Professional Documents
Culture Documents
ప్రణయ్
హాయ్ ఫ్రెండ్స్..
నా అన్ని థ్రరడ్స్ నూ ఆదరెంచిన మీకు నా కృతజ్ఙ తలు..
నావీ, మరకొెంతమెంది మితరరల అనుభవాలను కొన్ని కథల రూపెంలో
మీకు అెందిస్ా ాను. త ెందరలోనే ప్ారరెంభెం..
మ ెందుగానే చరప్ిప నట్టు, ఈ థ్రరడ్స లో రకరకాల కథలు ఉెంట్ాయి. పరతీ
కథ ఏ కేట్గరీకి చరెందుతరెందో తరలియజ్ేస్ా ాను. ఆ కేట్గరీ ప్్ై ఇెంట్రస్టు
ఉనివాళ్ళు ఆ కథను చదువుకోవచుు. లేన్న వాళ్ళు స్పిప్
చేయొచుు.
వీట్ిన్న తీస్లస్లా తపి, కొతా ప్లపరుె ప్్ట్ుడాన్నకి ప్లె స్ట ఉెండదు. కాస్ా హెల్ి
Page
చరయ్.” అన్న, ఒక కట్ు ను నాకు అెందిస్ా ూ, “భోజ్నెం చేస్ావా?” అన్న
అడిగెంది. “లేదు మేడెం, ఇెంట్ికి వళ్ళులి.” అనాిను. ఆమె “ఓకే, నా
లెంచ్ ఇదా రెం పెంచుకుెందాెం, స్రేనా!” అెంది. “ఊఁ..” అనాిను. “ఓకే!
ఆ ట్ేబ ల్ ప్్ై నా బాక్స్ ఉెంది, తీస్ుకురా..” అెంది ఆమె. నేను ప్ో యి
తీస్ుకువచాును. “ఓప్్న్ చరయ్..” అెంది. నేను ఓప్్న్ చేస్న
ప తరవాత,
“నువువ తిెంట్ూ, నాకు తిన్నప్పెంచు.” అెంది. నేను ఆశ్ురిెంగా ఆమెన్న
చూస్లస్రకి, ఆమె తన చేతరలు చూప్పస్ా ూ, “చూడు, మొతా ెం డస్టు ..”
అెంది నవువతూ. నేను “స్రే..” అన్న, మ దా కలిప్ప ఆమెకి అెందిెంచబో తే,
“మ ెందు నువువ తిన్న, తరవాత నాకు ప్్ట్ు ట.” అెంది. నేను ఒకమ దా
తిన్న, మరో మ దా ఆమె నోట్ి దగ్గ రకి తరచాును. దాన్ననే చూస్ూ
ా , “మ్..
ప్్ట్ుడెం వచాు నీకూ! ఇెంతకు మ ెందు ఎవరకైనా ప్్ట్ు ావా!” అెంది
అదో లా చూస్ూ
ా . “లేదు మేడెం, ఎపుిడూ ప్్ట్ులేదు.” అనాిను నేను.
“మ్.. అయితే ఫస్టు ట్ైెం నాకే ప్్డుతరనాివనిమాట్..” అన్న, చినిగా
నవివ, “స్రే, ప్్ట్ు ట..” అెంది. నేను నమిదిగా ఆమె నోట్ికి అెందిెంచాను.
ఆమె మ దా ను నోట్ల
ి ోకి తీస్ుకుెంట్ూ, నా వేళ్ును చినిగా నాలుకతో
తడిమిెంది. ఆమె అలా నాలుకతో ట్చ్ చేయగానే, నాకు కెంగారుగా
అన్నప్పెంచి, గ్బ కుిన చేతిన్న తీస్లస్ాను. అలా అకస్ాితర
ా గా
తీయడెంతో, కాస్ా ఆమె జ్ాకట్ మధ్ి ఒలికి ప్ో యిెంది. ఆమె “ఇస్ట..”
8
“నీరజ్ స్ార్..” అనాిను నేను. “స్ార్ అన్న ప్పలవఖ్ఖ రేెదు. జ్స్టు శీర అను
Page
చాలు. నేనేెం అెంత ప్్దావాడిన్న కాదుగా..” అనాిడు. నేను నవేవస్ప
ఊరుకునాిను. అతను మరొక అడుగ్ దగ్గ రకి జ్రగ, “ఏెంట్ీ ఓకేనా
కాదా!” అనాిడు. నేను అయ్యమయెంగా చూస్ాను అతన్ని. “అదే, శీర
అన్న ప్పలవడెం ఓకేనా కాదా!?” అనాిడు. అతను అలా మాట్ాెడుతూ
ఉెంట్ే, ఎకిడో గ్ెంట్ కొట్ేుస్ుకుెంట్టెంది. అది అతను గ్మన్నెంచి,
నవువతూ, “అయితే ఓకే అనిమాట్..” అెంట్ూ మరకాస్ా మ ెందుకు
జ్రగేస్రకి, అతన్న చరయిి, నా చేతికి తాకీ తాకనట్టుగా తాకిెంది.
ఒకిస్ారగా నా ఒళ్ళు ఝలుెమెంది. అతను చినిగా తన చిట్ికన
వేలున్న నా చిట్ికన వేలుకి తాకిస్ా ూ, నాకు మాతరమే వినబడేట్ు టగా
“మ దా స్ుానాివ్..” అనాిడు. అతను అలా అనగానే చురుకుిన
అతన్నవప
ై ు చూస్ాను. అతను తన వేలితో నా వేలున్న ప్్నవేస్ప
నవావడు. ఈ స్ార ఎెందుకో నా ప్్దవులు వణకడెం మొదలలట్ు ాయి. ఆ
వణ కుతరని ప్్దాలనే చూస్ూ
ా , “అబాా! నీ ప్్దాలు ఎెంత
బావునాియ్య తరలుస్ా! వాట్ిన్న చూస్ుాెంట్ే..” అెంట్ూ ఏదో
అనబో తరెండగా, నా బస్ు్ వచేుస్పెంది. వణ కుతరని కాళ్ుతో
గ్బగ్బాప్ో యి బస్ు్ ఎకేిస్ాను. బస్ు్ కదులుతూ ఉెండగా, అతన్న
వైపు చూస్ాను. అతను రహస్ిెంగా ఒక మ దుాన్న విస్పరాడు. మరోస్ార
ఒళ్ళు ఝలుెమెంది.
47
Page
ఇక ఆ రోజు రాతిర నాకు న్నదరపడితే ఒట్టు. చాలా స్ెంవత్రాల తరవాత,
మళీు అలజ్డి మొదలయిిెంది. ఒళ్ుెంతా ఏదో అయిప్ో తరెంది. అతి
కషు ెం మీద స్ావదీనెంలోకి తరచుుకొన్న, ఇక అతన్ని ఎెంకరేజ్
చేయకూడదూ అనుకొన్న, ఒట్ేుస్ుకొన్న మరీ న్నదరప్ో యాను. ఎెంత
ఒట్ేుస్ుకునాి, నా కళ్ళు మాతరెం, మరాిడు కాలేజ్ కి వళ్ునపుిడు
అతన్ని వదకడెం మానలేదు. కళ్ుకు అతను కనబడకప్ో యిేస్రకి
మనస్ులో న్నరాశ్. ఆ న్నరాశ్తోనే స్ాయెంతరెం వరకూ గ్డిప్స్
ల ాను. మళీు
స్ు డీ అవర్ లో ఉనిపుిడు వచాుడు అతను. అతన్ని చూడగానే,
గ్ ెండర స్లిడ్స గా కొట్ేుస్ుకుెంట్ూ, ఆ స్లిడ్స కి ఒళ్ుెంతా చరమట్లు
పట్ేుస్పెంది. అది అతను గ్మన్నస్ాాడేమో అని కెంగారులో, బ క్స లోకి
తల దూరేుస్ప, స్లరయస్ట గా చదవడెం మొదలుప్్ట్ు ాను. అలా కొదిాస్లపు
అయాిక అతను ఏెం చేస్ా ునాిడా అనుకుెంట్ూ, చూస్లస్రకి, అతను
గ్ మిెం దగ్గ ర మరో లలకురర్ తో కబ రుె చరపా ూ కన్నప్పెంచాడు. కనీస్ెం
నావైపు చూడనైనా చూడలేదు. ఒళ్ళు మెండిప్ో యిెంది నాకు. మర
చూడకప్ో తే మెండదా!
కొన్ని న్నమిషాలు ఓప్పక పట్ాును. అతను చూడలేదు. మనస్ులో
అతన్ని తిట్టుకుెంట్ూ, మళీు పుస్ా కెంలోకి తల దూరేుస్ాను. స్రగాగ ఒక
న్నమిషెం తరవాత నా ఒళ్ళు ఒక చీట్ీ పడిెంది. మనస్ులోనే గ్రవెంగా
48
“ననుి ఇెంట్ిదగ్గ ర దిెంపెండి స్ార్.. స్ారీ శీర.. ప్లె జ్..” అనాిను. అతను
Page
మౌనెంగా బెైక్స స్ాుర్ు చేస్ప, మ ెందుకు ప్ో న్నస్ూ
ా , “చరపుి ఎట్ట వళ్ళులీ!?”
అనాిడు. నేను దార చరబ తూ ఉెంట్ే, అతను తీస్ుకళ్ుస్ాగాడు. మా
ఏరయాకి రాగానే, “ఇకిడ ఆపు.” అనాిను కెంగారుగా. “ఇకిడేనా
మీ ఇలుె?” అనాిడు అతను. “కాదు, కానీ ఇెంకా మ ెందుకు వదుా.”
అెంట్ూ, కిెందకి దిగ నడవస్ాగాను. “ఏయ్ నీరూ! వన్ మిన్నట్..” అన్న
అరచాడు. నేను ఆగ అతన్న వప
ై ు చూస్ాను. అతను బెైక్స స్లుెండ్స వేస్ప,
నా దగ్గ రకి వచాుడు. “ఒక విషయెం మరచిప్ో యాను.” అనాిడు.
ఏమిట్ీ అనిట్టు చూస్ాను. అతను అట్ూఇట్ూ చూస్ాడు. ఎవరూ
లేరు. ప్్ైగా మేమ నిది కాస్ా చీకట్లె. ఆ చీకట్ి ఎెందుకో నాలో కాస్ా
గ్ బ లు రేపుతరెంది. ఆ గ్ బ లుతోనే, అతను ఏెం చరబ తాడా అనిట్టు
అతన్న కళ్ులోకి చూస్ాను. అయితే అతను ఏమీ చరపిలేదు. అలానే
చూస్ుానాిడు. “మ్.. అలా చూడడాన్నకేనా ఆప్పెందీ!?” అన్న, మ ెందుకు
కదలబో తరెండగా, అతను గ్బ కుిన ననుి క్గలిలోకి లాకొిన్న,
చపుిన నా ప్్దాలప్్ై మ దుా ప్్ట్ు ేస్ాడు. అదీ ఒకి అరక్షణెం మాతరమే.
ఆ అరక్షణెం లోనే, నాకు ఊప్పర ఆగప్ో యినెంత పన్న అయిిెంది. అతను
మాతరెం తాప్లగా తన బెక్స
ై దగ్గ రకి వళ్ు, “గ్ డ్స నైట్..” అన్న చరప్పి, స్ాుర్ు
చేస్ప వళ్ుప్ో యాడు. అతను వళ్ున ఐదు న్నమిషాలకి గానీ, నాలో
చరలరేగన తరఫాన్ ఆగ్లేదు. కోపెం, మ రప్్ెం, తమకెం లాెంట్ి రకరకాల
52
Page
భావాలతో నా మనస్ు ఉకిిరబికిిర అవుతరెండగా, మెలెగా ఇెంట్ికి
చేరాను.
రాతిర న్నదరప్ో దామనుకుెంట్ే, నా ప్్దవులప్్ై అెంట్ిన అతన్న తడి న్నదర
ప్ో నీయడెంలేదు. అతను చేస్పన పన్నకి ఒళ్ుెంతా వేడరకిిప్ో తరెంది.
చినిపుిడు మధ్ు చేస్న
ప పన్నకి కూడా వేడరకిిెంది. కానీ ఆ వేడికీ, ఈ
వేడికీ మధ్ి తేడా ఉెంది. ఆ తేడా ఏెంట్ల ఎెంత ఆలోచిెంచినా అరధెం
కావడెంలేదు. ఇక ఆలోచిెంచే ఓప్పక లేక న్నదర ప్ో దామనాి, న్నదర
రావడెం లేదు. మాట్ిమాట్ికీ ఎెందుకో నవొవస్ుాెంది. అెంతలోనే కోపెం
వస్ుాెంది. ఈ రెంట్ినీ భరెంచలేక చిరాకొస్ుాెంది. ఆ చిరాకు చూస్ప మళీు
నవొవస్ుాెంది. ఈ విచితరమెైన భావ పరకెంపనలను ఏమెంట్ారో తరలియడెం
లేదు. ఆ పరకెంపనలలోనే అలాగే గలగలా కొట్టుకునేస్రకి
తరలె ారప్ో యిెంది. న్నదర లేక కళ్ళు భగ్గ మన్న మెండిప్ో తరనాియి.
కాలేజ్ కు డుమాి కొడదామనుకునాిను. కానీ నాకే తరలియకుెండా
నా కాళ్ళు కాలేజ్ వైపుకు నడిచస్
ే ాయ్. కాలేజ్ కు వళ్ళుక, నా కళ్ళు
అతన్న కోస్ెం వదికస్
ే ాయ్. అలా వదుకుతూ ఉెండగా, నాప్్ై ఒక చీట్ీ
పడిెంది. ఉలికిిపడి చుట్ూ
ు చూస్ాను. అతను కనబడలేదు.
తిట్టుకుెంట్ూ చీట్ీ తరరచాను. “ఆడప్పలె కళ్ళు ఎరరబడా్యిళ అెంట్ే,
కారణాలు రెండు. ఒకట్ి, ప్పరయ డు అలె ర చేస్లా తాపెంతో, అలె ర
53
అతన్న చేతిన్న ప్్ైకి కదిప్ప, నా స్థ నాల మీదకి తరచిు, చినిగా నొకాిడు.
Page
అెంతే, దాదాపు ఐదేళ్ళుగా నేను అణ చుకుని వేడి ఒకిస్ారగా
బయట్కు వచేుస్పెంది. అయినా దాన్ని ఆపుకోడాన్నకి పరయతిిస్ూ
ా ,
“శీర..వదుా…ప్లె జ్..” అనాిను. అలా అెంట్టెంట్ే నాకు ఆయాస్ెం
వచేుస్ుాెంది. అతను మాతరెం తన పట్టు వదలకుెండా, నా స్థ నాన్ని
మరెంత గ్ట్ిుగా మరధస్ా ూ, నా ప్్దాలను నాలుకనూ
చపిరెంచేస్ా ునాిడు. ఇక ననుి నేను ఆపుకోవడెం నా వలె
కావడెంలేదు. శ్రీరెం మొతా ెం పట్టు తప్పిప్ో తరెంది. ఇక అెంతే…
“హుమ్..” అెంట్ూ, మెంచెంప్్ై అలాగే పడుకొన్న, చేతరలు వేళ్ళుడేస్ాను.
నేను అలా వేళ్ళుడిప్ో యిేస్రకి అతను చపుిన మ దుాలు ఆప్ప నా
వైపు చూస్ాడు. మనస్ు వదూ
ా అెంట్టనాి, శ్రీరెం ఏదో కావాలన్న గోల
చేస్ా ూ ఉెండడెంతో, అతన్న వప
ై ు చూడలేక కళ్ళు మూస్లస్ుకునాిను.
నేను అలా ఉెండిప్ో గానే, అతన్నలో ఆవేశ్ెం తగగ ెంది. నమిదిగా నా
పకిన పడుకొన్న, నా ప్ొ తిా కడుపుప్్ై ఓణీన్న తప్పిెంచి, చినిగా చేతితో
న్నమరస్ాగాడు. అతను అలా న్నమ రుతూ ఉెంట్ే, నా ప్ొ తిా కడుపు
స్నిగా కెంప్పెంచస్ాగెంది. ఆ కెంపనాలు గ్మన్నెంచి, అతను మెలెగా
లేచి, నా బొ డు్ప్్ై చినిగా మ దుా ప్్ట్ు ాడు. “మ్..” అనాిను చినిగా
కెంప్పస్ా ూ. అతను నా నడుమ ను తన గ్ ప్పిళ్ుతో ఒడిస్పపట్ాుడు. ఆ
పట్టుకు “ఆహ్..” అెంట్ూ నా నడుమ ను ఎగ్రేస్ాను. అతను అలాగే
60
“ఆ
ఎెందుకొచిుెంది?” అనాిడు ఆవేశ్ెంగా. “తను ఒకిరేా ఉెంట్టెందట్.
ననుి తన కూడా వచేుయమెంది.” అనాిను తాప్లగా. “ద ెంగ్మ ెండ,
అది చరడప్
ి ో యిెంది చాలక, న్ననూి రమిెంట్టెందా! ఎకిడ ఉెంట్టెంది
అదీ, చరపూి..ఇపుిడే దానీి…” అెంట్ూ ఆవేశ్పడుతరెంట్ే, “వదిలేయ్
నానాి, ఇెంకా తన స్ెంగ్తి మనకెందుకూ!? తనకి మళీు
కనబడకుెండా అెందుకే ట్ీ.స్ల తీస్లస్ుకునాిను.” అెంట్ూ, నానిను
మెలెగా కూల్ చేస్ప, మరో కాలేజ్ లో ననుి చేరుడాన్నకి ఒప్పిెంచాను.
మొతాాన్నకి ఊరకి దూరెంగా ఉని వేరే కాలేజ్ లో జ్ాయిన్ అయాిను.
శీర ననుి అతన్న ఇెంట్లె శారీరకెంగా రచొగొట్ు న
ి పిట్టిెండీ, నాకు స్్క్స్
కోరకలు అదుపు తపిస్ాగాయి. కానీ మళీు ఆ తపుి
చేయదలుచుకోలేదు. రాతరరళ్ళు ననుి నేనే స్ెంతృప్పా పరచుకుెంట్ూ,
కాలెం గ్డిప్లస్ద
ల ాన్ని. అలాగే నా డిగీర కెంప్లె ట్ చేస్ాను. ఇెంకా
చదువుదామనుకుెంట్ే, నాని వదూ
ా అన్న, నాకు స్ెంబెంధాలు
చూడస్ాగాడు. అయితే ఏ స్ెంబెంధ్ెం వచిునా, చివరకి అమి పరస్థ ావన
దగ్గ రకి వచేుస్రకి చరడప్
ి ో యాయి. అలా రెండు స్ెంవత్రాలు గ్డిచాక,
ఇక నానికే విస్ుగొచిు, “అమాి..ఇక నా వలె కాదు. నీ జీవితాన్ని
నువేవ దిదా ుకో.. ఏెం చేస్ా ావో నీ ఇషు ెం.” అనేస్ాడు. “B.Ed చదువుతాను
నానాి..” అనాిను. ఆ తరవాత నా పరయతాిలు నేను చేస్ప, ఒక ఆరు
68
లేచి ఫ్ష్
ర అవువ..” అన్న, అకిడనుెండి వళ్ుప్ో యాడు. నేను ఫ్రషయిి
Page
హాల్ లోకి వళ్తుస్రకి, డరైన్నెంగ్ ట్ేబ ల్ మీద బౌల్్ స్రుాతూ
కన్నప్పెంచాడాయన. ననుి చూడగానే, “రా అమాి..బరరక్స ఫాస్టు చేదా ాెం..”
అనాిడు. ఇదా రెం కూరొున్న తిెంట్టెండగా, ఆయన ననేి చూస్ుానాిడు.
అది గ్మన్నెంచి, “ఏెంట్ి మాషాురూ, అలా చూస్ుానాిరూ!?” అనాిను.
“ఎలా ఉెందీ ట్ిఫన్
్ !?” అనాిడాయన. “చాలా బావుెంది మాషాురు.”
అనాిను. ఆయన రలాకు్డుగా న్నట్ూ
ు రు, “హమియి.. ఎకిడ
బావోలేదెంట్ావేమో అనీ ట్నష న్ పడా్నురా..” అనాిడు. “ట్నష న్
ఎెందుకు మాషాురూ!?” అనాిను ఆశ్ురిెంగా. ఆయన నవువతూ, “ఈ
రోజు కుక్స రాలేదు. అెందుకే ట్ిఫన్
్ నేనే తయారుచేస్ా..” అనాిడు.
ఆయన అలా అనగానే ఒకిస్ారగా చాలా గలీుగా ఫలలయాిను.
ఆడదాన్ని నేను తన్నిప్్ట్ు టకొన్న న్నదరప్ో తరెంట్ే, మగాడూ ప్్ైగా
ప్్దావాడూ ఆయన వెంట్ చేస్ాడు. “ఛీ..” అనుకుెంట్ూ, “స్ారీ
మాషాురూ..అయినా వెంట్ావిడ రాకప్ో తే ననుి లేప్ొ చుుగా..”
అనాిను బాధ్గా. ఆయన అలానే నవువతూ, “నీకు వెంట్ొచాు!?”
అనాిడు. “బరహాిెండెంగా వచుు. ఇక నుెండి నేనే చేస్ా ా. నో కుక్స.
ఓకేనా!” అనాిను ఉకోరషెంగా. ఆయన పకపకా నవివ, “స్రే స్రే..కాలేజ్
ఎగొగట్ిు నువేవ చరయ్..” అనాిడు. “కాలేజ్ ఎగొగట్ు ఖ్ఖరేెదు. కాలేజ్
అయాిక, ఇవన్నెంగ్ చేస్ా ాను.” అనాిను. ఆయన ఏమీ అనకుెండా
76
నేను చినిగా నవావను. “గ్ డ్స గాళ్..అలా ఉెండాలి. పద, ఆకలేస్ా ుెంది,
Page
బరరక్స ఫాస్టు చేదా ాెం..” అెంట్ూ, నా చేయి పట్టుకొన్న డరైన్నెంగ్ ట్ేబ ల్ దగ్గ రకి
లాకిళ్ు, కురీులో కూరోుబెట్ు ి, తనూ కూరుునాిడు. కూరుునాినే
గానీ, ఇెంకా నా స్పగ్గ తగ్గ లేదు. ఆయన ననుి చూస్ప, “ఇక కొతా
ప్్ళ్ుకూతరరలా అలా స్పగ్గ పడడెం ఆప్లయకప్ో తే, నేను కొతా ప్్ళ్ు
కొడుకులా ఫలలవావలి్ వస్ుాెంది.” అనాిడు. ఆయన అలా అనగానే,
నేను ఫకుిన నవేవస్ప, “ఫరవాలేదు ఫలలవవెండి. అలా ఫలలయితే ఎలా
ఉెంట్ారో చూస్ాా..” అనాిను. ఆయన కూడా నవేవస్ప, చినిగా నా తల
మీద కొట్ిు, “ఇడియట్..తిను..” అనాిడు. ఇదా రెం తినేస్ాక, ఆయన
కాలేజ్ కి వళ్ుప్ో యాడు. నేనూ వెంట్ మ గెంచి కాలేజ్ కి చేరాను.
మధాిహిెం లెంచ్ విడివిడిగానే చేస్ామ . స్ాయెంతరెం ఇెంట్ికి వచిు,
ఫ్రష్ అయిి, వెంట్ మ గస్ూ
ా ఉెండగా వచాుడాయన. వస్ూ
ా నే కిచరన్
లోకి వచిు, “నీకెందుకురా కషు ెం!? మళీు నువువ చదువుకోవడెం
ఇబాెంది అవుతరెందేమో!” అనాిడు. “మీకు ప్్ట్ుడెం నాకేెం ఇబాెంది
కాదులే..” అనాిను ఆయనన్న కోరగా చూస్ూ
ా . “స్రే, ఇెంతకీ ఏెం
చేస్ా ునాివూ!?” అెంట్ూ స్ు వ్ దగ్గ రకి వచిు, “అబాా..నాకిషుమన
ెై
కరీర..చూస్ుాెంట్ేనే తినేయాలన్నప్పస్ా ుెంది.” అెంట్ూ, అకిడే ఉని స్ూిన్
న్న అెందుకోబో తరెంట్ే, “మ ెందు వళ్ు స్ాినెం చేస్ప రెండి..” అెంట్ూ,
ఆయన్ని అకిడ నుెండి బలవెంతెంగా పెంప్పెంచేస్ప, వెంట్ మ గెంచి,
92
“మ్..చేస్!?”
లా అనాిను ఆయన కళ్ులోకి చూస్ూ
ా . “ఏెం లేదు..”
Page
అెంట్ూ కళ్ళు తిప్లిస్ుకునాిడు. “చరపిెండి మాషాురూ..” అనాిను
ఆయన భ జ్ెం మీద నా మోచేతిన్న వేస్ప. “అబాా..ఇక చాలు నీరూ..”
అనాిడాయన నా చేతిన్న పకికి తోస్లస్ా ూ. అలా తోయగానే ఆ చరయిి
ఆయన త డప్్ై పడిెంది. ఎెందుకో నా చేయి వణికిెంది. ఆ వణ కు
ఆయన గ్మన్నెంచి, చినిగా నవువతూ, “అదిగో మళీు
మొదలయిిెంది.” అనాిడు. నేను ఉడుకుిెంట్ూ చరయిి తీస్లస్ప, “నాకు
మొదలలత
ై ే మీకేెంట్ెంట్ా!?” అనాిను. “ఏమో, నువువ మళీు నా మీద
పడతావేమోననీ..” అనాిడు ఆయన ననుి ఏడిప్పస్ా ూ. ఆయన అలా
అెంట్టెంట్ే నాకు న్నజ్ెంగానే చాలా బాధ్ వేస్పెంది. మనస్ులోనే
“ఛ్ా..ఇలా అయిప్ో యానేెంట్ీ!?” అనుకుెంట్ూ, “స్రే, అయితే. మీ
పకిన ఉెంట్ేన కదా మీకు ప్ో ర బె ెం! నేను వళ్ుప్ో తాలలెండి..” అెంట్ూ,
ప్్ైకి లేచిప్ో యాను. నేను హర్ు అయిన విషయెం ఆయన గ్మన్నెంచి,
“అయియ్యి! స్ారీరా..ఇెంకపుిడూ అలా అనను. రా, కూరోు..”
అెంట్ూ చేయి పట్టుకొన్న లాగాడు. అయితే నేను మొెండిగా అలానే
న్నలబడిప్ో యాను. “ప్లె జ్ రా, స్ారీ అనాిను కదా, రా..” అన్న, ఈస్ార
కాస్ా గ్ట్ిుగా లాగాడు. నేను చట్టకుిన కూరుుెండిప్ో యి, నా ఒళ్ళు
మొహెం కప్లిస్ుకొన్న చినిగా ఏడవస్ాగాను. ఆయన నా వీపుమీద
చరయిి వేస్ప న్నమ రుతూ, “ఏయ్, ప్పచీు..ఏడవకురా..ప్లె జ్..”
94