Volop genieten van het leven na huidkanker

Marianne Benjamins (25) uit Hoogeveen kreeg twee jaar geleden de

diagnose huidkanker. Kort daarna werd ze geopereerd bij Treant
Zorggroep in Hoogeveen aan een melanoom.

Toen Marianne 23 jaar oud was, krabde ze de jeuk op haar

rechteronderbeen weg. Ze inspecteerde het plekje en ontdekte dat er een
moedervlek aan het bloeden was. “Dit is niet normaal”, dacht ze, “maar
hopelijk nog geen reden tot ongerustheid”. Tijdens het douchen ging de
moedervlek weer bloeden. Dit bracht haar ertoe om naar de huisarts te
gaan.

Een onverwachte diagnose

Twee weken later ontving ze een naar bericht: De moedervlek die de
huisarts had weggehaald, bleek kwaadaardig. En Marianne werd
doorgestuurd naar dermatoloog Bob Riemersma in Bethesda. Daar hoorde
ze dat het een melanoom betrof, een gevaarlijke vorm van huidkanker.
,,Toen ik hoorde dat ik een melanoom had schrok ik enorm. Je hebt
ineens kanker.”

Operatie
Drie weken later heeft de chirurg toen nog twee centimeter om de wond
weggehaald en ook de poortwachtersklier in het been, ter controle op
uitzaaiingen. Gelukkig waren deze er niet. ,,Wel kreeg ik helaas
complicaties waardoor ik nu lymfoedeem aan mijn rechterbeen heb.
Daardoor heb ik een verstoring in de vochthuishouding van mijn
lichaam. Mijn behandelaren waren heel zorgzaam. Ze hebben mij op dat
moment goed geholpen. Ik had ook het gevoel dat ze erg met me
meeleefden.”

Impact
,,Mijn hele leven veranderde in die tijd,” herinnert ze zich. ,,Ik ging van
het werkende leven als verkoopster in een boekenwinkel naar dagelijks
alleen thuis zitten. Want na de operaties kon ik bijvoorbeeld niet meer
lang achter elkaar staan. Mijn leven draaide rond ziekenhuisbezoekjes,
artsen, bloed en naalden. Dit zou een 25-jarige niet moeten ervaren.”

Zonaanbidder
Marianne zegt dat ze als klein meisje graag buiten speelde. ,,Ik was een
echte zonaanbidder, zolang ik mij kan herinneren. Lekker in de tuin,
zwembad of in de speeltuin. Omdat ik rossig van mijzelf ben en wel snel
verbrand waren mijn ouders altijd wel alert dat ik als jong meisje niet veel
verbrandde. Om de zoveel tijd werd ik ingesmeerd en ik kreeg met veel
zon een shirtje aan als ik bijvoorbeeld aan het zwemmen was. Toch een
klein beetje extra bescherming.”
Naarmate Marianne ouder werd, vond ze het toch ook wel heel mooi als ze
een kleurtje kreeg. ,,Dus ging ik graag in de zon. En dan verbrandde ik
wel eens. Maar dan smeerde ik aftersun erop en dacht ik dat het dan weer
goed was. Ik dacht niet na over de gevolgen voor later.” Marianne weet
nu dat de kans bestaat dat het vele zonnebaden haar melanoom heeft
veroorzaakt. ,,Bruin worden is niet de moeite waard wanneer je er
huidkanker van kunt krijgen,” zegt ze nu. “Ik gebruik nu altijd
zonnebrandmiddelen met factor 30 of 50 als het mooi weer begint te
worden.”

Doorgaan
Na haar diagnose en operatie blijft Marianne onder controle bij dokter
Riemersma. ,,Als de melanoom opnieuw verschijnt, willen we het meteen
kunnen behandelen”, zegt ze. ,,Ik zie hem trouw om de zes maanden voor
een huidonderzoek.”

Bij de eerste controle kreeg ze goed nieuws: de huidkanker was weg.

Dit betekende dat ze terug kon naar haar gewone leven. Met een nieuwe
baan, als contactlenstechnicus bij een bedrijf in Emmen. In haar vrije tijd
geniet ze nu weer volop van volleybal, stijldansen en gaat ze graag
shoppen. Bovendien hebben Marianne en haar vriend nu net hun eerste
huisje samen in Hoogeveen gekocht.

Trouwen en een gezin stichten

Nu droomt Marianne ervan om te trouwen en om moeder te worden. ,,Ook
hoop en wens ik dat ik schoon blijf en in gezondheid verder mag leven. Ik
ga de toekomst positief tegemoet, maar toch blijft er altijd wel een stukje
angst bij me dat het weer terugkomt.”

Tekst: Amanda van Loon

Illustraties: André Weima