our ALWALONIS EPIST. AD L. PONTIF. EPISTOLA R. MONACHI AD B. ABBATEM SULM. B. (1) Sue reverentissimo domino summzeque Fandis dignissimo monasterit Massifiensis divine targitatis manificentia dispensatori quam optimo, R. ejasdem serves omnium licet sibi famulantiom hu- millimes, non in dileetione tamen minimas, debit servitatis obsequium. Evangelista testante, Nquet af angelis futste de- laratum quod in terra pax hominibus bone volun- tatis. Et alibi seriptom est : Saffeit bona voluntas, Sure igitor, sleat voluntas aliquod perficiendi bonum, etsi proficere nequeat, sufficiens esse perhibeatur, eadem quoque miki quam erga vos semper habui, snfficere procul dubio credatur. Nam postquam vestras magnitudinis fama, quae jam din meis intonverant auribus, eorporeis oculis videre promerul, vestrae ditectionis immensitati, provt multis seire lieuit, mez parvitatis ingenium inseparabiliter adhibere stodui, sed ut probatio dilectionis quer infra pectoris septa zstuando latitabat, operis exhiditione quan- doque redoleret, admodum optare solebam. Nec ideo quia Deus plebem suam visitavit, quoniam vos ad optima, quam eegitstbi Maria, partem sublima- vit, et monasteriam Massiliense Jam reetoris indi- gentia pevitus offuscam vestrarum illustratione Yirtutom mirifce decoravit. Quantum constat me gaudere, si omnes artus in linguas verterentur, im- possibile est cuiquam explicare. Si autem vestra solitz bonitatl placeat, attende : ubi vos ad predictam, Deo ducente, gradum prove- tum fuisse eomperi, uti vesiris obtemperarem jus- sibus, cur venire distuli, causam tamen elsi non sullicientem reddere sum paratus. Noseat itaque vestra, desiderantissime Pater, clementia, me quon- dam preedicii coenobii fratrum accepta quodam nobis imminentiet intolerabili negotio satis, ut credo, jam vobis notificalo, Romam ire ceepissey ac usque Papiam sine collega proprio nimia pauper- A.tate dimisisse, Romam cum extrancis profecturn fuisse; sed quia divine voluntati me ccrptum iter complere non fibuit, animal cyjus vebiculo Romam uusque tendere satagebam, in itinereprius infirmatum prorsus ihidem mihi defuit. Quapropter ulterius incedere quia non valerem, infectoque negotio statim redire vehementer erubescerem, prius quidem tim- bare corpi, postremo tamen lilterarum studiis operam dare disposui, ibique paucis Dei gratia interposits hactenus animum exercendo moratus fui. Hare est igitur causa, duleissime domine, cur posiquam illud quod anima mea diu optaverat, evenisse con- cepi, ad vos festinare distuli. Imo magis ac magia, tut melius vobis amodo vita comite deseevire valeam, studere proposui. Nun awem quia per tolam fer B |tafiam scholares et maxime Provinciales, nec non ipsius ordinis de quo sum, quia plures legibus cater- ‘vatim stidium adhibentes ivcessanter conspicio, et monasterium nostrum a clericis eta laicis sine inter- missione placitando lacessiri, atque justarum pos- sessionum detrimentum pati considero, aliquantu- lam hujusmodi scientiam habere desidero. Nam si quid in hoc opere, divina largiente gratia , prevale- Fem, nec saculatibus placitis inbiarem, sed solam nosiri monasterii justitiam, quantum possem , adju- varem. Si vestre igor, sume Paier, dignitati pla- ‘ezat ut in hoc opere studium pro posse meo exer- ceam, queso et suppliciter obsecro, quatenus super bboc negotio chasitativam mihi licentiam impendatis, et Pisano priori vestris litteris, wt mihi subveniat, mandare disponatis. Si enim quod exspecto apud ‘vestram misericordiam impetravero, Pisas ad exer- cendum ibi studium, si Deus concesserit, ai Interim autem usque ad festivitetem sanct chatlisvestre consolationis prazceptum exspectarero. Valete. (A) Forte Bernardo, qui ab ano 4065 ad 4079 Massiliense S..Victoris monasterium resit. nl ALWALO EPISTOLA ALWALONIS AD L. PONTIFICUM Qanran., Thes Aneed. 1, 405.) Hane ef sequentem epistolam eruimus ex velericodice ms. oratorfi Trecensis, cujus charactzr annos 600 superare videtur. Quis fuerit prime auctor Alwalo et L. sums pontifex ad quem seribit, necduia divinare potui. Si conjecturis aliquid tribuere liceat, L. non Romanus pontifex, sed simplex episcopus Gerte in sequenti epi appellantar sammi in Vita $. Gerardi Tullensis episeopi. Heldric ffesationis monastice Pater, ad quem exstat praerat. ro abbas, ad qi stole Brononi eiscp! fragment, qui Beuao anno 289 ingoniea sedis thronum aacendit, Hildrieus scilicet Antissiodorensis, S. juuilum’ accipit. Neo vacat exemplis quibus simplices episcopi iscopus summus pontifex appellatur a Widrico quem iste scribit, esse videwur Hel. con- ermani abbas, qui anno 996US 1 PISTOLA ALWALONIS. ADL. POXTIFICEN. Petit absotei ab excommunicatione inflicta ob iltatas preepositure: Capuleiensi injurias. Atwato, miserrimus plus ceteris mortalibus, pee~ catorum onere pressus, [.. summo pontifici, nostris temporibus unien pene Dominicse vinee procuratori, quid Dominiewe animadversionis, propriis exigentibus peccatis, ultione percussus, mortis timore territus, anime tantum salutis cupidus, ad vos sea ad uni cum animarum medicum confugio, et quae meis ulceribus adhibenda sint medicamina salubriter in timari exposco. Nostis namque Ipse quanto excom- municationis astrietus teneor anathemate ob Capu- leia ‘preposituram S. Martini scilicet potestatem. Unde si mihi vite protelati fuerint dies, eanonicorum ipsins sancti me decrevi examen expeliturum, et vestri deeretum in omuibus me spon- juxta con deo acturam, Caterum si spe vile frustratus exst tero, uxori et natis meis sub Christi testimonio corum fide luxe agenda committo; eo tamen tenore, ‘ut obsequia qua: Christianis exhibenda sunt morien= tibus, mihi abnegare non permittatis. I EPISTOLA L. EPISCOPI AD HELDRI anoats S'gnificat qua ratione Alwalonem absolverit ab excommunicatione. Diectione Christi ferventi abbati Hecpnico omni- SAC. XI AUCT. INCERTI ANNLET SCRIPT, “asesn. cu A que ens congregation’ episeapus peceator L. tk. tom et sanitatem. Gratias reddd vobis, fratres charissimi, qu sacle auctoritatis amore ferventes, a commaniae sancte Ecelesie privatum Alwalonem susp noluistis in sepulturam : sed hune quo tenor x solverim notum faciam vobis. Misit namqoe ai p> iam nostra majestatis uxor cum fliis duot vw fereutes literas promittentes omnem emendatiare, et petentes fieri absolutionem. Quoram ego vis | non eredens, nolui assentiri, donee ipsi sreaaa | juraverunt quod uxor cum filiis usque in fesivis | ipsi beato Martino ejnsque cams recta fide emendarent quidquid principum cena jndicaret eos debere emendare, et secundom aera B legis persolverent : quod si facere nolueriat, it da qui petitores sunt absolutionis, in obsidian a | nonicorum et in potestate se tradent die fesivias S. Andrew. Hoc ergo tenore absolvimus Alvabecs auetoritate Patris, et Filii, et Spivitus sancti et suc Martini, omniumque sanctorum et nostra, et dass ‘obis licentiam in sepultura recipiendi. Vobis aca ‘mandamus ut et vos eum absolvatis, sicqs Bes benedicat vobis. Uxorem vero et fils sciaisns | esse absplutos, donecemendatio sit facta et pers, | et sine ejus prassentia et @iorum jubemns eum ait in terra, ut per hoc sciaut se excommunieaus. ANSELLUS SCHOLASTICUS NOTITIA (Mansi, apud Fabric. Biblioth, med. et inf. lat., t. 1, p. 441.) Mune Ansellum credo monachum. fh ucon, Bibl. mss., pag. 1265. descripta ab Ai vero et “opascatm discpalo 8. Abbon, | in cod. 57 S. Ilidii Claromontesis ulus : Visio cujusdam monachi in messi jatis Floriacensis, justu Oddonis abet VISIO ANSELLI SCHOLASTICI. (Edidit D, Edelestand pu Ménit, Poésies latines populai ry to, p- 200.) In Salomonis fereulo, Quod construxit de Libano ‘Mystica signans altius, Ubi rectinatorinm Ascensuque purpuream, Ob Hierusalem filia-, Que designant Ecclesiam, Spiritale conviviom Reperias quam plurimum. Ibi cum pleno copia Cornu infert cibaria Ut nostras querelas levet, Diversis cibis satiet, Quo cesset humanum genus Flere miseros exitus. Sed carpens poms dulcia Et convallium lili Inter flores duletsyimes ‘Ac mellis guatus sspidos Unum quiddam reperies Quod gustabis suaviter Est civitas metropolis, Remis dicta pernobiis Quam Remus quidsm