Η ΑΡΧΗ ΤΩΝ ΑΝΑΡΤΗΣΕΩΝ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΕΙΑΣ «ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΑ

ΤΣΑΚΡΑ» – ΠΡΩΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΞΗΓΗΘΕΙ ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΗΣ

ΖΩΗΣ

Το φαγητό και το οξυγόνο μόνο δεν στηρίζουν τη ζωή. Αν ήταν έτσι, θα

μπορούσε κάποιος να βάλει φαγητό στο σώμα ενός νεκρού, να τον κάνει να
αναπνέει τεχνητά και να τον βάλει κάτω από το φως του ήλιου και να περιμένει
να επανέλθει στη ζωή. Δεν θα επανέλθει όμως. Αυτό δείχνει ότι δεν είναι το
φαγητό και το οξυγόνο αυτά που δίνουν ζωή. Είναι η πράνα ή νοήμων δύναμη
της ζωής στο σώμα αυτή που τα μετατρέπει σε ενέργεια. Αυτή η δύναμη της
ζωής έχει υποδουλωθεί τόσο πολύ από την ταύτισή της με το σώμα που
νομίζει ότι δεν μπορεί να συντηρήσει το σώμα χωρίς φαγητό.

Πρέπει να ξέρουμε τα χαρακτηριστικά της ανθρώπινης μηχανής. Όπως ένα

αυτοκίνητο χρειάζεται νερό, βενζίνη και ηλεκτρισμό, έτσι και το σώμα.
Προμηθεύεστε τη βενζίνη και το νερό από τα στερεά, τα υγρά και το οξυγόνο
που βάζετε στο σώμα σας. Για να αξιοποιηθούν πρέπει να υπάρχει η ενέργεια
της ζωής – η ΠΡΑΝΑ. Αυτή είναι ο ηλεκτρισμός. Χωρίς αυτόν τον ηλεκτρισμό-
ζωή δεν θα μπορούσατε να χωνέψετε το φαγητό σας ή να αφομοιώσετε το
οξυγόνο. Μπορείτε να παρομοιάσετε το σώμα με την μπαταρία ενός
αυτοκινήτου: και τα δύο χρειάζονται εσωτερικό ηλεκτρισμό για να παράγουν
«ηλεκτρικό ρεύμα» ή ενέργεια. Μια μπαταρία είναι καλύτερη, γιατί όταν
αδειάσει μπορείτε να την επαναφορτίσετε από μια εξωτερική πηγή. Όταν
όμως το υλικό σας σώμα πεθάνει, δεν μπορείτε να το ξαναζωντανέψετε.

Η Δύναμη που δημιουργεί ζωή, που καθιστά το σώμα ικανό να μετατρέπει την
τροφή και τον αέρα σε ενέργεια – ΑΥΤΗ είναι η άμεση πηγή της ζωής. Το
σώμα-μπαταρία του ανθρώπου δεν ζει αποκλειστικά μέσω έμμεσων
εξωτερικών πηγών –φαγητό, οξυγόνο, υγρά, ηλιακό φως– αλλά μέσω της
άμεσης εσωτερικής πηγής της θέλησης, η οποία κάνει το δονούμενο ζωικό
ρεύμα να ρέει από την αόρατη γεννήτρια της Συμπαντικής Ενέργειας στο
σώμα μέσω του προμήκους μυελού, του «στόματος του Θεού». (Ο προμήκης
μυελός βρίσκεται στη βάση του εγκεφάλου, εκεί όπου το πίσω μέρος του
κρανίου ενώνεται με τον αυχένα.)

Αυτή η ίδια ζωική ενέργεια είναι που δημιούργησε τα στερεά και τα υγρά όπως
αυτά είναι. Όταν τα βάζουμε στο στομάχι μας πρέπει πάλι να μετατραπούν σε
ενέργεια, αλλιώς δεν έχουν καμία χρησιμότητα για το σώμα. Και όταν η
ενέργεια που βρίσκεται μέσα τους εξαχθεί, είναι η ζωική ενέργεια που
αναγκάζει το εναπομείναν άχρηστο υλικό αυτής της μάζας να βγει από το
σώμα μέσω των πόρων, των εντέρων και των νεφρών. Το οξυγόνο, τα
στερεά, τα υγρά και το ηλιακό φως από μόνα τους δεν θα βοηθήσουν ένα
νεκρό σώμα. Το φαγητό και το οξυγόνο συντηρούν τη ζωή μόνο αν η ζωική
δύναμη είναι ήδη δραστήρια παρούσα στο σώμα. Το σώμα πρέπει επομένως
να έχει επίσης ζωική ενέργεια.

Το υλικό σώμα είναι μια δέσμη κινήσεων, ένας συνδυασμός κυττάρων που
αποτελούνται από κινούμενα μόρια, τα οποία με τη σειρά τους είναι φτιαγμένα
από στροβιλιζόμενα άτομα, που συντίθενται από πρωτόνια, ηλεκτρόνια,
νετρόνια, ποζιτρόνια και μεσόνια, που στροβιλίζονται μέσα στον σχετικά
τεράστιο χώρο μέσα σε κάθε άτομο. Αυτές οι μικροσκοπικές, ημι-νοήμονες
μορφές είναι εκδηλώσεις σπιθών σκέψης από την Άπειρη Νοημοσύνη, τον
Θεό.

Πίσω από κάθε χημική κίνηση στα κύτταρα χορεύουν κύματα με μοριακή
κίνηση, κάτω από τα οποία ξεχύνονται κύματα ατομικής κίνησης. Πίσω από το
ατομικό στρώμα υπάρχουν κύματα ηλεκτρονικής και πρωτονικής κίνησης, που
κρύβουν με τη σειρά τους φωτεινά κύματα από κινούμενες σπίθες, τις ζωτικές
δυνάμεις. Πίσω απ’ αυτές τις εκφράσεις της ζωικής ενέργειας βρίσκονται
κύματα αισθητήριων εντυπώσεων, και ακόμα βαθύτερα βρίσκονται κύματα
σκέψεων, συναισθημάτων και δύναμης της θέλησης. Πίσω απ’ όλα αυτά τα
κύματα των διάφορων κινήσεων της ζωής βρίσκεται το εγώ.

Ο προμήκης μυελός είναι το αρχικό σημείο της εισροής της ζωικής δύναμης
όπως έρχεται από τον Θεό. Ο κρίκος ανάμεσα στον νου και τη σάρκα είναι η
ζωική δύναμη. Η πρώτη λειτουργία της ζωικής δύναμης στο σώμα είναι να
εφοδιάζει άμεσα τον εγκέφαλο με ενέργεια. Από τον προμήκη μυελό, η ζωική
ενέργεια μεταβιβάζεται επίσης στην καρδιά, στους πνεύμονες, στο διάφραγμα
– σε κάθε όργανο και σε κάθε κύτταρο του σώματος. Η ζωική δύναμη είναι η
ηλεκτρική δύναμη που ενεργοποιεί άμεσα τα κύτταρα και τα διατηρεί σε
ζωντανή λειτουργία. Ρέοντας στο σώμα μέσω του προμήκους μυελού, η ζωική
δύναμη κρατά το σώμα φορτισμένο με ζωή. Η αναπνοή, το φαγητό και το φως
του ήλιου είναι απλώς δευτερεύουσες πηγές ενέργειας. Η διάλυσή τους από
την ενεργοποιούσα ζωική δύναμη δημιουργεί πρόσθετη ηλεκτρική δύναμη για
τη σωματική μπαταρία.

H ζωική δύναμη, ή πράνα, ή, όπως την ονόμασα, «ζωητρόνια», ταυτίστηκε

στον θνητό άνθρωπο με την αναπνοή. Η αναπνοή εφοδιάζει με οξυγόνο το
σώμα. Περνώντας μέσω των πνευμόνων στο αίμα, το οξυγόνο αλλάζει το
βαθύ κόκκινο φλεβικό αίμα που μεταφέρει απόβλητα και το κάνει
αναζωογονητικό κόκκινο αρτηριακό αίμα. Η αναπνοή, έμμεσα, εφοδιάζει με
ενέργεια το σώμα μέσω της εισαγωγής της πράνα, της ζωικής δύναμης, στην
οποία υπάρχει πολύ υψηλή συγκέντρωση οξυγόνου. Με την «έκρηξη» των
ατόμων του οξυγόνου που γίνονται έτσι ζωική δύναμη, το σώμα
επαναφορτίζεται ζωτικά.

ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΑ ΤΣΑΚΡΑ – ΑΝΑΡΤΗΣΗ 2

Η ψυχή, κατεβαίνοντας από τον Θεό στη σάρκα, εκδηλώνει τη συνειδητότητά

της και τη ζωική δύναμή της μέσω επτά τσάκρα, ή κέντρων φωτός, στη
σπονδυλική στήλη του ανθρώπου. (Αυτά είναι τα «επτά αστέρια» και οι «επτά
εκκλησίες» για τις οποίες μίλησε ο Άγιος Ιωάννης στο πολύ λίγο κατανοημένο
βιβλίο της Αποκάλυψης της Αγίας Γραφής.) Εγκλωβισμένες στη φυλακή του
σώματος, η συνειδητότητα της ψυχής και η ζωική δύναμη ταυτίζονται με το
σώμα και τους θνητούς περιορισμούς του. Ο επιστημονικός διαλογισμός
αφυπνίζει τη συνειδητότητα της ψυχής στα επτά εγκεφαλονωτιαία κέντρα. Σε
μια κατάσταση θεϊκής ενθύμησης των πάντων, η ψυχή συνειδητοποιεί
διαισθητικά την αθάνατη φύση και προέλευσή της. Οι διάφορες προοδευτικές
καταστάσεις της αφύπνισης της ψυχής συνοδεύονται από μια διαρκώς
αυξανόμενη εσωτερική γαλήνη και χαρά.

Το Πνεύμα ως ψυχή κατήλθε μέσω των λεπτοφυών αστρικών

εγκεφαλονωτιαίων κέντρων (τσάκρα, που επίσης λέγονται λωτοί, κέντρα,
πάντμα, τροχοί, ή πλέγματα) στον εγκέφαλο και στα πλέγματα της
σπονδυλικής στήλης και στο νευρικό σύστημα, στις αισθήσεις και στο
υπόλοιπο σώμα, και εμπλέκεται εκεί ως η ψευδο-ψυχή ή εγώ. Στην ταυτισμένη
με το σώμα κατάσταση το εγώ εμπλέκεται περαιτέρω με τον αντικειμενικό
κόσμο. Το εγώ πρέπει να υποχρεωθεί να ανέβει μέσω του ίδιου μονοπατιού
της σπονδυλικής στήλης μέχρι να συνειδητοποιήσει τον αληθινό Εαυτό του ως
ψυχή και μέχρι να ενωθεί ξανά η ψυχή με το Πνεύμα. Η γιόγκα δηλώνει ότι
αυτή η εγκεφαλονωτιαία οδός είναι η μία ευθεία λεωφόρος που όλα τα
κατελθόντα στη γη θνητά όντα πρέπει να ακολουθήσουν για την τελική άνοδο
προς την απελευθέρωση.

Τα επτά κέντρα είναι θεϊκά σχεδιασμένες έξοδοι ή «πόρτες-παγίδες» μέσα

από τις οποίες η ψυχή κατήλθε στο σώμα και μέσα από τις οποίες πρέπει να
ανέλθει ξανά με τη διαδικασία του διαλογισμού. Με επτά διαδοχικά βήματα, η
ψυχή δραπετεύει και εισέρχεται στη Συμπαντική Συνειδητότητα. Στη συνειδητή
ανοδική διέλευσή της μέσα από τα επτά ανοιγμένα ή «αφυπνισμένα»
εγκεφαλονωτιαία κέντρα, η ψυχή διασχίζει τη λεωφόρο προς το Άπειρο, το
αληθινό μονοπάτι από το οποίο η ψυχή πρέπει να ξαναπεράσει για να
επανενωθεί με τον Θεό.

Τα τσάκρα είναι τα επτά απόκρυφα κέντρα ζωής και συνειδητότητας στη

σπονδυλική στήλη και στον εγκέφαλο, τα οποία ζωογονούν το υλικό και το
αστρικό σώμα του ανθρώπου. Αυτά τα κέντρα αναφέρονται ως τσάκρα
(«τροχοί») επειδή η συγκεντρωμένη ενέργεια στο καθένα απ’ αυτά μοιάζει με
ένα κέντρο τροχού από το οποίο εκπέμπονται ακτίνες φωτός και ενέργειας. Τα
τσάκρα ονομάζονται επίσης «λωτοί». Κάθε λωτός έχει ένα χαρακτηριστικό
αριθμό από πέταλα ή ακτίνες. Τα «πέταλα» σημαίνουν ακτίνες ή δονήσεις που
έχουν συντεθεί από πράνα (ζωική δύναμη). Αυτές οι δονήσεις, μόνες τους ή
σε συνδυασμούς, και σε σύνδεση με τα πέντε στοιχεία (τάτβα, που είναι γη,
νερό, φωτιά, αέρας, αιθέρας) και με άλλες θεμελιώδεις αρχές της φύσης, είναι
υπεύθυνες για τις διάφορες δραστηριότητες ψυχολογίας και φυσιολογίας στο
υλικό και στο αστρικό σώμα του ανθρώπου.

Με ανοδική σειρά, αυτά τα τσάκρα είναι

1) το μουλαντάρα (του κόκκυγα, στη βάση της σπονδυλικής στήλης),
2) το σβαντιστάνα (του ιερού οστού, πέντε εκατοστά πάνω από το
μουλαντάρα),
3) το μανιπούρα (το οσφυϊκό, απέναντι από τον αφαλό),
4) το αναχάτα (το ραχιαίο, απέναντι από την καρδιά),
5) το βισούντα (το αυχενικό, στη βάση του λαιμού),
6) το άτζνα (παραδοσιακά τοποθετημένο ανάμεσα στα φρύδια, στην
πραγματικότητα, άμεσα συνδεδεμένο με τον προμήκη μυελό μέσω
πολικότητας, και
7) το σαχασράρα (στο ανώτατο μέρος του εγκεφάλου).

Οι πραγματείες της Γιόγκα γενικά θεωρούν ως τσάκρα μόνο τα έξι κατώτερα

κέντρα, αναφερόμενες στο σαχασράρα ξεχωριστά ως ένα έβδομο κέντρο.
Εντούτοις, και τα επτά κέντρα συχνά αναφέρονται ως λωτοί, με τα πέταλά
τους ανοικτά ή στραμμένα προς τα πάνω, σε πνευματική αφύπνιση, καθώς η
ζωή και η συνειδητότητα διασχίζουν ανοδικά τη σπονδυλική στήλη. Το έβδομο
κέντρο, «ο χιλιοπέταλος λωτός» στον εγκέφαλο, είναι ο θρόνος της Άπειρης
Συνειδητότητας. Στην κατάσταση της θείας φώτισης ο γιόγκι λέγεται ότι
αντιλαμβάνεται τον Θεό τον Δημιουργό. Η «στάση του λωτού» ονομάζεται έτσι
γιατί σ’ αυτήν την παραδοσιακή στάση ο γιόγκι βλέπει τους πολύχρωμους
λωτούς (πάντμα) των εγκεφαλονωτιαίων κέντρων.
TA ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΑ ΤΣΑΚΡΑ – ΤΟ ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΤΣΑΚΡΑ ΤΟΥ ΚΟΚΚΥΓΑ – Η
ΠΗΓΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ (που θα εξηγηθούν μαζί με την κουνταλίνι)

Αποφασίσαμε να γράψουμε τα βασικά για κάθε τσάκρα και μετά να δώσουμε

τη βαθύτερη εξήγησή τους – η κουνταλίνι αναγκαστικά εξηγείται αργότερα.
(Σημείωση: δεν είναι όλες οι φωτογραφίες στο ίντερνετ σωστές όσον αφορά τα
τσάκρα – αυτή που βλέπετε είναι η καλύτερη που βρήκαμε για το πρώτο
τσάκρα. Συμβολίζεται από ένα τετράγωνο μέσα στο οποίο βρίσκεται ένα
τρίγωνο και έχει 4 πέταλα.)

Τα 7 τσάκρα του ανθρώπου είναι, σε ανοδική σειρά,

1) το μουλαντάρα (του κόκκυγα, στη βάση της σπονδυλικής στήλης)

2) το σβαντιστάνα (του ιερού οστού, πέντε εκατοστά πάνω από το μουλαντάρα)

3) το μανιπούρα (το οσφυϊκό, απέναντι από τον αφαλό)

4) το αναχάτα (το ραχιαίο, απέναντι από την καρδιά)

5) το βισούντα (το αυχενικό, στη βάση του λαιμού)

6) το άτζνα (παραδοσιακά τοποθετημένο ανάμεσα στα φρύδια, στην

πραγματικότητα, άμεσα συνδεδεμένο με τον προμήκη μυελό μέσω πολικότητας και

7) το σαχασράρα (στο ανώτατο μέρος του εγκεφάλου).

-------------------
Τα κατώτερα εγκεφαλονωτιαία κέντρα, το κέντρο του κόκκυγα, του ιερού
οστού και το οσφυϊκό κέντρο, κυβερνούν την ταυτισμένη με το σώμα
δραστηριότητα των αισθήσεων συν ολόκληρη την επιφάνεια του δέρματος και
τα ισχυρά, ελεγχόμενα από το εγώ, αισθητήρια όργανα και τις δυνάμεις τους
των νεύρων μέσα στον υλικό εγκέφαλο και στα πλέγματα της σπονδυλικής
στήλης. Κάθε κέντρο όμως έχει μια πνευματική και μια χονδροειδή λειτουργία,
επομένως στα κατώτερα τσάκρα δεν λειτουργούν μόνο για να δέσουν τον
άνθρωπο με την ύλη, αλλά και για την πνευματική αναρρίχησή του, όπως θα
αναφερθεί εκτενώς για καθένα απ’ αυτά.

Όλα τα κέντρα (τσάκρα, λωτοί) λέγεται ότι έχουν τα πέταλά τους προς τα κάτω
στον συνηθισμένο άνθρωπο – είναι εξωτερικευμένα, ασχολούμενα με τον
εξωτερικό κόσμο, είναι δηλαδή κλειστά. Όταν η κουνταλίνι τα αφυπνίζει, ένα
προς ένα, τα πέταλα σηκώνονται προς τα πάνω – είναι εσωτερικευμένα,
ασχολούμενα με τον εσωτερικό κόσμο, δηλαδή ανοίγουν.

Σε ανοδική σειρά, πρώτο είναι το μουλαντάρα τσάκρα, το τσάκρα του

κόκκυγα, που βρίσκεται στη βάση της σπονδυλικής στήλης, και έχει τέσσερις
ακτίνες ή 4 πέταλα. Είναι το «δονητικό στοιχείο της γης». Καθώς λειτουργεί,
αυτό το κέντρο εκπέμπει τον ήχο μιας μέλισσας που βουίζει. Ο πιστός που
αυτοσυγκεντρώνεται σ’ αυτό το κέντρο ακούει το Ομ ή συμπαντική δόνηση με
τον ιδιόμορφο ήχο της μέλισσας. Το ρεύμα ζωής της γης στον κόκκυγα είναι η
δύναμη που είναι υπεύθυνη για τη στερεοποίηση της πρωταρχικής δύναμης
της ζωής σε άτομα και μόρια σάρκας και για την παραγωγή της αίσθησης της
όσφρησης.

Είναι η έδρα της δημιουργίας του γήινου σώματος και των δραστηριοτήτων
του και αντιλήψεών του. Περιγράφεται στις Γραφές της γιόγκα ως ένας λωτός
με τέσσερα πέταλα – τα «πέταλα» συμβολίζουν τις τέσσερις συγκεκριμένες
ακτίνες συνειδητής δημιουργικής δόνησης, το μέσον των δραστηριοτήτων του
κέντρου. Οι Γραφές περαιτέρω εκθέτουν λεπτομερώς μέσα στο τσάκρα ένα
διάγραμμα με τέσσερις άκρες που περιέχει ένα σύμβολο με τρεις άκρες, ένα
τρίγωνο, το κέντρο της δημιουργικής δύναμης. Στη μέση αυτού του τριγώνου
βρίσκεται η αφετηρία της αστρικής σπονδυλικής στήλης (της σουσούμνα, θα
εξηγηθεί αργότερα) που εκτείνεται από τον κόκκυγα μέσω του
εγκεφαλονωτιαίου άξονα ως τον αστρικό εγκέφαλο.

Όταν το τσάκρα αυτό είναι αφυπνισμένο, είναι συγκράτηση, η θεϊκή ενεργή

δύναμη της αντίστασης στο φαύλο, της επιμονής, με την οποία τα ανήσυχα
εξωτερικά όργανα των αισθήσεων μπορούν να ελεγχθούν. Ο γιόγκι που
μετακινεί τη συνειδητότητά του στον κόκκυγα, ή κέντρο της γης, νιώθει ότι όλη
η στερεή ύλη αποτελείται από την ατομική και υποατομική ενέργεια της
δύναμης της ζωής, της πράνα. Όταν ο νους του πιστού είναι συγκεντρωμένος
στο κέντρο του κόκκυγα, καταλαβαίνει την κυριαρχία των επιθυμιών. Αυτό το
κέντρο είναι ο πρώτος σταθμός.
Το κέντρο του κόκκυγα είναι πρωταρχικής σημασίας. Όλες οι λεπτοφυείς
δυνάμεις της συνειδητότητας και της δύναμης της ζωής που λειτουργούν στα
ανώτερα κέντρα εκδηλώνονται στο υλικό πεδίο μέσω του διαύλου του κέντρου
του κόκκυγα: Η ύλη εμφανίζεται σε πέντε ποικιλίες (τα στερεά, τα υγρά, τα
πύρινα, τα αέρια, τα αιθερικά – από τη δράση των δονήσεων των στοιχείων
της γης, του νερού, της φωτιάς, του αέρα και του αιθέρα στο κέντρο του
κόκκυγα, το κέντρο του ιερού οστού, το οσφυϊκό κέντρο, το ραχιαίο κέντρο και
το αυχενικό κέντρο), καθώς η δύναμη της ζωής ρέει προς τα ΕΞΩ μέσω του
κόκκυγα, δημιουργώντας και συντηρώντας τις περιοχές της σάρκας, των
οστών, του αίματος κ.ο.κ. Είναι η γη (δηλαδή η χονδροειδής σάρκα που
αποτελείται από «γη», από χημικά στοιχεία που βρίσκονται στη «γη», στο
χώμα).

Το άνοιγμα αυτού του αστρικού σωλήνα στο τσάκρα του κόκκυγα (καθώς
καθώς η δύναμη της ζωής ρέει προς τα ΜΕΣΑ) οδηγεί τη συνειδητότητα του
γιόγκι εσωτερικά προς το Πνεύμα που είναι ενθρονισμένο στο ανώτατο κέντρο
της συμπαντικής συνειδητότητας στον εγκέφαλο. Τότε η δημιουργική «Μητέρα
Φύση» στον κόκκυγα είναι ήρεμη και πειθαρχημένη, φέρνοντας υγεία,
ομορφιά και γαλήνη στο σώμα. Με το πρόσταγμα του γιόγκι στον βαθύ
διαλογισμό, αυτή η δημιουργική δύναμη στρέφεται προς τα μέσα και ρέει προς
τα πίσω, στην πηγή της, στον χιλιοπέταλο λωτό, αποκαλύπτοντας τον
ολόλαμπρο εσωτερικό κόσμο των θεϊκών δυνάμεων και της συνειδητότητας
της ψυχής και του Πνεύματος. Η γιόγκα ονομάζει αυτή τη δύναμη που ρέει
από τον κόκκυγα προς το Πνεύμα «αφυπνισμένη κουνταλίνι».

Όταν όμως είναι κλειστό, όπως στον συνηθισμένο άνθρωπο, τον βοηθά να
επικοινωνεί εξωτερικά για να κατευθύνει τις δημιουργικές δραστηριότητες του
σώματος. Ο άνθρωπος τότε βρίσκεται κυρίως κάτω από την επιρροή του νου
που έχει συνειδητότητα των αισθήσεων, της δύναμης της απώθησης από το
Πνεύμα που συσκοτίζει την αλήθεια και ενώνει τη συνειδητότητα με την ύλη.

Η συνειδητότητα των αισθήσεων λειτουργεί μέσω των τριών κατώτερων

κέντρων της σπονδυλικής στήλης. Όταν όμως η ζωή του ανθρώπου
καθοδηγείται από την ψυχή (όταν τα τρία αυτά τσάκρα ανοίγουν με
διαλογισμό), οι αισθήσεις που λειτουργούν μέσω των τριών κατώτερων
κέντρων υπακούν τις διακριτικές ροπές των ανώτερων εγκεφαλονωτιαίων
κέντρων συνειδητότητας. Έτσι, μπορούμε να πούμε ότι ο εγκόσμιος
άνθρωπος που είναι νοητικά αρνητικός ή ουδέτερος ή ταυτισμένος με
αισθητήριες ασχολίες «ζει στην επιφάνεια του δέρματος», γιατί η
συνειδητότητά του είναι δεμένη με την περιφέρεια του μικρού του σώματος. Τα
εξωτερικευμένα τρία κατώτερα κέντρα θρέφουν τις ακόρεστες ορέξεις των
αισθήσεων αντί να εκφράζουν τις θεϊκές δυνατότητες αυτών των τσάκρα. Η
συνειδητότητα και η δύναμη της ζωής των ανθρώπων κάτω από την επιρροή
του νου των αισθήσεων είναι ισχυρά συγκεντρωμένες στα τρία κατώτερα
κέντρα και από εκεί σύρονται προς τα έξω μέσω της σπειροειδούς πύλης στο
κέντρο του κόκκυγα, του χαμηλότερου κέντρου, προς το υλικό σώμα. Αυτή η
ισχυρή προς τα έξω ροή πρέπει να κυβερνηθεί και να ομαλοποιηθεί από την
αγνή εξευγενιστική δύναμη στα κέντρα της καρδιάς και της διάκρισης.

Αυτός του οποίου ο νους εντρυφά κατά συνήθεια σε ανεξέλεγκτες αισθητήριες

συνήθειες και που δεν παίρνει την πρωτοβουλία να απαγκιστρωθεί απ’ αυτές
διεγείρει υπερβολικά την προς τα έξω ώθηση των ενεργειών σ’ αυτό το
κατώτατο τσάκρα και γίνεται αιχμάλωτος της αυταπάτης, του κόσμου της
δυαδικότητας, της αδράνειας και των βασάνων. Όταν όμως η ζωή του
ανθρώπου καθοδηγείται από την ψυχή (δηλαδή τα τρία κατώτερα τσάκρα
ανοίγουν), οι αισθήσεις που λειτουργούν μέσω των τριών αυτών κατώτερων
κέντρων υπακούν τις διακριτικές ροπές των ανώτερων εγκεφαλονωτιαίων
κέντρων συνειδητότητας. Όταν η κουνταλίνι σηκώνεται προς τα πάνω,
ενώνεται με τα δημιουργικά δονητικά στοιχεία και τη συνειδητότητα στα πέντε
κέντρα της σπονδυλικής στήλης, κι έτσι με τις εκδηλώσεις των πέντε
ανοιγμένων ή αφυπνισμένων κέντρων της σπονδυλικής στήλης –όπως οι
συγκεκριμένες μορφές, τα φώτα ή οι ήχοι που είναι χαρακτηριστικοί του κάθε
κέντρου– στα οποία ο γιόγκι αυτοσυγκεντρώνεται για να έλξει θεϊκή διακριτική
δύναμη για να αποσυρθεί από τον κόσμο των αισθήσεων και να εισέλθει σε
ανώτερα βασίλεια. – Παραμαχάνσα Γιογκανάντα
ΤΟ ΤΣΑΚΡΑ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΟΣΤΟΥ KAI TOY ΑΦΑΛΟΥ – διαβάστε για το
πρώτο, το μουλαντάρα, στον κόκκυγα, στην ανάρτηση «τα πάντα για τα
τσάκρα ανάρτηση 4» παραπάνω – η λειτουργία των τριών κατώτερων
κέντρων (τσάκρα) θα συζητηθούν εκτενώς στην επόμενη ανάρτηση

2) το σβαντιστάνα (του ιερού οστού, πέντε εκατοστά πάνω από το

μουλαντάρα, απέναντι από τα αναπαραγωγικά όργανα). Το κέντρο του ιερού
οστού έχει έξι ακτίνες ή 6 πέταλα. Είναι η «θεϊκή δύναμη της απαρέγκλιτης
τήρησης» της δύναμης να υπακούει κάποιος σε καλούς κανόνες (σάμα, η
θετική ή απορροφητική δύναμη, η προσοχή, με την οποία οι νοητικές τάσεις
μπορούν να ελεγχθούν) και το «δονητικό στοιχείο του νερού». Το στοιχείο του
νερού στο κέντρο του ιερού οστού συντηρεί τα άτομα όλων των υγρών ουσιών
στο σώμα και είναι υπεύθυνο για την αίσθηση της γεύσης. Η λειτουργία του
παράγει τον μουσικό ήχο ενός φλάουτου. Είναι η λειτουργία της κυκλοφορίας
στο σώμα. Ο πιστός που αυτοσυγκεντρώνεται σ’ αυτό το κέντρο υψώνεται
πέρα από την κατάσταση της αμφιβολίας του νου και έρχεται σε μια πιο
σίγουρη, πιο διακριτική κατάσταση. Ακούει έναν υψηλότερο αστρικό ήχο, που
μοιάζει με τις όμορφες νότες ενός φλάουτου. Η αμφιβολία σταματά και η
διάνοιά του αρχίζει να εξιχνιάζει τα βάθη της φύσης αυτού του ήχου. Όταν ο
γιόγκι μετακινεί τη συνειδητότητά του και την ενέργειά του στο κέντρο του
ιερού οστού, ή κέντρο του νερού, νιώθει ότι όλα τα υγρά αποτελούνται από
ποτάμια ηλεκτρονίων της λεπτοφυούς δύναμης της ζωής.
Μέσα στη σουσούμνα βρίσκεται η δεύτερη σπονδυλική στήλη που ονομάζεται
βάτζρα, που παρέχει τις δυνάμεις της διεύρυνσης, της σύσπασης και όλες τις
δραστηριότητες της κίνησης του αστρικού σώματος. Το βάτζρα εκτείνεται
προς τα πάνω από το σβαντιστάνα τσάκρα, ή κέντρο του ιερού οστού. Μέσα
στο βάτζρα κρύβεται η αστρική σπονδυλική στήλη τσίτρα, που ελέγχει τις
πνευματικές δραστηριότητες (αυτές που σχετίζονται με τη συνειδητότητα).

3) το μανιπούρα (το οσφυϊκό, απέναντι από τον αφαλό). Το οσφυϊκό κέντρο

έχει δέκα ακτίνες ή 10 πέταλα. Είναι ο «θεϊκός αυτοέλεγχος» και το «δονητικό
στοιχείο της φωτιάς». Ο πιστός που αυτοσυγκεντρώνεται σ’ αυτό το κέντρο
ακούει έναν αστρικό ήχο που είναι σαν άρπα ή βίνα. Καθώς η γεμάτη
αμφιβολία νοητική κατάσταση και η διακριτική διανοητική κατάσταση
διαλύονται, τώρα επιτυγχάνει την κατάσταση της αντιληπτικής
συνειδητοποίησης του Εαυτού, στην οποία η καθαρή αντίληψη του ήχου και η
αληθινή του φύση παράγει ένα διαποτισμένο από χαρά συναίσθημα
εσωτερικής απορρόφησης. Αυτό το κέντρο, το μανιπούρα τσάκρα, δίνει την
ισχύ της φωτιάς στη νοητική και τη σωματική δύναμη για τη μάχη ενάντια στην
τεράστια εφόρμηση των στρατιωτών των αισθήσεων. Είναι το κέντρο που
ενισχύει τις καλές συνήθειες και πράξεις, ο εκπαιδευτής της συνήθειας. Κρατά
το σώμα ευθυτενές, προκαλεί εξαγνισμό του σώματος και του νου και καθιστά
εφικτό τον βαθύ διαλογισμό.

Όταν η συνειδητότητα του πιστού έχει μπει σε πολύ βαθύ διαλογισμό, έχοντας
διασχίσει τη σωματική συνειδητότητα και τις αρχικές καταστάσεις του αστρικού
περιβλήματος της ψυχής, βρίσκει, μέσα στην εσώτατη αστρική σπονδυλική
στήλη (το τσίτρα) στο οσφυϊκό κέντρο ή μανιπούρα τσάκρα, την πύλη-άνοιγμα
που οδηγεί από το αστρικό σώμα προς το πιο λεπτοφυές κάλυμμα της ψυχής,
το αιτιατό σώμα. Αυτή είναι η πύλη-άνοιγμα του μπραχμανάντι, ή αιτιατής
σπονδυλικής στήλης, με τα κέντρα του της θεϊκής συνειδητότητας, που οδηγεί
στο τσίτρα, το βάτζρα και τη σουσούμνα. Όταν η ζωή και η συνειδητότητα
έχουν αντιστραφεί προς τα μέσα, κατά τον βαθύ διαλογισμό, τότε είναι που ο
πιστός συγχωνεύεται με το ρεύμα του μπραχμανάντι και μπαίνει στο πιο
λεπτοφυές αιτιατό βασίλειο της ψυχής, το τελευταίο περίβλημα, το οποίο
πρέπει να περάσει ο γιόγκι ώστε να μπορέσει μετά, με ακόμα βαθύτερο
διαλογισμό, να ανέλθει μέσω του μπραχμανάντι στο Πνεύμα.

Βλέπουμε γιατί αυτό το κέντρο αλληγορικά αντιπροσωπεύει τον πιο άριστο

απ’ όλους τους στρατιώτες της ψυχής, όταν λάβουμε υπ’ όψη μας τη διπλή
του λειτουργία. Είναι η κρίσιμη ή αποφασιστική καμπή της ζωής του πιστού
από τον χονδροειδή υλισμό σε πιο λεπτοφυείς πνευματικές ιδιότητες. Από το
οσφυϊκό κέντρο, το κέντρο του ιερού οστού και το κέντρο του κόκκυγα, η ζωή
και η συνειδητότητα ρέουν προς τα κάτω και προς τα έξω, στην υλιστική,
δεμένη με τις αισθήσεις συνειδητότητα του σώματος. Κατά τον διαλογισμό
όμως, όταν ο πιστός βοηθά τη ζωή και τη συνειδητότητα να προσελκυστεί από
τη μαγνητική έλξη του ανώτερου ή ραχιαίου κέντρου, η δύναμη αυτού του
πύρινου οσφυϊκού κέντρου αποσυνδέεται από τα υλικά ενδιαφέροντα και
υποστηρίζει την πνευματική εργασία του πιστού μέσω των δυνάμεων που
υπάρχουν στα ανώτερα κέντρα. – Παραμαχάνσα Γιογκανάντα
ΤΟ ΑΝΑΧΑΤΑ, ΤΟ ΡΑΧΙΑΙΟ, ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ

Μέχρι τώρα είδαμε 1) το μουλαντάρα τσάκρα, στον κόκκυγα, 2) το

σβαντιστάνα τσάκρα, στο ιερό οστό, και 3) το μανιπούρα, απέναντι από τον
αφαλό. Τέταρτο σε ανοδική σειρά είναι το αναχάτα τσάκρα (το ραχιαίο,
απέναντι από την καρδιά).

Το ραχιαίο κέντρο έχει δώδεκα ακτίνες ή 12 πέταλα. Είναι η έδρα του

συναισθήματος και το κέντρο ελέγχου του βαγιού, του δονητικού στοιχείου του
αέρα, ή της δύναμης της ζωής (της πράνα), μιας εκδήλωσης της δημιουργικής
δόνησης Ομ και ο «δονητικός αέρας» (βαγιού ή δύναμη της ζωής). Ο πιστός
που αυτοσυγκεντρώνεται σ’ αυτό το κέντρο ακούει το Ομ «σύμβολο του
Θεού» σαν ένα βαθύ, παρατεταμένο αστρικό κουδούνισμα. Η νοητική, η
διανοητική και η αντιληπτική κατάσταση έχουν διαλυθεί και ο πιστός φτάνει σε
μια διαισθητική εσωτερική μακάρια απορρόφηση που είναι αναμεμειγμένη με
τη συνειδητότητα του εγώ, όχι σαν σωματική συνειδητότητα, αλλά σαν μια
αγνή αίσθηση της εξατομικευμένης ύπαρξης ή «εγώ είμαι». Ο ήχος λέγεται
«αυτό που θρυμματίζει» τις κατώτερες καταστάσεις.

Είναι η δύναμη της ζωτικότητας, η δύναμη της ζωής (πράνα) που ελέγχεται
από την ψυχή. Η δύναμη αυτού του κέντρου βοηθά τον πιστό στην εξάσκηση
των σωστών τεχνικών πραναγιάμα για να ηρεμήσει την αναπνοή και να
ελέγξει τον νου και τις εισβολές των αισθήσεων. Είναι η δύναμη να
ακινητοποιεί τα εσωτερικά και εξωτερικά όργανα κι έτσι να καταστρέφει την
εισβολή οποιουδήποτε πάθους (όπως του σεξ, της λαιμαργίας ή του θυμού).
Είναι ο καταστροφέας της ασθένειας και της αμφιβολίας. Είναι το κέντρο της
θεϊκής αγάπης και της πνευματικής δημιουργικότητας. Το ραχιαίο κέντρο είναι
το κέντρο της θεϊκής αγάπης και του ελέγχου της ενέργειας της ζωής. Αυτό το
στάδιο είναι το σασμίτα σαμπραγκνιάτα σαμάντι. Στην κατάσταση σασμίτα ο
πιστός νιώθει τον διευρυμένο εαυτό του σε κάθε μόριο και άτομο του χώρου,
σαν να ήταν ολόκληρη η δημιουργία το δικό του σώμα – είναι μια κατάσταση
τέλειας ηρεμίας, στην οποία ο πιστός είναι σαν καθρέφτης που αντανακλά
όλες τις εικόνες.
Όποτε κάποιος νιώθει θεϊκή αγάπη ή πνευματική ζωτικότητα, η συνειδητότητά
του έχει φτάσει στο ραχιαίο κέντρο. Κατά τη διάρκεια της επαφής με τη
συμπαντική δονητική ενέργεια και τη συμπαντική ηρεμία, ο πιστός περιφέρεται
στην αυχενική περιοχή. Αν ο πιστός νιώσει κατά τον διαλογισμό την πάντα
ανανεούμενη μακαριότητα, αυτό σημαίνει ότι λειτουργεί μέσω του άτζνα
τσάκρα, του κέντρου του πνευματικού ματιού. Όταν ο πιστός καταλάβει τη
δόνηση των ήχων-σπόρων στο ραχιαίο κέντρο, έχει την ικανότητα να νιώθει το
κέντρο του κόκκυγα, το κέντρο του ιερού οστού, το οσφυϊκό κέντρο και το
ραχιαίο κέντρο ταυτόχρονα, και κατανοεί τα μυστήρια των λεπτοφυών
δυνάμεών τους. Αυτό το στάδιο αποτελεί τον δεύτερο σταθμό.

Όταν ο γιόγκι αποσύρει τη συνειδητότητά του στο ραχιαίο κέντρο, ή κέντρο του
αέρα, βλέπει όλες τις αέριες μορφές και τον αέρα να είναι φτιαγμένες με
καθαρή πράνα.

Το εξωτερικευμένο κέντρο της καρδιάς, όταν ταυτίζεται με τις αισθήσεις,

εκφράζεται ως οι ενεργοποιητικές παρορμήσεις των συναισθηματικών
προτιμήσεων και αντιπαθειών, των προσκολλήσεων και των αποστροφών
(αντί για αγνό, απροκατάληπτο συναίσθημα και έλεγχο της δύναμης της
ζωής). Τα εξωτερικευμένα τρία κατώτερα κέντρα θρέφουν τις ακόρεστες
ορέξεις των αισθήσεων (αντί να εκφράζουν τις θεϊκές δυνατότητες αυτών των
τσάκρα: αυτοέλεγχο, απαρέγκλιτη τήρηση ενάρετων αρχών και τη δύναμη της
αντίστασης σε λανθασμένες επιρροές).

Υπάρχει μια πνευματική μαγνητική πολικότητα ανάμεσα στο κέντρο του

κόκκυγα (γη) και το ραχιαίο κέντρο (δύναμη της ζωής) που βοηθά την άνοδο
της δύναμης της ζωής και της συνειδητότητας του γιόγκι μέσω της
σπονδυλικής στήλης [εννοεί την άνοδο της κουνταλίνι]. Ο διαλογιζόμενος
γιόγκι, μέσω της φωτιάς του αυτοελέγχου (της «αυτοπειθαρχίας») που
εκδηλώνεται στο οσφυϊκό κέντρο, ανεβάζει τη δύναμη της ζωής του και τη
συνειδητότητά του από τα τρία κατώτερα κέντρα που συνδέονται με τις
αισθήσεις. Και μέσω της ίδιας φωτιάς του αυτοελέγχου ανεβαίνει στο ραχιαίο
κέντρο της δύναμης της ζωής, και από εκεί προς τα πάνω, στα υψηλότερα
εγκεφαλικά κέντρα. – Παραμαχάνσα Γιογκανάντα

ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΑ ΤΣΑΚΡΑ 5 (μεγάλη ανάρτηση) – Η ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ

ΑΣΤΡΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΙΤΙΑΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΤΗΣ ΓΙΟΓΚΑ
– θεωρήσαμε αναγκαίο να περιγράψουμε πρώτα τα σώματα του ανθρώπου
και μετά να προχωρήσουμε στο δεύτερο τσάκρα – επίσης, «σε τι διαφέρει
ένας νεκρός κι ένας ζωντανός άνθρωπος»??

[Πρώτα μια μικρή ανακεφαλαίωση: μέχρι τώρα γράφτηκε ότι αυτό που δίνει
ζωή στο σώμα είναι η πράνα ή ενέργεια της ζωής ή, όπως την ονόμασε ο
Παραμαχάνσα Γιογκανάντα, «ζωητρόνια». Δεν είναι ούτε το φαγητό ούτε το
οξυγόνο ούτε το φως του ήλιου που είναι απλώς δευτερεύουσες πηγές
ενέργειας. Το ανθρώπινο σώμα αποτελείται από χημικές και μεταλλικές ουσίες
που βρίσκονται επίσης και «στο χώμα από τη γη». Η σάρκα του ανθρώπου
δεν θα μπορούσε ποτέ να εκδηλώσει δραστηριότητα ή ενέργεια αν δεν
υπήρχαν τα ζωικά ρεύματα που εκπέμπει η ψυχή στο σώμα τα οποία, στον
αφώτιστο άνθρωπο, μεταδίδονται μέσω της αναπνοής (αέριας ενέργειας).
Δηλαδή στον θνητό άνθρωπο η ζωική δύναμη, ή πράνα, ταυτίστηκε με την
αναπνοή. Τα ζωικά ρεύματα, που λειτουργούν στο ανθρώπινο σώμα ως η
δέσμη των πέντε πράνα ή λεπτοφυών ζωικών ενεργειών, είναι μια έκφραση
της δόνησης Ομ της πανταχού παρούσας ψυχής.

Ένα ανθρώπινο ον ταυτίζεται λανθασμένα με την υλική του μορφή γιατί τα

ζωικά ρεύματα από την ψυχή μεταδίδονται στο σώμα μέσω της αναπνοής με
τόσο έντονη δύναμη, που ο άνθρωπος συγχέει το αποτέλεσμα με την αιτία
και, ειδωλολατρικά, φαντάζεται ότι το σώμα έχει δική του ζωή. Η συμπαντική
ενέργεια ή πράνα του σώματος είναι αυτή που μας συντηρεί στην
πραγματικότητα.

Ρέοντας στο σώμα μέσω του προμήκους μυελού, η ζωική δύναμη κρατά το
σώμα φορτισμένο με ζωή. Ο προμήκης μυελός βρίσκεται στη βάση του
εγκεφάλου, εκεί όπου το πίσω μέρος του κρανίου ενώνεται με τον αυχένα. Το
Πνεύμα ως ψυχή κατήλθε μέσω των λεπτοφυών αστρικών εγκεφαλονωτιαίων
κέντρων (τσάκρα, που επίσης λέγονται λωτοί, κέντρα, πάντμα, τροχοί, ή
πλέγματα) στον εγκέφαλο και στα πλέγματα της σπονδυλικής στήλης και στο
νευρικό σύστημα, στις αισθήσεις και στο υπόλοιπο σώμα, και εμπλέκεται εκεί
ως η ψευδο-ψυχή ή εγώ. Αυτά τα κέντρα ή πλέγματα αποτελούνται από την
ενέργεια της ζωής, πράνα. Είναι «πόρτες-παγίδες» επειδή: α) «παγίδες διότι
κρατούν την ψυχή καθηλωμένη στο σώμα και β) «πόρτες» (ή έξοδοι) διότι η
ψυχή, με διαλογισμό, τις διασχίζει (διασχίζει τα επτά ανοιγμένα ή
«αφυπνισμένα» εγκεφαλονωτιαία κέντρα από τα οποία ξαναπερνά) για να
επανενωθεί με τον Θεό.

Το παρακάτω παράδειγμα του Παραμαχάνσα Γιογκανάντα θα το διαφωτίσει

αυτό: Αν το φαγητό και το οξυγόνο μας έδιναν ζωή, τότε θα δίναμε οξυγόνο
τεχνητά σ’ έναν νεκρό, θα του γεμίζαμε και το στομάχι με φαγητό, θα τον
βάζαμε και στον ήλιο (θα κάναμε και την καρδιά του να χτυπά τεχνητά,
προσθέτουμε), και θα ανασταινόταν. Δεν ανασταίνεται όμως. Τι είναι λοιπόν
αυτό που λείπει από τον νεκρό? Η ΠΡΑΝΑ, που «με τον θάνατο φεύγει για
πάντα, βγαίνοντας από το ανθρώπινο σώμα από το σημείο ανάμεσα στα
φρύδια, λίγο πάνω απ’ αυτό».]
Η ψυχή του ανθρώπου είναι εγκλωβισμένη σε τρία σώματα: το αιτιατό ή
ιδεατό, που αποτελείται μόνο από συνειδητότητα, το αστρικό, που αποτελείται
μόνο από πράνα, ενέργεια, και το υλικό που παίρνει ζωή από το αστρικό και
διαμορφώνεται σύμφωνα μ’ αυτό και διατηρείται στη ζωή απ’ αυτό.

Στο σώμα η πράνα (η συμπαντική δονητική ενέργεια) εισέρχεται στον

προμήκη μυελό και αποθηκεύεται στο έβδομο κέντρο (το σαχασράρα) στο
ανώτατο σημείο του εγκεφάλου. Από αυτόν τον ταμιευτήρα διανέμεται σε όλο
το σώμα, δηλαδή διαιρείται στα πέντε στοιχειώδη ρεύματα μέσω της δράσης
των πέντε κατώτερων τσάκρα ή κέντρων, που ουσιαστικά είναι υπογεννήτριες
ενέργειας.

Ο υλικός κόσμος δεν είναι στην πραγματικότητα τίποτα άλλο από αδρανής
ύλη. Η εγγενής ζωή και η ζωντάνια όλων των μορφών, από το άτομα και τα
μόρια ως τον άνθρωπο, προέρχονται από τις λεπτοφυείς δυνάμεις του
αστρικού κόσμου. Η μπαταρία του ανθρώπινου σώματος δεν συντηρείται
μόνο από το χονδροειδές φαγητό (εννοεί και οξυγόνο και ήλιο, «με ψωμί μόνο
δεν ζει ο άνθρωπος, αλλά με κάθε λόγο που εξέρχεται από το στόμα του
Θεού», κατά Ματθαίο Δ, ο Ιησούς εννοεί ότι τρέφεται με πράνα, ΤΗΝ
ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΙΝΕΙ ΖΩΗ, το Ομ, ΣΤΟΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο
ΠΡΟΜΗΚΗΣ ΜΥΕΛΟΣ, ΑΠ’ ΟΠΟΥ Η ΠΡΑΝΑ ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΤΟ ΣΩΜΑ, αυτός
βρίσκεται στο πίσω μέρος του λαιμού, στη βάση του κρανίου, εκεί όπου αυτό
συνδέεται με τη σπονδυλική στήλη, ψηλαφίστε και θα βρείτε μια μικρή
λακκούβα, εκεί είναι), αλλά από τη δονητική συμπαντική ενέργεια (τον Λόγο ή
Ομ). Η αόρατη δύναμη ρέει στο ανθρώπινο σώμα μέσω της πύλης του
προμήκους μυελού, πάνω από τα πέντε τσάκρα (σανσκριτική λέξη που
σημαίνει «τροχοί» ή κέντρα της ακτινοβόλας ζωικής δύναμης) της
σπονδυλικής στήλης.

Αυτές με τη σειρά τους προήλθαν από τις ακόμα πιο λεπτοφυείς δυνάμεις της
αιτιατής ή ιδεατής δημιουργίας, των δημιουργικών δονητικών σκέψεων που
εκπορεύονται από τη συνειδητότητα του Θεού. Ο άνθρωπος, ο μικρόκοσμος,
είναι από κάθε πλευρά μια επιτομή (σύνοψη) του μακρόκοσμου. Το υλικό του
σώμα είναι χονδροειδής ύλη. Η ζωή του και η ικανότητά του να αντιλαμβάνεται
μέσω των αισθήσεων και να γνωρίζει μέσω της συνειδητότητας εξαρτώνται
από τις λεπτοφυείς δυνάμεις του αστρικού και του αιτιατού του σώματος – που
είναι όργανα της διαμένουσας εκεί ψυχής, ή εξατομικευμένης συνειδητότητας
του Θεού. Το υλικό σώμα δημιουργείται και συντηρείται άμεσα από τις
δυνάμεις του αστρικού σώματος. Το αστρικό σώμα και οι αστρικές δυνάμεις
είναι κυρίως ρεύμα ζωής ή πράνα. Το ρεύμα ζωής είναι ένα μείγμα
συνειδητότητας και ηλεκτρονίων, στο οποίο έχω δώσει το όνομα «ζωητρόνια».

Η διαφορά μεταξύ των ζωητρονίων και των ηλεκτρονίων είναι ότι τα ζωητρόνια
διαθέτουν νοημοσύνη, ενώ τα ηλεκτρόνια είναι μηχανικά. Ο ηλεκτρισμός που
λάμπει μέσα σ’ ένα γλόμπο δεν δημιουργεί τον γλόμπο. Υπάρχει μόνο μια
μηχανική σχέση ανάμεσα στον γλόμπο και στον ηλεκτρισμό μέσα σ’ αυτόν.
Αλλά το ρεύμα ζωής που είναι παρόν στο ενωμένο κύτταρο του
σπερματοζωαρίου και του ωαρίου, αναπτύσσει αυτό το αρχικό κύτταρο και το
κάνει έμβρυο και τελικά ένα πλήρως ανεπτυγμένο ανθρώπινο ον. Η
δημιουργική ενέργεια της ζωής του αστρικού σώματος κατεβαίνει μέσα στο
υλικό σώμα μέσω επτά λεπτοφυών κέντρων στη σπονδυλική στήλη και στον
εγκέφαλο και παραμένει συγκεντρωμένη μέσα σ’ αυτά κέντρα και μέσω αυτών
εκφράζεται εξωτερικά. Μέσα σε λίγες μόνο μέρες μετά τη σύλληψη, μπορεί να
γίνει διακριτό στο έμβρυο ένα «αυλάκι νεύρου». Απ’ αυτήν την αρχική φάση
ανάπτυξης σχηματίζεται η σπονδυλική στήλη, ο εγκέφαλος και το νευρικό
σύστημα και απ’ αυτά τα μέρη διαμορφώνεται ο υπόλοιπος ανθρώπινος
οργανισμός – όλα αυτά οφείλονται στη λειτουργία του αστρικού σώματος.

Η ψυχή μπαίνει στην ύλη σαν μια σπίθα παντοδύναμης ζωής και
συνειδητότητας μέσα στον πυρήνα που σχηματίζεται από την ένωση του
σπερματοζωαρίου και του ωαρίου. Καθώς το σώμα αναπτύσσεται, αυτή η
αρχική «έδρα της ζωής» παραμένει μέσα στον προμήκη μυελό. Ο προμήκης
μυελός, επομένως, αναφέρεται ως η πύλη της ζωής μέσω της οποίας η
Βασίλισσα Ψυχή κάνει τη θριαμβευτική είσοδό της στο σωματικό βασίλειο. Σ’
αυτήν την «έδρα της ζωής» βρίσκεται η πρώτη έκφραση των λεπτοφυών
αντιλήψεων της ενσαρκωμένης ψυχής, οι οποίες φέρουν το αποτύπωμα του
σχεδιασμένου από το κάρμα προσχεδίου των διάφορων φάσεων της ζωής
που θα επακολουθήσουν. Με τη θαυματουργή δύναμη της πράνα, ή νοήμονος
δημιουργικής δύναμης της ζωής, που καθοδηγείται από τις ικανότητες της
ψυχής, το ζυγωτό αναπτύσσεται, μέσω των εμβρυϊκών σταδίων, και γίνεται
ανθρώπινο σώμα.

Όπως το υλικό σώμα διαθέτει έναν εγκέφαλο, εγκεφαλονωτιαίο μυελό με

ζευγάρια νεύρων που σχηματίζουν πλέγματα στην περιοχή του αυχένα, της
ράχης, την οσφυϊκή περιοχή, την περιοχή του ιερού οστού και του κόκκυγα,
και ένα περιφερειακό νευρικό σύστημα με πολλές διακλαδώσεις, έτσι και το
αστρικό σώμα διαθέτει έναν αστρικό εγκέφαλο χιλίων ακτίνων (τον
χιλιοπέταλο λωτό), μια αστρική σπονδυλική στήλη με λεπτοφυή κέντρα φωτός
και ενέργειας και ένα αστρικό νευρικό σύστημα, του οποίου οι μυριάδες
φωτεινοί δίαυλοι ονομάζονται νάντι. Η φυσιολογία του αστρικού σώματος δίνει
ζωή στη φυσιολογία του υλικού σώματος. Το αστρικό σώμα είναι η πηγή των
δυνάμεων και των οργάνων των πέντε αισθήσεων της αντίληψης και των
πέντε της δράσης. Το αστρικό νευρικό σύστημα διοχετεύει τη ζωή ή πράνα
στις πέντε διαφοροποιημένες μορφές της που στο υλικό σώμα εκδηλώνονται
ως η δημιουργία κρυσταλλικών δομών, η κυκλοφορία του αίματος, η
αφομοίωση, ο μεταβολισμός και η απέκκριση. Η κύρια αστρική σπονδυλική
στήλη φωτός, η σουσούμνα, έχει μέσα της δύο ακόμα φωτεινές σπονδυλικές
στήλες.

Η σουσούμνα, ή εξωτερικό κάλυμμα φωτός, ελέγχει τη χονδροειδή λειτουργία

των αστρικών ζωητρονίων (αυτών που συνδέονται με όλες τις λειτουργίες που
εκτελούνται από τα επτά εγκεφαλονωτιαία κέντρα με τα πέντε δονητικά
δημιουργικά στοιχεία τους – τη γη, το νερό, τη φωτιά, τον αέρα και τον αιθέρα)
που δημιουργούν και συντηρούν το υλικό σώμα. Η σουσούμνα εκτείνεται από
το μουλαντάρα τσάκρα, ή κέντρο του κόκκυγα, μέχρι τον εγκέφαλο. Στη
σουσούμνα υπάρχουν τα επικουρικά δύο αστρικά νάντι σε κάθε πλευρά της –
στην αριστερή πλευρά της είναι το ίντα, και στη δεξιά πλευρά της το πίγκαλα.
Αυτά τα δύο νάντι, τα κυριότερα από τα 72.000 νάντι, συνιστούν τους
πρωταρχικούς διαύλους του αστρικού αυτόνομου νευρικού συστήματος – το
οποίο με τη σειρά του ελέγχει το αντίστοιχο αυτόνομο νευρικό σύστημα του
χονδροειδούς υλικού σώματος.

(Αυτόνομο είναι αυτό που οι άνθρωποι, με εξαίρεση τους πολύ

προχωρημένους γιόγκι, δεν μπορούν να ελέγξουν, όπως καρδιά, πέψη,
έντερα, πάγκρεας, συκώτι, όλα τα όργανα και τα νεύρα που ελέγχονται
αυτόνομα από τον εγκέφαλο.)

Μέσα στη σουσούμνα βρίσκεται η δεύτερη σπονδυλική στήλη που ονομάζεται

βάτζρα, που παρέχει τις δυνάμεις της διεύρυνσης, της σύσπασης και όλες τις
δραστηριότητες της κίνησης του αστρικού σώματος. Το βάτζρα εκτείνεται
προς τα πάνω από το σβαντιστάνα τσάκρα, ή κέντρο του ιερού οστού. Μέσα
στο βάτζρα κρύβεται η αστρική σπονδυλική στήλη τσίτρα, που ελέγχει τις
πνευματικές δραστηριότητες (αυτές που σχετίζονται με τη συνειδητότητα). Οι
δραστηριότητες αυτών των τριών αστρικών σπονδυλικών στηλών ελέγχονται
κυρίως από τον αστρικό εγκέφαλο ή σαχασράρα των χιλίων ακτίνων.
Συγκεκριμένες ακτίνες ζωής και νοημοσύνης, από το χιλιοπέταλο λωτό,
αντανακλώνται άμεσα στα διάφορα αστρικά εγκεφαλονωτιαία κέντρα, δίνοντας
σε καθένα τις χαρακτηριστικές του δραστηριότητες και τη χαρακτηριστική του
συνειδητότητα, ακριβώς όπως τα τμήματα του υλικού εγκεφάλου είναι
συνδεδεμένα με συγκεκριμένα νεύρα και νευρικά κέντρα στα υλικά πλέγματα
της σπονδυλικής στήλης.

Όπως το υλικό σώμα είναι κυρίως φτιαγμένο από σάρκα και το αστρικό σώμα
από πράνα, νοήμον φως ή ζωητρόνια, έτσι και το αιτιατό σώμα είναι
φτιαγμένο αποκλειστικά από συνειδητότητα, ιδέες, τις οποίες ονόμασα
«σκεπτρόνια». Η παρουσία των δυνάμεων του αιτιατού σώματος πίσω από το
αστρικό και το υλικό σώμα είναι αυτή που δημιουργεί και συντηρεί την ίδια την
ύπαρξή τους και κάνει τον άνθρωπο ένα ον με συνείδηση και ικανότητα να
συναισθάνεται. Το αιτιατό σώμα διαθέτει έναν πνευματικό εγκέφαλο σοφίας
και μια σπονδυλική στήλη που ονομάζεται μπραχμανάντι. Το μπραχμανάντι
δεν έχει κανένα κάλυμμα φωτός όπως έχει η τρίπτυχη αστρική σπονδυλική
στήλη. Είναι φτιαγμένο από ένα ισχυρό ρεύμα συνειδητότητας. Το
μπραχμανάντι συνήθως περιγράφεται ως το εσώτατο μέρος της αστρικής
σπονδυλικής στήλης τσίτρα. Αυτό είναι ταυτόχρονα και σωστό και λάθος. Το
μπραχμανάντι, καθώς είναι η «σπονδυλική στήλη» του αιτιατού σώματος, η
οποία είναι δονήσεις σκέψης ή συνειδητότητα, μόνο σχετικά μπορεί να λεχθεί
ότι βρίσκεται «μέσα» στις αστρικές σπονδυλικές στήλες, ή καλυμμένο απ’
αυτές, οι οποίες με τη σειρά τους είναι καλυμμένες από τη σπονδυλική στήλη
του υλικού σώματος. Οι «μορφές» των τριών σωμάτων και οι «σπονδυλικές
στήλες» τους είναι θέμα που έχει να κάνει με το βαθμό του κατά πόσον είναι
χονδροειδείς ή όχι, καθώς η μία επικαλύπτει την άλλη. Η πιο λεπτοφυής
συσκοτίζεται από την πιο χονδροειδή, αν και δεν εμποδίζεται απ’ αυτήν. Τα
όργανα της ψυχής, το υλικό, το αστρικό και το αιτιατό, υπάρχουν και
λειτουργούν σαν ενιαίο σύνολο μέσω αλληλεπίδρασης ανάμεσα στις διάφορες
χονδροειδείς και λεπτοφυείς δυνάμεις.

Μέσα στον αιτιατό εγκεφαλονωτιαίο «δίαυλο», ή μπραχμανάντι, υπάρχουν

επτά πνευματικά κέντρα συνειδητότητας, που αντιστοιχούν στα λεπτοφυή
κέντρα φωτός και δύναμης του αστρικού σώματος. Το υλικό, το αστρικό και το
αιτιατό σώμα είναι συνυφασμένα μεταξύ τους σ’ αυτά τα κέντρα, που ενώνουν
τα τρία σώματα και τα κάνουν να λειτουργούν μαζί: ένα υλικό όχημα που
παίρνει δύναμη από την αστρική ζωή, με αιτιατή συνειδητότητα που του
παρέχει τη δύναμη να γνωρίζει, να σκέφτεται, να έχει θέληση και να
αισθάνεται.

Ο αιτιατός εγκέφαλος είναι ένας ταμιευτήρας συμπαντικής συνειδητότητας, η

πάντα υπάρχουσα, πάντα συνειδητή, πάντα ανανεούμενη μακαριότητα του
Πνεύματος και της εξατομικευμένης Του έκφρασης, της ψυχής. Καθώς αυτή η
συνειδητότητα κατεβαίνει μέσω των αιτιατών εγκεφαλονωτιαίων κέντρων,
εκδηλώνεται ως σοφία στον αιτιατό εγκέφαλο, διαίσθηση στον αιτιατό
προμήκη μυελό, ηρεμία στο αιτιατό αυχενικό κέντρο, η συνειδητότητα πίσω
από τη δύναμη της ζωής στο αιτιατό ραχιαίο κέντρο, η συνειδητότητα ή
δύναμη του αυτοελέγχου στο αιτιατό οσφυϊκό κέντρο, η δύναμη της
απαρέγκλιτης τήρησης στο αιτιατό κέντρο του ιερού οστού και η δύναμη της
συγκράτησης στο αιτιατό κέντρο του κόκκυγα. Αυτές οι εκδηλώσεις της
συμπαντικής συνειδητότητας της ψυχής, καθώς κατεβαίνουν μέσω των
αιτιατών εγκεφαλονωτιαίων κέντρων, στέλνουν σοφία, μέσω της δράσης της
θέλησης, στα «κύτταρα» των αναρίθμητων σκέψεων που αποτελούν το αιτιατό
σώμα.

Καθώς αυτή η συνειδητότητα ρέει προς τα έξω, από το αιτιατό σώμα στο
αστρικό σώμα και μετά στο υλικό σώμα, συρόμενη από το μαγνητισμό της
προσκόλλησης των αισθήσεων στην ύλη, η λεπτοφυής έκφραση της αρχικής
συμπαντικής συνειδητότητας γίνεται ολοένα και πιο απατώμενη και
χονδροειδής και χάνει την αληθινή πνευματική φύση της. Η αγνή μακάρια
νοημοσύνη, ή σοφία, γίνεται διάκριση. Η διάκριση, όταν διαστρεβλώνεται από
τους περιορισμούς των εντυπώσεων των αισθήσεων, γίνεται ο τυφλός νους
που καθοδηγείται από ιδιοτροπίες. Εκφραζόμενος ακόμα πιο χονδροειδώς, ο
νους γίνεται ζωή χωρίς τη δύναμη να γνωρίζει. Η ζωή γίνεται αδρανής ύλη.

Όταν η συνειδητότητα του πιστού έχει μπει σε πολύ βαθύ διαλογισμό, έχοντας
διασχίσει τη σωματική συνειδητότητα και τις αρχικές καταστάσεις του αστρικού
περιβλήματος της ψυχής, βρίσκει, μέσα στην εσώτατη αστρική σπονδυλική
στήλη (το τσίτρα) στο οσφυϊκό κέντρο ή μανιπούρα τσάκρα, την πύλη-άνοιγμα
που οδηγεί από το αστρικό σώμα προς το πιο λεπτοφυές κάλυμμα της ψυχής,
το αιτιατό σώμα. Αυτή είναι η πύλη-άνοιγμα του μπραχμανάντι, ή αιτιατής
σπονδυλικής στήλης, με τα κέντρα του της θεϊκής συνειδητότητας, που οδηγεί
στο τσίτρα, το βάτζρα και τη σουσούμνα. Όταν η ζωή και η συνειδητότητα
έχουν αντιστραφεί προς τα μέσα, κατά τον βαθύ διαλογισμό, τότε είναι που ο
πιστός συγχωνεύεται με το ρεύμα του μπραχμανάντι και μπαίνει στο πιο
λεπτοφυές αιτιατό βασίλειο της ψυχής, το τελευταίο περίβλημα, το οποίο
πρέπει να περάσει ο γιόγκι ώστε να μπορέσει μετά, με ακόμα βαθύτερο
διαλογισμό, να ανέλθει μέσω του μπραχμανάντι στο Πνεύμα. – Παραμαχάνσα
Γιογκανάντα
ΤΑ ΤΣΑΚΡΑ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΠΡΑΝΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ – δεν
γίνεται να εξηγηθούν τα τσάκρα και οι λειτουργίες τους χωρίς εξήγηση των δύο
αυτών – Η ΠΡΑΝΑ (η κουνταλίνι, που είναι πράνα, εξηγείται σε επόμενη
ανάρτηση)

Το ανθρώπινο σώμα αποτελείται από χημικές και μεταλλικές ουσίες που

βρίσκονται επίσης και «στο χώμα από τη γη». Η σάρκα του ανθρώπου δεν θα
μπορούσε ποτέ να εκδηλώσει δραστηριότητα ή ενέργεια αν δεν υπήρχαν τα
ζωικά ρεύματα που εκπέμπει η ψυχή στο σώμα τα οποία, στον αφώτιστο
άνθρωπο, μεταδίδονται μέσω της αναπνοής (αέριας ενέργειας). Δηλαδή στον
θνητό άνθρωπο η ζωική δύναμη, ή πράνα, ταυτίστηκε με την αναπνοή. Τα
ζωικά ρεύματα που λειτουργούν στο ανθρώπινο σώμα ως η δέσμη των πέντε
πράνα ή λεπτοφυών ζωικών ενεργειών είναι μια έκφραση της δόνησης Ομ της
πανταχού παρούσας ψυχής.

Η αντανάκλαση, η αληθοφάνεια της ζωής που λάμπει στα σαρκικά κύτταρα

από την ψυχική πηγή είναι ο μόνος λόγος της προσκόλλησης του ανθρώπου
στο σώμα του. Προφανώς δεν θα έδειχνε φροντίδα και σεβασμό για ένα
κομμάτι πηλού. Ένα ανθρώπινο ον ταυτίζεται λανθασμένα με την υλική του
μορφή γιατί τα ζωικά ρεύματα από την ψυχή μεταδίδονται στο σώμα μέσω της
αναπνοής με τόσο έντονη δύναμη, που ο άνθρωπος συγχέει το αποτέλεσμα
με την αιτία και, ειδωλολατρικά, φαντάζεται ότι το σώμα έχει δική του ζωή. Η
συμπαντική ενέργεια ή πράνα του σώματος είναι αυτή που μας συντηρεί στην
πραγματικότητα.

Η ψυχή του ανθρώπου είναι εγκλωβισμένη σε τρία σώματα: το αιτιατό ή

ιδεατό, που αποτελείται μόνο από συνειδητότητα, το αστρικό, που αποτελείται
μόνο από πράνα, ενέργεια, ημι-νοήμονα όμως, και το υλικό που παίρνει ζωή
από το αστρικό και διαμορφώνεται σύμφωνα μ’ αυτό και διατηρείται στη ζωή
απ’ αυτό. Για τα σώματα αυτά θα γίνει λόγος παρακάτω. Εν τω μεταξύ, ας
γνωρίσουμε την πράνα:

Στο σώμα η πράνα (η συμπαντική δονητική ενέργεια) εισέρχεται στον

προμήκη μυελό (βρίσκεται στη βάση του κρανίου στο πίσω μέρος, εκεί όπου
ενώνεται με τον αυχένα, με ψηλάφηση είναι μια μικρή λακκούβα) και
αποθηκεύεται στο έβδομο κέντρο (το σαχασράρα) στο ανώτατο σημείο του
εγκεφάλου. Από αυτόν τον ταμιευτήρα διανέμεται σε όλο το σώμα, δηλαδή
διαιρείται στα πέντε στοιχειώδη ρεύματα μέσω της δράσης των πέντε
κατώτερων τσάκρα ή κέντρων, που ουσιαστικά είναι υπογεννήτριες ενέργειας:
του κέντρου του κόκκυγα (γη), του κέντρου του ιερού οστού (νερό), του
οσφυϊκού κέντρου (φωτιά), του ραχιαίου (αέρας), και του αυχενικού κέντρου
(αιθέρας). Ο προμήκης μυελός, επομένως, είναι το κύριο σημείο εισόδου της
ενέργειας της ζωής (της πράνα) στο σώμα, και η έδρα του έκτου
εγκεφαλονωτιαίου κέντρου, του οποίου η λειτουργία είναι να λαμβάνει και να
κατευθύνει την εισερχόμενη ροή της συμπαντικής ενέργειας. Το λεπτοφυές
κέντρο στον προμήκη μυελό είναι ο κεντρικός διακόπτης που ελέγχει την
είσοδο, την αποθήκευση και τη διανομή της ενέργειας της ζωής.

Το ανθρώπινο σώμα περιβάλλεται από μία άλω συνειδητής συμπαντικής

ενέργειας. Ο προμήκης μυελός είναι η κεραία του σωματικού σταθμού λήψης
που λαμβάνει την ακτινογραφική συμπαντική ενέργεια από τη Συμπαντική
Συνειδητότητα μέσω του σωματικού ραδιοφωνικού χειριστή, που είναι η
θέληση. Όπως ο άνθρωπος μπορεί να χρησιμοποιεί τα αόρατα δονητικά
ραδιοκύματα για να ελέγχει πολύ μακρινά πλοία στη θάλασσα, έτσι και ο
Θεός, μέσω δονήσεων της νοήμονος συμπαντικής ενέργειάς Του, εφοδιάζει το
σώμα μας με ζωική δύναμη χωρίς καμία ορατή σύνδεση.

Ο Θεός δημιούργησε την αρχική συμπαντική δόνηση ή ενέργεια η οποία,

άπαξ και άρχισε, έγινε αιώνια. Και με ασύρματη δύναμη θέλησης μπορούμε να
την έλξουμε και να τη φέρουμε στο σώμα μέσω του προμήκους μυελού. Αυτή
η συμπαντική ενέργεια, η ίδια ενέργεια από την οποία εμείς και τα πάντα στο
σύμπαν δημιουργήθηκαν, περιβάλλει και διαποτίζει όλη τη δημιουργία,
συνεχώς.

Μπορούμε να μάθουμε να ζούμε ολοένα και περισσότερο μ’ αυτό το αιώνιο

απόθεμα συμπαντικής ενέργειας η οποία είναι πάντα γύρω μας κι έτσι
διαθέσιμη σ’ εμάς για να επαναφορτίζουμε το σώμα με ζωτικότητα. Ένα σώμα
απαλλαγμένο από ασθένειες και αδυναμία προβάλλει μικρότερη αντίσταση
στις διαλογιστικές μεθόδους και πρακτικές με τις οποίες επιτυγχάνεται η
συνειδητοποίηση του Εαυτού και με τις οποίες η ανθρώπινη συνειδητότητα,
καθώς και το σώμα, ανέρχονται στην κατάσταση στην οποία δεν κουράζονται.

Η Συμπαντική Δόνηση, ή πράνα ή Ομ, δομεί ολόκληρη την υλική δημιουργία,

συμπεριλαμβανόμενου και του υλικού σώματος του ανθρώπου, μέσα από την
εκδήλωση πέντε στοιχείων: της γης, του νερού, της φωτιάς, του αέρα και του
αιθέρα. Αυτά είναι δομικές δυνάμεις, νοήμονες και δονητικές στη φύση τους.
Χωρίς το στοιχείο της γης δεν θα υπήρχε κατάσταση στερεάς ύλης. Χωρίς το
στοιχείο του νερού δεν θα υπήρχε η υγρή κατάσταση. Χωρίς το στοιχείο του
αέρα δεν θα υπήρχε αέρια κατάσταση. Χωρίς το στοιχείο της φωτιάς δεν θα
υπήρχε θερμότητα. Χωρίς το στοιχείο του αιθέρα δεν θα υπήρχε υπόβαθρο
πάνω στο οποίο να παραχθεί η συμπαντική κινηματογραφική παράσταση.

Πράνα είναι σπίθες νοήμονος ενέργειας, πιο λεπτοφυούς από την πυρηνική,
που συνιστούν τη ζωή, οι οποίες συλλογικά αναφέρονται στις πραγματείες
των ινδουιστικών Γραφών ως πράνα, που μετέφρασα ως «ζωητρόνια».
Ουσιαστικά είναι συμπυκνωμένες σκέψεις του Θεού – η ουσία του αστρικού
κόσμου και η θεμελιώδης αρχή της ζωής του υλικού σύμπαντος. Στον υλικό
κόσμο υπάρχουν δύο είδη πράνα: (1) η συμπαντική δονητική ενέργεια που
είναι πανταχού παρούσα στο σύμπαν, δομώντας και συντηρώντας τα πάντα,
και (2) η ειδική πράνα ή ενέργεια η οποία διαποτίζει και συντηρεί κάθε
ανθρώπινο σώμα μέσω πέντε ρευμάτων ή λειτουργιών. Το ρεύμα Πράνα
εκτελεί τη λειτουργία της δημιουργίας κρυσταλλικών δομών, το ρεύμα Βυάνα,
τη λειτουργία της κυκλοφορίας, το ρεύμα Σαμάνα, τη λειτουργία της
αφομοίωσης, το ρεύμα Ουντάνα, τη λειτουργία του μεταβολισμού, και το
ρεύμα Απάνα, τη λειτουργία της αποβολής. Η πράνα ή λεπτοφυής δύναμη της
ζωής είναι αυτή που πραγματικά υποστηρίζει τη ζωή και την υγεία του
σώματος. Οι εξειδικευμένες λειτουργίες της αναφέρονται σε πραγματείες
σχετικά με τη Γιόγκα ως «οι ζωτικοί αέρηδες», οι λεπτοφυείς δυνάμεις πίσω
απ’ όλες τις σωματικές λειτουργίες.
Όταν αυτά τα πρανικά ρεύματα διαταράσσονται ή γίνονται μη ισορροπημένα
λόγω αφύσικης ζωής, οι αντίστοιχες διαδικασίες της φυσιολογίας του σώματος
διαταράσσονται κι αυτές και ως αποτέλεσμα εκδηλώνονται διάφορες
δυσαρμονίες και ασθένειες.

Οι ζωτικές σπίθες της νοήμονος ενέργειας που συνιστά τη ζωή δεν είναι παρά
συμπυκνωμένες σκέψεις του Θεού. Χωρίς αυτές τις ζωτικές σπίθες ζωής, οι
εξωτερικές πηγές της σωματικής ενέργειας δεν μπορούν να διατηρήσουν τη
ζωή στο σώμα.

Η αφύπνιση των απόκρυφων εγκεφαλονωτιαίων κέντρων (τσάκρα, αστρικών

λωτών) είναι ο ιερός στόχος των γιόγκι. Αυτό γίνεται με συνειδητό έλεγχο της
πράνα. Ο συνειδητός έλεγχος της πράνα λέγεται πραναγιάμα. Έτσι,
πραναγιάμα δεν είναι «έλεγχος της αναπνοής», αλλά «έλεγχος της πράνα».
Επειδή, όπως ελέχθη, η πράνα στον θνητό άνθρωπο ταυτίστηκε με την
αναπνοή, μέσω του ελέγχου της αναπνοής ελέγχουμε την πράνα. Η γιογκική
επιστήμη της πραναγιάμα είναι ο άμεσος τρόπος να αποσυνδεθεί συνειδητά ο
νους από τις λειτουργίες της ζωής και τις αισθητήριες αντιλήψεις που δένουν
τον άνθρωπο με τη συνειδητότητα του σώματος. Η πραναγιάμα έτσι
ελευθερώνει τη συνειδητότητα του ανθρώπου ώστε αυτός να έρθει σε
κοινωνία με τον Θεό. Όλες οι επιστημονικές τεχνικές που οδηγούν στην ένωση
της ψυχής με το Πνεύμα μπορούν να ταξινομηθούν ως γιόγκα, και η
πραναγιάμα είναι η ανώτερη γιογκική μέθοδος για την επίτευξη αυτής της
θεϊκής ένωσης.

Η πραναγιάμα είναι το τέταρτο στάδιο στο οκτάπτυχο μονοπάτι του

Πατάντζαλι και η μόνη τεχνική αφύπνισης των τσάκρα, αφύπνισης της
κουνταλίνι (για την οποία θα μιλήσουμε αργότερα), ένωσης του ανθρώπου
πρώτα με την ψυχή του και μετά ένωσης της ψυχής του με τον Θεό. Η ύψιστη,
η πιο δραστική (γρήγορη) και η μόνη απολύτως ασφαλής πραναγιάμα είναι η
Κρίγια Γιόγκα. Η Κρίγια Γιόγκα δεν έχει τίποτα κοινό με τις αναπνευστικές
ασκήσεις κάποιων παραπλανημένων πιστών. Βασίζεται αποκλειστικά σε
μαγνητισμό της σπονδυλικής στήλης. – Παραμαχάνσα Γιογκανάντα