Przewod

nik
animato
ra
Przewodnik Animatora TUI Family Club

Serdecznie witamy w klubach TUI Family Club!

Cieszymy się, że to właśnie Ty w nadchodzącym sezonie będziesz reprezentować markę TUI Family w klubach TUI Family Club.
Oddajemy w Twoje ręce Przewodnik Animatora TUI Family Club, który będzie dla Ciebie wsparciem podczas pracy w klubach
TUI Family Club. Naszym celem było umieszczenie wszystkich niezbędnych informacji w jednym miejscu, tak, aby ułatwić pracę
animatorom, a jednocześnie wskazać jej ważne elementy. W poszczególnych rozdziałach znajdziesz ważne informacje dotyczące
między innymi:

• idei klubów TUI Family Club,

• informacji marketingowych (branding),
• pracy animatora w klubie,
• przygotowania do wyjazdu,
• informacji na temat ważnych kontaktów,
• programu animacji,
• zasad bezpieczeństwa i udzielania pierwszej pomocy.

Przewodnik został podzielony na trzy części, aby w czasie pracy było łatwiej znaleźć informacje, których potrzebujesz.
W pierwszej części znajdziesz ogólne informacje dotyczące klubów TUI Family Club oraz pracy animatora w destynacji.
W drugiej części został dokładnie opisany program animacji oraz sposób tworzenia planu animacji. Trzecia część dotyczy
bardzo ważnego tematu, jakim jest udzielanie pierwszej pomocy.

Wierzymy, że przekazane informacje będą pomocne przy przygotowaniach do pracy jeszcze przed wylotem do destynacji,
a także będę dla Ciebie wsparciem w czasie sezonu.

Życzymy miłej lektury i wspaniałego sezonu animacyjnego!

Zespół TUI

Informacje zawarte w Przewodniku Animatora są poufne i nie mogą być wykorzystywane i udostępniane osobom trzecim
bez zgody TUI Poland.

2
Spis treści

Wprowadzenie 4

Branding 6

Standardy pracy w klubach TUI Family Club 10

Regulamin funkcjonowania klubów 12

Zasady bezpieczeństwa w mini klubie i na terenie hotelu 13

Zasady dobrej komunikacji 14

Warunki zatrudnienia 19

Jak najlepiej przygotować się do wyjazdu? 20

Z kim się kontaktować w razie problemów? 21

Program animacji 22

Jak układać program animacji? 47

Pierwsza pomoc 50

3
Wprowadzenie

We wprowadzeniu przedstawiamy koncepcję działania klubów i naszą wizję wypoczynku klubowego. W tej części znajdziesz
również informacje na temat pracy animatora w klubach TUI Family Club, które na pewno będę dla Ciebie pomocne
w pierwszych dniach pracy.

Kim jesteśmy i co proponujemy?

Od wielu lat z pasją tworzymy nasz flagowy produkt rodzinny, którym są kluby rodzinne. Od sezonu lato 2014 przekształciliśmy
nasze kluby Scan Holiday w kluby TUI Family Club.

W naszych klubach proponujemy dzieciom chwile wspaniałej zabawy, a rodzicom odpoczynek. Nasze hotele są specjalnie
dobrane, tak, aby spełniać określone standardy, ważne dla rodzin z dziećmi. Dlatego proponujemy rodzinne hotele, które:
• są położone blisko plaży, pośród bujnej roślinności
• zapewniają moc atrakcji, ponieważ wiemy, że dzieci uwielbiają baseny, zjeżdżalnie i place zabaw
• umożliwiają wygodny odpoczynek, ze względu na udogodnienia dla rodzin z dziećmi oraz formułę All inclusive

Najważniejsze dla nas jest dawanie dzieciom naszego uśmiechu, a więc tym samym szczęścia i radości. Chcemy zrozumieć
dziecięce potrzeby i marzenia.

Główną uwagę w naszych klubach przywiązujemy do programu animacji, poprzez który odkrywamy przed najmłodszymi świat
i jego tajemnice. W naszych klubach dzieci realizują swoje pomysły – wspieramy ich kreatywność i stwarzamy możliwości do
poznawania wszystkiego, co interesujące dookoła, a także umożliwiamy rozwój ich pasji i zainteresowań.

Naszym celem jest, aby dzieci w naszych klubach były po prostu szczęśliwe!

Dla kogo jesteśmy?

Do zabawy w klubach zapraszamy dzieci w wieku od 4 do 12 lat. Wprowadziliśmy podział na dwie grupy wiekowe ze względu na
bezpieczeństwo oraz lepsze dopasowanie zabaw do wieku dzieci. Podział na grupy przedstawia się następująco:
• grupa młodsza – dzieci w wieku od 4 do 7 lat
• grupa starsza – dzieci w wieku od 8 do 12 lat

Dzieci młodsze, które jeszcze nie ukończyły 4. roku życia, również zapraszamy do klubu, ale wyłącznie pod opieką rodziców/
opiekunów.

4
Jak wygląda praca animatora w klubach TUI Family Club?

Kluby TUI Family Club to wyjątkowa oferta skierowana do rodzin podróżujących z dziećmi. Jednak największą wartością tych
klubów są animatorzy – czyli między innymi Ty. Dzięki obecności odpowiedzialnych animatorów rodzice mają pewność, że
podczas wypoczynku ich dzieci znajdują się pod najlepszą i profesjonalną opieką. Nieodłącznym elementem pracy animatora
w klubach TUI Family Club jest także współpraca z międzynarodową animacją hotelową.

Każdego dnia animator pracuję kilka godzin dziennie. Plan dnia jest rozbity i w rzeczywistości animator rozpoczyna swoją pracę
w godzinach porannych, a kończy nawet po północy. Pamiętaj, że jesteś animatorem 24 godziny na dobę.

Do Twoich najważniejszych obowiązków należy:

• prowadzenie oraz realizacja programu animacyjnego
• prowadzenie show dla dzieci oraz uczestniczenie w wieczornym mini disco
• udział w animacjach w hotelu (o ile nie koliduje to z zajęciami w mini klubie)
• udział wraz z animacją hotelową w wieczornym show
• pełnienie funkcji osoby kontaktowej dla klientów TUI – jednak pamiętaj, że w każdym hotelu swoje dyżury ma rezydent,
dlatego nie przejmuj kompetencji rezydenta (nie masz obowiązku prowadzenia transferów czy spotkań informacyjnych)
• tłumaczenie na język polski gier, zabaw, wprowadzenia do show oraz zachęcanie rodziców do udziału w codziennych
aktywnościach i atrakcjach organizowanych przez animację hotelową.

5
Branding

Branding klubów:

Naklejki

Mnóstwo pomysłów
na beztroskie
wakacje!

Tablica duża i mała

6
Strzałka

Piłka

Strój słonia

7
 t-shirt damski fitneska

Uniform animatorów

t-shirt męski
czapka z daszkiem

saszetka nerka
widok z boku widok z tyłu

widok z przodu widok z góry

8
Dla dzieci:

Dyplom

Dyplom
za aktywny udział
i wspaniałą zabawę w TUI Family Club,
a w szczególności

Animatorzy Data
TUI Family Club

Ulotka do zbierania odznak

Moje wakacyjne
odznaki

PASZPORT KLUBOWICZA

Odznaki

9
Standardy pracy w klubach Family Club

Poniżej znajdziesz standardy pracy w klubach TUI Family Club. Każdy animator ma obowiązek stosować się do niżej
wymienionych zapisów, które stanowią część kontraktu. Nieprzestrzeganie zasad oraz złamanie jakiegokolwiek punktu
będzie miało konsekwencje prawne.

1. Nasz gość jest dla nas najważniejszy.

2. Potrzeby i prośby wszystkich gości są bardzo ważne. Masz obowiązek nawiązywać jak najlepszy kontakt z gośćmi – tak
zwany guest relations. Kiedy gość zwraca się do Ciebie z prośbą staraj się natychmiast mu pomóc lub zwrócić się
o wsparcie do osoby odpowiedzialnej za dany zakres usług (np. szef zespołu animacyjnego, recepcjonista itd.).
3. Zawsze serdecznie pozdrawiaj i nawiązuj niezobowiązujące rozmowy z gośćmi tak zwane small talki. Uśmiechaj się
i pomagaj innym w czasie całego pobytu.
4. Pamiętaj, że zarówno w klubie, jak i w czasie wolnym reprezentujesz markę TUI.
5. Twoim obowiązkiem jest utrzymanie jak najlepszych kontaktów z menadżerem hotelu, jak również z całą obsługą hotelu
i współpracownikami z zespołu animacyjnego.
6. W czasie wykonywania zadań z programu zajęć oraz w otoczeniu gości hotelowych, pamiętaj o zakazie korzystanie
z telefonów komórkowych. Wyjątek stanowi sytuacja awaryjna.
7. W czasie rozmowy z gośćmi nie miej zasłoniętych oczu okularami przeciwsłonecznymi.
8. Masz obowiązek uwzględniać rady i wskazówki współpracowników, szczególnie jeśli chodzi o kontakt oraz relacje z gośćmi.
9. Pamiętaj, że jest absolutnie zakazane, wrzucanie kogokolwiek do basenu i palenie papierosów w mini klubie lub jego
pobliżu.
10. Picie alkoholu jest zabronione w czasie wykonywania zadań z programu zajęć, przerw, aż do zakończenia programu
animacji wieczornej. Bycie pod wpływem alkoholu w czasie pracy i w czasie przerw między zajęciami, skutkuje
natychmiastowym zwolnieniem dyscyplinarnym.
11. Posiadanie przez Ciebie jakiejkolwiek ilości lub zażywanie narkotyków skutkuje natychmiastowym zwolnieniem
dyscyplinarnym oraz wniesieniem oskarżenia do sądu.
12. W godzinach nocnych oraz w trakcie powrotu do domu pamiętaj o obowiązującej ciszy nocnej.
13. Pamiętaj, że jakikolwiek kontakt fizyczny, w tym relacje o charakterze seksualnym z gośćmi są zabronione.
14. Pamiętaj, że nie możesz wykonywać żadnej dodatkowej pracy na terenie hotelu i mini klubu, jak i podczas całego wyjazdu
(np. sprzedaż własnoręcznie robionych koralików, odpłatne warkoczyki i inne).
15. Informacje wewnętrzne firmy, szczególnie dotyczące kontraktu oraz pensji są informacjami poufnymi. Nie możesz dzielić
się nimi z osobami trzecimi.
16. Twoim obowiązkiem jest przestrzeganie zasad hotelowych i klubowych.

Poniżej znajdziesz równie ważne wytyczne, których każdy animator musi przestrzegać w czasie pracy. Informacje te dotyczą
wielu sfer Twojej pracy, a ich przestrzeganie jest konieczne by Twoja praca była dobrze odbierana przez klientów i spełniała
standardy TUI Family.

Organizacja pracy animatora w hotelu

• Zaraz po przyjeździe masz obowiązek zgłoszenia się do dyrektora hotelu celem omówienia zasad panujących w hotelu,
a także reguł pracy oczekiwanych od dyrekcji hotelu.
• Twoim bezpośrednim przełożonym w destynacji jest szef mini klubu.
• W razie problemów w komunikacji z szefem mini klubu kolejną osobą do zgłoszenia problemu jest manager hotelu, a dalej
dyrektor hotelu.
• Problemy możesz też zgłaszać do biura TUI zarówno w destynacji, jak i w Polsce.
• Twoim obowiązkiem jest obecność na spotkaniach powitalnych z rezydentem, podczas których zespół animacji przedstawia
się i zaprasza gości do korzystania z klubu TUI Family Club.

10
Program

• Przygotowanie programu animacyjnego należy zakończyć na 15 minut przed jego rozpoczęciem. Oznacza to, że musisz być
na terenie klubu zawsze na około kwadrans przed rozpoczęciem zajęć.
• Każdy animator jest odpowiedzialny za swój program animacji. Twoim zadaniem jest przeprowadzić program animacji
zgodnie z wytycznymi zawartymi w przewodniku.
• Odpowiedzialność za dzieci przebywające w klubie spoczywa na Tobie i w Twoim obowiązku jest sporządzanie listy
obecności dzieci w klubie.

Organizacje i materiały

• Materiały z informacjami o klubie, umieść w taki sposób, by były dobrze widoczne na zewnątrz klubu.
• Twoim obowiązkiem jest poproszenie rodziców dzieci o wypełnienie formularza zgłoszenia do klubu. Formularze będą
dostarczone do każdego klubu w przesłanych materiałach animacyjnych.
• O wszelkich nieprawidłowościach w działaniu klubu musisz poinformować TUI Poland.
• Prosimy Cię o ostrożne i rozważne obchodzenie się z materiałami klubowymi. Każdy animator jest odpowiedzialny za
celowe zniszczenie lub zagubienie materiałów, a także bezpieczne przechowywanie i kontrolowanie wyposażenia klubu.
W razie umyślnego zniszczenia/zagubienia materiałów animator lub cały zespół animacji, będzie obciążony kosztami
naprawy lub zakupu.
• Po zakończeniu sezonu (po 6 września) masz obowiązek spakować materiały do animacji i przekazać do bezpiecznego
przechowania, w miejscu zaproponowanym przez dyrekcję hotelu. Istotną kwestią, która też należy do Ciebie, jest
sporządzenie raportu inwentaryzacyjnego z pozostawionych materiałów. Raport powinien być podpisany przez Ciebie
i dyrekcję hotelu. Raport należy wysłać mailem lub przekazać osobiście do biura TUI w Polsce.

Wygląd zewnętrzny animatora

• Twoje ubranie służbowe powinno być zawsze czyste, uprasowane i bez dodatków.
• Ze względów bezpieczeństwa noś buty sportowe typu adidasy lub sandały trekkingowe. Buty typu klapki, zwłaszcza
gumowe nie są odpowiednim obuwiem do pracy w mini klubie.
• Jeżeli posiadasz tatuaże i piercing to powinny być one zakryte ubraniem. Piercing na twarzy musisz ściągnąć na czas
trwania zajęć.
• Noszenie stroju służbowego obowiązuje również podczas mini disco – szpilki czy mini spódniczki nie są odpowiednim
strojem na zajęcia prowadzone w ciągu dnia ani na mini disco.

NOTATKI

11
Regulamin funkcjonowania klubów

Regulamin funkcjonowania klubów to zbiór zasad, które obowiązują w klubach i których

przestrzeganie obowiązuje wszystkie osoby przebywające w klubie (m.in. klientów,
animatorów, obsługę hotelową). Regulamin należy skopiować/przepisać i umieścić na tablicy
w pobliżu klubu.
Pamiętaj o jego przestrzeganiu i chętnie odsyłaj do niego rodziców dzieci.

Regulamin funkcjonowania Klubów TUI Family Club

1. Klub czynny jest sześć razy w tygodniu, w godzinach ustalonych przez szefa
animacji hotelowej. W dniu zamknięcia klubu animacje nie są prowadzone.

2. Klub prowadzony jest dla dzieci w wieku 4-12 lat, w podziale na dwie grupy
wiekowe: 4-7 lat, 8-12 lat. W przypadku małej liczby dzieci w klubie, grupy mogą
być łączone.

3. Warunkiem przyjęcia dziecka do klubu jest wypełnienie przez rodzica formularza

zgłoszeniowego do klubu.

4. Dzieci do 4. urodzin mogą przebywać w klubie tylko w obecności swoich rodziców.

5. Dzieci do 8. urodzin powinny być przyprowadzane i odprowadzane z klubu przez

rodziców.

6. Podczas pobytu dziecka w klubie rodzic zobowiązany jest do przebywania na

terenie hotelu i pozostawienia aktualnego numeru kontaktowego.

7. Wszystkie materiały animacyjne w klubach TUI Family Club, dostarczone przez TUI
Poland są jego własnością.

8. Na terenie klubu TUI Family Club obowiązuje zakaz palenia papierosów
i spożywania napojów alkoholowych.

12
Zasady bezpieczeństwa w mini klubie i na terenie hotelu

W tym punkcie omawiamy zasady bezpieczeństwa obowiązujące w mini klubie oraz na terenie hotelu. Bezpieczeństwo naszych
najmłodszych gości jest bardzo ważne, dlatego uważnie przeczytaj zasady bezpieczeństwa oraz korzystaj z naszych rad, które
ułatwią Ci bezpieczną pracę z dziećmi.
Szczegółowe zasady udzielania pierwszej pomocy znajdziesz je na końcu przewodnika.

Zasady bezpieczeństwa w mini klubie i na terenie hotelu

1. Po przyjeździe do hotelu, podczas dni przed otwarciem klubu, zbadaj teren – obejrzyj dokładnie mini klub oraz teren
dookoła, sprawdź baseny, zorientuj się czy jest coś, co budzić Twoją niepewność. Jeśli tak jest to od razu zgłaszaj
wątpliwości do managera hotelu lub szefa animacji.

2. Podczas pierwszych zajęć w mini klubie wybierz się z dziećmi na krótki spacer, w celu zapoznania się z terenem, pokaż
dzieciom gdzie będą się odbywać zajęcia, gdzie jest amfiteatr – miejsce, w którym będziecie się spotykać na mini disco
oraz baseny, przy których możesz przedstawić zasady zajęć w basenie obowiązujące Ciebie oraz wszystkie dzieci na
terenie hotelu. Zasady zajęć w basenie przedstawiają się następująco:

a. Nie biegamy w pobliżu basenu!

b. Nie popychamy nikogo w pobliżu basenu ani do basenu!
c. Do basenu pierwszy wchodzi animator!
d. Sygnał gwizdka oznacza koniec zajęć w basenie!
e. Nie oddalamy się od grupy, wszyscy bawią się razem!
f. Nie korzystamy ze zjeżdżalni!

Podczas zajęć w basenie przypominaj dzieciom, że każdy ma swoją kolej i każdy będzie mógł uczestniczyć w zabawie.
Zwróć uwagę, by dzieci nie wkładały palców w pompy basenowe!

3. Podczas mini disco, obserwuj scenę, a przed mini disco sprawdź czy nie ma czegoś, co mogłoby ewentualnie stanowić
zagrożenie dla Ciebie i dzieci, np. kable, nie równe podłoże.

4. W mini klubie i w trakcie pobytu w destynacji nie wolno podawać jakichkolwiek leków dzieciom – jest to absolutnie
zakazane! Nie przyjmuj do klubu dzieci chorych, z gorączką. W razie zagrożenia kontaktuj się z rodzicami dziecka.

5. Jak najczęściej przypominaj rodzicom o nakremowaniu dziecka (kremy z wysokim filtrem), o nakryciu głowy oraz piciu
dużej ilości wody przez dzieci. Zachęcaj dzieci do picia wody mineralnej, pochłonięte zabawą często o tym zapominają.
Pamiętaj, że obuwie powinno być adekwatne do zajęć w klubie (np. na olimpiadę nie używamy klapek).

6. Nie zapominaj o własnym bezpieczeństwie i zdrowiu – pamiętaj, że wszystkie zasady bezpieczeństwa dotyczą również.
Ciebie. Tak samo jak Twoi mali podopieczni używaj kremów z wysokimi filtrami, noś nakrycie głowy i pij dużo wody.

Bezpieczeństwo dzieci i Twoje jest najważniejsze – w pracy używaj przede wszystkim zdrowego rozsądku.

NOTATKI

13
Zasady dobrej komunikacji

Ważnym elementem Twojej pracy będzie komunikowanie się z drugą osobą – współpracownikiem, rodzicem, przełożonym. Chcąc
ułatwić animatorom tę część pracy, która może przybierać różne formy, przedstawiamy kilka rad na temat porozumiewania się
w destynacji oraz zasady dobrej komunikacji. Przedstawione zasady są uniwersalne i mogą przydać się w różnych sytuacjach np.
przy rozmowie z niezadowolonym rodzicem, zdenerwowanym rodzicem, podczas konfliktu ze współpracownikiem czy w relacje
z hotelarzem. Mamy nadzieje, że sytuacji problemowych będzie jak najmniej, jednak chcemy przygotować Cię na każdą zaistniałą
sytuację.

Bardzo istotną kwestią jest współpraca z zespołem animacyjnym, dlatego zadbaj by:
• na początku pracy zbudować jak najlepsze relacje z Twoim partnerem animacyjnym oraz z zespołem animacji hotelowej
• często się uśmiechać – pamiętaj, że uśmiech jest rozpoznawalny w każdym kraju i pomaga nawiązać pierwszy kontakt
z rozmówcą
• pomagać zespołowi animacji hotelowej, dzięki temu w sytuacji, w której to Ty będziesz potrzebować wsparcia otrzymasz je
• dobrze porozumieć się z Twoim partnerem – to z nim/nią spędzisz najbliższe trzy miesiące
• nie rywalizować z Twoim partnerem – klienci, szef animacji będą Was oceniać, jako zespół.

Równie ważnym elementem pracy jest kontakt z rodzicami dzieci – klientami, dlatego mamy dla Ciebie klika rad:
• nie przechodź na „TY” z rodzicami dzieci o ile sami tego nie zaproponują
• nie wdawaj się w krytyczne dyskusje z gośćmi
• kontakt z klientem to podstawa, jednak pamiętaj, że zasługujesz na chwile prywatności – naucz się w kulturalny sposób
(tak by nikogo nie urazić) odmawiać.

Komunikacja jest złożonym procesem porozumiewania się ludzi, którego zadaniem jest przekazywanie informacji pomiędzy
ludźmi. Poniżej przedstawiamy uniwersalne zasady dobrej komunikacji, które możesz wykorzystywać w różnych sytuacjach.

Zasady
dobrej k
• utrzym omunika
uj konta cji:
• skup s kt wzro
ię na tym kowy z
– słuch , co ch rozmów
aj Twoj ce przek cą
• zaanga ego roz azać ro
żuj kom mówcy zmówca
• zadawa unikację
j pytania niewerb
żeby lep w przyp alną
iej zroz adku wą
• interes umieć tpliwoś
uj się t ci
• wyraża ym, o c
j uczuc zym mó
• wyłoń ia wi nadaw
istotne ca
• nie rad treści
ź, jeśli
• rób pr rozmów
zerwę p ca Cię o
nie spie o każdej w to nie p
sz się z ypowied oprosi
• dawaj wyrażan zi Twoj
werbaln iem swo ego roz
e i niew j e g o mówcy
co prze erbalne z d ania
kazuje r s y g nały, że
ozmówc rozumie
a. sz to,

14
Podstawowe bariery komunikacyjne:
• osądzanie – obrażanie, krytykowanie, chwalenie
• uciekanie od cudzych problemów
• decydowanie za innych.

Do najważniejszych problemów komunikacji zaliczamy:

• zły odbiór komunikatu
• niedogodne okoliczności rozmowy
• niejasność komunikatu
• nieprzygotowanie do rozpoczęcia rozmowy
• zaburzoną koncentrację uwagi
• brak wzajemnego zaufania i szacunku
• nastawienie emocjonalne do partnera
• paradoksy komunikacyjne – komunikaty wyrażają dwa wzajemnie sprzeczne polecenia
• sprzeczność komunikatu, np. między wyrażonymi emocjami a przedstawioną treścią.

Podstawy konstruktywnego porozumiewania się – narzędzia skutecznego słuchania

Ważnym elementem skutecznego porozumiewania się jest słuchanie. Pełni ono bardzo istotne funkcje w relacjach
międzyludzkich:
1. Słuchając dajemy naszemu rozmówcy poczuć naszą akceptację i chęć zrozumienia go, przez to staje się dowartościowany.
2. Aktywne słuchanie prowokuje drugą osobę do mówienia. Pozwala, by mówiła o tym, co czuje, jak widzi problem, jak daną
sytuację przeżywa. Niezbędna jest atmosfera wzajemnego zaufania.
3. Właściwe słuchanie umożliwia mówiącemu samodzielne odszukanie rozwiązania, pozwala uporządkować informację.
4. Aktywnie słuchając zapobiegamy przedwczesnemu wyciąganiu wniosków i udzielaniu zbędnych rad.
5. Słuchając naszego rozmówcę pozwalamy mu się wygadać. To często przynosi ulgę i problem staje się łatwiejszy do
zniesienia.

, by:
br ym sł u ch ac zem, zadbaj o to
ć do
Jeśli chcesz by z rozmówcą
zy m yw ać ko nt akt wzrokowy
• utr
teresowanie
• okazywać zain owiedzi
ch ęc ać do ko ntynuowania wyp acje
• za y, kolejne inform
ać o sz cz eg ół
• dopytyw informacje
ie st re sz czać usłyszane własną
• re gu la rn
os tr ze że ni a, opinie, poglądy,
e sp
• pomijać własn
dezaprobatę
pliwość
• okazywać cier ię ki którym mówiący
szuka
pa u zy , dz
• akceptować
kreśleń.
odpowiednich o

15
Najczęściej popełniane błędy przez słuchaczy:
• postawa wyrażająca brak zainteresowania
• przerywanie czyjeś wypowiedzi
• zmiana tematu rozmowy
• myślenie o czymś innym
• reakcje impulsywne
• pochopne rady
• wartościowanie
• przedwczesne przypuszczenia.

Poniżej przedstawiamy niektóre błędne sposoby słuchania:

Fałszerz uwagi – to taki słuchacz, który w trakcie rozmowy patrzy Ci prosto w oczy zdaje się słuchać każdego Twojego słowa.
Uśmiecha się i potakuje, a w rzeczywistości jest tysiące kilometrów od Ciebie. Jego umysł właśnie poszedł na obiad.

Kolekcjoner faktów – słuchacz tego typu rozumie każde słowo, ale rozmija się z sensem Twojej wypowiedzi. Nie umie
wychwycić emocji, nie zwraca uwagi na gesty, jest chłodny i rzeczowy, trudno znaleźć z nim porozumienie. Zamiast rozmawiać
kolekcjoner faktów przesłuchuje Cię jak prokurator.

Krytykant – krytykuje wszystko, co powiesz. Analizuje i osądza każde Twoje słowo – taka postawa zraża mówcę.

Rozproszony słuchacz – gdy mówisz do niego, przegląda pocztę, wygląda przez okno, bębni palcami po stole, pogwizduje.
Zapytany czy słucha Ciebie, odpowiada „ Tak, tak oczywiście”.

Artysta teatru jednego aktora – gdy mówisz do niego, on ćwiczy w umyśle swoją kwestię, którą za chwilę wygłosi. Jedyne,
czego słucha, to: czy już nadeszła jego kolej, czy nie.

Wyróżniamy dwa rodzaje słuchania:

• Pasywne (słyszenie) – polega na biernym odbieraniu wszystkiego, co dociera do naszych uszu, słuchacz nie zdradza żadnej
reakcji na usłyszane słowa.
• Aktywne (słuchanie) – jest to demonstrowanie rozmówcy, że się go uważnie słucha. Jest to objaw naszego bycia obok,
zainteresowania, pomocy dla osoby wygłaszającej przekaz. Umiejętność aktywnego słuchania jest bardzo istotna, gdyż
zwykłe rejestrowanie tego, co rozmówca nam przekazuje nie wystarcza. Często konieczne jest zachęcenie mówiącego do
kontynuowania wypowiedzi, upewnienie go, że jest słuchany i ułatwienie mu skonkretyzowania myśli. Słuchanie aktywne
pomaga pobudzić zainteresowanie rozmówcy i uniknąć nieporozumień. Innymi słowy, minimalizuje możliwość wystąpienia
problemów we wzajemnym porozumieniu, gdyż informacje odbierane są bardziej efektywnie. Aktywne słuchanie pomaga
w zdobyciu informacji. Ponadto sprawia, że rozmówcy dobrze się z nami rozmawia, gdyż czuje się rozumiany. Elementy
aktywnego słuchania dzielą się na niewerbalne i werbalne.

Jak zostać aktywnym słuchaczem?

Podczas rozmowy staraj się informować rozmówcę, że słyszysz to, co mówi. Rób to za pomocą niewerbalnych (gesty, mimika,
potakiwanie) i werbalnych metod. Służą temu sygnały werbalne i niewerbalne. Poniżej przedstawiamy kilka niewerbalne
umiejętności aktywnego słuchania:

Kontakt wzrokowy jest podstawowym elementem aktywnego słuchania. Jest nie tylko oznaką grzeczności i uwagi, ale
również spełnia określoną funkcję. Pozwala odbiorcy zauważyć niewerbalne sygnały wysyłane przez rozmówcę, mające na celu
podkreślenie wypowiedzi. Kontakt wzrokowy oznacza częste spoglądanie na mówiącego. Uporczywe wpatrywanie się może być
irytujące i może sprawić, że rozmówca będzie czuł się nieswojo.

16
Postawa ciała również stanowi źródło informacji. Jest typowym przykładem sygnału wysyłanego, odbieranego, przetwarzanego
i interpretowanego nieświadomie. Świadomość własnej postawy i interpretacja postawy mówiącego dają słuchaczowi możliwość
wzięcia aktywnego udziału w rozmowie.

Potakiwanie ma niezwykle stymulujący charakter. Skinienia głową oraz wtrąceniu typu „uhm-uhm”, „tak-tak”, etc. demonstrują,
że podążamy w ślad za wypowiedzią i wpływają bardzo zachęcająco na mówiącego. W bardzo wyrazisty sposób wskazują na
zaangażowanie słuchacza w rozmowę.

Badania dowodzą, że stosowanie jedynie tych trzech wyżej wymienionych metod, jest w stanie dostarczyć o 30-40% informacji
więcej o rozmówcy.

Zasada 4 sekund
Słuchacz musi być cierpliwy. Pozwala to mówiącemu na poukładanie myśli, a ponadto uspokaja rozmowę. Niestety, większość
ludzi traktuje każdą pauzę w rozmowie, jako okazję, by wtrącić coś swojego. Oczywiście przerywa to tok myśli rozmówcy
i w efekcie działa jak blokada informacji. Dlatego należy starać się dać mówiącemu czas na dokończenie wypowiedzi. Krótkie,
mniej więcej czterosekundowe przerwy często stymulują rozmówcę do spontanicznego uzupełnienia informacji.

Ważnym elementem aktywnego słuchania są też werbalne umiejętności aktywnego słuchania, do których należą:

Pytania
Istnieją różne rodzaje pytań. Jakość otrzymanej odpowiedzi zależy, od jakości zadanego pytania. Pytania w różnym stopniu
definiują możliwość odpowiedzi. Pytania ograniczające określają ściśle możliwość odpowiedzi. Pytania nieograniczające
pozostawiają rozmówcy nieskrępowane pole odpowiedzi i zapewniają słuchaczowi informacje najwyższej, jakości. Pytania
ograniczające nazywane są zamkniętymi. Pytania nieograniczające to pytania otwarte.

Pytania zamknięte:
• wymagają odpowiedzi TAK lub NIE, np. „Czy napijesz się kawy?”
• wymagają wyboru CZY...CZY, np. „Napijesz się kawy czy herbaty?”
• sugerują, np. „Czy finanse nie są najważniejsze?”.

Pytania zamknięte ograniczają odpowiedź, tym samym nie pozwalają słuchaczowi na uzyskanie wszelkich potrzebnych
informacji. Pozyskanie właściwych informacji przy użyciu tego typu pytań wymaga dużo czasu, a nawet może być niemożliwe,
gdyż takie pytania zniechęcają rozmówcę. Dlatego pytania zamknięte nie powinny być używane, w celu uzyskania informacji.
Natomiast z powodzeniem można je stosować, aby sprawdzić informację lub uzyskać zobowiązanie rozmówcy, gdyż wymagają
zdecydowanej odpowiedzi.
Pytania otwarte zaczynają się od zaimków:, co? kto? jak? gdzie? kiedy? ile? w jaki sposób? itp. Pozwalają rozmówcy udzielić
informacji, które on sam uważa za najbardziej istotne. Pytania otwarte nie zawężają odpowiedzi do takiego stopnia jak pytania
zamknięte.

Podsumowania/streszczenia
Krótkie podsumowanie, streszczenie fragmentów wypowiedzi rozmówcy jest techniką nieco trudniejszą, ale za to bardzo
skuteczną. Podsumowanie może być używane często i będzie efektywne, pod warunkiem przestrzegania określonych zasad.
Skuteczne podsumowanie powinno być:
• wypowiedziane własnymi słowami
• obiektywne
• krótkie
• w forma pytania
• wyrażające treść lub emocje.

17
Parafrazowanie
Parafrazowanie to powtórzenie własnymi słowami tego, co powiedział nasz rozmówca. W parafrazowaniu nie należy
interpretować tego, co się usłyszało. Parafrazując należy użyć własnych słów, ale oddając klimat mówiącego np.:
• o ile dobrze zrozumiałem...
• czy chce Pan powiedzieć że...
• można powiedzieć, że Pani/a odczucia.

Klaryfikacja
Klaryfikacja to powtórzenie własnymi słowami tego, co powiedział nasz rozmówca z wyciagnięciem własnych wniosków.
Klaryfikując należy użyć własnych słów. Klaryfikacja jest bardzo pomocna w sytuacjach, kiedy nie do końca zrozumiemy
wypowiedź rozmówcy, lub gdy podczas wypowiedzi pojawia się wiele wątków i prosimy o wybranie jednego. Klaryfikując
używamy stwierdzeń np.:
• krótko mówiąc oznacza to, że ….
• a więc chodzi o to, że….
• czy mam rację, że Pańskim zdaniem…
• innymi słowy uważa Pan/i, że…
• jeśli dobrze rozumiem, mówi Pan/i, że…

Klaryfikacja, podobnie jak parafraza są odbierane przez rozmówcę, jako wyraz uważnego słuchania, pomagają rozmówcy
uporządkować własną wypowiedź, pozwalają słuchającemu akcentować pewne wątki i w ten sposób wpływać na kierunek dalszej
rozmowy.

Parafrazując, czy klaryfikując skup się na myślach i ich znaczeniu, albo na emocjach i stosunku rozmówcy do omawianego
zagadnienia. Kiedy czujesz, że nie bardzo rozumiesz, to, o czym mówi rozmówca, to nie parafrazuj jego słów, a zapytaj
o wyjaśnienie. Jeśli rozumiesz, o czym mówi rozmówca to jak najbardziej stosuj parafrazę.

18
Warunki zatrudnienia

Chcemy, aby wszystkie warunki Twojej pracy były przez Ciebie dobrze znane, dlatego w tym punkcie zebraliśmy ważne
informacje pod względem formalnym.

Twoje zatrudnienie rozpoczyna się od dnia przylotu na destynację i trwa do dnia wylotu z destynacji. Oznacza to, że przed
rozpoczęciem pracy klubu (15 czerwca) oraz po zakończeniu pracy klubu (6 września) jest kilka dnia na zapoznaniem się
z hotelem/klubem czy posprzątanie po sezonie.

Wybór destynacji, w której będziesz pracować należy do TUI, jednak zawsze staramy się brać preferencje animatorów pod
uwagę. TUI ma także prawo do zmiany destynacji w trakcie trwania umowy.

Wypowiedzenie umowy wynosi cztery tygodnie i jest składane na koniec miesiąca. W przypadku wcześniejszego rozwiązania
umowy przez Ciebie lub z Twojej winy, jesteś zobowiązany do zwrotu kosztów szkolenia w wysokości 500 euro. Rozwiązanie
umowy z Twojej winy może nastąpić w przypadku nie przestrzegania przez Ciebie standardów pracy i jakości, regulaminu klubów
TUI Family Club czy zapisów zawartych w umowie.

Picie alkoholu, palenie papierosów i zażywanie narkotyków jest zabronione – nieprzestrzeganie tych zasad wiąże się
z natychmiastowym wypowiedzeniem umowy i obciążeniem animatora kosztami szkolenia.

W sytuacjach trudnych, nie zależnych od Ciebie (np. problemy zdrowotne, sprawy rodzinne), decyzja o terminie zakończenia
pracy i zwrocie kosztów szkolenia jest rozpatrywana indywidualnie. W takich sytuacjach niezwłocznie należy powiadomić
o zaistniałej sytuacji biuro TUI w Polsce.

Ubezpieczenie:
TUI pokrywa koszt ubezpieczenia społecznego, natomiast nie pokrywa kosztów ubezpieczenia zdrowotnego (kosztów leczenia).
Musisz, na własny koszt, wykupić sobie zagraniczne ubezpieczenie zdrowotne, które pokrywa koszty leczenia w destynacji.
Podpisaną polisę ubezpieczeniowa należy przesłać wraz z podpisaną umową o pracę do TUI AG.

Pamiętaj, że pomimo ciepłego klimatu na destynacji, problemu zdrowotne i tak mogą się przydarzyć. Jeżeli zachorujesz musisz
niezwłocznie powiadomić o tym szefa animacji, a także oddział TUI w Polsce. Wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy
z powodu choroby jest płatne w wysokości 100% normalnego wynagrodzenia przez pierwsze 60 dni. Od 61 dnia wynagrodzenie
wynosi 80%.

Czas pracy:
W każdym tygodniu masz prawo do 1 dnia wolnego, który jest uzgodniony z szefem animacji w hotelu. Pozostałe 6 dni tygodnia
jest dniami pracującymi. Dodatkowo masz prawo do 2 dni urlopu za każdy miesiąc pracy.

Stroje służbowe:
Przypominamy, że Twoim obowiązkiem jest noszenie stroju służbowego, który otrzymujesz od TUI.

19
Jak najlepiej przygotować się do wyjazdu?

Kiedy nadejdzie ciepły czerwiec, będzie to już czas, aby zacząć myśleć o pakowaniu, o tym, co jest potrzebne i niezbędne do
wyjazdu do destynacji. Przed wyjazdem zastosuj się do kilku poniższych praktycznych rad:

1. Sprawdź ważność paszportu (powinien być ważny, co najmniej 6 miesięcy od daty planowanego wyjazdu z danego kraju).
2. Zalecamy wykupienie ubezpieczenia dodatkowego. Pamiętaj, że opieka konsularna nie obejmuje kosztów pomocy
lekarskiej. W przypadku braku ubezpieczenia kosztami leczenia zostaje obciążona osoba, której została udzielona pomoc
lekarska za granicą, a należy pamiętać, że takie koszty są niezwykle wysokie.
3. W przypadku wyjazdu do jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej – należy pozyskać z Narodowego Funduszu
Zdrowia bezpłatną Europejską Kartę Ubezpieczenia Zdrowotnego, uprawniającą do podstawowego leczenia na
terytorium UE (podstawowe leczenie nie obejmuje zabiegów operacyjnych – szczegóły należy sprawdzić pod adresem:
www.nfz.gov.pl).
4. Jeżeli jesteś studentem to zabierz ze sobą kartę Euro 26. Aktualne informacje na temat karty dostępne są pod adresem:
www.euro26.pl.
5. Jeżeli będziesz pracować w kraju, w którym wymagana jest wiza, koniecznie zgłoś się do rezydenta zaraz po przyjeździe
do destynacji, celem omówienia ewentualnej prolongaty wizy czy też dopełnienia obowiązków wizowych na miejscu
w destynacji.
6. Przed wyjazdem do danego kraju zapoznaj się z zasadami życia społecznego, a także zwyczajami panującymi w danym
regionie. To, co dla nas wydaje się normą dla innych narodowości może być zachowaniem obraźliwym lub nie
akceptowalnym.
7. Przygotuj sobie informację na temat kraju, do którego wyjeżdżasz oraz podstawowe zwroty.
8. Zabierz słownik polsko-angielski, gdyż zwłaszcza na początku pracy może być bardzo przydatny.
9. Przed wyjazdem warto przygotować sobie dane ambasady polskiej danego kraju oraz telefony alarmowe kraju,
do którego jedziesz. Zawsze zaraz po przylocie uzyskaj numer komórkowy rezydenta.
10. Zalecamy zabranie ze sobą dodatkowej gotówki lub karty kredytowej.
11. W destynacji warto wykupić lokalny numer telefonu. Połączenia z polskiego numeru, zwłaszcza w Egipcie czy Turcji,
są bardzo drogie.
12. Do swojej animacyjnej walizki zapakuj:
• sportowe obuwie, sandały, czarne buty do show, kolorowe T-shirty, jedną elegancką sukienkę (Panowie koszulę),
bluzę – pod koniec sezonu wieczory są chłodne, okrycie głowy (czapki, chustki)
• leki na przeziębienie, na problemy żołądkowe i na poparzenia słoneczne
• kosmetyki w dużych opakowania oraz koniecznie kremy z wysokim filtrem
13. Warto pamiętać o zabraniu pen-drive, muzyki, filmów, które mogą być pomocne przy prowadzaniu zajęć z dziećmi.
14. Można zabrać także laptopa – jest bardzo przydatny przy komunikowaniu się z bliskimi.

20
Z kim się kontaktować w razie problemów?

Poniżej podajemy kontakty do poszczególnych osób, z którymi możesz się kontaktować w razie pytań lub zaistniałych
problemów.

W każdym hotelu panuje określana hierarchia zgłaszania problemów, która w większości hoteli wygląda następująco:

szef szef animacji manager dyrektor

mini klubu hotelowej hotelu hotelu

Wszelkie problemy możesz również zgłaszać do biura TUI w Polsce. Jednak zawsze najlepiej zwracać się z poszczególnymi
pytaniami od razu do osób odpowiedzialnych za konkretne kwestie. Dlatego informujemy, do kogo należy się zwracać
z poszczególnymi pytaniami:

Jeśli masz pytanie dotyczące:

• programu animacyjnego oraz dnia wolnego
• oczekiwań wobec Twojej pracy i współpracy z animacją hotelową
• miejsca, w którym możesz złożyć materiały, jeśli nie masz możliwości przechowywania ich w mini klubie
• brakujących materiałów, dekoracji, produktów spożywczych potrzebnych do zajęć
• ewentualnych problemów odnośnie współpracy z zespołem animacyjnym
• ewentualnych problemów z zakwaterowaniem
• miejsca i godzin korzystania z drukarki, skanera, ksero
• pralni
Kontaktuj się z szefem animacji hotelowej.

Jeśli masz pytanie dotyczące:

• wszelkich zmian w organizacji mini klubu np. prośbę o dodatkowy sprzęt, meble, sprzątanie (ale nie usterki np. klimatyzacji,
które są zgłaszane do recepcji)
Kontaktuj się z managerem hotelu.

Jeśli masz pytanie dotyczące:

• list przylotowych
• informacji kiedy i gdzie jest spotkanie powitalne dla klientów TUI
• możliwości uczestniczenia w wycieczkach fakultatywnych w czasie dni wolnych
Kontaktuj się z rezydentem.

Jeśli masz pytanie dotyczące:

• miejsca, w którym należy umieścić materiały klubowe po zakończeniu sezonu
• sposobu dostarczenia do biura w Polsce ankiet oraz formularzy
• warunków umowy i współpracy między hotelarzem a TUI
Kontaktuj się z biurem TUI w Polsce: nr telefonu 00 48 506 104 439.

Jeśli masz pytanie dotyczące:

• kwestii związanych z Twoją umową (np. wypowiedzeniem umowy)
Kontaktuj się z przedstawicielem TUI Destination Services, który wysłał umowę.

21
 PROGRAM ANIMACJI
W KLUBACH TUI FAMILY CLUB

22
Program animacji

W tym rozdziale znajdziesz program animacji, tekst piosenki o słoniku Brykuś, przykłady bajek, formularz zgłoszenia do
klubu oraz instrukcję jak stworzyć plan animacji. Program animacji został podzielony na bloki tematyczne, które są ułożone
w kolejności ich ważności. Bloki znajdujące się na początku to najistotniejsze punkty programu, które muszą być przez Ciebie
realizowane, gdyż zostały zakomunikowane naszym klientom w katalogu.

Do bloków tematyczny obowiązkowych należą:

• Zajęcia integracyjne
• Dzień Pirata
• Indiańska przygoda
• Olimpiada sportowa
• Dzień magii i czarów
• Dzień małego Ekologa
• Pidżama party

Bloki tematyczne dodatkowe obejmują:

• Scary night
• Pracowania artystyczna
• Show Day
• Wyprawa w kosmos
• Świat do góry nogami
• Festyn rodzinny
• Nauka języka angielskiego
• Tropikalne Popołudnie
• Bezludna Wyspa

Do każdych zajęć trzeba się przygotować i zabezpieczyć stoły oraz podłogę przed zabrudzeniem. Utrzymuj mini klub w czystości
i porządku, jest to Twoje miejsce pracy. Przed zajęciami należy zrobić listę obecności dzieci, które przyszły na zajęcia.

Pamiętaj, że codziennie wieczorem odbywa się mini disco, podczas którego animatorzy oraz dzieci z całego hotelu bawią się
w rytm międzynarodowych dziecięcych przebojów. Na mini disco pojawia się nasza piosenka klubowa oraz maskotka – słonik
Brykuś. Twoim obowiązkiem jest uczestniczenie w każdym mini disco, poza Twoim dniem wolnym.

Przed spotkaniem informacyjnym z rezydentem i przylotem nowych dzieci poproś rezydenta o listy przylotowe. W miarę
możliwości przybywaj na spotkanie informacyjne z rezydentem. Na spotkaniu przedstaw się, zaproś dzieci do mini klubu oraz
rozdaj rodzicom formularz zgłoszenia do klubu i ankietę satysfakcji, którą rodzicie wypełniają na koniec pobytu. Każdy Klubowicz
otrzymuję także starter. Jeżeli nie masz możliwości pojawić się na spotkaniu powitalnym wszystkie gadżety możesz rozdać
dzieciom, gdy przyjdą na pierwsze zajęcia w mini klubie.

Na końcu tej części przewodnika znajduje się ankieta satysfakcji oraz formularz zgłoszenia do klubu, zapoznaj się z nimi
– będziesz wiedzieć, jakie informacje rodzice muszą uzupełnić w tych dokumentach. W dalszej części znajdziesz również
zilustrowany pakiet startowy dla Klubowicza.

Poniżej zapoznasz się z blokami tematycznymi, grami i zabawami, które razem będziecie wykorzystywać podczas pracy w mini
klubie.

23
ZAJĘCIA INTEGRACYJNE
Zajęcia integracyjne powinny pojawić się na rozpoczęcie każdego tygodnia pracy, tak by dzieci, które dołączyły do klubu też
miały możliwość zapoznania się z klubem i z innymi dziećmi.

Na początku wypełniamy dzieciom paszporty, wstawiamy pieczątki, podpisujemy opaski imionami. Zapoznajemy dzieci
z programem klubu, a przede wszystkim z zasadami. Tego dnia następuje uroczyste, „pasowanie’’ na Klubowicza, stworzenie
regulaminu mini klubu i jego odświętne podpisanie. Taki regulamin tworzymy z dziećmi, aby mogły napisać to, czego oczekują
od kolegów. Podpis może być nie tylko imieniem, ale np. w formie odciśniętej dłoni – znak pozostawiony w mini klubie. Taki
regulamin powinien wisieć na ścianie w klubie w widocznym miejscu.

Zapoznajemy dzieci z piosenkami z mini disco, uczymy się tańczyć do wieczornej zabawy. Organizujemy spacer po hotelu. Należy
zwrócić szczególną uwagę na miejsca, do których w najbliższym czasie będziemy najczęściej przychodzić – gdzie np. będą ukryte
wskazówki w Dniu Pirata – oraz na miejsca, gdzie należy zwrócić uwagę na zachowanie szczególnego bezpieczeństwa np. basen,
koło którego nie wolno biegać.

W trakcie zajęć integracyjnych przeprowadzamy krótki quiz, który będzie połączony z wprowadzeniem do opowiadania o kraju.
Dzieci mogą wykazać się swoją wiedzą o kraju, do którego przyjechały na wakacje. Następnie w interesujący sposób należy
przekazać najbardziej ciekawe dla nich wiadomości np. o miejscach, do których ewentualnie mogą pojechać w czasie pobytu
w kraju lub gdzie już były.

Gry i zabawy integracyjne

1. Maskotka Brykuś
Dzieci siedzą w kręgu, a animator (przebrany za słonika) przedstawia się i pyta kolejne dzieci: „Jestem słonikiem Brykuś
a ty jak masz na imię?”. Wszystkie dzieci przedstawiają się po kolei.
2. Poznajmy się
Dzieci siedzą w kole i rzucają do siebie piłkę. Dziecko, które ją otrzyma, podaje swoje imię i mówi, co lubi robić najbardziej
np. „Mam na imię Julia i lubię rysować”.
3. Zamiana miejsc
Dzieci siedzą w kole, a po środku siada animator i wypowiada na głos zdanie dotyczące uczestników, ich ubioru,
upodobań. Np. „Zamieniają się miejscami osoby, które lubią jeść lody” i te, które uznają, że wypowiedź ich dotyczy,
szybko zamieniają się miejscami z pozostałymi dziećmi. Przy czym osoba ze środka również stara się usiąść w kręgu. Na
środku siada osoba, która nie znalazła miejsca w kole.
4. Poznajmy się
Dzieci siedzą w kole i każde dziecko mówi swoje imię i wiek w jak najbardziej zabawny sposób – grubo, cienko, wspak,
głośno, cicho. Może przy tym tańczyć/skakać/chodzić wspak etc.
5. Kto więcej
Dzieci próbują powiedzieć jak największą ilość imion swoich kolegów, które zapamiętały. Dla utrudnienia animator może
wskazywać dziecko, którego imię dzieci muszą odgadnąć.
6. Portret
Dzieci obrysowują swoje dłonie na papierze i rysują w środku to, jak chcieliby, żeby wyglądała ich ręka (np. może
przypominać dłoń ich bohatera).
7. Zgaduj zgadula
Dzieci siedzą w kole, każde z nich na małej karteczce zapisuje swoje imię, składa karteczkę i kładzie na środku koła.
Następnie po kolei dzieci losują jedną z karteczek i próbują naśladować dziecko, które wylosowali np. fryzurą, postawą
bądź mówiąc zdania takie jak „Osoba, która ma różowe spodnie”.

24
Gry i zabawy bezpieczeństwa
1. Światła/policjant
W tym zadaniu sprawdzamy czy dzieci uważnie obserwują świat, na ile już znają pewne zasady zachowania
bezpieczeństwa i ewentualnie uczymy ich nowych zasad. Najpierw każde z dzieci rysuje swoją własną sygnalizację świetlną
oraz „lizaka” policyjnego. Następnie wszyscy razem powtarzamy, co dane światło znaczy oraz dany znak policjanta (stop/
iść/przygotować się do jazdy). Każde z dzieci po kolei wychodzi przed grupę i pokazuje np. światło zielone – pojedynczy
skok do przodu, światło pomarańczowe – skok w bok itd.
2. Baba Jaga
Ćwiczymy jak bezpiecznie poruszać się w różnych pozycjach np. na czworaka/skacząc do przodu/lajkonikiem. Te sposoby
poruszania się użyjemy w zabawie Baba Jaga Patrzy. Jedno z dzieci staje tyłem na końcu sali/chodnika i liczy na głos „Raz,
Dwa, Trzy Baba Jaga patrzy” i w tym momencie odwraca się do dzieci. W między czasie dzieci starają się jak najszybciej
podejść do Baby Jagi żądanym sposobem chodzenia. Gdy Baba Jaga się odwraca dzieci nie mogą się poruszać, bo
inaczej odpadną. Wygrywa dziecko, które pierwsze dotknie Baby Jagi.
3. Płetwy
Dzieci dostają na nogi płetwy i muszą nauczyć się w nich chodzić, a jak wiemy w płetwach chodzi się tyłem. Na początku
każde z dzieci ma za zadanie przejść określony odcinek prostej. Później można zacząć wprowadzać utrudnienia jak np.
chodzenie wzdłuż ustawionego slalomu. UWAGA! W tym ćwiczeniu nie należy wprowadzać chodzenia na czas – jest to
niebezpieczne.
4. Woda (zajęcia wyłącznie w brodziku)
Tym razem wchodzimy z dziećmi do brodzika. Uczymy ich jak swobodnie czuć się w wodzie. Może być to seria zabaw
takich jak robienie motorówki pod wodą, próba, kto najbardziej ochlapie kolegów oraz animatora. Zadanie to ma na
celu pomóc dzieciom obyć się z wodą, aby przestały bać się patrzeć pod wodą oraz swobodnie czuły się w towarzystwie
kolegów.
5. Pływanie (zajęcia wyłącznie w brodziku)
Do tego zadania bierzemy dmuchane koła i ustawiamy dzieci odpowiednio w parze dobierając dzieci o podobnym
wzroście. Następnie jeden z partnerów kładzie się na dmuchanym kole, a drugi stara się przemieścić określony dystans
pchając kolegę. Do tej zabawy można zaangażować dzieci duże, pływające, które zamiast iść muszą np. płynąć z kolegą na
kole.

Quiz o kraju – gry informacyjne

1. Prawda czy fałsz
Animator mówi pewne zdania na temat kraju, w którym się znajduje i dzieci mówią czy to „prawda” czy „fałsz”. Jeżeli
powiedzą nieprawidłowo to muszą wykonać jakieś ćwiczenie np. przysiady, podskoki. Gdy powiedzą „fałsz”, muszą
poprawić zdanie tak by było prawdziwe.
2. Malowanie flagi
Dzieci mają za zadanie namalować flagę kraju, w którym spędzają wakacje. Można to wykonać na połowie kartki A4 –
najlepiej kredkami bądź z kawałeczków papieru kolorowego (tzw. wyrywanka). Kiedy skończą animatorzy mocują flagę np.
na słomkach za pomocą spinaczy.
3. Malowanie mapy
Zabawa jest bardziej przeznaczona dla dzieci dużych i można ją wykonać na dwa sposoby – przy mniejszej grupie dzieci,
wszyscy razem mogą rysować jedną mapę, przy większej – każdy z osobna własną. Na mapie dzieci zaznaczają hotel,
w którym są oraz rysują drogi do miejsc, które chciałyby zobaczyć.

DZIEŃ PIRATA
Wprowadzamy dzieci w dzień pirata opowiadając historię o piratach, którzy schowali skarb. Piractwo istniało od początków
komunikacji morskiej. Rozkwit piractwa przypadł na okres, kiedy różni awanturnicy atakowali hiszpańskie statki przewożące złoto
i srebro do ojczyzny. Opowieści o piratach charakteryzują się specyficzną atmosferą, z powtarzającymi się wątkami hiszpańskich
galeonów, ukrytych skarbów, do których prowadzi tajemnicza mapa, rafy koralowe, dzikie dżungle Karaibów, czarna flaga

25
z namalowaną białą czaszką i piszczelami. Charakterystyczne elementy każdego pirata: czapka piracka z czaszką, papuga,
drewniana noga, opaska na oko, kolczyk w uchu, hak w ręku, luneta, zarost, tatuaże, bluzka w paski, mapa, flaga, skarb. Możemy
zaproponować dzieciom stworzenie własnej opowieści o piratach. Musimy pamiętać jednak, aby w tej opowieści znalazł się
też słoń Brykuś, bo to on jest towarzyszem naszych gier i zabaw w klubie. Dlatego też wspominamy o tym, że to właśnie nasz
słonik jest słynnym piratem, który schował dla nas wspaniały skarb. Słonikowi bardzo zależy na powodzeniu naszej misji, dlatego
zostawił nam najróżniejsze wskazówki jak dotrzeć do miejsca schowania skarbu. Aby jednak dostąpić zaszczytu uczestniczenia
w poszukiwaniach, należy przeobrazić się w prawdziwego pirata. Zaczynamy, więc od pytań, czym charakteryzuje się każdy pirat,
jakie musi spełniać wymagania – będzie to quiz, który ma być już dla naszych podopiecznych pewnego rodzaju sprawdzeniem –
pierwsze ćwiczenie. W ten sposób naprowadzimy również dzieci na to, w jaki sposób zmienią się w prawdziwych piratów.

Jak przeobrazić dzieci w piratów?

1. Przepaska
Bierzemy zwykłe prześcieradło i tniemy na paski o szerokości około 5 cm i długości około 30-40 cm (zależy od dziecka).
Następnie dzieci na paskach malują różne elementy pirackie (np. trupią czaszkę) oraz piszą swoje wymyślone pirackie
imię.
2. Oko
Dzieci wycinają z czarnego papieru kółka i przyklejają na tasiemkę. Następnie taki zestaw mocujemy im na jednym oku.
Można to ewentualnie zastąpić namalowanym na oku czarnym kółkiem farbkami do twarzy.
3. Tatuaże
Farbkami do twarzy malujemy dzieciom tatuaże na rękach, np. trupią czaszkę, blizny.
4. Mapa
Na większym kawałku prześcieradła wszystkie dzieci tworzą piracką flagę, wspólnie rysują czaszki, statki. Dzięki temu uczą
się współpracy i wspólnego działania w grupie.
5. Rysowanie pirata
Cechy charakterystyczne, ważne, aby dzieciom zaprezentować pozytywny wizerunek pirata. Animator może narysować
postać, a dzieci kolejno dorysowują charakterystyczne cechy pirata: czapka piracka, papuga, drewniana noga, opaska na
oko, kolczyk w uchu, hak w ręku, luneta, zarost, tatuaż, bluzka w paski, mapa, flaga, skarb.

Następnie wyruszamy na poszukiwanie skarbów.

Dla maluchów: Aby ułatwić zabawę małym dzieciom, zamiast mapy, umieszczamy w poszczególnych miejscach czerwone
wstążki. Muszą być one od siebie w niedużej odległości, ale nie od razu zauważalne. W miejscach tych dzieci muszą znaleźć
karteczki z zadaniami.
Dla starszaków: Aby dzieciom starszym zabawę urozmaicić, będą one musiały najpierw odnaleźć mapę na terenie mini klubu.
Gdy ją znajdą muszą udać się do kolejnych miejsc oznaczonych poszczególnymi numerami na mapie. W miejscach tych dzieci
muszą znaleźć karteczki z zadaniami.
Dla obu grup: Zadania mogą być fizyczne jak i gry zespołowe.

Gry i zabawy
1. Slalom
Rozstawiamy w rządku kręgle. Dzieci muszą udowodnić, że potrafią chodzić tak jak piraci, na jednej nodze tylko tym
razem muszą drogę przeskoczyć. Na jednej nodze przeskakują w tę i z powrotem ustawiony slalom.
2. Grrr…
Prawdziwy pirat potrafi wydawać charakterystyczne dźwięki. Dzieci muszą jak najgłośniej krzyczeć i wydawać dźwięki takie
jak piraci.
3. Papuga
Domeną każdego pirata jest papuga, a ta jak wiemy powtarza wszystko, co usłyszy. Dzieci będą musiały powtarzać
wszystko, co zobaczą. Animator pokazuje po kolei figury.

26
 4. Pływanie (do wykonania na plaży)
Będąc na statku na pewno trzeba umieć pływać. Dzieci kładą się na plaży i próbują „przepłynąć” odległość około 3-4
metrów.
5. Statek
W brodziku umieszczamy materac/koło. Jedno/kilkoro (zależy od ilości) dzieci są piratami i bronią swoje statku, a inne
próbują go zdobyć. Dziecko „nie pirat”, dotknięte przez pirata, przechodzi na stronę piracką. Zabawa kończy się, gdy
któreś z dzieci dotrze do materaca.
6. Połów skarbów
Dzieci muszą się wykazać umiejętnością wydobywania skarbów z trudno dostępnych miejsc. Z brodzika wydobywają łyżki,
które zostały w nim rozrzucone.
7. Wężyk (do wykonania na plaży)
Piraci muszą umieć współpracować. Dzieci klęczą jedno za drugim i łapią osobę przed sobą za kostki. Tworzą w ten
sposób wężyka. W takiej pozycji muszą przejść do mety – około 10 metrów. Przy czym chodzenie polega na tym, że
w tym samym momencie wszystkie dzieci przesuwają tą samą nogę (animator może pomóc mówiąc np. „Lewa, Prawa,
Lewa…itd.”).

Ostatni punkt na mapie ma oznaczać miejsce gdzie schowany jest skarb. Aby jednak dzieci skarb znalazły muszą podsumować
dzień i udowodnić na koniec, że rzeczywiście stały się piratami. Jako dodatkową nagrodę przynosimy owoce z kuchni i wszyscy
razem jemy ucztę piracką (zapraszamy rodziców piratów na tę ucztę).

UWAGA! Wcześniej przygotowujmy karteczki z zadaniami, skarb, mapę terenu, owoce!

INDIAŃSKA PRZYGODA
Jest to dzień, na podobnej zasadzie jak Dzień Pirata – połączenie zabawy, gier, nauki oraz sportu. Jedną z różnic jest podzielenie
dzieci na 2 grupy: Wielkiej Siostry i Wielkiego Brata (nazwy dzieci mogą wymyślać same). Po dokonaniu podziału na dwie grupy
rozpoczynamy zajęcia od wprowadzenia dzieci w historię o Indianach.

Następnie informujemy dzieci, że słoń Brykuś razem ze swoim przyjacielem z dalekiego wschodu – Zwinnym Jastrzębiem mają
dla nas misję. Jaką – tego dowiedzą się dzieci, które staną się prawdziwymi Indianami.

Jak przeobrazić dzieci w Indian?

1. Pióropusz
Dzień wcześniej przygotowujemy wycięte z białego brystolu paski o szerokości około 5 cm. Pasków musi być tyle ile
dzieci. Kiedy dzieci przychodzą do mini klubu każdemu dopasowujemy pasek do głowy, tak żeby łatwo go założyć
i zdjąć i spinamy spinaczami, tworząc obręcz. Następnie każde z dzieci wycina liście z papierów kolorowych, przypina lub
przykleja je do paska i tworzy swój własny indiański pióropusz.
2. Biżuteria
Każdy Indianin obowiązkowo musi posiadać wisiory. Przygotowujemy sznurek, nożyczki oraz kolorowe słomki. Dzieci tną
kolorowe słomki na jak najwięcej kawałeczków, a następnie nawlekają je na sznurki, tworząc różnej długości biżuterię na
szyje bądź też na rękę.
3. Strój
Tradycyjnym strojem indiańskim są skórzane spódniczki. Robimy spódniczki z toreb plastikowych (worków na śmieci),
dzieląc worek na pół i przewieszając przez tasiemkę, która będzie naszą formą paska/zapięcia. Dzieci tak przygotowaną
spódniczkę, tną na paseczki, tworząc zwiewną sukienkę. Ze względu na bogatą gamę barw w kulturze indiańskiej, dzieci
powinny wyciąć z papierów kolorowych najróżniejsze kwiatki i liście i udekorować swoją spódniczkę.
4. Makijaż
Indianie niegdyś idąc na wojnę malowali twarz i ciało w najróżniejsze wzory. Każde dziecko będzie musiało wybrać sobie
indiańskie imię – może malunek będzie jego odzwierciedleniem.

27
Informujemy dzieci, że słonik Brykuś razem ze Zwinnym Jastrzębiem zostawili dla nas wiadomość na terenie mini klubu.
W wiadomości tej nasi przyjaciele przekazują nam, że porwano ich braci z plemienia i proszą was o pomoc w ich odnalezieniu.
Zostali porwani przez złego szamana Czerwoną Twarz. Po drodze zostawili szereg wiadomości, zadań i wskazówek, które pozwolą
Wam ich odnaleźć.

W czasie poszukiwań muszą nam cały czas towarzyszyć okrzyki indiańskie. Na koniec docieramy do upragnionego celu i tu
niespodzianka. Bowiem dojścia do skarbu i przyjaciół broni Czerwona Twarz, z którym musimy się zmierzyć. Postawi on szereg
pytań dotyczących gier, zabaw i tego, co dzieci usłyszały o Indianach tego dnia. Dopiero, kiedy dzieci odpowiedzą na zadane
pytania podda się. Wcześniej należy odpowiednio przygotować Czerwoną Twarz do wytypowania zwycięskiej grupy.

Porwani przyjaciele to nie, kto inni jak kilkoro rodziców dzieci, przywiązanych do krzesełek. Jako nagrodę dzieci odkrywają skarb
słonika Brykuś oraz ucztę z owoców i soków. A grupa zwycięzców śpiewa pieśń indiańską na cześć pokonanych w boju.

UWAGA! Wcześniej musimy przygotować karteczki z zadaniami, skarb, mapę terenu, owoce oraz KONIECZNIE musimy uzgodnić
z rodzicami, którzy są w stanie i chętni w pomocy w zabawie.

Gry i zabawy
1. Imię
Każde z dzieci powinno stworzyć sobie indiańskie imię. Najłatwiej, jeżeli będzie to połączenie dwóch trzonów – koloru
lub cechy z nazwą zwierzęcia, rośliny lub zjawiska atmosferycznego. Imiona nie powinny być za trudne, bowiem kolejnym
zadaniem jest imitacja gry w kalambury. Każde z dzieci wymyśliwszy sobie imię będzie musiało je zaprezentować reszcie
grupy, tak, aby koledzy je odgadli.
2. Okrzyk wojenny
W indiańskiej kulturze, tradycyjny wojenny okrzyk połączony jest z przykładaniem i odkładaniem dłoni do ust. Zadanie
polega na tym, by każde z dzieci w taki sposób właśnie mówiło jakieś słowo. Inne dzieci muszą to słowo zgadnąć.
3. Totem
Każde z dzieci przyjmuje jakąś pozycję i inni zgadują, co chce im przekazać np. zwierzę. Druga propozycja to podział
grupy na mniejsze podgrupy, w których dzieci mogą stworzyć jedną wielką rzeźbę, ale stojąc obok siebie. Może być to coś
konkretnego, jakiś napis gdzie każde z dzieci to jakaś literka, bądź coś całkiem abstrakcyjnego.
4. Jazda konna
Indianie muszą bardzo dobrze jeździć na koniach, dlatego nasze skarby także muszą wykazać się taką umiejętnością.
Każdy z nich musi przejechać na „niewidzialnym” koniu od jednego punktu do drugiego.
5. Nauka indiańskiego tańca
Wykonywanie tańca z prośbą np. o deszcz, o słońce, o wiatr. Może być to taniec, którego nauczy Wielki Wódz lub któryś z
Indian.
6. Pieśń zwycięzców
Zachęcamy grupy do ułożenia pieśni zwycięzców, humorystycznej z wesołymi elementami.

28
OLIMPIADA SPORTOWA
Podczas porannych zajęć zapoznajemy dzieci, czym jest Olimpiada.

Olimpiada to okres pomiędzy dwoma następującymi po sobie igrzyskami. Zazwyczaj trwał 4 lata. Co tyle lat odbywały
się starożytne igrzyska w Olimpii i właśnie stąd wywodzi się nazwa tego okresu. Najbardziej znany ze wszystkich symboli
olimpijskich – flaga olimpijska – odzwierciedla ideały Pierre de Coubertin – twórcy nowożytnych igrzysk. Pięć różnokolorowych
przecinających się kół symbolizuje zarazem różnorodność oraz jedność ludzi zamieszkujących Ziemię. Poszczególne kolory
symbolizują kontynenty:
• niebieski – Europę,
• czarny – Afrykę,
• czerwony – Amerykę,
• żółty – Azję,
• zielony – Australię.
Koła oznaczają też pięć dyscyplin sportowych w starożytności. Oficjalnym mottem igrzysk jest łacińskie zdanie: „Najważniejszą
rzeczą w igrzyskach olimpijskich jest nie zwyciężyć, ale wziąć w nich udział, podobnie jak w życiu nie jest ważne triumfować, ale
zmagać się z organizmem”.

Zapoznajemy dzieci z symbolami olimpijskimi. Możemy wykonać własną flagę, malując na płótnie symbol olimpiady oraz
odbijamy swoje ręce obok. Rozmawiamy, jakie są konkurencje sportowe. Możemy wykonać rysunki swoich ulubionych dyscyplin.
Po podziale na drużyny malujemy charakterystyczne symbole dla danej drużyny albo robimy bandamy. Możemy zrobić jeden
znicz olimpijski z brystolu i krepiny. Możemy przygotować swoje własne medale.
Rozmawiamy z dziećmi na temat gry fair play, – co to znaczy. Mówimy, że się dopingujemy, nie wyśmiewamy, nagradzamy
oklaskami, pozytywnymi okrzykami. Uprzednio przed przeprowadzeniem zawodów sportowych musimy sprawdzić teren czy jest
bezpiecznie, czy zawody możemy przeprowadzić na piasku lub trawie czy jest osłonięte przed słońcem.

Zanim zaczniemy zabawy dzieci muszą złożyć oficjalną przysięgę Olimpijską: „W imieniu wszystkich zawodników ślubuję:
respektować zasady obowiązujące w sporcie, przestrzegać zasady szlachetnej rywalizacji i zawsze postępować zgodnie
z duchem fair play; wszystkie dążenia, umiejętności, talent i siły woli poświęcić osiągnięciu najlepszego wyniku sportowego bez
żadnego dopingu.”

Gdy już się przygotujemy, udajemy się z dziećmi w podróż po hotelu od konkretnego punktu do punktu w celu wykonania
poszczególnych zadań. Większość zadań przystosowana jest do wykonania na plaży, w brodziku oraz w mini klubie, który jest
ostatnim miejscem. Należy tak ułożyć trasę by dzieci się nie nudziły i po drodze miały jak najwięcej zabawy.

Jeżeli to możliwe to po mini disco robimy oficjalne wręczenie dyplomów dla wszystkich dzieci za udział w Dniu Olimpijskim.
W razie, gdy nie będziemy mogli przeprowadzić dekoracji na scenie można zorganizować ją przed mini disco w mini klubie.

29
Gry i zabawy
1. Pływanie (do wykonania na plaży)
Dzieci kładą się na plaży i próbują „przepłynąć” odległość około 3-4 metrów.
2. Pod wodą (należy umieć również mówić pod wodą)
Dzieci dostają po kolei słowa do powiedzenia pod wodą (brodzik).
3. Pod wodą (należy umieć patrzeć pod wodą)
Po kolei pokazujemy dzieciom kilka palców pod wodą – muszą pod wodą otworzyć oczy i policzyć palce.
4. Gąbka (należy na pewno umieć trafiać do celu)
Bierzemy kubełek, stawiamy na brzegu brodziku, dziecko staje w wodzie w odpowiedniej odległości od brzegu. Dostaje
do ręki gąbkę, moczy ją w wodzie i stara się trafić do kubełka.
5. Odwaga
Stajemy w wodzie (w brodziku) z obręczą hula hop w ręku. Dzieci są na brzegu. Za zadanie mają wskoczenie do wody
w obręcz, którą trzymamy poziomo.
6. Buciki
Robimy wyścigi bucików – kładziemy na plaży w rządku wszystkie klapki/buty. Dzieci mają za zadanie przekładać po kolei
swoje klapki z końca na początek. Celem jest dotarcie jak najszybciej do mety.
7. Jajka
Tę grę najlepiej przeprowadzić na plaży. Każda z drużyn staje w rządku naprzeciwko siebie, a pomiędzy sobą zostawiają
pole gry. Następnie wybieramy po jednym zawodniku z każdej drużyny i ustawiamy tak dobraną parę naprzeciwko siebie
(na polu gry) w bardzo małej odległości. Zabawa polega na rzucaniu do siebie jajkiem, tak, aby się nie zbiło – jedno jajko
na parę. Żeby utrudnić zabawę, po każdym rzucie animator gwiżdże w gwizdek – na ten znak każdy z zawodników musi
wykonać jeden krok do tyłu. Należy uprzedzić, że przegrywa ten zawodnik, który nie złapie jajka – obowiązuje jednak
sposób rzucania paraboliczny – bez rzucania od razu w piasek lub pod nogi przeciwnika. Wygrywa ta drużyna, która straci
mniej jajek. Jajko możemy zastąpić piłką i wtedy zabawę przeprowadzamy na trawie.
8. Wyścigi w workach
Do tej gry potrzebujemy worki na śmieci oraz dwa pachołki. Drużyny stają w rządkach obok siebie. Naprzeciwko każdej
drużyny, w tej samej odległości (około 4-5 metrów), umieszczamy pachołek/donicę. Dzieci startują parami. Zadanie polega
na doskoczeniu do słupka, okrążeniu go i wróceniu również skacząc w worku na śmieci. Wygrywa drużyna, której więcej
zawodników wygra. Najlepiej zorganizować to na plaży bądź na trawie.
9. Podaj dalej
Dzieci stają w kole na przemian (drużyna biała/czerwona/biała/czerwona). W środku koła staje animator. Jedno z dzieci
dostaje do ręki piłkę/ringo etc. Na gwizdek animatora zaczynają podawać sobie przedmiot. Podają do momentu kolejnego
gwizdnięcia – wtedy zatrzymują przekazywanie obiektu – osoba, która ma go w ręku odpada. Zabawa trwa do wyłonienia
zwycięzcy – ta drużyna dostaje punkt.
10. Wężyk
Drużyny stają w rządkach obok siebie. Przed każdą z drużyn w tej samej odległości kładziemy szarfę (około 3 metrów).
Dzieci podnoszą ręce do góry, pierwsze dziecko dostaje do ręki obiekt (piłka/ringo etc.). Zabawa polega na podawaniu
obiektu górą, do tyłu, aż do ostatniego dziecka. Gdy to otrzyma obiekt, biegnie do przodu i znowu podaje dalej – zabawa
trwa do momentu aż jedna z drużyn dotrze to „mety”. Zabawę można przeprowadzać na kilka sposobów – można np.
podawać dołem, pomiędzy nogami.
11. Kto pierwszy ten lepszy
Drużyny stoją obok siebie, ale w ten sposób, że każdy z zawodników stoi plecami do przeciwnika w odległości około
50 cm. Dzieci stoją w rozkroku. Pomiędzy nimi stoi kręgiel. Na gwizdek animatora dzieci próbują jak najszybciej chwycić
kręgiel. Punkt zdobywa drużyna, która zdobędzie więcej kręgli.
12. Piłeczka
Drużyny ustawiamy obok siebie w rzędzie. W odległości około 7-8 metrów, kładziemy przed nimi pachołek. Każda
drużyna dostaje łyżeczkę i piłeczkę ping-pongową/jajko. Na gwizdek animatora zaczynają iść do pachołka z łyżeczką
w ręku i umieszczonym na niej jajkiem. Dochodzą do pachołka, okrążają go, wracają i przekazują łyżeczkę kolejnemu
zawodnikowi. Punkt zdobywa drużyna, której ostatni zawodnik będzie szybszy.

30
 13. Przedmioty
Wybieramy po 4 zawodników z każdej drużyny i sadzamy ich na 8 krzesłach ustawionych w rzędzie. Zabawa polega
na znalezieniu konkretnej rzeczy. Animator mówi np. „Chcę żebyście przynieśli biały kwiatek” i dzieci muszą przynieść
biały kwiatek, a następnie wrócić na krzesło. Za każdym razem znika jednak jedno z nich. Wygrywa drużyna, której
zawodnik usiądzie na ostatnim krześle. UWAGA! Pamiętajmy by przedmioty, których oczekujemy były możliwe i łatwe do
znalezienia.
14. Przekładanie szarfy
Organizujemy dzieciom dwa tory przeszkód. Każda z drużyn staję w rządku przed swoim torem. Pierwsze z dzieci zakłada
szarfę. Na gwizdek zaczynamy zawody – dziecko musi przebiec tor przeszkód, wrócić do swojej drużyny i przekazać
następnemu zawodnikowi szarfę. Zabawa kończy się w momencie, gdy ostatni zawodnik wykona zadanie.
15. Skakanka
Zabawa typowo sportowa. Wybieramy po jednym zawodniku z drużyny i dajemy wybrańcowi skakankę. Na gwizdek
zawodnicy zaczynają skakać. Wygrywa dziecko, które dłużej będzie skakało.
16. Gry i zabawy z rodzicami
Rywalizacja i gry “dzieci vs. rodzice”, wieczorne klasyczne podchody, kalambury z rodzicami, familiada, tabu, postaw na
milion.

DZIEŃ MAGII I CZARÓW

Materiały potrzebne do dnia magii i czarów: bibuły, kredki, cekiny, wszystko, co możemy użyć do stworzenia magicznego
kapelusza. Na stoliczkach przygotowane są rekwizyty do wróżenia, takie jak: miska z wodą, moneta lub coś większego, czego
dziecko nie połknie, korona z papieru, książka, czerwone serce wycięte z tektury, plastikowe rurki do picia i pojemniki z wodą
wymieszane z mydłem, papierowe talerzyki, mapa Polski, lalka, cukierek (może być osobiście wykonany przez dzieci), grzebień,
kwiatuszek, dla dzieciaków, napisy z nazwami kwiatów.

Przygotowujemy z dziećmi materiały potrzebne do wróżb oraz kapelusza – każdy mały czarodziej ma mieć specjalny kapelusz.
Nasz magiczny dzień zaczynamy od wróżb.

Wróżby
1. Moneta w studni
Na środku sali stoi miska z wodą. Każde dziecko otrzymuje monetę lub coś pełniące funkcję monety i wypowiadając
zaklęcie:
Hokus-pokus, czary mary,
Aby wróżby się spełniły, złóżmy dary.

Wrzuca monetę do miski. Rzut odbywa się przez lewe ramię. Czyja moneta wpadnie do wody ten ma szanse, aby jego
życzenia się spełniły.
2. Mydlane bańki
Dzieci otrzymują plastikowe rurki i pojemniki z mydlaną wodą do robienia baniek. Kto zrobi największą bańkę, ten będzie
się najlepiej uczył w szkole.
3. Mowa kwiatów, zwierząt w zależności od rysunków
Dzieci losują karteczki, na których wypisane są nazwy wybranych kwiatów (dla młodszych dzieci możemy narysować
zwierzaki, symbole). Odczytuje się, jako przepowiednie np.:
• fale – będziesz świetnym pływakiem
• słonik – Brykuś bardzo Cię lubi
• słoneczko – piękna pogoda na wakacjach
4. Kim będę w przyszłości
Dzieci ustawiają się przed wybranym przez siebie talerzem, a symbol znajdujący się pod nim to przepowiednia
przyszłości:

31
 • lalka – tancerz
• mapa – podróżnik
• książka – uczony
• cukierek – słodkie życie
• grzebień – fryzjer
• kwiatek – ogrodnik
5. Przyszłość
Uczestnicy wybierają po jednym losie i odczytują po rozwinięciu wróżby, co ich czeka w najbliższej przyszłości:
• mrówka – czeka Cię pracowity rok z sukcesami
• mleko – czeka Cię dobrobyt
• pieniądz – wygrasz na loterii
• książka – doskonałe wyniki w pracy
• serce – czeka Cię miłość i szczęście
• korona – czekają Cię pochwały i nagrody
• słońce – zyskasz sławę i popularność

Gry i zabawy
1. Woskowe figury
Zabawa ruchowa przy muzyce – reagowanie na przerwę w muzyce.
2. Czarodziejska chusta
Animator przygotowuje 4-5 rekwizytów np.: misia, samochód, piłeczkę, lalkę oraz dużą „czarodziejską” chustę. Wszyscy
uczestnicy siadają w kręgu, a animator prezentuje dzieciom rekwizyty. Wszystkie przedmioty kładziemy po kolei przed
sobą, teraz należy je przykryć chustą i poprosić dzieci, aby wyciągnęły ręce i pomogły w czarowaniu np. słowami: „czary
mary, hokus pokus, bim bala bim”. Oczywiście osoba prowadząca zgrabnie ściąga chustkę wraz z jednym przedmiotem
w niej ukrytym. Teraz zadajemy dzieciom pytanie o to, jaki przedmiot zniknął? Gdy dzieci odgadną, prowadzący musi
wytrząsnąć ten przedmiot z „czarodziejskiej chusty” słowami: „Zobaczmy czy lalka skryła się w naszej czarodziejskiej
chuście”. Pamiętajmy, że podczas tej zabawy ważne jest wprowadzenie nastroju pełnego tajemnicy, przedmiotów nie
należy wprowadzać zbyt wiele, bo większej ilości dzieci mogą nie zapamiętać. Zabawę powtarzamy 3-4 razy.
3. Tajemniczy woreczek
Do zabawy potrzebne są nam dwa woreczki (mogą być również papierowe torby). Do jednego worka wrzucamy ok.
20 drobnych przedmiotów np. klocek, jabłko, szczoteczkę do zębów, grzebień, itp. Wybieramy spośród dzieci 3-4
uczestników, którzy odwracają się. Na miejscu zostawiamy jedną osobę, której zawiązujemy oczy i prosimy o wyciągnięcie
z torby przedmiotu, który za pomocą dotyku musi rozpoznać i nazwać. Nierozpoznane przedmioty lądują w drugim
woreczku. Potem prosimy kolejną osobę i zabawę powtarzamy. Wygrywa ten uczestnik, który rozpozna najwięcej
przedmiotów.
4. Zabawa z magicznym pudłem
Do tej zabawy potrzebujemy pudełka z podwójnym dnem. Wykonanie takiego pudła jest bezproblemowe natomiast
warunkiem koniecznym jest tajemnica przed dziećmi. Dzieci siadają w kręgu i powtarzają za animatorem czarodziejskie
zaklęcie:

„Czary – mary, czary – mary,

huuuuu, huuuuu,
czary – mary, czary – mary,
huuuuu, huuuuu,
Hokus – pokus, Hokus – pokus,
krzy – krzy, krzy – krzy,
abra – kadabra, abra – kadabra,
huuuuu, huuuuu,

32
 Po zakończonym zaklęciu magiczne pudło otwiera się, a animator pokazuje, że jest puste. Nagle wysypują się z niego
cukierki, ciasteczka, wszystko, co nam może zaoferować kuchnia.

Poniżej przedstawiamy kilka eksperymentów, które można wykorzystać podczas Dnia Magii. Najlepiej jest, gdy każde dziecko
może samo doświadczyć wykonywanych eksperymentów.

1. Fontanna z rurki
Do doświadczenia potrzebna jest nam zaginana rurka do napoi, szklanka, wiaderko lub inne większe naczynie. Do
szklanki nalewamy wody, wkładamy do niej słomkę tą krótszą częścią gdzie jest harmonijka i zatykamy palcem, tą część,
która wystaje. Następnie wyjmujemy tak zatkaną rurkę, zamieniamy stronami i wkładamy z powrotem do szklanki,
aby dłuższa część była w szklance, a krótka wystawała na zewnątrz skierowana do głębszego naczynia. Powstanie nam
ciśnienie i woda będzie się przelewać samoistnie ze szklanki do naczynia, tak jakby leciała z kraniku.
2. Pomarańcze
Do doświadczenia potrzebne są nam dwie pomarańcze oraz wiaderko lub głębokie naczynie z wodą. Jedną z pomarańczy
obieramy ze skórki, a drugą zostawiamy w skórze. Doświadczenie będzie polegało na tym, aby się dowiedzieć, która
z pomarańczy utonie, a która będzie pływać. Okaże się, że pływać będzie ta w skórce, dlatego, że skóra jest jak kamizelka
wodoodporna i pomarańcza się nie zatapia, gdyż pomiędzy skórką a nią znajduje się powietrze.
3. Młynek z puszki – motorek
Do tego doświadczenia będzie nam potrzebna pusta puszka po napoju, nitka, głębokie naczynie z wodą, gwóźdź. Pustą
puszkę po napoju gazowanym, dziurawimy u spodu, robiąc dwie dziurki na przeciw siebie. Następnie zawiązujemy
nitkę na zawleczce od otwierania puszki i zanurzamy ją w naczyniu z wodą. Później powoli wyjmujemy i mamy motorek
z puszki. Puszka będzie się kręcić wokół własnej osi, wylewając wodę przez dziurki.
4. Jajko i sól
Do doświadczenia potrzebne nam jest głębokie naczynie z wodą, sól, łyżka, jajko. Wpierw do naczynia napełnione
wodą wkładamy jajko. Ono tonie, bo jest cięższe od wody. Następnie dodajemy soli do tego naczynia i ją rozpuszczamy.
Ponownie wkładamy jajko, które tym razem nie tonie. Stężenie soli w wodzie wypiera ciężkie jajko do góry.
5. Kolor wypływa, czarny przegrywa
Do doświadczenia będą nam potrzebne cztery szklanki lub przezroczyste kubki plastikowe z wodą, farby akwarelowe,
słomka, kostki lodu, gorąca woda, woda w temperaturze pokojowej. My wiemy, że w pierwszej szklance jest woda
z dodatkiem kostek lodu, (więc jest chłodniejsza od całej reszty), w drugiej szklance jest woda o temperaturze pokojowej,
trzecia i czwarta szklanka są napełnione wodą gorącą. Do pierwszej szklanki wpuszczamy czarną farbę, druga szklanka
zostaje czysta, do trzeciej wpuszczamy czerwoną farbę a do czwartej niebieską farbę. Następnie sprawdzamy czy
wszystkie farby wpuszczone do szklanki z bezbarwną wodą toną czy wypływają na górę. Zanurzamy po kolei najpierw
w wodzie zabarwionej na czerwono rurkę, zatykamy jej wystającą końcówkę i przenosimy do naczynia z czystą wodą.
Wpuszczamy te krople i patrzymy, co się dzieje. Woda czerwona wypływa na górę, to samo robimy z wodą niebieską, ona
też nam wypłynie. Czas na wodę z czarną farbą. Krople wpuszczone do naczynia z bezbarwną wodą będą opadały na
dół. Możemy podpytać dzieci, czemu tak się dzieje. Dopiero po ich odpowiedziach wyjaśniamy, że ciepła kolorowa woda
będzie się unosić, bo jest lżejsza od wody w pokojowej temperaturze.
6. Cola i Mentosy
Potrzebne nam będzie: butelka 0,5 litrowej coli oraz dropsy Mentos. Mentosa wrzucamy do butelki coli i powstaje nam
„wulkan”. Cola się pieni i potrafi wystrzelić do góry. Jest to reakcja cukru na napój. Resztę Mentosów można zjeść J .

DZIEŃ MAŁEGO EKOLOGA

Podczas wakacji uczymy dzieci poprawnego zachowania proekologicznego, takich jak oszczędzanie wody (np. przy myciu zębów),
oszczędzanie energii (gaszenie niepotrzebnego światła), dbanie o drzewa (oszczędzanie papieru, np. malowanie po dwóch
stronach), zachęcamy do spacerów, wyjazdów rowerowych i przede wszystkich uczymy dzieci recyclingu. W klubie umieszczamy
cztery oznaczone kosze na śmieci (niebieski na papier, zielony na szkło, czerwony na plastik, biały na resztę odpadków). Koszami
mogą być np. kartony, ozdobione i opisane przez dzieci.

33
Rano podczas zajęć opowiadamy dzieciom, co to jest:
• zanieczyszczenie środowiska
• ocieplenie klimatu
• recycling

Każde dziecko przygotowuje swój „dekalog ekologa”, w którym rysuje symbole i czynności, które będzie robić, aby ochronić
nasze środowisko naturalne ( jest to forma obrazkowa, bądź pisana dla starszych dzieci). Następnie dzielimy dzieci na dwie
drużyny, każda otrzymuje cztery kartonowe kontenery na śmieci (niebieski, czerwony, zielony i biały). Każda drużyna podczas
podchodów ma za zadanie zebrać pogubione śmieci na terenie hotelu (są to wycięte obrazki) przy każdej z sześciu stacji
z odpadem czekają na nich pytania:
1. Do którego kontenera należy wrzucać:
a. Szkło
b. Plastik
c. Makulaturę
d. Inne odpady
2. Co to jest efekt cieplarniany?
3. Z czego produkuje się papier?
4. Gdzie należy wyrzucać odpady elektroniczne?
5. Jakie źródło naturalne jest najcenniejsze w Afryce?
6. Co w waszych domach warto robić, aby ocalić naszą planetę? (dzieci wymieniają minimum 5 aktywności)

Finał jest w mini klubie, sprawdzamy odpowiedzi na pytania, kontenery, czy dobrze posegregowali odpady.

EKOLOGICZNY POKAZ MODY

Alternatywą jest ekologiczny pokaz mody. Dzielimy dzieci na grupy i rozdajemy wszystkie dostępne materiały: worki na śmieci,
papiery, bibułę, sznurki, kartony, kartki, kubeczki, plastikowe sztućce, folie. Zadanie dzieci polega na stworzeniu przynajmniej
jednego stroju na wybranej osobie z grupy. Po upływie wyznaczonego czasu animatorzy organizują ekologiczny wybieg mody –
wszystko „profesjonalnie” przygotowane: z muzyką, z miejscami dla publiczności, wybiegiem, na którym modelki/modele muszą
się zaprezentować. Stroje są ocenianie na podstawie: estetyki wykonania, praktyczności, pracy w zespole, dodatków (buty,
torebka, kapelusz, gadżety) prezentacji na wybiegu i... testu ołówka. Test ołówka polega na tym, że model w wykonanym stroju
musi podnieść ołówek z podłogi – jeśli „kreacja” się rozpadnie to test ołówka nie zostanie zaliczony.

Jeżeli tego dnia (lub innego) zostanie trochę czasu, możemy przeprowadzić gry i zabawy dotyczące przyrody:
1. Zwierzak
Idziemy z dziećmi na plażę i każde dziecko wybiera kilka średnich kamieni. Następnie wracamy do mini klubu. Tu dzieci
decydują, jakie zwierzę przypomina każdy kamień, a następnie starają się zrobić to zwierzę. Mogą pomalować kamień na
konkretne kolory i dodać im elementy wycięte z papieru kolorowego (np. skrzydła).
2. Świat roślin
Każde z dzieci bierze kubełek i idziemy wszyscy razem na spacer po hotelu. Po drodze dzieciom ucinamy do koszyczków
kolorowe kwiatki i ładne listki. Po powrocie do mini klubu dzieci przyklejają roślinki do kartki A4, tworzą w ten sposób,
swój własny świat roślin.
3. Drzewo pamięci
W mini klubie warto zrobić Drzewo Pamięci. Animatorzy rysują pień a dzieci po kolei z każdego turnusu doczepiają liście.
Wycinają je z papieru, kolorują a następnie piszą na nim swoje imię. Mogą być to też kwiatki.
4. Nakarm lwa
Najpierw dzieci rysują na kartonie dużą głowę lwa. Następnie w miejscu paszczy robimy dziurę. Dzieci po kolei będą
starały się wrzucić do dziury piłeczkę ping-pongową.

34
 5. Rybki i rekiny
Dwójka dzieci to rekiny. Wyznaczmy dwa pola, pomiędzy, którymi jest strefa rekinów. Rybki mają za zadanie przebiec z
jednego pola do drugiego i nie dać się złapać rekinom. Dziecko złapana odpada z gry.
6. Zgaduj zgadula
Dzieci bawią się w kalambury pokazywane, przy czym pokazywać mogą tylko zwierzęta.
7. Taniec w świecie zwierząt
Animator włącza muzykę i mówi, jakie zwierzę należy teraz udawać w rytm muzyki. Gdy muzyka przestaje grać dzieci
muszą zastygnąć w jednej pozie. Dziecko, które się poruszy odpada. Następnie włączamy dalej muzykę zmieniając
również zwierzę do udawania.
8. Winogrona w wodzie
Ustawiamy miskę z wodą, a w niej pływające winogrona. Dzieci mają za zadanie wyłowić je z wody

PIDŻAMA PARTY
Pidżama party to wieczór, który trwa mniej więcej od godziny 19 do 23 i odbywa się raz w tygodniu. Termin jest do wybrania
i ustalenia z szefem animacji. W tym dniu (raz w tygodniu) rodzice mogą zostawić swoje dzieci w tych godzinach w mini klubie.
Pidżama party organizujemy po mini disco. W tym czasie nie wprowadzamy dzieciom gier i zabaw ruchowych, ani żadnych
zadań do zrealizowania. W trakcie pidżama party możemy dzieciom czytać bajki, grać w gry planszowe, karty – wszystko bardziej
statyczne.

SCARY NIGHT (ALTERNATYWA DO PIDŻAMA PARTY)

Jest to wieczór wzorowany na zwyczajach Halloween. Rozpoczynamy przygotowania w mini klubie, dekorujemy salę/klub
pajęczynami, duszkami z papieru, lampionami, prosimy kuchnię o kakao i ciastka (w miarę możliwości). Imprezę rozpoczynamy
już mrocznym mini disco. Przebieramy się za wiedźmy, wampirów. Po mini disco zabieramy dzieci do mini klubu. W klubie na
początku malujemy dzieciom twarze (np. zęby wampira, sińce pod oczami, szramy).

Gry i zabawy
1. Straszne duszki
Uprzednio przygotowane wzory np. ducha i nietoperza, dzieci kolorują. Następnie animator przelewka kordonek/nitkę
przez słomkę i zawiesza duszki po obu stronach, dorabia uchwyt trzymający słomkę i tak gotowe straszydło wręcza
dziecku, które po zakończonej charakteryzacji będzie straszyło rodziców.
2. Muzyczne statuy
Sprawdzamy dziecięcą wytrwałość, w grze straszymy dzieci ;)
3. Opowiadamy straszną historię
4. Pudło strachu
W dużym pudle umieszczamy kubeczki z „organami” (mała mozzarella = oko, makaron = jelita, popcorn = mózg, parówki
= palce). Dzieci zanurzają rękę pod chustą i próbują odgadnąć, co czują.
5. Na koniec wieczoru dobrym pomysłem jest film, oczywiście animowany!

Inną propozycją na ten wieczór jest gra terenowa Straszne Podchody, składająca się z trzech stacji. Na wstępie opowiadamy
dzieciom opowieść o duchach. Następnie dzieci muszą wyjść na spotkanie z duchami, które pozostawiły dzieciom różne zadania
do wykonania.
1. Pierwszy duch kazał dzieciom wkładać ręce do pudeł
Przygotowujemy trzy pudła: w pierwszym makaron, w drugim sos, a w trzecim woda. Dzieci nie wiedzą, co to jest i ich
zadaniem jest odgadnięcie, co dotykają.
2. Drugi duch był duchem porażonym przez piorun.
Żeby dzieci mogły do niego dotrzeć muszą przejść pomiędzy pajęczynami, które „parzą”.
3. Trzeci duch był duchem dźwięków.
Dzieci będą miały za zadanie zgadnąć, jakiego instrumentu/naczynia używa.

35
 4. Po takich trzech stacjach dzieci docierają do klubu. W mini klubie możemy przeczytać dzieciom „straszną” historię/bajkę
o duchach. Za wykonane zadania i odwagę dzieci dostają amulety w kształcie duszków, które mogą zawiesić sobie na szyi.
Duszki te mają ich strzec przed złymi mocami.

PRACOWANIA ARTYSTYCZNA
Tego dnia będziemy podsumowywać z dziećmi cały wyjazd. Jest to bardzo ważny dzień dla dzieci, które kończą swój pobyt
w hotelu.

Pamiątki z wyjazdu
1. Książeczka
Dzieciom dajemy parę kartek A4. Muszą złożyć każdą z nich na pół, a następnie ułożyć, tak by pokrywały się grzbiety.
Następnie za pomocą nitki/tasiemki łączą kartki związując ich grzbiety. Można też zrobić dziurki, o ile mamy dziurkacz. Na
zewnętrznej stronie dzieci robią okładkę z tytułem „Moje wakacje” oraz ze swoim imieniem i nazwiskiem, a na kolejnych
stronach rysują to, co im się najbardziej podobało w kraju, w którym spędzają wakacje.
2. Ramka na zdjęcie
Z kartonu wycinamy paski o wymiarach 15x40 cm, a następnie składamy na pół. Na jednej stronie wycinamy prostokąt
7x12 cm. Następnie sklejamy od środka trzy boki obu stron. Czwarty bok zostawiamy niesklejony – miejsce na włożenie
zdjęcia. Zadaniem dzieci będzie ozdobienie ramki.
3. Masa solna, czyli lepimy bohatera
Z masy solnej dzieci wykonają postać kojarzącą im się z danym krajem – np. wielbłąda. Przepis na masę solną to: 3/4
szklanki mąki, 3/4 szklanki soli, troszkę mniej niż połowa szklanki wody – wszystkie składniki dokładnie wymieszać
i wyrobić rękoma.
UWAGA! Masę należy przygotować odpowiednio wcześniej przed zajęciami. Masa nie może leżeć na słońcu – miejsce
przechowywania powinno być mocno zacienione. Najlepszym rozwiązaniem o ile to możliwe jest przechowywanie masy
solnej w lodówce.

SHOW DAY
Krótko opowiadamy dzieciom o idei Mini Playback Show. Zaczynamy od ustalenia repertuaru. Następnie szukamy odpowiednich
strojów lub wykonujemy je samodzielnie. Przeprowadzamy próby do Mini Playback Show. Dzieci mogą wykonać plakat
informujący o występach wieczornych i zawiesić go np. przy wejściu do restauracji (po ustaleniu z szefem animacji), tak, aby
każdy mógł taki plakat wieczorem zobaczyć. Przed mini disco organizujemy z dziećmi pochód po hotelu zachęcający do wspólnej
zabawy. Mini Playback Show najlepiej zorganizować w czasie wieczornego show normalnie przeznaczonego na występy animacji
(do uzgodnienia z menadżerem hotelu/szefem animacji). Pamiętajmy, aby Show zakończyć w sposób szczególny – rozdanie
dyplomów/zimne ognie/ciasto z kuchni, jeżeli jest taka możliwość.
Zamiast Mini Playback Show możemy przygotować z dziećmi krótkie przedstawienie teatralne. Poniżej przykłady skeczy, które
możemy przygotować razem z dziećmi.

Skecze:
1. Baletnica
Jedna z dziewczynek wybierana jest na baletnicę. Przygotowujemy jej odpowiednio wcześniej strój. W tle puszczamy
wolną piosenkę. Wychodzi na scenę i rozkłada tam linę. Następnie bierze z publiczności dwóch rodziców i prosi
o naciągnięcie liny wysoko w powietrzu. Sprawdza czy jest wystarczająco naciągnięta. Bierze kolejnych rodziców żeby
naciągnęli jeszcze bardziej. A potem jeszcze raz. Gdy dochodzi do wniosku, że jest wystarczająco naciągnięta, zaprasza na
scenę kolejnego aktora – dziecko przebrane za staruszkę, niosące kosz z bielizną, które staje na stołeczku i rozwiesza na
naciągniętej linie ubrania.
2. Mumia kłamstw
Zadowolony ojciec pyta syna jak mu poszło w szkole. Jak synek kłamie to mumia się kiwa. Gdy mówi prawdę mumia stoi
spokojnie. Ojciec zdenerwowany stopniami synka krzyczy i mówi, że on był dobrym uczniem – mumia aż się przewraca.

36
Na koniec wszystkie dzieci ustawiają się w półokręgu i na „Raz, Dwa Trzy…” podchodzą parę kroków do przodu i skłaniają się.
Następnie nagradzamy je dyplomami i gromkimi oklaskami.

URODZINY SŁONIA BRYKUSIA

Tego dnia nasz słonik Brykuś obchodzi urodziny. Dodatkowo każde dziecko stanie się słonikiem Brykuś i będzie miało urodziny.
Aby tego dokonać musimy być odpowiednio przygotowani. Najpierw uczymy się wydawać odgłosy jak słoń, chodzić jak słoń:

1. Woda
Każdy słoń w gorący dzień idzie nad rzekę i biorąc wodę w trąbę oblewa całego siebie. Wszystkie dzieci i animatorzy stają
w kole i oblewają się wzajemnie wodą.
2. Słoniowe kroki
Należy udowodnić, że potrafimy chodzić tak jak słoniki. Na początku ćwiczymy chód na czworaka. Następnie robimy
sprawdzian w postaci wyścigu na czworaka.
3. Trąbki
Robimy trąbki i wszyscy na raz udajemy słonie, trąbiąc jak najgłośniej.

Dodatkowo przekazujemy dzieciom serię informacji o słoniach, ich życiu, zwyczajach. Następnie próbujemy przeobrazić się
w słonia Brykuś. Można to zrobić poprzez wycinanie maski słonika z trąbą i uszami bądź poprzez pomalowanie buziek w słonika.
Do urodzin należy odpowiednio się przygotować. Musimy z dziećmi wykonać kartki urodzinowe, laurki dla słonika oraz prezenty.
Po mini disco słonik Brykuś wychodzi na scenę i dostaje prezenty urodzinowe od każdego dziecka przy śpiewanej mu piosence
„Sto Lat”.

UWAGA! Naszym zadaniem jest przygotowanie balonów z confetti oraz tortu z kuchni – do uzgodnienia wcześniej z kuchnią,
bądź szefem animacji.

Gry i zabawy
1. Ogonek
Dzieci malują dużego słonia Brykuś na kartonie, ale bez trąby. Następnie każde z dzieci po kolei, z zamkniętymi oczami,
stara się przypiąć słoniowi brakującą trąbę (można np. na taśmę dwustronną).
2. Tik Tak
Dzieci siadają w kole i dostają do ręki piłkę. Animator stoi tyłem do koła i mówi na głos „TIK TAK TIK TAK TIK TAK itd.”.
W tym czasie dzieci w kole podają sobie piłkę. W pewnym momencie animator mówi „BOOM” – dziecko, które akurat ma
piłkę musi wykonać zadanie, które zada mu animator np. „zaśpiewać STO LAT” .
3. Bomba
Dzieci siadają w kole. Po środku kładziemy 10 przedmiotów. Jedno z dzieci stoi tyłem do koła, a drugie podnosi do góry
jeden, wybrany przedmiot – oznacza to, że dany przedmiot to BOMBA. Następnie dziecko stojące wraca do koła i stara
się wziąć z koła maksymalnie dużo przedmiotów. Wszystkie dzieci liczą na głos ile przedmiotów uda się wybrańcowi
zebrać aż do momentów, gdy wybierze bombę – wtedy wszyscy krzyczą „BUUUUM”.

WYPRAWA W KOSMOS
Najpierw zajmujemy się częścią teoretyczną. Dzieci same definiują, co to jest kosmos, kogo możemy spotkać w kosmosie,
jak się witają mieszkańcy kosmosu, jak wyglądają (tu zachęcamy dzieci do pokazywania na sobie lub koledze jak wygląda
kosmita), co jedzą. Możemy zadać dzieciom pytanie: „Po co mieszkańcom kosmosu czułki?” i tu w nieskończoność dyskutujemy
o przydatności czułek i wymyślamy nowe sposoby ich użycia. Dobrze, by animator był przygotowany, aby w jasny sposób
wyjaśnił dzieciom, czym jest kosmos.

Zachęcamy dzieci do ulepienia kosmity z plasteliny lub namalowania go farbkami. Koniecznie wykonajmy z papieru zielone
czułki na głowę do wieczornego mini disco. Jeżeli pozwoli nam czas kolekcjonujemy materiały do budowy statku kosmicznego.

37
Zamysłem jest to, aby statek kosmiczny był na tyle duży by weszły do niego dzieci (prześcieradła, pudła tekturowe etc.).
Wykonujemy statek kosmiczny wykorzystując wszystkie materiały.

Podczas zajęć przed wyruszeniem w kosmos, dzieci mogą wykonać gimnastykę kosmiczną:

Tak jak kosmonauci ćwiczę

Bo chcę dobrą mieć kondycję
Aby w nogach wzmocnić stawy
Wykonajmy trzy przysiady
Skręty ciała w prawo w lewo
Bardzo dobrze mój kolego
Teraz złapmy się pod boki
No i w górę cztery skoki
Księżyc śle Wam swe ukłony
Zróbmy jeszcze cztery skłony
Kto chce dotknąć gwiazdki uszka?
Niech się wspina na paluszkach
Na tym kończą się ćwiczenia
W kosmosie do zobaczenia!

Można dodać odliczanie wyprawy w kosmos. W momencie, kiedy mamy przygotowaną rakietę do startu:

10 - Zaraz rakieta mocy dostanie

9 - Zwiększyć obroty i pobór paliwa
8 - Już para z niej się wydobywa
7 - Włączyć czujniki i zabezpieczenia
6 - Halo, jak mnie słyszycie, Ziemia?
5 - Cała załoga jest już gotowa
4 – Uwaga, uwaga! Można startować?
3 - Już odpadły boczne przypory
2 - Dym i hałas zrobił się spory
1 - Siła potężna ją w górę wyrwała
0 - W kosmiczną misję wystartowała

Elementem tego dnia może być gra z magicznymi kamieniami. Przygotowujemy mniejsze kamienie, dzielimy je na grupy (symbol
i kolor – najlepiej sześć wzorów i po 5-8 kamieni w grupie). Każdy symbol ma swój punkt. Ukrywamy kamienie na terenie placu
zabaw lub w okolicy mini klubu. Dzieci dzielimy na drużyny. Czas na wykonanie zadania to np. 10-20 minut. Drużyna, która
zdobędzie najwięcej punktów wygrywa.

ŚWIAT DO GÓRY NOGAMI

Dzień wcześniej informujemy dzieci, że na następny dzień mają przygotować strój na opak (np. dwa różne buty, szaloną fryzurę,
maskę, ubrania tył na przód itd.). Jest to dzień, który możemy spędzić całkowicie dowolnie, ale z dala od nudy. Na samym
początku dnia uczymy dzieci magicznego hasła, którym się będziemy komunikować w trakcie całego dnia, hasło sygnał, po
którym mamy się zachowywać „normalnie” – tutaj chętnie słuchajmy propozycji dzieci, niech to one wymyślą swoje hasło np.
w tajnym głosowaniu.

Razem z dziećmi robimy identyfikatory/tabliczki z imieniem napisanym na wspak i takich imion używamy podczas gier.

38
Gry i zabawy
1. Wprowadzamy zasadę mówienia na opak: tak to nie, stajemy to siadamy.
2. Siadamy w kole i malujemy na opak np. mówimy teraz malujemy lewą stopę sąsiada, prawy policzek, lewe kolano itd.
3. Wyławiamy jabłka z wody, a następnie mokrą buzię zamaczamy w mące bądź kakao.
4. Jemy połówki jabłka wysmarowanego Nutellą bez użycia rąk.
5. Wprowadzamy zabawę „muzyczne statuy” na opak.
6. Układamy napisy i figury z ciał.
7. Malujemy koszulki do góry nogami.
8. Wybieramy jedną piosenkę na mini disco i uczymy się jej od tyłu.
9. Robimy pochód po hotelu idąc na wspak i śpiewając przy tym ulubione piosenki.
10. Organizujemy łatwe zabawy sportowe tyłem np. skaczemy tyłem na skakankach.

FESTYN RODZINNY
Jest to propozycja do wykorzystania na animacji w celu poprowadzenia wspólnych zajęć z rodzicami. Taki festyn można
zorganizować podczas jednego popołudnia. Wówczas nie ma zajęć w mini klubie. Dzień wcześniej powinny pojawić się informacje
na ten temat, aby zaprosić rodziców z dziećmi do udziału w festynie.
Przygotowujemy kilka stacji, na których będą zadania do wykonania. Rozdajemy karteczki drużynom, na których wypisujemy
członków zabawy. Na kartce mamy zaznaczone np. cztery stacje gdzie za wykonanie zadania drużyny będą dostawać punkty.
Podczas takiego festynu można malować twarze, puszczać z dziećmi bańki.

1. Stacja I
W pudełku są umieszczone różne przedmioty, uczestnicy nie widzą ich. Wkładają rękę i po dotyku rozpoznają, co
znajduje się w środku. Mają na to dwie minuty, a następnie, gdy upłynie czas muszą wymienić jak najwięcej rozpoznanych
przedmiotów.
2. Stacja II
W trzech rzędach ustawiamy krzesła. Gracze stają w odpowiedniej odległości od krzeseł, dostają piłkę. Mają za zadanie
odbić piłkę od podłogi i wcelować w krzesło. Piłka powinna na krześle „usiąść”. Każdy rząd ma swoją ilość punktów.
3. Stacja III
Strzał piłką do piramidy zrobionej z dużych kubłów. Ustawiamy piramidę z np. 10 dużych kubłów. Zawodnik z drużyny
ma za zadanie strzelić piłką w kubły i je strącić. Ma na to trzy szanse. Odpowiednia ilość przewróconych kubłów to
odpowiednia ilość punktów.
4. Stacja IV
Sztafeta, w której bierze udział trzech zawodników. Pierwsza osoba ma za zadanie wskoczyć do basenu i przepłynąć pod
hula hop, które jest zanurzone w wodzie oraz wyłowić łyżki rozrzucone w basenie. Następnie wychodzi, przybija piątkę
drugiej osobie, która rozpoczyna skoki w worku do trzeciej osoby. Gdy znów zostanie przybita piątka, to trzeci zawodnik
musi przejść jak najszybciej przez pajęczynę ze sznurka. W tej konkurencji liczy się jak najszybsze wykonanie zadanie.
Odpowiedni przedział czasowy to odpowiednia ilość punktów.

Ważne by po zakończonych rozgrywkach, gdy wszystkie drużyny wykonają zadania, dokonać ceremonii wyłonienia zwycięzców.

NAUKA JĘZYKA ANGIELSKIEGO

Wprowadzamy naukę języka angielskiego na animacji!
Zaczynamy od napisania karteczek z nazwami wszystkich przyborów w mini klubie i umieszczenia ich na poszczególnych
pudełkach np. dzieci sięgając po grę planszową poznają słowo „games”. Naukę języka angielskiego możemy wprowadzić np.
w sałatkę owocową, w Dzień Pirata i Dzień Indianina. Można dzieci zapoznać ze słowami odpowiednio wcześniej, a potem
słowa te mogą być elementem pytania np. zamiast „następna wskazówka czeka na was w restauracji” możemy użyć słowa
„restaurant”. Dodatkowym atutem będzie urozmaicenie quizów i wiedzy o danym krajem słowami w danym języku. Warto sobie
przygotować podstawowe zwroty w języku kraju, do którego wyjeżdżamy.

39
TROPIKALNE POPOŁUDNIE
Dzieci wcześniej informujemy, aby przyniosły z restauracji swoje ulubione owoce. Animatorzy w tym czasie przygotowują
sztućce, talerzyki i serwetki. Tle włączamy hawajską muzykę. Najpierw wraz z dziećmi przygotowujemy naszyjniki i sukienki
hawajskie. Naszyjniki: sznurek, pocięte słomki i kwiatki papieru wycięte z bibuły. Dla dziewczynek spódniczki z worków na
śmieci wraz z kolorowymi ozdobami hawajskie. Opcjonalnie biustonosze z kartonu i sznurka a’la z kokosa Dla chłopców robimy
robić hawajski totem/ dzidę. Potem czas na sałatkę, kroimy w kostkę wszystkie owoce, mieszamy i zjadamy J Taniec hawajski-
stoimy w kółku i tańczymy do Pogo Pogo – „klasyczne” ruchy bioderkami, fale itp. w układzie wcześniej przygotowanym przez
animatora. Jeśli starczy czasu organizujemy zabawę z limbo, którą jest typową hawajską zabawą, a dzieci ją uwielbiają.

BEZLUDNA WYSPA
Animator przygotowuję wstęp do tematu o bezludnej wyspie tzn. przypomina tytuły filmów, bajek, pyta dzieci, jakie trzy rzeczy
zabrałyby na bezludną wyspę i dlaczego. Następnie indywidualnie lub w grupach dzieci rysują plakat rozbitka i bezludnej wyspy,
jego domku na drzewie, narzędzi. Rozbitka można także ulepić z plasteliny, dorzucić elementy wyposażenia tratwy, np. zapas
wody, jedzenia czy lornetkę. Po przygotowaniu rozbitka dzieci w grupach budują miniaturkę swojej tratwy. Bazę tratwy wykonują
z tektury uszczelnianej brązową taśmą, dekorują, żagiel wykonują ze słomki owiniętej kolorowym papierem, dodatkowo
umieszczają chorągiewkę z papieru. Wykonaną tratwę zabieramy do brodzika i puszczamy na wodzie.

40
PIOSENKA KLUBOWA

BRYKUŚ PODRÓŻNIK

Słonik Brykuś rusza w świat

Ruszaj z nim w szalony tan
Ręce rozłóż niczym ptak
Aby przygód poznać smak

Ref:
Skaczmy w przód
Skaczmy w tył
Ręką machnij z całych sił
Tu przyjaciół grono masz
Brykuś uśmiechnięta twarz

Skaczmy w przód
Skaczmy w tył
Ręką machnij z całych sił
Tu przyjaciół grono masz
Brykuś uśmiechnięta twarz

Skaczmy w przód
Skaczmy w tył
Ręką machnij z całych sił, z całych sił x 2

Słońce, piasek, plaża, woda

Ależ piękna jest pogoda
Noga lewa, noga prawa
Jest tu słonik, jest zabawa

Autor tekstu: Julia Bednarska

41
BAJKI O BRYKUSIU

Poniżej przedstawiamy dwie bajki, dzięki którym możesz wprowadzić dzieci w świat słonika Brykuś.

Brykuś wśród piasków pustyni

– Hmmm ciekawe... – mruknął Brykuś, pochylając się mocniej nad mapą Tunezji. – Ciekawe…piasek i piasek, i tu też piasek? To
jak tam mogą żyć zwierzęta?
– Taki wielbłąd na przykład... – Tu spojrzał na pasącego się nieopodal wielbłąda. – Chyba muszę z nim porozmawiać... Może
nawet się zaprzyjaźnimy?
I słonik ochoczo ruszył w stronę wielkiego zwierza,

– Cześć! Nazywam się Brykuś i jestem tu na wakacjach– przedstawił się grzecznie.

– Wiiiitaj! Jestem Ali – odparł wielbłąd – Dromader Ali – dodał po chwili.
– Droma. . .? – spłoszył się Brykuś.
– Dromader, czyli wielbłąd jednogarbny – objaśnił dumnie Ali.
– Aaaa? Dromader, dromader? Musze zapamiętać to słowo – ucieszył się Brykuś.
– Interesuje Cię pustynia? – Zapytał Ali, nie przestając przeżuwać.
– Skąd wiesz – zdziwił się Brykuś???
– Wszyyyystkich interesuje pustynia – ziewnął Ali i w tym momencie zadzwonił telefon.
– Tak, to ja, Ali. Dromader Ali – usłyszał Brykuś.
– Pustynia? Tak jest! To misja w sam raz dla mnie! Wchodzę do akcji! – krzyknął entuzjastycznie i rzucił słuchawkę. – No to cześć
mały! Muszę lecieć! Mam nowe zadnie!
– Zabierz mnie ze sobą! – poprosił Brykuś.
– Hm, ... – zastanowił się Ali – No, właściwie mógłbym mieć wspólnika...
– Bo musisz wiedzieć, że jestem dromaderem do zadań specjalnych.
– O rety! Jak James Bond?
– Ten Bond chodził ze mną do szkoły – mruknął Ali niechętnie – ale potem zrobił karierę w filmie... Koniec gadania! Musimy
pędzić wspólniku!
Brykuś wskoczył na grzbiet dromadera i pognali przed siebie. Droga była tak długa, że Brykuś zmęczony zasnął. Kiedy się
obudził, na wschodzie wstawało właśnie słońce. Zdumiony rozejrzał się dookoła, dookoła, dookoła…

– A więc to jest pustynia...– szepnął zaskoczony pięknem piaszczystych, pofalowanych wydm.

– A jakże! – mruknął Ali. Sam środek. Gdzieś tu niedaleko jest oaza. Czuję zapach wody!
– Oaza? – zdziwił się słonik – to znaczy, że co tam jest?
– Źródło. No, woda – wyjaśnił krótko Ali i przyspieszył kroku.
– To właśnie cel naszej misji. Ktoś próbuje wykraść pustyni źródło.
I zanim Brykuś zdążył zapytać jak to możliwe, dromader nagle padł na piasek.

– Schowaj się! – rozkazał szeptem. W dali niewyraźnie zamajaczyły jakieś kształty. Karawana – szepnął Ali. A kiedy ludzie na
wielbłądach zbliżyli się, dodał – To nasze posiłki – znajomi Beduini – i wstał z piasku.

Po krótkim powitaniu ustalono, ze Beduini rozbiją na skraju oazy namioty, a Ali i Brykuś pójdą o obejrzeć źródło. Rzeczywiście
nie wyglądało ono najlepiej. Z dużej sadzawki została mała kałuża...Ali dokładnie przyglądał się jej brzegom i mruczał coś pod
nosem. Nagle podniósł się z ziemi i roześmiał się.
– No tak! Wszystko jasne! To fałszywy alarm! Nikt nie chce ukraść źródła! To tylko... – tu szybkim ruchem schylił się i pochwycił
jakieś małe stworzonko – To tylko... szczury pustynne!

42
Brykuś niewiele jeszcze rozumiał, ale nadbiegł Beduin i Ali wyjaśnił im zagadkę. Szczury chciały być blisko wody, więc ryły nory
i korytarze w brzegach. Niektóre korytarze zalewała woda i przez nie właśnie uciekała z sadzawki! A niemądre szczury robiły
nowe nory i nowe korytarze.
I tak prawie cała woda ze źródła zamiast zasilać sadzawkę, uciekała kanałami wykopanymi pod ziemią przez szczury. – Jasne?
– zapytał Ali.

– Jasne! – ochoczo odpowiedział Brykuś. – No to wracamy. Misja skończona! Na kolację będziemy już w hotelu – dromader Ali
poderwał się do biegu. Brykuś zaś podskakując na jego grzbiecie pomyślał: –Dobrze jest mieć takiego przyjaciela jak Ali... A po
powrocie już zawsze przedstawiał się: Jestem Brykuś!

Mój przyjaciel Berber

Na wybrzeżu Tunezji, jak zwykle od rana do wieczora: świeciło piękne słońce, Brykuś miał wreszcie wakacje.
– Jak to dobrze, że morze jest takie ciepłe... – westchnął zadowolony, kiedy pierwszy raz włożył łapę do wody.
– Będzie super! – ucieszył się – Morze jest ciepłe, plaża duża, a jacyś fajni koledzy na pewno też się znajdą!– i natychmiast
postanowił rozejrzeć się po hotelu. Właśnie przechodził koło recepcji, kiedy jego wzrok padł na piękne zdjęcie pustyni.
– O rety! No właśnie! Zupełnie zapomniałem! Przecież Tunezja to też Sahara – nie tylko morze…Tak chciałbym zobaczyć
pustynię….Taką prawdziwą – a nie na filmie.
– Chciałbyś pojechać na pustynię?
– Ten głos chyba czyta w moich myślach – przestraszył się Brykuś. Ale kiedy odwrócił się, zdumienie jego było jeszcze
większe! Przed nim stał ogorzały człowiek w pięknym białym burnusie i zawoju na głowie. Wyglądał zupełnie tak, jakby zszedł
z oglądanych przed chwilą fotografii.
– Ja… – zająknął się słonik,
– Ty – uśmiechnął się mężczyzna – Jestem przewodnikiem. Zaraz tam wracam i mogę Cię zabrać ze sobą. Tylko to jest wyprawa
dla prawdziwego podróżnika – dodał, patrząc surowo na Brykuś.
– Czy jesteś dzielny?– zapytał.
– Chyba tak…– na wszelki wypadek słonik wolał się nie chwalić za bardzo.
– No to masz 15 minut na zabranie najpotrzebniejszych rzeczy i w drogę!

Po kwadransie Brykuś był już z powrotem na recepcji.

– Punktualność to, lubię – pochwalił mężczyzna– i wyszedł przed hotel.
– A gdzie nasze wielbłądy? – zapytał Brykuś. Mężczyzna roześmiał się i otworzył drzwi wygodnego jeepa – Na razie to będzie
nasz wielbłąd. Zanim dojedziemy do pustyni bardzo. W jeszcze minie ładnych kilka godzin. I wyruszyli w drogę. Brykuś przyglądał
się mężczyźnie. Miał zdecydowanie ciemniejszą twarz niż Europejczycy, czarne oczy i miły uśmiech. Prowadził jeepa po
kamienistych drogach tak pewnie, jakby to była autostrada.
– Czy to prawda, że na pustyni mieszkają jeszcze Berberowie? – zapytał po chwili słonik.
– Prawda! Ja jestem Berberem.
– A czy to prawda, ze w Tunezji są takie miejsca, gdzie ludzie mieszkają w podziemnych domach? –
– Prawda! – potwierdził mężczyzna i zatrzymał jeepa.
– Popatrz na ten pofalowany krajobraz. Na pozór nie ma tu domów, prawda?
– No nie... – potwierdził Brykuś.
– A teraz przyjrzyj się uważnie tamtej dolinie.
Słonik wytrzeszczył oczy, jak tylko mógł najmocniej, ale i tak nic nie zobaczył.
– Pod tamtym wzgórzem na prawo... – naprowadził go przewodnik.
– Nic tam nie widzę... Tylko chyba jest jakaś dziura w ziemi.
– No właśnie to jest dom. Wsiadaj, pokażę Ci – rzucił mężczyzna i już mknęli bezdrożami w kierunku wzgórza. Po chwili stanęli
nad dziwną dziurą w ziemi.

43
– Uważaj, bo spadniesz! – ostrzegał przewodnik.
Brykuś zbliżył się do krawędzi zdumiony spojrzał w dół.
– Jaka dziwna studnia – zdziwił się – Ogromna... Tylko dlaczego sucha? – Tam są ludzie! – wykrzyknął, zanim przewodnik zdążył
odpowiedzieć.
– Jasne, że są. To ich dom – uśmiechnął się mężczyzna i zszedł po małych, wykutych w skale stopniach do podnóża wzniesienia
– Tu są drzwi... – powiedział i w tym momencie drewniane drzwi uchyliły się i stanęła w nich stara kobieta. Mężczyzna przywitał
się z nią i powiedział do Brykuś: – To moja ciotka – ma 90 lat i zna się na czarach. Kobieta spojrzała życzliwie na słonika. Wcale
nie wyglądała na czarownicę!

Poprowadziła ich krętym podziemnym korytarzem na dziedziniec – to właśnie była ta studnia, którą Brykuś widział z góry!
Od ,,studni” odchodziły wyrobione w skale większe i mniejsze komnaty. Były tam sypialnie wszystkich członków rodziny, duża
kuchnia i coś w rodzaju świetlicy czy jadalni. Po drugiej stronie zaś – pomieszczenie dla kóz i kur. Przed kuchnią dwie młode
dziewczyny łuskały zielony groszek, a wewnątrz na palenisku bulgotał wielki gar ze smakowicie pachnącym jedzeniem. Brykuś
poczuł, że jest bardzo głodny. Przewodnik chyba tez o tym pomyślał, bo zapytał o coś stara kobietę, na co ta zawołała jedną
z dziewczyn i wydała jakieś krótkie polecenie. Po chwili zasiedli na pięknym, ręcznie tkanym dywanie i zajadali palcami coś, czego
do końca słonik nie umiał nazwać.
– To kus–kus – rodzaj drobnej kaszy. A to…
– Wiem, to marchewka – wtrącił Brykuś – Ale jaka smaczna! Zupełnie niepodobna do tej naszej, polskiej.
– To zasługa przypraw – zaśmiał się przewodnik – One nadają specyficzny smak jedzeniu.
A teraz pożegnamy się. Przed nami jeszcze długa droga. I ruszyli dalej. Po pewnym czasie Brykuś przestał wypatrywać dziur
w ziemi. Krajobraz zmieniał się. Jechali teraz ciągle pod górę, a dookoła rozciągały się pustynne tereny z rzadka porośnięte
drobną roślinnością.
– Czujesz już pachnie pustynia... – przewodnik wciągnął w nozdrza wiatr.
Ale Brykuś, choć się bardzo starał, nie poczuł nic.
– Z tamtej góry zobaczymy już oazę – dodał mężczyzna.
– Oaza? To przecież miasto! – rozczarował się słonik na widok murów.
– Spokojnie, to miasto to Douz. Oaza jest dalej – uspokajał go przewodnik.
– Tu uprawia się palmy daktylowe... – powiedział i dorzucił – I tu przesiądziemy się na wielbłądy.
– Hura! – wykrzyknął radośnie Brykuś – A dokąd pojedziemy?
– Zabiorę Cię do mojej rodzinnej wioski, na pustynię. Chcę Ci pokazać prawdziwe życie Berberów.

I w chwilę później już gnali po pustyni na grzbietach wspaniałych dromaderów. Po godzinie jazdy Brykuś zauważył coś dziwnego.
Wiatr zaczął kręcić z piasku miniaturowe wiry, a niebo dziwnie pociemniało. Przewodnik odwrócił się do słonika i krzyknął:
Chciałeś mieć przygodę – to ją masz! Idzie burza piaskowa!
Brykuś przestraszył się nie na żarty. Czytał przecież o burzach, które zasypywały całe karawany... Przewodnik widocznie zrozumiał
jego strach, bo jeszcze raz krzyknął:
– Nie bój się! To będzie niewielka burza, ale na wszelki wypadek zaczepimy twojego wielbłąda do mojego siodła. I pamiętaj, owiń
twarz starannie zawojem!

Po chwili powietrze pociemniało jeszcze bardziej i zaczęły podnosić się tumany piasku.
– Teraz rozumiem, dlaczego ludzie pustyni mają burnusy i zawoje – myślał Brykuś, kiedy piasek zasypywał mu twarz.
– Auć! Jak ten piasek potrafi wszędzie się dostać! Chrzęści mi w zębach!
Jechali tak, niewiele widząc, poprzez chmury piasku niesionego wiatrem.
– Rety, jak duszno... – pomyślał zmęczony słonik.
– Jak tam Przyjacielu ? Trzymasz się? – zawołał wesoło przewodnik i Brykuś zrobiło się raźniej.
– Skoro on się nie martwi, to pewnie znaczy, że nic nam nie grozi – rozumował nie bez racji. Po piętnastu minutach piasek zaczął
opadać i wyszło słońce.
– Pustynia powitała Cię po swojemu – uśmiechnął się przewodnik – I chyba Cię polubiła...– dodał jeszcze. Ale Brykuś

44
wypatrywał czegoś na horyzoncie. Wydawało mu się, że coś tam zobaczył. Zabłądziliśmy w tej burzy! – krzyknął – Przed nami
jest jakieś wielkie jezioro!
Przewodnik nawet nie zwolnił – Brykuś krzyknął w jeszcze głośniej.
– Spokojnie. To fatamorgana..– mruknął wreszcie uspokajająco.
– Fata... co? – zdziwił się słonik.
– Fatamorgana czyli złudzenie optyczne. Widzisz coś, czego w rzeczywistość nie ma. To tylko odbicie promieni słonecznych od
piasku.
– Dziwna sprawa...Widzę jezioro – ale na pustyni przecież nie ma jeziora... – zastanawiał się Brykuś – Muszę o tym poczytać, jak
wrócę do hotelu – obiecał sobie.
Przewodnik skręcił pomiędzy dwie rozłożyste wydmy, a po chwili byli w dziwnym obozowisku. Wyglądało to dokładnie tak, jak na
zdjęciach w hotelu.
– To pewnie wioska Berberów – domyślił się Brykuś.
A mężczyzna już witał się ze wszystkimi.
– Trafiliśmy dokładnie na kolację. Myj ręce i siadamy do stołu. Brykuś bezradnie rozejrzał się dookoła.
– Ale...tu nie ma wody – poskarżył się wreszcie.
– Woda jest zbyt cenna na pustyni, żeby ją marnować. Umyj ręce piaskiem. Zobacz wszyscy tak robią.
Posiłek jedli z jednego ogromnego naczynia. Tym razem był to kus-kus z jarzynami. A na deser – zielona herbata z mięta.
Przepyszna! Słonik poczuł, że zmęczenie minęło bez śladu.
– To może ja pomogę zmywać naczynia – zaproponował grzecznie po kolacji.
– Oczywiście, uśmiechnął się przewodniki i wręczył mu swój talerz.
– Tylko nie zapomnij, że tu jest pustynia… – dodał zagadkowo.
Brykuś odniósł naczynia do wskazanego namiotu. Przed nim siedziała dziewczyna i przesypywała talerze piaskiem.
– Co robisz? – zapytał Brykuś.
– Myje swój talerz – odparła spokojnie – Daj pomogę Ci, bo widzę, że nigdy tego nie robiłeś – dodała z uśmiechem. Ale Brykuś
dalej stał niezdecydowany. Wreszcie podał talerz dziewczynie, a ta zaczęła wsypywać do niego piasek i potrząsać nim.
– Widzisz, jest coraz czystszy – pokazała talerz słonikowi. Teraz ty – wsyp piasek, tylko nie za dużo i potrząsaj nim...o tak,.
Zachód słońca zaskoczył Brykuś nad pierwszym talerzem– dziewczyna umyła ich już całą górę!
– Nabierzesz wprawy! – pocieszyła słonika.
– Pewnie– pomyślał z powątpieniem Brykuś– chyba za sto lat...
– To nasz namiot. Tu będziemy spali. Jutro o świcie wracamy! – oznajmił przewodnik podnosząc skrzydło grubej, ciemnobrązowej
tkaniny. Na piasku leżały kolorowe maty – nie było kołdry ani poduszki...
– No, przynajmniej będę miał o czym opowiadać przyjaciołom w klubie – myślał Brykuś, zasypiając pod rozgwieżdżonym
saharyjskim niebem.

45
Formularz zgłoszeniowy do klubu

Poniżej znajduje się formularz zgłoszenia do klubu, który rodzice muszą wypełnić przed zostawieniem dzieci pod Twoją opieką.
Znajdują się w nim ważne informacje, które mogą przydać się w różnych sytuacjach.

46
Jak układać program animacji?

Jak się już orientujesz, propozycji zabaw i gier jest bardzo dużo. Na pewno masz też jakieś swoje pomysły, które nie zostały ujęte
w programie, a które możesz wykorzystać w czasie pracy. Dlatego przedstawiamy kilka rad dotyczących układania programu
animacji oraz przykładowy program.

1. Dzień wolny należy ustalić z szefem animacji – najlepiej, jeżeli jest to dzień przylotów i odlotów gości. W niektórych
hotelach jest jeden wspólny dzień wolny dla całej animacji w hotelu, który obowiązuje również Ciebie.

2. Godziny otwarcia mini klubu należy ustalić z szefem animacji. Klub funkcjonuję w takim samych godzinach jak hotelowy
mini klub.

3. Zajęcia integracyjne muszą odbywać się na początku każdego tygodnia pracy, tak, aby dzieci, które dołączają do zabawy
od nowego tygodnia również zapoznały się z zasadami klubu i innymi dziećmi.

4. Zajęcia integracyjne, dzień pirata/dzień indiański, olimpiada, malowanie koszulek są elementami programu, które planuj
i realizuj, co tydzień.

5. Pamiętaj, aby punktów programu, które cieszą się największą popularnością nie realizować w dniu odbywania się
ciekawych wycieczek fakultatywnych.

6. Buduj plan na dwa tygodnie. Wszystko pisz klarownie i na kolorowo, możesz dołączać ilustrację i obrazki. Kolorowy plan
wywieszaj w widocznym miejscu tak, aby i dzieci i rodzice wiedzieli, jaki jest plan na dany tydzień.

7. Pod programem napisz także godzinę mini disco.

8. Nie zapomnij dopisać wieczornych imprez dla dzieci np. pidżama party.

9. Pamiętaj o możliwościach dzieci. Na niektóre zajęcia warto poświęcić cały dzień, ale zobaczysz w praktyce, że wiele rzeczy
można robić tylko przez pół dnia.

Na kolejnej stronie znajdziesz przykładowy program animacji, na którym możesz się wzorować w pierwszych tygodniach pracy
(później już nie będziesz potrzebować wsparcia J).

47
TYDZIEŃ 1

Przykładowy program

PONIEDZIAŁEK WTOREK ŚRODA CZWARTEK PIĄTEK SOBOTA NIEDZIELA

10:30-13:00

10:30-13:00 10:30-13:00 10:30-13:00 10:30-13:00 10:30-13:00

ZAJĘCIA
INTEGRACYJNE
PRZYGOTOWANIA DZIEŃ OLIMPIADA PRZYGOTOWYWANIE WYPRAWA
&
DO DNIA PIRATA ARTYSTYCZNY SPORTOWA PRZEDSTAWIENIA W KOSMOS
„POZNAJEMY
Z UDZIAŁEM
FUERTEVENTURĘ”
DZIECI

15:00-17:00
DZIEŃ WOLNY 15:00-17:00 15:00-17:00 15:00-17:00 15:00-17:00 15:00-17:00
OD ANIMACJI
GRY I ZABAWY
PIRACKA ZAJĘCIA WAKACYJNY PRÓBA TROPIKALNE
(na plaży
PRZYGODA PLASTYCZNE QUIZ J PRZEDSTAWIENIA POPOŁUDNIE
– budowanie
zamków z piasku)

20:30
MINI DISCO
20:30 21:00 20:30 20:30 20:30 20:30
MINI DISCO PIDŻAMOWA MINI DISCO MINI DISCO KIDS SHOW MINI DISCO
IMPREZA
W MINI KLUBIE

NOTATKI

48
TYDZIEŃ 2

PONIEDZIAŁEK WTOREK ŚRODA CZWARTEK PIĄTEK SOBOTA NIEDZIELA

10:30-13:00 10:30-13:00
10:30-13:00 10:30-13:00 10:30-13:00 10:30-13:00
ZAJĘCIA PRZYGOTOWANIA
INTEGRACYJNE DO DNIA PAMIĄTKI OLIMPIADA PRZYGOTOWYWANIE DZIEŃ MAGII
& INDIANINA Z WYJAZDU SPORTOWA PRZEDSTAWIENIA I CZARÓW
W ŚWIECIE Z UDZIAŁEM
ZWIERZĄT DZIECI

DZIEŃ WOLNY
15:00-17:00 15:00-17:00 15:00-17:00 15:00-17:00 15:00-17:00 15:00-17:00
OD ANIMACJI

SZALONE INDIAŃSKA BEZLUDNA DZIEŃ PRÓBA GRY I ZABAWY

GRY I ZABAWY WYPRAWA J WYSPA NA OPAK J PRZEDSTAWIENIA NA PLAŻY

20:30
MINI DISCO
20:30 21:00 20:30 20:30 20:30 20:30
MINI DISCO PIDŻAMOWA MINI DISCO MINI DISCO KIDS SHOW MINI DISCO
IMPREZA
W MINI KLUBIE

NOTATKI

49
ZASADY UDZIELANIA
PIERWSZEJ POMOCY

50
Zasady udzielania pierwszej pomocy

Przywiązujemy szczególną uwagę do kwestii bezpieczeństwa, między innymi, dlatego zaprosiliśmy Cię na szkolenie, które
pokazało, co robić w przypadku konieczności udzielenia pierwszej pomocy. W tym punkcie znajdziesz zasady udzielania pierwszej
pomocy w nagłych wypadkach i numery telefonów alarmowych, na które zawsze możesz zadzwonić w razie potrzeby. Wiedza
na temat zasad udzielania pierwszej pomocy jest bardzo ważnym elementem pracy z dziećmi, dlatego przeczytaj ten punkt
uważnie, przypomnij sobie kurs i staraj się zapamiętać jak najwięcej informacji, tak by w sytuacji kryzysowej wiedzieć jak się
zachować. W pierwszych dniach pracy naklej zasady niesienia pierwszej pomocy w mini klubie w widocznym miejscu i powtarzaj
je codziennie.

Poniżej znajdziesz zebrane informacje dotyczące:

• zasad w niesieniu pierwszej pomocy dzieciom

• numerów alarmowych
• pierwszej pomocy dziecku – postępowanie przy utracie przytomności

Zasady w niesieniu pierwszej pomocy dzieciom

Dookoła udzielania pomocy dzieciom narosło wiele mitów. Zapamiętaj kilka prostych zasad, a unikniesz niepotrzebnych
wątpliwości:

• Nie bój się, że zaszkodzisz. Największą krzywdę wyrządza zwlekanie z udzielaniem pomocy, wahanie lub bierne
oczekiwanie na przyjazd pogotowia. Działaj! W chwili wypadku dziecko potrzebuje cię jak nigdy dotąd!
• Nigdy, bezpośrednio po nieszczęśliwym wypadku – urazie, oparzeniu – nie podawaj dziecku leków. Środki przeciwbólowe
maskują objawy i utrudniają diagnozę. Mogą również wchodzić w reakcje z lekami, które będzie chciał podać lekarz lub
zespół pogotowia.
• Jeżeli dziecko się oparzy, nie stosuj na skórę żadnych innych substancji poza czystą, zimną wodą. Nie smaruj oparzenia
maścią, kremem, nie używaj pianek, ani wody utlenionej. Nie próbuj także ochłodzić miejsca oparzenia lodem. Tylko zimna
woda pozwala skórze skutecznie odprowadzać ciepło i tym samym minimalizuje obszar oparzenia.
• Udzielając pomocy w czasie zadławienia, nie „wytrzepuj” ciała obcego, trzymając dziecko za nóżki. Stwarza to niepotrzebne
ryzyko uszkodzenia stawów biodrowych, a nawet grozi upadkiem i urazem głowy. Jeżeli ratujesz niemowlę, ułóż je stabilnie
na swoim przedramieniu i asekurując główkę poklepuj w plecy. Jeżeli dziecko jest starsze, przełóż je przez swoje kolano
i mocno klep między jego łopatkami.
• Gdy dziecko jest ranne, zatamuj krwawienie uciskając bezpośrednio ranę. Pamiętaj, że do wykonania spełniającego swoje
zadanie opatrunku, przyda ci się dobrze wyposażona apteczka, którą masz w wyposażeniu klubu. W razie konieczności
uzupełnienia zapasów, zadbaj by w apteczce było sporo gazy, bandaży, dobre nożyczki, plaster na rolce, bandaż siatkowy do
opatrywania głowy oraz koc termiczny i opatrunki hydrożelowe.
• Jeżeli dziecko straciło przytomność, nie potrząsaj nim, nie podnoś go na ręce, nie klep po twarzy. Przede wszystkim
postaraj się zachować spokój. Pomoże ci w tym czyjaś obecność i wsparcie, dlatego zanim przystąpisz do dalszych
czynności, zawołaj głośno o pomoc. Następnie udrożnij drogi oddechowe dziecka i sprawdź oddech. Ocena oddechu jest
najważniejszą umiejętnością, by pomóc dziecku podczas utraty przytomności.
• Widząc dziecko w czasie napadu epilepsji, przytrzymaj jego głowę i poleć komuś, by wezwał pogotowie. Przez cały czas
trwania napadu to jedyne rzeczy, na których warto się skoncentrować. Nie wkładaj dziecku niczego do ust. Zapamiętaj:
napad epilepsji wymaga od Ciebie wyłącznie asekurowania głowy i wezwania pogotowia.
• Przed przystąpieniem do udzielania pomocy obcemu dziecku (np. na placu zabaw) pamiętaj o załóżeniu rękawiczek. Dzieci,
tak samo jak dorośli, są nosicielami groźnych dla życia wirusów. Zarówno wirus HCV (Hepatitis C Virus), jak i HIV (Human
Immunodeficiency Virus) są przenoszone z matki na dziecko i możesz się nimi zarazić przez kontakt z krwią.
• Dzwoniąc po karetkę, policję, straż pożarną, zawsze zacznij od podania adresu. Powiedz z jakiego miasta/hotelu dzwonisz
i możliwie dokładnie opisz swoją lokalizację. Dopiero po tej informacji podasz inne fakty, o które zapyta cię dyspozytor.
Nie zaczynaj rozmowy od opisu zdarzenia. Jeżeli coś miałoby ci przerwać rozmowę z dyspozytorem (choćby prozaiczne

51
 wyładowanie się baterii telefonu), lepiej by w Centrum Operacyjnym Pogotowia była informacja GDZIE jest ktoś, kto
potrzebuje pomocy, niż opis przebiegu wypadku.

Numery alarmowe

W krajach Unii Europejskiej (w tym również na Wyspach Kanaryjskich) oraz w Turcji obowiązuje ogólny numer alarmowy – 112.
W Egipcie oraz Tunezji obowiązuje inny numer w zależności od służb ratowniczych.

Poniżej tabela z wyszczególnionymi numerami alarmowymi w krajach gdzie mieszczą się kluby TUI Family Club.

KRAJ NR OGÓLNY POGOTOWIE POLICJA STRAŻ POŻARNA

Bułgaria 112 112 112 112

Grecja 112 112 112 112

Hiszpania
112 112 112 112
Wyspy Kanaryjskie

Turcja 112 112; 156 112; 155 112; 110

Egipt - 123 122 180

Tunezja - 190 197 198

Pierwsza pomoc dziecku – postępowanie przy utracie przytomności

Sytuacji, które będą wymagać Twojej znajomości pierwszej pomocy może być wiele – między innymi oparzenia wrzątkiem, rany,
ciała obce w nosie i w uchu, urazy oka, złamania, porażenie prądem. Jedną z najbardziej niebezpiecznych sytuacji jest utrata
przytomności przez dziecko. W takim stanie liczy się każda minuta, dlatego pamiętaj, by zachować spokój i szybko zacząć działać,
według schematu, który przeczytasz poniżej.

Kiedy dziecko leży i w żaden sposób nie reaguje na Twój głos i dotyk, oznacza to, że jest nieprzytomne. Nie wpadaj w panikę –
teraz właśnie Twoje opanowanie jest mu naprawdę potrzebne. Zawołaj głośno, tak by ktoś, kto jest w pobliżu mógł przyjść Ci
z pomocą, a następnie odchyl główkę dziecka do tyłu. Zbliż swoje ucho do jego ust i nosa, po czym patrząc na klatkę piersiową
dziecka postaraj się ocenić czy oddycha – policz przy tym spokojnie do dziesięciu. Nie spiesz się – dalsze działanie zależy od
prawidłowej oceny funkcji życiowych. Jeżeli dziecko oddycha, ułóż je na boku, w tzw. pozycji bezpiecznej, która sprawia, że
język nie blokuje dróg oddechowych. Natychmiast wezwij pogotowie, a następnie okryj dziecko, by nie traciło ciepła i regularnie
sprawdzaj oddech. Pamiętaj, by NIGDY nieprzytomnemu dziecku nie podawać nic do picia i do jedzenia oraz żadnych leków.

Jeżeli natomiast przez dziesięć sekund nie usłyszałaś oddechu, to trzymając w dalszym ciągu odchyloną główkę dziecka, obejmij
szczelnie swoimi ustami jego usta i nos, po czym wykonaj 5 oddechów ratowniczych. Nie wdmuchuj zbyt dużo powietrza – już
niewielka ilość wystarczy, by zapewnić dziecku oddech zastępczy. Po pięciu oddechach, jeśli dziecko w dalszym ciągu nie reaguje
– nie płacze, nie rusza się – odsłoń jego klatkę piersiową, połóż dziecko na twardym podłożu, po czym na mostku (na linii
sutków) ułóż dwa palce – w przypadku niemowlęcia – lub jedną dłoń w przypadku dziecka w wieku przedszkolnym. Rozpocznij

52
uciskanie klatki piersiowej dziecka na 1/3 jej głębokości. Wykonuj naprzemiennie uciski i oddechy w proporcji 30:2 (trzydzieści
uciśnięć i dwa oddechy). Po minucie prowadzenia resuscytacji wezwij pogotowie, po czym szybko wróć do wykonywanych
czynności i kontynuuj aż do przyjazdu karetki lub odzyskania przez dziecko oddechu.

Poniższy schemat przedstawia

podstawowe zabiegi resuscytacyjne u dzieci.

30:2
NIE REAGUJE?

Głośno wołaj
o pomoc
(trzyd
zieści
uciśni
ęć
i dwa
oddec
Udrożnij drogi
oddechowe
i sprawdź oddech
hy)

NIE ODDYCHA
PRAWIDŁOWO?

5 oddechów
ratowniczych

BRAK OZNAK ŻYCIA?

30 uciśnięć klatki
piersiowej
Powyższa rycina przedstawia pozycja bezpieczną. Kończynę górną poszkodowanego
bliższą Tobie ułóż w zgięciu w stawie łokciowym, po zgięciu łokcia dłoń powinna
być skierowana ku górze. Przełóż dalsze ramię ratowanego w poprzek jego klatki
piersiowej, a grzbiet jego ręki przytrzymaj przy jego policzku. Drugą ręką uchwyć
2 oddechy ratownicze
dalszą kończynę dolną poszkodowanego tuż ponad kolanem i pociągnij ją ku górze,
30 uciśnięć
nie odrywając stopy od podłoża. Odegnij głowę poszkodowanego ku tyłowi, aby
zapewnić drożność dróg oddechowych. Twarz powinna być skierowana ku dołowi,
aby zapewnić swobodny wypływ wydzieliny.

Źródło:
J. Andres, (red.), Wytyczne resuscytacji 2010 (s. 75–92, 181–209). Kraków: Polska Rada Resuscytacji.

53
 TUI Poland Sp. z o.o.
ul. Domaniewska 41; 02-672 Warszawa
Tel. +48 22 568 00 00; Fax +48 22 568 00 01
E-mail: tui@tui.pl