ஒரு கடிதம் எழுதினேே் ........

3 வீர்ம் வகுப் பறைறைனை மைாே அறமதி சூழ் ந்திருந்தது .

திரு சிவா வகுப் பறையில் காலடி எடுத்து றவக்க

எத்தணித்த னபாது அவர் றகயில் றவத்திருந்த புத்தகம் கீனழ
விழுந்த சத்தம் , வகுப் பபங் கும் எதிபராலித்தது .

ஆசிரிைர் னமறசயில் புத்தகங் கறை றவத்தவுடே் , அங் கு

ஒரு தாை் தேி மரமாக இருப் பது அவரிே் பர்றவ வலியில்
சிக்கிைது .

“எே்ே இது ???” எே அவர் னகட்டவுடே் னதவேிே் மேது

பறத பறதத்தது .

திரு சிவானவா ஒரு னகாபக்காரர் . சிறு தவறு பசை் தால் கூட

அவருக்குச் சுருக்பகேவும் சட்படேவும் னகாபம் வந்து ,
மாணவர்கைிே் முதுறகயும் கே்ேத்றதயும் பதம் பார்த்து
விடுவார் .

அறத அவரிடம் பசால் ல முடிைாமல் அம் மாணவர்கை்

மேதுக்குை் னை புழுங் கிேர் .

அறத ஒரு கடிதம் மூலம் பவைிப் படுத்த , ஒரு கடிதம் எழுதி

அவரிே் னமறசயில் றவத்தாே் , னதவே் .

“சார் எே்ே பசால் லுவானரா ?” எே திரு சிவாறவனை

னநாட்டமிட்டுக்பகாண்டிருந்தாே் , னதவே் .

“மாட்ட னபாைாே் ! பசாே்ோ னகட்டாதானே !”எே னதவறே

எச்சரித்த சுகே் முணுமுணுத்துக்பகாண்டிருந்த அத்தருணம் .....
 “எே்ே குப் றப இது ?” எே மீண்டும் சட்படே வந்த
னகாபத்தில் அக்கடிதத்றதக் கசக்கி னதவேிடனம பகாடுத்து
வீசச் பசாே்ோர் .

“சார் படிக்கறலனை ! சாரிே் னகாபம் குறைைானதா ?” எே

பநறைப் பிறசந்து பகாண்னட கண்ணில் நீ ர் மல் கிை
நிறலயில் அவே் எழுதிதை கடிதத்றத அவனே தூக்கி
வீசிோே் ..........

163 பசாை் கை்