ΣΥΝΑΞΙΣ  ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ  

ΚΛΗΡΙΚΩΝ  ΚΑΙ  ΜΟΝΑΧΩΝ  

e-­‐‑mail:  synaxisorthkm@gmail.com  

 
 
ΝΕΑ  ΟΜΟΛΟΓΙΑ  ΠΙΣΤΕΩΣ  
ΚΑΤΑ  ΤΗΣ  ΠΑΝΑΙΡΕΣΕΩΣ  ΤΟΥ  ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ  
 
 
Ὡς γνωστὸν ἡ «Σύναξις Ὀρθοδόξων Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν» συνέταξε
καὶ ἐκυκλοφόρησε τὸ 2009 τὴν ἱστορικὴ πλέον γιὰ τὴν ἀπήχηση ποὺ εἶχε
«Ὁμολογία Πίστεως κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ», ἡ ὁποία ὑπεγράφη ἀπὸ με-
γάλο ἀριθμὸ ἀρχιερέων, λοιπῶν κληρικῶν καὶ μοναχῶν, καὶ ἀπὸ χιλιάδες
Ὀρθοδόξων πιστῶν ἀνὰ τὴν οἰκουμένη.
Ἡ ἀφύπνιση ποὺ προεκάλεσε εἶναι ἐντυπωσιακή. Ἐνῶ σκεπτόμασταν
ὅτι μετὰ παρέλευση τόσων ἐτῶν ἐχρειάζετο μία ἀνανέωση καὶ ἐνίσχυση ἐ-
κείνου τοῦ κειμένου, ὡς ἀπὸ Θεοῦ ἀπάντηση καὶ δωρεὰ μᾶς ἦλθε ἕνα ἐξαι-
ρετικὸ κείμενο «Ὁμολογίας», ποὺ συνέταξε καὶ ἐκυκλοφόρησε ἡ Ρουμανικὴ
Σκήτη τοῦ Τιμίου Προδρόμου στὸ Ἅγιον Ὄρος, ἡ ὁποία ἀνήκει στὴν Ἱερὰ
Μονὴ τῆς Μεγίστης Λαύρας. Τὸ κείμενο ὑπογεγραμμένο, ἀπὸ ὅλους τοὺς
μοναχοὺς τῆς Σκήτης, πάνω ἀπὸ τριάντα, μετὰ τῶν προεστώτων καὶ πνευ-
ματικῶν της, ἐκυκλοφορήθη ρουμανιστὶ στὴν Ρουμανία, προκαλέσαν εὐ-
φροσύνη στοὺς Ὀρθοδόξους, ἀλλὰ καὶ ὀργὴ καὶ καταισχύνη στοὺς Οἰκου-
μενιστάς.
Αὐτὸ τὸ κείμενο, μεταφρασμένο στὰ ἑλληνικά, ἀπεδέχθη καὶ ἐπήνεσε ἡ
«Σύναξις Ὀρθοδόξων Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν», τὸ ὑπογράφει διὰ τῶν ἐκ-
προσώπων της καὶ ὡς ἰδικόν της κείμενο καὶ θὰ χαρεῖ, ἂν ὑπογραφεῖ στὴν
συνέχεια καὶ ἀπὸ ἄλλους κληρικοὺς καὶ μοναχούς, τῶν ὑπογραφῶν ἀπο-
στελλομένων εἰς: synaxisorthkm@gmail.com
Ἀκολουθεῖ τὸ κείμενο τῆς Ὁμολογίας:
 
 
ΟΜΟΛΟΓΙΑ  
ΚΑΤΑ  ΤΗΣ  ΠΑΝΑΙΡΕΣΕΩΣ  ΤΟΥ  ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ  
 
Εἰς  τόό  ὄνοµμα  τοῦ  Πατρόός  καίί  τοῦ  Υἱοῦ  καίί  τοῦ  Ἁγίίου  Πνεύύµματος.  
Ὅλοι   ὅσοι   λάάβαµμε   τόό   Βάάπτισµμα   στήήν   Ὀρθόόδοξη   Ἐκκλησίία   καίί   πιστεύύ-­‐‑
ουµμε  Ὀρθόόδοξα  εἴµμαστε  πλήήρη  µμέέλη  τῆς  Μιᾶς,  Ἁγίίας,  Καθολικῆς  καίί  Ἀπο-­‐‑
στολικῆς  Ἐκκλησίίας,  πούύ  εἶναι  µμόόνον  ἡ  Ὀρθόόδοξος  Ἐκκλησίία,  δηλ.  τοῦ  Σώώ-­‐‑
µματος  τοῦ  Χριστοῦ,  πούύ  ἔχει  κεφαλήή  τόόν  ἴδιο  τόόν  Θεάάνθρωπο  Κύύριον  ἡµμῶν  

  1  
Ἰησοῦν   Χριστόόν.   Διάά   τοῦ   Μυστηρίίου   τοῦ   Ἁγίίου   Χρίίσµματος   λάάβαµμε   τήήν  
Σφραγίίδα  τῆς  Δωρεᾶς  τοῦ  Ἁγίίου  Πνεύύµματος  καίί  διάά  τῆς  θείίας  Μεταλήήψεως  
τοῦ  Τιµμίίου  Σώώµματος  καίί  Αἵµματος  τοῦ  Χριστοῦ  ἑνωνόόµμαστε  µμέέ  τόόν  Χριστόό  καίί  
γινόόµμαστε  µμέέλη  τοῦ  Σώώµματόός  Του.  
Ὡς  µμέέλη  τῆς  Ἐκκλησίίας  τοῦ  Χριστοῦ,  ἡ  ὁποίία  ἀποκλειστικῶς  καίί  µμόόνον  
εἶναι  ἡ  Ὀρθόόδοξη  Ἐκκλησίία,  µμόόνο  στήήν  ὁποίία  ἑνωνόόµμαστε  µμέέ  τόόν  Ἀληθινόό  
Θεόό  καίί  µμόόνο  µμέέσα  στήήν  ὁποίία  ὁ  ἄνθρωπος  µμπορεῖ  νάά  σωθεῖ,  ἀποκηρύύττου-­‐‑
µμε  καίί  ἀπορρίίπτουµμε  δηµμόόσια  τίίς  ποικίίλες  αἱρέέσεις,  οἱ  ὁποῖες  µμόόλυναν  ἀρ-­‐‑
κετάά  µμέέλη  τῆς  Ἐκκλησίίας.  Ἡ  αἵρεση  δέέν  βλάάπτει  µμόόνο  ἐκεῖνον,  πούύ  πιστεύύει  
σ'ʹ  αὐτήήν,  ἀλλάά  καίί  τάά  µμέέλη  τῆς  Ἐκκλησίίας,  ἐφόόσον  ἐκεῖνοι,  πούύ  ἔχουν  αἱρε-­‐‑
τικόό   φρόόνηµμα   στήήν   Ἐκκλησίία,   διακηρύύττουν   τήήν   αἵρεση   καίί   στάά   ὑπόόλοιπα  
µμέέλη  λόόγω  καίί  ἔργω,  διασκορπίίζοντας  ἔτσι  τόό  µμικρόόβιο  τῆς  αἱρέέσεως  σ'ʹ  ὁλόό-­‐‑
κληρο  τόό  σῶµμα  τῆς  Ἐκκλησίίας.  Ἡ  αἵρεση,  ὅταν  διακηρύύττεται  ἀπόό  ἐπίίσκοπο  
ἤ   ἱερέέα,   βλάάπτει   καίί   τούύς   πιστούύς.   Ὁ   ἐπίίσκοπος   καίί   ὁ   ἱερεύύς   ὀφείίλει   νάά  
φροντίίζει,  ὥστε  τάά  µμέέλη  τοῦ  ποιµμνίίου  του  νάά  µμήήν  διδάάσκουν  αἱρέέσεις.  Ἄν  οἱ  
ἠθικέές  ἁµμαρτίίες  χωρίίζουν  τόόν  ἄνθρωπο  ἀπόό  τόόν  Θεόό,  ἀκόόµμη  περισσόότερο  ἡ  
αἵρεση.  Τόό  καθῆκον  τοῦ  ἐπισκόόπου  εἶναι  νάά  ὀρθοτοµμεῖ  τόόν  λόόγον  τῆς  Ἀλη-­‐‑
θείίας,   ἐφόόσον   ἡ   ἁγιόότης   συνδέέεται   ὀργανικάά   µμέέ   τήήν   Ἀλήήθεια1.   Ὁ   Χριστόός  
εἶναι   ἡ   Ὁδόός,   ἡ   Ἀλήήθεια   καίί   ἡ   Ζωήή.   Ἡ   αἵρεση   εἶναι   ψέέµμα   καίί   βλασφηµμίία  
ἐναντίίον   τοῦ   σεσαρκωµμέένου   Λόόγου,   τοῦ   Θεανθρώώπου   Ἰησοῦ   Χριστοῦ.   Ἡ  
αἵρεση  δηµμιουργεῖται  ὡς  πνευµματικήή  πλάάνη  καίί  διαµμορφώώνεται  ὡς  ἰδεολο-­‐‑
γίία,  πούύ  ἐναντιώώνεται  στήήν  Ἀλήήθεια,  µμηδενίίζοντας  τήή  δυνατόότητα  ἁγιόότη-­‐‑
τος  καίί  σωτηρίίας.  
Ὅπως   µμιάά   ἀρρώώστια   δέέν   βλάάπτει   µμόόνο   τόό   ἄρρωστο   ὄργανο,   ἀλλάά   ὁλόό-­‐‑
κληρο  τόόν  ὀργανισµμόό,  µμέέ  τόόν  ἴδιο  τρόόπο  καίί  ἡ  αἵρεση,  ἐφόόσον  δηλητηριάάζει  
κάάποια  µμέέλη  τῆς  Ἐκκλησίίας,  προκαλεῖ  πόόνο  σέέ  ὁλόόκληρο  τόό  σῶµμα  της  καίί  
τόό  βλάάπτει.  Γι'ʹ  αὐτόόν  τόόν  λόόγο,  κάάθε  φοράά  πούύ  ἐµμφανιζόόταν  µμίία  αἵρεση,  ἡ  
ὁποίία   ἀπειλοῦσε   τόό   Σῶµμα   τῆς   Ἐκκλησίίας,   συνέέρχονταν   Οἰκουµμενικέές   καίί  
Τοπικέές  Σύύνοδοι,  πούύ  ἀναθεµμάάτιζαν  καίί  τήήν  αἵρεση  καίί  τούύς  αἱρετικούύς,  οἱ  
ὁποῖοι  τήήν  ὑπεράάσπιζαν.  Μέέ  τόόν  τρόόπο  αὐτόόν,  ἀπέέκοπταν  ἀπόό  τόό  Σῶµμα  τῆς  
Ἐκκλησίίας  καίί  τήήν  αἱρετικήή  διδασκαλίία  καίί  αὐτούύς,  πούύ  τήήν  προωθοῦσαν.    
Ὁ   Ἀπόόστολος   Παῦλος,   στήήν   πρόός   Ρωµμαίίους   ἐπιστολήή,   λέέγει:   «καθάάπερ  
γὰρ   ἐν   ἑνὶ   σώώµματι   πολλὰ   µμέέλη   ἔχοµμεν,   τὰ   δὲ   µμέέλη   πάάντα   οὐ   τὴν   αὐτὴν   ἔχει  
πρᾶξιν,   οὕτως   οἱ   πολλοὶ   ἓν   σῶµμάά   ἐσµμεν   ἐν   Χριστῷ,   τὸ   δὲ   καθ'ʹ   εἷς   ἀλλήήλων  
µμέέλη.  ἔχοντες  δὲ  χαρίίσµματα  κατὰ  τὴν  χάάριν  τὴν  δοθεῖσαν  ἡµμῖν  διάάφορα,  εἴτε  
προφητείίαν,   κατὰ   τὴν   ἀναλογίίαν   τῆς   πίίστεως»2.   Καίί   στήήν   Α΄   πρόός   Κοριν-­‐‑
θίίους   ἐπιστολήή:   «οὐ   δύύναται   δὲ   ὁ   ὀφθαλµμὸς   εἰπεῖν   τῇ   χειρίί·∙   χρείίαν   σου   οὐκ  
ἔχω·∙  ἢ  πάάλιν  ἡ  κεφαλὴ  τοῖς  ποσίί·∙  χρείίαν  ὑµμῶν  οὐκ  ἔχω·∙  ἀλλὰ  πολλῷ  µμᾶλλον  

1. Ἰω.  17,  17 «Ἁγίίασον  αὐτούύς  ἐν  τῇ  ἀληθείίᾳ  σου·∙  ὁ  λόόγος  ὁ  σὸς  ἀλήήθειάά  ἐστι».
2.  Ρωµμ.  12,  4-­‐‑6.  

  2  
τὰ   δοκοῦντα   µμέέλη   τοῦ   σώώµματος   ἀσθενέέστερα   ὑπάάρχειν   ἀναγκαῖάά   ἐστι»3,  
ἐπισηµμαίίνοντας  ἀκολούύθως  ὅτι  «εἴτε  πάάσχει  ἓν  µμέέλος,  συµμπάάσχει  πάάντα  τὰ  
µμέέλη,  εἴτε  δοξάάζεται  ἓν  µμέέλος,  συγχαίίρει  πάάντα  τὰ  µμέέλη.  Ὑµμεῖς  δέέ  ἐστε  σῶµμα  
Χριστοῦ  καὶ  µμέέλη  ἐκ  µμέέρους»4.  
Ἔχοντας  ὑπ'ʹ  ὄψιν  µμας  ὅτι  µμέέχρι  σήήµμερα  δέέν  συνῆλθαν  Τοπικέές  Σύύνοδοι,  
γιάά   νάά   καταδικάάσουν   ἐκείίνους,   πούύ   παραβιάάζουν   ἐδῶ   καίί   ἕνα   περίίπου  
αἰώώνα  τόόσο  τούύς  Ἀποστολικούύς  Κανόόνες,  ὅσο  καίί  τίίς  ἀποφάάσεις  τῶν  Ἁγίίων  
Οἰκουµμενικῶν  καίί  Τοπικῶν  Συνόόδων,  ἐµμεῖς,  ὡς  ζωντανάά  µμέέλη  τοῦ  Σώώµματος  
τοῦ   Χριστοῦ,   ἀπορρίίπτουµμε   καίί   ἀποστασιοποιούύµμαστε   ἀπόό   ὅλες   τίίς   πράά-­‐‑
ξεις,  τίίς  ὁποῖες  καταδικάάζει  ἡ  Ἐκκλησίία  ,  δηλ.:          
•   τίίς   συµμπροσευχέές   µμέέ   τούύς   αἱρετικούύς,   ὅπως   τήήν   λεγοµμέένη   «ἑβδοµμάάδα  
προσευχῆς  ὑπέέρ  τῆς  ἑνόότητος  τῶν  χριστιανῶν»,  τούύς  «ἑσπερινούύς  ὑπέέρ  τῆς  
ἑνόότητος   τῶν   χριστιανῶν»   καίί   ἄλλες   παρόόµμοιες   ἐκδηλώώσεις,   πούύ   λαµμβάά-­‐‑
νουν   χώώρα   σέέ   ὀρθόόδοξες   ἐκκλησίίες,   κατάά   τήήν   «ἑβδοµμάάδα   προσευχῆς   ὑπέέρ  
τῆς  ἑνόότητος  τῶν  χριστιανῶν»,  στίίς  ὁποῖες  προσκαλοῦνται  αἱρετικοίί  νάά  κη-­‐‑
ρύύξουν  ἀπόό  τόό  Ἱερόό  καίί  Φοβερόό  Ὀρθόόδοξο  Βῆµμα,  ὅπου  θυσιάάζεται  Χριστόός  ὁ  
Θεόός,  
•   τήήν   συµμµμετοχήή   σέέ   συγκρητιστικέές   διαθρησκευτικέές   καίί   διαχριστιανι-­‐‑
κέές  συναντήήσεις,  στίίς  ὁποῖες  οἱ  συµμµμετέέχοντες  προβαίίνουν  σέέ  συγκρητιστι-­‐‑
κέές  συµμβολικέές  πράάξεις  καίί  γίίνονται  συµμπροσευχέές  µμέέ  τούύς  αἱρετικούύς.    
Ἀποκηρύύττουµμε   ὡς   παναίίρεση   καίί   ἀπορρίίπτουµμε   δηµμόόσια   τόόν   Οἰκου-­‐‑
µμενισµμόό  ὑπόό  ὅλες  τίίς  µμορφέές  του:    
α΄.   Τήήν   παρουσίία   τῆς   Ρουµμανικῆς   Ὀρθόόδοξης   Ἐκκλησίίας   καίί   τῶν   ὑπο-­‐‑
λοίίπων   Ὀρθοδόόξων   Ἐκκλησιῶν   στόό   λεγόόµμενο   «Παγκόόσµμιο   Συµμβούύλιο   τῶν  
Ἐκκλησιῶν»,  
β΄.   Τήήν   αἵρεση,   κατάά   τήήν   ὁποίία   ἡ   Ὀρθοδοξίία   ἀποτελεῖ   µμόόνο   ἕνα   µμέέρος  
τῆς  Ἐκκλησίίας,  
γ΄.   Τήήν   αἵρεση,   κατάά   τήήν   ὁποίία   ὅλες   οἱ   χριστιανικέές   ὁµμολογίίες   εἶναι  
κλάάδοι  τῆς  Μιᾶς  Ἐκκλησίίας,  
δ΄.  Τήήν  αἵρεση,  κατάά  τήήν  ὁποίία  ἡ  Ὀρθόόδοξη  Ἐκκλησίία  εἶναι  µμίία  Ἐκκλη-­‐‑
σίία  µμεταξύύ  πολλῶν  ἄλλων  «οἰκογενειῶν  Ἐκκλησιῶν»,  οἱ  ὁποῖες  ἀποτελοῦν  
µμαζίί  τήήν  Μίία  Ἐκκλησίία,  
ε΄.  Τήήν  αἵρεση,  κατάά  τήήν  ὁποίία  ἡ  ἑνόότης  τῆς  Ἐκκλησίίας  ἔχει  ἀπολεσθεῖ.  
Ἡ  Ἐκκλησίία,  σύύµμφωνα  µμέέ  τήήν  ὀρθόόδοξη  διδασκαλίία,  εἶναι  Μίία  καίί  Μοναδι-­‐‑
κήή,  ἐπειδήή  ἡ  Κεφαλήή  της  εἶναι  Μίία,  ὁ  Κύύριος  Ἰησοῦς  Χριστόός.  Ἡ  ἑνόότης  τῆς  
Ἐκκλησίίας  ἐκφράάζεται  διάά  τῆς  ἑνόότητος  τῆς  πίίστεως,    τῆς  λατρείίας  καίί  τῆς  
διοικήήσεως   καίί   διάά   τῆς   ὑπακοῆς   τῶν   πιστῶν   στήήν   ἱεραρχίία   της,   ἐφ’ὅσον   ἡ  
ἱεραρχίία  διατηρεῖ  τήήν  ἑνόότητα  τῆς  πίίστεως.  

3.  Α΄  Κορ.  12,  21-­‐‑22.  

4.  Α΄  Κορ.  12,  26-­‐‑27.  

  3  
 στ΄.   Τήήν   αἵρεση,   κατάά   τήήν   ὁποίία   ἡ   Ἐκκλησίία   εἶναι   «διηρηµμέένη   σέέ   χρι-­‐‑
στιανικέές   ὁµμολογίίες»,   καίί   ὅτι   τώώρα   ἐµμεῖς,   ὡς   δῆθεν   «νέέοι   πατέέρες»,   θάά  
πρέέπει   νάά   «ἐπανεύύρουµμε   τήήν   ἑνόότητάά   της»   διάά   τοῦ   «δογµματικοῦ   µμινιµμαλι-­‐‑
σµμοῦ»,  µμέέ  τόό  νάά  ἀποδεχτοῦµμε  δηλ.  ὡς  βάάση  τῆς  ἑνώώσεως  τῶν  ὀρθοδόόξων  µμέέ  
τίίς  αἱρέέσεις  µμίία  µμινιµμαλιστικήή  πίίστη,  δηλ.  µμόόνο  τήήν  πίίστη  στήήν  Ἁγίία  Τριάάδα  
καίί   στόόν   Ἰησοῦ   Χριστόό   ὡς   Σεσαρκωµμέένο   Θεόό   καίί   Σωτήήρα,   παραβλέέποντας  
ὅλα   τάά   ὑπόόλοιπα   δόόγµματα   τῆς   Ἐκκλησίίας,   συµμπεριλαµμβανοµμέένης   τῆς   µμυ-­‐‑
στηριακῆς  ἱερωσύύνης,  τῶν  ἱερῶν  εἰκόόνων,  τῆς  ἀκτίίστου  Χάάριτος,  τῆς  τιµμητι-­‐‑
κῆς  προσκυνήήσεως    τῶν  Ἁγίίων  κλπ.  
ζ΄.   Τήήν   αἵρεση,   κατάά   τήήν   ὁποίία   ὑπάάρχει   µμίία   «ἀόόρατη   ἑνόότητα»   τῆς   Ἐκ-­‐‑
κλησίίας,  µμέέσω  τῆς  κοινῆς  πίίστεως  στήήν  Ἁγίία  Τριάάδα  καίί  στόόν  Ἰησοῦ  Χριστόό,  
ὡς  Κύύριο  καίί  Σωτήήρα,  καίί  ὅτι  αὐτήήν  (τήήν  «ἀόόρατη  ἑνόότητα»)  θάά  ἀκολουθήή-­‐‑
σει   µμίία   «ὁρατήή   ἑνόότητα»,   ἡ   ὁποίία   θάά   ἐκπληρωθεῖ   διάά   τῆς   ἑνώώσεως   τῶν  
«ὁµμολογιῶν»  (ἑνόότης  ἐν  τῆ  ποικιλίία  τῶν  δογµμάάτων  καίί  παραδόόσεων).  
η΄.   Τήήν   αἵρεση,   κατάά   τήήν   ὁποίία   ἀρκεῖ   νάά   πιστεύύει   κανείίς   στήήν   Ἁγίία  
Τριάάδα  καίί  στόόν  Κύύριο  Ἰησοῦ,  ὡς  Θεόό  καίί  Σωτήήρα,  γιάά  νάά  ἀνήήκει  στήήν  Ἐκ-­‐‑
κλησίία.  Δηλ.  ἡ  Ἐκκλησίία  θεωρεῖται  ὡς  σύύναξη  ὅλων  τῶν  χριστιανικῶν  «ὁ-­‐‑
µμολογιῶν».  
θ΄.  Τήήν  αἵρεση,  σύύµμφωνα  µμέέ  τήήν  ὁποίία  ἡ  Ὀρθόόδοξη  Ἐκκλησίία  καίί  ἡ  αἵ-­‐‑
ρεση   τοῦ   Παπισµμοῦ   εἶναι   «ἀδελφέές   ἐκκλησίίες»   καίί   «οἱ   δύύο   πνεύύµμονες»,   µμέέ  
τούύς  ὁποίίους  ἀναπνέέει  ἡ  Μίία  Ἐκκλησίία.  
ι΄.   Τήήν   αἵρεση,   σύύµμφωνα   µμέέ   τήήν   ὁποίία   µμεταξύύ   τῆς   Ὀρθοδόόξου   Ἐκκλη-­‐‑
σίίας   καίί   τῆς   αἱρέέσεως   τοῦ   Παπισµμοῦ   δέέν   ὑπάάρχει   καµμίία   δογµματικήή   δια-­‐‑
φοράά,   ὑποστηρίίζοντας   ὅτι   ἡ   µμόόνη   διαφοράά   εἶναι   τόό   παγκόόσµμιο   πρωτεῖο  
ἐξουσίίας  τοῦ  «πάάπα»  Ρώώµμης  ἐπίί  τῆς  Καθόόλου  Ἐκκλησίίας.    
ια΄.   Τίίς   ἀνορθόόδοξες   συµμφωνίίες,   τίίς   ὁποῖες   ὑπέέγραψαν   οἱ   ἐκπρόόσωποι  
τῶν  Ὀρθοδόόξων  Ἐκκλησιῶν  στόό  πλαίίσιο  τοῦ  διαχριστιανικοῦ  διαλόόγου.  Στόό  
σηµμεῖο  αὐτόό  θέέλουµμε  νάά  τονίίσουµμε  ὅτι  δέέν  εἴµμαστε  ἐναντίίον  τοῦ  διαλόόγου,  
µμέέ   τήήν   προϋπόόθεση,   ὅµμως,   ὅτι   αὐτόός   διεξάάγεται   µμέέ   ὀρθόόδοξες   βάάσεις   καίί  
ἔχει  ὡς  σκοπόό  τήήν  ἐπιστροφήή  τῶν  αἱρετικῶν  στήήν  Ὀρθόόδοξη  Ἐκκλησίία  διάά  
τῆς  κατηχήήσεως,  τῆς  ἀποκηρύύξεως  τῆς  αἱρέέσεώώς  τους  καίί  τῶν  ἱερῶν  µμυστη-­‐‑
ρίίων  τοῦ  Βαπτίίσµματος,  τοῦ  Χρίίσµματος  καίί  τῆς  Θείίας  Εὐχαριστίίας.  
ιβ΄.  Τήήν  συγκατάάθεση  τῆς  Ρουµμανικῆς  Ὀρθόόδοξης  Ἐκκλησίίας  στόόν  διάά-­‐‑
λογο  τοῦ  Chambesy,  βάάσει  τοῦ  ὁποίίου  οἱ  ἀντιχαλκηδόόνιοι  αἱρετικοίί,  οἱ  µμονο-­‐‑
φυσίίτες,   οἱ   λεγόόµμενοι   µμιαφυσίίτες,   διάάδοχοι   τῆς   αἱρέέσεως   τοῦ   Σεβήήρου   Ἀν-­‐‑
τιοχείίας   ἀναγνωρίίζονται   ὡς   ὀρθόόδοξοι.   Οἱ   µμονοφυσίίτες   /   µμιαφυσίίτες   διδάά-­‐‑
σκουν   ὅτι   ὁ   Χριστόός,   µμετάά   τήήν   ἕνωση,   ἔχει   µμόόνο   µμίία   σύύνθετη   φύύση,   καίί  
ἀπορρίίπτουν   τόό   γεγονόός   ὅτι   οἱ   δύύο   φύύσεις   στόόν   Χριστόό   εἶναι   ἑνωµμέένες  
ἀσυγχύύτως,   ἀτρέέπτως,   ἀδιαιρέέτως   καίί   ἀχωρίίστως   στόό   ἕνα   Πρόόσωπο   τοῦ  
Θεοῦ   Λόόγου,   διατηρώώντας   ἡ   κάάθε   φύύση   τήήν   δικήή   της   θέέληση   καίί   ἐνέέργεια.  
Οἱ  ἐν  λόόγω  αἱρετικοίί  δέέν  ἀποδέέχονται  τήήν  διδασκαλίία  τῶν  Δ΄,  Ε΄,  ΣΤ΄  καίί  Ζ΄  

  4  
Ἁγίίων   καίί   Οἰκουµμενικῶν   Συνόόδων   καίί   παραµμέένουν   σέέ   πλάάνη   καίί   ἐκτόός  
Ἐκκλησίίας.   Ἐπίίσης,   τόό   κείίµμενο   τοῦ   Chambesy   ἰσχυρίίζεται   ὅτι   ὁ   ἀναθεµμα-­‐‑
τισµμόός  τους  ὀφείίλεται  ἁπλῶς  σέέ  µμίία  παρεξήήγηση  ὅρων  καίί  ὅτι,  ἀκολούύθως,  
δέέν   ὑπάάρχει   καµμίία   δογµματικήή   διαφοράά   µμεταξύύ   τῆς   Ὀρθόόδοξης   Ἐκκλησίίας  
καίί  τῶν  µμονοφυσιτικῶν  αἱρετικῶν  κοινοτήήτων  (Κοπτῶν,  Ἀρµμενίίων,  Συροϊα-­‐‑
κωβιτῶν,  Μαλαµμπαριῶν  καίί  Αἰθιόόπων),  πράάγµμα  ἐντελῶς  ἀπαράάδεκτο.        
ιγ΄.   Τήήν   συµμφωνίία   τοῦ   Μπαλαµμάάντ,   βάάσει   τῆς   ὁποίίας   οἱ   ἐκπρόόσωποι  
τῶν   Τοπικῶν   Ὀρθοδόόξων   Ἐκκλησιῶν   ἀποδέέχτηκαν   ἕνα   νέέο   εἶδος   Οὐνίίας  
καίί  ἀναγνώώρισαν  τάά  ψευδῆ  Μυστήήρια  τῶν  αἱρετικῶν  Παπικῶν.  Ἡ  ἐν  λόόγω  
συµμφωνίία   ἀπορρίίφθηκε   ἀπόό   τούύς   ἐκπροσώώπους   τῶν   Τοπικῶν   Ὀρθοδόόξων  
Ἐκκλησιῶν,  πούύ  συνῆλθαν  στήή  Baltimore  τόό  2000.  
ιδ΄.  Τήήν  αἵρεση,  κατάά  τήήν  ὁποίία  τόό  Filioque  (ἡ  ἐκπόόρευση  τοῦ  Ἁγίίου  Πνεύύ-­‐‑
µματος   «καίί   ἀπόό   τόόν   Υἱόό»)   εἶναι   µμόόνο   µμίία   ἁπλήή     παρεξήήγηση   ὅρων,   καίί   ὄχι  
µμίία  ἀλλοίίωση  τοῦ  δόόγµματος  τῆς  Ἁγίίας  Τριάάδος,  τόό  ὁποῖο  µμᾶς  ἀπεκάάλυψε  ὁ  
ἴδιος  ὁ  Θεόός  διάά  τοῦ  σεσαρκωµμέένου  Υἱοῦ  του,  τοῦ  Ἰησοῦ  Χριστοῦ5.  
ιε΄.   Τήήν   λεγοµμέένη   «ἄρση   τῶν   ἀναθεµμάάτων»   µμεταξύύ   Ὀρθοδόόξων   καίί  
Παπικῶν,   ἀλλάά   καίί   τῶν   µμονοφυσιτῶν,   µμονοθελητῶν   καίί   µμονοενεργητῶν,  
τάά  ὁποῖα  ἀπήήγγειλαν  οἱ  Ἅγιες  καίί  Οἰκουµμενικέές  Σύύνοδοι.  Σύύµμφωνα  µμέέ  την  
ὀρθόόδοξη  διδασκαλίία,  ἕνα  δογµματικόό  ἀνάάθεµμα  δέέν  ἀκυρώώνεται  κατάά  µμαγι-­‐‑
κόό  τρόόπο,  ἄν  δέέν  ἐκλείίψουν  πρῶτα  οἱ  λόόγοι  του  ἀναθεµματισµμοῦ.  
ιστ΄.  Τήήν  αἵρεση,  κατάά  τήήν  ὁποίία  ὑπάάρχει  σωτήήρια  Χάάρις  καίί  ἐκτόός  τῆς  
Μιᾶς,   Ἁγίίας,   Καθολικῆς   καίί   Ἀποστολικῆς   Ὀρθοδόόξου   Ἐκκλησίίας   καίί   ὅτι  
ὑπάάρχει  ἔγκυρο  βάάπτισµμα  καίί  ἐνεργοῦσα  Χάάρις  τῆς  ἱερωσύύνης  καίί  ἐκτόός  τῆς  
Ὀρθοδόόξου   Ἐκκλησίίας.   Ὅµμως,   καθώώς   εἶναι   γνωστόόν,   ἡ   ἁπλήή   ἱστορικήή   καίί  
τυπικήή  ὕπαρξη  µμιᾶς  διαδοχῆς  ἀπόό  τούύς  Ἀποστόόλους  ἕως  σήήµμερα  καίί  ἡ  ἁπλήή  
ἐκφώώνηση   µμιᾶς   φόόρµμουλας   τῆς   Ἁγίίας   Τριάάδος   δέέν   ἐπικυρώώνει   τάά   «µμυστήή-­‐‑
ρια»  τῶν  αἱρετικῶν.  
ιζ΄.  Τήήν  γνώώµμη,  κατάά  τήήν  ὁποίία  δέέν  εἶναι  δυνατόόν  οἱ  Ἅγιοι  καίί  Θεοφόόροι  
Πατέέρες  νάά  εἶναι  ἐπίίκαιροι  στίίς  ἡµμέέρες  µμας,  ἡ  ὁποίία  (αἵρεση)  ἀρνεῖται  στήήν  
οὐσίία   τήήν   παρουσίία   τοῦ   Ἁγίίου   Πνεύύµματος   στούύς   Ἁγίίους   καίί   Θεοφόόρους  
Πατέέρες   τῶν   Ἁγίίων   καίί   Οἰκουµμενικῶν   Συνόόδων   καίί,   ἀκολούύθως,   τήήν   ἴδια  
τήήν  συνέέχεια  τῆς  ὑπάάρξεως  τῆς  Ἐκκλησίίας  ὡς  Θεανθρωπίίνου  θεσµμοῦ.    
ιη΄.   Τήήν   γνώώµμη,   ἡ   ὁποίία   ἰσχυρίίζεται   ὅτι   δέέν   γνωρίίζουµμε   ποιάά   εἶναι   τάά  
ὅρια  µμεταξύύ  τῆς  Ὀρθοδόόξου  Ἐκκλησίίας  καίί  τῆς  αἱρέέσεως,  σύύµμφωνα  µμέέ  τήήν  
ὁποίία  ὅλη  ἡ  ἀνθρωπόότης  εἶναι  ἐνσωµματωµμέένη  σέέ  µμίία  «ἀόόρατη  Ἐκκλησίία».  
Κατάά  τήήν  ὀρθόόδοξη  διδασκαλίία,  ἡ  Ἐκκλησίία  εἶναι  ἡ  ἱστορικήή,  ὁρατήή  Ἐκκλη-­‐‑
σίία,  ἡ  ὁποίία  κατέέχει  τήήν  ἀποστολικήή  διαδοχήή  καίί  διατηρεῖ  τήήν  Ὀρθήή  Πίίστη,  
δηλ.  τάά  δόόγµματα,  τάά  ὁποίία  διατυπώώθηκαν  στίίς  Ἅγιες  καίί  Οἰκουµμενικέές  Συν-­‐‑
όόδους,   καίί   τάά   ἀναθέέµματα,   πούύ   ὁριοθετοῦν   τήήν   δογµματικήή   Ἀλήήθεια   ἀπόό   τόό  

5.  Ἰω.  15,  26.  

  5  
αἱρετικόό   ψέέµμα,   καίί   τήήν   µμεταδίίδει   ἕως   συντελείίας   τῶν   αἰώώνων.   Αὐτήή   ἡ  
Ἐκκλησίία  εἶναι  ἡ  Ὀρθόόδοξη.  
ιθ΄.  Τήήν  αἵρεση,  σύύµμφωνα  µμέέ  τήήν  ὁποίία  καίί  οἱ  αἱρετικοίί  ἐνσωµματώώνονται  
κατάά  κάάποιο  τρόόπο  στήήν  Ἐκκλησίία.  
κ΄.   Τήήν   ἀντίίληψη,   κατάά   τήήν   ὁποίία   ὁ   ἀριθµμόός   τῶν   πιστῶν   ἀποτελεῖ   τόό  
κριτήήριο   τῆς   Ἀληθοῦς   Ἐκκλησίίας.   Σύύµμφωνα   µμέέ   τήήν   ὀρθόόδοξη   διδασκαλίία,  
τόό   κριτήήριο   τῆς   Ἀληθοῦς   Ἐκκλησίίας   εἶναι   ἡ   ἀναλλοίίωτη   διατήήρηση   τῆς  
ἀποκαλυπτικῆς  Ἀληθείίας.      
κα΄.  Τήήν  µμετατροπήή  τῆς  οἰκονοµμίίας  σέέ  δόόγµμα  καίί  κανόόνα.  Σύύµμφωνα  µμέέ  
τήήν  ὀρθόόδοξη  διδασκαλίία,  ἡ  οἰκονοµμίία  εἶναι  ἡ  πρόός  καιρόόν  παρέέκκλιση  ἀπόό  
τήήν   ἀκρίίβεια,   τόόν   κανόόνα   τῆς   πίίστεως,   λόόγω   τῶν   ἀνθρωπίίνων   ἀδυναµμιῶν  
σέέ   ἐξαιρετικέές   περιστάάσεις,   ἔχοντας   ὡς   σκοπόό   τήήν   ἐπιστροφήή   τῶν   ἀνθρώώ-­‐‑
πων  στήήν  ὀρθήή  πίίστη,  παράά  τάά  ἀντικειµμενικάά  ἐµμπόόδια.  Ἡ  οἰκονοµμίία  ἐφαρ-­‐‑
µμόόζεται  µμόόνο  σέέ  ἐξαιρετικέές  περιπτώώσεις,  προκειµμέένου  νάά  ἐκπληρωθεῖ  ἕνας  
καλόός  σκοπόός  σέέ  δυσµμενεῖς  καταστάάσεις.  Ἐφόόσον,  ὅµμως,  ἐκλείίψουν  οἱ  ἐξαι-­‐‑
ρετικέές  περιστάάσεις,  ἡ  συνέέχιση  τῆς  ἐφαρµμογῆς  τῆς  οἰκονοµμίίας  διασαλεύύει  
καίί  καταστρατηγεῖ  τήήν  κανονικήή  τάάξη,  καίί  µμ'ʹ  αὐτόόν  τόόν  τρόόπο  δέέν  συνιστᾶ  
σοφήή   προσαρµμογήή,   ἀλλάά   περιφρόόνηση   τῶν   ἱερῶν   θεσµμῶν,   καίί   ἑποµμέένως  
ὁδηγεῖ  στήήν  περιφρόόνηση  τῆς  Ὀρθοδοξίίας.  
κβ΄.  Τούύς  λεγοµμέένους  «µμικτούύς  γάάµμους»  µμεταξύύ  ὀρθοδόόξων  καίί  ἑτεροδόό-­‐‑
ξων,  ἐπειδήή  δέέν  δύύνανται  νάά  ἑνωθοῦν  τάά  ἀντίίθετα,  δεδοµμέένου  ὅτι  ἡ  βασικήή  
προϋπόόθεση   τοῦ   µμυστηρίίου   τοῦ   Γάάµμου   εἶναι   ἡ   κοινήή   ὀρθόόδοξη   πίίστη   τῶν  
ὑποψηφίίων   νεονύύµμφων,   οἱ   ὁποῖοι   ὀφείίλουν   νάά   εἶναι   βαπτισµμέένοι   κλπ.   Τόό  
µμυστήήριο   τοῦ   Γάάµμου   εἶναι   τόό   µμυστήήριο   τῆς   ἀγάάπης   καίί   τῆς   ἑνώώσεως   βάάσει  
τῆς  ὀρθῆς  πίίστεως.  Δέέν  εἶναι  δυνατόόν  νάά  ἰσχύύσει  τόό  µμυστήήριο  µμόόνο  γιάά  ἕνα  
µμέέλος  τοῦ  ζευγαριοῦ,  δηλ.  γιάά  τόό  ὀρθόόδοξο.  Γι'ʹαὐτόόν  τόόν  λόόγο,  ὁ  µμικτόός  γάά-­‐‑
µμος  καθίίσταται  ἄκυρος  καίί  ἀνυπόόστατος  καίί  συνάάµμα  συνιστᾶ  συµμπροσευχήή  
µμέέ  τούύς  ἑτεροδόόξους.    
κγ΄.   Τήήν   ἀπάάρνηση   τῆς   ἰσόότητος   τῶν   Προσώώπων   τῆς   Ἁγίίας   Τριάάδος.  
Σύύµμφωνα  µμέέ  τήήν  ὀρθόόδοξη  διδασκαλίία,  τάά  ὑποστατικάά  ἰδιώώµματα,  δηλ.  τόό  ὅτι  
ὁ  Πατήήρ  εἶναι  ἀγέέννητος,  ὁ  Υἱόός  γενητόός  καίί  τόό  Ἅγιον  Πνεῦµμα  ἐκπορευτόό,  
ἀποδεικνύύει  τόόν  τρόόπο  ὑπάάρξεως  κάάθε  Προσώώπου.  Ταυτοχρόόνως  τάά  Πρόόσω-­‐‑
πα  εἶναι  ἰσοδύύναµμα  σέέ  δόόξα  καίί  λατρείία,  ἔχοντας  τήήν  ἴδια  οὐσίία.  
κδ΄.   Τήήν   γνώώµμη,   σύύµμφωνα   µμέέ   τήήν   ὁποίία   ὁ   ἑκάάστοτε   Οἰκουµμενικόός   Πα-­‐‑
τριάάρχης  εἶναι  πρῶτος  ἄνευ  ἴσων.  Αὐτήή  ἡ  γνώώµμη  ἔχει  ὡς  βάάση  τήήν  αἵρεση,  
πούύ  ἀρνεῖται  τήήν  ἰσόότητα  τῶν  Προσώώπων  τῆς  Ἁγίίας  Τριάάδος.  
Ἡ   Ὀρθόόδοξη   Ἐκκλησίία   εἶναι   Οἰκουµμενικήή,     καίί   ὄχι   οἰκουµμενιστικήή,   καίί  
γι'ʹ  αὐτόόν  τόόν  λόόγο  περιµμέένουµμε  ἀπόό  τάά  µμέέλη  της  νάά  ἐφαρµμόόζουν  καίί  νάά  κη-­‐‑
ρύύττουν  τήήν  Ὀρθοδοξίία  σέέ  ὅλη  τήήν  κτίίση,  φέέρνοντας  πολλούύς  ἀνθρώώ-­‐‑πους  
στήήν   Κιβωτόό   τῆς   Σωτηρίίας,   πούύ   εἶναι   ἡ   Ὀρθόόδοξη   Ἐκκλησίία,   ἡ   Μίία,   Ἁγίία,  
Καθολικήή  καίί  Ἀποστολικήή  Ἐκκλησίία,  καθώώς  ὁµμολογοῦµμε  στόό  Σύύµμβολο  τῆς  

  6  
Πίίστεως   Νικαίίας   -­‐‑   Κωνσταντινουπόόλεως.   Γι'ʹ   αὐτόόν   τόόν   λόόγο   ἀποστασιο-­‐‑
ποιούύµμαστε   ἀπόό   τίίς   θέέσεις   ὅλων   ἐκείίνων,   πούύ   διδάάσκουν   καίί   ἐφαρµμόόζουν  
τίίς  προαναφερθεῖσες  αἱρέέσεις,  εἴτε  διατυπωµμέένες  σέέ  πανορθόόδοξες  καίί  το-­‐‑
πικέές   συνόόδους,   εἴτε   διακηρυγµμέένες   ἀπόό   πατριάάρχες,   ἱεράάρχες,   ἱερεῖς,   δια-­‐‑
κόόνους,  ὑποδιακόόνους,  ἀναγνῶστες,  µμοναχούύς,  µμοναχέές  ἤ  ἁπλούύς  πιστούύς.    
Ὁ   Σωτήήρ   Ἰησοῦς   Χριστόός   µμᾶς   παροτρύύνει   νάά   ἐπιπλήήττουµμε   τούύς   ἀδελ-­‐‑
φούύς  µμας,  µμέέ  στόόχο  τήήν  ἐπανόόρθωσήή  τους,  καίί  ὑποδεικνύύει  τόό  καθῆκον  τῆς  
ἐκκλησιαστικῆς   συνάάξεως   νάά   συνεχίίσει   τίίς   ἐπιπλήήξεις,   ὅταν   χρειαστεῖ:  
«Ἐὰν  δὲ  ἁµμαρτήήσῃ  εἰς  σὲ  ὁ  ἀδελφόός  σου,  ὕπαγε  ἔλεγξον  αὐτὸν  µμεταξὺ  σοῦ  καὶ  
αὐτοῦ  µμόόνου·∙  ἐάάν  σου  ἀκούύσῃ,  ἐκέέρδησας  τὸν  ἀδελφόόν  σου·∙  ἐὰν  δὲ  µμὴ  ἀκούύσῃ,  
παράάλαβε   µμετὰ   σοῦ   ἔτι   ἕνα   ἢ   δύύο,   ἵνα   ἐπὶ   στόόµματος   δύύο   µμαρτύύρων   ἢ   τριῶν  
σταθῇ  πᾶν  ῥῆµμα»6.  Ὁ  οε΄  (75ος)  Ἀποστολικόός  Κανώών  δέέν  κάάνει  καµμιάά  διαφο-­‐‑
ροποίίηση   µμεταξύύ   λαϊκῶν   καίί   κληρικῶν,   ὅταν   πρόόκειται   γιάά   µμάάρτυρες   τῶν  
ἐκτροπῶν  τοῦ  ἐπισκόόπου:  «Εἰς  µμαρτυρίίαν  τήήν  κατάά  Ἐπισκόόπου,  αἱρετικόόν  µμήή  
προσδέέχεσθαι,   ἀλλάά   µμηδέέ   πιστόόν   ἕνα   µμόόνον·∙   ἐπίί   στόόµματος   γάάρ   δύύω   ἤ   τριῶν  
µμαρτύύρων  σταθήήσεται  πᾶν  ρῆµμα»7.  Ὁ  ἅγιος  Ἰωάάννης  ὁ  Χρυσόόστοµμος  τονίίζει  
ὅτι  ὑπάάρχει  ὑποχρέέωση  τῶν  µμελῶν  τῆς  Ἐκκλησίίας  νάά  ἐπιπλήήττουν  τόόν  κλῆ-­‐‑
ρο,   πούύ   διδάάσκει   ἀνορθόόδοξα: «Πρέέπει   νάά   κάάνουµμε   ὑπακοήή   στούύς   διδασκάά-­‐‑
λους  καίί  ἱερεῖς  καίί  νάά  µμήήν  τούύς  κατακρίίνουµμε,  ἀκόόµμα  κίί  ἄν  ἔχουν  ἀσεβήή  ζωήή·∙  
ἄν   ὅµμως   ἡ   πίίστη   τους   εἶναι   λανθασµμέένη,   τόότε   ὄχι   µμόόνο   δέέν   πρέέπει   νάά   τούύς  
ὑπακούύσουµμε,  ἀλλάά  καίί  νάά  φύύγουµμε  ἀπ’  αὐτούύς  καίί  νάά  τούύς  κατακρίίνουµμε»8.  
Γι᾽  αὐτόό  ἀποστασιοποιούύµμαστε  ἀπόό  τίίς  θέέσεις  τους  καίί,  προσευχόόµμενοι  
στόόν   Ἀγαθόό   Θεόό   µμέέ   πόόνο   καίί   µμέέ   τήήν   ἐλπίίδα   ἐπανορθώώσεώώς   τους,   ἐπικρίί-­‐‑
νουµμε:    
•   τούύς  ἐκπροσώώπους  τῶν  Τοπικῶν  Ἐκκλησιῶν,  οἱ  ὁποῖοι  κάάνουν  δογµμα-­‐‑
τικούύς   συµμβιβασµμούύς   καίί   ὑποστηρίίζουν   ἐκκλησιολογικέές   αἱρέέσεις   στόόν  
διαχριστιανικόό  καίί  διαθρησκευτικόό  διάάλογο,  
•   τόόν   Παναγιώώτατο   Οἰκουµμενικόό   Πατριάάρχη   κ.   Βαρθολοµμαῖο   Α΄,   ὁ   ὁ-­‐‑
ποῖος   συµμπροσευχήήθηκε   µμέέ   τόόν   αἱρεσιάάρχη   «πάάπα»   Φραγκίίσκο   Α΄   στόόν  
Πανάάγιο   Τάάφο,   στήή   Ρώώµμη   καίί   στόό   Φανάάρι,   ποδοπατώώντας   τούύς   Ἱερούύς   Κα-­‐‑
νόόνες   τῶν   Ἁγίίων   Ἀποστόόλων,   οἱ   ὁποῖοι   ἀπαγορεύύουν   µμέέ   τόό   ἐπιτίίµμιο   τῆς  
καθαιρέέσεως  τίίς  συµμπροσευχέές  µμέέ  τούύς  ἑτεροδόόξους,  
•   τούύς   Ἱεράάρχες   διαφόόρων   τοπικῶν   συνόόδων,   µμεταξύύ   τῶν   ὁποίίων   καίί  
τούύς  ἱεράάρχες,  πούύ  ἐστάάλησαν  ὡς  ἐκπρόόσωποι  τῆς  Ρουµμανικῆς  Ὀρθόόδοξης  
Ἐκκλησίίας,   γιάά   νάά   συγχαροῦν   τόόν   αἱρεσιάάρχη   «πάάπα»   Φραγκίίσκο   Α΄   στήήν  
ἐνθρόόνισήή  του  ὡς  ἡγέέτου  τοῦ  κράάτους  τοῦ  Βατικανοῦ  καίί  τῆς  παπικῆς  αἱρέέ-­‐‑
σεως.  

6.  Ματθ.  18,  15-­‐‑17.  

7.   ΜΟΝΑΧΟΣ   ΑΓΑΠΙΟΣ   -­‐‑   ΑΓΙΟΣ   ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ   ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ,   Πηδάάλιον,   ἐκδ.   Α.   ΣΤ.   Γεωργίίου,  
Ἀθήήνα  1886,  σ.  91  
8.  Β΄  ὁµμιλίία  στήήν  Β΄  πρόός  Τιµμόόθεον  ἐπιστολήή.  

  7  
 Ἐπικρίίνουµμε,  ἐπίίσης,  καίί    
•  τίίς  ἐκκλησιαστικέές  συνόόδους,  πούύ  στάάλθηκαν  νάά  συµμµμετάάσχουν  σέέ  µμιάά  
τέέτοια  ἐπαίίσχυντη  ἐκδήήλωση.  
•   τούύς   ἱεράάρχες,   ἱερεῖς,   διακόόνους,   ὑποδιακόόνους,   ἀναγνῶστες,   µμονα-­‐‑
χούύς,   µμοναχέές   καίί   πιστούύς   τῆς   Ὀρθόόδοξης   Ἐκκλησίίας,   οἱ   ὁποῖοι   συµμµμετεῖ-­‐‑
χαν   σέέ   συγκρητιστικέές   διαθρησκευτικέές   καίί   διαχριστιανικέές   συναντήήσεις  
καίί  ἔκαναν  συγκρητιστικέές  συµμβολικέές  πράάξεις  καίί  συµμπροσευχέές  µμέέ  τούύς  
αἱρετικούύς  καίί  κοινώώνησαν  µμαζίί  τους.            
•   ἐκείίνους,   οἱ   ὁποῖοι   ὑποστηρίίζουν   ὅτι   στήήν   Ρουµμανικήή   Ὀρθόόδοξη   Ἐκ-­‐‑
κλησίία   δέέν   ὑπάάρχει   πλέέον   ἡ   Χάάρις   τοῦ   Ἁγίίου   Πνεύύµματος,   ἐπειδήή   κάάποια  
µμέέλη   της   ἔπεσαν   στήήν   οἰκουµμενιστικήή   πλάάνη,   σάά   νάά   ἀποσύύρθηκε   αὐτοµμάά-­‐‑
τως   ἡ   Χάάρις   ἀπόό   τήήν   Ἐκκλησίία   τοῦ   Χριστοῦ.   Δέέν   εἴµμαστε   ἐµμεῖς   οἱ   σωτῆρες  
τῆς  Ἐκκλησίίας,  ἀλλάά  ἡ  Ἐκκλησίία  σώώζει  ἐµμᾶς.      
Ἀποστασιοποιούύµμαστε  ἀπόό  τήήν  ἐπαίίσχυντη  ἐνέέργεια  τοῦ  Οἰκουµμενικοῦ  
Πατριαρχείίου   νάά   προσκαλέέσει   στόό   Φανάάρι   τόόν   ψευδεπίίσκοπο   τῆς   Ρώώµμης,  
Βενέέδικτο  ΙΣΤ΄,  τόό  2006,  ἀλλάά  καίί  τόόν  ψευδεπίίσκοπο  Φραγκίίσκο  Α΄,  τόό  2014.  
Ἀποστασιοποιούύµμαστε,   ἐπίίσης,   καίί   ἀπόό   τήήν   µμνηµμόόνευση   τοῦ   «πάάπα»  
Βενεδίίκτου  ΙΣΤ΄  στήήν  αἴτηση  «Ὑπέέρ  τοῦ  ἀρχιεπισκόόπου…»  τῶν  εἰρηνικῶν.    
Ἀποστασιοποιούύµμαστε,   παραλλήήλως,   ἀπόό   τίίς   ψευδευλογίίες,   τίίς   ὁποῖες  
ἔδωσε  ὁ  «πάάπας»  Βενέέδικτος  ΙΣΤ΄  στήήν  Ἐκκλησίία  τοῦ  ἁγίίου  ἐνδόόξου  µμεγα-­‐‑
λοµμάάρτυρος   Γεωργίίου   στόό   Φανάάρι   καίί   ἀπόό   τήήν   ἐκφώώνηση   τῆς   Κυριακῆς  
Προσευχῆς  ἀπ᾽  τόόν  ἴδιο.    
Ἀποστασιοποιούύµμαστε,   ταυτοχρόόνως,   καίί   ἀπόό   τήήν   ἐνέέργεια   τοῦ   Πανα-­‐‑
γιωτάάτου   Οἰκουµμενικοῦ   Πατριάάρχου   κ.   Βαρθολοµμαίίου   Α΄   νάά   προσκαλέέσει  
στάά  Ἱεροσόόλυµμα  τόόν  ψευδεπίίσκοπο  τῆς  Ρώώµμης,  Φραγκίίσκο  Α΄,  γιάά  νάά  ἑορτάά-­‐‑
σουν   µμαζίί   τήήν   ψευδήή   ἄρση   τῶν   ἀναθεµμάάτων,   πούύ   ἀπαγγέέλθηκαν   τόό   1054,  
καθώώς  καίί  ἀπόό  ὅλες  τίίς  ἐνέέργειες  ὑπέέρ  τῆς  ψευδοενώώσεως  µμέέ  τήήν  αἱρετικήή  
παπωσύύνη.  
Δηλώώνουµμε  δηµμόόσια  ὅτι  οἱ  ἐκπρόόσωποι  τῆς  Ὀρθόόδοξης  Ἐκκλησίίας,  οἱ  ὁ-­‐‑
ποῖοι   κάάνουν   δογµματικούύς   συµμβιβασµμούύς   καίί   λειτουργικέές   πράάξεις,   οἱ   ὁ-­‐‑
ποῖες  ἔχουν  καταδικαστεῖ  ἀπόό  τούύς  Ἱερούύς  Κανόόνες  τῆς  Ἐκκλησίίας,  ἐκπρο-­‐‑
σωποῦν   µμόόνο   τόόν   ἑαυτόό   τους   καίί   ὄχι   ἐµμᾶς,   τούύς   πιστούύς   τῆς   Ὀρθόόδοξης  
Ἐκκλησίίας,  τόό  πλήήρωµμάά  της.    
Δηλώώνουµμε,   ἐπίίσης,   ὅτι   ἀποστασιοποιούύµμαστε   ἀπόό   ὅλες   τίίς   οἰκουµμενι-­‐‑
στικέές   καίί   συγκρητιστικέές   ἐνέέργειέές   τους   καίί   περιµμέένουµμε   νάά   δηλώώσουν  
δηµμόόσια  µμετάάνοια,  ἐπειδήή  καίί  ἡ  αἱρετικήή  καίί  ἑτερόόδοξήή  τους  ἐνέέργεια  ἔγινε  
δηµμόόσια.  
Σέέ   µμίία   ζῶσα   Ἐκκλησίία,   ὅταν   ἕνας   ἐπίίσκοπος   διδάάσκει   µμιάά   διδασκαλίία  
ἀλλόότρια   ὡς   πρόός   τήήν   Ὀρθόόδοξη   Ἐκκλησίία,   οἱ   ἱερεῖς   ἐκείίνης   τῆς   ἐπαρχίίας  
ἔχουν   τήήν   δυνατόότητα   νάά   διακόόψουν   τήήν   µμνηµμόόνευση   τοῦ   ἐπισκόόπου,   ὁ  
ὁποῖος   διδάάσκει   δηµμόόσια   καίί   γυµμνῇ   τῇ   κεφαλῇ   τήήν   αἵρεση,   ἕως   ὅτου   θάά  

  8  
κριθεῖ   ἀπόό   τήήν   Σύύνοδο,   σύύµμφωνα   µμέέ   τόόν   ιε΄   Κανόόνα   τῆς   ΑΒ΄   Συνόόδου   τῆς  
Κωνσταντινουπόόλεως9.   Γι'ʹ   αὐτόό,   ἐµμεῖς,   κλῆρος   καίί   λαόός,   διάά   τῆς   παρούύσης  
ὁµμολογίίας  ἐπικρίίνουµμε  τούύς  πατριάάρχες,  τούύς  ἐπισκόόπους  καίί  τούύς  πιστούύς,  
πούύ  διδάάσκουν  τήήν  αἵρεση,  µμέέ  πόόνο  καίί  µμέέ  ἐλπίίδα  ἐπανορθώώσεώώς  τους,  γιάά  
τήήν   ὁποίία   προσευχόόµμαστε   στόόν   Ἀγαθόό   Θεόό.   Ἐπίίσης,   ἐπικρίίνουµμε   καίί  
ἐκείίνους,   πούύ   δέέν   προσπαθοῦν   νάά   διορθώώσουν   τούύς   ἀδελφούύς   τους,   οἱ  
ὁποῖοι  ἔπεσαν  στήήν  οἰκουµμενιστικήή  πλάάνη,  υἱοθετώώντας  µμιάά  παθητικήή,  ἐφη-­‐‑
συχαστικήή   καίί   σιωπηλήή   στάάση,   τήήν   ὁποίία   ὁ   ἅγιος   Γρηγόόριος   ὁ   Παλαµμᾶς  
βλέέπει  ὡς  τόό  τρίίτο  εἶδος  ἀθεΐας,  µμετάά  τόόν  ἀθεϊσµμόό  καίί  τήήν  αἵρεση.  
Εὐχόόµμαστε  ὑπέέρ  τῆς  παράά  τοῦ  ἐν  Τριάάδι  δοξαζοµμέένου  καίί  προσκυνουµμέέ-­‐‑
νου  Θεοῦ  βοηθείίας!  Ἀµμήήν.      
Ἐάάν  συµμφωνεῖτε  µμέέ  τίίς  θέέσεις  τοῦ  κειµμέένου  τῆς  ὁµμολογίίας,  ἀποστείίλατε  
τόό   ἐπώώνυµμο,   τόό   ὄνοµμα,   τήήν   περιοχήή   καίί   τόό   λειτούύργηµμα   /   ἐπάάγγελµμάά   σας  
στόό  e-­‐‑mail:  synaxisorthkm@gmail.com  
Κάάθε   κληρικόός   καίί   λαϊκόός,   πούύ   ὑπογράάφει   τήήν   παροῦσα   ὁµμολογίία,   τήήν  
ἀναλαµμβάάνει  καίί  ὡς  προσωπικήή  του  ὁµμολογίία.  
 
Διάά  τήήν  «Σύύναξη  Ὀρθοδόόξων  Κληρικῶν  καὶ  Μοναχῶν»  
 
Ἀρχιµμ.  Ἀθανάάσιος  Ἀναστασίίου  
Προηγούύµμενος  Ἱ.  Μ.  Μεγ.  Μετεώώρου  
 
Ἀρχιµμ.  Σαράάντης  Σαράάντος  
Ἐφηµμέέριος  Ἱ.  Ν.  Κοιµμήήσεως  Θεοτόόκου,  Ἀµμαρούύσιον  Ἀττικῆς  
 
Ἀρχιµμ.  Γρηγόόριος  Χατζηνικολάάου  
Καθηγούύµμενος  Ἱ.  Μ.  Ἁγίίας  Τριάάδος,  Ἄνω  Γατζέέας  Βόόλου  
 
Γέέρων  Εὐστράάτιος  Ἱεροµμόόναχος  
Ἱ.  Μ.  Μεγίίστης  Λαύύρας  Ἁγ.  Ὄρους  

9.   «Τάά   ὁρισθέέντα   περίί   πρεσβυτέέρων   καίί   Ἐπισκόόπων   καίί   Μητροπολιτῶν   πολλῷ   µμᾶλλον  
ἐπίί   Πατριαρχῶν   ἁρµμόόζει.   Ὥστε   εἴ   τις   Πρεσβύύτερος   ἤ   Ἐπίίσκοπος,   ἤ   Μητροπολίίτης   τολµμήήσοι  
ἀποστῆναι  τῆς  πρόός  τόόν  οἰκεῖον  Πατριάάρχην  κοινωνίίας,  καίί  µμήή  ἀναφέέροι  τόό  ὄνοµμα  αὐτοῦ  κατάά  
τόό   ὡρισµμέένον   καίί   τεταγµμέένον,   ἐν   τῆ   θείίᾳ   Μυσταγωγίίᾳ,   ἀλλάά   πρόό   ἐµμφανείίας   συνοδικῆς   καίί  
τελείίας  αὐτοῦ  κατακρίίσεως  σχίίσµμα  ποιήήσοι·∙  τοῦτον  ὥρισεν  ἡ  ἁγίία  Σύύνοδος  πάάσης  ἱερατείίας  
παντελῶς   ἀλλόότριον   εἶναι   εἴ   µμόόνον   ἐλεγχθείίη   τοῦτο   παρανοµμήήσας.   Καίί   ταῦτα   µμέέν   ἐσφράάγι-­‐‑
σταίί   τε   καίί   ὥρισται   περίί   τῶν   προφάάσει   τινῶν   ἐγκληµμάάτων   τῶν   οἰκείίων   ἀφισταµμέένων   προέέ-­‐‑
δρων,  και  σχίίσµμα  ποιούύντων  καίί  τήήν  ἕνωσιν  τῆς  Ἐκκλησίίας  διασπώώντων.  Οἱ  γάάρ  δι’  αἵρεσίίν  τι-­‐‑
να  παράά  τῶν  ἁγίίων  Συνόόδων,  ἤ  Πατέέρων,  κατεγνωσµμέένην,  τῆς  πρόός  τόόν  πρόόεδρον  κοινωνίίας  
ἑαυτούύς  διαστέέλλοντες,  ἐκείίνου  δηλονόότι  τήήν  αἵρεσιν  δηµμοσίίᾳ  κηρύύττοντος,  καίί  γυµμνῇ  τῇ  κε-­‐‑
φαλῇ  ἐπ’  Ἐκκλησίίας  διδάάσκοντος,  οἱ  τοιοῦτοι  οὐ  µμόόνον  τῇ  κανονικῇ  ἐπιτιµμήήσει  οὐχ  ὑπόόκεινται  
πρόό  συνοδικῆς  διαγνώώσεως  ἑαυτούύς  τῆς  προς  τόόν  καλούύµμενον  Ἐπίίσκοπον  κοινωνίίας  ἀποτειχίί-­‐‑
ζοντες,   ἀλλάά   καίί   τῆς   πρεπούύσης   τιµμῆς   τοῖς   ὀρθοδόόξοις   ἀξιωθήήσονται.   Οὐ   γάάρ   Ἐπισκόόπων,  
ἀλλάά   ψευδεπισκόόπων   καίί   ψευδοδιδασκάάλων   κατέέγνωσαν,   καίί   οὐ   σχίίσµματι   τήήν   ἕνωσιν   τῆς  
Ἐκκλησίίας  κατέέτεµμον,  ἀλλάά  σχισµμάάτων  καίί  µμερισµμῶν  τήήν  ἐκκλησίίαν  ἐσπούύδασαν  ρύύσασθαι».  

  9  
  
Πρωτοπρ.  Γεώώργιος  Μεταλληνόός  
Ὁµμόότιµμος  Καθηγητήής  Θεολογικῆς  Σχολῆς  Πανεπιστηµμίίου  Ἀθηνῶν  
 
Πρωτοπρ.  Θεόόδωρος  Ζήήσης  
Ὁµμόότιµμος  Καθηγητήής  Θεολογικῆς  Σχολῆς  Πανεπιστηµμίίου  Θεσσαλονίίκης    
 
Δηµμήήτριος  Τσελεγγίίδης  
Καθηγητήής  Θεολογικῆς  Σχολῆς  Πανεπιστηµμίίου  Θεσσαλονίίκης  (Σύύµμβουλος)  

  10