1

Γ’ Ενότητα: Ποιότητα και Εκπαίδευση. Μέθοδοι και τεχνικές

Διοίκησης.

1ο Μάθημα: Η Ποιότητα στην Εκπαίδευση

1. Εισαγωγή

Η διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής και κατ’ επέκταση η προώθηση της

κοινωνικής ένταξης έχουν συνδεθεί από πολλούς ερευνητές με την άρση του
κοινωνικού αποκλεισμού (Τσιάκαλος, 1998; Παπαδοπούλου, 2002; Council of the
European Union, 2003; ΟΗΕ, 2015), την προστασία των ευάλωτων ομάδων,
(Οικονόμου, Φερώνας, 2006; Koster et al., 2009) την απαγόρευση κάθε λογής
διακρίσεων (Council of the European Union, 2003; ΟΗΕ, 2006), την ανοχή προς το
διαφορετικό (Koster et al., 2009) και γενικά την εξεύρεση των σημείων εκείνων, που
εξαλείφουν τη σύγκρουση και διασφαλίζουν την κοινωνική εμπιστοσύνη (Koster et al.,
2009; Bossaert et al., 2011) και συμμετοχικότητα (Florian et al, 2011; Pallisera et al,
2012; Cobigo et al, 2012; Simplican t al, 2015). Όλα τα παραπάνω γίνονται εφικτά
μέσω της εκπαίδευσης (Klasen, 2001; Παπάνης κ.α., 2009; Sayed & Ahmed, 2015;
Caturianas et al, 2017; Bakhshi et al, 2018) και κυρίως με τη θέσπιση ενιαίων ποιοτικών
κριτηρίων για την ισότιμη παροχή της (Βλάχος, 2008; Πολυχρονοπούλου, 2012;
Ευρωπαϊκή Επιτροπή, 2015; Green et al., 2015).

1. Η Ποιότητα στην Εκπαίδευση

Προγράμματα Συμβουλευτικής και Επαγγελματικής Ενδυνάμωσης Πανεπιστημίου Αιγαίου

Εκπαιδευτικές Σημειώσεις: Ειρήνη Καραμπάση
 2

Αναφορικά με την έννοια της ποιότητας στην εκπαίδευση θα μπορούσε να

υποστηριχθεί ότι δεν είναι εύκολο να προσδιοριστεί εφόσον εξαρτάται από ένα σύνολο
παραγόντων και διαφορετικών απόψεων σχετικά με τους σκοπούς, τους στόχους, τις
πολιτικές και κοινωνικές λειτουργίες της εκπαίδευσης που καθιστούν δύσκολη την
εξαγωγή ενός καθολικού ορισμού (Δούκας, 1999). Σύμφωνα με τη βιβλιογραφία, οι
πιο διαδεδομένες απόψεις σχετικά με την έννοια της ποιότητας στην εκπαίδευση είναι
οι εξής:

 Με βάση την ανθρωποπλαστική της διάσταση, η ποιοτική εκπαίδευση

συμβάλλει στην πνευματική καλλιέργεια του ατόμου, στην ηθική του ανάταση
και στην ανάπτυξη ολοκληρωμένης προσωπικότητας και ακέραιου χαρακτήρα
 Με βάση την ποιότητα του τελικού αποτελέσματος, θεμελιώνεται στηριζόμενη
σε μετρήσιμα κριτήρια και εκφράζεται με την κατάκτηση των άμεσα ορατών
στόχων του σχολείου
 Σχετίζεται με την ικανοποίηση των αναγκών των αποδεκτών του εκπαιδευτικού
αγαθού (των μαθητών, των γονέων, της αγοράς εργασίας της κοινωνίας κλπ.)
(Ματθαίου, 2000)

Η ποιότητα στην εκπαίδευση έχει απασχολήσει κατά καιρούς διάφορους διεθνείς

οργανισμούς και κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, από τους οποίους ακολουθήθηκαν
και οι αντίστοιχες πολιτικές για την διασφάλιση της.

Ειδικότερα, η συζήτηση για την ποιότητα στην εκπαίδευση άρχισε από πολύ
νωρίς σε διεθνείς οργανισμούς (Ο.Ο.Σ.Α, Διεθνής Τράπεζα, U.N.E.S.C.O.,
U.N.I.C.E.F) και μεμονωμένα κράτη (Η.Π.Α., Μ. Βρετανία, Γαλλία), ενώ όσον αφορά
την Ε.Ε. τα ζητήματα της ποιότητας της εκπαίδευσης, της αναβάθμισης της
παρεχόμενης παιδείας και της αποτελεσματικότητας των εκπαιδευτικών συστημάτων
κατέχουν καίρια θέση στη χάραξη της εκπαιδευτικής πολιτικής. Ενδεικτικά,
αναφέρονται η έκτακτη Σύνοδος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της Λισαβόνας1, το
τελικό ανακοινωθέν της 4ης Διάσκεψης των Ευρωπαίων Υπουργών Παιδείας στη
Ρουμανία (2000) με τίτλο «Ισχυροποιώντας τον κοινό ευρωπαϊκό οίκο της

1
Στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Λισαβόνας τέθηκε ως βασικός στόχος «να γίνει η ανταγωνιστικότερη
και δυναμικότερη οικονομία της γνώσης ανά την υφήλιο, ικανή για βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη, με
περισσότερες και καλύτερες θέσεις εργασίας και με μεγαλύτερη κοινωνική συνοχή» (European
Council, 2001).

Προγράμματα Συμβουλευτικής και Επαγγελματικής Ενδυνάμωσης Πανεπιστημίου Αιγαίου

Εκπαιδευτικές Σημειώσεις: Ειρήνη Καραμπάση
 3

εκπαίδευσης, κοινωνική συνοχή και ποιότητα – μια πρόκληση για την εκπαίδευση», το
Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Στοκχόλμης (2001), όπου εγκρίθηκε η έκθεση του
Συμβουλίου Παιδείας της Ε.Ε. για τους μελλοντικούς στόχους των συστημάτων
εκπαίδευσης και κατάρτισης2, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Βαρκελώνης3 (2002) και
το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 17ης Ιουνίου 2010, όπου διαμορφώθηκε η Στρατηγική
«Ευρώπη 20204» η οποία έχει στόχο την προετοιμασία της οικονομίας της Ε.Ε. για την
επόμενη δεκαετία στηριζόμενη σε συναρθρωμένους και αλληλένδετους τομείς
προτεραιότητας, ανάμεσα στους οποίους εμπεριέχεται και ο τομέας της εκπαίδευσης.

Επιπλέον, σύμφωνα με το Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών για την Βιώσιμη

Ανάπτυξη “2030” (ΟΗΕ, 2015), ζητήθηκε από όλες τις χώρες η διασφάλιση της
ελεύθερης, ισότιμης και ποιοτικής εκπαίδευσης προάγοντας τις ευκαιρίες για δια βίου
μάθηση (Στόχος 4, των Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης). Η κοινότητα της παγκόσμιας
εκπαίδευσης υιοθέτησε το πλαίσιο δράσης για την εκπαίδευση 2030 για την περαιτέρω
επιδίωξη των στόχων της ενταξιακής και ισότιμης ποιοτικής εκπαίδευσης (UNESCO,
2015).

Όσον αφορά τον ελληνικό χώρο, σύμφωνα με το Εθνικό Πρόγραμμα

Μεταρρυθμίσεων (2015), οι πολιτικές που έχουν υιοθετηθεί για την επίτευξη των
στόχων της στρατηγικής “ Ευρώπη 2020” περιλαμβάνουν την αντιμετώπιση και
μείωση της πρόωρης εγκατάλειψης του σχολείου (ΠΕΣ), τη βελτίωση της ποιότητας
και της αποτελεσματικότητας της σχολικής εκπαίδευσης, την προώθηση της ισότιμης

2
Ανάμεσα στους μελλοντικούς στόχους των συστημάτων εκπαίδευσης και κατάρτισης γίνεται
αναφορά και στο Πρόγραμμα «Εκπαίδευση και Κατάρτιση 2010» όπου τέθηκε ως βασικός στόχος «να
γίνει η ανταγωνιστικότερη και δυναμικότερη οικονομία της γνώσης ανά την υφήλιο, ικανή για βιώσιμη
οικονομική ανάπτυξη, με περισσότερες και καλύτερες θέσεις εργασίας και με μεγαλύτερη κοινωνική
συνοχή» (European Council, 2001).
3
Το 2002 στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Βαρκελώνης κατατίθεται το Λεπτομερές Πρόγραμμα το οποίο
περιλαμβάνει τα επίπεδα αναφοράς και τους δείκτες μέτρησης των μέσων ευρωπαϊκών επιδόσεων με
απώτερο στόχο να καταστούν τα ευρωπαϊκά συστήματα εκπαίδευσης και κατάρτισης σημείο
αναφοράς παγκοσμίως μέχρι το 2010 (European Union, 2003).
4
Η στρατηγική «Ευρώπη 2020» είναι η δεκαετής στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την
απασχόληση και την ανάπτυξη. Ξεκίνησε το 2010 με σκοπό τη δημιουργία των συνθηκών για μια
έξυπνη, βιώσιμη και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξη. Συγκεκριμένα, έχουν συμφωνηθεί πέντε
πρωταρχικοί στόχοι που πρέπει να επιτευχθούν μέχρι το τέλος του 2020 κα οι οποίοι αφορούν την
απασχόληση, την έρευνα και την ανάπτυξη, το κλίμα/την ενέργεια, την εκπαίδευση, την κοινωνική
ένταξη και τη μείωση της φτώχειας. Αναφορικά με την εκπαίδευση, οι στόχοι συνίστανται στην μείωση
των ποσοστών πρόωρης εγκατάλειψης του σχολείου κάτω από 10% και στην ολοκλήρωση
τριτοβάθμιων σπουδών τουλάχιστον για το 40% της ηλικιακής κατηγορίας 30-34 ετών.

Προγράμματα Συμβουλευτικής και Επαγγελματικής Ενδυνάμωσης Πανεπιστημίου Αιγαίου

Εκπαιδευτικές Σημειώσεις: Ειρήνη Καραμπάση
 4

πρόσβασης στην σχολική εκπαίδευση, καθώς και τον εξορθολογισμό και

εκσυγχρονισμό της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Γενικότερα, θα μπορούσε να ειπωθεί ότι πλειάδα ερευνών έχει αναδείξει τη

μεγάλη συμβολή της εκπαίδευσης στην άρση του κοινωνικού αποκλεισμού, η οποία
επιτυγχάνεται μέσω της συμμετοχικότητας, της επέκτασης των επιλογών αναφορικά
με το κοινωνικό κεφάλαιο, της ενδυνάμωσης των αξιών και των συμπεριφορών του
μαθητή, με απώτερο στόχο, μέσα από τη διαδικασία της κοινωνικοποίησης στο
σχολείο, τη διευκόλυνση της αποδοχής της ετερότητας και της ανάπτυξης της
αμοιβαίας κατανόησης. Από την άλλη πλευρά, ο μελλοντικός κοινωνικός αποκλεισμός
σχετίζονται με παράγοντες, όπως η διάρκεια και η ποιότητα των εκπαιδευτικών
προγραμμάτων, ο επαγγελματισμός και κατάρτιση του προσωπικού, η αναλογία
διδασκόντων – διδασκόμενων και τα αναλυτικά προγράμματα που αποκλείουν
πολλούς μαθητές, εφόσον οι παιδαγωγικές και διδακτικές τους αρχές δεν
ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες όλων των μαθητών ανεξαιρέτως και δεν
προάγουν την ολοκληρωμένη ανάπτυξή τους καθώς και την ισότιμη συμμετοχή και
πρόσβαση. (Klasen, 2001; Παπάνης κ.α., 2009).

Επιπρόσθετα, σύμφωνα με τη διεθνή πολιτική και τα προγράμματα, η

εκπαίδευση είναι επιφορτισμένη να υπερβεί το κενό ανάμεσα στα δύο οράματα του
κινήματος «Εκπαίδευση για όλους» (Education for All, EFA). Οι στόχοι της EFA
περιλάμβαναν μια ειδική εστίαση στα θέματα ποιότητας (στόχος 6). Η πρόσβαση στην
πρωτοβάθμια εκπαίδευση επίσης προσδιορίστηκε ως ένας από τους βασικούς οκτώ
Αναπτυξιακούς Στόχους της Χιλιετίας (ΑΣΧ). Ωστόσο, σύμφωνα με τη βιβλιογραφία,
οι στόχοι της EFA καθώς και ο ΑΣΧ 2 για το 2015 δεν έχουν εκπληρωθεί, εφόσον 69
εκατομμύρια παιδιά σχολικής ηλικίας δεν φοιτούν στο σχολείο και πάνω από 750
εκατομμύρια ενήλικες δεν έχουν δεξιότητες γραμματισμού. Η εκπαίδευση
αποτυγχάνει με τις πιο ευάλωτες ομάδες, παραβιάζοντας τις υποσχέσεις της ισότητας
και της κοινωνικής δικαιοσύνης (Trani et al, 2011; UNESCO, 2014; Unterhalter, 2012,
2014).

Η εκπαίδευση, εκτός του ότι επικεντρώνεται σε ζητήματα πρόσβασης στη

μάθηση, στοχεύει επίσης στην ενίσχυση των ικανοτήτων με σκοπό τη μείωση της
ευπάθειας στον κίνδυνο, την αύξηση της δυνατότητας για την καταπολέμηση της
φτώχειας και την παροχή γνώσεων και δεξιοτήτων αναφορικά με ευρύτερα ζητήματα,

Προγράμματα Συμβουλευτικής και Επαγγελματικής Ενδυνάμωσης Πανεπιστημίου Αιγαίου

Εκπαιδευτικές Σημειώσεις: Ειρήνη Καραμπάση
 5

όπως η υγεία, οι τεχνολογίες επικοινωνίας και η συμμετοχή των πολιτών. Η εστίαση

στην ποιότητα της εκπαίδευσης συνεπάγεται επίσης την ενίσχυση της κοινωνικής
συνοχής, καθιστώντας τα άτομα ικανά στο να παίζουν ενεργό ρόλο ως συμμετέχοντα
μέλη της κοινότητάς τους και να οικοδομούν ειρηνικές και ευημερούσες κοινωνίες.
(Bakhshi et al, 2018).

Από την επισκόπηση πρόσφατων μελετών υπογραμμίζεται ότι η εκπαίδευση και

ειδικότερα οι ανισότητες της εκπαίδευσης επηρεάζουν και επηρεάζονται από
σημαντικούς τομείς της ζωής, όπως η χαμηλή κοινωνικοοικονομική κατάσταση των
οικογενειών, το εισόδημα και η εκπαίδευση των γονέων με αποτέλεσμα τη μείωση της
πρόσβασης των παιδιών στην ποιοτική εκπαίδευση. Για παράδειγμα, οι Ευρωπαίοι με
χαμηλή μόρφωση έχουν σχεδόν τρεις φορές πιο μεγάλη πιθανότητα να κινδυνεύσουν
από τη φτώχεια ή τον κοινωνικό αποκλεισμό από ό, τι οι απόφοιτοι της τριτοβάθμιας
εκπαίδευσης. Παρομοίως, υπάρχει ένας ισχυρός δεσμός μεταξύ υψηλότερων επιπέδων
εκπαίδευσης και των ποσοστών υγείας και του προσδόκιμου ζωής (Caturianas et al,
2017)

Επιπλέον, η έλλειψη τυποποίησης στα προγράμματα σπουδών και τα συστήματα

αξιολόγησης προωθούν την ανισότητα, διότι οι σχολικές πρακτικές διαφοροποιούνται
ανάλογα με την κοινωνική σύνθεση και τη σύνθεση των ικανοτήτων που
προσλαμβάνονται, επιδεινώνοντας έτσι τη διακύμανση στα σχολεία αναφορικά με τα
πρότυπα και την ποιότητα εκπαίδευσης που παρέχουν (Green et al., 2015).

Η ποιότητα της εκπαιδευτικής διαδικασίας, σύμφωνα με την Larinaa, (2015),

καθορίζεται από διάφορους παράγοντες:

 την ποιότητα της διαχείρισης στην οργάνωση και το σχεδιασμό (ακαδημαϊκά

προγράμματα και προγράμματα σπουδών)
 την ποιότητα της διδασκαλίας και της προσφοράς των προσφερόμενων
υπηρεσιών (εκπαιδευτικές τεχνικές, αίθουσες διδασκαλίας και εργαστήρια,
εξοπλισμός)
 την ποιότητα της υποστήριξης των μέσων: μεθοδολογία και προσωπικό
(ακαδημαϊκό προσωπικό, ακαδημαϊκά βιβλία, βοηθήματα διδασκαλίας, βιβλία
εργασιών κ.λπ.).

Προγράμματα Συμβουλευτικής και Επαγγελματικής Ενδυνάμωσης Πανεπιστημίου Αιγαίου

Εκπαιδευτικές Σημειώσεις: Ειρήνη Καραμπάση
 6

Οι φιλοσοφικές προτάσεις του Ε. Deming (1982) σχετίζονται με τη διασφάλιση

της ποιότητας στην εκπαίδευση από τη φάση του προγραμματισμού. Η ποιότητα των
εκπαιδευτικών υπηρεσιών παρέχεται με μια μακροπρόθεσμη προοπτική. Καλές
πρακτικές προγραμματισμού αποτελούν:

 ο σχηματισμός μικρών ομάδων που επιτρέπει την εφαρμογή της

εξατομικευμένης προσέγγισης
 τάξεις που δημιουργούνται σύμφωνα με τις ανάγκες των μαθητών
 επιλογή ειδικευμένων ακαδημαϊκών
 απαιτούμενες αίθουσες διδασκαλίας
 υλικά διδασκαλίας και εκμάθησης που να ανταποκρίνονται στα ιδιαίτερα
χαρακτηριστικά της κατάρτισης όλων των μαθητών

(Larinaa, 2015).

Βιβλιογραφία
Bakhshi, P., Babulal, G., Trani, J. (2018). Education and disability in a conflict affected
context: Are children with disabilities less likely to learn and be protected in Darfur?
World Development 106, 248–259.

Bossaert, G., Colpin, H., Pijl, S. J. and Petry, K., 2013. ‘Truly included? A literature
study focusing on the social dimension of inclusion in education’ International Journal
of Inclusive Education, 17 (1), 60–79

Caturianas, D., Užpelkienė, L., Migliarini, V. (2017). The role of education for social
inequality in modern societies (with a special perspective on EU Member States).
NESET II, Lithuania. http://nesetweb.eu/wp-content/uploads/2017/07/The-role-of-
education-for-social-inequality.pdf

Cobigo, V., Ouelette-Kuntz, H., Lysaght, R. and Martin, L., 2012. ‘Shifting our
Conceptualization of Social Inclusion’ Stigma Research and Action, 2 (2), 74–84

Council of the European Union, 2003. Joint report by the Commission and the Council
on social inclusion. ec.europa.eu/employment_social/soc
prot/socincl/final_joint_inclusion_report_2003_en.pdf

Προγράμματα Συμβουλευτικής και Επαγγελματικής Ενδυνάμωσης Πανεπιστημίου Αιγαίου

Εκπαιδευτικές Σημειώσεις: Ειρήνη Καραμπάση
 7

Florian, L. and Spratt, J., 2013. ‘Enacting Inclusion: A Framework for Interrogating
Inclusive Practice’ European Journal of Special Needs Education, 28 (2), 119–135

Green, A., Green, F., Pensiero, N. (2015). ‘Cross-Country Variation in Adult Skills
Inequality Why Are Skill Levels and Opportunities So Unequal in Anglophone
Countries?’, Comparative Education Review, Vol. 59, No. 4, pp. 595-618.

Koster, M., Nakken, H., Pijl, S. J. and van Houten, E., 2009. ‘Being part of the peer
group: a literature study focusing on the social dimension of inclusion in education’
International Journal of Inclusive Education, 13 (2), 117–140

Pallisera, M., Vilà, M. and Fullana, J., 2012. ‘Beyond school inclusion: secondary
school and preparing for labour market inclusion for young people with disabilities in
Spain’ International Journal of Inclusive Education, 16 (11), 1115–1129

Sayed, Y., Ahmed, R. (2015). Education quality, and teaching and learning in the post-
2015 education agenda. International Journal of Educational Development 40 (2015)
330–338.

Simplican, S. C., Leader, G., Kosciulek, J. and Leahy, M., 2015. ‘Defining social
inclusion of people with intellectual and developmental disabilities: an ecological
model of social networks and community participation’ Research in Developmental
Disabilities, 38, 18–29

Trani, J.-F., Kett, M., Bakhshi, P., & Bailey, N. (2011). Disability, vulnerability and
citizenship: To what extent is education a protective mechanism for children with
disabilities in countries affected by conflict? International Journal of Inclusive
Education, 15(10), 1187–1203.

United Nations, 2015. Transforming our world: the 2030 Agenda for Sustainable
Development. www.un.org/ga/search/view_doc.asp?symbol=A/RES/70/1&Lang=E

Unterhalter, E. (2014). Walking backwards into the future: A comparative perspective

on education and a post-2015 framework. Compare, 44(6), 852–873.

Βλάχος, Δ. (2008).Το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και οι Σύγχρονες Απαιτήσεις από την

Εκπαίδευση. Εισηγήσεις ημερίδων, Εκπαίδευση και Ποιότητα στο ελληνικό σχολείο,
Ε.Π.Ε.Α.Ε.Κ. ΙΙ, Γ’ Κ.Π.Σ., Αθήνα, Θεσσαλονίκη.

Προγράμματα Συμβουλευτικής και Επαγγελματικής Ενδυνάμωσης Πανεπιστημίου Αιγαίου

Εκπαιδευτικές Σημειώσεις: Ειρήνη Καραμπάση
 8

Δούκας, Χ. (1999). Ποιότητα και Αξιολόγηση στην Εκπαίδευση. Συνοπτική

Ερευνητική Επισκόπηση. Επιθεώρηση Εκπαιδευτικών Ζητημάτων, Παιδαγωγικό
Ινστιτούτο.

Οικονόμου, Α., Φερώνας, Χ. (2006). Οι Εκτός των Τειχών. Φτώχεια και Κοινωνικός
Αποκλεισμός στις σύγχρονες κοινωνίες. Διόνικος: Αθήνα.

Παπαδοπούλου, Δ. (2002). Από την Κοινωνική Ευπάθεια στον Κοινωνικό

Αποκλεισμό: Διαδικασίες και χαρακτηριστικά του κοινωνικού αποκλεισμού στο Νομό
Κυκλάδων. ΙΝΕ, Αθήνα.

Παπάνης, Ε., Γιαβρίμης, Π., Βίκη, Α. (2009). Ο εκπαιδευτικός αποκλεισμός ως

γενεσιουργό αίτιο του κοινωνικού αποκλεισμού. Σύγχρονη κοινωνία, εκπαίδευση και
ψυχική υγεία, ΣΚΕΨΥ 2, σ. 381- 393.

Πολυχρονοπούλου, Σ. (2012), Παιδιά και Έφηβοι με Ειδικές Ανάγκες και

Δυνατότητες. Αθήνα: Αυτοέκδοση.

Τσιάκαλος Γ., (1998) «Κοινωνικός αποκλεισμός: Ορισμοί, Πλαίσιο, Σημασία» σε

κέντρο κοινωνικής μορφολογίας και κοινωνικής πολιτικής, Κασιμάτη Κ. επιμ.,
Κοινωνικός Αποκλεισμός: Η Ελληνική Εμπειρία, GUTENBERG, Αθήνα

Συναφείς προς μελέτη πηγές (αναρτημένες στην ψηφιακή βιβλιοθήκη)

Βιταντζάκης, Ν. (2012). Αναζητώντας τους προσανατολισμούς στην ποιότητα της

εκπαίδευσης. Εισηγήσεις από το Πανελλήνιο Συνέδριο για την ποιότητα στην
Εκπαίδευση, Αθήνα.

Βλάχος, Δ. (2008).Το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και οι Σύγχρονες Απαιτήσεις από την

Εκπαίδευση. Εισηγήσεις ημερίδων, Εκπαίδευση και Ποιότητα στο ελληνικό σχολείο,
Ε.Π.Ε.Α.Ε.Κ. ΙΙ, Γ’ Κ.Π.Σ., Αθήνα, Θεσσαλονίκη.

Ευρωπαϊκή Επιτροπή/EACEA/Ευρυδίκη, 2015. Η Διασφάλιση της Ποιότητας στην

Εκπαίδευση: Πολιτικές και Προσεγγίσεις για την Αξιολόγηση των Σχολείων στην

Προγράμματα Συμβουλευτικής και Επαγγελματικής Ενδυνάμωσης Πανεπιστημίου Αιγαίου

Εκπαιδευτικές Σημειώσεις: Ειρήνη Καραμπάση
 9

Ευρώπη. Έκθεση Δικτύου Ευρυδίκη. Λουξεμβούργο: Γραφείο Δημοσιεύσεων της

Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Jerrard, J. (2016). What does ‘‘quality’’ look like for post-2015 education provision in
low-income countries? An exploration of stakeholders’ perspectives f school benefits
in village LEAP schools, rural Sindh, Pakistan. International Journal of Educational
Development 46, 82–93.

Rose, P. (2015). Three lessons for educational quality in post-2015 goals and targets:
Clarity, measurability and equity. International Journal of Educational Development,
40, 289-296.

Ερώτηση κατανόησης από το πρωτότυπο διδακτικό υλικό και τις

συναφείς προς μελέτη πηγές
Υποχρεωτική

 Κάντε αναφορά στους βασικούς παράγοντες του αέναου κύκλου που

προσδιορίζουν την ποιότητα του εκπαιδευτικού συστήματος.

(Βιταντζάκης, Ν. (2012). Αναζητώντας τους προσανατολισμούς στην ποιότητα της

εκπαίδευσης. Εισηγήσεις από το Πανελλήνιο Συνέδριο για την ποιότητα στην
Εκπαίδευση, Αθήνα)

Άσκηση (Υποχρεωτική)

Επιλέξτε ένα από τα παρακάτω άρθρα της ψηφιακής βιβλιοθήκης και κάντε μία
περίληψη γύρω στις 500-1000 λέξεις για το καθένα από αυτά. (μία για κάθε μηνιαία
ενότητα)

1. Βιταντζάκης, Ν. (2012). Αναζητώντας τους προσανατολισμούς στην ποιότητα της

εκπαίδευσης. Εισηγήσεις από το Πανελλήνιο Συνέδριο για την ποιότητα στην
Εκπαίδευση, Αθήνα.

Προγράμματα Συμβουλευτικής και Επαγγελματικής Ενδυνάμωσης Πανεπιστημίου Αιγαίου

Εκπαιδευτικές Σημειώσεις: Ειρήνη Καραμπάση
 10

2. Βλάχος, Δ. (2008).Το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και οι Σύγχρονες Απαιτήσεις

από την Εκπαίδευση. Εισηγήσεις ημερίδων, Εκπαίδευση και Ποιότητα στο ελληνικό
σχολείο, Ε.Π.Ε.Α.Ε.Κ. ΙΙ, Γ’ Κ.Π.Σ., Αθήνα, Θεσσαλονίκη.

3. Ευρωπαϊκή Επιτροπή/EACEA/Ευρυδίκη, 2015. Η Διασφάλιση της Ποιότητας στην

Εκπαίδευση: Πολιτικές και Προσεγγίσεις για την Αξιολόγηση των Σχολείων στην
Ευρώπη. Έκθεση Δικτύου Ευρυδίκη. Λουξεμβούργο: Γραφείο Δημοσιεύσεων της
Ευρωπαϊκής Ένωσης.

4. Jerrard, J. (2016). What does ‘‘quality’’ look like for post-2015 education provision
in low-income countries? An exploration of stakeholders’ perspectives f school benefits
in village LEAP schools, rural Sindh, Pakistan. International Journal of Educational
Development 46, 82–93.

5. Rose, P. (2015). Three lessons for educational quality in post-2015 goals and targets:
Clarity, measurability and equity. International Journal of Educational Development,
40, 289-296.

Προγράμματα Συμβουλευτικής και Επαγγελματικής Ενδυνάμωσης Πανεπιστημίου Αιγαίου

Εκπαιδευτικές Σημειώσεις: Ειρήνη Καραμπάση