ชีวิตของแม่ ลูกสอง

ฉันตั้งใจว่าจะมีลูกคนที่สองให้ห่างกับคนแรกประมาณสองปี เมื่อตั้งท้องลูกคนที่สอง ตอนลูกคนแรกอายุประมาณขวบ

นิดๆ ฉันก็เตรี ยมตัวเตรี ยมใจในหลายเรื่ อง เพราะรู ้แน่วา่ การเลี้ยงลูกสองคนไม่ใช่เรื่ องง่ายเลย

สิ่ งแรกที่ตอ้ งเตรี ยมสาหรับการเป็ นแม่ลูกสองคือ เตรียมตัวเตรียมใจเจ้ าคนพี่ ให้ ดูแลตัวเองได้ ฉันจะได้ไม่ห่วงหน้าพะวง
หลังเมื่อลูกคนที่สองคลอดออกมา ฉันเริ่ มด้วยการฝึ กลูกให้เลิกแพมเพิสทั้งตอนกลางวัน กลางคืน ฝึ กให้เขาบอกอึ/ฉี่ เอง ใช้
เวลาประมาณ 2 สัปดาห์ ทุกอย่างก็ผา่ นฉลุย แต่ตอ้ งอดทน ใจเย็นกับลูก ไม่ดุด่าเมื่อเขาทาไม่ได้ และชมเชยเมื่อลูกทาได้ดี
รวมถึงต้องขยันซักกางเกงที่ลูกฉี่ ราด และผ้าปูที่นอนที่เปี ยกฉี่ ลูกเช่นกัน นอกจากนี้ฉนั ก็พยายามฝึ กให้เขาทาอะไรด้วย
ตัวเอง เช่น กินข้าวเอง (แต่ยงั ทาได้เพียงบางครั้ง) แปรงฟันเอง เป็ นต้น

อีกเรื่ องที่ตอ้ งเตรี ยมลูกคนโตคือ เตรียมใจ ให้ ลูกรับรู้ ว่า จะมีน้องอีกคนแล้ ว และเขาจะไม่ใช่เด็กคนเดียวในบ้านอีกต่อไป
แน่นอนว่าเรื่ องอิจฉาน้องอาจเกิดขึ้นได้เป็ นธรรมดา แต่ก็ตอ้ งสอนให้เขารู ้วา่ น้องคือเพื่อนอีกคนที่จะมาอยูใ่ นครอบครัว
น้องไม่ใช่คนที่จะมาแย่งความรัก ฉันใช้วธิ ีอ่านนิทานที่มีเรื่ องราวเกี่ยวกับพี่นอ้ ง หรื อการมีลูกอีกคนให้ลูกคนโตฟัง เช่น
เรื่ องเจ้าตัวเล็ก ว่าด้วยแม่ทอ้ งน้องอีกคนและคลอดน้องออกมา เรื่ องแค่นิดหน่อยเอง ว่าด้วยพี่สาวที่ตอ้ งหัดช่วยตัวเองเมื่อมี
น้อง เป็ นต้น เมื่อเล่านิทานก็จะบอกลูกไปด้วยว่าเดี๋ยวเขาก็จะมีนอ้ งเหมือนในนิทานแล้ว

และเมื่อคลอดลูกคนเล็กแล้วสิ่ งที่ฉนั พยายามทามากคือ ทาให้ ลูกคนโตไม่ รู้ สึกว่ าเขาโดนแย่ งทุกอย่ างไป โดยพยายามดาเนิน
กิจวัตรประจาวันให้ไม่ต่างจากเดิม พยายามให้เวลาดูแลลูกคนโตเท่าเดิม เมื่อใครให้ของขวัญน้องคนเล็ก ก็จะให้พี่คนโต
แล้วบอกว่าของมันเล็กไป แบ่งให้นอ้ งละกัน เพื่อเป็ นการให้ความสาคัญกับลูกคนโต และให้เขาช่วยดูแลน้อง เช่น ช่วย
เปลี่ยนผ้าอ้อม หยิบจับอะไรเล็กๆน้อยๆ เพื่อให้เขารู ้สึกมีส่วนร่ วมด้วย

กรณี ที่เลี้ยงลูกเอง อย่ าลืมหาใครมาช่ วยดูแลลูกคนโต โดยซ้ อมตั้งแต่ ใกล้ คลอด ฝึ กให้เขาได้คุน้ เคยกับคนที่ช่วยเลี้ยง ให้คน
อื่นช่วยกล่อมนอน พากินข้าว อาบน้ า เป็ นต้น เพราะเผื่อเวลาที่แม่ตอ้ งไปคลอดน้อง เขาจะได้สามารถอยูก่ บั คนอื่นได้