10 Πολιτική
ΜΈΡΟΣ ΤΟΥ... ΕΠΙΤΕΛΙΚΟΎ ΚΡΆΤΟΥΣ Η ΕΠΙΤΡΟΠΉ «ΕΛΛΆΔΑ 2021» ΓΙΑ ΤΑ 200 ΧΡΌΝΙΑ ΑΠΌ ΤΟ 1821
Η νέα Εθνεγερσία του Κυριάκου
Ξεκινά ο κρατικός σχεδιασμός για την επεξεργασία «ενιαίας»
ιστορικής αφήγησης για το παρελθόν της χώρας, την εγχάραξη
της οποίας στη συλλογική συνείδηση θα αναλάβει το σύνολο
των κρατικών και κρατικοδίαιτων ιδεολογικών μηχανισμών κάτω
από την κεντρική καθοδήγηση της νέας πολιτικής εξουσίας
Τ
►►
Του ΤΑΣΟΥ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
ο πολυνομοσχέδιο για το «επι-
τελικό κράτος» (της Δεξιάς)
που κατατέθηκε την περασμέ-
νη Πέμπτη κρύβει ουκ ολίγες
πτυχές, αποκαλυπτικές για
τις ολοκληρωτικές τάσεις της
όσμωσης του σκληρού (οικονο-
μικού) φιλελευθερισμού με τον
παραδοσιοκρατικό συντηρητι-
σμό. Μία απ’ αυτές αφορά τον
κρατικό σχεδιασμό για την επε-
ξεργασία «ενιαίας» ιστορικής
αφήγησης για το παρελθόν, το
παρόν (και -εξυπακούεται- το
μέλλον) της χώρας, την εγχά-
ραξη της οποίας στη συλλογι-
κή συνείδηση θα αναλάβει το
σύνολο των κρατικών και κρα-
τικοδίαιτων ιδεολογικών μηχα-
νισμών κάτω από την κεντρική
καθοδήγηση (και με τη χρημα-
ΠΊΝΑΚΑΣ ΤΟΥ ΘΕΌΔΩΡΟΥ ΒΡΥΖΆΚΗ ΜΕ ΤΊΤΛΟ: «Ο ΘΡΎΛΟΣ ΤΗΣ ΑΓΊΑΣ ΛΑΎΡΑΣ
Αποστολή του όλου εγχειρήματος θα είναι «η ανάδειξη των αξιών του Ελληνικού
Εθνους, του πολιτισμού και της ιστορίας» και «η ανάπτυξη του εθνικού
αφηγήματος της Ελλάδας με σκοπό τη δημιουργία ενιαίας εικόνας και ταυτότητας
της χώρας και των φορέων του ελληνικού κράτους»
Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ Τρίτη 30 Ιουλίου 2019
τοδότηση) της νέας πολιτικής
εξουσίας.
Ενα ριμέικ, τρόπον τινά, της
ιδεολογικής εξόρμησης με την
οποία επενδύθηκε προ εικο-
σαετίας το ξέφρενο (και κατα-
στροφικό για τα δημόσια οικο-
νομικά) πάρτι της Ολυμπιάδας
του 2004, προσαρμοσμένο στη
μνημονιακή πραγματικότητα
με στόχο την πολιτικοκοινω-
νικά ορθή κάλυψη του ιδεο-
λογικού κενού που παρήγαγε
στους κόλπους της ελληνικής
κοινωνίας η κατάρρευση των
κυρίαρχων αφηγημάτων μετά
το 2010.
Ο λόγος για την «Επιτροπή
“Ελλάδα 2021”», η συγκρότηση
και λειτουργία της οποίας προ-
βλέπονται από το άρθρο 113
(σελ.127) του πολυνομοσχε-
δίου. Οπως διαβάζουμε εκεί,
«συσ τήνεται Επι-
τροπή υπαγόμενη
στον Πρωθυπουργό,
για την προετοιμασία
της χώρας ενόψει της
συμπλήρωσης διακο-
σίων ετών από την Πα-
λιγγενεσία» του 1821
(§1), αποτε λούμενη
«από πρόσωπα εγνω-
σμένου κύρους από
τον χώρο της πολιτικής,
των γραμμάτων και των
τεχνών και της επιστή-
μης» (§2).
Το ίδιο άρθρο προβλέπει
τη χρηματοδότηση και θεσμι-
κή-τεχνική στήριξη του νέου
φορέα από το «επιτελικό κρά-
τος»: «Με διάταγμα που εκδί-
δεται μετά από πρόταση του
Πρωθυπουργού ρυθμίζεται
κάθε ζήτημα που αφορά στη
συγκρότηση, τη λειτουργία,
την υποστήριξη από υπηρε-
σίες, τους πόρους, την στελέ-
χωση και κάθε δραστηριότητα
στην οποία [η Επιτροπή] προ-
βαίνει προς την επίτευξη των
σκοπών της» (§3).
Ποιοι ακριβώς θα είναι όμως
αυτοί οι σκοποί; Ως αρμοδι-
ότητα της Επιτροπής που θα
διορίσει και θα χρηματοδοτεί
ο πρωθυπουργός προβλέπεται
«ο συντονισμός των δράσεων
όλων των αρμόδιων Υπουρ-
γείων και φορέων, στο πλαίσιο
των ενεργειών που θα προτα-
θούν και εγκριθούν» (§1.ε), αυ-
τές όμως οι δράσεις κάθε άλλο
παρά θα περιοριστούν στις
επετειακές εκδηλώσεις για τα
διακοσάχρονα του Εικοσιένα.
Αποστολή του όλου εγχει-
ρήματος, ξεκαθαρίζει το ίδιο
άρθρο, θα είναι κάτι πολύ ευ-
ρύτερο και στρατηγικότερο: «η
ανάδειξη των αξιών του Ελλη-
νικού Εθνους, του πολιτισμού
και της ιστορίας, όπως αυτά δι-
αμορφώθηκαν από τη σύσταση
του Ελληνικού κράτους μέχρι
σήμερα» (§1.α΄) και, κυρίως, «η
ανάπτυξη του εθνικού αφηγή-
ματος της Ελλάδας με σκοπό τη
δημιουργία ενιαίας εικόνας και
ταυτότητας της χώρας και των
φορέων του ελ-
ληνικού κράτους» (§1.γ΄).
Οπως ξέρει καλά και ο τε-
λευταίος πρωτοετής της Φιλο-
σοφικής, η δημιουργία «ενιαίας
εικόνας και ταυτότητας» μέσω
της επεξεργασίας κι επιβολής
ενός κρατικά σχεδιασμένου
αφηγήματος δεν συνάδει και
τόσο ούτε με κανενός είδους
μεθοδολογικό φιλελευθερισμό
ούτε με τις σύγχρονες επιστη-
μονικές τάσεις, που αποδέ-
χονται κι αναδεικνύουν την
πολλαπλότητα των μεθοδολο-
γικών κι ερμηνευτικών προ-
σεγγίσεων του παρελθόντος.
Περισσότερο θυμίζει εθνοποι-
ητικές διαδικασίες του 19ου
αιώνα (και τις μεταγενέστε-
ρες αναπαραγωγές τους που
προκαλούν την υπεροπτική
λοιδορία των πρωτοκοσμικών
Αδώνιδων, είτε πρόκειται για
την εθνογένεση της γειτονικής
μας Βόρειας Μακεδονίας είτε
για τα αντίστοιχα εγχειρήματα
του Τρίτου Κόσμου), όταν δεν
αποπνέει έναν υποβόσκοντα
ολοκληρωτισμό. Μπορεί τα
γεγονότα να είναι κάθε φορά
συγκεκριμένα, η ανάλυσή τους
όμως είναι αδύνατο, άκρως
αντιεπιστημονικό και πολιτικά
επικίνδυνο να υπαχθεί σ’ έναν
μονοσήμαντο, πολιτικά επικα-
θορισμένο κανόνα.
Ας θυμηθούμε π.χ. ότι, ακό-
μη και για το ίδιο το γεγονός
που πρόσφερε την ευκαιρία
αυτών των σχεδίων, την επα-
νάσταση του 1821, υπάρχουν
ποικίλες κι αντικρουόμενες
μεταξύ τους ερμηνευτικές σχο-
λές, ακόμη και στο εσωτερικό
των ίδιων πολιτικοϊδεολογικών
ρευμάτων. Πώς θα μπορούσαν
να συνταιριαστούν στο ζη-
τούμενο «ενιαίο εθνικό αφή-
γημα», δίχως αυτό να σημάνει
την κρατική επιβολή μιας και
μόνο «αλήθειας» πάνω στις
υπόλοιπες;
Είναι προφανές ότι μια
στοιχειωδώς σύγχρονη προ-
σέγγιση όφειλε ν’ αναδείξει
ακριβώς το αντίθετο: έναν
πλούσιο διάλογο για τις ποι-
κίλες κι αντιφατικές πτυχές
του ιδρυτικού γεγονότος
του νεοελληνικού εθνικού
κράτους (και, εν πολλοίς,
του σημερινού ελληνικού
έθνους), ως εφαλτήριο για
τη διάχυση του σχετικού
προβληματισμού στην ευ-
ρύτερη κοινωνία.
Η προωθούμενη ρύθ-
μιση προδιαγράφει αντίθετα
ένα εσωτερικό ξεκαθάρισμα λο-
γαριασμών, με κρατική πατρω-
νία και χρηματοδότηση, ανάμε-
σα στις δύο μεγάλες αφηγήσεις
του εγχώριου συντηρητισμού:
την παραδοσιακή ελληνορθό-
δοξη προσέγγιση, που έδωσε
τον τόνο και στην τελευταία
σχετική επέτειο (τα 150χρονα
του 1971, μεσούσης της δικτα-
τορίας) και το ευρωκρατικό «εκ-
συγχρονιστικό» σχήμα (της δο-
μικής αντίθεσης δυτικότροπης
«προόδου» / ενδογενούς «κα-
θυστέρησης») που μας σέρβιρε
πριν από μερικά χρόνια ο ΣΚΑΪ.
Επίσημη αφήγηση
Το ημιεπίσημο χαρμάνι που
θα προκύψει τελικά από την
όσμωση αυτών των δύο αντα-
γωνιστικών αφηγημάτων, όχι
μόνο για το Εικοσιένα αλλά
και για τα διακόσια χρόνια που
ακολούθησαν, θα εγχαραχτεί
κατόπιν στη συλλογική συνεί-
δηση, μέσω του επετειακού
εορτασμού, ως ο νέος ιδεολογι-
κός μπούσουλας της ελληνικής
κοινωνίας προς το μέλλον.
Ο Κυριάκος δεν ανακαλύ-
πτει, άλλωστε, τον τροχό. Το
σχετικό μοντέλο υπάρχει ήδη
και συνάδει πλήρως με το
μνημονιακό παρόν και μέλλον
μας: με τον ίδιο ακριβώς τρό-
πο γιόρτασε πέρσι η ομόδοξη
Ρουμανία τα εκατό χρόνια από
την «εθνική ενοποίησή» της εν
έτει 1918.
Στο κάτω κάτω της γραφής
και η δική μας εθνική επανά-
σταση από τη Μολδοβλαχία
δεν ξεκίνησε;