Buhay Kong Ka’y Kulit

Mula pagkabata
Lagging sinasabi nila
Ako’y iba sa aking mga ate’t kuya.

Kung sabagay ito’y may katotohanan

Sila’y pinanganak na mapuputi
Ako naman ay kayumanggi.

Ipinanganak akong may dalawang ngipin

Na tunay naming bihira mangyari
Kaya “Tootit” sa akin ang tawag.

Pansin ng marami
Habang ako’y lumalaki
Kaibahang ko’y lalong tumindi.

Mga guro ko’y nagsasabi lagi

Mga kapatid ko’y tahimik at mabuti
Ako nama’y kitikiti at di-mapakali.

Matatalino silang tatlo

Taon-taon umaakyat sa entablado
 Pero ako’y di nagseseryoso.

Sa klase’y palaging napapagalitan

Hindi nakikinig at nakikipagdaldalan
Kaya minsan ay napapalabas sa silid-aralan.

Tinagurian akong pasaway

Paminsan-minsan ay napapa-away
Sa kaguluhanlaging nadadamay.

Sama ng loo bang dulot nito

Sa mga guro at pamilya ko
Lalo na sa mga magulang ko.

Sa kabila ng lahat, di ako binibitawan

Mga magulang ko’y patuloy akong sinusuportahan
Minamahal at ginagabayan.

Isang araw, eskwela ako’y naparusahan

Pinagbawalang makasali sa palakasan
Isang larangan na mataas ang aking kagalingan.

Unti-unti ako’y natauhan

Napagtanto ko ang aking kamalian
 At nangakong bawasan ang kakulitan.

Pag-aaral ko’y aking nang pinagbubutihan

Pati na rin sa pinili kong palakasan
Dahil meron akong gusting patunayan.

Kung ako’y ikukumpara sa mga kapatid ko

Di man ako kasingtalino
May taglay na kagalingam din ako.

Kakaiba man ako sa paningin ninyo

Balang araw, makikita ninyo
Ipagmamalaki ninyo rin ako.