Ang ikot-tubig o pagpapaulit-ulit ng tubig (kilala sa Ingles

bilang water cycle) ay isang proseso o paraan ng kalikasan kung saan

ang tubig ay pinababago ang anyo at porma ngunit nanatili ang
pangunahing sangkap nito bilang isang kompuwesto o pinagbuklod na
sangkap ng elemento ng hidrogeno at oksiheno. Ang pagbabagu bago ng
temperatura o init at lamig sa kapaligiran ay siyang nagiging dahilan
kung bakit nagbabago ang panlabas o pisikal na anyo at ayos ng tubig.
Ang katamtamang init at lamig ay siyang nagpapanatili sa anyo ng tubig
bilang isang agos o likido. Sa ganitong anyo, ang tubig ay nagagamit at
mahalaga sa lahat ng uri ng halaman, hayop, mumunti man o malaki at
maging sa mga tao. Ang labis na init sa hangin dala ng sikat ng araw o
iba pa mang dahilan ay siyang dahilan naman upang ang tubig ay
maging singaw. Sa anyong ito, ang tubig bilang singaw ay madaling
mapadpad sa hangin sa himpapawid. Kapag ang singaw ng tubig ay
nakarating sa himpapawid na may mababang temperatura, ang tubig ay
sasailalim sa paraan ng kondensasyon o pagtitipun ng bahagi nito upang
maging ulap dahil sa malamig na hangin. Kapag ang natipun na bahagi
ng tubig singaw ay mabigat na, ito ay susundan ng paraan o proseso ng
presipitasyon o pagbagsak ng tubig bilang agos/likido dahil naabot na
ang saturation point o wastong bigat para maging ulan ito sa
himpapawid. Ang kaganapang ito ay paulit ulit na nangyayari sa
kalikasan na siyang tinawag ngang pagpapaulit-ulit ng tubig. Ang
pangangalaga sa mga punong kahoy at sa malawak na kagubatan ay
mahalaga sa prosesong ito upang patuloy na may mapakinabangang
tubig sa daigdig na siyang mahalaga sa lahat ng buhay na naninirahan
dito.