Professional Documents
Culture Documents
C
DOKUZ EYLÜL ÜNİVERSİTESİ
MÜHENDİSLİK FAKÜLTESİ
MAKİNA MÜHENDİSLİĞİ BÖLÜMÜ
BİTİRME PROJESİ
Sinan YILDIZ
Projeyi Yöneten
Prof.Dr.Sami AKSOY
1
ÖZET
Günümüzde bilgisayar programları çizim, tasarım ve analizleri çok basit hale getirmiştir.
Bu programlardan biri de ANSYS’ dir. ANSYS’ de belli bir modelin tasarlanması, değişik
yükleme durumlarında mukavemet analizleri, termodinamik davranışları ve çalışma
esnasında ki titreşimler incelenebilir. ANSYS’ in son sürümlerinden olan ANSYS 8.0 bu
projede kullanılmıştır.
Projede pim-plak bağlantılarındaki gerilmeler kontak elemanlar kullanılarak 3 boyutlu
olarak incelenmiştir.Kullandığımız her makinede, makine elemanları işlevlerini yerine
getirirken diğer makine elemanları ile sürekli temas halindedir. Bilgisayar ortamında analiz
yapılırken bu durum göz ardı edilmemelidir. Kontak elemanların seçimi, temas edecek olan
yüzeylere yerleştirilmesi projenin asıl amaçlarındandır. Pim-plak bağlantılarında temas,
plakadaki pim deliğinin yüzeyi ile pimin yanal yüzeyleri arasındadır. Kontak elemanları
buraya yerleştirerek, W/D ve E/D oranları farklı numuneler hazırlayarak, numunelerdeki
gerilme dağılımları çıkartılmış ve incelenmiştir.
2
Bölüm Bir
GİRİŞ
1. GİRİŞ
ANSYS 8.0 yapılan bu analizde, pim ve plak bağlantıları örnek olarak ele alınmıştır.
Sırasıyla plakanın ve pimin malzeme özelliklerinin, eleman tiplerinin, temas edecek olan
yüzeylere yerleştirilecek kontak elemanların tiplerinin girilmesi, modelleme, meshleme,
kontak elemanların temas yüzeylerine yerleştirilmesi, sınır şartlarının (deplasman, yükleme)
verilmesi, çözüm ve analiz sonuçlarının alınması gibi bir çok işlem gerçekleştirilmiştir.
3
Burada t = 3 mm plakanın kalınlığıdır. W/D = 2, 3, 4 ve E/D = 3, 6, 9 için gerilme
sonuçları alınır ve karşılaştırma yapılır. Karşılaştırmalar sonucunda düşük gerilmelerin
oluştuğu plakalar tespit edilerek imal edilebilir.
Plakanın modellenmesinden sonra mesh işlemi gerçekleştirilir. Plaka, bu işlemle sonlu
sayıdaki küçük elemanlara bölünerek daha hassas incelenir. Çalışmanın asıl amacı olan
kontak elemanların yerleştirilmesi meshleme işleminden sonra yapılır.
Kontak elemanlar temas eden yüzeylere yerleştirilir. Kontak çiftler iki eleman tipinden
oluşur. Bunlardan biri “ TARGET “ diğeri “CONTACT “ tır. “ Target ” eleman tipi pim
yanal yüzeylerine, “ contact” eleman tipide plakadaki pim deliğinin yüzeyine yerleştirilir.
Bunun sebebi de delik yüzeyleri yükleme etkisiyle pim yanal yüzeyi ile temasa geçecektir.
Kontağın tanımlanmasından sonra sınır şartları verilerek problemin çözümüne geçilir.
Analizimiz 3 boyutlu olduğundan, yükleme işlemini yayılı yük olarak uygularız. Yayılı yükü
de “ pressure “ şeklinde bir alana uygulayarak elde ederiz. Bu çalışmada plakanın 3 x 15 ‘lik
yanal alanına -44.44444 MPa ‘ lık bir yayılı yük etki ettirilmiştir. – işaretinin sebebi çeki
olduğunu belirtmektir. Yani plakaya toplamda 2000 N’luk çeki kuvveti etki etmektedir.
4
Bölüm İki
Preprocessor > Element Type > Add/Edit/Delete tıklanır. Çıkan ekranda “ Add “
tuşuna basılır.
5
Bundan sonra çıkan ekranda “ Solid “ – “ 10node 92 “ seçilir ve “ Apply “ tuşuna
basılır.
6
Böylelikle analizde kullanılacak eleman tipleri belirlenmiş olur. Daha sonra çıkan ekran
“Close “ tuşuna basılarak kapatılır.
Preprocessor > Real Constants > Add/Edit/Delete tıklanır. Çıkan ekranda “ Add “
tuşuna basılır.
7
“ SOLID 92 “ seçilir ve “ OK “ tuşuna basılır.
Ekranda “ SOLID 92 “ eleman tipi için real constant tanımlamaya gerek olmadığını
bildiren bir uyarı çıkar. Bu ekran “ Close “ tıklanarak kapatılır.
“ TARGE 170 “ ve “ CONTA 174 “ içinde gerekli olan real constantlar ANSYS
tarafından default olarak atanır. Real constant menüsü “ Cancel “ ve “ Close “ tıklanarak
kapatılır. Böylelikle seçilen eleman tipleri için real constant atanmasına gerek olmadığı
görülür.
8
Preprocessor > Material Props > Material Models tıklanır. Çıkan ekranda
“ Structural, Linear, Elastic, Isotropic “ çift tıklanarak malzeme özelliklerinin girileceği
pencere açılır.
9
“ Material “ – “ New Model “ seçilir ve çıkan ekrana “ 2 “ yazılır. “ OK “ tuşlanır.
Daha sonra çıkan ekranda “ Structural, Linear, Elastic, Isotropic “ çift tıklanarak malzeme
özelliklerinin girileceği pencere açılır.
10
2.2. Parçanın Modellenmesi
Preprocessor > Modeling > Create > Volumes > Block > By Dimensions
tıklanır.Çıkan ekranda X1,X2 = 0, 85 – Y1,Y2 = 0, 15 ve Z1,Z2 = 0, 3 girilir.
Preprocessor > Modeling > Create > Volumes > Cylinder > Solid Cylinder tıklanır.
Çıkan ekranda WPX = 15, WPY = 7.5, Radius = 2.5 ve Depth = 3 girilir.
11
Preprocessor > Modeling > Operate > Booleans > Substract > Volumes tıklanır. İlk
önce plaka seçilir, “ OK “ tuşlanır. Daha sonra silindir seçilir “ OK “ tuşlanır. Böylelikle
pim deliği plakaya açılmış olur.
Preprocessor > Modeling > Create > Volumes > Cylinder > Solid Cylinder tıklanır.
Çıkan ekranda WPX = 15, WPY = 7.5, Radius = 2.49 ve Depth = 3 girilirek pimin plaka
içinde kalan kısmı oluşturulur.
Preprocessor > Modeling > Operate > Extrude > Areas > Along Normal tıklanır.
Pimin alt yüzeyi seçilir ve çıkan ekrana 2 değeri girilir. Daha sonra ekran “ OK “ tuşlanarak
kapatılır.
Preprocessor > Modeling > Operate > Extrude > Areas > Along Normal tıklanır.
Pimin üst yüzeyi seçilir ve çıkan ekrana 2 değeri girilir. Daha sonra ekran “ OK “ tuşlanarak
kapatılır.
12
Preprocessor > Modeling > Operate > Booleans > Add > Volumes tıklanır ve pimi
oluşturan hacimlerin hepsi seçilir, “ OK “ tuşlanır.
Preprocessor > Meshing > Mesh Attributes > Picked Volumes tıklanır ve plaka
seçilir, “ Apply “ tıklanır. Açılan pencerede “ Material Number – 1 “ ve “ Element type
number – 1 SOLID92 “ seçilir ve “ OK “ tuşlanır.
13
Preprocessor > Meshing > Mesh Attributes > Picked Volumes tıklanır ve pim seçilir,
“ Apply “ tıklanır. Açılan pencerede “ Material Number – 2 “ ve “ Element type number
– 1 SOLID92 “ seçilir ve “ OK “ tuşlanır.
Preprocessor > Meshing > Size Cntrls > Smart size > Basic tıklanır. Çıkan ekranda
“Size Level “ – “ 1 (fine) “ işaretlenir ve “ OK “ tuşlanır.
Preprocessor > Meshing > Mesh > Volumes > Free tıklanır ve çıkan ekranda
“Pick All” tuşuna basılır.
14
Şekil 2.3.1. Parçanın mesh edilmiş hali (önden görünüş )
15
2.4. Kontak Elemanların Yerleştirilmesi
Utility Menı > Select > Entities tıklanır. Çıkan ekranda “ Areas”- “ By Num/Pick “ –
“ From Full “ seçenekleri işaretlenir ve “ Apply “ tuşuna basılır. Daha sonra pimin yanal
yüzey alanları seçilerek “ OK “ tuşlanır.
Utility Menı > Select > Entities tıklanır. Çıkan ekranda “ Nodes ”- “ Attached to“ –
“ Areas, all “ seçenekleri işaretlenir ve “ OK “ tıklanır.
16
Utility Menu > Plot > Nodes tıklanarak oluşturulan nodlar ekrana getirilir.
Preprocessor > Modeling > Create > Elements > Elem Attributes > tıklanır ve çıkan
ekranda “Element type number - TARGE170 “ ve “ Material Number - 2 “ seçilir,
“OK “ tıklanır.
17
Preprocessor > Modeling > Create > Elements > Surf/Contacts > Surf to Surf
tıklanır. Çıkan ekranda “ Surface element form – Top Surface “ ve “ Base shape of
Targe170s – Same as Target “ seçilir ve “ OK “ tuşlanır. Daha sonra çıkan ekranda “ Pick
All “ tuşuna basılır.
18
Utility Menı > Select > Entities tıklanır. Çıkan ekranda “ Areas”- “ By Num/Pick “ – “
From Full “ seçenekleri işaretlenir ve “ Apply “ tuşuna basılır. Daha sonra pim deliğinin
yüzey alanları seçilerek “ OK “ tuşlanır.
Utility Menı > Select > Entities tıklanır. Çıkan ekranda “ Nodes ”- “ Attached to“ –
“ Areas, all “ seçenekleri işaretlenir ve “ OK “ tıklanır.
19
Utility Menu > Plot > Nodes tıklanarak oluşturulan nodlar ekrana getirilir.
Preprocessor > Modeling > Create > Elements > Elem Attributes > tıklanır ve çıkan
ekranda “Element type number - CONTA174 “ ve “ Material Number - 1 “ seçilir,
“OK “ tıklanır.Çıkan uyarı mesajı kapatılır.
20
Preprocessor > Modeling > Create > Elements > Surf/Contacts > Surf to Surf
tıklanır. Çıkan ekranda “ Surface element form – Top Surface “ ve “ Base shape of
Targe170s – Same as Target “ seçilir ve “ OK “ tuşlanır. Daha sonra çıkan ekranda “ Pick
All “ tuşuna basılır.
21
Utility Menu > Select > Everything komutu kullanılarak her şey seçilebilir hale getirilir.
Preprocessor > Modeling > Create > Contact Pair tıklanır. Çıkan ekranda
“Properties“ tıklanarak “ Contact Properties “ ekranı açılır. “ Initial Adjustment “
seçilerek buradaki “ Automatic contact adjustment- Close gap “ haline getirilir.
“OK“ tuşlanır, “ Contact manager “ ekranı kapatılır.
2.5. Çözüm
22
Solution > Define Loads > Apply > Structural > Displacement > On Areas tıklanır.
Plağın simetrik herhangi iki yan alanı seçilir ve “ Apply “ tuşuna basılır. Çıkan ekranda
“ UZ ” seçilir ve “ OK “ tuşlanır.
23
Solution > Define Loads > Apply > Structural > Pressure > On Areas tıklanır. Plağın
sağ tarafındaki yanal alanı seçilir, “ Apply “ tuşlanır ve “ -44.44444 “ değeri girilir. “ OK “
tuşlanır.
Böylelikle bu alana uygulanan -44.44444 Mpa’ lık bir değerle, plağa 2000 N’ luk bir çeki
kuvveti uygulanmış olur.
Solution > Analysis Type > Sol’n Controls tıklanır ve “ Analysis Options – Large
Dispalcement Static “ , “ Time at end of load step – 100 “ , “ Automatic time stepping –
Off ” haline getirilir. “ OK “ tuşlanır.
Solution > Solve > Current LS tıklanır çıkan ekrana “ OK “ tuşlanarak çözüme
başlanılır.
24
2.6. Sonuçların Okunması
25
Bölüm Üç
26
Şekil 3.1.3. Z yönündeki normal gerilme dağılımı
27
3.2. W/D = 3 ve E/D = 6 Olan Numune Üzerindeki Gerilme Dağılımları
28
Şekil 3.2.3. Z yönündeki normal gerilme dağılımı
29
3.3. W/D = 3 ve E/D = 9 Olan Numune Üzerindeki Gerilme Dağılımları
30
Şekil 3.3.3. Z yönündeki normal gerilme dağılımı
31
3.4. E/D = 3 ve W/D = 2 Olan Numune Üzerindeki Gerilme Dağılımları
32
Şekil 3.4.3. Z yönündeki normal gerilme dağılımı
33
3.4.1. X Yönündeki Gerilme Dağılımlarının İncelenmesi
34
3.5. W/D = 3 ve E/D = 3 Olan Numune Üzerindeki Gerilme Dağılımları
35
Şekil 3.5.3. Z yönündeki normal gerilme dağılımı
36
3.5.1. X Yönüdeki Gerilme Dağılımlarının İncelenmesi
37
3.6. E/D = 3 ve W/D = 4 Olan Numune Üzerindeki Gerilme Dağılımları
38
Şekil 3.6.3. Z yönündeki normal gerilme dağılımı
39
3.6.1. X Yönüdeki Gerilme Dağılımlarının İncelenmesi
40
3.7. Sonuç
W/D =3 E/D = 6 213.9 -228.5 110.1 -173.2 256.8 -223 272.6 0.004
E/D = 3 W/D =3 225.8 -221.4 110.1 -172.3 256.8 -223 269 0.307
Tablo ‘ da W/D = 3 sabit tutulup E/D =3, 6, 9 oranları için yapılan hesaplamalar ve
E/D =3 sabit tutulup W/D = 2, 3, 4 oranları için yapılan hesaplamalar sonucunda çıkan
maksimum ve minimum gerilmeler verilmiştir. Pimin, kuvvet uygulanan noktaya olan
uzaklığı gerilme dağılımını fazla değiştirmemiştir. Gerilme dağılımları pime yakın
bölgelerde maksimumdur. Pimden uzaklaştıkça bu değerler düşer. Pimin kuvvet uygulanan
noktaya olan uzaklığı normal gerilme değeri altında kalan bölge miktarını artırır veya azaltır.
Fakat genişliğin çapa oranı büyüdükçe gerilme değerlerinde artış gözlenir.
41
W/D = 2 için D = 7.5 olur. Aort = ( 15- 7.5 ) x 3 = 22.5 mm2 bulunur.
σort = F / Aort = 2000 / 22.5 = 88.88 N/ mm2’ dir.
W/D = 4 için D = 3.75 olur. Aort = ( 15- 3.75 ) x 3 = 33.75 mm2 bulunur.
σort = F / Aort = 2000 / 33.75 = 59.26 N/ mm2’ dir.
4,5
4
3,5
3
Gmax/Gort
2,5
2
1,5
1
0,5
0
0 1 2 3 4 5 6 7 8
D
Kontak noktalarında oluşan bası kuvvetleride W/D oranına göre değişir. Analizimizde
elde ettiğimiz değerler aşağıdaki tabloda verilmiştir.
42
Tablo 3.7.3. Kontak noktalarındaki maksimum bası gerilmeleri
Kontak noktalarındaki maksimum bası
gerilmeleri (N/ mm2)
E/D = 3 W/D = 2 D=7.5 -142.969
W/D = 3 D=5 -221.454
W/D = 4 D=3.75 -317.706
350
300
250
200
Gbası
150
100
50
0
0 1 2 3 4 5 6 7 8
D
Pim çapı küçüldükçe, pimin temas ettiği yüzeylere yaptığı basınç artar. σ = F / A
formülünü uygularsak, temas noktalarına gelen kuvvet sabit fakat bu noktalara kuvveti ileten
pimin yüzey alana azaldıkça bası gerilmeleride artar.
43