Είμαι ένας πελαργός και ζω με την

οικογένειά μου στην Ισπανία, κοντά σε ένα

μεγάλο σκουπιδότοπο. Μας αρέσει να
ψάχνουμε για μικρά ποντίκια ανάμεσα στα
σκουπίδια, μερικές φορές βρίσκουμε και
φαγητό που πετάνε οι άνθρωποι και
τρώμε. Χθες έτρωγα μέσα από μια μεγάλη
πλαστική σακούλα μέχρι που τρύπησε από
το ράμφος μου και με σκέπασε ολόκληρο.
Δεν μπορώ να δω καθαρά και να πετάξω.
Θέλω να τη βγάλω από πάνω μου αλλά
δεν ξέρω πώς.
 Είμαι ένα αρκουδάκι 6 μηνών και ζω στη
Φλόριντα των ΗΠΑ με τη μαμά μου και τα
δυο αδέρφια μου. Με ονόμασαν Jughead
(Βαζοκέφαλο) γιατί μια μέρα μου συνέβη
κάτι πολύ άσχημο. Βρήκα ένα πλαστικό
βάζο με λίγο μέλι στον πάτο και
προσπάθησα να το φάω. Όταν θέλησα να
ξαναβγάλω το κεφάλι μου δεν μπόρεσα.
Για 10 περίπου μέρες δεν μπορούσα να
φάω και να πιω, και δυσκολευόμουν πολύ
να αναπνεύσω. Τελικά με ελευθέρωσε μια
ομάδα ανθρώπων και μπόρεσα να
αναπνεύσω και να φάω ξανά.
Ήμουν μια μεγάλη φάλαινα με μήκος 33 πόδια.
Βρέθηκα σε μια ακτή της Κίνας μπερδεμένη σε
ένα τεράστιο κουβάρι από παρατημένα δίχτυα,
τα ονομαζόμενα «δίχτυα φαντάσματα». Δηλαδή
δίχτυα που παρατούν ψαράδες στη θάλασσα
όταν πια δεν τα θέλουν. Προσπαθούσα να
απελευθερωθώ, κολυμπώντας για πολλά μίλια,
μέχρι που εξαντλήθηκα. Δεν μπορούσα να
κινηθώ άλλο και να ανεβώ στην επιφάνεια. Όταν
με βρήκαν ήταν πια πολύ αργά. Τα «δίχτυα
φαντάσματα» σκοτώνουν κάθε χρόνο περίπου
136.000 φώκιες, θαλάσσιους ελέφαντες,
φάλαινες και χελώνες.
Είμαι ένας πίθηκος μακάκος και ζω στο Εθνικό Πάρκο
Μπόρνεο στη Μαλαισία. Πολλές φορές οι τουρίστες
μας πετάνε φαγητό. Πετάνε και πολλά άλλα
πράγματα. Σήμερα ένας από αυτούς μου πέταξε μια
σακούλα με φιστίκια. Τα έφαγα όλα. Ίσως αν φάω
και την πλαστική σακούλα να βρω κι άλλα φυστίκια.
Είμαι ένα τροπικό μπλε ριγέ ψάρι και ζω
στα γαλάζια νερά της Καραϊβικής. Γαλάζια
μέχρι πρότινος, γιατί τα τελευταία χρόνια
βρίσκουμε στο νερό ένα σωρό περίεργα
πράγματα. Ο μπαμπάς μου είπε ότι είναι
πλαστικά που πετάνε οι άνθρωποι, και
γεμίζουν τον ωκεανό. «Αν συνεχίσουν έτσι,
μέχρι το 2050 θα υπάρχουν στη θάλασσα
περισσότερα πλαστικά από ψάρια», μου
είπε. Μια μέρα, μπλέχτηκα σε ένα τέτοιο
πλαστικό κόκκινο δαχτυλίδι. Μπορεί
κάποιος να το βρίσκει αστείο, όμως εγώ
δυσκολεύομαι να φάω, να κολυμπήσω
όπως πριν και να αναπτυχθώ.
Είμαι η Peanut και είμαι μια μικρή χελώνα.
Στη δεκαετία του 1980, όταν περιπλανιόμουν
στην άγρια φύση του Μισούρι, κόλλησα στον
πλαστικό δακτύλιο που κάποιος δεν
κατάφερε να πετάξει σωστά. Συνέχισα να
μεγαλώνω με την πάροδο των χρόνων,
ωστόσο το κέλυφός μου παραμορφώθηκε,
εμποδίζοντας την κινητικότητά μου και
θέτοντάς με σε κίνδυνο από επιθέσεις
αρπακτικών. Το 1993 με διάσωσαν και
έκοψαν την πλαστική μου φυλακή. Σήμερα ζω
στο Τμήμα Συντήρησης στο Μισούρι ως
εκπαιδεύτρια. Δείχνω στους ανθρώπους τι
μπορεί να προκαλέσει η αλόγιστη ρίψη
πλαστικών στη φύση.
Είμαι μια μικρή φώκια, και ζω στην
Ανταρκτική μαζί με τη μεγάλη μου
οικογένεια. Το αγαπημένο μου φαγητό
είναι τα ψάρια. Μια μέρα, εκεί που
κυνηγούσα ένα μεγάλο ψάρι, κάτι
σφήνωσε στο λαιμό μου. Κολύμπησα για
να του ξεφύγω, αλλά αυτό με έσφιγγε
περισσότερο. Ήταν μία πλαστική
σακούλα. Αν δεν καταφέρω να τη βγάλω
μπορεί να πνιγώ.
 Είμαι η Layla, είμαι θαλάσσια χελώνα και ζω Ήμουν ένας μικρός οστρακοφάγος. Μου
στον Ειρηνικό ωκεανό. Επέζησα σε πολύ άρεσαν πολύ τα στρείδια και τα χτένια. Μια
δύσκολες συνθήκες, όταν από χελωνάκι μέρα είδα ένα περίεργο στρογγυλό πράγμα
ακόμη κατόρθωσα να φτάσω στη θάλασσα στην άμμο. Το άγγιξα με το ράμφος μου για
και να σωθώ από πολλά αρπακτικά, όπως να το εξετάσω και τότε το ράμφος μου
θαλασσοπούλια και μεγάλα ψάρια. Μου παγιδεύτηκε και το στόμα μου παρέμεινε
αρέσουν πολύ οι μέδουσες. Νόμιζα ότι ορθάνοιχτο. Προσπάθησα να το βγάλω, αλλά
κατάπια μια μέδουσα, αλλά τελικά ήταν μια το μόνο που γινόταν είναι να μπαίνει
γαλάζια πλαστική σακούλα. Αν δεν βαθύτερα και όχι να βγαίνει. Δεν μπόρεσα να
καταφέρω να τη βγάλω, θα στερεοποιηθεί ξαναφάω ποτέ και μετά από λίγες μέρες
στο στομάχι μου και τότε θα πεθάνω από πέθανα από την πείνα.
ασιτία. Σε άλλη περίπτωση η πλαστική
σακούλα θα φουσκώσει, δημιουργώντας
Είμαι ένα ρινοδέλφινο και ζω στα γαλάζια νερά
μπαλονάκια, «bubble butts», και έτσι δε θα
της Χαβάη. Κάποτε είδα κάτι περίεργο να
μπορώ να καταδυθώ. Θα γίνω τότε εύκολη
επιπλέει στο νερό. Το πλησίασα και αυτό
λεία για καρχαρίες ή θαλασσοπούλια, αλλά
σφήνωσε στο ρύγχος μου. Ήταν ένας
και για τις προπέλες πλοίων.
πλαστικός δακτύλιος, από αυτούς που οι
Πηγή: Επικίνδυνη για το περιβάλλον και τη άνθρωποι χρησιμοποιούν για να μεταφέρουν
δημόσια υγεία η χρήση πλαστικής σακούλας | αναψυκτικά. Ευτυχώς με ανακάλυψε ένας
Το όνομά μου ήταν Albo. Ήμουν ένα
iefimerida.gr δύτης και αφού με φωτογράφισε, έβγαλε το
μωρό άλμπατρος και ζούσα σε ένα από
πλαστικό που με είχε παγιδεύσει.
τα νησιά της Χαβάη. Οι γονείς μου με
τάιζαν μικρά κομμάτια πλαστικού όπως
αναπτήρες και καπάκια, νομίζοντας ότι
Είμαι μια αρσενική θαλάσσια χελώνα και
είναι καλαμάρια και ψάρια. Τα ενήλικα
ζω στη θάλασσα της Κόστα Ρίκα. Μια
άλμπατρος συνήθως καταφέρνουν να
μέρα κατάπια κάτι σκληρό και μακρύ.
φτύσουν το πλαστικό, οι νεοσσοί όμως
Προσπάθησα να το φτύσω και αυτό
όχι. Όταν με εξέτασαν οι ερευνητές
κόλλησε στη μύτη μου. Είχα δυσκολία
βρήκαν ότι το 80% αυτών που είχα
στην αναπνοή μέχρι που με ανακάλυψαν
φάει ήταν πλαστικό. Τα πουλιά όμως
κάποιοι ερευνητές, που αποφάσισαν να
δεν μπορούν να αφομοιώσουν το
με βοηθήσουν. Στην αρχή νόμιζαν ότι
πλαστικό. Έτσι, ο υποσιτισμός μου με
αυτό που έβλεπαν στην μύτη μου ήταν
οδήγησε στο θάνατο.
κάποιο παράσιτο/σκουλήκι. Για περίπου
10 λεπτά το τραβούσαν με ένα εργαλείο
κι εγώ αιμορραγούσα και πονούσα
Είμαι ένα μικρό λιοντάρι και ζω στην
φριχτά. Τελικά όταν το αφαίρεσαν, δεν
υποσαχάρια Αφρική, σε μια αγέλη 12
μπορούσαν και οι ίδιοι να το πιστέψουν.
ατόμων. Μου αρέσει πολύ να παίζω με
Ήταν ένα πλαστικό καλαμάκι.
τα αδέρφια μου και τα ξαδέρφια μου.
Μια μέρα βρήκα ένα διαφορετικό
παιχνίδι. Είναι γαλάζιο και αρκετά
μαλακό ώστε να χώνω τα δόντια μου
μέσα. Προσπαθώ να το δαγκώσω για να
το κόψω και να καταλάβω τι γεύση έχει.
 ΦΥΛΛΑΔΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

«ΖΩΑ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΙΚΟ»

1) Ανοίξτε το φάκελο 1. Δείτε τις εικόνες. Τι συναισθήματα

σας δημιουργούν; Αν θέλετε γράψτε τα.

2) Ανοίξτε το φάκελο 2. Διαβάστε τα κείμενα. Αντιστοιχίστε

κάθε κείμενο με κάθε εικόνα.

3) Βρείτε από τι υποφέρει/έχει πεθάνει κάθε ζώο και

ζωγραφίστε το (σε μικρό μέγεθος).

4) Κολλήστε τις εικόνες με τα κείμενα και τα έργα σας.

Δώστε έναν τίτλο στο κολλάζ.

Ευδοξία Σαπνάρα, ΠΕ08

evdoxsap@yahoo.gr