Professional Documents
Culture Documents
Blessed Are The
Blessed Are The
Clara ang babaeng lumaking may galit sa kanyang mga magulang dahil sa iniwan siya
bata pa lamang siya.Ang lola lamang niya ang kanyang kasama.Ngunit nang pumanaw
na ang kaniyang lola noong highschool pa lamang siya ay doon na siya nagsimulang
na namang mag-aalala para sa kanya dahil wala na yung kaisa-isang taong alam niyang
palaging nag-aalala para sa kanya.Walang iba kundi ang kanyang mapagmahal niyang
lola.Isang araw pagpasok ni Clara sa kanilang bahay ay may nadatnan siyang isang
"Sino kayo?"takang tanong niya."Anak,Clara kami ito.Ang mga magulang mo" masayang
"Anak" wika ulit nung babae. "Hindi niyo ako anak..."wika ni Clara na siyang ikinalungkot
ng babae at nung lalaki. "Anak ka namin at kami ang mga magulang mo" paliwanag
nung babae. "Hindi niyo ako anak at hindi ko kayo mga magulang.Matagal nang patay
ang aking mga magulang.Kaya pwede ba umalis na kayo rito." inis na wika ni
Clara sa babae at sa lalaki.Batid niyang sila nga ang mga magulang niya pero hindi
Galit na galit siya sa mga ito dahil ngayon lang sila nagpakita pagkatapos ng mahabang
sa kaniyang kwarto.
Isang linggo na ang nakakalipas mula nung nagbalik ang kanyang mga magulang
ngunit mailap parin si Clara sa kanyang mga magulang.Hindi niya sila pinapansin
Hindi umimik si Clara bagkus ay nagtuloy lang siya sa paglalakad papasok sa kanilang
"Kayo mag-aalala para sa akin?Wow ha.Such a big word." sarkastikong sambit niya.
"Tyaka,ano bang pakealam niyo kung ganito ako ha?Kayo nag-aalala sa akin?
If I know kahit kailan hindi kayo nag-alala o mag-aalala para sa akin.Iniwan niyo nga ako
nung bata pa lamang ako,di ba?So,don't act that you're a good parents...because you
we're never be a good parents to me.You left me..." wika ni Clara at hindi na niya
napigilan pang hindi maiyak. "Kung alam niyo lang kung gaano ako kainggit sa mga
taong nakikita kong masaya at kumpleto ang kanilang pamilya...I've been longing and
yearning for a parents love and care...I always celebrate especial occasion alone...
Because I don't have a parents to celebrate with..."wika ulit ni Clara.Napaiyak na rin ang
kung pinabayaan ka namin at palagi kang nag-iisa para icelebrate ang mga espesyal na
okasyon.Patwad sa lahat ng mga pagkukulang namin sa iyo bilang mga mahulang mo.
dahil nagpunta kami sa ibang bansa para magtrabaho para sa iyo ngunit minaltrato
ng kanyang ama may parte sa kanyang puso ang kumirot dahil sa mga nakalipas na
Inakala niya kasing siya ay binalewala na ng kanyang mga magulang kundi ay sila'y
nagtungo pala sa ibang bansa para magtrabaho para sa kanya.Hindi niya tuloy
maisip kung gaano naghirap ang kanyang mga magulang sa ibang bansa.
Agad niyakap ni Clara ang kanyang mga magulang. "Mahal na mahal ko rin po kayo.
Patawad rin po kung galit ang aking nararamdaman para sa inyo sa mga nakalipas
Tumango naman ang mga magulang niya at sila'y ngumiti.Muli silang nagyakapan.
nagyayari ang salitang kapayapaan kundi pati rin sa ating sarili.Paano tayo
magkakaroon kapayapaan sa ating sarili kung may dinaramdam tayong galit at sama ng
loob. Bilang isang tagalikha ng kapayapaan ay dapat ay kailangan mong tanggalin yang
kapayapaan sa iyong kalooban ay kailangan mong patawarin yung mga taong may sala
masama.