1 2

Ιωσήφ Βαλέτ

Σημειώσεις Αρμονίας 2012-13

Οι ξένοι φθόγγοι

Ι. Βαλέτ, Σημειώσεις Αρμονίας 2012-13

 3 4

4δμητη ή 5δμητη αρμονία (συνηχήσεις από διαδοχικές 4ες ή 5ες ) καθώς δεν ανήκει στο
στυλ που εξετάζουμε.

1. Καθυστερήσεις
1.1 Καθυστερήσεις στις ψηλότερες φωνές
Στην καθυστέρηση ένας φθόγγος της συγχορδίας προεκτείνεται στην επόμενη
συγχορδία. Ο φθόγγος αυτός που παρατείνεται (ή προετοιμάζεται) με μια σύζευξη
διαρκείας, είναι ξένος προς τη συγχορδία και θα πρέπει να λυθεί με βήμα προς τα πάνω ή
προς τα κάτω σε φθόγγο που ανήκει στην συγχορδία. Έτσι ο πραγματικός φθόγγος
ακούγεται με σχετική καθυστέρηση.
Η καθυστέρηση μπορεί να βρίσκεται σε οποιαδήποτε φωνή. Όταν βρίσκεται σε
εσωτερική φωνή, μπορεί να σχηματίζει διάστημα 2ης με την ακριβώς από πάνω φωνή και
λύνεται σε διάστημα 3ης. Η καθυστέρηση 2ης με λύση σε ταυτοφωνία να αποφεύγεται, όπως
και η καθυστέρηση με λύση σε οκτάβα όταν η λύση υπάρχει ήδη σε ψηλότερη φωνή.
Ο φθόγγος της λύσης της καθυστέρησης δεν μπορεί να διπλασιάζεται δημιουργώντας 8η
σε κάποια άλλη φωνή που προκύπτει από ευθεία κίνηση, παρά μόνο από αντίθετη. Ομοίως
οι ευθείες 5ες που προκύπτουν από το διπλασιασμό της λύσης μιας καθυστέρησης
απαγορεύονται. Η χρήση της καθυστέρησης δεν πρέπει να χρησιμοποιείται για αποφυγή
λαθών όπως 5ες ή 8ες παράλληλες, γιατί το λάθος απλά καθυστερεί να εμφανιστεί.

Η καθυστέρηση ανήκει στους ξένους φθόγγους που βρίσκονται στο ισχυρό μέρος του
μέτρου. Συνεπώς, θα πρέπει να είναι πάντοτε στο ισχυρό και να λύνεται στο ασθενές ή στο
επόμενο ισχυρό. Μπορεί να βρίσκεται στο ισχυρό ενός ασθενούς, όταν ο ασθενής χρόνος
αποτελείται από δύο υποδιαιρέσεις, και πρέπει η λύση να δίνεται μέσα στον χρόνο και όχι
στο επόμενο ισχυρό. Γενικότερα, στις καθυστερήσεις και στους άλλους ξένους φθόγγους
πρέπει να λαμβάνεται υπόψην ο αρμονικός ρυθμός του δοσμένου μπάσου ή μελωδίας. Η
καθυστέρηση συνήθως λύνεται προς τα κάτω και βρίσκεται στην πιο ψηλή φωνή. Έχει
καλύτερο αποτέλεσμα όταν σχηματίζει διάστημα 4ης, 7ης με τις χαμηλότερες φωνές με
αντίστοιχες λύσεις σε 3η, 6η. Τότε σημειώνονται ως 4-3 και 7-6. Ωστόσο συχνή είναι η Με καθυστέρηση 9-8 μπορεί να προέλθει η συγχορδία της δεσπόζουσας μετ’ ενάτης.
καθυστέρηση 9-8 και 6-5. Όταν οι καθυστερήσεις βέβαια βρίσκονται σε συγχορδία με Ιστορικά, η δεσπόζουσα μετ’ ενάτης προέκυψε με την ενσωμάτωση της καθυστέρησης ή
αναστροφή, τότε η αρίθμηση είναι ανάλογη, λχ για την α΄ αναστροφή 7-6, για την γ΄ αποτζιατούρας 9 στη συγχορδία της δεσπόζουσας κατά τη διάρκεια του Ρομαντισμού του
αναστροφή 5-4 κοκ. 19ου αιώνα.

Η προετοιμασία της καθυστέρησης θα πρέπει να είναι ίδιας ή μεγαλύτερης αξίας από το

φθόγγο της καθυστέρησης. Επίσης δεν θα πρέπει η νότα της καθυστέρησης να δημιουργεί

Ι. Βαλέτ, Σημειώσεις Αρμονίας 2012-13

 5 6

Είναι πολύ συνηθισμένες οι διαδοχικές καθυστερήσεις – ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες πάνω τη λύση της σε ψηλότερη φωνή – και όπως προαναφέρθηκε, η λύση καθυστέρησης σε νότα
στα γνωστά διαβατικά σχήματα. Τότε παρατηρείται μια μελωδική υφή από συγκοπές ή που υπάρχει ήδη σε ψηλότερη φωνή να αποφεύγεται.
παρεστιγμένα. Αυτή η υφή θα πρέπει στο εξής να εναρμονίζεται με χρήση καθυστερήσεων.
Καθυστερήσεις μπορεί να προκύψουν κατά τη λύση της χρωματικής κίνησης –
ανιούσες κατά την όξυνση ή κατιούσες κατά τη βάρυνση.

1.3 Ταυτόχρονες καθυστερήσεις

Η λύση της καθυστέρησης μπορεί να ανήκει σε διαφορετική συγχορδία.
Στην τετράφωνη αρμονία, μπορούν περισσότερες από μια φωνές να έρθουν με
καθυστέρηση. Στην περίπτωση της διπλής καθυστέρησης προς την ίδια κατεύθυνση (πχ.
κατιούσα) θα πρέπει οι φωνές να κινούνται με 3ες, 6ες ή παράγωγά τους διαστήματα (πχ.
10ες που είναι 3ες + 8va ) και ποτέ σε 4ες ή 5ες ή άλλο διάστημα. Όταν κινούνται αντίθετα,
τότε θα πρέπει η λύση να είναι μια 3η ή 6η.

1.2 Καθυστερήσεις στο μπάσο

Κατά τις καθυστερήσεις στο μπάσο, η αρίθμηση της κατάστασης της συγχορδίας είναι
η τυπική, υπολογισμένη όμως από τη νότα της καθυστέρησης που παρατείνεται με γραμμές
συνέχειας. Κατά τις καθυστερήσεις στο μπάσο, η καθυστέρηση 7-8 πρέπει να αποφεύγεται,
ή διαφορετικά, καλό θα είναι να μην συνυπάρχει η καθυστέρηση στο μπάσο ταυτόχρονα με

Ι. Βαλέτ, Σημειώσεις Αρμονίας 2012-13

 7 8

Στο φαινόμενο της 2πλης καθυστέρησης οφείλεται ιστορικά το πτωτικό 6/4. Η διπλή
καθυστέρηση πάνω στη δεσπόζουσα D 64 53 είναι μέρος του γνωστού πτωτικού σχήματος -
στην περίπτωση που κατ’ εξαίρεση προέρχεται από την IV7 ή την τονική. Μέσα από τη
διπλή καθυστέρηση της δεσπόζουσας δικαιολογείται η ύπαρξη του πτωτικού 6/4 στα
χορικά του Μπαχ.
1.4 Ελεύθερες καθυστερήσεις
Η λύση της καθυστέρησης μπορεί να προέλθει από κάποιο πήδημα και όχι απαραίτητα
με βήμα. Πρόκειται για συχνό φαινόμενο του Ρομαντισμού, κατά το οποίο η καθυστέρηση
δημιουργεί ένα ενδιαφέρον ακουστικό αποτέλεσμα – ιδιαίτερα πάνω στη συγχορδία της
δεσπόζουσας που επιχειρείται να ‘χρωματιστεί’ με τη νότα της 9ης ή της 6ης (συγχορδία 13).

Στην τριπλή καθυστέρηση, καθυστερείται ολόκληρη η συγχορδία, δηλαδή οι τρεις

ψηλότερες φωνές σε σχέση με το μπάσο. Τότε οι παραπάνω απαγορεύσεις αίρονται καθώς
η αρμονία μιας 3φωνης συγχορδίας των ψηλότερων φωνών επικαλύπτει τυχόν
απογυμνωμένες 4ες ή 5ες. Στις 3πλές καθυστερήσεις, οι συγχορδίες πρέπει να είναι σε
τέτοιες θέσεις ώστε να αποφεύγονται οι παράλληλες 5ες και 8ες. 1.5 Καθυστερήσεις και διαδοχή συγχορδιών

Συχνά οι καθυστερήσεις μπορεί να δικαιολογήσουν γνωστές αρμονικές διαδοχές, όπως

6
η II-VII6, η VII2-V7 και η IV7-II 5.

Η καθυστέρηση της νότας του μεθ’ εβδόμης 8-7 της ντιμινουίτας είναι ανεκτή. Η
συνύπαρξη προσαγωγέα και φυσικής 7ης της κλίμακας δικαιολογείται, καθώς ο βαρυμένος
προσαγωγέας αποτελεί δάνειο από την κατιούσα μελωδική (φυσική).

Ι. Βαλέτ, Σημειώσεις Αρμονίας 2012-13

 9 10

2. Αποτζιατούρες
2.1 Η αποτζιατούρα ως διαχρονικό μελωδικό στολίδι

Η αποτζιατούρα – επέρειση σύμφωνα με ελληνικά εγχειρίδια – είναι ένας ξένος φθόγγος

που λύνεται με ανιόν ή κατιόν βήμα στον πραγματικό φθόγγο της συγχορδίας. Όπως και η
καθυστέρηση, είναι ξένος φθόγγος στο ισχυρό, μόνο που δεν προετοιμάζεται με σύζευξη
διαρκείας, προκύπτει με τρόπο ελεύθερο και τονίζεται. Πρόκειται για ένα μελωδικό
στολίδι, γι’ αυτό άλλωστε το συναντούμε περισσότερο στη σοπράνο, όπου και ακούγεται
πιο ευδιάκριτα. Η αποτζιατούρα μπορεί να εμφανιστεί και στις εσωτερικές φωνές, όπως και Με τον ίδιο τρόπο που συμβαίνει στις καθυστερήσεις, μπορεί να προκύψει ο
στο μπάσο. Σημειώνεται με μια λεγκατούρα που ενώνει την αποτζιατούρα με τη λύση της προσαγωγέας από αποτζιατούρα της 9ης ή της 13ης (6ης) του ελάσσονα της δεσπόζουσας.
και περιγράφεται με νούμερα όπως και η καθυστέρηση.

Όπως και στην καθυστέρηση, κατά τη λύση της αποτζιατούρας μπορεί να αλλάξει η
συγχορδία.
Στα έργα των κλασικών εμφανίζεται και ως μια μικρή νότα. Όταν είναι κομμένη
(acciaccatura) τότε παίζεται οριακά πριν τη θέση ‘κλέβοντας’ χρόνο από την προηγούμενη
κίνηση, ενώ αν δεν είναι κομμένη παίζεται στη θέση και ‘κόβει’ χρόνο από τη νότα που
ακολουθεί – συνήθως τη μισή αξία του φθόγγου της λύσης. Η γραφή της κλασικής
αποτζιατούρας με μικρή νότα αντικαταστάθηκε σταδιακά από τις εκδόσεις με την
αναλυτική γραφή της εκτέλεσης.

Οι ταυτόχρονες αποτζιατούρες μπορεί να είναι διπλές ή και τριπλές. Στη περίπτωση της
διπλής αποτζιατούρας, η λύση θα πρέπει να δημιουργεί ένα ατελές σύμφωνο διάστημα δηλ.
3η, 6η ή 10η, και όχι διαστήματα 4ης, 5ης ή οκτάβα.

Κατά τις αποτζιατούρες έχει ενδιαφέρον όταν οι λύσεις τους προσεγγίζονται

χρωματικά. Αν μάλιστα οι χρωματικές αποτζιατούρες μπορούν να δικαιολογηθούν
λειτουργικά, τότε το αποτέλεσμα είναι αρμονικά συμπαγές και τεκμηριωμένο. Στο
παράδειγμα που ακολουθεί, μπορούμε να δικαιολογήσουμε το ΡΕ ως προσαγωγέα της
δεσπόζουσας, το ΣΟΛ ως προσαγωγέα της κλίμακας, και το ΣΙ ως φθόγγο της
Ναπολιτάνικης που ακολουθεί στη συνέχεια.

Ι. Βαλέτ, Σημειώσεις Αρμονίας 2012-13

 11 12

Χρησιμοποιώντας αποτζιατούρες 16ων δημιουργούμε μελωδικά σχήματα σε όλες τις
φωνές που εμπλουτίζουν την εναρμόνιση – όπως στο παράδειγμα που ακολουθεί.
Απλή γραφή Με ταυτόχρονες αποτζιατούρες
Με τη χρήση του τονισμένου διαβατικού εναρμονίζεται η μελωδική κίνηση του
καταληκτικού 4χορδου της κλίμακας. Κατά την ανιούσα μελωδίας από το ΣΟΛ στο ΝΤΟ –
3 4
στην ΝΤΟ μείζονα – μπορούμε να λύσουμε με V-V 2 - I6, και στην κατιούσα ΝΤΟ →ΣΟΛ
με I - IV4 3 -V. Στην ανιούσα μελωδία της ελάσσονας χρησιμοποιείται υποχρεωτικά η
ανιούσα μελωδική, δηλ. ο προσαγωγέας της ΛΑ ελάσσονας ΣΟΛ προσεγγίζεται από
αποτζιατούρα της 6ης μείζονας ΦΑ, ενώ στην κατιούσα χρησιμοποιείται υποχρεωτικά ο
βαρυμένος προσαγωγέας ΣΟΛ ως αποτζιατούρα που λύνεται στην ελάσσονα 6η πάνω στην
συγχορδία της υποδεσπόζουσας.

Με τη χρήση παύσεων και αποτζιατούρας μπορούμε να δημιουργήσουμε μελωδικά

σχήματα με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά σε σύνθετα μέτρα όπως τα 6/8.

2.2. Τονισμένοι διαβατικοί

Όταν ο ξένος φθόγγος μιας αποτζιατούρας προκύπτει από διαβατική κίνηση, τότε
χρησιμοποιούμε τον όρο τονισμένος διαβατικός, ο οποίος λύνεται με την ίδια φορά με
βήμα και σπανιότερα με αντίθετη κατεύθυνση. Οι τονισμένοι διαβατικοί είναι γνωστοί από
την εποχή του Μπαχ και στον de la Motte (1998) αναφέρονται ως ‘διαβατικές
καθυστερήσεις’. Πιο συνηθισμένοι είναι οι τονισμένοι διαβατικοί 4-3 και 7-6 προς τα
κάτω, όπως και οι 2-3 και 5-6 προς τα πάνω.

Ι. Βαλέτ, Σημειώσεις Αρμονίας 2012-13

 13 14

3. Διαβατικοί φθόγγοι στο ασθενές

Οι διαβατικοί στο ασθενές είναι ξένοι φθόγγοι που έρχονται και κατευθύνονται με βήμα
προς την ίδια κατεύθυνση. Συνήθως ‘γεμίζουν’ ένα διάστημα τρίτης δημιουργώντας μια
διαβατική κίνηση από ισχυρό σε ισχυρό – όπως μια συγχορδία που αλλάζει κατάσταση,
αλλά και διαφορετικές συγχορδίες. Συνήθως έχουν τη διάρκεια ογδόων ή και 16ων
συνδέοντας δύο όγδοα μιας συγχορδίας που απέχουν διάστημα 3ης. Στην περίπτωση
διαβατικών φθόγγων στην ελάσσονα θα πρέπει να ληφθεί υπόψη η μελωδική – ανιούσα και
κατιούσα – της κλίμακας.

Μπορεί επίσης ένας διαβατικός φθόγγος να λυθεί μη διαβατικά σε μια αποτζιατούρα,

Η χρήση ταυτόχρονων διαβατικών είναι πολύ διαδεδομένη από την εποχή του Μπαχ.
Συνήθως κινούνται ταυτόχρονα σε δύο φωνές με την ίδια φορά σε διαστήματα 3ης, 6ης και
10ης. Επίσης κινούνται με αντίθετη φορά δημιουργώντας ποικίλες συνηχήσεις.
που όμως η λύση της αποτελεί και τη φυσική λύση του διαβατικού. Αυτή η τεχνική
δημιουργεί μελωδικά σχήματα πάνω στην ίδια συγχορδία ή μεταξύ δύο διαφορετικών
συγχορδιών.

Οι διαβατικοί φθόγγοι μπορούν να μετατρέψουν την αρχική συγχορδία σε μια άλλη. Οι
διαβατικοί φθόγγοι μπορούν να ανήκουν στην κλίμακα και στην περίπτωση της ελάσσονας
να είναι δανεισμοί από την ανιούσα ή κατιούσα μελωδική. Μπορεί να είναι χρωματικοί
διαβατικοί δημιουργώντας ενδιαφέρουσες αλλοιώσεις στις συγχορδίες που προκύπτουν, ή
δημιουργώντας ακούσματα τεχνητών προσαγωγέων. Μια διαβατική βαρυμένη 7η της
4. Ποικίλματα
Το ποίκιλμα είναι ο ξένος φθόγγος, που εγκαταλείπει το φθόγγο της συγχορδίας
βηματικά προς οποιαδήποτε κατεύθυνση και επιστρέφει στον αρχικό κύριο φθόγγο με τον
ίδιο τρόπο. Αυτός ο ενδιάμεσος ξένος φθόγγος λέγεται ποίκιλμα και μπορεί να είναι ανιόν
ή κατιόν με διάρκεια ενός ογδόου ή 16ου. Παρουσιάζεται μόνο σε ασθενή μέρη του μέτρου
και προσδίδει ρυθμικό ενδιαφέρον, ιδιαίτερα όταν βρίσκεται στην ψηλότερη φωνή. Το


τονικής δημιουργεί μια παρενθετική δεσπόζουσα της υποδεσπόζουσας. ποίκιλμα της μορφής     είναι η αναλυμένη γραφή της συντομογραφίας του mordent
( , ), που ήταν ένα από τα μουσικά στολίδια (ornamenti) της περιόδου του Μπαρόκ.

Ι. Βαλέτ, Σημειώσεις Αρμονίας 2012-13

 15 16


Τα ποικίλματα μπορεί να είναι συνεχόμενα, όπως ένα ανιόν μετά από ένα κατιόν ή το
αντίθετο σε στυλ γκρούπας ( ) , να αποτελούνται από δύο συνεχόμενες ποικιλματικές
νότες ή και να ποικίλουν ένα άλλο ποίκιλμα ή έναν άλλο ξένο φθόγγο.

Η εναρμόνιση μιας μελωδίας σε 6/8 που ακολουθεί αποκτά ενδιαφέρον με τη χρήση

των ποικιλμάτων. Υπάρχουν ταυτόχρονα ποικίλματα όπως το διπλό και τριπλό. Στο διπλό ταυτόχρονο
ποίκιλμα είναι απαραίτητη η κίνηση με 3ες, 6ες και 10ες – όπως και στους άλλους ξένους
φθόγγους στο ασθενές, και όχι σε 5ες ή 8ες για την αποφυγή λαθών, αλλά ούτε και
οποιοδήποτε άλλο διάστημα. Τα ταυτόχρονα ποικίλματα μπορούν να κινούνται με την ίδια
ή και αντίθετη φορά μεταξύ τους. Μπορούν να κινούνται σε 4ες μόνο στην περίπτωση του
τριπλού ποικίλματος, αποτελώντας μέλη μιας ποικιλματικής συγχορδίας.

Το διπλό ποίκιλμα μπορεί να αλλάξει την αρμονική ανάλυση ενός έργου, αλλά και να
Τα ποικίλματα μπορεί να μην ανήκουν στην κλίμακα, να είναι δανεισμοί από την προοιωνίσει μια μετατροπία.
ομώνυμη ή και παρενθετικοί προσαγωγείς.

Ι. Βαλέτ, Σημειώσεις Αρμονίας 2012-13

 17 18

5. Προήγηση
Η ενσωμάτωση της προήγησης του φθόγγου της τονικής στη δεσπόζουσα με ένατη,
11
9
δημιουργεί τη συγχορδία της V 7
Όπως μας προϊδεάζει ο διεθνής όρος anticipation (μτφρ. προσδοκία), η προήγηση είναι
ο φθόγγος της συγχορδίας που ανυπομονεί να ακουστεί νωρίτερα. Συνήθως εμφανίζεται
στο ασθενές μέρος ενός ισχυρού ή ασθενούς, κάνοντας βήμα ή σπανιότερα πήδημα από τον
φθόγγο της προηγούμενης συγχορδίας, και λύνεται στην ίδια νότα. Τη προήγηση
συναντούμε πιο τακτικά στη σοπράνο αλλά και σε οποιαδήποτε φωνή. Η διάρκεια της
προήγησης είναι μικρή, συνήθως 16ο ή και όγδοο.

6. Εκφυγή (ή διαφυγή)

Η προήγηση μπορεί να λυθεί όχι μόνο στην ίδια νότα αλλά και σε άλλη, αρκεί να
ανήκει στην επόμενη συγχορδία.
Εκφυγή είναι ο ξένος φθόγγος που εμφανίζεται πάντα στο ασθενές μιας συγχορδίας,
προκύπτει από βήμα και λύνεται με πήδημα προς την αντίθετη κατεύθυνση – συνήθως μια
3η – σε νότα της συγχορδίας. Ιστορικά εμφανίζεται την Κλασική περίοδο ως καλλωπιστικό
στοιχείο της στολισμένης μελωδίας – που σημαίνει πως χρησιμοποιείται αποκλειστικά
στην ψηλότερη φωνή. Η εκφυγή είναι πάντα διατονικός φθόγγος σε σχέση με τις
συγχορδίες που μεσολαβεί, και όχι χρωματικός.

Μπορεί να υπάρξει ταυτόχρονη προήγηση, διπλή ή και τριπλή. Στην ταυτόχρονη

προήγηση δύο φωνών οι φωνές πρέπει να κινούνται σε 3ες , 6ες ή 10ες, ενώ στην τριπλή
προήγηση προετοιμάζεται ολόκληρη η συγχορδία. Η ενσωμάτωση της εκφυγής στην συγχορδία της δεσπόζουσας δημιουργεί τη συγχορδία
13
της V 7

Ι. Βαλέτ, Σημειώσεις Αρμονίας 2012-13

 19 20

Στα παρακάτω σχήματα τεσσάρων φθόγγων, η δεύτερη νότα είναι κατιών ποίκιλμα και
7. Συνδυασμοί ξένων φθόγγων – Μελωδικά σχήματα η τρίτη αποτζιατούρα που διανθίζει τη λύση του ποικίλματος.

Ο συνδυασμός των ξένων φθόγγων είναι δυνατό να οδηγήσει σε μελωδικά σχήματα με

μεγάλο ενδιαφέρον. Ο τρόπος χρήσης τους διαφέρει ανά εποχή και πολλές φορές
προσδιορίζει το στυλ του συνθέτη. Για παράδειγμα, η λύση της καθυστέρησης που
διανθίζεται από ένα άλλο φθόγγο ή από ένα σύμπλεγμα φθόγγων ήταν ήδη γνωστή από την
prima prattica και το στυλ Παλεστρίνα του 16ου αιώνα. Η λύση μπορεί να διανθίζεται από
μια εκφυγή, μια προήγηση ή ένα ποίκιλμα της λύσης.

Η εκφυγή μπορεί να διανθίζεται από ένα ποίκιλμα ή από μια αποτζιατούρα της
εκφυγής. Η λύση της εκφυγής μπορεί να διανθίζεται από μια αποτζιατούρα.

Στους διαβατικούς φθόγγους μπορεί να παρεμβάλλεται μια αποτζιατούρα που να

διανθίζει τη λύση του διαβατικού.

Η αποτζιατούρα μπορεί να προέλθει από μια προήγηση.

Συνδυασμοί ξένων φθόγγων – κυρίως διαβατικοί, με χρωματικούς ξένους φθόγγους

δημιουργούν την αίσθηση μιας συνεχόμενης χρωματικής κίνησης. Στη παράδειγμα που
ακολουθεί, στην πρώτη τετράδα η δεύτερη νότα είναι διαβατικός και η τρίτη είναι
αποτζιατούρα. Η δεύτερη τετράδα ξεκινά με αποτζιατούρα που λύνεται και ακολουθεί
χρωματικός διαβατικός, ενώ η τρίτη τετράδα ξεκινά με αποτζιατούρα, ακολουθεί
χρωματικός διαβατικός που λύνεται και στη συνέχεια ακόμη ένας χρωματικός διαβατικός.
Η αποτζιατούρα μπορεί να είναι διπλή – δηλαδή να αποτελείται από δύο φθόγγους που
ο πρώτος να είναι αποτζιατούρα της αποτζιατούρας.

Ι. Βαλέτ, Σημειώσεις Αρμονίας 2012-13