Pripovijetka ili novela (prema lat.

novellus, nov)

U širem smislu označava pripovijetku uopšte, može se odnositi i na jednu vrstu narodne priče.

U užem smislu označava specifičnu vrstu umjetničke pripovijetke, koja se kao književna
forma afirmirala u Bokačevom Dekameronu, zatim i u književnosti XVI i XVII vijeka. (U
Servantesovim Uzornim novelama.)

Slobodna je u izboru tema, vezana je za savremeni život, i to za privatni život običnih ljudi.
Pošto je kratka, teži čvrstoj uobličenosti i cjelovitosti. Pažnja je usredsređena na jedan
događaj, bitan za život neke ličnosti. Izlaganje tog događaja je sažeto, čini jedinstvenu radnju
koja ima dramski tok – sa ekspozicijom, zapletom, kulminacijom i raspletom. Cjelovitosti
novele doprinosi karakteristična poenta, koja je završava i zaokružuje. Poenta se ostvaruje
uvođenjem nekog obrta u radnji, ili nekom zaključnom pripovjedačevom mišlju.