1

สามชาติสามภพ ลิขต
ิ เหนือเขนย
三生三世枕上书

แต่งโดย ี งจือ
ถ ังชก ่ (唐七公子)
แปลโดย หลินโหม่ว
 2

หัวข้อ : ภาค 2 หุบเขาเสียงธรรม บทที่ 1

ภาค 2

ี งธรรม
หุบเขาเสย

บทที่ 1

ื้ คลุมขนสต
เฟิ่ งจิว่ ห่อเสอ ั ว์ตัวใหญ่นั่งอยูร่ ม
ิ หน ้าต่างของห ้องปี กตะวันออก พ่นลมหายใจให ้
ไออุน
่ ไปพลาง คัด??????[1]ทีฟ ่ จ
ู อ
ื่ ในจงเสฺว[2]ลงโทษให ้คัดเป็ นรอบทีเ่ จ็ด

สมัยนางยังเด็กเรียนหนั งสอื ดือ

้ มาก เซย ี นเซงิ ทีช่ งิ ชวิ ของพวกนางก็มก ั จะทาโทษให ้นาง
คัดคัมภีรอ ์ ยูบ
่ อ
่ ยๆ เชน ่ กัน แต่ตอนนั น้ สว่ นใหญ่แล ้วพ่อแม่ของบรรดาเพือ ่ นร่วมชน ั ้ ของนางจะ
ทางานอยูใ่ ต ้อาณั ตข ิ องท่านพ่อท่านแม่นาง ด ้วยมูลเหตุนี้ พวกเขาจึงต่างร ้องห่มร ้องไห ้แย่งชงิ
กันประจบเอาใจนางทุกวีว่ ัน การทาโทษทีเ่ ซย ี นเซงิ ให ้นางทามักจะถูกเพือ ่ นร่วมชนั ้ ผู ้รู ้กาลเทศะ
เหล่านี้แอบทาให ้แทนเสมอ นางเรียนหนังสอ ื มานานปี ปานนั น ้ การทาโทษอย่างเป็ นทางการทัง้
แบบบุน ๋ และแบบบูใ๊ นโรงเรียน นางไม่เคยโดนเลยสก ั ครัง้ มิคาดบัดนีเ้ รือ
่ งราวในโลกหล ้าได ้แปร
ผัน นางยอมรับว่าตัวเองอายุสามหมืน ่ กว่าปี ก็ถอ ื ว่ามีอายุอยูพ ่ อสมควร เป็ นถึงกษั ตรียแ ์ ห่งชงิ ชวิ
ทัง้ ที เวลานี้กลับต ้องถูกทาโทษให ้คัดคัมภีรใ์ นกะอีแค่จงเสฺวของนกปี่ อ ี้ ก็นับ ว่าเป็ นเรือ ่ งทีน
่ ่า
ทอดถอนอย่างยิง่ เรือ ่ งหนึง่

จากการนี้นางได ้ข ้อสรุปมาสองข ้อ : หนึง่ ั ว่า “มังกรแกร่งไม่รังแกงูเจ ้าถิน

เห็นได ้ชด ่ ”
บรรพบุรษ ุ ไม่โกหกนางโดยแท ้ สอง เห็นได ้ชด ั ว่าหนึง่ สหายร่วมทัพทีเ่ ป็ นดัง่ หมูดก ิ ศัตรูท ี่
ี ว่าสบ
เป็ นดั่งสุนัขป่ า บรรพบุรษ
ุ ไม่โกหกนางโดยแท ้อีกครัง้

“งูเจ ้าถิน ื่ แห่งจงเสฺวผู ้เข ้มงวดของเผ่านกปี่ อ ี้ สว่ น “สหายร่วมทัพทีเ่ ป็ นดั่งหมู”

่ ” คือฟูจอ
[3] ย่อมจะมีแต่เยียนฉืออู ้เท่านั น
้ ทีค
่ ค
ู่ วรกับฉายานามอันกระเดือ ่ งเลือ
่ งลือนี้

เรือ
่ งราวดาเนินมาถึงขัน
้ นี้ได ้อย่างไร ครึง่ ปี มานี้เฟิ่ งจิว่ มักจะใคร่ครวญอยูเ่ นืองๆ ่ กัน
เชน
ใคร่ครวญแล ้วใคร่ครวญอีก ได ้แต่สรุปว่าเป็ นเพราะ “โชคชะตา”

ครึง่ ปี ก่อน นางโชคร ้ายร่วมตกยากกับเสย ี่ วเยียนจ ้วงซอ

ื่ ร่วงตกลงสูผ่ นังผาสว่ นทีย
่ น
ื่
ออกมาแห่งหนึง่ ในหุบเขาเสย ี งธรรม หลังจากทัง้ สองคนต่างเล่าเรือ ่ งราวอย่างสมัครสมานกลม
เลียวอยูป่ ระมาณ 1-2 เค่อ ก็โชคร ้ายอีกครัง้ ตกจากบนผนั งผาลงไปถึงก ้นหุบเขา สุดท ้ายโชคไม่
ดีไปทับใสอ ่ งค์ชายรองของเผ่านกปี่ อซี้ งึ่ พักอาศัยอยูภ
่ ายในหุบเขาแห่งนี้มานมนาน แล ้วโชค
ร ้ายต่อเนื่องเรือ ่ ยมาจนถึงปั จจุบัน
 3

้ แซร่ าชวงศว์ า่ “เซย

องค์ชายรองผู ้นั น ี่ งหลี”่ ชอ
ื่ พยางค์เดียวว่า “เหมิง” นามเต็ม “เซย
ี่ งหลี่
้
เหมิง” ผู ้คนเรียกขานกันว่า “เหมิงสาว”[4]

เผ่านกปี่ อม
ี้ ข
ี ้อกาหนดมาแต่ไหนแต่ไรว่าบรุษทีย ่ ังมิได ้สมรสห ้ามออกจากหุบเขาโดย
้
ลาพัง แม ้เหมิงสาวจะยั งไม่สมรส กลับเฝ้ าวาดหวังถึงโลกหลากสส ี น
ั ทีน
่ อกหุบเขา เฝ้ าสะสม
เวลาและกาลังมาเนิน ่ นาน เลือกเอาวันฤกษ์ งามยามดีคด ิ จะหนีออกจากบ ้าน ไม่นก ึ ว่าเพิง่ จะก ้าว
เดินออกจากประตูเมืองก็ถก ู เฟิ่ งจิว่ ทีร่ ว่ งตกลงมาจากฟากฟ้ ากระแทกสลบไปเสย ี แล ้ว

เยียนฉืออู ้รองอยูร่ ะหว่างเฟิ่ งจิว่ กับเหมิงสาว้ ความจริงก็เวียนศรี ษะมากเชน

่ กัน สว่ นเฟิ่ งจิ่
วยิง่ เวียนศรี ษะกว่า ครัน ้ ได ้สติ ทัง้ สองคนก็ถก ู จับตัวไปยังท ้องพระโรงของพระราชวังของนกปี่ อี้
ผู ้ทีน
่ ั่ งอยูบ่ นบัลลังก์คอ
ื กษั ตรียข ์ องทัง้ เผ่า และเป็ นท่านแม่ของเหมิง สาว้

แม ้เฟิ่ งจิว่ จะเรียนไม่ได ้เรือ่ งมากมายหลายวิชา เคราะห์ดท ี วี่ ช

ิ าประวัตศ
ิ าสตร์บรรพกาล
เรียนได ้ดี ทราบว่าเผ่านกปี่ อเี้ คยมีข ้อบาดหมางกับชงิ ชวิ ของพวกนาง บัดนี้ตัวนางนั บว่าตกลงมา
ในรังของนกปี่ อเี้ สย ี แล ้ว จะเปิ ดเผยตัวเองไม่ได ้โดยเด็ดขาด จึงสง่ สายตาไปให ้เสย ี่ วเยียน เสย
ี่ ว
เยียนผู ้ประสาททือ ่ เหนือสากกะเบือเหล็กจ ้องหน ้านางอยูพ ่ ักใหญ่ มิได ้รับรู ้ความนั ยอันจริงแท ้ใน
ตานางแต่อย่างใด แต่เคราะห์ดท ี แ ่ ล ้วว่านางคือองค์หญิงแห่งชงิ ชวิ
ี่ ต่เดิมเขาก็มไิ ด ้ทราบอยูแ

เรือ
่ งตกลงมาทับองค์ชายสลบเป็ นได ้ทัง้ เรือ ่ งใหญ่และเรือ
่ งเล็ก หากองค์ชายไม่ฟื้นตืน ่
ตลอดกาลเรือ ่ งนี้ก็ถอ ่ มาทันกาล ทัง้ ด ้านข ้างมีคนชว่ ยพูดขอให ้ เรือ
ื ว่าใหญ่ หากองค์ชายฟื้ นตืน ่ ง
นี้ก็คย
ุ กันง่าย

้ ้ นตืน
เฟิ่ งจิว่ โชคดียงิ่ เหมิงสาวฟื ่ ได ้ทันกาลนั ก ราดรดไฟโทสะทีล ่ ก
ุ โชนในฐานะมารดาผู ้
ปรานีของกษั ตรียบ ์ นบัลลังก์จนดับไป เดิมทีตัดสน ิ ให ้สง่ ทัง้ สองไปขังคุกตาย แล ้วเปลีย
่ นกลาง
ทางเป็ นสง่ ไปขังคุกน้ า แต่ประตูของคุกน้ าทางด ้านนี้ยงั ไม่ทันบิดเปิ ด ก็มรี าชโองการถ่ายทอด
มาว่าไม่ต ้องขังแล ้ว รีบเชญ ิ ทัง้ สองกลับไปทีท ่ ้องพระโรงอย่างนอบน ้อมโดยไว

เฟิ่ งจิว่ ถูกห ้อมล ้อมไปถึงท ้องพระโรงทีก ่ อ

่ นหน ้านี้ถก
ู สอบสวนอย่างสบั สนงุนงง ฟั งว่าเมือ ่
ครูน่ ี้มค
ี นรีบร ้อนมาทีท ่ ้องพระโรงชว่ ยพูดขอความเมตตาให ้แก่นางและเยียนฉืออู ้ บอกว่าได ้
พิสจ ู น์ยนื ยันแล ้วว่าทีแ ่ ท ้นางและเยียนฉืออู ้คือองค์ชายเล็กและขนิษฐาจากเผ่านกฮูกซงึ่ อยูห ่ า่ ง
่ ื ่ ื ี
ออกไปเพียงแม่น้ าคั่น เนื่องจากชนชมในชอเสยงของจงเสฺว จึงออกเดินทางเพือ ึ
่ ศกษาจนมาถึง
ทีน
่ ี่ แล ้วโชคร ้ายตกลงมาทับองค์ชายสลบไป เป็ นการเข ้าใจผิดทัง้ สน ิ้ โดยแท ้

โดยสว่ นตัวแล ้วเฟิ่ งจิว่ เห็นว่านี่ตา่ งหากทีเ่ ข ้าใจผิด แต่ในเมือ

่ กษั ตรียท ื่ เห็นได ้ชด
์ รงเชอ ั ว่า
สวรรค์ทรงชว่ ยเหลือนางกับเยียนฉืออู ้ จะรานน้ าใจสวรรค์ไม่ได ้เด็ดขาด

ในการเข ้าสูท ่ ้องพระโรงครัง้ ทีส่ องหลังถูกวุน

่ วายพาไปคุก กษั ตรียใ์ นท ้องพระโรงได ้
เปลีย ่ นจากสห ี น ้ากริว้ จัดประดุจพระมหาจุณฑิโพธิสต ั ว์เมือ
่ ครูก
่ อ
่ น มองดูนางกับเยียนฉืออู ้อย่าง
เมตตาและปรานี ประกาศราชโองการอภัยโทษอย่างสนิทสนมและนอบน ้อมให ้เกียรติ : ในเมือ ่
ทัง้ สองคือสหายอาคันตุกะของสหายข ้างบ ้านร่วมอุดมการณ์ ทัง้ ยังกระตือรือร ้นสนใจศก ึ ษา
เรียนรู ้ถึงเพียงนี้ ์
ขอพระราชทานให ้ทัง้ สองได ้เข ้าพานั กในจงเสฺวของราชวงศเป็ นกรณีพเิ ศษ
หนึง่ นั น
้ เพือ
่ ให ้จิตใจใฝ่ เรียนรู ้อย่างจริงใจของทัง้ สองได ้สมหวัง สองนั น ้ จะได ้สะดวกต่อการร่วม
ประลองแลกเปลีย ่ นความรู ้ระหว่างรุน่ เยาว์ของสองเผ่า ดัง่ นี้
 4

ภายในท ้องพระโรงของนกปี่ อ ี้ เดิมทีเฟิ่ งจิว่ เห็นว่า แม ้ว่านางจะเกลียดโรงเรียนเป็ นทีส่ ด

ุ มา
แต่ไหนแต่ไร แต่จะดีจะชวั่ ก็เรียนมาตัง้ หมืน ่ ปี แปดพันปี จับนิสย ั สมถะออกมาสก ั หน่อย การ
ื ทีโ่ รงเรียนอีกครัง้ มิใชเ่ รือ
ย ้อนกลับไปเรียนหนั งสอ ่ งใหญ่โตอะไร อดทนสก ั นิดก็ผา่ นไปแล ้ว แต่
คนปล่อยตัวตามใจไม่สารวมตนเชน ่ เสย
ี่ วเยียนจ ้วงซอ ื่ คาดว่าคงจะยอมรับการผูกมัดจัดของจง
เสฺวไม่ได ้ เกรงว่าอดทนไม่ไหว ไม่แน่วา่ อาจจะยอมอยูใ่ นคุกน้ าดีกว่ายอมทรมานหันหน ้าหา
ื เสย
หนั งสอ ี ด ้วยซ้า

เมือ
่ คิดได ้ในชน ั ้ นี้ วันนัน้ ยามนั น
้ เฟิ่ งจิว่ ใจตุม
๋ ๆ ต ้อมๆ อย่างยิง่ กลัวว่าเยียนฉืออู ้จะพลัน
โพล่งถ ้อยคาใดอันทาให ้ทัง้ คูต ่ กอยูใ่ นสภาวะคับขันอีกครัง้ เรือ
่ งเชน ่ นี้ นางเห็นว่าด ้วยระดับ
ปั ญญาของเยียนฉืออู ้ เขาทามันออกมาได ้แน่ๆ ไม่นก ึ ว่าวันนั น
้ เสย ี่ วเยียนจะเอาถ่านยิง่ นั ก เดิมที
ี
สหน ้าของเขาออกจะราคาญอยูจ ่ ริงๆ หลังจากเข ้ามาในท ้องพระโรงสายตาก็ตกตะลึงจ ้องเขม็ง
ไปยังทีห
่ นึง่ อยูค
่ รูห
่ นึง่ ประกายไฟแห่งความราคาญกลับค่อยๆ สาบสูญไป ก ้มหน ้านิดๆ กลับดู
เหมือนจะพอใจต่อราชโองการของกษั ตรียเ์ ป็ นอย่างมาก

เคราะห์ดท ี เี่ ยียนฉืออู ้หน ้าตางดงามเรียบร ้อย เมือ ่ ยืนสงบเสงีย ่ มอยูต ่ รงนั น
้ ทุกคนจึงต่างดู
ไม่ออกว่าเขาคือราชามาร ตอนนัน ้ เฟิ่ งจิว่ มองตามสายตาของเยียนฉืออู ้ ในบรรดาขุนนางสอง
แถวทีเ่ บียดกันอยูส ่ องฟากท ้องพระโรงคล ้ายกับกาลังมุงดูเรือ ่ งสนุก สายตาของเสย ี่ วเยียนจับ
จ ้องแน่วนิง่ อยูท
่ ก ี่ เู หนี่ยงชุดขาวซงึ่ มีแพรขาวบังหน ้านางหนึง่ เฟิ่ งจิว่ จึงมองดูกเู หนี่ยงผู ้นั น
้ นาน
หน่อยอย่างอดไม่ได ้ เนือ ่ งจากท่าทีผด ิ ปกติของเสย ี่ วเยียน นางจึงสงั เกตดูเป็ นพิเศษอีกด ้วย แต่
โปรดอภัยทีน ่ างสายตาอ่อนด ้อย เดีย ๋ วนีก้ เู หนี่ยงทีส
่ วมชุดขาวมีมากเกินไปโดยแท ้ โดยมีตัวนาง
เองอยูห ่ ัวแถว นางมองไม่เห็นสงิ่ ใดจากตัวกูเหนี่ยงผู ้นั น ้ จริงๆ จึงรัง้ สายตากลับ

คืนนั น
้ ทัง้ สองได ้เข ้าพักในจงเสฺวของนกปี่ อ ี้

2-3 วันแรก เฟิ่ งจิว่ ยังขบคิดอยูบ ่ อ

่ ยๆ ว่าจะต ้องหาชอ ่ งโหว่หนีออกไปจากหุบเขาลึกแห่งนี้
ให ้จงได ้ หลังจากสารวจตรวจสอบมาหลายต่อหลายรอบ พบว่าเหินฟ้ าไร ้ทาง ดาดินไร ้ชอ ่ งโดย
แท ้ หากพลังฤทธิย ์ ังอยูย
่ งั พอจะหาวิธไี ด ้บ ้าง แต่ความประหลาดพิกลของสถานทีน ่ ค
ี้ อ
ื มีเพียง
ภายในเมืองหลวงเท่านั น ้ ทีส ่ ามารถใชวิ้ ชาฤทธิไ์ ด ้ ทันทีทย ี่ า่ งเท ้าออกจากเมืองหลวง แม ้จะแค่
ครึง่ ก ้าว ต่อให ้เป็ นวิชาฤทธิอ ั สูงสง่ เลิศล้าสก
์ น ั เท่าใดก็ยากยิง่ จะใชออกได้ ้ นางเคยอวดฉลาดใช ้
วิชาย ้ายทีใ่ นพริบตาภายในเมือง โดยคิดว่าย ้ายไปถึงนอกหุบเขานั น ้ เป็ นไปไม่ได ้ แต่ย ้ายไปถึง
ปากหุบเขาได ้ก็ถอ ื ว่าสาเร็จไปแล ้วครึง่ หนึง่ สุดท ้ายผลลัพธ์ทไี่ ด ้คือนางกับเสย ี่ วเยียนย ้ายจาก
ฝั่ งตะวันตกของเมืองไปยังฝั่ งตะวันออกของเมือง...ในบ ้านของแม่มา่ ยทีก ่ าลังอาบน้ านางหนึง่
ถูกแม่ผัวตาบอดของแม่มา่ ยคว ้าไม ้กวาดไล่หวดออกจากบ ้าน

เมือ
่ เห็นว่าดูทา่ ทางจะต ้องถูกกักขังอยูท ่ นี่ ี่ในระยะยาวเสย ี แล ้ว ครึง่ เดือนแรกเฟิ่ งจิว่
แสดงออกว่าร ้อนใจอย่างมาก ในระหว่างทีร่ ้อนใจมากขึน ้ ทุกวัน ก็อดไม่ได ้ทีจ
่ ะนึกถึงตัวการทีท ่ า
ให ้นางต ้องมาถูกขังอยูท ่ นี่ ี่...มหาเทพตงหัวแห่งสวรรค์ชนสบสาม ั ้ ิ แม ้ว่าในใจของนางได ้
ตัดสน ิ ใจทีจ ้
่ ะขีดเสนแบ่ งแยกไม่ขอเกีย ่ วข ้องกับตงหัวอย่างชด ั เจน แต่เมือ่ คานึงถึงว่าข ้างนอก
หุบเขานั น ้ แม ้จะมีสรรพสต ั ว์อยูม ่ ากมาย แต่มค ี นเป็ นๆ แค่ตงหัวผู ้เดียวเท่านัน ้ ทีร่ ู ้ว่านางตกลงมา
ี ่
ในหุบเขาเสยงธรรมแห่งนี้ นางยังคงมุง่ หวังอย่างยิง่ ว่าเขาจะมาชวยนาง แน่นอน...นางทราบดี
ว่าก่อนทีน ่ างจะตกลงมาในหุบเขา นางได ้ล่วงเกินตงหัวไว ้ การคาดหวังให ้เขามาชว่ ยนางใน 3-4
วันแรกไม่คอ ่ ยจะมีเป็ นไปได ้นั ก ดังนั น ้ นางจึงให ้เวลาในการสงบสติอารมณ์แก่เขา นางคิดว่า
 5

หากเขามาปรากฏกายต่อหน ้านางภายในหนึง่ เดือนและพานางกลับไปได ้ โทษทัณฑ์ความผิดที่

เขาหลอกพานางมายังยอดเขาฝูอวีโ่ ดยพลการและทาให ้ตางตกอยูใ่ นอันตราย นางจะยอมยก
ี งธรรมแห่งนี้หกสบ
โทษให ้อย่างใจกว ้าง ถึงแม ้จะเล่าขานกันว่าหุบเขาเสย ิ ปี จงึ จะเปิ ดหุบเขาหนึง่
ครัง้ มาแต่ไหนแต่ไร แต่นางเชอ ื่ ว่าหากตงหัวยินยอมชว่ ยนาง จะต ้องมีวธิ เี ข ้ามาอย่างแน่นอน

แต่หนึง่ เดือน...สองเดือน...สามเดือนผ่านไป ตงหัวก็มไิ ด ้มาชว่ ยนาง

หุบเขาเสย ี งธรรมตกค่าค่อนข ้างหนาว เฟิ่ งจิว่ ซุกตัวอยูใ่ ต ้ห่อผ ้าห่มหลวมๆ นานๆ ครัง้ ก็จะ
คิดในใจอย่างชาด ้านว่า ตงหัวออกจะเจ ้าคิดเจ ้าแค ้นเกินไปแล ้ว ต่อให ้มองแค่ในแง่น้ าใจระหว่าง
สหายเซย ี นด ้วยกัน หรือเขาไม่กังวลห่วงใยความปลอดภัยของรุน ั นิด? แต่
่ เยาว์อย่างนางเลยสก
พอพลิกตัวขบคิดอีกทีก็เห็นว่าเรือ ่ งนี้ก็ไม่แน่เหมือนกัน กาลก่อนตอนทีเ่ ป็ นสุนัขจิง้ จอก นางก็
ทราบแล ้วว่าตงหัวยากยิง่ จะจริงจังกับใครหรือเรือ ิ้
่ งใดทัง้ สน คาดว่าในโลกนี้ มีเพียงจีเหิงคน
เดียวเท่านั น
้ ทีเ่ ป็ นข ้อยกเว ้น

ถึงแม ้ในยามปกตินางมักจะแสดงออกอย่างสุขม ุ เยือกเย็นอยูบ ่ อ ่ ยครัง้ แต่จะอย่างไรก็ยงั ไม่

ถึงขัน
้ คิดตกถึงปานนั น ้ เรือ
่ งทีต ่
่ งหัวไม่มาชวยนางนี้นางนึกน ้อยใจชวระยะสน ่ ั ั ้ ๆ อยู่ 2-3 วัน 2-3
วันให ้หลังในทีส ่ ด
ุ ก็ทาใจให ้สดชน ื่ ขบคิดใคร่ครวญอย่างหนั กแน่นจริงจัง เห็นว่าในเมือ ่ นี้
่ เป็ นเชน
ได ้แต่รอหกสบ ิ ปี ให ้หลังหุบเขาเสย ี งธรรมเปิ ดหุบเขาอีกครัง้ เสย
ี แล ้ว ความจริงเมือ ่ สงบใจลงดู
สถานทีน ่ ี้ ก็ไม่เลวอย่างยิง่ อยู่ ดีกว่าเมือ ้
่ สมัยนางเป็ นสาวใชคอยกวาดพื น
้ อยูใ่ นวังไท่เฉินกงไม่
ทราบตัง้ กีเ่ ท่า ทีบ ่ ้านคงจะออกตามหาตัวนาง แต่ก็ไม่จาเป็ นต ้องกังวล พวกเขาทราบดีวา่ นางไม่
มีทางเกิดเรือ ่ งใหญ่ใด เมือ ่ นางคิดเรือ ึ ดีขน
่ งเหล่านี้ตกแล ้ว จึงค่อยรู ้สก ึ้

ในฐานะสหายร่วมชะตากรรม เยียนฉืออู ้เห็นนางดูสดชน ื่ ขึน

้ กว่า 2-3 เดือนก่อนมาก ก็ยน ิ ดี
อย่างจริงใจ พานางออกไปดืม ้ และชว่ ยปลอบใจนาง สาธยายถึงหลักการว่าคนเรา
่ สุรา 2-3 มือ
พึงปรับตัวตามสภาพแวดล ้อมจึงจะสามารถเบิกบานใจได ้ทุกเมือ ่ ทาให ้หัวใจของเฟิ่ งจิว่ จมดิง่ ลง
่ บ
สูห ี งธรรมอย่างแท ้จริง
ุ เขาเสย

จากไปครัง้ นี้ เวลาได ้ผ่านไปแล ้วครึง่ ปี โดยไม่รู ้เนื้อรู ้ตัว

หิมะหยุดตกฟ้ าค่อนข ้าง เฟิ่ งจิว่ ปิ ดคัมภีรท

์ ค ิ รอบ
ี่ ัดมาสบ เป่ าน้ าหมึกทีย
่ ังไม่แห ้งบน
กระดาษโรยทองให ้แห ้งอย่างระมัดระวัง จุบมุมกระดาษทัง้ สด ี่ ้านพับให ้เรียบร ้อย วางแผนว่า
พรุง่ นี้จะยืน
่ ออกไปมอบให ้แก่ฟจ ู อ
ื่ อย่างสุภาพเรียบร ้อย

การทีเ่ ฟิ่ งจิว่ มีจต

ิ สานึกเชน ่ นี้เป็ นเรือ
่ งหาได ้ยากยิง่ โดยแท ้ ตอนทีฟ ่ จ
ู อ
ื่ ผู ้นี้สอนพวกนางได ้
สอนวิชาหลอมสร ้างเทพศาสตราเป็ นวิชาหลัก แต่ตัวเขาเองรู ้เรือ ่ งนี้เพียงครึง่ ๆ กลางๆ เพียง
เพราะเผ่านกปี่ อีไ้ ม่ได ้ให ้ความสาคัญต่อมรรคานี้มานานปี จงึ ค่อยกล ้อมแกล ้มสวมรอยมาได ้
เนื่องจากเฟิ่ งจิว่ พอจะมีความรู ้ด ้านหลอมสร ้างเทพศาสตราอยูเ่ ล็กน ้อย ในเวลาเรียนจึงมักจะถาม
คาถามทีเ่ ป็ นจริงเป็ นจังมากพอดูมาขัดคอฟูจอ ื่ ผู ้นี้อยูเ่ นืองๆ จึงกลายเป็ น “ตะปูในตา เสย ี้ น
หนามในเนื้อ” ของฟูจอ ื่ นั บแต่นัน
้ มา

เฟิ่ งจิว่ เห็นว่าชวี ต

ิ นางถูกกาหนดมั่นแล ้วว่าชวั่ ชวี ต
ิ นี้ไม่มท
ี างมีวาสนากับฟูจอ ื่ นั บตัง้ แต่
ท่านพ่อของนางสง่ นางเข ้าสูโ่ รงเรียนวันแรกเพือ ่ จะปรามนิสย ั ของนางเป็ นต ้นมา นางก็กลายมา
เป็ นอาการป่ วยภายในใจของฟูจอ ื่ สารพัดแบบ นางได ้คิดตกอย่างยิง่ กับเรือ่ งพรรค์นี้ไปแล ้ว
สาหรับเรือ ้ ี
่ งจะเป็ น “ตะปูในตา เสยนหนามในเนื้อ” ทีผ ่ า่ นเกณฑ์ได ้อย่างไร นางยิง่ คลาพบเคล็ด
 6

ลับมาเนิน ึ ว่ากระไรนั กหนาโดยแท ้ และไม่คอ

่ นาน จึงไม่รู ้สก ่ ยจะสนใจฟูจอ
ื่ ในจงเสฺวผู ้ไว ้เคราคาง
แพะผู ้นี้มาแต่ไหนแต่ไร

แต่ชว่ งนี้ ฟูจอ

ื่ ผู ้นีไ้ ด ้กุมอานาจใหญ่

จงเสฺวของนกปี่ อภ ี้ ายในหุบเขาเสย ี งธรรมนัน ้ ทุกสบ ิ ปี จะมีการแข่งขันประลองฝี มอ ื ของ

นั กศกึ ษาหนึง่ ครัง้ ่ นะจะได ้รับผลของต ้นพิมพาซงึ่ ปลูกอยูข
ผู ้ทีช ่ ้างน้ าพุอโศกทีอ ่ อกผลในปี นี้
น้ าพุอโศกคือน้ าพุศกดิสั ิ
์ ทธิข ี ่
์ องหุบเขาเสยงธรรม เกิดในสวนลึกของวังหลวง ข ้างน้ าพุมต ี ้น
พิมพาต ้นหนึง่ ขึน
้ เคียงข ้าง สบ ิ ปี จงึ ออกดอก สบ ิ ปี จงึ ออกผล และทัง้ ต ้นออกผลเพียงหนึง่ ผล
ด ้วยความแตกต่างของผลผลิตในแต่ละรุน ่ ผลทีไ่ ด ้จะมีความวิเศษแตกต่างกันไป จะว่าไปแล ้ว
ในอดีตกาลต ้นพิมพาก็เป็ นหนึง่ ในห ้าต ้นไม ้วิเศษแห่งสวรรค์เก ้าชน ั ้ ฟ้ าอันได ้แก่ต ้นอโศก ต ้น
ชมพู ต ้นโพธิ์ ต ้นนาคปุษปะ[5] และต ้นพิมพา ในคัมภีรแ ์ ห่งยุคบรรพกาลยังได ้จารึกคาเปรียบ
เปรยอันเลิศล้าไว ้ว่า “สโี อษฐ์พระสมณโคดมแดงสดดุจผลพิมพา” แต่ทว่าเมือ ่ หลายแสนปี กอ ่ น
ไม่ทราบเพราะเหตุใดผลพิมพาเหล่านี้ล ้วนแต่ไม่ออกผลอีก ปั จจุบันทั่วผืนฟ้ าแผ่นดินต ้นพิมพาที่
ยังออกผลได ้อยูม ่ เี พียงในหุบเขาเสย ี งธรรมต ้นเดียวนี้เท่านัน ้ หายากยิง่ กว่ายากโดยแท ้ อีกทัง้
จากข่าวทีไ่ ด ้มาโดยบางกระแสข่าวสายย่อย ผลทีอ ่ อกมาในปี นี้ให ้ผลลัพธ์ชบ ุ ชวี ต
ิ คนตายสร ้าง
กายเนื้อแก่กระดูกขาวสาหรับมนุษย์ธรรมดาอย่างน่าอัศจรรย์ยงิ่ ผู ้เป็ นเซย ี นรับประทานจะสามาร
ยังสามารถถปรับกระแสปราณเซย ี น เพิม ่ พูนพลังฝึ กปรือมากมาย หากเซย ี นสตรีรบั ประทาน
รักษารูปโฉมให ้ยิง่ งดงามอ่อนวัย เลิศล้ายิง่ กว่าผลท ้อผานถาวในอุทยานของเทียนโฮว่ เหนียง
เนี่ยงบนสวรรค์เก ้าชนฟ้ ั ้ ามากมายนัก

เนื่องจากประสทิ ธิผลของผลพิมพาในปี นี้ กระทั่งสหายร่วมชนที ั ้ เ่ กียจคร ้านทีส ่ ด

ุ ยังบังเกิด
้ มากะทันหันในชวั่ ข ้ามคืน การประลองฝี มอ
จิตใจรักความก ้าวหน ้าขึน ื ครัง้ นี้จงึ ร ้อนแรงตัง้ แต่ยงั ไม่
ทันได ้เริม
่ จัด

อานาจใหญ่ทม ี่ อ
ื ของฟูจอ ื่ เฒ่าเคราคางแพะผู ้นั น ้ กุมอยูก ่ ็ คอ
ื เรือ
่ งนี้เอง เนื่องจากปี นี้
นั กศก ึ ษาทีล ่ งชอ ื่ สมัครมีมากมายยิง่ หากจะให ้บุกตรงเข ้าสูส ่ นามประลองในทันทีเหมือนปี ทผ ี่ า่ น
มาย่อมจะทาไม่ได ้เด็ดขาด เนือ ่ งจากไม่มส ี นามประลองทีก ่ ว ้างใหญ่ปานนี้จริงแท ้ ทางจงเสฺวจึง
ได ้กราบทูลสภาพการณ์นี้ตอ ่ องค์กษั ตรียท ์ ใี่ นวัง กษั ตรียส ์ ะบัดหัตถ์พก ู่ ันเขียนลง บัญชาให ้ฟูจอ ื่
ของจงเสฺวคัดเลือกก่อนหนึง่ รอบ เชน ่ นี้ ด ้วยพระกรุณาธิคณ ุ ผู ้ใดจะได ้บุกฝ่ าเข ้าสูส ่ นามประลอง
ตัดสน ิ บ ้าง ล ้วนขึน ้ อยูก ่ ับถ ้อยคาประโยคเดียวของฟูจอ ื่ เฒ่าเคราคางแพะผู ้นี้ทงั ้ สน ิ้ ชอ ื่ เสย
ี งของ
ฟูจอื่ ผู ้นี้จงึ ไร ้ผู ้ทัดเทียมในบัดดล

เฟิ่ งจิว่ เคยหาโอกาสแวบไปทีล่ ะแวกใกล ้เคียงน้ าพุอโศกมองดูต ้นพิมพาต ้นนั น ้ แต่ไกลๆ

หนหนึง่ มองเห็นผลไม ้ล้าค่าทีเ่ ล่าลือกันซุกซอ ่ นอยูร่ ะหว่างใบไม ้เปล่งประกายอยูว่ บู วาบ สผี ล
แดงสดเฉกเดียวกับโอษฐ์ของพระสมณโคดมแห่งสวรรค์ประจิมจริงแท ้ นางยืนอยูไ่ กลๆ จ ้อง
มองอยูเ่ นิน่ นาน หากผลไม ้เล็กๆ ผลนีส ้ ามารถชุบชวี ต ิ คนตายสร ้างกายเนื้อแก่กระดูกขาวได ้
จริงๆ มีสหายเก่าซงึ่ ล่วงลับมานานปี อยูผ ่ างอยากจะชว่ ยชวี ต
่ ู ้หนึง่ ทีน ิ

ในเมือ ่ ฟูจอ
ื่ กุมอานาจใหญ่ในการตัดสน ิ ว่านางจะได ้ผลพิมพามาครองหรือไม่ นางย่อมไม่
อาจงัดข ้อกับฟูจอ ื่ ได ้อีก ฟูจอ ื่ ลงโทษให ้นางคัดคัมภีรเ์ พือ ่ ความสาสมใจ นางก็ไม่อาจจะละเลย
ไม่ใสใ่ จเชน ่ กาลก่อนอีกเป็ นอันขาด ทีค ่ วรคัดยังคงต ้องคัดอยูด ่ ี ต ้องทาตามทีฟ ่ จ ู อ
ื่ ต ้องการ ต ้อง
ทาให ้ฟูจอื่ เห็นนางแล ้วโล่งสบายไปทัง้ ตัว จิตใจผ่องใส นอกจากนีน ้ างยังขบคิดใคร่ครวญอย่าง
ระมัดระวังอีกหนึง่ รอบ รู ้ตัวดีวา่ ทีผ
่ า่ นมาได ้ล่วงเกินฟูจอื่ ผู ้นี้หนั กข ้อไปเล็กน ้อย เวลานี้ไม่
เพียงแต่ต ้องทาตามใจเขาเท่านัน ้ ยังต ้องประจบเอาใจเขาอีกด ้วย
 7

แต่จะประจบเอาใจฟูจอ ื่ อย่างไรดี? เฟิ่ งจิว่ ขมวดคิว้ คลีก่ ระดาษโรยทองทีพ ่ ับเรียบร ้อยกาง

ออกทีละแผ่นๆ อีกครัง้ เดิมทีฟจ ู อื่ ลงโทษให ้นางคัด??????แค่ห ้ารอบ นางคัดไปเสย ี สบ
ิ รอบ นี่ก็
คือการแสดงไมตรีตอ ่ ฟูจอ ื่ รูปแบบหนึง่ ...การประจบเอาใจรูปแบบหนึง่ กระมัง? ลองคิดอีกที ก็ชก ั
ึ กังวลอยูน
จะรู ้สก ่ ด
ิ ๆ : การประจบแบบนี้คลุมเครือเกินไปหรือไม่? จะเขียนถ ้อยความไว ้ทีท ่ ้ายสุด
ของเนือ ้ หาทีค
่ ัดเหล่านี้วา่ “จ ้ายหานจวินเสพวาสนาเซย ี นชวั่ นิรันดร์อายุขัยเซย
ี นไร ้เขตคั่น” ดี
หรือไม่? ไม่...ถ ้าเกิดฟูจอ ื่ ไม่มอ ี ารมณ์อา่ นเนื้อหาทีน่ างคัดจนจบ มิเท่ากับเขียนโดยสูญเปล่า
หรือไร? ดูทา่ ทางสมควรจะเขียนประโยคสอพลออันชวนให ้เหยียดหยามประโยคนีไ้ ว ้ข ้างหน ้า
สุดจะดีกว่า

นางถือพูก
่ ันขึน
้ อีกครัง้ มองดูหม ้
ิ ะซอนสุ มทีน
่ อกหน ้าต่างอย่างใจลอยอยูพ
่ ักใหญ่ แล ้วขบ
คิดกลับไปกลับมาอีกพักใหญ่ ชอ ื่ ของฟูจอื่ เฒ่าคนนี้คอ
ื “จ ้ายหาน” หรือ “หานจ ้าย” แล ้วหนอ?

บังเอิญได ้พบเยียนฉืออู ้ทีเ่ พิง่ กลับจากข ้างนอกห่อด ้วยลมหิมะครึง่ ตัวผลักประตูเข ้ามา

พอดี เนื่องจากเฟิ่ งจิว่ กับเยียนฉืออู ้พักอยูใ่ นหุบเขาแห่งนีโ้ ดยใชช้ อ ื่ ขององค์ชายและองค์หญิง
แห่งเผ่านกฮูก ถูกผู ้คนมองว่าเป็ นพีน ่ ้องกัน ด ้วยเหตุนี้จงึ ถูกจัดให ้อยูภ
่ ายในเขตเรือนเดียวกัน
ื่ ของเรือนแห่งนี้ยังมีรสนิยมของเผ่านกปี่ อเี้ ป็ นอย่างยิง่
ชอ นามว่า “เรือนลมกรด” ปลูกอยู่
ข ้างเคียงจงเสฺวนี่เอง

เนื่องจากดูเหมือนเยียนฉืออู ้จะลืมเลือนจีเหิงไปแล ้วจริงๆ หันไปหลงรักกูเหนี่ยงชุดขาวที่

หันไปเห็นแล ้วตะลึงลานในท ้องพระโรงอันเคร่งขรึมสารวมเมือ ่ ตอนนัน้ หลังจากเลิกเรียน
โดยมากมักจะไปคอยประจบเอาใจอยูท ่ เี่ รือนของกูเหนี่ยงผู ้นั น
้ จึงมิได ้มีโอกาสมากีดหูขวางตา
เฟิ่ งจิว่ มากนั ก ทัง้ สองอยูด
่ ้วยกันมาครึง่ ปี สงบสุขดีไม่มป ี ั ญหา อยูร่ ว่ มกันด ้วยดียงิ่

เฟิ่ งจิว่ ชะโงกหน ้าไปหาเยียนฉืออู ้ทีก ื้ ตัวยาว

่ าลังจัดแต่งเสอ

“ท่านรู ้หรือไม่วา่ ฟูจอ ื่ ว่าอะไร?”

ื่ ของพวกเราชอ

เสยี่ วเยียนประหลาดใจอย่างยิง่ “ไม่ได ้ชอ ื่ ‘ฟูจอ

ื่ ’ หรอกรึ?” แล ้วกระเถิบเข ้ามาหาอย่าง
ื่ อืน
กระตือรือร ้น “ตาแก่นั่นยังมีชอ ่ อีกงัน
้ รึ?”

<>::<>::<>::<>::<>::<>

[1]??????

ึ ษาสาหรับราชนิกล
[2]?? คือราชวิทยาลัย หรือ สถานศก ุ โดยเฉพาะ

[3] คนจีนเปรียบหมูวา่ โง่ และเกียจคร ้าน เหมือนทีค

่ นไทยเปรียบคนโง่กบ
ั กระบือ

้ คือ สาวเหยี
[4] สาว ้ ย แปลว่า นายน ้อย

[5]?? ต ้นบุนนาค
 8

หัวข้อ : บทที่ 2 - 01

บทที่ 2 - 01

วันรุง่ ขึน้ เฟิ่ งจิว่ เร่งมุง่ หน ้าไปทีโ่ รงเรียนแต่เชาตรู้ ่ คิดจะสบ ื ถามดูวา่ ฟูจอ ื่ มีชอ ื่ ว่ากระไร นาง
นึกไม่ถงึ โดยแท ้ว่าการประจบคนจะเป็ นเรือ ่ งลาบากลาบนเชน ่ นี้ อีกทัง้ ชอ
ื่ ของฟูจอ ื่ ผู ้นีก
้ ลับปกปิ ด
เสยี มิดชด ิ ยิง่ กว่าชอ ื่ ของเหล่าดรุณีในห ้องหอเสย ี อีก ภายในจงเสฺวนอกจากเยียนฉืออู ้แล ้ว ครึง่ ปี
มานี้นางคบหาสนิทสนมแต่กับองค์ชายรองเซย ี่ งหลีเ่ หมิงเท่านั น
้ ผลคือเมือ ่ ลองไปสบ ื ถามจาก
เหมิงสาว ้ กระทั่งเหมิงสาวก็ ้ ไม่เคยทราบนามอันสูงสง่ ของท่านผู ้เฒ่าฟูจอ ่ กัน
ื่ เชน

ยามเหม่า[1]ตรง บนท ้องฟ้ าจันทราโดดเดีย ่ วแผ่รัศมีใสสว่าง ตามปกติเวลานี้มเี พียงบุตร

หลานยากจนไม่กค ี่ นของตระกูลขุนนางเท่านั น ้ ทีข
่ ยันเรียนอยูใ่ นจงเสฺว วันนีก้ ลับได ้ยินเสย ี ง
จ ้อกแจ ้กจอแจดังมาจากในจงเสฺวแต่ไกล แม ้เสย ี งจะไม่ดงั แต่สามารถทาให ้เกิดเสย ี งดังเชน่ นี้
ได ้ย่อมมิใชแ่ ค่คนสองคน เฟิ่ งจิว่ รู ้สก
ึ ได ้ราไรว่ามีเรือ่ งสนุกให ้มุงดู เดิมทียงั ครึง่ หลับครึง่ ตืน
่ อยู่
บ ้าง พลันตาสว่างมากว่าครึง่ ในบัดดล เร่งฝี เท ้าก ้าวฉั บๆ คิดในใจว่านกทีต ่ น ้ หนอนกิน
ื่ แต่เชามี
่ ั
วันนี้นอนน ้อยลงหนึง่ ชวยามไม่ขาดทุน

ในจงเสฺวไม่ทราบใครงัดไข่มก ุ ประกายราตรีออกมา 3-4 ลูก สาดสอ ่ งจนห ้องรูหนูสว่างไสว

เฟิ่ งจิว่ แวบเข ้าไปทางประตูหลังอย่างเงียบงัน เหลือบสายตาขึน ้ เห็นสหายร่วมชน ั ้ กว่าครึง่ กลับ
มาถึงกันหมดแล ้ว แถมต่างเดินไปเดินมาอย่างยุง่ จัด ดูเหมือนจะกาลังวางกับดักทางลับอะไร
เทือกนั น ้ อยูร่ อบๆ ห ้องเรียน ผู ้ทีห ั หน ้าหาห ้องเรียนมือเท ้าสะเอวถือกระดาษเก่าขาดแผ่นหนึง่ ช ี้
่ น
นิว้ สงั่ การคือถางเม่ยของเหมิงสาว ้ ท่านหญิงเจีย ๋ ลวี่

เฟิ่ งจิว่ ยืนอยูด่ ้านข ้างได ้ครูห

่ นึง่ ระหว่างนี้สหายร่วมชน ั ้ 2-3 คนได ้เข ้ามานั่ งที่ มีบางคนที่
สนิทกับเจีย ี สว่ นใหญ่
๋ ลวีไ่ ด ้เข ้าไปถามไถ่ เฟิ่ งจิว่ ได ้ยินเสย

ทีแ ี นจวินคนใดสก
่ ท ้แต่เดิมวันนี้เซย ั คนจากสวรรค์เก ้าชน ั ้ ฟ้ าควรจะมาถึงจงเสฺวสอนวิชาโต๊ะ
น้ าชา เมือ
่ วานนี้ตอนเลิกเรียนภาคค่ากลับได ้ยินฟูจอ ื่ บอกว่าเซย ี นจวินท่านนั น ้ มีธรุ ะรัดตัวไม่
สะดวกจะมาในครัง้ นี้ สง่ เซย ี นป๋ อข ้างกายของท่านผู ้หนึง่ มาแทนทีท ี นป๋ อท่านนี้จะมา
่ า่ น วันนี้เซย
สอนวิชาพอดี แผนการของพวกเจีย ๋ ลวีค
่ อ
ื ใชกั้ บดักทางลับเหล่านี้ตะคอกให ้เซย ี นป๋ อท่านนั น
้
ถอยกลับไป เชนนี้วช ่ ี
ิ าโต๊ะน้ าชาของพวกนางไม่มใี ครสอน บางทีเซยนจวินบนสวรรค์ทา่ นนั น ้ ได ้
ทราบว่าพวกนางปั กใจรักมั่นแต่ทา่ น จึงลงมาสอนเสริมวิชานี้ให ้พวกนางด ้วยตัวเองก็เป็ นได ้

เฟิ่ งจิว่ เห็นว่าพวกเจีย

๋ ลวีม
่ ค ่ นี้ ชา่ งโง่เขลาแสนซอ
ี วามคิดเชน ื่ ยิง่ นั ก

ความจริงเฟิ่ งจิว่ ยังมาเรียนทีจ ่ งเสฺวสน ั ้ เกินไปโดยแท ้ เกีย ่ วกับคาเล่าลือของเซย ี นจวินท่าน

นี้เพียงได ้ยินมาเล็กน ้อย ในคาเล่าลือ ทุกคนต่างไม่เอ่ยนามของเซย ี นจวินท่านนี้ด ้วยความ
เคารพ ดูเหมือนจะเป็ นเซยนทีส ี ั
่ งู ศกดิย์ งิ่ ท่านหนึง่ ี ั
ฟั งว่าเซยนผู ้สูงศกดิย ์ งิ่ ท่านนี้มฐี านะสูงสง่
มากในสวรรค์เก ้าชน ั ้ ฟ้ า วาสนาด ้านพุทธศาสนายังลึกล้ายิง่ แต่ไม่เคยรับศษ ิ ย์คนใดมาก่อน เล่า
ลือกันว่ากาลก่อนเทียนจวินประสงค์จะสง่ ไท่จอ ื่ เยีย
่ หัวให ้ไปเป็ นศษิ ย์ปิดสานั กของท่าน ก็ถกู
ปฏิเสธอยูห ่ น ้าประตู สรุปคือ เป็ นบุคคลยิง่ ใหญ่อันยอดเยีย ่ ม บุคคลยิง่ ใหญ่อันยอดเยีย ่ มเชนนี้่
ให ้เกียรติพวกเขาเผ่านกปี้ อีเ้ ล็กๆ ถึงปานนี้ ยินยอมสอนวิชาอยูใ่ นเผ่าพวกเขา แม ้ว่าสบ ิ ปี จะมา
เพียงหนึง่ ครัง้ ทัง้ แต่ละครัง้ ยังรัง้ อยูเ่ พียงหนึง่ เดือนครึง่ เดือน ก็เป็ นเรือ ่ งทีท ่ าให ้ทัง้ เผ่าต่างรู ้สก ึ
ว่ามีหน ้ามีตาแล ้ว หนึง่ เดียวทีน ่ ่าเสย ี ใจคือเผ่าของพวกเขาไม่ไปมาหาสูก ่ ับเผ่าอืน ่ ตลอดมา จน
 9

ทาให ้ความมีหน ้ามีตาอย่างใหญ่หลวงนี้ถก

ู ปิ ดไว ้แต่ในหุบเขา ไร ้ทางให ้อวดโอ่ ชวนให ้ทอด
ถอนเสย ี ดายนั ก

เมือ
่ แรกทีเ่ ฟิ่ งจิว่ ได ้ฟั งคาเล่าลือของเซย ี นจวินท่านนี้ ได ้คัดกรองเทพเซย ี นบนสวรรค์เก ้า
ชนั ้ ฟ้ าทีน่ างรู ้จักตัง้ แต่ต ้นจดปลายไปหนึง่ รอบ ได ้ออกมาสองราย หนึง่ คือตงหัว หนึง่ คือไท่ชงิ
เต ้าเต๋อเทียนจุนแห่งสามชงิ สอ ี่ วี้ เรียกอีกชอ ื่ ว่าไท่ซา่ งเหล่าจฺวน ิ ปฏิเสธเยีย่ หัวทีย ่ ังเด็กอยูห่ น ้า
ประตูเหมือนจะเป็ นเรือ ่ งทีต่ งหัวทาได ้ลงคอจริงแท ้ แต่เฟิ่ งจิว่ ใคร่ครวญดู ตงหัวมิได ้มีนส ั ชอบ
ิ ย
หาเรือ ่ งเดือดร ้อนใสต ่ ัว มาสอนหนั งสอ ื ทีน
่ ี่ ทีน ิ ย์สตรีทน
่ ี่ศษ ี่ ่าราคาญมากมายปานนี้ กาลก่อนเขา
มิใชเ่ ป็ นเพราะหวาดกลัวสตรีเผ่ามารทีม ่ าตามตื๊ อพัวพันเขาจึงได ้ละทิง้ มรรคามารดอกหรือไร?
กลับเป็ นท่านผู ้เฒ่าไท่ซา่ งเหล่าจวินแห่งวังดุสต ิ ดูแล ้วเหมือนผู ้เฒ่าทีม
่ ค
ี วามกระตือรือร ้นยิง่ แต่
่ ื
ทว่า...ท่านผู ้เฒ่าเหล่าจวินกลับมีผู ้ชนชอบสนั บสนุนอย่างเหนียวแน่นในหุบเขาเสย ี งธรรม
มากมายปานนี้ กลับเป็ นเรือ ่ งทีเ่ ฟิ่ งจิว่ ไม่เคยคาดคิดมาก่อน

ท ้องฟ้ าค่อยๆ สว่าง มองเห็นนอกกรอบหน ้าต่างภูผาดั่งขวานถาก ม่านหมอกหม่นเศร ้า

โอบเขาเขียวสูงชน ั ในลมหิมะดูมช
ี วี ต
ิ อยูจ
่ างๆ

เหล่านั กศกึ ษาจัดวางกับดักทางลับเสร็จสน ิ้ ขณะทีห่ อบหายใจพักเหนื่อยชวั่ คราว พบ

กับเซยี่ งหลีเ่ หมิงแวบเข ้ามาในห ้องเรียนอย่างเงียบเชยี บพอดี เห็นสภาพนี้ก็ตะลึงงัน เฟิ่ งจิว่ เห็น
ท่าทางของเขาเหมือนคิดจะเอ่ยปากเตือนอะไรถางเม่ย จึงเงีย
่ หูกระเถิบเข ้าไปทางคนทัง้ สอง
ก ้าวสองก ้าว

้
เหมิงสาวถอนหายใจให ้เจีย
๋ ลวีจ
่ ริงๆ

้ ้ดีวา่ เจ ้ามีใจให ้ท่านผู ้นั น

“เปิ่ นสาวรู ้ อย่างลึกล้า แต่ทา่ นทราบหรือไม่ เคยสนใจหรือไม่?
อายุของท่านมากพอจะเป็ นบรรพบุรษ ุ ของบรรพบุรษ ุ ของบรรพบุรษ ุ ของเจ ้าเทียว เจ ้าทาเชน ่ นี้
บางทียังจะทาให ้ท่านราคาญใจ ไม่มาสอนวิชาทีเ่ ผ่าเราอีกก็เป็ นได ้” ต่อด ้วยถอนหายใจยืดยาว
แล ้วพูดต่อว่า “ความจริงท่านไม่มาสอนวิชาทีเ่ ผ่าเรามิได ้กระไรสาหรับเปิ่ นสาวดอก ้ แต่ถงึ ตอน
นั น
้ หากหมูจ ่ วินทรงกาหนดโทษใหญ่หลวงต่อเจ ้า เจ ้าอาจจะมาโทษเปิ่ นสาวอี ้ กว่าไม่ชว่ ยพูดขอ
ความเมตตาให ้เจ ้า อีกประการ ไม่กวี่ ันก่อนเปิ่ นสาวได ้ ้ยินว่าท่านหาคูค
่ รองทีด ่ พ
ี บแล ้วบนสวรรค์
เก ้าชนั ้ ฟ้ า แม ้จะยังมิได ้ทาพิธก ี ราบไหว ้ฟ้ า หากได ้ปฏิบัตเิ ฉกฟูเหรินทุกประการแล ้ว เล่าลือกัน
ว่าท่านโปรดปรานให ้ความสาคัญต่อสตรีผู ้นัน ้ เป็ นอย่างยิง่ ถึงกับมีการร่วมหลับนอนร่วมสรงน้ า...
เฮๆๆๆ้ เจ ้าร ้องไห ้อะไร เจ ้าอย่าร ้องส.ิ ..”

เยือ้ งไปข ้างหน ้า อยูๆ่ ท่านหญิงเจีย ๋ ลวีก

่ ็ร ้องไห ้ออกมา ไม่มก ี ารไว ้หน ้าถางซยงของนาง
แม ้แต่น ้อย น่าเสย ี ดายเหมิงสาวที้ บ
่ คุ ลิกหน ้าตาออกจะเจ ้าชูกรุ ้ ้มกริม
่ กลับรับมือหยาดน้ าไม่ก ี่
หยดในดวงตาของอิสตรีไม่คอ ่ ยจะเป็ น ยืนทือ
่ อยูต ่ รงนั น
้ อย่างทาอะไรไม่ถก ู

เฟิ่ งจิว่ หันกายยกมือขึน้ ดันปลายคางทีเ่ มือ ่ ครูต

่ กใจอ ้าปากค ้างกลับขึน ้ ไป เอามือจับโต๊ะ
ค่อยๆ นั่ งลง รินน้ าชาเย็นชด ื ให ้ตัวเองถ ้วยหนึง่ แก ้ตกใจ จอมเจ ้าชูบนสวรรค์
้ เดิมทีควรยกให ้
เหลียนซง่ โอรสคนทีส ่ ามของเทียนจวินเป็ นอันดับหนึง่ แต่กระทัง่ เหลียนซง่ จวินเองก็ไม่เคยมี
เรือ
่ งทานองยังมิได ้ทาพิธก ี ราบไหว ้ฟ้ าก็รว่ มหลับนอนร่วมสรงน้ ากับสตรีนางใดเสย ี แล ้วแพร่
ออกมา หรือจะมองจากอีกแง่ เรือ ่ งพรรค์นต ี้ อ
่ ให ้ทาลงไปแล ้วก็ควรทีจ ่ ะปกปิ ดอย่างมิดชดิ กลับ
ประเมินท่านผู ้เฒ่าเหล่าจวินต่าเกินไปเสย ี แล ้ว โอ ้โฮ ทีแ ่ ท ้ท่านผู ้เฒ่าหาได ้กินแต่ผก ั ไม่ ชา่ ง
่
ขวานผ่าซาก ชางเก่งฉกาจ ชางยอดเยีย ่ ่ มเกินไปแล ้ว
 10

เฟิ่ งจิว่ กาลังกัดนิว้ ก ้อยทอดถอนด ้วยความชน ื่ ชมอยูใ่ นใจ ในโสตกลับได ้ยินในจังหวะนี้

ท่านหญิงเจีย ๋ ลวีก
่ ็สะอึกสะอืน้ โต ้กลับไปบ ้างว่า

“ท่านจงใจนี่ ท่านแอบหลงรักองค์หญิงแห่งชงิ ชวิ คะนึงหาแต่ไม่สมหวัง จึงหวังให ้ผู ้คนทั่ว

่ ท่านหงสเ์ ดียวดายชวั่ ชวี ต
หล ้าล ้วนเป็ นเชน ิ เฝ้ าผมขาวเพียงลาพัง จุนซา่ งสูงสง่ บริสท
ุ ธิถ
์ งึ เพียง
นั น ่
้ ไหนเลยจะถูกข่าวลือในโลกียร์ ัดกายได ้ ท่านบอกว่าจุนซางเป็ นอย่างนั น ้ อย่างนี้ ข ้าไม่เชอ ื่
แม ้แต่คาเดียว” จบคาก็กระทืบเท ้าสะบัดหน ้าออกจากประตูไป

เฟิ่ งจิว่ เงยหน ้าขึน

้ มองเหมิงสาว ้ เห็นใบหน ้าอีกฝ่ ายเหมือนจะเผือดลง คา “องค์หญิงแห่ง
ชงิ ชวิ ” ในถ ้อยความของเจีย ๋ ลวีเ่ มือ่ กีน
้ ี้นางได ้ยินชดั เจนยิง่ ประหลาดใจอยูบ ่ ้าง แล ้วพลันเข ้าใจ
กระจ่าง คิดในใจว่ากูกท ู า่ นผู ้เฒ่าแม ้จะแต่งงานไปแล ้วยังคงผืนธงชูสงู เด่น เลือ ่ งลือนามไม่แพ ้
กาลก่อนอยูด ่ ังเดิม ในทีห ่ า่ งไกลถึงเพียงนี้ยังคงมีหนุ่มน ้อยชอกช้าระกาทรวงเพราะนาง ชา่ ง
เสริมสร ้างหน ้าตาแก่พวกเราตระกูลป๋ ายโดยแท ้ แต่เหมิงสาวนั ้ น ้ ...เทียบกับกูฟแล ู่ ้วยังคงละอ่อน
เกินไปบ ้าง ต่อให ้มีโอกาสไปอยูต ่ อ
่ หน ้ากูกู กูกก ู ็คงไม่มท
ี างต ้องตาเหมิงสาวเป็ ้ นแน่ เฟิ่ งจิว่ ทอด
สายตามองดูเหมิงสาวที ้ จ
่ มอยูใ่ นห ้วงภวังค์ ทอดถอนอย่างทีส ่ ด ุ ทัง้ ยังสา่ ยหน ้าอย่างเวทนา ก็
้
พบว่าเหมิงสาวเหลือบสายตามามองนางพอดี สายตาปะทะกันอย่างจัง

ทัง้ สองสบตากันชวั่ วูบ ้ ว้ กระดาษแผนภาพเก่าขาดทีเ่ มือ

เหมิงสาวหิ ่ ครูน
่ ี้เพิง่ จะถูกท่าน
หญิงเจีย
๋ ลวีข
่ ยุ ้มไว ้ในมือกวักมือมาทางนาง

“จิว่ เกอมานี่หน่อย เรือ ่ งจาพวกวางกับดักทางลับเจ ้าถนั ดทีส ่ ด

ุ ข ้าดูวา่ ภาพนี้ของเจีย ๋ ลวีม
่ ี
หลายจุดทีย ่ ังไม่คอ
่ ยจะได ้ดั่งใจนั ก ในเมือ
่ นางตัง้ ใจแล ้วว่าจะทากับดักนี้ ทางทีด ่ คี อ
ื เซยี นป๋ อ
ทีม
่ าสอนหนั งสอ ื แทนตกลงไปในกับดักออกมาไม่ได ้ไป 2-3 วันไม่สามารถจะสอนหนั งสอ ื แทน
ได ้อีกจึงจะดี เจ ้าเข ้ามาดูหน่อยเถิดว่าจะทากับดักใหม่อย่างไรดี?”

คา “จิว่ เกอ”[2] นี้เฟิ่ งจิว่ ทราบดีวา่ กาลังเรียกนาง นางอยูใ่ นหุบเขาเสย ี งธรรมโดยขอยืม

ฐานะขององค์หญิงเก ้าแห่งเผ่านกฮูก นามขององค์หญิงเก ้าก็คอ ้
ื “จิว่ เกอ” นั่ นเอง เหมิงสาวเป็ น
ถางซยงได ้ไม่เลวเลยทีเดียว ถูกถางเม่ยยกปมด ้อยมาถากถางแดกดันเชน ่ นี้ กลับยังคงชว่ ยคิด
หาทางให ้ถางเม่ยอย่างยิง่ อยูด่ งั เดิม จิตใจกว ้างขวางยิง่ นั ก

เฟิ่ งจิว่ ประคองน้ าชาเย็นชดื กระเถิบเข ้าไปชด ิ ชะโงกศรี ษะมองดูกระดาษแผนภาพในมือ

เหมิงสาว ้ ก็แค่ปาหีห ่ ยาบๆ เท่านั น
้ อาจจะทาให ้เซย ี นป๋ อผู ้โชคร ้ายทีม
่ าสอนหนั งสอ ื ในยามนัน
้
เปี ยกน้ าสกั นิดหกคะเมนสก ั หน่อยกินปูนขาวสกั เล็กน ้อย ว่ากันจากประสบการณ์ทน ี่ างได ้มาโดย
การประลองปั ญญาประลองความกล ้ากับบรรดาฟูจอ ื่ มานานหลายปี แล ้ว ไม่อาจจะถือว่าผ่าน
เกณฑ์ได ้เลย

นางยืน ี้ ค่ตรงห ้องเรียนทีเ่ ดียว

่ นิว้ ออกไปชแ

“ตรงอืน ้
่ ถอนไปให ้หมดเถิด ตรงนี้ใชคาถาเจาะบ่ อน้ าลึกไปเชอ ื่ มกับแม่น้ าคะนึงจรทีน
่ อก
เมือง แล ้วร่ายมนต์บงั ตาทับ ี นป๋ อท่านนั น
ข ้ารับรองว่าเซย ้ เหยียบลงไปปุบร่วงวูบลงไปปั บ
จะต ้องไม่มท
ี างโผล่มาต่อหน ้าข ้าและท่านอีกเป็ นสบ ิ วันครึง่ เดือนอย่างแน่นอน”

้
เหมิงสาวขบคิ
ดเล็กน ้อย ตอบนางว่า

ี นป๋ อกลับไปแล ้วกล่าวโทษ...”

“ออกจะโหดเกินไปหน่อยหรือไม่? หากเซย

เฟิ่ งจิว่ ดืม

่ น้ าชาคาหนึง่ “หรือจะพิจารณาแบบนี้ก็ได ้ ขุดหลุมลึกตรงนี้หลุมหนึง่ ปั กดาบ
แหลมทีอ
่ ัดพลังเทพเข ้าไปเต็มทีใ่ ห ้ทั่ว ี นป๋ อท่านนั น
พอเซย ้ ตกลงไปดาบขาวปั กเข ้าดาบแดง
 11

ถอนออกจัดการเก็บเขาเสย ี ตรงนี้เลย เชน

่ นี้ก็จะตัดปั ญหาทัง้ หมดไป แน่นอนว่าเทียบกับวิธก
ี อ
่ น
หน ้านี้แล ้ว การทิง้ ศพออกจะยุง่ ยากมากกว่าอยูห ่ น่อย”

้ อกระดาษแผนภาพอยูอ
เหมิงสาวถื ่ ด
ึ ใจใหญ่

“...อย่างนั น ้
้ เปิ่ นสาวเห็ นว่าวิธก
ี อ
่ นหน ้านั น
้ ดีกว่าอยูห
่ น่อย”

บรรพตฝูอวีศ ิ าแน่นขนั ดแมกไม ้รกทึบ แม ้ย่างเข ้าเหมันต์กลับไร ้แววเหีย

่ ล ่ วเฉา ต ้นไม ้แน่
นรกบดบังร่มครึม
้ แทบจะมองเห็นเพียงสะเก็ดแผ่นฟ้ า กลางนภาเสย ี งกระเรียนเซย ี นกูร่ ้องใส
แฉลบผ่าน ร่วมด ้วยเสย ี งกระพือปี กระลอกหนึง่ เพียงดูก็รู ้ว่าเป็ นบรรพตเซย ี นอันมีทมี่ า

จ ้งหลิน ขุนนางเซยี นผู ้รับผิดชอบงานหนั งสอ

ื ราชการแห่งวังไท่เฉินกงยืนอยูห ิ า
่ น ้าผนั งศล
ของหุบเขาเสยี งธรรม ถอนหายใจยาวอย่างสบ ั สนยิง่

นั บตัง้ แต่เมือ
่ สองร ้อยกว่าปี กอ
่ นทีเ่ ขตแดนสจ ั ธรรมเมธาสน ั่ สะเทือนไม่สงบเป็ นต ้นมา ทุก
ิ ปี ท่านมหาเทพจะอาศัยการสอนหนั งสอ
สบ ื เป็ นข ้ออ ้างเข ้าสูห
่ บ
ุ เขาเสยี งธรรมครัง้ หนึง่ ทาการ
ชาระล ้างปราณขุน ่ แห่งอกุศลมูลสามทีเ่ อ่อล ้นออกมาจากภายในเขตแดน ท่านมหาเทพเลีย ่ ง
หลบจากเหล่าเทพเซย ี นมายังหุบเขาแห่งนี้ ทุกครัง้ เขาล ้วนแต่เป็ นผู ้คอยติดตามประสานงาน
ครัง้ นี้ไม่มเี ขาติดตามไปด ้วย ไม่ทราบเชน ่ กันว่าท่านผู ้เฒ่ามหาเทพจะพานั กในหุบเขาได ้คุ ้นชน ิ
หรือไม่

การมีอยูข ่ องเขตแดนสจ ั ธรรมเมธา นอกจากเทพไทในยุคบรรพกาลสร ้างโลกแล ้วมีผู ้

ทราบเพียงไม่กค ี่ น แม ้ว่ามันจะมีนามว่า “สจ ั ธรรม” แท ้จริงแล ้วมิใชส่ ถานทีท
่ ด
ี่ แ
ี ม ้แต่น ้อย เมือ่
แรกมหาอุทกภัย หลังจากทีฟ ่ ้ าดินแยกตัวออกจากกันดัง่ ลูกไก่ออกจากไข่ ได ้เริม ่ มีสที่ ะเลหก
บรรจบแปดดินแดนอันเป็ นทีอ ่ ยูอ ่ าศัยของเหล่าเซย ี นและมาร ต่อมาท่ามกลางการขับเคลือ ่ นและ
หยุดยัง้ อันยาวนาน ได ้ก่อเกิดแพร่ขยายโลกมนุษย์มหาสหัสภพทัง้ หลายพันล ้านใบ ผู ้ทีอ ่ าศัยใน
โลกมนุษย์คอ ื มนุษย์ แต่มนุษย์นัน ้ ได ้ปลูกรากฐานแห่งบาปขึน ้ ด ้วยจิตกิเลส เพียงหนึง่ ร ้อยปี โลก
มนุษย์จานวนมากมายมหาศาลก็ตา่ งคนต่างสะสมปราณขุน ่ อันเกิดจากการรวมตัวของอกุศลมูล
สาม โลภะ โทสะ โมหะเอาไว ้ไม่ใชน ่ ้อย ถูกปราณขุน่ อันหนาหนั กเหล่านี้รบกวน โลกมนุษย์แต่
ละใบสงั คมเสอ ื่ มทราม สงครามระบาด ชาวบ ้านเดือดร ้อนทุกหย่อมหญ ้า แทบว่าจะล่มสลาย

เพือ่ รักษาให ้โลกมนุษย์ปลอดภัย ตงหัวปิ ดด่านกักตัวเจ็ดคืนสร ้างโลกอีกใบขึน

้ มาตรง
กลางระหว่างฟ้ าดิน ่ ใชดู้ ดรับปราณขุน
เพือ ่ จากอกุศลมูลสามซงึ่ แต่ละโลกไม่สามารถแบกรับ
เอาไว ้ได ้ ซงึ่ ก็คอ
ื “เขตแดนสจ ั ธรรมเมธา” ในกาลต่อมา

่ ง เนือ
หลายแสนปี ดั่งม ้าขาวผ่านชอ ั ธรรมเมธาเป็ นประดุจกระปุกใบใหญ่ท ี่
่ งจากเขตแดนสจ
แบกรับเอาอกุศลมูลสามทัง้ หมดซงึ่ โลกมนุษย์ไม่สามารถแบกรับได ้เอาไว ้ ระหว่างฟ้ าดินจึงเริม
่
ปรากฏสภาวะสงบสุขไร ้เรือ่ งราว

หากสก ั วันหนึง่ เขตแดนสจ

ั ธรรมเมธาพังทลายลง จะเป็ นหมืน
่ ด่านเคราะห์แห่งปวงมนุษย์
ี
และเทพเซยน
 12

หัวข้อ : บทที่ 2 - 02

บทที่ 2 - 02

จ ้งหลินแอบคิดว่า ทีโ่ ชคร ้ายคือ “สก ั วันหนึง่ ” นี้ แท ้จริงแล ้วได ้มาถึงตัง้ แต่เมือ ่ สามร ้อยปี
ก่อน ทีโ่ ชคดีคอ ้
ื ท่านผู ้เฒ่ามหาเทพได ้ใชเวลาระยะหนึ ง่ ซอ ่ มแซมแก ้ไขปรับสมดุล ทาให ้ปวง
เทพเซย ี นเลีย่ งพ ้นจากด่านเคราะห์มาได ้หนหนึง่ โดยไม่รู ้เนื้อรู ้ตัว ทีโ่ ชคร ้ายลงไปอีกขัน ้ คือ การ
ปรับสมดุลของท่านผู ้เฒ่ามหาเทพ แท ้จริงแล ้วเพียงแค่ยด ื เวลาในการพังทลายออกไปเท่านั น ้
จะยืดออกไปได ้ถึงเมือ ่ ไรไม่อาจจะประมาณการณ์ได ้ ทัง้ สองร ้อยกว่าปี มานี้ปราณขุน ่ แห่งอกุศล
มูลสามในเขตแดนสจ ั ธรรมเมธากลับเริม ่ ทีจ
่ ะแผ่ขยายออกมาข ้างนอกทีละน ้อยๆ เคราะห์ดท ี ม ี่ ี
ี ่ ึ
หุบเขาเสยงธรรมแห่งนี้ซงเป็ นพืน ้ ทีส
่ ะอาดบริสท ุ ธิไ์ ม่ถก
ู แดนโลกียแ ์ ปดเปื้ อนดึงดูดปราณขุน ่ ที่
แผ่กระจายออกมาเป็ นพิเศษ จึงค่อยทาให ้ท่านมหาเทพไม่ต ้องเสย ี เวลามากมายรวบรวมพวกมัน
มาให ้ครบเสย ี ก่อนก็สามารถชาระล ้างได ้ในคราวเดียว และเคราะห์ดท ี รี่ า่ งกายของนกปี่ อม ี้ ี
ลักษณะพิเศษ ปราณขุน ่ แห่งอกุศลมูลสามเหล่านี้มไิ ด ้เป็ นพิษต่อร่างกายของพวกเขาเหมือน
เชน่ ปราณขุน่ แดนโลกีย ์

จ ้งหลินเอามือค้าศล ิ าถอนหายใจอีกเฮอื ก คนมากมายเข ้าใจผิดว่าท่านผู ้เฒ่ามหาเทพปลีก

ตัวจากโลกอยูท ่ วี่ งั ไท่เฉินกงคือกาลังเสพสุขกับชวี ต
ิ เกษี ยณ แน่นอน...เวลาสว่ นใหญ่ทา่ นผู ้เฒ่า
ก็กาลังเสพสุขกับชวี ต ิ เกษี ยณจริงๆ นั่นแหละ แต่ในเวลาคับขันหัวเลีย ่ นี้ ท่าน
้ วหัวต่อเชน
มหาเทพยังคงมีประโยชน์ยงิ่ พึง่ พาได ้อย่างยิง่

วันนี้ทจ
ี่ ้งหลินมายืนถอนหายใจอยูท ่ น
ี่ ี่ ไม่เพียงแต่เพือ
่ เรือ
่ งใหญ่ของฟ้ าดินเหล่านี้เท่านั น
้
วันนี้ทา่ นมหาเทพได ้กระทาสงิ่ ทีท
่ าให ้เขานึกพิศวงอย่างยิง่ เรือ่ งหนึง่

เนื่องจากเมือ ่ วานนี้พระพุทธองค์จากสวรรค์ประจิมได ้เสด็จมาเยือน โดยเปิ ดเผยคือ

สนทนาธรรมกับท่านมหาเทพ โดยเบือ ้ งลับนั น
้ แท ้จริงแล ้วกาลังปรึกษากันเรือ ่ งเขตแดนสจ ั ธรรม
เมธา ตัวเขาในฐานะเซย ี นรับใชผู้ ้จงรักภักดีและละเอียดรอบคอบเห็นว่าเรือ ่ งใหญ่โตอันเกีย ่ วพัน
ถึงการคงอยูแ ่ ละดับสูญของฟ้ าดินเชน ่ นี้ เทพเคารพทัง้ สองท่านจะต ้องสนทนาแลกเปลีย ่ น
ความเห็นกันเนิน ่ นานเป็ นแน่ เชนนัน่ ื
้ กาหนดการเดิมทีว่ ันนี้จะไปสอนหนั งสอในหุบเขาเสยงธรรม ี
อาจจะต ้องล่าชา้ เมือ
่ ก่อนก็เคยเกิดกรณีในวันทีเ่ ดิมได ้กาหนดการไว ้แล ้ว ท่านมหาเทพได ้มี
กาหนดการอืน ่ เชน่ กัน ล ้วนแต่จะให ้เซย ี นป๋ อคนอืน่ ไปทาหน ้าทีแ ่ ทนในวันนั น้ ด ้วยเหตุนี้เขาจึง
แจ ้งไปยังภายในหุบเขาเสย ี งธรรมอย่างจงรักภักดีและละเอียดรอบคอบว่า ขอเปลีย ่ นตัว
กะทันหันให ้เซย ี นป๋ อท่านหนึง่ สอนหนั งสอ ื แทนท่านมหาเทพ

วันนี้เขากับเซย ี นป๋ อผู ้ถนั ดการน้ าชาในวังคนหนึง่ ขีเ่ มฆมาถึงยอดบรรพตฝูอวีพ ่ ร ้อมกัน

กลับได ้เห็นท่านผู ้เฒ่ามหาเทพยืนอย่างสง่างามอยูบ ่ นบรรพตฝูอวีก ่ อ่ นแล ้ว กาลังยกมือผ่าแสงส ี
นิลสายหนึง่ ออกไป แล ้วเร ้นกายเข ้าสูห ่ บ ี งธรรมตามแสงสน
ุ เขาเสย ี ลิ นั น
้

ี งธรรมแห่งนี้จะประหลาดพิกลจริงแท ้ ในแต่ละปี มเี พียงนั บ

จ ้งหลินเห็นว่า แม ้ว่าหุบเขาเสย
จากวันกลางเหมันต์เป็ นต ้นไปสองเดือน เซย ี นทีม
่ พ
ี ลังฤทธิแ ้ งจากภายนอกฝื น
์ ก่กล ้าผู ้หนึง่ ใชพลั
บังคับเปิ ดหุบเขาแห่งนี้จงึ จะไม่ทาให ้มันถูกปราณขุน ่ แดนโลกียแ ์ ปดเปื้ อน และวันนี้คอื วันกลาง
เหมันต์ เป็ นวันแรกในการเปิ ดหุบเขาได ้อย่างปลอดภัย แต่ก็ไม่จาเป็ นต ้องใจร ้อน อย่าว่าแต่
 13

ตลอดมาท่านมหาเทพมิใชค ่ นใจร ้อน สองเดือนเต็มๆ นั บจากวันนี้ไปท่านล ้วนแต่สามารถเข ้า

ออกหุบเขาแห่งนี้ได ้โดยอิสระ แต่ทา่ นผู ้เฒ่ากลับทิง้ พระพุทธองค์ทย ี่ ังคงประทับเป็ นแขกอยูใ่ น
วังไท่เฉินกง ยอมแล่นไกลร่วมหมืน ่ หลีม ่ ายังบรรพตฝูอวี่ เพือ ่ จะได ้เข ้าสูห่ บ
ุ เขาโดยเร็วทีส
่ ด
ุ แล ้ว
ไปสอนหนั งสอ ื ให ้แก่ลกู นกปี่ อท
ี้ งั ้ ฝูงนั น
้ ของเผ่านกปี่ อก
ี้ ระนั น
้ หรือ? อุดมการณ์ของท่านผู ้เฒ่า
สูงสง่ บริสท
ุ ธิป
์ านนี้ด ้วยหรือ?

จ ้งหลินขบคิดอย่างขัดแย ้งสบั สนอยูพ

่ ักใหญ่ก็ไม่ทราบทีม ่ าทีไ่ ป หันศรี ษะกลับคิดในใจว่า
คิดเสยี ว่าสองปี นี้อด
ุ มการณ์ของท่านมหาเทพยิง่ สูงสง่ ขึน
้ ทุกทีเถิด แล ้วขีเ่ มฆกลับวังไท่เฉินกง
พร ้อมกับเซย ี นป๋ อทีม่ าด ้วยกัน

จนถึงปั จจุบัน จงเสฺวของนกปี่ อส ี้ ร ้างเสร็จมาได ้หนึง่ แปดพันปี เศษแล ้ว กล่าวกันว่าผู ้ที่

สร ้างโรงเรียนแห่งนี้คอ ื เซย ี นทีม
่ ต
ี าแหน่งฐานะผู ้หนึง่ ไม่เพียงแต่เลือกทาเลได ้ดีเท่านัน ้ ทิวทัศน์
เล็กๆ น ้อยๆ ในโรงเรียนก็จัดวางอย่างตัง้ ใจยิง่ อาทิเชน ่ เขตเรือนกว ้างขวางซงึ่ โอบล ้อมด ้วย
ห ้องเก็บหนังสอ ื สบ
ิ กว่าแห่งนี้ กลางลานได ้เพิม ่ ธารน้ าใสสายหนึง่ อย่างมีสน
ุ ทรียภาพยิง่ น้ าใน
ลาธารไหลจากด ้านตะวันออกของลานไปสูด ่ ้านตะวันตกตามระดับความสูงต่าของภูมป ิ ระเทศ
ระหว่างภูมป ิ ระเทศทีส ่ งู ต่าไม่เสมอกันได ้ปูแผ่นหินใหญ่สร ้างเป็ นบันไดขนาดเล็ก ไล่ขน ึ้ ไปตาม
บันไดทีละขัน ้ ๆ ล ้วนแต่ปลูกหวยเขียว[1]สนแก่บ ้างบนบ ้างล่าง ยามคิมหันต์ครัน ้ สะท ้อนเงาลง
ในน้ า ให ้อารมณ์จต ิ แห่งฌานอยูห ่ ลายสว่ น เชน ่ ยามเหมันต์ เหมือนอย่างในตอนนี้ ทีถ ่ ก
ู หิมะสุม
ห่อหุ ้ม ดุจสวมภูษาเงิน ดูแล ้วก็ให ้อารมณ์ใสสะอาดโล่งกว ้างห่อเหีย ่ วหงอยเหงาไปอีกแบบ

เดิมทีเฟิ่ งจิว่ ถูกใจทิวทัศน์แถบนี้อย่างยิง่ มักจะมาเดินเล่นทีน ่ อ

ี่ ยูบ
่ อ
่ ยครัง้ วันนี้กลับไม่ม ี
อารมณ์นัก เดินถือกระดาษคัดตาราหลายแผ่นทีค ่ ัดไว ้เมือ
่ คืน ขมวดคิว้ เลียบลงไปตามลาธาร

่ หนึง่ ชวั่ ยามก่อนนางโดดวิชาโต๊ะน้ าชาแวบหลบออกมาหาตัวฟูจอ

เมือ ื่ จ ้ายหาน เพราะได ้
ยินมาว่าก่อนวิชาแรกของชว่ งบ่าย ฟูจอ ื่ ผู ้ทีไ่ ด ้เข ้าไปต่อสูตั้ ดสน
ื่ ก็จะประกาศรายชอ ิ ในการ
แข่งขันประลองฝี มอ ื ของปี นี้แล ้ว เดิมทีนางคิดจะค่อยเป็ นค่อยไปค่อยๆ เอาชนะใจฟูจอ ื่ แต่ใ น
เมือ
่ เวลามีจากัด เชน ่ นั น ้
้ ก็ได ้แต่ใชยาแรงเสยี แล ้ว

นางตัดสน ิ ใจเด็ดขาดทันควัน : บางทีการทีน ่ างโดดเรียนไปประจบฟูจอ ื่ จะทาให ้ฟูจอื่ มอง

ออกได ้ว่านางประจบเขาอย่างจริงใจยิง่ อาจจะทาให ้เขาตืน ้ ตันใจ ความจริงแล ้วนางอยากจะดู
ี นป๋ อซงึ่ ท่านผู ้เฒ่าเหล่าจวินสง่ มาตกผลุบลงไปในทางลับมากเหมือนกัน ดังนั น
ฉากทีเ่ ซย ้ ก่อนจะ
ออกมาจึงได ้กระซบ ิ บอกเยียนฉืออู ้ ั เขาว่าตอนเลิกเรียนอย่าลืมเล่าสว่ นทีส
กาชบ ่ นุกของ
เหตุการณ์ให ้นางฟั งด ้วยล่ะ

นางหลงนึกว่าทัง้ สองเรือ ่ งต่างจัดการได ้อย่างเหมาะสมยิง่ มั่นคงยิง่ แล ้วเสย ี อีก ไม่นก ึ ว่า

ฟูจอ ื่ ซงึ่ ปกติความเคลือ ่ นไหวมีความแน่นอนอย่างมากกลับหาตัวอย่างไรก็มาพบมาตัง้ พักใหญ่ๆ
ข ้างนอกลมหิมะพัดแรงออกปานนี้ นางเดินเล่นไปทั่วรู ้สก ึ ว่ายิง่ หมดอารมณ์มากขึน ้ ทุกขณะ ทัง้
ยังหนาวมากขึน ้ เรือ ่ ยๆ ทอดตามองไปทางทิศทีต ่ งั ้ ของโรงเรียน ไม่ทราบว่าเซย ี นป๋ อทีม ่ าสอน
แทนร่วงตกลงไปในทางลับสาเร็จหรือไม่ หากเซยนป๋ อท่านนี้มส ี ี มองยิง่ มิได ้ร่วงตกลงไป ตัวนาง
ย ้อนกลับไปทีโ่ รงเรียนกลางคันกลับสามารถจะหลบลมหนาวได ้อยู่ แต่การถูกเซย ี นป๋ อลงโทษ
เนื่องจากนางโดดเรียนก็ไม่อาจจะหลีกเลีย ่ งได ้เชน ่ กัน เฟิ่ งจิว่ คิดไปคิดมา เห็นว่ายังคงอยูข ่ ้าง
นอกดีกว่า จากนั น ้ ก็คด
ิ ว่าถ ้าไม่ต ้องประจบฟูจอ ื่ ตอนนี้ล ้วงชุดไฟออกมาจุดกับกระดาษคัดคัมภีร ์
ในแขนเสอ ื้ พวกนี้เพือ ่ ผิงไฟให ้ไออุน ่ จะดีสก ั ปานใด จะว่าไปแล ้ว นางคัดตัง้ สบ ิ แผ่น จุดมันสก ั
แผ่นน่าจะไม่มป ี ั ญหาอะไรกระมัง?
 14

เฟิ่ งจิว่ กาลังนั่งยองๆ อยูใ่ ต ้ต ้นสนแก่ต ้นหนึง่ ถือแขนเสอ ื้ ด ้วยความคิดขัดแย ้ง ไหล่ถก

ู ใคร
คนหนึง่ ตบใสเ่ บาๆ หันกลับไปมอง เสย ี่ วเยียนจ ้วงซอื่ กาลังถือมีดปลายแหลมเล่มหนึง่ เล็งใส่
ใบหน ้าเนียนละเอียดเป็ นยองใยของตัวเอง เล็งกลับไปกลับมาไปพลาง เอ่ยถามเฟิ่ งจิว่ ด ้วยส ี
หน ้าเคร่งเครียดไปพลางว่า

“เจ ้าดูนะ เหล่าจือกรีดแบบนี้หนึง่ ทีด ี หรือกรีดแบบนี้หนึง่ ทีด ี หรือกรีดแบบนี้หนึง่ ทีกอ

่ น
ค่อยกรีดแบบนี้หนึง่ ทีด?ี ในความเห็นของพวกเจ ้าเหล่าสตรี ต ้องกรีดแบบไหนถึงจะทาให ้หน ้า
ของเหล่าจือดูองอาจขึน ้ มาหน่อย?”

เฟิ่ งจิว่ ยกมือขึน ื “หวาง”[2] บนหน ้าผากเยียนฉืออู ้ด ้วยสห

้ วาดตัวหนั งสอ ี น ้าลึกล้าสุดหยั่ง
คาด

“ข ้าเห็นว่าวาดลงไปแบบนี้จะดูองอาจขึน
้ หน่อย”

ี่ วเยียนสบตานางเขม็งด ้วยสายตาเพชฌฆาตอยูอ
เสย ่ ด
ึ ใจใหญ่ โยนมีดทิง้ อย่างห่อเหีย
่ วลง
มานั่ งยองๆ กับนางทีใ่ ต ้ต ้นสนแก่

ึ ว่ากรีดแผลบนใบหน ้าสองมีดความจริงแล ้วไม่ถอ

“เจ ้าเองก็รู ้สก ื ว่าองอาจอะไรนั ก
เหมือนกันรึ?” แล ้วถอนหายใจเฮอ ื กใหญ่อย่างกลัดกลุ ้ม “งัน ี
้ เจ ้าว่าเหล่าจือไว ้หนวดเคราเสย
หน่อยเป็ นยังไง แบบหนวดเคราเฟิ้ มนั่ นดูเหมือนจะเหมาะกับหน ้าตาแบบเหล่าจือมาก...”

้
คาบ่นงึมงาของเยียนฉืออู ้เข ้าหูซายทะลุ ออกหูขวาของเฟิ่ งจิว่ นางปลาบปลืม ้ ใจทีพ
่ ักนี้ใน
ทีส่ ด ี่ วเยียนก็เกิดดวงตาเห็นธรรมได ้ตระหนั กว่าทีบ
ุ เสย ่ รรดากูเหนี่ยงไม่ญาติดก ี ับเขา เป็ นเพราะ
หน ้าตาของเขางดงามน่ารักจนเกินไป แต่ขณะเดียวกันเฟิ่ งจิว่ ก็มค ี วามเห็นจากก ้นบึง้ ของหัวใจ
ว่า หากมีวันใดสก ั วันทีเ่ สย
ี่ วเยียนกลายเป็ นตาเคราเฟิ้ มขึน ้ มาจริงๆ ทัง้ บนหน ้าผากยังมีตัว
“หวาง” ประดับอยู่ รูปร่างลักษณะเชน ่ นี้แท ้จริงแล ้วไม่มที างเป็ นทีน
่ ย
ิ มของบรรดากูเหนี่ยงมาก
ไปกว่าตัวเขาในตอนนี้ดอก

บนต ้นไม ้หิมะสุมสองกอบกดทับกิง่ ไม ้แห ้งหักสะบัน

้ เฟิ่ งจิว่ จามออกมา ตัดบทคาพูดของ
ี่ วเยียนว่า
เสย

“จะว่าไประหว่างทางมานี้ทา่ นเห็นฟูจอ
ื่ บ ้างหรือไม่? วันนี้ไม่ทราบท่านผู ้ไปเตร็ดเตร่
สาราญอยูท ี เหนื่อยจะแย่”
่ ไี่ หน หาเสย

ี่ วเยียนหันขวับมาโดยแรงจ ้องมองนางอย่างประหลาดใจยิง่
เสย

“เจ ้าไม่รู ้รึ?”

ิ ลาต ้นไม ้
เฟิ่ งจิว่ ตกใจจนถอยกรูดไปหนึง่ ก ้าว แผ่นหลังกดประชด

“อะ...อะไรรึทข
ี่ ้าควรรู ้?”

เสย ี่ วเยียนเกาศรี ษะอย่างกลุ ้มใจ “เหล่าจือเห็นเจ ้าทัง้ หดหูท ่ งั ้ โศกเศร ้าอยูต่ รงนี้ ยังหลง
นึกว่าเลิกเรียนตัง้ หนึง่ ชวั่ ธูปแล ้ว เหมิงซยงจึงมาบอกเรือ ่ งนี้ให ้เจ ้ารู ้อยูน
่ านแล ้วเสยี อีก” เกา
ศรี ษะพูดต่อว่า “ก็ไม่ใชเ่ รือ ่ งใหญ่อะไรดอก สาหรับเจ ้าแล ้วความจริงดีครึง่ ร ้ายครึง่ เจ ้าชว่ ย
ดูกอ ่ นนะว่าสุภาษิ ตนี้เหล่าจือใชถู้ กหรือเปล่า? เจ ้าอย่าใจร ้อน เหล่าจือจะเล่าให ้เจ ้าฟั งทีละขัน ้
ครึง่ ทีร่ ้ายคือทางลับทีเ่ จ ้าวางนั่ นน่ะ คนทีค ่ วรจะหลอกให ้ตกลงไปดันไม่ตกลงไป ตรงกันข ้าม
ตอนทีฟ ่ จ
ู อ ื่ ซงึ่ เจ ้าตามหาอยูก
่ าลังพา...นี่อยูใ่ นขอบเขตของเรือ
่ งดีแล ้ว ไว ้ค่อยพูดตอนขัน ้ สอง ก็
 15

คือ ตอนทีเ่ ขาพาใครคนนั น ้ เข ้ามาดันเผลอไม่ระวังเหยียบใสอ ่ ากาศเข ้าให ้เต็มที่ โดนกับดักของ

เจ ้าเข ้าไป” เสย ี่ วเยียนเว ้นจังหวะให ้เฟิ่ งจิว่ ได ้ซม ึ ซบ
ั ข ้อมูล แล ้วพูดต่อว่า “เหมิงซยงสน ั นิษฐาน
ว่าอาจเป็ นเพราะฟูจอ ื่ เกิดและโตทีน ่ ี่ ค่อนข ้างจะคุ ้นเคยกับเสนทางน ้ ้ าของทีน ่ ี่ จึงไม่ให ้เวลาเจ ้า
หนีสก ั เท่าไรนั ก เพียงครึง่ ชวั่ ยามก็ปีนขึน ้ มาจากแม่น้ าคะนึงจรแล ้ว ทัง้ ยังประกาศออกมาว่าจะ
ถลกหนั งของเจ ้า จากทีเ่ หมิงซยงวิเคราะห์สห ี น ้าของฟูจอ ื่ ในตอนนั น ้ ถ ้อยคานี้เป็ นไปได ้อย่าง
มากว่าจะกล่าวอย่างจริงใจยิง่ ” เอ่ยถึงตรงนี้ก็มองเฟิ่ งจิว่ อย่างเข ้าใจแล ้ว “เหล่าจือยังแปลกใจ
อยูเ่ ทียว ในเมือ ่ เจ ้ารู ้เรือ
่ งนี้แล ้วไม่รบี หนีเอาชวี ต ิ รอดยังจะมานั่ งรออยูต ่ รงนี้ทาอะไร เมือ ่ กีน้ ี้ในใจ
ของเหล่าจือได ้ยกให ้เจ ้าเป็ นวีรสตรีผู ้กล ้าหาญไปแล ้วด ้วยซ้า ทีแ ่ ท ้เจ ้าไม่รู ้เรือ
่ งดอกรึ”

เฟิ่ งจิว่ พิงต ้นไม ้อย่างหน ้ามืดตาลายฟั งเสย ี่ วเยียนบอกเล่าทีม ่ าทีไ่ ปของเรือ่ งราวอย่าง
กระจ่างแจ ้ง ทอดสายตามองไปยังจุดดาๆ ไกลลิบทีด ่ เู หมือนฟูจอ
ื่ ไม่มผ
ี ด
ิ เพีย้ นกาลังค่อยๆ
เคลือ
่ นใกล ้เข ้ามา หนังตากระตุกวูบ ชก ั เท ้าเผ่นหนีโดยสญ ั ชาตญาณในบัดดล

ในระหว่างทีว่ งิ่ หนี เฟิ่ งจิว่ ใคร่ครวญว่ามีความเป็ นไปได ้สก ั เท่าไรทีจ

่ ะหยุดวิง่ หันไปพูดคุย
ด ้วยเหตุผลกับฟูจอ
ื่ ทีก ่ าลังเดือดดาลสุดขีดอธิบายให ้กระจ่างแจ ้งถึงเรือ ่ งเข ้าใจผิดนี้ ผลลัพธ์
ของการใคร่ครวญคือนางตัดสนใจเพิม ิ ่ แรงวิง่ ให ้เร็วยิง่ กว่าเดิม

เรือ
่ งราวในโลกหล ้ายากจะคาดคานวณเชน ่ นี้เอง เวลานี้ไม่ต ้องพูดถึงเรือ ่ งยังคงสามารถ
คาดหวังทีจ ่ ะประจบเอาใจฟูจอ ื่ อยูใ่ นรายชอ
ื่ ให ้ได ้มีชอ ื่ ผู ้เข ้าร่วมแข่งขันประลองฝี มอ ื ชงิ ผลพิมพา
เลย ต่อให ้นางนากระดาษคัดลอกคัมภีรท ิ แผ่นในแขนเสอ
์ งั ้ สบ ื้ สามคุกเข่าเก ้าโขกคานับยืน ่ สง่ ให ้
คาดว่าก็คงได ้แค่ขอให ้ตอนทีฟ่ จ
ู อ ่
ื่ ถลกหนั งนางชวยถลกเบามือลงหน่อยเท่านัน ้

เยียนฉืออู ้วิง่ ไล่ตามอยูข ี งดังลั่น

่ ้างหลังเฟิ่ งจิว่ ร ้องเตือนเสย

“เหล่าจือยังพูดไม่จบเลย ยังมีเรือ ่ งดีครึง่ หลังเจ ้ายังไม่ได ้ฟั งเหล่าจือพูดจนจบ...” หางตา

เหลือบมองไปก็เห็นเงาร่างทีเ่ คลือ ่ นใกล ้เข ้ามาอย่างรวดเร็วของฟูจอ ื่ กังวลว่าที่ตะโกนใสห่ ลัง
ของเฟิ่ งจิว่ สองประโยคเมือ ่ กีน
้ ี้ได ้เปิ ดเผยร่องรอยของเฟิ่ งจิว่ จึงรีบหยุดวิง่ เปลีย ่ นเป็ นหันไปทาง
ทิศตรงกันข ้ามแล ้วร ้องตะโกนสองประโยคอย่างสมจริง รู ้สก ึ พออกพอใจยิง่ คิดเอาเองว่าพักนี้
ั จะจัดการเรือ
ชก ่ งราวเป็ นมากขึน ้ ทุกที ความก ้าวหน ้าไม่อาจจะดูแคลนได ้โดยแท ้

ต ้นน้ าของลาธารใสมีมหามัญชุษกะขึน ิ ลาธารอยูแ

้ ชด ่ ถบหนึง่ ออกดอกบานสะพรั่งสแ ี ดง
สดท่ามกลางผืนฟ้ าน้ าแข็งแผ่นดินหิมะ ในสามภพมียอดมาลีอยูม ่ ากมายหลายหลาก เฟิ่ งจิว่ มิได ้
สนใจบรรดาดอกไม ้ใบหญ ้าแต่อย่างใด จาไม่เคยถ ้วนมาแต่ไหนแต่ไร เพียงรู ้ว่าดอกไม ้แถบนี้คอ ื
ดอกมหามัญชุษกะ เพียงเพราะกาลก่อนในห ้องของตงหัวมักจะมีดอกไม ้ชนิดนี้อยูเ่ สมอใชท้ า
เป็ นเครือ
่ งหอม

เฟิ่ งจิว่ จาได ้ว่าเมือ ่ ครูก่ อ

่ นตอนทีผ
่ า่ นมาทางนี้ มิได ้พบเห็นว่ามีคนกลางดงดอกไม ้ ยามนี้
ทอดสายตามองไป กลางดงดอกมหามัญชุษกะกลับเหมือนมีเงาคนร่างสูงเพรียวสม ี ว่ งยืนทอด
อารมณ์อยู่ ตอนแรกนางนึกว่าตาฝาดไปเอง ทั่วผืนฟ้ าแผ่นดินสท ี่ ะเลแปดดินแดนผู ้ทีร่ ักเดียวใจ
เดียวต่อการสวมชุดสม ี ว่ งทัง้ ยังสวมได ้อย่างสง่างามเปี่ ยมราศ ี นอกจากมหาเทพตงหัวแล ้วไม่ม ี
ใครเป็ นรายทีส ่ องอีก แต่ตงหัวจะมาปรากฏตัวอยูท ่ น
ี่ ี่ได ้อย่างไร ถ ้าเพือ ่ จะชว่ ยนางละก็ ในเมือ ่
ครึง่ ปี กอ
่ นเขามิได ้มาอย่างทันกาล ตามเหตุผลแล ้วครึง่ ปี ให ้หลังยิง่ ไม่มท ี างมาเข ้าไปใหญ่ เวลา
นี้เขาย่อมน่าจะโอบพระไตรปิ ฎกเล่มหนึง่ ห ้อยเบ็ดตกปลาอยูท ่ ใี่ ดสก ั แห่งบนสวรรค์ก็ไม่ทราบยัง
จะเป็ นไปได ้เสย ี มากกว่า
 16

ั นิษฐานเรือ
พร ้อมกับทีเ่ ฟิ่ งจิว่ นึกล ้มล ้างข ้อสน ่ งตงหัวอาจจะมาโผล่ทน ี่ อ
ี่ ยูใ่ นใจ ก็เผลอสติ
ใต ้เท ้าลืน
่ พรืด ทาท่าจะถลาเสย ี หลักล ้มลง เคราะห์ดท ี ค
ี่ ว ้าต ้นหวยเหีย
่ วเฉาข ้างกายต ้นหนึง่ พยุง
ตัวโยกเยก 2-3 ครัง้ ก็ยน ื ตรงได ้ ปรายตามองไปอีกครัง้

ณ ผืนดอกไม ้ซงึ่ ขึน

้ อยูห
่ ลังต ้นสนโบราณไม่กต
ี่ ้นริมฝั่ งธารเยือ
้ งออกไป มิได ้มองเห็นเงา
คนชุดม่วงแต่อย่างใดจริงดังทีค
่ าด

เฟิ่ งจิว่ พ่นไออุน ่ อ

่ ใสม ื ทีแ ี แล ้ว คิด
่ ข็งชาเป็ นแท่งน้ าแข็ง คิดในใจว่าวันนี้โดนของเข ้าให ้เสย
จะดูเสยี หน่อยว่าท่านผู ้เฒ่าฟูจอ ื่ ไล่ตามมาหรือไม่ หันกลับไปปุบโดนจับได ้ปั บทันที

ฟูจอ
ื่ ค ้อมเอวชรายืนพยุงตัวอยูข ่ ้างหลังนาง 2-3 ก ้าว เห็นนางถอยหลังไปหนึง่ ก ้าวทาท่า
จะเผ่นหนีอก ี ครัง้ ขณะทีร่ ้อนใจกลับว่องไวอย่างเหลือเชอ ื่ ยืน
่ มือมาคว ้าแขนเสอ ื้ ของนางหมับ
เฟิ่ งจิว่ ตะลึงพรึงเพริดทีฟ ่ จ
ู อ ่ ึ
ื่ ซงปกติดป ู ่ วยพะงาบๆ วันนี้กลับว่องไวประดุจลิงก็ไม่ปาน ขยับตัว
ตอบโต ้ไม่ทัน สองมือสองเท ้าก็ถก ู ฟูจอื่ ตวัดเชอ ื กมัดเซย ี นสองเสนพั้ นใสอ ่ ย่างว่องไวยิง่ กว่า
ต่อเนื่องกัน ในโสตได ้ยินประโยคแรกของฟูจอ ื่ กล่าวว่า “เจ ้าศษ ิ ย์หัวดือ
้ ยังจะหนีไปไหนได ้!”
แล ้วได ้ยินประโยคถัดมาว่า “เรือ ่ งสาคัญอย่างแรกสุดทีต ่ ้องสอนพวกเจ ้าในจงเสฺวคือสอนให ้พวก
เจ ้าเคารพอาจารย์ยด ึ ถือคุณธรรม จากพฤติกรรมของเจ ้าในวันนี้ เหวยซอ ื ลงโทษให ้เจ ้านั่ งคุกน้ า
ไม่ถอ ื ว่าเกินเหตุกระมัง! จากทีเ่ หวยซอ ื ดู ทีน ่ ี่กลับมีคกุ น้ าเร็จรูปอย่างยิง่ อยู”่ ว่าพลางทาท่าจะ
ร่ายคาถาโยนนางลงไปในลาธาร

ื กมัดเซย
ถูกเชอ ี นมัดไว ้ไม่สามารถใชปราณเซ้ ี นคุ ้มกันกายได ้ ไม่มป
ย ี นคุ ้มกันกาย
ี ราณเซย
อากาศสุดหนาวเหน็ บเชน ่ นีไ้ ปแชใ่ นน้ าหิมะ คงได ้แชจ่ นกระทบกระเทือนถึงรากฐานเซย ี นเสย ี 8-
9 ใน 10 สว่ น แต่นส ิ ยั ของเฟิ่ งจิว่ ขาดธาตุอ ้อนวอนขอความเมตตามาแต่เด็ก โพล่งตอบด ้วย
คาพูดติดปากของป๋ ายเจินเสย ี่ วซูของนางไปกลางอากาศว่า

“วันนี้เหยียดวงซวย” แล ้วขบกรามเตรียมตัวรับการลงโทษ

เคราคางแพะสองปอยของฟูจอ ื่ ถูกนางทาโมโหเสย ี กระตุกชขี้ น

ึ้ นิว้ ชเี้ กีย
่ วเข ้าหากัน คาถา
โยนนางลงไปในลาธารทาท่าจะเป็ นรูปเป็ นร่าง จังหวะนี้ เชอื กมัดเซย ี นทัง้ สองเสนที ้ ม ่ อ
ื และเท ้า
ี งเรียบเฉยเสย
ของนางพลันหลวมคลาย เสย ี งหนึง่ ดังมาจากเยือ
้ งไปด ้านหลังของคนทัง้ คู่

ี แล ้ว ใครจะมาทาอาหารให ้เปิ่ นจวิน?”

“เจ ้าลงโทษนางนั่ งคุกน้ าเสย

หิมะปุยใหญ่ดังขนห่านตกมิได ้พักขาดชว่ งมาตัง้ แต่เชาตรู ้ ่ ท่ามกลางม่านหิมะขาวสะอาด

มหาเทพตงหัวในชุดผาวสม ี ว่ งเดินเนิบชาออกมาจากด
้ ้านหลังสนชราสองต ้นซงึ่ ซอ
่ นเร ้นดงดอก
มหามัญชุษกะไว ้ ปุยหิมะแตะสม ั ผัสเรือนผมสเี งินแล ้วละลายหายเร ้นในบัดดล สมแล ้วทีเ่ ป็ นเทพ
ี นซงึ่ มีกลิน
เซย ่ อายเทพเซยี นมากทีส ่ ด
ุ ในสท ี่ ะเลแปดดินแดน เป็ นเทพเซย ี นนานวันเข ้า แม ้จะยืน
อยูท
่ ใี่ ด ล ้วนแต่พลอยทาให ้ทิวทัศน์ ณ ทีน ่ ัน ี
้ กลายเป็ นดินแดนเซยน

ดงดอกมหามัญชุษกะค่อยๆ แยกตัวออกเป็ นทางหิมะขาวโพลนแทบเท ้าของตงหัว เฟิ่ งจิว่

ก ้มหน ้าลงดูรองเท ้าเมฆหุ ้มข ้อของเขาย่าพืน
้ ทิง้ เป็ นรอยรองเท ้าสายหนึง่ จ ้องมองจนรอย
รองเท ้ามาถึงริมลาธาร นางตัง้ สติ เงยหน ้าขึน ้ ถลึงจ ้องตงหัวตาเขียวปั ด หันหลังกลับเดินจากไป

ครึง่ ปี มานี้ เฟิ่ งจิว่ ถึงกับเคยฝั นอยูค

่ รัง้ หนึง่ ว่าก ้อนแป้ งเปี่ ยวตีข
้ องนางเท ้าเหยียบกงจักรไฟ
จิว๋ สองวง เอวอ ้วนป้ อมเสยบทวนพูแ ี ่
่ ดงรีบร ้อนลงมาชวยนางยังพิภพเบือ ้ งล่าง แต่กับเรือ่ งมี
โอกาสทีจ ่ ะได ้พบตงหัวอีกครัง้ ในหุบเขาเสย ี งธรรม นางไม่เคยนึกมาก่อนจริงแท ้ ไม่เคยแม ้แต่จะ
ี ด ้วยซ้า ครึง่ เค่อก่อน นางยังหลงนึกว่าตัวเองมิได ้ถือสาหาความในความไร ้คุณธรรม
ฝั นถึงเสย
ของตงหัวซงึ่ อยูใ่ นฐานะผู ้ใหญ่แต่มองดูนางซงึ่ เป็ นผู ้เยาว์คับขันถึงตายโดยไม่ชว่ ยเหลือแล ้วเสย ี
 17

อีก ยามนี้เมือ ี น ้าไร ้ความรู ้สก

่ ได ้เห็นตงหัวตัวเป็ นๆ ปรากฏกายต่อหน ้านางด ้วยสห ึ ผิด เปลวไฟ
พลันลุกพรึบขึน ้ ในใจนางทันทีโดยไม่มส ี าเหตุ นางโมโหแล ้ว

วันนี้สมาธิจต ิ้ ทัง้ ปวงของฟูจอ

ิ ใจทัง้ สน ื่ ล ้วนจดจ่ออยูท่ เี่ รือ
่ งจัดการกับเฟิ่ งจิว่ ด ้วยการคว ้า
หมับอย่างว่องไวและมัดเชอ ื กอย่างว่องไวนัน ้ ยามนี้ได ้เห็นเหตุพลิกผันทีเ่ กิดขึน ้ กะทันหัน เข่า
ได ้อ่อนไปก่อนแล ้วครึง่ หนึง่ สองเข่ายืน ่ ออกคุกเข่าลงถวายบังคมสูงสุดให ้แก่ทา่ นผู ้เฒ่า
มหาเทพ แต่ทว่าท่านผู ้เฒ่ามหาเทพมิได ้มองเห็นการถวายบังคมนีข ้ องเขา ท่านผู ้เฒ่ามหาเทพ
ได ้ไล่ตามศษ ิ ย์หัวดือ้ ของเขาทีเ่ มือ ่ ครูก ่ นถูกเขามัดไว ้โดยแรงเตรียมจะโยนลงแชใ่ นน้ าเย็น
่ อ
เฉียบคนนั น้ ไปเสย ี แล ้ว

ฟูจอื่ คุกเข่าอยูก
่ บ
ั พืน
้ ขบคิดถึงความหมายของถ ้อยดารัสทีเ่ มือ ่ ครูน
่ ี้ทา่ นมหาเทพตรัส
ออกมา หมายถึงวันนี้ทา่ นได ้รู ้จักยาโถวจิว่ เกอโดยบังเอิญ เห็นว่านางร่าเริงยิง่ ปรนนิบัตท ิ า่ นได ้
จึงตรัสขอตัวนางไปเป็ นสาวใชส้ ก ั 2-3 วัน หรือท่านรู ้จักนางอยูก
่ อ
่ นแล ้ว วันนี้เห็นนางถูกลงโทษ
จึงออกมาเรียกร ้องความยุตธิ รรมแทนนางโดยเฉพาะกันหนอ? ฟูจอ ื่ คิดมาถึงขัน ้ นี้ หัวใจชราพลัน
โลดผึงขึน้ มาถึงคอหอย พลอยพาให ้ร่างกายครึง่ ท่อนพร ้อมด ้วยสองขาอ่อนยวบลงไปพร ้อมกัน
อ๋าๆ แย่ซะแล ้ว

สายลมสดใสหิมะอ่อนนุ่มลูบปั ดปลายกิง่ เฟิ่ งจิว่ ทราบว่าตงหัวไล่ตามมา แต่นางมิได ้ชะงัก

ฝี เท ้า เพียงแค่ 2-3 ก ้าว ตงหัวก็มาขวางอยูข ่ ้างหน ้านางอย่างครุน
่ คิด นางลองเดินไปข ้างหน ้า
2-3 ก ้าว เห็นเขาไม่มท ี ที า่ ว่าจะหลีกทางให ้อย่างหน ้าด ้านหน ้าทน นางเงยหน ้าขึน
้ ถลึงจ ้องเขา
ตาเขียวปั ดอีกครัง้

“ท่านมาชว่ ยเหยียรึ? เมือ ่ ครึง่ ปี กอ

่ นท่านมัวทาอะไรอยูไ่ ม่ทราบ?” นางแค่นเสย ี งออกทาง
จมูกหนั กๆ “เฮอะ ในทีส ่ ด
ุ วันนี้ก็นก ่ งชว่ ยเหยียออกแล ้วรึ? จะบอกให ้ เหยียไม่ต ้องการแล ้ว!”
ึ เรือ
กล่าวจบก็หันหลังเดินเลียบริมลาธารย ้อนกลับไป ก ้มหน ้าลงกลับมองเห็นรองเท ้าเมฆหุ ้มข ้อปั ก
ลายกลืนกับสพ ี น
ื้ คูน
่ ัน
้ ของตงหัวอีกครัง้ รีบหยุดเท ้าทันควันพูดว่า “หลีกไปๆ อย่ามาขวางทางเห
ยีย!”

ตงหัวทีอ
่ ยูห ่ วั่ อึดใจ พลันเอ่ยขึน
่ า่ งเพียงหนึง่ ฉื่อจ ้องมองนางเขม็งอยูช ้ ว่า

“น่าสนุก เจ ้ากาลังอาละวาดรึ? ข ้ามาชว่ ยเจ ้าครึง่ ปี ให ้หลัง กับมาชว่ ยเจ ้าครึง่ ปี กอ

่ นต่างกัน
ด ้วยหรือ?”

เฟิ่ งจิว่ กระโดดถอยหลังไปสามจ ้างเต็มๆ ไฟโทสะในอกยิง่ ลุกโชติชว่ ง ผู ้ใหญ่ทไี่ ร ้ยางอาย

คนนี้ กลับยังจะกล ้ามาถามนางว่า เวลาในการมาชว่ ยเร็วครึง่ ปี กับชาครึ
้ ง่ ปี ตา่ งกันด ้วยหรือ!

นิว้ เฟิ่ งจิว่ กาเป็ นหมัดแน่นดังกึด

้ ๆ “นางลองถูกคนอืน ่ ทาให ้กลายเป็ นผ ้าเช็ดหน ้ามัดไว ้กับ
้
ด ้ามกระบีไ่ ปดวลต่อสูจนต ้องขวัญหนีดฝ ี ่ อ ดวลเสร็จแล ้วยังถูกโยนลงไปในเหวนานตัง้ ครึง่ ปี ดส ู ิ
ท่านลองดูส!ิ ”

ตะโกนเสร็จเฟิ่ งจิว่ พลันได ้ตระหนั กกะทันหันว่า เหตุไฉนเมือ

่ ครึง่ ปี กอ
่ นนางถึงได ้คิดว่า
ตัวเองยกโทษให ้ตงหัวแล ้วหนอ ใครมาเจอเรือ ่ งแบบนี้เข ้า หลังจากรอดมาได ้ต่างต ้องแทง
ตุ๊กตารูปเขาทุกวันกันทัง้ นั น ึ
้ กระมัง ความฮกหาญพลันประดังท่วมท ้นในบัดดลกล่าวเสริมว่า

“เหยียแค่อาละวาดเท่านัน ้ ทีไ่ ม่ได ้แทงตุ๊กตารูปท่านเพราะเหยียมารยาทดี ท่านยังกล ้ามา

ถามเหยียอีกรึวา่ ต่างกันด ้วยหรือ!” นางเด็ดกิง่ ทีเ่ ฉาตายของสนชรากิง่ หนึง่ จากตรงนัน
้ ถือเล็งไว ้
ในมือแล ้วหักเปาะ ถลึงจ ้องเขาอย่างโกรธเกรีย ้ วพูดสรุปออกมาอย่างห ้าวหาญ อย่างเข ้ากับ
 18

บรรยากาศว่า “หากถามคาถามโง่ๆ นีก

้ ับเหยียอีก กิง่ สนนี้มผ ่ ไร ก็จะอัดท่านให ้มี
ี ลลัพธ์เชน
่ นั น
ผลลัพธ์เชน ้ !”

นางเห็นว่าท่าทีทน
ี่ างแสดงต่อตงหัวเชน ่ นี้ในวันนี้คอ ั ที เมือ
่ ยนั บว่าปกติสก ่ ครึง่ ปี กอ่ นเวลา
อยูก ั ้ านางยังคงสงวนท่าทีอยูบ
่ ับตงหัวบนสวรรค์เก ้าชนฟ้ ่ ้าง มักจะเผลอลืมตัวถือสาเรือ ่ งทีน
่ าง
เคยมีใจให ้เขามานานถึงสองพันปี เกรงใจเขาอย่างมาก สุขม ุ ใจเย็นต่อเขามาก อ่อนโยนต่อเขา
มาก หลังจากนั น ี ขนาดนั น
้ ถูกเขาแกล ้งปั่ นหัวเล่นเสย ้ เป็ นการทาตัวเองของนางทัง้ สน ิ้

ตอนนางยังเด็กเวลาของขึน ้ กระทั่งท่านปู่ พระพุทธองค์แห่งสวรรค์ประจิมนางยังเคย

บริภาษอย่างสมใจต่อหน ้ามาแล ้ว แน่นอนว่ามิได ้มีผลลัพธ์ทด ี่ อ
ี ะไร ภายหลังถูกท่านพ่อของนาง
เชญิ ไม ้พลองท่อนใหญ่ออกมาสงั่ สอนอย่างหนั กไปหนึง่ ยก แต่เชน ่ นี้สจิ งึ จะแสดงถึงธาตุแท ้แห่ง
วีรบุรษ
ุ อย่างมิได ้พ่ายต่อเหล่าบุรษ ุ ของตัวนางเฟิ่ งจิว่ จิง้ จอกแดงแห่งชงิ ชวิ

ในโลกนี้มส ั กีค
ี ก ่ นทีห่ าญกล ้าเถียงท่านปู่ พระพุทธองค์ชนิดคาไม่ตกฟากต่อหน ้า แต่วา่ นาง
เฟิ่ งจิว่ แห่งชงิ ชวิ ทาได ้แล ้ว ในโลกนี้มส ี กั กีค
่ นหาญกล ้าพูดต่อหน ้าตงหัวว่าจะอัดเขาให ้เหมือน
กิง่ สนหัก นาง เฟิ่ งจิว่ แห่งชงิ ชวิ ก็ทาได ้อีกแล ้ว นางนึกนับถือตัวเองอย่างยิง่ ขึน ึ
้ มาทันควัน รู ้สก
ปลอดโปร่งสาสมใจยิง่ แต่ก็คาดคิดได ้เชน ่ กันว่าตงหัวคงจะโกรธ คนใหญ่คนโตเชน ่ นีไ้ ม่อาจจะ
ทนโกรธได ้แม ้แต่น ้อยมาแต่ไหนแต่ไร คาดว่าวันนี้คงไม่มท ี างปิ ดฉากลงโดยสวัสดิภาพเป็ นแน่
ถึงกระนัน ้ สองคนอัดกันสก ั ตัง้ ล ้างบุญคุณความแค ้นให ้สน ิ้ ก็สมใจอย่างยิง่ อยู่ แม ้ว่านางจะต ้องแพ ้
อย่างแน่นอน จะต ้องกลายเป็ นตงหัวอัดนางให ้เหมือนกิง่ สนหัก เชน ่ นั น
้ จะอัดอีกฝ่ ายให ้
ั
กลายเป็ นอย่างไร ก็ตา่ งคนต่างอาศยความสามารถของตัวเองเถิด

เฟิ่ งจิว่ เห็นว่า เวลานี้สห ี น ้าของนางจะต ้องไม่ปวกเปี ยกไม่โอหังเหมาะเจาะพอดียงิ่

เนื่องจากนางมองเห็นแววตกตะลึงจางๆ จากดวงตาดั่งบึงลึกไร ้ระลอกของตงหัว เรือ ่ งนี้เฟิ่ งจิ่
วพอจะคาดการณ์ได ้อยู่ ตอนอยูบ ่ นสวรรค์เก ้าชน ั ้ ฟ้ านางควบคุมตัวเองได ้ดีเกินไป เคารพนอบ
น ้อมต่อตงหัวมากเกินไป ดังนั น้ เมือ่ วันนี้นางมิได ้เคารพและนอบน ้อมเชน ่ นั น
้ อีก เขาจึงต ้องการ
เวลาสก ั นิดมาทาความคุ ้นชน
ิ และซม ึ ซบ ั รับรู ้

แววตกตะลึงเล็กน ้อยในดวงตาของตงหัววูบขึน ้ แล ้วหายวับ อันว่า “เซย ี น” นั น้ พึงมี

อารมณ์เรียบเฉยนิง่ สนิทดุจสรรพสงิ่ ทั่วหล ้าเข ้าสูโ่ สตล ้วนเป็ นดั่งโคดินจมทะเลเชน่ นีแ
้ หละ

ี น ้าเรียบสนิทอีกครูห
ตงหัวจ ้องมองนางด ้วยสห ่ นึง่ เนิน
่ นาน กล่าวว่า

“เจ ้าหมายความว่า เวลานี้เจ ้าโกรธมาก หากว่าข ้ายอมทีจ ่ นเป็ นผ ้าเช็ดหน ้าให ้

่ ะลองเปลีย
้
เจ ้าใชงาน เจ ้าอาจจะไม่โกรธมากปานนี?้ ” แววยิม
้ จางๆ วูบขึน
้ ในดวงตา “เรือ่ งนี้มอ
ี ันใดยาก”

เฟิ่ งจิว่ ยังไม่ทน ่ นเป็ นผ ้าเช็ดหน ้าสม

ั ตัง้ ตัว เขาก็เปลีย ี ว่ งผืนหนึง่ จริงๆ ตกลงบนศรี ษะของ
นางอย่างมั่นคง

่ นาน...นางเป่ าเบาๆ มุมหนึง่ ของผ ้าเช็ดหน ้าเผยอขึน

เฟิ่ งจิว่ ตะลึงพรึงเพริด เนิน ้ น ้อยๆ ใน
ใจนางกระตุกวูบ : ปู่ มันเอ๊ย ไม่ได ้ฝั นไปกระมัง?

ผ ้าเช็ดหน ้าปิ ดคลุมคิว้ ขนงของเฟิ่ งจิว่ ดุจผ ้าคลุมศรี ษะของเจ ้าสาว นางหลุบตาลง
มองเห็นเพียงเกล็ดหิมะเล็กละเอียดโปรยปรายลงมาด ้านหน ้าขา นางยืนนิง่ อย่างลังเลอยูอ ่ ด
ึ ใจ
ใหญ่ ย ้อนนึกถึงถ ้อยคาเมือ ่ ครูน
่ ี้ทงั ้ หมดทัง้ เบือ
้ งนอกเบือ
้ งใน ดูเหมือนจะมิได ้บอกกล่าวต่อตงหัว
เป็ นนั ยๆ ว่าเขาต ้องเปลีย ่ นเป็ นผ ้าเช็ดหน ้านางจึงจะหายโกรธแต่อย่างใด เมือ ่ กีน
้ ี้นางบริภาษเขา
ไปหนึง่ ยกความจริงก็หายโกรธไปครึง่ หนึง่ แล ้ว แต่ต ้องทาอย่างไรจึงจะหายโกรธอย่างสนิทไม่
 19

ติดใจเอาความอีก กระทัง่ นางเองยังไม่ทราบเลย หลักเหตุผลของตงหัวขบคิดมาถึงก ้าวนี้ได ้

ึ อัศจรรย์ใจขึน
อย่างไร นางรู ้สก ้ มาตงิดๆ

เฟิ่ งจิว่ ยกมือขึน้ หยิบผ ้าเช็ดหน ้าลงมาจากศรี ษะ ผ ้าเชด็ หน ้าสม ี ว่ งผืนใหญ่กว่าผืนทีน

่ าง
แปลงร่างก่อนหน ้านี้หลายเท่า ปั กลวดลายดอกโพธิญาณสูก ่ าเนิดซงึ่ สส ี น
ั งดงามสบายตา
เนื้อผ ้าก็ดก ่
ี ว่าเล็กน ้อยเชนกัน ลองดมดู ยังมีกลิน ่ กายานไม ้จันทน์หอมทีต ้ นประจาอีก
่ งหัวใชเป็
ด ้วย มือนางกระตุกวูบ ผ ้าเช็ดหน ้าร่วงตกลงจากมือในทันที ผลคือเลีย ้ วกลับเบาหวิวย ้อนมาสูม ่ อ
ื
ของนางโดยอัตโนมัตอ ิ ก ี งราบเรียบของตงหัวดังขึน
ี ครัง้ เสย ้ ว่า

“ถือให ้มั่น อย่าให ้ตกลงพืน

้ ข ้ากลัวหนาว”

เฟิ่ งจิว่ จ ้องมองตาค ้างอยูอ

่ ด
ึ ใจใหญ่ ย่อตัวลงนั่ งโดยพลันตะกุยหิมะมากองหนึง่ บีบเป็ น
ก ้อนน้ าแข็งนาผ ้าเชดหน ้ามาห่อไว ้ ห่อเสร็จก็นาผ ้าเช็ดหน ้าทีห
็ ่ อ
่ น้ าแข็งไว ้ฝั งลงไปในหลุมหิมะ
เป็ นทีเ่ รียบร ้อยอย่างร่าเริงเบิกบาน เอ่ยถามว่า

“นี่ ท่านยังกลัวอะไรอีก?”

“......”

ตอนทีเ่ ยียนฉืออู ้กลับมาถึงเรือนลมกรด มองเห็ นเฟิ่ งจิว่ กาลังสุมถ่านไฟกองหนึง่ ผิง

ผ ้าเช็ดหน ้าผืนหนึง่ นางปั กผ ้าเชด็ หน ้างดงามเชน
่ นี้ตงั ้ แต่เมือ
่ ไรกัน เขาสนใจใคร่รู ้อย่างยิง่ แต่
เวลานี้เขามีความในใจเก็บซอ ่ นอยูเ่ ล็กน ้อย อารมณ์อยากถามซอกแซกจึงพลอยจืดจางลงไป
มาก

เฟิ่ งจิว่ เล่นผ ้าเช็ดหน ้าผืนนี้มาได ้เกือบจะหนึง่ ชวั่ ยามแล ้ว หลังจากทีน ่ างขุดเขาขึน ้ มาจาก
หลุมหิมะ ตงหัวก็มไิ ด ้เอ่ยปากอีก แต่นางเห็นว่าลูกผู ้ชายชาตรีมวี าจาเป็ นสจ ั จะ การเปลีย ่ นร่าง
เป็ นผ ้าเช็ดหน ้าให ้นางได ้ระบายโทสะตงหัวเป็ นฝ่ ายเสนอขึน ้ มาเอง แต่เดิมตัวนางมิได ้คิดไปถึง
ี ้
เสยด ้วยซา ในเมือ ่ เขาเป็ นฝ่ ายเสนอข ้อเสนอนี้ขน ึ้ มา ย่อมไม่ควรทาให ้เขาต ้องเสย ี ความตัง้ ใจ
และไม่วา่ จะมองจากแง่มม ุ ไหน นางก็มไิ ด ้ทาให ้ตงหัวต ้องเสย ี ความตัง้ ใจจริงแท ้ ต่อจากฝั งเขา
ไว ้ในหลุมหิมะครึง่ ชวั่ ยาม นางได ้แชเ่ ขาไว ้ในน้ าแข็งละลายอีกครูห ่ นึง่ น้ าแข็งบางๆ แชจ ่ นผ ้า
อ่อนตัวลงเล็กน ้อย นางยังใชเขาห่ ้ ้
อเนื้อสมสดคั ้ น้ าสม้ 1-2 ถ ้วย ค่อยปูเขาลงบนก ้อนหินเรียบ
น
ลืน
่ ก ้อนหนึง่ ใชแปรงอั ้ นใหญ่แปรงสจ ี ากเนื้อสมที
้ ย ่ ้อมติดมาบนผ ้าออก สุดท ้ายแชล ่ งในน้ าอีก
หนึง่ เค่อเต็มๆ ค่อยหยิบขึน ้ มาสุมก ้อนถ่าน เตรียมจะผิงเขาให ้แห ้ง ตลอดขัน ้ ตอนเหล่านี้ ตงหัว
ล ้วนแต่ไม่ได ้ปริปาก เฟิ่ งจิว่ เห็นว่าเขาเข ้มแข็งยิง่

ก่อนเสยี่ วเยียนจะผลักประตูเข ้ามาครูเ่ ดียว เฟิ่ งจิว่ มองดูผ ้าเช็ดหน ้าทีถ ่ กู ทรมาทรกรรมจนส ี
ตกไปอย่างน ้อยสามสว่ นบนร ้านสาหรับผิงไฟ อารมณ์รู ้สกึ ผิดนิดๆ เคยผุดขึน ้ ในใจอยูร่ าไร
เชน ่ กัน เห็นว่าทาแบบนี้กับตงหัวออกจะเกินไปหน่อยหรือไม่ แต่คด ิ อีกที เดิมทีนางยังตัง้ ใจจะ
โยนเขาลงไปทอดในกระทะสก ั ครูห ี ด ้วยซ้า ถึงแม ้จะเป็ นเพราะภายในเรือนไม่มน
่ นึง่ เสย ี ้ ามันแล ้ว
จึงได ้ทาให ้นางเลิกล ้มความคิดนีก ้ ็ตาม แต่ถ ้านางคิดจะใจร ้ายกับเขาปานนัน ้ จริงๆ ออกไปซอ ื้
ั
น้ ามันกลับมาสกนิดแล ้วทอดเขาซะก็ง่ายดายอย่างยิง่ เมือ ่
่ ดูเชนนี้ นางยังคงดีกับเขาไม่ใชน ้อย ้
อยูด ่ อก นางปลอบตัวเองอยูใ่ นใจ แล ้วจึงตัง้ อกตัง้ ใจผิงเขา กะว่ารอจนเขาแห ้งสนิท เขากับนาง
ก็ละลายเรือ ่ งบาดหมาง หนึง่ ยิม ้ สนิ้ คุณแค ้นเถิด พวกเขาทีฝ ่ ึ กเซย ี น เรือ
่ งทีเ่ น ้นคือไม่ถอื สาจุกจิก
จิตใจกว ้างขวาง อภัยได ้พึงอภัยนี่นะ นางยังคงควรที่จะให ้เขาได ้รับทราบข ้อดีนี้เหล่าของนางสก ั
หน่อย
 20

ถ่านไม ้สง่ เสย

ี งดัง “เปรี๊ ยะ” ระเบิดสะเก็ดไฟออกมาดวงหนึง่ เยียนฉืออู ้สห ี น ้าอมทุกข์ยก
ม ้านั่ งเตีย
้ ตัวหนึง่ มาร่วมนั่งผิงไฟกับเฟิ่ งจิว่ ตอนนั่ งลงได ้คลาหยิบห่อกระดาษห่อหนึง่ จากในแขน
เสอ ื้ มาคลีอ ่ อก แบ่งเมล็ดแตงให ้เฟิ่ งจิว่ ครึง่ ห่อ

ไฟจากถ่านไม ้ลากเงาด ้านข ้างทีก

่ าลังแทะเมล็ดแตงอันหงอยเหงาเดียวดายและรันทดหด
หูข ่ ี
่ องเสยวเยียนขึน
้ ไปทาบบนผนั ง

เฟิ่ งจิว่ พินจ

ิ ดูเขาอยูค
่ รูห
่ นึง่ เห็นว่าเสยี่ วเยียนสมแล ้วทีเ่ ป็ นบุษบางามพิลาส ยามเศร ้าระทม
ยังดูงดงามไปอีกแบบ หากเขาคิดจะเปลีย ่ นเป็ นองอาจบึกบึนในชาตินี้ ก็มแ ี ต่ต ้องกลับเข ้าท ้อง
แม่ไปคลอดออกมาใหม่อก ี รอบสถานเดียว ไม่เชน ่ นั น ่ นี้ ต่อให ้ไว ้หนวดเคราเฟิ้ ม
้ ด ้วยหน ้าตาเชน
จากคางขึน ้ ไปถึงปลายหูแถมด ้วยบนหน ้าผากยังสก ั คาว่า “หวาง” เขาก็ยังคงเป็ นบุษบางาม
พิลาสอยูด ่ ังเดิม

อารมณ์สงสารผุดขึน
้ ในใจของเฟิ่ งจิว่ ทันที กระเถิบเข ้าไปใกล ้ถามอย่างห่วงใย

“เสยี่ วเยียนจ ้วงซอ ื่ ท่านสูงศกั ดิเ์ ป็ นถึงจ ้วงซอื่ ยามนี้มาทอดถอนใจอยูเ่ ชน ่ นี้เกิดเรือ

่ งใหญ่
หลวงใดขึน ้ หรือ?” เสยี่ วเยียนชอบให ้คนอืน ่ เรียกตัวเองว่า “จ ้วงซอื่ ” มาแต่ไหนแต่ไร เฟิ่ งจิว่ เห็น
่ ่ ี
ว่านางเปิ ดฉากเอ่ยถามเชนนี้ เสยวเยียนจะอารมณ์ดข ี น
ึ้ มาหน่อย

ี น ้าหม่นหมองของเสย
สห ี่ วเยียนผ่อนคลายขึน
้ มากจริงดังคาด เงยหน ้าขึน ้ ทาท่าจะพูด โชค
ร ้ายเปลือกเมล็ดแตงเกิดติดคอ ลนลานคว ้าผ ้าเชด ็ หน ้าทีก
่ าลังผิงไฟบนร ้านมาปิ ดปากไออยูพ่ ัก
ใหญ่ หลังจากไอเอาเปลือกเมล็ดแตงออกมาจากลาคอแล ้วก็ใชผ้ ้าเชด ็ หน ้าห่อไว ้ ระบายลม
หายใจยาวอย่างโล่งอก ถอนหายใจพูดว่า

“ตงหัวตาหน ้าน้ าแข็งนั่ นมาทีห

่ บ ี งธรรมแล ้ว เจ ้ารู ้แล ้วกระมัง?”
ุ เขาเสย

เฟิ่ งจิว่ มองดูผ ้าเช็ดหน ้าสม

ี ว่ งทีเ่ สย
ี่ วเยียนกุมไว ้ในมือตัง้ ใจจะเช็ดปากเสร็จแล ้วค่อยสงั่
น้ ามูก ตัวสน ั่ ยะเยือก ถอยหลังไปหนึง่ ก ้าวอย่างระมัดระวัง พยักหน ้าอย่างเงียบงัน

ี่ วเยียนถอนหายใจเฮอ
เสย ื ก “เดิมทีเหล่าจือหลงนึกว่าด ้วยพลังฝึ กปรือของเหล่าจือ
ในตอนนี้ความจริงพอฟั ดพอเหวีย ่ งกับหน ้าน้ าแข็งแล ้ว ไม่ส.ิ ..สว่ นตัวเหล่าจือคิดว่าบางที
เหล่าจือยังอาจจะเหนือกว่าอยูห ่ นึง่ ขัน
้ แต่วา่ ...” เสยี่ วเยียนกาผ ้าเช็ดหน ้าในมือแน่นด ้วยสห ี น ้า
ถมึงทึง “ตอนทีเ่ หล่าจือผ่านบึงจันทร์นที มองเห็นหน ้าน้ าแข็งกาลังใชวิ้ ชาซอนจั ้ กรวาล ซอนทั้ บ
ชว่ งระยะหมืน ่ หลีร่ ะหว่างหุบเขาเสย ี งธรรมกับสวรรค์เก ้าชน ั ้ ฟ้ าเข ้าด ้วยกัน...”

วิชาซอนจั ้ กรวาล วิชานีเ้ ฟิ่ งจิว่ รู ้จัก โดยทัว่ ไปแล ้วเป็ นวิชาซงึ่ ก่อนทีเ่ ซยี นผู ้หนึง่ จะถึงกาล
แตกดับ หากในใจยังคงมีหว่ ง สามารถจะใชพลั ้ งเซย ี นและแก่นฐานพลังเซย ี นสุดท ้ายซอนทั ้ บ
ชว่ งระยะทาง ทาให ้ตัวเองมองเห็นบุคคลหรือเรือ ่ งราวทีห ่ ว่ งใยได ้ในพริบตา เพือ ่ เติมเต็มความ
ปรารถนาภายในใจ แตกดับไปได ้โดยราบรืน ่ ฟั งเผินๆ จะค่อนข ้างคล ้ายวิชาย ้ายทีใ่ นพริบตา แต่
วิชาย ้ายทีใ่ นพริบตาจะย ้ายร่างเซย ี นไปยังอีกสถานทีห ่ นึง่ ภายในระยะหนึง่ พันหลีข ่ องโลกใบ
เดียวกัน ขณะทีว่ ช ้
ิ าซอนทั บจักรวาลแม ้เป็ นระยะห่างนั บพันหมืน ่ หลีข
่ องโลกคนละใบก็สามารถ
ใชได้ ้ทัง้ สนิ้ หลักการพืน
้ ฐานคือหดย่อระยะห่างระหว่างกันลง โดยตรงกลางยังคงคั่นด ้วยห ้วงมิต ิ
เวลาทีถ ่ ก ู หดย่อลงจนเหมือนแผ่นกระจก เพียงให ้ทัง้ สองฝ่ ายต่างมองเห็นกันได ้แต่ไม่สามารถ
สมั ผัสกันได ้

ี่ วเยียนดูสะเทือนใจมากปานนี้ เฟิ่ งจิว่ คาดไม่ถงึ เอาเลย เนื่องจากความจริงแล ้ววิชานี้

เสย
มิได ้ยากเย็นมากมายสาหรับเทพเซย ี นระดับสูง ไม่จาเป็ นว่าต ้องเป็ นก่อนแตกดับจึงจะสามารถ
้ ้
ใชออกได ้ แต่เนื่องจากการใชวิชานี้หนึง่ ครัง้ แม ้จะเป็ นเทพเซย ี นระดับสูงก็สน
ิ้ เปลืองพลังกาย
 21

และพลังสมาธิมใิ ชน ่ ้อย ดังนัน

้ หากไม่ถงึ คราวคับขันซงึ่ จาเป็ นอย่างทีส
่ ด
ุ จริงๆ ทุกคนล ้วนแต่ไม่
ค่อยจะใชวิ้ ชานี้นัก

ึ อยูร่ าไรว่ามีทใี่ ดผิดปกติสก

เฟิ งจิว่ รู ้สก ั แห่ง ระหว่างทีข ี่ วเยียนอย่างกลบ
่ บคิดก็ตอบเสย
เกลือ
่ นว่า

“อย่างนั น
้ ในไท่เฉินกงคงจะเกิดเรือ ่ งคับขันสาคัญอะไรขึน ้ เป็ นแน่กระมัง วิชาสาคัญใหญ่
่
หลวงเชนนี้ ไม่ใชเรือ ่ ่ งคับขันสาคัญใดปกติไม่มท ้
ี างใชดอก เจ ้าไม่ถก ู กับตงหัว ในวังของเขาเกิด
เรือ
่ ง ท่านควรจะดีใจถึงจะถูกนี่ อีกอย่าง วิชานี้ข ้าได ้ยินมาว่าท่านเองก็ใชเป็ ้ นนีน
่ า ทัง้ ยังคงไว ้
ได ้นานถึงครึง่ ชวั่ ธูป ข ้าพอจะจาได ้ ดูเหมือนสถิตน ิ ี้ยังอยูอ
่ ันดับหนึง่ ในพิภพมารของพวกท่านอีก
ด ้วย ในแดนสวรรค์ก็ไม่มส ั กีค
ี ก ่ นทีเ่ หนือล้าได ้ โปรดอภัยทีข ่ ้าไม่เข ้าใจ ไยท่านจึงถึงกับตะลึง
พรึงเพริดและหดหูเ่ สย ี ใจปานนี้เล่า?”

ี่ วเยียนขบกรามกรอดถลึงจ ้องนางตาเขียวปั ด
เสย ี น ้าหลังจากขบกรามกรอดกลับยิง่
สห
หม่นหมองกว่าเดิม เนิน ้ ว่า
่ นาน กล่าวชาๆ

“เล่นหมากล ้อม...”

เฟิ่ งจิว่ พูดว่า “อะไรนะ?”

ี่ วเยียนเมินหน ้าหนีไปทางอืน
เสย ่ อย่างเจ็บปวด

“หน ้าน้ าแข็งใชวิ้ ชานี้ แค่เพือ

่ ให ้เล่นหมากล ้อมกับสหายเก่าบนสวรรค์ได ้สะดวกเท่านั น ้
เมือ
่ กีเ้ หล่าจือมองเห็นเขากาลังเล่นหมากล ้อมข ้ามห ้วงมิตก ้ งแดนสวรรค์ของ
ิ ับคุณชายเจ ้าชูแห่
พวกเจ ้าทีช ่ ื
่ อเหลียนอะไรนั่ น” เว ้นจังหวะเล็กน ้อย กล่าวอย่างห่อเหีย ึ ว่า
่ วว่า “เหล่าจือรู ้สก
เหล่าจือแพ ้แล ้ว”

เฟิ่ งจิว่ ยืนนิง่ พูดไม่ออกอยูอ ่ ดึ ใจใหญ่ เห็นเสย ี่ วเยียนเหมือนสะเทือนใจอย่างใหญ่หลวง

จริงแท ้ ไม่นก ึ ว่าเขาดูผด ุ ผ่องมีน้ ามีนวลเชน่ นี้ ยามทาสห ี น ้าแบบนี้กลับชวนให ้เวทนาสงสารสุด
ั
ประมาณ สญชาตญาณเพศแม่ของนางปะทุขน ึ้ อีกครัง้ ทาท่าจะยืน ่ มือออกไป ขยีเ้ รือนผมยาว
สลวยดาขลับของเสย ี่ วเยียนอย่างไม่สนใจผลลัพธ์ใดๆ ทัง้ สน ิ้ เคราะห์ดที ถ
ี่ ก ี้ วของสติซงึ่
ู เศษเสย
หลงเหลืออยูย ่ ับยัง้ ไว ้ได ้กลางคัน เปลีย ่ นทิศทางกะทันหันเป็ นตบปั่ บๆ ลงบนบ่าของเสย ี่ วเยียน
นางขบคิดอยูอ ่ ดึ ใจใหญ่ ปลอบใจเขาว่า

“แม ้ว่าเรือ
่ งนี้เขาจะชนะท่าน แต่เขาย่อมจะมีด ้านทีส ู ้ านไม่ได ้ ไยต ้องนาข ้อด ้อยของตน
่ ท่
ไปเทียวกับข ้อเด่นของคนอืน ่ ด ้วยเล่า?” นางรู ้สกึ ว่าตนได ้กล่าวถ ้อยคาสวยหรูอันเข ้ากับ
กาลเทศะแล ้ว ไม่นก ี่ วเยียนกลับมีนส
ึ ว่าเสย ั จีถ
ิ ย ้ ามถึงทีส่ ดุ ในสถานการณ์เชน ่ นี้ยงั ไม่วายรุกถาม
นางว่า

่ ?”
“ตัวอย่างเชน

เฟิ่ งจิว่ นึกตัวอย่างอยูใ่ นใจอย่างลังเลเป็ นพักใหญ่ ถอยหลังไปหนึง่ ก ้าว กล่าวอย่างหยั่ง

เชงิ

่ ...ท่านงดงามเฉิดฉายยิง่ กว่าเขา?”
“ตัวอย่างเชน

เสย ี่ วเยียนขยาผ ้าเชด

็ หน ้าในมือเป็ นก ้อนกลมอย่างเจ็บปวดระคนเดือดดาล ปาใสห
่ น ้าผาก
ของเฟิ่ งจิว่
 22

จังหวะนี้ถา่ นไม ้ได ้สง่ เสย ี ง “เปรี๊ ยะ” ดังกว่าเดิมพร ้อมระเบิดสะเก็ดไฟออกมาอีกหนึง่ ดวง
่ ผ ้าเช็ดหน ้าสม
ยามเมือ ี ว่ งสดซงึ่ ถูกแปรงจนสต ี กไปเล็กน ้อยวาดเป็ นเสนโค ้ ้งปรากฏแก่สายตา
กะทันหัน เฟิ่ งจิว่ ค่อยนึกขึน ้ ได ้ในทีส
่ ด
ุ ถึงจุดทีน ึ ผิดปกติมาตัง้ แต่เมือ
่ างรู ้สก ่ ครูก
่ อ
่ น

่ นาน...นางดึงผ ้าเช็ดหน ้าลงจากศรี ษะมาวางไว ้บนมือ จ ้องเขม็งด ้วยสายตาลุกโรจน์อยู่

เนิน
อึดใหญ่ ขบเขีย
้ วเคีย ี่ วเยียนว่า
้ วฟั นกล่าวกับเสย

“เมือ ้ า่ นพูดว่า มองเห็นตงหัวเล่นหมากล ้อมกับเหลียนซง่ มองเห็นเวลาใดรึ?”

่ กีท

ี่ วเยียนมองดูผ ้าเช็ดหน ้าในมือนางอย่างงุนงง ตามด ้วยมองดูนางอย่างงุนงง

เสย

“เมือ
่ กีน
้ ี้เองไง ตอนนี้เขาสองคนน่าจะยังคงเล่นกันอยู่ ตอนข ้าผละจากมาเห็นหน ้าน้ าแข็ง
ยังเป็ นฝ่ ายนาอยูก ่ ้าวหนึง่ เลย”

[1] ยามเหม่า คือ 05:00 น.

[2] “หวาง” (?) ย่อมาจาก “หวางปา” แปลว่า ตะพาบน้ า

 23

หัวข้อ : บทที่ 3 - 01

บทที่ 3 - 01

เฟิ่ งจิว่ คิดว่า เป็ นเทพเซยี น ไร ้ยางอายสก

ั หน่อยอย่างเหมาะสมหาได ้กระไรนั ก กระนั น ้
ไฉนจึงไร ้ยางอายถึงขัน ้ ตงหัวเชน่ นีไ้ ด ้? นางจับผ ้าเช็ดหน ้าทีก
่ ลายมาเป็ นหลักฐานประจาน
ความผิด ในใจพลุง่ พล่านด ้วยอารมณ์ดาลเดือด รีบร ้อนแล่นไปยังบึงจันทร์นที ตัง้ ใจจะคิดบัญช ี
นี้กับตงหัว

หิมะโปร่งตาโปรยลงมาจากฟากฟ้ า ระหว่างทีเ่ ร่งจ้าฝี เท ้าเฟิ่ งจิว่ ได ้ก ้มลงดูผ ้าเช็ดหน ้าใน

มืออีกครัง้

เนื่องจากพักนี้นางได ้กาหนดตัวเองว่าเป็ นเซย ี นทีใ่ จกว ้าง ยืดได ้หดได ้ ด ้วยเหตุนี้นางจึง

คิดว่า ความจริงต่อให ้ตงหัวไม่เสนอขึน ้ มาว่าจะแปลงเป็ นผ ้าเช็ดหน ้าให ้นางระบายความโกรธ
อย่างนั น
้ เซยี นทีม
่ จ
ี ต
ิ ใจกว ้างขวางเชน่ นาง อย่างมากก็แค่นก ึ อาฆาตเขาอยูใ่ นใจเงียบๆ สก ั สบ
ิ ปี
แปดปี หลายสบ ิ ปี ให ้หลังยังคงมีความหวังอยูม่ ากว่าจะยกโทษให ้เขาอยูด ่ อก

แต่เขากลับหลอกลวงนาง เรือ ่ งนี้ชา่ ง “เรือ

่ งนี้ทนได ้ เรือ
่ งไหนบ ้างทนไม่ได ้” โดยแท ้ ยาม
ทีต ่ งหัวใคร่ครวญถึงเรือ่ งนี้ หรือไม่เคยคิดเลยว่า หากนางทราบว่าเรือ ่ งนี้เป็ นการหลอกลวง นาง
จะเคียดแค ้นเขาไปชวั่ ชวี ต ิ ? หรือบางทีเขาอาจจะคิดว่านางไร ้ความสามารถทีจ ่ ะดูออกได ้โดย
สนิ้ เชงิ ว่านี่คอ
ื การหลอกลวงกระมัง? จากทีน ่ างรู ้จักตงหัว นางเห็นว่าน่าจะเป็ นอย่างหลัง ความ
เดือดดาลภายในใจยิง่ ลึกล้าอีกหนึง่ ขัน ้ ในบัดดล

ภายในบึงจันทร์นทีปลูกต ้นจันทน์นทีหมอกขาวอยูท ่ ั่วไป เป็ นสถานทีศ ั ดิส

่ ก ์ ท ิ ธิแ ์ ห่งหนึง่
ของหุบเขาเสย ี งธรรม ในตานานนั น ้ ต ้นจันทน์นทีหมอกขาวคือเทพพฤกษาซงึ่ อยูส ่ ามพันปี ตาย
สามพันปี และเป็ นทีม ่ ื
่ าแห่งการตัง้ นามของบึงนี้ แม ้ในชอของบึงแห่งนี้จะมีคาว่า “บึง” อยู่
แท ้จริงแล ้วคล ้ายทะเลสาบเสย ี มากกว่า ภายในบึงมีประกายน้ าหนึง่ พันฉิง่ ชก ั นาเป็ นหมอกขาว
สบิ หลีก่ อ่ กาเนิดลอยอ ้อยอิง่ อยูก ่ ลางบึงน้ า เล่าลือกันว่ากษั ตรียแ์ ห่งเผ่านกปี่ อโี้ ปรดปรานที่
สถานทีน ่ ี้ต ้นหมอกขาวสูงชะลูดเสย ี ดฟ้ าเป็ นพิเศษ มักจะมาพักผ่อนชวั่ คราวและแชน ่ ้ าร ้อนทีน่ ี่อยู่
บ่อยครัง้ ดังนั น ้ แม ้ทิวทัศน์ของบึงจันทร์นทีจะงดงาม ปกติกลับน ้อยนั กจะมีคนมาเยือน จึงเงียบ
สงบอย่างมาก

ท่ามกลางม่านเมฆสายน้ าโอบล ้อมหมอกใส เฟิ่ งจิว่ ได ้เห็นตงหัวนั่ งอยูแ

่ ต่ไกลใต ้ต ้นหมอก
ขาวขนาดยักษ์ กาลังเล่นหมากล ้อมกับคนอืน ่ กระดานหมากล ้อมปูอยู่บนผิวน้ านั่ นเอง หมอก
ี นอันเลือ
เซย ่ นลอยเวียนวนอบอวลอยูร่ อบกายของตงหัว แต่พลังฝึ กปรือของเฟิ่ งจิว่ ไม่ถงึ ขัน ้ โดย
แท ้ พอจะมองออกได ้เพียงว่าพืน ่ งตงหัวใชวิชาซอนจักรวาลซอนทับกันค่อนข ้างสลัวมัว สว่ น
้ ทีซ ่ ึ ้ ้ ้
เหลียนซง่ ทีเ่ สย
ี่ วเยียนบอกมาในสายตาของนางมองเห็นเพียงกรอบสข ี าวมัวๆ

ฝ่ าบาทสามเหลียนผู ้เป็ นเพียงกรอบสข ี าวมัวๆ กลับมองเห็นเฟิ่ งจิว่ ในปราดเดียว ภายใน

จิตใจซงึ่ หันมาใฝ่ ดีได ้เนิน
่ นานของฝ่ าบาทสามเหลียน ี นสตรีทค
ระยะนีเ้ ซย ี่ ค
ู่ วรให ้เขาสนใจ
ั
สงเกตนอกจากเฉิงอวีก ิ ิ
้ ็มเี พียงองค์หญิงน ้อยแห่งชงชวผู ้นี้เท่านั น
้ ย ้อนกลับไปยังวันแรกทีเ่ ขา
คบค ้ากับตงหัวเป็ นต ้นมา ตงหัวแสดงความสนใจเซย ี นสตรีทม ี่ าทอดสะพานให ้นางใดเป็ นพิเศษ
 24

บ ้างนั น
้ เขาจาไม่ได ้เสย ี แล ้ว ตงหัวผู ้นี้ ราวกับเกิดมาโดยหลุดพ ้นจากเรือ ่ งจาพวกสายลมจันทรา
กระทั่งม่อเยวียนซา่ งเสน ิ ผู ้ได ้รับการยกย่องจากแปดดินแดนว่าหลุดพ ้นจากเรือ ่ งสายลมจัน
ทรามากทีส ่ ด
ุ เหลียนซง่ ยังทราบว่าม่อเยวียนซา่ งเสน ิ ยังเคยมีเรือ
่ งราวรักในรอยแค ้นกับสาวห ้
ว่าน เทพธิดาบรรพบุรษ ุ ต ้นตระกูลแห่งเผ่ามารมาชว่ งหนึง่ แต่ตงหัวนัน ้ เนิน
่ นานปี ทผ
ี่ า่ นมา กลับ
ไม่มจี ด ุ อ่อนให ้เขาจับได ้เลยสก ั ครัง้ การนี้ทาให ้ฝ่ าบาทสามเหลียนรู ้สก ึ หมดสนุกอย่างยิง่

แต่ทว่า...เทพเซย ี นผู ้อยูเ่ หนือโลกียไ์ ม่มห

ี วั่นไหว ทาให ้พวกเขาเหล่าเซย ี นซงึ่ อารมณ์ทงั ้
หกไม่คอ ่ ยจะบริสท ุ ธิน์ ั กต่างทอดถอนทีม ่ อ
ิ าจเทียบเทียม ได ้แต่แหงนมองสุดจะไล่ตามทัน ระยะ
นี้กลับให ้ความสาคัญเป็ นพิเศษต่อองค์หญิงน ้อยแห่งชงิ ชวิ ซงึ่ อายุเพียงสามหมืน ่ กว่าปี ยังมิได ้
เจริญวัยเต็มทีผ่ ู ้นี้ สง่ ผลให ้ฝ่ าบาทสามเหลียนรู ้สก ึ ราวกับโดนฟ้ าผ่าใสต
่ ลอดเวลาอยูช ่ วั่ ระยะหนึง่

้ เห็นอนงค์นางซงึ่ มีทา่ ทีเดือดดาลราวกับจะหาคนมาอัดด ้วยได ้เข ้ามาใกล ้ในระยะหนึง่

ครัน
ร ้อยก ้าว ฝ่ าบาทสามเหลียนบังเกิดอารมณ์รอดูเรือ ่ งสนุก เคาะกระดานหมากล ้อมอย่างรื่นรมย์
กล่าวสะกิดตงหัวทีย ่ ังคงครุน ้
่ คิดเสนทางหมากเพลิ นอยูอ
่ ย่างกระตือรือร ้น

่ บ
“เพิง่ จะเข ้าสูห ุ เขาเสยี งธรรม ท่านก็ทาให ้องค์หญิงของตระกูลป๋ ายนางนั น ้ โกรธอีกแล ้ว
หรือ? ดูจากท่าทางทีน ่ างวิง่ รีเ่ ข ้ามาราวกับอยากจะถือดาบเหล็กกล ้าฟั นท่านเป็ นแปดท่อนใจ
แทบขาดกระนั น ้ ข ้าดูวา่ วันนี้ไม่เห็นเลือดเป็ นไม่มท ี แล ้ว ท่านไปหาเรือ
ี างจบลงได ้เสย ่ งนางท่า
ไหนเข ้าให ้อีกเล่า?”

ฝ่ าบาทสามเหลียนได ้ใจจนลืมตัว หมากขาวในมือวางเฉไปเล็กน ้อย หมากดาในมือ

มหาเทพล ้อมฆ่าหมากขาวอย่างไม่มก ี ารไว ้ไมตรี ขณะทีเ่ หลียนซง่ ลูบหน ้าผากนึกเจ็บใจ ตงหัว
เหลือบสายตาขึน ้ เล็กน ้อยปรายมองไปยังเฟิ่ งจิว่ ทีใ่ กล ้จะเข ้ามาถึง ถอนใจแผ่วเบายิง่ ให ้แก่คาว่า
“หาเรือ
่ ง” ของฝ่ าบาทสามเมือ ่ กีน
้ ี้

“ไม่มอ
ี ะไร ประเมินปั ญญาของนางต่าเกินไป”

“......”

ควรจะคิดบัญชค ี รัง้ นี้กับตงหัวอย่างไรดี ระหว่างทีว่ งิ่ รีเ่ ข ้ามา ในใจเฟิ่ งจิว่ ได ้วางไว ้คร่าวๆ
เรียบร ้อยแล ้ว ก่นด่าเขาหนึง่ ยกเห็นได ้ชด ั ว่าไม่สมใจพอ เซน ่ อาวุธออกมาฟั นเขาเป็ นแปดท่อน
นางก็เคยคิดอยูด ่ อก แต่นางหาใชผ ่ ู ้ไม่รู ้จักประมาณตน หากเซน ่ อาวุธออกมาจริงๆ ถึงตอนนัน ้
ใครจะเป็ นฝ่ ายฟั นใครเป็ นแปดท่อนยังไม่อาจทราบได ้

แต่ผ ้าเช็ดหน ้าทีต

่ งหัวเสกให ้นางผืนนี้ปักลายได ้งดงามมากจริงๆ ตอนทีน ่ างทรมานมัน
ไม่ได ้พินจ
ิ ดูอย่างละเอียด เมือ ่ กีร้ ะหว่างทางนางจึงได ้พินจิ ดูอย่างละเอียด พบว่าตรงมุมหนึง่
ของผืนผ ้า เลียบไปตามฝี เข็มทีเ่ ย็บไว ้ได ้ปั กตัวอักษร “จี” ทีเ่ ล็กมากอยูต ่ ัวหนึง่ ดูทา่ ทางนี่จะ
่ ้าเช็ดหน ้าทีเ่ สกออกมาแบบสุม
ไม่ใชผ ่ ๆ กลับเหมือนผ ้าเช็ดหน ้าทีต ้ นประจา
่ งหัวพกติดตัวไว ้ใชเป็
อาจจะเป็ นผ ้าเช็ดหน ้าทีจ ่ เี หิงนางในดวงใจของเขามอบให ้เขา

เฟิ่ งจิว่ นึกขึน้ ได ้ว่าตัวนางเคยให ้ความสาคัญกับจีห ้ ยกขาวทีต ่ งหัวมอบให ้นาง...แขวนไว ้

บนคอของนางชน ิ้ นัน้ มากเท่าใด เห็นว่าในเมือ ่ ตงหัวให ้ความสาคัญกับจีเหิงถึงเพียงนี้ อย่างนั น
้
หากว่านางย่ายีผ ้าเชดหน ้าทีจ็ ่ เี หิงมอบให ้เขาผืนนี้ตอ
่ หน ้าเขา เขาจะต ้องโกรธเกรีย
้ วและปวดร ้าว
ใจยิง่ กว่าถูกนางฟั นเป็ นแปดท่อนหลายเท่าเป็ นแน่กระมัง
 25

ึ ว่าวิธท
เฟิ่ งจิว่ รู ้สก ี น ้ มาได ้นี้ชา่ งชวั่ ร ้ายโดยแท ้
ี่ างคิดขึน ็ หน ้าผืนนีก
แต่ยงิ่ ดูผ ้าเชด ึ
้ ็ยงิ่ รู ้สก
แสลงนั ยน์ตา นางคิดอย่างขัดแย ้งอยูใ่ นใจว่า เรือ ้ ้ยงั คงต ้องทาอยูด
่ งต่าชานี ่ ี อย่างนั น้ เอาไว ้
หลังจากนางทาเรือ ่ งนี้เสร็จแล ้วก็กลับไปสวดมนต์สก ั สองรอบ ถือเป็ นการล ้างบาปให ้แก่
พฤติกรรมอันต่าชานี ้ ้ของตัวเองสก ั หน่อยก็แล ้วกัน

แต่ทว่าเฟิ่ งจิว่ ขบคิดแล ้วขบคิดอีก กลับคิดไม่ถงึ โดยสน ิ้ เชงิ ว่าพลังฝึ กปรือมีจากัด เพิง่ จะ
่ งึ จันทร์นที ก็ถก
ก ้าวเข ้าสูบ ู ห ้วงมิตริ ะยะทางซงึ่ ถูกวิชาซอนจั
้ กรวาลกดเข ้าซอนกั้ นบีบให ้เผยร่าง
ดัง้ เดิมออกมา

จริงอยูว่ า่ แม ้จะเปลีย
่ นเป็ นร่างสุนัขจิง้ จอก นางก็เป็ นสุนัขจิง้ จอกทีง่ ดงามอยูด ่ ี สขี นแดง
เสมอเป็ นประกายดั่งหยกโลหิต มีเพียงอุ ้งเท ้าทัง้ สข ้างทีข ่ ี ่ าวสะอาด หางทัง้ เก ้าหางทีด ่ ้านหลัง
ยิง่ ดูงดงามเฉิดฉายดุจรังสแ ี รกแห่งอาทิตย์อท ุ ัย ไม่วา่ จะเป็ นผู ้ทีน
่ ย ั ว์ขนกลมหรือไม่
ิ มชอบสต
ล ้วนแต่ต ้องหลงใหลในรูปลักษณ์นข ี้ องนางทัง้ สน ิ้

แต่ทว่า...ใชรู้ ปลักษณ์นี้ไปสงั่ สอนตงหัว เห็นได ้ชด

ั ว่าไร ้ความน่าเกรงขามโดยสน
ิ้ เชงิ ไม่
ึ
แน่วา่ ยังอาจจะทาให ้ตงหัวรู ้สกแปลกใหม่น่ารักอย่างยิง่ อีกด ้วย

ถึงกระนัน
้ จะให ้กลับไปทัง้ อย่างนี้ ในใจนางก็ให ้โกรธเกรีย
้ วยากจะสงบใจได ้นั ก

เห็นอยูว่ า่ ความจริงตงหัวอยูใ่ กล ้แค่นแี้ ล ้ว ดูเหมือนหมากกระดานทีเ่ ล่นกับเหลียนซง่ จะ

เล่นเสร็จแล ้ว กาลังนั่งอยูบ ่ นม ้านั่งหินรอให ้นางเข ้าไปหาเรือ่ งเขาอย่างอดทน เขากลับสงบเยือก
เย็นถึงเพียงนั น้ สง่ ผลให ้ความรู ้สก
ึ ขัดแย ้งจางๆ ในใจของเฟิ่ งจิว่ ถูกเหวีย
่ งปลิวกระเด็นไปยัง
สวรรค์ประจิมในพริบตา ขยุ ้มผ ้าเช็ดหน ้าวิง่ รีไ่ ปจนถึงตรงหน ้าเขาด ้วยท่าทางจะกินเลือดกินเนื้อ

ี้ องนาง ดูเหมือนจะตะลึงไปชวั่ วูบ

ตงหัวมองเห็นรูปลักษณ์นข

เฟิ่ งจิว่ นึกได ้ขึน้ มาในบัดดล ในบรรดาสงิ่ มากมายทีต ่ งหัวโปรดปรานมีอยูอ ่ ย่างหนึง่ คือ
ั
โปรดปรานสตว์ขนกลม เขาคงไม่ได ้ต ้องตานางเข ้าให ้แล ้วดอกกระมัง? รูปลักษณ์ในร่างดัง้ เดิม
ของนางยากยิง่ จะมีผู ้ใดต ้านทานได ้มาแต่ไหนแต่ไร เมือ ่ สมัยนางยังเด็กมีอยูค
่ รัง้ หนึง่ ได ้ซุกซน
ใสส่ ลอดลงไปในข ้าวของเสย ี่ วซู ทาเอาเสย ี่ วซูท ้องเสย
ี ถึงสามวันเต็มๆ แต่นางเพียงแค่แสดง
ร่างดัง้ เดิมของตัวเองออกมาเล็กน ้อย เสยี่ วซูของนางก็ยกโทษให ้นางในทันที นี่แหละคือ
ตัวอย่างชนดี ั ้ อันพิสจ ู น์ถงึ ความเป็ น “พักตร์จงิ้ จอกน้ าเคราะห์” มาแต่เด็กของนาง

ตงหัวนั่ งอยูข
่ ้างโต๊ะหมากล ้อม สายตาทีม ่ องดูนางมีแววยากหยัง่ คาดและเพ่งพิศอยูห
่ ลาย
สว่ น สหี น ้าราวกับยามทีห ่ ลอมกระบีเ่ ล่มหนึง่ สร ้างกระถางกายานใบหนึง่ หรือวาดลวดลายลงบน
ชุดน้ าชาชุดหนึง่

ยามนี้ กิง่ เรียวยาวขาวนวลของจันทร์นทีหมอกขาวแทงตรงสูท ่ ้องฟ้ า ใบรูปจันทร์เสยี้ ว

ี ้ ามรกตดกหนาอุดม ออกดอกกลมขาวราวน้ าค ้างแข็งพราวเต็มต ้น ลม
ห ้อมล ้อมเป็ นยอดไม ้สฟ
หิมะระลอกหนึง่ โชยปั ดผ่าน ดอกพองกลมพลิว้ ร่วงลงโปรยปราย ยังไม่ตกถึงผิวน้ าได ้ละลายเป็ น
หมอกขาว ภายในบึงปลาน ้อยสข ี าวฝูงแล ้วฝูงเล่าวนอ ้อมรากไม ้ นานๆ ครัง้ จะกระโดดผึงขึน
้ มา
 26

ี งสวดมนต์ไกลลิบเหงาหงอย ไม่ทราบผู ้ใดกาลังร่าย

ท่ามกลางม่านหมอกลอยอ ้อยอิง่ แว่วยินเสย
บทกวีคาสวด 2-3 ประโยค

“สุภตู ิ ! ผู ้บังเกิดอนุตตรสมั มาสม ั โพธิจติ นั น ่ นี้ ควรทีจ่ ะเห็น

้ ในธรรมทัง้ ปวง ควรทีจ่ ะรู ้เชน
่ นี้ ด ้วยการเชอื่ มั่นเข ้าใจเชน
เชน ่ นี้ ก็จะไม่บงั เกิดธรรมะลักษณะ...”

่ นี้เลือนรางเลือ
เฟิ่ งจิว่ เห็นว่าสถานการณ์เชน ่ นลอยยิง่ แต่ดเู หมือนจะเข ้ากับเทพเซย ี น
ประเภทตงหัวอย่างยิง่ โดยธรรมชาติ เมือ ่ ยามนี้เขาจ ้องมองนางอย่างตัง้ ใจ เหงือ
่ เย็นเยียบสอง
เม็ดพลันผุดซม ึ บนหน ้าผากของนางในบัดดล

นางนึกขึน ้ มาได ้ว่าคนผู ้นี้เคยเป็ นประมุขแห่งฟ้ าดินมาก่อน ตามหลักเหตุผลแล ้วไม่วา่ เขา

จะกระทาเรือ ่ งไร ้คุณธรรมใดต่อนาง นางทีเ่ ป็ นผู ้เยาว์ยังคงไม่อาจละเลยมารยาท ต ้องเคารพนั บ
ถือเขาอยูด
่ ี

่ นั น
ถ ้าเชน ้ ...นางคิดในใจอย่างลังเล...ตอนนี้นางควรจะย่ายีผ ้าเช็ดหน ้าทีท
่ า่ นมหาเทพรัก
ต่อหน ้าท่านหรือไม่หนอ?

ตงหัวซงึ่ ปราณเซย ี นลอยอ ้อยอิง่ อยูร่ อบกายเอามือเท ้าแก ้มมองดูรป

ู ลักษณ์สน
ุ ั ขจิง้ จอก
ของเฟิ่ งจิว่ อยูพ
่ ักใหญ่ พลันเอ่ยว่า

“ตอนเจ ้ายังเด็ก ข ้าเคยชว่ ยชวี ต ่ รือไม่?”

ิ เจ ้าใชห

อุ ้งเท ้านางกุมผ ้าเช็ดหน ้าผงกศรี ษะขึน

้ มองตอบเขาทันควัน ตกตะลึงไปชวั่ วูบ มิได ้พยัก
หน ้าและมิได ้สา่ ยหน ้า

ตงหัวกลับยังจาได ้ว่าเคยชว่ ยชวี ต ิ นาง การนี้ทาให ้เฟิ่ งจิว่ เกิดอารมณ์ถก ู โปรดปรานจนลน

ลาน[1]อยูบ ่ ้าง เนือ ่ งจากจิง้ จอกแดงเก ้าหางทั่วผืนฟ้ าแผ่นดินมีเพียงนางตัวเดียวเท่านั น ้ ล้าค่า
มากเกินไป ย่อมจะมีใครต่อใครมากมายพากันเล็งต ้องการตัวนางอย่างเลีย ่ งไม่ได ้ ดังนั น ้ ปกติ
ยามออกไปเทีย ่ วข ้างนอก นางต่างจะซอ ่ นหางทัง้ เก ้าหางให ้เป็ นหางเดียว ความสามารถนี้นาง
ฝึ กฝนมานานปี แม ้จะเป็ นผู ้ทีม ี ลังฝึ กปรือสูงสง่ ลึกล้าเชน
่ พ ่ ตงหัว หากไม่เพ่งพิศโดยละเอียดก็ไม่
มีดอู อกได ้ว่าเดิมทีนางมีเก ้าหาง ดังนัน ้ ในตอนนั น้ ตงหัวเองก็มไิ ด ้ทราบเชน ่ กันว่าผู ้ทีเ่ ขาชว่ ยชวี ต
ิ
ไว ้คือองค์หญิงน ้อยแห่งชงิ ชวิ

ตอนนั น
้ ทีเ่ ขาฉินหยาว ยามเมือ ่ ตงหัวชว่ ยชวี ต
ิ นางจากปากของปิ ศาจเสอ ื คาดว่าคงจะนึก
ว่านางคือจิง้ จอกป่ าบนภูเขาทีพ่ ลังฝึ กปรือยังอ่อนด ้อยอยูก่ ระมัง ครอบนางไว ้ในหมอกเซย ี นกลุม่
หนึง่ คุ ้มครองไว ้ แล ้วจึงไปแล ้วไปลับ ความจริงแล ้วก็เพิง่ จะเป็ นเรือ
่ งเมือ
่ สองพันกว่าปี กอ
่ น
เท่านั น
้ สองพันกว่าปี ผา่ นไป ร่างสุนัขจิง้ จอกของนางมิได ้มีความเปลีย ่ นแปลงมากมายเท่าไรนั ก

แต่ทว่าเนิน
่ นานปี ให ้หลังในสถานการณ์เชน ่ นี้ ตงหัวได ้ทราบแล ้วว่าเขากับนางยังเคยมี
วาสนานี้ตอ่ กันในเรือ
่ งนี้ ไม่ทราบว่าเป็ นเพราะนางมักจะเดินเร็วไปหนึง่ ก ้าว หรือเรือ
่ งราวในโลก
้
หล ้ามักจะเดินชาไปหนึ ง่ ก ้าว

เฟิ่ งจิว่ นั่ งอยูบ

่ นพืน ้ จ ้องมองผ ้าเชด ็ หน ้าในอุ ้งเท ้าขวาเขม็ง รู ้สก
ึ ลาบากใจอยูบ
่ ้าง เสยี่ วซู
พูดได ้ถูกต ้องอย่างยิง่ จริงๆ เรือ ่ งล ้างแค ้นเป็ นเรือ
่ งทีต
่ ้องทาในหนึง่ อึดใจ สองจะโทรม สามจะ
้
สน ิ ตอนทีน ็
่ างวิง่ รีเ่ ข ้ามาก็ควรจะปาผ ้าเชดหน ้าใสห ่ น ้าตงหัวตรงๆ ไปแล ้ว บัดนี้นางถูก
 27

บรรยากาศอันงดงามนี้กล่อมเกลา ึ ว่าภาวะจิตใจได ้ยกระดับขึน

รู ้สก ้ หนึง่ ขัน
้ อย่างปุบปั บ จึงปา
ผ ้าเช็ดหน ้าไม่ลงเสย
ี แล ้ว

ี งเรียบ
เห็นนางนิง่ เงียบไปเป็ นนาน ตงหัวเอ่ยเสย

“เมือ ่ นี้ ข ้าเคยชว่ ยชวี ต

่ เป็ นเชน ิ เจ ้าหนึง่ ครัง้ เจ ้ายังไม่ได ้แทนคุณ ข ้าหลอกเจ ้าหนึง่ ครัง้
เจ ้าไม่ถอ
ื สาเป็ นการแทนคุณเสย ี ผ ้าเช็ดหน ้าคืนให ้ข ้า เจ ้าปู้ยป
ี่ ้ ย ี ด
ู ามันจนสซ ี ข ้าก็จะไม่ถอ
ื สาเจ ้า
ละ”

ึ แสลงหูยงิ่ นัก รู ้สก

ถ ้อยคาเหล่านี้ของตงหัวเฟิ่ งจิว่ ฟั งแล ้วไม่ทราบเพราะเหตุใดจึงรู ้สก ึ ว่า
ภาวะจิตใจลดระดับวูบกลับลงมาดังเดิม นางก ้มศรี ษะ “ความจริงข ้าแทนคุณตัง้ นานแล ้ว
ต่างหาก” เสยี งเบาหวิวดั่งเสย
ี งยุง

ตงหัวตกตะลึง “อะไรนะ?”

ี งทีก
พลันเห็นนางเงยหน ้าขวับกะทันหันถลึงจ ้องเขาตาเขียวปั ด เสย ่ ล่าวขึน ่ เสย
้ จมูกเชน ี ง
ี งเหีย
เฉพาะของยามอยูใ่ นร่างสุนัขจิง้ จอก ถามเขาเสย ้ ม

“ท่านชอบผ ้าผืนนี้มากนักใชไ่ หม? เพราะจีเหิงปั กให ้ท่านงัน ้ รึ?” จบคาก็ยกอุ ้งเท ้าขวาขึน
้
็
ชูผ ้าเชดหน ้าทีข
่ ยาอยูใ่ นอุ ้งเท ้าต่อหน ้าเขาอย่างท ้าทาย จากนั น ่ ั
้ เอาผ ้าปิ ดจมูกสงน้ ามูกเต็มแรง
ขยาเป็ นก ้อนปาตุบลงใสแ ่ ทบเท ้าของตงหัว แล ้วถลึงตาเขียวปั ดใสเ่ ขาอีกครัง้ กลับหลังหันวิง่
ี่ ้าว ยังหันศรี ษะกลับมาแลบลิน
จากไป วิง่ ไปได ้ไม่กก ้ ตาใสเ่ ขาอย่างดุดันอีกต่างหาก
้ ปลิน

ตงหัวมองตามหลังนางไปอย่างพิศวงงุนงง ึ ว่าพักนี้นางดูมช
รู ้สก ี วี ต
ิ ชวี ากว่าตอนอยูบ
่ น
ั ้ ฟ้ าเมือ
สวรรค์เก ้าชน ่ ครึง่ ปี กอ
่ นมากมายโดยแท ้

เหลียนซง่ จวินเร ้นกายอยูใ่ นวังหยวนจีซ ๋ งึ่ อยูห ่ า่ งออกไปหนึง่ หมืน ่ หลีด่ งู วิ้ ฉากเด็ดจบ ใน
ฐานะอดีตยอดนักรักอันดับต ้นๆ ของสวรรค์เก ้าชน ั ้ ฟ้ า เขามีข ้อกังขาข ้อหนึง่ จะขอคาชแ ี้ นะจากตง
หัว ด ้วยเหตุนี้จงึ กระแอมหนึง่ ทีแล ้วกล่าวว่า

่ กัน ความจริง ในเมือ

“ข ้าพอจะมองเห็นประเด็นปั ญหาแล ้วเชน ่ ท่านทราบอยูว่ า่ นางโกรธ
ท่านเพราะท่านเสกให ้นางเป็ นผ ้าเช็ดหน ้า และตระหนั กว่าหากตัวท่านเปลีย่ นเป็ นผ ้าเช็ดหน ้าให ้
นางต ้มยาทาแกงเชน ่ กัน นางก็จะหายโกรธ แล ้วไยต ้องเสกผ ้าเช็ดหน ้าปลอมมาหลอกอานาง
เล่า?”

ตงหัวก ้มศรี ษะลงดูผ ้าเชด ็ หน ้าทีก

่ ลิง้ ตกอยูข
่ ้างเท ้า หากเขาแปลงเป็ นมัน เวลานี้ก็คงอยูใ่ น
สารรูปนี้...ผ ้าเช็ดหน ้ายับยูย
่ ท
ี่ ส
ี่ ตี กซดี ไปสามสว่ น “ข ้าไม่ได ้โง่”

เหลียนซง่ สะอึกไปพักใหญ่ เอ่ยว่า “...จริงอยู.่ ..ท่านไม่โง่ แต่ทาให ้สถานการณ์ย่าแย่ลง

ถึงขัน
้ นี้ หากท่านสามารถคลีค่ ลายมันลงด ้วยดีได ้อย่างหมดจดงดงาม วันหน ้าข ้าได ้พบท่านจะ
เรียกท่านว่าเหยียเยีย
่ ”

มือทีเ่ ก็บเม็ดหมากของตงหัวหยุดชะงัก กล่าวกับเหลียนซง่ อย่างครุน

่ คิดว่า

“ฟั งว่าชว่ งนีไ้ ท่ซา่ งเหล่าจวินหลอมยาเซย ี นตานชนิดหนึง่ กินลงไปแล ้วจะสามารถเลือก

ลืมเรือ
่ งบางเรือ ่ งได ้ ไม่มย ี าแก ้จะไม่มท ั วัน
ี างนึกออกอีกครัง้ ได ้โดยเด็ดขาด เจ ้าหาวันไหนสก
่
ชวยข ้าไปขอมาจากเขาสกขวดเถิด” ั
 28

มุมปากเหลียนซง่ กระตุก “...ท่านทาเชน

่ นี้คอ
่ นข ้างจะไร ้ยางอายหรือไม่?”

ั้ ๆ
ตงหัวเก็บกระดานหมากล ้อมเสร็จเรียบร ้อย ใคร่ครวญอย่างจริงจังยิง่ กล่าวตอบสน

ึ ” แล ้วเสริมอีกประโยค “เจอข ้าครัง้ หน ้า อย่าลืมเรียกข ้าว่าเหยียเยีย

“ไม่รู ้สก ่ ล่ะ”

“......”

เวลานี้ รายนามผู ้ได ้เข ้าแข่งขันรอบตัดสน ิ ของการแข่งขันประลองฝี มอ ื ของจงเสฺวได ้

ประกาศออกมาแล ้ว ในนั น ้ ไม่มช ื่ “จิว่ เกอ” ดังทีค
ี อ ่ าด เฟิ่ งจิว่ ทีไ่ ด ้รับข่าวร ้ายนี้หอ
่ ผ ้าคลุมยับย่น
ผืนหนึง่ นั่งทอดอารมณ์อยูร่ ม
ิ หน ้าต่างทีเ่ ปิ ดกว ้าง จนใจทีส ่ ายลมหนาวเสย ี ดกระดูกสุดจะพัด
ความทุกข์จากไปได ้ เฟิ่ งจิว่ สูดจมูก กล่าวกับเยียนฉืออู ้ภายในเรือนอย่างคิด เท่าไรก็ไม่เข ้าใจ
แม ้แต่น ้อยว่า

“ว่ากันตามเหตุผล ในเมือ ่ ฟูจอ

ื่ รู ้แล ้วว่าข ้ากับตงหัวรู ้จักกันมาก่อน ข ้าดูวา่ ฟูจอ
ื่ เป็ นคนรู ้จัก
ทาตัวมาเสมอมา น่าจะไม่ต ้องให ้ตงหัวพูดอะไร ก็เห็นแก่หน ้าเขาให ้ข ้าได ้แข่งขันรอบตัดสน ิ แต่
เหตุใดในสมุดรายนามผู ้ได ้เข ้ารอบตัดสน ิ ถึงไม่มช ื่ ของข ้า?
ี อ คนทีค่ ัดลอกสมุดเขียนตกไปใช ่
หรือไม่?”

ี่ วเยียนจามออกมา ลูบจมูกกล่าวอย่างทอดถอน
เสย

“ไม่นก
ึ เลยว่าตาแก่นั่นกลับเป็ นผู ้ไม่หวั่นกลัวอิทธิพลสามบริสท
ุ ธิเ์ ก ้าเด็ดเดีย
่ ว[2] เหล่าจื
อต ้องมองเขาใหม่เสย ี แล ้ว”

ในใจเฟิ่ งจิว่ อยากจะสะกิดบอกเสย ี่ วเยียนเป็ นอย่างยิง่ ว่า “สามบริสท

ุ ธิเ์ ก ้าเด็ดเดีย
่ ว” ไม่ได ้
้ างนี้ คิดอีกทีก็เห็นว่าพักนี้เสย
ใชอย่ ี่ วเยียนนิยมพูดจาโดยใชค้ าสุภาษิ ตดูมก ี ารศก ึ ษามากขึน ้ ทุก
ที ถือเป็ นเรือ ่ งดีเรือ
่ งหนึง่ นางทอดตามองหิมะทีก ่ องสุมนอกหน ้าต่าง เห็นว่าการสนทนาใน
หัวข ้อทีเ่ น ้นหลักตรรกะอย่างมากกับเสย ี่ วเยียนถือเป็ นความผิดพลาดมาแต่แรก เปิ ดหัวข ้อ
สนทนาใหม่ทงี่ ่ายหน่อยถามเขาว่า

“พูดถึงตงหัว ก่อนเราสองคนจะตกลงมาในหุบเขาเสย ี งธรรม ท่านยังดวลต่อสูกั้ บเขาอยู่

เลย เดิมทีข ้าหลงนึกว่าจะ ‘ศัตรูคแ ู่ ค ้นมาเจอะกันต่างตาแดงฉาน’ เสย ี อีก อย่างไร 2-3 วันนี้ทา่ น
กับเขาย่อมต ้องหาเวลาสก ั วันสูกั้ น...” เขาสองคนไม่ยอมสูกั้ นเสย ี ที นางรอจนชก ั จะร ้อนใจบ ้าง
แล ้ว

ี่ วเยียนหน ้าแดงก่าทันที เงยหน ้าขึน

เสย ้ กล่าวอย่างลังเลเล็กน ้อย

ี่ วเยียนเปล่งประกายฮก
“นี่เจ ้า...เจ ้ากาลังเป็ นห่วงเหล่าจือหรือ?” ดวงตาเสย ึ หาญ เดินเข ้า
มาตบไหล่เฟิ่ งจิว่ “น ้องสาวประเสริฐ! แม ้ว่าเจ ้าจะเคยเป็ นคนในวังของหน ้าน้ าแข็ง แต่มจ
ี ต
ิ ใจ
ี
งดงามปานนี้ ไม่เสยทีทเี่ หล่าจือยกย่องเจ ้าเสมอมา!”

เฟิ่ งจิว่ ถูกเขาตบไหล่จนผงะหงาย นั่ งนิง่ ตัวตรงอย่างนึกละอายใจ ได ้ยินเขากล่าวอย่าง

หนั กแน่นเปี่ ยมอารมณ์ไขข ้อกังขาให ้นางว่า
 29

“ความจริงแล ้ว วันแรกทีห ี งธรรม ตอนทีเ่ หล่าจือกับเขาพบ

่ น ้าน้ าแข็งเข ้ามาในหุบเขาเสย
พานบนทางแคบก็ได ้ทาสญ ั ญาอย่างหนึง่ ต่อกันแล ้ว เขาไม่ก ้าวก่ายการคบหาระหว่างเหล่าจือ
ู ้ บเขาเพือ
กับจีเหิง เหล่าจือก็จะไม่สกั ่ ล ้างแค ้นต่อแล ้ว”

เฟิ่ งจิว่ คลึงไหล่กล่าวอย่างตะลึงลาน “เรือ

่ งนี้เกีย
่ วอะไรกับองค์หญิงจีเหิงด ้วย?”

เสย ี่ วเยียนตกตะลึงยิง่ กว่า “ข ้าไม่เคยบอกเจ ้าดอกหรือว่า ตอนนั น ้ ทีจ

่ เี หิงหนีตามไปกับ
องครักษ์ น ้อยหมิน ่ ซูนั่น ก็หนีตามกันมาทีห ่ บ ี
ุ เขาเสยงธรรมนีแ ่ หละ?” เขาเกาศรี ษะ บนดวงหน ้า
ดุจบุปผาสารทกลางแสงจันทร์ซบ ั สชี มพูระเรือ ่ ! “ความจริงเหล่าจือก็เพิง่ จะรู ้เมือ ่ ครึง่ ปี กอ่ นนี้เอง
งมอยูต ่ งั ้ เป็ นพักใหญ่ ทีแ ่ ท ้หมิน
่ ซูทจ ี่ เี หิงปั กใจรักคือสตรีทป ี่ ลอมตัวเป็ นบุรษุ อีกทัง้ ผู ้ทีน ่ างรักยัง
เป็ นพีช ่ ายของจีเหิงอีกด ้วย หลังจากได ้รู ้เรือ ่ งนี้ จีเหิงทนรับความสะเทือนใจเชน ่ นี้ไม่ไหว
ทะเลาะใหญ่โตกับหมิน ่ ซูแล ้วแยกทางกัน แต่ก็รู ้สก ึ ว่าไม่มห
ี น ้าจะกลับไปเผ่ามารอีก จึงตัดสน ิ ใจ
รัง้ อยูท
่ ห ี่ บ ี งธรรม ทาอาชพ
ุ เขาเสย ี เป็ นนั กดนตรีประจาราชสานั กนี”่

สายตาของเสย ี่ วเยียนเปล่งประกายอีกแบบทีต
่ า่ งออกไปจากเมือ
่ กีน
้ ี้ กล่าวกับเฟิ่ งจิว่ อย่าง
กระตือรือร ้นว่า

“ตอนนั น ้ ทีข ่ ้ากับเจ ้าถูกไต่สวนเอาผิดในท ้องพระโรงเจ ้ายังจาได ้หรือไม่? แม ้ใบหน ้าของจี

เหิงจะมีผ ้าแพรปิ ดอยู่ แต่ข ้ายังคงจานางได ้ในปราดเดียว เกือบครึง่ ปี มานี้ก็คบหากับนางได ้ไม่
เลวเชน่ กัน ข ้ารู ้สกึ ว่าข ้ามีความหวังยิง่ !”

เฟิ่ งจิว่ รับฟั งข่าวอันเหลวไหลสน ิ้ ดีเหล่านี้จากปากของเสย ี่ วเยียนดุจดั่งรับฟั งเสย

ี งเซย ี น
่ ิ
จากนอกฟ้ าก็ไม่ปาน สงเดียวทีใ่ นห ้วงสมองสามารถคิดขึน ้ ได ้คือ ในทีส่ ด ่ ี ่ ื
ุ เสยวเยียนจ ้วงซอก็หัด
ใชค้ า “ข ้า” เป็ นแล ้ว นี่คอ ื ความก ้าวหน ้าอย่างหนึง่ โดยแท ้

จีเหิงผู ้นี้ เฟิ่ งจิว่ ย ้อนกลับไปดูเรือ่ งราวในอดีต รู ้สก ึ ได ้เลาๆ ว่าจีเหิงเหมือนจะกลายเป็ น

สญั ลักษณ์อย่างหนึง่ ในความทรงจาของนาง ถึงแม ้เยียนฉืออู ้จะบอกว่าเขากับนางเคยพบหน ้าจี
เหิงมาแล ้วครัง้ หนึง่ ในท ้องพระโรงของวังหลวงเผ่านกปี่ อก ุ ขาวซงึ่
ี้ ็ตาม เฟิ่ งจิว่ ก็ไม่อาจนาสตรีชด
ยืนตัวตรงมีสง่าผู ้นั น้ มาเชอ ื่ มโยงกับคาว่า “จีเหิง” ในทันทีได ้อยูน ่ ั่ นเอง

เอ่ยถึงจีเหิง ความจริงแล ้วอารมณ์ของเฟิ่ งจิว่ ค่อนข ้างจะสบ ั สนอยูเ่ ล็กน ้อย สตรีผู ้นี้ไม่
เหมือนจือเฮอ ่ นางไม่อาจจะระบุให ้ชด ั เจนได ้ว่าเกลียดหรือไม่เกลียดจีเหิง ต่อให ้เป็ นเพราะตง
หัว ทาให ้นางมีอคติตอ ้
่ จีเหิงเต็ มที่ แต่ก็ไม่อาจจะใชความคิ ดอคติมาปฏิเสธความใจดีทส ี่ ตรีผู ้นี้
เคยมีให ้นางได ้ เฟิ่ งจิว่ ยังคงจาได ้ว่า ในเขตแดนปทุมมาสบ ิ สามานย์ ความรักเอ็นดูและปกป้ องที่
จีเหิงมีให ้นางมิใชส ่ งิ่ เท็จ แน่นอน...การทาร ้ายนางโดยมิได ้เจตนาของจีเหิงบนสวรรค์เก ้าชน ั ้ ฟ้ า
่ ่ ิ ่
ก็มใิ ชสงเท็จเชนกัน แต่นางก็ทาร ้ายจีเหิงเหมือนกัน ถือว่าหายกันไป

นางไม่เคยมองว่าการทีน ่ างยอมวางมือจากตงหัวในตอนนั น ้ คือการสง่ เสริมตงหัวกับจีเหิง

ประเภทหนึง่ แต่นางก็ไม่เคยคิดมาก่อนเชน ่ กันว่าจีเหิงจะทิง้ ให ้ตงหัวต ้องรอเก ้อในวันแต่งงาน
เมือ่ กล่าวกันจากชน ั ้ นี้ ในใจของนางนึกนั บถือจีเหิงอยูห ่ ลายสว่ นโดยแท ้ แต่ทว่าไปๆ มาๆ ตงหัว
กับจีเหิงได ้มาพบกันอีกครัง้ ในหุบเขาเสยงธรรมแห่งนี้ ี มีวาสนาต่อกันปานนี้ชา่ งชวนให ้ฟ้ าดิน
ล ้วนตืน
้ ตันโดยแท ้ เมือ ่ มองในมุมมองของคนนอก ความจริงแล ้วหากว่าจนถึงบัดนี้ตงหัวก็ยังคง
รักจีเหิงอยู่ เชน่ นั น
้ เขาสองคนอยูด ่ ้วยกันก็ถอ ื เป็ นตานานทีด ่ เี รือ
่ งหนึง่ เพราะกระทัง่ เสยี่ วเยียนที่
สายข่าวมากทีส ่ ดุ พืน ้ ทีข ่ า่ วกว ้างทีส ่ ด ี่ ะเลแปดดินแดนยังเคยพูดเลยว่า จีเหิงคือความรัก
ุ ในสท
เพียงครัง้ เดียวในชว่ งชวี ต ิ ทีผ ่ า่ นมาของตงหัว นางจะ เพียงเพราะตัวนางไม่มบ ี พ ั นิวาสกับ
ุ เพสน
 30

่ วเดียวดายไปชวั่ ชวี ต
ตงหัว แล ้วจะแอบมุง่ หวังให ้ตงหัวต ้องโดดเดีย ิ จึงจะดีไม่ได ้ดอก ความคิด
่ อิสตรีแบบนี้ มิใชบ
เชน ่ ค ์ ห่งดินแดนหนึง่ ของนางเฟิ่ งจิว่ แห่งชงิ ชวิ
ุ ลิกในฐานะกษั ตริยแ

เมือ ่ นีแ
่ ในใจนางมีความคิดเชน ้ ล ้ว ึ ว่าอากาศปลอดโปร่งสายลมอ่อนจางก ้อน
ก็พลันรู ้สก
เมฆบางตา ฟ้ าดินกว ้างไพศาลในบัดดล เกิดอารมณ์นับถือในจิตใจคานึงถึงสถานการณ์ใหญ่
้ มาหลายสว่ นทันควัน
ปานนี้ของตัวเองขึน

่ งไหนก็สว่ นเรือ
แต่ทว่า เรือ ่ งนั น
้ เรือ
่ งทีต
่ งหัวในฐานะผู ้ใหญ่ มาทอดทิง้ นางทีเ่ ป็ นผู ้เยาว์ไว ้
ในหุบเขาอย่างสง่ เดชให ้เผชญ ิ อันตรายยังคงไม่อาจทีจ ่ ะยกโทษให ้ได ้อยูด
่ งั เดิม เรือ
่ งนี้นางเห็น
ว่านางยังคงควรจะเคียดแค ้นเขาต่อไป

แต่เรือ
่ งเหล่านี้นัน ้ แท ้จริงแล ้วต่างมิได ้สลักสาคัญนั ก เวลานี้ เรือ ่ งรบกวนจิตใจทีส่ าคัญยิง่
กว่าคืออีกเรือ ิ
่ งหนึง่ ...นางไม่ได ้เข ้าเป็ นผู ้แข่งขันรอบตัดสนของจงเสฺว เชนนั น ่ ้ ต ้องทาอย่างไร
จึงจะได ้ผลพิมพาทีเ่ พียงมอบให ้เป็ นรางวัลให ้แก่ผู ้ชนะเลิศเท่านัน ้ เล่า? ไม่ได ้ผลพิมพามา แล ้ว
จะชว่ ยชวี ติ เยีย่ ชงิ ถีได ้อย่างไร? หรือว่า...มีแต่ต ้องขโมยเสย ี แล ้ว? ขโมย...ความจริงก็เป็ นวิธ ี
หนึง่ อยูด่ อก อย่างนั น ้ ...จะลากเสย ี่ วเยียนลงน้ าไปร่วมกระทาเรือ ่ งเสย ี่ งอันตรายแต่มคี วามหมาย
นี้ด ้วยกันดีไหม? นางใคร่ครวญอยูช ่ วั่ แล่น เห็นว่าเพือ
่ ความปลอดภัย ถึงตายก็ต ้องลากเสย ี่ ว
เยียนลงน้ าด ้วยกันให ้ได ้

้ การจะขโมยผลพิมพามาให ้ได ้หาใชเ่ รือ

ถึงกระนัน ่ งง่ายดาย ต ้นไม ้นี้ถงึ แม ้ดูเผินๆ จะไม่ม ี
่ ี
ใครเฝ้ ารักษา แต่จากข่าววงในของเซยงหลีเ่ หมิง รอบต ้นไม ้นี้มห ่ เี่ สา (หากใคร
ี ัวเปี่ ยว[3]ปั กอยูส
เชอ ื่ ว่าพวกมันคือหัวเปี่ ยวจริงๆ คนนั น ้ ก็เป็ นคนโง่อันดับหนึง่ แห่งแผ่นดิน) ภายในหัวเปี่ ยวมหึมา
ทัง้ สเี่ สาแต่ละเสามีงูยักษ์ ตัวหนึง่ สถิตอยู่ มีหน ้าทีพ
่ ท ิ ักษ์ พฤกษาเทพโดยเฉพาะ หากหยั่งพบว่า
มีผู ้ใดบุกรุกเข ้ามา ไม่รอให ้ผู ้บุกรุกเดินเข ้าไปใกล ้ยืน ่ มือไปแตะถูกเปลือกผลพิมพา พวกมันจะ
กัดคอของผู ้บุกรุกขาด “ฉั วะ!” ในทันที ตอนทีเ่ ซย ี่ งหลีเ่ หมิงเล่าให ้นางฟั งถึงตรงนี้ ได ้ยกมือขึน ้
ทาท่าบีบคอ พร ้อมกันนีน ้ ั ยน์ตาหงสเ์ รียวยาวทัง้ คูย ่ ังวาบประกายเย็นเยียบ แผ่นหลังของเฟิ่ งจิ่
วขนลุกเกรียวเป็ นตุม ึ ได ้อย่างลึกล้าถึงความอันตรายของเรือ
่ ๆ ในทันที รู ้สก ่ งนี้

เฟิ่ งจิว่ ไตร่ตรอง แม ้ว่าในพวกนางสองคนมีเสย ี่ วเยียนทีว่ ช

ิ าฤทธิแ ์ ก่กล ้าอยู่ แต่ยงั คลาตืน
้
ลึกหนาบางของงูยักษ์ สต ี่ ัวนี้ไม่กระจ่าง หากให ้เสย ี่ วเยียนเคลือ่ นไหวโดยบุม ่ บ่าม ถูกงูยักษ์ กลืน
ลงไป...เมือ ่ นางนึกมาถึงตรงนี้ยังพินจ ี่ วเยียนอย่างจริงจังอยูค
ิ ดูเสย ่ รูห
่ นึง่ มองดูตัวเขาทีป ่ ากแดง
ฟั นขาวทาหน ้าห่อเหีย ่ วใจ แล ้วเห็นว่าหากถูกงูยักษ์ กลืนลงไป เขาหน ้าตาดีออกปานนี้ก็น่า
เสยี ดายแย่จริงแท ้อยูด ่ อก

ิ ใจเด็ดเดีย
เฟิ่ งจิว่ ตัดสน ่ วว่าจะต ้องคิดแผนการทีร่ อบคอบในทุกด ้าน

นางเค ้นสมองทุกหยดหยาดเพ่งคิดแล ้วเพ่งคิดอีกมาสามวัน

จวบจนแสงอาทิตย์แรกอรุณของวันทีส ่ ามปาดผ่านหิมะขาวพร่าง ณ ขุนเขาไกล เฟิ่ งจิว่

ิ้ เป็ นอันไม่ออกอยูด
ยังคงเพ่งคิดอะไรเป็ นชน ้ ม
่ ังเดิม กลับได ้ยินว่าตอนเชาตรู ่ เี รียนวิชาโต๊ะน้ าชา
ของตงหัว ห ้องเรียนจัดขึน ้ ทีก
่ ลางบึงจมจันทร์นี่เอง ปฏิกริ ย
ิ าแรกของเฟิ่ งจิว่ คือเห็นว่าพึงโดด
เรียน รับประทานอาหารเชาเสร็ ้ จค่อยใจเย็นลงบ ้าง ก็ได ้คิดอีกว่าความจริงแล ้วนางมิได ้ติดค ้าง
 31

อะไรตงหัว การหลบหน ้าตงหัวจึงเป็ นเรือ ่ งไม่มเี หตุผล ใคร่ครวญอยูช ่ วั่ แล่น สุม
่ ดึงหนั งสอ
ื ละคร
ื ทีส
เล่มเล็ก 2-3 เล่มจากภูเขาหนั งสอ ่ งู ดุจกองศล ิ า มองสที ้องฟ้ า เดินไปยังบึงจมจันทร์อย่าง
ชานาญทาง

วิชาโต๊ะน้ าชาสอนถึงวิธแ ี ห่งการจัดชา ในความทรงจาของเฟิ่ งจิว่ เรือ

่ งราวสารพัด
ทัง้ หลายแหล่ ขอเพียงข ้องเกีย ่ วแม ้จะแค่ชายขอบของคาว่า “วิถ”ี เป็ นต ้องวิถๆี เทพๆ อย่าง
เลีย่ งไม่ได ้ แต่มอ ี ยูค่ รัง้ หนึง่ นางถูกเจ๋อเหยียนสงั่ สอนว่า ความจริงแล ้วทีเ่ รียกว่า “วิถเี ทพ” คือ
ความละเอียดอ่อนประการหนึง่ เรียกร ้องความงามพร ้อมสมบูรณ์ในทุกรายละเอียด คือการ
สะท ้อนถึงรสนิยมอันเหนือล้าและสุนทรียภาพอันงามสง่า แต่ทว่า วิถเี ทพของตงหัว เห็นได ้ชด ั
่ สุนทรียภาพและรสนิยม นางทราบมาแต่ไหนแต่ไรว่า เพียงเพราะเขามีชวี ต
ว่ามิได ้มีไว ้เพือ ิ อยูม
่ า
นานเกินไปจริงแท ้ สงอันไร ้ทีส ่ ิ ้ ิ
่ นสุดมากทีส ่ ด ี
ุ ในชวต ิ ก็คอ
ื เวลา ดังนัน ้ เรือ ้
่ งใดยิง่ ใชเวลามากยิง่
ต ้องมีความอดทน เขาก็ยงิ่ สนใจ อาทิเชน ่ เพือ่ ทีจ
่ ะประสานเขตแดนเข ้าด ้วยกัน ให ้ห ้องเรียนของ
วิชาโต๊ะน้ าชานี้จัดขึน ้ บนบึงจมจันทร์โดยเฉพาะ จึงทาให ้บึงจมจันทร์ซงึ่ เป็ นทิวทัศน์เหมันต์เปล่ง
ประกายแห่งวสน ั ต์ภายใน 2-3 วัน ความจริงแล ้วว่ากันตามตรง ในใจของเขา ของอย่าง “เขต
แดน” มีน้ าหนั กสก ั เท่าไรกันเทียว เขาคงเห็นว่าทาแบบนีแ ้ ล ้ว ถือเป็ นการหางานให ้ตัวเองทา
เพือ ่ ฆ่าเวลาเสย ี ละมาก กับเรือ ่ งนี้ นางมองตงหัวออกอย่างทะลุปรุโปร่ง

แต่วันนี้เฟิ่ งจิว่ จาเวลาเริม

่ เรียนผิด จึงมาถึงก่อนเวลามากอย่างเป็ นประวัตก
ิ ารณ์

บึงจมจันทร์เปลีย ่ วร ้างห่างไกลไร ้ร่องรอยผู ้คน มีเพียงปลาขาวไม่กต

ี่ ัวดีดกระโดดพ ้นน้ า
นานๆ ครัง้ ขยับไหวรบกวนความสงบเล็กน ้อย เฟิ่ งจิว่ จ ้องมองยอดอ่อนทีเ่ พิง่ จะแตกหน่อบน
ปลายกิง่ ต ้นจันทร์นทีหมอกขาว อ ้าปากหาว บริเวณโดยรอบในระยะสบ ิ หลีน่ ้ าแข็งหนีหายหิมะ
ละลาย ทิวทัศน์วสน ั ต์ชนื่ อารมณ์

เฟิ่ งจิว่ ไม่มเี รือ

่ งอืน
่ ให ้กระทา หลังจากหาวไปหลายครัง้ ก็ถกู บรรยากาศวสนั ต์อันเข ้มข ้นปั ด
อารมณ์ง่วงงุนผุดออกมาโดยปริยาย มองดูเวลาเหมือนจะยังเชาอยู ้ ่ เดินเล่นรอบขอบบึงไปหนึง่
รอบ เลือกดงดอกไม ้อันมีต ้นไม ้ใหญ่ชว่ ยบังลมทัง้ ยังดกหนานุ่มนิม ่ คิดจะเอาฟ้ าเป็ นมุ ้งเอาดิน
เป็ นเสอื่ หลับต่ออีกสก ั งีบ พร ้อมกับขบคิดเรือ
่ งใหญ่ตอ
่ ไปว่าจะขโมยผลพิมพาอย่างราบรืน ่ ยังไง
ดี

ี งฝี เท ้าค่อยๆ ใกล ้เข ้ามา ยามทีเ่ สย

ทิง้ ตัวลงนอนได ้เพียงไม่ถงึ อึดใจ ก็ได ้ยินเสย ี งนั น
้ แว่ว
เข ้าสูโ่ สต เฟิ่ งจิว่ หลงนึกว่ายังคงอยูใ่ นความฝั นมิได ้ฟื้ นตืน
่ มา มึนงงอยูพ ่ ักใหญ่จงึ ค่อยนึกขึน ้ ได ้
ว่า ตัวนางเพิง่ จะเอนตัวลงนอนได ้เพียงไม่นาน ยังไม่ทันจะหลับเสย ี ด ้วยซ้า เจ ้าของเสย ี งนี้ ยาม
นึกถึงขึน ึ ั ี
้ มาได ้ในความทรงจา รู ้สกเพียงว่าได ้กลายเป็ นสญลักษณ์เล็กจิว๋ เสยจนไร ้ความสาคัญ
บัดนี้จงึ ค่อยทราบว่าสญ ั ลักษณ์จะเหมือนจริงได ้ใชเวลาเพี
้ ยงพริบตาเท่านัน ้

เจ ้าของเสย ี งคือจีเหิงนั่ นเอง อ่อนหวานดั่งนกน ้อยขับขานเหมือนเมือ ่ สามร ้อยกว่าปี กอ่ นไม่

มีผด
ิ เพีย
้ น เฟิ่ งจิว่ ไม่เข ้าใจ เหตุไฉนหน ้าตาและรูปร่างของจีเหิงล ้วนพร่าเลือนในความทรงจา
ของนาง มีแต่เสย ี งเท่านั น้ ทีน ี จนจีเหิงเพิง่ จะร ้องเรียกออกมาว่า
่ างจาได ้อย่างลึกล้า ลึกล้าเสย
“เหล่าซอ ื ” สองพยางค์ นางก็ทราบแล ้วว่าคือจีเหิง

ในเมือ ื ” ผู ้มาด ้วยกันอีกคนย่อมต ้องเป็ นตงหัว

่ จีเหิงร ้องเรียกว่า “เหล่าซอ

ี งฝี เท ้าสวบสาบครูห
เฟิ่ งจิว่ พลิกตัวอย่างระมัดระวัง ได ้ยินหลังจากเสย ่ นึง่ แล ้ว จีเหิงได ้
กล่าวต่อจากเสย ี งร ้องเรียกในตอนแรกว่า
 32

ื จะต ้มชาตาปูเขียว[1]ใชห
“ครัง้ นี้เหล่าซอ ่ รือไม่? เชน
่ นัน
้ หนูขอเลือกชุดน้ าชาพุดตานมรกต
ชุดนี้เข ้าคูโ่ ดยพลการให ้เหล่าซอ ื เถิด แม ้ว่าเหล่าซอื จะนิยมใชถ้ ้วยเคลือบดามากกว่าเสมอมา
ด ้วยน้ าชาจะเป็ นสเี ขียวหยกเข ้มกว่า แต่สม ี รกตดุจพันยอดเขาเชน ่ นี้ของถ ้วยเคลือบเขียวจะชว่ ย
ขับเน ้นสน ี ้ าชาของชาตาปูเขียว หนูเห็นว่าจะชว่ ยเพิม ่ ความเขียวใสดั่งหยกอ่อนจางสูงรสนิยมอีก
หลายสว่ น และยิง่ สะท ้อนบรรยากาศวสน ั ต์ในวันนี”้

ดูเหมือนตงหัวจะ “อืม” รับหนึง่ คา แม ้จะนับไม่ได ้ว่าเป็ นปฏิกริ ยิ าตอบรับอย่างกระตือรือร ้น

แต่เฟิ่ งจิว่ ทราบดีวา่ ในระหว่างทีเ่ ขาตรวจดูชด ุ อุปกรณ์น้ าชายังอุตสา่ ห์แบ่งสมาธิมาตอบ “อืม” นี้
อย่างน ้อยแสดงว่าเขาเห็นว่าจีเหิงไม่น่าราคาญ ไม่ส.ิ ..เล่าลือกันว่าเขามีใจให ้จีเหิงมาโดยตลอด
่ นั น
เชน ้ เสย ี ง “อืม” นี้ ความหมายของมันย่อมควรจะลึกล้ากว่านี้มาก ไม่แน่วา่ อาจจะชน ื่ ชมความรู ้
ในถ ้อยคาเหล่านีข ้ องจีเหิงอย่างมากก็เป็ นได ้

ในระหว่างทีแ ่ อบฟั ง เฟิ่ งจิว่ เห็นว่า นี่ชา่ งเป็ นบทสนทนาทีร่ สนิยมสูงสง่ โดยแท ้ ตัวนางนั น ้
คิดว่าชาตินี้ทงั ้ ชาติก็คงไม่อาจบรรลุถงึ เขตขัน ้ นี้ได ้ พร ้อมกันนีก้ ็อดไม่ได ้ต ้องเจียดเวลามาจับ
ข ้อมือไว ้อาลัยให ้เสย ี่ วเยียน วิธก
ี ารดืม ่ น้ าชาของเสย ี่ วเยียนนัน ้ ้ าชาใบใหญ่ดม
้ ใชโถน ื่ มาโดย
่ ้
ตลอด เพียงดูก็มใิ ชคนในเสนทางเดียวกับจีเหิงแล ้ว ทัง้ จีเหิงยังทราบอีกด ้วยว่าเวลาตงหัวต ้มน้ า
ชาชอบทีจ ่ ะใชถ้ ้วยเคลือบดา แม ้เสย ี่ วเยียนจะรู ้สก ึ ว่าพักนี้มคี วามหวังยิง่ ึ อย่าง
แต่เฟิ่ งจิว่ รู ้สก
จริงใจว่าเสย ี่ วเยียนไร ้ผลสรุปยิง่

ว่าไปแล ้ว ตอนแรกสุดทีเ่ ฟิ่ งจิว่ ได ้รับการยืนยันจากเสย ี่ วเยียนว่าผู ้ทีต

่ งหัวหลงรักคือจีเหิง
นั น
้ แน่นอนว่าตะลึงพรึงเพริดอย่างยิง่ แต่ได ้พบจีเหิงกะทันหันในวันนี้ มองดูตงหัวกั บจีเหิง
กลับมาเดินเคียงคูก ่ ันอีกครัง้ ในใจกลับมิได ้พลุง่ พล่านสะเทือนใจสก ั เท่าใดนักอีก นางเห็นว่า
เวลาคือยาทีด
่ เี ลิศจริงแท ้ หลายปี มานี้ ในทีส่ ด
ุ ตัวนางยังคงก ้าวหน ้าขึน้ จนได ้

มองผ่านโคมดอกมหามัญชุษกะสแ ี ดงสด ท ้องฟ้ าสว่ นนี้ซงึ่ ถูกตงหัวใชวิ้ ชาฤทธิ์

เปลีย ่ นแปลงฤดูกาล ชา่ งแตกต่างจากยามเป็ นทุง่ น้ าแข็งหมืน ่ หลีท่ ผี่ า่ นมาอย่างมากโดยแท ้ เฟิ่ ง
จิว่ ยกมือขึน ้ บังสายตา มองผ่านร่องนิว้ ไปเห็นว่า โคมดอกใหญ่มหึมาถูกสายลมโชยพัดจนแกว่ง
ไกวไปมาอยูเ่ หนือศรี ษะ ราวกับระลอกคลืน ี ดงในทะเล ตัวนางถูกกลืนอยูท
่ สูงต่าสแ ่ า่ มกลางผืน
่ ึ ่ ่
ทะเลนี้ ซงชวยซอนเร ้นนางอย่างมิดชดพอดี ิ

คนทัง้ สองทางด ้านหน ้าทีก ่ าลังตระเตรียมเรือ่ งน้ าชาสนทนากันไม่กป ี่ ระโยคเมือ่ ครูน ่ ี้แล ้วก็
ปราศจากสุมเส ้ ย ี งอยูเ่ นิน
่ นาน เฟิ่ งจิว่ หลับตาลง หลังสายลมสดชน ื่ ระลอกหนึง่ เสยี งฝี เท ้าของ
สหายร่วมชน ั ้ เรียนก็แว่วมาให ้ได ้ยินประปราย แต่ล ้วนเป็ นเสย ี งฝี เท ้าแผ่วเบาเนิบชาทั้ ง้ สน ิ้ น่าจะ
่ ึ ้
เป็ นเหล่ากูเหนี่ยงซงมาจองตาแหน่งดีๆ ดูทา่ ทางเวลายังคงเชาอยูเ่ ชนเดิม ่

เมือ่ คืนนี้เพ่งคิดหนักหน่วงเกินไปบ ้าง เวลานี้สติจงึ เนิบเนือยอย่างยิง่ เฟิ่ งจิว่ กาลังจะรีบ

ฉวยโอกาสงีบหลับสก ั ครู่ พลันได ้ยินเสย ี งสนทนาทีล ่ ดลงเป็ นเสย ี งกระซบ
ิ โผล่มาจากเยือ ้ งไป
ข ้างหน ้าโดยไม่เจตนาอีกครัง้ แม ้ตระกูลป๋ ายจะอบรมรุน ่ เยาว์อย่างปล่อยตามสบายเสมอมา แต่
่ ั
การอบรมสงสอนของตระกูลมิอาจกล่าวได ้ว่าไม่เข ้มงวด การแอบฟั งคนอืน ่ สนทนามิใชเ่ รือ ่ งมี
หน ้ามีตาใดเด็ดขาด เฟิ่ งจิว่ กาลังจะซุกมือในแขนเสอ ื้ ยกขึน ั หน่อย เสย
้ ปิ ดหูสก ี งสดใสดั่งนกน ้อย
ขับขานกลับชงิ ล่องลอยเจือ ้ ยแจ ้วเข ้าสูโ่ สตของนางเสย ี ก่อนหนึง่ ก ้าว

สองเสย ี งนี้ในความทรงจาของนางไม่เคยได ้ยินมาก่อน ี งทีอ

เสย ่ อ
่ นเยาว์นัน
้ ฟั งแล ้วมี
ี งใสเสนาะโสตว่า
บุคลิกกว่าเล็กน ้อย เอ่ยถามเสย
 33

“ผู ้ทีน
่ ั่ งคลึงขวดน้ าเล่นอยูใ่ ต ้ต ้นหมอกขาวก็คอ
ื มหาเทพตงหัวทีเ่ จีย
๋ ลวีห
่ ลงรัก? ข ้าฟั งว่า
นั บแต่แรกมหาอุทกภัยเขาก็อวตารจากทะเลมรกตแห่งชางหลิงแล ้ว ไม่ทราบอยูม่ านานตัง้ กี่
หมืน่ ปี แต่เหตุไฉนดูแล ้วจึงยังหนุ่มปานนี้เล่า?”

ี งสูงสุขม
เสย ุ วัยกว่าเล็กน ้อยกล่าวตอบว่า

“เป็ นเพราะเทพยุคบรรพกาลเชน ่ ดั่งท่านมหาเทพโดยธรรมชาติแล ้วจะแตกต่างจากพวก

เราจิง้ จอกถูต เผ่าจิง้ จอกภูตนั น้ เมือ
่ อายุลว่ งเลยหนึง่ พันปี รป
ู โฉมก็จะร่วงโรย แต่ทา่ นมหาเทพ
อายุยน ื เสมอผืนฟ้ า ดังนัน
้ ...”

ี งใสว่า
ดรุณีเผ่าจิง้ จอกภูตหัวเราะพรืด ยังคงกล่าวเสย

“คาเล่าลือกล่าวว่า มหาเทพตงหัวสูงสง่ เหนือผู ้ใด เคร่งขรึมทรงอานาจไม่เป็ นรอง ทัง้ ยัง

เข ้มงวดเคร่งครัดไม่ชด ิ ใกล ้อิสตรี พีร่ องก็ไม่ชดิ ใกล ้อิสตรีเหมือนกัน ดังนั น
้ รอบกายจึงมีแต่
มหาดเล็กเด็กรับใช ้ แต่ข ้าดูวา่ ผู ้ทีเ่ วลานีช้ ว่ ยท่านมหาเทพเก็บถ ้วยชาคือกูเหนี่ยงโฉมงามนาง
ั ๆ...” นางหยุดเว ้นจังหวะ แล ้วถอนหายใจอย่างซุกซน “เห็นได ้ว่า คาเล่าลือกล่าว
หนึง่ ชด
เหลวไหลเสย ี แล ้ว ท่านว่าถ ้าหากข ้า...”

ี งสุขม
เสย ุ พลันตึงเครียดในทันที รีบร ้อนตัดบทดรุณีน ้อย

“องค์หญิง ทรงคิดจะทาสงิ่ ใดอีกแล ้วพ่ะย่ะค่ะ?” ไม่ได ้รับคาตอบจาก “องค์หญิง” จึงกล่าว

อย่างยิง่ ร ้อนใจ “จากทีเ่ ฉินเซย ี่ [2]สบ ื ทราบ กูเหนี่ยงชุดขาวผู ้นั น
้ สามารถติดตามข ้างกายท่าน
มหาเทพได ้ ล ้วนเป็ นเพราะนางมิใชบ ่ ค
ุ คลธรรมดา กูเหนี่ยงท่านนัน ้ ตกยากมาเป็ นนั กดนตรีหลวง
่ สองร ้อยกว่าปี ก่อน สว่ นท่านมหาเทพมาสอนหนั งสอ
ในเผ่านกปี่ อเี้ มือ ื ในหุบเขาเสย ี งธรรมปี ถัด
มาหลังจากนั น ้ พอดี หลายปี มานี้ ท่านมหาเทพมาสอนหนั งสอ ื ทีน
่ ี่มเี พียงกูเหนีย
่ งท่านนี้เท่านั น
้ ที่
สามารถติดตามรับใช ้ องค์หญิงทรงฉลาดปราดเปรือ ่ ง ย่อมจะสามารถคาดเดาได ้ว่าการนี้เป็ น
ด ้วยเหตุใด หากคิดจะเสย ี มารยาทต่อกูเหนี่ยงท่านนั น ้ ผลลัพธ์มใิ ชเ่ ผ่าจิง้ จอกภูตเราจะสามารถ
แบกรับเพียงลาพังได ้โดยเด็ดขาด ก่อนองค์หญิงจะกระทาสงิ่ ใดยังหวังใคร่ครวญให ้มากไว ้พ่ะย่ะ
ค่ะ...”

สายลมเจือเงียบสงบเจือม่านเมฆพลิว้ พัดผ่าน บุปผาแดงทั่วผืนดินทอดยาวดุจผืนพรมไหม

เผยอขึน ้ เฉียงๆ หลังจากถ ้อยคามีเหตุมผ ี ลของน้ าเสย ี งสุขมุ นี้ องค์หญิงแห่งเผ่าจิง้ จอกภูตได ้นิง่
เงียบไปครูห ่ นึง่ เฟิ่ งจิว่ ทีถ่ ก
ู บังคับให ้แอบฟั งก็พลอยนิง่ เงียบไปครูห ่ กัน
่ นึง่ ด ้วยเชน นางได ้
ตระหนั กแล ้วสามเรือ ่ ง เรือ ่ งแรก สองเสย ี งซงึ่ ไม่เคยรู ้จักมาก่อนนี้ ทีแ ่ ท ้คือองค์หญิงเจ็ดแห่งเผ่า
จิง้ จอกภูตกับผู ้ติดตามของนางทีเ่ มือ ่ วานนีฟ ้ ั งว่าได ้รับบัญชาจากกษั ตรียด ์ ้วยโอกาสบังเอิญอย่าง
ประจวบเหมาะ จะมานั่ งฟั งการสอนทีจ ่ งเสฺวสก ั 1-2 วิชา เรือ ่ งทีส
่ อง ตงหัวมายังหุบเขาเสย ี ง
ธรรมหลังจากผ่านไปกว่าครึง่ ปี ทีแ ่ ท ้ไม่ใชเ่ พือ ่ จะมาชว่ ยนางโดยเฉพาะ คนเขาฉวยโอกาสนี้มา
นั ดพบกับจีเหิงต่างหาก เรือ ่ งทีส่ าม ผู ้ติดตามขององค์หญิงเจ็ดแห่งเผ่าจิง้ จอกภูตผู ้นี้เป็ นยอด
บุคลากร แม ้พูดจาในยามร ้อนใจยังพูดได ้อย่างมีเหตุมผ ี ลปานนี้ สามารถขุดกลับชงิ ชวิ ไปเป็ น
อาลักษณ์ประจาราชสานั กได ้

เฟิ่ งจิว่ คิดอยูพ

่ ักหนึง่ เหม่ออยูพ ี งฝี เท ้าดังสวบสาบ ดูเหมือนคนทัง้ สองจะ
่ ักหนึง่ ได ้ยินเสย
เดินจากไป ยกมือขึน ้ เขีย
่ ลูกผมบนหน ้าผาก

ทีต
่ งหัวมายังหุบเขาเสยี งธรรมในครัง้ นี้กลับเป็ นด ้วยเหตุผลนี้ ความจริงเชน่ นี้ตา่ งหากจึงจะ
สอดคล ้องกับรูปแบบพฤติกรรมทีผ ่ า่ นมาของเขา เขาไม่คอ ่ ยจะสนใจความเป็ นตายของคนอืน ่ มา
แต่ไหนแต่ไร ตอนพบกันอีกครัง้ นางกลับหน ้าด ้านหลงนึกว่าเขามาชว่ ยนาง ในใจเฟิ่ งจิว่ พลัน
ึ ขายหน ้านิดๆ เขาจะต ้องคิดว่าสห
รู ้สก ี น ้าท่าทางของนางทีถ ่ อ
ื ทิฐก
ิ ับเขาในตอนนัน
้ น่าขันอย่างยิง่
 34

กระมัง คนผู ้หนึง่ จะมีสท ิ ธิถ

์ อื ทิฐก
ิ ับอีกคนหนึง่ ได ้ ดูจากอีกแง่ อย่างน ้อยทีส ่ ด
ุ ฝ่ ายหลังจะต ้อง
เห็นฝ่ ายแรกอยูใ่ นสายตา ชงั่ อยูใ่ นใจแล ้วพอจะมีน้ าหนั กอยูบ ่ ้าง แต่ตงหัวมาทีน ่ ี่ เพียงเพือ่ จะ
ิ ปี ตอ
ได ้มาดูจเี หิงสบ ่ ครัง้ เท่านั น้ มิได ้เกีย
่ วข ้องอะไรกับตัวนางเฟิ่ งจิว่ เลย ความจริงเรือ ่ งนี้ปกติยงิ่
เดิมทีก็ไม่น่าจะเป็ นไปได ้สก ั เท่าไรอยูแ ่ ล ้วทีเ่ ขาจะเห็นนางในสายตา

หญิงสาวตะแคงตัวปรับท่านอน นิง่ เหม่ออยูช ่ วั่ อึดใจ ในศรี ษะว่างโหวงอยูช่ วั่ ครู่ ไม่ทราบ
ว่ากาลังคิดอะไรอยู่ เนิน
่ นานหลังตืน
่ จากภวังค์ ก็อ ้าปากหาวอย่างเนือยๆ เริม ่ เลียนแบบทีเ่ จ๋อเห
่ ท
ยียนเคยสอนนางไว ้ นั บลูกท ้อค่อยๆ จมสูน ิ รารมย์

เฟิ่ งจิว่ รู ้สกึ ว่าดูเหมือนตัวนางจะหลับสนิทมาก แต่มอ ่ ลายชว่ งทีส

ี ยูห ่ ติตน
ื่ อยู่ วิชาโต๊ะน้ าชา
มิได ้รอนาง เริม ่
่ ต ้นสอนในชวงทีน ่ างเคลิม
้ ๆ ใกล ้จะหลับ ตอนทีน ่ างใกล ้จะตืน ่ ก็บังเอิญได ้ยิน
นั กศกึ ษาทีอ ่ ยูใ่ กล ้นาง 2-3 คนถกถึงปั ญหาอันลึกล้าเรือ ่ งอภิปรัชญาและชาศก ึ ษากันอย่าง
กระตือรือร ้นเป็ นทีส ่ ด ี ตัวนางทีก
ุ ท่องกันเสย ่ าลังครึง่ ตืน
่ หักเลีย้ วกลับสูห่ ้วงนิทรารมย์อก ี ครัง้ อย่าง
รวดเร็ว

ไม่ทรางว่านางหลับไปนานเท่าไร ในความฝั นมีเสย ี งฝี เท ้าแตกต่างกัน 2-3 แบบค่อยๆ

ห่างออกไปจนลับหาย ในเสย ี งฝี เท ้ากระชน ั ้ สนั ้ ทีเ่ ดินห่างออกไปแว่วเสย
ี งกระซบ
ิ บ่น
กระปอดกระแปดของสหายร่วมชน ั ้ เรียนผู ้หนึง่ ดังมาว่า

“อุตสา่ ห์ได ้เห็นป่ าหมอกขาวสบ

ิ หลีท ั ต์เข ้มข ้นทัง้ ที ท่านผู ้เฒ่ามหาเทพไม่อาจ
่ วิ ทัศน์วสน
่ ั
ยกมืออันสูงสง ผ่อนผันยืดเวลาให ้มันออกไปอีกสก 2-3 วันหน่อยหรือไร?”

เฟิ่ งจิว่ ลอบทอดถอนในใจในความซอ ื่ ของกูเหนี่ยงผู ้นี้ ไม่ทราบดอกว่าทีท

่ า่ นมหาเทพ
โปรดปรานคือการซ้าเติม สว่ นเรือ
่ งยกมืออันสูงสง่ ผ่อนผันท่านไม่เคยสนใจจะทามาแต่ไหนแต่ไร

ครูส ั ้ ๆ ต่อมา สงิ่ เย็นเฉียบอ่อนนุ่มดุจขนห่านหลายชน

่ น ิ้ ได ้แตะสมั ผัสบนใบหน ้าของเฟิ่ งจิว่
แต่ทว่า...นี่เป็ นแค่การโหมโรงเท่านั น ้ สายลมอุน ่ อ่อนๆ ทีอ ่ วลอยูร่ ะหว่างดงบุปผามาโดยตลอด
ได ้หายไปกะทันหัน ลมหิมะพัดวูบชอนไชเข ้าสูแ ่ ขนเสอ
ื้ ของนางในบัดดล พืน ้ ล่างของเสอ ื้ ตัว
ยาวก็มนี ้ าหิมะซม ึ เข ้าเล็กน ้อยในทันทีเชน่ กัน นางหนาวยะเยือก ดิน ้ รนจะลุกขึน้ จามออกมา
หลายครัง้ ติดๆ กัน กลับไร ้เรีย ่ วแรงจะลืมตาขึน้ จนแล ้วจนรอด ความหนาวเหน็ บไต่ขน ึ้ มาตามแนว
ั ่ ี
สนหลังทีละชุนๆ หนาวยะเยือกเสยจนนางขดตัวเป็ นก ้อนกลมเหมือนรังไหม ในสมองอันหนั กอึง้
พร่าเลือนผุดข ้อความบรรทัดหนึง่ อย่างเจ็บปวดระคนเดือดดาล

“ป๋ ายเฟิ่ งจิว่ เจ ้าบ ้องตืน

้ หรือไร? เจ ้าเลือกแล ้วเลือกอีกดันมาเลือกสถานทีผ ่ ส
ี างแบบนีน ้ อน
หลับ ไม่รู ้หรือยังไงว่ามหามัญชุษกะเจอะหิมะปุบจะทาให ้คนทีอ ่ ยูก
่ ลางดงของมันตืน่ ไม่ได ้?”

้ ในศรี ษะของนางได ้ตอบถ ้อยคานีข

จากนั น ้ องตัวเองอย่างอ ้างว ้างหดหูห
่ นึง่ บรรทัดว่า

่ ล ้ว ข ้ามันบ ้องตืน
“ใชแ ้ ขนานแท ้เลยเทียว”

นางตาหนิวา่ ความโง่เขลาของตัวเองในระหว่างทีต ั่ งันงก

่ ัวสน ครึง่ ชวั่ ยามให ้หลังก็มอ
ี ัน
หนาวจัดจนหมดสติไป
 35

ี อยูอ
เล่าลือกันว่าเฟิ่ งจิว่ มีข ้อเสย ่ ย่างหนึง่ เมือ ่ ล ้มป่ วย นิสย ั นางจะเปลีย ่ นเป็ นเด็กน ้อยได ้
ง่ายมาก ทัง้ ยังเป็ นเด็กน ้อยได ้อย่างมีเอกลักษณ์ยงิ่ จากหลักฐานยืนยันเมือ ่ เจ็ดสบิ ปี กอ
่ น ชางอี๋
เสนิ จวินแห่งเขาจือเยว่หลงรักเฟิ่ งจิว่ อย่างลึกล้าจนถอนตัวไม่ขน ึ้ เป็ นเพราะโชคดีมโี อกาสได ้
เห็นกิรยิ าอาการยามล ้มป่ วยของนาง เห็นได ้ชด ั ว่าเรือ ่ วามเท็จ
่ งนี้มใิ ชค

่ ลางฟ้ าน้ าแข็งดินหิมะเป็ นเวลากว่าครึง่ ชวั่ ยาม แม ้ว่าจะได ้รับ

ครัง้ นี้เฟิ่ งจิว่ นอนหนาวอยูก
การชว่ ยเหลือจากผู ้ใจดี อุ ้มนางกลับไปอบในผ ้าห่มอุน ่ จัดอยูค่ รึง่ วันจนกลับมาอบอุน
่ ดังเดิม แต่
อย่างไรก็โดนพิษความหนาวเล่นงานหนั กมิใชน ่ ้อย อีกทัง้ พิษของมหามัญชุษกะยังคงหลงเหลือ
อยู่ ท่ามกลางห ้วงนิทรารมย์อันดิง่ ลึก ในศรี ษะนางมีแต่ความมึนงงพร่าเลือน คิดว่ายามนี้ตัวเอง
คือลูกสุนัขจิง้ จอกอายุเยาว์ เหตุทน ี่ อนป่ วยร่อแร่รอยรินอยูบ ่ นเตียง เพราะแข่งขันกับสุนัขป่ าจาก
่
ภูเขาลูกติดกันว่าใครจะจับปลาในทะเลสูกาเนิดได ้มากกว่ากัน แล ้วโชคร ้ายสาลักน้ าจมน้ าไป

มีมอ ื ข ้างหนึง่ อังหน ้าผากของนางในยามทีน ่ างได ้สติมาเล็กน ้อย นางรู ้สก ึ ค่อนข ้างเย็น จึง
หดศรี ษะไปด ้านหลังอย่างกลัวหนาว ซุกทัง้ ศรี ษะลงไปในผ ้าห่ม มือข ้างนั น ้ ชะงัก เลิกชายผ ้าห่ม
ขึน
้ ให ้จมูกและปากของนางทีฝ ่ ั งอยูใ่ ต ้ผ ้าห่มโผล่ออกมา แล ้วสอดชายผ ้าห่มไว ้ใต ้ปลายคาง
เรียวได ้รูปของนางอย่างแน่นหนา นางรู ้สก ึ ค่อยสบายขึน ้ ถูไถแก ้มเนียนกับมือเย็นเฉียบข ้างนัน ้
อย่างประจบ ตอนยังเด็กนางประจบประแจงเก่งเป็ นอย่างยิง่ ในเสนทางนี ้ ้ถอ
ื เป็ นผู ้โดดเด่นของ
ตระกูลป๋ ายของพวกนาง ยามนี้มน ึ งงเลอะเลือนแสดงพืน ั ดัง้ เดิมออกมาโดยไม่รู ้ตัว ในความ
้ นิสย
หนั กอึง้ มึนงงนางรู ้สก ึ ว่ามือข ้างนี้รบั การประจบประแจงของนางแล ้ว กลับมิได ้โต ้ตอบนางอย่าง
รักใคร่เอ็นดู ลูบศรี ษะนาง การนี้ผด ิ ปกติอย่างยิง่ นางสานึกผิดในความฝั นทันที เห็นว่าน่าจะเป็ น
เพราะอีกฝ่ ายเห็นว่านางประจบได ้ไม่จริงใจพอ หลังจากขบคิดกระจ่าง นางยืน ่ มือออกจากผ ้าห่ม
มากุมมือข ้างนั น ้ ไว ้มั่น แนบแก ้มเข ้าหาอย่างจริงใจยิง่ แล ้วถูไถแก ้มไปมากับหลังมือ

นางกุมมือข ้างนัน ึ ว่ากระดูกชด

้ ไว ้ รู ้สก ั เจนได ้รูปและเรียวยาวยิง่ เมือ
่ ครูย
่ ังเย็นเฉียบอยูเ่ ลย
กุมนานเข ้ากลับเริม่ จะอุน่ ขึน
้ เชน ่ กัน จุดเด่นข ้อนี้เหมือนอาเหนียงของนางมาก นางใชสมองที ้ ่
พร่าเลือนขบคิดอย่างยากเย็น เห็นว่ามือทีป ่ รนนิบัตนิ างอย่างอ่อนโยนและละเอียดลออปานนี้
น่าจะเป็ นอาเหนียงของนาง แม ้ว่ามือข ้างนี้ รู ้สก ึ เหมือนจะใหญ่กว่ามือของอาเหนียงอยูห ่ น่อย
และไม่ได ้นุ่มนิม
่ อย่างมือของอาเหนียง อาจจะเป็ นเพราะอากาศหนาวเกินไป ทาให ้มือทัง้ คูข ่ อง
ึ
อาเหนียงเย็นจนแข็งก็เป็ นได ้ นางรู ้สกปวดใจสงสาร เบะปากพึมพาอะไรบางอย่าง 2-3 คา เข ้า
ไปใหล ้นิว้ มือพ่นลมหายใจอุน ่ ๆ ใสห ่ ลายครัง้ อย่างทะนุถนอม แล ้วดึงเข ้ามาหาอก คิดจะชว่ ยอุน ่
มือให ้อาเหนียง แต่ขณะทีน ่ างดึงมือข ้างนัน ้ กาลังจะซุกเข ้ามาในผ ้าห่ม มือข ้างนั น ้ ไม่ทราบใชวิ้ ธ ี
ใดเลีย่ งหลบ เหลือแต่นางอยูใ่ ต ้ผ ้าห่มเพียงลาพัง มีเสย ี งสวบสาบดังอยูร่ มิ โสต ราวกับว่ามือข ้าง
นั น
้ สอดเก็บชายผ ้าห่มทีร่ มิ เตียงอย่างแน่นหนาอีกครัง้

เฟิ่ งจิว่ เห็นว่าความเคลือ ่ นไหวนี้ของอาเหนียง คือไม่ยอมรับการประจบของนาง ไม่ยอมรับ

น้ าใจของนาง เชน ่ นั น ั ของอาเหนียง จะต ้องโกรธทีน
้ ด ้วยนิสย ่ างไม่เชอื่ ฟั งตกลงไปในทะเลสู่
กาเนิดและจมน้ า โมโหจริงๆ เสย ี เก ้าในสบ
ิ สว่ นเป็ นแน่ แม ้ว่าเวลานี้อาเหนียงจะดูแลนางอย่าง
ละเอียดลออเชน ่ นี้ แต่รอจนนางหายไข ้แล ้ว ไม่แน่วา่ อาจจะเฆีย ่ นนางสก ั ยก

ั่ ยะเยือก พลันได ้ยินอาเหนียงถามนางว่า

นึกถึงตรงนี้นางตัวสน

“ยังหนาวหรือ?”

เสยี งนี้ฟังไม่คอ่ ยชดั เจนนั ก เลือ

่ นลอยเหมือนดังมาจากทีไ่ กลแสนไกล เป็ นเสย ี งของบุรษ
ุ
หรือเสยี งของสตรีนางก็แยกไม่ออก นางเห็นว่าดูทา่ ทางตัวนางจะป่ วยหนักมิใชเ่ บา แต่ในใจก็
นึกโล่งอก อาเหนียงยอมถามนางเชน ่ นี้ แสดงว่าเรือ
่ งนีย
้ ังมีโอกาสแก ้ไขได ้ นางแสร ้งทาเป็ นน่า
สงสารออดอ ้อนเพิม ั หน่อย บางทีอาจจะยังหนีพ ้นจากการถูกเฆีย
่ อีกสก ่ นครัง้ นี้ได ้
 36

นางพยักหน ้าแรงๆ ในผ ้าห่ม จามออกมาแรงๆ สองครัง้ อย่างเข ้าจังหวะ หลังจากจาม นาง
กัดริมฝี ปากพูดอย่างน ้อยอกน ้อยใจ

“ข ้าไม่ได ้ตัง้ ใจจะตกลงไปในทะเลสก ั หน่อย นอนคนเดียวหนาวววววจังเลย ท่านนอนเป็ น

เพือ
่ นข ้านะ...” ปลายเสย ี งเป็ นเสย
ี งอู ้อีข
้ น
ึ้ จมูก ดุจดั่งตะขอเล็กจิว๋ นั บไม่ถ ้วนเกีย
่ วหัวใจ ใต ้หล ้านี้
้ ิ
ขอเพียงเป็ นผู ้มีหัวใจมารดาทีใ่ จดีล ้วนแต่สามารถถูกโค ้นล ้มในพริบตาทัง้ สน เฟิ่ งจิว่ พยักหน ้าให ้
ตัวเองอย่างนั บถืออยูใ่ นใจ การประจบนี้ถงึ บทบาทยิง่

แต่วันนี้อาเหนียงของนางกลับใจแข็งอย่างบอกไม่ถก ี งเคลือ
ู หลังเสย ่ นไหวเบาๆ ดังอยูค่ รู่
หนึง่ ดูเหมือนจะหิว้ อะไรจาพวกอ่างล ้างหน ้าขึน
้ มาแล ้วทาท่าจะออกจากประตูไป ระหว่างเสย ี ง
ฝี เท ้าคล ้ายกับยังพึมพากับตัวเองว่า

่ พูดเพ ้อเจ ้อแล ้ว ดูทา่ ทางจะป่ วยหนั กไม่ใชเ่ บา”

“เริม

ี งฟั งดูเลือ
เนื่องจากเสย ่ นลอยแผ่วหวิว เฟิ่ งจิว่ จึงไม่แน่ใจว่าในถ ้อยคานี้ของอาเหนียงแฝง
อารมณ์ปวดใจสงสารเชน ่ ทีน
่ างคิดไว ้หรือไม่ และอารมณ์ปวดใจสงสารนี้จะเอาชนะการเฆีย ่ น
หนึง่ ยกหลังจากหายไข ้ได ้หรือไม่ นางขบคิดไม่ได ้ผลสรุป รู ้สก ึ เคว ้งคว ้างงุนงงนัก และนึก
หวาดกลัวความเจ็บปวดจากไม ้เรียวหนามทีห ่
่ วดใสตัวขึน ้ มาจับใจ ในความอับจนหนทาง จึงรีบ
้ ธลับทีเ่ ก็บงามานานก่อนทีเ่ สย
ใชอาวุ ี งผลักประตูจะดังขึน ้ แนบหน ้ากับผ ้าห่มแสร ้งร ้องไห ้
กระซก ิ ๆๆ ออกมา

ี งฝี เท ้าชะงักลงตามเสย
เสย ี งร ้องไห ้จริงๆ นางเห็นว่ามีความหวัง จึงฉวยโอกาสร ้องไห ้
ี
เสยงดังขึน ี
้ อีกหน่อย เสยงนัน้ กล่าวเอ่ยเนิบๆ ว่า

“ร ้องไห ้ไปก็เท่านั น
้ ”

นางร ้องไห ้ไปพลางนึกดูหมิน ่ ในใจไปพลางว่า ครึง่ เค่อให ้หลังท่านยังพูดประโยคนี้ออกมา

ได ้อย่างเยือกเย็นมีสติ ข ้าป๋ ายเฟิ่ งจิว่ จะขอนั บถืออาเหนียงเป็ นยอดวีรสตรีผู ้เหีย
้ มหาญ ทีอ
่ าวุธ
ลับถูกเรียกว่า “อาวุธลับ” หาใชม ่ ไี ว ้เรียกโก ้ๆ สะดุดหูโดยสูญเปล่า

เมือ
่ ครูย
่ ังเป็ นแค่เสย ี งร ้องไห ้กระซก
ิ ๆ เบาๆ บัดนี้นางกระตุ ้นสติให ้คึกคักเพิม
่ ระดับความดัง
ของเสยี งขึน
้ ไปอีกสามระดับเต็มๆ แผดร ้องโฮๆ ออกมา ทัง้ ยังร ้องไห ้สูงต่าน่าฟั งมีจังหวะจะโคน
อย่างมากอีกด ้วย เสย ี งนั น
้ ถอนหายใจกล่าวว่า

“เจ ้าร ้องไห ้ดังขึน ี งก็ไร ้ประโยชน์ ข ้ามิใช.่ ..”

้ อีกสามระดับเสย

นางร ้องไห ้ดังขึน ี งทันที

้ อีกสามระดับเสย ี งร ้องไห ้นี้ยงั รู ้สก
ตัวนางเองฟั งเสย ึ เวียนศรี ษะ
ถ ้อยสุดท ้าย 2-3 พยางค์ของอีกฝ่ ายจึงมิได ้ล่วงเข ้าสูโ่ สตของนางไปโดยปริยาย

นางร ้องไห ้อย่างเอาจริงเอาจังไปสองรอบ พบว่าอีกฝ่ ายไม่ได ้จากไป และไม่ได ้เอ่ยอะไร

อีก นางตระหนักอย่างลึกล้าว่าวันนี้ขน ั ติของอาเหนียงออกจะดีเกินไปหน่อยแล ้ว ขบคิดว่าหาก
ิ าจะทาอย่างไรดี หรือจะรัวม ้าล่อล่าถอยชวั่ คราว
ร ้องไห ้อีกหนึง่ รอบแล ้วอาเหนียงยังคงไร ้ปฏิกริ ย
ก่อนดี ขืนร ้องอีกมีหวังคอได ้พิการเป็ นแน่ แถมยังปวดหัวอีกด ้วย!

นางร ้องไห ้ถึงรอบสุดท ้าย ครัน้ เห็นว่าอาเหนียงไม่มท ี ท ่ เดิม ก็ขนหัวลุก

ี า่ จะใจอ่อนอยูเ่ ชน
ซูเ่ ห็นว่าพักนี้อาเหนียงชก ั จะจัดการยากเย็นโดยแท ้ ระหว่างทีห ้
่ นึง่ ใจใชสองทางก็ เผลอพลาด
ี
ร ้องไห ้ผิดจังหวะ สาลักอยูใ่ นคอเป็ นพักใหญ่ไอรุนแรงเสยฟ้ าดินพลิกตลบ แต่ก็นับว่าชก ั นาให ้
อาเหนียงทีย ื อยูไ่ กลๆ เข ้ามาหาจนได ้ พยุงนางชว่ ยตบหลังผ่อนลมหายใจให ้เบาๆ
่ น
 37

นางร ้องไห ้จนสะอึกถีๆ่ ทรมานยิง่ นัก กุมสงิ่ ทีเ่ หมือนจะเป็ นแขนเสอื้ ไว ้แล ้วยกขึน
้ เช็ดน้ ามูก
ท่ามกลางความพร่ามัว อีกฝ่ ายได ้ประคองดวงหน ้าของนาง เช็ดน้ าตาให ้นาง นางรู ้สก ึ ว่ามือที่
ประคองดวงหน ้าของนางชา่ งเย็นเฉียบ จึงหลบไปหลบมาโดยสญ ั ชาตญาณ ทัง้ ยังได ้คืบเอา
ศอกสะอึกสะอืน ้ พูดประชดว่า

“ท่านไม่ต ้องมาสนข ้า ให ้ข ้าร ้องจนตายแหละดีแล ้ว...”

ยามนี้อก
ี ฝ่ ายราวกับมีความอดทนอย่างมากขึน
้ มากะทันหัน จับมือของนางกดนางไว ้

“ว่าง่ายหน่อย”

นางรู ้สก ึ ว่าสามคานี้คุ ้นหูอย่างประหลาด และอบอุน

่ นัก จึงไม่อาละวาดอีก เพียงดิน
้ รนพอ
เป็ นพิธเี ล็กน ้อย ก็โผล่ใบหน ้ากับดวงตาทีร่ ้องไห ้จนบวมแดงออกมา ให ้อีกฝ่ ายมีโอกาสบิดผ ้า
ชว่ ยเช็ดใบหน ้าทีร่ ้องไห ้จนเลอะเทอะไปหมดของนางจนสะอาด

หลังจากอาละวาดจบไป นางเห็นว่าถึงแม ้จะแตกต่างจากทีค ่ าดการณ์ไว ้อยูบ

่ ้าง แต่น่าจะ
ยังคงบรรลุผลลัพธ์ทต ี่ ้องการแล ้วละ เรือ่ งทีน
่ างตกทะเลอาเหนียงน่าจะไม่ถอ
ื สาแล ้วเสย ี ละมาก
จึงอดไม่ได ้ต ้องถอนหายใจยาวด ้วยความโล่งอก ระหว่างทีถ ่ อนหายใจกลับได ้ยินเสย ี งทีเ่ มือ
่ ครูน
่ ี้
ยังแสนจะอ่อนโยนอยูห ่ ยกๆ ดังขึน
้ กะทันหันว่า

“ความจริงแล ้วข ้าใคร่รู ้อยูน

่ ด ี งร ้องไห ้ออกมาได ้ดังทีส
ิ ๆ ว่าเจ ้าจะเปล่งเสย ่ ด
ุ ดังมากแค่ไหน
เวลาป่ วยอยูม
่ ผ
ี ลกระทบต่อการเปล่งเสย ี งมากจริงๆ กระมัง?”

ลมหายใจของนางจุกอยูใ่ นอก โกรธจนน้ าตาของจริงร่วงเผาะลงมาสองหยด รู ้สก ึ ว่าทีเ่ มือ

่
ครูอ
่ ต ่ ่
ุ สาห์ร ้องไห ้อย่างจริงใจชางสูญเปล่าโดยแท ้ นางดิน
้ รนเอามือปาดน้ าตาแห่งความไม่เอา
ไหนทีห ่ ยดเผาะลงมาไปพลาง กระถดถอยไปทางมุมเตียงไปพลาง

“ท่านไม่ปวดใจสงสารข ้าเลยสก ั นิด ข ้าแข็งตายไปก็สมน้ าหน ้าแล ้ว ร ้องไห ้ตายไปก็

่ นแสก็้ สมน้ าหน ้าแล ้ว!”
สมน้ าหน ้าแล ้ว หายไข ้แล ้วถูกท่านจับมัดเฆีย

ึ ว่ามีสายตา
มือข ้างหนึง่ คว ้าตัวนางดึงกลับมาอีกครัง้ หยิบผ ้าห่มมาห่อเป็ นรังไหม นางรู ้สก
่ นร่างของนางชวั่ ครูส
หยุดอยูบ ั ้ ๆ เสย
่ น ี งนั น
้ ดังขึน
้ อีกครัง้

“ข ้าคิดว่า กับเรือ ่ นแส ้ ข ้าไม่ได ้สนใจแต่อย่างใด”

่ งจับเจ ้ามัดแล ้วเฆีย

นางสะอึกสะอืน ้ พลางคิดในใจ เรือ ่ งนี้มันไม่แน่นอนดอก ดวงตาทรมานจนลืมไม่ขน ึ้ คิดใน

ใจว่าพักนี้อาเหนียงเปลีย ่ นเป็ นใจร ้ายปานนีจ ้ ะทาอย่างไรดี พลางก็ขบคิดว่าอย่างไรก็หนีการถูก
เฆีย
่ นรอบนีไ้ ม่พ ้นเสย ี แล ้ว หลังจากหายไข ้ยังคงต ้องไปหลบทีป ่ ่ าท ้อของเจ๋อเหยียนสก ั พักเสย ี
แล ้วจึงจะเป็ นแผนการชน ั ้ เลิศ อย่างนั น
้ พอถึงเวลานั น ้ ต ้องไปสานสม ั พันธ์กับนกปี้ ฟั งของเสย ี่ วซู
ไว ้ให ้ดีๆ ให ้เขาชว่ ยไปสง่ นางสก ั หน่อยจึงจะได ้

นางลอบขบคิดเรือ ่ นี้ รู ้สก

่ งจุกจิกอยูเ่ ชน ึ ว่าผ ้าห่มบนตัวแน่นตึงอีกครัง้ เสย ี งฝี เท ้าจากไป
ไกลครูห
่ นึง่ ก็ย ้อนกลับมาอีกครัง้ ผ ้าห่มดึงเปิ ดออกร่องหนึง่ ทังผอจือ ่ [3]อุน ่ ก
่ จัดถูกผลักเข ้าสูอ
นาง นางโอบทังผอจือ ่ ไว ้สะอืน
้ เบาๆ อีกสองครัง้ จมดิง่ สูห ่ ้วงนิทรารมย์
 38

หลับสนิทเต็มอิม ่ ลืมตาตืน่ ขึน

้ หน ้าผากของเฟิ่ งจิว่ มีเหงือ
่ เย็นเยียบผุดซม ึ เป็ นแถวในบัดดล
เวลาทีน่ างล ้มป่ วยมีไข ้สติเลอะเลือนไม่แจ่มใสจะมีสารรูปเชน ่ ไรนางรู ้ดีอย่างยิง่ กระนั น
้ ภาพ
ตรงหน ้ายังคงกระทบกระเทือนจิตใจของนางอย่างรุนแรงเกินขอบเขตทีน ่ างจะสามารถทาใจรับ
ได ้ไหวอยูด่ ี

เวลานี้นางกาลังนอนเกาะขาคนผู ้หนึง่ ในสภาพเสอ ื้ ผ ้าหลวมคลาย กอดเอวอีกฝ่ ายไว ้แน่น

หนา สถานทีท ่ น
ี่ างและอีกฝ่ ายอยูค
่ อ
ื บนเตียงหลังใหญ่หรูหราเหนือคาบรรยาย ม่านแพรขาววน
ล ้อมรอบเตียงเป็ นหลายรอบ ภายในเขตม่านจัดวางฉากบังลมชน ิ้ เดีย
่ ว[1]สองแผง บนผืนพรม
ไหมทอตรงขาตัง้ ของฉากบังลมมีกระถางกายานรูปกิเลนใบหนึง่ ทับไว ้ กายานผ่อนคลายซงึ่ ชว่ ย
ให ้หลับสบายกาลังลอยอ ้อยอิง่ ออกมาจากปากของกิเลน

แค่สถานทีส ่ าหรับนอนเท่านั น
้ ยังมีอารมณ์สน ี เวลาจัดแต่งถึงปานนี้ คนประเภทนี้
ุ ทรียเ์ สย
ในชวี ต ้ คนหนึง่ คือเจ๋อเหยียนซา่ งเสน
ิ ของเฟิ่ งจิว่ รู ้จักแค่สองคนเท่านั น ิ แห่งป่ าท ้อสบ
ิ หลี่ คนหนึง่
คือมหาเทพตงหัวแห่งวังไท่เฉินกง

ี งพลิกหน ้าหนั งสอ

เสย ื สองหน ้าดังขึน ้ ทีเ่ หนือศรี ษะนาง นางเหลือบสายตาขึน ้ อย่างเงียบ
งัน มองเห็นบนปกหนังสอ ื ลงตราระทับสท ี องของคัมภีรพ ์ ระไตรปิ ฎก ผมสเี งิน 2-3 ปอยห ้อย
ระลงมาตรงหน ้าของนางพอดี เหงือ ่ เย็นเยียบบนหน ้าผากหนาขึน ้ อีกชน ั ้ ในพริบตา ก่อนทีเ่ ม็ด
หนึง่ ในจานวนนี้จะหยดลงมา เสย ี งหนึง่ ชงิ ดังมาจากด ้านหลังหนั งสอ ื ว่า

“ไม่ต ้องตกใจ ข ้าไม่ได ้ทาอะไรเจ ้า เจ ้าเบียดเข ้ามาเองตอนทีห

่ ลับ ระหว่างนั น้ ก็บน
่ ร ้อน
แล ้วลงมือคลายคอเสอ ื้ เอง” คัมภีรถ
์ ก
ู ลดลงตามเสย ี ง คือมหาเทพตงหัวทีร่ ะยะนีน
้ างไม่อยากจะ
ข ้องเกีย
่ วด ้วยมากทีส
่ ด
ุ จริงดังคาด

เฟิ่ งจิว่ สง่ เสย

ี ง “อ ้อ” ออกมาทัง้ ยังเกาะอยูบ ่ นตัวชายหนุ่ม หลังจาก “อ ้อ” เสร็จก็มอ ื เท ้า
แข็งทือ ่ ขยับลงจากตัวเขา เวลานี้แสร ้งตายคือแผนยอดแย่ในยอดแย่ ขันติของตงหัวนางรู ้ซงึ้ มา
เนิน่ นาน เรือ ่ งกระอักกระอ่วนเชน ่ นี้ ยอมรับการโขกสบ ั แต่โดยดีบางทียังอาจจะทอนความขาย
หน ้าลงได ้บ ้าง แม ้ว่าหากนางมีสติดอ ี ยูจ
่ ะต ้องไม่มงุ่ หวังให ้คนทีช ่ ว่ ยนางคือตงหัวเด็ดขาด นี่ต ้อง
มาติดค ้างบุญคุณเขาครัง้ ใหญ่อก ี แล ้ว แต่คนทีก ่ าลังหมดสติยอ ่ มไม่มส ิ ธิเ์ ลือกว่าจะให ้ใครมา
ี ท
เป็ นผู ้มีพระคุณชว่ ยชวี ต ิ ของตน ติดค ้างบุญคุณครัง้ นี้ได ้แต่ตด ิ ค ้างอย่างขาดทุนเสย ี แล ้ว

หญิงสาวกอดผ ้าห่มเขยิบไปถึงมุมเตียงฝั่ งตรงข ้าม คะเนว่าระยะห่างนี้คอ

่ นข ้างเหมาะสมที่
่ วั่ แล่น กล่าวอย่างครุน
จะสนทนากันแล ้ว ขบคิดอยูช ่ คิดว่า

“ครัง้ นี้ทา่ นชว่ ยชวี ต ึ ซาบซงึ้ ตืน

ิ ข ้าอีกครัง้ ข ้ารู ้สก ้ ตันจากหัวใจ ไม่เชน่ นั น
้ ข ้าอาจต ้องจบสน ิ้
อยูใ่ นหุบเขาแห่งนี้ก็เป็ นได ้ ถือว่าท่านได ้ชว่ ยชวี ต ิ ข ้าอีกครัง้ แน่นอนว่าหากเมือ ่ ครึง่ ปี กอ
่ นท่าน
ไม่บังคับพาข ้ามาทีบ ่ รรพตฝูอวี่ ข ้าย่อมจะไม่ถงึ กับตกอยูใ่ นสถานการณ์เชน ่ ในวันนี้ แต่จะ
อย่างไร...จะอย่างไรครัง้ นี้ทา่ นก็ เป็ นคนชว่ ยชวี ต ิ ข ้าอยูด่ ี บุญคุณใหญ่หลวงไม่เอ่ยขอบคุณ สอง
เรือ
่ งนี้เราสองคนถือว่าหายกัน ตีจ ้ วินเห็นว่าอย่างไร?”

ั ว่าสมองของตงหัวชด
เห็นได ้ชด ั เจนเฉียบคมยิง่ งอเข่ารองท่อนแขนมองดูนาง

่ นั น
“เชน ้ ทีเ่ จ ้าถือสาอยูต
่ ลอดเรือ ่ า่ นไปครึง่ ปี ข ้าก็ยังไม่มาชว่ ยเจ ้า กับเรือ
่ งทีผ ่ งทีแ
่ ปลงเป็ น
ผ ้าเช็ดหน ้าหลอกเจ ้าเล่า?”

เฟิ่ งจิว่ คิดในใจ ท่านยังจะกล ้ายกสองเรือ ึ้ มาโดยเฉพาะอีกนะ ชา่ งกล ้าหาญชาญชย

่ งนี้ขน ั
เกินไปแล ้ว กระแอมหนึง่ ทีแล ้วกล่าวว่า
 39

“สาหรับสองเรือ ่ งนี้...” รอยแผลทีส

่ องเรือ
่ งนี้ทงิ้ ไว ้ในใจนางย่อมไม่มท
ี างทีจ
่ ะสลายหายไป
ได ้ในชวั่ เวลาสน
ั้ ๆ

นางยกมือขึน ื้ ให ้เรียบร ้อย ไม่กวี่ น

้ จัดตัวเสอ ั ก่อนอารมณ์เมือ
่ แรกทีไ่ ด ้พบตงหัวพลุง่ พล่าน
จริงแท ้ อีกทัง้ เพียงถูกเขาแหย่โทสะก็เดือดพล่านอย่างง่ายดาย แต่นส ั ของนางนั น
ิ ย ้ เมือ่ ระบาย
โทสะออกไปแล ้วก็จะอารมณ์ดข ี น ึ้ มากมาแต่ไหนแต่ไร ประกอบกับสองวันมานี้ยงั ได ้ทราบข่าวที่
กาลก่อนไม่เคยได ้ทราบอีกมากมาย สายตาในการมองโลกของนางจึงยกระดับขึน ้ หนึง่ ขัน้ โดย
ไม่รู ้เนื้อรู ้ตัว สามารถทีจ่ ะตอบคาถามนี้ของตงหัวจากมุมมองเบือ ้ งสูงอีกมุมหนึง่ ได ้

“สรรพเรือ
่ งราวมีเหตุและผลแห่งสรรพเรือ ่ งราว ตีจ
้ วินศกึ ษาหลักธรรมพุทธได ้ดียงิ่ ย่อมจะ
ตระหนั กถึงเหตุและผลของการนี้ยงิ่ กว่าเฟิ่ งจิว่ สาหรับสองเรือ ่ งนี้...ข ้าจะมองมันว่าอย่างไรก็เป็ น
แค่เพียงทัศนะหนึง่ เท่านัน
้

ี น ้าของนางค่อนข ้างจะสบ
ตอบถึงตรงนี้ สห ั สน กล่าวต่อว่า

“เทียบกับเรือ ่ งนีแ
้ ล ้ว ความจริงข ้ากลับอยากจะถามตีจ ั หน่อยว่า ข ้าเองก็ทราบดีวา่
้ วินสก
เวลาป่ วยไข ้ ข ้าค่อนข ้างจะไม่เรียบร ้อย แต่ถ ้าข ้า...” นางชะงัก กัดฟั นพูดต่อว่า “เวลาป่ วยไข ้ข ้า
อาจจะขีห ้ นาว จึงถือท่านเป็ นเตาผิงอะไรทานองนัน ้ แล ้วเบียดเข ้าไปหา ถ ้าท่านผลักข ้าออกสก ั
ครัง้ ข ้าจะต ้องไม่เบียดเข ้าไปหาอีกอย่างแน่นอน ตอนทีข ่ ้าเบียดเข ้าไปหาเนื่อ งจากสติไม่คอ
่ ย
แจ่มใสเพราะกาลังป่ วย ไฉนท่านจึงไม่ผลักข ้าออก ต ้องรอให ้ข ้าทาขายหน ้าเล่า ?”

ี น ้าตงหัวสงบเยือกเย็นยิง่ กับคาถามนี้ของนางดูเหมือนยังให ้พิศวงอยูเ่ ล็กน ้อย

สห

“เจ ้าเป็ นฝ่ ายเข ้ามากอดข ้าเอง ข ้าเห็นว่าเรือ

่ งนี้หาได ้ยากยิง่ ว่ากันตามเหตุผลแล ้วไยต ้อง
ผลักออก?”

เฟิ่ งจิว่ มองดูนวิ้ ของชายหนุ่มทีเ่ คาะเรือ

่ ยเฉือ
่ ยลงบนคัมภีรพ
์ ระไตรปิ ฎก ไม่เข ้าใจว่า “ว่ากัน
ตามเหตุผล” ของเขานั น ้ เป็ นการว่ากันตามเหตุผลข ้างๆ คูๆ ใด ข่มกลัน ้ อยูอ
่ ด
ึ ใจใหญ่คอ ่ ยเค ้น
ออกมาได ้หนึง่ ประโยค

“ข ้าจาได ้ว่าเมือ ่ นถือเหตุผลเชน

่ ก่อนท่านไม่ใชค ่ นี้...”

บนพรมไหมทอ เปลวควันจากปากของกระถางกายานกิเลนเริม ่ จางลงเรือ

่ ยๆ ตงหัวลุกขึน
้
เปิ ดฝากระถาง ้
หยิบชอนเติ
มกายานทองแดง[2]เติมก ้อนกายานพลางกล่าวอย่างมั่นใจใน
ความถูกต ้องของตัวเอง

“เวลาข ้าไม่อยากจะถือเหตุผลก็ไม่ถอ ั หน่อย”

ื เวลาอยากจะถือนานๆ ครัง้ ก็จะถือสก

เฟิ่ งจิว่ ก ้มหน ้าลงมองเขา นึกไม่ออกว่าควรจะต่อคาอย่างไรดี ไม่วา่ จะเป็ นสุนัขจิง้ จอกหรือ

เป็ นคน เวลานางอยูก ่ บ ื่ สารระหว่างกันล ้วนแต่ลาบากลาบนดังทีค
ั ตงหัว การสอ ่ าดจริงๆ นางคะเน
ว่าครัง้ นี้เพิง่ ฟื้ นไข ้มาหมาดๆ สติยังไม่ฟื้นตัวดีนัก การดือ้ ดึงจะตีฝีปากให ้รู ้แพ ้รู ้ชนะเกรงว่า
สุดท ้ายแล ้วตัวนางเองนั่ นแหละจะเป็ นฝ่ ายเสย ี เปรียบ จึงหุบปากอย่างหัวเสย ี คลึงจมูกเบาๆ
ระหว่างนี้ก็ได ้หันมองไปรอบด ้าน เห็นว่าด ้านหน ้าฉากบังลมยังวางแจกันเสย ี บกิง่ เหมยซงึ่ มีดอก
ติดไม่กด ี่ อกอยูใ่ บหนึง่ กิง่ ย่อยแตกชอ ี้ อกด ้านข ้าง คือรสนิยมของตงหัวจริงแท ้

นอนหลับครัง้ นี้ไม่ทราบว่านางนอนถึงเวลาใด คาดว่าคงไม่ใชเ่ วลาสน ั ้ ๆ เมือ

่ นึกถึงเรือ
่ งนี้
่ ี
นางนึกกังวลเล็กน ้อยว่าเสยวเยียนอาจจะออกมาตามหานาง จึงฉวยโอกาสทีต ่ งหัวปรับแต่งเถ ้า
กายาน ควานหารองเท ้าจากขาเตียงมาสวม แล ้วคิดจะกล่าวลา แต่ครัน ้ จะแหวกม่านจากไปทัง้
 40

ั ว่าไร ้มารยาทอย่างยิง่
อย่างนี้ก็เห็นได ้ชด ั คาจะดีกว่า
นางอุบอิบอยูใ่ นใจว่าควรกล่าวขอบคุณสก
กระแอมทีหนึง่ กล่าวอย่างเกรงใจว่า

“ไม่วา่ อย่างไรการชว่ ยดูแลของตีจ

้ วินในครัง้ นี้ เฟิ่ งจิว่ จดจาสลักใจ เวลาไม่เชา้ ได ้สร ้าง
ความเดือดร ้อนแก่ทา่ นอย่างมาก ขออาลาแต่เพียงนี้”

ตงหัวกล่าวต่อคาเสย ี งเรียบเรือ ้
่ ย “อ ้อ” แล ้วเก็บชอนเติ มกายาน “ข ้าได ้ยินมาว่า ตอนเจ ้า
ยังเล็กเนือ
่ งจากมีอยูค
่ รัง้ หนึง่ เดินทางกลางคืนแล ้วตกลงไปในรังงู นั บแต่นัน
้ มาจึงไม่กล ้า
เดินทางกลางคืนอีก ไม่ทราบว่าเจ ้าได ้สงั เกตดูสท ี ้องฟ้ าข ้างนอกหรือไม่ มืดสนิทแล ้ว...”

ม่านถูกแหวกออกเป็ นร่องเล็กๆ แล ้วถูกปิ ดเข ้าหากันทันที พริบตาเดียวตงหัวทีเ่ พิง่ จะเติม

ิ้ ได ้ถูกเฟิ่ งจิว่ กดล ้มลงกับเตียงเต็มรัก
กายานเสร็จสน

ชายหนุ่มตกตะลึง “ปฏิกริ ย
ิ าของเจ ้ารุนแรงเกินไปหน่อยหรือเปล่า?”

ถ ้อยคาสุดท ้ายเพิง่ ล่วงพ ้นจากปลายลิน ้ ปากก็ถก ู นางเอามือปิ ดไว ้ เฟิ่ งจิว่ กดทับเขาลง
นอนกับเตียง สห ี น ้าทัง้ เคร่งเครียดและเคร่งขรึมยิง่ ทัง้ ยังแฝงอารมณ์ประหม่าตืน ่ เต ้นนิดๆ ซงึ่ ตัว
ึ ตัว แนบชด
นางเองก็มไิ ด ้ไม่รู ้สก ิ ร่างสูงขยับปากพูดกับเขาโดยไร ้เสย ี ง

่ ับท่านมิใชเ่ จตนาของข ้า ท่านยอมทนสก

“ทีท ั หน่อย อย่าขยับต่อต ้านจนเกิดเสย
ี งดัง เมือ
่ กี้
นี้ข ้าเห็นทีห
่ ้องด ้านนอกมีเงาคนคนหนึง่ แวบผ่าน ดูเหมือนจะเป็ นองค์หญิงจีเหิง ไม่ทราบว่าจะ
เดินเข ้ามาใชห ่ รือไม่”

การทีท่ ับตงหัวมิใชเ่ จตนาของเฟิ่ งจิว่ จริงแท ้ ตอนทีน ่ างแหวกม่านเป็ นร่องแคบๆ เมือ ่ ครูน่ ี้
ี
พลันมองเห็นเงาร่างสขาวเงาหนึง่ ไหววูบทีด ่ ้านหน ้าม่านไข่มก ่
ุ ซงกันึ ้ กลางระหว่างห ้องด ้านหน ้า
กับห ้องด ้านใน ไม่ทราบว่ายืนแนบอยูต ่ รงนัน ้ มาได ้พักหนึง่ แล ้วใชห ่ รือไม่ เพ่งสายตามองดูคล ้าย
จีเหิงอย่างยิง่ เคราะห์ดท ี ห
ี่ ้องบรรทมของตงหัวกว ้างใหญ่พอ ตรงกลางยังมีสระน้ าพุร ้อนทีไ่ อ
ร ้อนลอยเป็ นสายคั่นกลาง ถ ้อยสนทนาของนางกับตงหัวเมือ ่ ครูน
่ ี้จเี หิงน่าจะไม่ได ้ยิน

ตอนทีส ั ว่าจะเป็ นเงาของจีเหิงวูบผ่านทาเอานางใจหายวาบ

่ งสย คิดจะหันตัวกลับไปปิ ด
ปากตงหัวทีก ่ าลังเอ่ยคาอยูโ่ ดยสญ ั ชาตญาณ จะได ้ไม่ถกู จีเหิงพบเห็นเข ้า แต่รบ
ี ร ้อนหันตัวกลับ
จนเกินไปจึงสะดุดพรมไหมทอทีใ่ ต ้เท ้าเข ้าให ้ ถลาด ้วยท่าพยัคฆ์หวิ โซตะครุบเหยือ ่ โถมเข ้าใส่
ตงหัวทีม
่ ไิ ด ้ระวังตัวล ้มลงกับเตียง

ตงหัวเลิกคิว้ เลือ
่ นมือของนางออก ี ง
แต่ยงั คงพยายามให ้ความร่วมมือกับนางโดยลดเสย
เบาลงถามว่า

ี งดังไม่ได ้?”
“เหตุใดถ ้านางเข ้ามา เราสองคนจะทาเสย

เฟิ่ งจิว่ คิดในใจ ดึกดืน ่ เทีย่ งคืนนางสามารถเข ้ามาในห ้องนอนของท่านได ้ แสดงว่าท่านกับ

นางมีความสม ั พันธ์ทไี่ ม่อาจบอกกล่าวให ้ชด ั เจนต่อกันจริงๆ หากถูกพบเข ้าว่าข ้าเพิง่ จะลงมาจาก
เตียงของท่าน ไม่แน่วา่ อาจจะปะทุเป็ นเรือ ่ งมรสุมโลหิตใดขึน ้
้ ก็เป็ นได ้ ไม่กวี่ ันก่อนเหมิงสาวทาย
ดวงชะตาให ้ข ้า บอกว่าระยะนี้เหนือศรี ษะข ้ามีดาวเคราะห์ร ้ายอยูด ่ วงหนึง่ ต ้องระวังให ้จงหนั ก
เวลานี้สถานการณ์เชน ่ นี้ไม่ระวัง แล ้วจะไประวังเวลาไหนอีก? แม ้ในใจของนางจะคิดเชน ่ นี้
ถ ้อยคาทีห ่ ลุดจากปากกลับเป็ นเรือ ่ งทีไ่ ม่คอ่ ยจะเกีย ี
่ วข ้องกันนั ก ยังคงลดเสยงเป็ นกระซบดังเดิมิ
เวลานี้สถานการณ์นี้เอ่ยออกมา ได ้เพิม
่ อารมณ์น้ าเสย ี งจริงใจแฝงความห่วงใยอันไม่เข ้ากับวัย
ของนางอยูห ่ ลายสว่ น
 41

“ในเมือ
่ มีวาสนาต่อกันก็ควรจะถนอมไว ้ให ้ดีๆ ความเข ้าใจผิดน ้อยลงได ้ก็น ้อยลงเถิด
เมือ
่ ก่อนตอนทีข ่ ้ารักคนผู ้หนึง่ คิดจะขอวาสนาสก ั น ้อยนิดจากสวรรค์ยังขอไม่ได ้เลย ท่านไม่
ทราบดอกว่าวาสนาเป็ นเรือ ่ งยากลาบากมากเพียงใด”

ตัวนางเวลานี้สามารถกล่าวถ ้อยคาเชน ่ นี้ออกมาต่อหน ้าตงหัวอย่างสงบนิง่ ไร ้เรือ

่ งราว
กระทั่งตัวนางเองยังตกตะลึง ก ้มหน ้าลงเห็นภายใต ้การทัง้ กดทับทัง้ ปิ ดปากของนางเป็ นนาน
สองนาน ตงหัวยังคงรักษาบุคลิกเอาไว ้ได ้ดังเดิมทุกประการชา่ งไม่ง่ายดายอย่างยิง่ ึ
นางรู ้สก
ละอายใจนิดๆ ขยับร่างไปทีด ่ ้านในของเตียง ชว่ ยลดแรงกดดันให ้เขาบ ้างเล็กน ้อย พร ้อมกันนี้ก็
คอยเงีย ี งความเคลือ
่ หูฟังเสย ่ นไหวด ้านนอก

ตงหัวมองดูนางอย่างสงบอยูค
่ รูห
่ นึง่ พลันกล่าวว่า

ึ ว่า เจ ้าเข ้าใจอะไรข ้าผิดใชห

“ข ้ารู ้สก ่ รือไม่?”

คา “ไม่” เพิง่ จะหลุดจากปาก ก็ถก

ู เฟิ่ งจิว่ อุดกลับเข ้าปากไปอีกครัง้ อย่างรวบรัดหมดจด

หูทเี่ งีย ี งฝี เท ้าใกล ้เข ้ามาเรือ

่ สดับฟั งได ้ยินเสย ่ ยๆ เฟิ่ งจิว่ ปิ ดปากตงหัวพลางนึกนับถือ
สายตาทีเ่ ฉียบคมของตัวเอง จีเหิงอยูข ่ ้างนอกจริงดังทีค ่ าด แต่การทีจ ่ เี หิงเดินเข ้ามาจริงๆ ยังคง
ทาให ้นางตกตะลึงเล็กน ้อย

ด ้านในม่านเตียงแสงเทียนสว่างไสว สภาพการณ์เชน ่ นี้ขอเพียงไม่ใชค

่ นตาบอดล ้วนแต่ดู
่ กันว่าจีเหิงคิดจะทาอะไร
ออกว่าตงหัวยังไม่เข ้านอน ไม่ทราบเชน

ั พันธ์ของเขาสองคนได ้ไปถึง...ขัน
หรือความสม ้ นี้แล ้ว?

หรือจีเหิงคิดจะแสดงบทอันสุนทรีย.์ ..ทาให ้ตงหัวประหลาดใจและดีใจ มาแหวกม่านเตียง

ของเขากลางดึก?

ขณะทีเ่ ฟิ่ งจิว่ นึกตะลึงอยูใ่ นใจ มือพลอยสน ั่ สะท ้านตามความคิด แต่ในระหว่างทีต ่ กใจยัง
ไม่ลม ื แบ่งสมาธิมาสง่ สายตาให ้ตงหัว ให ้เขาหาทางทาให ้หยุดเข ้ามาใกล ้และไล่จเี หิงออกไป
ชวั่ คราวก่อน พริบตานั น ึ ฟ้ าดินพลิกตลบเปลีย
้ กลับรู ้สก ่ นตาแหน่ง ครัน้ ได ้สติ ไม่ทราบอย่างไร
กลับกลายเป็ นนางอยูล ่ า่ ง ตงหัวอยูบ ่ นเสย ี แล ้ว

ความเคลือ
่ นไหวนี้ไม่นับว่าน ้อย เสยี งฝี เท ้าทีด่ ้านนอกลังเลชวั่ ขณะ เฟิ่ งจิว่ พยายามสง่
สายตาให ้ตงหัวสุดชวี ติ เรือนผมสเี งินของชายหนุ่มทิง้ ตัวลงมา สห ี น ้าท่าทีกลับมิได ้ใสใ่ จต่อ
สถานการณ์ทเี่ วลานี้เขาและนางกาลังจะถูกพบเห็นแม ้แต่น ้อย มือข ้างหนึง่ ยึดร่างนางไว ้ มืออีก
ข ้างยืน
่ ไปอังหน ้าผากของนาง กิรย ิ าแข็งกร ้าวยิง่ น้ าเสยี งกลับอ่อนโยนนั ก

“เล่นพอแล ้วกระมัง? เล่นพอแล ้วก็นอนให ้ดีๆ ข ้าจะไปยกยามาให ้เจ ้า”

แต่ทแี่ ย่คอ
ื ถ ้อยคากล่าวนี้มไิ ด ้ลดเสยี งลงโดยสน ิ้ เชงิ แต่จะคั่นด ้วยสระน้ าพุร ้อนทีด
่ ้านนอก
้ ิ
คาดว่าก็สามารถจะได ้ยิน เฟิ่ งจิว่ คิดในใจอย่างสนหวัง : จบกัน ถ ้าจีเหิงจะหนึง่ ร ้องไห ้สอง
อาละวาดสามผูกคอตายเพราะเรือ ่ งนี้ เราจะรับมืออย่างไรไหว ยังคงรีบล่าทัพเสย ี ดีกว่า

แต่กอ
่ นทีต
่ งหัวจะลงจากเตียง ได ้ดึงผ ้าห่มมาห่อตัวของนางไว ้ทัง้ ยังลงคาถากักตัวอย่าง
ไร ้คุณธรรม ผ ้าห่มห่อร่างของนางอยู่ ไม่วา่ อย่างไรนางก็ดน
ิ้ ไม่หลุด
 42

ชวั่ ขณะทีต
่ งหัวแหวกม่านเดินออกไป เฟิ่ งจิว่ นั บอยูใ่ นใจว่า : หนึง่ สอง สาม จีเหิงต ้อง
ร ้องไห ้ออกมาแน่ ร ้องไห ้ออกมาแน่ ร ้องไห ้ออกมาแน่

่ ง
ม่านเตียงแหวกออกแล ้วปิ ดเข ้าหากันทันที แสงรูปพัดครึง่ เล่มจากด ้านนอกม่านสาดสอ
เข ้ามา ได ้ยินเพียงตงหัวสงั่ เสย
ี งเรียบทีด
่ ้านนอกว่า

“เจ ้ามาได ้จังหวะพอดี ชว่ ยเฝ้ านาง[3]แทนข ้าด ้วย”

ี งตอบว่า “รับทราบ” นั น
เสย ั ๆ แต่ในเวลาและสถานการณ์เชน
้ คือจีเหิงชด ่ นี้ จีเหิงกลับมิได ้
ร ้องไห ้และมิได ้อาละวาด กระทัง่ ถ ้อยคาต่อว่าหนั กๆ สก ั สองประโยคยังไม่ม ี การนี้ทาให ้เฟิ่ งจิว่
ึ พิศวงงุนงง
รู ้สก

จากทีจ
่ าได ้ จีเหิงเข ้มแข็งปานนี้เทียวหรือ?

่ นี้ตอ
ตงหัวแสดงฉากเชน ่ หน ้านางในดวงใจ เขากาลังคิดวางแผนอะไรอยู?่

ั สนปั่ นป่ วนไปหมด

เฟิ่ งจิว่ นอนอึดอัดอยูใ่ ต ้ผ ้าห่ม สมองถูกกวนจนสบ

หลังจากนั น
้ นางได ้แบ่งปั นเรือ
่ งราวอันขบคิดไม่เข ้าใจนีแ ี่ วเยียน
้ ก่เสย ิ ให ้เขาชว่ ย
เชญ
่ ่ ี
วิเคราะห์สภาพการณ์เชนนี้ เสยวเยียนกล่าวปลุกให ้นางได ้สติในคราวเดียวว่า

้
“เฮอ...เหล่
าจือรู ้อยูแ
่ ล ้วว่าความจริงหน ้าน้ าแข็งมิได ้ใจกว ้างปานนั น
้ เขารับปากให ้
เหล่าจือคบหากับจีเหิง กลับลอบอาฆาตอยูใ่ นใจ ระบายความคิดริษยาหึงหวงทัง้ หมดลงใสต ่ ัว
ของจีเหิง”

ี่ วเยียนอธิบายอย่างอดทน
เฟิ่ งจิว่ บอกว่าฟั งไม่เข ้าใจ เสย

“เจ ้าดูเถิด เขาทาให ้จีเหิงได ้ทราบต่อหน ้าว่าบนเตียงของเขายังมีสตรีงามหยาดฟ้ ามาดิน

อีกคนนอนอยู่ สตรีผู ้นี้เมือ
่ ครูก ่ นยังกระเง ้ากระงอดใสเ่ ขาอย่างเปี่ ยมเสน่หแ
่ อ ์ พรวพราว อ ้อ สตรีผู ้
งามหยาดฟ้ ามาดิน เปี่ ยมเสน่หแ ์ พรวพราวคนนี้ก็คอ ื เจ ้า ความจริงแล ้ว เขาน่ะคิดจะทาร ้ายจิตใจ
ของจีเหิง เพราะจีเหิงคบหากับเหล่าจือ ก็ทาร ้ายจิตใจของเขาเชน ่ กัน เห็นได ้ชด
ั ว่าเขามีใจรักให ้
จีเหิงอย่างลึกล้า ต ้องใชวิ้ ธท ี าร ้ายจิตใจของจีเหิงเท่านัน ้ จึงจะสลายอารมณ์เก็บกดของเขาได ้
จริงส ิ คาว่า ‘อารมณ์เก็บกด’ ใชแบบนี ้ ใ้ ชไ่ หม? เจ ้ารอเดีย๋ วนะเหล่าจือขอค ้นหนั งสอ ื ดูกอ
่ น เฮๆ้
เจ ้าอย่ามองเหล่าจือด ้วยสายตาแบบนี้ส ิ ละครตัง้ หลายเรือ ่ งต่างบรรยายแบบนี้ทงั ้ นั น ้ นะ!”

ี่ วเยียนกล่าวถึงตรงนีก
เสย ้ ็แค่นยิม ี น ้าถมึงทึง
้ เย็นชาด ้วยสห

“หน ้าน้ าแข็งยิง่ ทาอย่างนี้กบั จีเหิง โอกาสทีเ่ หล่าจือจะงัดจีเหิง มาจากข ้างกายของเขาก็

ยิง่ มีมาก เหล่าจือรู ้สก ึ ว่าเหล่าจือยิง่ มีความหวังมากขึน
้ เรือ
่ ยๆ”

มิอาจไม่กล่าวว่าเสย ี่ วเยียนหน ้าตาเชน

่ นี้ชา่ งเป็ นโศกนาฏกรรมอย่างหนึง่ โดยแท ้
แม ้กระทัง่ ยามทาหน ้าถมึงทึงแค่นยิม ้ เย็นชา สายตาทอแววอามหิต ก็ยงั คงดูเป็ นโฉมงามผู ้น่ารัก
ดั่งบุปผาประดุจหยกอยูด ่ งั เดิม

่ นี้เลย พระพุทธองค์ตรัสว่า ‘ยอมรือ

เฟิ่ งจิว่ เอ่ยเตือนเขาอย่างสงสารว่า “เจ ้าอย่าทาเชน ้ วัด
ิ หลัง ไม่ทาลายหนึง่ บุพเพฯ’[4]”
สบ
 43

เสยี่ วเยียนมีทา่ ทีออ

่ นลง กล่าวว่า “อ ้อ? ทีเ่ จ ้าพูดก็ถก
ู อยู่ งัน
้ ถ ้าทาลายแล ้วจะมีผลลัพธ์
อย่างไร?”

เฟิ่ งจิว่ นิง่ คิด “ดูเหมือนจะไม่มผ

ี ลลัพธ์อะไรเหมือนกัน ไม่สนแล ้ว เจ ้าอยากทาลายก็
ทาลายเถอะ”

บทสนทนาอันเปี่ ยมปั ญญาครัง้ นี้ได ้จบลงแต่เพียงเท่านั น

้

เฟิ่ งจิว่ เห็นว่า คาอธิบายของเสย ี่ วเยียนนั น

้ ความจริงแล ้วไม่สอดคล ้องตามหลักเหตุผล แต่
ในด ้านความรักกลับสามารถไขปั ญหาได ้อย่างถึงแก่นยิง่ แต่เรือ ่ งของหัวใจนั น ้ ไม่มห
ี ลักเหตุผล
ใดๆ มาแต่ไหนแต่ไร การวิเคราะห์แบบนี้ของเสย ี่ วเยียนก็นับว่าน่าเชอื่ ถืออยู่ แต่ผลลัพธ์ในวันนั น ้
คือนางฉวยโอกาสทีต ่ งหัวไปเอายายังไม่กลับมา เกิดไหวพริบกะทันหันเปลีย ่ นเป็ นร่างสุนัข
จิง้ จอก หดตัวออกมาจากผ ้าห่มทีก ่ ักตัวของนางไว ้ แหวกม่านเปิ ดเผ่นหนีออกไปล่วงหน ้าหนึง่
ก ้าว นางหนีไปถึงริมสระน้ าพุร ้อนก็ถก ู จีเหิงสกัดไว ้ นางมองเห็นว่าใบหน ้าซงึ่ เดิมทีขาวเผือด ริม
ฝี ปากซงึ่ เดิมทีขาวเผือดของจีเหิงได ้กลับมามีสส ี น ั ผ่องใสอีกครัง้ ในพริบตาในชวั่ ขณะทีม ่ องเห็น
นาง พึมพากับตัวเองเหมือนละเมอว่า

“ทีแ
่ ท ้เป็ นแค่สน ี แล ้ว”
ุ ั ขจิง้ จอกดอกหรือ ข ้าคิดมากเกินไปเสย

ในตอนนั น ้ นางหาได ้เข ้าใจความหมายของถ ้อยคานี้ของจีเหิง เพียงแต่เล็งชอ ่ งโหว่นี้ รีบวิง่

ออกไปจากห ้องด ้านใน ตามด ้วยหอบผ่านห ้องด ้านนอกดั่งลมกรดแอบเผ่นออกไปเป็ นที่
ี่ วเยียนวิเคราะห์มาดังนี้ ถ ้อยคาประโยคนั น
เรียบร ้อย ระยะนี้ได ้ทีเ่ สย ้ ของจีเหิง นางกลับพอจะ
เข ้าใจได ้อยูร่ าไร ดูทา่ ทางนางจะทาลายแผนการของตงหัวเข ้าให ้เสย ี แล ้ว สุดท ้ายเขาก็ทาร ้าย
จิตใจของจีเหิงไม่สาเร็จ

ในความรักกลับแฝงความคิดอันอ ้อมค ้อมคดเคีย ้ วเลีย

้ วลดมากมายถึงปานนี้ ทัง้ ความคิด
เหล่านี้ยังเกีย
่ วข ้องโยงใยกันทุกเปลาะอีกด ้วย ตัวนางในกาลก่อนมิได ้เรียนรู ้แม ้แต่น ้อย แล ้วยัง
กล ้าแล่นไปทีว่ ังไท่เฉินกง คิดจะเอาตงหัวให ้อยูม
่ อื ได ้แต่บอกว่าอาศย ั ความกล ้าล ้วนๆ กระมัง
สุดท ้ายก็ไม่สามารถเอาเขามาไว ้ในมือได ้จริงๆ ซงึ่ ในวันนี้นางเพิง่ จะได ้ตระหนักว่า บางทีอาจจะ
ยังมีเหตุผลในชน ั ้ นี้อยู่

<>::<>::<>::<>::<>::<>

้ ยบถึงผู ้หญิง, หญิงม่ายทีร่ ก

[2]???? ใชเปรี ั นวลสงวนตัว

[3]?? เสาหินขนาดใหญ่ซงึ่ เป็ นแสดงถึงสญ

ั ลักษณ์ของราชวงศ ์

[3]??? ลักษณะเป็ นกาน้าร ้อนกลมๆ แบนๆ ทีไ่ ม่มพ

ี วยกา คือกระเป๋ าน้าร ้อนของคนจีนในยุคโบราณ

[1]???? ฉากบังลมแบบชน ิ้ ใหญ่ชน

ิ้ เดียว มีขาตัง้ ใหญ่สองขาเหมือนกระจกเงาบานใหญ่ คนละแบบกับ
ฉากบังลมทีม
่ ล
ี ก
ั ษณะเหมือนประตูบานพับ

[3] คาว่า “นาง” ในภาษาจีนอ่านว่า “ทา” ซงึ่ เสย

ี งอ่านเดียวกับ “มัน” ทีใ่ ชเรี
้ ยกสต
ั ว์

[4]?????????? เป็ นหลักการของลัทธิหรูของขงจือ ่ ุทธวจนะ

่ ไม่ใชพ
 44

หัวข้อ : บทที่ 4 - 01

บทที่ 4 - 01

หลังจากนั น
้ หลายวัน เฟิ่ งจิว่ ไม่ได ้พบหน ้าตงหัวอีกเลย

ในตอนแรก นางยังนึกกังวลว่าทาเขาเสย ี แผน เขาจะต ้องถึงขนาดนึกอยากจะสบ ั นางเซน

่
่
กระบีเ่ ป็ นแน่ ฉวยโอกาสชวงพักผ่อนฟื้ นตัวจากอาการป่ วยทบทวนแผนการเป็ นร ้อยรอบว่าเมือ ่
ได ้พบตงหัวอีกครัง้ จะถอยหนีกลับมาโดยสวัสดิภาพอย่างไรดี เมือ ่ คิดทบทวนจนมั่นใจแล ้ว จึง
ค่อยอิดออดแวบไปทีจ ่ งเสฺว ผลกลับเป็ นว่ามิได ้มีวช ิ าเรียนของตงหัวอีกถึง 3-4 วันติดต่อกัน
หลังเลิกเรียนนางคอยเงีย ่ หูฟังถ ้อยสนทนาของกลุม ่ ท่านหญิงเจีย
๋ ลวีผ่ ู ้จับตาดูตงหัวเสมอมา มาก
้ สองสว่ น
ขึน ได ้ฟั งถ ้อยคาทอดถอนสะท ้อนใจอันสูญเปล่าอยูพ ่ ักหนึง่ จาพวกหลายวันนี้ทา่ น
มหาเทพไม่มาสอนหนั งสอ ื ทาให ้พวกนางรู ้สก
ึ ว่างเปล่านั ก นอกจากนี้ไม่ได ้ยินอะไรอืน ่ อีก

เรือ
่ งทีพ่ วกท่านหญิงเจีย ๋ ลวีท
่ อดถอน เฟิ่ งจิว่ ได ้ขบคิดมาบ ้างเชน ่ กัน ในเมือ ่ ตงหัวอาศย ั
โอกาสทีม ่ าสอนหนั งสอ ื นั ดพบกับจีเหิง เชน ่ นั น
้ นั ดพบเสร็จแล ้วก็ควรจะกลับสวรรค์เก ้าชน ั ้ ฟ้ าไป
แล ้วกระมัง? เขากลับไปด ้วยวิธใี ด นางรู ้สก ึ สนอกสนใจอยูบ ่ ้าง นอกจากนี้ หลายวันมานี้นางพลัน
นึกขึน
้ ได ้ว่าในเมือ่ เขาต ้องใจจีเหิง เหตุไฉนจึงไม่พาจีเหิงออกไปจากทีน ่ ี่โดยตรงเสยี เลย กลับ
จะต ้องมาพบนางสบ ิ ปี ต่อครัง้ หรือนี่จะเป็ นงานอดิเรกอย่างหนึง่ ทีต ่ ัวเขาท่านผู ้เฒ่าคิดค ้นขึน ้ มา
ใหม่ในชว่ งไม่กรี่ ้อยปี น?ี้

ชว่ งหลายปี นี้ทแ

ี่ ยกจากตงหัวมา เขายิง่ ยากจะคาดคะเนมากขึน
้ ทุกขณะจริงแท ้

เฟิ่ งจิว่ สารวจตรวจดูภายในหัวใจของตน ไม่กวี่ ันมานี้ทงั ้ ได ้ยินและคิดถึงว่าตงหัวกับจีเหิง

เป็ นอย่างนั น้ อย่างนี้มากขึน ้ เรือ
่ ยๆ ในใจของนางกลับสงบเยือกเย็นอย่างยิง่ หลังจากทีผ ่ า่ นมา
เนิน่ นานปี นางค่อยรู ้สก ึ อย่างชด ั เจนเป็ นครัง้ แรกว่า กาลก่อนถ ้อยคามากมายนางกล่าวอย่างสวย
หรู แต่อดีตทีม ่ ก
ี ับตงหัวได ้กาหนดว่าห ้ามพูด ในใจต่อต ้านการย ้อนระลึกถึงอดีต ความจริงแล ้วนี่
คือการคิดไม่ตก...ปล่อยวางไม่ลง...ลืมไม่ลงประเภทหนึง่ ไม่กวี่ ันมานีน
้ างได ้เกิดอารมณ์ท ี่
ปลอดโปร่งเยือกเย็นในเรือ ่ งนี้ขน ึ้ มากะทันหัน นางคิดอย่างถ่อมตนว่า ลาพังใชเหตุ ้ ผลทีว่ า่ นางมี
จิตใจกว ้างขวางมาอธิบายความเปลีย ่ นแปลงนี้นัน
้ ไม่อาจจะอธิบายให ้สมเหตุสมผลได ้

จากการนางวิเคราะห์อย่างสุขม ุ ของนาง เหตุผลของเรือ ่ งราวมากมาย นางได ้มองออก

อย่างทะลุปรุโปร่งตัง้ แต่เมือ ่ สามร ้อยปี กอ
่ นตอนทีล
่ าจากสวรรค์เก ้าชน ั ้ ฟ้ า แต่การรู ้กับการทานั น ้
เป็ นคนละเรือ ่ ง หลายปี มานี้บางทีนางอาจจะแค่กาลังพยายามทาให ้ตัวเองทาดีขน ึ้ สกั นิด...อีก
สกั นิดเท่านั น ้ ตอนทีไ่ ด ้พบตงหัวอีกครัง้ บางทีก็ยังคงรู ้สกึ อึดอัดอยู่ เป็ นเพราะการมองเรือ ่ งนี้
อย่างทะลุปรุโปร่งแท ้จริงแล ้วหาได ้ปรุโปร่งไปถึงจิตวิญญาณและแก่น หัวใจ แต่ไม่กวี่ ันมานี้ยงิ่ ได ้
ยินว่าตงหัวมีใจให ้จีเหิงอย่างลึกล้า ยิง่ ความรักนี้ลก ้ หนึง่ สว่ น นางต ้องพิศวงยิง่ ทีร่ ู ้สก
ึ ล้าขึน ึ ว่า
การรู ้แจ ้งปรุโปร่งถึงแก่นหัวใจของนางก็จะมากขึน ้ ด ้วยหนึง่ สว่ น นางใชสติ ้ ปัญญาทัง้ หมดทีม ่ ใี น
ชวี ต ิ มาสรุปหลักเหตุผลของเรือ ่ งนี้ กลับไม่อาจสรุปได ้คาตอบใด ประกอบกับเรือ ่ งขโมยผล
พิมพาเริม ่ จะลนก ้น นางไม่มเี วลามาไตร่ตรองอย่างลึกล้า จึงวางอารมณ์ความรู ้สก ึ นี้ไว ้ด ้านข ้าง
ี
เสยชวคราว่ ั
 45

โลกมนุษย์มสี ภ
ุ าษิ ตหนึง่ กล่าวว่า ึ ได ้ถึงปรัชญา
“ไร ้ใจปั กหลิวหลิวร่มงาม”[1] เฟิ่ งจิว่ รู ้สก
ชวี ต
ิ จากสุภาษิ ตประโยคนีโ้ ดยแท ้

้
วันนี้เหมิงสาวไร ้ธุระ เชญ ิ นางกับเสย ี่ วเยียนไปดืม ่ สุราทีร่ ้านสุราเจ ้าเก่าแก่ของเมืองหลวง
จุ ้ยหลีเ่ ซยี น[2] จุ ้ยหลีเ่ ซย ี นมีนางรามาใหม่นางหนึง่ ฟ้ อนราได ้ไม่เลว เหมิงสาวชมดู ้ อย่างเบิก
บานสาราญใจ ดืม ่ มากขึน ้ สองจอก ระหว่างทีเ่ มากรึม ่ ได ้พลัง้ เผลอ แพร่งพรายจุดอ่อนของงูยักษ์
ทีเ่ ฝ้ าต ้นพิมพาให ้แก่เฟิ่ งจิว่ แต่ถ ้อยคาของเหมิงสาวน ้ ้ าท่วมทุง่ ผักบุ ้งโหรงเหรงเชน ่ เดียวกับ
สานวนการเขียนหนังสอ ื ของตัวเขามาแต่ไหนแต่ไร จุดอ่อนนี้ถก ู ซอ่ นเร ้นอยูใ่ นคาพูดพล่ามชว่ ง
ใหญ่ เคราะห์ดท ี ค ี่ วามสามารถในการสรุปของเสย ี่ วเยียนไม่เลวอยู่ สรุปออกมาอย่างรวบรัดตรง
ประเด็นว่า : ในวันสบ ิ ห ้าค่าของทุกเดือนชว่ งทีห ่ นาวทีส ่ ด ุ ของราตรี 2-3 ชวั่ ยาม บรรดางูยักษ์ ใน
หัวเปี่ ยวจะไปยุง่ อยูก ่ ับการดูดรับปราณทิพย์แห่งฟ้ าดิน จึงไม่วา่ งจะมาเฝ้ าจับตาดูพฤกษาเทพ
ตลอดเวลา บางทีนางอาจจะมีเวลา 2-3 ชวั่ ยามให ้ลองเสย ี่ งโชคดูได ้

ทีป
่ ระจวบเหมาะคือ วันทีพ ่ วกเขามาดืม ่ สุรากัน คือวันสบ ิ ห ้าค่าของเดือนนี้พอดี คืนนี้คอ ื
โอกาสอันดีทจ ี่ ะเคลือ ่ นไหวนั่ นเอง บัดนีไ้ ม่แน่วา่ ผลพิมพาอาจจะได ้มาอยูใ่ นมือในวันนีเ้ อง เฟิ่ ง
จิว่ คลืน ่ อารมณ์กระแทกกันปั่ นป่ วน แต่เพือ ่ ไม่เป็ นการตีหญ ้าให ้งูตน ื่ สห ี น ้าจึงยังคงอ่อนโยนและ
สงบเยือกเย็นอยูด ่ งั เดิม ยังแกะถั่วสองฝั กยืน ่ สง่ ให ้เหมิงสาวที
้ ช
่ มดูนางราจนตะลึงเหม่ออีกด ้วย
เสย ี่ วเยียนแงะฝั กถั่วทีเ่ ฟิ่ งจิว่ สง่ ให ้เหมิงสาวออกจากอุ
้ ้งมือของเหมิงสาวอย่ ้ างกังขา เก็บเมล็ด
ถั่วทีถ ่ กู เข ้าใจผิดโยนลงบนโต๊ะขึน ้ มายัดกลับลงใสม ่ อ
ื ของเหมิงสาวใหม่ ้ อย่างเงียบงัน เคราะห์ด ี
ทีท ่ งั ้ หมดทีเ่ กิดขึน ้
้ เหมิงสาวผู ้กาลังจมอยูใ่ นห ้วงภวังค์มไิ ด ้รู ้ตัวแม ้แต่น ้อย

จันทร์เพ็ญลอยอยูป ่ ลายยอดไม ้ ทอดสายตาทุง่ หิมะนั บหมืน

่ หลี่ แสงหิมะสอดประสานแสง
จันทร์ดั่งปูเกล็ดน้ าตาลทั่วผืนปฐพี

เสยี่ วเยียนหลงเชอ ื่ วาจาผีสางของเฟิ่ งจิว่ นึกว่าผลพิมพาในครัง้ นีน ้ อกจากคุณประโยชน์ท ี่

่ ึ
ได ้ทราบมาแล ้วซงเขาไม่คอ ่ ยจะสนใจนั ก ยังมีคณ ุ ประโยชน์มหัศจรรย์รับประทานแล ้วสามารถ
ทาให ้บุรษ ุ เปลีย
่ นเป็ นล่าสน ั บึกบึนขึน
้ ด ้วยเหตุนี้จงึ เข ้าชว่ ยเหลืออย่างเต็มอกเต็มใจยิง่ ทัง้ ยัง
กระตือรือร ้นรอบคอบในทุกรายละเอียด

ี่ วเยียนใชวิ้ ชาฤทธิข
เสย ุ ทางลับซงึ่ ฟั งว่าเชอ
์ ด ื่ มตรงสูต
่ ้นพิมพาริมน้ าพุอโศกขึน
้ ทีด
่ ้านนอก
้ ื ิ ิ
ของกาแพงวังหลวงก่อน เฟิ่ งจิว่ ยังไม่ทันได ้เชอเชญ ก็ชงนาทัพกระโดดนาหน ้าลงไปในทางลับ
โดยบอกว่าจะชว่ ยนางหยัง่ เสนทาง
้

ี น ้าคึกคักเต็มทีข
สห ่ องเสย ี่ วเยียนก่อนจะกระโดดลงไป ทาให ้เฟิ่ งจิว่ ทีน
่ กึ ตืน ึ ผิด
้ ตันรู ้สก
เล็กน ้อยด ้วยพร ้อมกัน แต่หลังจากเสย ี่ วเยียนกระโดดลงไปแล ้วก็ไร ้เสย ี งตอบกลับเป็ นนานสอง
นาน บัดนีช ่
้ วงทีห่ นาวทีส ่ ด
ุ ได ้ล่วงไปแล ้วครึง่ หนึง่ ในใจเฟิ่ งจิว่ เห็นว่า เสย ี่ วเยียนเป็ นถึงจ ้วงซอ ื่
หากว่าถูกงูยักษ์ ทก ี่ าลังฝึ กหายใจรับปราณทิพย์แค่ไม่กต ี่ ัวกลืนลงไปจัดว่าเป็ นเรือ ่ งตลก แต่เมือ ่
คานึงถึงว่าจะอย่างไรกาลก่อนเขาก็เป็ นราชามารทีก ่ ระทาความชวั่ มามากมาย ไม่แน่วา่ อาจจะ
ฉวยโอกาสนี้ถก ู สวรรค์ลงทัณฑ์...นางยิง่ คิดก็ยงิ่ กังวล ก ้มหน ้าลงเล็งดูทางลับอันราวกับถ้าไร ้ก ้น
สายนี้ หลับตาลงกระโดดตามลงไปด ้วย

“มีอก ี แห่งถ้าฟ้ า”[3] เป็ นคาทีด

่ ี ความหมายคือทีด
่ ้านหลังของถ้ามืดทุกแห่งล ้วนแต่ม ี
ี ราม ความหมายของถ ้อยคากว ้างขวางยิง่ เพียงแต่ จากทีเ่ ฟิ่ งจิว่ ทราบมา เสย
ท ้องฟ้ าสค ี่ วเยียน
เจาะโพรงทีด ่ ้านนอกกาแพงวังหลวงแค่โพรงเดียวเท่านัน้ นางร่วงตกลงมาถึงกลางทางไม่ทราบ
เพราะเหตุใดกลับได ้พบทางแยกสามทาง นางงุนงงไปชวั่ วูบ ไม่ทน ั ได ้หยุดยัง้ ย่างก ้าวในการร่วง
ตกลง ครัน ้ ได ้สติก็รว่ งตกลงมาตามทางแยกหนึง่ ในสามทางจนถึงสุดทางเสย ี แล ้ว
 46

จากคาบอกเล่าของเสย ี่ วเยียน โพรงทีเ่ ขาขุดขึน ื่ มต่อไปยังน้ าพุโศก เมือ

้ นี้เชอ ่ ออกมาจาก
โพรงย่อมน่าจะเป็ นบรรลุถงึ กลางน้ าพุโดยตรง เห็นน้ าไม่เห็นฟ้ า เพือ ่ การนี้เฟิ่ งจิว่ ยังไปหาเห
้
มิงสาวขอไข่มก
ุ กันน้ ามาเตรียมไว ้ล่วงหน ้าอีกด ้วย

เวลานี้นางร่วงตกลงมาตามโพรงกว ้างใหญ่แห่งนี้ เงยหน ้าขึน

้ มองเห็นเพียงสายลมคลั่ง
ม ้วนพัดหมูเ่ มฆกระเพือ ่ มไหวรุนแรง ก ้มหน ้าลงคือผืนป่ าเขียวทึบโยกไหวไปมาท่ามกลางสายลม
ไม่ได ้หยุด นางรัง้ ร่างเหยียบลงบนยอดของต ้นไม ้ต ้นหนึง่ อย่างลาบากกินแรง รู ้สก ึ ว่าไม่วา่ จะดู
อย่างไร ทีน่ ี่ก็ไม่เหมือนโลกใต ้น้ าแต่อย่างใด หรือว่า...จะเดินมาผิดทางเสย ี แล ้ว?

ี่ วเยียนหยั่งทางอยูเ่ ป็ นนานสองนานก็โดยมิได ้กลับมา

เสย ทีแ
่ ท ้ก็เดินมาผิดทาง
เหมือนกัน?

เยีย
่ มนี่ ทางลับทีต ้ มาเองตัวเองยังอุตสา่ ห์เดินผิดทางได ้อีกก็นับเป็ น
่ ัวเองขุดขึน
ความสามารถอย่างหนึง่ เสยี่ วเยียนเป็ นราชามารมานานปี ปานนี้กลับมิได ้ถูกลูกน ้องเบือ้ งล่าง
วางแผนชงิ บัลลังก์ ดูทา่ ทางเผ่ามารโดยทั่วไปจะใจกว ้างอลุ ้มอล่วยมากกว่าทีค ่ าดคิดไว ้

เฟิ่ งจิว่ กอดยอดไม ้หยุดร่างให ้มั่นคง ทามือข ้างหนึ่งให ้ว่างยกขึน ้ คลึงหัวไหล่ทถ ี่ ก

ู เสยี ดส ี
เล็กน ้อยตอนอยูใ่ นโพรงเมือ ่ กีน
้ ี้ หรีต ี
่ ามองเห็น ณ ขอบฟ้ าไกลตามีดวงจันทร์สแดงฉานลอยเด่น
สถานทีน ่ ี้เป็ นเชน ่ นี้ แสดงถึงลางปิ ศาจอย่างเห็นได ้ชด ั คาดว่าวันนี้นางจะโชคร ้าย ฝ่ าเข ้ามาใน
พืน ่ ้องห ้ามซงึ่ กาลังจับปิ ศาจใดโดยมิได ้เจตนาเสย
้ ทีต ี แล ้ว นางห่วงพะวงถึงเสย ี่ วเยียน ขบคิดว่า
จะหาตัวเขาทีน ่ ี่ หรือวกกลับไปดูทรี่ ม ิ น้ าพุอโศกก่อนดี พลันได ้ยินเสย ี งหัวเราะเริงร่าของสตรีดัง
มาจากผืนป่ าทีใ่ ต ้เท ้า หญิงสาวคิดในใจ คาดว่านี่แหละคือปิ ศาจตนนัน ้ เสยี งใสเสนาะร่าเริงปาน
นี้ น่าจะเป็ นปิ ศาจทีย ่ ังสาวและหน ้าตาไม่เลวอย่างยิง่ นางไม่ได ้เห็นพวกปิ ศาจมาหลายปี ดด ี ัก
เห็นว่าก่อนจะไปแวบลงไปแอบดูสก ั นิดน่าจะไม่เสย ี เวลาอะไรนั ก คิดแล ้วไต่ยอดไม ้ทีเ่ หยียบอยู่
ลงไปครึง่ ชว่ งตัว อาศัยใบไม ้ชว่ ยกาลังมองไปยังกลางป่ าทึบตรงตาแหน่งทีม ่ าของเสย ี งอย่าง
กระตือรือร ้น

ณ สุดปลายสายตา สุดทางบุปผาอันไม่นับว่ากว ้างและยาวเท่าไรนั ก เสน ิ จวินอาภรณ์มว่ ง

่ หาเทพตงหัวผู ้ไม่ได ้พบหน ้ามาหลาย
ผู ้ปั กกระบีไ่ ว ้ข ้างกาย นั่งขัดสมาธิอย่างปลอดโปร่ง ...มิใชม
วันยังจะเป็ นผู ้ใดได ้?

ไฉนเขาจึงมาปรากฏตัวอยูท ่ น
ี่ ี่ในเวลานี้ เฟิ่ งจิว่ กังขาอย่างยิง่ ดูจากท่าทางของเขาดู
เหมือนจะกาลังหลับตาผ่อนคลายอารมณ์ นางกาลังคิดจะย่องกริบเข ้าไปใกล ้อีกสก ั หน่อย พลัน
มองเห็นมือขาวผ่องอ่อนนุ่มราวไร ้กระดูกคูห ่ นึง่ ไต่จากด ้านหลังมหาเทพซงึ่ กาลังนั่ งขัดสมาธิขน ึ้
ไปบนบ่ากว ้าง แล ้วไล ้ตามลาแขนแข็งแรงลงมากอดเอวชายหนุ่มไว ้แน่น ดวงหน ้างามหยาดฟ้ า
ของสตรีนางนั น
้ ปรากฏขึน ้ ทีไ่ หล่ของตงหัว เรือนผมดัง่ น้ าหมึกเกีย ่ วกระหวัดรัดพันเข ้ากับเรือน
ผมสเี งินของชายหนุ่ม หัวเราะเบาๆ พ่นไออุน ่ ดุจกล ้วยไม ้

ิ ปี ค่อยแวะเวียนมาสก
“จุนจัว้ สบ ั ครัง้ ี่ คิดถึงมากเพียงใด
ทราบหรือไม่วา่ เชย เฝ้ ารอจุนจัว้
อย่างทุกข์ตรมนั ก...”

เสยี งอ่อนเสย
ี งหวานแว่วมาเข ้าโสต เฟิ่ งจิว่ ทีย
่ อ
่ ตัวนั่ งชมเรือ
่ งสนุกอยูบ ี
่ นต ้นไม ้เผลอเสย
หลัก หัวทิม
่ โครมลงมาจากคาคบไม ้

สายตากระชากวิญญาณของปิ ศาจสาวกวาดผ่านมาอย่างชด ั เจน แขนเปลือยเปล่าทัง้ คู่

ยังคงโอบกอดลาคอของตงหัวไว ้ แววรักใคร่ในดวงตาอ่อนจางลงเล็กน ้อย หัวเราะคิกกล่าวว่า
 47

“ผู ้ไม่เข ้าใจสตรีในแปดดินแดนถือจุนจัว้ เป็ นทีส

่ ด
ุ ี่ ยังจะพาผู ้รู ้ใจมาด ้วยถึง
นั ดพบกับเชย
สองนาง ชา่ งไม่สงสารว่าเชย ี่ จะเสย
ี ใจบ ้างเลย...”

เฟิ่ งจิว่ คิดในใจ ลมแรงแบบนี้เจ ้าสวมใสน ่ ้อยชน ิ้ อย่างนี้ไม่กลัวหนาวบ ้างเลยนะ หันกลับไป

ดู ค่อยทราบว่า “สองนาง” ทีป ่ ิ ศาจสาวเอ่ยมานั น
้ นั บอย่างไร ทีแ ่ ท ้ใต ้ต ้นไม ้นอกจากนางเองแล ้ว
ยังมีอก
ี คนหนึง่ ยืนอยูก ่ อ
่ น...องค์หญิงจีเหิงในชุดขาวพลิว้ ไสว

วันนี้องค์หญิงจีเหิงไม่เพียงแต่อาภรณ์ขาวปานหิมะ ใบหน ้าก็ขาวเผือดปานหิมะ ดวงตา

เรียวได ้รูปทัง้ คูจ่ ้องมองตงหัว ณ อีกปลายของทางบุปผาเขม็ง ริมฝี ปากเม ้มแน่น ในสห ี น ้าตัดพ ้อ
แฝงแววทัง้ โกรธทัง้ อายและปวดร ้าวใจ สห ี น ้าชวนให ้เวทนาสงสาร เมือ ่ องค์หญิงจีเหิงผู ้ทัง้ โกรธ
ทัง้ อายและปวดร ้าวใจได ้ยินถ ้อยกล่าวของปิ ศาจสาว ก็เบนสายตาแข็งทือ ่ มาชาเลืองมองเฟิ่ งจิว่
ทีเ่ พิง่ จะร่วงตกลงมา คิว้ เรียวทัง้ คูข
่ มวดแน่นขึน้ เงยหน ้าขึน ้ มองตงหัวอีกครัง้ แววตาเต็มไปด ้วย
ความอ ้างว ้างเศร ้าสร ้อย...ประจวบกับมหาเทพทีเ่ มือ ่ ครูน
่ ี้กาลังหลับตาผ่อนคลายอารมณ์ได ้ลืม
ตาขึน ้ ในจังหวะนี้พอดี สายลมคลั่งภายในป่ าพัดพาบุปผาปลิวไสว ท่ามกลางบุปผาปลิวไสว ตง
หัวขมวดคิว้ มาทางหญิงสาวทัง้ สองกล่าวว่า

“ไยเจ ้าจึงมาเล่า?”

้ ใช ่ “พวกเจ ้า” แต่เป็ น “เจ ้า” เฟิ่ งจิว่ เกาศรี ษะกาลังจะตอบคา ได ้ยินจีเหิงทีข
ถ ้อยทีใ่ ชไม่ ่ ้าง
กายกล่าวน้ าตาคลอว่า

ื อุตสา่ ห์ตามหามาถึงทีน
“หนูเนห่วงเหล่าซอ ื กลับ...หนู...”
่ ี่ เหล่าซอ

เฟิ่ งจิว่ ร ้อง “อ ้อ” อยูใ่ นใจ ทีแ่ ท ้ตงหัวไม่ได ้ถามนาง ถามจีเหิงต่างหาก นางลูบจมูก เบีย ่ ง
กายเงีย ่ หูรว่ มรอคอยถ ้อยคาถัดไปของจีเหิง ระหว่างทีร่ อคอย นางสงั เกตเห็นว่า ดอกไม ้ทีป ่ ลิว
ไสวอยูก ่ ลางอากาศดูเหมือนจะเป็ นดอกฝอหลิง ดอกไม ้ศักดิส
์ ท ิ ธิแ ั ้ ฟ้ าที่
์ ห่งสวรรค์เก ้าชน
เมือ
่ ก่อนนางชอบมากทีส ่ ด
ุ ชนิดนี้ ตามเหตุผลแล ้วไม่ควรจะขึน ้ อยู่ในพืน้ ทีจ ่ นี้
่ ับปิ ศาจเชน

ผ่านไปเนิน ่ นานจีเหิงก็ไม่ได ้กล่าวต่อ เฟิ่ งจิว่ เหลือบสายตาไปมองอีกฝ่ าย ท่วงทีกริ ย ิ าที่

ใบหน ้าของปิ ศาจสาวฝั่ งตรงข ้ามแนบชด ิ กับตงหัวยิง่ ทวีความสนิทสนมขึน
้ เรือ
่ ยๆ และดูทา่ ทาง
ตงหัวมิได ้คิดทีจ
่ ะผลักไสปฏิเสธเสย ี ด ้วย จีเหิงราวกับอดทนถึงขีดจากัดในทีส ่ ด
ุ ข ้อนิว้ ขยุ ้มแขน
ื้ จนซด
เสอ ี ขาว ไม่เอ่ยแม ้แต่คาเดียว ซวนเซหันกายวิง่ จากไป

่ วตงหัวหางตาซงึ่ ทาไว ้เข ้มจัดยังคงแฝงแววยิม

ปิ ศาจสาวผู ้กอดเกีย ้ ยิม
้ หยาดเยิม
้ กล่าว
กับเฟิ่ งจิว่ ว่า

“กูเหนี่ยงผู ้นีข้ ันติกลับดีนัก ไม่รว่ มจากไปอย่างทราบสถานการณ์กับเจีย

่ เจียของเจ ้า หรือ
คิดจะรัง้ อยูช ี่ กับตีจ
่ มดูเชย ้ วินร่วมรืน ั ต์?”
่ รมย์วสน

เฟิ่ งจิว่ คลาหาอยูพ ่ ักใหญ่ หยิบกระบีถ ่ าวจู ้ทีม ี เนิน

่ ไิ ด ้ดูแลเสย ื้
่ นานออกมาจากในแขนเสอ
ครัน
้ กระบีอ ่ ยูใ่ นมือพลันแปรเป็ นกระบีเ่ ขียวยาวสามฉื่อ เงยหน ้าขึน ้ ยิม
้ หยาดเยิม ่ กัน
้ เชน

“แน่จริงเจ ้าจงทาต่อเถิด ข ้ามองดูทด

ี่ ้านข ้างก็ได ้อยู”่

เฟิ่ งจิว่ เห็นว่ายิม

้ นี้ของตนแท ้จริงแล ้วยิม
้ อย่างเป็ นมิตรยิง่ เนิน
่ นานมาแล ้วทีน
่ างไม่เคยยิม
้
อย่างปลอดโปร่งเยือกเย็นปานนี้มาก่อน ปิ ศาจสาวซงึ่ แนบชด ิ อยูบ่ นไหล่ของตงหัวกลับหน ้า
เปลีย ี
่ นสในบัดดล แววอามหิตพลันปรากฏตรงหว่างคิว้ กล่าวเสยงต่า ี
 48

“เจ ้าดูออกแล ้วรึ?” แล ้วแค่นหัวเราะเย็นชาสองที “ชา่ งเถิด ในเมือ ่ คิดจะลงลุยน้ าขุน

่ นี้ เปิ่ น
จัว้ [4]จะสง่ เสริมเจ ้า” เพียงพริบตาเดียวได ้มาอยูห ่ า่ งแค่ 3-4 ก ้าว แถบผ ้าไหมแดงพุง่ เข ้าหา
ใบหน ้า เป็ นกระบวนท่าอันโหดเหีย ้ มทีต
่ รงเข ้าเล่นงานจุดตายตรงลาคอ

จนถึงเมือ
่ กีน
้ ี้ ความจริงแล ้วเฟิ่ งจิว่ ขบคิดอยูต
่ ลอดว่า นางควรจะยุง่ เรือ
่ งของคนอืน
่ เรือ
่ งนี้
หรือไม่

ตอนทีเ่ พิง่ จะไถลลงมาจากยอดไม ้มองเห็นสภาพของตงหัวกับปิ ศาจสาว นางเองก็หลงคิด

ว่าตงหัวไม่ทราบไปต ้องใจปิ ศาจสาวงามหยาดฟ้ านางนี้เข ้าให ้ตัง้ แต่เมือ ่ ไร จงใจมานั ดพบกับ
ปิ ศาจสาวทีน
่ ี่โดยเฉพาะ มีอยูช ่ วั่ ขณะหนึง่ ทีน
่ างถึงกับมึนงง ในขณะเดียวกับทีร่ ักจีเหิง ตงหัวเกิด
มีใจต่อสตรีอน ื่ ด ้วยได ้อย่างไร หรือในโลกนี้ยังมีความรักเชน ่ นี้ด ้วย เจ ้า “ความรัก” นี่ชา่ ง
มหัศจรรย์พันลึกโดยแท ้ ขออภัยทีน ่ างไม่อาจจะเข ้าใจได ้อยูบ
่ อ่ ยครัง้

จวบกระทั่งบังเอิญเงยหน ้าขึน ้ เห็นหมูเ่ มฆบนฟากฟ้ าทีไ่ หวกระเพือ

่ มรุนแรงยิง่ ขึน
้ ทุกขณะ
ี องดวงจันทร์ทเี่ ดีย
และสข ๋ วแดงเดีย
๋ วขาว ในใจนางจึงพลันกระจ่างแจ ้งทันที

เหตุการณ์ทงั ้ สองอย่างนี้ล ้วนเป็ นปรากฏการณ์ซงึ่ จะเกิดขึน ้ ก็ตอ ่ เมือ

่ กระแสพลังปราณอัน
แข็งแกร่งสองชนิดต ้านปะทะกันทัง้ สน ิ้ จีเหิงรีบจากไปเพราะหึงหวง บางทีอาจเป็ นด ้วยความรัก
บังตาไม่ทันได ้สงั เกตเห็น และอาจเป็ นได ้ว่าจีเหิงไม่ได ้ทราบเรือ ่ งนีเ้ ชน่ ทีน
่ างทราบ แม ้ว่าตงหัว
กับปิ ศาจสาวนางนี้ดเู หมือนสนิทชด ิ ชอ ื้ กันอย่างยิง่ ้
แต่ในด ้านลับน่าจะกาลังสูปะทะวิ ชาฤทธิก ์ ัน
อย่างดุเดือด

ตงหัวหน ้าตาเชน ่ นี้ ปิ ศาจสาวนางนี้มใี จให ้เขาน่าจะเป็ นเรือ ่ งจริง เขาปล่อยให ้ปิ ศาจสาว
แตะต ้องร่างเปะปะตามใจชอบ จากการสน ั นิษฐานของนาง ตงหัวน่าจะตัง้ ใจฉวยโอกาสนี้ยั่วให ้
นางกับจีเหิงโกรธจนจากไป เพราะจะอย่างไรสถานทีซ ่ งึ่ ยอดคนปะทะวิชาฤทธิก ์ ันนั น
้ อันตราย
เมือ ั
่ นางสนนิษฐานออกถึงความตัง้ ใจดัง้ เดิมทีจ ่
่ าเป็ นต ้องทาเชนนี้ของตงหัว ในใจพลันรู ้สก ึ ว่า
เขามีคณ ุ ธรรมน้ าใจอย่างยิง่ ในเมือ ่ เขามีคณ ุ ธรรมน้ าใจปานนี้ หากนางมิได ้มองออกถึงเหตุผลที่
แฝงเร ้นอยูก ่ ็แล ้วไปเถิด ในเมือ ่ มองออกแล ้วหากยังคงทิง้ เขาไว ้คนเดียว นั บแต่นี้ไปนางก็ไม่
คูค
่ วรทีจ่ ะเอ่ยคาว่า “คุณธรรมน้ าใจ” อีก

นางได ้ยินมาว่าปิ ศาจดาเนินวิถป ี ิ ศาจ ในวิถป

ี ิ ศาจมีวถ
ิ หี นึง่ คือวิถยี ั่วยวน ยิง่ เป็ นปิ ศาจสาว
สวยยิง่ สามารถยั่วยวนใจคนให ้ลุม ่ หลง วิชาสะกดจิตฝึ กฝนได ้ดีเลิศยิง่ ไม่วา่ จะเป็ นเซย ี นหรือมาร
ขอเพียงในใจมีหว่ งอยู่ ก็จะถูกพวกนางล่อลวงให ้ลุม ่ หลงได ้ง่ายดายมาก แม ้ว่าพลังฝึ กปรือของ
ตงหัวจะสูงสง่ ไม่เห็นยอด แต่เขามีใจรักต่อจีเหิง “ความรัก” นั น ้ หรือ คืออันดับแรกของหก
อารมณ์ ถ ้าเผือ ่ ปิ ศาจสาวนางนี้ใชวิ้ ชาสะกดจิตกับเขา เขาคิดจะไม่เสย ี ท่าก็ยากเย็นยิง่ ตัวนางรัง้
่ ะอย่างไรก็สามารถชว่ ยเหลือได ้บ ้างเล็กน ้อย นางทอดถอนใจอีกครัง้ ทีจ
อยูจ ่ เี หิงมองเหตุผลของ
การนี้ไม่ออก ไม่ไม่เชน ่ นัน
้ เพิม
่ จีเหิงมาอีกคนจะอย่างไรก็มค ี นชว่ ยอีกแรง และเพิม ่ โอกาสชนะ
อีกหนึง่ สว่ น ผู ้หญิงนี่...สุดท ้ายก็เป็ นผู ้หญิง ใชแต่
้ อารมณ์เกินไปแล ้ว!

ึ ตัวเองว่าวันนีน
เฟิ่ งจิว่ รู ้สก ้ างชา่ งมองเรือ่ งราวได ้เฉียบคม ท่าร่างก็เฉียบคม ท่ามกลางสาย
ฝนดอกฝอหลิงโปรยปราย กระบีถ ่ าวจู ้สะกิดแทงดุจแสงไถล เข่นฆ่ามาได ้ครึง่ เค่อแล ้ว แถบไหม
แดงกลับไม่อาจเข ้าใกล ้ตัวนางได ้ นางพอใจการแสดงออกของตัวเองในวันนี้อย่างยิง่

ตงหัวชน ั ศอก ทอดตามองเฟิ่ งจิว่ ทีพ่ ลิว้ ไหวไปมาดุจผีเสอ ื้ ขาวท่ามกลางฝนดอกไม ้ เป็ น

ครัง้ แรกทีไ่ ด ้เห็นนางรากระบีห่ นึง่ รอบอย่างสมบูรณ์เชน ่ นี้ ฟั งว่านางเรียนวิชากระบีจ ่ ากบิดาของ
นางป๋ ายอี้ วิชากระบีข ่ องป๋ ายอี้ หากเขาจาไม่ผด ิ น่าจะขึน ่ ื
้ ชอเรือ ี
่ งแข็งกร ้าว กลับถูกนางราเสย
 49

อ่อนโยนขึน้ มาก กระนั น ้ ทุกกระบวนท่าดุจเด็ดบุปผาแหวกกิง่ หลิวน่ามองยิง่ นั ก ความปลอดโปร่ง

่ ในเชงิ กระบีก
เยือกเย็นและกรุ ้มกริม ่ ็ทาได ้เต็มที่ นั บดูแล ้วด ้วยอายุเท่านี้...พลังฝึ กปรือเท่านี้ของ
นาง สามารถต่อสูกั้ บร่างจาลองของเหมีย ่ วลั่วอันเป็ นร่างจาแลงของปราณขุน ่ แห่งอกุศลมูลสาม
ของเขตแดนสจ ั ธรรมเมธาได ้พักใหญ่ๆ เชน ่ นี้ ถือว่ายากยิง่ เชน
่ กัน

ความจริงแล ้วครึง่ แรกนั น ั นิษฐานได ้ถูกต ้อง

้ เฟิ่ งจิว่ สน ตงหัวมาทีน ่ ใี่ นครัง้ นี้เพือ
่ จะปราบ
ปิ ศาจจริงๆ แต่ปิศาจสาวผู ้นี้มใิ ชป่ ิ ศาจธรรมดา ทว่าคือจอมปิ ศาจเหมีย ่ วลั่ว ร่างจาแลงของปราณ
ขุน่ แห่งอกุศลมูลสามของเขตแดนสจ ั ธรรมเมธา หากเป็ นร่างต ้นของเหมีย ่ วลั่วปรากฏกายสูโ่ ลก
ี
หล ้า ท่านผู ้เฒ่ามหาเทพคงต ้องเปลืองแรงปวดศรษะอย่างไม่อาจจะเลีย ่ ง แต่ตลอดมาร่างต ้น
ของเหมีย ่ วลั่วถูกตงหัวกักขังไว ้ในเขตแดนสจ ั ธรรมเมธาออกมาไม่ได ้ เพียงปล่อยปราณขุน ่ แห่ง
อกุศลมูลสามเอ่อล ้นออกมาจากเขตแดนเล็กน ้อยทุกสบ ิ ปี ทีร่ อ
่ นเรมาถึงโลกหล ้าเป็ นแค่เพียง
ร่างจาแลงหนึง่ ของนางเท่านั น ้ ซงึ่ ร ้ายกาจกว่าปิ ศาจทั่วไปอยูบ ่ ้าง แต่สาหรับตงหัวแล ้วกลับมิได ้
กระไรนั ก

ชายหนุ่มมิได ้คิดจะปล่อยให ้เหมีย ่ วลั่วสนิทชด ิ เชอ

ื้ กับตนตามใจชอบแม ้แต่น ้อย ทว่าอาศัย
การนี้ยั่วให ้จีเหิงกับเฟิ่ งจิว่ โมโหจนผละจากไป เพือ ่ ป้ องกันนางสองคนเสย ี่ งอันตราย ณ ตอนนั น ้
เหมีย
่ วลั่วเกาะแนบอยูบ ่ นร่างของเขา เพราะสาหรับปิ ศาจเชน ่ พวกนางแล ้ว ยามจะใชวิ้ ชาสะกด
จิตสะกดคน ยิง่ อยูใ่ กล ้คนทีต ่ ้องการสะกดมากเท่าไรก็ยงิ่ ใชมนต์ ้ สะกดได ้สะดวก แต่นางยิง่ อยู่
ใกล ้เขามากความจริงก็สะดวกต่อการทีเ่ ขาจะชาระล ้างนางเชน ่ กัน เขาไม่เห็นว่ามีความจาเป็ น
จะต ้องผลักเหมีย ่ วลั่วทีแ่ นบชด ิ เข ้ามาอย่างไม่กลัวตายออกไป

ทีเ่ ฟิ่ งจิว่ นึกตืน

้ ตันว่าการกระทานี้ของตงหัวคือมีคณ
ุ ธรรมน้ าใจต่อนางและจีเหิง คือการ
เข ้าใจตงหัวผิดโดยแท ้

แต่จะอย่างไรทีน ่ ี่ก็เปี่ ยมกลิน

่ อายปิ ศาจ เหมีย
่ วลั่วในยามนีแ ้ ม ้จะเป็ นเพียงร่างจาลอง
สาหรับเฟิ่ งจิว่ กับจีเหิงซงึ่ เป็ นเซย ี นและเทพทีพ ่ ลังฝึ กปรือยังไม่ลกึ ล้ามากนั ก ก็ถอ ื ว่าเป็ นปิ ศาจ
ั ้ สูงทีเ่ ก่งกาจอยูด
ร ้ายชน ่ ี ตามเหตุผลแล ้วไม่วา่ อย่างไรพวกนางล ้วนแต่ควรจะหวาดกลัว ไม่ทราบ
เพราะเหตุใดในสายตาของตงหัว จีเหิงทีต ่ ด
ิ ตามมาทราบสถานการณ์กว่าอยูบ ่ ้าง รับรู ้ถึงอันตราย
กลางคันจึงวิง่ หนีไปก่อน ในความทรงจาของเขาเฟิ่ งจิว่ เฉลียวฉลาดยิง่ กว่าจีเหิงชด ั ๆ เห็น
สถานการณ์อันตรายเชน ่ นี้ ตามเหตุผลแล ้วควรจะเผ่นหนีกอ ่ นจีเหิงเสยี อีก ไม่ทราบเพราะเหตุใด
กลับยืนนิง่ เฉยอยู่

ชายหนุ่มมองดูอยูค ่ รูห
่ นึง่ พลันนึกกังขาขึน ้ มา ไม่แน่ใจไปชวั่ ขณะว่าดรุณช ี ดุ ขาวผู ้ชกั
กระบีเ่ ล่มหนึง่ ออกมาจากในแขนเสอ ื้ ยืนหยัดมั่นอยูเ่ บือ ่ ว่ ยเขาผู ้นี้ ใชเ่ ฟิ่ งจิว่
้ งหน ้าตัง้ ใจจะรัง้ อยูช
ทีเ่ ขารู ้จักแน่หรือ แต่ดอกเฟิ่ งอวีท่ ก
ี่ ลางหน ้าผากของนางคือของแท ้อย่างแน่นอน แววคล ้ายจะ
้ ตรงหางตาก็เป็ นสงิ่ ทีเ่ ขาคุ ้นเคยยิง่ ยามอยูบ
ยิม ่ นสวรรค์เก ้าชน ั ้ ฟ้ า นางเซน่ กระบีอ ่ อกมาอย่างเด็ด
เดีย ่
่ วเชนนี้ หรือนึกว่าเขากาลังถูกขูบ ่
่ ังคับ จึงตัง้ ใจจะชวยเขา?

ตงหัวชน ั แขนอย่างใจเย็นมองดูเฟิ่ งจิว่ ทีถ

่ อ
ื กระบีย
่ น
ื มัน
่ นั บแต่เขาอวตารสูโ่ ลกหล ้า ณ
ทะเลมรกตแห่งชางหลิงเป็ นต ้นมา เหยียบกระดูกขาวโพลนกองแล ้วกองเล่าถึงบัดนี้ ในหก
บรรจบแปดดินแดนผู ้ทีม ่ าขอให ้เขาคุ ้มครอง มีระลอกแล ้วระลอกเล่าตัง้ แต่กอ ่ นกาลไม่เคยขาด
่
ชวง ผู ้ทีเ่ กิดความคิดเพ ้อฝั นต ้องการจะมาคุ ้มครองเขา เนิน ่ นานปี มานี้กลับไม่เคยพบเจอมาก่อน
คา “คุ ้มครอง” นี้ เมือ
่ นามารวมกับนามของเขาเดิมทีก็เป็ นเรือ ่ งตลกอยูแ ่ ล ้ว แต่ในเวลาและสถาน
ทีน่ ี้ ท่ามกลางพิรณ ุ บุปผาโปรยทั่วฟ้ า องค์หญิงน ้อยแห่งชงิ ชวิ ผู ้นี้กลับหยัดร่างอ ้อนแอ ้นบอบ
 50

บางเชน่ นี้ ถือกระบีอ

่ อ
่ นเล็กๆ บางเฉียบเชน ่ นี้ ยืนประจัญอย่างกล ้าหาญอยูเ่ บือ
้ งหน ้าศัตรูท ี่
แข็งแกร่งกว่านางไม่ทราบตัง้ กีเ่ ท่าด ้วยความคิดทีจ่ ะปกป้ องเขา มหาเทพเห็นว่า เรือ
่ งนี้ม ี
ความหมายนั ก แปลกใหม่นัก

เมือ
่ เฟิ่ งจิว่ ชก ั กระบีถ ่ าวจู ้ออกมาแกว่งประกายกระบีล ่ าแรก ก็ทราบแล ้วว่าการประลองฤทธิ์
กับปิ ศาจสาวนางนี้ ตัวนางไม่มห ี วังจะชนะเท่าไรนั ก ถึงกระนัน
้ แม ้ว่านางจะเป็ นฝ่ ายตัง้ ใจรัง้ อยู่
ชว่ ยเหลือเอง แต่ทน ี่ างคาดคิดไว ้นั น้ นางได ้กาหนดตาแหน่งของตัวเองว่ามาเป็ นแค่ตัวประกอบ
ประสท ิ ธิผลอยูท ่ ช ี่ ว่ ยตงหัวถ่วงเวลาหรือเสาะหาโอกาส โดยมิได ้คิดทีจ ่ ะแย่งชงิ หน ้าทีอ
่ ัดเหมีย่ ว
ลั่วให ้หมอบมาจากมือของตงหัวแม ้แต่น ้อย

ในการประชน ั บทบาทครึง่ ฉากแรก นางเห็นว่าตัวเองตัง้ รับได ้ดียงิ่ แสดงออกได ้เป็ นทีน ่ ่า

พอใจเสย ี สว่ นใหญ่ ในการต่อสูครึ ้ ง่ หลัง นางมุง่ หวังอย่างจริงใจให ้ตงหัวรู ้สก
ึ ตัวตืน
่ จากการนั่ ง
สมาธิโดยเร็วทีส ่ ด
ุ มารับบทครึง่ หลังนี้ เมือ
่ แบ่งสมาธิมองไป ท่านผู ้เฒ่ามหาเทพกลับกาลังชน ั
แขนจ ้องสบตากับนางด ้วยสายตาแจ่มใส ริมฝี ปากบางเฉียบของมหาเทพเผยอน ้อยๆ อยูร่ าไร
เอ่ยถ ้อยคาออกมาสามพยางค์

เฟิ่ งจิว่ ขบคิดอยูใ่ นใจอย่างเงียบงัน ระหว่างพยางค์แรกกับพยางค์ทส ี่ องและสามเว ้น

จังหวะเล็กน ้อย บางทีอาจจะเป็ นประโยคเคล็ดวิชาด ้านจิตใจอันสูงสง่ ลึกล้ายิง่ สามารถชว่ ยให ้
วิชากระบีข ่ องนางก ้าวหน ้าดั่งเหินบินในพริบตา ชา่ งน่าทอดถอนทีเ่ สยี งกวัดแกว่งของกระบีถ
่ าวจู ้
ดังเกินไป สามพยางค์อันสูงสง่ ลึกล้าทีท ่ า่ นมหาเทพเอ่ยออกมานี้ คือสามพยางค์ไหนกันหนอ?

ครัน
้ แถบไหมแดงทีด ่ ัวไหล่
่ ้านหลังจูโ่ จมใสห ตัวนางทีข
่ บคิดอย่างถีถ
่ ้วนจึงค่อยรู ้ตัวใน
ทีส
่ ด
ุ มหาเทพพูดว่า

“เฮ ้ ระวัง”

โชคดีทแ ี่ ถบไหมแดงผืนนี้แม ้จะพุง่ มาอย่างเร็วกลับไม่ดดุ นั เท่าไรนัก แตะโดนหัวไหล่นาง

ก็แค่กรีดเสอ ื้ ผ ้าไหมขาดไปแถบหนึง่ ครัน
้ จะโจมตีเข ้าใสอ่ กี ครัง้ นางก็หลบทันอย่างฉิวเฉียด
กระบีถ่ าวจู ้ยกขึน ้ สกัดขวางไว ้

ในระหว่างตวัดกระบีร่ บ ั มือเฟิ่ งจิว่ นึกกังขาอยูอ ่ ย่างหนึง่ เมือ

่ ครูน ึ ว่าแถบไหมแดงของ
่ ี้รู ้สก
เหมีย่ วลั่วพลังแรงไร ้จากัดกาลังจะม ้วนกระหวัดกระบีอ ่ อ
่ นของนางทีย ่ กขึน ้ สกัดหลุดลอยขึน ั ๆ
้ ชด
ไม่ทราบเพราะเหตุใดจึงคลายกาลังลงกะทันหัน นางฉวยจังหวะนี้ตวัดกระบีว่ าบขึน ้ มาแทง
กลับคืนไปอย่างรวดเร็ว ทัง้ ยังบีบจนเหมีย ่ วลั่วเสยี หลักซวนเซถอยไปสองก ้าว กระบีข ่ องนาง
เปลีย
่ นเป็ นรวดเร็วปานนี้ตงั ้ แต่เมือ
่ ไรกัน?

เหมีย
่ วลั่วทีย ่ นื หยัดมั่นอีกครัง้ สห ี น ้าทอแววเจ็บใจวาบขึน ้ จางๆ อย่างรวดเร็ว มองดูท ี่
ด ้านหลังของเฟิ่ งจิว่ แล ้วพลันคลีย ่ ม ิ้ ประหลาดพิกลออกมา เฟิ่ งจิว่ ได ้ตระหนักกะทันหันในบัดดล
นั น
้ เมือ
่ ครูน
่ ี้ตอ ้
่ สูจนเปลี ย
่ นตาแหน่งอยูห ่ ลายครัง้ เวลานี้นางกับเหมีย ่ วลั่วยืนอยูด
่ ้านหน ้า
ตาแหน่งทีต ่ งหัวนั่ งสมาธิอยูไ่ ม่กส ี่ บ ิ ก ้าว รอยยิม
้ นี้ของเหมีย ั ว่าสง่ ให ้แก่ตงหัว
่ วลั่วเห็นได ้ชด

ร่างกายของเฟิ่ งจิว่ ขยับไปก่อนใจจะทันได ้คิด หมุนกายกระโจนเข ้าหาตาแหน่งเยือ ้ งไป

ทางด ้านหลัง ในจังหวะสาคัญนีแ ้ ถบไหมแดงห ้าสายถูกเสกออกจากมือของเหมีย ่ วลัว่ ติดต่อกัน
จริงดังคาด ประดุจงูนาคาแหวกว่ายตวัดไหวพุง่ เข ้าโจมตีใสต ่ าแหน่งทีต
่ งหัวนั่ งสมาธิดั่งสายฟ้ า
แลบ
 51

เฟิ่ งจิว่ ทับอยูเ่ หนือร่างของตงหัว ตวัดสายตาไปดูอาสนะของเขาทีอ ่ ยูใ่ กล ้เพียงแค่เอือ ้ ม

ซงึ่ ถูกแถบไหมแดงกระทุ ้งฟาดจนแหลกเละ นึกปาดเหงือ ่ เย็นเยียบอยูใ่ นใจ ลอบคิดว่าเกือบไป
แล ้ว ชวั่ พริบตาทีโ่ ถมเข ้าทับตงหัวล ้มลง นางได ้ตระหนักรู ้แจ ้งถึงสาเหตุทวี่ า่ ไฉนเขาจึงนั่ งดูวา่ งๆ
โดยไม่ยน ื่ มือเข ้าชว่ ยเหลือนาง จากสภาพนี้ เขาคงจะเสย ี ท่าปิ ศาจสาวนางนี้เข ้าให ้เสย ี ละมาก
ถูกนางร่ายจาพวกมนต์ตรึงร่างเป็ นต ้นและไม่สามารถดิน ้ หลุดได ้กระมัง เคราะห์ดท ี วี่ ันนีน
้ างเกิดมี
ั
จิตใจพระโพธิสตว์ เกิดความคิดชววูบรัง้ อยูช่ ั ่
่ วยเขา ่
ไม่เชนนัน ้ ไม่ทราบตงหัวจะต ้องเสย ี ท่า
อย่างไรบ ้าง

พืน ั ของเฟิ่ งจิว่ สงสารผู ้อ่อนแอเป็ นอย่างมากอยูแ

้ นิสย ่ ล ้ว ยามนี้นก
ึ ถึงว่ายากนักทีไ่ ด ้เห็นตง
หัวอ่อนแอตกทีน ่ ั่งลาบาก เมือ
่ สบกับสายตาของเขาทีจ ่ ้องมองนางจากใต ้ร่างจึงไม่รู ้สก ึ กระอัก
่
กระอ่วนอีก ได ้จ ้องมองตอบอย่างอ่อนโยนเชนกัน ในใจกลับเต็มไปด ้วยรัศมีศกดิส ั ิ
์ ทธิแ
์ ห่งความ
เวทนา...เห็นได ้ชด ั ว่า การคิดเองเออเองของนางได ้เข ้าใจตงหัวผิดอย่างค่อนข ้างจะลึกล้า ที่
ตลอดมาท่านผู ้เฒ่ามหาเทพมิได ้ลงมือ เป็ นเพราะรอดูวา่ นางจะยอมทาได ้ถึงขัน ้ ไหนเพือ ่
ชว่ ยชวี ต
ิ เขาล ้วนๆ

แถบไหมแดงถูกเหมีย ่ วลั่วบังคับขยับไหวราวกับมีชวี ต ิ โจมตีหนึง่ ครัง้ ไม่สาเร็จก็เปลีย ่ น

ตาแหน่งอย่างว่องไว แหวกว่ายพุง่ เข ้าหาคนทัง้ สองอีกครัง้ อย่างรวดเร็ว ดูพลังแรงเชน ่ นี้
้
เสนทางเช ่ นี้ หากเข ้าปะทะตรงๆ ไม่สาลักเลือกสก
น ั 2-3 คาเป็ นไม่มท ี างยุตล ิ งได ้ หากว่าจะ
หลบ นางลาพังคนเดียวนั น ้ หลบง่ายอยูด ่ อก แต่พาตงหัวทีข ่ ยับตัวไม่ได ้อีกหนึ่งคน...ระหว่างที่
เลือกอย่างยากลาบาก นางพลันรู ้สก ึ ว่าร่างกายถูกชกั พาล ้มกลิง้ ไปกับพืน ้ หลายทอด หลบพ ้น
จากการโจมตีของแถบไหมแดงอย่างคล่องแคล่ว ยังไม่ทันได ้ออกแรงก็ถก ู จับตัวพาขีล่ มเหินร่าง
ขึน
้ มือทีถ่ อื กระบีถ
่ กู มืออีกข ้างหนึง่ กุมไว ้อย่างมั่นคง เอวก็ถก ู โอบไว ้มั่น ตงหัวแนบชด ิ ข ้างหลัง
นาง น้ าเสยี งทุ ้มหนั กดังขึน
้ ทีร่ ม
ิ โสตของนาง

“ดูให ้ดีละ่ ”

เฟิ่ งจิว่ เบิกตากว ้าง ร่างกายขยับไปข ้างหน ้าอย่างบังคับไม่อยู่ ประกายกระบีแ ่ หลมคมดุจ

ปุยหิมะพลิว้ โปรยปราย นางมองเห็นไม่ชด ั เจนว่าตงหัวชก ั พามือทีก
่ ม
ุ กระบีถ ้
่ าวจู ้ของนางใชออก
ด ้วยกระบวนท่าใด ครัน ้ สายตาเพ่งมองได ้ชด ั เจน ก็มองเห็นเพียงท่ามกลางเศษผ ้าไหมแดงที่
กระจายว่อนทั่วผืนฟ้ า ณ ตาแหน่งปลายกระบีข ่ าวสะอาดได ้ปรากฏเลือดสด ี าเอ่อนองออกมา
สะกดตรึงอยูก ่ ลางหน ้าผากของเหมีย ่ วลั่วทีเ่ บิกตากว ้าง

ตลอดมาเฟิ่ งจิว่ กาหนดตัวเองว่าเป็ นเซย ี นทีม

่ ห
ี ต
ู ากว ้างไกลมิใชน ่ ้อยผู ้หนึง่ เรือ
่ งปราบ
ปิ ศาจขจัดมารนั น ้ แม ้ว่านางจะลงมือทาด ้วยตัวเองไม่มากนั ก แต่ 2-3 หมืน ่ ปี มานี้ประสบการณ์ใน
การได ้ดูลงุ ๆ อาๆ ป้ าสะใภ ้อาสะใภ ้ทัง้ หลายปราบปิ ศาจก็มอ ี ยูม ่ ้อย นางรู ้สก
่ ใิ ชน ึ จากหัวใจว่า
ปิ ศาจสาวทีต ่ งหัวปราบในวันนี้คอ
ื ปิ ศาจทีง่ ดงามเย ้ายวนมากทีส ่ ด
ุ ในบรรดาปิ ศาจงดงามเย ้ายวน
ทัง้ หมดทีน่ างเคยได ้เห็นมา เผชญ ิ หน ้ากับหญิงงามหยาดฟ้ ามาดินทีม ่ แ
ี ต่บนสวรรค์หาไม่ได ้บน
ปฐพีเชน ่ นี้ มหาเทพกลับสามารถแทงกระบีใ่ สไ่ ด ้โดยไม่มก ี ารไว ้ไมตรีแม ้แต่น ้อย จิตวิญญาณ
่
เชนนี้ของมหาเทพนางขอยกย่องนับถือจากใจ

ั พามือทีแ
ตงหัวชก ่ ข็งทือ
่ เล็กน ้อยของนางรัง้ กระบีถ
่ าวจู ้กลับมาพลิกมือสอดเข ้าฝั ก กลีบ
ดอกฝอหลิงอ่อนนุ่มดุจละอองหิมะพลิว้ โปรยปรายค่อยๆ เลือนลับไม่ทราบไปยังแห่งหนใด มีอยู่
สองกลีบร่วงตกลงบนหลังมือของเฟิ่ งจิว่ กลับปราศจากความรู ้สก ึ แตะสม ั ผัสใด เฟิ่ งจิว่ ค่อยทราบ
ว่า ภาพฉากทะเลดอกไม ้อันเลือ ่ นลอยทีด
่ วงตามองเห็นเมือ ่ ครูก
่ อ
่ นอาจจะเป็ นภาพลวงตาที่
ปิ ศาจสาวบันดาลขึน
้
 52

ี งลมหวีดหวิว
ภายในป่ าเสย จากปลายเท ้าขึน ่ องขาของเหมีย
้ สูส ่ วลั่วค่อยๆ สลายเป็ น
หมอกควันสเี ทา คือลางบ่งบอกถึงการน้ ามันสน ิ้ ตะเกียงเหือด[1]กาลังจะแตกดับ เห็นนางพลัน
เบิกตาโพลง แค่นเสย ี งพูดกลัว้ หัวเราะกับตงหัวว่า

“ข ้าเคยได ้ยินมาว่าจุ ้นจัว้ คือเซย ี นซงึ่ ไร ้กิเลสตัณหามากทีส ่ ด

ุ ในสท ี่ ะเลแปดดินแดน
อยากจะเห็นมาเนิน ่
่ นานว่าภายในใจของท่านเป็ นเชนดั่งทีเ่ ล่าลือกันว่าดัง่ ทะเลธรรมอันสงบนิง่ ไร ้
ซงึ่ กิเลสตัณหาจริงหรือไม่ วันนีใ้ นทีส ่ ด
ุ ก็สมดังปรารถนา” นางราวกับได ้ทราบเรือ ่ งใดทีน
่ ่าขัน
อย่างยิง่ คิว้ ขนงดวงตาซงึ่ ทอแววอามหิตชข ี้ น
ึ้ อย่างอันตราย “ทีแ ่ ท ้ภายในใจของจุนจัว้ คือทะเล
ดอกฝอหลิง น่าสนุก...น่าสนุก..ไม่ทราบว่าสงิ่ ทีจ ่ น
ุ จัว้ ห่วงพะวงผูกพันปานนี้คอ ื ทะเลบุปผานี้
หรือว่าผู ้ใดสกั คนทีซ ่ อ่ นเร ้นอยูด ่ ้านหลังทะเลบุปผา?” จบคาก็หัวเราะให ้ตัวเองอีกสองครัง้ “อัน
ี
เซยนทีแ ่ ข็งแกร่งทีส ่ ด ่ ึ ่ ื
ุ ซงได ้ชอว่าจิตเก ้าสถิตบรรลุเขตขัน ้ เอกัคคตา กลับมีความลับอันไม่เป็ นที่
กล่าวถึงของคนนอกเชน ่ นี้เหมือนกัน น่าสนุก...น่าสนุก...น่า...” คา ‘สนุก’ ครัง้ ทีส ่ ามยังไม่ทันได ้
หลุดพ ้นจากปาก ก็ตด ิ ตามร่างกายของนางแปรสภาพเป็ นหมอกควันสเี ทาไปเสย ี ก่อน ปลิว
กระจายสลายไปในอากาศอย่างเงียบงัน

เฟิ่ งจิว่ ปากอ ้าตาค ้างฟั งถ ้อยคาแสดงความเห็นก่อนตายของเหมีย ่ วลั่วจบ ปากอ ้าตาค ้าง
มองดูเหมีย ี าวพลิว้ ลอยจากไปตลอดกาล เดิมทีนางหลงนึกว่านีจ
่ วลั่วแปรเป็ นขีเ้ ถ ้าสข ่ ะเป็ นการ
ต่อสูอั้ นดุเดือดอย่างไม่เคยมีมาก่อนในประวัตศ ิ าสตร์ ในใจคิดว่าตงหัวจนใจไม่อาจยืน่ มือเข ้า
ชว่ ยนางได ้ก็ดเี หมือนกัน การปราบปิ ศาจร ้ายเชน ่ นีใ้ ชว่ า่ จะมีโอกาสกันทุกคน โลหิตร ้อนระอุเต็ม
อกเพิง่ จะเดือดพล่านขึน ้ มา แล ้วนี่...จบแล ้วหรือ?

พลันเห็นอายปิ ศาจขุน
่ สกปรกได ้สลายไปจนสน ิ้ หลงเหลือเพียงผืนฟ้ าแผ่นดินซงึ่ ดวง
จันทร์ขาวกระจ่างสายลมรวยระรืน ่ เฟิ่ งจิว่ กังขานั ก ตงหัวทีเ่ มือ ่ ครูก
่ อ
่ นยังนั่ งหมดแรงทาท่าจะ
ตายมิตายแหล่ แสดฝี มือลงมืออย่างสุขม ุ เยือกเย็นเชน ่ นีใ้ นชว่ งเวลาวิกฤตคับขันได ้อย่างไร?

ใคร่ครวญเพียงครูเ่ ดียว นางก็ได ้คิด ท่าทางเขาจะหลอกนางอีกครัง้ แล ้ว นางนับถือตัวเอง

นั กทีม
่ องความนั ยเรือ
่ งนีอ ่ นี้ได ้ เมือ
้ อกแล ้วกลับยังคงสามารถสงบนิง่ เชน ่ ถูกหลอกหลายครัง้ เข ้า
ก็จะชน ิ ชาไปเองจริงแท ้

นางหดกระบีถ ่ ซุกเก็บไว ้ในแขนเสอ

่ าวจู ้ลงเหลือขนาดเพียงหนึง่ ชุน ื้ อย่างสงบนิง่ หันกาย
ไปพยักหน ้าให ้ตงหัวถือเป็ นการบอกลาอย่างสงบนิง่ ตัวเองมีความสามารถจากัดกลับยังจะแล่น
มาอวดความถือคุณธรรม คงจะถูกตงหัวเห็นเป็ นเรือ ่ งขาขันอีกแล ้วเป็ นแน่ ชา่ งเถิด นางเป็ น
ผู ้ใหญ่ไม่ถอ
ื สาความผิดของอันธพาล คุณธรรมครัง้ นี้ถอ ื ว่ามีให ้เขาโดยสูญเปล่าเสย ี แล ้ว

กาลังจะชก ั เท ้าจากไป ี าวลมรวยรืน

ท่ามกลางจันทร์สข ่ มหาเทพทีด
่ ้านหลังพลันกล่าว
ี
เสยงเรียบเรือ
่ ย

“ไยเจ ้าจึงมาเล่า?”

ึ ว่าถ ้อยคาถามนีช
เฟิ่ งจิว่ ชะงักงัน รู ้สก ้ า่ งคุ ้นหูเสย
ี นี่กระไร เอียงศรี ษะครุน
่ คิดอยูค
่ รูห
่ นึง่
พลันหันกลับไปอย่างตกตะลึงระคนกังขา ชท ี้ คี่ างของตัวเองเอ่ยถามตงหัวอย่างไม่แน่ใจว่า

“เมือ
่ กีน
้ ี้ทา่ นถามข ้าหรือ?”

ี าวนวลสว่างถูกเมฆหนารูปพัดครึง่ เล่มบดบัง มหาเทพมองตอบกลับมาอย่าง

แสงจันทร์สข
สงบ

“ข ้าดูเหมือนกาลังพูดกับตัวเอง?”
 53

ี น ้าตกตะลึง นิว้ มือหนึง่ ชท

เฟิ่ งจิว่ ยังคงมีสห ี้ ต
ี่ ัวเอง

“ข ้าหมายถึง เมือ ่ ครูก่ อ

่ นตอนทีข
่ ้าตกลงมาจากบนต ้นไม ้ ประโยคทีท
่ า่ นถามองค์หญิงจี
เหิงว่า ‘ไยเจ ้าจึงมาเล่า’ นั่ น ความจริงแล ้วถามข ้าดอกหรือ?”

ตงหัวยกมือเสกตัง่ ยาวตัวหนึง่ ออกมาย่อกายลงนั่ง เงยหน ้าขึน

้ เล็กน ้อยมองดูนางอย่าง
สงบระคนประหลาดใจ

“ไม่อย่างนั น
้ เจ ้านึกว่าอย่างไรรึ?” ครัน ี น ้างุนงง ก็เอ่ยซ้าว่า “เจ ้ายังไม่ได ้ตอบ
้ เห็นนางมีสห
ข ้า เจ ้ามาทาอะไร?”

การกระตุ ้นถามนี้ของมหาเทพ สมองอันมึนงงของเฟิ่ งจิว่ พลันปรากฏแสงสข ี าวสอ ่ งวาบลง

ใส่ ครัง้ นีเ้ ดิมทีนางกะเวลามาเพือ ่ ขโมยผลพิมพา ผลคือเลือดลมร ้อนระอุขน ึ้ มา กระบีถ ่ าวจู ้หลุด
จากฝั กแล ้วเลยลืมเรือ ี สนิท งอนิว้ นั บดูไม่ทราบเชน
่ งนีเ้ สย ่ กันว่าเสย
ี เวลามากีช่ วั่ ยามแล ้ว บน
หน ้าผากเหงือ ่ เย็นเยียบหยดหนึง่ หยาดไหลลงมาอย่างรวดเร็ว นางเอ่ยปากกลบเกลือ ่ นอย่างรีบ
ร ้อน

่ ยๆ มองเห็นท่านถูกรังแกจึงเข ้ามาชว่ ยไปอย่างนัน

“ออกมาเดินเล่นไปเรือ ้ ไหนเลยจะ
ทราบว่าท่านกาลังหลอกกัน” เท ้าได ้เดินออกไปแล ้ว 2-3 ก ้าว

ี งของตงหัวยังคงติดตามหลังมาอย่างเรียบเรือ
เสย ่ ย

ี อย่างนีแ
“เจ ้าไปเสย ้ ล ้ว ไม่คด
ิ จะพาข ้าไปด ้วยหรือ?”

ระหว่างทีร่ บ
ี เดิน เฟิ่ งจิว่ หันกลับมาอย่างประหลาดใจ

“ไฉนข ้าต ้องพาท่านไปด ้วย?” พบว่าตงหัวมิได ้ตามมาด ้วย ยังคงนั่ งทอดอารมณ์อยูบ

่ นตั่ง
เตีย
้ เห็นนางหันกลับมา ก็เอ่ยเสยี งเรียบ

“ข ้าบาดเจ็บแล ้ว ทิง้ ข ้าไว ้ทีน

่ ี่ตามลาพัง เจ ้าวางใจหรือ?”

เฟิ่ งจิว่ พยักหน ้าอย่างจริงใจ “วางใจส”ิ เห็นตงหัวเลิกคิว้ น ้อยๆ ก็กล่าวเสริมอีกประโยค

อย่างไม่กลัวตาย “วางใจอย่างยิง่ เลยละ”

เพิง่ กล่าวจบคา เท ้าทีก่ ้าวไปข ้างหน ้ากลับเปลีย ่ นเป็ นเซถลาถอยหลังจนหมดสน ิ้

พริบตาเดียวก็มาผงะหงายหยุดลงทีข ่ ้างๆ ตั่งยาวซงึ่ ตงหัวนั่งอิงอยู่ นางเอามือจับพนั กตั่งพยุงตัว
ให ้มั่นคง เพิง่ จะหลุดปากโพล่งออกมาว่า “ท่าน” อย่างโมโหสุดขีด ก็ถก ู ตงหัวพูดเนิบๆ ตัดบท
ี ก่อน
เสย

“ดูทา่ ทางเจ ้าไม่ได ้วางใจมากเท่าไรนะ”

เฟิ่ งจิว่ น้ าท่วมปาก ในใจเพียงอยากจะทอดถอนกล่าวว่า “ไม่พบกันไม่กวี่ ัน วิชากะล่อน

ของตีจ
้ วินได ้ลึกล้าขึน ้ ไม่เพียงแค่หนึง่ ขัน
้ อีกแล ้ว” ถ ้อยคาขึน้ มาถึงลาคอก็ถก ี้ วสติท ี่
ู เศษเสย
หลงเหลือในสมองรัง้ หยุดไว ้ กลัน ้ ใจเปลีย ่ นเป็ นประโยคทีอ ่ อ
่ นลงมาหน่อยเอ่ยถามว่า

“โปรดอภัยทีผ ้
่ ู ้ต่าชาสายตาอ่
อนด ้อย ่ นี้
มองไม่ออกโดยแท ้ว่าท่วงทีองอาจสง่างามเชน
ของตีจ
้ วิน บาดเจ็บในทีใ่ ด”
 54

สายลมแผ่วเบาหอบหนึง่ พัดมา แขนเสอ ื้ สม

ี ว่ งของมหาเทพถูกพัดรวบขึน ้ แขนขวามีรอย
แผลยาวหนึง่ ชุน่ อยูจ ่ ริงๆ เลือดอุน
่ ๆ ยังคงไหลออกมาไม่ได ้หยุด ทีเ่ มือ
่ ครูม
่ องไม่ออก คงเป็ น
เพราะแขนเสอ ื้ สนี ี้สงั เกตเห็นได ้ยาก

เล่าลือกันว่านั บตัง้ แต่ตงหัวดารงตาแหน่งประมุขแห่งฟ้ าดิน ต่อสูวิ้ วาทกับใครไม่เคยทีจ่ ะ

ั
หลั่งโลหิต สามารถได ้เห็นท่านผู ้เฒ่าเลือดไหลสกครัง้ กับตาไม่ง่ายดาย เฟิ่ งจิว่ ขยับเข ้าไปใกล ้
อย่างร่าเริงเบิกบาน

“ในสแ ี ดงแฝงสท ี อง สมแล ้วทีเ่ ป็ นเลือดซงึ่ ตีจ

้ วินหลั่งออกมา ข ้าเห็นในตาราบอกไว ้ว่า
เลือดนี้ดม
ื่ หนึง่ ถ ้วยสามารถแทนพลังฝึ กปรือของเซย ี นผู ้หนึง่ ได ้พันปี แปดร ้อยปี ไม่ทราบว่าเป็ น
ความจริงหรือไม่?”

ตงหัวเลิกคิว้ มองใบหน ้าของนาง พลันถอนหายใจออกมา

“โดยปกติแล ้ว ่ นี้เรือ
ในเวลาเชน ่ งแรกทีเ่ จ ้าคิดถึงควรจะเป็ นจะชว่ ยห ้ามเลือดให ้ข ้า
อย่างไร”

เฟิ่ งจิว่ ยังไม่ทน

ั หายจากอารมณ์กระตือรือร ้นของการมุงดูเรือ
่ งสนุก ได ้ยินถ ้อยคานีข
้ อง
มหาเทพก็กล่าวตอบโดยสญ ั ชาตญาณว่า

้ งไม่อาจนั บได ้ว่าเป็ นหญิงงามหยาดฟ้ ามาดิน แต่ผา่ นไปอีกสก

“แม ้ว่าเวลานี้ผู ้ต่าชายั ั หมืน
่
ปี แปดพันปี เมือ ่ เจริญวัยเต็มทีแ ่ ล ้ว ชะตาชวี ต
ิ ได ้กาหนดมั่นว่าจะต ้องงดงามอย่างมาก ในหนั งสอ ื
ละครของกูกข ู ้าไม่เคยมีวรี บุรษ
ุ ใดทีห ่ ลังจากชว่ ยหญิงงามแล ้วเป็ นฝ่ ายไปแสดงความอ่อนแอต่อ
หญิงงาม ท่านแสดงบาดแผลออกมาให ้ข ้าเห็นเองเชน ่ นี้ ข ้าไม่มท
ี างเชอื่ ดอกว่าเบือ
้ งหลังไม่ม ี
แผนร ้ายใด ท่านไม่ได ้หลอกข ้ามาแค่ครัง้ สองครัง้ บาดแผลนี้เป็ นแค่วช ิ าพรางตาเท่านัน ้ ท่านนึก
ว่าข ้าโง่หรือ?”

ตงหัวมองดูบาดแผลของตัวเอง แล ้วมองดูเฟิ่ งจิว่ เนิน

่ นาน กล่าวอย่างสงบว่า

“พักนี้เจ ้าฉลาดกว่ากาลก่อนจริง แต่ตอนเยาว์วัยเริม่ หัดเรียน ซอ ื ฝุทส

ี่ อนวิชาอิทธิฤทธิ์
ี นแก่เจ ้าไม่ได ้บอกเจ ้าดอกหรือว่า
เซย วิชาพรางตาทีเ่ ห็นเลือดนัน ้ สามารถพรางได ้แต่ตาของ
มนุษย์ธรรมดามาแต่ไหนแต่ไร ไม่สามารถพรางตาของเทพเซย ี นได ้?”

เฟิ่ งจิว่ ไม่เคยได ้ยินตงหัวพูดประโยคยาวเชน ่ นี้ในครัง้ เดียวมาก่อน ครัน

้ ได ้สติรับรู ้ว่าการ
วิเคราะห์อธิบายของมหาเทพในครัง้ นี้คอ ื อะไร ก็ตกใจจนผงะถอยหลังไปก ้าวหนึง่ ทันที

่ องจริงดอกนะ?”
“...นี่ บาดแผลนี้ของท่านคงไม่ใชข

นางก ้าวเข ้าไปใกล ้หนึง่ ก ้าวอย่างกังขา เลือดไหลเร็วปานนีท้ าเอานางเวียนศรี ษะหน ้ามืด

เล็กน ้อย ลนลานฉีกชายกระโปรงชน ั ้ ในออกมาหนึง่ แถบยาว พันแขนทีเ่ ลือดไหลพลัก
่ ๆ ของตง
หัวอย่างคล่องแคล่ว ปากยังคงบ่นอุบอิบอย่างข ้องใจ

“แต่วรี บุรษ
ุ ทีข
่ ้าเคยเห็นมา อย่างเชน่ กูฟ่ ของข
ู ้า เขาได ้รับบาดเจ็บหนั กแค่ไหนก็จะ
พยายามปิ ดบังกูกข ู องข ้าอย่างสุดกาลังเสมอ อาเตียข ้าบาดเจ็บก็ไม่เคยให ้อาเหนียงข ้ารู ้
ึ ว่าแก่แล ้วทาตัวไม่น่าเคารพอย่างนั น
เหมือนกัน กระทั่งเจ๋อเหยียนทีใ่ ห ้ความรู ้สก ้ เวลาบาดเจ็บก็
ล ้วนแต่เก็บซอ่ นไว ้คนเดียวเงียบๆ โดยไม่ให ้เสย ี่ วซูของข ้าล่วงรู ้แม ้แต่น ้อย ปฏิกริ ย ่ นี้ของ
ิ าเชน
ท่านข ้ากลับไม่เคยพบเห็นมาก่อนโดยแท ้...”
 55

ตงหัวมองดูนางจัดการบาดแผลให ้เขาอย่างงุ่มง่ามด ้วยสายตาเปิ ดเผย คลายข ้อกังขาแก่

นางอย่างอดทน

“อ ้อ เป็ นเพราะตัวข ้าวีรบุรษ

ุ ผู ้นี้เทียบกับพวกเขาแล ้ว ค่อนข ้างจะเปราะบาง”

“......”

เฟิ่ งจิว่ นั่ งอยูบ

่ นตัง่ ยาวทีต
่ งหัวนั่งทอดอารมณ์เมือ
่ ครูก
่ อ
่ น มือขวาค้าพนั กแขนเฉียงยาว
ของตัง่ เตีย ้ ขบคิดปั ญหา ศรี ษะของตงหัววางอยูบ ่ นตัก พูดอีกแง่คอ
ื เวลานี้ทา่ นผู ้เฒ่ามหาเทพ
กาลังหนุนตักของนางพักผ่อน

เรือ ้ นี้ได ้อย่างไร เฟิ่ งจิว่ เกาศรี ษะอยูเ่ ป็ นพักใหญ่ เห็นว่าชา่ งประหลาด
่ งราวดาเนินมาถึงขัน
พิกลยิง่ โดยแท ้

ยังจาได ้ว่าในชวั่ จิบชาหมดถ ้วย นางใชคุ้ ณแทนโทษชว่ ยพันบาดแผลบนแขนให ้ตงหัว

เสร็จสนิ้ กล่าวลาอย่างเกรงใจสาเร็จ ไปทาธุระจริงจังในมือเสย ี ที เวลานั น้ ตงหัวก็มไิ ด ้กล่าว
เหนี่ยวรัง้ ใดๆ อีก แต่นางย ้อนหากลับไปตามทางสายน ้อยเมือ ่ ขามาในความทรงจา กลับหา
ทางออกทีต ่ กลงมาเมือ ่ ครูก
่ อ
่ นไม่พบอีก ขณะทีร่ ้อนใจพลันเกิดไหวพริบ นางเห็นว่าตงหัวเล่น
ลูกเล่น จึงกลับไปหาเขาอีกครัง้ ด ้วยรังสอ ี ามหิตแผ่ซา่ น ยังไม่ทันได ้เข ้าไปใกล ้ก็ได ้ยินตงหัวที่
นอนหลับตาพักผ่อนอยูบ ่ นตั่งยาวกล่าวว่า

“เมือ
่ กีล
้ ม ิ สองชวั่ ยามหลังจากเหมีย
ื บอกเจ ้าไป ภายในสบ ่ วลั่วตายไปบริเวณนี้จะปิ ดตัวเอง
โดยอัตโนมัต ิ หากคิดจะออกไปเกรงว่าจะออกไปไม่ได ้”

ในศรี ษะเฟิ่ งจิว่ มึนงงไปชวั่ วูบ ตงหัวกล่าวต่อว่า

“เจ ้ามีธรุ ะสาคัญใดจาเป็ นต ้องออกไปให ้ทันหรือ?”

เฟิ่ งจิว่ ทาหน ้าจะร ้องไห ้ “ข ้ากับเยียนฉืออู ้มีนัด...” เดิมทีทาท่าจะพูดว่า “มีนัดไปขโมยผล

พิมพาทีร่ ม ิ น้ าพุอโศก” ครัน ้ ถ ้อยคาจะหลุดจากปาก ก็ได ้ตระหนั กว่าครึง่ ประโยคหลังมิใชเ่ รือ ่ งที่
จะสามารถนามาสนทนากับชาวบ ้านได ้อย่างโอ่อา่ เปิ ดเผยแต่อย่างใด จึงรีบบีบรัง้ ไว ้ในลาคอ
กล่าวเสริมเป็ นอีกอย่างว่า “มีนัดพบกัน”

เรือ
่ งนีร้ บี ร ้อนยิง่ อย่างแท ้จริง ก่อนหน ้านี้ตอนทีน ้
่ างตระเวนหาเสนทางอยู ใ่ นป่ า ยังได ้แบ่ง
สมาธิมาสานึกตนว่านางใจกว ้างอะลุ ้มอล่วยกับตงหัวมากเกินไปหรือไม่ มายามนีน ้ างเห็นว่า
เคราะห์ดท ี ต
ี่ ัวนางมีนส ั เมตตาใจดีจงึ มิได ้ฉวยโอกาสทีเ่ ขาบาดเจ็บซ้าเติมเขา ทัง้ ยังชว่ ยเขาพัน
ิ ย
แผลอีกด ้วย

ในระหว่างทีร่ ้อนใจนางก็เกิดไหวพริบ ก ้าวฉั บๆ เข ้าไปกุมแขนขวาของตงหัว แสดง

หลักฐานแห่งการมีบญ ั เจน จ ้องมองเขาด ้วยส ี
ุ คุณต่อเขาของนางให ้ปรากฏต่อหน ้าเขาอย่างชด
หน ้าเคร่งขรึม

“ตีจ
้ วิน ท่านว่าข ้าพันแผลนี้ให ้ท่านได ้ดีหรือไม่? ข ้ามีบญ ่ รือไม่? ท่านควร
ุ คุณต่อท่านใชห
จะตอบแทนข ้าใชห ่ รือไม่?”

ตงหัวจ ้องมองนางแน่วนิง่ กล่าวว่า “พันได ้ธรรมดา เจ ้าอยากให ้ข ้าตอบแทนอะไรเจ ้า?”

 56

เฟิ่ งจิว่ กุมแขนขวาของเขาอย่างร ้อนใจยิง่ ขึน ้ กล่าวว่า “กล่าวประเสริฐ ความแล ้วเนื่องจาก

ธุระทีข่ ้าแบกรับอยูใ่ นยามนีร้ บ ี ด่วนอย่างมากจริงๆ สถานทีน ่ ี้สามารถกักตัวเทพเซย ี นทีพ่ ลัง
ฝึ กปรืออ่อนด ้อยเชน ่ ข ้าได ้ จะต ้องกักตัวเทพเซย ี นทีว่ ช
ิ าเซย ี นสูงสง่ เลิศล้าเชน ่ ตีจ้ วินท่านไม่ได ้
อย่างแน่นอน หากตีจ ้ วินชว่ ยให ้ข ้าหลุดพ ้นจากการถูกขังเดีย ๋ วนี้ เรือ ่ งทีต
่ จ
ี้ วินทิง้ ข ้าไว ้ในหุบเขา
เสย ี งธรรมครึง่ ปี โดยมิได ้มาชว่ ยกับเรือ ่ ปลงเป็ นผ ้าเช็ดหน ้าหลอกข ้าเท่ากับหายกัน ท่านเห็น
่ งทีแ
ว่าอย่างไร?”

ึ ว่า ดูเหมือนเจ ้าจะเจ ้าคิดเจ ้าแค ้นกับข ้า

ตงหัวจ ้องมองนางแน่วนิง่ ต่อไป กล่าวว่า “ข ้ารู ้สก
เป็ นพิเศษ”

เฟิ่ งจิว่ ทอดถอนทีภ ่ นี้ของตงหัว

่ ายใต ้การจับจ ้องแน่วนิง่ เชน หัวใจนางกลับสงบนิง่ ไม่
หวั่นไหว ทางหนึง่ รู ้สก ึ ตนว่าตัวนางเป็ นผู ้ซงึ่ กระทาการใหญ่ มีขันติขม
่ กลัน้ อารมณ์ได ้ดียงิ่ โดย
แท ้ ทางหนึง่ ทาสห ี น ้าจริงใจกล่าวว่า

“จะเป็ นไปได ้อย่างไร?” เห็นสายตาไม่แสดงความเห็นของตงหัว ก็เว ้นจังหวะ แล ้วกล่าวว่า

“นั่ นเป็ นเพราะว่านอกจากท่านแล ้ว โดยทั่วไปก็ไม่มใี ครชอบมาหาเรือ
่ งข ้าดอก”

ได ้ยินตงหัวพูดว่า “เยียนฉืออู ้เล่า?”

เฟิ่ งจิว่ คิดในใจว่าเสย ี่ วเยียนโง่ออกจะตาย ข ้าไม่รังแกเขาก็ไม่เลวแล ้ว หากเขายังสามารถ

ย ้อนกลับมาหาเรือ ่ งข ้าได ้ ถือเป็ นเรือ ่ งมหัศจรรย์เรือ
่ งหนึง่ นับตัง้ แต่ผานกูเ่ บิกฟ้ าผ่าพิภพเป็ นต ้น
มาโดยแท ้ แต่จะอย่างไรเสย ี่ วเยียนก็เป็ นราชามารผู ้หนึง่ เฟิ่ งจิว่ เห็นว่าเป็ นพีน
่ ้องกันก็ไม่บังควร
่ ี ี ่
ทาให ้เสยวเยียนต ้องเสยหน ้าในเวลาเชนนี้ จึงกล่าวอย่างคลุมเครือว่า

ี่ วเยียนหรือ...เอ ้อ...เสย
“เสย ี่ วเยียนยังดีอยู”่

แต่การกล่าวอย่างคลุมเครือเชน ่ นี้ดเู ผินๆ กลับคล ้ายคลึงกระดากกระเดือ ่ งอย่างมาก เฟิ่ ง

จิว่ เห็นตงหัวไม่เอ่ยคาหลับตาลงพักผ่อนอีกครัง้ ก็รู ้ตัวโดยพลันว่าหัวข ้อสนทนาเบีย ่ งประเด็น
เสย ี แล ้ว รีบร ้อนเอนกายเข ้าไปใกล ้อีกหนึง่ ก ้าวดึงหัวข ้อสนทนากลับมาดังเดิม

“ข ้าเจ ้าคิดเจ ้าแค ้นหรือไม่คอ

่ ยว่ากันเถิด แต่ตจ ่ นี้
ี้ วินท่านแสดงท่าทางเชน จะยินดีตอบ
แทนข ้าหรือไม่?”

ตงหัวยังคงหลับตาดังเดิม ขนตายาวงอนและดกหนา เนิน

่ นานค่อยเอ่ยปากว่า

“ไยข ้าต ้องชว่ ยเจ ้า ให ้เจ ้าออกไปพบเยียนฉืออู ้ด ้วย?”

่ าเรือ
เฟิ่ งจิว่ คิดในใจ เขาย ้อนถามอย่างนี้มใิ ชห ่ งถูกชกหรือไร? แต่นางทราบดีวา่ ตงหัวมี
ั ชอบอ่อนไม่ชอบแข็งมาแต่ไหนแต่ไร
นิสย แม ้จะร ้อนใจนางก็ยงั คงสะกดข่มไฟโทสะในใจไว ้
บอกกล่าวต่อเขาอย่างมีเหตุมผ ั เจนทีละคาๆ ว่า
ี ลชด

“เพราะว่าข ้าเคยชว่ ยท่านอย่างไรเล่า เป็ นเทพเซยี นต ้องชว่ ยเหลือกันและกัน ข ้า

ชว่ ยเหลือท่านแล ้ว เมือ ่ ถึงคราวข ้าวิกฤตคับขันท่านย่อมต ้องชว่ ยเหลือข ้าเชน
่ กัน นี่จงึ จะเป็ น
หลักการทีถ ่ ก
ู ต ้องแห่งมรรคาธรรม”

เวลานี้นางยังคงกุมแขนของตงหัวอยู่ สนทนากับเขาโดยรักษากิรย ิ านี้ไว ้มาได ้ครูห

่ นึง่ แล ้ว
นางคิดในใจว่า หากเขายกวิชากะล่อนไม ้เดิมนั น้ มาตอบนางอีกครัง้ ว่า “วันนี้ข ้าไม่คอ่ ยอยากจะ
ถือเหตุผล ไม่คอ่ ยอยากจะชว่ ยเจ ้า” นางจะหยิกแขนเขาทันที อย่างน ้อยก็ให ้เขาต ้องเจ็บไปพัก
 57

หนึง่ ไม่สบายตัวนั ก ไหนเลยจะคาดตงหัวกลับลืมตาขึน

้ มา สายตาวนเวียนบนใบหน ้าของนางอยู่
ครูห
่ นึง่ สายตายะเยียบเย็นชากล่าวว่า

“ข ้าจนหนทางจะสง่ เจ ้าออกไป ต่อให ้เจ ้ามีนัดหมายสาคัญใดกับเขา ก็ได ้แต่รอสบ

ิ สองชวั่
ี แล ้ว”
ยามให ้แล ้วเสย

ในศรี ษะของเฟิ่ งจิว่ ระเบิดเสย

ี งดังลัน ่ ้องผิดนั ดแน่แล ้ว?”
่ ทันที “แบบนี้ไยมิใชต

ข ้อสมมุตท ิ งั ้ หมดของนางล ้วนตัง้ อยูบ

่ นความคิดทีว่ า่ ตงหัวทาได ้สารพัดทัง้ สน ิ้ โดยไม่เคย
นึกถึงมาก่อนว่าจะออกไปไม่ได ้จริงๆ ต ้องพลาดการขโมยผลพิมพาอันเป็ นเรือ ่ งสาคัญใหญ่โต
แต่สหี น ้าเชน
่ นี้ของตงหัวไม่เหมือนกาลังล ้อนางเล่น หลังจากกล่าวถ ้อยคาเมือ ่ กีแ ้ ล ้วก็มไิ ด ้เอ่ย
อะไรอีก

เฟิ่ งจิว่ ยืนตะลึงลานอยูอ ่ ด

ึ ใจใหญ่ เงยหน ้าขึน ้ มองฟ้ าพลันเต็มไปด ้วยดวงดาวแน่นขนั ด
ดวงจันทร์ลาลับหาย สายลมอ่อนหลายระลอกปั ดดงใบไม ้เหนือศรี ษะเป็ นเสย ี งดังซา่ ซา่ หาก
พลาดคืนนี้ไป จะมีโอกาสอีกครัง้ ก็ต ้องเป็ นสบ ิ ห ้าค่าเดือนหน ้า ยังอีกตัง้ หนึง่ เดือนเต็มๆ เฟิ่ งจิว่
จับตั่งพยุงตัวลงนั่งชน ั ขาอย่างห่อเหีย ่ ว ท ้องฟ้ าซงึ่ แสงดาวพราวระยับพลันมีฝนห่าใหญ่เท
กระหน่ าลงมา นางสะดุ ้งโหยง กระโดดขึน ้ ไปบนตั่งยาวโดยสญ ั ชาตญาณ กวาดสายตาไป
โดยรอบเห็นม่านฝนหนาทึบ ดุจสายไข่มก ุ ยาวต่อเนื่องซอนกองกั ้ นอยูใ่ นป่ า ท ้องฟ้ าสก ี รมท่า
เหนือศรี ษะดุจดัง่ ใครยกเทินอ่างน้ าใบใหญ่ผลักน้ าจากคงคาสวรรค์เทตกลงมาในทันใด มีเพียง
ตั่งยาวตัวนี้ทไี่ ม่เข ้ากับห่าฝนดัง่ ฟ้ ารั่วโดยสนิ้ เชงิ เป็ นสถานทีส ่ าหรับหลบฝน

นางได ้ยินมาว่า มีปิศาจทีร่ ้ายกาจบางตนหลังจากถูกปราบแล ้ว เนื่องจากอากาศทีท ่ าการ

ปราบปิ ศาจยังคงมีอายปิ ศาจลอยอบอวล ซงึ่ จะเข ้ามารวมตัวกันง่ายดายยิง่ จาเป็ นต ้องใชวารี ้ ไร ้
รากชะล ้างอายปิ ศาจเจ็ดเจ็ดสส ี่ บ
ิ เก ้าชวั่ ยามเต็ม ชะล ้างอายปิ ศาจทีอ
่ บอวลอยูโ่ ดยรอบบริเวณ
ให ้สะอาดหมดจด จึงจะกล่าวได ้ว่าขจัดปิ ศาจเสร็จสน ิ้ โดยสมบูรณ์ เมือ ่ นี้สายฝนทีต
่ ดูเชน ่ กลงมา
จากฟากฟ้ าในยามนีน ้ ่าจะเป็ นฝี มอื ของตงหัว

อันฝนราตรีนัน้ มักนิยมจับคูก่ ับความทุกข์ตรมมาแต่ไหนแต่ไร อย่างจาพวก

“???????,???????” เอย อารมณ์ความคิดทีพ ่ รรณนาล ้วนเป็ นไปในทานองนี้ทงั ้ สน ิ้ เสยี งฝน
เร่งรัด อารมณ์ทก ุ ข์โศกของเฟิ่ งจิว่ พลอยเอ่อขึน ้ มาอย่างยากจะเลีย ่ ง นางทราบดีวา่ แม ้เวลานี้ตง
หัวจะนอนทอดอารมณ์ตามสบายแต่กลับกาลังใชวารี ้ ไร ้รากอันสะอาดบริสท ุ ธิช
์ ะล ้างอายปิ ศาจที่
เหมีย่ วลั่วหลงเหลือไว ้ มิน่าเล่าเมือ่ ครูน
่ ี้ถงึ ต ้องเสกตั่งยาวออกมา หนึง่ นัน ้ เพือ ่ หลบฝน สองนั น ้
กาหนดแน่แล ้วว่าต ้องถูกกักตัวอีกเนิน ่ นานอย่างน ้อยจะได ้มีทส ี่ าหรับพักผ่อน ตงหัวขบคิดได ้
รอบคอบนั ก

เฟิ่ งจิว่ นั่ งกอดเข่าเจ่าจุกอย่างหดหูอ ่ ยูท ี่ ลายตั่ง นางได ้ยอมรับความจริงทีว่ า่ เป็ ดซงึ่ ปรุง
่ ป
สุกถูกฝนราตรีชะจากไปเรียบร ้อยแล ้ว เดิมทีหลงนึกว่าคืนนี้จะได ้ผลพิมพามาอยูใ่ นมือ ไหนเลย
จะทราบว่าจะมีฉากนี้โผล่มากลางคัน ลิขต ิ สวรรค์มอิ าจหยั่งคาดเอาเองโดยแท ้ วันนีแ ้ ต่เดิมนาง
เป็ นฝ่ ายลากเสย ี่ วเยียนลงน้ า ผลกลายเป็ นว่าพอลงมือทาเข ้าจริง นางทีเ่ ป็ นคนต ้นคิดกลับหาย
ตัวไปกะทันหัน ไม่ทราบว่าสบ ิ ห ้าค่าเดือนหน ้าหากว่านางคิดจะลากเสย ี่ วเยียนลงน้ าอีกครัง้ เสยี่ ว
เยียนยังจะยอมหลงกลอีกหรือไม่ เรือ ้ าให ้นางปวดศรี ษะอยูเ่ ล็กน ้อย
่ งนีท
 58

นางขบคิดว่าต ้องปั ้นเหตุผลใดสก ั อย่าง ประเดีย ๋ วได ้พบเสย ี่ วเยียนจึงจะทาให ้เสย

ี่ วเยียน
ยอมให ้อภัยเรือ ่ งทีผ
่ ด
ิ สญั ญา การบอกไปตามความจริงนั น ้ ไม่ได ้ดอก จากระดับความเกลียด
ขีห ี่ วเยียนมีตอ
้ น ้าทีเ่ สย ่ ตงหัว ได ้ประสบเรือ่ งพรรค์นี้ ตัวนางดันไปชว่ ยตงหัวโดยมิได ้ฉวยโอกาส
กระซวกซ้าสก ั สองดาบ ก็คอ ื การแปดเปื้ อนและทรยศต่อมิตรภาพอันมั่นคงระหว่างนางกับเสย ี่ ว
เยียนแบบหนึง่

เอ...บอกว่านางพลัดหลงเข ้าไปในเขตหวงห ้ามของเผ่านกปี่ อก ี้ ลางทาง ถูกปิ ศาจร ้ายตน

หนึง่ จับตัวได ้ทรมานอยูห ่ นึง่ คืน ดังนัน
้ จึงจนหนทางจะรีบไปตามสญ ั ญาให ้ทันเวลาได ้ เหตุผลนี้ดู
เหมือนจะไม่เลว แต่ถ ้าปั ้นข ้ออ ้างเชน ่ นี้ ยังต ้องกาหนดด ้วยว่าตัวนางหนีรอดออกมาได ้อย่างไร
ซงึ่ เรือ
่ งนี้ออกจะยุง่ ยากอยู่

นางบ่นงึมงาอยูใ่ นใจแล ้วเผลอทอดถอนออกมาโดยไม่รู ้ตัว

“ปั ้นเหตุผลยังไงดูทา่ ทางล ้วนแต่ไม่เหมาะทัง้ นั น

้ การง ้อคนก็ขน
ึ้ อยูก
่ ับกลวิธเี หมือนกัน
โดยเฉพาะง ้อคนทีต ่ อ ี่ วเยียน เฮอ”
่ ยตีเผ่นหนีเก่งเป็ นเลิศอย่างเสย ้

ตงหัวยังคงหลับตาดังเดิม ราวกับไร ้ปฏิกริ ย ิ าใด ม่านฝนทีร่ อบกายพลันหนาขึน ั้

้ หนึง่ ชน
ี
อย่างปั จจุบันทันด่วน เสยงฝนทีด ่ ังขึน ่ ่
้ มิใชแค่เท่าตัวทุบกระเทกลงใสใบไม ้ภายในป่ า ดุจดั่ง
กองทัพหมืน ่ ม ้าย่ากระทืบใบไม ้แห ้งแหลกสลาย น่าพรั่นพรึงมิใชน ่ ้อย

เฟิ่ งจิว่ นึกหวั่นกลัวอยูใ่ นใจ แสร ้งทาเป็ นเยือกเย็นค่อยๆ กระเถิบไปทางตงหัว เมือ

่ สองเท ้า
แตะถูกขาของมหาเทพค่อยรู ้สก ึ สงบเยือกเย็นขึน
้ มาก ี งของมหาเทพดังเคล ้า
พลันได ้ยินเสย
ี
เสยงฝนลอยมาว่า

“ดูไม่ยักออก เจ ้าเป็ นห่วงเยียนฉืออู ้มาก”

ท่านผู ้เฒ่ามหาเทพพูดจาอย่างเป็ นปกติเชน ่ นี้ทาให ้เฟิ่ งจิว่ รู ้สก

ึ ตืน
่ ตระหนกพิศวงยิง่ นัก ใน
ความคาดคะเนรูปแบบการพูดจาของมหาเทพ อย่างน ้อยทีส ่ ด
ุ ทีจ
่ ะหลุดออกมาในยามนี้ก็ควรจะ
เป็ นประโยคแบบ “ง ้อคนยังต ้องมานั่ งคิดอีก ดูทา่ ทางพักนี้เจ ้ายังจาเป็ นต ้องพยายามยกระดับ
สติปัญญาของตัวเองอีกมาก” คาถามทีป ่ นี้ เฟิ่ งจิว่ ตัง้ ตัวไม่ทันไปชวั่ ขณะ หลุดปากตอบ
่ กติเชน
ไปอย่างคล่องแคล่ว

“ข ้าก็กลัวว่าสบ ิ ห ้าค่าเดือนหน ้าไปขโมยผลพิมพาอีกครัง้ เขาจะไม่ยอมชว่ ยข ้าดอก...” คา

“ดอก” เพิง่ จะหลุดจากปาก สห ี น ้าเฟิ่ งจิว่ พลันเขียวคล้าในบัดดล กล่าวอย่างยากเย็น “ความจริง
แล ้วเรือ
่ งนี้...ข ้าหมายความว่า...”

ี งฝนเบาลงมากในทันใด วารีไร ้รากครอบคลุมเขตแดนของตั่งยาวรีไ่ หลลงมา ในความ

เสย
พร่าเลือนดุจดั่งสายน้ าตกกระแสธาร ท่ามกลางกระแสธารพอจะมองเห็นตาแหน่งซงึ่ มหาเทพ
นอนพักผ่อนเรือนผมสเี งินอิงแนบห ้อยระลงมาตามตั่งยาวปานประหนึง่ แพรไหมสเี งินเรืองแสง
ได ้เลือนราง

ในสมองของเฟิ่ งจิว่ ว่างเปล่า จ ้องมองเงาของมหาเทพทีส ่ ะท ้อนอยูบ ่ นผนังของเขตแดน

ไม่วา่ อย่างไรการขโมยก็ไม่ใชเ่ รือ ่ งทีน
่ ่าภูมใิ จ อย่าว่าแต่นางยังเป็ นถึงกษั ตรีแห่งชงิ ชวิ ...ทูน
ศักดิศ ์ รีหน ้าตาของชงิ ชวิ ไว ้เหนือศรี ษะ หากว่าตงหัวนาเรือ
่ งนี้ไม่วา่ จะเป็ นไปบอกกล่าวต่อ
กษั ตรียข ์ องนกปี่ อีส ั
้ ก คา หรือบอกกล่าวต่ออาเตียอาเหนียงของนางทีช ่ งิ ชวิ อันห่างไกลสก
ั คา
นางล ้วนแต่จบสน ิ้ กันทัง้ นั น
้
 59

นางเผยอปาก คิดจะพูดอะไรเป็ นการแก ้ตัวสก ั สองประโยค ไหวพริบแบบกะทันหันกลับ

เปล่งประสท ิ ธิภาพไม่ออกในเวลานี้ ใบ ้เบือ
้ อยูพ
่ ักใหญ่ ตงหัวกลับเป็ นฝ่ ายเอ่ยปากขึน
้ ก่อน
ี งฟั งแล ้วกลับอ่อนโยนกว่าประโยคปกติเมือ
น้ าเสย ่ ครูก ่ อ
่ นอย่างมาก

“วันนี้เจ ้ามีนัดกับเยียนฉืออู ้ เพือ

่ จะไปขโมยผลพิมพาดอกหรือ ?”

เฟิ่ งจิว่ หัวเราะฝื ดๆ สองครัง้ หดตัวไปทางปลายตั่งอีกหน

์ ห่งชงิ ชวิ จะกระทาเรือ

“ไม่มๆี ไม่มเี ด็ดขาด ข ้าเป็ นถึงกษั ตรียแ ่ นี้ได ้อย่างไร
่ งลักขโมยเชน
ฮา่ ๆ ท่านฟั งผิดแล ้วละ”

ตงหัวยันศรี ษะลุกขึน ั่ ขวัญแขวน มหาเทพยกมือขึน

้ นั่ ง เฟิ่ งจิว่ มองดูอย่างอกสน ้ ใชนิ้ ว้ คลึง
ี งยังคงอ่อนโยนดังเดิม
ขมับ น้ าเสย

“อ ้อ อาจจะฟั งผิดจริงๆ นั่ นล่ะ ตอนนี้ข ้าเวียนหัวนิดๆ เจ ้าให ้ข ้ายืมอิงหน่อย”

จุดอ่อนของเฟิ่ งจิว่ ถูกจับไว ้ได ้ ทุกความเคลือ ั่ สะเทือนจิตใจนาง

่ นไหวของตงหัวล ้วนสน
ิ้ ได ้ยินถ ้อยคากล่าวก็รบ
อย่างยิง่ ทัง้ สน ี เอาอกเอาใจทันควัน

ldquo;อิงข ้าอาจจะไม่สบายนั ก ท่านรอเดีย

๋ วนะ ข ้าจะแปลงเป็ นหมอนอิงให ้ท่านอิง ...”

ี แล ้ว มือทีค
แต่การเอาอกเอาใจครัง้ นี้เอาใจผิดทางเสย ่ ลึงขมับของตงหัวหยุดชะงัก

ึ เหมือนจะนึกอะไรขึน
“ข ้ารู ้สก ้ มาได ้อีกแล ้ว เมือ
่ กีน ิ ห ้าค่าเดือนหน ้า...”
้ ี้เจ ้าพูดว่าสบ

เฟิ่ งจิว่ เข ้าใจในบัดดล รีบขยับเข ้าไปโอบตัวเขากดลงบนตักตัวเอง

่ นี้ไม่ทราบว่าท่านรู ้สก
“อิงเชน ึ สบายหรือไม่ หรือจะให ้ข ้านอนลงให ้ท่านอิง? อย่างนัน
้ ท่าน
ว่าข ้านอนหงายให ้ท่านอิงหรือนอนคว่าให ้ท่านอิง ท่านจะสบายมากกว่ากัน?”

นางทราบสถานการณ์เชน ่ นี้เห็นได ้ชด

ั ว่าทาให ้ตงหัวพอใจอย่างยิง่ นอนหนุนบนตักนาง
ปรับท่านอนอีกเล็กน ้อย ดูเหมือนจะนอนสบายแล ้วค่อยลืมตาขึน ้ อีกครัง้ กล่าวว่ า

“เจ ้านั่ งหรือนอนสบายกว่ากัน?”

เฟิ่ งจิว่ นึกภาพอยูค

่ รูห
่ นึง่ หากว่านอน...แล ้วตอบทันควัน “นั่ งสบายกว่า”

ตงหัวหลับตาลงอีกครัง้ “งัน
้ ก็เอาอย่างนี้แหละ”

เฟิ่ งจิว่ ก ้มหน ้าลงจ ้องมองใบหน ้าทีพ่ ริม

้ ตาหลับของตงหัวแน่วนิง่ พลันนึกขึน้ ได ้ว่ากาล
ก่อนตอนทีน ่ างเป็ นจิง้ จอกน ้อยก็ชอบทีจ ่ ะหนุนตักตงหัวอย่างนีเ้ ชน่ กัน เมือ ่ ตอนนั น
้ ดอกฝอหลิง
พลิว้ ร่วงลงแชม ่ ชา้ ตกลงบนศรี ษะของนางพาให ้จักจีน ้ ด
ิ ๆ หากตงหัวมองเห็นจะยกมือขึน ้ ปั ด
กลีบดอกไม ้ออกจากศรี ษะนางให ้ ค่อยขยีข ้ นอ่อนนุ่มของนาง นางก็จะฉวยโอกาสเข ้าถูไถและ
เลียฝ่ ามือของเขา...ความคิดคานึงหยุดยัง้ เพียงแค่นี้ นางถอนหายใจโดยไร ้เสย ี ง ตัวนางในตอน
้ ชา่ งเป็ นจิง้ จอกน ้อยทีห
นั น ่ นหมุนเวียน วันนี้เวียนมาถึงคราวตงหัวใช ้
่ น ้าหนาโดยแท ้ ฮวงจุ ้ยเปลีย
นางเป็ นหมอนบ ้างแล ้ว
 60

หญิงสาวขบคิดอย่างกังวล ิ สองชวั่ ยามจริงๆ...อย่าง

หากว่าตงหัวหนุนตักนางนอนตัง้ สบ
นั น ื้ ยาน้ ามันมาทาขาสก
้ คงต ้องไปซอ ั หน่อยเสย
ี แล ้ว

ความคิดกาลังล่องลอย ในโสตพลันได ้ยินตงหัวทีก

่ าลังผ่อนคลายอารมณ์อย่างแสนสบาย
เอ่ยขึน
้ ว่า

“คงเพราะเสย ี เลือดมากไปมือจึงเย็นนิดๆ เจ ้าไม่มเี รือ

่ งอืน ่ ะชว่ ย
่ ใดต ้องทา ไม่รงั เกียจทีจ
อุน
่ มือข ้าหน่อยกระมัง?”

เฟิ่ งจิว่ จ ้องมือขวาทีย

่ กขึน
้ มาของมหาเทพเขม็ง อึดใจใหญ่ พูดว่า

ิ ใกล ้ทัง้ การให ้และการรับ...”

“ชายหญิงไม่ชด

ั ระยะข ้าตัง้ ใจจะไปพบกษั ตรียข

ตงหัวกล่าวอย่างปลอดโปร่ง “อีกสก ์ องนกปี่ อพ
ี้ อดี จะขอ
ี ้ ั
คาชแนะจากนางสกหน่อยว่าต ้นพิมพาปลูกอย่างไร เจ ้าว่าข ้าควรจะ...”

เฟิ่ งจิว่ กุมมือขวาทีฟ ี เลือดจนเย็นเฉียบของมหาเทพอย่างว่องไว

่ ั งว่าเสย เค ้นถ ้อยคา
ออกมาหนึง่ บรรทัดอย่างจริงใจ

“ไม่ชด ิ ใกล ้ทัง้ การให ้และการรับเรือ

่ งเพียรถือสาป้ องกันพรรค์นี้ชา่ งเป็ นเรือ ่ งไร ้สาระไร ้
เหตุผลทีส่ ด
ุ ทีผ ึ ษามรรคาเต๋าเสนอขึน
่ ู ้ศก ้ มานั บตัง้ แต่เบิกฟ้ าผ่าพิภพโดยแท ้” กอบกุมมือขวา
ของมหาเทพอย่างเอาอกเอาใจ “ไม่ทราบว่าความอุน ่ ของมือข ้านี้ชว่ ยอุน
่ ให ้ตีจ
้ วิน ตีจ ้ วินพอใจ
หรือไม่?”

ตีจ
้ วินย่อมจะพอใจยิง่ ค่อยๆ พริม
้ ตาลงอีกครัง้

ึ เหนื่อยๆ ข ้าจะนอนสก
“รู ้สก ั ครู่ เจ ้าตามสบายเถิด”

่ นีอ
เฟิ่ งจิว่ คิดในใจ ในสถานการณ์เชน ้ นุญาตให ้ข ้าตามสบาย หรือจะให ้พลิกศรี ษะอันสูงสง่
กับมืออันสูงสง่ ของท่านผู ้เฒ่าลงไปกองกับพืน ้ ? เห็นลมหายใจของมหาเทพเปลีย ่ นเป็ นราบเรียบ
สม่าเสมอ อดไม่ได ้ต ้องก ้มหน ้าลงแลบลิน้ ใสเ่ ขา

“เมือ
่ กีต
้ งั ้ แต่ต ้นจนจบท่านแค่นั่งดูอยูเ่ ฉยๆ เท่านั น
้ กลับมีหน ้ามาพูดว่าเหนื่อยจะนอนสก ั ครู่
้ ง่ จะสูศ้ ก
ผู ้ต่าชาเพิ ึ หนั กมาหมาดๆ หนึง่ ยกแล ้วยังต ้องมาปรนนิบัตท ิ า่ น เหนือ
่ ยกว่าท่านตัง้ เยอะ”

นางกล ้าแค่ขยับปากเฉยๆ ว่ากระทบกระแทกเพือ ่ เป็ นการปลอบใจตัวเอง แม ้ว่าเขาจะตา

มองไม่เห็นหูไม่ได ้ยิน ตัวนางก็ถอื ว่าได ้ระบายโทสะแล ้ว เผลอนิดเดียว ปอยผมทีข ่ ้างแก ้มปอย
หนึง่ ทิง้ ตัวลงแตะถูกริมหูของตงหัว นางเงยหน ้าขึน ้ ไม่ทนั มหาเทพลืมตาขึน ้ กะทันหันเสย ี ก่อน
อึดใจใหญ่ มหาเทพมองดูนาง แววยิม ้ ผุดขึน
้ จางๆ ในดวงตา

“เมือ
่ กีน
้ ี้เจ ้าพูดกระทบว่าข ้านั่งดูเฉยๆ รึ?” มองดูอาการนิง่ ตะลึงแข็งทือ ่ ของนาง เขาเว ้น
จังหวะเล็กน ้อย “จะนั บว่านั่ งดูเฉยๆ ได ้อย่างไร ข ้านั่ งอยูต
่ รงนั น
้ อย่างตัง้ อกตัง้ ใจ...” เขากล่าว
ต่อด ้วยสหี น ้าไร ้แววละอายใจ “...ให ้กาลังใจเจ ้าชด ั ๆ”

“......” เฟิ่ งจิว่ สะอึกพูดไม่ออก

 61

วันรุง่ ขึน
้ เมือ
่ เฟิ่ งจิว่ ตืน
่ ขึน
้ จากนิทรารมณ์อันลึกล้า ย ้อนนึกถึงเรือ
่ งทัง้ หมดในคืนก่อนหน ้า
ขึน
้ มาได ้ มีสามข ้อกังขาและชวนคิดทีไ่ ม่เข ้าใจ

ข ้อหนึง่ บาดแผลบนแขนของตงหัวแผลนัน ้ มาได ้ประหลาดยิง่ นั ก จะบอกว่าเหมีย ่ วลัว่ ทา

ให ้เขาบาดเจ็บเชน ่ นั น
้ ตัง้ แต่กอ
่ นทีน
่ างจะตกลงมาจากต ้นไม ้ นางไม่เชอ ื่ ดอก เพราะจากทีย ่ ้อน
นึก ตอนทีม ่ อื ขวาของเขากุมมือของนางและกระบีถ ่
่ าวจู ้แทงเข ้าใสเหมีย
่ วลั่วทัง้ มั่นคงและรวดเร็ว
ยิง่ มิได ้รู ้สกึ ถึงความผิดปกติใด

ข ้อสอง ท่าทีของตงหัวทีม ่ ตี อ
่ นางตัง้ แต่ต ้นจนจบก็ชวนให ้งุนงงไม่เข ้าใจอย่างยิง่ แต่ตอน
นั น
้ นางมัวยุง่ กับการรับมือเขาจนไม่วา่ งมาขบคิดโดยละเอียด ความจริงแล ้วหากบอกว่าเนื่องจาก
ตีจ ้ วินได ้กาหนดแน่นอนแล ้วว่าจะต ้องถูกกักตัวอยูท ่ น ิ สองชวั่ ยามเพือ
ี่ ั่ นสบ ่ สลายอายปิ ศาจของ
เหมีย ึ เบือ
่ วลั่ว เพราะรู ้สก ่ หน่ายยิง่ ดังนั น
้ ไม่วา่ อย่างไรก็ต ้องรัง้ ตัวนางอยูด ่ ้วยแก ้เบือ
่ เพือ ่ การนี้ไม่
เสย ี ดายต่อการทาให ้แขนขวาของตัวเองบาดเจ็บเพือ ่ รัง้ ตัวนางไว ้ นางเห็นว่าข ้อสน ั นิษฐานนี้
สมเหตุสมผลเข ้าทีมากทีส ่ ด
ุ ในยามนี้ แต่วา่ ...มหาเทพเป็ นคนไร ้สาระและพิลก ึ พิลั่นเชน่ นี้หรือ?

นางขบคิดอย่างลึกซงึ้ และถีถ ่ ้วน เห็นว่าไม่วา่ จะกล่าวในด ้านใด จริงๆ แล ้วมหาเทพนับได ้

ว่าเป็ นคนทีไ่ ร ้สาระและพิลก ึ พิลั่นอย่างมากโดยแท ้ กระนั น
้ ...เขาเป็ นคนทีไ่ ร ้สาระถึงขัน ้ นี้...
พิลกึ พิลั่นถึงขัน้ นี้หรือ? นางเห็นว่าไม่ควรประเมินมหาเทพต่าเกินไปนั ก สบ ั สนงุนงงอยูพ ่ ักหนึง่ ก็
เลิกคิดแต่เพียงเท่านี้ ในความเป็ นจริง นางสน ั นิษฐานได ้ไม่มขี ้อผิดพลาดใดๆ ทัง้ สน ิ้ ...

ข ้อกังขาทีส่ าม เฟิ่ งจิว่ มองดูเตียงและผ ้าห่มอ่อนนุ่มอันคุ ้นเคยในเรือนลมกรดด ้วยสมองอัน

มึนงง บนมุมผ ้าห่มดอกฉูจวีด ้ ซงึ่ เกิดจากเมือ
๋ อกนั น ่ ไม่กวี่ ันก่อนตอนทีน ่ างฝึ กปั กรูปดอกโบตัน
๋
แล ้วปั กพลาดยังคงปรากฏแก่สายตาดุจมีชวี ต ิ นางจาได ้ว่าก่อนจะหลับไปได ้ยินเสย ี งสายฝน
ประปรายผสานด ้วยเสย ี งลมหายใจทอดยาวสม่าเสมอของตงหัว ในสายฝนยังคงมีแสงดาวพราว
ระยับ มือของตงหัวซงึ่ นางถูกบังคับให ้กุมไว ้ให ้ความรู ้สก ึ อบอุน ่ อย่างยิง่ ร่างของเขาเองก็แผ่อน ุ่
่
ออกมาเชนกัน จากนั น ้ ขณะทีน ี
่ างปรนนิบัตเิ ขา ศรษะก็ก ้มต่าลงเรือ ่ ยๆ ผล็อยหลับไป

นางจาได ้ชด ั เจนว่าตัวเองเอามือจับตัง่ ยาวตัวนั น

้ ของตงหัวพยุงตัวเคลิม ้ หลับไป ในตอน
ึ หนาวนิดๆ แต่นอนไปนอนมาก็อน
แรกเหมือนจะรู ้สก ุ่ ขึน
้ มาก ดังนั น
้ นางจึงหลับสนิทยิง่ ไม่ทราบ
นอนหลับจนถึงเวลาใด แต่ตน ื่ ขึน
้ มาในยามนี้ไฉนนางจึงมานอนอยูใ่ นห ้องของตัวเองได ้เล่า ?

นางนั่ งอยูใ่ นม ้วนผ ้าห่มขบคิดอย่างมึนงงเลือ ่ นลอย บางทีความจริงแล ้วทัง้ หมดอาจเป็ น

เพียงความฝั นก็เป็ นได ้ วันสบ ิ ห ้าค่านัน
้ นางกับเหมิงสาวและเส้ ี่ วเยียนไปทีจ
ย ี นดืม
่ ุ ้ยหลีเ่ ซย ่ สุรา
ชมนารี ชมอย่างเบิกบานดืม ่ กินอย่างสาราญจึงเมามายหลับไปจนกระทั่งบัดนี้ เนื่องจาก
จินตนาการของนางค่อนข ้างจะบรรเจิด ดังนั น ้ ในระหว่างทีห ่ ลับไปจึงได ้ฝั นเป็ นเรือ่ งราวอันพลิก
ผันกลับกลายทัง้ ยังมีรายละเอียดครบถ ้วนเชน ่ นี้ ก็ใชว่ า่ จะเป็ นไปไม่ได ้เสย
ี ทีเดียว

เฟิ่ งจิว่ ขบคิดอย่างเยือกเย็นอยูค

่ รูห
่ นึง่ ่ นีก
เห็นว่าเอาเป็ นถือว่าเป็ นเชน ้ ็แล ้วกัน ขณะที่
เตรียมจะฉวยโอกาสทีแ ่ สงแดดอ่อนๆ สาดสอ ่ งเข ้ามาครึง่ เล่มพัดลงจากเตียงไปล ้างหน ้า พลัน
เหลือบไปเห็นหน ้ากรอบประตูมด ื ไปชวั่ วูบ เหลือบสายตาขึน ้ ก็มองเห็นเสยี่ วเยียนรวบม่านประตู
ขึน
้ พอดี

ี่ วเยียนแต่งกายได ้โดดเด่นยิง่ ท่อน

หนั งตาของเฟิ่ งจิว่ กระตุกวูบอย่างห ้ามไม่อยู่ วันนี้เสย
บนสวมเสอ ื้ ไหมสาบเสอ ื้ ไขว ้ทับกันสแี ดงเจิดจ ้า ท่อนล่างเป็ นสเี ขียวอือ
๋ บนไหล่คลุมผ ้าห่อ
ั ภาระใหญ่มหึมาสเี ขียวอือ
สม ๋ สเี ดียวกับชุดท่อนล่าง เหมือนแท่งไชเท ้ ้าสด[1]ทีเ่ พิง่ จะถอนขึน
้ มา
จากพืน
้ หิมะไม่มผ ี ด
ิ เพีย
้ น
 62

้ ้าสดมองดูเฟิ่ งจิว่ ด ้วยสห

แท่งไชเท ี น ้าหม่นเศร ้าและทุกข์ตรมนิดๆ

“เรือนแห่งนี้มค
ี นอืน ี แล ้ว เหล่าจือจาเป็ นต ้องย ้ายออกไป เหล่าจือเก็บของ
่ มาต ้องตาเสย
เรียบร ้อยแวะมาบอกลาเจ ้า ขุนเขายังสูงสายน้ ายังไหล เหล่าจือว่างเมือ ่ ไรจะแวะกลับมานั่ งเล่น ”

ี น ้างุนงงอยูช
เฟิ่ งจิว่ มีสห ่ วั่ อึดใจ “ท่านยังไม่ตน
ื่ ดี หรือข ้ายังไม่ตน
ื่ ดีละนี่?”

แท่งไชเท้ ้าสดก ้าวพรวดเข ้ามาหา เมือ

่ ห่างจากเฟิ่ งจิว่ สามก ้าว คิดจะเข ้าไปใกล ้ขึน
้ อีกหนึง่
ก ้าวกลับชะงักกึกกะทันหันกล่าวอย่างอดกลัน ้ ว่า

“ข ้าเข ้าไปใกล ้เจ ้ามากกว่านี้ไม่ได ้ เรือ

่ งมันเป็ นอย่างนี้” เสยี งพลันเพิม
่ ระดับความดังขึน
้ ทัน
ควัน พูดอย่างร ้อนใจ “เจ ้าอย่าล ้มตัวลงนอนต่อส ิ ลุกขึน ้ มาฟั งข ้าพูดก่อน!”

เรือ
่ งมันเป็ นอย่างไหน เฟิ่ งจิว่ ฟั งทัง้ ครึง่ หลับครึง่ ตืน ่ จนเข ้าใจ ทีแ ่ ท ้ทัง้ หมดนี้หาใชค ่ วาม
ฝั นไม่ จากทีเ่ สย ี่ วเยียนย ้อนนึก เมือ ่ คืนก่อนตอนทีเ่ ขาหยัง่ เสนทางได้ ้หลงทางกลางคัน ตอนที่
วกไปเวียนมาควานหากลับมาถึงทีเ่ ดิมเฟิ่ งจิว่ ก็หายตัวไปเสย ี แล ้ว เขาตามหานางอยูห ่ นึง่ คืนกับ
อีกหนึง่ วันอย่างร ้อนใจโดยไร ้ผลลัพธ์ ตอนทีก ่ ลับมายังเรือนลมกรดอย่างห่อเหีย ่ ว กลับได ้เห็น
จิง้ จอกแดงตัวหนึง่ นอนหลับอยูบ ่
่ นเตียงของนาง สวนศตรูคอ ั ู่ าฆาตของเขามหาเทพตงหัวนั่ งอยู่
ข ้างๆ เหม่อมองจิง้ จอกแดงทีก ่ าลังหลับตัวนั น
้ อย่างใจลอย ใจลอยถึงขัน ้ เขาเข ้าไปใกล ้ก็ยังไม่
ึ ตัว เขารู ้สก
รู ้สก ึ ได ้ราไรว่าเรือ่ งนี้น่าประหลาดยิง่ จึงได ้ฉวยโอกาสชว่ งทีต ่ งหัวไม่ทราบไฉนจึง
ออกไปกลางคันแทรกตัวเข ้าไป เล่าถึงตรงนี้ เสย ี่ วเยียนบอกเสย ี งอ ้อมแอ ้มว่า ตอนนั น ้ เขาหาได ้
ทราบว่าจิง้ จอกแดงทีน ่ อนอยูบ่ นเตียงความจริงแล ้วคือเฟิ่ งจิว่ โดยนึกว่าคือสต ั ว์เลีย
้ งภูตล้าค่าหา
ยากใดทีต ่ งหัวจับกลับมา เขาชะโงกเข ้าไปดู เห็นว่าสต ั ว์ล้าค่าตัวนี้หน ้าตาดูซก ุ ซนน่ารักน่าชงั ยิง่
นั ก อดใจไม่อยูอ ่ ุ ้มนางขึน้ มาชงั่ น้ าหนั กในมือ จากนั น ้ โศกนาฏกรรมก็อบ ุ ัตข ิ นึ้

เฟิ่ งจิว่ เหลือบสายตามองดูมอ ื ซงึ่ ห่อเสย

ี ราวกับแถบผ ้าพันกีบเท ้าหมูทแ ้ ้าสดยืน
ี่ ท่งไชเท ่ มา
ให ้ดูในอาการสน ั่ ระริก พูดกลัว้ หัวเราะว่า

“จากนั น
้ ข ้าทีก
่ าลังหลับก็พน
่ ลูกไฟออกมาลุกไหม ้มือของท่านหรือ? ข ้าร ้ายกาจไม่ใชเ่ ล่น
เลยนี”่

แท่งไชเท ้ ้าสดพูดว่า “อ ้อ ไม่มเี รือ่ งแบบนัน

้ ดอก” พลันพูดอย่างแค ้นเคือง “หน ้าน้ าแข็งไม่
รู ้โผล่มาจากทีไ่ หนตัง้ แต่เมือ ่ ไรอิงอยูต่ รงประตู เหล่าจือยังไม่ทันได ้ตัง้ ตัว มือของเหล่าจือก็
เปลีย ่ นเป็ นอย่างนี้แล ้ว เพราะว่ามือของเหล่าจือเปลีย ่ นเป็ นอย่างนีแ้ ล ้ว จึงย่อมไม่อาจจะอุ ้มเจ ้า
ได ้อีก เจ ้าจึงร่วงตกลงไปบนเตียง แต่กระทั่งแบบนี้เจ ้ายังไม่ตน ื่ ขึน
้ มาอีก เหล่า จือนึกสงสยั อย่าง
ยิง่ โดยแท ้ จากนั น ้ เหล่าจือก็ค ้นพบอย่างเจ็บปวดว่า เหล่าจือไม่สามารถเข ้าไปในรัศมีสามก ้าว
จากเตียงของเจ ้าเสย ี แล ้ว เหล่าจือกาลังจะเอาคืนโดยตาต่อตาฟั นต่อฟั น หน ้าน้ าแข็งพลันถาม
เหล่าจือว่าพักอยูด ่ ้วยกันกับเจ ้าใชห่ รือไม่ พักอยูด
่ ้วยกันมานานเท่าไรแล ้ว”

เฟิ่ งจิว่ เกาศรี ษะไขข ้อข ้องใจให ้แก่แท่งไชเท ้ ้าสดว่า “อ ้อ เวลาทีข ่ ้าหลับสนิทหากอากาศ
เกิดหนาวขึน ้ มากะทันหันก็จะเปลีย ่ นกลับเป็ นร่างเดิมโดยไม่รู ้ตัว เวลาข ้าเปลีย ่ นกลับเป็ นร่างเดิม
นอนหลับไม่มข ี ้อดีอน
ื่ ใดเพียงแต่ไม่กลัวหนาวและนอนหลับสนิทมากเท่านั น ้ ” แล ้วเกาศรี ษะร่วม
ั ่ ี
สงสยกับเสยวเยียน “แต่วา่ ตีจ ้ วินเขา...เขาทาอย่างนี้คอ ื จะมาไม ้ไหนกัน?”

ี่ วเยียนแสดงอาการไม่อาจจะเข ้าใจได ้ แล ้วกล่าวต่อว่า

เสย
 63

“จะมาไม ้ไหนเหล่าจือก็ไม่รู ้เหมือนกัน แต่เราสองคนพักอยูด ่ ้วยกันมานานแค่ไหนเหล่าจือ

ก็จาไม่ได ้แล ้ว ตอบเขาไปแบบคลุมเครือว่าครึง่ ปี ได ้แล ้วเหมือนกัน เนื่องจากเหล่าจือย ้อนนึกถึง
ชว่ งเวลาทีเ่ ราสองคนพักอยูด ี โอกาสอันดีทจ
่ ้วยกัน จึงสูญเสย ี่ ะโจมตีหน ้าน้ าแข็งกลับ เผลอนิด
เดียวก็ถก ้
ู เขาใชคาถาตรึ งร่างกักตัวไว ้ เขาขมวดคิว้ พินจ
ิ ดูเหล่าจืออยูเ่ ป็ นนาน จากนัน้ พลันบอก
ว่าต ้องตาเหล่าจือเข ้าแล ้ว”

ศรี ษะเฟิ่ งจิว่ ชนโครมเข ้าใสข

่ อบเตียง ี่ วเยียนเปลีย
เสย ่ นถ ้อยคาอย่างยากเย็นในระหว่าง
ี งโครมสนั่ นนี้
เสย

“ก็พลันบอกว่าต ้องตาห ้องทีเ่ หล่าจือพักอยูห

่ ้องนั น
้ เข ้าแล ้ว” จบคาก็มองดูเฟิ่ งจิว่ จากระยะ
ห่างสามก ้าวอย่างตกใจ “ไหงเจ ้าถึงเอาหัวไปโขกเสย ี เล่า เจ็บหรือเปล่า? โอ ้โฮ! หัวโนลูก
เบ ้อเริม
่ เทียว!”

ี่ วเยียนถามอย่างห่วงใย
เฟิ่ งจิว่ โบกมือเป็ นความหมายให ้เขาเล่าต่อ เสย

“เจ ้าเอามือคลึงซะส ิ หัวโนลูกใหญ่อย่างนี้ ต ้องคลึงให ้คลายตัวเลือดจะได ้ไม่คงั่ โอ๊ะ จริง

ส ิ เขาต ้องตาห ้องนั น
้ ของเหล่าจือเข ้าแล ้ว หมดแล ้ว”

เฟิ่ งจิว่ ถามอย่างตกตะลึง “หมดแล ้ว?”

้ ้าสดพลันมีอาการกระมิดกระเมีย
แท่งไชเท ้ นยิง่

“เขาบอกว่าทีน ่ ี่ของพวกเราอยูใ่ กล ้จงเสฺว ทีน ่ ั่ นของเขาอยูไ่ กลเกินไป ทีน ่ ี่ของพวกเรามี

สระเลีย
้ งปลา ทีน่ ั่ นของเขาไม่ม ี ทีน่ ข
ี่ องพวกเรายังมีเจ ้าทีฝ ่ ี มอ
ื ทาครัวเลิศล้าทาอาหารได ้ ดังนั น ้
เขาอยากจะเปลีย ่ นกับเหล่าจือ เหล่อจือถือคติอานวยความสะดวกแก่ผู ้อืน ่ อย่างไม่เห็นแก่ตัว จึง
ี สละตนเพือ
เสย ่ ผู ้อืน่ เอ่ยรับปากไปแล ้ว ดังนั น
้ เก็บข ้าวของเสร็จแวะมาบอกเจ ้าสก ั คา แม ้ว่า
เหล่าจือจะอาลัยอาวรณ์เจ ้าอย่างยิง่ เชน ่ กัน แต่วา่ พวกเราทีเ่ ป็ นมารเป็ นเซยี น ่ ด
มิใชย ึ ถือ
หลักการถือการชว่ ยคนเป็ นความสุขดอกหรือ?”

เฟิ่ งจิว่ ตาค ้างไปชวั่ อึดใจ กล่าวตามความจริงว่า

“ข ้าได ้ยินมาว่าคนทีเ่ ป็ นเซยี นยึดถือหลักการถือการชว่ ยคนเป็ นความสุขจริงแท ้ ไม่เคยได ้

ยินว่าคนทีเ่ ป็ นมารก็ยด ึ ถือหลักการนี้ด ้วย...” เว ้นจังหวะแล ้วพูดว่า “ท่านยอมเปลีย ่ นทีพ
่ ักกับตี้
จวินอย่างรวบรัดใจกว ้างเชน ่ นี้ เพราะรู ้ว่าตัง้ แต่เขามาทีห
่ บ ี งธรรม กษั ตรียข
ุ เขาเสย ์ องนกปี่ อกี้ ็สง่
จีเหิงไปพักทีต ่ าหนั กบรรทมของเขาเพือ ่ ปรนนิบัตเิ ขาเป็ นการเฉพาะละส ิ ความจริงแล ้วทีท ่ า่ น
เล็งไว ้คือเรือ
่ งนี้กระมัง”

้ ้าสดมองเฟิ่ งจิว่ พลางทอดถอนอย่างอัศจรรย์ใจ ขยีจ

หัวไชเท ้ มูกพูดวา

“เรือ ี ด ้วย เรือ

่ งนี้หรือ...ไอ ้หยา...เจ ้าเดาถูกเสย ่ งสาเร็จเมือ ิ เจ ้าดืม
่ ไรจะเชญ ่ สุรามงคล นั่ ง
ตาแหน่งแขกสาคัญ” นิง่ คิดแล ้วเสริมว่า “ยังจะไม่เก็บค่าชว่ ยงานเจ ้าด ้วย!”

ึ ปวดศรี ษะขึน
เฟิ่ งจิว่ พลันรู ้สก ้ มาหน่อยๆ โบกมือกล่าวว่า

“เอาละ ทีม ิ ห ้าค่าเดือนหน ้าข ้า

่ าทีไ่ ปข ้าได ้รู ้หมดแล ้ว ครัง้ นี้แผนการของพวกเราล ้มเลิก สบ
ค่อยนั ดท่านอีกครัง้ ท่านกราบบังคมลาได ้แล ้ว”
 64

ี่ วเยียนพยักหน ้าเดินไปถึงประตู
เสย พลันหันกลับมาอีกครัง้ ี น ้าเคร่งขรึม
กล่าวด ้วยสห
จริงจัง

“จริงส ิ ยังมีอก ่ ง ก่อนหน ้านี้ข ้าเคยกอดร่างเดิมของเจ ้าใชไ่ หมล่ะ? ข ้าเอาเปรียบเจ ้า

ี เรือ
ต ้องขออภัยเป็ นอย่างยิง่ ระหว่างพีน
่ ้องจะเอาเปรียบกันเชน ่ นี้ได ้อย่างไร เจ ้าสะดวกเมือ
่ ไรมา
ั
บอกข ้าสกคา ข ้าจะให ้เจ ้าเอาเปรียบกลับ”

เฟิ่ งจิว่ คลึงรอยปูดบนศรี ษะ “...ไม่ต ้องแล ้ว”

ี่ วเยียนพลันกล่าวอย่างสุภาพด ้วยท่าทีเคร่งขรึม
เสย

“เจ ้าจะเกรงใจข ้าไปไย ให ้เจ ้าเอาเปรียบเจ ้าก็เอาเปรียบกลับเถิด ข ้าอาจจะความจาไม่

ค่อยดี 2-3 วันให ้หลังก็ลมื เรือ ั ญากันก่อน
่ งนี้ไปแล ้วกลับจะทาให ้เจ ้าขาดทุน มาๆ เรามาเขียนสญ
นั ดหมายให ้ดีวา่ จะเอาเปรียบกลับในวันใด เอาเปรียบกลับด ้วยวิธใี ด อ ้อ จริงส ิ ถ ้ายังไงเจ ้าเอา
เปรียบข ้ากลับสองครัง้ เถิด ระหว่างนี้เว ้นชว่ งห่างตัง้ นาน ต ้องมีดอกเบีย
้ บ ้าง”

เฟิ่ งจิว่ “...ไสหัวไป”

นอกหน ้าต่างแสงอรุณเลือนราง เฟิ่ งจิว่ ลูบคางกอดผ ้าห่มมั่นนั่ งสองตาเหม่อลอยอยูอ ่ ก

ี ครู่
หนึง่ นางมองเห็นทีน
่ อกหน ้าต่างต ้นอบเชย[1]ต ้นหนึง่ เขียวขจีอย่างสดชน ื่ พิสดารอยูท
่ มกลาง
ผืนหิมะ จึงทอดสายตามองลึกออกไปด ้านนอกมากขึน ้ อย่างอดใจไม่อยู่

ในหุบเขาเสย ี งธรรมทัง้ สฤ
ี่ ดูหม
ิ ะโปรยปราย ท ้องฟ้ าปลอดโปร่งนานๆ ครัง้ ก็เป็ นแสงตะวัน
ขมุกขมัวสาดสะท ้อนทุง่ หิมะ ทิวทัศน์เชน ่ นี้มองดูมากว่าครึง่ ปี นางเองก็ชก
ั จะคิดถึงท่ามกลาง
แดนโลกียม ี น
์ ากสส ั หนึง่ อาชาห ้อมาฝุ่ นธุลปี ลิวตลบขึน้ มาหน่อยๆ

ได ้ยินเหมิงสาวเล่ ้ าว่า สองร ้อยกว่าปี กอ ่ น ความจริงแล ้วในหุบเขาเสย ี งธรรมเองก็มกี าร

ั
แบ่งเป็ นวสนต์ผลิดอก สารทออกผล คิมหันต์ลงกล ้า เหมันต์เก็บรักษาเชนกัน ทีเ่ ปลีย ่ ่ นเป็ น
ดินแดนหิมะเชน ่ นีก ้ ็เพิง่ จะแค่สองร ้อยกว่าปี มานี้เท่านั น้ และเรือ
่ งนี้จะว่าไปแล ้ว ต ้องเอ่ยถึงเฉิน
เยีย
่ เทวเสนาบดีแห่งเผ่านกปี่ อซ ี้ งึ่ เล่าลือกันว่าเร ้นกายจากโลกหล ้ามานานปี ฟั งว่า ณ ตอนนั น ้
ไม่ทราบเป็ นด ้วยเหตุใดในยามทีเ่ ทวเสนาบดีทา่ นนี้เร ้นกายจากโลกหล ้าสูต ่ าหนั กเทวเสนาบดี
้
ท่านได ้ใชกระบี เ่ ล่มหนึง่ สะบัน้ วสน ั ต์ คิมหันต์ เหมันต์ สามฤดูนี้เข ้าสูแ่ ขนเสอ ื้ นาพาจากไปด ้วย
หลายปี มานี้ทา่ นมิได ้ออกมาจากตาหนั กเทวเสนาบดีอก ี ภายในหุบเขาเสย ี งธรรมเองก็ไม่มก ี าร
แบ่งเป็ นฤดูวสน ั ต์ คิมหันต์ เหมันต์ใดๆ อีก

้
เหมิงสาวเอ่ ยถึงเล็กน ้อยว่า ทีเ่ ฉินเยีย
่ ทาเชน่ นี้เพือ
่ เป็ นทีร่ ะลึกถึงการจากไปของอาหลาน
รั่ว[2] เพราะนั บตัง้ แต่นางจากไป กษั ตรีย ์ ณ เวลานั น ้ ก็ได ้ออกราชโองการข ้อห ้ามในทันที ใน
ราชโองการข ้อห ้ามได ้กาหนดให ้คา “อาหลานรั่ว” เป็ นคาต ้องห ้ามของทัง้ เผ่านั บแต่นัน ้ มา ฟั งว่า
ตอนทีอ ่ าหลานรั่วยังคงมีชวี ต ิ อยู่ นางชอบบรรยากาศเปี่ ยมชวี ต ิ ชวี าของสามฤดูวสน ั ต์ คิมหันต์
เหมันต์ยงิ่ นัก ทีเ่ ฉินเยีย
่ นาสามฤดูนี้จากไป เพือ ่ เตือนสติพวกเขาทัง้ เผ่าว่าต่อให ้ไม่อาจเอ่ยนาม
“อาหลานรั่ว” ได ้อีกไปตลอดกาล ก็ไม่อาจจะลืมนางได ้ทุกชวั่ ขณะจิต

ในโต๊ะกินดืม ้
่ เหมิงสาวแข็ งใจเอ่ยเล่าเพียงเท่านี้แล ้วพลันหุบปาก ราวกับได ้พูดถ ้อยคา
ต ้องห ้ามอันไม่สมควรพูดใด ในตอนนั น ้ เฟิ่ งจิว่ ดืม
่ สุราเล็กน ้อยกาลังฟั งอย่างเพลิดเพลิน แม ้จะ
 65

้ ไม่ยอมพูดมากไปกว่านี้ นาง
นึกข ้องใจอย่างยิง่ ว่าอาหลานรั่วคือใคร แต่ไม่วา่ อย่างไรเหมิงสาวก็
จึงมิได ้ถามมากไปกว่านี้

จังหวะนี้สายตาของเฟิ่ งจิว่ พลันปั กลงสูท่ วิ ทัศน์หม

ิ ะอันอ ้างว ้างเดียวดายนี้ หลังจากจาม
เพราะความหนาวไปหนึง่ ครัง้ ภายในห ้วงสมองพลันปรากฏคาเล่าลือเก่าๆ นี้ซงึ่ ได ้โยนไปซุกไว ้
ยังซอกหลืบท ้ายสมองมาเนิน ่ นานกว่าครึง่ ปี ซงึ่ ความจริงในตอนนี้ ระหว่างเฉินเยีย ่ กับอาหลาน
รั่วมีเรือ
่ งราวความรักในรอยแค ้นอันพลิกผันไปมาใด นางมิได ้สนใจมากมายสก ั เท่าใดแล ้ว ในใจ
เพียงแต่นก ึ ทอดถอนอย่างหงุดหงิดว่า หากในตอนนั น ้ อาหลานรั่วชอบฤดูหนาวอันหนาวเหน็ บจะ
ดีสก ั เพียงใด จะได ้เหลือสามฤดูวสน ั ต์ คิมหันต์ เหมันต์ให ้แก่หบ ุ เขาเสย ี งธรรม ในตอนนี้ทก ุ คน
จะได ้ไม่ถงึ กับต ้องทรมาทรกรรมเชน ่ นี้

นึกถึงตรงนี้ก็จามออกมาอีกครัง้ ครัน ้ เหลือบสายตาขึน ้ ก็มองเห็นท่ามกลางทิวทัศน์หม

ิ ะ
ซงึ่ เดิมทีอ ้างว ้างเดียวดายยิง่ ปรากฏชายเสอื้ สม
ี ว่ งแถบหนึง่ โผล่เข ้ามา

เฟิ่ งจิว่ ชะงักงันไปชวั่ วูบ แหงนคอทอดสายตาอ ้อมผ่านต ้นอบเชยทีน ่ อกหน ้าต่าง ก็

มองเห็นตงหัวกาลังนั่งทอดอารมณ์อยูบ ่ นม ้านั่ งเตีย
้ ตัวหนึง่ ตกปลาอยูร่ ม
ิ สระน้ า

นั่ งบนม ้านั่ งไม ้พุทราผุพังยังสามารถนั่ งได ้อย่างมีมาดเปี่ ยมบุคลิกปานนี้ เฟิ่ งจิว่ คิดด ้วย
ความนั บถือว่าคนผู ้นีช ้ า่ งสมแล ้วทีเ่ ป็ นมหาเทพ แต่นางจาได ้ว่าเมือ ่ ก่อนเวลาเขาตกปลา มักจะ
ชอบนอนอาบแดด หรือไม่ก็เลือกพระไตรปิ ฎกสก ั สองเล่มแก ้ไขให ้คาอรรถาธิบายเป็ นการฆ่า
เวลาเสมอมา ครัง้ นีก ้ ลับเพ่งมองผิวของสระน้ าแน่วนิง่ ปานนี้ ราวกับว่าสมาธิจต ิ ใจทัง้ มวลล ้วน
ทุม
่ เทอยูท ่ ค
ี่ ันเบ็ดยาวสองจ ้างกว่า

เฟิ่ งจิว่ มองดูเขาแต่ไกลอยูค

่ รูห
่ นึง่ ึ ว่ากิรย
รู ้สก ิ าท่าทีนี้ของเขาบางทีความจริงแล ้วอาจจะ
กาลังขบคิดเรือ ่ งใดอยู่ ท่าทางยามขบคิดสงิ่ ใดของเขากล่าวในสายตาของคนนอกแล ้วน่ามอง
อย่างยิง่ เสมอมา

เหตุไฉนอยูๆ่ ท่านมหาเทพจึงต ้องการเปลีย ่ นทีพ

่ านั กกับเสย ี่ วเยียน เวลานี้เฟิ่ งจิว่ เองก็ได ้
ใคร่ครวญอยูบ ่ ้าง เมือ
่ กีเ้ สยี่ วเยียนพูดว่าอะไรแล ้วนะ? บอกว่าดูเหมือนท่านมหาเทพจะเห็นว่า
เรือนลมกรดอยูใ่ กล ้กับจงเสฺว และมีสระเลีย ้ งปลา พ่วงด ้วยมีนางทีฝ ื ทาอาหารสูงสง่ ? หากพัก
่ ี มอ
้ ี ่ ี
ก่อนนางมิได ้ได ้รับการสะกิดชแนะจากเสยวเยียน วันนีไ ้ ม่แน่วา่ อาจจะหลงเชอ ื่ เหตุผลอันเบาหวิว
เหล่านี้ของมหาเทพก็เป็ นได ้ แต่นางโชคดีได ้รับการสะกิดชแ ี้ นะจากเสย ี่ วเยียน มีความเข ้าใจ
อย่างตืน้ เขินในความคดเคีย ้ วเลีย ้ วลดของเรือ ่ งสายลมจันทรา นางได ้ตระหนั กรู ้แจ ้งว่า การ
กระทานี้ของมหาเทพจะต ้องมีเหตุผลทีล ่ ก ึ ลงไปอีกอย่างแน่นอน นางขมวดคิว้ คิดตัง้ แต่ต ้นจน
จบอยูพ่ ักใหญ่ ก็เข ้าใจกระจ่าง หรือการกระทานี้ของตีจ ้ วินจะเพือ ่ เสย ี ดแทงใจของจีเหิงไปอีกขัน ้

แม ้ว่าผู ้ทีร่ ับปากให ้จีเหิงคบหากับเสย ี่ วเยียนก็คอื ตัวมหาเทพเองเชน ่ กัน กระนั น ้ การทีจ่ เี หิง
คบหากับเสย ี่ วเยียนจริงๆ น่าจะยังคงทาให ้เขาโกรธอยูด ่ ี ตอนแรกทีต ่ งหัวชว่ ยนางกลับมานอน
บนเตียงของเขาคือการแก ้แค ้นจีเหิงครัง้ แรก ผลคือถูกนางทาลายจนแก ้แค ้นไม่สาเร็จ ชว่ งที่
ปราบเหมีย ่ วลั่วนั่ น จีเหิงก็อยูด ่ กัน ไม่แน่วา่ ตงหัวอาจจะใชโอกาสนั
่ ้วยเชน ้ ้ หยัง่ เชงิ จีเหิงอีกครัง้
น
สุดท ้ายจีเหิงหึงจนวิง่ หนีจากไป ปฏิกริ ย ิ านีน ้ ่าจะยังคงทาให ้ตงหัวพอใจอยูด ่ อก เพราะนางจาได ้
ว่าหลังจากทีจ ่ เี หิงไปแล ้วและนางรัง้ อยูช ่ ว่ ยสูจวบจนนางปรนนิ
้ บัตต
ิ งหัวนอนหลับ เขาดูจะ
อารมณ์ดม ี ากอยูต ่ ลอด

ถ ้าเชน ่ นั น
้ ทีเ่ วลานี้มหาเทพยืนกรานจะมาพักอยูใ่ นพืน
้ ทีเ่ ท่าแมวดิน
้ ตายนีข
้ องนางให ้ได ้
่ ่ ี
ทัง้ ยังสงเสยวเยียนไปยังทีพ ่ ักของเขา จะต ้องคาดหวังทีจ ้ ี
่ ะใชตัวเขาเองเสยดแทงใจของจีเหิง
 66

อีกครัง้ กระมัง? เสย ี ดแทงใจเสยี จนนางเป็ นฝ่ ายได ้ตระหนักเองว่านั บแต่นี้ไปไม่สมควรคบหากับ

เสย ี่ วเยียนอีก และตะลีตะลานมายอมรับผิดทีน ่ ี่ขอร ้องให ้มหาเทพกลับไป ถึงตอนนัน ้ มหาเทพ
แสร ้งบ่ายเบีย ่ งเล็กน ้อย บีบให ้จีเหิงน้ าตาอาบน้ า บอกกล่าวความจริงใจ บอกเล่าความในใจ
ประทับลายนิว้ มือต่อเขา เขากับนางหวนมาคืนดีดังเดิม นั บแต่นี้ไปแม ้เทพชะตาจะลิขต ิ และใช ้
มีดสลักบุพเพสน ั นิวาสของจีเหิงกับเสย ี่ วเยียนเสร็จสน ิ้ ี่ วเยียนก็คงไม่อาจะมีความ
จีเหิงกับเสย
เป็ นไปได ้อีกเป็ นแน่

เฟิ่ งจิว่ ตระหนั กรู ้แจ ้งถึงขัน

้ นี้ พลันรู ้สกึ ว่าความคิดจิตใจของมหาเทพละเอียดลึกล้าจริงดัง
คาด กระนั น ้ จิตใจอันอ ้อมค ้อมเชน ่ นี้กลับถูกนางไตร่ตรองจนทะลุปรุโปร่งได ้ ไม่กวี่ ันมานี้นางชา่ ง
มองเรือ่ งราวได ้ด ้วยจิตใจดุจกระจกสว่างใสโดยแท ้ นางโห่ร ้องชมเชยให ้ตัวเองอยู่ ในใจอย่างอด
ไม่ได ้ หลังจากโห่ร ้องชมเชยเสร็จแล ้ว ในใจพลันเกิดความรู ้สก ึ มึนชาพลุง่ ขึน
้ มาโดยไม่ทราบ
สาเหตุ จากนั น ้ จึงเกิดความรู ้สก ึ ว่างเปล่าเหลือเกิน นางเห็นว่า แท ้จริงแล ้วตงหัวชา่ งมุมานะ
พยายามต่อจีเหิงนั ก

สายลมเย็นเฉียบหอบหนึง่ พัดมาจากกรอบหน ้าต่าง เฟิ่ งจิว่ จามสนั่ นอีกหนึง่ ครัง้ สุดท ้ายจา
ได ้ว่าริมเตียงพาดเสอ ื้ ชายยาวไว ้ตัวหนึง่ หยิบขึน
้ มาคลุมไหล่ไว ้เลิกผ ้าห่มลงจากเตียง เยือ
้ งไป
ข ้างหน ้า เสยี งหนึง่ พลันดังขึน
้ พึมพากับตัวเองว่า

“หากจ ้งหลินอยู่ น้ าชาจะชงเสร็จนานแล ้ว”

เฟิ่ งจิว่ สะดุ ้ง ตวัดสายตาขึน้ มองไปทางต ้นเสย ี ง ตงหัวกาลังเปิ ดฝากาน้ าชา มองดูภายใน
กาทีว่ า่ งเปล่าจริงดังคาด เขาเข ้ามาในห ้องนี้ตงั ้ แต่เมือ ่ ไร นางกลับไม่ทราบโดยสน ิ้ เชงิ แต่อาศัย
อยูเ่ รือนคนอืน ่ เขายังกล ้าไม่เกรงใจปานนี้ก็เป็ นจิตวิญญาณอย่างหนึง่

นางมองดูเขาอยูพ
่ ักใหญ่ หลังจากผ่านเหตุการณ์เรือ
่ งเหมีย
่ วลั่ว ต่อให ้คิดจะห่างเหินกับ
ึ ่ ั
เขาก็ไม่อาจจะหาความรู ้สกห่างเหินได ้ไปชวขณะ สวนถ ้อยคากลับไปโดยในทันทีมไิ ด ้ผ่านการ
ไตร่ตรองของสมอง

“อย่างนั น
้ ตอนทีท
่ า่ นเข ้ามาในหุบเขา ไฉนจึงไม่พาจ ้งหลินมาด ้วย?”

ตงหัววางกาน้ าชาว่างเปล่าในมือลง กล่าวราวกับมีเหตุผลเต็มที่ “เจ ้าอยูท

่ น
ี่ ี่ ไยข ้ายังต ้อง
พาเขามาอีก?”

้ อดเขียวๆ
เฟิ่ งจิว่ กดเสนเลื ทีผ
่ ด
ุ ขึน
้ บนหน ้าผาก “ไฉนข ้าอยูท
่ น
ี่ แ
ี่ ล ้วท่านจะพาเขามา
ไม่ได ้?”

้ ้าน่ะ
มหาเทพกล่าวตอบอย่างเป็ นธรรมชาติยงิ่ “เขามาแล ้ว ข ้าก็ไม่สะดวกใจจะเรียกใชเจ
ส”ิ

เฟิ่ งจิว่ สะอึก คิดจะใชถ้ ้อยคาย ้อนถามมาสะกิดจิตใจรู ้ละอายของเขา เดิมทีคด ิ จะพูดว่า

“ถ ้าเขาไม่มาท่านก็สะดวกใจจะเรียกใชข้ ้างัน ้ หรือ” ด ้วยความรีบร ้อนกลับหลุดโพล่งออกมาว่า
“เหตุใดเขามาแล ้ว ท่านก็ไม่สะดวกใจจะเรียกใชข้ ้าเล่า?”

ตงหัวมองดูนางอยูค ่ รูห
่ นึง่ พลันพยักหน ้า “ทีพ
่ ด ู เขามาแล ้วข ้าก็สามารถเรียกใช ้
ู มาก็ถก
่
เจ ้าได ้เหมือนเดิม” หยิบข ้องใสปลาบนโต๊ะยืน ่
่ สงให ้นาง “ไปทาอาหารเถิด”
 67

เฟิ่ งจิว่ เบิกตากว ้างอย่างตกตะลึง ค่อยตระหนั กว่าเมือ

ตอบกลับมาว่าอย่างไร พลันรู ้สก
มองดูข ้องปลาตรงหน ้า
่ กีต
้ ัวนางพูดอะไรออกไป และตงหัว
ึ ปวดรอบปูดบนศรี ษะอยูร่ าไร ยกมือขึน ้ คลึงคลายเลือดทีค
่ ั่ง

“ข ้าเห็นว่า...บางครัง้ หนังหน ้าของตีจ

้ วินค่อนข ้างจะหนานั ก”

ตงหัวกล่าวอย่างไม่สะทกสะท ้าน “ความรู ้สก ึ ของเจ ้าเฉียบคมยิง่ ” แล ้วยืน

่ ข ้องปลาไป
ตรงหน ้านางอีกครัง้ พูดเสริมว่า “อันนี้ทาเป็ นนึง่ ”

การตรงไปตรงมาเชน ่ นี้ของมหาเทพทาให ้เฟิ่ งจิว่ ต่อคาไม่ถกู ไปอึดใจใหญ่ นางรู ้สก ึ ว่าบาง

ทีอาจจะเป็ นเพราะเมือ ่ ี้ศรี ษะถูกโขกจึงคิดตามไม่ทัน นึกไม่ออกไปชวั่ ขณะว่ายังมีถ ้อยคาใด
่ ครูน
ทีส
่ ามารถเสย ี ดแทงเขา ปฏิเสธเขาได ้อีก ต่อสูขั้ ดแย ้งอยูใ่ นใจได ้พักหนึง่ จึงคิดอย่างห่อเหีย ่ ว
ั
ท ้อแท ้ว่าหากสุดวิสยจริงๆ อย่างนัน ่ ั
้ ก็ชวยทาให ้เขาสกมือ้ เถิด ก็มไิ ด ้เป็ นอุปสรรคใดดอก นาง
ชะโงกศรี ษะไปดูในข ้องใสป ่ ลา สงิ่ ทีป
่ ะทะสายตาคือปลาเซย ี งอวิน
๋ ชงิ [3]ตัวหนึง่ กระโดดผลุงขึน ้
มาถึงปากข ้องแล ้วตกกลับลงไปอีกครัง้ เฟิ่ งจิว่ ถอยหลังไปหนึง่ ก ้าว

ั ว์?”
“นี่มัน...จะให ้ฆ่าสต

ตงหัวซงึ่ ยืนตัวตรงอยูข ี งอวิน

่ ้างหน ้าปรายตามองปลาเซย ๋ ชงิ ทีด
่ ด
ี ตัวไปมาอยูใ่ นข ้อง

“เจ ้าเห็นว่าข ้าดูเหมือนให ้เจ ้าไปปล่อยปลา?”

ี นบนสวรรค์เก ้าชน
เฟิ่ งจิว่ ทอดถอนใจแรงๆ “ข ้าหลงนึกว่าเทพเซย ั ้ ฟ้ าล ้วนแต่ไม่ฆา่ สต
ั ว์กัน
ทัง้ นั น
้ เสย ี อีก”

ตงหัวค่อยๆ ยืน
่ ข ้องปลาเข ้าไปไว ้ในมือของนางสาเร็จ “เจ ้าเข ้าใจพวกเราผิดลึกล้าเกินไป
แล ้ว” หลุบตาลงเห็นข ้องปลาทีอ ่ ยูใ่ นวงแขนนางดูเหมือนจะถูกโอบไว ้อย่างฝื นใจยิง่
ทอดสายตาจ ้องมองไปไกลพลันเอ่ยขึน ้ ว่า

“ข ้าจาได ้รางๆ ว่า เมือ ิ ห ้าค่าเดือนหน ้า...”

่ คืนก่อนดูเหมือนเจ ้าจะพูดว่าสบ

ไหวพริบเฟิ่ งจิว่ วูบขึน

้ ตืน
่ เต็มตาในบัดดล สมองปลอดโปร่งสุดเปรียบปานในพริบตา รีบ
ร ้อนตัดบทการย ้อนระลึกของมหาเทพว่า

“มิได ้ๆ ท่านสบ ั สนแล ้วต ้องฝั นไปแน่ๆ ข ้าไม่เคยพูดอะไรทัง้ นั น

้ ท่านเองก็ไม่ได ้ยินอะไร
ทัง้ นั น
้ ” สายตาจับแววตาสอ ื่ ความหมายลึกล้าบางอย่างของตงหัวได ้ ก ้มหน ้าลงมองเห็นข ้อง
ปลาทีเ่ มือ ่ กีน
่ ี้เขาวางไว ้ในอ ้อมแขนของนาง รีบอุ ้มอย่างมัน ้ คงกล่าวว่า “มีโอกาสได ้ทาปลานึง่
ให ้ตีจ้ วินหนึง่ มือ ้ คือเกียรติอย่างสูงของเฟิ่ งจิว่ เมือ
่ ก่อนนึกอยากจะทาให ้ท่านชม ิ มาตลอด แต่ไม่
มีโอกาสใด ตีจ ้ วินอยากรับประทานรสชาติแบบใด พึงทราบว่าการนึง่ ก็แบ่งเป็ นหลายประเภท
เชน ่ กัน ดูวา่ เป็ นการลงมีดบนตัวปลาแบบลายโบตั๋น สอดเรียงดอกอวีห ้ ลาน[4]กับเห็ดทีห่ ั่นเป็ น
แว่นเข ้าไปในรอยมีดแล ้วนาไปนึง่ หรือตีจ ้ วินจะโปรดให ้หั่นเห็ดหอม หน่อไม ้อ่อนเป็ นลูกเต๋ายัด
เข ้าไปในท ้องปลาโดยตรงแล ้วนาไปนึง่ มากกว่า?”

ถ ้อยคาเหล่านี้ของนางกล่าวอย่างจริงใจลืน ่ ไหลไม่มต ี ด
ิ ขัด ความจริงแล ้วกระทัง่ ตัวนางยัง
มิได ้สงั เกตรู ้ตัวว่า แม ้ว่านี้จะเป็ นถ ้อยคาทีแ่ ต่งขึน้ มากะทันหันเพือ ่ ประจบเอาใจรับมือตงหัว กลับ
เป็ นความจริงทุกถ ้อยกระทงความ เมือ ่ ก่อนตอนทีน ่ างยังอยู่ในวังไท่เฉินกง เทียบกับจีเหิงแล ้ว
ไม่มส ่ ิ ้
ี งใดเหลือพอจะใชอวดได ้ จึงคิดอยากแต่จะแสดงฝี มอ ื ทาอาหารของตนต่อตงหัวจริงแท ้
แต่ก็หาได ้รับโอกาสเชน ่ นี้โดยแท ้ด ้วยเชน่ กัน
 68

ปลาเซย ี งอวิน ๋ ชงิ ดีดตัวผึงอยูใ่ นข ้องอีกครัง้ พาให ้มือของเฟิ่ งจิว่ ลืน่ ปราด เคราะห์ดที ต
ี่ งหัว
ยืน ึ ว่านิว้ มือเย็นเฉียบเสย
่ มือมารับไว ้มั่นกลางคัน เฟิ่ งจิว่ รู ้สก ี ดกระดูก ทีแ ่ ท ้เพราะถูกมือของตงหัว
แนบอยู่ ได ้ยินเสย ี งมหาเทพดังมาจากเหนือศรี ษะว่า

“อุ ้มมั่นคงหรือยัง?” เว ้นจังหวะแล ้วกล่าวต่อว่า “วันนี้ทาแบบแรกก่อน พรุง่ นี้คอ

่ ยทาแบบที่
สอง มะรืนสามารถเปลีย ่ นเป็ นทอดกระเทียมหรือราดน้ าขลุกขลิก”

เฟิ่ งจิว่ คิดในใจ ท่านคิดไว ้ยาวไกลเทียวนะ หลุบตาลงสายตาตกลงบนแขนเสอ ื้ มือขวาของ

ตงหัว ทันใดนัน ้ กลับมองเห็นตาแหน่งทีแ ื้ สม
่ ขนเสอ ี ว่ งแนบชด
ิ แขนปรากฏรอยเลือดรอยหนึง่
กอดข ้องไว ้มั่นกระดกปลายคางถามว่า

“มือของท่านเป็ นอะไรไปหรือ?”

แววตามหาเทพไหววาบ ราวกับนึกไม่ถงึ ว่านางจะสงั เกตเห็นสงิ่ นี้ เนิน

่ นาน เอ่ยเนิบชา้

“ตอนทีอ
่ ุ ้มเจ ้ากลับมา ปากแผลปริน่ะ” แล ้วจ ้องมองนางแน่วนิว่

เฟิ่ งจิว่ ตะลึง “โกหก ข ้าไหนเลยหนั กปานนัน

้ !”

มหาเทพนิง่ เงียบไปอึดใจใหญ่ “ข ้าคิดว่าประเด็นสาคัญทีเ่ จ ้าพึงสนใจควรจะเป็ นมือของข ้า

่ ้ าหนั กของเจ ้า”
ไม่ใชน

เฟิ่ งจิว่ กอดข ้องชะโงกเข ้าไปหาเล็กน ้อย “อ ้อ อย่างนั น

้ ไฉนมือของท่านจึงเปราะบางปานนี้
เล่า?”

มหาเทพนิง่ เงียบอยูเ่ นิน

่ นาน “...เพราะว่าเจ ้าหนั กเกินไป”

เฟิ่ งจิว่ หัวเสยี สุดขีด “โกหก ข ้าไหนเลยหนั กปานนัน ึ ว่า

้ !” ถ ้อยคาหลุดจากปากพลันรู ้สก
ประโยคนี้คุ ้นหูยงิ่ นั ก ราวกับวกย ้อนกลับมาอีกแล ้ว ขณะทีก
่ าลังขบคิดใคร่ครวญพลันมองเห็นตง
หัวยกมือขึน้ จึงรีบขยับหลบพูดว่า

้ านไม่ได ้ยังไม่ตท
“เวลาข ้าพูดสูท่ ี า่ นเลย ท่านพูดสูข้ ้าไม่ได ้ก็อย่าลงไม ้ลงมือส!ิ ”

มือข ้างนัน
้ ลดลงมากลับวางลงบนกระหม่อมของนาง นางรู ้สก ึ ว่าเสนผมบนกระหม่
้ อมถูกลูบ
จนจักจี้ ภายในห ้องเงียบจนผิดปกติไปชวั่ ขณะ ถึงขัน ้ สามารถได ้ยินเสย ี งปุยหิมะบนต ้นอบเชยที่
นอกหน ้าต่างร่วงตกลงสูพ่ น
ื้ ทัง้ ร่างกายและจิตใจของเฟิ่ งจิว่ ล ้วนแต่ถก ู ปกคลุมอยูภ่ ายใต ้ความ
พร่าเลือนและงุนงง ไม่เข ้าใจว่ามหาเทพกาลังแสดงงิว้ ฉากใดอยู่ เหลือบหางตาขึน
้ อย่าง
ระมัดระวัง ปะทะกับสายตาพินจ ิ ดูอย่างอดทนของตงหัวเข ้าพอดี

“มีผมกระดกขึน ี่ วป๋ าย เจ ้าตืน

้ มาน่ะ เสย ่ นอนแล ้วยังไม่ได ้หวีผมหรือ?”

หัวข ้อสนทนาเปลีย ่ นเร็วเกินไป นี่เป็ นครัง้ ทีส ี่ วป๋ าย” ใบ

่ องทีไ่ ด ้ยินตงหัวเรียกนางว่า “เสย
หน ้าเฟิ่ งจิว่ พลันแดงก่า ตะกุกตะกักว่า

“ท่านๆๆๆ จะไปรู ้อะไร นี่เป็ นทรงผมทีก

่ าลังเป็ นทีน ิ มในปี นี้ตา่ งหาก” จบคาก็กอดข ้องใส่
่ ย
ปลาวิง่ ตึงๆๆ ออกไปจากห ้อง
 69

นอกประตูในลานเรือนหิมะกองสุมหนาเตอะ เฟิ่ งจิว่ ลูบใบหน ้าทีร่ ้อนผ่าววิง่ ไปพลางนึก

พิศวงไปพลาง เหตุไฉนตัวนางจึงหน ้าแดง ทัง้ ยังติดอ่าง? หรือเป็ นเพราะตงหัวเรียกนางว่า
ี่ วป๋ าย” ซงึ่ ชอ
“เสย ื่ นีไ้ ม่เคยมีใครเรียกนางมาก่อน

ความจริงแล ้วนางรู ้สก ึ มีปมด ้อยกับชอ ื่ ของตัวเองมาโดยตลอด ตงหัวเรียกนางเชน

่ นี้กลับ
เรียกได ้น่าฟั งนัก ดังนั น
้ นางตืน
้ ตันใจยิง่ เพราะอย่างนี้ถงึ ได ้หน ้าแดง?

นางขบคิดเหตุผลนี้จนกระจ่างแล ้ว เห็นว่าตัวนางชา่ งถูกทาให ้ตืน

้ ตันใจได ้ง่ายดายเกินไป
ี เปรียบขึน
โดยแท ้ ใจอ่อนอย่างนี้ ต่อไปเสย ้ มาจะทาอย่างไรหนอ...

<>::<>::<>::<>::<>::<>

้ ้าชนิดหนึง่
[1] ในภาษาจีน หัวแครอท จัดเป็ นหัวไชเท

[1]??? ต ้นอบเชยญีป
่ น
ุ่

ั สกฤต แปลว่า ป่ า อ่านแบบไทยได ้ว่า “อรัญญา”

[2] อาหลานรั่ว มาจากภาษาสน

[3]???
 70

หัวข้อ : บทที่ 5 - 01

บทที่ 5 - 01

ี งนกน ้อยขับขาน หาได ้กลิน

สามวันให ้หลัง หิมะขาวพราวพร่าง เพียงยินเสย ่ มามาลีสค
ุ นธ์

เฟิ่ งจิว่ แข็งใจกัดฟั นทุม ี น ระบุชอ

่ เงินก ้อนใหญ่เหมาจุ ้ยหลีเ่ ซย ื่ ให ้นางราซงึ่ เพิง่ มาใหม่เมือ
่
พักก่อนแต่งกายงดงามฟ้ อนราเคียงข ้าง เลีย ้ งตงหัวดืม
่ สุรา

ความจริงจากทีน ่ างรู ้จักตงหัว ดูเหมือนมหาเทพจะชอบดืม ่ ชามากกว่า แต่ในเมืองหลวง

ี นแห่งนี้
ของนกปี่ อไี้ ม่มโี รงน้ าชาทีร่ าคาแพงยิง่ กว่าเหลาสุราจุ ้ยหลีเ่ ซย เสย ี่ วเยียนเสนอแนะว่า
จะเลีย
้ งทัง้ ที หากเลีย ้ งแพงไม่ถงึ ขัน้ จะไม่มากพอทีจ
่ ะแสดงถึงความจริงใจในการเลีย ้ งของนาง
่ ี
นางถูกเสยวเยียนพูดวกไปเวียนมาจนมึนงง จึงหลับหูหลับตาเลือกเป็ นทีจ ี
่ ุ ้ยหลีเ่ ซยน

เหตุไฉนเฟิ่ งจิว่ จึงเลีย

้ งตงหัวดืม
่ สุรา เรือ
่ งนีต
้ ้องเท ้าความไปยังเมือ
่ สองวันก่อน

สองวันก่อน ขณะทีเ่ ฟิ่ งจิว่ ยังคงจมดิง่ อยูก

่ ับความกลัดกลุ ้มกังวลเรือ
่ งไม่อาจจะได ้ผล
่ ั
พิมพามาไว ้ในมือไปชวระยะหนึง่ อีกทัง้ นับแต่นี้ไปยังต ้องปรนนิบต ั ต
ิ งหัวทุกวัน ประกอบกับยัง
ไม่ตน
ื่ เต็มตาดี เดินกะโหลกกะเผลกมาจนถึงจงเสฺว ก็พบกับฟูจอ ื่ รีบร ้อนตรงเข ้ามาหาพอดี

เนื่องจากความง่วงงุนยังคงติดอยูบ
่ นหน ้าผากของนาง ไม่มอ ี ารมณ์จะประมือกับฟูจอ
ื่ จึง
ก ้มศรี ษะถอยไปด ้านข ้างอย่างอ่อนน ้อม แต่ฟจ ู อ
ื่ กลับวิง่ เหยาะๆ ตรงดิง่ เข ้ามาหา บนใบหน ้า
ประดับรอยยิม ั ้ ั ้
้ เมตตาชนแล ้วชนเล่า ดันดวงตาเล็กหลิมจนโดดเด่นทัง้ คูอ ่ อกมา

ั่ ยะเยือก
ในใจเฟิ่ งจิว่ สน อาการง่วงงุนหายวับในบัดดล ฟูจอ
ื่ ได ้ค ้อมเอวมองดูนางอย่าง
เปี่ ยมด ้วยความรักใคร่หว่ งใย

ิ นั่ นเมือ
“สมุดรายนามผู ้เข ้ารอบตัดสน ่ ไม่กวี่ น
ั ก่อนเสมียนทีค่ ด
ั ลอกคัดลอกตกไป เมือ ่ วานนี้
ท่านมหาเทพทรงแจ ้งมา เหล่าฟู[1]ถึงเพิง่ จะพบว่าลืมลอกชอ ื่ ของเจ ้าไป” แล ้วลูบเคราะคาง
แพะไปหนึง่ ที ยิม ้ ประจบอย่างแฝงเลศนั ยเต็มที่ “โปรดอภัยทีเ่ หล่าจือ ่ ไร ้สายตา ฮาๆ โปรดอภัย
ทีเ่ หล่าจือไร ้สายตา”

ในโสตของเฟิ่ งจิว่ พลันได ้ยินกะทันหันก่อนว่าในสมุดรายนามผู ้เข ้ารอบตัดสน ิ กลับมาเพิม

่
ชอื่ ของนาง เรือ ่ งได ้ผลพิมพามีความหวัง ก็ดใี จยิง่ ตามด ้วยได ้ยินฟูจอ ื่ เอ่ยถึงอะไร “ท่าน
มหาเทพ” ทัง้ ยังยิม ้ ทะลึง่ บอกว่าตัวเองไร ้สายตา จึงเข ้าใจในบัดดลว่านางได ้เข ้าไปอยูใ่ นสมุด
รายชอ ื่ ด ้วยสาเหตุใด และฟูจอ ื่ เข ้าใจผิดในเรือ่ งใด นี่เป็ นครัง้ แรกในชวี ต
ิ ทีส ่ มองของนางหมุน
แล่นอย่างว่องไวในเวลาเชน ่ นี้ แม ้ว่าฟูจอ ื่ จะอายุมากแล ้ว ความเคลือ ่ นไหวกลับว่องไวยิง่ กว่า
ี
สมองของนางเสยอีก นางกาลังคิดจะอธิบาย ทอดสายตามองไป ในคลองจักษุ หลงเหลือเพียง
เงาร่างใหญ่เท่าเม็ดถั่วดาของตาแก่ลบ ั หายไปท่ามกลางม่านหมอกละอองฝน

เฟิ่ งจิว่ เห็นว่า เรือ่ งนี้ตงหัวชว่ ยเหลือนางมีความชอบ หากคนทั่วไปชว่ ยนางเชน ่ นี้ ไม่วา่
อย่างไรก็ควรจะเลีย ้ งสุราเขาหนึง่ มือ
้ เป็ นการขอบคุณ แต่ตงหัวนัน
้ นับตัง้ แต่ได ้พบกันอีกครัง้ เขา
 71

่ ้อยๆ
ได ้ลากนางไปประสบโชคร ้ายมาไม่ใชน บัดนี้เขามีความชอบต่อนางมากกว่าความผิด
ั สนงุนงงนัก
ความผิดมากกว่าความชอบ หรือความชอบและความผิดพอๆ กัน นางให ้สบ

ั สนงุนงงครุน
เฟิ่ งจิว่ ผู ้สบ ่ คิดใคร่ครวญอยูห ่ นึง่ ชว่ งวิชาเรียนเต็มๆ ั สนงุนงงยิง่ อยู่
ยังคงสบ
ดังเดิม ด ้วยเหตุนน ี้ างจึงนาเรือ
่ งนี้ไปปรึกษาเยียนฉืออู ้ผู ้อยูใ่ นจงเสฺวด ้วยกันและไม่ได ้พบหน ้ามา
หนึง่ วัน

เมือ
่ หนึง่ วันก่อนเสย ี่ วเยียนโบกมือลาเฟิ่ งจิว่ เข ้าไปพานั กในเรือนพักอันโอ่โถงของท่านผู ้
เฒ่ามหาเทพอย่างปรีดาร่าเริง และได ้พบกับนางในดวงใจองค์หญิงจีเหิงอย่างเป็ นไปตาม
ครรลอง ราบรืน ่ ไร ้อุปสรรค จีเหิงได ้เห็นเขา ได ้ทราบเรือ ่ งทีต ั เปลีย
่ งหัวสบ ่ นทีพ
่ ักกับเขา ตะลึง
ลานอยูช ่ ั
่ วอึดใจ ดวงหน ้างดงามน่ารักทว่าสูงสง่าภูมฐ ิ านพลันปรากฏน้ าตาร ้อนผ่าวสองหยด
หยาดร่วงลงมา

น้ าตาสองหยดของจีเหิงดุจดั่งศล ิ ายักษ์ สองก ้อนทุบกระแทกเข ้าใสห

่ ัวใจของเสย
ี่ วเยียน
ทาให ้เสยี่ วเยียนพลันรู ้สก
ึ ว่าหนทางในการได ้นางในดวงใจมาครองยังคงยาวไกลและเต็มไปด ้วย
่ ี
อุปสรรคดังเดิม เสยวเยียนท ้อแท ้ยิง่

คืนนั น้ ี่ วเยียนอาศย
เสย ั สุราสองกาเล็กหันหน ้าหาจันทราทอดถอนอย่างหดหูถ ่ งึ เทีย ่ งคืน
สุราจอกสุดท ้ายลงท ้องไปพลันได ้ตระหนักรู ้แจ ้ง แม ้ว่าก่อนหน ้านี้ตอนทีไ่ ด ้ทราบว่าเฟิ่ งจิว่ คือ
องค์หญิงแห่งชงิ ชวิ เขาจะตะลึงพรึงเพริดยิง่ นั ก ยากยิง่ จะเชอ ื่ ได ้ว่ากษั ตรียอ
์ น
ั เป็ นทีก ่ ราบไหว ้
ี ่ ื
ของบรรดาเซยนแห่งแดนบูรพาทีเ่ ล่าลือกันจะมีสารรูปเชนนี้ แต่เฟิ่ งจิว่ ก็สบทอดหน ้าตาทีง่ ดงาม
ของเผ่าจิง้ จอกขาวเก ้าหางมาโดยแท ้ บัดนี้ตงหัวได ้พบพานเฟิ่ งจิว่ ผู ้มีหน ้าตางดงามเชน ่ นี้อยูท่ ก
ุ
้ ่า...แน่นอน เขาเองก็อยูร่ ว่ มกับเฟิ่ งจิว่ ทุกเชาค
เชาค ้ ่ามาหลายวันอยู่ แต่เขารักเดียวใจเดียวนี่นะ
คนอย่างตงหัวย่อมจะไม่มท ี างรักเดียวใจเดียวเหมือนเขาอย่างแน่นอน หากสามารถจับคูต ่ งหัว
กับเฟิ่ งจิว่ เข ้าด ้วยกันได ้...ถึงตอนนั น
้ ตงหัวทาร ้ายหัวใจของจีเหิง ตัวเขาค่อยปลอบโยนอย่าง
อ่อนหวานฉวยโอกาสรุกเข ้าโจมตี ยอดเยีย ่ ม รักครัง้ นี้สาเร็จได ้เป็ นแน่!

ตงหัวกับเฟิ่ งจิว่ เมือ

่ แรกทีไ่ ด ้พบเฟิ่ งจิว่ เขาหลงนึกว่านางคือคูร่ ักของตงหัวจริงแท ้ แต่ตอน
นั น้ มิได ้สนใจสงั เกตรูปโฉมของนางเท่าไรนัก ต่อมาในภายหลังเมือ ่ สงั เกตเห็นรูปโฉมของนางก็
ได ้ทราบว่านางคือกษั ตรียแ ์ ห่งชงิ ชวิ ความจริงแล ้วมิได ้เกีย
่ วข ้องใดๆ กับตงหัว ก็มไิ ด ้ขบคิดถึง
ปั ญหาทีว่ า่ นางเหมาะสมกับตงหัวหรือไม่สก ั เท่าไรอีก บัดนี้เมือ่ ใคร่ครวญโดยละเอียด สองคน
นั น
้ มายืนอยูด ่ ้วยกัน ความจริงแล ้วเหมาะสมกันมากเทียวละ เสย ี่ วเยียนลอบยินดีปรีดากับภาพ
อนาคตอันงามพร ้อมซงึ่ นึกวาดอยูใ่ นใจ สายลมเย็นเฉียบพัดวูบ เขาพลันนึกขึน ้ มาได ้กะทันหันว่า
่
ก่อนหน ้านี้เคยนินทาว่าร ้ายตงหัวต่อหน ้าเฟิ่ งจิว่ ไว ้มิใชน ้อย...ในใจให ้โมโหขึน ้ มาทันที

เสยี่ วเยียนประคองจอกสุราว่างเปล่าครุน
่ คิดถึงเทีย
่ งคืน ่ มแซม
ทาอย่างไรจึงจะซอ
ภาพลักษณ์ของตงหัวในสายตาของเฟิ่ งจิว่ ได ้ใหม่กันหนอ ขบคิดถึงฟ้ าสาง หนาวเหน็ บจนเป็ น
หวัด ยังคงขบคิดวิธเี ด็ดๆ ใดไม่ออก

วันรุง่ ขึน
้ ในจงเสฺว เฟิ่ งจิว่ กลัวเป็ นฝ่ ายแล่นมาหา ขอให ้เขาชว่ ยศก
ึ ษาวิเคราะห์ความ
ขัดแย ้งระหว่างนางกับตงหัว เยียนฉืออู ้บีบจมูกสงั่ น้ ามูก เหนือศรษะสามฉื่อ[2] สวรรค์ชา่ ง
ี
ปราดเปรือ ่ ง!
 72

เสย ี่ วเยียนมุง่ มัน ี้ นะอย่างนอบน ้อมจริงใจ

่ ตัง้ ใจจะจับคูเ่ ฟิ่ งจิว่ กับตงหัว กับการมาขอคาชแ
ของเฟิ่ งจิว่ ได ้กล่าวตอบตรงข ้ามกับใจจริงอย่างอ่อนใจไว ้สง่าว่า

“หน ้าน้ าแข็ง ไม่ส ิ ข ้าหมายถึงตงหัว ตงหัวเขาเคร่งครัดเทีย ่ งธรรมเสมอมา ไม่เพียงแต่ใน

เผ่าเทพของพวกเจ ้าเท่านั น ้ ในเผ่ามารของพวกข ้าความจริงแล ้วล ้วนแต่มช ี อ ื่ เสย ี งในด ้านนี้เป็ นที่
เลือ ่
่ งลือเชนกัน แต่วน ั นี้เพือ ่ เจ ้า เขากลับไปหาฟูจอ ื่ อะไรนั่ นโดยเฉพาะเพือ ้
่ ใชวิธใี ต ้โต๊ะ บุญคุณ
เชน ่ นี้ไม่ธรรมดาเลย พวกความผิดเล็กๆ น ้อยๆ อย่างทีเ่ จ ้าบอกว่าไม่มาชว่ ยเจ ้าตัง้ ครึง่ ปี หรือ
แปลงเป็ นผ ้าเช็ดหน ้ามาหลอกเจ ้า เทียบกับบุญคุณอันใหญ่หลวงเชน ่ นีแ้ ล ้วไม่คค ู่ วรให ้เอ่ยถึง
โดยแท ้!” พูดถึงตรงนี้ เขาอดถุยใสต ่ ัวเองในใจไม่ได ้ แต่เมือ ่ คิดถึงความสุขในวันหน ้า ก็ถย ุ ใส่
ตัวเองอีกครัง้ แล ้วพูดต่อว่า “เจ ้าพึงทราบว่า สาหรับบุรษ ุ ทีป ่ ระสบความสาเร็จเชน ่ พวกข ้าแล ้ว
่ ื
ชอเสยงนัน ี ้ สาคัญยิง่ กว่าชวต ี ิ แต่เพือ ิ
่ เจ ้า หน ้าน้ าแข็ง ไม่ส มหาเทพตงหัวกลับยินยอมเสอ ื่ มเสยี
ชอ ื่ เสย ี งของตนซงึ่ พวกข ้าเหล่าบุรษ ุ ผู ้ประสบความสาเร็จให ้ความสาคัญมากทีส ่ ด ุ เขาดีตอ ่ เจ ้าถึง
เพียงนี้ ย่อมต ้องมีความชอบเหนือกว่าความผิดแน่ละ เจ ้าควรต ้องเลีย ้ งสุราเขาหนึง่ มือ ้ เป็ นการ
ตอบแทน และสุรามือ ้ นี้ยงั ต ้องเลีย ้ งทีจ ี นซงึ่ แพงทีส
่ ุ ้ยหลีเ่ ซย ่ ด ุ ในเมืองอีกด ้วย เรียกกูเหนี่ยงที่
ฟ้ อนราได ้ดีทส ุ มาชว่ ยเสริมบรรยากาศ” เขามองดูเหมือนจิว่ พลางกล่าวอย่างหนักแน่นจริงใจ
ี่ ด
“พวกเราทีเ่ ป็ นมารเป็ นเซย ี น ล ้วนต ้องรู ้จักตอบแทนบุญคุณ หากเป็ นเพราะอีกฝ่ ายเคยทา
ความผิดเล็กๆ น ้อยๆ กับเจ ้า กระทัง่ บุญคุณอันยิง่ ใหญ่เชน ่ นี้ยังมองข ้ามไปได ้ จะแตกต่างกับ
เดรัจฉานไร ้หัวใจทีไ่ ม่อาจบาเพ็ญเพียรเป็ นมารเป็ นเซย ี นตรงไหนรึ?”

เฟิ่ งจิว่ งุนงงโดยสน ิ้ เชงิ “เรือ

่ งทีเ่ ขารังแกข ้าทีข
่ ้าเล่าให ้ท่านฟั งเมือ
่ กีเ้ หล่านั น
้ ทีแ่ ท ้เป็ นแค่
ความผิดเล็กๆ น ้อยๆ ดอกหรือ? ในสายตาของคนนอกเชน ่ พวกท่านซงึ่ มิได ้อยูใ่ นเหตุการณ์
ความจริงแล ้วไม่คค ู่ วรให ้เอ่ยถึงดอกหรือ? ทีแ่ ท ้ตลอดมาข ้าทาเป็ นเรือ ่ งใหญ่โตไปเองดอก
หรือ?” กล่าวอย่างหม่นหมองว่า “ข ้าใจแคบเกินไปอย่างนั น ้ หรือ? จิตใจทีค ่ ับแคบเชน ่ นี้ไม่คค ู่ วร
ทีจ
่ ะเป็ นกษั ตรียแ ิ ิ
์ ห่งชงชวกระมัง?”

เสยี่ วเยียนแอบพูดในใจ ...หน ้าน้ าแข็งชา่ งไร ้ยางอายโดยแท ้ ตัวเราเองก็ชา่ งไร ้ยางอาย
โดยแท ้... ี น ้าของเฟิ่ งจิว่ ซงึ่ บ่งบอกว่าโลกทัศน์ทงั ้ ใบได ้พังพินาศลงด ้วยถ ้อยคากล่าว
เห็นสห
ของเขา แล ้วนึกถึงความงดงามและอ่อนโยนของจีเหิง เสย ี่ วเยียนขบกรามกรอด ยังคงกล่าว
อย่างจริงใจและเข ้มงวดว่า

“ย่อมไม่คค
ู่ วรให ้เอ่ยถึงแน่ละ การกระทาของตงหัวในครัง้ นี้ เห็นได ้ชด ั ว่ามีเจตนาจะคบหา
เจ ้าเป็ นสหาย สามารถคบหาสหายเชน ่ นี้ได ้ เจ ้าต ้องทะนุถนอมไว ้ จากการสงั เกตมายาวนานของ
ข ้า กาลก่อนข ้าเข ้าใจผิดในตัวตงหัวลึกล้าเกินไปเชน ่ กัน ความจริงแล ้วมหาเทพตงหัวเป็ น...คน
ดีอย่างหาได ้ยากยิง่ คนหนึง่ ” ระหว่างทีพ ่ ดู เขานึกถุยใสต ่ ัวเองแรงๆ หนึง่ ครัง้

เฟิ่ งจิว่ ขมวดคิว้ มุน

่ ครุน
่ คิดอยูค ี่ วเยียนทอดสายตาไปมองหมูเ่ มฆ ณ
่ รูใ่ หญ่ ในระหว่างทีเ่ สย
ปลายฟ้ า ก็จากไปอย่างสูญเสย ี วิญญาณ โงนเงนโซเซ จากนั น ้ ในวันทีส
่ าม ก็ปรากฏงานเลีย
้ ง
พันตาลึงทองอันโอ่อา่ ใจป้ า ณ จุ ้ยหลีเ่ ซย ี น
 73

งานเลีย ้ ง...คืองานเลีย
้ งพันตาลึงทอง นางราในอาภรณ์งดงาม คือราหนึง่ เพลงหนึง่ ตาลึง
ทอง แทบเท ้าทุกย่างก ้าวก็คอ ื เงินขาวพร่างพราว เฟิ่ งจิว่ ดูแล ้วปวดไปทัง้ ตัว เนื่องจากเมือ่ ตอน
นั น
้ นางตกลงมาในหุบเขาเสย ี งธรรมโดยไม่มเี งินติดตัวแม ้แต่แดงเดียว ครึง่ ปี มานี้ล ้วนแต่อาศัย
ทาอาหารให ้เสย ี่ วเยียนหาเงินเล็กๆ น ้อยๆ จากตัวเสย ี่ วเยียนทัง้ สนิ้ งานเลีย
้ งใจป้ างานนี้แทบจะ
ทุม ่ เงินทัง้ หมดของนางไปครึง่ หนึง่

ในทีน ่ ั่งสาหรับแขกสาคัญบนชน ั ้ สอง ตงหัวกาลังหมุนคลึงจอกสุราเล่นด ้วยสห ี น ้าเรียบ

เรือ
่ ย เห็นได ้ชด ั ว่ามิได ้สนใจนางราผู ้นี้ทนี่ างจ ้างมาด ้วยเงินก ้อนโตเท่าไรนั ก บนทีน่ ั่งด ้านขวา
เยียนฉืออู ้ซงึ่ มาเองโดยไม่ได ้รับเชญ ิ กลับชมดูอย่างกระตือรือร ้นคึกคัก องค์หญิงจีเหิงผู ้มาเอง
โดยไม่ได ้รับเชญ ิ เชน ่ กันทีข
่ ้างกายของเขา ดวงตางามซงึ้ ดุจบึงน้ าสารทจับจ ้องทีต ่ งหัว
ตลอดเวลาอย่างกึง่ เจตนากึง่ ไม่เจตนา

ภาพเหล่านี้ทาให ้เฟิ่ งจิว่ ถอนหายใจเฮอื ก ความจริงแล ้วสองท่านนี้มาเองโดยไม่ได ้รับเชญ ิ

้ ไม่กระไรดอก นางอุตสา่ ห์จัดงานเลีย
นั น ้ งอย่างใจป้ าทัง้ ที มีคนเพิม ่ อีกสองคนก็เท่ากับมีพยานรู ้
เห็นสองราย เพียงแต่...ชายหนุ่มทางด ้านซายผู ้ ้ซงึ่ นั่ งทอดอารมณ์ใชพั ้ ดตีมอ ื เป็ นจังหวะตาม
นางรา...ฝ่ าบาทสามแห่งวังหยวนจีบ ั ้
๋ นสวรรค์เก ้าชนฟ้ าเหลียนซงจวิน และทีข ่ ่ ้างกายของเขาเด็ก
น ้อยผู ้กาลังเลียนแบบตาม ถือพัดผุพังเล่มเล็กของตนตีมอ ื เป็ นจังหวะตาม...เปี่ ยวตีข ้ องนางก ้อน
แป้ งอาหลี...สองท่านนี้กลับปรากฏกายในงานเลีย ้ งนี้ด ้วย หรือว่านางจะตาลายไปเองเพราะยัง
ไม่ตน ื่ ดี?

แม ้ว่านางจะเป็ นเจ ้าของงาน แต่มาถึงงานเป็ นรายสุดท ้าย ตอนทีม ่ าถึงงาน ทุกท่านในโต๊ะ

ทีน ่ ั่ งบนชน ั ้ สองได ้เข ้านั่งประจาทีม
่ าพักหนึง่ แล ้ว ดูเหมือนทุกคนจะสงบนิง่ ใจเย็นกับการปรากฏ
กายของเหลียนซง่ กับก ้อนแป้ งมาก แวบแรกทีก ่ ้อนแป้ งมองเห็นเฟิ่ งจิว่ พลันลุกพรวดขึน ้ ยืนบนที่
นั่ ง สายตาไร ้เดียงสาทีแ ่ ฝงความกังวลหยุดนิง่ บนใบหน ้าของเฟิ่ งจิว่ อยูช ่ วั่ ครู่ แล ้วแสร ้งทาเป็ น
หันมองไปรอบด ้าน แสร ้งทาเป็ นกระแอมออกมาหนึง่ ทีนั่งลงดังเดิม

เฟิ่ งจิว่ ขึน ั ้ บนอย่างงุนงง พยักหน ้าให ้ทุกคนทีน

้ ไปชน ่ ั่ งอยู่ ถือว่าได ้ทักทายแล ้ว ตงหัว
มองดูนางแวบหนึง่ ในระหว่างทีห ่ มุนคลึงจอกสุราเล่น สายตาหยุดลงยังทีน ่ ั่งข ้างกาย เฟิ่ งจิว่ ตระ
หนั กในความหมายของมหาเทพ เกาศรี ษะเดินเนิบชาเข ้ ้าไปนั่งลงอย่างว่าง่าย

เพิง่ จะนั่ งลง หั่วจีทย

ี่ น ้ ด
ื รอรับใชอยู ่ ้านข ้างก็ชงน้ าชาร ้อนจัดกาหนึง่ มาให ้อย่างมีสายตา
ด ้านหลังผืนม่านขาวสะอาดฝั่ งตรงข ้ามเสย ี งบรรเลงพิณของนักดนตรีหญิงระเรือ ่ ยไหลออกมา
ท่ามกลางการประดับตกแต่งอย่างประณีตงดงามของเหลา เสย ี งพิณดุจดั่งมัจฉาแหวกว่าย และ
เบือ้ งหน ้าท่ามกลางไอน้ าชาลอยอบอวล ดวงหน ้ากลมแป้ นน่าเอ็นดูของก ้อนแป้ งมองเห็นได ้
เลือนราง

เฟิ่ งจิว่ จิบชานิง่ คิด รู ้สกึ ว่าทัง้ หมดนี้ราวกับเป็ นความฝั น แต่ถัดไปของถัดไป สายตาของจี
่ ้องเขม็งยังใบหน ้าของตงหัวชา่ งร ้อนแรงเป็ นจริงเป็ นจังถึงเพียงนั น
เหิงทีจ ้ นางไม่คอ ่ ยจะมั่นใจ
นั กไปชวั่ ขณะ ขบคิดอยูช ่ วั่ แล่น ก็ยน ื่ มือไปหยิกทีต ึ ว่าเจ็บ คิดในใจว่ากาลัง
่ ้นขาเต็มแรง...ไม่รู ้สก
่ ริงๆ แล ้วหยิกลงไปอีกครัง้ อย่างอดไม่ได ้ ทีเ่ หนือศรี ษะเสย
ฝั นอยูจ ี งลอยๆ ของตงหัวดังมาว่า

“เจ ้าหยิกถนั ดมือดีหรือไม่?”

่ ก ้มหน ้าลงมองมือของตัวเองซงึ่ วางอยูบ

มือของเฟิ่ งจิว่ แข็งทือ ่ นต ้นขาของมหาเทพ หด
กลับมาอย่างเงียบงันพลางยิม ้ แห ้งๆ

้ วินยับ จึงชว่ ยจัดให ้น่ะ”

“ข ้าเห็นว่าชุดของตีจ
 74

รอยยิม ้ จางๆ ผุดขึน ้ ในดวงตาของตงหัว เฟิ่ งจิว่ มองเห็นไม่ถนั ด แต่เห็นเขาไม่ตดิ ใจเอา

ความนางอีก จึงก ้มศรี ษะลงเล็งทีต ่ ้นขาของตัวเองแล ้วหยิกลงไปเต็มแรงอีกครัง้ ขณะทีเ่ จ็บจน
้ วก็ได ้ยินเหลียนซง่ จวินซงึ่ นั่ งอยูถ
แยกเขีย ่ ัดไปหยุดตบพัดพลันหัวเราะเบาๆ

“ดูทา่ ทางองค์หญิงจิว่ เกอเห็นเปิ่ นจวินกับฝ่ าบาทเทียนซุนแล ้วตกใจดังทีค ่ าด ความจริง

แล ้วทีเ่ ปิ่ นจวินมาในครัง้ นี้เดิมทีก็เพือ ่ ึ
่ จะนายาตานซงเหล่าจวินเพิง่ จะปรุงขึน ้ ใหม่สาเร็จเมือ่ เร็วๆ
นี้มาให ้ตงหัว เทียนซุนทาพีส ่ าวซงึ่ เป็ นเพือ่ นเล่นให ้เขาหายโดยมิได ้เจตนา ทาให ้หงุดหงิดหดหู่
อยูต่ ลอด จึงพาเขามาด ้วยกันเพือ ่ ผ่อนคลายอารมณ์ แต่วา่ ...” มองตงหัวด ้วยสห ี น ้าคล ้ายจะยิม ้
“เปิ่ นจวินกลับมาสง่ ยาตานขวดนี้ชาไปเส ้ ี แล ้ว ตอนนี้เกรงว่าท่านไม่มค
ย ี วามจาเป็ นใดต ้องใชมั้ น
อีกกระมัง?”

เฟิ่ งจิว่ ได ้ยินเหลียนซง่ เอ่ยนาม “จิว่ เกอ” จึงค่อยทราบว่าตอนทีน ่ างขึน ั ้ บนเหตุไฉน

้ มาชน
สายตาของก ้อนแป้ งจึงประหลาดพิกลเชน ่ นัน
้ ดูทา่ ทางเขาสองคนจะทราบความบาดหมาง
ระหว่างเผ่านกปี่ อก ี้ ับชงิ ชวิ เชน
่ กัน จาเป็ นต ้องชว่ ยปิ ดบังฐานะให ้นาง แม ้ว่าเหลียนซง่ จวินจะดู
แล ้วทาตัวไม่คอ ่ ยเหมาะสมอยูเ่ สมอ แต่ยามกระทาการใดยังคงละเอียดรอบคอบเป็ นอย่างมาก

ตงหัวเหมือนจะเบือ่ หน่ายจอกสุราทีห่ มุนคลึงเล่นอยูใ่ นมือมาเป็ นนานสองนานแล ้ว ยก

แขนเสอ ื้ เล็กน ้อย ขวดหยกสข ี าวนวลระหว่างนิว้ มือของเหลียนซง่ ยังไม่ทน
ั ได ้เก็บกลับเข ้าอก
ื้ ก็ไปอยูใ่ นมือของตงหัวเสย
เสอ ี ก่อน หมุนคลึงไปหนึง่ รอบเอ่ยว่า

“แม ้ตอนนี้จะไม่ต ้องใช ้ ต่อไปพูดยาก”

เหลียนซง่ เคาะพัด “รู ้แต่แรกแล ้วว่าท่านไม่มท

ี างเกรงใจปานนัน
้ ”

บทสนทนาดั่งปริศนาคาทายนี้ของเขาสองคนทาให ้เฟิ่ งจิว่ นึกสนใจใคร่รู ้ ขณะจะชะโงก

ศรี ษะไปศก ึ ษาดูสก
ั หน่อยว่าขวดหยกในมือของตงหัวบรรจุยาวิเศษใดไว ้ ก ้อนแป้ งทีถ ่ ก
ู มองข ้าม
มาเนิน ่ นานสุดจะทนใจเย็นได ้อีกต่อไป วันนี้ก ้อนแป้ งสวมชุด ตัวจิว๋ สเี ขียวเข ้ม วิง่ ตึงๆๆ มาจากที่
นั่ งของตน ราวกับเมฆหมอกสเี ขียวเรืองแสงวับวาวก ้อนหนึง่ พุง่ โถมเข ้ามาหา

ึ ว่าสายตาทีก
เฟิ่ งจิว่ รู ้สก ่ ้อนแป้ งมองดูนางดูทก ุ ข์ใจยิง่ ไม่ได ้พบกันครึง่ ปี ก ้อนแป้ งกลับรู ้
ความแล ้วว่า “ทุกข์ใจ” คืออะไร! ก ้อนแป้ งผู ้ทุกข์ใจจ ้องมองเฟิ่ งจิว่ แน่วนิง่ อยูอ ่ ด
ึ ใจใหญ่ พลัน
ปลดห่อผ ้าใบหนึง่ ลงจากสายรัดเอวอย่างงุม ่ ง่ามกินแรง ห่อผ ้าเข ้าสูม ่ อ
ื พลันขยายใหญ่ขน ึ้ หลาย
ิ ี
สบเท่า กดทับจนเขาแค่นเสยงหนั กๆ ล ้มหงายลงกับพืน ้ เฟิ่ งจิว่ รีบพยุงก ้อนแป้ งขึน ้ มา ห่อผ ้าคลี่
กางออก แสงสข ี าวบาดตาผืนใหญ่พงุ่ เข ้าปะทะใบหน ้า ไข่มก ุ ประกายราตรีชน ั ้ แล ้วชน ั ้ เล่าปูเต็ม
พืน้ ทีข
่ องห่อผ ้า เฟิ่ งจิว่ ตาค ้างในบัดดล

ี งดัง
ก ้อนแป้ งมองดูนางอย่างร ้อนแรง พูดเสย

“กูเหนี่ยงท่านนี้ ท่านหน ้าตางดงามปานนี้ มีรป

ู โฉมดุจมัจฉาจมวารี ปั กษี ตกนภา ดวง
พักตร์ดั่งจันทร์หลบโฉมสุดา มวลผกาละอายนาง เปิ่ นเทียนซุนชน ื่ ชมท่านยิง่ นั ก ไข่มก
ุ ประกาย
ราตรีเหล่านี้ขอมอบให ้แก่ทา่ นเป็ นของขวัญแรกพบหน ้า”

ี หลัก ก ้อนแป้ งพยุงนางไว ้อย่างกินแรง กระซบ

เฟิ่ งจิว่ เซถลาเสย ิ กระซาบทีข
่ ้างหูนางว่า

“เฟิ่ งจิว่ เจีย

่ เจีย เงินของท่านนาไปลงพนั นเมือ ี หมดแล ้ว แต่ฟังว่าใชช้ วี ต
่ วันก่อนเสย ิ อยูท
่ นี่ ี่
จาเป็ นต ้องใชเงิ ้ น ข ้าจึงนาเงินปี ใหม่ทไี่ ด ้มาตัง้ แต่เล็กจนโตมามอบให ้ท่านแก ้ขัดสน เมือ ่ กีข
้ ้า
แสดงได ้ดีมากใชไ่ หม...”
 75

ิ ทีข
เฟิ่ งจิว่ จับก ้อนแป้ งพยุงตัวนั่ งมั่นคง กระซบ ่ กัน
่ ้างหูของก ้อนแป้ งเชน

“แสดงได ้ดีมาก มีคณ

ุ ธรรมยิง่ ”

แต่วันนี้ผู ้ไม่ยอมถูกมองข ้ามหาได ้มีแต่ก ้อนแป้ งเพียงคนเดียวเด็ดขาด ตัง้ แต่ตอนทีเ่ ดิน

ขึน ั ้
้ มาชนบนของเหลา เฟิ่ งจิว่ ก็ครุน ่ คิดแล ้วว่า คนอยูก ่ นั พร ้อมหน ้าปานนี้ เปิ ดฉากอย่างใหญ่โต
ปานนี้ หากไม่แสดงงิว้ ฉากเด็ดสก ั 2-3 ฉากคงได ้เสย ี ทีทน
ี่ างอุตสา่ ห์ทม
ุ่ เงินลงไปตัง้ ก ้อนใหญ่
ปะไร

บนเวทีอันประกอบขึน้ จากสน เมฆ ศล ิ า ย่างก ้าวฟ้ อนราของนางราเพิง่ จะหยุดลงตาม

ี งดนตรี องค์หญิงจีเหิงก็ก ้าวออกจากทีน
เสย ่ ั่ งอย่างอาสาออกหน ้าไม่มบี า่ ยเบีย
่ งไม่เป็ นทีผ
่ ด
ิ หวัง
ของทุกคนจริงดังคาด ถวายถ ้วยน้ าแกงลายครามใบหนึง่ วางลงตรงหน ้ามหาเทพ

ครัน้ เปิ ดฝาถ ้วยน้ าแกง กลิน

่ หอมกรุน ่ พลันโชยมา เมือ ่ กลิน่ หอมกระทบจมูก เฟิ่ งจิว่ ก็แยก
ออกว่านี่คอ ื ฉางเซงิ เถิงกับเมล็ดมูเ่ หลียน[1]ทีใ่ ชปลาหิ
้ มะตุน
๋ เอาน้ าแกง ฝี มอื ของจีเหิงย่อมจะสู ้
นางไม่ได ้ แต่สาหรับน้ าแกงนี้ ก็ถอ ื ว่าตุน ่ ระมาณแปดสว่ นแล ้ว ในความทรงจาของเฟิ่ งจิว่
๋ ได ้ทีป
ตงหัวรักเดียวใจเดียวต่อเมล็ดมูเ่ หลียนตุน ๋ น้ าแกงจริงแท ้ เนิน ่ นานปี ปานนี้ รสนิยมของเขากลับ
มิได ้เปลีย
่ นแปลงเลย

ั ้ บนของเหลาเงียบสงัดไปชวั่ ขณะ ได ้ยินเพียงเสย

ชน ี งชอนกระทบถ
้ ้วยยามจีเหิงตักน้ าแกง
เฟิ่ งจิว่ เหลือบสายตามองไป ตงหัวกาลังก ้มหน ้าลงมองมือทีต ่ ักน้ าแกงของจีเหิง มือทีน่ วลเนียน
และขาวผ่อง บนนัน ้ กลับไม่ทราบเพราะมีผน ื่ แดงกระจายอยูเ่ ป็ นจุดแต ้มด ้วยเหตุใด ดูแล ้วสะดุด
ตาเป็ นพิเศษ ครัน ิ้ สง่ มาถึงตรงหน ้า ตงหัวพลันกล่าวว่า
้ น้ าแกงร ้อนๆ หนึง่ ถ ้วยตักเสร็จสน

“บอกเจ ้าแล ้วไม่ใชร่ วึ า่ ห ้ามแตะต ้องฉางเซงิ เถิง?”

มือซงึ่ กุมถ ้วยชาของเฟิ่ งจิง่ ทีน ่ ้างๆ ชะงักกึก เหลียนซง่ จวินซงึ่ นั่งอยูอ
่ ั่งอยูข ่ ก
ี ด ้านคลีพ
่ ัด
จีบอย่างแชมชา่ ้

ไหล่ของจีเหิงคล ้ายดัง่ สะท ้านน ้อยๆ อึดใจใหญ่คอ

่ ยกล่าวเบาๆ

“เหล่าซอื ยังจาได ้ว่าหนูไม่อาจแตะต ้องฉางเซงิ เถิง” เงยหน ้าขึน ้ ฝื นยิม ้ เอ่ยว่า “หนูกลัวว่า
เหล่าซอ ื จะพานั กทีเ่ รือนขององค์หญิงจิว่ เกอไม่คุ ้นชนิ จึงได ้อาศัยโอกาสในวันนี้ตน ุ๋ น้ าแกงมาให ้
เล็กน ้อย ในน้ าแกงเมล็ดมูเ่ หลียนหากไม่มฉ ี างเซงิ เถิงปรุงรส ก็กลัวว่าจะสูญเสย ี รสชาติทเี่ หล่า
ซอื คุ ้นชน ิ ไป แต่หนูแตะต ้องไม่มากนั ก มิได ้เป็ นปั ญหาใด” หยุดเว ้นจังหวะ สช ี มพูระเรือ่ พลัน
แผ่ซา่ นบนแก ้มเนียน “กระนั น ้ เหล่าซอื อุตสา่ ห์เป็ นห่วงหนูอยูบ ึ ว่า...”
่ ้าง หนูก็รู ้สก

ระหว่างทีค ่ รึง่ ประโยคหลังกาลังทาท่าจะเอ่ยกึง่ ไม่เอ่ย เฟิ่ งจิว่ วางถ ้วยน้ าชาลงดัง “กึก”
กระแอมหนึง่ ทีกล่าวว่า

ั หน่อยว่าสุราอาหารตระเตรียมไปถึงไหนแล ้ว”
“ข ้าขอตัวไปดูด ้านหลังสก

ี่ วเยียนลุกขึน
เสย ้ กล่าวอย่างอัดอัน
้ “เหล่าจือไปด ้วย”

้
ก ้อนแป้ งมองทางซายที
ทางขวาที ยกมือขึน
้ อย่างขอร่วมสนุกด ้วย
 76

“ข ้าจะไปด ้วย! ข ้าจะไปด ้วย!”

มือทีก
่ ม
ุ ถ ้วยน้ าแกงของตงหัวหยุดชะงัก เงยหน ้าขึน ้ มองเฟิ่ งจิว่ ทีล่ ก
ุ ขึน
้ ความสนใจของ
เฟิ่ งจิว่ กาลังทุม ่ เทอยูท ี่ งิ่ ของใดสก
่ ส ั อย่างในแขนเสอ
ื้ คลาหาอยูพ ่ ักใหญ่คลาได ้ห่อใสข ่ นมหวาน
ประณีตน่ารักออกมาห่อหนึง่ คลีเ่ ปิ ดหยิบขนมก ้วยไชเท ้ ้าออกมาสองชน ิ้ กันท่าก ้อนแป้ งทีท
่ าท่า
จะตามไปด ้วย

“เจ ้ากินขนมก ้วยอยูท

่ น
ี่ แี่ หละ อย่ามาชว่ ยยุง่ ” แล ้วหันไปสง่ ให ้เสย ี่ วเยียนสองชน
ิ้ เอ่ยว่า
“ท่านก็กนิ ขนมก ้วยด ้วย อย่ามาชว่ ยยุง่ ” มือยืน่ สง่ ไปให ้ได ้ครึง่ ทางก็เหมือนจะนึกอะไรได ้
กะทันหันจึงหดกลับไป “อ ้อ ท่านมีข ้อจุกจิกมาก ท่านไม่กน ิ หัวไชเท ้ ้า” แล ้วหันไปยกขนมก ้วย
สองชนิ้ นีแ
้ ก่ก ้อนแป้ ง

ก ้อนแป้ งมองดูขนมก ้วยไชเท ้ ้าในมืออยูอ

่ ด
ึ ใจใหญ่ ตัดสนิ ใจไม่ถก
ู ว่าจะนั่ งลงกินขนมก ้วยดี
หรือตามไปชว่ ยยุง่ ดี ขบคิดอยูค
่ รูห
่ นึง่ กล่าวอย่างเหนียมๆ ว่า

“ข ้ากินไปพลางตามท่านไปพลางแล ้วกันนะ ตามท่านออกไปเทีย ั พัก ไม่มผ

่ วสก ี ลอะไรกับ
การทีข
่ ้าจะกินขนมก ้วยนี่ดอก”

เฟิ่ งจิว่ ขึงตาใสก ่ ้อนแป้ ง หางตาพลันกวาดไปเห็นเสย ี่ วเยียนทีส

่ งบเสงีย่ ม ในความทรงจา
ของนาง เสย ี่ วเยียนจะเคลือ ่ นไหวตลอดเวลาเหมือนกระต่ายเปรียว การทีส ่ งบเสงีย
่ มดุจสาว
พรหมจรรย์เชน ่ นี้ชา่ งยากยิง่ จะได ้เห็นโดยแท ้ จึงอดมองเขานานขึน ้ เล็กน ้อยไม่ได ้

เพียงครูเ่ ดียวทีน
่ างจ ้องมองเสย ี่ วเยียนนี้ เสย ี่ วเยียนได ้เบนสายตาละห ้อยตัดพ ้อไปจับยัง
ถ ้วยน้ าแกงข ้างหน ้าตงหัวถ ้วยนั น ้ ได ้ 3-4 รอบแล ้ว เฟิ่ งจิว่ เข ้าใจโดยพลัน เสย ี่ วเยียนจะต ้อง
อิจฉาเป็ นอย่างยิง่ ทีจ ่ เี หิงทาน้ าแกงให ้ตงหัว และเสย ี ใจเป็ นอย่างมากทีจ
่ เี หิงไม่ได ้ทาน้ าแกงให ้
เขา สห ี น ้าท่าทางน่าสงสารนี้ได ้สะกิดสญ ั ชาตญาณเพศแม่ของเฟิ่ งจิว่ อย่างใหญ่หลวง ระหว่างที่
นิง่ เงียบงันก็ถอ ื เจตนาจะปลอบใจเป็ นทีต ่ งั ้ ก ้มหน ้าลงล ้วงห่อขนมหวานก่อนหน ้านี้หอ ่ นั น
้ ออกมา
แขนเสอ ้ ื

จนใจทีม ้
่ องซายมองขวา ในห่อขนมหวานก็ไม่มข ี่ วเยียนกินได ้ซงึ่ จะใชปลอบใจ
ี นมทีเ่ สย ้
ี่ วเยียนได ้เลยสก
เสย ั ชนิ้ ถอนหายใจเฮอ
ื กพูดกับเสย
ี่ วเยียนว่า

“เมือ ้ ้าทาแค่ขนมก ้วยไชเท

่ เชาข ้ ้า ขนมก ้วยถั่วแดง ขนมก ้วยถั่วเขียว กับขนมก ้วยดอกเหม
ยอย่างละไม่กช ิ้ พกติดตัวไว ้เผือ
ี่ น ่ คราวจาเป็ น ถั่วเขียวกับถั่วแดงท่านไม่ชอบกินทัง้ คู่ ขนมก ้วย
ดอกเหมยถึงท่านจะกิน แต่ในนี้ข ้าก็ใสผ ่ งขิงทีท
่ า่ นไม่กน
ิ อีกนั่ นแหละ...” ถอนหายใจอีกหนึง่ ครัง้
“ชา่ งเถิด ท่านตามข ้ามาชว่ ยยุง่ ก็แล ้วกัน”

ี่ วเยียนทีก
เสย ่ าลังห่อเหีย
่ วใจค่อยอารมณ์ดข
ี น
ึ้ มาบ ้าง เดินอ ้อมโต๊ะบ่นอุบอิบว่า

“เจ ้าจะทาของทีเ่ หล่าจือชอบกินสก ั ชน

ิ้ ไม่ได ้หรือไง?” พลันนึกอะไรขึน
้ ได ้ เงยหน ้าขึน
้
่ รือไม่วา่ เหล่าจือชอบกินขนมก ้วยอะไร?”
อย่างน่าสงสาร “เจ ้าลืมแล ้วใชห

การทีเ่ สย ี่ วเยียนน ้อยอกน ้อยใจเชน

่ นี้ไม่เคยพบเห็นมาก่อนโดยแท ้ น่าสงสารยิง่ นั ก ภายใน
ใจของเฟิ่ งจิว่ พลันอ่อนยวบยาบในบัดดล ี งแฝงกระแสเอ็นดูสงสารเชน
น้ าเสย ่ ทีม
่ ต
ี อ ั ว์เลีย
่ สต ้ ง
โดยไม่รู ้ตัว
 77

“จาได ้ส ิ วุ ้นดอกเหมยใสช่ ะเอมแต่น ้อย...” นิง่ คิดแล ้วพูดว่า “...หรือบ่ายวันนีใ้ ห ้พวกเขา

้
ทาขนมนี้มาถาดหนึง่ ก่อน เหมิงสาวบอกว่ าคนครัวของทีน ่ ี่ฝีมอ
ื ทาอาหารไม่เลว คาดว่าทาออก
มาแล ้วน่าจะถูกปากท่านอยูด่ อก”

เสย ี่ วเยียนกล่าวตอบอย่างหดหูห ่ ม่นหมองและเศร ้าสร ้อยเสยี ใจว่า “ตกลง ให ้พวกเขาทา

ั
มาก่อนสกอย่างแล ้วกัน” แล ้วพูดเสริมอย่างหดหูห ่ ม่นหมองและเศร ้าสร ้อยเสย ี ใจว่า “พักนี้
เหล่าจือชอบรสเค็ม หรือไม่ต ้องใสช ่ ะเอมใสเ่ กลือนิดหน่อยมาลองชม ิ ดู” ตามด ้วยเอ่ยอย่างหดหู่
หม่นหมองและเศร ้าสร ้อยเสย ี ใจว่า “ทาออกมาไม่อร่อยค่อยเปลีย ่ นเป็ นแบบก่อนหน ้านี้ หรือขนม
เปี๊ ยะใสไ่ ข่เค็มข ้าก็พอจะฝื นใจลองชม ิ ดูได ้”

เฟิ่ งจิว่ ฟั งแล ้วเวียนศรี ษะหน ้ามืด หากปกติเสย

ี่ วเยียนเรียกร ้องมากมายปานนี้คงถูกนางบีบ
คอตายไปนานแล ้ว ยามนี้เห็นแก่ทา่ ทางทีเ่ ปราะบางของเขา นางจึงอดกลัน ้ ไว ้ชวั่ คราว เค ้นเสย
ี ง
ลอดไรฟั นออกมาอย่างอดทนว่า

“ตกลง ให ้พวกเขาทาแบบใสเ่ กลือมาให ้ท่านชม

ิ ดูกอ
่ น”

เพิง่ พูดขาดคา พลันได ้ยินจีเหิงร ้องอุทานออกมาเบาๆ

ื น้ าแกงหกแล ้ว”
“เหล่าซอ

เฟิ่ งจิว่ หันมองไปตามเสย ี ง ก็ปะทะกับสายตาเย็นเยียบของตงหัวเข ้าพอดี จีเหิงกาลังเช็ด

น้ าแกงทีห ่ กออกมาเลอะโต๊ะอย่างเป็ นแม่ศรีเรือน ตงหัวเงยหน ้าขึน ้ เล็ กน ้อย จ ้องหน ้าเฟิ่ งจิว่
เขม็ง ถูกเขาจ ้องเขม็งแน่วนิง่ เชน่ นี้ เฟิ่ งจิว่ รู ้สก
ึ กังขาเล็กน ้อย

น้ าแกงเมล็ดมูเ่ หลียนไอร ้อนลอยเป็ นสาย เหลียนซง่ จวินกระแอมหนึง่ ทีทาลายความเงียบ

แล ้วกล่าวว่า

“ได ้ยินมานานว่าองค์หญิงจิว่ เกอมีฝีมอ

ื ทาอาหารเลิศล้ายิง่ กับพวกขนมก ้วย เปิ่ นจวินชอบ
ทานแบบถั่วเขียวถั่วแดงเสมอมา ิ ฝี มอ
ไม่ทราบว่าวันนี้จะได ้รับเกียรติให ้ชม ั
ื ขององค์หญิงสก
หน่อยหรือไม่?”

เฟิ่ งจิว่ ถูกตงหัวจ ้องมองจนขนหัวลุก กาลังคิดจะหาโอกาสหลบสายตาโดยไม่ดวู า่ เจตนา

จนเกินไปอยูพ ้ ๆ นี้ของเหลียนซง่ ก็นก
่ อดี ได ้ยินถ ้อยคายิม ึ ชมเขาอยูใ่ นใจว่าชา่ งพูดแทรกได ้ถูก
จังหวะดีแท ้ และก ้มหน ้าลงเปิ ดห่อขนมหวานทันที สง่ ขนมก ้วยทีเ่ หลือทัง้ หมดไปให ้

นั กดีดพิณทีฝ ่ ั่ งตรงข ้ามพลันดีดสายพิณดังขึน ี ง

้ หนึง่ เสย สายตาของตงหัวเบนห่างไป
เล็กน ้อย จีเหิงทีถ
่ ก
ู เมินมาหลายเพลาพลันเอ่ยปากว่า

ื จะตักอีกถ ้วยหนึง่ หรือไม่?”

“เหล่าซอ

เยียนฉืออู ้เดินไปไกลลิบถึงหน ้าบันไดแล ้ว กาลังยืนอิงบันไดสง่ สายตามาบอกให ้เฟิ่ งจิว่ รีบ

หน่อย หญิงนักดนตรีดด ี บรรเลงเพลงใหม่ บนเวทีเมฆ นางราหมกมุน ่ อยูก
่ บ
ั การปรับจังหวะย่าง
ก ้าว เฟิ่ งจิว่ ถอนหายใจอย่างหดหูอ ่ ยูใ่ นใจ ...เงินอีกก ้อนหนึง่ แล ้ว!... ยกชายกระโปรงทาท่าจะ
เดินไปหาเสย ี่ วเยียน เดินผ่านข ้างกายตงหัว พลันได ้ยินเขากระซบ ิ ว่า

“เจ ้ารู ้ดีเทียวนะว่าเขาชอบกินอะไร”

 78

ั ชาตญาณ
เฟิ่ งจิว่ ก ้มหน ้าลงโดยสญ สายตาปะทะกับสายตาของตงหัวทีก ่ ลางอากาศอีก
ครัง้ ครัง้ นี้สหี น ้าของมหาเทพยิง่ เย็นชาตรงประเด็น หัวใจเฟิ่ งจิว่ สะดุดกึก

ี น ้าเชน
สห ่ นี้ของมหาเทพ...หรือเมือ
่ ครูน
่ ี้นางเผลอไปล่วงเกินเขาในทีใ่ ด? ย ้อนคิดอยูอ
่ ด
ึ ใจ
ใหญ่ กล่าวอย่างคิดเอาเองว่ารู ้แล ้ว

“อ ้อ ทีแ ่ ท ้ท่านก็คด ิ ฝี มือของข ้าหรือ? ความจริงข ้าทาขนมได ้ไม่เท่าไรดอก ทาปลาส ิ

ิ จะชม
ทาได ้ดีทส
ี่ ด ่
ุ มิใชวา่ เคยทาให ้ท่านชม ิ ไปแล ้วดอกหรือ?”

ี น ้าของตงหัวกลับมิได ้เปลีย
กล่าวจบแล ้ว สห ่ นแปลงแม ้แต่น ้อย เฟิ่ งจิว่ เกาศรี ษะ เนิน
่ นาน
กล่าวอย่างคิดเอาเองว่ารู ้แล ้วอีกครัง้

“อ ้อ ทีแ
่ ท ้ท่านอยากจะทานปานนี้จริงๆ...แต่ขนมแบ่งไปหมดแล ้วนี่...” หันไปมองก ้อน
ั ชน
แป้ งอย่างลาบากใจเอ่ยว่า “หรือจะลองถามฝ่ าบาทเทียนซุนดูวา่ เขาจะยอมแบ่งให ้ท่านสก ิ้ ได ้
ไหม...”

ยังกล่าวไม่ทน ั ครบประโยคดี ฝ่ าบาทเทียนซุนก็ไขว ้มือทีถ

่ อ ้ ้าทัง้ สองข ้างไป
ื ขนมก ้วยไชเท
ไว ้ข ้างหลังเสยี แล ้วอย่างชาญฉลาด กล่าวอย่างระวังตัวแจ

“ท่านปู่ สามมีหกชน ิ้ ข ้ามีแค่สช

ี่ น
ิ้ ท่านปู่ สามสค
ิ วรจะเป็ นคนแบ่ง ทาไมต ้องมาแบ่งของข ้า
ด ้วย?” นิง่ คิดแล ้วเสริมว่า “อย่าว่าแต่ข ้าตัวเล็ก เหนียงชน ิ บอกว่า ข ้าต ้องกินให ้มากหน่อยถึงจะ
ตัวสูงได ้”

เฟิ่ งจิว่ กล่าวอย่างพูดไม่ออก “ข ้าเห็นว่ากินขนมก ้วยมากขึน ิ้ หรือน ้อยลงหนึง่ ชน

้ หนึง่ ชน ิ้
น่าจะไม่มผ ั ่
ี ลกระทบมากมายสกเท่าไรต่อสวนสูงของตัวเจ ้าในตอนนี้...”

ิ้ นี่นา ข ้ามีแค่สช
ก ้อนแป้ งทาหน ้าย่นกล่าวอย่างไม่ยอมแพ ้ “แต่ทา่ นปู่ สามมีตงั ้ หกชน ี่ น
ิ้
เท่านั น
้ ข ้าไม่แบ่งให ้ตงหัว...เกอเกอ...” พูดถึงตรงนี้พลันสะดุด แก ้ไขว่า “ไม่แบ่งให ้ตงหัว
เหยียเยีย ่ ดอก”

ฝ่ าบาทสามเหลียนผู ้ชอบเห็นแผ่นดินลุกเป็ นไฟประคองขนมก ้วยหกชน ิ้ ไว ้ในมือยิม

้ แย ้ม
ั ครัง้ ฝ่ าบาทสามเหลียนเบิกบานใจ
แก ้มปริชะโงกเข ้ามา ยากนักทีไ่ ด ้สบโอกาสจีใ้ จดาตงหัวสก
ี น ้าเฉยชาว่า
ยิง่ เอ่ยเนิบๆ กับตงหัวผู ้มีสห

“แม ้จะบอกว่าองค์หญิงจิว่ เกอทราบดีอย่างยิง่ ว่าเยียนฉืออู ้ชอบกินอะไร แต่คงจะไม่คอ ่ ย

ทราบนั กว่าท่านชอบกินอะไร บังเอิญยิง่ ทีข่ นมนี้ถก ู ใจข ้านั ก แต่ถกู ใจข ้าไม่แน่วา่ จะถูกใจท่าน
ท่านไยต ้องลาบากมาแย่งชงิ กับข ้าเพือ ิ้ ทีก
่ ขนมหนึง่ ชน ่ ็ไม่ทราบว่าจะถูกใจท่านหรือไม่ เราเป็ น
เพือ
่ นเก่าแก่กันมานานปี คูค
่ วรไหม?”

ตงหัว “......”

ี่ วเยียนรออยูท
เสย ่ ห ี งพูดกับเฟิ่ งจิว่ ว่า
ี่ ัวบันไดจนราคาญ ตะเบ็งเสย

“จะไปไม่ไป ถ ้าโรงครัวเร่งทาวุ ้นดอกเหมยให ้เหล่าจือไม่ทัน เจ ้าก็มาทาให ้เหล่าจือ !”

เพิง่ กล่าวจบคาวัตถุใดสกั อย่างพลันบินเข ้าไปหา เสย ี่ วเยียนตกบันไดลงไปโครมๆ หลัง

เสยี งดังสวบสาบอยูพ ่ ักหนึง่ ตรงเชงิ บันไดข ้างล่างก็มเี สย
ี งโหยหวนหม่นหมองหนั กแน่นเต็มคา
ดังมาว่า
 79

“ใครลอบกัดเหล่าจือ!”

ถ ้วยน้ าแกงซงึ่ เดิมทีตงหัวประคองอยูใ่ นมือได ้บินหายวับไป ทอดสายตามองไปไกลพูด

ี งเรียบเฉย
เสย

“ขอโทษที มือมันลืน
่ ”

้ ้าอยูเ่ ต็ม ทอดถอนชมเชยเสย

ในปากก ้อนแป้ งยัดขนมก ้วยไชเท ี งอู ้อีว้ า่

“ว ้าว...ลืน
่ ไปไกลจัง!”

เหลียนซง่ “......”

เฟิ่ งจิว่ “......”

วันรุง่ ขึน
้ ของงานเลีย
้ งใหญ่ทจ ี น ไม่วา่ อย่างไรเฟิ่ งจิว่ ก็นก
ี่ ุ ้ยหลีเ่ ซย ึ ไม่ถงึ ว่า นางยอมทุม
่ ทุน
หมดตัวเลีย ้ งอาหารมือ
้ หรูตงหัวหนึง่ มือ ้ สุดท ้ายผลลัพธ์กลับลงเอยด ้วยการถูกกักบริเวณ

้ ่ เดินไปตามทางน ้อยในเขตเรือนเชน
ความจริงแล ้ว นางผัดแป้ งแต่งตัวแต่เชาตรู ่ ปกติจนถึง
ประตูคด
ิ จะออกจากประตูเพือ่ ไปจงเสฺว เพิง่ จะย่างเท ้าออกไปหนึง่ ข ้างอย่างไม่รบ
ี ไม่ร ้อน โครม!
ถูกกาแพงกระจกอันแข็งแกร่งดีดกลับมาในพริบตา

เฟิ่ งจิว่ อยูก

่ ับป๋ ายเฉี่ยนกูกข
ู องนางมาจนโต ป๋ ายเฉี่ยนตามใจนางอย่างมาก ดังนั น ้ ตัง้ แต่
นางยังคงเป็ นเพียงลูกสุนัขจิง้ จอกก็ไม่ทราบแล ้วว่าคา “เชอ ื่ ฟั ง” สะกดอย่างไร มีอยูห ่ ลายครัง้ ที่
อาเตียของนางโมโหนางจนสุดทน จับนางขังไว ้ ล ้วนแต่ถก ู นางบ ้างก็พังประตูบ ้างก็พังหน ้าต่าง
หนีออกไปได ้ทุกครัง้ เมือ ่ สมัยนางยังเด็ก กับเรือ ่ งพรรค์นี้นางมีมาดอย่างยิง่ และมีประสบการณ์
อย่างยิง่ จริงแท ้ แต่ครัง้ นี้สติปัญญาในอดีตล ้วนไร ้ประโยชน์ทงั ้ สน ิ้ ความไร ้ยางอายของตงหัวอยู่
ที่ ให ้เรือนลมกรดทัง้ หลังต่างอยูภ ่ ายใต ้เขตแดนทีเ่ ขากางขึน ้ พลังฝึ กปรือของนางห่างไกลลิบ
ลับจากการสามารถทาลายเขตแดนทีต ่ งหัวสร ้างขึน
้ โตจนป่ านนี้ ในทีส ่ ด
ุ นางก็ถก ู ขังสาเร็จหนึง่
ครัง้ จนได ้

นางเดือดดาลสุดขีดจนไม่เกรงหน ้าอินทร์หน ้าพรหม ตรงดิง่ ไปยังห ้องนอนของตงหัวเพือ

่
เอาเรือ
่ งอย่างเป็ นฟื นเป็ นไฟ มหาเทพกาลังตืน่ นอนยกมือขึน ื้ ผาวตัวนอก สายตาสบ
้ ผูกเสอ
ดวงตาลุกโรจน์ด ้วยไฟโทสะของนาง กล่าวด ้วยท่าทางเกียจคร ้านยังไม่ตน ื่ ดีนัก

“ดูเหมือนข ้าจะได ้ยินมาว่าเจ ้าสนใจผลพิมพาของการแข่งขันอะไรนั่ นอย่างมาก”

เฟิ่ งจิว่ กล่าวแสดงความหมายว่าไม่เข ้าใจ

มหาเทพกล่าวเสย ี งราบเรียบ “ในเมือ ่ ใชช้ อ

ื่ ของข ้าดันเจ ้าเข ้าสูส
่ มุดรายนามผู ้เข ้ารอบ
ิ ถ ้าหากเจ ้าแพ ้ ข ้ามิต ้องเสย
ตัดสน ี หน ้าอย่างยิง่ ดอกรึ?”

ในใจเฟิ่ งจิว่ นึกประหลาดใจว่าเนิน

่ นานปี มานี้ฟังว่าสาหรับมหาเทพแล ้วหน ้าตาเป็ นแค่เพียง
หมูเ่ มฆทีพ
่ ัดผ่านเสมอมา เขาเริม ่ จะใสใ่ จเรือ
่ งหน ้าตาด ้วยอีกคนตัง้ แต่เมือ
่ ไรกัน? อีกด ้านหนึง่
ยังคงกล่าวอย่างไม่เข ้าใจว่า
 80

“แต่เรือ
่ งนี้เกีย
่ วข ้องใดกับการทีท
่ า่ นขังข ้าไว ้รึ?”

ื้ เรียบร ้อย กล่าวเนิบชาว่

มหาเทพหลุบสายตาลงมองนาง ผูกสายเสอ ้ า

“ขังไว ้เพือ
่ สอนเจ ้าด ้วยตัวเอง”

นอกหน ้าต่างหิมะใหม่ทงั ้ ต ้นกดกิง่ ไม ้แห ้งหักเปาะลงพอดี ทาเอานกน ้อยเหมันต์ 2-3 ตัว

สะดุ ้งบินหนี บินขึน
้ ไปได ้หนึง่ จ ้างเศษชนเข ้ากับยอดกาแพงกระจกบนท ้องฟ้ าจึงร่วงตกลงมาอีก
ครัง้

ความจริง นับตัง้ แต่มหาเทพตงหัวอวตาร ณ ทะเลมรกตแห่งชางหลิงมาได ้นั บหมืน ่ หมืน ่ ปี

ก็ไม่เคยได ้ยินมาก่อนว่าเขารับศษ ิ ย์คนใด ใครสามารถได ้รับการสงั่ สอนจากเขายิง่ เป็ นเรือ ่ งเพ ้อ
ฝั นเกินจริง แม ้จีเหิงจะเรียกมหาเทพว่า “เหล่าซอ ื ” นางก็ไม่เชอ ื่ ดอกว่าตงหัวได ้ชแ
ี้ นะสงิ่ ใดต่อจี
เหิงจริงๆ เทพเคารพเชน ่ นี้ ครัง้ นี้กลับเกิดอารมณ์ดต ี ้องการจะสอนนางด ้วยตัวเอง เฟิ่ งจิว่ รู ้สก ึ
อัศจรรย์ใจยิง่ นั ก แต่นางกาหนดฐานะของตัวเองว่าเป็ นเซย ี นทีต ่ ระหนั กในสถานการณ์ใหญ่ รู ้จัก
รับการยกย่องเสมอมา หากสามารถปิ ดด่านกักตัวรับการชแ ี้ นะจากตงหัวสก ั หลายวัน เรียนรู ้
กระบวนท่าอันยอดเยีย ่ มเลิศล้าสก ั หลายท่า การจะเอาชย ั ฝูงคูแ่ ข่งในสนามประลองเด็ดผล
่
พิมพามาครอง ไยมิใชง่ายดายดุจหยิบของในถุง?

เฟิ่ งจิว่ เปลีย

่ นจากท่าทีเดือดดาลสุดขีดเมือ
่ ครูก
่ อ
่ น ยอมเห็นด ้วยอย่างปรีดาร่าเริง

ทีน ่ างยอมเห็นด ้วยความรวบรัดปานนี้ ความจริงแล ้วยังมีเหตุผลทีล ่ กึ ลงไปอีกหนึง่ ชนั ้ การ

แข่งขันทีน ่ างให ้ความสาคัญอย่างยิง่ จะจัดขึน
้ ในอีกสบ ิ วันให ้หลัง นั บแต่โบราณมาทีเ่ รียกว่า
“การแข่งขัน” มักหนีไม่พ ้นราทวนควงกระบอง เมือ ่ สองวันก่อนนางได ้ยินมาว่าสนามประลองใน
ครัง้ นี้ตงั ้ ขึน้ ทีน
่ อกเมืองหลวง ตามกฎของหุบเขาเสย ี งธรรม นอกเมืองหลวงจะไม่สามารถใชวิ้ ชา
ฤทธิไ์ ด ้ การแข่งขันจะเปลีย ่ นเป็ นแข่งขันสายพิสดารจาพวกปอกสาลีห ่ รือขบเมล็ดแตงทีน ่ างไม่
ถนั ดเพราะการนี้หรือไม่ ก็ยากจะบอกได ้ เคราะห์ดท ้
ี เี่ หมิงสาวเอาข่ าวมาบอกว่า ครัง้ นี้มไิ ด ้
เปลีย ่ นลูกเล่นอะไรมากมาย เป็ นไปตามธรรมเนียม นั่ นคือประลองกระบี่ แต่เนือ ่ งจากพืน ้ ที่
ประลองห ้ามใชวิ้ ชาฤทธิ์ ดังนั น ้ ในการประลองจึงยิง่ เน ้นหนักทีจ ่ ต
ิ กระบีแ
่ ละวิชากระบี่

แข่งกระบีน
่ นี่ ะ เฟิ่ งจิว่ เห็นว่าเรือ
่ งนีง้ ่ายดายยิง่ นางเล่นกระบีถ ่ าวจู ้มาแต่เล็กจนโตด ้วยซ้า
แต่ครัน ้
้ เหมิงสาวสะบั ดแขนเสอ ื้ แสดงภาพพืน ้ ทีป
่ ระลองแข่งขันขึน ่ ลางอากาศแล ้วชใี้ ห ้นางดู
้ ทีก
เฟิ่ งจิว่ มองดูเสาหิมะอันแหลมคมทีเ่ รียงตัวเป็ นทิวแถวอยูท ่ า่ มกลางทีร่ าบเลีย ่ นเตียนกลางภูเขา
นางตะลึงงัน ครัน ้ ได ้ฟั งว่าเมือ ่ ถึงเวลา ผู ้เข ้าแข่งขันทัง้ สองคนต่างต ้องยืนบนเสาน้ าแข็งถือกระบี่
ประลองกัน ใครตกลงไปก่อนถือว่าคนนั น ้ แพ ้ นางยิง่ ตะลึงงัน พวกนางชงิ ชวิ ไม่มวี ธิ เี ล่นแบบนี้ ที่
นางรีบไปจงเสฺวแต่เชาตรู ้ ่ เดิมทีก็มเี จตนาจะขอคาชแ ี้ นะจากเหมิงสาวนั ้ ่ นเอง โดยจะวานให ้เขา
ชว่ ยสอนท่าไม ้ตายถือกระบีฟ ่ ั นคนบนเสาน้ าแข็ง มิคาดว่าจะถูกเขตแดนสกัดขวางกลับมา ตงหัว
เหมือนกินยาผิดกระนัน ้ กลับจะสอนนางด ้วยตัวเอง

เฟิ่ งจิว่ มึนงงกับความยินดีปรีดาจากการถูกโชคดีมหาศาลกระแทกใสศ ่ รี ษะอยูพ

่ ักใหญ่
ครัน ้
้ ได ้สติตัวนางกาลังบิเปลือกถั่วฝั กยาว[2]อยูใ่ นครัวเตรียมอาหารเชาให ้ตงหัว บิไปบิมา
สติสมั ปชญ ั ญะก็คอ ่ ัวทีละชุน
่ ยๆ กลับคืนสูต ่ ๆ หัวใจนางพลันดิง่ วูบ

มหาเทพขังนางไว ้ทีน
่ ี่ เพือ ั ในการประลองแข่งขันได ้อย่างไรดังที่
่ จะสอนนางว่าจะเอาชย
เขาบอกมาจริงๆ หรือ?
 81

่ นี้หรือ?
เขาเป็ นคนใจดีเชน

บางทีเขาอาจจะกินยาผิดเข ้าให ้จริงๆ แต่วา่ มหาเทพนั น

้ ต่อให ้กินยาผิด ก็ไม่น่าจะใจดี
ปานนี้กระมัง?

เฟิ่ งจิว่ ปรนนิบต

ั ม
ิ หาเทพรับประทานอาหารเชาเสร็ ้ จอย่างกลัดกลุ ้มเต็มอก ระหว่างนี้ดู
เหมือนตัวนางได ้รับประทานด ้วย 2-3 คาเชน ่ กัน ซงึ่ รับประทานอะไรไปนั น ้ นางมิได ้สนใจมากนั ก
ตอนทีเ่ ก็บล ้างถ ้วยชาม ได ้ยินตงหัวเอ่ยถึงกาหนดการของสบ ิ วันทีก ่ ักบริเวณนีอ
้ ยูร่ างๆ สามวัน
แรกดูเหมือนจะฝึ กฝนจาพวกจะเดินไปมาคล่องแคล่วดัง่ ใจได ้อย่างไรทีไ่ หนสก ั แห่ง นางเห็นว่า
ตงหัวกาลังปั่ นศรี ษะนางเล่นจริงๆ ด ้วย แต่ทา่ มกลางการหลัง่ เลือดและน้ าตาต่อเนื่องมาหลาย
วัน นางค่อยๆ ตระหนั กว่า แม ้จะทราบดีวา่ มหาเทพปั่ นศรี ษะนางเล่นก็จะชนกับเขาตรงๆ ไม่ได ้
เด็ดขาด จาเป็ นต ้องดูลก ู ไม ้ของเขาก่อน ทาน้ ามันใต ้เท ้าให ้มากเข ้าไว ้ คอยเสาะหาโอกาสอัน
เหมาะสมทุกเวลาแอบเผ่นหนีอย่างเงียบกริบจึงจะเป็ นแผนการชน ั ้ เลิศ

่ ยเฉื่อยมาถึงลานท ้ายเรือนซงึ่ นั ดกับตงหัวไว ้

เค่อสุดท ้ายของยามเฉิน[1] เฟิ่ งจิว่ เดินเรือ
่ ระตูวงเดือน ดวงตาพลันเบิกกว ้าง พืน
เพิง่ จะเข ้าสูป ่ งึ่ เดิมทีกว ้างขวางมีเสาหิมะทีเ่ หมิงสาว
้ ทีซ ้
เคยเสกเป็ นภาพลอยกลางอากาศให ้นางดูเรียงรายอยูเ่ ต็มไปหมด เสาสูงสองชว่ งคน เรียงราย
ทัง้ ในแนวขวางและแนวดิง่ เหมือนกับขบวนแถวเสาน้ าแข็งของสนามประลองตัดสน ิ ในความทรง
จาของนางไม่มผ ี ด
ิ เพีย
้ น ในลานเรือนนอกจากบริเวณนั น ้ แล ้ว พืน ้ ทีซ ่ ึ
่ งปกติมห ี ม
ิ ะกองทับถมยอด
อ่อนแตกใบเขียว เป็ นทิวทัศน์วสน ั ต์อน ่ ต ้นซงิ่ แก่เหีย
ั อบอุน ่ วเฉาไม่กต ี่ ้นดอกสะพรั่งห ้อยจากกิง่
ดุจม่านควันสอ ี าทิตย์อท ุ ัย กลางอากาศเหนือเขตแดนแสงแดดสาดลอดลงมาประปราย ใต ้ต ้นไม ้
วางเก ้าอีย้ าวตัวหนึง่ มหาเทพกาลังนอนหนุนงีบพักผ่อนอยูบ ่ นเก ้าอีย้ าว

เฟิ่ งจิว่ เห็นว่า เพือ

่ ทีจ
่ ะอาบแดดอย่างผ่อนคลายสบายอารมณ์ทา่ มกลางโลกอันปกคลุม
ด ้วยหิมะ มหาเทพชา่ งยอมทุม ่ ทุนจนสุดตัวโดยแท ้

เฟิ่ งจิว่ ผู ้จับต ้นชนปลายไม่ถกู ยามเมือ ่ สายตาปรายมองไปยังเสาน้ าแข็งอีกครัง้ พลันรู ้สก ึ

ว่าตัวเบาวูบ หลังจากยืนมัน ่ คงลมหิมะระลอกหนึง่ ก็พัดมาปะทะใบหน ้า หลุบสายตาลงมองได ้ยืน
โดดเดีย ่ วเดียวดายอยูบ ี แล ้ว มหาเทพทีไ่ ม่ทราบลุกจากเก ้าอีย
่ นยอดของเสาหิมะต ้นหนึง่ เสย ้ าว
ตัง้ แต่เมือ
่ ไรวันนี้สวมชุดขาวตลอดร่าง รูปงามคมคายเป็ นพิเศษ ยืนตัวตรงเป็ นสง่าอยูท ่ ด
ี่ ้านนอก
ของป่ าเสาหิมะ เอามือกอดอกเงยหน ้าขึน ึ ษาดูนางอยูค
้ ศก ้ า
่ รูใ่ หญ่ เอ่ยเนิบชาว่

้ ง่ วันมาฝึ กก่อนว่าทาอย่างไรจึงจะเดินบนนั น
“ใชหนึ ้ ดุจเดินบนพืน ้ ราบได ้ พรุง่ นี้กบ
ั มะรืน
่
หากลองปิ ดตาแล ้วสามารถเดินไปมาบนเสาน้ าแข็งได ้ดั่งใจเชนกันละก็ สามวันให ้หลังน่าจะเริม ่
ถือกระบีเ่ รียนวิถกี ระบีว่ ช
ิ ากระบีไ่ ด ้แล ้ว” ตามด ้วยมองดูนางอีกครูห
่ นึง่ “ปิ ดกัน
้ วิชาเซย ี นของเจ ้า
แล ้วยังสามารถยืนอยูบ ่ นนั น้ ได ้นานปานนี้ คุณสมบัตไิ ม่เลว”

ี งสน
เฟิ่ งจิว่ แข็งใจพยุงร่างไว ้ไม่กล ้ากระดุกกระดิก เสย ั่ ระริกอย่างขีข ิ้ ดี
้ ลาดสน

“ข...ข ้าไม่เคยบอกท่านว่า ไม่มวี ช

ิ าฤทธิใ์ ห ้พึง่ ข ้าจะกลัวความสูง ้ วินชว่ ย
ว ้ายยยย...ตีจ
ด ้วยยยย...”

ถ ้อยคาเพิง่ จะหลุดจากปาก ใต ้เท ้าได ้ลืน

่ พรืด กลับไม่มค ี วามเจ็บปวดเนื่องจากตกกระแทก
พืน
้ ดังทีค่ าดไว ้ เฟิ่ งจิว่ กะพริบตาหันไปมองตงหัวทีร่ ับร่างนางไว ้ อึดใจใหญ่ กล่าวว่า
 82

“นี่ ท่านจงใจพาข ้าไปไว ้ข ้างบน โดยคิดว่าข ้าจะต ้องตกลงมา จากนั น

้ ฉวยโอกาสเอา
่ รือไม่?”
เปรียบข ้าใชห

มือของมหาเทพยังคงเกาะกุมทีเ่ อวของนาง ได ้ฟั งถ ้อยก็ตกตะลึง เอ่ยว่า

“เจ ้ากาลังละเมอหรือไร?”

เฟิ่ งจิว่ หลุบตาลงกล่าวอย่างหนั กแน่นเปี่ ยมเหตุผล

้ ไฉนท่านจึงยังคงกอดข ้าอยู?่ ดูส ิ มือของท่านยังแตะทีเ่ อวข ้าอยูเ่ ลย”

“อย่างนั น

มหาเทพมองดูมอ ื ของตัวเองอย่างตัง้ อกตัง้ ใจจริงๆ แล ้วกวาดสายตาพินจ

ิ ดูนางตัง้ แต่
ศรี ษะจดเท ้าไปหนึง่ รอบ กล่าวอย่างเข ้าใจแล ้ว

่ นี้แปลว่า เจ ้ายืนได ้มัน

“เชน ่ คงแล ้ว?”

ยังไม่ทันทีเ่ ฟิ่ งจิว่ จะตัง้ สติได ้มหาเทพก็หดมือกลับไปอย่างปลอดโปร่งเยือกเย็น เดิมทีเฟิ่ ง

จิว่ แหงนร่างพิงอยูก ่ ับร่างสูงโดยไม่มแ ี รงใดมาพยุงตัว จึงล ้มโครมลงกับพืน
้ ในทันทีทม ี่ หาเทพ
หดมือกลับ เคราะห์ดท ี พ
ี่ น
ื้ ทีว่ า่ งกลางเสาน้ าแข็ง มีหม
ิ ะขาวโพลนกองสุมอยูเ่ ต็ม ล ้มลงไปจึงไม่
ค่อยเจ็บสก ั เท่าไร

เฟิ่ งจิว่ กัดฟั นกรอดปี นขึน

้ มาจากบนพืน้ เงยหน ้าขึน้ พบกับมือขวาของตงหัวทีแ ่ สร ้งทาเป็ น
ยืน
่ มาพยุงนาง ในดวงตาทีป ่ ราศจากระลอกอารมณ์เสมอมาของมหาเทพแฝงแววล ้อเลียนอยู่
ราไร เฟิ่ งจิว่ โมโหเดือด เมินหน ้าหนีแค่นเสย ี งเฮอะ ผลักเขาออกลุกขึน้ ยืนด ้วยตัวเอง สะบัดเศษ
หิมะบนร่างพูดเสย ี งเขียว

“แค่ล ้อท่านเล่นเอง ต ้องใจแคบปานนี้ด ้วยหรือ?” แล ้วเหมือนจะนึกอะไรขึน ้ ได ้พูดเสย ี ง

เขียวต่อไปว่า “ความจริงท่านกาลังปั่ นหัวข ้าอยูช ั ๆ จะปิ ดตาเดินไปมาได ้ดัง่ ใจบนเสาน้ าแข็ง
่ ด
แบบนั น ้ ในวันเดียวได ้ยังไง มีทา่ ไม ้ตายกลับไม่ยอมสอนให ้ข ้า ขีง้ กนั ก เคราะห์ดท ี ที่ า่ นไม่เคยรับ
ศษิ ย์ เป็ นลูกศษ ิ ย์ของท่านคาดว่าคงได ้แต่ถก ู ท่านปั่ นหัวเล่นอยูไ่ ปมาเท่านัน
้ อายุเซย ี นถูกปั่ นหัว
จนหดสน ั ้ ไปครึง่ หนึง่ ก็ไม่ได ้เรียนรู ้อะไรเลย”

นางโคลงศรี ษะบ่นเสย ี เพลิน พาให ้จานฮวั ขาวบนจอนผมซงึ่ เดิมทีก็เสย ี บอย่างไม่คอ ่ ยจะ

มั่นคงนั กอยูแ
่ ล ้วโงนเงนทาท่าจะร่วงลงมา ครัน ้ คาสุดท ้ายหลุดจากปาก จานฮัวก็บน ิ ร่วงจาก
ปลายผมลงมาอย่างไม่เป็ นทีผ ่ ด
ิ หวังของทุกคน ถูกตงหัวทีร่ อท่าได ้พักใหญ่ยนื่ มือไปรับไว ้อย่าง
ฉิวเฉียด มหาเทพหลุบสายตาลงดูจานฮัวซงึ่ ทาจากผ ้าไหมประกอบเข ้าด ้วยกันในมืออยูค ่ รูห
่ นึง่
สายตาทอแววย ้อนระลึกเอ่ยว่า

“ข ้าได ้ยินมาว่า ยามยังเยาว์ได ้พบอาจารย์ทป

ี่ ั่ นหัวคนเก่ง แท ้จริงแล ้วเป็ นเรือ
่ งทีไ่ ด ้
ประโยชน์ไปชวั่ ชวี ต
ิ ”

ื นะ ในหนังสอ
เฟิ่ งจิว่ กล่าวอย่างพูดไม่ออก “ท่านอย่านึกว่าข ้าไม่เคยเรียนหนั งสอ ื บอกว่า
อาจารย์ทเี่ ข ้มงวดชด ั ๆ ไม่ใชอ
่ าจารย์ทป
ี่ ั่ นหัวคนเก่ง”

บนใบหน ้าของมหาเทพปรากฏแววประหลาดใจ “อ ้อ ทีแ ่ ท ้พูดอย่างนี้ดอกหรือ? ข ้าลืมไป

แล ้ว แต่ก็น่าจะเหมือนๆ กันนั่ นแหละ” เดินเข ้ามาหาสองก ้าวเสย ี บจานฮัวกับจอนผมของนาง
อย่างเรียบร ้อย พินจ ่
ิ ดูพลางกล่าวอย่างไม่ใสใจ “ในเมือ
่ เจ ้าอยากจะได ้ผลพิมพา จงทาตามทีข ่ ้า
บอกย่อมไม่มท ี างผิดพลาด แม ้ว่าการแข่งขันแบบนีใ้ ชวิ้ ธคี ดโกงให ้เจ ้าชนะมิได ้ยากเย็น แต่
 83

ิ ให ้ข ้าตัดสน
บังเอิญว่าครัง้ นี้พวกเขาเชญ ิ เจ ้าคิดว่าข ้าดูเหมือนคนทีจ
่ ะยอมให ้ผู ้อืน
่ คดโกง
หรือไม่?”

เมือ ่ นี้กล่าวออกมาจากปากของมหาเทพ ชา่ งน่าอัศจรรย์เสย

่ ถ ้อยคาเชน ี นี่กระไร เฟิ่ งจิว่ ย
กมือขึน
้ ดันปลายคางทีอ ่ ้าค ้างกลับขึน
้ ไปดังเดิม “เรือ
่ งพรรค์นี้เมือ
่ ก่อนท่านทามาอย่าได ้มาก
้
เกินไปด ้วยซา...”

ดูเหมือนมหาเทพจะไม่คอ ่ ยพอใจจานฮัวบนจอนผมของนางดอกนัน ้ เท่าไรนัก ปลดลงมา

ใชมื้ อปิ ดเปลีย ี มพู เสย
่ นเป็ นสช ี บกลับเข ้าสูจ
่ อนผมของนางอีกครัง้ พลางเอ่ยว่า

“อย่างนั น
้ ก็ทาเป็ นว่าพักนี้อยูด
่ ๆี ข ้าก็ทาตัวระแวดระวังเคารพกฎเกณฑ์เถิด”

แม ้ว่าตงหัวจะพูดอย่างนี้ แต่สมองเฟิ่ งจิว่ ลองขบคิดเล็กน ้อยก็เข ้าใจได ้ การทีเ่ ขาค่อยๆ

สอนให ้นางก ้าวหน ้าขึน
้ ทีละขัน
้ เชน่ นี้ ้
แท ้จริงแล ้วเป็ นเสนทางที ถ
่ ก ู ต ้องอันจะไร ้ซงึ่ ความ
ผิดพลาด ฐานะของนางพิเศษนัก ฟั งว่าเวลาทีแ ่ ข่งขัน กษั ตรียข ์ องนกปี่ อกี้ ็จะมาร่วมชมด ้วย หาก
ทาการคดโกงแล ้วถูกมองออก ตามด ้วยเชอ ื่ มโยงไปถึงชาติกาเนิดของนาง เรือ ่ งเล็กก็สามารถ
่ งใหญ่ได ้ ซงึ่ จะต ้องทาให ้ความบาดหมางระหว่างชงิ ชวิ กับหุบเขาเสย
กลายเป็ นเรือ ี งธรรมยิง่ ลึก
ล้าไปอีกขัน ่
้ มหาเทพมิได ้ปั่ นหัวนางเล่น การกระทาเชนนี้ของมหาเทพใคร่ครวญได ้รอบคอบยิง่
ในใจของนางค่อยโปร่งโล่งยินดี

กระนั น ้ ลูบจานฮัว
้ มหาเทพมิได ้กล่าวออกมาตรงๆ นางก็ไม่สะดวกจะแสดงว่ารู ้ใจปานนั น
ี บใหม่เสร็จสน
ทีเ่ พิง่ จะเสย ิ้ ตรงจอนผมกลบเกลือ
่ น กระแอมหนึง่ ทีกล่าวว่า

่ นั น
“ถ ้าเชน ้ ก็ต ้องขอขอบคุณท่านเป็ นอย่างยิง่ ได ้รับการยกย่องให ้เข ้าตาท่าน ยินยอม
ทุม
่ เทกาลังปานนี้มาฝึ กฝนบ่มเพาะข ้า” จบคาก็ต ้องตกใจว่าในเมือ ่ ได ้ตระหนั กถึงความตัง้ ใจของ
ตงหัว ถ ้อยคาประโยคนี้ก็ออกจะไม่รู ้จักดีชวั่ โดยแท ้ ขณะทีค ่ ด
ิ จะกล่าวแก ้ตัวสก ั 2-3 คาด ้วย
ความละอายใจ มหาเทพได ้กล่าวอย่างถ่อมตนและปลอดโปร่งเยือกเย็นขึน ี ก่อนว่า
้ เสย

“ไม่ต ้องเกรงใจ ก็แค่ทผ

ี่ า่ นมายากยิง่ จะได ้พบผู ้มีคณ
ุ สมบัตโิ ง่เขลาด ้อยความสามารถถึง
ระดับเจ ้า อยากจะลองท ้าทายดูเท่านัน้ ”

ึ ละอายใจนิดๆ
เฟิ่ งจิว่ เก็บความรู ้สก ทีล
่ อยเคว ้งคว ้างอยูใ่ นอกเมือ
่ กีน
้ ี้กลับคืนอย่างพูดไม่
ออก พูดเสย ี งเข่นเขีย้ วว่า

ื่ ดอกว่าคุณสมบัตข
“ข ้าไม่เชอ ่ ท่านมิใชว่ า่ สอนนางด ้วยอยูด
ิ องข ้าจะด ้อยยิง่ กว่าจือเฮอ ่ ด
ี อก
หรือไร!”

ึ น่าสนุกไม่ใชน
อาการเป็ นฟื นเป็ นไฟของนางดูจะทาให ้ตงหัวรู ้สก ่ ้อย ชมดูอยูอ
่ ด
ึ ใจใหญ่
ค่อยกล่าวว่า

“จือเฮอ ่ ? หลายปี ก่อนข ้าเคยสอนนางอยูพ ่ ักหนึง่ เนื่องจากเป็ นหน ้าทีจ ื ฝุของ

่ ริงๆ แต่ซอ
นางไม่ใชข ่ ้า หลังจากเรียนกับข ้าต่อไม่ไหว ก็กราบมาริจเี ทวีเป็ นอาจารย์” แล ้วกล่าวอีกว่า “เรือ
่ ง
นี้ เจ ้าถือสามากหรือ?”

เฟิ่ งจิว่ ถูกคาว่า “เป็ นหน ้าที”่ ดึงดูดความสนใจทัง้ หมดไป หลังจากนั น ้ เขาพูดอะไรบ ้าง
ิ้ และลืมอีกด ้วยว่าเวลานี้กาลังโกรธอยู่ พึมพาถ ้อยคานี้ซ้าอย่างลืมตัว
ล ้วนไม่ได ้ฟั งทัง้ สน

“เป็ นหน ้าที?่ ” เมือ

่ ครูน
่ ี้ลมหิมะโชยพัดมา ในดวงตากลับรืน ั ้ ม่านน้ าขึน
้ ชน ้ บางๆ
 84

ตงหัวตกตะลึง เนิน ่ นาน เอ่ยตอบว่า “ตอนข ้ายังเล็กไม่มพ ี อ ่ แม่ ตอนเพิง่ จะอวตารปราณ

ทิพย์ออ ่ นมาก แทบจะถูกพยัคฆ์หมาป่ าแบ่งกันกิน พ่อแม่ของจือเฮอ ่ เห็นข ้าน่าสงสาร เก็บข ้า
กลับไปเลีย ้ งดู มีบญ
ุ คุณให ้ข ้าวปลาแก่ข ้า เมือ
่ เก ้าหมืน
่ ปี กอ
่ นยามทีท ่ า่ นทัง้ สองใกล ้จะแตกดับจึง
ค่อยให ้กาเนิดจือเฮอ ่ ฝากฝั งนางให ้ข ้าชว่ ยดูแล ข ้าย่อมต ้องดูแล สอนนางอยูป ่ ระมาณ...” คาด
ว่าคงจะผ่านมานานหลายปี เกินไปยากจะนึกออกได ้จริงๆ กล่าวเสย ี งเรียบว่า “แต่ดเู หมือนนางอยู่
กับข ้าจะเรียนไม่ได ้อะไรเลย ได ้ยินจ ้งหลินบอกว่า เป็ นเพราะนึกว่ามีข ้าอยูก ่ ็ไม่ต ้องเรียนรู ้อะไร
ทัง้ นั น
้ ”

ไม่กป ี่ ี มานีแ ้ ม ้ตงหัวจะดูทา่ ทางเหมือนไม่ใฝ่ ก ้าวหน ้า แต่ล ้วนเป็ นเพราะไม่มพ ี น

ื้ ทีใ่ ห ้
ก ้าวหน ้าอีกทัง้ สน ิ้ นั บแต่โบราณจวบจนบัดนี้ เรือ ่ งทีต ่ งหัวไม่ชอบผู ้ทีไ่ ม่ใฝ่ ก ้าวหน ้ามาแต่ไหนแต่
ไรเป็ นทีเ่ ลือ่ งลืออย่างมาก จากถ ้อยความเหล่านี้ฟังออกได ้ว่า เขาคาดเดาได ้อยูแ ่ ล ้วถึงการไม่
สนใจจะใฝ่ ก ้าวหน ้าของจือเฮอ ่

่ ู ้ใฝ่ ก ้าวหน ้าอะไรเชน

แต่เฟิ่ งจิว่ ก็ยอมรับว่าตัวนางมิใชผ ่ กัน ครัน
้ ได ้ยินถ ้อยความเหล่านีก
้ ็ อด
ึ เสย
รู ้สก ี ใจแทนเพือ ่ นร่วมอุดมการณ์ไม่ได ้ เอ่ยเสย ี งแหบพร่า

่
“ความจริงหากว่าข ้าเป็ นจือเฮอ ข ้าก็จะคิดว่ามีทา่ นอยู่ ไม่เห็นต ้องเรียนรู ้อะไรทัง้ นั น
้
่ กัน”
เชน

ห่างออกไปไกลลิบดอกซงิ่ ได ้พลิว้ ลอยขึน ้ มีอยู่ 2-3 กลีบกลับลอยตามลมหิมะมาปั ดถูก

กระหม่อมของเฟิ่ งจิว่ หญิงสาวยกมือขึน
้ บังลูกผมบนหน ้าผากทีถ ่ ก
ู ลมปั ดยุง่ ี ง
พลันได ้ยินเสย
ของตงหัวเอ่ยแชม ่ ชาว่
้ า

ี่ วป๋ าย”
“เจ ้าหรือ เจ ้าไม่เหมือนกัน เสย

เฟิ่ งจิว่ เงยหน ้าขึน

้ อย่างตกตะลึง สายตาสบกับสายตาของมหาเทพทีก
่ ลางอากาศพอดี
มพาเทพมองดูนางอย่างสงบอยูค ่ รูห
่ นึง่

ั จะคอแห ้ง ข ้าจะไปชงชา เจ ้าฝึ กไปก่อนละ”

“คุยกันเป็ นนานชก

เฟิ่ งจิว่ “......”

ั ถ ้วยไหม?”
ตงหัว “เจ ้าจะเอาสก

เฟิ่ งจิว่ “......”

วันแรกของการกักบริเวณ แสงแดดอ่อนจาง มีสายลมเบาบาง เฟิ่ งจิว่ ก ้าวเดินไปมาตามเสา

หิมะได ้หลายร ้อยรอบ เมือ
่ แรกเริม
่ ในใจยังคงหวาดหวั่นกังวลไม่รู ้คลาย ร่วงตกไปสองครัง้ พบว่า
ตกพืน ิ้ ตกลงไป 17-18 ครัง้ ขาเสย
้ ไม่เจ็บเลย ค่อยๆ คลายใจลง หนึง่ วันนี้รวมทัง้ สน ี ดสถี ลอกไป
ิ
สามแห่ง หน ้าผากโขกปูดโนไปสองลูก คาโบราณว่าไว ้ “ครูเข ้มงวดเกิดยอดศษย์”[2] แม ้จะได ้
แผลฟกช้ามาบ ้าง 3-4 แห่ง แต่ก็เป็ นดังทีต่ งหัวได ้บอกไว ้จริงๆ ยามเมือ
่ ดวงตะวันลับเหลีย่ มเขา
คนทีก่ ลัวความสูงอย่างนางกลับสามารถไปมาบนเสาหิมะได ้ดั่งใจแล ้ว

ตงหัวชงน้ าชาหนึง่ กานั่ งอยูด

่ ้านนอกป่ าหิมะ เล่นหมากล ้อมกับตัวเองทัง้ วัน
 85

วันทีส
่ องท ้องฟ้ าแจ่มใสกว่าวันแรก ลมหิมะก็โชยพัดเบาลงเล็กน ้อย มหาเทพได ้ทาตามที่
พูดจริงๆ ฉีกผ ้าขาวกว ้างประมาณสน ี่ วิ้ มือพันปิ ดดวงตาทัง้ คูข
่ องเฟิ่ งจิว่ อย่างแน่นหนา โยนนางไว ้
บนป่ าหิมะ ฝึ กฝนย่างก ้าวตามการเรียงตัวของขบวนเสาหิมะในความทรงจา

นางล ้มลุกคลุกคลานฝึ กไปได ้ครึง่ หนึง่ พลันรู ้สก ึ ว่าแผ่นดินไหวสะเทือน ก็นก ึ ว่าเป็ นการ
ทดสอบทีต ่ งหัวเพิม
่ มากะทันหัน ขณะทีล ่ นลานก็ยน ่ ิ
ื่ มือไปเกาะของสงหนึง่ ให ้ร่างหยุดยืนอย่าง
มั่นคง มิคาดว่าเสาน้ าแข็งข ้างหลังต ้นหนึง่ พลันปริหัก ของทีน ่ างเกาะอยูก ่ ลับเป็ นฝ่ ายโอบนางไว ้
พาไปด ้านข ้าง ระหว่างทีส ั สนตกใจเท ้าไม่ทราบเตะใสท
่ บ ่ ใี่ ดล ้มลงกับพืน ้ ริมฝี ปากแตะสม ั ผัสถูก
ของอ่อนนุ่มอย่างหนึง่

นางลองกัดดูหนึง่ ที ท่ามกลางความมืดสนิทจนชูมอ ื ตรงหน ้ายังมองไม่เ ห็นนิว้ ได ้ยิน

มหาเทพแค่นเสย ี งหนั ก ไหวพริบของนางวาบขึน ้ รีบร ้อนดึงผ ้าขาวซงึ่ พันดวงตาออก ทีป ่ รากฏ
แก่สายตากลับเป็ นใบหน ้าซงึ่ อยูแ ่ ทบจะชดิ ของมหาเทพ ริมฝี ปากล่างมีรอยฟั นอยูแ ่ ถวหนึง่
ใบหน ้าของเฟิ่ งจิว่ ขาวเผือด แล ้วแดงก่า

ทีก
่ ลางอากาศ ฝ่ าบาทสามเหลียนตีพัดจีบกล่าวอย่างยิม
้ แย ้ม

“อาหลีร ้องโวยวายอยากจะมาหาพีส ่ าว ข ้าเห็นทีน

่ ี่ของพวกท่านกางเขตแดนไว ้ ได ้แต่
บังคับเปิ ดมันออก รบกวนอย่างยิง่ ล่วงเกินๆ”

ก ้อนแป้ งยืนอยูก
่ ลางอากาศมองดูทงั ้ สองอยูจ
่ ริงดังว่า ดวงตาทัง้ คูเ่ บิง่ จนกลมกว ้าง อ ้าปาก
หวอยัดไข่ไก่เข ้าไปได ้สองฟอง กล่าวอย่างตะลึงพรึงเพริด

“เมือ
่ กีเ้ ฟิ่ งจิว่ เจีย
่ เจียจูบตงหัวเกอเกอใชห ่ รือไม่?” กล่าวอย่างสบ ั สนคิดหนั ก “ข ้าจะมี
หลานตัวเล็กๆ แล ้วใชห ่ รือไม่?” กล่าวอย่างตืน
่ ตระหนกพรั่นพรึง “ทายังไงดี? ข ้ายังไม่ได ้เตรียม
ใจเลย...” จบคาก็กระโดดขึน ้ ไปบนเมฆก ้อนเล็กก ้อนหนึง่ แล่นตึงๆๆ ล่วงหน ้าจากไป

เหลียนซง่ กลัวว่าก ้อนแป้ งจะก่อเรือ

่ ง หลุบสายตาลงมองคนทัง้ คูท
่ ย
ี่ งั คงกองอยูด
่ ้วยกันบน
พืน
้ กึง่ อึดใจ ก็รบี ตามหลังก ้อนแป้ งไปติดๆ อย่างจนใจ ก่อนจากไปสายตาทอแววทอดถอนทีย ่ ัง
ดูละครฉากเด็ดไม่จใุ จอย่างชด ั เจน

เฟิ่ งจิว่ ลุกขึน ้ จากร่างของตงหัวอย่างเงียบงัน ่ ่ าหิมะอีกครัง้ โดยไม่พด

หันกายก ้าวเข ้าสูป ู
อะไรทัง้ สน ิ้ เพิง่ จะย่างเท ้าออกไปได ้สามก ้าว ได ้ยินมหาเทพเอ่ยถามอย่างเคร่งขรึมจริงจังมา
จากด ้านหลังว่า

ี่ วป๋ าย อย่างน ้อยเจ ้าควรจะพูดสก

“เสย ั คาว่า ‘ขออภัยทีก
่ ัดท่าน’ หรือเปล่า?”

น้ าเสย ี งซงึ่ ฟั งเหมือนเคร่งขรึมจริงจังนี้เมือ

่ กระทบโสตกลับแฝงกระแสเย ้าแหย่อย่าง
ั เจน เย ้าแหย่ผู ้อืน
ชด ่ ยังจะพูดอย่างหนั กแน่นเปี่ ยมเหตุผลปานนี้ได ้อีกคือบุคลิกของมหาเทพโดย
แท ้ เฟิ่ งจิว่ มิได ้หันกลับไป พูดเก ้อๆ ว่า

“ขออภัยทีก
่ ัดท่าน”

ตงหัวเงียบไปครูห ี งนุ่ม “เขินจริงๆ เสย

่ นึง่ พลันเอ่ยเสย ี แล ้วหรือ?”

ี หลัก หันกลับไปพูดเสย
เฟิ่ งจิว่ สะดุดเสย ี งเขียว

“ข ้าจะหลอกท่านไปเพือ
่ อะไร?”
 86

่ วั่ อึดใจ กล่าวอย่างสงสย

ตงหัวนิง่ ใคร่ครวญอยูช ั

“หลอกคนอืน ่ อะไรอีกหรือ? ไม่ใชว่ า่ เพือ

่ ยังต ้องเพือ ่ ให ้ตัวเองอารมณ์ดด
ี อกหรือ?”

เฟิ่ งจิว่ “...ข ้าแพ ้แล ้ว”

วันทีส ่ าม ผ่านการฝึ กฝนอย่างลาบากลาบนเมือ ่ สองวันก่อน เฟิ่ งจิว่ จับเคล็ดสาคัญของการ

“ทาอย่างไรจึงจะหลับตาเดินบนเสาหิมะได ้ดั่งใจ” ได ้แล ้ว ภายใต ้สายลมอันอบอุน ่ พยายามไต่
เต ้าขึน ่ น
้ สูข ั ้ “ย่างก ้าวดุจเหินบิน” อย่างมุง่ มัน
่ จริงจัง

จะดีจะชวั่ ก็เคยเรียนหนั งสอ

ื มาหลายวัน เฟิ่ งจิว่ พอจะจาได ้รางๆ ว่าในคัมภีรเ์ ล่มใดสก
ั เล่ม
เคยบันทึกไว ้ว่า

่ งึ่ ใจไปถึง นั่ นคือความว่างเปล่า นั่นคือสรรพลักษณ์ ด ้วยเหตุนี้สรรพลักษณ์คอ

“ทีซ ื ความ
ว่างเปล่า รู ้แจ ้งเขตขัน
้ นี้ ธรรมบรรลุ”[3]

นางยกพุทธวจนะประโยคนี้มา เห็นว่า ณ ทีน ่ ี่เวลานี้ทเี่ รียกว่า “สรรพลักษณ์” ก็คอื เสาหิมะ

สามารถลืมตาเปิ ดฉากฆ่าฟั นเป็ นการใหญ่บนป่ าหิมะโดยไม่ถก ู เสาหิมะสกัดขวางจึงจะนั บได ้ว่า
เก่งจริง สงิ่ ทีน
่ างต ้องฝึ กฝนในวันนี้ควรจะเป็ นทาอย่างไรจึงจะมองสรรพสงิ่ ดุจไร ้สรรพสงิ่ นาง
บอกความเห็นนี้ของตนต่อตงหัว ตงหัวชน ื่ ชมเห็นพ ้องอย่างยิง่ อนุญาตให ้นางปลดผ ้าขาวลงมา
ปลดผ ้าขาวแล ้วเดินวนไปมาบนเสาหิมะอยู่ 3-4 รอบ นางรู ้สก ึ คล่องตัวอย่างมาก

ดอกซงิ่ เป็ นแผ่นผืนงามเฉิดฉายดุจก ้อนเมฆสข ี าว คาดว่ามหาเทพเล่นหมากล ้อมกับตัวเอง

มาสองวันติดต่อกันจนเบือ ่ หน่าย วันนี้ไม่ทราบไปขุดหาดินเหนียวชน ั ้ ดีเป็ นหลายก ้อนสเี่ หลีย
่ มมา
จากซอกมุมใด ปั น ้ แต่งเครือ
่ งปั ้นดินเผาทีน
่ อกป่ าหิมะอย่างกระตือรือร ้นเต็มที่

เนื่องจากกาลก่อนท่าทางยามทีม ่ หาเทพทาเครือ ่ งปั น

้ ดินเผาเป็ นแบบใด เฟิ่ งจิว่ ก็เคยเห็น
มาแล ้ว ทีผ
่ า่ นมาคือระหว่างกาลังเพ่งสมาธิจะมองอารมณ์ใดไม่ออก วันนี้ตอนทีท่ า
เครือ
่ งปั น้ ดินเผาชน ิ้ นี้สห
ี น ้ากลับต่างออกไปเล็กน ้อย ระหว่างทีก ่ าลังฝึ กฝน เฟิ่ งจิว่ ทนความสนใจ
ใคร่รู ้ไม่ไหว หันไปมองทางด ้านนั น ้ หนึง่ ครัง้ สองครัง้ สามครัง้ เมือ ่ มองถึงครัง้ ทีส่ ี่ ก็เผลอ
ประมาทตกลงมาจากบนเสาหิมะต ้นทีส ่ งู ทีส ุ แต่จะดีจะชวั่ นางก็มองเห็นชด
่ ด ั เจนแล ้วว่าดูเหมือน
มหาเทพจะกาลังทาตุ๊กตาเคลือบตัวหนึง่

วันนี้นางตกลงมาแค่ครัง้ นี้ครัง้ เดียว ก ้าวหน ้ากว่าสองวันก่อนมาก ตอนอาหารเย็นมหาเทพ

คีบปลาสดนึง่ ใสช ่ ามข ้าวของนางเพิม ่ ขึน
้ สองครัง้ ถือเป็ นการให ้รางวัล เดิมทีนางคิดจะฉวย
โอกาสชว่ งทีก ่ น ิ ปลาแสร ้งทาเป็ นถามมหาเทพโดยไม่ได ้ตัง้ ใจว่าเมือ ่ กลางวันปั ้นตุ๊กตาอะไร จน
ใจทีค
่ ด
ิ เรือ
่ งอืน่ ระหว่างกินปลา เผลอนิดเดียวก ้างปลาครึง่ ท่อนก็ตด ิ คาอยูใ่ นลาคอ ถูกมหาเทพ
่
บีบจมูกกรอกชูเก่าเก็บลงไปครึง่ ขวดจึงค่อยฝื นใจกลืนก ้างปลาลงไปได ้ หลังจากค่อยหายใจ
คล่องกลับสูญเสย ี โอกาสทีจ่ ะเอ่ยถึงคาถามนี้อกี ครัง้ ไปแล ้ว

มหาเทพกาลังปั ้นรูปปั น ้ อะไร ก่อนนอนเฟิ่ งจิว่ ยังคงขบคิดปั ญหาข ้อนีอ ้ ย่างค ้างคาใจ จาก
ทีน
่ างทราบมา เครือ ่ งปั น
้ ดินเผาทีต ่ งหัวทาด ้วยตัวเองมีไม่ใชน ่ ้อย แต่ไม่เคยเห็นเขาทาตุ๊กตา
เคลือบมาก่อน เมือ่ กลางวันทีน ่ างตกจากเสาหิมะเพราะแอบดูตงหัวสง่ ผลใหญ่โตไม่ใชน ่ ้อย
่ งหัวสงั เกตเห็นแรกเริม
หลังจากทีต ่ ก็มองดูนางอย่างครุน ่ คิดอยูค
่ รูห่ นึง่ จากนัน
้ ก็เปลีย่ นทิศอย่าง
 87

แชม ่ ชาหั
้ นหลังให ้นางเสย ี เลย เฟิ่ งจิว่ ไม่ทราบว่ามหาเทพกาลังทาอะไร แต่ยงิ่ ไม่ทราบ ก็ยงิ่
อยากจะทราบ เชน ่ นั น
้ จะฉวยโอกาสยามดึกทีต ่ งหัวกาลังหลับสนิทแอบย่องเข ้าห ้องของเขาไปดู
ี เลยดีหรือไม่? แม ้จะบอกว่าแม่มา่ ยเชน
เสย ่ นางแอบย่องเข ้าห ้องชายหนุ่มแปลกหน ้าในยามวิกาล
ไม่คอ ่ ยต ้องมารยาทธรรมเนียมนัก แต่ตงหัวนี่นะ ห ้องนอนของเขานางเคยเดินเทีย ่ วมาแล ้วไม่
ทราบกีค ่ รัง้ ต่อกีค
่ รัง้ กระทัง่ เตียงของเขานางยังโชคดีเคยได ้นอนมาสองครัง้ เรียกได ้ว่าเป็ น
เสมือนสวนดอกไม ้ท ้ายเรือนของนางเองไปแล ้ว อย่างนั น ั
้ ตอนดึกๆ แวะไปอีกสกครัง้ น่าจะไม่ม ี
อะไรดอก

แสงจันทร์ครึง่ ดวงสาดสอ ่ งเข ้าสูห

่ น ้าต่าง เฟิ่ งจิว่ ไตร่ตรองความคิดนี้ไปพลางบ่มเพาะ
ความง่วงงุนไปพลางอย่างเมือ ่ ยเอวปวดกระดูก เดิมทีตงั ้ ใจว่าจะงีบหลับสก ั ครูค
่ อ
่ ยแอบย่องเข ้า
ไปในห ้องของตงหัว แต่เนือ
่ งจากเมือ ่ กลางวันเหนื่อยนั ก เพียงแตะถึงเตียงก็ง่วงงุนเหลือเกิน จึง
กลายเป็ นว่าสะลึมสะลือจมดิง่ สูห่ ้วงนิทรารมย์อย่างลึกล้า

แต่จะอย่างไรในใจก็จดจามั่น เทียบกับสองคืนก่อนจึงนอนหลับตืน ้ กว่าอยูบ ่ ้าง ยามเมือ ่

ผ่านพ ้นเทีย ่ งคืน โสตประสาทก็ได ้ยินทีน ี งฝี เท ้าก ้าวเนิบชาตรงเข
่ อกประตูมเี สย ้ ้ามาได ้รางๆ ครู่
ั ้ ี
สนๆ เสยงผลักประตูเปิ ดออกก็ดงั ขึน ี
้ เบาๆ เสยงฝี เท ้าเดินมาถึงหน ้าเตียง เสย ี งฝี เท ้าทีไ่ ม่วา่
เมือ ่ ใดล ้วนแต่แฝงกระแสทรงอานาจและหนั กแน่นเยือกเย็นนี้ ในความทรงจาทีว่ ังไท่เฉินกงเคย
ได ้ยินมาไม่ทราบกีค ่ รัง้ ต่อกีค
่ รัง้ ท่ามกลางความมึนงงเฟิ่ งจิว่ คิดจะลืมตาขึน ้ ความง่วงงุนกลับกด
ทับเปลือกตาไว ้หนักอึง้ ราวกับถูกผีอาพันธนาการไว ้

ภายในห ้องเงียบสงัดไปครูห ึ อย่างพร่าเลือนว่าคงจะกาลังฝั นอยูก

่ นึง่ เฟิ่ งจิว่ รู ้สก ่ ระมัง ก่อน
นอนคิดอยูต ่ ลอดว่าจะลอบเข ้าไปในห ้องนอนของตงหัวตอนเทีย ่ งคืน มิน่าเล่าถึงได ้ฝั นแบบนี้
พลิกตัวทับผ ้าห่มไว ้ใต ้แขน นอนหลับฟี้ ๆ ต่อไป ในความพร่ามัวได ้ยินเสย ี งเคลือ่ นไหวแผ่วเบา
ดังขึน้ อีกระลอก ขณะทีจ ่ ารหลับสนิทอีกครัง้ กลิน
่ มดิง่ สูก ่ กายานนิทราชว่ ยให ้หลับสบายพลัน
ลอยมากระทบจมูก ครัน ้ กายานอวลเข ้าสูป ่ อด สมองซงึ่ เดิมทีเลือนรางอยู่ 6-7 สว่ นได ้เลือนลาง
ถึงขีดสุด มีเพียงสติบางๆ ใยเดียวย ้อนนึกขึน ้ มาได ้ว่าเสยี งความเคลือ
่ นไหวแผ่วเบาเมือ ่ ครู่
ระลอกนัน ้ ไม่ใชว่ า่ มหาเทพกาลังหยิบกระถางกายานจุดกายานดอกหรือ? ตืน ้ ง่ นี้ต ้อง
่ มาเชาพรุ
ไม่ลมื ดูวา่ ในกระถางกายานมีเม็ดกายานนิทราอยูจ ่ ริงหรือไม่ ก็น่าจะทราบได ้ว่ามหาเทพนอนไม่
หลับ จึงแวะมาดูแลนางเล็กๆ น ้อยๆ กลางดึกจริงๆ ใชห ่ รือไม่แล ้ว

[1] เหล่าฟู แปลว่า ชายชรา เป็ นคาเรียกแทนตัวเองอย่างถ่อมตัวของผู ้ชายสูงอายุ

[1]??? ฉางเซงิ เถิง แปลว่า เถาวัลย์อายุวัฒนะ, ??? (Manglietia fordiana) มู่เหลียนจือ

่ แปลว่า เมล็ด
บัวไม ้

[2]?? คือถัว่ ฝั กยาวจีน

[1] เวลา 8:45 น.

 88

ขณะทีค ่ วามคิดกาลังล่องลอยท่ามกลางราตรีอันมืดมิด เตียงพลันยวบลง เตียงนีอ ้ ายุ

หลายปี พอมควร สง่ เสย ี งดัง “แอ๊ด” แหบๆ ในเสย ี งดัง “แอ๊ด” แหบๆ นี้ เฟิ่ งจิว่ รู ้สกึ ได ้ว่ามีมอ
ื เย็น
เฉียบข ้างหนึง่ เช็ดถูหน ้าผากของนาง ลูบเบาๆ ลงมาตามหน ้าผาก รอยโนใหญ่บนหน ้าผากจาก
การตกลงมาเมือ ่ กลางวันถูกลูบจนเจ็บแปลบ ึ ว่าความฝั นนี้ให ้ความสาคัญกับ
ในใจเฟิ่ งจิว่ รู ้สก
รายละเอียดถึงเพียงนี้ ชา่ งเหมือนจริงเสยี นีก
่ ระไร แยกเขียวสูดปากไปหนึง่ ที ละเมองึมงาเปะปะ
อะไรไปคาสองคาแล ้วพลิกตัว

มือข ้างนัน
้ หดกลับไป ครูห ่ นึง่ มีกลิน
่ หอมอ่อนๆ รวยรืน ่ ของดอกพุดตานแทรกผ่านกายาน
นิทราลอยเอือ ่ ยๆ มากระทบปลายจมูก เฟิ่ งจิว่ จามออกมาหนึง่ ที แล ้วบ่นงึมงาพลางพลิกตัว
กลับไป มือเมือ ่ ครูน
่ ี้แตะของจาพวกยาเนื้อข ้นใดสก ั อย่างถูไปมาบนมุมหน ้าผากของนางทีโ่ ขก
เป็ นรอยโน ึ
นางรู ้สกว่านิว้ มือผสานเนื้อยาคลึงรอยโนนั น ้ บนหน ้าผากอย่างแชม ่ ชาเบามื
้ อชา่ ง
สบายมิใชน ่ ้อย ทีแ่ ท ้นี่คอ ื ฝั นดีนี่เอง นิทรารมณ์ยงิ่ ดิง่ ลึกลงอีกขัน ้ อย่างห ้ามไม่อยู่

อ ้อ...ยาดอกพุดตานนี่เอง นางนึกออกแล ้ว

ยาดอกพุดตานคือยาดีทใี่ ชขั้ บระดู สลายเลือดคั่ง แก ้เลือดลมติดขัด แก ้ปวด เฟิ่ งจิว่ รู ้ดีเป็ น

ทีส
่ ด
ุ เมือ
่ ก่อนตอนทีน ่ างเป็ นจิง้ จอกน ้อยในวังไท่เฉินกง ในวันสายลมสงบแสงแดดอบอุน ่ มักจะ
แล่นไปทีส ่ วนป่ าน ้อยคนเดียวเพือ ่ เก็บดอกพุดตาน ตอนนั น ้ ในสวนป่ า ริมกาแพงซงึ่ มีต ้น
โพธิญาณสูก ่ าเนิดเกาะเต็มตลอดแนวปลูกต ้นพุดตานกระจายอยูห ่ ลายต ้นเพือ ้ นทิวทัศน์
่ ใชเป็
สาหรับชมดู แต่กลีบดอกบอบบางยิง่ พบพานสายลมพัดร่วงหล่นเต็มพืน ้ ดิน นางใชอุ้ ้งเท ้าโกย
กลีบดอกทีร่ ว่ งตกอยูบ ่ นพืน ่
้ ดินเข ้าสูถงุ ผ ้าไหมทีจ
่ ้งหลินมอบให ้นาง สะสมกลีบดอกได ้มาก
พอแล ้วก็ใชฟั้ นกัดเชอ ื กตรงปากถุงผูกให ้แน่น แล่นไปยังลาธารใกล ้ๆ อย่างร่าเริงยินดีแชก ่ ลีบ
ดอกไม ้ให ้เปื่ อยเป็ นเลน วิง่ ปุเลงๆ นาไปสง่ ให ้ตงหัวใชทาแผล ้ ตอนนั น ้ ไม่ทราบเพราะเหตุใด
บนมือของตงหัวมักจะถูกบาดเป็ นแผลด ้วยเหตุผลแปลกประหลาดสารพัดอย่าง นางนาเลนกลีบ
ดอกทีแ่ ชเ่ สร็จเรียบร ้อยมอบให ้ตงหัว ตงหัวลูบใบหูของนาง นางก็รู ้สก ึ เบิกบานใจยิง่ ตัวนางทีไ่ ม่
ขยันเรียนความรู ้แค่หางอึง่ เสมอมายังเคยแต่งกลอนสน ั ้ ทีม
่ อี ารมณ์ศล ิ ป์ บทหนึง่ ขึน้ เป็ นทีร่ ะลึก
สาหรับความรู ้สก ึ เชน่ นี้

“มาลีผลิบาน มาลีรว่ งโรย มาลีแปรผันเป็ นดินเลน

ราบรืน
่ นิรน ่ ยูร่ ว่ มชวั่ นิรันดร์”[1]
ั ดร์ สงบนิรันดร์ เคียงคูอ

ตอนทีน ่ างใชอุ้ ้งเท ้าเขียนกลอนบทนีใ้ ห ้เทพชะตาดู ถูกเทพชะตาหัวเราะเยาะว่าเปรีย ้ วเข็ด

ไปถึงฟั นกรามซส ี่ ด
ุ ท ้าย[2] นางแค่นเสย ี งเฮอะๆ ใชอุ้ ้งเท ้าเขียนว่า “เจ ้าอ่านแล ้วเปรีย ้ ว ข ้าอ่าน
แล ้วไม่ได ้เปรีย
้ วสก ั หน่อย” แล ้วกระดิกหางวิง่ จากไปอย่างหวานล้าและปลาบปลืม ้ ยินดีโดยมิได ้
่
ใสใจ นึกดูแล ้วความจริงชวชวต ่ ั ี ิ นีข
้ องนางเคยแต่งกลอนรักกับเขาก็แค่บทนั น ้ บทเดียว ซงึ่ ก็ยังไม่
ทันได ้ท่องให ้คนทีอ ่ ยากจะท่องให ้ฟั งคนนัน ้ ได ้ฟั ง นางพลันรู ้สกึ อ ้างว ้างเย็นเยียบและเศร ้า
ี ใจอยูใ่ นความฝั น
เสย

ฉั บพลันนั น
้ แขนถูกยกขึน ้ กะทันหัน แขนเสอ ื้ ของชุดนอนผ ้าไหมถูกรูดถึงหัวไหล่ ความ
อ ้างว ้างเย็นเยียบในใจเย็นเยียบไปถึงนิว้ มือในบัดดล ชายหญิงไม่ชด ิ ใกล ้ทัง้ การให ้และการรับ
เรือ
่ งเพียรถือสาป้ องกันนี้ ในฐานะทีเ่ ฟิ่ งจิว่ เป็ นเทพธิดา แม ้จะไม่ถอ ื สาใสใ่ จมากเท่ามนุษย์ซงึ่ ถูก
จากัดด ้วยจารีตประเพณี แต่ให ้และรับถึงขัน ้ นี้ก็ออกจะเกินไปอยูบ ่ ้างโดยแท ้ ครัน ้ นิว้ มือค่อนข ้าง
เย็นของอีกฝ่ ายโจมตีถงึ หัวไหล่ นาเนื้อยาลูบผ่านหัวไหล่ทถ ู กระแทกจนฟกช้าเมือ
ี่ ก ่ กลางวันที
ึ ว่าตัวเองตัวสน
ละจุดจนทั่ว เฟิ่ งจิว่ รู ้สก ั่ ยะเยือก

ความฝั นนี้คอ
่ นข ้างจะเหมือนจริง อาการตัวสน ั่ ยะเยือกนี้สง่ ผลให ้ความมึนงงพร่าเลือนใน
ห ้วงสมองถดถอยไปหลายสว่ น เมือ ่ ทดลองลืมตาขึน ึ ว่า
้ อีกครัง้ ยังคงมีอาการมึนงงอยู่ นางรู ้สก
 89

ถูกความง่วงงุนกดทับไว ้ดูเหมือนจะไม่สามารถลืมตาขึน ้ มาได ้ แต่สายตาค่อยๆ ปรากฏแสงสว่าง

ึ เชน
ใยหนึง่ ความรู ้สก ่ นี้ยงิ่ เหมือนกับตกอยูใ่ นห ้วงฝั น

เงาคนทีค ่ อ ั เจนในคลองจักษุ คอ
่ ยๆ ชด ื มหาเทพจริงดังคาด ก ้มกายลงน ้อยๆ นิว้ มือยังคง
แตะอยูท ี่ ัวไหล่ของนาง เรือนผมยาวสลวยสเี งินดั่งแสงจันทร์สว่างห ้อยระลงบนผ ้าห่ม ลูกผม
่ ห
บนหน ้าผากยุง่ เหยิงเล็กน ้อย ั ให ้ดูเกียจคร ้านเล็กน ้อยภายใต ้แสงเทียน
ขับเน ้นดวงหน ้าคมสน
มองดูนางอย่างเกียจคร ้านเชน ่ นี้เอง

มหาเทพมีนส ั อยูอ
ิ ย ่ ย่างหนึง่ ทันทีทน ี่ อนหลับ ไม่วา่ ระหว่างนัน
้ ท่านอนจะเรียบร ้อยมี
ระเบียบสก ั เพียงใด มักจะสามารถนอนจนเรือนผมยาวสลวยสเี งินยุง่ เหยิงไปหมดได ้เสมอ เมือ ่
ก่อนเฟิ่ งจิว่ เห็นว่าตรงจุดนี้ของเขาชา่ งน่ารักยิง่ นัก ยามนี้คด ิ ในใจว่าหากนี่คอ
ื ความฝั นจริงๆ
ความฝั นนี้มาถึงขัน ้ นี้จริงๆ ก็แสนจะหาได ้ยากยิง่ เชน ่ กัน แต่ตอ
่ ให ้เป็ นความฝั น ก็ควรจะมีทมี่ าที่
ไปสกั หน่อย

ครัน
้ นางจะถามตงหัวว่า มาเยือนดึกดืน ่ มีกจิ ธุระใด ในใจกลับตอบเองว่า น่าจะเป็ นมาชว่ ย
ทายารอยฟกช้าเมือ ่ กลางวันให ้เรา ถามต่อว่า เหตุใดจึงต ้องมาเอาในเวลานี้ ในใจตอบเองว่า
เป็ นเพราะการใชพุ ้ ดตานรักษาบาดแผลจะได ้ผลดีทส ี่ ดุ ก็เวลาเทีย
่ งคืนทีต
่ ลอดทัง้ ร่างกายผ่อน
คลาย ครัน ้ จะถามอีกว่าไยต ้องคลายเสอ ื้ ของข ้าออก ไม่ทราบหรืออย่างไรว่ามีมารยาทธรรม
เนียมเรือ
่ งชายหญิงไม่ชด ิ ใกล ้ทัง้ การให ้และการรับนีอ ้ ยู่ ในใจทอดถอนตอบเองว่า เขาไม่คอ ่ ยจะ
สนใจของพวกนี้จริงๆ นั่นแหละ หากเราเป็ นฝ่ ายพูดออกมาเองคาดว่าจะดูจงใจเรือ ่ งมากเสยี ด ้วย
้
ซา แต่นอกจากคาถามเหล่านีแ ้ ล ้ว ก็ไม่มอ ี ะไรทีจ ่ ะถามได ้อีก

โดยปกติแล ้ว นางควรจะพลันกรีดร ้องเสย ี งหลงถอยหลังไปหลายก ้าว พร ้อมทัง้ ใชผ้ ้าห่ม

ห่อตัวเองเป็ นดักแด ้ ทาท่าว่าสูงสง่ บริสท
ุ ธิม
์ อ
ิ าจล่วงละเมิดถลึงจ ้องมหาเทพอย่างโกรธเกรีย ้ ว
ใชว่ า่ นางไม่เคยเกิดความคิดนี้ดอก แต่แบบนี้จะต ้องยิง่ ดูจงใจเรือ
่ งมากทัง้ ยังชวนให ้หัวเราะเยาะ
เป็ นแน่กระมัง?

เรือ
่ งใดๆ เมือ ้ กเหตุผลปกติทั่วไปมาควบคุม ต ้องใจ
่ ประสบกับมหาเทพ จะไม่อาจใชหลั
เย็น ต ้องสุขม
ุ ต ้องคานึงถึงมาดและบุคลิก

เฟิ่ งจิว่ ตัวแข็งทือ

่ ปล่อยให ้มือขวาของมหาเทพยังคงวางอยูต
่ รงหัวไหล่ทบี่ วมเล็กน ้อยของ
นาง ขบคิดทบทวนคา “มาด บุคลิก” อยูใ่ นใจไปเจ็ดรอบ พูดเสย ี งแข็งทือ
่ ว่า

“ข ้าตืน
่ แล ้ว”

ภายใต ้แสงเทียน ตงหัวมองนางแน่วนิง่ อยูค ่ รูห

่ นึง่ รัง้ มือกลับไปกวักเลนดอกพุดตานใน
ถ ้วยกระเบือ ี าวขึน
้ งเคลือบสข ้ มาเล็กน ้อยชไี้ ปทีห
่ ัวไหล่ของนาง เอ่ยว่า

ื้ ออกเองสองเม็ด เจ ้ากลัดเสย
“พอดีเทียว ปลดกระดุมสาบเสอ ี แน่นหนาอย่างนั น
้ ข ้าทาไม่
ถึงด ้านหลังไหล่”

เขาบอกให ้นางปลดกระดุมคลายเสอ ื้ อย่างเยือกเย็นเชน

่ นี้ เฟิ่ งจิว่ ตกตะลึงไปชวั่ อึดใจโดย
แท ้ อึดใจต่อมาก็กอดผ ้าห่มพลิกตัวอย่างเงียบงัน

“ข ้านอนต่อแล ้ว”

พลิกตัวได ้ครึง่ หนึง่ ถูกมหาเทพยืน

่ มือมารัง้ ไว ้ มือของมหาเทพรัง้ อยูท
่ ห ้
ี่ ัวไหล่ซายซงึ่ มิได ้
บาดเจ็บฟกช้าของนาง ก ้มกายลงแนบชด ิ กล่าวกับนางว่า
 90

“นี่คอ ี งกลับแฝงกระแสรู ้สก

ื เจ ้ากลัวว่าข ้าจะทาอะไรเจ ้ารึ?” น้ าเสย ึ น่าสนุกและยิม
้ ๆ อยูส
่ อง
สว่ น

เฟิ่ งจิว่ หันขวับไปอย่างตะลึงลาน เห็นใบหน ้าของมหาเทพอยูห ่

่ า่ งจากนางเพียงหนึง่ ชุน
เศษ บนรัดเกล ้าอัญมณีสน ี ้ าเงินเข ้มสะท ้อนแสงเทียนเล็กจิว๋ ในดวงตาแฝงแววยิม ้ จริงดังคาด
นางตกตะลึง

ิ ดูนางตัง้ แต่บนจดล่างจากระยะห่างนี้อย่างมิได ้ใสใ่ จสก

มหาเทพพินจ ั นิด

“เจ ้าบาดเจ็บถึงเพียงนี้ ข ้าจะทาอะไรเจ ้าได ้?”

ิ ด ้านหลัง คิดอยูค
เฟิ่ งจิว่ พยายามหดร่างกระเถิบไปชด ่ รูห
่ นึง่ กล่าวอย่างเคืองๆ ว่า

“ในเมือ ่ ท่านเองก็ทราบดีวา่ ข ้าบาดเจ็บมิใชเ่ บา ตอนกลางวันไฉนไม่เห็นจะชว่ ยข ้าเลย?”

ระหว่างทีค ่ รึง่ หลับครึง่ ตืน
่ น้ าเสย ี งเหมือนแป้ งทีเ่ พิง่ จะนวดเป็ นเนื้อเดียวกันอ่อนระทวยนุ่มนิม ่
กล่าวเสริมว่า “ทีตอนนี้ละมาแสร ้งทาเป็ นคนดี” ขณะทีเ่ บือนศรี ษะไปด ้านหลัง กระทบถูกแผลที่
หลังไหล่แค่นเสย ี งออกมาเบาๆ เมือ ่ กีน ึ
้ ี้ไม่รู ้สก เวลานี้แผลฟกช้าบนตัวทุกแห่งล ้วนถูกจัดการ
เป็ นทีเ่ รียบร ้อย เหลือแต่ด ้านหลังไหล่ทย ี่ ังมิได ้จัดการ เมือ่ เทียบกันแล ้วอาการปวดเมือ
่ ยนี้จงึ ยิง่
ชดั เจน

มหาเทพขยับออกห่างจากนางเล็กน ้อยเอ่ยว่า

“อันการฝึ กตนนั น
้ ย่อมต ้องให ้เจ ้าล ้มลงไปเองแล ้วค่อยลุกขึน้ มาเองจึงจะเห็นผลสาเร็จของ
การฝึ กตน ข ้าย่อมจะไม่อาจอยูเ่ คียงข ้างเจ ้าปั ดเป่ าเคราะห์ภย
ั ให ้เจ ้าทุกเวลาได ้” กล่าวจบก็ยน ื่
้ ื
มือมาปั ดกระดุมบนสาบเสอของนางคลายออก แล ้วหยิบหมอนกระเบือ ้ งเคลือบอีกใบซงมิได ้ใช ้
่ ึ
งานรองใต ้แผ่นหลังของนางหนุนร่างให ้สูงขึน ่ ความเคลือ
้ 1-2 ชุน ่ นไหวทัง้ หมดต่อเนือ
่ งลืน ่ ไหล
ี ะดุดติดขัดแม ้แต่น ้อย ยามเนื้อยาทาลงบนด ้านหลังไหล่ตรงตาแหน่งบาดแผลฟกช้าเป็ นส ี
ไม่มส
ม่วงปนเขียวท่ามกลางผิวขาวผุดผ่องปานหิมะ เฟิ่ งจิว่ ตัวแข็งทือ ่ อีกครัง้

ความจริงตงหัวกล่าวได ้มีเหตุผลยิง่ นี่สจิ งึ จะเป็ นความคิดของผู ้ใหญ่ แม ้ในใจของเฟิ่ งจิ่

ึ ยอมรับนั บถือ แต่เพือ
วจะรู ้สก ่ หน ้าตาของตัวเอง ยังคงแค่นเสย ี งเฮอะกล่าวอย่างปากแข็งว่า

“พูดเสยี อย่างกับว่าข ้าไม่เอาไหนเสย ี เหลือเกิน ข ้าตกลงมาในหุบเขาเสย ี งธรรมไม่มท ี า่ น

คอยชว่ ย มิใชอ ่ ยูอ
่ ย่างปกติสขุ ดียงิ่ มาตลอดดอกหรือ?” แล ้วเสริมอีกว่า “ถึงขัน ้ ทีก
่ อ
่ นจะได ้พบ
ท่านต่างไม่เคยต ้องพบเจอเรือ ี ้
่ งเจ็บตัวเสยด ้วยซา! ทีพ ่ ยมิใชเ่ พราะโดน
่ ักนี้ต ้องบาดเจ็บอยูเ่ รือ
ท่านกลั่นแกล ้งเอาดอกหรือ!”

มือของตงหัวราวกับจงใจหยุดอยูท
่ ด ้ ชวั่ ขณะ เลิกคิว้ กล่าวว่า
ี่ ้านหลังไหล่ของนางนานขึน

“ไม่มค
ี รอบสลาตันฟ้ าของข ้าอยูบ
่ นตัว ี งธรรมก็กระดูก
เจ ้าตกลงมาจากปากหุบเขาเสย
แหลกเหลวแล ้ว ไม่จาเป็ นต ้องคาดหวังให ้ข ้ามากลั่นแกล ้งเจ ้าดอก”

เฟิ่ งจิว่ เถียงอย่างไม่ยอมแพ ้ “นั่ นน่ะเสยี่ วเยียนเขามีน้ าใจมีคณ ุ ธรรมชว่ ยรองอยูใ่ ต ้...” เอ่ย
ได ้ครึง่ หนึง่ ก็หบ ุ ปาก ภายในหุบเขาเสย ี งธรรมนอกจากบางเขตทีก ่ าหนดเอาไว ้แล ้ว ทีอ่ น
ื่ ล ้วนแต่
ไม่สามารถใชวิ้ ชาฤทธิไ์ ด ้ ตัวอย่างเชน ่ ปากหุบเขาทีน ่ างกับเสยี่ วเยียนตกลงมา นางกับเสย ี่ ว
เยียนตกลงมาจากหน ้าผาสูงชน ั สองครัง้ ในสองครัง้ นอกจากครัง้ ทีส ้ กนางกับเสย
่ องเหมิงสาวถู ี่ ว
่
เยียนสองคนกระแทกใสจนวิงเวียนไปเล็กน ้อย นอกจากนี้ล ้วนไม่เป็ นอุปสรรคใดมากมายทัง้ สน ิ้
ซงึ่ การนี้ไม่ปกติจริงแท ้
 91

เมือ ี่ วเยียนโชคดีโดยมิได ้ขบคิดอย่างถีถ

่ ก่อนนางคิดว่าเป็ นเพราะนางโชคดีหรือเสย ่ ้วน ที่
แท ้เป็ นเพราะครอบสลาตันฟ้ าของตงหัวชว่ ยคุ ้มครองไว ้ดอกหรือ?

การได ้ตระหนักรู ้ในเรือ

่ งนี้ทาให ้เฟิ่ งจิว่ ทาอะไรไม่ถก
ู อยูบ่ ้าง กัดริมฝี ปากไม่ทราบควรจะพูด
อะไรดี ทีแ
่ ท ้มหาเทพมิได ้ไม่แยแสนาง ครอบสลาตันฟ้ านี้มค ี วามสาคัญต่อเทพเคารพมากมาย
เพียงใดนางย่อมจะเคยได ้ยินได ้ฟั งมา ่
เขากลับใสมันไว ้บนร่างของนางมาโดยตลอดคุ ้มครอง
นางให ้ปลอดภัย ชา่ งมีน้ าใจมีคณ ุ ธรรมโดยแท ้ แต่วา่ ไฉนเขาจึงไม่บอกเสย ี แต่แรกเล่า? อีกอย่าง
ของสาคัญมากอย่างนีใ้ สไ่ ว ้ทีต ่ ัวนางก็ไม่เหมาะสมอย่างยิง่ ร่างแท ้ของครอบสลาตันฟ้ านางแค่
เคยเห็นตงหัวเสกออกมาครัง้ เดียวในระหว่างทีเ่ ขาต่อสูกั้ บเสย ี่ วเยียนเท่านั น ้ พลานุภาพสุดจะ
ประมาณได ้ ปกติซก ุ ซอ ่ นอยูต ่ รงสว่ นใดของร่างกายนาง นางสงสย ั นั ก เงยหน ้าขึน้ กล่าวกับ
มหาเทพว่า

“อย่างนั น ้ มัน...อยูต ่ รงไหนหรือ?” แล ้วกระแอมหนึง่ ทีอย่างกระดากกระเดือ ่ ง เมินหน ้าหนี

เล็กน ้อย “ครอบสลาตันฟ้ าคุ ้มครองข ้ามานานปานนี้ข ้าก็นก ึ ตืน
้ ตันอย่างมากแล ้ว แต่ของสาคัญ
สูงค่าเชน่ นีใ้ สไ่ ว ้ทีต
่ ัวข ้าไม่เหมาะสมนั ก ยังคงควรจะนาออกมาคืนให ้แก่ทา่ น”

มือของมหาเทพยกเทียนไขทีจ ่ ด
ุ สว่างเล่มหนึง่ ตรวจดูบาดแผลด ้านหลังไหล่ของนางที่
จัดการเสร็จเรียบร ้อยแล ้วพลางกล่าวว่า

“คืนให ้ข ้าทาอะไร ของนี้เป็ นเพียงสงิ่ ทีง่ อกเงยออกมาจากพลังเซย

ี นของข ้าเท่านั น
้ เมือ
่
ข ้าแตกดับย่อมจะสูญสลายไปเอง”

เขากล่าวเหมือนไร ้ความสาคัญ เฟิ่ งจิง่ งุนงงอยูอ

่ ด
ึ ใจใหญ่ ถามอย่างตกตะลึง

“ท่านก็แตกดับได ้ด ้วยหรือ? ทาไมถึงจะแตกดับเล่า?”

ี นอายุยน
แม ้จะกล่าวกันเสมอมาว่าผู ้เป็ นเซย ื เสมอผืนฟ้ า เพียงแต่ต ้องให ้ผืนฟ้ าแผ่นดินไร ้
ซงึ่ เหตุการณ์มหาเคราะห์คากล่าวนี้จงึ จะสามารถนั บได ้ แต่สท ี่ ะเลแปดดินแดนบนสวรรค์เก ้าชน ั้
ฟ้ าใต ้ทะเลมรกต ธรรมชาติมผ ี ลงานด่านกรรมอยูม ่ ากมาย นั บแต่โบราณมาการแตกดับของเทพ
เคารพหลายต่อหลายท่านล ้วนเกิดจากด่านกรรมของธรรมชาติทงั ้ สน ิ้

เฟิ่ งจิว่ เคยได ้ยินมาว่า ท ้ายยุคมหาอุทกภัย ระหว่างฟ้ าดินได ้แพร่กาเนิดมหาสหัสภพโลก

มนุษย์หลายพันล ้านใบ เผ่ามนุษย์อน ั กระจ ้อยร่อยอ่อนแอถูกเนรเทศไปอยูย ่ ังโลกมนุษย์ แต่
เนื่องจากโลกมนุษย์เพิง่ แรกสร ้าง มีกฎเกณฑ์มากมายไม่ถก ู จากัด อุทกภัย ภัยแล ้ง คิมหันต์ร ้อน
แผดเผา เหมันต์หนาวเป็ นน้ าแข็ง หมุนเวียนสบ ั เปลีย
่ นทุกวีว่ น
ั จนเผ่ามนุษย์ยากจะอยูร่ อดได ้
เทพบิดรผู ้สร ้างโลกซงึ่ อยูม ่ าก่อนตงหัวเล็กน ้อย เพือ
่ จะปรับแก ้กฎเกณฑ์ธรรมชาติ ให ้สฤ ี่ ดู
หมุนเวียนอย่างราบรืน ่ เผ่ามนุษย์อยูไ่ ด ้อย่างสงบสุข สุดท ้ายเค ้นพลังเทพจนหมดสน ิ้ แตกดับคืน
่
สูฮน่ ่ ี
ุ ตุ ้นไป จนบัดนี้สทะเลหกบรรจบแปดดินแดนมิได ้พบเห็นร่องรอยของเทพบิดรอีก

เฟิ่ งจิว่ พอจะเข ้าใจอยูร่ างๆ เชน ่ กัน เทพรุน ่ บรรพกาลแห่งยุคมหาอุทกภัยเหมือนเชน ่ พวก
เขานั น
้ เนื่องจากแข็งแกร่งและยิง่ ใหญ่ ดังนั น ้ บนบ่าจึงแบกรับภาระหน ้าทีอ ่ ันหนักหน่วงและ
อันตรายมากยิง่ กว่า ทัง้ สว่ นใหญ่ต ้องใชการแตกดั
้ บของตัวเองจึงจะสามารถสลายด่านกรรม
ธรรมชาติของฟ้ าดินได ้ แต่ตงหัวมีชวต ี ิ อยูม
่ าจนถึงวันนี้ นางหลงนึกว่าตงหัวจะต่างออกไปเสย ี
อีก แม ้ว่าเขาย่อมต ้องมีวันแตกดับสก ั วัน วันนั น ้ ก็น่าจะอยูอ ่ ก
ี ไกลแสนไกลให ้หลัง ยามนี้ได ้ยิน
เขากล่าวออกมาดังนี้ ราวกับว่าอีกเพียงไม่นานให ้หลังเรือ ่ งนี้ก็จะเกิดขึน้ ตามเวลาและ
สถานการณ์กระนั น ้ ไม่ทราบเพราะเหตุใด นางรู ้สก ึ ตืน
่ ตระหนกหวาดหวั่นยิง่ เย็นเฉียบไปทัง้ ร่าง
ในบัดดล นางรู ้สก ึ ว่าลาคอแห ้งผาก เลียริมฝี ปากถามเสย ี งแหบเครือ
 92

“ถ ้าจะต ้องแตกดับจริงๆ ท่านจะแตกดับเมือ

่ ไรหรือ?”

กายานนิทราเข ้มข ้น หิง่ ห ้อยหลายตัวเบียดเข ้ามาทางหน ้าต่างทีเ่ ปิ ดแง ้มและร่องประตูท ี่

ปิ ดไม่สนิท นางเอ่ยคาถามเชน ่ นี้ดเู หมือนจะทาให ้ตงหัวประหลาดใจ ยกมือขึน ้ กลัดกระดุมบน
สาบเสอ ื้ ของนางจนเรียบร ้อย ขบคิดอยูค ่ รูห
่ นึง่ ค่อยกล่าวว่า

“นั บแต่ฟ้าดินเปิ ดออกเป็ นต ้นมา ยังไม่มด ี า่ นกรรมของธรรมชาติดา่ นใดเป็ นภัยคุกคามถึง

่ ี
การก่อเกิดล่มสลายของสทะเลแปดดินแดน หากวันใดมีดา่ นกรรมใหญ่เชน ่ นั น
้ คาดว่าคงจะเป็ น
กาลแตกดับของข ้า” มองดูนางอยูช ่ วั่ อึดใจ แววยิม ้ ผุดขึน
้ ในดวงตาเอ่ยว่า “แต่เรือ ่ นี้อย่าง
่ งเชน
น ้อยต ้องผ่านไปอีกหลายแสนปี เจ ้าไม่ต ้องกังวลจนร ้องไห ้ออกมาตัง้ แต่ตอนนี้ดอก”

ด ้วยถูกกายานนิทราอันพิเศษเฉพาะชนิดนีด
้ งึ ดูด หิง่ ห ้อยภายในห ้องจึงเพิม
่ จานวนขึน้
เรือ
่ ยๆ ท่ามกลางความมืดมิดแห่งรัตติกาลดูประดุจไข่มก ุ อันงดงามทีแ ่ ต ้มประดับอยูบ ้ ื
่ นเสอผาว
ยาวสน ี ล
ิ

ตงหัวถูกบุคคลสารพัดทีไ่ ม่ถก ู กับเขาอันมีเยียนฉืออู ้เป็ นหัวหอกเรียกเขาว่า “หน ้าน้ าแข็ง”

มาโดยตลอด ความจริงก็มเี หตุผลอยูบ ่ ้าง มิใชห ่ มายถึงว่าอุปนิสย ั ของเขาเย็นชา แต่เป็ นใบหน ้า
นั น
้ ยากยิง่ จะมีรอยยิม ั
้ สกนิดมาเนิน ี
่ นาน รังแกชาวบ ้านก็ทาด ้วยสหน ้าท่าทีสงบดุจน้ านิง่ แต่ในคืน
นี้เขากลับยิม ้ มากครัง้ ถึงเพียงนี้ แม ้จะแค่รอยยิม ้ ผุดขึน ้ จางๆ ในดวงตาหรือในน้ าเสย ี งแฝง
ร่องรอยคล ้ายกับกาลังยิม ึ วิงเวียนเป็ นพักๆ อยูด
้ ก็ทาให ้เฟิ่ ง จิว่ รู ้สก ่ ี เมือ
่ กีน
้ ี้เขาพูดว่ากระไร นาง
ยังคงได ้ยินถนัดชด ั เจนยิง่ และเถียงกลับไม่เต็มเสย ี งนั ก

“ข ้าไม่ได ้กังวลสกั หน่อย” แต่ได ้ยินทีเ่ ขากล่าวแล ้วในใจก็คอ ่ ยโล่งอก เห็นตงหัวทาสหี น ้า

คล ้ายจะยิม้ มิได ้เอ่ยอะไร ก็รบ
ี เปลีย
่ นเรือ
่ งว่า “แต่ข ้าดูวา่ พักนี้บนมือของท่านไม่มแ ี ผลอะไรแล ้วนี่
ไฉนจึงยังคงพกยาดอกพุดตานติดตัวอยูอ ่ ก
ี เล่า?”

ตงหัวได ้ฟั งนิง่ เงียบไปชวั่ อึดใจ ครูห

่ นึง่ เอ่ยว่า “เจ ้ารู ้ได ้อย่างไรว่าบนมือข ้ามักจะมีแผล?”

เหงือ
่ เย็นเยียบหนึง่ หยดผุดขึน ้ บนหน ้าผากของเฟิ่ งจิว่ ในบัดดล ตามเหตุผลแล ้วเรือ ่ งทีบ่ น
มือของตงหัวมักจะมีแผล นอกจากคนทีร่ บ ้
ั ใชใกล ้ชดิ เขากับจิง้ จอกน ้อยตัวนัน้ ในตอนนัน ้ แล ้ว ไม่
มีใครอืน ่ ทีท
่ ราบ กระทั่งป๋ ายเฉี่ยนกูกข
ู องนางทีม ่ คี วามสม ั พันธ์ใกล ้ชด
ิ กับสวรรค์เก ้าชนั ้ ฟ้ ามาก
ทีส ่ ด
ุ ยังไม่เคยได ้ยินมาก่อน อย่าว่าแต่นางเลย เคราะห์ด ม ี ไี หวพริบยามคับขันแต่กาเนิดอยูส ่ อง
่
สวน รีบแก ้ตัวว่า

“เอ๋ ดอกพุดตานไม่ใชว่ า่ ใชรั้ กษารอยแตกบนหลังมือโดยเฉพาะดอกหรือ?” แสร ้งทาเป็ น

ชะโงกศรี ษะไปดูถ ้วยกระเบือ
้ งเคลือบสข ี าวในมือเขา “เลนดอกพุดตานนี้ทา่ นทาเองหรือ? ทาได ้
สม่าเสมอมากเลยเทียว”

ตงหัวเกลีย
่ เนือ
้ ยาทีเ่ หลืออยูใ่ นถ ้วยพลางหลุบตาลงมองนาง เอ่ยว่า

“เมือ
่ ก่อนข ้าเคยเลีย
้ งลูกสุนัขจิง้ จอกตัวหนึง่ มันเป็ นคนทา”

เฟิ่ งจิว่ กล่าวชมตัวเองอย่างปากไม่ตรงกับใจเพือ

่ เบีย
่ งเบนความสนใจของตงหัว

“อย่างนั น ้ ชา่ งคล่องแคล่วดีแท ้

้ อุ ้งเท ้าของลูกสุนัขจิง้ จอกตัวนั น เลนดอกพุดตานทีท
่ า
ออกมาชา่ งหอมดีจริง...ท่านทายาบนหน ้าข ้าทาอะไร?”
 93

้
มหาเทพกึง่ โน ้มร่างลงหาใชเลนดอกพุ ี้ วั ้ วาดบนใบหน ้าของนางอย่างสบาย
ดตานซซ
ี งสุขม
อารมณ์ น้ าเสย ุ เยือกเย็นถึงทีส่ ด
ุ

“ยังเหลืออีกนิดหน่อย ฟั งว่าเจ ้านี่มป ิ ธิภาพถนอมผิวหน ้าเสริมความงาม

ี ระสท ี
อย่างเสย
ของเปล่า”

เฟิ่ งจิว่ ดิน

้ รนหลบมือของตงหัวไปพลาง แตะเนื้อยาจากในถ ้วยกระเบือ ้ งเคลือบขึน
้ มาครึง่
ฝ่ ามือด ้วยไปพลาง โถมเข ้าไปหาเป็ นการแก ้แค ้น แยกเขีย
้ วพูดกลัว้ หัวเราะว่า

“มา มีสข ุ ร่วมเสพ ท่านก็ทาด ้วยสก ั หน่อย...” พร ้อมกับกดมหาเทพลงใต ้ร่าง มือทีม

่ เี นือ
้ ยา
ติดอยูเ่ พิง่ จะทาลงบนหน ้าผากของมหาเทพ กลับมองเห็นในดวงตาของมหาเทพปรากฏแวว
คล ้ายจะยิม ้ ขึน
้ อีกครัง้ หิง่ ห ้อย 2-3 ตัวหยุดลงเกาะบนไหล่ของมหาเทพ ยังมีอก ี 2-3 ตัวเกาะอยู่
บนหมอนและฉากบังลมข ้างหน ้า แต่งแต ้มภาพทิวทัศน์นกกาเหมันต์และสระปทุมมาอันหนาว
เหน็ บอ ้างว ้างบนฉากบังลมจนดูมช ี วี ต
ิ ชวี าขึน
้ หลายสว่ น

เฟิ่ งจิว่ คุกเข่าอยูบ ่ นร่างของตงหัว มือข ้างหนึง่ กุมแขนแข็งแรงกดไว ้กลางผ ้าห่ม มืออีกข ้าง
หนึง่ นิว้ ชเี้ ลือ
่ นรัดเกล ้าบนศรี ษะของเขาลงมาวางบนหว่างคิว้ เป็ นครัง้ แรกทีม ่ องดวงตาของตงหัว
ในระยะใกล ้มากถึงเพียงนี้ นีค
่ อ ั
ื เทพผู ้ทรงศกดิส ่ ึ
์ งู สุดในโลกนี้ซงนางเคยเทิดทูนบูชามากทีส่ ดุ
นางพลันตระหนกรู ้ตัวว่าท่วงท่ากิรย ิ าของนางในยามนี้ไม่สมควรอย่างยิง่ ตัวพลันแข็งทือ่

มหาเทพถูกนางผลักล ้มลงไม่มส ี น ้าตืน

ี ห ่ ตกใจแม ้แต่น ้อย เอ่ยเนิบชา้

่ อกว่ามีสข
“มิใชบ ุ ร่วมเสพดอกหรือ? ไยไม่ทาแล ้วเล่า?” ระหว่างทีพ ู ก็ใชมื้ อข ้างทีว่ า่ งกุม
่ ด
ข ้อมือของนางอย่างปลอดโปร่งใจเย็น วางนิว้ ของนางทีท ่ าท่าจะผละออกห่างลงบนใบหน ้าของ
ตัวเอง ระหว่างความเคลือ ่ นไหวทัง้ หมดนี้ได ้จ ้องสบสายตานางแน่วนิง่ อย่างเปิ ดเผยโดยตลอด

ึ ว่าตัวเองหน ้าแดงจัด เนิน

เฟิ่ งจิว่ รู ้สก ่ นาน...ผุดลุกขึน
้ จากร่างของตงหัวเหมือนสะดุ ้งตกใจ
หดมือหดเท ้าคลานไปยังมุมเตียง สะบัดผ ้าห่มคลีอ ่ อกห่อตัวเองไว ้ หนุนหมอนกระเบือ
้ งเคลือบ
ขดร่างทัง้ ร่างอยูต ่ รงมุมเตียง แสร ้งทาเป็ นอ ้าปากหาวพูดว่า

ี งกลับสน
“ข ้าง่วงแล ้ว จะนอนแล ้ว ท่านออกไปอย่าลืมปิ ดประตูให ้ข ้าด ้วยล่ะ” เสย ั่ ระริก

ี ดาย “เจ ้าไม่ล ้างมือก่อนแล ้วค่อยนอนหรือ?”

มหาเทพกล่าวอย่างเสย

เฟิ่ งจิว่ “...ไม่ต ้องแล ้ว พรุง่ นี้คอ ั ผ ้าห่มไปเลย”

่ ยซก

มหาเทพลุกขึน ้ ยืนอยูใ่ นห ้องอีกครูห ่ นึง่ สายลมอ่อนๆ ระลอกหนึง่ โชยพัดมา เปลวเทียน

ดับลงอย่างสงบ เหมือนดัง่ มีวช ี นใดปกคลุม ในใจเฟิ่ งจิว่ ประหม่าตืน
ิ าเซย ึ ได ้ว่ากลิน
่ เต ้น รู ้สก ่ อาย
ของมหาเทพเข ้ามาอยูช ิ เสนผมยั
่ ด ้ ั ผัสต ้องแก ้มของนาง แต่ไม่มค
งสม ี วามเคลือ ่ นไหวอืน ่ ราวกับ
เพียงแค่ดวู า่ นางง่วงนอนจริงหรือว่าแกล ้งหลับ

ท่ามกลางความมืดเสย ี งฝี เท ้าค่อยๆ ห่างออกไป จวบจนผลักประตูห ้องเปิ ดออกแล ้วชว่ ย

ปิ ดกลับให ้นางอย่างสนิทแน่น เฟิ่ งจิว่ ค่อยโล่งอก พลิกกายกลับมาลืมตาขึน ้ มองเห็นภายใน
ห ้องยังคงเหลือหิง่ ห ้อยอยูห ่ ลายตัว เกาะอยูบ ่ นโต๊ะ เก ้าอี้ และม ้านั่ ง กะพริบวูบวาบอย่างไม่ดม
ู ี
ชวี ต
ิ ชวี าเชน
่ เมือ
่ ครูก
่ อ
่ น ราวกับชก ั จะง่วงนอนเชน่ กัน

ึ ว่าตงหัวในคืนนีแ
นางรู ้สก ้ ตกต่างไปจากเดิม นึกถึงเมือ ่ ครูน
่ ี้หัวใจก็เต ้นรัว นางยืน
่ มือข ้าง
หนึง่ ออกกดบนทรวงอก พลันนึกขึน ้ ได ้ว่าเมือ
่ กีน
้ ี้มอ
ื เพิง่ จะแตะเลนดอกพุดตาน หลุบตาลงมอง
 94

เห็นภายใต ้แสงอันริบหรีข่ องหิง่ ห ้อยว่าสองมือขาวผุดผ่อง ไหนเลยมีเศษเลนดอกพุดตานใดๆ

์ องวิชาเซย
น่าจะเป็ นด ้วยอานิสงสข ี นทีต
่ งหัวใชก่้ อนจากไปเมือ
่ ครูก
่ อ
่ น

ริมฝี ปากค่อยๆ โค ้งขึน้ ตัวนางเองก็มไิ ด ้สงั เกต หลับตาท่อง “คาถามหาสงบจิต” อยูพ

่ ัก
่ ้วงนิทรารมณ์
หนึง่ ค่อยจมดิง่ สูห

หัวข้อ : บทที่ 5 - 05

บทที่ 5 - 05

เค่อสุดท ้ายของยามอิน ๋ ั คนกระตุกแขนเสอ

เฟิ่ งจิว่ ถูกใครสก ื้ เขย่าโดยแรง หรีต
่ าพลิกตัว
พลางพูดเสยี งงัวเงียอย่างไร ้อารมณ์

“ท่านผู ้เฒ่าตีจ
้ วินคืนนี้อย่ามากเรือ
่ งนั กจะได ้ไหม จะให ้คนเขา...” คาสุดท ้าย “นอนหรือ
เปล่า” จมหายไปภายใต ้สายตาเจิดจ ้าของเสย ี่ วเยียนทีอ
่ งิ อยูก
่ ับพนักเตียง

ี่ วเยียนอ ้ากว ้างจนสามารถยัดไข่

ดาวประกายพรึกแขวนอยูไ่ กล ณ ผนังนภา ปากของเสย
เป็ ดหนึง่ ใบเข ้าไปได ้ พูดอย่างลังเลว่า

“เจ ้ากับหน ้าน้ าแข็งก ้าวหน ้า...ก ้าวหน ้าไปถึงขัน

้ นีแ
้ ล ้วหรือ?” ตบมือแปะ “เหล่าจือไม่ได ้
มองเขาผิดจริงๆ!” กล่าวกับเฟิ่ งจิว่ อย่างดีอกดีใจ “แบบนี้จเี หิงก็ควรจะตัดใจจากเขาได ้แล ้ว
เหล่าจือรู ้อยูแ ้ าจือไม่ได ้
่ ล ้วว่าเขารักเดียวใจเดียวสูเหล่ ต ้องทนแผนหญิงงามของเจ ้าไม่ไหว
แน่นอน!” ลูบหน ้าผากอย่างตืน ่ เต ้นคึกคัก “เวลาแบบนี้ เหล่าจือควรจะไปปลอบใจจีเหิงอย่างไร
ดี ถึงจะทาให ้จีเหิงเข ้ามาซบอกเหล่าจืออย่างเด็ดเดีย ่ วไม่เหลือเยือ ่ ใยได ้?”

ภายในห ้องมีไข่มกุ ประกายราตรีเพียงลูกเดียวให ้แสงสว่าง เฟิ่ งจิว่ มองดูเสย ี่ วเยียนเงยหน ้า

ทอดมองจันทรา อิงตัวกับขาเตียงเดีย ๋ วดีใจเดีย๋ วเบิกบานเดีย
๋ วกลัดกลุ ้มเดีย
๋ วทุกข์ใจ สมอง
ั สนสะดุดไปชวั่ วูบ ขยีต
สบ ้ ายืน
่ มือไปหยิกเสยี่ วเยียนเต็มแรง พูดว่า

“เจ็บไหม?”

ี่ วเยียนร ้องลั่นกระโดดโหยงถอยหลัง
เสย

“อย่าหยิกข ้าแล ้วนะ! เจ ้าไม่ได ้ฝั น! ทีเ่ หล่าจือจงใจเลือกเวลานี้ทบ

ุ เขตแดนของหน ้า
น้ าแข็งแตกเป็ นรูเล็กๆ แอบหลบเข ้ามา เพือ ่ จะพาเจ ้าออกไปชว่ ยปลอบใจให ้เพือ ่ นคิดตก!”

ี น ้าเคร่งเครียด
ดูเหมือนเขาจะนึกออกจนได ้ถึงจุดประสงค์ของการมาในครัง้ นี้ กล่าวด ้วยสห
ว่า
 95

้
“เจ ้ารู ้หรือไม่วา่ เหมิงสาวเกิ
ดเรือ
่ งแล ้ว?”

เฟิ่ งจิว่ ถูกขังอยูท

่ เี่ รือนลมกรดสามวัน กระทั่งยุงข ้างนอกยังคบหาไม่ได ้เลยสก ั ตัว ย่อมจะ
ไม่ทราบเป็ นธรรมดา แต่น้ าเสย ี งเคร่งเครียดของเสย
ี่ วเยียนทาให ้ความง่วงงุนของนางหายวับไป
ครึง่ หนึง่ ในทันที กล่าวอย่างตกตะลึง

้
“เหมิงสาว?”

ี น ้าเสย
สห ี่ วเยียนเคร่งเครียดยิง่ ขึน
้

“แม่ทัพชนะไพรีทวี่ ังของเขาตายแล ้ว เขารักใคร่โปรดปรานแม่ทัพชนะไพรีมากทีส ่ ด ุ มาแต่

ไหนแต่ไร จึงโศกเศร ้าเสย ี ใจสุดระงับต่อการตายของแม่ทัพคนนี้ กินเหล ้าเมาทีจ ่ ุ ้ยหลีเ่ ซยี นมา
ตัง้ หนึง่ วันกับหนึง่ คืนเต็มๆ แล ้ว ใครตักเตือนปลอบใจก็เอาไม่อยู่ เจีย ๋ ลวีถ
่ างเม่ยของเขากลัวว่า
เขาจะเมาตายอยูท ่ จ
ี่ ุ ้ยหลีเ่ ซยี นเพราะแม่ทพั ชนะไพรี ไม่มวี ธิ อ
ี น
ื่ แล ้ว จึงแล่นมาหาเหล่าจือให ้
ชว่ ยไปปลอบใจให ้เขาคิดตก แต่เจ ้าดูวา่ เหล่าจือเหมือนคนทีป ่ ลอบใจคนอืน ่ ให ้คิดตกเป็ นหรือ
เปล่าเล่า? เรือ ่ งของพวกผู ้หญิงพรรค์นี้ยังไงก็ต ้องหาผู ้หญิงมาทาถึงจะเหมาะสม...”

ื้ คลุมตัวนอกกล่าวอย่างเคร่งขรึม
เฟิ่ งจิว่ คลุมเสอ

“ไม่เคยได ้ยินเลยว่าเหมิงสาวเลี ้ ย
้ งบุรษ
ุ บาเรอไว ้ในวังด ้วย เขามีรสนิยมเชน ่ นี้กาลก่อนพวก
เรากลับดูไม่ออก ชา่ งเสย ี ทีทเี่ ป็ นสหายโดยแท ้ เฮอ...คนที
้ ต
่ นรักจากโลกนีไ้ ปกะทันหัน ไม่วา่
อย่างไรก็เป็ นเรือ ่ งสะเทือนใจอย่างมาก เหมิงสาวช ้ า่ งน่าสงสารแท ้” ขณะทีพ ่ ด
ู ก็พลันนึกขึน ้ มา
ได ้ว่าเรือ
่ งเมือ่ ครึง่ คืนก่อนหน ้านี้ยงั ไม่ทราบว่าฝั นหรือจริง ไปทีโ่ ต๊ะสูงวางอิงผนั งห ้องหยิบกิเลน
ทองเหลืองแกะสลักขึน ้ มาดม มิได ้มีกลิน ่ กายานนิทรา ขอยืมไข่มก ุ ประกายราตรีของเสย ี่ วเยียน
สอ่ งดูอยูพ ่ ักหนึง่ เถ ้ากายานภายในกระถางก็ไม่มวี แ ี่ ววว่าถูกจุดเชน ่ กัน ภาพสะท ้อนบนกระจก
ทองเหลืองตรงหน ้าผากมองไม่ออกแล ้วว่ามีรอยฟกช้าใด แต่ก็ไม่มเี ศษเนื้อยาดอกพุดตาน
เหลืออยูเ่ ชน ่ กัน หรือจะฝั นไปจริงๆ? แต่ไฉนจึงฝั นเชน ่ นี้ได ้?

ี่ วเยียนรับไข่มก
เสย ุ ประกายราตรีทเี่ ฟิ่ งจิว่ คืนมาให ้ กล่าวอย่างประหลาดใจ

“เจ ้าเป็ นอะไรไปหรือ?”

เฟิ่ งจิว่ นิง่ เงียบอยูค

่ รูห
่ นึง่ เอ่ยว่า

“ฝั นไปน่ะ” หลังจากเว ้นจังหวะเล็กน ้อยก็กล่าวเสริมว่า “ไม่มอ ี ะไร” เดินไปใกล ้ถึงประตูก็

วกย ้อนกลับมา เปิ ดตู ้ใบเล็กทีใ่ ต ้หน ้าต่าง หยิบขวดเคลือบเขียวใบเล็กออกมาใบหนึง่ เอ่ยว่า
“พักก่อนไถน้ าผึง้ ชน ั ้ ดีขวดนี้มาจากเหมิงสาว ้ เดิมทีตงั ้ ใจจะนามาทาของหวาน ไม่นก ึ เลยว่าจะ
คืนกลับสูต ่ ัวเขาเร็วปานนี้เพือ่ ชว่ ยให ้เขาสร่างเมา น่าเสย ี ดายๆ”

เสยี่ วเยียนขมวดคิว้ พูดว่า “น้ าผึง้ น่ะขวดทางขวาโน่น ในมือเจ ้าขวดนี้เขียนไว ้ว่า ‘ซอ ี วิ้ ’
่ รือไง?” พินจ
ไม่ใชห ่ วั่ อึดใจ วางท่าพ่อแก่ถอนหายใจพูดว่า “ข ้าดูวา่ คืนนี้เจ ้าแปลกๆ
ิ ดูนางอยูช
ชอบกล หรือว่าเจ ้านอนต่อดีกว่า ถ ้าปลอบใจให ้เหมิงสาวคิ ้ ดตกไม่สาเร็จจริงๆ เหล่าจือหวดกระ
บองใสส ่ ก ั ทีให ้เขาสลบไปเสย ี ชายหญิงรักยิง่ ใหญ่[1]ก็เน ้นเรือ
่ งรวบรัดหมดจดเชน ่ กัน!”

เฟิ่ งจิว่ คลึงขมับกล่าวว่า “คงจะนอนหลับไม่สนิทน่ะ เวียนหัวนิดๆ ในเมือ

่ ตืน
่ แล ้ว ข ้าขอไป
ด ้วยก็แล ้วกัน” เงียบไปชวั่ แล่นพูดต่อว่า “แต่ข ้าคิดว่าพวกเราพกกระบองสก
ั เล่มไปด ้วยดีกว่า”
 96

เร่งเดินทางกลางหมูด ่ าวไปถึงจุ ้ยหลีเ่ ซย ี น เหมิงสาวก ้ าลังหันหน ้าหาซากศพของแม่ทัพ

ชนะไพรีปาดน้ ามูกที ปาดน้ าตาที ดืม ่ เหล ้าที แม่ทัพชนะไพรีนอนอยูใ่ นโถใบหนึง่ รอบๆ ตัวเห
้
มิงสาวสาวใช ้ บ่าวรับใช ้ บวกด ้วยเด็กรับใชคุ้ กเข่าล ้อมกันสลอน พากันร ้องห่มร ้องไห ้ปลอบ
เตือนเหมิงสาว ้ ผู ้ลาจากได ้ล่วงลับ ผู ้ยังอยูพ่ งึ ร่าเริง ควรให ้แม่ทัพชนะไพรีได ้ลงนิทราสงบใต ้ผืน
ดินแต่เนิน ่ ๆ และฝ่ าบาทก็ควรจะเข ้มแข็งไว ้มีชวี ต ิ ต่อไปอย่างเปี่ ยมสุขจึงจะทาให ้แม่ทพ
ั ชนะไพรี
ทีล
่ ว่ งหน ้าไปก่อนหนึง่ ก ้าวค่อยวางใจได ้

้
เหมิงสาวตาแดงก ่า สามหุนเจ็ดพ่อเหมือนจะเหลือเพียงหนึง่ หุนเร่รอ
่ น ยังคงจมอยูก
่ ับ
ตัวเองมองแม่ทัพชนะไพรีพลางปาดน้ ามูกที ปาดน้ าตาที ดืม ่ เดิม สถานการณ์หดหู่
่ เหล ้าทีเชน
อ ้างว ้างชวนปวดร ้าวใจยิง่ นั ก

ี่ วเยียนก็ตาค ้าง แม่ทัพชนะไพรีซงึ่ ทาให ้เหมิงสาวเมาหั

เฟิ่ งจิว่ ตาค ้าง เสย ้ วราน้ าเฝ้ าคะนึง
หาแค ้นใจทีไ่ ม่อาจตกตายตามไปด ้วยได ้...คือจิง้ หรีดหัวแดงขนาดใหญ่ตัวหนึง่

้
สาวใชสองนางห ้อมล ้อมท่านหญิงเจีย
๋ ลวีท
่ ท
ี่ าอะไรไม่ถก
ู เข ้ามารับหน ้า ี่ วเยียนเกา
เสย
ศรี ษะเนิน
่ นาน กล่าวอย่างลาบากใจ

“เหมิงซยงจิตใจละเอียดอ่อนถึงเพียงนี้ เศร ้าเสย ี ใจเพือ

่ จิง้ หรีดตัวหนึง่ จนกลายเป็ นสารรูป
นี้ แบบนี้...เหล่าจือก็ไม่รู ้ว่าควรจะปลอบใจอย่างไรดี”

เฟิ่ งจิว่ จ ้องมองโถกระเบือ ่ ม่ทัพชนะไพรีใบนั น

้ งใสแ ้ ึ ว่าโถกระเบือ
รู ้สก ้ งนั่ นดูคุ ้นตาอย่าง
ประหลาด ตัวโถวาดรูปดอกไม ้กลางหน ้าฝนเป็ นแนวยาว กลับดูเหมือนของทีห ่ ญิงสาวจะใช ้ ไม่
เข ้ากับบุรษ ้
ุ ทัง้ แท่งแบบเหมิงสาวอย่างยิง่ เมือ ่ มองลึกขึน ้ อีกหน่อย แม่ทัพชนะไพรีขาแข็งทือ ่
ทอดซากอยูใ่ นโถ จากรูปร่างหน ้าตาของศพมันสามารถดูออกได ้ว่าตอนยังมีชวี ต ิ อยูค ่ อ
ื แม่ทัพผู ้
แกล ้วกล ้าทีอ ่ งอาจน่าเกรงขามตัวหนึง่ โดยแท ้ เฟิ่ งจิว่ ขมวดคิว้ ถามเจีย ๋ ลวีว่ า่

“จิง้ หรีดตัวนี้อยูใ่ นหุบเขามาเนิน ี น จะ

่ นาน ตักตวงปราณทิพย์เก็บกักพลังฝึ กฝนเป็ นเซย
เปลีย
่ นร่างเป็ นจาพวกหนุ่มน ้อยโฉมงามตอนกลางดึก จึงได ้รับความรักใคร่โปรดปรานจากเห
้ งเพียงนี้ใชห
มิงสาวถึ ่ รือไม่?”

เจีย ี งหลงแล ้วรีบเอามือปิ ดปาก เบิง่ ตากว ้างพูดว่า

๋ ลวีร่ ้องอุทานเสย

ื่ เสย
“ท่านกล ้าทาลายชอ ี งของถางซยงเชน
่ นี้ร?ึ ”

เฟิ่ งจิว่ กล่าวอย่างอ่อนใจ “ข ้าก็อยากจะสน ั นิษฐานว่าจิง้ หรีดตัวนี้เปลีย

่ นเป็ นเทพธิดา
โฉมงามตอนกลางดึกเหมือนกัน จนใจทีม ่ น ่ าดูหน่อยเถิด นี่ใช ่
ั เป็ นจิง้ หรีดตัวผู ้...โอ๊ะ เสด็จพีม
จิง้ หรีดตัวผู ้หรือไม่?”

ี่ วเยียนชะโงกเข ้ามาดูอย่างรับมุก กล่าวกับเจีย

เสย ๋ ลวีว่ า่

“จากประสบการณ์ตจ ี งิ้ หรีดมานานปี ของเหล่าจือ เจ ้าหัวแดงตัวใหญ่ตัวนี้คอ

ื จิง้ หรีดตัวผู ้
จริงแท ้แน่นอนนี่นา!”

เจีย
๋ ลวีแ่ ทบจะจุกอกเป็ นลม ชห ี้ น ้าทัง้ สองพูดว่า “ท่าน” อยูพ
่ ักใหญ่ สาวใชที ้ ม่ ส
ี ายตาสอง
นางลนลานยกน้ าชาร ้อนๆ ถ ้วยหนึง่ มาให ้เจีย ๋ ลวีส
่ งบใจลง เจีย
๋ ลวีท่ ค ่ ยยังชวั่ ขึน
ี่ อ ้ กวาดตามอง
เฟิ่ งจิว่ กับเสย ี่ วเยียนด ้วยสายตาดุดันเหมือนมองเศษขยะทีไ่ ม่ได ้ความ ถอนหายใจอย่างหม่น
เศร ้ากล่าวว่า
 97

“ชา่ งเถิด ถึงแม ้ตอนนี้ข ้าจะรู ้สกึ ว่าพวกท่านอาจจะพึง่ ไม่คอ ่ ยได ้ แต่พวกท่านคือสหายที่
พูดจามีน้ าหนั กมากทีส ่ ด
ุ ในสายตาของถางซยง บางทีเขาอาจจะยอมฟั งแค่คาปลอบเตือนของ
ท่านสองคนก็เป็ นได ้ จิง้ หรีดตัวนี้ เป็ นแค่จงิ้ หรีดตัวหนึง่ เท่านัน ้ ตอนกลางดึกทัง้ ไม่สามารถ
เปลีย ่ นเป็ นหนุ่มน ้อยโฉมงามและไม่สามารถเปลีย ่ นเป็ นเทพธิดาโฉมงาม” เหล่มองเฟิ่ งจิว่ กับ
เสยี่ วเยียนอย่างดุดันอีกครัง้ “แต่ผู ้ทีม ่ อบจิง้ หรีดตัวนี้ให ้ถางซยงนั น้ ไม่ธรรมดา คือนางในดวงใจ
ของเขา”

ี่ วเยียนเงีย
เฟิ่ งจิว่ กับเสย ่ หูเข ้าไปใกล ้โดยพร ้อมเพรียง

เผ่านกปี่ อไี้ ม่สมรสกับต่างเผ่ามาแต่ไหนแต่ไร เพราะเป็ นข ้อห ้ามของเผ่า และทีม ่ าของข ้อ

ห ้ามข ้อนี้ของเผ่ากลับเป็ นอายุขย ั ของนกปี่ อ ี้ ในบรรดานกภูตสต ั ว์ภต ู ทีส
่ ามารถตักตวงปราณทิพย์
แห่งฟ้ าดินมาเก็บกักไว ้ในตัวฝึ กฝนเป็ นเซย ี น ทีส
่ ามารถบาเพ็ญเพียรเป็ นซา่ งเซย ี นซา่ งเสน ิ อย่าง
บรรดาเผ่ามังกร เผ่าหงสา เผ่าจิง้ จอกขาวเก ้าหาง ทัง้ ทันทีทผ ี่ า่ นด่านสวรรค์ก็สามารถทีจ ่ ะอายุ
ยืนเสมอผืนฟ้ านั น ้ มีเพียงน ้อยนิด เผ่าสว่ นใหญ่ล ้วนแต่มอ ี ายุขยั จากัด อายุขย ั บ ้างพันปี บ ้างหมืน ่ ปี
แตกต่างกันไป ในจานวนนี้ ถืออายุขัยของนกปี้ อส ั ้ มากทีส
ี้ น ่ ด
ุ เพียงหนึง่ พันปี เท่านั น ้ เทียบกับ
ี
เทพเซยนเบือ ี
้ งนอกหุบเขาเสยงธรรมทีเ่ ดีย ๋ วๆ ก็อายุยน ื ถึงหลายหมืน ่ ปี แล ้ว กล่าวได ้ว่าเชาเกิ ้ ด
ค่าดับ การแต่งงานกับต่างเผ่าทีอ ่ ายุยน
ื จะเกิดเป็ นโศกนาฏกรรมได ้ง่ายดายเกินไป ด ้วยเหตุนี้ ทงั ้
เผ่าจึงได ้มีข ้อห ้ามเชน ่ นี้ขน
ึ้

สาหรับนกปี่ อแ ิ ปี ก็ถอ
ี้ ล ้ว อายุหกสบ ื ว่าเป็ นผู ้ใหญ่ สามารถแต่งงานมีเหย ้ามีเรือนได ้ ฟั งว่า
น ้องชายสองคนและน ้องสาวสามคนของเหมิงสาวล ้ ้วนแต่แต่งงานมีเหย ้ามีเรือนแล ้วทัง้ สน ิ้
โดยเฉพาะลูกคนทีส ่ ามของครอบครัวเซย ี่ งหลีไ่ ด ้ให ้กาเนิดและเลีย ้ งดูนกปี่ อน
ี้ ้อยแล ้วทัง้ สน ิ้ เจ็ด
ตัว แต่เหมิงสาวที ้ อ ่ อกจากท ้องแม่เร็วกว่าน ้องสามถึงยีส ิ กว่าปี ไฉนจนบัดนี้ก็ยงั คงโสดสนิท
่ บ
หลังรับประทานอาหารเฟิ่ งจิว่ กับเสย ี่ วเยียนเคยแลกเปลีย ่ นความเห็นกันในเรือ ่ งนี้มาแล ้วหลาย
ครัง้ ล ้วนไม่มค
ี าตอบ

ด ้วยเหตุนี้ ในวันนี้ทงั ้ สองจึงพากันเงีย

่ กางหูเต็มทีก
่ ันทัง้ คู่ รอให ้ท่านหญิงเจีย
๋ ลวีช ี้ าง
่ ท
สว่าง

ท่านหญิงเจีย ๋ ลวีด ่ ม
ื่ น้ าชาอุน
่ ๆ ต่ออีกหนึง่ คา กระแอมให ้ลาคอโล่ง เริม ่ เล่าเรือ
่ งราวเก่า
ก่อนเมือ ิ ปี ทแ
่ เจ็ดสบ ี่ ล ้ว หลังจากทีช ่ ายหนุ่มรูปงามสง่าได ้พบพานดรุณีวัยกาดัดด ้วยโชคชะตา ก็
กินไม่ได ้นอนไม่หลับ คะนึงหาจนป่ วยไข ้ มิใชน ่ างไม่สมรส จนกระทั่งยังคงครองความเป็ นโสด
มาจนถึงบัดนี้

ฟั งว่าในตอนนั น
้ ดรุณีผู ้นั น
้ ได ้มอบแม่ทัพชนะไพรีและโถกระเบือ ่ ม่ทัพชนะไพรีให ้แก่
้ งทีใ่ สแ
เหมิงสาว ้ หลังจากทีห ่ ้านเกิดก็เฝ้ ามองของคะนึงถึงคนทุกวีว่ ันพยุง
่ นุ่มน ้อยผู ้เงียบขรึมกลับสูบ
ชวี ติ ไปวันๆ แน่นอน หนุ่มน ้อยผู ้เงียบขรึมในตอนนัน ้ ก็คอ ้
ื เหมิงสาวผู ้องอาจสง่างามแห่งหุบเขา
เสย ี งธรรมในวันนี้

้
เหมิงสาวมองดู แม่ทัพชนะไพรีกับโถใสแ ่ ม่ทัพชนะไพรีคะนึงหาถึงดรุณีผู ้มอบของนี้ให ้เขา
ในตอนนั น ้
้ ทุกวีว่ ัน สาหรับเหมิงสาวแล ้ว แม่ทัพชนะไพรีมไิ ด ้แตกต่างกับมัจฉาห่านป่ าสารแพร
[2]ทีช่ ายหญิงใชส้ อ ื่ ใจถึงกันในโลกมนุษย์ วันนี้แม่ทัพชนะไพรีจากไปเป็ นเซย ี นเสย
ี แล ้ว นั บแต่
้
นี้ไปเหมิงสาวจะฝากความรั กความคิดถึงไว ้กับสงิ่ ใด? จะระลึกถึงน้ าเสย
ี งและโฉมหน ้ายิม ้ เยือ
้ น
ในตอนนั น ้ ของดรุณีได ้อย่างไร

้ งได ้เศร ้าเสย

ด ้วยเหตุนี้เหมิงสาวจึ ี ใจถึงเพียงนี้ มาซอ
ื้ สุราเมามายอยูท
่ จ ี น
ี่ ุ ้ยหลีเ่ ซย
 98

เรือ ี่ วเยียนฟั งแล ้วต ้องทอดถอนอย่างสะท ้อนใจ

่ งราวอันโศกเศร ้ารันทดนี้เฟิ่ งจิว่ กับเสย

เสยี่ วเยียนกล่าวว่า “ในเมือ ่ เป็ นกูเหนีย

่ งทีเ่ หมิงซยงไม่อาจจะแต่งงานด ้วยได ้ คาดว่าคงจะ
เป็ นคนนอกเผ่าของพวกท่านกระมัง? แต่ถ ้ากูเหนี่ยงผู ้นีย ้ ังคงมีชวี ต
ิ อยู่ ตามความคิดของเหล่าจื
อกลับพอจะลองสูดู้ สก ั ตัง้ ได ้ การฝ่ าฝื นกฎของเผ่าไม่ใชเ่ รือ ่ งใหญ่โตอะไรสก ั หน่อย เหล่าจืออยู่
ในเผ่าก็ฝ่าฝื นกฎของเผ่าอยูท ่ กุ วัน ไม่เห็นตาแก่พวกนั น ั
้ จะทาอะไรข ้าสกนิด การมองดูจงิ้ หรีด
แทนใจถอนหายใจเฮอ ื กๆ อยูท ่ กุ วันผ่านวันเวลาเหีย ่ วเฉา ถือเป็ นการกระทาของเหล่าบุรษ ุ ชาติ
อาชาไนยกระไรได ้!”

เฟิ่ งจิว่ คิดในใจ ผู ้อาวุโสของเผ่ามารใครบ ้างจะกล ้ามาสงั่ ท่านทีเ่ ป็ นถึงราชามารคราม กฎ

ของเผ่ามารเดิมทีก็ตงั ้ ขึน ้ มาเพือ ่ ล ้ว แต่สว่ นอืน
่ มีไว ้เล่นอยูแ ่ ทีเ่ หลือของคาพูดเหล่านีข ้ องเยียน
ฉืออู ้ นางยังคงเห็นด ้วยอย่างมาก พยักหน ้าบอกว่า “ใชแ ่ ล ้วๆ” จากนั น
้ กล่าวกับเจีย
๋ ลวีอ
่ ย่าง
จริงใจและกระตือรือร ้นว่า

ื่ แซว่ า่ กระไร เป็ นบุตรีของเผ่าใด บางทีพวกข ้าอาจจะแอบชว่ ย

“ไม่ทราบว่ากูเหนี่ยงผู ้นี้ชอ
ื ถามให ้ได ้ เชน
สบ ่ นี้เหมิงสาวจะได
้ ้สมหวังไม่ต ้องซอื้ เหล ้าเมาหยาเปอยูท
่ ก
ุ วีว่ ัน พวกข ้าทีเ่ ป็ น
สหายก็พลอยสบายใจไปด ้วย”

เจีย ๋ ลวีด
่ ม
ื่ น้ าชาอุน่ ลงไปอีกหนึง่ คา ดูเหมือนจะนึกตืน
้ ตันต่อความจริงใจและถือคุณธรรม
ของทัง้ สองอยูบ ่ ้าง เอ่ยว่า

“ไม่ทราบว่าเจ ้าหญิงของเผ่าจิง้ จอกขาวเก ้าหางแห่งชงิ ชวิ กษั ตรียแ ์ ห่งแดนบูรพาฝ่ าบาท

เฟิ่ งจิว่ พวกท่านเคยได ้ยินบ ้างหรือไม่ ท่านผู ้นั น
้ ก็คอ
ื นางในดวงใจผู ้ทีถ
่ างซยงใฝ่ ปอง”

ี หลักพลัดตกลงไปจากเก ้าอี้ เสย

เฟิ่ งจิว่ เสย ี่ วเยียนอ ้าปากหวอเป็ นวงกลม

“อะไรนะ?”

ครัน
้ เฟิ่ งจิว่ จับมือเสยี่ วเยียนลุกขึน ้
้ มา ทอดสายตามองไปยังใบหน ้าด ้านข ้างของเหมิงสาว
ทีย
่ ังคงหมกมุน ่ ดืม่ สุราเพียงลาพังอยูห ่ า่ งออกไปสองโต๊ะ ในความทรงจา พลันมีเมล็ดเมล็ดหนึง่
ตกลงสูพ ่ นื้ แตกหน่อออกดอก

นางนึกออกแล ้ว มิน่าเล่าโถกระเบือ
้ งใบนั น
้ ถึงได ้คุ ้นตาปานนี้

มีเรือ ่ นี้อยู่ เกิดขึน

่ งเชน ้ เมือ ิ ปี กอ
่ เจ็ดสบ ่ นจริงๆ
 99

ิ ปี ก่อน สหายลืมวัยผู ้หนึง่ ของเจ๋อเหยียนซา่ งเสน

เจ็ดสบ ิ มากราบเยือนเขาทีป ิ หลี่
่ ่ าท ้อสบ
บังเอิญได ้พบกับเฟิ่ งจิว่ ทีไ่ ปเก็บผลท ้อทีน
่ ั่ น หลงใหลในท่วงทีกริ ย
ิ าของเฟิ่ งจิว่ ในชุดขาวเข ้าให ้
เต็มที่ หลงรักแต่แรกพบ

สหายเก่าลืมวัยผู ้นี้ของเจ๋อเหยียนซา่ งเสน

ิ คือเจ ้าแห่งเทพภูผา ตาแหน่งหน ้าทีป ่ กครอง
ขุนเขาคงคาหมืน ่ ล ้านแห่งของโลกมนุษย์หลายพันล ้านใบแห่งมหาสหัสภพ สถิตประจาอยูย ่ ัง
ี นจือเยว่ซงึ่ ปราณเมฆาเข ้มข ้นแห่งแผ่นดินแดนอุดร มีนามกรว่า “ชางอีเ๋ สน
ภูเขาเซย ิ จวิน”

ชางอีเ๋ สนิ จวินมิได ้มีชาติกาเนิดสบ ื เชอ

ื้ สายมาจากตระกูลเผ่าเทพบรรพกาล ทีไ่ ด ้นั่ ง
ตาแหน่งสูงสุดของเทพภูผาก็อาศัยการต่อสูฝ่้ าฟั นเพียงลาพังในหลายหมืน ่ ปี ทผ
ี่ า่ นมา ด ้วยเหตุ
นี้เจ๋อเหยียนจึงยกย่องเขามาก ให ้คาวิจารณ์วา่ เขาคือผู ้โดดเด่นในบรรดาเทพเซย ี นรุน
่ เยาว์รน ุ่
แล ้วรุน
่ เล่าทีท่ ยอยผงาดขึน ้ หลังยุคมหาอุทกภัย อีกทัง้ ในบรรดาผู ้โดดเด่นด ้วยกันยังยึดครอง
ตาแหน่งสูงสุดอีกด ้วย

ิ จวินเป็ นคนเด็ดขาด
ชางอีเ๋ สน หลังจากต ้องใจเฟิ่ งจิว่ แล ้วก็มไิ ด ้อ ้อมค ้อมแต่อย่างใด
ขอร ้องให ้เจ๋อเหยียนซา่ งเสน ิ ชว่ ยไปเยือนชงิ ชวิ เพือ ่ อให ้เขาอย่างเปิ ดเผยตรงไปตรงมา
่ เจรจาสูข
ยิง่ เจ๋อเหยียนรับปากแล ้ว

ไม่นก
ึ เลยว่า ความดีความชอบทีช ่ างอีช ๋ ว่ ยขุนเขาคงคาในโลกมนุษย์ให ้อุดมสมบูรณ์ยงั่ ยืน
มาหลายหมืน ่ ปี กับความเปิ ดเผยตรงไปตรงมานี้ของเขา สง่ ผลให ้ได ้รับความพึงพอใจจากป๋ ายอี้
ท่านพ่อของเฟิ่ งจิว่ ในทันที นั บตัง้ แต่เฟิ่ งจิว่ สบื ทอดตาแหน่งกษั ตรียแ ์ ห่งแดนบูรพาเป็ นต ้นมา
เรือ
่ งใหญ่โตมากทีส ่ ด
ุ ในมือของป๋ ายอีก ้ ็ คอ
ื คิดจะหาสวามีทเี่ ก่งกาจให ้บุตรีสก ั คนเพือ
่ เสริมความ
มั่นคงให ้แก่ตาแหน่งกษั ตรียข ์ องนาง ดวงตาชราทัง้ คูก่ วาดมองสน ิ้ พันผืนใบเภตรา[1] ระลอก
คลืน ่ ซาวทราย[2]เลือกเฟ้ นสน ิ้ ชายหนุ่มรูปงามเปี่ ยมสามารถมาต ้องใจชางอี๋

แต่เฟิ่ งจิว่ กลับไม่ยน

ิ ดีเรือ
่ งการแต่งงานครัง้ นี้อย่างยิง่ แม ้จะพยายามต่อต ้านเต็มที่ จนใจที่
คูต
่ อ
่ กรคือท่านพ่อของนางเองนางย่อมจะสูไม่ ้ ได ้ ครัน ้ ขบวนแห่รับเจ ้าสาวของเขาจือเยว่เคลือ ่ น
ขบวนเข ้าสูช่ งิ ชวิ ยังคงถูกท่านพ่อของนางจับมัดยัดเข ้าไปในเกีย ้ วแปดคนหามสง่ ขึน ่ นนแห่ง
้ สูถ
การแต่งงานอันคดเคีย ้ วเลีย
้ วลด

ในยามนัน ้ ชางอีเ๋ สนิ จวินกาลังจัดการธุระสาคัญอยูท ่ โี่ ลกมนุษย์ ผู ้ทีม

่ ารับเจ ้าสาวคือขุนพล
คูใ่ จใต ้อาณั ตข
ิ องเขาคนหนึง่ เฟิ่ งจิว่ มองดูขน ุ พลคูใ่ จทีต่ ัวสูงกว่านางอย่างน ้อยหกฉื่อผู ้นี้จากร่อง
ม่านเกีย ้
้ ว เห็นว่าสูเขาไม่ ได ้ ระหว่างทางยังคงสงบเสงีย ่ มหน่อยจะดีกว่า รอจนเกีย ้ วหามไปถึง
เทวตาหนั กแล ้วค่อยก่อเรือ ่ งจะดีกว่า ถึงตอนนั น ้ จะอาละวาดจนทัง้ เทวตาหนั กหมูหมากาไก่ตา่ ง
หาความสงบมิได ้ หากอาละวาดจนเรือ ่ งทีน
่ างไม่ยน ิ ดีแต่งงานกับชางอีเ๋ ป็ นทีร่ ู ้กันไปทัว่ ทัง้ บนฟ้ า
และใต ้ฟ้ าจะดีทส ี่ ด ิ
ุ ดูซวา่ ท่านพ่อของนางจะบังคับนางสาเร็จหรือไม่

เมือ
่ คิดดังนีแ
้ ล ้ว อารมณ์ของนางค่อยผ่อนคลายลงทันที ให ้ความร่วมมือเป็ นอย่างดีใน
ระหว่างเดินทางมุง่ หน ้าสูเ่ ขาจือเยว่ นั่ งอยูใ่ นเกีย
้ วอย่างสบายอารมณ์ยงิ่ นั ก คนหามเกีย ้ ว
ทัง้ หลายก็พลอยสบายอารมณ์ยงิ่ นั ก ก ้าวเดินว่องไวเป็ นพิเศษ ไม่ถงึ ครึง่ วันก็มาถึงเชงิ เขาจือเยว่
แล ้ว

ขบวนยาวเหยียดเดินคดเคีย ่ ระตูภเู ขาดั่งงูใหญ่ พลันได ้ยินเสย

้ วเข ้าสูป ี งร ้องโหยหวนดังมา
จากนอกเกีย ้ ว เฟิ่ งจิว่ รวบม่านเกีย ้ วออกดู มองเห็นขุนพลคูใ่ จผู ้สูงสบ ิ กว่าจ ้างของชางอีค
๋ นนัน
้
กาลังเงือ้ แสเก ้ ้าท่อนโบยลงใสเ่ ด็กหนุ่มผอมบางในชุดแต่งกายเชน ่ บ่าวรับใชผู้ ้หนึง่ กลางวัน
ั ่
แสกๆ ใต ้ดวงอาทิตย์ ชายฉกรรจ์ล่าสนคนหนึง่ รังแกเด็กน ้อยผู ้หนึง่ เชนนี้ทาให ้เฟิ่ งจิว่ ทนดูไม่ได ้
ดึงปิ่ นทองออกมาอันหนึง่ ซด ั ฝ่ าอากาศเข ้าไปตรึงใสอ ่ ย่างรวดเร็วสกัดขวางการตวัดลงของแส ้
ยาว สงั่ ให ้ผู ้ติดตามทีท่ า่ นพ่อจัดหาไว ้ให ้นางไปคาดคัน ้ ถามทีม
่ าทีไ่ ปของเรือ ่ งนี้
 100

ทีม
่ าทีไ่ ปของเรือ่ งนี้ความจริงแล ้วธรรมดายิง่ ทีแ ่ ท ้หนุ่มน ้อยมิได ้มาจากเทวตาหนั ก คาด
ว่าคงจะจับปลาน้ าขุน ่ แอบปะปนเข ้ามาในขบวนแห่เจ ้าสาวกลางทาง คิดจะลักลอบเข ้าสูเ่ ขาจือ
เยว่ ไม่ทราบว่าตัง้ ใจจะกระทาเรือ ่ งชวั่ ชาใด
้ ประตูของภูเขาจือเยว่ยอ ่ มจะมีเขตแดนห ้ามเข ้า
หากมิใชศ ่ ษ
ิ ย์บริวารของภูเขาแห่งนี้ล ้วนไร ้วาสนาเข ้าสูภ ่ เู ขา เท ้าหนึง่ ของหนุ่มน ้อยเพิง่ จะย่าง
่ ระตู กระดิง่ ห ้าสเี หนือประตูก็เปล่งเสย
เข ้าสูป ี งดัง ด ้วยเหตุนี้จงึ ถูกหิว้ ตัวออกมารับการโบยอย่าง
ทารุณในครัง้ นี้

สองขาของหนุ่มน ้อยเหมือนจะถูกแสโบยใส้ ่ ย่างหนั กไปหนึง่ ที

อ ึ เป็ นแนว
มีรอยเลือดซม
ี งอ่อนระโหย
ยาวเหยียดสองรอย พูดแก ้ต่างให ้ตัวเองด ้วยน้ าเสย

“ข ้า...ข ้าพลัดหลงกับพีช ่ าย เดิมทีวนเวียนไปอยูท ี่ ากภูเขาชงิ ต ้าง มอง...มองเห็นขบวน

่ ป
แห่รับเจ ้าสาวของพวกท่าน เพราะไม่เคยเห็นงานแต่งของต่างเผ่ามาก่อน ดังนัน ้ จึงได ้คิดจะ
ตามมาดูเพิม ่ พูนความรู ้ ข ้ามิได ้มีเจตนาอืน
่ ”

เฟิ่ งจิว่ มองดูหนุ่มน ้อยผู ้หมอบฟุบอยูก่ ับพืน ้ เจ็บปวดจนตัวสน ั่ ระริกแต่ไกล เห็นว่าเขาน่า

สงสารอยูบ ่ ้าง ยังไม่ต ้องถกถึงก่อนว่าหนุ่มน ้อยผู ้นี้พด ู จริงหรือเท็จ หากเป็ นความจริง เด็กน ้อย
คนหนึง่ อยากจะมามุงดูเรือ ่ งสนุกก็แล ้วไปเถิด เขาจือเยว่ไยต ้องตระหนี่ถงึ เพียงนี้ หากเป็ นความ
เท็จ พรุง่ นี้ตัวนางจะอาละวาดใสเ่ ทวตาหนักจือเยว่อย่างหนัก กาลังต ้องการก่อกวนเทวตาหนั ก
ให ้กลายเป็ นน้ าขุน่ คลั่กไปทัง้ หม ้อพอดี เพิม ่ คนมาก่อกวนขึน ้ อีกคนความจริงแล ้วก็คอ
ื เพิม
่ ลูกมือ
อีกหนึง่ ราย...นึกถึงตรงนี้ เฟิ่ งจิว่ ก็รวบม่านเกีย ้ วเปิ ดออกอย่างรวบรัด ก ้าวยาวๆ ตรงเข ้าไปหา
อย่างว่องไวปานดาวตกพยุงหนุ่มน ้อยบนพืน ้ ขึน้ มา ทาท่าตกตะลึงระคนประหลาดใจเอ่ยว่า

“อ ้าว นี่มันเสย ี่ วหมิงไม่ใชห

่ รือ? เมือ ่ กีข ้ ้าดูแต่ไกลว่าออกจะคล ้ายๆ เจ ้า แต่ตอนนี้พช ี่ าย
ของเจ ้าควรจะอยูท ่ เี่ จ๋อเหยียนโน่นหรืออยูท ่ ช ี่ งิ ชวิ ของพวกข ้า ไฉนเจ ้าจึงพลัดหลงกับเขาเสย ี
แล ้วเล่า? เอ...เอาเป็ นว่าเจ ้าตามเจีย ่ เจียขึน ้ เขาไปก่อนเถิด อีกสก ั 2-3 วันเจีย่ เจียค่อยให ้คนสง่
ิ ิ
เจ ้ากลับชงชวไปสมทบกับพีช ่ ายของเจ ้า” พยุงเขาขึน้ มาได ้กลางคันก็ทาเป็ นตืน่ ตกใจจนหน ้า
ถอดสรี ้องว่า “ว ้ายตาย ทาไมถึงบาดเจ็บอย่างนี้เล่า แย่แล ้วนะแบบนี้ เจ ้าๆๆ แล ้วก็เจ ้า รีบพยุงห
้
มิงสาวเหยี ยขึน
้ ไปบนเกีย ้ วของข ้าเร็วเข ้า”

ยามทีห่ นุ่มน ้อยผู ้งุนงงจับต ้นชนปลายไม่ถก

ู กลุม่ บ่าวรับใชผู้ ้ตืน
่ ตระหนกลนลานห ้อมล ้อม
หามขึน
้ ไปบนเกีย ี ้
้ ว ดูเหมือนจะยังไม่ทราบเสยด ้วยซาว่านี่มันเกิดอะไรขึน ้

่ างชว่ ยไว ้คนนั น

จากทีเ่ ฟิ่ งจิว่ จาได ้ หนุ่มน ้อยทีน ้ เป็ นคนเงียบขรึมอย่างมาก ตัง้ แต่เข ้ามาใน
เกีย
้ วเจ ้าสาวของนางก็หบ ุ ปากเงียบกริบตลอดเวลา เนื่องจากสองขาของหนุ่มน ้อยถูกศาตราเทพ
ทาร ้ายบาดเจ็บ จึงได ้แต่ทนเจ็บจนกระทั่งเข ้าสูเ่ ทวตาหนั กจือเยว่ได ้ผงยาแก ้ปวดมาค่อยจัดการ
พันเพือ่ แผลรักษา

นางเห็นเขาขบกรามอดทนอย่างลาบากยากเย็น ก็ล ้วงหาอยูพ ่ ักใหญ่ หากระบอกไม ้ไผ่ข ้อ

หนึง่ ได ้จากในแขนเสอื้ ในไม ้ไผ่ผนึกจิง้ หรีดหัวแดงซงึ่ เสย
ี่ วซูยกให ้นางไว ้ตัวหนึง่ เด็กหนุ่มๆ
ชอบตีจงิ้ หรีด มีของเล่นอะไรสก ั อย่างมาเบีย่ งเบนความสนใจบางทีอาจจะสามารถชว่ ยลดทอน
ความเจ็บทีข ่ าของเขาลงได ้บ ้าง นางเสกโถกระเบือ ้ งออกมาใบหนึง่ เทจิง้ หรีดออกมาจาก
กระบอกไม ้ไผ่ แล ้วเสกจิง้ หรีดหัวดาตัวใหญ่ทา่ ทางเก่งฉกาจตัวหนึง่ ออกมาจากอากาศธาตุมาตี
กับตัวหัวแดงนี้ภายในโถ

หนุ่มน ้อยถูกดึงความสนใจ ก ้มหน ้าเบิกตากลมกว ้างมองดูวา่ ตัวไหนจะแพ ้จะชนะ

 101

เฟิ่ งจิว่ เห็นหนุ่มน ้อยชอบสงิ่ นี้จริงดังคาด ก็ยกทัง้ โถกระเบือ้ งและจิง้ หรีดในโถให ้เด็กหนุ่ม
ไปเสย ี เลย เหตุผลในการชว่ ยหนุ่มน ้อยของนางไม่บริสท ุ ธิ์ ในใจนึกละอายอยูบ ่ ้าง ทีย
่ กของเล่น
นี้ให ้เขาจึงถือเป็ นการชดเชยเล็กๆ น ้อยๆ

หนุ่มน ้อยหน ้าแดงเรือ

่ รับของไป เอ่ยคาขอบคุณ เงยหน ้าขึน
้ มองนางแวบหนึง่ แล ้วรีบก ้ม
หน ้าลงทันที

“กูเหนี่ยงชว่ ยเหลือข ้าเชน

่ นี้ วันหน ้าข ้าจะต ้องตอบแทนกูเหนี่ยงอย่างแน่นอน”

หลังจากขึน ้ ้ห ้อมล ้อมนางตรงไปพักผ่อนยังสว่ นปี กของเรือนพัก และ

้ เขา เหล่าผู ้รับใชได
ห ้อมล ้อมพาหนุ่มน ้อยไปพักรักษาบาดแผลยังอีกห ้อง

เฟิ่ งจิว่ นั่ งอยูใ่ นห ้องพักดืม่ น้ าไปหนึง่ คา เมือ

่ กีน
้ ี้นก
ึ ถึงถ ้อยคาว่าจะตอบแทนบุญคุณนาง
ของหนุ่มน ้อยขึน ้ มาได ้ ไม่ต ้องเอ่ยถึงว่าหนุ่มน ้อยขึน ้ เขามาเพือ ่ การใด โดยน้ าใจและเหตุผลนาง
ก็นับว่าชว่ ยชวี ต ิ หนุ่มน ้อยไว ้ครัง้ หนึง่ จริงแท ้ เขาจะตอบแทนนางก็สมเหตุสมผลอยู่ แต่นางออก
จะกลุ ้มใจอยูบ ่ ้าง ตัง้ แต่ต ้นจนจบนางสวมผ ้าคลุมหน ้าสแ ี ดงของเจ ้าสาวไว ้ตลอดเวลา หนุ่มน ้อย
ยังไม่เคยเห็นหน ้าตาของนางแม ้สก ั สว่ นเสย
ี้ ว เกิดตอบแทนผิดคนขึน ้ มาจะทาอย่างไรดี

เรือ
่ งนี้วนเวียนอยูใ่ นใจของนางประมาณครูส ั ้ ๆ ผู ้รับใชก็้ รบ
่ น ิ
ี ร ้อนเข ้ามารายงานว่าชางอีเ๋ สน
จวินกลับมาตาหนั กแล ้ว

ทัง้ ต ้องรับมือชางอี๋ และต ้องวางแผนว่าก่อนจะกราบไหว ้ฟ้ าดิน จะอาละวาดจนทัง้ เทว

ตาหนั กหมูหมากาไก่ตา่ งหาความสงบมิได ้อย่างไรดี ทัง้ สองเรือ่ งล ้วนต ้องเปลืองสมองขบคิด
มิใชน่ ้อย นางกระตุ ้นสติให ้คึกคัก ไปรับมือเรือ
่ งสาคัญสองเรือ ่ งนีก
้ อ่ น ไม่มเี วลาจะมาคิดถึงหนุ่ม
น ้อยทีน่ างชว่ ยไว ้ด ้วยคุณธรรมในระหว่างทางผู ้นั น
้ อีก

นั บแต่นัน้ มา นางมิได ้พบเจอหนุ่มน ้อยผู ้นัน ่ จอกแหนต ้นหนึง่ ในสระ

้ อีกเลย เหมือนดังเชน
อุบล ถูกนางหลงลืมไว ้ในซอกมุมหนึง่ ของความทรงจา หากไม่มส ี ายลมอ่อนโยนปั ดผ่านนาพา
ระลอกน้ ากระเพือ ่ มไหว ความทรงจาชว่ งนี้ก็คงจะถูกผนึกไว ้ยังซอกมุมหนึง่ ของปี กาลทีผ ่ า่ นพ ้น
แต่เพียงเท่านีอ้ ย่างเงียบงัน หนุ่มน ้อยก็เป็ นเพียงอาคันตุกะผ่านทางผู ้หนึง่ ในจานวนนั บไม่ถ ้วน
ของชว่ งชวี ต
ิ สามหมืน ่ ปี กว่าปี ทผ
ี่ า่ นมาของนาง

หลายปี ให ้หลังในวันนี้ แม ้ชะตาชก ั พามาพบพานโดยบังเอิญจะทาให ้นางนึกเรือ ่ งราวเก่า

ก่อนออก แต่หนุ่มน ้อยผู ้เงียบขรึมทีเ่ พียงเอ่ยวาจาก็หน ้าแดงเรือ ่ เมือ
่ ครัง้ นัน
้ โปรดอภัยทีไ่ ม่วา่
อย่างไรนางก็ไม่สามารถจะนาเขามาเทียบเคียงกับคุณชายผู ้กรุ ้มกริม ่ สง่างามเอ่ยปากทีเป็ นต ้อง
้
เรียกตัวเองว่า “เปิ่ นสาว” ผู ้นี้ในวันนีไ้ ด ้เลย ความจริงหากพิศดูโครงหน ้าของเหมิงสาวอย่ ้ างถี่
ถ ้วน ก็เหมือนกับใบหน ้าของหนุ่มน ้อยทีเ่ ริม ั เจนในความทรงจาผู ้นัน
่ จะเลือนรางไม่ชด ้ จริงๆ นั่ น
แหละ

เจ็บสบิ ปี มานี้ เหมิงสาวได

้ ้ผ่านสงิ่ ใดมาบ ้าง ถึงเปลีย ่ นจากท่าทางใสซอ ื่ ขีอ
้ ายในกาลก่อน
บิดเบีย
้ วมาเป็ นบุคลิกกรุ ้มกริม ่ งามสง่าล่อผึง้ ภมรเชน ่ ในวันนี้ได ้? เฟิ่ งจิว่ ขบคิดเท่าไรก็ไม่เข ้าใจ
จึงอดเบือนสายตาไม่เข ้าใจนี้ไปจับยังเซย ี่ งหลีเ่ หมิงอีกครัง้ ไม่ได ้ แต่ทโี่ ต๊ะยาวหรูหราทัง้ สองตัว
้
ไหนเลยยังมีเงาของเหมิงสาวอยู่ ขณะทีข ่ ้างหน ้าของโต๊ะตัวทีน ่ างกับเสย ี่ วเยียนนั่งชดิ กันอยูม
่ ี
เสยี งดัง “กึก” ไหสุราสเี งินวาววับใบหนึง่ ถูกวางกระแทกลงมา

้ ม
เหมิงสาวดื ่ จนสองตาแดงก่า ตัวโงนเงนจับไหล่ของเสย ี่ วเยียนพยุงร่าง เผ่านกปี่ อีห
้ ไู วจน
ขึน
้ ชอ ื่ เมือ
่ ครูน ่ ี้ถ ้อยสนทนาของเจีย๋ ลวีก
่ ับเฟิ่ งจิว่ ี่ วเยียนดูเหมือนจะเข ้าสูโ่ สตของเห
เสย
้ ้ ิ
มิงสาวจนหมดสน เหมิงสาวตืน ้ ่ ี
้ ตันใจมิใชน ้อย พูดเสยงอ ้อแอ ้ลิน ้ คับปากว่า
 102

“เป็ นเชน่ นี้จริงๆ? พวกท่านเองก็คด ้

ิ ว่าเปิ่ นสาวควรจะไม่ ต ้องทาตามกฎของเผ่า ไปไล่
ไขว่คว ้า รักแท ้อย่างกล ้าหาญเชน ่ กันกระมัง?” ถอนหายใจเบาๆ กล่าวว่า “ความจริงเมือ ่ ครึง่ ปี
้ มค
ก่อนเปิ่ นสาวก็ ี วามคิดนี้แล ้ว คิดจะฝ่ าทาลายกรงทีข ้
่ งั เปิ่ นสาวใบนี ้
้ แต่เปิ่ นสาวเพิ ง่ จะเดินออก
จากประตูเมือง ก็ถก ู พวกท่านตกลงมากระแทกใสส ่ ลบไป เปิ่ นสาวคิ ้ ดอย่างหดหูว่ า่ นีค ่ อ
ื ลิขต
ิ ฟ้ า
ลิขต ้ บฝ่ าบาทเฟิ่ งจิว่ ไร ้วาสนาต่อกัน ด ้วยเหตุนี้เปิ่ นสาวจึ
ิ ฟ้ าเห็นว่าเปิ่ นสาวกั ้ งได ้สะบัน ้ ความคิดนี้
...” ท่ามกลางแสงไฟสว่างไสว ดวงตาทัง้ คูจ ่ ี
่ ้องมองเฟิ่ งจิว่ และเสยวเยียนด ้วยแววตาเปล่ง
ประกายเจิดจ ้า “แต่นก ึ ไม่ถงึ เลยว่า วันนีพ ้ วกท่านจะยอมให ้กาลังใจเปิ่ นสาวเช ้ ่ นี้ คนหนึง่ ยก
น
ตัวเองเป็ นตัวอย่างกระตุ ้นให ้เปิ่ นสาวต ้ ้องกล ้าหาญทีจ ่ ะฝ่ าฝื นกฎข ้อห ้ามของเผ่า คนหนึง่ อาสา
อย่างจริงใจว่าจะชว่ ยสบ ื เสาะความเคลือ ่ นไหวของฝ่ าบาทเฟิ่ งจิว่ ...”

ี่ วเยียนคนละทีใจแทบขาด มุมปากกระตุกกล่าวว่า
เฟิ่ งจิว่ อยากจะตบปากตัวเองและเสย

ึ ขึน
“พวกเราเกิดรู ้สก ้ มากะทันหันอีกแล ้วว่าต ้องใคร่ครวญให ้นานๆ สว่ นเมือ ่ ครูน
่ ี้ใคร่ครวญ
ได ้...ความจริงแล ้วไม่คอ ่ ยจะเหมาะสม” หันไปกล่าวกับเยียนฉืออู ้ว่า “เสด็จพี่ ข ้าเห็นตัง้ แต่เมือ่ กี้
ี น ้าของท่านดูจะนึกเสย
นี้สห ี ใจ เพราะรู ้สก
ึ ว่าข ้อแนะนาทีพ่ วกเราเสนอวูว่ ามเกินไปไม่เหมาะสม
่
อย่างยิง่ ใชหรือไม่?”

ี่ วเยียนผู ้ถูกเรียกชอ
เสย ื่ รีบทาสห
ี น ้านึกเสย
ี ใจทันควัน

่ ล ้วๆ ไม่เหมาะๆ” กล่าวด ้วยสห

“ใชแ ี น ้าเสย ี ใจและเจ็บใจเต็มที่ “ถึงแม ้ผู ้อาวุโสในเผ่าจะไม่
ควบคุมจากัดเหล่าจือมาแต่ไหนแต่ไร แต่ฝ่าฝื นกฎของเผ่าทาให ้พวกตาแก่ต ้องเสย ี ใจ ตลอด
ึ แย่ยงิ่ นั ก ทุกครัง้ ทีน
หลายปี มานี้ ในใจของเหล่าจือก็รู ้สก ่ ก
ึ ขึน
้ มาว่าพวกตาแก่ต ้องเสย ี ใจเพราะ
เหล่าจือ ในใจของเหล่าจือก็เหมือนถูกมีดบิด กฎของเผ่านัน ้ ยังคงอย่าได ้ฝ่ าฝื นโดยง่ายดายจะ
ดีกว่า จะไม่ได ้ต ้องถูกมโนธรรมตาหนิไปนับเดือนๆ ปี ๆ!”

ท่านหญิงเจีย
๋ ลวีม ี่ วเยียนปากอ ้าตาค ้าง
่ องดูเฟิ่ งจิว่ กับเสย ้ นงงอยู่
แววตาของเหมิงสาวงุ
บ ้าง

เฟิ่ งจิว่ กล่าวเสริมอย่างเคร่งเครียดว่า

“ในเมือ
่ ครัง้ นั น
้ เฟิ่ งจิว่ ...แค่กๆ...ฝ่ าบาทเฟิ่ งจิว่ มอบจิง้ หรีดกับโถกระเบือ ้ งให ้ท่าน ไยท่าน
ต ้องฝากความรักความคิดถึงไว ้กับจิง้ หรีดด ้วยเล่า ฝากไว ้กับโถกระเบือ ้ งก็เหมือนกันมิใชร่ ?ึ แม ้
จิง้ หรีดตายแล ้วแต่โถกระเบือ ้ งยังอยู่ โถกระเบือ ้ งยังอยู่ แสดงว่าลิขติ ฟ้ าเห็นว่ายังไม่ถงึ เวลาที่
ท่านจะละทิง้ ทุกสงิ่ ออกไปตามหาฝ่ าบาทเฟิ่ งจิว่ ” กล่าวอย่างล่อให ้คิดตามทีล ่ ะก ้าวอย่าง
เชย ี่ วชาญว่า “หากลิขต ิ ฟ้ าเห็นว่าท่านควรจะออกไปตามหานางโดยไม่สนใจกฎของเผ่า ก็ควรจะ
ทาลายโถกระเบือ ้ งของท่านไปพร ้อมๆ กับทีเ่ อาชวี ต ิ ของแม่ทัพชนะไพรีไป แต่ไฉนลิขต ิ ฟ้ าจึง
มิได ้ทาเชน ่ นัน้ เป็ นเพราะลิขต ิ ฟ้ าเห็นว่ายังไม่ถงึ เวลา ท่านว่าใชห่ รือไม่?”

้ ง่ สบ
สองตาของเหมิงสาวยิ ั สนงุนงง อึดใจใหญ่คอ
่ ยกล่าวว่า

“ทีท
่ า่ นพูดมาดูจะมีเหตุผลอยูบ ้ งคาแนะนานี้แล ้วเวียนหัวชอบกลอยู”่
่ ้าง แต่เปิ่ นสาวฟั

เฟิ่ งจิว่ อธิบายไขขานอย่างอดทนว่า “นั่ นเป็ นเพราะว่าท่านดืม

่ สุราจนมึนเมาตลอดเวลา
ทาลายความแจ่มใสของสติ” แล ้วกล่าวอย่างรู ้ใจว่า “ท่านคิดว่า ท่านลองนอนทีเ่ ตียงให ้สร่างเมา
ั หน่อย รอจนสมองปลอดโปร่งดีแล ้ว ย่อมจะทราบดีวา่ สงิ่ ทีข
สก ่ ้ากล่าวเหล่านี้มเี หตุผลอย่างไร”

้ ง่ คิดอยูช
เหมิงสาวนิ ่ วั่ แล่น เห็นเป็ นเชน
่ นั น
้ จริง หลังจากดืม
่ อย่างหนั กมาหนึง่ วันกับหนึง่ คืน
ในทีส
่ ด
ุ ก็อนุญาตให ้บรรดาบ่าวรับใชเข ้ ้ามาล ้อมปรนนิบัตเิ ขาพักผ่อน ถูกเจีย ๋ ลวีแ
่ ละบรรดาผู ้รับ
 103

้ ไ่ ด ้รับการปลดปล่อยในทีส
ใชที ่ ด
ุ จึงพากันตืน
้ ตันใจจนน้ าหูน้ าตาไหลห ้อมล ้อมเป็ นดาวล ้อมเดือน
หามไปยังห ้องพักแขกของจุ ้ยหลีเ่ ซยี น

ครัน
้ คนจากไปหอว่างเปล่า ยามเมือ ั ้ บนของเหลาหลงเหลือเพียงเฟิ่ งจิว่ กับเสย
่ ทั่วทัง้ ชน ี่ ว
เยียนและเสย ี่ วเอ ้อร์ทกี่ าลังอ ้าปากหาวสองคน ี่ วเยียนทีน
เสย ่ ั่ งชมดูเรือ
่ งสนุกอยูด
่ ้านข ้างยก
นิว้ โป้ งให ้เฟิ่ งจิว่ พลางถอนหายใจอย่างนั บถือ ครัน ิ
้ ทาท่าจะพูดอะไร เฟิ่ งจิว่ ชงตัดบทเขาว่า

้ งต ้องใจข ้า ข ้าเองก็ประหลาดใจยิง่ เรือ

“เหตุใดเหมิงสาวจึ ่ งนี้ทา่ นถามข ้า ข ้าก็บอกอะไร
ไม่ได ้”

ี น ้าของเสย
สห ี่ วเยียนยากจะบดบังแววผิดหวัง เฟิ่ งจิว่ กวาดมองไปรอบด ้านอย่าง
ระแวดระวัง กล่าวกับเสย ี่ วเยียนว่า

“ท่านรู ้สกึ หรือเปล่าว่า ตัง้ แต่ข ้ากับท่านก ้าวเข ้าประตูของจุ ้ยหลีเ่ ซย

ี นมา ดูเหมือนจะมี
สายตาคูห
่ นึง่ จ ้อมมองข ้าอยูต
่ ลอดเวลา?”

ี่ วเยียนตกตะลึง กล่าวด ้วยท่าทางแปลกใจ

เสย

“ก็ใชไ่ ง เจ ้านั่ นหยุดอยูต

่ รงบ่าของเจ ้าตลอดเลยละ กาลังยิม
้ ให ้เจ ้าด ้วยแน่ะ...”

สายลมเย็นเฉียบระลอกหนึง่ พัดมาจากด ้านหลังพอดิบพอดี เฟิ่ งจิว่ ขนลุกเกรียวร ้องอุทาน

ลั่น โถมพรวดพราดเข ้าใสเ่ สย
ี่ วเยียน เสย
ี่ วเยียนตบหลังของนางหัวเราะลั่นพูดว่า

“ครัง้ กอดเหล่าจือกอดเจ ้าหนึง่ ครัง้ ครัง้ นี้เจ ้ากอดเหล่าจือหนึง่ ครัง้ หายกันแล ้ว”

เฟิ่ งจิว่ “......”

ทีน ั้
่ อกชนสองของจุ ี นมีต ้นงิว้ ต ้นหนึง่ ซงึ่ กิง่ ใบดกหนา
้ยหลีเ่ ซย ท่ามกลางแสงเรือ ่ ๆ
ขมุกขมัวแห่งอรุณรุง่ ใบไม ้ทัง้ ต ้นกลับขยับไหวทัง้ ทีไ่ ร ้ลม ชายเสอ ื้ สม
ี ว่ งปรากฏวับแวมอยูร่ างๆ
แต่คนบนเหลาทัง้ คูล ่ ้วนมิได ้สงั เกตเห็น

เจ็ดวันให ้หลัง การแข่งขันของจงเสฺวทีผ

่ ู ้คนนั บหมืน
่ ต่างรอคอยก็ได ้เปิ ดฉากขึน
้ ในทีส
่ ด
ุ ณ
ทีร่ าบกลางภูเขาแห่งหนึง่ ทีน
่ อกเมืองหลวง

ฟั งว่ากาลก่อนตอนทีภ ่ ายในหุบเขาเสย ี งธรรมสฤี่ ดูกาลแบ่งแยกชด

ั เจน ในทีร่ าบแห่งนี้ม ี
เหมยเขียว[3]ปลูกอยูเ่ ต็ม ดังนัน
้ จึงถูกเรียกว่า “แอ่งเหมยเขียว” เพียงแต่สองร ้อยปี มานี้หม
ิ ะอัน
หนาวเหน็ บได ้ทาลายเหมยเขียวไปกว่าครึง่ ด ้วยเหตุนี้ทางวังหลวงจึงได ้ทาการเก็บกวาดพืน ้ ทีน
่ ี้
ั หน่อยใชเป็
ทาให ้กว ้างขวางสก ้ นสนามแข่งขันโดยเฉพาะเสย ี เลย

่ น
ตัง้ แต่เฟิ่ งจิวเข ้าสูพ ื้ ทีร่ อแข่งขันก็กล่าวทักทายคนโน ้นคนนี้มไิ ด ้หยุด

เนื่องจากสบ ิ วันก่อนมหาเทพใชข้ ้ออ ้างว่านางเป็ นหวัดแจ ้งขอลาหยุดต่อฟูจอ ื่ แทนนาง

บรรดาเพือ ่ นร่วมชน ั ้ เรียนต่างชน ื่ ชมในความกล ้าหาญของนางทีเ่ พิง่ จะลุกจากเตียงได ้ก็รบ ี แล่น
มาร่วมการประลองในทันทีเป็ นอย่างมาก แต่ละคนต่างมาคุยกับนางอย่างสนิทสนม ระหว่างนี้
เฟิ่ งจิว่ ได ้ปรายตามองรูปร่างหน ้าตาของสถานทีจ ่ ริงแวบหนึง่ บนสนามประลองมีเสาหิมะปั กอยู่
เต็มจริงดังคาด ซงึ่ ก็คอ ้
ื ภาพทีเ่ หมิงสาวเนรมิ
ตให ้นางดูกลางอากาศเมือ ่ วันนัน
้ นั่ นเอง เสาหิมะอัน
 104

แหลมคมเรืองประกายสเี งินบาดนัยน์ตาอยูภ
่ ายใต ้แสงตะวันอันขมุกขมัว แลดูน่าสะพรึงกลัวอยู่
บ ้าง

แต่ผา่ นการหลอมตีขัดเกลาจากมหาเทพเป็ นเวลาสบ ิ วัน ตัวนางในวันนี้ไม่เหมือนกับ

วันวาน มิได ้เห็นเสาหิมะเหล่านี้อยูใ่ นสายตาอีกต่อไป ย่อมจะมองดูพวกมันดัง่ มองดูก ้อนเมฆที่
พลิว้ ลอย

พูดถึงเหมิงสาว ้ บ่ายวานนี้หลังจากทีถ ่ ก
ู ตงหัวปล่อยออกมาจากเขตแดน นางก็ออกไป
ลองสบื ถามดู ฟั งว่าพักนี้เขาไม่มแี นวโน ้มพฤติกรรมพลุง่ พล่านเกินเหตุ คงจะคิดตกแล ้วกระมัง?
้
เหมิงสาวไม่ กอ
่ เรือ ึ ค่อยสบายใจขึน
่ งก่อราวให ้นางอีก นางรู ้สก ้ บ ้าง

ด ้านนอกขอบสนามประลองล ้อมรอบด ้วยแท่นชมซงึ่ สร ้างขึน ้ จากต ้นป่ ายและต ้นสนเขียว

ขจี บนแท่นชมดามืดเป็ นแผ่นผืนเห็นได ้ว่าผู ้ชมมีจานวนมหาศาลยิง่ การแข่งขันประลองสบ ิ ปี
หนึง่ ครัง้ ของจงเสฺวไม่เคยห ้ามปรามชาวบ ้านธรรมดาทั่วไปมาชมแต่อย่างใด แม ้ว่าปี กอ ่ นๆ มา
ผู ้ชมก็มไิ ด ้น ้อย แต่เนื่องจากสนามประลองกว ้างขวาง แท่นชมก็กว ้างขวาง บรรดาผู ้ชมแต่ละคน
จึงต่างมีทใี่ ห ้ได ้นั่ ง คนนั่งกันครบแล ้วแท่นชมยังคงมีทวี่ า่ งเหลืออีกหลายที่ มีเพียงปี นี้ทผี่ ู ้ชมล ้น
หลามเสย ี จนแทบจะทาแท่นชมถล่ม ฟั งว่าสาเหตุเป็ นเพราะมหาเทพตงหัวก็จะมาชมด ้วยเชน ่ กัน

แม ้ว่ามหาเทพจะมาสอนหนั งสอ ื ในหุบเขาเสย ี งธรรมหลายครัง้ แล ้ว แต่ก็แค่ไปเดินๆ ทีจ ่ ง

เสฺว หรือเกิดต ้องตาสถานทีอ ื่ ใดซงึ่ ถูกรสนิยมของท่านผู ้เฒ่าขึน
่ น ้ มาก็ย ้ายห ้องเรียนไปตัง้ ทีน
่ ั่ น
โดยพลการ ชาวบ ้านธรรมดาทั่วไปไม่เคยได ้มีโอกาสแหงนชมรูปโฉมอันองอาจสง่างามของ
มหาเทพ

สามวันก่อนข่าวเรือ ่ งมหาเทพอาจจะมาชมการประลองเพิง่ จะแพร่ออกไป เนื่องจากไม่เคย

คิดฝั นมาก่อนว่าในชวั่ ชวี ต ิ จะมีวาสนาได ้พบเห็นเทพผู ้ยิง่ ใหญ่มากมายรวมถึงเทพเคารพแห่ง
ั ้ ฟ้ าทีไ่ ร ้วาสนาจะไปเข ้าเฝ้ า
สวรรค์เก ้าชน ในเมืองหลวงจึงปั่ นป่ วนชุลมุนในบัดดล ชาวบ ้าน
ธรรมดาทีไ่ ร ้ตาแหน่งบรรดาศักดิใ์ ดในเผ่าต่างแห่กันหอบเสอ ื่ สาดมุง่ หน ้ามาจับจองทีน
่ ั่ง แอ่ง
เหมยเขียวเงียบเหงามากว่าสองร ้อยปี ในชวั่ ข ้ามคืนได ้คึกคักเสย ี จนราวกับเทน้ ามันเดือดๆ ลง
ไปในถังน้ าเย็นใบหนึง่ อย่างเต็มที่

บนแท่นชมซงึ่ อยูส
่ งู ทีส
่ ดุ กษั ตรียแ
์ ห่งปวงนกปี่ อไี้ ด ้เข ้าประทับนั่ งแล ้ว เว ้นว่างตาแหน่งอัน
ทรงศักดิส ์ งู สุดบนแท่นชมไว ้ ดูออกได ้ว่าน่าจะเว ้นไว ้ให ้แก่ตงหัว ตัง้ แต่กษั ตรียล ์ งมาถึงขุนนาง
อันเป็ นทีโ่ ปรดปรานในราชสานั กล ้วนแต่มส ี น ้าเคร่งขรึม กาลังจะได ้พบมหาเทพทัง้ ยังสามารถ
ี ห
นั่ งร่วมกับมหาเทพและร่วมดืม ่ สุราถกกระบี่ พวกเขารู ้สก ึ ประหม่าตืน ่ เต ้นและประหวั่นพรั่นพรึงอยู่
บ ้าง

ั ทีผ
เฟิ่ งจิว่ คะเนว่า ด ้วยอุปนิสย ่ า่ นมาของมหาเทพ งานแข่งขันครัง้ ใหญ่เชน ่ นี้เขาไม่เคย
มาร่วมตรงเวลาพอดิบพอดีแต่สก ั ครัง้ มิใชม ่ าเร็วก็เป็ นมาสาย วันนี้ดเู หมือนจะมาสายเล็กน ้อย
แต่จะมาสายเป็ นเวลาหนึง่ ชวั่ ธูปหรือสองชวั่ ธูป นางเองก็ไม่แน่ใจ

้ นนี้ตอนจะออกมา นางเคยคิดว่าจะเดินเพิม
เชาวั ่ ขึน ั เล็กน ้อยแวะไปเอ่ยเตือนทีห
้ สก ่ ้องเขา
ั คาดีหรือไม่ ย่างเท ้าออกไปได ้ครึง่ หนึง่ ก็รงั ้ กลับมา หลายวันนี้ความสม
สก ั พันธ์ระหว่างนางกับ
มหาเทพค่อนข ้างจะเย็นชา

ว่าไปแล ้ว ความฝั นทีว่ า่ มหาเทพชว่ ยรักษารอยแผลฟกช้าให ้นางในคืนนัน ้ หลังจากทีน ่ าง

กลับมาจากปลอบใจเหมิงสาวที ้ จ ี น ก็ตงั ้ ใจขบคิดอย่างจริงจังอีกรอบ เห็นว่าบางที
่ ุ ้ยหลีเ่ ซย
ทัง้ หมดล ้วนแต่เป็ นความจริง อาจเป็ นได ้ว่าก่อนมหาเทพจะออกไปได ้ใชวิ้ ชาเซย ี นทาให ้ทุกสงิ่
 105

หวนกลับเป็ นแบบเดิม การทีภ ่ ะเป็ นการยืนยันว่านางแค่ฝัน

่ ายในห ้องไม่หลงเหลือร่องรอยใดใชจ
ไป

ไม่ทราบเพราะเหตุใดในใจนางรู ้สก ึ ดีใจนัก แต่ก็มไิ ด ้ขบคิดให ้ลึกซงึ้ ถึงทีม ึ

่ าของความรู ้สก
นี้ เพียงแต่ตด ิ ใจอย่างรีบร ้อนว่า นางต ้องตอบแทนมหาเทพให ้ดีๆ ขนมในตอนเชาสามารถท
ั สน ้ า
เพิม่ อีก 2-3 อย่างได ้ ทัง้ ยังต ้องกล่าวขอบคุณท่านอย่างเคร่งครัด

นางสปั หงกไปพลางฮัมเพลงไปพลางทาอาหารมือ ้ ใหญ่โตอลังการอย่างยิง่ แต่เป็ นครัง้

แรกทีม่ หาเทพมิได ้มารับประทานอาหารเชา้ นางผิดหวังเล็กน ้อยแต่ยงั คงนาอาหารเชาไปส้ ง่ ที่
ห ้องของมหาเทพด ้วยตัวเองอย่างกระตือรือร ้นไม่มล
ี ดทอนเชน่ เดิม ภายในห ้องก็ไม่พบแม ้แต่เงา
มหาเทพ

เห็นว่าถึงเวลาฝึ กกระบีแ ่ ล ้ว นางถือกระบีถ

่ าวจู ้รีบร ้อนวิง่ ไปยังทีฝ
่ ึ กกระบีต
่ รงลานหลังเรือน
ึ ว่าจะได ้เห็นทีใ่ ต ้ต ้นซงิ่ ซงึ่ ออกดอกบานสะพรั่ง มหาเทพกาลังถือหนั งสอ
ไม่นก ื เล่มหนึง่ อย่างใจ
ลอย

นางเดินเข ้าไปหาพลางร ้องเรียกเขา มหาเทพเงยหน ้าขึน

้ มองนาง สายตาราบเรียบเฉยเมย
ดุจขุนเขาอันตัง้ ตระหง่านอย่างสงบอยูไ่ กลลิบ

นางตกตะลึง ตามปกติแล ้ว หากเรือ

่ งเมือ
่ คืนนี้ทงั ้ หมดเป็ นความจริง ไม่วา่ อย่างไรสายตาที่
มหาเทพมองดูนางก็ควรจะอ่อนโยนกว่านี้ หรืออย่างน ้อยก็ถามไถ่สก ั คาว่าแผลฟกช้าของนาง
เป็ นอย่างไรบ ้างแล ้ว

เฟิ่ งจิว่ หุบรอยยิม

้ บนใบหน ้าอย่างเงียบงัน เห็นว่าตัวนางคิดลึกไปเองจริงดังคาด ความจริง
แล ้วเมือ
่ คืนนี้แค่ฝันไป ไม่ได ้เกิดอะไรขึน ิ้
้ ทัง้ สน

ผู ้คนกล่าวกันว่า “กลางวันคิดถึง กลางคืนเก็บไปฝั น” เรือ ่ งล่วงเลยมาจนถึงบัดนี้ตัวนาง

กลับยังคงฝั นเชน่ นีอ
้ ยูอ
่ ก
ี หรือจะเป็ นเพราะทีผ
่ า่ นมาทุกความฝั นทีม
่ อ
ี ารมณ์ ล ้วนแต่ฝันถึง
มหาเทพทัง้ สนิ้ ดังนั น
้ จึงค่อยๆ ฝั นจนกลายเป็ นความเคยชน ิ ?

นางบอกไม่ถก ู ว่าผิดหวังต่อตัวเองหรือผิดหวังต่อสงิ่ ใดอย่างอืน

่ ่ ่ าหิมะ
ก ้มหน ้าเดินเข ้าสูป
พลันได ้ยินมหาเทพเอ่ยถามนางทีด ่ ้านหลัง

“เจ ้าอยากจะได ้ผลพิมพานั่ นปานนี้ เพือ

่ อะไร?”

นางกาลังหดหูใ่ จ ได ้ยินถ ้อยถามก็ตอบโกหกไปโดยไม่หันหน ้ากลับ

ิ ดูวา่ รสชาติเป็ นอย่างไร”

“ไม่เคยทานมาก่อน อยากจะลองชม

มหาเทพดูจะนิง่ เงียบไปชวั่ ครู่ ถามคาถามทีส

่ าหรับนางแล ้ว ยากยิง่ จะคาดคะเนได ้

“นามาทาขนมก ้วยพิมพาหรือ?”

นางไม่ทราบว่าควรจะกล่าวตอบอย่างไรดี ทีอ ่ ยากจะได ้ผลพิมพามาเดิมทีจะนามาใชชุ้ บ

ชวี ต
ิ คนตายสร ้างกายเนื้อแก่กระดูกขาว แต่นาผลพิมพามาทาเป็ นขนมหวานจะมีผลกระทบต่อ
ประสท ิ ธิภาพในด ้านนี้ของมันหรือไม่นางไม่เคยศก
ึ ษามาก่อนโดยแท ้

นางกล่าวอย่างคลุมเครือว่า “อืม” เอ่ยว่า “คงจะกระมัง”

 106

จากนั น
้ มหาเทพได ้ถามคาถามทีท
่ าให ้นางยากยิง่ จะคะเนได ้กว่าเดิม

“พักนี้เยียนฉืออู ้อยากจะกินขนมก ้วยพิมพา?”

เฟิ่ งจิว่ จับต ้นชนปลายไม่ถก

ู

ี่ วเยียนหรือ?”
“เสย

จากทีจ
่ าได ้ดูเหมือนเยียนฉืออู ้จะเคยเอ่ยอะไรคล ้ายๆ กันนี้อย่างร่าเริงกับนางจริงๆ นั่ น
แหละ พูดทานองหากเขากับนางขโมยผลพิมพามาได ้ นางน่าจะลองทาขนมก ้วยสก ั ชน
ิ้ มาแบ่ง
ครึง่ กัน นางมองดวงตาดาสนิทดั่งบึงน้ าลึกของตงหัวอย่างงุนงงจับต ้นชนปลายไม่ถก ู กล่าวตอบ
อย่างคลุมเครือต่อไปว่า

“เสยี่ วเยียน...คิดว่าเขาคงจะค่อนข ้างชอบกินนั่ นแหละ เขาแค่ไม่กน ิ ถั่วเขียว ถั่วแดง และ

ผงขิงเท่านั น
้ ” จากนั น
้ อุบอิบว่า “ความจริงก็ไม่ถอ
ื ว่าเลือกกินเท่าไรดอก”

สายลมเย็นยะเยือกหอบหนึง่ พัดวูบมาโดยพลัน หนั งสอ ื ทีม

่ หาเทพวางทิง้ ไว ้บนโต๊ะหินเมือ
่
ครูน
่ ี้ถก
ู ลมพัดเปิ ดไปหลายหน ้าดังพั่บๆ มหาเทพขมวดคิว้ ทับหนั งสอื จนสนิทแนบ

เฟิ่ งจิว่ ไม่แน่ใจว่าเขาพอใจกับคาตอบของนางหรือไม่ แต่เขาก็ไม่ได ้เอ่ยอะไรอีก

2-3 วันถัดจากนั น ้ มหาเทพดูจะยิง่ ใจลอยมากขึน ้ เรือ

่ ยๆ มักจะมีทา่ ทางครุน ่ คิดอยูเ่ สมอ
เฟิ่ งจิว่ ไม่ทราบว่าการนี้เป็ นด ้วยเหตุใด เนิน ่ นานให ้หลังจึงได ้คิดอ ้อมไปอ ้อมมาจนเข ้าใจ นาง
แทบจะลืมไปแล ้วเทียว ตอนนั น ้ ทีม
่ หาเทพแลกเปลีย ่ นกับเสย ี่ วเยียนมาพักทีเ่ รือนลมกรด ดู
เหมือนจะเพือ ้
่ ใชนางเส ี ดแทงใจของจีเหิง บัดนี้เนื่องจากจีเหิงถูกเสย
ย ี ดแทงไม่มากพอ ห่างไกล
ลิบลับจากผลลัพธ์ทม ี่ หาเทพต ้องการให ้บรรลุถงึ ด ้วยเหตุนี้เขาจึงได ้ทูซ ี้ ยูท
่ อ ่ น
ี่ ี่มาตลอด...เมือ ่
เป็ นเชน ่ นี้ งอนิว้ นั บดู ไม่ได ้พบหน ้าจีเหิงมา 4-5 วันแล ้ว ในใจของมหาเทพคงจะคิดถึงจีเหิง
อย่างยิง่ กระมัง แต่เขาเองทีค ่ ด
ิ การไม่รอบคอบผนึกเรือนลมกรดไว ้ จีเหิงถึงได ้ไม่สามารถมา
เยีย่ มเขาได ้ บัดนี้จะให ้เขาเป็ นฝ่ ายปลดผนึกเสย ี เอง คาดว่าคงจะรู ้สก ึ เสย ี หน ้านัก มหาเทพ
จะต ้องกาลังคิดตัดสนใจไม่ถก ิ ู ในเรือ่ งนี้เป็ นแน่ ด ้วยเหตุนี้ 2-3 วันนี้จงึ ได ้เนือยๆ กับทุกเรือ ่ ง

คืนทีเ่ ฟิ่ งจิว่ เข ้าใจเรือ่ งนีก

้ ระจ่างแจ ้ง ก็ได ้เสนอเรือ ่ งปลดเขตแดนต่อตงหัว คานึงถึงว่า
มหาเทพจะต ้องไม่ยน ิ ดีให ้ความคิดอันซบ ั ซอนซ
้ ่ นเร ้นเปิ ดเผยต่อทั่วหล ้า
อ นางจึงจงใจละชอ ื่
ของจีเหิงไว ้ ทัง้ ยังกล่าวอย่างกากวมถึงขีดสุดว่า ทีป ่ ลดเขตแดนก็เพือ ่ ให ้สะดวกต่อการทีส่ หาย
ของท่านและของข ้าจะมาเยีย ่ มเยือนได ้บ่อยๆ หนึง่ นัน ้ ท่านและข ้าจะได ้สบายใจ สองนั น ้ สหาย
ทัง้ หลายจะได ้สบายใจเชน ่ กัน ถือเป็ นเรือ
่ งดีพร ้อมทัง้ สองด ้าน

มหาเทพได ้ฟั งข ้อเสนอแนะนีแ ้ ล ้ว คืนนัน

้ ก็ได ้เพิม
่ เขตแดนใหม่ขน ึ้ อีกชนั ้ ทีด
่ ้านนอกเขต
แดนเดิม อย่าว่าแต่เสย ี่ วเยียนหนึง่ คน เสย ี่ วเยียนสบ ิ คนก็ยากยิง่ จะขุดรูเล็กจิว๋ บนเขตแดนได ้อีก
ครัง้ อีกทัง้ หลังจากนั น
้ ก็ยงิ่ เงียบขรึม...ยิง่ ใจลอย...ยิง่ ไม่มอ ี ะไรจะพูดกับนาง

เฟิ่ งจิว่ เกาศรี ษะจนแทบแตกก็ขบคิดไม่เข ้าใจว่าเป็ นเพราะเหตุใด แต่ในภายหลังนางได ้

ตระหนั กรู ้แจ ้งแล ้วว่าพฤติกรรมนี้ของมหาเทพนั น
้ ท่านกาลังทาสงครามเย็นกับนางอยู่

แน่นอนว่าไยมหาเทพต ้องทาสงครามเย็นกับนาง นางยังคงไม่เข ้าใจอยูน

่ ั่ นเอง
 107

[2] ในภาษาจีน “เปรีย ้ ว” มีความหมายแฝงว่าชวนขนลุก ซงึ่ เป็ นได ้ทัง้ อารมณ์ขยะแขยงในความดัดจริต

หรือน้ าเน่าจนชวนให ้ขนลุก ในทีน่ ี้เทพชะตาหมายถึงกลอนของเฟิ่ งจิว่ น้ าเน่ามาก

[2]???????? ในสมัยโบราณของจีน ใชผ้ ้าแพรเขียนจดหมาย แล ้วพับเป็ นรูปปลาหลี่ คา “ปลา” จึงแฝง

ความหมายว่า “จดหมาย”สว่ นห่านป่ า มีเรือ
่ งเล่าว่ากวีเอกสมัยซง่ ซูซอ
ื่ ซงึ่ เวลานัน
้ อยู่ในสภาพถูกตัดขาด
การติดต่อกับทางราชสานักซง่ เคยอาศย ั การบินอพยพของห่านป่ า เขียนจดหมายแจ ้งข่าวของตนผูกกับ
ขาของมัน ทาให ้ทางราชสานักได ้ทราบสถานการณ์ของซูซอ ื่ และสง่ ทูตไปเจรจาชว่ ยเหลือเขากลับราช
สานัก ทาให ้คา “ห่านป่ า” มีความหมายแฝงว่า “จดหมาย” เชน ่ กัน

[1]???????,??????? กวาดมองสน ิ้ พันผืนใบเภตรา ชวั่ ฟ้ าดินดับคืนไม่ลบ

ั เป็ นบทกวีทบ
ี่ รรยายถึงหญิงที่
เฝ้ าดูเรือใบทีแ
่ ล่นผ่านลาแล ้วลาเล่าโดยหวังว่าจะเป็ นเรือของสามีทเี่ ดินทางจากไป
 108

ี รามดั่งชะล ้าง เมฆขาวไม่กก

วันนี้ไร ้หิมะฟ้ าโปร่ง โพยมสค ี่ ้อนลอยฟ่ องอยูเ่ อือ
่ ยๆ เป็ นดิน
ฟ้ าอากาศทีด ่ ี

ึ ษาผู ้ร่วมแข่งขันได ้แบ่งเป็ นกลุม

นั กศก ่ ละสองคนเรียบร ้อยแต่กอ ่ นหน ้า รอเพียงเมือ
่
มหาเทพตงหัวมาถึง เปิ ดลานแข่งขัน ก็จะตรงดิง่ เข ้าสูป่ ่ าหิมะต่อสูตะลุ
้ มบอน

ตามกติกาของการแข่งขันครัง้ นี้ สองคนในกลุม ่ จะสูกั้ นเองก่อน สองคนในกลุม ่ สูกั้ นเอง

้
ก่อน หลังจากได ้ผู ้ชนะแล ้วค่อยไปสูกับผู ้ชนะของกลุม
่ อืน ่ ั
่ ภายในหนึง่ ชวธูปแต่ละกลุม ่ อย่างมาก
จะเหลืออยูห่ นึง่ คน คนทีเ่ หลืออยูร่ อบทีส
่ องจับฉลากแบ่งกลุม ่ ค่อยสูกั้ นต่อ เหลือสามคนเข ้าสู่
รอบสุดท ้าย ในรอบสุดท ้ายสามคนสูกั้ นทีละสอง ค่อยเลือกอันดับทีห ่ นึง่ สอง และสาม

คูต
่ อ ้
่ สูในรอบที ห
่ นึง่ ของเฟิ่ งจิว่ คือลูกผู ้ดีสารวยไม่ตงั ้ ใจเล่าเรียนคนหนึง่ ในจงเสฺว นางไม่
ค่อยจะเห็นเขาอยูใ่ นสายตานั ก เมือ ่ เห็นว่าเวลายังเชาอยู ้ ่ เพือ
่ นร่วมชน ั ้ คนอืน
่ ๆ ทีเ่ ข ้าร่วมในการ
แข่งขันพากันเซน ่ กระบีอ
่ อกมาเช็ดถูตระเตรียม นางก็ชก ั กระบีถ ่ าวจู ้ออกจากในแขนเสอ ื้ มาทาที
เป็ นเช็ดเสย ี หน่อยเชน่ กัน ระหว่างนี้ก็มองเห็นว่าบนแท่นชมฝั่ งตรงข ้าม ก ้อนแป้ งทีไ่ ม่ทราบโผล่
มาจากทีใ่ ดกาลังจับราวกัน ้ พยุงตัวกระโดดโหยงเหยงโบกมือให ้นางราวกับกลัวว่านางจะมองไม่
เห็นกระนั น ้ ข ้างหลังก ้อนแป้ งคือเหลียนซง่ จวินทีก ่ าลังยืนยิม ้ ทัง้ สองปะปนอยูใ่ นฝูงชน คาดว่า
คงจะแอบแล่นมาชมดูเรือ ่ งสนุก

ก ้อนแป้ งทาปากขมุบขมิบอะไรสก ั อย่างเหมือนจะยังคงกังวลอยู่ เฟิ่ งจิว่ เพ่งสมาธิอา่ นริม

ฝี ปากอย่างถีถ
่ ้วน ดูออกว่าก ้อนแป้ งพูดว่า

“เฟิ่ งจิว่ เจีย

่ เจียต ้องระวังหน่อยละอย่าให ้กระทบกระเทือนครรภ์เด็ดขาด ต ้องรักษาสุขภาพ
ถ ้าปวดท ้องกลางคันต ้องอย่าลืมถอนตัวออกมานะรู ้มัย ้ ...”

มือเฟิ่ งจิว่ กระตุก กระบีถ ่ ังตาแหน่งทีส

่ าวจู ้แทบจะพุง่ เข ้าไปปั กใสย ่ องคนนัน
้ ยืนอยูร่ อมร่อ

ยามเฉินเค่อสุดท ้าย[1] มหาเทพตงหัวเผยโฉมในทีส ่ ด

ุ แตกต่างจากทีท ่ ก
ุ คนบนแท่นชม
คาดคิดไว ้ว่าท่านผู ้เฒ่าจะต ้องขีล
่ มหรือขีเ่ มฆหรือขีส ่ ายฟ้ าสายใหญ่มาถึงอย่างองอาจทรง
อานาจเชน ่ ไร มหาเทพเดินเล่นอย่างแชม ่ ชาเข้ ้าสูล
่ านประลองอย่างเรียบง่ายถึงขีดสุด เดินมาถึง
หน ้าขัน
้ บันไดไม ้ร ้อยขัน
้ ค่อยเดินเหยียบขัน ้ บันไดไม ้ขึน ่ ท่นชมอย่างแชม
้ สูแ ่ ชา้

ให ้ตายอย่างไรกษั ตรียแ ์ ละปวงขุนนางซงึ่ ได ้นั่ งเคร่งขรึมสารวมบนแท่นชมแล ้วก็นก ึ ไปไม่

ถึงว่า ตงหัวจะปรากฏกายด ้วยวิธน ี ี้ ในการคาดคะเนของพวกเขา ไม่วา่ มหาเทพจะขีล ่ มหรือขีเ่ มฆ
ล ้วนแต่ปรากฏกายสูห ่ ล ้ากลางอากาศ ถึงยามนั น
้ กษั ตรียล ์ ก
ุ ขึน
้ จากทีน ่ ั่งนาปวงขุนนางคุกเข่า
ถวายบังคมทีก ่ ลางอากาศน ้อมต ้อนรับมหาเทพขึน ้ สูท่ น ี่ ั่ งอันทรงศักดิส ์ งู สุด...เป็ นพิธกี ารอัน
รอบคอบถีถ ่ ้วนเพียงใด มาบัดนี้มหาเทพยังคงอยูท ่ ด ี่ ้านล่างของแท่น พวกเขากลับนั่งเรียบร ้อย
สารวมอยูบ ี ่
่ นแท่นเสยแล ้ว ชางขาดความเคารพโดยแท ้

เฟิ่ งจิว่ มองเห็นบนหน ้าผากของกษั ตรียม

์ เี หงือ่ เย็นเยียบผุดซมึ เม็ดแล ้วเม็ดเล่า ลนลานนา
ปวงขุนนางทยอยกันแปลงเป็ นร่างเดิมของนกปี่ อแ ี้ อบบินลงมาจากทางด ้านหลังของแท่นชม
ค่อยแปลงกลับเป็ นคนรีบร ้อนมาถึงด ้านหน ้าแท่นชม หันหน ้าหาด ้านหลังของตงหัวทีก ่ ้าวขึน
้
บันไดไม ้ไปได ้ 5-6 ขัน้ หมอบลงกราบอย่างวัวหายแล ้วล ้อมคอกเอ่ยว่า

“เฉิน[2] น ้อมต ้อนรับตีจ

้ วินเสด็จมาเยือนเพคะ”

มหาเทพตงหัวเคยเป็ นประมุขแห่งฟ้ าดิน ย่อมสามารถจะรับเกียรติในการทีร่ าชาของทุก

เผ่าเรียกแทนตัวเองว่า “เฉิน” เมือ
่ อยูต
่ อ
่ หน ้าเขาได ้
 109

บนแท่นชมทัง้ สด ี่ ้านทีล่ ้อมรอบ ทุกคนต่างทอดตามองฉากนี้อย่างปากอ ้าตาค ้าง ลาน

ี งดังเซง็ แซส
ประลองทีเ่ สย ่ บ
ั สนเงียบสงัดดัง่ ไร ้ผู ้คนไปชวั่ ขณะ มีเพียงเสยี งฝี เท ้าของตงหัว
เหยียบลงบนขัน ้ บันไดไม ้เก่าแก่นานปี ไม่มกี ารซอ ่ มแซมดัง “ตึกๆ” นานๆ ครัง้

ไม่เห็นมหาเทพหยุดเดินแต่อย่างใด แท่นชมหลักทอดยาวไปถึงพืน้ ทีร่ อแข่งขันค่อยถึง

แท่นชมทีล่ ้อมอยูท ่ ี
่ งั ้ สด ้าน ท่ามกลางความเงียบสงัดเคร่งขรึมของฝูงชน พลันแห่กน ั คุกเข่าลง
หมอบกราบถวายบังคม เสย ี งกล่าวถวายบังคมดังกึกก ้องไปทั่วทุกทิศ

“น ้อมต ้อนรับตีจ
้ วินเสด็จมาเยือนพระเจ ้าข ้า”

มหาเทพยังคงเดินขึน
้ บันไดของเขาต่อไปอย่างสงบเยือกเย็น ไม่รบ ี ไม่ร ้อนจวบจนก ้าวขึน
้
ั้
ไปถึงชนบนสุ ดของแท่นชม ย่อกายลงนั่ งบนตาแหน่งอันทรงศักดิส ์ งู สุด ค่อยสะบัดแขนเสอ ื้ เบาๆ
เอ่ยว่า

“คุกเข่ากันทาไม ข ้ามาสายเล็กน ้อย การแข่งขันจะเริม

่ เมือ
่ ไร?”

กษั ตรียน
์ าฝูงคนคุกเข่ากราบลงอีกครัง้ ค่อยลุกขึน
้ เฟิ่ งจิว่ ลุกขึน
้ ตามทุกคน ยามเงยหน ้าขึน
้
มองตงหัว เห็นเขาหลุบสายตาลงกวาดสายตาลืน ่ ไหลผ่านนางอย่างไม่สนใจ หยุดชวั่ ครู่ แล ้ว
เบือนจากไปดัง่ ไร ้เรือ
่ งราว

เฟิ่ งจิว่ มึนงงเล็กน ้อย ตงหัวเลือ

่ งชอ ื่ ลือนามเกริกก ้องเกรียงไกรในด ้านศก ึ สงครามและ
ความทรงอานาจน่าเกรงขามเชน ่ ไรนางย่อมจะทราบดี ทว่านั บตัง้ แต่นางได ้รู ้จักตงหัวเป็ นต ้นมา
เขาก็ปลีกตัวเร ้นกายจากทางโลกแล ้ว ปกติกระทาแต่ผสมกายาน ทาเครือ ่ งปั ้นดินเผา เขียนรูป
ตกปลา งานอดิเรกเหล่านี้ล ้วนทาให ้เขาดูใกล ้ชด ิ สนิทสนมนั ก นางไม่เคยทีจ ่ ะทอดสายตามองดู
ตัวเขาในอดีตเมือ ่ ครัง้ ดารงตาแหน่งประมุขแห่งฟ้ าดินรับการกราบไหว ้ถวายบังคมน ้อมเคารพ
จากทัง้ หกภพมาก่อนว่าทรงอานาจน่าเกรงขามถึงเพียงใด ทีแ ่ ท ้นี่เองคือบุคลิกของราชน ั แห่งหก
พิภพ เป็ นครัง้ แรกทีน ึ ว่าตงหัวชา่ งอยูห
่ างรู ้สก ่ า่ งไกลจากนางมากเสย ี จนสุดจะเอือ ้ มได ้ถึง

จนใจทีน
่ างเพิง่ จะมาตระหนั กรู ้แจ ้งถึงการนีเ้ อาป่ านนี้ หากกาลก่อนตอนทีอ ่ ายุยังน ้อยก็ได ้
้
ตระหนั กถึงเหตุผลนี้แล ้วไซร ้ ไม่แน่วา่ บนเสนทางแห่ งการวิง่ ไล่ตามตงหัวสายนี้ นางอาจจะระย่อ
ถอยทัพไปเสย ี นานแล ้ว และคงจะลาบากน ้อยลงกว่านี้ ตอนนางยังเด็กชา่ งกล ้าหาญอย่าง
ื่ ชมโดยแท ้
น่าชน

แต่จะว่าไปแล ้ว คนเชน่ มหาเทพสามารถตกอยูใ่ นห ้วงรัก...หลงรักสตรีผู ้หนึง่ เข ้าให ้ได ้ก็

นั บว่าเป็ นเรือ ่ งน่าอัศจรรย์เรือ ่ งหนึง่ จริงแท ้...เฟิ่ งจิว่ เหลือบสายตาขึน ้ มองไปยังจีเหิงในชุดขาว
ตลอดตัวทีต ่ ด ิ ตามหลังตงหัวมาโดยตลอดตัง้ แต่เมือ ่ ครูน ี ดายต่อการทุม
่ ี้...ทัง้ ยังไม่เสย ่ เทหัวใจ
เพือ่ สตรีผู ้นี้ ยิง่ เป็ นเรือ
่ งน่าอัศจรรย์

ี งตีกลองดังกึกก ้องดุจฟ้ าร ้อง

เสย ื่ ซงึ่ กษั ตรียไ์ ด ้กาหนดด ้วยตนเองให ้เป็ นผู ้ควบคุม
ฟูจอ
งานประลองปรากฏกายอย่างมีหน ้ามีตาถึงขีดสุดบนแท่นสูงซงึ่ สร ้างขึน ้ ชวั่ คราวทีด
่ ้านข ้างป่ า
หิมะ กล่าววาทะแทนกษั ตรีย ์ อ่านประกาศกฎของการประลองไปหนึง่ รอบ แล ้วสงั่ ให ้เด็กรับใช ้
สองคนจุดธูปสูงสาหรับนั บเวลาดอกหนึง่ ถือเป็ นการเปิ ดม่านการประลองตัดสน ิ

ท่ามกลางเสย ี งกลองสะเทือนผืนฟ้ าอีกระลอก นอกพืน ึ ษาผู ้ร่วม

้ ทีร่ อแข่งขันบรรดานักศก
แข่งขันถือกระบีค ี ่ ่ ั
่ มกริบย่าเสยงกลองบุกตะลุยเข ้าสูป่าหิมะอันสว่างไสววับวาว ชวขณะนั น ้ เสย ี ง
ตะโกนเข่นฆ่าดังทั่วไป ประกายกระบีช ่ วนพร่าพราย มีผู ้โชคร ้ายร่วงจากยอดเสาหิมะตกลงบน
พืน
้ อย่างไม่ขาดสาย
 110

เพียง 2-3 กระบวนท่าเฟิ่ งจิว่ ก็เขีย

่ คูต ่ สูร่้ วงตกจากเสาหิมะไป แล ้วนั่ งกอดเข่าชมดูความ
่ อ
สนุกสนานอยูด ่ ้านข ้าง วันนี้ถงึ แม ้กษั ตรียจ ์ ะปราดเปรือ ่ งสงั่ ให ้ฟูจอ ึ ษาผู ้ร่วมแข่งขัน
ื่ คัดนั กศก
ออกไปรอบหนึง่ แล ้วก็ตาม แต่คนก็ยังมากเกินไปอยูด ่ ี ในรอบแรกผู ้เข ้าแข่งขันมากมายล ้วนแต่
ถูกเบียดตกลงมาจากเสาหิมะ ชา่ งโชคร ้ายอย่างไม่พอทีโ่ ดยแท ้

ธูปไหม ้อย่างรวดเร็ว หนึง่ ชวั่ ธูปไหม ้หมดสน ิ้ ในลานประลองเหลือนักศกึ ษาผู ้ร่วมแข่งขัน

เพียงหนึง่ ในสาม ฟูจอ ื่ นั บจานวน ทัง้ สนิ้ ยีส ิ หกคน ไม่รอให ้พักผ่อนคลายเหนื่อยเสย
่ บ ี งตีกลองก็
ดังขึน
้ อีกระลอกประกาศเข ้าสูก ่ ารแข่งขันรอบทีส ่ อง

เนื่องจากในครึง่ หลังของรอบแรกเฟิ่ งจิว่ นั่งกอดเข่าดูคนอืน ้ ด

่ สูอยู ่ ้านข ้างโดยตลอด
นอกจากตอนยืนขึน ้ มาขาชาเล็กน ้อยแล ้ว ความจริงได ้พักผ่อนอย่างเพียงพอยิง่ สติจงึ แจ่มใส
เต็มที่ เพียง 2-3 กระบวนท่าก็เขีย
่ คูต
่ อ ้ จ
่ สูที ่ บ
ั ฉลากได ้ตกลงไปจากเสาหิมะอีกครัง้

ด ้วยเหตุทรี่ อบนี้คนน ้อย มิได ้สบั สนเหมือนอย่างเมือ ้ างค่อนข ้าง

่ ครู่ ทุกคนล ้วนต่อสูอย่
ประณีตงดงาม และสะดวกต่อการทีบ ่ รรดาผู ้ชมซงึ่ ล ้อมวงดูอยูบ ั เจน
่ นแท่นชมจะมองเห็นได ้ชด
ขึน ี งโห่ร ้องชมเชยดังมาเป็ นระยะๆ
้ บ ้าง จึงมีเสย

เผ่านกปี่ อีน้ ัน
้ เนื่องจากอายุขย ั ้ จึงดูคอ
ั สน ่ นข ้างแก่ บรรดาเพือ ั ้ เรียนทีก
่ นร่วมชน ่ าลังต่อสู ้
ประลองอยูก ่ ับเฟิ่ งจิว่ ในตอนนีแ ้ ต่ละคนอายุเพียงประมาณหนึง่ ร ้อยปี เท่านั น ้ ต่อให ้ฟั น น้ านมเพิง่
จะขึน
้ ครบก็เริม ่ หัดใชกระบี้ ่ ันที เวลาทีใ่ ชฝึ้ กก็แค่หนึง่ ร ้อยปี เท่านั น
ท ้ เทียบกับตัวนางทีฝ ่ ึ กกระบี่
มาสองหมืน ่ กว่าปี ไหนเลยเทียบกันได ้ ตงหัวกล่าวได ้ไม่ผด ิ ขอเพียงนางสามารถไปมาดั่งใจบน
เสาหิมะได ้ ผลพิมพาก็เป็ นสมบัตใิ นกระเป๋ าของนางแล ้ว

้
แม ้ว่ารอบนี้จะไม่ใชการจุ ดธูปมานั บเวลาในการแข่งขัน เด็กรับใชทั ้ ง้ สองยังคงจุดธูปขึน
้
ดอกหนึง่ มาประมาณเวลาทีจ ้
่ าเป็ นต ้องใชในการต่ ้
อสูจนเหลื
อเพียงสามคน เพือ ่ สะดวกแก่การที่
หากในครัง้ หน ้าหรือครัง้ หน ้าของครัง้ หน ้ายังคงประลองกระบีก่ ัน จะได ้มีข ้อเปรียบเทียบ

ทีท ่ าให ้ทุกคนต ้องปากอ ้าตาค ้างคือ ธูปยังไหม ้ไม่ทันหมด บนพืน ้ หิมะทีเ่ กลีย
้ งเกลาเป็ น
มันปลาบของป่ าหิมะก็มค ี นนอนยีส ิ ห ้าคนระเกะระกะดังหย่อนเกี๊ ยวลงหม ้อต ้มเสย
่ บ ี แล ้ว บนเสา
หิมะทีเ่ รียงตัวในแนวตัง้ และแนวนอนประดุจหน่อไม ้หยกหน่อแล ้วหน่อเล่าในรัศมีโดยรอบ ผู ้ที่
ยืนอย่างสง่างามมีเพียงคนเดียว ก็คอ ื เฟิ่ งจิว่

ภายในและภายนอกลานประลองเงียบสงัดยิง่ ไปชวั่ ขณะ ถัดจากนั น ี งโห่ร ้องได ้ดังขึน

้ เสย ้
กึกก ้อง ประลองแข่งขันมาหลายปี สภาพการณ์ชนะแบบเหนือชน ั ้ อย่างทาบกันไม่ตด ิ เชน่ นี้มไิ ด ้
เห็นบ่อยครัง้ นั กโดยแท ้

เฟิ่ งจิว่ ถือกระบีร่ ะบายลมหายใจยาว เชน ่ นีก

้ ็ถอ
ื ว่าชนะได ้ผลพิมพามาแล ้วกระมัง ไม่เสย ี ที
ทีส ิ
่ บวันติดต่อกันทีผ ่ า่ นมาถูกตงหัวเคีย ่ วเข็ญ เคีย ่ วเข็ญได ้คุ ้มค่ายิง่ กระโดดลงไปจากเสาหิมะ
นางยกมือประสานคารวะให ้แก่เพือ ่ นร่วมชน ั ้ ทีน
่ อนอยูบ ่ นพืน
้ ทุกคน ถือเป็ นการขอบคุณทีพ ่ วกเขา
ออมมือให ้ ฉวยจังหวะว่างชาเลืองมองไปบนแท่นชมหลักอีกครัง้ ตงหัวอิงกายกับทีน ่ ั่ งทอดตา
มองป่ าหิมะซงึ่ เมือ ่ ครูต ่ สูกั้ นเป็ นทีช
่ อ ่ ล
ุ มุน ไม่ทราบกาลังคิดอะไรอยู่

แม ้จะได ้รับการชแ ี้ นะจากตงหัวจนได ้ชยั ชนะ เขากลับไม่แม ้แต่จะเบือนสายตามองมาที่

นาง เฟิ่ งจิว่ ผิดหวังอยูบ่ ้าง แต่แล ้วความยินดีอย่างล ้นเหลือทีไ่ ด ้รับผลพิมพาก็ชะล ้างความ
ผิดหวังนี้สลายไปอย่างรวดเร็ว
 111

ก ้อนแป้ งกับเหลียนซง่ เบียดฝูงชนตรงเข ้ามากล่าวแสดงความยินดีกบ

ั นาง เฟิ่ งจิว่ ข่มความ
ปี ตย
ิ น
ิ ดีฝืนทาเป็ นสุขม
ุ เยือกเย็นกล่าวตอบตามมารยาทไป 2-3 คา ก็ได ้ยินฟูจอ ื่ ซงึ่ โผล่ศรี ษะ
ออกมาจากบนแท่นสูงท่องประกาศอันดับในท ้ายทีส ่ ด
ุ ของการประลองแข่งขันครัง้ นี้

ในเสย ี งประกาศดังก ้องของฟูจอ ื่ ของตัวเอง แต่สงิ่ ทีเ่ ข ้าสูโ่ สต รางวัลซงึ่

ื่ เฟิ่ งจิว่ ได ้ยินชอ
มอบให ้แก่นางนั น้ กลับเป็ นลูกท ้อผานถาวทีเ่ ทียนโฮว่ เหนียงเนีย ่ งทรงปลิดและมอบให ้ด ้วย
ตัวเองหนึง่ ตะกร ้า อันดับทีส
่ องและอันดับทีส ่ ามรวมทัง้ รางวัลของแต่ละอันดับได ้ทยอยประกาศ
ตามหลังมา ได ้แก่กระบีเ่ ทพอันล้าค่าเล่มหนึง่ และกาหยกซงึ่ มีประสท ิ ธิภาพล้าค่าหาได ้ยากใบ
หนึง่

นางไม่ได ้ยินฟูจอ
ื่ เอ่ยถึงผลพิมพา

ท่ามกลางสายลมหนาวพัดหวีดหวิว เหลียนซง่ จวินโบกพัดจีบในมือกล่าวอย่างเข ้าใจ

กระจ่างว่า

“มิน่าเล่าเมือ
่ คืนนี้ตงหัวถึงได ้รีบร ้อนมาหาข ้าว่าต ้องนาผานถาวหนึง่ ตะกร ้ากลับมาก่อนยาม
เฉิน[3]ของวันนี้ให ้ได ้ ทีแ ่ ท ้ก็จะใชท ้ าอย่างนี้นี่เอง” แล ้วกล่าวอย่างกังขา “เผ่านกปี้ อน ี้ ก
ี่ ็
่
ชางกระไร อันดับหนึง่ ควรจะให ้รางวัลใดหรือเพิง่ จะมากาหนดกันในคืนก่อนจะเริม ่ แข่งขัน?” แล ้ว
เอ่ยยิม
้ ๆ ว่า “ผานถาวตะกร ้านี้คอ ื ของชนั ้ เลิศเทียวละ ปกติข ้าอยากจะทานสก ั ผลยังต ้องถูกหมู่
โฮว่ [4]ค ้อนแล ้วค ้อนอีก ประเดีย ๋ วพอพวกเขาสง่ ไปยังเรือนลมกรดมิสจั ู ้ ดงานเลีย้ งเล็กๆ ให ้ทุก
คนมาร่วมรับประทานด ้วยกัน”

เฟิ่ งจิว่ เผยอปากยิม ้ อย่างแข็งทือ่ “ถูกต ้องยิง่ ” เหลือบสายตาขึน

้ มองแท่นชมหลักอีกครัง้
ตาแหน่งอันทรงศก ั ดิส
์ งู สุดได ้ว่างเปล่าไร ้ร่องรอยผู ้นั่ ง

ก ้อนแป้ งกล่าวอย่างไร ้เดียงสาว่า “อย่างนั น

้ ข ้าขอเอาเพิม
่ อีกสองผลกลับไปให ้ฟู่ จวินกับ
เหนียงชน ิ ได ้ไหม?”

เหลียนซง่ จวินกล่าวว่า “ข ้าเห็นว่า เจ ้าทัง้ กินทัง้ เอากลับเชน

่ นี้ไม่คอ
่ ยดีนัก”

ก ้อนแป้ งนิง่ ใคร่ครวญอยูค

่ รูห
่ นึง่ แล ้วพูดว่า ี ว่าข ้ากินทีเดียวสามผลรวด
“พวกท่านถือเสย
ไม่ได ้หรือ?”

เหลียนซง่ จวินยกพัดจีบขึน
้ อมยิม
้ ทาท่าจะเอ่ยอะไรต่อ เฟิ่ งจิว่ ฝื นคลีย
่ ม
ิ้ เอ่ยว่า

ั เท่าไร สว่ นของข ้าสละให ้เจ ้าทานได ้” กล่าวจบหันกายอย่าง

“ข ้าไม่อยากได ้ลูกท ้อนี้สก
แข็งทือ ่ เดินตัวเบาหวิวไปทางด ้านนอกลานประลองได ้สองก ้าว ก็เผลอสติชนเข ้าใสเ่ สาไม ้ทีย ่ น
ื
อยูต่ ้นหนึง่ แล ้วนึกอะไรขึน
้ ได ้จึงหันกลับมาพูดต่อว่า “ข ้ารู ้สกึ ว่าคงจะไม่คอ
่ ยสบาย หรือพอพวก
เขาสง่ ลูกท ้อผานถาวมาข ้าจะแจ ้งให ้ฝ่ าบาทสามทราบ รบกวนฝ่ าบาทสามชว่ ยจัดงานเลีย ้ งเล็กๆ
ิ ้ ่ ี
นี้แทนข ้า สามารถเชญพวกเหมิงสาว เสยวเยียน และเจีย ๋ ลวีม ่ าลิม ิ
้ ชมของแปลกใหม่ได ้”

ื้ ของเหลียนซง่ “เฟิ่ งจิว่ เจีย

ก ้อนแป้ งกระตุกแขนเสอ ่ เจียเป็ นอะไรไปหรือ?”

เหลียนซง่ ขมวดคิว้ หุบพัดอย่างแชม

่ ชา้ “เรือ
่ งนี้...ผิดปกตินัก”
 112

เฟิ่ งจิว่ เดินฝี เท ้าเบาหวิวออกมาจากแอ่งเหมยเขียว ทีป ่ รากฏแก่คลองจักษุ คอ ื ทุง่ หิมะอัน

เวิง้ ว ้างไกลสุดสายตา บนหิมะปรากฏรอยเท ้าของผู ้มาชมการแข่งขันเรียงตัวเป็ นร่างแหอยู่
ประปราย รอยเท ้าทีแ ่ น่นหนาสก ั หน่อยคือมุง่ หน ้าไปทางเมืองหลวง เฟิ่ งจิว่ สูดหายใจลึกๆ ไอ
เย็นเฉียบแทรกซม ึ เข ้าสูป
่ อด เสย ี่ วเยียนบอกว่าเวลาอารมณ์ไม่ดใี ห ้ไปกินเหล ้าทีจ
่ ุ ้ยหลีเ่ ซยี นสกั
มือ
้ แม ้ว่าหลังจากสร่างเมาก็ยงั คงอารมณ์ไม่ดอ ี ยูด
่ ังเดิม แต่สามารถหลบหนีจากอารมณ์เชน ่ นี้
ั
ได ้สกครูก ่
่ ็ยงั ดี ชวงเวลานั น ้ ก็คอ ่
ื ชวงทีจ ั ี ่ ่ ี
่ เี หิงเอาแต่ชกสหน ้าไม่พอใจใสเสยวเยียน แม ้ถ ้อยคานี้
จะชวนหดหู่ แต่ก็มเี หตุผลอยูบ ่ ้าง

ขณะจะเดินไปยังเมืองหลวง ล ้วงมือคลากระเป๋ าในแขนเสอ ื้ ดู พบว่าเมือ ้ บออกจาก

่ เชารี
เรือนเกินไปจนลืมพกเงินซอ ื้ สุรามา เฟิ่ งจิว่ ยืนอยูต ี น
่ รงทางแยกอย่างมึนงง นอกจากจุ ้ยหลีเ่ ซย
่ ั
แล ้วยังมีทใี่ ดทีไ่ ปได ้อีก ชวขณะนีน ้ างนึกไม่ออกเชนกัน ่

เรือ ้ ท ้จริงแล ้วกระจ่างแจ ้งยิง่ ตงหัวใชลู้ กท ้อผานถาวหนึง่ ตะกร ้าแลกเอา

่ งล่วงมาถึงบัดนีแ
ผลพิมพาไป เขาน่าจะทราบดีวา่ นางอยากได ้ผลพิมพามากแค่ไหน เพือ ่ ผลพิมพา นางขยัน
ขันแข็งมากเท่าไรเขาก็มองเห็นอยูก ่ ับตา แต่ไฉนเขาถึงได ้เปลีย่ นเอามันไป ตลอดทางทีเ่ ดินมา
นี้นางขบคิดอยูเ่ นิน
่ นานก็คดิ หาเหตุผลไม่ออก หรือควรจะไปถามเขาด ้วยตัวเอง? หากเขาไม่ได ้
ต ้องการผลพิมพามากมายจริงๆ อาจจะลองขอร ้องเขาดู เขาจะยกผลพิมพาให ้แก่นางอีกครัง้ ได ้
หรือไม่?

ึ ขมขืน
คิดถึงตรงนี้นางรู ้สก ่ อยูใ่ นใจ ขณะจะขยับเท ้าเปลีย
่ นทิศไปทางเรือนลมกรด กลับได ้
ี
ยินเสยงดุจนกกระจิบดังมาจากข ้างหลังว่า

“องค์หญิงจิว่ เกอหยุดก่อน”

เฟิ่ งจิว่ หันกลับไป ผู ้ทีร่ บี ร ้อนเดินเข ้ามาหาคือจีเหิงจริงดังคาด ครัง้ ก่อนทีไ่ ด ้เห็นจีเหิงคือ

ในงานเลีย ้ งมือ้ หรูพันตาลึงทองทีน ่ างจัดเมือ ิ วันก่อน จาได ้รางๆ ว่าตอนนั น
่ สบ ้ จีเหิงอารมณ์ไม่
ค่อยดี สห ี น ้าก็คอ่ นข ้างจะหดหูห ่ ม่นหมอง วันนี้สห ี น ้าของจีเหิงกลับสดใสยิง่ กลับมีเค ้าของดรุณี
ผู ้ไร ้เรือ
่ งทุกข์ใจเมือ ่ สามร ้อยปี กอ ่ นตอนแรกเข ้าสูว่ ังไท่เฉินกงอยูร่ าไร

เฟิ่ งจิว่ ทอดมองไปไกลทางด ้านหลังของจีเหิง จีเหิงมองไปตามสายตาของนางอมยิม

้ เอ่ย
ว่า

ื มิได ้อยูล
“เหล่าซอ ่ ะแวกนี้ ข ้าจงใจแอบมาหาองค์หญิงจิว่ เกอลับหลังเหล่าซอื เนื่องจาก
ชว่ งชงิ ของสุดรักขององค์หญิงจิว่ เกอมาด ้วยความจาเป็ น ในใจรู ้สกึ ผิดยิง่ จึงมากล่าวขออภัย
อย่างสุดซงึ้ โดยเฉพาะ”

เห็นเฟิ่ งจิว่ จับต ้นชนปลายไม่ถก

ู เอ่ยว่า

“อันทีจ ่ ริง ผลของต ้นพิมพาริมน้ าพุอโศกในปี นี้ ข ้าก็ต ้องการอย่างมากเชน ่ กัน ดังนั น
้ เมือ
่
คืนนี้จงึ ได ้ไปขอร ้องเหล่าซอ ื เหล่าซอ ื จึงใชผลท
้ ้อผานถาวหนึง่ ตะกร ้าไปแลกจากกษั ตรียม ์ าให ้
ข ้า แต่เมือ
่ ครูน่ ี้ได ้พบเยียนฉืออู ้โดยบังเอิญ ฟั งว่าทีท ่ า่ นเข ้าร่วมแข่งขันในครัง้ นี้ก็เพือ
่ ผลพิมพานี้
ข ้าคิดไปคิดมา รู ้สก ึ ว่าเรือ
่ งนีอ
้ อกจะผิดต่อท่านอยูบ
่ ้าง...”

เฟิ่ งจิว่ ค่อยเข ้าใจ ทีแ

่ ท ้เรือ
่ งมันเป็ นอย่างนี้เอง เมือ ่ นี้ ก็สมเหตุสมผลแล ้ว แต่ไฉนจี
่ เป็ นเชน
เหิงจึงจงใจแล่นมาบอกเรือ ่ งนี้ตอ ่ นาง...

เฟิ่ งจิว่ มองดูจเี หิงเงียบๆ แม ้ว่านางจะไม่คอ ่ ยชอบจีเหิงนัก แต่จากทีน ่ ู้

่ างจาได ้ จีเหิงมิใชผ
ทีช
่ อบเกิดความคิดไม่ด ี แต่ ณ ทีน ึ ผิดจึงมากล่าวขออภัยนางอย่างสุด
่ ี้เวลานี้ จีเหิงเกิดความรู ้สก
 113

ซงึ้ จริงๆ หรือเลือกมาเวลานีโ้ ดยแฝงเจตนาต ้องการกล่าวอะไรให ้นางรู ้สก ึ แย่ เฟิ่ งจิว่ ไม่คอ
่ ยจะ
แน่ใจนั ก แม ้ว่าจีเหิงจะอ่อนโยนใจดีตอ
่ นางเสมอมา แต่เฟิ่ งจิว่ รู ้ว่าจีเหิงจะต ้องไม่คอ ่ ยชอบนาง
นั กเชน ่ กัน

กระนั น้ จีเหิงจะเอาผลพิมพาไปทาอะไร จาเป็ นมากกว่าทีน่ างต ้องการมันหรือไม่? หากจี

ึ
เหิงมิได ้ต ้องการผลพิมพามากมายเป็ นพิเศษ และรู ้สกผิดต่อนางอยูบ ั นิดจริงๆ อย่างนั น
่ ้างสก ้ ...
นางเหลือบสายตาขึน ้ กล่าวว่า

“ผลพิมพานี้ ท่านชว่ ยแบ่งให ้ข ้าครึง่ หนึง่ ได ้หรือไม่? ้

ท่านจะให ้ข ้าใชอะไรมาแลกก็ ได ้
ทัง้ นั น
้ ”

จีเหิงตกตะลึง ิ้ เชงิ ว่าเฟิ่ งจิว่ ทีน

ดูเหมือนจะนึกไม่ถงึ โดยสน ่ งิ่ เงียบไปเนิน
่ นานกลับถาม
คาถามนี้ออกมา โค ้งริมฝี ปากเอ่ยว่า

“ข ้ามากล่าวขออภัยอย่างสุดซงึ้ ต่อองค์หญิงจิว่ เกอ ก็เพราะว่าผลพิมพานี้ไม่สามารถมอบ

ให ้องค์หญิงจิว่ เกอได ้ ครึง่ ผลก็ไม่ได ้”

จีเหิงมีมารยาทเสมอมา ในฐานะองค์หญิงใหญ่แห่งเผ่ามาร ทุกถ ้อยคากิรย ิ าล ้วนกล่าวได ้

ว่าเป็ นแบบอย่างของเจ ้าหญิงทัง้ ปวง นางจาได ้ว่ายามจีเหิงพูดจาจะพูดเสย ี งค่อยอย่างนุ่มนวล
เสมอมา นางยังไม่เคยได ้ยินจีเหิงกล่าวถ ้อยคาแข็งกร ้าวมาก่อน ทีแ
่ ท ้ยามจีเหิงกล่าวถ ้อยคาแข็ง
กร ้าวเป็ นเชน่ นี้เอง

่ กล่าวขออภัยอย่างสุดซงึ้ ดังทีค
จีเหิงมิได ้มาหานางเพือ ่ าด

ี งดุจนกกระจิบลดเบาลงเป็ นกระซบ
จีเหิงก ้าวเข ้ามาใกล ้อีกนิด น้ าเสย ิ และสงบนิง่ แววตา
ยังคงอ่อนโยนแฝงรอยยิม ้ เอ่ยว่า

“นอกจากนี้ ยังมีเรือ ่ งร ้องขออันไม่สมควรอีกหนึง่ เรือ

่ ง นั บแต่นี้ รบกวนองค์หญิงจิว่ เกอก
รุณาอยูใ่ ห ้ห่างจากเหล่าซอื สก
ั หน่อย”

เฟิ่ งจิว่ เข ้าใจแล ้ว คาดว่านี่ตา่ งหากคือจุดประสงค์ทแ ี่ ท ้จริงของจีเหิง กล่าวขออภัยอย่าง

สุดซงึ้ อะไรนั่ นก็แค่ข ้ออ ้างเพือ ่ ถ่วงนางไว ้ให ้นางอยูฟ ่ ั งจีเหิงพูดมากขึน ้ อีก 2-3 ประโยคเท่านั น
้
ไม่กปี่ ี มานี้นางไม่คอ ่ ยจะถกเถียงถือสาปะทะลิน ้ คารมกับใครแล ้ว ประกอบกับเพิง่ จะลงมาจาก
ลานประลองทัง้ ยังประสบเรือ ่ งสะเทือนใจอย่างหนั ก จิตใจอ่อนล ้าอย่างยิง่ ถอยหลังไปหนึง่ ก ้าว
ั
ให ้ห่างจากจีเหิงไกลสกหน่อย ยืนมัน ่ แล ้วกล่าวว่า

“โปรดอภัยทีข ่ ้าไม่ทราบว่าไฉนท่านจึงพูดเรือ ่ งเหล่านี้กบ

ั ข ้า ในเมือ่ ท่านไม่ยน
ิ ดีทจ
ี่ ะยกผล
ี งิ่ ใดให ้สนทนากันมากไปกว่านี้อก
พิมพาให ้ ข ้าเห็นว่าข ้ากับท่านก็ไม่มส ี ”

จีเหิงหุบยิม ้ ทอดตามองไปไกล “ถ ้อยคาเชน ่ นี้ให ้ข ้าเป็ นคนพูด ข ้าก็ทราบดีวา่ องค์หญิง

จะต ้องไม่พอใจอย่างมากเป็ นแน่ แต่ทข ี่ ้าพูดเชน ่ นี้ ก็ด ้วยหวังดีตอ ่ องค์หญิง หลายวันมานี้เหล่าซ ื
อปฏิบัตต ิ อ่ องค์หญิงแตกต่างไปจากเดิม คาดว่าในใจขององค์หญิงคงจะหวั่นไหวแล ้วกระมัง?”
เหลือบมองดูนาง เอ่ยว่า “เหล่าซอ ื ไม่ทราบอยูม ่ ากีห่ มืน
่ กีแ่ สนปี อายุขัยทีย ่ าวนานจนเกินไปทา
ให ้ท่านรู ้สก ึ เบือ
่ หน่ายและอ ้างว ้าง ทุกเรือ ่ งราวจะโปรดปรานสงิ่ แปลกใหม่ องค์หญิงเฉลียวฉลาด
งดงามจริงแท ้ บางทีอาจจะคิดว่าเหล่าซอ ื มีใจให ้แก่ทา่ นก็สมควรอยู่ แต่เหล่าซอ ื เห็นองค์หญิง
เป็ นแค่เพือ ่ นเล่นแปลกใหม่ซงึ่ ไม่เหมือนกับทีผ ่ า่ นๆ มาเท่านั น ้ หากองค์หญิงถลาลึกลงไป ก็ม ี
แต่จะเศร ้าเสย ี ใจโดยใชเ่ หตุ” ยังไม่ทันทีเ่ ฟิ่ งจิว่ จะกล่าวตอบ ก็หลุบตากล่าวว่า “คาดว่าองค์
หญิงคงคิดว่าข ้าหลงรักเหล่าซอ ื ดังนั น ้ จึงได ้จงใจกล่าวถ ้อยคาเหล่านี้มายุแยงกระมัง” เว ้น
 114

จังหวะ กล่าวว่า “ไม่ขอปิ ดบังองค์หญิง ข ้าเคยหมัน ้ หมายกับเหล่าซอ ื มาแล ้ว แต่ตอนนั น

้ อายุ
เยาว์ไม่รู ้ความ พลาดบุพเพสน ั นิวาสอันสุดประเสริฐไป สามร ้อยปี มานี้เหล่าซอ ื ไม่พรากจากไม่
ทอดทิง้ ข ้า ทาให ้ข ้าได ้รู ้ว่าใครคือเนื้อคูท ี่ วรจะฝากฝั งชวี ต
่ ค ิ การปรากฏกายขององค์หญิงยิง่ ทา
ให ้ข ้ามองเห็นชด ั เจนถึงใจจริงของตัวเอง การปฏิบัตต ิ อ ่ องค์หญิงอย่างแตกต่างออกไปของเหล่า
ซอื เมือ่ พักก่อนทาให ้ข ้าปวดร ้าวใจจริงแท ้ ครัง้ นี้ทเี่ อ่ยขอผลพิมพาจากเหล่าซอ ื แท ้จริงก็เพือ่ จะ
ื
ลองทดสอบน้ าหนักของข ้าในหัวใจของเหล่าซอ เดิมทียังกังวลอยูว่ า่ ครัง้ เยาว์วัยพลาดไปแล ้ว
ครัง้ หนึง่ ก็ไม่อาจทีจ ่ ะสานต่อวาสนาแต่เดิมอีก แต่เหล่าซอ ื ยกมันให ้ข ้าโดยมิได ้เอ่ยอะไรทัง้ สนิ้ ”
นางนิง่ เงียบไปครูห ่ นึง่ “ข ้าอยากจะครองคูก ่ ับเหล่าซอื ชวั่ นิรันดร์ ขอองค์หญิงจิว่ เกออย่าได ้ขวาง
อยูร่ ะหว่างข ้ากับเหล่าซอ ื เลย”

จีเหิงจากไปเนิน
่ นาน เฟิ่ งจิว่ ยังคงตะลึงลานอยูท
่ เี่ ดิม พืน
้ ทีช
่ านเมืองลมยิง่ กระโชกแรง พัด
แสงแดดกระจายหาย มองดูท ้องฟ้ าค่อนข ้างหนั กอึง้

เมือ่ กีต
้ อนทีจ
่ เี หิงจากไป นางพูดอะไรแล ้วหนอ? ดูเหมือนจะกล่าวถ ้อยคากลบเกลือ ่ นไป
ตามเรือ ่ ง อวยพรให ้ท่านกับท่านผู ้เฒ่ามหาเทพครองคูอ ่ ยูร่ ว่ มชวั่ นิรน
ั ดร์ ตอนทีจ
่ เี หิงบอกกล่าว
ถ ้อยคาจากใจจริงเหล่านั น ี น ้าสุขม
้ แก่นาง นางแสร ้งปั ้นสห ุ เยือกเย็นยิง่ อยูต ่ ลอด กระทัง่ หลังจาก
นั น
้ จีเหิงกล่าวตอบนางมาว่ากระไรนางล ้วนมิได ้สนใจ

ดูเหมือนจีเหิงจะเก็บงาแววตาเล็กน ้อย กล่าวชมกลบเกลือ

่ นว่าทราบมานานแล ้วว่าองค์
หญิงจิว่ เกอคือผู ้ทีร่ ู ้จักเหตุผล

นางรู ้จักเหตุผลอย่างยิง่ เสมอมาจริงๆ เพือ

่ จะได ้ผลพิมพามา ยอมทุม่ เทกาลังมากมายปาน
นี้ ลาบากลาบนปานนี้ กลับไม่อาจเทียบเทียมถ ้อยคาราบเรียบเพียงไม่กค ี่ าทีจ
่ เี หิงกล่าวต่อหน ้า
ตงหัว

ใชว่ า่ ในใจนางจะไม่นก
ึ น ้อยใจ แต่จะทาอย่างไรได ้เล่า นาใจไปวัดใจนางก็พอจะเข ้าใจได ้
จีเหิงเป็ นทัง้ หญิงในดวงใจทีต่ งหัวหลงรัก ประกอบกับหลายวันมานี้ระหว่างคนทัง้ สองมีความ
ขัดแย ้งอันไม่อาจจะคลีค ่ ลายได ้บางอย่าง ตงหัวใชผลพิ้ ้
มพาไปเอาใจจีเหิง ใชการนี ้สลายความ
ขัดแย ้งระหว่างเขากับจีเหิงได ้อย่างราบรืน
่ ก็ไม่ถอ
ื ว่าเกินเหตุ

อย่างไรตงหัวก็ยงั คงคานึงถึงนาง ไปหาเทียนโฮว่ เหนียงเนีย ่ งนาลูกท ้อผานถาวหนึง่

ื ว่าชว่ ยดูแลนางรุน
ตะกร ้ามาให ้นาง ก็ถอ ่ เยาว์ผู ้นี้อย่างยิง่ แล ้ว ความน ้อยใจของนางนัน ้ แท ้จริงไร ้
ิ้
เหตุผลทัง้ สน

ี่ วเยียนเคยบอกว่าทีต
เสย ่ งหัวชว่ ยดูแลนางเสมอมาเพราะคิดจะคบหานางเป็ นสหาย เสย ี่ ว
เยียนประเมินนางสูงเกินไป จีเหิงกล่าวได ้ถูกต ้องยิง่ มหาเทพเพียงแต่นกึ เหงาขึน ่ ั
้ มาชวขณะ
เพราะขาดเพือ ่ นเล่นทีแ
่ ปลกใหม่ แม ้ถ ้อยคาทีจ
่ เี หิงกล่าวจะขวานผ่าซาก กลับจริงใจและมี
เหตุผล นางอยากจะเถียงกลับเพือ ่ ศักดิศ ั สองคายังเถียงไม่ออก
์ รีสก

ทัง้ หมดนี้ดเู หมือนจะเป็ นการพิสจ ั นิษฐานทีว่ า่ มหาเทพใชนางเส

ู น์ข ้อสน ้ ี ดแทงใจจีเหิงมา
ย
่
โดยตลอดเชนกัน ถ ้อยคาทีจ ่ เี หิงพูดให ้นางฟั งเมือ่ ครูน
่ ี้เหล่านั น
้ หากมหาเทพมาได ้ยิน คงจะดีใจ
มากกระมัง เชน ่ นี้จะว่าไปแล ้ว ตัวนางในฐานะเครือ ่ งมือชว่ ยผลักดันความรักของเขากับจีเหิงให ้
้
คืบหน ้าก็ยังนั บว่าใชงานได ้ดีดั่งใจนึกอยู่

่ ับมหาเทพชวั่ นิรันดร์
จีเหิงบอกว่าอยากจะครองคูก นีม ่ งิ่ ทีใ่ นใจของมหาเทพเฝ้ า
่ ใิ ชส
่
ปรารถนาเชนกันหรือไร? หากเขาสองคนคืนดีกันได ้ เขาน่าจะไม่จาเป็ นต ้องใชนางแล ้ ้วกระมัง?
 115

เขาย่อมจะย ้ายออกไปจากเรือนลมกรดกลับไปร่วมเรียงเคียงคูก ่ ับจีเหิง ย่อมจะไม่จาเป็ นต ้องให ้

นางปรนนิบัตท ิ าอาหารให ้วันละสามมือ
้ อีก และย่อมจะไม่คม
ุ ตัวนางฝึ กวิชาบนเสาหิมะอีก

่ นี้...ความจริงแล ้วดียงิ่
เชน

นางไม่ทราบว่าเมือ
่ คิดทุกอย่างเหล่านีก ี ใจ
้ ระจ่างแจ ้งแล ้ว เหตุไฉนนางจึงยิง่ เศร ้าเสย

ลมหนาวโชยพัดมาหรีต ื้ ขึน
่ าลงนางยกแขนเสอ ึ ว่าทุง่ น้ าแข็งร ้อยหลี่
้ ขยี้ ยามลืมตากลับรู ้สก
ในคลองจักษุ ยงิ่ พร่ามัวกว่าเดิม

นางนั่ งอยูร่ ม
ิ ทางอย่างหดหูเ่ ซอ ื่ งซม
ึ อยูค
่ รูห
่ นึง่ รอจนอารมณ์คอ ่ ยๆ สงบนิง่ ความคิดก็หวน
กลับไปทีผ่ ลพิมพาอีกครัง้ เห็นว่าควรจะกลับไปทีเ่ รือนลมกรดสก ั หน่อย เพือ
่ ผลพิมพานี้นางได ้
พยายามมาโดยตลอดจนถึงบัดนี้ แม ้ว่าจีเหิงจะไม่ชอบนาง ไม่ยน ิ ดีแบ่งผลพิมพาให ้นาง แต่ลอง
ไปขอร ้องตงหัวดูอาจจะได ้ผลก็เป็ นได ้ ตงหัวจะเอาใจจีเหิง ความจริงยังมีของล้าค่าอย่างอืน ่ อีก
มากมาย แต่นางจะชว่ ยชวี ต ่ ชงิ ถีต ้องใชผลพิ
ิ เยีย ้ มพาเท่านั น
้

ต่อให ้หลายวันมานี้ตงหัวจะถือนางเป็ นแค่เพียงเพือ ่ นเล่นแปลกใหม่ทส ี่ ร ้างความบันเทิงก็

ตาม นางเห็นว่าตัวนางยังพอจะเป็ นเพือ ่ นเล่นได ้อย่างสมหน ้าทีด่ อ
ี ยูด
่ อก หากเขายินยอมแบ่ง
ผลพิมพาให ้นางบ ้างสก ั หน่อย นางสามารถจะเป็ นเพือ
่ นเล่นให ้เขาต่อได ้ และเขาจะสงั่ ให ้นางทา
อะไร นางก็ทาได ้ทัง้ นัน
้

แม ้จะมีอยูช ่ วั่ วูบทีน ึ ว่าตัวนางทีค

่ างรู ้สก ่ ด ่ นี้ชา่ งไร ้ศักดิร์ เี หลือเกิน แต่เรือ
ิ เชน ่ งดาเนินมาถึง
ขัน
้ นี้นางก็ไม่มวี ธิ อี น ื่ แล ้วเชน ่ กัน หากร่าไห ้ขอร ้องให ้ตงหัวยอมให ้เป็ นทาน เขาก็จะยอมยกผล
พิมพาให ้นางละก็ นางจะขยุ ้มแขนเสอ ื้ เขาร ้องไห ้ให ้เขาดูอย่างไม่มก ี ารลังเล แต่ตงหัวคงจะไม่
แยแสน้ าตาของนางดอกกระมัง นอกจากคนเพียงไม่กค ี่ นทีเ่ ขายินดีจะใสใ่ จแล ้ว คนอืน ่ จะเป็ น
เชน ่ ไรสาหรับเขาแล ้วไม่เกีย ่ วข ้องใดๆ ทัง้ สน ิ้ เหมือนเชน ่ ทีเ่ ขายกผลพิมพาให ้จีเหิงไปตามใจ
ชอบ คาดว่าตอนทีย ่ กให ้คงไม่เคยคิดใสใ่ จถึงความจริงใจและความพยายามของนางดอก

ในเรือ
่ งเหล่านี้ นางเข ้าใจตงหัวดียงิ่

่ นาน...นางเช็ดดวงตา ลุกขึน
เนิน ้ เดินไปทางเรือนลมกรด ระหว่างทางได ้สะดุดหินไปก ้อน
หนึง่

ประตูใหญ่เรือนลมกรดเปิ ดกว ้าง เฟิ่ งจิว่ หันหน ้าหาลาธารใสสะอาดทีห ่ น ้าประตูเรือนจัด

แต่งเสอื้ ผ ้าเล็กน ้อย มองเห็นจากในสายน้ าว่าสองตาของตัวเองแดงอยูน ่ ด
ิ ๆ จึงกอบก ้อนหิมะริม
ลาธารสองก ้อนมาประคบดวงตาอยูค ่ รูห
่ นึง่ ค่อยสอ ่ งดูกับลาธารอีกอึดใจใหญ่ เมือ
่ มั่นใจว่าไม่มท
ี ี่
ใดไม่เรียบร ้อยเหมาะสมอีกค่อยหันกายเข ้าสูเ่ ขตเรือน

ในเขตเรือนเงียบสงัดยิง่ ในสระบัวมีดอกบัวลอยประปรายอยู่ 2-3 กอ ปกติแล ้วเวลานี้ตง

หัวไม่ผอ ่ นคลายอารมณ์อยูท ่ ล
ี่ านหลังเรือนก็ตกเบ็ดอยูร่ ม ิ สระบัว เฟิ่ งจิว่ สูดหายใจลึก กาลังตัง้ ใจ
จะเดินไปทีล ่ านหลังเรือน กลับมองเห็นชุดผาวสน ี ้ าเงินเข ้มเดินตัวปลิวออกมาจากประตูวงเดือน
เสย ี่ วเยียนยกมือขึน้ แหวกกอเถาวัลย์เขียวสดทีห ่ ้อยระลงมาจากเหนือประตูวงเดือน มองมาทีเ่ ฟิ่ ง
จิว่ อย่างตกใจอยูบ ่ ้าง แต่ยงั ไม่ทันเอ่ยอะไร เฟิ่ งจิว่ ก็ชงิ ถามขึน ้ ก่อนว่า
 116

“มหาเทพอยูข
่ ้างในหรือไม่?”

“มหาเทพไม่อยูข ่ ้างใน” เสย ี่ วเยียนขมวดคิว้ พูดเสย ี งกระแทกกระทัน ้ ว่า “เจ ้ากลับมาสาย

ไป 3-4 ก ้าวเสย ี แล ้ว หน ้าน้ าแข็งเพิง่ จะอุ ้มจิง้ จอกภูตบาดเจ็บตัวหนึง่ กลับสวรรค์เก ้าชน ั ้ ฟ้ าไปหา
เทพโอสถแล ้ว” ขมวดคิว้ กล่าวว่า “ฟั งว่าระหว่างทางทีก ่ ลับมาจากแอ่งเหมยเขียว หน ้าน้ าแข็ง
เก็บจิง้ จอกภูตตัวนี้ได ้ มันบาดเจ็บจนร่อแร่เต็มที หน ้าน้ าแข็งถ่ายพลังเซย ี นให ้เล็กน ้อยรักษา
ชวี ต
ิ มันไว ้ก่อน แล ้วป้ อนเซย ี นตานไปเม็ดหนึง่ ค่อยอุ ้มมันไปสวรรค์เก ้าชน ั ้ ฟ้ า จากทีเ่ หล่าจือดู
หน ้าน้ าแข็งหาได ้เหมือนคนจิตใจเมตตาเชน ่ นี้ คงจะรู ้สกึ ว่าเหมือนกับสุนัขจิง้ จอกตัวทีเ่ ขาทา
หายในอดีตก่อนมากกระมัง ถึงได ้เกิดมีจต ิ ใจเมตตาขึน ้ มานิดๆ กะทันหัน” กล่าวอย่างแค ้นใจว่า
“ความเมตตาแค่น ้อยนิดเท่านี้กลับลวงเสย ี จีเหิงตืน ้ ตันใจใหญ่โต หากไม่ใชเ่ พราะพลังฝึ กปรือ
ของนางไม่ถงึ ขัน ้ ไม่สามารถติดตามหน ้าน้ าแข็งออกไปจากหุบเขาได ้ เกรงว่าคงจะตามออกไป
ด ้วยเสย ี นานแล ้ว” กล่าวอย่างหงุดหงิดอัดอัน ้ “จีเหิงไปสง่ หน ้าน้ าแข็งแล ้ว เหล่าจือไม่คอ ่ ย
อยากจะเห็นหน ้าน้ าแข็งนักจึงไม่ได ้ไปด ้วย อยูท ่ น
ี่ ี่รอเจ ้ากลับมาพาเจ ้าไปกินเหล ้าด ้วยกัน” แล ้ว
พูดว่า “จากทีเ่ หล่าจือดู คงอีกอย่างน ้อย 3-4 วันโน่นแหละหน ้าน้ าแข็งถึงจะกลับมา เจ ้าหาเขามี
ธุระด่วนหรือเปล่า?” กล่าวถึงตรงนี้พลันตกใจพูดว่า “ดูเหมือนหน ้าน้ าแข็ง...จะทาธุระทีน ่ ี่เสร็จ
แล ้ว ไม่แน่วา่ เขาอาจจะไม่กลับมาอีกแล ้ว?”

เยียนฉืออู ้บ่นกระปอดกระแปดยืดยาว เฟิ่ งจิว่ ราวกับไม่ได ้ยินประโยคย ้อนถามสุดท ้ายของ

เขา กล่าวถามอย่างตะลึงลาน

“ท่านหมายความว่า...ต่อให ้มหาเทพกลับมา ก็ต ้องอีก 3-4 วันให ้หลังหรือ?”

3-4 วัน นานเกินไปบ ้างจริงๆ นางเคยได ้ยินเหมิงสาวเอ่ ้ ยถึงธรรมเนียมในการปลิดผล

พิมพาของทางวังหลวงมาว่า เนื่องจากกล่าวได ้ว่าต ้นไม ้นี้คอ ื พฤกษาเทพทีถ ่ อ
ื กาเนิดและถูก
เลีย้ งดูโดยธรรมชาติ เหมือนเชน ่ ทีใ่ นกาลก่อนหญ ้าเสน ิ จือของอิง๋ โจวในทะเลบูรพามีพวกสต ั ว์
่
ร ้ายฮุนตุ ้น ฉงฉี เทาเทีย
่ เป็ นต ้นเฝ้ าพิทักษ์ ต ้นไม ้นีก
้ ็มงี ย
ู ักษ์ ภายในหัวเปี่ ยวเฝ้ าพิทักษ์ ทงั ้ วันทัง้
คืนเชน ่ กัน ก่อนจะปลิดผลพิมพาต ้องให ้กษั ตริยใ์ ชโลหิ ้ ตจากนิว้ หยดลงสูท ่ ้องของงูในหัวเปี่ ยว
รอจนหนึง่ ทิวาราตรีให ้หลังงูยักษ์ หลับสนิท จึงจะสามารถเข ้าใกล ้ต ้นพิมพาปลิดผลมาได ้

ด ้วยเหตุนี้เอง ทีผ
่ า่ นๆ มาในคืนหลังการประลองแข่งขันของจงเสฺว กษั ตรียจ ้
์ งึ จะใชโลหิ
ต
่
จากนิว้ หยดลงสูท ้องงู รอจนเวลาเดียวกันของคืนถัดมาค่อยมาปลิดผลพิมพา

คืนวันพรุง่ นี้หรืออย่างมากทีส ุ ก็มะรืนนี้ ผลพิมพาผลนี้ก็จะถูกสง่ ไปสูม

่ ด ่ อ
ื ของจีเหิง

วิธข ้ ได ้เชน
ี อร ้องตงหัว ดูเหมือนจะใชไม่ ่ กันเสย
ี แล ้ว

ยังมีวธิ ใี ดอีก? หรือควรจะลองไปขอร ้องจีเหิงดูด?ี

่ าความอัปยศใสต
คิดถึงตรงนี้ นางพลันตะลึงลาน กระทั่งความคิดแสห ่ ัวเชน
่ นี้ยงั อุตสา่ ห์ผด
ุ
ขึน
้ มาได ้ ดูทา่ ทางจะอับจนหนทางแล ้วจริงๆ

ลองขอร ้องตงหัวดู บางทีตงหัวอาจจะเห็นว่านางน่าสงสารยินยอมแบ่งผลพิมพาให ้นาง

ึ ว่าความจริงเขาก็มไิ ด ้เดียดฉันท์นาง แต่ขอร ้องจีเหิง ไม่วา่ จะอ ้อนวอนอย่างไร จี
บ ้าง นางรู ้สก
เหิงต ้องไม่มท ี างยอมให ้นางอย่างแน่นอน ตัวนางคือหนามตาตา หนามยอกอกของจีเหิง จีเหิง
ได ้บอกออกมาอย่างชด ั เจนยิง่ แล ้ว
 117

หากนางเป็ นเพียงสุนัขจิง้ จอกตัวหนึง่ เฉยๆ ี หน ้าเชน

ยอมเสย ่ นี้เผือ
่ จะบังเอิญโชคดีก็ไม่
กระไรดอก แต่นางคือองค์หญิงแห่งชงิ ชวิ ...กษั ตรียแ ์ ห่งแดนบูรพา การสง่ หน ้าตาของชงิ ชวิ ไป
ให ้คนเขาหยามเกียรติถงึ บ ้าน เรือ ่ นี้นางยังคงทาไม่ลง
่ งเชน

แทนทีจ
่ ะทาเชน ่ นั น ู้
้ มิสลองเสยี่ งดูสก
ั ตัง้ ฉวยโอกาสทีผ
่ ลพิมพายังไม่ถก
ู ปลิด บุกฝ่ าเข ้าไป
่ ี
ลองเสยงดวงทีน่ ้ าพุอโศกดู

ครัน
้ ความคิดนี้ผด
ุ วาบขึน
้ ในห ้วงสมอง เฟิ่ งจิว่ ก็โล่งใจในบัดดล หากถึงคราวจนแต ้ม วิธน
ี ี้
...ความจริงก็เป็ นทางออกทางหนึง่ และเวลานี้ก็ถงึ คราวจนแต ้มแล ้ว

บุกฝ่ าน้ าพุอโศก...ความอันตรายของการนีน ิ้

้ างตระหนั กดียงิ่ กว่าใครทัง้ สน หากไม่ต ้อง
เสยี่ งอันตรายได ้ นางก็ไม่อยากจะเสย ี่ งอันตรายครัง้ นี้ดอก แต่นางติดค ้างบุญคุณใหญ่หลวง
ต่อเยีย ิ
่ ชงถี ผ่านมาเนิน ่ นานปี ล ้วนแต่หาวิธต ี อบแทนบุญคุณนี้ของเขาไม่พบ การแบกบุญคุณที่
ไม่อาจจะทดแทนไว ้บนบ่า นางรู ้สก ึ หนั กอึง้ ทรมานอยูต ่ ลอดเวลา อุตสา่ ห์ตกลงมาในหุบเขา
เสย ี งธรรมได ้รับโอกาสทีจ ่ ะชว่ ยชวี ต
ิ เขาทัง้ ที นางไม่อยากจะพลาดโอกาสไปเสย ี เปล่าๆ เชน
่ นี้

ใชว่ า่ นางไม่เคยคิดหาวิธที ป
ี่ ลอดภัยกว่านี้ให ้ได ้ผลพิมพามา ใชว่ า่ นางไม่เคยพยายาม
เพียงแต่บางครัง้ ความตืน ้ ลึกของลิขต ิ ฟ้ าก็สด
ุ จะหยั่งคาดได ้ บางทีการทีเ่ ยีย ่ ชงิ ถีสละชวี ต
ิ เพือ
่
นางในตอนนัน ้ สวรรค์อาจจะทรงเห็นว่าจะให ้นางทดแทนคืนอย่างสะดวกง่ายดายไม่ได ้ ต ้องให ้
เสยี่ งอันตรายเพือ ่ ตอบแทนบุญคุณครัง้ นี้จงึ จะยุตธิ รรม สวรรค์เป็ นสวรรค์ทเี่ คร่งครัดในเรือ ่ ง
ยุตธิ รรมมาแต่ไหนแต่ไร

ี งิ่ ใดติดค ้างในใจอีก ทอดตามองท ้องฟ้ า หากคิดจะขโมยผลพิมพา

คิดถึงตรงนี้ นางก็ไม่มส
มีเพียงคืนนี้เท่านัน
้

ี่ วเยียนเห็นนางเดินตรงทะลุผา่ นประตูวงเดือนเฉียดผ่านตัวเขาไป ก็ถามอย่างสงสย

เสย ั

“เจ ้าไม่ไปกินเหล ้าทีจ ี นกับเหล่าจือหรือ?”

่ ุ ้ยหลีเ่ ซย

เฟิ่ งจิว่ กลบเกลือ

่ นว่า

“วันหลัง วันหลัง”

แม ้จะพูดเชน่ นี้ แต่ในใจรู ้ดีวา่ ต ้องขอดูโชคในคืนนีข ี ก่อน หากโชคค่อนข ้างร ้าย

้ องนางเสย
ก็ไม่ทราบเชน ่ กันว่า “วันหลัง” นี้จะต ้อง “หลัง” ไปอีกกีป่ ี

ี่ วเยียนถอนหายใจอย่างตัดพ ้อ
เสย

“ไม่สมเป็ นเพือ
่ นกันเลย” เดินสลับหันหลังมาดูไปทีป
่ ระตูเรือน

เฟิ่ งจิว่ พลันเรียกรัง้ เขาไว ้ตอนเขาจะก ้าวออกจากประตูเรือน ี่ วเยียนหน ้าบาน

เสย หัน
กลับมากล่าวว่า

ื รู ้อยูแ
“เหล่าซอ ่ ล ้วว่าเจ ้ายังคงถือคุณธรรมจะไปเป็ นเพือ
่ นเหล่าจือ”

นางพินจ ี่ วเยียนจากศรี ษะจดเท ้าไปหนึง่ รอบค่อยกล่าวว่า

ิ ดูเสย

“ไว ้วันหลังเถิด ข ้าน่ะคิดว่าอย่างไรก็เป็ นเพือ

่ นกันทัง้ ที จึงดูทา่ นมากขึน ั หน่อย”
้ สก
 118

ี่ วเยียนจับต ้นชนปลายไม่ถก
เสย ู เกาศรี ษะอย่างพิศวงงุนงง เอ่ยว่า

“ดูทา่ ทางนี้ของเจ ้าเหมือนจะมีเรือ

่ งสาคัญอืน ้ ก็ชา่ งเถิด อ ้อ ฟั งว่าจุ ้ยหลีเ่ ซย
่ งัน ี นเปลีย
่ น
คนครัวใหม่ จะให ้ข ้านาอาหารขึน ื่ ใดสก
้ ชอ ั 2-3 อย่างกลับมาให ้เจ ้าด ้วยไหม?”

ี ง “อืม” เอ่ยว่า “ก็ได ้ แต่พักนี้ข ้ากินรสค่อนข ้างจืด บอกให ้คนครัวใสร่ สเผ็ด

เฟิ่ งจิว่ ทาเสย
น ้อยลงหน่อย”

คืนนั น
้ ไร ้จันทร์ บนท ้องฟ้ ามีดาวไม่กด ี่ วเยียนขุดไว ้เมือ
ี่ วง ทางลับทีเ่ สย ่ ครึง่ เดือนก่อนกลับ
้
ยังสามารถใชงานได ้

ุ สงิ่ ล ้วนราบรืน
เนื่องจากครัง้ ก่อนไปผิดทางมาแล ้วครัง้ หนึง่ ครัง้ นี้ทก ่ ในทางลับลืน
่ ไหลไร ้
อุปสรรคตรงดิง่ ไปถึงน้ าพุอโศก

เฟิ่ งจิว่ ทอดถอนในใจ ทุกเรือ ่ งราวล ้วนมีการวางแผนล ้วนมีความเกีย

่ วพันกันอยูก
่ ลายๆ จริง
ดังคาด นีแ ่ หละคือสงิ่ ทีพ
่ ท
ุ ธและเต๋าเรียกขานว่า “วาสนา”

น้ าพุอโศกน้ าสม ี รกตใสสะอาด ริมน้ าพุต ้นพิมพาดุจก ้อนเมฆหนาทึบ ตรงกลางฝั งผลสแ ี ดง

สะอาดเปล่งแสงอยูเ่ รืองรอง หัวเปี่ ยวทีล ่ ้อมรอบต ้นไม ้ทัง้ สเี่ สาเงียบสงบไร ้สุมเส
้ ย ี ง ไม่ทราบว่างู
ยักษ์ พทิ ักษ์ ต ้นพิมพาจะออกจากหัวเปี่ ยวมาเมือ่ ใด

ตงหัวเคยเอ่ยว่า นางกลัวการเดินทางกลางคืนเพราะเมือ ่ สมัยยังเด็กเคยเดินทางกลางคืน

แล ้วตกลงไปในรังงูใชห ่ รือไม่ ถูกต ้อง นางกลัวการเดินทางกลางคืนทีส ่ ด
ุ ในบรรดาสารพัดสต ั ว์
ทัง้ หลายในโลกหล ้านางกลัวงูเป็ นพิเศษ เวลานี้นางยืนอยู่ ณ ทีน ึ หวาดกลัวสก
่ ี้ ในใจกลับไม่รู ้สก ั
เท่าไร ความหวาดกลัวนั น ้ เป็ นเพราะประหวัน ่ กังวลหรือมีสงิ่ สาคัญทีต ่ ้องกังวลสนใจ แต่เดินทาง
มาถึงจุดนี้ กระทั่งความคิดในแง่ร ้ายทีส ่ ด
ุ นางยังเตรียมใจเอาไว ้แล ้ว เรือ ่ งอืน
่ ใดนอกเหนือไปจาก
นี้ก็ล ้วนแต่เป็ นเหมือนหมูเ่ มฆทีล ่ อยผ่านทัง้ สนิ้

ตาแหน่งนีอ ้ ยูห
่ า่ งจากต ้นพิมพาประมาณเกือบร ้อยจ ้าง คิดจะสูชนะงู ้ ยก
ั ษ์ ภายในระยะร ้อย
จ ้างค่อยไปเด็ดผลพิมพานั น ้ เป็ นเรือ
่ งทีเ่ ป็ นไปไม่ได ้ เหมือนเชน ่ กูฟ่ ของนางเยี
ู ย่ หัวจวินทีม
่ วี ช
ิ า
เซย ี นเลิศล้าเป็ นเอก เมือ่ ครัง้ นัน ิ จือยังอิง๋ โจวแห่งทะเลบูรพายังถูก
้ ตอนทีไ่ ปเก็บหญ ้าเสน
เทาเทีย ่ ทีพ
่ ท
ิ ักษ์ หญ ้าเสน ิ จือกลืนแขนไปข ้างหนึง่

วิธป
ี ะทะตรงๆ นัน
้ นางไม่มค
ี วามสามารถนี้

วิธข ้ งฝึ กปรือสามหมืน

ี องนางคือใชพลั ่ ปี ทัง้ หมดใสล ่ งไปในปราการเซย ี นคุ ้มครองกาย
ปล่อยให ้งูยักษ์ โจมตีทดี่ ้านนอกไปตามสบาย นางมุง่ มั่นแต่วงิ่ ตรงไปทีต ่ ้นพิมพาเด็ดผลมาแล ้ว
ค่อยพยายามพุง่ ออกจากค่ายกลงูอย่างสุดกาลัง เรือ ่ งนี้เป็ นการทดสอบความเร็วของนางอย่าง
มาก หากวิง่ ได ้เร็ว ปราการเซย ี นทีใ่ สพ
่ ลังฝึ กปรือทัง้ ชวี ต
ิ ของนางเข ้าไปก็น่าจะสามารถยันจน
ผ่านชว่ งเวลาทีน ่ างขโมยผลพิมพาได ้ ถึงแม ้ผลลัพธ์สด ุ ท ้ายคือพลังฝึ กปรือสามหมืน ่ ปี ทไี่ ด ้มาไม่
ง่ายดายต ้องสลายไปจนสน ิ้ เพราะการนี้ แต่ของอย่างพลังฝึ กปรือนัน ้ ขยันฝึ กเอาใหม่ก็ได ้แล ้ว
ไม่ใชเ่ รือ
่ งใหญ่โตอะไร

แต่ถ ้าความเร็วไม่มากพอ ปราการเซย ี นยันไม่ถงึ ตอนทีน่ างวิง่ ออกจากค่ายกลงู ผลลัพธ์ก็

ค่อนข ้างจะพูดยาก แต่ได ้ยินตงหัวบอกว่า ครอบสลาตันฟ้ าของเขาฝากไว ้ทีต ่ ัวนางอยูต
่ ลอด
ถึงแม ้ครอบสลาตันฟ้ ามีจต ิ ใจของมันเองไม่อนุญาตให ้คนอืน ่ นอกเหนือจากเจ ้านายมาควบคุมบง
 119

การ แต่ฝากไว ้บนร่างของนางก็จะชว่ ยปกป้ องคุ ้มครองในตอนทีน ่ างเกิดอันตรายถึงชวี ต ิ โดย

อัตโนมัต ิ หากเป็ นความจริง ผลลัพธ์ทแ
ี่ ย่ทส
ี่ ด
ุ ของการเสยี่ งอันตรายครัง้ นี้ก็ไม่ถงึ กับเสย
ี ชวี ติ ไม่
มีอะไรต ้องหวาดกลัวโดยแท ้

ลมราตรีพัดระเรือ
่ ย เฟิ่ งจิว่ กาลังจะประสานท่านิว้ ร่ายคาถาเพือ
่ สร ้างปราการเซยี นคุ ้มครอง
กายขึน ้ มา พลันนึกขึน ้ มาได ้ว่าถ ้าหากนางขโมยผลพิมพามาได ้อย่างราบรืน ่ แต่ทาให ้จีเหิงไม่
พอใจขอให ้ตงหัวมาบังคับให ้นางคืนให ้แก่จเี หิง ควรจะทาอย่างไรดี ตอนนี้นางไม่คอ ่ ยจะแน่ใจ
นั กว่าจีเหิงจะกระทาเรือ่ งเชน่ นี้หรือไม่

้
เฮอ...ต่ ่ นี้ นางก็ไม่มท
อให ้เป็ นเชน ี างยอมมอบผลพิมพาให ้ง่ายๆ ดอก อย่างมากก็แค่ตัด
ั พันธ์กับตงหัวเท่านั น
สม ้

ึ ระย่ออ่อนแอนิดๆ ขึน
คิดถึงตรงนี้ ในใจพลันเกิดความรู ้สก ้ มากะทันหันอย่างหาได ้ยากยิง่

หากว่าตงหัวดีกับนางเหมือนทีด่ ก ั หนึง่ สว่ นก็คงดี นางไม่ขอมากดอก แค่สว่ น

ี ับจีเหิงสก
เดียวก็พอ หากว่านางแค่พด ู นิดหน่อย ตงหัวก็ยกสงิ่ ทีน ่ างปรารถนามานานให ้นางเหมือนกันจะดี
ั เพียงใด
สก

แต่เรือ
่ งเชน่ นี้สามร ้อยกว่าปี กอ
่ นไม่เคยเกิดขึน
้ สามร ้อยกว่าปี ให ้หลังย่อมจะเป็ นแค่
ความคิดเพ ้อฝั นอย่างหนึง่ เชน่ กัน ความคิดเพ ้อฝั นนี้ทาให ้เฟิ่ งจิว่ จิตใจห่อเหีย
่ วอยูร่ าไร

นางสูดหายใจลึกๆ ทอดตามองสแ ี ห่งราตรีอันเงียบสงัดหากแฝงเร ้นภยันตรายอย่างไร ้

ทีส
่ ด
ุ ขยับนิว้ ร่ายคาถาเรียกปราการเซย ี นออกมาอย่างเชย ี่ วชาญ ค่อยเพ่งดวงตาถ่ายพลังเซยี น
ภายในร่างเข ้าสูป ่ ราการเซย
ี นทัง้ หมด

พร ้อมกับทีพ ี นหลั่งไหลออกไป สห
่ ลังเซย ี น ้าของเฟิ่ งจิว่ ก็ยงิ่ เขียวเผือด ปราการเซย
ี นที่
ล ้อมรอบกายเปลีย ่ นจากสแี ดงในตอนแรกสุดเป็ นสที องเจิดจ ้าบาดตา

แสงสที องพลันวิง่ เข ้าหาด ้านของของน้ าพุอโศกอย่างรวดเร็ว ชวั่ ขณะนัน

้ แผ่นดินสงิ ขรไหว
ี ่ ี ิ
สะเทือน เสยงกูร่ ้องยาวดั่งภูตพรายกาสรวล งูยักษ์ สตัวทลายศลาปริแยกโผ่ออกมาในบัดดล
เขีย
้ วพิษคมกริบปากแลบลิน ่ สงสท
้ ยาว ตรงเข ้าโจมตีใสแ ี องโดยพร ้อมเพรียง

ภายใต ้การล ้อมโจมตีของงูยก ี องมิได ้หลบเลีย

ั ษ์ ก ้อนแสงสท ่ ง มุง่ ตรงดิง่ เข ้าหาน้ าพุอโศก
ทีร่ ะลอกน้ าไหวระยับ

ดวงตาแดงฉานของงูยักษ์ เบิกกว ้างอย่างโกรธเกรีย ้ ว แหงนหน ้าคารามก ้อง เปลวไฟพร ้อม

ด ้วยสายฟ้ าเทกระหน่ าออกมาจากปากกว ้างแดงฉาน ตรงเข ้าโจมตีใสก ่ ้อนแสงสท ี องระลอกแล ้ว
ระลอกเล่า ความเร็วของก ้อนแสงค่อยๆ ผ่อนลงกลับยังคงมิได ้หลบเลีย ่ เดิม ยังคงวิง่ ตรง
่ งอยูเ่ ชน
ไปทีผ่ ลพิมพาอย่างรวดเร็ว เพียงอึดใจก็ไปถึงใต ้ต ้น เดินเข ้าสูร่ ม
่ ใบดกหนา

คาดว่าคงกลัวจะทาร ้ายถูกพฤกษาเทพทีพ
่ วกตนพิทักษ์ ความดุเดือดในการโจมตีของงู
ยักษ์ จงึ ลดทอนลง เพียงแค่สะบัดหางอย่างพลุง่ พล่านดาลเดือดอยูโ่ ดยรอบ กวนจนน้ าพุอโศก
ทัง้ อ่างกระเพือ
่ มไหวรุนแรง

ี ขาว เชด
ริมฝี ปากเฟิ่ งจิว่ ซด ็ เหงือ
่ เย็นเยียบเต็มหน ้าผาก ปลิดผลพิมพาบนต ้นลงมาด ้วยมือ
ทีส ั่ ระริก งูยักษ์ เดือดดาลสุดขีด ชนศรี ษะเข ้าใสน
่ น ่ าง หญิงสาวรีบแนบร่างกับต ้นพิมพาสนิท
แน่นกว่าเดิมค่อยรอดพ ้นจากการถูกเขีย ี บไม ้
้ วของมันร ้อยทะลุเป็ นเนื้อเสย
 120

การทนรับการโจมตีของงูยักษ์ ตรงๆ มาตลอดทางนี้ ปราการเซย ี นเริม

่ ปรากฏรอยร ้าวแล ้ว งู
ยักษ์ เหล่านี้ร ้ายกาจยิง่ กว่าทีน
่ างคิดไว ้ ขากลับ นี้ต ้องวิง่ ให ้เร็วกว่าเดิมเพือ ี น
่ ป้ องกันปราการเซย
ทานไม่อยู่

เมือ
่ ครูก
่ อ
่ นถึงแม ้เปลวไฟสายฟ้ าเหล่านั น
้ ล ้วนแต่โจมตีใสป่ ราการเซย ี น แต่พลังปะทะที่
่
ถ่ายทอดมาก็เป็ นอุปสรรคต่อร่างกายของนางมิใชน ้อย แม ้บนร่างจะไม่มบ ี าดแผลใดๆ กระดูก
้ นกลับเจ็บปวดไปทั่วทุกแห่ง ทีแ
เสนเอ็ ่ ท ้ในโลกนี้ยงั มีรสชาติความเจ็บเชน่ นี้ด ้วย

เห็นนางขโมยผลไม ้เทพไปได ้ งูยักษ์ ทงั ้ สก ี่ ็เดือดดาลสุดขีดจนคลุ ้มคลั่ง ในขากลับนี้ การ

โจมตีทนี่ างได ้รับยิง่ ดุเดือดรุนแรงขึน
้ เมฆดาก่อตัวบนท ้องฟ้ า สายฟ้ าฟาดลงใสป ่ ราการเซย ี น
สายแล ้วสายเล่า

ึ ถึงความเจ็บปวดอันแหลมคมทิม
เฟิ่ งจิว่ รู ้สก ่ แทงอยูแ
่ ปลบปลาบไปตลอดทัง้ ร่าง ถึงกับได ้
ยินเสยี งปราการเซย ี นคุ ้มครองกายเริม
่ ทีจ
่ ะปริแตกทีละน ้อยๆ ทั่วทัง้ ร่างของนางดัง่ ถูกมีดกรีด
เฉือน เบือ ้ งหน ้าสายตาวิงเวียนพร่าเลือนอยูว่ บ ู วาบ ย่างก ้าวเชอ ื่ งชาลงเรื
้ อ่ ยๆ แสงสท ี อง
เปลีย
่ นเป็ นสแ ี ดงค่อยอ่อนโทรมลงเป็ นสเี งิน

เห็นอยูว่ า่ ยังห่างจากชายขอบของค่ายกลงูอก ิ กว่าจ ้าง

ี สบ ปราการเซย ี นพลันแตกเปรี๊ ยะ
เป็ นชนิ้ เล็กชน
ิ้ น ้อย เฟิ่ งจิจ่ วิ่ ใจหายวาบเงยหน ้าขึน้ สายฟ้ าสายหนึง่ ฟาดลงใสเ่ หนือศรี ษะของ
นางพอดี ดวงตาแดงฉานของงูยก ั ษ์ สะท ้อนภาพเปลวไฟลุกโรจน์สองสายอยูเ่ บือ ้ งหลังสายฟ้ า
เขีย้ วพิษขบตรงลงใสน ่ าง

หญิงสาวไหวหลบโดยสญ ั ชาตญาณ แม ้เขีย ื้ ของนาง

้ วพิษจะเพียงแค่เฉียดผ่านแขนเสอ
แต่เนื่องจากท่าโจมตีกอ
่ ให ้เกิดลมสลาตันแรงกล ้าจึงหอบพัดนางล ้มถลาออกไปหนึง่ จ ้างเศษ
มองเห็นแต่ไกลว่างูยักษ์ อก
ี ตัวหนึง่ พ่นลูกไฟขนาดยักษ์ ออกมาตรงเข ้าชนใสน ่ าง

พลังฝึ กปรือสามหมืน ้
่ ปี ของนางถูกใชหมด ี นมลายสน
พลังเซย ิ้ หลงเหลือเพียงวิชาฤทธิอ
์ ัน
่ ึ ้
น ้อยนิดยิง่ ซงไม่อาจจะใชต ้านทานได ้โดยแท ้

หลงนึกว่าขีดจากัดได ้มาถึง ในใจเย็นเฉียบไปหมด กาลังจะหลับตาลง พบว่าลูกไฟทีพ

่ งุ่
เข ้ามาหาเมือ
่ อยูห
่ า่ งจากนางหนึง่ จ ้างเศษก็สะท ้อนกลับไป

่ รอบสลาตันฟ้ าจริงๆ สุดท ้ายก็รบกวนมันให ้ชว่ ยชวี ต

เฟิ่ งจิว่ ตกตะลึง ใชค ิ นางจนได ้

หญิงสาวดิน้ รนลุกขึน
้ ประมาณจากสายตาว่ายังเหลืออีก 2-3 จ ้างก็จะสามารถเดินออก
จากค่ายกลงู แต่ซกุ ผลพิมพาเพิง่ จะก ้าวออกไปได ้สองก ้าวก็รบ
ี ย ้อนกลับมาอย่างรวดเร็ว

ครอบสลาตันฟ้ ามิได ้ย ้ายไปหน ้ากับนางด ้วย

เฟิ่ งจิว่ ค่อยได ้ทราบก็ตอนนี้ สงิ่ ของก็คอื สงิ่ ของ แม ้ครอบสลาตันฟ้ าจะมีประโยชน์ในการ
้
ใชงานมิได ้แตกต่างจากปราการเซย ี นคุ ้มครองกาย แต่ไม่สามารถเคลือ ่ นขยับไปตามร่างเหมือน
อย่างปราการเซย ี นคุ ้มครองกาย

ริมน้ าพุอโศกแผ่นดินสงิ ขรไหวสะเทือนจนกลายเป็ นสารรูปเชน ่ นี้ อีกสก

ั ครูย
่ อ ่ มจะมีคนมาดู
ว่าเกิดอะไรขึน ้ ่ กันว่าหลังจากขโมยผลพิมพาแล ้วจะเป็ นอย่างไร
ก่อนหน ้านี้เฟิ่ งจิว่ เคยคิดเชน
บางทีตงหัว จีเหิง รวมถึงเหมิงสาวต่ ้ างพอจะคาดเดาได ้ว่าการทีผ ่ ลพิมพาถูกขโมยเป็ นฝี มอ ื ของ
นาง แต่ไม่มห ี ลักฐานก็ทาอะไรนางไม่ได ้ ทว่าบัดนี้หากนางเก็บตัวอยู่แต่ในครอบสลาตันฟ้ าไม่
ขยับไปไหนเพือ ่ รักษาชวี ต
ิ ไว ้ ทุกคนเห็นนางถูกกักขังอยูใ่ นค่ายกลย่อมจะเข ้าใจสน ิ้ ทุกอย่าง
 121

หากเรือ
่ งราวไปถึงขัน
้ นั น
้ ่ งสงครามระหว่างชงิ ชวิ กับเผ่านกปี่ อ ี้
เกรงว่าคงยากจะหลีกเลีย
ี แล ้ว
เสย

ไม่วา่ อย่างไร นางต ้องฝ่ าออกไปจากค่ายกลนี้ แค่สบ ิ กว่าก ้าวความสาเร็จก็อยูต ่ รงหน ้าแล ้ว
จะกลัวไม่ได ้ ขอเพียงสายตาเฉียบคมพอ สมองแจ่มใสพอ พยายามจนเฮอ ื กสุดท ้าย นางไม่เชอื่
ดอกว่านางจะฝ่ าออกไปไม่ได ้ เฟิ่ งจิว่ แอบให ้กาลังใจตัวเองอยูใ่ นใจเงียบๆ ขนตาถูกเหงือ ่ เย็น
ึ จนเปี ยกชุม
เฉียบซม ่ กลับคอยสงั เกตดูความเคลือ ่ นไหวของงูยักษ์ ทก ุ ชวั่ ขณะอย่างเยือกเย็นยิง่

งูยักษ์ ผลัดเปลีย
่ นกันพุง่ ชนและโจมตีใสค่ รอบสลาตันฟ้ าทีไ่ ม่ขยับแม ้แต่น ้อยและ
แข็งแกร่งปานหินผาได ้พักหนึง่ ก็เล่นงานจนชกั จะเหนื่อยเชน
่ กัน หาจังหวะว่างหอบหายใจ
แฮก่ ๆ

เฟิ่ งจิว่ ยึมกุมโอกาสนี้ ก ้าวออกจากครอบสลาตันฟ้ าโดยพลัน วิง่ สุดฝี เท ้าตรงเข ้าหาชาย

ขอบของค่ายกลงูดจ ุ สายฟ้ าแลบ เห็นอยูว่ า่ ยังเหลืออีกเพียง 2-3 ก ้าว ใต ้เท ้าพลันว่างเปล่า
กะทันหัน เหนือศรี ษะงูยก ั ษ์ ร ้องคารามแหลมยาวอย่างเศร ้าสร ้อย ภาพสุดท ้ายทีน่ างเห็นคือแวว
เดือดดาลในดวงตาของงูยักษ์ กลับเหมือนสงบลงอย่างปุบปั บ ในดวงตาทีแ่ ดงฉานมีน้ าตาเอ่ อ
คลอ

นางไม่เคยเห็นน้ าตาของงูมาก่อน จึงตาค ้างไปชวั่ ขณะ

ี งร ้องเรียกเย็นเฉียบเบาหวิวทัง้ ยังเจือกระแสสะอืน
ในความว่างเปล่าแว่วเสย ้

“ฝ่ าบาทอาหลานรั่ว”

นางฟั งออกว่านั่นคือถ ้อยคาทีง่ ูยักษ์ ตัวทีอ

่ ยูต่ รงกลางพูดออกมา เรือ ่ งของอาหลานรั่วนาง
เคยได ้ยินมาบ ้างเล็กน ้อย แต่ไม่ทันได ้ขบคิดโดยละเอียด เนื่องจากพร ้อมกับทีเ่ สย ี งร ้องเรียกนี้
ดังขึน
้ ความว่างเปล่าอันเย็นเฉียบกาลังแทรกซม ึ เข ้าสูร่ า่ งของนางทีละชุน
่ ๆ

ึ ได ้ว่าความเจ็บปวดทั่วทัง้ ร่างค่อยๆ รุนแรงขึน

นางรู ้สก ้ จนสุดท ้ายราวกับจะฉีกกระชากตัว
นางก็ไม่ปาน

่ า่ ยกลงู ความเจ็บปวดก็ไม่เคยออกห่างจากนางแม ้แต่ชวั่ ขณะจิต นาง

นั บตัง้ แต่ก ้าวเข ้าสูค
ไม่ร ้องสกั แอะมาโดยตลอด บัดนี้ในทีส
่ ด
ุ ก็ทนไม่ไหวแผดร ้องออกมา ค่อยๆ หมดสติไป
ท่ามกลางความเจ็บปวดทรมานอย่างทีไ่ ม่เคยประสบมาก่อนในชวี ต ิ

พักนี้ทต ี นจ ้งหลิน
ู เซย ี นผู ้รับผิดชอบงานหนั งสอ
ขุนนางเซย ื ราชการแห่งวังไท่เฉินกงมีข ้อ
ั อยูอ
สงสย ่ ย่างหนึง่

นั บตัง้ แต่ทา่ นผู ้เฒ่ามหาเทพกลับมาจากหุบเขาเสย ี งธรรมก็ดผ ู ด

ิ ปกตินัก แน่นอนว่า
พฤติกรรมของท่านผู ้เฒ่ามหาเทพมีสารพัดรูปแบบเสมอมา ต่อให ้เขาติดตามมานานปี ก็ยังคลา
รูปแบบได ้ไม่คอ ่ ยจะชด ั เจนนัก แต่ครัง้ นี้เทียบกับความแตกต่างทีผ่ า่ นๆ มาเหล่านั น
้ แล ้วดูเหมือน
จะยิง่ แตกต่างมากขึน ้

่ ถือหนังสอ
อาทิเชน ื เล่มหนึง่ แล ้วใจลอยเป็ นครึง่ ค่อนวันโดยไม่พลิกสก
ั หน ้า

่ ชงน้ าชาโดยทีล
อาทิเชน ื ต ้มน้ าให ้เดือดกลับใชน้ ้ าเย็นแชใ่ บชา
่ ม
 122

และอาทิเชน ่ ตอนรับประทานอาหารถือตะเกียบกลับด ้าน รับประทานมาทัง้ มือ ้ โดยไม่

ึ ตัว ระหว่างนี้มหาเทพยังได ้ถามคาถามเขาคาถามหนึง่ สมมุตวิ า่ คิดจะกาจัดคนผู ้หนึง่ แต่
รู ้สก
ต ้องให ้ทุกคนต่างไม่รู ้สกึ ด ้วยว่าคนผู ้นี้ได ้หายตัวไปแล ้ว เขามีแผนการดีๆ ใดบ ้างหรือไม่ เขาเป็ น
ทูตเซย ี นผู ้รอบคอบเคร่งครัด เถรตรงยุตธิ รรมมาทัง้ ชวี ต ิ กับการนี้ยอ่ มไม่มป
ี ั ญญาเสนอแนะ
แผนการใดๆ ทีจ ่ ะนาไปพิจารณาได ้ ท่าทางของมหาเทพดูจะผิดหวังอยูบ ่ ้าง

ึ ว่าพักนี้มหาเทพค่อนข ้างจะใจไม่อยูก
เขารู ้สก ่ ับเนื้อกับตัว

ในตอนบ่ายวันถัดมาของวันทีม ่ หาเทพกลับมายังวัง เหลียนซง่ จวินได ้มาหามหาเทพที่

วังไท่เฉินกง เหลียนซง่ จวินมักจะมานั่งเล่นทีว่ ังไท่เฉินกงอยูบ ่ อ
่ ยๆ เดิมทีเรือ
่ งนี้ไม่มอ ี ะไรน่า
ประหลาด แต่เหลียนซง่ จวินทีท ่ ะเล ้นยียวนเสมอมากลับมีสห ี น ้าเคร่งเครียดปานนีไ้ ด ้ จ ้งหลินรู ้สก
ึ
ี น ้าเชน
ว่าไม่ได ้เห็นสห ่ นีข
้ องเหลียนซง่ จวินมานานมากแล ้ว ครัง้ ก่อนดูเหมือนจะเป็ นตอนทีเ่ ฉิง
อวีห
้ ยวนจวินพ ้นจากโลกมนุษย์ขน ่ วรรค์เมือ
ึ้ สูส ่ สรี่ ้อยกว่าปี กอ่ นโน่น

จิง้ จอกภูตบาดเจ็บสาหัสทีม ่ หาเทพพากลับมาตัวนั น

้ ้
บ่ายวันนี้เพิง่ จะถูกเด็กรับใชสองคน
หามกลับมาจากวิมานของเทพโอสถ เทพโอสถมือวิเศษชุบชวี ต ิ จิง้ จอกตัวนี้ไม่เป็ นอะไรมาก
แล ้ว มันมองดูมหาเทพทีช ่ ว่ ยชวี ต
ิ มัน ในดวงตาทอแววเคารพเทิดทูน...นี่คอ ื จิง้ จอกภูตทีส
่ ามารถ
แปลงร่างเป็ นคนได ้แล ้ว

ความจริงมหาเทพมิได ้มีนส ั เมตตาปรานีชว่ ยคนตายพยุงคนเจ็บมาแต่ไหนแต่ไร ทีค

ิ ย ่ รัง้ นี้
ชว่ ยจิง้ จอกภูตตัวนี้กลับมา จ ้งหลินเองก็รู ้สก
ึ ตกใจเชน ่ กัน แต่เมือ
่ ได ้เห็นขนสแ ี ดงเพลิงของ
จิง้ จอกภูต ก็พลันนึกถึงจิง้ จอกน ้อยร่าเริงอยูไ่ ม่นงิ่ ทีว่ ังไท่เฉินกงเคยเลีย
้ งไว ้เมือ
่ สามร ้อยปี กอ
่ น
ตัวนั น
้ มหาเทพคงจะคิดถึงเรือ ่ งราวเก่าก่อนกระมัง จึงได ้เกิดเมตตาจิตขึน ้ มา

จิง้ จอกน ้อยในตอนนั น ้ แม ้จะไม่สามารถแปลงร่างเป็ นคนได ้ ขนก็ดแ ู ล ้วมิได ้โดดเด่นอะไร

ี นสต
แต่แสนรู ้ยิง่ กว่าวิหคเซย ั ว์เซย
ี นมากมายทีแ
่ ปลงร่างเป็ นคนได ้เสยี อีก เป็ นทีโ่ ปรดปรานของ
มหาเทพยิง่ นั ก หลายปี มานี้ เขาดูวา่ มหาเทพใสใ่ จจิง้ จอกภูตตัวนั น
้ มากยิง่ กว่าอะไรอืน ่ ทัง้ สนิ้ ไม่
ทราบเพราะเหตุใดมันจึงได ้หายตัวไป คาดว่าคงเป็ นเพราะวาสนาระหว่างมันกับมหาเทพตืน ้ เขิน
กระมัง

จ ้งหลินมองเหม่อไปไกลอย่างใจลอยอยูค ่ รูห
่ นึง่ ถอนหายใจเฮอ ื ก กาลังจะตรงไปยังท ้อง
พระโรงจัดการกิจธุระเล็กน ้อย พลันเห็นว่าเหลียนซง่ จวินทีเ่ มือ
่ ครูจ
่ ากไปไกลแล ้วกาลังยืนอยู่
ตรงหน ้าเขา ยกพัดจีบขึน
้ กล่าวว่า

“จริงส ิ เวลานี้ตงหัวอยูท
่ ล
ี่ านตาหนั ก หรือท ้องพระโรง หรือตาหนั กบรรทม? ข ้าคร ้านจะ
เดินไกลโดยใชเ่ หตุ”

ด ้วยอานิสงสข ์ องขุนนางเซย ี นจ ้งหลินผู ้ทราบความเคลือ

่ นไหวของมหาเทพกระจ่างแจ ้ง
ทุกเวลา เหลียนซง่ จวินได ้บุกเข ้าไปในตาหนั กบรรทมของมหาเทพอย่างมิต ้องเดินไกลโดยใช ่
เหตุแม ้แต่ก ้าวเดียว เวลานัน ้ มหาเทพกาลังจัดวางหมากล ้อมกระดานหนึ่ง แต่บนกระดานหมาก
ล ้อมวางเม็ดหมากอยูแ ่ ค่ไม่กเี่ ม็ดเท่านัน ้ ในมือมหาเทพถือเม็ดหมากดาเม็ดหนึง่ อยูพ
่ ักใหญ่โดย
มิได ้วางลงเชน ่ กัน เพ่งพิศอย่างถีถ ่ ้วนหาได ้เหมือนกาลังขบคิดแนวทางหมาก กลับเหมือนกาลัง
เผลอใจลอยอีกแล ้ว

ทีด
่ ้านข ้างของฉากบังลมภายในห ้องทาเป็ นรังขนาดเล็ก สุนัขจิง้ จอกแดงตัวหนึง่ ชะโงก
ี
ศรษะออกมาอย่างขลาดๆ ดวงตาดาสนิททัง้ คูม ่ องดูมหาเทพอย่างขลาดๆ
 123

เหลียนซง่ มาครัง้ นี้ก็ด ้วยมีธรุ ะสาคัญ ดังนั น

้ จึงเดินตรงดิง่ ไปถึงข ้างหน ้าตงหัว มหาเทพตืน ่
จากภวังค์มองดูสหาย แสดงความหมายให ้เขานั่ งลง เหลียนซง่ ย ้ายม ้านั่ งตัวทีด ่ วู า่ นั่งสบายทีส
่ ด
ุ
ี น ้าเคร่งเครียด กล่าวอย่างตรงไปตรงมาว่า
ตัวหนึง่ มานั่ งลงด ้วยสห

“ผลพิมพาของเผ่านกปี่ อีน ้ ั่น ุ ชวี ต

ปี นี้ให ้ผลลัพธ์ชบ ิ คนตายสร ้างกายเนื้อแก่กระดูกขาว
สาหรับมนุษย์ธรรมดา เรือ
่ งนี้ทา่ นได ้ยินมาบ ้างหรือไม่?”

ตงหัววางเม็ดหมากดากลับลงไปในโถหมากหวายสานอีกครัง้ แล ้วคีบหมากขาวเม็ดหนึง่
ขึน
้ มา กล่าวอย่างใจลอยว่า

“เคยได ้ยิน ทาไมรึ?”

เหลียนซง่ ขมวดคิว้ “ฟั งว่าเฟิ่ งจิว่ เคยสมรสกับมนุษย์ธรรมดาผู ้หนึง่ เนือ ่ งจากตอบแทน

บุญคุณ หลังจากสามีมนุษย์ผู ้นีต ้ ายแล ้วนางจึงได ้กลับชงิ ชวิ แม ้เทพชะตาจะบอกว่านางมิได ้มี
อะไรกับสามีมนุษย์ผู ้นัน ้ แต่เมือ ่ รวมกับเรือ ่ งผลพิมพานี่แล ้วข ้ารู ้สก ึ ว่าน่าประหลาดอย่างยิง่ เชา้
วันนี้จงึ เรียกตัวเทพชะตามาทีว่ ังหยวนจีด ๋ ม ื่ เหล ้าเป็ นเพือ
่ นข ้าสกั ยก เทพชะตาผู ้นี้คออ่อนนัก
หลังจากเหล ้าไม่กจ ี่ อกลงท ้องไป แม ้ว่าเรือ ่ งของมนุษย์ผู ้นั น
้ ข ้าจะหยั่งถามไม่ได ้ความสก ั เท่าไร
กลับถามได ้ความอีกเรือ ่ งหนึง่ โดยไม่ได ้ตัง้ ใจ...” เหลือบสายตาขึน ้ กล่าวว่า “เรือ
่ งนี้ ยังเกีย
่ วข ้อง
กับท่านอีกด ้วย”

เม็ดหมากขาววางลงบนกระดานหมาก ตงหัวเอ่ยว่า

“เรือ ี่ วป๋ ายเกีย

่ งของเสย ้ ปกติยงิ่ ” แสดงความหมายให ้เหลียนซง่ พูดต่อไป
่ วข ้องกับข ้านั น

เหลียนซง่ กล่าวอย่างลังเลว่า “จากทีเ่ ทพชะตาพูดมา กาลก่อนเพือ ่ จะชว่ ยชวี ต

ิ คน เฟิ่ งจิว่
เคยขายขนของตัวเองให ้กับราชามารนิลเนีย ่ ชูอน
๋ิ หลังจากทีเ่ นี่ยชูอน
๋ิ ยึดครองขนของนางแล ้ว ก็
ให ้นางยืมขนจิง้ จอกภูตสแ ี ดงล ้วนตลอดตัวสวมแทนไปชวั่ คราว” มองดูตงหัว เอ่ยว่า “เรือ ่ งนี้
เกิดขึน
้ เมือ
่ สามร ้อยห ้าปี กอ่ นพอดิบพอดี”

ตงหัวเหมือนจะตกตะลึง มือทีว่ างเม็ดหมากลงมิได ้รัง้ กลับมาจากกระดานหมากอยูเ่ นิน

่
นาน เอ่ยว่า

“เจ ้าหมายความว่า จิง้ จอกทีห

่ ายไปของข ้าตัวนั น ี่ วป๋ าย?”
้ คือเสย

เหลียนซง่ รินน้ าชาถ ้วยหนึง่ แก ้คอแห ้ง กล่าวต่อว่า

“ฟั งว่าเนื่องจากตอนนางยังเด็กเคยถูกท่านชว่ ยชวี ต

ิ ไว ้ จึงปั กใจในตัวท่านมาโดยตลอด
เจ็ดร ้อยปี ก่อนตอนทีว่ งั ไท่เฉินกงคัดเลือกนางกานั ล นางได ้ขอให ้เทพชะตาสง่ นางเข ้ามาเป็ น
สาวใชในวั้ งของท่าน ไม่ทราบว่าเหตุใดตลอดมาท่านจึงมิได ้สงั เกตเห็นนาง หลังจากนั น ้ ท่านถูก
ขังไว ้ในเขตแดนปทุมมาสบ ิ สามานย์ นางไปชว่ ยท่าน เปลีย ่ นร่างเป็ นจิง้ จอกภูตติดตามอยูข่ ้าง
กายท่าน ฟั งว่าตัง้ ใจจะเอาชนะใจท่าน แต่ตอ ่ มาท่านจะสมรสกับจีเหิง ...”

กล่าวถึงตรงนี้มองดูตงหัวทีเ่ หมือนจะตะลึงพรึงเพริดอย่างมาก เอ่ยอย่างครุน

่ คิดว่า

“มีเรือ ่ นีใ้ ชห
่ งเชน ่ รือไม่ ก่อนทีท
่ า่ นจะสมรสกับจีเหิง นางเผลอทาให ้จีเหิงบาดเจ็บ จากนั น
้
ท่านให ้จ ้งหลินขังนางไว ้แล ้วไม่ได ้แยแสสนใจนางอยูน ่ าน?”

เห็นตงหัวขมวดคิว้ พยักหน ้า ค่อยกล่าวว่า

 124

“ฟั งว่าหลังจากนั น ้ จ ้งหลินเห็นว่านางน่าสงสารยิง่ จึงปล่อยนางออกมา แต่สงิ โตหิมะทีจ ่ ี

เหิงเลีย้ งตัวนัน ้ แทบจะทาร ้ายนางถึงตาย เคราะห์ดท ี ห ้ ได ้เทพชะตาชว่ ยไว ้
ี่ ลังจากนั น จาก
ถ ้อยคาสต ั ย์จริงหลังดืม ่ เหล ้าของเทพชะตา ครัง้ นั น ้ นางบาดเจ็บสาหัสมาก รักษาตัวอยูใ่ นวิมาน
ของเขาถึงสามวันเต็มๆ ค่อยได ้สติขน ึ้ มาบ ้าง ท่านไม่สนใจนาง ไม่แยแสนาง และไม่ได ้ออกหา
ตัวนาง ทาให ้นางทัง้ เสย ี ใจและหัวใจสลายอย่างยิง่ ดังนัน ้ ในภายหลังเมือ ่ บาดแผลหายดีแล ้วจึง
ิ ิ
ตรงกลับชงชวไป” กล่าวอย่างเร่งขรึมว่า “มิน่าเล่าท่านควานหาทัง้ บนฟ้ าบนดินก็หานางไม่พบ
อีก ข ้ารู ้สกึ แปลกใจตัง้ แต่ตอนนัน ้ แล ้วเทียว จิง้ จอกภูตตัวหนึง่ เท่านัน ้ ต่อให ้หายตัวไปกะทันหัน
ก็ไม่ถงึ กับหายสาบสูญโดยสน ิ้ เชงิ เชน
่ นี”้ แล ้วกล่าวว่า “ข ้าคิดว่าเรือ ่ งเหล่านี้ทา่ นคงไม่ทราบ
แม ้แต่น ้อยเสย ี ละมาก จึงมาบอกให ้ท่านทราบโดยเฉพาะ ไม่กวี่ ันมานีข ั พันธ์
้ ้าดูวา่ ความสม
ระหว่างท่านกับนางเหมือนมีแนวโน ้มไปในทางทีด ่ ี แต่เฟิ่ งจิว่ คงจะยังมีปมในใจทีไ่ ม่อาจคลาย
กับท่านอยูบ ่ ้าง”

มหาเทพไม่คอ ่ ยแสดงอารมณ์ออกทางสห ี น ้าเสมอมา ยามนี้กลับยกนิว้ ขึน

้ คลึงขมับอย่าง
ไม่เคยเป็ นมาก่อน เหลียนซง่ มองกิรย ่ กัน เอ่ยว่า
ิ านี้ของอีกฝ่ ายแล ้วนึกประหลาดใจเชน

“ท่านเป็ นอะไรไปรึ?”

ี งของตงหัวแตกต่างจากปกติเล็กน ้อย เอ่ยว่า

น้ าเสย

“เจ ้าพูดได ้ถูกต ้อง นางคงจะยังแค ้นข ้าอยู่ ข ้ากาลังคิดว่าจะทาอย่างไรดี”

เหลียนซง่ เหมือนจะนึกอะไรขึน
้ ได ้กะทันหัน กล่าวว่า

“จริงส ิ การแข่งขันระลองของจงเสฺวของเผ่านกปี่ อเี้ มือ ่ วานนี้ หลังจากนั น้ ข ้าได ้ไปสอบถาม

มาบ ้างเชน่ กัน ฟั งว่าเดิมทีของรางวัลของอันดับหนึง่ คือผลพิมพา ถูกท่านเปลีย ่ นเป็ นผลท ้อผาน
ถาวหนึง่ ตะกร ้ากะทันหันกระมัง? ตอนทีป ่ ระกาศรางวัล ข ้าดูวา่ สห ี น ้าของเฟิ่ งจิว่ ไม่สดี
ู ้ นัก” แล ้ว
ชาเลืองมองสุนัขจิง้ จอกซงึ่ ชะโงกศรี ษะเงีย
่ หูอยูใ่ ต ้ฉากบังลม เอ่ยว่า “จิง้ จอกแดงตัวนีข ้ ้าจะชว่ ย
่ ั ั
ดูแลแทนท่านชวคราว ท่านลงไปดูนางสกหน่อยจะดีกว่า กลัวว่านางจะเกิดเรือ ่ งคาดไม่ถงึ ใด
ขึน
้ ”

มือทีค
่ ลึงขมับของตงหัวชะงักกึก กล่าวอย่างตะลึงลาน

ี น ้าของเสย
“สห ี่ วป๋ ายไม่สดี
ู ้ ?”

อาจเป็ นเพราะบอกความลับทีล ่ ้วงมาจากเทพชะตาเหล่านี้จนหมดแล ้ว เหลียนซง่ จวินรู ้สก

ึ
ิ าทะเล ้นยียวนได ้หวนคืนสูร่ า่ งอีกครัง้ ในบัดดล แบมือกล่าวว่า
โล่งใจนัก กิรย

“ข ้าก็ไม่คอ
่ ยจะรู ้เหมือนกัน” แล ้วยิม
้ พลางปรายตามองตงหัว “แม ้ว่าข ้าจะทายใจของสตรี
เก่งเสมอมา แต่ประเภทเสย ี่ วป๋ ายของพวกท่านนี่ บอกตามตรงข ้าก็ทายได ้ไม่คอ ่ ยจะแม่นยานัก
่
เชนกัน เพียงแต่ดท ู า่ ทางของนางเหมือนจะน ้อยใจยิง่ ดังนั น
้ ถึงได ้บอกให ้ท่านรีบลงไปดูอย่างไร
เล่า บางที...”

ยังกล่าวไม่ทน
ั จบ พลันได ้ยินเสย ี งเอะอะดังมาจากด ้านนอก ทัง้ สองเพิง่ จะลุกขึน ้ ประตู
ใหญ่ของตาหนักบรรทมก็ถก ู กระแทกเปิ ดออกกว ้าง เยียนฉืออู ้ยืนอยูห
่ น ้าประตูตาหนั ก มองดูคน
ในห ้องทัง้ สองรวมทัง้ สุนัขจิง้ จอกทีม
่ ม
ุ ฉากบังลมอย่างเดือดดาลสุดขีด ผรุสวาทเสย ี งดังลั่น

“ปู่ มันเอ๊ย ตอนนี้เฟิ่ งจิว่ ถูกขังอยูใ่ นค่ายกลงูจะเป็ นหรือตายยังไม่รู ้ พวกเจ ้ากลับยังจะมี

อารมณ์มาดืม ่ น้ าชาเล่นหมากล ้อมหยอกจิง้ จอกอยูท ่ น
ี่ ี่กน
ั อีก!”
 125

เหลียนซง่ ตัง้ ตัวไม่ทันไปชวั่ ขณะ ถูกด่าเสย ี ตะลึงลาน ตงหัวกลับเฉียบไวยิง่ เป็ นครัง้ แรกที่
มิได ้ย ้อนคาหยาบ “ปู่ มันเอ๊ย” ของเสย ี่ วเยียนให ้สะอึกกลับไป ขมวดคิว้ น้ าเสย
ี งเคร่งเครียดยิง่

ี่ วป๋ ายเป็ นอะไรรึ?”

“เสย

เยียนฉืออู ้ถลึงจ ้องตงหัวอย่างแค ้นใจ

“เจ ้ายังจะมีหน ้ามาถามเหล่าจืออีกนะว่านางเป็ นอะไร ถึงเหล่าจือจะรักจีเหิง เหล่าจือก็ทน

ดูไม่ได ้ทีเ่ จ ้าเอาของซงึ่ เดิมทีควรจะเป็ นของเฟิ่ งจิว่ ไปให ้จีเหิงเพือ ่ เอาใจโดยไม่บอกไม่กล่าว
เฟิ่ งจิว่ ต ้องการผลพิมพาเพราะมีเรือ ่ งด่วนต ้องใชเจ ้ ้าก็ใชว่ า่ ไม่รู ้ เจ ้ายกมันให ้จีเหิงเสย
ี แล ้ว เฟิ่ ง
จิว่ จนหนทางเข ้าได ้แต่ไปบุกน้ าพุอโศก ฉวยโอกาสทีผ ่ ลพิมพายั งไม่ถก ู เด็ดขโมยมันออกมา
เสย ี ก่อน พลังฝึ กปรือครึง่ ๆ กลางๆ สามหมืน ่ ปี นั่นของนางไหนเลยจะสูงู้ ยักษ์ พท ิ ักษ์ ผลพิมพาส ี่
ตัวนั น้ ได ้ ตอนนี้ยงั ถูกขังอยูใ่ นค่ายกลงูไม่รู ้ว่าเป็ นหรือตายอยูเ่ ลย เหล่าจือกับเหมิงสาวและแม่ ้
ของเหมิงสาวต่ ้ างก็จนปั ญญา...”

ึ ว่าสายลมหอบหนึง่ พัดวูบผ่านข ้างกาย หันหน ้ากลับไปถามเหลียน

กาลังด่าเพลิน พลันรู ้สก
ซง่ ว่า

“หน ้าน้ าแข็งไปไหนแล ้ว?”

เหลียนซง่ จวินหุบพัดจีบสห
ี น ้าเคร่งเครียด

“ไปชว่ ยคนแล ้ว” กล่าวอีกว่า “ข ้ารู ้อยูแ

่ ล ้วว่าต ้องเกิดเรือ
่ งไม่คาดคิดขึน
้ ” จบคาก็หายวับไป
อีกคน เหลือเพียงเสย ี่ วเยียนกับสุนัขจิง้ จอกทีข ่ ดตัวอย่างขลาดๆ อยูต ่ รงมุมฉากบังลมต่างมอง
หน ้ากัน

ี่ วเยียนตกตะลึงอยูช
เสย ่ วั่ แล่นก็ตามไปด ้วย

น้ าพุอโศกได ้พังพินาศจนไม่เป็ นสารรูป ผนั งถลมกาแพงทลายรอบบริเวณภินท์พัง

ระเนระนาด น้ าพุเขียวใสดั่งมรกตได ้ปลาสนาการไปอย่างไร ้ร่องรอย

ภายในค่ายกลงูอันถูกหลอมสร ้างขึน ้ โดยมีหัวเปี่ ยวเป็ นเขตแดนหลงเหลือเพียงต ้นพิมพา

บนทีด่ อนแถบหนึง่ ทีย
่ ังคงสมบูรณ์ดไี ม่มบ
ี บุ สลาย นอกค่ายกลงูตะวันจัดจ ้าสาดสอ ่ งสูงเด่น ใน
ค่ายกลงูมดื มนอนธการไร ้สน ิ้ แสงสว่าง งูยักษ์ ทงั ้ สข
ี่ ดตัวตระหง่านมัน
่ เฝ้ ารักษายังสที่ ศ
ิ เหนือใต ้
ออกตก ดวงตาแดงก่าดัง่ โคมไฟทีล ่ ก
ุ ไหม ้

ี ้ าลอยอบอวล ดรุณีชด
กลางค่ายกลงูได ้คุ ้มครองเขตแดนอันม่านหมอกสฟ ุ ขาวสองตาพริม
้
สนิทแน่นลอยคว ้างอยูก
่ ลางอากาศ เรือนผมยาวสลวยทิง้ ตัวลงดุจแพไหมสาดน้ าหมึก ไม่ทราบ
ว่ากาลังสลบไสลหรืออยูใ่ นห ้วงนิทรารมณ์

บนพืน้ ทีอ่ ันพังพินาศสนิ้ เบือ

้ งนอกเขตแดนของหัวเปี่ ยว พายุคลั่งได ้โหมพัดกระหน่าแรง
ตงหัวยืนอยูก่ ลางอากาศด ้วยสห ี น ้าเรียบสนิทจ ้องมองเฟิ่ งจิว่ ซงึ่ อยูภ
่ ายในเขตแดนแน่วนิง่ แม ้
ใบหน ้าของนางจะซด ี ขาว แต่ยังคงมีลมหายใจสะท ้อนขึน ้ ลง

ี น ้ากลับมองไม่ออกแต่อย่างใด
...ยังดีอยู.่ .. มหาเทพถอนหายใจอย่างโล่งอกอยูใ่ นใจ สห
 126

ความจริงแล ้วเขาทราบมานานว่านางงดงามยิง่ เพียงแต่ปกตินางร่าเริงชอบเคลือ ่ นไหวอยู่

ไม่นงิ่ มากเกินไป ทาให ้ผู ้คนมักจะสะดุดตาทีอ
่ ป ั ของนางเสย
ุ นิสย ี มากกว่า ยามนี้เมือ
่ นางนอนอยู่
ในเขตแดนอย่างสงบเชน ่ นี้ ความสงบเสงีย่ มนี้คอ
่ ยทาให ้รูปโฉมอันงดงามยิง่ โดดเด่น แต่เสอ ื้
ขาวชุดขาวไม่เหมาะกับนาง ต ้องเป็ นสแ ี ดงเฉิดฉายเชน ่ ดั่งมหามัญชุษกะจึงจะเข ้ากับนาง

เขามีชวี ต
ิ อยูม ่ าเนิน
่ นานปี ปานนี้ หญิงงามแบบใดไม่เคยผ่านตา เฟิ่ งจิว่ ไม่แน่วา่ จะเป็ นหญิง
โฉมงามทีส ่ ด
ุ ทีเ่ ขาเคยได ้เห็นมา แต่วาสนานั น ้ ประหลาดเชน ่ นี้เอง หญิงงามเหล่านัน ้ หน ้าตาเป็ น
่ ไร ในความทรงจาของเขาชา่ งว่างเปล่านั ก มีเพียงนาง...บ ้างยิม
เชน ้ เยือ
้ นบางมุน
่ คิว้ บ ้างอึดอัด
กระทั่งนางแลบลิน ้ ใสเ่ ขาก็ยังจดจาไว ้ในใจ ย ้อนระลึกถึงทุกอิรย ิ าบถล ้วนแต่แจ่มชด ั ยิง่

เหลียนซง่ บอกว่า นางคือจิง้ จอกน ้อยในตอนนั น

้ หากนางใช.่ ..ก็ดย
ี งิ่ ต่อให ้นางไม่ใช.่ ..เขา
ก็ไม่แน่วา่ จะใสใ่ จ

ในอากาศดัง่ มีเสย ี งสวดมนต์เป็ นระลอกๆ จมดิง่ อยูท ี งตีอ

่ า่ มกลางเสย ๋ ันยะเยือกวังเวง ครัน
้
ตัง้ ใจสดับฟั งก็ดจ ี งใด
ุ ดัง่ ไร ้เสย

มหาเทพก ้มศรี ษะลงกวาดสายตามองดูกษั ตรียข ์ องนกปี่ อพ

ี้ ร ้อมด ้วยปวงเสนาอามาตย์ของ
นางทีค
่ ก
ุ เข่านิง่ อยูเ่ นิน
่ นานนั บตัง้ แต่เขามาถึงทีน ี
่ ี่ ถามเสยงราบเรียบ

“เขตแดนนัน
้ คือเรือ
่ งใดกัน?”

กษั ตรียแ
์ ละปวงขุนนางทีค ่ ก
ุ เข่ายังคงจมดิง่ อยูก
่ ับอารมณ์ตะลึงพรึงเพริดด ้วยไม่ทราบว่า
มหาเทพเสด็จมาเยือนยังทีน ่ ี่ในเวลานี้ด ้วยเหตุใด พักใหญ่ไม่มผ ั คน สุดท ้าย
ี ู ้ใดตอบถ ้อยแต่สก
้ เป็ นสหายกับเฟิ่ งจิว่ เห็นสหายถูกกักขังในค่ายกลจึงร ้อนใจอย่าง
เนื่องจากจะอย่างไรเหมิงสาวก็
ยิง่ ประสานมือตอบว่า

้ วั ้ สงิ่ ทีก
“กราบทูลตีจ ่ ักตัวองค์หญิงจิว่ เกอไว ้หาใชเ่ ขตแดน แต่คอ
ื ห ้วงฝั นของอาหลานรั่ว
พระเจ ้าข ้า”

ครัน
้ คา “อาหลานรั่ว” สามพยางค์ถก ้
ู เหมิงสาวเอ่
ยออกมาจากปาก ทุกคนทีก
่ าลังคุกเข่า
ื ก
ยกเว ้นจีเหิงต่างสะท ้านเฮอ

้
เหมิงสาวบอกเล่
าอย่างคล่องแคล่ว เดิมทีเรือ ่ นี้
่ งราวเป็ นเชน

ในตานานเล่าขาน อาหลานรั่วคือหญิงงามอย่างหาได ้ยากยิง่ กลับถูกปรักปราต ้องสน ิ้ ชพ ี

ทัง้ ทีบ่ ริสท
ุ ธิ์ หลังจากทีอ่ าหลานรั่วถูกปรักปราสน ิ้ ชพ ี ก็มอิ าจจะเกิดใหม่ จิตอันยึดติดได ้แปรเป็ น
ห ้วงฝั นล่องลอยอยูภ ่ ายในหุบเขาเสย ี งธรรม หากมีผู ้ใดถูกม ้วนเข ้าสูห ่ ้วงฝั นนี้ จะต ้องตกลงสูจ่ ต ิ
มารในยามมีชวี ต ิ อยูข
่ องอาหลานรั่ว ผู ้ทีส
่ มาธิไม่มั่นคง จิตใจไม่เข ้มแข็งพอ จะไม่อาจก ้าวออก
จากห ้วงฝั นของอาหลานรั่วไปตลอดกาล ต ้องรัง้ อยูน ิ ราในห ้วงฝั นชวั่ นิรันดร์ จวบจนพลังเซย
่ ท ี น
ทีฝ ้
่ ึ กปรือมาภายในกายถูกความฝั นสูบกินไปหมดสนจนต ้องแตกดับ ิ

คาดว่ายามทีอ ่ า่ ยกลงูได ้ประสบกับจังหวะทีห

่ งค์หญิงจิว่ เกอพลาดล่วงเข ้าสูค ่ ้วงฝั นของอา
หลานรั่วล่องลอยเข ้าสูเ่ ขตแดนของค่ายกลงูพอดี จึงได ้ถูกม ้วนเข ้าไปด ้วยเหตุนี้

อาหลานรั่วถูกงูยก ี่ ายในหัวเปี่ ยวของบริเวณนี้เลีย

ั ษ์ ทงั ้ สภ ้ งดูมาแต่เล็กจนโต ห ้วงฝั นของ
นางได ้ห่อหุ ้มองค์หญิงจิว่ เกอไว ้ คงจะทาให ้งูยักษ์ หลงนึกว่าองค์หญิงจิว่ เกอทีอ ่ ยูภ
่ ายในห ้วงฝั น
ก็คอ
ื อาหลานรั่ว จึงได ้คอยเฝ้ าพิทักษ์ นางไว ้มิให ้คนนอกแตะต ้อง
 127

หากจะทาลายห ้วงฝั นของอาหลานรั่ว นอกจากอาศัยผู ้ซงึ่ ถูกม ้วนเข ้าสูห ่ ้วงฝั นสารวจรู ้แจ ้ง
ห ้วงฝั นนี้ก ้าวเดินออกมาเอง ความจริงแล ้วยังมีอก ี นึง่ ซงึ่ ปลอดภัยมากกว่า...เสาะหาผู ้ซงึ่
ี วิธห
ใกล ้ชด ิ กับผู ้ทีอ ่ ้วงฝั นไปด ้วยกัน พาตัวนางออกมา
่ ยูใ่ นห ้วงฝั นเข ้าสูห

แต่ทว่าสถานการณ์ในตอนนี้ ่ ้วงฝั นของอาหลานรั่วพาองค์หญิงจิว่ เกอ

หากจะเข ้าสูห
ออกมา ก่อนอืน
่ จะต ้องผ่านค่ายกลงูไปให ้ได ้

การต่อสูกั้ บสต ั ว์ร ้ายสตี่ ัวนี้มใิ ชเ่ รือ่ งยากเย็น แต่ความจริงแล ้วห ้วงฝั นของอาหลานรั่วเป็ น
เพียงมายาลักษณ์ จาเป็ นต ้องม ้วนคนเข ้าสูภ ่ ายในจึงจะสามารถแสดงร่างแท ้ได ้ ร่างแท ้ก็คอื เขต
แดนสฟ ี ้ าอ่อนนั น
้ ห ้วงฝั นทีแ
่ สดงร่างแท ้จะเปราะบางยิง่ นั ก ยามเข่นฆ่ากันสมรภูมย ิ อ่ มต ้องสบ ั สน
หากบังเอิญพลาดพลัง้ จนทาให ้ห ้วงฝั นแตกสลาย ถึงยามนัน
้ สถานเบาองค์หญิงจิว่ เกอคงต ้อง
บาดเจ็บสาหัส สถานหนั กคงต ้องสน ิ้ ชพี

พวกเขาเคยคิดเชน ่ กันว่าจะหลอมสร ้างปราการเซย ี นคุ ้มครองกายให ้หนาทนทานสก ั หน่อย

ดีหรือไม่ ไม่ตอ ้ นฆ่ากับงูยักษ์ ปล่อยให ้พวกมันโจมตีตามแต่ใจเพือ
่ สูเข่ ่ รักษาห ้วงฝั นให ้ปลอดภัย
ค่อยเข ้าไปใกล ้และเข ้าสูห ่ ้วงฝั นพาองค์หญิงจิว่ เกอออกมา แต่ห ้วงฝั นของอาหลานรั่วปฏิเสธ
พลังของผู ้แข็งแกร่งอย่างยิง่ ่ า่ นมาผู ้ซงึ่ เข ้าสูห
ทีผ ่ ้วงฝั นจาต ้องปลดพลังเซย ี นภายในร่างตัง้ แต่
ยังอยูห่ า่ งจากห ้วงฝั นหนึง่ ร ้อยจ ้าง แล ้วใชร่้ างเนื้อธรรมดาจึงจะสามารถเข ้าสูห ่ ้วงฝั นได ้อย่าง
ราบรืน่ ไม่เชน ่ นั น
้ ก็มค
ี วามเป็ นไปได ้ทีห ่ ้วงฝั นจะแตกสลายเชน ่ กัน

แต่เวลานี้หากปลดพลังเซย ี นภายในร่าง ี่ ัวได ้อย่างไร

แล ้วจะต ้านปะทะกับงูยักษ์ ทงั ้ สต
สถานการณ์ในยามกลืนไม่เข ้าคายไม่ออกโดยแท ้

ทุกคนต่างจนปั ญญา นั บตัง้ แต่เมือ

่ คืนนีท้ พ
ี่ บว่าจิว่ เกอถูกกักขังอยูใ่ นค่ายกลจนถึงยามนี้
ไม่มผ
ี ู ้ใดกล ้าทาการใดโดยวูว่ าม ิ้
ล ้วนเป็ นด ้วยเหตุนี้ทงั ้ สน เกรงว่าองค์หญิงจิว่ เกอคงต ้อง
เคราะห์ร ้ายเสย ี แล ้ว

ตอนทีเ่ หลียนซง่ จวินรีบร ้อนตามมาถึง ได ้ยินเหมิงสาวก้ าลังสรุปปิ ดท ้ายพอดี สรุปปิ ดท ้าย

้
พูดว่าอะไรบ ้างก็มไิ ด ้ได ้ยินอย่างจริงจัง เห็นเพียงว่าหลังจากทีเ่ หมิงสาวกล่
าวสรุปปิ ดท ้าย ผู ้คน
ซงึ่ คุกเข่าเรียงรายอยูก่ ับพืน้ ก็พากันทาท่าเช็ดน้ าตา แม ้จะไม่ทราบว่าเพราะอะไรพวกเขาจึงเช็ด
่
น้ าตา แต่เหลียนซงจวินเห็นว่าคนมากมายปานนี้กระทากิรย ้ อกมาโดยพร ้อมเพรียง ชา่ งชวน
ิ านีอ
ให ้สะเทือนใจยิง่ นั กโดยแท ้

กาลังจะก ้าวเข ้าไปหา ตงหัวกลับเป็ นฝ่ ายหันกายมาเห็นเขาก่อน

ี น ้าของตงหัวเยือกเย็นอย่างยิง่ เหลียนซง่ ค่อยคลายใจลงบ ้าง หากว่าเฟิ่ งจิว่ เกิดเรือ

สห ่ ง
แม ้ว่าตงหัวจะถูกเยียนฉืออู ้เรียกล ้อเลียนว่า “หน ้าน้ าแข็ง” เสมอมา แต่จากทีเ่ ขารู ้จักตงหัวมา
นานปี สห ี น ้าของตงหัวจะต ้องมิใชส ่ ห
ี น ้าเชน
่ ในยามนี้อย่างแน่นอน

กาลังจะกล่าวทักทาย ตงหัวได ้มาถึงตรงหน ้าเขาเสย ี แล ้ว กล่าวด ้วยน้ าเสย

ี งราบเรียบเป็ น
่ เพิง่ จะทาชาชน
ปกติอย่างยิง่ เหมือนเชน ั ้ เลิศ 2-3 ชนิดคิดจะให ้ทานแก่เขาสก ั สองห่อ

“เจ ้ามาได ้จังหวะพอดี กาลังมีเรือ ่ งจะฝากให ้ทาสองเรือ่ ง” เหลือบสายตาขึน ้ มองไปทาง

เฟิ่ งจิว่ ทีถ
่ กู กักขังอยูใ่ นค่ายกลงู “หากว่าสุดท ้ายมีเพียงนางคนเดียวทีก ่ ลับมา จงพานางกลับไป
ชงิ ชวิ อย่างปลอดภัยมอบให ้ถึงมือของป๋ ายอี้ จากนั น
้ ไปหาม่อเยวียนทีค่ น
ุ หลุนซวี บอกว่า
มหาเทพตงหัวขอฝากเขตแดนสจ ั ธรรมเมธาไว ้กับเขา เขาทราบดีวา่ หมายถึงอะไร”
 128

ถ ้อยคาเหล่านี้เข ้าสูโ่ สต เหลียนซง่ ขบคิดดูแล ้วไฉนฟั งอย่างไรก็เหมือนเป็ นคาสงั่ เสย

ี จึง
มองดูภายในค่ายกลยิม ้ ๆ เอ่ยว่า

“ถึงแม ้ไม่กปี่ ี มานี้ทา่ นจะวิวาทต่อสูมิ้ ได ้บ่อยเท่าไรนั ก เกรงว่ามือเท ้าจะฝื ดเสย

ี แล ้ว แต่งู
ไม่กต
ี่ ัวแค่นี้ก็เล่นท่านถึงตายได ้นี่ออกจะ...”

คา “พิสดารเกินเหตุ” ยังติดค ้างอยูใ่ นปาก เหลียนซง่ จวินผู ้ซงึ่ บรรพตไท่ซานถล่มลง

ตรงหน ้ายังสามารถอมยิม ้ มุมปากพลันหน ้าเปลีย ่ นสอี ย่างรุนแรง รีบร ้อนพรวดพราดเข ้าไปจะลาก
ตัวตงหัวทีป
่ ลดพลังเซย ี นภายในร่างออกอย่างเยือกเย็นก ้าวเข ้าสูค ่ า่ ยกลงูอย่างปลอดโปร่ง
ออกมา กลับถูกเสย ี่ วเยียนทีไ่ ม่ทราบโผล่มาตัง้ แต่เมือ่ ไรยืน
่ แขนมาขวางไว ้ สายตาของเสย ี่ ว
เยียนเคร่งขรึมลึกล้าอย่างยากจะได ้เห็นสก ั ครัง้ เอ่ยว่า

“มีเพียงวิธน ้ ” สายตามองไปยังค่ายกลงูซงึ่ เสย

ี ี้เท่านั น ี งฟ้ าร ้องดังครืนครั่น ฝนกระหน่าดั่ง
ฟ้ ารั่ว “ยังมีวธิ ใี ดอีก เหล่าจือขบคิดมาทัง้ คืนกับอีกครึง่ วันก็ยังคิดไม่ออก เพราะเหล่าจือไม่เคย
คิดทีจ ่ ะปลดพลังฤทธิบ ์ ก ิ้ เชงิ เหล่าจือยังคงไม่มค
ุ ฝ่ าค่ายกลงูเพียงลาพังโดยสน ี ณุ ธรรมต่อสหาย
มากพอ หน ้าน้ าแข็งคุณธรรมสูงสง่ เทียมฟ้ า เหล่าจือนั บถือเขา”

ภายในค่ายกลงูฟ้าดินพลิกตลบ ไม่ถงึ สองวันกลับมีผู ้ทยอยมารุกรานถึงสองรายทาให ้งู

ยักษ์ พโิ รธดาลเดือด ท่ามกลางเสย ี งกรีดก ้องดั่งภูตผีหวนไห ้ ลาแสงดุจกระบีค่ มกริบและสายฟ้ า
สายแล ้วสายเล่าพุง่ เข ้าทักทายใสร่ า่ งของตงหัวผู ้มารุกรานโดยพร ้อมเพรียง

ไม่มพี ลังเซย ี นคุ ้มครองกาย เพียงอึดใจบนร่างของตงหัวถูกกรีดเป็ นรอยแผลหลายรอย

เคราะห์ดท
ี หี่ า่ ฝนเทกระหน่ าได ้ชะล ้างโลหิตสแี ดงทองไปจนสนิ้

กษั ตรียแ
์ ละปวงขุนนางทีค่ ก
ุ เข่าอยูน
่ อกค่ายกลมาเนิน ่ นานต่างตะลึงพรึงเพริดสุดระงับ
กลับจนปั ญญาจะชว่ ยเหลือ ล ้วนตะลึงลานอยูต ่ รงนั น
้ กันถ ้วนหน ้า

หลังจากทีเ่ หลียนซง่ ถูกเสยี่ วเยียนรัง้ ตัวไว ้ก็มไิ ด ้ก ้าวไปข ้างหน ้าอีก คาดว่าคงจะเข ้าใจ
เหตุผลทีต
่ งหัวกระทาดังนี้แล ้ว ด ้วยเหตุนแี้ ววตาจึงเคร่งเครียด

เขากับตงหัวเป็ นสหายลืมวัย ความจริงนับดูแล ้วตงหัวไม่ทราบแก่กว่าเขาตัง้ กีร่ อบ เวลาที่

เขาเกิดห่างจากชว่ งสงครามกลียค ุ มหาอุทกภัยหลายปี พอสมควร มิอาจได ้เห็นชอ ื่ เสย
ี งด ้านการ
ึ
ศกของตงหัวในยามนั น ้ ด ้วยตาตัวเอง แต่เมือ
่ พักก่อนกลับได ้ยินม่อเยวียนเอ่ยถึงตงหัวหนึง่
ประโยค บอกว่าสมรภูมใิ นยุคมหาอุทกภัยบรรพกาลจึงจะเรียกได ้ว่าคือสนามรบทีแ ่ ท ้จริง
สงครามของยุคนั น ้ จึงจะเรียกว่าเป็ น “สงครามอาบเลือด” ได ้ ทีท ่ ะเลาะเบาะแว ้งกันเล็กๆ น ้อยๆ
ของในยุคหลังเหล่านี้เป็ นแค่เด็กเล่นกันโดยแท ้ กระนั น
้ ผู ้ทีท
่ รหดมากทีส
่ ด
ุ ในสนามรบเห็น
จะต ้องนั บมหาเทพตงหัว ในมหาสงครามยุคแรกๆ 2-3 ศก ึ ยามกลับออกมาจากสนามรบมักจะ
ราวกับไปแชใ่ นโลหิตมาก็ไม่ปาน บนร่างไม่ทราบมีบาดแผลตัง้ มากมายเท่าไรกลับกระทั่งขนคิว้
ยังไม่ขยับสกั เสน้ ความห ้าวหาญเชน ่ นี้ไม่มส ั กีค
ี ก ่ นทีเ่ ทียบเทียมได ้

สายฟ้ าและลาแสงโจมตีภายในค่ายกลงูไม่มห ี ยุดพักแม ้ชวั่ ขณะจิต ื้ สข

สาบเสอ ี าวทีท ่ ับ
ไขว ้กับบนเสอ ื้ ผาวและขอบแขนเสอ ื้ ของตงหัวได ้ถูกโลหิตย ้อมจนกลายเป็ นสแ ี ดงทอง เพือ ่
ป้ องกันงูยก ั ษ์ อารมณ์พลุง่ พล่านจนทาการป้ องกันหรือเป็ นอันตรายใดๆ ต่อห ้วงฝั นทีห ่ อ่ หุ ้มเฟิ่ ง
จิว่ ไว ้ มหาเทพจึงรักษากิรย ิ าก ้าวเดินอย่างเชอ ื่ งชาได้ ้จังหวะเหมาะสมอยูต ่ ลอดเวลา น้ าฝนหยด
เป็ นทางลงมาจากเสนผม ้ ชายเสอ ื้ ปลายแขนเสอ ื้ แดงฉานไปทัง้ แถบ มหาเทพกระทัง่ ขนคิว้ ยัง
ั ้
ไม่ขยับสกเสนจริงแท ้
 129

ฉั นพลันนั น
้ คนผู ้หนึง่ ได ้ลุกขึน
้ จากแถวคุกเข่าทีย
่ าวเหยียดข ้างหลังกษั ตรีย ์ วิง่ ซวนเซเข ้า
ื้ ขาวกระโปรงขาวคือจีเหิงนั่ นเอง นางขยุ ้มชายเสอ
ไปหาเยียนฉืออู ้ เสอ ื้ ของเสยี่ วเยียนทัง้ น้ าตา
นองหน ้า

“ท่านไปชว่ ยเขาเถิด ไปดึงตัวเขากลับมา แล ้วข ้าจะรับปากท่านทุกอย่าง”

เสย ี่ วเยียนนิง่ เงียบอย่างยากยิง่ จะได ้เห็น หันหลังให ้จีเหิง จีเหิงยังคงขยุ ้มชายเสอ

ื้ ของเขา
ร ้องไห ้ไม่ได ้หยุด

เฟิ่ งจิว่ ได ้ยินเสย ี งสายฟ้ าและสายฝนแว่วมาจากทีใ่ ดอยูร่ าไร นางรู ้สก ึ ว่านั บตัง้ แต่ตัวนาง
ตกลงสูค ่ วามว่างเปล่านี้ก็มอ ี าการมึนงงพร่าเลือน ในระหว่างทีเ่ ดีย
๋ วหลับเดีย๋ วตืน ่ สมองได ้
ปั่ นป่ วนสบ ั สนมากขึน ้ ทุกขณะ ทุกครัง้ ทีต่ น
ื่ มาต่างต ้องลืมเลือนบางอย่างไป ครัง้ ก่อนตอนทีต ่ น
ื่
มาได ้ลืมไปแล ้วว่าเหตุใดตัวนางจึงได ้ตกลงมาในความว่างเปล่านี้ การนี้บง่ บอกว่าหากหลับใหล
อีกเพียงไม่กค ี่ รัง้ กระทัง่ ว่าตัวเองคือใครนางก็จะจาไม่ได ้เสย ี แล ้วใชห
่ รือไม่?

นางรู ้สกึ หวาดกลัว คิดจะไปจากทีน ่ ี่ แต่ทก ุ ครัง้ ทีต

่ น
ื่ มามักจะครองสติสม ั ปชญั ญะได ้เพียง
ชวั่ ขณะก็เลือ ่ นลอยไปสูค ่ วามง่วงงุน ลืมตาขึน ้ ล ้วนแล ้วแต่พร่ามัว ยิง่ ไม่ต ้องเอ่ยถึงการ
เคลือ ่ นไหวได ้ดัง่ ใจของมือเท ้า อีกทัง้ ทุกครัง้ ทีต
่ นื่ ขึน
้ สงิ่ ทีร่ อคอยนางมีเพียงความมืดมิดและ
เงียบสงัดอันไร ้ขอบเขต ยังมีความเจ็บปวด

แต่ครัง้ นี้ดเู หมือนจะต่างออกไปเล็กน ้อย เสย ี งสายฟ้ าและสายฝนทวีความชด ั เจนขึน

้ เรือ
่ ยๆ
เสย ี งฟ้ าร ้องครืนครัน ่ ราวกับดังอยูร่ ม ิ โสต ดูเหมือนจะมีมอ ื ข ้างหนึง่ วางอยูบ่ นหน ้าผากของนาง
เย็นเฉียบ หยุดอยูค ่ นึง่ ก็ย ้ายไปยังริมหู ชว่ ยรวบเสนผมที
่ รูห ้ ย
่ งุ่ เหยิงไปเกีย
่ ววัง้ หลังใบหูให ้นาง
เฟิ่ งจิว่ ลืมตาขึน ้ อย่างพร่าเลือน มองเห็นชายหนุ่มผมเงินในชุดม่วงกาลังโน ้มกายหลุบตาลงมอง
ดูนาง

การได ้เห็นมหาเทพในเวลานี้ ณ ทีน ่ ี่ หากสมองของนางปลอดโปร่งจะต ้องตะลึงพรึงเพริด

เป็ นแน่ แต่เป็ นเพราะสมองไม่ใคร่จะแจ่มชด ั นั ก กระทั่งว่ายามนี้คอ ื ยามใด ทีน ่ ี่คอ
ื ทีใ่ ดยังไม่
กระจ่างชด ั กระทั่งว่าตัวนางคือเฟิ่ งจิว่ ทีย
่ ังเด็กหรือเฟิ่ งจิว่ ทีโ่ ตแล ้วยังไม่กระจ่างชด ั รู ้สกึ เพียงว่า
นี่เป็ นเรือ
่ งปกติอย่างยิง่ แต่นางรู ้จักว่าชายหนุ่มตรงหน ้าผู ้นี้คอ ื ตงหัว ในใจรู ้สกึ ได ้อย่างพร่ามัวว่า
เขาคือคนทีน ่ างชอบมากมาโดยตลอด เขามาหานางทีน ่
่ ี่ เชนนี้ดย ี งิ่ นัก แต่นางยังคงกล่าวอย่าง
ปากไม่ตรงกับใจว่า

“ท่านมาทีน
่ ี่ทาอะไรไม่ทราบ?”

แววตามหาเทพสงบนิง่ ลึกล้า มองดูนางโดยมิได ้เอ่ยตอบ

ั ขึน
สายตาเฟิ่ งจิว่ ค่อยๆ แจ่มชด ้ เล็กน ้อย มองเห็นเขาเปี ยกโชกไปทัง้ ตัวก็ไม่เข ้าใจอย่างยิง่
เอ่ยเบาๆ

“ท่านคงจะหนาวมากกระมัง?”

มหาเทพยังคงมิได ้ตอบคา มองดูนางนิง่ ๆ อยูค

่ รูห ่ มือไปโอบนางเข ้าสูว่ งแขน เนิน
่ นึง่ ยืน ่
นานค่อยกล่าวว่า

่ รือไม่?”
“กลัวมากใชห
 130

นางงุนงงไปชวั่ วูบ มือเท ้าเก ้งก ้างไม่ทราบควรจะวางทีใ่ ดดี มหาเทพถามนางว่ากลัว

หรือไม่ ถูกต ้อง นางหวาดกลัวยิง่ นางพยักหน ้าตามสต ั ย์จริง มือของมหาเทพลูบศรี ษะนาง เอ่ย
ปลอบนางด ้วยน้ าเสยี งทุ ้มหนัก

“ไม่ต ้องกลัว ข ้ามาแล ้ว”

น้ าตาพลันเอ่อคลอคลอง ในศรี ษะของนางมีแต่ความพร่าเลือน กลับรู ้สก ึ ได ้ว่าความน ้อย

อกน ้อยใจอันเข ้มข ้นได ้ผุดขึน
้ ภายในใจ มือเท ้าราวกับสามารถขยับได ้แล ้ว นางลองวางมือลงบน
แผ่นหลังของมหาเทพ กล่าวเจือสะอืน ้ ว่า

ึ ว่าข ้าน่าจะกาลังเฝ้ ารอท่านอยูต

“ข ้ารู ้สก ่ ลอด ความจริงในใจข ้าทราบดีวา่ ท่านไม่มท
ี างมา
แต่วา่ ท่านมาแล ้ว ข ้าดีใจนั ก”

ได ้ยินมหาเทพเอ่ยเบาๆ ว่า “ข ้ามาอยูก

่ บ
ั เจ ้า”

ในใจนางรู ้สกึ ว่ามหาเทพในวันนีช ้ า่ งอ่อนโยนนั ก นางชอบมาก วันนี้เขาแตกต่างจากตงหัว

ในยามปกติอย่างยิง่ แต่ตงหัวในยามปกติเป็ นเชน ่ ไร นางเองก็คด ิ ไม่ออกไปชวั่ ขณะเชน
่ กัน
ศรี ษะเริม
่ จะค่อยๆ หนั กอึง้ พร่ามัวอีกครัง้ นางกล่าวต่อถ ้อยคาเมือ
่ ครูอ
่ ย่างพร่าเลือน

“ถึงแม ้ท่านจะมาแล ้ว แต่ข ้าทราบดีวา่ ประเดีย

๋ วท่านก็จะไปแล ้ว ข ้าจาได ้ว่าดูเหมือนข ้า
มักจะกาลังมองดูเงาหลังของท่านอยูเ่ สมอ แต่วันนี้ข ้าง่วงนอนมาก ข ้า...”

ึ ว่าตัวเองกาลังพูดอะไรขาดๆ หายๆ ทว่ายิง่ พูดสมองก็ยงิ่ พร่ามัว เพียงแต่รู ้สก

นางรู ้สก ึ ว่า
ตงหัวเหมือนจะกอดนางแน่นขึน ้ ก่อนจะหลับไปนางได ้ยินถ ้อยคาสุดท ้าย มหาเทพกระซบ ิ กับ
นางว่า

ี่ วป๋ าย เมือ
“ครัง้ นี้ข ้าจะไม่จากไป นอนเถิดเสย ่ ตืน
่ ขึน
้ มาเราก็จะถึงบ ้านแล ้ว”

่ ้วงนิทรารมณ์อก
นางจึงจมดิง่ สูห ี ครัง้ อย่างพออกพอใจ ริมโสตเหมือนจะยังคงมีเสย ี งฟ้ า
ี งอสรพิษแลบลิน
ร ้อง ยังคงได ้ยินเสย ้ อยูป ึ กลัว ถูกตงหัว
่ ลาบๆ แต่นางสบายใจอย่างยิง่ มิได ้รู ้สก
โอบไว ้ในอ ้อมแขนเชน ่ นี้ มิได ้รู ้สก
ึ ถึงความเจ็บปวดใดๆ อีก

(จบเล่ม 2)

[1] คือเวลา 8:45 น.

[2] เฉิน เป็ นคาเรียกตัวเองของขุนนางเวลาสนทนากับหวาง/ฮ่องเต ้ของตน

[3] ยามเฉิน คือเวลา 07:00 – 09:00 น.

[4] หมู่โฮ่ว แปลว่า เสด็จแม่ ซงึ่ มีตาแหน่งเป็ นราชน

ิ ี หรือพระอัครมเหส ี หากเป็ นเพียงพระสนม จะ
เรียกว่า “หมู่เฟย”