liwanag ng aming puso,

sa ami'y manahan ka
ang init ng �yong biyaya,
sa ami'y ipadama
patnubay ng mahihirap,
o, aming pag-asa't gabay
sa aming saya at hapis,
tanglaw kang kaaya-aya.
liwanag ng kaaliwan,
sa ami'y dumalaw ka
kalinga mo ang takbuhan noong unang-una pa pawiin ang aming pagod, ang pasani'y
pagaanin
minamahal kong kandungan,
sa hapis, kami hanguin.
liwanag ng kabanalan,
sa ami'y mamuhay ka
ang ningas ng �yong pag-ibig
ang s'yang magsilbing gabay
pag nalayo ka sa amin,
ang tao'y walang halaga
di namin makakayanang hanguin ang kaluluwa.
liwanag ng bagong buhay,
sa ami'y umakay ka
linisin ang aming sugat,
ang diwa'y bigyang-sigla
akitin mo ang palalo,
damayan ang naliligaw
ituro mo ang landasin,
patungo sa aming tanglaw.
liwanag ng aming puso,
sa ami'y manahan ka
idulot mo po sa amin kapayapaang wagas
ang �yong gantimpala't mana,
pangako mong kasarinlan
ang bunga sa pagkandili,
ligaya magpakailanman.

Pagod? Sa totoo naman, lahat ay napapagod. Napapagod umintindi, napapagod mabuhay,

napapagod magmahal. Pero
lagi mong ilalagay sa isipan mo, andyan lang lagi Siya para gabayan ka. Kaya tiwala
lang!