Π

ν κα νω α αχ κα νει σει σμο ο και βαχ χαλ

να α ει-η πλα α ση η ν΄α να α στε να ξω και

αι γο νται αι τα α ο ο ρη η η και τα δα α α

ση η

Αν κάνω αχ κάνει σεισμό και βαχ χαλνάει η πλάση,

ν' αναστενάξω καίγονται τα όρη και τα δάση.

Τον πόνο πο' χω στην καρδιά κανείς δεν τον γνωρίζει,

μόνο ο μεγαλοδύναμος που βρέχει και χιονίζει.

Τον πόνο πο' χω στην καρδιά δεν το' χει η γης χορτάρι,
ούτε κι η Μαύρη Θάλασσα τόσο μεγάλο ψάρι.

Το αχ και τ' αναστέναγμα μαζίτσα πορπατούνε,

μα' γω που τα 'χω και τα δυο πως δε με κατελούνε.

Το αχ το λένε μια φορά μα 'γω το δευτερώνω,

γιατί έχω πόνο στην καρδιά και δεν τον φανερώνω.

Και με το αχ τι γίνετε και με το βαχ τι βγαίνει,

μα η δική μου η καρδιά με τα αχ θα ν' απομένει.