REŽNJEVI

Pod kožnim režnjem podrazumeva se deo kože sa potkožnim tkivom koji je jednim delom odvojen od svog
ležišta, dok drugim delom ostaje vezan za okolinu, putem peteljke kroz koju se snabdeva krvlju. Zatvaranje
rane režnjevima indicirano je u slučajevima gde su eksponirane duboke strukture, kao: kost bez periosta,
tetive bez peritendineuma, veliki krvni sudovi, veliki živci bez epineurijuma i dr. Prema sastavu, peteljkasti
režnjevi mogu biti kožni, fascijalni, mišićni, omentum, potom složeni režnjevi koji sadrže dva ili više tkiva, kao
što su: fasciokutani, miokutani, osteomiokutani i dr.

Slika 7 Klasifikacija
režnjeva pema vaskularizaciji

A. Režanj sa nasumičnom vaskularizacijom (random pattern)

B. Režanj sa definisanom vaskularnom peteljkom (aksijalni režanj)

REŽNJEVI SA NEODREĐENOM VASKULARIZACIJOM (random pattern)

Ovi režnjevi imaju peteljku koja je nasumice odabrana. Random-pattern režnjevi su vaskularizovani od
dermo-subdermalnog pleksusa, bez tendencije ka uključivanju velikog krvnog suda u režanj, što praktično
znači da je režanj nasumice podignut. Zbog toga i postoje ograničenja u veličini ovih režnjeva. Odnos
dužine režnja prema bazi režnja je 1:1, sem u regijama gde je vaskularizacija kože kvalitetnija, kao što je
koža lica, i tu režanj može biti znatno duži (odnos dužine prema bazi 3:1, pa i više).

LOKALNI KOŽNI REZNJEVI

Lokalni režnjevi se formiraju neposredno uz defekt i mogu biti: klizajući, rotacioni, transpozicioni i ostrvasti
(šema 11, 12, 13, 14).

Klizajući režnjevi su takav tip režnjeva kod kojih koža režnja klizi po ležistu, ne menjajući pri tome pravac.
Najčešće korišćeni i najjednostavniji oblik klizajućeg režnja je podminiranje ivica rane radi zatvaranja
defekta.

Rotacioni režnjevi su oni koji se rotacijom oko svoje baze dovode u mesto defekta. Oblik režnja je najčešće
polukružan (semicirkularan), a da bi rotacija bila dovoljna, obično se pri bazi pravi dodatna incizija koja mora
biti dobro isplanirana da ne kompromituje cirkulaciju.
Transpozicioni režanj se dobija kada se režanj kože iz okoline defekta odigne i premesti u sam defekt, pod
izvesnim uglom. Sekundarni defekt se pokrije autotransplantatom kože, ili direktno suturira. Transpozicioni
režanj može se planirati kao mono, dvo ili trolobularan.

Ostrvasti režanj predstavlja ostrvo kože koje je vaskularizovano preko potkožnog masnog tkiva. Režanj se
planira tako da se mobiliše u mesto defekta, a da se vaskularizacija ne kompromituje.

Lokalni režnjevi omogućuju rekonstrukciju defekta kožom identične boje i sadržaja, jer su formirani u
neposrednoj blizini defekta. U poređenju sa slobodnim kožnim transplantatima, kožni režnjevi daju odličnu
podudarnost boje kože, bolji sadržaj tkiva, neupadljivu davajuću regiju i veliku sigurnost u rekonstrukciji.
Glavni nedostatak lokalnih kožnih režnjeva je ograničena veličina režnja, jer je nepouzdanost režnja veća
ukoliko dimenzije režnja rastu.

Sl 132 romboidni transpozicioni režanj. Korisi se za rekonstrukciju defekta oblika romba. Prva incizija je
simetrala ugla od 120⁰ I duga je koliko I ivica defekta, a druga incizija je paralelna sa ivicom defekta.
 A. Moguće je podići 4 režnja oblika rumba .Izbor režnja zavisi od rasporeda Langerovih
linija na mestu rekonstrukcije.
B. Učinjene incizije
C. Potrebno je uraditi mobilizaciju baze režnja
D. Definitivni rezultat sekundarni defekt je direktno sututriran.

Sl 128.1 Standardni rotacioni režanj. Nekada je potrebno da se poveća poluprečnik lučne incizije da bi se
defekt adekvatno rekonstrisao. Ako je tenzija na šavu velika radi relaksaciona incizija na kraju lučne
incizije prema centru rotacije (back cut)

Slika 9 Rotacioni režanj. Ivica režnja mora biti 4 do 5 puta duža od baze trouglastog defekta.

Sl 129 inzularni klizajući kožni režanj Peteljku režnja čini potkožno masno tkivo ispod ostrva kože. Režanj
se pomera kao klizajući režanj.

Slika 10 Ostrvasti klizajući režanj

Sl 128 Pravougli klizajući režanj Lateralno od baze režnja isecaju se Burow troulovi zbog lakše adaptacije

Sl 128.2 Transpozicioni režanj Ako se režanj prenosi preko dela zdrave kože direktna sutura defekta
davajuće regije olakšava se isecanjem trougla kože.
Sl 130 Bilobarni režanj

A. Svaki režanj se može rotirai do 90⁰

B. Režanj br 2 je veličine defekta , a režanj 1 je uži. Podminira se baza režnja zbog lakše
mobilizacije.
C. Korekcija deformitea pseće uvo
D. Davajuća regija režnja 1 se direktno suturira.
Sl 131 ostrvasti transpozicioni kožni režanj. Peteljku režnja čini potkožno tkivo ispod kože režnja i traka
potkožnog tkiva od defekta do centra rotacije. Peteljka poktožnog tkiva se odvaja od derma I fascije
mišića u dubini. Režanj se može podignuti nasumično (random) ili na poznatoj arterijskoj peteljci.
Transver režnja se vrši do defekta kroz tunel u potkožnom tkivu. Tunel mora biti dovoljno prosran da bi se
izbegla kompresija na peteljku režnja. Davajuća regija se direktno suturira.
Slika 14 Nazolabijalni transpozicioni režanj

a. plan operacije za distalno baziran režanj

b. plan operacije za proksimalno baziran režanj

c,d. transponiran režanj, sekundarni defekt suturiran

MIŠIĆNI I MIŠIĆNO-KOŽNI REZNJEVI

Peteljkasti mišićni režanj predstavlja deo mišića ili ceo mišič, koji je transponiran u defekt, s tim što je
peteljkom ostao u vezi sa ležištem, preko koga obezbeđuje ishranu. Nakon transpozicije, mišić se pokriva
slobodnim transplantatom kože.
Peteljkasti mišićno-kožni režanj je kompleksni režanj koji se formira kada se sa mišićem transponira potkožno
tkivo i koža iznad mišića. Njegovu peteljku čini mišićna peteljka u kojoj je vaskularna peteljka koja ishranjuje
mišić i preko perforantnih grana i kožu iznad mišića.

Opisuje se pet tipova vaskularnih peteljki kod mišićnih i mišićno-kožnih režnjeva (šema).

Sl 137 ,1,2,3,4: podela mišićnokožnih režnjeva po Cormacku I Lambertu po tipu vaskularizacije.

Slika 53 Podela mišićnih režnjeva prema vaskularizaciji

Tip I Jedna vaskularna peteljka

gastroknemuis tensor fasciae latae

anconeus vastus intermedius

Tip II Dominantna vaskularna peteljka koja najčešće ulazi u mišić blizu pripoja mišića i dodatna manja
vaskularna peteljka koja ulazi u mišićno telo

Abductor digiti minimi peroneus longus

abduktor hallucis peroneus brevis temporalis

biceps femoris platisma trapesius

brachioradialis rectus femoris vastus lateralis

flexor digitorum brevis semitendinosus soleus

gracilis sternocleidomastoideus

Tip III Dve vaskularne peteljke koje dolaze iz različitih regionalnih arterija (osim orbicularis oris)

gluteus maximus rectus abdominis serratus anterior

semimembranosus orbicularis oris

Tip IV Više peteljki jednake veličine

flexor digitorum longus extensor digitorum longus

extensor hallucis longus flexor hallucis longus

vastus medialis sartorius

obliqus externus tibialis anterior

Tip V Jedna dominantna vaskularna peteljka i nekoliko manjih sekundarnih

segmentalnih vaskularnih peteljki

pectoralis major latissimus dorsi

Lokalizacija vaskularne peteljke, dimenzije mišića i lokalizacija mišićno-kožnih perforatora određuju

veličinu kožne teritorije koja se može uključiti u režanj, potom luk rotacije, kao i mesto i dimenzije
defekta koji se može rekonstruisati. Najčešće se koriste površinski mišići kojima se može lako pristupiti, i
mišići sa manjom funkcijom, jer se funkcija mišića upotrebljenog za režanj gubi.

Najčešče korišćeni mišići, kao mišićni režnjevi, su: m. temporalis, m. latissimus dorsi, m. gracilis, m.
gastrocnemius, m. soleus i dr. Najčešce korišćeni mišići kao mišićno-kožni režnjevi su: m. pectoralis major,
m. latissimus dorsi, m. rectus abdominis, m. gluteus maximus, m. tensor fasciae latae, m. gastrocnemius
(medijalni i lateralni) i dr.