ληθεύειν σε· πῶς γὰρ ὃ λέγεις, βεβαιότατον,
ΔΕΥΤΕΡΑ 23 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2019
Ἡ σύλληψις τοῦ τιμίου καὶ ἐνδόξου Προφή-
του, Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου.
Ῥαΐδος μάρτυρος, Ξανθίππης καὶ Πολυξένης
ὁσίων (†109), Νικολάου νεομ. τοῦ Καρπενη-
σιώτου (†1672), Ἰωάννου νεομάρτ. τοῦ ἐκ
Κονίτσης (†1814).
Ὁ ἥλιος εἰσέρχεται εἰς τὸν Ζυγόν.
Ἀρχὴ τοῦ φθινοπώρου.
*****
ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ
Εἰς τό, Κύριε ἐκέκραξα, ἱστῶμεν Στίχους Ϛ´,
καὶ ψάλλομεν Στιχηρὰ προσόμοια γ´, δευτε-
ροῦντες αὐτά.
Ἦχος δ´. Ὁ ἐξ ὑψίστου κληθείς.
Στίχ. α´. Ἐὰν ἀνομίας παρατηρήσῃς, Κύριε,
Κύριε, τίς ὑποστήσεται; ὅτι παρὰ σοὶ ὁ ἱλα-
σμός ἐστιν.
Ἱερατεύων ὁ θεῖος Ζαχαρίας, καὶ ἔνδον γενό-
μενος τοῦ θειοτάτου ναοῦ, καὶ τοῦ λαοῦ τὰ
αἰτήματα, προσαναφέρων, τῷ εὐεργέτῃ καὶ
πανοικτίρμονι, θειότατον Ἄγγελον, εἶδε βο-
ῶντα αὐτῷ· Ἡ προσευχὴ καὶ ἡ δέησις, σοῦ
εἰσηκούσθη· θάρσει πρεσβύτα, καὶ μὴ ἀπί-
στει μοι· ἕξεις γὰρ παῖδα θεῖον Πρόδρομον,
γεννητοῖς γυναικῶν ὑπερέχοντα, Ἠλιοὺ ἐν
δυνάμει, τοῦ Χριστοῦ προπορευσόμενον.
Στίχ. β´. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου ὑπέμεινά
σε, Κύριε· ὑπέμεινεν ἡ ψυχή μου εἰς τὸν λό-
γον σου, ἤλπισεν ἡ ψυχή μου ἐπὶ τὸν Κύρι-
ον.
Ἱερατεύων ὁ θεῖος Ζαχαρίας, ...
Στίχ. γ´. Ἀπὸ φυλακῆς πρωΐας μέχρι νυκτός,
ἀπὸ φυλακῆς πρωΐας, ἐλπισάτω Ἰσραὴλ ἐπὶ
τὸν Κύριον.
Ξένος μοι φαίνῃ τῇ θέᾳ καὶ τῷ τρόπῳ, ξένος
καὶ τοῖς ῥήμασι καὶ τοῖς μηνύμασιν, ὁ Ζαχα-
ρίας ἀντέφησεν· ἐγὼ γὰρ ἦλθον, τὴν σωτηρί-
αν λαοῦ αἰτήσασθαι, οὐχὶ δὲ κομίσασθαι
παῖδα ὡς σὺ προσφωνεῖς· ἀπ᾿ ἐναντίας εὑρί-
σκω σε, τῶν αἰτημάτων, καὶ ὑποπτεύω μὴ ἀ-
ἀποδειχθῇ; Ἐλισάβετ γάρ, στεῖρα ἔστι· κἀγὼ
δέ, ὡς ἐπίστασαι, πρεσβύτατος.
Στίχ. δ´. Ὅτι παρὰ τῷ Κυρίῳ τὸ ἔλεος, καὶ
πολλὴ παρ᾿ αὐτῷ λύτρωσις· καὶ αὐτὸς λυ-
τρώσεται τὸν Ἰσραὴλ ἐκ πασῶν τῶν ἀνομιῶν
αὐτοῦ.
Ξένος μοι φαίνῃ τῇ θέᾳ καὶ τῷ τρόπῳ, ...
Στίχ. ε´. Αἰνεῖτε τὸν Κύριον, πάντα τὰ ἔθνη,
ἐπαινέσατε αὐτόν, πάντες οἱ λαοί.
Τί ἀπιστεῖς μου τοῖς λόγοις Ζαχαρία, ψευδῆ
εὐαγγέλια λέγων κομίζειν με; Θεοῦ Ἀρχάγ-
γελος πέφυκα, ἃ προσετάχθην, ταῦτά σοι λέ-
γω σὺν σοὶ ἱστάμενος· ἐπεὶ δὲ ἠπίστησας,
καὶ οὐκ ἐπίστευσας, ἔσῃ κωφεύων καὶ ἄλα-
λος, ἕως ἂν ἴδῃς, ἐμῶν ῥημάτων τὴν θείαν
ἔκβασιν. Ἐπὰν δὲ τέκῃ Ἐλισάβετ σοι, τὴν
τοῦ Λόγου φωνὴν μέγαν Πρόδρομον, τρα-
νουμένης τῆς γλώττης, εὐλογήσεις τὸν Θεὸν
Ἰσραήλ.
Στίχ. Ϛ´. Ὅτι ἐκραταιώθη τὸ ἔλεος αὐτοῦ ἐφ᾿
ἡμᾶς, καὶ ἡ ἀλήθεια τοῦ Κυρίου μένει εἰς τὸν
αἰῶνα.
Τί ἀπιστεῖς μου τοῖς λόγοις Ζαχαρία, ...
Δόξα. Ἦχος πλ. β´. Βυζαντίου.
Ἐκ στειρευούσης σήμερον νηδύος, καρπὸς
προσευχῆς ἀνεβλάστησεν Ἰωάννης ὁ Πρό-
δρομος. Ἀγάλλου ἡ ἔρημος, καὶ χόρευε ἡ ἀν-
θρωπότης· ὁ τῆς μετανοίας κῆρυξ, ἰδοὺ ἄρ-
χεται, ἐν κοιλίᾳ μητρικῇ σαρκοῦσθαι. Δεῦτε
ἀγαλλόμενοι ἐν τῇ ἐνδόξῳ αὐτοῦ συλλήψει,
οἱ φιλέορτοι χορεύσωμεν βοῶντες· Ὁ ἐν γεν-
νητοῖς γυναικῶν μείζων ὑπάρχων, μὴ διαλί-
πῃς πρεσβεύειν, ὑπὲρ τῶν πίστει τιμώντων,
τὴν θείαν σου σύλληψιν, ὅπως εὕρωμεν ἱλα-
σμὸν ἁμαρτιῶν, καὶ τὸ μέγα ἔλεος.
Καὶ νῦν. Θεοτοκίον. Ὁ αὐτός.
Τίς μὴ μακαρίσει σε, Παναγία Παρθένε; τίς
μὴ ἀνυμνήσει σου τὸν ἀλόχευτον τόκον; ὁ
γὰρ ἀχρόνως ἐκ Πατρὸς ἐκλάμψας Υἱὸς μο-
νογενής, ὁ αὐτὸς ἐκ σοῦ τῆς Ἁγνῆς προῆλ-
θεν, ἀφράστως σαρκωθείς, φύσει Θεὸς ὑπάρ-
χων, καὶ φύσει γενόμενος ἄνθρωπος δι᾿ ἡ-
1
μᾶς, οὐκ εἰς δυάδα προσώπων τεμνόμενος,
ἀλλ᾿ ἐν δυάδι φύσεων ἀσυγχύτως γνωριζό-
μενος. Αὐτὸν ἱκέτευε, σεμνὴ παμμακάριστε,
ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
***
Εἴσοδος. Ὁ προεστὼς ἢ ὁ ἀναγνώστης τὴν ἐ-
πιλύχνιον εὐχαριστίαν χῦμα·
Φῶς ἱλαρὸν ἁγίας δόξης, * ἀθανάτου Πα-
τρός, * οὐρανίου, ἁγίου, μάκαρος, * Ἰησοῦ
Χριστέ, * ἐλθόντες ἐπὶ τὴν ἡλίου δύσιν, * ἰ-
δόντες φῶς ἑσπερινόν, * ὑμνοῦμεν Πατέρα,
Υἱόν, * καὶ ἅγιον Πνεῦμα, Θεόν. * Ἄξιόν σε
ἐν πᾶσι καιροῖς * ὑμνεῖσθαι φωναῖς αἰσίαις,
* Υἱὲ Θεοῦ, ζωὴν ὁ διδούς· * διὸ ὁ κόσμος
σὲ δοξάζει.
Τὸ προκείμενον τῆς ἡμέρας.
Τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας.
Ἦχος πλ. δ´. Ψαλμὸς ρλγ´.
Ἰδοὺ δὴ εὐλογεῖτε τὸν Κύριον, πάντες οἱ
δοῦλοι Κυρίου. (ρλγ´ 1)
Στίχ. α´. Οἱ ἑστῶτες ἐν οἴκῳ Κυρίου, ἐν αὐ-
λαῖς οἴκου Θεοῦ ἡμῶν. (ρλγ´ 1)
Στίχ. β´. Ἐν ταῖς νυξὶν ἐπάρατε τὰς χεῖρας ὑ-
μῶν εἰς τὰ ἅγια καὶ εὐλογεῖτε τὸν Κύριον.
(ρλγ´ 2)
***
Ἐκτενής, τό· Καταξίωσον,
Πληρωτικά, Κεφαλοκλισία.
***
Εἰς τὸν Στίχον, Στιχηρὰ προσόμοια.
Ἦχος πλ. β´. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Μολοῦντι εἰς Ἅγια, τὰ τῶν Ἁγίων ἁγίως, ἱε-
ρεῖ προφήτῃ τε, καὶ ἁγίῳ ἅγιος, καθὼς γέ-
γραπται, ἐπιστὰς Ἄγγελος, προσεφώνει λέ-
γων· Εἰσηκούσθη σου ἡ δέησις, καὶ διαλύε-
ται, νῦν τῆς Ἐλισάβετ ἡ στείρωσις, καὶ τέξε-
ται πρεσβύτα σοι, υἱὸν Ἰωάννην τὸν Πρό-
δρομον, λύχνον τοῦ Ἡλίου, προφήτην τοῦ
Ὑψίστου, καὶ φωνήν, τοῦ ἐκ Παρθένου Θεό-
παιδος, Λόγου ἀνατείλαντος.
Στίχ. Καὶ σύ, παιδίον, Προφήτης Ὑψίστου
κληθήσῃ· προπορεύσῃ γὰρ πρὸ προσώπου
Κυρίου ἑτοιμάσαι ὀδοὺς αὐτοῦ. (Λουκ. α´
76)
Λέγε μοι τρανότατα, κατὰ τί γνώσομαι τοῦ-
το; αὖθις πρὸς τὸν Ἄγγελον, ὁ μακαριώτα-
τος, πρέσβυς ἔφησεν· ὡς ὁρᾷς πλήρης γάρ,
ἡμερῶν ὑπάρχω· Ἐλισάβετ στεῖρα πέφυκε.
Πῶς οὖν μοι ῥήματα, φθέγγῃ ὑπὲρ φύσιν, ἐ-
ξίσταμαι, οὐδόλως ἀληθεύοντα, νῦν ὑπονοῶ
σε ὦ ἄνθρωπε. Ἄπιθι· ἐγὼ γάρ, λαοῦ τὴν σω-
τηρίαν ἐξαιτῶ, οὐχὶ δὲ παῖδα κομίσασθαι,
πρᾶγμα δυσπαράδεκτον.
Στίχ. Λατρεύειν αὐτῷ ἐν ὁσιότητι καὶ δικαιο-
σύνῃ ἐνώπιον αὐτοῦ πάσας τὰς ἡμέρας τῆς
ζωῆς ἡμῶν. (Λουκ. α´ 74-75)
Θεοῦ Παντοκράτορος, ἐγὼ Ἀρχάγγελος πέ-
λω, Γαβριήλ μοι ὄνομα, τῷ πρεσβύτῃ ἔφη-
σεν ὁ ἀσώματος· τὸ παρὸν κώφευσον, καὶ
σιγὴν ἄσκησον, ἀπιστήσας ἐμοῖς ῥήμασιν.
Ἐπὰν δὲ τέκῃ σοι, σάλπιγγα τοῦ Λόγου ἡ σύ-
ζυγος, τοῦ Πνεύματος τρανοῦντός σοι, γλῶτ-
ταν ἐκβοήσεις τρανότατα· Προφήτης Ὑψί-
στου, κληθήσῃ ὦ παιδίον τὰς αὐτοῦ, προε-
τοιμάσαι ἐν χάριτι, τρίβους ὡς ηὐδόκησεν.
Δόξα. Ἦχος πλ. β´.
Ἄγγελος, ἐκ στειρωτικῶν ὠδίνων προῆλθες
Βαπτιστά, ἐξ αὐτῶν τῶν σπαργάνων, τὴν ἔ-
ρημον οἰκήσας, σφραγίς τε πάντων τῶν Προ-
φητῶν ἐδείχθης· ὃν γὰρ ἐκεῖνοι πολυτρόπως
ἐθεάσαντο, καὶ αἰνιγματωδῶς προεκήρυξαν,
τοῦτον βαπτίσαι ἐν Ἰορδάνῃ κατηξιώθης·
φωνῆς τε ἀκήκοας Πατρικῆς οὐρανόθεν,
μαρτυρούσης αὐτοῦ τὴν υἱότητα· καὶ τὸ
Πνεῦμα εἶδες, περιστερᾶς ἐν εἴδει, τὴν φω-
νὴν ἕλκον ἐπὶ τὸν βαπτιζόμενον. Ἀλλ᾿ ὦ πά-
ντων τῶν Προφητῶν ὑπέρτερε, μὴ διαλίπῃς
πρεσβεύειν ὑπὲρ ἡμῶν, τῶν πιστῶς σου τε-
λούντων τὸ μνημόσυνον.
Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Θεοτόκε, σὺ εἶ ἡ ἄμπελος ἡ ἀληθινή, ἡ βλα-
στήσασα τὸν καρπὸν τῆς ζωῆς· σὲ ἱκετεύο-
μεν· πρέσβευε Δέσποινα, μετὰ καὶ τοῦ Προ-
δρόμου, καὶ πάντων τῶν Ἁγίων, ἐλεηθῆναι
τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
***
2
Νῦν ἀπολύεις, Τρισάγιον καὶ τὸ Ἀπολυτίκι-
ον.
Τοῦ Προδρόμου.
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ἡ πρῴην οὐ τίκτουσα, στεῖρα εὐφράνθητι· ἰ-
δοὺ γὰρ συνέλαβες, Ἡλίου λύχνον σαφῶς,
φωτίζειν τὸν μέλλοντα, πᾶσαν τὴν οἰκουμέ-
νην, ἀβλεψίαν νοσοῦσαν· χόρευε Ζαχαρία,
ἐκβοῶν παῤῥησίᾳ· Προφήτης τοῦ Ὑψίστου
ἐστίν, ὁ μέλλον τίκτεσθαι.
Δόξα. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Τὸ ἀπ᾿ αἰῶνος ἀπόκρυφον, καὶ Ἀγγέλοις ἄ-
γνωστον μυστήριον, διὰ σοῦ Θεοτόκε τοῖς ἐ-
πὶ γῆς πεφανέρωται, Θεὸς ἐν ἀσυγχύτῳ ἑνώ-
σει σαρκούμενος, καὶ Σταυρὸν ἑκουσίως ὑ-
πὲρ ἡμῶν καταδεξάμενος· δι᾿ οὗ ἀναστήσας
τὸν πρωτόπλαστον, ἔσωσεν ἐκ θανάτου τὰς
ψυχὰς ἡμῶν.
Ἀπόλυσις· Χριστὸς ὁ ἀληθινὸς Θεὸς ἡμῶν...
Δι᾿ εὐχῶν... Ἀμήν.
*****
ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ
Μετὰ τὸν Ἑξάψαλμον,
Συναπτὴ μεγάλη, μεθ᾿ ἣν ἐκφώνησις·
Ὅτι πρέπει σοι πᾶσα δόξα...
Ἦχος δ´.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν· εὐλογημέ-
νος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. α´. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγα-
θός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν...
Στίχ. β´. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με, καὶ
τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν...
Στίχ. γ´. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καί ἐστι
θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν...
ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ
Τοῦ Προδρόμου.
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ἡ πρῴην οὐ τίκτουσα, στεῖρα εὐφράνθητι· ἰ-
δοὺ γὰρ συνέλαβες, Ἡλίου λύχνον σαφῶς,
φωτίζειν τὸν μέλλοντα, πᾶσαν τὴν οἰκουμέ-
νην, ἀβλεψίαν νοσοῦσαν· χόρευε Ζαχαρία,
ἐκβοῶν παῤῥησίᾳ· Προφήτης τοῦ Ὑψίστου
ἐστίν, ὁ μέλλον τίκτεσθαι.
Δόξα. Τὸ αὐτό.
Ἡ πρῴην οὐ τίκτουσα, στεῖρα εὐφράνθητι· ...
Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Τὸ ἀπ᾿ αἰῶνος ἀπόκρυφον, καὶ Ἀγγέλοις ἄ-
γνωστον μυστήριον, διὰ σοῦ Θεοτόκε τοῖς ἐ-
πὶ γῆς πεφανέρωται, Θεὸς ἐν ἀσυγχύτῳ ἑνώ-
σει σαρκούμενος, καὶ Σταυρὸν ἑκουσίως ὑ-
πὲρ ἡμῶν καταδεξάμενος· δι᾿ οὗ ἀναστήσας
τὸν πρωτόπλαστον, ἔσωσεν ἐκ θανάτου τὰς
ψυχὰς ἡμῶν.
Συναπτὴ μικρά, μεθ᾿ ἣν ἐκφώνησις·
Ὅτι σὸν τὸ κράτος...
***
ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ
Μετὰ τὴν α´ Στιχολογίαν, Κάθισμα.
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ἐλισάβετ στειρώσεως ἠλευθέρωται, ἡ Παρ-
θένος δὲ πάλιν παρθένος ἔμεινεν, ὅτε φωνῇ
τοῦ Γαβριήλ, γαστρὶ συνέλαβεν· ἀλλ᾿ ἐν νη-
δύι προσκιρτᾷ, τὸν ἐν γαστρὶ παρθενικῇ, Θε-
ὸν προγνοὺς καὶ Δεσπότην, ὁ Πρόδρομος Ἰ-
ωάννης, εἰς σωτηρίαν ἡμῶν σαρκούμενον.
Δόξα. Τὸ αὐτό. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Χαῖρε ἅγιον ὄρος καὶ θεοβάδιστον· χαῖρε ἔμ-
ψυχε βάτε καὶ ἀκατάφλεκτε· χαῖρε ἡ μόνη
πρὸς Θεὸν κόσμου γέφυρα, ἡ μετάγουσα
θνητούς, πρὸς τὴν αἰώνιον ζωήν· χαῖρε ἀκή-
ρατε Κόρη, ἡ ἀπειράνδρως τεκοῦσα, τὴν σω-
τηρίαν τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
3
 Μετὰ τὴν β´ Στιχολογίαν, Κάθισμα.
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.
Τρυγὼν ἡ φιλέρημος, ὁ ἱερεὺς Βαπτιστής,
κηρύξας μετάνοιαν, καὶ φανερώσας Χρι-
στόν, γενόμενον ἄνθρωπον, πάντων ἁμαρτα-
νόντων, ἐγεννήθη προστάτης, πᾶσι χειμαζο-
μένοις, βοηθῶν ἀενάως· αὐτοῦ ταῖς ἱκεσίαις
Χριστέ, σῶσον τὸν κόσμον σου.
Δόξα. Τὸ αὐτό. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Ἡ μόνη κυήσασα, τὸν Ποιητὴν τοῦ παντός, ἡ
μόνη κοσμήσασα, τὴν ἀνθρωπότητα, τῷ τό-
κῳ σου Ἄχραντε, ῥῦσαί με τῶν παγίδων, τοῦ
δολίου Βελίαρ, στῆσόν με ἐπὶ πέτραν, τῶν
Χριστοῦ θελημάτων· αὐτὸν ἐκδυσωποῦσα ἐ-
κτενῶς, ὃν ἐσωμάτωσας.
***
Ὁ Προεστὼς ἢ ὁ Ἀναγνώστης
τὸν ν´ ψαλμόν, χύμα.
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου
καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξά-
λειψον τὸ ἀνόμημά μου.
Ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου
καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με.
Ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁ-
μαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διὰ παντός.
Σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν
σου ἐποίησα, ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λό-
γοις σου καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε.
Ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁ-
μαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου.
Ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καὶ
τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι.
Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ, καὶ καθαρισθήσομαι·
πλυνεῖς με, καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι.
Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην·
ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα.
Ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁ-
μαρτιῶν μου καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξά-
λειψον.
Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός,
καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις
μου.
Μὴ ἀπορρίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου,
καὶ τὸ Πνεῦμά σου τὸ ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς
ἀπ᾿ ἐμοῦ.
Ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου
σου, καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με.
Διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου, καὶ ἀσεβεῖς
ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι.
Ῥῦσαί με ἐξ αἱμάτων, ὁ Θεός, ὁ Θεὸς τῆς
σωτηρίας μου· ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου
τὴν δικαιοσύνην σου.
Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα
μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου.
Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν· ὁλοκαυ-
τώματα οὐκ εὐδοκήσεις.
Θυσία τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον· καρ-
δίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ
Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει.
Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σι-
ών, καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ.
Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀνα-
φορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα.
Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου
μόσχους.
***
Οἱ Κανόνες τῆς Ὀκτωήχου εἷς,
καὶ τοῦ Ἁγίου.
Ἐκ τῆς Παρακλητικῆς· Κανὼν Κατανυκτι-
κός, ποίημα τοῦ κυρίου Ἰωσήφ, οὗ ἡ ἀκρο-
στιχὶς μετὰ τῶν Θεοτοκίων μόνον τῆς η´ καὶ
θ´ ᾠδῆς· Τὸν π(ολλά) σοι πταίσαντα, οἴκτει-
ρον, Λόγε. Ἰωσήφ.
ᾨδὴ α´. Ἦχος πλ. α´. Ὁ εἱρμός.
ᾌσωμεν τῷ Κυρίῳ τῷ ποιήσαντι, θαυμαστὰ
τέρατα, ἐν Ἐρυθρᾷ θαλάσσῃ, ᾠδὴν ἐπινίκι-
ον, ὅτι δεδόξασται.
4
 Τροπάρια.
Στίχ. Δόξα σοι, ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.
Τὸν πολλαῖς ἀπάταις ἐξελκόμενον, καὶ δελε-
αζόμενον, Χριστὲ τοῦ ἀλλοτρίου, ἐπίστρε-
ψον οἴκτειρον, ὡς παντοδύναμος.
Στίχ. Δόξα σοι, ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.
Ὁ τοῦ κωφοῦ τὰ ὦτα διανοίξας Χριστέ, τῆς
ψυχῆς μου δέομαι, κωφεύοντα τὰ ὦτα, διά-
νοιξον ὅπως σου, τοὺς λόγους ἐνωτισθῶ.
Θεοτοκίον.
Στίχ. Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.
Πύλη τῆς θείας δόξης μετανοίας μοι, πύλας
ἀναπέτασον, καὶ ἐκ πυλῶν τοῦ ᾅδου, ἐξάρ-
πασον δέομαι, τὴν ταπεινήν μου ψυχήν.
Ὁ Κανὼν τοῦ Προδρόμου.
Ποίημα Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ.
Μετὰ δὲ τὸν Κανόνα, εἰ βούλει, εἰπὲ καὶ
Καταβασίας· Ἀνοίξω τὸ στόμα μου...
ᾨδὴ α´. Ἦχος πλ. β´. Ὡς ἐν ἠπείρῳ.
Στίχ. Βαπτιστὰ τοῦ Χριστοῦ,
πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.
Τῆς στειρευούσης ψυχῆς μου τοὺς λογι-
σμούς, τοὺς ἀκάρπους ἔκτιλον, στειρευού-
σης ὁ βλαστός, εὐφημεῖν ὁρμήσαντος τὴν
σήν, ἐν νηδύι μητρικῇ, ἁγίαν σύλληψιν.
Στίχ. Βαπτιστὰ τοῦ Χριστοῦ,
πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.
Ὁ ἱερὸς Ζαχαρίας ἐν τῷ ναῷ, εἰσελθὼν τεθέ-
αται, θεῖον Ἄγγελον αὐτῷ, ἐμφανῶς μηνύον-
τα· Υἱόν, μετὰ γῆρας Ἱερεῦ, ἕξεις τὸν Πρό-
δρομον.
Δόξα.
Λύχνος Ἡλίου τῆς δόξης ὁ φωταυγής, ἐν νη-
δύι ἄρχεται, ἀναλάμπειν μητρικῇ, δι᾿ οὗ σκό-
τος λέλυται παθῶν, καὶ στειρώσεως δεσμά, ὁ
μέγας Πρόδρομος.
Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Τὸν ἐν γαστρί σου Δεσπότην ἐν μητρικῇ,
Θεοτόκε πάναγνε, βασταζόμενον γαστρί, κα-
τιδὼν ἐσκίρτησε σαφῶς, Ἰωάννης ὡς αὐτοῦ,
ὑπάρχων Πρόδρομος.
Καταβασία. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου.
Τῆς Ὀκτωήχου. ᾨδὴ γ´.
Ἦχος πλ. α´. Ὁ εἱρμός.
Ἐπὶ τὰ ἔθνη ὁ Θεὸς ἐβασίλευσεν· ὁ Θεὸς κά-
θηται ἐπὶ θρόνου ἁγίου αὐτοῦ, καὶ ψάλλομεν
αὐτῷ συνετῶς, ὡς Βασιλεῖ καὶ Θεῷ.
Τροπάρια.
Στίχ. Δόξα σοι, ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.
Σὺ ὁ μηδένα ἀπολέσθαι βουλόμενος, ἀγαθὲ
Κύριε ἀπολλύμενον οἴκτειρον, καὶ σῶσόν με
ῥοπῇ Πανοικτῖρμον, τοῦ ἐλέους σου.
Στίχ. Δόξα σοι, ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.
Ὅτι ἐν γνώσει καὶ ἀγνοίᾳ ἡμάρτηκα, σοὶ
Χριστὲ Κύριε τῷ πάντα γινώσκοντι, προσπί-
πτω σοι βοῶν· δέξαι με, ὥσπερ τὸν ἄσωτον.
Θεοτοκίον.
Στίχ. Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.
Παρθενομῆτορ ἡ Θεὸν σωματώσασα, τὰς
φωνὰς πρόσδεξαι τῶν βοώντων σοι πάντοτε,
καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς τῶν ποικίλων, περιστά-
σεων.
Τοῦ Προδρόμου. ᾨδὴ γ´.
Ἦχος πλ. β´. Οὐκ ἔστιν ἅγιος.
Στίχ. Βαπτιστὰ τοῦ Χριστοῦ,
πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.
Ἡ στεῖρα σήμερον καρπόν, ἱερὸν συλλαμβά-
νει, τὸν μετέπειτα πᾶσαν, ἀκαρπίαν τῶν ψυ-
χῶν, ἀξίνῃ τῇ νοητῇ, ἀποτέμνειν μέλλοντα
ἐν χάριτι.
Στίχ. Βαπτιστὰ τοῦ Χριστοῦ,
πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.
Κωφεύσας ἔνδον τοῦ ναοῦ, Ζαχαρίας ὁ μέ-
γας, τὴν φωνὴν τὴν τοῦ Λόγου, ἀγγελίᾳ φο-
βερᾷ, κομίζεται καὶ λαμπρῶς, μεγαλύνει Κύ-
ριον τὸν εὔσπλαγχνον.
Δόξα.
Ὁ δείξας τρίβον ἀσφαλῆ, τοῖς πιστοῖς μετα-
νοίας, προτροπῇ τοῦ Ἀγγέλου, ἐν νηδύι μη-
5
τρικῇ, βλαστάνει θείᾳ βουλῇ, παρ᾿ ἐλπίδα ὁ
ἔνδοξος Πρόδρομος.
Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Γαστρὶ φερόμενον Χριστόν, τῆς Παρθένου
ὡς ἔγνω, ὁ ἐκ στείρας ἐσκίρτα, προμηνύων
τὴν χαράν, ἐπιδημοῦσαν ἐν γῇ, κατηφείας
πάντας ἐκλυτρώσασθαι.
Καταβασία. Τοὺς σοὺς ὑμνολόγους.
Συναπτὴ μικρά, μεθ᾿ ἣν ἐκφώνησις·
Ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεὸς ἡμῶν...
***
ΜΕΣΩΔΙΑ ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ
Κάθισμα. Ἦχος δ´. Κατεπλάγη Ἰωσήφ.
Θυμιῶντι ἐν ναῷ, τῷ Ζαχαρίᾳ ἱερεῖ, Γαβριὴλ
ἐξ οὐρανοῦ, ἐπέστη λέγων πρὸς αὐτόν· Ὅτι
ἐν γήρᾳ σου ἕξεις καρπὸν εὐκλεῆ· καὶ στεί-
ρωσις ἡ πρίν, τῆς Ἐλισάβετ νυνί, λυθήσεται
εὐθύς, καὶ ἀκαρπία γονῆς, καὶ συλλαβοῦσα
τέξεται τὸν κήρυκα, τοῦ Ἰησοῦ τε καὶ Πρό-
δρομον. Αὐτῶν πρεσβείαις, Σωτὴρ τοῦ κό-
σμου, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Δόξα. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Κατεπλάγη Ἰωσήφ, τὸ ὑπὲρ φύσιν θεωρῶν,
καὶ ἐλάμβανεν εἰς νοῦν, τὸν ἐπὶ πόκον ὑετόν,
ἐν τῇ ἀσπόρῳ συλλήψει σου Θεοτόκε· βάτον
ἐν πυρὶ ἀκατάφλεκτον· ῥάβδον Ἀαρὼν τὴν
βλαστήσασαν· καὶ μαρτυρῶν ὁ μνήστωρ σου
καὶ φύλαξ, τοῖς ἱερεῦσιν ἐκραύγαζε· Παρθέ-
νος τίκτει, καὶ μετὰ τόκον, πάλιν μένει παρ-
θένος.
***
Εἶτα αἱ δ´, ε´ καὶ Ϛ´ ᾠδαὶ τῶν κανόνων.
Τῆς Ὀκτωήχου. ᾨδὴ δ´.
Ἦχος πλ. α´. Ὁ εἱρμός.
Τὰ ἔργα τῆς οἰκονομίας σου Κύριε, ἐξέστη-
σαν τὸν προφήτην Ἀββακούμ· ἐξῆλθες γὰρ
εἰς σωτηρίαν λαοῦ σου· τοῦ σῶσαι τοὺς χρι-
στούς σου ἐλήλυθας.
Τροπάρια.
Στίχ. Δόξα σοι, ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.
Τὰ ἔργα ἅπερ ἐν τῷ βίῳ ἐτέλεσα, ὑπάρχουσι
χαλεπὰ καὶ πονηρά· ἐξ ὧν Χριστὲ ὁ Θεὸς λύ-
τρωσαί με, μετάνοιαν γνησίαν παρέχων μοι.
Στίχ. Δόξα σοι, ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.
Ἁπάσης ἐντολῆς σεπτῆς κατεφρόνησα, τὸν
φόβον σου παρωσάμενος Χριστέ, καὶ δέδοι-
κα τὸ ἀλάθητόν σου βῆμα· ἐν ᾧ μὴ κατακρί-
νῃς με Εὔσπλαγχνε.
Θεοτοκίον.
Στίχ. Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.
Σαρκοῦται ἐξ ἁγνῶν αἱμάτων σου Κύριος,
μετάνοιαν τοῖς τιμῶσί σε διδούς, Πανύμνητε
τῇ σῇ χρηστῇ μεσιτείᾳ, ὡς εὔσπλαγχνος καὶ
μόνος φιλάνθρωπος.
Τοῦ Προδρόμου. ᾨδὴ δ´.
Ἦχος πλ. β´. Χριστός μου δύναμις.
Στίχ. Βαπτιστὰ τοῦ Χριστοῦ,
πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.
Φωνὴ Ἀγγέλου σε, τὸν ὄντως ἄγγελον, τῆς
Χριστοῦ παρουσίας τῷ ἱερεῖ, ἱερῶς προήγ-
γειλε, στειρωτικῆς ἀπὸ γαστρός, ἐκβλαστά-
νειν μάκαρ Πρόδρομε.
Στίχ. Βαπτιστὰ τοῦ Χριστοῦ,
πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.
Ἡ πρῴην ἄγονος, καὶ ἡ οὐ τίκτουσα, νῦν εὐ-
φράνθητι στεῖρα· ὅτι Χριστοῦ, Βαπτιστὴν
καὶ Πρόδρομον, καρπογονεῖς πανευκλεῶς,
Ἐλισάβετ ἀξιάγαστε.
Δόξα.
Ἀξίνῃ Πρόδρομε, τῆς σῆς δεήσεως, τῶν πα-
θῶν μου ἀκάνθας καὶ λογισμῶν, ἔκτιλον
προσκόμματα, καὶ καρποφόρον μου τὸν
νοῦν, ἀρεταῖς παμμάκαρ ποίησον.
Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Νηδύς σε ἔφερε, τὸν πάντα φέροντα, τῆς
Παρθένου, ἡνίκα ὁ Βαπτιστής, ἐν γαστρὶ φε-
ρόμενος, σὲ προσεκύνησε Χριστέ, καὶ σκιρ-
τῶν ἠγαλλιάσατο.
6
 Καταβασία. Τὴν ἀνεξιχνίαστον.
Τῆς Ὀκτωήχου. ᾨδὴ ε´.
Ἦχος πλ. α´. Ὁ εἱρμός.
Τὸ φῶς τὸ ἀληθινὸν Χριστὲ ὁ Θεός, πρὸς σὲ
ὀρθρίζει τὸ πνεῦμά μου, ἐκ νυκτός· ἐπίφα-
νον, ἐπ᾿ ἐμὲ τὸ πρόσωπόν σου.
Τροπάρια.
Στίχ. Δόξα σοι, ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.
Ἀνάνηψον ψυχὴ ἀνάνηψον ὕπνου, βαρέος
τῆς ἐμῆς δεινῆς ἁμαρτίας, καὶ μετανοίας φω-
τί, περιαυγάζου.
Στίχ. Δόξα σοι, ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.
Νεώσωμεν τὴν ψυχὴν δι᾿ ἐμμελείας, καὶ κα-
τανύξεως ὄμβροις ἀρδευθῶμεν, ὅπως βλα-
στήσωμεν, μετανοίας στάχυν.
Θεοτοκίον.
Στίχ. Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.
Παρθένε ἐν γυναιξὶν εὐλογημένη, τὰ σὰ ἐλέη
παράσχου τῷ λαῷ σου· τοῦ Ἐλεήμονος γάρ,
ἐδείχθης Μήτηρ.
Τοῦ Προδρόμου. ᾨδὴ ε´.
Ἦχος πλ. β´. Τῷ θείῳ φέγγει σου.
Στίχ. Βαπτιστὰ τοῦ Χριστοῦ,
πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.
Μολοῦντι ἔνδον τοῦ Ἱεροῦ, καὶ τὰς νομικὰς
τῷ Ποιητῇ, λατρείας προσαναφέροντι, ὤφθη
τῷ Προφήτῃ ἅγιος Ἄγγελος, μηνύων τοῦ
Προδρόμου, τὴν θείαν σύλληψιν.
Στίχ. Βαπτιστὰ τοῦ Χριστοῦ,
πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.
Πῶς ἔσται τοῦτό μοι τηλαυγῶς; πέλω γὰρ
πρεσβύτης ὡς ὁρᾷς, καὶ στεῖραν σύζυγον κέ-
κτημαι, ἔφη Ζαχαρίας πρὸς τὸν Ἀρχάγγελον·
φύσεως ἐναντία, λέγεις μοι ῥήματα.
Δόξα.
Πρὸς Σάῤῥαν βλέψον τοῦ Ἀβραάμ· ἴδε πῶς
ἐκείνη Ἰσαάκ, ἐν γήρᾳ τέτοκεν ἄνθρωπε, καὶ
τοῖς λεγομένοις δικαίως πίστευε· πρεσβύτῃ
προσεφώνει, ὁ μέγας Ἄγγελος.
Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Εὐλογημένη ἐν γυναιξί, σὺ Θεοχαρίτωτε σα-
φῶς, ἡ Ἐλισάβετ ἐβόα σοι· ὅτι κυοφόρον ἀ-
νάνδρως ἔγνων σε, τὴν μόνην μετὰ τόκον, ἄ-
φθορον μείνασαν.
Καταβασία. Ἐξέστη τὰ σύμπαντα.
Τῆς Ὀκτωήχου. ᾨδὴ Ϛ´.
Ἦχος πλ. α´. Ὁ εἱρμός.
Τοῦ κήτους τὸν Προφήτην ἐλυτρώσω, ἐμὲ δὲ
ἐκ βυθοῦ ἁμαρτημάτων, ἀνάγαγε Κύριε καὶ
σῶσόν με.
Τροπάρια.
Στίχ. Δόξα σοι, ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.
Οὐκ ἔστιν ἐν τῷ βίῳ ἁμαρτίᾳ, ἣν μόνος οὐκ
ἐτέλεσα ὁ τάλας· μόνε Ἀναμάρτητε οἰκτείρη-
σόν με.
Στίχ. Δόξα σοι, ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.
Ἱστίῳ πτερωθῶμεν προθυμίας, καὶ ὅρμῳ σω-
τηρίου μετανοίας προφθάσωμεν ἅπαντες ὅ-
πως σωθείημεν.
Θεοτοκίον.
Στίχ. Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.
Παρθένε τῶν πιστῶν ἡ προστασία, ῥυσθῆναι
ἀπὸ πάσης ἁμαρτίας, δυσώπει τὸν Κύριον
τοὺς δούλους σου.
Τοῦ Προδρόμου. ᾨδὴ Ϛ´.
Ἦχος πλ. β´. Τοῦ βίου τὴν θάλασσαν.
Στίχ. Βαπτιστὰ τοῦ Χριστοῦ,
πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.
Ἀμφίβολον κέκτημαι, τὴν διάνοιαν ἐγώ, καὶ
ἀπιστῶ τοῖς λόγοις σου, τῷ Ἀρχαγγέλῳ ἔφη
ὁ ἱερεύς· λαοῦ σωτηρίαν γάρ, οὐκ ἐμῆς ἐξ ὀ-
σφύος καρπὸν ᾔτησα.
Στίχ. Βαπτιστὰ τοῦ Χριστοῦ,
πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.
Ὁ πλάστης τῆς φύσεως, τῶν Ἀγγέλων Βασι-
λεύς, ὁ Λειτουργὸς ἀντέφησε, τῆς παρουσίας
Ἄγγελον τῆς αὐτοῦ, ηὐδόκησε τίκτειν σε·
τοῖς ἐμοῖς μὴ ἀπίστει λόγοις ἄνθρωπε.
7
 Δόξα.
Τὸ εἶδός σου πύρινον, καὶ ἡ θέα σου φρικτή,
καὶ θαυμαστὸς ὁ λόγος σου, ὁ Ζαχαρίας ἔφη
τῷ Λειτουργῷ· ἀλλ᾿ οὖν οὐ πιστεύω σοι, ὑ-
πὲρ φύσιν λαλοῦντι ξένα ῥήματα.
Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Ὁ λύχνος τὸν Ἥλιον, ἐν νεφέλῃ μητρικῇ, γα-
στρὸς κατακρυπτόμενον, ἐπεγνωκὼς ὑπάρ-
χων ἐν ζοφερῷ, τῆς μήτρας σκηνώματι, προ-
σεκύνησε χαίρων καὶ ἐσκίρτησε.
Καταβασία. Τὴν θείαν ταύτην.
Συναπτὴ μικρά, μεθ᾿ ἣν ἐκφώνησις·
Σὺ γὰρ εἶ ὁ βασιλεὺς τῆς εἰρήνης...
***
ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ, ΟΙΚΟΣ, ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ
Κοντάκιον. Ἦχος α´. Χορὸς ἀγγελικός.
Εὐφραίνεται λαμπρῶς, Ζαχαρίας ὁ μέγας,
καὶ ἡ πανευκλεής, Ἐλισάβετ ἡ σύζυξ, ἀξίως
συλλαμβάνουσα, Ἰωάννην τὸν Πρόδρομον·
ὃν Ἀρχάγγελος, εὐηγγελίσατο χαίρων, καὶ οἱ
ἄνθρωποι, ἀξιοχρέως τιμῶμεν, ὡς μύστην
τῆς χάριτος.
Ὁ Οἶκος.
Τὸ ἱερὸν Εὐαγγέλιον ἀναπτύξωμεν, ὁ Λου-
κᾶς ἡμῖν ἔγραψεν ὁ ἱερὸς καὶ θαυμάσιος, καὶ
τὴν τοῦ Προδρόμου θεασώμεθα σύλληψιν
τὴν φαιδρὰν καὶ ἐπίσημον· φησὶ γάρ, ὡς εἰ-
σῆλθεν ὁ πρεσβύτης καὶ δίκαιος Ζαχαρίας
εἰς τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων τοῦ θυμιᾶσαι, τῷ τῆς
ἐφημερίας καιρῷ, ἐπέστη αὐτῷ Γαβριήλ, εὐ-
αγγελιζόμενος καὶ λέγων· Ἕξεις Ἱεράρχα υἱ-
ὸν ἐν τῷ γήρᾳ, Προφήτην τε καὶ Πρόδρομον,
φωνήν τε καὶ κήρυκα, καὶ λύχνον ἀείφωτον,
τὸν μύστην τῆς χάριτος.
Συναξάριον.
Τῇ ΚΓ´ τοῦ αὐτοῦ μηνὸς ἡ Σύλληψις τοῦ ἁ-
γίου καὶ ἐνδόξου Προφήτου, Προδρόμου καὶ
Βαπτιστοῦ Ἰωάννου.
Στίχ. Ἀνδρὶ Προφήτῃ χρησμὸς ἐξ Ἀρχαγγέλου,
Τεκεῖν Προφήτην, καὶ Προφήτου τι πλέον.
Εἰκάδι τῇ τριτάτῃ γαστὴρ λάβε Πρόδρομον εἴσω.
Ταύτην τὴν θείαν σύλληψιν εὐηγγελίσατο τῷ Προ-
φήτῃ καὶ ἱερεῖ Ζαχαρίᾳ ὁ θεῖος Ἀρχιστράτηγος Γα-
βριήλ, Εἰσηκούσθη ἡ δέησίς σου, εἰπών· ὡς ἐκ τού-
του προμηνύεσθαι, διὰ τὸ παράδοξον τοῦ τε γήρως
καὶ τῆς στειρώσεως τῆς Ἐλισάβετ, τὸν θεῖον καὶ
παρθενικὸν τῆς παναχράντου Θεοτόκου τόκον.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων Μαρτύρων
Ἀνδρέου τοῦ γέροντος, Ἰωάννου καὶ τῶν υἱ-
ῶν αὐτοῦ Πέτρου καὶ Ἀντωνίου, τῶν ἐν Ἀ-
φρικῇ τελειωθέντων. (†867)
Στίχ. Ὑπὲρ νυγέντος πρὶν μιᾷ λόγχῃ Λόγου,
Λόγχαις νυγείς, ἤνεγκε διτταῖς Ἀνδρέας.
Ἔχθραν πλάνῃ θείς, καὶ σφαγεὶς Ἰωάννης,
Σφάττει τὸν ἐχθρόν, καὶ σὺν αὐτῷ τὴν πλάνην.
Ἀντώνιος καὶ Πέτρος, ὡς στεῤῥαὶ πέτραι,
Πρὸς τὰς μεληδὸν ἐκκοπὰς ἐκαρτέρουν.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας Μάρτυρος
Ῥαΐδος τῆς παρθένου. (†308)
Στίχ. Ποθοῦσα κάλλος ἡ Ῥαΐς Θεοῦ βλέπειν,
Σαρκὸς τὸ κάλλος ἐκδίδωσι τῷ ξίφει.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ὁσίων γυναικῶν
Ξανθίππης καὶ Πολυξένης, τῶν αὐταδέλφων.
(†109)
Στίχ. Τὰς συγγόνους Ξανθίππην καὶ Πολυξένην,
Χοροὶ συνοίκους λαμβάνουσιν Ἀγγέλων.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Πατέρνου,
ἐπισκόπου Ἀβράνσης Γαλλίας. (†563)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Κωνσταν-
τίου, ἐκκλησιάρχου τοῦ παλαιοῦ ναοῦ τοῦ ἁ-
γίου Στεφάνου ἐν Ἀγκῶνι Ἰταλίας. (Ϛ´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου Ἀδομνά-
νου (Adomnán), ἡγουμένου Ἰόνας ἐν Σκοτίᾳ,
βιογράφου τοῦ ἁγίου Κολουμβανοῦ
(Columba) ἀποστόλου τῶν Πικτῶν. (†704)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου Κίσσα
(Cissa), ἡγουμένου τοῦ Ἀββαείου ἐν Κροου-
λάνδῃ (Crowland) τῆς Ἀγγλίας, ἀκολούθου
τοῦ ἁγίου Γουθλάκου (Guthlac). (ἀρχαὶ η´
αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ ἅγιος Νεομάρτυς Νικόλα-
ος ὁ παντοπώλης, ὁ ἐν Κωνσταντινουπόλει
μαρτυρήσας κατὰ τῷ 1672, ξίφει τελειοῦται.
Στίχ. Ὁ Νικόλαος πάντα πωλήσας κάτω,
Ἐξηγόρασε Χριστὸν ἐκ ξίφους ἄνω.
8
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ ἅγιος Νεομάρτυς Ἰωάννης,
ὁ πρῴην Δερβίσης, ἐκ Κονίτσης καταγόμε-
νος, ἐν Ἀγρινίῳ μαρτυρήσας κατὰ τῷ 1814,
ξίφει τελειοῦται.
Στίχ. Πλάνην πατήσας Μωάμεθ Ἰωάννης,
Χριστοῦ υἱὸς γέγονε διὰ τοῦ ξίφους.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρὸς
ἡμῶν Ἰννοκεντίου, Μητροπολίτου Μόσχας,
τοὐπίκλην Βενιαμίνωφ, φωτιστοῦ τῆς Ἀλά-
σκας. (†1879)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρ-
τυρος Ἀρσενίου τοῦ Ἀρχιμανδρίτου τοῦ Ῥώ-
σου, ἐν ἔτει ͵αϠλζ´ (1937) τελειωθέντος.
Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θε-
ός, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.
***
Εἶτα αἱ ζ´ καὶ η´ ᾠδαὶ τῶν κανόνων.
Τῆς Ὀκτωήχου. ᾨδὴ ζ´.
Ἦχος πλ. α´. Ὁ εἱρμός.
Εὐλογητὸς εἶ ὁ Θεός, ὁ βλέπων ἀβύσσους,
καὶ ἐπὶ θρόνου δόξης καθήμενος, ὁ ὑπερύ-
μνητος καὶ ὑπερένδοξος.
Τροπάρια.
Στίχ. Δόξα σοι, ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.
Εὐλογητὸς εἶ ὁ Θεός, ὁ δι᾿ εὐσπλαγχνίαν,
μετανοοῦντας πάντας δεχόμενος, ὁ ὑπερύ-
μνητος καὶ ὑπερένδοξος.
Στίχ. Δόξα σοι, ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.
Ἴασαι εὔσπλαγχνε Σωτήρ, τὰ πολλά μου πά-
θη, ὁ τὴν ἐμὴν γινώσκων ἀσθένειαν, ὁ ὑπε-
ρύμνητος καὶ ὑπερένδοξος.
Θεοτοκίον.
Στίχ. Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.
Εὐλογητὸς εἶ ὁ Θεός, ὁ μήτραν Παρθένου,
καθυποδὺς καὶ σώσας τὸν ἄνθρωπον, ὁ ὑπε-
ρύμνητος καὶ ὑπερένδοξος.
Τοῦ Προδρόμου. ᾨδὴ ζ´.
Ἦχος πλ. β´. Δροσοβόλον μὲν τὴν κάμινον.
Στίχ. Βαπτιστὰ τοῦ Χριστοῦ,
πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.
Ἀπιστήσας μου τοῖς ῥήμασι τὴν κώφευσιν,
κομίζου προδηλότατα· καὶ τικτομένην ὁπηνί-
κα, ἴδῃς τὴν φωνήν, τοῦ Λόγου, ἀνάλαβε
φωνήν, Εὐλογητὸς εἶ ἐκβοῶν, τοῦ Ἰσραὴλ ὁ
Θεός.
Στίχ. Βαπτιστὰ τοῦ Χριστοῦ,
πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.
Τῇ σελήνῃ Ἐλισάβετ προσενούμενος, πολύ-
φωτος ὡς ἥλιος, ὁ Ζαχαρίας, σελασφόρον
λύχνον τοῦ φωτός, ἐκτέτοκε φαίνοντα ἡμῖν,
τοῖς ἐν τῷ σκότει τῶν παθῶν, κατασχεθεῖσι
δεινῶς.
Δόξα.
Τοῖς σκιρτήμασιν ὡς ῥήμασι χρησάμενος,
Χριστοῦ ὁ μέγας Πρόδρομος, προσεκύνησεν,
ἐν νηδύι σε παρθενικῇ, αὐτὸς βασταζόμενος
γαστρί, τῆς Ἐλισάβετ Ἰησοῦ, ὁ τῶν Πατέρων
Θεός.
Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Ἡ σελήνη Ἐλισάβετ ἔνδον φέρουσα, ἀστέρα
θεῖον Πρόδρομον, προσεκύνησε, φωτεινὴν
νεφέλην Μαριάμ, τὸν Ἥλιον φέρουσαν Χρι-
στόν, σαρκοφορούμενον ἐκ σοῦ, διὰ τὸ σῶ-
σαι ἡμᾶς.
Καταβασία. Οὐκ ἐλάτρευσαν.
Τῆς Ὀκτωήχου. ᾨδὴ η´.
Ἦχος πλ. α´. Ὁ εἱρμός.
Τὸν Ποιητὴν τῆς κτίσεως, ὃν φρίττουσιν Ἄγ-
γελοι, ὑμνεῖτε λαοί, καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάν-
τας τοὺς αἰῶνας.
Τροπάρια.
Στίχ. Δόξα σοι, ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.
Νεκρὸν ταῖς παραβάσεσι, γενόμενον Κύριε,
ζώωσόν με, ἵνα σε δοξάζω εἰς πάντας τοὺς
αἰῶνας.
9
 Στίχ. Δόξα σοι, ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.
Λαμπρύνας μετανοίᾳ με, σκότους ἁμαρτίας,
ῥῦσαι Κύριε, ἵνα σε δοξάζω εἰς πάντας τοὺς
αἰῶνας.
Θεοτοκίον.
Στίχ. Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.
Ἐκ σοῦ Θεὸς ἀνέτειλε, καὶ θεογνωσίᾳ, κατε-
λάμπρυνε, τοὺς ἐσκοτισμένους πανύμνητε
Παρθένε.
Τοῦ Προδρόμου. ᾨδὴ η´.
Ἦχος πλ. β´. Ἐκ φλογὸς τοῖς Ὁσίοις.
Στίχ. Βαπτιστὰ τοῦ Χριστοῦ,
πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.
Τοῦ Νυμφίου ὁ φίλος προετοιμάζεται, ἡ φω-
νὴ δὲ τοῦ Λόγου ἀρχὴν εἰσδέχεται, καὶ στει-
ρωτικαῖς νῦν λαγόσιν ἐκτρέφεται, τοῦ Παμ-
βασιλέως, ὁ μέγας Στρατιώτης.
Στίχ. Βαπτιστὰ τοῦ Χριστοῦ,
πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.
Στειρευούσαις καρδίαις γεωργὸς ἤνθησε,
τῶν παθῶν ἡ ἀξίνη ἤδη χαλκεύεται, μόσχος
ὁ σεπτός, ἐγκρατείᾳ σιτεύεται, Πρόδρομος ὁ
μέγας· λαοὶ ἀγαλλιᾶσθε.
Στίχ. Εὐλογοῦμεν Πατέρα, Υἱὸν
καὶ Ἅγιον Πνεῦμα, τὸν Κύριον·
ὑμνοῦμεν καὶ ὑπερυψοῦμεν
αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
Τὰ δεσμὰ ὥσπερ πάλαι τὰ τῆς στειρώσεως,
τῆς ἐμῆς διανοίας οὕτω τὴν πώρωσιν, λῦσον
Βαπτιστὰ καὶ καρποὺς μετανοίας με, ποίη-
σον βλαστάνειν, καὶ ζῆν εἰς τοὺς αἰῶνας.
Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Κυοφόρον σε Κόρη ὡς ἐθεάσατο, Ἐλισάβετ
ἐνθέως ἠγαλλιάσατο, ἔνδοθεν αὑτῆς τοῦ ἐμ-
βρύου σκιρτήσαντος, ὡς ἐπεγνωκότος, τὸν ἑ-
αυτοῦ Δεσπότην.
Καταβασία. Παῖδας εὐαγεῖς.
***
ΚΑΤΑΒΑΣΙΑΙ
Τῆς Θεοτόκου.
Ψάλλονται ἀπὸ τῆς 22ας Σεπτεμβρίου μέχρι τῆς 7ης
Νοεμβρίου, ἀπὸ τῆς 10ης Φεβρουαρίου μέχρι τῆς ἐ-
νάρξεως τοῦ Τριῳδίου, τῇ Β´, Δ´ καὶ Ε´ Κυριακῇ
τῶν νηστειῶν καὶ ἀπὸ τῆς Κυριακῆς τῶν ἁγίων Πάν-
των μέχρι τῆς 26ης Ἰουλίου.
ᾨδὴ α´. Ἦχος δ´.
Ἀνοίξω τὸ στόμα μου * καὶ πληρωθήσεται
Πνεύματος * καὶ λόγον ἐρεύξομαι * τῇ βασι-
λίδι Μητρί· * καὶ ὀφθήσομαι * φαιδρῶς πα-
νηγυρίζων * καὶ ᾄσω γηθόμενος * ταύτης τὰ
θαύματα.
ᾨδὴ γ´.
Τοὺς σοὺς ὑμνολόγους, Θεοτόκε, * ἡ ζῶσα
καὶ ἄφθονος πηγή, * θίασον συγκροτήσαν-
τας * πνευματικόν, στερέωσον· * καὶ ἐν τῇ
θείᾳ δόξῃ σου * στεφάνων δόξης ἀξίωσον.
ᾨδὴ δ´.
Τὴν ἀνεξιχνίαστον θείαν βουλὴν * τῆς ἐκ τῆς
Παρθένου σαρκώσεως * σοῦ τοῦ ὑψίστου *
ὁ προφήτης Ἀββακοὺμ * κατανοῶν ἐκραύ-
γαζε· * Δόξα τῇ δυνάμει σου, Κύριε.
ᾨδὴ ε´.
Ἐξέστη τὰ σύμπαντα * ἐπὶ τῇ θείᾳ δόξῃ σου·
* σὺ γάρ, ἀπειρόγαμε Παρθένε, * ἔσχες ἐν
μήτρᾳ * τὸν ἐπὶ πάντων Θεὸν * καὶ τέτοκας
ἄχρονον Υἱόν, * πᾶσι τοῖς ὑμνοῦσί σε * σω-
τηρίαν βραβεύοντα.
ᾨδὴ Ϛ´.
Τὴν θείαν ταύτην καὶ πάντιμον * τελοῦντες
ἑορτὴν οἱ θεόφρονες * τῆς Θεομήτορος *
δεῦτε τὰς χεῖρας κροτήσωμεν, * τὸν ἐξ αὐτῆς
τεχθέντα * Θεὸν δοξάζοντες.
ᾨδὴ ζ´.
Οὐκ ἐλάτρευσαν * τῇ κτίσει οἱ θεόφρονες *
παρὰ τὸν κτίσαντα· * ἀλλὰ πυρὸς ἀπειλὴν *
ἀνδρείως πατήσαντες * χαίροντες ἔψαλλον·
* Ὑπερύμνητε, * ὁ τῶν πατέρων Κύριος *
καὶ Θεός, εὐλογητὸς εἶ.
10
 ᾨδὴ η´.
Στίχ. Αἰνοῦμεν, εὐλογοῦμεν,
προσκυνοῦμεν τὸν Κύριον,
ὑμνοῦντες καὶ ὑπερυψοῦντες
αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
Παῖδας εὐαγεῖς ἐν τῇ καμίνῳ * ὁ τόκος τῆς
Θεοτόκου διεσώσατο, * τότε μὲν τυπούμε-
νος· * νῦν δὲ ἐνεργούμενος * τὴν οἰκουμέ-
νην ἅπασαν * ἀγείρει ψάλλουσαν· * Τὸν Κύ-
ριον ὑμνεῖτε τὰ ἔργα * καὶ ὑπερυψοῦτε * εἰς
πάντας τοὺς αἰῶνας.
***
Ὁ διάκονος· Τὴν Θεοτόκον ἐν ὕμνοις μεγα-
λύνομεν.
Η ῼΔΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Στίχ. α´. Μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον,
καὶ ἠγαλλίασε τὸ πνεῦμά μου ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ
σωτῆρί μου.
Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβὶμ * καὶ ἐνδοξο-
τέραν * ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφίμ, * τὴν ἀδι-
αφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, * τὴν ὄντως
Θεοτόκον, * σὲ μεγαλύνομεν.
Στίχ. β´. Ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν
τῆς δούλης αὐτοῦ· ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μα-
καριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί.
Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβίμ...
Στίχ. γ´. Ὅτι ἐποίησέ μοι μεγαλεῖα ὁ δυνα-
τός, καὶ ἅγιον τὸ ὄνομα αὐτοῦ· καὶ τὸ ἔλεος
αὐτοῦ εἰς γενεὰν καὶ γενεὰν τοῖς φοβουμέ-
νοις αὐτόν.
Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβίμ...
Στίχ. δ´. Ἐποίησε κράτος ἐν βραχίονι αὐτοῦ,
διεσκόρπισεν ὑπερηφάνους διανοίᾳ καρδίας
αὐτῶν.
Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβίμ...
Στίχ. ε.´ Καθεῖλε δυνάστας ἀπὸ θρόνων καὶ
ὕψωσε ταπεινούς· πεινῶντας ἐνέπλησεν ἀγα-
θῶν καὶ πλουτοῦντας ἐξαπέστειλε κενούς.
Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβίμ...
Στίχ. Ϛ´. Ἀντελάβετο Ἰσραὴλ παιδὸς αὐτοῦ
μνησθῆναι ἐλέους, καθὼς ἐλάλησε πρὸς τοὺς
πατέρας ἡμῶν, τῷ Ἀβραὰμ καὶ τῷ σπέρματι
αὐτοῦ ἕως αἰῶνος.
Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβίμ...
***
Ἐκ τῶν κανόνων ἡ θ´ ᾠδή.
Τῆς Ὀκτωήχου. ᾨδὴ θ´.
Ἦχος πλ. α´. Ὁ εἱρμός.
Σὲ τὴν μακαρίαν ἐν γυναιξί, καὶ εὐλογημέ-
νην ὑπὸ Θεοῦ, τῶν ἀνθρώπων τὸ γένος, ὕ-
μνοις μεγαλύνομεν.
Τροπάρια.
Στίχ. Δόξα σοι, ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.
Ἵλεως γενοῦ μοι Κύριε, ἄμετρα ἀφρόνως
πταίσαντι, καὶ τῆς Βασιλείας σου, Λόγε κα-
ταξίωσον.
Στίχ. Δόξα σοι, ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.
Ὡς τοὺς Νινευΐτας ἔσωσας, πάλαι μεταγνόν-
τας μόνε Σωτήρ, καὶ ἡμᾶς τοὺς ὑμνοῦντάς
σε, σῶσον τῷ ἐλέει σου.
Θεοτοκίον.
Στίχ. Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.
Φέρεις ὥσπερ θρόνος πύρινος, νεύματι τὸν
πάντα φέροντα, καὶ θηλάζεις Παρθένε, τὸν
πάντα διατρέφοντα.
Τοῦ Προδρόμου. ᾨδὴ θ´.
Ἦχος πλ. β´. Θεὸν ἀνθρώποις ἰδεῖν.
Στίχ. Βαπτιστὰ τοῦ Χριστοῦ,
πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.
Χριστοῦ ὁ μέγας καὶ θεῖος Πρόδρομος, στει-
ρωτικὰς νῦν πύλας, διανοίξας αὐλίζεται, ὡς
ἐν βασιλείοις ἐν νηδύι μητρός· ὅς τις ὡς
στρατιώτης, προεξελεύσεται, τοῦ Παμβασι-
λέως τὰς ὁδοὺς ἑτοιμαζόμενος.
Στίχ. Βαπτιστὰ τοῦ Χριστοῦ,
πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.
Θεοῦ Προφῆτα πρεσβύτα χόρευε, ἕξεις υἱόν,
οὗ μείζων ἐν βροτοῖς οὐκ ἐγήγερται, Ἰωάν-
νην Κυρίου τὸν Πρόδρομον. Σκίρτησον Ἐλι-
σάβετ· γῆ πᾶσα γήθησον, αἴνεσιν τῷ πάντων
Ποιητῇ Θεῷ προσάγουσα.
11
 Δόξα.
Ἡμῶν τῶν πίστει ἀνευφημούντων σε, μέμνη-
σο νῦν Προφῆτα τοῦ Κυρίου καὶ Πρόδρομε,
ψυχικῶν ἐκ παθῶν ἐκλυτρούμενος, σῴζων ἡ-
μᾶς κινδύνων καὶ πρὸς οὐράνιον, τρίβον ὁ-
δηγῶν, θεοπρεπῶς ἀειμακάριστε.
Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Ἁγνὴν μητέρα σαφῶς ἐπέγνω σε, στειρωτι-
κῶν δεσμῶν ἡ Ἐλισάβετ ὡς ᾔσθετο, ἑαυτὴν
λελυμένην καὶ φέρουσαν, Πρόδρομον τοῦ ἐν
μήτρᾳ, σοῦ κατοικήσαντος, ἄχραντε Παρθέ-
νε, Μαριὰμ θεοχαρίτωτε.
* Αἰνεῖτε αὐτόν, οἱ οὐρανοὶ τῶν οὐρανῶν καὶ
Καταβασία. ᾨδὴ θ´. Ἦχος δ´.
Ἅπας γηγενὴς * σκιρτάτω τῷ πνεύματι * λα-
μπαδουχούμενος· * πανηγυριζέτω δὲ * ἀΰ-
λων νόων * φύσις, γεραίρουσα * τὴν ἱερὰν
πανήγυριν * τῆς Θεομήτορος, * καὶ βοάτω· *
Χαίροις, παμμακάριστε * Θεοτόκε ἁγνή, ἀει-
πάρθενε.
Συναπτὴ μικρά, μεθ᾿ ἣν ἐκφώνησις·
Ὅτι σὲ αἰνοῦσι πᾶσαι αἱ δυνάμεις...
***
ΤΑ ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΑ
Ἐξαποστειλάριον τοῦ Προδρόμου.
Τοῖς Μαθηταῖς συνέλθωμεν.
Ἡ τοῦ Προδρόμου ἔνδοξος, σύλληψις προ-
μηνύει, τὸν ἐκ Παρθένου μέλλοντα, τίκτε-
σθαι Βασιλέα, ὡς οὗτος ἐξ Ἐλισάβετ, τῆς ἀ-
κάρπου καὶ στείρας, πρεσβύτου ἱερέως τε,
Ζαχαρίου τοῦ πάνυ· ὧν ταῖς εὐχαῖς, καὶ τῆς
Θεοτόκου καὶ Ἰωάννου, τοῦ Βαπτιστοῦ σου
Κύριε, σῶσον οἴκτειρον πάντας.
Θεοτοκίον. Ὅμοιον.
Χαρμονικῶς τὸ Χαῖρέ σοι, τοῦ σεπτοῦ Ἀρ-
χαγγέλου, οἱ λυτρωθέντες πάναγνε, τῆς ἀρ-
χαίας κατάρας, διὰ τοῦ θείου σου τόκου, εὐ-
χαρίστως βοῶμεν· Χαῖρε Ἀδὰμ ἡ λύτρωσις,
Θεοτόκε Παρθένε· χαῖρε σεμνή, δι᾿ ἧς ἀπηλ-
λάγημεν τοῦ θανάτου· χαῖρε, δι᾿ ἧς ἐτύχο-
μεν, οὐρανῶν Βασιλείας.
***
ΑΙΝΟΙ
Ἦχος α´.
Πᾶσα πνοὴ αἰνεσάτω τὸν Κύριον. Αἰνεῖτε
τὸν Κύριον ἐκ τῶν οὐρανῶν, αἰνεῖτε αὐτὸν
ἐν τοῖς ὑψίστοις. Σοὶ πρέπει ὕμνος τῷ Θεῷ.
Αἰνεῖτε αὐτόν, πάντες οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ· αἰ-
νεῖτε αὐτόν, πᾶσαι αἱ δυνάμεις αὐτοῦ. Σοὶ
πρέπει ὕμνος τῷ Θεῷ.
Ἡ Στιχολογία (Ψαλμοὶ ρμη´, ρμθ´, ρν´).
Αἰνεῖτε αὐτόν, ἥλιος καὶ σελήνη· αἰνεῖτε αὐ-
τόν, πάντα τὰ ἄστρα καὶ τὸ φῶς.
τὸ ὕδωρ τὸ ὑπεράνω τῶν οὐρανῶν.
Αἰνεσάτωσαν τὸ ὄνομα Κυρίου, ὅτι αὐτὸς εἶ-
πε, καὶ ἐγενήθησαν, αὐτὸς ἐνετείλατο, καὶ ἐ-
κτίσθησαν.
Ἔστησεν αὐτὰ εἰς τὸν αἰῶνα καὶ εἰς τὸν αἰῶ-
να τοῦ αἰῶνος· πρόσταγμα ἔθετο, καὶ οὐ πα-
ρελεύσεται.
Αἰνεῖτε τὸν Κύριον ἐκ τῆς γῆς, δράκοντες
καὶ πᾶσαι ἄβυσσοι.
Πῦρ, χάλαζα, χιών, κρύσταλλος, πνεῦμα κα-
ταιγίδος, τὰ ποιοῦντα τὸν λόγον αὐτοῦ.
Τὰ ὄρη καὶ πάντες οἱ βουνοί, ξύλα καρποφό-
ρα καὶ πᾶσαι κέδροι.
Τὰ θηρία καὶ πάντα τὰ κτήνη, ἑρπετὰ καὶ πε-
τεινὰ πτερωτά.
Βασιλεῖς τῆς γῆς καὶ πάντες λαοί, ἄρχοντες
καὶ πάντες κριταὶ γῆς.
Νεανίσκοι καὶ παρθένοι, πρεσβύτεροι μετὰ
νεωτέρων, αἰνεσάτωσαν τὸ ὄνομα Κυρίου,
ὅτι ὑψώθη τὸ ὄνομα αὐτοῦ μόνου.
Ἡ ἐξομολόγησις αὐτοῦ ἐπὶ γῆς καὶ οὐρανοῦ,
καὶ ὑψώσει κέρας λαοῦ αὐτοῦ.
Ὕμνος πᾶσι τοῖς ὁσίοις αὐτοῦ, τοῖς υἱοῖς Ἰσ-
ραήλ, λαῷ ἐγγίζοντι αὐτῷ.
Ψαλμὸς ρμθ´ (149).
ᾌσατε τῷ Κυρίῳ ᾆσμα καινὸν ἡ αἴνεσις αὐ-
τοῦ ἐν ἐκκλησίᾳ ὁσίων.
12
Εὐφρανθήτω Ἰσραὴλ ἐπὶ τῷ ποιήσαντι αὐ-
τόν, καὶ υἱοὶ Σιὼν ἀγαλλιάσθωσαν ἐπὶ τῷ βα-
σιλεῖ αὐτῶν.
Αἰνεσάτωσαν τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐν χορῷ, ἐν
τυμπάνῳ καὶ ψαλτηρίῳ ψαλάτωσαν αὐτῷ.
Ὅτι εὐδοκεῖ Κύριος ἐν τῷ λαῷ αὐτοῦ καὶ ὑ-
ψώσει πραεῖς ἐν σωτηρίᾳ.
Καυχήσονται ὅσιοι ἐν δόξῃ καὶ ἀγαλλιάσον-
ται ἐπὶ τῶν κοιτῶν αὐτῶν.
Αἱ ὑψώσεις τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ λάρυγγι αὐτῶν,
καὶ ῥομφαῖαι δίστομοι ἐν ταῖς χερσὶν αὐτῶν,
Τοῦ ποιῆσαι ἐκδίκησιν ἐν τοῖς ἔθνεσιν, ἐλεγ-
μοὺς ἐν τοῖς λαοῖς,
Τοῦ δῆσαι τοὺς βασιλεῖς αὐτῶν ἐν πέδαις καὶ
τοὺς ἐνδόξους αὐτῶν ἐν χειροπέδαις σιδη-
ραῖς.
Τοῦ ποιῆσαι ἐν αὐτοῖς κρῖμα ἔγγραπτον· δό-
ξα αὕτη ἔσται πᾶσι τοῖς ὁσίοις αὐτοῦ.
Ψαλμὸς ρν´ (150).
Αἰνεῖτε τὸν Θεὸν ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ· αἰνεῖ-
τε αὐτὸν ἐν στερεώματι τῆς δυνάμεως αὐτοῦ.
Ἱστῶμεν στίχους δ´, καὶ ψάλλομεν τὰ παρόν-
τα Στιχηρὰ Προσόμοια τοῦ Προδρόμου.
Ἦχος α´. Τῶν οὐρανίων ταγμάτων.
Στίχ. α´. Αἰνεῖτε αὐτὸν ἐπὶ ταῖς δυναστείαις
αὐτοῦ· αἰνεῖτε αὐτὸν κατὰ τὸ πλῆθος τῆς με-
γαλωσύνης αὐτοῦ.
Ἀγαλλιᾶται ἡ κτίσις ἐν τῇ συλλήψει σου,
Πρόδρομε καὶ Προφῆτα, Βαπτιστὰ Ἰωάννη·
ὁ θεῖος γάρ σου τόκος, σημαίνει ἡμῖν, τοῦ
Δεσπότου τὴν γέννησιν· καὶ διὰ τοῦτο συμ-
φώνως οἱ ἐπὶ γῆς, ἐπαξίως εὐφημοῦμέν σε.
Στίχ. β´. Αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν ἤχῳ σάλπιγγος· αἰ-
νεῖτε αὐτὸν ἐν ψαλτηρίῳ καὶ κιθάρᾳ.
Ἀγαλλιᾶται ἡ κτίσις ἐν τῇ συλλήψει σου, ...
Στίχ. γ´. Αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν τυμπάνῳ καὶ χορῷ·
αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν χορδαῖς καὶ ὀργάνῳ.
Ὡς θαυμαστὴν μαρτυρίαν, εὑρὼν ὁ Ἄγγελος,
τὴν σύλληψιν τῆς στείρας, τῇ Μαρίᾳ προσά-
γει, πρὸς πίστωσιν προσφέρων· διὸ καὶ ἡ-
μεῖς, Ἐλισάβετ πρὶν ἄγονον, καὶ Ζαχαρίαν ὁ-
μόζυγον τὸν αὐτῆς, καὶ Ἰωάννην εὐφημήσω-
μεν.
Στίχ. δ´. Αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν κυμβάλοις εὐή-
χοις· αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν κυμβάλοις ἀλαλαγμοῦ.
Πᾶσα πνοὴ αἰνεσάτω τὸν Κύριον.
Ὁ θεοσκεύαστος λύχνος, τοῦ ἀιδίου φωτός,
ὁ τοῦ Νυμφίου φίλος, τοῦ Ἡλίου τῆς δόξης,
ὁ μέγας Ἑωσφόρος, ἡ ζῶσα φωνή, Θεοῦ Λό-
γου ὁ Πρόδρομος, τῆς παρουσίας Κυρίου ἀγ-
γελικῇ, προσφωνήσει νῦν συνείληπται.
Δόξα. Καὶ νῦν. Ἦχος πλ. δ´.
Ἡ Ἐλισάβετ συνέλαβε τὸν Πρόδρομον τῆς
χάριτος, ἡ δὲ Παρθένος τὸν Κύριον τῆς δό-
ξης· ἠσπάσαντο ἀλλήλας αἱ μητέρες, καὶ τὸ
βρέφος ἐσκίρτησεν· ἔνδοθεν γὰρ ὁ δοῦλος ᾔ-
νει τὸν Δεσπότην. Θαυμάσασα ἡ μήτηρ τοῦ
Προδρόμου, ἤρξατο βοᾶν· Πόθεν μοι τοῦτο,
ἵνα ἡ Μήτηρ τοῦ Κυρίου μου ἔλθῃ πρός με;
ἵνα σώσῃ λαὸν ἀπεγνωσμένον, ὁ ἔχων τὸ μέ-
γα ἔλεος.
***
Καὶ εὐθὺς ψάλλεται
εἰς τὸν αὐτὸν ἦχον
Η ΜΕΓΑΛΗ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ
Δόξα σοι τῷ δείξαντι τὸ φῶς. * Δόξα ἐν ὑψί-
στοις Θεῷ * καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, * ἐν ἀνθρώ-
ποις εὐδοκία.
Ὑμνοῦμέν σε, * εὐλογοῦμέν σε, * προσκυ-
νοῦμέν σε, * δοξολογοῦμέν σε, * εὐχαρι-
στοῦμέν σοι * διὰ τὴν μεγάλην σου δόξαν.
Κύριε βασιλεῦ, * ἐπουράνιε Θεέ, * Πάτερ
παντοκράτορ· * Κύριε Υἱὲ μονογενές, * Ἰη-
σοῦ Χριστέ, * καὶ ἅγιον Πνεῦμα.
Κύριε ὁ Θεός, * ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ, * ὁ Υἱὸς
τοῦ Πατρός, * ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κό-
σμου, * ἐλέησον ἡμᾶς, * ὁ αἴρων τὰς ἁμαρτί-
ας τοῦ κόσμου.
Πρόσδεξαι τὴν δέησιν ἡμῶν, * ὁ καθήμενος
ἐν δεξιᾷ τοῦ Πατρός, * καὶ ἐλέησον ἡμᾶς.
13
Ὅτι σὺ εἶ μόνος ἅγιος, * σὺ εἶ μόνος Κύριος,
* Ἰησοῦς Χριστός, * εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός.
Ἀμήν.
Καθ᾿ ἑκάστην ἡμέραν εὐλογήσω σε * καὶ αἰ-
νέσω τὸ ὄνομά σου εἰς τὸν αἰῶνα * καὶ εἰς
τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος.
Καταξίωσον, Κύριε, * ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ *
ἀναμαρτήτους φυλαχθῆναι ἡμᾶς.
Εὐλογητὸς εἶ, Κύριε, * ὁ Θεὸς τῶν πατέρων
ἡμῶν, * καὶ αἰνετὸν καὶ δεδοξασμένον τὸ ὄ-
νομά σου * εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.
Γένοιτο, Κύριε, * τὸ ἔλεός σου ἐφ᾿ ἡμᾶς, *
καθάπερ ἠλπίσαμεν ἐπὶ σέ.
Εὐλογητὸς εἶ, Κύριε· * δίδαξόν με τὰ δικαι-
ώματά σου. (ἐκ γ´)
Κύριε, * καταφυγὴ ἐγενήθης ἡμῖν * ἐν γενεᾷ
καὶ γενεᾷ. * Ἐγὼ εἶπα· * Κύριε, ἐλέησόν με·
* ἴασαι τὴν ψυχήν μου, * ὅτι ἥμαρτόν σοι.
Κύριε, πρὸς σὲ κατέφυγον· * δίδαξόν με τοῦ
ποιεῖν τὸ θέλημά σου, * ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεός
μου.
Ὅτι παρὰ σοὶ πηγὴ ζωῆς· * ἐν τῷ φωτί σου
ὀψόμεθα φῶς.
Παράτεινον τὸ ἔλεός σου * τοῖς γινώσκουσί
σε.
Ἅγιος ὁ Θεός, * ἅγιος ἰσχυρός, * ἅγιος ἀθά-
νατος· * ἐλέησον ἡμᾶς. (ἐκ γ´)
Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ ἁγίῳ Πνεύματι.
Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώ-
νων. Ἀμήν.
Ἅγιος ἀθάνατος· * ἐλέησον ἡμᾶς.
Καὶ πάλιν ἰσχυροτέρᾳ φωνῇ·
Ἅγιος ὁ Θεός, * ἅγιος ἰσχυρός, * ἅγιος ἀθά-
νατος· * ἐλέησον ἡμᾶς.
Ἀπολυτίκιον τοῦ Προδρόμου.
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ἡ πρῴην οὐ τίκτουσα, στεῖρα εὐφράνθητι· ἰ-
δοὺ γὰρ συνέλαβες, Ἡλίου λύχνον σαφῶς,
φωτίζειν τὸν μέλλοντα, πᾶσαν τὴν οἰκουμέ-
νην, ἀβλεψίαν νοσοῦσαν· χόρευε Ζαχαρία,
ἐκβοῶν παῤῥησίᾳ· Προφήτης τοῦ Ὑψίστου
ἐστίν, ὁ μέλλον τίκτεσθαι.
Καὶ Ἀπόλυσις.
*****
ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΙΑΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ
Ὁ διάκονος τὰ εἰρηνικὰ
καὶ ὁ ἱερεὺς τὴν ἐκφώνησιν·
Ὅτι πρέπει σοι πᾶσα δόξα…
Τὰ Τυπικά, οἱ Μακαρισμοί, καὶ ἐκ τοῦ Κα-
νόνος τοῦ Προδρόμου ἡ γ´ καὶ ἡ Ϛ´ ᾠδή.
Εἰ δὲ μή, τὰ Ἀντίφωνα.
Ἀντίφωνον Α´.
Ἦχος β´. Ψαλμὸς Ϟα´ (91).
Στίχ. α´. Ἀγαθὸν τὸ ἐξομολογεῖσθαι τῷ Κυ-
ρίῳ καὶ ψάλλειν τῷ ὀνόματί σου, Ὕψιστε.
(Ϟα´ 2)
Ταῖς πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, * Σῶτερ, σῶ-
σον ἡμᾶς.
Στίχ. β´. Τοῦ ἀναγγέλλειν τῷ πρωὶ τὸ ἔλεός
σου καὶ τὴν ἀλήθειάν σου κατὰ νύκτα. (Ϟα´ 3)
Ταῖς πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, * Σῶτερ, σῶ-
σον ἡμᾶς.
Στίχ. γ´. Ὅτι εὔφρανάς με, Κύριε, ἐν τοῖς
ποιήμασί σου, καὶ ἐν τοῖς ἔργοις τῶν χειρῶν
σου ἀγαλλιάσομαι. (Ϟα´ 5)
Ταῖς πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, * Σῶτερ, σῶ-
σον ἡμᾶς.
Στίχ. δ´. Ὅτι εὐθὺς Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ
οὐκ ἔστιν ἀδικία ἐν αὐτῷ. (Ϟα´ 16)
Ταῖς πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, * Σῶτερ, σῶ-
σον ἡμᾶς.
Δόξα. Καὶ νῦν.
Ταῖς πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, * Σῶτερ, σῶ-
σον ἡμᾶς.
14
 Ὁ διάκονος τὴν μικρὰν συναπτὴν
καὶ ὁ ἱερεὺς τὴν ἐκφώνησιν·
Ὅτι σὸν τὸ κράτος...
Ἀντίφωνον Β´.
Ἦχος πλ. α´. Ψαλμὸς Ϟβ´ (92).
Στίχ. α´. Ὁ Κύριος ἐβασίλευσεν, εὐπρέπειαν
ἐνεδύσατο· ἐνεδύσατο Κύριος δύναμιν καὶ
περιεζώσατο. (Ϟβ´ 1)
Σῶσον ἡμᾶς, Υἱὲ Θεοῦ, * ὁ ἐν ἁγίοις θαυμα-
στός, * ψάλλοντάς σοι, Ἀλληλούϊα.
Στίχ. β´. Καὶ γὰρ ἐστερέωσε τὴν οἰκουμένην,
ἥτις οὐ σαλευθήσεται. (Ϟβ´ 1)
Σῶσον ἡμᾶς, Υἱὲ Θεοῦ, * ὁ ἐν ἁγίοις θαυμα-
στός, * ψάλλοντάς σοι, Ἀλληλούϊα.
Στίχ. γ´. Θαυμαστοὶ οἱ μετεωρισμοὶ τῆς θα-
λάσσης, θαυμαστὸς ἐν ὑψηλοῖς ὁ Κύριος.
(Ϟβ´ 4)
Σῶσον ἡμᾶς, Υἱὲ Θεοῦ, * ὁ ἐν ἁγίοις θαυμα-
στός, * ψάλλοντάς σοι, Ἀλληλούϊα.
Στίχ. δ´. Τὰ μαρτύριά σου ἐπιστώθησαν σφό-
δρα· τῷ οἴκῳ σου πρέπει ἁγίασμα, Κύριε, εἰς
μακρότητα ἡμερῶν. (Ϟβ´ 5)
Σῶσον ἡμᾶς, Υἱὲ Θεοῦ, * ὁ ἐν ἁγίοις θαυμα-
στός, * ψάλλοντάς σοι, Ἀλληλούϊα.
Δόξα. Καὶ νῦν.
Ὁ μονογενὴς Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, * ἀ-
θάνατος ὑπάρχων * καὶ καταδεξάμενος * διὰ
τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν * σαρκωθῆναι ἐκ
τῆς ἁγίας Θεοτόκου * καὶ ἀειπαρθένου Μα-
ρίας, * ἀτρέπτως ἐνανθρωπήσας, * σταυρω-
θείς τε, Χριστὲ ὁ Θεός, * θανάτῳ θάνατον
πατήσας, * εἷς ὢν τῆς ἁγίας Τριάδος, * συν-
δοξαζόμενος τῷ Πατρὶ * καὶ τῷ ἁγίῳ Πνεύ-
ματι, * σῶσον ἡμᾶς.
Ὁ διάκονος τὴν μικρὰν συναπτὴν
καὶ ὁ ἱερεὺς τὴν ἐκφώνησιν·
Ὅτι ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος...
Ἀντίφωνον Γ´. Ἦχος δ´. ᾨδὴ Ζαχαρίου.
Στίχ. α´. Καὶ σύ, παιδίον, προφήτης Ὑψίστου
κληθήσῃ· προπορεύσῃ γὰρ πρὸ προσώπου
Κυρίου ἑτοιμάσαι ὀδοὺς αὐτοῦ. (Λουκ. α´
76)
Ἀπολυτίκιον τοῦ Προδρόμου.
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ἡ πρῴην οὐ τίκτουσα, στεῖρα εὐφράνθητι· ἰ-
δοὺ γὰρ συνέλαβες, Ἡλίου λύχνον σαφῶς,
φωτίζειν τὸν μέλλοντα, πᾶσαν τὴν οἰκουμέ-
νην, ἀβλεψίαν νοσοῦσαν· χόρευε Ζαχαρία,
ἐκβοῶν παῤῥησίᾳ· Προφήτης τοῦ Ὑψίστου
ἐστίν, ὁ μέλλον τίκτεσθαι.
Στίχ. β´. Τοῦ δοῦναι γνῶσιν σωτηρίας τῷ
λαῷ αὐτοῦ ἐν ἀφέσει ἁμαρτιῶν αὐτῶν διὰ
σπλάγχνα ἐλέους Θεοῦ ἡμῶν. (Λουκ. α´ 77-
78)
Ἡ πρῴην οὐ τίκτουσα, στεῖρα εὐφράνθητι· ...
Στίχ. γ´. Ἐν οἷς ἐπεσκέψατο ἡμᾶς ἀνατολὴ ἐξ
ὕψους ἐπιφάναι τοῖς ἐν σκότει καὶ σκιᾷ θα-
νάτου καθημένοις τοῦ κατευθῦναι τοὺς πό-
δας ἡμῶν εἰς ὁδὸν εἰρήνης. (Λουκ. α´ 78-79)
Ἡ πρῴην οὐ τίκτουσα, στεῖρα εὐφράνθητι· ...
Ψαλλομένου τοῦ δοξαστικοῦ τῶν μακαρι-
σμῶν ἢ τοῦ γ´ ἀντιφώνου γίνεται ἡ εἴσοδος
μετὰ τοῦ Εὐαγγελίου.
***
ΜΙΚΡΑ ΕΙΣΟΔΟΣ
Εἰσοδικόν. Ἦχος β´.
Δεῦτε προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν
Χριστῷ. Σῶσον ἡμᾶς Υἱὲ Θεοῦ, ὁ ἐν ἁγίοις
θαυμαστός, ψάλλοντάς σοι, Ἀλληλούϊα.
***
Ἀπολυτίκιον τοῦ Προδρόμου.
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ἡ πρῴην οὐ τίκτουσα, στεῖρα εὐφράνθητι· ἰ-
δοὺ γὰρ συνέλαβες, Ἡλίου λύχνον σαφῶς,
φωτίζειν τὸν μέλλοντα, πᾶσαν τὴν οἰκουμέ-
νην, ἀβλεψίαν νοσοῦσαν· χόρευε Ζαχαρία,
ἐκβοῶν παῤῥησίᾳ· Προφήτης τοῦ Ὑψίστου
ἐστίν, ὁ μέλλον τίκτεσθαι.
15
 Εἶτα τὸ Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου τοῦ Ναοῦ.
Κοντάκιον τοῦ Προδρόμου.
Ἦχος α´. Χορὸς ἀγγελικός.
Εὐφραίνεται λαμπρῶς, Ζαχαρίας ὁ μέγας,
καὶ ἡ πανευκλεής, Ἐλισάβετ ἡ σύζυξ, ἀξίως
συλλαμβάνουσα, Ἰωάννην τὸν Πρόδρομον·
ὃν Ἀρχάγγελος, εὐηγγελίσατο χαίρων, καὶ οἱ
ἄνθρωποι, ἀξιοχρέως τιμῶμεν, ὡς μύστην
τῆς χάριτος.
Κοντάκιον τῆς Θεοτόκου. Ἦχος β´.
Προστασία * τῶν Χριστιανῶν ἀκαταίσχυντε,
* μεσιτεία * πρὸς τὸν ποιητὴν ἀμετάθετε, *
μὴ παρίδῃς * ἁμαρτωλῶν δεήσεων φωνάς, *
ἀλλὰ πρόφθασον ὡς ἀγαθὴ * εἰς τὴν βοήθει-
αν ἡμῶν, * τῶν πιστῶς κραυγαζόντων σοι· *
Τάχυνον εἰς πρεσβείαν * καὶ σπεῦσον εἰς ἱ-
κεσίαν, * ἡ προστατεύουσα ἀεί, * Θεοτόκε,
τῶν τιμώντων σε.
***
ΤΡΙΣΑΓΙΟΣ ΥΜΝΟΣ
Ἅγιος ὁ Θεός, ἅγιος ἰσχυρός, ἅγιος ἀθάνα-
τος· ἐλέησον ἡμᾶς. (τρίς)
Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ ἁγίῳ Πνεύματι. Καὶ
νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
Ἀμήν.
Ἅγιος ἀθάνατος· ἐλέησον ἡμᾶς.
Δύναμις. Ἅγιος ὁ Θεός, ἅγιος ἰσχυρός, ἅγιος
ἀθάνατος· ἐλέησον ἡμᾶς.
***
Ἀπόστολον καὶ Εὐαγγέλιον τοῦ Προδρόμου,
Προκείμενον καὶ Ἀλληλούϊα ὁμοίως.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ
Προκείμενον. Ἦχος βαρύς. (Ψαλμὸς ξγ´).
Εὐφρανθήσεται δίκαιος ἐν τῷ Κυρίῳ καὶ ἐλ-
πιεῖ ἐπ᾿ αὐτόν, καὶ ἐπαινεθήσονται πάντες οἱ
εὐθεῖς τῇ καρδίᾳ. (ξγ´ 11)
Στίχ. Εἰσάκουσον, ὁ Θεός, τῆς φωνῆς μου ἐν
τῷ δέεσθαί με πρὸς σέ, ἀπὸ φόβου ἐχθροῦ ἐ-
ξελοῦ τὴν ψυχήν μου. (ξγ´ 2)
Πρὸς Γαλάτας Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνά-
γνωσμα. (δ´ 22-27)
Ἀδελφοί, Ἀβραὰμ δύο υἱοὺς ἔσχεν, ἕνα ἐκ
τῆς παιδίσκης καὶ ἕνα ἐκ τῆς ἐλευθέρας.
Ἀλλ᾿ ὁ μὲν ἐκ τῆς παιδίσκης κατὰ σάρκα γε-
γέννηται, ὁ δὲ ἐκ τῆς ἐλευθέρας διὰ τῆς ἐ-
παγγελίας. Ἅτινά ἐστιν ἀλληγορούμενα. Αὗ-
ται γάρ εἰσι δύο διαθῆκαι, μία μὲν ἀπὸ ὄρους
Σινᾶ, εἰς δουλείαν γεννῶσα, ἥτις ἐστὶν Ἄγαρ.
Τὸ γὰρ Ἄγαρ Σινᾶ ὄρος ἐστὶν ἐν τῇ Ἀραβίᾳ,
συστοιχεῖ δὲ τῇ νῦν Ἱερουσαλήμ, δουλεύει
δὲ μετὰ τῶν τέκνων αὐτῆς· ἡ δὲ ἄνω Ἱερου-
σαλὴμ ἐλευθέρα ἐστίν, ἥτις ἐστὶ μήτηρ πάν-
των ἡμῶν. Γέγραπται γάρ· «Εὐφράνθητι
στεῖρα ἡ οὐ τίκτουσα, ῥῆξον καὶ βόησον ἡ
οὐκ ὠδίνουσα· ὅτι πολλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐρή-
μου μᾶλλον ἢ τῆς ἐχούσης τὸν ἄνδρα».
Ἀλληλούϊα. Ἦχος δ´. (Ψαλμὸς Ϟα´).
Στίχ. Δίκαιος ὡς φοῖνιξ ἀνθήσει, ὡσεὶ ἡ κέ-
δρος ἡ ἐν τῷ Λιβάνῳ πληθυνθήσεται. (Ϟα´
13)
Πεφυτευμένοι ἐν τῷ οἴκῳ Κυρίου, ἐν ταῖς
αὐλαῖς τοῦ Θεοῦ ἡμῶν ἐξανθήσουσιν.(Ϟα´
14)
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ
Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν (α´ 5-25).
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐγένετο ἐν ταῖς ἡμέραις
Ἡρῴδου τοῦ βασιλέως τῆς Ἰουδαίας ἱερεύς
τις ὀνόματι Ζαχαρίας ἐξ ἐφημερίας Ἀβιά, καὶ
γυνὴ αὐτῷ ἐκ τῶν θυγατέρων Ἀαρών, καὶ τὸ
ὄνομα αὐτῆς Ἐλισάβετ. Ἦσαν δὲ δίκαιοι ἀμ-
φότεροι ἐναντίον τοῦ Θεοῦ, πορευόμενοι ἐν
πάσαις ταῖς ἐντολαῖς καὶ δικαιώμασιν τοῦ
Κυρίου ἄμεμπτοι. Καὶ οὐκ ἦν αὐτοῖς τέκνον,
καθότι ἡ Ἐλισάβετ ἦν στεῖρα, καὶ ἀμφότεροι
προβεβηκότες ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτῶν ἦσαν.
Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ ἱερατεύειν αὐτὸν ἐν τῇ τά-
ξει τῆς ἐφημερίας αὐτοῦ ἔναντι τοῦ Θεοῦ,
κατὰ τὸ ἔθος τῆς ἱερατείας ἔλαχε τοῦ θυμιᾶ-
σαι εἰσελθὼν εἰς τὸν ναὸν τοῦ Κυρίου· καὶ
πᾶν τὸ πλῆθος ἦν τοῦ λαοῦ προσευχόμενον
ἔξω τῇ ὥρᾳ τοῦ θυμιάματος. Ὤφθη δὲ αὐτῷ
ἄγγελος Κυρίου ἑστὼς ἐκ δεξιῶν τοῦ θυσια-
στηρίου τοῦ θυμιάματος. Καὶ ἐταράχθη Ζα-
χαρίας ἰδών, καὶ φόβος ἐπέπεσεν ἐπ᾿ αὐτόν.
Εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ ἄγγελος· Μὴ φοβοῦ,
16
Ζαχαρία· διότι εἰσηκούσθη ἡ δέησίς σου, καὶ
ἡ γυνή σου Ἐλισάβετ γεννήσει υἱόν σοι, καὶ
καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰωάννην· καὶ ἔσται
χαρά σοι καὶ ἀγαλλίασις, καὶ πολλοὶ ἐπὶ τῇ
γενέσει αὐτοῦ χαρήσονται. Ἔσται γὰρ μέγας
ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, καὶ οἶνον καὶ σίκερα οὐ
μὴ πίῃ, καὶ Πνεύματος ἁγίου πλησθήσεται ἔ-
τι ἐκ κοιλίας μητρὸς αὐτοῦ, καὶ πολλοὺς τῶν
υἱῶν Ἰσραὴλ ἐπιστρέψει ἐπὶ Κύριον τὸν Θε-
ὸν αὐτῶν. Καὶ αὐτὸς προελεύσεται ἐνώπιον
αὐτοῦ ἐν πνεύματι καὶ δυνάμει Ἠλίου, ἐπι-
στρέψαι καρδίας πατέρων ἐπὶ τέκνα καὶ ἀ-
πειθεῖς ἐν φρονήσει δικαίων, ἑτοιμάσαι Κυ-
ρίῳ λαὸν κατεσκευασμένον. Καὶ εἶπε Ζαχα-
ρίας πρὸς τὸν ἄγγελον· Κατὰ τί γνώσομαι
τοῦτο; ἐγὼ γάρ εἰμι πρεσβύτης καὶ ἡ γυνή
μου προβεβηκυῖα ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτῆς. Καὶ
ἀποκριθεὶς ὁ ἄγγελος εἶπεν αὐτῷ· Ἐγώ εἰμι
Γαβριὴλ ὁ παρεστηκὼς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ,
καὶ ἀπεστάλην λαλῆσαι πρός σε καὶ εὐαγγε-
λίσασθαί σοι ταῦτα. Καὶ ἰδοὺ ἔσῃ σιωπῶν
καὶ μὴ δυνάμενος λαλῆσαι ἄχρι ἧς ἡμέρας
γένηται ταῦτα, ἀνθ᾿ ὧν οὐκ ἐπίστευσας τοῖς
λόγοις μου, οἵτινες πληρωθήσονται εἰς τὸν
καιρὸν αὐτῶν. Καὶ ἦν ὁ λαὸς προσδοκῶν τὸν
Ζαχαρίαν, καὶ ἐθαύμαζον ἐν τῷ χρονίζειν
αὐτόν ἐν τῷ ναῷ. Ἐξελθὼν δὲ οὐκ ἠδύνατο
λαλῆσαι αὐτοῖς, καὶ ἐπέγνωσαν ὅτι ὀπτασίαν
ἑώρακεν ἐν τῷ ναῷ· καὶ αὐτὸς ἦν διανεύων
αὐτοῖς, καὶ διέμενεν κωφός. Καὶ ἐγένετο ὡς
ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι τῆς λειτουργίας αὐ-
τοῦ ἀπῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ. Μετὰ δὲ
ταύτας τὰς ἡμέρας συνέλαβεν Ἐλισάβετ ἡ
γυνὴ αὐτοῦ· καὶ περιέκρυβεν ἑαυτὴν μῆνας
πέντε, λέγουσα ὅτι οὕτω μοι πεποίηκεν ὁ
Κύριος ἐν ἡμέραις αἷς ἐπεῖδεν ἀφελεῖν τό ὄ-
νειδός μου ἐν ἀνθρώποις.
Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.
Καὶ γίνεται τὸ κήρυγμα τοῦ θείου λόγου.
***
Καὶ καθεξῆς ἡ Θεία Λειτουργία
τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου.
***
Εἰς τό· Ἐξαιρέτως τῆς Παναγίας…
Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς * μακαρίζειν σε τὴν
Θεοτόκον, * τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώ-
μητον * καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. * Τὴν
τιμιωτέραν τῶν Χερουβὶμ * καὶ ἐνδοξοτέραν
* ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφίμ, * τὴν ἀδιαφθό-
ρως * Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, * τὴν ὄντως
Θεοτόκον, * σὲ μεγαλύνομεν.
***
Κοινωνικόν. (Ψαλμὸς ρια´).
Εἰς μνημόσυνον αἰώνιον ἔσται δίκαιος. Ἀλ-
ληλούϊα. (ρια´ 6)
Μετὰ τὴν μετάδοσιν. Ἦχος β´.
Εἴδομεν τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, * ἐλάβομεν
Πνεῦμα ἐπουράνιον, * εὕρομεν πίστιν ἀλη-
θῆ, * ἀδιαίρετον Τριάδα προσκυνοῦντες· *
αὕτη γὰρ ἡμᾶς ἔσωσεν.
Εἰς τό· Πάντοτε, νῦν καὶ ἀεί…
Ἦχος β´.
Πληρωθήτω τὸ στόμα ἡμῶν * αἰνέσεώς σου,
Κύριε, * ὅπως ἀνυμνήσωμεν τὴν δόξαν σου,
* ὅτι ἠξίωσας ἡμᾶς * τῶν ἁγίων σου μετα-
σχεῖν μυστηρίων· * τήρησον ἡμᾶς ἐν τῷ σῷ
ἁγιασμῷ, * ὅλην τὴν ἡμέραν * μελετῶντας
τὴν δικαιοσύνην σου. * Ἀλληλούϊα, ἀλλη-
λούϊα, ἀλληλούϊα.
Μετὰ τὴν ὀπισθάμβωνον εὐχήν. Ἦχος β´.
Εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον * ἀπὸ τοῦ
νῦν καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος. (ἐκ γ´)
Ἀπόλυσις· Χριστὸς ὁ ἀληθινὸς Θεὸς ἡμῶν...
Δι᾿ εὐχῶν... Ἀμήν.
*****
17