Russiaawa Rûsya Jak Rosja i Chiny stosują wenezuelską ropę naftową i upadający mit

Nicolás Maduro pomnaża korzyści dla swoich partnerów. Zagrożenia i sankcje środowiskowe w
USA

Autor: Laureano Pérez Izquierdo

1 września 2019 r

laurean@infobae.com

Udostępnij na Facebooku

Udostępnij na Twitterze

Xi Jinping, Nicolás Maduro i Vladimir Putin, zjednoczeni ropą naftową

Xi Jinping, Nicolás Maduro i Vladimir Putin, zjednoczeni ropą naftową

Władimir Putin i Xi Jinging są super, jeśli chodzi o ropę. Oprócz problemów wewnętrznych -
które nie są jeszcze jasne - wiedzą, że mają dalekie, ale duże zasoby ropy naftowej, które mogą
nadal eksploatowad. To właśnie daje im Nicolás Maduro w zubożałej Wenezueli. Ironia jest
tragiczna: szacuje się, że pod tym bogatym terenem znajdują się rezerwy w wysokości co
najmniej 25 bilionów dolarów według obecnej wartości.

Odlegli przywódcy nie martwią się zbytnio, jeśli dyktator popełnia mniej lub więcej zbrodnie
przeciwko ludzkości. Lub jeśli populacja jest głodna. Nie zamierzają cię za to potępiad ani nie
wycofywad twojego wsparcia. Na razie nie. Dopóki nie upewnią się, że ci, którzy go zastąpią u
władzy, zachowają umowy. A jeśli ten spadkobierca wywodzi się z genealogii chawistycznej, o
wiele lepiej. W tej chwili gadający ptak odrzuca oferty dominikaoskiego wygnania: woli
nawiązywad sojusze z „narkomanami” z dysydentów Rewolucyjnych Sił Zbrojnych Kolumbii
(FARC) i Narodowej Armii Wyzwolenia (ELN), jak potępił prezydent Kolumbii Ivan Duke

Tymczasem dzieo po dniu tysiące beczek płyną w kierunku wybrzeży Rosji i Chin. Cena
oczywiście nie jest ceną rynkową. Jest znacznie mniejszy. Łaski są niezliczone i nieobliczalne w
kategoriach pieniężnych. Rosnieft - gigant zepsuty przez Władimira Putina - przybył na pomoc
swemu zmaltretowanemu partnerowi, próbując uratowad go przed sankcjami i embargami
USA wobec wenezuelskich liderów i działających tam firm. Stał się twoim głównym
inwestorem. Uważa się, że amerykaoskie nagany są bezkarne za działanie za pośrednictwem
swoich spółek zależnych.

Korporacja ma swoje powody. Codziennie Caracas płaci fortunę za zasoby naturalne. PDVSA
zmniejszyła swój dług do 1100 milionów USD na koniec drugiego kwartału z 1800 milionów
USD na koniec stycznia do marca tego roku. Jeśli ta stopa będzie się utrzymywad, Rosnieft
zapewni pełną równowagę do kooca roku.

Chiny wydają się bardziej zmierzone. W burzy, która próbuje się oprzed produktowi wojny
handlowej, stara się nie wygrywad konfliktów. W takim przypadku postanowił odłożyd umowy
zaplanowane na sierpieo do października. PetroChina, wschodnia firma paostwowa,
postanowiła ponownie zwiększyd odlot siedmiu czołgistów o dwa miesiące. Byd może, kiedy ta
data nadejdzie, ponownie zawiesi ładunek transoceaniczny.

Nie wynika jednak z tego, że chioski biznes w Wenezueli został zakooczony. Daleko od tego.
Reżim twierdzi, że podpisał bezprecedensowy pakt z wydajnością 120 000 baryłek dziennie.
„Inwestycja” wyniesie 3 miliardy dolarów. Tantiemy będą nieskooczenie wyższe w średnim
okresie. Liczby nie są krystalicznie czyste w dwustronnej gospodarce. Więcej: Maduro promuje
spółkę joint venture ze spółką dominującą PetroChina, zwolennikiem chioskiej National
Petroleum Corporation, lepiej znanej pod skrótem CNPC. Razem stworzyliby nową jednostkę
biznesową, która osiągałaby 65 000 ton co 24 godziny.

Korzyści nie kooczą się na tym. Zarówno Rosja, jak i Chiny zawierają również umowy
zezwalające ich technologii i personelowi na wejście do opuszczonych rafinerii PDVSA. Będą
odpowiedzialni za ich odzyskanie. Nic nie będzie darmowe. Kuba i Iran również otrzymują
owoce od dyktatury, chod na inną skalę.

Mapa baz naftowych w basenie Orinoco zmieniła się znacząco w ciągu ostatnich 15 lat. Do
2004 r. - z Chavismo od dawna u władzy - większośd inwestorów, którzy osiedlili się tam prawie
sto lat wcześniej, byli głównie europejscy, amerykaoscy i lokalni. Również na obwodzie jeziora
Maracaibo. Przyszli partnerzy jeszcze nie zdeponowali ani grosza.

Ale wszystko się zmieniło. Prawie od rana do rana. Sojusze utkane przez Hugo Cháveza nagle
przekształciły tę geografię i flagi tam latające. Fidel Castro, Mahmoud Ahmadineżad, Władimir
Putin i Hu Jintao - a za nim Xi Jinping - stali się doradcami politycznymi lidera przed koocem
pierwszej dekady XXI wieku. Żadne z nich nie oddałoby życia za pomysły związane z wolnością
jednostki i demokracją.

Jego historyczni inwestorzy również przeszli transmutację. W ciągu zaledwie pięciu lat, w 2009
r., Mapa rzeki Orinoko stała się zupełnie inna. Partnerzy chioscy i rosyjscy zostali powitani
jednym dywanem, ze szkodą dla innych, którzy ucierpieli