PAG-IBIG
ni Jose Corazon de Jesus
Isang aklat na maputi, ang isinulat:
Luha!
Kaya wala kang mabasa kahit isa
mang talata;
Kinabisa at inisip mulang ating
pagkabata;
Tumanda ka't nagkauban, hindi mo
pa maunawa.
Ang Pag-ibig, isipin mo, pag inisip,
nasa-puso!
Pag pinuso, nasa-isip, kaya't hindi
mo makuro.
Lapitan mo nang matagal ang
pagsuyo'y naglalaho;
Layuan mo at kay-lungkot,
nananaghoy ang pagsuyo!
Ang Pag-ibig na dakila'y aayaw
nang matagalan,
Parang lintik kung gumuhit sa
pisngi ng kadiliman.
Ang halik na ubos-tindi, minsan
lamang nahalikan,
At ang ilog kung bumaha, tandaan
mo't minsan lamang.
Ang Pag-ibig kapag duwag ay
payapa't walang agos,
Walang talon, walang baha, walang
luha, walang lunos!
Ang Pag-ibig na matapang ay puso
ang inaanod,
Pati dangal, yama't dunong
nalulunod sa pag-irog!
Ang Pag-ibig na buko pa'y
nakikinig pa sa aral,
Tandang di pa umiibig, nakikita pa
ang ilaw,
Ngunit kapag nag-alab na pati
mundo'y nalimutan ---
Iyan, ganyan ang Pag-ibig,
damdamin mo't puso lamang!
Kapag ikaw'y umuurong sa sakuna't
sa panganib
Ay talagang maliwanag at buo ang
iyong isip:
Takot pa ang pag-ibig mo, hindi ka
pa umiibig:
Pag umibig, pati hukay aariin mong
langit!
Ang Pag-ibig ay may mata, ang
Pag-ibig ay di bulag;
Ang marunong umibig, bawat sugat
ay bulaklak:
Ang pag-ibig ay masakim at aayaw
ng kabiyak;
O wala na kahit ano, o ibigay mo
ang lahat!
"Ako'y hindi makasulat at ang
Nanay ay nakabantay!"
Asahan mo, katoto ko, hindi ka pa
minamahal!
Ngunit kapag sumulat na sa ibabaw
man ng hukay,
Minamahal ka na niya nang higit sa
kanyang buhay!
Kayong mga kabataang pag-ibig
ang ninanais,
Kayong mga paruparong sa ilawan
lumiligid,
Kapag kayo'y umiibig na,
hahanapin ang panganib,
At pakpak ninyo'y masusunog sa
pag-ibig!