1.

In the past two years the Philippines has begun calling itself Asia's newest "tiger cub"
(International Herald Tribune, 1995; University of Asia & the Pacific, 1995, 1996; The
Economist, 1996).
 Sa dalawang taong nagdaan, ang Pilipinas ay nagsimulang tawagin ang sarili nito na
“tiger cub” ng Asya. (International Herald Tribune, 1995; University of Asia & the Pacific,
1995, 1996; The Economist, 1996).

2. A visible sign is the infrastructure mushrooming in Metropolitan Manila and in the country's
other key growth centers like "Calabarzon," Metro Cebu, Davao, Cagayan de Oro and Gen.
Santos City.
 Ang nakitang senyales nito ay ang paglitaw ng mga imprastraktura sa Metropolitan
Manila at sa sentro ng ibang pangunahing paglago ng bansa tulad ng “Calabarzon”,
Metro Cebu, Davao, Cagayan de Oro at Gen. Santos City.

3. The economy has registered growth levels that seemed unattainable six years ago.
 Ang ekonomiya ay may naitalang paglago na tila hindi kayang makamit noong
nakaraang anim na taon.

4. Even skeptics say that today's economy has never been as buoyant.
 Kahit ang mga skeptiko ay sinabing ang ekonomiya ngayon ay hindi kailan man naging
maayos.

5. The country posted real growth of 5.5 percent in 1995, according to the Asian Development
Bank.
 Ang bansa ay nagpaskil ng totoong paglago na may 5.5 porsiyento, ayon sa Asian
Development Bank.

6. The figure has been established at 7.1 percent for the first half 1996 and has been forecasted
by government to be anywhere between 7.1 and 7.8 percent in 1997.
 Ang pigura ay itinatag na may 7.1 porsyento para sa unang kalahati ng 1996 at itinala ng
gobyerno na maaaring maging saanman sa pagitan ng 7.1 at 7.8 porsiyento sa 1997.

7. Although no economic growth or a very sluggish one would pose a graver problem, and
despite the fact that the country is merely catching-up with its East Asian neighbors, there is no
doubt that such a rapid growth rate could also trigger-off severe economic dislocations,
constituting in themselves serious ethical problems.
 Bagaman and kawalan ng paglaki sa ekonomiya o ang pagiging mabagal nito ay
nagpapakita ng mas malaking problema, at sa kabila ng katotohanan na ang bansa ay
kakahabol lamang sa mga kapitbahay sa Silangan ng Asya, walang pag-aalinlangan na
ang gayong mabilis na antas ng paglago ay maaari ring mag-triger ng malubhang
paglinsad sa ekonomiya, na nagbibigay sa kanila ng malubhang mga problema sa etika.

8. Filipinos are at last benefiting from a greater availability of consumer goods.

 Sa wakas, ang mga Pilipino ay nakikinabang na mula sa higit na dami ng kalakal na
kanilang pwedeng magamit.

9. There is even an initiative to further relax retail trade laws so as to convert Metro-Manila into
"Asia's next shopping capital," just in case the Mainland Chinese government is unable to fulfill
its promises regarding post-June 1997 Hong Kong.
  Nagkaroon din ng pagpupursige upang mag tala ng mga batas na tingian sa
kalakalan upang gawing “Asia’s next shopping capital’ ang Metro-Manila, kung
sakaling ang gobyerno ng Tsina ay hindi matupad ang kanilang pangako tungkol
sa Hunyo 1997 sa Hong Kong.

10. With the proliferation of shopping malls in the capital region, one could say that
consumerism is becoming a constant in the lifestyle of a growing segment of the population.
 Sa paglaganap ng mga shopping mall sa mga kabisera, maaaring masabi na ang
pagiging mamimili ay patuloy na nagiging parte ng pamumuhay ng lumalaking
populasyon.

11. Import liberalization has allowed many products from neighboring Asian countries to enter
the market, pushing local manufacturers to be more com petitive in terms of quality and cost.
 Ang liberasyon ng pag-iimport ay nagpahintulot sa mga produkto mula sa mga kalapit na
bansa sa Asya na pumasok sa merkado, na nagtulak sa mga lokal na tagagawa na
maging mas mahigpit sa mga tuntunin ng kalidad at gastos.

12. The breaking up of monopolies (particularly in telecommunications) and the privatization of

many government-owned corporations have resulted in greater competition, better service for
consumers, and lower prices.
 Ang pagbuwag ng mga monopolyo (lalo na sa telekomunikasyon) at ang
pagiging pribado ng maraming korporasyon na pag-aari ng pamahalaan ay
nagresulta ng mas malaking kompetisyon, mas magandang serbisyo sa mamimili
at mas mababang presyo.

13. The privatization of Philippine Airlines, for decades the sole carrier within the archipelago,
has led to at least four new local companies providing domestic air transport.
 Ang pagiging pribado ng Philippine Airlines, na nag-iisang kartero sa loob ng arkipelago
sa loob ng ilang dekada, ay humantong sa hindi bababa sa apat na bagong lokal na
kumpanya na nagbibigay ng domestikong transportasyon gamit ang eroplano.

14. The statistical repercussions of liberalization on the country's trade balance aside, we would
still have to consider its immediately adverse effects on the heretofore protected agricultural
products and industries, and on the families that have traditionally depended on them.
 Maliban sa statistikal na epekto ng liberalisasyon sa balanse ng kalakalan sa bansa,
kailangang mabilis din ikonsidera ang masamang epekto para maprotektahan ang mga
produktong agrikultural at pang-industriya, at ang mga pamilya na noon pa man ay
nakadepende na sa kanila.

15. There is a palpable sense, therefore, that the business climate has been invigorated after
decades of lethargy during the Marcos dictatorship and the Aquino presidency.
 Samakatuwid, may nakaisip na ang mga negosyo ay napasigla pagkatapos ng mga
dekada ng pagkalugmok sa panahon ng diktadurang Marcos at ng pangulong Aquino.

16. Economic growth apparently has even translated into a modest decline in poverty.
 Lumilitaw na ang paglago ng ekonomya ay nagresulta din sa kaunting pagbawas ng
kahirapan.
17. The political stability and the formal guarantees of a democratic process not with standing,
there has been an alarming number of business-related peace and order irritants - such as bank
heists and the kidnaping of wealthy industrialists and their families, particularly those of Chinese
descent - which still have to be effectively addressed.
 Ang katatagan sa politikal at ang pormal na garantiya ng isang demokratikong proseso,
ay nagdulot ng ma-alarmang bilang ng mga negosyanteng may kaugnayan sa negosyo
at may mga nakakagulo ng ayos - tulad ng pagnanakaw sa bangko at pag-dukot ng mga
mayayamang industriyalista at kanilang mga pamilya, lalo na ang mga Tsino - na dapat
ay mas lalong pagtuunan ng pansin.

18. The newfound - and private sector-led - vigor of the Philippine economy is not without its
costs.
 Ang bagong natuklasan - at pribadong sektor na pinangungunahan - ng
kalakasan ng ekonomya ng Pilipinas ay walang kwenta kung walang na-gastos
dito.

19. The gross national product may have constantly increased since 1991 but President Fidel V
Ramos himself is cautious. He warns that "[growth] means little if not translated into real
changes in the quality of life of the majority of our people."
 Ang gross national product ay patuloy nga na tumaas simula noong 1991 ngunit si
Pangulong Fidel V. Ramos ay maingat. Nagbabala sya na ang ibig sabihin ng “growth”
ay maliit kung ito ay hindi naisasalin sa tamang pagbabago sa kalidad ng buhay ng
maraming tao.

20. Two failures in the "quality of life" indices are particularly relevant to the Philippines and to
the country's business sector.
 Ang dalawang kabiguan sa indeks ng "quality of life" ay partikular na may kahalagahan
sa Pilipinas at sa sektor ng negosyo ng bansa.

21. First is the continuing lack of equity in income.

 Una ay ang patuloy na kakulangan ng katarungan sa kita.

22. Even though estimates by the National Economic and Development Authority indicate a
nearly 5 percent decrease in the number of poor families from 1991 to 1994, more than a third
of Filipino households still falls below the poverty line.

 Kahit ang pagtantiya sa pamamagitan ng National Economic at Development

Authority ay naghiwatig na halos 5 porsyento ng mahihirap na pamilya ay bumaba
simula 1991 hanggang 1994, halos isang-katlo ng mga Pilipino ay bumaba sa ibaba ang
linya ng kahirapan.

23. Second is the irresponsible treatment of the environment that may put in jeopardy a
sustainable form of development for the country.
 Pangalawa ay ang hindi mapagkakatiwalaan na pagtrato sa kapaligiran na maaaring
ilagay ang ating epektibong anyo ng pag-unlad sa panganib.

24. Incidents like the Marcopper mining disaster in Marinduque and the cyanide poisoning of
nearly 30,000 kilos of fish in Manila Bay are painful reminders that environmental recklessness
remains widespread.
  Mga pangyayari tulad ng kaguluhan sa minahan ng Marcopper sa Marinduque at ng
pagkalason sa cyanide ng halos 30,000 kilo ng isda sa Manila Bay ay paalala sa
kapabayaan sa kalikasan ay kumalat.

25. A business enterprise has a direct positive impact on poverty not only by providing jobs but
also by treating its workers fairly (that is, by paying salaries commensurate to their efforts and
needs) and by acting in ways not inimical to the interests of the parties affected.
 Ang mga negosyo ay may direkta at magandang epekto sa kahirapan, hindi lang sa
pagbibigay ng trabaho pati na rin sa pagtrato sa mga trabahador ng patas (yun ay sa
pamamagitan ng pagbayad ng sweldo na naaayon sa kanilang pinaghirapan at
pangangailangan) at sa pagtrato ng hindi kanais-nais sa kagustuhan ng mga partido na
apektado.

26. A business enterprise promotes environmental sustainability through clean, conservationist

technologies and practices.
 Ang isang negosyo ay nagtataguyod ng epektibong pagpapanatili ng kapaligiran sa
pamamagitan ng malinis, mga teknolohikal na pangangalaga at mga gawi.

27. Aside from its economic contributions, a business enterprise advances the quest for a
higher quality of life if its policies and activities are guided by a sense of social responsibility or
of "good corporate citizenship."
 Maliban sa kontribusyon sa ekonomiya, ang negosyo ay umuunlad sa
pakikipagsapalaran para sa magandang buhay kung ang mga patakaran at mga gawain
ay na gabayan sa pamamagitan ng panlipunan o ng maganda pakikitungo sa kapwa.

28. Unfortunately, the drive for competitiveness has not pushed many Filipino businesses
toward acts of social responsibility.
 Sa kasamaang palad, ang pwersa para sa kumpetisyon ay hindi nagtulak ng maraming
negosyo sa Pilipinas patungo sa mga gawain para sa responsibilidad sa panlipunan.

29. Instead of striving for higher productivity and excellence, many have found it easier to raise
their competitive edge through unfair labor practices and corrupt or illegal transactions.
 Sa halip na pagsikapang makamit ang mas epektibong bilis ng paggawa at kahusayan
dito, marami ang nakatuklas na mas madali ang pagtaas ng kanilang lamang sa
kakumpetensiya sa pamamagitan ng di-makatarungang mga gawi sa paggawa at
madungis o iligal na mga transaksyon

30. They rationalize these as necessary for business survival and, on a bigger scale, for the
country's continued economic expansion.
 Isinasakatuwiran nila na importante and ang mga ito ay para sa kaligtasan ng negosyo
at, sa mas malaking antas, para sa patuloy na pagpapalawak ng ekonomiya ng bansa.

31. Low wages, sweatshop-style operations, or an unending cycle of temporarily hired "casuals"
brings about competitiveness, not through better quality or higher levels of productivity, but
through cheap, abundant, low-skilled labor.
 Ang mababang sahod, pagpapatakbo ng estilo ng sweatshop, o isang walang
hanggang pag-ikot ng pansamantalang tinanggap na "kaswal" ay nagdudulot ng
kakayahang makipagkumpetensya, hindi sa pamamagitan ng mas mahusay na
kalidad o mas mataas na antas ng pagiging produktibo, kundi sa pamamagitan
ng murang, masaganang, mababang kasanayan.
32. Furthermore, the country ranks high in the surveys of most corrupt nations conducted by
both by Transparency International of Berlin (Lehner, 1996) and the Merchant International
Group of London (Larner, 1996).
 Gayun din, ang bansa ay mataas sa sarbey ng pinaka-korap na bansa na isinagawa ng
Transparency International of Berlin (Lehner, 1996) at ng Merchant International Group
of London (Larner, 1996).

33. Regardless of whether the corruption prevalent in the Philippines is of the purportedly
"efficiency producing" and not of the "efficiency-reducing" kind, such practices do not add long
term value to business performance.
 Anuman ang katiwalian na laganap sa Pilipinas, ang "efficiency producing" at
hindi ng "efficiency-reducing", tulad ng mga kasanayan ay hindi nakadadagdag
ng pangmatagalang halaga sa pagganap ng negosyo.

34. On the contrary, they undermine investors' confidence at the same time that they encourage
waste, inefficiency and incompetence.
 Sa kabaligtaran, pinahina nila ang pagtitiwala ng mga mamumuhunan sa
parehong oras na hinihikayat nila ang pag-aaksaya, kawalan ng kakayahan at
kawalan ng kakayahan.

35. Neither corruption nor unfair labor practices can provide a stable foundation
for long-term future economic and business growth.
 Alinman sa korapsyon o di-makatarungang mga gawi sa paggawa ay hindi maaaring
magbigay ng matatag na pundasyon para sa pang-matagalang paglago ng ekonomiya
at negosyo sa hinaharap.