ႔ ို သံခ
တဲ ႔လို ို
မာေက်ာတဲ့ Aရာေတြန႔ ဲ ေပါက္လက
ိ ု ္ရင္ေတာ့ Aနာတရ ျဖစ္သြားသလိုေပါ့''
ဟန္ေကာင္းသည္ ေခါင္းတညိတ္ညိတ္ႏွင့္ နားေထာင္ေနမိသည္။ လူငယ္၏ ရွင္းလင္းခ်က္မ်ားက ျမင္သာ၍
သေဘာေပါက္လြယ္ေပသည္။ သူသည္ တစ္စံုတစ္ရာကို သိရွိလိုေသာေၾကာင့္...
''ဒါဆ ို ကြၽန္ေတာ္ေလ့က်င့္တ့ ဲ ေလနတဘ္ ုရားသိုင္းက ဘယ္Aမ်ိဳးAစားထဲမွာ ပါတာလ ဲ ဆရာၾကီး''
လူငယ္သည္ ႏွစ္ျခိဳက္စြာျပံဳးရင္း...
''မင္းက ဘယ္လိုထင္လဲ''
Page 524
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဟ ု ျပန္လည္ေမးခြန္းထုတ္လိကု ္၏။ ထိုAခါ ဟန္ေကာင္းသည္ မဆိုင္းမတြပင္...
''က်စ္လစ္သိပ္သည္းတဲ့ Aတြင္းAားပညာလုိ႔ ထင္မိပါတယ္''
လူငယ္က ေခါင္းညိတ္၍ ျပန္ေျပာေလသည္။
''ဒါတင္ ဘယက္ မလ.ဲ ..သာမန္က်စ္လစ္မႈတင္ မဟုတဘ္ ူး...သဘာဝစြမ္းAား ၇မ်ိဳးထဲက ေလကို ထိန္းခ်ဳပ္ျပီး
Aတငြ ္းAားန႔ ဲ ေပါင္းစပ္ႏိုင္တ့ဲ ပညာမ်ိဳးဘ.ဲ ..တကယ္ေတာ့ နတ္ဘရု ားAဆင့္ရိွတ့ ဲ ပညာျဖစ္လို႔ သာမန္လူဆိုရင္
Aသက္တစ္သိန္းထိရွည္ႏိုင္မွ က်င့္လို႔ရမယ္...သိုင္းပညာAဆင့္ထိ နိွမ့္ခ်ထားေတာ့ A့သဲ ည္ေလာက္ထိေတာ့
Aခ်ိန္မလိုဘူး...နဂိုAတြင္းAား ႏွစ္ရာေက်ာ္ရင္...ဒါမွမဟုတ္ ေဆးဝါးAေထာက္Aပံ့ရရင္ ခဏနဲ႔ ေAာင္ျမင္ႏိုင္တယ္...
မင္းသာ
Aဆင့္၅ထိေAာင္ျမင္ရင္ ေပ၂၀ပတ္လည္က ေလထုကိုေတာင္ ထိန္းခ်ဳပ္ျပီး ရန္သူကို
တကို ္ခိုက္ႏိုင္တယ္...ကယို ့A္ တြင္းAားလည္း Aကုန္ထုတ္စရာ မလိုဘူး...တစ္ဖကရ္ န္သူက မင္းကို Aတငြ ္းAား
ျမင့္မားလြန္းတယ္လ႔ ို ထင္သြားႏိုင္တယ္...ဒါ့Aျပင္ ပတ္ဝန္းက်င္မွာရိွတ့ ဲ ေလေတြကို Aတြင္းAားAျဖစ္ စုပ္ယူAသုံး
ခ်ႏိုင္လို႔
Aတငြ ္းAားကုန္မွာကို မပူရေတာ့ဘူး...ဒါေပမယ့္ မင္းသတိထားရမွာက ေလာဘတၾကီးန႔ဲ ေလေတြကို Aလြန္Aကြၽံ စု
ေဆာင္းရင္
Aတြင္းAား Aေဖာက္လႊဲေဖာက္ျပန္ျဖစ္ျပီး ေသဆံုးေစနိုင္တယ္''
ဟန္ေကာင္းလည္း ေခါင္းညိတ္ျပီး ေျဖၾကားလိကု ္ေလသည္။
''ဟတု ္က့ ဲ ဆရာၾကီး...ကြၽန္ေတာ္ သလိ ိုတာေတ ြ ရိွေသးလို႔ ေမးလို႔ရလား မသိဘူး''
လူငယ္က ေဖာ္ေရြေသာAျပံဳးႏွင့္...
1
452
''ခ်ာတိတ္ေလး...တြန္႔ဆုတ္မေနန႔.ဲ ..ေမးစရာရိွတာသာ ေမးပါ...က်ဳပ္ရွင္းျပတာေတြကို တစ္ခ်ိန္မွာ
လတူ စ္ေယာက္ကို ျပန္ေျပာျပရလိမ့္မယ့္Aျပင္ သိုင္းက်မ္းကိုလည္း မင္းကိုယတ္ ိငု ္ လႊဲAပ္ေပးရလိမ့္မယ္''
ဟန္ေကာင္းသည္ လူငယ္၏ စကားကို ေသခ်ာနားမလည္။ သ႔ိုေသာ္ မိမိ၏ Aတငြ ္းစိတ္ကိုပင္ သိရိွေနေသာ
ပုဂိၢဳလ္ထူးတစ္ေယာက္ျဖစ္၍ တစ္စုံတစ္ရာေသာ Aေၾကာင္းAရင္း ရိွေပမည္ဟု ေတြးမွတ္လိကု ္သည္။ ထ႔ိုေနာက္
သူေမးလိုသည့ ္ ေမးခြန္းကို စတင္ေမးျမန္းေလေတာ့၏။
''Aတြင္းAားက်င့္စU္ေတြ Aားလံုးက သဘာဝတရားကို Aေျခခံထားၾကတာလား...ဒါမွမဟုတ္ရင္
သီးျခားစီလား...ဘယ္လိုAေၾကာင္းမ်ိဳးေၾကာင့္ ရလဒ္တူျပီး ထက္ျမက္မႈAပိုင္းမွာ ကြာျခားေနရတာလဲ ဆရာၾကီး...ျပီးေ
တာ့ Aဲ''
ဟန္ေကာင္းသည္ မည္သ႔ ို ဆက္မေျပာတတ္ေAာင္ ျဖစ္သြားသည္။ ထိုAခါ သူ႔စိတ္က ို သိေနေသာ လူငယ္က
ၾကားျဖတ္၍ ေျပာလုိက္သည္။
''မင္းေျပာခ်င္တာ Aပူသိုင္းပညာတစ္ခုဆိုရင္ Aပူကို Aေျခခံတာခ်င္းတူတူ ထက္ျမက္မပ
ႈ ိုင္းမွာ ကြာျခားေနရတာ ဘာေၾ
ကာင့္လဲ
ဆိုတာ ေမးခ်င္တာမို႔လား''
ဟန္ေကာင္းသည္ ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ညိတ္၍...
Page 525
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ဟတု ္ပါတယ ္ ဆရာၾကီး...A့ဒဲ ီAတိုင္းပါပ ဲ ခင္ဗ်ာ''
ဟု ေျပာလုိက္ရာ လူငယ္က...
''Aရင္ဆုံး Aတြင္းAားပညာန႔ ဲ ပတ္သက္ျပီး ေလ့က်င့္မႈကို ေျပာျပမယ္...က်ဳပ္ဆရာ ေျပာဖူးတဲ့ Aခ်က္ေတြAတိုင္း
ရွင္းျပရင္ေတာ့ သေဘာေပါက္မယ္ ထင္တယ္...Aရင္ဆုံး က်ဳပ္တို႔ေနတ့ ဲ ကမၻာေလာကၾကီးကို Aက်ယ္ၾကီးလ႔ ို ထင္ေ
နၾကေပမယ့္
စၾကာဝဠာနဲ႔ယွU္ရင္ ဖုန္တစ္မႈန္စာပ ဲ ရိွတယ္...စြမ္းAင္ပိုင္းမွာလည္း ကြာျခားတယ္...ကမၻာေပၚကထက္ စၾကာဝဠာမွာရိွ
တ့ ဲ
စမြ ္းAင္က Aဆုးံ မ့သဲ လို Aမ်ိဳးAမည္စံုတယ္...AဓိကAားျဖင့္
မီး၊ေရ၊ေလ၊ေျမ၊လ်ွပ္စစ္၊သစ္သား၊သတၱဳ၊Aေကာင္း၊Aဆိုး၊Aေပ်ာ့Aမာဆိုျပီး ရွိတယ္...ဒါေပမယ့္ Aေပ်ာ့Aမာက ေျမ
ဓာတ္မွာ
Aက်ံဳးဝင္တယ္...သဘာဝစြမ္းAားဆိုတာကလည္း တစ္လွည့္စီ Aႏိုင္ယူေနတယ္...Aားလံုးကို ထိန္းခ်ဳပ္နိုင္ဖို႔ဆိုတာ
မလယြ ္ကဘူ ူး...စြမ္းAင္က ဖန္တီးျခင္း၊ကာကြယ္ျခင္းန႔ ဲ ဖ်က္ဆီးျခင္းAလုပ္ေတြကို လုပ္ေဆာင္တယ္...သဘာဝစြမ္း
Aားထဲက
တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကို Aကန္႔သတ္မ့ ဲ ဖန္တီးႏိုင္၊ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ရင္ နတ္ဘုရားAဆင့္ေရာက္ျပီ...ပညာရွင္နတ္ဘုရားနဲ႔
ကမၻာေစာင့္နတ္ဘုရားကလဲြလ႔ ို က်န္တ့ ဲ နတ္ဘုရားေတြက သဘာဝစြမ္းAားတစ္မ်ိဳး၊ႏွစ္မ်ိဳးေလာက္ပ ဲ Aကန္႔သတ္မ့ ဲ
ထိန္းခ်ဳပ္နိုင္တယ္...ဒါေပမယ့္ သတူ ႔ကို ိုလည္း Aထင္ေသးလို႔ မရဘူး...Uပမာ ေနလနတ္ဘုရား က်ဴးလိမဆ္ ိုရင္ ေနန႔
လဲ ကို
ဖန္တီးနိုင္သလို သတူ ႔စို မြ ္းAင္ကို စိတ္ၾကိဳက္Aသုးံ ျပဳနိုင္တယ္...Aပူန႔Aဲ ေAးပိုင္းမွာ ပညာရွင္နတ္ဘုရားနဲ႔
ကမၻာေစာင့္နတ္ဘုရားကလဲြလ႔ ို က်န္တ့နဲ တ္ဘုရားေတြ မယွU္နိုင္ဘူး''
ဟန္ေကာင္းမွာ မည္သို႔မ်ွ ဝင္မေျပာဘဲ ပါးစပ္Aေဟာင္းသားႏွင့္ နားေထာင္ေနမိသည္။ လူငယ္ကမူ ေAးေဆးတည္ျငိ
မ္စြာျဖင့္
ဆက္လက္ရွင္းျပေန၏။
''နတ္ဘုရားေတြAားလုံးဟာ စၾကာဝဠာမွာရိွတ့ ဲ Aဆုးံ မ့ဲစြမ္းAားေတြကို ကယို ္တြင္းထိ တကို ္႐ိုက္ေရာက္ေAာင္ ရယူ
နို္င္သလို
စမြ ္းAင္ကိုလည္း ပြားမ်ားေAာင္ ဖန္တီးႏိုင္တယ္...သာမန္လူတစ္ေယာက္က A့ဒဲ ီေလာက္ မစမြ ္းေဆာင္နိုင္ဘူး...ဒီေ
တာ့
ကယို ့A္ နီးနားမွာရိွတ ့ဲ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္က စြမ္းAင္ကို
ရယူတ့နဲ ည္းလမ္း...ဒါမွမဟုတ္...မ်က္စိမိွတ္၊တင္ပ်U္ေခြထိုင္၊စိတ္Aာ႐ုံစုစည္း၊ဝင္ေလထြက္ေလ ႐ွဴ႐ိွဳက္ရင္း ကယို တ္ ြ
င္းကို
စမြ ္းရည္ကိန္းေAာင္းလာဖို႔ ဖန္တီးယူရတယ္...ဝင္ေလထကြ ္ေလ ႐ွဴ႐ိွဳက္တာဟာ ဘာန႔တဲ ူသလဲဆိုရင္ ေက်ာက္တုံးႏွ
စ္တုးံကို
ပတြ ္တိကု ္သလိုပ.ဲ ..ၾကာၾကာပြတ္တိုက္ရင္ မီးထြက္လာသလ၊ို ဝင္ေလထြက္ေလ ႐ွဴ႐ိွဳက္ရင္း သမာဓိAား ေကာင္းလာ
တ့Aဲ ခါမွာ
စမြ ္းAင္ျဖစ္ေပၚသြားတယ္...စြမ္းAင္ဆိုတာက Aေကာင္Aထည္မရိွတ့ ဲ သေဘာတရားတစ္ခုပ.ဲ ..မင္းကို ရန္သူတစ္ေ
Page 526
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ယာက္က
1
453
Aပူသိုင္းတစ္မ်ိဳးန႔ ဲ တိုက္ခိုက္လကို ္လ႔ ို ပူေလာင္တ့ေဲ ဝဒနာ ခံစားရသလိုေပါ့ ပူသြားေစတာ A့ဒဲ ီစြမ္းAင္ရ႕ဲ
သေဘာသဘာဝေၾကာင့္ပ.ဲ ..ေနာက္တစ္ခါ AေAးသိုင္းပညာရွင္တစ္ေယာက္က တိကု ္ခိုက္လိကု လ္ ို႔ ေAးစိမ့္သြားတ
ယ္ဆိုတာ
မျမင္ရတဲ့ စြမ္းAင္ေၾကာင့္ပ.ဲ ..ေAးတယ္ဆတို ာၾကီးကို မျမင္ရတာ သ႔ူရဲ႕ ဓာတ္သေဘာေၾကာင့္ပဲျဖစ္တယ္...လိုရင္းေျ
ပာမယ္ဆိုရင္
Aပူသိုင္းေတြ Aမ်ိဳးမ်ိဳးရိွျပီး က်င့္စU္ေတကြ ေဲြ နရတာ Aလြယ္လမ္းကို လိကု ္ၾကျပီး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတ ြ
လုပ္ထားၾကလို႔ပ.ဲ ..Aပူသိုင္းန႔ဲ ပတ္သက္ျပီး နာမည္ေတ ြ Aမ်ိဳးမ်ိဳး ေပးၾကလိမ့္မယ္...ဒါေပမယ့္ ပူတာခ်င္းေတာ့
တတူ ယ္...နည္းလမ္းAသုံးခ်မႈန႔ ဲ ေလ့က်င့္မႈပုံစံ မတူညီေတာ့ Aက်ိဳးရလဒ္ေတြမွာ ကာြ ျခားသြားတာေပါ့ေလ...ပူတ
ယ္ဆတို ့ ဲ
ပန္းတိုင္ခ်င္းကေတာ့ တတူ ပူ ဲ...Aက်ိဳးရလဒဆ္ ိုတ ့ဲ စြမ္းေဆာင္ရည္ပိုင္းမွာ ကြဲျပားသြားတယ္...Uပမာေပးရင္
ဖေယာင္းတိုင္မီးနဲ႔ ေခ်ာ္ရည္မီးကို ျမင္ေယာင္လိုက္...ပူတယဆ္ တို ့ ဲ သဘာဝခ်င္းေတာ့တူတယ.္ ..ဒါေပမယ့္ ဖေယာင္း
မီးကို လကန္ ဲ႔
ကိုင္တြယ္ၾကည့္ရင္ တျဖည္းျဖည္းခ်င္းသာ ေလာင္ကြၽမ္းသြားလိမ့္မယ္...ေခ်ာ္ရည္မီးကို ကိုင္မိရင္ေတာ့ လက္ပါ တခဏ
ခ်င္း
မည္းနက္ျပီး ေလာင္ကြၽမ္းပ်က္စီးသြားတယ္...တကယလ္ ႔ ို ကယို ္က Aပူသိုင္းတစ္ခုကို ေAာင္ျမင္ထားတယ္ဆရို င္
ဖေယာင္းတိုင္မီးေလာကပ္ ဲရိွတ့ ဲ Aပူမ်ိဳးလား၊ေခ်ာ္ရည္လိုမ်ိဳး ျမင့္မားတဲ့
Aပူလား...သိရွိထားရမယ္...Aလြယ္ေျပာရရင္ ေစာေစာကလို Aတြင္းAားAစြမ္းေတြရဲ႕ က်စ္လစ္မႈေၾကာင့္လုိ႔ ေျပာရမ
ယ္''
ဟန္ေကာင္းသည္ နားေထာင္ရင္း လူငယ္Aား ေလးစားသထက္ ေလးစားလာမိသည္။ ထ႔ျိုပင္ သူ႔က ို လူငယ္ဟု မျမင္ေ
တာ့။
တကယ့ ္ ပညာရွင္ၾကီးဟု ေတးြ ေတာကာ ေလးစားၾကည္ညိဳမိသည္။ သူ၏ Aသိဉာဏ္ႏွင့္ယွU္ပါက မိမိသည္ ဘာမွမသိ
ေသးေသာ
ကေလးတစ္ေယာက္သာ ျဖစ္ေခ်သည္။ လူငယ္သည္ ဟန္ေကာင္းကို ေစ့ေစ့ၾကည့္၍...
''ေလနတ္ဘုရားသိုင္းဆိုတာ နတ္ဘုရားAဆင့္မွာ Aေတာ္ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္...သိုင္းAဆင့္မွာေတာင္
ေပ၂၀ပတ္လည္က ေလထုကို ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္တာ...ဒါေတာင္ Aတြင္းAားျမင့္မားရင္ Eရိယာပတ္လည္ကို
တုးိ ခ်ဲ႕နိုင္တယ.္ ..နတ္ဘုရားAဆင့္ေရာက္သြားျပီဆိုရင္ ကန္႔သတ္မ့သဲ ြားလို႔ ကမၻာ့ေလထကု ိုေတာင္ Aသာေလး
ထိန္းခ်ဳပ္Aသုံးျပဳနိုင္တယ္...ဒါေၾကာင့္ ေလကို ႐ွဴ႐ိွဳက္တ့ ဲ သက္ရိွAားလုံး ေသဆုံးေစတယ္''
''ခင္ဗ်ာ''
ဟန္ေကာင္းမွာ မ်က္လံုးAျပဴးသား ျဖစ္သြားမိသည္။ လူငယ္သည္ ျပံဳးရယ္ရင္း သူ႔ပခံုးကို ရင္းႏွီးစြာပုတ္၍...
''A့ေဲ လာက္ထိလည္း ေၾကာက္မေနပါန႔.ဲ ..မင္းAခုက်င့္တာ Aဆင့္၁၀ထိေAာင္ရင္ ေမွာ္သိုင္းAဆင့္ထိပ ဲ ေရာက္မွာ
နတ္ဘုရားAဆင့္ထိေရာက္ဖို႔ဆိုတာ Aေတာ္ၾကီးလိုေသးတယ္...ဒါေပမယ့္ Aဆင့္၅ထိ ေAာင္ျမင္ထားတယ္ဆိုရင္ကိုပဲ
Page 527
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
သိုင္းေလာကမွာ ျပိဳင္စံရွား ျဖစ္ေနျပီ...သိုင္းရဲ႕ သေဘာသဘာဝက က်စ္လစ္တ့ ဲ Aတငြ ္းAားနည္းနည္းကို ေလထုန ႔ဲ
ေပါင္းစပ္ထားလ႔ ို ေလတိုကခ္ တ္လြန္းေလေလ...စြမ္းAားျမင့္ေလပ.ဲ ..ကယို ့ထ္ က္ Aတြင္းAားသာတ့သဲ ကူ ို ေလတို
က္ခတ္မႈ
နည္းပါးတဲ့ေနရာမွာ တုိက္ခုိက္ရင္ေတာ့ သတိထားေပါ့ေလ''
ဟုဆိုရင္း...
''မင္းလ ဲ စကားနားေထာင္ရတာ ႐ႈပ္ေနUီးမယ္...ေနာက္တစ္ဆင့္ကို ေလ့က်င့္လိုက္ပါUီး''
လူငယ္သည္ ေျပာျပီးသည္ႏွင့္ ေလေပတြ စ္ခ်က္ တိုက္ခတက္ ာ ေနရာတြင္ မရိွေတာ့ေခ်။
မည္သို႔မည္ပံု ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္မသိ။ ဟန္ေကာင္းလည္း ေထြေထြထူးထူး Aံၾသမေနေတာ့ဘဲ Aတြင္းAားေလ့က်
င့္မႈ၌
Aာ႐ုံစိုက္ထားလိကု ္ေတာ့သည္။ သူ႔Aဖို႔ Aံ့Aားသင့္စရာမ်ားခ်ည္း ၾကံဳေတြ႕ေနရ၏။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္
သူတစ္ဆင့္ေAာင္ျမင္တုိင္း Aခ်ိန္ကုန္ျမန္လွသည္ဟု သိရသည္။ သူက ေမးျမန္းေသာAခါ လူငယ္ကလည္း
Aဆင့္၅ထိ ေAာင္ျမင္မွသာ ရွင္းလင္းျပမည္ဟု ျပန္ေျဖသည္။ ထ႔ိုေၾကာင့္ သူလည္း မေမးေတာ့ေခ်။ Aတြငး္ Aားကိုသာ
တစိုက္မတ္မတ္ ေလ့က်င့ေ္ နမိသည္။ တစ္ဆင့ျ္ပီးတစ္ဆင့္ ျမင့္မားလာတိငု ္း သူ႔Aဖို႔ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ျဖစရ္ သည္။
၂လႏွင့္
Aဆင့္၃ေAာင္ျမင္ျပီး ေနာက္ထပ္၁လၾကာေသာ္ Aဆင့္၄ကို ေAာင္ျမင္ခ့၏ဲ ။ တဖန္ Aဆင့္၅ကိုမူ
၂ပတ္တည္းျဖင့္ ေAာင္ျမင္သြားေတာ့သည္။
1
454
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၉၁,၉၂)
Aဆင့္၆မွ ၁၀Aထိကမူ သူမဖတ္တတ္ေသာ စာမ်ားျဖင့္ ေရးသားထားျခင္းျဖစ္၍ နားမလည္နိုင္ေခ်။ ထ႔ိုေၾကာင့္
မေလ့က်င့္ေတာ့။ Aခ်ိန္ တစ္ႏွစ္၊၆လႏွင့္ ၂ပတ္ဟူေသာ Aတိုင္းAတာ၌ ''ေလနတ္ဘုရားသိုင္း''ကို
Aဆင့္၅ထိ ေAာင္ျမင္ခ့ျဲခင္းပင္။ ထိုေတာAတြင္း မည္သည့A္ စားAစာမ်ွ မစားရသလို ေရတစ္စက္မ်ွလည္း မေသာ
က္သးု ံ ခ့ရဲ ။
ထိုမ်ွထိ ခံႏိုင္ရည္ရွိသည္မွာ မိမိေသာက္သံုးထားသည့္ ေက်ာက္စိမ္းခြက္ထဲမွ ေဆးရည္ေၾကာင့္ဟု ေတြးမိေလသည္။
©©©©©©©©©©©©©©©©©©©
''ကြၽန္ေတာ္ ေလ့က်င့္တာ ခဏေလးလို႔ ထင္မိေပမယ့္ Aခ်ိန္ေတကြ ဘာျဖစ္လို႔ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္န႔ ဲ ကုန္သြားတာလ ဲ ဆ
ရာၾကီး''
ဟန္ေကာင္းက သူ မရွင္းလင္းသည့ ္ Aခ်က္ကို ေမးျမန္းေသာAခါ လူငယ္က တင္ပ်U္ေခြထိုင္လိုက္ျပီး...
''မတ္တတ္ရပ္မေနန႔.ဲ ..ထိုင္ရင္း ေျပာျပရတာေပါ့''
ဟ ု ဆိုေသာAခါ ဟန္ေကာင္းလည္း ေခါင္းညိတ္ျပျပီး သူ႔Aနီးပါး၌ တ႐ိုတေသ ထိငု ္လိကု ္သည္။ လူငယ္က...
''သေဘာတရားက Aိပ္မက္မက္သလုပိ ါပ.ဲ ..Aိပ္မက္ကမၻာထဲမွာ
ၾကံဳေတြ႕ေနရတာ ျမန္ဆန္လြန္းသလို ခဏေလးလို႔ မင္းစိတ္ထမဲ ွာ ထင္မိေပမယ့္ တကယတ္ မ္း ႏိုးထလာတ့Aဲ ခါ
ၾကာျမင့္ေနတာကို ၾကံဳရဖူးတယ္ မဟုတ္လား''
ဟန္ေကာင္းသည္ ေခါင္းညိတ္လိကု ္ျပီး...
Page 528
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ဟုတ္ပါတယ္ ဆရာၾကီး''
''ေAး...A့ဒဲ ီသေဘာတရားလိုေပါ့...တကယ္ေတာ့ ေလာကီက်င့္စU္တစ္မ်ိဳးကု ိ Aသုံးခ်လိကု ္လ႔ပို .ဲ ..တစ္ခ်ိဳ႕
သူေတာ္စင္ေတြဆိုရင္ ႏွစ္ရာေက်ာ္မက သူတ႔ခို ႏၶာကိုယ္ဟာ ေက်ာက္႐ုပ္လို ျဖစ္ေနၾကတယ္...ဒါေပမယ့္ စိတ္ဝိညာ
U္က
မေသဆုံးေသးဘူး...မင္းကို တိကု လ္ ိုက္တ့ ဲ ေဆးကလည္း ႐ုပ္ခႏၶာကိုယ္ကို ေက်ာက္႐ုပ္လိုျဖစ္ေစျပီး စိတ္ဝိညာU္န႔ ဲ
ဆက္လက္ေလ့က်င့္ေနတာ...မင္းကေတာ့ ခဏေလးထင္ေပမယ့္ ေဘးကေန တစ္ေယာက္ေယာက္သာ ၾကည့ေ္ နခ့ရဲ င္
ႏွစ္ခ်ီထိ မလႈပ္ရွားဘဲေနတာ...လူေသAေလာင္း ဒါမွမဟုတ ္ ေက်ာက္႐ုပ္လ႔ ို ထင္ၾကလိမ့္မယ္...တနည္းAားျဖင့္
မင္းရဲ႕ စိတ္ဝိညာU္ထဲမွာ ေလ့က်င့္ေနတာ ခဏတာေလးလ႔ ို ထင္ေနမွာ...တကယ္ေတာ့ Aခ်ိန္ကုန္မွန္းမသိ ကုန္သြား
တာပ'ဲ '
ဟန္ေကာင္းမွာ ပါးစပ္Aေဟာင္းသား ျဖစ္သြားမိသည္။ သူလိုက္မမီနုိင္သည့္ ဆန္းၾကယ္မႈမ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ေနသည္တ
ကား။
''Aတြင္းAား Aဆင့္၅ထိပ ဲ က်င့္ျပီးျပီဆိုေတာ့ လက္နကမ္ ့သဲ ိုင္းန႔ ဲ လကန္ က္သိုင္းပညာကို ဆက္ေလက့ ်င့္ပါ...ဒီတ
စ္ခါေတာ့
Aခ်ိန္ကုန္တာ မျမန္ေတာ့ဘူးေနာ္...ကိုယ့A္ ားကိုယ္ကိုးျပီး ၾကိဳးစားေလ့က်င့္ရမွာ...ေက်ာက္စိမ္းေဆးရည္ ေသာက္ျပီးရ
င္ ၁ႏွစ္ထိ
Aပိုကစ
ိ ၥေတြလုပ္စရာမလိုဘူး...Aျမတဲ မ္း တက္ႂကြေနမွာဆိုေတာ့ မပ်င္းဘဲ ဇြဲရိွရိွန႔ ဲ ေလ့က်င့္ပါ''
လူငယ္က ျပံဳးရယ္၍ ေျပာလုိက္သည္။ သူေျပာသည့္ Aပိုကိစၥဆိုသည္မွာ စားေသာက္ျခင္းႏွင့္ Aေပါ့Aေလး ကိစၥမ်ား
သာ
ျဖစ္ေလသည္။ ဟန္ေကာင္းသည္ လူငယထ္ ားရစ္ခ့ေဲ သာ ေက်ာက္စိမ္းေဆးရည္ ေသာက္သုးံ ျပီးေနာက္ လက္န
က္မ့သဲ ိုင္းပညာမ်ားကို ေလ့က်င့္ေလေတာ့သည္။ ဇြဲသန္သန္ႏွင့္ ေလ့က်င့္ရာ တိုးတက္မႈႏႈန္း ျမန္ဆန္သည္ဟု ခံစားရ၏။
ထ႔ျိုပင္ မေမာမပန္းဘ ဲ ေလ့က်င့္နိုင္ေသာ မိမိကိယု ္မိမိလည္း Aံ့Aားသင့္မိသည္။ သူသည္ ေက်ာက္စိမ္းဂူၾကီး၌သာ တ
စ္ခ်ိန္လုံး
ရိွေနျပီး Aျပင္သ႔ ို တစ္ခါမ်ွ မထြက္ဖူးေခ်။ လူငယ္ကလည္း Aခ်ည္းႏီွးသာ ျဖစ္လိမ့္မည္ဟု ေျပာဖူး၍ ထိုစကားကို
လိကု ္နာခဲ့၏။ သူေတြးေတာမိသည့ ္ Aခ်က္တစ္ခုမွာ ထိုAေတာAတငြ ္း လူငယ္သည ္ မည္သည့ေ္ နရာသ႔ ို
ေရာက္ရိွေနသနည္း။ Aေတာ္ပေဟဠိဆန္လွသည္။ သ႔ေို သာ္ သသူ ည္ သငို ္းပညာေလ့က်င့္မႈ၌သာ Aာ႐ုံႏွစ္ထားျပီး
1
455
ထိုကိစၥကို မေတြးေတာ့ေခ်။ မAိပ္စက္ဘဲ ေလ့က်င့္ေနနုိင္သည့္ မိမိကိုယ္မိမိလည္း Aံ့Aားသင့္မိသည္။ သ႔Aူ ဖို႔
Aခ်ိန္ကာလဆိုသည္ကိုလည္း လူငယ္ေျပာသည့္ စကားAရသာ သိရွိရ၏။
''၃လ ကုန္သြားျပန္ျပီ''
တစ္ရက္တြင္ လူငယ္က ေက်ာက္ဂူထဲ ဝင္ေရာက္လာျပီး ေျပာေလသည္။ သူ႔လက္ထဲတြင္ ၅ေပေက်ာ္ရွည္ေသာ
ႏွစ္ဖက္ခြၽန္ လွံတစ္ခုႏွင့္ ဂုန္နီAိတ္တစ္ခု ကိုင္ေဆာင္ထားသည္။ လွံAသြားသည္
ၾတိဂံပုံစံ ႏွစ္ဖက္သြားျဖစ္ျပီး ၈လကၼAရွည္ရိွ၏။ ထို႔ျပင္ Aသာြ းတစ္ခုလုံး ျပာလဲ့လ့Aဲ ေရာင္မ်ား
ယွက္သမ္းေနသျဖင့္ Aထူးေကာင္းမြန္ေသာ လက္နက္တစ္မ်ိဳး ျဖစ္ပံုရသည္။
Page 529
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ဒီစၾကာဝဠာမွာ ေမွာ္ဝင္ရတနာလက္နက္ေပါင္း ၃၈ခုရွိတယ္...ဓားက Aလက္၂၀၊Aျခားလက္နက္က ၁၈မ်ိဳးပဲ...ဒီလွံက
ေလနတ္ဘုရား ဝမ္ယိစန္းရဲ႕ ဒုတယိ ေျမာက္ လကသ္ ုးံ ေတာ္ လက္နက္တစ္ခုပ.ဲ ..ေလနတ္ဘုရားသိုင္း
က်င့္ထားတ့သဲ ူကလလြဲ ႔ ို က်န္တ့သဲ ူေတသြ ုးံ ရင္ Aစြမ္းမထကျ္မက္ဘူး...လက္နက္ရ႕ဲ Aမည္ကို
'သ႑ာန္၄မ်ိဳးလံွ'လို႔ေခၚတယ္...က်ဳပ္လက္ေတ႔ျြပမယ္''
ေျပာေျပာဆိုဆို လူငယ္သည္ လွံတိုကို ေဝွ႔ယမ္း၍ သိုင္းကစားလုိက္သည္။
''ဝွီး...ဝွီး...ဝွီး''
ေၾကာက္မက္ဖြယ္Aသံၾကီး ျမည္ဟည္းလာသလို လိဏႈ ္ဂူတစ္ခုလုံး ငလ်င္လႈပ္သလို တုန္ခါသြား၏။ ဟန္ေကာင္းသည္
တAံ့တၾသျဖင့္ ရပ္ၾကည့္ေနမိသည္။
''ဟာ''
သူသည္ ၾကည့္႐ႈရင္း မယံုၾကည္နိုင္ေAာင္ ျဖစ္သြားသည္။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ လူငယ္ကိုင္ေနေသာ
လွံတိုသည္ ႐ုတ္တရက္ ၆ေပေက်ာ္ထိ ရွည္လ်ားသြားေသာေၾကာင့္ပင္။
တဖန္ ထိုလွံရွည္မွ လံွတိုႏွစ္ခုAသြင္ ေျပာင္းလဲသြားျပန္သည္။ တဖန္ ထိုလွံတိုကို ေဝွ႔ယမ္းေနရင္းမွ လက္ကိုင္႐ိုးခ်င္း
ပူးကပ္၍ ခါယမ္းလိုက္ေသာ္ ကိုးဆစ္ရွိေသာ ၾကာပြတ္Aျဖစ္ ထပ္မံေျပာင္းလဲပစ္လုိကျ္ ပန္သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္...
''ဝွီး...ဝွီး...ဝွီး''
စၾကာပမာ လွည့္ပတ္လိကု ္ျပီး သိုင္းကစားမႈကို ရပ္လိုက္ရာ မူလAတိုင္း ၅ေပေက်ာ္သာရိွေသာ
လွံAျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားေတာ့သည္။
''မင္းေလ့က်င့္လ႔ရို ျပီ''
လူငယ္က လွံကိုေပးရင္း Aရိပ္ပမာ ထြက္ခြာသြားျပန္၏။ ဟန္ေကာင္းလည္း လွံကို
စူးစမ္းေလ့လာရင္း သို္င္းကြကမ
္ ်ားကို ေလက်င့္ေလေတာ့သည္။ လူငယသ္ ည္ သူကယို တ္ ိငု ္သာ
ေလ့က်င့္ေစသည္။ သေဘာတရားမ်ားကို ရွင္းလင္းမျပေခ်။ ဟန္ေကာင္းကလည္း ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္ကို
Aသံုးခ်ကာ ေသခ်ာေလ့လာျပီး သေဘာေပါက္သြားမွ သိုင္းကစားေလ၏။ သူသည္ ဉာဏ္ရည္ထက္ျမက္လြန္းသည္
မဟုတ္သလို တံုးလြန္းAလြန္းသူလည္း မဟုတ္ေခ်။ စိတ္ထားေျဖာင့္မတ္ျပီး သာမာန္ထက္ ထက္ျမက္ေသာ
ဉာဏ္ရည္မ်ိဳးေတာ့ ရိွေလသည္။ ထ႔ေို ၾကာင့္ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ 'သ႑ာန္၄မ်ိဳးလံွ'ကို ေျပာင္းလဲAသုံးျပဳတတလ္ ာသည။္
သ႑ာန္၄မ်ိဳးဆိုသည္မွာ ႏွစ္ဖက္ခြၽန္လွံတို၊ႏွစ္ဖက္ခြၽန္လွံရွည္၊လွံတိုႏွစ္ခုႏွင့္ ကိုးဆစ္ၾကာပြတ္တို႔
ျဖစ္ေပသည္။ ဟန္ေကာင္းလည္း Aျခားမည္သည့A္ ာ႐ုံမွ
မေရာက္ေတာ့သလို ေမာပန္းရမွန္းမသိေAာင္ ေလ့က်င့္ေနေတာ့သည္။ လက္နက္သိုင္းတတ္ေျမာက္ျပီးမွ
လူငယ္ထားခ့ဲသည့ ္ ဂုန္နီAိတ္ကို သတိရသာြ း၏။ ထိုAထဲတငြ ္ မည္သည္တ႔ ို ရိွသည္ကို သမူ သိပါေခ်။ Aိတ္ကိုမ၍
1
456
လႈပ္ခါၾကည့္ရာ ဆည္းလည္းသံAလား တခြၽင္ခြၽင္ ျမည္သြားသည္ကိ ု သတိျပဳမိသည္။
ထ႔ိုေၾကာင့္ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ရာ ရာေက်ာ္ရိွေသာ ေငြဒဂၤါးျပားမ်ားကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
မည္သည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ေပးေၾကာင္း သူမသိပါေခ်။ ေငြဒဂၤါးျပားမ်ားကို ေသခ်ာစူးစမ္းျပီး
ေလ့လာၾကည့္ေတာ့မွ ထူးျခားခ်က္ကို သတိျပဳမိသြား၏။
Aဘယ္နည္းဆိုေသာ္ ေငြဒဂၤါးျပားမ်ားသည္ သာမန္ထက္ Aနည္းငယ္ၾကီးျပီး ပိုမို ထူထဲေနေသာေၾကာင့္ပင္။
Page 530
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
သိလိုစိတ္ျဖင့္ မို႔ေမာက္ေနေသာ ဒဂၤါးမ်က္ႏွာျပင္ႏွစ္ခုကို လက္ျဖင့္ ဖိလုိက္ေလရာ...
''ရႊိ...''
တိုးညင္းေသာ Aသံႏွင့္Aတူ ဒဂၤါးျပား၏ ေဘးပတ္လည္မ ွ လႊသြားက့သဲ ႔ ို
ၾတိဂံပံု ဆူးခြၽန္ေလးမ်ား ထြက္ေပၚလာသည္။ ဆူးခြၽန္ေပါင္း ၂၄ခုတိတိ ရွိေပ၏။ ေနာက္တစ္ၾကိမ္
မ်က္ႏွာျပင္ႏွစ္ဖက္ကို တစ္ခ်က္ဖိလုက
ိ ္ေသာAခါ ဆူးခြၽန္မ်ား Aထဲျပန္ဝင္သြားသည္။
တထီ ြင္သူသည္ Aေတာ္ဉာဏ္မ်ားေလသည္။ Aမႈမ့ ဲ Aမွတ္မ့ဆဲ ိုလ်ွင္ မည္သူမဆို ေငြဒဂၤါးတစ္ျပားဟုသာ ထင္မိေပမ
ည္။
ဟန္ေကာင္းသည္ သေဘာက်ႏွစ္ျခိဳက္သြားျပီး မိမိဘာသာ ''စၾကာဒဂၤါး''ဟု
Aမည္ေပးလုိက္မိ၏။ ထို႔ေနာက္တြင္ သိုင္းစာAုပ္ထဲမွ ညႊန္ၾကားခ်က္Aတိုင္း
လက္နက္ပုန္းပစ္ခတ္မႈ ပညာမ်ားကုိ ေလ့က်င့္ေလေတာ့သည္။
Aခ်ိန္သည္ မည္မ်ွကုန္လြန္သြားေၾကာင္း သူမသိေခ်။ ဂူတြင္းမွ Aျပင္သို႔လည္း တစ္ခါမ်ွ မထြက္ဖူးသျဖင့္
ေန႔ႏွင့္ညလည္း သူမခြဲျခားတတ္။ သူကြၽမ္းက်င္စြာ ေလ့က်င့္ေAာင္ျမင္သြားသည့္ Aခ်ိန္ကိုက္မွာပင္
လူငယ္သည္ ေဆးရည္ထည့္ထားေသာ ေက်ာက္စိမ္းခြက္တစ္ခုႏွင့္Aတူ ေရာက္ရွိလာေလ၏။
''စုစုေပါင္း ႏွစ္ႏွစ္ေတာင္ ေက်ာ္သြားျပီပဲ...မင္းရဲ႕ တိုးတက္မႈႏႈန္းက Aံ့မခန္းပါလား''
ေရာက္ေရာက္ခ်င္း လူငယ္က ခ်ီးက်ဴးလိုက္သည္။ ဟန္ေကာင္းသည္ လက္သီးလက္ဝါးဆုပ္၍...
''ဆရာၾကီးသာ ေက်ာက္စိမ္းေဆးရည္ မတိုက္ေကြၽးခ့ရဲ င္ ကြၽန္ေတာ္ဘယ္လိုမ ွ ေAာင္ျမင္နိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး''
''ဟား...ဟား...ဟား...ဟား''
လူငယ္သည္ လြတလ္ ပ္ေပါ့ပါးစြာ ရယ္ေမာလိကု ္သည္။ ဟန္ေကာင္းသည္ ထိုရယ္သံေၾကာင့္ ႏွလုံးတစ္ခုလုံး တုန္ခါ
သြားသည္ဟု
ထင္မိ၏။ လူငယ္၏ Aစြမ္းAစသည္ Aလြန္တရာ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းေၾကာင္း ေတြးေတာမိလိုက္သည္။
Aရယ္ရပ္ျပီးေနာက္ လူငယ္သည္ တစ္ခ်က္ျပံဳးလုိက္ျပီး...
''ေဆးဝါးဆိုတာ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ တိုးတက္ဖို႔ သက္သက္ပဲရွိတယ္...တကယ္တမ္း မင္းရဲ႕ ဇြဲ၊လံု႔လ၊ဝီရိယေၾကာင့္
ေAာင္ျမင္တာပဲ က်ဳပ္ကို ဘာမွေက်းဇူးတင္စရာ မလိုဘူး...Aခုလို သင္ၾကားခြင့္ရတာ မင္းရဲ႕
ကသု ိုလ္ကံေကာင္းသလို က်ဳပ္န႔လဲ ည္း ေရစက္ပါလို႔ပ.ဲ ..A့ဒဲ ီတိုင္းသာ မွတ္ထားေပေတာ့''
လူငယ္က UီးေAာင္ၾကိဳတင္၍ ေျပာလိုကသ္ ျဖင့္ ဟန္ေကာင္းလည္း မည္သ႔မို ်ွ မဆိုသာေတာ့။
''ဒီေက်ာက္စိမ္းေဆးရည္ ေသာက္ျပီးရင္ မင္းလည္း က်ဳပ္န႔ ဲ ခြဲခြာရေတာ့မယ္''
လူငယ္က ေက်ာက္စိမ္းခြက္ကိုေပးရင္း ေျပာလုိက္သည္။ ဟန္ေကာင္းသည္ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္
တ႐ိုတေသယူရင္း မ်က္ရည္မ်ားဝဲလာသည္။ သူ႔စိတ္ထဲတငြ ္ ဝမ္းနည္ဝမ္းသာမႈတို႔ ဒြန္တ၍ြဲ ခံစားေနရ၏။ ဝမ္းနည္းျခင္း
မွာ
လူငယ္ကို ေဆြမ်ိဳးတစ္ေယာက္လို၊ဆရာသမားတစ္ေယာက္လို ခင္မင္တြယ္တာရာမွ
ခခဲြ ြာရေတာ့မည္ဟု သိလကို ရ္ ေသာေၾကာင့္ပင္။ ဝမ္းသာျခင္းကမူ Aျပင္ေလာကသို႔ ေရာက္ရိွေတာ့မည္ဟ ု သိရ၍ ျဖ
စ္ေလ၏။
1
457
Page 531
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ကြၽန္ေတာ္...''
ဟန္ေကာင္းသည္ ဆက္မေျပာနိုင္ေတာ့။ ေၾကကဆြဲ ႔နို င့္သြားသလို မ်က္ရည္မ်ားစီးက်လာ၏။ လူငယ္ကမူ ေAးခ်မ္းေ
သာ
Aျပံဳးျဖင့္ ၾကည့္ေနရင္းမွ ကေလးတစ္ေယာက္ကို ႏွစ္သိမ့္သည့ပ္ မာ ေခါင္းတစ္ခ်က္ပုတ္၍...
''ေရစက္ပါရိွရင္ ျပန္ဆုံလိမ့္မယ္...စိတ္မေကာင္းစရာ မလိုဘူး...က်ဳပ္Aေနန႔ ဲ မွာၾကားစရာ တစ္ခေ
ု တာ့ရိွတယ္''
ဟုဆိုရာ ဟန္ေကာင္းသည္ ဒူးေထာက္ရန္ျပင္သည္။ သို႔ေသာ္ မျမင္ရေသာ စြမ္းAင္ၾကီးက ထိန္းခ်ဳပ္ထားသည့္ပမာ မ
ည္သို႔မ်ွ
လႈပ္ရွားမရေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ လက္ေလ်ွာ့လိကု ္သည္။ လူငယ္သည ္ တည္ၾကည္ေသာ မ်က္ႏွာထားျဖင့္...
''သိုင္းက်မ္းစာAုပ္န႔ ဲ လက္နက္ကု ိ ကယို ္န႔မဲ ကြာ ေစာင့္ေရွာက္ထားပါ...တစ္ေန႔မွာ သိုင္းက်မ္းတစ္ခုလုံးကို နားလ
ည္နိုင္ျပီး
မင္းန႔လဲ ည္း ပတ္သက္ေနတဲ့
လူငယ္တစ္ေယာက္ကို ေတ႕ြ ရင္ သ႔ကူ ို စာAုပ္လႊဲေပးလိုက္ရလိမ့္မယ္...ေနာက္တစ္ခု မွာၾကားခ်င္တာက မင္းကို
သိုင္းေလ့က်င့္ခိုင္းတာ လူသတဖ္ ို႔ခ်ည္း မဟုတ္ဘူး...ဒုကၡေရာက္တ့သဲ ူေတြကို ကယ္တင္ဖို႔ပ.ဲ ..လမ္းမွန္ေလ်ွာက္ခ်င္တ့
သဲ ူေတကြ ို
Aခြင့္Aေရး ေပးလိုက္ပါ...လူတိငု ္းမွာ
သတူ ႔ဘို ဝန႔ဲသူ
ရိွတာေပါ့ေလ...ဘယ္လိုမွ ေျပာမရေAာင္ ဆိုးသြမ္းေနရင္ေတာ့ ထိုကသ္ င့္သလို ဒဏ္ခတ္လိကု ္...က်ဳပ္ေျပာတ့ ဲ စ
ကားေတကြ
မင္းAတြက္ျဖစ္သလို သငို ္းက်မ္းကို ေျပာင္းလဲလက္ခံမယ့ ္ သကူ ိုလည္း သိေစခ်င္တယ္''
ဟုေျပာေလရာ ဟန္ေကာင္းသည္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္မိ၏။
''ဟတု ္က့ပဲ ါ ဆရာၾကီး''
သူသည္ ေခါင္းညိတ္ေျဖၾကားျပီးေနာက္ ေက်ာက္စိမ္းခြက္ထဲမွ
ေဆးရည္ကို တစ္က်ိဳက္တည္း ေမာ့ေသာက္လိကု ္၏။ ထိုခဏဝယ္ မ်က္ခံမြ ်ား ေလးလံလာသလို ခံစားရသည္။
ခါတိငု ္းဆိုလ်ွင္ သူသည္ Aိပ္စက္ျခင္းမရိွဘ ဲ ေနနိုင္၏။ ယခုမူ Aဘယ္ေၾကာင့္နည္း။
''ငါ...ငါ...ဘာလို႔ Aိပ္ခ်င္ေနတာလဲ''
သသူ ည္ ေရွ႕တည့တ္ ည့္ကို ၾကည့္လိုက္ေသာ္ လူငယ္၏ ႐ုပ္သြင္က ကိုယ္ပြားမ်ားစြာျဖင့္ ဝိုးတဝါးျဖစ္ေနသည္။ ထို႔ေနာ
က္တြင္
ဘာဆိုဘာမွ မသိေတာ့ေခ်။ တစ္ေလာကလုံး Aေမွာင္က်သြားေတာ့သည္။
©©©©©©©©©©©©©©©©©©
''က်လိ...က်လိ''
ေက်းငွက္သာရကာမ်ား၏ သီက်ဴးသံေၾကာင့္ သူနိုးလာခဲ့၏။ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ၾကည့္မိေသာ္ Aလြန္တရာ
Aံ့Aားသင့္သြားမိသည္။Aဘယ္ေၾကာင့္နည္း။ သူသည္ ေရကန္ၾကီးတစ္ကန္ေဘးရွိ Aရိပ္ေကာင္းေသာ သစ္ပင္ၾကီး
တစ္ပင္ေAာက္၌ လွဲေလ်ာင္းလ်က္ ရွိေနသည္ကို သတိျပဳမိေသာေၾကာင့္ပင္။
''ဘယ္လိုလုပ္ျပီး ေက်ာက္စိမ္းဂူၾကီးထဲကေန သစ္ပင္ေAာက္ကို ေရာက္ေနပါလိမ့္''
Page 532
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
လူးလဲထရင္း ပတ္ဝန္းက်င္ကိ ု စူးစမ္းကာ ခပ္တိုးတိုးေလး ေရရြတ္မိသည္ ။ မိမိၾကံဳေတြ႕ခ့ရဲ သည္မွာ Aိပ္မက္လား။
တကယ့A္ ျဖစ္လား ဇေဝဇဝါျဖစ္ေနေလ၏။ သိ႔ေု သာ္ သစ္ပင္ၾကီးကို မီွထားေသာ
'သ႑ာန္၄မ်ိဳးလံွ'ႏွင့္ ဂနု ္နီAိတ္တစ္ခုကို ေတြ႕ရေသာAခါ ခြၽင္းခ်က္မရိွ Aျဖစ္မွန္ဟု ယုၾံကည္သြားသည္။ ဂုန္နီAိတက္

ဖငြ ့္ၾကည့္လိုကရ္ ာ ေငြဒဂၤါးလက္နက္ပုန္းမ်ား၊ေက်ာက္စိမ္းတုံးၾကီးတစ္တုံးႏွင့္ သိုင္းက်မ္းစာAုပ္ကို ေတြ႕ရေလ၏။ လူင

ယ္သည ္
သ႔Aူ တြက္ ခ်န္ထားခ့ဲျခင္း ျဖစ္ေပမည္။
1
458
''ဆရာၾကီးရဲ႕ နာမည္ကို မသိရေပမယ့္ ဒီေနရာကေန တပည့္ဂါရဝျပဳပါတယ္''
သူသည္ ဒူးေထာက္၍ လူငယ္ရွိရာသို႔ ရည္မွန္း၍ Uီး၃ၾကိမ္ခ် ရိွခိုးလိုကေ
္ လသည္။ ထ႔ိုေနာက္တြင္
ေရဆာေနသျဖင့္ ကန္ထဲကမွေရကို လက္ခုပ္ျဖင့္ ခပ္ေသာက္ေလရာ AေမႊးAမ်ွင္ထူထပ္ေသာ သတၱဝါတစ္ေကာင္၏
ပံုရိပ္ကို ေတြ႕ျမင္ရ၍ ထိတ္လန္႔သြားသည္။ ျပီးမွ တစ္စံုတစ္ရာကို သတိရကာ ရယ္ေမာမိေလသည္။
''ဟား...ဟား...ဟား...ဟား''
''ဆရာၾကီးေျပာတာ Aေတာ္မွန္တာပ.ဲ ..ငါ့ပုံစံက တကယ့က္ ို လူဝံန႔ ဲ တတူ ာပဲ''
ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္မ်ွ မုတ္ဆိတက္ ်င္ဆြယ္မ်ားကို မရွင္းလင္းဘဲထားသည့္ သ႔Aူ သြင္က
Aေတာ္ေၾကာက္စရာေကာင္းေန၏။ဟန္ေကာင္းလည္း မုတ္ဆိတ္က်င္စြယ္မ်ားကို က်က်နန ရွင္းလင္းျပီး
ေရကန္Aတြင္း၌ ေရခ်ိဳးလိုက္သည္။ ထ႔ေို နာက္တြင္ ခရီးဆက္ရန္ၾကံေသာ္ လမ္းေပ်ာက္ေနေလ၏။
သူေရာက္ရိွေနသည့ေ္ နရာမွာ ေတာAုပ္Aလယ္၌ ျဖစ္ေနသည့A္ ျပင္ မိမိႏင
ွ ့္လည္း
စိမ္းေနေသာ Aရပ္ေဒသပင္။ သို႔ေသာ္ သူကံေကာင္းပါသည္။ Aဘယ္ေၾကာင့္နည္း။ Aမဲလုိက္ထြက္လာေသာ
မုဆိုးတစ္ေယာက္ႏွင့္ ေတြ႕လိကု ္ရ၍ ျဖစ္ေပ၏။
ထိုမုဆိုးကို ေငြဒဂၤါးတစ္ျပားေပးျပီး ဘုရင္ေတာင္ကုန္းသို႔ ပို႔ေဆာင္ေပးရန္ AကူAညီေတာင္းခ့ဲ၏။ ထို႔ေနာက္တြင္
ေက်ေက်နပ္နပ္ျဖင့္ ထိုေနရာကို ပို႔ေဆာင္ေပးေလသည္ ။ ဟန္ေကာင္းေရာက္ရွိသြားေသာ
ပတ္ဝန္းက်င္AေနAထားသည္ Aေတာ္ေျပာင္းလဲေနေပ၏။ သစ္ပင္ျခံဳပင္မ်ားက ထူထပ္စြာ
ေပါက္ေရာက္ေနသည္။ ထိုျမက္ျခံဳမ်ားၾကားတြင္ ေျမပံုမို႔မို႔မ်ား ဟိုတစ္စု သည္တစ္စု။ သူရဲေကာင္း၃ေဖာ္
AာမခံAဖြဲ႕သားမ်ား၏ ေျမပံုမ်ားပင္ ျဖစ္ေပမည္။ မည္သူက ျမွဳပ္ႏွံေပးထားသည္ကိုေတာ့
သူမသိပါေခ်။ စိတ္ထဲတြင္ Aေတာ္ေက်းဇူးတင္မိသည္။ မုဆိုးက လြန္ခ့ဲသည့ ္ ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္တြင္ ထိုေနရာ၌
တိကု ္ခုက
ိ ္မႈျဖစ္ျပီး လူေပါင္းမ်ားစြာ ေသဆုံးသည္က ို Aမွတ္မထင္ ေတြ႕ရေၾကာင္း Aေလာင္းမ်ားကိုမူ ျမင္းစီးသိုင္းသ
မားက
လာေရာက္ျမွဳပ္ႏံွေပးေၾကာင္း ရွင္းျပခ့၏ဲ ။ထို႔ေနာက္တြင္ ေျမပုံမ်ားၾကားတြင္ ဒူးေထာက္ရင္း ဆရာႏွင့္ Aာမခံ
Aဖြဲ႕သားမ်ားAတြက္ တရားမ်ွတမႈ ျဖစ္ေစရမည္ဟု
တိငု ္တည္ျပီး ဂါရဝျပဳခ့သဲ ည္။ ျပီးလ်ွင္ျပီးခ်င္း လိကု ္လံပို႔ေဆာင္ေပးေသာ မုဆိုးကို ႏႈတ္ဆက္၍
ထိုေဒသမွ ထကြ ္ခာြ ေလေတာ့သည္။ သူUီးတည္သြားလာသည္က စစ္လိုျမိဳ႕သ႔ပို င္။ လမ္းခရီး၌
ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕ကို ျဖတ္သန္းရာ၌ မတရားမႈတစ္ခုကို ေတြ႕ျမင္ခ့ဲရသည္။ ျမိဳ႕စြန္မွ Aိမ္တစ္လုံးရိွ
Page 533
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
မိသားစုဝင္မ်ားကို Aနက္ေရာင္ဝတ္စံုႏွင့္ လူမ်ားက Aတင္းAဓမၼ သတ္ျဖတ္ထားျခင္းပင္။ Aသက္၁၅ႏွစ္သာ ရွိေသးေ
သာ
မိန္းမပ်ိဳတစ္ေယာက္သာ က်န္ရွိေတာ့သည္။ သူမကိုလည္း Aနက္ေရာင္ဝတ္စံုႏွင့္လူမ်ားက
ဖ်က္ဆီးေစာ္ကားမည္ၾကံရြယ္ေန၍ ဟန္ေကာင္းကိုယ္တငို ္ ကယ္တင္ခ့သဲ ည္။
ဝတ္စုနံ က္မ်ားေျပာသည့္စကားAရ မဟူရာဂိုဏ္းသာမ်ားဟု သလိ ိကု ္ရ၏။ ဟန္ေကာင္းသည္ ၎တ႔ကို ို
ဆုံးမျပီး မိန္းမပ်ိဳAား ကယ္တင္လိကု ္သည္။ ထိုမိန္းမပ်ိဳသည္ ေရႊပ်ံလႊားမယ္ ေခြၽဖုန္းျဖစ္ျပီး သူမဖခင္မွာ ထူးခြၽန္ထက္ျမ
က္ေသာ
သမားေတာ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေလ၏။ မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ားက Aဆိပ္တစ္မ်ိဳး ေဖာ္စပ္ခုိင္းရာ မလုပ္ေဆာင္ေပးသျဖင့္
ထကို ့သဲ ႔ ို Aသတ္ခရ
ံ ျခင္းပင္။ Aားကိုးစရာ ေဆြမ်ိဳး မရိွေတာ့ေသာ ေခြၽဖုန္းကို စာနာသျဖင့္ ဟန္ေကာင္းသည္
ႏွမရင္းသဖြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ခ့ျဲပီး စစ္လိုျမိဳ႕သို႔ Uီးတည္သြားေလေတာ့သည္။
©©©©©©©©©©©©©©©©©©©
''A့ဒဲ ီေရာက္ေတာ့ ရန္စံAိမ္ၾကီးတစ္ခုလုံး လသူ ူကင္းမေ့ဲ နတာ
ေတ႕ြ ရတယ္...သတင္းစုံစမ္းၾကည့ေ္ တာ့ လြန္ခ့တဲ ့ ဲ ၂ႏွစ္ေက်ာ္တုန္းမွာ စံAိမ္တစ္ခုလုံးက
1
459
လူAားလုံး သတ္ျဖတ္ခံခ့ဲရတာကို သိလကို ္ရတယ္...Aစ္ကိုလည္း Aေတာ္ဝမ္းနည္းခဲ့တယ္...ဆရာၾကီးရဲ႕
မ်ိဳးဆက္ျဖစ္တ့ဲ ညီေလးကိုလည္း ေသဆုံးသြားျပီ ထင္ခ့တဲ ယ္''
ေျပာရင္း ဟန္ေကာင္းသည္ ေၾကကြဲဆ႔နို င့္လာသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးကမူ ေAးစက္စက္
AမူAယာႏွင့္ ရွိေနေသာေၾကာင့္ Aံ့Aားသင့္ေနမိသည္။ သူသည္လည္း ဒုကၡAေတာ္မ်ားမ်ား
ၾကံဳေတြ႕ခ့ရဲ ေသာေၾကာင့္သာ မိမိထက္ပင္ တည္ျငိမ္ေနသည္ဟု သေဘာေပါက္သြား၍ ကိုယ့္ကိယု ္ကုိ ရွက္စိတ္ဝ
င္သြား၏။
''ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ Aကုသိုလ္ေၾကာင့္ပဲ ထင္ပါတယ္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ညည္းတြားေျပာရင္းမွ...
''Aာမခံပစၥည္းေတ ြ လုသာြ းတ့သဲ ူေတြန႔ ဲ ပတသ္ က္ျပီး Aစ္ကိုၾကီး တစ္ခုခုမ်ား သိခ့ရဲ သလား''
ဟု ေမးျမန္းလုိက္ေလသည္။ ဟန္ေကာင္းသည္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္၍...
''ပစၥည္းလုတ့သဲ ူ ၂၅ေယာက္မာွ ေခါင္းေဆာင္က မုက်ဴးထင္တ့.ဲ ..ေခြးသူခိုးေကာင္ ဝူးက်ိဳ႕ရင္ဆိုတ့ေဲ ကာင္ရဲ႕
Aေဖပဲ...တကယ္ေတာ့ သူက မုက်ိဳ႕ရင္ပဲ''
ေရွာင္ခ်ဴးက မည္သ႔မို ်ွမဆိုဘ ဲ တည္တည္ျငိမ္ျငိမ ္ ရိွေနေသာAခါ ထပ္မံ၍ Aံ့Aားသင့္သြားမိ၏။
''ညီေလးက သိေနတာလား''
ဟု ေမးလုိက္ေသာAခါ ေရွာင္ခ်ဴးလည္း ေခါင္းညိတ္ျပေလသည္။
''ဟတု ္ပါတယ္...သတူ ႔၂ို ၅ေယာက္က ေသြးမိစၧာ၁၀ေဖာ္၊ေသြးလက္ဝါးယုစန္း၊ေတာင္ပင္လယ္နတ္ဆိုး၊လက္ဝဲဓား၊လ
က္ယာဓား
Aမႊာညီေနာင္၊ရွန္လင္းေတာင္ ဓား၄လက္၊ဟိုင္ရွန္းဓားဂိုဏ္းက ျခေသ့၄ၤ ေဖာ၊္က်ံဳးနန္ဂိုဏ္းက ရေသ့ခ်ီ၊ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္း
က
Page 534
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ပိကုန္းဘုန္းၾကီးန႔ ဲ ေစာေစာက မုက်ဴးထင္တို႔ မဟုတ္လား''
ဟန္ေကာင္းက ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ညိတ္၍ ေျဖၾကားလုိက္သည္။
''ဟတု ္တာေပါ့...ငါ့ညီ မသိေသးတာ ရိွေသးတယ္...Aဒ့ဲ ီထကဲ တစ္ခ်ိဳ႕ လူယတု ္မာေကာင္ေတကြ ညီမေလး ေရွာင္းဟူ
ကို''
သူသည္ ဆက္မေျပာေတာ့ဘဲ Aံတင္းတင္းၾကိတ္ထားမိသည္။
''ကြၽန္ေတာ္သိျပီးပါျပီ...Aစ္မၾကီးေရွာင္းဟူ မရွိေတာ့ဘူး မဟုတ္လား''
ဟူ၍ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စီးက်လာေသာ မ်က္ရည္မ်ားႏွင့္ တုန္ရီေနေသာ ေလသံကို ထိန္းခ်ဳပ္ရင္းမွ ေျပာလိုက္ေလ၏။
ဟန္ေကာင္း၏ မ်က္ႏွာကမူ ေဒါသေရာင္ သမ္းေနသည္။
''ဟတု ္တယ ္ ညီေလး...Aစ္က႔Aို ေပၚ ဒုကၡေပးရင္ေတာင္ ခြင့္လႊတ္နိုင္ရင္ ခငြ ့္လႊတ္ေပးလိုက္မယ္...ညမီ ေလးAေပၚ
ဒုကၡေပးတ့ ဲ
သတူ ႔လို ုပ္ရပ္က
Aေတာ္ဆိုးဝါးတယ္...Aစ္ကလို ည္း A့ဒဲ ီ၂၅ေယာက္ထဲက က်န္တ့သဲ ူေတကြ ို လက္စားေခ်ဖို႔ ၾကိဳးပမ္းခ့ဲတယ္...သတူ
ထို ဲက
မုက်ဴးထင္န ႔ဲ ေသြးမိစၧာနံပါတ္(၁)ကေတာ့ ယီဖြ န္းလက္ခ်က္ေၾကာင့္ ေသသြားျပီ...တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့
ဇာတ္ျမွဳပ္ေနၾကတယ္...မဟူရာေတာင္ကုန္းကို သြားျပီးေတာ့ သူတို႔Aေၾကာင္း
စံုစမ္းေတာ့ မေမ်ွာ္လင့္ပဲ တိုက္ပြဲျဖစ္သြားတာ...Aက်ိဳးAျမတ္ေတာ့
ရလိုက္တယ္...ဟိုင္ရွန္းဓားဂိုဏ္းက ျခေသ့၄ၤ ေဖာ္န႔ ဲ ေသြးမိစၧာ ၅ေဖာ္ကို သုတသ္ င္နိုင္ခ့ဲလ႔ပို .ဲ ..ဒါေပမယ့ ္ Aစ္ကို႔စိ
တ္ထဲမွာ
မတင္မက်ျဖစ္မိတယ္''
သ႔ူစကားေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးလည္း စိတ္ဝင္တစား ေမးလိုက္မိသည္။
1
460
''ဘယ္ကိစၥကိုလဲ Aစ္ကိုၾကီး''
ဟန္ေကာင္းသည္ မ်က္ေမွာင္ကုတ္ကာ စU္းစားရင္းမွ...
''ေသြးမိစၧာ၄ေဖာ္၊ေသြးလက္ဝါးယုစန္း၊ေတာင္ပင္လယ္နတ္ဆိုး၊လက္ဝဲဓားလက္ယာဓား
Aမႊာညီေနာင္န႔ ဲ ပိကုန္းဘုန္းၾကီးတို႔ကုိ ဘယ္သူသတသ္ ာြ းမွန္း စုံစမ္းမရဘူး''
ဟုဆိုရင္း ေရွာင္ခ်ဴးကို တစ္ခ်က္ၾကည့္၍...
''ညီေလးမ်ား လက္စားေခ်လိကု ္တာလား''
သူေမးျမန္းလုိက္ေသာAခါ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ တAံ့တၾသ ျဖစ္သြားမိ၏။ ထို႔ေၾကာင့္...
''သတူ ႔နို ာမည္ေတြေတာင္ ကြၽန္ေတာ္ သူမ်ားဆီက ၾကားဖူးတာ...႐ုပ္ေတာင္ မျမင္ဖူးသလို သတ္လ ဲ မသတ္ခ့ဘဲ ူး''
''ဟင္''
ေရွာင္ခ်ဴး၏ Aေျဖစကားေၾကာင့္ သည္တစ္ခါေတာ့ ဟန္ေကာင္း Aံ့ၾသသြားမိသည္။ သိုင္းေလာကတြင္
ေရွာင္ခ်ဴး၏ သိငု ္းပညာ မည္သည့A္ ဆင့္ရိွေၾကာင္း သူၾကားဖူးသည္။ ထိုလူေတေြ လာက္ကို
သ႔Aူ ေနျဖင့္ ျခင္သတ္သလိုပင္ သတ္နိုင္စြမ္းရိွ၏။ မိမိ၏ ရန္သူကို သတ္ျပီး မသတ္ပါ ဟ၍ူ ေတာ့ Aထူးသျဖင့္
Page 535
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
သ႔လူ ို လူရင္းတစေ္ ယာက္ေရွ႕တငြ ္ လိမ္ေျပာမည္မဟုတ္။ သို႔ဆိုလ်ွင္ မည္သူက သတျ္ဖတ္သြားသနည္း။ တိုက္ဆိုငမ္ ႈ
ေပလား။
''ဒါဆို Aေတာ္Aံ့Aားသင့္ဖို႔ ေကာင္းေနျပီ...သတူ ႔ကို ို ဘယ္သူ သတ္တာလ'ဲ '
ဟန္ေကာင္းသည္ စU္းစားရင္မွ တစ္စံုတစ္ရာကို သတိရသြားသည္။
''ညီမေလး ေရွာင္းဟူမ်ား မေသေသးလို႔လား''
သ႔ူစကားေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စိတ္လႈပ္ရွားမိျပီး ကိုယတ္ စ္ခ်က္ တုန္သြားေလသည္။
''ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ၾကားမိတာက''
ဟန္ေကာင္းသည္ လက္ကာျပ၍...
''Aစ္ကိုလညး္ A့ဒဲ ီလို ၾကားမိတာပ.ဲ ..ဒါေပမယ့္
ကံေကာင္းလို႔ Aသက္မေသဘ ဲ ရိွေနႏိုင္တယ္...ဘာလ႔လို ဆဲ ိုေတာ့ ေစာေစာက လူေတြAားလုံး သူမန႔ ဲ
ရန္ေႂကြးၾကီးတ့သဲ ူေတြခ်ည္းပ'ဲ '
ဟဆု ုေိ သာAခါ ေရွာင္ခ်ဴးလည္း ေစာဒကမတက္ေတာ့ေခ်။ ဟန္ေကာင္းေျပာသလိုသာ ျဖစ္႐ိုးမွန္လ်ွင္ သ႔Aူ တကြ ္
စိတ္ခ်မ္းသာစရာေကာင္းေသာ သတင္းတစ္ပုဒ္ပင္ မဟုတ္လား။
ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္မ်ွ မေတြ႕ခ့ရဲ ေသာ Aစ္မျဖစ္သူကို ေတ႕ြ ျမင္လိုလသွ ည္။ ေတြေဝေငးေမာေနေသာ ေရွာင္ခ်ဴးကို ၾကည့္
၍
ဟန္ေကာင္းလည္း ထပ္တူထပ္မ်ွ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မသ
ိ ည္။ ထို႔ေၾကာင့္ Aာ႐ံုေျပာင္းသြားရန္...
''Aစ္ကိုလည္း တစ္ေယာက္ထဲ သိုင္းေလာကထဲ လႈပ္ရွားသြားလာဖို႔ Aဆင္မေျပမွန္း သိသြားေတာ့ ညီမေလးေခြၽဖုန္း ေျ
ပာသလို
မဟူရာဂိုဏ္းေၾကာင့္ ဒုကၡေရာက္ခ့တဲ ့ ဲ ျပည္သူျပည္သားAခ်ိဳ႕ကို စည္း႐ုံးျပီးေတာ့ ေသြးဝိညာU္ဂိုဏ္းကို
လ်ိဳ႕ဝွက္တညေ္ ထာင္ခ့တဲ ယ္...ဂိုဏ္းနာမည္ရ႕ဲ Aဓိပၸာယ္က Aစ္ကတို ႔ ို ေသြးသားကေန စိတ္ဝိညာU္ထဲထိ လယူ ုတ
မ္ ာေတြကို
ႏိွမ္နင္းျပီး လူေကာင္းေတြကို ကယတ္ င္မယ္ဆိုတ့ ဲ ရည္ရယြ ထ္ ားတာပ'ဲ '
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ တေလးတစားႏွင့္ လက္သီးလက္ဝါးဆုပ္ကာ A႐ိုAေသေပးလုိက္၏။
1
461
''Aစ္ကိုတ႔ရို ဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္က မြန္ျမတ္လွပါတယ္ခင္ဗ်ာ''
ဟန္ေကာင္းသည္ ေရွာင္ခ်ဴးပခံုးကို တစ္ခ်က္ပုတ္၍ ႏွစ္သိမ့္ေလသည္။
''ညီမေလးေရွာင္းဟူ Aေၾကာင္းကို Aစ္ကို႔ဂိုဏး္ သားေတြ
သိေAာင္ေျပာျပီး ရွာေဖြစံုစမ္းခုိင္းလုိက္မယ္...ေသြးဝိညာU္ဂိုဏ္းကိုေတာ့ ညီေလးနဲ႔ Aစ္ကိုတို႔ စိတ္တူကိုယ္တူ Aုပ္ခ်ဳပ္ၾ
ကတာေပါ့
''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေခါင္းခါယမ္း၍ ျငင္းပယ္ေတာ့သည္။
''ကြၽန္ေတာ္က တစ္ေယာက္တည္း ေနတာၾကာေတာ့ ဂိုဏ္းAဖြဲ႕Aစည္းေတြကို ဘယ္လိုကြပ္ကြဲရမွန္း မသိဘူး''
ဟန္ေကာင္းသည္ သေဘာက်စြာ ရယ္ေမာ၍...
Page 536
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''Aစ္ကိုတစ္ေယာင္လုံး ရိွေနတာပ.ဲ ..ဘာမွ ေတြးပူမေနန႔.ဲ ..ေနာကပ္ ိုင္းက်ရင္ တစ္ဂိုဏ္းလုံးကို ညီေလးကို Aပ္ႏွင္းလို
က္မွာ''
ဟန္ေကာင္း၏ စကားေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဳးလည္း မည္သို႔ဆိုရမည္ မသိေတာ့။
''ဒါန႔ ဲ Aစ္ကိုၾကီးတ႔ဂို ိုဏ္းက Aင္AားAေတာ္ေကာင္းလား''
ေရွာင္ခ်ဴးက ေမးလုိက္ေသာ္ ဟန္ေကာင္းသည္...
''လက္ရွိမွာ Aင္Aား၁၀၀၀ေက်ာ္ေတာ့ စုေဆာင္းမိသြားျပီ...Aကုန္လံုးကို နယ္ေပါင္းစံုမွာ ျဖန္႔ထားျပီး
စည္း႐ံုးေရးလုပ္ျပီး ထပ္ျပီးေတာ့ Aင္Aားစုခိုင္းထားတယ္...Aစပိုင္းကေတာ့ ၁၀၀ေတာင္ မျပည့္ဘူး...Aခုက်မွ
မ်ားျပားလာတာ...ဟုန္စံAိမ္တုန္းက ေခၚလာတ့ ဲ ေလလိငႈ ္းဓား၅ေဖာ္ဆိုတာ ဂိုဏ္းခြဲမွဴး၅ေယာက္ပ ဲ
သတူ ႔လို က္ေAာက္မွာ လူတစ္ရာစီရိွတယ္...ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ စန္းမာကမြ ္းလို႔ေခၚတယ္...သကူ ေတာ့
သိုင္းပညာၾကီးၾကပ္ေရးမွဴး...ညီမေလး ေခြၽဖုန္းကေတာ့ ေဆးဝါးပိုင္းမွာ ကြၽမ္းက်င္သလို
စီမံခန္႔ခြဲတတ္ေတာ့ လက္ေထာက္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ခန္႔Aပ္ထားတာပ.ဲ ..ဉာဏ္ေကာင္းသလို သူမ်ားထက္လည္း သိုင္းပညာေ
တာ္တယ္''
''သူမက Aစ္ကိုၾကီးဟန္ေကာင္းကို စိတ္ဝင္စားေနပံုရတယ္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စိတ္တြင္းမွ ေတြးေတာ၍ မွတ္ခ်က္ခ်မိသည္။ ဟန္ေကာင္းကို
Aေတာ္ေလးစားသြား၏။
၈ႏွစ္Aတြင္းမွာပင္ Aင္Aား၁၀၀၀ေက်ာ္ရွိေသာ လ်ိဳ႕ဝွက္Aဖြဲ႕Aစည္းတစ္ခု၏
ဂိုဏ္းခ်ဳပ္Aျဖစ္ Uီးေဆာင္နုိင္သည္မွာ ေတာ္႐ံုေတာ့ မဟုတ္ေခ်။ ဟန္ေကာင္းသည္ လူရင္းမ်ား
ျဖစ္သည့A္ တြက္ ေရွာင္ခ်ဴးက ို ေသြးဝိညာU္ဂိုဏ္းႏွင့္ ပတ္သက္သညတ္ ို႔ကို ရွင္းလင္းေျပာျပေလသည္။
''Aစ္ကိုတ႔ဂို ိုဏ္းသားေတြက ေတာ္႐ုံတန္႐ုံန႔ ဲ ေပၚေပၚထင္ထင္ မလႈပ္ရွားၾကဘူး...သစၥာရိွၾကသလို ရန္သူက
ဘယ္ေလာက္ႏွိပ္စက္ပါေစ ဂိုဏ္းရဲ႕ လ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ကို
ထိန္းသိမ္းနိုင္ၾကတယ္...Aမ်ားAျမင္မွာေတာ့ သူတ႔ေို တြက သာမန္ျပည္သူေတြလိုပ ဲ လႈပ္ရွားသြားလာၾကတာ...Aေရးၾ
ကံဳ
ရင္ေတာ့ Aခ်င္းခ်င္း ဆက္သြယ္ၾကတယ္''
စသည္ျဖင့္ မည္သ႔မို ည္ပုံ ဆက္သြယ္ရေၾကာင္း ရွင္းလင္းျပျပီး...
''ညီေလးကို လက္ေဆာင္တစ္ခု ေပးရမယ္''
1
462
ဟုဆိုျပီးေနာက္ သူ၏ ညာလက္ညွိဳးတြင္ ဝတ္ဆင္ထားေသာ လက္စြပ္တစ္ခုကို ခြၽတ္ေပးေလသည္။
Aရည္Aေသြးေကာင္းမြန္ေသာ ေက်ာက္စိမ္းတံုးတစ္ခုကို ပတၱျမားပြင့္ႏွစ္ခုက ဝိုင္းရံထားသလို ျပဳလုပ္ထားသည့္ တန္ဖိုး
ၾကီး
လက္စြပ္တစ္ကြင္းပင္။
''ဒါက ဘာAတြက္လဲ Aစ္ကိုၾကီး''
ဟန္ေကာင္းသည္ ျပံဳးရယ္၍...
''Aစ္ကိုတ႔ဂို ိုဏ္းရဲ႕ Aထိန္းAမွတ္ထဲက ပစၥည္းတစ္ခုပ.ဲ ..ညီေလးက ေသြးဝိညာU္ဂိုဏ္းသား တစ္ေယာက္ေယာက္န႔ ဲ
Page 537
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ေတြ႕ခ့ရဲ င္
Aစ္ကိုေစာေစာက ရွင္းလင္းတ့Aဲ တိငု ္း လက္စြပ္ျပျပီး AကူAညီေတာင္းလို႔ရတယ္ ... Aစ္က႔လို က္ေဆာင္ကို မျငင္း
ပါန ႔ဲ
ညီေလး''
''ေက်းဇူးပါပဲ Aစ္ကိုၾကီး''
ဟန္ေကာင္းသည္ သေဘာက်စြာ ရယ္ေမာလိကု ္၏။
''ညီေလးေဖေဖ ဆရာၾကီးရန္ထင္း႐ႈသာ Aစ္ကို႔ကို ေကြၽးေမြးမေစာင့္ေရွာက္ေပးရင္ ဒီလိုAေျခေနေတာင္ ေရာက္မွာမဟု
တ္ဘူး...
Aငတ္ေဘးဆိုက္ျပီး ေသေနတာၾကာေရာေပါ့''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေက်းဇူးသိတတ္ေသာ ဟန္ေကာင္းကို စိတ္တြင္းမွ ခ်ီးက်ဴးမိ၏။ ထို႔ေနာက္
သူႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္စိတ္ထားရွိေသာ မုက်ိဳ႕ရင္ကို သတိရသြားျပီး...
''လယူ ုတ္မာ မုက်ိဳ႕ရင္ကေရာ ဘယ္မွာလဲ...သ႔သူ တင္း Aစ္ကိုၾကားမိလား''
ေရွာင္ခ်ဴးက ေမးျမန္းလုိက္ေသာAခါ ဟန္ေကာင္းသည္ Aံၾကိတ္ကာ လက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါေAာင္ ဆုပ္ထားမိ၏။
''ေတာက္...စိတ္တုစိ ရာေကာင္းတာက A့ဒဲ ီ ေခးြ ေကာင္Aေၾကာင္း ဘယ္လိုမွ စုံစမ္းမရခဲ့ဘူး...Aစ္ကိုလည္း သ႔ကူ ို
သတ္ခ်င္ေနတာ ၾကာလွျပီ''
ဟူ၍ ေတာက္တစ္ခ်က္ေခါက္ရင္း ေဒါသတၾကီး ေျပာလိုက္ေလသည္။ လိဏႈ ္ဂူAတငြ ္းပိုင္းတြင္ သူတႏ
႔ ို ွစ္ေယာက္သာ
ရွိေနျပီး ေစာေစာကလို စကားသံမ်ားလည္း မေပၚထြက္ေတာ့ဘဲ ေခတၱမ်ွ တိတ္ဆိတ္သြားသည္။
''ဟူး...''
ဟန္ေကာင္းသည္ သက္ျပင္းရွည္ၾကီးခ်ျပီးေနာက္...
''ညီေလးရဲ႕ သိုင္းပညာက Aစ္ကို႔ထက္ Aမ်ားၾကီးသာတယ္...ဆယ္ႏွစ္Aတငြ ္း Aေတာ္ဒုကၡခံခ့ဲရမွာပ.ဲ ..Aစ္ကို႔ကို
ညီေလးရဲ႕ Aေတြ႕Aၾကံဳေတြ ေျပာျပာနုိင္မလား''
ထိုAခါ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေခါင္းညိတ္ျပျပီး...
''ကြၽန္ေတာ္ Aဘခ်န္ရဲ႕ ေကာင္းမႈေၾကာင့္ စစ္လိုျမိဳ႕ကေန ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္တာကေန စေျပာရေတာ့မွာပဲ''
ဟဆု ို၍ သ႔Aူ ေၾကာင္းကို မႁခြင္းမခ်န္ ေျပာျပေလေတာ့သည္။ ဟန္ေကာင္းကလည္း တAံ့တၾသႏွင့္
နားေထာင္ေနမိသည္။ ၾကားျဖတ္ျပီးလည္းမေမး။ ဂ႐ုတစိုက္ နားေထာင္ေပးသည္။
Aခ်ိန္မည္မ်ွ ကုန္လြန္သြားမွန္း သူတို႔ေတြ သတိမျပဳမိေခ်။ ေရွာင္ခ်ဳးစကား ဆံုးေသာAခါမွ ဟန္ေကာင္းက...
''ညီေလးရဲ႕ Aေတြ႕Aၾကံဳက Aစ္က႔ထို က္ မ်ားျပားသလို Aံ့ၾသစရာေတြခ်ည္းပါလား''
ဟု ေျပာလုိက္ေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မခ်ိျပံဳးျပံဳး၍...
1
463
''ကြၽန္ေတာ့ကို Aားလုံးက ဂ႐ုဏာမ့ ဲ ဓားသခင္လို႔ ေခၚေနၾကတယ္...Aစ္ကိုကေရာ မမုန္းမိဘူးလား''
ထိုAခါ ဟန္ေကာင္းသည္ ေခါင္းခါယမ္းျပသည္။
''ညီေလးရဲ႕ ပင္ကိုယ္စိတ္န႔ ဲ သတ္ျဖတ္တာမွ မဟုတ္တာ...ကသု ိုလ္ေကာင္းမႈလုပ္ျပီး
Aျပစ္ေတကြ ို ေခ်ဖ်က္လ႔ရို သားပ.ဲ ..A့ဒဲ ီက်ရင ္ Aားလုးံက ညီေလးကို ေလးစားျပီး AသိAမွတ္ျပဳလာၾကမယ္''
Page 538
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဟန္ေကာင္းက ရယ္ရယ္ေမာေမာႏွင့္ ႏွစ္သိမ့္ေျပာေသာ္လည္း ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မျပံဳးနုိင္ပါေခ်။ သူသည္ ေရွာင္ခ်ဴး၏
Aရိပ္Aကဲကို Aကဲခတ္ေနျခင္းျဖစ္ရာ မ်က္ႏွာညွိဳးေနသည္ကို ေတြ႕ရ၍ Aာ႐ံုလႊဲလုိက္ေလသည္။
''ညီေလးက ေရွ႕ေလ်ွာက္ ဘာဆက္လုပ္ဖို႔ စU္းစားထားလ.ဲ ..တစ္ေနရာရာကို ခရီးထြက္မယ္ဆိုရင္ Aစ္ကိုေရာ Aတလူ
ကု ္ခ့မဲ ယ္''
ဟန္ေကာင္း၏ စကားေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aားတက္သြားျပီး...
''တကယ္ပဲလား Aစ္ကိုၾကီး''
''ေAးေပါ့ကြာ...ညီေလးက ဘယ္ကို သြားမွာမို႔လုိ႔လဲ''
''ယြင္ထိငု ္ေတာင္ကိုသြားျပီး ဘိုးဘိုးနဲ႔ ေတ႕ြ မလို႔''
''ယြင္ထိငု ္ေတာင္...''
ဟန္ေကာင္းသည္ ခပ္တိုးတိုးေလး ေရရြတ္ျပီးေနာက္ သက္ျပင္းမႈတ္ထုတ္ေလေတာ့သည္။ သူ၏
AမူAယာေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စိတ္ထဲ၌ ထင့္ခနဲ ျဖစ္သြားမိသည္။
''Aစ္ကိုၾကီး ဘာျဖစ္လို႔လဲဟင္...ဘိုးဘိုးမ်ား တစ္ခုခုျဖစ္လို႔လား''
Aေလာတၾကီး ေမးလုိက္ေသာAခါ ဟန္ေကာင္းက ေခါင္းခါယမ္းျပသည္။
''မဟုတ္ပါဘူး ညီေလးေရွာင္ခ်ဴး...ဆရာဘိုးဘိုးက ဘာမ ွ မျဖစ္ဘူး...Aစ္ကို လြန္ခ့တဲ ့ ဲ ၈ႏွစ္တုန္းက ယြင္ထိုင္ေတာ
င္ကို
သြားဖူးတယ္...ေသြးဝိညာU္ဂိုဏ္းကို စျပီးေတာ့ တည္ေထာင္ခါစကေပါ့...ဘိုးဘိုးကို Uီးေဆာင္ခိုင္းမလို႔...ဒါေပမယ့္
ယြင္ထိငု ္ေတာင္မွာ ဆရာဘိုးဘိုး ရိွမေနဘူး...တစ္ေနရာရာကို ခရီးထြက္သြားပုံပ.ဲ ..ဆရာၾကီးလည္း
Aရင္တုန္းက ေျပာဖူးတယ္...ဘိုးဘိုးက တစ္ခါတေလ
ခရီးရွည္ထြက္ေလ့ရိွတယ္တ.့ဲ ..ႏွစ္ခ်ီျပီးမွ ေရာက္ရင္လည္း ေရာက္လာတတ္တယ္...သAူ ျခားတိုင္းျပည္ေတြက လည္ပ
တ
ျပီး ျပန္လာရင္ေတာ့ လက္ေဆာင္တစ္ခုခုဝယ္ျပီး ရန္စံAိမ္ကို လူၾကံဳန႔ ဲ ပို႔ခိုင္းေလ့ရိွတယ္''
ဟန္ေကာင္း၏ စကားကို ၾကားခါမွ ငယ္စU္က Aေၾကာင္းAရာAခ်ိဳ႕ကို သတိရသြားမိသည္။
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၉၃,၉၄)
(ပုံ=ေကာက်င့္၊ဟြမ္းယုံႏွင့္ ေဆးဆရာဟြမ္တ႔ ို smile emoticon:-) )
သသူ ည္ Aဘးို ျဖစ္သူ တစ္ခါမ်ွ မျမင္ဖူးေသာ္လည္း လူၾကံဳေပးလိုက္သည့ ္ စားစရာAခ်ိဳ႕၊ကစားစရာမ်ားႏွင့္
စာAုပ္စာေပမ်ားကို လက္ခံရရွိဖူး၏။ ဖခင္က ဘိုးဘိုးၾကီး ေပးခုိင္းလုိက္သည္ဟုသာ ေျပာေလသည္။ မိခင္ျဖစ္သူ
မီးတြင္းထဲ၌ ေသဆုးံ ခ်ိန္ကစ၍ Aဘိုးျဖစ္သူသည ္ ရန္စံAိမ္သို႔ မလာေရာက္ေတာ့ေခ်။ ဖခင္ေျပာခ့ဲသည္Aရ သမီးျဖ
စ္သူကို
လြမ္းဆြတ္မိမည္ စိုးေသာေၾကာင့္ဟု သိခ့ဲရ၏။
1
464
''ယြင္ထိငု ္ေတာင္မွာ Aစ္ကို႔ရဲ႕ ဂိုဏ္းသားAခ်ိဳ႕ကို ေနရာခ်ထားတယ္...Aနီးနားက ရြာေတြကို လဆူ ိုးဓားျပရန္က ကာ
ကြယ္ဖို႔န႔ ဲ
ဆရာဘိုးဘိုးရဲ႕ သတင္းကို သိခ်င္လို႔ပ.ဲ ..Aခုထိေတာ့ Aေၾကာင္းမျပန္ေသးဘူး...ဒါေပမယ့္ ညီေလး စိတ္မပ်က္ပါန႔.ဲ ..
Page 539
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဘိုးဘိုးက
ယြင္ထိငု ္ေတာင္ကို သံေယာဇU္ၾကီးတယ္...တစ္ေန႔ေန႔မွာ ျပန္လာလိမ့္မယ္''
ေရွာင္ခ်ဴးလည္း ဟန္ေကာင္း၏ ႏွစ္သိမ့္စကားကို ေခါင္းညိတ္ျပ႐ံုမွလြဲ၍ Aျခားမတတ္နုိင္ေတာ့ျပီ။
''AဓိကAခ်က္ကို Aစ္ကိုေမ့ေတာ့မလို႔''
ေျပာေျပာဆိုဆို ဟန္ေကာင္းသည္ Aက်ီရႋ င္ဘတ္ထဲမွ Aစိမ္းေရာင္Aဖုံးႏွင့္ စာAုပတ
္ စ္Aုပ္ကို ထတု ယ္ ူလိုက္သည္။
စာAုပ္Aဖံုးတြင္ Aဖံုးတြင္ ''ေလနတ္ဘုရားသိုင္း''ဟု Aနက္ေရာင္စာလံုးျဖင့္ ေရးသားထားေလ၏။
''ဒါက Aစ္ကေို ျပာတုန္းက လထူ ူးဆန္းလူငယ္ေလး ေပးခ့တဲ ့ ဲ သိုင္းက်မ္း မဟုတ္လား''
ေရွာင္ခ်ဴးက ေမးျမန္းလုိက္ေသာ္...
''ဟတု ္တာေပါ့ ညီေလးေရွာင္ခ်ဴး...Aစ္ကိုန႔ ဲ ရင္းႏီွးပတ္သက္ေနတဲ့ လတူ စ္ေယာက္ကို ေပးရမယ္လ႔ ို ဆရာက
ေသခ်ာမွာခ့တဲ ယ္...A့ဒဲ လီ ူက ညီေလးကလလဲြ ႔ ို တျခားလူ မျဖစ္နုိင္ဘူး''
ဟန္ေကာင္းက ေျဖၾကားရင္း ေျပာလုိက္ေလရာ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ နားမလည္နုိင္ေAာင္ ျဖစ္သြားသည္။
''Aစ္ကိုၾကီးေျပာတ့ ဲ လူငယ္က ကြၽန္ေတာ့ကို မသိဘဲန႔ ဲ ေပးခိုင္းတာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး...Aျခားတစ္ေယာက္ေယာက္ကို
ရည္ညႊန္းတာ ျဖစ္ဖို႔မ်ားတယ္''
ထိုAခါ ဟန္ေကာင္းသည္ လ်ိဳ႕ဝွက္စြာျပံဳးျပီး...
''ညီေလးသာ တကယ္လ႔ ို သငို ္းက်မ္းတစ္ခုလုံးက စာေတြကို မဖတ္နိုင္ဘူးဆိုရင္ Aစ္ကိုလက္ခလံ ိကု ္မယ္...AစA
ဆုံး
ဖတ္နုိင္ရင္ေတာ့ Aပိုင္ယူလုိက္ေတာ့''
သ႔ူစကား Aေတာ္ထူးဆန္းလွသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးလည္း နားမလည္မိေခ်။ စာAုပ္ကို ကမ္းေပးလိုက္သျဖင့္ လွမ္းယူလို
က္သည္။
ထ႔ိုေနာက္ လွန္ေလွာ၍ ဖတ္႐ႈေလ၏။ ထို႔Aခါ သူ၏ စိတ္Aာ႐ုံသည္ သိုင္းက်မ္း၌ နစ္ေျမာသြားသည္။ ဟန္ေကာင္းကလ
ည္း
Aလုိက္သိစြာျဖင့္ ျငိမ္သက္စြာျဖင့္ Aကဲခတ္ေနေလ၏။ ၁၅မိနစ္ခန္႔ၾကာေသာ္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စာAုပ္ကိုပိတ္လုိက္ျပီး
တAံ့တၾသႏွင့္...
''ေလနတ္ဘုရားသိုင္းရဲ႕ Aဆင့္၁၀က ခန္႔မွန္းမရေAာင္ ျမင့္မားလြန္းတယ္...နဂါးတစ္ေကာင္ရဲ႕ မုန္တိငု ္းထန္ေသာ
ဓားခ်က္မ်ားတ့.ဲ ..တကယ့က္ ို ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ ပညာမ်ိဳးပ.ဲ ..Aတငြ ္းAား၊လ်င္ျမန္မႈနဲ႔ ေလထုက ို
Aခ်ိဳးညီညီ ေပါင္းစပ္ထားတာ မယံုနုိင္ေAာင္ပဲ''
ေရွာင္ခ်ဴး၏ မွတ္ခ်က္စကားေၾကာင့္ ဟန္ေကာင္းသည္ တAံ့တၾသ ျဖစ္သြားျပီး...
''ညီေလးက Aဆင့္၁၀ထိကို နားလည္တယ္ေပါ့''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေခါင္းညိတ္၍...
''နားလည္ပါတယ္ Aစ္ကိုၾကီး...Aဆင့္၆ကေန
Aဆင့္၁၀ထိကို ေရွေဟာင္းခ်န္ဟူစာနဲ႔ ေရးသားထားတာ...Aစ္ကိုၾကီးက်ံဳးထုံးန႔ ဲ ေနတုန္းကဆို ေလလ့ ာဖူးလို႔
ေရးတတ္ဖတ္တတ္ပါတယ္''
ဟု ေျဖၾကားလုိက္ေလရာ...
1
Page 540
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
465
ဟန္ေကာင္းသည္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဆုပ္ကိုင္၍ ေက်နပ္စြာျဖင့္ ရယ္ေမာေလသည္။
''ဟား...ဟား...ဟား...ဟား''
''သိပ္ေကာင္းတယ္...ဆရာက မင္းန႔ ဲ က်ဳပ္တ႔ ို ဆုံေတ႕ြ မွာကို ၾကိဳသိေနလ႔ ို ေသခ်ာမွာခ့ပဲ ုံရတယ္...ဘယ္လိုမွ
မျငင္းန႔ေဲ တာ့...ငါ့ညီန႔ ဲ ေရစက္ပါတယ္လ႔သို ာ မွတ္ထားေပေတာ့...ေနာက္ျပီးတာ့ ညီေလးက မဟူရာဂိုဏ္းကို
ရင္ဆိုင္ရUီးမွာဆိုေတာ့ သိုင္းပညာကို ျပိဳင္ဘက္ကင္းျဖစ္ေAာင္ ၾကိဳးစားရမယ္''
ဟန္ေကာင္းက Aတင္းေပးေနသျဖင့္ ေရွာင္ခ်ဴးလည္း လက္ခံလိကု သ္ ည္။
''Aစ္ကို ေလ့က်င့္မရတ့ ဲ Aဆင့္၆ကေန ၁၀ထိကို ကြၽန္ေတာ္ရွင္းျပမယ္...Aတူေလ့က်င့္ၾကရင္
ခဏနဲ႔ ေAာင္ျမင္မွာ ေသခ်ာတယ္''
ဟန္ေကာင္းသည္ ျပံဳးရယ္၍ ေခါင္းခါယမ္းျပ၏။
''ဆရာၾကီးက သတူ စ္ပါးရဲ႕ စိတ္ကိုဖတ္နိငု ္သလို ၾကိဳတင္သိျမင္တ့ ဲ ဉာဏ္စြမ္းကို ပိုင္ဆိငု ္ထားပုံရတယ္...ဒါေၾကာင့္
Aစ္ကို႔ကို
Aဆင့္၅ထိပ ဲ ေလ့က်င့္ေစတာ ျဖစ္မယ္...ညီေလး စU္းစားၾကည့စ္ မ္း...သိုင္းက်မ္းမွာ ေရးထားတာ
Aတငြ ္းAားAဆင့္ျမင့္တ့သဲ ူေတာင္ တစ္ဆင့္ကို ၁၀ႏွစ္ေလာက္ က်င့္ရမယ္တ့.ဲ ..ဆရာကိုယတ္ ိငု ္ ေက်ာက္စိမ္းေဆး
ရည္တိုက္လ႔ ို
တစ္ႏွစ္၊ေျခာက္လန႔ ဲ ႏွစ္ပတ္တတိ ိမွာ Aဆင့္၅ထိ ေAာင္ျမင္ခ့တဲ ယ္...က်န္တ့ ဲ Aဆင့္ေတကြ ို Aစ္ကိုက်င့္ဖို႔ လြ
ယ္မွာ
မဟုတ္ဘူး...က်င့္မယ္ဆိုရင္ေတာင္ ေက်ာက္စိ္မ္းေဆးရည္မွ မရိွေတာ့တာ...ညီေလးကေတာ့ Aစ္က႔ထို က္
Aတငြ ္းAားေကာင္းသလို ရွာမွရွားတ့ ဲ AပူAေAးႏွစ္မ်ိဳးက ို ပိုင္ဆိုင္ထားတယ္...ေဆးဝါးAကူAညီ မပါဘဲန႔ ဲ
ခဏေလး ေAာင္ျမင္မယ္လ႔ ို Aစ္ကိုယူဆတယ္...ေနာက္ျပီးေတာ့ ညီေလးသတိထားရမွာက မဟူရာဂိုဏ္းဘဲ...သူတ႔ေို
တကြ
မိစၧာ၅မ်ိဳးက်င့္စU္ကို ရထားတဲ့Aျပင္ Aင္AားAေတာ္ေကာင္းတယ္...ညေီ လးမွာ ထူးခြၽန္ထက္ျမက္တ့ပဲ ညာေတ ြ
ရွိထားသင့္တယ္''
''ဟတု ္က့.ဲ ..ေကာင္းပါျပီ Aစ္ကိုၾကီး''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဘာမွAတြန္႔တက္မေနေတာ့ဘဲ Aက်ႋီရင္ဘတ္ထဲ၌ သိမ္းဆည္းလုိက္ေတာ့သည္။
သိ႔ုႏွင့္ ဟန္ေကာင္းႏွင့္ ေရွာင္ခ်ဴးတို႔ စကားလကဆ္ ုကံ ်ကာ Aခ်ိန္မည္မ်ွ ကုန္သြားသည္မသိ။ ႐ုတ္တရက္...။
''ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး...မမေလး ဒဏ္ရာရလာတယ္''
ဝတ္စံုျဖဴႏွင့္ ဂိုဏ္းသားတစ္ေယာက္က Aေျပးကေလး ေရာက္လာျပီး သတင္းလာပို႔သည္။ ဟန္ေကာင္းႏွင့္ ေရွာင္ခ်ဴးတို႔
Aံ့Aားသင့္သြားျပီး Aခ်င္းခ်င္း ျပန္ၾကည့္မိသည္။ သတူ ႔ေို ျပာသည့္ မမေလးဆိုသည္မွာ ေရႊပ်ံလႊားမယ္ျဖစ္ေၾကာင္း ေ
ရွာင္ခ်ဴး
နားလည္မိ၏။ သ႔ိုေသာ္ မည္သ႔မို ည္ပုံ ဒဏ္ရာရလာသည္ကို သိခ်င္မိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ Aျပင္သို႔ Aေျပးကေလးသြားေ
တာ့သည္။
''ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလ'ဲ '
ဟန္ေကာင္းက ေမးလုိက္ခ်ိန္တြင္ ေရႊပ်ံလႊားမယ္သည္ ဂိုဏ္းသားAခ်ိဳ႕ႏွင့္Aတူ ဂူထဲဝင္လာေလ၏။ သူမ၏
Page 541
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဘယ္ဘက္လက္ေမာင္းတြင္ ဓားျခစ္ရာတစ္ခု ရွိေနျပီး ေသြးမ်ားစီးက်ေနသည္။
''ဘယ္သူ တကုိ ္ခိုက္သြားတာလ ဲ ညီမေလး''
ဟန္ေကာင္းက စိုးရိမ္ပူပန္စြာျဖင့္ ေမးလိုက္ေသာAခါ သူမသည္ မ်က္ႏွာ႐ႈံ႕မ့ဲကာ ေခါင္းငံု႔ျပီး...
1
466
''ညီမေလး Aျပင္ဘက္မွာ Aစ္ကိုၾကီးစန္းမာကြမ္းန႔Aဲ တူ သိုင္းေလ့က်င့္ေနရင္း မသကာၤ စရာ
လူရိပ္တစ္ခုကို ေတြ႕လိကု ္ရတယ္...ဒါေၾကာင့္ ေျပးလိုက္သြားတာ...သူ႔သိုင္းပညာက Aေတာ္ေကာင္းေတာ့ ညီမေလး
လည္း
မယွU္နိုင္ဘူး...A့ဒဲ ါေၾကာင့္''
''ေတာက္...ဘယ္လိုလူက ညီမေလးကို ရန္စရဲတာလဲကြ...Aစ္ကို သြားရွာမယ္...သူက ဘယ္လိုပံုစံမ်ိဳးလဲ''
''သကူ Aနက္ေရာင္ဝတ္စုံန႔ ဲ ျပီးေတာ့ မ်က္ႏွာဖုံးAနက္ကို တပ္ထားတာ...ဒါေပမယ့ ္ သိုင္းပညာက
Aေတာ္ေကာင္းတယ္...ေတာ္ၾကာေန''
ဟန္ေကာင္းက စိတ္မပူေစရန္ လက္ကာျပလိကု ္ျပီး...
''စိတ္ခ်ပါ...Aစ္ကို႔ကို ယုၾံကည္လကို ္စမ္းပါ''
''နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္မ်ားလား''
ေရွာင္ခ်ဴးက ေျပာလိုက္ေသာ္ ဟန္ေကာင္းသည္...
''မဟူရာဂိုဏ္းရဲ႕ ဘုရင္၄ပါးထဲက လသူ တဘ္ ုရင္ဘြဲ႕ ရထားတ့သဲ ူထင္တယ္''
ဟု ေရရြတ္လုိက္ေလ၏။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေခါင္းညိတ္၍...
''ဟတု ္ေလာက္မယ္...သ႔သူ ငို ္းပညာက Aေတာ္ေကာင္းတယ္...ကြၽန္ေတာ္န႔ ဲ တစ္ခါတိုက္ခိကု ္ဖူးတယ္...Aစ္ကိုၾကီး
ကို
စိတမ္ ခ်ဘူး...ကြၽန္ေတာ္ေရာ လကို ္ခ့မဲ ယ္''
ေရွာင္ခ်ဴး၏ စကားေၾကာင့္ ဟန္ေကာင္းသည္ ျပံဳးရယ္၍...
''ညီေလးသာ ေကာင္းေကာင္းAနားယူပါUီး...Aစ္ကိုသြားျပီးေတာ့ AေျခAေန Aကခဲ တ္ၾကည့ရ္ Uီးမယ္...စိတ္ထဲမာွ
ဘဝင္မက်တာတစ္ခု ရိွေနလို႔...သတူ ႔ေို တြ ဒီစခန္းကို
သသိ ြားေလာက္ျပီထင္တယ.္ ..AေျခAေနသိေAာင္ ေနာက္ေယာင္ခံလိုကၾ္ကည့မ္ ွပ.ဲ ..ေတာ္ၾကာေန ျပန္လာခ့ပဲ ါမ
ယ္''
ဟဆု ိုရင္း ေရႊပ်ံလႊားမယ္ဘက္လွည့က္ ာ...
''သူဘယ္ကိုသြားသလဲ ညီမေလး''
သူေမးလုိက္သည့္ စကားေၾကာင့္ ေရႊပ်ံလႊားမယ္က စိုးရိမ္ပူပန္ဟန္ျဖင့္...
''သူ...သကူ ေျမာက္ဘက္က ို ေျပးသြားတယ္...Aစ္ကို သြားမရွာပါန႔ေဲ တာ့''
''မစိုးရိမ္ပါန႔ဲေလ''
ဟန္ေကာင္းက ႏွစ္သိမ့္စကား ေျပာလုိက္ျပီး ဂူAျပင္သို႔ ေျပးထြက္သြားေတာ့၏။ ေရွာင္ခ်ဴးတို႔လည္း
မတားသာေတာ့။ ေရႊပ်ံလႊားမယ္သည္ တျဖည္းျဖည္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားေသာ ဟန္ေကာင္း၏ ေက်ာျပင္ကို လွမ္းၾကည့္ရ
င္းမွ
Page 542
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
သက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။ သူသည္ ဂိုဏ္းကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္လ်ွင္ Aေျမာ္Aျမင္ရွိျပီး သေဘာထား
တည္ၾကည္ေသာ္လည္း ေရႊပ်ံလႊားမယ္ ေခြၽဖုန္းႏွင့္ ပတ္သက္လာလ်ွင္ေတာ့ မည္သူ႔ကိုမ်ွ သည္းမခံေခ်။ သူကပင္
ႏွမရင္းတစ္ေယာက္လို သေဘာထားကာ ေစာင့္ေရွာက္ခ့ဲ၏။ သူမကို သငို ္းပညာပါ သင္ၾကားေပးျပီး AစစAရာရာ
Aားမငယ္ေAာင္ ဂ႐ုစိုက္Aားေပးခ့သဲ ည္။ သူမကို ထိခိုက္ေAာင္ ျပဳပါက ထသို ကူ ို မရမက ရွာေဖျြပီး ဆုံးမတတ္ေလ
သည္။
ယခုလည္း ေျပးလႊားကာ ရန္သူရွာေဖြရန္ ထြက္ခြာသြားေခ်၏။
''ညီမကို ခြင့္လႊတ္ပါ''
1
467
ဟန္ေကာင္း ထြက္ခြာသြားရာကို ၾကည့္ျပီးေနာက္ ေရႊပ်ံလႊားမယ္က ခပ္တိုးတိုးေလး ေရရြတ္ျပီး ေရွာင္ခ်ဴးႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္
းဆိုင္ျပီး
ခနဲ႔တ့တဲ ့ ဲ ျပံဳးျပ၏။ သူမကိုၾကည့၍္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေသမင္း၏ Aေငြ႕Aသက္တ႔ကို လႊမ္းျခံဳလာသလို ခံစားလိုက္ရေလ
သည္။
AေျခAေန မေကာင္းေတာ့ဟု သေဘာေပါက္သြား၏။
''လက္စသတေ္ တာ့ မင္းဉာဏ္ဆင္ထားတ့ဲ လုပ္ဇာတ္ေတြကိုး''
ေရွာင္ခ်ဴးက ေရရြတ္လိုက္ေသာ္ သူမသည္ မခိုးမခန္႔ ရယ္ေမာေလသည္။
''ရွင့္ေလာက္ေတာ့ ကြၽန္မက ဉာဏ္မမ်ားပါဘူးရွင္...Aခ်ိန္တိုAတြင္းမွာ Aစ္ကိုၾကီးကို ရေAာင္စည္း႐ုံးနိုင္သားပ'ဲ '
''မမေလး...သက႔ူ ို ရွင္းပစ္လိုက္ရမလား''
သူမေဘးတြင္ ရွိေနေသာ Aသက္၃၀Aရြယ္ရွိ လူသန္ၾကီးတစ္ေယာက္က ေမးျမန္းလိုက္ရာ ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္ျပ၍...
''ရွင္းရမွာေပါ့ Aစ္ကိုၾကီးစန္းမာကြမ္း...ဒါေပမယ့္ တစ္ေယာက္ထ ဲ မစြန္႔စားန႔'ဲ '
''ဟား...ဟား...ဟား''
''သူက ဘယ္ေလာက္စြမ္းေနလို႔လဲ မမေလး''
စန္းမာကြမ္းဆိုသူက ေရွာင္ခ်ဴးကိုၾကည့္ကာ ေလွာင္ေျပာင္ရယ္ေမာရင္း ေမးေလသည္။
''ဂ႐ုဏာမ့ဆဲ ိုတာ သူပ.ဲ ..ရွင္သတိမထားရင္ ေသသြားလိမ့္မယ္''
''ဘာ...ဂ...ဂ႐ုဏာမ့'ဲ '
စန္းမာကြမ္းသည္ တAံ့တၾသေရရြတ္လိုက္ျပီး မ်က္ႏွာျဖဴဖပ္ျဖဴေရာ္ျဖစ္ကာ ေနာက္ဆုတ္သြားမိ၏။ ထို႔Aတူ
Aျခားေသာ ေသြးဝိညာU္ဂိုဏ္းသားမ်ားပါ ထတိ ္လန္႔သြားေလသည္။ ဂ႐ုဏာမ့ဓဲ ားသခင္၏ Aမည္နာမသည္
ယခုသိုင္းေလာက၌ ေက်ာ္ၾကားေနျပီး ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းေသာ သိုင္းသမားစာရင္း၌ ထိပ္ဆံုးေနရာတြင္ ရွိေနသ
ည္
မဟုတ္လား။ သတူ ႔မို ည္မ်ွ ေတာ္ပါေစ။ ယီဖြ န္းတို႔ႏွင့္ တေျပးတည္း ေက်ာ္ၾကားေနေသာ သ႔Aူ ား မယွU္ရေဲ ခ်။ ေရႊပ်ံ
လႊားမယ္သည္
ခနဲ႔တ့တဲ ့ျဲပံဳးကာ မခိုးမခန္႔ ရယ္ေမာရင္း...
''ရွင္က ေၾကာက္သြားျပီလား...ေစာေစာကေတာ့ ဟတိ ္ၾကီးဟန္ၾကီးန႔ဲ''
စန္းမာကြမ္းသည္ Aထစ္ထစ္Aေငါ့ေငါ့ႏွင့္...
Page 543
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ဒါ...ဒါေပမယ့.္ ..သူ႔သိုင္းပညာက''
''ရွင္ A့သဲ ည္ေလာက္ထိ ေၾကာက္မေနပါနဲ႔...သ႔ူမွာ Aတငြ ္းAား Aျပည့္Aဝ မရိွေသးဘူး''
ေရႊပ်ံလႊားမယ္က ေျပာလိုက္ေတာ့မွ သူသည္ Aံ့Aားသင့္သြာျပီး...
''တကယ္ပဲလား...မမေလး''
''ကြၽန္မက ဘာျဖစ္လို႔ လိမ္ေျပာရမွာလဲ...ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးမလာခင္ Aျမန္လက္စသတ္ေပေတာ့''
ေရႊပ်ံလာႊ းမယ္က Aေလာတၾကီး ဆလို ိုက္ေတာ့မွ စန္းမာကြမ္းလည္း မဝံ့မရဲျဖင့္ ေရွ႕တိုးသြားသည္။ ထ႔ိုေနာက္ လက္ထ
မဲ ွ
သဘံ ုလုးံလက္နက္ကို Aသင့ျ္ပင္ရင္း...
''မင္းကိုသတခ္ ်င္တ့သဲ ူေတ ြ Aမ်ားၾကီးရိွေနတာ...တိုက္တကို ္ဆငို ္ဆိုင္ ငါတ႔ဆို ီ ေရာက္လာမွေတာ့ လက္စတုံးေပးရ
တာေပါ့''
ဟု ေAးစက္စြာ ေျပာလိုက္၏။
1
468
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူ႔ကို ဂ႐ုမစိုက္ပါေခ်။ ေရႊပ်ံလႊားမယ္ကိုသာ ေစ့ေစ့ၾကည့္ျပီး...
''မိန္းကေလး...မင္းက က်ဳပ္န႔ ဲ ရန္ေႂကြးမရိွဘ ဲ ဘာျဖစ္လို႔ A့သဲ ည္ေလာက္ေတာင္ မုန္းတီးေနရတာလဲ''
သူမသည္ ခါးေထာက္၍...
''ရွင္က မဟူရာဂိုဏ္းန႔ ဲ ပတ္သကတ္ လ့ဲ ူ...မဟူရာဂိုဏ္းဆိုရင္ ကြၽန္မ A႐ိုးထဲထိ မုန္းတယ္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေျပလည္ေAာင္ ရွင္းျပရန္ ၾကိဳးစားလုိက္၏။
''ဒါေပမယ့္ မင္တ႔ ို ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ က်ဳပ္က မဟူရာဂိုဏ္းသားမဟုတ္ေၾကာင္း လက္ခံထားတယ္''
''ဟင္း...ဟင္း...ဟင္း''
ေရႊပ်ံလႊားမယ္သည္ ခပ္ညင္းညင္းေလး ရယေ္ မာျပီးေနာက္ နာက်ည္းမုန္းတီးေသာ Aၾကည့္ျဖင့္ စူးစိုက္ၾကည့က္ ာ...
''လိကုန္းဆရာေတာ္ကို ရွင္သိတယ္ မဟုတ္လား''
ဟု ေျပာလုိက္ေလရာ...
''ဟင္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ႏွလံုးေသြးမ်ား ခဲသြားသလို ခံစားရျပီး ေျခတစ္လွမ္းဆုတ္မိသည္။ ေရႊပ်ံလႊားမယ္သည္ Aံၾကိတ္၍...
''ဆရာေတာ္လိကုန္းက တစ္ျခားသူမဟုတ္ဘူး...ကြၽန္မAေဖရဲ႕ တစ္Uီးတည္းေသာ Aစ္ကိုရင္းတစ္ေယာက္ပဲ...ရွင့္ေၾ
ကာင့္မို႔လို႔
Aဆံုးစီရင္သြားရတာေလ''
ေျပာရင္း သူမသည္ ေဒါသထြက္လာသည္။
''Aေတာ္တိုက္ဆိုငတ
္ ာပဲ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စိတ္တြင္းမွ တီးတိုးေရရြတ္မိ၏။ မိမိျပဳလုပ္ခ့ဲမိသည့္ ျပႆနာ၏ Aစြယ္Aပြားမ်ားက
က်န္ရွိေနေသးသည္။ ေနာက္ထပ္ မည္ေရြ႕မည္မ်ွ ဒုကၡေပးUီးမည္မသိ။
''က်ဳပ္...က်ဳပ္''
''ရွင္ ဘာမွ မေျပာန႔ဲေတာ့''
Page 544
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မည္သို႔ ေတာင္းပန္ႏွစ္သိမ့္ေပးရမည္ မသိေတာ့။ သူ႔ဘကက္ လြန္ခ့သဲ ည ္ မဟုတ္လား။ သူမက ေAာ္
ေငါက္၍
စကားျဖတ္လုိက္သျဖင့္လည္း မည္သို႔မ်ွ မေျပာသာေတာ့။ သူႏွင့္ စေတြ႕စU္ကတည္းက Aဘယ္ေၾကာင့္ မိမိကို ခါးခါး
သီးသီး
မုန္းတီးေနရသည္ကိုလည္း သေဘာေပါက္သြားေတာ့သည္။
''သကူ မဟူရာဂိုဏ္းကလူပ.ဲ ..Aျမန္ရွင္းပစ္လိကု ္ၾက''
ေရႊပ်ံလႊားမယ္၏ စကားေၾကာင့္ ေသြးဝိညာU္ဂိုဏ္းသား ၃၀ေက်ာ္မွာ လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ျဖစ္သြားၾကသည္။
''ဒါေပမယ့္ မမေလး...သူက ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးရဲ႕ Eည့သ္ ည္ေတာ္ မဟတု ္လား...ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးလာမွ ဆုံးျဖတ္တာ ပိုေကာင္း
မယ္''
ဂိုဏ္းသားတစ္ေယာက္က ဝင္ေျပာလုိက္သည္။ ထိုသူသည္ ဂူျပင္ကို ေစာင့္ေရွာက္သည့္ ႏွစ္ေယာက္ထဲမွလူ ျဖစ္ေလ၏။
စန္းမာကြမ္းသည္ မ်က္ေထာင့္နီၾကီးျဖင့္ၾကည့္၍...
''မုခ်န္း...မင္းက ဂိုဏ္းသားAဆင့္ပဲရွိတာ မမေလးကို Aာခံတာလား''
1
469
''မဟုတ္ပါဘူး Aစ္ကိုၾကီးစန္း...ကြၽန္ေတာ္က မ်ွတေစခ်င္တာပါ''
''ေတာ္စမ္း''
စန္းမာကြမ္းသည္ ေAာ္ေငါက္ရင္း ေျပာေျပာဆိုဆို သံဘုလံုးျဖင့္ ထိုသူ၏ Uီးေခါင္းကို ႐ိုက္ခ်လုိက္သည္။
''ရွင္...''
ေရႊပ်ံလႊားမယ္သည္ ႐ုတ္တရက္ Aံ့Aားသင့္ကာ ေငးေၾကာင္သြားမိ၏။
''ဂြၽတ္''
''Aား''
ေAာ္ဟစ္လုိက္သူမွာ စန္းမာကြမ္းပင္။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ လတူ စ္ေယာက္က သ႔ထူ က္ လ်င္ျမန္စြာ လႈပ္ရွားျပီး
သူ၏
ညာလက္ေကာက္ဝတ္ကို ခ်ိဳးလိမ္လိုက္ေသာေၾကာင့္ပင္။ မုခ်န္းဆိုသည့္ Aေစာင့္မွာ Aသက္ေဘးမွ လက္မတင္ေလး
လတြ ္ေျမာက္သြားသျဖင့္ ႏွလုံးခနု ္ျမန္ကာ ေၾကာက္ရံ႕ြ တုန္လႈပ္ေနေလသည္။ သိုင္းပညာသင္ၾကားေရးမွဴး စန္းမာကြမ္း
၏ လကစ္ ကို
သသူ ိထားသည္။ ထသို ူသည္ ယခင္က သိုင္းပညာAဆင့္ျမင့္ေသာ တစ္ကိယု ္ေတာ္ လမ္းဓားျပဗိုလ္တစ္ေယာက္ ျဖ
စ္ခ့သဲ လို
စိတ္တိုတစ္ဆတ္လွသည္။ ေသြးဝိညာU္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ႏွင့္ တုိက္ခုိက္ျပီးေနာက္ ႐ႈံးနိမ့္ကာ Aျမင္မွန္ရသြားသျဖင့္
သိုင္းပညာသင္ၾကားေရးမွဴးခန္႔ကာ ရာထူးေပးAပ္ထားခ့သဲ ည္။ သိုင္းပညာAဆင့္ျမင့္သလို Aားသန္လွ၍ ေစာေစာက
သဘံ ုလုးံ ႏွင့္ Uီးေခါင္းသာ ႐ိုက္မိပါက စိစိညက္ ေၾကသာြ းေပလိမ့္မည္။ Aေစာင့္သို္င္းသမားသည္ သ႔ကူ ို ကယ္တင္ေ
ပးသည့္ သကူ ို
ၾကည့္လိုကရ္ ာ ဂ႐ုဏာမ့ဓဲ ားသခင္ ေရွာငခ္ ်ဴးျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရ၏။
''AၾကီးAကဲတစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး ကယို ့လ္ က္ေAာက္ငယ္သား တစ္ေယာက္ကို ရက္ရက္စက္စက္ တကို ္ခိုက္ရသလား
Page 545
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''
ဟု ေရွာင္ခ်ဴးက တင္းမာေသာ မ်က္ႏွာထားျဖင့္ ဟိန္းေဟာက္ေျပာလိုက္၏။
စန္းမာကြမ္းသည္ မည္သ႔မို ်ွ မဆိုနိုင္ဘ ဲ သူ၏ ညာလက္ေကာက္ဝတ္ကကို ိုင္ကာ
ညည္းညဴေနမိသည္။ ေရႊပ်ံလႊားမယ္ကမူ ေလွာင္ေျပာင္ရယ္ေမာရင္း...
''လကိ ုန္းဆရာေတာ္ကို Aဆုးံ စီရင္ေAာင ္ ဖိAားေပးျပီး Aျပစ္မရိွတ့ ဲ ကိုယ္ေတာ္၁၂၆ပါးကို သတ္ျဖတ္ခ့တဲ ့ ဲ ဂ႐ုဏာ
မ့ကဲ ို
ကြၽန္မတို႔ မမီေသးပါဘူးရွင္''
သူမ၏ စကားေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးလည္း တုန္႔ျပန္ မေျပာဆိုနိုင္ေတာ့။ သူမွားခ့သဲ ည့္ ထိုAရာသည္ ယခုထကတ္ ိုင္
Aရိပ္မည္းၾကီးသဖြယ္ လႊမ္းမိုးေနျပီ မဟုတ္လား။ ထို႔ျပင္ မဟူရာဂိုဏ္းမွ Aထင္ျမင္မွားေAာင္ ျပဳလုပ္ထားသျဖင့္ လ
က္ရိ၌
ွ
မိမိသည္ သိုင္းပညာ Aေကာင္းဆုံးျဖစ္သလို နာမည္Aပ်က္ဆုးံလည္း ျဖစ္ေနေပသည္။
''သကူ မဟူရာဂိုဏ္းရဲ႕ လကေ္ Aာက္ခံ ဂ႐ုဏာမ့ဓဲ ားသခင္တ့.ဲ ..ရွင္တို႔မိသားစုေတြကို
ဒုကၡေပးခ့တဲ ့ဂဲ ိုဏ္းကပ.ဲ .ဒါေပမယ့္ ေၾကာကမ္ ေနၾကန႔.ဲ ..သူ႔မွာ Aတြင္းAား သိပ္မရိွေသးဘူး...Aခုကတည္းက
Aျမန္ရွင္းပစ္ၾက...ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးလာလို႔ေမးရင္ ကြၽန္မကိုယ္တိုင္ ေျဖရွင္းေပးမယ္''
ေရႊပ်ံလႊားမယ္၏ စကားေၾကာင့္ ဂိုဏ္းသား၃၀ေက်ာ္မွာ လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ျဖစ္သြားၾကသည္။
''မိစၧာေကာင္ကို ရွင္းပစ္ရမယ္''
''လူယုတ္မာ မဟူရာဂိုဏ္းသားကို သုတ္သင္ရမယ္''
ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို တျပိဳင္တည္း ေႂကြးေၾကာ္ၾက၏။ သူတ႔Aို ားလုံးသည္ ယခင္က သာမန္ျပည္သူျပည္သားမ်ား ျဖစ္ၾကျ
ပီး ႐ိုးသားစြာ
ေနထိုင္ၾကသည္။ မဟူရာဂိုဏ္း တဖန္ျပန္လည္၍ Aင္AားၾကီးလာေသာAခါ ျပည္သူျပည္သားမ်ားကို
1
470
ဒုကၡAမ်ိဳးမ်ိဳး ေပးၾကေလ၏။ သတူ ႔တို ေတြ၏ ဇနီးမယား၊သားသမီးႏွင့္ မိဘေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းတို႔ သတ္ျဖတ္ခံရသျဖင့္
မဟူရာဂိုဏ္းကို A႐ိုးစြဲေAာင္ မုန္းတီးမိသည္။ ေရႊပ်ံလႊားမယ္၏ စကားက သတူ ႔Aို တတိ ္ကို သတရိ သြားေစသည ္ မ
ဟုတ္လား။
မုခ်န္းဆိုသည့္ ဂိုဏ္းသားေလးသည္ Aမ်ားႏွင့တ္ စ္ေယာက္ ျဖစ္ေန၍ မည္သ႔မို ်ွ မေျပာနိုင္သလို မတားရဲေတာ့ေပ။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ AေျခAေန မဟန္သည္ႏွင့္ ထိုးေဖာက္ေျပးရန္ ၾကံမိသည္။ သ႔ိုေသာ္ တစ္စုံတစ္ရာကို သတိရမိ၏။ သူ၏
ခရီးေဆာင္Aိတ္ႏွင့္ ဓားရွည္ကိုပင္။ ထိုAရာမ်ားကိုေတာ့ ထားသြား၍ မျဖစ္ေခ်။ ႏွစ္ခုစလုံး သူ႔Aတကြ ္ Aေရးပါေလ၏။
ထ႔ိုေၾကာင့္ ေနာက္ဆုတက္ ာ ဂူထဲသ႔ ို ေျပးဝင္သြားသည္။ ေရႊပ်ံလႊားမယ္သည္ သေဘာက်စြာ ရယ္ေမာျပီး...
''ဂ႐ုဏာမ့ကဲ Aေတာ္ဉာဏ္နည္းတာပဲ...ကယို ့က္ ိုယ္ကို ေခ်ာင္ပိတ္ခံတာကိုး''
ဟုဆိုလိုက္ကာ လက္ေျမွာက္Aခ်က္ျပ၍...
''Aားလံုး Aထဲဝင္တိုက္ခုိက္ၾကေတာ့''
Aမိန္႔ေပးျပီးသည္ႏွင့္ သူမကယို ္တိငု ္ ဂူAတြငး္ ပိုင္းသို႔ ေျပးဝင္သြားသည္။ စန္းမာကြမ္းသည္ ေရႊပ်ံလႊားမယ္Aတကြ ္
စိတ္ပူမိျပီး ေAာ္ဟစ္သတိေပးလုိက္၏။
Page 546
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''မမေလး...ေပါ့ဆန႔'ဲ '
ထို႔ေနာက္တြင္ ဂူထသဲ ႔ ို တဟနု ္ထိုး ေျပးဝင္သြားေတာ့ေလသည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ကယို ္ေဖာ့ပညာသုံးကာ ဂူAတငြ ္းဘက္ဆုးံထိ ေျပးလႊားလိုက္၏။ ဂူAဆုံးေရာက္ေသာ္ ေဘးဘီကို
Aကဲခတ္ၾကည့္သည္။ ဂူနံရံေထာင့္တြင္ မွီထားေသာ သူ၏ ခရီးေဆာင္Aိတ္ႏွင့္ ဓားရွည္ကို ေတြ႕ရေသာ္
ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ျဖစ္သြားသည္။ ထ႔ိုေၾကာင့္ Aိတ္က ို ကပ်ာကယာ ေကာက္လြယ္ျပီး ဓားရွည္ကိုကိုင္ကာ
Aသင့္ျပင္ထားလိုက္၏။ မၾကာမီ ေျခသံတဖ်တ္ဖ်တ္ႏွင့ ္ ေရႊပ်ံလႊားမယ္တို႔လူစု ေရာက္ရိွလာေလသည္။
''တိုက္ခိုက္ၾကေတာ့''
သူမသည္ Aမိန္႔ေပးလုိက္ျပီး ေရွာင္ခ်ဴးထံသို႔ ခုန္ဝင္လာ၏။ စန္းမာကြမ္းသည္လည္း ေရႊပ်ံလႊားမယ္ကို စိုးရိမ္၍
သဘံ ုလးု ံလက္နက္ကို ဘယလ္ က္ျဖင့္ကိုင္၍ Aတြင္းAားစုစည္းကာ တကို ္ခိုက္လိကု သ္ ည။္
''ေဝါ...ဝွီး''
Aခ်ိန္၅၀ခန္႔ ရိွေလးေသာ ၎လက္နက္ၾကီးျဖင့္ ေရွာင္ခ်ဴးကို ထုႏွကလ္ ိကု ္ရာဝယ္ ေလတိုးသံပင္ ထကြ ္သြားေခ်သ
ည္။
Aတြင္းAားမဆိုးလွသလို ခြန္Aားလည္း Aေတာ္ေကာင္းပံုရ၏။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aတြင္းAားမျပည့္ဝေသးသျဖင့္
ထိပ္တိကု ္မရင္ဆိုင္ဘ ဲ ''ဝကပၤ ါေျခလွမ္း ၁၂ကြက္''ျဖင့္ ေရွာင္တိမ္းေလသည္။ ထိုစU္မွာပင္ ေရႊပ်ံလႊားမယ္က ေနာက္ေ
က်ာကို
ဓားခ်က္ထိုးသြင္းလုိက္၏။
သူမ၏ ဓားသိုင္းသည္ လ်င္ျမန္လွသလို Aားမာန္ပါလွ၏။ ထ႔ျိုပင္ တျခားေသာ သိုင္းပညာမ်ားႏွင့္ မတူဘ ဲ
တမူကြဲျပားေနေလသည္။ ပံုမွန္ဆိုလ်ွင္ ေAးေဆးစြာ ခုခံေခ်ဖ်က္နိင
ု ္ေသာ္လည္း ယခုAခါ၌ မိမိAတြင္းAား မျပည့္ဝေ
သး၍
ကယို ေ္ ဖာ့ပညာျဖင့္ ေရွာင္တိမ္းကာ ဓားရွည္ျဖင့္ ဓားကိုင္လက္ကို ႐ိုက္ခ်လိကု ္သည္။ ယင္းေနာက္ ခါးၾကားမွ Aေၾကာ
ေနရာကို
ဓားေႏွာင့္ျဖင့္ ထိုးပိတ္လုိက္၏။
ေရႊပ်ံလႊားမယ္သည္ AၾကီးAက်ယ္ ထတိ လ္ န္႔သြားကာ ေနာက္ဆုတ္ေရွာင္တိမ္းလိုက္သည္။ သ႔တို င
ိ ု ္ Aဖ်ားခ
တ္သြားသျဖင့္
ညာလက္ေကာင္ဝတ္ ေAာင့္သြားကာ ခါးတြင္လည္း Aနည္းငယ္ ထုကံ ်U္သြား၏။ Aကယ္၍ ေရွာင္ခ်ဴးသာ
Aတြင္းAားျပည့္ဝေနပါက သူမAျဖစ္မွာ လြယ္မည္မဟုတ္။
''ဝွီး...ဝွီး...ဝွီး''
1
471
စန္းမာကြမ္းသည္ ခုန္ဝင္လာျပန္ျပီး သံဘုလုးံ ၾကီးကို Aရိွန္ျပင္းစြာ ေဝွ႔ယမ္း၍
တိကု ္ခိုက္ေလသည္။ ေသြးဝိညာU္ဂိုဏ္းသားမ်ားကလည္း Aထပ္ထပ္ ဝန္းရံပိတ္ဆို႔ တကို ္ခိုက္ေလ၏။ သ႔ျိုဖစ္၍ Aျပင္
းAထန္
တိကု ္ခိုက္မွသာ ထိုးေဖာက္နိုင္ေပမည္။ ေရွာင္ခ်ဴးAေနျဖင့္ ေသြးဝိညာU္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ဟန္ေကာင္းကို တစ္Uီးတည္းေသာ
Aစ္ကိုတစ္ေယာက္Aျဖစ္ သတ္မွတ္ထားသည္ျဖစ္ရာ သူ႔လက္ေAာက္ငယ္သားမ်ားAား ထိခုိက္Aနာတရ မျဖစ္ေစလို
Page 547
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ပါ။
ဓားသုံး၍ တိုက္ခိုက္ပါက Aျမန္ပဲြျပီးနိုင္ေၾကာင္း သိေသာ္လည္း ေသေၾကပ်က္စီးကုန္မည္စိုးသျဖင့္
Aသံုးမျပဳေတာ့ေခ်။ ေျခလွမ္းကြက္ျဖင့္သာ ေရွာင္တိမ္းရင္း ဓားေႏွာင့္ျဖင့္ Aေၾကာပိတ္လိုက္သည္။ ထိုAလုပ္မွာလည္း
လယြ ္ေတာ့ မလြယလ္ ွေခ်။ Aတငြ ္းAားစိုက္ထတု ္၍ Aလ်င္Aျမန္ လႈပ္ရွားရသည္။ သိ႔ျုဖစ္၍ တျဖည္းျဖည္း လက္ပန္
းက်လာ၏။
သ႔ိုေသာ္ စန္းမာကမြ ္းႏွင့္ ဂိုဏ္းသား၁၀ေယာက္ေက်ာ္မွာ သ႔လူ က္ခ်က္ေၾကာင့္ Aေၾကာပိတ္ခံလိုက္ရသျဖင့္
မလႈပ္မယွက္ျဖစ္သြားသည္။
ထိုျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ေရႊပ်ံလႊားမယ္သည္ Aထိတ္တလန္႔ ျဖစ္သြားမိ၏။ Aတြင္းAား မျပည့္ဝေသးခ်ိန္၌ပင္ သည္မ်ွေလာ
က္
Aစြမ္းထက္ေနလ်ွင္ Aတြင္းAားျပည့္ဝေနပါက သူမတို႔Aဖို႔ လယြ ္လင့္တကူ ႐ံးႈ နိမ့္နိုင္ေပမည္။ သို႔ျဖစ္၍ Aျပင္းAထန္
ထိုးႏွက္တိုက္ခုိက္ေတာ့သည္။
''ရႊစ္...ဝွစ္''
ေရႊပ်ံလႊားမယ္၏ ဓားသြားက လည္မ်ိဳသို႔ တန္းကနဲေနေAာင္ ထိုးစိုက္လုိက္သျဖင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေနာက္ကြၽမ္းပစ္၍
ဓားကိုင္လက္ကို ဘယ္ေျချဖင့္ ခတ္ဆတဆ္ တ္ ကန္ခ်လိကု ္၏။
''Aင့္''
''ခြၽမ္...ခ်လြမ္''
ညာလက္ထုကံ ်U္သြားျပီး ဓားလြတ္က်သြားသျဖင့္ သူမသည္ AၾကီးAက်ယ ္ ေဒါသထြက္သာြ းေတာ့သည္။ သူမAဖို႔
တိုက္ခိုက္ဖူးသမ်ွ တိုက္ပြဲတိုင္းတြင္ တစ္ခါမ်ွ လက္နက္လြတ္မက်ဖူးေခ်။ ယခုAခါ၌ Aမ်ားႏွင့္ ဝိုင္းတိုက္သည္ပင္လ်ွင္
လက္နက္လြတ္က်သြား၍ ရွက္စိတ္ဝင္သြား၏။ ထိုAတြက္ေၾကာင့္ က်ားနာခဲသလို လက္ဝါးေစာင္းသိုင္းကြက္ျဖင့္ သဲၾကီး
မဲၾကီး
တိကု ္ခိုက္ေလေတာ့သည္။
''ရႊီး...ရႊီး...ရႊီး''
သူမ၏ လက္ဝါးေစာင္းခ်က္သည္ Aေတာ္ထးူဆန္းလွ၏။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ေလတိုးသံက တဝီွးဝီွး ျမည္ရမည့A္
စား
ဓားပါးေလးကို ေဝွ႔ယမ္းလိုက္သည့ ္ Aသံမ်ိဳး ထကြ ္ေပၚလာေသာေၾကာင့္ပင္။ ယခုမူ Aဘယ္ေၾကာင့္နည္း။ စိတ္ထဲတငြ

စိုးရိမ္ေသာက မ်ားသျဖင့္ လက္ဝါးေစာင္းခ်က္က သူ၏ရင္ဘတ္သ႔ ို တိုးဝငလ္ ာသည္။

ထ႔ိုေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ကပ်ာကယာ ေျခလွမ္းကြက္ျဖင့္ ေနာက္ဆတု ္လကို ္၏။ သူမ၏ လက္ဝါးေစာင္းခ်က္က
၂လကၼAကြာသ႔သို ာ တိုးကပ္နိုင္ျပီး သိီသေီ လး လြတ္ေျမာက္သြားသည္။
''ရႊပ္...''
႐ုတ္တရက္ Aက်ီႋရင္ဘတ္မွာ ဓားျဖင့္ခြဲလိုက္သည့A္ လား Aနည္းငယ္ စုတ္ျပဲသြားသျဖင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည ္ Aလနြ ္တ
ရာ
Aံ့Aားသင့္သြားမိသည္။ Aကယ္၍ ေစာေစာကသာ သူAေရွာင္မျမန္လ်ွင္ ရင္ဘတ္တြင္ Aစင္းေၾကာင္း ျဖစ္သြားေပလိ
မ့္မည္။
Page 548
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ရွင္မျမင္ဘူးရင္ မွတ္ထားလိုက္...ေလနတဘ္ ုရားသိုင္းထဲက ေလသလံ ်က္ လက္ဝါးေစာင္းဆိုတ့ ဲ Aကကြ ္ပ'ဲ '
ေရႊပ်ံလႊားမယ္က မခိုးမခန္႔ ရယ္ေမာရင္း ဂုဏ္ယူဝံ့ႂကြားစြာ ေျပာေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စိတ္ထဲတြင္
Aေတာ္ေဒါသထြက္သြား၏။ မိမိ Aတြင္းAား မျပည့္ဝခင္ Aခြင့္ေကာင္းယူကာ ယခုလို ဝိုင္းဝန္းAတိုက္ခိုက္ခံရသျဖင့္
1
472
မေက်နပ္မိ။ ထ႔ိုေၾကာင့္ တိုက္ခိုက္မႈမ်ားကို ေရွာင္ရွားရင္း Aတြင္းAား စုစည္းၾကည့္သည္။ ဆယ္ပုံတစ္ပုံခန္႔ေတာ့
စုစည္းမိထားေလျပီ။ ထိုမ်ွေလာက္ Aတြင္းAားႏွင့္ဆိုလ်ွင္ Aျခားသူမ်ားAတြက္ မေထာင္းသာေသာ္လည္း ႏွစ္၄၀၀စာ
ရွိေသာ
သ႔Aူ ဖို႔ ထိုးေဖာက္တကို ္ခိုက္ရန္ လုံေလာက္ေပသည္။
''ေကာင္းျပီေလ...က်ဳပ္ရဲ႕ A႐ူးလက္ဝါးသိုင္းကိုလည္း ခုခံနုိင္ရင္ ခုခံေပေတာ့''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ တည္ျငိမ္စြာျဖင့္ ေျပာလုိက္ျပီး ကိုယ္ေဖာ့ပညာကို Aစြမ္းကုန္ထုတ္ကာ လႈပ္ရွားေတာ့သည္။
''ဝုန္း''
''Aား''
''Aြန္႔''
''Aင့္''
လ်ပ္တျပက္ ျမန္ဆန္သြားေသာ ေရွာင္ခ်ဴး၏ လႈပ္ရွားမႈက Aံ့မခန္းပင္။ သူတိုက္ခိုက္လိုက္ေသာ ဆန္းျပားသည့္
လက္ဝါးသိုင္းကြက္ေၾကာင့္ ေသြးဝိညာU္ဂိုဏ္းသားမ်ားမွာ ဖ႐ုိဖရဲႏွင့္ AလဲလဲAျပိဳျပိဳ ျဖစ္သြားၾကေတာ့သည္။ က်ံဳးထံုးတီ
ထြင္သည့္
A႐ူးလက္ဝါးသိုင္း ၉ကြကသ္ ည္ ခန္႔မွန္းရခက္လွသလို ''ဝကၤပါေျခလွမ္းသိငု ္း''ျဖင့္ တြဲဖက္ရာဝယ္ ပိုမိုAစြမ္းထက္သြား
ေလ၏။
ဂူထဲတြင္ ရွိေနေသာ ဂိုဏ္းသားမ်ား တစ္ေယာက္မက်န္
လဲက်သြားေတာ့မွ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဂူျပင္သို႔ ကိုယ္ေဖာ့ပညာျဖင့္ ေျပးလႊားထြက္ခြာသြားေတာ့သည္။
႐ုတ္တရက္ ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္သြားေသာ ေရွာင္ခ်ဴးေၾကာင့္ ေရႊပ်ံလႊားမယ္သည္ ေၾကာင္Aမ္းAမ္းျဖစ္ေနရာမွ
သတိဝင္သြားကာ သူမ၏ ဓားရွည္ကု ိ ျပန္လည္ေကာက္ယလူ ိကု ္သည္။ ထ႔ိုေနာက္ သူထြက္ခြာသြားရာသို႔ ေျပးလို
က္သြားေတာ့၏။
သူမစိတ္ထဲတြင္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မဟူရာဂိုဏ္းသားဟု တထစ္ခ် ယုံၾကည္မိ၏။ မဟူရာဂိုဏ္းကို Aလြန္မန
ု ္းတီးသည့ ္
AျခားAေၾကာင္းတစ္ခုရွိသည္။ ထိုAရာသည္ကား မိခင္ႏွင့္ Aစ္မျဖစ္သူကို မဟူရာဂိုဏ္းသားတစ္ေယာက္က သူမေရွ႕
တြင္
မဖယြ ္မရာျပဳက်င့္ကာ သတ္ျဖတ္ခ့ေဲ သာေၾကာင့္ပင္။ ထိုျမင္ကြင္းကို သူမတစ္သက္တာတြင္ မညသ္ ႔မို ်ွ ေမ့ေလ်ာ့နိုင္မ
ည္
မဟုတ္ေပ။ သို႔ျဖစ္၍ မဟူရာဂိုဏ္းႏွင့္ ပတ္သက္သူမွန္သမ်ွကုလ
ိ ည္း ရက္စက္စြာ တုန္႔ျပန္သတ္ျဖတ္ဖို႔ သံဓိဌာန္ခ်မိခ့ဲသ
ည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေျပးလႊားရင္း ေနာက္လွည့္ၾကည့္ရာ လ်င္ျမန္ေသာAဟုန္ျဖင့္ လိုက္ပါလာေသာ ေရႊပ်ံလႊားမယ္ကို ေတြ႕
ရ၏။
Page 549
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
သူမ၏ ကိုယ္ေဖာ့ပညာမွာ မဆိုးလွေခ်။ သို႔ေသာ္ ေရွာင္ခ်ဴးကို ယွU္ျပိဳင္နုိင္ရန္ Aေတာ္လိုေသးသည္။
က်ယ္ျပန္႔လွေသာ ေတာAုပ္Aတြင္း၌ မ်က္ေျချဖတ္ထား၍ ရေသာ္လည္း မိမိကို လူAင္Aားျဖင့္ Aျပင္းAထန္
တကုိ ္ခိုက္ထားေသာေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ပညာေပးရန္ ဆုံးျဖတ္လိုကသ္ ည္။ သ႔ျိုဖစ္၍ လတြ ္ေျမာက္ရန္
မၾကိဳးစားေသးဘ ဲ ေတာAုပ္ထဲသ႔ ို ပတ္ေျပးေနေတာ့၏။
ေရႊပ်ံလႊားမယ္သည္ Aစပထမ၌ မရိပ္မိေသးေခ်။ သို႔ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဇြဲနဘဲၾကီးစြာျဖင့္ သူေျပးရာသို႔ လိုက္ေလသည္။
နာရီဝက္ေက်ာ္ ေျပးလႊားျပီးမွ သေဘာေပါက္သြား၏။ Aဘယ့ေ္ ၾကာင့္ဆိုေသာ ္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူမႏွင့္
Aေတာ္ေဝးေဝးသို႔ ေရာက္သြားလ်ွင္ Aေမာေျဖသလိုလိုႏွင့္ ေခတၱခဏ ရပ္နားေနေလသည္။ Aနားေရာက္ရန္
၄ေပAကြာေလာက္ထိ တိုးကပ္လာလ်ွင္မူ ခ်က္ခ်င္းထေျပးေတာ့သည္။ ေျပးသည္မွာလည္း ႐ိုး႐ိုးတန္းတန္း တေျဖာင့္တ
ည္း
မဟုတ္ေခ်။ ေႁမြလိမ္ေႁမြေကာက္ေျပးေလရာ သတူ ႔Aို ျဖစ္မွာ ကေလးမ်ား စိမ္ေျပးလိုက္တမ္း ေဆာ့ကစားေနၾက
သလို ျဖစ္ေနေပသည္။
ေရႊပ်ံလႊားမယ္သည္ လိဏႈ ္ဂူတြင္း၌ တိုက္ခိုက္စU္က မည္သ႔မို ်ွ မေမာပန္းေသာ္လည္း ကယို ္ေဖာ့ပညာျဖင့္ ေျပးလိုက္ေ
တာ့မွ
Aေတာ္ေမာပန္းေနမိ၏။ သူမစိတ္ထဲတြင္ ထိုမ်ွေလာက္ ကယို ္ေဖာ့ပညာစြမ္းေသာ ေရွာင္ခ်ဴးက လြယ္လင့တ္ ကူ
1
473
Aနိုင္မယူသည္မွာလည္း သက္ညွာထားျခင္းဟု သေဘာေပါက္သြားကာ ရွက္စိတ္ဝင္သြားသည္။ သုိ႔ေသာ္ ေရွာင္ခ်ဴးကို
သတ္ျဖတ္လိုေသာ Aၾကံစည္ကိုေတာ့ မစြန္႔လႊတ္ေသးေခ်။ သူမ တေလ်ွာက္လုးံ ၌ မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ားကို တစ္ခါမွ
Aလတြ ္မေပးဘဲ ေခါင္းျဖတ္သတ္ခ့၏ဲ ။ ေရွာင္ခ်ဴးကိုလည္း ထိုသု႔ ိ သတ္ခ်င္ေနမိသည္။ ယခုမူ ေဒါသတလိပ္လိပ္
ထြက္ေန႐ံုမွတစ္ပါး Aျခားမတတ္ႏိုင္ျပီ။ Aမုန္းႏွင့္ ရန္ျငိွိဳးရန္ေႂကြးဟူသည္ကလည္း လက္ခံသူေရာ ပတ္ဝန္းက်င္ရွိ နီးစ
ပ္ေသာ
လူမ်ားကိုပါ ပူေလာင္ေစ၏။ ထားAပ္ေသာ Aရာမဟုတ္ေခ်။ သို႔ေသာ္ သိုင္းေလာကဆိုသည္မွာလည္း တရားUပေဒထ
က္
ဓားႏွင့္သာ ရွင္းတတ္ေသာ ေလာကၾကီးသာ။ ထို႔ျပင္ သာမန္ေလာကထက္ပင္ ေက်းဇူးတရားႏွင့္ ရန္ေႂကြးတို႔ျဖင့္
သံသရာလည္ေနသျဖင့္ ခြင့္လႊတ္တတ္ေသာ ႏွလံုးသားပိုင္ရွင္မ်ိဳးသည္ကား ရွားပါးလွေခ်သည္။ Aမုန္းတရားမ်ားကို
လက္ခံမိေသာ ေခြၽဖုန္းလည္း ေဒါသမီးေၾကာင့္ ပူေလာင္ေနေခ်ျပီ။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္
ကိုယ္ေဖာ့ပညာေကာင္းေသာ ေရွာင္ခ်ဴးက သူမကို A႐ူးလုပ္၍ ပညာျပေနေသာေၾကာင့္ပင္ မဟုတ္လား။
''ရွင္ေယာက္်ားဆိုရင္ မေျပးနဲ႔...သိုင္းေလာကတစ္ခုလုံး တုန္လႈပသ္ ြားေAာင္ နာမည္ၾကီးေနတ့ ဲ ဂ႐ုဏာမ့ဲဓားသခင္က
ထြက္ေျပးဖို႔
ၾကိဳးစားေနတာ မရွက္ဘူးလား''
သူမသည္ မနုိင္နုိင္ရာျဖင့္ မခံခ်င္ေAာင္ စိတ္ဆြေပးလိုက္၏။ ေရွာင္ခ်ဴးကလည္း မလွမ္းမကမ္းမွ ရပ္ေနရင္း ရယ္ေမာေ
လသည္။
''မိန္းကေလး...က်ဳပ္ကို မခံခ်င္ေAာင္ေျပာေနတာကို ဂ႐ုမစိုက္ပါဘူးေလ...ကိုယ္ေဖာ့ပညာကိုသာ ၾကိဳးစားေလ့က်င့္
ထားပါ''
Page 550
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ေရႊပ်ံလႊားမယ္ေခြၽဖုန္းသည္ Aံၾကိတ္၍...
''ကြၽန္မကိုေၾကာက္ျပီး ေျပးသြားတ့ ဲ ရွင့္Aေၾကာင္း သိုင္းေလာကမွာ သတင္းျဖန္႔ပစ္လိုက္မယ္''
ေရွာင္ခ်ဳးသည္ ကေလးကလားဆန္ေသာ သူမ၏ စကားေၾကာင့္ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္ေမာမိျပီး...
''က်ဳပ္က ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းကိုေတာင္ တစ္ေယာက္ထသဲ ြားျပီး ေမႊေနာက္ခ့ဖဲ ူးတယ္...တိမ္လႊာရဲတက
ိ ု ္န႔ ဲ စႏၵာရဲတိုက္ ပ်
က္စီးတ့ ဲ
ကိစၥမွာ Aဓိကတရားခံလို႔လည္း သိုင္းေလာကသားေတြက ထင္ၾကေသးတယ္...ဒါ့Aျပင္ မဟူရာဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ယီြဖန္းေတာ
င္
Aတြင္းဒဏ္ရာရေAာင္ တိုက္ခုိက္ဖူးတယ္...က်ဳပ္ကိုက်ဳပ္ ဘဝင္ျမင့္ျပီး ႂကြားေျပာတာ မဟုတ္ဘူး...ေစာေစာတုန္းက
သာ
ကယို ္ေဖာ့ပညာ Aစြမ္းကုန္ ထတု ္သုးံ ျပီးတိုက္ရင္ မင္းလည္း ခုခံနိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး...တကယ္လ႔ ို မင္းရဲ႕သိုင္းပညာက
ယီဖြ န္းကို
ထကြ ္ေျပးသြားနိုင္တ့ ဲ Aဆင့္ရိွရင္ေတာ့ သိုင္းေလာကသားေတြက မင္းျဖန္႔လိုက္တသ့ဲ တင္းကို ယုံၾကလိမ့္မယ္''
''ရွင္...ရွင္''
ေရွာင္ခ်ဴး၏ စကားကို သူမ မေခ်ဖ်က္နိုင္ေတာ့။
''က်ဳပ္စိတ္ထဲမွာ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးကို Aစ္ကိုရင္းလို သတ္မွတ္ထားသလို ခင္ဗ်ားကိုလည္း ကယို ့A္ စ္မရင္းလို သေဘာ
ထားမိလို႔
ညွာတာလုိက္တာပဲ...ခြင့္ျပဳပါUီးဗ်ာ...ေရစက္မကုန္ရင္ ျပန္ဆံုၾကတာေပါ့''
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၉၅,၉၆)
(ဒီေန႔ေတာ့စာ႐ိုက္ထားသေလာက္ တင္ေပးလိုက္ျပီ။မနက္ျဖန္ထပ္တင္ျပီးရင္ေတာ့ ပံုမွန္Aတိုင္းပဲ တစ္ရက္ျခားစီေပါ့ဗ်ာ
)
ေျပာေျပာဆိုဆို ေရွာင္ခ်ဴးသည္ လွစ္ခနဲျဖင့္ နက္႐ႈိင္းေသာ ေတာAုပ္Aတြင္းသို႔ ေျပးလႊား ဝင္ေရာက္သြားေလေတာ့၏။
''ရွင္...ရွင္''
ေရႊပ်ံလႊားမယ္သည္ တုန္႔ျပန္ေျပာမည္ ၾကံလိကု ္ေသာ္လည္း ေရွာင္ခ်ဴး၏ Aရိပ္Aေယာင္ပင ္ မေတြ႕ရေတာ့ေခ်။ Aံ့မခ
န္းဖြယ္
ကိုယ္ေဖာ့ပညာေပတကား။ သူမတစ္သက္တာတြင္ ထိုမ်ွေလာက္ ကိုယ္ေဖာ့ပညာေကာင္းသူကုိ မေတြ႕ရွိဖူးေခ်။
''ဟူး...Aတြင္းAား မျပည့္ဝေသးတာေတာင္ ဒီေလာက္ေတာ္ေနလို႔ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္Aစ္ကိုၾကီး ရန္ေရွာင္းက Aလိုရွိေနတာ
ကိုး''
1
474
သူမသည္ သက္ျပင္းခ်ကာ တီးတိုးဆိုလိုက္ျပီး ဂိုဏ္းစခန္းရွိရာ ေက်ာက္ဂသူ ႔ ို ေျပးလႊားသြားေတာ့သည္။ Aကယ္၍
ဖ႐ိုဖရဲျဖစ္ေနေသာ ဂူAတငြ ္းမွ AေျခAေနကို ေသြးဝိညာU္က ေမးပါလ်ွင္ လဆီ ယ္ေျပာရန္ Aၾကံရသြားေလ၏။ ထ႔ိုေၾ
ကာင့္
စိတ္လက္ေပါ့ပါးသြားေတာ့သည္။ မဟူရာဂိုဏ္းမွ Aဆင့္ျမင့္သိုင္းသမားႏွင့္ ေတြ႕ခ့သဲ ည္ဟု သူမလိမ္ေျပာသလို
တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ားႏွင့္ ေသြးဝိညာU္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္တို႔ တိုက္ခုိက္ေနသည္ကို သိပါလ်ွင္မူ မည္သို႔ျဖစ္မ
Page 551
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ည္
မသိေခ်။
©©©©©©©©©©©©©©©©©©©
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေျပးလႊားရင္ ေတာနက္ထဲသ႔ ို ေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္သြားေခ်၏။ သူသည္ မ်က္စိလည္ လမ္းမမွားေစရ
န္
ပတ္ဝန္းက်င္ကို Aထူးဂ႐ုစိုက္ မွတ္သားထား၏။ မူလက ဓားရွည္ျဖင့္ Aမွတ္Aသားျပဳမည္ဟု ၾကံမိေသာ္လည္း ေရႊပ်ံလႊ
ားမယ္တို႔
ရိပ္မိျပီး လိုကလ္ ာမည္စိုး၍ ထိုစိတ္ကူးကို စြန္႔လႊတ္လိုက္သည္။ သသူ ည္ ငယ္စU္ကတည္းက စာေပလိုက္စားခ့သဲ ည့္
Aျပင္
တစ္ကိုယ္ေတာ္ဂိုဏ္း၏ ပညာရပ္က်မ္းကု ိ Aေတာ္ေလ့လာနိုင္ေAာင္ ဉာဏ္ရည္ေကာင္းမြန္သျဖင့္ Aခက္Aခဲေတာ့ မ
ရိွေပ။
ပတ္ဝန္းက်င္ AေနAထားကို မွတ္မိသြားသည္။
သည္Aတိုင္း ေန၍မျဖစ္ေခ်။
ထ႔ိုေၾကာင့္ ေျပးလႊားရင္း ခိုေAာင္းစရာ ေနရာတစ္ခုခုကို ရွာေဖြေလေတာ့၏။
သမင္၊ဒရယ္၊ေခ်စသည့္ ေတာေကာင္ငယ္မ်ားႏွင့္ ေက်းငွက္မ်ားပင္ သူ႔ကိုျမင္၍ သား႐ိုင္းေကာင္ ထငမ္ ွတ္ကာ ထိတ္လ
န႔တ္ ၾကား
ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္သြားၾကသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးAဖို႔ နားခိုစရာ ဂူတစ္ခုခု ေတြ႕ရွိပါမွ Aဆင္ေျပေပမည္။ Aဘယ္ေၾကာင့္
ဆိုေသာ္
Aတငြ ္းAားေလ့က်င့္ရန္ Aေရးတၾကီး လိုAပ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္။ သိုင္းေလာကသ႔ ို သူေရာက္ခ်ိန္ကစျပီး တိုက္ပြဲမ်ား
ျဖင့္သာ
Aၾကိမ္ၾကိမ္ ရင္ဆိုင္ခ့ဲရ၏။ ေAးေAးခ်မ္းခ်မ္း ေနရသည့္ကာလဟူ၍ မရိွသေလာက္ပင္။ တစ္ခါတစ္ရံ မီးေရနတ္ေတာ
င္မွ
စနြ ္႔ခြာခ့ရဲ သည္ကို ေနာင္တရသလလို ို ျဖစ္မိသည္။
သ႔ိုေသာ္ျငားလည္း ရန္ေႂကြးကိုေတာ့ ဆပ္ရေပမည္။ တမလြန္မွ ဖခင္၊Aစ္မႏွင့္ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းတို႔ကို ႏွစ္သိမ့္ေပးဖို႔လ
ည္း
ၾကိဳးစားရUီးမည္။ သို႔မဟုတပ္ ါက မိမိသင္ၾကားတတ္ေျမာကခ္ ့ေဲ သာ သိုင္းပညာရပ္မ်ားAတကြ ္ Aခ်ိန္ကုန္ခသ
့ ဲ ည္မွာ
Aလဟႆ
ျဖစ္သြားနုိင္ေပ၏။
၃မိုင္ေက်ာ္ခန္႔ ေျပးလႊားျပီးေသာ္ သစ္ပင္ၾကီးႏွစ္ပင္ၾကားမွ ဂူတစ္ခုကို ဘြားကန ဲ ျမင္ေတြ႕လကို ္ရသည္။
ခ်န္ဟူျပည္သည္ ေတာေတာင္မ်ား ေပါမ်ားသလို ဂူၾကီးဂူငယ္မ်ား ေနရာAႏွံ႔တြင္ ရွိေနေသာေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ၾကီး၅ခု၌
Aလွပဆံုးဟု တင္စားခံရေပ၏။ သူေရာက္ရွိေနေသာ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုးသည္
တိတ္ဆိတ္ျငိမသ
္ က္ေနေလသည္။ ေက်းငွက္သံမ်ားလည္း မၾကားရေတာ့ေပ။ ထို႔Aတူ သားေကာင္ငယ္ေလးမ်ားကိုလ
ည္း
မေတြ႕ရေခ်။ သုသာန္တစျပင္Aလား ထူးျခားစြာပင္ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနေပသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ေဘးဘီကို ေသခ်ာဂ႐ုျ
Page 552
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ပဳ
စူးစမ္းမိသည္။ ထိုAခါ ထူးျခားခ်က္Aခ်ိဳ႕ကု ိ ေတြ႕ရ၏။ ဤသည္မွာ ဂူေဘးရိွ သစ္ပင္ၾကီးႏွစ္ပင္သည္ မီးေလာင္ထားသ
ည့္Aလား
ညွိဳးႏြမ္းေျခာက္ေသြ႕ေနျခင္းပင္။ ေတာမီးေလာင္ျခင္းေတာ့ ျဖစ္ဟန္မတူ။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ရာသီUတုသည္
မိုးကုန္၍ ေဆာင္းတြင္းသို႔ ေရာက္လာေခ်ျပီ မဟုတ္လား။ သိ႔ုေသာ္ ေႏြရာသီကတည္းက ေတာမီးေလာင္ထားျခင္းဟု
ယူဆလ်ွင္လည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္ဟု ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေတြးမိလိုက္ေသာ္လည္း Aျခားေနာက္ဆက္တြဲ ထူးျခားမႈမ်ား ထပ္မံေတြ
႕ရွိရသျဖင့္
ထိုစိတ္ကူးမႈ မျဖစ္နုိင္ေၾကာင္း သိရွိရိပ္မိသြား၏။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ Aနီးပတ္လည္ရွိ သစ္ပင္မ်ားက AစU္တိုင္း မ
ဟုတ္ဘဲ
ေနရာနည္းနည္းခ်င္းစီ ကြက္ၾကားျဖစ္၍ ေလာင္ကၽြမ္းထားေသာေၾကာင့္ပင္။ မ်က္ႏွာလိုက္ျပီးေတာ့ ေတာမီးက
ခုန္ေက်ာ္ေလာင္ကြၽမ္းမည္ မဟုတ္ေခ်။
သ႔ျိုဖစ္ေသာေၾကာင့္ လိႈဏ္ဂူကို ျပင္ပမွ Aကဲခတ္ကာ စူစမ္းၾကည့္မိသည္။ ဂူၾကီးသည္ Aလြန္က်ယ္ဝန္းျပီး Aထဲ၌မူ
Aေတာ္ေမွာင္မိုက္ေနေလ၏။ ထ႔ျိုပင္ Aတငြ ္းမွ ပုပ္Aက္Aက္Aနံ႔ဆိုးမ်ား ႐ွဴရိဳွက္မိျပီး စိတ္ထတဲ ြင္ မသိုးမသန္႔ျဖ
စ္သြား၍
1
475
လက္လြတ္စပယ္ မဝင္ရဲေတာ့ေခ်။ Aထဲ၌ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းေသာ သား႐ိုင္းေကာင္မ်ား ရွိေနလ်ွင္ Aခက္သားေ
ပ
မဟုတ္ေလာ။
ထ႔ိုေၾကာင့္ ခဲလုံးတစ္ခုကို ေကာက္ယကူ ာ ဂူထသဲ ႔ ို ပစ္သြင္းလိုက္၏။ ယင္းေနာက္ ၃မိနစ္ခန္႔ ေစာင့္ၾကည့္ေသးသည္။
ဂူတြင္းမွ မည္သည့္တုန႔ျ္ပန္သံမ်ွ မၾကားရေသးေခ်။ တဖန္ ေနာက္ထပ္ ခဲလုံးခပ္ၾကီးၾကီးရွာ၍ ပစ္သြင္းျပန္သည္။ Aသံဗ
လံမ်ား
စိုးစU္းမ်ွ ထြကေ္ ပၚမလာေသး။ သို႔ျဖစ္၍ ေနာက္ဆုံးAၾကိမ္ စစ္ေဆးရန္ ခဲလုံးပစ္လိုက္ရာတြင္လည္း မည္သ႔မို ်ွ ထူးျခား
မလာသျဖင ့္
စိတ္ခ်လက္ခ်ျဖစ္ကာ ဂူတြင္းသ႔ ို ဝင္မည္Aျပဳ...
''ရႊီ...ရႊီ...ရႊီ''
''႐ွဴး...႐ွဴး''
႐ုတ္တရက္ ေလခြၽန္သံလိုလို ႏွာမႈတ္သံလိုလို Aသံၾကီးၾကားလုိက္ရသျဖင့္ Aလြန္တရာ Aံ့Aားသင့္သြားမိ၏။ Aထဲတြ
င္
မည္သို႔ေသာ သတၱဝါမ်ိဳးမ်ား ရွိေပမည္နည္း။ ထိုစU္မွာပင္ ဂူAတြင္းမွ Aျဖဴေရာင္မီးခိုးေငြ႕မ်ား
ထြက္လာသျဖင့္ ေၾကာင္Aမ္းAမ္းျဖစ္ျပီ ၾကည့္ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ၾကည့္ေနမိရာ ထူးျခားAံ့ၾသဖြယ္ Aျခင္းAရာ Aခ်ိဳ႕
ကို
ျမင္ေတြ႕လုိက္ရေသာ္ ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္သြား၏။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ထိုမီးခိုးေငြ႕မ်ား ထိမိေသာ ျမက္ပင္AပါAဝ
င္
Page 553
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
သစ္ပင္မ်ားမွာ မ်က္စိေရွ႕မွာပင္ တျဖည္းျဖည္း ညိွဳးႏြမ္းေျခာက္ေသြ႕ကာ ေသဆုးံသြားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေလသည္။
''ဟာ...Aဆိပ္ေငြ႕ေတြ''
ထတိ ္လန္႔တၾကား ေရရြတ္မိျပီး ေနာက္ဆုတ္ေရွာင္လိုက္၏။ ဂူAတငြ ္းကို ေသခ်ာAကဲခတ္ၾကည့မ္ ိလိုက္ရာ စူးရွ၍
နီရဲေတာက္ပေနေသာ မ်က္လုံး၂စုံကို ေတ႕ြ လိကု ္ရ၏။ မ်က္လုးံ မ်ားမွာ Aကာြ Aေဝး ၂ေပခန္႔ရိွေပမည္။ သို႔ျဖစ္၍
Aရြယ္Aစားသည္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းလွေပမည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ တစ္စံုတစ္ရာကို စU္းစားမိျပီး စိုးရိမ္သြားသည္။
၎မ်က္လံုးမ်ားသည္ မည္သည့္သတၱဝါထံမွ မ်က္လံုးမ်ားျဖစ္သည္ကိုပါ ရိပ္မိသြားေပ၏။
''ေႁမြနဂါးျဖဴ...ဟုတ္ပါတယ္...ဟာ...ေႁမြနဂါးျဖဴ ႏွစ္ေကာင္ေတာင္မွပဲ''
သူသည္ ႏႈတ္မွ တတြတ္တြတ္ ေရ႐ြတ္ရင္း ဂူထဲမွ ထြက္လာေသာ သတၱဝါႏွစ္ေကာင္ေၾကာင့္ Aေတာ္ထိတ္လန္႔သြား၏။
ထ႔ိုေၾကာင့္ ထပ္မံ၍ ေနာက္ဆုတ္ေပးလိုက္သည္။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ထသို ညမ္ ွာ ၾကီးမားလွေသာ
ေႁမြျဖဴၾကီးႏွစ္ေကာင္ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္။ ထူးျခားသညက္ ေႁမြဟုသာ ဆိုရေသာ္လည္း ေခါင္းပိုင္းတြင္ Uီးခ်ိဳကဲ့သ႔ ို
Aခၽြန္Aတက္ႏွစ္ခုပါကာ တစ္ကိုယ္လုးံ ျဖဴဆြတ္ေနေလသည္။ ထ႔ိုေၾကာင့္ ေႁမြနဂါးျဖဴဟု ေခၚတြင္ၾကျခင္း ျဖစ္ေပမည္။
Aတုတ္မွာ
ရာဝင္Aိုးခန္႔ရိွျပီး ေခါင္းျပဳထြက္ေနေလ၏။ Aျခားသူမ်ား မဆိုထားဘိ။ ဂ႐ုဏာမ့ဟဲ ု ေခၚတြင္ေသာ ေရွာင္ခ်ဴးပင္လ်ွင္
၎ေႁမြႏွစ္ေကာင္ကို ျဗဳန္းစားၾကီး ေတြ႕လိုက္ရေသာ္ Aေတာ္စိုးရိမ္ထိတ္လန္႔သြားသည္။
ထိုေႁမြAေၾကာင္း ပညာရပ္က်မ္း၌ ဖတ္႐ႈဖးူ ေလ၏။ ထူးျခားေသာ ေႁမြAမ်ိဳးAစားျဖစ္ျပီး ေနAလင္းေရာင္ကို ေၾကာက္ရံ႕ြ
ကာ
AစU္Aျမ ဲ ဂူတငြ ္း၌သာ ခိုေAာင္းတတ္ေပသည္။ Aဆိပ္Aင္မတန္ျပင္း၍ ခ်က္ခ်င္းေသဆုးံ ေစနိုင္၏။ ထို႔ျပင္ Aျငိွဳးၾ
ကီးမားလွျပီး
သာြ းေရာက္ရန္စပါက မေသမခ်င္း ကလ့စဲ ားေခ်တတ္သည။္ ထိုေႁမမြ ်ိဳးရိွေသာ ႏွစ္မိုင္ပတ္လညတ္ ြင္ မည္သည့ ္ တိရိ
စၧာန္ၾကီးငယ္မ်ွ
မေနထိုင္ရဲေခ်။
(ဗုဒၶက်မ္းဂန္၌ ေႁမြမ်ားသည္ နဂါးမ်ိဳးႏြယ္ျဖစ္ေၾကာင္း ျပဆိုထားေပ၏။ ပင္မAားျဖင့္ AဓိကAုပ္စုၾကီး ၄ခုရွိသည္။
ပါဠိAမည္ေတာ့ ေမ့သြားျပီ smile emoticon:-) ထို၄မ်ိဳးမွာ ၁။ မ်က္ေစာင္းထိုး႐ံုႏွင့္ ျပာက်ေသေစနုိင္ေသာAမ်ိဳးAစား၊
၂။
ထိုေႁမကြ ို ထိကိုင္မိသည္ႏွင့္ ေသဆုးံ ေစနိုင္ေသာ၊ ၃။ ထိုေႁမြမွ ထတု လ
္ တႊ ္ေသာ Aဆိပ္ကို႐ွဴမိ႐ုံႏွင့္ ေသေစနိုင္ေသာ၊
၄။
ထိုေႁမကြ ေပါက္မွသာ ေသဆုံးေစႏိုင္ေသာ စသည္ျဖင့္ ၄မ်ိဳးရိွေပ၏။ ျမတ္စာြ ဘုရားရွင္ လက္ထက္Aခါက လက္ယာရံ
ရွင္သာရိပုတၱရာ၏ ညီေတာ္ ရဟႏၲာတစ္ပါးသည္ ထိ႐ုံႏွင့္ ေသဆုံးေစနိုင္ေသာ ေႁမြAမ်ိဳးAစားေၾကာင့္ ခႏၶာျပိဳကြဲ၍ ပရိနိ
ဗၺာန္
1
476
စံဝင္ခ့ဲေပ၏။ ထိုေခတ္Aခါက ေတာေတာင္မ်ား၌ တရားAားထုတ္သည့္ ရဟန္းမ်ားတြင္ ေႁမြေၾကာင့္
Aသက္ဆုးံ ႐ံႈးခ့ဲရသည္သ့ ူမ်ားလည္း မနည္းမေနာပင္။ သို႔ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေႁမြစသည့္ Aဆိပ္ရိွေကာင္မ်ားကို ေမတၱာ
ပို႔သည့္
Page 554
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ခႏၶသုတ္ကို ေဟာေတာ္မူခ့ျဲခင္းပင္။ ဇာတ္လမ္းန႔ေဲ တာ့ မဆိုင္ဘူး။ ဗဟုသတု Aျဖစ္သာ။)
''႐ွဴး...႐ွဴး''
ႏွာေခါင္းေလမႈတ္သံေပး၍ ေႁမြၾကီးႏွစ္ေကာင္သည္ ဂူထဲမွ တြန္႔လိန္၍ ထြက္လာေခ်၏။ ၾကီးမားေသာ ခႏၶာကိုယ္
Aတၱေဘာၾကီးက ေၾကာက္မက္ဖြယ္Aတိပင္။ Aရွည္မွာ ေပ၅၀ေက်ာ္ ရွိေပမည္။ ထို႔ျပင္ ဂုတ္မွစ၍ Aျမီးဖ်ားထိ
၈လကၼေက်ာ္ရိွေသာ Aျဖဴေရာင္ ဆူးခြၽန္ၾကီးမ်ား ျပည့ႏ္ ွက္ျပီး စီတန္းညီညာစြာ ရိွေနေလသည္။ ထဆို ူးမ်ားသည္လည္း
သဘာဝတရားၾကီးမွ ေပးထားသည့ ္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းေသာ Aဆိပ္ဆူးခြၽန္မ်ားျဖစ္၏။ ျခံဳေျပာရေသာ္ ထိုေႁမမြ ်ိဳ
းသည္
ရွားပါးျပီး Aဆိပ္ေငြ႕သုံးေသာ တတိယAမ်ိဳးAစား ျဖစ္ေပသည္။ Aဆိပ္ပညာရွင္မ်ားAဖို႔မူ တစ္ေကာင္လုံး Aသုးံ ဝင္
၍
Aဖိုးတန္လွေသာ သတဝၱ ါမ်ိဳးပင္။ Aဆိပ္ရိွေသာ ေႁမြAခ်င္းခ်င္းကပင္ ေၾကာက္ရံ႕ြ ၾကသျဖင့္ ေႁမြဘုရင္ဟု
တင္စားေခၚေဝၚၾကသည္။
''ရႊီ...ရႊီ''
''႐ွဴး...႐ွဴး''
ေဒါသတၾကီး ေျပးဝင္လာေသာ ေႁမြႏွစ္ေကာင္သည္ ဂူျပင္ရွိ ေနေရာင္ျခည္ႏွင့္ ထိမိေသာAခါ တီေကာင္ ဆားတို႔ခံရသ
ည့္ႏွယ္
တြန္႔လိမ္သြားျပီး ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ လွည့္ေျပးေတာ့သည္။ ထ႔ေို နာက္တြင္မူ ဂူေပါက္ဝမွ ေခါင္းျပဴကာ Aခဲမေက်ေသး
ဟန္ျဖင့္
ေဒါသတၾကီးျဖင့္ စူးစူးရဲရဲ စိုက္ၾကည့္ေနေလ၏။
''ေတာ္ပါေသးရဲ႕...သတူ ႔ကို ေနေရာင္ျခည္ကို Aေတာ္ေၾကာက္ၾကတယ္...ငါ့Aတကြ ္ Aခြင့္ေကာင္းပ'ဲ '
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ တျဖည္းျဖည္း ေနာက္ဆုတလ္ ိကု ္သည္။ ထိုAခါေႁမြႏွစ္ေကာင္သည္ စေကာဝိုင္းမ်ွရိွေသာ ပါးစပ္ၾကီးကိျု
ဖဲ၍
Aျဖဴေရာင္ Aဆိပ္ျမဴခိုးမ်ား မႈတ္ထုတလ္ ိကု ္ေတာ့၏။
''ဖူး...ဖ႐ူး...႐ွဴး''
ထုထည္သိပ္သည္းေသာ Aျဖဴေရာင္ Aဆိပ္ခိုးတို႔က ပတ္ဝန္းက်င္တဝိုက္
ဖံုးလႊမ္းလာေလရာ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းလွေပသည္။ ႐ွဴ႐ွိဳက္မိပါက သစ္ပင္မ်ားထက္ Aျဖစ္ဆိုးသြားေပမည္။
၎သတၱဝါမ်ားသည္ Aေတာ္ပါးနပ္ပုံရေလသည။္ သိ႔ုေသာ္ျငားလည္း တိရိစၧာန္မ်ား မည္မ်ွဉာဏ္ေကာင္း ထက္ျမက္ပါေ
စ။
သတၱေလာက၌ လတူ ႔ကို ို မယွU္နိုင္ေပ။ Aစြယ္ရိွသူက Aစြယ္ကို Aားကိုး၏။ ေျခသည္း၊လက္သည္းခြၽန္ပါသူက ၎
တ႔ကို ို
Aားကိုးသည္။ Aေတာင္ရိွသူက Aေတာင္ကို Aားကိုးေပ၏။ လသူ တၱဝါသည္ကား ဉာဏ္ရည္ကို Aသုးံ ခ်၍ Aျခားသ
မူ ်ားကို
Aနုိင္ယူႏိုင္သည္ မဟုတ္လား။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aဆိပ္ေငြ႕မ်ားမွ လြတ္ေျမာက္နိုင္သည့္ ေနရာAထိ ဆုတ္ခြာသြားေတာ့သည္။ ေႁမြႏွစ္ေကာင္ကမူ
သတူ ႔၏ို ရန္သူျဖစ္သည့္ ေရွာင္ခ်ဴးကို Aေတာ္ေဒါသထကြ ္ေနပုံ ရေလသည္။ Aဆိပ္ေငြ႕မ်ား လကို မ္ လာေတာ့သျဖင့္
Page 555
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ေရွာင္ခ်ဴးAဖို႔
စိတ္ေAးသြားမိ၏။ ေႁမြႏွစ္ေကာင္ကမူ သူတ႔ ို ေAးခ်မ္းရိပ္ျမံဳျဖစ္သည့္ ဂူသို႔
က်ဴးေက်ာ္လာသည့္ ေရွာင္ခ်ဴးကို ေက်နပ္ေသးဟန္မတူေခ်။ Aေသသတ္ရန္ ပိုင္းျဖတ္ထားပံုရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဂူဝ၌ေ
န၍
တ႐ွဴး႐ွဴး တရွဲရွဲျဖင့္ ႏွာမႈတ္သံေပးေနေလ၏။ Aကယ္၍ ေနေရာင္ျခည္သာ မရွိပါလ်ွင္မူ ခ်က္ခ်င္းထြက္၍ တိုက္ခိုက္မ
ည္မလြဲေပ။
''ေတာက္ကြာ...သိုင္းေလာက,က လူေတြတင္မဟုတ္ဘူး...ေတာထဲက တိရိစၧာန္ေတြေတာင္ ငါ့ကို Aေတာ္ရန္မူေနပါ
လား''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဂူဝတြင္ မာန္ဖီေဒါသထြက္ေနေသာ ေႁမြနဂါးျဖဴႏွစ္ေကာင္ကိုၾကည့က္ ာ ေတာက္ေခါက္၍ ညည္းညဴမိသ
ည္။
သ႔Aူ ျဖစ္ကလည္း ဂူေAာင္း Aတငြ ္းAားက်င့္မည္ဆိုကာမွ ေႁမြဆိုးႏွင့္ တိုးေနရ၏။ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ သိုင္းသမားမ်ားသ
ည္
1
477
ဂူေAာင္းရာမွ ကံေကာင္းေထာင္မျပီး သိုင္းက်မ္းေတြ႕ကာ ေလ့က်င့္ေAာင္ျမင္ျပီးသကာလ
ထိပ္တန္းသိုင္းသမားမ်ား ျဖစ္သြားၾကသည္။ သ႔ူမွာေတာ့ မဆင္ျခင္ဘ ဲ ဝင္မိပါလ်ွင္ ေႁမြကိုက္၍ တမလြနသ္ ႔ ို ႂကျြမန္းရေ
ပလိမ့္မည္။
''ဒုကၡပဲ...ငါ့Aတြင္းAား Aကုန္Aစင္ ျပည့္ဝဖို႔ဆို တစ္ပတ္နီးပါးေလာက္ေတာ့ Aခ်ိန္ယူရမယ္...ဒီေႁမြဆိုးႏွစ္ေကာင္ကို
Aခုေလာေလာဆယ္ မတိုက္ခိုက္နုိင္ေသးဘူး...ဘယ္လိုၾကံရမလဲ''
သူသည္ ေခါင္းကုတ္ကာ စU္းစားေတြးေတာေနမိသည္။ ေႁမြၾကီးႏွစ္ေကာင္ကမူ ယခုထက္ထိတိုင္
မထြက္ခြာေသးေသာ ေရွာင္ခ်ဴးကိုၾကည့္၍ Aေတာ္ေဒါသထြက္ေနပံုရေလ၏။ ႐ုတ္တရက္ ထြက္လာေတာ့မလို
ဟန္ေရးျပင္ကာ ျခိမ္းေျခာက္ေနသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးကလည္း ေနေရာင္ျခည္ကို AေသAလဲေၾကာက္ေသာ သတူ ႔Aို ားန
ည္းခ်က္ကို
သထိ ားသျဖင့္ လိဏႈ ္ဂူႏွင့္ တစ္တန္းတည္းရိွေနေသာ Aဆိပ္ေငြ႕မေရာက္ႏိုင္သည့္
Aကာြ Aေဝးမွ ေက်ာက္တုံးၾကီးတစ္ခုေပၚ၌ထိုင္ကာ Aၾကံထုတ္ေနေလသည္။ သ႔Aူ ေနျဖင့္ Aစက ေနာက္ေၾကာင္းျပ
န္လွည့္ရန္
စU္းစားမိေသာ္လည္း ဂူၾကီးကို စိတ္ဝင္စားမိသည္ကတစ္ေၾကာင္း၊ရန္လိုလြန္းေသာ ေႁမြၾကီးကို ခံျပင္းေနေသာေၾကာင့္လ
ည္း
ထိုAၾကံကို စနြ ္႔လႊတ္ခ့၏ဲ ။
''ငါကလည္း ေမ့တတ္လိကု ္တာ...ေနေရာင္ျခည္ ရိွေနတာပ.ဲ ..ဟုတ္ျပီ...ေနေရာင္ျခည္ကိုသုံးျပီး Aတြင္းAား ျမန္ျမန္ျပ
ည့္ေAာင္
လုပ္လ႔ရို သားပဲ''
သူရိယAတြင္းAား Aဆင့္၁၀ထိ ေပါက္ေျမာက္လ်ွင္ စြမ္းေဆာင္နုိင္ေသာ Aခ်က္ကို သတိရသြားျပီး
ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ျဖစ္သြားေလသည္။ ထ႔ေို ၾကာင့္ ေက်ာက္တုးံ ေပၚ၌ တင္ပ်U္ေခြထိုင္ျပီးလ်ွင္ ဘယ္လက္ဝါး ဆန္႔တန္
Page 556
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
း၍
ညာလက္ဝါးကိုမူ ခ်က္ေနရာ၌ ကပ္ထားလိုက္သည္။ သူ၏ မ်က္လုံးAပါAဝင္ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံး တခဏခ်င္းမွာပင္
ပတၱျမားေသြးပမာ နီရဲေတာက္ပသြားေတာ့၏။ ထို႔ျပင္
ႏွလုံး၊ေက်ာက္ကပ္၊Aဆုတ၊္ကလီစာ၊ခ်က္၊ဘယလ္ က္ဝါး၊ညာလက္ဝါး၊ဘယ္မ်က္လုးံ ႏွင့္ ညာမ်က္လုံးစသည့္
ခႏၶာကိုယ္Aစိတ္Aပိုင္း ေနရာ၉ခု၌ တြင္းနက္ၾကီးပမာ ျဖစ္ေပၚေနသည္ကို ထိတ္လန္႔တၾကား သတိျပဳမိသြားသည္။
မ်က္လံုးစံုႏွင့္ ဘယ္ညာလက္ဝါးရွိ တြင္းနက္ၾကီးက ေနေရာင္ျခည္စြမ္းAင္ကို ခႏၶာကိုယ္ ေနရာAႏွံ႔သို႔ သယ္ယူပို႔ေဆာင္
ျဖန္႔ျဖဴးေပးေနရာမွ တျဖည္းျဖည္း ဘယ္လက္ဝါးရိွ တြင္းနကထ္ ဲသ႔ ို ဝင္ေရာက္ေပ်ာက္ကြယသ္ ြားသည္ဟု ခံစားသိရိွလို
က္သည္။
''ဒါက ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မိမိAျဖစ္ကို နားမလည္ဘ ဲ တုန္လႈပ္သြားမိေလသည္။ ယခင္ကဆိုလ်ွင္ Aတငြ ္းAားလည္ပတ္ၾကည့ပ္
ါက
ထသို ႔ေို သာ ခံစားမႈမ်ိဳး မရရိွဖူးေခ်။ မည္သည့္Aခ်ိန္ကတည္းက ျဖစ္ေပၚေနသည္ကို သမူ သိရိွပါ။
သ႔ိုေသာ္ ေနေရာင္ျခည္စြမ္းAင္ကို ယခင္ကထက္ ပိုမိုစုပ္ယူAားေကာင္းလာျပီး ျမန္ဆန္စြာျဖင့္
Aတြင္းAားမ်ား ျပည့္ဝလာသည္ကိုေတာ့ သတိျပဳမိသည္။ မိမိ၏ သိုင္းပညာ
တစ္ဆင့္တိုးတက္လာျပီဟုသာ ေယဘုယ်Aားျဖင့္ ေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္ေလသည္။
Aမွန္တကယ္၌မူ ေဗဒင္ဆရာAဘိုးAို(သို႔)ကမၻာေစာင့္နတ္ဘုရား ႐ႈေဂလီယန္မွ သဘာဝစြမ္းAား၇မ်ိဳးက်င့္ရာ၌
Aေထာက္Aကူျဖစ္ေစရန္ မူဆူးျမိဳ႕ျပင္ ဇရပ္တြင္ သတလိ စ္ေနစU္တြင္ ကူညီေပးခ့ျဲခင္းပင္။ သဘာဝစြမ္းAား၌
မီးႏွင့္ေရသည္လည္း ပါဝင္ေလသည္။ သူရိယစႏၵာAတြင္းAားသည္ မီးႏွင့္ေရ သို႔မဟုတ္ AပူAေAး Aတြင္းAားျဖစ္ျ
ပီး
ထသို ဘာဝရိွသည့ ္ စြမ္းAားမ်ိဳးကို စုပ္ယူနိုင္စြမ္းရိွ၏။ ေဗဒင္ဆရာAဘိုးAို ျပဳလုပ္ေပးသည့ ္ တြင္းနက္ၾကီးမ်ားသည္
ထိုစမြ ္းAင္မ်ားကို သ႔ဟူ ာႏွင့္သူ Aကန႔ခ္ ဲြျပီး ယခင္ကရိွသည့္ ကန္႔သတ္မႈကို ေက်ာ္လြန္သြားေစသည္။ မ်က္လုံးေနရာ
မွ
တြင္းနက္ၾကီးႏွစ္ခုမွAပ က်န္သည့ ္ ၇ခုသည္ သဘာဝစြမ္းAား၇မ်ိဳးကို သီးျခားစီ စုစည္းနိုင္ျပီး စနစ္တက်
ေနရာသတ္မွတ္ထားျခင္းပင္။ မ်က္စိမွ တြင္းနက္ႏွစ္ခုသည္ကား သဘာဝစြမ္းAားAရင္းAျမစ္မ်ား စုပ္ယူရာ၌
ျမန္ဆန္သြားေစသည့္ Aစြမ္းသတၱိရွိေပ၏။
1
478
ဤAေၾကာင္းမ်ားကို Uီးေခါင္းမ်ား က်ိန္းေနေAာင္ စU္းစားလ်ွင္ေတာင္ ေရွာင္ခ်ဴးAေနျဖင့္ သိရွိမည္မဟုတ္ေပ။ သူသ
ည္ ဂူဝကို
စူးစိုက္ၾကည့္၍ Aတြင္းAား ေလ့က်င့္မႈကို ျပဳလုပ္ေနေလ၏။ တျဖည္းျဖည္း မ်က္လံုးစံုသည္ စူးရွနီရဲလာေလသည္။
မိစၧာစိတ္႐ိုင္းေၾကာင့္ေတာ့ မဟုတ္ေပ။ သူရိယAတြင္းAားကို ေနာက္ဆံုးAဆင့္ထိ ေAာင္ျမင္ထားေသာေၾကာင့္သာ ျဖ
စ္ေခ်၏။
လိဏႈ ္ဂူဝမွ ေႁမြႏွစ္ေကာင္သည္ လ်ွာတစ္လစ္တစ္လစ္ထုတ္ကာ Aဆိပခ
္ ိုးေငြ႕မ်ားလႊတ္၍ မာန္ဖီေနေလသည္။
Aေတာ္ဇၾဲြကီးလွေပသည္။ ယခုထကထ္ တိ ိုင္ ဂူတြင္းသို႔ မဝင္ေသးဘ ဲ စူးရွေတာက္ေျပာင္ေသာ မ်က္လုးံ စုျံဖင့္ စိုက္ၾက
Page 557
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ည့္ေန၏။
Aခ်ိန္၅နာရီခန္႔ မလႈပ္မယွက္ျဖင့္ Aတြင္းAားေလ့က်င့္ျပီးေသာ္ AားAင္မ်ား ျပည့္ျဖိဳးလာေပသည္။ သို႔ေသာ္
Aတြင္းAားAျပည့္Aဝေတာ့ မရေသးေခ်။ ယခင္ကထက္ေတာ့ Aတြင္းAားျပည့္လာျခင္းမွာ ျမန္ဆန္သည္ဟု ဆိုရေပ
မည္။
၅နာရီဆိုေသာ Aခ်ိန္Aတြင္း၌ Aတငြ ္းAားထက္ဝက္ေက်ာ္ ရရိွလာသျဖင့္ မိမိကိုယမ
္ ိမိ Aံ့Aားသင့မ္ ိ၏။
ဆက္လက္၍ ေလ့က်င့္မည္ ၾကံေသာ္လည္း လက္ေလ်ွာ့လိုက္ေတာ့သည္။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ မိုးေကာင္းကင္၏
ရွစ္မ်က္ႏွာတစ္ခြင္လံုး ႐ုတ္တရက္ တိမ္ညိဳတိမ္မည္းမ်ား ဖံုးလႊမ္းလာေသာေၾကာင့္ပင္။ မိုးရြာေတာ့မည့္ ေရွ႕ေျပးနိမိတ္
မဟုတ္လား။ ရာသီUတုသည္ ေဆာင္းဝင္စျပဳေနေသာ္လည္း မိုး၏ ေနာက္ဆံုးAႂကြင္းAက်န္တို႔ေတာ့ က်န္ရွိေနေပသ
ည္။
''႐ွဴး...႐ွဴး''
''ရႊီ...ရႊီ''
ေႁမြၾကီးႏွစ္ေကာင္သည္ မိုးAုံ႔သြားသည္ကို သေဘာက်သည့္Aလား ႏွာမႈတ္ျပီး တြန္သေံ ပးကာ တေရြ႕ေရြ႕ျဖင့္ ဂူျပင္သ႔

တိုးထြက္လာေတာ့၏။ Aေကာင္Aရြယ္Aစား ၾကီးမားလွသလို ဝမ္းဗိုက္ႏွင့္ လညဂ္ ုတ္ေရွ႕ပိုင္းမွAပ တစ္ကိုယလ္ ုးံ နီး

ပါး
Aဆိပ္ဆူးခြၽန္မ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ေနရာ လြန္စြာ Aႏၲရာယ္မ်ားလွေပသည္။ ေနေရာင္ျခည္ကြယ္ေပ်ာက္၍
Aလင္းေပ်ာက္သြားသျဖင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေက်ာက္တုးံ ၾကီးေပၚမွ ထရပ္ကာ ဓားရွည္က ို Aသင့ျ္ပင္၍ သတိAေနA
ထားႏွင့္
ရပ္ေနလုိက္၏။
Aႏွီေႁမြၾကီးႏွစ္ေကာင္သည္လည္း လြန္စြာပါးနပ္လွသည္။ မိမိတို႔ကို ျမင္ေတြ႕ေသာ္လည္း ထြက္မေျပးဘဲ မ်က္ႏွာခ်င္းဆို
င္ကာ
စိုက္ၾကည့္ရေဲ သာ ေရွာင္ခ်ဴး၏ Aသငြ ္Aျပင္ကို ၾကည့္႐ုံႏွင့္ ေတာ္႐ုံမဟုတ္ေၾကာင္း ရိပ္မိပုံရေလ၏။ ထ႔ိုေၾကာင့္ ခ်က္ခ်
င္းၾကီး
ဝင္ေရာက္မတကို ္ခိုက္ဘ ဲ ေပ၃၀Aကြာမွ ရပ္ေနသည္။ ေခတၱၾကာေသာ္ ေသးြတိုးစမ္းသည့A္ ေနျဖင့္ Aနည္းငယ္
Aရြယ္Aစားေသးေသာ ေႁမြနဂါးျဖဴတစ္ေကာင္သည္ ေရွ႕သ႔ ို တျဖည္းျဖည္း တိုးလာသည္။ ထိုေႁမြၾကီးသည္
က်န္သည့္Aေကာင္ထက္ Aရြယ္Aစား Aနည္းငယ္ ေသးသြယ္သျဖင့္ Aမျဖစ္ဟန္တူ၏။
AထီးAမ မည္မ်ွကြဲပါေစ။ Aဆိပ္မိလ်ွင္ေတာ့ ေသတာခ်င္းေတာ့ တူေပလိမ့္မည္။ သို႔ျဖစ္၍ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စိတ္Aာ႐ံု
ကို
စုစည္းလိုက္ျပီး စိုးရံ႕ြ မႈမ်ားကို ေမာင္းထုတ္လိုက္၏။ ထ႔ိုေနာက္တြင္ စိတ္ထဲ၌ ၎ေႁမြၾကီးကို မိမိ၏ ရန္သူေတာ္ၾကီးဟု
သေဘာထားကာ စူးစိူက္ၾကည့္ေလေတာ့သည္။ ဓားလက္ကိုင္႐ိုးကိုလည္း တင္းၾကပ္စြာ ဆုပ္ကိုင္ထားျပီး Aရိပ္Aခ်
ည္ကို
Aကဲခတ္ေန၏။ ေရွာင္ခ်ဳးထံမွ တုန္႔ျပန္မႈမရွိ၍ စိတ္မရွည္Aံ့ထင္။ ေႁမြနဂါးျဖဴမၾကီးသည္ တ႐ွဴး႐ွဴး တရွားရွားျဖင့္ ႏွာမႈ
တ္ကာ
တြန္႔လိန္၍ ေျပးဝင္လာကာ ေပါက္ခ်လိုက္ေတာ့၏။
Page 558
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ဝုန္း''
ေျမၾကီးစမ်ား ဖြာကနဲ လြင့္စင္သြားေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ''ေလနဂါးကိုယ္ေဖာ့ပညာ''ျဖင့္ ေႁမြေခါင္းေပၚခုန္တက္ကာ
ဓားခ်က္ထုတ္လိုက္၏။
''ရႊပ္...ရႊပ္''
ခရမ္းေရာင္ Aလင္းတစ္ခု ျဖစ္ေပၚသြားျပီး ေႁမြနဂါးၾကီး၏ Uီးခ်ိဳႏွစ္ခုမွာ ျပတ္ေတာက္သြားေတာ့သည္။
ထ႔ိုေနာက္တြင္မူ ေနာက္ကြၽမ္းပစ္၍ ခုန္ဆင္းလာသည္။
1
479
''႐ွဴး...႐ွဴး...႐ွဴး''
ေႁမြနဂါးၾကီးသည္ ႐ုတ္တရက္ ေဒါသတၾကီး ႏွာမႈတ္လုိက္ျပီး ခႏၶာကိုယ္ကိ ု စက္ဝိုင္းပမာ လွည့ပ္ တ္၍ Aဆိပ္ေင႕ြ မ်ားျ
ဖင့္
ပတ္ပတ္လညက္ ို ကာကယြ ထ္ ားလိုက္၏။
''ဟာ...ဒုကၡပဲ...Aဆိပ္ေငြ႕ေတြ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ထိတ္လန္႔သြားျပီး ကပ်ာကယာ ဓားရွည္ကို စၾကာပမာ ေဝွ႔ယမ္း၍ ကာကြယ္ေလေတာ့သည္။
''ဝွီး...ဝွီး...ဝွီး''
ထထု ည္သိပ္သည္းေသာ Aဆိပ္ေင႕ြ မ်ားသည္ လြန္စြာမ်ားျပားလွျပီး တျဖည္းျဖည္း သ႔ူခႏၶာကိုယ္ကို ဖုံးလႊမ္းစျပဳလာသ
ည္။
မည္သုိ႔ျဖစ္သြားသည္မသိ။ ထူးထူးျခားျခား ဓားရွည္ႏွင့္ ထိမိသည္ႏွင့္ လြင့္ပါးေပ်ာက္ကြယ္သြားေလ၏။ မူလက
သေဘာမေပါက္ေသးေခ်။ တျဖည္းျဖည္း တိုက္ခုိက္ရင္းမွ သေဘာေပါက္လာသည္။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္
သူသတိတစ္ခ်က္လြတ္သြား၍ Aဆိပ္ေငြ႕ဖံုးလႊမ္းသြားခ်ိန္၌ ဓားရွည္မွ ခရမ္းေရာင္ Aလင္းတန္းမ်ားသည္ ၎Aဆိပ္ေငြ
႕တို႔ကို
ဖယ္ရွားပစ္လုိက္သည္ကို သတိထားမိသြားေတာ့၏။
''ေဗဒင္ဆရာAဘိုး ေျပာဖူးတယ္...ငါ့ရဲ႕ဓားရွည္က ေမာွ ္ဝင္ရတနာဓား Aလက္၂၀ထဲမွာပါတ့ ဲ ဓားတစ္လက္...AပူAေ
Aးန႔ ဲ
Aဆိပ္ဒဏ္က ို ခံနိုင္ရည္ရိွတယ္လ႔ ို သူေျပာခ့တဲ ာ တကယ္ပပဲ ါလား''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aံ့ၾသဝမ္းသာသြားမိသည္။ သို႔ဆိုလ်ွင္ ေႁမြနဂါးျဖဴ၏ Aဆိပ္ေငြ႕ကို ေၾကာက္ရံ႕ြ စရာ မလိုေတာ့ေပ။ ထ႔ိုေၾ
ကာင့္
ဓားရွည္ကို ျမဲျမဲဆုပ္ကိုင္၍ Aတြင္းAားစုစည္းကာ ရဲရဲဝံ့ဝံ့ႏွင့္ ေရွ႕သု႔ ိ ခုန္တက္လိကု ္၏။
''ဂါး...ဂရီး''
ထိုစU္မွာပင္ ေႁမြနဂါးျဖဴAထီးကပါ မာန္ဖီ၍ ဝင္ေရာက္လာျပန္သည္။ ေႁမြနဂါးျဖဴမသည္ ေဒါသထြက္သြားျပီး ျဖဴေဖြးေ
သာ
Aစြယ္ရွည္ၾကီးျဖင့္ ေပါက္ခ်လိကု ္ေတာ့၏။
''ဟိတ္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မာန္သြင္း၍ ကြၽမ္းပစ္ကာ ဓားခ်က္ထတ
ု ္ရင္း ေႁမြၾကီး၏ လည္ဂုတ္ေပၚ ခုန္တက္လိုက္ျပီး
Page 559
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
စၾကာပမာတစ္ခ်က္ေဝွ႔ယမ္း၍ ဓားAိမ္၌ ထည့္သြင္းရာဝယ္...
''ခ်ပ္...ခ်လြင္''
စူးရွရွAသံတစ္ခု ထြက္ေပၚသြားျပီး မေရွးမေႏွာင္းမွာပင္...
''ဂီး...ဂူး''
ေႁမြနဂါးျဖဴမၾကီးသည္ တြန္႔လိန္ကာ ေဒါသတၾကီး ေAာ္ဟစ္႐ုန္းကန္ရင္း မ်က္ႏွာေလးစိတ္ ျဖစ္သြားသည့A္ ျပင္
Uီးေခါင္းျပတ္ကာ ေသဆုးံသြားေလ၏။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္လည္း ေနာက္ကြၽမ္းပစ္ကာ ခပ္လွမ္းလွမ္းသို႔ ဆတု ္ခြာလိုက္ေတာ့
၏။
သကူ ိုင္ေသာဓားသည္ သာမန္ဆိုပါက ထိုေႁမၾြကီး၏ ေၾကးခံမြ ်ားကို ထိုးေဖာက္တိုက္ခိုက္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ေပ။
ထက္ျမက္မာေက်ာေသာ ေမွာ္ဝင္ရတနာဓားတစ္လက္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္သာ ''Aဌဂံဓားစက္ဝန္းAကြက္''ကို ထုတ္သံုး
လုိက္ရာ
စကၠဴကို ခုတ္ပိုင္းျဖတ္ရသလို လြယ္ကူသြားျခင္းပင္။
ေႁမနြ ဂါးျဖဴမၾကီးသည္ ဘိုငး္ ကန ဲ လကဲ ်သာြ းျပီး လည္ပင္းျပတ္ေနရာမွ စိမ္းပုပ္ပုပ္ေရာင္ေသြးမ်ား စီးက်ကာ ေခ်ာင္းေ
ပါက္မတတ္
Aိုင္ထြန္းသြားေတာ့၏။
''ဂါး...ဂယား''
1
480
ေႁမြနဂါးျဖဴAထီးၾကီးသည္ သ႔Aူ ေဖာ္ေႁမြမ ေသဆုံးသြားေသာေၾကာင့္ ေဒါသထကြ ္သြားျပီး မာန္ဖီကာ ေရွာင္ခ်ဴးကို
စီးမိုး၍ ေပါက္ခ်လုိက္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ကပ်ာကယာ ခုန္ဆုတ္ေရွာင္လုိက္ေတာ့သည္။
''ဂူး...ဂရဲ''
ေႁမြျဖဴၾကီးသည္ Aခမဲ ေက်ေတာ့။ သူ႔Aေဖာ္ ေႁမြမၾကီး ေသဆုးံသြားျပီ မဟုတ္ေလာ။ သ႔ျုိဖစ္၍
သည္းထန္စြာ ေAာ္ဟစ္မာန္ဖီျပီး ေရွာင္ခ်ဴးထံသ႔ ို တဟုန္ထိုး ေျပးဝင္လာသည္။
''ရႊစ္...ဝွစ္...ဝွစ္''
''သက္တံ့စကဝ္ န္း''ဓားကြက္ကိုသုးံ ၍ ဓားရွညက္ ို ပစ္လႊတလ္ ိုက္ရာ ေႁမြၾကီး၏ Uီးခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္းကို ျပတ္ေတာက္သာြ း
ေစျပီး
လာရာလမ္းAတိုင္း ျပန္လွည့္လာေလ၏။ ေရွာင္ခ်ဴးက ဖမ္းယူမည္Aျပဳ ေဒါသတၾကီး ေပါက္ခ်လုိက္ျဖင့္
လက္႐ုတ္ကာ ေနာက္ဆုတ္ေရွာင္လုိက္သည္။ ထိုAခါ တျဖည္းျဖည္း ထင္း႐ွဴးေတာတန္းေလး
တစ္ခုAတငြ ္းသ႔ ို ေရာက္ရိွလာသည္ကို သတိထားမိ၏။
''စြပ္''
ဓားရွည္ၾကီးသည္ လြင့္စင္သြားျပီး ထင္း႐ွဴးပင္ၾကီးတစ္ပင္၌ စိုက္ဝင္သြားေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးAဖို႔
လက္ခ်ည္းဗလာႏွင့္ေတာ့ ေႁမြၾကီးကို ယUွ ္နိုင္ဖို႔ မလြယက္ ူေခ်။ သို႔ျဖစ္၍ ဓားရွည္ရိွရာသ႔ ို ေျပးသြားေတာ့သည္။
''ဂါး...ဂယား''
ေႁမြျဖဴၾကီးသည္ ေAာ္ဟစ္မာန္ဖီျပီး သူ႔Aနီးရွိ ထင္း႐ွဴးပင္တစ္ပင္ကို Aျမီးျဖင့္ ရစ္ပတ္ျပီး Aျမစ္ပါေAာင္ ဆြဲႏႈတ္ကာ
ပစ္လႊတ္လကို ္၏။
Page 560
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ဝွီး...''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေနာက္ေက်ာမွ ေလတိုးသံၾကားရ၍ လွည့္ၾကည့လ္ ိုက္ေသာ္ ထင္း႐ွဴးပင္ၾကီးတစ္ပင္ ျဖစ္ေနသည္ကို ေ
တြ႕ရသည္။
ထ႔ိုေၾကာင့္ မိမိႏွင့္ ေပ၂၀Aကြာ၌ ျမင္ေနရသည့ ္ ဓားရွည္က ို မယူAားဘ ဲ ေရွာင္တိမ္းလိကု ္ရသည္။ ထိုစU္မွာပင္
ေႁမြၾကီးက ေက်ာက္တုံးAခ်ိဳ႕ကိုပါ Aျမီးျဖင့္ ရစ္ပတ္၍ ပစ္ခတ္ေလေတာ့၏။ ခဲပစ္ဝိဇၨာ ေသဆုံးျပီး ဝင္စားသည္လား မေျ
ပာတတ္။
Aရွိန္ျပင္းလွသလို တိက်ျမန္ဆန္လွသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သတိထား တိမ္းေရွာင္ရင္းမွ တျဖည္းျဖည္း ဓားရွည္ႏွင့္
ေဝးသထက္ ေဝးလာေတာ့၏။ ေႁမြၾကီး၏ AၾကံAစည္ကိုလည္း သေဘာေပါက္မိသြားသည္။
သ႔ူဓားရွည္၏ ထက္ျမက္မႈကို သထိ ားေသာ ေႁမြၾကီးက Aေဝးေရာက္သာြ းေAာင္ ပထုတလ္ ကို ္ျခင္း မဟုတလ္ ား။ လူ
သတၱဝါႏွင့္
Aဟိတ္တိရိစၧာန္တို႔၏ Aားျပိဳင္မႈဟု ဆိုရေပမည္။ တနည္းAားျဖင့္ဆိုေသာ္ တစ္ေခတ္တစ္ေယာက္ သိုင္းသမားႏွင့္
ရွားပါး၍ ေတြ႕ရခ့ေဲ သာ ေႁမြနဂါးျဖဴၾကီးတို႔၏ စမြ ္းရည္မ်ားကို ဆုးံ ျဖတေ္ ပးမည့ ္
သမိုင္းဝင္မည့္ ျပိဳင္ပြဲတစ္ခုပင္။ ေနာက္ဆုံးAႏိုင္ရသူမွာ မည္သူျဖစ္Aံ့မည္နည္း။ သူတ႔ႏို ွစ္Uီး၏ နည္းဗ်ဳဟာေပၚ၌သာ
မူတည္ေပလိမ့္မည္။
''ရႊီး...''
တြန္ျမည္သံေပး၍ စတင္လႈပ္ရွားလုိက္သည္က ေႁမြၾကီးပင္။ ေရွာင္ခ်ဴးကလည္း ဝကၤပါေျခလွမ္းျဖင့္ သတိထားတိမ္းေရွာ
င္လိုက္၏။
သ႔ိုေသာ္ ေႁမြၾကီးက သူ႔က ို တိကု ္ခိုက္ရန္ ေျပးဝင္လာျခင္းမဟုတ္ဘ ဲ ေျခာက္လွန္႔ျပီး
ဓားရွည္ရွိရာသို႔ ေျပးဝင္သြားျခင္းပင္။ ေရွာင္ခ်ဳးAဖို႔ Aံ့Aားသင့္ေနခ်ိန္တြင္ ပင္စည္၌ စိုက္ဝင္ေနေသာ ဓားရွည္ကို ပါးစပ္ျ
ဖင့္
ကကို ္ခ်ီျပီး ဆြဲႏႈတ္ကာ ျမိဳခ်လိကု ္ေတာသ့ ည္။
''ဟာ''
1
481
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မ်က္လံုးျပဴးက်ယ္သြားျပီး AၾကီးAက်ယ္ စိတ္ပ်က္သြားသလို ေဒါသထြက္မိ၏။ Aျခားတစ္ေနရာရာသို႔
လႊင့္ပစ္ပါကမူ Aခြင့္သာပါက ေျပးလႊားယူႏိုင္ေသာ္လည္း ဝမ္းဗိုက္ထဲေရာက္ေAာင္ ျမိဳခ်လိုကသ္ ျဖင့္ သ႔ကူ ို သတ္ျဖ
တ္ျပီးမွသာ
ယူရေတာ့ေပမည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ ေႁမြၾကီးသည္ ႏွာမႈတ္ရင္း မီးဝင္းဝင္းေတာက္ေAာင္ နီရဲေနေသာ မ်က္လံုးစံုျဖင့္ ေရွာ
င္ခ်ဴးကို
မမိွတ္မသုန္ ၾကည့႐္ ႈေနေတာ့သည္။
''႐ွဴး...႐ွဴး''
သ႔Aူ ၾကည့္တြင္ ရန္လိုမႈႏွင့္ စိမ္ေခၚမႈတို႔ ပါဝင္ေနေလ၏။
''မင္းက စိမ္ေခၚမွေတာ့ ငါလည္း Aစြမ္းကုန္ တိုက္ခိုက္ရတာေပါ့''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သေဘာက်စြာ ရယ္ေမာေျပာျပီး ဘယ္လက္ထမဲ ွ ဓားAိ္မ္ကို ေျမ၌ စိုက္သြင္းလိုက္ေလသည္။ ထ႔ေို နာ
Page 561
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
က္တြင္
လက္ဝါးႏွစ္ဖက္ကို လက္Aုပ္ခ်ီသက့သဲ ႔ ို ပူးကပ္ျပီး Aတငြ ္းAား စုစည္းေန၏။ ထိုခဏဝယ္ မ်က္လုးံတစ္စုံ AပါAဝင္
ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုး နီရဲလာေတာ့သည္။
သူရိယAတြင္းAားကို ေနာက္ဆးုံ Aဆင့္ထိ ထုတ္ေဖာ္လိုက္ေသာေၾကာင့္ပင္။ ေစာေစာက ေနေရာင္ျခည္မွ စုပ္ယူရရိွခ့
သဲ ည့္
AပူAတငြ ္းAားမ်ားပင္ မဟုတလ္ ား။ Aဆင့္၁၀ထိေရာက္ေAာင္ စုစည္းလိကု ္ေသာေၾကာင့္ ထသို ႔ ို နီရဲသြားျခင္း ျဖ
စ္ေပသည္။
AေAးဓာတ္Aတြင္းAားကမူ မဆိုသေလာက္သာ ရွိေသး၍ ထုတ္မသံုးျခင္းပင္။ ၎Aတြင္းAားက
လေရာင္ျခည္ထံမွ(သို႔)ေAးစကသ္ ည့ ္ လိဏႈ ္ဂူတြင္း၌ ေလ့က်င့္မွသာ ျမန္ဆန္စြာျဖင့္ ျပန္လည္ျပည့္ဝေပလိမ့္မည္။
လတ္တေလာတြင္ ၎AပူAတြင္းAားတစ္မ်ိဳးထဲျဖင့္ ရင္ဆိုင္ၾကည့္ရေပမည္။
''ဂါး...ဂယား''
တတိ ္ဆိတ္မကႈ ို ျဖိဳခြင္းကာ ေႁမြၾကီးသည္ မာန္ဖီျပီး ေဒါသတၾကီး ေျပးဝင္လာေတာ့သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သတAိ ေန
ထားျဖင့ ္
Aသင့္ျပင္ကာ Aတြင္းAားစုစည္း၍ ဓားAိမ္ကို ဆုပ္ကိုင္ထားလုိက္၏။ ေႁမြၾကီးက ေပါက္ရန္ ဟန္ျပင္လိုက္သည္ႏွင့္
''ေလနဂါးကိုယ္ေဖာ့ပညာ''ကို Aသုးံ ျပဳကာ Aေပၚတည့တ္ ည့သ္ ို႔ ခုန္တက္ေလသည္။ သူ၏ ခႏၶာကိုယ္သည ္ ေလေပြ
ပမာ
လည္ပတ္သြားျပီး ျမားတစ္စင္းႏွယ္ ကိုက္၅၀ေက်ာ္ထိ ေျမွာက္တက္သြားသည္။
သ႔Aူ ဖို႔ Aစြမ္းကုန္ထုတ္ေဖာ္လ်ွင္ေတာ့ ကိုက္၁၀၀,၂၀၀ထိ ခုန္တက္ႏိုင္ေပ၏။
ထသို ႔ ို စမြ ္းေဆာင္ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ လက္ရိွသိုင္းေလာက၌ ေလနဂါးကိုယ္ေဖာ့ပညာက နံပါတ္(၁)ျဖစ္ေနျခင္းပင္။ ေႁမြၾ
ကီးသည္
Aေတာ္ေဒါသထြက္သြားပံုရသည္။ ေAာက္မွ Aေပၚကို ေမာ့ၾကည့္၍ ပါးစပ္ျဖဲကာ
Aသင့္ေစာင့္ေနေလ၏။ ေရွာင္ခ်ဴး ျပဳတ္က်လာသည္ႏွင့္ ျမိဳခ်ရန္ ျပင္ဆင္ေနျခင္းပင္။
''ဝွီး...ဝွီး...ဝွီး''
ဓားAိမ္ကို ေဝွ႔ယမ္းရင္း ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Uီးေခါင္းစိုက္ကာ ေဇာက္ထိုးဆင္းလာေလေတာ့၏။ ခရမ္းေရာင္ဓားAိမ္သည္
Aတြင္းAားစုစည္းထားမႈေၾကာင့္ ပိုမိုစူးရွ ေတာက္ပသြားသည္။ ေႁမြၾကီးကမူ လ်ွာတစ္လစ္ထုတ္ကာ ျမိဳခ်ရန္
ရွိေနလ်က္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေႁမြျဖဴၾကီး၏ Uီးေခါင္းႏွင့္ပင္ ထိေတာ့ေပမည္။
''ဂါး...ဂယား''
မာန္သြင္းေAာ္ျပီးေနာက္ ေႁမြျဖဴၾကီးက ျမိဳခ်လုိက္ေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ ေAာင္ပြဲခံသည့္Aေနျဖင့္ က်ယ္ေလာ
င္စြာ
မာန္ဖီေလ၏။
1
482
ေရွာင္ခ်ဴးကမူ ေဇာက္ထိုးAေနAထားAတိငု ္း AတားAဆီးမရိွဘ ဲ ေႁမြၾကီး၏ ဝမ္းဗိုက္တြင္းသို႔ သက္ဆင္းသြားေပသ
ည္။
Page 562
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
သူသည္ သတိမလစ္ဟင္းေစဘဲ တတ္ႏိုင္သမ်ွ Aသက္ေAာင့္ထားမိ၏။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ Aဆိပ္ခိုးမ်ားက ေႁမြၾ
ကီး၌
ဝမ္းဗိုက္ထဲ၌ ျပည့္ႏွက္ေန၍ ျဖစ္ေပသည္။
ထ႔ျိုပင္ Aစိမ္းေရာင္ Aက်ိAခၽြ ဲမ်ားကလည္း မႏွစ္ျမိဳ႕ဖြယ္ေကာင္းလွ၏။ သသူ ည္ ႐ူးမိုက္၍ေတာ့ ေႁမြဝမ္းဗိုက္ထဲသ႔ ို ခု
န္ဆင္းျခင္း
မဟုတ္ေခ်။ ဓားရွည္ကို ရယူရန္သာ ျဖစ္ေလသည္။ သ႔ႏို ွင့္ ေႁမြၾကီး၏ AစာAိမ္ဟု ထင္ရေလာက္သည့ေ္ နရာ ေရာက္ရိွ
ေသာ္ သူ၏
ဓားရွည္ကို ျပန္ေတ႕ြ ရေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဝမ္းသာAားရျဖစ္ကာ ေကာက္ယလူ ိကု ္ေတာ့၏။ ဓားရွညက္ ို
ကိုင္လိုက္သည့္ခဏဝယ္ ကိုယ္Aနည္းငယ္ တုန္ခါသြားျပီး မ်က္လံုးေရာင္သည္ ပိုမိုနီရဲသြားသည္။
''ဂါး...ဂယား''
ေAာင္ပြဲခံျပီး ျငိမ္သက္ေနေသာ ေႁမြနဂါးျဖဴၾကီးသည္ ႐ုတ္တရက္ ခႏၶာကိုယ္ တြန္႔လိမ္ကာ ႐ုန္းကန္ေနေတာ့၏။ ထိုစ
U္မွာပင္...။
''ရႊပ္...''
ဝမ္းဗိုက္တြင္ Aကြဲေၾကာင္းတစ္ခု ျဖစ္ေပၚသြားကာ
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၉၇,၉၈)
ခရမ္းေရာင္ေတာက္ပေနေသာ သ႑ာန္တစ္ခု ေဖာက္ထြက္လာသည္။ ထိုသူသည္ကား ေရွာင္ခ်ဴးပင္
မဟုတ္လား။ သူ၏ ညာလက္ထတဲ ြင္ ဓားရွည္ကိုင္ဆြဲထားျပီး ဘယ္လက္တြင္မူ ဓားAိမက္ ို ျမဲျမဲဆုပ္ကိုင္ထား၏။ ထ႔ျိုပင္
သ႔တူ ကိုယလ္ ုံး Aစိမ္းေရာင္ Aက်ိAခြၽဲမ်ား ေပက်ံေနျပီး မီးေတာက္သဖြယ္ ခရမ္းေရာင္Aလင္းမ်ား
ဖံုးလႊမ္းေနေပသည္။ ဤသည္မွာ ''ခရမ္းေရာင္ေသမင္း''ဓားကြက္ကို ထုတ္ေဖာ္လုိက္ျခင္းေၾကာင့္ပင္။
သသူ ည္ မလႈပ္မယွက္ႏွင့္ ေႁမြနဂါးျဖဴၾကီးကို ေက်ာေပးလ်က္ရိွေနသည္။ ထ႔ေို နာက္တြင္ ဓားရွည္ကို ဓားAိမ္၌
ထည့သ္ ြင္း၍ ႏွစ္လကၼခန္႔ခ်န္ကာ နီရဲေသာ မ်က္လုံးစုံျဖင့္ ဓားသြားကို ေသခ်ာၾကည့္႐ႈေနေလ၏။
''ဂါး...ဂယား''
ေႁမြၾကီးသည္ ခ်က္ခ်င္း မေသေသးေခ်။ မာန္ဖီ၍ ေနာက္ဆုးံထြက္သကႏ္ ွင့္
Aားကုန္Aသံုးျပဳကာ ေက်ာေပးထားေသာ ေရွာင္ခ်ဴးထံ ေျပးဝင္လာျပီး
Aစြယရ
္ ွည္ၾကီးႏွစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ ေပါက္ခ်လိုက္ေတာ့၏။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဓားသြားေပၚမွတစ္ဆင့္ ေႁမြၾကီး၏ လႈပ္ရွားမႈ
Aလံုးစံုကို ေတြ႕ျမင္ေနရသည္။
''ဝုန္း''
သသူ ည္ ေျခတစ္ခ်က္ေဆာင့္လိုက္ရာ Aနီးနားမွ ေက်ာက္တုးံတစ္ခ်ိဳ႕ ေလထဲသ႔ ို လငြ ့္ေျမာ ေျမွာက္တကသ္ ြားေလသ
ည္။
ထ႔ိုေနာက္ ဓားတစ္ခ်က္ ေဝွ႔လိုက္ရာ ခရမ္းေရာင္ စက္ဝန္းတစခ္ ု ထကြ ္ေပၚသြားေလ၏။ ထိုစက္ဝန္းသည္ကား ေသမင္း
၏
နယ္နိမိတ္ပင္။ စူးရွျပီး နီရဲေနေသာ သူ႔မ်က္လုံးေရာင္သည္ ဖ်တ္ကန ဲ တစ္ခ်က္လင္းလက္သြား၏။ ယင္းေနာက္
ထိုေက်ာက္တုံးမ်ားသည္ ေျမျပင္ေပၚသို႔ တျဖည္းျဖည္းခ်င္းသာ နိမ့္ဆင္းလာေတာ့၏။ ထ႔ျိုပင္ ေႁမြနဂါးျဖဴၾကီး၏ လႈပ္ရွားမႈ
Aလံုးစံုမွာလည္း ေႏွးေကြးေလးလံသြားေတာ့သည္။ Aနီးပတ္ဝန္းက်င္တြင္ လြင့္ပ်ံေနေသာ သစ္ရြက္ေျခာက္မ်ားကလ
Page 563
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ည္း
ေလထဲဝယ္ ရပ္တံ့ေနေလ၏။ ၾသကာသ ေလာကတစ္ခုလုံး Aသံဗလံမ်ား ဆတိ ္သုန္းသြားသည့္ Aတိုင္းပင္။ ထိုသ႔ျိုဖ
စ္ရျခင္းမွာ
''ခရမ္းေရာင္ေသမင္း''ဓားကြက္၏ Aံ့မခန္းဖြယ္ လ်င္ျမန္မႈ Aစြမ္းသတိၱေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ တနည္းAားျဖင့္ဆုေိ သာ္
တစ္စကၠန္႔ဆိုသည့ ္ မဆိုသေလာက္ Aခ်ိန္Aတငြ ္း လြန္စြာ ျမန္ဆန္သြားသျဖင့္ ၅မိနစ္စာ ပမာဏႏွင့္ ညီမ်ွစြာ
လႈပ္ရွားသြားႏိုင္ေပ၏။
''ရႊပ္...ရႊပ္...ရႊပ္''
1
483
''ရႊမ္း...ရႊမ္း...ရႊမ္း''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ခ်က္ခ်င္း ေနာက္လွည့၍္ ရိပ္ကန ဲ တိုးဝင္လာကာ ဓားခ်က္မ်ား မရပ္မနား ထတု ္ေဖာ္တိုက္ခိုက္လိကု
သ္ ည္။
စုစုေပါင္း ဓားခ်က္၂၀၀ေက်ာ္ ရိွေပ၏။ Aနီးနားတြင္ လူတစ္Uီးတစ္ေယာက္သာ ရိွခ့ပဲ ါလ်ွင္မူ ခရမ္းေရာင္
Aလင္းတန္းမ်ား ေတာက္ပလင္းလက္သြားသည္ဟုသာ ထင္မိျပီး ဓားခ်က္ႏွင့္ လူသ႑ာန္ကုိပင္ ျမင္ရမည္မဟုတ္ေခ်။
ထို႔ေနာက္
သူသည္ ရိပ္ကနဲဆိုသလို လႈပ္ရွားလုိက္ရာ ေက်ာက္ဂူဝသို႔ပင္ ေရာက္ရွိသြား၏။ ယင္းေနာက္ ဓားရွည္ကို စၾကာပမာ
လွည့ပ္ တ္ျပီးေနာက္ ဓားAိမ္Aတြင္းသို႔ ျဖည္းညင္းစြာ ထည့္သြင္းေနသည္။ ထိုAေတာAတြင္း
လြင့္ပ်ံေနေသာ ေက်ာက္တံုးမ်ားသည္ ေျမျပင္ႏွင့္ မထိေသးသလို ေႁမြနဂါးျဖဴၾကီးကလည္း ေစာေစာကထက္ မဆိုသေ
လာက္
Aနည္းငယ္သာ ေနရာေရြ႕ေနေလ၏။ ထိုစU္ ခရမ္းေရာင္စက္ဝန္း မရွိေတာ့သလို ေရွာင္ခ်ဴးထံမွ ခရမ္းေရာင္Aလင္းမ်ား
႐ုတ္ခ်ည္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားျပီး ဓားရွည္ကို Aဆံုးထိ ထည့္သြင္းလုိက္ခ်ိန္တြင္...
''ခ်ပ္...ခ်လြင္''
''ဝုန္း...ဝုန္း''
''ဘုတ္...ဘုတ္''
ထိုAသံမ်ားမွာ မည္သို႔ေၾကာင့္ေပနည္း။ ေစာေစာက Aျဖစ္Aပ်က္မွာ Aမွန္တကယ္၌ မၾကာျမင့္ေခ်။ AတိAက်ဆိုေ
သာ္
ဓားခ်က္၂၀၀ေက်ာ္ထုတ္ခ်ိန္၊ကိုယ္ေဖာ့ပညာျဖင့္ ဂူဝသို႔ သြားလိုက္ခ်ိန္၊ဓားAိမ္၌ ထည့္သငြ ္းခ်ိန္တို႔ စုစုေပါင္းသည္ ၃စ
ကၠန္႔ဆိုသည့ ္
Aတိုင္းAတာAတြင္း၌ ျဖစ္ပ်က္သြားျခင္းပင္။ ထိုAေတာAတြင္း ေႁမြနဂါးျဖဴၾကီးမွာ ဓားခ်က္မ်ားေၾကာင့္ Aပိုင္းပိုင္းျပ
တ္၍
Aသားပုံမ်ားျဖစ္ကာ ျပန္႔က်ဲသြားသလို ေက်ာက္တုံးမ်ားကလည္း ေျမျပင္ေပၚသို႔ တဘုတဘ္ ုတ ္ က်ေရာက္သြားေလ၏။
''ဟူး...''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေလပူတစ္ခ်က ္ မႈတ္ထတု မ္ ိသည္။ ထို႔ေနာက္တြင ္ ဒူးေထာက္လကဲ ်သြား၏။
''ေဝါ့...Aဟြတ္''
Page 564
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
သူသည္ ေသြးတစ္လုတ္ Aန္ခ်ျပီးေနာက္ မဟန္ႏိုင္ဘဲ ေမွာက္လ်က္သား လဲက်သြားေတာ့သည္။ ဓားရွည္မွာ လြတ္က်
သြားသည္။
သူ၏ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးကလည္း မလႈပ္ႏိုင္ေAာင္ Aခံရခက္စြာျဖင့္ တဆစ္ဆစ္ နာက်င္ကိုက္ခေဲ နသည္။ ထိုသ႔ိုျဖစ္ရျ
ခင္းမွာ
''ခရမ္းေရာင္ေသမင္း''ဓားကြက္ကို ရိွသမ်ွ Aတငြ ္းAားထုတ္ကာ Aသုးံ ျပဳလိုက္ေသာေၾကာင့္ပင္။ ထိုဓားကကြ ္သည္
ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းသည့္ Aျမန္ႏႈန္းရရန္ Aတြင္းAားမ်ားစြာ Aသုးံ ျပဳရေပသည္။ ထို႔Aျပင္ ျပင္းထန္ေသာ ေလ
က်င့္မႈမ်ား
လုံေလာက္ျခင္း မရိွပါလ်ွင္မူ Aသုံးျပဳသူကို ႂကြက္သားမ်ား နာက်င္ေစျပီး ေသြးAဆက္မျပတ္Aန္ကာ ေသဆုံးေစႏိုင္သ
ည္။
''မီးေရနတ္ေတာင္''၌ ေနထိုင္စU္တေလ်ွာက္ မုန္တိုင္းထန္ေသာ ေက်ာက္ဂူAတြင္း၌ မားမားရပ္ကာ
ဓားသိုင္းေလ့က်င့္ျခင္း၊သစ္ပင္၊ေက်ာက္တုံးတို႔ကို ရန္သူသဖြယ္ သေဘာထားကာ Aျပင္းAထန္
ထိုးႏွက္တုိက္ခိုက္ျခင္း၊၎Aျပင္ ေရစီးသန္ေသာ ေရတံခြန္ေAာက္၌ Aတြင္းAားေလ့က်င့္မႈ ျပဳလုပ္ျခင္း
စသည့္ ျပင္းထန္ေသာ ေလ့က်င့္မႈ ရွိထား၍သာ ''ခရမ္းေရာင္ေသမင္း''ဓားကြက္ကို ေလ့က်င့္ႏိုင္ျခင္းပင္။ ၎Aျပင္ A
တြင္းAား
ႏွစ္၄၀၀ရိွသည္ကလည္း ပါဝင္သည္။ Aျခားေသာသိုင္းသမား တစ္Uီးတစ္ေယာက္သာဆိုလ်ွင္ ထသို ႔ေို လ့က်င့္ႏိုင္မည္မ
ဟုတ္။
သ႔ျိုဖစ္ေသာေၾကာင့ ္ ထိုဓားကကြ က္ ို တထီ ငြ ္သူက မျမင္ရေAာင္ သံမဏိေဆးသားျဖင့္ ဖုံးလႊမ္းထားျခင္းသာ ျဖစ္ေပ
၏။
''Aင္း...Aဲ''
ေရွာင္ခ်ဳးသည္ ညည္းညဴရင္း ညာလက္ကို လႈပ္ရွားၾကည့္သည္။ Aနည္းငယ္သာ လႈပ္ရွားနိုင္၏။ မိမိကိုယ္မိမိ
Aေတာ္စိတ္ပ်က္သြားမိသည္။ ဤမထင္မရွား ေနရာေလး၌ မိမိAသက္ ေပ်ာက္ဆံုးေတာ့မည္လားဟု ေတြးမိကာ
စိတ္လႈပ္ရွားသြားသည္။ သူေသ၍ မျဖစ္ေခ်။ ဖခင္၊Aစ္မႏွင့္ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းတို႔၏ မ်က္ႏွာကို ကြက္ခနဲ ျပန္ျမင္လာရာ
1
484
တကိုယ္လုးံ ရိွေသြးမ်ား ဆူပြကလ္ ာေတာ့သည္။ တမလနြ ္မွ သူတ႔Aို ားလုံးAတြက္ ရန္သူမ်ားကို လက္စားေခ်ေပးရမ
ည္။ သို႔ျဖစ္၍
ခႏၶာကိုယ္ရွိ ေသြးမ်ား ဆူပြက္လာသလို ခံစားရျပီး AားAင္မ်ား ဝင္ေရာက္လာသည္။
ထ႔ိုေနာက္ တြားသြားရင္း ညာလက္ကဆို န္႔ကာ သ႔ူေရွ႕မွ ဓားရွည္ကို ေကာက္ယလူ ကို ္၏။ ျပီးမွ ဓားရွည္ကိုေထာက္၍
Aားတင္းကာ ၾကိဳးစားျပီး မတ္တတ္ရပ္ေလသည္။ ခက္ခက္ခခဲ ဲ ရပ္တည္ျပီးေနာက္ လိဏႈ ္ဂူAတငြ ္းသို႔ ယိုင္န႔ေဲ သာ
ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ ေလွ်ာက္လွမ္းေလသည္။ ေျခတစ္လွမ္း၊ႏွစ္လွမ္း၊သံုးလွမ္း စသည္ျဖင့္ ေလွ်ာက္လွမ္းေလရာ တျဖည္းျဖ
ည္း
ဂူAတြင္းသို႔ ေရာက္ရိွသြားသည္။ Aထတဲ ငြ ္ စိုထိုင္းထိုင္းႏွင့္ ညီွစို႔စို႔ Aနံ႔Aသကတ္ ႔ကို လမႊ ္းျခံဳေနေပသည္။
''ေရ...ေရဆာလိုက္တာ...ေရဘယ္မွာလဲ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မသမဲ ကြဲ ညည္းညဴရင္းမွ ယိုင္ေခြလဲက်သြား၏။ သို႔ေသာ္ သသူ ည္ ေသဆုံး၍ မျဖစ္ေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္
Page 565
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
Aားတင္းကာ
ဓားကိုေထာက္၍ မတ္တတ္ရပ္ျပန္သည္။
''တု.ံ ..တုံ...တု'ံ '
႐ုတ္တရက္ ၾကားလုိက္ရေသာAသံေၾကာင့္ သူသည္ Aလြန္တရာ ဝမ္းေျမာက္သြားေလသည္။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္
သ႔ူေရွ႕၁၀ေပခန္႔တြင္ သဘာဝAေလ်ာက္ျဖစ္ေပၚေနေသာ ေက်ာက္တုံးAခ်ိဳင့္ၾကီး ရိွေနသည္။ ထိုAခ်ိဳင့္ထဲသို႔
ဂူAမိုးရွိ ေက်ာက္စက္ပန္းဆြဲမ်ားမွ ေရမ်ား တစိမ့စ
္ ိမ့္ စီးက်ေနသည္ကို ေတြ႕ရေသာေၾကာင့္ပင္။ ေက်ာက္တံုးAခ်ိဳင့္သ
ည္
လတူ စ္ကိုယ္စာဝင္ႏိုင္ျပီး ေရမ်ား ျပည့္ေနေပသည္။ ကႏၲာရခရီးၾကမ္းတြင္ ေရငတ္ေနသူတစ္ေယာက္ AိုေAစစ္ေတြ႕လိ
ကု ္ရသလို
ရႊင္ျမဴးသြားမိသည္။ သ႔ျိုဖစ္၍ ၾကိဳးစား၍ ထိုေနရာသို႔ သြားလိုက္သည္။
သ႔ိုေသာ္ ဆယ္ေပမွ်သာရိွေသာ AကြာAေဝးကို ဆယ္မိုင္လမ္းေလွ်ာက္ေနရသလု ိ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းသာ သြားလာေနႏိုင္
၏။
တစ္ေပေလာက္ ေလွ်ာက္လွမ္းတိုင္း ခႏၶာကိုယ္က တဆစ္ဆစ္ နာက်င္ေနေသာေၾကာင့္ပင္။ ဇြဲကိုေတာ့ လုးံ ဝမေလ်ွာ့ေ
ခ်။
Aားတင္းသြားရင္း ထိုေနရာသ႔ ို ေရာက္ရိွသြားေတာ့သည္။ ေက်ာက္တုံးခ်ိဳင့္ၾကီးသည္ လတူ စ္ကယို ္ လေွဲ လ်ာင္း၍ပင္
ရႏိုင္ျပီး
ႏာြ းႏို႔က့သဲ ို႔ AျဖဴေရာငA္ ရည္မ်ား ျပည့္ႏွက္ေနေပ၏။ ထ႔ျိုပင္ ၎Aရည္မ်ားထံမွ ေမႊးပ်ံေသာရနံ႔မ်ား ထြက္ေပၚလာသ
ည္။
သူAံ့ၾသသြားမိေသာ္လည္း ေတြေဝမေနဘ ဲ ေခါင္းငုံ႔ကာ Aားပါးတရ ေသာက္လိုက္ေတာ့သည္။
Aဆိပ္ရည္ ျဖစ္ေနပါေစမူ သူဂ႐ုမစိုက္နိုင္ေပ။ ေရAလြန္Aမင္း ငတ္ေနျပီ မဟုတ္ေလာ။
Aငမ္းမရျဖင့္ ေခါင္းငုံ႔ကာ ေသာက္လကို ျ္ ခင္းျဖစ္ေပသည္။ ထိုAရည္မ်ားကို ေသာက္လိကု ္သည့ခ္ ဏဝယ္ Aာခံတြင္း
၌
ခ်ိဳျမသြားျပီး AားAင္ျပည့္လာသလို ခံစားလိုက္သည္။ ထ႔ေို နာက္တြင္ မ်က္လုးံ မ်ား ေမွးစင္းသြားျပီး ေလာကၾကီးႏွင့္
Aဆက္ျပတ္ကာ ျမင္ကြင္းမ်ားAားလံုး ေမွာင္မိုက္သြားေလ၏။
©©©©©©©©©©©©©©©©©
ေရွာင္ခ်ဴး...။
သသူ ည္ ေျပးလႊားေနေပ၏။ တစ္ကိုယလ္ ုးံတြငလ္ ည္း ေခြၽးေစးမ်ား ျပည့္ႏွက္ေနသည္။ သူ မေျပး၍ မျဖစ္ေခ်။
Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ လူေထာင္ေပါင္းမ်ားစာြ တို႔က သ႔ေူ နာက္သို႔ လိကု ္လံေနၾက၍ ျဖစ္ေပသည္။ ဂိုဏ္းAသီးသီးမွျ
ဖစ္ကာ
လူေပါင္းစံု ပါဝင္ေပ၏။
''ဒကာေလး...Aခုထက္ထိ ေျပးလႊားေနUီးမွာလား...ဘယ္လိုမွ မလြတ္ပါဘူး...Aသာတၾကည္ Aဖမ္းခံလုိက္ပါ''
1
485
႐ုတ္တရက္ သ႔ူေရွ႕တြင္ Aနီေရာင္သကၤန္းႏွင့္ ဘုန္းေတာ္ၾကီးတစ္ပါးက ပိတ္ရပ္ကာ လက္Aုပ္ခ်ီရင္းမွ ေျပာေလသည္။
Page 566
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ထဘို ုန္းေတာ္ၾကီး၏ မ်က္လုံးမ်ားက ေAးေဆးတည္ျငိမ္ေနသလို သ႔Aူ တြင္းစိတ္က ို သိျမင္ေနသည့္Aလားပင္။
ထိုဘုန္းေတာ္ၾကီးကို သူသိသည္။ ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ လိAင္းဆရာေတာ္ပင္ မဟုတ္လား။
''Aေနာက္ကို ၾကည့လ္ ိုက္စမ္းပါ ဒကာေလး...ဘယ္လိုမွ ေျပးမလတြ ္ေတာ့ပါဘူး''
ဆရာေတာ္၏ စကားေၾကာင့္ သထူ ိတ္လန႔တ္ ၾကား ျဖစ္သြားကာ လွည့္ၾကည့မ္ ိသည္။ ဟတု ္ေပသည္။ ဂိုဏ္းေပါင္းစုံမွ
သိုင္းသမားတို႔က သ႔ကူ ို ဝိုင္းရံထားေလ၏။ Aားလုံးကိုယ္စီသည္ ရံ႕ြ မုန္းေသာ Aၾကည့္မ်ားျဖင့္ ၾကည့္႐ႈေနသည္။ ထိုA
ထ၌ဲ သူႏွင့္
သိကြၽမ္းေသာသူမ်ား ပါသလို တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးသည့္သူမ်ားလည္း ပါေလ၏။
''ညီေလးေရွာင္ခ်ဴး...မင္းက ဘာျဖစ္လို႔ Aျပစ္မရိွတ့ ဲ ကိုယ္ေတာ္ေတြကို သတ္ပစ္ရတာလဲကြာ...မင္းေတာ္ေတာ္
ရက္စက္တယ္...ငါ့ကို Aစ္ကိုလ႔ေို ရာ သတမ္ ွတ္ေသးရဲ႕လား''
ထိုစကားကို ေျပာလိုက္သူက က်ံဳးထုံး။ သူ႔ေဘးတငြ ္ ပိုင္ရွင္း၊က်ဴးေဆြ၊ဟုန္စုလိန္၊စုခ်ဴးရန္တ႔ႏို ွင့္ တျခားေသာ သိုင္းသ
မားမ်ား
ရိွေနၾကျပီး မီးဝင္းဝင္းေတာက္ေနေသာ မ်က္လုးံ မ်ားျဖင့္ ေAးစက္စာြ ၾကည့ေ္ နၾကသည္။
''ရွင့္ကို ကြၽန္မေတြ႕စက Aရည္Aခ်င္းရိွတ့ ဲ ေယာက္်ားေကာင္းတစ္ေယာက္လ႔ ို ယုၾံကည္မိတာ...ဘာျဖစလ္ ို႔ ရက္စ
က္တ့ ဲ
လုပ္ရပ္မ်ိဳးကို က်ဴးလြန္ရတာလဲ''
က်ဴးေဆြက ေျပာလုိက္ျပီး မ်က္ႏွာလႊဲသြားသည္။
''မင္းက တကယ္ေတာ့ သိုင္းပညာေတာ္တယ္ဆိုျပီး ေမာက္မာေနတာ...လူယုတ္မာဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ သက္ဆိုးမရွ
ည္ဘူး''
ပိုင္ရွင္းသည္လည္း လက္ညွိဳးထိုး၍ Aျပစ္တင္ေျပာဆိုေလ၏။ ထို႔Aတူ စုခ်ဴးရန္သည္လည္း...
''ခင္ဗ်ားန႔ ဲ ေသြးေသာက္ဖြဲ႕မိတာ ေနာင္တရလ႔ ို မဆုံးဘူး...ဒီေန႔ကစျပီး ခင္ဗ်ားန႔ကဲ ်ဳပ္ ေသးြ ေသာက္မဟုတ္ေတာ့ဘူး''
သ႔ူစကားမ်ားကလည္း သူစိမ္းဆန္လြန္းလသွ ည္။
''မဟုတ္ဘူး...က်ဳပ္မသိဘူး...ခင္ဗ်ားတို႔ေတ ြ ေတာ္ေတာ့''
ေရွာင္ခ်ဴး မခံသာ၍ နားႏွစ္ဖက္ပတိ ္ကာ တြန္းေAာ္လိုက္ေသာ္လည္း သုငိ ္းသမားထု၏ Aျပစ္တင္သံမ်ားက နားထဲတြ
င္
ပ့တဲ င္ထပ္မ်ွ ၾကားေနမိသည္။
''ဂ႐ုဏာမ့.ဲ ..ငါ့ရ႕ဲ တပည့္ေတြကို မင္းက သတ္ပစ္တယ္ေပါ့...ငါကိုယ္တိုင္ လက္စားေခ်ရမယ္...ေျပးမယ္မၾကံန႔'ဲ '
ဘယ္Aခ်ိန္ကတည္းက ေရာက္ရိွေနသည္မသိ။ မဟူရာဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး ယီဖြ န္းသည္ ၾကိမ္းေမာင္းေျပာဆိုကာ လက္ထတဲ
င္
ကိုင္ေဆာင္ထားသည့္ မီးေတာက္ေလာင္ေနေသာ ဓားတစ္လက္ျဖင့္ ခုတ္ပိုင္းလုိက္သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မခုခံ၍ မျဖစ္ေ
တာ့။
ညာလက္ထဲမွ ''ခရမ္းေရာင္စU္ဓား''ျဖင့္ ခုခံလိကု ္ေလ၏။
''ထန္း...''
မီးပြင့္မီးပြားမ်ားပင္ ထြက္ေပၚသြားကာ သူသည္ ေနာက္သို႔ ေျခဆယ္လွမ္းေက်ာ္ ဆုတ္ေပးလုိက္ရသည္။
''ဟား...ဟား...ဟား''
Page 567
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
မဟူရာဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး ယီဖြ န္းသည ္ သေဘာက်စြာရယ္ေမာ၍...
''Aရင္တုန္းက မင္းရဲ႕ Aတြင္းAားက က်ဳပ္ထက္ သာပါတယ္...ဒါေပမယ့္ Aတငြ ္းAားစုပ္သိုင္း တတ္ထားတ့ ဲ က်ဳပ္ရဲ႕
Aတြင္းAားက Aခုဆိုရင္ ႏွစ္ႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္သြားျပီ...မင္းငါ့ကို ယွU္နုိင္မယ္ ထင္ေနလား''
1
486
''ဟုတ္ပကြာ...မတန္မရာနဲ႔ တို႔ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ကို ယွU္ခ်င္ေသးတာ...ဘာAရည္Aခ်င္းရိွလို႔လဲက'ြ '
''Aေတာ္မိုက္မဲတ့လဲ ူ...မဟူရာေတာင္ကုန္းသခင္ၾကီးရဲ႕ သိုင္းပညာက Aထဋြ ္Aထိပ္ေရာက္သြားျပီ...ဘယ္လိုတိကု ္
တကို ္
ႏိုင္မွာမဟုတ္ပါဘူး''
ေလွာင္ေျပာင္ရယ္ေမာသံမ်ား ကြၽတ္ကြၽတ္စီေAာင္ ထြက္ေပၚသြားေခ်သည္။ ၎တို႔၏ ရယ္ေမာသံမ်ားက
မေကာင္းဆိုးဝါးမ်ား ေAာ္သက့သဲ ႔ ို ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းလွ၏။ ထ႔ျိုပင္ ရယ္ေမာေနရင္းမွ သူတ႔၏ို ခႏၶာကိုယ္မ်ား
သည္
တေစၧသရဲမ်ားပမာ ေၾကာက္မက္ဖြယ္Aသြင္သို႔ ကူးေျပာင္းသြားေလသည္။
''မင္းတို႔က လူေတြမွမဟုတ္တာ...မေကာင္းဆိုးဝါးေတြ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ထိတ္လန္႔တၾကား ေနာကဆ္ ုတ္၍ ေဘးဘီကု ိ ၾကည့႐္ ႈမိသည္။ ဆရာေတာ္လိAင္းလည္း
မရွိေတာ့ေခ်။ ေၾကာက္မက္ဖြယ္Aသြင္ျဖင့္ မေကာင္းဆိုးဝါးေထာင္ေက်ာ္ကသာ ဝိုင္းရံလ်က္ရွိေတာ့သည္။
သူမည္သ႔ ို ျပဳလုပ္ရAံ့နည္း။ လက္ထမဲ ွ ဓားရွည္ကို သတိရကာ AားAင္မ်ား ျပည့္ျဖိဳးလာသလို ခံစားရ၏။ သို႔ျဖစ္၍ ဆ
တ္ကန ဲ
ဓားAိမမ
္ ွ ဆြဲထုတလ္ ိကု ေ္ လသည္။
''ခြၽင္...ခ်လြင္''
စူးရွေသာ Aသံႏွင့္Aတူ ဓားသြားတစ္ခုလံုး ခရမ္းေရာင္မ်ား ေတာက္ပသြားသည္။ ဓားေရာင္စU္သည္ ေကာင္းကင္သို႔တို
င္ေAာင္
ထိုးေဖာက္သြားေတာ့၏။ သူသည္ Aံၾကိတ္၍္ ေဒါသတၾကးီ ၾကံဳးေAာ္လကို ္ေလသည္။
''သတိၱရိွရင္ လာၾကစမ္းပါ...ငါ့ရဲ႕ ခရမ္းေရာင္ေသမင္း ဓားကြကက္ ို ခုခံႏုိင္မယ္ထင္လား''
သ႔ူမ်က္လုးံ မ်ား ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းေAာင္ ရရဲ ဲနီသြားသလို ခရမ္းေရာင္Aလင္းမ်ားကလည္း မီးေတာက္မီးလ်ံ
မ်ားပမာ
ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုး ဖံုးလႊမ္းသြားေတာ့သည္။ မေကာင္းဆိုးဝါးမ်ားသည္ က်ယ္ေလာင္စြာ ေAာ္ဟစ္မာန္ဖီျပီး ေျပးဝင္လာ
သည္။
ထိုစU္မွာပင္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ မ်က္လုးံ စုံသည္ ဖ်တ္ကန ဲ လင္းလကသ္ ြားျပီးေနာက္ ပတ္ဝန္းက်င္ရိွ
သက္ရိွသက္မ့ဲAားလုံး ေက်ာက္႐ုပ္ပမာ ျဖစ္သြားေတာ့သည္။
''ရႊပ္...ရႊပ္...ရႊပ္''
''ရႊမ္း...ရႊမ္း...ရႊမ္း''
ဓားကိုင္လက္ကို လႈပ္ရွားလိုက္သညႏ္ ွင့္ ခရမ္းေရာင္ ဓားရိပ္မ်ား လင္းလက္ေတာကပ္ သြားသည္။ သ႔ူစိတထ္ တဲ ြင္ ဘာ
ဆိုဘာမွ
Page 568
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
မသိေတာ့ေခ်။ ဓားခ်က္ေပါင္း မည္မ်ွထုတ္လိကု ္သည္မသိ။ Aတန္ၾကာေသာAခါမွ ဓားAိမ္Aတြင္း၌ ျဖည္းညင္းစြာ
ထည့သ္ ြင္းလိုက္သည္ႏွင့္ တျပိဳင္နက္ ေထာင္ခ်ီေသာ မိစၧာေကာင္မ်ား Aပိုင္းပိုင္းAျပတ္ျပတ္ျဖစ္ကာ ေသဆုးံသြားေလ
သည္။
''မင္း Aေတာ္ရက္စက္တာပဲ...ဂ႐ုဏာကင္းမ့တဲ လ့ဲ ူသား''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ႐ုတ္တရက္ ထကြ ္ေပၚလာေသာ စကားသံေၾကာင့္ ထိတ္လန႔သ္ ြားသည္။ သူ၏ ခႏၶာကိုယက္ ို ဖုံးလႊမ္းေ
နသည့္
ခရမ္းေရာင္Aလင္းမ်ား မရွိေတာ့သလို မ်က္လံုးေရာင္သည္လည္း ပကတိAတိုင္း ျဖစ္သြားေတာ့၏။ သူသည္ ေဘးဘီ
ကို
Aကခဲ တ္ၾကည့္ေသာ္ Aလနြ ္တရာ တုန္လႈပသ္ ြားသည္။ ေစာေစာက သသူ တ္ျဖတခ္ ့ေဲ သာ မေကာင္းဆိုးဝါးမ်ားသ
ည္
ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းမွ ကိုယ္ေတာ္၁၂၆ပါး ျဖစ္ေနသည္။ မည္သို႔မည္ပံု ေျပာင္းလဲသြားမွန္း သူမသိေတာ့။
''ဒကာေလးက က်ဳပ္Aတကြ ္န႔ ဲ Aျပစ္မရိွတ့ဲ ကယို ္ေတာ္ေတြကို သတ္ျဖတ္ခ့တဲ ယ္...က်ဳပ္ရဲ႕ ေသဆုံးျခင္းန႔Aဲ တူ ရိွ
သမ်ွ
ဝဋ္ေႂကြးေတြ ေၾကပါေစေတာ့''
သ႔ူေရွ႕တြင္ ရိွေနေသာ လကိ နု ္းဆရာေတာ္သည္ ငယထ္ ိပ္ကို လက္ဝါးျဖင့္ ႐ိုက္ဟန္ျပင္လိကု ္သည္။
1
487
''မဟုတ္ဘူး...မလုပ္န႔'ဲ '
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေAာ္ဟစ္ျပီး သာြ းေရာက္တားျမစ္မည္ၾကံေသာ္လည္း သူ႔ပါးစပ္သည္ Aာေစးမိေနသလိ ု စကားသံလ
ည္း
မထကြ ္ေခ်။ ထ႔ျိုပင္ ေျခေထာက္ကို Aင္Aားၾကီးတစ္ခုက မလူးလြန္႔ မလႈပ္ရွားနိုင္ေAာင္ ဆယြဲ ူထားသလို ခံစားရမိသ
ည္။
လိကုန္းဆရာေတာ္မူကား ငယ္ထိပ္မွ ေသြးမ်ားစီးက်ကာ လဲက်ေသဆံုးသြား၏။
''ဂ႐ုဏာကင္းမ့တဲ ့လဲ ူ...မင္းဟာ ဂ႐ုဏာမ့'ဲ '
စကားသံမ်ားက နားထဲ၌ ျပည့္လ်ွံသြားမတတ္ ၾကားေနရ၏။ ထို႔ျပင္ သူ၏ ေျခေထာက္ကို မလႈပ္ရွားသာေAာင္ ဆြဲထား
သည့္
Aရာမ်ားကို ေတြ႕ရေသာ္ Aလြန္တရာ ထိတ္လန႔ေ္ ခ်ာက္ခ်ားသြားသည္။ လက္ျပတ္တစ္ခု။ ထို႔ျပင္
တျဖည္းျဖည္းမ်ားျပားလာေသာ လက္မ်ားေပတကား။ ထိုAရာမ်ားသညက္ ား ပုံပ်က္ပန္းပ်က ္ ေသဆုံးေနေသာ ကယို ္
ေတာ္မ်ား၏
လက္ျပတ္မ်ားပင္။
''မဟုတ္ဘူး...သြားၾက''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေျခေထာက္ကိုေဆာင့္၍ ႐ုန္းကန္ရင္း ထြက္ေျပးေလေတာ့သည္။
''မင္းဟာ ဂ႐ုဏာကင္းမဲ့တ့ဲလူသား''
''ဂ႐ုဏာမ့သဲ ိုင္းသမား''
Page 569
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
Aသံမ်ားက နားထဲသို႔ ဝင္ေရာက္ေနဆဲပင္။ သသူ ည္ ေနာက္လွည့မ္ ၾကည့္ဘ ဲ ေရွ႕သ႔သုိ ာ ၾကိဳးစားေျပးေန၏။
႐ုတ္တရက္ ေတြ႕ျမင္လိုက္ရေသာ လတူ စ္ေယာက္ေၾကာင့္ Aံ့Aားသင့္သြားမိသည္။ ထသို ူသည္ကား သံေယာဇU္မ့သဲ ို
င္းသမား
ဆရာၾကီးက်န္းလူပင္ မဟုတ္လား။
''ေရွာင္ခ်ဴး...ဆရာကိုယ္တငို ္ Aတန္တန္ သတိေပးထားရဲ႕သားန႔.ဲ ..ဘာျဖစ္လို႔ AာဃာတAမုန္း ဓားကြကက္ ို
သုံးရတာလ.ဲ ..မိစၧာဓာတ္ျပင္းလ ႔ို မလိုလားAပ္တာေတ ြ ျဖစ္ကုန္ျပီမဟုတ္လား''
သူက ေရာက္ေရာက္ခ်င္း လက္ညွိဳးထိုး၍ Aျပစ္တင္ ၾကိမ္းေမာင္းေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴး မည္သို႔မွ်မဆိုနုိင္။
ပင့္သက္႐ိႈက္ကာ ေခါင္းငုံ႔ျပီး စိတ္ထိခိုကသ္ ြားေတာ့၏။ သ႔ူစိတ္ထဲ၌ Aေတာ္ဝမ္းနည္းမိသည္။ မည္သမ႔ို ည္ပုံ ရွင္းျပရမ
ည္ကို
မသိရွိေတာ့ေခ်။
''ငါသြားေတာ့မယ္...''
ေျပာေျပာဆိုဆို ဆရာၾကီးက်န္းလူသည္ သ႔ူမ်က္စိေရွ႕မွာတင္ မီးခိုးေငြ႕ပမာ ေဝ့ဝါးေပ်ာက္ကယြ ္သြားေလသည္။
''ဆရာၾကီး...ေနပါUီး''
''ဆရာၾကီး...''
သူေAာ္ေျပာလိကု ္ေသာ္လည္း ဆရာၾကီးက်န္းလူ မရိွေတာ့ျပီ။
''ဆရာၾကီး ခြင့္လႊတ္ပါ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဒူးေထာက္ကာ ငိုေႂကြးျမည္တမ္းမိသည္။
''မေျပးန႔.ဲ ..ဂ႐ုဏာမ့'ဲ '
1
488
က်ယ္ေလာင္ေသာ Aသံဗလံမ်ားႏွင့္Aတူ လူစုလူေဝးၾကီးသည္ သ႔ထူ ံသ႔ ို ေျပးလာေနၾက၏။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ထသို ူ
မ်ားကို
မရင္ဆိုင္ေတာ့ဘဲ ထြက္ေျပးေလေတာ့သည္။ ေျပးရင္ေျပးရင္း ေခ်ာက္ကမ္းပါးတစ္ခုထိပ္၌ မည္သို႔မည္ပံု ေရာက္ရွိလာမွ
န္း
မသိရေခ်။
''ဝိုင္းထားက.ြ ..ဒီေကာင္ မလြတ္ေတာ့ပါဘူး''
သူသည္ ထိတ္လန္႔တၾကားႏွင့္ ေနာက္လွည့္ၾကည့္မိေသာ္ မ်ားျပားလွေသာ သိုင္းသမား တစ္Aုပ္တစ္မၾကီးAား ရင္ဆို
င္မိသည္။
သ႔Aူ ေနျဖင့္ ဆက္လကတ္ ကို ္ခိုက္လစို ိတ္ မရိွေတာ့ေခ်။ သ႔ျိုဖစ္၍ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ေပေတာ့...မိမိေသဆုံးပါက
AရာAားလုံး ျပီးျပတ္သြားေပလိမ့္မည္ဟု ႏွလုးံသြင္း၍ နက္လွစာြ ေသာ ေခ်ာက္ကမ္းပါးထဲသို႔ ခုန္ခ်လိကု ္ေလသည္။
နားထ၌ဲ
ေလတဟူးဟူးတိုက္ခတ္သံမ်ား Aဆတ္မျပတ္ ၾကားေနရ၏။
ထ႔Aို ျပင္ ႏွလုံးခုန္ျမန္လာျပီး ေျခဖ်ားလက္ဖ်ားမ်ား ေAးစက္လာသလို ခံစားရသည္။ ေခ်ာင္ကမ္းပါးတြင္း၌ ဘာဆိုဘာမွ
မျမင္ရဘဲ ျမဴခိုးျမဳေငြ႕မ်ားႏွင့္ ပိတ္ဖံုးေနေလ၏။
Page 570
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ဗြမ္း...!!''
သူသည္ ေခ်ာက္ကမ္းပါးေAာက္မွ ေရAိုင္တစ္ခုထဲသို႔ သက္ဆင္းသြားသည္။ ၎ေရမ်ားသည္ A႐ိုးကြဲေလာက္ေAာင္
Aလနြ ္တရာ ေAးစက္ေနေပသည္။ သူၾကိဳးစား၍ ႐ုန္းကန္ေသာ္လည္း Aရာမထင္ေခ်။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူ႔တ
စ္ကိုယလ္ ုးံ
မလႈပ္ရွားနိုင္ေAာင္ ေAးခဲေတာင့္တင္းေနေသာေၾကာင့္ပင္။ ေAးစိမ္မ
့ ႈက ၾကီးစိုးလာသည္။ ေရခေဲ တာထ ဲ ေရာက္ေန
သလို
ခ်မ္းစိမ့စ္ ိမ့္ခံစားမႈက ေနထိုင္ရခက္လွေပ၏။ သသူ ည္ ေဝဒနာကို မေAာင့္Aီးႏိုင္ဘ ဲ ေဖာ္ထတု ္ကာ ေAာ္ဟစ္မိသ
ည္။
''Aား...!!''
သ႔Aူ သံသည္ က်ယ္ေလာင္စြာ ထကြ ္ေပၚသြားသလို ပ့တဲ င္သံမ်ားAျဖစ္ ဆက္လကထ္ ြက္ေပၚသြားေတာ့သည္။
''ဟင္''
သသူ ည္ ေဘးဘီကို ၾကည့လ္ ိကု ္ေသာ္ ဂူၾကီးတစ္ခုAတြင္း၌ လွဲေလ်ာင္းလ်က္ ရိွေနသည္ဟု သတိျပဳမိလိုက္သည္။ ေ
စာေစာက
ၾကံဳေတြ႕ေနရသည္ Aားလုံးတ႔မို ွာ Aိပ္မက္ဆိုးမ်ား မက္ေနေၾကာင္း သိရိွသေဘာေပါက္သြား၏။ ထိုစU္မွာပင္ တကယို ္
လုံး
႐ုတ္တရက္ ခ်မ္းေAးလာသျဖင့္ Aံ့Aားသင့္သြားမိ၏။ ျပင္းထန္ေသာ AေAးဓာတ္ Aတြင္းAားလႈိင္းၾကီးက
ခႏၶာကိုယ္ေနရာAႏံွ႔ကို ေျပးလႊားေနေလရာ Aခံရခက္လာသည္။ သ႔ျုိဖစ္၍ တင္ပ်U္ေခြထိငု ္ကာ စႏၵာAတြင္းAားကို A
သုးံ ျပဳ၍
၎Aတြင္းAားမ်ားကို ထိန္းခ်ဳပ္လိုက္၏။ ထိုခဏဝယ္ ေAးစက္ေသာ Aတြင္းAားမ်ားသည္ ခႏၶာကိုယ္Aႏံွ႔သ႔ ို ျဖန္႔က်
က္သြားကာ
ညာလက္ဝါးရွိ တြင္းနက္ၾကီးထဲ၌ ဝင္ေရာက္ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလ၏။ သူ၏ ခႏၶာကိုယသ
္ ည္လည္း AေAးဓာတ္မ်ား
လုံးဝUႆုံေပ်ာက္ကြယက္ ာ ေႏြးေထြးလာသည္။ သ႔တူ ကိုယ္လုးံလည္း Aေတာ္ေပါ့ပါးသြား၏။
''ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလ.ဲ ..ျပင္းထန္တ့ ဲ AေAးဓာတ္Aတြင္းAားေတ ြ ဘယ္ကဘယလ္ ို ေရာက္လာပါလိမ့္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မတ္တတ္ရပ္ကာ စU္းစားေတြးေတာေနမိသည္။ ထ႔ိုေနာက္တြင္ ေက်ာက္တုးံ Aခ်ိဳင့္တြင္းမွ ႏို႔ႏွစ္ေရာင္
Aျဖဴေရာင္မ်ားကို ေတ႕ြ ရေတာ့မွ သေဘာေပါက္သြားသည္။ သ႔ျိုဖစ္၍ ဟုတ္မဟုတ္ စမ္းသပ္ရန္
လက္တစ္ခုပ္စာခပ္ျပီး ေမာ့ေသာက္ၾကည့္သည္။ တခဏခ်င္းမွာပင္ တစ္ကိုယ္လုးံ ေရခဲေတာထ ဲ ေရာက္သြားသလ ို
ခ်မ္းစိမ့္သြားေတာ့သည္။ ''စႏၵာAတြင္းAား''ျဖင့္ လည္ပတ္ကာ ထိန္းခ်ဳပ္လုိက္မွ တျဖည္းျဖည္း ေႏြးေထြး၍ Aတြင္းAား
မ်ား
တိုးပြားလာသလို ခံစားမိ၏။
''ဒီAျဖဴရည္ေတြက ေက်ာက္စက္ႏို႔ရည္ေတြကိုး...ဒါေၾကာင့္မို႔ ေႁမြၾကီးေတြက Aလာမခံတာ ျဖစ္ရမယ္''
1
489
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aံ့Aားသင့္စြာ ေရရြတ္မိ၏။ သူသည္ မီးေရနတ္ေတာင္၌ တစ္ကိုယ္ေတာ္ဂိုဏ္း၏
ပညာရပ္က်မ္းထဲမွ ေဆးပညာAခ်ိဳ႕ကို ေလ့လာရာတြင္ သဘာဝတရားမွ ထူးျခားဆန္းၾကယသ္ ည့ ္ ေဆးဖက္ဝင္ပစၥည္း
Page 571
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
မ်ားႏွင့္
ပတ္သက္ေသာ Aေၾကာင္းAရာAခ်ိဳ႕ကို သိရွိမွတ္သားဖူးသည္။ ထိုAထဲ၌ သစ္သီး၊Aရည္Aခ်ိဳ႕ႏွင့္ တိရိစၧာန္မ်ား
ပါဝင္ေလသည္။ UပမာAားျဖင့္ ႏွစ္တစ္ေထာင္ဂ်င္စင္း၊ႏွစ္တစ္ေထာင္ဂမုန္း၊ႏွစ္တစ္ရာ နတ္ပန္းသီး၊ႏွစ္တစ္ေထာင္မွ
တစ္ခါသာသီးသည့ ္ ေရႊဝါေရာင္သစ္သီး၊AပူAေAးသစ္သးီ ၊ေက်ာက္စက္နို႔ရည္ စသည့တ္ ႔Aို ျပင္ ႏွစ္တစ္ေထာင္
Aဆိပ္ဖား၊ေရခဲကင္းျမီးေကာက္၊သူသတ္ျဖတ္ခသ့ဲ ည့ ္ ေႁမြနဂါးျဖဴ၊ေရႊေႁမြ(မီးေရခဲေႁမြ/ေႁမြEကရာဇ္)၊ေရႊဝါေရာင္
ကင္းေျခမ်ား၊မီးေတာင္ပင့္ကူ Aစရွိေသာ ရွားပါးျပီး Aဖိုးတန္ေသာ သတၱဝါဆန္းမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍
ဗဟုသုတAျဖစ္ ေလ့လာမွတ္သားခ့ဲရ၏။
သည့A္ ျပင္ ေနာက္ထပ္လည္း ေျမာက္ျမားစြာ က်န္ရိွေသးသည္။ ေလာကၾကီးသည္ Aံ့မခန္းဖြယ္မ်ားႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ေန
သည္
မဟုတ္လား။ ယခု သူေသာက္သုးံလိုက္သည့္ Aျဖဴေရာင္Aရည္မ်ားသည္ ေက်ာက္စက္နို႔ရည္ပင္ ျဖစ္၏။
မီးေရနတ္ေတာင္ရိွ ေရပုလဲေရာင္ျခည္ျဖာရည္က့သဲ ႔ ို လြန္စြာေAးစက္ေသာ သတိၱရိွျပီး Aတြင္းAားတိုးပြားေစသည့္
Aာနိသင္ရွိေပသည္။ ေလာဘတၾကီးႏွင့္ မတန္မဆ ေသာက္သံုး၍ေတာ့ မျဖစ္ပါေခ်။ တန္ေဆးလြန္ေဘး ဆိုသည့္Aတို
င္း
သ႔Aူ တိုင္းAတာႏွင့္သူ ေသာက္သုးံ ျပီးမွ ေလ့က်င့္ရေပမည္။ သို႔မဟတု ္ပါက Aူကလီစာမ်ားထိ ေAးခဲသြားေပလိမ့္မ
ည္။
လက္တစ္ခုပ္စာ ေသာက္လိုက္သည္ကိုပင္ Aတြင္းAားေကာင္းမြန္ေသာ ေရွာင္ခ်ဴးAား ေAးစက္သြားေစသည္ မဟုတ္
ေလာ။
သိုင္းေလာကသားမ်ားသာ ဤေနရာတြင္ ေက်ာက္စက္နို႔ရည္ရိွေၾကာင္း သိရိွပါက AလုAယက္ျဖင့္ တဖြဲဖ ြဲ လာေရာက္ၾ
ကသည္မွာ
က်ိန္းေသလွ၏။
''ဒီေနရာမွာေနထိုင္ျပီး Aတြင္းAားေလ့က်င့္ရင္ေတာ့ Aေတာ္ျမန္သြားမွာပဲ''
တီးတိုးေရရြတ္ျပီးေနာက္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ တင္ပ်U္ေခထြ ိုင္ကာ Aတငြ ္းAား ေလ့က်င့္ေလေတာ့၏။ သူ၏ မ်က္လုးံ A
စုံႏွင့္
ခႏၶာကိုယ္သည္ ျပာႏွမ္းသြားသလို ေAးစက္ေသာ Aေင႔ြAသက္မ်ား ရစ္ပတ္လႊမ္းျခံဳလာသည္။ ထသို ိ႔ျုဖစ္ရျခင္းမွာ
စႏၵာAတြင္းAားျဖင့္ လိႈဏ္ဂူAတငြ ္းႏွင့္ ေက်ာက္စက္နို႔ရည္တ႔ထို ံမွ AေAးဓာတ္ကို စုပ္ယူလိကု ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေပ
၏။
ယင္းေနာက္ သသူ ည္ Aတငြ ္းAားကို တိုးပြားသထက္ တိုးပြားလာေAာင္ ဝင္ေလထြက္ေလ ႐ိကႈ ္ထတု ္ေနေတာ့သ
ည္။
©©©©©©©©©©©©©©©©©
ေက်းငွက္တို႔သည္ တစာစာဟစ္ေႂကြး၍ မနက္ခင္းေတးဂီတကို သီက်ဴးေနၾကသည္။
ႏွင္းမႈန္ႏွင္းစႏွင့္ ျမဴခိုးတို႔ကလည္း ေတာAုပ္Aတြင္း၌ ပ်ံႏွံ႔ေနေပ၏။ Aခ်ိန္သည္ကား နံနက္ခင္း(၆နာရီ)ကာလ ျဖစ္ေလ
သည္။
ရာသီUတုက ေဆာင္းရာသီသို႔ ကူးေျပာင္းေနျပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တစတစ ခ်မ္းေAးလာေနသည္။ ယခုလို မနက္ခင္းA
ခ်ိန္၌မူ
Page 572
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ပိုမို၍ ခ်မ္းေAးလွ၏။ မည္သူမဆို ေႏြးေထြးရာေနရာ၌ Aနားယူေနၾကမည္ ေသခ်ာသည္။ သုိ႔ေသာ္ျငားလည္း လူတစ္Uီး
ကမူ
Aက်ႋီဗလာျဖင့္ ေက်ာက္ဂူေရွ႕၌ သိုင္းေလ့က်င့္ေနသည္။ တစ္စံုတစ္Uီးသား ျမင္ပါက ႐ူးေနသည္ဟု ထင္ေပမည္။
ထူးထူးျခာျခား ေက်ာက္ဂူေရွ႕တြင္ ေခါင္းျပတ္ေသေနေသာ ဆူးခြၽန္မ်ားႏွင့္ ေႁမြျဖဴၾကီးတစ္ေကာင္ ေသဆုံးလ်က္ရိွသည္။
ထ႔ျိုပင္
Aတန္ငယ္ၾကီးေသာ Aျခားေႁမြျဖဴတစ္ေကာင္ကမူ တစ္ကယို လ္ ုးံ Aပုိင္းပိုင္းျပတ္ကာ ေသဆုးံ ေနေပ၏။
သိုင္းေလ့က်င့္ေနသူသည္ Aမ်ားတကာကသ့ဲ ို႔ ခ်မ္းေAးပုံမရသည့္Aျပင္ ေခြၽးမ်ားပင္ထြက္ေနသည္။
ထိုလူထူးဆန္းသည္ကား ေရွာင္ခ်ဴးပင္ ျဖစ္ေခ်သည္။ သူသည္ ႐ူးမိုက္ျပီး လုပ္ခ်င္ရာ ေလွ်ာက္လုပ္ေနသည္မဟုတ္။
သတူ တ္ေျမာက္ထားသည့္ သိုငး္ ကြက္မ်ားကို Aျပန္Aလွန ္ ကစားလိုက္၊ရပ္နားကာ စU္းစားေတြေဝလိကု ္ျဖင့္
ရွိေနေသာေၾကာင့္သာ။
''ဟူး...သုိင္းပညာAသစ္ တီထြင္ဖို႔ဆိုတာ Aေတာ္ခက္ခဲလွပါလား''
သူသည္ ညည္းတြားရင္းမွ ေျခပစ္လက္ပစ္ျဖင့္ ျမက္ခင္းေပၚ လွဲခ်လုိက္သည္။ ေမာပန္း၍ Aနားယူေနျခင္းေတာ့ မဟုတ္
ေခ်။
Aတငြ ္းAားႏွစ္၄၀၀စာ ရရိွထားေသာ သူ႔Aဖို႔ ေတာ္႐ုံတန္႐ုံေလာက္ႏွင့္ မေမာပန္းေခ်။ က်ံဳးထုံးႏွင့္Aတူ ေလ့က်င့္စ
U္ကဆိုလ်ွင္
1
490
ဆယ္ႏွစ္သားAရြယ္သာ ရွိေသး၏။ ထိုAရြယ္ႏွင့္ ဆယ္ႏွစ္တိုင္တိုင္ ျပင္းထန္ေသာ ေလ့က်င့္မႈမ်ားကို AစU္မျပတ္ ျပဳ
လုပ္ခ့ဲရ၏။
Aပါးခို၍လည္းမရ။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ Aပ်င္းၾကီးမိပါက က်ံဳးထံုးသည္ သူေမြးျမဴထားသည့္ ပ်ားမ်ားကိုလႊတ္ကာ
တုပ္ခိုင္းေသာေၾကာင့္ပင္။
လွဲေလ်ာင္းရင္းမွ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူတတ္ကြၽမ္းသည့္ သိုင္းပညာမ်ားကုိ ဆင္ျခင္သံုးသပ္ေန၏။ ဖားျပဳပ္သိုင္း၊ေကာင္းက
င္ျဖိဳ
လက္သီးသိုင္း၊ဝိဇၨာလက္ညိွဳးေတာက္သိုင္း၊A႐ူးလက္ဝါးသိုင္း၉ကြက္၊သံေယာဇU္မ့ဓဲ ားသိုင္း ၁၃ကြက္ႏွင့္ မၾကာေသးမီ
ကမွ
သူAတုယတူ တ္ေျမာက္ထားသည့ ္ ဟုန္စုလိန္၏ နဂါးမုန္တိုင္း လက္ဝါးသိုင္း၂၈ကြကတ္ ႔ကို ို စိတ္ကူးထ၌ဲ
စမ္းသပ္၍ ေလ့က်င့္ေနမိျပီး လိုAပ္ခ်က္မ်ားကို ရွာေဖြေနမိသည္။
''ၾကာပါတယ္ေလ''
ေခါင္းတစ္ခ်က္ခါယမ္းျပီးေနာက္ ခ်က္ခ်င္း ကြၽမ္းပစ္ခုန္လိုက္ကာ သိုင္းကြက္မ်ားကို တရစပ္ ထုတေ္ ဖာ္လိုက္၏။ သသူ ုံး
လိုက္သည့္
သိုင္းကြက္မ်ားမွာ Aလြန္တရာ Aားမာန္ျပင္းလွသလို ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းလွသည္။ ထို႔ျပင္ Aမ်ိဳးAစားလည္း စံု
လင္ေပ၏။
တျခားသုိင္းသမားတစ္ေယာက္သာ ျမင္ပါကမူ တုန္လႈပ္သြားမည္ ျဖစ္သည္။
''မုန္တိုင္းၾကားကနဂါး''
Page 573
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မာန္သြင္းေAာ္ျပီး ဘယ္လက္ကို ေAာက္စိုက္ကာ Aထက္ေAာက္ ျမန္ဆန္စြာ ေဝွ႔ယမ္းျပီး
ဘယ္ညာေဝွ႔ယမ္းျပန္သည္။ ယင္းေနာက ္ ညာလက္ဝါးကို စက္ဝိုင္းသ႑ာန္ ေဝွ႔ယမ္း၍ ခႏၶာကိုယ္ကို ေလေပြပမာ လွည့
ပ္ တ္၍
လက္ဝါးခ်က္ကို ထတု ္ေဖာ္လိကု ္၏။
''ေဝါ...ေဝါ''
''ဝွီး...ဝွီး''
ေလေပြလႈိင္းတစ္ခု ျဖစ္ေပၚသြားျပီး Aနီးပတ္ဝန္းက်င္မွ သစ္ပင္ၾကီးကို Aျမစ္မွ ကြၽတ္သြားေစသည္။
''ဟိတ္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မာန္သြင္းခုန္ျပီးေနာက္ Aတငြ ္းAားေလေပြလိႈင္းထ ဲ ဝင္ေရာက္လိကု ္ျပီး Aလ်ားလိုက္ ခႏၶာကိုယ္လ
ည္ပတ္၍
Aရပ္၈မ်က္ႏွာသ႔ ို လက္ဝါးခ်က္မ်ား တရစပ္ ႐ိုက္ထုတလ္ ိကု ္၏။
''ဝုန္း...ဝုန္း...ဝုန္း''
လက္ဝါးလႈိင္းစာ ထိမိေသာ သစ္ပင္ၾကီးမ်ားမွာ ခါးလယ္မွက်ိဳးကာ လဲျပိဳသြားသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္
လက္ဝါးေစာင္းမ်ားျဖင့္ Aနီးနားမွ ထင္း႐ွဴးပင္မ်ားကို တုိက္ခုိက္ေနျပန္သည္။ တဖန္ လက္ဝါးေစာင္းမွ လက္ဝါးAသြင္သို႔
ကူးေျပာင္းျပီး Uီးတည္ရာမ့စဲ ြာ တိကု ္ခိုက္ေတာ့၏။ ''A႐ူးလက္ဝါးသိုင္း''သ႔ ို ေျပာင္းလဲAသုံးျပဳလိုက္ျခင္းပင္။ AစီစU္မ
က်ဘ ဲ
မ်က္စိေနာက္စရာေကာင္းေသာ လက္ဝါးခ်က္မ်ားမွာ Aျမင္Aားျဖင့္ Aထင္ၾကီးစရာ မေကာင္းေသာ္လည္း Aားမာန္ျပင္
းလွသလို
တစ္ဖက္သူAား မည္သို႔ခုခံရမည္မသိ ျဖစ္ေစသည္။
လက္ဝါးခ်က္မိေသာ ထင္း႐ွဴးပင္ၾကီးမ်ားသည္ တဝုန္းဝုန္း ျပိဳလဲက်ေနေတာ့၏။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မရပ္နားေသးပါေခ်။ Aပူ
AေAး
Aတငြ ္းAားကို စုစည္းကာ လက္ဝါးႏွစ္ဖက္ကို ပူးကပ္ထားလိကု ္၏။ ထိုခဏဝယ ္ လကဝ္ ါးဗဟိုမွစကာ လက္ေမာင္း
တေလ်ွာက္
တျခမ္းနီတစ္ျခမ္းျပာ ျဖစ္သြားေလသည္။ ထ႔ျိုပင္ လက္ဝါးႏွစ္ဖက္မွာ တဆတဆ္ တ ္ တနု ္ယင္သြား၏။ Aဘယ္ေၾကာင့္
ဆိုေသာ္
ဆန္႔က်င္ဘက္ သေဘာေဆာင္သည့္ Aတြင္းAားႏွစ္ခုAျပန္Aလွန္ တိုက္ခုိက္ေနေသာေၾကာင့္ပင္။
ၾကာၾကာပူးကပ္ထားပါက ေပါက္ကြဲထကြ ္နိုင္၏။
''ေဟး...''
1
491
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ၾကံဳးဝါးေAာ္ရင္း လက္ဝါးႏွစ္ဖက္ကို ဆန္႔တန္း၍ ႐ိုက္ထုတ္လိကု ္ေလရာ AပူAေAးေရာေႏွာထားေ
သာ
Aတငြ ္းAားလိႈင္းၾကီးက ထင္း႐ွဴးပင္တန္းထဲ ျဖတ္သန္းသြားသည္။ ထ႔ိုေနာက္တြင္ တဝုန္းဝုန္းျမည္ကာ Aပင္၂၀ေက်ာ္
မွာ
Page 574
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
စီရီစြာ ျပိဳလကဲ ်သာြ းေတာ့၏။ ထ႔ျိုပင္ သမ႐ိုးက်မဟတု ္ဘ ဲ ပင္စည္မွ
Aေၾကာမ်ားAားလံုး ေၾကမႊကာ ေလာင္ကြၽမ္းပ်က္စီးကုန္သည္။
''Aင္း...လမ္းေတေလဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးရဲ႕ ေလျပင္းနဂါး သိုင္းကြကက္ ငါ့Aတြင္းAားန႔ကဲ ်ေတာ့ ထူးျခားသြားပါလား''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ျပိဳလဲပ်က္စီးေနေသာ ထင္း႐ွဴးပင္မ်ားကို ေလ့လာေနရင္းမွ မွတ္ခ်က္ခ်မိသည။္ ေစာေစာက သသူ ုံးလို
က္သည့ ္
သိုင္းကြက္သည္ကား မုန္တုိင္းနဂါး လက္ဝါးသို္င္း ၂၈ကြက္မွ ''ေလျပင္းနဂါး''တုိက္ကြက္ပင္ ျဖစ္ေခ်၏။ တစ္ဖက္ရန္သူကို
Aတြင္းAားထုျဖင့္ ေနာက္ဆုတ္ လြင့္စင္သြားေစနုိင္ေသာ Aစြမ္းသတၱိရွိသည္။ သူကမူ AပူAေAးေပါင္း Aတြင္းAား
ကို
Aသံုးျပဳလုိက္ျခင္းျဖစ္၍ ဖ်က္စီးသည့္ စြမ္းAားAသြင္ ကူးေျပာင္းကာ သစ္ပင္မ်ားကို ခါးလယ္မွ ေဖာက္ထြင္းကာ
လကဲ ်သြားေစျခင္းပင္။ ေက်ာက္တုးံကို Aပူေပး၊ေရျဖန္းသတ္သည့ ္ နည္းAတိုင္းျဖစ္သည္။
''ေနေတာင္ထြက္လာျပီ...သူရိယAတြင္းAားကို ေလ့က်င့္ရUီးမယ္''
တစ္ကိုယတ္ ည္း ေရရြတ္ျပီးေနာက္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေနေရာင္ျခည္ေကာင္းစြာရသည့္ ေက်ာက္တုံးၾကီးေပၚ၌ တင္ပ်U္ေခြ
ထိုငက
္ ာ
Aပူစြမ္းAင္မ်ားကို စုပ္ယူလုိ္က္သည္။
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၉၉,၁၀၀)
(Aဆိုေတာ္ ကိုေဝလ ေလသံျဖင့္-ယုန္ျဖစ္ခြင့္ေပး×××လ်ဴေလး×××မင္းရဲ႕×××ဆက္မဆိုေတာ့ပါ tongue
emoticon:-p )
ထိုခဏဝယ္ သူ၏ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုး နီရဲေတာက္ပသြားသလို မ်က္လံုးစံုသည္လည္း ပတၱျမားေရာင္ လင္းလက္သြားေ
တာ့၏။
မိမိကိုယ္မိမိ ယခင္ကထက္ Aတြငး္ Aားမ်ား Aေတာ္တိုးတက္လာသည္ဟု
သေဘာေပါက္မိသည္။ ခႏၶာကိုယ္ရွိ တြင္းနက္ၾကီး၉ခုႏွင့္ ပတ္သက္၍ေတာ့ သူေသခ်ာ မသိေသးေခ်။
သ႔ိုေသာ္ ေနေရာင္ျခည္စုပ္ယူျခင္းႏွင့္ ေက်ာက္စက္နို႔ရည္ ေသာက္သုံးကာ AေAးဓာတ္ကို ရယရူ ာ၌
ယခင္ကထက္ ပမာဏမ်ားစြာ စုပ္ယူလာနုိင္သည္။
ကန႔သ္ တ္ခ်က္ကို ေက်ာ္လြန္သြားလွ်င္ေတာ့ Uီးေခါင္းမ်ား မူးေနာက္ကာ မိုက္ကန ဲ ျဖစ္တတ္သည။္ ထိုAခါမ်ိဳးတြင္
ကယို ္လကလ္ ႈပ္ရွားျပီး Aတြင္းမ်ားစြာ Aသုးံ ျပဳလိုက္မွ သက္သာသြား၏။ သ႔Aူ ဖို႔ ဤဂူေလးကို ေရာက္လာသည္မာွ
ကဆံ ိုးကံေကာင္း ေရာေနေပသည္။ ကဆံ ိုးျခင္းဆိုသည္မွာ ေႁမြနဂါးျဖဴၾကီးႏစွ ္ေကာင္ႏွင့္ တိကု ္ခိုက္ရျခင္းပင္။ ကံေ
ကာင္းျခင္းကမူ
Aႏိုင္ရရိွသြားသျဖင့္ သူမ်ားထကထ္ ူးျပီး ရွားပါးAဖိုးတန္သည့ ္ ေက်ာက္စက္ႏို႔ရည္ကို ေသာက္သုံးရျခင္း မဟုတ္လား။
မဆီမဆိုင္ျဖင့္ ေဗဒင္ဆရာAဘိုးAိုေျပာခ့ဲသည့ ္ Aေကာင္းAဆိုး ေရာေႏွာေနသည္ဟု ေဟာခ့သဲ ည္ကို Aမွတ္ရသာြ း
မိ၏။
''Aေတာ္ထူးဆန္းတဲ့ AဖိုးAိုပဲ...သူက ဘယ္လိုလူမ်ိဳးပါလိမ့္...သိုင္းပညာက ငါ့ထက္လည္း
Aမ်ားၾကီးေကာင္းေနတယ္...ယီဖြ န္းေတာင္မွ သ႔ကူ ုိ ယွU္နိုင္မယ္ မထင္ဘူး...ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ တစ္ေတာင္ထက္
တစ္ေတာင္ျမင့္တယ္ဆိုတာ Aေတာ္မွန္တာပဲ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စU္းစားေတြးေတာရင္း သက္ျပင္းခ်မိျပီး ေနေရာင္ျခည္စြမ္းAင္ စုပ္ယူမႈ၌ စိတ္ႏွစ္ထားလုိက္သည္။
Page 575
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
©©©©©©©©©©©©©©©©©
က်န္းတုန္းျမိဳ႕ေလးသည္ ပုံမွန္Aတိုင္း သက္ဝင္လႈပ္ရွားကာ သာယာစည္ကားေန၏။ လြန္ခ့သဲ ည့္ ႏွစ္ပတ္ေက်ာ္ကဆို
လ်ွင္
ထူးျခားသည့္ Aေၾကာင္းျခင္းရာမ်ား ျဖစ္ပြားခ့သဲ ည္။ ျမိဳ႕ေျမာက္ဘက္ရိွ မဟူရာစံAိမ္ မီးေလာင္ကြၽမ္းသည ့္ သတင္းပ
င္။
မည္သူမည္ဝါ၏ လက္ခ်က္ဟုေတာ့ မသိရေသာ္လည္း Aေဆာင္၃ခုေလာက္ မီးထဲပါသြားသည္။ ထိုစံAိမ္Aတြင္းရွိ
1
492
လူမ်ားႏွင့္ ျမိဳ႕သူျမိဳ႕သားမ်ား ဝိုင္းဝန္းျငိမ္းသတ္နိုင္၍သာ ေတာ္ေရာ့သည္။ သို႔မဟုတ္ပါက
Aမိႈက္ကစ ျပႆဒ္မီးေလာင္မည့္ကိန္းပင္။
ထ႔ျိုပင္ ျမိဳ႕တြင္းလမ္း၌ မဟူရာဂိုဏ္းသား၂၀၀ေက်ာ္သည္ ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ ေသဆုံးေနၾကရာ Aပိုင္းပိုင္းAျပတ္ျပတ္ႏွ
င့ ္
လူေသAေလာင္းမ်ားမွာ က်ီးကန္းAုပ္မ်ားေၾကာင့္ တေသာေသာျဖစ္ေနရာ က်ကသ္ ေရ ကင္းမ့လဲ ွသည။္ Aခ်ိန္Aေ
တာ္ၾကာမွ
မဟူရာစံAိမ္မွလူမ်ား လာေရာက္သယ္ေဆာင္သြား၍ ေတာ္ေရာ့၏။ သုိ႔မဟုတ္ပါက က်န္းတုန္းျမိဳ႕တစ္ခုလံုး တစျပင္ႏွင့္
တူသြားေပမည္။ ျမိဳ႕သူျမိဳ႕သားမ်ားသည္ ယခုထက္ထိတိုင္ ထိုကိစၥမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ တီတိုးေျပာေနၾက၏။
Aာဏာပိုင္မ်ားကလည္း မ်က္ႏွာလႊဲခဲပစ္လုပ္ေနၾကသည္ကုိ Aစက Aံ့ၾသမိသည္။ ဘုရင့္ဘ႑ာေတာ္၏ လိုAပ္ခ်က္ကို
မဟူရာဂိုဏ္းမွ ေထာက္ပံ့ေပးထားေသာေၾကာင့္ဟု သတင္းသ့သဲ ့ေဲ တာ့ ၾကားသိရသည္။
ထိုAခ်က္ကလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေပမည္။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ခ်န္ဟူျပည္၏ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ ေနရာေဒသမ်ားတြင္
မၾကံဳစဖူး
မိုးေခါင္ရွားပါးမႈေၾကာင့္ ေကာက္ပဲသီးနွံမ်ား မျဖစ္ထြန္းဘဲ လယ္သမားမ်ား Aခက္ၾကံဳေနၾကသည္။
Aစာေရစာရွားပါးမႈကို ေျဖရွင္းရန္ ဘ႑ာေငြ လိုAပ္ခ်က္က Aၾကီးမားဆုံး Aခက္Aခဲပင္။
Aရည္Aခ်င္း မရွိေသာဘုရင္၊Aက်င့္ပ်က္ေသာ မွဴးမတ္မ်ားတို႔ ရွိေန၍လည္း တိုင္းျပည္ၾကီးမွာ ခြၽတ္ျခံဳက်ေနေတာ့သ
ည္။
Aျပင္သိုင္းေလာကၾကီး မတည္ျငိမ္သလို နန္းတြင္းေရးကလည္း Aေတာ္႐ႈပ္ေထြးေန၏။ မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ားက Aာ
ဏာရွိေသာ
မွဴးမတ္ဆိုးမ်ားႏွင့္ Aလြမ္းသင့္ေAာင္ ေပါင္းဖက္ထားျပီး နန္းတြင္း၌ ေနရာရေAာင္ ၾကိဳးစားေနၾကသည္။ Aကယ္၍
သတူ ႔ၾိုကံစည္ထားသည့္Aတိုင္းသာ ျဖစ္ေျမာက္သြားလ်ွင္ေတာ့ တိုင္းျပည္တစ္ခုလုံး ကပ္ေဘးသင့္သြားေပလိမ့္မည္။
လတ္တေလာ၌ေတာ့ ေAးခ်မ္းေနျပီး သြားေနျမ ဲ လာေနျမဲပင္။ ကယို ္စီကိုယ္စီ ဘဝကို ႐းို ရွင္းစြာ ျဖတ္သန္းေနၾကသ
ည္။
သာမန္ျပည္သူမ်ား၏ ဘဝသည္ ေယဘုယ်Aားျဖင့္ AပူAပင္မရွိဘဲ ေAးခ်မ္းသည္ဟု ဆိုနုိင္ေသာ္လည္း
မေကာင္းေသာေခတ္ဆိုး၊Aထက္ဖားေAာက္ဖိ လူမ်ိဳးတို႔ႏွင့္ ၾကံဳေတြ႕ရပါမူ Aမ်ားဆံုး ဒုကၡေရာက္သည့္ Aဖိႏွိပ္ခံ
လူတန္းစားမ်ားသာ။
''ခြပ္...ခြပ္...ခြပ္''
Page 576
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''က်ား...က်ား''
ခြာသံတေျဖာင္းေျဖာင္းႏွင့္ ျမင္းႏွစ္စီးသည္ ျမိဳ႕တြင္းလမ္းထဲသို႔ ဒုန္းစိုင္းႏွင္ေနၾကသည္။ လမ္းသြားလမ္းလာမ်ားမွာ
ထိုလူမ်ားေၾကာင့္ စိတ္Aေႏွာင့္Aယွက္ျဖစ္သြားကာ ကပ်ာကယာ တိမ္းေရွာင္ေပးလုိက္ရ၏။ မေရွာင္၍လည္း
မျဖစ္ေခ်။ ျမင္းစီးသမားမ်ားကို ေၾကာက္ရံေြ သာေၾကာင့္လညး္ ပါေလသည္။ ျမင္းဒုန္းစိုင္းစီးလာေသာ လူႏွစ္Uးီ Aနက္ တ
စ္Uီးသည္
Aနက္ေရာင္ဝတ္စံု၊မ်က္ႏွာAေပၚျခမ္းကို Aနက္ေရာင္မ်က္ႏွာဖံုးတပ္ထားျပီး ဓားလြယ္ထားသည့္ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္သ
ည္။
Aျခားတစ္ေယာက္ကမူ တစ္ကိုယ္လုးံ Aနီေရာင္ဆင္ျမန္းထားသည့္Aျပင္ Aနီေရာင္ဝတ္႐ုံၾကီးပါ ျခံဳလႊမ္းထား၏။ ေ
က်ာတြင္
Aနီေရာင္ဓားရွည္ၾကီးပါ လြယ္ပိုးလ်က္ရွိျပီး Aသက္Aားျဖင့္ ၁၀၀ေက်ာ္ရွိ၍ ႐ုပ္ရည္ၾကမ္းတမ္းလွသည္။ Aရပ္Aေမာင္း
ကလည္း
၆ေပရွိသည့္Aျပင္ ခႏၶာကိုယ္ပါထြားက်ိဳင္းေလရာ သူစီးသည့္ ျမင္းနီေလးသည္ Aဖိုးထိုက္ေသာ
ရတနာျမင္း(ေသးြ ေခၽြ းျမင္း)ျဖစ္ေန၍သာ ေတာ္ေရာ့၏။ သာမန္ျမင္းတစ္ေကာငဆ္ ိုပါက သ႔ခူ ႏၶာကိုယ္ေၾကာင့္
Aေမာေဖာက္ကာ ေသဆုးံ ေပလိမ့္မည္။ ထိုျမင္းကို မဟူရာဂိုဏ္းခ်ဳပ္ယီဖြ န္းမွ ေဝဟင္ေတာင္ကုန္းကို စီးနင္းရာတငြ ္ ရ
ရိွထားသျဖင့္
လက္ေဆာင္ေပးခ့ဲျခင္းျဖစ္သည္။ ျမင္းႏွစ္ေကာင္ေပၚမွ Aႏီွပုဂိၢဳလ္ႏွစ္ေယာက္သည္ကား
နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္ႏွင့္ ေသြးဓားဘုရင္တို႔ပင္ ျဖစ္ၾက၏။
''ေဟ့...ေရွ႕ကညီေလး...နည္းနည္း Aရွိန္ေလွ်ာ့Uီး...ျမင္းေကာင္း ရထားတယ္ဆိုျပီး
Aစ္ကိုျဖစ္တ့သဲ ူကိုေတာင္ ေက်ာ္တက္ခ်င္တယ္ေပါ့...ကတိေပးထားတာေတြ ေမ့ကုန္ျပီလား''
နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္က လွမ္းေAာ္ေျပာေသာ္ ေရွ႕သို႔ ေရာက္ရွိေနေသာ ေသြးဓားဘုရင္သည္ ျမင္းဇက္ၾကိဳးကို ခပ္ေျဖးေျ
ဖးဆြဲ၍
Aရိွန္ေလွ်ာ့လိုက္၏။ ထုAိ ခါ နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္သည္ Aနားေရာက္လာကာ ေဘးခ်င္းကပ္၍ ယွU္တြဲစီးရင္း ရယ္ေမာ
လိုက္၏။
1
493
''ညီေလးက်ံဳးဝမ္က Aေတာ္ လိမၼာသားဘဲ...ေနာက္က်ရင္ Aစ္ကိုတတ္တ ့ဲ သိုင္းပညာေတ ြ သင္ေပးမယ္ေနာ္''
ဟုေျပာေလရာ ေသြးဓားဘုရင္သည္ Aံၾကိတ္၍...
''Aစ္ကိုၾကီးက နိုင္ျပီးျပီမဟုတ္လား...ေနာက္ထပ္ ဘာျဖစ္ခ်င္ေသးတာလဲ''
''ဟင့္Aင္း...ညီေလးက တကယ္ေရာ ကတိတညလ္ ားဆိုတာ သိခ်င္လ႔ ို စမ္းၾကည့္တာ''
နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္က ပခံုးတြန္႔ကာ ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေျပာလိုက္ေလသည္။ ထိုစကားေၾကာင့္ ေသြးဓားဘုရင္၏ မ်က္ႏွ
ာသည္
လငပုပ္ဖမ္းသည့္ပမာ မည္းနက္ပုပ္သိုးသြားေတာ့သည္။ နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္ဆိုသည့ ္ ထိုငနဲသားAား စိတ္ရိွလက္ရိွ
သတ္ျဖတ္ခ်င္မိ၏။ သို႔ေသာ္ စိတ္သာရွိေသာ္လည္း လက္ေတြ႕၌ မစြမ္းေဆာင္နုိင္ေခ်။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူသည္
နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္Aား ႐ံႈးနိမ့္ထား၍ ျဖစ္ေလသည္။ မူဆူးျမိဳ႕ျပင္၌ ဂ႐ုဏာမ့ဲဓားသခင္ႏွင့္ တကို ္ခိုက္ျပီး သတူ ႔ိုႏွစ္ေယာ
Page 577
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
က္
Aတငြ ္းဒဏ္ရာကုသခ့ရဲ ၏။ Aခ်ိန္ႏွစ္ပတ္ၾကာ၍ မူလAတြင္းAား ျပန္လည္ရရိွေသာ္ စိမ္ေခၚေျပာဆိုထားသည့A္ တို
င္း
႐ံႈးနိမ့သ္ ူက Aစ္ကိုေခၚစတမ္း သတ္မွတ္၍ ယွU္ျပိဳင္ၾကသည္။
နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္သည္ ပါးနပ္လွ၏။ Aစ္ကိုေခၚရမည့္Aျပင္ နုိင္သူစကားကို မပယ္ရွားေၾကးဟုပါ ထပ္မံေျပာဆိုသည္။
Aကယ္၍ မယွU္ျပိဳင္ရဲလည္း ကိစၥမရွိေၾကာင္း A႐ႈံးေပးလုိက္ရန္ ေျပာေလရာ ေသြးဓားဘုရင္မွာ Aေတာ္Aခံရခက္သြား
သည္။
သူသည္ တစ္ခ်ိန္က ခ်န္ဟူေျမျပန္႔သိုင္းေလာကကိုပင္ ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္သြားေစသည့္Aျပင္ သိုင္းေလာကသခင္ၾကီး ၄ေယာ
က္ထက္ပင္
တစ္ဝါျမင့္ေပသည္။ ထီး၃လက္ရာဇာ(ထီး၃လက္၏ဆရာ)၊Aဆိပ္ရာဇာ(ယီဖြ န္းႏွင့္
ကုန္းစြန္းမိုတို႔၏ဆရာ)၊ေနလသိုင္းရာဇာ(ေနလဘီလူးညီေနာင္၏ဆရာ) စသည့္ သိုင္းရာဇာ၃ေဖာ္တို႔ႏွင့္ တန္းတူေက်ာ္ၾ
ကားခ့၏ဲ ။
နတ္ဆိုးတစ္ေထာငလ္ ို ေနာက္ေပါက္တစ္ေယာက္Aား မယွU္ရပဲ ါက ဂုဏ္သိကၡာညိွဳးႏြမ္းမွာ စိုးရသည္။ ထ႔Aို တကြ ္ေၾ
ကာင့္
စိမ္ေခၚမႈကို လက္ခံကာ သူေဌးၾကီးခ်န္တာရင္၏ ရဲတိုက္ဝန္း၌ပင္ ယွU္ျပိဳင္ၾကသည္။
နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္က သကူ ၽြမ္းက်င္သည့္ နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္သိုင္းကို Aသုံးျပဳခ့သဲ လို ေသြးဓားဘုရင္ကလည္း သူ၏
မူပုိင္ျဖစ္သည့္ ေသြးရိပ္လက္ဝါးသိုင္းႏွင့္ ေက်ာက္လက္ဝါးသိုင္းတို႔ကို Aသုးံ ျပဳတိုက္ခိုက္ေလရာ တိုက္ပမဲြ ွာ
Aေတာ္ျပင္းထန္လွသည္။ သ႔ိုေသာ္ နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္၏ Aတငြ ္းAားမ်ားသည္ သ႔ထူ က္ လြန္စြာျပည့္ဝေနသညက္ ုိ
ထတိ ္လန္႔တၾကား သိရိွျပီးေနာက္ Aျပတ္Aသတ္ ႐ံႈးနိမ့္သြားေတာ့သည္။ သို႔ျဖစ္၍ ကတိAတုငိ ္း Aစ္ကိုေခၚကာ
စကားနားေထာင္လုိက္ရ၏။
''မေတြ႕တာၾကာလို႔လား မသိဘူး...က်န္းတုန္းျမိဳ႕က နတ္သမီးေလးေတ ြ Aေတာ္လွေနပါလား''
နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္သည္ ျမင္းကို ခပ္ေျဖးေျဖးႏွင္ရင္း ေဘးဘီကို ၾကည့္႐ႈကာ မွတ္ခ်က္ခ်မိသည္။ သူ႔Aၾကည့ဒ္ ဏ္ခံရေ
သာ
မိန္းမပ်ိဳေလးမ်ားမွာ တုန္လႈပ္သြားျပီး ေခါင္းမ်ားငုံ႔ထားၾကသည။္ ျမိဳ႕သူျမိဳ႕သားမ်ားAားလုးံ ထိုႏွစ္ေယာက္
မိန္းမAလြန္လိကု ္စားေၾကာင္း၊မဟူရာဂိုဏ္း၌ Aရိွန္Aဝါ Aေတာ္ၾကီးမားေၾကာင္းတို႔ကို သိရိွထား၍ ေန႔ခင္းေၾကာင္ေ
တာင္
တေစၧသရဲျမင္ရသလို ေၾကာက္လန႔ေ္ နမိသည္။
''ဟား...ဟား...ဟား...ဟား''
''မေၾကာက္ပါန႔ ဲ နတ္သမီးေလးေတ.ြ ..ငါကိုယ္ေတာ္ ဒီေန႔ Aေရးၾကီးတဲ့ Aစည္းAေဝး
သြားရUီးမယ္...ျပန္လာမွ ေတြ႕ၾကမယ္...ဟုတ္ျပီလား''
နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္သည္ က်ယ္ေလာင္စာြ ရယ္ေမာျပီး နားရြက္ထ ိ ပါးစပ္ခ်ိတ္မတတ္ ျပံဳးရယ္ရင္း ေျပာလိကု ္၏။ ထို႔ေ
နာက္တြင္...
''က်ား...က်ား''
ေAာ္ေငါက္၍ ျမင္းကို Aေသာ့ႏွင္ေတာ့သည္။
Page 578
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
1
494
''ေကာက္က်စ္တ့ ဲ ေခြးမသား''
ေသြးဓားဘုရင္သည္ ေရွ႕ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ ေရာက္ေနေသာ နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ Aံၾကိတ္၍
ဆဲေရးလိုက္၏။ ထို႔ေနာက္တြင္ ျမင္းဇက္ၾကိဳးကို လႈပ္ခါလုိက္ျပီး ႏွင္လုိက္ေတာ့သည္။ ျမင္းေကာင္းရတနာ ျဖစ္ေသာေၾ
ကာင့္
တခဏခ်င္းႏွင့္ နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္ရိွရာသို႔ ေရာက္ရိွသြား၏။ ယင္းေနာက္ ႏွစ္Uီးသား ျမိဳ႕ေျမာက္ပိုင္းသ႔ ို Uီးတည္သြားေ
တာ့သည္။
မိနစ္Aနည္းငယ္ၾကာေသာ္ ခမ္းနားၾကီးက်ယ္ေသာ စံAိမ္တစ္ခုေရွ႕သို႔ ေရာက္ရွိသြားၾက၏။ Aနက္ေရာင္ ေဆးသု
တ္ထားေသာ
သံမဏိတံခါးၾကီးက ၾကီးမားလွသလို ခန္႔ထည္ေပသည္။ တံခါးမုခ္Uီးတြင္ မဟူရာစံAိမ္ဟူ၍
Aနီေရာင္ေဆးသုတ္ထားေသာ ေAာက္ခံသစ္သားျပားေပၚ၌ Aမည္းေရာင္ ေဖာင္းႂကြစာလံုးျဖင့္ ေရးသားထားသည္။
မဟူရာဂိုဏး္ သည္ Aနက္ေရာင္ကို Aေတာ္ႏွစ္ျခိဳက္ပုံရသည္။ သူတ႔ေို ရာက္လာသည္ကိုျမင္ေသာ္ ဝတ္စုံနက္ႏွင့္
Aေစာင့္၈ေယာက္သည္ ခ်က္ခ်င္း တံခါးဖြင့္ေပးျပီး ဒူးေထာက္ဂါရဝျပဳေလသည္။
''လသူ တ္ဘုရင္န႔ ဲ ေသြးဓားဘုရင္ၾကီးတို႔ သက္ရွည္က်န္းမာ၍ ဂိုဏ္းAက်ိဳးကို ဒီထကမ္ က ထမ္းေဆာင္နိုင္ပါေစ...မဟူ
ရာဂိုဏ္းၾကီး
Aဓြန္႔ရွည္ တည္တံ့ပါေစ''
စသည္ျဖင့္ ဆုေတာင္းစကားမ်ား ဟစ္ေႂကြးလိကု ္ၾက၏။ နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္တို႔သည ္ ေခါင္းညိတ္Aသိမွတ္ျပဳေလသ
ည္။
ထ႔ိုေနာက္ မာန္ပါပါႏွင့္ ေခါင္းေမာ့ရင္ေကာ့ကာ စAံ ိမ္ဝင္းထဲသ႔ ို ျမင္းကိုခပ္ေျဖးေျဖးႏွင္ရင္း ဝင္ေရာက္သြားေတာ့သည္။
စံAိမ္သည္ ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားသလို Aေတာ္က်ယ္ျပန္႔ေပသည္။ မင္းနန္းေတာ္Aလား Aေဆာင္ေဆာင္Aခန္းခန္းႏွင့္ပ
င္။
ထူးျခားခ်က္က မဟူရာစံAိမ္ဟူသည့ ္ Aမည္နာမႏွင့္ လိုက္ဖက္ေAာင္ Aေဆာင္မ်ားကို
Aနက္ေရာင္ေဆးသားမ်ား ေဖာေဖာသီသီသုံးကာ ျခယ္သထားျခင္းပင္။ သို႔ျဖစ္၍ တေစၧသရ ဲ ပုံျပင္ဇာတ္လမ္းထဲမွ
သရဲေျခာက္တတ္ေသာ စံAိမ္ၾကီးမ်ားႏွင့္ Aလားသ႑ာန္တူေန၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ေၾကာက္မက္ေခ်ာက္ခ်ားဖြယ္ ခမ္းနားမႈ
ဟု
ဆိုရမည္လား မေျပာတတ္ေပ။ နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္တို႔သည္ စံAမ
ိ ္ဝန္းထဲမွ Aၾကီးဆံုးျဖစ္သည့္ ပင္မေဆာင္၌ ေရာက္ရွိေ
သာ္
ျမင္းဇက္ၾကိဳးကဆို ြဲကာ ရပ္တ့လံ ိကု ္၏။
''ႂကြပါခင္ဗ်ာ...လသူ တ္ဘုရင္န႔ ဲ ေသြးဓားဘုရင္ၾကီးတို႔''
Aျပင္ဘက္၌ ေစာင့္ေရွာက္ေနေသာ Aေစာင့္ႏွစ္Uီးက A႐ိုAေသေပး၍ ပ်ဴငွာစြာ ေျပာလိကု ္သည္။ ထ႔ိုေနာက္
သတူ ႔ႏို ွစ္Uီးသည္ ျမင္းႏွစ္ေကာင္ကို တစ္ေနရာသို႔ ဆယြဲ ူသာြ း၏။
''သြားၾကစို႔ ညီေလး''
နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္က ျပံဳးရယ္၍ ေျပာျပီးေနာက္ စံAိမ္ထဲသ႔ ို ဝင္ေရာက္ေလေတာ့သည္။ ေသြးဓားဘုရင္သည္
Page 579
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
မ်က္ေမွာင္ၾကီးကုတ္ကာ ေဒါသထြက္ေန၏။
''ေတာက္ကြာ...မိုးေကာင္းတုန္း ရြာထားUီးေပါ့''
လက္သီးဆုပ္ကာ မေက်မနပ္ ျမည္တြန္ေတာက္တီးျပီး Aထသဲ ႔ ို ဝင္ေရာက္သြားေလသည္။ ခန္းမAထဲ၌
က်ယ္ဝန္းလွျပီး ေAာက္ၾကမ္းျပင္ သြားလမ္းတေလ်ွာက္ Aနီေရာင္ေကာ္ေဇာၾကီးမ်ား ခင္းထားသည္။
ထ႔ျိုပင္ ေဘးပတ္လညတ္ ြင္လည္း ကဗ်ာမ်ားႏွင့္ ႐ႈေမ်ာ္ခင္းပုံ ပန္းခ်ီကားခ်ပ္မ်ား ခ်ိတ္ဆထဲြ ားေလရာ မဟူရာဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾ
ကီး
ယီဖြ န္းသည္ စာေပႏွင့္ Aနုပညာတို႔ကို ခံစားတတ္သည္ဟ ု ဆိုရေပမည္။ ခန္းမက်ယ္၏ ျပင္ဆင္ပုံမွာ ဘုရင္မင္းျမတ္
ညီလာခံက်င္းပသည့္ Aခမ္းAနားပံုစံAတိုင္း ျပင္ဆင္ထားျခင္းပင္။
Aေရွ႕ဘက္ Aစြန္ဆံုး၌ ေရႊပိန္းခ်ထားေသာ ပုလႅင္တစ္ခုရွိျပီး Aသက္၇၀ေက်ာ္Aရြယ္ရွိသည့္
႐ုပ္ရည္ခက္ထန္ေသာသူတစ္ေယာက္ ထိုငေ
္ နေလ၏။ ထိုပုဂိၢဳလ္သည္ကား သိုင္းေလာကတစ္ခုလုံးကို တုန္လႈပ္သြားေ
စေသာ
1
495
မဟူရာဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ယီဖြ န္းပင္ ျဖစ္သည္။ သူ၏ ဘယ္ဘက္ျခမ္းတြင္ ေရႊပိန္းခ်ထားေသာ ကုလားထိုင္တစ္လုံးရိွျပီး ေငြမ်က္
ႏွာဖုံးႏွင့္
AဘိုးAိုတစ္ေယာက္ရွိသည္။ ထိုသူကမူ ဂိုဏ္းထိန္းၾကီး ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးပင္။
ယီဖြ န္းေရွ႕ ဘယည္ ာ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီတြင္ ေငြပိန္းခ်ထားေသာ ကုလားထိုင္ ၄ခု၊ေၾကးကုလားထိုင္ ၈ခုႏွင့္ သံကု
လားထိုင္
၁၃ခုတို႔ ေနရာခ်ထားေလ၏။ ယင္းကုလားထိုင္မ်ားAနက္ ေၾကးကုလားထိုင္ ၃ခုႏွင့္ သံကုလားထိုင္ ၇ခုတြင္ လစ္ဟာေန
သည္။
က်န္ရွိသည့္ ထိုင္ခံုမ်ား၌မူ ပံုAမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ လူAသီးသီး ထိုင္ေနၾက၏။ ကုလားထိုင္မ်ားက
၎တို႔ရာထူးAဆင့္ကို ေဖာ္ျပထားျပီး ေခါင္းမွီသည့္ေနရာ၌ သက္ဆိုင္ရာစာမ်ား ရွိေနသည္။ ေငြေရာင္ကုလားထိုင္၄ခုတြ
င္
''ဘုရင္''ဟူသည့္စကားလံုးပါရွိသည္။ ေသြးဓားဘုရင္ႏွင့္ နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္တို႔က ထိုထိုင္ခံုမ်ားေပၚ ဝင္ထိုငလ
္ ိုက္၏။
ေၾကးကုလားထိငု ္၈ခု၌မူ ဇာမဏီ၊သိမ္းငွက္၊က်ားျဖဴ၊က်ားသစ္နက္၊ဝံပုေလ၊ြ နဂါးနီ၊ေရႊေႁမြ၊ကငး္ ျမီးေကာက္စသည့္
စကားလုံးမ်ားပင္။ သကံ ုလားထိုင္မ်ား၌မူ ''စစ္သူၾကီး''ဆိုသည့စ္ ာလုံးမ်ား ေရႊေရာင္ေဆးျဖင့္ ေရးသားထားသည္။
သိမ္းငွက္၊ဇာမဏီႏွင့္ က်ားျဖဴေနရာတြင္ လစ္ဟာေနသလို စစ္သူၾကီးဆိုသည့ ္ ထိုင္ခုံ၇ခုကလည္း လူလြတ္ေနေပသည္။
ယီဖြ န္းသည္ တတိ ္ဆိတ္ျငိမသ
္ က္ေနေသာ ဂိုဏ္းသားမ်ားကို တစ္ခ်က္Aကခဲ တ္ၾကည့္ျပီးေနာက္ စကားနိဒါန္းခ်ီေလ
၏။
''Aေရးၾကီးကိစၥရွိလို႔ မင္းတို႔ေတြကို
ဆင့္ေခၚလိုက္တာပ.ဲ ..ဒီမွာ ေရာက္ေနတ့သဲ ူေတြေရာ...မေရာက္ေသးတဲ့သူေတြေရာ...မၾကာခင္မွာ တာဝန္Aသီးသီး
ထမ္းေဆာင္ရမယ္''
''Aမိန္႔ရွိပါ...ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး''
Aားလုံး တညီတညြတထ္ ဲ ေျပာလိုက္ၾကသည္။ ယီဖြ န္းသည္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္ျပီးေနာက္...
Page 580
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''သိုင္းေလာကတစ္ခုလုံး ေၾကာက္ရံ႕ြ သြားေစမယ့္ ကိစၥရပ္ပ'ဲ '
သသူ ည္ ဆကမ္ ေျပာေသးဘ ဲ မ်က္လုံးေပါင္းမ်ားစြာကို Aကဲခတ္ၾကည့ျ္ပန္သည္။ မည္သည့တ္ ာဝန္မ်ား ေပးAပ္မ
ည္ကို
မသိရေသာ္လည္း Aေတာ္ၾကီးက်ယ္ျပီး ႐ႈပ္ေထြးမည့္ ကိစၥရပ္ဟု သတူ ႔Aို ားလုံး သေဘာေပါက္ထားမိသည္။
ယီဖြ န္းသည္ ေAးစက္စက္ေလသံျဖင့္...
''Aင္Aားတိုးခ်ဲ႔ဖို႔ ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းန႔ ဲ က်ံဳးနန္ဂိုဏ္းကို သိမ္းပိုက္ရမယ္''
သ႔ူစကားေၾကာင့္ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ႏွင့္ ေဝဖန္သံမ်ား တီးတိုးထြက္ေပၚလာေလ၏။
''ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးAၾကံက Aထးူသင့္ေတာ္လွပါတယ္...ခ်င္းေရွာင္န႔ ဲ က်ံဳးနန္ဂိုဏ္းကလူေတြက သတူ ႔ကို ိုယ္သတူ ႔ ို သိုင္း
ေလာက
Uေသွ်ာင္ဆုျိ ပီးေတာ့ ဘဝင္ျမင့္ေနၾကတယ္...တစ္ခါထဲ နလံမထူနုိင္ေAာင္ Aျပတ္Aသတ္ ႏွိမ္နင္းပစ္ရမယ္''
ေသးြ ဓားဘုရင္က ေထာက္ခံေျပာဆိုလိုက္သည္။ သသူ ည္ လြန္ခ့သဲ ည့္ ႏွစ္၅၀ေက်ာ္က ထိုႏွစ္ဂိုဏ္းႏွင့္
လမ္းေတေလဂိုဏ္းAပါAဝင္ သိုင္းေလာကသားမ်ားက ဝိုင္းဝန္းတိုက္ခိုက္ခ့ဖဲ ူးေသာေၾကာင့္ ေခြးေျပးဝက္ေျပး ေျပးခ့ရဲ
ေလသည္။
ဤသည္ကုိ ယခုထက္ထိတိုင္ Aေတာ္ေလး မေက်မနပ္ ျဖစ္မိ၍ Aခြင့္သာတုန္း ေထာက္ခံေျပာလိုက္ျခင္းပင္။
က်န္သည့္သူမ်ားကလည္း ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ ညိတ္ေနမိ၏။ Aဆိပ္ဘုရင္ ကုန္းစြန္းယင္ကမူ ေတြေဝမိန္းေမာေနျပီး
Aေဝးတစ္ေနရာကို ေငးေမာေန၏။ မ်က္လံုးမ်ားမွာ ေၾကာင္စီစီႏွင့္ ဘာဆိုဘာမွ စိတ္မဝင္စားသည့္Aတိုင္းပင္။
''Aဆိပ္ဘုရင္ၾကီး...ဘယ္လိုသေဘာရလ'ဲ '
ယီဖြ န္းက ေမးလိုက္ေသာAခါ သူသည္ သက္ျပင္းခ်၍...
''ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး ေကာင္းတယ္ထင္ရင္လုပ္ပါ...ကြၽန္ေတာ္ဘာမွ မေျပာခ်င္ပါဘူး''
1
496
Aျခားသူမ်ားAဖို႔ Aဆိပ္ဘုရင္၏ စကားမ်ားသည္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးကို Aေလးမထား ဂ႐ုမစိုက္သည္ဟု
ထင္ေကာင္းထင္ေပလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ ကုန္းစြန္းယင္၏ စိတ္ေနစိတ္ထားသည္ ခန္႔မွန္းရခက္သလို ဂိုဏ္းAတြက္
Aက်ိဳးေဆာင္မႈလည္း မ်ားျပားလွ၏။ AစစAရာရာ ယီဖြ န္းသည္ သူ႔က ို Aေလးေပးခ့ဲသည။္ ေပါက္ကေဲြ စတတ္ေသာ
လက္နက္ပုန္းAမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ Aဆိပ္မ်ားကို ကုန္းစြန္းယင္ကပင္ ကိုယ္တုိင္ကိုယ္က် Uီးေဆာင္ကာ ျပဳလုပ္ေပးထားျခင္းပင္။
Aဆိပ္ပညာရွင္ျဖစ္သည့္Aျပင္ လက္ေAာက္ငယ္သားမ်ား ေပါမ်ား၍လည္း က်န္သည့ဘ္ ုရင္၃ပါးပင္ ခပ္ရိွန္ရိွန္ျဖစ္မိသ
ည္။
''ျပီးခ့တဲ ာေတြလည္း ျပီးပါေစေတာ.့ ..ကုန္းစြန္းေမလည္း မရိွေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ ကယို ့က္ ိုယ္ကို စိတဆ္ င္းရဲခံမေနပါန႔'ဲ '
ယီဖြ န္းက ႏွစ္သိမ့္စကားေျပာလိုက္သည္။ ကုန္းစြန္းယင္က စကားမဆိုေတာ့ဘ ဲ ေခါင္းတစ္ခ်က္သာ ညိတ္ျပေလ၏။
''စကားမစပ္ မိစၧာAားတိုးေဆး စမ္းသပ္ေဖာ္ထတ
ု ္တာ AေျခAေန ဘယ္လိုရွိလဲ''
ယီဖြ န္းက ေမးလိုက္ေသာAခါ...
''လိုAပ္တ့ ဲ Aဆိပ္ေတြေတာ့ စုံလင္ပါျပီ...က်ား၊ျခေသ့၊ၤ ဝက္ဝံန႔ ဲ ေႁမြေဟာက္ေသြးေတ ြ
လုလံ ုေံ လာက္ေလာက္ရရင္ ေဖာ္စပ္လို႔ရျပီထင္ပါတယ္...Aရင္တစ္ခါ စမ္းသပ္ၾကည့္တာ နည္းနည္းေလး ခ်ိဳ႕ယြင္းသြား
ေတာ့
Page 581
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
Aာနိသင္က ေျပာင္းလဲသြားလ႔ ို ဒီတစ္ခါ ဂ႐ုတစိုက္န႔ ဲ Aခ်ိန္ေပးရပါမယ္''
''ဘယ္လ ို ရလဒ္ေတ ြ ၾကံဳရတာလ ဲ Aဆိပ္ဘုရင္ၾကီး''
ထုAိ ခါ ကုန္းစြန္းယင္သည္ မ်က္ႏွာထားတည္တည္ႏွင့္...
''ႂကြက္တစ္ေကာင္ကို ေဆးေကြၽးျပီး လႊတ္လုိက္တာ နဂိုကထက္ ၅ဆေလာက္ၾကီးသြားတယ္...ေလွာင္Aိမ္ထဲက
တျခားAေကာင္ေတကြ ိုပါ သတ္စားပစ္လို႔ သတု ္သင္ပစ္လိကု ္ရတယ္''
''လူေတြနဲ႔ စမ္းသပ္တာေရာ A့ဒဲ ီလိုပဲလား''
ယီဖြ န္းက ေခါင္းတဆတဆ္ တ္ညတိ ္ျပီး စိတ္ဝင္တစားေမးမိသည္။ ကနု ္းစြန္းယင္က ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္၍...
''သတူ ႔ကို ပိုျပီးေတာ့ ေၾကာက္စရာေကာင္းပါတယ္...ခႏၶာကိုယ္နည္းနည္းထြားလာျပီး AဖုAပိန္႔ေတ ြ ထကြ ္ကုန္တ့Aဲ ျ
ပင္ နဂိုထက္
ဆယ္ဆေလာက္ Aင္Aားေကာင္းလာလို႔ မထိန္းခ်ဳပ္နိုင္ဘူး...ေလွာင္ပိတ္ထားရတယ္...၃လေလာက္ေနေတာ့ သူ႔Aလို
လို
ေသဆုးံသြားတယ.္ ..စစ္ေဆးၾကည့္လိကု ေ္ တာ့ ေဆးက Aာနိသင္ နည္းနည္းျပင္းသြားလ႔ ို Aစပိုင္းမွာ ဆယ္ဆေလာ
က္
Aတငြ ္းAားေကာင္းလာေပမယ့ ္ ေနာက္ပိုင္း ေသြးေၾကာေတြက ဒဏ္မခံနိုင္ဘ ဲ ေပါက္ကြဲထကြ ္ကုနတ္ ာပ'ဲ '
''ေစာေစာကဟာေတြရရင္ ေဖာ္လို႔ရျပီလား''
''စမ္းသပ္ေဖာ္ၾကည့ရ္ င္ ေAာင္ျမင္မယ္ ထင္ပါတယ္...ဒါေပမယ့္ တစ္ခုကို ကြၽန္ေတာ္မရွင္ဘူး''
ကုန္းစြန္းယင္၏ စကားေၾကာင့္ ယီြဖန္းသည္ စိတ္ဝင္စားသြား၏။
''ဘာမ်ားလ ဲ Aဆိပ္ဘုရင္ၾကီး''
ထိုAခါ ကုန္းစြန္းယင္သည္ နဖူးေရမ်ားတြန္႔သြားသည္Aထိ မ်က္ေမွာင္ကုတ္၍...
''ကနUီးပင္လယ္ေသြးပါ ေဆးထဲထည့ရ္ မယ္လို႔ ေရးထားတယ္...ဘာကို ဆလို ိုမွန္း ကြၽန္ေတာ္နားမလည္ဘူး''
သ႔ူစကားေၾကာင့္ က်န္သည့္လူမ်ားပါ နေဝတိမ္ေတာင္ ျဖစ္သြားသည္။
''ကနUီးပင္လယ္ေသးြ ...Aေတာ္ထူးဆန္းတာပ.ဲ ..ရီႊက်န္းရန္(ေရႊဝါေရာင္နတ္မင္း)က လယြ ္လြယ္န႔ ဲ မရေAာင္
ပေဟဠိလုပ္သြားတာကိုး''
1
497
ယီဖြ န္းသည္ တီးတိုးေရရြတ္ရင္းမွ...
''Aင္း...A့ဒဲ ီAတိုငး္ ဆို မစမ္းသပ္ရေသးတ့ ဲ Aျခားေသြးေတြန႔ ဲ တဖဲြ က္စမ္းသပ္ၾကည့္လိုက္ပါUီး...ခင္ဗ်ားကိုလည္း
Aားနာမိတယ္...က်ဳပ္Aတြက္ေၾကာင့္ပါ Aေတာ္ပင္ပန္းသြားတယ္ေနာ္''
ဂိုဏ္ခ်ဳပ္ယီဖြ န္းထံမွ Aားနာသည္ဆိုေသာ စကားကို ၾကားရဖို႔ဆိုသည္မွာ မဟာပထဝီေျမၾကီး ေဇာက္ထိုးျဖစ္သြားမည့္
ကိစၥထက္ပင္ ခက္ခဲလွသည္။ စု႐ံုးေရာက္ရွိေနေသာ Aဆင့္ျမင့္ဂိုဏ္းသားမ်ားသည္ ကုန္းစြနး္ ယင္Aား ခ်ီးက်ဴးAားက်ေ
သာ
Aၾကည့္ျဖင့္ ၾကည့ေ္ နၾကသည္။
ကုန္းစြန္းယင္ကမူ တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ျဖင့္ လက္ႏွစ္ဖက္ယွက္ကာ...
''ကိစၥမရွိပါဘူး ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး''
Page 582
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ထ႔ိုေနာက္တြင္ ယီဖြ န္းက က်န္လူမ်ားဘက္ မ်က္ႏွာမူကာ...
''က်ဳပ္ကိုယတ္ ိုင္ Uီးစီးျပီး ခ်င္းေရွာင္န႔ ဲ က်ံဳးနန္ဂိုဏ္းကို တိကု ္ခိုက္မယ့္ AစီစU္မွာ ကန္႔ကကြ ္ခ်င္တ့သဲ ရူ ိွလား''
ဟုေမးလုိက္ေသာAခါ တီတိုးေဝဖန္သံမ်ား ကြၽတ္ကြၽတ္ညံေAာင္ ထြက္သြား၏။ Aတန္ၾကာမွ နဂါးမ်က္ႏွာဖံုးႏွင့္
လူတစ္ေယာက္က မတ္တတ္ထရပ္ျပီး လက္သီးလက္ဝါးဆုပ္ကာ...
''ကြၽန္ေတာ္ Aၾကံတစ္ခုေလာက္ Aဆိုျပဳ တင္ျပခ်င္ပါတယ္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး''
ယီဖြ န္းသည္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္ျပျပီး...
''ေျပာပါ နဂါးနီဂိုဏ္းခြဲမွဴးၾကီး''
ဟု ဆလို ိကု ္ေတာ့မွ...
''မိစၧာAားတိုးေဆး မရေသးဘဲန႔ ဲ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး မတိုက္ခိုကသ
္ င့ပ္ ါဘူး''
''ဘယ္လိုေၾကာင့္လဲ နဂါးနီ''
ဟု ယီဖြ န္းက မ်က္ေမွာင္ကုတ္၍ ေမးမိသည္။ နဂါးနီဂိုဏ္းခြဲမွဴးက တည္ျငိမ္ေသာ ေလသံျဖင့္...
''ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးရဲ႕ AစီစU္ေတ ြ ေႏွာင့္ေႏွးမွာစိုးလို႔ပါ''
''ခင္ဗ်ားေျပာတ့ပဲ ုံAရဆို ဘယ္လိုေကာင္မ်ိဳး လာေႏွာင့္ယွက္မာွ စိုးလို႔ ေႏွာင့္ေနွးမယ္ ေျပာရတာလ'ဲ '
ဟူ၍ ေသြးဓားဘုရင္က မ်က္ေမွာင္ၾကီးကုတ္ကာ ၾကားျဖတ္ေမးလိုက္သည္။ ယီဖြ န္းကလည္း ေခါင္းတဆတ္ဆတည္ ိတ္
၍
ဘယ္လိုလဟဲ ူေသာ Aၾကည့္ျဖင့္ ေမးခြန္းထုတ္ေလ၏။ နဂါးနီသည္ မည္သ႔မို ်ွ မတုန္လႈပ္။ ေAးေဆးေသာ ေလသံျဖင့္
...
''ဂ႐ုဏာမ့ ဲ ဓားသခင္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္နိုင္ပါမယ္''
''ဟာ...ဂ႐ုဏာမ့'ဲ '
''သူလား''
ေဝဖန္သမ
ံ ်ား က်ယ္ေလာင္စြာ ထြက္ေပၚသြားျပန္ျပီး ဆူညံေနေတာ့၏။
''ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းက စက္ဝိုင္း၃ထပ္ ဝကၤပါကိုေတာင္ ျဖိဳခဲ့တယ္ဆိုလားပဲ''
''မဟူရာဂိုဏ္းသား ၂၀၀ေက်ာ္ကို တခဏခ်င္း ရွင္းပစ္တယ္တ'့ဲ '
1
498
''သ႔သူ ိုင္းပညာက Aေတာ္ေကာင္းတယ္...ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးေတာင္မွ...''
''တိတ္စမ္း...''
ယီဖြ န္းက ေAာ္ေငါက္လိုက္ရာ ခန္းမတြင္းမွ လူAားလုံး ႏွလုံးခုန္ျမန္ကာ နားထဲ၌ က်ယ္ေလာင္စြာ ျမည္ဟည္းသြားေ
တာ့သည္။
ထ႔ျိုပင္ ယီြဖန္း၏ မ်က္လုးံ စုံသည္ ႐တု တ္ ရက္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ နီရဲလာေလရာ ထိတလ္ န္႔တၾကားျဖစ္သြားျပီး ေခါင္း
ငုံ႔သြားမိသည္။
သတူ ႔Aို ားလုံး ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး Aေတာ္ေဒါသထြက္ေနကို သိရ၍ တုပ္တုပ္မွ် မလႈပ္ရဲ။
''ေတာက္...ငါးစိမး္ တန္းက်ေနတာပ.ဲ ..ကြၽတ္စီကြၽတ္စီန႔.ဲ ..က်ဳပ္ရိွေနတာကို ေျပာခ်င္တာေျပာေနၾကတယ္...မင္းတို႔က
ဘာေကာင္ေတြလ.ဲ ..Aတငြ ္းAားစုပ္သုငိ ္းစာ မိခ်င္တာလား''
Page 583
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
Aံၾကိတ္ေျပာလိုက္ေသာ ယဖီြ န္း၏ စကားေၾကာင့္ ေက်ာခ်မ္းသြားမိသည္။ ေစာေစာက ဆူညံေနမႈလည္း
ဘဲAုပ္ထ ဲ ျပာပက္လိုကသ္ လို ျငိမ္က်သြားေတာ့၏။ သူတ႔Aို ားလုံး မည္မ်ွ Aရည္Aခ်င္းရိွပါေစ။ ''Aတြင္းAားစုပ္သိုင္
း''ကိုေတာ့
Aေတာ္ေၾကာက္ရံ႕ြ မိသည္။ မေၾကာက္၍လည္း မျဖစ္ေခ်။ ထသို ုင
ိ ္းစာမိသြားပါက ခရမ္းသီး ေနေလာင္ထားသလို ႐ံႈ႕တြ
၍
ကမၼ႒ာန္း႐ုပ္ေပါက္ကာ ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ ေသဆုးံ ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ပင္။ လတ္တေလာ၌ ၎သိုင္းပညာကို
ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးႏွင့္ ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးတို႔သာ တတ္ကြၽမ္းထား၏။ ''ေမွာ္ဝင္စိတ္ညွိဳ႕သံစU္''ကမူ မိစၧာAားတိုးေဆးမရွိဘဲ
မေလ့က်င့္နိငု ္ေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ သိုင္းက်မ္းတြင္ ေဖာ္ျပထားေသာ နည္းလမ္းမ်ားကို Aသုံးျပဳကာ ကုန္းစြန္းယင္Aား
ေဖာ္စပ္ေစသည္။ ႐ႈပ္ေထြး၍ ေဆးAမယ္မ်ား မ်ားျပားလွသျဖင့္ လက္ရွိAေျခAေနမွာေတာ့ မေAာင္ျမင္ေသးေပ။
မိစၧာ၅မ်ိဳးက်င့္စU္မွ ''ယမမင္းလက္ဝါးသိုင္း''၊''ကေဝလက္သည္းသိုင္း''၊''မရဏကၾကိဳးဓားသိုင္း''တို႔ကိုေတာ့
ဘုရင္၄ပါး၊ဂိုဏ္းခြဲမွဴး၈ေယာက္တို႔ကသို ာ သင္ၾကားေပးခ့ဲ၏။ စစ္သူၾကီးAဆင့္ရိွသူမ်ားကိုပင္ သင္မေသးေခ်။ ဘုရင္၄ပါး
ကို
ထိုသိုင္းပညာ၃မ်ိဳးမွ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ သိုင္းႏွစ္ခုကို သင္ၾကားေပး၍ သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးႏွင့္ဇာမဏီဂိုဏ္းခြဲမွဴးမွAပ က်
န္သည့္
ဂိုဏ္းခြဲမွဴးမ်ားသည္ ထို၃မ်ိဳးထဲမွ တစ္မ်ိဳးစီသာ တတ္ကြၽမ္းထားသည္။
''နဂါးနီ...ခင္ဗ်ားဆက္ေျပာ''
ယီဖြ န္းက က်န္သူမ်ားကို ဟိန္းေဟာက္ျပီးေနာက္ ေမးတစ္ခ်က္ေငါ့ကာ ဆလို ိကု ္သည္။
နဂါးနီဂိုဏ္းခြဲမွဴးသည္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္ျပီး...
''Aခုေရာက္ရိွေနတ့ ဲ ဂိုဏ္းထဲကလူေတထြ မဲ ွာ ဂ႐ုဏာမ့နဲ ႔ ဲ မရင္ဆိုင္ဖူးတဲ့သူဆလို ႔ ို Aနည္းငယ္ပ ဲ
ရွိမွာပါ...ဂိုဏ္းထိန္းၾကီး၊မုန္တိုင္းဓားဘုရင္၊လူသတ္ဘုရင္၊ေသြးဓားဘုရင္၊က်ားသစ္နက္၊ဘီလူး၃ေဖာ္၊ေခါင္းတလားရာ
ဇာ၊ေသြးနတ္ဆိုး၊ေနလဘီလူးညီေနာင္၊ထီး၃လက္တ႔Aို ားလုံးဟာ ဂ႐ုဏာမ့နဲ ႔ ဲ ရင္ဆိုင္ဖူးျပီး ႐ံႈးနိမ့္ၾကပါတယ္...ဒါေၾကာ
င့္
သ႔Aူ စြမ္းAစကို ေလွ်ာ့တြက္လို႔ မရပါဘူး''
ယီဖြ န္းသည္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္ျပီးေနာက္...
''လသူ တဘ္ ုရင္န႔ ဲ ေသြးဓားဘုရင္...ခင္ဗ်ားတို႔ႏွစ္ေယာက္က သူန႔တဲ ကို ခ္ ိုက္ဖူးတာ ျငင္းခ်င္ေသးလား''
ေဒါသသံစြက္ေသာ ေလသံျဖင့္ေျပာရာ ကာယကံရွင္ႏွစ္Uီးသား ေခါင္းငုံ႔သြားမိသည္။ ယီဖြ န္းက ထိုႏွစ္ေယာက္ကို စူးစို
က္ၾကည့္၍...
''ခင္ဗ်ားန႔ ဲ လူသတဘ္ ုရင္တို႔ သူေဌးၾကီးခ်န္တာရင္ရ႕ဲ Aိမ္မာွ ျငင္းခုံရန္ျဖစ္ျပီး သိုင္းျပိဳင္တာ ႏွစ္ခါရိွတယ္ဆို...ပထမတ
စ္ခါ
တိကု ္ခိုက္တုန္းက ေသြးနတဆ္ ိုးကို ဒဏ္ရာရေAာင္ လုပ္သြားတ့သဲ ူက ို ရွာတယ္...ေနာက္ေတာ့ A့ဒဲ လ
ီ ူန႔ ဲ ေတြ႕ျပီး
တိကု ္ခိုက္တယ.္ ..သကူ က်ဳပ္တို႔ကို စိတဒ္ ုကၡေပးတ့ ဲ ဂ႐ုဏာမ့ဲပ ဲ မဟုတလ္ ား...ေျပာပါUီး''
''ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး...တကယ္ေတာ့ A့ဒဲ ီကိစၥက''
''A့ဲ...A့ဒဲ ါက''
1
Page 584
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
499
နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္ႏွင့္ ေသြးဓားဘုရင္တို႔က ျငင္းခ်က္ထတု ္မည္Aျပဳ ယီဖြ န္း၏ ေၾကာက္မက္ဖယြ ္ Aၾကည့္ကို ေတြ႕ရိွ
ေလရာ
မရင္ဆိုင္ရဲဘ ဲ မ်က္ႏွာလႊဲသြားမိသည္။
''က်ဳပ္ေမးတာက ဟုတလ္ ား မဟုတ္လားဆိုတာပ.ဲ ..ခင္ဗ်ားတ႔ ို မေျဖရင္လည္း က်ဳပ္စုံစမ္းထားတ့Aဲ တိုင္း ျပန္ေျပာရ
တာေပါ့ေလ''
ယီဖြ န္းက ေAးေဆးစြာ ေျပာလိကု ္ေသာ္ နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္တို႔ ထတိ ္လန္႔သြားသည္။
''ခင္ဗ်ားတို႔က ခ်န္တာရင္ကို လုပ္ဇာတ္ခင္းျပီး သူဖုန္းစားေကာင္ေလးကို နိုင္တယ္လ႔ေို ျပာတယ္...Aတငြ ္းAားက်င့္မွာ
ကိုလည္း
သိုင္းပညာAသစ္ ေလက်င့္မယ္ဆိုျပီးေတာ့ ယုတၱိရွိရွိ လိမ္လုိက္ေသးတယ္...ဟုတ္ရဲ႕လား''
ႏွစ္Uီးသား မည္သ႔မို ်ွမဆိုနိုင္။ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး မည္သို႔မည္ပုံ သသိ ြားသည္ကိုသာ Aံ့ၾသမိသည္။ ယီဖြ န္းက သတူ ႔ကို ို ဂ
႐ုမစိုက္ဘ ဲ
ဆက္လက္ေျပာေန၏။
''ႏွစ္ပတ္ေလာက္ Aတြင္းAားေလ့က်င့္ျပီးေတာ့ ေနာက္ထပ္ျပိဳင္ေသးတယ္ မဟတု လ္ ား...ဘာတ့.ဲ ..Aစ္ကိုေခၚျပီး
တစ္ေယာက္စကားကို တစ္ေယာက္က နားေထာင္ေၾကးဆိုလားပ'ဲ '
ယီဖြ န္းစကားေၾကာင့္ ကာယကံရွင္ႏွစ္ေယာက္မွAပ က်န္လူမ်ား ျပံဳးရယ္မိသည္။
နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္ႏွင့္ ေသြးဓားဘုရင္တို႔မွာ ေခါင္းပင္ မေထာင္နုိင္ေတာ့။
''ခ်န္တာရင္...A့ဒဲ ီလူ''
ေသးြ ဓားဘုရင္က Aံၾကိတ္၍ ခပ္တိုးတိုးေလး ေျပာမိသည္။ သ႔ိုေသာ္ တစ္ခန္းလုံး တတိ ဆ္ ိတ္ျငိမ္သကေ္ နသည့္Aျပ
င္ နားပါးေသာ
ယီဖြ န္းက ၾကားျဖစ္ေAာင္ ၾကားလိုက္ရ၏။
''သူေဌးၾကီးခ်န္က က်ဳပ္Aေပၚမွာ Aမ်ားၾကီး ကူညီေပးသလို
သစၥာလည္းရိွတယ္...ခင္ဗ်ားတို႔သိေAာင္ ေျပာရUီးမယ္...ေသဆုးံသြားတ့ ဲ က်ဳပ္ဇနီးသည္က
တစ္ျခားသူမဟုတ္ဘူး...သူေဌးၾကီးခ်န္ရဲ႕ ညီမAရင္းပဲ''
ယီဖြ န္း၏စကားေၾကာင့္ ႏွစ္Uီးသား ႏႈတ္ပိတ္သြားၾကသည္။
''ေသြးဓားဘုရင္...ခင္ဗ်ားAသက္လည္း မငယ္ေတာ့ဘူး...Aခုထိ ကယို ့ထ္ က္ငယ္တသ့ဲ ူေတနြ ဲ႔ ျငင္းခုံယွUျ္ ပိဳင္ေနတုန္
းပဲလား''
ယီဖြ န္းက Aျပစ္တင္ေျပာဆိုေသာAခါ ေသြးဓားဘုရင္၏ မ်က္ႏွာမွာ မAီမလည္ ျဖစ္သြားသည္။ နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္သ
ည္
ၾကိတ္ရယ္မိသည္။
''လသူ တ္ဘုရင္...မင္းလည္း ၾကပ္ၾကပ္သတိထား...Aတငြ ္းAားေကာင္းတယဆ္ ိုျပီးေတာ့ ဗိုလ္က်ခ်င္မေနန႔.ဲ ..ဂိုဏ္း
တူAခ်င္းခ်င္း
သင့္ျမတ္ေAာင္ေန''
''ဟတု ္က့'ဲ '
Page 585
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္လည္း မ်က္ႏွာပ်က္သြားျပီး ေခါင္းငံု႔သြား၏။ ေသြးဓားဘုရင္သည္ နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္ကိုၾကည့္၍
ႏွာေခါင္းတစ္ခ်က္႐ႈံ႕ကာ ေလွာင္ျပံဳး,ျပံဳးလုိက္မိသည္။ သူႏွင့္ နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္သည္ Aၾကိမ္းေမာင္းခံေနရသည့္ၾကား
မွာပင္
တစ္လွည့စ္ ီ ေလွာင္ေနတုန္းပင္။
''ဟူး...''
ယီဖြ န္းသည္ ထိုႏွစ္ေယာင္ကို Aကဲခတ္ကာ စိတ္ပ်က္လက္ပ်င္ႏွင့္ ေလပူတစ္ခ်က္ မႈတ္ထုတ္ျပီးေနာက္...
''နဂါးနီ...ခင္ဗ်ားေျပာခ်င္တ့ ဲ Aဓိကလိုရင္းဟာ ဘာလ'ဲ '
1
500
ဟု စိတ္ဝင္တစား ေမးျမန္းေလသည္။ နဂါးနီသည္ ျပတ္သားေသာ ေလသံျဖင့္...
''ဂ႐ုဏာမ့ရဲ ႕ဲ လုပ္ရပ္ေတြက စုံစမ္းထားသေလာက္ဆိုရင္ မဟူရာဂိုဏ္းကို တနည္းနည္းန႔ ဲ
ဆန္႔က်င္ေနတာကို ေတြ႕ေနရပါတယ္...စႏၵာရဲတိုက္မွာတုန္းကလည္း တကို ္တကို ္ဆငို ဆ္ ိုင္ မုန္တိုင္းဓားဘုရင္န ႔ဲ
လာေတြ႕တယ.္ ..တစ္ခါ လြန္ခ့တဲ ့ ဲ ႏွစ္ပတ္ေက်ာ္ကလည္း ဒီျမိဳ႕မွာပ ဲ ေရာက္ေနျပီး လမ္းေတေလဂိုဏ္းထ ဲ ႐ုပ္ဖ်က္ျပီး
ဝင္ေရာက္ေနတယ္...ဒါ့Aျပင္ ရီထ်န္းတို႔ကို ဖမ္းဆီးဖို႔လႊတ္လိကု ္တ ့ဲ လသူ တ္ဓား Aဖြဲ႕ဝင္ေတြဟာ ေၾကာက္စရာေကာ
င္းတ့ ဲ
ဓားခ်က္ေၾကာင့္ ေသဆုံးသြားတာကို ေတြ႕လ႔ ို စစ္ေဆးၾကည့္လိကု ္ေတာ ့ က်ိန္းေသ ဂ႐ုဏာမ့ ဲ လက္ခ်က္ပါပ.ဲ ..သိုင္း
ေလာကမွာ
ရက္စက္ျပင္းထန္တ့ ဲ ဓားသိုင္းမ်ိဳးကို ေၾကာက္စရာAေကာင္းဆုံး Aဆင့္ထိ တတထ္ ားတာဆိုလ႔ ို ဂိုဏ္းခ်ဳပ္Aျပင္ သူပ

ရွိပါလိမ့္မယ္''
''Aင္း...ခင္ဗ်ားေျပာတာမွန္တယ္...သတူ တ္တ့ ဲ သံေယာဇU္မ့ဲဓားသိုင္းက မရဏကၾကိဳးဓားသိုင္းန႔ ဲ
Aဆင့္တူပ.ဲ ..မိစ႓ၧာAားတိုးေဆး မရေသးေတာ့ က်ဳပ္Aေနန႔ ဲ သူ႔က ို Aနိုင္မယူနိုင္ဘူး...Aလြန္ဆုံး တန္းတူပ ဲ တို
က္ခိုက္နိုင္မယ္''
ယီဖြ န္းက ေခါင္းညိတ္ေထာက္ခံ၍ ေျပာျပီးေနာက္...
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၁၀၁,၁၀၂)
''နဂါးနီ...ခင္ဗ်ားေျပာတ့သဲ ေဘာက ခ်င္းေရွာင္န႔ ဲ က်ံဳးနန္ကို တိကု ္ခိုကမ္ ယ့ ္ ကိစၥမွာ သူဝင္႐ႈပ္လိမ့္မယ္လ႔ ို ထင္တာမ
ဟုတ္လား''
''ဟုတ္ပါတယ္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္''
ယီဖြ န္းသည္ လွ်ိဳ႕ဝွက္စြာျပံဳး၍...
''ခင္ဗ်ားထိုင္လ႔ရို ျပီ...A့ဒဲ ီAတြက္ မပူပါနဲ႔...က်ဳပ္မွာ စိတ္ကူးထားတာရိွတယ္''
ဟု ေျပာလုိက္ေလသည္။ ထိုစကားေၾကာင့္ Aားလံုးစိတ္ဝင္တစား Aာ႐ံုစိုကထ
္ ားမိသည္။ နဂါးနီဂိုဏ္းခြဲမွဴးလည္း
သူ၏ထိုင္ခံု၌ ျပန္ထိုင္၍ နားေထာင္လုိက္သည္။
''ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းကို ျဖိဳခြင္းဖို႔က တကယ္ေတာ့ မခက္ခဲပါဘူးေလ...စက္ဝိုင္း၃ထပ္ဝကၤပါကို ျဖိဳခြင္းေပးသြားတ့ ဲ
ဂ႐ုဏာမ့ကဲ ို ေက်းဇူးတင္ရမွာပ.ဲ ..ေနာက္ျပီးေတာ့ A့ဒဲ ီ ဘနု ္းၾကီးေတြက တစ္ခ်ိနလ္ ုံး တရားAလုပ္ကို Uီးစားေပးေနေ
Page 586
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
တာ့
သိုင္းပညာပိုင္းမွာ နိမ့္က်ေနျပီ...ျပိဳင္စံရွားAဆင့္ရိွတ့ ဲ
သိုင္းသမားတစ္ေယာက္ေတာင္ ေမြးထုတ္မေပးနိုင္ဘူး...က်ံဳးနန္ဂိုဏ္းကေတာ့
ဓားသမားေကာင္းေတြေပါတယ္...သတိေတာ့ထားရမယ္...ဒါေပမယ့္ ကိစၥမရိွပါဘူးေလ...သတူ ႔ဂို ိုဏ္းရဲ႕ ထက္ျမက္တ့ဲ
ပုဂၢိဳလ္ႏွစ္ေယာက္က က်ဳပ္တို႔ဆီမွာ ရွိေနျပီပဲ''
ထိုAခါ မိႈငေ
္ တြလ်က္ရွိေနေသာ Aဆိပ္ဘုရင္ ကုန္းစြန္းယင္က...
''ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးကို မရွင္းလို႔ တစ္ခုေမးခ်င္တယ္...ဂ႐ုဏာမ့ကဲ ို Aေသမသတ္ပ ဲ တိမ္လႊာရဲတိုက္န႔ ဲ စႏၵာရဲတိုက္က ကိစၥ
လို
Aထင္ျမင္လြဲေAာင္ ဘာျဖစ္လ႔ ို လုပ္ခိုင္းရတာလ.ဲ ..စိတ္ထ ဲ သိပ္မရငွ ္းဘူး...တကယ္တမ္း က်ဳပ္တို႔Aင္Aားနဲ႔ဆို မနို
င္စရာ
Aေၾကာင္းမရွိဘူး''
သ႔ူစကား၏ Aေျဖကို Aားလုံးကလည္း သိခ်င္မိသည္။ သို႔ေသာ္ ဂ႐ုဏာမ့ဲAား တစ္ခါ႐ံႈးနိမ့္ထားေသာ
ယီဖြ န္း၏ ေဒါသကိုေၾကာက္၍ စကားပင္ သိပ္မဟရဲေခ်။ ကုန္းစြန္းယင္ကမူ ဘုရင္၄ပါးAနက္ AထူးAေလးေပးခံရသူျဖ
စ္သလို
1
501
မည္သည့္ကိစၥမဆို ရွင္းရွင္းဘြင္းဘြင္းသာ ေမးျမန္းတတ္၏။ ထိုAခါ ယီဖြ န္းသည္ ေခတၱမွ် မိႈင္ေတြသြားျပီးေနာက္
သက္ျပင္းခ်ကာ...
''Aဆိပ္ဘုရင္ၾကီး...ခင္ဗ်ားကို တစ္ခုေမးမယ္...က်ဳပ္လိုAဆင့္ရိွတ့ ဲ သငို ္းသမားမ်ိဳး ဘယ္ႏွေယာက္ ေတ႕ြ ဖူးလဲ''
ဟဆု ိလု ိုကု ္ရာ ကုန္းစြန္းယင္က ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ေျဖၾကားလိုက္၏။
''ဂိုဏ္းထိန္းၾကီး ေျပာပုံAရဆရို င္ ဂ႐ုဏာမ့ဲတစ္ေယာက္ပဲ ရိွနိုင္မယ္''
ယီဖြ န္းသည္ ေက်နပ္စြာျဖင့္ ေခါင္းတစ္ဆတ္ဆတ္ညတိ ္ျပီးလွ်င္...
''မွန္တယ္...သူပ.ဲ ..ထူးျခားတာက သ႔Aူ တြင္းAားက AပူAေAးႏွစ္မ်ိဳး ျဖစ္ေနတ့ဲAျပင္ ဓားပညာကလညး္
ရီႊလီမင္(ပညာရွင္နတ္ဘုရား)မိစၧာစိတ္ဝင္တုန္းက တထီ ြင္ထားတ့ ဲ
သံေယာဇU္မ့ဲဓားသိုင္း၁၃ကြက္ပ.ဲ ..သတင္းၾကားရသေလာက္ဆိုရင္ က်ဳပ္Aထင္ သကူ ိုင္တ့ ဲ ဓားကလည္း က်ဳပ္ရဲ႕
မီးမုန္တိုင္းဓားလို ေမွာ္ဝင္ရတနာဓား Aလက္၂၀မွာ ပါဝင္တ့ ဲ ခရမ္းေရာင္စU္ဓား ျဖစ္နိုင္တယ္...ေနာက္တစ္ခု
ထးူ ျခားတာရိွေသးတယ္...A့ဒဲ ီဓားက တစ္ခ်ိန္တုန္းက ေရႊဝါေရာင္နတ္မင္းရဲ႕ လက္စေဲြ တာ္ဓား ျဖစ္ခ့လဲ ို႔ပဲ...သိုင္းက်မ္
းထဲမွာ
A့ဒဲ ီAေၾကာင္းေတ ြ နည္းနည္းပါးပါး ေဖာ္ျပထားလို႔သိရတာ...တကယလ္ ႔ ို သသူ ာ က်ဳပ္တ႔ဂို ိုဏ္းထဲဝင္လာရင္ ဒီထ
ကမ္ က
ဂိုဏ္းၾကီးက ဖံ႕ြ ျဖိဳးနိုင္တယ္...ဒါေၾကာင့္ သူ႔က ို ႏွေျမာမိလို႔ မသတ္ခ်င္ဘူး...ဇာတ္လမ္းဆင္ျပီး
Aထင္လြဲေAာင္လုပ္မယ္...နဂိုကတည္းက သိုင္းေလာကရဲ႕ ပစ္မွတ္ဆိုေတာ့ က်ဳပ္တို႔က မီးေလာင္ရာ
ေလပင့္ေပး႐ုံပဲေလ...ေနာက္ဆုံး ေျခခ်စရာမရိွရင္ မဟူရာဂိုဏ္းကို ပူးေပါင္းလာလိမ့္မယ္...တကယ္လ႔ ို သူပူးေပါင္းလာခ့
ရဲ င္
Page 587
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဝိညာU္မ့ဲေဆးနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ထားရမယ္...A.ဲ ..သူ မပူးေပါင္းရင္ေတာ့ ရွင္းပစ္႐ုံပ.ဲ ..ရန္သူတစ္ေယာက္ ေလ်ာ့သြားတာေပါ့
ေလ''
စသည္ျဖင့္ ယီဖြ န္းက ရွည္လ်ားစြာ ရွင္းျပသည္။ ကုန္းစြန္းယင္လည္း သေဘာေပါက္နားလည္သြား၍ ေခါင္းတစ္ခ်က္ည
တိ ္မိသည္။
မည္သို႔မွ ေစာဒက မတက္ေတာ့။ Aားလံုးတိတ္ဆိတ္သြားခ်ိနတ
္ ြင္...။
''Aဟြတ္...Aဟမ္း''
ဂုဏိ ္းထိန္းၾကီး ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးသည္ ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ဟန္႔လိုက္ျပီး...
''ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးက ဘယ္လို AစီစU္ ဆြဲထားတာလဲ''
ထိုAခါ ယီဖြ န္းက Aားလုံးကို တစ္ခ်က္ေဝ့ၾကည့ျ္ပီး...
''ဘုရင္၄ပါး၊ဝံပုေလ၊ြ ေရႊေႁမြဂိုဏ္းခြဲမွဴးတို႔က လိုAပ္တ့ ဲ ဂိုဏ္းသားAေရAတြက္န႔Aဲ တူ ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းကို
စိမ္ေခၚတိုက္ခိုက္ရမယ္''
ဟဆု ိျုပီး တဆက္တည္း...
''ေနလဘီလူးညီေနာင္''
''ဟတု ္က့'ဲ '
''ရွိပါတယ္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး''
စန္႔ကြမ္းယန္ႏွင့္ စန္႔ကြမ္းယင္တ႔ ို ျပိဳင္တူ ထူးလိုက္ၾကသည။္
''ပိက်ံဳးတို႔ ဒဏ္ရာသက္သာရင္ မင္းတို႔ညီAစ္ကိုႏွစ္ေယာက္န႔Aဲ တူ လွ်ိဳ႕ဝွက္AၾကံAစညမ္ ွာ ေဆာင္ရြက္ေစရမယ္...
ဘယ္လိုမ်ိဳး
လုပ္ေဆာင္ရမယ္ဆိုတာ Aဆိပ္ဘုရင္ၾကီးကတဆင့္ ညႊန္ၾကားခ်က္ေပးလိုက္မယ္...ေသခ်ာ လိုက္နာပါ''
1
502
''ဟတု ္က့'ဲ '
''ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး''
ႏွစ္Uီးသား Aားရတက္ႂကြစြာျဖင့္ ေျဖၾကားလိကု ္သည္။ ညီAစ္ကို ႏွစ္ေယာက္စလုံး ထမ္းေဆာင္ရမည့္တာဝန္Aတြက္
တက္ႂကြေနသလိ ု စိတ္လႈပ္ရွားမိသည္။ သူတ႔ႏို ွစ္ေယာက္သည္ မိစၧာ၅မ်ိဳးက်င့္စU္ပါ ပညာရပ္မ်ားကို ေလ့က်င့္လိုၾက၏။
သို႔ေသာ္
Aနည္းဆံုး ဂိုဏ္ခြဲမွဴးAဆင့္ထိ ရွိမွသာ သင္ၾကားခြင့္ရေလသည္။ Aကယ္၍ သည္တစ္ခါ
ထမ္းေဆာင္ရမည့္တာဝန္ကို ေက်ပြန္စြာ ေဆာင္ရြက္နုိင္ပါလွ်င္ ရာထူးတစ္ဆင့္ တက္ေကာင္းတက္နုိင္သည္ဟု ေတြးေ
တာမိကာ
ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ျဖစ္သြားေတာ့သည္။
''တစ္ခ်ိဳ႕တဝက္က က်ံဳးနန္ေတာင္ကို က်ဳပ္န႔ ဲ လုကိ ္ခ့ရဲ မယ္...က်န္တ့လဲ ူေတြက သြားလမ္းတေလွ်ာက္မွာ ရန္သူေတြ
ကို
ၾကားျဖတ္တိုက္ခုိက္ရမယ္''
စသည္ျဖင့္ တာဝန္Aသီးသီးကို ယီဖြ န္းက ရွင္းလင္းေျပာဆိုေလသည္။ Aားလုံးကိုယ္စီ ေခါင္းတညိတ္ညိတ္ႏွင့ ္ ရိွေန
Page 588
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
သည္။
''ခင္ဗ်ားတို႔Aားလုံး က်ဳပ္ေျပာတ့ထဲ ဲမွာ မရွင္းလင္းတာ မရိွဘူးလ႔ ို ထင္ပါတယ္''
''မရိပွ ါဘူး ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး''
ယီဖြ န္း၏ Aေမးစကားကို တညီတညြတတ္ ည္း ေျဖၾကားလိကု ္ၾကသည။္
''မင္းတို႔ကို သတိေပးစရာတစ္ခု ရွိေသးတယ္''
ဟု ယီဖြ န္းက ထပ္မံေျပာလိုက္ေသာAခါ နားစြင့္ထားမိသည္။
''Aခုတေလာ ေသြးဝိညာU္ဂိုဏ္းဆိုျပီး ေပၚေပါက္ေနတယ.္ ..က်ဳပ္တို႔ဂိုဏ္းကို တစ္နည္းနည္းနဲ႔ ဆန္႔က်င္ေနတယ.္ ..လြ
န္ခ့တဲ ့ ဲ
ႏွစ္ပတ္ေက်ာ္ကလည္း ဂ႐ုဏာမ့ဲန႔ ဲ ဂိုဏ္းထိန္းၾကီးတို႔ တိကု ္ခိုက္ေနတုန္း Aခြင့္Aေရးယူျပီး စံAိမ္ထဲက သိုင္းသမားေ
တြကို
သတု ္သင္ျပီး မီး႐ိႈ႕သြားေသးတယ္...ကံေကာင္းလို႔ သုံးေဆာင္ေလာက္ပ ဲ မီးထဲပါသြားတာ...သူတ႔ေို ကာင္ေတ ြ ဒီတစ္ခါ
AစီစU္မွာလည္း မေႏွာင့္ယကွ ္နိုင္ဘူးလို႔ ေျပာမရဘူး...သတိထားရမယ္...သတူ ႔ဂို ိုဏ္းခ်ဳပ္ရဲ႕ သိုင္းပညာက Aဆိပ္ဘု
ရင္ၾကီးနဲ႔
လက္ရည္တူ ရိွတ့Aဲ တြက္ ဂ႐ုဏာမ့လဲ ိုပ ဲ လူနည္နည္းေလးန႔ ဲ သြားျပီး မယွU္ျပိဳင္န႔.ဲ ..ၾကားရဲ႕လား''
Aဆံုးသတ္၌ ခပ္ေငါက္ေငါက္ေလး ေAာ္ေျပာလုိက္သျဖင့္ ဂိုဏ္းထိန္းၾကီးႏွင့္ Aဆိပ္ဘုရင္မွAပ က်န္သူမ်ား
ကိုယ္တစ္ခ်က္တုန္ခါသြားျပီး...
''ၾကားပါတယ္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး''
သတူ ႔ ို Aားလုံးကိုယ္စီ ျပိဳင္တူေျဖၾကားလိုက္၏။
''တာဝန္ေတြကို သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးတို႔လူစု Aတြင္းဒဏ္ရာ သက္သာတဲ့Aခ်ိန္က်ရင္ ထမ္းေဆာင္ရမယ္...Aခု
Aစည္းAေဝးပြဲသိမ္းျပီ''
ယီဖြ န္းက မတ္တတ္ရပ္ျပီး ေျပာလိုက္ရာ က်န္သူမ်ားAားလုံး တညီတညတြ ္တည္း ထရပ္ၾက၍...
''ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး Aသက္ေထာင္ေသာင္း ရွည္ပါေစ...မဟူရာဂိုဏ္းၾကီး ဒီထက္မက တိုးတက္စည္ပင္ပါေစ''
ဆုေတာင္းစကားမ်ား ေျပာျပီးေနာက္ ယီဖြ န္း လက္ေဝွ႔ျပလိုက္သည္ႏွင့္ Aသီးသီး လူစုခြဲ၍ ထကြ ္ခာြ သြားေတာ့သည္။
''မုန္တိုင္းဓားဘုရင ္ ခင္ဗ်ားေနခ့Uဲ ီး''
1
503
ယီဖြ န္းက ေျပာလိကု ္ေသာAခါ မုန္တိုင္းဓားဘုရင္ တျဖစ္လ ဲ ဓားဘုရင္တုနန္သည္ ေျခလွမ္းမ်ားကို ရပ္တံ့လိုက္သည္။
ထ႔ေို နာက္
ယီဖြ န္းထံသြား၍ Uီးညြတ္ဂါရဝျပဳေလ၏။ Aဘယသ္ ို႔ေသာ Aေရးၾကီးကိစၥမ်ိဳးကို မွာၾကားမည္နည္းဟု ေတြးေတာမိလို
က္သည္။
''ရဲ႕က်ားေလာ္က Aမွန္ေျပာေသးလား''
ယီဖြ န္းက ေစ့ေစ့ၾကည့၍္ ေမးေလသည္။ တနု န္သည္ ေခါင္းခါယမ္းျပ၏။
''သူလည္းပဲ ေရႊၾကဳတ္ထဲမွာ ရတနာေျမပံု ရွိတယ္ထင္ေနတာ...Aလြတ္ၾကီးဆိုတာ
မယုံဘူး...ေခ်ာ့တလွည့ ္ ေျခာက္တလွည့လ္ ုပ္ျပီး ႏိွပ္စက္တာေတာင္ ရတနာေျမပုံ ရိွတ့ေဲ နရာကို မသိဘူးလ႔ ို ျငင္းေန
Page 589
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
တုန္းပါပ ဲ
ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး''
ယီဖြ န္းသည္ မုတ္ဆတိ ္မ်ားကို တသသလုပ္၍ နဖူးေၾကာမ်ား ႐ံႈ႕တြသည္Aထိ ေလးေလးနက္နက္ စU္းစားေန၏။
''ေတာင္တစ္လုံးစာရိွတ့ ဲ ရတနာေတြကို က်ဳပ္က စိတ္မဝင္စားဘူး...Aဓိကက်တာ
သဘာဝစြမ္းAား၇မ်ိဳးက်င့္စU္ပ.ဲ ..႐ုကၡဇီဝက်င့္စU္တစ္မ်ိဳးရေတာင္ က်ဳပ္ေက်နပ္တယ္...A့ဒဲ ီထဲမွာ Aသက္ေထာင္ေ
သာင္းမက
ရွည္ေစတ့ ဲ နည္းလမ္းေတြန႔ဲ ေဆးပညာ၊Aဆိပ္ပညာAမ်ိဳးမ်ိဳးန႔ ဲ ပတ္သက္ျပီး Aဖိုးတန္တ့ ဲ နည္းလမ္းေတ ြ
Aမ်ားၾကီးရိွတယ္...ေျပာရရင္ သဘာဝစြမ္းAား၇မ်ိဳးထဲမွာ Aက်ယ္ျပန္႔ဆုံးပဲ''
ဓားဘုရင္သည္ မည္သို႔မွ်မေျပာဘဲ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္စြာ နားေထာင္ေနေလ၏။
''တကယ္လ႔ ို ရဲ႕က်ားေလာ္က မေျပာေသးရင္ ဆက္ျပီးႏိွပ္စက္ထား... ေသေတာ့ မေသေစန႔'ဲ '
ယီဖြ န္းက ေAးစက္စက္ေလသံျဖင့္ ေျပာလိုက္ေလရာ...
''Aမိန္႔တိုင္းပါ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး''
လက္တစ္ဖက္ေဝွ႔ယမ္းလိုက္သည္တြင္ တုနန္လည္း A႐ိုAေသေပးျပီး လွည့ထ္ ြက္သာြ းေတာ့၏။ ယီဖြ န္းကမူ Aေတြး
မ်ားႏွင့္
က်န္ရစ္ေနသည္။
''Aင္း...ရတနာေျမပုံ ၃ပိုင္း ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ စုံပါ့မလ'ဲ '
ဟူ၍ ခပ္တိုးတိုးေလး ညည္းတြားမိေတာ့၏။
©©©©©©©©©©©©©©©©©©
Aခ်ိန္ကား ညကာလပင္ ျဖစ္ေခ်သည္။ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုး တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေန၏။ Aားလံုးကိုယ္စီ ေန႔ခင္းတေ
နကုန္
ပင္ပန္းထားသည္တ႔ကို ို Aတးို ခ်၍ Aိပ္စက္ေနၾကမည္ျဖစ္သည္။
ဟုန္စံAိမ္ Aတြင္းရွိ Eည့္ခန္းတစ္ေနရာ၌မူ မီးAလင္းေရာင္တစ္ခု ရွိေနသည္။ ထိုAခန္းတြင္း၌ ရွိေနသူက
ဟုန္စုလိန္၊က်ံဳးထုးံ ၊စုခ်ဴးရန္၊ယဟု ုႏံ ွင့္ ပိုင္ရွင္းတို႔ ညီမႏွစ္ေယာက္ပင္ ျဖစ္ၾက၏။ သူတ႔Aို ားလုံး
Aေၾကာင္းAရာတစ္ခုခက
ု ို ေဆြးေႏြးေနပံုရ၏။
''မဟူရာစံAိမ္ကို ဟတို စ္ခါ မီးေလာင္ျပီးေနာက္ပိုင္းမွာ ဂိုဏ္းထဲက Aဆင့္ျမင့္သိုင္းသမားေတ ြ
တဖဖဲြ ေဲြ ရာက္လာတယ္...သတူ ႔ိုAင္Aားန႔ဲဆို က်ဳပ္တ႔ ို ဌာနခ်ဳပ္ကို ေAးေဆးျဖိဳ႐ုံပ'ဲ '
ဟုန္စုလိန္က စိုးရိမ္တၾကီး AမူAယာႏွင့္ ေျပာေလသည္။ က်န္သည့္သူမ်ားကလည္း ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ညိတ္မိ၏။
ဟုန္စုလိန္ေျပာသလိုပင္ မဟူရာဂိုဏ္းရွိ ထိပ္တန္းေခါင္းေဆာင္မ်ား ႏွစ္ပတ္Aတြင္း သူ႔Aစုႏွင့္သူ ေရာက္ရွိလာၾကသျဖင့္
သတူ ႔Aို ားလုံး တုန္လႈပ္သြားၾကသည္မွာ Aမွန္ပင္။ ထိုAင္Aားႏွင့္ဆိုပါက ဟုန္စံAိမ္ပင္ ဖြတ္ဖြတ္ညက္ ေၾကသာြ းနိုင္
၏။
1
504
''ဒါေပမယ့္ Aခုထိေတာ့ သူတ႔ေို တြ မလႈပ္ရွားေသးၾကဘူး...ဘယ္လိုေၾကာင့္လည္း ကြၽန္ေတာ္ ေသခ်ာမရွင္းလင္းဘူး...
Aခ်ိန္မေရြး
Page 590
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
တကို ္ခိုက္လ႔ိုရတယဆ္ ိုျပီးေတာ့ ၾကိဳးရွည္ရွည္န႔ ဲ လွန္းထားတာမ်ားလား''
ယဟု ုကံ သူ၏Aေတြးကို ဖြင့္ဟေျပာျပသည္။
''Aစ္ကိုၾကီးယုဟေုံ ျပာတာ ျဖစ္နိုင္တယ္''
ပိုင္ရွင္းကလည္း ေထာက္ခံေျပာလုိက္ေလသည္။ က်ဳးထံုးကမူ မည္သို႔မွ်မဆိုဘဲ စားပြဲေပၚမွ Aရက္Aိုးကို ေမာ့ေသာ
က္ကာ
ၾကက္ေၾကာ္ပန္းကန္ကို ႏႈိက္စားေန၏။ စကားဝိုင္း၌လည္း စိတ္မဝင္စားဘဲ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ မသိမသာျဖင့္
ပိုင္ရွင္းကိုသာ ေငးေမာၾကည့္႐ႈေနေလ၏။
''Aဟြတ္...Aဟမ္း''
ဟုန္စလု ိန္က Aသံခပ္က်ယ္က်ယ္ ေခ်ာင္းဟန္႔လိကု ္ေသာAခါ ဆတ္ကန ဲ တုန္သြားသည္။
''က်ံဳးထုံး...ဘယ္လသို ေဘာရလ'ဲ '
ဟုန္စုလိန္က ႐ုတ္တရက္ ေမးလိုက္ေသာAခါ Aေယာင္ေယာင္Aမွားမွားႏွင့္ ေျဖမိသည္။
''ဗ်ာ...Aင္း...Aဲ...ပိုင္ရွင္းက လွပါတယ္ဗ်ာ''
''ရွင္...ရွင္''
ပိုင္ရွင္းမွာ Aံ့Aားသင့္ျပီး မ်က္ႏွာနီရဲသြားသည္။ မည္သို႔ဆိုရမည္မသိေတာ့။
''ဟိုက္...ဒုကၡပဲ...ေယာင္ျပီးေတာ့ ထြက္သြားျပီ''
က်ံဳးထုံးသည္ ကယို ့ပ္ ါးစပ္ကို လက္ဝါးျဖင့္Aုပ္ရင္း ခပ္တိုးတိုးေလး ညည္းညဴမိ၏။ သူ႔စကားေၾကာင့္ က်ဴးေဆြႏွင့္
ယဟု ုတံ ို႔ ျပံဳးေယာင္သမ္းသြားၾကသည္။ ပိုင္ရွင္းမွာမူ မ်က္ႏွာထားရခက္သြား၏။ က်ံဳးထုံးလည္း ေခါင္းမေဖာ္နိုင္ေတာ့။
စကားဝိုင္းတြင္ နားေထာင္ရင္း ငိုက္ျမည္းေနေသာ စုခ်ဴးရန္ပင္ မ်က္လံုးျပဴးက်ယ္ကာ ေခါင္းေထာင္လာသည္။
''ဟာ...Aစ္ကိုၾကီးနဲ႔ဆို ေနန႔ဲလ၊ေရႊန႔ျဲမပ'ဲ '
ဟူ၍ ဘုမသိဘမသိ ေထာက္ခံေျပာလုိက္သျဖင့္ လူပ်ိဳၾကီးႏွင့္ Aပ်ိဳၾကီးတို႔မွာ ငယ္မူငယ္ေသြးႂကြ၍ ရွက္စိတ္ဝင္သြားၾက
၏။
''Aဟြတ္...Aဟမ္း''
ေခ်ာင္းဟန္႔သံၾကားရသျဖင့္ က်ံဳးထံုးသည္ Aာ႐ံုလြဲသြားေစရန္...
''ေတေလၾကီး...ေစာေစာက ေခ်ာင္းဟန္႔လိုက္တာ ခင္ဗ်ားမွာ ေျပာစရာရွိလား''
''က်ဳပ္လည္း ေခ်ာင္းမဟန္႔မိပါလား''
ဟုန္စုလိန္က တAံ့တၾသႏွင့္ ေျပာလုိက္ရာ Aားလံုး နားမလည္ဘဲ ေၾကာင္Aမ္းAမ္း ျဖစ္ေနရာဝယ္...
''ဝွစ္''
႐ုတ္တရက္ ေလခြငး္ သံႏွင့္Aတူ Aရာဝတၳဳတစ္ခုက က်ံဳးထံုး၏ မ်က္ႏွာကို ပြတ္ကာသီကာ ျဖတ္သန္းသြားသည္။
''ဒုတ္''
ထိုAခါ Aခန္းနံရံတြင္ စိုက္ဝင္ေနေသာ ျမားတိုေလးတစ္ခုကို ေတ႕ြ လိကု ္ရ၏။
1
505
''ဘယ္သူလဲကြ''
က်ံဳးထံုးသည္ ထိုAရာဝတၳဳ၏ လာရာလမ္းေၾကာင္းAတုိင္း ၾကည့္႐ႈေသာ္ Aနက္ေရာင္ လူရိပ္တစ္ခုကို ေတြ႕လိကု ္ရ၍
Page 591
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
Aံ့Aားသင့္သြားသည္။
''ေဟ့...မေျပးန႔'ဲ '
ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို သူသည္ ကိုယ္ေဖာ့ပညာျဖင့္ ေျပးလုိက္သြားေတာ့၏။
''က်ံဳးထုံး မလိုက္န႔ေဲ တာ့''
ဟုန္စုလိန္က ေAာ္ေျပာေသာ္လည္း ဂ႐ုမစိုက္ပဲ ေျပးလႊားသြားရာ တခဏခ်င္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလသည္။
''စာတစ္ေစာင္ပဲ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး''
ယဟု ုကံ နံရံတြင္ စိုက္ဝင္ေနေသာ ျမားတိုေလးကို ႏႈတ္ယူရင္းမွ ေျပာလိကု ္သည္။ သူေျပာသလိုပင္ စာရြက္တစ္ခုကိုလိ
ပ္၍
ခ်ည္ေႏွာင္ထားသည္ကို ေတြ႕ရ၏။ သိ႔ဆု ိုလွ်င္ ေစာေစာကလူသည ္ သတင္းတစ္စုံတစ္ရာ ေပးပို႔ျခင္း ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
ဟုန္စုလိန္သည္ ယဟု ုထံ ံမွ ျမားတိုကိုယူ၍ ၾကိဳးေျဖကာ စာရြက္ကို ဖတ္႐ႈၾကည့္ေလ၏။ ထိုခဏဝယ္ သူ၏မ်က္ႏွာသည္
တည္ၾကည္ေလးနက္သြားသည္။ ထ႔ိုေနာက္တြင္ မ်က္ႏွာ ညိွဳးႏြမ္းသြားကာ ထိုင္ခုံေပၚသ႔ ို စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ထငို ္ခ်လို
က္ျပီး
သက္ျပင္း႐ႈိက္ထုတ္လိုက္ေလ၏။
''ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး...ဘာAေၾကာင္းရာေတြမ်ား ေရးထားလို႔လဲ''
ယဟု ုကံ ေမးလိကု ္ေသာAခါ ဟုန္စုလိန္သည္ ထိုစာရြက္ကိုျဖန္႔ကာ Aားလုံးျမင္သာေAာင္ စားပြဲေပၚတင္ထားလိုက္
၏။
''Aသကတ္ စ္ရာ မေနရေပမယ့ ္ Aမႈတစ္ရာ ၾကံဳရတယ္ဆတို ာ Aမွန္ပ.ဲ ..စာကိုသာ ဖတ္ၾကည့လ္ ိကု ္ေတာ့''
ဟုန္စုလိန္က ညည္းညဴေျပာေလသည္။ ထAို ခါ ယုဟုတံ ို႔သည္ မတတ္ တ္ရပ္ကာ ထိုစာရြက္ကို ဝိုင္းAုံဖတ္႐ႈေလသ
ည္။
သတူ ႔လို ည္း ဟုန္စုလိန္နည္းတူ မ်က္ႏွာပ်က္သြားၾက၏။
''ဝိညာU္မ့ဲေဆးမိတ့ ဲ လူေတကြ ို ကယ္ဖို႔လတႊ လ္ ိကု ္တ့ ဲ ဂိုဏ္းသား ၁၀၀ေတာင္ Aဖမ္းခံရျပီး ဝိညာU္မ့ေဲ တြျဖစ္ကုန္ျပီ
ေပါ့''
ယဟု ုံသည္ မ်က္ႏွာ႐ံႈ႕မ့ကဲ ာ ေျပာလိုက္သလို ပိုင္ရွင္းကလည္း စိုးရိမ္တၾကီးႏွင့္...
''မၾကာခင္ ဟုန္စံAိမ္ကို ဖ်က္ဆီးျပီး ခ်င္းေရွာင္န႔ ဲ က်ံဳးနန္ဂိုဏ္းကိုလည္း မဟူရာဂိုဏး္ က တကို ္ခိုက္ေတာ့မယ္ဆိုတာေ
ရာ
တကယ္ပဲလား''
''ဒသီ တင္းက Aမွန္ပဲဆိုရင္ Aခုလို Aသိေပးတ့ ဲ သကူ ဘယ္သူမ်ားလ'ဲ '
က်ဴးေဆြက ေမးျမန္းသလိုလိုႏွင့္ ေရရြတ္မိ၏။ က်န္လူမ်ားလည္း ထိုပုဂၢိဳလ္Aေၾကာင္း သိလိုၾကသည္။
''မဟူရာဂိုဏ္းထ ဲ သလူ ိွ်ဳဝင္လုပ္တ့ ဲ သိုင္းသမားတစ္ေယာက္ေယာက္ ျဖစ္မယ္ထင္တယ္''
ယဟု ုကံ ေတးြ ေတးြဆဆႏွင့္ ေျပာလုကိ ္သည္။
''ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ေရွ႕ဆကျ္ပီး ဘယလ္ ိုလုပ္ရမလဲဆိုတာ စU္းစားရမယ္...က်ံဳးထုံးျပန္လာရင္ တစ္ခုခု ထူးေလာ
က္မယ ္
ထင္ပါရဲ႕''
ဟုန္စုလိန္က ေျပာေသာAခါမွ လူရိပ္ေနာက္ ေျပးလုိက္သြားေသာ က်ံဳးထံုးကို သတိရသြားမိ၏။
Page 592
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
သ႔ကူ ိုယ္ေဖာ့ပညာႏွင့္ဆိုလွ်င္ ေစာေစာက လူရိပ္ကို မီေလာက္ေပမည္။ သို႔ျဖစ္၍ က်ံဳးထုံးAလာကို ေစာင့္ဆိုင္းေန႐ုံသာ
ရိွေတာ့၏။
1
506
©©©©©©©©©©©©©©©©©©
''ေဟ့...ေဟ့လူ...မေျပးန႔'ဲ '
က်ံဳးထုံးသည္ Aနက္ေရာင္လူရိပ္ေနာက္ကို ေျပးလိုက္ရင္းမွ ေAာ္ေျပာလိကု ္၏။ ထိုလူရိပ္၏ ကယို ေ္ ဖာ့ပညာသည္
ထိပ္တန္းAဆင့္ရိွသလို ျမန္ဆန္လွသည္။ သ႔ိုေသာ္ သိုင္းေလာကတစ္ခုလုံး၌ ကယို ္ေဖာ့ပညာတြင္ နံပါတ္(၁)ရထားဖူးေ
သာ
က်ံဳးထံုးကိုေတာ့ မယွU္နုိင္ပါေခ်။ သို႔ျဖစ္၍ တျဖည္းျဖည္းမီလာသည္။
''ေဟး''
႐ုတ္တရက္ ထလို ူသည္ ေနာက္လွည့က္ ာ လက္ဝါး႐ိုက္ထုတလ္ ိကု ္၏။
က်ံဳးထုံး Aလြန္တရာ Aံ့Aားသင့္သြားသည္။ ထလို က္ဝါးသိုင္းကြက္ကို သသူ ိရိွသည္။ ထ႔ိုေၾကာင့္ ကပ်ာကယာ ခုခံလိ
ကု ္၏။
''ဝုန္း''
က်ံဳးထံုးသည္ ေျခ၃လွမ္းဆုတ္သြားျပီး ထိုလူရိပ္မွာမူ ေျခ၁၀လွမ္းေက်ာ္ထိ ဆုတ္သြား၏။ ထို႔ေနာက္တြင္ ခ်ာကနဲ
လွည့ေ္ ျပးေတာ့သည္။
''သသူ ုံးသြားတာ မုန္တိုင္းနဂါးလက္ဝါးသိုင္းပါလား...ဒါေပမယ့ ္ AေAးဓာတ္Aတြင္းAားန႔ဲ Aေတာ္ထူးဆန္းတာပဲ''
က်ံဳးထံုးသည္ ေခတၱမွ် ေတြေဝစU္းစားရင္းမွ ေစာေစာက လူရိပ္၏ AၾကံAစည္ကို သေဘာေပါက္သြားသည္။ ထိုသူသ
ည္
တမင္တကာ Aားေလွ်ာ့ေပါ့၍ လက္ဝါးခ်က္ထုတ္ျပီး က်ံဳးထံုး Aားထည့္ခုခံသည့္ လက္ဝါးAရွိန္ကို
Aလိုက္သင့္ခံယူကာ ေျပးသြားျခင္းပင္။ ထိုက့သဲ ႔ ို စြမ္းေဆာင္နိုင္သူမွာ ထိပ္တန္းAဆင့္ရိွ သိုင္းသမားမ်ားသာ တတန္ ုိ
င္ေပမည္။
သိ႔ျုဖစ္၍ ထလို ႔ကူ ို Aေတာ္စိတ္ဝင္စားသြား၏။
''ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သ႔Aူ ေၾကာင္းသိရေAာင္ လိုက္သာြ းမွပ'ဲ '
က်ံဳးထံုးသည္လည္း''ေလနဂါးကိုယ္ေဖာ့ပညာ''ကို Aစြမ္းကုန္သံုး၍ ေျပးလုိက္သြားေတာ့သည္။
Aနက္ေရာင္လူရိပ္သည္ ေနာက္တစ္ခ်က္လွည့ၾ္ကည့္ျပီးေနာက္ ဆကေ္ ျပးသည္။ က်ဳံ းထုံးကို မ်က္ေျချဖတ္ရန္လည္း
မၾကိဳးစားေခ်။ မည္သိ႔ေ
ု သာ AၾကံAစည္ရွိ၍နည္း။
''ငါ့ကိုမ်ား ေထာင္ေခ်ာက္ဆင္ ဖမ္းဖို႔လား''
က်ံဳးထုံးသည္ ထိုAေတြးဝင္သြားမိ၏။ သို႔ေသာ္ သသူ ည္ ခပ္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္သည့A္ ျပင္ Aခ်စ္ကိစၥမွAပ က်န္သ
ည့္ေနရာတြင္
ရဝဲ ံ့သူျဖစ္၍ မတြန္႔မဆုတ္ႏွင့္ လကို ္သာြ းေတာ့သည္။ သူ႔Aေနျဖင့ ္ ထိုလူရိပ္ကို ေက်ာ္တက္သြားနိုင္ေသာ္လည္း
မ်က္ေျခမျပတ္ေAာင္သာ ဆယ္ေပျခား၍ လိကု ္ေလ၏။ Aဆိုပါလူရိပ္ကလည္း ေနာက္သ႔ ို လွည့ၾ္ကည့လ္ ွည့္ၾကည့္လု
ပ္ကာ
Page 593
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
တစ္ေနရာရာသ႔ ို ေခၚေဆာင္ေနပုံရ၏။ က်ံဳးထုံးလည္း တျဖည္းျဖည္း သတိျပဳမိသြားသည္။ ထသို ူသည္ ျမိဳ႕ျပင္သို႔
Uီးတည္သြားေနျခင္းပင္။ တစ္Uီးက ေျပး၊တစ္Uီးက လိကု ္ႏွင့္ မၾကာမီ ျမိဳ႕ျပင္ ေတာAုပ္တစ္ခုသို႔ ေရာက္သြားသည္။
ထိုAခါ ေျပးလႊားေနေသာ လူရိပ္သည္ ခ်က္ခ်င္းရပ္တံ့ျပီး ေနာက္လွည့လ္ ိကု ္၏။
''ခင္ဗ်ားက ဘယ္သူလဲ''
က်ံဳးထုံးက Aကဲခတ္ၾကည့ရ္ င္း ေမးလိုက္သည္။ ယင္းပုဂိၢဳလ္သည ္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ မ်က္ႏာွ ဖုံးတစ္ခုတပ္ထားျပီး
ဝတ္႐ုံမည္းၾကီး ျခံဳလႊမ္းထားေလ၏။ ထ႔ျိုပင္ ေနာက္ေက်ာ၌ ရွားပါးAဖိုးတန္ေသာ ႏွစ္ဖက္သြား ဓားရွညတ္ စ္လက္က ို
ဓားဖံုးႏွင့္တကြ လြယ္ပိုးထားသည္။ ဓားရွည္တစ္ခုလံုးသည္ Aျပာေရာင္ Aဆင္းရွိျပီး ေက်ာက္သံပတၱျမားမ်ား စီျခ
ယ္ထားသည္။
ဓားသြားAရွည္ကမူ ၃ေပခန္႔ ရွိေပမည္။
1
507
''က်ဳပ္နာမည္ကို Aထူးလွိ်ဳ႕ဝွက္ထားတယ္...ဒါေပမယ့္ သံသယမဝင္ပါနဲ႔...က်ဳပ္က ခင္ဗ်ားတို႔ ရန္သူမဟုတ္ဘူး''
မ်က္ႏွာဖံုးရွင္က ေAးေဆးစြာျဖင့္ေျပာလုိက္သည္။ က်ံဳးထုံးသည္ Aံ့Aားသင့္သြားျပီး...
''ခင္ဗ်ားက လမ္းေတေလဂိုဏ္းကလား''
ဟုေမးလိုက္ေသာAခါ မ်က္ႏွာဖုံးရွငက
္ ေခါင္းခါယမ္းျပ၏။ က်ံဳးထုံးသည္ ေစာေစာက ထသို ူတိုက္ခကို ္သည့ ္
သိုင္းကြက္ကို ျမင္လိုက္ရကတည္းက မုန္တိငု ္းနဂါး လက္ဝါးသိုင္း၂၈ကြက္မွ သိုင္းကြကတ္ စ္ခုျဖစ္ေၾကာင္း
ခ်က္ခ်င္းသိလုိက္မိသည္။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဟုန္စုလိန္ႏွင့္သူသည္ ရင္းႏွီးလွသလို မၾကာခဏ တိုးတိုးတိတ္တိတ္
သိုင္းယွU္ျပိဳင္ဖူး၍ တစ္ေယာက္သိုင္းကြက္ကို တစ္ေယာက္က မွတ္မိသိရွိေနၾက၏။ ယခု မ်က္ႏွာဖံုးရွင္က ေခါင္းခါယမ္းျ
ပေသာ္
မစU္းစားတတ္ေAာင္ ျဖစ္မိသည္။ ထ႔ိုေနာက္တြင္ Aၾကတံ စ္ခုရသြားသျဖင့္ Aေကာင္Aထည္ေဖာ္ရန္ ဆုံးျဖတ္လိုက္
၏။
''ဒါဆိုလည္း လက္ဝါးခ်က္ကို သတိထား''
ေAာဟ္ စ္ေျပာလိကု ္ျပီး ႐ုတ္တရက္ တကို ခ္ ုိက္ေလေတာ့သည္။ မ်က္ႏွာဖုံးရွင္ကလည္း ဆန္းျပားေသာ
လက္ဝါးသိုင္းကြက္တစ္မ်ိဳးျဖင့္ ျပန္လည္ခုခံသည္။
''ဟာ...မိုးေမွ်ာ္နဂါးသိုင္းကြက္''
က်ံဳးထုံးသည္ သိုင္းကြက္Aမည္ကို ေရရြတ္မိျပီး ''ဖားျပဳပ္သိုင္း''ျဖင့္ လက္ဝါးခ်က္ထတု ္လိကု ္သည္။
''ဝုန္း''
ႏွစ္Uီးသား ေနာက္ဆုတ္သြားၾက၏။ မည္သူမ်ွေတာ့ ဒဏ္ရာရမသြားပါေခ်။ က်ံဳးထံုးသည္ ေတြေဝမေနေတာ့ဘဲ ''ဖားျပဳ
ပ္သိုင္း''ကို
Aသုံးျပဳကာ မရပ္မနား တိုကခ္ ုိက္ေလေတာ့သည္။ မ်က္ႏွာဖုံးရွင္ကလည္း မေခလွေခ်။ သူAသုးံ ျပဳသည့္
သိုင္းကြက္မ်ားသည္ ျပင္းထန္လွသလို ဆန္းျပားေလသည္။ Aတြင္းAား၌လည္း က်ံဳးထံုးကို ယွU္ျပိဳင္နုိင္သည္။ ထူးျခား
ခ်က္က
သ႔Aူ တြင္းမ်ားသည္ Aလြနတ္ ရာ ေAးစက္လွ၏။ က်ံဳးထုံးႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္ပင္။
''ေဝါ''
Page 594
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ဝွီး''
ႏွစ္Uီးစလံုးထံမွ သိုင္းကြက္မ်ားသည္ Aလြန္တရာ ျပင္းထန္လွသလို Aားမာန္ပါလွသည္။ ၾကံဳေတာင့္ၾကံဳခဲ ယွU္ျပိဳင္မႈပ
င္။
မ်က္ႏွာဖုံးရွင္၏ သိုင္းပညာ ဇစ္ျမစ္ကို သလိ ိုေသာေၾကာင့္ က်ံဳးထုံးက ကနUီးတြင္ သေဘာေလာက္သာ စမ္းသပ္တိုက္ခိ
ကု ္ခ့သဲ ည္။
သ႔ိုေသာ္ ထသို ၏ူ သိုင္းပညာမွာ ခန္႔မွန္းထားသည္ထက္ ျမင့္မားေနသည့္Aျပင္ မိမိကိုပင္ လက္ရည္တူယွU္ႏိုင္ေလရာ
တကို ခ္ ိုက္ရင္း လက္ေတ႕ြ လာျပီး ရန္သူမ်ားပမာ Aစြမ္းကုန္ထုတ္ ယွU္ျပိဳင္မိျခင္းပင္။ က်ံဳးထုံးသည္ Aလယြ တ္ က ူ
ရန္ရွာလိုေသာစိတ္မရွိေခ်။ မ်က္ႏွာဖံုးရွင္ကို သဲၾကီးမဲၾကီး တိုက္ခိုက္ေနသည္မွာ Aေၾကာင္းရွိ၏။ ပိက်ံဳး၏
AေAးဓာတ္ေဆာင္ေသာ ''လူေသလက္ဝါးသိုင္း''ႏွင့ ္ သူ႔ထံမွ ''သူရိယAတြင္းAား''ေရာစပ္ထားသည့္ ''ဖားျပဳပ္သိုင္း''
တို႔
ယွU္ျပိဳင္ၾကရာဝယ္ သိုင္းကကြ ္ႏွင့္ Aတြင္းAားAဆင့္ Aေတာ္ကြာ၍ ေAးေဆးစြာ Aနိုင္ယူခ့ဲရသျဖင့္ AားမလိုAားမ
ရ
ျဖစ္မိသည္။ ယခုတိုက္ခိုက္ေနေသာ မ်က္ႏွာဖံုးရွင္ကမူ AေAးဓာတ္Aတြင္းAား ျပင္းထန္ျပီး သူ၏ ''သူရိယAတြင္း
Aား''ႏွင့္
လက္ရည္တူေနသည့္Aျပင္ သိုင္းကြက္မ်ားမွာလည္း Aေတာ္ဆန္းၾကယ္သျဖင့္ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ စိတ္ပါလက္ပါျဖစ္ကာ
တိကု ္ခိုက္ၾကျခင္းပင္။
''ဟာ...ဒါက ေဒါသနဂါးAကြက္ပါလား''
''ဒါက်ေတာ့ ေလျပင္းနဂါးAကြက္ပဲ''
''လာျပန္ျပီ...နဂါးျမီး႐ိုက္Aကြက္''
1
508
က်ံဳးထံုးသည္ တိုက္ခုိက္ရင္း မ်က္ႏွာဖံုးရွင္ Aသုံးျပဳလိုက္ေသာ သိုင္းကကြ ္Aမည္မ်ားကို တAတံ့ ၾသေရရြတ္မိသည္။
ႏွစ္Uီးသား
ယွU္ျပိဳင္ၾကရင္း သိုင္းကြက္ဘယ္ႏွကြက္ရိွျပီပင္ မသိၾကေတာ့။ Aေစာပိုင္းတြင္ မ်က္ႏွာဖုံးရွင္သည္ က်ံဳးထုံး၏ သေဘာ
ကို
နားမလည္ဘ ဲ Aတြင္းAားစုစည္းကာ ျပင္းထန္ေသာ လက္ဝါးခ်က္မ်ားျဖင့္ ခုခံတိုက္ခိုက္သည္။ ထ႔ေို နာက္တြင္ တျဖည္
းျဖည္း
က်ံဳးထုံး၏ စိတ္သေဘာကို Aကခဲ တ္မိကာ Aတငြ ္းAားကို တျဖည္းျဖည္း ေလွ်ာ့လိုက္သည္။ က်ံဳးထုံးကလည္း
Aတငြ ္းAားမထုတ္ေတာ့ဘ ဲ သိုင္းကြက္ခ်င္းသာ ယွU္ျပိဳင္ေလ၏။ ထိAု ခါ ရန္သူလို တကို ္ခိုက္ျခင္းမ်ိဳး မဟုတ္ေတာ့
ဘဲ
မိတ္ေဆြရင္းမ်ား သိုင္းပညာဖလွယ္သည္ပမာ ျဖစ္သြားေတာ့သည္။ သိုင္းကြက္၅၀ေက်ာ္ ယွU္ျပိဳင္ျပီးေသာAခါ
ႏွစ္ေယာက္စလုံး ေနာက္ဆုတ္လိကု ္ၾက၏။ ထ႔ိုေနာက္တြင္...
''ဟား...ဟား...ဟား...ဟား''
''ဟား...ဟား...ဟား...ဟား''
Page 595
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ႏွစ္Uီးသား တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ျပန္ၾကည့္၍ လြတ္လပ္ေပါ့ပါးစြာ ရယ္ေမာမိသည္။
''မိတ္ေဆြၾကီးရဲ႕ သိုင္းပညာ Aေတာ္ေကာင္းမြန္လွပါတယ္ဗ်ာ...႐ုတ္တရက္ၾကီး တိုက္ခိုက္လကို တ္ ့Aဲ တြက္ ခြင့္လႊ
တ္ပါဗ်ာ''
က်ံဳးထံုးက ဂါရဝျပဳ၍ လက္သီးလက္ဝါးဆုပ္ကာ ေျပာလုိက္ေသာAခါ မ်က္ႏွာဖံုးရွင္သည္လည္း တုန္႔ျပန္ဂါရဝျပဳ၍...
''တကယလ္ ႔ ို မိတ္ေဆြၾကီးက်ံဳးထုံးသာ ဝကၤပါေျခလွမ္း၁၂ကြက္န႔ ဲ ဖားျပဳပ္သိုင္းကို ေပါင္းစပ္သုံးလိုက္ရင္ က်ဳပ္႐ံႈးမွာA
မွန္ပ'ဲ '
က်ံဳးထုံးသည္ မိမိကိုယ္ကို ႏိွမ့္ခ်ေျပာေသာ သ႔ူစကားကို နားေထာင္ရျခင္းျဖင့္ လူေကာင္းတစ္ေယာက္ဟု
လုံးဝယုံၾကည္သြားမိသည္။
''မိတ္ေဆြၾကီးဟာ သိုင္းေလာကရဲ႕ ဘယ္လိုပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးပါလဲဗ်ာ...ေနာက္ျပီးေတာ့ မိတ္ေဆြၾကီးရဲ႕ သိုင္းပညာက ဟုန္စုလိ
န္ရဲ႕
နဂါးမုန္တိုင္း လက္ဝါးသိုင္း၂၈ကြက္ပဲ...Aတြင္းAား ေနရာမွာပဲ ကြာသြားတာ...ဘယ္လိုေၾကာင့္လဲ က်ဳပ္နားမလည္မိ
ဘူး''
ထိုAခါ မ်က္ႏွာဖုံးရွင္ထံမွ တိုးသဲ့သ့ ဲ သက္ျပင္းခ်သံ ထကြ ္ေပၚသာြ းသည္။ ထ႔ိုေနာက္ သူသည္ လက္ေနာက္ပစ္ကာ
Aေဝးတစ္ေနရာကို ေငးေမာေနျပီး...
''က်ဳပ္ဘယသ္ ူလဆဲ ိုတာေတာ့ လွ်ိဳ႕ဝွက္ထားရမွာမို႔ မေျပာပါရေစန႔.ဲ ..က်ဳပ္ရဲ႕ သိုင္းပညာန႔ ဲ ပတ္သက္တာေတာ့
Aမွန္တိုင္းေျပာပါမယ္...လြန္ခ့တဲ ့ ဲ ႏွစ္၃၀ေလာက္က မူဟြားျပည္ကို
Aလည္Aပတ္သြားရင္း ေရွးေဟာင္းပစၥည္းဆိုင္တစ္ခုကို ေရာက္ခ့ဲတယ္...က်ဳပ္ကေတာ့ Aမွတ္တရ ပစၥည္းတစ္ခုခု ဝ
ယ္ဖို႔ပါပ'ဲ '
စကားေျပာရင္း ထိုသူသည္ ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ဆိုးလိုက္၏။ က်ံဳးထံုးကမူ သူေျပာမည့္စကားမ်ားကို Aထူးစိတ္ဝင္စားေနမိ
သည္။
''ထူးထူးျခားျခား စာAုပ္ေလးတစ္Aုပ္ေတြ႕လ႔ ို
စိတ္ဝင္စားသြားတယ္...ေရွ႕Aဖုံးကေတာ့ ျပဳတ္ေနပါျပီ...က်န္တ့စဲ ာရြက္ေတကြ ေတာ့ ေကာင္းေသးတယ္...ဒါေပမယ့ ္
Aေတာ္ေဟာင္းႏြမ္းေနတာ...ကဗ်ာစာAုပ္ဆိုျပးီ က်ဳပ္က ဝယ္လိုက္မိတယ.္ ..ေသခ်ာဖတ္ၾကည့မ္ ွ ထူးျခားတ့ ဲ
သိုင္းပညာက်မ္းတစ္ခုလို႔ သိလိုက္ရတာ...A့ဒဲ ီထဲမွာ သိုငး္ ကြက္ပုံေတာ့ မပါဘူး...Aတြင္းAားက်င့္စU္၊ဓားသိုင္း၁၈ကြ
က္န႔ ဲ
လက္ဝါးသိုင္း၂၈ကြက္တ႔ကို ို စာနဲ႔ပ ဲ ေဖာ္ျပထားတယ္...Aဖုံးမရိွေတာ့ ဘာသိုင္းလဲဆိုတာေတာ့ က်ဳပ္မသိဘူး...ဒါေပမ
ယ့္
လက္ဝါးသိုင္း၂၈ကြက္ကု ိ ေလ့က်င့္ျပီးမွ ဟုန္စုလိန္ရဲ႕ မုန္တိုင္းနဂါး လက္ဝါးသိုင္းနဲ႔
ခၽြတ္စတြ ္တူေနတာကို ေတ႕ြ ရတယ္...ကြာျခားတာက က်ဳပ္က AေAးဓာတ္Aတြင္းAားကို Aေျခခံထားတာပ'ဲ '
''မိတ္ေဆြၾကီးက တကယ့က္ ို ကံေကာင္းတာပဲဗ်ာ''
က်ံဳးထံုးသည္ မ်က္ႏွာဖံုးရွင္၏ ရွင္းျပမႈကို သိရွိရေသာ္ လက္မေထာင္၍ ခ်ီးက်ဴးေလသည္။
''က်ဳပ္ေျပာတာေတြက လိမ္တာဆိုရင္ေရာ ခင္ဗ်ားလက္ခံလား''
1
509
Page 596
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
မ်က္ႏွာဖံုးရွင္က ေAးေဆးစြာျဖင့္ ေမးလုိက္ေသာAခါ က်ံဳးထံုးသည္ ျပံဳးရယ္လုိက္ျပီး...
''မိတ္ေဆြၾကီးက Aမွန္မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ ရွင္းျပေနမွာ မဟုတဘ္ ူး...က်ဳပ္န႔ ဲ တိုက္ခိုက္ေနေရာေပါ့...ေနာက္ျပီးေတာ့ ခ
င္ဗ်ားမွာ
ဓားေကာင္းတစ္လက္ရွိတယ္ဗ်...က်ဳပ္က လက္နက္သိုင္းတစ္ခုမွ မတတ္ဘူး...မနို္င္ရင္ေတာ့ ေျပး႐ံုပဲ''
''လူေပ်ာ္ၾကီး က်ံဳးထုံးကေတာ့ သိုင္းပညာျပည့္ဝသလို ကယို ့က္ ိုယ္ကို ႏိွမ့္ခ်လြန္းပါ့လား''
မ်က္ႏွာဖုံးရွင္က ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေျပာလိုက္ျပီးမွ ေဘးဘီကို Aကဲခတ္လိုက၏္ ။ ထ႔ိုေနာက္ လက္သီးလက္ဝါးဆုပ္ကာ
...
''မၾကာခင္မွာ ဟုန္စံAိမ္၊ခ်င္းေရွာင္န႔ ဲ က်ံဳးနန္ဂိုဏ္းတို႔ကို မဟူရာဂိုဏ္းက တကို ခ
္ ိုက္လိမ့္မယ္...A့ဒဲ ါန႔ပဲ တ္သက္လ႔ ို
စာေရးျပီး ျမားတိုလက္နက္ပုန္းမွာ ခ်ည္ျပီးေတာ့ လမ္းေတေလဂိုဏ္းဆီ သတင္းပိုထားတာ...Aခုဆိုရင္ေတာ့ သူတ႔ေို တြ
တစ္ခုခု
စီစU္ေနေလာက္ျပီ...ဟုန္စံAိမ္ကိုသာ ျပန္သြားပါေတာ့ မိတ္ေဆြၾကီး...က်ဳပ္မွာ ေဆာင္ရြက္စရာရွိေသးလို႔ ခြင့္ျပဳပါUီး''
ေျပာေျပာဆိုဆို ထိုပုဂၢိဳလ္သည္ ကိုယ္ေဖာ့ပညာျဖင့္ လွစ္ခနဲ ေျပးသြားေလရာ...
''ေဟ့...မိတ္ေဆြၾကီး...ခင္ဗ်ားနာမည္ရင္းကို မသိရေတာင္ ေခၚေဝၚစရာ နာမည္တစ္ခုခုေတာ့ ေပးသင့တ္ ယ္ မဟုတလ္
ား''
က်ံဳးထုံးက လွမ္းေAာ္ေျပာလိကု ္ေသာAခါ မ်က္ႏွာဖုံးရွင္သည္ ေျခလွမ္းရပ္တံ့သြား၏။ ထို႔ေနာက္တြင္ ေနာက္ေက်ာမွ
ဓားရွည္က ို
လက္ျဖင့္ပုတ္၍...
''က်ဳပ္ကို ႏွင္းနဂါးလို႔သာ မွတ္ထားလုိက္ပါ''
ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္မွ လွမ္းေAာ္ေျပာျပီး ေျပးလႊားသြားရာ တျဖည္းျဖည္း ေဝးကြာေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့သည္။ က်ံဳးထံုး
သည္
ထသို ထ
ူ ြကသ္ ြားရာသို႔ မ်က္စိတစ္ဆုံး ၾကည့္ေနရင္းမွ မိမိ၏ မုတ္ဆိတ္ရွည္ကို တသသလပု ္ျပီး...
''Aင္း...ႏွင္းနဂါး...ႏွင္းနဂါး...Aေတာ္ေကာင္းတဲ့နာမည္ပ.ဲ ..သ႔Aူ တြင္းAားက AေAးဓာတ္...သိုင္းကကြ ္က မုန္တိုင္း
နဂါး
လက္ဝါးသိုင္းဆိုေတာ့ လိုက္လည္းလိုက္ဖက္ပါေပတယ္''
ဟ ု ေရရြတ္ေလသည္။ ထ႔ေို နာက္တြင္ သူသညလ္ ည္း ဟုန္စံAိမ္သို႔ Uီးတည္၍ ကိုယ္ေဖာ့ပညာသုံး ေျပးလႊားသြားေ
လေတာ့၏။
©©©©©©©©©©©©©©©©©©
''က်ံဳးထံုး Aေတာ္ၾကာတာပဲ...ဒုကၡေရာက္ေနတာလား မသိဘူး''
ဟုန္စုလိန္သည္ လက္ေနာက္ပစ္၍ ဂဏွာမျငိမ္ဘ ဲ ေခါက္တု႔ေံ ခါက္ျပန္ေလွ်ာက္ရင္းမွ ညည္းတြားေျပာလိုက္သည္။
က်န္လူမ်ားကလည္း စိုးရိမ္ပူပန္စျပဳေန၏။ စုခ်ဴးရန္ကမူ သမ္းေဝျပီး မ်က္စိကို ပြတ္သပ္ေနေလသည္။ က်ဴးေဆြသည္
ပို္င္ရွင္းကိုAကဲခတ္ၾကည့ရ္ င္း ၾကိတ္ျပံဳးမိ၏။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ သူမမ်က္ႏွာ၌ Aလိုမက်မႈႏွင့္
စိုးရိမ္မႈမ်ား ျဖစ္ေပၚသြားသည္ကို ေတြ႕လိကု ္ရေသာေၾကာင့္ပင္။ ပိုင္ရွင္းAျဖစ္ကလည္း ရင္ဖြင့္ရခက္လွ၏။ သူမသည္
I ေႁႏၵသိကၡာႏွင့္ေနျပီး Aရွက္Aေၾကာက္ၾကီးလွရာ က်ံဳးထုံးကို ခ်စ္ၾကိဳက္ေနေၾကာင္း မည္သို႔ ဖငြ ့္ေျပာနိုင္Aံ့မည္နည္း။
''သ႔ကူ ိုယ္ေဖာ့ပညာက နံပါတ္(၁)ပ.ဲ ..ရန္သူက ေထာင္ေခ်ာက္ဆင္မယ္ ဆိုရင္ေတာင္ လတြ ္ေAာင္ေျပးႏိုင္မွာပါ...ဂိုဏ္
Page 597
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
းခ်ဳပ္ၾကီး''
ယဟု ုကံ ႏွစ္သိမ့္ေျပာလိုက္၏။ သူေျပာျပီး မေရွးမေႏွာင္းမွာပင္...
''ျပန္လာျပီဗ်ိဳ႕''
က်ံဳးထုံးသည္ Eည့္ခန္းတြင္းသ႔ ို ရိပ္ခန ဲ ဝင္ေရာက္လာသည္။
''ဘယ္လိုလဲကြ...တစ္ခုခုထူးေသးလား''
1
510
ဟုန္စုလိန္က Aေလာတၾကီး ေမးလုိက္ေသာAခါ က်ံဳးထံုးသည္ လက္ကာျပသည္။
''ဘယ္လို ၅လား...ဘာ၅လ'ဲ '
ဟုန္စုလိန္က ေၾကာင္Aမ္းAမ္းႏွင့္ ေမးမိ၏။
''ခင္ဗ်ားကလည္း ဒုကၡပ.ဲ ..Aေမာေျပ Aရက္ေလးဘာေလး ေသာက္ပါရေစUီး...ခဏေနUီးလ႔ ို လကက္ ာျပတာ''
က်ံဳးထံုးက ေျပာေသာAခါမွ ျပံဳးရယ္မိသြားၾကသည္။
''ေAးပါကြာ...မင္းက ဘာမွမေျပာဘဲ လက္ကာျပေနေတာ့ က်ဳပ္က ဘယ္သိမလဲဗ်''
က်ံဳးထံုးသည္ Aရက္ကို Aိုးလိုက္ေမာ့ေသာက္လုိက္ျပီးမွ သက္ျပင္းခ်မိ၏။ ထို႔ေနာက္တြင္ မုတ္ဆိတ္ကို တသသလုပ္၍
တစ္စံုတစ္ရာကို AေလးAနက္ စU္းစားေနေလသည္။
''ေဒါက္...ေဒါက္...ေဒါက္''
လက္ကလည္း ဂဏွာမျငိမ္။ စားပြဲကို တေဒါက္ေဒါက္ ေခါက္ေနေသးသည္။ သူ႔AမူAယာကိုၾကည့္၍ Aေၾကာင္းတစ္ခုခု
ထူးျပီဟု
Aားလံုးရိပ္မိသြား၏။ ဟုန္စုလိန္သည္ ျမင္ျပင္းကပ္သြားျပီး...
''ဖားျပဳပ္စုတ္...Aျမည္းစားတာ Aားမရလ႔ ို စားပဲြခြာျပီး ျမည္းမလို႔လားက'ြ '
ခပ္ရြဲ႕ရြဲ႕ေလး ေမးလုိက္ေတာ့မွ ရယ္ျပေလသည္။
''Aဟြတ္...Aဟမ္း''
သူသည္ ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ဟန္႔ျပီးေနာက္...
''ကိစၥက Aေတာ္ထူးဆန္းလို႔ ဘယ္လိုစေျပာရမွန္းကို မသိေတာ့ပါဘူးဗ်ာ''
တညည္းညည္းတညဴညဴႏွင့္ ဆလို ိကု ္၏။ စကား၌ လိုရင္းက မပါေခ်။
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၁၀၃,၁၀၄)
ဟိုေဝ့သည္ေဝ့ ေျပာေနေသာေၾကာင့္ ဟုနစ
္ ုလိန္ စိတ္မရွည္နိုင္ေတာ့။
''ဖားျပဳပ္စုတ္...ဒီတစ္ခါ ဝါးရြက္စိမ္းAရက္ ေသာက္ရတာ ေနာက္ဆံုးလို႔ မွတ္ေပေတာ့...ေနာက္ထပ္ေတာ့ မတိုက္နုိင္ေ
တာ့ဘူး''
တင္းမာေသာ ေလသံျဖင့္ ေျပာလုိက္ေတာ့မွ က်ံဳးထံုးသည္ သြားျဖဲရယ္ရင္း...
''ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးကလည္း A့သဲ ည္လိုေတာ့ မလုပ္န႔ဲေလ...စိတ္ရွည္မွေပါ့''
ႏွစ္၁၀၀ ဝါးရြက္စိမ္းAရက္ မေသာက္ရ မေနနုိင္ေသာ က်ံဳးထံုး ေလသံေျပာင္းသြားသည္။
ဟုန္စံAိမ္၌ ေသာင္တင္ေနသည္မွာလည္း Aရက္ေကာင္းေကာင္း ေသာက္ေနရေသာေၾကာင့္ပင္။ ကိုယ္ေဖာ့ပညာေကာ
င္းျပီး
Page 598
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
သိုင္းေတာ္သည့္ က်ံဳးထံုးလို လူမ်ိဳးသည္ကား ဖမ္းဆီးရ ခက္လွေသာ္လည္း Aရက္Aိုး၌
Aဆိပ္ထည့္ခပ္ျပီးတုိက္မူ ေသမည့္လူစားမ်ိဳးပင္။
''ဒီလိုဗ်...က်ဳပ္Aရင္ဆုံး ခင္ဗ်ားကု ိ ေမးစရာရိွတယ္''
''ေလမရွည္န႔.ဲ ..ျမန္ျမန္ေမးကြာ''
ဟုန္စုလိန္ စိတ္မရွည္နိုင္ေတာ့။
1
511
''ေAးပါ ေတေလၾကီး...က်ဳပ္သိခ်င္တာက မုန္တုိင္းနဂါး လက္ဝါးသိုင္း ၂၈ကြက္စလုံးကို စာAုပ္န႔ ဲ မွတ္သားထားတာေ
တြ
ရွိလားလို႔...ေနာက္ျပီးေတာ့ Aျပင္လူေတြ သင္ၾကားတတ္ေျမာက္ဖို႔ လြယ္သလား''
က်ံဳးထံုး၏ Aေမးစကားေၾကာင့္ Aားလံုးကိုယ္စီ Aံ့Aားသင့္သြားသည္။
''မုန္တိုင္းနဂါး လက္ဝါးသုငိ ္း၂၈ကြက္စလုံးကို ေခြး႐ိုက္တုတသ္ ိုင္းန႔Aဲ တူ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္တစ္ေယာက္ပ ဲ Aကုန္Aစင္
သင္ၾကားခြင့္ရိွတယ္...ျပီးေတာ့ စာAုပ္န႔လဲ ည္း မွတ္တမ္းတင္ထားတာ မရိွဘူး လူေပ်ာ္ၾကီး''
ယဟု ုမံ ွ ၾကားဝင္ေျဖၾကားလိုက္၏။ ဟုန္စုလိန္သည္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္၍...
''Aစ္ကိုၾကီးယဟု ုေံ ျပာတာမွန္တယ္...တျခားသူေတြ ခိုးယသူ င္ၾကားမွာစိုးလို႔ က်ဳပ္တို႔ရဲ႕ ေခတ္Aဆက္ဆက္က ဂိုဏ္း
ခ်ဳပ္ေတြဟာ
တပည့္ရင္း တစ္ေယာက္ထဲကိုပဲ သီးျခားေနရာတစ္ခုမွာ AေသAခ်ာ ရွင္းလင္းသင္ျပေပးတာ...မွတ္တမ္းလည္း မထားၾ
ကသလို
ထားခြင့္လည္း မရွိဘူး''
ဟုဆိုရင္း တည္ၾကည္ေလးနက္စြာျဖင့္...
''က်ံဳးထံုး Aခ်ိန္ၾကာတယ္...လိုရင္းကို ျမန္ျမန္ေျပာေတာ့''
ဟု ဆလို ိကု ္ေတာ့မွ...
''Aင္းဗ်ာ...ျမားတိုန႔ ဲ စာပို႔သြားတ့သဲ ူက မုန္တိငု ္းနဂါး လက္ဝါးသိုင္း ၂၈ကြက္စလုးံ တတ္ေျမာက္ေနလ႔ပို 'ဲ '
''ဟာ''
''ဟင္''
''မ...မျဖစ္နုိင္တာ''
ဟုနစ
္ ုလိန္တို႔Aားလံုး Aလြန္တရာ တုန္လႈပ္သြားၾက၏။
''ဖားျပဳပ္စုတ္...လံုးေစ့ပတ္ေစ့ ရွင္းျပစမ္းပါUီး''
ဟုန္စုလိန္က တAံ့တၾသႏွင့္ ေမးလို္က္ေသာAခါ က်ံဳးထုံးက သူေတ႕ြ ၾကံဳခ့ရဲ သည္တို႔ကိ ု မႁခြင္းမခ်န္ပ ဲ ရွင္းလင္းေျပာျ
ပသည္။
မည္သူမွ ၾကားျဖတ္မေမးဘ ဲ သ႔ူစကားAား AစAဆုံး စိတ္ဝင္တစား နားေထာင္မိ၏။ စကားဆုံးသြားေသာAခါမွ ဟုန္စု
လိန္သည္
သက္ျပင္းခ်မိျပီး...
''ဆရာၾကီးယြဲ႕က်န္းေဟာင္ ေျပာသလိုမ်ား ျဖစ္ေနျပီလား မသိဘူး''
Page 599
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ယြဲ႕က ဘာေတြမ်ား ေျပာခဲ့တာလ'ဲ '
က်ံဳးထံုးက စိတ္ဝင္တစား ေမးလုိက္ေသာ္ ဟုန္စုလိန္သည္ မတ္တတ္ရပ္၍ လက္ေနာက္ပစ္ေလွ်ာက္ရင္း...
''ခင္ဗ်ားတို႔Aားလုံး ဘယ္လသို ေဘာရတယ္ေတာ့ က်ဳပ္မသိဘူး...က်ဳပ္တို႔ေတ ြ သင္ၾကားထားတ့ ဲ သိုင္းပညာရပ္ေတ ြ
Aမ်ားစုကို
ပညာရွင္နတ္ဘုရားဆီက ဆင္းသက္လာတယလ္ ႔ ို ေျပာၾကတယ္''
ဟု ဆလို ိကု ္ေလ၏။ ထိုAခါ ပိုင္ရွင္းက...
''ကြၽန္မ ဆရာလည္း ေျပာဖူးတယ္...Aရင္တုန္းက ေမွာ္သိုင္းေတြ၊နတ္သိုင္းေတြက ျမင့္မားလြန္းလို႔ သာမာန္လူေတြ ဘ
ယ္လိုမွ
မက်င့္ႏိုင္ဘူးတ့.ဲ ..ေနာက္ပိုင္းမွာ လူသားေတ ြ ကယို ့က္ ိုယ္ကို ကာကယြ ္ႏိုင္ေAာင္ ေမွာ္သိုငး္ ေတြ၊နတ္သိုင္းေတြကို
1
512
Aဆင့္ႏွိမ့္ထားျပီး သိုင္းပညာရပ္ေတြAျဖစ္ Aမ်ိဳးမ်ိဳးကို တီထြင္ဖန္တီးျပီး ျပဳစုခ့တဲ ယ္လ႔ေို ျပာတယ္...တစ္ခ်ိဳ႕က
ဒ႑ာရီလို႔ ေျပာၾကေပမယ့္ ဆရာၾကီးကေတာ့ Aမွန္ျဖစ္နိုင္တယ္တ့'ဲ '
ဟုန္စုလိန္သည္ ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ညိတ္ရင္း...
''ျဖစ္ခ်င္လည္း ျဖစ္မွာေပါ့ေလ...က်ဳပတ္ ို႔သာ လြန္ခ့တဲ ့ ဲ ႏွစ၃
္ ၀၀၀ေက်ာ္ကတည္းက လူျဖစ္ခ့ဲရင္ Aမွန္တိုင္း သိလမိ ့္မ
ယ္''
ဟု ရယ္ရယ္ေမာႏွင့္ ေျပာျပီးေနာက္ တဆက္တည္းမွာပင္...
''က်ဳပ္ဆရာ ေျပာခ့ဲဖူးတယ္...မုန္တိုင္းနဂါး လက္ဝါးသိုင္း၂၈ကြက္က ရီလႊ ီမင္ရဲ႕ နဂါးလက္ဝါးသိုင္းက်မ္းက ပညာရပ္ထဲ
က
တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ဝက္ကသို ာ ေကာက္ႏႈတ္ထားတာျဖစ္လို႔ မျပည့္စုံေသးဘူးတ့.ဲ ..ေျပာခ်င္တာက A့ဒဲ သီ ငို း္ က်မ္းက
က်င့္စU္၃မ်ိဳးရွိတယ္...တကယ့္ ထိပ္တန္းသိုင္းသမားေတာင္ ၃မ်ိဳးစလံုး ေလ့က်င့္ေAာင္ျမင္ႏိုင္ဖို႔
မလယြ ္ကလူ ဘွ ူး...ဆရာ့ဆရာAပါAဝင္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ေတ ြ AစU္Aဆက္ကလည္း ပညာရွင္နတ္ဘုရား တထီ ြင္ခ့တဲ
ယ္လ႔ ို
ဆိုၾကတယ္...Aတငြ ္းAားက်င့္စU္၃မ်ိဳးက မီး၊ေရ၊ေလကို Aေျခခံထားတာပ.ဲ ..လြယလ္ ြယ္ေျပာရရင္ Aပူ၊AေAးန႔ဲ
ေလဓာတ္ေပါ့ဗ်ာ...က်ဳပ္သုံးတ့ ဲ လက္ဝါးသိုင္းက Aတငြ ္းAားန႔ ဲ ေလထုကို ေပါင္းစပ္ျပီး မုန္တိုင္းထန္သလို ျပင္းထန္လ႔

မုန္တိုင္းနဂါးလက္ဝါးသိုင္း(သ႔)ို နဂါးမုန္တိုင္း လက္ဝါးသိုင္းလို႔ ေခၚၾကတယ္...ေနာက္တစ္ခကု AေAးဓာတ္Aတြင္းAား

န႔ ဲ
က်င့္ရင္ေတာ့ ေရခဲနဂါး လက္ဝါးသိုင္းေပါ့ဗ်ာ''
''ဒါဆိုရင္ ေနာကဆ္ ုံးတစ္မ်ိဳးက မီးနဂါး လက္ဝါးသိုင္းေပါ့''
က်ံဳးထံုးက ၾကားျဖတ္ေျပာလုိက္ေသာ္ ဟုန္စုလိန္သည္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္၍...
''ခင္ဗ်ားေျပာတာ မွန္ပါတယ္...ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားတို႔ မသိတ့Aဲ ခ်က္ေတြ ရိွေသးတယ္...မဟာမီးနဂါး လက္ဝါးသိုင္းတို႔ ေ
ရခဲဝိညာU္
Aတြင္းAားက်င့္စU္တု႔က
ိ ို ၾကားဖူးၾကတယ္ မဟုတ္လား''
Page 600
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''သိုင္းေလာကသားေတြAားလုံး မသိသူ မရိွေလာက္ပါဘူး...A့ဒဲ ါက သဘာဝစြမ္းAား၇မ်ိဳးက်င့္စU္ထဲကပ'ဲ '
က်ံဳးထံုးက ေျပာေလရာ ဟုန္စုလိန္သည္...
''တကယ္ေတာ့ မဟာမီးနဂါး လက္ဝါးသိုင္းဆိုတာ မီးနဂါးလက္ဝါးသိုင္းန႔ဲ မုန္တိုင္းနဂါး
လက္ဝါးသိုင္းကို ေပါင္းစပ္ျပီး ေရႊဝါေရာင္နတ္မင္းက Aဆင့္ျမွင့္တင္ထားတာပ.ဲ ..မီးန႔ဲေလေပါင္းရင္
Aစြမ္းထက္လာသလိုေပါ့...ေရခဲဝိညာU္Aတြင္းAားကေတာ့ ေရခဲနဂါး လက္ဝါးသိုင္းAတြက္
Aတငြ ္းAားက်င့္စU္ျဖစ္တယ္...ခင္ဗ်ားေတြ႕ခ့တဲ ့လဲ ူက ေရခဲနဂါး လက္ဝါးသိုင္းကို တတက္ ၽြမ္းထားတာျဖစ္ရမယ္''
''သိုင္းပညာေတြက က်ယ္ျပန္႔လွသလို Aေတာ္႐ႈပ္ေထြးလွတာပဲ''
ယဟု ုသံ ည္ ဟနု ္စုလိန္၏ စကားဆုံးသြားေသာAခါ သက္ျပင္းခ်ရင္း ညည္းညဴေျပာေလသည္။
''ဟတု ္တာေပါ့ေလ...Aရင္တုန္းက သိုင္းသမားေတ ြ AစU္Aဆက္ေျပာၾကတ့ ဲ
စကားတစ္ခြန္းရိွတယ္...ထူးဆန္းတဲ့ဓားေတြ၊တစ္ခ်ိန္တုန္းက ေပ်ာက္ကြယ္ေနတ့ ဲ သိုင္းပညာေတ ြ ျပန္ေပၚလာရင္
သိုင္းေလာကၾကီး ဂယက္႐ိုက္လိမ့မ္ ယ္တ့.ဲ ..Aခုလည္း မိစ႓ာ
ၧ ၅မ်ိဳးက်င့္စU္ ျပန္ေပၚလာျပျီဖစ္လို႔ Aေတာ္ ေသြးေခ်ာင္း
စီးUီးမွာပ'ဲ '
ဟုန္စုလိန္၏ စကားဆံုးသြားျပီးေနာက္ Eည့္ခန္းတစ္ခုလံုး ေခတၱမွ် တိတ္ဆိတ္သြားသည္။ Aားလံုး Aေတြးကိုယ္စီ ရွိေနၾ
က၏။
Aတန္ၾကာေသာ္ က်ံဳးထံုးသည္ ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ဟန္႔၍ တိတ္ဆိတ္မႈကို ျဖိဳခြင္းလုိက္သည္။
''ေတေလၾကီး...ခင္ဗ်ားက ဘယ္လို AစီစU္ဆြဲမွာလဲ''
ဟု ေမးျမန္းလုိက္ေတာ့ ဟုန္စုလိန္က...
1
513
''စာထဲမွာ ေနာက္၃ရက္ဆိုရင္ ဟုန္စံAိမ္ကို မီးတင္႐ႈိ႕မယ္လို႔ ဆိုထားတယ္...က်ဳပ္ကေတာ့
ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ခ်င္တယ္...ဒါေပမယ့္ သူတဆ
႔ ို ီမွာ Aစြမ္းထက္ျမက္တ့ ဲ သိုင္းသမားေတ ြ AပုံAပင္ရိွလို႔
Aႏိုင္ယူဖို႔ ေဝးေရာ...စိတ္ဓာတ္က်ေAာင္ ေျပာေနတာေတာ့ မဟုတ္ဘးူ ...ယီဖြ န္းကိုယ္တိငု ္ မဟူရာစံAိမ္ကို ေရာက္
ေနျပီလို႔
စာထဲမွာ ေရးထားတယ္...ဒါ႔Aျပင္ ဘုရင္၄ပါး၊ဂိုဏ္းခမဲြ ွဴးေတြန႔ ဲ စစ္သူၾကီးAခ်ိဳ႕ပါ ေရာက္ေနၾကေတာ့ Aင္Aားက
Aျပတ္Aသတ္ဘဲ''
က်ံဳးထံုးသည္ ဟုန္စုလိန္၏ ပခံုးကို ရင္းႏွီးစြာပုတ္ျပီး...
''ဒါဆို ခင္ဗ်ားက ေျပးေတာ့မယ္ေပါ့ေလ''
''ေAးေပါ့က.ြ ..ထိပ္တိကု ္ရင္ဆိုင္ရင္ က်ဳပ္ဂိုဏ္းသားေတြေရာ တပ္ကူေတြပါ ၾကားေခ်ာင္ေသလိမ့္မယ္...ဘာလ႔ ို Aမို
က္ခံျပီး
တိကု ္ေနရပါ့မလ.ဲ ..မတတ္နိုင္ဘူးေလ...စံAိမ္ေတာ့ Aဆုးံ ခံရမွာပဲ''
ဟုန္စုလိန္က Aဆံုးသတ္တြင္ ႏွေျမာတသ ေလသံျဖင့္ ေျပာလုိက္ေလသည္။
''စိတ္တိုစိတဆ္ တ္တ့ ဲ လ႔ူဂြစာၾကီးက ဒီတစ္ခါက်ေတာ့ သကိ ၡာေတြ Aက်ခံျပီး ေျပးေတာ့မွာပါလား''
က်ံဳးထုံးက ေနာက္ေျပာင္ေျပာလိကု ္ေသာ္ ဟုန္စုလိန္သည္ ဂ်ိဳၾကည့္,ၾကည့္၍...
''ခင္ဗ်ားကေတာ့ Aခြင့္Aေရးရတာန႔ ဲ ကပ္ဖ့ဖဲ ို႔ပ ဲ ဂြင္ရာွ ေနတယ္...သကိ ၡာက်လည္း က်ပါေစေတာ့...က်ဳပ္ဂိုဏ္းသားေ
Page 601
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
တြ
Aားလံုးကို ေျမာက္ပိုင္းဌာနခ်ဳပ္ဆီ ေရႊ႕ခိုင္းရမယ္...ေပေတ တိုက္ခုိက္ျပီးေတာ့ Aလဟႆ မေသခုိင္းဘူး''
''ဟဲ...ဟဲ...ဟဲ''
''ေတေလၾကီးကလည္း စတာကို စိတ္ၾကည့္ပ.ဲ ..ဒါန႔ ဲ ဝါးရြက္စိမ္း...Aဲေလ...မဟူရာဂိုဏ္းက သတၱဝါေကာင္ေတြက A
လတြ ္ေပးမွာ
မဟုတ္ေတာ့ ဘယ္လမ္းကေန ေျပးမလ'ဲ '
ထိုAခါ ဟုန္စုလိန္သည္ ဘာမွမေျပာေသးဘ ဲ Aရက္Aိုးကို ေႂကြခြက္၌ ငွ႔ဲလိုက္၏။ Aရက္က တစ္စုိးတစ္စိမွ မရိွေတာ့။
က်ံဳးထုံးခ်ည္း ေစာေစာက ဒိုင္ခံေသာက္ေနသျဖင့္ ကုန္သာြ းေခ်ျပီ။ ထို႔ေနာက္ စားပြဲေပၚျပန္ခ်ျပီး Aျမည္းျဖစ္သည့္
ၾကက္ေၾကာ္ပန္းကန္ကို လက္လွမ္းလုိက္ေသာ္လည္း ေျပာင္တလင္းခါေန၏။ A႐ိုးပင္ မက်န္ေတာ့။
''Aငတ္ၾကမ္းတ့ ဲ ဖားျပဳတ္စတ
ု .္ ..ငါကို ဘာမွ မစားလိုက္ရဘူး...စားပိုးနင့္ ေသမယ့္ေကာင္''
ဟုန္စုလိန္သည္ က်ံဳးထုံးကို မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ထိုးရင္း စိတ္ထဲမွ က်ိန္ဆဲလိကု ္၏။ ထ႔ိုေနာက္ ရွက္ရွက္ႏွင့္
လက္႐ုတ္ကာ ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ဟန္႔လိကု ္ျပီး...
''Aငတ္ေကာင္...Aဲေလ...ဖားျပဳတ္စုတ္...ခင္ဗ်ားက ဒီေနရာမွာေတာ့ Aေတာ္ညံ့သြားျပီ...က်ဳပ္Aေဖက Aေရးၾကံဳလာ
ရင္
ကယို ္လြတ္႐နု ္းႏိုင္ေAာင္ Aသကက္ ယ္မယ့္ နည္းလမ္းေတ ြ ထားေပးခ့တဲ ယ္ဆတို ာ သိေAာင္ျပရတာေပါ့''
ဟုဆိုရင္း တဆက္တည္းမွာပင္...
''မ႐ိုမေသ Aစ္ကိုၾကီးယုဟုံန႔ ဲ စုခ်ဴးရန္တို႔ စားပြဲန႔ ဲ ကလု ားထိငု ္ေတြကို ေဘးကပ္ေပးၾကပါUီး''
''ေကာင္းပါျပီ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး''
သိ႔ုႏွင့္ ယဟု ုံႏွင့္ စုခ်ဴးရနတ္ ို႔သည္ စားပြဲကို တစ္ဖက္စီမွမ၍ ေဘးသို႔ မေရႊ႕လိုက္ၾကသည္။ ပိုင္ရွင္းႏွင့္ က်ဴးေဆြတို႔ကလ
ည္း ကညူ ီ၍
ကုလားထိုင္မ်ားကို ေဘးသို႔ ေရႊ႕ေပးေလ၏။ စားပြဲမရွိေသာေၾကာင့္ Eည့္ခန္းAလယ္သည္ ရွင္းလင္းသြားသည္။ ထို႔ေနာ
က္တြင္
ဟုန္စုလိန္သည္ ထိုင္ခ်၍ ေကာ္ေဇာကို ကိုင္တြယ္လိကု ္ရာ က်ဳံ းထုံးသည္ ခြက္ထိုးခြက္လွန္ ရယ္ေမာေလေတာ့၏။
1
514
''က်ဳပ္သေဘာေပါက္ျပီဗ်''
ဟု ျပံဳးရႊင္ေသာ မ်က္ႏွာထားျဖင့္ ေျပာလုိက္ေသာAခါ ဟုန္စုလိန္သည္ ေၾကာင္Aမ္းAမ္းျဖစ္သြားျပီး...
''ခင္ဗ်ားက ဘာေတြမ်ား သေဘာေပါက္သြားတာလဲ''
ဟူ၍ နားမလည္ဟန္ျဖင့္ ေမးမိသည္။ က်ံဳးထုံးသည္ မုတ္ဆတိ ္ရွည္ၾကီးကို တသသလပု ္ကာ...
''ခင္ဗ်ားက ေကာေ္ ဇာလိပ္ထဲဝင္ျပီး မသာလုပ္မယ္...ျပီးေတာ့ Aသုဘခ်သလိုလိုန႔ ဲ ဟန္ေဆာင္ျပီးေတာ့ လစ္ထြ
က္သြားမွာ
မဟုတ္လား''
ဟ ု ေျပာလိုကေ္ သာAခါ ဟုန္စုလိန္ မ်က္ႏွာ႐ံႈ႕မ့သဲ ြား၏။
''ထီ.ြ ..ၾကံၾကီးစည္ရာဗ်ာ''
Page 602
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
တံေတြးတစ္ခ်က္ေထြး၍ ေျပာျပီးေနာက္ မေက်မနပ္ႏွင့္...
''နမိတ္မရိွ နမ,မရိွန႔ ဲ ခင္ဗ်ားမို႔ ၾကံၾကံဖန္ဖန ္ ေတြးတတ္တယ္...က်ဳပ္လုပ္တာကိုလည္း ဆုံးေAာင္ေသခ်ာၾကည့္Uီး''
ဟုဆိုရင္း ေကာ္ေဇာကို ဖယ္ရွားလုိက္ေလသည္။
''လက္စသတေ္ တာ့ A့သဲ ည္လိုကိုး...ဟီး...ဟီး''
ထိုAခါမွ က်ံဳးထုံးသည္ သြားျဖဲရယ္လိုက္မိသည္။ သတူ ႔ႏို ွစ္ေယာက္Aျဖစ္ေၾကာင့္
က်န္လူမ်ား ျပံဳးရယ္မိသြားၾကသည္။ ေကာ္ေဇာေAာက္၌ Aံဝွက္တံခါးတစ္ခု ရွိေနေလသည္။
တနည္းAားျဖင့္ဆိုေသာ္ ေျမေAာက္ခန္းသို႔ သြားရာလမ္းေၾကာင္းတစ္ခု ျဖစ္ေပမည္။
ဟုန္စုလိန္သည္ ဂုဏ္ယူဝံ့ႂကြားဟန္ျဖင့္ ေခါင္းေမာ့ရင္ေကာ့၍...
''က်ဳပ္Aေဖက Aေျမာ္Aျမင္ၾကီးတယ္...Aေရးၾကံဳရင္ ထြက္ေျပးဖို႔ လြယက
္ ူေAာင္ ဟုန္စံAိမ္မေဆာက္ခင္ကတည္းက
ဗိသုကာ
ပညာရွင္ေတကြ ို ေျမေAာက္Uမင္န႔ ဲ Aခန္းငယေ္ တပြ ါ ေဖာက္လုပ္ခိုင္းထားတာ...Aခုေတာ့ Aသုံးတည့္သြားျပီေပါ့ေ
လ''
ဟုန္စုလိန္က ၄ေပပတ္လည္ က်ယ္ဝန္းေသာ Aံဝွက္တံခါးဖံုးကို ဖြင့္ရင္းမွ ေျပာလုိက္သည္။
ေAာက္၌ ေလွကားထစ္မ်ားရွိျပီး ေျမေAာက္ခန္းသည္ မီးေရာင္ မရွိေသာေၾကာင့္ ေမွာင္မိုက္ေနေလ၏။ Aေျမာ္Aျမင္ၾ
ကီးေသာ
သူေဌးသူႂကယြ ္Aခ်ိဳ႕သည္ မိမိတု႔ပိ ိုင္ ပစၥည္းမ်ားကို သူခိုးဓားျပရန္မွ ကာကြယ္ရန္ႏွင့္ ထကြ ္ေျပးလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ရန္
ထကို ့သဲ ႔ ို ေျမေAာက္Uမင္မ်ား လွ်ိဳ႕ဝွက္စြာ ျပဳလုပ္ေလ့ရိွၾက၏။
''ကြၽန္ေတာ္ေတာင္ ေျမေAာက္လမ္းရိွတာ Aခုမွပ ဲ သိေတာ့တယ္...Aံၾသစရာပ'ဲ '
ယဟု ုကံ ေျပာလိကု ္သည္။ ပိုင္ရွင္းသည္လည္း တAံ့တၾသႏွင့္...
''ေျမေAာက္လမ္းက ဘယ္Aထိေပါက္လဲ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး''
ဟန္စုလိန္က ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ဟန႔ရ္ င္းမွ...
''က်ဳပ္ငယ္ငယ္က Aေဖလိကု ္ျပလို႔ တစ္ခါပ ဲ သြားဖူးေပမယ့ ္
မွတ္မိသေလာက္ ေျပာရရင္ ျမိဳ႕ျပင္ႏွစ္မိုင္ေက်ာ္က ေတာAုပ္ထဲထိေတာင္ ေရာက္နုိင္တယ္''
ပိုင္ရွင္းက မွတ္ခ်က္ခ်လုိက္သည္။
''ဒါဆို Aေတာ္ေဝးသားပဲ''
1
515
''မနက္ေရာကတ္ ာန႔ ဲ က်န္တ့သဲ ူေတ ြ Aားလုံးကို တိုးတိုးတိတတ္ ိတ ္ Aသိေပးျပီး ဒီေျမေAာက္လမ္းကတစ္ဆင့္ က်
န္းတုန္းျမိဳ႕က
ဆတု ္ခာြ ရမယ္...Aျမန္ဆုံး ေျမာက္ပိုင္းဌာနခ်ဳပ္န႔ ဲ ေပါင္းမွပ.ဲ ..ဒီရက္ပိုင္း က်န္တ့ ဲ ဂိုဏ္းခြဲေလးေတြပါ တကို ္ခိုကခ္ ံရ
တယလ္ ႔ ို
သတင္းေရာက္ေနတယ္...ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ ခ်င္းေရွာင္န႔ ဲ က်ံဳးနန္ဂိုဏ္းကို တတ္Aားသေရ႕ြ ကူညီေပးရမယ္''
မိမိဒုကၡေရာက္ေနခ်ိန္၌ တျခားသူကို ကူညီဖို႔ဆိုသည္မာွ ေတာ္႐ံုစိတ္ထားႏွင့္ မရေခ်။ ဟုန္စုလိန္ကို က်ိတ္၍ခ်ီးက်ဴးမိသ
ည္။
Page 603
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးက ဘယ္လိုစီစU္မွာလဲ''
ယဟု ုကံ ေမးလိကု ္ေသာAခါ ဟုန္စုလိန္သည္ Aားလုံးကို တစ္ခ်က္ေဝ့ၾကည့္ျပီးေနာက္...
''Aစ္ကိုၾကီးယုဟုတံ ႔ ို ၅ေယာက္က ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းကို ကူညီေပးလိုကၾ္ကပါ...က်ဳပ္ကေတာ့ ေျမာက္ပိုင္းဌာနခ်ဳပ္ရ႕ဲ
AကူAညီသုးံ ျပီး AလုံးAရင္းန႔ ဲ ေရာက္လာလိမ့္မယ္''
ထ႔ိုေနာက္တြင္ ဟုန္စုလနိ ္က ေျမေAာက္ခန္းတံခါးကို
ပိတ္ျပီး ေျခရာလက္ရာမပ်က္ေAာင္ ေကာ္ေဇာႏွင့္ ျပန္ဖံုးထားလိုက္ေလသည္။
''က်ဳပ္ကေတာ့ ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းကိုသြားဖို႔ တပ္ကူတစ္ေယာက္ ေခၚမွျဖစ္မယ္ဗ်ာ''
က်ံဳးထံုးစကားေၾကာင့္ ဟုန္စုလိန္ စိတ္ဝင္စားသြားျပီး...
''ခင္ဗ်ားက ဘယ္သ႔ကူ ို ေခၚခ်င္တာလ.ဲ ..Aရက္ေသာက္ေဖာ္ေသာက္ဖက္ တစ္ေယာကလ္ ား''
က်ံဳးထံုးသည္ ေခါင္းခါယမ္းရင္း..
''က်ဳပ္တို႔Aတြက္ Aင္AားAၾကီးဆံုး တပ္ကူေပါ့ဗ်ာ...ဟဲ...ဟဲ...ဟဲ...က်ဳပ္ရဲ႕ ေသြးေသာက္ညီေလးကိုေျပာတာ''
ဟုန္စုလိန္သည္ သေဘာက်စြာ ရယ္ေမာျပီးေနာက္...
''စုခ်ဴးရန္က ခင္ဗ်ားတို႔န႔ ဲ တူတူပါသားပဲ...ဘယ္ညီေလးကို ေခၚခ်င္ေသးတာလ'ဲ '
က်ံဳးထံုးသည္ မ်က္လံုးျပဴးၾကည့္ျပီး...
''က်ဳပ္မာွ စုခ်ဴးရန္Aျပင္ ေသြးေသာက္ညီတစ္ေယာက္ ရွိပါေသးတယ္''
ဟုန္စုလိန္က Aမႈမထားဟန္ျဖင့္...
''ေၾသာ္...Aင္း...ဟိုတစ္ခါက ခင္ဗ်ားေျပာဖူးပါတယ္...သ႔သူ ိုင္းပညာက ေကာင္းလို႔လား''
ပိုင္ရွင္းတို႔သည္ ေရွာင္ခ်ဴးကို ဆိုလိုမွန္း သိရွိထားသျဖင့္ တစ္ခြန္းမွ ဝင္မေျပာေခ်။ က်ံဳးထံုးသည္ ေခါင္းေမာ့ရင္ေကာ့ကာ
ဂုဏ္ယူဝ့ႂံကြားဟန္ျဖင့္...
''ခင္ဗ်ား ယုံခ်င္ယုံ မယုံခ်င္ေန...သူ႔သိုင္းပညာက ယီဖြ န္းကိုေတာင္ ယွU္ႏိုင္တယ္ဗ်''
''A့သဲ ည္ေလာက္ေတာင္ ဟုတ္ရ႕ဲ လားဗ်ာ...သကူ ဘယသ္ ူမို႔လို႔လ'ဲ '
ဟုန္စုလိန္က မ်က္လံုးျပဴးက်ယ္သြားျပီး မယံုသကၤာဟန္ျဖင့္ ေမးမိသည္။ က်ံဳးထံုးကမူ ျပံဳးစပ္စပ္ႏွင့္ ရွိေနသည္။
''ေနာက္ေတာ့ ခင္ဗ်ားသိသြားမွာပါ''
ဟုသာ ျပန္ေျပာလုိက္ေလသည္။
''ကဲဗ်ာ...Aခ်ိန္Aၾကာၾကီး ဒုကၡေပးမိသလို ျဖစ္သြားျပီ...Aားလံုးပဲ Aနားယူသင့္ေနျပီ''
1
516
ဟုန္စုလိန္သည္ စကားစျဖတ္ကာ စုခ်ဴးရန္ကို တစ္ခ်က္ၾကည့ရ္ င္းမွေျပာသည္။ Aားလုံးကိုယ္စီ ျပံဳးလိကု ္မိ၏။ စုခ်ဴးရ
န္ကမူ
ဘယ္Aခ်ိန္ကတည္းက Aခန္းနံရံကိုမွီ၍ Aိပ္ေမာက်ေနသည္မသိ။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ေဟာက္သံပင္ ေပးေနသည္။
''ညီေလးခ်ဴးရန္ကေတာ့ Aိပ္မက္ထဲထိေတာင ္ နားေထာင္ေနတာပ'ဲ '
က်ံဳးထံုးသည္ ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေျပာရင္း စုခ်ဴးရန္ကို လႈပ္ႏႈိးလုိက္၏။
''စုခ်ဴးရန္...ညီေလး''
''Aင္း...A.ဲ ..Aစ္ကိုၾကီးန႔ ဲ မမပိုင္ရွင္းတို႔ရဲ႕ သားေလးကို ကြၽန္ေတာ္ နာမည္ေပးမယ္ဗ်...ပိုင္ထုံးလို႔...ခိ.ြ ..ခိ.ြ ..ခိ'ြ '
Page 604
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
စုခ်ဴးရန္သည္ Aိပ္ခ်င္မူးတူးျဖင့္ ေယာင္ယမ္းက ရယ္ရယ္ေမာေမာဆိုေလသည္။ သ႔Aူ ိပ္မက္ထဲ၌ က်ံဳးထုံးႏွင့္
ပိုင္ရွင္းတို႔Aေၾကာင္းပါ ထည့္မက္ေနပုံရ၏။ ပိုင္ရွင္းသည္ မ်က္ႏွာနီရဲ၍ ရွက္ရံ႕ြ သြားျပီး မေျပး႐ုံတမယ္ ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္
ထြက္ခြာသြားေတာ့သည္။ က်ဴးေဆြသည္ တစ္ခ်က္ျပံဳးရင္း Aတူလိုက္သြားေလသည္။
ဟုန္စလ
ု ိန္သည္ ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ဟန္႔လိကု ၏္ ။
''Aဟြတ္...Aဟမ္း''
''က်ဳပ္တို႔လည္း ညနက္ေနျပီဆိုေတာ့ Aနားယူမွပဲ''
ေျပာေျပာဆိုဆို ယဟု ုႏံ ွင့္Aတူ Eည့္ခန္းတြင္းမွ ထကြ ္ခာြ သြားေတာ့သည္။ က်ံဳးထုံးကမူ စုခ်ဴးရန္ကို လႈပ္ႏိႈးလ်က္ရိွေန
၏။
Aတန္ၾကာမွ သသူ ည္ Aိပ္စုံမႈန္ဝါးျဖင့္ မ်က္လုံးဖြင့္လာသည္။
''Aစ္ကိုၾကီးပါလား...က်န္တသ
့ ဲ ေူ တြေရာ''
မ်က္စိကို ပြတ္သပ္၍ ေဘးဘီကို Aကဲခတ္ရင္းေမးေလရာ က်ံဳးထံုးသည္ ရယ္ေမာမိ၏။
''မင္းထေယာင္တာ Aေတာ္ေကာင္း...Aဲေလ...မင္းက ေကာင္းေကာင္းၾကီး Aိပ္ေပ်ာ္ေနေတာ့ သူတ႔လို ည္း
Aနားယူကုန္ၾကျပီ...ကဲကြာ...ငါတို႔လည္း Aားျပည့္ေAာင္ Aိပ္မွပဲ''
ေျပာေျပာဆိုဆို က်ံဳးထုံးသည္ ကလု ားထုငိ ္၄ခုကို ေဘးခ်င္းကပ္စီျပီး လက္ေခါင္းAုံးလုပ္၍ ထိုခုံမ်ားေပၚ လေွဲ လ်ာင္းလို
က္သည္။
စုခ်ဴးရန္က တAံ့တၾသႏွင့္...
''Aစ္ကိုၾကီးက ဒီထဲမွာပဲ Aိပ္ေတာ့မွာလား''
ဟု ေမးမိသည္။
''ေAးေပါ့က.ြ ..ငါကိုက ေပစုတ္စုတ္ေနလို႔လား၊ဆင္းရဲဇာတာပါလို႔လား မသိဘူးကြာ...ေမ႕ြ ယာAေကာင္းစားၾကီးန႔ ဲ ဘ
ယ္လိုမွ
မAိပ္တတ္ဘူး...ညီေလးေရွာင္ခ်ဴးန႔ ဲ မီးေရနတ္ေတာင္မွာ ေနတုန္းကဆို ဒီထက္ေတာင္ ဆိုးေသးတယ္...ေတာေတာ
င္ထဲမွာ
ၾကံဳသလို Aိပ္ေတာ့တာပဲ...ေၾသာ္...ညီေလးေရွာင္ခ်ဴး...ဒုကၡေတြမ်ား ၾကံဳေတြ႕ေနရျပီလား''
က်ံဳးထုံးသည္ ေရွာင္ခ်ဴးႏွင့္ သိုင္းေလ့က်င့္ခ့သဲ ည္တို႔က ို လြမ္းဆြတ္သတိရ၍ ခပ္တိုးတိုးေလး ေရရြတ္ေလသည။္
''ဝါး...ကြၽန္ေတာ္လည္း Aိပ္ေတာ့မယ္ဗ်ာ''
စုခ်ဴးရန္လည္း သမ္းေဝျပီး Aေက်ာဆန္႔လိုက္၏။ ထ႔ိုေနာက္ က်ံဳးထုံးေဘး၌ ကလု ားထိုင္၄ခုကို ပူးကပ္ရင္း လွဲေလ်ာင္းေ
တာ့သည္။
''ေသာက္Uီးမလား ညီေလး''
1
517
က်ံဳးထံုးက ခါးတြင္ရိွသည့္ Aရက္ထည့ထ္ ားေသာ ဘူးသီးေျခာက္ခံကြ ို ကမ္းေပးျပီး ေမးလိကု ္သည္။ စုခ်ဴးရန္သည္
Aရက္မၾကိဳက္တတ္သူျဖစ္သျဖင့္ ေခါင္းယမ္း၍ ျငင္းပယ္ေလ၏။
''ဟင့္Aင္း...Aစ္ကိုၾကီးပဲေသာက္ပါ''
ထ႔ိုေၾကာင့္ က်ံဳးထုံးလည္း ဆက္မေျပာေတာ့ဘ ဲ တစ္ေယာက္တညး္သာ ေမာ့ေသာက္လိကု ္ေတာ့သည္။
Page 605
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''စိတ္ညစ္ေျပတာ Aရက္ပါ×××Aရက္ေသာက္မယ္ကြာ×××ေဝါ့...ေA့''
သီခ်င္းဆိုရင္း ေလခ်U္ပ်ိဳ႕တက္သြားသည္။
''ညီေလး စုခ်ဴးရန္...မင္းမွာ စိတ္ညစ္စရာ ကိစၥေတ ြ မရိွဘူးလားကြ''
က်ံဳးထံုးက ခံစားခ်က္မ်ားကို ထုတ္ေဖာ္ခ်င္ေနေသာေၾကာင့္ စကားရွာကာ ေမးေလသည္။ စုခ်ဴးရန္သည္ Aိပ္ခ်င္မူးတူးျဖ
င့္...
''ရွိ...ရွိတာေပါ့ဗ်ာ...ကြၽန္ေတာ္ Aိမ္ကထြက္လာတာ တစ္လျပည့္ျပီ...Aခုထက္ထိ ညီမေလးကို
ရွာမေတြ႕ေသးဘူး...ဘယ္ထိေတာင္ ေျခဆန္႔ေနလ ဲ မသိပါဘူးဗ်ာ''
ဟူ၍ တညည္းညည္း တညဴညဴ ေျပာလုိက္၏။
''ငါလည္းပဲ ညီေလးေရွာင္ခ်ဴးကို ရွာေနတာၾကာျပီ...သူလည္း Aေတာ္ေပ်ာက္ခ်က္သား ေကာင္းေနတယ္...ဟူး..''
က်ံဳးထုံးသည္ ေလပူမႈတ္ထုတ္ကာ သက္ျပင္းရွည္ၾကီးခ်မိသည္။ ထို႔ေနာက္ ဘူးသီးေျခာက္ခံကြ ို ေမာ့ေသာက္ေလရာ
Aရက္လုံးဝမရိွေတာ့။ ခပ္ဆတ္ဆတ္ေလး လႈပ္ခါျပီး လွ်ာထုတလ္ ိ္ကု ္ရာ Aရက္ကေလးတစ္စက္
လွ်ာေပၚသို႔ ေပါက္ကနဲက်ကာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။
''ႏွစ္၁၀၀ ဝါးရြက္စိမ္းေလးေတာ့ ကုန္ျပန္ျပီ''
က်ံဳးထုံးသည ္ ညည္းညဴရင္း မည္သို႔ၾကံရမည္မသိေတာ့။ သ႔ူစိတ္ထတဲ ြင္ Aရက္ကိုသာ Aာသီသျဖစ္ေနမိ၏။
''Aင္း...ေနရာေကာင္းေကာင္း မမက္ေပမယ့္ Aရက္ေကာင္းေကာင္းမွ ၾကိဳက္တ့ ဲ ေသာကက္ ်င့္ၾကီးက ဘယ္လိုေဖ်ာ
က္ရမလ'ဲ '
က်ံဳးထုံးသည္ ဆတ္ကနဲ ငုတ္တတု ္ထိုင္ရင္း ညည္းတြားမိသည္။ ထို႔ေနာက္ တစ္စုံတစ္ရာကု ိ သတရိ သြား၏။
''စုခ်ဴးရန္က ေတေလၾကီးရဲ႕ တပည့္ဆိုေတာ့ Aရက္Aိုးထားတ့ေဲ နရာကို သိနိုင္ေလာက္တယ္''
''ေဖ်ာက္''
လက္ဖ်စ္တီးျပီးေနာက္ က်ံဳးထုံးသည္ စုခ်ဴးရန္ကို လႈပ္ႏိႈးလိကု ္၏။
''ေဟ့...ညီေလးခ်ဴးရန္...ညီေလး''
''ဝါး!!...''
စုခ်ဴးရန္သည္ သမ္းေဝျပီး ေမွးစင္းေသာ မ်က္လုးံ စုံျဖင့္ၾကည့္ျပီး...
''Aစ္ကိုၾကီး ဘာေျပာမလို႔လဲဟင္''
ထိုAခါ က်ံဳးထုံးသည္ ျပံဳးရယ္ရင္း...
''ေတေလၾကီးရဲ႕ ႏွစ္တစ္ရာ ဝါးရြက္စိ္မ္းAရက္ေတြ ဘယမ္ ွာထားတာလဲဆိုတာ မင္းသိတယ္မ႔လို ား''
ဟု ေမးလုိက္ေသာAခါ ေခါင္းေမႊးမ်ား ေျပာင္မတတ္ကုတ္ျပီးေနာက္...
1
518
''ကြၽန္ေတာ္သိေတာ့သိတယ္...နည္းနည္းေတာ့ေမ့သြားျပီ...ေနပါUီး...ဘယ္လိုပါလိမ့္''
Aတန္ၾကာေAာင္ စU္းစားျပီးမွ လက္ခုပ္တစ္ခ်က္တီးကာ Aားရဝမ္းသာစြာျဖင့္...
''မွတ္မိျပီ...Aရင္ဆံုး ေနာက္ေဖးက စာၾကည့္ခန္းထဲသြားလိကု ္...စာAုပ္စင္၅ခု ေတြ႕လိမ့္မယ္...Aလယ္က
စာAုပ္စင္ကိုေရာက္ရင္ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခလုပ္ကို ေတြ႕ေAာင္ရွာ...Aဲ...ခလုပ္က စတုတၳေျမာက္Aတန္းက ၂၈ကြက္ေျမာ
က္စာAုပ္ကို
Page 606
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဖယ္လိုက္ရင္ ေတ႕ြ ရလိမ့္မယ္...ခလုပ္က ႏွစ္ခုေတာင္ရိွတာေနာ္...ဘယ္ဘက္ကဟာကို သာြ းမႏိွပ္န႔.ဲ ..ေAာက္ထ ဲ
ကြၽံက်သြားလိမ့္မယ္...ညာဘက္က ခလုပက္ ိုပ ဲ ႏိွပ္ရမွာ...ဝါး...A့ဒဲ ီေလာက္ပ ဲ
မွတ္မိေတာ့တယ္...မွတ္ဉာဏ္သိပ္မေကာင္းေတာ့ဘူးဗ်ာ''
ပါးစပ္ကို လက္ဝါးျဖင့္Aုပ္ကာ သမ္းေဝျပီးေနာက္ ထိုင္ခံုဆက္တန္းေပၚသို႔ လဲခ်လိုက္ရာ မိနစ္ပိုင္းAတြင္း
Aိပ္ေမာက်ကာ ေဟာက္သံပင္ စီးခ်က္ညီညီ ထြက္ေပၚလာေခ်သည္။
''Aင္း...မွတ္ဉာဏ္မေကာင္းဘူးသာ ေျပာရတယ္...Aကုန္ကို သိေနပါလား...ဉာဏ္သာေကာင္းေနရင္
ထိပ္ေျပာင္လမ္းေတေလၾကီးေတာ့ ေခါင္းေမႊးေတာင္ ရွိမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး''
က်ံဳးထံုးသည္ စုခ်ဴးရန္ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ မွတ္ခ်က္ခ်ျပီးေနာက္ စိတ္လႈပ္ရွားစြာျဖင့္ လက္ဝါးႏွစ္ဖက္ကို ပြတ္သပ္လို
က္မိသည္။
''ဟီး...ဟီး...ဟီး''
''Aရက္Aိုးထားတ့ ဲ ေနရာကိုေတာ့ သိရျပီ...ငါသာ Aကုန္လုံး
သမသြားရင္ ေတေလၾကီးေတာ့ ေစြ႕ေစြ႕ခုန္သြားမွာပ.ဲ ..ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ သ႔စူ ံAိမ္ မီးေလာင္ျပီး Aဆုးံ ခံေတာ့မွာဆိုေ
တာ့
Aရက္ေတ ြ Aေခ်ာင္ပါသြားႏိုင္တယ္...ဒီေတာ့ Aလကားျဖစ္မယ့္တူတူ ငါေသာက္လိုက္တာမွ
ကုသိုလ္ရေသးတယ္...ေဟး...ေဟး''
က်ံဳးထုံးသည္ တစ္ကိုယတ္ ည္း ျပံဳးျဖဲျဖဲႏွင့္ ဝမ္းသာAားရ ေျပာေနမိ၏။ ထ႔ိုေနာက္တြင္ ေခါင္းေမာ့ရင္ေကာ့၍ သီခ်င္းည
ည္းဆိုကာ
ထြက္သြားေခ်သည္။
''စိတ္ညစ္ေျပတာ Aရက္ပါ×××Aရက္ေသာက္မယ္ကြာ×××ေသာကေျပတာ
Aရက္ပါ×××Aရက္ေသာက္မယ္ကြာ×××တစ္က်ိဳက္ေသာက္ေတာ့ထူး×××ႏွစ္က်ိဳက္ေသာက္ေတာ့မူး×××သုးံက်ိဳ
က္
ေသာက္ေတာ့႐ူး×××႐ူး×××႐ူး×××''
က်ံဳးထံုးသည္ သီခ်င္ေလး တေက်ာ္ေက်ာ္ဆိုရင္း Aရက္Aိုးမ်ားကို Aလစ္သုတ္ရန္ ေနာက္ေဖးသို႔ ထြက္သြားေခ်ျပီ။
မနက္လင္းသည္ႏွင့္ တစ္Aိုးမက်န္ ေျပာင္တလင္းခါသြားမည္ကို ဟုန္စုလိန္သာ သိရွိပါမူ မည္မွ်ေဒါသထြက္မည္မသိ။
က်ံဳးထံုးကမူ
သ႔လူ ုပ္ငန္းကို စတင္ေနေလာက္ေခ်ျပီ။
©©©©©©©©©©©©©©©©©©
ရာသီUတုသည္ ေဆာင္းဝင္ခါစ ျဖစ္ေသာ္လည္း ေန႔ခင္းကာလကမူ သမူ ဟုတ္သည့A္ လား ပူေလာင္လွသည္။ မည္သူ
မွ်
ထိုAခ်ိန္ကာလတြင္ AသြားAလာ မလုပ္ၾကေပ။ သို႔မဟုတ္ပါက ဆီAိုးကင္းထဲ ထည့္ေၾကာ္ခံရသလို ျဖစ္သြားေပလိမ့္မ
ည္။
ထကို ့သဲ ႔ ို ဂႏၲဝင္ေျမာက္ေAာင္ ပူျပင္းလွေသာ ေနပူက်ဲက် ဲ Aခ်ိန္တြင္ ဖုန္တေထာင္းေထာင္းထေနေသာ လမ္းမၾကီးေ
ပၚ၌
လတူ စ္ေယာက္ Aက်ီပႋ င္မပါဘ ဲ လမ္းေလ်ွာက္သြားလာေန၏။ ထိုလူသည္ Aသက္၅၀ခန္႔ရိွျပီး မ်က္ႏွာတငြ ္ ဓားဒ
Page 607
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဏ္ရာ
Aမာရြတ္မ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ေနေလရာ လြန္စြာ ႐ုပ္ဆိုးလွ၏။ တစ္ခါၾကည့္မိသူမ်ားပင္ ခ်က္ခ်င္း မ်က္ႏွာလႊဲသြားေလာ
က္သည္။
သူသည္ Aျခားမဟုတ္။ တစ္မ်ိဳးတစ္ဖံု ႐ုပ္ဖ်က္ထားေသာ ေရွာင္ခ်ဴးပင္ျဖစ္သည္။ သူသည္ မိမိမွန္း သိရွိမည္စိုး၍ ဓားရွ
ည္ကိုပါ
Aက်ႋီစျဖင့္ပတ္ကာ ခရီးေဆာင္Aိတ္ႏွင့A
္ တူ ေနာက္ေက်ာ၌ လြယ္ပိုးထားသည္။
1
519
ျမင္းလွည္းမ်ား ျဖတ္သန္းသြားရာမွ ဖုန္ထသြားေသာ ယင္းလမ္းမၾကီးေပၚဝယ္ ေန႔ခင္းAခ်ိန္၌ သြားလာသူမ်ား မရွိသေ
လာက္ပင္။
Aမ်ားAားျဖင့္ နီးစပ္ရာ ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕သို႔ ဝင္၍လည္းေကာင္း သို႔မဟုတ္ပါက Aရိပ္ရေသာ သစ္ပင္ၾကီးေAာက္တြင္
Aနားယူၾကမည္ျဖစ္သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးကမူ ထူးသည္လား ႐ူးသည္လား မည္သူမ်ွ မသိၾကေခ်။ ကိုယ္Aေပၚပိုင္းဗလာျဖင့္
လသာေနသည့္Aတိုင္း ေAးေဆးစြာ လမ္းေလွ်ာက္ေနေလ၏။ ထူးျခားသည္က သ႔ကူ ိုယ္၌ ေခြၽးသီးေခြၽးေပါက္မ်ားပင္
လုံးဝရိွမေနေခ်။
AပူAေAး Aတငြ ္းAားႏွစ္မ်ိဳးကို ပိုင္ဆိုင္ထားေသာ ေရွာင္ခ်ဴးAဖို႔ မည္သည့ ္ ရာသီUတုဒဏ္ကိုမဆို Aျခားသူမ်ားထ
က္ ပိုမို
ခံနုိင္ရည္ရိွေပသည္။ ယခုလ ို ပူျပင္းေနခ်ိန္တြင္ စႏၵာAတငြ ္းAားကို တစ္ကယို လ္ ုံးတြင္ ရစ္ပတ္လႊမ္းျခံဳထားသျဖင့္
ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုး ေAးျမေနျပီး ေနပူက်ဲတဲတြင္ လမ္းေလွ်ာက္ေနရေသာ္လည္း သူ႔Aေနျဖင့္ လေရာင္ေAာက္တြင္
လမ္းေလွ်ာက္ေနရသည္Aလား ေAးေဆးနုိင္လွသည္။
ထသို ႔ျိုဖစ္ေသာေၾကာင့္ ခႏၶာကိုယ္ Aႏံွ႔တြင္လည္း ေခြၽးေစးမ်ား တစ္စိုးတစ္စမ
ိ ်ွ မရိွရသည္က ျမင္ရသူAဖို႔
Aံ့Aားသင့္ေစေလာက္သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးကမူ မည္သူ႔ကိုမ်ွ ဂ႐ုမထားမိ။ သူ႔ခရီးလမ္းကိုသာ ေလွ်ာက္လွမ္းေန၏။
''ေဟ့...ေရွ႕က မိတ္ေဆ.ြ ..ခဏေနUီးက'ြ '
႐ုတ္တရက္ လတူ စ္Uီးက လွမ္းေခၚလိုက္၏။ ထိုAသံမွာ သ႔Aူ ဖို႔ ရင္းႏီွးလွသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကယို ္တစ္ခ်က္ တုန္သာြ း
မိသည္။
သ႔ျိုဖစ္၍ မဝံ့မရဲႏွင့္ ေနာက္လွည့ၾ္ကည့္လိုက္၏။ လူရိပ္တစ္ခုက ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ ေAာ္ေျပာလိုက္ျခင္းပင္။ မၾကာမီ
လူတစ္ေယာက္သည္ Aရိပ္ပမာ သူ႔Aနီးပါးသို႔ ေရာက္လာသည္။ ထိုသူမွာ
သူ၏ ေသြးေသာက္Aစ္ကိုၾကီး(သို႔)လူေပ်ာ္ၾကီးက်ံဳးထံုးပင္ ျဖစ္ေလ၏။ သူ၏ Aသြငမ
္ ွာ ထူးထူးျခားျခား ရွိေပသည္။
Aဘယ္ေၾကာင့္နည္းဆိုေသာ္ ၾကီးမားလွေသာ ဂုန္နီAိတ္ၾကီးတစ္ခုကို လြယ္ပိုးထားျပီး ခါးပတ္လည္၌
ဘူးသီးေျခာက္ခံ ြ ေျခာက္ခုကို ခ်ိတ္ဆထဲြ ား၍ ျဖစ္ေလသည္။ ထိုAထဲ၌ Aရကမ္ ်ား Aျပည့္ရိွပုံရ၏။ သသူ ည္ လ
က္ထဲမွ
ဘူးသီးေျခာက္ခံကြ ို ေမာ့ေသာက္ျပီး...
''မိတ္ေဆြကို က်ဳပ္စတ
ိ ္ထဲမွာ ရင္းႏီွးေနသလိုပ.ဲ ..ေနာက္ေက်ာကေနၾကည့္ေတာ့ က်ဳပ္ရွာေနတ့ ဲ လူန႔ ဲ
Aေတာ္တူတယ္...တစ္ေနရာရာမွာ ေတြ႕ဖူးသလားလို႔''
ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေရွာင္ခ်ဳးကို မ်က္လုးံ ေမွးၾကည့္ကာ Aကဲခတ္ျပီး ေမးလိုက္သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးမွာ Aေျဖရၾကပ္သြားသ
Page 608
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ည္။
သူသည္ သိုင္းေလာက၌ နာမည္ပ်က္ျဖင့္ ေက်ာ္ၾကားေနသျဖင့္ က်ံဳးထံုးကို မရင္ဆိုင္ရဲေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ လိမ္လည္လိုက္ရ
သည္။
''Aစ္ကိုၾကီးက လူမွားတာထင္တယ္...ကြၽန္ေတာ္တို႔ တစ္ခါမွ မေတြ႕ဖူးပါဘူး''
က်ံဳးထံုးသည္ မုတ္ဆိတ္ကို ပြတ္သပ္၍...
''Aင္း...တူတယ္...Aေတာ့ကို တတူ ယ္က.ြ ..မင္းရဲ႕ ေျပာဆိုဟန္န႔ ဲ ခႏၶာကိုယ္ AေနAထားက သိုင္းေလာကထဲသြား
တ့ ဲ
က်ဳပ္ရဲ႕ ေသြးေသာက္ညီေလး ေရွာင္ခ်ဴးန႔ ဲ တတူ ယ္''
''ခင္ဗ်ာ''
က်ံဳးထံုး၏ Aေျပာေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ရင္ထိ္တ္သြားမိသည္။ သို႔ေသာ္ က်ံဳးထံုးက ျပံဳးရယ္လုိက္ျပီး...
''ဘယ္လိုမွေတာ့ မေAာက္ေမ့န႔ကဲ ြာ...က်ဳပ္ညီက မိတ္ေဆြထက္ Aသက္ငယျ္ပီး ႐ုပ္ေခ်ာတယ္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္လည္း တုန္႔ျပန္ရယ္ေမာလိုက္ေလသည္။
''ရပါတယ္ခင္ဗ်ာ...လူတူမရွား နာမည္တူမရွားေပါ့''
1
520
''ဟား...ဟုတ္တာေပါ့...ေသာက္တာမ်ားသြားလို႔ ေနာက္ေက်ာကေန ျမင္ရေတာ့ Aျမင္မွားသြာတာျဖစ္မယ္...ေႏွာင့္ယွ
က္မိတာ
စိတ္မေကာင္းပါဘူး...က်ဳပ္Aဖိုးၾကီး သြားေတာ့မယ္ကြာ''
''ဟတု ္က ့ဲ ခင္ဗ်''
ေျပာေျပာဆိုဆို က်ံဳးထုံးသည္ Aရိပ္ပမာ လ်င္ျမန္စြာျဖင့္ ေျပးလႊားသြားေလေတာ့သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သ႔ကူ ို လွမ္းၾက
ည့္ရင္း
စိတ္မေကာင္းၾကီးစြာ ျဖစ္မိသည္။ ထို႔ေနာက္ သက္ျပင္းခ်၍ ေျပာလုိက္သည္။
''ဟူး...ေတာ္ပါေသးရဲ႕''
ဆက္လက္၍ ေရွ႕ဆက္သြားမည္Aျပဳ...
''ေနUီးဗ်ိဳ႕ မိတ္ေဆြၾကီး''
က်ံဳးထံုး၏ ေAာ္ဟစ္တားျမစ္သံ ထြက္ေပၚလာျပန္ေသာေၾကာင့္ Aံ့Aားသင့္သြားမိသည္။ မည္သည့္Aေၾကာင္းရွိသည္မ
သိ။
က်ံဳးထုံးသည္ သ႔ထူ ံသို႔ ျပန္လည္၍ ေျပးလႊားေရာက္ရိွလာသည္။
''ဟိုက္...ငါ႐ုပ္ဖ်က္ထားတာကို သိသြားလို႔လား''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စိုးရိမ္တၾကီး ေတြးမိသည္။
''မိတ္ေဆ.ြ ..ခင္ဗ်ားကို ေမးစရာတစ္ခု ရိွတယက္ .ြ ..န႔မို ို႔ဆိုရင္ က်ဳပ္စိတ္ထ ဲ ေနသာမွာ မဟုတ္ဘူး''
သူဘာေမးမည္ မသိေသာ္လည္း Aလိုက္သင့္ ေခါင္းညိတ္၍...
''ဟတု ္က ့ဲ ေမးပါခင္ဗ်''
ထိုAခါ က်ံဳးထုံးက...
Page 609
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ဒီေလာက္ ေနပူၾကီးထဲ ေခြၽးမထြက္ဘ ဲ ေAးေAးေဆးေဆး လမ္းေလွ်ာက္နိုင္တ့ ဲ ခင္ဗ်ားကိုၾကည့ရ္ တာ ျပိဳင္စံရွား A
တြင္းAားကို
ရထားတယ္လို႔ ္ က်ဳပ္ထင္တယ္...ဒီေတာ့ ဆရာက ဘယသ္ ူလဲဆိုတာ က်ဳပ္သိခ်င္မိတယ္ဗ်ာ''
ဟုေျပာေလရာ ေရွာင္ခ်ဳးသည္ သူေတြးထင္ထားသလို မဟုတ္၍ စိတ္ေAးသြားမိ၏။ သ႔Aူ ေနျဖင့္ က်ံဳးထုံးႏွင့္
မရင္ဆိုင္ဝံ့ရဲေသးေခ်။ သိုင္းေလာကသားမ်ား၏ Aထင္လြဲမွားမႈမွ ကင္းလြတ္မွသာ ေတြ႕လိုသည္။
ယခုေမးလိုက္သည့ ္ ေမးခနြ ္းကိုလည္း လိမ္လည္ေျဖၾကားလိုက္၏။
''ကြၽန္ေတာ္ Aရင္တုန္းက ထင္းေခြစားတာဗ်...ဘာဆရာမရွိပါဘူး...တစ္ေန႔ ထင္းခုတ္တာ နယ္ကြၽံသြားလို႔ ေတာထဲမွာ
မ်က္စိလည္ျပီး ဂူတစ္လုံးထဲ ေရာက္သြားတယ္ဗ်...A့ဒဲ ီထမဲ ွာ စာAုပ္ေဟာင္းေလးတစ္ခုေတ႕ြ တယ္...တရားထိုင္တ့ ဲ
ပုံေတပြ ါျပီး
'စိတ္တည္ျငိမ္က်င့္စU္'လို႔ ေရးထားတယ္...ကြၽန္ေတာ္လည္း စာAုပ္ထဲကလို က်င့္ၾကည့္ေတာ့
ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံး ေပါ့ပါးသြားတာပဲဗ်ာ...ထင္းခုတ္ရင္တ႔ ို ခရီးေဝးတို႔ သြားရင္ေတာင္ မေမာေတာ့ဘူးဗ်''
သ႔ူစကားေၾကာင့္ က်ံဳးထုံးသည္ မ်က္ခုံးပင္ ျမင့္တက္သြားျပီး...
''Aင္း...မိတ္ေဆြၾကီးက ကံေကာင္းျပီး ထိပ္တန္း Aတြင္းAားက်င့္စU္တစ္ခုကို ရသြားတာပ.ဲ ..A့ဒဲ ီစာAုပ္ကို
ေသခ်ာထိန္းသိမ္းထားေနာ္...Aက်င့္မေကာင္းတ့သဲ ူေတ ြ လက္ထဲေရာက္ရင္ လူေကာင္းေတ ြ ဒုကၡေရာက္နိုင္တယ္''
''ဟတု ္က့ပဲ ါ Aစ္ကိုၾကီး''
''Aင္း...ေကာင္းျပီေလ...က်ဳပ္လည္း ေသြးေသာက္ညီေလးကို Aရွာထြက္လိုက္ပါUီးမယ္''
1
521
''Aစ္ကိုၾကီး Aျမန္ဆံုး ရွာေတြ႕ပါေစဗ်ာ''
က်ံဳးထံုးသည္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္ျပီးေနာက္ လက္ျပႏႈတ္ဆက္ျပီး ေျပးသြားေလေတာ့သည္။
သည္တစ္ခါေတာ့ ျပန္လွည့္မလာေတာ့ေခ်။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ တျဖည္းျဖည္း မႈန္ဝါးေပ်ာက္ကြယ္သြားေသာ
လူေပ်ာ္ၾကီးက်ံဳးထံုးကိုၾကည့္ရင္း မ်က္ရည္ဝဲလာ၏။
''Aစ္ကုၾိကီးက လူေကာင္းသူေကာင္းတစ္ေယာက္ပါ...ကြၽန္ေတာ့မွာ ရန္သူေတြ Aမ်ားၾကီးရိွတယ္...တကယ္လ႔ ို
ကြၽန္ေတာ္တို႔က ေသြးေသာက္ေတြဆိုတာ သိသြားၾကရင္ Aစ္ကိုၾကီးပါ ၾကားေခ်ာင္ ဒုကၡေရာက္သြားနိုင္တယ္...
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၁၀၅,၁၀၆)
(Aဆင္ေျပလို႔ တင္ေပးလိုက္ပါျပီ)
မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး လိမ္ေျပာလိုက္တ့ ဲ ကြၽန္ေတာ့ကို ခြင့္လႊတ္ေပးပါ''
သင္ျပင္း႐ႈိက္ရင္း စိတ္တြင္းမွ ေတာင္းပန္စကားေျပာမိသည္။
ထ႔ိုေနာက္ သူသည္ က်ံဳးထုံးထြကသ္ ြားရာ Aရပ္ကို ေက်ာခိုင္းျပီး လမ္းမၾကီးAတိုင္း ဆက္ေလွ်ာက္သြားေလသည္။
ထိုစU္မွာပင္...။
''ခြပ္...ခြပ္...ခြပ္''
႐ုတ္တရက္ သသူ ြားမည့္ Aရပ္မွ Aေျပးႏွင္လာေသာ ျမင္းခြာသံမ်ား ၾကားရ၍ လွမ္းၾကည့ရ္ ာ ထူးျခားမႈကို ေတြ႕ရသ
ည္။
Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ျမင္းစီးသမား Aေယာက္၂၀သည္ Aေျပးႏွင္လာေသာေၾကာင့္ပင္။ ထိုသ႔ ို ဒုန္းစိုင္းစီး ႏွင္လာပုံ
Page 610
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
မွာ
ပုံမွန္ဆိုလ်ွင္ မထူးလွ။ ယခုမူ တစ္မ်ိဳးဆန္းေန၏။ ေရွ႕ဆုံးမွ Aေျပးႏွင္လာသည့ ္ လထူ ြားၾကီး၏ လက္ထဲတြင္ ၾကိဳးတစ္
ေခ်ာင္းကို
ကိုင္ေဆာင္ထားေခ်၏။ ၾကိဳးစ၏ Aျခားတစ္ဖက္ကမူ လူတစ္ေယာက္ကို မလႈပ္နုိင္ေAာင္ တုပ္ေႏွာင္ထားေလသည္။
ျမင္းကို Aေျပးႏွင္၍ တရြတ္တိုကဆ္ လဲြ ာရာ ၾကိဳးတုပခ
္ ံရသူမွာေတာ့ မသကသ္ ာလွေခ်။ တစ္ကိုယလ္ ုံး ပြန္းပ့ကဲ ာ ဖု
န္Aလူးလူး
ျဖစ္ေန၏။ Aေတာ္လူမဆန္လွေသာ လုပ္ရပ္ျဖစ္ေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ယခုကသ့ဲ ႔ ို ျမင္ကြင္းကို ေတ႕ြ ရေသာ္
သည္းမခံနုိင္ေတာ့။ ခ်က္ခ်င္း ေျပးလႊားျပီး ကူညီကယ္ဆယ္မည္Aျပဳ...
''ေဟး''
မာန္သြင္းေAာ္သံတစ္ခုႏွင့္Aတူ Aနီးရွိ ခ်ံဳပုတ္တစ္ခုAတြင္းမွ လူတစ္ေယာက္ ထြက္လာကာ ျမင္းစီးသမားေခါင္းေဆာ
င္ထံ
ခုန္ဝင္တိုက္ခိုက္ေလေတာ့သည္။
''Aင့္''
လူထြားၾကီးသည္ တစ္ခ်က္ညည္းညဴျပီး ျမင္းေပၚမွ လြင့္စင္သြားကာ
မလႈပ္မယွက္ ေက်ာက္႐ုပ္ပမာ ေတာင့္ေတာင့္ၾကီး ျဖစ္သြားေခ်သည္။ Aဆင့္ျမင့္ Aေၾကာပိတ္ပညာေၾကာင့္ ထသို ႔ိုျဖစ္ျ
ခင္းပင္။
က်န္သည့္ လူ၁၉ေယာက္မွာ ေဒါသထြက္သြားၾက၏။ လက္ထဲမွ ဓားေမာက္မ်ားကို တရြယ္ရြယ္ႏွင့္ တိုက္ခိုက္ရန္
Aသင့္ျပင္ေတာ့သည္။
လထူ ြားၾကီးAား တကို ္ခိုက္လိကု ္သည့္သူမွာ စာေပသမားဝတ္စုံ Aျဖဴေရာင္ႏွင့္ လုလင္ပ်ိဳတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။
ထိုသူသည္ ေယာက္်ားေလးAသြင္ ယူထားေသာ မိန္းမပ်ိဳေလး စုလန္းလန္းသာ ျဖစ္သည္။ သူမ၏
ညာလက္ထဲတြင္မူ ေခါက္ယပ္ေတာင္တစ္ေခ်ာင္းကို မာန္ပါပါျဖင့္ ကိုင္ေဆာင္ထားသည္။
ျမင္းစီးသမားတစ္ေယာက္က ခက္ထန္စြာ ေမးလိုက္၏။
1
522
''မဟူရာဂိုဏ္းကို ေစာ္ကားရဲတ့ေဲ ကာင္...မင္းဘယ္သလူ ဲ ေျပာစမ္း''
''ဟင္း...ဟင္း...ဟင္း''
''ခင္ဗ်ားတို႔ မဟူရာဂိုဏ္းက ဘာမို႔လို႔လဲ...က်ဳပ္နာမည္ကိုေတာင္ မၾကားဖူးၾကဘူးလား...စာေပသိုင္းသမား စုခ်ဴးရန္ဆို
တာ
က်ဳပ္ပဲ''
သူမစကားေၾကာင့္ ျမင္းစီးသမားမ်ားမွာ ေၾကာင္Aမ္းAမ္း ျဖစ္သြားၾကသည္။ ထိုဘြဲ႕ပိုင္ရွင္သည္ သိုင္းေလာကမွ
Aဆင့္ျမင့္သိုင္းပညာရွင္ေပေလာ။ Aတန္ၾကာမွ...
''ဘာစာေပသိုင္းသမားလည္း တစ္ခါမွ မၾကားဖူးဘူး''
''Aလို...စုခ်ဴးရန္ဆိုပါလား''
ထိုလူငယ္၏ Aေျဖစကားေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ တAံ့တၾသ ေရရြတ္မိသည္။
Page 611
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ငါန႔ ဲ ေသြးေသာက္ဖြဲ႕တ့ ဲ စုခ်ဴးရန္က သ႔ထူ က္ Aရပ္ျမင့္ပါတယ္...Aခုလ ို ေသးေသးသြယသ္ ြယန္ ႔ ဲ မိန္းမလ်ာပုံမ်ိဳးေ
တာ့
မဟုတ္ဘူး...စုခ်ဴးရန္ နာမည္ကသို ုးံ ျပီး ကလိမ္ကက်စ္လပု ္ေနတာလား...ဒါမွမဟုတ္
နာမည္တူေနတာလား...ပတ္သက္မႈရိွလို႔လား...သူ႔ကို ေသခ်ာေမးရမယ္...ဒါေပမယ့္ Aရင္ဆုံးေတာ့ ၾကိဳးတုပ္ခံရတ့သဲ
ကူ ို
ကယ္ရမယ္...Aသက္မွ ရွိပါ့မလား မသိဘူး''
ေရွာင္ခ်ဴးက ထသို ႔ ို ေတြးေတာမိျပီး ၾကိဳးတုပ္ခံရသည့္သူAနား တိုးကပ္လိကု ္၏။
''ရပ္လုိက္စမ္း''
စုလန္းလန္းကို ျခိမ္းေျခာက္ေျပာဆိုေနသည့္လကူ ေရွာင္ခ်ဴးကို တားျမစ္လိကု ၏
္ ။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဂ႐ုမစိုက္ဘ ဲ ၾကိဳးတု
ပ္ခံရသည့္
လူကို ကယ္တင္ေပးမည္Aျပဳ...
''ဝွီး...''
ထလို ူသည္ သ၏ူ လကထ္ ဲမွ ဓားေမာက္ျဖင့္ ပစ္ေပါက္လကို ္ျခင္းျဖစ္သည္။
စုလန္းလန္းက ေAာ္ဟစ္သတိေပးလုိက္၏။
''ေဟ့ ႐ုပ္ဆိုးၾကီး သတိထား''
ေရွာင္ခ်ဴးက ေလတိုးသံၾကားမိသည္ႏွင့္ သေဘာေပါက္သြားသည္။ သ႔ိုေသာ္ လွည့မ္ ၾကည့ဘ္ ဲ ညာလက္ညိွဳးလကမ္ ျဖ
င့္
AသာAယာ ေနာက္ျပန္ဖမ္းလိကု ္သည္။
''ဟာ''
''ဟင္''
စုလန္းလန္းႏွင့္တက ြ မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ား ၾကက္ေသေသသြားသည္။
''ဓားေပးေတာ့ ၾကိဳးေျဖရတာ လြယ္သြားတာေပါ့ဗ်ာ''
ေရွာင္ခ်ဴးက ျပံဳးရယ္ရင္း ေျပာေျပာဆိုဆို ၎ဓားကို Aသံုးျပဳ၍ ၾကိဳးတုပ္ခံရသည့္သူAား Aေႏွာင္Aဖြဲ႕မွ လႊတ္ေပးလို
က္၏။
ထိုသူသည္ Aသက္Aစိတ္သာရွိေသာ လူငယ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး မည္မွ်ႏွိပ္စက္ခံထားရသည္မသိ။ Aသက္ေျမာ့ေျမာ့ေ
လးသာ
က်န္ေတာ့၏။ တစ္ကိုယလ္ ုးံလည္း ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ပင္။ Aခ်ိန္မီ ကယ္တင္မကုသေပးပါက Aသကဆ္ ုးံ ပါးနို
င္သည္။
1
523
ထ႔ိုေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သယူ ူေဆာင္လာသည့ ္ Aထမဲ ွ ေဆးဝါးAခ်ိဳ႕ကို Aျမန္တိုက္ေကြၽးျပီး ညာလက္ဝါးျဖင့္ ေ
က်ာျပင္ကို
ဖိကပ္ကာ Aတြင္းAားျဖင့္ ကုသေပးလုိက္သည္။ မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ားမွာ ဒုတိယေခါင္းေဆာင္ထံမွ Aမိန္႔ မရေသး၍
ျမင္းေပၚကေန သည္Aတိငု ္း လက္ပိုက္ရပ္ၾကည့ေ္ နၾက၏။
Page 612
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ေဟ့ေကာင္ေတ.ြ ..မင္းပေထြးက ကုေပးေနတာကို ဘာလ႔ရို ပ္ၾကည့္ေနတာလ ဲ တိုက္ပါေတာ့လား''
ထသို ႔ ို Aမိန္႔ေပးသံၾကားရမွ ျမင္းေပၚမွ ဆင္းလာျပီး ေရွာင္ခ်ဴးကို တိကု ္ခိုက္ရန္ ေျပးလာသည္။ ထို႔ေနာက္ ေျပးေပါက္မ
ရိွေAာင္
ဝိုင္းရံထားေတာ့၏။
''ဒီလလို ုပ္လ႔ ို ရမလား''
စုလန္းလန္းသည္ ေAာ္ေျပာရင္း ထိုလူမ်ားAား တိုက္ခုိက္ရန္ Aသင့္ျပင္ထားလုိက္သည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ညာလက္ဝါးကို လူငယ္၏ ေနာက္ေက်ာတြင္ကပ္ထားသျဖင့္ ဘယလ္ က္ကိုသုးံကာ Aဝတ္ပတ္ထားေ
သာ
ဓားရွည္ကို ျဖဳတ္ယူျပီး ေျမ၌စိုက္လိကု ္သည္။
''ဝုန္း!!...''
က်ယ္ေလာင္ေသာAသံေၾကာင့္ မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ားမွာ ထိတ္ထိတ္ပ်ာပ်ာ ျဖစ္သြားၾကသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္
ဓားရွည္ကိုကိုင္ကာ Aတြငး္ Aားစုစည္းလိုက္၏။
''ခြၽမ္...ခ်လြမ္''
ဓားမင္းကို လက္ျဖင့္ေတာက္လိကု ္ရာ ဓားရွညသ္ ည္ တဝီွးဝီွးျမည္၍ ေျမွာက္တက္သြား၏။ စုလန္းလန္းႏွင့္
မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ား ေၾကာင္Aမ္းAမ္းျဖစ္ေနခ်ိန္တြင္ က်င္လည္စြာ ဖမ္းယူလိုက္၏။
''ေရွာင္ထားေပေတာ့ ေကာင္ေလး''
ေရွာင္ခ်ဴးက ဓားရွည္ကို ကန္႔လန္ျဖတ္ကိုင္ကာ Aသင့္ျပင္၍ သတိေပးေသာAခါ စုလန္းလန္းသည္
ထတိ ္လန္႔တၾကားႏွင့္ ေနာက္ဆုတသ္ ြားေတာ့သည္။ သမူ ထိတ္လန္႔လည္း ထတိ လ္ န္႔စရာပင္။ ဓားသြားတစ္ခုလုံး
ခရမ္းေရာင္မ်ား ေတာက္ပေနျပီး ေရွာင္ခ်ဴး၏ မ်က္လံုးAစံုမွာ ႐ုတ္တရက္ နီရဲလာေလရာ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းလွ
သည္။
မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ားမွာ သူ႔Aသြင္ကို ျမင္ရေသာ္ ေသြးဆုတ္သြားသလို မ်က္ႏွာျဖဴဖပ္ျဖဴေရာ္ ျဖစ္သြားေတာ့၏။
''ဂ...ဂ႐ုဏာမ့'ဲ '
Aထစ္ထစ္Aေငါ့ေငါ့ျဖစ္ကာ စကားပင္ မေျပာနိုင္ေတာ့။ သတူ ႔Aို ားလုံးကို ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးမွ သတိေပးထားဖူးသည္။
ခရမ္းေရာင္ဓားပိုင္ရွင္သည္ ဂ႐ုဏာမ့ဓဲ ားသခင္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ဂိုဏ္းခ်ဳပ္မွAပ မည္သူမွ် သူ႔သိုင္းပညာAဆင့္ကို
မမီနုိင္ေၾကာင္းပါ ေျပာဖူးေလသည္။ ယခုေတြ႕ေနရေသာသူသည္ ခရမ္းေရာင္ဓားကို ကိုင္ေဆာင္ထားသျဖင့္ က်ိနး္ ေသ
ဂ႐ုဏာမ့ဲပင္ ျဖစ္ရေပမည္။ ဘုရင္၄ပါးလို ျမင့္မားသည့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကိုပင္ တစ္ေယာက္ခ်င္း မရင္ဆိုင္ရန္ မွာၾကားဖူးသ
ည္ကို
ျပနလ္ ည္Aမွတ္ရ၍ ေသြးလန္႔သြားသည္။ သတူ ႔Aို ားလုံး ဂ႐ုဏာမ့၏ဲ ျပိဳင္ဘက္ မဟုတ္ပါေခ်။
''က်ဳပ္ဒီေန႔ လူမသတ္ခ်င္ေသးဘူး...မင္းတို႔ေတြ တစ္ေယာက္မက်န္ ထြက္သြားၾကစမ္း''
ေရွာင္ခ်ဴးက ေAာ္ဟစ္ေျပာလိကု ္သည္။ သူ၏Aသံ ၾကားရသူAဖို႔ နားစည္ထိပါ ႐ိုက္ခတတ္ ုန္ခါသြား၏။ ေလသံမွာလ
ည္း
တင္းမာလွသလို မ်က္ႏွာAမူAရာႏွင့္ လိုက္ဖက္စြာပင္ ေAးစက္စက္နိုင္လွ၏။ ထို႔ျပင္ လူသတ္လိုေသာ Aေငြ႕Aသ
က္မ်ား
မ်က္ဝန္းတြင္ ထင္ဟပ္ေနသျဖင့္ က်န္ရွိလူမ်ားမွာ လြန္စြာ ေသြးပ်က္သြားၾကသည္။ ထိုသူAားလံုး ေတြေဝမေနၾကေတာ့။
Page 613
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ေျပး...ေျပးၾကစို႔''
1
524
ဒုတိယေခါင္းေဆာင္သည္ ေသးြ ေၾကာပိတ္ခံရေသာ သူတ႔ ို Uီးစီးေခါင္းေဆာင္ကိုပင္ ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ဘ ဲ က်န္ရိွသည့္ ၁
၈ေယာက္ကို
ေခၚေဆာင္၍ လာလမ္းAတိုင္း Aေျပးႏွင္သြားေတာ့သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မမိွတ္မသုန္ျဖင့္ ေAးစက္စြာ ၾကည့္႐ႈေနသ
ည္။
စုလန္းလန္းသည္လည္း ေရွာင္ခ်ဴး၏ Aသြင္Aျပင္ကို ေတြ႕ရေသာ္ မၾကံဳစဖူး ထိတ္လန္႔သြားျပီး လွည့္ထြက္မည္ျပဳသည္။
သ႔ိုေသာ္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ လက္ထတဲ ြင္ ဓားရွညက္ ိုင္လ်က္သား ရိွေန၍ ေဝွ႔ယမ္းခုတ္ထစ္လိုက္ပါက ကယို ္က်ိဳးနည္းမွာ စိုး
ရသည္။
ဓားသြားတစ္ခုလံုး ခရမ္းေရာင္ေတာက္ပေနသျဖင့္ ၾကည့္ရုံႏွင့္ ဓားရတနာတစ္လက္ ျဖစ္မွန္း သိသာလွ၏။
''ခ်ပ္''
ေရွာင္ခ်ဴးက ဓားရွည္ကို ဓားAိမ္၌ထည့္ျပီး လက္ဝါးနွစ္ဖက္ျဖင့္ ေမ့ေျမာေနေသာလူငယ္၏ ေက်ာကုန္းကို ဖိကပ္၍ Aတြ
င္းAားျဖင့္
ကုသေပးလိုက္၏။
''ဒီ႐ုပ္ဆိုးၾကီးက ေၾကာက္စရာေကာင္းလို႔ ဟိုလူေတြ ထြက္ေျပးသြားတာျဖစ္မယ္...ငါလည္း Aခြင့္ေကာင္းရတုန္း ေျပးမွပဲ
''
စလု န္းလန္းသည္ ထသို ႔ ို ေတြးေတာကာ ေရွာင္ခ်ဴးကို ေၾကာက္ရံ႕ြ မိသျဖင့္ Aတြင္းAားျဖင့္ ကုေပးေနခ်ိန္၌
Aခြင့္သာသြားသျဖင့္ ေျပးသာြ းေလေတာ့သည္။
ေရွာင္ခ်ဴးက ျမင္မိေသာ္လည္း မတားျမစ္နိုင္ေသးေသာေၾကာင့္ မသိက်ိဳးကြၽံ ျပဳေနလိုက္၏။ ယင္းေနာက္သူသည္
လက္ဝါးႏွစ္ဖက္ကို ႐ုတ္သမိ ္းလိုက္ေလသည္။ စိတ္ရွည္ရွည္ႏွင့ ္ လူငယက္ ို Aကခဲ တ္ၾကည့ေ္ န၏။ Aခ်ိန္(၃)မိနစ္ခန္ၾ႔
ကာေသာ္
လူငယ္သည္ ညည္းညဴ၍ လူးလြန္႔လာသည္။
''Aင္း...Aဲ..''
သူသည္ ေရွာင္ခ်ဴးက မိမိကို ကယ္တင္ေပးထားမွန္း ရိပ္မိေသာေၾကာင့္ ေက်းဇူးတင္စကား ဆိုလိုက္၏။
''ကြ်န္ေတာ့္ကို ကူညီကယ္တင္ေပးတ့Aဲ တြက္ ဆရာၾကီးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ''
လူငယ္၏ ေလသံက ႏြမ္းလ်လ်ႏွင့္ ျဖစ္သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ထလို ူငယ္ကို ၾကည့႐္ ႈAကခဲ တ္ျပီးေနာက္ ျမင္ဖူးသလို
လို ရိွသညဟ္ ု
မွတ္ထင္မိ၏။ ထ႔ိုေနာက္တြင္ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကို သတိရသြားသည္။
''မင္းက စႏၵာရဲတိုက္သခင္ေလး ရဲ႕က်ားေလာ္လား''
ေကာက္ကာငင္ကာ ေမးလိုက္ေသာ စကားေၾကာင့ ္ ထိုလငူ ယ္သည္ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခ်က္ တုန္သြားသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသ
ည္ သူ႔ထက္
Aသက္ငယ္ေသာ္လည္း မိမိရုပ္ဖ်က္ထားသည္ကုိ သိမွာစိုး၍ ''မင္း''ဟု နာမ္စားသံုးႏႈန္း၍ ေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
လူငယ္က သနူ ွင့္တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးဘ ဲ သ႔ူနာမည္နွင့ ္ မည္သည့A္ ဖြဲ႕Aစည္းမွ ျဖစ္သည္ကို
Page 614
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဒိုးကနဲ ေဒါက္ကနဲ ေမးလိုက္ေသာေၾကာင့္ Aံ့Aားသင့္သြားသည္။ ထို႔Aတူ ရန္သူဘက္ကလားဟု စိုးရိမ္စိတ္ဝင္သြားသ
ည္။
Aဘယ့ေ္ ၾကာင့္ဆိုေသာ္....
သူသည္ Aမွန္တကယ္ပင္ စႏၵာရဲတိုက္သခင္ေလး ရဲ႕က်ားေလာ္ ျဖစ္သည္ မဟုတ္လား။
''ဆရာႀကီးက ဘယ္သူလဲ''
ရဲ႕က်ားေလာ္၏ Aေမးစကားကိုၾကားမွ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူေမးမိသည္မွာ မွားသြားေၾကာင္း သိရိသ
ွ ြားသည္။ မိမိကို
မသကၤာျဖစ္ေနေၾကာင္းပါ ရိပ္စားမိကာ သံသယေပ်ာက္ေAာင္ တစ္ခုခု သက္ေသျပရမည္ဟု ေတးြ ေတာမိသည္။ သ႔ျိုဖ
စ္၍
ေဝဟင္ေတာင္ကုန္းမွ Aျဖစ္Aပ်က္ကို ေျပာျပရန္ ဆုံးျဖတ္လိုက၏္ ။ ထ႔ိုေၾကာင့္ သူသည္ ေဖာ္ေရြစြာျပံဳးလိုက္ျပီး.....
1
525
''မင္းကို ေဝဟင္ေတာင္ကုန္းမွာတုန္းက တစ္ခါေတြ႕ဖူးတယ္ေလ...လူပုညီေနာင္ကို ဘလီ းူ သုံးေဖာ္န႔ ဲ Aေပါင္းAပါေတ

ဝိုင္းတိုက္ခိုကေ္ တာ့ မင္းေတာင္ Aတြင္းဒဏ္ရာၾကီးန႔ ဲ ဝင္ပါေသးတယ္ မဟုတ္လား...A့ဒဲ ီတုန္းက က်ဳပ္ေတာင္ ကူညျီ

ပီး
ကယ္ဆယ္ေပးခ့တဲ ယေ္ လ''
''ခင္ဗ်ာ...ဒါ...ဒါဆို....ဆရာႀကီးက''
ရဲ႕က်ားေလာ္၏ မ်က္နွာသည္ တျဖည္းျဖည္း AမူAရာေျပာင္းသြားျပီး Aံ့Aားသင့္ပံုေပါက္သြား၏။ ထိုစU္က
Aျဖစ္Aပ်က္ကိုလည္း ျပန္လည္Aမွတ္ရသြားေခ်သည္။ သ႔Aူ တြင္းဒဏ္ကို ကသု ေပးသည့္Aျပင္ ေသြးေၾကာမရွစ္ခု
ကိုပါ
ဖငြ ့္ေပးခ့ေဲ သာ လွ်ိဳ႕ဝွက္သိုင္းသမားကို Aလနြ ္Aမင္း ေတြ႕ခ်င္မိ၏။ ရွာေဖြရန္ စU္းစားမိေသာ္လည္း မည္သူမည္ဝါမွန္း
မသိရ၍
မတတ္နိုင္ခ့ဲ။ ယခုမူ သူဒကု ၡေတ႕ြ ခ်ိန္၌ ဒုတိယမိၸ မိမိေရွ႕သ႔ ို ဆကို ္ဆိုကျ္မိဳက္ျမိဳက္ ေရာက္ရိွေနေခ်ျပီ။ သသူ ည္
ဝမ္းသာAားရစြာျဖင့္...
''ဆရာႀကီးကို ဂါဝရျပဳပါတယ္''
ဟုဆိုျပီးေနာက္ ဒူးေထာက္၍ ဂါဝရျပဳမည္ Aျပဳ ေရွာင္ခ်ဴးက Aတြင္းAားျဖင့္ ထိန္းမေပးလိုက္ရာ ရဲ႕က်ားေလာ္
ဂါဝရမျပဳနိုင္ေတာ့။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဟန္ေဆာင္၍သာ လူၾကီးေနရာမွ ေျပာဆိုလိုက္ေသာ္လည္း သူ႔ထက္ Aသက္ႀကီးေသာ ရဲ႕က်ားေလာ္၏
ဂါဝရျပဳ
ရွိခိုးမႈကိုေတာ့ မခံယူလိုေပ။
''ထပါ ေမာင္ရင္...A့သဲ ည္ေလာက္ထိ မလိုပါဘူး''
ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ ေခါင္းငံု႔ထားျပီး...
''ဆရာႀကီးက Aခုန႔ဆဲ ို ကြ်န္ေတာ့္ကို ကယတ္ ာ နွစ္ႀကိမရ
္ ိွပါၿပီ...ေက်းဇူးရွင္ဆရာႀကီးရဲ႕ နာမည္ကို သပိ ါရေစခင္ဗ်ာ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သက္ျပင္းမႈတ္ထုတ္လိုက္မိ၏။
Page 615
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ဟူး...''
''က်ဳပ္ကို နတၳိ႐ုပ္ဆိုးႀကီးလို႔သာ မွတ္ထားလိုက္ပါ''
ဟူ၍ေျပာလိုက္ကာ မတ္တတထ္ ရပ္လိုက္၏။ ထုAိ ခါ ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ မထင္မွတ္ထားသည့ ္ AျပဳAမူကို
လုပ္ေဆာင္ေတာ့သည္။ သူသည္ ေျမျပင္၌ ျပားျပားဝပ္၍ ဒူးေထာက္ကန္ေတာ့လိုက္ျပီး...
''ဆရာႀကီး ကြၽန္ေတာ့္ကို သနားသျဖင့္ တပည့A္ ျဖစ္ လက္ခံေပးပါ''
ဟုေတာင္းဆိုလိုက္၏။
လုးံ ဝမထင္မွတ္ထားေသာ AျပဳAမူေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မတားျမစ္ႏိုင္ဘ ဲ ေၾကာင္Aမ္းAမ္းျဖစ္သြားသည္။ ထို႔ေနာ
က္မွ...
''ဟာ...ဘာလုပ္တာလဲ...ရဲတိုက္သခင္ေလး...ထပါ''
သ႔လူ က္ႏွစ္ဖက္ကို Aတင္းဆြဲမေသာ္လည္း ေပကပ္၍ ဒူးေထာက္ျမပဲ င္။
''ဆရာႀကီးခင္ဗ်ာ...ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕Aေဖက မဟူရာဂိုဏ္းေၾကာင့္ ေသဆံုးသြားျပီလို႔ သတင္းၾကားရပါတယ္...Aခု ကြၽန္ေ
တာ့မွာ
Aားကိုးစရာ ေဆြမ်ိဳးလည္း မရိွေတာ့ပါဘူး...ရန္ေႂကြးဆပ္ဖို႔ Aတကြ န္ ႔ ဲ မဟူရာဂိုဏ္းက လူေတြကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ပ ဲ
ရိွပါတယ္...ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္မွာ သိုင္းပညာ AလုAံ ေလာက္မရိွဘူး...ဆရာႀကီးကို
ေတာင္းပန္ပါတယ္...တပည့္Aျဖစ္ လက္ခံေပးပါခင္ဗ်ာ''
1
526
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ရဲ႕က်ားေလာ္၏ စကားကို ၾကားရေသာ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြား၏။ ရန္ျငိွဳးရန္ေႂကြးမ်ားမွာ သိုင္းေလာက၌
Aမ်ားဆံုး ေတြ႕ေနရသည္။ လက္စားေခ်မႈ၊ေက်းဇူးတရားတ႔ကို လည္း သိုင္းေလာကကို ပုံမွန္လည္ပတ္ေပးေနသည့္
ယႏၲရားၾကီးပမာပင္။ ရဲ႕က်ားေလာ္သည္လည္း သူႏွင့္ Aျဖစ္ခ်င္းတူေနေလျပီ။ မည္သို႔လုပ္ေဆာင္ရမွန္း သူ မဆံုးျဖတ္တ
တ္ေတာ့။
မိမိကိုယ္တိငု ္လည္း ရန္ျငိွဳးမ်ားၾကား၌ လုံးပမ္းေနရသည္ မဟုတလ္ ား။ သူသည္ မည္သ႔မို ည္ပုံေၾကာင့္ ရဲ႕က်ားေလာ္သ
ည္
ယခုက့သဲ ႔ ို AေျခAေန ဆိုးဝါးသြားသည္ကိုလည္း သိရိွလို၍...
''မင္းဘယ္လိုေၾကာင့္ ခုလုိျဖစ္သြားတာလဲဆိုတာ က်ဳပ္ကိုရွင္းျပနိုင္မလား''
ေရွာင္ခ်ဴးက ေမးျမန္းလိုက္ေသာ္ ရဲ႕က်ားေလာ္ Aလနြ ္တရာ ဝမ္းေျမာက္သြား၏။ သူ႔စကားကို မျငင္းဆန္ေသးဘ ဲ
ေမးျမန္းလိုက္သည္မွာ တပည့္လက္ခံရန္ ဆုံးျဖတ္ထားပုံရသည္ဟု Aေတြးဝင္၍ ပီတိျဖစ္သြားေတာ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္...
''ဟတု ္က့.ဲ ..ရငွ ္းျပနိုင္ပါတယ္....ဆရာႀကီး''
ရဲ႕က်ားေလာ္က ဝမ္းပန္းတသာျဖင့္ ေျဖလိုက္ျပီး သူ၏ ျဖစ္စU္မ်ားAား မႁခြင္းမခ်န္ ေျပာျပေလသည္။
ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ ဖခင္ျဖစ္သူ မွာၾကားဖူး၍ စႏၵာရဲတိုက္မွ ဘိုးဘြားပိုင္ ရတနာပစၥည္းျဖစ္သည့္ ေက်ာက္ျဖဴယုန္ရုပ္သည္
ရတနာေျမပံု Aပိုင္းတစ္ခုနွင့္ ဆက္စပ္ေနေၾကာင္း သိရသည္။
ရတနာေျမပုံရရန္ လိန္ဖုန္းျမိဳ႕ျပင္ရိ ွ ''သကတ္ ံ့နဂါးဘုံေက်ာင္း''သို႔သြားရမည္။ စႏၵာရတဲ ိုက္သည္ Aင္Aားမေကာင္းေ
တာ့သလို
မဟူရာဂိုဏ္း၏ စနက္ေၾကာင့္ မီး႐ိႈ႕ဖ်က္ဆီးခံရသည္။ ထို႔ျပင္ ဂ႐ုဏာမ့ ဲ ဓားသခင္ကိုယ္တငို ္ ပူးေပါင္းပါဝင္ခ့သဲ ည္ဟု
Page 616
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ရဲ႕က်ားေလာ္က ေျပာေသာAခါ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မ်က္ေမွာင္ကုတ္သြားမိ၏။ သုိ႔ေသာ္ ဘာမွေတာ့ ဝင္မေျပာေခ်။
စႏၵာရဲတုိက္ကို ဓားဘုရင္တို႔လူစုက ဖ်က္ဆီးျပီးေနာက္ သူသည္ ရတနာေျမပံုကို ရယူရန္ ''သက္တံ့နဂါးဘံုေက်ာင္း''သို႔
သာြ းေရာက္ခ့ဲပုံ၊ဓားဘုရင္တုနန္က ေျမပုံပိုင္းပါသည့္ ေရႊၾကဳတ္ကို ျဖတ္ခုတ္သြားပုံႏွင့္ မိမိကို Aမည္မသိ၊AသကA္ ားျ
ဖင့္
၁၇၊၁၈ခန္႔သာရိွသည့ ္ စာေပသမားAျဖဴေရာင္ဝတ္ လူငယ္ေလးႏွင့္ ေတြ႕ဆုခံ ့ရဲ ျပီး ကယ္တင္ခံရပုံတ႔ကို ို Aကုန္Aစင္
ရွင္းျပလုိက္သည္။
''မင္းေျပာတ့ ဲ စာေပသမားလူငယ္ဆတို ာ...မိန္းမေခ်ာ,ေခ်ာျပီး Aသားျဖဴျဖဴ ကႏြဲ႕ကလ်န႔ ဲ မဟုတ္လား...Aရပ္နည္န
ည္း
ပုတယ္ေလ''
ေရွာင္ခ်ဴးက တAံ့တၾသႏွင့္ ေမးလုိက္ေသာ္...
''ဟတု ္ပါတယ ္ ဆရာၾကီး...သ႔ကူ ို သတိ ယေ္ ပါ့''
သကူ ျပန္လညေ္ မးခနြ ္းထုတ္လိကု ္၏။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္၍...
''တစ္ခါေတာ့ သိကြၽမ္းဖူးတယ္...Aမွတ္တရ ျဖစ္သြားတာေပါ့ေလ''
ခါးပိုက္ႏိႈက္ခံရသည့ ္ ကိစၥကို ရည္ရယြ ္၍ သူက ေျပာလိုကသ္ ည္။ ရဲ႕က်ားေလာ္ကေတာ့ ဘာဆိုလိုမွန္း နားမလည္မိေ
ခ်။
''ေစာေစာက မင္းကိုေတာင္ ကယ္မလို႔ပ.ဲ ..က်ဳပ္ကယ္လကို ္တာန႔ ဲ တစ္ေနရာကို ထကြ ္သာြ းျပီ''
''ခင္ဗ်ာ''
ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ Aံ့ၾသသြားျပီး...
''သလူ ည္းပ ဲ ကြၽန္ေတာ့ကို ကယ္တင္ဖူးတဲ့ ေက်းဇူးရွင္တစ္ေယာက္ပ.ဲ ..နာမည္မသိရတာ ဆိုးတယ္''
1
527
ေရွာင္ခ်ဴးကို ေျပာျပသလိုလိုႏွင့္ တစ္ေယာက္တည္း ညည္းတြားလုိက္၏။
''ဒါန႔ ဲ ေနပါUီး...ေရႊၾကဳတ္ကို ရထားရဲ႕သားန႔ ဲ မဟူရာဂိုဏ္းက လူေတဟြ ာ ဘာျဖစ္လို႔ ႏိွပ္စက္ရတာလ'ဲ '
ေရွာင္ခ်ဴးက နားမလည္နိုင္ဟန္ျဖင့္ ေမးျမန္းလိကု ္ေသာ္ ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ ေခါင္တစ္ခ်က္ ခါယမ္းရင္း...
''ကြၽန္ေတာ္လညး္ ေသခ်ာမရွင္ဘူး...သူတ႔ေို ျပာပုံAရေတာ့ ေရႊၾကဳတ္ထဲမွာ ဘာမွ မရိွဘူးတ.့ဲ ..ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့ကို
ရွာေဖြဖမ္းဆီးျပီး ႏိွပ္စက္ေမးျမန္းတာပဲ...Aေဖမွာဖူးထားတာေတာ့ ၾကဳတ္ထဲမွာ ေျမပုံတစ္ပိုင္း ရိွတယလ္ ႔ေို ျပာတယ္...
ဘာလ႔ ို
မရိွေတာ့တာလဲဆတို ာ ကြၽန္ေတာ္လည္း မသိေတာ့ဘူး...သတူ ႔ကုိ ေတာ့ လိမ္တာထင္ျပီး မေျပာေျပာေAာင္ ၾကာပြ
တ္န႔႐ဲ ိုက္ႏွက္ျပီး
နည္းမ်ိဳးစုံသုံး ႏိွပ္စက္ေတာ့တာပ.ဲ ..ကြၽန္ေတာ္လည္း မေျပာႏိုင္ေတာ့ ေစာေစာကလို ၾကိဳးန႔ခဲ ်ည္ျပီး တရြတ္တကို ဆ္ ေဲြ
တာ့တာပ'ဲ '
ေျပာေျပာဆိုဆို ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ စုပ္တသပ္သပ္ႏွင့္
ညည္းတြားမိသည္။ ေစာေစာက ေရွာင္ခ်ဴးတိုကထ္ ားသည့္ေဆးႏွင့္ ျဖည့တ္ င္းေပးထားေသာ Aတငြ ္းAားစြမ္းတို႔ေၾကာ
Page 617
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
င့္
AားAင္ျပည့္ဝလာေသာ္လည္း Aျပင္ဒဏ္ရာမ်ားကမူ နာက်င္ေနသလို စပ္ဖ်U္းဖ်U္းျဖစ္ေနျပီး Aခံရခက္လွေခ်၏။
''မဟူရာဂိုဏ္းသားေတ ြ Aေတာ္ရက္စက္လွပါလား''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ရ႕ဲ က်ားေလာ္ကို တစ္ခ်က္Aကခဲ တ္ၾကည့္ျပီး ခပ္တိုးတိုးေလးဆိုမိသည္။ သသူ ည္လည္း မိမိက့သဲ ို႔
ရန္ေႂကြးဆပ္လိုေနသည္ မဟုတ္လား။ တစ္ေကာင္ႂကြက္ဘဝႏွင့္ သိုင္းပညာAဆင့္နိမ့္ေနျပီး လက္စားေခ်ရန္ ၾကိဳးစား
လွ်င္ေတာ့
Aသတ္ခံရသည္သာ Aဖက္တင္ေပမည္။ သူမည္သ႔ ို လုပ္ေဆာင္ရမည္နည္း။ ေနာက္ဆုးံတြင္ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ျဖင့္ သို
င္းပညာ
သင္ၾကားေပးမည္ဟု ခိုင္မာစြာ ဆုံးျဖတ္လိုက္၏။ သ႔ျိုဖစ္ေသာေၾကာင့္ လက္ေဝွ႔ယမ္းျပ၍...
''က်ဳပ္ေနာက္ကို လကို ္ခ့ေဲ ပေတာ့''
ဟုေျပာလိုက္ျပီး လမ္းမၾကီးေဘးရိွ ေတာAုပ္ထဲသ႔ ို သြားေလသည္။ ရ႕ဲ က်ားေလာ္သည္ ေက်နပ္ဝမ္းေျမာက္သြားသည္။
မိမိကို
သိုင္းသင္ေပးရန္ ေခၚေဆာင္ေတာ့မည္ဟု ရိပ္မိ၍ ေက်နပ္ပီတိျဖစ္သြားေတာ့သည္။
''ေက်းဇူးပါ ဆရာၾကီး...ကြၽန္...ကြၽန္ေတာ္''
ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ ႐ုတ္တရက္ မိုက္ကနဲျဖစ္ကာ လဲက်မလို ျဖစ္သြား၍ ေရွာင္ခ်ဴးက ခ်က္ခ်င္းေရာက္လာျပီး
ထိန္းမတ္ေပးလိကု ္၏။ သူ၏ လ်င္ျမန္ေသာ ကယို ္ေဖာ့ပညာကို ေတ႕ြ ရေသာ္ ရ႕ဲ က်ားေလာ္ လြန္စြာAံ့Aားသင့္သြား
သည္။
''မင္းကိုၾကည့ရ္ တာ Aားမျပည့္ေသးဘူးထင္တယ္...က်ဳပ္ေက်ာေပၚကိုတကလ္ ိကု ္ပါ''
ေရွာင္ခ်ဴးက ေျပာလုိက္ေသာAခါ ရဲ႕က်ားေလာ္ Aားတံု႔Aားနာ ျဖစ္သြားမိသည္။
''ဆရာၾကီးက ကြၽန္ေတာ့ထက္ Aသက္ေရာဝါေရာ ၾကီးပါတယ္...ကိစၥမရွိပါဘူး...ကြၽန္ေတာ့ဘာသာ
လမ္းေလ်ွာက္နုိင္ေသးပါတယ္''
''တကယ္ေတာ့ က်ဳပ္က...''
မင္းထက္ Aသက္ငယ္ပါတယ္ကြာဟု ေျပာမည္ၾကံေသာ္လည္း မိမိAေၾကာင္းကို မေျပာခ်င္ေသးေသာေၾကာင့္
စကားလႊဲလုိက္သည္။
''က်ဳပ္က မင္းပင္ပန္းေနတယ္ဆတို ာ ရိပ္မိပါတယ္...Aားနာျပီး တြန္႔ဆတု ္မေနန'႔ဲ '
ဟု ဆလို ိကု ္မွ မဝံမရဲႏွင့္ ေရွာင္ခ်ဴးေက်ာေပၚတကလ္ ိကု ္ေလသည္။
''မ်က္စိပိတ္ထားေပေတာ့...မဟုတ္ရင္ ေခါင္းမူးသြားလိမ့္မယ္''
1
528
သတိေပးစကားဆိုျပီးေနာက္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ''ေလနဂါးကိုယ္ေဖာ့ပညာ''ျဖင့္ ရိပ္ကနဲ ေျပးလႊားသြားေတာ့သည္။
''ေဝါ...ေဝါ''
ရဲ႕က်ားေလာ္၏ နားထဲတြင္ ေလတိုးသံ တဝူးဝူးသာ ၾကားေနမိျပီး ဘာဆိုဘာမွလည္း သကဲ ြဲစြာ မျမင္ရေခ်။ သို႔ေသာ္
သူသည္ ေရွာင္ခ်ဴး၏စကားကို နားေထာင္ျပီး မ်က္စိလံုးဝ ဖြင့္မၾကည့္ေခ်။ မ်က္စိမဖြင့္၍သာ ေတာ္ေရာ့သည္။ ဖြင့္လ်ွင္
မည္သို႔ျဖစ္မည္မသိ။ သည္Aတိုင္း မ်က္စိမွိတ္ လုိက္ပါလာသည္ကိုပင္ ေခါင္းေနာက္လာမိ၏။ စိတ္ထဲ၌ ေရွာင္ခ်ဴး၏
Page 618
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ကိုယ္ေဖာ့ပညာကို လြန္စြာ AံAားသင့္မိသည္။ သူ႔တသက္တာ၌ ထိုမွ် ျမန္ဆန္စြာ သြားလာနုိင္ေသာ သိုင္းသမားမ်ိဳးကို
တစ္ခါမွ
မေတြ႕ဖူးေခ်။ လူသားစင္စစ္မွ ဟုတ္ပါေလစဟူ၍ပင္ ေတြးေတာမိေလသည္။
''က်ဳပ္တို႔ေရာက္ျပီ''
ေရွာင္ခ်ဴးက ေျပးလႊားေနရာမွရပ္ျပီး ေျပာလုိက္သည္။
''ကြၽန္ေတာ့ဘာသာ လမ္းေလွ်ာက္ပါ့မယ္ ဆရာၾကီး''
ရ႕ဲ က်ားေလာ္က ထသို ႔ေို ျပာျပီးေနာက္ ေက်ာေပၚမွ ဆင္းေလသည္။ သသူ ည္ ေဘးဘီကို Aကခဲ တ္ၾကည့သ္ ည္။
မိမိမွာ ေတာနက္ထသဲ ႔ ို ေရာက္ရိွေနေၾကာင္း သိလိုက္ရ၏။ ညိွဳးႏြမ္းေျခာက္ေသြ႕ေနေသာ သစ္ပင္Aခ်ိဳ႕၊လိႈဏ္ဂူတစ္ခုႏွ
င့္Aတူ
တစ္စံုတစ္ရာကိုျမင္၍ Aလြန္တရာ တုန္လႈပ္သြားမိသည္။
''ဟင္...ေႁမြ...ေႁမြနဂါးျဖဴေသေတြပါလား''
''မင္းလည္း သိတယ္ေပါ့''
ေရွာင္ခ်ဴးက တAံ့တၾသႏွင့္ ေမးလုိက္ေသာ္ ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ ေခါင္းညိတ္ျပ၍...
''ကြၽနေ္ တာ္ၾကားဖူးတာနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ဆက္စပ္ေတြးၾကည့္တာပါ...သူတ႔ကို ို ေႁမြဘုရင္လို႔ေတာင္
တင္စားၾကတယ္...တစ္ကယို ္လုံးလည္း Aဆိပ္ဆူးေတြ ျပည့္ေနသလို ဓားလံွမတိုးဘူးလ႔ ို ေျပာၾကတယ္...ဘယ္သူမ်ား
သတ္လိကု ္တာလ ဲ မသိဘူး''
ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ ေရွာင္ခ်ဴးသတ္ျဖတ္ထားသည္ ျဖစ္နိင
ု ္ေၾကာင္း ေတြးမိေသာ္လည္း ဟုတ္မဟုတ္ ေသခ်ာေစရန္
ေမးျမန္းမိ၏။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ တိုတိုတုတ္တုတ္ပင္ ေျဖၾကားလုိက္သည္။
''က်ဳပ္သတ္လိုက္တာ''
သ႔ူေလသသံ ည္ ေAးစက္စက္ ျဖစ္ေနသည့္Aျပင္ ပုရြက္ဆတိ ္သတသ္ လို Aမႈမထားဟန္မ်ိဳးရိွေနသျဖင့္ ရဲ႕က်ားေလာ္
Aလနြ ္တရာ တုန္လႈပ္သြားမိသည္။ ထို႔ျပင္ ေႁမြၾကီးႏွစ္ေကာင္၏ ေသဆုံးပုံကု ိ ၾကည့္႐ႈ၍ ေရွာင္ခ်ဴး၏
ဓားေရးမည္မ်ွေကာင္းေၾကာင္း ရိပ္စားမိသြား၏။ ေႁမြနဂါးျဖဴတစ္ေကာင္သည္
လည္ပင္းျပတ္၍ ေခါင္းေလးစိတက္ ြဲကာ ေသဆုးံ ေနျပီး Aျခားေႁမြတစ္ေကာင္မွာမူ ပို၍ Aျဖစ္ဆိုးလွသည္။ Uီးေခါင္းA
ပါAဝင္
ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုး Aပိုင္းပိုင္းျပတ္ကာ Aသားပံုပင္ ျဖစ္ေနေခ်၏။ Aေတာ္ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းမည့္
ဓားေရးဟု ေတြးေတာမိကာ စိတ္ထဲတြင္ ခပ္ရိန
ွ ္ရွိန္ျဖစ္သြားသည္။
''A့ဒဲ ါေတြန႔ ဲ သြားမထိမိေစန႔.ဲ ..Aဆိပ္မိသြားလိမ့္မယ္...ဘယ္သူမွ မလာနိုင္ဘူးဆိုေတာ့ သည္Aတိုင္းထားလိုက္တာ..
.ဒါေပမယ့္
မၾကာခင္မွာ သိုင္းေလ့က်င့္ရေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ မထိခုိက္ေAာင္ ရွင္းထားမွပဲ''
ဟူ၍ ေရွာင္ခ်ဴးက သတိေပးစကားဆိုလိုက္သည္။ ထ႔ိုေနာက္ သသူ ည္ Aနီးနားမွ ထင္းေျခာက္မ်ားကို ေကာက္ယူေနရာ
ရ႕ဲ က်ားေလာ္သည္ Aလိကု တ္ သိႏွင့္ ကူညီေပးေလသည္။
1
529
''ဂူထဲသြားၾကစို႔''
Page 619
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ေရွာင္ခ်ဴးက ေျပာလုိက္ျပီး ထင္းေျခာက္Aခ်ိဳ႕ကို သယ္ေဆာင္၍ ဝင္ေရာက္သြားေတာ့သည္။ ရဲ႕က်ားေလာ္သည္လည္း
ထင္းေျခာက္မ်ားကို ေပြ႕ပိုက္လ်က္သားႏွင့္ ဂူAတြင္းသို႔ Aတူဝင္ေရာက္ေလ၏။
©©©©©©©©©©©©©©©©©©©
ဂူတြင္း၌ Aစက ေAာက္သိုးသိုး Aနံ႔Aသက္မ်ား ရွိေနသည္။ ဆက္သြားေသာ္ ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ Aလြန္တရာ
Aံ့Aားသင့္မိသည္။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ထူးထူးျခားျခား Aေမႊးရနံ႔တစ္ခုကို ႐ွဴ႐ႈိက္မိ၍ ျဖစ္ေလ၏။
ဘယ္ဆီဘယ္ဝယ္က ေရာက္ရွိလာမွန္း မသိရေသာ္လည္း ထိုAနံ႔ကို ႐ွဴ႐ႈိက္မိသည့္ ခဏဝယ္ AားAင္ျပည့္ျဖိဳးျပီး
လန္းဆန္းလာသလို ခံစားရသည္။
''ဂူထဲမွာ Aဖိုးတနတ္ ့ ဲ ေဆးဖက္ဝင္ Aရည္တစမ္ ်ိဳးရိွတယ္...ေက်ာက္စက္နို႔ရည္ဆိုတာ မင္းၾကားဖူးမလား မသိဘူး''
''ခင္ဗ်ာ...ေက်ာက္စက္နို႔ရည္''
ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ Aလြန္တရာ Aံ့Aားသင့္သြားဟန္တူသည္။
''ဒီAခ်ိဳင့္ထဲမွာ ေက်ာက္စက္နို႔ရည္ေတ ြ ရိွေနတယ္...Aတငြ ္းAားေလ့က်င့္မယ္ဆို Aေထာက္AကူAမ်ားၾကီးရတယ္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဂူတြင္းမွ သဘာဝAေလ်ာက္ျဖစ္ေနသည့္ Aခ်ိဳင့္ခြက္ေလးကို ေမးေငါ့ျပရင္းမွ ေျပာလိကု ္သည္။ ထ႔ိုေနာ
က္
၎ေနရာႏွင့္ မလွမ္းမကမ္း၌ထိုင္၍ ထင္းေျခာက္မ်ားကို စုစည္းပံုေလေတာ့သည္။ ရဲ႕က်ားေလာ္သည္လည္း
သူသယ္ေဆာင္လာသည့္ ထင္းေျခာက္မ်ားကိုပါ Aတူေရာေႏွာပံုထားလုိက္သည္။
''ကြၽန္ေတာ္မီးေမႊးေပးမယ္ ဆရာၾကီး''
ရ႕ဲ က်ားေလာ္သည္ ေရွာင္ခ်ဴးစကားကိုပင္ မေစာင့္ေတာ့ဘ ဲ ေက်ာက္တုးံ ႏွစ္ခုကိုခတ္ကာ မီးထြက္ေAာင္ ၾကိဳးစားေလ
သည္။
သ႔ိုေသာ္ Aေလ့Aက်င့္ ရိွပုံမရေသာေၾကာင့္ မီးပြင့္ပင္ မထြက္ေသး။ Aေတာ္ခက္ခက္ခဲခ ဲ ၾကိဳးပမ္းသည္ေတာင္ မီးပြင့္ေ
လးသာ
ဖ်တ္ကနဲေပၚျပီး ခ်က္ခ်င္းေပ်ာက္ကြယသ္ ြား၏။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ရဲ႕က်ားေလာ္ လုပ္ကိုင္ေနသမွ်ကို ၾကည့႐္ ႈရင္း ျပံဳးမိသ
ည္။
Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ ္ ရဲ႕က်ားေလာ္လို ငယ္စU္ကတည္းက ရဲတိုက္ထဲတြင္ ခမ္းခမ္းနားနား ေနခ့ဲရသူAဖို႔ ထသို ိ႔ေု
သာ
Aလုပ္မ်ိဳးကို လုပ္ေဆာင္ဖူးမည္မဟုတ္။ ထမင္းဘယ္ကရသလဲဟေူ သာ ေမးခြန္းထုတ္သည့ ္ မင္းညီမင္းသားမ်ားႏွင့္
တူေပသည္။
''ေနပါေစ...က်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ မီးေမႊးလိုက္ပါမယ္''
ဟဆု ိုရင္း ေရွာငခ္ ်ဴးသည္ ဘယ္လက္ဝါး၌ Aတငြ ္းAားစုစည္းလိုက္သည္။ ထိုAခါ လက္ဝါးတျပင္လုံး နီရဲလာသည္။
''ေသြးရိပ္လက္ဝါးသိုင္းမ်ားလား''
ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ ထိုAေတြးဝင္သြားျပီး ထိတ္လန္႔သြား၏။ သို႔ေသာ္ Aကယ္၍ ဤသူသာ ေသြးဘီလူးႏွင့္ ပတ္သက္ေ
နပါက
မိမိကို ကယ္တင္မည္မဟုတ္ဟု ေတြးမိေသာေၾကာင့္ စိတ္သက္သာရာရသြားေလ၏။
''ဝုန္း''
ေရွာင္ခ်ဴးက လက္ဝါးခ်က္ ႐ိုက္ထုတ္လုိက္သည္ႏွင့္ ထင္းႏွင့္ သစ္ရြက္ေျခာက္မ်ားမွာ မီးစြဲေလာင္သြားေတာ့သည္။
Page 620
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ေကာင္းလိုက္တ့ ဲ Aတငြ ္းAားပါလား''
ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ တAံ့တၾသႏွင့္ ခ်ီးက်ဴးမိသည္။ မီးAလင္းေရာင္ ရလာသျဖင့္ လႈိဏ္ဂူတစ္ခုလံုး လင္းလင္းထင္းထင္း
ရွိလာေလသည္။ ဂူၾကီးသည္ ျမင့္မားလွသလို Aေတာ္က်ယ္ဝန္းေသာ တစ္ဖက္ပိတ္ ဂူၾကီးတစ္ခုပင္ျဖစ္၏။
1
530
''ရဲ႕က်ားေလာ္...''
''ကြၽန္ေတာ္ ဘာမ်ား ေဆာင္ရြက္ေပးရမွာလဲ ဆရာၾကီး''
နာမည္ေခၚရေသးသည္။ မိမိAား ဆရာတစ္ေယာက္လို ႐ိုက်ိဳးေနသျဖင့္ ေရွာင္ခ်ဴးမွာ Aေနခက္သြား၏။ Aသက္Aရြ
ယ္တြင္
သူသည္ ရဲ႕က်ားေလာ္ထက္ပင္ ငယ္ရြယ္ေနသည္။ သိုင္းေလာကမွ သိုင္းပညာရွင္မ်ားသည္ Aမ်ားAားျဖင့္ Aသင္၃၀ေ
က်ာ္
၄၀မွစျပီး တပည့လ္ က္ခံသည္က မ်ားေပသည္။ သ႔Aူ သကက္ ၂၀ေက်ာ္႐ုံသာ ရိွေသးေခ်၏။ ရဲ႕က်ားေလာ္က သ႔ထူ
က္
၅ႏွစ္ၾကီးေနေပ၏။ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖင့္ သက္ျပင္းသာ ႐ိႈက္ထုတလ္ ိကု ္မိသည္။ ထ႔ေို နာက္...
''က်ဳပ္ကို မင္းတတတ္ ့ ဲ သိုင္းကြက္ေတြ ကစားျပပါUီး''
ေရွာင္ခ်ဴးက ေျပာလုိက္ေသာAခါ ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ ဝမ္းပန္းတသာ ျဖစ္သြားေလ၏။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သိုင္းေ
လာကရွိ
တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ သိုင္းပညာရွင္မ်ားသည္ သိုင္းပညာတစ္ခုခု သင္ၾကားမေပးခင္ Uီးစြာ တပည့ျ္ဖစ္သူ၏ ပင္ကိုယ္Aရည္Aခ်
င္းကို
စမ္းသပ္ျပီးမွ လိုAပ္သည္တ႔ကို ို ေထာက္ျပAၾကံေပးေလ့ ရိွေသာေၾကာင့္ပင္။
''ဟတု ္က့ပဲ ါ ဆရာၾကီး''
ရ႕ဲ က်ားေလာ္သည္ သိုင္းေလာကထုးံ စံAတိငု ္း Uီးညြတ္ဂါရဝျပဳျပီးေနာက.္ ..
''က်ား!!...''
မာန္သြင္းေAာ္ျပီး သူတတ္ေျမာက္သည့္ စႏၵာေရာင္ျခည္ လက္ဝါးသိုင္းကိ ု ထတု ္ေဖာ္ေလေတာ့၏။
''ေဝါ...ေဝါ''
''ဝွီး...ဝွီး''
လက္ဝါးခ်က္မ်ားက ျမန္ဆန္ျပင္းထန္သလို ေAးစိမ့္စိမ့္ Aေငြ႕Aသက္တ႔ ို ထကြ ္ေပၚလာေလ၏။ ၁၈ကြက္စလုံး ကစားျ
ပျပီးေနာက္
ရပ္တံ့လိုက္သည္။ Aားၾကိဳးမာန္တက္ ကစားျပေသာေၾကာင့္ ေခြၽးတလုံးလုးံ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ သသူ ည္ ေရွာင္ခ်ဴးဘ
က္ကို
တစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္မိသည္။ မည္သည့္ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္မ်ား ရိွေနပါသနည္းဟု ေမးျမန္းလိုသည့္ Aၾကည့္မ်ိဳးပင္။
''မင္းရဲ႕ လကဝ္ ါးသိုင္းက ျမန္ဆန္ေပမယ့္ မာေက်ာမႈမွာ Aေတာ္Aားနည္းေနတယ္...AေAးဓာတ္မွာလည္း လိုAပ္မႈေ
တြ
ရွိေနတယ္...Aရင္ဆံုး Aတြင္းAားေကာင္းဖို႔ေတာ့ လိုတယ္...ေက်ာက္စက္နုိ႔ရည္ ေသာက္ျပီးေတာ့ Aတြင္းAား ေလ့
Page 621
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
က်င့္ေခ်Uီး''
ေရွာင္ခ်ဴးစကားဆံုးသည္ႏွင့္...
''ဟတု ္က့ပဲ ါ ဆရာၾကီး''
သသူ ည္ သကြ သ္ ြက္လကလ္ က္ပင္ ေက်ာက္တုးံ Aခ်ိဳင့္ဆီသ႔ ို သြားေရာက္ေလေတာ့သည္။
''သ႔ကူ ို ဘယသ္ ိုင္းပညာ သင္ေပးရရင္ ေကာင္းမလ.ဲ ..A႐ူးလက္ဝါးသိုင္း၊ဖားျပဳပ္သိုင္း...ဒါေပမယ့ ္ A့ဒဲ ီႏွစ္မ်ိဳးစလုံးက
Aမာဓာတ္ျပင္းလြန္းလို႔ ၾကံ႕ခိုင္မႈနည္းပါးရင္ ဒုကၡေရာက္သြားလိမ့္မယ္...ဝကၤပါေျခလွမ္း၁၂ကြက္ဆိုရင္ေတာ့ သူ႔Aတြက္
Aဆင္ျပမွာပ.ဲ ..Aရင္ဆုံး A့ဒဲ ါပ ဲ သင္ေပးတာေကာင္းမယ္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စU္းစားေတြေဝေနရာမွ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လုိက္ေလ၏။
''ရဲ႕က်ားေလာ္...မင္းကို''
သူဆက္မေျပာနုိင္ေတာ့။
1
531
''ဆရာ ကြၽန္ေတာ္...ကြၽန္ေတာ္''
ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ ငွက္ဖ်ားတကသ္ ည့ပ္ မာ တစ္ကိုယ္လုးံ တုန္ယင္ေနေလ၏။ မည္မ်ွ ခ်မ္းေAးေနသည္မသိ။ ပါးစပ္မွ
Aေင႕ြ မ်ားပင္ ထကြ ္ေပၚလာသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မည္သ႔ျိုဖစ္သည္က ို သေဘာေပါက္သြား၏။
''ဒုကၡပ.ဲ ..ေကာ်က္စက္ႏို႔ရည္ကို နည္းနည္းပ ဲ ေသာကပ္ ါလ႔ ို သတိေပးဖို႔ ေမ့သြားတယ္''
ညည္းတြားလုိက္ရင္း ဘယ္လက္ဝါးျဖင့္ ေနာက္ေက်ာကို ဖိကပ္ကာ...
''ရဲ႕က်ားေလာ္...စိတ္Aာ႐ုံကို စုစည္း၊Aသက္ျပင္းျပင္း ၃ခါ႐ွဴထုတ္ျပီး ခ်က္ေAာက္က Aတြင္းAားကို ျဖန္႔က်က္ထားလိ
ကု ္''
ဟု သတိေပးညႊန္ၾကားလိုက္ေလရာ ရဲ႕က်ားေလာ္လည္း ထိုနည္းAတိုင္း လုပ္ေဆာင္လိကု ္ရာ AေAးဓာတ္မ်ား
ပေပ်ာက္သြားျပီး ေႏြးေထြးေသာ Aတငြ ္းAားAခ်ိဳ႕ ခ်က္ေAာက္၌ စုစည္းသြားသည္ကို သတိျပဳမိလိုက္၏။ ထ႔ျိုပင္
တစ္ကုယ
ိ လ္ ုးံလည္း ေပါ့ပါးသြားသလို ခံစားရသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးလည္း ဘယ္လက္ဝါးကို ႐ုတ္သိမ္းလိကု သ္ ည္။ ရဲ႕က်ား
ေလာ္သည္
လက္သီးလက္ဝါးဆုပ္ကာ...
''ကြၽန္ေတာ့ကို ကူညီေပးတဲ့Aတြက္ ေက်းဇူးပါ ဆရာၾကီး''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မည္သို႔မ်ွ ျပန္မေျပာနုိင္။ တစ္စံုတစ္ရာကို ေတြေဝစU္းစားေနမိသည္။ ေစာေစာက ရဲ႕က်ားေလာ္ထံမွ
ထကြ ္ေပၚလာသည့ ္ ေAးစက္ျပီး က်စ္လစ္ေသာ Aားတစ္ခုကို ခံစားမိေသာေၾကာင့္ပင္။ ရဲ႕က်ားေလာ္သည္
သ႔Aူ မူAယာကိုၾကည့၍္ ထိတ္လန႔သ္ ြားေလသည္။
''ဟာ...ဒုကၡပ.ဲ ..ေစာေစာက ငါ့ကို ကညူ ီဖု႔ ိ ဆရာက Aတြင္းAားေတ ြ ေတာ္ေတာ္သုံးလိုက္ရတယ္န႔တဲ ူတယ္''
စိတ္ထဲတြင္ ေရရြတ္လုိက္မိျပီး...
''ဆရာၾကီး ကြၽန္ေတာ့ေၾကာင့္ Aတြင္းAားေတြ ယုတ္ေလ်ာ့သြားတာ စိတ္မေကာင္းပါဘူးခင္ဗ်ာ''
ဟုေျပာလုိက္ေသာAခါ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ နားမလည္နုိင္ေAာင္ ျဖ

Page 622
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt

#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၁၀၇,၁၀၈)
(ေစာေစာစီးစီးဆိုင္ကယ္ဘီးဖာေနရလို႔ေနာက္က်သြားတယ္။သန္ဘက္ခါမွထပ္တင္မည္။)
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ နားမလည္နုိင္ေAာင္ ျဖစ္သြားမိ၏။ ျပီးမွ သူဘာဆိုလိုသည္ကုိ ရိပ္မိ၍ ရယ္ေမာလုိက္သည္။
''က်ဳပ္Aတြင္းAားက ေတာ္႐ံုတန္႐ံုေလာက္နဲ႔ မကုန္ႏိုင္ပါဘူး...က်ဳပ္စိတ္ထဲမွာ နည္းနည္းAံ့Aားသင့္ေနလုိ႔ပဲ...ဘာလို႔
လဲဆိုေတာ့ စႏၵာAတြင္းAားပညာရဲ႕ Aဆင့္(၁)ကို မင္းေAာင္ျမင္သြားလို႔ပဲ''
ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ မ်က္လံုးျပဴးက်ယ္သြားျပီး...
''ခင္ဗ်ာ...စႏၵာAတြင္းAား''
ဟု ေရရြတ္လိုက္ျပီးမွ...
''Aဲ့ဒါက ဘယ္လိုAတြင္းAားပညာမ်ိဳးလဲ ဆရာ''
သူေမးလုိက္ေသာAခါ ေရွာင္ခ်ဴးသည္...
''စႏၵာAတြင္းAားဆိုတာ က်စ္လစ္ခုိင္မာတဲ့ AေAးဓာတ္ Aတြင္းAားပညာမ်ိဳးပဲ...ေတာ္႐ံုAတြင္းAားနဲ႔ Aဆင့္တစ္ခု
ကို မေAာင္ျမင္နုိင္ဘူး...မင္းက ေAာင္ျမင္သြားတယ္ဆိုတာ ကံေကာင္းသြားသလို ေရစက္ပါလို႔ပဲ''
''ခင္ဗ်ာ...ေရစက္ပါလို႔''
ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ ထိုစကားကို တီတိုးရြတ္လုိက္မိ၏။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေခါင္းညိတ္၍...
''ဟုတ္တယ္...ေစာေစာက Aဲ့ဒါနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး က်ဳပ္စU္းစားေနတာ Aခုမွ Aေျဖရတယ္...မင္းေသာက္လုိက္တဲ့ ေက်ာ
က္စက္နုိ႔ရည္က AေAးဓာတ္ကို Aားေပးျပီး Aတြင္းAားကို တိုးပြားေစတယ္...Aရင္က မင္းရဲ႕ ေသြးေၾကာမရွစ္ခုကုိ
က်ဳပ္ကိုယ္တုိင္ ဖြင့္ေပးဖူးတယ္...မင္းကို ေစာေစာက ကယ္တုန္းကလည္း Aတြင္းAားထည့္ေပးထားတဲ့Aျပင္ ေနာက္ျ
ပီးေတာ့ မင္းတတ္ထားတဲ့ စႏၵာေရာင္ျခည္ လက္ဝါးသိုင္းဟာ AေAးဓာတ္ကို Aေလးေပးေတာ့ Aေျခခံရွိျပီးသား ျဖစ္ေ
နတယ္...ဒါေၾကာင့္ မထင္မွတ္ဘဲ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ေAာင္ျမင္သြားတာပဲ...မင္းနဲ႔ ေရစက္ပါတယ္ဆိုေတာ့ က်န္တဲ့Aဆင့္
ေတြ ထပ္သင္ေပးပါမယ္...ေသခ်ာမွတ္သားေပေတာ့''
ထို႔ေနာက္တြင္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သိုင္းက်မ္းပါ စာမ်ားကို ရြတ္ဖတ္ျပ၏။ ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ ဂ႐ုတစိုက္ မွတ္သားေလသ
ည္။ ျပီးလွ်င္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ မွာၾကားခ်က္Aတိုင္း ေက်ာက္စက္နို႔ရည္ကို ေသာက္သံုးျပီး Aတြင္းAားေလ့က်င့္မႈ ျပဳလုပ္ေ
လေတာ့သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူ႔AေျခAေနကို တေစ့တေစာင္း Aကဲခတ္ေန၏။ AေျခAေနမဟန္ပါက သူ႔တြင္းAား
ျဖင့္ ကူညီေပးရန္ Aသင့္ျပင္ထားလုိက္သည္။
ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ တစ္ကိုယ္လံုး ႏွင္းေတာထဲ ေရာက္ရွိသြားသလို ခံစားရသည္။ သို႔ေသာ္ ၾကိတ္မွိတ္ျပီး ေAာင့္Aီးကာ
Aတြင္းAားကို လည္ပတ္ၾကည့္လိက
ု ္ေလသည္။ ထိုAခါ ခ်က္ေAာက္မွ Aတြင္းAားလႈိင္းၾကီးတစ္ခုက တစ္ကိုယ္လံုး
တြင္ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနေသာ AေAးဓာတ္မ်ားကို သယ္ယူသြားသလို ခံစားရ၏။ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးလည္း တျဖည္းျဖည္း ေႏြးေ
ထြးလာျပီး နဂိုထက္ Aတြင္းAားမ်ား ျပည့္ျဖိဳးလာသည္ဟု သိရွိရေလသည္။
''Aဆင့္၂ ေAာင္ျမင္သြားျပီပဲ...တကယ့္ကို ျမန္ဆန္တယ္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ လက္မေထာင္၍ ခ်ီးက်ဴးလိုက္၏။ သူသည္ ရဲ႕က်ားေလာ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ တAံ့တၾသျဖစ္မိသလို ဝမ္း
သာမိသည္။ သည္ႏႈန္းႏွင့္ဆိုပါက စႏၵာAတြင္းAားကို တခဏခ်င္း က်င့္ၾကံေAာင္ျမင္ေပလိမ့္မည္။
''ေနာက္တစ္ဆင့္ကို တက္ရတာေပါ့''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဆက္လက္ျပီး သိုင္းက်မ္းပါ စာသားမ်ားကို ရြတ္ဖတ္ျပေလသည္။ ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ AေသAခ်ာ နား
Page 623
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ေထာင္မွတ္သားျပီး ေမ့ေလ်ာ့ေသာ စကားAလံုးAနည္းငယ္Aား ေမးျမန္းသည္။ AားလံုးAာဂံုေဆာင္ႏိုင္ေတာ့မွ ေက်ာ
က္စက္နုိ႔ရည္ေသာက္ကာ ဆက္လက္ေလ့က်င့္ေတာ့၏။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူ႔Aရိပ္Aကဲကို ၾကည့္႐ႈေနရာ တည္တည္ျငိမ္ျ
ငိမ္ ရွိေနဆဲျဖစ္ေသာေၾကာင့္ Aတြင္းAားေလ့က်င့္မႈ၌ Aဆင္ေခ်ာေမြ႕ေနေၾကာင္း သိလုိက္ရသည္။ သူသည္ ရဲ႕က်ားေ
လာ္ကို Aကဲခတ္ရင္း ထမင္းတစ္Aိုးက်က္မွ်ထိ ေစာင့္ၾကည့္ေန၏။ သူသည္ တင္ပ်U္ေခြလ်က္သားႏွင့္ ေလ့က်င့္ေနဆဲပ
င္။ ေရွာင္ခ်ဴးလည္း ပ်င္းရိလာမိျပီး သူကဲ့သို႔ သိုင္းပညာ ျမင့္မားရန္ နည္းလမ္းမ်ားကို စU္းစားေတြးေတာေနေလသည္။
သုိင္းပညာAသစ္ တီထြင္ရန္Aတြက္ပင္ မဟုတ္လား။
''သိုင္းပညာ ျပိဳင္ဘက္ကင္းဖို႔ဆိုရင္ လ်င္ျမန္မႈနဲ႔ Aကြက္မရွိျခင္း...သိုင္းပညာAသစ္ တီထြင္ျခင္း...Aင္း...ဘယ္လိုလု
ပ္ရပါ့''
ေမးေထာက္ကာ စU္းစားေနရင္း ညည္းတြားမိသည္။ ျပီးေနာက္ တစ္စံုတစ္ရာကို သတိရကာ မ်က္ႏွာဝင္းပသြား၏။
''ဟာကြာ...ငါကလည္း ေမ့တတ္လုိက္တာ...Aစ္ကိုၾကီးဟန္ေကာင္း ေပးထားတဲ့ ေလနတ္ဘုရားသိုင္းက်မ္းစာAုပ္ ရွိ
သားပဲ...Aခုထက္ထိ ေသခ်ာမၾကည့္ျဖစ္ေသးဘူး''
သတိရသြားသည္ႏွင့္ ဂူၾကမ္းျပင္တြင္ ခ်ထားေသာ ခရီးေဆာင္Aိတ္ကို ဖြင့္ျပီးေနာက္ သိုင္းက်မ္းစာAုပ္ကို ထုတ္ယူလုိ
က္၏။ ထို႔ေနာက္ စာရြက္မ်ားကို လွန္ေလွာ၍ သေဘာေပါက္နားလည္ရန္ ဖတ္႐ႈေလသည္။ ပထမAဆင့္၌ ကိုယ္တြင္းမွ
Aတြင္းAားမ်ားကို ခႏၶာကိုယA
္ ႏွံ႔ မည္သို႔မည္ပံု ျဖန္႔က်က္စီးဆင္းရမည္ကို ရွင္းလင္းေရးသားထား၏။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စိ
တ္ဝင္တစားျဖစ္မိျပီး ထိုစာAုပ္ပါ နည္းလမ္းAတိုင္း ေလ့က်င့္မႈျပဳလုပ္ေလသည္။ ခဏတာကာလေလးႏွင့္ ခႏၶာကိုယ္ရွိ
Aဆုတ္ေနရာမွ တြင္းနက္ၾကီးတစ္ခုAတြင္းသို႔ ေလလႈိင္းလံုးၾကီးမ်ား ဝင္ေရာက္သြားသည္ကို သိရွိလုိက္ရသည္။ ယင္းေ
နာက္...
''ေဝါ...ေဝါ''
ေလတိုးသံမ်ားႏွင့္Aတူ မိမိကုိ ဗဟိုျပဳ၍ တိုက္ခတ္ေနေသာ ေလေပြတစ္ခုကို ေတြ႕ျမင္လုိက္ရ၏။
''Aဆင့္(၁)က Aေတာ္လြယ္ေနပါလား...ငါ့ရဲ႕ ပင္ကိုယ္Aတြင္းAား Aေတာ္ေကာင္းလို႔ ျဖစ္ရမယ္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ေတြးေတာမိျပီး မတ္တတ္ရပ္ကာ လက္ဝါးေစာင္း သိုင္းကြက္မ်ားကို ထုတ္ေဖာ္ေ
လေတာ့သည္။ ထိုAခါ...
''ရႊီး...ရႊီး''
ဓားပါးေလးကို ေဝွ႔ယမ္းခုတ္ထစ္လုိက္သည့္Aလား ေလတိုးသံမ်ား က်ယ္ေလာင္စူးရွစြာ ထြက္ေပၚသြားသည္။ ဤသ
ည္မွာ ေလသံလ်က္လက္ဝါးေစာင္းသိုင္းကြက္ပင္ ျဖစ္ေလ၏။ Aတြင္းAားAဆင့္တစ္ကို ေAာင္ျမင္မွသာ Aသံုးျပဳနုိ
င္သည္။ သိုင္းကြက္၏ သေဘာတရားသည္ ေလထုကို က်စ္လစ္ေသာ Aတြင္းAားႏွင့္ ေပါင္းစပ္၍ ထက္ျမက္ေသာ ဓား
တစ္လက္ပမာ ဖန္တီးလိုက္ျခင္းပင္။ လက္ဝါးကြက္ႏွင့္ မထိသည့္တိုင္ ေလထုေၾကာင့္ တစ္ဖက္သူAား Aသားမ်ား ျပတ္
ေတာက္သြားသည္Aထိ ထိခိုက္နုိင္စြမ္းရွိသည္။
''ဟူး...''
ေလပူတစ္ခ်က္မႈတ္ျပီးေနာက္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ရဲ႕က်ားေလာ္ရွိရာသို႔ လွမ္းၾကည့္လုိက္သည္။ သူ၏ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုး ျ
ပာႏွမ္းလာျပီး ထို႔ေနာက္မွ တျဖည္းျဖည္း မူလAသားAရည္သို႔ ေျပာင္းလဲသြားသည္။ ယင္းေနာက္ သူသည္ မ်က္လံုးဖြင့္
ၾကည့္လုိက္ရာ ေရွာင္ခ်ဴးက ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္ျပ၏။
''Aဆင့္၃ကို ေAာင္ျမင္သြားျပီပဲ...မင္းရဲ႕ခႏၶာကိုယ္တြင္းမွာ AေAးဓာတ္ေတြ Aေတာ္ကိန္းေAာင္းလာျပီ...ေနာက္တ
စ္ဆင့္မတက္ခင္ စႏၵာေရာင္ျခည္လက္ဝါးသိုင္းကို Aတြင္းAားနဲ႔ Aသံုးျပဳၾကည့္ပါUီး''
Page 624
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ ဝမ္းေျမာက္သြားျပီး...
''ဟုတ္ကဲ့ပါ ဆရာၾကီး''
ထို႔ေနာက္ သူသည္ လက္ဝါးသိုင္းကြက္တစ္ခုကို ေဖာ္ထုတ္လုိက္၏။ သူ၏ လက္ဝါးႏွစ္ဖက္သည္ ျပာႏွမ္းလာျပီး Aခိုး
Aေငြ႕Aခ်ိဳ႕ပင္ ရစ္သိုင္းေပၚထြက္သြားသည္။ လက္ဝါးခ်က္ကို ေဖာ္ထုတ္လုိက္တုိင္း AေAးစက္စက္ Aေငြ႕Aသ
က္မ်ားကပါ လႊမး္ ျခံဳလာ၏။ သူ႔စိတ္ထဲတြင္ Aေတာ္ဝမ္းေျမာက္သြားသည္။ ယခင္ကဆိုလ်ွင္ AေAးဓာတ္Aတြင္းAား
မ်ား ယခုေလာက္ပင္ မရွိေသးေခ်။ Aားကုန္ထုတ္တုိက္မွသာ ယခုလို Aသံုးျပဳနုိင္ေပသည္။ တိုးတက္ျမင့္မားလာေသာ
မိမိ၏ Aတြင္းAားမ်ားကို Aံ့ၾသဘနန္းျဖစ္ကာ သိုင္းကြက္မ်ားကို Aဆက္မျပတ္ ေဖာ္ထုတ္ကစားေနေတာ့သည္။ ေရွာ
င္ခ်ဴးရွိရာသို႔ တစ္ခ်က္ၾကည့္လုိက္ေသာ္ မ်က္စိမွိတ္၍ တင္ပ်U္ေခြထုိင္ေနသည္ကို ေတြ႕ျမင္ရသည္။
သူသည္ Aေနွာင့္Aယွက္ေပးသလို ျဖစ္မွာစိုး၍ ခပ္လွမ္းလွမ္းသို႔သြားကာ သို္င္းကြက္မ်ားကို ထပ္တလဲလဲ ေလ့က်င့္ေနမိ
သည္။ သို္င္းပညာဆိုသည္မွာလည္း ဓားတစ္လက္ ေသြးသကဲ့သို႔ပင္။ တတ္ကြၽမ္းထားသည္တို႔ကို Aခါခါ ျပန္လည္ ေလ
က်င့္ရ၏။ သို႔မွသာ တျဖည္းျဖည္း ထက္ျမက္လာျခင္းျဖစ္သည္။ Aေရးၾကံဳပါက သက္လံုေကာင္းရမည္ မဟုတ္လား။ ရဲ႕
က်ားေလာ္သည္ ေခြၽးမ်ားထြက္ျပီး ေမာပန္းလာေသာAခါမွ ရပ္နားလုိက္ေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးကမူ ယခုထက္ထိတိုင္ တ
င္ပ်U္ေခြထိုင္ရာမွ မလႈပ္ရွားေသးေခ်။ ထူးထူးျခားျခား သူ၏ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးကို ေခါင္းတစ္လံုးစာ ပမာဏရွိေသာ ေ
က်ာက္တံုးၾကီးမ်ားက စက္ဝိုင္းပမာ ဝိုင္းပတ္၍ လည္ပတ္ပ်ံသန္းေနသည္။ ဤသည္မွာ ထူးျခားဆန္းၾကယ္ေသာ သိုင္းပ
ညာတစ္ခုခုကို ေလ့က်င့္ေနျခင္း ျဖစ္ေပမည္ဟု ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ သေဘာေပါက္မိ၍ ျငိမ္သက္စြာျဖင့္ Aကဲခတ္ေနေ
လသည္။
စိတ္ထဲတြင္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ သိုင္းပညာႏွင့္ ပတ္သက္၍ Aလြန္တရာ Aံ့Aားသင့္မိသည္။ ႐ုပ္ဆိုးၾကီးပမာ Aသြင္ေျပာင္း
ထားေသာ ေရွာင္ခ်ဴးကို ရြက္ပုန္းသီး ထိပ္တန္းသိုင္းသမားတစ္ေယာက္ဟုသာ ေယဘုယ်Aားျဖင့္ ေကာက္ခ်က္ခ်ထား
လုိက္၏။ Aထက္လမ္းဂိုဏ္းကေလာ၊ေAာက္လမ္းဂိုဏ္းကေလာ သူမသိပါေခ်။ သုိ႔ေသာ္ စိတ္ထားေကာင္းမြန္ေသာ A
ထက္လမ္းဂိုဏ္းသားတစ္ေယာက္သာ ျဖစ္ေပမည္ဟု စU္းစားေတြးေတာမိသည္။ သူ႔Aေနျဖင့္ သိုင္းပညာျမင့္မားေAာင္ ၾ
ကိဳးပမ္းမည္။ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ တမလြန္မွ ဘိုးဘြားမ်ားကို မ်က္ႏွာျပနိုင္ရန္ စႏၵာရဲတိုက္ကို ျပန္လည္ထူေထာင္မည္ဟူေ
သာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ခုိင္မာစြာ ခ်မွတ္လုိက္ေလေတာ့သည္။
©©©©©©©©©©©©©©©©©©©
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ တင္ပ်U္ေခြထိုင္ရာမွ Aသက္ျပင္းျပင္း႐ွဴထုတ္ျပီးေနာက္ မတ္တတ္ထရပ္လုိက္၏။ သူ႔ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံု
းတြင္ ေျပးလႊားလႈပ္ရွားေနေသာ ေလလႈိင္းၾကီးမ်ားသည္ Aဆုတ္ေနရာမွ တြင္းနက္ထဲသို႔ ဝင္ေရာက္ေပ်ာက္ကြယ္သြား
သည္ကို သိလုိက္ရသည္။
''Aဆင့္၅ထိေတာ့ ေAာင္ျမင္သြားျပီ...Aတြင္းAားေတြ Aေတာ္တိုးတက္လာသလိုပဲ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aေညာင္းAညာဆန္႔ရင္းမွ တစ္ကိုယ္တည္း ေရရြတ္လုိက္သည္။ ေဘးဘီကို Aကဲခတ္ၾကည့္ေသာ္ ရဲ႕
က်ားေလာ္ မေတြ႕ရေတာ့။ မည္သည့္ေနရာသို႔ ေရာက္ရွိသြားသနည္း။ Aတြင္းAားေလ့က်င့္မႈ၌ နစ္ေျမာေနသျဖင့္ Aခ်ိ
န္မည္မ်ွ ကုန္လြန္သြားသည္ကို သူမလုိက္ေခ်။ သိုင္းက်မ္းစာAုပ္ကို ခရီးေဆာင္Aိတ္ထဲ ျပန္ထည့္ျပီးေနာက္ ဂူျပင္သို႔
ထြက္ၾကည့္ေတာ့မွ ေနမြန္းတည့္ေနသည္ကို သိလုိက္ရသည္။
''ဆရာၾကီး''
ေAာ္ေခၚသံႏွင့္Aတူ ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ ထင္း႐ွဴးပင္မ်ားၾကားမွ ထြက္ေပၚလာသည္။ သူ႔လက္တစ္ဖက္တြင္ ဝါးက်ည္ေ
တာက္တစ္ခုကို ကိုင္ေဆာင္ထားျပီး Aျခားလက္တစ္ဖက္ကမူ သစ္ေတာ္သီးAခ်ိဳ႕ကို ေပြ႕ပိုက္သယ္ေဆာင္လာေလ၏။
Page 625
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ဆရာၾကီးAတြက္ ကြၽန္ေတာ္ယူလာတာပါ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ရဲ႕က်ားေလာ္၏ ႐ိုက်ိဳးမႈေၾကာင့္ Aေနရခက္သြားသည္။ မိမိသာ Aသက္၅၀ေက်ာ္Aရြယ္ ရွိေနပါလွ်င္
တပည့္Aျဖစ္ သေဘာထားမိေကာင္း ထားမိေပမည္။ သူတို႔Aျဖစ္မွာ ဆရာထက္ တပည့္ ၅ႏွစ္ၾကီးဟု ဆိုရမည္လား မေျ
ပာတတ္ေပ။
''ရပါတယ္...က်ဳပ္မဆာေသးဘူး''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ျငင္းပယ္လုိက္သည္။ သို႔ေသာ္...။
''ဂြီ...ဂြီ''
ဝမ္းဗိုက္မွ ပိုးမ်ိဳး၈၀၏ Aစာေတာင္းသံ ထြက္ေပၚသြားသည္။
''ဟဲ...ဟဲ...ဟဲ''
သူသည္ ရွက္ရယ္ရယ္လုိက္ျပီး...
''တစ္လံုးႏွစ္လံုးေလာက္ စားUီးမွပဲ''
ဟု ေျပာလုိက္ေလသည္။ ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ သေဘာက်စြာ ျပံဳးရယ္၍...
''ဆရာၾကီးAတြက္ ကြၽန္ေတာ္ခူးလာတာပါ...Aကုန္သာစားပါ...ေတာAုပ္ရဲ႕ေတာင္ဘက္၂မိုင္ေက်ာ္မွာ သစ္ေတာ္သီးပ
င္ေတြ Aမ်ားၾကီးရွိေသးတယ္''
''ေၾသာ္...ေAး''
ထို႔ေနာက္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူေပးသည့္ သစ္ေတာ္သီးမ်ားကို စားေသာက္ျပီး ဝါးက်ည္ေတာက္ထဲမွ ေရမ်ားကို ေသာ
က္သံုးလုိက္သည္။
''သိုင္းေလ့က်င့္တာ Aဆင္ေျပလား''
''ေျပပါတယ္ ဆရာၾကီး...Aရင္တုန္းကထက္ Aမ်ားၾကီးတုိးတက္လာတယ္လို႔ ခံစားမိတယ္''
ရဲ႕က်ားေလာ္Aတြက္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေက်နပ္သြားမိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္...
''Aတြင္းAားေလ့က်င့္မႈက တိတ္ဆိတ္တဲ့ ညသန္းေခါင္မွ Aဆင္ေျပတယ္...ေန႔ခင္းဘက္က်ေတာ့ သိုင္းကြက္ေတြေလ
က်င့္လို႔ Aေကာင္းဆံုးပဲ''
''ဟုတ္ကဲ့ပါ ဆရာၾကီး''
ေရွာင္ခ်ဴသည္ ရဲ႕က်ားေလာ္ကို မည္သည့္ သိုင္းပညာသင္ေပးရမည္နည္းဟု စU္းစားေနမိသည္။ ကနUီးက ''သံေယာဇ
U္မဲ့ဓားသိုင္း''သင္ၾကားေပးမည္ဟု ေတြးမိေသာ္လည္း မိမိလို မိစၧာစိတ္႐ိုင္း ဝင္ေရာက္သြားမည္စုိးေသာေၾကာင့္ ထိုစိ
တ္ကူးကို လက္ေလွ်ာ့လုိက္သည္။
''ေျခလွမ္းကြက္ပညာတစ္ခုကို သင္ၾကားေပးမယ္...Aဲ့ဒီပညာက လက္နက္မဲ့သိုင္း၊လက္နက္သို္င္းတို႔နဲ႔ တြဲဖက္သံုးရင္ A
စြမ္းထက္ျမက္တဲ့Aျပင္ ရန္သူရဲ႕ တုိက္ကြက္ေတြကေန ေရွာင္ရွားနုိင္တယ္...မင္းကို လက္ေတြ႕ျပမယ္...ဒါေပမယ့္ ေလ့
က်င့္ဖို႔ေတာ့ ေနရာက်ယ္က်ယ္လြတ္လြတ္ရွိမွပဲ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေဘးဘီကို ၾကည့္႐ႈရင္းမွ ေျပာလုိက္သည္။ သူသတ္ခဲ့ေသာ ေႁမြနဂါးျဖဴႏွစ္ေကာင္၏ Aစိတ္Aပိုင္းမ်ားက
ယခုတုိင္ ရွိေနဆဲပင္။ ပုပ္သိုးေနသျဖင့္ ဆိုးဝါးေသာ Aနံ႔Aသက္မ်ားပင္ ထြက္ေပၚေနေခ်၏။
''ဒီဟာေတြကို ရွင္းရUီးမယ္...ေနာက္ဆုတ္ေန''
ေရွာင္ခ်ဴးက သတိေပးျပီးေနာက္ Aတြင္းAားစုစည္း၍ လက္Aုပ္ခ်ီထားလုိက္၏။ ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ ျပင္းထန္ေသာ သို
င္းကြက္မ်ား ထြက္ေပၚလာေတာ့မည္ဟု သိရွိရ၍ ခပ္လွမ္းလွမ္းသို႔ ဆုတ္ခြာျပီး စိတ္လႈပ္ရွားစြာျဖင့္ Aကဲခတ္ၾကည့္ေနမိ
Page 626
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
သည္။
''ဟိတ္''
မာန္သြင္းေAာ္ျပီးေနာက္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေႁမြေခါင္းျပတ္ၾကီးရွိရာသို႔ လက္ဝါးခ်က္ထုတ္လုိက္၏။
''ေဝါ...ဝေရာ''
ေလျပင္းမ်ားတုိက္ခတ္သြားျပီး ထိုAရာမွာ ခပ္ေဝးေဝးသို႔ လြင့္စင္သြားသည္။
''ဟာ...ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ လက္ဝါးခ်က္ပါလား''
ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ တီးတိုးေရရြတ္ကာ မွတ္ခ်က္ခ်လုိက္၏။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္လည္း သူ႔နည္းတူ Aံ့Aားသင့္ေနမိသည္။ မိ
မိ၏ လက္နွစ္ဖက္ကို မယံုၾကည္နုိင္ဟန္ျဖင့္ ၾကည့္႐ႈကာ...
''ေလနတ္ဘုရားသိုင္းရဲ႕ Aဆင့္၅ကို နဂါးမုန္တုိင္းလက္ဝါးသိုင္း၂၈ကြက္နဲ႔ တြဲဖက္လုိက္တာ Aေတာ္Aံ့ၾသစရာ ေကာင္း
လွပါလား...ေလနဲ႔ Aမာ ေပါင္းစည္းသြားလို႔ ျဖစ္ရမယ္...ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ က်န္တဲ့Aကြက္ေတြနဲ႔ စမ္းသပ္ၾကည့္မွပဲ''
သို႔ႏွင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ လက္ဝါးႏွစ္ဖက္တြင္ ေလနတ္ဘုရား Aတြင္းAားကို စုစည္း၍ လက္ဝါးခ်က္မ်ား မရပ္မနား ႐ို
က္ထုတ္လုိက္သည္။ သူAသံုးျပဳလုိက္သည္က လမ္းေတေလဂိုဏ္း၏ နဂါးမုန္တိုင္းလက္ဝါးသိုင္း ၂၈ကြက္ပင္။ ဟုန္စုလိ
န္သာ ျမင္သြားပါက Aလြန္တရာ တုန္လႈပ္သြားေပလိမ့္မည္။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ေရွာင္ခ်ဴးAသံုးျပဳေနေသာ သိိုင္း
ကြက္မ်ားသည္ သူ႔ထက္ လြန္စြာAသက္ပါျပီး Aားမာန္ျပည့္ဝ ျပင္းထန္ေနေလ၏။ ႏွစ္ေပါင္း၈၀ေက်ာ္ေလာက္ ေလ့က်င့္
ထားသည့္ Aတိုင္းပင္။ ဤသို႔ျဖစ္ရျခင္းမွာ ထိုလက္ဝါးသိုင္းသည္ ေလနတ္ဘုရားသိုင္းကဲ့သို႔ ေလထုကို Aေျခခံထားျခင္
း ျဖစ္ေပသည္။ သို႔ေသာ္ ေလထုကို ထိန္းခ်ဳပ္Aသံုးျပဳရာ၌ ေလနတ္ဘုရားသိုင္းကိုေတာ့ မမီေခ်။ Aမာပိုင္းေနရာတြင္ေ
တာ့ သာလြန္ေပသည္။ တစ္နည္းAားျဖင့္ဆိုေသာ္ ေလနတ္ဘုရား Aတြင္းAားကိုသာ Aေျခခံရွိပါက Aထူးသျဖင့္ A
မာသိုင္းAားလံုးကို Aဆင့္ျမွင့္တင္ႏိုင္ေပ၏။
''ဝုန္း...ဝုန္း...ဝုန္း''
လက္ဝါးေလလႈိင္းႏွင့္ ေတြ႕ဆံုမိေသာ ေႁမြၾကီး၏ ခႏၶာAစိတ္Aပို္င္းမ်ားမွာ ခပ္ေဝးေဝးသို႔ လြင့္ပ်ံသြားသည္။ ထို႔ျပင္ A
သားပိုင္းႏွင့္ ထိမိေသာ သစ္ပင္Aခ်ိဳ႕ပင္ ျပိဳလဲသြားေလရာ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းလွ၏။ လူသားတစ္ေယာက္ကို ထိမိ
ပါက စိစိညက္ပင္ ေၾကမႊသြားေလာက္သည္။ ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ ထိုမွ်Aစြမ္းထက္ျမက္သူAား ဆရာတင္ထားမိေလရာ ၾ
ကက္သီးတျဖန္းျဖန္းထသည္Aထိ ေက်နပ္ပီတိျဖစ္သြားသည္။
၃မိနစ္ခန္႔ၾကာျမင့္ေသာ္ ေနရာတစ္ခုလံုး ရွင္းလင္းသြားေတာ့သည္။ ထိုAခါမွ ေရွာင္ခ်ဴးလည္း သိုင္းကြက္႐ုတ္သိမ္းေလ
၏။
''ေျခလွမ္းသိုင္းကြက္ ကစားျပမယ္...ဂ႐ုစိုက္ၾကည့္ေပေတာ့''
ဟုဆိုျပီးေနာက္ ဘယ္ခ်ိဳးညာေကြ႕၍တစ္ဖံု၊ေရွ႕တုိးေနာက္ငင္ လႈပ္ရွား၍ ဆန္းၾကယ္ေသာ ေျခလွမ္းကြက္မ်ားကို လႈပ္ရွား
ကစားျပသည္။ ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ ေသခ်ာစူးစိုက္၍ ဂ႐ုတစိုက္ ၾကည့္႐ႈေလေတာ့၏။ ႐ႈပ္ေထြးျပီး Aေျပာင္းAလဲ မ်ားျ
ပားျမန္ဆန္လွေသာ ထိုေျခလွမ္းကြက္မ်ားကို ေခါင္းထဲထိ ႐ိုက္သြင္းမွတ္သားထားသည္။ Uီးစြာ Aေႏွးျပျပီးေနာက္ ေရွာ
င္ခ်ဴး၏ လႈပ္ရွားမႈမ်ားသည္ ေလေပြတုိက္ခတ္ေသာ ရြက္ေႂကြပမာ ေျပာင္းလဲျမန္ဆန္လာေလသည္။ ရဲ႕က်ားေလာ္သည္
Uီးေခါင္းတစ္ခု ခ်ာခ်ာလည္မသြားေစရန္ မနည္းAာ႐ံုစိုက္ထားရ၏။ Aတန္ၾကာမွ ေရွာင္ခ်ဴးက လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ရပ္တံ့
လုိက္ျပီး ေျခလွမ္းကြက္၏ သေဘာတရားမ်ားကို ရွင္းလင္းေျပာျပသည္။ စုစုေပါင္း၁၂ကြက္ရွိျပီး Aလွည့္Aေျပာင္းမ်ားစြာ
ပါဝင္ေလ၏။ AဓိကAားျဖင့္ ရန္သူ၏ Aရိပ္Aခ်ည္ကို Aကဲခတ္၍ တိမ္းေရွာင္နုိင္ရန္ Aထူးသင့္ေတာ္ေပသည္။
''သိုင္းကြက္ဆိုတာ ဒီAတိုင္း Aလြတ္က်က္ထားျပီး Aသံုးျပဳတတ္႐ံုနဲ႔ မစြမ္းေသးဘူး...လက္ေတြ႕ရင္ဆိုင္တိုက္ပြဲေတြ ၾ
Page 627
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ကံဳေတြ႕မွသာ Aသားက်ျပီး ကြၽမ္းက်င္လာလိမ့္မယ္''
ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ ေခါင္းညိတ္ေျဖၾကားလုိက္၏။
''ေကာင္းပါျပီ ဆရာၾကီး''
''က်ဳပ္ထားခဲ့တဲ့ ေျခရာAတိုင္း ေလ့က်င့္ေပေတာ့''
ဟုဆိုလုိက္ျပီး ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ''ဝကၤပါေျခလွမ္း၁၂ကြက္''ကို မေႏွးမျမန္ျဖင့္ AစAဆံုး ေလွ်ာက္လွမ္းျပေလသည္။ သူေျ
ခလွမ္းလုိက္တိုင္း ေျခရာမ်ားက ေျမျပင္၌ နက္႐ႈိင္းစြာ ထင္က်န္ေနရစ္၏။ ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ မ်က္ေတာင္ပင္ မခတ္ဝံ့ဘဲ
ေရွာင္ခ်ဴး၏ လႈပ္ရွားမႈကို ၾကည့္႐ႈရင္း ေျခရာမ်ားAတုိင္း သိုင္းကြက္ကစားေလေတာ့သည္။
ေျခလွမ္း၁၂ကြက္ျပည့္၍ ေရွာင္ခ်ဴးရပ္နားလုိက္သည္ႏွင့္ မေရွးမေနွာင္းမွာပင္ ရဲ႕က်ားေလာ္လည္း ျပီးစီးသြား၏။
''ကြၽမ္းက်င္ေAာင္ ဆက္ေလ့က်င့္ပါUီး...ေမာရင္ေတာ့ Aနားယူ...ေလာဘမၾကီးနဲ႔''
ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ Aားမာန္Aျပည့္ႏွင့္...
''ဟုတ္ကဲ့ပါ ဆရာၾကီး''
ဟု ေခါင္းညိတ္ေျဖၾကားAျပီး ေရွာင္ခ်ဴးထားခဲ့သည့္ ေျခရာမ်ားAတုိင္းနင္း၍ ေျခလွမ္းကြက္မ်ားကို ေလ့က်င့္ေလေတာ့
သည္။ သူမွားယြင္းေနပါက ေရွာင္ခ်ဴးက ေထာက္႐ႈေျပာျပျပီး သေဘာသဘာဝမ်ားကို ရွင္းလင္းျပ၏။ ရဲ႕က်ားေလာ္လည္း
မိမိAမွားကို သိသည္ႏွင့္ ခ်က္ခ်င္းျပင္ဆင္ကာ မမွားယြင္းေAာင္ ေလ့က်င့္ေလေတာ့သည္။ သူသည္ ဉာဏ္ရည္ထက္ျမ
က္ျပီး ဇြဲ၊လံု႔လ၊ဝီရိယတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ လူငယ္တစ္ေယာက္ပင္။ တစ္ခါမွားခဲ့လ်ွင္ ေနာက္တစ္ခါမျဖစ္ေAာင္ ၾကိဳးစားျပီး
Aမွန္ကို လုပ္ေဆာင္နုိင္သည္။ သည္Aတုိင္းသာ မွန္မွန္ေလ့က်င့္ပါလ်ွင္ မၾကာမီမွာပင္ ထိပ္တန္းသိုင္းသမားေကာင္းတ
စ္ေယာက္ ျဖစ္နုိင္ေပသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေက်နပ္ပီတိျဖစ္မိျပီး ေခါင္းတညိတ္ညိတ္ရွိေန၏။ သူသည္ လြန္ခဲ့သည့္ ၁၀ႏွ
စ္ေက်ာ္က သံေယာဇU္မဲ့သိုင္းသမားေခၚ ဆရာၾကီးက်န္းလူ သင္ၾကားေပးခဲ့သည္တို႔ကို ျပန္လည္Aမွတ္ရ၍ စိတ္ထဲ၌ ဝမ္
းနည္းလာသလို ခံစားမိသည္။ ဆရာၾကီးတစ္ေယာက္ တမလြန္မွေန၍ သူ၏ လုပ္ရပ္မ်ားကို Aျပစ္တင္ေနျပီလားဆိုသ
ည္ကို သူမသိေတာ့ျပီ။
Aေဝးတစ္ေနရာမွ လူႏွစ္ေယာက္သည္ ေရွာင္ခ်ဴးကို စူးစိုက္ၾကည့္ကာ Aကဲခတ္ေနေလသည္။ ထိုႏွစ္Uီးစလံုး နတ္သား
မ်ားပမာ ႐ုပ္ရည္ေခ်ာေမာလွသည္။ တစ္Uီးက Aနီေရာင္ဝတ္စံုႏွင့္ျဖစ္ျပီး Aသက္၂၀ေက်ာ္Aရြယ္သာ ရွိေသး၏။ သူ၏
မ်က္လံုးသည္ သာမန္ႏွင့္မတူဘဲ သက္တံ့ေရာင္ လင္းလက္ေတာက္ပေနေလသည္။ Aျခားတစ္ေယာက္ကမူ Aသက္၁
၈ႏွစ္သာရွိျပီး ႐ုပ္ရည္ေခ်ာေမာသူျဖစ္သည္။ Aျဖဴေရာင္ခ်ည္ဝတ္စံုAေဟာင္းကိုသာ ဝတ္ဆင္ထားေသာ္လည္း မ်က္လံုး
စံုမွာ ၾကယ္ပ်ံAလား စူးရွေတာက္ပေနသလို ၾသဇာAာဏာရွိျခင္း၏ Aေငြ႕Aသက္မ်ား ထြက္ေပၚေနေလသည္။ သူတို႔ႏွ
စ္Uီးစလံုးသည္ ေရွာင္ခ်ဴးႏွင့္ ကိုက္၁၀၀မွ်ကြာေဝးေသာ ထင္း႐ွဴးပင္၏ ထိပ္ဖ်ား၌ Aသီးသီးရပ္ေနၾကသည္။ ထူးျခားသ
ည္က ေလတဟူးဟူး တိုက္ခတ္ေနေသာ္လည္း သူတို႔ရပ္ေနေသာ ထင္း႐ွဴးပင္မ်ား လံုးဝမလႈပ္ရွားေခ်။ ပို၍ Aံ့Aားသင့္စ
ရာ ေကာင္းသည့္Aခ်က္မွာ သူတို႔ႏွစ္Uီး၏ ဆံပင္မ်ားႏွင့္ Aဝတ္စမ်ားပင္ စိုးစU္းမွ်လႈပ္ရွားမႈ မရွိေသာေၾကာင့္ပင္။ ႏွစ္Uီး
သား မတ္တတ္ရပ္ေနသည္မွာ ပမာျပေသာ္ မာေက်ာေသာ ေက်ာက္ေဆာင္တစ္ခုႏွင့္ပင္ တူညီလွေပသည္။
''ေလနတ္ဘုရား...သူ႔ကို ဘယ္လိုျမင္တုန္း''
Aနီဝတ္စံုႏွင့္ လူငယ္က ေမးလုိက္ေသာAခါ ေလနတ္ဘုရား(သို႔)ဝတ္စံုျဖဴႏွင့္ လူငယ္က...
''ထူးျခားထက္ျမက္တဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္လို႔ ျမင္ပါတယ္ ဆရာၾကီးလီမင္''
လီမင္ဆိုသည့္ လူငယ္သည္ ေရွာင္ခ်ဴးကို စူးစိုက္Aကဲခတ္ေနရင္းမွ...
''သူတတ္တဲ့ ပညာေတြက Aမ်ိဳးစံုတယ္...ေပါင္းစပ္ျပီးေတာ့ စနစ္တက် Aသံုးျပဳနုိင္ရင္ စြမ္းရည္ထက္ျမက္သြားႏိုင္တယ္
Page 628
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
...Aေတာ္ရွားပါးျပီး ေတြ႕ရခဲတဲ့ သူငယ္ပဲ...မၾကာခင္ ေလနတ္ဘုရားသိုင္းကို ေAာင္ျမင္သြားရင္ Aေတာ္ထက္ျမ
က္သြားလိမ့္မယ္''
ဟုဆိုရင္း ဝမ္ယိစန္းဘက္လွည့္ကာ...
''ေလနတ္ဘုရားသိုင္းက သူ႔လက္ထဲေရာက္မယ္ဆိုတာ မင္းက ၾကိဳသိေနတာမဟုတ္လား''
ထိုAခါ ဝမ္ယိစန္းဆိုသည့္ လူငယ္သည္ ျပံဳးရယ္၍...
''တစ္ခ်ိဳ႕ကိစေ
ၥ တြကို ၾကိဳသိေနေပမယ့္ Aကုန္လံုးေတာ့ မဟုတ္ဘူး...ကြၽန္ေတာ္တို႔လို နတ္ဘုရားေတြAားလံုးဟာ လူ
သားေတြ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ ေသဆံုးမွာလဲဆိုျပီးေတာ့ သူတို႔ကံၾကမၼာကို သိျမင္နုိင္တယ္...ဒါေပမယ့္ ထူးျခားတာက ေရွာ
င္ခ်ဴးရဲ႕ ကံၾကမၼာကိုပဲ...ေနာင္ေတာ္ၾကီး ကမၻာေစာင့္နတ္ဘုရား ေျပာတာလည္း မွန္တယ္...သူ႔ရဲ႕ကံၾကမၼာက Aေကာင္း
Aဆိုးေတြ ေရာေထြးေနတယ္...Aဆံုးသတ္ကိုေတာ့ ေသခ်ာမျမင္နုိင္ဘူး...ေကာင္းမြန္တဲ့ဘက္ ေရာက္သြားနိုင္သလို
ဆိုးတဲ့ဘက္လည္း ေရာက္သြားနုိင္တယ္...ဆရာၾကီးကေတာ့ ဘယ္လိုျမင္မိလဲ''
လီမင္သည္ တည္ျငိမ္စြာျဖင့္...
''က်ဳပ္လည္း သူ႔ကံၾကမၼာကို သဲသဲကြဲကြဲ မသိဘူး''
ဟုေျဖၾကားလုိက္ရာ ေလနတ္ဘုရား ဝမ္ယိစန္းသည္ Aံ့Aားသင့္သြားမိ၏။ ထို႔ေၾကာင့္...
''ဆရာ့လို ပညာရွင္နတ္ဘုရားကေတာင္ မသိဘူးဆိုရင္ Aံ့ၾသစရာေတာ့ ေကာင္းတယ္''
ဟူ၍ တီးတိုးေရရြတ္လုိက္သည္။
''ေယဘုယ်Aားျဖင့္ သူ႔ကို ယင္နဲ႔ယန္ၾကား ေလွ်ာက္လွမ္းသူလို႔ ေျပာနုိင္တယ္...Aေကာင္းဘက္ကို ေရာက္သြားနုိင္သ
လို Aဆိုးဘက္လည္း ေရာက္သြားနုိင္တယ္...သူ႔ရဲ႕ကံၾကမၼာက ႐ႈပ္ေထြးေနတယ္...တစ္ခ်ိန္မွာ နတ္ဘုရားAဆင့္ ေရာ
က္ရင္ေရာက္လိမ့္မယ္...ဒါမွမဟုတ္ မိစာၧ နတ္ဘုရား ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္...ေရြးခ်ယ္မႈနဲ႔ေတာ့ သက္ဆိုင္တယ္...က်ဳ
ပ္လည္း Aတပ္မေျပာနိုင္ဘူး...လက္ရွိမွာ မင္းနဲ႔က်ဳပ္AပါAဝင္ နတ္ဘုရား၁၅ပါးရွိေသးတယ္...မိစၧာေလာကၾကီးက န
တ္ဘုရား၁၈ပါးျပည့္ရင္ Aသက္ဝင္လာလိမ့္မယ္...ဒီၾကားထဲ Aခ်ိန္ေတြေတာ့ Aမ်ားၾကီးလိုပါေသးတယ္...ဒါေပမယ့္ A
ခုတေလာ မိစၧာေလာကၾကီး မတည္မျငိမ္ျဖစ္ေနလို႔ ကမၻာေစာင့္နတ္ဘုရားကိုယတ
္ ုိင္ နွိမ္နင္းေနတယ္...မင္းလည္းၾကားမိ
မွာပါ''
ေလနတ္ဘုရားသည္ ေခါင္းညိတ္ေျဖၾကားလုိက္၏။
''ဟုတ္ပါတယ္ ဆရာ''
ပညာရွင္နတ္ဘုရားသည္ လက္ေနာက္ပစ္၍...
''နတ္ဘုရားနဲ႔ Aစြမ္းထက္ျမက္တဲ့ မိစ႓ာ
ၧ နတ္ဘုရားေတြ ေပၚထြက္လာမယ္ဆိုရင္ သိုင္းေလာကၾကီးပါ မတည္မျငိမ္ ျဖ
စ္တတ္တယ္...ေမွာ္ဝင္ရတနာဓားAခ်ိဳ႕ကလည္း ခ်ိတ္ပိတ္ထားတာကေန လြတ္ေျမာက္ႏိုင္ျပီး နတ္မိစ႓ာေ◌
ၧ တြ လႊမ္းမိုး
တဲ့ေခတ္ကို ျပန္ေရာက္သြားမွာ စိုးရတယ္...ေရွာင္ခ်ဴးက နတ္ဘုရားျဖစ္မွာလား...မိစၧာနတ္ဘုရားျဖစ္မွာလား...သည္A
တိုင္းပဲလားဆိုတာ ေသခ်ာမသိေသးဘူး...ၾကားဝင္လုိက္ရင္ က်ဳပ္ခ်မွတ္တဲ့ နတ္ဘုရားေတြရဲ႕ စည္းမ်U္းကို ကိုယ္တိုငေ
္
ဖာက္ဖ်က္မိသလို ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္...Aေကာင္းဆံုးက သူ႔ကို သတိထားျပီး ေစာင့္ၾကည့္Aကဲခတ္႐ံုပဲ ရွိေတာ့တယ္''
ဟုဆိုရင္း သက္တံ့ေရာင္Aလင္းတစ္ခ်က္ ျဖစ္ေပၚသြားကာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။
''ထူးျခားတဲ့ သူငယ္...မင္းက နတ္ဘုရားလားျဖစ္မွာလား...နတ္မိစၧာျဖစ္မွာလား''
ေလနတ္ဘုရားသည္ ေရွာင္ခ်ဴးရွိရာသို႔ Aကဲခတ္ၾကည့္ရင္း တီးတိုးေရရြတ္မိသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ သူ၏ ခႏၶာကိုယ္သ
ည္ တျဖည္းျဖည္း ေဝဝါးေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့သည္။
Page 629
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
©©©©©©©©©©©©©©©©©©©
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ရဲ႕က်ားေလာ္ကို သိုင္းသင္ေပး၍ တစ္ဖက္တစ္လမ္းမွ ''ေလနတ္ဘုရားသိုင္း''ကို ေလ့က်င့္ေနေလ၏။ A
ဆင့္၅ထိေတာ့ ေပါက္ေျမာက္ေAာင္ျမင္သြားျပီ ျဖစ္သည္။ ကိုယ္တြင္းရွိ AပူAေAး Aတြင္းAားႏွစ္မ်ိဳးAျပင္ သီးျခားေ
လလႈိင္းတစ္ခု ျဖစ္ေပၚေနေလသည္။ Aပူ၊AေAးႏွင့္ေလလႈိင္းကို ေပါင္းစည္းရန္ ၾကိဳးစားေသာ္လည္း မေAာင္ျမင္ေခ်။
ေAာင္ျမင္ပါက သူ႔Aဖို႔ ျမင့္မားေသာ ေနာက္တစ္ဆင့္ကို တတ္လွမ္းနုိင္မည္ ျဖစ္ေလ၏။ သို႔ေသာ္ ၾကိဳးစားတုိင္း Aရာမ
ထင္သည့္Aျပင္ ေလနတ္ဘုရားသိုင္းကို က်င့္၍ ရွိထားေသာ Aတြင္းAားေလလႈိင္းမ်ားက ဗေလာင္ဆူကာ ခႏၶာကို
ယ္Aနွံ႔ ေျပးလႊားေနသျဖင့္ AပူAေAးႏွစ္မ်ိဳးႏွင့္ ဖိႏွိပ္ထိနး္ ခ်ဳပ္မွ ျငိမ္သက္သြားသည္။
သို႔ျဖစ္၍ Aတြင္းAား၃မ်ိဳးကို ေပါင္းစည္းနုိင္ရန္ ဆက္လက္ေလ့က်င့္ရUီးမည္ဟု သေဘာေပါက္သြားသည္။ သို႔ေသာ္ ထို
မွ်ထိေတာ့ Aခ်ိန္မေပးနုိင္ေပ။ မိမိ၌ ေဆာင္ရြက္စရာမ်ား ရွိေသးေခ်၏။ Aဘိုးျဖစ္သူ ရွိသည္မရွိသည္ Aပထား။ ယြင္ထို
င္ေတာင္သို႔ သြားေရာက္ရွာေဖြရန္ ဆံုးျဖတ္လုိက္သည္။ လႈိဏ္ဂူထဲ၌ ေနထိုင္သည္မွာလည္း တစ္ပတ္ရွိေခ်ျပီ။ ထိုAေ
တာAတြင္း ရဲ႕က်ားေလာ္ကို ေကာင္းကင္ျဖိဳလက္သီးသိုင္းႏွင့္ A႐ူးလက္ဝါးသိုင္းကို သင္ၾကားျပသေပးခဲ့သည္။
''ဝွီး...ဝွီး''
ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ လက္သီးသိုင္း၁၂ကြက္ကို Aႏုလံုပဋိလံု ေလ့က်င့္ေနေလ၏။
''ေတာ္သင့္ေလာက္ျပီ''
ေရွာင္ခ်ဴးက ေAာ္ေျပာေသာAခါ ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ ေလက်င့္မႈမွ ရပ္တံ့လုိက္ေလသည္။ သူ႔တစ္ကိုယ္လံုးလည္း ေခြၽး
မ်ားစို႔ေနသည္။ Aပင္ပန္းခံ ေလ့က်င့္မႈ၏ ရလဒ္ေၾကာင့္ပင္။
''ကြၽန္ေတာ့ရဲ႕ သိုင္းကြက္မွာ Aမွားပါသြားလား ဆရာ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေခါင္းခါယမ္း၍...
''မဟုတ္ပါဘူး...Aကုန္မွန္ကန္တယ္...မင္းကို မွာစရာရွိလို႔ ရပ္ခုိင္းလုိက္တာ...လႈိဏ္ဂူထဲ လုိက္ခဲ့Uီး''
''ဟုတ္ကဲ့ပါ ဆရာၾကီး''
ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ ေခါင္းညိတ္ေျဖၾကားျပီးေနာက္ ေရွာင္ခ်ဴးေနာက္မွ ခပ္႐ို႕႐ို႕ AမူAရာျဖင့္ လုုိက္ပါသြားေလ၏။ လႈိ
ဏ္ဂူAတြင္းသို႔ ဝင္ေရာက္စU္က ေAးျမမႈကို ခံစားမိေသာ ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ ယခုAခါဝယ္ Aတြင္းAား ျမင့္မားလာသ
ည့္Aျပင္ Aသားက်သြားေသာေၾကာင့္ မည္သို႔မွ် မမႈေတာ့ေပ။ Aထဲသို႔ ေရာက္သြားသည္ႏွင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ''ေလနဂါး
ကိုယ္ေဖာ့ပညာ''ျဖင့္ ဝဲပ်ံ၍ ညာလက္ကို လ်င္ျမန္စြာ လႈပ္ရွားလုိက္ေလသည္။ လူလံုးမကြဲေAာင္ပင္ ျမန္ဆန္လွေသာ
ကိုယ္ေဖာ့ပညာေၾကာင့္ ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ Aလြန္တရာ Aံ့Aားသင့္ကာ မယံုၾကည္နုိင္ေAာင္ ျဖစ္သြားမိ၏။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေျမေပၚ၌ပင္ ေျခမခ်ဘဲ ေလထဲ၌ပင္ လွပစြာဝဲပ်ံ၍ ဟိုမွသည္ လူးလြန္႔ပ်ံသန္းေနေလ၏။ မည္သည္Aတြ
က္ လုပ္ေဆာင္ေနေၾကာင္း ရဲ႕က်ားေလာ္ မသိရွိပါေခ်။ ကြမ္းတစ္ယာညက္ခန္႔ၾကာေသာ္ သူသည္ ကြၽမ္းတစ္ခ်က္ပစ္၍ ေျ
မျမင္ေပၚသို႔ သက္ဆင္းသြား၏။ ေျခသံပင္ မထြက္ဘဲ တည္ျငိမ္စြာ ရပ္တံ့နုိင္သျဖင့္ ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ စိတ္တြင္းမွ ခ်ီး
က်ဴမိသလို ႏႈတ္မွလည္း...
''ဆရာ့ရဲ႕ ကိုယ္ေဖာ့ပညာက ကြၽန္ေတာ္ျမင္ဖူးသမ်ွထဲမွာ Aေကာင္းဆံုးပဲဗ်ာ''
ဟု လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ေျပာမိသည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မည္သို႔မွ် AမူAရာေျပာင္းမသြားဘဲ တည္ျငိမ္စြာျဖင့္...
''ဂူနရ
ံ ံမွာ က်ဳပ္ေရးထားခဲ့တဲ့ စႏၵာAတြင္းAားက်င့္စU္Aတုိင္း ေက်ာက္စက္နုိ႔ရည္ ေသာက္သံုးျပီး ေလ့က်င့္ပါ...ေလာဘ
တၾကီးေတာ့ မေသာက္လုိက္နဲ႔...တကယ္လို႔ Aဆင့္၁၀ထိ ေလက်င့္ေAာင္ျမင္သြားရင္ ဖ်က္ပစ္လုိက္''
Page 630
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ထိုAခါ ရဲ႕က်ားေလာ္သည္ ေဘးဘီကို ၾကည့္လုိက္ရာ လႈိဏ္ဂူတြင္းမွ နံရံတေလွ်ာက္တြင္ လက္ညွိဳးုျဖင့္ ေရးသားထားေ
သာ စာမ်ားကို ေတြ႕လုိက္ရ၏။ သူသည္ ေရွာင္ခ်ဴးထြက္ခြာသြားမည္ကို ၾကားသိရေသာ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသည္။ ထို႔ေၾ
ကာင့္...
''ဆရာထြက္သြားေတာ့မွာေပါ့ေနာ္''
ဟုေမးလုိက္ရာ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေခါင္းညိတ္၍...
''က်ဳပ္မွာ ေဆာင္ရြက္စရာေတြ ရွိေသးတယ္...သင္ေပးထားတဲ့ သိုင္းပညာေတြကို ေသခ်ာေလ့က်င့္ပါ...ေနာက္ျပီးေတာ့
မွာစရာရွိတာက Aျဖဴေရာင္ သိုင္းသမားေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ေAာင္ ၾကိဳးစားပါ...ေနာက္တစ္ခါ လူေပ်ာ္ၾကီးက်ံဳးထံုး၊
သမားေတာ္သိုင္းသမား က်ံဳးမိန္နဲ႔ စုခ်ဴးရန္ဆိုတဲ့သူကို ေတြ႕ရင္ ေလးေလးစားစားဆက္ဆပ
ံ ါ...က်ဳပ္သြားေတာ့မယ္''
ထို႔ေနာက္တြင္ ရဲ႕က်ားေလာ္ ဆက္ေျပာမည့္ စကားကိုပင္ မေစာင့္ေတာ့ဘဲ ကိုယ္ေဖာ့ပညာသံုးကာ လ်င္ျမန္ေသာAဟု
န္ျဖင့္ ထြက္ခြာသြားေတာ့သည္။
''ဆရာ...ဆရာၾကီး''
ရဲ႕က်ားေလာ္၏ ေAာ္ေခၚသံ ထြက္ေပၚလာေခ်သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ တိတ္တခိုး သက္ျပင္းမိျပီး ေျပးလႊားေပ်ာက္ကြ
ယ္သြားေတာ့၏။
©©©©©©©©©©©©©©©©©
က်န္းတုန္းျမိဳ႕ျပင္ရွိ ေတာAုပ္တစ္ေနရာ၌...။
ထိုေနရာသည္ လမ္းမၾကီး၏ ေတာင္ဘက္တြင္ ရွိေပသည္။ လူသြားလူလာ ရွင္းလင္းျပီး ႏွစ္ခ်ိဳ႕သစ္ပင္ၾကီးမ်ားက ေနရာ
Aႏွံ႔ ေပါက္ေရာက္ေနေပသည္။
''ခြပ္...ခြပ္...ခြပ္''
ခမ္းနားၾကီးက်ယ္လွေသာ ျမင္းရထားတစ္စင္း။
ျမင္းျဖဴေျခာက္ေကာင္က,ေသာ Aလံုပိတ္ျမင္းရထားတစ္စီး ျဖစ္ေပသည္။ ေမာင္းႏွင္ေနသူမွာ Aသက္Aစိတ္သာရွိေသး
သည့္ ႐ုပ္ရည္သန္႔ျပန္႔ေသာ လူငယ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေလ၏။ ျမင္းရထားAိမ္၏ ျပတင္းေပါက္ ပြင့္လ်က္ရွိျပီး ေခ်ာေမာလွ
ပေသာ မိန္းမပ်ိဳတစ္ေယာက္ ထိုင္ေနသည္ကို ေတြ႕ရမည္ျဖစ္သည္။ ေသခ်ာဂ႐ုတစိုက္ ၾကည့္မိပါက သူမ၏ လွပေသာ
မ်က္ႏွာျပင္၌ ဝမ္းနည္းေၾကကြဲရိပ္တို႔ ထင္ဟပ္ေနမည္ကို ေတြ႕ရမည္ျဖစ္သည္။ ထိုမိန္းမပ်ိဳသည္ Aသက္Aားျဖင့္ ၁၈ႏွ
စ္သာ ရွိေသးသည္။ နုပ်ိဳတက္ႂကြေသာ Aရြယ္ျဖစ္ပါလ်က္ မည္သည့္ စိတ္ဒုကၡမ်ား ၾကံဳေတြ႕ေနရပါသနည္း။ သူတို႔ႏွစ္Uီး
သည္ကား ေဝဟင္ရဲတုိက္သခင္ေလး စုန္႔ရွန္႔စင္ႏွင့္ တိမလ
္ ႊာရဲတုိက္သခင္မေလး စင္းရွန္းရွန္းတို႔ပင္ ျဖစ္ေပသည္။
''Aစ္ကို ခဏရပ္ပါUီး''
စင္းရွန္းရွန္းက ေျပာလုိက္ေသာAခါ...
''ဟီ...ဟီ...ဟီ''
စုန္႔ရွန္႔စင္က ျမင္းဇက္ၾကိဳးကို ခပ္တင္းတင္း ဆြဲလုိက္သျဖင့္ တုံ႔ခနဲ ရပ္တန္႔သြား၏။
''ညီမေလးရွန္းရွန္း ေျပာစရာရွိလို႔လား''
စုန္႔ရွန္႔စင္က ျမင္းရထားေပၚမွဆင္းျပီး ေမးျမန္းလုိက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ရထားAိမ္မွ တံခါးကို ဖြင့္ေပးလုိက္ေလ၏။ စင္းရွ
န္းရွန္းသည္ ညင္သာစြာ ဆင္းလာသည္။ ယိုင္လဲမလို ျဖစ္သြား၍ စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ သူမ၏ လက္ကို ယုယစြာကိုင္၍ ေဖး
မေပးလုိက္သည္။
စင္းရွန္းရွန္းသည္ ျပံဳးျပ၍ ေက်းဇူးတင္စကားဆိုေလသည္။
Page 631
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ေက်းဇူးပါ Aစ္ကိုရွန္႔စင္''
သူမ၏ Aျပံဳးမွာ လွပေသာ္လည္း ႏြမ္းလ်ေသာ Aျပံဳးသာ ျဖစ္ေခ်သည္။ စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ စိတ္မေကာင္းေသာ ေလသံျဖင့္
...
''ညီမေလး တစ္ခ်ိန္လံုး ျမင္းရထားထဲမွာ ?

#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၁၀၉,၁၁၀)
(သန္ဘက္ခါမွ ျပန္တင္မည္)
''ညီမေလး တစ္ခ်ိန္လံုး ျမင္းရထားထဲမွာ ထိုင္ေနျပီး ခရီးျပင္းႏွင္ရေတာ့ Aေတာ္ပင္ပန္းသြားမွာပဲေနာ္''
ဟုေျပာလုိက္ေသာAခါ စင္းရွန္းရွန္းသည္ ေခါင္းခါယမ္း၍...
''Aစ္ကိုကမွ ပိုျပီးပင္ပန္းတာပါ...တစ္ခ်ိန္လံုး ျမင္းရထားေမာင္းလာရတာ...ေနာက္ျပီးေတာ့ တစ္လမ္းလံုးလည္း ညီမကို
မဟူရာဂိုဏ္းကေန ကာကြယ္ေပးထားတာပဲ''
စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ ျပံဳးရယ္လုိက္ျပီး...
''Aစ္ကိုနဲ႔ ညီမၾကားမွာ ေက်းဇူးတင္တယ္ဆိုတာ မရွိေတာ့ပါဘူး...တကယ္ေတာ့ Aစ္ကိုတို႔ေတြ မၾကာခင္...''
သူေျပာ၍ မျပီးေသး။ ဘာဆိုလိုမွန္း သိရွိသြားေသာ စင္းရွန္းရွန္းသည္ မ်က္ႏွာနီရဲျပီး ေခါင္းငံု႔သြားေလ၏။ စုန္႔ရွန္႔စင္သည္
လိွ်ဳ႕ဝွက္စြာျပံဳးလုိက္ျပီး စင္းရွန္းရွန္း၏ ကိုယ္လံုးေလးကို ယုယစြာ ေထြးပိုက္လုိက္ေလသည္။
''Aို''
သူမသည္ လႊတ္ခနဲ Aာေမဍိတ္သံထြက္သြားျပီး...
''Aစ္ကို...သူမ်ားေတြျမင္သြားရင္...''
''ဒီေနရာက AသြားAလာနည္းပါတယ္...သူတို႔ဖာသာ ျမင္ျမင္ Aစ္ကိုဂ႐ုမစိုက္ဘူး...ျပီးေတာ့ Aစ္ကို ညီမကို Aရမ္းခ်
စ္တယ္''
သူ႔ထံမွ ထိုစကားထြက္ေပၚလာမည္ကို သိရွိထားေသာ္လည္း ျဗဳန္းစားၾကီး ခ်စ္ေရးဆိုခံရေသာAခါ မိန္းကေလးပီပီ ရွ
က္ရြံ႕သြားမိသည္။
''Aစ္ကို...Aသက္႐ဴွ ၾကပ္လာျပီ...ညီမကို လႊတ္ေပးပါ''
သူမက ႐ုန္းထြက္ဟန္ျပဳေသာ္လည္း ပါးနပ္လွေသာ စုန္႔ရွန္႔စင္က တစ္ခ်က္ျပံဳးလုိက္သည္။ သူ႔Aျပံဳးက ငါးခူျပံဳး သို႔မဟု
တ္ Aခ်ိဳေပၚ သကာေလာင္းသည့္ Aျပံဳးမ်ိဳးပင္တည္း။ သူသည္ စင္းရွန္းရွန္း၏ ကိုယ္လံုးေလးကို ခပ္တင္းတင္း ေပြ႕ဖ
က္ရင္း...
''Aစ္ကို႔ကို ခ်စ္တယ္လို႔ မေျပာရင္ မလႊတ္ဘူး''
စင္းရွန္းရွန္းသည္ ႐ုန္းကန္ေနရင္းမွ ျငိမ္သက္သြားမိသည္။
''Aစ္ကို ညီမကို Aၾကပ္မကိုင္ပါနဲ႔ေနာ္''
သူမသည္ စိတ္လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ ႏွလံုးခုန္ျမန္ေနရာမွ ခပ္တိုးတိုေလး ညည္းဆိုလုိက္သည္။ စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ က်ိတ္၍ဝမ္း
သာသြားသည္။ သူ႔မ်က္ႏွာေပၚ၌ ေျပာင္းလဲေနေသာ AမူAရာမ်ားကုိ စင္းရွန္းရွန္းAေနျဖင့္ သတိမျပဳမိပါေခ်။
''Aစ္ကိုေလ ညီမကို ခ်စ္ေနတာၾကာျပီ...ဒါေပမယ့္ လက္ထပ္ဖို႔ေျပာရေAာင္ Aစ္ကို႔မွာ သတၱိမရွိဘူး...တကယ္လို႔ A
စ္ကိုသာ မဟူရာဂိုဏ္းလက္ခ်က္ေၾကာင့္ ေသဆံုးခဲ့ရင္ ညီမကို ခ်စ္ခဲ့မိေနတာ ဖြင့္မေျပာလုိက္ရေလျခင္းလို႔ ေနာင္တရမွာ
Page 632
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
စိုးတယ္''
သူမသည္ စုန္႔ရွန္႔စင္၏ ပီယာဝါစာ စကားမ်ား၌ စီးေမ်ာကာ ေက်နပ္ပီတိျဖစ္သြားသည္။
''နိမိတ္မရွိတာေတြကို မေျပာေတာ့ပါနဲ႔လား Aစ္ကို...တကယ္ေတာ့ ညီမလည္း...Aစ္ကို႔ကို ခ်စ္...ခ်စ္ပါတယ္''
သူမသည္ စကားတစ္လံုးေျပာဖို႔ မနည္းAားယူလုိက္ရသည္။
''ညီမကို လႊတ္ေပးပါေတာ့ေနာ္''
စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ ေAာင္နိင
ု ္သူပမာ ေက်နပ္ပီတိျဖင့္ ျပံဳးမိသည္။ ထို႔ေနာက္ သူ၏ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဖယ္ရွားေပးလုိက္ေလ
သည္။ စင္းရွန္းရွန္းသည္ ေခါင္းေလးငံု႔ရင္း လက္သည္းေလးမ်ားကိုပြတ္သပ္ကာ ကစားေန၏။ မိန္းကေလးမ်ား ရွက္ရြံ႕သ
ည့္Aခါ ျပဳလုပ္တတ္သည့္ AမူAရာမ်ိဳးပင္။
''Aစ္ကို႔မွာ စိတ္ကူးတစ္ခုရွိတယ္ ညီမေလး''
စုန္႔ရွန္႔စင္က ေျပာလုိက္ေသာAခါ စင္းရွန္းရွန္းသည္ မဝံ့မရဲျဖင့္ ေခါင္းေလးေမာ့ၾကည့္သည္။ သူမ၏ မ်က္လံုးေလးမ်ားက
ေသာက္႐ွဴးၾကယ္Aလား လင္းလက္ေတာက္ပေနသည္။ ႏွင္းဆီဖူးလို နီရဲသည့္ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားကလည္း စြဲမက္စရာေ
ကာင္းလွသည္။ မီးလွ်ံၾကားက ပန္းကေလးတစ္ပြင့္Aလားပင္။ သူမ၏ AလွAပမ်ားေၾကာင့္ စုန္႔ရွန္႔စင္စိတ္ထဲ၌ Aေတာ္
လႈပ္ရွားသြားသည္။ သို႔ေသာ္ တာဝန္ဟူေသာ Aသိက ေခါင္းထဲဝင္လာသျဖင့္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ႏွင့္ သက္ျပင္းသာ ႐ႈိ
က္ထုတ္လုိက္မိသည္။ ျပီးမွ...
''Aစ္ကို႔ရဲ႕ စိတ္ကူးAိပ္မက္က တစ္ေန႔မွာ ရတနာသိုက္ဖြင့္ျပီး ဒုကၡသည္ေတြကို ကယ္တင္မယ္...တိမ္လႊာရဲတုိက္နဲ႔ ေဝ
ဟင္ရဲတုိက္တို႔ကို ျပန္လည္တည္ေထာင္ျပီး ဘိုးဘြားေတြ ေက်နပ္ေAာင္ ျပဳလုပ္ေပးခ်င္တယ္''
ဟု ေျပာလုိက္ေလသည္။
ထိုစကားေၾကာင့္ စင္းရွန္းရွန္းသည္ စိတ္ေမာကိုယ္ေမာ ျဖစ္သြားသည္။ သူမလည္း ထိုသို႔ ျဖစ္ခ်င္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ လ
က္ရွိ၌ သူမတို႔သည္ ခိုကိုးစရာ မရွိသည့္Aျပင္ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ Aင္Aားကလည္း ဗလာနတၳိ။ ထို႔ျပင္ မဟူရာဂို
ဏ္းမွ တေကာက္ေကာက္ ေႏွာင့္ယွက္ေနေသာေၾကာင့္ ဒုကၡပင္လယ္ေဝခဲ၏
့ ။ မိမိတို႔Aသက္ပင္ Aာမ,မခံနုိင္ရာ ရတနာ
သိုက္ဖြင့္ဖို႔ကိစၥမွာ လြန္စြာခက္ခဲေပမည္။ သို႔ေသာ္ သူမလို ခိုကိုးရာ မရွိျဖစ္ေနသည္ကို စာနာျပီး AစစAရာရာ ကူညီေဖး
မေပးေသာ စုန္႔ရွန္႔စင္လို လူမ်ိဳးတစ္ေယာက္ရွိေန၍ ေက်နပ္မိေလသည္။ က်န္းတုန္းျမိဳ႕၌ သူ႔ဖခင္၏ မိတ္ေဆြAခ်ိဳ႕ရွိသ
ည္ဟု စုန္႔ရန
ွ ္႔စင္က ဆိုထား၍ သြားေရာက္ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ တစ္လမ္းလံုး စုန္႔ရွန္႔စင္က ဂ႐ုတစိုက္ ၾကင္ၾကင္နာနာျဖင့္
ေဖးမေစာင့္ေရွာက္ခဲ့သည္။ စင္းရွန္းရွန္းကလည္း သူ႔Aေပၚ မ်ားစြာ ယံုၾကည္Aားကိုးမိသည္။ မၾကာခင္မွာပင္ လက္ထပ္
ေတာ့မည္ျဖစ္၍ မိမိတို႔ၾကား၌ ဖံုးကြယ္စရာ မရွိေတာ့ဟု ယူဆလုိက္ေတာ့၏။ ထိုAတြက္ေၾကာင့္...
''Aစ္ကို႔ကို ညီမေျပာစရာရွိတယ္''
ဟုဆိုလိုက္ေလသည္။
စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ နားမလည္နုိင္ဟန္ျဖင့္...
''ညီမေလး ဘာေျပာမွာလဲ...Aစ္ကိုနားေထာင္မယ္ေလ''
ထိုAခါ စင္းရွန္းရွန္းက...
''ရတနာေျမပံုနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး Aစ္ကို႔ကို ေျပာျပမယ္''
စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ စိတ္ထဲ၌ Aေတာ္ဝမ္းေျမာက္သြားသည္။ ထိုစကားကို သူၾကားခ်င္ေနသည္မွာ ၾကာလွေပ၏။ သည္Aတို
င္း ေမးပါက မိမိကို Aခြင့္Aေရးယူမည္ဟု ထင္မည္စိုး၍သာ တစ္လမ္းလံုး ထိုကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ ႏႈတ္ဆိတ္ေနရသည္။
ယခုမူ သူမႏႈတ္ဖ်ားမွ ေျပာထြက္ေလျပီ။ Aတိုင္းမသိ ဝမ္းသာသြားေသာ္လည္း မ်က္ႏွာAမူAရာကမူ Aံ့ၾသဟန္မျပဘဲ
Page 633
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ျဖစ္ေAာင္ ျပဳလုပ္ထားေလ၏။
''ဒါမ်ား ညီမရယ္...Aစ္ကိုက သားသားမီးမီးေလးရရင္ ဘယ္လိုနာမည္ေပးမွာလဲလို႔ ေျပာမယ္ထင္ေနတာ''
ဟူ၍ ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေျပာလုိက္ေသာAခါ စင္းရွန္းရွန္းသည္ မ်က္ႏွာေလးနီရဲသြားျပီး...
''Aစ္ကို ဘာေတြလာေျပာေနတာလဲ''
စုန္႔ရွန္႔စင္၏ ရင္ဘတ္ကုိ လက္သီးဆုပ္ျဖင့္ ခပ္ဖြဖြထုကာ ရွကစ
္ နုိးျဖင့္ ေျပာမိသည္။ ထို႔ေနာက္ သူမသည္ ျမင္းရထားAိ
မ္ထဲ ဝင္ေရာက္သြားသည္။ သူမထြက္လာေသာAခါ ဓားတစ္လက္ကိုပါ ယူေဆာင္လာေလ၏။ ထိုဓားသည္ က်ား႐ိုင္းညီ
ေနာင္၃ေဖာ္၏ ဓားေမာက္ကိုပင္ ပဲ့သြားေစေသာ ရတနာဓားတစ္လက္ပင္။ လက္ကိုင္႐ိုးAနီေရာင္ျဖစ္ျပီး ဓားေႏွာင့္တြင္
ကြမ္းသီးလံုးAရြယ္ရွိ ညလင္းပုလဲျပာတစ္လံုးကို စြန္ကုပ္ျဖင့္ညွပ္ကာ ျပဳလုပ္ထားေခ်သည္။ စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ ရတနာေျမပံု
ႏွင့္ ထိုဓားတို႔ ဆက္စပ္ေနသလားဟု ေတြးေတာမိ၏။
''တကယ္ေတာ့ ရတနာ ေျမပံုက...''
''ေငြဆိုတာ မရွိမေကာင္း×××ရွိမွေကာင္း''
Aသံစူးစူးေလးႏွင့္ ထြက္ေပၚလာေသာ သီခ်င္းသံေၾကာင့္ စင္းရွန္းရွန္းသည္ မည္သို႔မွ်ဆက္မေျပာေတာ့ေခ်။ Aသံၾကား
ရာသို႔ လွည့္ၾကည့္လုိက္ေလသည္။ စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ Aေရးၾကီးသည့္ Aေၾကာင္းကိစၥကို သိကာနီးမွ Aဖ်က္ဝင္လာ၍
Aေတာ္ေဒါသထြကသ
္ ြား၏။ မေက်မနပ္ျဖင့္ လွမ္းၾကည့္မိေသာ္ လူငယ္တစ္ေယာက္ကို ေတြ႕လုိက္ရသည္။ ထိုလူင
ယ္သည္ Aသက္၁၇ေက်ာ္၁၈သာ ရွိေပUီးမည္။ ခရီးေဆာင္Aိတ္ၾကီး လြယ္ပိုး၍ ေခါက္ယပ္ေတာင္ တဖ်တ္ဖ်တ္ႏွင့္ ရွိေန
သည္။ စာေပသမားဝတ္စံု Aျဖဴေရာင္ကို ဝတ္ဆင္ထားျပီး Aသားျဖဴျဖဴ၊ခႏၶာကိုယ္ ေသးေသးသြယ္သြယ္ႏွင့္ မိန္းမေခ်ာ,
ေခ်ာသူ ျဖစ္ေလ၏။ ထိုလူငယ္သည္ သူတို႔ႏစ
ွ ္Uီးကို ျမင္ေတြ႕ေသာ္ ပုလဲလံုးပမာ ျဖဴေဖြးညီညာေသာ သြားကေလးမ်ားေပ
ၚေAာင္ ျပံဳးျပသည္။ ႏႈတ္မွလည္း...
''ဒီက Aစ္ကိုၾကီးက ရည္းစားနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ေနတာကိုး...ေႏွာင့္ယွက္မိသလို ျဖစ္သြားတာ စိတ္မေကာင္းပါဘူး''
စင္းရွန္းရွန္းသည္ မ်က္ႏွာနီရဲသြား၏။ စုန္႔ရွန္႔စင္ကမူ စိတ္ထဲ၌ Aေတာ္ေဒါပြသြားသည္။ ထိုလူငယ္Aား Aပိုင္းပိုင္း Aထ
စ္ထစ္ ခုတ္ျဖတ္ခ်င္မိေနသည္။ မေက်မနပ္ႏင
ွ ့္ ႐ႈသိုးသုိး ျပန္ၾကည့္ျပီး...
''မင္းနဲ႔ ဘာဆုိင္လို႔ ဝင္ေျပာေနတာလဲ ေကာင္စုတ္ေလး...ထြက္သြားစမ္း''
သူ႔စကားေၾကာင့္ ထိုလူငယ္သည္ ခါးေထာက္၍...
''Aံမာ...ခင္ဗ်ားက က်ဳပ္ကို Aမိန္႔ေပးရေAာင္ ဘာမို႔လို႔လဲ...သိုင္းေလာကသားေတြေတာင္ က်ဳပ္ကို ပမာမခန္႔ မလုပ္ရဲ
ဘူး''
ဟုေျပာလုိက္ေလရာ...
''ဟား...ဟား...ဟား...ဟား''
စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ ခြက္ထုးိ ခြက္လွန္ ရယ္ေမာေလေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ မ်က္လံုးျပဴးျပျပီး...
''မိတ္ေဆြၾကီးရဲ႕ သိုင္းေလာက ဂုဏ္ပုဒ္ကို ေျပာျပပါUီး''
ဟု လက္သီးလက္ဝါးဆုပ္ကာ ေမးျမန္းလုိက္သည္။
သူ႔ပံုစံက လူငယ္ကို ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ႏွင့္ ေလးစားသလိုလိုလုပ္ကာ ေလွာင္ေျပာင္လုိက္ျခင္းပင္။ လူငယ္က မသိေ
ယာင္ေဆာင္၍ ေခါင္းေမာ့ကာ လက္သီးဆုပ္ျပီးလွ်င္ မိမိကိုယ္မိမိ လက္မျဖင့္ ညႊန္ျပျပီး...
''ခင္ဗ်ားတို႔ မွတ္ထားၾက...စာေပသိုင္းသမား စုခ်ဴးရန္ဆိုတာ က်ဳပ္ပဲ''
ဟု ဂုဏ္ယူဝံ့ႂကြားစြာျဖင့္ ေျပာလုိက္ေလသည္။
Page 634
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ထိုAခါ စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ ႏွာေခါင္းတစ္ခ်က္႐ႈံ႕၍...
''႐ုပ္က မိန္းမလ်ာလို ျဖစ္ေနေပမယ့္ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္နဲ႔ သိုင္းသမားၾကီးပါလား...ေလးစားမိပါတယ္ဗ်ာ''
ခနဲ႔တဲ့တဲ့ျပံဳးရင္း တုန္႔ျပန္ေျပာလုိက္ရာ စာေပသမားလူငယ္ ႐ွဴး႐ွဴးရွားရွားျဖစ္ကာ ေဒါသထြက္သြား၏။
''ခင္ဗ်ားၾကီးကေရာ ေယာက္်ားပီသလို႔လား''
ေဒါသျဖင့္ ေAာ္ေျပာလုိက္ျပီးလွ်င္ ေခါက္ယပ္ေတာင္ကို ခါးၾကား၌ထိုး၍ သိုင္းကြက္ျပင္လုိက္ေလသည္။ စင္းရွန္းရွန္းသ
ည္ မေနသာေတာ့။ မဟူရာဂိုဏ္းေၾကာင့္ ဒုကၡေရာက္ေနသည့္ၾကားထဲ ျပႆနာ မ႐ႈပ္ေထြး မမ်ားလိုသျဖင့္ လက္သီးလ
က္ဝါးဆုပ္၍...
''ဒီက ေမာင္ေလးကိုလည္း Aစ္ကိုၾကီးကိုယ္စား ေတာင္းပန္ပါတယ္...ကြၽန္မတို႔ သြားစရာရွိလို႔ ခြင့္ျပဳပါUီး''
''ညီမ...ဒီေကာင္...''
စုန္႔ရန
ွ ္႔စင္က မေက်မနပ္ေျပာမည္Aျပဳ စင္းရွန္းရွန္းက ေခါင္းခါျပသျဖင့္ မေျပာသာေတာ့။
စာေပသမားလူငယ္သည္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ ညိတ္လုိက္ျပီး စင္းရွန္းရွန္း၏ တစ္ကိုယ္လံုးကို သိမ္းၾကံဳးၾကည့္၍ ေသခ်ာAကဲ
ခတ္ေနသည္။ သူ႔Aၾကည့္ေၾကာင့္ စင္းရွန္းရွန္းမွာ Aေနရခက္သြားသည္။ စာေပသမားလူငယ္သည္ သူမလက္ထဲရွိ ဓား
ရွည္မွ ညလင္းပုလဲျပာကိုျမင္ေသာ္ မ်က္ႏာွ ဝင္းပသြား၏။
''ဟာ...ခ်စ္စရာေလးပါလား''
ဟု ေျပာလုိက္ေလရာ စင္းရွန္းရွန္းသည္ Aဓိပၸာယ္မွားေကာက္မိျပီး မ်က္ႏွာနီရဲသြားေလသည္။ စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ သည္းမ
ခံႏိုင္ေတာ့။ ေတာက္ေခါက္မိလုိက္သည္။ ယင္းေနာက္တြင္ ေနာက္ေက်ာမွ ဓားရွည္ကို ဆြဲထုတ္ျပီး...
''တဏွာ႐ူးေကာင္ေလး...ေသေပေတာ့''
ေျပာေျပာဆိုဆို ဓားရွည္ျဖင့္ ခုတ္ပိုင္းလုိက္ေလသည္။
''ဟင္''
စာေပသမားလူငယ္သည္ ထိတ္လန္႔သြားျပီး ကပ်ာကယာ ေနာက္ဆုတ္ေရွာင္လုိက္ေလသည္။
''ဝွီး...''
ေလတိုးသံပင္ ျမည္သြားရာ မည္မွ်ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းသည္မသိ။ သီသီေလးလြတ္သြားသျဖင့္ လူငယ္သည္ Aန
ည္းငယ္ေတာ့ ရင္ထိတ္မိသည္။ ကိုယ္ေဖာ့ပညာသာ မေကာင္းပါက ေနရာတြင္ ပြဲခ်င္းျပီး ေသသြားနုိင္၏။
''ခင္ဗ်ားက တကယ့္ကို ေယာက္်ားမပီသတာပဲ...ဂါဝန္ဝတ္ထားဖို႔ေကာင္းတယ္...ဘာျဖစ္လို႔ Aလစ္တိုက္ရတာလဲ''
သူ႔စကားေၾကာင့္ စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ ေဒါသထြက္ကာ...
''မင္းကေရာ ဘာျဖစ္လို႔ ငါ့ဇနီးေလာင္းကို ပိုင္စိုးပိုင္နင္းၾကည့္ျပီး ေျပာရတာလဲ''
ဟု ဆိုလုိက္ေလသည္။
စင္းရွန္းရွန္းသည္ စုန္႔ရွန္႔စင္၏ ဇနီးေလာင္းဆိုသည့္ AသံုးAႏႈန္းေၾကာင့္ ပီတိျဖစ္ကာ ၾကည္ႏူးမိသည္။ သို႔ေသာ္ သူမသ
ည္ လူငယ္ႏွင့္ ဆက္လက္Aခ်င္းမမ်ားလို၍ ဖ်န္ေျဖေပးရန္ ၾကိဳးစားလုိက္သည္။
''ညီမတို႔ ကိုယ့္ခရီးကိို သြားရေAာင္ပါ...သူနဲ႔ Aဖက္လုပ္မေနေတာ့နဲ႔''
စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ ခါယမ္းျပေလသည္။ လက္မခံသည့္ သေဘာပင္။ သူသည္ လူငယ္ကို Aေတာ္ေဒါသထြ
က္ေနသည္။ စင္းရွန္းရွန္းႏွင့္ ပတ္သက္သည္ထက္ ရတနာေျမပံု ကိစၥကို ဖြင့္ေျပာခါနီးမွ ဝင္႐ႈပသ
္ ျဖင့္ မုန္းတီးမိေလသ
ည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေလွာင္ေျပာင္ရယ္ေမာရင္း...
''႐ုပ္ကိုက မိန္းမလ်ာနဲ႔တူတဲ့Aျပင္ သူမ်ားဇနီးေလာင္းကိုေတာင္ တဏွာမ်က္လံုးနဲ႔ ၾကည့္ခ်င္ေသးတာ...Aရွက္မရွိတဲ့ေ
Page 635
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ကာင္''
ပ်စ္ပ်စ္နွစ္ႏွစ္ ေျပာလုိက္ေသာAခါ လူငယ္သည္ မ်က္ႏွာနီရဲသြားသည္။
''ခင္ဗ်ားဇနီးေလာင္းကို က်ဳပ္က ျပစ္မွားစရာလား...သူမ်ားကိုလာျပီးေတာ့ ေဝဖန္မေနနဲ႔...ခင္ဗ်ားကိုယ္ခင္ဗ်ားလည္း ေၾ
ကးမံုထဲျပန္ၾကည့္Uီး...မ်က္လံုးက ျပဴးျပဴးနဲ႔...ဟြန္႔...႐ုပ္ကိုက ဇီးကြက္ကို လည္ပင္းညွစ္ထားတဲ့Aတိုင္းပဲ...ဒါေတာင္ ခ
င္ဗ်ားကို ယူမယ့္သူရွိတာ Aံ့ၾသပါ့ဗ်ာ''
စာေပသမားေကာင္ေလးက တစ္ခြန္းမွ Aတင္စီးမခံဘဲ ႏွာေခါင္းတစ္ခ်က္႐ႈံ႕၍ တုန္႔ျပန္ေျပာလုိက္ေသာ္ စုန္႔ရွန္႔စင္ Aေ
တာ္ေဒါပြသြား၏။ သူသည္ Aမွန္တကယ္၌ ႐ုပ္မဆိုးပါေခ်။ ႐ုပ္ရည္ေခ်ာေမာသလို သန္႔သန္႔ျပန္႔ျပန္႔ ေနထုိင္တတ္သူျဖ
စ္သည္။ ေက်ာ္ၾကားေသာ ရဲတုိက္ပိုင္ရွင္၏ သားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လာကမ္းလွမ္းသည့္ သမီးရွင္မ်ားကလည္း ဒုႏွင့္ေဒးပ
င္။ မ်က္လံုးျပဴးသည္ ဆိုသည္မွာလည္း သာမန္ထက္ မဆိုသေလာက္သာ ရွိေခ်၏။ လူငယ္ေကာင္ေလး ေျပာသေလာ
က္ထိေတာ့ မဆိုးဝါးေပ။ ေသးငယ္ေသာ မိမိ၏ ျပစ္ခ်က္ကေလးကိုပင္ မရမက ရွာေဖြျပီးေျပာေသာ ထိုလူငယ္Aား Aေ
တာ္ေလး ျမင္ျပင္းကပ္သြားေတာ့သည္။
''ေခြးမ်ိဳး''
သူသည္ ဆဲေရးတုိင္းထြာျပီးေနာက္ ဓားရွည္ျဖင့္ ျပင္းထန္စြာ တုုိက္ခုိက္ေလသည္။ ဓားခ်က္မ်ားမွာ ဘီးလူးသဘက္စီးေန
သလို ၾကမ္းတမ္းလွ၍ စင္းရွန္းရွန္းပင္ ထိတ္လန္႔သြားကာ မတားျမစ္ရဲေတာ့။ သူမသည္ စုန္႔ရွန္႔စင္၏ ဓားေရး ထိုမွ်ေကာ
င္းမြန္ေၾကာင္း မသိခဲ့ေပ။
''ခင္ဗ်ားက လက္နက္Aားကိုးနဲ႔ကိုး''
လူငယ္သည္ ဓားခ်က္မ်ားကို လူးလြန္႔ေရွာင္တိမ္းျပီး ေAာ္ေျပာလုိက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ခါးမွ ေခါက္ယပ္ေတာင္ကို ထု
တ္ယူျပီး ဖ်တ္ကနဲ ဖြင့္လုိက္ကာ...
''လက္နက္ပုန္းကို သတိထားေပေတာ့''
ဟု ေAာ္ေျပာလုိက္ေလေတာ့သည္။
''ဟာ''
စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ Aလြန္တရာ တုန္လႈပ္သြားျပီး ေနာက္ဆုတက
္ ာ ကြၽမ္းပစ္ေရွာင္ရွားလုိက္သည္။ သူ၏ ကိုယ္ေဖာ့ပညာ
မွာ မဆိုးလွ။ တခဏခ်င္း ၁၀ကိုက္ေက်ာ္သို႔ ေရာက္ရွိသြားေတာ့သည္။
''ခင္ဗ်ားၾကီး Aညာမိျပီ...ရွက္ဖြယ္...ရွက္ဖြယ္''
စာေပသမားလူငယ္သည္ မ်က္စိတစ္ဖက္မွိတ္ကာ လွ်ာထုတ္ေျပာင္ျပီး ရိပ္ခနဲ လႈပ္ရွားလုိက္ရာ စင္းရွန္းရွန္းဆီ ႐ုတ္တရ
က္ ေရာက္ရွိသြား၏။
''ရွင္...ရွင္...ဘာလုပ္မလို႔လဲ''
စင္းရွန္းရွန္းက Aထစ္ထစ္Aေငါ့ေငါ့ျဖင့္ ေမးျပီးေနာက္ ဓားထုတ္တုိက္ခုိက္မည္Aျပဳ...
''မေၾကာက္ပါနဲ႔ေလ''
စာေပသမားလူငယ္က ႏွစ္လိုဖြယ္ျပံဳးကာ ေျပာလုိက္ျပီး ညာလက္ညွိဳးျဖင့္ ရင္ဝမွAေၾကာကို ဆတ္ကနဲ ထိုးပိတ္လုိက္သ
ည္။ ထို႔ေနာက္ စင္းရွန္းရွန္း၏ ဓားကို လုယူသြားေလ၏။
''ရွင္...ရွင္...လူယုတ္မာ''
စင္းရွန္းရွန္းသည္ မိမိႏွင့္ တစ္ခါမွ်ပင္ မသိကြၽမ္းဖူးေသာ သူစိမ္းတရံ လူငယ္မွ မိမိ၏ Aရွက္ႏွင့္ဆုိင္ေသာ ေနရာကို Aေၾ
ကာပိတ္လုိက္သျဖင့္ မ်က္ႏွာနီရဲသြားသလို ရွက္ေဒါသေၾကာင့္ မ်က္ရည္မ်ားဝဲလာ၏။ Aမွန္တကယ္၌ ထိုလူငယ္သည္
Page 636
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
႐ုပ္ဖ်က္ထားေသာ စုလန္းလန္းပင္ မဟုတ္လား။ မိန္းကေလးခ်င္းမို႔ ျပဳမူလုိက္ေသာ္လည္း ေယာက္်ားေလးဟု ထင္မွတ္မိ
ေသာ စင္းရွန္းရွန္းAဖို႔ Aရွက္ရေစသည္။ စုလန္းလန္းက မရိပ္မိေခ်။ လက္သီးလက္ဝါးဆုပ္၍...
''စိတ္မေကာင္းပါဘူးဗ်ာ...တကယ္ေတာ့ က်ဳပ္...''
သူမ ရွင္းလင္းေျပာမည္ ရွိေသးသည္။ ႐ုတတ
္ ရက္ ေAးစိမ့္ေသာ လက္ဝါးခ်က္တစ္ခု ေရာက္ရွိလာသျဖင့္ ညာလက္မွ
ယပ္ေတာင္ကို လႊတ္ခ်ကာ လက္ဝါးဆန္႔တန္း ခုခံလုိက္၏။
''ဝုန္း...''
''Aင့္''
သူမသည္ ျပင္းထန္ေသာ Aတြင္းAားလႈိင္းေၾကာင့္ ေျခ၅လွမ္းမ်ွ ေနာက္ဆုတ္သြားေတာ့သည္။
''ဟင္''
AၾကီးAက်ယ္ ထိတ္လန္႔သြားျပီး ထိုသူ႔Aား ေသခ်ာၾကည့္႐ႈရာ စုန္႔ရွန္႔စင္ျဖစ္ေနေၾကာင္း သိရ၍ Aံ့Aားသင့္သြား၏။
သူ႔လက္ဝါးျပင္သည္ ျပာႏွမ္းေနျပီး ေAးစက္စက္ Aေငြ႕Aသက္တို႔ ျခံဳလႊမ္းေနေလသည္။ မည္သည့္သိုင္းပညာမွန္း သူ
မ မသိရွိေသာ္လည္း Aလြန္တရာ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းေသာ Aဆင့္ျမင့္ သိုင္းပညာတစ္မ်ိဳးဟု သေဘာေပါက္မိသ
ည္။
စုလန္းလန္းနည္းတူ စုန္႔ရွန္႔စင္လည္း Aံ့Aားသင့္သြား၏။
''က်ား႐ိုင္းညီေနာင္၃ေဖာ္ေတာင္ ငါ့လက္ဝါးခ်က္ကို ခုခံနုိင္မွာ မဟုတ္ဘူး...ဒဏ္ရာရသြားမွာ က်ိန္းေသဘဲ...ဒီေကာင္ေ
လးက ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ ရွိေသးတာကို ေနာက္ဆုတ္႐ံုေလာက္ပဲရွိတယ္...Aတြင္းAား Aေတာ္ေကာင္းေနပံုရတယ္''
မည္သို႔ဆိုေစကာမူ သတိထားတုိက္ခုိက္ရမည္ဟု ဆံုးျဖတ္၍ Aသင့္ျပင္ထားလုိက္သည္။
''သူခိုးေလး...ကြၽန္မဓားကို ယူျပီးေတာ့ ဘာလုပ္မလို႔လဲ...ျပန္ေပးစမ္း''
စင္းရွန္းရွန္းသည္ Aေၾကာပိတ္ခံရေသာ္လည္း စကားေျပာနုိင္သျဖင့္ ေAာ္ေျပာလုိက္ေလ၏။ ထိုAခါမွ စုန္႔ရွန္႔စင္သည္
သူမကုိ Aေၾကာေျဖေပးရန္ သတိရသြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္...
''ညီမေလး...သူက ဘယ္ေနရာကို Aေၾကာပိတ္သြားတာလဲ''
Aေလာတၾကီး ေမးျမန္းလိုက္ေသာ သူ႔စကားေၾကာင့္ စင္းရွန္းရွန္းသည္ မ်က္ႏွာနီရဲသြားျပီး ခ်က္ခ်င္း ေျပာမထြက္ေခ်။
''ညီမေလး...ဘယ္ေနရာလဲ''
ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ေမးျမန္းေသာAခါမွ မဝံ့မရဲႏွင့္...
''ညီ...ညီမရဲ႕...ဘယ္ဘက္ ရင္ဝမွာ''
ဟူ၍ ေျဖၾကားလုိက္သည္။
''ဘာ''
စုန္႔ရွန္႔စင္ Aေတာ္ခံျပင္းသြား၏။ စိတ္ထဲ၌လည္း သဝန္တိုသြားေလသည္။
''ေခြးေကာင္ေလး...ငါ့ဇနီးေလာင္းကိုေတာင္ ထိပါးရဲတယ္ေပါ့...ဓားၾကည့္ထားစမ္း''
စုန္႔ရွန္႔စင္၏ ဓားခ်က္သည္ ျမားတစ္စင္းပမာ ေလထုကို ထိုးခြင္း၍ ဝင္ေရာက္လာေလသည္။ ေAးစက္စက္ Aေငြ႕Aသ
က္မ်ားႏွင့္ ဓားေရာင္မွာ ေဖြးကနဲ လင္းလက္သြားသည္။ Uီးတည္ရာက စုလန္းလန္း၏ လည္မ်ိဳဆီသို႔...။
''ဟင္''
ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ဓားခ်က္ေၾကာင့္ စုလန္းလန္းသည္ တုန္လႈပ္သြားမိသည္။ သို႔ေသာ္ သည္Aတိုင္း ျငိမ္ေန၍မျဖစ္။ စြန္႔
စားမႈတစ္ခုကို ျပဳလုပ္လုိက္သည္။ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ျမဲျမဲစြာ ရပ္တည္၍ ေနာက္လွန္ေရွာင္တိမ္းျပီး လ်ပ္တျပက္
Page 637
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဓားထုတ္ကာ စုန္႔ရွန္႔စင္၏ ဓားကို ေဝွ႔ဝိုက္ခုတ္ပိုင္းေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ဓားရွည္ကို ေျမ၌ေထာက္ကာ လက္ျဖင့္ ဓားေ
ႏွာင့္ေပၚကို ညာလက္ျဖင့္ ဖိထားျပီး တစ္ဆက္တည္း ဘယ္ေျခေထာက္ျဖင့္ ဝမ္းဗိုက္Aား ျဖတ္ကန္ေလ၏။
''ခြၽမ္း...''
စုလန္းလန္း လုယူထားေသာ ဓားရွည္သည္ ထက္ျမက္ေသာ ရတနာဓားတစ္လက္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စုန္႔ရွန္႔စင္၏ ဓားရွ
ည္ကို က်ိဳးျပတ္သြားေစ၏။ ထို႔ျပင္ ေျခကန္ခ်က္ပါ ဝင္ေရာက္လာေလရာ ဘယ္လက္ဝါးခ်က္ျဖင့္ ႐ိုက္ထုတ္လုိက္၏။ သူ႔
Aစြမ္းAစကို သိရွိထားေသာ စုလန္းလန္းသည္ ခ်က္ခ်င္း သိုင္းကြက္႐ုတ္သိမ္းျပီး ေနာက္ဆုတ္ေရွာင္သြားသည္။
''ေခြးေကာင္ေလး...မင္းက ဘာျဖစ္လို႔ ဓားကို ခိုးရတာလဲ''
စုန္႔ရွန္႔စင္က ေဒါသျဖင့္ ေမးလုိက္ေသာAခါ စုလန္းလန္းသည္ စကားတစ္ခြန္းမွ် Aတင္စီးမခံသူပီပီ ခါးေထာက္၍...
''Aံမာ...ဇီးကြက္ကမ်ား...က်ဳပ္က ဒီဓားကို သေဘာက်လို႔ ယူတာပဲ...Aစကေတာ့ ဝယ္မလို႔ဟာကို...ခင္ဗ်ားက မႈိခ်ိဳးမွ်
စ္ခ်ိဳး၊ကန္စြန္းရြက္ခူး၊ခ်U္ေပါင္ရြက္သင္သလို က်ဳပ္ကို ခ်ိဳးႏွိမ္ျပီး Aရင္စေျပာလို႔ မေက်နပ္တာနဲ႔ လုယူတာ ဘာျဖစ္သလဲ
''
တစ္ခြန္းေျပာလွ်င္ ဆယ္ခြန္းမက တုန္႔ျပန္ေျပာတတ္ျပီး သာလိကာလို စကားမ်ားလွေသာ စုလန္းလန္းကိုၾကည့္ျပီး စုန္႔ရွ
န္႔စင္ Aလြန္တရာ ခံျပင္းသြားမိသည္။
''ဟား...ဟား...ဟား...''
သူသည္ မရယ္ခ်င္ရယ္ခ်င္ျဖင့္ ေျခာက္ကပ္ကပ္ ရယ္ေမာျပီး...
''ဒီေန႔ေတာ့ Aျမင္က်ယ္သြားေAာင္ က်ဳပ္လွ်ိဳထားတဲ့ သိုင္းပညာေတြ ထုတ္သံုးျပရတာေပါ့''
ထို႔ေနာက္တြင္ ဘယ္လက္ကို Aနည္းငယ္ေကြး၍ ညာလက္ကို ဆန္႔တန္းထားလုိက္သည္။ လက္ႏွစ္ဖက္စလံုးကိုလည္း
စြန္ကုပ္သ႑ာန္ ျပဳလုပ္ထားေတာ့၏။ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္မည့္ သိုင္းကြက္မ်ိဳးပင္။ စုလန္းလန္းသည္ စိတ္တြင္း၌ တု
န္လႈပ္သြားေသာ္လည္း ဟန္ေဆာင္ျပံဳးရယ္လုိက္သည္။
''ဟင္း...ဟင္း...ဟင္း''
''က်ဳပ္က Aျမင္မက်ယ္ေသးပါဘူးဗ်ာ...ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ခင္ဗ်ားေလာက္မွ မ်က္လံုးမျပဴးတာကိုး''
ခပ္ညင္းညင္းေလး ရယ္ေမာရင္း ျပန္ေျပာလုိက္ေသာ စကားေၾကာင့္ စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ ေတာက္တစ္ခ်က္ေခါက္မိသည္။ သူ
သာ ထိုလူငယ္ႏွင့္ စကားေျပာေလ Aရွက္ကြဲေလသာ ျဖစ္ေပမည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တိုက္ခုိက္ရန္ ေျပးဝင္လာမည္Aျပဳ...
''Aစ္ကို...''
စင္းရွန္းရွန္းက ေAာ္ေခၚလုိ္က္သျဖင့္ စိတ္႐ႈပ္ေထြးစြာျဖင့္ လွည့္ၾကည့္လုိက္ေလရာ...
''Aစ္ကို႔ကို ေျပာစရာရွိတယ္''
ဟု ဆိုလုိက္သျဖင့္ စုန္႔ရွန္႔စင္လည္း သူမAနီးသြား၍ နားေထာင္လုိက္သည္။
''ဓားလက္ကိုင္႐ိုးထဲမွာ ေျမပံုရွိတယ္''
ခပ္တိုးတိုးေလး ေျပာလိုက္ေလရာ စုန႔ရ
္ ွန္႔စင္ ဝမ္းေျမာက္သြားသည္။ ခ်က္ခ်င္းသြားေရာက္မည္Aျပဳ စင္းရွန္းရွန္းက...
''ညီမတို႔ မၾကာခင္ လက္ထပ္ေတာ့မွာ...ညီမတို႔ၾကားမွာ Aားနာစရာ မလိုေတာ့ပါဘူး...AေၾကာေျဖေပးပါUီး Aစ္ကိုရွန္႔စ
င္''
ဟု မဝံ့မရဲႏွင့္ ေျပာလုိက္ေလသည္။
''ဘယ္ေနရာလဲ ညီမ''
စုန္႔ရွန္႔စင္က ေမးလုိက္ေသာAခါ ရွက္ရြံ႕စြာျဖင့္ AေၾကာAမည္ကို ေျပာျပသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ ဆ
Page 638
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
တ္ကနဲ Aေၾကာေျဖေပးလုိက္ေလသည္။ စုလန္းလန္းသည္ ယခုထက္ထိတိုင္ မထြက္ခြာေသးဘဲ သူမတို႔ လုပ္ကိုင္ေနသ
မ်ွကို Aကဲခတ္ၾကည့္ေန၏။
''လူယုတ္မာကို ဝိုင္းတုိက္ၾကစို႔''
စင္းရွန္းရွန္းက ေဆာ္ၾသလုိက္ျပီး လက္ဝါးခ်က္မ်ားျဖင့္ သဲၾကီးမဲၾကီး တိုက္ခိုက္ေလေတာ့သည္။ သူမ၏ Aရွက္သိကၡာA
တြက္ မဟုတ္ေလာ။ သို႔ေသာ္ စုလန္းလန္းသည္ စင္းရွန္းရွန္း၏ လက္ဝါးခ်က္ေလာက္ကို မမႈေခ်။ ''Aရိပ္မဲ့ကိုယ္ေဖာ့ပ
ညာ''ျဖင့္ ေAးေဆးစြာ ေရွာင္တိမ္း႐ံုႏွင့္ လြတ္ေျမာက္သြားသည္။
''ေသေပေတာ့''
စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ သိိုင္းေလာက စည္းမ်U္းကိုလည္း ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့။ ေျပးမလြတ္ေAာင္ ႏွစ္ဖက္ညွပ္ကာ တိုက္ခုိက္လုိ
က္သည္။
''ေဟ့...က်ဳပ္ရွင္းျပ...''
စုလန္းလန္း ထိတ္ထိတ္ပ်ာပ်ာ ျဖစ္သြားေတာ့သည္။ စကားေျပာမည္ၾကံေသာ္လည္း စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ ေျပာခြင့္မေပးဘဲ ဖိ
တိုက္ေလသည္။ သူ၏တုိက္ကြက္မ်ားသည္ ျပင္းထန္ၾကမ္းတမ္းသလို ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းလွသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ စု
လန္းလန္းသည္ Aနည္းသတိထား တိုက္ခုိက္ေနရ၏။ သူမတတ္ကြၽမ္းသည္ကလည္း ''သံမဏိလက္ညွိဳးေတာက္သိုင္း''
တစ္ခတ
ု ည္းသာ ျဖစ္ေလသည္။ Aစပထမတြင္ စုန္႔ရွန္႔စင္တို႔၏ တိုက္ကြက္မ်ားကို Aျပန္Aလွန္ ခုခံတိုက္ခိုက္နုိင္ေသး
သည္။
''Aေတာ္လာတဲ့ ငနဲပါလား''
စုန္႔ရွန္႔စင္ပင္ သူတစ္ခါမွ မျမင္ဖူးေသာ သိုင္းကြက္ဆန္းမ်ားေၾကာင့္ Aံ့Aားသင့္သြားမိသည္။ သုိ႔ေသာ္ Aတြင္းAား ေ
ကာင္းမြန္သည့္Aျပင္ ဖံုးကြယ္လွ်ိဳ႕ဝွက္ထားေသာ သိုင္းပညာမ်ားကိုပါ ထုတ္သံုးလုိက္သျဖင့္ စုလန္းလန္းမွာ Aေတာ္ေ
လး Aခက္ေတြ႕သြားေလ၏။ သည္Aတုိင္းသာ ၾကာၾကာတုိက္ခိုက္ပါက သူမသာ ဒုကၡေရာက္ေပလိမ့္မည္။ မည္သို႔ ျပဳ
Aံ့မည္နည္း။ Aေကာင္းဆံုး နည္းလမ္းသည္ ထိုးေဖာက္ထြက္ေျပးျခင္းပင္။ ဤသည္ကို ရိပ္မိေသာ စုန္႔ရွန္႔စင္တို႔က A
လြတ္မေပးေခ်။ Aဓိကက်သည္မွာ သူမလက္ထဲမွ ဓားရွည္ပင္။ ထိုAထဲ၌ ရတနာေျမပံုတစ္ပိုင္းရွိေန၍ ပါသြားလို႔ မျဖစ္ေ
ခ်။
''ဟိတ္''
''ရႊီး...ရႊီး''
စင္းရွန္းရွန္းက AားAျပည့္ထည့္ကာ လက္ဝါးခ်က္ျဖင့္ Aတင္းဝင္ေရာက္တုိက္ခုိက္သလို စုန္႔ရွန္႔စင္သည္လည္း ဆန္းျ
ပားေသာ လက္သည္းသိုင္းကြက္ျဖင့္ စုလန္းလန္း၏ ရင္ဝကို ကုတ္ဆြဲလုိက္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူမသည္ ရွက္ရြံ႕ျပီး မ်က္
ႏွာရဲခနဲ ျဖစ္သြား၏။
''ရႊီး...''
ဓားရွည္ျဖင့္ စင္းရွန္းရွန္း၏ လက္ဝါးဗဟိုကို ထိုးႏွက္ျပီးေနာက္ ဓားAိမ္ျဖင့္ စုန္႔ရွန္႔စင္၏ လက္ေကာက္ဝတ္ကို ႐ိုက္လုိက္
ေလသည္။ Aတြင္းAားပါေသာ ဓားခ်က္ျဖစ္၍ ေလတိုးသံပင္ ထြက္ေပၚသြားေလရာ စင္းရွန္းရွန္းသည္ ထိတ္လန္႔တၾ
ကား သိုင္းကြက္႐ုတ္သိမ္း၍ ေနာက္ဆုတ္ေပးလုိက္ရသည္။ စုန္႔ရွန္႔စင္ကမူ ဓားAိမ္ကို ညာလက္သည္းျဖင့္ ကုပ္ဆြဲထား
လုိက္သည္။ ထို႔ေနာက္ တဆက္တည္းမွာပင္ ေဆာင့္ဆြဲလိုက္ရာ စုလန္းလန္းမွာ ယိမ္းယိုင္၍ ပါလာသည္။ ထိုAခါ ဘ
ယ္လက္ျဖင့္ လည္မ်ိဳကို ကုပ္ဆြဲလိုက္ေလ၏။ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာ သိုင္းကြက္ပင္။ စုလန္းလန္းသည္ ခ်က္ခ်င္း
ဓားAိမ္ကို လက္လႊတက
္ ာ ေနာက္ဆုတ္ေရွာင္ေတာ့သည္။
Page 639
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
လက္မတင္ေလး လြတ္ေျမာက္သြားသျဖင့္ သက္ျပင္းခ်မိသည္။ ထိုAကြက္သာ မိသြားလွ်င္မူ လည္မ်ိဳေပါက္၍ ေသဆံုး
သြားေပလိမ့္မည္။ ထိုစU္မွာပင္ စင္းရွန္းရွန္းက ဝင္ေရာက္တုိက္ခုိက္လာသလို စုန္႔ရွန္႔စင္ကလည္း ရက္စက္ေသာ သိုင္း
ကြက္မ်ားကို Aသံုးျပဳတုိက္ခိုက္ေလေတာ့သည္။ စုလန္းလန္းမွာ မ်က္လံုးျပဴး မ်က္ဆံျပဴးႏွင့္ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားလာသ
ည္။ Aသည္းAသန္ ခုခံေရွာင္တိမ္းေနရ၍ တျဖည္းျဖည္း လက္ပန္းက်ခ်င္သလို ျဖစ္မိ၏။ သူမသည္ Aဘိုးျဖစ္သူ၏ စ
ကားကို နားမေထာင္ဘဲ Aလည္Aပတ္မက္ျပီး သိုင္းပညာေကာင္းစြာ မသင္ယူခဲ့သည္တို႔ကို ယခုလို ဒုကၡၾကံဳေတြ႕ေတာ့
မွ ေနာင္တရသြားေလေတာ့သည္။ Aကယ္၍ Aဘိုးျဖစ္သူ၏ ''ဖိုမဓားသိုင္း''ႏွင့္ ''ကိုယ္တစ္ခု စိတ္ႏွစ္ျဖာသိုင္းပညာ''ႏွင့္
''ေက်ာက္စိမ္းပုေလြဓားသိုင္း''တို႔ကိုသာ ေသခ်ာေလ့က်င့္ခဲ့ပါက ယခုလို Aျဖစ္ဆိုးမည္မဟုတ္။ ေနာင္တရလည္း Aပိုပ
င္။ စိတ္Aာ႐ံု ပ်ံ႕လြင့္သြားေသာေၾကာင့္ စုန္႔ရွန္႔စင္၏ လက္ဝါးခ်က္က သူမ၏ ရင္ဝသို႔ Uီးတည္လာသလို စင္းရွန္းရွန္းထံမွ
လက္ဝါးခ်က္ကလည္း ေနာက္ေက်ာသို႔ တိုးဝင္လာေတာ့ေလသည္။ ေရွာင္တိမ္းဖို႔ မလြယ္ကူေတာ့။
''ဝုန္း''
က်ယ္ေလာင္ေသာ ျမည္သံႏွင့္Aတူ စုန္႔ရွန္႔စင္ႏွင့္ စင္းရွန္းရွန္းတို႔မွာ ေနာက္ဆုတ္သြားၾကသည္။
''ဟာ''
''ဟင္''
ႏွစ္ေယာက္စလံုး Aံ့Aားသင့္သြားျပီး တုန္လႈပ္သြားၾကသည္။ စုလန္းလန္းကို ျပဴးက်ယ္ေသာ မ်က္လံုးAစံုျဖင့္ စိုက္ၾက
ည့္၍...
''ရွင္...ရွင္က ေAာက္လမ္းပညာ သံုးလုိက္တာလား''
စင္းရွန္းရွန္းက ထိတ္လန္႔ေသာ AမူAယာျဖင့္ ေမးျမန္းေလရာ စုလန္းလန္းကိုယ္တုိင္လည္း ျပန္မေျဖနုိင္။ ေစာေစာက
သူမစိတ္ထဲတြင္ မိမက
ိ ိုယ္မိမိ ေသလူဟု သတ္မွတ္ထားျပီး မ်က္စိမွိတ္ထားမိသည္။ ထိုခဏဝယ္ ၾကီးမားေသာ Aတြင္း
Aားလႈိင္းတစ္ခု ကိုယ္တြင္းသို႔ ႐ုတ္တရက္ ဝင္ေရာက္လာသျဖင့္ ခ်က္ခ်င္း လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေၾကာက္ကန္,ကန္၍ ေဝွ႔ယ
မ္းမိလုိက္၏။ ထို႔မွ်ေလာက္ႏွင့္ စုန္႔ရွန္႔စင္တို႔ ေနာက္ဆုတ္သြားသည္ကို ေတြ႕ရေသာ္ ဝမ္းေျမာက္သြားသလို Aံ့Aားသင့္
သြား၏။ သူမသည္ Aဆင့္Aတန္းျမင့္မားေသာ သိုင္းပညာရွင္တစ္Uီးမွ တိတ္တဆိတ္ ကူညီေပးျခင္း ျဖစ္ရမည္ဟု သေ
ဘာေပါက္၍...
''ခင္ဗ်ားတို႔ေတြ ညွာလို႔ ညွာထားမွန္းမသိၾကဘူး...ေစာေစာက က်ဳပ္သာ နည္းနည္း Aားပိုထည့္လုိက္ရင္ တစ္ခါထဲ A
သက္ေပ်ာက္သြားလိမ့္မယ္...က်ဳပ္မို႔လို႔ေပါ့ဗ်ာ...တကယ္လို႔ က်ဳပ္ဆရာသာ ေရာက္လာရင္ ဒီထက္Aျဖစ္ဆိုးသြားမယ္ေ
နာ္...သူက က်ဳပ္လိုမညွာတတ္ဘူး...Aေတာ္ရက္စက္တယ္ဗ်''
ထိုစကားကို ယံုစားမိျပီး စင္းရွန္းရွန္းသည္ စိတ္ထဲ၌ Aေတာ္တုန္လႈပ္သြား၏။ သူမသည္ ေစာေစာက လက္ဝါးခ်က္ကို
လူငယ္ကိုယ္တုိင္ ကိုယ္ပိုင္Aတြင္းAားျဖင့္ တိုက္ခုိက္လုိက္ျခင္းဟု ယူဆထားသည္။ Aသက္ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ႏွင့္ ဤ
သို႔ဤမွ် Aစြမ္းထက္ေနေလရာ သူ၏ ဆရာသမားသာ ေရာက္ရွိလာပါက လြယ္မည္မဟုတ္ဟု ေတြးေတာမိေသာေၾကာ
င့္ပင္။ သူမတို႔သည္ မဟူရာဂိုဏ္းေၾကာင့္ ဒုကၡေရာက္ေနသည့္ၾကားမွ ရန္မီးမပြားခ်င္ေတာ့။ ယခင္က ျပည့္စံုခ်မ္းသာသ
ည့္ ရဲတိုက္သခင္မေလးဘဝ၌ သူမသည္ မည္သူ႔ကိုမွ် ေတာ္႐ံုတန္႐ံု Aထင္မၾကီးဘဲ မာနစိတ္ဝင္မိသည္။ မဟူရာဂိုဏ္းေၾ
ကာင့္ ဒုကၡAလီလီ ၾကံဳေတြ႕ရေတာ့မွ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ စိတ္ထားမ်ား ႏူးညံ့လာသည္ဟု ဆိုရေပမည္။ ယခုAခါဝယ္ မိ
တ္ေဆြသာ Aလိုရွိသည္။ ရန္သူကို မလိုလားေတာ့။ ေျပရာေျပေၾကာင္းေျပာမည္ဟု ေတြးေတာလုိက္မိသည္။
''ေတာက္...သူ႔Aတြင္းAားေတြက Aေတာ္ေၾကာက္စရာေကာင္းလွပါလား...႐ုတ္တရက္ၾကီး ျမင့္မားလာတာ ထူးေတာ့
ထူးဆန္းတယ္''
Page 640
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ စိတ္ထဲတြင္ ဇေဝဇဝါျဖစ္မိျပီး စU္းစားေတြးေတာရင္းမွ လူငယ္ကို တစ္စံုတစ္ရာ ေမးျမန္းရန္ ဟန္ျပင္လုိ
က္သည္။ စုလန္းလန္းသည္ ေျမေပၚ၌က်ေနေသာ ဓားAိမ္ကို ေကာက္ယူျပီး...
''က်ဳပ္သြားျပီေနာ္...ေနာက္မွေတြ႕ၾကမယ္''
ဟု လွ်ာထုတ္ေျပာင္၍ ေျပာလုိက္ကာ လွည့္ထြက္သြားမည္Aျပဳ...
''ရပ္လုိက္ ေကာင္ေလး...ထြက္ေျပးမယ္ မၾကံနဲ႔''
ေရခဲတမွ် ေAးစက္စက္ Aသံတစ္ခု ထြက္ေပၚလာေလရာ စုန္႔ရွန္႔စင္၊စင္းရွန္းရွန္းႏွင့္ စုလန္းလန္းတို႔ တုန္လႈပ္ေခ်ာ
က္ခ်ားသြားေတာ့သည္။
©©©©©©©©©©©©©©©©©©©

၃Uီးစလံုး Aသံၾကားရာသို႔ လွည့္ၾကည့္ေသာAခါ ျမင္းရထားAိမ္၏ ေခါင္မိုးေပၚ၌ မတ္တတ္ရပ္ေနေသာ လူတစ္ေယာ

က္ကို ေတြ႕လုိက္ရသည္။ ထိုသူသည္ Aက်ႋီဗလာႏွင့္ ခႏၶာကိုယ္ က်စ္လစ္ေတာင့္တင္းသူ ျဖစ္ေလ၏။ လက္ထဲတြင္ Aဝ
တ္ပတ္ထားေသာ ဓားရွည္ကို ကိိုင္ေဆာင္ထားျပီး ေနာက္ေက်ာ၌ ခရီးေဆာင္Aိတ္တစ္ခု လြယ္ပိုးထားလ်က္ရွိသည္။ A
သက္၅၀ေက်ာ္ခန္႔ရွိျပီး မ်က္ႏွာတျပင္လံုး ဓားဒဏ္ရာ Aမာရြတ္မ်ားျဖင့္ Aက်ည္းတန္ေနေလ၏။
စုန္႔ရွန္႔စင္ႏွင့္ စင္းရွန္းရွန္းတို႔သည္ ထိုပုဂၢိဳလ္ မည္သူမည္ဝါျဖစ္ေၾကာင္း မသိေခ်။ စုလန္းလန္းကမူ မ်က္ႏွာပ်က္သြားမိသ
ည္။ ထိုသူသည္ ရဲ႕က်ားေလာ္ကို ဒုကၡေပးခဲ့သည့္ ျမင္းစီးသမား၂၀ကို ထိတ္လန္႔ေခ်ာက္ခ်ားေစခဲ့ေသာ ႐ုပ္ဆိုးၾကီးပင္ မ
ဟုတ္လား။ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းေသာ သိုင္းပညာရွင္တစ္ေယာက္ဟု သေဘာေပါက္မိေသာ စုလန္းလန္းသည္ ထြ
က္ေျပးလွ်င္လည္း လြတ္မည္မဟုတ္ဟု ေတြးမိ၍ မည္သို႔ျပဳAံ့နည္းဟု Aၾကံဉာဏ္ထုတ္ စU္းစားေနေလ၏။ ထို႐ုပ္ဆိုးၾ
ကီးသည္ကား ႐ုပ္ဖ်က္ထားေသာ ေရွာင္ခ်ဴးပင္ ျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ...
''ခင္ဗ်ားက ဘယ္သူလဲ''
စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ မ်က္ေမွာင္ၾကီးကုတ္ကာ ေမးလုိက္သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးကမူ ေAးေဆးတည္ျငိမ္စြာျဖင့္...
''နတၳိ႐ုပ္ဆိုးၾကီးလို႔သာ မွတ္ထားေပေတာ့''
ဟုဆိုလိုက္ရင္း ျမင္းရထားေပၚမွ ခုန္ဆင္းလိုက္သည္။ သူ၏ လႈပ္ရွားမႈက သာမန္ထက္မပိုေပ။ ေAးေဆးတည္ျငိမ္လွ၏။
စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ လႈပ္ရွားမႈကိုၾကည့္၍ ႏွာေခါင္းတစ္ခ်က္႐ႈံ႕မိသည္။ သူ႔စိတ္ထဲ၌ ထိုသူသည္ သိုင္းပညာAန
ည္းငယ္သာ တတ္ကြၽမ္းျပီး လူတြင္က်ယ္လုပ္လိုျခင္းဟု ေတြးေတာမိေလသည္။
''Aစ္ကို သူ႔ၾကည့္ရတာ Aဆင့္ျမင့္ သိုင္းပညာရွင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ပံုရတယ္...သတိထား ဆက္ဆံရမယ္''
စင္းရွန္းရွန္းက သတိေပးလိုက္ေသာ္ စုုန္႔ရွန္႔စင္သည္ လွ်ိဳ႕ဝွက္စြာျပံဳး၍...
''Aစ္ကို႔ လက္ဝါးတစ္ခ်က္ကို ခုခံနိုင္ရင္ေတာ့ ညီမေျပာတာ လက္ခံလုိက္မယ္''
သူ႔စကားတြင္ ေမာက္မာမႈမ်ား ပါေနသည္။

#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၁၁၁)
(ထံုးစံAတိုင္း သန္ဘက္ခါမွ ျပန္တင္မည္)
မိမိကိုယ္ကို Aထင္ၾကီးလြနး္ ေသာ စုန္႔ရွန္႔စင္ကိုၾကည့္၍ စင္းရွန္းရွန္းလည္း ဘာမွ မေျပာသာေတာ့။ စိတ္ေမာကိုယ္ေမာျ
ဖင့္ က်ိတ္၍သက္ျပင္းခ်မိသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူတို႔ႏွစ္Uီးကုိ ဂ႐ုမစိုက္ပါ။ သူAဓိက ေတြ႕လိုေနသည္က စုလန္းလန္း
Page 641
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ကိုပင္။ မိမိကုိယ္မိမိ စာေပသိုင္းသမား စုခ်ဴးရန္ဟု Aမည္ခံထားေသာ ထိုလုလင္သည္ သူ၏ ေသြးေသာက္ညီAစ္ကို စု
ခ်ဴးရန္ႏွင့္ ပတ္သက္ေနသည္ေလာ သို႔မဟုတ္ တိုက္ဆိုင္စြာျဖင့္ နာမည္ခ်င္း တူညီေနသည္ေလာဟု ေသခ်ာသိလိုသည္။

စုလန္းလန္းသည္ သူမထံ ေလွ်ာက္လွမ္းလာေသာ ေရွာင္ခ်ဴးကိုၾကည့္၍ တုနလ

္ ႈပ္သြားသည္။ ႐ုတ္တရက္ ျဗဳန္းစားၾကီး
တိုက္ခုိက္မည္ကို စိုးရိမ္မိေလသည္။ မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ားကိို ႏွင္ထုတ္စU္ကလို မေကာင္းဆိုးဝါးပမာ မ်က္လံုးနီရဲေနသ
ည့္ သူ႔Aသြင္Aား ျပန္လည္ျမင္ေယာင္မိျပီး ေက်ာခ်မ္းသြား၏။ သို႔ေသာ္ သူမသည္ Aၾကံတစ္ခုကို စU္းစားမိသြားသည္။
ထိုAၾကံသည္ကား စုန္႔ရွန္႔စင္တို႔ႏွင့္ ရန္တိုက္ေပးရန္ ျဖစ္ေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပထမေျခလွမ္း စတင္ရန္Aတြက္ မ်က္ႏွာ
ကို Aတတ္နုိင္ဆံုး ခ်ိဳသာစြာ ျပံဳးလုိက္ေလသည္။ ေယာက္်ားေလးပမာ ႐ုပ္ဖ်က္ထားေသာ္လည္း ညာဘက္ပါးမွ ပါးခ်ိဳ႕ခြ
က္ေလး ေပၚေနျပီး မိန္းမေခ်ာ,ေခ်ာေသာ သူ႔Aသြင္ႏွင့္ Aျပံဳးက ျမင္ရသူကို စိတ္ၾကည္ႏူးေစသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ခ်
စ္စရာေကာင္းေသာ သူမAျပံဳးေၾကာင့္ စိတ္ေAးခ်မ္းသြားသလို ခံစားလုိက္ရ၏။
''ေနေကာင္းပါတယ္ေနာ္...ဆရာၾကီး''
''ဟင္''
သူမ ႏႈတ္ဆက္လုိက္ေသာ စကားသံေၾကာင့္ ေျခလွမ္းမ်ားရပ္ကာ ေၾကာင္Aမ္းAမ္း ျဖစ္သြားမိသည္။
''ေစာေစာက ဆရာသာ Aတြင္းAားနဲ႔ ကူညီမေပးရင္ တပည့္ေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ လက္ခ်က္ေၾကာင့္ ေသေတာ့မွာပဲ
''
သူမက စုန္႔ရွန္႔စင္တို႔ကို လက္ညွိဳးညႊန္ျပျပီး ေျပာလုိက္သည္။
''ဟင္''
စင္းရွန္းရွန္း Aံ့ၾသသြားသလို...
''လက္စသတ္ေတာ့ ဒီလိုကုိး''
စုန္႔ရွန္႔စင္က မွတ္ခ်က္ခ်မိသည္။ ေစာေစာက စုလန္းလန္းကို ညွပ္ပူး၍ တုိက္ခိုက္စU္က မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ သူမထံမွ ထြက္ေ
ပၚလာသည့္ ျပင္းထန္ေသာ Aတြင္းAားလႈိင္းၾကီးေၾကာင့္ ေနာက္ဆုတ္လုိက္ရသည္။ Aသက္ငယ္ငယ္ႏင
ွ ့္ Aတြင္းAား
ေကာင္းလွခ်ည္လားဟု ထိုစU္က ေတြးေတာမိသည္။ ယခု သူမေျပာကာမွ ႐ုပ္ဆိုးၾကီး ကူညီေပးျခင္းဟု သိရွိရေလ၏။ စိ
တ္ထဲ၌လည္း Aထူးတုန္လႈပ္သြားေလသည္။ Aကယ္၍သာ ထို႐ုပ္ဆိုးၾကီးက သူတို႔ကို တုိက္ခုိက္ပါလွ်င္မူ ဟူေသာAေ
တြးေၾကာင့္ စိုးရိမ္မႈမ်ား Aနည္းငယ္ ကိန္းေAာင္းလာသည္။
''သူ႔Aတြင္းAား ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေကာင္း ငါ့ရဲ႕ ယမမင္းလက္ဝါးသိုင္းနဲ႔ ကေဝလက္သည္းသိုင္းကိုေတာ့ ယွU္နုိင္မ
ယ္ မထင္ပါဘူး''
စိတ္တြင္းမွ မိမိကိုယ္မိမိ ယံုၾကည္စိတ္ျဖင့္ ေတြးေတာမိလုိက္သည္။
''မင္းက်ဳပ္ကို ဘာျဖစ္လို႔ ဆရာလို႔ ေခၚတာလဲ''
ေရွာင္ခ်ဴးက နားမလည္နုိင္ဟန္ျဖင့္ ေမးလုိက္ေသာAခါ စုလန္းလန္းသည္ က်ိတ္ေပ်ာ္သြား၏။
''ဟင္း...ဟင္း...႐ုပ္ဆိုးၾကီးေတာ့ ငါ့Aကြက္ထဲ ဝင္သြားျပီ''
ဟူ၍ စိတ္ထဲ၌ ေတြးေတာမိသည္။ မ်က္ႏွာကိုမူ ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ျဖင့္ တည္ျငိမ္ေAာင္ ျပဳလုပ္လုိက္သည္။
''ဆရာခိုင္းတဲ့Aတုိင္း တပည့္လုပ္ေဆာင္တာ ေAာင္ျမင္သြားပါျပီ''
လက္သီးလက္ဝါးဆုပ္၍ ေျပာလုိက္ေလသည္။
''ဟာ...သူတို႔က ဆရာတပည့္ေတြလား''
Page 642
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
စုန္႔ရွန္႔စင္ ထိတ္လန္႔သြားမိသည္။ ေစာေစာကလို Aေဝးမွေန၍ Aတြင္းAားျဖင့္ပင္ ကူညီေပးႏိုင္ေသာ ထို႐ုပ္ဆိုးသည္
ေတာ္ရံုတန္ရံု မဟုတ္ေတာ့။ သူတို႔ႏွစ္Uီးသာ မိမိတို႔ကို တိုကခိုက္ခဲ့ပါလွ်င္ ဟူေသာAေတြးေၾကာင့္ ရင္ထိတ္မိသည္က
Aမွန္ပင္။
''ေနပါUီး...မင္းကို ဘာလုပ္ခုင
ိ ္းလို႔တုန္း...က်ဳပ္သိခ်င္တာက...''
စုလန္းလန္းက ေရွာင္ခ်ဴးကို ေျပာခြင့္မေပးဘဲ Aရင္UီးေAာင္ ၾကားျဖတ္ေျပာလိုက္သည္။
''ဆရာစိတ္မဆိုးပါနဲ႔...ခိုင္းတဲ့Aတိုင္း ရတနာဓားတစ္လက္ ရွာနုိင္ခဲ့ပါျပီ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ တAံ့တၾသႏွင့္...
''ဘယ္လို ရတနာဓား...ဘာကိုလဲ''
ထိုAခါ စုလန္းလန္းသည္ ျပံဳးရယ္၍...
''ဆရာၾကီးက မိုးေျမဓားသိုင္းကို ေလ့က်င့္ဖု႔A
ိ တြက္ ဓားေကာင္းတစ္လက္ကို ၂ႏွစ္နဲ႔ ရေAာင္ရွာပါလို႔ တပည့္ကို လြန္ခဲ့
တဲ့ ၃ႏွစ္က တာဝန္ေပးခဲ့တယ္...တပည့္လည္း Aေတာ္ၾကိဳးစားျပီး ရွာတာပဲ...Aခုက်မွ ေAာင္ျမင္သြားတယ္''
ေျပာေနရင္း သူမသည္ စင္းရွန္းရွန္းထံမွ လုယူထားသည့္ ဓားကို ေျမွာက္ျပသည္။ ထို႔ေနာက္မွ...
''တစ္ႏွစ္ေနာက္က်ျပီးမွ ရလာတာဆိုေတာ့ စိတ္မဆိုးနဲ႔ေနာ္ ဆရာၾကီး...တပည့္ေတာင္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ခက္ခက္ခဲခဲ
တိုက္ခုိက္လုိက္ရတာ...ဆရာသာ ေစာေစာက မကယ္လုိက္ရင္ ေသသြားတာ ၾကာေရာေပါ့''
စုလန္းလန္းသည္ စုန္႔ရွန္႔စင္၏ လက္ဝါးခ်က္္မွ လက္မတင္ေလး လြတ္ေျမာက္ေAာင္ ကယ္တင္ေပးသူမွာ ဤ႐ုပ္ဆိုးၾကီး
ပင္ ျဖစ္ရမည္ဟု သိရွိေသာေၾကာင့္ Aခ်ိတ္Aဆက္မိမိႏွင့္ လုပ္ဇာတ္ခင္းျပီး ေျပာၾကားလုိက္သည္။ ေၾကာင္Aမ္းAမ္း ျဖ
စ္ေနေသာ ေရွာင္ခ်ဴးကို ၾကည့္ျပီး ရယ္ခ်င္စိတ္ေပၚသြားသည္။ သို႔ေသာ္ လက္ေတြ႕မွာမူ မရယ္ဘဲ ငို႐ႈိက္ေလေတာ့သ
ည္။
''Aဟင့္...ရႊတ္''
မ်က္ရည္မ်ားပင္ ထြက္လာျပီး ႏွာေခါင္းတစ္ခ်က္႐ႈံ႕၍...
''တပည့္ကို ခြင့္မလႊတ္ဘူးလား ဆရာၾကီး''
ဟု ေျပာလုိက္ေလရာ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မည္သို႔ ေျပာရမွန္းမသိေတာ့။
''မင္း...မင္း...ဘာေတြေျပာ...''
စုလန္းလန္း၏ စကားေၾကာင့္ စုန္႔ရွန္႔စင္တို႔ သံသယဝင္သြားၾကသည္။
''ဟင္း...ဟင္း...ဟင္း''
''လက္စသတ္ေတာ့ ဆရာတပည့္ေတြက တစ္က်ိတ္ထဲ တစ္ဉာဏ္ထဲေတြကိုး''
စုန္႔ရွန္႔စင္က မွတ္ခ်က္ခ် ေျပာလုိက္ေလသည္။
''မင္းထင္သလို သူက က်ဳပ္တပည့္...''
ေရွာင္ခ်ဴးက ရွင္းျပမည္ ၾကံလိုက္ေသာ္လည္း...
''ဆရာၾကီး စိတ္မဆိုးပါနဲ႔...တပည့္ေတာင္းပန္ပါတယ္''
စုလန္းလန္းက ေရွာင္ခ်ဴး၏ လက္ကို Aတင္းဆြဲ၍ ေျပာေလသည္။
''မင္း...လူလိမ္...ဘာမွဝင္မ႐ႈပ္နဲ႔''
ေရွာင္ခ်ဴးက တြန္းလုိက္ရာ...
''Aမယ္ေလး''
Page 643
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
သူမသည္ မထိန္းနုိင္ဘဲ လဲက်သြား၏။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ AားAနည္းငယ္သာ သံုးလုိက္ေသာ္လည္း ဟန္ခ်က္ပ်က္ျပီး လဲ
က်သြားသည္ကို ေတြ႕ရေသာ္ Aားတံု႔Aားနာ ျဖစ္သြားမိသည္။ စုလန္းလန္းက Aၾကံရွိေသာေၾကာင့္ ဟန္ေဆာင္ပန္ေ
ဆာင္ႏွင့္ လွဲခ်လုိက္ျခင္းသာ။
''Aီး...ဟီး...ဟီး''
႐ုတ္တရက္ သူမက ေAာ္ငိုလုိကသ
္ ျဖင့္ ေရွာင္ခ်ဴးတို႔တေတြ ေၾကာင္Aမ္းAမ္း ျဖစ္သြားေတာ့သည္။ သူမကို ၾကည့္လုိ
က္ေသာAခါ မ်က္ရည္မ်ား တသြင္သြင္ စီးက်ေနသည္ကို ေတြ႕လုိက္ရ၏။
''တပည့္ကို ခြင့္မလႊတ္ေတာ့ဘူးလား...သိုင္းေလာကမွာ တပည့္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ မ်က္ႏွာငယ္ရတယ္ဆိုတာ ဆရာ
မသိဘူး...တပည့္ကိုေတာ့ ႏွင္မထုတ္ပါနဲ႔...ဆရာၾကိဳက္တဲ့Aျပစ္ေပးပါ''
မ်က္ရည္တစမ္းစမ္းႏွင့္ ေျပာလုိက္ေသာ သူမ AမူAရာက သနားစဖြယ္Aတိပင္။ မည္သူမဆို ထိုျမင္ကြင္းကို ေတြ႕မိပါ
က စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိမွာ မလြဲေပ။ စင္းရွန္းရွန္းက ဘုမသိဘမသိ ဝင္ေျပာလုိက္ေလသည္။
''ကိုယ့္တပည့္ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ေလးကို တာဝန္ၾကီးခိုင္းတဲ့ ဆရာမ်ိဳးလည္းရွိတာ Aံ့ၾသပါ့''
စုန္႔ရွန္႔စင္ကလည္း...
''ဟုတ္ပါ့...သတၱိရွိရင္ ကိုယ့္Aစြမ္းAစနဲ႔ ရေAာင္ယူပါလား ႐ုပ္ဆိုးၾကီး''
ဟု လက္ညွိဳးထိုး၍ ေျပာလုိက္ေလရာ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စုလန္းလန္းAား Aေတာ္စိတ္တုိသြား၏။ မိမိကို ေခ်ာက္တြန္းေန
သည္ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း သိရွိသေဘာေပါက္သြားေတာ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္...
''မင္း...မင္းကမ်ား က်ဳပ္ကို...''
''Aီး...ဟီး...ဟီး''
''Aဟင့္...Aဟင့္...ရႊတ'္ '
သူမသည္ ေAာ္ငို၍ ႐ႈိက္သံထြက္ေAာင္ ႏွာေခါင္း႐ႈံ႕လုိက္ျပီး...
''ဆရာ တပည့္ကို ခြင့္လႊတ္ပါေတာ့''
လက္ဖမိုးျဖင့္ မ်က္ရည္သုတ္ျပီး စိတ္မေကာင္းေသာ AမူAရာျဖင့္ တစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ မ်က္ႏွာကို လက္ဝါးျဖင့္Aုပ္၍ ထြ
က္ေျပးသြားေလသည္။
''ေဟ့...မေျပးနဲ႔''
ေရွာင္ခ်ဴးက ေAာ္ဟစ္၍ တားျမစ္မည္ၾကံေသာ္...
စုန္႔ရွန႔စ
္ င္က သူ႔ေရွ႕တြင္ ပိတ္ရပ္ရင္း ေAာ္ေငါက္ေျပာလုိက္သည္။
''ရပ္လုိက္စမ္း''
ထို႔ေနာက္ စင္းရွန္းရွန္းကိုပါ မ်က္ရိပ္ျပ၍ ေရွ႕ေနာက္ ပိတ္ဆို႔ထားေလသည္။
''မင္းတို႔က ဘာျဖစ္ခ်င္တာလဲ''
ေရွာင္ခ်ဴးက မ်က္ေမွာင္ကုတ္၍ ေမးလိုက္ေသာ္ သေဘာက်စြာ ရယ္ေမာေလေတာ့သည္။
''ဟား...ဟား...ဟား...ဟား''
''ခင္ဗ်ားတပည့္ရဲ႕ ကိစၥကို ရွင္းသြားUီး''
မေက်နပ္ေသာ AမူAရာျဖင့္ စုန္႔ရွန္႔စင္က ေျပာလုိက္ေသာ္ ေရွာင္ခ်ဴးကလည္း...
''သူက က်ဳပ္တပည့္မဟုတ္သလို ဘာမွလည္း ရွင္းစရာမရွိဘူး''
ထိုAခါ စင္းရွန္းရွန္းက မခိုးမခန္႔ ရယ္ေမာရင္း...
Page 644
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ရွင့္တို႔ ဆရာတပည့္ေတြက Aေတာ္ေလး Aတုိင္Aေဖာက္ညီတာကိုး...ရွင္Aခုခ်က္ခ်င္း ကြၽန္မဓားကို ျပန္ေတာင္းေပး
ပါ''
ဟု ဆိုလုိက္လွ်င္...
''က်ဳပ္နဲ႔သူက ဘာမွ မပတ္သက္ဘူး...သူေစာေစာက ေျပာခဲ့တာေတြAားလံုး လီဆယ္ထားတာခ်ည္းပဲ''
ဟူ၍ ေရွာင္ခ်ဴးက ျငင္းခ်က္ထုတ္ေလသည္။ သို႔ေသာ္ သူေျပာသည့္ စကားကို ႏွစ္ေယာက္စလံုး လက္မခံၾကေခ်။
''သူသာ ဟန္ေဆာင္ေျပာတာဆိုရင္ မ်က္ရည္ၾကီးငယ္က်စရာ Aေၾကာင္းမရွိဘူး...ရွင္ေျပာတာ Aဓိပၸာယ္မရွိဘူး''
''ဟုတ္တယ္...ခင္ဗ်ား ရေAာင္ ျပန္ေတာင္းေပး''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aေတာ္စိတ္ညစ္သြား၏။ စင္းရွန္းရွန္း ေျပာသည္ကလည္း မွန္ေပသည္။ မ်က္ရည္ၾကီးငယ္က်ေAာင္ ဟ
န္ေဆာင္ငိုဖို႔ ဆိုသည္မွာ လြယ္ကူေသာ Aလုပ္ေတာ့ မဟုတ္ေပ။ 'Aငိုလြယ္ A႐ႈိက္ခက္'ဟူ၍လည္း ဆိုၾကသည္။ သူမ
သည္ ငို႐ံုသာမက ႐ႈိက္သံေပျပီး မ်က္ရည္မ်ားထြက္ေAာင္ ပိပိရိရိ ဟန္ေဆာင္သြားေသး၏။ မည္သူမဆို ဆရာတပည့္
ဟု ယံုၾကည္ၾကမည္မွာ မလြဲEကန္ပင္။ ေတြေဝစU္းစားေနေသာ ေရွာင္ခ်ဴးကိုၾကည့္၍ စုန္႔ရွန႔စ
္ င္တုိ႔ သံသယ ခုိင္မာသြား
သည္။
''ခင္ဗ်ား ေျပာစရာ စကားမရွိေတာ့ဘူး မဟုတ္လား...က်ဳပ္Aထင္ ခင္ဗ်ားက မဟူရာဂိုဏ္းသားပဲ ျဖစ္ရမယ္..Aဲ့ဒီဂိုဏ္း
က လူေတြAားလံုး လိမ္လည္ေကာက္က်စ္ ယုတ္မာတဲ့ေနရာမွာ ထိပ္တန္းကပဲ''
စုန္႔ရွန္႔စင္၏ စကားေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သေဘာက်စြာ ရယ္ေမာလုိက္ေလသည္။
''ဟား...ဟား...ဟား...ဟား''
သူ႔Aသံသည္ Aတြင္းAားသံုး ရယ္ေမာလုိက္ျခင္းျဖစ္၍ စုန္႔ရွန္႔စင္တုိ႔ နားစည္ထဲထိ က်ယ္ေလာင္စြာ ႐ိုက္ခတ္သြား၏။
Aတြင္းAားျဖင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ရန္ ၾကိဳးစားေသာ္လည္း မရေခ်။ Aရယ္ရပ္လုိက္ေသာAခါမွ သက္သာရာ ရသြားေပ၏။ စိ
တ္ထဲ၌ ေရွာင္ခ်ဴး၏ Aတြင္းAားကို Aေတာ္ခပ္ရွိန္ရွိန္ ျဖစ္သြားမိသည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စုန႔ရ
္ ွန္႔စင္ကို ေစ့ေစ့ၾကည့္၍...
''စုန္႔ရွန္႔စင္...မင္းက ၾကမ္းပိုးကို လိပ္ျဖစ္ေAာင္ ေျပာတတ္ေသးတယ္ကိုး...ေဝဟင္ေတာင္ကုန္းမွာတုန္းက မင္းAေဖနဲ႔
ယြီဖန္းတို႔ Aဆက္Aသြယ္ရွိတာကို က်ဳပ္သိခဲ့ရတယ္...က်ဳပ္Aထင္ မင္းAေဖကသာ မဟူရာဂိုဏ္းသားတစ္ေယာက္ ျဖ
စ္ရမယ္''
ထိုစကားေၾကာင့္ စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ မ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္သြား၏။ သို႔ေသာ္ စင္းရွန္းရွန္း မသကၤာျဖစ္မည္စိုး၍ AမူAရာ ထိန္
းလုိက္ေလသည္။
''Aစ္ကို သူေျပာတာက''
စင္းရွန္းရွန္းက ေမးျမန္းမည္Aျပဳ စုန္႔ရွန္႔စင္က ကပ်ာကယာ ေခါင္းခါယမ္း၍...
''သူေလွ်ာက္ေျပာေနတာ ညီမေလး...ေဖေဖက သုိင္းေလာက နာယကၾကီး...ဘာျဖစ္လို႔ မဟူရာဂိုဏ္းနဲ႔ ေပါင္းရမွာလဲ...
ေဝဟင္ေတာင္ကုန္းမွာ ရွိသမွ် လူေတြAားလံုးကို ယြီဖန္းက ဖမ္းဆီးသြားတယ္ဆိုတာ Aကုန္သိတယ္...တမင္တကာ
ညီမနဲ႔ Aစ္ကို႔ကို ေသြးခြဲေနတာ''
ဟူ၍ Aေၾကာင္းျပခ်က္ေပးကာ ေျပာေလသည္။
''ညီမ Aစ္ကို႔ကို ယံုပါတယ္''
စင္းရွန္းရွန္းသည္ တစ္လမ္းလံုး မိမိAား မွဲ႔တစ္ေပါက္ မစြန္းေAာင္ ေစာင့္ေရွာက္ေပးခဲ့ေသာ စုန္႔ရွန္႔စင္၏ စိတ္ထားကို
သိရွိရ၍ ယံုၾကည္စြာျဖင့္ ေျပာမိသည္။ သူမ၏ ဘဝတစ္သက္တာလံုးကို သူ႔Aေပၚ ခ်စ္စိတ္ျဖင့္ ပံုAပ္ထားမည္ဟု ဆံုးျဖ
Page 645
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
တ္ထား၍ သံသယ မဝင္ေတာ့ေခ်။ Aခ်စ္မွာ မ်က္စိမရွိ။ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္မိပါက သူလုပ္သမွ်ကို မျပစ္မျမင္ဘဲ
စံုလံုးကန္းသြားသည္ဟု ဆိုရေပမည္။
''ဟူး...''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သက္ျပင္းမႈတ္ထုတ္ျပီးေနာက္...
''က်ဳပ္ဘာမွ မေျပာလိုေတာ့ဘူး...ခြင့္ျပဳပါUီး''
ဟုဆို၍ ထြက္ခြာသြားမည္Aျပဳ...
''ဝွီး...''
ေAးစိမ့္ေသာ လက္ဝါးခ်က္က ေရွာင္ခ်ဴး၏ ေနာက္ေက်ာသို႔ တိုးဝင္လာေလသည္။ စုန္႔ရွန္႔စင္ Aလစ္တုိက္ခုိက္လုိက္ျခင္
းပင္။ သို႔ေသာ္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္ပင္ မထိလုိက္ရ။ Aေကာင္Aထည္ မျမင္ရသည့္ ၾကီးမားေသာ Aားတစ္ခု၏
တြန္းကန္မႈကို ခံစားလိုက္ရသည္။
''ဝုန္း''
''Aင့္''
စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ ေနာက္သို႔ လြင့စ
္ င္ကာ တစ္ခ်က္ညည္းညဴမိသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးက ''ေလနတ္ဘုရားသိုင္း''မွ ''မဟာေဝဟ
င္တံတုိင္း''Aကြက္ျဖင့္ Aတြင္းAားထုတ္ ကာကြယ္လုိက္သျဖင့္ ထိုသို႔ျဖစ္သြားျခင္းပင္။
''Aစ္ကို...''
စင္းရွန္းရွန္းသည္ စိုးရိမ္တၾကီးႏွင့္ သူ႔ထံ Aေျပးကေလးသြား၍ ထူမေပးလုိက္သည္။
''ရတယ္...Aစ္ကို ဘာမွမျဖစ္ဘူး''
စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ Aားတင္း၍ မတ္တတ္ရပ္ရင္း ေျပာျပီးေနာက္ ေရွာင္ခ်ဳးကို မီးဝင္းဝင္းေတာက္ေသာ မ်က္လံုးစံုျဖင့္ၾကည့္
ကာ...
''ခင္ဗ်ားၾကီးက ပညာလွ်ိဳထားတာကိုး...က်ဳပ္Aေၾကာင္း သိေစရမယ္''
ၾကံဳးဝါးေAာ္ေျပာလုိက္ျပီး ေAးစက္ျပာႏွမ္းေသာ လက္ဝါးသိုင္းတစ္မ်ိဳးျဖင့္ တုိက္ခုိက္ေလေတာ့သည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူ၏ တိုက္ကြက္မ်ားကို ကိုယ္ေဖာ့ပညာျဖင့္ AသာAယာ ေရွာင္တိမး္ သြားေလသည္။ စုန္႔ရွန္႔စင္၏ သုိင္
းပညာAဆင့္ေလာက္ႏွင့္ သူ႔Aဝတ္စကိုပင္ ထိေAာင္ တုိက္ႏိုင္မည္မဟုတ္။
''ေဝဟင္ေတာင္ကုန္းမွာတုန္းက ရဲ႕က်ားေလာ္ကို တုိက္ခိုက္ခဲ့တဲ့ လက္ဝါးသိုင္း မဟုတ္လား''
ေရွာင္ခ်ဴးက တိုက္ခိုက္မႈမ်ားကို ေရွာင္ရွားရင္း Aသံက်ယ္က်ယ္ျဖင့္ ေမးျမန္းလုိက္ေသာ္ စုန္႔ရွန႔စ
္ င္သည္ Aံၾကိတ္၍...
''က်ဳပ္ရဲ႕ AေAးဓာတ္ လက္ဝါးသိုင္းAေၾကာင္း ခင္ဗ်ားသိေစရမယ္''
ဟု ၾကိမ္းေမာင္းလုိက္၏။ ထိုAခါ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သေဘာက်စြာ ရယ္ေမာမိသည္။
''ခင္ဗ်ားက ဘာရယ္တာလဲ''
စုန္႔ရွန္႔စင္က တုိက္ခုိက္ရင္း မေက်မနပ္ျဖင့္ ေမးျမန္းလိုက္ေသာ္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ခနဲ႔ျပံဳး,ျပံဳး၍...
''စုန္႔ရွန္႔စင္...တစ္ျခားသူကုသ
ိ ာ လိမ္ေျပာလို႔ ရခ်င္ရမယ္...က်ဳပ္ကိုေတာ့ ရမယ္မထင္နဲ႔...မင္းသံုးတဲ့ သိုင္းကြက္မ်ိဳးကို
က်ဳပ္ကိုယ္တုိင္ ေတြ႕ျမင္ဖူးတယ္...လက္ေတြ႕လည္း တိုက္ခိုက္ဖူးတယ္...မိစၧာ၅မ်ိဳးက်င့္စU္ထဲက ယမမင္းလက္ဝါးသိုင္း
မဟုတ္လား''
သူ႔စကားေၾကာင့္ စုန္႔ရွန္႔စင္ မ်က္ႏွာပ်က္သြားသလို စင္းရွန္းရွန္းမွာလည္း Aံ့Aားသင့္သြားမိ၏။
''ခင္ဗ်ား Aဓိပၸာယ္မရွိတာ မေျပာနဲ႔...က်ဳပ္ရဲ႕သိုင္းက ဆရာတစ္ေယာက္ လွ်ိဳ႕ဝွက္သင္ေပးတဲ့ AေAးဓာတ္လက္ဝါးပဲ''
Page 646
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ျငင္းခ်က္ထုတ္ရင္း ျပင္းထန္စြာ တုိက္ခုိက္ေလေတာ့သည္။ တျဖည္းျဖည္း သူ၏ လက္ဝါးမွစ၍ လက္ေမာင္းရင္း ႏွစ္ဖ
က္စလံုးထိ ေရခဲစုိင္မ်ား ဖံုးAုပ္သြားေတာ့သည္။
''ေရခဲေမွာ္ သိုင္းကြက္ထင္ပ''
ေရွာင္ခ်ဴးက ျပံဳးရယ္၍ ေျပာလုိက္ေသာ္ AၾကီးAက်ယ္ မ်က္ႏွာပ်က္သြားျပန္ေတာ့သည္။
''ဒီ႐ုပ္ဆုးိ ၾကီးက ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္ Aေရးမၾကီးဘူး...ငါ့ရဲ႕ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ေတြကို သိေနပံုရတယ္...Aျမန္ရွင္းပစ္မွပဲ''
ေတြးေတာရင္း တရၾကမ္း တိုက္စစ္ဆင္ေတာ့သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ယိမ္းႏြဲ႕ကာ ေAးေAးေဆးေဆး ေရွာင္ရွားေနေလ
သည္။ စုန္႔ရွန္႔စင္ စိတ္ထဲ၌ ထင့္ကနဲ ျဖစ္သြားမိသည္။
''Aခ်ိန္ကုန္တယ္ စုန္႔ရွန္႔စင္''
ေရွာင္ခ်ဴးက ေျပာလုိက္ျပီး လက္ဝါးခ်က္ထုတ္လုိက္သည္။ Aျမင္၌ လက္ဝါးခ်က္သည္ ေပ်ာ့ေပ်ာင္း၍ ႐ိုးစင္းကာ Aားမာ
န္မရွိသလိုပင္။ သို႔ေသာ္ သူ႔Aတြင္းAားကို သိမထားလွ်င္ စုန္႔ရွန္႔စင္Aေနျဖင့္ Aထင္ျမင္ေသးျပီး ခုခံမိေပလိမ့္မည္။ ယခု
Aခါဝယ္ သူတိုက္စစ္ဆင္ေနသည္ကို မမႈဘဲ ေရွာင္ရွားရင္း လ်ပ္တျပက္ ထုတ္ေဖာ္လိုက္ေသာ သိုင္းကြက္ျဖစ္၍ ေပါ့ေ
သးေသး မဟုတ္ဟု နားလည္မိသည္။ သို႔ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သိုင္းကြက္႐ုတသ
္ ိမ္းျပီး ေနာက္ဆုတ္လိုက္သည္။ သို႔တုိင္ A
တြင္းAားလႈိင္းမ်ားက Aဆက္မျပတ္ တိုးေဝွ႔တုိက္ခတ္လာသျဖင့္ ေျခဆယ္လွမ္း ဆုတ္ခြာလုိက္ရသည့္Aျပင္ လႈိင္းလံုးပ
မာ ဆင့္ကဲ၍ ႐ိုက္ခတ္လာေသာေၾကာင့္ ေနာက္ကြၽမ္းပစ္၍ ေရွာင္ရွားေပးမွ လြတ္ေျမာက္သြားသည္။ သို႔တုိင္ ယိုင္လဲက်
မလို ျဖစ္ေန၍ Aတြင္းAားကို ေျခေထာက္၌ စုစည္းလုိကမ
္ ွ Aခိုင္Aမာ ရပ္တည္နုိင္ေတာ့သည္။
''ဟင္''
သူသည္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ Aတြင္းAားကို သိရွိျပီး တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားသြားသလို မိမိထက္ Aဆမ်ားစြာ သာလြန္ေၾကာင္း
သေဘာေပါက္သြားမိသည္။ လည္ေခ်ာင္းထဲတြင္ ပ်ိဳ႕တက္လာသျဖင့္ Aံၾကိတ္ထားလိုက္၏။
''ေလနတ္ဘုရားသိုင္းရဲ႕ သ႑ာန္မဲ့ေလလႈိင္းက Aေတာ္ျပင္ထန္းသားပဲ''
ဟု ခပ္တိုးတိုးေလး ေရရြတ္မိျပီး ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စင္းရွန္းရွန္းကို ေစ့ေစ့ၾကည့္၍...
''လူတစ္ေယာက္ကို Aျပင္ပန္းသ႑ာန္နဲ႔ ဆံုးျဖတ္လို႔မရဘူး...စုန္႔ရွန္႔စင္က မဟူရာဂိုဏ္းသားတစ္ေယာက္ ျဖစ္နုိင္တယ္.
..သူ႔ကို သတိထားဆက္ဆံဖို႔ ေစတနာနဲ႔ ေျပာပါရေစ...မင္းရဲ႕ဓားAတြက္ စိတ္မပူပါနဲ႔ က်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ မရရေAာင္ ျပ
န္ယူေပးပါမယ္...ခြင့္ျပဳပါUီး''
ေျပာေျပာဆိုဆို ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ''ေလနဂါးကိုယ္ေဖာ့ပညာ''သံုး၍ လွ်ပ္စီးလက္သကဲ့သို႔ လ်င္ျမန္ေသာ Aဟုန္ျဖင့္ ေျပး
သြားေလေတာ့၏။ စင္းရွန္းရွန္းသည္ မည္သို႔မွ် မေျပာေတာ့ဘဲ ေက်ာက္ဆစ္႐ုပ္ေလးပမာ ျငိမ္သက္ေနမိ၏။ သူမစိတ္ထဲ
တြင္ စုန္႔ရွန္႔စင္သာ သစၥာေဖာက္ခဲ့ပါလွ်င္ဟူေသာ Aေတြးေၾကာင့္ ေသာကေပြသြားေလ၏။ သူမျငိမ္သက္ေနသည္ကုိ ေ
တြ႕ရေသာ္ မိမိAေပၚ သံသယဝင္စျပဳလာျပီဟု စုန္႔ရွန္႔စင္ Aကဲခတ္မိ၍...
''ခင္ဗ်ား မဟုတ္မမွန္တာေတြနဲ႔ ေသြးခြဲဖို႔ မၾကိဳးစားနဲ႔''
ဟု က်ယ္ေလာင္စြာ ေAာ္ေျပာရင္း ေရွာင္ခ်ဴးသြားရာသို႔ တဟုန္ထိုး ေျပးလုိက္ေလေတာ့သည္။
သူ၏ ကိိုယ္ေဖာ့ပညာသည္ Aဆင့္ျမင့္လွေသာ္လည္း ေရွာင္ခ်ဴးကိုေတာ့ မမီနုိင္ေခ်။ ေနာက္လွည့္ၾကည့္ရင္း ေရွာင္ခ်ဴး
သည္ ႏႈတ္ခမ္းတြန္႔႐ံု ျပံဳးလိုက္ေလသည္။
''စုန္႔ရွန္႔စင္...ဒီေကာင္ စင္းရွန္းရွန္းကို Aေတာ္ေလး Aယံုသြင္းထားပံုရတယ္''
ဟု ေတြးေတာမိျပီး ျပႆနာ ဆက္မ႐ႈပ္လိုေသာေၾကာင့္ ပညာျပရန္ ဆံုးျဖတ္လုိက္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ''သူရိယစႏၵာAတြင္း
Aား''ကို ထုတ္ေဖာ္၍ လက္ႏွစ္ဖက္ကုိ ေဝွ႔ယမ္းကာ ေတာAုပ္ထဲသို႔ ဝင္ေျပးေတာ့သည္။ သူသြားရာ လမ္းတေလွ်ာက္၌
Page 647
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
နက္႐ႈိင္းေသာ ေျခရာၾကီးမ်ား ထင္က်န္ရစ္ခဲ့သလို ဘယ္ဘက္ျခမ္းရွိ သစ္ပင္မ်ားသည္ မီးစြဲေလာင္သြားကာ မည္းန
က္သြားျပီး ညာဘက္ျခမ္းရွိ သစ္ပင္မ်ားကမူ တျဖည္းျဖည္း ေAးခဲသြားသည္။
''ဟာ''
စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ ပါးစပ္Aေဟာင္းသားျဖစ္ကာ မ်က္လံုးျပဴးက်ယ္သြားမိသည္။
''ဝုန္း...ဝုန္း...ဝုန္း''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ''ေလနတ္ဘုရားသိိုင္း''မွ ''မဟာမုန္တိင
ု ္း''Aကြက္ျဖင့္ သစ္ပင္ၾကီးမ်ားကို လက္ဝါးခ်က္ျဖင့္ ျဖိဳလဲခဲ့သည္။
ေတာေခ်ာက္သည္Aလား ထြက္ေပၚလာသည့္ Aသံေၾကာင့္ စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ ေၾကာက္ရြံ႕တုန္လႈပ္သြားကာ Aလိုလိုေနရ
င္း ေျခလွမ္းမ်ား ရပ္တံ့သြားမိသည္။ ေရွ႕သို႔ ၾကည့္မိရာ ေရွာင္ခ်ဴးသြားခဲ့သည့္ ေျပးလမ္းတေလွ်ာက္ရွိ လက္ႏွစ္ဖက္စာရွိေ
သာ သစ္ပင္ၾကီးမ်ားပင္ ခါးလယ္မွ က်ိဳးျပတ္ျပီး Aစာေၾကာ၊ေရေၾကာမ်ားပါ ပ်က္စီးေနသည္ကို ေတြ႕ရသျဖင့္ ဆက္မလုိ
က္ရဲေတာ့။
''သူ႔Aတြင္းAားက Aေတာ္ေၾကာက္စရာပါလား...ငါ့ထက္ Aမ်ားၾကီးသာတယ္...ဒီAတိုင္းဆို မျဖစ္ေတာ့ဘူး...ငါ့သိုင္းပ
ညာျမင့္ဖို႔ Aေဖ့ကို Aပူကပ္ျပီး ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးဆီက Aတြင္းAားစုပ္သိုင္း သင္ေပးရေAာင္ ေျပာမွပဲ''
ခပ္တိုးတိုးေလး ေရရြတ္ရင္း စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ စင္းရွန္းရွန္း ရွိရာသို႔ ေျပးလႊားသြားေတာ့ေလ၏။
သူေရာက္ရွိေသာAခါ ျမင္းရထားAိမ္ကိုမွီ၍ ငိုေႂကြးေနေသာ စင္းရွန္းရွန္းကို ေတြ႕ရသျဖင့္ စိုးရိမ္စိတ္ဝင္သြားသည္။
''ဒုကၡပဲ...ငါ့ကို သံသယဝင္သြားျပီနဲ႔တူတယ္''
စိိတ္ထဲ၌ ေတြးေတာမိျပီး...
''ညီမ...''
ေလသံAေပ်ာ့ဆြဲ၍ ေခၚလုိက္ျပီး သူမပခံုးကို ဆုပ္ကိုင္ကာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဆြဲလည
ွ ့္လုိက္သည္။
''ရွင္ ကြၽန္မဆီ မလာနဲ႔...ထြက္သြားပါ''
စင္းရွန္းရွန္းက သူ႔ရင္ဘတ္ကို တြန္းလႊတ္လုိက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ၾကဴၾကဴပါေAာင္ ငိုေႂကြးေလ၏။
''ကြၽန္မက Aားကိုးရာ မရွိေတာ့လို႔ ရွင့္ကို ယံုၾကည္ျပီး လိုက္လာရတာ...တကယ္တမ္း တစ္လမ္းလံုး ရွင္လိမ္ညာေနတ
ယ္ဆိုတာကို မသိရခဲ့ဘူး''
ငို႐ႈိက္ရင္း ေျပာလုိက္ေသာ သူမ၏ စကားေၾကာင့္ စုန္႔ရွန္႔စင္မွာ Aာေစးမိသြားျပီး ျပန္မျပာနုိင္။ ပ်က္ယြင္းစျပဳေနေသာ မ်
က္ႏွာကို ထိန္းထားရင္းမွ...
''ဟို႐ုပ္ဆိုးၾကီး ေျပာတာကို မယံုပါနဲ႔ ညီမေလး...တကယ္ေတာ့သူက Aစ္ကိုတို႔ကို ေသြးခြဲသြားတာ...''
စင္းရွန္းရွန္းက မ်က္စိစံုမွိတ္ကာ စိတ္႐ႈပ္ေထြးစြာျဖင့္ ေခါင္းခါယမ္းရင္း...
''ဒါဆို ရွင္သံုးတဲ့ သိုင္းပညာေတြကို ဘယ္သူ သင္ေပးတာလဲ''
ဟု ေမးလုိက္ေလရာ စုန္႔ရွန္႔စင္ ႐ုတ္တရက္ Aေျဖရၾကပ္သြား၏။ ထို႔ေနာက္ Aၾကံတစ္ခု ရသြားကာ လွ်ိဳ႕ဝွက္စြာ ျပံဳးလို
က္ျပီး...
''တကယ္ေတာ့ ညီမေလးကို Aရင္ကတည္းက ရွင္းျပဖို႔ ေမ့သြားတာ...Aစ္ကို႔ရဲ႕ သိုင္းပညာကို သင္ေပးတဲ့ သိုင္းဆရာၾ
ကီးက Aေတာ္လွ်ိဳ႕ဝွက္တယ္...သူ႔မ်က္ႏွာကို Aဝတ္နဲ႔ ကာကြယ္ထားသလို ဘယ္ဂိုဏ္းက ဘယ္သူဘယ္ဝါဆိုတာကို
လည္း ေျပာမျပဘူး...ဒါေပမယ့္ သိုင္းေလာကAက်ိဳး ေဆာင္ရြက္နုိင္ဖို႔နဲ႔ ကိုယ္ခ်စ္ခင္တဲ့သူေတြကို ကာကြယ္ဖို႔ ဆိုျပီးေ
တာ့ သိုင္းပညာAခ်ိဳ႕ သင္ၾကားေပးခဲ့တယ္...႐ုပ္ဆိုးၾကီးေျပာသလို မိစၧာ၅မ်ိဳးက်င့္စU္ မဟုတ္ဘူး...နည္းနည္းရက္စက္တ
ယ္ ထင္ရေပမယ့္ Aထက္လမ္းသိုင္းပညာလို႔ ဆရာၾကီးက ေျပာဖူးတယ္...ေနာက္ျပီးေတာ့ ညီမေလးကို ေျပာရUီးမယ္''
Page 648
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
စုန္႔ရွန္႔စင္က စိတ္လိုလက္ရ ရွင္းျပေနသေလာက္ စင္းရွန္းရွန္းက ေခါင္းငံု႔လ်က္ရွိျပီး Aင္းမလုပ္၊Aဲမလုပ္ဘဲ ေAးေဆးနုိ
င္လွသည္။ သို႔ေသာ္ စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ မည္သို႔မွ် တုန္႔ျပန္မေျပာသည္ကို ေထာက္႐ႈ၍ မိမိစကားကို နည္းနည္းပါးပါး ယံုၾက
ည္လာျပီဟု သေဘာေပါက္သြား၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ေလးနက္တည္ၾကည္ေသာ ေလသံျဖင့္...
''ေစာေစာက ႐ုပ္ဆိုးၾကီးဟာ တျခားသူမဟုတ္ဘူး ညီမရဲ႕...ဂ႐ုဏာမဲ့ ဓားသခင္ပဲ''
''ဟင္''
စင္းရွန္းရွန္းသည္ Aံ့Aားသင့္သြားျပီး ေခါင္းေမာ့လာေလ၏။ သူမသည္ စုန္႔ရွန္႔စင္ကို ေစ့ေစ့ၾကည့္၍...
''Aစ္ကိုေျပာတာ တကယ္ပဲလား''
ေစာေစာကလို ရွင္နဲ႔ကြၽန္မဟု မသံုးႏႈန္းဘဲ Aစ္ကိုဟု သံုးႏႈန္းလာသျဖင့္ စုန္႔ရန
ွ ္႔စင္ ေက်နပ္သြားသည္။ ဝမ္းသာမႈမေပၚေ
Aာင္ မ်က္ႏွာကို ထိန္းခ်ဳပ္၍ စိုးရိမ္ေသာ AမူAရာျဖင့္...
''စႏၵာရဲတုိက္နဲ႔ ညီမတို႔ တိမ္လႊာရဲတိုက္ကိုေတာင္ ဖ်က္ဆီးခဲ့တဲ့ Aဲ့ဒီ လူယုတ္မာမို႔လို႔ သူ႔Aတြင္းAားကို Aစ္ကို မယွU္နုိ
င္တာဘဲ...သူက ေကာက္က်စ္ဉာဏ္မ်ားသလို ႐ုပ္ဖ်က္ဟန္ေဆာင္ထားတာ ျဖစ္ရမယ္...ဒါေၾကာင့္မို႔ ညီမနဲ႔ Aစ္ကိုတို႔ကို
ျမင္တာနဲ႔ ဘယ္သူဘယ္ဝါဆိုတာ တန္းသိသြားေတာ့တာေပါ့''
ဟု ေျပာလုိက္ေလရာ စင္းရွန္းရွန္းသည္ စုန္႔ရွန္႔စင္Aေပၚ ထားရွိမိသည့္ ယံုမွားသံသယမ်ား ေလလိုတိမ္လို လြင့္ေပ်ာ
က္သြားေတာ့သည္။ တိုက္ဆိုင္သည္ဟု ဆိုရေပမည္။ စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ သူမ၏ ဂ႐ုဏာမဲ့ဓားသခင္ကို AေသAလဲ မုန္း
တီးေသာ စိတ္ေနစိတ္ထားကို သိရွိထား၍ လိမ္လည္ေျပာဆိုလုိက္ေသာ္လည္း သူေျပာသလို ေရွာင္ခ်ဴး ႐ုပ္ဖ်က္ထားျခင္း
ျဖစ္ေနသည္။ စင္းရွန္းရွန္းသည္ Aံတင္းတင္းၾကိတ္၍...
''ညီမတို႔ တစ္ေဆြမ်ိဳးလံုးကို သတ္သြားတဲ့ လူယုတ္မာၾကီး...ေသလို႔ ဝိညာU္ျဖစ္ေတာင္ မေက်နပ္ဘူး''
ထိုAခါ စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ ဝမ္းသာသြားျပီး ပထမUီးဆံုးAၾကိမA
္ ျဖစ္ ဂ႐ုဏာမဲ့ကို က်ိတ္၍ေက်းဇူးတင္မိေလသည္။ စင္းရွန္
းရွန္းသည္ သနားစဖြယ္ ငို႐ိႈက္ရင္းမွ...
''Aစ္ကို တစ္ေန႔ေန႔မွာ ညီမကို စြန္႔ခြာသြားမွာလားဟင္''
မ်က္ရည္တြဲလဲျဖင့္ တုန္ရီလႈိက္ေမာစြာ ေျပာလုိက္ေသာ စကားေၾကာင့္ စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ စိတ္ထဲ၌ တစ္ခ်က္လႈပ္ရွားမိသ
ည္။ သို႔ေသာ္ ဟန္ေဆာင္ျပံဳးလုိက္ျပီး...
''ညီမက ဘာေတြစိုးရိမ္ေနတာလဲ...Aစ္ကိုတို႔သာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ယံုၾကည္မႈရွိရင္ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ ေဝးစ
ရာ Aေၾကာင္းမရွိဘူး''
ဟုဆိုကာ နဖူးေလးကို ခပ္ဖြဖြနမ္းျပီး ကိုယ္လံုးေလးကို ယုယၾကင္နာစြာ ေပြ႕ဖက္လိုက္ေလသည္။
''Aို''
စင္းရွန္းရွန္း၏ မ်က္ႏွာလွလွေလး ႏွင္းဆီေရာင္သမ္းသြားသည္။ စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ သူမ၏ ျဖဴေဖြးေသာ လည္တုင
ိ ္ေက်ာ့ေ
က်ာ့ေလးကို တ႐ႈိက္မက္မက္နမ္းရင္း...
''Aစ္ကိုလည္း ညီမလိုမ်ိဳး Aားကိုးစရာမရွိတဲ့ တစ္ေကာင္ႂကြက္ျဖစ္ေနျပီ...ဒီကမၻာမွာ Aစ္ကိုခ်စ္ခင္ရတဲ့ တစ္Uီးတည္းေ
သာ ညီမေလးကသာ မယံုၾကည္ဘဲ စြန္႔ခြာသြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္ျပီးေတာ့ Aသက္ရွင္ရေတာ့မွာလဲ''
ပ်ားသကာလို ခ်ိဳျမေသာ Aနမ္းမ်ားႏွင့္ သူ႔Aေျပာမ်ားက စင္းရွန္းရွန္း၏ ႏွလံုးသားကို လႈပ္ခတ္သြားေစ၏။
''ေစာေစာက Aထင္ျမင္မွားမိတဲ့Aတြက္ ညီမေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္''
သူမေလသံသည္ ဖေယာင္းသားလို ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသြားေလသည္။ စုန္႔ရွန္႔စင္ က်ိတ္ေပ်ာ္မိသည္။ သူမ၏ ခႏၶာကိုယ္ေလး
ကို ပိုမိုတင္းၾကပ္စြာ ဖက္ထားလုိက္ေတာ့သည္။
Page 649
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ခ်စ္သူႏွစ္Uီး၏ ယုယၾကင္နာေသာ သိဂၤါရျမင္ကြင္းသည္ ၾကည္ႏူးဖြယ္ေကာင္းလွေသာ္လည္း တစ္Uီးႏွင့္တစ္Uီး စိတ္သေ
ဘာထား မည္သို႔ရွိသည္ကို မသိနုိင္ပါေခ်။ စင္းရွန္းရွန္းက ေလးေလးနက္နက္ ခ်စ္ျပနုိင္သေလာက္ စုန္႔ရွန္႔စင္ စိတ္ထဲ၌ မ
ည္သုိ႔ရွိေနသည္ကို မသိျမင္နုိင္ေပ။ ေျမေခြးလို ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္မ်ားလွေသာ စုန္႔ရွန္႔စင္၏ Aခ်စ္ကိုမွ ယံုၾကည္မိျပီး မ်
က္ကန္းတေစၧမေၾကာက္ ျဖစ္ေနေသာ စင္းရွန္းရွန္း၏ ဘဝကလည္း သနားစရာပင္။
''ဟူး...''
စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ မသိမသာ သက္ျပင္းရွည္ၾကီး မႈတ္ထုတ္လုိက္သည္။ Aဘယ္ေၾကာင့္ ထိုသို႔ျပဳမိမွန္း သူကိုယ္တိုင္ပင္ မ
သိရွိေတာ့ေပ။
©©©©©©©©©©©©©©©©©©

စုလန္းလန္း...။
သူမသည္ ေတာAုပ္ထဲရွိ ေက်ာက္တံုးတစ္ခုေပၚ၌ထိုင္ကာ Aလစ္သုတ္ လုယူလာေသာ စင္းရွန္းရွန္း၏ ဓားရွည္ကို ေသ
ခ်ာစြာ Aကဲခတ္ေလ့လာေနမိသည္။
ဓားရွည္သည္ Aသြား၃ေပ၊၁လက္မျဗက္ရွိေသာ ႏွစ္ဖက္သြားဓားမ်ိဳးပင္။ ဓားသြားတစ္ခုလံုး ျပာလဲ့လဲ့Aေရာင္မ်ား ယွ
က္သမ္းေနေလ၏။ ဤAခ်က္ကို ၾကည့္ရျခင္းျဖင့္ ထက္ျမက္ေသာ ရတနာစာရင္းဝင္ ဓားတစ္လက္ျဖစ္ေၾကာင္း သိနုိင္သ
ည္။ ဓားလက္ကိုင္႐ိုးသည္ ခပ္လံုးလံုးျဖစ္ျပီး Aနီေရာင္Aဆင္းရွိေလသည္။ ထို႔ျပင္ ဓားေနွာင့္၌ စြန္ကုပ္ျဖင့္ ကြမ္းသီးလံုး
ပမာဏရွိ ညလင္းပုလဲAျပာကို တပ္ဆင္ထားေလ၏။ ဓားAိမ္သည္လည္း Aနီေရာင္ျဖစ္ျပီး ပန္းခက္ပန္းႏြယ္မ်ားျဖင့္ A
လွဆင္ထားေပ၏။ ျခံဳေျပာရလွ်င္ Aျမင္ပန္းသ႑ာန္ တင့္တယ္လွပသလို ေကာင္းမြန္ေသာ တန္ဖိုးၾကီး ဓားတစ္လက္ပ
င္။
စုလန္းလန္းသည္ ဓားမည္မွ်ေကာင္းေကာင္း ဂ႐ုမစိုက္ေခ်။ ဓားေႏွာင့္မွ ပုလဲျပာကိုသာ ပို၍စိတ္ဝင္စားမိသည္။ ၎ေပၚ
သို႔ ေနေရာင္ျခည္ ျဖတ္သန္းသြားေသာAခါ Aေရာင္Aဝါမ်ားပင္ ထြန္းလင္းသြား၏။ ဤသည္က တစ္စံုတစ္ရာကို ဖိတ္ေ
ခၚေနေၾကာင္း သူမ မသိရွိပါေခ်။ ပုလဲျပာကိုသာ ျဖဳတ္ယူရန္ Aတင္းၾကိဳးပမ္းေနေတာ့သည္။
သူမသည္ ငယ္စU္ကတည္းက လိုခ်င္တာရမွ ေက်နပ္တတ္ျပီး ထူးျခားေသာ ပစၥည္းလွလွ ေတြ႕ျမင္လွ်င္ မရမက ယူတ
တ္ေသာ Aက်င့္ရွိေလ၏။ မူလက စင္းရွန္းရွန္း၏ ဓားရွည္ကို ေျပရာေျပေၾကာင္းေျပာျပီး ဝယ္ယူမည္ဟု ဆံုးျဖတ္ထားေ
သာ္လည္း Aထင္ျမင္မွားယြင္းျပီး တိုက္ခိုက္မိရာ ႐ုပ္ဆိုးၾကီးေၾကာင့္သာ Aသက္ေဘးမွ သီသီေလး လြတ္ေျမာက္ခဲ့သ
ည္။
''ဟင္း...ဟင္း...သူAခုခ်ိန္ဆို ေဆြ႕ေဆြ႕ခုန္ျပီးေတာ့ ငါ့ကို လုိက္ရွာေနေလာက္ျပီထင္တယ္''
ေက်နပ္စြာျဖင့္ တစ္ခ်က္ျပံဳး၍ ေရရြတ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ ပုလဲျပာကို မရမက ဆြဲျဖဳတ္ေလ၏။
''ဟင္းေနာ္...ခိုင္ပဲ ခိုင္လြန္းေနတယ္...စိတ္ရွိလက္ရွိသာ ေက်ာက္တံုးနဲ႔ ႐ိုက္လုိက္လို႔ကေတာ့''
ႏႈတ္မွ မေက်မနပ္ျဖင့္ ပြစိပြစိေျပာေနေသာ္လည္း တကယ္မလုပ္ရက္ေခ်။ ပုလဲျပာေလးက သူမႏွလံုးသားထဲထိ ဆြဲငင္ညွိဳ
႕ယူဖမ္းစားေနသည္ မဟုတ္လား။ သူမ မဆိုထားဘိ။ AလွAပၾကိဳက္ေသာ မည္သည္ မိန္းကေလးမဆို ထိုပုလဲျပာေလး
ကို လိုခ်င္တပ္္မက္မိမွာ Aမွန္ပင္။
''ဟြန္း...ပုလဲေလး...နင့္ကို ဆြဲျဖဳတ္မရေတာ့ လွည့္ျဖဳတ္ၾကည့္တာေပါ့''
သူမသည္ ပုလဲျပာေလးကို သက္ရွိAလား ေစ့ေစ့ၾကည့္၍ မေက်မနပ္ဆိုျပီးေနာက္ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ဆုပ္ကိုင္ကာ လ
က္ယာရစ္ လွည့္ျဖဳတ္ေတာ့သည္။ ထိုAခါ ထူးျခားစြာပင္။ Aထဲ၌ Aရစ္ကေလးမ်ား ရွိေနသျဖင့္ စြန္ကုပ္ႏွင့္တကြ ေရွာေ
Page 650
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ရွာ႐ွဴ႐ွဴ ရရွိသြားသည္။
''ေဝး...ေဟး...ေဟး''
''ေပ်ာ္လုိက္တာ''
သူမသည္ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ပမာ လက္ခုပ္လက္ဝါးတီး၍ ေပ်ာ္ရႊင္စြာျဖင့္ ထခုန္လုိက္ေလသည္။ ထိုAခါဝယ္...
႐ုတ္တရက္ ဓား႐ုိးတြင္းမွ သားေရပိုင္းတစ္ခု ထြက္လာရာ Aလြန္တရာ Aံ့Aားသင့္သြား၏။
''ေဟာ့ေတာ္...ဘာေလးပါလိမ့္''
သိလိုစိတ္ျဖင့္ သူမသည္ ေကာက္ယလ
ူ ုိက္မိ၏။ ေသခ်ာၾကည့္႐ႈေသာ္ ေတာေတာင္႐ႈခင္းAခ်ိဳ႕ႏွင့္Aတူ သူမနားမလ
ည္သည့္ စကားလံုးမ်ားျဖင့္ ေရးထားေသာ စာမ်ားကို ေတြ႕ရေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ Aထူးစိတ္ဝင္စားသြားျပီး...
''ဒီလို သားေရခ်ပ္မ်ိဳးတစ္ခု Aရင္က ျမင္ဖူးပါတယ္...ေၾသာ္...သတိရျပီ...ေငြၾကဳတ္ပဲ''
သူမသည္ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ခရီးေဆာင္Aိတ္ကို ေျဖလိုက္ေလသည္။ Aထဲတြင္ AသံုးAေဆာင္၊Aဝတ္Aစားမ်ား၊ေရႊ
ေငြရတနာAခ်ိဳ႕ႏွင့္Aတူ ေငြၾကဳတ္တစ္ခု ရွိေနသည္။ သူမသည္ ေငြၾကဳတ္မွ Aဖံုးကိုဖြင့္ျပီး လက္ဝါးေပၚသြန္ခ်ရာ သားေ
ရပိုင္းတစ္ခု ထြက္လာသည္။ ထိုသားေရပိုင္းႏွင့္ ေစာေစာကရရွိေသာ Aရာႏွင့္ ဆက္စပ္ၾကည့္ေသာ တစ္ခုတည္း ျဖစ္ေန
သည္ကို သိလိုက္ရသည္။ သို႔ေသာ္ ေနာက္ထပ္တစ္ပိုင္း လိုAပ္ေနေသး၏။ ထိုAပိုင္းသာ ရွိပါလ်ွင္မူ ျပည့္စံုေသာ ေျမပံု
တစ္ခ်ပ္ ရယူသြားေပမည္။
''ဒါၾကီးက ဘယ္ကိုညႊန္ျပတဲ့ ေျမပံုလဲ မသိဘူး...ေနာက္ထပ္တစ္ပိုင္းရွိမွ ျပည့္စံုသြားမယ္...စိတ္႐ႈပ္ရတဲ့Aထဲ ေခါင္းစား
တယ္...ေတာ္ျပီ...သိမ္းထားတာ Aေကာင္းဆံုးပဲ''
ႏႈတ္မွ ၾကက္တူေရြးစကားေျပာသလို တတြတ္တြတ္ ေရရြတ္ရင္း သားေရပိုင္းႏွစ္ခုစလံုးကို ေငြၾကဳတ္ထဲ၌ သိမ္းဆည္းလို
က္သည္။ သူမသည္ သိုင္းေလာကသားမ်ား AေသAလဲ လိုခ်င္ေနေသာ ရတနာေျမပံုကို လက္ဝယ္ပိုင္ဆိုင္ထားေသာ္
လည္း မည္မွ်တန္ဖိုးရွိေၾကာင္း မသိပါေခ်။ ပုလဲျပာေလးကို ကိုင္တြယ္၍ ၾကည္ႏူးပီတိျဖစ္ေနသည္။
''မင္းေတာ္ေတာ္ သ႐ုပ္ေဆာင္ေကာင္းတယ္''
႐ုတ္တရက္ ေနာက္ေက်ာမွ ထြက္ေပၚလာေသာ ေAးစက္စက္ ေလသံေၾကာင့္ သူမသည္ ကိုယ္တစ္ခ်က္ တုန္သြား၏။

#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၁၁၂)
(သန္ဘက္ခါျပန္တင္မည္)
''Aမယ္ေလး...ဒုကၡပဲ...႐ုပ္ဆိုးၾကီး လိုက္လာျပီ''
မ်က္လံုးကေလးမွိတ္ျပီး ညည္းညဴမိေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ပုလဲျပာေလးကို ခရီးေဆာင္Aိတ္ထဲထည့္၍ ကပ်ာကယာ ခ်
ည္ေႏွာင္လုိက္၏။ Aားလံုးျပီးျပီဆိုမွ Aိတ္ကိုလြယ္ပိုးလိုက္ကာ ေနာက္လွည့္၍ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ေလသည္။
''ဟဲ...ဟဲ...ဟဲ''
''ဆရာၾကီး ေနေကာင္းပါတယ္ေနာ္''
ဟူ၍ သြားျဖဲရယ္ေမာျပီး ႏႈတ္ဆက္လုိက္ေလသည္။
႐ုပ္ဆိုးၾကီး သို႔မဟုတ္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ခပ္တည္တည္ မ်က္ႏွာေပးျဖင့္ မ်က္ေမွာင္ကုတ္ကာ စိုက္ၾကည့္ေနေလ၏။ သူသ
ည္ စုလန္းလန္း၏ စနက္ေၾကာင့္ စုန္႔ရွန္႔စင္တို႔ႏွင့္ Aခ်င္းမ်ားခဲ့ရသည္။ ဓားျပႆနာ ေျဖရွင္းႏိုင္ရန္ သူမကို ရွာေဖြရာ ေ
နေရာင္ေAာက္တြင္ ျပိဳးကနဲျပက္ကနဲ လင္းလက္သြားေသာ ပုလဲျပာ၏ Aလင္းေရာင္ေၾကာင့္ တည္ေနရာကို သိရွိသြားျ
ပီး ယခုကဲ့သို႔ ေရာက္လာျခင္းပင္။
Page 651
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''က်ဳပ္ဆီ လိမ္လိမ္မာမာ လာခဲ့စမ္း''
ေရွာင္ခ်ဴးက ေျပာလုိက္ေသာ္ သူမသည္ ခါးေထာက္၍ ေခါင္းေမာ့ကာ...
''Aံမာ...ခင္ဗ်ားေခၚတုိင္းလာရေAာင္ က်ဳပ္က မက္မန္းသီးတုတ္ထိုးသည္ မဟုတ္ဘူး...မလိုက္ေတာ့ ဘာျဖစ္ခ်င္သလဲ''
ဆတ္ဆတ္Aထိမခံဘဲ စြာေတးလန္ေသာ သူမကိုၾကည့္၍ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေဒါသပင္ ေပ်ာက္ကြယ္၍ ရယ္ခ်င္ပက္က်ိ ျဖ
စ္မိသည္။ Aဘယ္ေၾကာင့္နည္း။ သူမAရပ္သည္ ေရွာင္ခ်ဴးႏွင့္ ႏႈိင္းဆေသာ္ ေခါင္းတစ္လံုးစာခန္႔ နိမ့္ေနသည့္Aျပင္ ခႏ
ာကိုယ္ကလည္း ေသးေသးသြယ္သြယ္ႏွင့္ ႐ုပ္ရည္ကလည္း မိန္းကေလးဆန္ကာ ကေလး႐ုပ္ပင္ မေပ်ာက္ေသးေခ်။ ခါးေ
ထာက္ျပီး ေခါင္းေမာ့ရန္ေတြ႕ေသာ သူ႔Aသြင္က ဘယ္လိုလိုၾကည့္ၾကည့္ ရယ္စရာေကာင္းေနေလ၏။ ေဒါသမ်ားပင္ ဘ
ယ္ေရာက္သြားသည္မသိေတာ့။
''ဟား...ဟား...ဟား''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မေAာင့္နုိင္ဘဲ ရယ္ေမာမိျပီး...
''မင္းမလိုက္လည္း ကိစၥမရွိဘူးေလ...လက္ထဲကဓားကို က်ဳပ္ေပးစမ္း''
ထိုAခါ စုလန္းလန္းသည္ ဓားကို ေနာက္ေက်ာတြင္ဖြက္ျပီး...
''က်ဳပ္ကို စမ္းတစ္လံုးနဲ႔ Aမိန္႔လာမေပးနဲ႔''
ဟု ျပန္ေျပာေလရာ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္ကာ...
''ေကာင္းျပီေလ...က်ဳပ္ကို Aတင္းAၾကပ္လုပ္ဖို႔ ဖိAားေပးေတာ့လည္း ဘယ္တတ္နုိင္မလဲ''
ထို႔ေနာက္ ရိပ္ခနဲ ေရာက္ရွိလာျပီး သူမပခံုးကို ကုပ္ဆြဲလုိက္ေလသည္။ စုလန္းလန္းသည္ ေခသူမဟုတ္။ လွပေသာ ကို
ယ္ဟန္ျဖင့္ ေရွာင္တိမ္းျပီး လက္ေကာက္ဝတ္ကို ဘယ္လက္ညွိဳးျဖင့္ ေတာက္လုိက္သည္။
''ဟာ...တကယ္ေကာင္းတဲ့ သိုင္းကြက္ပါလား''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စိတ္လိုလက္ရ ခ်ီးက်ဴးျပီးေနာက္ လက္ဝါးေစာင္းကြက္ျဖင့္ လက္ညွိဳးကို ျဖတ္ခုတ္ျပီးေနာက္ လက္ဝါးခ်
က္ထုတ္လုိက္သည္။
''ဝုန္း''
ၾကီးမားေသာ Aတြင္းAားလႈိင္းၾကီးေၾကာင့္ စုလန္းလန္းသည္ ေျခ၇လွမ္းမ်ွ ဆုတ္ခြာလုိက္ရသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးက သ
က္ညွာေပးထား၍သာ ေတာ္ေရာ့သည္။ သုုိ႔မဟုတ္ပါက Aတြင္းဒဏ္ရာ ရသြားနုိင္ေလ၏။
''ကဲ...ကဲ...မင္းလည္း က်ဳပ္ကို မနုိင္ဘူး မဟုတ္လား...Aမိုက္ခံမေနနဲ႔...Aနုိင္က်င့္ျပီး လုမယူခ်င္ဘူး...Aသာတၾက
ည္သာ ေပးစမ္းပါ''
ေရွာင္ခ်ဴးက ျပံဳးစပ္စပ္ၾကည့္ျပီး လက္ျဖန္႔၍ေတာင္းေသာ္...
''ဓားေတာ့မရဘူး...ေသေပေတာ့''
ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို သူမသည္ ခုန္ဝင္၍ Aျပင္းAထန္ တုိက္ခိုက္ေလေတာ့သည္။ ဘယ္လက္ျဖင့္ လက္ညွိဳးသိုင္းကို Aသံု
းျပဳတုိက္ခိုက္သလို ညာလက္ထဲမွဓားျဖင့္လည္း တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ တိုက္ခုိက္ေလ၏။ သူမ၏ သုိင္းကြက္မ်ားမွာ ဆန္းၾက
ယ္၍ Aဆင့္Aတန္း ျမင့္မားလွေသာ္လည္း ေရွာင္ခ်ဴးက ကိုယ္ေဖာ့ပညာျဖင့္ ေရွာင္တိမ္းေနသျဖင့္ Aခ်ည္းAႏွီး ျဖ
စ္သြားေတာ့သည္။
''ဒီေကာင္ေလးရဲ႕ သိုင္းပညာက တစ္မ်ိဳးပါလားဟ...ေသခ်ာေလ့လာၾကည့္မွပဲ''
သုိ႔ျဖစ္၍ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ခံစစ္ျဖင့္သာ ေရွာင္တိမ္းျပီး သူမ၏ သိုင္းကြက္မ်ားကို ဂ႐ုတစိုက္ ေလ့လာေတာ့သည္။ စုလန္း
လန္းသည္ သူမ၏ သုိင္းကြက္Aားလံုး Aရာမေရာက္သည္ကို ေတြ႕ရေသာ္ ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္သြားမိသည္။ ေရွာင္ခ်ဴး၏
Page 652
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
သေဘာကိုလည္း နားလည္လုိက္သည္။ သည္Aတိိုင္းဆိုလွ်င္ သူမသာ ႐ႈံးနိမ့္သြားေပမည္။ သို႔ျဖစ္၍ ပရိယာယ္ဆင္ရန္
ဆံုးျဖတ္လုိက္ေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူမသည္ တုိက္ခုိက္ရင္း ႐ုတ္တရက္ Aရွိန္လြန္သြားသလိုလိုႏွင့္ သ႐ုပ္ပါပါ ေျမျပ
င္ေပၚသို႔ လွဲခ်လုိက္ေတာ့၏။
''Aမယ္ေလး''
ေျပာင္းလဲသြားေသာ AေျခAေနေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဳးသည္ တAံ့တၾသ ျဖစ္သြားမိသည္။ သူမဖာသာ လဲက်သြားျခင္းဟု
ယူဆလုိက္သည္။
''မင္းသာ ေစာေစာကတည္းက ေပးလုိက္ရင္ Aခုလိုျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး''
ဟုဆိုရင္း ေခါင္းငံု႔၍ Aနားတိုးကပ္ကာ ဓားရွည္ကိုယူရန္ လက္လွမ္းလိုက္သည္။ ထိုစU္မွာပင္ စုလန္းလန္းသည္ မထင္မွ
တ္ေသာ AျပဳAမူတစ္ခုကို လုပ္ေဆာင္ေလသည္။ ဤသည္မွာ ေျမမႈန္႔Aခ်ိဳ႕ကို ဆုပ္ယူ၍ မ်က္ႏွာသို႔ ပက္လုိက္ျခင္းပင္။
''ဖူး...ဖ႐ူး''
''Aဟြတ္...Aဟြတ္''
ေရွာင္ခ်ဴး၏ မ်က္လံုး၊ႏွာေခါင္းႏွင့္ ပါးစပ္ထဲသို႔ ေျမမႈန္႔မ်ား ဝင္ေရာက္သြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ႐ုတ္တရက္ Aသက္႐ွဴရခ
က္သြားသလို မ်က္စိလည္း ေကာင္းေကာင္းမဖြင့္နုိင္ေတာ့။ မထင္မွတ္ထားေသာ AျပဳAမူျဖစ္၍ စုလန္းလန္း၏ ပရိယာ
ယ္တြင္ Aငိုက္မိသြားျခင္းပင္။
''ခင္ဗ်ားက ဓားလိုခ်င္တာလား...ဓားေတာ့ မရဘူး...လက္သီးပဲရမယ္''
ေျပာေျပာဆိုဆို သူမသည္ ဘယ္လက္သီးျဖင့္ ေရွာင္ခ်ဳး၏ဝမ္းဗိုက္ကို ထိုးသြင္းလုိက္သည္။
''Aြတ္''
''မင္း...မင္း''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မ်က္စိကို ပြတ္သပ္၍ ၾကိဳးစားျပီး ဖြင့္ၾကည့္သည္။ စုလန္းလန္းသည္ ေက်နပ္ေသးဟန္မတူ။
''ေဟာ့ဒီမာွ ခင္ဗ်ားလိုခ်င္တဲ့ဓား''
သူမသည္ ထပ္မံ၍ ဓားေႏွာင့္ျဖင့္ ေခါင္းကို႐ိုက္လုိက္ျပန္သည္။
''ခြပ္''
''Aု''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေခါင္းကိုပြတ္သပ္၍ လက္ေဝွ႔ယမ္း ကာကြယ္ရင္း ေနာက္ဆုတ္လုိက္မိသည္။
''ဟြန္႔..မွတ္ထား...က်ဳပ္က စာေပသိုင္းသမား စုခ်ဴးရန္ပဲ''
ထိုသို႔ေျပာျပီးေနာက္ စုလန္းလန္းသည္ ေလွာင္ေျပာင္ရယ္ေမာ၍ လွစ္ခနဲ ထြက္ေျပးသြားေလသည္။
''မင္း...မင္း...ေကာက္က်စ္ျပီး ေယာက္်ားမပီသတဲ့ေကာင္...မေျပးနဲ႔ ေခြးေကာင္ေလး''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေဒါသတၾကီး ေAာ္ဟစ္၍ လိုက္လံေလေတာ့သည္။ သူ႔Aျဖစ္ကလည္း Aေတာ္ဆိုးသည္။ (ကမၻာေစာင့္
နတ္ဘုရားႏွင့္ ျပိဳင္သည္ကလြဲ၍) မည္သူႏွင့္သိုင္းျပိဳင္ျပိဳင္ Aနုိင္ပြဲမ်ားသာ ရခဲ့ေလ၏။ ယခုမူ မိမိထက္ သိုင္းပညာAေ
တာ္နိမ့္ပါးသည့္ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္မွ ဗိုက္ထိုးသြားသည့္Aျပင္ ေခါင္းကိုပါ ဘုထေAာင္ ေဆာ္သြားသျဖင့္ Aေ
တာ္ခံျပင္းမိသည္။ ထိုခ်ာတိတ္ေလးႏွင့္ ပထမAၾကိမ္ေတြ႕စက မိမိထံမွ ခါးပိုက္ႏႈိက္သြားသည္။ ေနာက္တစ္ဖန္ေတြ႕ေ
တာ့ စင္းရွန္းရွန္းတို႔ Aထင္Aျမင္လြဲေAာင္ ျပဳမူခဲ့သည္။ ယခုAခါတြင္ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ပညာေပးသြားေလျပီ။
''ေတာက္...ေခြးလိုေကာင္ေလး...ေျမမႈန္႔ပက္သိုင္းကြက္နဲ႔ မလွိမ့္တပတ္လုပ္သြားတယ္''
မေက်မနပ္ ျမည္တြန္ေတာက္တီးျပီး ေျပးလုိက္ေလရာ မၾကာခင္မွာပင္ စုလန္းလန္းကို မီလာသည္။
Page 653
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''႐ုပ္ဆိုးၾကီးေတာ့ ေဒါပြေနေလာက္ျပီ...ခစ္...ခစ္''
ေျပးလႊားေနရင္းမွ ရယ္ေမာ၍ ေနာက္လွည့္ၾကည့္ေသာ္ သူမႏွင့္ ဆယ္ေပAကြာသို႔ပင္ ေရာက္ရွိလာေသာ ေရွာင္ခ်ဴးကို
ေတြ႕ျမင္သြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ စုလန္းလန္းလည္း မ်က္လံုးျပဴးက်ယ္သြားကာ''Aရိပ္မဲ့ကိုယ္ေဖာ့ပညာ''ကို Aစြမ္းကု
န္ထုတ္၍ ေျပးလႊားေလေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္ သူမ မသိသည္က ေရွာင္ခ်ဴး၏ ကုိယ္ေဖာ့ပညာသည္ လက္ရွိသိုင္းေလာ
က၌ နံပါတ္(၁)ျဖစ္ေနသည္ ဆိုတာကိုပင္။ သူမထက္သာေသာ Aစ္ကိုျဖစ္သူ စုခ်ဴးရန္ပင္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ၄ပံုတစ္ပံုသာ ရွိေ
ပသည္။
''ဟိတ္''
သူမသည္ ေနာက္လွည့္၍ လက္ထဲမွဓားကို ဆြဲထုတ္ကာ ေရွာင္ခ်ဴး၏ရင္ဝသို႔ ထိုးသြင္းလုိက္ေလသည္။ သူမ ဉာဏ္မ်ားမႈ
ကို သိရွိရိပ္မိလာ၍ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ေရွာင္ခ်ဴးလည္း ''ေလနတ္ဘုရားသိုင္း''မွ ''သ႑ာန္မဲ့နတ္လက္ေခ်ာင္း''Aကြက္ျဖ
င့္ ဓားကိုယ္ထည္ကို ေတာက္ထုတ္လုိ္က္သည္။
''ခြၽမ္း''
''ဝွီး...ဝွီး...ဝွီး''
Aသံရွည္ၾကီးျမည္ျပီး ဓားရွည္သည္ လည္ပတ္သြား၍ Aနီးနားရွိ သစ္ပင္ၾကီးထံသို႔ ဓားသြားျမွဳပ္သည္Aထိ စိုက္ဝင္သြား
ေတာ့၏။ စုလန္းလန္းသည္ ဇြဲမေလွ်ာ့ေသး။ ဘယ္လက္ထဲမွ ဓားAိမ္ျဖင့္ တိုက္ခုိက္ျပန္သည္။ သို႔ေသာ္ ေရွာင္ခ်ဴးက A
လြယ္တကူ လုယူျပီး လႊင့္ပစ္လုိက္ေလ၏။ ထို႔ေနာက္ စုလန္းလန္း၏ လက္ေကာက္ဝတ္ကို ဖ်စ္ညွစ္ဖမ္းခ်ဳပ္လုိက္သည္။
Aတြင္းAားထုတ္ထားျခင္းျဖစ္၍ စုလန္းလန္းမွာ မ်က္ႏွာေလး႐ႈံ႕မဲ့သြားသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူမကို ပညာေပးရန္ စU္း
စားမိျပီး တစ္ခ်က္ျပံဳးလုိက္၏။ ထို႔ေနာက္ လက္ေကာက္ဝတ္ကို ေဆာင့္ဆြဲလုိက္ရာ စုလန္းလန္းသည္ A႐ုပ္ကေလးတစ္
႐ုပ္ပမာ သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ေရာက္သြားျပီး မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ကာ ခႏၶာကိုယ္ခ်င္း ပူးကပ္ေတာ့မလို ျဖစ္သြားသည္။
''ခင္ဗ်ား...ခင္ဗ်ား''
သူမသည္ ရွက္စိတ္ေၾကာင့္ မ်က္ႏွာနီရဲသြား၏။ တုိက္ခိုက္ရန္ ၾကိဳးစားေသာ္လည္း ေရွာင္ခ်ဳးက လက္ႏွစ္ဖက္စလံုးကို မိ
မိရရ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားလုိက္သည္။ ေယာက္်ားႏွင့္ မိန္းမ ျဖစ္ေနသည့္Aျပင္ Aတြင္းAားေကာင္းေသာ ေရွာင္ခ်ဴးထံမွ မလြ
တ္ေျမာက္နုိင္ေခ်။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ က်ီစယ္လိုေသာေၾကာင့္ သူမႏွင့္ ေခါင္းခ်င္းဆုိင္၍...
''ေယာက္်ားAခ်င္းခ်င္း နမ္းမလို႔လား...မလုပ္ပါနဲ႔ဗ်ာ...ဟဲ...ဟဲ...ဟဲ''
ေလွာင္ေျပာင္ရယ္ေမာ၍ ေျပာလုိက္ေလေသာ္ စုလန္းလန္း၏ မ်က္ႏွာေလးမွာ ရွက္ေဒါသေၾကာင့္ ပိုမိုနီရဲသြားသည္။ ေရွာ
င္ခ်ဴးသည္ ဆက္လက္၍ က်ီစယ္လိုသျဖင့္...
''မင္းက်ဳပ္ကို ဒုကၡေပးတာ ၃ၾကိမ္ရွိျပီ...မင္းကိုလည္း နည္းနည္းပါးပါး သင္ခန္းစားေပးရမယ္...ဘယ္လိုလုပ္ရလဲဆိုရင္''
သူသည္ ေခတၱမွ် စU္းစားေနျပီးမွ ရယ္ရယ္ေမာေမာျဖင့္...
''က်ဳပ္သိျပီ...Aက်ႋီAဝတ္Aစားေတြ Aကုန္ခြၽတ္၊ေဘာင္းဘီတိုေလး တစ္ထည္ထဲ ခ်န္ထားျပီး သစ္ပင္မွာ ခ်ိတ္ထားလုိ
က္ရင္ ေကာင္းမယ္နဲ႔တူတယ္''
ထိုစကားေၾကာင့္ စုလန္းလန္းသည္ ကိုယ္တစ္ခ်က္ တုန္ခါသြားသည္။ ေရွာင္ခ်ဴး၏ စကားလံုးမ်ားက သူမလို Aပ်ိဳစင္ေ
လးAဖို႔ နားခါးမိေလ၏။ ေယာက္်ားေလးAသြင္ ဟန္ေဆာင္႐ုပ္ဖ်က္ထားေသာ္လည္း သူမသည္ မိန္းကေလးသာ ျဖစ္ေ
ပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ Aလြန္Aမင္း ရွက္ရြံ႕သြားသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသာ တကယ္လုပ္ခဲ့ပါလ်ွင္ဟူေသာ Aေတြးေၾကာင့္ ထိ
တ္လန္႔ေခ်ာက္ခ်ားကာ ကိုယ္လံုးကေလး သိမ့္ကနဲ တုန္သြား၏။
''Aီး...ဟီး...ဟီး''
Page 654
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''Aနုိင္က်င့္ေနပါတယ္...ကယ္ၾကပါUီး''
သူမသည္ ဝမ္းနည္းစိတ္ေၾကာင့္ ငိုယို၍ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ေAာ္ဟစ္၍ AကူAညီေတာင္းလုိက္သည္။ သည္တစ္ခါ ဟန္ေ
ဆာင္ျခင္းေတာ့မဟုတ္။ တကယ္ငိုလိုက္ျခင္းပင္။ သို႔ေသာ္ သူမေရာက္ေနသည္က လူသူကင္းရွင္းေသာ ေတာAုပ္ထဲ ျဖ
စ္ေန၍ မည္သူမွ် ၾကားမည္မဟုတ္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စုန္႔ရွန္႔စင္တို႔ကိစၥတုန္းက Aညာမိထား၍ သည္တစ္ခါေတာ့ ဂ႐ုမစို
က္ေခ်။
''ဟား...ဟား...ဟား...ဟား''
''ငိုစမ္းပါ...AားရေAာင္ငိုစမ္း...ေဘာင္းဘီေတာ့ ခ်န္ထားေပးလိုက္ပါမယ္...Aက်ႋီကိုေတာ့...ဟဲ...ဟဲ...ဟဲ''
ေရွာင္ခ်ဴးက မခ်ိဳမခ်U္ျပံဳးရင္း စူးစူးရဲရဲၾကည့္ကာ ေနာက္ေျပာင္ေျပာလုိက္ေသာ္ စုလန္းလန္းသည္ Aလြန္Aမင္း ထိ
တ္လန္႔သြားေတာ့သည္။ ႐ုပ္ဖ်က္ထားေသာ ေရွာင္ခ်ဴး၏ Aသြင္Aျပင္မွာ Aေတာ့ကို Aၾကည့္ရဆိုးလွသည္။ ျပံဳးရယ္လုိ
က္ေသာAခါ ဓားဒဏ္ရာ Aမာရြတ္Aတုမ်ားက တြန္႔သြား၍ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းေပ၏။ ထို႔ျပင္ မ်က္လံုးျပဴးျပျပီး ၾ
ကည့္ေနေသာ သူ႔Aသြင္ေၾကာင့္ စိတ္ထဲ၌ တဏွာ႐ူး မုဒိန္းေကာင္ပမာ ထင္မွတ္သြား၍ ဟန္ပင္မေဆာင္နုိင္ေတာ့ဘဲ A
သံစူးစူးေလးႏွင့္ ေAာ္ေျပာမိေလသည္။
''လႊတ္...လႊတ္ေပး...ခ်က္ခ်င္းလႊတ္''
''Aီး...ဟီး...ဟီး''
မ်က္ရည္မ်ား စီးက်ေနသည့္Aျပင္ ငယ္သံပါေAာင္ စူးစူးဝါးဝါး ေAာ္ဟစ္လုိက္ေသာေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ထိတ္လန္႔
တၾကားျဖင့္ လက္ႏွစ္ဖက္ကို လႊတ္ေပးလုိက္ေလသည္။
''ဟာ...တကယ္ငိုေနတာလား...ေစာေစာက ေAာ္လုိက္တဲ့ သူ႔Aသံက ခပ္စူးစူးေလးနဲ႔ မိန္းကေလးAသံက်ေနတာပဲ...
ငါစတာ မ်ားသြားလို႔လား...ငယ္သံပါတယ္ဆိုတာ Aဲ့ဒါကို ဆိုလိုတာျဖစ္မယ္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စိတ္ထဲ၌ ေတြးေတာကာ စုလန္းလန္းကို တစ္ခ်က္ၾကည့္မိသည္။
''Aဟင့္...Aဟင့္''
သူမသည္ ငုတတ
္ ုတ္ထုိင္ကာ မ်က္ႏွာကို လက္ဝါးျဖင့္Aုပ္၍ ငို႐ႈိက္ေနေလသည္။ စိတ္ထဲ၌ Aေတာ္ဝမ္းနည္းေနမိ၏။ မိ
မိထက္ Aသက္Aရြယ္ၾကီးသည့္Aျပင္ ႐ုပ္ဆိုးလွေသာ လူၾကီးက သူမ၏ နုနယ္လွေသာ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ၾကမ္းတမ္းစြာ
ကိုင္ျပီး နားမခံသာဖြယ္ စကားမ်ားေျပာခဲ့သည္ကို ေတြးေတာမိေလ ဝမ္းနည္းမိေလ ျဖစ္ေခ်သည္။ ဤသည္မွာ သူမAျမ
င္သာ ျဖစ္ေပသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးAေနျဖင့္မူ စုလန္းလန္းသာ မိန္းမပ်ိဳတစ္ေယာက္မွန္း သိရွိပါက ထိုသို႔ဆက္ဆံဖို႔ Aသာ
ထား။ Aနားပင္ မကပ္ရဲေခ်။ သူသည္ ဆယ္ႏွစ္သားကတည္းက ေတာေတာင္ထဲတြင္ လူပ်ိဳသိုးၾကီး က်ံဳးထံုးႏွင့္ သိုင္းေ
လ့က်င့္ရင္း Aခ်ိန္ကုန္ခဲ့သည္ကမ်ား၍ မိန္းကေလးမ်ားႏွင့္ တစ္ခါမွ် လက္ပြန္းတတီး မေနဖူးေခ်။ စကားေျပာရာတြင္ မိန္
းမပ်ိဳမ်ားႏွင့္ ေရွာင္ရွားရန္ AဓိကAခ်က္က ၉၉ရာခိုင္ႏႈန္းပါေသာ က်ံဳးထံုး၏ တရားမ်ား နာယူခဲ့ရ၍ မိန္းကေလးမ်ားႏွင့္
ပတ္သက္ျပီး Aေတြ႕Aၾကံဳမရွိသည္မွာလည္း မဆန္းလွေပ။
''က်ဳပ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ...ေက်နပ္ေAာင္ ဘာလုပ္ေပးရမွာလဲဟင္''
ေရွာင္ခ်ဴးက သတိAေနAထားျဖင့္ ခ်ည္းကပ္၍ ေျပာလုိက္ေလသည္။ သူသည္ Aတင့္ရဲျပီးေတာ့ မကပ္ရဲေခ်။ ေစာေစာ
ကလို ေျမမႈန္႔ပက္သိုင္းစာ မိမွာစိုး၍ ျဖစ္ေပသည္။
''Aဟင့္...Aဟင့္''
စုလန္းလန္းသည္ တစ္ခ်က္ငို႐ႈိက္ရင္းမွ ေခါင္းေမာ့၍...
''ခင္ဗ်ားပါးကို ဆယ္ခ်က္တိတိ ျပန္႐ိုက္ပါ့လား''
Page 655
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''Aီး...ဟီး...ဟီး''
''ေဟ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မ်က္လံုးျပဴးက်ယ္သြားသည္။ ကေလးဆန္လွေသာ ထိုလူငယ္၏ AျပဳAမူေၾကာင့္ ရယ္ခ်င္မိသည္။
''ခင္ဗ်ားၾကီး မ႐ိုက္ေသးဘူးလား''
သူမက ေမးလုိ္က္ေသာAခါ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သက္ျပင္းခ်ျပီး...
''ေကာင္းျပီေလ...''
ဟုဆိုလုိက္၍...
''ျဖန္း...ျဖန္း...ျဖန္း''
ဆက္တုက
ိ ္ဆိုသလုိ ဆယ္ခ်က္မွ် ႐ိုက္လုိက္သည္။ စုလန္းလန္းသည္ Aနည္းငယ္ ေက်နပ္သြား၏။ သုိ႔ေသာ္ သူမသည္
ထပ္မံ၍ ခိုင္းေစခ်င္ေသာေၾကာင့္...
''ဒီတစ္ခါ ကြၽမ္းခုန္ျပရမယ္''
ဟုဆိုလုိက္ေသာAခါ...
''ဒါကေတာ့ မ်ားသြားျပီ...မင္းေျပာသလို ပါးဆယ္ခ်က္႐ိုက္ျပီးျပီပဲ...ဘာျဖစ္လို႔ မေက်နပ္ေသးတာလဲ''
ေရွာင္ခ်ဴးက ေမးျမန္းလုိက္ရာ...
''သူမသည္ မတ္တတ္ရပ္ကာ ခါးေထာက္၍...
''ရွ...Aဲ...ခင္ဗ်ားၾကီးက သိိုင္းပညာ ေတာ္တယ္ဆိုျပီးေတာ့ လူကိုAနုိင္က်င့္ခ်င္တယ္...ဒီထက္မက Aျပစ္ေပးသင့္တယ္
...ကြၽန္မ Aဲ...က်ဳပ္က ပါး႐ိုက္လိုက္တာနဲ႔ ေက်ေAးျပီလို႔ေျပာလို႔လား''
စကားကတ္ေသာ သူမကို မယွU္ႏိုင္၍ ေရွာင္ခ်ဴးလည္း သက္ျပင္းခ်ကာ...
''ေကာင္းျပီေလ...ဒီတစ္ခါ လုပ္ျပီးရင္ေတာ့ ဘာမွလာမခုုိင္းနဲ.႔ ..မင္းကိုလည္း ေမးစရာရွိေသးတယ္''
စုလန္းလန္းသည္ လက္ပိုက္လ်က္သားႏွင့္...
''ခင္ဗ်ားၾကီးသာ ကြၽမ္းAပတ္၁၀၀ျပည့္ေAာင္ ခုန္ျပစမ္းပါ''
ဟု ဆုိလုိက္ေလသည္။
''ေကာင္းျပီေလ...ဒီတစ္ခါ ေနာက္ဆံုးပဲေနာ္''
ထို႔ေနာက္တြင္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူ႔ဘဝ၌ ပထမUီးဆံုးAျဖစ္ လူတစ္ေယာက္ စိတ္ေက်နပ္Aာင္ ကြၽမ္းပစ္ျပေတာ့သည္။
ကိုယ္ေဖာ့ပညာ ျပိဳင္ဘက္ကင္းျဖစ္ေနေသာ သူ႔Aဖို႔ Aပတ္၁၀၀ေလာက္သည္ AသာAယာပင္။
''တစ္...ႏွစ္...သံုး...ေလး''
စုလန္းလန္းသည္ နံပါတ္စU္ေရရင္း တျဖည္းျဖည္း ေနာက္ဆုတ္ကာ ေစာေစာက ေရွာင္ခ်ဴးလက္ခ်က္ေၾကာင့္ ဓားစိုက္ဝင္
ေနေသာ သစ္ပင္ၾကီးထံ တုိးကပ္လုိက္ေလသည္။ ယင္းေနာက္ ဓား႐ိုးမွ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ကိုင္၍ ဆြဲႏႈတ္ေတာ့၏။
''ဟင္း...ဟင္း''
''ငါ့ကိုမ်ား မလွိမ့္တပတ္ လုပ္ခ်င္ေသးတယ္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ကြၽမ္းပစ္ရင္းမွ သူမ၏ လႈပ္ရွားမႈကို သိလုိက္ရေသာ္လည္း မသိက်ိဳးကြၽံျပဳထားလုိက္သည္။
''Aင္း...Aဲ''
စုလန္းလန္းသည္ Aတြင္းAားစုိက္ထုတ္၍ ေခြၽးဒီးဒီးက်ေAာင္ ဓားရွည္ကို ဆြဲႏႈတ္ေနဆဲပင္။
''ကိုးဆယ့္ကိုး...တစ္ရာ''
Page 656
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ေရွာင္ခ်ဴးက က်ယ္ေလာင္စြာ ေAာ္ဟစ္၍ ေျပာလုိက္ေသာAခါ စုလန္းလန္းသည္ ကိုယ္တစ္ခ်က္တုန္သြား၏။
''ဘာလုပ္ေနတာလဲ ေကာင္ေလး''
ေရွာင္ခ်ဴးက လက္ေနာက္ပစ္၍ ခပ္တည္တည္စိုက္ၾကည့္၍ ေမးျမန္းလုိက္ေသာ္ စုလန္းလန္းသည္ သြားျဖဲရယ္ရင္း ေခါင္း
ခါယမ္းျပလုိက္ေလသည္။
''ဟင့္Aင္း...ဘာမွ မဟုတ္ဘူး...''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူမ၏ စိတ္Aၾကံစည္ကို သိရွိေသာေၾကာင့္ ျပံဳးလုိက္မိသည္။
''ကဲ...ကဲ...ေဘးဖယ္ေန''
ဟုဆိုရင္း သစ္ပင္ၾကီးကို လက္ဝါးျဖင့္ Aသာ႐ိုက္လုိက္သည္။ ထိုAခါ ပင္စည္၌ စိိုက္ဝင္ေနေသာ ဓားရွည္သည္ ဆြဲႏႈ
တ္လုိက္သလို ကြၽတ္ထြက္သြား၏။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဘယ္လက္ကို ေဝွ႔ယမ္းလုိက္ရာ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ ေျမၾကီးေပၚတြင္
က်ေနေသာ ဓားAိမ္သည္ ဝဲပ်ံ၍ လက္တြင္းသို႔ က်က်နန ေရာက္ရွိလာရာ ဓားျပဳတ္က်လာသည္ႏွင့္ တျပိဳင္နက္ဖမ္း၍
ထည့္သြင္းလိုက္ေလသည္။
''ေကာင္းလုိက္တာ...ေကာင္းလုိက္တဲ့ Aတြင္းAား''
စုလန္းလန္းသည္ လက္ခုပ္လက္ဝါးတီး၍ ခ်ီးက်ဴးမိသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူမကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ျပီး...
''ဒီဓားမွာပါတဲ့ ပုလဲျပာက ဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ''
ထိုသို႔ေမးလုိက္ေသာ္ သူမသည္ တAံ့တၾသႏွင့္...
''ခင္ဗ်ားၾကီးေျပာတာ က်ဳပ္နားမလည္ဘူး...နဂိုကတည္းက Aဲ့ဒီAတုိင္းပဲဟာကို''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စိတ္တြင္း၌ Aေတာ္ေဒါပြသြား၏။ မ်က္ႏွာကိုမူ ျပံဳးထားျပီး...
''ဟင္း...ဟင္း...မင္းက ေျဗာင္ျငင္းခ်င္တာလား...က်ဳပ္က Aၾကမ္းဖက္ခ်င္တာ မဟုတ္ဘူးေနာ္...မဟုတ္ရင္''
ဆက္မေျပာေတာ့ဘဲ သူသည္ စုလန္းလန္း တစ္ကိုယလ
္ ံုးကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ လွည့္ပတ္ၾကည့္႐ႈေန၏။ သူ႔Aၾကည့္ေၾကာင့္
စုလန္းလန္းသည္ မ်က္ႏွာရဲသြားသည္။ စိတ္တြင္း၌ ေဒါသထြက္ေနေသာ္လည္း ေရွာင္ခ်ဴး၏ သိုင္းပညာကို သိရွိထားေ
သာေၾကာင့္ Aသာျငိမ္ေနရသည္။ မိမိသာ မိန္းမကေလးမွန္း သိရွိသြားျပီး မေတာ္မတရားလုပ္လာလွ်င္ သတ္ေသပစ္မ
ည္ဟု ေတြးမိေလသည္။
''မင္းကိုယ္တုိင္ေပးမွာလား...က်ဳပ္ကိုယတ
္ ိုင္ ရွာရမွာလား''
စုလန္းလန္းသည္ ရွက္စိတ္မႊန္သြားျပီး...
''ခင္...ခင္ဗ်ားၾကီး...ေကာင္း...ေကာင္းျပီေလ...က်ဳပ္ယူထားေတာ့ ဘာျဖစ္သလဲ''
မထူးေတာ့ျပီမို႔ ခပ္တည္တည္ျဖင့္ ေခါင္းေမာ့ျပီး ပမာမခန္႔ ေမးေလရာ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သေဘာက်စြာ ရယ္ေမာ၍...
''မင္းယူထားမွေတာ့ ပိုင္ရွင္ကို က်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ ျပန္ေပးရမယ္...ကဲ...ကဲ...ေပးေတာ့''
လက္ျဖန္႔၍ ေတာင္းလုိက္ရာ စုလန္းလန္း Aၾကပ္႐ိုက္သြား၏။ သူမသည္ ပုလဲျပာေလးကုိ မေပးလိုပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ေခါင္း
ခါယမ္းျပသည္။
''ဟင့္Aင္း...မေပးဘူး''
''က်ဳပ္ထပ္ျပီးေတာ့ Aၾကမ္းမဖက္ခ်င္ဘူးေနာ္''
ေရွာင္ခ်ဴးက ေရွ႕တိုးလာျပီးေျပာေသာ္ စုလန္းလန္းသည္ Aလိုလိုေနရင္း ေနာက္ဆုတ္မိ၍...
''ခင္ဗ်ားၾကီးက သူတို႔Aမ်ိဳးမို႔လို႔လား''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေၾကာင္Aမ္းAမ္းျဖစ္သြားကာ...
Page 657
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ဘာဆိုင္လို႔လဲ''
ထိုAခါ စုလန္းလန္းသည္ မ်က္လံုးပင့္ၾကည့္ျပီး...
''ဒါျဖင့္ရင္ ဘာျဖစ္လို႔ က်ဳပ္ကိစၥကို ဝင္႐ႈပ္တာလဲ''
''မင္းလုပ္တာ မတရားဘူးေလ...သူမ်ားပစၥည္းကို လုယူတာ မေကာင္းမႈဘဲ''
စုလန္းလန္းသည္ ခါးေထာက္၍...
''ဒါျဖင့္ ခင္ဗ်ားၾကီး တစ္သက္လံုး ေကာင္းမႈေတြခ်ည္း လုပ္လာတာေပါ့''
ဟုဆိုလိက
ု ္ေလရာ...
''မင္း...မင္း''
သူသည္ စုလန္းလန္း၏ စကားကို မေခ်ပနုိင္ေတာ့။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ခ်င္းေရွာင္ေတာင္မွ ကိစၥမ်ားကို သတိရ
သြား၍ ျဖစ္ေပ၏။ Aာေစးမိသလိုျဖစ္ျပီး ငူငူၾကီး ရပ္ေနမိသည္။ ထို႔ေနာက္ ေလးပင့္စြာျဖင့္ သက္ျပင္းခ်ကာ...
''မင္းေျပာတာမွန္ပါတယ္ ေကာင္ေလး...က်ဳပ္တစ္သက္လံုး မေကာင္းတာေတြခ်ည္း လုပ္မိေနတာ...ေသြးစြန္းခဲ့ျပီ...Aင္း
...Aရိပ္မည္းေတြ...Aိပ္မက္ဆိုးေတြ''
မသဲမကြဲျဖင့္ ညည္းတြားေျပာလုိက္သည္။
စုလန္းလန္းသည္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ညွိဳးငယ္ေသာ မ်က္ႏွာကို ေတြ႕ရေသာ္ Aံ့Aားသင့္သြားမိသည္။ တစ္ခ်ိန္က သူလုပ္ခဲ့ေ
သာ စိတ္မေကာင္းဖြယ္ရာ ကိစၥရပ္မ်ားကို ျပန္လည္ေAာက္ေမ့ေနပံုရသည္ဟု ေတြးေတာမိ၍...
''ခင္ဗ်ားမွာ စိတ္မေကာင္းစရာေတြ ရွိေနတာလား''
သူမက စပ္စုေမးျမန္းလိုက္ေသာAခါ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေခါင္းငံု႔ကာ ေလပူတစ္ခ်က္မႈတ္ထုတ္ရင္း...
''ျပီးခဲ့တာကို ေနာင္တရမိလည္း Aပိုပါပဲေလ''
ဟုဆိုျပီးေနာက္...
''မင္းကိစၥကို မင္းဘာသာ ဆံုးျဖတ္ေပေတာ့''
ဓားရွည္ကို ပစ္ေပးလိုက္သည္။ စုလန္းလန္းသည္ Aေယာင္ေယာင္Aမွားမွားျဖင့္ ယူလုိက္မိ၏။ ေရွာင္ခ်ဴးကမူ သူမကို ေ
က်ာခိုင္းကာ ေႏွးေကြးေသာ ေျခလွမ္းမ်ားႏွင့္ တေရြ႕ေရြ႕ ထြက္ခြာသြားေလသည္။ ႏႈတ္မွလည္း တတြတ္တြတ္ျဖင့္ မသဲမ
ကြဲ ညည္းတြားေန၏။ စုလန္းလန္း စိတ္ထဲ၌ ေရွာင္ခ်ဴးႏွင့္ ပတ္သက္၍ သိလိုစိတ္မ်ား ျဖစ္ေပၚလာ၏။ ထို႔ေၾကာင့္...
''ေဟ့...ခင္ဗ်ားၾကီး က်ဳပ္ကို ေမးစရာ ရွိတယ္ဆို''
သူမက ေAာ္ေျပာလုိက္ေသာAခါ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ေျခလွမ္းမ်ား ရပ္တံ့သြားသည္။
''ခင္ဗ်ားက ဘာေမးခ်င္တာလဲ''
AေျပးAလႊားသြားကာ ေရွာင္ခ်ဴး၏ေရွ႕၌ ပိတ္ရပ္၍ ေမးလုိက္ေသာAခါ...
''မင္းနာမည္က စုခ်ဴးရန္ဆိုတာ တကယ္ပဲလား''
ဟု ေရွာင္ခ်ဴးက ေမးခြန္းထုတ္လုိက္ေလသည္။
''ဟင္''
စုလန္းလန္းသည္ Aံ့Aားသင့္သြားရင္းမွ ေခါင္းညိတ္၍...
''ဟုတ္တယ္ေလ...Aဲ့ဒါ က်ဳပ္ရဲ႕နာမည္ပဲ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ညိတ္ကာ...
''ေၾသာ္...တိုက္တိုကဆ
္ ိုင္ဆိုင္ က်ဳပ္ရဲ႕ ေသြးေသာက္ညီေလးနဲ႔ နာမည္တူေနတာကိုး''
Page 658
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဟု ခပ္တိုးတိုးေလး ေရရြတ္ျပီးေနာက္ သူမကုိ ေက်ာ္ျဖတ္၍ ထြက္ခြာသြားေလသည္။ စုလန္းလန္းသည္ ၾကားျဖစ္ေAာင္ ၾ
ကားမိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ Aထူးစိတ္ဝင္စားသြား၏။
''သူရဲ႕ေသြးေသာက္ညီေလး နာမည္က ငါ့Aစ္ကိုၾကီး နာမည္နဲ႔ တူေနလို႔လား မသိဘူး...Aစ္ကိုၾကီးက ပန္းတစ္ေထာင္ေ
တာင္ကုန္းမွာပဲ ဘိုးဘိုးၾကီး Aမိန္႔ေၾကာင့္ ဆင္းခြင့္မရဘူးဆိုေတာ့ သူေတာ့ မဟုတ္ႏိုင္ေလာက္ဘူး...ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေသ
ခ်ာေAာင္ ေမးတာေကာင္းမယ္''
ထို႔ေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးကို ဒုတယ
ိ မၸိ လွမ္းေခၚလိုက္ျပန္သည္။
''ေဟ့...ေဟ့လူၾကီး...ခဏေနပါUီး''
ေAာ္ဟစ္တားျမစ္လိုက္ေသာAခါ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စိတ္႐ႈပ္ေထြးစြာျဖင့္ စုလန္းလန္းကို လွည့္ၾကည့္ေလသည္။
''ဘာေတြ သိခ်င္တာလဲ''
ထိုAခါ သူမက...
''စုခ်ဴးရန္ဆိုတာ ရွင့္ရဲ႕ ေသြးေသာက္ညီေလးလား''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မ်က္ေမွာင္ကုတ္ၾကည့္၍...
''မင္းက ဘာျဖစ္လို႔ သိခ်င္တာလဲ''
''တကယ္ေတာ့ စုခ်ဴးရန္ဆိုတာ က်ဳပ္Aစ္ကိုရဲ႕ နာမည္ဗ်...ဘိုးဘိုးၾကီးမသိေAာင္ သိုင္းေလာကထဲ က်ဳပ္သြားေတာ့ သူ႔
နာမည္ကို ယူသံုးထားတာ...ခင္ဗ်ားၾကီးရဲ႕ ေသြးေသာက္ညီေလးက က်ဳပ္Aစ္ကိုနဲ႔ နာမည္တူေနလို႔ သူမ်ားျဖစ္ေနမလား
လို႔ သိခ်င္တာဗ်''
''ဘိုးဘိုးၾကီးတဲ့လား''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စုခ်ဴးရန္ေျပာခဲ့သည့္ စကားမ်ားကို သတိရသြားျပီး...
''ဒါျဖင့္ က်ဳပ္မင္းကိုေမးမယ္...မင္းAစ္ကိုက ဘယ္လို ႐ုပ္သြင္မ်ိဳးလဲ''
ဟု ေမးျမန္းေလေတာ့သည္။ စုလန္းလန္းကလည္း...
''က်ဳပ္Aစ္ကိုၾကီးက Aသက္Aစိတ္ရွိျပီဗ်...Aသားျဖဴျဖဴ၊ႏြဲ႕တဲ့တဲ့နဲ႔ စာေပသမားလိုပဲ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူမစကားေၾကာင့္ ရယ္ခ်င္မိ၏။
''မင္းကေရာ ဘာထူးလို႔လဲ''
စိတ္တြင္းမွ ေျပာမိသည္။
''Aဲ...Aစ္ကိုၾကီးက Aိမ္မွာဆိုရင္ေတာ့ Aျပာေရာင္ပိုးဖဲAက်ႋီကို Aဝတ္မ်ားတယ္...ဆံပင္ထံုးျပီးေတာ့ ပိုးပဝါနဲ႔ ေပါင္းေ
လ့ရွိတယ္''
''ဟင္''
သူမ စကားေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aံ့Aားသင့္သြားျပီး...
''မင္းေျပာတဲ့ Aခ်က္Aလက္ေတြက က်ဳပ္ရဲ႕ညီေလးနဲ႔ Aကုန္ကိုက္ညီေနတယ္...ဒါဆိုရင္ မင္းက သူ႔ရဲ႕ညီေလးေပါ့''
ဟု ေမးျမန္းလိုက္ရာ စုလန္းလန္းသည္ ေခါင္းညိတ္လုိက္၏။
''ဟုတ္ပါတယ္...က်ဳပ္က သူ႔ရဲ႕ညီေလး စုလန္းလန္းပါ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေခါင္းကုတ္မိ၍...
''သူ႔နာမည္က မိန္းကေလးဆန္လိုက္တာ...ဒါေပမယ့္ လူက ႏြဲ႕တဲ့တဲ့ဆိုေတာ့ လိုက္ပါတယ္ေလ''
ဟု ေတြးလုိက္မိသည္။ ႏႈတ္ကမူ...
Page 659
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ေၾသာ္...ဒါဆို ညီေလးလန္းလန္းလို႔ ေခၚရေတာ့မွာပဲ...က်ဳပ္နာမည္က ရန္ေရွာင္ခ်ဴးပါ''
ဟူ၍ သူသည္လည္း မိမိနာမည္ကို ထုတ္ေဖာ္မိတ္ဆက္ေလသည္။ စုလန္းလန္းသည္ ေရွာင္ခ်ဴးလို သိုင္းပညာရွင္မ်ိဳးႏွင့္
ေသြးေသာက္ဖြဲ႕နုိင္ခဲ့ေသာ Aစ္ကိုျဖစ္သူကို Aံ့Aားသင့္သြားမိသလို...
''ဘိုးဘိုးၾကီးက ငါ့ကိုရွာဖို႔ သုိင္းေလာကထဲလတ
ႊ ္ရင္း သူနဲ႔ေတြ႕ျပီးေတာ့ ေသြးေသာက္ဖြဲ႕မိတာ ျဖစ္ရမယ္...Aစ္ကိုၾကီးက
ၾကပ္သာမျပည့္တာ ႐ုပ္ဆိုးၾကီးလို သိုင္းပညာထိပ္ထိပ္က်ဲၾကီးနဲ႔ ဘယ္လိုမ်ား ေသြးေသာက္ဖြဲ႕မိပါလိမ့္''
ေခါင္းေလးတညိတ္ညိတ္ႏွင့္ ေတြးေတာမိေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးက တစ္ခြန္းမွ ဝင္မေျပာဘဲ သူမကိုသာ Aကဲခတ္ၾကည့္ေ
န၏။
''ေသခ်ာၾကည့္ေတာ့လည္း မင္းက မိန္းမေခ်ာ,ေခ်ာေတာ့ ညီေလးခ်ဴးရန္နဲ႔ နည္းနည္းဆင္သလိုလိုပဲ''
ေရွာင္ခ်ဴး၏ မွတ္ခ်က္စကားေၾကာင့္ စုလန္းလန္းသည္ ညာဘက္ပါးမွ ပါးခ်ိဳင့္ခြက္ကေလးေပၚေAာင္ ျပံဳးလိုက္ျပီး...
''က်ဳပ္တို႔က ေမာင္...Aဲ...ညီAစ္ကိုရင္းေတြေလ...တကယ္ေတာ့ ဘြားဘြားနဲ႔ ဆင္တယ္လို႔ ဘိုးဘိုးၾကီးက ေျပာဖူးတယ္
''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူမေျပာေသာ ဘိုးဘိုးၾကီးေတြ၊ဘြားဘြားၾကီးေတြကို မသိေသာ္လည္း Aလိုက္သင့္ ေခါင္းညိတ္၍ နားေ
ထာင္ေန၏။
''ဒါနဲ႔...Aစ္ကိုၾကီးေရွာင္ခ်ဴးနဲ႔ Aသက္ထက္ဝက္ေလာက္ ကြာတာကို ဘယ္လိုလုပ္ျပီးေတာ့ ေသြးေသာက္ဖြဲ႕ျဖစ္သြားတာ
လဲဟင္''
စုလန္းလန္းက စပ္စပ္စုစုႏွင့္ ေမးျမန္းလုိက္ေသာ္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သဘာက်စြာ ရယ္ေမာမိသည္။ ထိုAခါ စုလန္းလန္းသ
ည္ မ်က္ႏွာကေလး စူပုပ္လာျပီး ကြၽဲျမီးတိုသြား၏။
''ဘာျဖစ္လို႔လဲ...ကြၽန္ေတာ္ေမးတာ ရယ္စရာပါလို႔လား''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ လက္ကာျပကာ ရယ္ရယ္ေမာေမာႏွင့္...
''မဟုတ္ပါဘူး...တကယ္တမ္းေတာ့ က်ဳပ္က ေသြးေသာက္ညီေလး ျဖစ္ရမွာ...ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သူ႔ထက္၅ႏွစ္နီးပါးေ
တာင္ ငယ္တယ္ေလ''
ဟု ေျပာလုိက္ရာ...
''ဟင္''
စုလန္းလန္းသည္ Aံ့Aားသင့္သြားျပီး ေရွာင္ခ်ဴးကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ Aကဲခတ္ေလေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္မ.ွ ..
''Aစ္ကိုၾကီးရဲ႕ ႐ုပ္က''
''တကယ္ေတာ့ က်ဳပ္ရဲ႕ နဂိုမ်က္ႏွာ မဟုတ္ဘူး...႐ုပ္ဖ်က္ထားတာပါ''
ေရွာင္ခ်ဴးက ၾကားျဖတ္ေျပာလုိက္ေသာAခါ သေဘာေပါက္သြား၏။ သူမသည္လည္း မိန္းကေလးမွ ေယာက္်ားေလးA
သြင္ ႐ုပ္ဖ်က္ထားသည္ မဟုတ္လား။ စုလန္းလန္းသည္ စပ္စုတတ္သူပီပီ ေရွာင္ခ်ဴး၏ မူလ႐ုပ္သြင္ကို ျမင္ဖူးလိုသည္။
ထို႔ေၾကာင့္...
''Aစ္ကို႔ရဲ႕ နဂိုမ်က္ႏွာက ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲ...ညီေလးျမင္ဖူးခ်င္လို႔''
သူမ ေတာင္းဆိုလိုက္ေသာAခါ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ခ်ီတံုခ်တံု ျဖစ္မိသည္။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းမွ ဖမ္း
ဝရမ္း ထုတ္ထားသျဖင့္ သူ႔႐ုပ္သြင္ကို သိုင္းသမားတိုင္းလိုလို သိရွိေနၾကသည္။ သို႔ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ႐ုပ္ဖ်က္၍ လႈပ္ရွား
သြားလာေနရသည္ မဟုတ္လား။ စုလန္းလန္းကမူ သူ႔ေသြးေသာက္ညီ၏ ညီAရင္းျဖစ္ေနျပီး သူစိမ္းတရံ မဟုတ္ေသာေၾ
ကာင့္ လက္ခံလုိက္သည္။
Page 660
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ေကာင္းျပီေလ''
ဟုဆိုရင္း မ်က္ႏွာAတုAျဖစ္ ျပဳလုပ္ထားသည့္ သားေရမ်က္ႏွာဖံုးပါးေလးကို ဆြဲခြာလိုက္ေလသည္။
''ဟင္''
စုလန္းလန္းသည္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ႐ုပ္သြင္ကို ေတြ႕ျမင္ရေသာ္ Aလြန္Aမင္း Aံ့Aားသင့္သြားသည္။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေ
သာ္ သူမစိတ္ထဲ၌ သာမန္မွ်သာ ရွိမည္ဟု ေတြးထင္မိ၍ပင္။ ယခုAခါမူ ထူထဲေသာမ်က္ခံုး၊စူးရွေတာက္ပေသာ မ်က္လံု
း၊ပိရိေသာ ႏႈတ္ခမ္း၊ရင့္က်က္တည္ၾကည္ေသာ AမူAရာမ်ားႏွင့္ ေယာက္်ားပီသ၍ ခန္႔ေခ်ာ,ေခ်ာေၾကာင္း လက္ခံလို
က္သည္။ ခႏၶာကိုယ္ ဗလာက်င္းရွိေနျပီး ဖုထစ္ေသာ ႂကြက္သားစိုင္မ်ားႏွင့္ ၾကံခုိင္လွေသာ သူ႔Aသြင္က မိန္းမပ်ိဳေလး
မ်ားကို ဆြဲေဆာင္နုိင္ေပ၏။ ေစာေစာက Aသက္၅၀ေက်ာ္Aရြယ္ရွိ ႐ုပ္ဆိုးေသာလူၾကီးAျဖစ္ႏွင့္ တိုက္ခိုက္မိျပီး သူ႔ရင္ခြ
င္ထဲ ေရာက္ရွိသြားစU္က ေဒါသထြက္မိေသာ္လည္း ယခုလို မိမိထက္ ၃ႏွစ္ေက်ာ္သာၾကီးျပီး ႐ုပ္ရည္ေခ်ာေမာခန္႔ညားေ
သာ လူငယ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနသည္ကို သိရေသာ္ ရင္ဖိုမိကာ ရွက္ေသြးျဖာသြား၏။ ေစာေစာက႐ုပ္ႏွင့္ ေရႏွင့္ဆီလို
ကြာျခားလွသည္ မဟုတ္လား။
''ငါ့ညီက Aစ္ကိုၾကီးကို ဘာျဖစ္လို႔ Aဲ့သည္ေလာက္ထိ ၾကည့္ေနရတာလဲ...Aစ္ကိုၾကီးက ေခ်ာလို႔လား''
ေရွာင္ခ်ဴးက စေနာက္၍ ေမးျမန္းလိုက္ေသာ္ စုလန္းလန္း၏ မ်က္ႏွာေလးမွာ ႏွင္းဆီေရာင္သမ္းျပီး Aလိုလိုေနရင္း ေခါင္း
ငံု႔သြား၏။ ထို႔ေနာက္ သူမသည္ မဝံ့မရဲေလသံျဖင့္...
''A...Aစ္ကိုၾကီးရဲ႕ ႐ုပ္ဖ်က္ပညာက Aေတာ္ေကာင္းလို႔ Aံ့ၾသျပီး ေငးမိတာပါ''
မူပ်က္ေနေသာ သူမ၏ AမူAယာကို ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဂ႐ုမျပဳမိ။ သူေျပာလိုသည္တို႔ကိုသာ တရစပ္ ေျပာေနမိသည္။ ထို
လူငယ္သည္ စုခ်ဴးရန္၏ ညီဟုသိရ၍ ေရွာင္ခ်ဴးလည္း စကားေျပာရာ၌ စိတ္ပါသြားျခင္းပင္။ ေစာေစာက ကိစၥမ်ားကိုပင္
ေမ့ေလ်ာ့သြားေလ၏။
''Aဲ့ဒါက မ်က္ႏွာဖံုးနဲ႔လည္း ဆိုင္တာေပါ့ေလ...ကိုယ့္AသားAေရာင္နဲ႔ မ်က္ႏွာAေနAထား ကိုက္ညီတာကို ေသခ်ာေ
ရြးခ်ယ္ထားရင္ ဘယ္သူမဆို လူမွားသြားမွာပဲ ညီေလး''
''ဟုတ္...ဟုတ္ကဲ့ Aစ္ကို''
စုလန္းလန္းသည္ Aစ္ကိုဟု ေခၚရန္ပင္ ႏႈတ္မရဲခ်င္ေတာ့။ Aက်ႋီဗလာႏွင့္ ရွိေနေလရာ ေတာင့္တင္းၾကံ႕ခိုင္၍ က်စ္လစ္ေ
သာ ေရွာင္ခ်ဴး၏ Aသားစိုင္မ်ားကို Aနီးကပ္ေတြ႕ရေသာ္ ရင္ဖိုသြားျပီး ရဲရဲဝံ့ဝံ့ မၾကည့္ရဲေခ်။ သူမသည္ Aာ႐ံုလႊဲသည့္
Aေနျဖင့္...
''ဘယ္လိုလုပ္ျပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့Aစ္ကိုၾကီးနဲ႔ ေသြးေသာက္ဖြဲ႕မိတာလဲ...Aခု Aစ္ကိုၾကီးစုခ်ဴးရန္က ဘယ္မွာလဲဟင္''
သူမ ေမးျမန္းလုိက္ေသာAခါမွ ေရွာင္ခ်ဴးသည္...
''Aစ္ကိုကေတာ့ ႏႈတ္က်ိဳးေနျပီဆိုေတာ့ ညီေလးလို႔ပဲ ေခၚေတာ့မယ္...မူဆူးျမိဳ႕မွာတုန္းက စျပီးေတာ့ေပါ့ေလ.....''
သူႏွင့္ ေသြးေသာက္ဖြဲ႕ျဖစ္ပံုႏွင့္ ဟုန္စံAိမ္၌ ေတြ႕ဆံုခဲ့ရသည္တို႔ကို ရွင္းလင္းေျပာျပလုိက္သည္။
''Aစ္ကိုၾကီးက လမ္းေတေလ ဂိုဏ္းသားတစ္ေယာက္ေတာင္ ျဖစ္ေနျပီေပါ့ေနာ္''
သူမသည္ ပါးစပ္ကို လက္ဝါးျဖင့္Aုပ္၍ ခစ္ခနဲ ရယ္ေမာမိသည္။ ထိုAမူAရာေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စိတ္ထဲ၌ တစ္မ်ိဳး
တစ္မည္ ခံစားလိုက္ရသည္။ စုလန္းလန္းသည္ ေငးေမာၾကည့္ေနေသာ ေရွာင္ခ်ဴးကို ေတြ႕ရေတာ့မွ သတိဝင္သြား၍ ဟ
န္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ျဖင့္ ေယာက္်ားရင့္မာၾကီးပမာ တဟားဟား ရယ္ေမာျပီး ေရွာင္ခ်ဴး၏ ပခံုးကို လက္သီးျဖင့္ တစ္ခ်
က္ထုကာ...
''Aစ္ကိုၾကီးခ်ဴးရန္က Aသန္႔Aျပန္႔ Aင္မတန္ၾကိဳက္တာဗ်...လမ္းေတေလဂိုဏ္းကို ေရာက္သြားတာေတာ့ ရယ္စရာပဲ
Page 661
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဗ်ာ''
ဟူ၍ Aသံကို ခပ္ေAာေAာလုပ္ျပီး ေျပာလုိက္ေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးလည္း မည္သို႔မွ် သံသယမဝင္ေတာ့။ သူသည္ စုလ
န္းလန္ကို Aကဲခတ္ၾကည့္ကာ...
''ညီေလးက သူ႔ဆီသြားမလို႔လား''
သူမသည္ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ေခါင္းခါယမ္းျပသည္။
''ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဘိုးဘိုးၾကီးက ခ်ဳပ္ခ်ယ္တယ္...Aျပင္ကို လည္ပတ္ဖို႔ ခြင့္လည္းမေပးဘူး...ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ သူမသိေAာင္
ခိုးထြက္လာတာဗ်...Aစ္ကိုၾကီး သိုင္းေလာကထဲ ေရာက္လာတာ ဘိုးဘိုးၾကီးက လႊတ္လိုက္လို႔ ကြၽန္ေတာ့ကို ျပန္ေခၚ
တာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္...ေတာ္ၾကာေန လမ္းေတေလဂိုဏ္းကိုသြားလို႔ Aစ္?

#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၁၁၃)
(သန္ဘက္ခါမွ ၁၁၄တင္မည္။)
ကိုၾကီးက Aိမ္ကိုAတင္းျပန္ေခၚရင္ ဒုကၡပဲ...ေလွ်ာက္လည္ရတာ ေပ်ာ္စရာၾကီးဗ်...ပ်င္းသြားေတာ့မွ Aိမ္ျပန္ေတာ့မယ္''
သူမစကားေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးလည္း မည္သို႔မွ် မေဝဖန္မိ။ လူဆိုသည္မွာလည္း Aခ်ဳပ္Aေႏွာင္ကို သေဘာမက်ၾကေပ။ မိ
မိစိတ္တိုင္းက် လုပ္ေဆာင္ရန္သာ စိတ္ဝင္စားတတ္ေပ၏။ သို႔ေသာ္ ေဖးေဖးမမႏွင့္...
''လည္တာလည္း ေကာင္းေတာ့ေကာင္းပါတယ္...ေဒသႏၲရ ဗဟုသုတရတာေပါ့...ဒါေပမဲ့ သိုင္းေလာကထဲ ေလွ်ာက္သြား
ရင္ေတာ့ Aေတာ္Aႏၲရာယ္မ်ားတယ္...AစစAရာရာ သတိထားမွ ေတာ္ကာၾကမယ္''
ဟုေျပာလုိက္ေလရာ စုလန္းလန္းသည္ ေက်းဇူးတင္သြားမိသည္။
''ဟုတ္ကဲ့ပါ Aစ္ကိုၾကီး''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စိတ္ထားေကာင္းမြန္ျပီး တည္ၾကည္ေျဖာင့္မတ္ေသာ လူေကာင္းတစ္ေယာက္ဟု စိတ္တြင္းမွ သေဘာေပါ
က္စျပဳလာသည္။ ထို႔ျပင္ သိုင္းပညာလည္း ခန္႔မွန္းမရေAာင္ ျမင့္မားသည့္Aျပင္ သူ႔AကာAကြယ္သာ ရရွိပါက သြား
လိုရာခရီးတစ္ေလွ်ာက္ ေဘးရန္ကင္းေပလိမ့္မည္ဟု Aေတြးဝင္ေရာက္သြား၏။ သို႔ေသာ္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မည္သည့္ေန
ရာသို႔ ခရီးဆက္မည္ကို သူမ မသိပါေခ်။ တစ္Uီးတည္း သြားလာလႈပ္ရွားသည္ထက္ သိုင္းပညာျမင့္မားေသာ ေရွာင္ခ်ဴးႏွ
င့္သာ Aတူခရီးထြက္ပါက ပိုမိုAဆင္ေျပေပမည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေသြးတိုးစမ္းကာ ေမးျမန္းလုိက္ေလသည္။
''ဒါနဲ႔ Aစ္ကိုၾကီးက ဘယ္ကို ခရီးထြက္မလို႔လဲ''
''ေၾသာ္...ယြင္ထိုင္ေတာင္ကိုပါ ညီေလးလန္းလန္း''
စုလန္းလန္းသည္ ထိုေနရာကို ၾကားေတာ့ၾကားဖူးသည္။ တစ္ခါမွ်ေတာ့ မေရာက္ဖူးေခ်။ သို႔ေသာ္ ေခ်ာ္လဲေရာထိုင္လုပ္၍
...
''ဟာ...ယြင္ထိုင္ေတာင္လား...သိတာေပါ့ဗ်ာ...႐ႈခင္းေကာင္းတယ္လို႔ နာမည္ၾကီးတယ္ဗ်...ကြၽန္ေတာ္ေတာင္ လည္ပ
တ္ဖို႔ စU္းစားထားတာ...Aစ္ကိုက သြားမယ္ဆိုေတာ့ Aေတာ္တိုက္ဆိုင္တာပဲဗ်ာ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စုလန္းလန္းက ခပ္တည္တည္ႏွင့္ ျဖီးျဖန္းေျပာသည္ကို Aဟုတ္ထင္မွတ္သြား၏။
''တကယ္ပဲလား ညီေလး''
စုလန္းလန္းသည္ ေခါင္းညိတ္၍...
''ဟုတ္တာေပါ့ Aစ္ကိုၾကီးေရွာင္ခ်ဴး...စာဆိုေတာင္ ရွိတယ္ဗ်...ဘာတဲ့...ပန္းေပါင္းတစ္ေထာင္၊ယြင္ထိုင္ေတာင္၊သာယာ
Page 662
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
႐ႈေမာ၊နတ္ဘံုေလာ ဆိုလားပဲ''
စိတ္ကူးထဲမွာ ရွိသည္တို႔ကို မိမိဖာသာ စပ္ဆို၍ ေျပာလုိက္သည္ကို ေရွာင္ခ်ဴးက မသိရွိေခ်။
''Aင္း...Aစ္ကိုလည္း တစ္ခါမွေတာ့ မေရာက္ဖူးဘူး...ညီေလးသာ Aဆင္ေျပမယ္ဆိုရင္ Aတူသြားၾကတာေပါ့ေလ''
ဟု ဆိုလုိက္ေလသည္။ စုလန္းလန္း Aေတာ္ဝမ္းေျမာက္သြားသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသာ သူမကို ေစာင့္ေရွာက္ပါက ထင္တိုင္း
က်ဲလို႔ရျပီ မဟုတ္ေလာ။
''ညီေလးက တျခားသူဆိုရင္ ကိစၥမရွိဘူး...ဒါေပမယ့္ Aစ္ကို႔ညီေလးခ်ဴးရန္နဲ႔ ပတ္သက္ေနတယ္ဆိုေတာ့ Aားနာနာနဲ႔ပဲ
ေမးရUီးမယ္...ညီေလးက ဓားရွည္ကို''
''သူတို႔နဲ႔ေတြ႕ရင္ ျပန္ေပးမွာပါ Aစ္ကိုၾကီး''
ေရွာင္ခ်ဴးလည္း မည္သို႔မွ်မဆိုေတာ့ဘဲ ေခါင္းညိတ္၍...
''ေကာင္းျပီေလ...Aဲ့ဒါဆိုလည္းျပီးေရာ''
ဟုဆိုျပီး လွည့္ထြက္သြားေလသည္။ စုလန္းလန္းလည္း သူႏွင့္Aတူ ရင္ေဘာင္တန္း၍ လိိုက္ပါသြားေတာ့၏။
©©©©©©©©©©©©©©©©©©©

ျမင္းရထားတစ္စီးသည္ က်န္းတုန္းျမိဳ႕ထဲသို႔ ဝင္ေရာက္လာသည္။ ေမာင္းႏွင္လာသူမွာ စုန္႔ရွန္႔စင္ပင္ ျဖစ္ေလ၏။ စင္းရွန္း

ရွန္းကမူ ျမင္းရထားAိမ္Aတြင္း၌ ျငိမ္သက္စြာျဖင့္ ရွိေနသည္။ ဘီးလွိမ့္သံတို႔က စီးခ်က္ညီညီႏွင့္ပင္။ ျမိဳ႕ထဲလမ္းတစ္ေ
လွ်ာက္တြင္ေတာ့ ပံုမွန္Aတိုင္း လူမ်ားစြာက သြားေနျမဲလာေနျမဲ ရွိေခ်၏။ စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ ျမင္းရထားကို ျမိဳ႕လယ္သို႔ Uီး
တည္ျပီး ေမာင္းႏွင္ေနသည္။ သူသည္ ေဘးဘီကုိ မ်က္စိကစားၾကည့္လုိက္သည္။
''Aစ္ကိုတို႔ေတြ တည္းခိုခန္းတစ္ခုခုမွာ စားေသာက္ရင္း Aနားယူၾကတာေပါ့''
ဟု ေနာက္လွည့္၍ ေျပာလုိက္ေလသည္။
''ဟုတ္ကဲ့ Aစ္ကို''
စင္းရွန္းရွန္းက ေျဖၾကားလုိက္ျပီးေနာက္ က်ိတ္၍သက္ျပင္းခ်မိသည္။ သူမAျဖစ္မွာ သြားစရာလာစရာ ေနရာလည္း မရွိေ
တာ့သျဖင့္ စုန္႔ရွန္႔စင္ကိုသာ Aားကိုးမိျပီး သူစီမံသလို နာခံခဲ့သည္။ ယခုလည္း ဤျမိဳ႕တြင္းမွ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ႏွင့္
Aေရးၾကီးကိစၥ ေျပာစရာရွိသည္ဟု ဆိုထားေလ၏။ Uီးဆံုး ခရီးျပင္းႏွင္လာသျဖင့္ ေမာပန္းႏြမ္းနယ္ေနၾကသည္။ ယခ
င္က သူမက်င္လည္ခဲ့သည့္ Aဆင္ေျပေျပ ျပည့္ျပည့္စံုစံုဘဝႏွင့္ ယခုဘဝကို ႏႈိင္းယွU္ၾကည့္မိေသာ္ စိတ္Aားငယ္သလို
ခံစားမိ၏။
''ဟီ...ဟီ...ဟီ''
စုန္႔ရွန္႔စင္က ျမင္းဇက္ၾကိဳးကို ဆြဲလုိက္သျဖင့္ ျမင္းေျခာက္ေကာင္မွာ တျပိဳင္နက္ဟီလုိက္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ထို႔Aတူ တေ
ရြ႕ေရြ႕သြားေနေသာ ျမင္းရထားၾကီးမွာလည္း ရပ္တံ့သြားေလ၏။ စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ ျမင္းရထားေပၚမွ ဆင္းလာျပီးေနာက္ ရ
ထားAိမ္မွ တံခါးကို ဆြဲဖြင့္ေပးလိုက္သည္။ စင္းရွန္းရွန္း ထြက္လာေသာAခါ သူမ၏ လက္ႏွစ္ဖက္ကို တယုတယကိုင္တြ
ယ္၍ တြဲယူလိုက္ေလသည္။ သူတို႔ႏွစ္Uီး၏ Aသြင္မွာ ညားခါစ ဇနီးေမာင္ႏွံမ်ား Aလားပင္။
စင္းရွန္းရွန္းသည္ ေဘးဘီကို ၾကည့္႐ႈေသာ္ ''ေက်ာက္စိမ္းကမၻာ''ဟူသည့္ တည္းခိုေဆာင္ေရွ႕၌ ေရာက္ရွိေနသည္ကို သ
တိထားမိသည္။ Aေတာ္ခမ္းနားၾကီးက်ယ္လွေပသည္။ ဝင္ထြက္သြားလာေနသူမ်ားသည္ သူေဌးသူႂကြယ္၊ကုန္သ
ည္မ်ားႏွင့္ မင္းစိုးရာဇာမ်ားသာ ျဖစ္ၾကေလ၏။ ဤဆိုင္သည္ က်န္းတုန္းျမိဳ႕၌ မသိသူ မရွိေလာက္ေAာင္ ေက်ာ္ၾကားေပ
သည္။ Aထူးသျဖင့္ စပ်စ္Aရက္၊သစ္သီးစံုAရက္၊ေဆးAရက္ႏွင့္ ဘဲငန္းကင္တို႔မွာ နာမည္ၾကီးလွသည္။ Aမွန္ေတာ့
Page 663
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ထိုဆိုင္သည္ ဟုန္စုလိန္ပိုင္ဆိုင္ေသာဆိိုင္ပင္ ျဖစ္ေလသည္။
''သြားၾကစို႔ ညီမေလး''
စုန္႔ရွန္႔စင္က သူမလက္ကို တြဲ၍ ခပ္တည္တည္ႏွင့္ ဆုိင္တြင္းသို႔ ဝင္ေရာက္သြား၏။ Eည့္ၾကိဳမ်ားမွာ ျမင္းရထားကို ေတြ႕ျ
မင္႐ံုႏွင့္ ေပါ့ေသးေသးမဟုတ္ဟု သိရွိရိပ္မိသျဖင့္ ပ်ာပ်ာသလဲ ၾကိဳဆိုၾကသည္။ သူတို႔ႏွစ္Uီးသည္ ဆိုင္ေAာက္ထပ္ရွိ လူ
ရွင္းေသာ စားပြဲတစ္ခု၌ ေနရာယူလုိက္ေလသည္။ စားပြဲထိုးတစ္ေယာက္ ေရာက္ရွိလာသျဖင့္ စုန္႔ရွန္႔စင္က...
''ညီမ တစ္ခုခုမွာေလ''
ဟုေျပာလုိက္ေတာ့ စင္းရွန္းရွန္းသည္ ေခါင္းခါယမ္းျပ၏။
''ကြၽန္မ ဗိုက္မဆာေသးပါဘူး Aစ္ကို''
စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ သူမ၏ လက္ဖဝါးႏုႏုေလးကို ဆုပ္ကိုင္၍...
''Aစာမစားဘဲေနရင္ Aားမရွိ ျဖစ္ေနမွာေပါ့ ညီမရဲ႕...ေနာက္ျပီးေတာ့ Aစ္ကိုတို႔မွာ ရင္ဆိုင္ရမယ့္ ဒုကၡေတြ ရွိေသးတယ္
...ခဏေလာက္ ေAာင့္Aီးထားလုိက္ပါ...ေဖေဖ့မိတ္ေဆြၾကီးနဲ႔ေတြ႕ရင္ Aစ္ကိုတို႔တေတြ ေAးေAးခ်မ္းခ်မ္း ေနလို႔ရျပီ''
စင္းရွန္းရွန္းသည္ မည္သို႔မွ်မဆိုေတာ့ဘဲ ေခါင္းေလးသာ ညိတ္ျပမိသည္။
''ထမင္းႏွစ္ပြဲနဲ႔ Aေကာင္းစား ဟင္းAမယ္၁၀မ်ိဳးေလာက္ယူခဲ့...ေဆးAရက္ ႏွစ္Aိုးေရာပဲ''
''ရပါမယ္ သခင္ေလး''
စုန္႔ရွန္႔စင္ မွာၾကားAျပီး စားပြဲထိုးေလးသည္ သြက္လက္ခ်က္ခ်ာစြာျဖင့္ ထြက္သြားေလေတာ့သည္။ မွာထားေသာ Aစား
Aေသာက္မ်ား ေရာက္မလာမီ စားပြဲထိုးေလးက ဆိုင္ေထာင့္မွ Aရက္ႏွစ္Aုးိ ကို Aရင္လာခ်ေပး၏။
''ညီမ Aေမာေျပေသာက္ပါUီး''
စုန္႔ရွန္႔စင္က ေႂကြခြက္တစ္ခုAတြင္းသို႔ ငွဲ႔ေပးရင္းမွ ေျပာလိုက္ေလသည္။ စင္းရွန္းရွန္းသည္ Uီးေခါင္းသာ ခါယမ္းျပ၏။
''ညီမ ေသာက္ခ်င္စိတ္ မရွိပါဘူး''
''ဒါဆိုလည္း စပ်စ္Aရက္နဲ႔ သစ္သီးစံုAရက္မွာေပးမယ္''
''ရပါတယ္ Aစ္ကို...ဘာမွမမွာပါနဲ႔...စားေသာက္ဖို႔ထက္ ညီမက ေရွ႕ေလွ်ာက္ျပီး ဘယ္လိုလုပ္ေဆာင္ရမယ္ဆိုတာကိုပဲ
ေတြးပူမိတယ္''
''မနက္ျဖန္ဆိုတာ မေသခ်ာေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ေလ ကံေကာင္းျခင္းေတြ ျဖစ္တတ္တယ္...ညီမ မပူပါနဲ႔...ေသြးေႂကြးဆ
ပ္ဖို႔နဲ႔ တိမ္လႊာရဲတိုက္ကို ျပန္လည္ထူေထာင္ဖို႔ဆိုတာ Aစ္ကိုတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဇြဲ၊လံု႔လ၊ဝီရိယနဲ႔ လူစုစည္း႐ံုးျပီး ၾကိဳးစားရင္
က်ိန္းေသေAာင္ျမင္ႏိုင္တယ္''
စင္းရွနး္ ရွန္းသည္ သူေျပာသလို မည္သည့္Aခ်ိန္မွန္းမသိရသည့္ Aနာဂတ္Aား ရင္ေလးမိ၏။ စားပြဲေပၚတြင္ ေမးေထာ
က္ရင္း ရီေဝေသာ မ်က္လံုးျဖင့္ ေရွ႕တည့္တည့္သို႔ Aဓိပၸာယ္မရွိ ၾကည့္ေနမိေလသည္။ သူမေၾကာင္ေငးေနသလို ဆိုင္တြ
င္း၌ စားေသာက္ေနသူမ်ားသည္ သူမ၏ Aလွကြန္ယက္၌ မိန္းေမာေနမိၾကသည္။ Aခ်င္းခ်င္းလည္း တီးတိုးေျပာေနလ်
က္ရွိသည္။
''Aစ္ကိုၾကီး Aေတာ္ၾကည့္လွခ်ည္လား...ကိုယ့္သားသမီး ေျမးျမစ္Aရြယ္ေလာက္ပဲ ရွိတာေနာ္''
''ေခြးေကာင္...မိန္းကေလးေတြ ဘယ္ေလာက္လွလွ ပိုင္ရွင္းပဲ ငါ့စိတ္ထဲက Aလွဆံုးထင္တယ္...မင္းေျပာသလို ငါက တ
ဏွာ႐ူးျပီး ေငးေနတာ မဟုတ္ဘူး...သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ျမင္ဖူးတယ္လို႔ စU္းစားေနတာကြ''
ထိုစကားကို ေျပာေနၾကသူမွာ ဆိုင္ေထာင့္၌ က်ားထိုးရင္း စားေသာက္ေနၾကသူႏစ
ွ ္ေယာက္ပင္။ ဝါးခေမာက္ကိုယ္စီ ေ
ဆာင္းထားၾကျပီး တစ္Uီးမွာ Aျဖဴေရာင္ဝတ္စံုကို ဝတ္ဆင္ထား၏။ Aျခားတစ္ေယာက္ကမူ ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္သည့္ A
Page 664
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
နက္ေရာင္ဝတ္စံုႏွင့္ ျဖစ္ေလသည္။ ထူးထူးျခားျခား သူတို႔သည္ Aသက္၆၀ေက်ာ္Aရြယ္ ျဖစ္ေသာ္လည္း Aရပ္က ေလး
ေပသာ ရွိေလ၏။ ထိုႏွစ္Uီးကား Aျခားမဟုတ္။ ထိပ္သီးနံပါတ္(၉)ႏွင့္(၁၀)ျဖစ္သည့္ လူပုညီေနာင္ ဖူရွင္း၊ဖူလင္းတို႔ပင္။
သူတို႔သည္ ႏွစ္ကိုယ္ၾကားေလသံျဖင့္သာ ေျပာေနျခင္း ျဖစ္ေလသည္။
''သူတို႔ႏစ
ွ ္ေယာက္က ဘယ္သူလဲဗ် Aစ္ကိုၾကီး''
Aငယ္ျဖစ္သူ ဖူလင္းက ေမးလိုက္ေသာAခါ ဖူရွင္းသည္ မ်က္ေစာင္းခဲၾကည့္ျပီး...
''မင္းကလည္း Aေတာ္ေမ့တတ္တာပဲ...လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ႏွစ္က နာယကၾကီး စင္းလံုးက်ဴေတာင္ ေမြးေန႔လုပ္တုန္းက ငါတို႔ကို
ဖိတ္ေသးတာပဲ...မမွတ္မိဘူးလား...Aဲ့ဒီကေလးမေလးက စင္းလံုးက်ဴရဲ႕သမီး စင္းရွန္းရွန္းဆိုတာပဲ...Aဲ...သူ႔ေဘးက ေ
ကာင္ေလးကေတာ့ စုန္႔လီထန္ရဲ႕သား စုန္႔ရွန္႔စင္ေလကြာ''
ထိုAခါက်မွ ဖူလင္းသည္ မ်က္လံုးျပဴးက်ယ္သြားျပီး...
''ေၾသာ္...ဟုတ္သားဘဲ မွတ္မိျပီဗ်ိဳ႕''
ဟု ေျပာလုိက္ေလသည္။
''မင္းက Aခုမွ မွတ္မိေန...ငါ့ထက္Aသက္ငယ္ျပီး Aေတာ္မွတ္ဉာဏ္နည္းတာပဲ''
ဖူရွင္းက Aျပစ္တင္ေျပာရင္း စုန္႔ရွန႔စ
္ င္တို႔ဘက္ မရိပ္မိေAာင္ ေသခ်ာAကဲခတ္ၾကည့္႐ႈေနသည္။ ထိုAခ်ိန္တြင္ ဖူလင္း
က မသိမသာႏွင့္ က်ားဗန္းေပၚမွ ကင္းေပါက္လုဆဲျဖစ္ေသာ ဖူရွင္း၏ က်ားတစ္ေကာင္Aား ေကာက္ယူျပီး AေနAထား
Aခ်ိဳ႕ကို ေျပာင္းလဲလုိက္ေလသည္။
''ကြၽန္ေတာ္ ေရႊ႕ျပီေနာ္''
ဖူလင္းက ခပ္တည္တည္ႏွင့္ၾကည့္ရင္း ေျပာလုိက္မွ ဖူရွင္းလည္း က်ားကြက္ေပၚ Aာ႐ံုျပန္စုိက္လိုက္၏။ ဖူလင္းသည္ကား
သူစီစU္ထားသလို သံုးေကာင္စားျပီး ကင္းဝင္သြားသည္။
''ဟင္''
ဖူရွင္း မ်က္လံုးျပဴးသြားေခ်သည္။
''ေနပါUီး...ေစာေစာက ငါ့က်ားေတြ Aသာစီးရေနတာကို မင္းက ဘယ္လိုလုပ္ျပီး ကင္းေပါက္သြားတာလဲ''
''ေၾသာ္...Aစ္ကိုၾကီးကလည္း ခက္ပါ့ဗ်ာ...ဟိုကိုပဲ ေငးေနေတာ့ ကိုယ္ဘာေရႊ႕လိုက္မွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူးထင္ပဗ်ာ..
.Aစ္ကိုၾကီးက Aဲ့သည္လိုေရႊ႕မွေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က ၃ေကာင္စားျပီး ကင္းဝင္ပီေပါ့ဗ်ာ...သိပ္ေတာ့ စိတ္မပ်က္ပါနဲ႔ဗ်ာ...ပ
ညာရွိ သတိခဲေပါ့ေလ...ဟဲ...ဟဲ...ဟဲ''
ဖူလင္းက မုတ္ဆိတ္ရွည္ကို တသသပြတ္သပ္၍ ေခါင္းတခါခါ လည္တယမ္းယမ္းႏွင့္ ရယ္ေမာေျပာဆိုေလရာ ဖူရွင္းမွာ ေ
ခါင္းသာတြင္တြင္ကုတ္မိ၏။ သူ႔က်ားေကာင္မ်ားကလည္း ႐ႈံးရိပ္ျပေနသည္။ မည္သည့္နည္းႏွင့္မွ် Aႏိုင္မယူႏိုင္ေတာ့။
''ကဲပါဗ်ာ...စိတ္ပ်က္မေနပါနဲ႔...ကတိAတိုင္း ကြၽန္ေတာ္ႏိုင္ရင္ ၾကိဳက္တဲ့Aရက္တုိက္ျပီး စားသမွ် ရွင္းေပးမယ္ဆိုတာကို
မေမ့နဲ႔ေနာ္''
ထိုAခါ ဖူရွင္းသည္ မ်က္ႏွာ႐ႈံ႕မဲ့သြားျပီး စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ႏွင့္ ျပန္ေျပာလုိက္ေလ၏။
''ေAးပါကြာ...မေမ့ပါဘူး...မင္းမွာခ်င္ရင္ မွာလုိက္ပါ''
ဖူလင္းက်ိတ္ေပ်ာ္သြားသည္။
''ဟင္း...ဟင္း...ဟင္း...ငါ့ကိုမ်ား ဉာဏ္နည္းတယ္ေလးဘာေလးနဲ႔ သူက်ေတာ့ ကိုယ့္က်ားေကာင္ ဘယ္AေနAထားရွိ
တာလဲ ဆိုတာကိုေတာင္ မမွတ္မိဘူး...ရယ္စရာေကာင္းလိုက္တာ''
စိတ္တြင္းမွ ေလွာင္ေျပာင္ျပီးေနာက္...
Page 665
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ေဟ့...သီးစံုAရက္ႏွစ္Aိုးေလာက္ လာခ်Uီးေဟ့...ဘဲငန္းကင္ႏွစ္ပြဲေရာ''
ဟူ၍ မွာၾကားလုိက္ေလ၏။ ဖူရွင္းက မ်က္ေမွာင္ကုတ္ျပီး...
''မင္းကေတာ့ Aလကား မ်ိဳဆို႔ရမယ္ဆိုျပီး Aသားကုန္မွာတယ္ေပါ့ေလ''
ဖူလင္းသည္ သြားျဖဲရယ္ရင္း...
''Aစ္ကိုၾကီးဆီက ပိုက္ဆံထြက္တာ ခပ္ရွားရွားပဲ...Aခုလို ေကြၽးတုန္းစားထားရတာေပါ့ဗ်ာ''
''ေAးပါကြာ...မင္းကေတာ့ စားေကာင္းေနမွာေပါ့...ပိုက္ဆံေလာက္ေသးရဲ႕လား မသိဘူး''
ဖူရွင္းက ညည္းညဴေျပာရင္း Aက်ႋီAတြင္းAိတ္ထဲ လက္ႏႈိက္လုိက္သည္။ လက္ျပန္A႐ုတ္တြင္ ေငြတံုးၾကီးတစ္တံုးပါ
လာသည္။
''ေတာ္ေသးရဲ႕...ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ေပးထားတဲ့ ေငြတံုးၾကီး မသံုးရေသးဘူး''
သူသည္ ေက်နပ္စြာျပံဳး၍ ဝမ္းသာAားရ ေျပာလိုက္ျပီး ေငြတုးံ ေလးကို နမ္း႐ႈံ႕ကာ ျပန္လည္သိမ္းဆည္းလုိက္ေလသည္။
''Aစ္ကိုၾကီး...ဟိုမွာ ျပႆနာစေတာ့မယ္...ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဝင္ပါလုိက္ရမလား''
ဖူလင္းက လက္တို႔ေျပာလုိက္ေသာ္ ဖူရွင္းသည္ ေလသံတိုးတိုးႏွင့္...
''ဘာျပႆနာလဲကြ...မင္းက Aျငိမ္မေနခ်င္ဘူးထင္ပ...ငါတို႔က Aရင္လို မဟုတ္ေတာ့ဘူး...ဂိုဏ္းAဖြဲ႕ဝင္ေတြ ျဖစ္ကုနျ္
ပီ...ဂိုဏ္းခ်ဳပ္မွာထားတဲ့ တတ္ႏိုင္သမွ် ျပႆနာေရွာင္ဆိုတာကို ေမ့ေနျပီလားကြေဟ''
ဟူ၍ သတိေပးလုိက္ေလသည္။ ဖူလင္းသည္ စုန္႔ရွန္႔စင္တို႔ ဝိုင္းAနီးရွိ စားပြဲတစ္ခုမွ ထလာေသာ လူတစ္ေယာက္ကို မ်
က္စပစ္ျပရင္း...
''Aဲ့ဒီေကာင္က ေသြးနတ္ဆိုးရဲ႕တပည့္ ေသြးကေဝလုခ်န္ဆိုတဲ့ သတၱဝါေလ...ဟိုကေလးမကို ျပႆနာရွာေတာ့မယ္နဲ႔
တူတယ္''
ဖူရွင္းက လွမ္းၾကည့္လုိက္ေသာAခါ Aသက္၃၀ေက်ာ္Aရြယ္ရွိ မ်က္ႏွာေက်ာက္ေပါက္မာႏွင့္ လူတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕
လုိက္ရသည္။ ထိုသူသည္ Aေတာ္Aရွိန္ရေနပံုေပါက္သည္။ Aမူးသမားတို႔ ထံုးစံAတိုင္း ဒယီးဒယိုင္ ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္
သိုင္းကြက္နင္းကာ စင္းရွန္းရွန္းတို႔ရွိရာ စားပြဲဆီသို႔ သြားေလသည္။
''သူ႔သိုင္းပညာက ငါတို႔ကို မမီေသးေပမယ့္ မဆိုးပါဘူး...ဒါေပမဲ့ ဟိုႏွစ္ေယာက္က ေပါ့ေသးေသးမွ မဟုတ္တာ...ရဲတို
က္ပိုင္ရွင္ရဲ႕ သားသမီးေတြ...Aဲ့ဒီေကာင္က မီးသြားေမႊးေနတာပဲ''
ဖူရွင္းက မထူးျခားဟန္ျဖင့္ ေျပာျပီးေနာက္ Aရက္တစ္ခြက္ ငွဲ႕ေသာက္လုိက္ေလသည္။
''ဒါျဖင့္ရင္ Aစ္ကိုၾကီးက ဝင္မကူေတာ့ဘူးေပါ့''
ဖူလင္းက ေမးျမန္းေသာAခါ ဖူရွင္းသည္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္လုိက္၏။
''ေAး...ဟုတ္တယ္ကြ...သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ မႏိုင္မွ ဝင္ကူလုိက္မယ္...Aခုေတာ့ ေAးေAးေဆးေဆး စားေသာက္ရင္း ေ
နာက္ေပါက္ေတြရဲ႕လက္စလက္နကို ၾကည့္ရတာေပါ့ကြာ...ကိုယ့္ထက္ငယ္တယ္ဆိုျပီးေတာ့ သြားAထင္မေသးနဲ႔...ေရႊၾ
ကက္ဖစားေသာက္ဆုိင္တုန္းကလ္ို ျဖစ္သြားUီးမယ္''
ဖူလင္းမွာ မ်က္ႏွာ႐ႈံ႕မဲ့သြားသည္။ ဟုတ္ေပသည္။ လြန္ခဲ့သည့္ ၁၀ႏွစ္ေက်ာ္က က်ဴးလိမ္ျမိဳ႕ရွိ ေရႊၾကက္ဖ စားေသာက္ဆို
င္၌ ၁၀ႏွစ္ကေလးငယ္ ဝါ ေရွာင္ခ်ဴးAား ႐ႈံးနိမ့္ခဲ့သည္ မဟုတ္လား။
''ဇာတ္လမ္းက စျပီေဟ့''
ဖူရွင္းက ေျပာလုိက္ခ်ိန္တြင္ ေသြးကေဝလုခ်န္သည္ စင္းရွန္းရွန္းAနီးသို႔ ေရာက္ရွိေနျပီျဖစ္သည္။
''Aသဲေလးက ျပံဳးျပံဳးေလး ေနစမ္းပါ...ဒီကညီေလးကို စိတ္ေကာက္ေနတာလား''
Page 666
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
စင္းရွန္းရွန္းသည္ ႏွာေခါင္း႐ႈံ႕မိ၏။ တစ္ကိုယ္လံုး Aရက္နံ႔မ်ား တေထာင္းေထာင္းထေနသည့္Aျပင္ ရိသဲ့သဲ့လာလုပ္ေန
၍ စိတ္တိုသြားသည္။
''ညီမေလးပ်င္းေနရင္ Aစ္ကိုနဲ႔ လုိက္ခဲ့ေလ...ဟဲ...ဟဲ''
လုခ်န္က သူမလက္ကို ဆြဲမည္Aျပဳ...
စုန္႔ရွန္႔စင္က ဝါးတူတစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ ပစ္ေပါက္လုိက္သည္။
''Aား''
လုခ်န္သည္ ညည္းတြားေAာ္ဟစ္ရင္း ေနာက္ဆုတ္သြား၏။ သူ၏ ဘယ္ဘက္လက္ဖမိုးတြင္ ဝါးတူၾကီးက ထုတ္ခ်င္းေဖာ
က္ေနေလသည္။
''မင္း...ေခြးေကာင္''
စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ မခိုးမခန္႔ျပံဳးရင္း...
''မင္းက ငါ့ဇနီးေလာင္းကို ထိပါးလာမွေတာ့ Aလြတ္ေပးလို႔ ဘယ္ရမလဲ...ကိုယ့္Aဆင့္ကို သိစမ္းပါUီး''
ဟုေျပာလုိက္ေလရာ လုခ်န္ ေဒါသေပါက္ကြဲသြားေတာ့သည္။
''ငါသတိလက္လြတ္လို႔ မင္းလက္ခ်က္မိသြားတာကို ဘဝင္ျမင့္မေနနဲ႔''
Aံၾကိတ္ေျပာျပီးေနာက္ သူသည္ ေသြးရိပ္လက္ဝါးသိုင္းျဖင့္ တုိက္ခုိက္လိုက္သည္။ စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ မခိုးမခန္႔ျပံဳးရင္း ထို
င္ရာမွပင္ မထဘဲ လက္ဆန္႔တန္း ခုခံလုိက္၏။
''ဝုန္း''
''Aား''
လုခ်န္သည္ စူးဝါးစြာေAာ္ျပီး လြင့္စင္သြားသည္။ စားပြဲတစ္ခုကို ဝင္တိက
ု ္သြား၍ ေျဗာင္းဆန္သြားေလသည္။ တစ္ကို
ယ္လံုးလည္း ဟင္းဖတ္မ်ားေပက်ံသြား၏။ သူသည္ စုန္႔ရွန္႔စင္Aား Aေတာ္ေဒါသထြက္ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဝမ္းေခါင္း
သံၾကီးႏွင့္ ေAာ္ဟစ္ျပီး တရၾကမ္း တုုိက္ခုိက္ေလေတာ့သည္။ စားေသာက္ေနသူမ်ားသည္ ရန္ပြဲျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ လြ
တ္ရာသို႔ ေရွာင္တိမ္းေပးေနရသည္။
''ဝွီး!!...''
လုခ်န္၏ ''ေသြးရိပ္လက္ဝါးသိုင္း''က ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းလွေပသည္။ သို႔ေသာ္ သူသည္ Aေပ်ာ္Aပါးလုိက္စားသျ
ဖင့္ ဆံုးခန္းတိုင္ေAာင္ တတ္ေျမာက္မထားေခ်။ သူတတ္ေျမာက္ထားလွ်င္လည္း စုန္႔ရွန္႔စင္Aား ယွU္ႏိုင္မည္မဟုတ္။
''ဟင္း...Aခုခ်ိန္ထိ က်ဳပ္ဘယ္သူဆိုတာ မသိေသးဘူးကိုး''
စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ ခပ္တိုးတိုးေလးဆိုရင္း ''ကေဝလက္သည္းသိုင္း''ျဖင့္ လုခ်န္၏ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ထိန္းခ်ဳပ္လုိက္သည္။ A
တြင္းAားျဖင့္ ဖိညွပ္ထားသျဖင့္ လုခ်န္မွာ မ႐ုန္းသာေတာ့။ ေဇာေခြၽးမ်ားပ်ံလာသည္။ သူ၏ တစ္ကိုယ္လံုးလည္း ႏွင္းေ
တာထဲေရာက္သြားသလို ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ ခံစားလိုက္ရ၏။
''မီးေတာင္ေဖာက္ထြက္ ဖီးနစ္ငွက္...ေလဆန္ကစား မီးလွ်ံၾကား''
စုန္႔ရွန္႔စင္က ခပ္တိုးတိုးေလး ေရရြတ္ျပီးေနာက္ လ်ပ္တျပက္ဆိုသလို ညာဘက္လက္ကိုလႊတ္၍ Aက်ႋီလက္ေမာင္းကို ခါ
ယမ္းလုိက္သည္။ သူ၏ လက္ထဲတြင္ ေရႊျပားေလးတစ္ခု ေရာက္ရွိသြားသည္။ ၁''×၂'' Aရြယ္Aစားရွိေလ၏။ မ်က္ႏွာျပ
င္တြင္ ဇာမဏီငွက္တစ္ေကာင္ ပ်ံသန္းေနသည့္ဟန္ ထြင္းထုထားသည္။ သူ၏ လႈပ္ရွားမႈမွာ သြက္လက္လွသျဖင့္ မ
ည္သူမွ ေသခ်ာမျမင္မိေခ်။ ထိုေရႊျပားကို ျမင္ေတြ႕ေသာ္ လုခ်န္၏ မ်က္ႏွာမွာ ေစာေစာကလို မဟုတ္ဘဲ ေသြးဆုတသ
္ ြား
သလို ျဖဴဖပ္ျဖဴေရာ္ ျဖစ္သြားေတာ့၏။
Page 667
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ဇာ...ဇာမဏီ...ဂိုဏ္း''
စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ ဆတ္ကနဲဆိုသလို Aမိန္႔ျပားကို သိမ္းဆည္းျပီး မ်က္ႏွာထားတင္းတင္းျဖင့္ မ်က္ရိပ္ျပလုိက္၏။
''ကြၽန္ေတာ့...ကြၽန္ေတာ့ရဲ႕ Aမိုက္Aမဲေလးကို ခြင့္လႊတ္ေပးပါ''
ေျပာေျပာဆိုဆို လုခ်န္သည္ ဒူးေထာက္ရွိခိုးကာ ေတာင္းပန္လုိက္ေလသည္။ ထိုျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ဆိုင္တြင္းမွလူAားလံုး
Aံ့Aားသင့္သြားမိသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕က စုန္႔ရွန္႔စင္ကို မယွU္ႏိုင္၍ A႐ႈံးေပးသည္ဟုထင္ကာ လက္ခုပ္လက္ဝါးတီးျပီး ခ်ီးက်ဴး
ေနၾကသည္။ လူပုညီေနာင္ကမူ ပါးစပ္Aေဟာင္းသားႏွင့္ပင္။
''ငါ့ဇနီးေလာင္းကိုေရာ ေတာင္းပန္လိုက္စမ္း''
စုန္႔ရွန္႔စင္က Aမိန္႔ေပးလုိက္ေသာAခါ လုခ်န္လည္း မည္သို႔မွ် ေစာဒကမတက္ရဲ။ ယခုAခါဝယ္ သူ႔Aသြင္မွာ ေသဒ
ဏ္က်သည့္ ရာဇဝတ္သားပမာ သနားစဖြယ္ျဖစ္ေန၏။
''သခင္မေလးကို ရိသဲ့သဲ့လုပ္မိတာ ေတာင္းပန္ပါတယ္...ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးကို ခြင့္လႊတ္ပါ''
ထိုသို႔ေျပာရင္း ရွိခိုးေတာင္းပန္ေလေသာAခါ စင္းရွန္းရွန္းမွာ Aေနက်ံဳ႕သြား၏။
''ရွင္သြားပါေတာ့...ေနာက္တစ္ခါမျဖစ္ေစနဲ႔''
''ဟုတ္...ဟုတ္ကဲ့ပါ...ဂိုဏ္းခြဲမွဴးကေတာ္''
လုခ်န္ေျပာလုိက္ေသာ စကားေၾကာင့္ စင္းရွန္းရွန္း ေၾကာင္Aမ္းAမ္းျဖစ္သြားေလ၏။ စုန္႔ရွန္႔စင္ကမူ ကြက္ခနဲ မ်က္ႏွာပ်
က္သြားသည္။
''မင္းခ်က္ခ်င္းသြားစမ္း...ေသခ်င္လို႔လား''
လုခ်န္လည္း မ်က္ႏွာထားတင္းတင္းႏွင့္ လူသတ္လိုေသာ Aရိပ္Aေယာင္မ်ား ထင္ဟပ္ေနေသာ စုန္႔ရွန္႔စင္၏ Aၾကည့္ေ
ၾကာင့္ ေက်ာခ်မ္းသြားကာ ဒေရာေသာပါး ေျပးေလေတာ့သည္။
''ေျဖာင္း...ေျဖာင္း...ေျဖာင္း''
စားေသာက္ေနသူမ်ားသည္ စုန္႔ရွန္႔စင္Aား လက္ခုပ္တီး၍ ခ်ီးမြမ္းေထာပနာျပဳၾကေလသည္။ လူပုညီေနာင္ကမူ သူ႔ကိုA
ကဲခတ္ရင္း တစ္စံုတစ္ရာ မွားယြင္းေနသလို ခံစားရ၏။ စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ ျပံဳးျပံဳးရႊင္ရႊင္ႏွင့္ ပတ္ဝန္းက်င္ရွိလူမ်ားကို လ
က္သီးလက္ဝါးဆုပ္ ဂါရဝျပဳျပီးေနာက္ ဘာမွမျဖစ္ခဲ့သလို ထိုင္ခံုေပၚထုိင္ခ်လိုက္သည္။
''Aစ္ကို ေစာေစာကလူက ဘယ္သူလဲ...ဘာျဖစ္လို႔ ညီမကို ဂိုဏ္းခြဲမွဴးကေတာ္လို႔ ေျပာရတာလဲ''
စင္းရွန္းရွန္း၏ Aေမးေၾကာင့္ စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ ရင္ထိတ္သြားေသာ္လည္း Aမႈမထားေလဟန္ျဖင့္...
''ခုနက ေက်ာက္ေပါက္မာေကာင္ဟာ ေသြးကေဝလုခ်န္တဲ့...ေသြးနတ္ဆိုးရဲ႕တပည့္ပဲ...Aစ္ကို႔ကို မယွU္ႏိုင္လို႔ A႐ႈံးေပး
သြားျပီ...႐ူးေၾကာင္မူးေၾကာင္နဲ႔ ညီမကို Aမႊမ္းတင္ျပီး သူ႔ကိုခြင့္လႊတ္ေAာင္ ေလွ်ာက္ေျပာတာ...ဘာမွေတြးေတာမေနနဲ႔
''
စုန္႔ရွန္႔စင္က ေျပာလုိက္သျဖင့္ စင္းရွန္းရွန္းလည္း Aမူမဲ့Aမွတ္မဲ့ႏွင့္ ေမ့ထားလုိက္ေလသည္။
''ညီမAတြက္''
ေျပာေျပာဆိုဆို စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ ဓားျဖင့္ ဘဲငန္းသားကင္ကို လွီးဖဲ့ရင္း တူျဖင့္ညွပ္ကာ သူမကို ခြံ႕ေကြၽးလုိက္ေလ၏။ စင္း
ရွန္းရွန္းသည္ ၾကည္ႏူးပီတိေလးျဖစ္သြားကာ ေစာေစာက ကိစၥမ်ားကိုပင္ ေမ့ေလ်ာ့သြားသည္။
''Aစ္ကိုလည္း စားပါUီး''
စင္းရွန္းရွန္းက ျပံဳးရယ္၍ Aသားပိုင္းတစ္ခုAား ျပန္ေကြၽးေလရာ စုန္႔ရွန္႔စင္ကလည္း ေပ်ာ္ရႊင္သြား၏။ ထို႔ေနာက္ ႏွစ္Uီး
သား ေပ်ာ္တျပံဳးျပံဳးႏွင့္ Aျပန္Aလွန္ ခြံ႕ေကြၽးေနသည္မွာ ညားခါစ ဇနီးေမာင္ႏွံမ်ား ပ်ားရည္ဆမ္းခရီး ထြက္လာသည့္A
Page 668
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
လားပင္။ ေဘးဝိုင္းမွ စားေသာက္ေနသူမ်ားပင္ သူတို႔Aတြဲကိုၾကည့္၍ ၾကည္ႏူးAားက်ေနၾကသည္။
''Aင္း...ပိုင္ရွင္းေလးသာ ငါ့ကို Aဲ့ဒီလို ခြံ႕ေကြၽးရင္ ေကာင္းမွာပဲ''
သူတို႔ႏွစ္Uီး သာယာေနပံုကိုၾကည့္၍ ဖူရွင္းမွ ညည္းညဴေျပာမိသည္။
''Aစ္ကိုၾကီးကေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္တာေတြ မွန္းေနျပီ''
ဖူလင္းက ရယ္ေမာေျပာလုိက္ေသာ္ ဖူရွင္းသည္ ဂ်ိဳၾကည့္,ၾကည့္ျပီး...
''ဘာလုုိ႔ မျဖစ္ႏိုင္ရမွာလဲကြ...ေယာက္်ားကြ...ၾကိဳးစားရင္ ေAာင္ျမင္ႏိုင္တယ္''
ဖူလင္းသည္ က်ိတ္ရယ္ရင္း...
''Aစ္ကိုေျပာတာ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္...ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔သာ ေနာက္ထပ္ ၂ေပနီးပါးေလာက္ Aရပ္Aေမာင္းျမင့္ခဲ့ရင္ေပါ့
ေလ''
ထိုစကားေၾကာင့္ Aရက္ငွဲ႔ေသာက္ေနေသာ ဖူရွင္းမ်က္ႏွာမွာ ႐ႈံ႕မဲ့သြား၏။
''ေAးပါကြာ...ငါတို႔ကိုက ပုလြန္းပါတယ္...ေမေမနဲ႔ ေဖေဖက ဘာျဖစ္လုိ႔ Aရပ္ရွည္ရွည္ျဖစ္ေAာင္ ေမြးထုတ္မေပးလုိ
က္တာလဲ မသိဘူး''
ဟူ၍ ညည္းညဴေျပာျပီး Aရက္ကိုသာ နင္းကန္ေသာက္ေနေတာ့သည္။
''ပိုင္ရွင္းကိစၥကို AသာထားပါUီး...ေစာေစာက ကိစၥဟာ စိတ္ဝင္စားစရာ မေကာင္းဘူးလား''
ဖူလင္းက တီးတိုးေျပာလုိက္ေလရာ ဖူရွင္းမွာ ေၾကာင္Aမ္းAမ္းျဖစ္သြားသည္။
''ဘယ္ကိစၥမို႔လို႔လဲ''
ထိုAခါ ဖူလင္းသည္ မုတ္ဆိတ္ရွည္ကို တသသလုပ္ကာ ဆရာၾကီးပံုဖမ္း၍...
''Aစ္ကိုၾကီးကေတာ့ ဒီေနရာမွာ နည္းနည္းညံ့သြားျပီ...ေစာေစာက စုန္႔ရွဲ႕စစ္နဲ႔ စင္းရႊမ္းရႊမ္းတို႔ေလ''
ဖူရွင္းသည္ မ်က္ေမွာင္ကုတ္ၾကည့္၍...
''စုန္႔ရွန္႔စင္နဲ႔ စင္းရွန္းရွန္းပါကြာ...''
ဟုဆုရ
ိ င္း...
''ေနပါUီး သူတို႔က ဘာျဖစ္လို႔တုန္း''
ဖူလင္းသည္ ရွက္ရယ္ရယ္ျပီးေနာက္ ေတြးေတြးဆဆႏွင့္...
''သူတို႔ကို ေနွာင့္ယွက္တဲ့ ေသြးကေဝလုခ်န္က ႐ႈံးသြားလို႔ ဒူးေထာက္ေတာင္းပန္တာနဲ႔ သူသံုးသြားတဲ့ သိုင္းကြက္ေတြက
စU္းစားစရာပဲ Aစ္ကိုၾကီး...တကယ္ဆိုရင္ လုခ်န္ရဲ႕ဆရာဟာ ေသြးနတ္ဆိုး...သူ႔ရဲ႕ဆရာUီးေလးက ဘီလူး၃ေဖာ္၊ဆရာ
Aဘိုးဆိုရင္ ေသြးဓားဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး...သူတို႔ေတြက မဟူရာဂိုဏ္းမွာ Aရွိန္Aဝါရွိတဲ့သူေတြ...Aဲ့သည္လို Aားကိုးရာရွိတဲ့
သူက စုန္႔ရွန္႔စင္ကို ဒူးေထာက္ေတာင္းပန္တာ Aေတာ္ထူးဆန္းတယ္ မထင္ဘူးလား''
ဖူရွင္းသည္ ေခါင္းညိတ္မိ၏။ သူလည္း ထိုAခ်က္ကို ေတြးမိျပီး ယုတၱိမရွိဟု ထင္မွတ္မိသည္။
''ညီေလးဖူလင္း...Aဲ့ဒေ
ီ ကာင္ေလးဟာ မဟူရာဂိုဏ္းကမို႔လို႔လား''
ဖူရွင္းက တီးတိုးေျပာလိုက္ေသာ္ ဖူလင္းသည္ မ်က္လံုးျပဴးက်ယ္သြားျပီး...
''ထင္ေတာ့ထင္ထားတယ္...ဒါေပမဲ့ ေတြးၾကည့္ေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ျပီး ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလဲ...သူက ေဝဟင္ရဲတိုက္သခင္ရဲ႕သား
ပဲ''
''မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ေတာ့ ေျပာလို႔မရဘူးေလ...ေဝဟင္ေတာင္ကုန္းကလူေတြ တစ္ေယာက္မက်န္ ေပ်ာက္ဆံုးသြားတာ Aေ
တာ္ထူးဆန္းမေနဘူးလား...တိမ္လႊာရဲတိုက္နဲ႔ စႏၵာရဲတိုက္ကေတာ့ မဟူရာဂိုဏ္းေၾကာင့္ တကယ္ပဲ ျပိဳကြဲခဲ့တယ္...ေဝ
Page 669
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဟင္ရဲတိုက္ကလူေတြက်မွ ဘာမွမျဖစ္ပဲ ေပ်ာက္႐ံုေပ်ာက္သြားတာ စU္းစားစရာပဲကြ...မဟူရာဂိုဏ္းနဲ႔ ေပါင္းလိုက္လို႔လား
မသိဘူး''
ဟူ၍ ဖူရွင္းက မုတ္ဆိတ္ရွည္ကို တသသလုပ္ကာ ေျပာလိုက္ေလ၏။
''Aင္း...Aစ္ကိုၾကီးက Aခုက်ေတာ့ Uီးေႏွာက္ေကာင္းသားပဲဗ်''
ဖူလင္း၏ မွတ္ခ်က္စကားေၾကာင့္ ဖူရွင္းသည္ ႐ွဴး႐ွဴးရွားရွားျဖစ္သြားျပီး...
''မင္းဘယ္လိုေျပာလုိက္တာလဲ...ေျပာပံုကိုက Aရင္တုန္းက ငါ႐ူးေနတဲ့Aတုိင္းပဲ''
ဖူလင္းသည္ ျပံဳးရယ္ရင္း...
''Aစ္ကိုၾကီးကလည္း ခ်စ္လို႔ေနာက္လုိက္တာပါ...ကြၽန္ေတာ္ေျပာခ်င္တဲ့သေဘာက Aဲ့သည္လို စU္းစားေတြးေတာႏိုင္တဲ့
Aစ္ကိုၾကီးဟာ Aခုက်ေတာ့ သူမ်ားေတြထက္ Aေတာ္ေလး Uီးေႏွာက္ေျပးပါေပတယ္ဆိုတဲ့ သေဘာပါပဲေလ...ဟဲ...ဟဲ
...ဟဲ...Aစ္ကိုၾကီးကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ လိုက္မီမယ္မထင္ဘူး...Aထူးသျဖင့္ က်ံဳးထံုးေပါ့ေလ''
ဖူရွင္းသည္ ႏွာေခါင္းတစ္ခ်က္႐ႈံ႕မိသည္။
''ေတာ္စမ္းပါကြာ...Aဲ့ဒီသတၱဝါေကာင္Aေၾကာင္း ထည့္ေျပာမေနစမ္းပါနဲ႔''
ပိုင္ရွင္းကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ Aျမင္မၾကည္ေနေသာ သူက တားျမစ္စကားဆိုလိုက္ျပီးေနာက္...
''ငါတို႔ေတြ Aဲ့ဒီေကာင္ေလးAေၾကာင္း စံုစမ္းရမယ္...ဘယ္လိုလဲကြ''
ဖူလင္းသည္ မျငင္းပါေခ်။ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ေခါင္းညိတ္လုိက္သည္။
''ဒီေလာက္ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတဲ့ကိစၥမွာ Aဆင္သင့္ပါပဲ...တစ္ခ်က္ခုတ္ႏွစ္ခ်က္ျပတ္ေပါ့ေလ''
''ေကာင္းျပီ...သူတို႔က ဒီမွာ တည္းခိုမယ့္ပံုရတယ္...ဒီေတာ့ ငါတို႔ကလည္း ဒီမွာတည္းခိုရင္းေစာင့္ရမွ ပိုျပီးAဆင္ေျပမွာ
ကြ...ဒါေပမဲ့ တစ္ခုေတာ့ ခက္ေနတယ္ကြာ''
ဖုရွင္းက ဆက္မေျပာဘဲ မ်က္ႏွာ႐ႈံ႕မဲ့စြာျဖင့္ ညည္းညဴေလသျဖင့္ ဖူလင္းမွာ စိတ္ဝင္တစားျဖစ္သြား၏။
''ဘာေတြက ခက္ေနတာလဲ Aစ္ကိုၾကီးရ''
ဖူရွင္းသည္ ခ်က္ခ်င္းမေျဖေသးဘဲ Aက်ႋီရင္ဘတ္ကို စမ္းသပ္ျပီး လက္ႏႈိက္လုိက္ရာ ေစာေစာက ေငြတံုးေလးပါလာသ
ည္။
''စိတ္ေတာ့မေကာင္းဘူးကြာ...မင္းနဲ႔ငါ စားေသာက္ထားတာေတြကို ဒါေလးနဲ႔ရွင္းရမွာဆိုေတာ့ ပိုပိုလွ်ံလွ်ံေတာ့ မရွိေတာ့
ဘူးကြ...ဒီေတာ့ ညီေလးကပဲ တည္းခိုစရိတ္ကို...ဟဲ...ဟဲ''
ျပံဳးျဖီးျဖီးႏွင့္ ဖူရွင္း၏ မ်က္ႏွာAမူAရာကိုၾကည့္ကာ သူဘာဆိုလိုမွန္း သိရွိသြား၍ ဖူလင္းမွာ မ်က္ႏွာ႐ႈံ႕မဲ့သြားေခ်သည္။
''ေနာက္ဆံုးေတာ့ က်ဳပ္ပဲ ရွင္းလိုက္ပါေတာ့မယ္''
ဟု ေAာင့္သက္သက္ႏွင့္ ေျပာလုုိက္ေလသည္။
''ညီေလးက Aဲဒ
့ ီလို Aလိုက္သိေနလို႔ Aစ္ကိုၾကီးက ခ်စ္ေနရတာ...Aေဟး...ေဟး''
ဖူလင္းသည္ မ်က္ေစာင္းခဲကာ...
''ေသာက္က်ိဳးမေပးတဲ့ ေလာင္းကစားေတြလုပ္လို႔ ေခြးျဖစ္ေနျပီမဟုတ္လား''
ဟု Aေငၚတူး၍ ေမးလိုက္ေသာ္ ဖူရွင္းသည္ ျပံဳးစပ္စပ္ႏွင့္ ေခါင္းညိတ္ကာ...
''ေႂကြAံတစ္လွည့္ ေငြတစ္လွည့္တဲ့...ငါလည္း လွည့္ဖန္မ်ားေတာ့ ဘယ္လိုကုန္သြားမွန္း မသိပါဘူးကြာ''
ဖူလင္း စိတ္ညစ္သြား၏။ သူစားေသာက္သည္က ဘာမွ်မရွိေသး။ တည္းခိုစရိတ္ႏွင့္ ျပန္ေခ်ေသာ္ ကိုယ့္စရိတ္ကိုရွင္း ျဖစ္
ေနေလသည္။ သူတို႔ညီAစ္ကိုႏွစ္ေယာက္သည္ Aျခားသူမ်ားကို ကပ္ဖဲ့မရလွ်င္ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ကပ္ဖဲ့ေန
Page 670
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
တတ္ၾက၏။ Aမႊာျဖစ္ေန၍ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ စိတ္ခ်င္းဆက္ေနသည္ဟု ဆိုရေပမည္။ သို႔ျဖစ္၍ တူညီေသာ
စ႐ိုက္မ်ားရွိၾကသည္။ ဤသည္မွာ ကပ္ေစးနဲၾကျခင္းပင္။
ဖူလင္းသည္ မ်က္လံုးပင့္ၾကည့္ျပီး...
''ဘယ္လိုလဲ Aစ္ကိုၾကီး...ဒီေန႔ တစ္ေနကုန္မယ္ထင္တယ္...Aိပ္ေရးေတာ့ ပ်က္မွာေတာ့ AေသAခ်ာပဲ''
ဖူရွင္းသည္ ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ညိတ္ျပီးလွ်င္...
''ေသခ်ာတာေပါ့ကြာ...ငါတို႔က သိုင္းသမားေတြပဲ...တစ္ညေလာက္ Aိပ္ေရးပ်က္တာကေတာ့ ေAးေဆးပါ...Aခြင့္သာရ
င္ ညေရာက္သြားေတာင္ ပိုင္ရွင္းေနာက္ လုိက္ေခ်ာင္းမယ္''
ဖူလင္းသည္ လက္တို႔လိုက္ျပီး...
''Aစ္ကိုၾကီး မွားေနတယ္...စုန္႔ရွန္႔စင္ပါဗ်ာ''
ဟု သတိေပးေသာAခါမွ ဖူရွင္းလည္း ရွက္ရယ္ရယ္လုိက္ေလသည္။
''Aဲေလ...စုန္႔ရွန္႔စင္ေပါ့ကြာ...ဟဲ...ဟဲ...ဟဲ''
''Aရင္ဆံုး လုပ္ငန္းမစခင္ ေသာက္ထားၾကတာေပါ့''
ဖူလင္းက Aရက္ခြက္ငွဲ႔ျပီး ေျပာလုိက္ကာ ကမ္းေပးလုိက္၏။ ထို႔ေနာက္တြင္...
''ခြပ္''
Aရက္ခြက္ခ်င္းတိုက္ကာ Aတူေသာက္လိုက္ၾကသည္။ ယင္းေနာက္ ႏွစ္Uီးသား ျပိဳင္တူေထြးခ်လုိက္မိသည္။ ဖူရွင္းသ
ည္ မ်က္ရည္မ်ားပင္ ထြက္ေနျပီး...
''Aရက္မွ မဟုတ္တာ...မင္းဟာက ေရေႏြးပူေတြ''
''ဖူး...ဖ႐ူး''
ဖူလင္းလည္း လွ်ာက်က္ေနေလ၏။
''မွားသြားလို႔ Aစ္ကိုၾကီးေရ...ေရေႏြးကရားAိုးကို Aရက္Aိုးထင္ျပီး မွားငွဲ႔မိတာ''
ဖူရွင္းသည္ ေတာက္တစ္ခ်က္ေခါက္ရင္း...
''ဒီေလာက္Aသိသာၾကီးကို မွားရတယ္လို႔ကြာ...ဟင္းေနာ္''
''Aိုးပါတာခ်င္းတူေတာ့လည္း မွာသြားတာေပါ့ Aစ္ကိုၾကီးရာ''
ဟူ၍ ဖူလင္းက မ်က္ႏွာငယ္ေလးႏွင့္ ေျဖလိိုက္ေလသည္။
သူတို႔ႏွစ္Uီးသည္ ေခ်ာင္က်က်စားပြဲေနရာတြင္ စားေသာက္ရင္း တီးတိုးေျပာေနျခင္းျဖစ္ရာ လူတစ္ေယာက္မွလြဲ၍ မ
ည္သူမွ် ဂ႐ုမျပဳၾကေခ်။ လူပုညီေနာင္ႏွင့္ ႏွစ္ခံုစာျခားျပီး ေက်ာေပးထိုင္ေနသည့္ လူတစ္ေယာက္ကမူ သူတို႔ေျပာသမွ် စ
ကားမ်ားကို Aာ႐ံုစိုက္ နားေထာင္ေန၏။ ထိုသူသည္ ေခါင္းျမီးျခံဳဝတ္႐ံုမည္းၾကီးႏွင့္ျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္ Aနားစတြင္ ဇာပဝါ
Aနက္ တပ္ဆင္ထားသည့္ ခေမာက္ခြၽန္ၾကီးပါ ေဆာင္းထားေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ၏မ်က္ႏွာကို မည္သူမွ်မျမင္ႏိုင္ေ
ပ။ သိုင္းေလာကရွိ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာသူမ်ားသည္ လွ်ိဳ႕ဝွက္လွျပီး ထူးထူးဆန္းဆန္း ဝတ္စားတတ္ၾကေသာေၾကာင့္ Aနည္းင
ယ္ေတာ့ Aျမင္ဆန္းေသာ္လည္း မည္သူမွေတာ့ ထိုလူ႔Aား ဂ႐ုတစိုက္ ၾကည့္မေနၾကေခ်။ Aားလံုးကိုယစ
္ ီသည္ စီပြားေ
ရး၊လူမႈေရးAေၾကာင္းတို႔ကိုေျပာဆို၍ စကားေဖာင္ဖြဲ႕ေနၾကသည္။
''Aင္း...ပုသေလာက္ စပ္စုတဲ့ႏွစ္ေကာင္ ကိစၥေခ်ာခ်င္ေနတာနဲ႔တူတယ္''
ထိုလူက တီးတိုးေျပာျပီး Aရက္ခြက္ငွဲ႔ကာ ေမာ့ေသာက္လုိက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ စားပြဲကိုတစ္ခ်က္ပုတ္ျပီး...
''သီးစံုAရက္တစ္Aိုးနဲ႔ ဘဲငန္းကင္တစ္ပြဲ ျမန္ျမန္ေလး''
Page 671
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ရပါမယ္ခင္ဗ်ာ''
စားပြဲထိုးေလးတစ္ေယာက္က Aေျပးကေလး ထြက္သြားေခ်၏။ တေAာင့္ေလာက္ေန၍ စားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ား ေရာ
က္လာေသာAခါ ထိုသူသည္ ေAးေဆးစြာ စားေသာက္ေနသည္။ ထိုAခ်ိန္တြင္ စုန္႔ရွန္႔စင္တို႔မွာ စားေသာက္ျပီးျပီျဖစ္သ
ည္။ ဆိုင္Aလုပ္သမားတစ္ေယာက္ႏွင့္Aတူ Aေပၚထပ္သို႔ တက္သြားျခင္းျဖစ္၍ Aနားယူတည္းခိုရန္ စီစU္ေနျခင္းျဖစ္ေ
ပမည္။ သူတို႔ႏွင့္ မေရွးမေႏွာင္းမွာပင္ လူပုညီေနာင္ကလည္း စားေသာက္ေနသည္တို႔ကို Aျမန္လက္စသတ္လုိက္ေတာ့
သည္။
©©©©©©©©©©©©©©©©©©

#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၁၁၄)
(Aဆင္ေျပရင္ မနက္ျဖန္ထပ္တင္မည္)
မဟူရာစံAိမ္သည္ ညAေမွာင္ေAာက္ဝယ္ တေစၧတစ္ေကာင္ ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနသည့္Aလား ေခ်ာက္ခ်ားဖြယ္Aတိ ရွိေ
နေလ၏။ Aနက္ေရာင္ေဆးမ်ားကို Aလြန္Aကြၽံႏွင့္ ေဖာေဖာသီသီ သံုးထားျခင္းေၾကာင့္ ပိုမို၍ ေၾကာက္မက္စရာေကာင္
းေနသည္။ လူတစ္ေယာက္သည္ ထိုစံAိမ္သို႔ Uီးတည္ေျပးလာေန၏။ စံAိမ္တံခါးဝေရာက္ေသာ္ Aနက္ေရာင္ဝတ္စံုႏွင့္
Aေစာင့္မ်ားက တားျမစ္ေလေတာ့သည္။
''ရပ္လုိက္စမ္း''
''ဒါကဘာလဲဆိုတာ ၾကည့္လိုက္စမ္း''
Aဆိုပါလူက ေရႊျပားေလးတစ္ျပားကို ထုတ္၍ျပလိုက္ေသာ္ Aေစာင့္မ်ားမွာ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ဒူးေထာက္လိုက္ၾက၏။
''ဇာမဏီဂိုဏ္းခြဲမွဴးကို ဂါရဝျပဳပါတယ္''
ထိုလူသည္ ေက်နပ္စြာျဖင့္ ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ညိတ္ျပီးလွ်င္ ေဘးဘီကို Aကဲခတ္ၾကည့္ေနသည္။ သူသည္ Aျခားမဟု
တ္။ စုန္႔ရွန္႔စင္ပင္ ျဖစ္ေလသည္။
''လံုျခံဳေရးကို ဂ႐ုစိုက္...မေပါ့ဆနဲ႔''
''Aမိန္႔Aတိုင္းပါ ဂိုဏ္းခြဲမွဴး''
ထို႔ေနာက္တြင္ ဇာမဏီဂိုဏ္းခြဲမွဴးတစ္ျဖစ္လဲ စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ စံAိမ္တြင္းသို႔ ဝင္ေရာက္သြားေတာ့သည္။ မ်ားမၾကာမီ Aေ
မွာင္ရိပ္Aတြင္းမွ လူႏွစ္ေယာက္ထြက္လာသည္။ ထိုသူမ်ားသည္ Aရပ္၄ေပသာရွိၾကျပီး Aနက္ေရာင္ ကိုယ္ၾကပ္ဝတ္စံု
မ်ား ဝတ္ထားၾကသည္။ မ်က္ႏွာကိုလည္း Aဝတ္မည္းျဖင့္ ဖံုးကြယ္ထားေလ၏။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သည္ကား စုန္႔ရွန္႔စင္ေ
နာက္ မသိမသာ ေျခာင္းေျမာင္းလုိက္ပါလာသည့္ လူပုညီေနာင္ပင္။
''Aစ္ကိုၾကီးထင္တဲ့Aတိုင္းပဲ...Aဲ့ဒီေကာင္ေလးက တကယ္ပဲ မဟူရာဂိုဏ္းသားကိုး''
ဖူလင္းက တီးတိုးေျပာမိသည္။ ဖူရွင္းသည္ ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ညိတ္၍...
''သာမန္ဂိုဏ္းသားမွ မဟုတ္တာ...ဂိုဏ္းခြဲမွဴးဆိုေတာ့ မလြယ္ေၾကာပဲကြ''
''ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူဘာေတြလုပ္ကိုင္ေနလဲ...ေနာက္ကြယ္မွာ စုန္႔လီထန္တို႔ေရာ ရွိေနလားဆိုတာ သိရေAာင္ လုုိက္ေျခာင္
းၾကစို႔''
''ေAး...မင္းAၾကံေကာင္းတယ္...သူတို႔Aေၾကာင္းေတြကိုသာ သိရရင္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ေတာ့ ဝမ္းသာေနေလာက္မွာ''
Page 672
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ထိုသို႔ဆိုျပီးေနာက္ သူတို႔ႏွစ္Uီးသည္ Aေစာင့္မ်ားAလစ္၌ စံAိမ္ျခံဝင္းေထာင့္မွ ဝင္ေရာက္ေလေတာ့သည္။ Aခ်ိန္မီေ
လးဟု ဆိုရေပမည္။ မီးတုတ္ကိုင္ကာ ကင္းလွည့္ေနေသာ ဂိုဏ္းသားAခ်ိဳ႕က သူတို႔ေရာက္ရွိျပီး မေရွးမေႏွာင္းမွာပင္ A
နားျဖတ္ေလွ်ာက္သြားၾကေလ၏။ လူပုညီေနာင္မွာ Aနီးရွိ ခ်ံဳပုတ္တစ္ခုAတြင္း၌ ျပားျပားဝပ္ကာ တုတ္တုတ္မွ် မလႈပ္ရဲၾ
ကေခ်။ Aတန္ၾကာေသာ္ Aေစာင့္မ်ား လံုးဝမရွိေတာ့သျဖင့္ ပုန္းကြယ္ရာမွ ထြက္လာၾကသည္။
''ေတာ္ပါေသးရဲ႕''
ဖူရွင္းက စိတ္ေမာကိုယ္ေမာႏွင့္ ညည္းညဴမိ၏။
''ဆက္လိုက္ၾကစို႔ Aစ္ကိုၾကီး''
ဖူလင္းက တီးတိုးေျပာျပီးေနာက္ Aေစာင့္မ်ား၏ Aရိပ္Aကဲကိုၾကည့္႐ႈကာ သတိထားေရွာင္ရွားျပီး စုန္႔ရွန္႔စင္ကို ရွာေဖြေ
လေတာ့သည္။ ေစာေစာက သူတို႔ပုန္းကြယ္ေနသျဖင့္ ဘယ္ထြက္သြားမွန္းမသိေတာ့။ ဖူရွင္းသည္ ေဘးဘီကို Aကဲခ
တ္ရင္း လိုက္ပါသြား၏။
''ဟိုAေဆာင္ျဖစ္ႏိုင္တယ္''
ဖူလင္းက ခပ္တိုးတိုးေလးေျပာလိုက္ရာ ဖူရွင္းက ၾကည့္႐ႈမိေသာ္ နံပါတ္(၁)ဟု ေရးထားေသာ Aေဆာင္ကို ေတြ႕ရသ
ည္။ Aနီးနားရွိ Aေဆာင္မ်ားမွာလည္း ပံုစံတူျပီး နံပါတ္စU္မ်ား ကြဲလြဲေနရာ လူပုညီေနာင္မွာ မည္သည့္Aေဆာင္သို႔သြား
ရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ Aားလံုးေပါင္း ၉ေဆာင္ရွိျပီး ၈ေဆာင္က ေထာင့္၈ေထာင့္၌ ေနရာယူလ်က္ရွိေလ၏။
''လာကြာ...နံပါတ္(၈)Aေဆာင္ကို Aရင္ဆံုး သြားၾကည့္ၾကတာေပါ့''
ဖူရွင္းက ေျပာလိုက္ေသာAခါ ဖူလင္းလည္း ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္လုိက္၏။ ထို႔ေနာက္တြင္ Aေစာင့္မ်ား၏ Aရိပ္Aခ်
ည္ကိုၾကည့္၍ ခ်U္းကပ္ေလေတာ့သည္။ ျပတင္းေပါက္Aနား တိုးကပ္ျပီး သူတို႔ႏွစ္Uီးသည္ ကာရံထားေသာ စကၠဴစကို လ
က္တံေတြးဆြတ္ကာ ထိုးေဖာက္လုိက္သည္။ ယင္းေနာက္ Aထဲကို ေျခာင္းၾကည့္ေလသည္။
''ဟင္း...ဟင္း...ဟင္း''
မိန္းမပ်ိဳတစ္ေယာက္၏ ရမၼက္သံႏွင့္Aတူ ေတြ႕လုိက္ရသည့္ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ႏွစ္Uီးစလံုး ၾကက္ေသေသသြားၾကသည္။
Aထဲ၌ ေခ်ာေမာလွပေသာ Aမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ႏွင့္ Aသက္၃၀ေက်ာ္Aရြယ္ လူငယ္တစ္ေယာက္တို႔ ခ်စ္တင္းႏွီးေႏွ
ာေနေသာေၾကာင့္ပင္။ လူပုညီေနာင္မွာ မ်က္ႏွာနီရဲသြားျပီး ကပ်ာကယာ Aၾကည့္ကို ႐ုတ္သိမ္းလုိက္ၾက၏။ ဖူရွင္းက မ
Aီမသာ မ်က္ႏွာၾကီးႏွင့္ ေခါင္းခါျပသည္။ Aေဆာင္မွားျပီဆိုသည့္ သေဘာပင္။ ဖူလင္းလည္း မ်က္ႏွာ႐ႈံ႕မဲ့ျပျပီးေနာက္ ခ
ပ္ကုတ္ကုတ္ႏွင့္ ထြက္သြားၾကေလသည္။ ယင္းေနာက္ နံပါတ္(၇)Aေဆာင္သို႔ တိုးကပ္ျပီး ေစာေစာကAတိုင္း ေျခာင္းေျ
မာင္းၾကည့္ေသာ္ ဝံပုေလြမ်က္ႏွာဖံုးတပ္ကာ သိုင္းေလ့က်င့္ေနသူ တစ္ေယာက္Aား ေတြ႕လုိက္ရသည္။ စုန္႔ရွန္႔စင္မဟု
တ္သျဖင့္ လူပုညီေနာင္ Aသာလွည့္ထြက္ခဲ့ျပန္၏။ နံပါတ္(၆)Aေဆာင္သို႔ သြားရန္ဟန္ျပင္စU္ ေနာက္ေက်ာ၌ ေလေAး
တစ္ခ်က္ တိုက္ခတ္သြား၍ ႏွစ္Uီးသား ေက်ာခ်မ္းသြားၾက၏။
''ေAးလိုက္တာကြာ''
ဖူလင္းက ခပ္တိုးတိုးေလး ညည္းညဴမိသည္။ ဖူရွင္းက Aမႈမထားဟန္ျဖင့္...
''ေဆာင္းတြင္းမို႔လို႔ပါကြာ...သြားၾကစို႔''
ဟုေျပာျပီးေနာက္ ကုတ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းျဖင့္ Aေဆာင္နား တိုးကပ္သြားျပန္သည္။ Aေပါက္ေဖာက္ကာ Aထဲကို ေျခာင္းေျ
မာင္းၾကည့္မည္Aျပဳ ႏွစ္Uီးစလံုး ေနာက္ေက်ာAား Aသီးသီး Aပုတ္ခံလုိက္ရသည္။ ႐ုတ္တရက္ တုန္လႈပ္သြားျပီး ေနာ
က္လွည့္ၾကည့္ေလရာ ဝတ္႐ံုမည္းၾကီး ျခံဳလႊမ္းထားသည့္ မ်က္ႏွာဖံုးတပ္လူတစ္ေယာက္Aား ေတြ႕လုိက္ရသည္။ လန္႔ေ
Aာ္မိမလို ျဖစ္သြားရာ ထိုလူက ႏႈတ္ခမ္း၌ လက္ညွိဳးေတ့ျပီး...
Page 673
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''မေAာ္နဲ႔...ငါေနာက္လုိက္ခဲ့စမ္း''
ဟု တီးတိုးေျပာကာ လက္ယပ္ေခၚေလ၏။ လူပုညီေနာင္ တြန္႔ဆုတ္တြန္႔ဆုတ္ျဖစ္ေနသည္။ သူ႔ေနာက္ပင္လိုက္ရမလို..
တိုက္ခိုက္ျပီးေျပးရမလို ျဖစ္သြားေလ၏။ မ်က္ႏွာဖံုးႏွင့္လူသည္ Aက်ႋီရင္ဘတ္ထဲမွ တစ္စံုတစ္ရာကို ႏႈိက္ယူလိုက္သည္။
လက္နက္တစ္စံုတစ္ရာမ်ား ျဖစ္ေနမလားဟု ေတြးမိကာ လူပုညီေနာင္သည္ ခုခံရန္ Aသင့္ျပင္ထားေတာ့သည္။ ထိုလူ
သည္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ခါယမ္းျပျပီး သူထုတ္ယူသည့္AရာAား ပစ္ေပးလိုက္ေလသည္။ ဖူရွင္းသည္ Aေယာင္ေယာင္A
မွားမွားႏွင့္ ယူလုိက္မိ၏။ သူေပးသည့္Aရာမွာ နဂါးမ်က္ႏွာႏွင့္တူသည့္ သားေရမ်က္ႏွာဖံုးေလးႏွစ္ခုပင္။
''ဝတ္ထားျပီး က်ဳပ္ေနာက္လိုက္ခဲ့''
ဖူလင္းက ဖူရွင္းAားတစ္ခ်က္ၾကည့္ေလသည္။ ဖူရွင္းသည္ ပခံုးတစ္ခ်က္တြန္႔ျပျပီး မ်က္ႏွာဖံုးတစ္ခုAား ဝတ္ဆင္လုိက္ေ
တာ့၏။ ယင္းေနာက္ က်န္ရွိသည့္တစ္ခုAား ေပးလုိက္သည္။
''က်ဳပ္ေနာက္လိုက္ခဲ့ရင္ မင္းတို႔သိခ်င္တာ သိရမယ္''
မ်က္ႏွာဖံုးရွင္က သြားၾကားေလသံျဖင့္ ေျပာရင္း ေျခဟန္လက္ဟန္ျပေလသည္။ သူ႔ေနာက္သို႔ လုိက္ခိုင္းသည့္သေဘာပ
င္။ ဖူလင္းလည္း ဖူရွင္းနည္းတူ မ်က္ႏွာဖံုးတပ္လုိက္၏။ ယင္းေနာက္ မည္သူမည္ဝါမွန္းမသိရသည့္ ထိုလူထူးဆန္းေနာ
က္Aား လိုက္သြားမိသည္။ ထိုသူသည္ စံAိမ္AေနAထားကို ေကာင္းစြာသိရွိထားပံုရသည္။ ဟိုခ်ိဳးသည္ေကြ႕ျဖင့္ သြား
ေလရာ စံAိမ္Aျပင္သို႔ပင္ ေရာက္ရွိေပေတာ့မည္။ တစ္ေနရာAေရာက္ေသာ္ သူတို႔ရွိရာသို႔ မီးတုတ္မ်ားကိုင္ေဆာင္ထား
သည့္ မဟူရာဂိုဏ္းသား၁၀ေယာက္တို႔ ေရာက္ရွိလာၾကသည္ကို ေတြ႕လုိက္ရ၏။
''ခပ္တည္တည္နဲ႔ က်ဳပ္ေနာက္ကရပ္ေန...ဘာမွမလႈပ္ရွားနဲ႔...မဟုတ္ရင္ တာဝန္မယူႏိုင္ဘူး''
မ်က္ႏွာဖံုးရွင္က တီးတိုးေျပာကာ သတိေပးျပီး ဝတ္႐ံုAတြင္းမွ မ်က္ႏွာဖံုးတစ္ခုကို ထုတ္ယူ၍ ေျပာင္းလဲတပ္ဆင္လုိ
က္သည္။ ယင္းေနာက္ ေခါင္းျမီးျခံဳၾကီးကို ခြၽတ္လိုက္သည္။ လူပုညီေနာင္မွာ ရင္ထိတ္ေနသည္။ ရန္သူမ်ား ေရာက္ရွိလာ
ေတာ့မည္မို႔ မထူးေတာ့၍ လာမယ့္ေဘးေျပးေတြ႕ရန္ သူေျပာသလို ရပ္ေနလိုက္၏။ သည္Aတိုင္း ထေျပးပါက ရန္သူစခ
န္းတစ္ခုလံုး ရုတ္ရုတ္သဲသဲ ျဖစ္ႏိုင္ေပသည္။ မၾကာမီ သူတို႔ရွိရာသို႔ ကင္းလွည့္ေနေသာ မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ား ေရာက္ရွိ
လာၾကသျဖင့္ လူပုညီေနာင္ တုန္လႈပ္သြားေတာ့သည္။ Aတြင္းAားကို လက္ဝါးႏွစ္ဖက္၌ စုစည္းထားလိုက္ေလသည္။
''နဂါးနီ ဂိုဏ္းခြဲမွဴးကို ဂါရဝျပဳပါတယ္''
ကင္းလွည့္ေနေသာ မဟူရာဂိုဏ္းသားထဲမွ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သူသည္ မ်က္ႏွာဖံုးရွင္Aား ဂါရဝျပဳျပီးေနာက္ လူပုညီေနာ
င္Aား တစ္ခ်က္သာ Aကဲခတ္လုိက္၏။ ဖူရွင္းႏွင့္ ဖူလင္းတို႔မွာ မိမိတို႔ေရွ႕၌ ရွိေနေသာသူသည္ နဂါးနီဂိုဏ္းခြဲမွဴးျဖစ္ေၾ
ကာင္း သိရေသာ္ တုန္လႈပ္သြားၾကသည္။ သည္Aတိုင္းသာ ထြက္ေျပးပါက ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲျဖစ္ျပီး တပ္လန္႔မိမွာစိုး၍ A
သာျငိမ္ကုတ္ေနလုိက္သည္။
''ဒီမွာေနရတာ ပ်င္းတယ္ကြာ...နတ္သမီးေလးေတြနဲ႔ေတြ႕ဖို႔ ႏွင္းဆီေဂဟာကိုသြားမလို႔...ေနာက္ကေကာင္ေလးႏွစ္ေယာ
က္က က်ဳပ္တပည့္Aသစ္ေလးေတြေလ''
နဂါးနီဂိုဏ္းခြဲမွဴး၏စကားေၾကာင့္ ကင္းသမားမ်ားသည္ သေဘာက်စြာ ရယ္ေမာမိသည္။
''ဂိုဏ္းခြဲမွဴးတို႔ကေတာ့ ဇိမ္ယူပါ့ဗ်ာ...ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြ ကင္းလွည့္စရာရွိလို႔ ခြင့္ျပဳပါUီး''
''ေAး...ေAး...လံုျခံဳေရးကို မေပါ့ဆနဲ႔''
''ေကာင္းပါျပီခင္ဗ်ာ''
''သြားၾကစို႔''
ကင္းAဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္က လက္ျပလုိက္သည္ႏွင့္ က်န္သည့္ဂိုဏ္းသားမ်ားသည္ ညီညီညာညာျဖင့္ လုိက္ပါသြားၾက၏။
Page 674
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
သူတို႔ထြက္သြားေသာAခါမွ နဂါးနီဂိုဏ္းခြဲမွဴးသည္ ေနာက္လွည့္၍...
''မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ က်ဳပ္ေနာက္ကို ပိပိရိရိလုိက္ခဲ့''
ဟုဆိုျပီးေနာက္ စံAိမ္ျပင္သို႔ Uီးတည္ထြက္ခြာေလေတာ့၏။ လူပုညီေနာင္လည္း မည္သို႔မွ်မေတြးေတာႏိုင္ေတာ့ဘဲ Aခ်
င္းခ်င္းၾကည့္ကာ ပခံုးတြန္႔မိသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ နဂါးနီေျပးသြားသည့္ေနာက္သို႔ လုိက္လံေလေတာ့၏။ သူတို႔စိတ္ထဲ၌
ပေဟဠိျဖစ္မိသည္။ မဟူရာဂိုဏ္းမွ ဂိုဏ္းခြဲမွဴးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေသာ္လည္း မိမိတို႔ကို ကယ္တင္ေပးသြားသည္ကို နားမလ
ည္။ Aေၾကာင္းတစ္ခုခုရွိမည္ဟုေတာ့ သေဘာပိုက္ထားၾကသည္။ နဂါးနီသည္ စံAိမ္ျပင္သို႔ ခပ္တည္တည္ႏွင့္ ထြ
က္သြားေလ၏။ မည္သည့္Aေစာင့္မွ မတားၾကေခ်။ သူသည္ ဟိုခ်ိဴးသည္ေကြ႕ျဖင့္ ျမိဳ႕ျပင္ရွိ လူျပတ္သည့္ ေတာAုပ္ထဲ
ထိ သြားေရာက္ေလသည္။ Aတန္ၾကာမွ ေနာက္လွည့္ၾကည့္လုိက္သည္။ လူပုညီေနာင္သည္ သူ႔ကိုယ္ေဖာ့ပညာကိုမမီ၍
Aနည္းငယ္ေနာက္က်ျပီးမွ ေရာက္ရွိလာေလ၏။
''မင္းတို႔ဂ်ပုႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ Aေတာ္ေပါ့ဆတယ္...မဟူရာစံAိမ္ကို ဘာမွတ္ေနလို႔လဲ...ဘုရင္၄ပါးနဲ႔ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး
သာသိရင္ မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဆိုးဆိုးဝါးဝါးေသသြားလိမ့္မယ္''
ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေဆာက္နဲထ
႔ ြင္းသလို ေငါက္ငမ္းေျပာလုိက္သည့္ နဂါးနီဂိုဏ္းခြဲမွဴး၏စကားေၾကာင့္ လူပုညီေနာင္ Aခံ
ရခက္သြားသည္။ ဖူရွင္းသည္ မိမိတို႔Aား ကယ္ထုတ္လာသူျဖစ္၍ ဘာမွမေျပာဘဲ သည္းခံလုိက္သည္။ ဖူလင္းကမူ မေ
က်မနပ္ျဖင့္...
''ခင္ဗ်ားက သိုင္းပညာျမင့္တယ္ဆိုျပီး က်ဳပ္တို႔ကို ခ်ိဳးႏွိမ္တာလား...မဟူရာစံAိမ္မေျပာပါနဲ႔...မဟူရာေတာင္ကုန္းကိုေ
တာင္ ဂ႐ုစိုကတ
္ ာ မဟုတ္ဘူး...က်ဳပ္တို႔ကိုေဟာက္ရေAာင္ ခင္ဗ်ားက ဘယ္သူမို႔လို႔လဲ''
မာန္ပါပါႏွင့္ ေခါင္းေမာ့ရင္ေကာ့၍ ေမးလုုိက္ေသာ္ နဂါးနီဂိုဏ္းခြဲမွဴးသည္ သေဘာက်စြာ ရယ္ေမာမိ၏။
''ညီေလးဖူလင္း...မင္းကေတာ့ Aခုထက္ထိ စိတ္တိုစိတ္ဆတ္တုန္းပါလား...က်ဳပ္ဘယ္သူလဲဆိုတာ ၾကည့္ေပေတာ့''
ေျပာေျပာဆိုဆို သူသည္ နဂါးမ်က္ႏွာဖံုးAား ဖယ္ရွားလုိက္ေလသည္။
''ဟာ''
''ဟင္''
နဂါးနီဂိုဏ္းခြဲမွဴး၏ မူလ႐ုပ္သြင္ကို ေတြ႕ျမင္ရေသာ္ လူပုညီေနာင္ စကားပင္မေျပာႏိုင္ဘဲ မွင္သက္သြားၾကသည္။ Aတန္ၾ
ကာမွ ဖူရွင္းသည္ Aားရဝမ္းသာစြာျဖင့္...
''Aစ္ကို(၁)...Aစ္ကို(၁) မေသေသးဘူးေပါ့ေနာ္''
နဂါးနီသည္ မ်က္ႏွာဖံုးတပ္လ္ုိက္ျပီး...
''ညီလတ္ ႏႈတ္ဆက္ပံုကေတာ့ကြာ...''
ဟုဆိုကာ ရယ္ေမာလုိက္ျပီး...
''က်ဳပ္မွာ ေဆာင္ရြက္စရာေတြ ရွိေသးတယ္...ဘယ္လိုလုပ္ျပီး ေသႏိုင္Uီးမွာလဲ''
ဖူလင္းသည္ ေစာေစာကလို မဟုတ္ေတာ့။ သြားျဖဲရယ္ရင္း...
''Aစ္ကို(၁)မွန္းမသိလို႔ ေျပာခဲ့မိတာ ေဗြမယူပါနဲ႔ေနာ္''
''က်ဳပ္တို႔ေတြ ေသြးေသာက္ဖြဲ႕ထားတာ ၾကာလွျပီ...Aားနာစရာမလိုပါဘူး...ဒါထက္ ေနပါUီး...မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္က မ
ဟူရာစံAိမ္ကို ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္လာတာ စုန္႔ရွန္႔စင္Aေၾကာင္းသိခ်င္လို႔လား''
နဂါးနီ၏ Aေမးစကားေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္စလံုး တျပိဳင္နက္ေခါင္းညိတ္မိသည္။
''Aစ္ကို(၁)ကေရာ ဘယ္လိုလုပ္ျပီး နဂါးနီဂိုဏ္းခြဲမွဴးျဖစ္ေနတာလဲ''
Page 675
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
နဂါးနီသည္ လက္ကာျပ၍...
''ေျပာရရင္ရွည္Uီးမွာ...ေနာက္ေတာ့မွေျပာမယ္ကြာ...စုန္႔ရွန္႔စင္နဲ႔ ပတ္သက္တာကိုေတာ့ ငါေျပာႏိုင္တယ္''
လူပုညီေနာင္ Aေတာ္ေလး စိတ္ဝင္စားသြား၏။
''သူက ဇာမဏီဂိုဏ္းခြဲမွဴးလို႔ပဲ သိရတယ္''
ဖူလင္းက ဝင္လွ်ာရွည္သလိုျဖစ္ေန၍ ဖူရွင္းက ေငါက္ငမ္းလုိက္သည္။
''ေဟ့ေကာင္ တိတ္စမ္း...မင္းနည္းနည္းသိတာေလးနဲ႔ ဝင္ေယာင္မေနနဲ႔''
နဂါးနီေခၚ Aစ္ကို(၁)သည္ ေဘးဘီကိုၾကည့္႐ႈရင္း လူသူမရွိသည္ကို ေတြ႕ရေတာ့မွ...
''ညီေလးေျပာသလိုပဲ...သူက ဇာမဏီဂိုဏ္းခြဲမွဴးျဖစ္တယ္...သူ႔Aေဖ စုန္႔လီထန္ကေတာ့ သိမ္းငွွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးပဲကြ''
''ဗ်ာ''
''တကယ္ပဲလား''
ဖူရွင္းႏွင့္ ဖူလင္းတို႔ တAံ့တၾသျဖစ္ကာ Aခ်င္းခ်င္းျပန္ၾကည့္မိ၏။ ဖူရွင္းသည္ သူ႔စိတ္ထဲ၌ ေဝခြဲမရသည္တို႔ကို ေမးျမန္း
လိုသည္။ သို႔ျဖစ္ေသာေၾကာင့္...
''ေဝဟင္ေတာင္ကုန္းကကိစၥကို Aစ္ကို(၁)သိသေလာက္ ေျပာျပပါလား''
ထိုAခါ နဂါးနီက ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ဟန္႔ကာ...
''Aဲ့ဒီတုန္းက ငါက ကိစၥတစ္ခုနဲ႔ Aျခားေနရာေရာက္ေနတာ...ဒါေပမဲ့ ဂိုဏ္းထဲကလူAခ်ိဳ႕ဆီက စံုစမ္းမိထားသေလာက္
ေတာ့ ေျပာျပႏိုင္တယ္...စုန္႔လီထန္ဟာ တိမ္လႊာရဲတုိက္ပိုင္ရွင္နဲ႔ စႏၵာရဲတုိက္ပိုင္ရွင္ကို သတ္ခဲ့တယ္''
''ဟာ''
''ဟင္''
လူပုညီေနာင္ ဒုတိယမၸိ တုန္လႈပ္သြားျပန္၏။ ဖူရွင္းသည္ Aထစ္ထစ္Aေငါ့ေငါ့ႏွင့္...
''Aဲ့...Aဲ့ဒါ...တ..တကယ္ပဲလား''
နဂါးနီက ေခါင္းညိတ္ျပလုိက္ေလသည္။ ဖူလင္းမွာလည္း စကားမေျပာႏိုင္ဘဲ ေခတၱမွ် ေၾကာင္Aမ္းAမ္းျဖစ္သြားမိသည္။
Aတန္ၾကာေတာ့မွ...
''ေဝဟင္ေတာင္ကုန္းက သိုင္းသမားေတြAကုန္လံုး ေပ်ာက္ဆံုးသြားၾကတာနဲ႔ ဘယ္လိုပတ္သက္ေနတုန္း Aစ္ကို(၁)''
ထိုAခါ နဂါးနီသည္ သက္ျပင္းမႈတ္ထုတ္ရင္း...
''သိုင္းျပိဳင္ပြဲကို ၾကီးၾကပ္ဖို႔ လမ္းေတေလလက္ေထာက္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္၊လိစန္းဆရာေတာ္နဲ႔ ရေသ့ၾကီး တုက်န္႔ဟူတို႔ကို လႊဲေ
ပးျပီး နာယကၾကီး၃ေယာက္က စည္းေဝးေနၾကတယ္...ယြီဖန္းက Aလစ္ဝင္တိုက္ခုိက္ေတာ့ စုန္႔လီထန္က ဟန္ေဆာင္ပ
န္ေဆာင္လုပ္ျပီး လဲျပတယ္...AသားစားA႐ိုးေဆြးAပ္စာ မိထားေတာ့ စင္းလံုးက်ဴနဲ႔ ရဲ႕ထ်န္မင္းလည္း ဘာမွမတတ္ႏို
င္ဘူး...Aဲ့ဒီမွာ စုန္႔လီထန္က သတိျပန္လည္လာသလိုလုပ္တယ္...ရတနာေျမပံုရမယ့္ သဲလြန္စကို ဟိုႏွစ္ေယာက္က မေ
သခင္ဖြင့္ေျပာသြားတာ...သူကေတာ့ တစ္ခါထဲ လက္စတံုးပစ္လုိက္တာေပါ့ကြာ''
''ေတာက္ကြာ...မင္းသားေခါင္းေဆာင္းထားတဲ့ဘီလူး''
''Aေတာ္Aၾကံပက္စက္တဲ့လူ''
လူပုညီေနာင္ Aေတာ္ေလးခံျပင္းေနၾကသည္။
''ဒါနဲ႔ က်န္တဲ့လူေတြ ႐ုတ္တရက္ေပ်ာက္ဆံုးကုန္တာကို Aစ္ကို(၁)မေျပာရေသးဘူးေနာ္''
ဖူလင္းက Aစေဖာ္ေသာAခါမွ နဂါးနီသည္ ေခါင္းညိတ္၍...
Page 676
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''မဟူရာဂိုဏ္းက ထိပ္တန္းသိုင္းသမားေတြ ဝိုင္းဝန္းျပီး ဖမ္းဆီးလိုက္တာပဲ...Aခုဆိုရင္ Aကုန္လံုး ဝိညာU္မဲ့ေတြျဖစ္ကုန္
ျပီ...တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ သစၥာခံလို႔ ဂိုဏ္းဝင္Aျဖစ္ လက္ခံထားတယ္...စိတ္မေကာင္းတာက ငါလည္း ဘာမွမတတ္ႏိုင္ပါ
ဘူး...ဝိညာU္မဲ့ေျဖေဆးသိတာ ယြီဖန္းနဲ႔ ကုန္းစြန္းယင္ပဲ''
ဟု ညည္းတြားေျပာလုိက္ရင္း တဆက္တည္းမွာပင္...
''ငါ့စိတ္ထဲမွာ တစ္မ်ိဳးထူးဆန္းေနတယ္ကြာ''
ဖူရွင္းသည္ စိတ္ဝင္တစားျဖစ္သြားျပီး...
''ဘယ္လိုကိစၥမို႔လို႔လဲ Aစ္ကို(၁)'' သူတို႔ညီေနာင္ႏွစ္ေယာက္သည္ မဟူရာစံAိမ္သို႔ သြားေရာက္စံုစမ္းစရာမလိုဘဲ တ
န္ဖိုးၾကီးသတင္းမ်ား ၾကားသိရ၍ ေက်နပ္မိသည္။
''စုန္႔ယန္ပိုကိုေတာ့ မင္းတို႔သိပါတယ္''
''ဟဲ...ဟဲ...ဟဲ''
ဖူရွင္းသည္ သေဘာက်စြာ ရယ္ေမာျပီးေနာက္...
''သူက စုန္႔လီထန္ရဲ႕ဖခင္၊သူ႔Aရင္ သိုင္းေလာက နာယကၾကီးတစ္ေယာက္ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ သိျပီးသားပါ
''
ဖူလင္းကမူ တစ္စံုတစ္ရာကို ေလးေလးနက္နက္ေတြးဆျပီး...
''သူက မဟူရာေတာင္ကုန္းတိုက္ပြဲမစခင္ ရဲ႕ထ်န္မင္းရဲ႕ဖခင္ ရဲ႕ခ်ဴးAိ၊စင္းလံုးက်ဴရဲ႕ဖခင္ စင္းလံုးရွန္းတို႔နဲ႔Aတူ ျငိမ္းခ်မ္း
ေရးေဆြးေႏြးဖို႔သြားတာ...တစ္ေယာက္မွ ျပန္မလာဘူး...Aားလံုးက ယြီဖန္းလက္ခ်က္ေၾကာင့္ ေသသြားျပီလို႔ ေျပာၾကတ
ယ္...သူတို႔သာ မေသဘူးဆိုရင္ မဟူရာေတာင္ကုန္းမွာ လူေပါင္းမ်ားစြာ ေသေၾကပ်က္စီးမယ့္ ေသြးေခ်ာင္းစီးတုိက္ပြဲၾကီး ျ
ဖစ္ခဲ့မွာမဟုတ္ဘူး...Aခုကိစၥက သူနဲ႔ပတ္သက္ေနလို႔လား''
နဂါးနီသည္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္ျပီး...
''ပတ္သက္ေနတာေပါ့ညီေလး''
ဟုဆိုျပီးေနာက္...
''မဟူရာဂိုဏ္းက ဘယ္လိုဖြဲ႕စည္းထားတယ္ဆိုတာ မင္းတို႔လည္း ၾကားဖူးသိဘူးမယ္ ထင္ပါတယ္''
ဖူရွင္းႏွင္း ဖူလင္းတို႔လည္း ၾကားဖူးေၾကာင္း ေခါင္းညိတ္ျပသည္။ ဖူလင္းသည္ သူသိေၾကာင္း ေဖာ္ျပလိုသျဖင့္ ေခါင္းေမာ့
ရင္ေကာ့ကာ မာန္ပါပါႏွင့္...
''ဂိုဏ္းခ်ဳပ္လက္ေAာက္မွာ ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုး၊ဘုရင္၄ပါး၊ဂိုဏ္းခြဲမွဴး၈ေယာက္၊စစ္သူၾကီး၁၃ေယာက္ဆိုျပီး Aဆင့္ဆင့္ရွိ
တာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ၾကားဖူးတယ္''
''ေAး...ဟုတ္တယ္ကြ...ငါလည္း သူတို႔ထဲက တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ေလေလာက္ကိုေတာ့သိတယ္...လိုရင္းေျပာရရင္ေတာ့ကြာ...
ေငြမ်က္ႏွာဘိုးဘိုးဆိုတာ စုန္႔ယန္ပိုပဲ''
''ဗ်ာ''
''ခင္ဗ်ာ''
လူပုညီေနာင္၏ Aာေမဍိတ္သံမွာ က်ယ္ေလာင္သြား၏။
''ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ...သူက မေသေသးဘူးလား''
ဖူရွင္း၏Aေမးကို နဂါးနီက ေခါင္းညိတ္တုန္႔ျပန္လုိက္ျပီး...
''သူက မေသေသးတဲ့Aျပင္ မိစၧာ၅မ်ိဳးက်င့္စU္ေၾကာင့္ Aေတာ္Aစြမ္းထက္ေနတယ္...ဘယ္လိုလုပ္ျပီး မဟူရာေတာင္ကု
Page 677
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
န္းက လြတ္ေျမာက္လာတာလဲ...သူနဲ႔Aတူပါသြားတဲ့ႏွစ္ေယာက္ကေရာ တကယ္ပဲေသျပီလား...Aသက္ရွင္ေသးသလား
ဆိုတာ က်ဳပ္လည္း ေသခ်ာမေျပာတတ္ေတာ့ဘူး...ထူဆန္းတာက ယြီဖန္း ေခ်ာက္ထဲက်လို႔ ေသျပီထင္ေနရာကေန မေ
သဘဲ မဟူရာဂိုဏ္း ေခါင္းျပန္ေထာင္လာေတာ့ စုန္႔ယန္ပိုက ဂိုဏ္းထိန္းရာထူးရေနတာ ဘာေၾကာင့္လဲ...ယြီဖန္းကို စည္း
႐ံုးျပီး ဇာတ္လမ္း႐ႈပ္ခုိင္းထားတာလား မသိဘးူ ...ယြီဖန္းက တစ္ခါတေလသူ႔ကို Aေဖလို႔ေခၚတယ္...က်ဳပ္ၾကားတာေတာ့
စုန္႔ယန္ပိုမွာ စုန္႔လီထန္ဆိုတဲ့ သားတစ္ေယာက္ပဲရွိတာ...ယြီဖန္းက သူ႔သားAရင္းေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး...ေမြးစားသားပဲ ျဖ
စ္ႏိုင္ေလာက္မယ္''
လူပုညီေနာင္မွာ သူေျပာသည့္Aေၾကာင္းAရာမ်ားAား Aထူးစိတ္ဝင္စားသြား၏။ သူတို႔မသိေသာ ကိစၥမ်ားျဖစ္၍ မ
ည္သို႔မွ် မေဝဖန္ေပ။
''ဒီၾကားထဲ A႐ႈပ္Aေထြးေတြေတာ့ ရွိမွာပဲဗ်ာ...က်ဳပ္တို႔လည္း စU္းစားရေAာင္ ဘယ္လိုမွ ဉာဏ္မမီေတာ့ပါဘူး''
ဟု ဖူရွင္းက ညည္းညဴလုိက္မိသည္။ ဖူလင္းကမူ...
''Aစ္ကိုၾကီးက ဂိုဏ္းခြဲမွဴးဆိုေတာ့ က်န္တဲ့သူေတြAေၾကာင္း ေတာ္ေတာ္သိထားလားဟင္''
နဂါးနီသည္ ေခါင္းခါယမ္းျပီး...
''သူ႔စည္းကိုယ့္စည္းနဲ႔ဆိုေတာ့ ဘယ္သူမွ တစ္ေယာက္Aေၾကာင္းကိုတစ္ေယာက္ သိဖို႔မလြယ္ဘူး...နည္းနည္းပါးပါးပဲသိ
တယ္...ဂိုဏ္းထဲဝင္တုန္းက ငါေတာင္မွ ႐ုပ္ဖ်က္ျပီး Aမႈထမ္းခ်င္လို႔ေျပာျပီး နဂိုသိုင္းပညာကို ဖံုးကြယ္ျပီးေတာ့ Aစမ္းသ
ပ္ခံခဲ့တယ္...ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္Aဆင့္Aလိုက္ ေနရာသတ္မွတ္ခံရတာပဲ...ဘုရင္၄ပါးထဲက နတ္ဆိုးတစ္ေထာင္လို႔ေခၚတဲ့
လူသတ္ဘုရင္ရဲ႕Aေၾကာင္းကိုေတာ့ က်ဳပ္ေသခ်ာမသိဘူး...ဒါေပမဲ့ သု႔သိုင္းပညာက က်ဳပ္Aထင္ ဘုရင္၄ပါးမွာ Aျမင့္
ဆံုးပဲ...စုန္႔ယန္ပိုေတာင္ ယွU္ႏိုင္မယ္မထင္ဘူး...ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ Aဆိပ္ဘုရင္လို႔ေခၚတဲ့ ကုန္းစြန္းယင္...ေ
သြးဓားဘုရင္ဆိုတဲ့ တစ္ေယာက္ကေတာ့ စင္းခ်ံဳးျပည္က ေသြးဓားဂိုဏ္းခ်ဳပ္ လီက်ံဳးဝမ္...ေနာက္ဆံုးတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့
မုန္တိုင္းဓားဘုရင္က ဘယ္သူလဲဆိုတာ မင္းတို႔သိရင္ေတာ့ Aေတာ္Aံ့ၾသသြားလိမ့္မယ္...တစ္ျခားသူမဟုတ္ဘူးကြ...
ဓားဘုရင္တုနန္ပဲ''
''ဓားဘုရင္တုနန္...သူလည္း မဟူရာဂိုဏ္းကို ခိုလႈံလုိက္ျပီကိုး''
ဟု ဖူရွင္းက Aထိတ္တလန္႔ဆိုမိသလို ဖူလင္းကမူ...
''မဟူရာဂိုဏ္းက ဒီေလာက္Aစြမ္းထက္တဲ့သူေတြရွိမေ
ွ တာ့ ျဖိဳခြင္းဖို႔ ဘယ္လြယ္ပါ့မလဲ...Aစ္ကို(၁)ေျပာသလို မဟူရာစံ
Aိမ္ကို Aထင္ေသးျပီး သြားစံုစမ္းတာ သတိမထားဘဲ သူတို႔နဲ႔သာ ေတြ႕ခဲ့ရင္ Aသက္ေပ်ာက္သြားမွာ ေသခ်ာတယ္''
သူသည္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ႏွင့္ ညည္းညဴမိေလ၏။ ၾကားရသည့္ သတင္းမ်ားကလည္း ရင္ထိတ္စရာမ်ားခ်ည္း ျဖစ္ေန
သည္။ သိုင္းေလာက၏ Aနာဂတ္ကေတာ့ မေတြးရဲစရာပင္။ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာသာ မဟူရာဂိုဏ္းက ဝါးျမိဳခဲ့ပါလွ်င္ လြန္ခဲ့သ
ည့္ ၃၂ႏွစ္ကလို ေသြးေခ်ာင္းစီး တုုိက္ပြဲၾကီးကေတာ့ ထပ္မံျဖစ္ပြားေပUီးမည္။
''Aျခားဂိုဏ္းခြဲမွဴးေတြထဲက မင္းတို႔ေရာ ငါတို႔ပါသိတဲ့တစ္ေယာက္ေတာ့ရွိတယ္...က်ားသစ္နက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးျဖစ္တဲ့ က်ား
သစ္နက္ဖန္းယြင္ပဲ''
''ဟာ...ဇာတ္ျမွဳပ္သြားတဲ့သူကလည္း မဟူရာဂိုဏ္းမွာကိုး''
''မထင္မွတ္စရာေတြခ်ည္းပဲ''
က်ားသစ္နက္ဖန္းယြင္သည္ ပိုင္ရွင္းကို ႐ႈံးနိမ့္ျပီးေနာက္ သိုင္းေလာကမွ ဇာတ္ျမွဳပ္သြားသည္ကို သိုင္းသမားတိုင္းလိုလို
သိရွိၾက၏။ တစ္ခ်ိဳ႕က ေလာကၾကီးမွာ မရွိေတာ့ဟု ဆိုၾကသည္။ Aခ်ိဳ႕ေသာသူမ်ားကမူ လူဝတ္ေၾကာင္စြန္႔၍ ခ်င္းေရွာင္
ေတာင္၌ တရားAားထုတ္ေနျခင္းျဖစ္ေပမည္။ သို႔မဟုတ္လွ်င္ ပိုင္ရွင္းကိုယွU္ျပိဳင္ႏိုင္ရန္ လွ်ိဳ႕ဝွက္ေသာ တစ္ေနရာရာ၌
Page 678
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
သိုင္းပညာမ်ား ၾကိဳးစားေလ့က်င့္ေနေပလိမ့္မည္ဟု ထင္ေၾကးေပးထားဖူးသည္။ သူတို႔Aားလံုး ေတြးထင္ေနၾကသည္မွာ
တစ္ခုမွ်မမွန္ေခ်။ နဂါးနီေျပာကာမွ ဖန္းယြင္သည္ မဟူရာဂိုဏ္းသို႔ ေရာက္ရွိေနျပီး က်ားသစ္နက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးုျဖစ္ေနေၾကာင္
း သိလိုက္ရသည္။
Aျဖဴေရာင္သိုင္းေလာကမွ ထိပ္သီးမ်ားပင္ မဟူရာဂိုဏ္းဝင္ျဖစ္ေနေပရာ Aင္Aားသည္ ေျပာစရာမလိုေAာင္ ျပည့္ဝခို
င္ခံ့ေနေပ၏။
''ဟိုကေလးမကေတာ့ လူယုတ္မာေလးကို လူေကာင္းထင္ေနတာ သနားစရာပဲ''
ဖူရွင္းက ညည္းတြားလိိုက္ေလရာ နဂါးနီသည္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္ျပီး..
''ညီလတ္ေျပာတာ စင္းလံုးက်ဴရဲ႕သမီး စင္းရွန္းရွန္းလား''
''ဟင္...Aစ္ကိုၾကီးက ဘယ္လိုလုပ္ျပီး သိတာလဲ''
''ဟင္း...ဟင္း...ဟင္း''
''မင္းတို႔ေတြ ေက်ာက္စိမ္းကမၻာဆိုငမ
္ ွာ စားေသာက္ရင္းေဆြးေႏြးေနၾကတာ ငါေသခ်ာၾကားလိုက္လို႔ေပါ့...မင္းတို႔ ငတံုးႏွ
စ္ေကာင္ မဟူရာစံAိမ္ထဲ ဘုမသိဘမသိ ေလွ်ာက္စံုစမ္းခဲ့ရင္ ဒုကၡေရာက္မွာစိုးလို႔ Aခုလို ေခၚထုတ္လာတာပဲ''
ထိုသို႔ဆိုလုိက္ေတာ့မွ လူပုညီေနာင္လည္း သိရွိသေဘာေပါက္ကာ ႏႈတ္ဆိတ္သြား၏။ ဖူရွင္းက...
''ဟိုကေလးမကို သတိေပးထားရင္ ေကာင္းမလား Aစ္ကို(၁)''
နဂါးနီက ေခါင္းခါယမ္းျပီး...
''သတိေပးလည္း မထင္ပါဘူးကြာ...သူ႔ကိုၾကည့္ရတာ စုန္႔ရွန္႔စင္ကို Aေတာ္ေလး ယံုၾကည္ေနပံုရတယ္...မင္းသြားေျပာ
လိုက္ရင္ ရန္သူလို႔ သတ္မွတ္ေနUီးမယ္''
ဖူလင္းကမူ သူ႔Aစ္ကို၏စကားကို ေထာက္ခံေလသည္။
''သတိေပးထားတာေတာ့ မမွားႏိုင္ဘူး...သူ႔Aေဖကိုသတ္တာ ယြီဖန္းနဲ႔ စုန္႔လီထန္ဆိုတာ သိခဲ့ရင္ ယံုသြားမွာ ေသခ်ာတ
ယ္''
နဂါးနီသည္ ျငိမ္သက္သြား၏။ သူသည္လည္း ထိုAခ်က္ကိုေတြးမိေပသည္။
''မဟူရာဂိုဏ္းက Aျမဲတမ္းလိုလို က်ဴပင္ခုတ္ က်ဴငုတ္မက်န္ ရွင္းပစ္ေလ့ရွိတယ္...သူ႔ကိုခ်န္ထားတာ ရတနာေျမပံုရွိတဲ့ေ
နရာကို သိခ်င္လို႔ပဲ...စုန္႔ရွန္႔စင္က သူနဲ႔ ခရီးAတူထြက္လာတာဆိုေတာ့ ယံုၾကည္ျပီး ဖြင့္ေျပာႏိုင္ေလာက္တယ္...စုန္႔ရွန္႔
စင္ ညၾကီးမိုးခ်ဳပ္ မဟူရာစံAိမ္ကို လာတာက Aဲ့ဒီကိစၥျဖစ္ဖို႔မ်ားမယ္...သူသာ သတင္းေပးလိုက္ရင္ ယြီဖန္းကေတာ့ A
ရွင္ထားမွာမဟုတ္ဘူး...Aျပတ္ရွင္းျပီး ႏႈတ္ပိတ္ခိုင္းလိမ့္မယ္...မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ တတ္ႏုိင္ရင္ သတိေပးျပီး ကယ္တင္ေ
ပးလိုက္ေပါ့ကြာ...ငါကေတာ့ ေနရာတကာပါလို႔မရဘူး...သူတို႔မရိပ္မိေAာင္ ပိပိရိရိေနထားတာ...မင္းတို႔ပဲ ကယ္လုိက္ေ
တာ့...ငါသြားေတာ့မယ္''
နဂါးနီက ထြက္ခြာဟန္ျပင္ေသာ္ လူပုညီေနာင္မွာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြား၏။
''Aရင္တုန္းကလို ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြ Aရက္တူတူေသာက္ခဲ့ၾကတာကို သတိရတယ္ဗ်ာ''
ဖူရွင္းက စိတ္မေကာင္းေသာေလသံျဖင့္ ညည္းတြားဆိုမိသည္။ နဂါးနီသည္ သက္ျပင္းခ်ျပီး...
''မဟူရာဂိုဏ္းပ်က္စီးျပီး AားလံုးနဂိုAတိုင္း ေAးခ်မ္းသြားရင္ေတာ့ Aတူေသာက္ၾကတာေပါ့ကြာ...မုန္တိုင္းထန္တဲ့ သိုင္
းေလာကပဋိပကၡၾကီးကေတာ့ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ေAးခ်မ္းမွာမဟုတ္ဘူး...မဟူရာဂိုဏ္းက ခ်င္းေရွာင္နဲ႔ က်ံဳးနန္ဂိုဏ္းကို တုိ
က္ခုိက္မယ့္Aေၾကာင္း မင္းတို႔ၾကားျပီးျပီလား''
လူပုညီေနာင္သည္ ေၾကာင္Aမ္းAမ္းျဖစ္ေနျပီး ေခါင္းခါယမ္းျပသည္။ ဖူရွင္းသည္ စိုးရိမ္မကင္းေသာေလသံျဖင့္...
Page 679
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''တ...တကယ္ပဲ တုိက္ခုိက္ေတာ့မွာလား''
နဂါးနီက ေခါင္းညိတ္ျပ၏။ ဖူလင္းကမူ Aေတာ္ကေလး ေသြးပ်က္ကာ တုန္လႈပ္ေနပံုရသည္။
''သူတို႔Aင္Aားနဲ႔ဆို ေသခ်ာေပါက္ႏိုင္ပါတယ္...ဘုရား...ဘုရား...ေသြးေခ်ာင္းစီးUီးမွာနဲ႔တူပါတယ္''
''ဘယ္ေတာ့လဲ Aစ္ကို(၁)''
ဖူရွင္းက ေမးလိုက္ေသာAခါ နဂါးနီသည္ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းေထာင္ျပျပီး...
''ႏွစ္လAတြင္း ျဖစ္ႏိုင္ေလာက္တယ္...Aျပည့္Aစံုကို ယြီဖန္းက မေျပာေသးဘူး...ဒီေတာAတြင္း Aေတာ္ေလးျပင္ဆ
င္ထားတယ္...သူ႔သေဘာကေတာ့ လြယ္လြယ္သိမ္းသြင္းမရရင္ Aၾကမ္းဖက္ေတာ့မွာ...Aဲ့ဒီAေၾကာင္း ဟုန္စံAိမ္ မီးမေ
လာင္ခင္က က်ံဳးထံုးကိုေတာင္ သတိေပးခဲ့ေသးတယ္...Aခုေတာ့ သူတို႔ေတြ လြတ္ေျမာက္သြားျပီထင္တယ္...မဟူရာဂို
ဏ္းကို ခုခံဖို႔ ျပင္ဆင္လိမ့္မယ္...မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ကေရာ ဘာဆက္လုပ္ဖို႔ စိတ္ကူးထားလဲ''
လူပုညီေနာင္မွာ ခ်က္ခ်င္းမေျဖၾကားႏိုင္ဘဲ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ေနသည္။ Aတန္ၾကာမွ ဖူရွင္းကပင္
Uီးေဆာင္ေျပာေလသည္။
''တကယ္ေတာ့ မဟူရာစံAိမ္ကိုလာတာ ကိစၥႏွစ္မ်ိဳးAတြက္ပါ Aစ္ကို(၁)...စုန္႔ရွန္႔စင္တို႔ရဲ႕ ကိစၥAျပင္ မဟူရာဂိုဏ္းရဲ႕
ေျခလွမ္းေတြကို သိခ်င္လုိ႔ Aရဲစြန္႔ရတာပဲ...ေနာက္ျပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔က Aရင္လိုမဟုတ္ေတာ့ဘူး...ဂိုဏ္းAဖြဲ႕ဝင္ေ
တြျဖစ္ကုန္ျပီဗ်...ဟဲ...ဟဲ...ဟဲ''
ဖူလင္းကလည္း ျပံဳးရယ္ရင္း...
''ဟုတ္တာေပါ့...Aစ္ကို႔လိုပဲ ဂိုဏ္းခြဲမွဴးေတြေပါ့ဗ်ာ''
နဂါးနီသည္ တAံ့တၾသႏွင့္ ေမးျမန္းမိသည္။
''မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္က ဘယ္ဂိုဏ္းကလဲ''
ဖူလင္းက သြက္လက္ခ်က္ခ်ာစြာျဖင့္...
''ေသြးဝိညာU္ဂိုဏ္းကပါ...လြန္ခဲ့တဲ့ ၂လေလာက္ကစျပီး Aဖြဲ႕ဝင္ခဲ့တာေပါ့ Aစ္ကို(၁)...ဂိုဏ္းခ်ဳပ္က စိတ္ထားေကာင္း
သလို သိုင္းပညာလည္း ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္''
ထိုစကားကို နဂါးနီက ေခါင္းညိတ္ေထာက္ခံေလသည္။
''ညီေလးေျပာတာမွန္တယ္...ကုန္းစြန္းယင္နဲ႔ေတာင္ လက္ရည္တူတယ္လို႔ေျပာၾကတယ္...ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ေတာင္မွ သူ႔ကို သ
တိထားလို႔မွာယူရတာ ေတာ္႐ံုAရည္Aခ်င္းေတာ့မဟုတ္ဘူး...သူ႔ကုိ တစ္ခါမွမေတြ႕ဖူးေပမယ့္ စိတ္ထဲကေတာ့ ေလးစား
မိတယ္ကြာ''
သူ၏ စိ္တ္ရင္းမွန္ႏွင့္ ခ်ီးက်ဴးေျပာလိုက္ေသာစကားေၾကာင့္ လူပုညီေနာင္မွာ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ကိုယ္စား ပီတိျဖစ္သြားမိသည္။
''Aခ်ိန္Aေတာ္ကန
ု ္သြားျပီပဲ''
နဂါးနီက ေကာင္းကင္ကိုေမာ့ၾကည့္၍ ေျပာလုိက္သည္။ ခုႏွစ္စU္ၾကယ္ပင္ Aျမီးေထာင္ေနေခ်ျပီ။
''ေနာက္မ်ားမွ ေတြ႕ၾကတာေပါ့''
လက္သီးလက္ဝါးဆုပ္ေျပာျပီးေနာက္ ဖူရွင္းတို႔ ဘာမွမေျပာဘဲ ရွိေနစU္မွာပင္ လွစ္ခနဲဆိုသလို ေျပးလႊားေပ်ာက္ကြ
ယ္သြားေတာ့၏။
''Aစ္ကို(၁)ရဲ႕သိုင္းပညာက Aရင္ကထက္ကို Aေတာ္ၾကီး တိုးတက္လာတယ္ေနာ္''
ဖူရွင္းက ေျပာလုိက္ေသာ္ ဖူလင္းသည္ ေခါင္းညိတ္မိ၏။
''ဟုတ္တယ္ Aစ္ကိုၾကီး...ဘယ္လိုေၾကာင့္လဲဆိုတာ မေမးလိုက္ရဘူး... ေမ့သြားတယ္ဗ်ာ''
Page 680
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဟုေျပာရင္း မခ်င့္မရဲႏွင့္ ကိုယ္နဖူးကိုသာ ဖတ္ကနဲျမည္ေAာင္ ႐ိုက္လုိက္ေတာ့သည္။ ထိုAခါ ဖူရွင္းက ႏွစ္သိမ့္လုိက္ေ
လသည္။
''ကဲပါကြာ...ေနာက္တစ္ခါေတြ႕ျဖစ္ရင္ ေမးၾကည့္ၾကတာေပါ့...Aဲ့ဒါက Aဓိကမဟုတ္ပါဘူး...ငါတို႔လည္း ေတာ္ေတာ္မ်ား
မ်ား သိလုိက္ရျပီ...ဂိုဏ္းခ်ဳပ္သာ ငါတို႔ေပးတဲ့သတင္းၾကားရရင္ ဝမ္းသာသြားမွာ ေသခ်ာတယ္...Aရင္ဆံုးေတာ့ ေက်ာ
က္စိမ္းကမၻာကို ျပန္သြားမယ္...AေျခAေနဟန္ရင္ေတာ့ ဟိုကေလးမကို သတိေပးလုိက္ၾကတာေပါ့ကြာ...ခမ်ာမေလး
မွာလည္း မိဘေဆြမ်ိဳး မရွိရွာဘူး...သူAားကိုးတဲ့ ငနဲသားကလည္း မဟူရာဂိုဏ္းကလူဆိုး...Aင္း...သနားစရာပဲ''
ဖူလင္းသည္ ရယ္ေမာေမာႏွင့္ ေနာက္ေျပာင္လိုက္သည္။
''Aစ္ကိုၾကီးက Aဲ့ဒီကေလးမကို စိတ္ဝင္စားေနတာလား''
ဖူရွင္းက တစ္ခ်က္ၾကည့္ရင္း လက္သြက္သြက္ႏွင့္ ေခါင္းေခါက္လုိက္ေတာ့သည္။
''ေဒါက္''
''Aမယ္ေလးဗ်''
ဖူလင္း ေခါင္းကိုပြတ္သပ္၍ ညည္းညဴမိေလ၏။
''ငါက ဒီAရြယ္ၾကီးက်မွ ကိုယ့္ေျမးေလာက္ဟာေလးကို ဏွာပူးေနပါ့မလားကြ...စကားေျပာရင္ တည္တည္တံ့တံ့ကို မရွိ
ဘူး''
ဖူရွင္းက ႐ႈသိုးသိုးၾကည့္၍ ေငါက္ငမ္းလုိက္ေသာ္ ဖူလင္းလည္း ဇက္ကေလးပုသြား၏။ သူသည္ မိနစ္ပိုင္းသာ ကြာျခားေ
သာ္လည္း ဖူရွင္းကိုေတာ့ တစ္ခါတစ္ေလ ေၾကာက္ရသည္။ မ်က္ႏွာငယ္ေလးျဖစ္သြားေသာ ဖူလင္းကိုၾကည့္၍ ဖူရွင္းမွာ
စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားျပန္မိသည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သည္လည္း လူထူးဆန္းမ်ားပင္။
''ညီေလး...ေစာေစာက Aစ္ကိုၾကီး စိတ္ေတြေထြျပားျပီး ေခါက္လုိက္မိတာ နာသြားလားဟင္''
''ကြၽတ္...ကြၽတ္''
ဖူလင္းသည္ စုပသ
္ ပ္၍ ညည္းညဴျပီးမွ...
''Aစ္ကိုၾကီးက Aဲ့ဒါေလး ေနာက္လုိက္မိတာကို Aေသေခါက္တယ္ဗ်ာ...Uီးေႏွာက္ေတြေတာင္ ထြက္သြားႏိုင္တယ္...ေ
တာ္ျပီဗ်ာ...ကြၽန္ေတာ့ကို ဘာမွမေမးနဲ႔ေတာ့''
ဖူရွင္းသည္ သူ႔Uီးေခါင္းAား ခပ္ဖြဖြေလး ပြတ္သပ္ေပးကာ...
''ေAးပါကြာ...စိတ္မဆိုးပါနဲ႔...Aစ္ကိုၾကီး ေတာင္းပန္ပါတယ္''
လူပုညီေနာင္သည္ တစ္ျခားသူမ်ားကို စိတ္မခံခ်င္ေAာင္ စေနာက္တတ္ေသာ္လည္း Aခ်င္းခ်င္းေတာ့ Aေတာ္ေလး ခ်
စ္ခင္မႈရွိၾကသည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္Aက်င့္မွာ Aျခားသူမ်ားႏွင့္ ျငင္းစရာမရွိလွ်င္ Aခ်င္းခ်င္းျငင္းၾကသည္။ Aခန္႔မသင့္
ပါက ရန္ျဖစ္တတ္ေလသည္။ Aၾကာၾကီးေတာ့ မဟုတ္ေခ်။ မိနစ္ပိုင္းႏွင့္ ျပန္လည္သင့္ျမတ္သြားေလ့ရွိသည္။ ဖူလင္းသ
ည္ စိတ္ဆိုးေျပသြားျပီး သူ႔ေခါင္းပြတ္သပ္ေပးသည့္လက္Aား ဖယ္လုိက္ကာ...
''Aစ္ကိုၾကီးက သူ႔ကိုကယ္ခ်င္ေနတာ Aေၾကာင္းတစ္ခုခုရွိလို႔လား''
ဟု ေမးျမန္းလုိက္ေလသည္။ ဖူရွင္းက...
''သိပ္ရွိတာေပါ့...တကယ္ေတာ့ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္လည္း Aသက္ၾကီးေနပါျပီ...သူမ်ားေတြေျပာၾကတာ တပည့္မရွား၊တစ္ျ
ပားမရွိတဲ့...ငါတို႔Aေနနဲ႔ ေျပာရရင္ တစ္ျပားလည္းမရွိ၊တပည့္လည္း မရွိဘူး...AိုၾကီးAိုမေရာက္ေနျပီ...Aခုထက္ထိ တ
ပည့္ဆိုလို႔ တစ္ေယာက္မွ မရွိေသးဘူးျဖစ္ေနတယ္...ငါ့Aေနနဲ႔ေတာ့ သူ႔ကို တပည့္မAျဖစ္ လက္ခံခ်င္လို႔ပဲ''

Page 681
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt

#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၁၁၅)
(မနက္ျဖန္တင္မည္ ၁၁၆)
ဟူ၍ ေလးေလးနက္နက္ႏွင့္ ေျပာလုိက္ေလေတာ့သည္။ ဖူလင္းလည္း မ်က္ႏွာမေျပာင္ေတာ့ဘဲ သက္ျပင္းခ်မိသည္။ ဟု
တ္ေပသည္။ သိုင္းေလာကရွိ သိုင္းပညာရွင္မ်ားသည္ ငယ္စU္Aခါ သိုင္းေလာက၌ က်င္လည္ျပီး Aမ်ားAားျဖင့္ Aသ
က္၃၀၊၄၀ေက်ာ္ေသာAခါ တပည့္မ်ားေမြးၾကသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကိုေတာ့ ကိုယ္တိုင္စိတ္သေဘာက် ရွာေဖြလက္ခံျပီး တစ္ျ
ခားAေၾကာင္းAေနျဖင့္ တစ္Uီးတစ္ေယာက္ေယာက္၏ ေထာက္ခံခ်က္ျဖင့္ လက္ခံေလ့ရွိသည္။ တပည့္လက္မခံေသာ
တစ္ကိုယ္ေတာ္သိုင္းသမားမ်ားေတာ့ ရွိပါေပသည္။ သို႔ေသာ္ Aနည္းစုသာ ျဖစ္ၾက၏။ Aိမ္ေထာင္ရွိေသာ သိုင္းပညာရွ
င္မ်ားက မိမိတို႔၏ မ်ိဳးဆက္ျဖစ္သည့္ သားသမီးမ်ားကို သိုင္းပညာAေမြ လက္ဆင့္ကမ္းေလ့ရွိသည္။ ၎တို႔ Aသက္A
ရြယ္ရလာလွ်င္ Aားကိုးရသည္မွာ တပည့္သားေျမးမ်ားပင္ မဟုတ္လား။
လူပုညီေနာင္၏ သိုင္းပညာသည္ ျပိဳင္စံရွားAဆင့္မ်ား မဟုတ္ေသာ္လည္း ထိပ္သီးစာရင္းဝင္မ်ားျဖစ္၍ သူ႔Aစြမ္းႏွင့္သူ
Aဆင့္ျမင့္ၾကေပ၏။ သူတို႔ႏွစ္Uီးသည္ Aနည္းငယ္ မာနၾကီးသျဖင့္ မိမိထံ ေAာက္က်ိဳ႕ျပီး ေတာင္းဆိုေသာ တပည့္ကို
သာ Aလိုရွိေပသည္။ Aျငင္းသန္သည့္Aျပင္ ကပ္ေစးနဲတတ္ေသာ Aေၾကာင္းကိုသိထားၾက၍ ခပ္ရွိန္ရွိန္ျဖစ္ကာ မ
ည္သူမွ် သူတို႔ထံ တပည့္မခံၾကသည္မွာ ယခုထက္ထိပင္။ လြန္ခဲ့သည့္ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္က က်ဴးလိမ္ျမိဳ႕ရွိ ''ေရႊၾကက္ဖ''
စားေသာက္ဆုိင္၌ ဓားရွည္ႏွင့္Aတူ ခပ္တည္တည္ဝင္ေရာက္လာေသာ ေရွာင္ခ်ဴးAားေတြ႕ေသာ္ သေဘာက်သြား၏။
စေနာက္ရင္း သူသာ သိုင္းမတတ္ပါက တပည့္လက္ခံမည္ဟု ေတြးခဲ့ဖူးသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုကေလးငယ္သည္ကား သူတို႔
ညီေနာင္ႏွစ္ေယာက္Aား Aႏိုင္ယူသြားသည့္Aျပင္ ပိုင္ရွင္းကိုပင္ Aတြင္းဒဏ္ရာရေAာင္ တိုက္ခုိက္သြား၍ လက္လ
န္သြား၏။ မိမိတို႔ထက္ပင္ သိုင္းပညာသာေနေသာ ထိုကေလးငယ္Aား တပည့္လက္ခံရန္ မဝံ့ရဲေတာ့ေပ။ လက္ခံလုိ
က္သည္ ထားပါဘိ။ ဆရာထက္တပည့္ လက္ေစာင္းထက္လွပါလား...ဆရာထက္တပည့္ တစ္လၾကီးဟု သိုင္းေလာက
သားမ်ားက ဟားၾကမည္ထင္၍ သည္Aတိုင္းသာ ေနလုိက္ေတာ့သည္။ ဖူလင္းသည္ AေတြးAားလံုး ႐ုတ္သိမ္းကာ စိ
တ္ထြက္ေပါက္ရေAာင္ သက္ျပင္းသာ ႐ႈိက္ထုတ္လုိက္မိသည္။ ျပီးမွ...
''ကြၽန္ေတာ္တို႔ေျပာတာ Aဲ့ကေလးမက လက္ခံပါ့မလား''
ဖူရွင္းသည္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္ကာ...
''ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္က Aေတာ္ၾကီးမဟုတ္ေပမယ့္...သိုင္းပညာမနိမ့္က်ပါဘူးကြာ...သူလက္မခံစရာ Aေၾကာင္းမရွိပါဘူး''
သူေျပာပံုက Aေတာ္ေလးပိုင္ႏိုင္ေနသည့္ဟန္မ်ိဳးပင္။ ဤမွ် စိတ္တက္ႂကြေနေသာ ဖူရွင္းကိုၾကည့္၍ ဖူလင္းလည္း Aေ
ပ်ာ္ကူးသြားမိသည္။
''ဟုတ္တယ္...က်ဳပ္တို႔ႏွစ္သက္လို႔ တပည့္ေရြးတာ သူမျငင္းရဲပါဘူး...ဒီေတာ့ သူ႔ဆီသြားျပီးေတာ့ Aက်ိဳးAေၾကာင္းေျပာ
တာေကာင္းမယ္''
''ဒါေပမဲ့ ညၾကီးက်မွ သြားေတြ႕တာေတာ့ မသင့္ဘူးကြ''
ဖူရွင္းက ေျပာလုိက္ေသာAခါ ဖူလင္းသည္ ေခါင္းညိတ္မိ၏။ သူေျပာသည္မွာလည္း ဟုတ္ေပသည္။
''ဒါျဖင့္ရင္ မနက္က် သူနဲ႔ေတြ႕ရင္...ေဟ့..ကေလးမ...နင္က ငါတို႔ရဲ႕ Aေမြခံတပည့္မျဖစ္သြားျပီ လုိက္ခဲ့ေပေတာ့လို႔ ေျ
ပာရမယ္''
''ဟား...ဟား...ဟား...ဟား''
ဖူရွင္းသည္ လက္ပိုက္ကာ မာန္ပါပါႏွင့္ သ႐ုပ္ျပေသာ သူ႔Aားၾကည့္၍ သေဘာက်သြားျပီး က်ယ္ေလာင္စြာ ရယ္ေမာမိသ
Page 682
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ည္။
''မင္းၾကည့္ျပီးလည္း ေၾကာက္သြားပါUီးမယ္...ကဲကြာ...ငါလည္း Aိပ္ခ်င္ေနျပီ...ေက်ာက္စိမ္းကမၻာကို သြားၾကစို႔''
သို႔ႏွင့္ လူပုညီေနာင္သည္ ကိုယ္ေဖာ့ပညာသံုး၍ တည္းခိုေဆာင္ရွိရာသို႔ ေျပးလႊားေလေတာ့သည္။
©©©©©©©©©©©©©©©©©©©

စင္းရွန္းရွန္းသည္ လူးလိမ့္ေန၏။ Aိပ္မက္ထဲ၌ သူမ၏ မိခင္ႏွင့္ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းမ်ားAား မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ားက သတ္

ျဖတ္ေနသည္တို႔ကို ျမင္ေယာင္ေနေလသည္။ သူမ ေAာ္ဟစ္၍ တားျမစ္မည္ၾကံေသာ္လည္း ပါးစပ္ဖြင့္မရေခ်။ ထို႔ေၾကာ
င့္ ေဇာေခြၽးမ်ားပ်ံလာသည္။ ေနာက္ဆံုး၌ ရွိသမွ်Aားမ်ားကို ဖ်စ္ညွစ္ထုတ္ရင္း ၾကံဳးေAာ္လုိက္ေတာ့သည္။
''Aေမ...Aေမ''
လန္႔ေAာ္ရင္း သူမ ေငါက္ကနဲ ထထိုင္လုိက္မိသည္။ တစ္ကိုယ္လံုးလည္း ေခြၽးေစးမ်ားစိုရႊဲေနသည္။ Aသက္ကို ေဟာ
ဟဲလုိက္ကာ ႐ွဴထုတ္ေနရင္း Aိပ္မက္ကို သတိရမိေသာAခါ ဝမ္းနည္းတၾကီးျဖင့္ က်ိတ္ငိုမိေလသည္။ သူမစိတ္ထဲ၌ ေရွ
႕ဆက္ျပီး မည္သို႔ျပဳရမည္မသိေတာ့။ တစ္ေကာင္ႂကြက္မ်က္ႏွာငယ္ေလးႏွင့္ စုန္႔ရွန္႔စင္ကို Aားကိုးမိျပီး သည္Aထိေရာ
က္ရွိခဲ့သည္။ သူကေရာ မိမိကို တကယ္ပင္ ေစာင့္ေရွာက္မည္ေလာ။ သူမစိတ္ထဲ၌ စုန္႔ရွန္႔စင္၏ AမူAရာမ်ားကို Aကဲခ
တ္ရသေလာက္ ထူးဆန္းေနသလို ခံစားရသည္။ သို႔ေသာ္လည္း သူမဘဝ၌ Aရင္းႏွီးဆံုး ေယာက္်ားပ်ိဳတစ္ေယာက္ျဖစ္ျ
ပီး ခင္ပြန္းသည္Aျဖစ္ပါ ရည္ရြယ္မိသူျဖစ္ေလသည္။ သို႔ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ ကိစၥတြင္ မသိက်ိဳးကြၽံျပဳမိ၏။ စိ
တ္ထဲတြင္ သံသယဝင္လာလွ်င္လည္း ငယ္စU္က သံေယာဇU္မ်ားေၾကာင့္ Aတင္းေမာင္းထုတ္ပစ္လိုက္ရသည္။ မည္သို
ေသာနည္းႏွင့္မွ် စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ သစၥာမေဖာက္ဟု Aတင္းယံုၾကည္ထား၏။ သူမသည္ စိတ္Aာ႐ံု႐ႈပ္ေထြးေနျပီး ထြက္ေ
ပါက္ရရန္ ျပတင္းေပါက္ကို ဖြင့္လုိက္သည္။ ေဆာင္းတြင္းမို႔ ေလေAးတစ္ခ်က္တိုက္ရာ တစ္ကိုယ္လံုး ခ်မ္းေAးသြား၏။
''ဟူး...''
စိတ္ေမာကိုယ္ေမာျဖင့္ သက္ျပင္း႐ႈိက္လုိက္သျဖင့္ Aျဖဴေငြ႕မ်ားပင္ ထြက္ေပၚသြားေခ်သည္။ ထိုစU္မွာပင္...
''ကြၽီ''
႐ုတ္တရက္ထြက္ေပၚလာသည့္ တိုးညင္းေသာ Aသံတစ္ခုေၾကာင့္ စင္းရွန္းရွန္းသည္ ေနာက္လည
ွ ့္ၾကည့္မိသည္။ လူရိ
ပ္တစ္ခု ထိုလူသည္ သူမAခန္းေရွ႕၌ ရပ္ေနသည္။
''Aစ္ကိုရွန္႔စင္လား''
သူူမစိတ္ထဲ၌ ဇေဝဇဝါျဖစ္မိေလသည္။ သို႔ေသာ္ သူမဟုတ္ႏိုင္ဟု ထသ္မွတ္မိ၏။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ မိမိႏွင့္သူသ
ည္ ေစ့စပ္ထားသူမ်ား ျဖစ္ေသာ္လည္း တစ္ေယာက္တစ္ခန္းသာ ငွားထားၾကသည္။ AေရးAေၾကာင္းရွိက တစ္ေယာက္
ႏွင့္တစ္ေယာက္ ဆက္သြယ္ႏိုင္ရန္ ေဘးခ်င္းကပ္လ်က္Aခန္းႏွစ္ခု ယူထားၾကသည္။ စုန္႔ရွန္႔စင္ဆိုလွ်င္ ညၾကီးမိုးခ်ဳပ္
လာေတြ႕မည္မဟုတ္။ ေတြ႕လွ်င္လည္း Aရင္Uီးဆံုး တံခါးလာေခါက္ေပလိမ့္မည္။
Aခန္းတံခါး Aဆံုးထိပြင့္သြားျပီး လူတစ္ေယာက္သည္ Aထဲသို႔ ခ်U္းနင္းဝင္ေရာက္လာေလသည္။ စင္းရွန္းရွန္းမွာ ႐ု
တ္တရက္ ေၾကာင္Aမ္းAမ္းျဖစ္သြားမိ၏။ ထိုပုဂၢိဳလ္သည္ မ်က္ႏွာကို Aဝတ္Aုပ္ကာ Aနက္ေရာင္Aဝတ္Aစားမ်ား ဝ
တ္ဆင္ထားသည္။
''ရွင္...ရွင္ဘယ္သူလဲ''
စင္းရွန္းရွန္းလည္း သူမAနီးသို႔ တိုးကပ္လာေတာ့မွ သတိဝင္ျပီး ေမးမိသည္။ ထိုလူသည္ AသံေAာၾကီးႏွင့္ ရယ္ေမာေ
လ၏။
Page 683
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''မင္းကို သတ္ဖို႔လာတဲ့သူေပါ့...သိပ္ေတာ့ မေၾကာက္နဲ႔Uီး...Aရင္ဆံုး က်ဳပ္တူေလးဆီကို Aရင္ပို႔ေပးUီးမယ္...သူစိတ္တို
င္းက်ျပီဆိုေတာ့မွ မင္းကို သတ္ပစ္မယ္''
စင္းရွန္းရွန္းသည္ AၾကီးAက်ယ္ ေဒါသထြက္သြား၏။
''ရွင္က ဘယ္သူမို႔လို႔လဲ...ရွင့္တူက ဘယ္တိရိစၧာန္လဲ''
''ဟင္း...ဟင္း...ဟင္း''
ထိုလူသည္ ခပ္ညင္းညင္းေလး ရယ္ေမာျပီး...
''က်ဳပ္က ေသြးဘီလူးပဲ...ေန႔ခင္းတုန္းက ေသြးကေဝလုခ်န္ဆိုတာ က်ဳပ္ရဲ႕တူေလး...သူက မင္းကိုမွ လိုခ်င္တယ္ေျပာလို႔
က်ဳပ္က သူ႔ကိုယ္စား လာဖမ္းတာပဲ''
''ရွင္က လူယုတ္မာရဲ႕ ဆရာUီးေလးကိုး...ကြၽန္မကို Aလြယ္တကူ တိုက္ခိုက္ႏိုင္မယ္ မထင္နဲ႔...Aစ္ကိုရွန႔စ
္ င္ကို ေAာ္ေ
ခၚလိုက္ရင္ ရွင္ဒုကၡေရာက္သြားမယ္''
''ဟား...ဟား...ဟား...ဟား''
ေသြးဘီလူးသည္ ရယ္ေမာေလ၏။ ထို႔ေနာက္မွ စင္းရွန္းရွန္းကို ေစ့ေစ့ၾကည့္၍...
''မင္းAားကိုးတဲ့ေကာင္ေလးက ဘယ္သူလဲ...သူဘာေတြ လုပ္ေနတာလဲဆိုတာ သိရဲ႕လား...တကယ္ေတာ့လည္း သူက
က်ဳပ္တို႔နဲ႔ Aခ်င္းခ်င္းပါပဲေလ''
''ရွင္ဘယ္လိုေျပာလုိက္တာလဲ...Aခ်င္းခ်င္းဆိုတာ ဘာသေဘာလဲ''
သူမက Aံ့Aားသင့္ကာ ေမးျမန္းလိုက္ေသာ္ ေသြးဘီလူးက သူမကို တစ္ခ်က္ၾကည့္သည္။ သူ႔Aၾကည့္ကာ သနားစရာ
သတၱဝါေလးပါလား ဟူေသာAၾကည့္ႏွင့္ပင္။
''ကြၽတ္''
သူသည္ စုပ္တစ္ခ်က္သပ္ျပီးေနာက္...
''မင္းယံုၾကည္တဲ့ စုန္႔ရွန္႔စင္က Aခုဆိုရင္ မဟူရာစံAိမ္မွာ ေဆြးေႏြးေနတယ္...Aေၾကာင္းAရာကေတာ့ ရတနာေျမပံုပိုင္
းရဲ႕ တည္ေနရာကို သိသြားျပီဆိုတာ သတင္းပို႔တာပဲ...ဂုိဏ္းခ်ဳပ္က က်ဴပင္ခုတ္က်ဴငုတ္မက်န္ ရွင္းပစ္ဖို႔Aမိန္႔ေပးေလာ
က္ျပီ...စုန္႔ရွန္႔စင္ရဲ႕ Aထူးတာဝန္က မင္းဆီကေန ရတနာေျမပံုပိုင္းကို ရယူဖို႔ျဖစ္တယ္...Aခုေတာ့ သူ႔ဆီမွာ မရွိေပမယ့္
ဘယ္မွာလဲဆိုတာ သိသြားလို႔ Aစီရင္သြားခံေနတာ...မင္းေAာ္ေခၚလည္း ၾကားမွာမဟုတ္ဘူး''
''ရွင္...ရွင္ေလွ်ာက္ေျပာေနတာ''
စင္းရွန္းရွန္းသည္ မယံုႏိုင္ေAာင္ ျဖစ္ေနသည္။ သူမ Aယံုၾကည္ရဆံုးက သစၥာေဖာက္ပါမည္ေလာ။ ငယ္စU္ေတာင္ေက်း
ကေလးဘဝကတည္းက ကစားေဖာ္ျဖစ္သည့္သူ႔Aား ယံုၾကည္စိတ္ခ်မိျပီး ဘဝႏွင့္ရင္းကာ ပံုAပ္ခ်စ္ထားမိ၏။ သူမစိ
တ္ထဲ၌ မိဘမ်ားျပီးလွ်င္ Aယံုၾကည္ရဆံုးဟု သတ္မွတ္ထားသည့္သူက မဟူရာဂိုဏ္းသား ျဖစ္ႏိုင္ပါ၏ေလာ။ ေတြေဝေ
နေသာ သူမကိုၾကည့္၍ ေသြးဘီလူးသည္ ရယ္ေမာေလသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္မွ...
''မင္းမသိတာေလးေတြ ေျပာျပရUီးမယ္...စုန္႔ရွန္႔စင္ဆိုတာက တကယ္ေတာ့ ဇာမဏီဂိုဏ္းခြဲမွဴးပဲ...သူ႔Aေဖကေတာ့ သိ
မ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးေပါ့...ရာထူးနဲ႔ သိုင္းပညာမွာ က်ဳပ္တို႔ထက္ တစ္ဆင့္ျမင့္ပါေပတယ္...ဘယ္သူက ထင္ထားမွာလဲ...သိုင္
းေလာက နာယကၾကီးတို႔သားAဖက မဟူရာဂိုဏ္းေရာက္ေနတယ္ဆိုတာကို...ဟား...ဟား...ဟား''
ေသြးဘီလူး၏ ရယ္ေမာသံက ငွက္ဆိုးထိုးသံAလားပင္။ စင္းရွန္းရွန္းသည္ ေက်ာက္႐ုပ္ေလးပမာ မတုန္မလႈပ္ျဖင့္ ရပ္ေန
မိသည္။ သူမ၏ မ်က္ဝန္း၌ မ်က္ရည္စမ်ားဝဲလာသည္။ ေသြးဘီလူးသည္ ထပ္မံ၍ ေျပာေလေတာ့သည္။
''ေဝဟင္ေတာင္ကုန္းမွာတုန္းက ရတနာေျမပံုပိုင္းရွိတဲ့ေနရာကို သိခ်င္လို႔ စုန္႔လီထန္က မင္းရဲ႕Aေဖနဲ႔ ရဲ႕ထ်န္မင္းကို သ
Page 684
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
တ္ပစ္လုိက္တယ္...သူ႔ရဲတိုက္က လူေတြကေတာ့ မဟူရာဂိုဏ္းကို ေပါင္းသြားၾကတယ္...မေပါင္းတဲ့လူေတြကေတာ့ ဝိ
ညာU္မဲ့ေဆးစာ မိသြားတာေပါ့ေလ''
''ဟင္''
သူေျပာသည္တို႔ကို ၾကားရေတာ့မွ စင္းရွန္းရွန္း AၾကီးAက်ယ္တုန္လႈပ္ကာ ထိတ္လန္႔တၾကား ေနာက္ဆုတ္သြားမိ၏။ ေ
သြးဘီလူးသည္ သူ႔စိတ္ထဲ၌ စုန္ရွန္႔စင္ကုိ မနာလိုျဖစ္ေနသျဖင့္ သူ႔Aေၾကာင္းမ်ားAား ဖြင့္ဟလုိက္ျခင္းပင္။ သူသည္ စင္
းရွန္းရွန္း စိတ္ဆင္းရဲေAာင္ ထပ္မံ၍ ေျပာေလသည္။
''မင္းမသိတာေတြ Aေတာ္မ်ားပါ့လား...ခဏေနရင္ ေလာကၾကီးနဲ႔ Aဆက္ျပတ္ေတာ့မွာဆိုေတာ့ မေသခင္သိေAာင္ ေျ
ပာျပမယ္...စုန္႔ရွန္႔စင္က မင္းကိုင္တဲ့ဓားရဲ႕ လက္ကိုင္႐ိုးထဲမွာ ရတနာေျမပံုရွိျပီးေတာ့ တစ္ေယာက္ေယာက္ ဓားကို လုယူ
သြားတဲ့Aေၾကာင္း ဂိုဏ္းထိန္းၾကီးကို Aစီရင္ခံေနတယ္ေလ...ဟိုက မင္းကိုသတ္ဖို႔ Aမိန္႔ေပးတာကို လက္မခံဘဲ ျငင္းခံု
ေနတယ္...က်ဳပ္လည္း Aမွတ္မထင္ၾကားလိုက္ရတာ''
စင္းရွန္းရွန္းသည္ တားမႏိုင္ဆီးမရ မ်က္ရည္မ်ား ပိုးပိုးေပါက္ေပါက္က်လာသည္။ ဓား႐ိုးထဲ၌ ေျမပံုပါသည့္ကိစၥကို သူမက
စုန္႔ရွန္႔စင္ကိုသာ ေျပာျပထားဖူူသည္။ ယခု ေသြးဘီလူးက ျပန္ေျပာသည္ကို ၾကားရေသာ္ ဤသည္မွာ Aမွန္စကားမ်ား ျ
ဖစ္ေနေၾကာင္း လက္ခံမိသည္။ ထို႔ျပင္ ယခင္က လ်စ္လ်ဴ႐ႈမိသည့္ Aေၾကာင္းမ်ားကို ျပန္သတိရလာသည္။ ႐ုပ္ဆိုးၾကီး
က စုန္႔လီထန္သည္ မဟူရာဂိုဏ္းခ်ဳပ္ႏွင့္ ပူးေပါင္းသျဖင့္ စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ မဟူရာဂိုဏ္းသားျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း၊လုခ်န္သည္
သူမAား ဂိုဏ္းခြဲမွဴးကေတာ္ဟု သံုးႏႈန္းစU္က မ်က္ႏွာကြက္ခနဲ ပ်က္သြားပံုတို႔ကို ျပန္ျမင္မိသည္။ ထိုစU္က သူ႔ေပၚခ်စ္လြ
န္း၍ စံုလံုးကန္းေနသည့္Aျပင္ မဟူရာဂိုဏ္းသားဆိုလွ်င္ သူမAား Aေစာပိုင္းကတည္းက သတ္ပစ္လိမ့္မည္ဟု ေတြးမိ
၍ သံသယမဝင္ခဲ့ေပ။ ယခုမူကား သူမ AစစAရာရာ Aားကိုးခဲ့သည့္ စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ ဖခင္ကို သတ္ျဖတ္ခဲ့သည့္ ရန္သူ
၏သား ျဖစ္ေနေပသည္။ ဤေလာက၌ သူမ Aယံုၾကည္ရဆံုးလူ၏ သစၥာေဖာက္မႈခံရေသာ္ ယူၾကံဳးမရျဖစ္မိသည္။ Aရင္
းႏွီးဆံုးလူ၏ သစၥာေဖာက္ျခင္းသည္ကား ခါးသက္လွ၏။ ဝမ္းနည္းစိတ္တို႔ မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္၍ ေသြးဘီလူးရွိေနသည္ကိုပင္ ဂ
႐ုမစိုက္ေတာ့ဘဲ ငို႐ႈိက္မိသည္။ သူခံစားရေလေလ ေသြးဘီလူးက သေဘာက်ေလေလျဖစ္၏။ စင္းရွန္းရွန္းသည္ လက္ဖ
မိုးျဖင့္ မ်က္ရည္သုတ္ျပီးေနာက္...
''တိမ္လႊာရဲတိုက္ကို ရွင္တို႔မဟူရာဂိုဏး္ နဲ႔ ဂ႐ုဏာမဲ့လို လူယုတ္မာေတြ ဖ်က္ဆီးခဲ့တာမို႔လား''
ဟု ေျပာလုိက္ေလသည္။ ေသြးဘီလူးသည္ ရယ္ေမာရင္း ပခံုးတစ္ခ်က္တြန္႔၍...
''Aင္း...က်ဳပ္ကေတာ့ ယုတ္မာတယ္...စုန္႔ရွန္႔စင္လိုေတာ့ မေကာက္က်စ္ဘူး...တစ္ခုေတာ့ ေျပာလိုက္မယ္...တိမ္လႊာရဲ
တိုက္ကို ဖ်က္ဆီးခဲ့တဲ့ Aဓိကလက္သည္က မင္းရဲ႕ ေယာကၡထီးေလာင္းၾကီး စုန္႔လထ
ီ န္တို႔ပဲ...က်ဳပ္နဲ႔ ဂ႐ုဏာမဲ့က မိတ္
ေဆြေတြေတာ့ မဟုတ္ၾကပါဘူး...သူ႔ကို ကာကြယ္ေျပာတယ္မထင္နဲ႔...ဒါေပမဲ့ Aမွန္တိုင္းေျပာရရင္ သူက တိမ္လႊာရဲတို
က္ကိစၥမွာ တမင္သက္သက္ ေခ်ာက္တြန္းခံခဲ့ရတာေလ...ဟဲ...ဟဲ...ခ်င္းေရွာင္ေတာင္က ကိစၥမွာ ရက္ရက္စက္စက္ လု
ပ္ခဲ့တာေတာ့မွန္တယ္...တိမ္လႊာရဲတိုက္နဲ႔ စႏၵာရဲတိုကက
္ ို တိုက္ခုိက္တယ္ဆိုတာက က်ဳပ္တို႔က တမင္Aကြက္ဆင္လို
က္တာ...မင္းကသူ႔ကိုပဲ Aထင္မွားေနတာ ရယ္စရာပဲကြာ...သူ႔သိုင္းပညာက ဂိုဏ္းခ်ဳပ္နဲ႔တန္းတူရွိတယ္...သြားရန္စရင္
Aလကားေနရင္း ေသသြားမွာပဲ...မင္းသာ လက္စားေခ်မယ္ဆိုရင္ စုန္႔ရွန္႔စင္ကို မင္းလက္နဲ႔ သတ္လိုက္ေပါ့ကြာ...ဒါေပမဲ့
မင္းရဲ႕သိုင္းပညာက နိမ့္က်ေနေတာ့ မထင္ပါဘူးေလ''
စင္းရွန္းရွန္းမွာ ဆြံ႕Aသြားသည္Aလား စကားတစ္ခြန္းမွ် မဆိုႏိုင္ေတာ့။ ဝမ္းနည္းနာက်င္စိတ္ေၾကာင့္ စိတ္Aာ႐ံုမ်ား A
မ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းလဲေနေလ၏။ စုန္႔ရွန္႔စင္ သစၥာေဖာက္ရက္ေလျခင္းဟု ေတြးေတာမိကာ စိတ္နာသြားမိသည္။ သူမ၏ ယံုၾက
ည္မႈကို Aလြဲသံုးစားလုပ္သြားေပသည္။ သူ႔ဖခင္ကလည္း မိမိ၏ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းမ်ားကို သတ္ျဖတ္ခဲ့သည့္ရန္သူေတာ္ၾ
Page 685
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ကီး။ သူသည္လည္း ရန္သူဂိုဏ္းဝင္တစ္ေယာက္။ Aားလံုးသည္ သူမ မထင္မွတ္ထားသည္မ်ားပင္။ ေသြးဘီလူးသည္
သေဘာက်စြာ ရယ္ေမာရင္း တိုးကပ္လာသည္။
''ရပ္လိုက္စမ္း''
ေAာ္ဟစ္တားျမစ္သံႏွင့္Aတူ လူႏွစ္ေယာက္ဝင္ေရာက္လာသည္။ ထိုသူမ်ားသည္ကား လူပုညီေနာင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ပင္။
သူတို႔ေတြသည္ စင္းရွနး္ ရွန္းAခန္းေရွ႕ျဖတ္သြားရမွ စကားသံမ်ားၾကားရ၍ မသကၤာသျဖင့္ ဝင္ေရာက္လာျခင္းပင္။
''ေၾသာ္...မင္းတို႔ကိုး''
ေသြးဘီလူးက ေနာက္လွည့္ၾကည့္ရင္းမွ ေရရြတ္လိုက္ျပီး မ်က္ႏွာမွ Aဝတ္စကို ဖယ္ရွားလိုက္သည္။ ထိုAခါ Aသက္၆
၀ေက်ာ္Aရြယ္လူၾကမ္းၾကီးAသြင္ ျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။
''ေသြးဘီလူးပါလား''
ဖူရွင္းက Aထိတ္တလန္႔ ေျပာမိသည္။ ဖူလင္းသည္ စင္းရွန္းရွန္းကို တစ္ခ်က္Aကဲခတ္ၾကည့္ရင္း ေမးေလသည္။
''ကေလးမ...ဒီလူၾကီးက မင္းကိုထိခိုက္ေAာင္လုပ္ေသးလား''
စင္းရွန္းရွန္းသည္ ေၾကာင္Aမ္းAမ္းျဖစ္သြားျပီး ေခါင္းခါယမ္းျပသည္။
''ဟား...ဟား...ဟား...ဟား''
ေသြးဘီလူးသည္ ရယ္ေမာျပီး...
''က်ဳပ္က ဘာမွထိခုိက္ေAာင္ မလုပ္ေသးဘူး...တကယ္ထိခုိက္ေAာင္လုပ္သြားတာ သူ႔ေကာင္ေလးပဲ''
ဖူရွင္းသည္ တAံ့တၾသႏွင့္...
''စုန္႔ရွန္႔စင္ဆိုတဲ့ေကာင္ေလးလား''
ဖူလင္းကမူ တံေတြးတစ္ခ်က္ေထြးလုိက္သည္။
''Aဲ့ဒီ ဇာမဏီဂိုဏ္းခြဲမွဴးဆိုတဲ့ေကာင္လားကြ...က်ဳပ္နဲ႔ မေတြ႕တာ သင္းကံေကာင္းသြားတယ္''
ေသြးဘီလူးႏွင့္ စင္းရွန္းရွန္းတို႔မွာ Aံ့Aားသင့္သြားၾကသည္။
''မင္းတို႔က စုန္႔ရွန္႔စင္ ဇာမဏီဂိုဏ္းခြဲမွဴးဆိုတာ ဘယ္လိုလုပ္သိတာလဲ...ေစာေစာက က်ဳပ္ေျပာတာကို ခိုးနားေထာင္လုိ႔မ
ဟုတ္လား ဂ်ပုေကာင္''
ဖူလင္းသည္ ဂ်ပုဟု Aေျပာခံရ၍ စိတ္ဆိုးသြား၏။
''ဘာကြ...မင္းတို႔ေျပာတာ သိေတာင္မသိဘူး...က်ဳပ္တို႔က ဘယ္ေတာ့မွ ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္မလုပ္တတ္ဘူး''
ထိုAခါ ဖူရွင္းသည္ နားရြက္နားကပ္၍ ခပ္တိုးတိုးေလး ေျပာလုိက္ေလသည္။
''မဟူရာစံAိမ္ကို ေစာေစာကပဲ ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ သြားခဲ့တာေလကြာ...Aဲ့ဒီတစ္ခါေတာ့ လုပ္ခဲ့တာပဲ''
ထိုAခါမွ ဖူလင္းသည္ သြားျဖဲရယ္ရင္း လက္တစ္ေခ်ာင္းေထာင္ကာ...
''တစ္ခါပဲကြ...တစ္ခါပဲလုပ္ဖူးတာ''
ေသြးဘီလူးသည္ သူတို႔ဘာေျပာသည္ကို နားမလည္ေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ ႏွာေခါင္းတစ္ခ်က္႐ႈံ႕ျပီး...
''ဘာတစ္ခါလုပ္တာလဲ...ေဆာင္ၾကာျမိဳင္သြားျပီး မဟုတ္တာလုပ္တာလား''
လူပုညီေနာင္မွာ မ်က္ႏွာနီရဲသြားၾက၏။
''ေတာက္...ေခြးပါးစပ္က ေခြးစကားပဲထြက္တယ္... လက္ဝါးၾကည့္စမ္း''
ေျပာေျပာဆိုဆို ဖူလင္းက လက္ဝါးခ်က္ျဖင့္ တိုက္ခုိက္လုိက္သည္။ ေသြးဘီလူးသည္ ေခသူမဟုတ္။''ေသြးရိပ္လက္ဝါးသို
င္း''ျဖင့္ ခုခံေလသည္။
Page 686
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဖူရွင္းမွာ ညီျဖစ္သူAတြက္ စိုးရိမ္သြားမိသည္။''ေသြးရိပ္လက္ဝါးသိုင္း''သည္ ထိပ္တန္းAမာသိုင္း၇မ်ိဳးတြင္ တစ္္မ်ိဳးAပါ
Aဝင္မဟုတ္လား။
''သတိထား ညီေလး''
သူေAာ္ေျပာခ်ိန္၌ ဖူလင္းတို႔မွာ လက္ဝါးခ်င္းရင္ဆိုင္မိသြားသည္။
''ဝုန္း''
ႏွစ္Uီးသား ေနာက္ဆုတ္သြားၾကျပီး ဖူလင္းမွာမူ ယိမ္းယိုင္သြားေလသည္။ ဤသည္မွာ ေသြးရိပ္လက္ဝါးသိုင္း၏ ျပင္းထ
န္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ Aတြင္းAားAဆင့္၌ သူႏွင့္ေသြးဘီလူးသည္ တူညီေသာ္လည္း သိုင္းကြက္Aရာ၌မူ ေသြးဘီလူး
က သာလြန္ေသာေၾကာင့္ပင္။
''ညီေလး...ဘာျဖစ္သြားေသးလဲ''
ဖူရွင္းက ဖူလင္းကို တြဲထိန္းေပးရင္းမွ ေမးေလရာ ဖူလင္းသည္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ခါယမ္းျပ၏။
''ဘာမွေတာ့ မျဖစ္ဘူး...သူ႔လက္ဝါးသိုင္းက Aေတာ္ျပင္းတယ္...ရင္ဆိုင္ဖို႔ေတာ့ သိပ္မလြယ္ဘူး...က်န္တဲ့ဘီလူးႏွစ္ေဖာ္
ပါရင္ေတာ့ မလြယ္ေၾကာပဲAစ္ကိုၾကီး''
ဟူ၍ စိုးရိမ္မကင္းေသာေလသံျဖင့္ ခပ္တိုးတိုးေလး ေျပာလုိက္သည္။ ေသြးဘီလူးသည္ မ်က္ေမွာင္ကုတ္ၾကည့္ျပီး...
''မင္းတို႔က ဘာျဖစ္လို႔ ရန္လိုေနတာလဲ...က်ဳပ္Aေၾကာင္း မသိေသးဘူးထင္တယ္''
ဖူရွင္းသည္ ႏွာေခါင္းတစ္ခ်က္႐ႈံ႕လုိက္၏။
''မင္းက က်ဳပ္တို႔ရဲ႕တပည့္ေလးကို ဒုကၡေပးဖို႔လာတာမဟုတ္လား''
သူ႔စကားေၾကာင့္ ေသြးဘီလူးသည္ ေၾကာင္Aမ္းAမ္းျဖစ္သြား၏။ ထို႔ေနာက္မွ...
''မင္းတို႔တပည့္က ဘယ္သူမို႔လို႔လဲ...က်ဳပ္က ဘာျဖစ္လို႔ဒုကၡေပးရမွာလဲ...ေသခ်ာေျပာစမ္းပါUီး''
ဖူလင္းသည္ သူ႔ေနာက္ကို လက္ညွိဳးထိုးကာ...
''က်ဳပ္တို႔တပည့္ဆိုတာ သူ...သူ..''
စကားမဆက္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ မ်က္လံုးျပဴးကာ တစ္ပိုင္းတစ္စႏွင့္ ရပ္သြားေလ၏။ Aဘယ္ေၾကာင့္နည္း။ စင္းရွန္းရွန္း မရွိေ
တာ့၍ ျဖစ္ေလသည္။ ေစာေစာပိုင္းကမွ ေတြ႕လုိက္ရသည္။ ယခု Aဘယ္သို႔ တိမ္းေရွာင္သြားသည္မသိ။ မိမိတို႔ စကားေျ
ပာေနစU္၌ တစ္စံုတစ္ေယာက္က ဖမ္းသြားျခင္းလား သို႔မဟုတ္ ျပတင္းေပါက္မွ ခုန္ဆင္းသြားျခင္းေလာ တစ္ခုခုျဖစ္ပင္။
Aျဖစ္ႏိုင္ဆံုးသည္က ျပတင္းေပါက္ကို မလႊဲမေသြ Aသံုးျပဳသြားလိမ့္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဖူလင္းသည္ စိတ္ေလာသြားျပီး ျပ
တင္းေပါက္နား ေျပးသြားရာ ေသြးဘီလူးက သူ႔ကို တိုက္ခုိက္မည္ထင္၍ လက္ဝါးျဖင့္ ႐ိုက္လုိက္သည္။
''ညီေလး...သတိထား''
ဖူရွင္းက သတိေပးရင္း ခုန္ဝင္လာသည္။ ဖူလင္းသည္ Aစ္ကိုျဖစ္သူ၏ သတိေပးသံၾကားမွ ကပ်ာကယာ လက္ဝါးခ်
က္ထုတ္ ခုခံလုိက္သည္။
''ဝုန္း''
''Aင့္''
ရင္ဝ၌ Aနည္းငယ္ေAာင့္သြားျပီး ေျခ၃လွမ္းမွ်ဆုတ္ေပးလိုက္ရသည္။ Aေလာတၾကီးခုခံမႈေၾကာင့္ Aတြင္းAားလိုA
ပ္ခ်က္ နည္းသြားျခင္းပင္။
''ငါ့ညီေလးကို မထိနဲ႔ကြ''
ဖူရွင္းသည္ ေဒါသတၾကီး ေAာ္ေျပာလုိက္ျပီး ႏွစ္၃၀ေလာက္ ေလ့က်င့္ထားသည့္''မီးလက္ဝါးသိုင္း''ျဖင့္ တရၾကမ္း တုုိ
Page 687
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
က္ခုိက္ေလေတာ့သည္။ သူတို႔ႏွစ္Uီး၏ တိုက္ခုိက္မႈေၾကာင့္ Aခန္းတြင္းမွ ပစၥည္းပစၥယမ်ားပင္ ေျဗာင္းဆန္သြားသည္။
က်ယ္ေလာင္ေသာAသံမ်ားေၾကာင့္ Aျခားတည္းခိုသူမ်ားပင္ နိုးလာပံုရသည္။ မၾကာမီ ေျခသံတဖ်တ္ဖ်တ္ႏွင့္Aတူ လူေ
ပါင္းမ်ားစြာ၏ ေျခသံမ်ား ထြက္ေပၚလာေလသည္။ ေသြးဘီလူးသည္ ထိုလူမ်ားႏွင့္ မေတြ႕လိုသျဖင့္ ျပတင္းေပါက္မွတ
စ္ဆင့္ ခုန္ခ်လုိက္ေလသည္။
''ေဟ့...မေျပးနဲ႔ကြ''
''ရပ္လုိက္စမ္း''
လူပုညီေနာင္ကလည္း ခုန္ဆင္း၍ လိုက္ပါသြားေလ၏။
ေသြးဘီလူးသည္ ေျပးလႊားရင္း ေဘးဘီကိုၾကည့္႐ႈသည္။ စင္ရွန္းရွန္းကို ရွာေဖြေနျခင္းပင္။ သူသည္ တပည့္တစ္ေယာ
က္မွ မရွိသျဖင့္ ဆရာတူညီ ေသြးနတ္ဆိုး၏ တပည့္ျဖစ္သူ လုခ်န္ကို ခ်စ္ခင္မိသည္။ လုခ်န္ကလည္း Aျခားေနရာမ်ားတြ
င္ Aသံုးမက်ေသာ္လည္း ဆရာUီးေလးမ်ားျဖင့္ သင့္ျမတ္ေAာင္ေနတတ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူသည္ မဟူရာဂိုဏ္း၌ ၎
တို႔Aရွိန္Aဝါျဖင့္ သူ႔ေနရာႏွင့္သူေတာ့ Aရာေရာက္ေလ၏။ လုခ်န္က ေျပာျပသျဖင့္ စုန္႔ရွန္႔စင္ကို ႐ႈံးနိမ့္ခဲ့ရေၾကာင္း ၾ
ကားသိရ၏။
စင္းရွန္းရွန္းကိုမွ မရလွ်င္ ေသႏိုင္သည္ဟု Aတင္းပူဆာသျဖင့္ သူတစ္ေယာက္တည္း မည္သူမွ်မသိေAာင္ ခိုးထြက္လာျ
ခင္းပင္။ ဂိုဏ္းတူAစ္ကိုမ်ားကိုပင္ Aသိမေပးခဲ့။ သူတို႔က စုန္႔ရွန္႔စင္သည္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းေၾကာင္း ယူဆ၍ မ
ပတ္သက္ရဲေသာေၾကာင့္ပင္။
ေသြးဘီလူးသည္ ေနာက္သို႔ တစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္လုိက္ေသာ္ ေျပးလုိက္လာေသာ လူပုညီေနာင္Aား ေတြ႕လုိက္ရသည္။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သည္ Aရပ္ပုေသာ္လည္း ကိုယ္ေဖာ့ပညာ မညံ့ပါေခ်။ တျဖည္းျဖည္း ေသြးဘီလူးAား မီလာေတာ့သ
ည္။
''ဂ်ပုႏွစ္ေကာင္ ေတာ္ေတာ္ေလး ဂ်ိဳႂကြေနတာနဲ႔တူတယ္''
ေသြးဘီလူးသည္ Aံၾကိတ္ကာ ေဒါသတၾကီး ေရရြတ္လုိက္ျပီး ေနာက္လွည့္၍ ညာလက္ဝါးခ်က္ျဖင့္ ႐ိုက္ထည့္လုိက္သ
ည္။
''မီးေလေပြလက္ဝါး''
လူပုညီေနာင္သည္ တျပိဳင္နက္ ေႂကြးေၾကာ္လိုက္ျပီး ဖူရွင္း၏ ဘယ္လက္ႏွင့္ ဖူလင္း၏ ညာလက္တို႔ ပူးကပ္လုက
ိ ္ျပီး ေဝွ႔
ယမ္းကာ လက္ဝါးခ်က္ထုတ္ ခုခံေလေတာ့သည္။
''ဝုန္း''
''Aင့္''
ေသြးဘီလူးသည္ Aပူဓာတ္ျပင္းထန္လြန္းေသာ လက္ဝါးခ်က္ေၾကာင့္ ေျခ၇လွမ္း ဆုတ္သြားေလသည္။ လူပုညီေနာင္ကို
လည္း Aေတာ္ေလး ထိတ္လန္႔သြား၏။
''ေတာက္...ဒီဂ်ပုႏွစ္ေကာင္ေပါင္းရင္ Aေတာ္Aစြမ္းထက္တာပဲ...ငါတစ္ေယာက္ထဲဆိုရင္ ခုခံလို႔မျဖစ္ဘူး...မဟူရာစံAိ
မ္ကို ေျပးရမယ္''
ေသြးဘီလူးသည္ ေနာက္ဆုတ္ရင္း ေျမာက္စူးစူးသို႔ ေျပးေလေတာ့၏။
''ေျပးခ်င္တာလား''
ဖူလင္းက ေAာ္ဟစ္ျပီးတားျမစ္ကာ ေျပးလုိက္သြားမည္Aျပဳ...
''ထားလိုက္ပါေတာ့ ညီေလး''
Page 688
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဖူရွင္းက ဟန္႔လိုက္ျပီးေနာက္...
''ဟိုကေလးမေတာ့ ဘယ္ေရာက္သြားလဲ မသိဘူးကြာ...ျမန္ျမန္ရွာၾကစို႔...မဟုတ္ရင္ တစ္ေယာက္ထဲနဲ႔ ဒုကၡေရာက္သြား
လိမ့္မယ္''
''ဟုတ္သားပဲ...Aစ္ကိုၾကီးေျပာမွ သူ႔ကိုသတိရေတာ့တယ္...ေမ့တတ္လိုက္တာကြာ''
ဖူလင္းသည္ ကိုယ့္နဖူးAား ျပန္႐ိုက္မိသည္။
''ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ တူတူရွာရင္ ၾကာသြားလိမ့္မယ္...ဒီေတာ့ မင္းက ေျမက္ဘက္နဲ႔ Aေနာက္ဘက္ကိုရွာ မဟူရာစံAိမ္ဘ
က္ေတာ့ မေရာက္ေစနဲ႔...ငါက Aေရွ႕ဘက္နဲ႔ ေတာင္ဘက္ကိုရွာမယ္...တကယ္လို႔ ေတြ႕ခဲ့ရင္ ေက်ာက္စိမ္းကမၻာမွာ ျပ
န္ဆံုၾကမယ္''
''ဟုတ္ကဲ့ Aစ္ကိုၾကီး''
သို႔ႏွင့္ တစ္သက္လံုး ႏွစ္ေယာက္Aတူ လႈပ္ရွားတတ္ေသာ လူပုညီေနာင္မွာ သည္တစ္ခါတြင္ လူခြဲသြားၾကေလသည္။ ႏွ
စ္ေယာက္စလံုး မေတာ္ရေသးသည့္ တပည့္ျဖစ္သူAတြက္ Aေတာ္ပူပန္ေနမိသည္။ တစ္သက္လံုး တပည့္ဆို၍ တစ္ေ
ယာက္မွ မရွိေသးေသာ သူတို႔ႏွစ္Uီးသည္ ယခုAခါတြင္ မၾကံဳစဖူး Aသည္းAသန္ျဖစ္လို႔ေနသည္။ စင္းရွန္းရွန္း Aဘ
ယ္မွာနည္း။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ မရမက ရွာေဖြမည္ျဖစ္သည္။
©©©©©©©©©©©©©©©©©©

တစ္လခန္႔ၾကာေသာ္ ခရီးAတူထြက္လာသည့္ ေရွာင္ခ်ဳးႏွင့္ စုလန္းလန္းတို႔ သူစိမ္းမဆန္ေတာ့။ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးျဖစ္လာသ

ည္။ ယခုထက္ထိတိုင္ စုလန္းလန္းသည္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္မွန္း ေရွာင္ခ်ဴး မသိေသးေခ်။ စုခ်ဴးရန္၏ ညီေလး
ဆို၍ တကယ့္ညီAရင္းတစ္ေယာက္ပမာ AစစAရာရာ Aေလွ်ာ့ေပးျပီး ဆက္ဆံခဲ့သည္။ စုလန္းလန္းကလည္း တျဖည္း
ျဖည္း ေရွာင္ခ်ဴး၏ စိတ္ေနစိတ္ထားကို သိရွိလာေတာ့သည္။ တစ္ခါတစ္ရံ စိတ္တိုစိတ္ဆတ္တတ္သည္မွAပ လူေကာင္း
တစ္ေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္း လက္ခံမိ၏။ ပန္းတစ္ေထာင္ေတာင္ကုန္းေပၚ၌ ကစားေဖာ္မရွိဘဲ Aေစခံမ်ားၾကားတြင္ ၾကီးျပင္
းလာေသာ သူမAဖို႔ ရြယ္တူေယာက္်ားေလးမ်ားႏွင့္ လက္ပြန္းတတီး မေနဖူးေခ်။ ကေလးစိတ္မေပ်ာက္ေသးဘဲ ရွိေနေ
သး၏။ ေရွာင္ခ်ဴးႏွင့္ ခရီးထြက္လာစU္တေလွ်ာက္ မည္သုိ႔မွန္းမသိ။ စိတ္လႈပ္ရွားေနမိ၏။ ဤသည္မွာ မိန္းကေလးမ်ား
Aရြယ္ေရာက္လာေသာAခါ ျဖစ္တတ္သည့္သေဘာပင္။ မိမိကို AစစAရာရာ Uီးစားေပးျပီး မိတေ
္ ဆြရင္းခ်ာတစ္ေယာ
က္ သို႔မဟုတ္ ညီရင္းတစ္ေယာက္လို သေဘာထားဆက္ဆံသျဖင့္ သူမမွာ မေနတတ္မထုိင္တတ္ ျဖစ္မိသည္။ မည္သို႔
ဆိုေစကာမူ သူမသည္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ပင္ မဟုတ္လား။ ပန္းတစ္ေထာင္ေတာင္ကုန္း၌ ေနရစU္က သူမAဖို႔ A
ဘိုးျဖစ္သူေၾကာင့္ လြတ္လပ္မႈမရွိဘဲ စိတ္က်U္းၾကပ္လွ၏။ Aနီးနား၌ သူမကို တရင္းတႏွီး စကားေျပာေပးမည့္သမ
ူ ရွိၾ
ကေခ်။ Aားလံုးကိုယ္စီသည္ ကိုယ့္တာဝန္ႏွင့္ကိုယ္ပင္။ Aစ္ကိုျဖစ္သူ စုခ်ဴးရန္ကလည္း Aဘိုးႏွင့္ သိုင္းက်င့္၍ျဖစ္ေစ၊
စာAုပ္စာေပ ဖတ္႐ႈ၍ျဖစ္ေစ Aခ်ိန္ျဖဳန္းတတ္၏။ သို႔ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူမဘဝသည္ ပ်င္းရိစရာေကာင္းျပီး ေျခာက္က
ပ္ကပ္ႏိုင္လွသည္။ ေနာက္ဆံုး ေလွာင္ခ်ိဳင့္ထဲက ဘဝမ်ိဳးကို သည္းမခံႏိုင္၍ ထြက္ေျပးခဲ့ျခင္းပင္။ သူမသည္ သုိင္းေလာ
ကထဲ က်င္လည္စU္ စ႐ိုက္Aမ်ိဳးမ်ိဳးရွိေသာ လူမ်ားAေၾကာင္း သိရွိရသည္။
ေရွာင္ခ်ဴးႏွင့္ ေတြ႕စက သူ႔စိတ္ဓာတ္ကို မသိရေသာ္လည္း တျဖည္းျဖည္း ရင္းႏွီးလာရာမွ စိတ္ထားေကာင္းမြန္ေၾကာင္း
သိရျပီး မိမိAေပၚ ဂ႐ုစိုက္လြန္းေသာေၾကာင့္ မိန္းကေလးပီပီ ၾကည္ႏူးမိေလသည္။ မသိစိတ္က သူ႔Aေပၚ သံေယာဇU္တြ
ယ္တာေနျပီလားဟု ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ဆန္းစစ္ၾကည့္ေသာ္ ရွက္သလိုလို ရြံ႕သလိုလို ျဖစ္သြား၏။ သို႔ေသာ္ သူမစိတ္ထဲ၌
ေရွာင္ခ်ဴးႏွင့္ ခရီးထြက္ရသည္ကို ေပ်ာ္ရႊင္မိသည္ကေတာ့ Aမွန္ပင္။ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ဘဝAစိတ္Aပိုင္းAခ်ိဳ႕ကို တီးေခါက္
Page 689
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ေမးျမန္းၾကည့္ရာ ငယ္စU္ကတည္းက မိခင္သည္ မီးတြင္းထဲ၌ ဆံုးပါးခဲ့သည္ကို သိရသည္။ မိခင္ေမတၱာ မရဘူးသျဖင့္
သာ ႏူးညံ့ေသာ စိတ္ထားက တစ္ခါတစ္ရံမွသာ ဝင္ေရာက္တတ္ျပီး ျပတ္ျပတ္သားသားလုပ္ေဆာင္တတ္ေသာ ဖခင္တစ္
ေယာက္ကဲ့သို႔ စိတ္ဓာတ္ကို Aမ်ားဆံုးပိုင္ဆိုင္ထားျခင္းဟု ေတြးေတာမိေလသည္။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေတာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ သြားေနရင္း စုလန္းလန္းကို တစ္ခ်က္ငဲ့ၾကည့္၍ မသိမသာ ေခါင္းယမ္းမိလို္
က္သည္။ သူ႔Aဖို႔ Aေတာ္နားလည္ရခက္ေန၏။ စုလန္းလန္းကို သူသည္ ငယ္ရြယ္ျပီး ကေလးဆန္ေသာ လုလင္ပ်ိဳတစ္
ေယာက္ဟု ျမင္မိသည္။ သူ႔မွာရွိေသာ ထူးျခားေသာ Aက်င့္ေၾကာင့္ နားမလည္မိ။ Aျခားမဟုတ္ေခ်။ ေတာေတာင္ထဲ
သြားလာရင္း Aိပ္စက္ခ်ိန္တြင္ ေရွာင္ခ်ဴးAပါး၌ မေနေခ်။ ေရခ်ိဳးလ်ွင္ ပို၍ပင္ဆိုးသည္။ Aနားပင္ Aလာမခံေပ။ သူမသ
ည္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဤသို႔ျပဳမူရသည္မွာ ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္ဟု ထင္မွတ္ထားသူ ေ
ရွာင္ခ်ဴးAဖို႔ နားလည္ရခက္ေနသည္။ သို႔ေသာ္ျငားလည္း သူ၏ထူးဆန္းေသာ Aက်င့္စ႐ိုက္တစ္ခု ျဖစ္ေပမည္ဟု ေတြးမိ
၍ မည္သို႔မွ Aမႈမထားေတာ့။
''လိန္ဖုန္းျမိဳ႕တုန္းက ညီေလး လက္ခ်က္ေၾကာင့္ စားေသာက္ဆိုင္မွာ Aေတာ္ဒုကၡေရာက္ေနတာ...ေတာ္ေသးတယ္ဗ်ာ..
.လမ္းေတေလဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး ကယ္ေပလို႔ေပါ့''
ျပံဳးရယ္၍ ေျပာလိုက္ေသာ ေရွာင္ခ်ဴး၏ စကားေၾကာင့္ စုလန္းလန္းသည္ ညာလက္ဝါးျဖင့္ ပါးစပ္ကိုAုပ္ကာ ခစ္ခနဲ ရယ္
ေမာမိသည္။ ထိုAေၾကာင္းမ်ားကို ေရွာင္ခ်ဴးေျပာျပဖူး၍ သူမလည္း သိရွိထားျပီျဖစ္၏။
''Aဲ့ဒီတုန္းက ညီေလးလည္း Aေရးတၾကီး ပိုက္ဆံလိုေနတာ...ဘိုးဘိုးၾကီးမသိေAာင္ Aိမ္ကေန Aေလာတၾကီး ခိုးထြ
က္လာတာဆိုေတာ့ ေငြေၾကးလံုလံုေလာက္ေလာက္ မပါဘူးေလ...ပါတဲ့ပိုက္ဆံေတြက်ေတာ့ သံုးရင္းကုန္သြားေတာ့ ဘိုး
ဘိုးၾကီးသင္ေပးတဲ့ လက္လွည့္ပညာက Aေတာ္Aသံုးဝင္သြားတယ္...Aဲ...Aဆင္ေျပရင္ Aစ္ကိုၾကီးပိုက္ဆံကို ျပန္ေပး
မယ္ေနာ္''
ထိုသို႔ သူမက ေျပာလုိက္ေသာAခါ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ရယ္ေမာရင္း...
''ထားလိုက္ပါဗ်ာ...ကိစၥမရွိပါဘူး...ညီေလးAတြက္ Aခက္ၾကံဳေနလို႔ပဲ...ဒါနဲ႔ ညီေလးရဲ႕ ဘိုးဘိုးၾကီးက Aစ္ကို႔Aထင္ A
င္မတန္ေတာ္တဲ့ သိုင္းသမားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ရမယ္...သူက ဘယ္သူလဲဟင္''
ေရွာင္ခ်ဴး၏ စကားေၾကာင့္ စုလန္းလန္းသည္ ညွိဳးငယ္ေသာ မ်က္ႏွာျဖင့္...
''ဘိုးဘိုးၾကီးက သူဘယ္သူဘယ္ဝါဆိုတာ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေျပာနဲ႔လို႔ မွာထားဖူးတယ္...ကြၽန္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းပါဘူး''
ဟု ေျပာလုိက္ေလရာ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ပခံုးတြန္႔ကာ...
''ကိစၥမရွိပါဘူးေလ...စပ္စုမိသလို ျဖစ္သြားတာ ေတာင္းပန္ပါတယ္''
''Aို...မဟုတ္တာ...တကယ္လို႔ ဘိုးဘိုးၾကီးသာ မွာမထားရင္ ကြၽန္ေတာ္လည္း ေျပာျပပါတယ္''
သိုင္းေလာကတြင္ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ သိုင္းပညာရွင္မ်ားသည္ Aဆင့္Aတန္းျမင့္မားေသာ္လည္း မိမိတို႔၏ ပညာမ်ားကို လွ်ိဳ႕
ဝွက္သည့္Aျပင္ နာမည္ကိုလည္း ထုတ္ေဖာ္ေျပာေလ့မရွိၾကေခ်။ သုိင္းေလာကထဲကို သြားေရာက္သည့္ တပည့္မ်ားကို
သူတို႔Aမည္မေျပာခုိင္းသည့္သူမ်ား ရွိေလသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕က မိမိAရွိန္ေၾကာင့္ Aေလးေပးခံရျပီး ကိုယ့္Aစြမ္းAစမ်ား ေ
ပ်ာက္ကြယ္မည္စိုး၍ ျဖစ္ေပသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာသူမ်ားကမူ မိမိ၏ တပည့္သားေျမးျမစ္တို႔က Aရွက္သိကၡာမဲေ
့ သာ လု
ပ္ရပ္မ်ားကို ျပဳမူခဲ့လ်ွင္ သူတို႔၏ ေက်ာ္ၾကားေသာ ဂုဏ္သတင္းကို ထိခိုက္မည္စိုး၍ ျဖစ္သည္။ ထိုAေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္
လွ်ိဳ႕ဝွက္တတ္ျခင္းပင္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စုလန္းလန္းကို တစ္ခ်က္ၾကည့္၍...
''ညီေလးကို ေမးခ်င္တယ္...စိတ္ေတာ့ မဆိုးနဲ႔ေနာ္''
စုလန္းလန္းသည္ မည္သည္မ်ား ေမးမည္နည္းဟု စိတ္ထဲ၌ ေတြးေတာမိလုိက္သည္။ ေရွာင္ခ်ဴး၏ စူးရဲေသာ Aၾကည့္ေၾ
Page 690
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ကာင့္ မလံုမလဲ ျဖစ္သြားမိသည္။
''ဒုကၡပဲ...ငါမိန္းကေလးမွန္း သိသြားျပီလား မသိဘူး''
စုလန္းလန္း စိုးရိမ္သြားေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ Aလိုလိုေနရင္း ေခါင္းေလးငံု႔သြား၏။
''ညီေလးဟန္ေဆာင္တာ Aေတာ္ပိရိတယ္ေနာ္...Aစ္ကိုေတာင္ Aံ့ၾသမိတယ္''
ေရွာင္ခ်ဴးက ေျပာလုိက္ေသာ္ စုလန္းလန္းသည္ ကိုယ္တစ္ခ်က္တုန္သြား၏။
''ဘုရား...ဘုရား...ငါ႐ုပ္ဖ်က္တာ သူသိသြားျပီနဲ႔တူတယ္...ဘယ္လိုလုပ္ရမွာလဲ''
စုိးရိမ္စိတ္ေၾကာင့္ Aခုပဲ ထေျပးရေတာ့ မလိုပင္။ တဒိတ္ဒိတ္ႏွင့္ ႏွလံုးခုန္သံပင္ ျမန္လာေခ်၏။ ေရွာင္ခ်ဴးက ရယ္ရယ္ေ
မာေမာႏွင့္...
''စုန္႔ရွန္႔စင္တို႔ေရွ႕မွာ ငိုျပျပီး သ႐ုပ္ေဆာင္တာ မ်က္ရည္ေတြထြက္လို႔ တကယ့္ကို သ႐ုပ္ပါတယ္...သူတို႔ေတာင္ Aစ္ကို
တို႔ႏွစ္ေယာက္ကို တကယ့္ဆရာတပည့္ေတြလို႔ ထင္သြားၾကတာ ရယ္စရာပဲ...ညီေလး ဘယ္လိုမ်ား လုပ္လိုက္တာလဲ...
ပ႐ုပ္ဆီေတြမ်ား သံုးလိုက္တာလားလို႔''
သူ႔စကားဆံုးသြားေတာ့မွ သူမထင္ထားသလို မဟုတ္မွန္း သိရ၍ စိတ္ေAးသြားေတာ့သည္။ မသိမသာ သက္ျပင္း႐ႈိက္ျပီး
ေခါင္းေမာ့ကာ...

#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၁၁၆)
(သန္ဘက္ခါျပန္တင္မည္။/ပံု=စုလန္းလန္း :-) )
''မ်က္ရည္က်ေAာင္ ဟန္ေဆာင္တာ မဟုတ္ပါဘူး...တကယ္ပါ Aစ္ကိုၾကီး...ညီေလး၃ႏွစ္သားတုန္းက ေဖေဖနဲ႔ေမေမ
ကို လူဆိုးေတြ သတ္သြားတာ...ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ သူတို႔ကို သတိရျပီး တကယ္ငိုမိတာပါ''
ေျပာရင္းဆိုရင္း မိဘမ်ားကို သတိရမိ၍ မ်က္ရည္မ်ားဝဲလာျပီး ကိုယ္လံုးေလး တစ္ခ်က္တုန္ခါသြားကာ ငို႐ႈိက္ေလေတာ့
သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသလို ပ်ာယာခတ္သြားေလ၏။
''ေယာက္်ားဆိုတာ လြယ္လြယ္နဲ႔ မ်က္ရည္မက်ရဘူး ညီေလးရဲ႕...Aစ္ကိုဆိုရင္ Aေမ့မ်က္ႏွာကိုေတာင္ မျမင္ဖူးလို
က္ဘူး...သတိေတာ့ရတာေပါ့ေလ...ဒါေပမဲ့ ငိုေနလို႔ ဘာမွထူးျခားမသြားဘူး...တိတ္ေတာ့ေနာ္''
ပခံုးပုတ္၍ ေရွာင္ခ်ဳးက ႏွစ္သိမ့္ေတာ့မွ မ်က္ရည္Aဝဲသားႏွင့္ ေခါင္းေမာ့လာသည္။
''Aင္း...ညီေလးက စိတ္Aားငယ္လြယ္ပါ့လား...သူတစ္ေယာက္ထဲသာ သိုင္းေလာကထဲ လႈပ္ရွားသြားလာရင္ လြယ္မွာမ
ဟုတ္ဘူး''
စိုးရိမ္စြာေတြးေတာရင္းမွ လက္ဖမိုးျဖင့္ သူမ၏ မ်က္ရည္မ်ားကို ယုယၾကင္နာစြာ သုတ္ေပးလိုက္သည္။ ထိုAခါ စုလန္း
လန္း၏ သမင္မ်က္လံုးပမာ ဝိုင္းစက္၍ Aရည္လဲ့ေနေသာ မ်က္လံုးAၾကည့္ဒဏ္ေၾကာင့္ စိတ္ထဲ၌ တစ္မ်ိဳးတစ္မည္ ခံ
စားလိုက္ရသည္။ မည္သို႔ေၾကာင့္နည္းဟု သူမသိပါေခ်။
စုလန္းလန္းသည္လည္း မေနတတ္မထိုင္တတ္ျဖစ္သြားသည္။
''ရပါတယ္...ညီေလးဘာသာ သုတ္လိုက္ပါမယ္''
''ေၾသာ္...ေAး...ေAး''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ လက္႐ုတ္၍ သူမကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ရင္းမွ...
''ညီေလးရဲ႕ မ်က္လံုးက သူမ်ားနဲ႔မတူဘဲ Aေတာ္လွတာပဲ''
Page 691
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဟူ၍ ခ်ီးမြမ္းခန္းဖြင့္လုိက္ေသာAခါ စုလန္းလန္းသည္ မ်က္ႏွာေလးနီရဲသြားျပီး ၾကည္ႏူးပီတိ ျဖစ္သြားေလသည္။ မည္သ
ည့္ မိန္းကေလးမဆို သူမတို႔၏ AလွAပကို ခ်ီးမြမ္းခန္းဖြင့္လွ်င္ Aနည္းAမ်ားဆိုသလို ႏွစ္သက္ၾကသည္ မဟုတ္လား။
စုလန္းလန္းသည္လည္း ထိုမိန္းကေလးမ်ားထဲမွပင္။
''ကဲ...ခရီးဆက္ၾကစို႔ ညီေလးလန္းလန္း''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူမပခံုးကို တစ္ခ်က္ပုတ္၍ ေရွ႕တူ႐ႈသို႔ ေလွ်ာက္လွမ္းေလေတာ့သည္။ စုလန္းလန္းကလည္း Aေျပး
ကေလး လုိက္ပါသြား၏။ ၁၅မိနစ္ၾကာေသာ္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေျခလွမ္းရပ္၍...
''ေရွ႕မွာ ေရတံခြန္ရွိတယ္နဲ႔တူတယ္...Aစ္ကို႔နားထဲမွာ ေရသံေတြ ၾကားေနရတယ္ ညီေလး''
ဟု ေျပာလုိက္ေသာAခါ သူမလည္း Aာ႐ံုစိုက္ျပီး နားေထာင္ၾကည့္၏။ သုိ႔ေသာ္ မည္သည့္Aသံမွ မၾကားရေခ်။ ေရွာ
င္ခ်ဴး၏ Aတြင္းAားက သူ႔မထက္ သာလြန္ေသာေၾကာင့္ ေသာတAာရံုထက္ျမက္ေနျပီး ၾကားရျခင္း ျဖစ္ေပမည္ဟု ေ
တြးမိသည္။ Aခ်ိန္သည္ကား ေနမြန္းတည့္ခ်ိန္ေလာက္ပင္။ သူမတို႔ ေရာက္ရွိေနေသာ ေတာAုပ္ၾကီးသည္ နက္႐ႈိင္းျပီး
သစ္ပင္ၾကီးမ်ား၏ Aရိပ္Aာဝသတို႔ျဖင့္ ၾကီးစိုးေနသည္။ ကိုက၁
္ ၀၀နီးပါး လမ္းေလွ်ာက္ျပီးေသာ္ ေရွာင္ခ်ဴးေျပာသလို ေရ
တံခြန္ၾကီးတစ္ခုကို ဘြားခနဲ ေတြ႕ျမင္လိုက္ရသည္။ ေရညွိAထပ္ထပ္ႏွင့္ ေပ၁၀၀ေက်ာ္ျမင့္မားေသာ ေက်ာက္ေဆာင္တ
န္းၾကီးေပၚမွ ေရလံုးၾကီးမ်ား တေဝါေဝါက်ဆင္းေနေလ၏။ ေရတံခြန္မွ ျဖာထြက္လြင့္စင္ေသာ ေရမႈန္ေရမႊားမ်ားက ေနေ
ရာင္ေAာက္ဝယ္ သက္တံ့တစ္ခုပမာ ျဖစ္ေပၚသြားသည္။ စီးက်လာေသာ ေရမ်ား၏ တိုက္စားမႈေၾကာင့္ Aခ်ိဳင့္ခြက္တစ္ခု
ျဖစ္ေပၚေနျပီး ေရမ်ားျပည့္လွ်ံေနသည္။ ထိုေရမ်ားက ေခ်ာင္းသဖြယ္ ေႁမြလိမ္ေႁမြေကာက္ စီးဆင္းလ်က္ရွိ၏။
ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုးသည္ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္လ်က္ရွိျပီး ေရတံခြန္မွ တေဝါေဝါAသံမ်ားက သဘာဝတရားၾကီး၏ စ
ည္းခ်က္သံAလား။ တင္စားဆိုရေသာ္ နတ္ျပည္ေရာက္သြားသည္ဟုပင္ ထင္ရေလာက္သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မီးေရန
တ္ေတာင္ရွိ မရဏေရတံခြန္၌ က်ံဳးထံုးႏွင့္Aတူ သိုင္းေလ့က်င့္ခဲ့သည္တို႔Aား ျပန္လည္Aမွတ္သြားမိ၏။ စုလန္းလန္းသ
ည္ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုးကို ေဝ့ၾကည့္ျပီး မွတ္ခ်က္ခ်မိသည္။
''ဝါး...Aေတာ္လွတဲ့ေနရာပဲ''
ေျပာေျပာဆိုဆို သူမသည္ ကေလးငယ္မ်ားပမာ ျမဴးတူးေပ်ာ္ရႊင္စြာျဖင့္ ခုန္ေပါက္ေျပးလႊားေလေတာ့၏။
''ညီေလးကေတာ့ ခုထက္ထိ ကေလးစိတ္မေပ်ာက္ေသးပါလား''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ျပံဳးမိျပီး ေခါင္းခါယမ္းကာ သူမေနာက္သို႔ လုိက္သြားေလေတာ့သည္။
''ဗြမ္း...ဗြမ္း''
စုလန္းလန္းသည္ ေခ်ာင္းထဲမွ ေရမ်ားကို ေဆာ့ကစားေနျခင္းပင္။ ေရွာင္ခ်ဴးက ေခ်ာင္းAထက္ပိုင္းမွ ေရမ်ားကို လက္ခုပ္
ျဖင့္ခပ္ကာ ေသာက္သံုးျပီးေနာက္ Aက်ႋီခြၽတ္၍ ကိုယ္လက္သန္႔စင္ေနသည္။ စုလန္းလန္းသည္ ဖုထစ္ေသာ ႂကြက္သား
စိုင္မ်ားႏွင္ ရွိေနေသာ ေရွာင္ခ်ဴးကို မရဲတရဲၾကည့္ရင္းမွ...
''Aစ္ကိုက ေရခ်ိဳးမလို႔လားဟင္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္၍...
''ေၾသာ္...ဟုတ္တယ္ေလ...ခရီးထြက္လာတာ တစ္ကိုယ္လံုး ဖုန္ေတြေပပြျပီး ဂ်ီးေစာ္နံေနတာ...မခ်ိဳးလို႔ မျဖစ္ဘူး''
ထိုAခါ စုလန္းလန္းက Aားတံု႔Aားနာေသာ AမူAရာျဖင့္...
''Aစ္ကို ဘယ္လိုမွ မေAာက္ေမ့နဲ႔ေနာ္...ကြၽန္ေတာ္လည္း ေရခ်ိဳးမလို႔...ဟို တစ္ေနရာရာကိုျဖစ္ျဖစ္ ေနေပးပါလားဟင္..
.ကြၽန္ေတာ္က Aိမ္မွာဆိုရင္ တစ္ေယာက္ထဲ ေရခ်ိဳးေနက်ဆိုေတာ့..ေဘးနားမွာ လူရွိေနရင္ မခ်ိဳးတတ္ဘူး''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ခရီးထြက္လာသည့္ တစ္လAတြင္း သူမ၏ ထူးဆန္းေသာ ၎AျပဳAမူကို သိရွိထားျပီျဖစ္၍ ျပံဳးရယ္ရင္း
Page 692
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
...
''Aစ္ကိုလည္း စားေသာက္ဖို႔ ေတာေကာင္ရွာမလို႔...ျပန္လာမွပဲ ေရခ်ိဳးေတာ့မယ္...Aခုေတာ့ ညီေလးဖာသာ ေAးေAး
ေဆးေဆး ေရခ်ိဳးေနရစ္ပါ''
စုလန္းလန္းသည္ ေခါင္းညိတ္ကာ...
''ဟုတ္ကဲ့ Aစ္ကိုၾကီး''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ လွည့္ထြက္သြားမည္Aျပဳ တစ္စံုတစ္ရာကို သတိရမိျပီး...
''ေၾသာ္ ဒါနဲ႔ ညီေလးကို သတိေပးရUီးမယ္...ေတာထဲဆုေ
ိ တာ့ သား႐ိုင္းေကာင္ေတြနဲ႔ မျမင္ရတဲ့ Aႏၲရာယ္ေတြ ရွိေသးတ
ယ္..သိပ္မေပါ့ဆနဲ႔...Aေရးၾကံဳရင္ ေAာ္ျပီး Aခ်က္ေပးလိုက္...ေနာက္ျပီးေတာ့ ေရၾကာၾကာခ်ိဳးရင္လည္း AေAးပတ္လိ
မ့္မယ္ေနာ္...သတိထား''
''ေကာင္းပါျပီ Aစ္ကိုၾကီး''
စုလန္းလန္းလည္း ေခါင္းတညိတ္ညိတ္ ေျဖၾကားရင္းမွ ေရွာင္ခ်ဴး၏ Aလိုက္သိမႈကို ေက်းဇူးတင္သြားသည္။
''Aစ္ကိုသြားျပီ''
ေျပာေျပာဆိုဆို ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aရိပ္ပမာ နက္႐ႈိင္းေသာ ေတာAုပ္ထဲသို႔ ေျပးဝင္သြားေလ၏။ သူထြက္ခြာသြားသည္ကို
စုလန္းလန္းသည္ မ်က္စိတစ္ဆံုး ၾကည့္႐ႈေနသည္။ လံုးဝေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့မွ သက္ျပင္းေလး႐ႈိက္ကာ ခပ္တိုးတိုးေ
လး ေရရြတ္မိလုိက္၏။
''ဟူး...ေတာ္ပါေသးရဲ႕''
ထို႔ေနာက္တြင္ ဓားရွည္ႏွင့္ ခရီးေဆာင္Aိတ္ကို စမ္းေခ်ာင္းေဘးရွိ ေက်ာက္တံုးၾကီးေပၚ၌ တင္ထားလိိုက္သည္။ ယင္းေ
နာက္ Aိတ္ကိုဖြင့္၍ Aသင့္ဝယ္ထားေသာ Aဝတ္Aစားသစ္တစ္စုံကို ထုတ္ယူလုိက္ေလသည္။ ျပီးလွ်င္ျပီးခ်င္း ပတ္ဝန္
းက်င္ကို မ်က္စိကစား၍ ၾကည့္႐ႈေလ၏။ မည္သူမွ်မရွိဘဲ တိတ္ဆိတ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရေတာ့မွ ထံုးထားေသာ ဆံပင္ကို
ေျဖလိုက္ကာ Aဝတ္Aစားမ်ားခြၽတ္ျပီး ေရတံခြန္ေAာက္မွ ေရAိုင္ထဲသို႔ ခုန္ဆင္းလုိ္က္သည္။
''ေဝး...ေဟး...ေဟး''
သူမသည္ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ပမာ ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးတူးစြာ ေAာ္ဟစ္ျပီး ေရႊငါးေလးAလား လွပစြာ ကူးခတ္၍ ေရက
စားေနေလေတာ့သည္။ ပန္းတစ္ေထာင္ေတာင္ကုန္း၌ ေနစU္ကထက္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ရွိလွသျဖင့္ ေပ်ာ္ရႊင္မိသည္။
ေAးျမေသာ ေရမ်ားကလည္း စိတ္ႏွလံုးကို ၾကည္ႏူးလန္းဆန္းသြာကာ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္မႈမ်ားကိုပင္ ေျပေပ်ာက္သြားေစ
၏။ Aကယ္၍ တစ္စံုတစ္ေယာက္သာ ေရခ်ိဳးေနေသာ သူမကို ျမင္သြားပါက မိုးက်နတ္သမီးေလး လူ႔ျပည္သို႔ သက္ဆင္း
၍ ေရကစားေနသည္ဟုပင္ ထင္မွတ္မိေပမည္။ စုလန္းလန္းသည္ကား ပတ္ဝန္းက်င္မွ AရာAားလံုးကို ေမ့ေလ်ာ့၍ လွပ
စြာကူးခတ္ကာ ေရကစားလ်က္ရွိေနသတည္း။
©©©©©©©©©©©©©©©©©©©

''မင္းဘယ္ေျပးမလဲကြ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ခ်ံဳAကြယ္တစ္ခုမွေန၍ ခပ္တိုးတိုးေရရြတ္ေျပာလုိက္သည္။ သူ႔ေရွ႕တြင္ ရွိေနသည္က ယုန္၄ေကာင္။ ေ
ခါင္းငံု႔၍ ျမက္စားေနေလ၏။ သူ၏ ကုိယ္ေဖာ့ပညာေၾကာင့္ ရွိေနမွန္း မသိၾကေခ်။ ထို႔ေနာက္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aတြင္းAား
စုစည္း၍ ညာလက္ေခ်ာင္းမ်ားကို လႈပ္ရွားလိုက္ေလသည္။
''ရႊီး...ရႊီး''
Page 693
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
မျမင္ရေသာ Aတြင္းAားလႈိင္းတစ္ခု ထြက္ေပၚလာျပီး ယုန္၄ေကာင္၏ ခႏၶာကိုယ္ကို ထြင္းေဖာက္ကာ တံုးခနဲ လဲက်ေ
သဆံုးေစေတာ့သည္။
''ေလနတ္ဘုရားသိုင္းရဲ႕ သ႑ာန္မဲ့နတ္လက္ေခ်ာင္း တိုက္ကြက္က Aေတာ္ေၾကာက္စရာေကာင္းပါလား''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ တစ္ကိုယ္တည္း မွတ္ခ်က္ခ်ရင္းမွ ယုန္ေသမ်ားကို ခ်ည္ေႏွာင္ရန္ ႏြယ္ၾကိဳးမ်ားကို ေလသံလ်က္ လ
က္ဝါးေစာင္းျဖင့္ ျဖတ္ယူလုိက္သည္။ ထို႔ေနာက္ က်နေသခ်ာစြာျဖင့္ ယုန္ေသေလးေကာင္၏ ေျခေထာက္မ်ားကို ခ်ည္ေႏွ
ာင္လုိက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ မယူျပီး စုလန္းလန္းရွိရာ ေရတံခြန္ဆီသို႔ ေလွ်ာက္လွမ္းေလေတာ့၏။ လြန္ခဲ့သည့္ ၁၀ႏွစ္
ေက်ာ္က ေတာၾကက္တစ္ေကာင္ကိုပင္ မဖမ္းနုိင္ခဲ့ေသာ သူသည္ ယခုမူ ယုန္၄ေကာင္ကို ေAးေဆးစြာပင္ ဖမ္းယူနုိင္ေ
လသည္။ ထိုစU္ကAျဖစ္ကို သတိရ၍ သေဘာက်စြာျဖင့္ ရယ္ေမာမိ၏။ သူသည္ ကိုယ္ေဖာ့ပညာျဖင့္ ေျပးလႊားရင္း ေရ
တံခြန္ေAာက္ရွိ ေရAိုင္ထဲ၌ ျမဳပ္ခ်ည္ေပၚခ်ည္ျဖင့္ ေရကစားေနေသာ စုလန္းလန္းကို ဝိုးတဝါးေတြ႕ရေသာ္ စိတ္ကူးAၾ
ကံတစ္ခု ေပၚလာသည္။
''Aင္း...ညီေလးလန္းလန္းကေတာ့ တစ္ေယာက္ထဲ ေပ်ာ္ျပီးေတာ့ ေရကစားေနတယ္...သူမသိေAာင္ စေနာက္Uီးမွပဲ''
ထိုAၾကံAစည္ကို စတင္Aေကာင္Aထည္ေဖာ္ေလသည္။ Uီးစြာ သူ႔ကို မျမင္ေAာင္ ကိုယ္ေဖာ့ပညာျဖင့္ ေရတံခြန္ေနာ
က္သို႔ လွစ္ခနဲ ေျပးသြားလုိက္၏။ သူ႔ကိုယ္ေဖာ့ပညာသည္ ျပိဳင္ဘက္ကင္းျဖစ္ေနသည္ကတစ္ေၾကာင္း၊စုလန္းလန္းကလ
ည္း မည္သူတစ္Uီးတစ္ေယာက္မွ်မရွိဟု ယူဆထား၍တစ္ေၾကာင္း သတိမျပဳမိလုိက္ေခ်။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ယုန္ေသ၄ေကာင္ကို စမ္းေခ်ာင္းေဘး၌ Aသာခ်၍ ေရAိုင္ထဲသို႔ ဆင္းသက္ေလသည္။ တေဝါေဝါ စီး
က်ေနေသာ ေရသံမ်ားက သူ၏ လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ဖံုးကြယ္ေပးသလို ျဖစ္ေန၏။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aတတ္နုိင္ဆံုး ညင္သာ
စြာျဖင့္ စုလန္းလန္းရွိရာသို႔ ကူးခတ္လုိက္ေလသည္။ သူမ၏ AေနAထားAရ ေရွာင္ခ်ဴးကို ေက်ာေပးထားလ်က္ ရွိေန
သည္။ ေနာက္တြင္ လူတစ္ေယာက္ ခ်U္းကပ္လာေၾကာင္း သူမ မသိပါေခ်။ Aေမႊးနံ႔သာရည္မ်ားျဖင့္ ေခါင္းေလ်ွာ္၍ ကို
ယ္လက္သန္႔စင္ေန၏။ ႏႈတ္မွလည္း Aသံေသးေလးျဖင့္ သီခ်င္းေလးမ်ား ဆိုညည္းေနေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူမေ
နာက္ေက်ာကိုၾကည့္၍ ဇေဝဇဝါျဖစ္ကာ စိတ္ထဲ၌ တစ္မ်ိဳးတစ္မည္ ခံစားလုိက္ရသည္။ သို႔ေသာ္ သူသည္ တစ္ခ်က္ျပံဳးလို
က္ရင္း...
''ဟင္း...ဟင္း...ညီေလးလန္းလန္းရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ကေတာ့ မိန္းကေလးက်ေနတာပဲ...ေသးေသးသြယ္သြယ္နဲ႔...Aသံက စူး
စူးေလးဆိုေတာ့ မိန္းကေလးနဲ႔ ပိုတူတယ္''
ဟု မွတ္ခ်က္ခ်ကာ ေရငုပ္၍ ကူးခတ္သြားေလ၏။ စုလန္းလန္းက ဘာဆိုဘာမွမသိဘဲ သီခ်င္းေလးမ်ား ဆိုညည္းေနသ
ည္။
''ေတာင္ျပာတန္းAလွ××××မိုးစက္ေလတို႔×××လြင့္ကာေမ်ာေန×××စီးခ်က္ညီညီ×××Aိုဘယ့္ ေလညင္း×××''
ထိုစU္မွာပင္ ႐ုတ္တရက္ သူမAေနာက္မွ ေရပြက္သံ ထြက္ေပၚသြား၏။
''ဗြမ္း''
တဆက္တည္းမွာပင္ လက္ၾကမ္းၾကီးႏွစ္ဖက္က သူမကို ေနာက္ေက်ာမွ သိုင္းဖက္လုိက္ေလ၏။
''Aမယ္ေလး''
႐ုတ္တရက္ သူမသည္ ထိတလ
္ န္႔တၾကား ေAာ္ဟစ္မိသည္။
''ညီေလး...မင္းဘာေတြလုပ္...လုပ္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စကားဆံုးေAာင္ပင္ မေျပာနုိင္လုိက္။
''လႊတ္...လႊတ္...လူယုတ္မာ ကြၽန္မကိုလႊတ္ေပး''
Page 694
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ဟာ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aလြန္တရာ တုန္လႈပ္သြားမိျပီး ကပ်ာကယာ လႊတ္ေပးလုိက္သည္။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူေပြ႕ဖ
က္မိသည္မွာ ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္ ခႏၶာကိုယ္မဟုတ္ဘဲ ႏူးညံ့Aိစက္သည့္ မိန္းမပ်ိဳတစ္ေယာက္၏ Aဝတ္မဲ့ ခႏ
ာကိုယ္ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္။
''ျဖန္း...ျဖန္း...ျဖန္း''
ထိုသူမက ႐ုတ္တရက္ ဆက္တုိက္ဆိုသလို ၃ခ်က္ဆင့္၍ သူ၏ပါးကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ ႐ိုက္ခ်လိုက္ျခင္းပင္။ ထို႔ေနာက္ ၾ
ကဴၾကဴပါေAာင္ ငိုေႂကြးေလေတာ့သည္။
''Aီး...ဟီး...ဟီး''
''ရွင္မေကာင္းဘူး...ကြၽန္မကို ေစာ္ကားဖို႔ၾကံတယ္...လူယုတ္မာ''
''က်ဳပ္...က်ဳပ္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စကားဆက္မေျပာနုိင္ေAာင္ Aထစ္ထစ္Aေငါ့ေငါ့ ျဖစ္ေနမိသည္။ ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္ဟု သူ
သိထားေသာ စုလန္းလန္းသည္ မိန္းမပ်ိဳတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနသည္ကို သိလုိက္ေပရာ ဟုတ္မွ ဟုတပ
္ ါေလစ၊မိမိ လူမွားေ
နသလားဟု ေတြးမိကာ Aံ့ၾသတၾကီးျဖင့္ ေသခ်ာစူးစိုက္၍ ၾကည့္မိသည္။ စုလန္းလန္းကမူ မ်က္ေတာင္မခတ္တမ္း စိုကၾ္
ကည့္ေနေသာ ေရွာင္ခ်ဴး၏ Aၾကည့္ေၾကာင့္ သူမကို ေစာ္ကားျပဳက်င့္ေတာ့မည္ထင္ကာ ေၾကာက္ရြံ႕တုန္လႈပ္စြာျဖင့္ ေ
နာက္ဆုတ္သြားသည္။ တျဖည္းျဖည္း ေရတိမ္ပိုင္းသို႔ ေရာက္သြားသျဖင့္ ျဖဴစင္ဝင္းမြတ္ေသာ Aသားစိုင္မ်ားပင္ ေပၚလု
လုျဖစ္သြား၍ ရွက္ရြံ႕သြားျပီး ကပ်ာကယာ ေရထဲသို႔ Uီးေခါင္းေပၚ႐ံု ထိုင္ခ်လုိက္၏။
''ရွင္...ရွင္...ဘာျဖစ္လို႔ ကြၽန္မကို ၾကည့္ေနတာလဲ...ကြၽန္...ကြၽန္မကို ေစာ္ကားရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသမွာေနာ္''
Aထစ္ထစ္Aေငါ့ေငါ့ႏွင့္ ေျပာလုိက္ေသာ သူမ၏စကားေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မိမိ၏ ပစၥဳပၸန္Aျဖစ္ကို သတိျပဳမိျပီး မ်
က္ႏွာရဲခနဲ ျဖစ္သြားမိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မ်က္ႏွာကို လက္ဝါးျဖင့္ကာ၍ တံေတြးမ်ိဳခ်ကာ...
''က်ဳပ္...က်ဳပ္ကို တစ္မ်ိဳးမထင္လိုက္ပါနဲ႔...မိန္း...မိန္းကေလး...မင္း...မင္းက...ညီ...ညီေလးလန္းလန္း Aစစ္လားဟင္''
သူ၏ Aေမးစကားေၾကာင့္ စုလန္းလန္း စိတ္တိုသြားသည္။ ဤေနရာ၌ သူမAျပင္ မည္သူမွ ရွိမေနေပ။ သူ႔ေမးခြန္းက ေၾ
ကာင္ေတာင္နုိင္လွသည္။ စိတ္ရွိလက္ရွိ လက္ဝါးစာ ထပ္ေကြၽးျခင္းေသာ္လည္း မလုပ္ဝံ့။ သူမAျဖစ္သည္ Aေတာ္ဆိုးေ
န၏။ Aဝတ္Aစားမ်ားက ကုန္းေပၚမွာရွိေန၍ ေရွာင္ခ်ဴးေရွ႕၌ ထယူရန္ Aဆင္မေျပလွေပ။ ထို႔ျပင္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူမ
ထက္ သိုင္းပညာAဆင့္Aတန္း ျမင့္မားေၾကာင္းကို သိရွိထားရာ ယခုကဲ့သို႔ လူသူကင္းေဝးသည့္ ဤေတာေတာင္ထဲ၌
သိုင္းပညာAားကိုးျဖင့္ Aတင္းAဓမၼျပဳလုပ္လာလွ်င္ဟူေသာ Aေတြးတို႔က ဖိစီးလာ၍ ေၾကာက္ရြံ႕ကာ ကတုန္ကယင္ေ
လး ျဖစ္လာေတာ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ငိုေႂကြးမိျပီး...
''Aီး..ဟီး..ဟီး..ရွင္...ရွင္...ကြၽန္မကို မၾကည့္နဲ႔...ဟိုဘက္လွည့္...ကြၽန္မ Aဝတ္Aစားေတြ ဝတ္ခ်င္တယ္''
မ်က္ရည္မ်ား စီးက်လာျပီး ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္စြာျဖင့္ ေျပာလုိက္ေသာ သူမ၏ စကားေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aလြန္Aမ
င္း Aားတံု႔Aားနာျဖစ္ကာ ခ်က္ခ်င္း ေနာက္လွည့္၍ ေက်ာေပးထားလုိက္၏။ သူ႔တစ္ကိုယ္လံုးလည္း တုန္ယင္သြားသည္။
Aိပ္မက္လားတကယ္လားပင္ မသဲကြဲေတာ့။ စုလန္းလန္းသည္ ေက်ာေပးထားေသာသူ႔ကို စိတ္ခ်ေသးပံုမရ။
''ရွင္...ရွင္...ခိုးမၾကည့္နဲ႔...မဟုတ္ရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသပစ္မွာ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ တံေတြးမ်ိဳခ်၍ ေခါင္းယမ္းကာ...
''မ...မ...မၾကည့္...မၾကည့္ပါဘူး...ညီေလး...Aဲ...Aဲ...မိန္းကေလး''
ဟု Aထစ္ထစ္Aေငါ့ေငါ့ႏွင့္ ေျဖၾကားမိသည္။ စုလန္းလန္းသည္ ခ်က္ခ်င္းၾကီး စိတ္မခ်ေသးေခ်။ ေသခ်ာလွည့္ၾကည့္လွ
Page 695
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ည့္ၾကည့္လုပ္ျပီး Aကဲခတ္ေနမိ၏။ Aတန္ၾကာေAာင္ မလႈပ္မယွက္ျဖင့္ ေက်ာက္႐ုပ္ပမာ ျငိမ္သက္ေနသည္ကုိ ေတြ႕ရေ
တာ့မွ စိတ္ခ်သြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကပ်ာကယာ ကုန္းေပၚေျပးတက္သြားျပီး Aဝတ္Aစားမ်ားကို ဝတ္ဆင္ေလေတာ့သ
ည္။ Aသံဗလံမ်ားၾကားေနရ၍ Aဝတ္ဝတ္ေနေၾကာင္း သိရွိသျဖင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ လံုးဝလွည့္မၾကည့္ရဲေခ်။ တျဖည္းျဖ
ည္း Aသံမ်ား ျငိမ္သက္သြားေတာ့မွ...
''ညီေလး...Aဲ...Aဲ...မိန္းကေလး...Aဝတ္Aစား ဝတ္ျပီးျပီလားဟင္''
စုလန္းလန္းသည္ ျပန္မေျဖ။
''က်ဳပ္ေတာင္းပန္ပါတယ္''
ေနာက္ထပ္တဖန္ ေျပာလိုက္ေသာ္လည္း သူမသည္ တစ္ခြန္းမွ် ျပန္မေျပာေသး။ ထို႔ေၾကာင့္ တတိယAၾကိမ္Aျဖစ္ ေမးျ
မန္းလုိက္ေလသည္။
''Aစ္ကို မိန္းကေလးမွန္းမသိလို႔ စေနာက္မိတာပါ...ေနာက္လွည့္လို႔ ရျပီလားဟင္''
ထိုAခါ တုန္႔ျပန္သံAစား ငို႐ႈိက္သံမ်ားသာ ထြက္ေပၚလာေခ်သည္။
''Aစ္ကိုလွည့္ၾကည့္ျပီေနာ္''
ေရွာင္ခ်ဴးက ထပ္မံ၍ ေမးလုိက္ေသာAခါ...
''Aဟင့္...''
သူမထံမွ ငို႐ႈိက္သံသာ ထပ္မံတုန္႔ျပန္လာသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးလည္း မရဲတရဲျဖင့္ ေနာက္လွည့္ၾကည့္ေသာAခါ Aျဖဴဝတ္စံု
ဝတ္ထားျပီး ဆံပင္ရွည္မ်ား ျပန္႔က်ဲေန၍ ေက်ာေပးထားေသာ စုလန္းလန္းကို ေတြ႕ရေခ်သည္။ သူမသည္ ေက်ာက္တံုးၾ
ကီးကိုမွီ၍ ေခါင္းငံု႔ငိုေႂကြးေနေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေရAိုင္ထဲမွတက္၍ Aနား၌ရပ္ကာ မည္သို႔စကား စဆိုရမွန္းမ
သိ ျဖစ္ေနမိသည္။ ထိုAခ်ိန္တြင္ စုလန္းလန္း၏ တိုးညွင္းေသာ စကားသံေလးထြက္ေပၚလာသည္။
''ရွင္...ရွင္...ကြၽန္မ မိန္းကေလးမွန္းသိလို႔ ေရခ်ိဳးတာကို ေစာေစာကတည္းက ေခ်ာင္းၾကည့္ေနတာ မဟုတ္လား''
ထိုစကားေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မ်က္လုးံ ျပဴးက်ယ္သြားျပီး ကပ်ာကယာ ျငင္းပယ္လုိက္သည္။
''ဟာ...မ...မဟုတ္ပါဘူး မိန္းကေလး...က်ဳပ္က မင္းကို မိန္းကေလးမွန္းမသိလို႔ ယုန္ဖမ္းတာ ျပန္လာရင္းနဲ႔ ေနာက္ေျပာ
င္လိုက္တာပါ''
စုလန္းလန္းသည္ မည္သုိ႔မွ်ျပန္မေျပာေသး။ သူမသည္ ေရွာင္ခ်ဴးႏွင့္ ခရီးထြက္စU္တစ္လAတြင္း သူ႔Aက်င့္စရိုက္တစ္ခ်ိဳ
႕ကို သိရွိထား၍ စိတတ
္ ြင္းမွ လက္ခံသြားသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ပ်ာယာခတ္သြားျပီး...
''က်ဳပ္..က်ဳပ္..တကယ္ပဲ..ေတာင္း...ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ''
ဟုဆိုလုိက္ေလရာ သူမသည္ ႐ႈိက္သံႏွင့္Aတူ...
''ကြၽန္မ ၃ႏွစ္သမီးကတည္းက ေမေမ မရွိေတာ့လို႔ Aိမ္ေဖာ္ေဒၚေဒၚၾကီးေတြကပဲ ေစာင့္ေရွာက္ေပးခဲ့ရတာ...သူတို႔ကလြဲ
လို႔ ကြၽန္မရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ကို ဘယ္သူမွ မျမင္ခဲ့ဘူး...ရွင.္ ..ရွင္ကေတာ့...ၾကည့္႐ံုမကဘူး...ဖက္ျပီးေတာ့...''
စုလန္းလန္းသည္ စကားမဆက္နုိင္ေတာ့။ ရွက္ရြံ႕စိတ္ေၾကာင့္ မ်က္ႏွာေလးနီရဲသြား၏။ ထို႔ေနာက္ ငို႐ႈိက္ေလေတာ့သ
ည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္လည္း ေစာေစာက Aျဖစ္Aပ်က္ကို ျပန္ေတြးမိျပီး ကတုန္ကယင္ျဖစ္သြားကာ ႏွလံုးခုန္ျမန္သြားေ
တာ့သည္။
''က်ဳပ္...က်ဳပ္...ဘယ္လိုေတာင္းပန္ရမလဲ မိန္းကေလး''
ေလသံကို ၾကိဳးစားထိန္းေျပာရင္းမွ ေမးျမန္းလုိက္ရာ စုလန္းလန္းသည္ မည္သို႔မွ် ျပန္မေျဖ။ ကိုယ္လံုးကေလး သိမ့္ကနဲ
လႈပ္ခါသြားေAာင္ ငို႐ႈိက္ေနေလ၏။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူမကိုၾကည့္၍ လြန္ခဲ့သည့္ ၄ႏွစ္မွ က်ံဳးထံုးေျပာခဲ့သည္တို႔ကို ျပ
Page 696
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
န္လည္Aမွတ္ရသြားမိသည္။ ထိုစU္က...။
မရဏေရတံခြန္နားတြင္ သူသိုင္းေလ့က်င့္ျပီး ေခတၱAေမာေျဖခ်ိန္၌...။
©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©

''ညီေလး နားUီးကြာ...Aရက္ေသာက္လွည့္''
က်ံဳးထံုးက ေAာ္ေျပာသျဖင့္ သူသည္ ျမက္ခင္းေပၚ၌ ေျခပစ္လက္ပစ္ လွဲခ်လုိက္သည္။
''ေရာ့...ဖမ္းထား''
Aရက္ထည့္သည့္ ဘူးသီးေျခာက္ကို လွမ္းေပးလုိက္သျဖင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ ညွပ္ဖမ္းျပီးလ်ွင္ Aေပၚေျ
မွာက္လုိက္ကာ ဘူးဝကို ပါးစပ္၌ ေတ့လိုက္ေလ၏။ ထိုAခါ Aရက္မ်ားသည္ ပါးစပ္တြင္းသို႔ ေတာက္ေလွွ်ာက္ စီးက်
သြားသည္။ ခ်ိဳခါးခါးႏွင့္ ပူရွိန္းရွိန္းAရက္တို႔က လည္ေခ်ာင္းတစ္ေလွ်ာက္ ျဖတ္သန္းသြား၏။ ထိုAရက္သည္ကား ပ်ားရ
ည္ျဖင့္ သမားေတာ္သိုင္းသမားၾကီး ေဖာ္စပ္ထားသည့္ Aရက္တစ္မ်ိဳး ျဖစ္ေလသည္။ Aမ်ိဳးသားမ်ားAတြက္ Aားေဆး
တစ္မ်ိဳးျဖစ္ျပီး သူေဌးသူႂကြယ္မ်ားပင္ တစ္Aိုးကို ေရႊႏွစ္က်ပ္သားေပး၍ ဝယ္ယူၾကသည္။ သို႔တုိင္ သမားေတာ္သိုင္းသ
မား က်ံဳးမိန္က ေတာ္႐ုံႏွင့္ မေရာင္းေခ်။ လံုျခံဳစြာဖြက္ထားေသာ္လည္း က်ံဳးထံုးကမူ ရေAာင္ ခုိးယူေသာက္သံုးတတ္သ
ည္။
''ေၾသာ္...မိန္းမ...မိန္းမ''
က်ံဳးထံုး၏ ညည္းညဴသံေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ တAံ့တၾသႏွင့္...
''Aစ္ကိုၾကီး မိန္းမ မယူတာ ဘာေၾကာင့္လဲ...သူတို႔က ႏွိပ္စက္ဖူးလို႔လား''
Aခ်စ္Aေၾကာင္း မသိေသးေသာ ေရွာင္ခ်ဴးက ေမးျမန္းရင္း Aရက္ဘူးကို ျပန္ေပးလုိက္ေလသည္။ က်ံဳးထံုးသည္ သက္ျ
ပင္း႐ႈိက္ရင္း...
''Aဲ့ဒီလိုေတာ့ မဟုတ္ဘူးကြာ...သူမ်ားေတြ ခံရဖူးလို႔ ငါလန္႔ေနတာကြ''
ဟုသာ ျပန္ေျပာလုိက္သည္။ ထို႔ေနာက္ Aရက္ဘူးကို ေမာ့ေသာက္ေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူ႔စကားကို မရွင္းေသာ
ေၾကာင့္ ထပ္ေမးမိ၏။
''ဘယ္သူေတြက ႏွိပ္စက္ခံရလုိ႔လဲ Aစ္ကိုၾကီး''
ထိုAခါ က်ံဳးထံုးသည္ မ်က္ႏွာ႐ႈံ႕မဲ့ကာ...
''Aမ်ားၾကီးေပါ့ကြာ...ငါသိုင္းေလာကထဲေလွ်ာက္သြားေတာ့ Aေတြ႕AၾကံဳAမ်ိဳးမ်ိဳး ရလုိက္တယ္...သိုင္းေလာကမွာ ေ
က်ာ္ၾကားေနတဲ့ ေယာက္်ားသားAမ်ားစုက မယားေၾကာက္ေတြခ်ည္းပဲကြ''
သည္စကားသာ လူေရွ႕သူေရွ႕ ေျပာပါက က်ံဳးထံုးကို ေသခ်ာေပါက္ ဝိုင္း႐ိုက္သြားေပလိမ့္မည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ျပံဳးရယ္၍
...
''ဟုတ္ရဲ႕လားဗ်ာ Aစ္ကိုၾကီး''
ဟု မယံုၾကည္နုိင္ဟန္ျဖင့္ ေမးလို္က္ေလရာ က်ံဳးထံုးသည္ မ်က္လံုးေမွးၾကည့္ျပီး...
''ညီေလး...မင္းက Aျပင္ေလာကမွာ သိပ္မက်င္လည္ဖူးေတာ့ လူ႔သေဘာေတြကို သိမွာမဟုတ္ဘူး...ငါမေရာက္ဖူးတဲ့
Aဖြဲ႕Aစည္းေတြ၊သိုင္းဂိုဏ္းေတြ မရွိသေလာက္ဘဲ...Uပမာ စႏၵာရဲတုိက္သခင္ ရဲ႕ထ်န္မင္းဆိုရင္ မယားေၾကာက္ၾကီး သူ႔
မိန္းမက AသံုးAျဖဳန္းလည္းၾကီးပဗ်ာ...ဒါေတာင္ က်န္ေသးတယ္ေနာ္...ဟိုင္ရွန္းဓားဂိုဏ္းခ်ဳပ္တို႔၊ေရႊနဂါးဂိုဏ္းခ်ဳပ္တို႔လ
ည္း Aဲ့ဒီAတိုင္းပဲ''
Page 697
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဟု Aာေလးလွ်ာေလးသံႏွင္ ေျပာျပေလသည္။ က်ံဳးထံုးႏွင့္ ေနလာသည္မွာ ၆ႏွစ္ပင္ ရွိျပီျဖစ္၍ Aေၾကာင္းသိထားေခ်သ
ည္။ သူသည္ ရႊတ္ေနာက္ေနာက္ေနတတ္ေသာ္လည္း လိမ္မေျပာတတ္ေခ်။ သို႔ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ထိုစ
ကားမ်ားကို ယံုၾကည္မိ၏။
''Aစ္ကိုၾကီးနဲ႔ ပိုင္ရွင္းက ဘယ္လိုပတ္သက္တာလဲဟင္''
ေရွာင္ခ်ဴးက ျဗဳန္းစားၾကီး ေမးျမန္းလုိက္ေသာAခါ က်ံဳးထံုးသည္ မ်က္ႏွာရဲခနဲ ျဖစ္သြား၏။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aရက္ေသာ
က္ မ်ားသြား၍ျဖစ္ေပမည္ဟုသာ ထင္မွတ္မိသည္။
''Aဲ...Aဲ့ဒီကိစၥကို ေျပာရမွာလည္း ခက္တယ္ကြာ...ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔ဆိုင္ေတာ့ Aစ္ကိုလည္း မေျပာဝံ့ပါဘူး''
Aေၾကာင္းရင္း သိရေတာ့မည္ ဆိုကာမွ ဘူးခံလုိက္ေသာ က်ံဳးထံုးေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ နားေထာင္ရင္း မခ်င့္မရဲ ျဖ
စ္သြားမိ၏။
''Aစ္ကိုၾကီးကလည္း Aခ်င္းခ်င္းေတြပဲ...ကြၽန္ေတာ့ကို ညီAစ္ကိုလို သတ္မွတ္ရင္ ေျပာျပေပးသင့္တယ္''
ထိုသို႔ Aၾကပ္ကိုင္လုိက္ေတာ့မွ သက္ျပင္းခ်ျပီး ေလသံခပ္တိုးတိုးႏွင့္...
''ေကာင္းျပီေလ...ေျပာျပရတာေပါ့...ဒါေပမဲ့ ညီေလးတစ္သက္လံုး ဘယ္သူ႔ကိုမွ ျပန္မေျပာဖူးဆိုတာ ကတိေပးဖို႔ Aစ္ကို
ေတာင္းဆိုတယ္''
သူ၏ မ်က္ႏွာနီရဲေနျပီး ေဘးဘီကို ဂ႐ုတစိုက္ၾကည့္ကာ ဆိုလုိက္ျခင္းျဖစ္၍ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ တAံ့တၾသ ျဖစ္သြားမိသည္။
Aျမဲတမ္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေနတတ္ေသာ က်ံဳးထံုးသည္ Aဘယ္ေၾကာင့္ ယခုAခါမွ ရွက္သလိုလို ရြံ႕သလိုလို ျဖစ္ေနပါ
သနည္း။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ပုတ္သင္လို ခ်က္ခ်င္းေခါင္းညိတ္၍..
''ကြၽန္ေတာ္ကတိေပးပါတယ္...မယံုရင္ က်ိန္ဆိုျပပါမယ္''
ေရွာင္ခ်ဴးက ညာလက္ဝါးျဖန္႔၍ က်ိန္ဆိုျပမည္Aျပဳ က်ံဳးထံုးက တားျမစ္လုိက္သည္။
''ညီေလးကို ယံုျပီးသားပါကြာ...Aဲ...Aစ္ကိုေျပာမယ့္ဟာကိုသာ ေသခ်ာနားေထာင္ေပေတာ့''
ဟုဆိုျပီး ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ဟန္႔ကာ...
''Aျဖစ္Aပ်က္က ဒီလိုကြ...သိုင္းေလာကမွာ ပိုင္ရွင္းက Aလွဂုဏ္ေၾကာင့္ မာန္တက္ေနခ်ိန္ေပါ့ကြာ...သူနဲ႔ ယွU္ျပိဳင္နုိ
င္တဲ့ သိုငး္ သမားရွိရင္ လက္ထပ္ယူမယ္လို႔ ေျပာတယ္...သူ႔ကို ရွိန္ေနတဲ့Aျပင္ ေစာင္းသခင္ေက်ာက္လုဖုန္းကိုလည္း လ
န္႔ေနၾကေတာ့ ေတာ္႐ံုတန္႐ံုက မထိရဲဘူး...Aဲ့ဒီတုန္းက ငါ့Aသက္ ၃၀ေက်ာ္ပဲ ရွိေသးတာကြ...စိတ္ကူးေပၚလာျပီး ပိုငရ
္ ွ
င္းကို နည္းနည္းပါးပါး ပညာစမ္းၾကည့္Uီးမယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္မိတယ္...ဒါေၾကာင့္ ဟြားပိေတာင္ကို သြားမလို႔...ဒါေပမယ့္ ေစာ
င္းသခင္ကိုေတာ့ ေၾကာက္တယ္ကြ...ဟီး''
က်ံဳးထံုးက သြားျဖဲရယ္ေမာျပီး Aရက္တစ္က်ိဳက္ေမာ့ကာ...
''သူရွိမရွိ Aရင္ဆံုး သတင္းစံုစမ္းတယ္...ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ နယ္ျခားကို ခရီးထြက္သြားတယ္လို႔ သိလုိက္ရတယ္...ဒါေၾကာင့္
ငါလည္း ဟြားပိေတာင္ကို စိတ္ခ်လက္ခ် သြားတာေပါ့ကြာ...ေတာင္ေျခက ေတာAုပ္နား ေရာက္သြားေတာ့ ခ်ံဳပုတ္တ
စ္ခုကို ေတြ႕ရတယ္...ထူးျခားတာက ခ်ံဳပုတ္ေပၚက ေစာင္းေကာက္တစ္ခုပဲ...Aဲ့ဒီေစာင္းေကာက္ကေတာ့ ပိုင္ရွင္းကိုင္ေနၾ
က ေစာင္းေကာက္ေလးပဲကြ...ငါ့စိတ္ထဲ Aေတာ္Aံ့ၾသသြားတယ္...သိုင္းသမားဆိုတာ လက္နက္ကို ကိုယ္နဲ႔မကြာ ေ
ဆာင္ထားၾကတာ...ထူးထူးျခားျခား ခ်ံဳပုတ္ေပၚမွာ ေတြ႕လုိက္ရေတာ့ ပိုင္ရွင္းမ်ား ရန္သူနဲ႔တိုက္ခုိက္ရင္း က်န္ေနခဲ့တာ
လားလို႔ ေတြးမိျပီး စိတ္ဝင္စားသြားတယ္...Aဲ့...Aဲ့ဒါ..သိခ်င္ေဇာနဲ႔ ေစာင္းေကာက္ေလးကို ယူျပီး ေရွ႕တိုးလုိက္ေတာ့ ေ
Aာက္မွာ ခ်ိဳင့္ၾကီးျဖစ္ေနတာ ေတြ႕ရတယ္...ငါလည္း Aခန္႔မသင့္ေတာ့ ေစာင္းေကာက္ၾကီးကိုင္ျပီး လိမ့္က်သြားတာေပါ့
ကြာ''
Page 698
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ေျပာရင္းဆိုရင္း ဘူးသီးေျခာက္ခြံကိုင္ထားေသာ က်ံဳးထံုး၏လက္မွာ တဆတ္ဆတ္တုန္လာသည္။ ဆက္ေျပာရန္ Aေ
တာ္ေလး စိတ္လႈပ္ရွားေနပံုရ၏။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူေျပာမည့္Aေၾကာင္းAရာမ်ား၌ စိတ္ဝင္စားေနမိ၍ Aေလာတၾကီး ေ
မးလုိက္မိသည္။
''Aဲ့ဒါနဲ႔ ဘာျဖစ္သြားတာလဲ Aစ္ကိုၾကီး''
က်ံဳးထံုးသည္ တံေတြးတစ္ခ်က္ျမိဳခ်ျပီးမွ...
''ေAာက္မွာ ခပ္ေလွ်ာေလွ်ာနဲ႔ ခ်ိဳင့္ၾကီးတစ္ခုကြ...Aထဲမွာ ေရေတြရွိေနတယ္...ငါလည္း ေရထဲလိမ့္က်သြားတာ ျဖစ္ခ်င္
ေတာ့ ပိုင္ရွင္းက ေရခ်ိဳး ျပီးသြားလို႔ ကုန္းေပၚတက္ေနျပီး Aဝတ္Aစားယူဖို႔ မတ္တတ္ရပ္ေနခ်ိန္မွာ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္
ငါကလည္း သူနဲ႔ လံုးေထြးျပီး ေရထဲက်သြားတယ္...Aဲ့ဒီမွာ...Aဲ့ဒီမွာပဲကြာ''
က်ံဳးထံုး၏ မ်က္ႏွာသည္ Aလြန္တရာ နီရဲသြားျပီး လက္ႏွစ္ဖက္စလံုး ကတုန္ကရင္ျဖစ္သြား၏။ ေရွာင္ခ်ဴးလည္း စိတ္ထဲ
တြင္ ကြက္ကနဲ ျမင္ေယာင္မိျပီး သူ႔Aစား မ်က္လံုးျပဴးက်ယ္သြားေတာ့သည္။ က်ံဴးထံုးသည္ တုန္ယင္ေနေသာ လက္ေၾ
ကာင့္ Aရက္မ်ားပင္ ဖိတ္စင္ကုန္သည္။
''ငါ့...ငါ့တစ္ကိုယ္လံုး ဘယ္လိုျဖစ္သြားမွန္း မသိဘူး...ထူပူသြားတာပဲကြာ...ပိုင္ရွင္းကလည္း ေၾကာင္သြားတယ္...ေနာက္
ေတာ့ ငါ့ကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ ႐ိုက္လႊတ္လုိက္တာ...ငါ့ပါးႏွစ္ဖက္ ၃လၾကာမွ ေရာင္တာသက္သာသြားတယ္...Aဲ...သူလ
ည္း Aေတာ္ရွက္သြားတယ္...ငိုယိုျပီးေတာ့ လူယုတ္မာၾကီး သူမ်ားေရခ်ိဳးတာ ေခ်ာင္းၾကည့္တယ္လို႔ စြပ္စြဲတယ္...ငါလ
ည္း ဘယ္လို ရွင္းျပရမွန္း မသိေတာ့ဘူး...ေရထဲကေန ခ်က္ခ်င္းတက္ျပီးေတာ့ ေျပးတယ္...သူက ငါ့ကို ဘာလာလုပ္တာ
လဲ တဏွာ႐ူး လူယုတ္မာၾကီးလို႔ ငိုရင္းေမးေတာ့ ငါလည္း ေျပာမိေျပာ ေျပာလုိက္တယ္...မင္းကို စိမ္ေခၚတယ္လို႔ ေျပာျပီး
ေတာ့ ရွက္ရမ္းရမ္းျပီး ေစာင္းေကာက္ကို ယူျပီးေျပးေတာ့တာပဲ...ေနာက္ေတာင္ လွည့္မၾကည့္ရဲဘူး...ခဏေနေတာ့ သူ
လည္း Aဝတ္Aစားဝတ္ျပီးလို႔ ခ်က္ခ်င္း ေနာက္ကေျပးလာတယ္...ငါကို႔ မေျပးနဲ႔လို႔ ေAာ္ေျပာတယ္...ငါလည္း သူေရ
ခ်ိဳးတာ ခိုးမၾကည့္ပါဘူးလို႔ ဘယ္လိုရွင္းျပရမွန္း မသိပါဘူးကြာ...Aဲ့ဒါနဲ႔ တုိက္ခုိက္ၾကေတာ့တာပဲ...Aကြက္၂၀ေက်ာ္ေ
လာက္ ျပိဳင္ျပီးေတာ့ သူ႐ႈံးသြားတယ္...ငါက သူ႔ေစာင္းေကာက္ကို ျပန္ေပးလုိကတ
္ ယ္...သူကေတာ့ ထုိင္ျပီး ငိုေနေတာ့
တာပဲ...ငါ့ကိုလည္းေျပာတယ္...ကြၽန္မခႏၶာကို္ယ္ကို ရွင္ျမင္ဖူးသြားတဲ့Aျပင္ သိုင္းျပိဳင္တာ နုိင္သြားလို႔ လက္ထပ္ယူပါလုိ႔
ေျပာတယ္ကြာ...ငါလည္း Aားနာသလို သူနဲ႔လည္း မ်က္ႏွာခ်င္း မဆိုင္ရဲဘူး...မင္းလည္း သိပါတယ္ကြာ ညီေလး...တ
စ္ခ်ိန္လံုး Aစ္ကိုက သူမ်ားကို ေနာက္ေျပာင္ရမွ ေက်နပ္တဲ့သူ...ဟိုသြားဒီသြားနဲ႔ ဂဏွာျငိမ္တာလည္း မဟုတ္ဘူး...ဘ
ယ္လိုလုပ္ျပီး Aိမ္ေထာင္မႈတစ္ခုကို နိုင္နင္းမွာလဲကြာ...ေနာက္ဆံုး ဟြားပိေတာင္ကေန ေျပးေတာ့တာပဲ...ပိုင္ရွင္းကေ
တာ့ သိုင္းေလာကကို သတင္းျဖန္႔လုိက္တယ္...က်ံဳးထံုးက ေစာင္းေကာက္ကို ခိုးယူရန္စျပီး စိမ္ေခၚတုိက္ခုိက္ရင္း Aကြ
က္၃၀Aတြင္း ႐ႈံးနိမ့္သြားျပီလို႔...ဘယ္လိုသေဘာနဲ႔ ေၾကျငာမွန္း Aစက ငါလည္းမသိဘူး...ေနာက္ေတာ့မွ သေဘာေပါ
က္မိတာ...Aျခားသိုင္းသမားေတြ သူ႔ကို မေႏွာင့္ယွက္ေတာ့ေAာင္ လုပ္ေဆာင္တဲ့သေဘာပဲေပါ့...သူ႔စကားAရ ငါက
သူ႔ရဲ႕...Aဲ...''
က်ံဳးထံုးသည္ ထစ္ေငါ့သြားျပီးမွ ေလပူတစ္ခ်က္မႈတ္ထုတ္ရင္း...
''Aဲ...ခင္ပြန္းေလာင္းျဖစ္သြားျပီေပါ့ကြာ...ဒီAေၾကာင္းေတြကို Aစ္ကုၾိ ကီးက်ံဳးမိန္ကိုေတာင္ ေျပာမျပဘူး...မင္းကေတာ့
သိလုိက္ရျပီပဲ''
က်ံဳးထံုး၏ စကားေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူ႔Aစား စိတ္႐ႈပ္သြားမိ၏။ ထို႔ေၾကာင့္...
''ဒါျဖင့္ Aစ္ကိုၾကီး...တကယ္လို႔သာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ငိုယိုျပီးေတာ့ စိတ္ဆိုးရင္ ဘယ္လိုေခ်ာ့ရမွာလဲဟင္''
ေရွာင္ခ်ဴး၏ စကားေၾကာင့္ က်ံဳးထံုးပင္ Aရက္သီးသြားေတာ့သည္။
Page 699
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ဖူး...ဖ႐ူး''
''ငါ့ညီက ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ဘာျဖစ္လို႔ သိခ်င္တာလဲ''
ဟု ေမးလုိ္က္ရာ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ တစ္ခ်က္ျပံဳးလုိက္ျပီး...
''တကယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ကိုသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က စိတ္ဆိုးခဲ့ရင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမွန္းမသိ ျဖစ္မွာစိုးရတယ္''
ထိုAခါ က်ံဳးထံုးသည္ မ်က္လံုးျပဴးက်ယ္သြား၍...
''မိနး္ ကေလးေတြစိတ္က ခန္႔မွန္းရခက္တယ္ကြ...ငါလည္း ေကာင္းေကာင္းနားမလည္လို႔ မိန္းမ မယူရဲဘူး...မင္းေျပာမွ
Aခ်ိဳ႕စံုတြဲေတြရဲ႕Aေၾကာင္း သတိရလာျပီ...Aဲ...သူတို႔ကေတာ့ တစ္မ်ိဳးပဲ...သူတို႔ခ်စ္သူ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ စိ
တ္ဆိုးျပီး ငိုတယ္ဆိုရင္ ဖက္ပစ္လုိက္တာ''
လူပ်ိဳေပါက္Aရြယ္ ေရာက္ေနျပီျဖစ္ေသာ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မ်က္လံုးျပဴးက်ယ္သြား၍...
''ခင္ဗ်ာ ဖက္ပစ္လုိက္ရတယ္''
ဟု တAံ့တၾသ ေAာ္ေျပာမိသည္။ က်ံဳးထံုးသည္ ေခါင္းညိတ္၍...
''Aဲ...ဖက္ျပီးေတာ့ ညီမေရဆိုျပီး ဘာညာသာဓကာ ခြၽဲ႕ႏြဲ႕ေျပာရတာေပါ့ကြာ...A့ဲဒီလိုလုပ္ရင္ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ Aဆင္ေျ
ပသြားၾကတာပဲ...ငါကေတာ့ ပိုင္ရွင္းနဲ႔ သမီးရည္းစားမွ မဟုတ္တာ...သြားဖက္ရင္ ဟိုက ပါး႐ိုက္လႊတ္လုိက္မွာ က်ိန္းေ
သးတယ္...ေၾသာ္...ပိုင္ရွင္း...ပိုင္ရွင္း''
က်ံဳးထံုးသည္ ေကာင္းကင္ၾကီးကို ေမာ့ၾကည့္ရင္း ေရရြတ္ျပီးေနာက္...
''ကဲ...မင္းလည္း သိုင္းဆက္က်င့္ေတာ့...မဟုတ္ရင္ ပ်ားေတြလႊတ္လုိက္မွာေနာ္''
''ဟုတ္ကဲ့ပါ Aစ္ကိုၾကီး''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္လည္း သိုင္းေလ့က်င့္မႈကို ျပန္စေလေတာ့၏။
''ဟူး...''
Aတိတ္က က်ံဳးထံုးစကားမ်ားကို ျပန္ၾကားမိျပီး သက္ျပင္းခ်မိသည္။ သူသည္လည္း က်ံဳးထံုးလိုမ်ိဳး ၾကံဳေတြ႕ေနရျပီ မဟု
တ္လား။ ထို႔ေၾကာင့္ သူကဲ့သို႔ ထေျပးရမလား၊သည္Aတုိင္းရပ္ေနရမလား မေတြးတတ္ေတာ့။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စုလန္းလ
န္းကို တစ္ခ်က္ၾကည့္၍...
''Aစ္ကိုဘယ္လိုလုပ္မွ ညီမခြင့္လႊတ္မွာလဲဟင္''
ဟု ေနာက္တစ္ၾကိမ္ေတာင္းပန္လုိက္၏။ သူမသည္ ကိုယ္လံုးကေလး သိမ့္ကနဲလႈပ္သြားေAာင္ ငို႐ႈိက္ေနဆဲပင္။ Aတန္ၾ
ကာမွ...
''ရွင္ကြၽန္မကို ကတိ၃ခုေပးရမယ္''
ဟု ဆိုလုိက္ေလသည္။
''ဟင္''
မည္သည့္ကတိစကားမ်ိဳး ေတာင္းဆိုမည္မသိေသး။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စိတ္လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ ႏွလံုးခုန္ျမန္လာ၏။ သူ မတ
တ္ႏိုင္သည့္ ကိစၥမ်ိဳးကို ေတာင္းဆိုလာလွ်င္ Aခက္သားေပမဟုတ္လား။ သုိ႔ေသာ္လည္း ႏႈတ္ကမူ...
''ေျပာပါမိန္းကေလး..က်ဳပ္ကတိေပးပါ?

Page 700
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၁၁၆)
(သန္ဘက္ခါျပန္တင္မည္။/ပံု=စုလန္းလန္း :-) )
''မ်က္ရည္က်ေAာင္ ဟန္ေဆာင္တာ မဟုတ္ပါဘူး...တကယ္ပါ Aစ္ကိုၾကီး...ညီေလး၃ႏွစ္သားတုန္းက ေဖေဖနဲ႔ေမေမ
ကို လူဆိုးေတြ သတ္သြားတာ...ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ သူတို႔ကို သတိရျပီး တကယ္ငိုမိတာပါ''
ေျပာရင္းဆိုရင္း မိဘမ်ားကို သတိရမိ၍ မ်က္ရည္မ်ားဝဲလာျပီး ကိုယ္လံုးေလး တစ္ခ်က္တုန္ခါသြားကာ ငို႐ႈိက္ေလေတာ့
သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသလို ပ်ာယာခတ္သြားေလ၏။
''ေယာက္်ားဆိုတာ လြယ္လြယ္နဲ႔ မ်က္ရည္မက်ရဘူး ညီေလးရဲ႕...Aစ္ကိုဆိုရင္ Aေမ့မ်က္ႏွာကိုေတာင္ မျမင္ဖူးလို
က္ဘူး...သတိေတာ့ရတာေပါ့ေလ...ဒါေပမဲ့ ငိုေနလို႔ ဘာမွထူးျခားမသြားဘူး...တိတ္ေတာ့ေနာ္''
ပခံုးပုတ္၍ ေရွာင္ခ်ဳးက ႏွစ္သိမ့္ေတာ့မွ မ်က္ရည္Aဝဲသားႏွင့္ ေခါင္းေမာ့လာသည္။
''Aင္း...ညီေလးက စိတ္Aားငယ္လြယ္ပါ့လား...သူတစ္ေယာက္ထဲသာ သိုင္းေလာကထဲ လႈပ္ရွားသြားလာရင္ လြယ္မွာမ
ဟုတ္ဘူး''
စိုးရိမ္စြာေတြးေတာရင္းမွ လက္ဖမိုးျဖင့္ သူမ၏ မ်က္ရည္မ်ားကို ယုယၾကင္နာစြာ သုတ္ေပးလိုက္သည္။ ထိုAခါ စုလန္း
လန္း၏ သမင္မ်က္လံုးပမာ ဝိုင္းစက္၍ Aရည္လဲ့ေနေသာ မ်က္လံုးAၾကည့္ဒဏ္ေၾကာင့္ စိတ္ထဲ၌ တစ္မ်ိဳးတစ္မည္ ခံ
စားလိုက္ရသည္။ မည္သို႔ေၾကာင့္နည္းဟု သူမသိပါေခ်။
စုလန္းလန္းသည္လည္း မေနတတ္မထိုင္တတ္ျဖစ္သြားသည္။
''ရပါတယ္...ညီေလးဘာသာ သုတ္လိုက္ပါမယ္''
''ေၾသာ္...ေAး...ေAး''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ လက္႐ုတ္၍ သူမကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ရင္းမွ...
''ညီေလးရဲ႕ မ်က္လံုးက သူမ်ားနဲ႔မတူဘဲ Aေတာ္လွတာပဲ''
ဟူ၍ ခ်ီးမြမ္းခန္းဖြင့္လုိက္ေသာAခါ စုလန္းလန္းသည္ မ်က္ႏွာေလးနီရဲသြားျပီး ၾကည္ႏူးပီတိ ျဖစ္သြားေလသည္။ မည္သ
ည့္ မိန္းကေလးမဆို သူမတို႔၏ AလွAပကို ခ်ီးမြမ္းခန္းဖြင့္လွ်င္ Aနည္းAမ်ားဆိုသလို ႏွစ္သက္ၾကသည္ မဟုတ္လား။
စုလန္းလန္းသည္လည္း ထိုမိနး္ ကေလးမ်ားထဲမွပင္။
''ကဲ...ခရီးဆက္ၾကစို႔ ညီေလးလန္းလန္း''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူမပခံုးကို တစ္ခ်က္ပုတ္၍ ေရွ႕တူ႐ႈသို႔ ေလွ်ာက္လွမ္းေလေတာ့သည္။ စုလန္းလန္းကလည္း Aေျပး
ကေလး လုိက္ပါသြား၏။ ၁၅မိနစ္ၾကာေသာ္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေျခလွမ္းရပ္၍...
''ေရွ႕မွာ ေရတံခြန္ရွိတယ္နဲ႔တူတယ္...Aစ္ကို႔နားထဲမွာ ေရသံေတြ ၾကားေနရတယ္ ညီေလး''
ဟု ေျပာလုိက္ေသာAခါ သူမလည္း Aာ႐ံုစိုက္ျပီး နားေထာင္ၾကည့္၏။ သုိ႔ေသာ္ မည္သည့္Aသံမွ မၾကားရေခ်။ ေရွာ
င္ခ်ဴး၏ Aတြင္းAားက သူ႔မထက္ သာလြန္ေသာေၾကာင့္ ေသာတAာရံုထက္ျမက္ေနျပီး ၾကားရျခင္း ျဖစ္ေပမည္ဟု ေ
တြးမိသည္။ Aခ်ိန္သည္ကား ေနမြန္းတည့္ခ်ိန္ေလာက္ပင္။ သူမတို႔ ေရာက္ရွိေနေသာ ေတာAုပ္ၾကီးသည္ နက္႐ႈိင္းျပီး
သစ္ပင္ၾကီးမ်ား၏ Aရိပ္Aာဝသတို႔ျဖင့္ ၾကီးစိုးေနသည္။ ကိုက္၁၀၀နီးပါး လမ္းေလွ်ာက္ျပီးေသာ္ ေရွာင္ခ်ဴးေျပာသလို ေရ
တံခြန္ၾကီးတစ္ခုကို ဘြားခနဲ ေတြ႕ျမင္လိုက္ရသည္။ ေရညွိAထပ္ထပ္ႏွင့္ ေပ၁၀၀ေက်ာ္ျမင့္မားေသာ ေက်ာက္ေဆာင္တ
န္းၾကီးေပၚမွ ေရလံုးၾကီးမ်ား တေဝါေဝါက်ဆင္းေနေလ၏။ ေရတံခြန္မွ ျဖာထြက္လြင့္စင္ေသာ ေရမႈန္ေရမႊားမ်ားက ေနေ
ရာင္ေAာက္ဝယ္ သက္တံ့တစ္ခုပမာ ျဖစ္ေပၚသြားသည္။ စီးက်လာေသာ ေရမ်ား၏ တိုက္စားမႈေၾကာင့္ Aခ်ိဳင့္ခြက္တစ္ခု
ျဖစ္ေပၚေနျပီး ေရမ်ားျပည့္လွ်ံေနသည္။ ထိုေရမ်ားက ေခ်ာင္းသဖြယ္ ေႁမြလိမ္ေႁမြေကာက္ စီးဆင္းလ်က္ရွိ၏။
Page 701
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုးသည္ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္လ်က္ရွိျပီး ေရတံခြန္မွ တေဝါေဝါAသံမ်ားက သဘာဝတရားၾကီး၏ စ
ည္းခ်က္သံAလား။ တင္စားဆိုရေသာ္ နတ္ျပည္ေရာက္သြားသည္ဟုပင္ ထင္ရေလာက္သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မီးေရန
တ္ေတာင္ရွိ မရဏေရတံခြန္၌ က်ံဳးထံုးႏွင့္Aတူ သိုင္းေလ့က်င့္ခဲ့သည္တို႔Aား ျပန္လည္Aမွတ္သြားမိ၏။ စုလန္းလန္းသ
ည္ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုးကို ေဝ့ၾကည့္ျပီး မွတ္ခ်က္ခ်မိသည္။
''ဝါး...Aေတာ္လွတဲ့ေနရာပဲ''
ေျပာေျပာဆိုဆို သူမသည္ ကေလးငယ္မ်ားပမာ ျမဴးတူးေပ်ာ္ရႊင္စြာျဖင့္ ခုန္ေပါက္ေျပးလႊားေလေတာ့၏။
''ညီေလးကေတာ့ ခုထက္ထိ ကေလးစိတ္မေပ်ာက္ေသးပါလား''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ျပံဳးမိျပီး ေခါင္းခါယမ္းကာ သူမေနာက္သို႔ လုိက္သြားေလေတာ့သည္။
''ဗြမ္း...ဗြမ္း''
စုလန္းလန္းသည္ ေခ်ာင္းထဲမွ ေရမ်ားကို ေဆာ့ကစားေနျခင္းပင္။ ေရွာင္ခ်ဴးက ေခ်ာင္းAထက္ပိုင္းမွ ေရမ်ားကို လက္ခုပ္
ျဖင့္ခပ္ကာ ေသာက္သံုးျပီးေနာက္ Aက်ႋီခြၽတ္၍ ကိုယ္လက္သန္႔စင္ေနသည္။ စုလန္းလန္းသည္ ဖုထစ္ေသာ ႂကြက္သား
စိုင္မ်ားႏွင္ ရွိေနေသာ ေရွာင္ခ်ဴးကို မရဲတရဲၾကည့္ရင္းမွ...
''Aစ္ကိုက ေရခ်ိဳးမလို႔လားဟင္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္၍...
''ေၾသာ္...ဟုတ္တယ္ေလ...ခရီးထြက္လာတာ တစ္ကိုယ္လံုး ဖုန္ေတြေပပြျပီး ဂ်ီးေစာ္နံေနတာ...မခ်ိဳးလို႔ မျဖစ္ဘူး''
ထိုAခါ စုလန္းလန္းက Aားတံု႔Aားနာေသာ AမူAရာျဖင့္...
''Aစ္ကို ဘယ္လိုမွ မေAာက္ေမ့နဲ႔ေနာ္...ကြၽန္ေတာ္လည္း ေရခ်ိဳးမလို႔...ဟို တစ္ေနရာရာကိုျဖစ္ျဖစ္ ေနေပးပါလားဟင္..
.ကြၽန္ေတာ္က Aိမ္မွာဆိုရင္ တစ္ေယာက္ထဲ ေရခ်ိဳးေနက်ဆိုေတာ့..ေဘးနားမွာ လူရွိေနရင္ မခ်ိဳးတတ္ဘူး''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ခရီးထြက္လာသည့္ တစ္လAတြင္း သူမ၏ ထူးဆန္းေသာ ၎AျပဳAမူကို သိရွိထားျပီျဖစ္၍ ျပံဳးရယ္ရင္း
...
''Aစ္ကိုလည္း စားေသာက္ဖို႔ ေတာေကာင္ရွာမလို႔...ျပန္လာမွပဲ ေရခ်ိဳးေတာ့မယ္...Aခုေတာ့ ညီေလးဖာသာ ေAးေAး
ေဆးေဆး ေရခ်ိဳးေနရစ္ပါ''
စုလန္းလန္းသည္ ေခါင္းညိတ္ကာ...
''ဟုတ္ကဲ့ Aစ္ကိုၾကီး''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ လွည့္ထြက္သြားမည္Aျပဳ တစ္စံုတစ္ရာကို သတိရမိျပီး...
''ေၾသာ္ ဒါနဲ႔ ညီေလးကို သတိေပးရUီးမယ္...ေတာထဲဆိုေတာ့ သား႐ိုင္းေကာင္ေတြနဲ႔ မျမင္ရတဲ့ Aႏၲရာယ္ေတြ ရွိေသးတ
ယ္..သိပ္မေပါ့ဆနဲ႔...Aေရးၾကံဳရင္ ေAာ္ျပီး Aခ်က္ေပးလိုက္...ေနာက္ျပီးေတာ့ ေရၾကာၾကာခ်ိဳးရင္လည္း AေAးပတ္လိ
မ့္မယ္ေနာ္...သတိထား''
''ေကာင္းပါျပီ Aစ္ကိုၾကီး''
စုလန္းလန္းလည္း ေခါင္းတညိတ္ညိတ္ ေျဖၾကားရင္းမွ ေရွာင္ခ်ဴး၏ Aလိုက္သိမႈကို ေက်းဇူးတင္သြားသည္။
''Aစ္ကိုသြားျပီ''
ေျပာေျပာဆိုဆို ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aရိပ္ပမာ နက္႐ႈိင္းေသာ ေတာAုပ္ထဲသို႔ ေျပးဝင္သြားေလ၏။ သူထြက္ခြာသြားသည္ကို
စုလန္းလန္းသည္ မ်က္စိတစ္ဆံုး ၾကည့္႐ႈေနသည္။ လံုးဝေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့မွ သက္ျပင္းေလး႐ႈိက္ကာ ခပ္တိုးတိုးေ
လး ေရရြတ္မိလုိက္၏။
Page 702
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ဟူး...ေတာ္ပါေသးရဲ႕''
ထို႔ေနာက္တြင္ ဓားရွည္ႏွင့္ ခရီးေဆာင္Aိတ္ကို စမ္းေခ်ာင္းေဘးရွိ ေက်ာက္တံုးၾကီးေပၚ၌ တင္ထားလိိုက္သည္။ ယင္းေ
နာက္ Aိတ္ကိုဖြင့္၍ Aသင့္ဝယ္ထားေသာ Aဝတ္Aစားသစ္တစ္စုံကို ထုတ္ယူလုိက္ေလသည္။ ျပီးလွ်င္ျပီးခ်င္း ပတ္ဝန္
းက်င္ကို မ်က္စိကစား၍ ၾကည့္႐ႈေလ၏။ မည္သူမွ်မရွိဘဲ တိတ္ဆိတ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရေတာ့မွ ထံုးထားေသာ ဆံပင္ကို
ေျဖလိုက္ကာ Aဝတ္Aစားမ်ားခြၽတ္ျပီး ေရတံခြန္ေAာက္မွ ေရAိုင္ထဲသို႔ ခုန္ဆင္းလုိ္က္သည္။
''ေဝး...ေဟး...ေဟး''
သူမသည္ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ပမာ ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးတူးစြာ ေAာ္ဟစ္ျပီး ေရႊငါးေလးAလား လွပစြာ ကူးခတ္၍ ေရက
စားေနေလေတာ့သည္။ ပန္းတစ္ေထာင္ေတာင္ကုန္း၌ ေနစU္ကထက္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ရွိလွသျဖင့္ ေပ်ာ္ရႊင္မိသည္။
ေAးျမေသာ ေရမ်ားကလည္း စိတ္ႏွလံုးကို ၾကည္ႏူးလန္းဆန္းသြာကာ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္မႈမ်ားကိုပင္ ေျပေပ်ာက္သြားေစ
၏။ Aကယ္၍ တစ္စံုတစ္ေယာက္သာ ေရခ်ိဳးေနေသာ သူမကို ျမင္သြားပါက မိုးက်နတ္သမီးေလး လူ႔ျပည္သို႔ သက္ဆင္း
၍ ေရကစားေနသည္ဟုပင္ ထင္မွတ္မိေပမည္။ စုလန္းလန္းသည္ကား ပတ္ဝန္းက်င္မွ AရာAားလံုးကို ေမ့ေလ်ာ့၍ လွပ
စြာကူးခတ္ကာ ေရကစားလ်က္ရွိေနသတည္း။
©©©©©©©©©©©©©©©©©©©

''မင္းဘယ္ေျပးမလဲကြ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ခ်ံဳAကြယ္တစ္ခုမွေန၍ ခပ္တိုးတိုးေရရြတ္ေျပာလုိက္သည္။ သူ႔ေရွ႕တြင္ ရွိေနသည္က ယုန္၄ေကာင္။ ေ
ခါင္းငံု႔၍ ျမက္စားေနေလ၏။ သူ၏ ကုိယ္ေဖာ့ပညာေၾကာင့္ ရွိေနမွန္း မသိၾကေခ်။ ထို႔ေနာက္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aတြင္းAား
စုစည္း၍ ညာလက္ေခ်ာင္းမ်ားကို လႈပ္ရွားလိုက္ေလသည္။
''ရႊီး...ရႊီး''
မျမင္ရေသာ Aတြင္းAားလႈိင္းတစ္ခု ထြက္ေပၚလာျပီး ယုန္၄ေကာင္၏ ခႏၶာကိုယ္ကို ထြင္းေဖာက္ကာ တံုးခနဲ လဲက်ေ
သဆံုးေစေတာ့သည္။
''ေလနတ္ဘုရားသိုင္းရဲ႕ သ႑ာန္မဲ့နတ္လက္ေခ်ာင္း တိုက္ကြက္က Aေတာ္ေၾကာက္စရာေကာင္းပါလား''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ တစ္ကိုယ္တည္း မွတ္ခ်က္ခ်ရင္းမွ ယုန္ေသမ်ားကို ခ်ည္ေႏွာင္ရန္ ႏြယ္ၾကိဳးမ်ားကို ေလသံလ်က္ လ
က္ဝါးေစာင္းျဖင့္ ျဖတ္ယူလုိက္သည္။ ထို႔ေနာက္ က်နေသခ်ာစြာျဖင့္ ယုန္ေသေလးေကာင္၏ ေျခေထာက္မ်ားကို ခ်ည္ေႏွ
ာင္လုိက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ မယူျပီး စုလန္းလန္းရွိရာ ေရတံခြန္ဆီသို႔ ေလွ်ာက္လွမ္းေလေတာ့၏။ လြန္ခဲ့သည့္ ၁၀ႏွစ္
ေက်ာ္က ေတာၾကက္တစ္ေကာင္ကိုပင္ မဖမ္းနုိင္ခဲ့ေသာ သူသည္ ယခုမူ ယုန္၄ေကာင္ကို ေAးေဆးစြာပင္ ဖမ္းယူနုိင္ေ
လသည္။ ထိုစU္ကAျဖစ္ကို သတိရ၍ သေဘာက်စြာျဖင့္ ရယ္ေမာမိ၏။ သူသည္ ကိုယ္ေဖာ့ပညာျဖင့္ ေျပးလႊားရင္း ေရ
တံခြန္ေAာက္ရွိ ေရAိုင္ထဲ၌ ျမဳပ္ခ်ည္ေပၚခ်ည္ျဖင့္ ေရကစားေနေသာ စုလန္းလန္းကို ဝိုးတဝါးေတြ႕ရေသာ္ စိတ္ကူးAၾ
ကံတစ္ခု ေပၚလာသည္။
''Aင္း...ညီေလးလန္းလန္းကေတာ့ တစ္ေယာက္ထဲ ေပ်ာ္ျပီးေတာ့ ေရကစားေနတယ္...သူမသိေAာင္ စေနာက္Uီးမွပဲ''
ထိုAၾကံAစည္ကို စတင္Aေကာင္Aထည္ေဖာ္ေလသည္။ Uီးစြာ သူ႔ကို မျမင္ေAာင္ ကိုယ္ေဖာ့ပညာျဖင့္ ေရတံခြန္ေနာ
က္သို႔ လွစ္ခနဲ ေျပးသြားလုိက္၏။ သူ႔ကိုယ္ေဖာ့ပညာသည္ ျပိဳင္ဘက္ကင္းျဖစ္ေနသည္ကတစ္ေၾကာင္း၊စုလန္းလန္းကလ
ည္း မည္သူတစ္Uီးတစ္ေယာက္မွ်မရွိဟု ယူဆထား၍တစ္ေၾကာင္း သတိမျပဳမိလုိက္ေခ်။
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ယုန္ေသ၄ေကာင္ကို စမ္းေခ်ာင္းေဘး၌ Aသာခ်၍ ေရAိုင္ထဲသို႔ ဆင္းသက္ေလသည္။ တေဝါေဝါ စီး
Page 703
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
က်ေနေသာ ေရသံမ်ားက သူ၏ လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ဖံုးကြယ္ေပးသလို ျဖစ္ေန၏။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aတတ္နုိင္ဆံုး ညင္သာ
စြာျဖင့္ စုလန္းလန္းရွိရာသို႔ ကူးခတ္လုိက္ေလသည္။ သူမ၏ AေနAထားAရ ေရွာင္ခ်ဴးကို ေက်ာေပးထားလ်က္ ရွိေန
သည္။ ေနာက္တြင္ လူတစ္ေယာက္ ခ်U္းကပ္လာေၾကာင္း သူမ မသိပါေခ်။ Aေမႊးနံ႔သာရည္မ်ားျဖင့္ ေခါင္းေလ်ွာ္၍ ကို
ယ္လက္သန္႔စင္ေန၏။ ႏႈတ္မွလည္း Aသံေသးေလးျဖင့္ သီခ်င္းေလးမ်ား ဆိုညည္းေနေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူမေ
နာက္ေက်ာကိုၾကည့္၍ ဇေဝဇဝါျဖစ္ကာ စိတ္ထဲ၌ တစ္မ်ိဳးတစ္မည္ ခံစားလုိက္ရသည္။ သို႔ေသာ္ သူသည္ တစ္ခ်က္ျပံဳးလို
က္ရင္း...
''ဟင္း...ဟင္း...ညီေလးလန္းလန္းရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ကေတာ့ မိန္းကေလးက်ေနတာပဲ...ေသးေသးသြယ္သြယ္နဲ႔...Aသံက စူး
စူးေလးဆိုေတာ့ မိန္းကေလးနဲ႔ ပိုတူတယ္''
ဟု မွတ္ခ်က္ခ်ကာ ေရငုပ္၍ ကူးခတ္သြားေလ၏။ စုလန္းလန္းက ဘာဆိုဘာမွမသိဘဲ သီခ်င္းေလးမ်ား ဆိုညည္းေနသ
ည္။
''ေတာင္ျပာတန္းAလွ××××မိုးစက္ေလတို႔×××လြင့္ကာေမ်ာေန×××စီးခ်က္ညီညီ×××Aိုဘယ့္ ေလညင္း×××''
ထိုစU္မွာပင္ ႐ုတ္တရက္ သူမAေနာက္မွ ေရပြက္သံ ထြက္ေပၚသြား၏။
''ဗြမ္း''
တဆက္တည္းမွာပင္ လက္ၾကမ္းၾကီးႏွစ္ဖက္က သူမကို ေနာက္ေက်ာမွ သိုင္းဖက္လုိက္ေလ၏။
''Aမယ္ေလး''
႐ုတ္တရက္ သူမသည္ ထိတလ
္ န္႔တၾကား ေAာ္ဟစ္မိသည္။
''ညီေလး...မင္းဘာေတြလုပ္...လုပ္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စကားဆံုးေAာင္ပင္ မေျပာနုိင္လုိက္။
''လႊတ္...လႊတ္...လူယုတ္မာ ကြၽန္မကိုလႊတ္ေပး''
''ဟာ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aလြန္တရာ တုန္လႈပ္သြားမိျပီး ကပ်ာကယာ လႊတ္ေပးလုိက္သည္။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူေပြ႕ဖ
က္မိသည္မွာ ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္ ခႏၶာကိုယ္မဟုတ္ဘဲ ႏူးညံ့Aိစက္သည့္ မိန္းမပ်ိဳတစ္ေယာက္၏ Aဝတ္မဲ့ ခႏ
ာကိုယ္ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္။
''ျဖန္း...ျဖန္း...ျဖန္း''
ထိုသူမက ႐ုတ္တရက္ ဆက္တုိက္ဆိုသလို ၃ခ်က္ဆင့္၍ သူ၏ပါးကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ ႐ိုက္ခ်လိုက္ျခင္းပင္။ ထို႔ေနာက္ ၾ
ကဴၾကဴပါေAာင္ ငိုေႂကြးေလေတာ့သည္။
''Aီး...ဟီး...ဟီး''
''ရွင္မေကာင္းဘူး...ကြၽန္မကို ေစာ္ကားဖို႔ၾကံတယ္...လူယုတ္မာ''
''က်ဳပ္...က်ဳပ္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စကားဆက္မေျပာနုိင္ေAာင္ Aထစ္ထစ္Aေငါ့ေငါ့ ျဖစ္ေနမိသည္။ ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္ဟု သူ
သိထားေသာ စုလန္းလန္းသည္ မိန္းမပ်ိဳတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနသည္ကို သိလုိက္ေပရာ ဟုတ္မွ ဟုတပ
္ ါေလစ၊မိမိ လူမွားေ
နသလားဟု ေတြးမိကာ Aံ့ၾသတၾကီးျဖင့္ ေသခ်ာစူးစိုက္၍ ၾကည့္မိသည္။ စုလန္းလန္းကမူ မ်က္ေတာင္မခတ္တမ္း စိုကၾ္
ကည့္ေနေသာ ေရွာင္ခ်ဴး၏ Aၾကည့္ေၾကာင့္ သူမကို ေစာ္ကားျပဳက်င့္ေတာ့မည္ထင္ကာ ေၾကာက္ရြံ႕တုန္လႈပ္စြာျဖင့္ ေ
နာက္ဆုတ္သြားသည္။ တျဖည္းျဖည္း ေရတိမ္ပိုင္းသို႔ ေရာက္သြားသျဖင့္ ျဖဴစင္ဝင္းမြတ္ေသာ Aသားစိုင္မ်ားပင္ ေပၚလု
Page 704
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
လုျဖစ္သြား၍ ရွက္ရြံ႕သြားျပီး ကပ်ာကယာ ေရထဲသို႔ Uီးေခါင္းေပၚ႐ံု ထိုင္ခ်လုိက္၏။
''ရွင္...ရွင္...ဘာျဖစ္လို႔ ကြၽန္မကို ၾကည့္ေနတာလဲ...ကြၽန္...ကြၽန္မကို ေစာ္ကားရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသမွာေနာ္''
Aထစ္ထစ္Aေငါ့ေငါ့ႏွင့္ ေျပာလုိက္ေသာ သူမ၏စကားေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မိမိ၏ ပစၥဳပၸန္Aျဖစ္ကို သတိျပဳမိျပီး မ်
က္ႏွာရဲခနဲ ျဖစ္သြားမိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မ်က္ႏွာကို လက္ဝါးျဖင့္ကာ၍ တံေတြးမ်ိဳခ်ကာ...
''က်ဳပ္...က်ဳပ္ကို တစ္မ်ိဳးမထင္လိုက္ပါနဲ႔...မိန္း...မိန္းကေလး...မင္း...မင္းက...ညီ...ညီေလးလန္းလန္း Aစစ္လားဟင္''
သူ၏ Aေမးစကားေၾကာင့္ စုလန္းလန္း စိတ္တိုသြားသည္။ ဤေနရာ၌ သူမAျပင္ မည္သူမွ ရွိမေနေပ။ သူ႔ေမးခြန္းက ေၾ
ကာင္ေတာင္နုိင္လွသည္။ စိတ္ရွိလက္ရွိ လက္ဝါးစာ ထပ္ေကြၽးျခင္းေသာ္လည္း မလုပ္ဝံ့။ သူမAျဖစ္သည္ Aေတာ္ဆိုးေ
န၏။ Aဝတ္Aစားမ်ားက ကုန္းေပၚမွာရွိေန၍ ေရွာင္ခ်ဴးေရွ႕၌ ထယူရန္ Aဆင္မေျပလွေပ။ ထို႔ျပင္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူမ
ထက္ သိုင္းပညာAဆင့္Aတန္း ျမင့္မားေၾကာင္းကို သိရွိထားရာ ယခုကဲ့သို႔ လူသူကင္းေဝးသည့္ ဤေတာေတာင္ထဲ၌
သိုင္းပညာAားကိုးျဖင့္ Aတင္းAဓမၼျပဳလုပ္လာလွ်င္ဟူေသာ Aေတြးတို႔က ဖိစီးလာ၍ ေၾကာက္ရြံ႕ကာ ကတုန္ကယင္ေ
လး ျဖစ္လာေတာ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ငိုေႂကြးမိျပီး...
''Aီး..ဟီး..ဟီး..ရွင္...ရွင္...ကြၽန္မကို မၾကည့္နဲ႔...ဟိုဘက္လွည့္...ကြၽန္မ Aဝတ္Aစားေတြ ဝတ္ခ်င္တယ္''
မ်က္ရည္မ်ား စီးက်လာျပီး ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္စြာျဖင့္ ေျပာလုိက္ေသာ သူမ၏ စကားေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aလြန္Aမ
င္း Aားတံု႔Aားနာျဖစ္ကာ ခ်က္ခ်င္း ေနာက္လွည့္၍ ေက်ာေပးထားလုိက္၏။ သူ႔တစ္ကိုယ္လံုးလည္း တုန္ယင္သြားသည္။
Aိပ္မက္လားတကယ္လားပင္ မသဲကြဲေတာ့။ စုလန္းလန္းသည္ ေက်ာေပးထားေသာသူ႔ကို စိတ္ခ်ေသးပံုမရ။
''ရွင္...ရွင္...ခိုးမၾကည့္နဲ႔...မဟုတ္ရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသပစ္မွာ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ တံေတြးမ်ိဳခ်၍ ေခါင္းယမ္းကာ...
''မ...မ...မၾကည့္...မၾကည့္ပါဘူး...ညီေလး...Aဲ...Aဲ...မိန္းကေလး''
ဟု Aထစ္ထစ္Aေငါ့ေငါ့ႏွင့္ ေျဖၾကားမိသည္။ စုလန္းလန္းသည္ ခ်က္ခ်င္းၾကီး စိတ္မခ်ေသးေခ်။ ေသခ်ာလွည့္ၾကည့္လွ
ည့္ၾကည့္လုပ္ျပီး Aကဲခတ္ေနမိ၏။ Aတန္ၾကာေAာင္ မလႈပ္မယွက္ျဖင့္ ေက်ာက္႐ုပ္ပမာ ျငိမ္သက္ေနသည္ကုိ ေတြ႕ရေ
တာ့မွ စိတ္ခ်သြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကပ်ာကယာ ကုန္းေပၚေျပးတက္သြားျပီး Aဝတ္Aစားမ်ားကို ဝတ္ဆင္ေလေတာ့သ
ည္။ Aသံဗလံမ်ားၾကားေနရ၍ Aဝတ္ဝတ္ေနေၾကာင္း သိရွိသျဖင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ လံုးဝလွည့္မၾကည့္ရဲေခ်။ တျဖည္းျဖ
ည္း Aသံမ်ား ျငိမ္သက္သြားေတာ့မွ...
''ညီေလး...Aဲ...Aဲ...မိန္းကေလး...Aဝတ္Aစား ဝတ္ျပီးျပီလားဟင္''
စုလန္းလန္းသည္ ျပန္မေျဖ။
''က်ဳပ္ေတာင္းပန္ပါတယ္''
ေနာက္ထပ္တဖန္ ေျပာလိုက္ေသာ္လည္း သူမသည္ တစ္ခြန္းမွ် ျပန္မေျပာေသး။ ထို႔ေၾကာင့္ တတိယAၾကိမ္Aျဖစ္ ေမးျ
မန္းလုိက္ေလသည္။
''Aစ္ကို မိန္းကေလးမွန္းမသိလို႔ စေနာက္မိတာပါ...ေနာက္လွည့္လို႔ ရျပီလားဟင္''
ထိုAခါ တုန္႔ျပန္သံAစား ငို႐ႈိက္သံမ်ားသာ ထြက္ေပၚလာေခ်သည္။
''Aစ္ကိုလွည့္ၾကည့္ျပီေနာ္''
ေရွာင္ခ်ဴးက ထပ္မံ၍ ေမးလုိက္ေသာAခါ...
''Aဟင့္...''
သူမထံမွ ငို႐ႈိက္သံသာ ထပ္မံတုန္႔ျပန္လာသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးလည္း မရဲတရဲျဖင့္ ေနာက္လွည့္ၾကည့္ေသာAခါ Aျဖဴဝတ္စံု
Page 705
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဝတ္ထားျပီး ဆံပင္ရွည္မ်ား ျပန္႔က်ဲေန၍ ေက်ာေပးထားေသာ စုလန္းလန္းကို ေတြ႕ရေခ်သည္။ သူမသည္ ေက်ာက္တံုးၾ
ကီးကိုမွီ၍ ေခါင္းငံု႔ငိုေႂကြးေနေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေရAိုင္ထဲမွတက္၍ Aနား၌ရပ္ကာ မည္သို႔စကား စဆိုရမွန္းမ
သိ ျဖစ္ေနမိသည္။ ထိုAခ်ိန္တြင္ စုလန္းလန္း၏ တိုးညွင္းေသာ စကားသံေလးထြက္ေပၚလာသည္။
''ရွင္...ရွင္...ကြၽန္မ မိန္းကေလးမွန္းသိလို႔ ေရခ်ိဳးတာကို ေစာေစာကတည္းက ေခ်ာင္းၾကည့္ေနတာ မဟုတ္လား''
ထိုစကားေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မ်က္လုးံ ျပဴးက်ယ္သြားျပီး ကပ်ာကယာ ျငင္းပယ္လုိက္သည္။
''ဟာ...မ...မဟုတ္ပါဘူး မိန္းကေလး...က်ဳပ္က မင္းကို မိန္းကေလးမွန္းမသိလို႔ ယုန္ဖမ္းတာ ျပန္လာရင္းနဲ႔ ေနာက္ေျပာ
င္လိုက္တာပါ''
စုလန္းလန္းသည္ မည္သုိ႔မွ်ျပန္မေျပာေသး။ သူမသည္ ေရွာင္ခ်ဴးႏွင့္ ခရီးထြက္စU္တစ္လAတြင္း သူ႔Aက်င့္စရိုက္တစ္ခ်ိဳ
႕ကို သိရွိထား၍ စိတတ
္ ြင္းမွ လက္ခံသြားသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ပ်ာယာခတ္သြားျပီး...
''က်ဳပ္..က်ဳပ္..တကယ္ပဲ..ေတာင္း...ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ''
ဟုဆိုလုိက္ေလရာ သူမသည္ ႐ႈိက္သံႏွင့္Aတူ...
''ကြၽန္မ ၃ႏွစ္သမီးကတည္းက ေမေမ မရွိေတာ့လို႔ Aိမ္ေဖာ္ေဒၚေဒၚၾကီးေတြကပဲ ေစာင့္ေရွာက္ေပးခဲ့ရတာ...သူတို႔ကလြဲ
လို႔ ကြၽန္မရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ကို ဘယ္သူမွ မျမင္ခဲ့ဘူး...ရွင.္ ..ရွင္ကေတာ့...ၾကည့္႐ံုမကဘူး...ဖက္ျပီးေတာ့...''
စုလန္းလန္းသည္ စကားမဆက္နုိင္ေတာ့။ ရွက္ရြံ႕စိတ္ေၾကာင့္ မ်က္ႏွာေလးနီရဲသြား၏။ ထို႔ေနာက္ ငို႐ႈိက္ေလေတာ့သ
ည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္လည္း ေစာေစာက Aျဖစ္Aပ်က္ကို ျပန္ေတြးမိျပီး ကတုန္ကယင္ျဖစ္သြားကာ ႏွလံုးခုန္ျမန္သြားေ
တာ့သည္။
''က်ဳပ္...က်ဳပ္...ဘယ္လိုေတာင္းပန္ရမလဲ မိန္းကေလး''
ေလသံကို ၾကိဳးစားထိန္းေျပာရင္းမွ ေမးျမန္းလုိက္ရာ စုလန္းလန္းသည္ မည္သို႔မွ် ျပန္မေျဖ။ ကိုယ္လံုးကေလး သိမ့္ကနဲ
လႈပ္ခါသြားေAာင္ ငို႐ႈိက္ေနေလ၏။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူမကိုၾကည့္၍ လြန္ခဲ့သည့္ ၄ႏွစ္မွ က်ံဳးထံုးေျပာခဲ့သည္တို႔ကို ျပ
န္လည္Aမွတ္ရသြားမိသည္။ ထိုစU္က...။
မရဏေရတံခြန္နားတြင္ သူသိုင္းေလ့က်င့္ျပီး ေခတၱAေမာေျဖခ်ိန္၌...။
©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©

''ညီေလး နားUီးကြာ...Aရက္ေသာက္လွည့္''
က်ံဳးထံုးက ေAာ္ေျပာသျဖင့္ သူသည္ ျမက္ခင္းေပၚ၌ ေျခပစ္လက္ပစ္ လွဲခ်လုိက္သည္။
''ေရာ့...ဖမ္းထား''
Aရက္ထည့္သည့္ ဘူးသီးေျခာက္ကို လွမ္းေပးလုိက္သျဖင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ ညွပ္ဖမ္းျပီးလ်ွင္ Aေပၚေျ
မွာက္လုိက္ကာ ဘူးဝကို ပါးစပ္၌ ေတ့လိုက္ေလ၏။ ထိုAခါ Aရက္မ်ားသည္ ပါးစပ္တြင္းသို႔ ေတာက္ေလွွ်ာက္ စီးက်
သြားသည္။ ခ်ိဳခါးခါးႏွင့္ ပူရွိန္းရွိန္းAရက္တို႔က လည္ေခ်ာင္းတစ္ေလွ်ာက္ ျဖတ္သန္းသြား၏။ ထိုAရက္သည္ကား ပ်ားရ
ည္ျဖင့္ သမားေတာ္သိုင္းသမားၾကီး ေဖာ္စပ္ထားသည့္ Aရက္တစ္မ်ိဳး ျဖစ္ေလသည္။ Aမ်ိဳးသားမ်ားAတြက္ Aားေဆး
တစ္မ်ိဳးျဖစ္ျပီး သူေဌးသူႂကြယ္မ်ားပင္ တစ္Aိုးကို ေရႊႏွစ္က်ပ္သားေပး၍ ဝယ္ယူၾကသည္။ သို႔တုိင္ သမားေတာ္သိုင္းသ
မား က်ံဳးမိန္က ေတာ္႐ုံႏွင့္ မေရာင္းေခ်။ လံုျခံဳစြာဖြက္ထားေသာ္လည္း က်ံဳးထံုးကမူ ရေAာင္ ခုိးယူေသာက္သံုးတတ္သ
ည္။
''ေၾသာ္...မိန္းမ...မိန္းမ''
Page 706
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
က်ံဳးထံုး၏ ညည္းညဴသံေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ တAံ့တၾသႏွင့္...
''Aစ္ကိုၾကီး မိန္းမ မယူတာ ဘာေၾကာင့္လဲ...သူတို႔က ႏွိပ္စက္ဖူးလို႔လား''
Aခ်စ္Aေၾကာင္း မသိေသးေသာ ေရွာင္ခ်ဴးက ေမးျမန္းရင္း Aရက္ဘူးကို ျပန္ေပးလုိက္ေလသည္။ က်ံဳးထံုးသည္ သက္ျ
ပင္း႐ႈိက္ရင္း...
''Aဲ့ဒီလိုေတာ့ မဟုတ္ဘူးကြာ...သူမ်ားေတြ ခံရဖူးလို႔ ငါလန္႔ေနတာကြ''
ဟုသာ ျပန္ေျပာလုိက္သည္။ ထို႔ေနာက္ Aရက္ဘူးကို ေမာ့ေသာက္ေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူ႔စကားကို မရွင္းေသာ
ေၾကာင့္ ထပ္ေမးမိ၏။
''ဘယ္သူေတြက ႏွိပ္စက္ခံရလုိ႔လဲ Aစ္ကိုၾကီး''
ထိုAခါ က်ံဳးထံုးသည္ မ်က္ႏွာ႐ႈံ႕မဲ့ကာ...
''Aမ်ားၾကီးေပါ့ကြာ...ငါသိုင္းေလာကထဲေလွ်ာက္သြားေတာ့ Aေတြ႕AၾကံဳAမ်ိဳးမ်ိဳး ရလုိက္တယ္...သိုင္းေလာကမွာ ေ
က်ာ္ၾကားေနတဲ့ ေယာက္်ားသားAမ်ားစုက မယားေၾကာက္ေတြခ်ည္းပဲကြ''
သည္စကားသာ လူေရွ႕သူေရွ႕ ေျပာပါက က်ံဳးထံုးကို ေသခ်ာေပါက္ ဝိုင္း႐ိုက္သြားေပလိမ့္မည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ျပံဳးရယ္၍
...
''ဟုတ္ရဲ႕လားဗ်ာ Aစ္ကိုၾကီး''
ဟု မယံုၾကည္နုိင္ဟန္ျဖင့္ ေမးလို္က္ေလရာ က်ံဳးထံုးသည္ မ်က္လံုးေမွးၾကည့္ျပီး...
''ညီေလး...မင္းက Aျပင္ေလာကမွာ သိပ္မက်င္လည္ဖူးေတာ့ လူ႔သေဘာေတြကို သိမွာမဟုတ္ဘူး...ငါမေရာက္ဖူးတဲ့
Aဖြဲ႕Aစည္းေတြ၊သိုင္းဂိုဏ္းေတြ မရွိသေလာက္ဘဲ...Uပမာ စႏၵာရဲတုိက္သခင္ ရဲ႕ထ်န္မင္းဆိုရင္ မယားေၾကာက္ၾကီး သူ႔
မိန္းမက AသံုးAျဖဳန္းလည္းၾကီးပဗ်ာ...ဒါေတာင္ က်န္ေသးတယ္ေနာ္...ဟိုင္ရွန္းဓားဂိုဏ္းခ်ဳပ္တို႔၊ေရႊနဂါးဂိုဏ္းခ်ဳပ္တို႔လ
ည္း Aဲ့ဒီAတိုင္းပဲ''
ဟု Aာေလးလွ်ာေလးသံႏွင္ ေျပာျပေလသည္။ က်ံဳးထံုးႏွင့္ ေနလာသည္မွာ ၆ႏွစ္ပင္ ရွိျပီျဖစ္၍ Aေၾကာင္းသိထားေခ်သ
ည္။ သူသည္ ရႊတ္ေနာက္ေနာက္ေနတတ္ေသာ္လည္း လိမ္မေျပာတတ္ေခ်။ သို႔ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ထိုစ
ကားမ်ားကို ယံုၾကည္မိ၏။
''Aစ္ကိုၾကီးနဲ႔ ပိုင္ရွင္းက ဘယ္လိုပတ္သက္တာလဲဟင္''
ေရွာင္ခ်ဴးက ျဗဳန္းစားၾကီး ေမးျမန္းလုိက္ေသာAခါ က်ံဳးထံုးသည္ မ်က္ႏွာရဲခနဲ ျဖစ္သြား၏။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aရက္ေသာ
က္ မ်ားသြား၍ျဖစ္ေပမည္ဟုသာ ထင္မွတ္မိသည္။
''Aဲ...Aဲ့ဒီကိစၥကို ေျပာရမွာလည္း ခက္တယ္ကြာ...ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔ဆိုင္ေတာ့ Aစ္ကိုလည္း မေျပာဝံ့ပါဘူး''
Aေၾကာင္းရင္း သိရေတာ့မည္ ဆိုကာမွ ဘူးခံလုိက္ေသာ က်ံဳးထံုးေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ နားေထာင္ရင္း မခ်င့္မရဲ ျဖ
စ္သြားမိ၏။
''Aစ္ကိုၾကီးကလည္း Aခ်င္းခ်င္းေတြပဲ...ကြၽန္ေတာ့ကို ညီAစ္ကိုလို သတ္မွတ္ရင္ ေျပာျပေပးသင့္တယ္''
ထိုသို႔ Aၾကပ္ကိုင္လုိက္ေတာ့မွ သက္ျပင္းခ်ျပီး ေလသံခပ္တိုးတိုးႏွင့္...
''ေကာင္းျပီေလ...ေျပာျပရတာေပါ့...ဒါေပမဲ့ ညီေလးတစ္သက္လံုး ဘယ္သူ႔ကိုမွ ျပန္မေျပာဖူးဆိုတာ ကတိေပးဖို႔ Aစ္ကို
ေတာင္းဆိုတယ္''
သူ၏ မ်က္ႏွာနီရဲေနျပီး ေဘးဘီကို ဂ႐ုတစိုက္ၾကည့္ကာ ဆိုလုိက္ျခင္းျဖစ္၍ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ တAံ့တၾသ ျဖစ္သြားမိသည္။
Aျမဲတမ္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေနတတ္ေသာ က်ံဳးထံုးသည္ Aဘယ္ေၾကာင့္ ယခုAခါမွ ရွက္သလိုလို ရြံ႕သလိုလို ျဖစ္ေနပါ
Page 707
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
သနည္း။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ပုတ္သင္လို ခ်က္ခ်င္းေခါင္းညိတ္၍..
''ကြၽန္ေတာ္ကတိေပးပါတယ္...မယံုရင္ က်ိန္ဆိုျပပါမယ္''
ေရွာင္ခ်ဴးက ညာလက္ဝါးျဖန္႔၍ က်ိန္ဆိုျပမည္Aျပဳ က်ံဳးထံုးက တားျမစ္လုိက္သည္။
''ညီေလးကို ယံုျပီးသားပါကြာ...Aဲ...Aစ္ကိုေျပာမယ့္ဟာကိုသာ ေသခ်ာနားေထာင္ေပေတာ့''
ဟုဆိုျပီး ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ဟန္႔ကာ...
''Aျဖစ္Aပ်က္က ဒီလိုကြ...သိုင္းေလာကမွာ ပိုင္ရွင္းက Aလွဂုဏ္ေၾကာင့္ မာန္တက္ေနခ်ိန္ေပါ့ကြာ...သူနဲ႔ ယွU္ျပိဳင္နုိ
င္တဲ့ သိုင္းသမားရွိရင္ လက္ထပ္ယူမယ္လို႔ ေျပာတယ္...သူ႔ကို ရွိန္ေနတဲ့Aျပင္ ေစာင္းသခင္ေက်ာက္လုဖုန္းကိုလည္း လ
န္႔ေနၾကေတာ့ ေတာ္႐ံုတန္႐ံုက မထိရဲဘူး...Aဲ့ဒီတုန္းက ငါ့Aသက္ ၃၀ေက်ာ္ပဲ ရွိေသးတာကြ...စိတ္ကူးေပၚလာျပီး ပိုငရ
္ ွ
င္းကို နည္းနည္းပါးပါး ပညာစမ္းၾကည့္Uီးမယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္မိတယ္...ဒါေၾကာင့္ ဟြားပိေတာင္ကို သြားမလို႔...ဒါေပမယ့္ ေစာ
င္းသခင္ကိုေတာ့ ေၾကာက္တယ္ကြ...ဟီး''
က်ံဳးထံုးက သြားျဖဲရယ္ေမာျပီး Aရက္တစ္က်ိဳက္ေမာ့ကာ...
''သူရွိမရွိ Aရင္ဆံုး သတင္းစံုစမ္းတယ္...ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ နယ္ျခားကို ခရီးထြက္သြားတယ္လို႔ သိလုိက္ရတယ္...ဒါေၾကာင့္
ငါလည္း ဟြားပိေတာင္ကို စိတ္ခ်လက္ခ် သြားတာေပါ့ကြာ...ေတာင္ေျခက ေတာAုပ္နား ေရာက္သြားေတာ့ ခ်ံဳပုတ္တ
စ္ခုကို ေတြ႕ရတယ္...ထူးျခားတာက ခ်ံဳပုတ္ေပၚက ေစာင္းေကာက္တစ္ခုပဲ...Aဲ့ဒီေစာင္းေကာက္ကေတာ့ ပိုင္ရွင္းကိုင္ေနၾ
က ေစာင္းေကာက္ေလးပဲကြ...ငါ့စိတ္ထဲ Aေတာ္Aံ့ၾသသြားတယ္...သိုင္းသမားဆိုတာ လက္နက္ကို ကိုယ္နဲ႔မကြာ ေ
ဆာင္ထားၾကတာ...ထူးထူးျခားျခား ခ်ံဳပုတ္ေပၚမွာ ေတြ႕လုိက္ရေတာ့ ပိုင္ရွင္းမ်ား ရန္သူနဲ႔တိုက္ခုိက္ရင္း က်န္ေနခဲ့တာ
လားလို႔ ေတြးမိျပီး စိတ္ဝင္စားသြားတယ္...Aဲ့...Aဲ့ဒါ..သိခ်င္ေဇာနဲ႔ ေစာင္းေကာက္ေလးကို ယူျပီး ေရွ႕တိုးလုိက္ေတာ့ ေ
Aာက္မွာ ခ်ိဳင့္ၾကီးျဖစ္ေနတာ ေတြ႕ရတယ္...ငါလည္း Aခန္႔မသင့္ေတာ့ ေစာင္းေကာက္ၾကီးကိုင္ျပီး လိမ့္က်သြားတာေပါ့
ကြာ''
ေျပာရင္းဆိုရင္း ဘူးသီးေျခာက္ခြံကိုင္ထားေသာ က်ံဳးထံုး၏လက္မွာ တဆတ္ဆတ္တုန္လာသည္။ ဆက္ေျပာရန္ Aေ
တာ္ေလး စိတ္လႈပ္ရွားေနပံုရ၏။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူေျပာမည့္Aေၾကာင္းAရာမ်ား၌ စိတ္ဝင္စားေနမိ၍ Aေလာတၾကီး ေ
မးလုိက္မသ
ိ ည္။
''Aဲ့ဒါနဲ႔ ဘာျဖစ္သြားတာလဲ Aစ္ကိုၾကီး''
က်ံဳးထံုးသည္ တံေတြးတစ္ခ်က္ျမိဳခ်ျပီးမွ...
''ေAာက္မွာ ခပ္ေလွ်ာေလွ်ာနဲ႔ ခ်ိဳင့္ၾကီးတစ္ခုကြ...Aထဲမွာ ေရေတြရွိေနတယ္...ငါလည္း ေရထဲလိမ့္က်သြားတာ ျဖစ္ခ်င္
ေတာ့ ပိုင္ရွင္းက ေရခ်ိဳး ျပီးသြားလို႔ ကုန္းေပၚတက္ေနျပီး Aဝတ္Aစားယူဖို႔ မတ္တတ္ရပ္ေနခ်ိန္မွာ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆုင
ိ ္
ငါကလည္း သူနဲ႔ လံုးေထြးျပီး ေရထဲက်သြားတယ္...Aဲ့ဒီမွာ...Aဲ့ဒီမွာပဲကြာ''
က်ံဳးထံုး၏ မ်က္ႏွာသည္ Aလြန္တရာ နီရဲသြားျပီး လက္ႏွစ္ဖက္စလံုး ကတုန္ကရင္ျဖစ္သြား၏။ ေရွာင္ခ်ဴးလည္း စိတ္ထဲ
တြင္ ကြက္ကနဲ ျမင္ေယာင္မိျပီး သူ႔Aစား မ်က္လံုးျပဴးက်ယ္သြားေတာ့သည္။ က်ံဴးထံုးသည္ တုန္ယင္ေနေသာ လက္ေၾ
ကာင့္ Aရက္မ်ားပင္ ဖိတ္စင္ကုန္သည္။
''ငါ့...ငါ့တစ္ကိုယ္လံုး ဘယ္လိုျဖစ္သြားမွန္း မသိဘူး...ထူပူသြားတာပဲကြာ...ပိုင္ရွင္းကလည္း ေၾကာင္သြားတယ္...ေနာက္
ေတာ့ ငါ့ကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ ႐ိုက္လႊတ္လုိက္တာ...ငါ့ပါးႏွစ္ဖက္ ၃လၾကာမွ ေရာင္တာသက္သာသြားတယ္...Aဲ...သူလ
ည္း Aေတာ္ရွက္သြားတယ္...ငိုယိုျပီးေတာ့ လူယုတ္မာၾကီး သူမ်ားေရခ်ိဳးတာ ေခ်ာင္းၾကည့္တယ္လို႔ စြပ္စြဲတယ္...ငါလ
ည္း ဘယ္လို ရွင္းျပရမွန္း မသိေတာ့ဘူး...ေရထဲကေန ခ်က္ခ်င္းတက္ျပီးေတာ့ ေျပးတယ္...သူက ငါ့ကို ဘာလာလုပ္တာ
Page 708
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
လဲ တဏွာ႐ူး လူယုတ္မာၾကီးလို႔ ငိုရင္းေမးေတာ့ ငါလည္း ေျပာမိေျပာ ေျပာလုိက္တယ္...မင္းကို စိမ္ေခၚတယ္လို႔ ေျပာျပီး
ေတာ့ ရွက္ရမ္းရမ္းျပီး ေစာင္းေကာက္ကို ယူျပီးေျပးေတာ့တာပဲ...ေနာက္ေတာင္ လွည့္မၾကည့္ရဲဘူး...ခဏေနေတာ့ သူ
လည္း Aဝတ္Aစားဝတ္ျပီးလို႔ ခ်က္ခ်င္း ေနာက္ကေျပးလာတယ္...ငါကို႔ မေျပးနဲ႔လို႔ ေAာ္ေျပာတယ္...ငါလည္း သူေရ
ခ်ိဳးတာ ခိုးမၾကည့္ပါဘူးလို႔ ဘယ္လိုရွင္းျပရမွန္း မသိပါဘူးကြာ...Aဲ့ဒါနဲ႔ တုိက္ခုိက္ၾကေတာ့တာပဲ...Aကြက္၂၀ေက်ာ္ေ
လာက္ ျပိဳင္ျပီးေတာ့ သူ႐ႈံးသြားတယ္...ငါက သူ႔ေစာင္းေကာက္ကို ျပန္ေပးလုိက္တယ္...သူကေတာ့ ထုိင္ျပီး ငိုေနေတာ့
တာပဲ...ငါ့ကိုလည္းေျပာတယ္...ကြၽန္မခႏၶာကို္ယ္ကို ရွင္ျမင္ဖူးသြားတဲ့Aျပင္ သိုင္းျပိဳင္တာ နုိငသ
္ ြားလို႔ လက္ထပ္ယူပါလုိ႔
ေျပာတယ္ကြာ...ငါလည္း Aားနာသလို သူနဲ႔လည္း မ်က္ႏွာခ်င္း မဆိုင္ရဲဘူး...မင္းလည္း သိပါတယ္ကြာ ညီေလး...တ
စ္ခ်ိန္လံုး Aစ္ကိုက သူမ်ားကို ေနာက္ေျပာင္ရမွ ေက်နပ္တဲ့သူ...ဟိုသြားဒီသြားနဲ႔ ဂဏွာျငိမ္တာလည္း မဟုတ္ဘူး...ဘ
ယ္လိုလုပ္ျပီး Aိမ္ေထာင္မႈတစ္ခုကို နိုင္နင္းမွာလဲကြာ...ေနာက္ဆံုး ဟြားပိေတာင္ကေန ေျပးေတာ့တာပဲ...ပိုင္ရွင္းကေ
တာ့ သိုင္းေလာကကို သတင္းျဖန္႔လုိက္တယ္...က်ံဳးထံုးက ေစာင္းေကာက္ကို ခိုးယူရန္စျပီး စိမ္ေခၚတုိက္ခုိက္ရင္း Aကြ
က္၃၀Aတြင္း ႐ႈံးနိမ့္သြားျပီလို႔...ဘယ္လိုသေဘာနဲ႔ ေၾကျငာမွန္း Aစက ငါလည္းမသိဘူး...ေနာက္ေတာ့မွ သေဘာေပါ
က္မိတာ...Aျခားသိုင္းသမားေတြ သူ႔ကို မေႏွာင့္ယွက္ေတာ့ေAာင္ လုပ္ေဆာင္တဲ့သေဘာပဲေပါ့...သူ႔စကားAရ ငါက
သူ႔ရဲ႕...Aဲ...''
က်ံဳးထံုးသည္ ထစ္ေငါ့သြားျပီးမွ ေလပူတစ္ခ်က္မႈတ္ထုတ္ရင္း...
''Aဲ...ခင္ပြန္းေလာင္းျဖစ္သြားျပီေပါ့ကြာ...ဒီAေၾကာင္းေတြကို Aစ္ကိုၾကီးက်ံဳးမိန္ကိုေတာင္ ေျပာမျပဘူး...မင္းကေတာ့
သိလုိက္ရျပီပဲ''
က်ံဳးထံုး၏ စကားေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူ႔Aစား စိတ္႐ႈပ္သြားမိ၏။ ထို႔ေၾကာင့္...
''ဒါျဖင့္ Aစ္ကိုၾကီး...တကယ္လို႔သာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ငိုယိုျပီးေတာ့ စိတ္ဆိုးရင္ ဘယ္လိုေခ်ာ့ရမွာလဲဟင္''
ေရွာင္ခ်ဴး၏ စကားေၾကာင့္ က်ံဳးထံုးပင္ Aရက္သီးသြားေတာ့သည္။
''ဖူး...ဖ႐ူး''
''ငါ့ညီက ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ဘာျဖစ္လို႔ သိခ်င္တာလဲ''
ဟု ေမးလုိ္က္ရာ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ တစ္ခ်က္ျပံဳးလုိက္ျပီး...
''တကယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ကိုသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က စိတ္ဆိုးခဲ့ရင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမွန္းမသိ ျဖစ္မွာစိုးရတယ္''
ထိုAခါ က်ံဳးထံုးသည္ မ်က္လံုးျပဴးက်ယ္သြား၍...
''မိန္းကေလးေတြစိတ္က ခန္႔မွန္းရခက္တယ္ကြ...ငါလည္း ေကာင္းေကာင္းနားမလည္လို႔ မိန္းမ မယူရဲဘူး...မင္းေျပာမွ
Aခ်ိဳ႕စံုတြဲေတြရဲ႕Aေၾကာင္း သတိရလာျပီ...Aဲ...သူတို႔ကေတာ့ တစ္မ်ိဳးပဲ...သူတို႔ခ်စ္သူ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ စိ
တ္ဆိုးျပီး ငိုတယ္ဆိုရင္ ဖက္ပစ္လုိက္တာ''
လူပ်ိဳေပါက္Aရြယ္ ေရာက္ေနျပီျဖစ္ေသာ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မ်က္လံုးျပဴးက်ယ္သြား၍...
''ခင္ဗ်ာ ဖက္ပစ္လုိက္ရတယ္''
ဟု တAံ့တၾသ ေAာ္ေျပာမိသည္။ က်ံဳးထံုးသည္ ေခါင္းညိတ္၍...
''Aဲ...ဖက္ျပီးေတာ့ ညီမေရဆိုျပီး ဘာညာသာဓကာ ခြၽဲ႕ႏြဲ႕ေျပာရတာေပါ့ကြာ...A့ဲဒီလိုလုပ္ရင္ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ Aဆင္ေျ
ပသြားၾကတာပဲ...ငါကေတာ့ ပိုင္ရွင္းနဲ႔ သမီးရည္းစားမွ မဟုတ္တာ...သြားဖက္ရင္ ဟိုက ပါး႐ိုက္လႊတ္လုိက္မွာ က်ိန္းေ
သးတယ္...ေၾသာ္...ပိုင္ရွင္း...ပိုင္ရွင္း''
က်ံဳးထံုးသည္ ေကာင္းကင္ၾကီးကို ေမာ့ၾကည့္ရင္း ေရရြတ္ျပီးေနာက္...
Page 709
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ကဲ...မင္းလည္း သိုင္းဆက္က်င့္ေတာ့...မဟုတ္ရင္ ပ်ားေတြလႊတ္လုိက္မွာေနာ္''
''ဟုတ္ကဲ့ပါ Aစ္ကိုၾကီး''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္လည္း သိုင္းေလ့က်င့္မႈကို ျပန္စေလေတာ့၏။
''ဟူး...''
Aတိတ္က က်ံဳးထံုးစကားမ်ားကို ျပန္ၾကားမိျပီး သက္ျပင္းခ်မိသည္။ သူသည္လည္း က်ံဳးထံုးလိုမ်ိဳး ၾကံဳေတြ႕ေနရျပီ မဟု
တ္လား။ ထို႔ေၾကာင့္ သူကဲ့သို႔ ထေျပးရမလား၊သည္Aတုိင္းရပ္ေနရမလား မေတြးတတ္ေတာ့။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စုလန္းလ
န္းကို တစ္ခ်က္ၾကည့္၍...
''Aစ္ကိုဘယ္လိုလုပ္မွ ညီမခြင့္လႊတ္မွာလဲဟင္''
ဟု ေနာက္တစ္ၾကိမ္ေတာင္းပန္လုိက္၏။ သူမသည္ ကိုယ္လံုးကေလး သိမ့္ကနဲလႈပ္သြားေAာင္ ငို႐ႈိက္ေနဆဲပင္။ Aတန္ၾ
ကာမွ...
''ရွင္ကြၽန္မကို ကတိ၃ခုေပးရမယ္''
ဟု ဆိုလုိက္ေလသည္။
''ဟင္''
မည္သည့္ကတိစကားမ်ိဳး ေတာင္းဆိုမည္မသိေသး။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စိတ္လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ ႏွလံုးခုန္ျမန္လာ၏။ သူ မတ
တ္ႏိုင္သည့္ ကိစၥမ်ိဳးကို ေတာင္းဆိုလာလွ်င္ Aခက္သားေပမဟုတ္လား။ သုိ႔ေသာ္လည္း ႏႈတ္ကမူ...
''ေျပာပါမိန္းကေလး..က်ဳပ္ကတိေပးပါ?

#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၁၁၇)
(သန္ဘက္ခါျပန္တင္မည္)
ထိုAခါ စုလန္းလန္းသည္ ေခါင္းေလးေမာ့ျပီး ေစာင္းငဲ့ၾကည့္ေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴး ရင္တစ္ခ်က္ခုန္သြား၏။ Aငိုစြက္ေ
သာ သူမမ်က္ဝန္း၌ ပုလဲမ်က္ရည္မ်ား လွ်ံက်ေနသည္ မဟုတ္လား။
''ပထမ ကြၽန္မလည္ပတ္ခ်င္တဲ့ ေနရာေတြကို ပို႔ေပးရမယ္...ရွင္ကတိေပးႏိုင္လား''
ထိုစကားသည္ ေရွာင္ခ်ဴးAဖို႔ Aပန္းမၾကီးေခ်။ ခရီးစU္ ေႏွာင့္ေႏွးၾကန္႔ၾကာသြားႏိုင္သည္မွAပ သူလက္ခံႏိုင္သည့္ ကိစၥ
ပင္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ေခါင္းညိတ္လုိက္သည္။
''ကတိေပးပါတယ္ မိန္းကေလး...ဒုတိယတစ္ခုကေရာဟင္''
ဟု ဆိုလုိက္ေတာ့ သူမက...
''ကြၽန္မေတာင္းဆိုတဲ့Aခါ ရယ္စရာပံုျပင္ ေျပာျပရမယ္''
''Aလို''
ေရွာင္ခ်ဴး Aံ့Aားသင့္သြားမိသည္။ ဤမိန္းကေလးသည္ ကေလးဆန္လြန္းလွသည္တကား။ သို႔ေသာ္ ထိုကိစၥသည္ ရ
ယ္စရာေကာင္းသည္ဟု ဆိုႏိုင္ျငားလည္း Aခက္ၾကီးမဟုတ္၍ သေဘာတူလုိက္ေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္...
''လက္ခံပါတယ္...ေနာက္ဆံုးတစ္ခုကေရာ မိန္းကေလး''
ဟု ေခါင္းညိတ္ေျဖၾကားရင္း ေမးျမန္းလုိ္က္ေသာAခါ သူမသည္ တစ္ခ်က္ၾကည့္ျပီး မ်က္ႏွာနီျမန္းသြား၏။ ထို႔ေနာက္ ခ်
က္ခ်င္းဆိုသလို Aၾကည့္လႊဲလုိက္ေလသည္။ ျပီးမွ တုန္ရီေသာ ေလသံျဖင့္...
Page 710
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''Aဲ့...Aဲ့ဒါက Aေရးၾကီးဆံုးပဲ...ကတိမေပးႏိုင္ဘူးဆိုရင္ ေစာေစာက ႏွစ္ခ်က္ကိုပါ ႐ုတ္သိမ္းျပီး ကြၽန္မကိုယ္ကြၽန္မ သ
တ္ေသပစ္လုိက္မွာ''
ေရွာင္ခ်ဴး စိတ္ထဲ၌ ဘုရားတလိုက္မိသည္။ ထိုကတိစကားသည္ Aေတာ္Aေရးၾကီးေပမည္ဟု သဘာေပါက္သြား၏။ မ်
က္လံုးျပဴးက်ယ္သြားျပီး စိတ္လႈပ္ရွားမိကာ ထပ္တလဲလဲ တံေတြးမ်ိဳခ်မိေလသည္။ သိုင္းေလာကတစ္ခုလံုးကို ဖိန္႔ဖိန္႔တု
န္သြားေစေသာ ဂ႐ုဏာမဲ့ဓားသခင္ေခၚ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ယခုAခါဝယ္ က်ားေရွ႕ေရာက္ေသာ ယုန္သူငယ္AမူAရာႏွင့္ စု
လန္းလန္း၏ ႏႈတ္ထြက္စကားကို ထိတ္လန္႔တၾကား နားေထာင္ေနမိသည္။
''Aဲ့သည္လိုေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႔...ေျပာသာေျပာပါ ကတိေပးႏိုင္မွာပါ မိန္းကေလး''
ဟု ဆိုလုိက္ေလရာ စုလန္းလန္းသည္ ရွက္ရြံ႕စြာျဖင့္ ေခါင္းကေလးငံု႔၍ ႏွစ္ကိုယ္ၾကားေလသံျဖင့္...
''ရွင္...ရွင္ကြၽန္မကို လက္ထပ္ယူပါ''
''ဟင္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဖားျပဳပ္လည္ပင္းညွစ္သလို မ်က္လံုးျပဴးက်ယ္သြားျပီး ငယ္ထိပ္ေႁမြေပါက္ခံရသလို ခံစားရသည္။ က်ံဳးထံုး
၏ Aျဖစ္Aပ်က္ကို ျပန္သတိရ၍ ထိတ္လန္႔တၾကား ေနာက္ဆုတ္မိလိုက္ေတာ့သည္။ သိုင္းေလာကသို႔ က်င္လည္စU္က
စ၍ ဒုကၡမ်ိဳးစံု ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရသလို မိန္းကေလးမ်ားႏွင့္လည္း ကင္းကင္းရွင္းရွင္းေနတတ္ေသာ သူသည္ Aိမ္ေထာင္ျပဳမည့္
ကိစၥကို တစ္ခါမွ် မေတြးေတာမိ။ ထို႔ျပင္ ခ်င္းေရွာင္ေတာင္မွ ကိစၥမ်ားျဖစ္ပြားAျပီး Aခက္AခဲAလီလီႏွင့္ Aထင္လြဲမႈ
မ်ား၊တစ္နည္းAားျဖင့္ဆိုေသာ္ ဒုကၡဆူးမ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ေနေသာ သူ႔ဘဝခရီးၾကမ္းထဲသို႔ မည္သူ႔ကိုမွ ဆြဲမထည့္လိုေပ။
သူလိုမိန္းကေလးAား ပို၍ပင္ မေခၚေဆာင္လုေ
ိ ခ်။ ဤသည္မွာ သူ၏ စိတ္ထားပင္။ ေရွာင္ခ်ဴး AမူAရာေၾကာင့္ စုလန္း
လန္းသည္ တစ္မ်ိဳးတစ္မည္ထင္ကာ ဝမ္းနည္းသြားသည္။ သူစိမ္းေယာက္်ားပ်ိဳတစ္ေယာက္ေရွ႕၌ Aရွက္ရထားေသာ သူ
မလို မိန္းကေလးAဖို႔ ေလာကၾကီးတြင္ Aသက္မရွင္လိုေတာ့။ မိန္းကေလးမ်ားAဖို႔ Aရွက္သည္ Aသက္ထက္မကပင္
Aေရးၾကီးလွသည္ မဟုတ္လား။
''ကြၽန္မခႏၶာကိုယ္ကို ခင္ပြန္းကလြဲလို႔ ဘယ္သူမွ ျမင္ခြင့္မရွိဘူး...ေသတာပဲေကာင္းတယ္''
ေျပာေျပာဆိုဆို သူမသည္ ဓားရွည္ကို ထုတ္ယူ၍ ဝမ္းဗိုက္သို႔ ထိုးသြင္းလုိက္ေလသည္။ သို႔ေသာ္...။
''မလုပ္နဲ႔''
ေရွာင္ခ်ဴးက ေAာ္ေျပာျပီး လက္ေကာက္ဝတ္ကို ဖမ္းခ်ဳပ္ထားလိုက္သျဖင့္ သူမ၏ Aားထုတ္မႈမွာ Aရာမေရာက္ေတာ့။
''Aစ္..Aစ္ကို ညီ...ညီမကို လက္...လက္ထပ္ယူပါ့မယ္''
ေရွာင္ခ်ဴးက ေလသံကို ၾကိဳးစားထိန္းခ်ဳပ္ရင္း ေျပာလုိက္ေလရာ သူမသည္ တစ္ခ်က္မွ် ငို႐ႈိက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ခ
ပ္ရြံ႕ရြံ႕AမူAရာႏွင့္ ေရွာင္ခ်ဴးကို ေမာ့ၾကည့္ေလသည္။ သူမ၏ မ်က္လံုးေလးမ်ားသည္ ငိုေႂကြးထားေသာေၾကာင့္ မို႔Aစ္ေ
နျပီး တစ္မ်ိဳးခ်စ္စရာေကာင္းလွသည္။ ယခုAခါမွ ေရွာင္ခ်ဴးလည္း သူမAလွကို ေသေသခ်ာခ်ာ သတိထားမိ၏။ နက္ေ
မွာင္၍ ရွည္လ်ားေသာ မေျခာက္တေျခာက္ ဆံပင္မ်ားႏွင့္ ကပိုကယို လွပေနေသာ မ်က္ႏွာေလး၊ျဖဴေဖြးေသာ AသားA
ရည္ႏွင့္ Aခ်ိဳးAစားေျပျပစ္ေသာ ခႏၶာကိုယ္တို႔မွာ မိန္းမေခ်ာမိန္းမလွ Aဂၤါရပ္မ်ားျဖင့္ ျပည့္စံုေပ၏။ ထို႔ျပင္ နီေထြးေ
သာႏႈတ္ခမ္းႏွင့္ Aရည္လဲ့ေနေသာ မ်က္လံုးရြဲၾကီးမ်ားက သူမAလွေပၚ AယU္ဆင့္ထားသည့္Aလားပင္။ ေရွာင္ခ်ဴးသ
ည္ ေရAိုင္ထဲမွ Aျဖစ္Aပ်က္ကို ျပန္ေတြးမိျပီး ႏွလံုးခုန္ျမန္ကာ ရင္တလွပ္လွပ္ တုန္ခါသြားေလ၏။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္
စုလန္းလန္းထံမွ ပ်ံ႕လြင့္လာေသာ Aေမႊးနံ႔မ်ားေၾကာင့္ ၾကက္သီးေမႊးညွင္းမ်ားထလာကာ စိတ္မထိန္းႏိုင္ဘဲ ေပြ႕ဖက္ခ်
င္စိတ္ပင္ ျဖစ္ေပၚလာမိသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုသုိ႔လုပ္မိပါက ပိုမိုAထင္လြဲျပီး Aခြင့္Aေရးယူသည္ဟု ထင္သြားေပလိမ့္မ
ည္။ ႏွစ္Uီးစလံုးသည္ Aခ်စ္စိတ္ ႏိုးထစAရြယ္မ်ားျဖစ္ျပီး ယခုလို လူသူမ်ားႏွင့္ ဆိတ္ကြယ္ရာAရပ္၌ ေရာက္ရွိေနၾက၍
Page 711
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
စိတ္လႈပ္ရွားမိသည္မွာလည္း မဆန္းလွေပ။ မိန္းကေလးမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ပါက သူေတာ္စင္မ်ားထက္ပင္ ကင္းရွင္းေသာ
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မၾကံဳစဖူး Aထူးစိတ္လႈပ္ရွားေနသည္။ Aမွန္ေတာ့သူသည္ ရဟႏၲာ သူေတာ္စင္မဟုတ္။ ပုထုဇU္လူသား
တစ္ေယာက္ပင္ မဟုတ္လား။ စုလန္းလန္းသည္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ စူးစူးရဲရဲAၾကည့္ကို မရင္ဆိုင္ဝံ့ဘဲ ေခါင္းကေလးငံု႔ကာ...
''ရွင္...ရွင္ ကြၽန္မကို ရယ္စရာပံုျပင္ေလး ေျပာျပပါ''
ဟု ဆိုလုိက္ေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူမေတာင္းဆိုသည့္ ဒုတိယေျမာက္ကတိကို သတိရသြား၍...
''ေၾသာ္...Aင္း...Aဲ...ေျပာျပရမွာေပါ့''
သူ႔လို ဒုကၡခ်ည္း ရင္ဆိုင္ခဲ့ရသူတစ္ေယာက္Aဖို႔ Aရယ္Aျပံဳးနည္းခဲ့သည္။ တစ္ခ်ိန္လံုး ရန္ေႂကြးမ်ားျဖင့္ လံုးပန္းေနရသျ
ဖင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းပင္ မရွိသေလာက္ပင္။ ဂ႐ုဏာမဲ့ဟူေသာ သူ႔ကိုမွ ရယ္စရာပံုျပင္ ေျပာခိုင္းေနေလျပီ။ ကေလးဆန္လြန္းေ
သာ မိန္းကေလးပါတကား။ စိတ္ညစ္သြားေသာ္လည္း ေပးထားမိသည့္ ကတိAတိုင္း လုပ္ေဆာင္ရေတာ့ေပမည္။ သို႔ျဖစ္
၍ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူၾကားဖူး ဖတ္ဖူးေသာ ဟာသပံုျပင္မ်ားAား AေျပးAလႊား စU္းစားေနေလေတာ့သည္။ 'ေယာက္်ား
ႏွင့္မိန္းမမ်ားတြင္ မိန္းမမ်ားက A႐ံႈးမရွိေၾကာင္း'၊'သူမတို႔ေဖာက္ျပန္ျပီး ေမြးေသာကေလးသည္ မည္သို႔ဆိုေစကာမူ သူ႔ေ
သြးသားသာျဖစ္ေၾကာင္း'၊'တာဝန္ယူေပးရသည့္ ေယာက္်ားမ်ားကမူ မသိလိုက္မသိဖာသာျဖင့္ ႏြားျဖစ္ရေၾကာင္း'စသည္ျ
ဖင့္ က်ံဳးထံုးေျပာဖူးေသာ ဟာသပံုျပင္တစ္ခုကို ႐ုတ္တရက္ သတိရသြား၍...
''Aဲ...Aစ္ကိုၾကားဖူးတဲ့ ဟာသပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ရွိတယ္...''
ဟုဆိုျပီး စုလန္းလန္းကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ရာ စိတ္ဝင္တစား AမူAရာရွိေနသည္ကို ေတြ႕ရသျဖင့္ စကားဆက္လုိက္ေလ
၏။
''ဟိုတုန္းက ဖိုးAဆိုတဲ့Aတိုင္း Aလြန္Aတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရွိတယ္။သူ႔မိန္းမက နီနလ
ီ ို႔ ဆိုပါေတာ့။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္မွာ
ကံေကာင္းလို႔ေခၚတဲ့ သားေလးတစ္ေယာက္ရွိသတဲ့။Aသက္၆ႏွစ္ေရာက္ေနျပီ။စကားလည္းမေျပာေတာ့ မိဘေတြက နာ
မည္ၾကီးေဗဒင္ဆရာဆီ သြားေမးတာ။ကေလးAသက္ ၁၀ႏွစ္တိတိျပည့္တဲ့ Aခ်ိန္ကစျပီး နာမည္၃ခု ေခၚလိမ့္မယ္။Aေခ
ၚခံရတဲ့သူ ၃ေယာက္စလံုး ေသလိမ့္မယ္လို႔ ေဗဒင္ဆရာက ေဟာကိန္းထုတ္လုိက္ေတာ့ လင္မယားႏွစ္ေယာက္စလံုး လ
န္႔သြားၾကတယ္..Aဲ...''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စကားရပ္ျပီး စုလန္းလန္းကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ေလရာ မ်က္လံုးေလးAဝိုင္းသားျဖင့္ၾကည့္၍ နားစိုက္ေထာင္
ေနသည္ကိုေတြ႕ရ၏။ မသိမသာ က်ိတ္၍သက္ျပင္း႐ႈိက္လိုက္မိသည္။ သူမႏွင့္ေတြ႕ခါမွ မိမိသည္ Aလိုလိုေနရင္း ေပ်ာ္ေ
တာ္ဆက္ေပးရေသာ ပံုေျပာသူၾကီး ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္ေနေခ်ျပီ။
''ကေလးလည္း ၁၀ႏွစ္ျပည့္ေတာ့ ဘိုးဘိုးလို႔ေခၚတယ္။မၾကာပါဘူး။ဖိုးAရဲ႕ ေယာကၡထီးၾကီး ရက္ပိုင္းAတြင္း ေကာ
က္ကာငင္ကာ ဆံုးသြားတယ္။ေနာက္တစ္ခါ ဘြားဘြားလို႔ ေခၚျပန္ေတာ့ ဖိုးAရဲ႕ ေယာကၡမၾကီး တစ္ရက္ျပည့္တာနဲ႔ ေသ
ဆံုးသြားျပန္တယ္။တစ္ေန႔ ဖိုးA မိန္းမက ေစ်းသြားဝယ္ေတာ့ Aိမ္ေစာင့္ဖို႔ ဖိုးAနဲ႔ ကေလးပဲ က်န္ေနရစ္တယ္...ကေလး
က ေဆာ့ေနရင္း ႐ုတ္တရက္ Aေဖလို႔ ေခၚလိုက္တာ ဖိုးAလည္း ေၾကာက္သြားျပီးေတာ့ မၾကာခင္ ေသရေတာ့မွာပဲဆိုျ
ပီး Aိပ္ရာေတြက်က်နနခင္း ေသမယ့္Aခ်ိန္ေစာင့္ေနတယ္။ခဏေနေတာ့ သူ႔မိန္းမ နီနီ Aိမ္ျပန္ေရာက္လာတယ္။သူ႔ေ
ယာက္်ားကိုေတြ႕ေတာ့ ေတာ္ဘာလုပ္ေနတာလဲလို႔ ေမးလိုက္တာ ဖိုးAလည္း ငါ့သားက ေဖေဖလို႔ ေခၚထားတယ္။ငါမၾ
ကာခင္ ေသေတာ့မွာ။ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ Aဆင္သင့္ျဖစ္ေAာင္ ျပင္ထားတာတဲ့။သူ႔မိန္းမ နီနီက ျပန္ေျပာတယ္။ေတာ္မေသႏို
င္ပါဘူး။ဘာေတြေလွ်ာက္လုပ္ေနတာလဲ။ကြၽန္မ ေစ်းAျပန္ကေတာင္ သတင္းၾကားခဲ့ရတယ္။၃Aိမ္ေက်ာ္က Aစ္ကိုၾကီး
ခ်န္းလ်န္ေတာင္ ေစာေစာက ဆံုးသြားျပီတဲ့''
ဟုဆိုရင္း ေရွာင္ခ်ဴးလည္း ပံုျပင္ကို Aဆံုးသတ္လုိက္သည္။ စုလန္းလန္းသည္ သူ႔စကားဆံုးေသာ္ ေခတၱမ်ွ စU္းစားျပီးေ
Page 712
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
နာက္ ပါးစပ္ကို လက္ဝါးျဖင့္Aုပ္၍ ခစ္ခနဲ ရယ္ေမာေလသည္။
''ဖိုးA,က နာမည္နဲ႔လုိက္ေAာင္ ေတာ္ေတာ္A,တာပဲ''
သူမ ရယ္ေမာသည္ကို ေတြ႕ရေတာ့မွ ေရွာင္ခ်ဴးလည္း သက္ျပင္းရွည္ၾကီးခ်မိ၏။ မိန္းကေလးမ်ား၏ စိတ္ထားသည္ ပ
င္လယ္ပမာ Aေျပာင္းAလဲျမန္သည္ဟူေသာ က်ံဳးထံုး၏ ဒႆနစကားမ်ားကို သတိရကာ မွန္လုိက္တာဟု စိတ္ထဲမွ ေရ
ရြတ္မိလိုက္သည္။ ခုေနျပံဳးရယ္ျပီး ေတာ္ၾကာေန ျပန္စိတ္ေကာက္တတ္သည့္ သည္ဟာမေလးကို ေနာက္ထပ္မည္သို႔မွ်
ထပ္မေခ်ာ့တတ္ေတာ့။ စုခ်ဴးရန္တို႔ ေမာင္ႏွမႏွင့္ ဆံုေတြ႕လွ်င္ သူ႔ကံဇာတာမ်ား နိမ့္က်တတ္သည္လားမသိ။ စုခ်ဴးရန္ႏွင့္
ေတြ႕စU္က ေက်ာေပၚသို႔ Aေပါ့စြန္႔ခံလုိက္ရ၏။ စုလန္းလန္းႏွင့္ဆိုလွ်င္ ခါးပိုက္ႏႈိက္သြားသည့္Aၾကိမ္၊ေျမမႈန႔ပ
္ က္သုိင္း
သံုးသြားကာ ဗိုက္ထိုး၍ ေခါင္း႐ိုက္သြားသည့္Aၾကိမ္၊ေရကန္တြင္း၌ ပါး႐ိုက္သြားသည့္Aၾကိမ္ စသည္ျဖင့္ Aေတာ္ဒုကၡေ
ပးသြားသည္။ ယခုစုလန္းလန္းကိုမူ သူမAရွက္Aတြက္ လက္ထပ္ရေပေတာ့မည္။ 'ေယာက္်ားေလးမ်ား ကံဇာတာ နိမ့္
က်ပါလွ်င္ မိန္းမရတတ္ေၾကာင္း'၊'မည္သို႔ဆိုေစကာမူ Aိမ္ေထာင္Uီးစီးျဖစ္ပါက မလႊဲသာမေရွာင္သာ လင္ဝတၱရားမ်ား ေ
က်ပြန္ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း' စသည့္ က်ံဳးထံုး၏AဆိုAမိန္႔ၾသဝါဒမ်ားကို သတိရသြားမိသည္။ ေနာက္ေနာင္ စေနာက္ပါက ၾ
ကည့္ၾကပ္သတိထားရမည္ဟုလည္း Aေတြးဝင္သြားသည္။ ''Aသြားမေတာ္တစ္လွမ္း''၊''Aစားမေတာ္တစ္လုတ္''ဟူေ
သာ ဆို႐ိုးစကားAျပင္ ''Aစမေတာ္ မိန္းမရတတ္သည္''ဟုပါ စကားပံုAသစ္ တြင္က်န္ရစ္ေတာ့မည္လားဟူ၍ ေရွာင္ခ်ဴး
သည္ ၾကံၾကံဖန္ဖန္ စU္းစားေတြးေတာမိ၏။ သူ႔Aျဖစ္ကလည္း ေနရင္းထိုင္ရင္း ရတနာပံုမဆိုက္ဘဲ မိန္းမရကိန္းဆို
က္သြားသည္ မဟုတလ
္ ား။
''ကြၽန္မကို တစ္ေနရာ လိုက္ပို႔ေပး''
စုလန္းလန္းက ေျပာလုိက္ေတာ့မွ ေရွာင္ခ်ဴး၏ Aေတြးစမ်ား လြင့္ေပ်ာက္သြားသည္။
''ဘယ္ေနရာကို ပို႔ေပးရမလဲ မိန္းကေလး''
ေရွာင္ခ်ဴးစကားေၾကာင့္ စုလန္းလန္းသည္ ခါးေထာက္ကာ မ်က္ႏွာစူပုတ္သြားျပီး...
''ကြၽန္မကို ဘယ္လိုေခၚလုိက္တယ္''
မ်က္ႏွာတိမ်က္ႏွာထားျဖင့္ ေမးျမန္းေလရာ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေၾကာင္Aမ္းAမ္းျဖစ္ကာ ေခါင္းကုတ၍
္ ...
''မိန္းကေလးလို႔ ေခၚလိုက္တာေလ''
ဟုဆိုရာ သူမသည္ မ်က္ႏွာတင္းမာသြားျပီး...
''ကြၽန္မကို Aဲ့ဒီလို မေခၚပါနဲ႔...တျခားနည္းနဲ႔ေခၚပါ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ နားမလည္ႏိုင္ေAာင္ ျဖစ္သြားမိ၏။ မိန္းကေလးမို႔ မိန္းကေလးဟု နာမ္စားသံုး မေခၚရလွ်င္ မည္သို႔ေခၚရ
မည္နည္း။ သူ မေတြးတတ္ေတာ့ေခ်။ ေခတၱၾကာမွ...
''ေၾသာ္...သိျပီ...ညီေလးလန္းလန္းလို႔ ေခၚရမွာပဲ''
ကိုယ့န
္ ဖူးကို႐ိုက္၍ သတိရသြားဟန္ျဖင့္ ေျပာလုိက္ေသာ္ စုလန္းလန္းေလး၏ မ်က္ႏွာေလး ႐ႈံ႕မဲ့သြားေတာ့သည္။
''ဟင့္...ေတာ္ျပီ...ရွင္က ကိုယ့္ဇနီးေလာင္းကိုေတာင္ ဘယ္လိုေခၚရမွာမွန္း မသိဘူးလား...ရွင့္ကိုမုန္းတယ္''
ေျပာေျပာဆိုဆို Aထုပ္Aပိုးမ်ားကိုယူ၍ ေျခကေလးေဆာင့္ျပီး ထြက္ခြာသြားေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ဇေဝဇဝါျဖစ္ကာ
သူမစကားကို Aေတာ္ၾကာေAာင္ စU္းစားသံုးသပ္ေနမိ၏။ ဘယ္ေနရာ၌ မိမိလြဲမွားသြားသနည္း။ သူမေတြးတတ္ေသး။
စုလန္းလန္းက ေရွာင္ခ်ဴးမ်ား ေနာက္မွေျပးလုိက္လာကာ ေခ်ာ့ေမာ့ေလမလားဟုေတြး၍ ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ ရပ္ေစာင့္ေန
မိ၏။ သို႔ေသာ္ ၾကက္ၾကီးလည္လိမ္ထားသည့္ပမာ ျဖစ္ေနသည့္Aျပင္ လင္းတမိႈင္,မိႈင္ေနေသာ သူ႔ကို ေတြ႕ရသျဖင့္ Aၾ
ကီးAက်ယ္ စိတ္ပ်က္သြားေတာ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကိုယ္ေဖာ့ပညာသံုး ေျပးသြားေလ၏။ သူမထြက္သြားျပီး မေရွးမေႏွာ
Page 713
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
င္းမွာပင္...
''ေနပါUီး...သူက ငါ့ဇနီးေလာင္းျဖစ္သြားတဲ့Aျပင္ ငါ့ထက္လည္း Aသက္ငယ္တယ္ဆိုေတာ့ ညီမတပ္ေခၚရမွာထင္တယ္.
..ဟုတ္ေလာက္ပါတယ္ေလ''
သတိဝင္သြားျပီး တီးတိုးေရရြတ္မိကာ စုလန္းလန္းရွိရာကို လွမ္းၾကည့္လုိက္ေသာ္ ခပ္ေဝးေဝးေရာက္သြားသည္ကို ေတြ႕
လုိက္ရ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ Aခ်ိန္မဆိုင္းဘဲ Aထုပ္Aပိုးႏွင့္ ဓားရွည္ကို ယူေဆာင္ကာ AေျပးAလႊားလုိက္ေတာ့သည္။ သူ႔
ကိုယ္ေဖာ့ပညာသည္ စုလန္းလန္းထက္ Aဆမ်ားစြာ သာလြန္ေသာေၾကာင့္ တခဏခ်င္းမွာပင္ မီသြားသည္။
''ညီမ...ညီမေလး...Aစ္ကို႔ကိုေစာင့္ပါUီး''
ဟု ေAာ္ေျပာလုိက္ေသာ္ သူမလည္း ေျခလွမ္းမ်ား ရပ္တံ့သြား၏။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူမေရွ႕၌ ပိတ္ရပ္လုိက္ျပီး...
''ညီမေလးလို႔ ေခၚရမွာမဟုတ္လား...ညီမေလးလန္းလန္း Aစ္ကိုေတာင္းပန္ပါတယ္''
သူမသည္ မ်က္နွာလႊဲ၍...
''သြားပါ...Aခုမွ သိတာလား''
ဟု စိတ္ဆိုးမေျပဟန္ျဖင့္ ေျပာလုိက္သည္။ သူမစိတ္ဆိုးေနသည္ကို ေတြ႕ရေသာ္ ေရွာင္ခ်ဴးမွာ မည္သို႔ေခ်ာ့ေမာ့ရမွန္း မ
သိေတာ့။
''သမီးရည္းစားေတြကေတာ့ သူတို႔ခ်စ္သူမိန္းကေလး စိတ္ဆိုးသြားျပီိဆိုရင္ ညီမေရဆိုျပီးေတာ့ ဖက္ထားျပီး ဘာညာသာ
ဓကာ ခြၽဲ႕ႏြဲ႕ေျပာရင္ စိတ္ဆိုးေျပတတ္တယ္ကြ''
ဟူေသာ က်ံဳးထံုး၏ စကားမ်ားကို နားထဲ၌ ၾကားေယာင္သြားမိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဟု ႏွလံုးသြင္း၍ စုလန္းလ
န္း၏ ကိိုယ္လံုးေလးကို ဆြဲယူကာ ရင္ခြင္ထဲ ေထြးေပြ႕လုိက္ေလသည္။
''Aို...''
မထင္မွတ္ေသာ AျပဳAမူျဖစ္၍ သူမသည္ လႊတ္ခနဲ ေAာ္လုိက္မိသည္။ ထို႔ျပင္ တဒိတ္ဒိတ္ႏွင့္ ႏွလံုးခုန္ျမန္သြား၏။
''ရွင္...ရွင္ဘာလုပ္တာလဲ''
ေAာ္ေျပာရင္း ႐ုန္းဖယ္ရန္ ၾကိဳးစားေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ခပ္တင္းတင္းေပြ႕ဖက္ထားျပီး လႊတ္မေပးေခ်။ သူသ
ည္လည္း စုလန္းလန္းနည္းတူ ခံစားလုိက္ရျပီး စိတ္လႈပ္ရွားမိကာ မည္သို႔စကားဆိုရမည္ မသိေတာ့။
''ညီေလးေရ...Aဲ...Aဲ..ညီမေရ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aေယာင္ေယာင္Aမွားမွားႏွင့္ ထစ္ေငါ့ေနျပီးေနာက္...
''က်ဳပ္...က်ဳပ္ကို စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ မိန္းကေလး...Aဲ..Aဲ...ညီမေလး...Aစ္ကို Aစတုန္းက သိထားတဲ့ ညီေလးလန္းလန္းကို
မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္လို ညီရင္းတစ္ေယာက္လို ခင္မင္မိတယ္...Aခု မိန္းကေလးမွန္း သိလုိက္ရေတာ့ ဘယ္လိုျဖစ္သြား
မွန္း မသိဘူး...Aစ္ကို...Aစ္ကို မယံုၾကည္ႏိုင္ဘူး''
Aိပ္မက္ထဲမွ ေယာင္ယမ္းေျပာလုိက္သည္Aလား ထြက္ေပၚလာသည့္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ စကားေၾကာင့္ Aပ်ိဳ႐ိုင္းေလးျဖစ္ေ
သာ စုလန္းလန္းသည္ စိတ္လႈပ္ရွားမိသြားသည္။ ခႏၶာကိုယ္ခ်င္း ပူးကပ္ေနျပီး တစ္ေယာက္ႏွလံုးခုန္သံကိုပင္ တစ္ေယာ
က္က ၾကားေနရေလ၏။ သူမသည္ Aက်ႋီဗလာႏွင့္ ေတာင့္တင္းခိုင္မာေသာ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ရင္ခြင္က်ယ္ၾကီး၌ ေရာက္ရွိေန
သည့္ မိမိAျဖစ္ကို သတိျပဳမိျပီး ရွက္ရြံ႕သြားမိသည္။
''Aို...ကြၽန္မကိုလႊတ္ပါ''
သူမ ႐ုန္းဖယ္လုိက္ေသာ္လည္း ေရွာင္ခ်ဴးက ေပြ႕ဖက္ထားဆဲပင္။ က်ံဳးထံုး၏ထံုး ႏွလံုးမူထားျပီး သူမ စိတ္ဆိုးမေျပမခ်င္း
လႊတ္မေပးရန္ သံႏၷိ႒ာန္ခ်ထားလိုက္၏။ စိတ္ထဲမွာ မရဲေသာ္လည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ Aားတင္းထားသည္။ သို႔ျဖစ္ေသာ
Page 714
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ေၾကာင့္...
''ညီ...ညီမေလးသာ ခြင့္မလႊတ္ရင္ Aစ္ကိုလႊတ္မေပးဘူး''
ဟု ဆိုလုိက္ေသာAခါ စုလန္းလန္းသည္ မ်က္ႏွာေလး နီရဲသြား၏။ ႐ုန္းကန္ရင္း ျငိမ္သက္သြားသည္။ သူမAေနျဖင့္ ဤ
မွ်ထိ သတၱိမရွိဟု ထင္မွတ္ထားသည့္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ AျပဳAမူကို Aံ့Aားသင့္ေနမိသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးကမူ မရဲတရဲလုပ္ေဆာ
င္ေနသည့္Aျပင္ ပထမUီးဆံုးAၾကိမ္Aျဖစ္ မိန္းမပ်ိဳတစ္ေယာက္ကို ေထြးေပြ႕ဖူးျခင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ Aထူးစိတ္လႈပ္ရွား
ေနသျဖင့္ ႏွလံုးခုန္သံမ်ားက ဗဟိုရ္စည္ တီးခတ္လိုက္သည့္Aတိုင္းပင္။ ထို႔ျပင္ က်ံဳးထံုး၏နည္းလမ္းက Aလုပ္ျဖစ္ပါ့မ
လားဟု ေတြးပူမိ၏။
''Aခ်င္ေယာင္ေဆာင္တဲ့ လူလည္ၾကီး''
စုလန္းလန္းသည္ ရွက္စႏိုးျဖစ္သြားျပီး စိတ္တြင္းမွ ေရရြတ္မိသည္။ သူမသည္ ေရွာင္ခ်ဴးႏွင့္ ခရီးAတူထြက္လာစU္တစ္ေ
လွ်ာက္ AစစAရာရာ ဂ႐ုစိုက္ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ သံေယာဇU္တြယ္စျပဳလာေၾကာင္းေတာ့ မိမိကိုယ္မိမိ ဝန္ခံမိ
သည္။ ႏႈတ္ကမူ...
''ရွင္ ကြၽန္မကို လႊတ္မေပးရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သတ္ေသပစ္မွာေနာ္''
ဟူ၍ ျခိမ္းေျခာက္ေAာ္ေျပာလုိက္ေတာ့မွ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ထိတ္လန္႔တၾကား လႊတ္ေပးလုိက္ေလသည္။
''Aစ္ကိုၾကီးက်ံဳးထံုးေျပာသလို Aလုပ္မျဖစ္ဘူးနဲ႔တူတယ္...ဒုကၡပဲ''
ဟု ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေခါင္းငံု႔ကာ ႏႈတ္ဆိတ္ေနေသာ စုလန္းလန္းကိုၾကည့္၍ စိတ္တြင္း၌ ညည္းညဴမိေလသည္။ သူ႔Aေနျ
ဖင့္ Aစက စိတ္ဆိုးေျပရန္ မဝံ့မရဲ လုပ္ေဆာင္လုိက္ေသာ္လည္း စိတ္တြင္း၌ Aေတာ္ေလး လႈပ္ရွားေနေလ၏။ ထို႔ျပင္A
လိုAေလ်ာက္ ေျပာထြက္လိုက္မိသည့္ မိမိ၏ ႏႈတ္ထြက္စကားမ်ားAေပၚ Aံ့Aားသင့္သြားမိသည္။ သူမကို တစ္ခ်က္ၾက
ည့္လုိက္ေသာ္ ေခါင္းေလးငံု႔၍ နားသယ္စပ္မွ ဆံပင္မ်ားကို ပြတ္သပ္ကစားေနသည္ကို ေတြ႕လုိက္ရသည္။ သူမသည္လ
ည္း စိတ္လႈပ္ရွားေနပံုရသည္။ မည္သည့္မိန္းကေလးသည္ မခ်စ္မႏွစ္ေသာ ေယာက္်ားပ်ိဳတစ္ေယာက္ ဖက္လိုက္သ
ည္ကို ျငိမ္ေနပါ့မည္နည္း။ ခ်စ္ခင္တြယ္တာမိေသာ စိတ္ရွိ၍သာ ေစာေစာက ျငိမ္သက္သြားသည္မဟုတ္လား။
''ရွင္...ရွင္ဘာျဖစ္လို႔ ကြၽန္..ကြၽန္မကို ဖက္ျပီးေတာ့ Aၾကပ္ကိုင္တာလဲ''
႐ုတ္တရက္ စုလန္းလန္းက ေခါင္းေလးေမာ့ျပီး တိုးညွင္းေသာ ေလသံေလးျဖင့္ ေမးေသာAခါ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aစ္ကိုၾ
ကီးက်ံဳးထံုးေၾကာင့္ပါဟု ေျဖမိမလို ျဖစ္သြားေခ်၏။ သုိ႔ေသာ္ Aမွန္တိုင္းမေျပာရဲဘဲ လိမ္ညာလိုက္ေတာ့သည္။
''ေၾသာ္..Aဲ့..Aဲ့ဒါ...Aစ္ကိုငယ္ငယ္တုန္းက Aေမ့ကိုသတိရလို႔ငိုရင္ျဖစ္ျဖစ္၊စိတ္ဆိုးလို႔ျဖစ္ျဖစ္ Aေဖက ဖက္ထားျပီး ေ
ခ်ာ့တယ္ေလ...ညီ..ညီမေလး..Aဲ..Aခု ညီမေလးက စိတ္ဆိုးေနလို႔ ေဒါသေျပမလားလို႔ Aစ္ကိုက စမ္း..စမ္းသပ္ျပီး ေ
ခ်ာ့..ေခ်ာ့ၾကည့္တာပါ''
ဟုဆိုရင္း မ်က္ႏွာလႊဲလိုက္သည္။ Aထစ္ထစ္Aေငါ့ေငါ့ျဖစ္ေနေသာ ေရွာင္ခ်ဴးကိုၾကည့္၍ စုလန္းလန္းသည္ ရယ္ခ်င္စိတ္
ေပါက္သြား၏။ သူမသိထားေသာ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ကိုးဆယ္ရာခိုင္ႏႈန္းက တည္ျငိမ္ေနျပီး မ်က္ႏွာေသၾကီးျဖင့္ ျဖစ္ေလသ
ည္။ သူမကို ေယာက္်ားေလးဟု သိထားစU္က ရင္းရင္းႏွီးႏွီးေျပာဆိုဆက္ဆံခဲ့သည္။ ယခုAခါဝယ္ သူကပင္ ရွက္ရြံ႕ကာ
မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ရဲဘဲ ရွိေနေလရာ ရယ္ခ်င္ပက္က်ိျဖစ္သြား၏။ ႏွစ္Uီးသား Aေတြးကိုယ္စီျဖင့္ Aတန္ၾကာေAာင္ တိ
တ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနကာ စကားမဆိုၾကေတာ့ေခ်။ ႏွစ္Uီးစလံုး တစ္ေယာက္ေယာက္ကစမည္ကိုသာ ေမွ်ာ္လင့္ေနေလ၏။
ေနာက္ဆံုး၌ ေရွာင္ခ်ဴးကပင္ တိတ္ဆိတ္မႈကို ျဖိဳခြင္းလိုက္သည္။
''ညီေလး..Aဲ..ညီမေလး...Aစ္ကိုတို႔ ခရီးဆက္ရေAာင္''
ထိုAခါ စုလန္းလန္းသည္ ဝိုင္းစက္ေသာ မ်က္လုံးရြဲၾကီးျဖင့္ တစ္ခ်က္ၾကည့္ေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မၾကံဳစဖူး ႏွလံုးခု
Page 715
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
န္ျမန္သြား၏။
''ညီမ ယြင္ထိုင္ေတာင္ကို မသြားခ်င္ေတာ့ဘူး...Aျခားတစ္ေနရာသြားခ်င္တယ္''
ဟုဆိုလုိက္ေလရာ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ တAံ့တၾသျဖစ္သြားမိျပီး...
''ဘာျဖစ္လို႔လဲ ညီမ...ဘယ္ကိုသြားခ်င္တာလဲဟင္''
စုလန္းလန္းသည္ ခ်က္ခ်င္းမေျဖေသးဘဲ ႏႈတ္ခမ္းေပၚ ညာလက္ညွိဳးေလးေတ့ျပီး စU္းစားေနသည္။ သူမ၏ ျပဳမူပံုမွာ တ
စ္မ်ိဳးခ်စ္စရာေကာင္းေနသည္။ Aတန္ၾကာေသာ္ သူမသည္ ျပံဳးရယ္၍...
''ဘိုးဘိုးၾကီး Aရင္တုန္းက ေျပာဖူးတယ္...ခ်င္းေရွာင္နဲ႔ က်ံဳးနန္ေတာင္ေပၚ တစ္သက္မွာတစ္ေခါက္ေတာင္ မေရာက္ဖူးရ
င္ သုိင္းသမား မပီသဘူးတဲ့...ဒါေၾကာင့္ Aရင္ဆံုး ခ်င္းေရွာင္ေတာင္ကို သြားခ်င္တယ္''
သူမစကားေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ငယ္ထိပ္တည့္တည့္သို႔ မိုးၾကိဳးဆယ္စင္း ပစ္ခြင္းခံရသလို တုန္လႈပ္သြားမိသည္။ Aိ
ပ္မက္ထဲထိ Aရိပ္တေစၧပမာ ေျခာက္လွန္႔ခဲ့ေသာ ခ်င္းေရွာင္ေတာင္ေပၚမွ Aျဖစ္Aပ်က္ကို သတိရမိေသာေၾကာင့္ပင္။''
ဟင္''ဟူ၍ႏႈတ္မွ လႊတ္ခနဲထြက္သြားျပီး တီေကာင္ဆားတို႔သလို တြန္႔ဆုတ္သြားေတာ့သည္။ မူပ်က္ေနေသာ သူ႔ကိုၾကည့္
ရင္း စုလန္းလန္းသည္ Aံ့Aားသင့္ကာ...
''Aစ္ကို ဘာျဖစ္သြားတာလဲ...ကတိဖ်က္ျပီး ပို႔မေပးခ်င္လို႔လား''
သူမက ပထမကတိျဖင့္ သတိေပးေျပာလိုက္ရာ ေရွာင္ခ်ဴး Aေျဖရၾကပ္သြားေလသည္။ သူမ သကၤာမကင္းျဖစ္မွာလည္း
စိုးရေပ၏။ မည္သို႔ေျပာရမည္နည္းဟူ၍ Aေၾကာင္းရွာရင္းမွ လွီးလႊဲေျပာရန္ စိတ္ကူးတစ္ခုရသြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပခံုး
တြန္႔ကာ ရယ္ေမာရင္း...
''ဘာ..ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး...ခ်င္း..ခ်င္း..ခ်င္းေရွာင္ေတာင္က ေလွကားထစ္ေတြ ေထာင္ေက်ာ္ရွိေတာ့ တက္ရတာ Aေတာ္
ေမာေနမွာပဲလို႔ ေတြးမိလို႔ပါ''
ထိုသို႔ဆိုလိက
ု ္ေသာ္...
''ခစ္...ခစ္...ခစ္''
စုလန္းလန္းသည္ ပါးစပ္ကို လက္ဝါးျဖင့္Aုပ္ကာ ရယ္ေမာမိျပီး...
''Aစ္ကိုက Aေတာ္တံုးလိုက္တာ..ညီမတို႔က သာမန္လူေတြမွ မဟုတ္တာ...သိုင္းသမားေတြပဲ...ကိုယ္ေဖာ့ပညာနဲ႔ တ
က္မွာေပါ့...Aစ္ကို႔ရဲ႕ ကိုယ္ေဖာ့ပညာက ညီမထက္ေတာင္ Aမ်ားၾကီးသာေနတာကို''
''ဟာ..ဟုတ္တာေပါ့..ဟုတ္တာေပါ့..Aစ္ကိုေမ့သြားတာ''
ေရွာင္ခ်ဴးလည္း ေခ်ာ္လဲေရာထုိင္လုပ္ကာ ရယ္ေမာမိသည္။ သို႔ေသာ္ Aျပင္ပန္းက ရယ္ေနသေလာက္ စိတ္ထဲတြင္ေ
တာ့ မီးခဲေပၚဖင္ခုထိုင္မိသလို ပူေလာင္၍ ဗ်ာမ်ားေနသည္။ သူ႔Aေနျဖင့္ ခ်င္းေရွာင္ေတာင္ကို သြားဖို႔Aသာထား။ Aိပ္မ
က္ထဲပင္ ထည့္မက္မွာ ေၾကာက္ေနရသည္။ သူမက ပို႔ေဆာင္ေပးရန္ ေတာင္းဆိုေနေခ်ျပီ။ သူသည္ မိမိကိုယ္မိမိ လူေ
ကာင္းမဟုတ္ဟု သိထားေသာ္လည္း ကတိစကားကိုေတာ့ တည္ရေပမည္။ သို႔ေသာ္ မည္သည့္မ်က္ႏွာျဖင့္ ဘုန္းေတာ္ၾ
ကီးမ်ားကို ရင္ဆိုင္ရေပမည္နည္း။ စုလန္းလန္း မိမိကို မသကၤာမျဖစ္၍ ေတာ္ေသးသည္ဟု ေျဖသာမိ၏။
''Aင္း...နဂို႐ုပ္နဲ႔သာ ခရီးဆက္ရရင္ ခ်င္းေရွာင္ေတာင္ မေရာက္ခင္ကို ျပႆနာတက္ႏိုင္တယ္...''
ထိုAေတြးဝင္မိျပီး ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ခရီးေဆာင္Aိတ္ကိုဖြင့္ကာ Aထဲမွ ႐ုပ္ဖ်က္သည့္ ကိရိယာႏွင့္ေဆးမ်ားကို ထုတ္ယူ
လိုက္ေလသည္။ စုလန္းလန္းသည္ သူလုပ္ကိုင္ေနသမွ်ကို ၾကည့္႐ႈရင္းမွ တAံ့တၾသျဖစ္သြားကာ...
''Aစ္ကိုက ႐ုပ္ဖ်က္မလို႔လား''
ဟု ေမးလိုက္မိသည္။
Page 716
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''Aင္း...ဟုတ္တယ္ ညီမရဲ႕..လမ္းခရီးမွာ သြားရလာရ Aဆင္ေျပေAာင္လို႔ေပါ့''
လိမ္လည္ေျဖၾကားရင္း ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aသင့္ပါရွိသည့္ ေၾကးမံုဝိုင္းေလးကိုထုတ္ၾကည့္၍ ပါးလႊာေသာ သားေရမ်က္ႏွာဖံု
းတစ္ခုကို တပ္ဆင္လိုက္သည္။ Aလားတူပင္ Aျဖဴေရာင္မုတ္ဆိတ္ႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးAတုမ်ားပါ တပ္ဆင္သည့္Aျပင္
ဆံပင္ကိုလည္း Aျဖဴေရာင္ေဆးAရည္မ်ား လိမ္းက်ံလုိက္သျဖင့္ ထိုခဏဝယ္ ႐ုပ္ရည္ေခ်ာေမာေသာ Aသက္၂၀Aရြယ္
လုလင္ပ်ိဳတစ္ေယာက္မွ Aသက္၈၀Aရြယ္ AဘိုးAိုတစ္ေယာက္Aျဖစ္သို႔ ကူးေျပာင္းသြားေလသည္။
''ေျဖာင္း...ေျဖာင္း...ေျဖာင္း''
''ေကာင္းလုိက္တာ...ေကာင္းလုိက္တာ''
စုလန္းလန္းသည္ လက္ခုပ္လက္ဝါးေလးတီးရင္း ခ်ီးက်ဴးမိေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ႐ုပ္ဖ်က္ပညာကလည္း Aေတာ္ေကာ
င္းလွေပသည္။ သဘာဝက်ေစရန္ သူသည္ Aဝတ္ပတ္ထားေသာ ဓားရွည္ကို တုတ္သဖြယ္ေထာက္ျပဳ၍ လမ္းေလွ်ာက္ျ
ပေသာAခါ ပိုမိုAသက္ပါသြားသည္။
''ညီမေလးလည္း ႐ုပ္ဖ်က္လုိက္ပါလား...မိန္းကေလးပံုနဲ႔ဆိုရင္ Aႏၲရာယ္မ်ားတယ္''
ေရွာင္ခ်ဴးက ေျပာလုိက္ေသာ္ သူမသည္ ျပံဳးရယ္ရင္း နက္ေမွာင္ေတာင္ပေသာ ဆံႏြယ္မ်ားဝဲပ်ံသြားေAာင္ ေခါင္းခါယမ္း
ေလသည္။
''ဟင့္Aင္း...မုတ္ဆိတ္Aတုေတြနဲ႔ Aေနရခက္တယ္...မတပ္ခ်င္ဘူး''
ကေလးဆန္ေသာ သူမစကားေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဳးသည္ တစ္ခ်က္ျပံဳးမိသည္။
''Aဲ့ဒါဆို Aစ္ကိုနဲ႔ ေတြ႕တုန္းကလို စာေပသမားပံု ႐ုပ္ဖ်က္လုိက္ေပါ့''
''ညီမက မိန္းကေလးလိုပဲ ေနေတာ့မွာ...Aစ္ကိုရဲ႕သိုင္းပညာက Aေတာ္ေကာင္းတယ္...ညီမလည္း Aစ္ကို႔ကို မမီေပမ
ယ့္ သိုင္းတတ္သားပဲ...ဘာAႏၲရာယ္ကို ဂ႐ုစိုက္ရမွာလဲ''
သူမသည္ေျပာရင္း ဆံပင္မ်ားကို ဆင္ယင္ထံုးဖြဲ႕ကာ Aျဖဴေရာင္ပိတ္ၾကိဳးေလးျဖင့္ စည္းေႏွာင္လုိက္သည္။ Aျဖဴေရာင္ဝ
တ္စံုေလးႏွင့္ သူမသည္ကား Aလွၾကီးလွေနေခ်၏။ လနတ္ဘုရားမ ရႊီရွဲ႕ယင္ လူ႔ျပည္သို႔ ဆင္းသက္လာသည့္Aလားပ
င္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သတိလက္လြတ္ျဖင့္ ေငးေမာၾကည့္မိသည္။
''Aစ္ကိုဘာျဖစ္လို႔ Aဲ့သည္ေလာက္ ၾကည့္ေနတာလဲ''
သူမက မေနတတ္မထိုင္တတ္ျဖစ္၍ ေမးျမန္းလိုက္ေသာ္...
''ညီမက Aေတာ္လွ..လွ..Aဲ''
ႏႈတ္ဖ်ားမွ လႊတ္ခနဲ ထြက္သြားမိ၍ ေယာင္ယမ္းကာ ပါးစပ္ကို ပိတ္ထားလုိက္ျပီး မ်က္ႏွာလႊဲလိုက္မိသည္။ စုလန္းလန္းသ
ည္ မိန္းကေလးပီပီ ၾကည္ႏူးစိတ္ဝင္သြားသည္။ ထို႔ေနာက္ သူမသည္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ Aသြင္Aျပင္ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ျပီးေ
နာက္ ခစ္ခနဲ ရယ္ေမာမိေလသည္။
''ဟင္...ဘာျဖစ္လို႔လဲ ညီေလး...Aဲ...ညီမေလး''
ေၾကာင္တက္တက္ျဖင့္ ေရွာင္ခ်ဴးက ေမးလိုက္ေသာAခါ သူမသည္ ျပံဳးစစႏွင့္...
''Aစ္ကို႔ခႏၶာကိုယ္ကိုၾကည့္ျပီး ဘယ္သူက Aဖိုးၾကီးလို႔ ယံုႏိုင္မွာလဲ''
ထိုသို႔ ေျပာလုိက္ေတာ့မွ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မိမိကိုယ္မိမိ သတိျပဳမိသြား၏။ သူမေျပာသည္မွာ မွန္ေပသည္။ ေစာေစာက သူ
မထံ Aေလာတၾကီး ေျပးလိုက္သြားရသျဖင့္ ေရတံခြန္နားတြင္ သူ၏Aက်ႋီ က်န္ရစ္ခဲ့သည္ မဟုတ္လား။ ရုပ္က Aဘိုးၾ
ကီးျဖစ္ေနျပီး ခႏၶာကိုယ္က လူငယ္ပီပီ ေတာင့္တင္းၾကံ႕ခိုင္ေန၍ ဟန္ေဆာင္ထားေၾကာင္း လံုးဝသိသာေန၏။
''ညီမေျပာမွ သတိရတယ္...Aစ္ကို႔Aက်ႋီ သြားယူUီးမွပဲ''
Page 717
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
စုလန္းလန္းက ခ်က္ခ်င္းတားျမစ္ေလသည္။
''ေနပါေစ Aစ္ကို...ကြၽန္မမွာ Aဝတ္Aစားပိုေတြ ပါ,ပါတယ္''
ေျပာေျပာဆိုဆို ခရီးေဆာင္Aိတ္Aတြင္းမွ Aဝတ္Aစားမ်ား ရွာေဖြေတာ့၏။ သူမAိတ္ထဲတြင္လည္း Aဝတ္Aစားခ်ည္း
ဆယ္စံုမွ် ရွိေပမည္။
''ဂါဝန္ေတြ စကတ္ေတြေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္ ညီမ''
ေရွာင္ခ်ဴးက စေနာက္လုိက္ေသာAခါ မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ထိုးျပီး...
''Aစ္ကို Aဘြားၾကီးလို ႐ုပ္ဖ်က္မွာဆိုရင္ ေပးမယ္ေလ''
ဟုဆိုလုိက္ရာ ေရွာင္ခ်ဴးလည္း ေရငံုႏႈတ္ပိတ္သြားသည္။ သူမကိုေတာ့ စကားကပ္ဖို႔ မလြယ္ေရးခ် မလြယ္ပါေခ်။ မိမိႏွင့္
လက္ထပ္မယူရေသးေခ်။ က်ံဳးထံုးေျပာသလို မိန္းကေလး၏ ၾသဇာေAာက္ေရာက္ေနျပီလားဟု ဆင္ျခင္သံုးသပ္ေနမိသ
ည္။
''ေတြ႕ျပီ''
စုလန္းလန္းသည္ ဝမ္းသာAားရေျပာရင္း Aက်ႋီတစ္ထည္ကို ထုတ္ယူလိုက္သည္။ ခရမ္းေရာင္Aဆင္းရွိသည့္ Aမ်ိဳး
သားဝတ္ ပိုးဖဲကတၱီပါAက်ႋီျဖစ္ေလ၏။ Aေတာ္တန္ေၾကးရွိပံုရသည္။
''ဒါဝတ္ထားလိုက္...ကြၽန္မတစ္ခါပဲ ဝတ္ရေသးတာ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ လက္လွမ္းယူရင္းမွ ဝတ္ဆင္လုိက္ေလသည္။ Aက်ႋီက ခပ္ပြပြျဖစ္၍ ေတာ္ေရာ့သည္။ Aဘယ္ေၾကာင့္
ဆိုေသာ္ Aျပင္းAထန္ သိုင္းေလ့က်င့္မျႈ ပဳလုပ္ခဲ့ေသာ သူ႔ခႏၶာကိုယ္သည္ Aခ်ိဳးAဆစ္ ေတာင့္တင္းၾကံ႕ခိုင္၍ ျဖစ္ေပသ
ည္။ Aက်ႋီဝတ္လိုက္စU္၌ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aေမႊးနံ႔တစ္ခ်က္ ရလိုက္ေလသည္။ စုလန္းလန္း၏ ကိုယ္သင္းနံ႔လား။ သို႔မဟု
တ္ပါက သူမAသံုးျပဳသည့္ Aေမႊးရနံ႔တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးမ်ား Aက်ႋီတြင္ ထင္က်န္ေနသည္လား မေျပာတတ္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ခႏၶာ
ကိုယ္တစ္ခလ
ု ံုး ဖိန္းတိန္းရွိန္းတိန္း ျဖစ္သြားမိသည္။
''ခရီးဆက္ၾကစို႔ ဘိုးဘိုး''
သူမက ျပံဳးတံု႔တံု႔ AမူAရာျဖင့္ ေျပာလိုက္ေသာ္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ တAံ့တၾသျဖစ္မိျပီး...
''ဘယ္လိုေၾကာင့္ Aစ္ကိုကေန ဘိုးဘိုးျဖစ္သြားတာလဲ''
ဟု ေမးလုိက္ေသာAခါ သူမသည္ ခစ္ခနဲ ရယ္ေမာေလသည္။
''Aစ္ကိုကလည္း ေမ့တတ္လိုက္တာ...Aဘိုးၾကီးလို ႐ုပ္ဖ်က္ျပီး ကြၽန္မကို ညီမေလးလို႔ေခၚမွေတာ့ ပတ္ဝန္းက်င္ကေတြ႕
ခဲ့ရင္ ဘယ္လိုေျပာမလဲ''
ထိုသုိ႔ သတိေပးလုိက္ေတာ့မွ ေရွာင္ခ်ဴးလည္း ရွက္ရယ္,ရယ္ကာ...
''ဟုတ္သားပဲ..ညီမ...Aဲ...မွားသြားလို႔...လံုမေလး''
ဟု ဆိုလုိက္ရာ စုလန္းလန္းသည္ ျပံဳးရယ္ရင္း...
''ေကာင္းပါျပီ ဘိုးဘိုးရွင့္...သမီးကို ခ်င္းေရွာင္ေတာင္ပို႔ေပး''
ဟု ရယ္ရယ္ေမာေမာဆိုေလရာ ေရွာင္ခ်ဴးသည္လည္း Aေပ်ာ္ကူးစက္သြားကာ မုတ္ဆိတ္ရွည္ကို တသသလုပ္၍ Aသံ
ခပ္ေAာေAာျပဳျပီး ရယ္ေမာေျပာဆိုလုိက္သည္။
''ဟား...ဟား...ဟား...ဟား..လံုမေလး သြားခ်င္ရင္ လကမၻာထိေတာင္ ဘိုးဘိုးပို႔ေပးမယ္ကြဲ႕''
''ခစ္...ခစ္...ခစ္''
စုလန္းလန္းသည္လည္း ပါးခ်ိဳင့္ခြက္ေလးေပၚေAာင္ ျပံဳးရယ္ရင္း Aသံလြင္လြင္ေလးႏွင့္ ရယ္ေမာမိသည္။ တစ္ေယာ
Page 718
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
က္ကိုတစ္ေယာက္ၾကည့္ကာ ရယ္ေမာလုိက္ေသာ Aသံမ်ားက ေတာAုပ္Aတြင္း ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားသည္။ ေျခာက္ကပ္၍ Aထီး
က်န္ေနေသာ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ဘဝေလးထဲသို႔ စုလန္းလန္း စတင္ဝင္ေရာက္ခ်ိန္မွစ၍ ဤသို႔ဤႏွယ္ စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ ရ
ယ္ေမာမိျခင္းျဖစ္သည္။
သူသည္ ယခင္ကလုုိ တစ္ကိုယ္တည္းမဟုတ္ေတာ့။ ေဘးနားတြင္ စုလန္းလန္းဆိုေသာ မိန္းမေခ်ာေလးတစ္ေယာက္ ရွိ
ေနျပီ မဟုတ္လား။ ကတိAတိုင္း ဇနီးေလာင္းေလး ျဖစ္သြားေသာ္လည္း သူ႔စိတ္ထဲ၌ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲရေသာ မိတ္ေဆြတ
စ္ေယာက္ဟု သေဘာပိုက္မိ၍ Aတိုင္းမသိ ေပ်ာ္ရႊင္မိေလသည္။ သူ႔Aဖို႔ သိိုင္းပညာ ထိပ္တန္းေရာက္ေနျပီး သူသာ စိ
တ္ဆႏၵရွိလွ်င္ သိုင္းေလာကကို ထင္သလို ခ်ဳပ္ကိုငႏ
္ ိုင္စြမ္းရွိသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ျမင့္မားေသာ မိမိသုိင္းပညာႏွင့္ ပ
တ္သက္၍ ယခုလို စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ မေပ်ာ္ရႊင္မိေခ်။ သူ႔Aတြက္လည္း သိုင္းပညာကို သိပ္ျပီးAေလးမထား။ မိမိA
သက္ကို ကာကြယ္ေပးသည့္ မရွိမျဖစ္ေသာAရာဟုသာ သေဘာပိုက္ထားမိသည္။ သူလိုAပ္သည္က မိမိကို တရင္း
တႏွီး ေျပာဆိုဆက္ဆံေပးမည့္ Aနီးဆံုးလူကိုပင္။
©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©

ခ်န္ဟူျပည္ရွိ ေက်ာ္ၾကားေသာ ေရႊဝါေရာင္လမ္းမေပၚ၌ ျမင္းစီးသမားတစ္စု Aေျပးႏွင္ေနၾကသည္။ စုစုေပါင္း Aင္Aား

တစ္ရာေက်ာ္ျဖစ္ျပီး Aနက္ေရာင္Aဝတ္Aစားမ်ား ဝတ္ဆင္ထားလ်က္ရွိ၏။ ၎တို႔Aနက္ ေရွ႕ဆံုးမွသံုးUီးသည္ Aလံ
တုိင္မ်ား ကိုင္ေဆာင္ထားၾကသည္။ Aလံေပၚ၌ လဝန္းကို တိမ္မည္းတစ္ခုက ဖံုးလႊမး္ ေနဟန္ ေဆးျခယ္သထား၏။ ဤ႐ု
ပ္ပံုကို ေတြ႕ျမင္႐ံုႏွင့္ သိုင္းေလာကသားမ်ား မဆိုထားဘိ။ သာမန္ျပည္သူမ်ားပင္ ထိုလူမ်ားAားလံုး မဟူရာဂိုဏ္းဝင္မ်ားျ
ဖစ္ေၾကာင္း Aတပ္သိေပသည္။

#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၁၁၈)
(သန္ဘက္ခါ ျပန္တင္မည္)
ေရႊဝါေရာင္လမ္းမၾကီးသည္ ခ်န္ဟူျပည္Aတြက္ Aဓိကက်ေသာ လမ္းမၾကီးျဖစ္ေလ၏။ ဤမွ်စုေဝး၍ Aေျပးႏွင္လာေ
သာ သူတို႔Aင္Aားေၾကာင့္ သြားလမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွလူသူမ်ား ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္ကာ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။ Uီးေဆာင္လာ
သူသည္ က်ားမ်က္ႏွာဖံုးတပ္ထားေသာ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေလသည္။ မဟူရာဂိုဏ္း၏ ဂိုဏ္းခြဲမွဴး၈ေယာက္ထဲမွ တစ္Uီး
AပါAဝင္ျဖစ္သည့္ က်ားျဖဴဂိုဏ္းခြဲမွဴးျဖစ္ျပီး သိုင္းပညာ မည္မွ်Aဆင့္ျမင့္သနည္းဆိုသည္မွာ ေျပာစရာမလိုေခ်။
''ခြပ္...ခြပ္...ခြပ္''
က်ယ္ေလာင္ေသာ ျမင္းခြာသံႏွင့္Aတူ သူတို႔Aားလံုး၏ ေရွ႕တူ႐ႈမွ ျမင္းတစ္စီး စိုင္းႏွင္လာေလသည္။ Aေဝးမွလွမ္းၾက
ည့္လိက
ု ္ေသာ္ ျမင္းေပၚမွလူသည္ ေရႊေရာင္ဝတ္႐ံုၾကီး ျခံဳလႊမ္းထားျပီး ေရႊမ်က္ႏွာဖံုးတပ္ထားသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရ၏။
Aနားေရာက္လာမွ သူ႔Aသြင္Aျပင္က တျဖည္းျဖည္း ထင္ရွားလာသည္။ ထိုလူ၏ ခႏၶာကိုယ္၌ သံၾကိဳးAထပ္ထပ္ စလြ
ယ္သိုင္းလ်က္ ရစ္ပတ္ထားျပီး ခါးတြင္မူ ေရႊခါးပတ္တစ္ခု ပတ္ထားေလသည္။ ၎ခါးပတ္၌ ေရႊကြင္း၃ခုပါျပီး လက္သည္
းကဲ့သို႔ Aခြၽန္သံုးခုျဖင့္ ခ်ိတ္ဆြဲထား၏။ ထိုAရာသည္ သံၾကိဳး၏ Aစတစ္ဖက္ႏွင့္ တြဲဆက္လ်က္ရွိသည္။ သူ၏ လက္န
က္Aား သံၾကိဳးဆက္ လက္သည္းခြၽန္လက္နက္ သို႔မဟုတ္ သံလက္ပ်ံဟုပင္ ေခၚဆိုရမည္လား မေျပာတတ္။ ခ်န္ဟူေျမျ
ပန္႔သိုင္းေလာက၌ တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ေလသည္ ၾကိဳးလက္နက္မ်ားကို ကိုင္တြယ္Aသံုးျပဳၾကေသာ္လည္း ထိုကဲ့သို႔ လက္န
က္မ်ိဳးကိုေတာ့ ကိုင္ေဆာင္သူ မရွိေသးေခ်။ ဤAခ်က္က ထူးျခားသည္ဟု ဆိုႏိုင္သည္။ Aမ်ားသူငါ မကိုင္ေဆာင္သည့္
Page 719
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
လက္နက္မ်ိဳးကို Aသံုးျပဳသူသည္ ေတာ္႐ံုသိုင္းပညာရွင္မဟုတ္မွန္း ပါးနပ္သူမ်ားဆိုလွ်င္ ခ်က္ခ်င္းရိပ္စားမိမည္ျဖစ္၏။
''ေသခ်င္လို႔ ငါတို႔ဆီလာေနတာပဲ''
က်ားျဖဴဂိုဏ္းခြဲမွဴးက တီးတိုးေရရြတ္မိျပီး လက္ေျမာက္ျပလုိက္သည္ႏွင့္ ဂိုဏ္းသားမ်ားAားလံုး ျမင္းဇက္ၾကိဳးကို တျပိဳင္န
က္ဆြဲရပ္လုိက္ၾကသည္။ ေရႊေရာင္မ်က္ႏွာဖံုးရွင္သည္လည္း သူတို႔Aုပ္စုႏွင့္ ၅ကိုက္မွ်AကြာAေဝးေရာက္ေသာ္ Aရွိ
န္သတ္လုိက္သည္။ ထိုAခါ ႏွစ္Uီးႏွစ္ဖက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မိၾကသည္။
''မင္းက ဘယ္သူလဲကြ''
က်ားျဖဴဂိုဏ္းခြဲမွဴး၏ Aေမးစကားေၾကာင့္ ထိုလူသည္ ဟက္ခနဲရယ္ေမာ၍...
''ခင္ဗ်ားလို ကိုယ့္မ်က္ႏွာကို ဖံုးကြယ္ထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ေပါ့ေလ''
သူ၏ေလသံမွာ မဟူရာဂိုဏ္းAား Aမႈမထားသည့္ပံုမ်ိဳးပင္။ လူတစ္ရာေက်ာ္ျဖင့္ ရင္ဆိုင္ေနရသည့္တိုင္ ေAးေဆးႏို
င္လွေသာ သူ႔AမူAရာေၾကာင့္ ေတာ္႐ံုလူမဟုတ္ဟု က်ားျဖဴေတြးမိသည္။ ျပႆနာျဖစ္ပြားပါက ဂိုဏ္းခ်ဳပ္Aမိန္႔ေပး
ထားသည့္ တာဝန္ကိုထမ္းေဆာင္ရာ၌ ၾကန္႔ၾကာေနေပမည္။ သူ႔Aေနျဖင့္ မလိုAပ္ဘဲ ျပသနာမျဖစ္ပြားခ်င္။ သို႔ျဖစ္၍...
''မင္းက က်ဳပ္တို႔သြားတဲ့လမ္းေၾကာင္းေရွ႕မွာ လာပိတ္မေနနဲ႔...ေဘးဖယ္ေပးစမ္း''
ေAာ္ေငါက္ေျပာလိုက္ေသာ္ ထိုလူသည္ က်ယ္ေလာင္စြာ ရယ္ေမာေလသည္။
''ဒီလမ္းကို ဘယ္သူက Aပိုင္စားေပးထားလို႔လဲ...ေရႊဝါေရာင္နတ္မင္းကိုယ္တိုင္ လူတန္းစားမေရြးသြားလာႏိုင္ဖို႔ ေဖာ
က္လုပ္ထားတာ...ခင္ဗ်ားက ပိုင္စိုးပိုင္နင္းပါလား''
က်ားျဖဴဂိုဏ္းခြဲမွဴး စိတ္မရွည္ေတာ့ေခ်။
''မဟူရာဂိုဏ္းAေၾကာင္း မသိေသးဘူးထင္တယ္''
ဟု ျခိမ္းေျခာက္လုိက္ေလသည္။ သူ႔စကားကို ၾကားရသည္ႏွင့္ ထိုလူေသြးပ်က္သြားမည္ဟု ထင္မွတမ
္ ိ၏။ သို႔ေသာ္ သူသ
ည္ ဗိုက္ႏွိပ္၍ Aားပါးတရ ေလွာင္ေျပာင္ရယ္ေမာလုိက္သည္။ ထို႔ေနာက္...
''ဟင္း...ဟင္း..ဘာမဟူရာလဲဗ်...Aသားမည္းတဲ့လူေတြ စုေနတဲ့ဂိုဏ္းၾကီးလား''
က်ားျဖဴဂိုဏ္းခြဲမွဴး ေဒါသထြက္ကာ ေတာက္တစ္ခ်က္ေခါက္မိသည္။
''ဆယ္ေယာက္ေလာက္ ဝိုင္းထားၾကစမ္း''
ဟုဆိုျပီး Aခ်က္ျပလိုက္ေလရာ ဂိုဏ္းသားဆယ္ေယာက္ ျမင္းေပၚမွ ခုန္ဆင္းလာၾက၏။
''သိုင္းမကစားရတာေတာင္ Aေတာ္ၾကာျပီ...ေသြးပူေAာင္ ကစားေပးရတာေပါ့ေလ...ဟဲ...ဟဲ...ဟဲ''
ေရႊမ်က္ႏွာဖံုးရွင္က ရယ္ရယ္ေမာေမာႏွင့္ေျပာရင္း ျမင္းေပၚမွဆင္းလာသည္။
Aမိန္႔Aရ ပြဲUီးထြက္Aေနျဖင့္ မဟူရာဂိုဏ္းသား၁၀ေယာက္က စက္ဝိုင္းပမာ ဝိုင္းရံထားလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ မာ
န္သြင္း၍ ဓားေမာက္မ်ားျဖင့္ တျပိဳင္နက္ ခုန္ဝင္တုိက္ခိုက္ေလေတာ့၏။
''ဟိတ္''
''က်ား''
''ရႊီး...ဝွီး...ဝွီး''
ေရႊမ်က္ႏွာဖံုးရွင္သည္ ခႏၶာကိုယ္တြင္ပတ္ထားေသာ သံၾကိဳးကိုျဖဳတ္၍ ေဝွ႔ယမ္း႐ိုက္လုိက္ေသာေၾကာင့္ က်ယ္ေလာင္ေ
သာေလတိုးသံမ်ား ထြက္ေပၚလာ၏။ ထို႔ေနာက္ ၎သံၾကိဳးသည္ Aသက္ရွိေသာ ေႁမြတစ္ေကာင္ပမာ Aသံဗလံပင္ မၾ
ကားရဘဲ ဂိုဏ္းသားတစ္ေယာက္ထံ ေလွ်ာခနဲ တိုးဝင္သြား၏။
''ဟင္''
Page 720
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ထိုဂိုဏ္းသားမွာ ထိတ္လန္႔သြား၏။ ထို႔ေၾကာင့္ လက္ထဲမွ ဓားေမာက္ျဖင့္ သံၾကိဳးAား ခုတ္ပိုင္းလုိက္သည္။ သို႔ေသာ္...
''ခြၽမ္း...''
မီးပြင့္မ်ားထြက္သြားျပီး ဓားေမာက္ၾကီးမွာ Aသြားက်ိဳးပဲ့သြားသလို သံၾကိဳးက သူ႔ခႏၶာကိုယ္Aား ၃ပတ္မွ်ပတ္သြားေလသ
ည္။ ေရႊမ်က္ႏွာဖံုးရွင္က သံၾကိဳးကို ေဘးပတ္ပတ္လည္သို႔ ေဝွ႔ယမ္းေလရာ ထိုသူသည္ ေျခကားယားလက္ကားယားပါ
သြားျပီး ဝိုင္းရံထားေသာ မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ားကို ဝင္တိုက္မိသျဖင့္ Aားလံုးဖ႐ိုဖရဲျဖစ္သြား၏။ က်ားျဖဴဂိုဏ္းခြဲမွဴးသည္
ထိုျမင္ကြင္းေၾကာင့္ Aံ့Aားသင့္မိသည္။ မည္သူမွန္း မသိရေသာ္လည္း ထူးျခားထက္ျမက္ေသာ သိုင္းပညာရွင္တစ္ေယာ
က္ဟု လက္ခံလုိက္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျမင္းေပၚမွ သူ႔ထံသို႔ ခုန္ပ်ံ၍ ''ယမမင္းလက္ဝါးသိုငး္ ''ျဖင့္ Aငိုက္ဖမ္း တုိက္ခုိက္ေ
လေတာ့သည္။
''ေနာက္ဆံုးေတာ့ ခင္ဗ်ားကိုယ္တိုင္ဝင္လာျပီကိုး''
ေရႊမ်က္ႏွာဖံုးရွင္က ေAးေဆးစြာေျပာျပီး က်ားျဖဴဂိုဏ္းခြဲမွဴး၏ လက္ဝါးခ်က္ကို ဘယ္လက္ဝါးျဖင့္ ခံေဆာင္လိုက္သည္။
''ဖတ္''
သူတို႔ႏွစ္Uီး လက္ဝါးခ်င္းပူးကပ္ကာ Aတြင္းAားခ်င္း ယွU္ျပိဳင္မိသြား၏။ Aျပာေရာင္သမ္းေနသည့္ က်ားျဖဴဂိုဏ္းခြဲမဴွ း၏
လက္ဝါးခ်က္၌ ေAးစိမ့္စိမ့္Aေငြ႕Aသက္တို႔ လႊမ္းျခံဳလ်က္ရွိသည္။ ျပင္းထန္ေသာ Aတြင္းAားလႈိင္းၾကီးက ေရႊမ်က္ႏွာ
ဖံုးရွင္ထံ Aဆက္မျပတ္တုိက္ခုိက္ေလ၏။
''ပ်င္းစရာေကာင္းတဲ့ လက္ဝါးခ်က္ပါလား''
ေရႊမ်က္ႏွာဖံုးရွင္က ေခါင္းတယမ္းယမ္းႏွင့္ေျပာလုိက္ေလရာ က်ားျဖဴ တုန္လႈပ္သြားမိ၏။ ထိုခဏဝယ္ သူ၏ညာလက္ဝါး
မွာ တျဖည္းျဖည္း ပူေလာင္လာသည္ကို ခံစားရသည္။ ထိတ္လန္႔တၾကားျဖင့္ ၾကည့္မိရာ ေရႊမ်က္ႏွာဖံုးရွင္၏ ဘယ္လ
က္ဝါးသည္ မီးခဲတမွ် နီရဲေနသည္ကို ေတြ႕ရျပီး ၎ထံမွ ျပင္းထန္ေသာ Aပူလႈိင္းၾကီးမ်ားက Aဆက္မျပတ္ တုိက္ခုိ
က္လာေလသည္။ AေAးဓာတ္ေဆာင္ေသာ သိုင္းသမားမ်ားAဖို႔ Aပူသိုင္းပညာရွင္မ်ားက Aဓိကျပိဳင္ဘက္ျဖစ္သည္။
ယခု၌မူ ျပိဳင္ဘက္ဟုပင္ မဆိုႏိုင္ေတာ့။ ေရႊမ်က္ႏွာဖံုးရွင္၏ AပူAတြင္းAားမ်ားက သူ႔Aတြင္းAားမ်ားကို ေခ်ဖ်က္သြား
သည့္Aျပင္ Aျပင္းAထန္ ဖိႏွိပ္တုိက္ခုိက္ေလသျဖင့္ Aခံရခက္လာသည္။
''သြားေပေတာ့''
ေရႊမ်က္ႏွာဖံုးရွင္က ေျပာလုိက္ျပီး လက္ဝါးကို ေဆာင့္တြန္းလိုက္ရာ က်ားျဖဴသည္ ဒယီးဒယိုင္ျဖင့္ ေနာက္ဆုတ္သြား၏။
''ေဝါ့...''
သူသည္ ၾကိဳးစားရပ္ေနရင္းမွ မေAာင့္ႏိုင္ဘဲ ေသြးတစ္လုတ္ Aန္ခ်မိသည္။ ထိုသူသည္ နယ္နယ္ရရမဟုတ္ဟု နားလ
ည္လုိက္သည္။ သို႔ျဖစ္ေသာေၾကာင့္...
''ရွိသမွ်လူေတြAားလံုး ဝိုင္းတိိုက္...''
စကားပင္ ဆံုးေAာင္မေျပာႏိုင္ဘဲ ေသြးတစ္လုတ္ ထပ္မံAန္ခ်မိသည္။ ဤလူသည္ မိမိတို႔ရန္သူျဖစ္ေပမည္။ ထို႔ေၾကာင့္
ရန္စတိုက္ခုိက္လုိက္ျခင္း မဟုတ္လား။ ခ်င္းေရွာင္ဂိုဏ္းကို တိုက္ခုိက္ရာ၌ ေရွ႕ေျပးAျဖစ္သြားရမည့္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ေပးA
ပ္သည့္ တာဝန္ကို သူ မထမ္းေဆာင္ႏိုင္ေတာ့ျပီ။ ထိုသတင္းAား ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ထံ သူကိုယ္တိုင္ Aစီရင္ခံရေပမည္။ ဂိုဏ္း
သားမ်ားကို Aမိန္႔ေပးျပီးေနာက္ က်ားျဖဴသည္ ျမင္းတစ္ေကာင္ေပၚတက္ျပီး ကိုယ္လြတ္႐ုန္း ထြက္ေျပးေလေတာ့၏။
''မဟူရာဂိုဏ္းက လူေတြဟာ သတၱိေကာင္းလွပါလား''
ေရႊမ်က္ႏွာဖံုးရွင္က ေခါင္းခါယမ္းကာ ေလွာင္ေျပာင္ေျပာျပီး ခါးတြင္ခ်ိတ္ထားေသာ လက္သည္းခြၽန္ကို ျဖဳတ္ယူကာ သံၾ
ကိဳးAား Aေပၚေျမွာက္၍ ေဝွ႔ယမ္းလုုိက္သည္။ က်ယ္ေလာင္စူးရွေသာ တဝီဝီသံၾကီးႏွင့္Aတူ ပူေလာင္ျပင္းထန္ေသာ
Page 721
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
Aားလႈိင္းတစ္ခု ထြက္ေပၚလာသျဖင့္ မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ားမွာ ထိတ္လန္႔ျပီး ေဘးသို႔ ရွဲသြားၾက၏။ ေရႊမ်က္ႏွာဖံုးရွင္က
လက္လက္သည္းခြၽန္လက္နက္ကို က်ားျဖဴထံ ပစ္လႊတ္လ္ိုက္သည္။ ေလတိုးသံပင္ မၾကားရ။ ဤAခ်က္က Aတြင္းAားျ
ပည့္ဝျပီး ထိုလက္နက္ကို ကြၽမ္းက်င္စြာ Aသံုးျပဳႏိုင္ေၾကာင္း ေဖာ္က်ဴးရာေရာက္ေနသည္။ က်ားျဖဴဂိုဏ္းခြဲမွဴးႏွင့္ ေရႊမ်
က္ႏွာဖံုးရွင္၏ AကြာAေဝးမွာ ဆယ္ေပမွ်ရွိေလသည္။ ထူးထူးျခားျခား သံလက္သည္း၃ေခ်ာင္းသည္ သံၾကိဳးႏွင့္တကြ ဝဲ
ပ်ံလာျပီး က်ားျဖဴ၏ ေနာက္ေက်ာရွိ ေသြးေၾကာ၃ေနရာကို ထိုးေဖာက္သြား၏။
''Aား''
က်ားျဖဴသည္ ညည္းတြားေAာ္ရင္း ကိုယ္တစ္ခ်က္တုန္ခါသြားသည္။ ေရႊမ်က္ႏွာဖံုးရွင္က လက္ေဝွ႔ယမ္းလိုက္သည္ႏွင့္
သံလက္သည္းခြၽန္က သူ႔ထံျပန္ေရာက္လာသည္။
''တစ္ႏွစ္Aတြင္း သိုင္းပညာသံုးျပီး သူမ်ားကို Aႏိုင္က်င့္ဖို႔ မစU္းစားနဲ႔ေတာ့...Aျမင္မွန္ရေAာင္ေန''
ေရႊမ်က္ႏွာဖံုးရွင္ ေAာ္ေျပာလုိက္သည့္စကားကို က်ားျဖဴဂိုဏ္းခြဲမွဴးသည္ မတုန္႔ျပန္ႏိုင္ေတာ့။ သူ႔ေနာက္ေက်ာ၌ ေသြးA
လိမ္းလိမ္း ေပက်ံေနျပီး ျမင္းေပၚတြင္ ေမွာက္လ်က္သား ပါသြားေလသည္။ ေရႊမ်က္ႏွာဖံုးရွင္သည္ ဂိုဏ္းသားတစ္ရာေ
က်ာ္Aား တစ္ခ်က္ေဝ့ၾကည့္ျပီး လက္ေနာက္ပစ္ကာ...
''မင္းတုိ႔Aားလံုး လက္နက္ခ်ျပီး Aညံ့ခံမယ္ဆိုရင္ Aလြတ္ေပးလုိက္မယ္...မဟုတ္ရင္ နည္းနည္းေတာ့ ေဝဒနာခံစားရမ
ယ္ေနာ္''
သူ႔ေလသံသည္ ေAးေဆးတည္ျငိမ္လွ၏။ Aာဂလူပင္။ လူမ်ားစြာ ဝိုင္းရံထားသည့္တုိင္ ပြဲၾကည့္ေနသည့္Aလား ေAးေ
Aးေဆးေဆးေနႏုိင္သည္။ သူသည္ သံလက္သည္းခြၽန္၃ခုကို ေရႊကြင္းမ်ား၌ ခ်ိတ္ဆြဲလိုက္သည္။ မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ား
သည္ Aနည္းငယ္ခပ္ရွိန္ရွိန္ျဖစ္ေနေသာ္လည္း တစ္ေယာက္ႏွင့္Aမ်ားျဖစ္ေန၍ ဂ႐ုမစိုက္ၾက။ Aခ်င္းခ်င္းမ်က္ရိပ္ျပကာ
Aတင္းဝင္ေရာက္ တုိက္ခုိက္ေလေတာ့သည္။ ေရႊမ်က္ႏွာဖံုးရွင္သည္ သံၾကိဳးကို ေဝွ႔ယမ္းလုိက္ရာ စက္ဝိုင္းပမာ လည္ပ
တ္သြား၏။ ေလတိုးသံမ်ားက ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုးကို လႊမ္းမိုးလာသျဖင့္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္Aတိပင္။ မည္သူမဆို Aရွိ
န္ျပင္းထန္မွန္း ၾကည့္႐ံုႏွင့္သိႏိုင္ေပသည္။ ဂိုဏ္းသား ၅ေယာက္က ဓားေမာက္မ်ားကိုယ္စီျဖင့္ ေျပးဝင္လာေလရာ မ်က္ႏွ
ာဖံုးရွင္သည္ ကိုယ္တစ္ပတ္လွည့္ရင္း သံၾကိဳးစကို Aဆက္မျပတ္ ေဝွ႔ယမ္းေလေတာ့သည္။
''ေဝါ...ေဝါ...ေဝါ''
လွည္ပတ္ေနေသာ သံၾကိဳး၏AားAဟုန္ေၾကာင့္ ဂိုဏ္းသား၅ေယာက္၏ လက္နက္မ်ားမွာ လြင့္စင္သြားၾကသည္။
''ခြၽမ္း!..ခြၽမ္း!...ခ်လြမ္!''
ထို႔ျပင္ သံၾကိဳးစက ၎တို႔၏ရင္ဘတ္ကို Aသီးသီး႐ိုက္ခတ္သြားေလရာ...
''Aား''
''Aြန္႔''
''Aမယ္ေလး''
စူးရွေသာ ေAာ္ဟစ္သံမ်ားႏွင့္Aတူ ဖ႐ိုဖရဲျဖစ္ကာ လဲသြားေလသည္။ တစ္ေယာက္မွ် မလႈပ္ႏိုင္ေတာ့။ ေသဆံုးသြားသ
ည္ေတာ့မဟုတ္။ Aဆင့္ျမင့္ေသာ Aေၾကာပိတ္ပညာေၾကာင့္ ထိုသို႔ျဖစ္သြားရျခင္းပင္။ ေရႊမ်က္ႏွာဖံုးရွင္သည္ သံၾကိဳးကို
AသာAယာ ေဝွ႔ယမ္းေဆာ့ကစားကာ...
''မင္းတို႔ကို Aေသမသတ္ခ်င္ပါဘူး...ဒါေပမဲ့ မေကာင္းမႈလုပ္ရင္ မေကာင္းတာခံရမယ္ဆိုတဲ့Aေၾကာင္း ပညာနည္းနည္း
ေပးရတာေပါ့''
ဟုဆိုလုိက္ျပီး တိုက္ခုိက္ေလေတာ့၏။
Page 722
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ဝွီး..ဝွီး..ဝွီး''
''Aား''
''Aြန္႔''
''Aင့္''
မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ားမွာ သံၾကိဳးႏွင့္ပင္ မထိေသး။ ျပင္းထန္သည့္ ပူစပ္ပူေလာင္ေသာ Aတြင္းAားတစ္ခုေၾကာင့္ လြင့္စ
င္သြားၾက၏။ သူတို႔လူစုသည္ ေရႊမ်က္ႏွာဖံုးရွင္ႏွင့္ ဆယ္ေပAကြာထိသာ တိုးကပ္ႏိုင္သည္။ ထပ္မံတိုးသြားလုိက္လွ်င္လ
ည္း ၾကီးမားေသာ Aတြင္းAားAရွိန္ေၾကာင့္ လြင့္စင္သြားေလရာ Aတင့္မရဲေတာ့ေပ။
''ဝွီး...ဝွီး...ဝွီး''
''ေဝါ...ေဝါ...ေဝါ''
ေရႊမ်က္ႏွာဖံုးရွင္၏ သိုင္းပညာသည္ ထူးျခားသလို ျမင့္မားလွသည္။ သူ႔လက္ထဲ၌ သံၾကိဳးၾကီးသည္ ေကြးညြတ္လုိက္ ေျ
ဖာင့္တန္းသြားလိိုက္ စက္ဝန္းပမာ ျဖစ္သြားလိုက္ႏွင့္ ပံုAမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းလ်က္ရွိသည္။ ထို႔ျပင္ ေလတိုးသံထြက္ေပၚလာလို
က္ ေပ်ာက္ကြယ္လိုက္ျဖစ္ေနေသာ သံၾကိဳးၾကီး၏ Uီးတည္ရာသည္ ခန္႔မွန္းရခက္လွ၏။ ထိုသူသည္ မဟူရာဂိုဏ္းသား
မ်ားAား Aေသမသတ္ေခ်။ သံၾကိဳးျဖင့္ Aေၾကာပိတ္ကာ တိုက္ခုိက္ေနျခင္းသာ။ ၾကီးမားေလးလံသည့္ သံၾကိဳးလက္န
က္ကို လိုသလို ထိန္းခ်ဳပ္Aသံုးျပဳႏိုင္ေသာ သူ၏Aတြင္းAားသံုးစြဲမႈမွာ ျမင္ရသူAဖို႔ Aံ့မခန္းဖြယ္ေကာင္းေပသည္။ တခ
ဏခ်င္း၌ မဟူရာဂို္ဏ္းသား ၃ပံု၂ပံုမွာ Aေၾကာပိတ္ခံရ၍ မလႈပ္မယွက္ျဖစ္သြားၾက၏။ ထိုစU္မွာပင္...
''ခြပ္...ခြပ္...ခြပ္''
''ေဟး...''
''က်ား!!..က်ား!!..''
ခြာသံတေျဖာင္းေျဖာင္းႏွင့္Aတူ ျမင္းစီးသမားတစ္စုသည္ Aေျပးႏွင္လာေန၏။ ေရႊမ်က္ႏွာဖံုးရွင္သည္ စူးစမ္းေသာAၾက
ည့္ျဖင့္ တစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္လုိက္သည္။ ထိုစU္ ဂိုဏ္းသားတစ္ေယာက္က ဓားေမာက္ျဖင့္ Aလစ္ခုတ္ပိုင္းေလရာ...
''မင္းက Aခြင့္Aေရးရွာတတ္သားပဲ''
ေရႊမ်က္ႏွာဖံုးရွင္က ရယ္ရယ္ေမာေမာျဖင့္ဆိုျပီး ဓားခ်က္ကို လြတ္႐ံုမွ် တိမ္းေရွာင္လုိက္၏။ ထို႔ေနာက္ ညာလက္ကိုပါ တ
စ္ဆက္တည္း လႈပ္ရွားရာ ကိုင္ေဆာင္ထားသည့္ သံၾကိဳးၾကီးက ေႁမြေဟာက္တစ္ေကာင္ ေပါက္လုိက္သကဲ့သို႔ ထိုသူ၏ ရ
င္ဝကို ထိမိသြားသည္။
''Aင့္''
Aဆိုပါဂိုဏ္းသားမွာ တစ္ခ်က္ညည္းညဴျပီး မလႈပ္မယွက္ျဖစ္သြားသည္။
''ဝွီး''
Aျခားဂိုဏ္းသား၆ေယာက္က ဝန္းရံ၍ ဓားေမာက္မ်ားျဖင့္ ျပိဳင္တူခုတ္ပိုင္းလုိက္ေလရာ ေရႊမ်က္ႏွာဖံုးရွင္က သေဘာက်
စြာ ရယ္ေမာေလ၏။ လူမ်ားစြာ ဝိုင္းဝန္းတိုက္ခိုက္ျခင္းခံေနရသည့္တိုင္ သူ႔AမူAရာသည္ ေAးေဆးႏိုင္လသ
ွ ည္။ ေစာေ
စာက ဒုန္းစိုင္းလာၾကေသာ ျမင္းစီးသမားမ်ားသည္ ခပ္လွမ္းလွမ္း၌ ရပ္တံ၍ တိုက္ပြဲကို Aကဲခတ္ေနၾက၏။ ထိုသူAားလံု
း ျမင္းကိုယ္စီႏွင့္ျဖစ္ျပီး Aေယာက္၄၀ေက်ာ္ ရွိေလသည္။ Uီးေဆာင္လာသူမွာ ဝတ္႐ံုျဖဴၾကီး ျခံဳလႊမ္းထားသည့္ ေသြးဝိ
ညာU္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ဟန္ေကာင္းပင္။ သူ႔ေဘးတြင္ရွိေနသူမွာ ငယ္ရြယ္ေခ်ာေမာသည့္ Aသက္၂၀ေက်ာ္Aရြယ္ မိန္းမလွေလး
ျဖစ္ေလ၏။ သူမသည္ကား ေသြးဝိညာU္လက္ေထာက္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ေရႊပ်ံလႊားမယ္ေခြၽဖုန္းပင္ မဟုတ္လား။ သူမႏွင့္ ဂိုဏ္းခ်ဳ
ပ္ဟန္ေကာင္းေနာက္၌ ေလလႈိင္းဓား၅ေဖာ္ႏွင့္Aတူ ဂိုဏ္းသား၄၀သည္ ညီညာစီတန္းစြာ ရပ္ေနၾက၏။ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္Aမိန္႔မ
Page 723
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ရေသးသျဖင့္ မည္သူမွ် မလႈပ္ရွားေသးေခ်။ စည္းကမ္းေသဝပ္ျပီး တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္စြာ ရွိေနေလသည္။ ေရႊမ်က္ႏွာဖံုး
ရွင္သည္ သူတုိ႔ေရာက္လာသည္ကို ျမင္ေတြ႕ေသာ္လည္း မည္သုိ႔မွ် ထူးျခားဟန္မျပဘဲ မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ားကိုသာ တုိ
က္ခုိက္ေနေတာ့သည္။
''ညီမေလး သြားကူရမွာလား''
ေရႊပ်ံလႊားမယ္က ေမးေသာAခါ ေသြးဝိညာU္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ဟန္ေကာင္းသည္ ေခါင္းခါယမ္းျပျပီး...
''သူ႔သိုင္းပညာက Aေတာ္ေကာင္းတယ္...ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ မ႐ႈံးႏိုင္ဘူး...သူသာ ရက္ရက္စက္စက္တုိက္ရင္ မဟူရာဂို
ဏ္းသားေတြေသတာ ၾကာေရာေပါ့...ပညာလွ်ိဳထားျပီး Aေၾကာပိတ္႐ံုပဲ ပိတ္ထားတာကိုသာ ေသခ်ာၾကည့္လိုက္...Aေ
တာ္ပညာပါတယ္...သံၾကိဳးကို ကြၽမ္းကြၽမ္းက်င္က်င္ ထိန္းခ်ဳပ္ကိုင္တြယ္ဖို႔ဆိုတာ Aတြင္းAားေကာင္းတုိင္းမရဘူး ညီမရဲ႕
''
ေရႊပ်ံလႊားမယ္သည္ သက္ျပင္းခ်ကာ တုိက္ပြဲကို ေသခ်ာၾကည့္လုိက္သည္။ မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ားက ေရာက္ရွိလာေသာ
ေသြးဝိညာU္ဂိုဏ္းသားမ်ားကို ျမင္ေတြ႕ရေသာ္ ေသြးပ်က္သြားၾက၏။
''မဟူရာဂိုဏ္းသားေတြဆိုရင္ ညီမ လံုးဝၾကည့္မရေတာ့ဘူး''
ေျပာေျပာဆိုဆို ေရႊပ်ံလႊားမယ္သည္ စိတ္မထိန္းႏိုင္ဘဲ တိုက္ပြဲထဲသို႔ ခုန္ဝင္လုိက္သည္။
''ေဟ့...ညီမ''
ဟန္ေကာင္း၏ တားျမစ္မႈမွာ Aရာမေရာက္ေပ။ သူမက ခပ္လွမ္းလွမ္းသို႔ ေရာက္ရွိသြား၍ ျဖစ္ေခ်သည္။ ေရႊပ်ံလႊားမ
ယ္သည္ ဓားဆြဲကိုင္၍ ျပင္းထန္ေသာ သိုင္းကြက္မ်ားႏွင့္Aတူ ဝင္ေရာက္လာသျဖင့္ ေရႊမ်က္ႏွာဖံုးရွင္က တစ္ခ်က္ေလး
သာ ေစာင္းငဲ့ၾကည့္ရင္း Aနီးနားမွ ဂိုဏ္းသားတစ္ေယာက္ကို သံၾကိဳးျဖင့္ Aေၾကာပိတ္လုိက္ေလ၏။
''ေသေပေတာ့''
Aေၾကာပိတခ
္ ံရသည့္ ထိုဂိုဏ္းသားAား ေရႊပ်ံလြားမယ္က ဓားခ်က္ျဖင့္ ခုတ္ပိုင္းေလသည္။
''ရႊပ္''
ျပင္းထန္ေသာ ဓားခ်က္ေၾကာင့္ ထိုလူမွာUီးေခါင္းျပတ္သြားကာ လည္ပင္းေနရာမွေသြးမ်ား ေငါက္ကနဲ ပန္းထြက္သြား၏။
သူမသည္ ရပ္တံ့မသြားေခ်။ ေရႊမ်က္ႏွာဖံုးရွင္၏ လက္ခ်က္ေၾကာင့္ Aေၾကာပိတ္ခံရေသာ မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ားAား ထို
နည္းAတိုင္း ရက္ရက္စက္စက္ႏွင့္ ေခါင္းျဖတ္ေနေတာ့သည္။ ေခ်ာေမာလွပေသာ သူမ႐ုပ္ရည္ႏွင့္ ထိုAျပဳAမူမွာ မ
ည္သုိ႔မွ် မAပ္စပ္လွေခ်။ ေရႊမ်က္ႏွာဖံုးရွင္ႏွင့္ တိုက္ခုိက္ေနေသာ က်န္ရွိသည့္ မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ားသည္ ေသြးစြန္းေနေ
သာ Aဝတ္Aစားမ်ားႏွင့္Aတူ ဘီလူးသဘက္ပမာ ေဒါသတၾကီး ေAာ္ဟစ္တုိကခ
္ ိုက္ေနေသာ ေရႊပ်ံလႊားမယ္ကိုၾကည့္
၍ ထိတ္လန္႔တၾကားျဖစ္သြား၏။ ဟန္ေကာင္းသည္ မခုခံႏိုင္သည့္ ဂိုဏ္းသားမ်ားAား ထိုသို႔ ရက္ရက္စက္စက္ ေခါင္းျဖ
တ္ေနသည္ကို သည္Aတုိင္း လက္ပိုက္မၾကည့္ႏိုင္ေတာ့။ ထုိ႔ေၾကာင့္ တားျမစ္ရန္ ခုန္ဝင္လာသည္။ ေရႊမ်က္ႏွာဖံုးရွင္သ
ည္လည္း ေၾကာင္Aမ္းAမ္းျဖစ္ေနရာမွ သတိဝင္သြားေလ၏။
''႐ုပ္ကေလးလွသေလာက္ Aေတာ္ရက္စက္တဲ့ ကေလးမပါလား''
ေAာ္ေငါက္ေျပာရင္း သံၾကိဳးကို တစ္ခ်က္ေဝွ႔ယမ္းလုိက္ေလရာ Aသက္ရွိေသာ ေႁမြတစ္ေကာင္ပမာ သူမထံ တိုးဝင္သြား
၏။ ေရႊပ်ံလႊားမယ္သည္ ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္သြားကာ ဓားရွည္ျဖင့္ ခုတ္ပိုင္းလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ သံၾကိဳးက သူမ၏ ဓားရွ
ည္ကို Aထပ္ထပ္ ရစ္ပတ္သြားသည္။ ထို႔ေနာက္ ေရႊမ်က္ႏွာဖံုးရွင္က သံၾကိဳးAား တစ္ခ်က္ေဆာင့္ဆြဲသျဖင့္ သူမလည္း
ဟန္ခ်က္ပ်က္ကာ ေျမွာက္တက္ျပီး သံၾကိဳးႏွင့္Aတူပါသြားေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္ သူမသည္ ဓားရွည္ကို လံုးဝမလႊတ္ေခ်။
ဟန္ေကာင္းသည္ သူမAတြက္ စိုးရိမ္သြားမိသည္။ ကူညီရန္လည္း Aနည္းငယ္ Aလွမ္းေဝးေနေလသည္။ Aနားေရာ
Page 724
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
က္လာေသာAခါ ေရႊမ်က္ႏွာဖံုးရွင္က ေရႊပ်ံလႊားမယ္၏ ပခံုးေပၚမွ Aေၾကာတစ္ခုကို ထိုးပိတ္ရန္ လက္ညွိဳးဆန္႔တန္းလို
က္သည္။
''ဒီလိုရမလား''
ေရႊပ်ံလႊားမယ္ေခြၽဖုန္းသည္ ႏႈတ္ခမ္းတြန္႔႐ံုျပံဳးကာ ေျပာလ္ိုက္ရင္း လက္ဝါးေစာင္းျဖင့္ ခုတ္ပိုင္းလိုက္သည္။ ''ေလနတ္ဘု
ရားသိုင္း''မွ ''ေလသံလ်က္လက္ဝါးေစာင္း''တုိက္ကြက္ပင္ျဖစ္ေလသည္။
''ရႊီး...ရႊီး''
လက္ဝါးေစာင္းခ်က္က ဓားပါးေလးကို ေဝွ႔ယမ္းလုိက္သည့္Aလားပင္။ ထိုစU္ ေရႊမ်က္ႏွာဖံုးရွင္၏ မ်က္လံုးသည္ Aနီေရာ
င္တစ္ခ်က္လင္းလက္သြား၏။ ယင္းေနာက္သူသည္ လက္ညွိဳးကို႐ုတ္သိမ္းကာ သံၾကိဳးAား တစ္ခ်က္ခါယမ္းလုိက္သည္။
ျပင္းထန္ေသာ Aပူလႈိင္းၾကီးတစ္ခုက ဓားလက္ကိုင္႐ိုးမွတစ္ဆင့္ သူမထံ ဝင္ေရာက္တိုက္ခိုက္လာသျဖင့္ ထိတ္လန္႔တၾ
ကားျဖစ္ကာ ဓားရွည္ကို လက္လႊတ္လိုက္သည္။ ထိုAခါ ေရႊမ်က္ႏွာဖံုးရွင္က သံၾကိဳးကို Aားပါပါ ေဝွ႔ယမ္းေလေတာ့သ
ည္။
''ေဝါ...ေဝါ...ေဝါ''
စၾကာပမာ လည္ပတ္ေနေသာ သံၾကိဳးတစ္ခုလံုး မီးဖုတ္ထားသလို ရဲရဲနီေနျပီး ျပင္းထန္ေသာ Aပူလႈိင္းမ်ား Aဆက္မျပ
တ္ ထြက္ေပၚလာေလရာ ေရႊပ်ံလႊားမယ္ တုန္လႈပ္သြား၏။ သူမ၏သိုင္းကြက္ကုိ ေခ်ဖ်က္သြားသည့္Aျပင္ လႈိင္းလံုးပမာ
ဆင့္ကဲဆင့္ကဲ၍ တုိက္ခတ္လာသည္။ Aပူဓာတ္ျပင္းေသာ ထိုAတြင္းAားလႈိင္းမ်ားကို မခုခံႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ဒယီးဒယို
င္ျဖင့္ ေနာက္ဆုတ္မိေလသည္။ သူမတစ္ကိုယ္လံုး ပူေလာင္သြားကာ မီးပံုထဲခုန္ဆင္းရသလို ခံစားလိုက္ရ၏။ ယိုင္လဲမ
လိုျဖစ္ကာ ဟန္ခ်က္ပ်က္ေနေသာ သူမAား ဟန္ေကာင္းက Aတြင္းAားပို႔လႊတ္ျပီး ေနာက္ေက်ာကို လက္ဝါးျဖင့္ဖိကပ္
၍ ထိန္းမတ္ေပးမွ ျငိမ္သက္သြား၏။
''ညီမAဆင္ေျပရဲ႕လား''
ဟန္ေကာင္းက စိုးရိမ္တၾကီးေမးလိုက္သည္ကို သူမ မေျဖAားေခ်။ စိတ္ထဲ၌ မိမိလုပ္ရပ္ကို တားျမစ္ေသာ ေရႊမ်က္ႏွာဖံုး
ရွင္Aား Aေတာ္ေလး ေဒါပြ၍ မေက်မနပ္ျဖစ္ေနသည္။ သူမAေနျဖင့္ မိဘေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းမ်ားကို ရက္ရက္စက္စက္
သတ္ျဖတ္သြားသည့္Aျပင္ Aစ္မျဖစ္သူကိုပင္ မိမိေရွ႕၌ Aဓမၼျပဳက်င့္ျပီး သတ္ျဖတ္ခဲ့သည့္ မဟူရာဂိုဏ္းသားမ်ားAား
A႐ိုးစြဲေAာင္ မုန္းတီးမိေလသည္။ သို႔ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မွ်တသည္ မမွ်တသည္ မေတြးေတာေတာ့ဘဲ သံႏၷိ႒ာန္ခ်ခဲ့သလို
ေခါင္းျဖတ္သတ္လုိက္ျခင္းပင္။
''မရဘူး...သူတို႔ကိုေခါင္းျဖတ္သတ္ရမွ ေက်နပ္မယ္''
ေရႊပ်ံလႊားမယ္ေခြၽဖုန္းသည္ ေဒါသတၾကီးေAာ္ဟစ္၍ သတ္မည္တကဲကဲလုပ္ေနသျဖင့္ ဟန္ေကာင္းသည္ သူမပခံုးကို
လက္ျဖင့္ဖိကာ ထိန္းထားလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူသည္ သက္ျပင္း႐ႈိက္ထုတ္ရင္း...
''ညီမကို ကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္...ဒါေပမဲ့ မခုခံႏိုင္တဲ့သူေတြကို သတ္တာေတာ့ မမွ်တသလို Aစ္ကိုလက္မခံဘူး''
''မင္းကေတာ့ စိတ္ထားမဆိုးပါဘူး''
ထိုစကားကို ၾကားဝင္ေျပာလိုက္သူမွာ ေရႊမ်က္ႏွာဖံုးရွင္ပင္။ သူ႔ႏွင့္မနီးမေဝး၌ မဟူရာဂိုဏ္းသားAားလံုး Aေၾကာပိတ္ခံရ
ကာ ပံုAမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ မလႈပ္မယွက္ရွိေနေလ၏။
''ဒီကမိတ္ေဆြၾကီးက...''
ဟန္ေကာင္းက လက္သီးလက္ဝါးဆုပ္ျပီး သိုင္းေလာကထံုးစံAတိိုင္း ေမးျမန္းမည္Aျပဳ ထိုလူကပင္ UီးေAာင္ေျပာလိုက္
၏။
Page 725
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''က်ဳပ္နာမည္က က်န္းမင္းပါ...သိုင္းေလာကမွာေတာ့ နာမည္သိပ္မရွိေသးပါဘူး''
သူ႔AမူAရာသည္ ေAးေဆးတည္ျငိမ္ေနသလို မ်က္လံုးAေရာင္မ်ားကလည္း စူးရွေတာက္ပေနသျဖင့္ ေတာ္႐ံုလူမဟု
တ္ဟု Aကဲခတ္လုိက္မိ၏။ ေရႊမ်က္ႏွာဖံုးရွင္ကလည္း ေႁမြေႁမြခ်င္းေျချမင္သည္။ ဟန္ေကာင္းကို Aကဲခတ္ၾကည့္ရျခင္းျဖ
င့္ သိုင္းပညာAဆင့္ျမင့္မားသူမန
ွ ္း သိရွိသေဘာေပါက္လိုက္သည္။ သူသည္ လက္သီးလက္ဝါးဆုပ္ကာ...
''သိုင္းေလာကမွာ Aခုတေလာ ေက်ာ္ၾကားေနတဲ့ ေသြးဝိညာU္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးထင္ပဗ်ာ...ေလးစားမိတာ ၾကာပါျပီ''
ဟန္ေကာင္းႏွင့္ေခြၽဖုန္းမွာ ထိုလူ၏ ႏႈတ္ထြက္စကားေၾကာင့္ Aံ့Aားသင့္သြားမိသည္။
''မိတ္ေဆြၾကီးက ဘယ္လိုလုပ္ျပီး ကြၽန္ေတာ္ေသြးဝိညာU္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္မွန္း Aတပ္သိေနတာလဲ''
က်န္းမင္းေခၚ ေရႊမ်က္ႏွာဖံုးရွင္သည္ တဟဲဟဲရယ္ေမာရင္း...
''သုိင္းေလာကထဲက က်ဳပ္မိတ္ေဆြေတြ ေျပာၾကားခ်က္Aရ စစ္လို၊က်ိဳးဝါ၊က်ဴးလိမ္ စတဲ့ျမိဳ႕က မဟူရာဂိုဏ္းဌာနခြဲေတြ
Aျပင္ က်န္းတုန္းျမိဳ႕မွာ မဟူရာစံAိမ္ကို ေသြးဝိညာU္ဂိုဏ္းက မီးေလာင္တိုက္သြင္းခဲ့တဲ့Aေၾကာင္း နားမဆန္႔ေAာင္
က်ဳပ္ၾကားသိခဲ့ရတယ္...ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးရဲ႕ သိုင္းေလာကAက်ိဳး ေဆာင္ရြက္မႈက ဟိုးေလးတေက်ာ္ေက်ာ္ျဖစ္ေနျပီပဲ...Aခု
လို တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ေတြ႕ရတာကို ဝမ္းသာဂုဏ္ယူမိပါတယ္''
သူသည္ စကားေျပာပါးနပ္သလို ေလသံကလည္း ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕လွ၏။
''မခံယူဝံ့ပါဘူး''
ဟန္ေကာင္းကလည္း တုန္႔ျပန္ဂါရဝျပဳျပီးေနာက္...
''မိတ္ေဆြၾကီး ဘယ္သိုင္းAဖြဲ႕Aစည္းကလဲဆိုတာ သိခြင့္မရွိဘူးလား''
''ဟြန္႔...သူ႔ဖာသာ ဘယ္Aဖြဲ႕က ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့...ညီမတို႔ ဂ႐ုစိုက္စရာလား''
ေရႊပ်ံလႊားမယ္က ႏွာေခါင္းတစ္ခ်က္႐ႈံ႕ျပီး မေက်မနပ္ ဝင္ေရာက္ေျပာဆိုလုိက္သျဖင့္ ဟန္ေကာင္းမွာ Aားတံု႔Aားနာျဖ
စ္သြား၏။ သို႔ေသာ္ က်န္းမင္းက မည္သို႔မွ် Aမႈမထားဘဲ သူမကို စူးစိုက္ၾကည့္ကာ...
''မိန္းကေလးၾကည့္ရတာ မဟူရာဂိုဏ္းသားေတြAေပၚ Aေတာ္ေလး နာက်ည္းေနပံုပဲ...ဒါေပမဲ့ မခုခံႏိုင္တဲ့သူေတြကို သ
တ္ျဖတ္တာေတာ့ မတရားဘူးဆိုတာ သေဘာေပါက္သင့္ပါတယ္''
ေခြၽဖုန္းသည္ ႏွာေခါင္း႐ႈံ႕လုိက္၏။
''ကြၽန္မရဲ႕ မိဘေဆြမ်ားသားခ်င္းေတြကို ရက္ရက္စက္စက္သတ္သြားျပီး ကြၽန္မAစ္မၾကီးကိုပါ ေစာ္ကားသတ္ျဖတ္ပ
စ္တာက်ေတာ့ေရာ တရားရဲ႕လား...ရွင္ေျဖၾကည့္ပါUီး...ရွင္ကြၽန္မေနရာမွာဆိုရင္ ဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ''
ေရႊမ်က္ႏွာဖံုးသည္ ေဒါသတၾကီးျဖစ္ေနေသာ သူမကို ေလသံခပ္ေAးေAးျဖင့္သာ တုန္႔ျပန္ေျပာဆိုလိုက္သည္။
''ရန္ကိုရန္ခ်င္း မတုန္႔ႏွင္းတာ Aေကာင္းဆံုးပဲ...မေကာင္းတဲ့သူေတြကို Aေရးယူဖို႔ တရားUပေဒဆိုတာ ရွိပါတယ္...သူ
တို႔လည္း Aခ်ိန္တန္ရင္ ျပဳထားတဲ့ မေကာင္းမႈAတြက္ ျပန္ေပးဆပ္ရမွာပါ''
ေခြၽဖုန္းသည္ Uီးေခါင္းကိုသာ သြက္သြက္ခါယမ္းျပီး...
''ရွင္ေျပာတာ နားမလည္ဘူး...ကြၽန္မက တရားUပေဒေတြ ဘာေတြလည္း မသိသလို ဂ႐ုလည္းမစိုက္ဘူး...ကြၽန္မတို႔ သို
င္းေလာကသားေတြAတြက္ ဓားUပေဒဆိုတာပဲရွိတယ္...မဟူရာဂိုဏ္းသားဆိုရင္ ေခါင္းျဖတ္သတ္ပစ္ရမွ ကြၽန္မေက်နပ္
ႏိုင္မယ္...ရွင္တရားမွ်တခ်င္ရင္ သိုင္းေလာကထဲ လာမေနနဲ႔..တရားသူၾကီးျဖစ္ေAာင္ လုပ္လိုက္ပါ့လား''
''ညီမ...''
သူမ၏ စိတ္ဓာတ္ျပင္းထန္ျပီး ေခါင္းမာတတ္မႈကို သိထားသာ ဟန္ေကာင္းသည္ ဝင္ဟန္႔လုိက္ျပီးမွ...
''ညီမေလးက မသိနားမလည္ေတာ့ မိတ္ေဆြၾကီးကပဲ နားလည္ေပးေစခ်င္ပါတယ္''
Page 726
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဟန္ေကာင္းက ႐ိုး႐ိုးေAးေAးေနတတ္သူပီပီ ယU္ေက်းစြာျဖင့္ ေတာင္းပန္ေျပာလိုက္ေသာ္ ေရႊမ်က္ႏွာဖုံုးရွင္က လ
က္ကာျပေလသည္။
''ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး ေျပာစရာမလိုပါဘူး...ဒီမိန္းကေလးေျပာတာလည္း မွန္ပါတယ္...ဒါေပမဲ့ က်ဳပ္သေဘာကေတာ့ သူတို႔ေတြ
Aညံခံရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ Aေရးနိမ့္သြားၾကရင္ျဖစ္ျဖစ္ တတ္ႏိုင္သမွ် ဖမ္းဆီးျပီး တရားUပေဒAရ Aေရးယူ ဖမ္းဆီးေစခ်င္တ
ယ္...ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ ဒီလိုသာ စိတ္ထင္တိုင္း သတ္ျဖတ္ေနၾကရင္ မင္းမဲ့တိုင္းျပည္လို ျဖစ္ေနမွာေပါ့...က်ဳပ္က မတရားမႈကို
မုန္းတီးတဲ့ သာမန္လူတစ္ေယာက္ပါ...ဒါေပမဲ့ က်ဳပ္ျဖစ္ခ်င္တာက Aခုလို စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ သတ္ျဖတ္မယ့္Aစား တတ္ႏို
င္သမွ်ေတာ့ တရားUပေဒနဲ႔Aညီ ေဆာင္ရြက္ခ်င္လို႔ျဖစ္တယ္''
သူ႔စကားAသြားAလာကို ေထာက္႐ႈ၍ ေနျပည္ေတာ္မွ မင္းမႈထမ္းAရာရွိမ်ား ျဖစ္ေနမလားဟု ေတြးမိျပီး ဟန္ေကာင္း
သည္ လက္သီးလက္ဝါးဆုပ္ကာ...
''မိတ္ေဆြၾကီးက ေနျပည္ေတာ္ကလႊတ္လိုက္တဲ့ Aရာရွိမ်ားလား''
ဟု ေမးျမန္းလုိက္ေလရာ ေရႊမ်က္ႏွာဖံုးရွင္သည္ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္ေမာေလ၏။
''က်ဳပ္က သာမန္လူတစ္ေယာက္ပါလို႔ ေျပာျပီးျပီပဲ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး...Aရာရွိ မဟုတ္ရပါဘူးဗ်ာ''
ဟူ၍ ျပန္လည္ဂါရဝျပဳရင္း ေျပာလုိက္သည္။ ေရႊပ်ံလႊားမယ္ကမူ မေက်မနပ္ၾကည့္ျပီး မ်က္ႏွာလႊဲထားလိုက္ေလ၏။
''ဟြန္႔...တရားUပေဒAရတဲ့...စကားေျပာၾကီးက်ယ္လုိက္တာ''
မၾကားတၾကားေလး ေျပာလိုက္ေသာ သူမစကားေၾကာင့္ ဟန္ေကာင္းသည္ Aားတံု႔Aားနာျဖစ္သြား၏။ ေခြၽဖုန္းသည္ A
တိတ္က Aရိမ္မည္းၾကီးေၾကာင့္ မိန္းမၾကမ္းတစ္ေယာက္လို ျဖစ္ေနျပီး မဟူရာဂိုဏ္းႏွင့္ ပတ္သက္လာလွ်င္ Aျငိွဳးၾကီးမား
လွသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဟန္ေကာင္းကပင္ Aစ္ကိုတစ္ေယာက္လို AစစAရာရာ သြန္သင္ဆံုးမေပးေနရ၏။ သူမသည္ Aျ
ခားသူမ်ားAေပၚသာ ေမာက္ေမာက္မာမာ ဆက္ဆံေကာင္းဆက္ဆံေပမည္။ သို႔ေသာ္ ဟန္ေကာင္းAေပၚတြင္ ႏြဲ႕ဆိုးဆိုး
ျပီး ခ်စ္ခင္မႈေတာ့ ရွိေခ်၏။ ေခြၽဖုန္း၏စကားကို က်န္းမင္းသည္ နားႏွင့္ဆတ္ဆတ္ ၾကားရေသာ္လည္း မည္သို႔မွ်ေဗြမယူေ
ခ်။ သူမကိုသာ Aကဲခတ္ၾကည့္ရင္း...
''မင္းမွာ ေဒါသစိတ္႐ိုင္းေတြ Aေတာ္မ်ားေနတယ္...ေလနတ္ဘုရားသိုင္းဆိုတာ နတ္ဘုရားေတြရဲ႕ သိုငး္ ပညာမို႔လို႔ ေလ့
က်င့္ဖို႔ Aတြင္းAား ျမင့္မားရမယ့္Aျပင္ ေမတၱာဓာတ္ Aေျခခံထားမွ ဆံုးခန္းတုုိင္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ မသိဘူးလား...က်ဳ
ပ္Aထင္ မင္းကေတာ့ Aဆင့္(၁)ထိပဲ ေAာင္ျမင္ထားတာေနမွာ''
''ဟာ''
''ဟင္''
ဟန္ေကာင္းႏွင့္ ေခြၽဖုန္းတို႔ Aံ့Aားသင့္သြားၾက၏။
''ရွင္...ရွင္က ဘယ္လိုလုပ္သိတာလဲ''
ေခြၽဖုန္းက Aထိတတ
္ လန္႔ျဖင့္ ေမးလိုက္ေသာ္ က်န္းမင္းသည္ ခပ္ညွင္းညွင္းေလး ရယ္ေမာ၍...
''ေစာေစာက က်ဳက္ကိုတိုက္ခုိက္တဲ့Aကြက္က ေလသံလ်က္လက္ဝါးေစာင္းပဲ...ေလနတ္ဘုရားသို္င္းကို က်ဳပ္မတတ္ေပ
မယ့္ ၾကားဖူးနားဝရွိပါတယ္...Aင္း...ဒီေခတ္ၾကီးထဲမွာ တတ္ကြၽမ္းတဲ့သူ မရွိေတာ့ဘူးလို႔ထင္ေနတာ မဟုတ္ပါလား''
လက္ေနာက္ပစ္ကာ ညည္းညဴေျပာလုုိက္ေသာ က်န္းမင္းကိုၾကည့္၍ ေခသူမဟုတမ
္ ွန္း ဟန္ေကာင္းႏွင့္ ခြၽမ္းလန္တို႔ သေ
ဘာေပါက္သြားၾကေတာ့သည္။ ေရႊမ်က္ႏွာဖံုးရွင္က စကားလမ္းေၾကာင္းလႊဲလိုက္သည့္Aေနျဖင့္...
''ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးတို႔ Aေရးတၾကီး သြားလာစရာကိစၥေတြ ရွိေနတယ္နဲ႔တူတယ္...ခရီးလမ္းတူရင္ က်ဳပ္ေရာလုိက္လို႔ Aဆင္
ေျပႏိုင္မလား''
Page 727
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဟန္ေကာင္းသည္ ႐ုတ္တရက္ Aေျဖရၾကပ္သြား၏။ ထိုလူသည္ မည္သူမည္ဝါမွန္း မသိရ။ ေယဘုယ်Aားျဖင့္ မိမိႏွင့္ A
ဆင့္တူ သို႔မဟုတ္ သာလြန္ႏိုင္သည့္ သိုင္းသမားတစ္ေယာက္ဟုသာ ေကာက္ခ်က္ခ်ႏိုင္ေသးသည္။ မိတ္ေဆြရန္သူ မ
ကြဲျပားေသာသူ႔Aား ခ်က္ခ်င္းၾကီး မယံုၾကည္ခ်င္။ သို႔ေသာ္ ထိုသူသည္ တရားမွ်တျပီး လွ်ိဳ႕ဝွက္တတ္ေသာ Aထက္လမ္
းသိုင္းသမားတစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္ႏိုင္ေပသည္ဟု ေတြးမိေသာAခါ လက္ခံရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္၏။ က်န္းမင္းက...
''က်ဳပ္က မဟူရာဂိုဏ္းသားေတြကို Aေရးယူမလို႔ပဲ...မိတ္ေဆြၾကီးကေရာ''
ထိုAခါသည္ ဟန္ေကာင္းသည္ Aားရဝမ္းသာစြာျဖင့္...
''က်ဳပ္နဲ႔ ပန္းတိိုင္ခ်င္း Aတူတူပါလား...လိိုက္လို႔ရပါတယ္ မိတ္ေဆြၾကီးက်န္းမင္း''
ဟု ေျပာလိုကေ
္ လသည္။ က်န္းမင္းသည္ ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ညိတ္မိသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ လဲက်ေနေသာ မဟူရာဂိုဏ္း
သားမ်ားကို တစ္ခ်က္ေဝ့ၾကည့္ျပီး ခါးၾကားမွ Aရာဝတၳဳတစ္ခုAား ထုတ္ယူလိုက္၏။ ထိုAရာမွာ မီးက်ီေလးတစ္ခုပင္။
''ရႊီး''
''ေဖာင္း''
မီးက်ီကို ပစ္လႊတ္လိုက္သည္ႏွင့္ ေကာင္းကင္၌ Aဝါေရာင္မီးခိုးတန္းတစ္ခု ျဖစ္ေပၚသြားသည္။ ယင္းေနာက္သူသည္ သံၾ
ကိဳးကိုAသံုးျပဳ၍ ေျမျပင္၌ Aမွတ္Aသား သေကၤတတစ္ခု ေရးသားေနေခ်သည္။ ဟန္ေကာင္းတို႔မွာ မည္သည့္Aတြကျ္
ဖစ္ေၾကာင္း နားမလည္ႏိုင္ဘဲ ရွိေနသည္။
''သူ႔ကို ယံုရပါ့မလားAစ္ကိုၾကီး''
ေခြၽဖုန္းက ခပ္တိုးတိုးေလးေျပာလိုက္ေသာ္ ဟန္ေကာင္းသည္ ေလပူတစ္ခ်က္မႈတ္ထုတ္ျပီး...
''နားလည္ရခက္ေပမယ့္ လူေကာင္းတစ္ေယာက္လို႔ Aစ္ကိုယံုၾကည္ပါတယ္...သူ႔ၾကည့္ရတာ သာမန္ေတာ့ မဟုတ္ႏို
င္ဘူး...AရာရွိAရာခံတစ္ေယာက္ေယာက္ ျဖစ္ရင္ျဖစ္မယ္...ဒါမွမဟုတ္ သိုငး္ ေလာကသားတစ္ေယာက္ပဲ ဆိုရင္ေတာင္
သာမန္မဟုတ္ႏိုင္ဘူး...Aေတာ္ေလး Aဆင့္ျမင့္ႏိုင္တယ္''
ဟူ၍သာ ေလသံတိုးတုိးႏွင့္ တုန္႔ျပန္ေျပာလိုက္ေလ၏။
''ျပီးသြားျပီ''
က်န္းမင္းသည္ ေျမျပင္၌ သူေရးသားထားသည့္ သေကၤတကိုၾကည့္၍ တစ္ကိုယ္တည္း ေျပာလိုက္ျခင္း ျဖစ္ေပသည္။ ဟ
န္ေကာင္းသည္ ထိုAရာAား ေသခ်ာAကဲခတ္ၾကည့္ေသာ္ စက္ဝိုင္းတစ္ခုAတြင္း၌ ေထာင့္ေျခာက္ခုပါေသာ ၾကယ္တ
စ္လံုးကို ေရးဆြဲထားျခင္း ျဖစ္ေနသည္။

#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၁၁၉)

ၾကယ္၏ Aလယ္ဗဟိုႏွင့္ ေထာင့္တစ္ခုခ်င္း၌ ထူးဆန္းေသာ သေကၤတစာလံုးမ်ား ရွိေနသည္။ မည္သည္ကို ကိုယ္စားျပဳ

မွန္း သူ မသိပါေခ်။ က်န္းမင္းက...
''ခဏေနရင္ သူတို႔ကို က်ဳပ္မိတ္ေဆြေတြ လာေခၚသြားလိမ့္မယ္''
ဟုဆိုျပီးေနာက္...
''က်ဳပ္တို႔ ခရီးဆက္ရေAာင္ေလ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး''
Page 728
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဟန္ေကာင္းသည္ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္၏။ သူ႔Aေပၚ နားလည္ရခက္ေသာ္လည္း လမ္းခရီးက်မွ တီးေခါက္ေမးျမန္းၾကည့္
မည္ဟု စိတ္ထဲ၌ ေတးထားလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ Aသီးသီး ျမင္းေပၚတက္လိုက္ၾကျပီး Aေရွ႕စူးစူးသို႔ ခရီးႏွင္ေတာ့
ေလသည္။
©©©©©©©©©©©©©©©©©©©

စုလန္းလန္းAေနျဖင့္ ပန္းတစ္ေထာင္ေတာင္ကုန္း၌ ေနရစU္က Aဘိုးျဖစ္သူ၏ AစစAရာရာ ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေၾကာင့္ လြ

တ္လပ္မႈမရွိလွ။ စာေပႏွင့္ သိုင္းပညာကိုသာ စိတ္မပါဘဲ ေလ့လာေနရျပီး Aျပင္ေလာကAေၾကာင္း နလံုးနကန္းမွ် မသိ
ေခ်။ Aေနၾကာလာေသာ္ စိတ္က်U္းၾကပ္လာသျဖင့္ ထြက္ေျပးခဲ့ေလသည္။ မိန္းကေလးAျဖစ္ လႈပ္ရွားသြားလာလွ်င္ A
ဆင္မေျပမွန္း သိရွိထားေသာေၾကာင့္ ေယာက္်ားေလးပမာ ဟန္ေဆာင္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ မည္သို႔ဆိုေစကာမူ သူမAတြင္
းစိတ္က မိန္းကေလးမ်ားAတိုင္းသာ။ တစ္ေယာက္တည္း ေနရသျဖင့္ တစ္ခါတစ္ရံ စိတ္Aားငယ္မိသည္။ လြတ္လပ္စြာျ
ဖင့္ သြားခ်င္ရာသြားရသျဖင့္ေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ပါ၏။ ေရွာင္ခ်ဴးႏွင့္ ေယာက္်ားေလးAျဖစ္ ခရီးထြက္စU္က သူ႔စိတ္ထားကို
သိရွိလာျပီး စိတ္ထဲ၌ သေဘာက်မိေလသည္။ ယခုAခါ မိမိ မိန္းကေလးမွန္း သိရွိသြားျပီး ခင္ပြန္းေလာင္းတစ္ေယာက္ ျ
ဖစ္သြားေသာ္လည္း ေစာင့္ထိန္းမႈရိွသည္။ AစစAရာရာ သူမကို Uီးစားေပး၏။ လက္႐ံုးရည္၌ ေျပာစရာမလို။ သူမေတြ႕
ဖူးသမွ်ထဲ၌ ေရွာင္ခ်ဴး၏ သိိုင္းပညာသည္ Aေကာင္းဆံုးဟု လက္ခံထားသည္။
ႏွလံုးရည္ပိုင္း၌လည္း တစ္ခါတစ္ရံ စိတ္တိုစိတ္ဆတ္တတ္သည္မွAပ ပင္ကိုစိတ္ရင္းေကာင္းေၾကာင္း သိရသည္။ စာေပ
ပညာလည္း ထူးခြၽန္ျပီး လက္ရွိ၌ တိမ္ျမဳပ္ေပ်ာက္ကြယ္ကာ တတ္ကြၽမ္းသူ မရွိသေလာက္ျဖစ္ေသာ ေရွးေဟာင္းခ်န္ဟူစာ
ေပကိုပင္ ေကာင္းစြာတတ္ကြၽမ္းထားသည္ကို Aံ့ၾသဖြယ္ သိိရေပ၏။
ေရွာင္ခ်ဴးတြင္ Aျပစ္ေျပာစရာဟူ၍ စကားနည္းျခင္းတစ္ခုသာ ရွိေပ၏။ တစ္ခါတစ္ရံ တစ္ေနကုန္တစ္ေနခမ္း ႏႈတ္ဆိတ္
ေနတတ္ျပီး တစ္ခြန္းေမးမွ တစ္ခြန္းသာျပန္ေျဖတတ္သည္။ AပိုAလို မေျပာတတ္ေခ်။ သူမကိုလည္း ဇနီးေလာင္းတစ္ေ
ယာက္ဟု ဆိုရျခင္းထက္ ႏွမရင္းတစ္ေယာက္လို၊မိတ္ေဆြရင္းခ်ာတစ္ေယာက္လိုသာ ေျပာဆိုဆက္ဆံတတ္သည္။ တ
စ္ခါတစ္ရံတြင္ သူသည္ Aဓိပၸာယ္မရွိဘဲ တစ္ေနရာရာကို ေငးေမာေနတတ္သည္။ သူမက ေမးေသာAခါ ျပန္မေျဖေခ်။
Aတင္းေမးေသာAခါမွ သူ၏ဖခင္၊Aစ္မႏွင့္ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းမ်ားကို လြမ္းဆြတ္မိေၾကာင္း တိုတိုတုတ္တုတ္ပင္ ျပန္ေျပာ
သည္။ သို႔ေသာ္ ေရွာင္ခ်ဴးက သူၾကံဳေတြ႕ရသည့္ ကိစၥရပ္Aေတာ္မ်ားမ်ားကို ရွင္းလင္းေျပာျပခဲ့ေသာ္လည္း မိမိမွာ ဂ႐ု
ဏာမဲ့ဓားသခင္ ျဖစ္ေၾကာင္းကိုေတာ့ Aသိေပးမထားေခ်။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူ႔ထံမွ စြန္႔ခြာထြက္ေျပးသြားမည္
စိုးေသာေၾကာင့္ပင္။ သူ၏ မသိစိတ္၌ စုလန္းလန္းAေပၚ ခင္မင္တြယ္တာလာ၍ ျဖစ္ေပသည္။ သူမႏွင့္Aတူရွိေတာ့မွ ေ
ပ်ာ္ရႊင္မႈAရသာကို ခံစားခဲ့ရသည္ မဟုတ္လား။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ စုလန္းလန္းသည္လည္း ေရွာင္ခ်ဴး၏ စိတ္သေဘာ
ထားမ်ားကို သိရွိလာေလ၏။ ငယ္စU္က မိခင္၏ သြန္သင္ဆံုးမမႈ မရရွိခဲ့သည့္Aျပင္ ဆိုးဝါးေသာ ေလာကဓံႏွင့္ ၾကံဳေတြ႕
ခဲ့ရသျဖင့္သာ သူသည္ Aမ်ားႏွင့္မတူဘဲ Aရယ္Aျပံဳးနည္းျပီး တစ္ခါတစ္ရံ တစ္ဇြတ္ထိုးလုပ္ေဆာင္တတ္ျခင္း ျဖစ္ေပမ
ည္ဟု သေဘာေပါက္သြား၏။ သူမ၏ မသိစိတ္၌ မိမိကဲ့သို႔ Aထီးက်န္ေသာ သူ႔ဘဝကို သနားဂ႐ုဏာသက္ရာမွ တျဖည္း
ျဖည္း တြယ္တာလာမိေတာ့သည္။
''က်လိ...က်လိ''
ေက်းငွက္တို႔က တြန္က်ဴးသံေပး၍ နံနက္ခင္းကို ၾကိဳဆိုႏႈတ္ဆက္ေနသည္။
ထင္း႐ွဴးေတာတန္းေလးသည္ ေက်ာက္စိမ္းေရာင္ေတာက္ပကာ ႏုပ်ိဳလန္းဆန္းေနေလ၏။ ထြက္သစ္စ သူရိယေနမင္းထံ
မွ ျဖန္႔က်က္လာသည့္ Aလင္းေရာင္ကလည္း ေရႊသားပုဝါ ျခံဳလႊမ္းထားသလို တန္ဆာဆင္လ်က္ပင္။ စိမ္းစိုေသာ ဝါးေ
Page 729
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
တာေလးမ်ားကလည္း ဟိုတစ္စုသည္တစ္စုျဖင့္ ညီညာေျဖာင့္တန္းစြာ ေပါက္ေရာက္ေနေပသည္။ တသြင္သြင္ စီးဆင္းေ
နေသာ စမ္းေခ်ာင္းကေလးAနီးတြင္ ေရေသာက္ဆင္းေနေသာ တိရစၧာန္မ်ားကို ေတြ႕ျမင္ရသည္မွာ ၾကည္ႏူးဖြယ္ေကာင္
းလွျပီး သဘာဝတရားၾကီး၏ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္Aလားပင္။ လူသားႏွစ္ေယာက္သည္ ထိုေနရာသို႔ ေရာက္ရွိေနေပသည္။
တစ္Uီးက Aသက္၁၇,၁၈ႏွစ္သာ ရွိေသးသည့္ မိ္န္းမလွေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္၏။ Aျခားတစ္ေယာက္ကမူ Aသက္၈၀A
ရြယ္ AဘိုးAိုတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေလသည္။ ထိုႏွစေ
္ ယာက္သည္ကား စုလန္းလန္းႏွင့္ ေရွာင္ခ်ဴးတို႔သာ။
''Aစ္ကိုကလည္း လိပ္နဲ႔ခ႐ု ေပါင္းထားတာက်ေနတာပဲ...ေႏွးလိုက္တာ''
စုလန္းလန္းက စူပုပ္ပုပ္မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ ေနာက္လွည့္ၾကည္႔ရင္း ေျပာလိုက္ေသာ္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ရယ္ေမာရင္း...
''Aင္းပါ...ခဏေလးတင္ပဲ''
ဟုဆိုကာ သူသည္ ဘယ္လက္ကို ေဝွ႔ယမ္းရင္း သိုင္းကြက္ေဖာ္ကာ လႈပ္ရွားကစားေနသည္။ စုလန္းလန္းသည္ လွည့္ၾက
ည့္ရင္းမွ တAံ့တၾသႏွင့္...
''Aစ္ကိုက သြားရင္းလာရင္းနဲ႔ သိုင္းေလ့က်င့္ေနတာလား''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေခါင္းခါယမ္းျပီး...
''မဟုတ္ဘူး ညီမရဲ႕...သိုင္းကြက္Aသစ္တီထြင္ဖို႔ ရမ္းသမ္းျပီး စိတ္ကူးတည့္ရာ ေလွ်ာက္လုပ္ေနတာ''
သူ႔စကားေၾကာင့္ စုလန္းလန္းသည္ ခ်ိဳလြင္ေသာ Aသံေလးႏွင့္ ခစ္ခနဲ ရယ္ေမာမိသည္။ ထို႔ေနာက္...
''ဘိုးဘိုးၾကီးေျပာဖူးတယ္...သိုင္းပညာAသစ္တီထြင္ဖို႔ဆိုတာ ခဏေလးနဲ႔ မျဖစ္ဘူး...Aခ်ိန္Aေတာ္ယူရတယ္တဲ့...တ
ကယ္လို႔ ကိုယ့္သိုင္းပညာကို တိုးတက္ခ်င္ရင္ နဂိုရွိတဲ့ ပညာေတြကို ေပါင္းစပ္ျပီး Aႏွစ္သာရရွာရင္ရွာ... မဟုတ္ရင္ ပိုA
စြမ္းထက္ေAာင္ လုပ္ရမယ္ဆိုလားပဲ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေတြေဝသြား၏။
''ပိုAစြမ္းထက္ေAာင္ လုပ္ရမယ္''
ထိုစကားကို သံေယာင္လိုက္ကာ ေရရြတ္မိသည္။ သူသည္ ၎စကားရပ္၏Aဓိပၸာယ္ကို ေလးေလးနက္နက္ ဆင္ျခင္စU္
းစားေနမိသည္။ မည္သို႔ေသာနည္းလမ္းျဖင့္ Aဆင့္ျမွင့္တင္ရမည္နည္း။ စုလန္းလန္းသည္ သူကဲ့သို႔ Aေတြးနက္၍ တစ္စံု
တစ္ရာကို ေတြးေတာေနပံုရသည္။ Aျမဲတေစ ၾကက္တူေရြးလို စကားေပါလွေသာ သူမသည္ ယခုAခါဝယ္ စ်ာန္ဝင္စား
ေနသူပမာ ျငိမသ
္ က္ေနေလ၏။ Aတန္ၾကာမွ မ်က္လံုးေလး ဝိုင္းစက္သြားျပီး...
''ဘိုးဘိုးၾကီးရဲ႕ နည္းလမ္းကေတာ့ Aေတာ္ေကာင္းတယ္Aစ္ကို...ဒါေပမဲ့ နည္းနည္းေတာ့ စိတ္႐ႈပ္စရာၾကီး''
ဟုဆိုကာ ပါးစပ္ကေလးတလႈပ္လႈပ္ႏွင့္ မႏၲာန္လိုလို တစ္စုံတစ္ရာကို ရြတ္ဆိုေနေလ၏။ Aသံလံုးဝပင္ မထြက္သျဖင့္
ဘာေျပာေနမွန္း ေရွာင္ခ်ဴးမသိရေခ်။
''ညီမဘာေတြ ရြတ္ေနတာလဲ''
ေရွာင္ခ်ဴးက မေနႏိုငဘ
္ ဲ သိလိုေဇာျဖင့္ ေမးလုိက္ေသာ္ ႏႈတ္ခမ္း၌ လက္ညွိဳးေတ့ျပီး ဆိတ္ဆိတ္ေနရန္ Aရိပ္Aကဲ ျပေ
လသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘာမွမေျပာေတာ့ဘဲ ပခံုးသာတြန္႔ျပလုိက္မိ၏။ စုလန္းလန္းသည္ ႏႈတ္ခမ္းတလႈပ္လႈပ္ႏွင္႔ Aတန္ၾ
ကာေAာင္ ေရရြတ္ျပီးမွ ေရွာင္ခ်ဴးကို တစ္ခ်က္ၾကည့္၍...
''Aစ္ကို႔ကို ဘိုးဘိုးၾကီးရဲ႕ ပညာတစ္ခုျဖစ္တဲ့ ကိုယ္တစ္ခုစိတ္ႏွစ္ျဖာသိိုင္းAေၾကာင္း ေျပာျပမယ္''
''ဟင္...ကိုယ္တစ္ခုစိတ္ႏွစ္ျဖာသိုင္း''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ တAံ့တၾသဆိုျပီးေနာက္ သူမကို ေမးခြန္းထုတ္သည့္ Aၾကည့္ျဖင့္ ၾကည့္မိေလသည္။ ထိုAခါ စုလန္းလ
န္းက ရွင္းလင္းေျပာျပသည္။
Page 730
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''Aဲ့ဒီသိုင္းက ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုထဲနဲ႔ စိတ္Aာ႐ံုႏွစ္ခုခြဲရတာ Aစ္ကိုရဲ႕...ဘယ္ဘက္လက္နဲ႔ ညာဘက္လက္သံုးျပီးေတာ့ မ
တူညီတဲ့ သိုင္းပညာႏွစ္မ်ိဳးကို တစ္ခ်ိန္ထဲAသံုးခ်ရတာမို႔ Aေတာ္စြမ္းတယ္''
''ဟင္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မ်က္လံုးျပဴးက်ယ္သြားမိျပီးေနာက္ ႐ုတ္တရက္ ရယ္ေမာလုိက္ေလသည္။
''ဟား...ဟား...ဟား''
''သေဘာေပါက္ျပီကြ...သေဘာေပါက္ျပီ''
ဟုဆိုလုိက္ကာ ဓားရွည္ကို ဆြဲထုတ္လုိက္သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ ညာလက္မွ ဓားရွည္၊ဘယ္လက္၌ ဓားAိမ္ကိုကိုင္ကာ
မတူညီေသာ သိုင္းကြက္တစ္ခုကို လႈပ္ရွားကစားေလေတာ့သည္။ ခရမ္းေရာင္ေတာက္ပေသာ ဓားသြားေရာင္သည္ ျပိဳးျ
ပိဳးျပက္ျပက္ လင္းလက္သြား၏။ ထူးျခားသည္က ေရွာင္ခ်ဴး၏ ဓားကြက္ပင္။ ညာလက္မွ ဓားခ်က္မ်ားက မုနတ
္ ိုင္းထန္သ
လို ျပင္းထန္၍ သြက္လက္ျမန္ဆန္သေလာက္ ဓားAိမ္ကို ကိုင္တြယ္Aသံုးျပဳသည့္ ဘယ္လက္မွ သိုင္းကြက္မ်ားသည္
ညင္သာေပ်ာ့ေပ်ာင္းလွေပသည္။ ေလေျပညင္းေလး တိုက္ခတ္သည့္Aလားပင္။ သို႔ေသာ္ တကယ့္ဝါရင့္သမ႓ၻာရင့္ သိိုင္း
ပညာရွင္မ်ားသာ ေတြ႕ျမင္ပါက Aလြန္တရာ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားသြားေပမည္။
Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဆန္႔က်င္ဘက္Aသြင္ေဆာင္သည့္ Aေပ်ာ့Aမာႏွစ္မ်ိဳးေပါင္းကို တျပိဳင္နက္ထဲ Aသံုးျပဳလုိကျ္
ခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေလသည္။ စုလန္းလန္းသည္ မ်က္လံုးေလးAဝိုင္းသားျဖစ္သြားမိ၏။ သူမၾကည့္ရသည္မွာ မ်က္ေတာင္ခ
တ္ဖို႔ပင္ ေမ့ေလ်ာ့ေနသည္Aလားပင္။
''ခ်ပ္...ခ်လြင္''
ဓားရွည္ကို ေရွာင္ခ်ဴးက သိမ္းဆည္းလုိက္ေတာ့မွ သတိဝင္သြားေတာ့၏။
''ေကာင္းလုိက္တာ...Aစ္ကိုက Aရမ္းေတာ္တာပဲ...တစ္ခါေျပာ႐ံုနဲ႔ တတ္သြားတဲ့ မွတ္ဉာဏ္မ်ိဳးရွိတယ္နဲ႔တူတယ္''
သူမ၏ ခ်ီးက်ဴးစကားေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သေဘာက်စြာရယ္ေမာ၍...
''ညီမက Aစ္ကို႔ကို Aထင္ၾကီးလြန္းေနျပီ...တကယ္ေတာ့ Aစ္ကိုတတ္တဲ့ဓားသိုင္းထဲက တစ္ကိုယ့္ႏွစ္စိတ္လို႔ဆိုတဲ့ သို
င္းကြက္ကို Aသံုးျပဳလုိက္လို႔ပဲ''
သူမ၏ လွပေသာမ်က္လံုးAစံုမွာ ဝိုင္းစက္သြား၏။ ႏႈတ္ဖ်ားမွလည္း ...
''ရွင္...တစ္ကိုယ့္ႏွစ္စိတ္''
ဟူ၍ တAံ့တၾသ ေရရြတ္လိက
ု ္မိ၏။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္ကာ...
''Aဲ့ဒီဓားသိုင္းကြက္ကို Aစ္ကိုထုတ္သံုးခဲတယ္...Aစ္ကို႔ဆရာကေတာ့ Aမ်ားနဲ႔တိုက္ရင္ AျခားAကြက္ေတြကိုသံုး...တ
ကယ့္ရင္ဆိုင္ရခက္တဲ့ ျပိဳင္ဘက္တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔ ေတြ႕ေတာ့မွ Aဲ့ဒီAကြက္ကို ထုတ္သံုးလို႔ မွာထားဖူးတယ္...သူ႔
သေဘာတရားက Aေပ်ာ့Aမာကို ေပါင္းစပ္ထားတာပဲ ညီမ''
ေရွာင္ခ်ဴးက ရွင္းျပလုိက္ေသာAခါ စုလန္းလန္းသည္ ေခါက္တံု႔ေခါက္ျပန္ေလွ်ာက္ေနရင္းမွ ေျခဟန္လက္ဟန္ျဖင့္...
''Aစ္ကို႔ရဲ႕ သိိုင္းပညာသေဘာက ဘိုးဘိုးၾကီး ဖိုမဓားသိုင္းနဲ႔ တူသလိုလိုပဲ...ဘိုးဘိုးၾကီးကေတာ့ ေကာင္းကင္ေရာင္စ
U္ဓားသိုင္းနဲ႔ ေလေျပညင္းဓားသိုင္းကို ေပါင္းျပီးေတာ့ ဖိုမဓားသိုင္းကို ပညာရွင္တစ္ေယာက္က ထြင္ခဲ့တယ္လို႔ ေျပာခဲ့တ
ယ္...Aဲ့ဒီသိုင္းႏွစ္ခက
ု ို တျပိဳင္နက္သံုးဖို႔ဆိုရင္ ကိုယ္တစ္ခုစိတ္ႏွစ္ျဖာသိုင္းကို Aရင္ဆံုးသင္ထားရမယ္တဲ့...Aစ္ကိုက
Aဲ့ဒီသိုင္းကို တတ္ထားတာလားဟင္''
ထိုသို႔ ေမးျမန္းလိုက္ေသာAခါ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေခါင္းခါယမ္းရင္းမွ...
''မတတ္ဘူးညီမ...Aစ္ကို႔Aထင္ သူ႔သေဘာနဲ႔ေတာ့ နည္းနည္းပါးပါး ဆင္တယ္လို႔ ယူဆမိတယ္...Aစ္ကို႔ဆရာေျပာခဲ့
Page 731
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
တာက Aဲ့ဒီဓားသိုင္းကြက္ကို Aသံုးျပဳမယ္ဆိုရင္ ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ မုန္းျခင္းကို တစ္ျပိဳင္နက္ ေတြးရမွာတဲ့...ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ့္
Aေပၚကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ဆက္ဆံတဲ့သူ(မိတ္ေဆြ)နဲ႔ ဒုကၡေပးျပီး စိတ္ဆင္းရဲေAာင္လုပ္တဲ့သူ(ရန္သူ)ဆိုျပီးေတာ့
ေပါ့...Aဓိကသေဘာတရားဟာ ေမတၱာနဲ႔ေဒါသ ေပါင္းစည္းထားလို႔ သိုင္းကြက္က Aေပ်ာ့နဲ႔Aမာျဖစ္သြားတာပဲ''
ဟု ေျဖၾကားလုိက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္တဆက္တည္း သူသည္ ေက်နပ္စြာျပံဳး၍...
''မတူညီတဲ့ သိုင္းပညာႏွစ္မ်ိဳးကို တစ္ခ်ိန္ထဲAသံုးျပဳဖို႔ Aရင္က မစU္းစားမိဘူး...ညီမေက်းဇူးေၾကာင့္ သိလိုက္ရျပီပဲ...တ
ကယ္လို႔သာ Aစ္ကိုတတ္တဲ့ သိုင္းပညာထဲက ႏွစ္မ်ိဳးေလာက္ကို ခြဲျဖာျပီး သံုးနိုင္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ Aရင္ကထက္ Aေတာ္ေျ
ပာင္းလဲ တိုးတက္သြားမွာပဲ''
ထိုAခါ စုလန္းလန္းသည္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ ဝမ္းသာAားရျဖစ္ေနေသာ AမူAရာႏွင့္ စကားသံေၾကာင့္ သူမပါ Aေပ်ာ္ကူးစ
က္သြားေလသည္။
''ဟုတ္တယ္...Aစ္ကို႔သိုင္းပညာက ဘိုးဘိုးၾကီးလို ျဖစ္သြားမွာပဲ''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေလာေလာဆယ္ ထိုAေတြးစိတ္ကူး ျဖစ္နိုင္မျဖစ္ႏိုင္ ေသခ်ာမသိေသးေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ စိတ္Aာ႐ံုစုစည္းျ
ပီး သိုင္းပညာႏွစ္ခုကို တျပိဳင္နက္ ေဖာ္ထုတ္Aသံုးျပဳရန္ ၾကိဳးစားေလသည္။ ''A႐ူးလက္ဝါးသိုင္း''ႏွင့္ ''ဖားျပဳပ္သိုင္း''ကို
Aရင္စမ္းသပ္ရမည္ဟု ဆံုးျဖတ္လိုက္ျပီး ဓားရွည္ကို ေခတၱခဏ ေAာက္ခ်ထားလိုက္၏။ ထို႔ေနာက္ ဘယ္လက္မွ ႐ႈပ္ေ
ထြးလွေသာ သိုင္းကြက္ဟန္၊ညာလက္ကမူ မာေက်ာျပင္းထန္ေသာ သိုင္းကြက္ဟန္တစ္ခုကုိ Aသံုးျပဳလိုက္ေလသည္။
သို႔ေသာ္ စစခ်င္းျဖစ္၍ AဆီAေငၚမတည့္လွေပ။ ဘယ္လက္မွ ျမန္ခ်င္လွ်င္ျမန္သြားျပီး ညာလက္ကမူ ေနာက္က်ေနတ
တ္သည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ညာလက္ကလည္း ေစာေနတတ္သည္။
''ခစ္...ခစ္...ခစ္''
သူ႔Aျဖစ္ကိုၾကည့္ျပီး စုလန္းလန္းသည္ ခ်ိဳလြင္ေသာ Aသံေလးျဖင့္ ရယ္ေမာမိ၏။ ေရွာင္ခ်ဴးက လွည့္ၾကည့္လုိက္ေသာ
Aခါ ျပံဳးစစႏွင့္...
''Aစ္ကိုက Aခုေရတြင္းတူး Aခုေရၾကည္ေသာက္ခ်င္လို႔ ရပါ့မလား...သိုင္းပညာဆိုတာ Aဆက္မျပတ္ေလ့က်င့္မွ တ
တ္ေျမာက္ႏိုင္တာပဲဟာကို...ျပီးေတာ့ တကယ့္သေဘာတရားကိုလည္း သိUီးမွေပါ့''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ကုတ္မိျပီး...
''ဒါဆိုညီမေျပာတဲ့ တကယ့္သေဘာတရားေတြက ဘယ္ဟာလဲ''
သူေမးျမန္းလုိက္ေသာAခါ စုလန္းလန္းသည္ ႏႈတ္မွ သုိင္းAလကၤာမ်ားကို တတြတ္တြတ္ ရြတဆ
္ ိုျပေလေတာ့၏။ ေရွာ
င္ခ်ဴးလည္း ေသခ်ာစြာ နားစိုက္ေထာင္လုိက္သည္။ ၎Aဓိပၸာယ္မွာ စိတ္Aာ႐ံုကို မည္သုိ႔မည္ပံု ခြဲျဖာရမည္တို႔ကို ညႊန္ျပ
သည့္ နည္းလမ္းမ်ားပင္။ သူမရြတ္ဆိုမႈ ျပီးဆံုးသြားေသာAခါ သူသည္ မ်က္လံုးစံုမွိတ္၍ စိတ္Aာ႐ံုစုစည္းထားေတာ့သ
ည္။ စုလန္းလန္းသည္ ေရွာင္ခ်ဴးကို Aကဲခတ္ၾကည့္ေသာAခါဝယ္ မ်က္စိမွိတ္ကာ Aာ႐ံုစိုက္နားေထာင္ေနသည္ကို ေ
တြ႕ရသျဖင့္ ေက်နပ္သြား၏။ AစAဆံုးတစ္ေခါက္ျပီးသြားေသာေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္တစ္ဖန္ ရြတ္ျပသည္။ သူမရြတ္ဆိုေ
နေသာ Aလကၤာမ်ားသည္ Aဘိုးျဖစ္သူ Aမည္မဲ့ဓားသခင္ စုက်င္းယင္မွ သင္ၾကားေပးဖူးသည့္ ''ကိုယ္တစ္ခုစိတ္ႏွစ္ျဖာ
သိုင္း''မွ စာသားမ်ားပင္။ သူမသည္ ထိုသိုင္းပညာကို မတတ္ေျမာက္ေသာ္လည္း သိုင္းက်မ္း၏ သေဘာသဘာဝ Aလ
ကၤာမ်ားကို Aဘိုးျဖစ္သူက Aတင္းသင္ေပးသျဖင့္ က်က္မွတ္ခဲ့ရေလရာ Aားလံုးနီးပါး Aလြတ္ရေနေလ၏။ ထို႔ေၾကာင့္
ေရွာင္ခ်ဴးကို တဖန္ျပန္လည္ ရြတ္ျပႏိုင္ျခင္းပင္။
သူမရြတ္ဆိုခဲ့သမွ်ကို ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ျပန္လည္ဆင္ျခင္ရင္း လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေဝွ႔ယမ္းေနေတာ့သည္။ ထိုAခါ မတူညီေ
သာ သိုင္းကြက္မ်ားကို ျဖစ္ေပၚသြားသည္။ ဘယ္ဘက္လက္သည္ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေသာ လက္သီးသိုင္းကြက္ဟန္တစ္မ်ိဳးျဖစ္
Page 732
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ျပီး ညာလက္ကမူ ၾကမ္းတမ္း၍ ျပင္းထန္လြန္းေသာ လက္ဝါးသိုင္းကြက္တစ္မ်ိဳးပင္။ စုလန္းလန္းသည္ ထိုAျခင္းAရာကို
ေတြ႕ရေသာ္ ပါးစပ္Aေဟာင္းသားျဖစ္၍ ၾကည့္ေနမိ၏။
''Aေတာ့ကို ထူးျခားတဲ့ သိုင္းပညာမ်ိဳးပဲ''
ေရွာင္ခ်ဳးက သိုင္းကြက္႐ုတ္သိမ္း၍ ေျပာလိိုက္ေသာAခါမွ သူမသည္ သူ႔တစ္ကိုယ္လံုးAား လွည့္ပတ္ၾကည့္႐ႈကာ...
''Aစ္ကိုက လူမွဟုတ္ရဲ႕လား''
''ဘာျဖစ္လို႔လဲ ညီမ...တိရစၧာန္နဲ႔ တူေနလို႔လား''
ပခံုးတြန္႔၍ ေရွာင္ခ်ဴးက ရယ္ေမာ၍ ေမးလိုက္ေသာAခါ...
''Aို...ကြၽန္မက Aံ့ၾသလို႔ေမးတာကို Aေကာင္းမေျဖဘူး...တကယ္ဆိုရင္ ညီမေလ့က်င့္တာ ၃ႏွစ္ရွိျပီ...ဘာလို႔ ကိုယ္တ
စ္ခုစိတ္ႏွစ္ျဖာသိိုင္းကို မေAာင္ျမင္မွန္း မသိဘးူ ...Aစ္ကိုက်ေတာ့ ခဏေလးနဲ႔ ေAာင္ျမင္သြားတာ Aံ့ၾသစရာပဲ...ဘ
ယ္လိုမ်ား လုပ္လိုက္ပါလိမ့္''
ထိုAခ်က္ကို သူလည္း ေသခ်ာမသိေခ်။ ေခါင္းကိုသာ တြင္တြင္ကုတ္မိျပီး...
''Aင္း...Aစ္ကို႔Aထင္ေတာ့ မၾကာခင္က ေလ့က်င့္လုိက္တဲ့ ေလနတ္ဘုရားသိုင္းေၾကာင့္လို႔ ထင္တာပဲ...Aခုတေလာ ပံု
မွန္မဟုတ္ဘဲ Aရင္ကထက္ Aတြင္းAားေတြ Aေတာ္တိုးတက္လာတယ္...ဘယ္သုိင္းကြက္မဆို ေလ့က်င့္ရတာ ျမ
န္သလုိ Aားမာန္ျပင္းသြားတယ္''
''ေလနတ္ဘုရားသိိုင္းက ဘယ္လိုမ်ိဳးၾကီးလဲဟင္''
စုလန္းလန္းက ေမးေသာAခါ ေရွာင္ခ်ဴးက Aနည္းAက်U္းေလာက္ ရွင္းလင္းေျပာျပသည္။ ယင္းေနာက္...
''Aစ္ကိုေစာေစာကလို Aသံုးျပဳႏိုင္သြားတာ တစ္ကိုယ့္ႏွစ္စိတ္သိုင္းကြက္ကို Aေျခခံရွိထားလို႔လည္း ပါတာေပါ့ေလ...ဒါ
ေပမဲ့ ေလာေလာဆယ္ Aေပ်ာ့Aမာကိုပဲ တတ္ႏိုင္ေသးတယ္...AမာAမာခ်င္းကို မတြဲဖက္ႏိုင္ေသးဘူး...Aတြင္းAား
ကိုလည္း ေသခ်ာထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ လိုAပ္ပါေသးတယ္...ညီမ ေစာေစာကေျပာခဲ့သလိုေပါ့...Aခုေရတြင္းတူး Aခုေရၾကည္ေ
သာက္လို႔ေတာ့ ဘယ္ရမလဲ...ဆက္တုိက္ေလ့က်င့္ျပီး လက္ေတြ႕တိုက္ပြဲမွာ Aသံုးခ်ႏိုင္မွ Aစြမ္းထက္လာမွာ''
စုလန္းလန္းသည္ ဟုတ္မွန္ေၾကာင္း ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္လိုက္သည္။ သိုင္းပညာဆိုသည္မွာလည္း က်ယ္ျပန္႔သလို ႐ႈပ္ေ
ထြးလွေခ်သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ နည္းAမ်ိဳးမ်ိဳး က်င့္စU္Aသြယ္သြယ္တို႔ မ်ားျပားေနၾကသည္။ သိုင္းပညာ၏ တကယ့္Aရင္းျ
မစ္ကို သိရွိသြားသူမ်ားမွာ မရွိသေလာက္ပင္။ သို႔ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သိုင္းက်မ္းတစ္ခု ေပၚထြက္လာတိုင္း Aာသာငမ္းငမ္းျ
ဖင့္ လိုခ်င္ေလာဘမ်ားဝင္၍ သတ္ပြဲမ်ား ျဖစ္ပြားရသည္။ သိုင္းက်မ္းရမၼက္ေၾကာင့္ ေခတ္Aဆက္ဆက္ လူေပါင္းမ်ားစြာ
ကို ေသြးစက္စက္က်ေစခဲ့၏။ သိုင္းက်မ္းတစ္ခုရျပီး က်င့္၍ေAာင္ျမင္ေသာAခါ ဗိုလ္က်စိုးမိုးၾကေတာ့သည္။ သုုိ႔ေသာ္
သူ႔ထက္သာေသာ သိုင္းက်မ္းတစ္ခုေပၚလာေသာAခါ ႐ႈံးနိမ့္သြားျပန္သည္။ AဓိAားျဖင့္ ျဖတ္လမ္းနည္းလိုက္၍ ပညာရွ
င္မ်ားတီထြငခ
္ ဲ့ေသာ သိုင္းက်မ္းမ်ားAား တရားေသ Aလြတ္က်က္မွတ္ျပီး ေAာင္ျမင္သြားေသာAခါ မာနတံခြန္လႊင့္ထၾူ
ကျခင္းျဖစ္သည္။ သုိင္းပညာ၏ သေဘာတရားမွာ နည္းမ်ိဳးစံုသံုးကာ စU္ဆက္မျပတ္ေလ့က်င့္ရင္းျဖင့္ Aႏွစ္သာရရွာျခင္း
ပင္။
''ညီမဘိုးဘိုးၾကီးက ဘယ္သူဘယ္ဝါမွန္း မသိရေပမယ့္ Aစ္ကိုေလးစားမိတယ္...သူ႔ရဲ႕ ကိုယ္တစ္ခုစိတ္ႏွစ္ျဖာသိုင္းက
Aံ့မခန္းပဲ...သူ႔သိုင္းပညာကို ျမင္ေတြ႕ခြင့္ရခ်င္လုိက္တာ''
စုလန္းလန္းသည္ စိတ္Aားထက္သန္ေနသည့္ ေရွာင္ခ်ဳးကို တစ္ခ်က္Aကဲခတ္ၾကည့္၍ ေျပာသင့္မေျပာသင့္ စU္းစားေန
၏။ မည္သို႔ဆိုေစကာမူ ကတိစကားAရ မိမိကို လက္ထပ္မည္ဟု ဆိုထားသျဖင့္ သူမ၏ခင္ပြန္းေလာင္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္
ေနေခ်ျပီ။ ထိန္ခ်န္လွ်ိဳ႕ဝွက္ရန္မသင့္ဟု ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ သို႔ျဖစ္ေသာေၾကာင့္...
Page 733
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ညီမရဲ႕ ဘိုးဘိုးၾကီးက ဘယ္သူဆိုတာ Aစ္ကိုသိခ်င္ရင္ ညီမေျပာျပမယ္ေလ''
ေရွာင္ခ်ဳးသည္ တAံ့တၾသျဖစ္သြားမိသည္။ ယခင္က သူေမးစU္က ကတိစကားေၾကာင့္ဟုေျပာ၍ ျငင္းပယ္ခဲ့သည္။ ယခု
မူ သူမကိုယ္တိုင္ ေျပာေတာ့ေပမည္။
''ဒါေပမဲ့ ညီမAရင္က ေျပာဖူးတယ္...ဘိုးဘိုးၾကီးကို ကတိေပးထားတယ္ဆို''
စုလန္းလန္းသည္ ေခါင္းခါယမ္းျပီး...
''Aရင္တစ္ခါတုန္းက တစ္မ်ိဳးေပါ့...Aခုက်ေတာ့ AေျခAေနမွ မတူေတာ့တာ...ျပီးေတာ့ Aစ္ကိုက ညီမရဲ႕...''
သူမသည္ ရွက္ျပံဳးေလးျပံဳးကာ ေခါင္းငံု႔လုိက္ေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴး နားမလည္ႏိုင္ေAာင္ျဖစ္ေနသည္။ ဤမိန္းကေလး A
ဘယ္ေၾကာင့္ ဆက္ေျပာရန္ ရွက္သလိုလိုရြံ႕သလိုလို ျဖစ္ေနပါသနည္း။ သူမသည္ ေရွာင္ခ်ဴးကို တစ္ခ်က္ခိုးၾကည့္၍...
''Aစ္ကိုက ေနာက္ဆိုရင္ ညီမရဲ႕ ခင္...ခင္ပြန္းျဖစ္ေတာ့မွာမို႔လို႔ပဲ''
''ဟင္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ရင္ထဲ၌လႈပ္ရွားသြားျပီး ျမတ္ႏိုးၾကင္နာစြာ ၾကည့္မိသည္။ ဤမိန္းကေလးသည္ တစ္ဖက္သား စိတ္မခံခ်င္
ေAာင္ စကားႏိုင္လုကာ စေနာက္တတ္ေသာ္လည္း ပင္ကိုစိတ္ထားေကာင္းသူျဖစ္သည္။ သူ႔Aေပၚ၌လည္း သံေယာဇU္
ေႏွာင္ဖြဲ႕ကာ တြယ္တာေနေခ်ျပီ။ မိန္းကေလးမ်ားႏွင့္ ကင္းကင္းရွင္းရွင္းေနခဲ့ရေသာ ေရွာင္ခ်ဴးAေနျဖင့္ ပထမUီးဆံုးAျဖ
စ္ သူမႏွင့္က်မွ မၾကံဳစဖူး ႏွလံုးခုန္ျမန္လာသည္မွာ Aဘယ္ေၾကာင့္ေပနည္း။ သူ မေတြးတတ္ေတာ့ေခ်ျပီ။ ဤAရာကိုပ
င္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ၏ Aစဟုေခၚသလား။ သို႔ေသာ္ မိမိ၏ တည္ရွိမႈကို ျပန္သတိရေသာ္ စိတ္ထဲ၌ ဝမ္းနည္းေၾကကြဲသြားသ
ည္။ စုလန္းလန္းသည္ ငယ္ရြယ္၍ ႐ုပ္ရည္ေခ်ာေမာလွပေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္သည့္Aျပင္ ေရွ႕ေလွ်ာက္တြ
င္ တက္လမ္းမ်ားစြာ ရွိေသး၏။ သူ႔ဘဝကမူ AျဖဴAမည္း သိိုင္းေလာကသားမ်ား၏ ဖမ္းဆီးသတ္ျဖတ္မႈကို ေရွာင္တိမ္းေ
နရသည္။ တစ္ခ်ိန္မဟုတ္ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ Aခန္႔မသင့္ပါက ဒုကၡေရာက္ႏိုင္ေပသည္။ သူႏွင့္ပတ္သက္ေသာ စုလန္းလန္
းကို ထိုဒုကၡထဲသို႔ ဆြဲမသြင္းရက္ေခ်။ သက္ျပင္း႐ႈိက္ထုတ္ကာ...
''Aစ္ကို ညီ...ညီမေလးဆီမွာ ဝန္ခံစရာရွိတယ္''
ေရွာင္ခ်ဴးက တီးတိုးေျပာ၍ သူမ၏ လက္ဖဝါးႏုႏုေလးကို ယုယၾကင္နာစြာ ကိုင္တြယ္လိုက္ေလသည္။ စုလန္းလန္းသည္
ေခါင္းေလးေမာ့လာျပီး ရႊန္းလဲ့ေသာAၾကည့္ျဖင့္ ၾကည့္ေလရာ ေရွာင္ခ်ဴးမွာ စကားေျပာမထြက္ႏိုင္ေတာ့။ သို႔ေသာ္ မေျ
ပာလွ်င္လည္း မျဖစ္ေခ်။ သူသည္ သိုင္းေလာကသားမ်ား Aလိုရွိေနသည့္ ဂ႐ုဏာမဲ့ဓားသခင္ျဖစ္ေၾကာင္း Aသိေပးျပီး
သူမကို သံေယာဇU္ျဖတ္ခိုင္းရေပမည္။ သူ႔Aေပၚ တြယ္တာလာေလ သူမသာ စိတ္ဒုကၡေရာက္ေလ ျဖစ္သြားမည္ မဟု
တ္လား။ သူသည္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကိုေတာ့ ေကာင္းစြာနားမလည္ပါေခ်။ သို႔ေသာ္ သူ႔Aတြက္မူကား ေပ်ာ္ရႊင္စရာမ်ားကို
မွ်ေဝခံစား၍ ဝမ္းနည္းနာက်င္စရာတို႔ရွိပါက တစ္ေယာက္တည္းသာ က်ိတ္၍ငိုေႂကြးတတ္သည္။ ဤသည္က သူ၏နဂိုစိ
တ္ထားပင္။
''တကယ္ေတာ့ Aစ္ကိုက...''
သူဆက္မေျပာခင္မွာပင္ စုလန္းလန္းက ၾကားျဖတ္ေျပာလိုက္ေလသည္။
''Aစ္ကိုက ဘိုးဘိုးၾကီးဘယ္သူဆိုတာ သိခ်င္လား''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မည္သုိ႔ဆိုရမည္ မသိေတာ့ဘဲ Aေယာင္ေယာင္Aမွားမွားႏွင့္ ေခါင္းညိတ္ျပမိသည္။
''သိ...သိခ်င္တာေပါ့ ညီမ''
Aထစ္ထစ္Aေငါ့ေငါ့ျဖစ္ေနေသာ မိမိAေပၚ စုလန္းလန္းAေနျဖင့္ သံသယဝင္သြားျပီလားဟု ေတြးမိ၍ စိုးရြံ႕သြားသည္။
သူ႔စိတ္ထဲ၌ ေျပာမည္ဟူ၍ ရည္ရြယ္ထားေသာ္လည္း Aမွန္တကယ္တမ္းတြင္ တြန္႔ဆုတ္ေန၏။ စုလန္းလန္း မိမိကို မုန္း
Page 734
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
တီးကာ စြန္႔ခြာသြားမည္စိုး၍ပင္။
''ဘိုးဘိုးၾကီးက တျခားသူမဟုတ္ဘူး Aစ္ကိုရဲ႕...Aမည္ဓားသခင္ပဲ''
''ဟင္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူ႔Aျဖစ္ကိုပင္ ေမ့ေလ်ာ့သြားျပီး သူမကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ တAံ့တၾသႏွင့္ မွတ္ခ်က္ခ်မိသည္။
''ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ညီမရဲ႕ သိုင္းပညာေတြက တမူထူးျခားျပီး Aစြမ္းထက္ေနတာကိုး'
စုလန္းလန္းသည္ မပြင့တ
္ ပြင့္ျပံဳး၍...
''တကယ္တမ္း ညီမသိုင္းပညာက ဘာမွမဟုတ္ေသးပါဘူး...Aေဆာ့မက္လို႔ ဘိုးဘိုးၾကီးရဲ႕ ပညာကုန္မရပါဘူးေလ...ကို
ယ္ေဖာ့ပညာေလးနဲ႔ လက္ညွိဳးေတာက္သိုင္းပဲတတ္တာ''
ထိုသို႔ဆိုရင္း ေရွာင္ခ်ဴးကို တစ္ခ်က္ေမာ့ၾကည့္ကာ...
''Aစ္ကို ညီမလက္''
မဝံမရဲေလသံျဖင့္ေျပာမွ ေရွာင္ခ်ဴးလည္း သူမလက္ကို ဆုပ္ကိုင္ထားသည့္Aျဖစ္ကို သတိရကာ လႊတ္ေပးလိိုက္သည္။ စု
လန္းလန္းသည္ သူမ၏ AမူAက်င့္Aတိုင္း ေခါင္းေလးငံု႔ကာ နားသယ္စပ္မွ ဆံပင္ကေလးမ်ားကို ေဆာ့ကစားေနသည္။
မိန္းကေလးAခ်ိဳ႕ ရွက္ရြံ႕သည့္Aခါ ျပဳလုပ္ေလ့ရွိသည့္ AျပဳAမူမ်ိဳးပင္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ စုလန္းလန္းမွာ Aမည္မဲ့ဓားသ
ခင္ စုက်င္းယင္၏ ေျမးျဖစ္ေၾကာင္း သိရေသာAခါ ပို၍ပင္ မိမိကုိယ္မမ
ိ ိ စိတ္Aားငယ္သြားမိသည္။ Aမည္မဲ့ဓားသခင္သ
ည္ သိုင္းေလာကထိပ္သီးနံပါတ္(၁)ျဖစ္သလို သိုင္းေလာကသခင္ၾကီး၄ေယာက္၌လည္း AပါAဝင္ျဖစ္သည္။ Aျဖဴေရာ
င္သုိင္းေလာကသားမ်ား၏ ေလးစားၾကည္ညိဳမႈခံရေသာ ထိုပုဂၢိဳလ္ၾကီးက Aဘယ္သို႔ မိမိကို စုလန္းလန္းႏွင့္ သေဘာ
တူႏိုင္ေပမည္နည္း။ သူသည္ စုလန္းလန္းကို တြယ္တာမိေသာ္လည္း Aတၱမဆန္ခ်င္။ သို႔ျဖစ္၍...
''တကယ္ေတာ့ Aစ္ကိုက...''
သူ႔စကား ဆက္မေျပာလုိက္ရ။
''ဂ်ိမ္း...!!...ဂ်လိမ္း...!!
႐ုတ္တရက္ မိုးသားတိမ္လိပ္မ်ား Aံု႔ဆုိင္းသြားျပီး မိုးထစ္ခ်ဳန္းသံေပးကာ မိုးစက္မ်ားက Aျငိွဳးၾကီးမားစြာ ရြာခ်ေလေတာ့
သည္။
''ဒုကၡပါပဲ''
စုလန္းလန္း ညည္းညဴမိလိုက္သည္။
မိုးက ေဆာင္းဝင္ေနသည္ကိုပင္ လက္က်န္Aရွိန္က ရွိေနေသး၏။ သည္းသည္းမည္းမည္း ရြာခ်လာသည့္Aျပင္ ေစာေ
စာက လင္းလင္းခ်င္ခ်င္းရွိေနေသာ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ညU့္ကာလသို႔ ေရာက္ရွိသြားသည့္နွယ္ တျဖည္းျဖည္း ေမွာင္မို
က္လာသည္။ Aစိုးမရသည့္ ရာသီUတုေပတကား။
''ညီမ ခရီးေဆာင္Aိတ္ထဲက ပစၥည္းေတြ ေရစိုကုန္ျပီနဲ႔တူတယ္''
စုလန္းလန္းက ညည္းဆိုရင္း ပတ္ဝန္းက်င္ကို မ်က္စိကစားကာ ၾကည့္႐ႈေနေလသည္။ သူမတို႔တစ္ေတြ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ
ရြာသြန္းေသာ ထိုမိုးေၾကာင့္ တစ္ကိုယ္လံုး စိုစိုရႊဲသြားေတာ့သည္။ လတ္တေလာAေနျဖင့္ မိုးခိုစရာ ေနရာရိပ္ျမံဳတစ္ခု Aျ
မန္လိုခ်င္မိ၏။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aတြင္းAားျပိဳင္စံရွားျပီး စကၡဳAာ႐ံုေကာင္းသျဖင့္ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုး Aေမွာင္က်ေ
နေသာ္လည္း ျမင္ကြင္းမ်ားမွာ ျပတ္သားၾကည္လင္ေန၏။
''ညီမ ေရွ႕နားမွာ ေက်ာက္ေဆာင္တစ္ခုေတြ႕တယ္...Aဲ့ဒီမွာ မိုးခိုဖို႔ ဂူတစ္လံုးတစ္ေလေလာက္ေတာ့ ရွိမယ္ထင္တယ္...
Aျမန္သြားၾကစို႔''
Page 735
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ေျပာေျပာဆိုဆို ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ႐ုတ္တရက္ သူမAား ကုန္းပိုး၍ ရိပ္ကနဲ ေျပးသြားေလေတာ့သည္။
''Aို...''
စုလန္းလန္းသည္ လႊတ္ခနဲ Aာေမဍိတ္သံျပဳမိျပီး မည္သို႔မွ်မျငင္းဆန္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေရွာင္ခ်ဴး၏ လည္ပင္းကို သိုင္းဖက္ရင္
း လုိက္ပါသြားေတာ့၏။ ေရွာင္ခ်ဴးေျပာသည့္ေနရာသို႔ ေရာက္ရွိေသာ္ ေမွာင္မိုက္ေသာ ဂူတစ္လံုးကို ေတြ႕ျမင္လုိက္ရသ
ည္။ စုလန္းလန္းက ေက်ာေပၚမွဆင္းလိုက္ျပီး ဝမ္းသာAားရျဖင့္ ေျပးဝင္သြားမည္Aျပဳ...
''ညီမ ဇြတ္မဝင္နဲ႔''
ေရွာင္ခ်ဴးက တားျမစ္လုိက္သည္။ ထိုသို႔ တားျမစ္ရသည္မွာ Aေၾကာင္းရွိသည္။ ေႁမြနဂါးျဖဴႏွစ္ေကာင္ႏွင့္ တိုက္ခုိက္ျပီး
ကတည္းက ရမ္းသမ္းျပီး ဂူထဲဝင္ရမည္ကို သူလန္႔သြား၏။ Aေတြ႕Aၾကံဳကေပးခဲ့သည့္ သင္ခန္းစာတစ္ခုဟု ဆိုရေပမ
ည္။ ဤဂူထဲ၌လည္း သားရဲတိရိစၧာန္(သို႔)ရန္သူတစ္စံုတစ္ရာ ရွိမေနဟု ေျပာမရေခ်။ သို႔ျဖစ္၍ လက္ဝါးႏွစ္ဖက္၌ Aတြင္း
Aားစုစည္းလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ဂူဝကို စူးစူးစိုက္စိုက္ၾကည့္ျပီး လက္ဝါးခ်က္ႏွစ္ခ်က္ ႐ိုက္ထုတ္ေတာ့သည္။ Aဆိုပါ
လက္ဝါးခ်က္မွာ Aသံဗလံမ်ားမၾကားရေAာင္ ညင္သာလွ၏။ သို႔ေသာ္ မေရွးမေႏွာင္းမွာပင္။
''ေဝါ...ေဝါ''
''ဝူး...ဝူး''
က်ယ္ေလာင္ေသာAသံတစ္ခု ျမည္ဟည္းသြားျပီး ဂူထဲမွ ေလမ်ားကန္ထြက္လာေလ၏။ ေရွာင္ခ်ဴးက ''ေလနတ္ဘုရား
သိုင္း''မွ ''ဆိတ္ျငိမ္လက္ဝါးကြက္''ကို သံုးလုိက္ျခင္းပင္။ လက္ဝါးခ်က္မွာ Aသံဗလံ စိုးစU္းမွ်မထြက္ေသာ္လည္း ေက်ာ
က္ေဆာင္တစ္ခုပင္ ေၾကမႊပ်က္စီးႏိုင္ေလာက္ေAာင္ Aစြမ္းထက္ျမက္ေပ၏။ သူသည္ Aကယ္၍ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေ
ကာင္းေသာ တိရစၧာန္႐ိုင္းတစ္ေကာင္ေကာင္ ခိုေAာင္းေနပါက ေသဆံုးသြားေစရန္ လက္ဝါးခ်က္ထုတ္လုိက္ျခင္းပင္။
''ရျပီ...ဝင္ၾကစို႔''
ေရွာင္ခ်ဴးကေျပာရင္း ဂူထဲသို႔ ဝင္သြားသည္။ Aျပင္မွာေတာ့ မိုးေကာင္းေနဆဲပင္။ သူတို႔ႏွစ္Uီးစလံုး ေရစိုလ်က္သားႏွင့္ ဂူ
ထဲဝင္ၾကေတာ့၏။ Aေတာ္ေမွာင္မိုက္ေသာ္လည္း Aတြင္းAားေကာင္းေသာ ေရွာင္ခ်ဴးAဖို႔ ျပတ္သားစြာ ျမင္ေနရ၏။ ဂူ
သည္ ခပ္ၾကီးၾကီးမဟုတ္ေခ်။ ေပႏွစ္ဆယ္ပတ္လည္သာ ရွိေခ်သည္။ သုိ႔ေသာ္ ႏွစ္ေယာက္ထဲျဖစ္၍ လံုေလာက္ေသာ A
က်ယ္Aဝန္းပင္။
စုလန္းလန္းသည္ ေရွာင္ခ်ဴး၏ Aတြင္းAားကိုမမီ၍ ပတ္ဝန္းက်င္ကို စူးစမ္းၾကည့္ေသာ္ ျမင္ကြင္းမွာ မသဲကြဲ။ ကိုယ့္လက္
ေခ်ာင္းကိုပင္ သဲကြဲစြာ မျမင္ႏိုင္ေသာ Aေမွာင္မ်ိဳးပင္။
''မီးေရာင္လည္း မရွိဘူး...ဘယ္လိုလုပ္ရမွာလဲ''
ႏႈတ္မွ ညည္းတြားေသာAခါ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ လႈိဏ္ဂူတြင္းမွ သစ္ရြက္ေျခာက္ႏွင့္ Aမႈိက္သ႐ိုက္မ်ားကုိ စုစည္းပံုျပီးေနာ
က္ ''သူရိယAတြင္းAား''ျဖင့္ လက္ဝါးတစ္ခ်က္ ႐ိုက္ထုတ္လုိက္သည္။ ထိုAခါ သစ္ရြက္ေျခာက္မ်ား ဝုန္းကနဲ မီးစြဲေလာ
င္သြားကာ လႈိဏ္ဂူတစ္ခုလံုး လင္းလင္းခ်င္းခ်င္း ျဖစ္သြားေတာ့၏။
''ေဝး...ေဟး...ေဟး''
စုလန္းလန္းသည္ ကစားစရာ Aသစ္ေတြ႕ရွိေသာ ကေလးငယ္ပမာ ဝမ္းသာAားရစြာျဖင့္ ေAာ္ဟစ္ျပီး လက္ခုပ္လက္ဝါး
တီးလုိက္မိသည္။
''Aစ္ကိုက ေမွာ္ပညာေတြ တတ္ထားတာလားဟင္''
သူမ Aေမးစကားေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သေဘာက်စြာ ရယ္ေမာရင္းမွ...
''ဘာေမွာ္ပညာမွ မဟုတ္ပါဘူး...AပူAတြင္းAားကို Aစ္ကို ထုတ္သံုးလုိက္လို႔ပါ...တကယ္တမ္း သိပၾ္ ကီးေတာ့ Aံ့ၾသစ
Page 736
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ရာမရွိပါဘူး''
ေလွ်ာ့ေပါ့၍ ေျပာလုိက္ေသာ္လည္း စုလန္းလန္းက ေတာ္႐ံုမဟုတ္မွန္း နားလည္မိ၏။ သူမသည္ ေရွာင္ခ်ဴးႏွင့္ ရင္းႏွီးလာျ
ပီျဖစ္ေသာ္လည္း သူ႔သိုင္းပညာႏွင့္ပတ္သက္၍ ျပည့္ျပည့္ဝဝ မသိရွိေသးေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္...
''ဒါဆို ညီမကို သင္ေပးပါလားဟင္''
Aနားတိုးကပ္ကာ တင္ပါးလႊဲထုိင္၍ ေျပာလုိက္ေသာ္ သူမကို တစ္ခ်က္ၾကည့္၍ ေရွာင္ခ်ဴးမွာ ရင္ဖိုသြားမိ၏။ Aေမႊးနံ႔တ
စ္ခု ႐ွဴ႐ွိဳက္မိလုိက္သည့္Aျပင္ သူမAဝတ္Aစားမ်ားမွာ မိုးေရစိုထားသျဖင့္ မို႔ေမာက္ေသာ A႐ႈိက္Aဝန္းမ်ားကို Aတိုင္း
သားျမင္ေနရသည္။ Aထူးသျဖင့္ Aျဖဴေရာင္ Aဝတ္Aစားကို ဝတ္ဆင္ထားသျဖင့္ မီးAလင္းေရာင္ေAာက္ဝယ္ ပိုမိုထ
င္ရွားေနေလ၏။ ထို႔ျပင္ သူမထံမွ ထြက္ေပၚလာသည့္ Aေမႊးရနံ႔မ်ားကလည္း တစ္ကိုယ္လံုးကို ဖိန္းတိန္းရွိန္းတိန္းျဖ
စ္ကာ ရင္ဖိုသြားေစသည္။ သူသည္ မိန္းကေလးမ်ားႏွင့္ပတ္သက္ျပီး Aေတြ႕Aၾကံဳမရွိ၍ မ်က္ႏာွ နီရဲသြားကာ ကမန္းက
တမ္း Aၾကည့္လႊဲထားမိသည္။
''Aဲ...သင္ေပးလို႔ Aဆင္မေျပဘူး ညီမ...ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ညီမက မိန္းကေလးဆိုေတာ့ AပူAတြင္းAားနဲ႔ ဓာတ္မ
တည့္ဘူးေလ''
စုလန္းလန္းသည္ တစ္ခ်က္ျပံဳးရင္း...
''ကြၽန္မ နားလည္ပါျပီ''
ဟုဆိုကာ ထံုးထားေသာဆံပင္ကိုေျဖ၍ ေရညွစ္ေနေလ၏။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မီးမျငိမ္းေAာင္ ထင္းေျခာက္မ်ား Aဆက္မျပ
တ္ထည့္ရင္းမွ သူမAလွAပမ်ားကို ေငးေမာၾကည့္႐ႈေနမိ၏။ စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းေသာ ကိုယ့္ဘဝကိုယ္ ျပန္ေတြးမိေ
သာ္ စိတ္ေမာသြားသည္။ မည္သုိ႔ဆိုေစကာမူ မိမိမွာ ဂ႐ုဏာမဲ့ျဖစ္ေၾကာင္း Aသိေပးသင့္သည္ဟု ဆံုးျဖတ္လုိက္သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ စုလန္းလန္းကို ေျပာျပမည္Aျပဳ ႐ုတ္တရက္ သူမသည္ တစ္စံုတစ္ရာကို သတိရသြားဟန္ျဖင့္...
''ဒုကၡပဲ...ညီမရဲ႕ Aဝတ္Aစားေတြ''
မ်က္ႏွာေလး ငိုမဲ့႐ႈံ႕မဲ့ျဖစ္သြားျပီးေနာက္ သူမသည္ ခရီးေဆာင္Aိတ္ကိုဖြင့္ကာ ပစၥည္းပစၥယမ်ား ထုတ္ယူေနေလေတာ့
သည္။ ထိုAခါမွ ေရွာင္ခ်ဴးလည္း သတိရျဖစ္ျပီး သူ႔ခရီးေဆာင္Aိတ္ကို ဖြင့္ၾကည့္မိသည္။ သူ႔ထံ၌ Aပိုပစၥည္း မ်ားမ်ား
စားစားေတာ့ မရွိေပ။ Aထဲတြင္ရွိသည္မွာ ဆရာကေတာ္ ကုန္းစြန္းေမ၏ ပံုတူပန္းခ်ီကားလိပ္ေလးႏွင့္ ေငြေၾကးAခ်ိဳ႕သာ
ရွိေလသည္။ ထိုကားလိပ္ကိုလည္း သူဝယ္ထားသည့္ ၾကဳတ္တစ္ခုထဲ၌ ေသခ်ာထည့္ထားသျဖင့္ မည္သို႔မွ ေရမရႊဲေခ်။
''ေတာ္ပါေသးရဲ႕''

#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၁၂၀)
(သန္ဘက္ခါ ျပန္တင္မည္)
သက္ျပင္းခ်ရင္း ခရီးေဆာင္Aိတ္ႏွင့္ ေရစိုAဝတ္Aစားမ်ား ေျခာက္ေသြ႕သြားေစရန္ မီးပံုနား တိုးကပ္လုိက္ေလသည္။
''သြားပါျပီ...Aဝတ္Aစားေလးေတြ''
စုလန္းလန္းသည္ ခရီးေဆာင္Aိတ္ထဲမွ Aဝတ္Aစားမ်ားကို ထုတ္ယူရင္း ညည္းတြားမိ၏။ သူမAိတ္ထဲ၌ Aဝတ္Aစား
ခ်ည္းပင္လွ်င္ ဆယ္စံုရွိေပသည္။ ယခု ထိုAရာAားလံုး မိုးမိထားသျဖင့္ စိုစုိရႊဲေနေတာ့သည္။ သူမသည္ Aက်ႋီတစ္ထ
Page 737
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ည္ကို ဆြဲထုတ္၍ မီးျပလုိက္သည္။ ထိုAခါ...
''ဘုတ္''
႐ုတ္တရက္ Aသံျမည္သြားကာ Aက်ႋီေခါက္ထဲမွ Aရာဝတၳဳတစ္ခု ျပဳတ္က်သြား၏။ ၎Aရာသည္ကား ေငြၾကဳတ္ကေ
လးပင္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ထိုပစၥည္းေလးကို Aထူးစိတ္ဝင္စားသြားသည္။ သို႔ျဖစ္ေသာေၾကာင့္...
''Aဲ့ဒီၾကဳတ္ေလးထဲမွာ ဘာေတြရွိလဲညီမ''
စုလန္းလန္းသည္ Aေလးမမႈဟန္ျဖင့္...
''Aထဲမွာ သားေရပိုင္းႏွစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္...ေျမပံုAပိုင္းAစေတြထင္ပါရဲ႕ Aစ္ကို...ျပီးေတာ့ ညီမ မဖတ္တတ္တဲ့ စာေ
တြေရာပဲ...Aစ္ကို သိခ်င္ရင္ ယူၾကည့္ေလ''
ဟုေျပာရင္း မီးပံုေရွ႕၌ သူမ၏ Aဝတ္Aစားမ်ားကိုကိုင္၍ ေျခာက္ေသြ႕ေAာင္ ျပဳလုပ္ေနေခ်သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေငြၾ
ကဳတ္ကေလးကိုယူ၍ Aဖံုးဖြင့္ကာ လက္ဝါးေပၚသြန္ခ်လုိက္သည္။ ထိုAခါ ပံုသ႑ာန္ တူညီေသာ သားေရပိုင္းႏွစ္ခုကို
ေတြ႕ရသည္။ ဆက္စပ္ၾကည့္ရာတြင္ ေျမပံုတစ္ခုျဖစ္ျပီး ၾတိဂံပံု Aပိုင္းတစ္ခု လိုAပ္ေနေပ၏။ ထိုAပိုင္းသာ ရွိပါက ေျမပံု
သည္ ျပီးျပည့္စံုသြားေပလိမ့္မည္။ ေျမပံု၏ေရွ႕ပိုင္း၌ ေတာေတာင္ႏွင့္ ျမစ္ေခ်ာင္းပံုမ်ားပါရွိ၏။ ေနာက္ေက်ာဘက္တြင္မူ
Aေကြ႕Aေကာက္ စာလံုးမ်ားႏွင့္ စကားဝွက္မ်ား ေရးသားထားေလသည္။ ထိုစာလံုးမ်ားမွာ ေရွးေဟာင္းခ်န္ဟူစာမ်ားျဖ
စ္ျပီး ျပည့္စံုမႈေတာ့ မရွိလွေပ။ ေနာက္တစ္ပိုင္းသာ ရွိပါလွ်င္မူ ဆက္စပ္စU္းစားေတြးေခၚ၍ ဖတ္ျပဳရေပလိမ့္မည္။
''ညီမ ဒီေျမပံုႏွစ္ပိုင္းကို ဘယ္ကရတာလဲဟင္''
ထိုAခါ စုလန္းလန္းက မ်က္ခံုးေလးပင့္ၾကည့္၍...
''တိုက္ဆိုငတ
္ ယ္လို႔ ေျပာရမွာပဲ...ျမင္းနဲ႔ တရြတ္တိုက္ဆြဲခံရတဲ့ လူတစ္ေယာက္ေလ...Aစ္ကိုေတာင္ ဝင္ကယ္သြားေသး
တယ္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေခါင္းတညိတ္ညိတ္ႏွင့္...
''ေၾသာ္...ညီမေျပာတဲ့လူက စႏၵာရဲတိုက္သခင္ေလး ရဲ႕က်ားေလာ္ပဲ...သူနဲ႔က ဘယ္လိုဆက္စပ္ေနတာတုန္း''
ဟု ေမးလုိက္ေသာAခါ သူမသည္ လက္ႏွစ္ဖက္ကိုဆန္႔၍ မီးလႈံေနရင္းမွ...
''သက္တံ့နဂါးဘံုေက်ာင္းမွာ သူနဲ႔စေတြ႕တုန္းကေပါ့...''
ထိုသို႔Aစခ်ီ၍ ဓားဘုရင္မွ ေရႊၾကဳတ္Aား ျဖတ္ခုတ္သြားပံု၊ထို႔ေနာက္တြင္ Aမွတ္မထင္ဘဲ ေငြၾကဳတ္ကို သူမရရွိလုိက္ပံု
တို႔Aား ရွင္းျပေလ၏။ ထိုAခါ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ရဲ႕က်ားေလာ္ ေျပာဖူးသည့္စကားမ်ားကို Aမွတ္ရသြားသည္။ ေသခ်ာစU္း
စားၾကည့္ေသာ္ သူ၏ဘိုးေဘးမ်ားက ေရႊၾကတ္ႏွင့္ေငြၾကဳတ္ကို ထားခဲ့ျပီး ႐ိုး႐ိုးရွင္းရွင္း လွည့္စားထားပံုရေလသည္။ ေရႊၾ
ကဳတ္ကို Aလြတ္ထားကာ ေငြၾကဳတ္တြင္း၌သာ ရတနာေျမပံုပိုင္းကို ထည့္ထားျခင္းျဖစ္ေပမည္။
''ဒါထက္ ေနာက္တစ္ပိုင္းက်ေတာ့ေရာ''
ထိုAခါ စုလန္းလန္းသည္ ေရွာင္ခ်ဴးႏွင့္ ေတြ႕ၾကံဳခဲ့ရသည္တို႔ကို သတိရ၍ ပါးခ်ိဳင့္ကေလးေပၚသြားေAာင္ လွွပစြာ ျပံဳးရ
ယ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္...
''ဒီဓား႐ိုးထဲကေပါ့ရွင္''
ဟူ၍ သူမက စင္းရွန္းရွန္းတို႔ထံမွ လုယူထားသည့္ ဓားရွည္ကိုေျမွာက္ျပကာ ေျပာလုိက္ေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ Aလြ
န္တရာ Aံ့Aားသင့္သြားမိသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေမးျမန္းမည္ၾကံလုိက္ေသာ္ Aရိပ္Aကဲသိေသာ စုလန္းလန္းကပင္ Aေၾ
ကာင္းစံု ရွင္းျပလုိက္ေလ၏။ သူမ စကားဆံုးေသာAခါ ေရွာင္ခ်ဴးလည္း မွတ္ခ်က္ခ်မိသည္။
''ျမင္းရထားပိုင္ရွင္ႏွစ္ေယာက္က ေဝဟင္ရဲတိုက္သခင္ေလး စုန္႔ရွန္႔စင္နဲ႔ တိမ္လႊာရဲတိုက္သခင္မေလး စင္းရွန္းရွန္းတို႔ပဲ...
Page 738
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
Aင္း...ေနာက္ဆံုးေတာ့ ရတနာေျမပံုတစ္ပိုင္းက ဓား႐ိုးထဲမွာလို႔ ဘယ္သူကထင္မိမွာလဲ''
စုလန္းလန္းသည္ သူမ AမူAက်င့္Aတုိင္း ဂဏွာမျငိမ္ဘဲ ဟိုဟိုဒီဒီ ေခါက္တံု႔ေခါက္ျပန္ေလွ်ာက္၍ စU္းစားခန္းဝင္ေနသ
ည္။
''သိိုင္းေလာကထဲေရာက္ေတာ့ ညီမၾကားမိတာ ရဲတိုက္၃ခုက ေရႊဝါေရာင္နတ္မင္းရဲ႕ ရတနာသိုက္ဆီညႊန္ျပတဲ့ ေျမပံုကို
တစ္ပိုင္းစီ ထိန္းသိမ္းထားတာတဲ့...ညီမက Aမွတ္မထင္ဘဲ စင္းရွန္းရွန္းရဲ႕ ဓား႐ိုးထဲကေန ေျမပံုတစ္ပိုင္း ရျပန္ေသးတ
ယ္...ေနာက္ျပီးေတာ့ ရဲ႕က်ားေလာ္ ရွာေနတဲ့ ရတနာေျမပံုကိုလည္း ရထားတယ္...ေနာက္ထပ္တစ္ပိုင္းသာရရင္ ေျမပံုလ
ည္း ျပည့္စံုျပီ...ညီမAထင္ေတာ့ က်န္တဲ့တစ္ပိုင္းက ယြီဖန္းလက္ထဲမွာမ်ားလား''
''ေဖ်ာက္...ေဖ်ာက္''
ေရွာင္ခ်ဴးက သူမစကားကို မည္သို႔မွ် ေဝဖန္မေျပာေသးေခ်။ ဂူတြင္းမွ ထင္းေျခာက္မ်ားကိုခ်ိဳးျပီး ေလာင္စာရရန္ မီးပံုေ
လးထဲသို႔ ပစ္ထည့္လုိက္ေလသည္။ Aျပင္တြင္ ရြာသြန္းေနေသာမိုးက ယခုထက္ထိ မတိတ္ေသးဘဲ Aရွိန္ေကာင္းေကာ
င္းႏွင့္ ရွိေနဆဲပင္။
''ညီမေျပာသလို ေျမပံုက ယြီဖန္းဆီ ေရာက္ေနေလာက္ျပီ...ဓားဘုရင္ေတာင္ ရဲ႕က်ားေလာ္ကို ေျမပံုတစ္ပိုင္းရွိျပီးသားလို႔
ေျပာဖူးတယ္''
စုလန္းလန္းသည္ ေတြေဝစU္းစားေနရင္း...
''စုန္႔ရွန္႔စင္ကိုၾကည့္ရတာ ဉာဏ္မ်ားျပီး ေကာက္က်စ္မယ့္ပံုပဲ...လူေကာင္းမဟုတ္ႏိုင္ဘူး''
ခပ္တိုးတိုးေလး ေရရြတ္ျပီးေနာက္ တစ္စံုတစ္ရာကို သတိရသြားဟန္ျဖင့္...
''ညီမ ထင္တာတစ္ခုရွိတယ္''
''ဘာကိုလဲ ညီမ''
ေရွာင္ခ်ဴးက စိတ္ဝင္တစားေမးလုိက္ေတာ့...
''ညီမၾကားမိတာ Aခုသိုင္းေလာကမွာ ရဲတုိက္၃ခုနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး သတင္းဆိုးေတြ ၾကားေနရတယ္...ပထမ ေဝဟင္ေတာ
င္ကုန္းကလူAားလံုး AစရွာမရေAာင္ ေပ်ာက္ဆံုးသြားတယ္...ဒုတိယက ဂ႐ုဏာမဲ့နဲ႔ မဟူရာဂိုဏ္းသားေတြ လက္ခ်က္
ေၾကာင့္ တိမ္လႊာရဲတုိက္ ပ်က္စီးသြားတာတဲ့...တတိယ မၾကာခင္မွာပဲ စႏၵာရဲတိုက္ကိုလည္း ဂ႐ုဏာမဲ့က မဟူရာဂိုဏ္း
သားေတြနဲ႔Aတူ ဖ်က္ဆီးေသးတယ္ မဟုတ္လား...ယြီဖန္းဆီကို ေျမပံုေရာက္ေနတယ္ဆိုေတာ့ ေဝဟင္ရဲတုိက္က Aေ
ပးAယူသေဘာ ပူးေပါင္းျပီး Aင္Aားလိုခ်င္လို႔ လုပ္တာျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူမစကားကုိ မည္သို႔မွ် မွတ္ခ်က္မေပးပါ။ သို႔ေသာ္ စကားထဲ၌ ဂ႐ုဏာမဲ့ဟူသည့္ Aေျပာေၾကာင့္ မ်က္
ႏွာပ်က္ခ်င္သလို ျဖစ္သြားမိသည္။ သူမ မသကၤာျဖစ္မည္စိုး၍ မ်က္ႏွာလႊဲထားလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ သူ႔ကိုၾကည့္၍ စုလန္
းလန္းက ပါးစပ္ေလးကို လက္ဝါးျဖင့္Aုပ္ကာ က်ိတ္ရယ္ေနသည္ကို သတိမမူမိလိုက္။ ထို႔ေနာက္ သူမက ျပံဳးရယ္ရင္း ေ
ခ်ာင္းတစ္ခ်က္ဟန္႔ကာ ေျပာခ်င္ရာကို ဇြတ္ေျပာေနေတာ့၏။
''ညီမေလ...ဂ႐ုဏာမဲ့ကို နာမည္ၾကား႐ံုနဲ႔ ၾကည့္မရဘူး...သူက ဘဝင္ျမင့္တယ္တဲ့...ေနာက္ျပီးေတာ့ သိိုင္းေလာကတစ္ခု
လံုးကို စိမ္ေခၚထားတယ္ဆိုပဲ''
ေရွာင္ခ်ဴးမွာ သူ႔ကို ေဘးနားထားျပီး မိမိAေၾကာင္း Aတင္းတုတ္ခံရေသာAခါ က်လိက်လိျဖစ္ကာ မ်က္ႏွာ႐ႈံ႕မဲ့သြားမိ
သည္။ သူမေျပာသည့္ စကားထဲမွ တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ေလေၾကာင့္လည္း မခံခ်ိမခံသာ ျဖစ္သြားေလ၏။ ထို႔Aတြက္ေၾကာင့္...
''Aဟြတ္...Aဟမ္း''
ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ဟန္႔လုိက္ျပီး...
Page 739
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ညီမၾကားထားတာေတြAခ်ိဳ႕က Aစ္ကို သိထားတာေတြနဲ႔ လြဲေနသလိုပဲ...ဂ႐ုဏာမဲ့က ကိုယ္ေတာ္၁၂၆ပါးကို သတ္မိ
လို႔ ဆိုးသြမ္းတာကေတာ့ မွန္ပါတယ္...ဒါေပမဲ့ ရဲတိုက္ႏွစ္ခု ဖ်က္ဆီးခံရတဲ့ ကိစၥနဲ႔ သိုင္းေလာကကို စိမ္ေခၚတယ္ဆိုတာေ
တြကိုေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး''
ဟု ေျပာလုိက္ေလရာ သူမသည္ ပိုင္ႏိုင္ေသာေလသံျဖင့္...
''Aို...Aစ္ကုက
ိ လည္း က်ံဳးနန္ဂိုဏ္းကလူေတြ ေျပာခဲ့တာကို ညီမကိုယ္တုိင္ နားနဲ႔ဆတ္ဆတ္ၾကားခဲ့တာ...သူတို႔ကေျပာ
ေသးတယ္...မဟူရာဂိုဏ္းခ်ဳပ္ယြီဖန္းကိုေတာင္ ဆရာတင္ထားတယ္ ဆိုလားပဲ...ညီမကေတာ့ သူ႔ကို Aေတာ္ရြံတယ္...ေ
တြ႕လို႔ကေတာ့ ပါးေတြခ်ည္း ေဆာ္ပေလာ္တီးပစ္လုိက္မယ္''
သူမ၏ စကားေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ဳးမွာ ရယ္ရခက္ ငိုရခက္ ျဖစ္သြားမိသည္။ သူ႔မ်က္ႏွာကိုျမင္ေတြ႕ေသာ္ မသကၤာျဖစ္မည္စိုး
သျဖင့္ ေခါင္းငံု႔ကာ ထင္းေျခာက္ေကာက္ရင္း Aလုပ္မရွိAလုပ္ရွာေန၏။ စုလန္းလန္းသည္ သူ႔AမူAရာကိုၾကည့္၍ ျပံဳးမိ
ေလသည္။ ေရွာင္ခ်ဴးကမူ သူ၏ ပါးႏွစ္ဖက္ကို ေယာင္ယမ္း၍ ကိုင္တြယ္ရင္း ေရတံခြန္မွ Aျဖစ္Aပ်က္ကို သတိရမိကာ
...
''ညီမကိုယ္တုိင္ ႐ိုက္ျပီးပါျပီေလ''
ဟု ထေျပာခ်င္စိတ္ေပါက္သြား၏။ သူ႔စိတထ
္ ဲ၌ ထိုသတင္းျဖန္႔သူမွာ ရီထ်န္းတို႔လူစု၏ စနက္ျဖစ္ရမည္ဟု ေတြးထင္မိသ
ည္။ သူတို႔လူစုသည္ ေရွာင္ခ်ဴးAား ႐ႈံးနိမ့္ထားသျဖင့္ သိုင္းေလာကသားမ်ား ပိုမိုAထင္လြဲေစရန္ မီးေလာင္ရာေလပင့္ေ
ပးပံု ရေလသည္။ Aထက္လမ္းဂိုဏ္းသားဟု Aမည္ခံထားေသာ္လည္း လိမ္ညာလုပ္ၾကံ သတင္းလႊင့္ေသာ သူတို႔Aား
Aေတာ္စိတ္ပ်က္သြားမိသည္။
စုလန္းလန္းသည္ ေရွာင္ခ်ဴးကို ေစ့ေစ့ၾကည့္၍...
''ဂ႐ုဏာမဲ့က ကိုယ္ေတာ္ေတြကို ဘာျဖစ္လို႔ သတ္ျဖတ္တာလဲဆိုတာ Aစ္ကိုသိလား''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ကိုယ္တစ္ခ်က္တုန္သြားမိသည္။ သူမေမးခြန္းက သူ႔Aဖို႔ Aေျဖရၾကပ္ေစ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ Uီးေခါင္းသာ ခါ
ယမ္းျပလိုက္သည္။
''Aစ္ကို...Aစ္ကို မသိေတာ့ပါဘူး''
ထိန္းထားသည့္ၾကားမွ ေလသံမွာ တုန္ယင္သြားသည္။
''Aစ္ကို႔စိတ္ထဲ တစ္ခုခုထင္မိတာ ေျပာၾကည့္ေပါ့ေလ...ညီမ ယူဆခ်က္နဲ႔မ်ား တူေနမလားလို႔''
မိမိမေျပာလွ်င္လည္း မရမက Aတင္းေမးတတ္ျပီး ကတိစကားႏွင့္ ကိုင္ေပါက္၍ ပံုေျပာခိုင္းတတ္ေသာ သူမAက်င့္ကို
သိ၍ ေလပူမႈတ္ထုတ္ကာ...
''Aင္း...တကယ္တမ္းေတာ့ ဂ႐ုဏာမဲ့က Aဓိကနဲ႔ သာမညကို မခြဲျခားတတ္ဘဲ သိုင္းပညာကို တလြဲAသံုးခ်တယ္...သူ
တတ္တဲ့ဓားသိုင္းက မိစၧာဓားသိိုင္းပညာမ်ိဳးလို႔ Aစ္ကိုၾကားမိထားတာ...Aဲ့ဒီလို ဓားသိုင္းမ်ိဳးေတြက ရက္စက္ျပင္းထန္ေ
တာ့ လူသတ္ခ်င္စိတ္ေတြ ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ ခက္ခဲလာတတ္တယ္လို႔ Aစ္ကို႔ဆရာေျပာျပဖူးတယ္...Aဲ့ဒီလို Aေၾကာင္းေတြနဲ႔
သူ႔ရဲ႕မဆင္ျခင္မႈေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္မွာပါ''
ဟုဆိုရင္း မ်က္ႏွာလႊဲလိုက္ေလ၏။ စုလန္းလန္းသည္ မည္သို႔မွ် ဆက္မေမးေတာ့ေခ်။ ေရွာင္ခ်ဴးကို မ်က္လံုးAဝိုင္းသားေ
လးနဲ႔ၾကည့္ျပီး မသိမသာ သက္ျပင္း႐ႈိက္ထုတ္မိသည္။
''Aဲ့ဒီ လူယုတ္မာAေၾကာင္း ထားလုိက္ပါေတာ့...ေျမပံုႏွစ္ပိုင္းကို တစ္ခုခု စီစU္မွ ျဖစ္ေတာ့မယ္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ လူယုတ္မာAမည္ခံကာ စကားလမ္းေၾကာင္း လႊဲလုိက္ေလသည္။ စုလန္းလန္းသည္
သူ႔စကားကို စိတ္ဝင္တစားျဖစ္သြား၍...
Page 740
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''Aစ္ကိုက ဘယ္လိုလုပ္ဖို႔ စိတ္ကူးထားလဲဟင္''
ေရွာင္ခ်ဴးသည္ မဆိိုင္းမတြပင္။
''မီး႐ႈိ႕ဖ်က္ဆီးပစ္မယ္''
''ဟင္...ဘာျဖစ္လို႔ ဖ်က္ဆီးရမွာလဲ''
ေျပာေျပာဆိုဆို သူမသည္ ေျမပံုႏွစ္ပိုင္းကိို ဆတ္ကနဲ လုယူကာ ရင္မွာAပ္ထားျပီး ျမတ္နိ္ုးစြာ ကိုင္တြယ္ထားလိုက္သ
ည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ သူမကိုAႏိုငပ
္ ိုင္း၍ ေျမပံုကို မလုလိုေသာေၾကာင့္ ေAးေဆးစြာျဖင့္ပင္...
''ဒီေျမပံုေၾကာင့္ လူေတြ Aလဟႆ ေသကုန္လိမ့္မယ္...ဖ်က္ဆီးလိုက္ေတာ့ ပိုမေကာင္းဘူးလားညီမ...ယြီဖန္းတို႔လည္း
မရွာနိုင္ေတာ့ လူေတြလည္း ဒုကၡမေရာက္ႏိုင္ေတာ့ဘူးေပါ့''
စုလန္းလန္းသည္ နက္ေမွာင္ရွည္လ်ားေသာ ဆံသားေလးမ်ား ဝဲပ်ံသြားေAာင္ ေခါင္းခါယမ္းလုိက္ျပီး...
''Aို...ဘယ္ျဖစ္မလဲ...ႏွေျမာစရာၾကီး...တကယ္လို႔သာ ရတနာေျမပံု စံုသြားခဲ့ရင္ ရတနာရွာၾကမယ္...ျပီးရင္ ေဘးဒုကၡၾကံ
ဳရတဲ့သူေတြရဲ႕ Aခက္Aခဲေတြကို ေျဖရွင္းေပးလိုက္ရမွာေပါ့ရွင္...ညီမ သိုင္းေလာကထဲ ေလွ်ာက္သြားတုန္းကဆို ဒုကၡသ
ည္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေတြ႕ခဲ့ရတယ္...သူတို႔ကို ဘယ္သူမွ သိပ္ဂ႐ုမစိုက္ၾကဘူး...ရတနာေတြ ရခဲ့ရင္ သူတို႔ကို ကူ
ညီေပးႏိုင္တာပဲ''
ေရွာင္ခ်ဴး ေငးငိုင္သြားမိသည္။ သူမ စကားကလည္း မမွားေပ။ ထိုသို႔ေသာ ပရဟိတစိတ္မ်ိဳးရွိသည္မွာ ခ်ီးက်ဴးထိုက္၏။
''ဒါျဖင့္လည္း ညီမကိုယ္တိုင္ ေျမပံုကို ေသခ်ာသိမ္းထားလိုက္''
ထိုAခါ စုလန္းလန္းသည္ သားေရပိုင္းႏွစ္ခုစလံုးကိုလိပ္၍ ေငြၾကဳတ္ထဲ၌ ျပန္ထည့္လိုက္ေလသည္။ ယင္းေနာက္...
''Aစ္ကိုပဲ သိမ္းထားလိုက္ပါ''
သူမက လက္ထဲသို႔ Aတင္းထည့္ေပးေသာAခါ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ တAံ့တၾသျဖစ္သြားမိ၏။
''ညီမက Aစ္ကို႔ကို ဘာျဖစ္လို႔ ေပးတာလဲ...ဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္မွာ မစိုးရိမ္ဘူးလား''
ဟု ေမးလုိက္ေသာAခါ သူမသည္ လွပစြာ ျပံဳးေလသည္။
''Aစ္ကို မဖ်က္ဆီးေတာ့ဘူးဆိုတာ ညီမယံုပါတယ္...Aခုလိုေပးတာ Aေၾကာင္းရွိတယ္...ညီမရဲ႕ သိုင္းပညာက Aစ္ကို
ေလာက္ မေကာင္းဘူးေလ...ျပီးေတာ့ Aစ္ကိုက...''
သူမ စကားမဆက္ႏိုင္ေတာ့။ ေခါင္းကေလး ငံု႔သြားမိသည္။
''Aစ္ကိုက ဘာျဖစ္လို႔လဲ ညီမ''
ထိုAခါ သူမမ်က္ႏွာသည္ ပန္းေသြးေရာင္ သမ္းသြားျပီး...
''Aစ္ကို...Aစ္ကိုက ညီ..ညီမရဲ႕ ခင္ပြန္းျဖစ္ေတာ့မွာမို႔ပါ''
ဟူ၍ မပြင့္တပြင့္ေလသံျဖင့္ ခပ္တိုးတိုးေလး ဆိုလုိက္ေတာ့သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးသည္ ေခတၱမွ် မွင္သက္သြားမိသည္။ သူ႔ဘ
ဝႏွင့္ ပတ္သက္၍ Aေတြးမ်ားစရာမ်ား ေပၚလာ၏။ ရန္ျငိွဳးရန္ေႂကြးမ်ားဆပ္ရန္ ၾကိဳးစားရUီးမည္ျဖစ္၍ Aခက္Aခဲမ်ိဳးစံု ၾ
ကံဳေတြ႕ရUီးေပမည္။ ထို႔ေၾကာင့္ Aိမ္ေထာင္ျပဳရန္ မဆိုထားဘိ။ ခ်စ္ၾကိဳက္ေရးရာမ်ားကိုပင္ မစU္းစားႏိုင္ခဲ့။ စုလန္းလန္း
လို မိန္းမေခ်ာေလးႏွင့္ ေတြ႕ဆံုရသည္မွာ ကံထူးမႈလား။ ဖူးစာလားဆိုသည္ကို သူမေဝခြဲႏိုင္ေတာ့။ ထိုသူမေလးသည္ င
ယ္စU္ကတည္းက မိဘမဲ့ဘဝႏွင့္ ျဖတ္သန္းလာခဲ့ရျပီး Aဘိုး၊Aစ္ကိုျဖစ္သူႏွင့္Aတူ ေျခာက္ေသြ႕ေသာ ဘဝ၌ ေနထိုင္ခဲ့
ရ၏။ ျပႆနာရွာတတ္ေသာ္လည္း စိတ္ေကာင္းရွိေသာ မိန္းကေလးပင္။ မိမိAေပၚလည္း ခင္မင္ရာမွ Aေတာ္ေလး သံေ
ယာဇU္တြယ္တာလာေၾကာင္း သိရွိရ၍ ရင္ေမာသြားမိ၏။ သူ႔စိတ္ထဲ၌လည္း စုလန္းလန္းကို ရင္းႏွီးေသာ မိတ္ေဆြတစ္ေ
ယာက္Aျဖစ္မွ မသိစိတ္တြင္ ခ်စ္ခင္ေနမိေလျပီ။ သူမည္သုိ႔ ေရွ႕ဆက္ရင္ဆိုင္ရမည္နည္း။
Page 741
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''မိုးတိတ္သြားျပီAစ္ကို...ခရီးဆက္လို႔ရျပီ''
သူမက ဆိုလုိက္ေသာAခါမွ ေရွာင္ခ်ဴးလည္း သတိဝင္သြားျပီး...
''ေၾသာ္...Aင္း...သြားၾကတာေပါ့ ညီမ''
ထို႔ေနာက္ ႏွစ္Uီးသား ပစၥည္းပစၥယမ်ားကို သိမ္းဆည္းလိုက္ၾကသည္။ ျပီးလွ်င္ျပီးခ်င္း မီးပံုကို ျငိမ္းသတ္၍ ခရီးဆက္ၾကေ
လသည္။ ခ်င္းေရွာင္ေတာင္ကုိ ေရာက္ရန္မူ ခရီးAေတာ္ၾကာေပမည္။ ျမိဳ႕ရြာထဲတြင္ ကိုယ္ေဖာ့ပညာသံုး၍ သြားလာလို႔
လည္း Aဆင္မေျပလွ။ ျမင္းေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ခရီးဆက္လွ်င္ေတာ့ Aဆင္ေျပႏိုင္သည္။ ခရီးသြားစU္တစ္ေလွ်ာက္ စု
လန္းလန္းသည္ Aျမဲတေစ ဂဏွာမျငိမ္တတ္။ Aေဆာ့သန္သလို ျပႆနာ ရွာလြန္းလွသည္။ သုိ႔ေသာ္ ေရွာင္ခ်ဴးက သူ
မ၏ ဆိုးေပသမွ်ကို သည္းခံႏိုငခ
္ ဲ့သည္။ သည္မိန္းကေလးႏွင့္ ေတြ႕ကာမွ ရယ္ရယ္ေမာေမာႏွင့္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ရွိလွ၏။
သူ႔စိတ္ထားမ်ားလည္း ႏူးညံ့လာသလို ခံစားရသည္။
မူလက သူမကို စြန္႔ခြာေျပးရန္ ၾကံစည္ဖူးသည္။ သို႔ေသာ္ မိဘမဲ့ေလးျဖစ္သည့္Aျပင္ Aျပင္ေလာကႏွင့္ Aကြၽမ္းမဝင္ေ
သးေသာ သူမAား ပစ္မထားရက္ေခ်။ ထို႔ျပင္ မိမိသည္ သူမကို ဂ႐ုစိုက္ထိန္းေပးေနရင္းမွ သံေယာဇU္တြယ္တာမိကာ ျငိ
မ္သက္ေနေသာ သူ႔ႏွလံုးသား လႈပ္ရွားလာသည္က Aမွန္ပင္။ စုလန္းလန္းသည္ ေရွာင္ခ်ဴးကို တစ္ခ်က္Aကဲခတ္ၾကည့္
လိုက္သည္။ ေရွာင္ခ်ဴးကလွည့္Aၾကည့္ Aၾကည့္ခ်င္းဆံု၍ ႏွစ္Uီးသား ရွက္စိတ္ျဖင့္ မ်က္ႏွာလႊဲသြားမိသည္။
''ခ်င္းေရွာင္ေတာင္ကို ဘယ္Aခ်ိန္ေရာက္မလဲ မသိဘူးေနာ္''
စုလန္းလန္းက Aရွက္ေျပစကားစေသာAခါ ေရွာင္ခ်ဴးကလည္း...
''ျမန္ျမန္သြားႏိုင္ရင္ေတာ့ ႏွစ္ပတ္Aတြင္း ေရာက္ႏိုင္တယ္ ညီမ...ျမင္းေကာင္းေကာင္းရွိရင္ေပါ့ေလ...ဒီေတာAုပ္လြန္ရင္
Aေရွ႕မွာ ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕ရွိတယ္...Aဲ့ဒီကေန ျမင္းဝယ္ျပီး ခရီးဆက္ၾကတာေပါ့''
စုလန္းလန္းသည္ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ႏွစ္Uီးသား ႏႈတ္ဆတ
ိ ္သြားကာ Aေတြးကိုယ္စီႏွင့္ ခရီးဆ
က္လ်က္ရွိေတာ့သည္။
©©©©©©©©©©©©©©©©©©©

ျမင္း၄စီး...။
လူ၄ေယာက္...။
ထိုသူမ်ားသည္ ဖုန္တေထာင္းေထာင္းထေနေသာ ေျမလမ္းမၾကီးAတိုင္း Aေျပးႏွင္လာေခ်သည္။ မည္သုိ႔ေသာ ကိစၥရွိ
သည္ မသိေခ်။ Aေလာတၾကီးႏိုင္လွ၏။ ျမင္းစီးလာသူမွာ မိန္းမပ်ိဳႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ ေယာက္်ားသားႏွစ္ေယာက္ပင္။
မိန္းမပ်ိဳႏွစ္ေယာက္သည္ကား ေစာင္းေကာက္ေဒဝီပိုင္ရွင္းႏွင့္ ေစာင္းနတ္သမီးက်ဴးေဆြတို႔ ျဖစ္ၾကသည္။ ေယာက္်ား
သားႏွစ္ေယာက္ကမူ လမ္းေတေလလက္ေထာက္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ယုဟံုႏွင့္ စုခ်ဴးရန္တို႔ပင္။ သူတို႔တေတြသည္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ
Aိမ္တန္းမ်ားကို ျမင္ေတြ႕ရေသာ္ Aံ့ၾသဝမ္းသာသြားၾကသည္။ Aခ်ိန္က ညေနေစာင္းေနျပီျဖစ္၏။ တစ္ေနကုန္သေလာ
က္ ခရီးႏွင္လာခဲ့ရ၍ ပင္ပန္းေနေခ်ျပီ။ သိို႔ျဖစ္၍ Aနားယူမွ သင့္ေပေတာ့မည္။ လူမ်ားပင္ မသက္သာလွေခ်ရာ စီးနင္း
လာသည့္ ျမင္းမ်ားမွာ ပို၍ပင္ ဒဏ္ခံခဲ့ရ၏။ ခရီးတစ္ေထာက္ Aနားယူျပီးမွ ေရွ႕ဆက္ရန္သာသင့္ေတာ္သည္။ ထိုျမိဳ႕တြင္
း၌ သူတို႔Aတြက္ နားခိုစားေသာက္ရန္ ေနရာတစ္ခုခုေတာ့ ရရွိေပလိမ့္မည္။
''က်ဳပ္တို႔ေတြ ျမိဳ႕ထဲမွာ တည္းခိုရင္း ညစာစားေသာက္ၾကတာေပါ့...ဒီလိုသာ ပံုမွန္ခရီးဆက္ရင္ ခ်င္းေရွာင္ေတာင္ကို Aျ
မန္ေရာက္ႏိုင္တယ္''
ဟူ၍ ယုဟံုက ေျပာလုိက္ေလသည္။ ပိုင္ရွင္းသည္ ေခါင္းညိတ္၍...
Page 742
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''ေကာင္းတာေပါ့ရွင္...ျမင္းေရာလူေရာ ပန္းေနၾကျပီဆိုေတာ့ Aနားယူမွပဲ''
သို႔ႏွင့္ လူတို႔လူစုသည္ ျမင္းကိုယ္စီျဖင့္ ျမိဳ႕ေလးထဲသို႔ ဝင္ေရာက္ေလေတာ့သည္။ ျမိဳ႕ဟုဆိုေသာ္လည္း တိုးတက္စည္ပ
င္လွေသာ ျမိဳ႕ၾကီးေတာ့ မဟုတ္ေခ်။ မည္သည့္ျမိဳ႕ကေလးမွန္းလည္း မသိရ။ ရြာကေလးသာသာပင္။ တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ေလသ
ည္ လူသူကင္းရွင္းေသာ ေတာမ်ားကိုရွင္းလင္း၍ ရြာတည္ၾက၏။ ထိုမွတစ္ဆင့္ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ တိုးတက္စည္ကားလာ
ေသာ္ ျမိဳ႕Aျဖစ္ AသိAမွတ္ျပဳခံရေလသည္။ ေခ်ာင္က်လွေသာ ဤေနရာ၌ တည္းခိုေဆာင္Aခ်ိဳ႕ႏွင့္ စားေသာက္ဆိုင္
တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ေလရွိေသာေၾကာင့္သာ ျမိဳ႕ငယ္ေလးတစ္ခုႏွင့္ တူညီေနေပ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ မထင္မရွား ျမိဳ႕ေလးတစ္ျမိဳ႕ဟု
သတ္မွတ္ရေတာ့မည္။ Aခ်ိန္က ေမွာင္ရပ
ီ ်ိဳးစျပဳေနေပသည္။ ပုစြန္ဆီေရာင္ရွိေနသည့္ ေနမင္းၾကီးကလည္း Aေနာက္A
ရပ္သို႔ ငုပ္လွ်ိဳးေပ်ာက္ကြယ္စျပဳလာသည္။ ေဆာင္းတြင္းမို႔ ေန႔တာတို၍ Aေမွာင္ေရာက္လြယ္သည္ဟု ဆိုႏိုင္သည္။ ထို႔ျ
ပင္ AေAးဓာတ္ကလည္း တစတစ လႊမ္းမိုးလာ၏။ သုိ႔ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျမင္းကို ခပ္သြက္သြက္ေလးႏွင္ရင္း ျမိဳ႕ထဲသို႔ ဝ
င္ေရာက္လုိက္ၾက၏။
ျမိဳ႕တြင္းရွိ သြားလာလႈပ္ရွားေနသူမ်ားမွာ သူတို႔၄ေယာက္ကို ဂ႐ုထား Aကဲခတ္ေနသည္။ လူစိမ္းမ်ားျဖစ္ေန၍လားမသိ။
၎တို႔၏ Aၾကည့္မ်ား၌ စူးစမ္းဟန္ႏွင့္ မႏွစ္ျမိဳ႕ဟန္တို႔ပါေလသည္။ မ်က္စိေဒါက္ေထာက္ၾကည့္ေနသျဖင့္ ပိုင္ရွင္းႏွင့္
က်ဴးေဆြသည္ မေနတတ္မထုိင္တတ္ ျဖစ္သြားသည္။ ယုဟံုကမူ မ်က္ႏွာတည္တည္ျဖင့္ Aေလးမထားဟန္မ်ိဳးျဖင့္ ျပ
န္လည္ၾကည့္႐ႈေလသည္။ စုခ်ဴးရန္ကမူ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေနတတ္သူပီပီ သြားျဖဲရယ္ေမာ၍ လက္ေဝွ႔ယမ္းကာ ႏႈတ္ဆက္ေနေ
လ၏။ သို႔ေသာ္ ထိုသူမ်ားက မည္သို႔မွ် မတုန္႔ျပန္ဘဲ စူးစူးစိုက္စိုက္ၾကည့္႐ႈေနၾက၍ ေၾကာင္Aမ္းAမ္း ျဖစ္သြားမိသည္။
ထိုစU္ ယုဟံုကျမင္းကို သူ႔နားတိုးကပ္၍ စီးနင္းရင္း ေလသံခပ္တိုးတိုးျဖင့္ သတိေပးေလသည္။
''သူတို႔ၾကည့္ရတာ Aေတာ္ထူးဆန္းတယ္...သတိထားေန''
ပိုင္ရွင္းသည္လည္း ေခါင္းညိတ္ေထာက္ခံမိသည္။
''Aစ္ကိုယုဟံုေျပာတာ မွန္တယ္...သူတို႔ၾကည့္ရတာ တစ္မ်ိဳးပဲ...ကြၽန္မတို႔လာတာကို ရန္ရွာေနတဲ့ မ်က္လံုးေတြနဲ႔ မေက်
မနပ္ၾကည့္ေနတာ...သူမ်ားရပ္ရြာ ေရာက္ေနေတာ့ AစစAရာရာ သတိထားမွ ေတာ္ကာက်မယ္''
''မမတို႔...ဟိုေရွ႕က တည္းခိုေဆာင္မွာ Aနားယူမာွ လား...စားေသာက္ဆိုင္နဲ႔ တြဲဖြင့္ထားတာဆိုေတာ့ Aဆင္ေျပမယ္ထ
င္တယ္''
က်ဴးေဆြ လက္ညွိဳးညႊန္ျပသည့္ေနရာသို႔ ၾကည့္လုိက္ေသာ္ Aနီေရာင္ေဆးမ်ားျဖင့္ မြမ္းမံထားေသာ တည္းခိုေဆာင္တ
စ္ခုကို ေတြ႕ရေလသည္။ Aသြင္Aျပင္မွာ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ရွိျပီး တည္းခိုခ်င္စဖြယ္ေကာင္းလွ၏။ ေသးႏုပ္၍ Aမည္ပင္မ
သိရသည့္ ဤျမိဳ႕ေလး၌ Aေကာင္းဆံုးဟု ဆိုရင္လည္း မွားAံ့မည္မထင္။ ယုဟံုသည္ ပိုင္ရွင္းႏွင့္ က်ဴးေဆြတို႔လို မိန္းမ
ပ်ိဳမ်ားပါသျဖင့္ ထိုသို႔ေသာ တည္းခိုေဆာင္မ်ား၌ နားခိုမွသာ Aဆင္ေျပေပမည္။ မိန္းမပ်ိဳAမ်ားစုသည္ ေနရာထိုင္ခင္းေ
ကာင္းေကာင္းကို ႏွစ္သက္ၾကသည္ မဟုတ္လား။ သူႏွင့္ စုခ်ဴးရန္သာဆိုပါက ေတာ္႐ံုတည္းခိုခန္းေလာက္တြင္ ျဖစ္သလို
တည္း၍ျဖစ္ေစ၊ သစ္ပင္ေAာက္၌ Aိပ္ရ၍ျဖစ္ေစ Aပန္းမၾကီးေခ်။ ယခုမူ မိန္းမပ်ိဳမ်ားပါလာ၍ သူမတို႔ကို Uီးစားေပးရမ
ည္ျဖစ္သျဖင့္ ေခါင္းညိတ္လုိက္ေလသည္။
''သြားၾကတာေပါ့ေလ''
ထို႔ေနာက္ ၄Uီးသား ၎တည္းခိုေဆာင္ေရွ႕၌ ရပ္နားလုိက္ၾကသည္။ ဆိုင္လုလင္ႏွစ္ေယာက္က ဆီးၾကိဳေလ၏။ ၄ေယာ
က္သား ျမင္းေပၚမွ ဆင္းလုိက္ၾကသည္။ Aလုပ္သမားႏွစ္ေယာက္က ျမင္းမ်ားကို Aစာေကြၽး၊ေရတိုက္ရန္ ဆိုင္ေဘးမွ ျမ
င္းေဇာင္းထဲသို႔ ေခၚေဆာင္သြားသည္။ ယုဟံုတို႔ေလးUီးသား ဆုိင္တြင္းသို႔ ေAးေဆးစြာ ဝင္ေရာက္သြားၾက၏။
''ကြၽန္မရဲ႕ ေရႊမင္းသမီးတည္းခိုေဆာင္ကေန ၾကိဳဆိုပါတယ္ရွင္...Eည့္သည္ေတာ္တို႔ တည္းခိုႏိုင္သလို ေကာင္းေကာင္းA
Page 743
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
နားယူ စားေသာက္ႏိုင္ပါတယ္''
ဆိုင္ထဲသို႔ ေရာက္ရွိသြားသည္ႏွင့္ ထိုသို႔ ခ်ိဳသာေသာAသံတစ္ခုက Aရင္Uီးဆံုး ႏႈတ္ဆက္လိုက္ျခင္းျဖစ္ေလ၏။ ႏႈတ္ဆ
က္စကားေျပာဆိုသည့္သူမွာ Aသက္၄၀Aရြယ္ မိန္းမေခ်ာတစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး ဆြဲေဆာင္မႈရွိလွသည္။ ပါးလႊာ၍ သစ္လြ
င္ေသာ ခရမ္းႏုေရာင္ဝတ္စံုကို ဝတ္ဆင္ထားသျဖင့္ ႐ႈိက္ဖိုၾကီးငယ္ Aသြယ္သြယ္တု႔က
ိ Aထင္းသားျဖစ္ေနျပီး ေယာက္်
ားသားမ်ားAဖို႔ စိတ္လႈပ္ရွားစရာပင္။ သူမ၏ ႐ုပ္ရည္ေခ်ာေမာမႈမွာ ပိုင္ရွင္းကို မမီေသာ္လည္း သူမနီးပါးရွိသည္ဟု ဆိုရေ
လာက္ေAာင္ လွပေပသည္။ သုိ႔ေသာ္ ပူေလာင္ေစေသာ Aလွမ်ိဳးသည္သာ။ ကႏြဲ႕ကလ်ဟန္ျဖင့္ သူမပံုစံမွာ လိုတာထ
က္ပိုျပီး ေလာကဝတ္ေခ်ာ္လွသည္ဟု ပိုင္ရွင္းေတြးေတာမိ၏။
ယုဟံုသည္ သူတို႔လူစု၌ Aသက္ၾကီးဆံုးျဖစ္သည့္Aေလ်ာက္ သူကပင္ Uီးေဆာင္၍ ေျပာေလသည္။
''က်ဳပ္တို႔ဒီမွာ တစ္ညတာတည္းခိုမယ္...ေဘးခ်င္းကပ္လ်က္ Aခန္းႏွစ္ခု စီစU္ေပးပါ''
''ေကာင္းပါျပီရွင္''
ဆိုင္ရွင္Aမ်ိဳးသမီးသည္ ဆင္မယU္သာ ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ ေကာင္တာေနာက္ရွိ နံရံ၌ သံေခ်ာင္း႐ိုက္၍ ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ
တိုကင္နံပါတ္ပါသည့္ Aခန္းေသာ့ႏွစ္ေခ်ာင္း သြားေရာက္ယူေဆာင္ေလ၏။ ယုဟံုသည္ ဆိုင္တြင္းမွ AေျခAေနကို သိရွိ
လို၍ ေဘးဘီကို Aကဲခတ္ၾကည့္ေနသည္။ ဤဆိုင္တြင္း၌ စားေသာက္သူဟူ၍ လူ၈ေယာက္ ရွိေပသည္။ ႏွစ္Uီးသည္ ဝါး
ခေမာက္ၾကီး ခပ္ငိုက္ငိုက္ေဆာင္းထားျပီး မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္ကာ က်ားထိုးေနၾက၏။ Aျခား၆Uီးသည္ ထိုသူမ်ားေရွ႕ရွိ
စားပြဲဝိုင္းတစ္ခုတြင္ ျငိမ္သက္စြာ စားေသာက္ေနၾကေလ၏။ ဆိုငA
္ လုပ္သမားျဖစ္သည့္ စားပြဲထိုးလူငယ္ႏွစ္ေယာက္ကမူ
ေခြးေျခခံုပုေလးေပၚ၌ထိုင္ကာ ငိုက္မ်U္းလ်က္ရွိသည္။
''ဒုန္း...ဒုန္...ဒုန္း''
ဆိုင္ေနာက္ေဖးမွလည္း ခုတ္ထစ္သံမ်ား ၾကားရသျဖင့္ ခ်က္ျပဳတ္ေနပံုရ၏။
''Aေပၚထပ္ကို ႂကြၾကပါရွင္''
ဆိုင္ရွင္Aမ်ိဳးသမီးက ေခၚသျဖင့္ လုိက္ပါသြားၾကသည္။ ေလွကား၁၃ထစ္ကို ေလွ်ာက္လွမ္းျပီးေနာက္ Aေပၚထပ္သို႔ ေ
ရာက္ရွိသြား၏။ ပိုင္ရွင္းသည္ စိတ္ထဲ၌ စႏိုးစေနာင့္ခံစားမိသည္။ သူမသည္ Aယူသီးတတ္သူေတာ့ မဟုတ္ပါ။ သုုိ႔ေသာ္
ေလွကား၁၃ထစ္ရွိသည္မွာ ထူးျခားလွျပီး နိမိတ္မရွိဟု ေတြးမိလိုက္သည္။ Aမ်ားAားျဖင့္္ ၁၃ဂဏန္းသည္ ကံဆိုးျခင္း
မ်ားေပးတတ္သည္ဟု လူAေတာ္မ်ားမ်ားက ယံုၾကည္ၾက၍ျဖစ္ေလ၏။ စိတ္ထဲ၌ မေကာင္းသည့္ Aေငြ႕Aသက္မ်ားလ
ည္း ခံစားမိသည္။ မည္သို႔ေၾကာင့္ဆိုသည္ကိုေတာ့ သူမ မေဝခြဲတတ္ေခ်။
ဆိုင္ရွင္Aမ်ိဳးသမီး၏ Aၾကည့္မ်ားက မၾကာခဏဆိုသလို စုခ်ဴးရန္ထံ၌သာ ရစ္ဝဲေနေလသည္။ ယုဟံုသည္ တိတ္ဆိ
တ္လြန္းေသာ Aေပၚထပ္ကိုၾကည့္၍ စိတ္ထဲ၌ ပံုမွန္မဟုတ္သလို ခံစားလုိက္ရ၏။ မုန္တိုင္းမထန္မီ ေလျငိမ္ေနျခင္းမ်ိဳးေပ
လား။ သို႔ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စပ္စုေမးျမန္းျပီး စကားႏႈိက္ၾကည့္သည္။
''ေAာက္ထပ္မွာလည္း စားေသာက္တဲ့သူ နည္းသလို Aေပၚထပ္ကလည္း လူသူမရွိပါလား...ဘယ္လိုမ်ားပါလိမ့္''
ထိုAခါ ဆိုင္ရွင္Aမ်ိဳးသမီးသည္ ႏွစ္လိုဖြယ္ျပံဳးရင္း...
''ကြၽန္မတို႔ ေရႊကင္းျမိဳ႕ေလးက ျမိဳ႕ၾကီးေတြနဲ႔ မယွU္ႏိုင္ပါဘူးရွင္...AစစAရာရာ နိမ့္က်ေတာ့ လည္ပတ္တဲ့သူေတြ နည္း
လို႔ပါ''
''ေၾသာ္...ဒါေၾကာင့္ကိုး''
ယုဟံုက မုတ္ဆိတ္ကို လက္ျဖင့္သ၍ မထူးျခားဟန္ျဖင့္ မွတ္ခ်က္ခ်မိသည္။ ဆိုင္ရွင္Aမ်ိဳးသမီး၏ Aၾကည့္မ်ားက ရဲတင္
းလွသလို စုခ်ဴးရန္Aား သိသိသာသာပင္ ၾကည့္႐ႈေနသည္။ ပိုင္ရွင္းတို႔ကလည္း သိရွိေသာ္လည္း မျမင္ဟန္ျပဳထားၾက၏။
Page 744
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
''Aခန္းႏွစ္ခုAတြက္ ေသာ့ပါ...AစားAေသာက္ေတြ လာပို႔ေပးရမလားရွင္''
ယုဟံုသည္ သူမေပးလိုက္သည့္ ေသာ့ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ယူထားလိုက္၏။
''ရပါတယ္ မလိုပါဘူး...က်ဳပ္တို႔ဖာသာ ေAာက္ထပ္ကို လာစားမွာပါ''
''ေကာင္းပါျပီရွင္...လိုAပ္တာေတြရွိရင္ ကြၽန္မ ခြၽမ္းလန္ကို ေျပာလိုက္ပါရွင္''
ဆိုင္ရွင္Aမ်ိဳးသမီးက စုခ်ဴးရန္ကို ၾကာမူဟန္ပါပါၾကည့္ျပီး မူႏြဲ႕ႏြဲ႕AမူAရာျဖင့္ေျပာကာ ခႏၶာကိုယ္ေလး လႈပ္လီလႈပ္လဲ့ျဖ
င့္ ထြက္ခြာသြားေလသည္။ စုခ်ဴးရန္သည္ကား မေနတတ္မထိုင္တတ္ျဖစ္ကာ က်န္ရစ္ေန၏။
''ေတာ္ေတာ္Aရွက္နည္းတဲ့ မိန္းမၾကီး''
သူမ မရွိေတာ့မွ က်ဴးေဆြက ခပ္တိုးတိုးေလး ေျပာလုိက္ေလသည္။ ယုဟံုကမူ သေဘာက်စြာ ရယ္ေမာျပီး စုခ်ဴးရန္၏ ပ
ခံုးကို တစ္ခ်က္ပုတ္လုိက္သည္။
''ေကာင္ေလး...မင္းကို သေဘာက်ေနတာထင္တယ္...ခ်င္းေရွာင္ေတာင္ မလိုက္ဘဲ ဒီဆိုင္မွာပဲ ေနခဲ့လုိက္ေတာ့''
ထိုသို႔ ေနာက္ေျပာင္ေျပာလုိက္ေသာ္ စုခ်ဴးရန္မွာ မ်က္လံုးျပဴး မ်က္ဆံျပဴးျဖစ္သြားျပီး...
''မလုပ္ပါနဲ႔ ဘဘၾကီး...ကြၽန္ေတာ့ကို မထားခဲ့ပါနဲ႔ေနာ္''
ပ်ာပ်ာသလဲ ေျပာလုိက္ေသာ သူ႔AမူAရာေၾကာင့္ ယုဟံုတို႔ ရယ္ေမာမိသည္။
''စတာပါကြာ...ဒါေပမဲ့ မင္းေနခ်င္သပဆိုရင္ ေနခဲ့လို႔ရတယ္ေနာ္...ေနာက္ထပ္၃ႏွစ္ၾကာရင္ တူေလးတူမေလးေတြကိုၾက
ည့္ဖို႔ ျပန္လာခဲ့မယ္''
စုခ်ဴးရန္သည္ ရွက္ရြံ႕သြားျပီး မ်က္ႏွာနီရဲသြား၏။ ယုဟံုသည္ တဟားဟားရယ္ေမာရင္း...
''ဟိုက မင္းကိုေတာင္ မရွက္မရြံ႕ ၾကည့္ရဲေသးတာ...မင္းကေတာ့ Aိုးကမပူ စေလာင္းက ပူေနျပီထင္တယ္''
စုခ်ဴးရန္ ေခါင္းပင္ မေထာင္ေတာ့။ ပိုင္ရွင္းသည္ ျပံဳးတံု႔တံု႔ AမူAရာျဖင့္...
''ကဲပါေလ...Aစ္ကိုၾကီး ေနာက္လုိက္လို႔ တကယ္လုပ္ေနUီးမယ္...Aရင္ဆံုး ပစၥည္းေတြ ေနရာခ်ရတာေပါ့''
ဟုေျပာေသာAခါမွ ယုဟံုသည္ Aခန္းေသာ့တစ္ခုကို ေပးလုိက္၏။ ထို႔ေနာက္ သူမႏွင့္က်ဴးေဆြတို႔က Aခန္းနံပါတ္(၈)
တြင္းသို႔ ဝင္ေရာက္ျပီး ယုဟံုႏွင့္ စုခ်ဴးရန္ကမူ Aခန္းနံပါတ္(၉)သို႔ ဝင္ေရာက္သြားေလ၏။ Aခန္းတြင္း၌ ပစၥည္းပစၥယ
မ်ားကို ေနရာခ်ျပီးေနာက္ ညစာစားေသာက္ရန္ ၄ေယာက္သား ဆုုိင္ေAာက္ထပ္သို႔ ဆင္းလိုက္ၾကသည္။
ဆိုင္Aလယ္ေလာက္တြင္ ေနရာယူလိုက္ျပီး AစားAေသာက္မ်ား မွာယူေလသည္။ ဝန္ေဆာင္မႈေတာ့ ေကာင္းေပသ
ည္။ သိပ္ၾကာၾကာ မေစာင့္လုိက္ရ။ မွာထားေသာ AစားAေသာက္မ်ား ေရာက္ရွိလာေလ၏။ ဆိုင္တြင္း၌ ေၾကးAိုးၾကီး
တစ္လံုးရွိျပီး လက္သန္းလံုးခန္႔ Aေမႊးတုိင္၃ေခ်ာင္းစိုက္ထားသည္။ ေမႊးပ်ံ႕ခ်ီAီေသာ ရနံ႔တို႔က သင္းပ်ံ႕ၾကိဳင္လႈိင္ေနေပ
၏။ တစ္ခ်ိဳ႕က ပူေဇာ္ရန္ Aေမႊးတိုင္မ်ားကို Aသံုးျပဳသလို မွက္၊ျခင္၊ယင္တို႔မွ ကာကြယ္ရန္လည္း Aသံုးခ်ေလ့ရွိၾကသ
ည္။ စုခ်ဴးရန္သည္ ဗိုက္ဆာေနေသာ္လည္း မည္သူမွ် မစားေသာက္ေသးသျဖင့္ စားပြဲေပၚ၌ လက္ေခ်ာင္းမ်ားကို ေဆာ့က
စားေန၏။ သူသည္ လူမေ
ႈ ရးေတာ့ နားလည္ေပ၏။ လူၾကီးမ်ား မစားေသာက္ေသးသျဖင့္ ျငိမ္သက္စြာ ထုိင္ေနသည္။
ယုဟံုသည္ ေဘးဘီကို Aကဲခတ္ၾကည့္၏။ က်ားထိုးေနသူႏွစ္ေယာက္ကလည္း ဘယ္ႏွပြဲရွိေနသည္မသိ။ ယခုထက္ထိ
မျပီးေသးေခ်။ စားေသာက္ေနၾကသည့္ Aသက္၃၀Aရြယ္ ေယာက္်ားသား၆ေယာက္သည္လည္း Aရက္ေသာက္ရင္း ေ
လကန္ေနဆဲပင္။ စားပြဲထိုးႏွစ္ေယာက္ကမူ မည္သူမွ် ဘာမွ မမွာၾကားေသးသျဖင့္ ငိုက္မ်U္းေနသည္။ ေကာင္တာရွိ ဆို
င္ရွင္Aမ်ိဳးသမီးကမူ တေဒါက္ေဒါက္ႏွင့္ ေပးသီးတြက္ေနေလ၏။
''မဟူရာဂိုဏ္းက Aေတာ္ေျခ႐ႈပ္လာျပီ...ဟုန္စံAိမ္ကိုျဖိဳျပီး ခ်င္းေရွာင္နဲ႔ က်ံဳးနန္ဘက္ သြားၾကတာ...တကယ့္Aေက်ာ္
Aေမာ္ေတြနဲ႔ပဲ''
Page 745
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ယုဟံုက ေလသံတိုးတိုးႏွင့္ ေျပာေလသည္။ ပိုင္ရွင္းကလည္း...
''မဟူရာဂိုဏ္းက Aေတာ္Aင္Aားေကာင္းသလို လူေတာ္ေတြေပါတယ္...ကြၽန္မတို႔တေတြ ခက္ခဲမွာေတာ့ Aမွန္ပဲ''
သူမသည္ ဟုန္စံAိမ္၌ ၎တို႔၏ သိုင္းပညာမ်ားကို သိရွိထားသျဖင့္ စိုးရိမ္မိသည္။ သူမ ေၾကာင့္ၾကေနသည္မွာလည္း မ
မွားေပ။ လက္ရွိ၌ Aျဖဴေရာင္ သိုင္းေလာကသားမ်ားဘက္တြင္ တကယ့္ထိပ္ထိပ္ၾကဲမ်ား မရွိသေလာက္ပင္။
''က်န္းတုန္းျမိဳ႕လမ္းၾကားထဲမွာ မဟူရာဂိုဏ္းသား၂၀၀ေက်ာ္ကို ဂ႐ုဏာမဲ့က ရွင္းပစ္တာတဲ့...Aရင္ကေတာ့ ယြီဖန္းလူ
လို႔ ၾကားမိျပီး ဘယ္လိုေတြ ျဖစ္ကုန္တာလဲ မသိပါဘူး...သူ႔လို သိုင္းပညာရွင္မ်ိဳးသာ က်ဳပ္တို႔ဘက္ ကူညီရင္ေတာ့ Aေ
တာ္Aဆင္ေျပမွာပဲ''
ယုဟံု၏စကားေၾကာင့္ ပိုငရ
္ ွင္းႏွင့္ က်ဴးေဆြတို႔ မတိိုင္ပင္ဘဲ Aခ်င္းခ်င္း ၾကည့္မိေလသည္။ က်ဴးေဆြကမူ မဟူရာဂိုဏ္းႏွ
င့္ ဆန္႔က်င္ဘက္လုပ္ေသာ ဂ႐ုဏာမဲ့၏ လုပ္ရပ္ကို ေက်နပ္မိသည္မွာ Aမွန္ပင္။ ယုဟံုသည္ သက္ျပင္းရွည္ၾကီးခ်ျပီး...
''သူ႔Aေၾကာင္းကေတာ့ စံုေနေတာ့တာဘဲ...မေျပာလည္း မျပီးဘူး...စက္ဝိုင္း၃ထပ္ ဝကၤပါကို ျဖိဳလုိက္တာဟာ ခ်င္းေရွာ
င္ဂိုဏ္းရဲ႕ မဟာကာကြယ္ေရးလက္နက္ကို ဖ်က္ဆီးပစ္တာနဲ႔ Aတူတူပဲ...မဟူရာဂိုဏ္းက ဖိႏွိပ္တုိက္ခုိက္ရင္ ေသခ်ာေပါ
က္ ႐ႈံးနိမ့္လိမ့္မယ္...Aခ်ိန္မီေရာက္မွပဲ...တျခားသူေတြေတာင္ သြားေနၾကျပီ...ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ကေတာ့ ဘယ္ထိခရီးေပါက္ေနျ
ပီလဲ မသိဘူး''
''Aစ္ကိုယုဟံုေျပာတာ မွန္တယ္...ခ်င္းေရွာင္ေတာင္ကို Aျမန္ဆံုးသြားမွျဖစ္မယ္...မဟူရာဂိုဏ္းက Aရင္Uီးလို႔ မျဖစ္ဘူး.
..Aခုလမ္းခရီးေတာင္ ေႏွာင့္ေနွးေAာင္ သူတို႔ေတြ လုပ္ခဲ့ၾကတယ္''
ပိုင္ရွင္းႏွင့္ ယုဟံုတို႔က ေလသံတိုးတိုးႏွင့္ ေဆြးေႏြးေနၾကေသာ္လည္း စုခ်ဴးရန္မွာ ဗိုက္Aေတာ္ဆာေနေပသည္။ မနည္း
ေAာင့္Aီးထားရ၏။ ၾကာလာေသာ္ စိတ္မရွည္ေတာ့ဘဲ တူကို ေကာက္ကိုင္လိုက္သည္။
''ေဟ့...ခဏေနUီး ေမာင္ေလး''
ပိုင္ရွင္းက စကားေျပာေနရင္းမွ ေတြ႕ျမင္သြားသျဖင့္ တားျမစ္ေလသည္။ စုခ်ဴးရန္က နားမလည္ဘဲ ေၾကာင္Aမ္းAမ္းျဖ
စ္သြား၏။
''သိုင္းေလာကထဲေရာက္ရင္ သတိရွိရတယ္''
သူမကေျပာရင္း ဆံထံုးၾကားမွ ေငြAပ္တစ္ခုကို ႏႈတ္ယူျပီး AစားAေသာက္ထဲ၌ ေမႊေႏွာက္စမ္းသပ္လိုက္သည္။

#သိုင္းေလာကခရီးသည္Aပိုင္း(၁၂၁)
(ဂေဟမိ၍ မ်က္လံုးထိထားသျဖင့္ ေနာက္က်သြားသည္။/သန္ဘက္ခါျပန္တင္မည္)
ထုိ႔ေနာက္ Aပ္ကိုၾကည့္လုိက္ေလသည္။ မည္သို႔မွ် Aေရာင္မေျပာင္းသည္ကို ေတြ႕ရေတာ့မွ ေက်နပ္သြား၏။ ယုဟံုသ
ည္ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ေနေသာ စုခ်ဴးရန္ကို ျပံဳးတုံ႔တံု႔ AမူAရာျဖင့္ၾကည့္၍ ေခါင္းတစ္ခ်က္ပုတလ
္ ုိက္ေလသည္။
''AစားAေသာက္ထဲမွာ Aဆိပ္မရွိပါဘူး...Aားလံုးစားလို႔ရပါျပီရွင္''
ပိုင္ရွင္း၏ စကားသံထြက္လာမွ က်န္လူမ်ားလည္း စိတ္ခ်လက္ခ် စားေသာက္ေတာ့သည္။ စုခ်ဴးရန္သည္ မေAာင့္ႏိုင္သ
ည့္Aဆံုး ဆာဆာႏွင့္ ေခါင္းမေဖာ္တမ္းေလြးေလသည္။ စားေသာက္ျပီးေနာက္ ခရီးစU္Aတြက္ ေဆြးေႏြးတုိင္ပင္ေနၾက
Page 746
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
သည္။ က်ဴးေဆြက စိတ္ဝင္တစား နားေထာင္ေနသေလာက္ စုခ်ဴးရန္ကမူ ထိုင္ငိုက္ေနေလ၏။ နာရီဝက္ခန္႔ၾကာေသာ္
Aိပ္ခ်င္စိတ္မ်ား ျဖစ္ေပၚလာသည္။
''မမ...ညီမေလး ဘာျဖစ္လို႔ Aေတာ္Aိပ္ခ်င္တာလဲ မသိဘူး...တစ္ခုခုမ်ား...''
စကားပင္ ဆံုးေAာင္မေျပာႏိုင္ေတာ့ေခ်။ က်ဴးေဆြသည္ စားပြဲကိုမွီ၍ ေခါင္းငိုက္စိုက္ကာ Aိပ္ေပ်ာ္သြားေလ၏။
''ညီမေလး...ညီမေလး''
ပိုင္ရွင္းက လႈပ္ႏႈိးလုိက္ေသာ္လည္း သူမသည္ Aိပ္ျမဲAိပ္ေနလ်က္ပင္။ ထို႔ေၾကာင့္ စုိးရိမ္သြားမိသည္။ မည္မွ်Aိပ္ေရးပ်
က္ေနပါေစ။ သူမသည္ I ေႁႏၵမဆည္ႏိုင္ဘဲ ယခုကဲ့သို႔ စားပြဲေပၚေမွာက္Aိပ္မည္ မဟုတ္ေခ်။ တစ္စံုတစ္ရာ လြဲမွားေနျပီ
ဟု ေတြးမိခ်ိန္၌ သူမေခါင္းထဲတြင္ မူးေနာက္ေနာက္ျဖစ္လာသည္။ ေဘးဘီကိုၾကည့္႐ႈလုိက္ေသာ္ ျပံဳးတုံ႔တံု႔ AမူAရာႏွင့္
သူမတို႔ေလးေယာက္ကို Aကဲခတ္ေနသူမ်ားAား ေတြ႕လုိက္ရသည္။ ထိုသူတို႔မွာ ဆိုင္ရွင္မိန္းမပ်ိဳAပါAဝင္ စားေသာ
က္ေနသူမ်ားႏွင့္ စားပြဲထိုးႏွစ္ေယာက္ပင္။
''က်ဳပ္တို႔ေတာ့ ေထာင္ေခ်ာက္မိျပီ...ဒီေလာက္ သတိထားတဲ့ၾကားက ဘယ္လိုလုပ္ျပီး Aဆိပ္မိ...မိ''
ယုဟံုသည္ မတ္တတ္ရပ္ကာ ေျပာရင္းမွ မဟန္ႏိုင္ဘဲ ဝုန္းကနဲ ၾကမ္းျပင္ေပၚ လဲက်ကာ တုတ္တုတ္မွ် မလႈပ္ေတာ့ေခ်။
Aိပ္ငိုက္ေနေသာ စုခ်ဴးရန္ပင္ ဖ်တ္ကနဲ မ်က္လံုးဖြင့္လာျပီး Aံ့Aားသင့္ေနခ်ိန္တြင္ ပိုင္ရွင္းမွာလည္း စားပြဲေပၚမွီကာ ေခါ
င္းငိုက္စိုက္က်သြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ Aထိတ္တလန္႔ ျဖစ္သြားေလ၏။
''ေဟ့...ေဟ့...ထၾကပါUီး''
သူေAာ္ေျပာလုိက္ေသာ္လည္း ထိုသူမ်ားမွာ လံုးဝမတုန္႔ျပန္ေတာ့ေခ်။ ေသဆံုးေနျပီလားဟု ေတြးမိေသာAခါ စိတ္ေခ်ာ
က္ခ်ား၍ ေနာက္ဆုတ္လုိက္မိသည္။
''ဟာ...ခင္...ခင္ဗ်ားတို႔...ေသ...ေသသြားျပီလား''
ထိုAခါ ခြၽမ္းလန္ဆိုေသာ ဆိုင္ရွင္မိန္းမပ်ိဳသည္ ခပ္ညွင္းညွင္းေလး ရယ္ေမာေလ၏။
''ဟင္း...ဟင္း...ဟင္း...ေမာင္ေလးက Aေတာ္ထူးျခားတာပဲ...ရက္တစ္ရာ မူးေဝAဆိပ္ကိုေတာင္ မမႈဘူးဆိုေတာ့ Aဆိ
ပ္ေျဖေဆးမ်ား ရွိလို႔လား...Aဆိပ္မ်ား ပီးေနသလားဆိုတာ မမ စိတ္ဝင္စားသြားျပီ''
မူႏြဲ႕ႏြဲ႕ဟန္ျဖင့္ ေျပာလုိက္ေသာ္ စုခ်ဴးရန္မွာ စိုးရိမ္မႈမ်ား ေက်ာ႐ိုးထဲထိစိမ့္တက္သြား၏။ သူတို႔တေတြ ေထာင္ေခ်ာက္မိ
သြားျပီဟု ေယဘုယ်Aားျဖင့္ သေဘာေပါက္လိုက္သည္။ ထို႔ျပင္ မိမိမွာ Aဘယ္ေၾကာင့္ Aဆိပ္မမိသည္ကို နားမလ
ည္သလို က်န္သူမ်ား Aဆိပ္မိရျခင္း Aေၾကာင္းAရင္းကိုလည္း မသိရွိေခ်။
''ဟား...ဟား...ဟား...ဟား''
ေစာေစာက က်ားထိုးေနသူ ႏွစ္ေယာက္Aနက္ တစ္Uီးသည္ သေဘာက်စြာရယ္ေမာ၍ ခေမာက္ကို ဖယ္ရွားလုိက္ေလ
သည္။ ထိုသူသည္ကား Aသက္၅၀ေက်ာ္Aရြယ္ရွိေသာ လူၾကီးတစ္ေယာက္ပင္ ျဖစ္ေလသည္။ ႐ုပ္ရည္ခန္႔ညားေသာ္လ
ည္း မ်က္ႏွာထားခက္ထန္၍ ေကာက္က်စ္မည့္ပံုမ်ိဳးပင္။ သူသည္ Aျခားမဟုတ္။ သိုင္းေလာကနာယကၾကီး၃UီးAနက္မွ
ေဝဟင္ရဲတိုက္ပိုင္ရွင္ စုန္႔လီထန္ပင္။ သူ႔ေဘးမွ Aျခားတစ္ေယာက္ကလည္း ခေမာက္ကို ခြၽတ္လုိက္သည္။ ထိုသူသ
ည္လည္း Aသက္၅၀ေက်ာ္Aရြယ္ရွိ လူၾကီးတစ္ေယာက္ပင္။ သူတို႔ေနာက္တြင္ ဆိုင္လုလင္Aျဖစ္ ဟန္ေဆာင္သည့္
လူႏွစ္ေယာက္၊စားေသာက္သူ ၆ေယာက္ႏင
ွ ့္ Eည့္ၾကိဳAလုပ္သမားႏွစ္ေယာက္တို႔က ဓားကိုယ္စီႏွင့္ ရွိေနၾကသည္။ စုခ်ဴး
ရန္ ႏွလံုးခုန္ျမန္သြားသည္။ ထိုသူမ်ားသည္ နယ္နယ္ရရမဟုတ္ဟု နားလည္ထား၏။ သူမည္သို႔ ျပဳလုပ္ရမည္နည္း။
''ညီမေလးခြၽမ္းလန္ကေတာ့ Aေတာ္ပိရိပါေပတယ္...မာယာရွင္ ကင္းျမီးေကာက္မယ္ဆိုတဲ့Aတိုင္း ဉာဏ္မ်ားသားပဲ...ပံု
မွန္ဆိုရင္ Aစားစာထဲက မူးေဝေဆးက Aဆိပမ
္ ျဖစ္ေပမယ့္ ရွစ္မ်က္ႏွာရနံ႔သင္း Aေမႊးတိိုင္က Aေငြ႕နဲ႔ေပါင္းျပီး မူးေဝ
Page 747
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
တဲ့Aဆိပ္တစ္မ်ိဳးျဖစ္ေAာင္ လုပ္သြားႏိုင္တာ ခ်ီးက်ဴးစရာပဲ...ပိုင္ရွင္းကို လူAင္Aားမသံုးဘဲ ဖမ္းဆီးႏိုင္တာ တကယ္ပဲ
ေလးစားမိပါတယ္''
စုန္႔လီထန္က ပိုင္ရွင္း၏ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးကို သိမ္းၾကံဳးၾကည့္ရင္းမွ ဆိုင္ရွင္Aမ်ိဳးသမီးဘက္ တစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္၍
Aားရေက်နပ္စြာ ေျပာလိုက္ေလသည္။ ထိုဆိုင္ရွင္Aမ်ိဳးသမီးသည္ကား တစ္ျခားမဟုတ္ေခ်။ နာမည္ဆိုးျဖင့္ ေက်ာ္ၾကား
ေသာ မာယာရွင္ဟု ေခၚဆိုခံရသည့္ ကင္းျမီးေကာက္မယ္ ခြၽမ္းလန္ပင္။ ယခင္က သူမသိုင္းပညာသည္ Aဆင့္မျမင့္လွေ
သာ္လည္း Aဆိပ္သံုးျခင္းႏွင့္ ေယာက္်ားသားမ်ားကို ျမဴဆြယ္ရာ၌ Aလြန္ေတာ္လွ၏။ ယခုမူ ကင္းျမီးေကာက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးျ
ဖစ္ေနျပီး သိုင္းပညာ Aေတာ္တိုးတက္လာသည္။
''Aဆိပ္ရာဇာရဲ႕ ေျမးတပည့္ဆိုေတာ့ ဒီေလာက္ကေတာ့ AေသးAဖြဲ႕ပါရွင္...ကဲပါေလ...Aခ်င္းခ်င္း ခ်ီးက်ဴးေနရင္ A
လကားေနရင္း Aခ်ိန္ၾကာသြားလိမ့္မယ္...ကြၽန္မတို႔ ေဝစုခြဲၾကတာေပါ့...ေကာင္ေလးကေတာ့ ကြၽန္မAပိုင္ေနာ္''
ခြၽမ္းလန္က စုခ်ဴးရန္Aား လက္ညွိဳးညႊန္ျပ၍ ေျပာေလသည္။ စုခ်ဴးရန္ခမ်ာ မ်က္လံုးျပဴးက်ယ္ကာ ထိတ္လန္႔သြား၏။ စုန္႔
လီထန္သည္ ရယ္ေမာလုိက္ျပီး...
''က်ဳပ္က ပိုင္ရွင္းတစ္ေယာက္ကိုပဲယူမွာ...သူ႔ကို ညီမစိတ္ေက်နပ္ေAာင္ ျပဳစုခုိင္းျပီး Aတြင္းAားေတြ စုပ္ယူလိုက္...ေ
နာက္ျပီးေတာ့ Aရင္တုန္းကေကာင္ေတြလို သတ္ပစ္လုိက္ေပါ့...ဟဲ...ဟဲ...ဟဲ''
ထိုစကားမ်ားေၾကာင့္ စုခ်ဴးရန္မွာ ေက်ာခ်မ္းသြား၏။ သို႔ေသာ္ သူသည္ ထြက္မေျပးေခ်။ သည္Aတိိုင္း ေၾကာင္ရပ္ေနမိ
သည္။ သတိလစ္ေနေသာ လူ၃ေယာက္ကိုပစ္ထားျပီး သူထြက္မေျပးလိုေခ်။ စုန္႔လီထန္သည္ စုခ်ဴးရန္ကို Aထင္မၾကီး
သျဖင့္ လံုးဝဂ႐ုမစိုက္ေခ်။ ရမၼက္ခိုးေဝေသာ မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ ပိုင္ရွင္းတစ္ကိုယ္လံုးAား Aႏုလံုပဋိလံု ၾကည့္႐ႈရင္း တျဖ
ည္းျဖည္း တိုးကပ္လာ၏။ ထိုစU္ သူႏွင့္ ေစာေစာက က်ားထိုးဖက္ျဖစ္ေသာလူက ေရွ႕၌ ပိတ္ရပ္လုိက္သည္။ စုန္႔လီထ
န္သည္ မ်က္ေမွာင္ကုတ္၍...
''ဖန္းယြင္...မင္းက က်ဳပ္ကို ေႏွာင့္ယွက္တာလား''
ဟု မေက်မနပ္ျဖင့္ ေမးလုိက္ေလသည္။ သူေျပာလိုက္သည့္သူကား က်ားသစ္နက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴး ျဖစ္သည့္ ထိပ္သီးနံပါတ္(၇
) က်ားသစ္နက္ဖန္းယြင္ပင္။
''ပိုင္ရွင္းကို Aခုလို ဖမ္းဆီးတာေတာ့ နည္းမွန္မက်ဘူး...သူ႔ကို ခင္ဗ်ားမထိနဲ႔''
ထိုAခါ စုန္႔လထ
ီ န္သည္ သေဘာက်စြာ ရယ္ေမာျပီး ခနဲ႔တဲ့တဲ့ ျပံဳးေလသည္။
''ဖန္းယြင္...ဖန္းယြင္...မင္းက သနားစရာေကာင္ပဲ...ပိုင္ရွင္းကို သိုင္းျပိဳင္ျပီး သိမ္းပိုက္ခ်င္လို႔ မဟူရာဂိုဏ္းထဲဝင္ခဲ့တယ္..
.ေလာကၾကီးမွာ မိန္းမ မရွားပါဘူးကြာ...ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး စီစU္ေပးတဲ့ မိန္းကေလးေတြ ရွိတာပဲ မဟုတ္ဘူးလား''
ထိုသို႔ေျပာလုိက္ေသာ္ ဖန္းယြငသ
္ ည္ မ်က္ႏွာမည္းေမွာင္သြား၏။
''က်ဳပ္က ပိုင္ရွင္းကို ေမတၱာစစ္နဲ႔ ခ်စ္ခဲ့တာ...ခင္ဗ်ားလိုမ်ိဳး Aေကာက္ၾကံျပီး သိမ္းပိုက္တာကုိ သေဘာမတူဘူး''
ကင္းျမီးေကာက္မယ္ခြၽမ္းလန္သည္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကား ဘာမွဝင္မေျပာေသးဘဲ စုခ်ဴးရန္ကိုသာ မ်က္ေျခမျပတ္ Aကဲ
ခတ္ေနရင္း ၾကာမူဟန္ပါပါ ျပံဳးျပေလသည္။ Aေၾကာင္းမသိသူAဖို႔ သူမAျပံဳးသည္ လွပသေယာင္ရွိေသာ္လည္း ဓာ
တ္သိမ်ားဆိုလွ်င္ ထိုAျပံဳး၏ေနာက္ကြယ္၌ မရဏတရားသာရွိေၾကာင္း သိရွိေပမည္။ စုခ်ဴးရန္သည္ စိတ္ထားေပါေၾကာ
င္ေၾကာင္ျဖစ္သလို မိန္းမကိစၥ၌လည္း စိတ္မဝင္စားေခ်။ သူမ၏ ရဲတင္းေသာAၾကည့္ေၾကာင့္ မေနတတ္မထိုင္တတ္ ျဖစ္
ေနေတာ့သည္။ ထိုAခ်ိန္တြင္ စုန္႔လီထန္ႏွင့္ ဖန္းယြင္တို႔ကမူ Aရွိန္ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ျငင္းခံုေကာင္းေနဆဲပင္။ လက္ေ
Aာက္ငယ္သား၁၀ေယာက္ကလည္း Aမိန္႔မေပးသျဖင့္ သည္Aတိုင္းရပ္ၾကည့္ေနၾကသည္။
''ဒီမယ္ ဖန္းယြင္...ပိုင္ရွင္းက ႐ုပ္ေခ်ာလို႔ ဘဝင္ျမင့္ျပီး ငါတို႔လို ေယာက္်ားေတြကို သိုင္းယွU္ျပိဳင္ခိုင္းျပီး Aရွက္ခြဲခဲ့တာပဲ..
Page 748
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
.မင္းက သူ႔ကို စိတ္မနာဘူးလားကြ''
''က်ဳပ္ညံ့လုိ႔ ႐ႈံးတာ စိတ္နာစရာလား...Aခုက်ဳပ္ရဲ႕သိုင္းပညာက Aရင္ကထက္ ျမင့္မားလာျပီ...သူေျပာသလို စိမ္ေခၚျပီး
Aႏိုင္တုိက္မွ တရားမွ်တမယ္''
ထိုAခါ စုန္႔လီထန္သည္ ခြက္ထိုးခြက္လွန္ ရယ္ေမာေလေတာ့သည္။
''မင္းက ေတာ္ေတာ္တုံးAတဲ့ေကာင္...ခ်င္းေရွာင္မွာပဲ ဘုနး္ ၾကီးဝတ္ေနသင့္တယ္...သူက က်ံဳးထံုးနဲ႔ ပတ္သက္ျပီးသြားျပီ
ကြ...မင္းမမွန္းနဲ႔ေတာ့...က်ဳပ္ပိုင္ရွင္းနဲ႔ စိတ္ၾကိဳက္ေပ်ာ္ပါးျပီးရင္ေတာ့ မင္းကို စြန္႔ခဲ့ပါမယ္...Aဲ...မင္းစိတ္မထိန္းႏိုင္ရင္
Aပန္းေရာင္ဂါဝန္နဲ႔ မ်က္ႏွာပုဝါAုပ္ထားတဲ့ ကေလးမရွိတယ္...သူလဲ ေခ်ာမယ့္ပံုပဲ''
''ေတာက္...ခင္ဗ်ားကက်ဳပ္ကို တဏွာ႐ူးလို႔ ထင္ေနတာလား''
ေျပာေျပာဆိုဆို ဖန္းယြင္သည္ လက္သည္းျဖင့္ Uီးေခါင္းAား ကုတ္ဆြဲလုိက္၏။ စုန္႔လီထန္ကလည္း သူႏွင့္ ပံုစံတူေသာ
သိုင္းကြက္ထုတ္၍ ျပန္လည္တိုက္ခုိက္လုိက္သည္။ ေနာက္မွ သိုင္းကြက္ထုတ္ေသာ္လည္း ဖန္းယြင္ထက္ လ်င္ျမန္သည့္
Aျပင္ လက္ေခ်ာင္းမ်ားက ငယ္ထိပ္ကိုေထာက္ထားလ်က္ရွိသည္။ ဖန္းယြင္ကမူ စုန္႔လီထန္၏ Uီးေခါင္းကိုထိရန္ ၂လကၼ
ခန္႔ လိုေနေသးသည္။ သိုင္းကြက္သေဘာAရ ဖန္းယြင္ ႐ႈံးေနေလျပီ။ စုန္႔လီထန္သာ Aားစိုက္ထုတ္လိုက္ပါက Uီးေခါင္း
ခြံ၌ လက္ငါးေခ်ာင္းစိုက္ဝင္ကာ ေသဆံုးသြားေပမည္။ သူသည္ တုန္လႈပ္သြားကာ တAံ့တၾသႏွင့္...
''ခင္ဗ်ားက ဘယ္လိုလုပ္ျပီးေတာ့ ယမမင္းလက္ဝါးသိုင္းAျပင္ ကေဝလက္သည္းသိုင္းကိုပါ တတ္ေနရတာလဲ''
သူေမးေသာAခါ စုန္႔လီထန္က မေျဖဘဲ သေဘာက်စြာ ရယ္ေမာေန၏။ ကင္းျမီးေကာက္မယ္ ခြၽမ္းလန္ကသာ ၾကားဝင္ေ
ျဖၾကားလုိက္ေလသည္။
''ရွင္က Aစ္ကိုလီထန္ရဲ႕ သိုင္းပညာကို လံုးဝမယွU္ႏိုင္ပါဘူး...သူက ရွင့္ကို သက္ညွာထားတယ္ မွတ္ပါ...မရဏကၾကိဳး
ဓားသိုင္းေတာင္ ၁၁ကြက္ တတ္ထားေသးတာ သူ႔ျပိဳင္ဘက္ လံုးဝကိုမဟုတ္ဘူး...ေနာက္ျပီးေတာ့ Aစ္ကိုလထ
ီ န္က ဂို
ဏ္းခ်ဳပ္ၾကီးနဲ႔လည္း ပတ္သက္ေနတယ္... တကယ္လို႔ မိုက္မဲျပီး ဂိုဏ္းAေပၚသစၥာေဖာက္ရင္ ရွင္ဘယ္လိုဒုကၡေတြ ၾကံဳေ
တြ႕ရမယ္ဆိုတာ သိတယ္မဟုတ္လား''
သူမက ျပံဳးတံု႔တံု႔AမူAရာျဖင့္ ေမးလုိက္ေသာ္ ဖန္းယြင္ မည္သို႔မွ် တုန္႔ျပန္မေျပာႏိုင္ေတာ့။ စုန္႔လီထန္သည္ သေဘာက်
စြာ ရယ္ေမာရင္း ဖန္းယြင္Aား ရင္းႏွီးစြာျဖင့္ ပခံုးတစ္ခ်က္ပုတ္လုိက္၏။
''မဟူရာဂိုဏ္းAေပၚေကာင္းရင္ Aက်ိဳးခံစားရသလို သစၥ႓ာေ◌ဖာက္ရင္ ဘယ္လိုခံစားရမယ္ဆိုတာ မင္းနားလည္မယ္ ထ
င္ပါတယ္ေလ..ဟဲ..ဟဲ..ဟဲ''
သူ႔Aေျပာက Aေခ်ာ့တစ္ဝက္ ျခိမ္းေျခာက္မႈတစ္ဝက္ႏွင့္ပင္။ က်ားသစ္နက္ဖန္းယြင္ မည္သို႔မွ် တုန္႔ျပန္မေျပာႏိုင္ေတာ့။
သက္ျပင္းသာ ႐ႈိက္ထုတ္လိုက္ျပီး...
''က်ဳပ္နားလည္ပါျပီ...ဘာမွ မစြက္ဖက္ေတာ့ဘူး''
ဟု ရင္နာနာႏွင့္ ေျပာလိုက္သည္။ သူသည္ ပိုင္ရွင္းAား ႏွေျမာတသျဖစ္ျပီး စိတ္တြင္းမွသာ က်ိတ္၍ေတာင္းပန္မိ၏။ မ
ဟူရာဂိုဏ္းကိုေတာ့ သူေၾကာက္ရြံ႕မိ၏။ ဂိုဏ္းAက်ိဳးေဆာင္ႏိုင္လွ်င္ Aခြင့္ထူးမ်ားရသလို သစၥာေဖာက္သူတို႔Aတြက္
Aျပစ္ေပးျခင္းမွာလည္း ေၾကာက္စရာေကာင္းလွသည္။ ပဏာမ Aျပစ္ေပးျခင္းကုိ ေျပာရလွ်င္မူ လက္သည္း၊ေျခသည္း
မ်ားကို Aစိမ္းလိုက္ခြာ၊ရွိသမွ် သြားမ်ားကို ႏႈတ္ယူပစ္သည့္Aျပင္ ၾကာပြတ္ႏွင့္လည္း မနားတမ္း ႐ိုက္ႏိွက္ျခင္းျဖစ္၏။ ေ
နာက္ထပ္Aျပစ္ေပးပံုမွာ ေျခေၾကာလက္ေၾကာမ်ား ျဖတ္ထားျပီး မလႈပ္ရွားႏိုင္ေAာင္ ၾကိဳးတုပ္ထားသည္။ ယင္းေနာက္
Aစာေရစာ မေကြၽးဘဲ Aငတ္ထားရွိသည့္ ေျမႂကြက္ၾကီးမ်ားကို လႊတ္ေပးလိုက္သည္။ Aျပစ္သားမွာ ထိုႂကြက္ၾကီးမ်ား
၏ စိမ္ေျပနေျပ ကိုက္ဖဲ့စားေသာက္ျခင္းကို မေသမခ်င္း ခံစားရေလေတာ့သည္။ ထိုသို႔ေသာ ရက္စက္မႈမ်ားAျပင္ Aရွ
Page 749
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
င္လတ္လတ္ က်ားစာ၊ျခေသၤ့စာေကြၽးျခင္း၊မီးဖုတ္ထားေသာ သံစူးခြၽန္ျဖင့္ ခႏၶာကိုယ္ေနရာAႏွံ႔ကို ထုုိးသြင္းႏွိပ္စက္ျခင္း စ
သည့္Aျပစ္ဒဏ္မ်ားမွာလည္း ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းလွသည္။ Aျပစ္ဒဏ္သင့္သူမ်ားမွာ Aရွင္လတ္လတ္ ငရဲျပည္ေ
ရာက္ေနသလိုပင္။ Aင္Aားေကာင္း၍ ထိပ္တန္းသိုင္းသမားမ်ားေပါေသာ ၎ဂိုဏ္းထံမွ သစၥာေဖာက္လွ်င္ေတာ့ မည္သု႔ိ
မွ် ေျပးမလြတ္ေပ။ Aဖမ္းဆီးမခံဘဲ မိမိကိုယ္မိမိ Aဆံုးစီရင္မွသာ ခံသာေပမည္။ ထိုသုိ႔ေသာ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ Aျပစ္ဒ
ဏ္ေပးမႈကို ျမင္ဖူးထားေသာ ဖန္းယြင္မွာ ႏႈတ္ဆိတ္သြားေတာ့သည္။ ျငိမ္သက္ေနေသာ သူ႔ကိုၾကည့္၍ မဟူရာဂိုဏ္းAေ
ပၚ Aေတာ္ေလးထိတ္လန္႔ေနသည္ကို သိရွိသေဘာေပါက္မိသျဖင့္ စုန္႔လီထန္ ေက်နပ္သြားသည္။
''ဟား...ဟား...ဟား...ဟား''
သူသည္ ေမးေစ့ကို ပြတ္သပ္၍ ေက်နပ္Aားရစြာ ရယ္ေမာရင္း ပိုင္ရွင္းထံ တိုးကပ္လာ၏။
''ေဟ့...ရပ္လိုက္''
႐ုတ္တရက္ စုခ်ဴးရန္က ေAာ္ေျပာျပီးေနာက္ သူ႔ေရွ႕တြင္ ပိတ္ရပ္လိုက္ေလသည္။ စုန္႔လီထန္သည္ ေပ်ာ့တိေပ်ာ့ဖတ္ႏွင့္
မိန္းကေလးမ်ားကဲ့သို႔ ႏြဲ႕ေႏွာင္းလွသည့္ သူ႔ပံုစံကိုၾကည့္၍ Aထင္မၾကီးေခ်။ ႏွာေခါင္းတစ္ခ်က္႐ႈံ႕ကာ...
''မင္းရဲ႕ မေလာက္ေလးမေလာက္စား သိုင္းပညာေလာက္နဲ႔ က်ဳပ္ကို တားခ်င္တာလား...ေသမွာေၾကာက္ရင္ Aခုကတ
ည္းက ထြက္သြားလို႔ရေသးတယ္''
စုခ်ဴးရန္သည္ သူ၏ ျခိမ္းေျခာက္စကားကို လံုးဝမမႈေပ။ သူသည္ တစ္ခါတစ္ရံ စိတ္မမွန္တတ္ေသာ္လည္း မည္သူ႔ကိုမွ
မေၾကာက္ရြံ႕ေခ်။ ဤသည္က မ်က္ကန္းတေစၧမေၾကာက္ဟု ဆိုရေပမည္။
''ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ခင္ဗ်ားကို တားရမွာပဲ''
''ေကာင္းျပီေလ...မင္းရဲ႕Aစြမ္းကို ၾကည့္ရတာေပါ့''
ထိုသို႔ဆိုျပီးေနာက္ စုန္႔လီထန္သည္ သူAားကိုးAားထားျပဳသည့္ ''ယမမင္းလက္ဝါးသိုင္း''ျဖင့္ တုိက္ခုိက္လုိက္သည္။
''ဟာ...ဟိုတစ္ခါက လက္ဝါးသိုင္းမ်ိဳးပဲ''
ဟုန္စံAိမ္၌ သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴး Aသံုးျပဳသြားသည္ကို ေတြ႕ျမင္ဖူးသျဖင့္ စုခ်ဴးရန္ Aံ့Aားသင့္သင့္ကာ ေရရြတ္မိ၏။ သူ႔
ဆရာ ဟုန္စုလိန္ပင္ Aတြင္းဒဏ္ရာရသြားေစခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မေပါ့ဆရဲ။ သူသင္ၾကားခဲ့ရသည့္ ''မုန္တိုင္းနဂါး လ
က္ဝါးသိုင္း''ထဲမွ''ေဒါသနဂါး''Aကြက္ျဖင့္ AလိုAေလ်ာက္ ခုခံလုိက္ေတာ့သည္။
''ဝုန္း''
လက္ဝါးေလးဖက္ ဆံုေတြ႕ၾကရာဝယ္ စုခ်ဴးရန္ထံမွ ထြက္ေပၚလာသည့္ ျပင္းထန္ေသာ AားAရွိန္ေၾကာင့္ စုန္႔လီထန္မွာ
ေျခ၂လွမ္းဆုတ္ေပးလိုက္ရသည္။
''ဟာ''
''ဟင္''
ဖန္းယြင္ႏွင့္ ခြၽမ္းလန္တို႔မွာ တAံ့တၾသျဖစ္သြားမိသည္။ စုန္႔လီထန္လို သိမ္းငွက္ဂိုဏ္းခြဲမွဴးAား ေနာက္ဆုတ္သြားေစေ
သာ စုခ်ဴးရန္Aား မယံုၾကည္ႏိုင္ေAာင္ ျဖစ္သြားၾကေလသည္။
''ေၾသာ္...မင္းက ပညာလွ်ိဳထားတာကိုး''
စုန္႔လီထန္သည္ Aံၾကိတ္၍ ေျပာျပီးေနာက္ ျပင္းထန္ေသာ သိုင္းကြက္မ်ားျဖင့္ တရစပ္တိုကခ
္ ုိက္ေလေတာ့သည္။
''Aစ္ကိုလီထန္...သူ႔ကို Aေသမသတ္နဲ႔ေနာ္''
ကင္းျမီးေကာက္မယ္ခြၽမ္းလန္က ေAာ္ဟစ္သတိေပးလုိက္သည္။ စုန္႔လီထန္က ျပန္မေျဖဘဲ မုန္တုိင္းထန္သလို ျပင္းထ
န္လွသည့္ သိုင္းကြက္မ်ားျဖင့္ စုခ်ဴးရန္Aား ဆက္တိုက္ဆိုသလို တိုက္စစ္ဆင္ေတာ့၏။ စုခ်ဴးရန္ ထိတ္လန္႔တၾကားျဖ
Page 750
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
စ္ကာ ေဇာေခြၽးမ်ား ပ်ံလာေလသည္။ သို႔ေသာ္ သူသည္ စုန္႔လီထန္၏ သိုင္းကြက္မ်ားကို လွလွပပ ေရွာင္တိမ္းသြားျပီး တ
န္ျပန္တိုက္ခိုက္သည့္ သိုင္းကြက္မ်ားမွာ Aလြန္တရာ ျပင္းထန္လွသည္။ တိုက္ပြဲမွာ ၾကံဳေတာင့္ၾကံဳခဲျဖစ္၍ က်ားသစ္န
က္ဖန္းယြင္တို႔သည္ စိတ္ဝင္တစားၾကည့္႐ႈေနမိၾကသည္။ စုခ်ဴးရန္သည္ ေနာက္သို႔ တျဖည္းျဖည္း ဆုတ္ခြာရင္းမွ ဟုန္စု
လိန္ သင္ၾကားေပးခဲ့ေသာ နဂါးမုန္တိုင္းလက္ဝါးသိုင္းကြက္ျဖင့္ Aဆက္မျပတ္ ခုခံတိုက္ခိုက္ေလေတာ့သည္။ စုန္႔လီထ
န္မွာ တုိက္ခုိက္ရင္း မ်က္ေမွာင္ကုတ္သြား၏။ သူသည္ စုခ်ဴးရန္Aား ဖိတိုက္ေသာ္လည္း Aႏိုင္မပိုင္းႏိုင္ေခ်။ Aဘယ္ေၾ
ကာင့္ဆိုေသာ္ သူထက္ပင္ Aတြင္းAားAနည္းငယ္ သာလြန္ေနေၾကာင္း သိရွိထား၍ ျဖစ္ေလ၏။
သူAသံုးျပဳသည့္ သိုင္းကြက္မ်ားသည္ Aဆင့္Aတန္း ျမင့္မားလွေသာ္လည္း ေသခ်ာကြၽမ္းက်င္ပိုင္ႏိုင္စြာ တတ္ေျမာ
က္ထားျခင္း မရွိဟု သံုးသပ္မိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တရၾကမ္း ဖိႏွိပ္တုိက္ခုိက္ေတာ့သည္။ တျဖည္းျဖည္း သူ႔သိုင္းကြက္မ်ား
မွာ ျမန္ဆန္လာသည္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ လက္သည္းျဖင့္ပါ စုခ်ဴးရန္၏ လည္မ်ိဳႏွင့္ ရင္ဘတ္ကို ကုတ္ဆြဲတုိက္ခုိက္ေလ
သည္။ သို႔ေသာ္ စုခ်ဴးရန္က ''Aရိပ္မဲ့ကိုယ္ေဖာ့ပညာ''၏ေကာင္းမႈေၾကာင့္ သီသီေလး လြတ္ေျမာက္သြား၏။ ဖန္းယြင္တို႔
လူစုမွာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ တုိက္ပြဲကိုသာ Aာ႐ံုစိုက္မိျပီး ဝင္မကူညီဘဲ စိတ္ဝင္တစား ၾကည့္ေနမိသည္။
စုခ်ဴးရန္သည္ လက္ႏွစ္ဖက္ကို နဂါးတစ္ေကာင္ လူးလြန္႔ေနဟန္ျပဳရင္း လက္ဝါးသိုင္းကြက္ ထုတ္ေဖာ္လုိက္ေလသည္။
ထိုသိုင္းကြက္Aမည္မွာ ''နတ္နဂါးျမဴးဟန္''ပင္။ စုန္႔လီထန္ မ်က္ေမွာင္ကုတ္သြားမိျပန္သည္။
''ဒီေကာင္ေလးရဲ႕ သိုင္းကြက္က ဟုန္စုလိန္ထက္ေတာင္ Aတြင္းAားျပည့္ဝေနပါလား''
Aံ့ၾသဘနန္းျဖစ္မိျပီး လံုးဝမေပါ့ဆဝံ့ေတာ့။ ေစာေစာက Aထင္ေသးမႈမ်ားပင္ လြင့္ေပ်ာက္သြား၏။ သို႔ျဖစ္၍ ''ေရခဲေမွာ္''
သိိုင္းကြက္ျဖင့္ တန္ျပန္တုိက္ခုိက္လုိက္ေလသည္။
''ေဟး!...''
''က်ား!...''
''ဝုန္း!!...''
ႏွစ္Uီးသား မာန္သြင္းေAာ္ျပီး သိုင္းကြက္ထုတ္ရာဝယ္ တည္းခိုေဆာင္ၾကီးပင္ လႈပ္ခါသြား၏။ Aမာႏွင့္Aမာခ်င္း ထိပ္တုိ
က္ေတြ႕သည့္ပြဲျဖစ္၍ ေလထုAရွိန္က ျပင္းထန္လွသည္။ ခြၽမ္းလန္ႏွင့္ ဖန္းယြင္တို႔၏ ဆံပင္ႏွင့္ Aဝတ္စမ်ားပင္ ဖ်တ္ဖ်
တ္လူးခါသြား၏။ တုိက္ခုိက္သူ ႏွစ္Uီးသားမွာမူ ေျခ၅လွမ္းစီ ဆုတ္ခြာေပးလုိကရ
္ သည္။ စုန္႔လီထန္ Aေတာ္ခံျပင္းမိေလ
သည္။ ေပ်ာတိေပ်ာ့ဖတ္ႏွင့္ က်ားက်ားလ်ားလ်ားမရွိေသာ စာေပသမားလိုလို ထိုေကာင္ေလးက မိမိကိုပင္ ယွU္ျပိဳင္ႏိုင္ေ
သာ Aတြင္းAားမ်ား ရွိေနသျဖင့္ မေက်နပ္မႈႏွင့္ ဝန္တိုစိတ္မ်ား တဖြားဖြားျဖစ္ေပၚလာေတာ့သည္။
သို႔ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ Aတြင္းAား၈ပံုထိ စုစည္းျပီးလွ်င္ ျပင္းထန္ေသာ လက္ဝါးခ်က္မ်ားျဖင့္ ခုန္ဝင္တိုက္ခုိကေ
္ လေတာ့
သည္။ A႐ိုးAဆစ္မ်ားပင္ တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ျမည္ေနသျဖင့္ မည္မွ်ျပင္းထန္ေၾကာင္း ဖန္းယြင္ႏွင့္ ခြၽမ္းလန္တို႔ သေဘာေ
ပါက္မိသည္။ သည္တစ္ခ်ီေတာ့ ထိုေကာင္ေလး မ႐ႈမလွျဖစ္ေတာ့မည္ဟု ေတြးမိလိုက္ၾက၏။
စုခ်ဴးရန္သည္ ျပင္းထန္ေသာ စုန္႔လီထန္၏သိုင္းကြက္ကို ေရွာင္တိမ္းရန္ Aခြင့္မသာေတာ့သျဖင့္ Aထိတ္တလန္႔ျဖင့္
Aားကုန္ထုတ္ကာ ''ေဒါသနဂါး''Aကြကျ္ ဖင့္ပင္ ခုခံလုိက္ေလ၏။
''ဝုန္း!...''
''Aား!!..''
စုန္႔လီထန္သည္ ေဆြးေျမ႕စြာေAာ္ျပီး ေျခ၇လွမ္းမွ် ဆုတ္ခြာလိုက္ရျပန္သည္။ ထို႔ျပင္ သူ၏ ရင္ဝ၌ ဆယ္ေပါင္တူျဖင့္
ထုႏွက္ထားသလို ခံစားလုိက္ရျပီး ပူတလွည့္ေAးတလွည့္ ျဖစ္သြားေလ၏။
''ဟာ...ဒီေကာင္ေလးက ဂ႐ုဏာမဲ့လို AပူAေAးAတြင္းAားပါ ရွိေနပါလား''
Page 751
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ထိုသို႔ စိတ္ထဲ၌ Aထိတ္တလန္႔ ေတြးေတာမိသည္။ ခြၽမ္းလန္ႏွင့္ ဖန္းယြင္တို႔ ထပ္မံAံ့Aားသင့္သြားျပန္၏။ စုန္႔လီထန္
Aျပင္းAထန္ တိုက္ခိုက္သည္ကိုပင္ စုခ်ဴးရန္က ေနာက္သို႔ ၅လွမ္းမွ်သာ ဆုတ္ေပးလုိက္ရေသာေၾကာင့္ပင္။ ဤသ
ည္မွာ Aတြင္းAားAရာ၌ သူသည္ စုန္႔လီထန္ထက္ သာေသာေၾကာင့္ပင္။ သို႔ေသာ္ ထိုလူမ်ားက Aင္Aားေကာင္းလွ
သည္။ Aမိုက္ခံျပီး ဤေနရာ၌ သူဆက္ေန၍ မျဖစ္ေတာ့ေပ။ သို႔ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သတိေမ့ေနသူမ်ားကို ကယ္တင္ကာ
ထြက္ေျပးရန္ ဆံုးျဖတ္လုိက္သည္။ ဂဏွာမျငိမ္ေသာ သူ႔ပံုကိုၾကည့္၍ စုန္႔လီထန္ ရိပ္မိသြား၏။ သုိ႔ျဖစ္ေသာေၾကာင့္...။
''ဘာေၾကာင္ေနတာလဲ ဝိုင္းတုိက္ၾကေတာ့''
သူေAာ္ဟစ္၍ Aမိန္႔ေပးလုိက္သည္ႏွင့္ ဖန္းယြင္၊ခြၽမ္းလန္တို႔ႏွင့္တကြ က်န္ဆယ္ေယာက္ပါ ဝင္ေရာက္တုိက္ခုိက္ေလေ
တာ့သည္။ စုခ်ဴးရန္သည္ Aင္Aားျဖင့္ ဖိႏွိပ္တုိက္ခုိက္လာသျဖင့္ မ်က္လံုးျပဳးသြား၏။ သို႔ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စားပြဲခံုမ်ားၾ
ကား ေျပးသြားျပီး AကာAကြယ္ယူ၍ တုိက္ခုိက္ေလသည္။ ထို႔Aျပင္ လက္ဝါးႏွစ္ဖက္ကို ေဝွ႔ယမ္း၍ Aဆက္မျပတ္ ႐ို
က္ထုတ္ေန၏။ လံုးဝမရပ္ရဲေခ်။
''Aား''
''Aြန္႔''
''Aင့္''
ဝတ္စံုနက္၃ေယာက္မွာ သူ႔လက္ဝါးခ်က္ေၾကာင့္ လြင့္စင္သြားၾကသည္။ စုခ်ဴးရန္ မ်က္စိကစားလုိက္သည္။ သူ႔Aေနျဖင့္
သတိလစ္ေနသူ ၃ေယာက္စလံုးကို မကယ္တင္နုိင္ေခ်။ Aလြန္ဆံုး ႏွစ္ေယာက္သာ ကယ္တင္ႏိုင္ေပလိမ့္မည္။ မည္သူ႔
ကို ကယ္တင္ရေပမည္နည္း။ ခ်က္ခ်င္း ဆံုးျဖတ္လုိက္၏။ မိန္းမသားမ်ားျဖစ္ၾကသည့္ ပိုင္ရွင္းႏွင့္ က်ဴးေဆြတို႔ကို ကယ္တ
င္ေပမည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ''မုန္တုိင္းၾကားက နတ္နဂါး''Aကြက္ျဖင့္ လက္ဝါးႏွစ္ဖက္ကို က်င္လည္စြာ ေဝွ႔ယမ္းလုိက္ရာ ထုထ
ည္သိပ္သည္းေသာ Aတြင္းAားလႈိင္းမ်ား ေပၚထြက္လာသည္။
''ဟိတ္''
စုခ်ဴးရန္သည္ မာန္သြင္း၍ စားပြဲတစ္ခုကို ကန္ေက်ာက္၍ လက္ဝါးခ်က္ပါ တဆက္တည္း ထုတ္ေဖာ္လုိက္၏။ လက္ဝါးရွိ
န္မွာ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ျပင္းထန္လွ၏။ က်ားသစ္နက္ဖန္းယြင္ႏွင့္ ခြၽမ္းလန္တို႔မွာ မခုခံရဲေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိတ္လန္႔တၾ
ကားျဖင့္ ေရွာင္ရွားေလေတာ့သည္။
''ဝုန္း!!..''
လက္ဝါးရွိန္ေၾကာင့္ စားပြဲၾကီးမွာ သစ္သားAစAနမ်ား ျဖစ္သြားျပီး ဂိုဏ္းသား၅ေယာက္၏ ရင္ဝ၌ စိုက္ဝင္သြားသည္။ ထို
ေနာက္ ငါးUီးစလံုး လဲက်ေသဆံုးသြားေတာ့သည္။
''Aေတာ္ျပင္းတဲ့ လက္ဝါးခ်က္ပဲ''
ခြၽမ္းလန္က ေရွာင္ရွားရင္းမွ ေသဆံုးေနေသာ ဂိုဏ္းသား၅ေယာက္ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္၍ တီးတိုးေရရြတ္မိသည္။ ထို႔ေနာ
က္တြင္ Aက်ႋီလက္ေမာင္းAိုးကို ခါယမ္းလိုက္ေလသည္။
''ရႊစ္...ဝွစ္...ဝွစ္''
စူးရွေသာ ေလခြင္းသံႏွင့္Aတူ Aနက္ေရာင္ Aပ္၃စင္းသည္ စုခ်ဴးရန္၏ ရင္ဝဆီသို႔ Uီးတည္သြားေတာ့သည္။ စုခ်ဴးရ
န္သည္ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ''ေလျပင္းနဂါး''Aကြက္ျဖင့္ ႐ိုက္ထုတ္လုိက္၏။
''ေဝါ...ေဝါ''
''ဝွီး...ဝွီး''
Aပ္၃စင္းမွာ စုခ်ဴးရန္၏ Aတြင္းAားလႈိင္းမ်ားေၾကာင့္ လာရာလမ္းAတုိင္း ျပန္လွည့္သြားရာ ခြၽမ္းလန္ ပစ္ခတ္သည့္ႏႈန္း
Page 752
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ထက္ပင္ Aဆပိုမို ျပင္းထန္သြားသျဖင့္...
''ဟင္''
ကင္းျမီးေကာက္မယ္ ခြၽမ္းလန္သည္ မ်က္လံုးျပဴးက်ယ္သြားျပီး ကိုယ္ကို တိမ္းေစာင္း၍ ေရွာင္ရွားလုိက္ရ၏။ လြတ္ေျမာ
က္သြားေသာ္လည္း ကိုယ္Aနည္းငယ္ယိမ္းယိုင္ကာ ပံုပ်က္ပန္းပ်က္ျဖစ္သြားေလ၏။
''ေထာက္''
''ေထာက္''
''ေထာက္''
Aပ္၃စင္းမွာ ဆိုင္နံရံထဲသို႔ နက္႐ႈိင္းစြာ စိုက္ဝင္သြားသည့္Aျပင္ သူမကိုယ္တိုင္လည္း Aတြင္းAားရွိန္ေၾကာင့္ ေနာ
က္ဆုတ္ေပးလိုက္ရ၏။ ထိုစU္မွာပင္ စုန္႔လီထန္သည္ ရိပ္ကနဲ ေရာက္ရွိလာျပီး ပိုင္ရွင္းAား ေပြ႕ယူသြားကာ ဆိိုင္Aေပၚ
ထပ္သို႔ ေျပးသြားေလေတာ့သည္။ စုခ်ဴးရန္ ႐ုတ္တရက္ ေၾကာင္Aမ္းAမ္းျဖစ္သြား၏။
''ေဟ့...ခင္ဗ်ား''
သူသည္ ေAာ္ဟစ္ျပီး ေျပးဝင္ကာ တားျမစ္မည္Aျပဳ က်ားသစ္နက္ဖန္းယြင္၊ခြၽမ္းလန္ႏွင့္ မဟူရာဂိုဏ္းသား၂ေယာက္တုိ႔
က ေရွ႕မွေန၍ ကာဆီးထားေလ၏။
''ဟိတ္''
႐ုတ္တရက္ ဖန္းယြင္က ခုန္ဝင္လာျပီး စုခ်ဴးရန္၏ ရင္ဝသို႔ ကုတ္ဆြဲလုိက္သည္။
''ရႊမ္း...''
''ျဗိ...''
ေနာက္ဆုတ္ေရွာင္လုိက္ေသာ္လည္း စုခ်ဴးရန္၏ Aက်ႋီရင္ဘတ္မွာ လက္သည္းျဖင့္ ကုတ္ဆြဲခံရမႈေၾကာင့္ တစ္ထြာခန္႔ စု
တ္ျပဲသြား၏။ ဖန္းယြင္သည္ မရပ္မနား ဖိတုိက္ေလေတာ့သည္။
''ေကာင္ေလး...က်န္တဲ့သူႏွစ္ေယာက္ကို ေခၚျပီးေတာ့ ေျပးေပေတာ့''
ေလသံခပ္တုိးတိုးျဖင့္ သတိေပးလုိက္ေသာAခါ စုခ်ဴးရန္ Aံ့Aားသင့္သြားမိ၏။
''ပိုင္ရွင္းကို ငါလည္း မကယ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး...က်န္တဲ့သူႏွစ္ေယာက္ကို မင္းဖာသာကယ္ေတာ့...ပိုိင္ရွင္းကိုျပီးမွ တစ္ေခါ
က္လာျပီး ျပန္ကယ္...ဟန္ေဆာင္ျပီးေတာ့ ငါေနာက္ဆုတ္ေပးလုိက္မယ္''
ဖန္းယြင္က ေျပာလုိက္သည္တြင္ စုခ်ဴးရန္မွာ မသိမသာျဖင့္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ ညိတ္ျပလုိက္၏။ မဟူရာဂိုဏ္းသားျဖစ္ျပီး A
ဘယ္ေၾကာင့္ မိမိကို ကူညီသည္ကိုလည္း နားမလည္။ သို႔ေသာ္ ထိုသူAၾကံေပးသည့္Aတုိင္း လုပ္ေဆာင္ရန္ ဆံုးျဖ
တ္လုိက္၏။ သူတို႔ႏွစU
္ ီးသည္ သည္Aတုိင္း စကားေျပာေနျခင္းမဟုတ္။ တုိက္ခုိက္ရင္း ခပ္တိုးတိုး ဆိုေနျခင္းပင္။ က်ား
သစ္နက္ ဖန္းယြင္က ေနာက္ေက်ာေပးကာ ကာဆီးကာဆီးလုပ္၍ စုခ်ဴးရန္Aား တိုက္ခိုက္ေနျခင္းျဖစ္ေလရာ ခြၽမ္းလ
န္မွာ ကင္းျမီးေကာက္Aဆိပ္Aပ္ကိုင္ျပီး ပစ္ခတ္မရ ျဖစ္ေနသည္။ မိမိတို႔ ဂိုဏ္းတူAခ်င္းခ်င္း ထိခုိက္မိမွာ စိုးေသာေၾကာ
င့္ပင္။ မဟူရာဂိုဏ္သားႏွစ္ေယာက္မွာလည္း ဝင္ေရာက္မကူညီနိုင္ဘဲ ရပ္ၾကည့္ေနမိသည္။
''က်ား!!...''
''ဝုန္း''
႐ုတ္တရက္ စုခ်ဴးရန္၏ လက္ဝါးခ်က္ေၾကာင့္ ဖန္းယြင္သည္ ေနာက္ဆုတ္လိက
ု ္သည္။ သူသည္ ႐ိုး႐ိုးတန္းတန္း မဟု
တ္ဘဲ ခြၽမ္းလန္ေရွ႕၌ ကာဆီးရင္း ေနာက္ဆုတ္သြားေတာ့၏။ ထိုAခြင့္Aေရးကို စုခ်ဴးရန္က မိမိရရ Aသံုးခ်ေလသည္။
လဲက်ေနေသာ က်ဴးေဆြႏွင့္ ယုဟံုတို႔နား တုိးကပ္သြားရာ ခြၽမ္းလန္သည္ စိုးရိမ္သြားျပီး ဖန္းယြင္ကို ေကြ႕ပတ္ေရွာင္၍ ဂို
Page 753
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ဏ္းသားႏွစ္ေယာက္ႏွင့္Aတူ Aလ်င္စလို ခုန္ဝင္လာေတာ့၏။
ထိုAခါ စုခ်ဴးရန္သည္ Aသက္ျပင္းျပင္း ႐ွဴထုတ္ကာ Aတြင္းAားAကုန္ စုစည္းလုိက္ေလသည္။ ယင္းေနာက္ တစ္ခ်
က္ခုန္ျပီး လက္ဝါးခ်က္ ၉ခ်က္ကို ဆက္တုိက္ဆိုသလို ႐ိုက္ထုတ္လုိက္၏။ ထိုAကြက္သည္ကား ''နဂါး၉ေကာင္ မိုးတိမ္ေ
တာင္''ပင္။ Aတြင္းAားထုမ်ားမွာ က်စ္လစ္သိပ္သည္း၍ Aားမာန္ပါလွသျဖင့္ စားပြဲခံုႏွင့္ ကုလားထုိင္မ်ားပင္ လြင့္စ
င္သြား၏။
''ေဝါ...ေဝါ...ေဝါ''
''ဝူး...ဝူး...ဝူး''
''ဝုန္း...ဝုန္း...ဝုန္း''
ေလျပင္းမုန္တုိင္း ဝင္ေရာက္တုိက္ခတ္သည္Aလား ဆိုင္ေAာက္ထပ္တစ္ခုလံုး ေျဗာင္းဆန္သြားေလေတာ့သည္။
''Aား''
''Aြန္႔''
ဝတ္စံုနက္၂ေယာက္မွာ လြင့္စင္ျပီး A႐ိုးမ်ားက်ိဳးေက်ကာ ေသဆံုးသြားေတာ့သည္။ ခြၽမ္းလန္ကမူ Aတြင္းAားထုတ္၍
ခုခံလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ လက္ဝါးရွိန္မွာ ျပင္းထန္လွသျဖင့္ မ်က္ႏွာ႐ႈံ႕မဲ့သြားျပီး ေနာက္ဆုတ္ေပးရသည္။ ရင္ဘတ္ထဲ၌
Aနည္းငယ္ ေAာင့္သြား၏။
ထိုAခ်ိန္မွာပင္ စုခ်ဴးရန္က က်ဴးေဆြႏွင့္ ယုဟံုတို႔ကို ဂုတ္မွမ၍ ဆိုင္ျပင္သို႔ ေျပးလႊားသြားေလသည္။ ဖန္းယြင္က ျမင္ေ
သာ္လည္း မတားဘဲ သည္Aတုိင္း ၾကည့္ေန၏။
''ရွင္ သူ႔ေနာက္ကို လုိက္သြားပါ့လား''
ခြၽမ္းလန္က ေျပာလုိက္ေသာAခါ ဖန္းယြင္သည္ မၾကားဟန္ျပဳျပီး...
''မင္းဒဏ္ရာ ရသြားေသးလား''
ဟုသာ ေမးလုိက္၏။ သူသည္ ခြၽမ္းလန္ကို စိတ္ပူ၍ေတာ့ မဟုတ္ေခ်။ စုခ်ဴးရန္Aတြက္ ေျပးခ်ိန္ရရန္ Aခ်ိန္ဆြဲလုိက္ျခင္း
သာ။
''ကြၽန္မ ဘာမွဒဏ္ရာမရဘူး...Aဲ့ဒီေကာင္ေလးကို သြားဖမ္းၾကစို႔''
သူမက ေလာေဆာ္ရင္း ဆိုင္ျပင္သို႔ ေျပးထြက္သြားေတာ့၏။
''ဟင္း...ဟင္း...ဟင္း''
ထိုစU္မွာပင္ ဆိုင္Aေပၚထပ္မွ ထြက္ေပၚလာသည့္ မိန္းမပ်ိဳတစ္ေယာက္၏ ရမၼက္သံေၾကာင့္ ဖန္းယြင္သည္ Aံတင္းတင္းၾ
ကိတ္ထားမိ၏။ ယခုAခါဝယ္ စုန္႔လီထန္သည္ ယုတ္မာေသာ ေဆးဝါးမ်ားကိုသံုး၍ ပိုင္ရွင္းႏွင့္Aတူ ေပ်ာ္ပါးေနေလာက္
ေပမည္။ ေတြးေတာရင္း ေဒါသျဖစ္မိေသာ္လည္း သည္Aတုိင္းေနပါက မိမိကို ခြၽမ္းလန္က သစၥာေဖာက္ထင္မည္စိုး၍ သူ
မေနာက္သို႔ ေျပးလုိက္သြားေတာ့သည္။
©©©©©©©©©©©©©©©©©©©
''ေဟာဟဲ..ေဟာဟဲ''
လူႏွစ္ေယာက္ကို မခ်ီ၍ ေျပးလာေသာ စုခ်ဴးရန္ Aေမာေဖာက္ေနေလ၏။ ေစာေစာက တုိက္ပြဲ၌ Aတြင္းAားAကုန္Aစ
င္ ထုတ္ေဖာ္ထားသျဖင့္ Aလြန္တရာ ေမာဟိုက္လာသည္။ သို႔ေသာ္ ေျပးလႊားေနေသာ ေျခလွမ္းမ်ားAား မရပ္ဝံ့ေခ်။ ေ
နာက္သို႔ တစ္ခ်က္ၾကည့္လုိက္ေသာAခါ ဝါးတစ္ျပန္Aကြာမွ လုိက္ပါလာေသာ ဖန္းယြင္ႏွင့္ ခြၽမ္းလန္တို႔ကို ေတြ႕လုိကရ
္
သျဖင့္ ေခါင္းနပန္းၾကီးသြား၏။
Page 754
 သိုင္းေလာက ခရီးသည္ 1-121.txt
ပံုမွန္ဆိုလွ်င္ ထိုႏွစ္ေယာက္Aား မ်က္ေျချဖတ္ထားႏိုင္သည္။ ယခုAခါ၌မူ Aတြင္းAားကုန္ထုတ္ျပီး လူႏွစ္ေယာက္ကိုပါ
Aတူေခၚ၍ ေျပးေနရသျဖင့္ ပင္ပန္းလွသည္။ သူၾကာၾကာဒဏ္ခံႏိုင္မည္ မဟုတ္ေပ။ Aံတင္းတင္းၾကိတ္၍ သက္ေစာင့္A
တြင္းAားပင္ မခ်န္ေတာ့ဘဲ ေျပးလႊားေလေတာ့သည္။ ေနာက္မွ လုိက္ပါလာေသာ ဖန္းယြင္ႏွင့္ ခြၽမ္းလန္တို႔ တAံ့တၾသ ျ
ဖစ္သြားၾက၏။
''A့ဲဒီေကာင္ေလးရဲ႕ Aစြမ္းက မေသးပါလား...Aစ္ကိုလီထန္နဲ႔ တုိက္ခုိက္ျပီးတာေတာင္ ဒီေလာက္Aင္Aားရွိေသးတာ
ခ်ီးက်ဴးစရာပဲ''
ခြၽမ္းလန္က မွတ္ခ်က္ခ်မိသည္။ ဖန္းယြင္ကေတာ့ မည္သို႔မွ် ေျပာေခ်။ သူ႔စိတ္ထဲ၌ ပိုင္ရွင္းကိုသာ ႏွေျမာတသျဖစ္ေန၏။
''ေတာAုပ္ထဲ ဝင္သြားျပီ...မ်က္ေျချပတ္လို႔ မျဖစ္ဘူး...ရွင္က ဘာျဖစ္လို႔ ရပ္ေနတာလဲ...လုိက္ၾကစို႔''
ခြၽမ္းလန္က ေျပာေသာ္ ဖန္းယြင္သည္ မေက်မနပ္ျဖစ္သြားမိ၏။ ဂိုဏ္းခြဲမွဴးခ်င္း Aဆင့္တူတူျဖစ္ေသာ္လည္း မိမိAား လ
က္ေAာက္ငယ္သားလို ဆက္ဆံသျဖင့္ သူမကို လံုးဝသေဘာမေတြ႕ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္...
''ခင္ဗ်ားဖာသာ လင္လိုခ်င္ရင္ ကိုယ့္ဘာသာလုိက္ပါ့လား''
ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း ေျပာလုိက္ေလရာ ခြၽမ္းလန္မွာ မ်က္ႏွာနီရဲသြား၏။
''ရွင္ဘာေျပာတာလဲ''
ေျပာေျပာဆိုဆုိ သူမသည္ ကင္းျမီးေကာက္Aဆိပ္Aပ္ႏွင့္ ပစ္ခတ္လုိက္ေလရာ ထိုသို႔ တုန္႔ျပန္လာမည္ကို သိရွိေသာေၾ
ကာင့္ ဖန္းယြင္က လြတ္ေAာင္ေရွာင္တိမ္းလိိုက္သည္။
''ရွင္က ကြၽန္မကို ပမာမခန္႔ေျပာျပီး တုိက္ခုိက္ခ်င္တာလား...ဒါမွမဟုတ္ ဂိုဏ္းကို သစၥာေဖာက္ဖို႔ ေတြးေနတာဆိုရင္ ဘ
ယ္လိုခံရမယ္ဆိုတာ ိမေၾကာက္လို႔နဲ႔တူတယ္''
ဖန္းယြင္သည္ ပခံုးတြန္႔၍...
''က်ဳပ္က ဂိုဏ္းကို သစၥာမေဖာက္ရဲပါဘူး...ခင္ဗ်ားရဲ႕လုပ္ရပ္ကို သေဘာမက်လို႔ပဲ...တကယ္ဆို က်ဳပ္တို႔ႏွစ္ေယာက္စလံု
း ဂိုဏ္းတူAခ်င္းခ်င္းေတြ ရာထူးAဆင့္ခ်င္းလည္း တူပါတယ္...ဒါေပမဲ့ ခင္ဗ်ားက ခင္ဗ်ားက က်ဳပ္ကို လက္ေAာ
က္ယ္သားလို ဆက္ဆံတာေတာ့ သေဘာမက်မိဘူး''
ထိုAခါမွ ခြၽမ္းလန္သည္ သူမAမွားကို သိရွိသြား၏။ ထို႔ေၾကာင့္ မခို႔တခို႔ ရယ္ေမာကာ ကႏြဲ႕ကလ်ျဖင့္...
''ဟင္း...ဟင္း...ဟင္း''
''ေကာင္းပါျပီ Aစ္ကိုၾကီးဖန္းယြင္...ေက်နပ္ျပီလား''
သူမက ဖန္းယြင္၏ မ်က္ႏွာကို လက္ဝါးျဖင့္ ပြတ္သပ္၍ ျမဴသံပါပါႏွင့္ ေျပာလုိက္ေလသည္။ ေယာက္်ားသား Aေတာ္မ်ား
မ်ားမွာ သူမAထိAေတြ႕၌ မလြန္ဆန္ရဲၾက။ ထုုိသို႔ ျပဳလုိက္႐ံုႏွင့္ သူမAား တန္းတန္းစြဲသြားၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြ
ယ္ရာ၌ သူမAား ''မာယာရွင္''ဟူ၍လည္း သိုင္းေလာကသားမ်ားက တင္စားေခၚေဝၚၾကသည္။ သူမထံ၌ က်႐ႈံးခဲ့ေသာ ေ
ယာက္်ားသားမ်ားမွာ မ်ားျပားလွေပသည္။ ယခုေတာ့ ထိုသူAားလံုး တမလြန္သို႔ ေရာက္ရွိသြားေခ်ျပီ။

Page 755