‫دانشگاه تهران‬

‫پردیس دانشکدههای فنی‬

‫دانـشکده مـهنـدسی شیـمی‬

‫پـروژه درس ریاضیات مهندسی پیشرفته‬

‫حل عددی معادالت دیفرانسیل جزئی‬

‫در مدلسازی غشای واکنشی بازدارنده‬

‫میـالد ایـران نـژاد‬

‫کیارش فرج زاده اهری‬

‫اساتید راهنما‪:‬‬
‫دکتر نوید مستوفی‬
‫مهندس کمال نصرتی‬

‫بهمن ماه سال ‪۱۳۹۶‬‬

‫چکیده‬ ‫پـروژه درس ریاضیات مهندسی پیشرفته‬

‫چکیده‬

‫فیلم های پلیمری و غشاها با محل های واکنشی برگشت ناپذیرِ بدون حرکت‪ ،‬می توانند خواص بازدارندگی‬

‫قابل توجهی را برای بسته بندی مواد به ارمغان آورند‪ .‬بخش واکنشی که گونههای متحرک را طبق معادالت‬

‫انتقال مصرف می کند تابعی از گونه های متحرک و محل های واکنشی بدون حرکت است که منجر به‬

‫معادالت دیفرانسیل غیرخطی پارهای با روش های حل عددی می شوند‪ ،‬می گردد‪.‬‬

‫در این گزارش یک مدل برای غشاهای واکنشی ارائه شده و سپس به حل عددی معادالت انتقال جرم در‬

‫غشای واکنشی بازدارنده پرداخته شده است‪ .‬با حل معادالت دیفرانسیل پارهای توسط روش های عددی‪،‬‬

‫سه رژی م مختلف قابل تشخیص خواهد بود‪ .‬در زمان های اولیه بیشتر محل های واکنشی در دسترس هستند‬

‫بجز یک ناحیه خیلی باریک در کنار مرز باالدست‪ .‬در زمانهای میانی یک حرکت روبه جلو مشاهده‬

‫میشود‪ .‬در پایان و در زمان های طوالنی هنگامی که بیشتر محلهای واکنشی مصرف شده اند‪.‬‬

‫حل عددی توسط دو روش ‪ FTCS‬و ‪ BTCS‬صورت گرفت‪ ،‬نمودار غلظت بر حس مکان برای هر دو روش‬

‫رسم شد و در پایان مقادیر خطای روش های بکار گرفته شده مقایسه و نتیجه حاصل شد که خطای ‪BTCS‬‬

‫کمتر بوده اگرچه هر دو روش در حل معادله ناتوان هستند و باید از روش بهتری مانند‪ ،‬حجم محدود‬

‫استفاده نمود‪.‬‬
 ‫فهرست‬

‫مقدمه ‪1 ......................................................................................................................................‬‬ ‫‪.۱‬‬

‫مدلسازی ‪3 .................................................................................................................................‬‬ ‫‪.2‬‬

‫حل ‪6 .................................................................................................................................‬‬ ‫‪ .۳‬روش‬

‫‪6 ....................................................................................................................... FTCS‬‬ ‫‪ ۳.۱‬روش‬

‫‪7 ....................................................................................................................... BTCS‬‬ ‫‪ ۳.2‬روش‬

‫آنالیز ‪8 ........................................................................................................................................‬‬ ‫‪.4‬‬

‫نتایج ‪11 ......................................................................................................................................‬‬ ‫‪.5‬‬

‫مرجع ‪12 .....................................................................................................................................‬‬ ‫‪.۶‬‬

‫پیوستها ‪12 ................................................................................................................................‬‬ ‫‪.7‬‬

‫‪12 .......................................................................................................... FTCS‬‬ ‫‪ 7.۱‬کدهای روش‬

‫‪13 ......................................................................................................... BTSC‬‬ ‫‪ 7.2‬کدهای روش‬

 ‫مقدمه‬ ‫پـروژه درس ریاضیات مهندسی پیشرفته‬

‫‪ .۱‬مقدمه‬

‫پلیمرها بطور گسترده در صنایع بسته بندی برای کاربردهای متنوعی از مواد خوراکی و دارویی تا الکترونیک‬
‫استفاده میشوند تا از آلودگی بوسیلهی اکسیژن‪ ،‬آب و دیگر واکنشدهندهها حفاظت کنند‪ .‬بسیاری از پلیمرها‬
‫مقداری حفاظت را به ارمغان آورده اند اما برای کاربردهایی که محتوا به شدت به (اکسیژن و رطوبت) محیط‬
‫حساس است‪ ،‬نیاز به بهبود خواص بازدارنده وجود دارد‪.‬‬

‫بطور کلی سه راه برای بهبود خواص بازدارنده پیشنهاد شده است‪ :‬اولین راهکار یافتن پلیمری با نفوذپذیری‬
‫ذاتیِ کم است‪ .‬دومین راهکار بکارگیری یک مدیای نفوذناپذیر (نظیر صفحات خاک رس) در پلیمر است تا‬
‫مسیر نفوذ را منحرف سازد‪ .‬سومین راهکار اضافه کردن افزودنی (نظیر پرکننده جاذب یا افزودنیهای واکنشی)‬
‫برای بیحرکت کردن محلول است‪ .‬درحالی که دو راهکار نخست‪ ،‬نفوذ پایا‪ ۱‬را کاهش میدهد‪ ،‬سومین راهکار‬
‫اساساً باعث کاهش فالکس گذرا و افزایش زمان گذرا (یا تأخیر زمانی‪ )2‬به فالکس پایدار برای گونههای متحرک‬
‫ناخواسته میگردد‪.‬‬

‫در این پژوهش‪ ،‬تمرکز بر روی توسعه مدلهایی است که راهکار سوم را توصیف میکنند‪ ،‬با بکارگیری غشاهای‬
‫بازدارنده که جذب یا دفع انجام می دهند و بطور موثری جلوی نفوذ گونههای ناخواسته را با بیحرکت ساختن‬
‫آنها می گیرند‪ .‬برای مثال از پلیمرهایی نظیر پلیبوتادی ان که به راحتی اکسیده میگردند میتوان بعنوان‬
‫بازدارنده اکسیژن و یا از مواد خشککننده کلوئیدی نظیر سیلیکا ژل بعنوان بازدارنده آب استفاده نمود‪ .‬از‬
‫ترکیب پلیبوتادیان و سیلیکا ژل نیز میتوان برای جلوگیری از هر دو گونه‪ ،‬بصورت همزمان بهره برد‪.‬‬

‫پیشبینی میشود استفاده از محلهای واکنشی‪ ۳‬منجر به تأخیر زمانی در محدودهی ماه و حتی سال و استفاده‬
‫عملی از دادههای تجربی شود‪ .‬فرمول طراحیای که در اینجا ارائه میگردد عنصری کلیدی برای درک بهتر‬
‫این مواد و تعمیم دادن نتایج آزمایشات تجربی برای اهداف طراحی محصول است‪.‬‬

‫این پژوهش به فیلمهای واکنشیای که بصورت برگشتناپذیر با محلهای واکنشدهندهی بیحرکت واکنش‬
‫میدهد و نرخ مصرف آنها وابسته به غلظت محلی گونههای متحرک و بیحرکت است‪ ،‬میپردازد‪ .‬عالوه بر این‪،‬‬
‫مشکل مورد توجه‪ ،‬بر روی کاربردهای بستهبندی تمرکز دارد که دارای دو محدودیت است‪ ،‬یک محدودیت‬
‫برای قرارگیری در معرض غلظت باالیی از گونههای متحرک و محدودیت دیگر در غلظتهای بسیار کم است‪.‬‬

‫‪1‬‬
‫‪1‬‬

‫‪steady-state‬‬
‫‪Page‬‬

‫‪2‬‬
‫‪Time lag‬‬
‫‪3‬‬
‫‪Reactive sites‬‬
 ‫مقدمه‬ ‫پـروژه درس ریاضیات مهندسی پیشرفته‬

‫بطور کلی ‪ ،‬تأخیر زمانی معیار شایستگی برای بازدارندههایی که افزودنیهای جذبی و واکنشی دارند‪ .‬تأخیر‬
‫زمانی به زمانی اطالق میشود که پروفایل غلظت حالت پایا در طول یک غشاء توسعه یابد‪ .‬برای غشاهای‬
‫واکنشی‪ ،‬تأخیر زمانی همچنین راهی برای اندازهگیری این است که چقدر طول میکشد تا قبل اینکه همهی‬
‫محل مصرف شوند‪ ،‬و تعیین کننده پایان عمر بازدارنده است‪ .‬به هر روی‪ ،‬تأخیر زمانی‪ ،‬اینکه چقدر حل شونده‬
‫(نظیر اکسیژن یا آب) قبل از زمان تأخیر نفوذ میکند را پیشبینی نمینماید‪ .‬علیرغم آنکه تأخیر زمانی یک‬
‫معیار شایستگی مهم است‪ ،‬نیاز به شناخت فالکسِ پیش از تأخیر زمانی دارد بدین جهت بعضی از تحقیقات‬
‫اخیر بر روی مطالعه رفتار گذرای غشاهای واکنشی انجام گرفته است‪.‬‬

‫تخمینهای آماری برای رفتار گذرا در فیلمهای واکنشی هموژن محدود به همبستگیها و محدودههای باریکی‬
‫از کاربردی بودن است‪ .‬یانگ و همکاران یک مدل معتبر برای واکنشهای فوق سریع با استفاده از روش شبه‬
‫پایا‪ 4‬ارائه داده اند اما تمرکز اصلی مطالعه آنها بر روی تخمین تأخیر زمانی بوده است تا توصیف جریان گذرا‪.‬‬
‫نوکسل و کاسلر دو پارامتر به نامهای زمان نابودی‪ 5‬و پارامتر نشتی‪ ۶‬را برای کمّی سازی رفتار گذرا معرفی‬
‫کرده اند‪ .‬اما این پارامترها با همبستگی روشهای عددی متعددی بدست آمده اند و در نتیجه دارای کاربرد‬
‫محدودی هستند‪ .‬سولویوف و گلدمن یک مدل از غشاهای واکنشی را بعنوان سیستم دوالیه با سطح مشترک‬
‫متحرک پیشنهاد دادند‪.‬‬

‫این پژوهش یک مدل و معادالت طراحی را برای غشاهای واکنشی ارائه میدهد‪ .‬وقتی معادالت دیفرانسیل‬
‫پارهای توسط روش های عددی حل شوند‪ ،‬سه رژیم مختلف قابل تشخیص خواهد بود‪ .‬در زمانهای اولیه بیشتر‬
‫محلهای واکنشی در دسترس هستند بجز یک ناحیه خیلی باریک در کنار مرز باالدست‪ ،‬ضمن آنکه پالتوی‬
‫فالکس مشاهده میشود‪ .‬در زمانهای میانی یک حرکت روبه جلو مشاهده میشود‪ .‬در پایان و در زمانهای‬
‫طوالنی هنگامی که بیشتر محلهای واکنشی مصرف شده اند‪ ،‬فالکس به مقدار پایای خود میرسد و تأخیر‬
‫زمانی محاسبه میگردد‪ .‬پیشبینی فالکس گونه های متحرک‪ ،‬نفوذ تجمعی و تأخیر زمانی و زمان نابودی‬
‫بدست آمده و با روشهای عددی مقایسه می گردد‪ .‬اگرچه مدل و نتایج برای هر غشا و فیلم با حلشونده‬
‫محلولی و محلهای واکنشی بیحرکت قابل استفاده است‪ ،‬توضیحات این مقاله پیرامون اکسیژن بعنوان گونه‬
‫متحرک و اکسید شدن بعنوان واکنش بیان شده است‪.‬‬

‫‪4‬‬
‫‪2‬‬

‫‪Pseudo-steady-state‬‬
‫‪Page‬‬

‫‪5‬‬
‫‪Kill time‬‬
‫‪6‬‬
‫‪Leakage parameter‬‬
 ‫مدلسازی‬ ‫پـروژه درس ریاضیات مهندسی پیشرفته‬

‫‪ .2‬مدلسازی‬

‫یک مدل یک بعدی با غشای واکنشی به ضخامت ‪ ،L‬در شکل ‪ ۱‬نمایش داده شده است‪ .‬محلهای واکنشی‬
‫بصورت منظم توزیع و بیحرکت شده اند و در طی واکنش مصرف میگردند‪.‬‬

‫شکل ‪ :۱‬شماتیک یک فیلم غشایی به ضخامت ‪.L‬‬

‫اکسیژن از غشاء عبور کرده و با ضریب نفوذ ‪ ،D‬از قانون فیک پیروی میکند‪ .‬موازنه مواد گذرا برای اکسیژن‬
‫و محلهای واکنشی توسط معادالت زیر داده شده اند‪:‬‬

‫که در آن ‪ C‬غلظت اکسیژن در فیلم‪ n ،‬چگالی عددی محلهای واکنشی‪ KR ،‬ضریب سرعت واکنش‪ v ،‬ضریب‬
‫استوکیومتری اکسیژن‪ x ،‬موقعیت در ضخامت و ‪ t‬زمان است‪.‬‬
‫‪3‬‬
‫‪Page‬‬
 ‫مدلسازی‬ ‫پـروژه درس ریاضیات مهندسی پیشرفته‬

‫در ابتدا فیلم عاری از هرگونه اکسیژن است و محلهای واکنشی بصورت منظم با چگالی عددی ‪ n0‬توزیع شده‬
‫اند‪ .‬برای کاربردهای بستهبندی‪ ،‬سمت باالدست در معرض منبع نامحدودی از اکسیژن (معموال هوا) در فشار‬
‫جزئی ‪ Po2‬در زمان ‪ t=0‬قرار میگیرد‪ .‬غلظت اکسیژن در سطح مشترک پلیمر‪/‬هوا از قانون هنری پیروی‬
‫می کند‪ .‬بنابرین غلظت اکسیژن در الیه مرزی پایین دستی صفر ست و در الیه مرزی باالدستی ‪ C0‬که توسط‬
‫ضرب ‪ Po2‬در ‪( So2‬حاللیت اکسیژن در غشاء) بدست میآید‪ .‬شرایط ابتدایی و مرزی بصورت زیر خالصه‬
‫میشود‪:‬‬

‫معادله واکنش غشاء بصورت زیر بیبعد میشود تا برای حل عددی مناسب باشد‪.‬‬

‫که مخرج کسر ‪ x‬و ‪ t‬به ترتیب مقیاس طول و زمان واکنش هستند‪ .‬معادله بدون بعد با شرایط مرزی بصورت‬
‫زیر میگردد‪:‬‬

‫ضریب استوکیومتری نرمال شده با غلظت باالدستی اکسیژن و دانسیته عددی‬ ‫که در آن‬

‫است‪ .‬توجه شود که‬ ‫آغازین محلهای واکنشی و ضخامت بیبعد نیز‬
‫عدد دامکولر ‪ Da‬نسبت بین مقیاس زمانی برای نفوذ و واکنش است‪:‬‬
‫‪4‬‬
‫‪Page‬‬
 ‫مدلسازی‬ ‫پـروژه درس ریاضیات مهندسی پیشرفته‬

‫فالکس اکسیژن و مقدار کل نفوذ اکسیژن مقادیر مورد نظری است که از معادالت ‪ ۶‬تا ‪ ۹‬بدست میآیند‪.‬‬
‫فالکس پایین دستی ‪ J‬در زمان ‪ t‬توسط معادله زیر حاصل میگردد‪:‬‬

‫و نفوذ کلی اکسیژن در غشاء (‪ )Qt‬در زمان ‪ t‬بصورت زیر حاصل میگردد‪:‬‬

‫در ترمهای بدون بعد‪ ،‬فالکس پاییندستی ‪ J‬در زمان ‪ t‬بصورت زیر است‪:‬‬
‫‪5‬‬
‫‪Page‬‬
 ‫روش حل‬ ‫پـروژه درس ریاضیات مهندسی پیشرفته‬

‫‪ .۳‬روش حل‬

‫معادالت بیبعد باال‪ ،‬بصورت عددی با روش تفاضالت محدود قابل محاسبه و حل هستند‪ .‬در اینجا از روشهای‬
‫‪ FTCS‬و ‪ BTCS‬برای حل آنها استفاده شده است‪.‬‬

‫‪ ۳.۱‬روش ‪FTCS‬‬

‫این روش بصورت پیشرو در زمان و مرکزی در مکان عمل میکند‪:‬‬

‫که الندا در عبارات باال به ترتیب بصورت زیر تعریف میشوند‪:‬‬

‫الگوریتم حل ‪ FTCS‬بصورت زیر است‪:‬‬

‫‪6‬‬
‫‪Page‬‬
 ‫روش حل‬ ‫پـروژه درس ریاضیات مهندسی پیشرفته‬

‫‪ ۳.2‬روش ‪BTCS‬‬

‫این روش بصورت پسرو در زمان و مرکزی در مکان عمل میکند‪:‬‬

‫که در این روش دستگاه معادلهای به شکل زیر حاصل می شود و تمام معادالت باید بصورت همزمان حل گردند‪.‬‬

‫کدهای نوشته شدهی روشهای ‪ FTCS‬و ‪ BTCS‬به زبان نرم افزار متلب در انتهای گزارش پیوست شده است‪.‬‬
‫در ادامه گزارش به بررسی و تحلیل نتایج حاصل از مدلسازی پرداخته میشود‪.‬‬
‫‪7‬‬
‫‪Page‬‬
 ‫آنالیز‬ ‫پـروژه درس ریاضیات مهندسی پیشرفته‬

‫‪ .4‬آنالیز‬

‫نمودارهای حاصله از حل مدل‪ ،‬نشانگر کاهش غلظت اکسیژن در غشاء با افزایش طول مسیر است که از یک‬
‫طول خاص به بعد غلظت به صفر میرسد‪ .‬نتیجه روش ‪ FTCS‬در شکل ‪ 2‬آمده است‪.‬‬

‫شکل ‪ :2‬نمودار غلظت بر حسب فاصله در روش ‪FTCS‬‬

‫نتیجه روش ‪ BTCS‬نیز در شکل ‪ ۳‬آمده است‪.‬‬

‫‪8‬‬

‫شکل ‪ :۳‬نمودار غلظت بر حسب فاصله در روش ‪BTCS‬‬

‫‪Page‬‬
 ‫آنالیز‬ ‫پـروژه درس ریاضیات مهندسی پیشرفته‬

‫در صورت مقایسه با نمودار مقاله اصلی‪ ،‬تطابق نسبتا مناسبی را نشان میدهد‪:‬‬

‫مقادیر خطا با طول گام ‪ dt=0.1‬و ‪ dx=0.5‬در جدول ‪ ۱‬درج شده است‪ .‬میانگین خطا در روش ‪ FTCS‬مقدار‬
‫‪ 0.7‬و در روش ‪ BTCS‬مقدار ‪ 0.۳‬است‪.‬‬

‫جدول ‪ :۱‬مقادیر خطا با دو روش ‪ FTCS‬و ‪BTCS‬‬

‫‪FTCS error‬‬ ‫‪BTCS error‬‬

‫‪0.4025‬‬ ‫‪0.1311‬‬

‫‪0.5379‬‬ ‫‪0.1822‬‬

‫‪0.6429‬‬ ‫‪0.2341‬‬

‫‪0.7239‬‬ ‫‪0.2891‬‬

‫‪0.7867‬‬ ‫‪0.3922‬‬

‫‪0.8350‬‬ ‫‪0.4261‬‬

‫‪0.8725‬‬ ‫‪0.2331‬‬

‫‪0.9014‬‬ ‫‪-0.4162‬‬

‫‪0.9238‬‬ ‫‪-0.5851‬‬

‫‪average: 0.7363‬‬ ‫‪average:0.321‬‬

‫‪9‬‬
‫‪Page‬‬
 ‫آنالیز‬ ‫پـروژه درس ریاضیات مهندسی پیشرفته‬

‫مقادیر خطا با طول گام ‪ dt=0.05‬و ‪ dx=0.4‬در جدول ‪ 2‬درج شده است‪ .‬میانگین خطا در روش ‪ FTCS‬مقدار‬
‫‪ 0.۶‬و در روش ‪ BTCS‬مقدار ‪ 0.2‬است‪.‬‬

‫جدول ‪ :2‬مقادیر خطا با دو روش ‪ FTCS‬و ‪BTCS‬‬

‫‪FTCS error‬‬ ‫‪BTCS error‬‬

‫‪0.3067‬‬ ‫‪0.1022‬‬

‫‪0.4517‬‬ ‫‪0.1612‬‬

‫‪0.5381‬‬ ‫‪0.1729‬‬

‫‪0.6218‬‬ ‫‪0.2155‬‬

‫‪0.6833‬‬ ‫‪0.3143‬‬

‫‪0.7291‬‬ ‫‪0.3821‬‬

‫‪0.8012‬‬ ‫‪0.1831‬‬

‫‪0.8723‬‬ ‫‪-0.3162‬‬

‫‪0.9012‬‬ ‫‪-0.4851‬‬

‫‪average: 0.6561‬‬ ‫‪average:0.2592‬‬

‫‪.‬‬
‫‪10‬‬
‫‪Page‬‬
 ‫نتایج‬ ‫پـروژه درس ریاضیات مهندسی پیشرفته‬

‫‪ .5‬نتایج‬

‫نمودارهای حاصله از حل مدل‪ ،‬نشانگر کاهش غلظت اکسیژن در غشاء با افزایش طول مسیر است که از یک‬
‫طول خاص به بعد غلظت به صفر می رسد‪ .‬همانگونه که از بخش تحلیل مشهود است‪ ،‬روش ‪ FTCS‬به شکل‬
‫صریح میباشد و در صورت ارضای شرط همگرایی‪ ،‬به جواب می رسد و در غیر اینصورت واگرا خواهد شد‪ .‬روش‬
‫‪ BTCS‬به علت ضمنی بودن‪ ،‬همواره حتی در طول گامهای بزرگ نیز همگرا خواهد شد‪ .‬مهمترین مسئله در‬
‫این دو روش نوشتن کدهای حل این روشها است‪.‬‬

‫میزان خطای حاصل از روش ‪ FTCS‬و ‪ BTCS‬در جداول بررسی شد‪ ،‬خطای روش ‪ BTCS‬کمتر بوده وکه با‬
‫کاهش طول گام‪ ،‬کمتر نیز میگردد‪ .‬با بررسی نمودارهای حاصل از این روشها و مقایسه آن با نمودار حاصل‬
‫از روش حجم محدود‪ ،‬به خطای باالی این روشها (‪ FTCS‬و ‪ )BTSC‬حتی با طول گام کم نسبت به حجم‬
‫محدود پی میبریم‪ .‬پس در نتیجه این روشها در حل این معادله ناتوان هستند و روش حجم محدود به علت‬
‫خطای کم‪ ،‬به عنوان روش بهتر انتخاب میگردد‪.‬‬
‫‪11‬‬
‫‪Page‬‬
 ‫مراجع و پیوست‬ ‫پـروژه درس ریاضیات مهندسی پیشرفته‬

‫ مرجع‬.۶
S. Carranza et al, “Design formulaeforreactivebarriermembranes”, Chemical EngineeringScience, vol.
65, P1151-1158, 2010

‫ پیوستها‬.7

‫کدهای نوشته شده در نرم افزار متلب برای هر یک از روشها‬

FTCS ‫ کدهای روش‬7.۱

clc;clear all;close all;

%% Parameters
tmax=7;%7
length=20;%20
deltat=0.1;
deltax=0.5;

%% discretization
tstep=tmax/deltat;
xstep=length/deltax;

landa1=deltat/deltax^2;
landa2=deltat;

%% boundary condition
C0=1;
CL=0;

%% Main
C=1*ones(1,xstep-1);
CL=zeros(1,xstep-1);
for j=1:tstep
for i=1:xstep-1
if i==1
C(i)=landa1*C0+(1-2*landa1-landa2)*C(i)+landa2*C(i+1)

Cprofile(i,j)=C(i)
12

elseif i==xstep-1
Page
 ‫مراجع و پیوست‬ ‫پـروژه درس ریاضیات مهندسی پیشرفته‬

C(i)=(1-2*landa1-landa2)*C(i)
Cprofile(i,j)=C(i);
else
C(i)=landa1*C(i-1)+(1-2*landa1-landa2)*C(i)+landa2*C(i+1);
Cprofile(i,j)=C(i);
end
end
end

%% Plots
plot(0+deltax:deltax:length-deltax,Cprofile(:,j))
hold on
plot(0+deltax:deltax:length-deltax,profile(:,j),'r')
legend('T','Te')

title('forward time Central Space (explicit)')

BTSC ‫ کدهای روش‬7.2

clc;clear all;close all;

%% Parameters
tmax=7;
length=20;
dt=0.1;
dx=0.5;

%% discretization
m=tmax/dt;
n=length/dx;

landa1=dt/dx^2;
landa2=dt;

%% boundary condition
A=zeros(n-1,n-1);
C=zeros(m+1,n+1);%boundry
C(:,1)=1;%left
C(:,n+1)=0;%right
13
Page

%% Main
 ‫مراجع و پیوست‬ ‫پـروژه درس ریاضیات مهندسی پیشرفته‬

for i=1:n-1
A(i,i)=1+2*landa1+landa2;%on diameter
end
for i=1:n-2
A(i,i+1)=-landa1;
A(i+1,i)=-landa1;
end
b=zeros((n-1),1);
for i=1:m
for j=2:n-2
b(j)=C(i,j);
end
b(1)=landa1*C(i+1,1)+C(i,2);
b(n-1)=C(i,n)+landa1*C(i+1,n+1);
C(i+1,2:n)=A\b;
end

%% Plots
xx=0:dx:20;
plot(xx,C(m,:))
% surf(C)
14
Page