Nama : Ahmad Thoyib

Kelas : XI TKR 1
No absen : 05
Daerah Asal : Kelurahan SokoDuwet Kecamatan Pekalongan Timur
Kota Pekalongan
Narasumber: http://penamoedikal.blogspot.com/2018/03/asal-usul-nama
-desa.html?m=1

Asal Usul Desa Poncol ing Kutha Pekalongan

Desa Poncol wis dikenal wiwit abad kaping-16 nalika Kerajaan Mataram. Ing
wektu kuwi, pasukan ing Senopati Bahureksa ngoyak para bajak laut kanthi
intensif menyang ara-ara samun. Nalika bajak laut ditumpangi, ana perang
sengit antarane loro partai. Ing insiden kasebut, sawetara prajurit tiwas ing tanah
moncol. Tanah Moncol minangka sejenis tanah sing luwih dhuwur tinimbang
dataran liya. Senadyan para prajurit aweh dhawuh Senopati Bahureksa tambah
nesu, dheweke banjur dhawuh marang pasukan liya kanggo nyekel para bajak
laut sing bisa lolos. Senopati Bahureksa banjur ngendika, "Banjur, yen kahanan
aman, tanah moncol iki bakal dadi Desa Poncol."
Nalika cahya subuh wiwit surem lan sirna ing tlatah sisih kulon, Senopati
Bahureksa lan tentarané mutusaké kanggo ngaso, mungkasi ngejar. Nalika
dheweke ngeculake, Senopati Bahureksa ketemu karo kakekne sing isih genen
utawa ngepyakake awak kanthi unggun nalika mangan jagung panggang.
Senopati Bahureksa banjur takon marang mbah kakung, "Apa jenenge dukuh
iki?" Anake mau mangsuli yen dheweke ora ngerti, amarga ing saubengé tanah
isih ana ing alas sing padhet. Akhire Senopati Bahureksa maneh ngendika,
"Nuli, yen tanah iki dadi dukuh, menehi jeneng dusun Sorogenen."
Ngandika, nalika Poncol kabagi dadi sawetara dusun, kalebu: Dukuh
Sorogenen, Poncol, Kuroijo, Sekolah Pesantren, Koleksi lan Bonjongan.
Nanging, ing wektu dawa, dusun kasebut digabung dadi siji karo jeneng Desa
Poncol. Kepala desa pertama Desa Poncol yaiku Tirtoatmojo. Ing saubengé
wilayah moncol kasebut pungkasané dikenal minangka dhaérah hantu lan
ndadèkaké para warga lokal enggan teka ing wilayah kasebut. Nanging, sawisé
dékade puluhan taun, wilayah monol dadi panggonan pemukiman padhet sing
dikenal minangka Gang Gumuk. Ing papan kasebut ana uga wit jati lawas sing
ora tau mati, dene ing sangisore wit akeh nisan uga kasebar. Kanggo Sorogenen
dhewe, iku digunakake minangka makam wong Tionghoa supaya warga lokal
kerep nyeluk Bong.
Acara macem-macem ora iso lali ngenani sejarah Desa Poncol, kayata geni
utama sing meh nggunakaké setengah saka desa ing wayah sore tanggal 27
September 1961. Ing sawetara jam, kira-kira 500 omah dikonsumsi dening jago
abang.
Kangge, gesang masyarakat Poncol ing tengah-tengah kegiyatan modernisasi
saiki sejatine ora beda karo masyarakat Pekalongan ing umum. Kesederhanaan,
keramahan lan semangat kerjasama bebarengan isih ngrasa nglindhungi saben
bagean kehidupan masyarakat Poncol.
Ana macem-macem tradhisi tradhisi Jawa sing uga ditahan nganti saiki. Tradisi
kasebut diwiwiti saka tradhisi nyiapake bayi sing disebut tradisi tingkepan
utawa mitoni, ing ngendi tradhisi iki ditindakake nalika wanita ngalami gestasi
pitung sasi, ing ritual iki biasane uga metu bubur lan salad. Bubar lunga berarti
proses lair becik, dene kanggo rujak, masyarakat percaya yèn rujak ngrasa
pedhes, wong sing bakal lair iku bocah lanang, ing sisih liya, yen rujak ora
ngrasakake pedhes, bayi wadon bakal dilahirake. Wong tuwa uga menehi
jeneng marang bocah sing dikasihi ing tradhisi iki. Banjur, sawisé bayi wis
umur 7 sasi utawa bayi pisanan tumuju ing lemah, tradisi liyané diarani tedhak
siten. Ing tradhisi iki, panganan sirkil uga didistribusikake, supaya bayi bisa
tangkas.
Banjur tradhisi sing paling disenengi dening anak-anak Poncol yaiku tradisi
peradaban. Tradhisi iki minangka tradhisi kanggo mbuwang dhuwit recehan
kanthi dilebokake, sing banjur bakal ditentang dening warga saka wong tuwa.
Saben uwong seneng nanggap acara iki. Komunitas Poncol seneng banget
kanggo nduwe papan ibadah minangka wujud rasa syukur marang sapa wae.
Tradisi iki biasane rampung ing acara khitanan, Rebo pungkasan, nampi rawuh
bayi saka klinik ibu hamil utawa rumah sakit lan ing acara kasebut.
Tradhisi liya sing isih bisa ditemokake ing desa Poncol yaiku tradisi ing proses
mbangun omah utawa umume disebut molo. Munggal molo tegese
ngunggahake molo omah paling dhuwur. Tradhisi iki ditindakake kanthi
gendéra abang lan putih ing tengah-tengah palang. Banjur, uga ditambahake
maneka warna persembahan kayata pisang ambon Ambon, tumpukan beras sing
wis kuning lan bungkus tebu, kabeh sing diikat lan digantung ing sawah.
Sakdurungé prosesi molo, acara kaslametan dianakaké pisanan kanthi ngajak
para tetanggan ngubengi omah. Tradhisi iki minangka tujuan kanggo nggawe
omah lan para warga tansah dilindhungi marang gusti kang Maha Kuasa.
Maneka warna tradisi sing isih ana ing tengah masyarakat Poncol duwe filosofi
dhewe babagan tahap urip manungsa. Paling mulang babagan syukur marang
sing nitahake lan pentinge njaga keharmonisan antarane warga supaya ora bakal
dikikis dening gelombang teknologi lan sikap individualisme.