Stoję plecami do siebie.

Na ustach położyłem znów te same pytania.

Znam swoje słabości,
Wiem gdzie pochowałem rzeczy po przodkach,
Ale czy naprawdę nie mam racji?

Rozmyślam.

Nie jestem w stanie ocenić

Czy mam rację
Czy to tylko wrażenie mam o jakiejś racji,
Może nie mojej nawet.
Chciałbym się mylić.

Nie wiesz o czym mówię?

Bo widzisz,
Może nigdy tego nie wiedziałaś,
Może naprawdę mam Ci to za złe,
Może wcale nie mam problemu,
A może mamy?

Rozleciałem się,
Bo to za prosta forma.

I w żadną stronę nie pójdzie ta dyskusja z moimi plecami,

Tylko stanie tak

I stoi...