ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΣΙΣΑΝΙΟΥ ΚΑΙ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ

ΕΝΟΡΙΑ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΙΑΤΙΣΤΑΣ

Δεκέµβριος 2009
Ἕνα κάθε µήνα.
Διαβάζουµε στό ἐκκλησιαστικό ἡµερολόγιο. Κυριακή πρό τῆς γεννήσεως τοῦ
Χριστοῦ καί Κυριακή µετά τή γέννηση τοῦ Χριστοῦ. Ἄραγε οἱ ἅγιοι πατέρες τῆς
Ἐκκλησίας µας, ὀνοµάζοντας ἔτσι τίς Κυριακές, ἀναφέρονται µόνο στίς Κυριακές
πού βρίσκονται πρίν καί µετά ἀπό τή µεγάλη γιορτή τῶν Χριστουγέννων; Πιθανόν
εἶναι νά ἀναφέρονται στόν χρόνο τόν πρό καί τόν µετά τό γεγονός τῆς γεννήσεως
τοῦ Χριστοῦ. Χωρίς ἀµφιβολία, ὅµως, ἀναφέρονται στόν τρόπο ζωῆς καί
συµπεριφορᾶς τῆς κάθε κοινωνίας καί τοῦ κάθε ἀνθρώπου, πρίν τή γνωριµία µέ τόν
Χριστό καί µετά ἀπ’ αὐτήν.
Μέσα στήν Καινή Διαθήκη µέ πολλή ἐνάργεια παρουσιάζονται αὐτοί οἱ δύο
τρόποι ζωῆς τῶν ἀνθρώπων πρό τοῦ ἐρχοµοῦ τοῦ Χριστοῦ καί µετά τή γνωριµία
τους µέ τόν Χριστό. Ὁ Ἀπ. Παῦλος χαρακτηρίζει τούς ἀνθρώπους τούς πρό Χριστοῦ
ὡς σκοτάδι καί τούς πιστούς ὡς φῶς. «Ἦτε γάρ ποτέ σκότος, νῦν δέ φῶς ἐν Κυρίω.
Ὡς τέκνα φωτός περιπατεῖτε» Ἐφεσ. Ε΄ 8. Νά ζεῖτε ὡς παιδιά τοῦ φωτός.
Στήν πρός Ρωµαίους ἐπιστολή, µέ πολλή σαφήνεια µᾶς παρουσιάζει τήν
εἰκόνα τῶν εἰδωλολατρῶν, οἱ ὁποῖοι ἀντί νά λατρέψουν τόν ἀληθινό Θεό, λάτρεψαν
τήν κτίση. Γράφει: «Αὐτοί οἱ ἄνθρωποι ἀφέθηκαν ἀπό τό Θεό νά παραδοθοῦν σέ
ἀνάξιο νοῦ, γιά νά κάνουν τά ἀνάρµοστα. Εἶναι γεµάτοι ἀπό κάθε ἁµαρτία,
πορνεία, πονηρία, πλεονεξία, κακία. Εἶναι γεµάτοι ἀπό φθόνο, ἀντιπάθεια καί
φονική διάθεση, ἔριδα, δόλο, κακοήθεια. Εἶναι ψιθυριστές, κακολογοῦν,
κατακρίνουν, µισοῦν τόν Θεό, εἶναι ὑβριστές, ὑπερήφανοι, ἀλαζόνες, ἐφευρέτες
κακῶν, ἀνυπάκουοι στούς γονεῖς. Δέν ἔχουν σύνεση, δέν κρατοῦν τό λόγο τους,
δέν ἔχουν στοργή, δέν εἶναι διαλλακτικοί, δέν εἶναι ἐλεήµονες … Αὐτοί, ὄχι µόνο
πράττουν αὐτά, ἀλλά καί ἐπιδοκιµάζουν κι ἐκείνους πού πράττουν τά ἴδια.» Ρωµ.
Α΄(28 - 32).
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος διδάσκει στούς Χριστιανούς «νά µήν ἔχουν σχέση µέ
τά ἄκαρπα ἔργα τοῦ σκότους, ἀλλά µᾶλλον καί νά τά ἐλέγχουν. Διότι ἐκεῖνα πού
γίνονται ἀπό ἐκείνους κρυφά, εἶναι ντροπή καί νά τά ἀναφέρει κανείς.» Ἐφεσ. Ε΄
(11 - 12).
Σέ ἀντίθεση µ’ αὐτούς τούς ἀνθρώπους καί τόν τρόπο τῆς ζωῆς τους, εἶναι οἱ
πιστοί τοῦ Χριστοῦ, οἱ ὁποῖοι ἀµέσως µετά τήν Πεντηκοστή, µέ τόν ἐρχοµό τοῦ
Ἁγίου Πνεύµατος, ζοῦν κατά ἕνα τελείως διαφορετικό τρόπο. Γράφει ὁ
Εὐαγγελιστής Λουκᾶς: «Οἱ πιστοί παρακολουθοῦσαν µέ ζῆλο τή διδασκαλία τῶν
ἀποστόλων, ἀσκοῦνταν στήν φιλανθρωπία καί ἐλεηµοσύνη, προσεύχονταν καί
κοινωνοῦσαν καθηµερινά τό Σῶµα καί τό Αἷµα τοῦ Χριστοῦ. Ὅλοι ἦταν ἑνωµένοι
µέ τό αὐτό φρόνηµα καί εἶχαν τά πάντα κοινά. Πουλοῦσαν τά κτήµατα καί τίς
περιουσίες τους καί τά µοίραζαν σέ ὅλους, ἀνάλογα µέ τίς ἀνάγκες τοῦ καθενός.»
Πράξ. Β΄ (41 - 46).
Καί ὅλα αὐτά πῶς τά πετύχαιναν; Τά πετύχαιναν ἐπειδή εἶχαν γεµίσει ἀπό τό
Ἅγιο Πνεῦµα. Ὅταν ἔρχεται τό ἅγιο Πνεῦµα ἀποφέρει καρπούς, οἱ ὁποῖοι εἶναι «ἡ
ἀγάπη, ἡ χαρά, ἡ εἰρήνη, ἡ µακροθυµία, ἡ καλοσύνη, ἡ ἀγαθωσύνη, ἡ πίστη, ἡ
πραότητα καί ἡ ἐγκράτεια.» Γαλάτας Ε΄ 22.
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος εἶναι ὁ ὑµνητής τῆς πανευφρόσυνης Χριστιανικῆς
ζωῆς. Ἄν καί βρίσκεται φυλακισµένος σέ φυλακή τῆς Ρώµης εἶναι πολύ
χαρούµενος. Τό αὐτό ἐπιθυµεῖ καί γιά ὅλους τους πιστούς. Γι’ αὐτό στήν ἐπιστολή
του πρός τούς Φιλιππησίους ἀναφωνεῖ: «Χαίρετε ἐν Κυρίω πάντοτε. Πάλιν ἐρῶ,
Χαίρετε. Ἡ ἐπιείκειά σας ἄς γίνει γνωστή σ’ ὅλους τους ἀνθρώπους. Μή
µεριµνᾶτε ἀγωνιωδῶς γιά τίποτα. Κάνετε γνωστά τά προβλήµατά σας στό Θεό µέ
ἐµπιστοσύνη … Νά σκέπτεσθε ὅσα εἶναι ἀληθινά, ὅσα σεµνά, ὅσα δίκαια, ὅσα
ἁγνά, ὅσα ἀγαπητά, ὅσα ἔχουν καλή φήµη, ὁποιαδήποτε ἀρετή ἤ ἔπαινος. Αὐτά
νά σκέπτεσθε», Δ’ (4 - 9) ἔτσι νά ζῆτε.
Πραγµατικά, ἔτσι ζοῦν οἱ ἄνθρωποι µετά τή γνωριµία τους µέ τόν Χριστό.
Τελείως ἀντίθετα ζοῦν ἐκεῖνοι, πού δέν γνώρισαν τόν Ἰησοῦ Χριστό, πού δέν
θέλησαν νά τόν πλησιάσουν καί νά τόν βάλουν στή ζωή τους. Αὐτοί ἄν καί ζοῦν
χρονικά µετά τήν παρουσία τοῦ Χριστοῦ, εἶναι σάν νά ζοῦν ζωή πρό Χριστοῦ. Γι’
αὐτούς εἶναι σάν νά µήν ἦρθε ὁ Θεός στή γῆ. Σάν νά µή γεννήθηκε ἀκόµη ὁ
Σωτήρας Χριστός.
Κάθε χρόνο, ἡ Ἐκκλησία µας, τονίζει µέ ἔµφαση αὐτές τίς δύο Κυριακές, τήν
πρίν καί τήν µετά τά Χριστούγεννα. Μέ τήν Κυριακή πρίν τά Χριστούγεννα θέλει
νά µᾶς θυµίζει τή ζοφερή κατάσταση τῆς ἀνθρωπότητας πρίν ἀπό τόν ἐρχοµό τοῦ
Μεσσία Ἰησοῦ Χριστοῦ. Νά µᾶς θυµίζει τήν σκληρότητα ἐκείνων τῶν ἀνθρώπων,
τήν ἀνηθικότητα, τήν ἀδικία, τήν ἀπανθρωπιά, ἀλλά καί τήν ἀγωνία καί προσδοκία
τοῦ Μεσσία, τοῦ ἀληθινοῦ σωτήρα.
Μέ τήν Κυριακή µετά τά Χριστούγεννα θέλει νά µᾶς θυµίζει τήν πληµµύρα
τῆς φιλανθρωπίας τοῦ Θεοῦ, τήν καινή κτίση, τήν γεµάτη ἁγιότητα καί ἀρετές καί
ἀγάπη τῶν ἀναγεννηµένων ἀνθρώπων.
Ἡ Κυριακή µετά τά Χριστούγεννα µᾶς παραπέµπει κυρίως στή Βασιλεία τοῦ
Θεοῦ, ἡ ὁποία ἄνοιξε τίς πύλες της, κι ἐκεῖνος πού θέλει, µπορεῖ νά εἰσέλθει.
Ἀναφωνεῖ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστοµος στόν κατηχητικό λόγο τοῦ Πάσχα:
«…οὐκοῦν εἰσέλθετε πάντες εἰς τήν χαράν τοῦ Κυρίου ἡµῶν… Μηδείς θρηνείτω
πενίαν. Ἐφάνη γάρ ἡ κοινή Βασιλεία…»
Ἐφ’ ὅσον, ἀγαπητοί µου, ὁ Θεός ἔγινεν ἄνθρωπος, µπορεῖ καί ὁ ἄνθρωπος
νά γίνει θεός. Ὄχι κάπου στό µέλλον, ἀλλά ἐδῶ καί τώρα.
Ὁ Χριστός ἦλθε. Ἄραγε, ζοῦµε µετά Χριστόν ἤ πρό Χριστοῦ;

Μέ τήν ἐλπίδα νά ποθοῦµε νά ζοῦµε ζωή

µετά Χριστόν καί ἐν τῷ Χριστῷ

ὁ Πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Λ. Βασιλείου