Professional Documents
Culture Documents
Neste apartado incluímos tres probas, unha para cada trimestre, onde se traballan as sete
competencias clave que se re- collen no Decreto 86/2015, do 25 de xuño, polo que se
establece o currículo da educación secundaria obrigatoria e do bacharelato na
Comunidade Autónoma de Galicia.
Estas sete competencias clave son:
– Comunicación lingüística (CCL).
– Competencia matemática e competencias básicas en ciencia e tecnoloxía (CMCCT).
– Competencia dixital (CD).
– Aprender a aprender (CAA).
– Competencias sociais e cívicas (CSC).
– Sentido de iniciativa e espírito emprendedor (CSIEE).
– Conciencia e expresións culturais (CCEC).
Estas sete competencias clave son as que todas as persoas precisan para a súa
realización e mais o seu desenvolvemento persoal, así como para a cidadanía activa, a
inclusión social e o emprego.
Estas probas están estruturadas do mesmo xeito: constan dun texto de apoio xunto
cunha serie de actividades, centradas na presentación das sete competencias clave desde
a súa funcionalidade, que contribuirán a que o alumnado teña unha formación integral
para as relacións sociais e para as situacións da vida.
Benquerida irmá,
Tía, non contas nada! Dicías no correo anterior que estabas en Barcelona co macuto
feito xa para tirar cara ao sur. Xa chegaches? Que visitaches? Granada? Cádiz? Málaga?
Quero que mo describas todo polo miúdo, cóntame todo o que eu non podo ver. É a
Alhambra tan espectacular como din? Xa que estás aí cruza a África, non imaxinas a gana
que teño de poder ir por min mesmo. Pero, namentres esta cadeira de rodas me ten
inmobilizado na casa, agardo que ti mo contes. Pero cóntamo! Aínda que só sexan 140
caracteres por Twitter. Abóndame con iso, será como apañar os chícharos de Polgariño, ir
seguindo as túas sensacións polo mundo adiante.
Recordos de papá. Non para de preguntar por ti e mándanos abrir o correo cada noite
antes de cear para ver se te dignas a mandarnos unhas liñas.
PD. Non sexas cutre, escribe, sobre todo a mamá, porque te bota moito de menos.
Acende o teléfono algo máis, ou polo menos busca onde conectarte a Skype máis dunha
vez á semana. Amólame recoñecelo pero eu tamén te boto algo de menos.
Leo pechou a conexión sen escribirlles unha soa liña. Había días en que a morriña
afogaba as palabras. Mañá, prome- teu, conectareime polo Skype nun ordenador con
cámara de vídeo. Amais de escoitar a súa voz, apetecíalle velos, aínda que fose no
espello deformante dunha cámara web barateira, como todas as dos cíbers.
Rosa Aneiros: Ámote Leo A.
Imaxinan pasar por diante dun escaparate e atopar dentro un grupo de actores e
actrices representando unha obra de teatro? Seguro que máis de un xa sabe do que
falamos. Quen aínda non o saiba xa pode ir abrindo ben os ollos cando saia facer os
recados, porque o grupo teatral Chévere está xa a poñer en marcha o seu «Escapárate».
Este proxecto pre- tende dinamizar o comercio local e achegar o teatro ó que é, segundo
esta compañía, o seu espazo natural; a rúa. Co seu director artísitico, Xesús Ron,
reflexionamos sobre estas iniciativas e sobre a situación do teatro en Galicia.
—Está claro que nos tempos que estamos hai que renovarse. Nesas está o Grupo
Chévere, non si, Xesús? En que consiste o proxecto «Escapárate».
«Escapárate» é un proxecto de dinamización do pequeno comercio a través do teatro.
Xurdiu no 2003 a petición dunha asociación de comerciantes de Compostela. Nós
propuxémoslles facer teatro dentro dos escaparates, pezas breves adaptadas ou
deseñadas especificamente para este tipo de espazos e que se repiten varias veces ao
longo dun día como se fose un festival de teatro nos escaparates. Desta maneira,
ofrécese ao público unha ruta teatral que o convida a andar e pasear polas rúas da súa
vila á procura dos comercios e do teatro. É un convite a vivir as nosas vilas de maneira
distinta e a deixarnos sorprender. Non é que os comercios participantes vaian
necesariamente gañar máis cartos ese día, senón que o teatro actúa atraendo
potenciais clientes, que obteñen unha experiencia positiva. Isto mellora a valoración do
comercio de proximidade entre veciños, visitantes e medios.
—E como está a resultar? Que aceptación está a ter e como reacciona a xente?
Nos últimos anos esta experiencia levouse a cabo en sitios como Pontedeume, Viveiro,
Lugo ou Pontevedra. En todos os casos acadou unha grande asistencia de público, no
caso das cidades totalmente desbordante, transformando incluso a dinámica habitual
das rúas comerciais destas vilas. De súpeto ves un cento de persoas paradas e rindo
diante dun escaparate, e ao longo do día vaise correndo a voz de que algo está pasando
que non te podes perder. (…)
—De que tipo de espectáculos estamos a falar? Que tipo de obras representades?
Moitas veces son pezas realizadas especificamente para un tipo de comercio. Por
exemplo, fixemos unha peza de baile para zapaterías, unha lectura colectiva para unha
libraría, outra que fala da relación entre un manequín e un comercian- te que funciona
moi ben en tendas de roupa. Temos metido a un mago nunha xoiería e nun ultramarinos.
Marionetas nunha tenda de deportes. A uns clowns nunha colchoaría. Aos tres tenores
nunha tenda de decoración. E mesmo fixe- mos unha vídeo-instalación nunha pastelería.
Sempre usando o escaparate como escenario.
http://www.noticieirogalego.com/