Ako si Hanna Ocfemia, Kung ide-describe ko ang sarili ko, isa “Ikaw nga dapat kong tanungin kung
anungin kung bakit ka napadpad dito
lang masasabi ko, isa akong NERD. The typical nerd na usually niyo
ring nababasa sa ibang mga novels. Pero hindi naman masyadong
nabu-bully at kahit papaano marunong akong lumaban. I also
consider myself as one since a lot of people say it and I notice that I
really am. But what’s rong with these big eyeglasses, likes studying
and wearing oversized shirts? It’s where I am comfortable the most.
“Hanna, tabi!!” sigaw ng isang lalaki.
Bogsh!
Saktong pagkalingon ko ay napa-upo rin agad ako at sapul sa mukha
ko ‘yung bola.
“Hanna okay ka lang?” tanong ng lalaking naka-tama ng
bola sa akin.
“Y-yung salamin ko.. hindi ako makakita.”
Habang kinakapa at hinahanap sa lupa ang salamin ko, naramdaman
kong hinawakan ng isang lalaki ang kamay at iniabot sa akin ang
salamin ko.
“Marky? Ikaw pala yan!” Tumayo na ako at pinagpagan ang
aking palda.
“Sorry Hanna. Ayos ka lang ba?” tanong niya. Anyway, siya
nga pala si Marky, ang childhood bestfriend ko.
“Okay lang. Bakit ka nga pala nandito? Naroon ang building
niyo sa kabila ah,” tanong ko rin naman.
e. Anong ginagawa ng tulad mong nerd dito sa field? Hahaha.
Sinusubukan mo na rin bang maging sporty? Hahaha,” natatawa
niyang sabi.
“Ha? F-field— Eh?! Bakit ako nandito?”
Teka paano ako napunta rito? My goodness, seems I’m spacing out.
Nagkakabisado kasi ako para sa exams mamaya.
“Ah, pasensya na. Hindi ko namalayan na nakarating na pala
ako rito,” sabi ko na lang.
“Teka, hindi ka pa ba papasok? Anong oras na oh, mag-
uumpisa na ang klase mo ‘di ba?” dagdag ko pa sabay tingin sa relo
ko.
“Hindi muna. Nagbigay na ako ng letter kanina sa professor
naming. May try-out sa soccer ngayon e. Gusto ko ring mapabilang
sa team. Sige una na ako ah baka hinahanap na ako doon. Cheer mo
ako ah! Ba-bye!” paalam niya at tuluyan ng umalis.
Mag-bestfriend nga kami ni Marky, but we’re totally opposite. Siya
yung sporty and jolly type, which you may not see in my personality.
Pero siya rin naman yung laging tinatamad sa pag-aaral, which I find
my hobby
and favourite thing. But the thing is, we learn new things, only in
different ways. Marky is also the only friend I have in school. See? I
told you, I’m that typical nerd. Hindi naman sa ayaw kong
makipagkaibigan, pero there are people talaga na mahirap mong
intindihin at hindi ka rin masyadong mainitindihan. Yun bang hindi
mo ka-vibes. Yung iba naman e, nangiging kaibigan lang kapag
kailangan at dahil may maganda sa’yo.But Marky is different, he
knows how to be real in front of everyone that’s why he has many
friends. Total opposite talaga, ‘no? Hahaha.
Naglakad na rin ako papuntang classroom dahil malapit na ring mag-
umpisa ang klase ko at pakiramdam ko kulang pa ‘yung mga na-
review simula kagabi.
“Aray! Ang dami naming tangang pagala-gala ngayon!”
Sa pangalawang pagkakataon ay napaupo na naman ako matpos
mabunggo sa isang lalaking nagsalita. At kilala ko ang boses na iyon.
KIEL COSTALES. The oh-so famous bully.
I sat down to my place and start scanning my notes again. When
suddenly, an unfamiliar voice spoke up in front.
“Good morning class. I’m Steve Sander. Unfortunately, your
professor, Mr. Beron is in sick leave for a few days so I’ll be handling
you temporarily, just until Mr. Beron gets well. I hope we could get
along.”
The feeling was undescribable. Why this tan-skinned, tall guy in
eyeglasses just became handsome to me? I cannot take my eyes off
him. OMG, what is this?
“Hoy babae!”
Napabalik ako mula sa kawalan nang sipain nitong katabi ko ang
lamesa ko. And the bully goes in the story again.
“Pahinging papel,” utos niya. Yes, utos. Wala kasing please,
bastos.
Binigyan ko na lang din siya ng papel para manahimik. Nakita ko na
nakasulat sa board ‘yung activity na naiwan para sa amin ni Mr.
Beron, kaya pala nanghingi ng papel ang loko.
Tahimik at masaya na sana ang pagsagot ko rito kung hindi lang
tawag ng tawag itong katabi ko at hingi nang hingi ng sagot. Naiinis
na nga ako e.
“Miss and Mister at the back? What are you two doing?”
OMG. This is not happening.
-
Guess where I am right now? Faculty room. Pinapunta kami rito ni
Sir Sanders dahil nahuli ‘raw’ kaming nagkokopyahan. Huhuhu. May
bad record na ako. Tapos itong Kiel na ‘to hindi pa sumipot kaya ako
lang yuloy ang nandito.
“I hope this won’t happen again, Miss…?”
“Hanna Ocfemia, sir.” I continued
“Okay, Miss Hanna. It seems that you’re a good student
naman. But please if you want to help your classmate, do it in a
proper way.” He lectured.
“Yes sir, I’m sorry.”
And then he let me go. That Kiel… argh!
I was about to go back in our classroom when someone hindranced
my way through the door.
“So, how’s your talk with Mr. New Professor?” And yeah,
it’s this annoying guy.
“Well, thank you at hindi ka pumunta,” sagot ko na lang.
Oo nga naman. Haha. Nag-heart to heart talk kami ni sir, chos!
“At bakit?” tanong niya uli. Nginitian at tinaasan ko lang siya
ng kilay.
“Siguro type mo yung bagong prof na ‘yun ‘no? Aba,
pumapatol ka rin pala sa mga hindi mo ka-level. Marunong ka rin pa
lang mag-ambisyon ah.”
Sa totoo lang medyo nainis ako sa sinabi niya pero hindi ko na lang
pinansin. Ano nga ba naman ang pake niya?
- nagugutom e,” sabi ko habang nakangiti sa kanya. Bigla naman
Lumipas pa ang ilang araw at habang mas lalong lumalalim ang
pagtingin ko kay sir e, mas lalo ring lumalala ang pang-aasar nitong
Kiel na ‘to. Hindi ko ba naman alam kung anong trip sa akin nito. Si
Marky nga pala, madalang ko na ring makasama dahil panay
practice sila sa club. Yes, nakapasok siya sa soccer club. Ang galing
bestfriend ko, ‘no?
“Bakit parang good mood ka ngayon?” tanong ni Marky
habang naglalakad kami pauwi. Wala silang practice ngayon kaya
magkasabay kami.
“Wala lang naman. Nag-enjoy lang naman ako sa klase
kanina,” sagot ko.
“Bakit? Dahil type mo yung lessons o yung prof?”
Nagulat ako sa sinabi niya.
“Hala? Paano mo nalaman?” tanong ko.
“Sus, ‘yang mga ngiting ganyan alam ko na ‘yan. Tsaka, mas
cute kaya ako sa kanya. Hahaha,” biro niya pa.
“Naku nangarap ka naman. Alam mo ilibre mo na lang ako
ng pagkain para matuwa ako sa’yo. Kanina pa rin kasi ako
siyang napakunot ng noo at ngumiti na rin sabay pisil sa ilong ko.
“Ayan diyan ka magaling, sa libre. Puro ka libre wala ka
namang pinapatagong pera sakin. Hahaha,” sabi niya.
Pagkatapos namin kumain. Nagyaya na rin akong umuwi.
“Masyado pang maaga. Gusto mo munang mamasyal ?”
tanong ni marky sa akin.
“Sabagay. Pero saan mo naman ako dadalhin ha?” tanong
ko rin pero bigla niya akong hinatak kaya wala na rin akong nagawa
kun’di ang sumama sa kanya.
 “Nilibre kita kaya wag ka ng magreklamo at sumama ka na
lang. Iuuwi naman kita ng buhay,” natatawa niyang sabi sabay kuha
ng kamay ko.
Gumala kami ni Marky. Masaya akong magkasama uli kami ngayon.
Nakaka-miss din pala ‘to. Matagal-tagal na rin kami noong huling
maggalang dalawa.
Pagkauwi ko sa bahay. Dumiretso agad ako sa kwarto ko at dumapa.
Bigla kong naalala ang mukha ni Sir Sander. Haay, nakakakili talaga.
Ewan ko ba. Ganito pala ‘yung feeling ng sinasabi nilang inlababo.
Nagbukas ako ng facebook upang i-stalk uli si Sir pero aksidente
kong napindot ang ‘like button’ sa isa sa mga luma niyang picture.
Nataranta ako at ‘di malaman ang gagawin. Hindi ako makatulog. In-
unlike ko uli pero hindi ako sigurado kung maga-appear pa rin ‘yun
sa notif niya. Ano na ang gagawin ko?
Kinabukasan…
*ring ring*
Pinatay ko ang maingay kong phone. Ang himbing ng tulog ko ang
ingay ingay mo. Pagtingin ko sa cellphone ko, waaaa! Maga-alas
siyete na! Hindi pwede ‘to. Male-late ako kay Sir Sander!
Dali-dali akong naligo at nagbihis habang panay ang ring ng phone
ko pero ‘di ko muna pinansin dahil nagmamadali na talaga ako.
Pagkatapos kong mag-ayos, tsaka ko kinuha ang phone ko at
akmang babasahin ko na nang makita ko si Marky sa may sala
naming.
“Marky, anong ginagawa mo rito?” tanong ko sa kanya.
“Nag aalala ako sa’yo akala ko maysakit ka kaya dumiretso
muna ako pero sabi ni tita baka nag-aayos ka na raw kaya hinintay
na lang kita. Ano, tara na?” tanong niya.
“Oo sige.” At naglakad na nga kami papuntang school.
Tanong pa siya nang tanong kung bakit daw ako tinanghali ng gising,
kaso ‘di ko naman masabi yung dahilan.
Buti na lang atmedyo na-late din si sir kaya kahit papaano ay
nakahabol ako. Isa pa, walking distance lang naman yung layo ng
bahay naming sa school.
“Hoy babae,” heto na naman si Kiel.
“Sino ‘yung kasama mo kanina?” tanong niya.
“Bestfriend ko, bakit? Anong pake mo?”
“Ah, bestfriend.. okay,” sabi niya sabay balik sa dating
pwesto.
Recently, naging iba na rin ang pakikitungo ni Kiel sa akin. Parang
medyo bumabait na may pagkabastos pa rin. Hanggang isang araw,
umamin siya na gusto niya raw ako. Sinabi koi yon kay Marky.
“Paano ka naman nakakasiguro na totoo ang sinasabi nun?
Diba nga madalas ka niyang pag-tripan sabi mo?” komento niya.
 “Alam ko. Hindi ko naman masyadong sineseryoso. Nagulat
lang ako dahil first time may umamin sa akin, alam mo naman yun,”
sagot ko sa kanya.
“Pero ang mas mabuti pa, lumayo ka na lang sa kanya. Baka
kung anong pantitrip pa ang gawin niya sa’yo.” Sabi niya.
Ginawa ko nga ang binilin ni Marky. Lumalayo nga ako kay Kiel, pero
siya pa rin ‘tong lapit nang lapit. At para ngang sincere siya dahil
nag-umpisa na siyang manligaw. Sinabi ko uli ‘to kay Marky.
“Diba sabi ko naman kasi sa’yo na layuan mo na siya?”
pasigaw niyang sabi.
“Pero ginawa ko naman yung sinabi mo kaso lumala—”
hindi ko naipagpatuloy ang sinasabi ko dahil nagulat ako sa sunod
niyang sinabi.
“Layuan mo siya dahil nagseselos ako!”
Hindi ko alam ang ire-react ko. Natulala lang ako at alam kong
pareho kaming nahiya. Bigla siyang tumakbo palayo. Simula noon ay
halos ‘di lang sa basta hindi kami nagkikita, maski mag-usap ay hindi
na namin magawa.
Hindi ko na pinatagal pa ang panliligaw ni Kiel dahil sinabi ko na sa
kanyang hindi ko siya gusto. Pero nagpasalamat pa rin siya dahil
nang dahil daw sa akin, hindi na siya masyadong nagiging bully.
Alam niya ng makiusap at humingi ng tawad. Nang huling araw ay
nagtapat na rin ako kay Sir Sander tungkol sa nararamdaman ko, at
doon ay naliwanagan akong hindi ako totally inlove. Isa lamang
iyong infatuation. Nang dahil sa mga activities na pinagawa sa amin
ni sir, natuto rin akong makisama sa iba at makahanap ng totoong
kaibigan. Hinarap ko na ang katotohanang hindi lahat ng tao ay
pare-pareho. Hindi mo rin dapat sila basta hinuhusgahan.
At sa huling chapter ng aking istorya, nagkaroon na ako ng lakas ng
loob para harapin si Marky. Nag-usap kami at ipinagtapat ang
damdamin sa isa’t isa. Hindi ko alam kung gusto ko ba siya, pero
masaya ako kapag kasama siya.
“Pasensya ka na ha. Naging immature ako. Gusto ko na rin
sanang makipag-usap dahil ayoko naming masira ag matagal nating
pagsasama at pagkakaibigan nang dahil lang sa napakasimpleng
bagay na ‘yun,” sabi ni Marky.
“Hindi ko rin kasi sinabi sa’yo ang tungkol sa nararamdaman
ko dahil baka hindi mo ako gusto at lumayo ka,” dagdag niya pa.
“Naiintindihan ko. Pasensya ka na rin,” sabi ko rin.
Naging maayos na ang lahat. Ang totoo niyan, mas nagging mabuti
pa. Sa napakaikling panahon na iyon ay ang dami kong natutunan.
Masarap makipagkaibigan, magmahal at mahalin. Dapat na mas
pahalagahan natin ang mga importanteng bagay. Hindi dapat tayo
nananakit at dapat ay marunong din tayong magpatawad.
Salamat sa pagbabasa ng aking kwento at sana ay nag-enjoy kayo.
Maraming salamat!