liberado (desorbitado) da superficie do adsorbente.

O adsorbente retarda o paso dos compoñentes individuais

a través da columna, sendo que a cantidade de atraso depende das características de adsorción de cada
compoñente. O atraso entre as aparicións do individuo os ponentes na columna efluente permiten a
identificación.
Nun sistema líquido, as mesturas de solución están separadas por paso a través dunha columna
cromatográfica. Diferentes substancias flúen con velocidades variables pola columna e divídense en zonas
de distribución. O núcleo da columna pode entón ser "empuxado" e as zonas de material cortadas, ou as zonas
poden ser eluídas pasando máis disolvente pola columna e recollendo material en pequenas fraccións.
4. Ciclización - A conversión de hidrocarburos alifáticos que conteñen seis ou máis átomos de carbono nunha
cadea ao correspondente hidrocarburo aromático é coñecida como deshidrociclización . Crese que a
secuencia de reacción implica deshidrogenación dunha parafina a unha olefina seguida dun anel de peche e
posterior deshidrogenación do composto do anel a un aromático. En moitos casos tamén se producen
reaccións de isomerización (ver 18).
5. Deshidratación e hidratación - Adición ou eliminación de auga dun com A libra pode ser realizada por
un catalizador. A deshidratación ocorre como unha reacción independente ou como unha reacción
heterogénea como a condena un alcohol con amoníaco ou a formación de ésteres a partir de alcohois e
ácidos. Os alcohois poden deshidratarse para formar olefinas ou éteres. Outros dehy reaccións de
dración re glicerina a acroleína e ácido acético a anhídrido de ácido. As olefinas poden condensarse con
auga para formar éteres, aldehídos, cetonas e alcohois. As reaccións de hidratación están rexidas pola presión,
a temperatura e a relación molar dos reactivos. Ás veces son necesarias altas presións para contrarrestar a
tendencia á deshidratación e promover a hidratación.
6. Deshidrogenación: en xeral, os catalizadores de hidrogenación tamén poden eliminar o hidróxeno dos
compostos orgánicos. A produción de olefinas e diolefinas das parafinas é un importante proceso
comercial. A formación de buteno a partir de butano é favorecida por presións atmosféricas mentres que o
butadieno é favorecido a presións reducidas.
7. Esterificación: pódese obter un equilibrio favorable na formación de ésteres mediante o uso de catalizadores
de deshidratación. Pódese usar a alúmina , pero normalmente emprégase o ácido sulfúrico. Os ésteres
metílicos prodúcense a partir de glicéridos e metanol en exceso a temperaturas moderadas e presión
atmosférica.
8. Halogenación - Esta reacción incorpora un dos elementos halóxenos, normalmente cloro ou flúor nun
composto. Pódese usar gas halóxeno, como na adición de cloro a benceno para formar clorobenzeno . O
cloruro de cobre en varios soportes tamén se usa para engadir Cl 2 ou HC ás olefinas. Pódese engadir fluor
ou HF a olefinas.
9. A hidrodialquilación: esta reacción elimina as cadeas laterais de alquilo de hidrocarburos alquil-aromáticos
e engade hidróxeno, utilizado na produción de naftaleno a partir de metil naftaleno e benceno do tolueno.
10. Hidrocracking: o hidrocracking en sentido amplo defínese como un proceso no que se producen reaccións
de craqueo en presenza de hidróxeno sobre un catalizador ácido que contén un compoñente
hidrogenante. Ocorren un gran número de reaccións simultáneas, incluíndo o craqueo de hidrocarburos de
maior peso molecular para reducir os pesos moleculares, somerizar (ver 18 na páxina seguinte), transferir
hidróxeno e hidrogenación. Moitas variacións e combinacións destas reaccións son viables dependendo das
condicións de funcionamento de temperatura e presión e da natureza da materia prima. A hidrocrackina g
pódese realizar a calquera presión se a temperatura é sufi ciente para inducir fisuras. Por ciclos longos, con
todo, a presión debe ser o suficientemente alta para evitar a coque que tende a aumentar coa
temperatura. Para os aromáticos policíclicos de coque, as presións son altas o suficiente para realizar a
saturación de aneis xa que as mesturas insaturadas non se agrietarán.
11. Tratamento de hidróxeno: tratamento con hidróxeno , aplicado ao refinado de petróleo A industria onde
ten a súa aplicación máis común defínese como o con Tacto das materias primas do petróleo con
hidróxeno. Os produtos tratados deste proceso adoitan ser intermediarios que eventualmente ven unha
 conversión adicional a través de fisuras ou reformas fluídas de gatos. O tratamento de hidróxeno é máis
comunmente usado no tratamento de:
a. Nafta
b. Cera e disolvente de aceite lubricante
c. Aceite de gasolina para craqueo catalítico
d. Aceite de forno, combustible diesel e queroseno
e. Accións residuais.
12. A hidrogenación do benceno: o benceno é facilmente hidrogenado. O reac , convertendo o benceno en
ciclohexano, prodúcese incluso a temperatura ambiente eratura e moderada , sen dilución ou en presenza
de hexano ou ciclohexano.
13. Hidrogenación de enlaces carbono-carbono e osíxeno carbono non saturados —En xeral, empréganse os
catalizadores de níquel para hidrogenar unsa enlaces de carbono a carbono. Por outra banda, os atalistas
de cromita de cobre hidrogen enlaces carbonílicos de preferencia aos enlaces carbono a carbono. Esta
actividade selectiva, xunto coa presión específica e con pódense aplicar favorablemente para hidrogenar
preferentemente un dos dous sitios posibles.
14. Hidrogenación de óxidos de carbono . A metanación é a hidrogenación a metano de óxidos de carbono
presentes como impurezas nos fluxos de hidróxeno ou de síntese. O proceso require un catalizador de níquel
moi activo, resistente e soportado nunha cama fixa. Existen varias reaccións (todos
os micrófonos excesivos ) dependendo da calidade do gas de alimentación e as condicións de
funcionamento.
15. Hidrogenación de graxas , aceites e ácidos graxos. Estes produtos inclúen:
a. Margarina
b. Acortar