You are on page 1of 22
GL “jeunum [3 A ued ns “ofouepy ap ‘ochuay um sod ‘asieprayo ozry of 18v0 £ ofa{diad ofep oy anb ‘pepyomne eye eu rod eur] apsap ep -Plaua yepadsa Anur evo wun orqier uamb ‘“axpug asaeur owstur Jap 4 ‘pepnp el ap ex -any afta un eqernm smb ‘Topeusago$ jap ei ~[0280 v] @ sarquIoY sns ap ayred uea8 acuysop orqap anb “erequeg eyes wyyideo jap uopuaye B| uoralensrp anb seutajgord soupy woxers ~ins ‘eun}oUB spy “epeu eqesed ou une £ vID -ue]}3{a esorpay ap sep sop ueqeasy| BR ‘uproajoid ns equmBase as opout as9 aq TeuRUED [e eMBas erdsa a anb pawns jou zesiav ap pepaiqesuodsar ej orp aj (esnquoqut o[ anb zaypugg asaeut eqes uotq) opesey op PUBUT asoIp as ONY Ja anb swyrAa eed ‘aD ~eysn{ ‘4 "]eURUED [> sexy a exqap Tu ‘Ipod ou Ip :0J0uePy otsAL ja 409 OUIOD“opepyos Ja 109 ope; ‘oongyus Anwu any zaypuys asaeur oso Us] oraurpid svleg oypeypnur fe opuelap “emouosa: Of OanYp 12 |S “osoypadsos |e amas vrqap anb ouested ap opepjos um sod opeuedutoae ‘ay -09 UN 9p oNUap epaueUTeY “epnde ns ap zr -odsip vexed zaypuyg asaeur e ozepd ap eueuies vun uoxarp 9] sauamb ‘saxped sopeysnse sns ap ostutiad ye £ o}8ajoo ap jepadsa vsuadsrp eum StL » sepeaf opmiasuod sen] fe ua eqeyiZ1a ojou -vyy ’sajqisod sopaen$sax soy Sopo} UC) ‘aujsesop orepepiaa un op auedioque ‘ued yp exza9 10d gupa soyseyau sos -aons ap wuapes eum ‘oBrequia wig-saoyduag> snsv £]9 v opedene ¢ epueng ns eysey ofS -as ofan] ‘ereqpuapr o| ojoue anb exed ex -arperede jeunaro yo anb wsey semnay ap 10p -opuaa Jap eyed ef epB1a op ued aydurts ya woo osed osq -uestjduzos as ayuaur[Dey SeUur “Tas uadared sesoo sey sejpiatias sear opueno oxod ‘ojzas gigap A offauas sas eased opoy ‘oppuan ‘guuos zaypups esaeyyy “OSTA ey of anb oonin ja Aos sand ‘opasouosar ered Tye 18359 ogap ‘eny rexdwoo v zaA vO ased [eurum> ja anb v aeradso s9 vapr ve] 1S— gopueyqey $9389 anb acy? —solo soy v oyaz “Ip ojopupztut zeupueg asoewa onmApe a[— op -pypnur ‘oStusu0> oyst] ap sased 3} oN— -sreuopanjos opand of ojgs anb ewajqoid un paysn au -9n a1ad “—sajeurwtad soy v treremydeo anb e seo ns ua opuesadsa ‘sezinb ‘sasaur asresed ‘Asf as cosas, la noche previa ala partida del gobernacior, el capitan Santa Barbara bebia en una taberna cercana al cuartel, un poco has- tiado con su mala fortuna, que lo habfa traf- do a este tiltimo rincén del mundo, donde no habia mas que campesinos y profanadores de tumbas, mientras sus compaiieros de armas alimentaban fama de héroes peleando en los Pafses Bajos, en Flandes 0 en cualquier otro lugar de Europa donde su majestad to requi- riera. Amargado, pensando en que su valor se perdia en las colonias, lo encontraron Mondtra- gon y Lainez. Capitan, qué gusto! —exclamé el médi- cocriollo, siempre en su tono irénico—. No pen- séjamés toparmelo en este tugurio. ;Qué? ;Bus- caalgtin herido para darle la extremauncién? —;Vaya, doctores! Yo os pregunto lo mis- mo —respondié el capitan, disimulando lo mai que le habia caido la broma—. Yo tengo la excusa de estar a media cuadra del cuartel, pero vosoiros... zqué hacéis aqui? —Beber, squé otra cosa? —dijo desdefio- samente Lainez—, Decidme, gpartis vos ma- fana con el gobernador? —No, atin nos queda por capturar al criminal destaza-cadaveres, y su excelencia 120 me quiere aqui —contesté el oficial un poco arrogante—. Creo que no confia en maese Sanchez. —Maese Sanchez es eficiente —replicé el doctor Mondragén—. Tarde o temprano dara con su criminal. —Méas temprano que tarde, os diria yo —precisé el capitan, ya medio ebrio. —jAh, si? —preguntd indiferente el otro, mientras terminaba con el contenido de su vaso, —Pues si, ya lo tenemos practicamente identificado gracias a un testigo que vigila et lugar donde suele comprar fruta —conté San- ta Barbara sonriendo con malicia—. {Una na- ranja que quiera comer y estard frito! —Si me lo preguntdis, ese plan me pa- yece una soberana estupidez —intervino con tono amargo el doctor Lafnez, arrojando una moneda sobre el mesén y aprestandose a sa- lir—. Pero asf funcionan las cosas aqui: la se~ guridad de los stibditos de su majestad depen- de de una naranja. —Mi jefe no ha estado muy contento «il- timamente —sefialé sonriendo Mondragén cuando el otro se fue—. Creo que echa de me- nos los campos de Castilla. 121 eab “pepypey uo> oMLajUA aur ou A azany Aos OX —eja"> “TW TewHoy axcurats vy opmBa1d— -eund ‘soa woo mbe 1e}s0 stelap aw ou gnb 1042— “ozzonuue [ap sojue JoquBWOUT IM UOIDLA as O[0g -1¥IBEILIOD OSIM ou anb ej e ‘euntsd ns uoo gsed oj epeu £ or0d anb ysv ‘adi28 uos oprouewre eiqey extn “1p 10d ajrautapueysuoo eqiunSard sand ‘oy -nu opreuenxa eared Bjaeoryy anbuod ‘opor augos ‘A pepraa op emyuaav eun opustata 1eysa sod ours ‘sasej> v xy anb exaiany ou anbiod ou ‘oSnwe ns ap aysons vy ov0d un opuerprauia ‘ard -wiats oto ofa]09 [v onsise janStpY 9sof -‘ugyed ns ap uapuo rod vyeuieo ej ua ese> v onsed ‘oper -ep anb oysajout seur ‘{ opezaqy any uatquiey OUrpJosy ‘UeeUTULAA) v] anb ap sey “UgDeS ~raulod eB1ey Anus eum jg uO? AN, £ nag [ap Aax Jap Of[9S Ja UOD BLED eUN OXySOW af ‘SEU -ape> sus ap gxaqyy o] ‘059 ap Zaa wa ‘9BorIa} -U] 0] 0 o1aq “OpreSouzaqUT eyTOs apuOp EES eT © Osa of £ epjao ns ap umequiapppepy eIser “Tyeu Te Lees OZTY ‘Jayzend |e eueUCUT eIpeuT B oprisen as zaypurg asavur “ayzed ns 10 eek “Jp uod az e onaTT of ep -uajaoxa ns ap solo soy & afjesazqos ap were ns orad ‘opraoey anb tod epuoy on aprey vrpour e eyjana ap zeysa ered ‘“oSeques ap ms fe ‘opreu ~log ueg Bysey eABRHOD ns £ ropeuzaqoS [e eq -euvdusooe upydeo ja ‘exoy ews esa y “oly op $0} ~ranur 4 sopuange ‘orayedutos ns f opouepy ‘aypod Ja ua sopeiiasua ‘ITY ULqeysa Osa 10g -eqeidope ey ou anb sod opueayidxa “open “Saat [9 oftp ‘ore o8]e vary anb oursase un A ‘opo8au ns ua oppouorsep um v soureSppua aj anbrod ‘oysaqow ayuersrouros un $2 oxamnb souaut anb o7,, “vapr v[ oueid ap ozmpar anb 82 /[eunumD [a ua eypadsos vumsumr reyradsap osinb ou zaypurg osad “iopapuaa oxo owi09 ‘oysand owrstur [a ua ayuae ns v re20}09 opit -o8ns wiqey ereqreg eyes uPydeD Ty -eqeSaqT oxajny Jo anb ua ex0y ‘eueueUt et 3p aaantt Se] Op Os9 v a}IPUodsa Ns Ua LOTETEySUT as OF -ouvdwios ns £ ojouryy ‘aquamsis exp Ty ueydes jap eysondsar eas ey anj— jou uamb .2— _—jNada de eso, primita! —negé la chica inmediatamente—. Esta es una gripe de las co- Jonias, mucho mas terrible que las europeas. Si te la agarras, capaz que te mate. —jExagerdis! —replicé Ia otra—. Ade- mas, me aburro soberanamente sin vos. —;Pobrecita! Pero gpor qué no vas a dar una vuelta en coche? —sugiri6 Julita y, miran- do picara a su prima, agregd—~: Bautista siem- pre sabe cémo encontrar a Manolo. —jAy, prima, qué mas quisiera yo! —contesté Micaela cémplice—. Pero vuestra aya también esté enferma y sin ella no me de- jarén salir de paseo nia la esquina. jHum! A pasear no, pero a otras cosas si —zeplicé resuelta su prima—. :Sabes qué es bueno para la gripe? El jugo de naranja! Y yo sé dénde me puedes comprar las mejores na- ranjas que solo ti puedes escogerme... ;Dilea mama que venga! Ala misma hora en que el capitan San- ta Barbara se despedia del gobernador e ini- ciaba el retorno a Santiago, Micacla y Bautista salian a comprar naraujas para la astuta Julita. Dos minutos mds tarde, en una esquina a tres cuadras de la carreta del frutero, un hombre 124 descendia de un coche de dos ruedas para ale- jarse corriendo, en tanto el vehiculo reiniciaba lentamente su marcha, justo cuando las nubes, hinchadas de humedad, oscurecieron el cielo, anticipando un temprano atardecer Rato después, en el cuartel, maese San- chez le preguntaba al escocés: —;Por qué cailé y no me dijo quién era en realidad? —Dice usted como si yo usara un disfraz —contesté el naturalista—. Nunea he dejado de ser John Macklembaum. —Sabe a lo que me refiero —replicé el in- vestigador—. Nos hubiésemos ahorrado mu- chos inconvenientes. — Seftor... —El escacés lo miré a los ojos antes de continuar—. 2En realidad hubiese creido usted que yo, gigante escocés loca, he salvado vida a principe espaiiol? —Puede que no —admitié maese $an- chez—. Pero ya que ese principe ahora es rey, creo que me hubiese tomado la molestia de averiguarlo. —Listed, tal vez, pero capitan no.. —Quizas los capitanes espafioles estén siempre en guerra con los ingleses, pero un 125 4éb ezaqe> ef seoes A astouajop ora oF “TeUTUTED [a ‘aquaureagoaye “erony ayp09 [ap auquroy ye anb ap asremase ua ‘sau0;Ua ‘OnLaaLIOD ag ‘eqesanfar ou une ayso oad “oxayedwuos ns sepDye vied o1ajon ag ueguiadsa anb opnanyea PP tan0uovar Je oypad ns ua o1Se as uozeI09 as sejnay ap sopapuea qe asopueorane ayp -09 un aa ap equqeoe sand ‘uouayy wyonun gnsaad aj ou ojouryy “oleg 4 oftp “,osorsnpp [2 JEUNE & BIL, “OpepjOs Jap eua!ed vy UO ou “L113; /294 YS aprany SPU “upzauIeT opuNBas uM o1aq “Souk sosa ua [eNzIEI, Anut ’s0s0190 Soonpp ap eutorg wun ap seuryDIA uere anb sap “UaqUd e UOLAIp sel BiaNye sepedorpe sestr ord ‘zojquiay un. ap equyey as nb uoiage19 sand ‘sopeysnse Wore ag ‘ueqe}sa apuOp ey09 P asroawiar vorqurs opuend ozrenwe [a ua vA uvqesuad ojreuediuose ns £ ojouepy jou8yjad uo piso ojoueyy! :—orpeue “equasnq wamb v seu ~rpuoo [2 ‘4 epavoryy orcdumszoqu oF— zzaupurg asaeut soa stog? “08a eyzodumy oN— “-wgpuaqua serenb uepared ou sopepyos soy o1ad “eyroyas ns ‘auoprag— 92L pap seaquonu ‘sepren soy e o7]08 oguarez [a “zayD “tpg asaeur ap zodmsa ap exe ef ary “opuesoy] £ opettopounios os01 [2 tuo voryp wun vpuaa sofa seul “ugraude ayrony ep asiezqyy exed ueqeafooioy aquurypnut anb seipren8 sop soy 8 ‘ozeaq un ofeq oun eped ‘oy -an> [ap sopBoo ‘eqeyyseute oquiez auLZOUS tn se[es B] v UMados ap o.QuA vjoyeyeg v| ‘oyUOId, aq ‘vpaUaquad soronb uepared serprend so] £ eqenn8 zalmu ap z0a eur -Ho olop as exenye @p opryaa o7fnreq tm ‘ojuaMow ase ug “opzanae ap Aoysq —sopun$as ap zed un olaidiad opremir ap sgndsap ‘umeq -wa/epy OAnpouos— sow> ru ‘Kar tj — “sow jap uazamb -21 souaut orad ‘far un ap wayseoaut ou sezinb SeiZ3y Se}sqy —sopey sopo} e opuEsUt £ ZoA 2 opueleg ‘zayouyg asoeut oondxa— sepeooa “inbe seapy wraiqisar oonyp yo anb 123449 euranb oJ0s orad 4s ‘gsuad of anb osaxyuoy— Zeprenoax? ’,,ouaury ap ass wiarqap "augury,, "—opuantuos $990389 Ja goydar— wy -smbueuv of anb osuad paysn orag gig? sajen8t sowios peysafew ns ap soypqns so sopo ony ono 1 oxep>e— ou Offord emonsnl ap oxreuouny por tn costado y lo reconocié inmediatamen- te. Con mucha calmia, mientras el chico se des- esperaba por la ausencia del soldado, el hom- bre recibié su acostumbrada racién de fruta, pagé y fustigé a su caballo. Al pasar frente a él, Manolo crey6 verlo sonrefr burlonamen- te, pero fue solo un breve instante, pues el vehiculo toms la calle de las Agustinas, alején- dose hacia el callején de San Antonio, tal como la vez anterior. Sin poder aguantar mas, el chico salt6 de su escondite y después de buscar intitilmente al soldado a su alrededor, eché a correr tras su presa. Pero alcanzé a ver, por el rabillo del ojo, otro conocido coche detenido junto al frutero. Se paré en seco y al comprobar que era Bautis- ta quien lo conducfa, lanz6 un grito de alegria y de dos zancadas se subié al pescante. —jRépido, Bautista, sigue a ese coche! —pidio sin siquiera mirar atrés. —jMuchacho! :Estas loco? jOy clamé el zambo sorprendido, pero sin explicar nada, Manclo sold el freno y, arrebaténdole el latigo, azoté fuerte al caballo, que dio un salto y salid al trote veloz. —{Qué hacéis, Bautista? Que me cai- —se oy6 una voz reclamar atrés. 128 (Micaela! —exclamé més que sorpren- dido Manolo—. ;Lo siento, lo siento! Pero... —jPero nada, muchacho! —le dijo mo- esto el cochero, recuperando el control del caballo, pero sin detenerlo—. ;Qué crees que haces? —No hay tiempo para explicar —replico el chico suplicante—. \Y no pierdas ese coche, por favor! jBs el asesino del vago! —{Qué estds diciendo, Manolito? —El zambo no podia creer lo que ofa—. ;Bromeas! —Oye, yo no miento... —dijo muy se- rio el muchacho y, por un segundo, ambos se miraron a los ojos. Finalmente, Bautista se convenci6, —Entonces, “las biompetas sonaran y los mutos de Jerie6...” —Pero el cochero no pudo terminar su cita biblica. — Hola, par de mastuerzos! Sigo aqui, gsabéis? —les record indignada Micaela, pa- teando impaciente el piso del vehiculo—. jEsta bien que sedis todos unos salvajes, pero esto es...! jEsto es... |Oh! —Micaela, perdona, pero te juro que es importante —explicé Manolo. wun owod ayusERUIOs ayrsUTTENS o1d ‘op -epeurap on1sor fp opel ns v oparede ‘joryy jap vpungurour zny y| & oanjsos of awry A emp ene vun orad ‘sepredsa ap any as Ise) “oypeyonum ap 10j24 onuadur ns ap asopuypmg ours ‘esoquedsa es -{nuos ewa}a Ns UOD OuTUT OT EUEUANY BFBALTLD Bun ‘sepDeA seoUIANd sns dp PEpEMI60 e| apsap ssbuaa sns ua oztpered 08 axSues vq ‘ors10089p oy Asopa ap oun puroy ‘epey anb oj zesuad ug -yjai ap sozepad uo sopedey soi[nq soun v 0} am ‘eoqppyaur wyiaiqno ap esour wun aiqos ef -auwutiad joey jg ‘atuepape omSrs A oxadnoar as ‘o81equia urs /os0d un Japasoyar ojopuaio -by ‘zueur vy ua oadjo$ of apunqeasneu 4 3} -tary ojo un orad ‘een visazed uoeyqey eT -ronqua v asremnytraav A asreoiaoe ap soque Seut vel oped um guadsa ojouepy [Oxy JOP [ADP ZH] ef asian espod ime epraige eyiond ej 104 “oDUaTES any opoy ‘ofant ‘& ourfay ozejs0d un guos anb eisey uppENqey eT ap rOVORUT Te astaacur 960 of oo1yp Ja ‘somUTUT soun 304 “ET]a SVT as1ap -zad ered rae ef opuens reunyppar oy] un & ooyfgyaur opmbseyp un gusnosa as anb eysey empeuas ef odie ‘eyand eun aye oan -op as arquioy ja ‘sandsap somurur oq, -znj e[ sok] ap gInBIs “eso exo ap eyes 2 ‘anb oon je apeuenra ap ofp ou anb of ‘ojopuvasng 1389 vared oN “TYP -uv ns ap OPWATWIAOUT Ja UOD equaUAUT SaAxiy ap ofoueur un ‘eyparep ef ug ‘eprambzr oueut ns ua vquaayy jeunuayo yo anb joxey ap wunt0y ua epand vun sod gtazede anb eisey pepis -uazuy ua g}sa19 zn] ey ‘o1adse £ opeuopurege ajgante un sex orpuodse as ‘savaA Sop OPES -uad uig “eqe3sa apuop v asopuvpaiade ‘waour as anb zy wun amBunsip eax anb eisey/op -a}u ap opuefqursy ‘somumu ap sed un oyainb opanb ag ‘seu za opnd ow ef ojouepy anb sey anus ‘seurjd 4 sass sejanyis ap uoiuow un ous ang ou opoy “otiorg ‘so1edse soy A seUTI0y sv ‘Sax0[00 so} ¥ OvaTIO} ajopUBUES “eAns e[ Op -upanyser esaad ap [eurtue un owiod ‘satrosuZ sor8aur spt soy ap opudyjes ‘ordax peptinaso Finalmente, opts por no discutir més, entonces Ie ordené al cochero Hevétsela y ya. Bautista se encogié de hombros, la tomé con sus fuer- tes brazos y la alz6 sin esfuerzo hasta el asien- to del coche, a pesar de las protestas y amena- zag de la muchacha. Luego, subié al pescante, fustigé al caballo y se fueron. Entonces, el investigador escribié una nota al capitén Santa Barbara para enviarla con un soldado que partié al galope camino a San Bernardo. Luego, reunid a toda la tro- pa ociosa del cuartel, que resultaron ser cua~ tro soldados un tanto dudosos de tener que obedecerle. Era todo lo que tenia. Suspir6 y, tomando su pistola, se apresté a salir, pero la voz del escocés lo detuvo. —Qué pasa? {Por qué chico en proble- mas? —pregunts. —Sigue al asesino de la Canada, en el hospital... —contesté el investigador y agre- g6, soltando su mal humor—: (Mierda! jNo debi hacerle caso a Mondragén! (Sabia que te- nfa que ser un médico! —jMondragén? {Usted dice doctor Gar- cia Mondragén y Gutiérrez? —pregunts el escocés. 136 —Si... zLo conoce? Sanchez, lo miré extrafado. —fI hace investigacién parecida que yo, eso me dijo —explicé Macklembaum—. Pero 41 lo hace en hospital con personas y yo con animales. —Pero ,él lo conoce a usted? —pregunt6 maese Sanchez, dudoso. —Muchas veces é] ir a mi casa y hablar sobre nuestros trabajos —afirmé el escocés—. Incluso, hace unos dias él Hev6 unos ins- trumentos quirtirgicos para mf, pero no me sirvieron, —2Y qué hizo con ellos? 1 investiga- dor iba entendiendo poco a poco. —Isoldino los regalé a herrero amigo de @—tespondié el hombrén—. Ahora deben ser puitales o tijeras. ZY qué era lo que ambos buscaban en sus investigaciones? —quiso saber, por fin, maese Sanchez, —Yo, la influencia benéfica de ciertas plantas en la sangre y corazén —contesté el naturalista—. El no sé qué era exactamente lo que buscaba, pero requerfa comparar muchos Srganos... Eso explies a mi. 137 6EL ap B1GO ns seUTUNI9) v ONSeIAe Oj BULIaUa > -uour ns ‘redvasa ap sofsy ‘eqesia9 as edureny ey anb ‘uyydeo ougo ye x0 Je ‘odns opuen> -orpidun of as ojouepy ap uoRLaAronT ef ord ‘ergo ouStpeur ns remde oguayun ‘eqeqese a as anb odiray jap eyjsn8ue ej sod openuarde ‘seauowyg “ugrorpied erdosd ns vresyiudrs ose anbune ‘oprareSua ojuonr ne epnde ns 9Saur 9] ou ‘ona 20d “4 opredege sod epreununiay “eyqes ‘onb ouSrp year um zaypuys asaeur ua g10uOD -2t opZaUIOUL [9 FeseNaL O}WOAUT anbIMY ‘sop -epmbur sns ap o8ed Jo ajserqoo ered eprezueo {2 Of ‘eutaTp o euwumy ‘erusn| ef anb < sorcy ap wi9IOD P| ezaquD Ns a1gos eHALD oULIduta © aprey anb & saye; ueia souatupa sns anb ap ejuano eqep as erouauiap ns ua ime om, -vrauvo vperonbsap ns ap org] uoIsnPuoD vy anb spur any ou owuTsase 1a =[qemprad £ vosayy seur zon epes vsard vu ap wosng ua ’sazjeo sej v asa ap “oBany ‘{ oma -uauiad ye anSi0ur ef ap ‘oraurad “onal of anb JoRUOS UIs ouaNUasap un ua ‘Joges ns wseY £ Bm}X9} Ns “TO[O Ns ap 8908 Ja uOD asradaTLALIA A aures vidoad ns ap auseo ey sepnusap ap 103 -v]d oszaasad je osed orp viouayo v} A owann -POUOd Jap BSNeD v] ‘SoU soy Ap TaNIO9 Ja UOD, “sarvappeo ap sajrur svzinb o sojua1 ap ares Bet vp selaadsap A sezund ‘1e}209 smpuay ap soue ua ouewny odiano Je apreouenre opex2o] eiqey anb sojatoas soy ‘eyo vf ua ajuerBues wiassta pun 4 oueur eum uo ojadyeosa [a uo ardwrars ‘soujo 8 aeyasua B epeaIpap eDuaUTia wm UDB eX oppuaauod semojoo sey v z9aqoa vied vdox -hg ap spepisiaatum sazofow sey ue vuratpour zerpnysa e gfnduus of emMa0] vsa f oanjsa of aid “WIS ZA 12} O O90] AOA as zara £ Us -BIPUOP BIDIVS) JOWOPp Ja ‘Orqarad [a apTeoes ered oaupso un sage op oyuaurow je syzinb “eran aqueytiag ns ap ojund unSye uy “opidys aon Te onsed anb ‘oyreqea ye omp o8ysry z0;2np ~uod odng “ayso9 un e woraiqns sopo} A oftp a= ezainb apuop zy ap arqyy parsn sq3— “ezaqe> ¥f UOD gure OZory ‘sop -ungas ap sed un omut of 1ope8nsoaut [gy sepnie opand £ o8nuruos ooneduns oonp 1g —91pid— Aoa ugiqure; ox— “s900980 Jp any ‘sopoy sen ‘f uoramis of sopepros S07 ‘Fes A saquioy sns & owl, ‘offisfoq ns wa ejoysid e| opuanawu ‘A ey -orqujed vsani eun gyjos zaupupg asaeyy la més horrenda y terrible manera que pudo imaginar. Fue asi como preparé el escenario para el acto final del drama funesto que habia con- mocionado a la ciudad en el tiltimo mes, Con Manolo atado de pies y manos en un rinc6n, abrié el cajén de una mesa lateral y fue sacan- do, sin prisa, todo un arsenal quirtirgico, de- positando casi con ternura cada brillante pieza de acero sobre una gran bandeja: escalpelos de variado tamafio, sierras para cortar huesos, €s- coplos, pinzas, tijeras y hasta un martillo, los mas modernos instrumentos en aquellos afios, cttando la cirugia se reducia, practicamente, solo al remiendo de heridas, extracciones de balas y, por supuesto, amputaciones de todo tipo. ‘Ya terminaba cuando un sonido les lego desde lejos, Ambos se pusieron alertas, espe- rando. Pasaron tres, cuatro, cinco segundos y, inds clara y potente, oyeron wna voz Haman- do a Manolo. Sin pensar en las consecuen- cias que pudiera acarrearle, el muchacho res- pondié con un angustiante “ipor aquit” que retumbé entre las paredes, que lo devolvie~ ron en un eco confuso. Otro llamado le siguid y Manolo, cerrando los ojos para no ver el 140 jntimidante rostro de Mondragén, grité de nuevo, mas fuerte y largo. Al abrirlos, el doc- tor ya no estaba, Jo que lo desconcerté. Entonces, un nuevo grito, mucho mas cercano, aleanz6 a elevarse a medias para ca- lar de sdbito tras el sordo sonido de un gol- pe seco. Manolo, angustiado, no podia entender qué pasaba. Solo cuando contesté por terce- ta vez un llamado y luego escuché el force- jeo entre el agil y fuerte Mondragén y uno de os que lo buscaban, comprendié que él era la carnada atrayendo con sus gritos a las victi- mas ditecto a las garras del astuto monstruo que los soxprenctia en la oscuridad de un terre- no que conocia muy bien, para cercenarles el cuello o atravesarles el corazén de una certera puftalada ‘No sabia cudntos eran nia cudntos po- dria matar Mondragén antes de que se die- ran cuenta de su estrategia y la neutralizaran, pero bien podia ser que los matara a todos an- tes de que eso sucediera. Por ello, dejé de res- ponder a los llamados e intent6 no perder la cabeza; ast podria pensar cémo escapar. Se te- volvié mirando a todas lados, buscando algo, cualquier cosa, que le diera una idea. Sus ojos 141 rh opipiad sod orp as ‘zaa 2359 “anb ofouepy ap eurroua any as 4 varey ns oyuord reqese osmb opraouoasap Jo ‘auze) ns ua epeaep vloy 2] aszeaes erombis uig “oquare us 1820 osrd ye gue] oj anb ‘epjedsa ns wa op -trouray adjo un uo anbeye ja grpuodsor “10] -op [p opuesoust ‘a eperpounnt any axquoy [ap uo}oear e] ‘oaty> ja odax anb of po} eNOS o1ad “reradsa ozsy 96 ou opureye qq “oprambzt orquioy [2 ua souRuE sns U9 epua) UN anb ojad -[208 [2 OppuNY 2] ‘opo} v oysandstp ‘opouR, 4 ofr] ap osed oprouo2sap fy ‘opsesarde exp -uajard anb eise8 ey opueambsa ‘oper im v 93 Tes { aquraurap oaanu asa v ses0o se] aj.eyTDEy ered oyamb asrepanb expuayaid ou ojoueyy ‘eq, -v3sa anb opeuaye of wos une o1ag “oprerteSe ezed buroua equype of as onb oduiay je ‘oueur ns ua eqeaayy anb ofan Jo oxsoUr x “ofanj Anu of o/Bauze of 088 o1ag o8a18e ‘onsonns spur oun, un uD ‘sgndsap ‘arquroy Ja onrdex— oata operseusq— ‘openmye anu 0 oypeysmun [y— gangyr-— “oara opeiseutap opmbap un sag “ono Jap Oosyores OU} OMISAU fa 9sn OpID -ouoosep [g— “uOZer eNI9} 10190p [F— Pap VSIA vy zeprede us jaruOS UaMb ‘oyalns JP Ure P| 194 Je OyUOAd ap OFTeD a8 ojo, cre yyeno ue sso0rede apand iq be ap ast anb Avy ‘roves ‘oprdey!— p opuezmsns 1se> ‘anb ysv ‘vaya 3230 vIgep ox8}jad ja ‘ourstur oja0d ‘orag “feureatn Ja anb sanre ojteuODUe sod s0iq v seiper3 oxp A ueqrosng oj anb soy ap oun via anb an ‘operary ‘oproouoasap un 2 ours “oursase [e ou [9 B apUIEN; eR] an O71 -nosap panueyy JOrey Jap anus} zny ep. “erarpeaur of ojuaresap [a A epras -o18 eum vredeose a a8 anb opuarsey ‘cunts nis ua gznaa as exquaos etn ‘Tesqum [e eqe3aq] opurend oysn{ “oSrequi tag sa109 v reypo K ard ap asiauod ajopugyneed “r01e 4200 & OT AP sa907 OVEN O Sar], ‘SOT[EGO] sns U9 wBoS LT LE -sey gaat] of 4 ojadyeosa un opnd auror ouroy, “amy servanuy ered odutap ovod Arua emuay anb se ‘oxpay viqey anb of ap ‘ojepupass ya 10d ‘operamua viqettas zoydeo ns anb osndng “opre003 urs oAns sopaparye roe ered sate soy 10d rorejoa sayueyioo A sep -nBeqund ‘sesoyy sesoo ap euanop wum A aide aud oxajz09 um apreysase ao] ‘opremey apand, pepa nis ap ooRp um ojos owNd asopustoI0yer A aouweaqe ns & oan} ej anb visey ‘osid Ja z0d qwpo e OYPA as LTDA UIg “VITA Ua [eye -suy ja A vlapueg ef o> ‘soouoyua ‘romezadon Pero el hombre no Hlegé a tocarlo. Des- de el suelo, el muchacho vio como su atacan- te volaba por los aires, arrojado por la fuerza desatada de unas manos grandes, manchadas de pecas y de vello rosdceo. Manolo no pudo comprender en ese momento qué es lo que hacia ahi el naturalista Macklembaum, pero agradecis con ganas cualquiera que fuera Ta causa. —Td bien? —preguntd el hombrén le- vantandolo y soltando sus manos. —Mejor que ese —fue la animosa re puesta de Manolo, refitiéndose al desconoci- do que yacia un par de metros més alld, inerte en medio de la mancha de sangre que crecia alrededor de su cabeza. Definitivamente, John Macklembaum, del clan de los Klembaum, en Jas tierras altas, no se andaba con chicas a Ja hora de pelear. —Hay que irse —dijo el escocés—. Ese no era asesino, sino cémplice. El todavia suel- toy tal vez otros cémplices también. ‘Manolo, entonces, supuso que ese hom- pre debié ser aquel que, mediante Ja artimana de la jugarreta, habia lograco bajar al soldado del coche pata eliminarlo. Por lo menos, ya no debian preocuparse de él. 144 --g¥ maese Sanchez? —preguntd. —El por algiin lugar aqui dentro —con- testo el naturalista—. Entramos cuatro: dos soldados, ély yo... Encontré a soldado muer- to hace un momento, quedamos tres... —Quizas menos... —corrigié el chico—. Of cuando atacaba a alguien, pero no sé qué pasé. —Este lugar es maldito —lo interrum- pié el escocés, tomando el farol de la mesa, lo que lo hizo fijarse en los bultos, Entonces agre- g6—: Tiene dos caras: por delante salva vidas; pero aqui atrés, es la casa de la Muerte. —Pues, vamos, no quiero estar de visi- ta... —pidid Manolo. Salieron al corredor sin mucha precau- cién, més deseosos de encontrar la salida que de cuidar de no toparse con Mondzagén. Tor- cieron a la izquierda y avanzaron unos diez metros y otra vez doblaron a la izquierda. Asi, caminaron varios metros mas, siempre entre escombros y muebles abandonados lo que los obligé a desplazarse atentos para no trope- zar 0 pisar un clavo oxidado. Por fin, nego de unos veinte minutos, dieron con una puer- ta cerrada, tras la cual oyeron voces y risas distendidas. Se miraron pensando lo mismo: 145 Zbl asduiais of p— odwiayy o8uay ou o1ad ‘ore -of] eaqap A o8tuni09 jeay Anat any ‘epeue> 8] U9 sozezq sosa olozze 19 sand ‘jut ap se3y oura paysn edna ns sod anb ap sesad y— ‘qnuquos oBany { o1suayis ap sopunges soun opzeng ‘opanut Te opeuss 0ysa8 um W109 x, “opexy pe ay -UB{ALS [Oy Tur ap ayrans eursrur BI gEII0D OU X ‘o8iure fur ‘emp ezaqed ef paysn auay ‘aa -wpeunz0y¥ ‘adjo8 Ja uo oueut e opesed as ~aiqnuy aur as anb esa; vx —opiaa ye uoSexp “uo offp— orezzy ne oynsay jyy!— JORUOD ap Bron; equisa eA epermbsop £ aqURTLIq aRWUE hs anb eqejejap anb of ‘epele -uesep 08 je eszmuos wun A sopns ap wpeprad ay “uaH Y] ‘Soperade solo sns LOD o[794 & Oay]OA as saouojua jog “elapueg yy ua sox so] v onl opesign 4 opeaey sandsap ered ‘oprees eisey meafeorg] ofa 07 ‘aiSures ap ooreyp un ua oper odiano [9 ua opearj ojadjeasa un zEqnasap je 9up9 anb upporppeur yy £ ypene ugpemdsox ns 0X9 “efepueg ef argos yeoumasut ns ‘oyuout -vaanu ‘Teuapio X saB09ar ap equurua; ug? ~PIpUOW seAUETUT ‘ame [e oad ja A epTaIaE es “flue vy W09 ‘esau eun arqos opeye -eqeiso anb ua oxred jap equono orp as A uoreiadnoaz as ejouapued ns & vriowaur ns oytord orad ‘eqes Orb -ed anb oy orpuardusos ou ‘odour py 3s 0a opaajoa exed orp a] uo Sexpuopy £0}20p [2 anb seprpnoes svy & vie ns ua ene [op 0}2"u09 ou [2 1HuBs Je guodsap zaysuyg OsoeW -opuarmios omSis 0] spndsap ‘ofozre ns ap opemupe oonp ye orm unequIEapPeAL ‘omnfas 919360 Ou “Ope -axfcop Te souradenye ou anb eysey ‘spout sop -0} aq “-—pepuneso ef ePeY Jepue v Opry ‘opouep, oftp— sop soj sotuary ‘ON— “ok casng 0] sndsap & sajes ‘eirand oleqe aaeypa ‘uatg 900989 [P 910q01102— [9 $9 ‘IS— jzarpug asavut sg! —ugTouaze opuant -od oypeypnun ja oxmsns—*"'Z0A esq— sreuopuege ap opund 2 weqe3se anb joury yap o28au opuoy p apsop 98al1 s9j arueysnSure O78 un :exeyD =nosa & ereTqeo anb ap seuas aopuginey ‘oary A109 of OTOURYA| ‘eqezUR] as enb us o}yaUTOUT [> ua oysnf o1ed ‘esopeayes eyrand esa wayutoD ex -aitv> epo} ¥ pepareumy ns seypa vexed ojana outioy s9209sa Fy “omBas ‘opoy argos “A aqua Zyeuiou vqeuoruny jendsoy je ‘opey ono Te sarcéstico—. No creo que alguno de sus pa- téticos soldaditos haya podido acabarlo, asi que me imagino que nuestro Hércules escocés anda por aqui, presumiblemente, tratando de tlevar al chico hasta un lugar seguro. Eso es muy propio de él, es un gigante sentimental... ja, ja. Pero eso usted ya lo sabia, :n0? —Solo sé que no saldré vivo de esta... _—intenté decir maese Sanchez, pero el otro lo interrumpis. —-Si, estoy seguro de que Santa Barbara sentiré un gran placer cuando me mate —se rio—. El es muy parecido a mi, pero le falta el valor que da la demencia, lo que es bueno, porque se porta bien en la paz... Pero en la guerra, péngalo usted en medio de una bata~ lla y se revelard como un asesino tan bestial como yo! —;Por qué no me prueba a mi? —lo de- safié maese Sanchez—. Creo que también sen- tirfa placer en meterle una bala en el coraz6n. —zEn el corazon? —se burld el doc- tor—. Eso responde su pregunta, amigo mio, Sj apunta a mi corazén, usted no quiere matat- me, sino redimirme, salvar mi alina enferma. No, sefior, si hubiera dicho “le méteré una bala en la cabeza”, yo habria dudado de su integri- 148 dad moral, esa que tanto empafia su brillan- tez racional. Lo siento, pero usted no califica como asesino. —{De dénde saca eso? —pregunté mo- lesto el investigador—. Suélteme, deme mi pistola y vera. —No se agite, no lo haré. Usted me ser- viré para otro propésito. —2De qué habla? —Le diré: toclos los cuerpos que he des- tazado en mi vida estaban muertos —respon- dié friamente Mondragén—. Nunca se me ocurrié intentar intervenir uno vivo, pero ya ve, siempre hay una primera vez para todo. —jQué esta diciendo? —Maese Sénchez Io mir6 con los ojos desorbitados. —No lo hago por crueldad, créame —le explicé el demente—. Hay dos razones muy prdcticas para esto. Una, mi curiosidad cien- tifica ya se ha despertado y no puedo menos que satisfacerla y, dos, Macklembaum y el chico tal vez todavia anden cerca y sus gritos, amigo mio, pueden atraerlos a mi. —2Y para qué los quiere a ellos? {No tie- ne suficiente conmigo? —exclamé el prisione- ro—. ;Déjelos en paz! No puedoy no quiero —teplicé el doctor 149 -Sh ssoug}ua o18— jeporuoy 020] Opry — ocuuray o20d epanb aur ‘opidex eias anb ornBase a] “ore ~eut anb azpuay anb yee ‘oata paysn woo opaaey opand oxy —ostaordunt ap opuarsarede uo -eIpuoy offp— o8tine nu ‘aqrans aust — -vreayes of anb ered soigy v ay eiepepsaa uod 98x ‘erounsd za aod ‘A vpray, PL ap 10z098a ajuwza24} Ja A OsTOY Ns Tod sa1209 arSues 2] ours -aiqisodury eiqes anb of ‘ose -Pw OU ap UOSEIpUOY, v JaDUAALIOD -tedeosa ap TOYTP spur euoy ey xeyzayuy eiqap anb jse ‘asze}[08 opnd on sesuad ap seyen vred njuid -sa ns equismbe zaypuys asowur ‘ojue} UE, -somuyur soim rod ejsia ns ap asopuarp ~sed ‘oxuorstid [ep olaye as £ ezaquo vy ouwi0y 2s ‘uozer ap ogsne un sod opeseye ow0D ““opurseurap aa ~onur ag ys ered opuyjqey eiqez 09 offp— jowistwt of sa ON! joursrur oj $3 ON!—~ “zon eno vlapueq e] us sInystq Jo ofep ’ojsnZsyp ap eoanur eM. opuapery £ ofquiay ouwur ns o1ad ‘21209 opunS -a8 un JeDey osmb uoSerpuoyy sopente%sop 0328 un sousquoD oquawTRNUT eqejuAIU zayD “upg asaeur seuane “soxavanuas aaumnb soun ap ozeyy um ua ‘aquWepungord Anum ou aus ost vj gut00 ‘siuatawsa8y opueuorsard { wumgota ns ap jard vy argos oy [2 odode ‘saouoaug “spur me vpapred onsos ns anb odwiay je ‘uaTuos ap olap £ xasey v eq? anb of to gxprast09 as ugSerpuoyy ‘osuayaput oypad ns v ajqes0xout asoptrpoiade OPUSLIN.NSUT OSOTY [OP UOISTA vp aque opezadsasap asopurye ‘sempre sns qe]]OS OURA Ua OIUAIUT zatPULS asaeyy srezuBUI0> ap woy sa ‘oSnue nu ‘eroury —orouorstid ns optarruos garase as A ojadyeasa im Ouro} 083} ‘aoSexpuopy orpuodsar— opumun jop 7119} SeUt aquautap [2 ares ‘aust 1s orad ‘sezing}— “prpuaa ou A oon pp seayes ‘epeu anb saque “pizanb :offp of owsn pays] ~—zaypueg asavur o8au— oprdnisa ue} pres ON — “paysn v opzeayes 12yU3] -ut vied vozarede Jp anb ap pepryqisod ejourar eun o8ua} eroue “uy ug “pepriqedmo ns ua ex -afaxo paisn anb ap euoy oqny ou £ o[jey 089 orad ‘sopeqor ayrouysandns soqwounnstt so] Wo> opreuturpoUT asmb oso tog jsopungeas -new f sayuorfopeur safeqaig sosa ua ou “e8na

ja oprarqnosap ueIqey ojoueyy 4 zaypuyg asoeum sand ‘uwqe3se ou anb sodian> soun vo) sep ap opevyen Topaparye ns v Om> -so opea ye sepeyeund eqeisase ‘oyano wer un ap oprmurarg requosua eyrenb oyuey anb 0] eqey1n20 2] exoye ‘operre zofour ns erany $1 -ue anb ‘seiqusos ap oyurtagey [q “THU! owoD opezadsasap wey uyse un w0D sesaid sms & cuchillo que habia escapado de su mano, lo cogid del cuello, tratando de ahorcarlo. Y la oscuridad huys de stibito cuando Jos quince soldados al mando del capitan Sarr ta Barbara irrumpieron en la escena, llevando faroles algunos y, los demas, apuntando sus fusiles a los dos hombres que luchaban. __;En nombre del rey, rendios, bella co! —grit6 el capitén, también apuntando su arma. Yen un chispazo de lucidez genial, Mon- dragén solt6 al escocés y, dando tin paso atrés, grits: apitén, acabe con él, acabe con él! jEstd loco! ;Quiso matarnos a todos! Por un segundo, el tiempo se detuvo y Manolo imaginé al escocés cayenco acribilla- do por los soldados y abrié la boca para int pedirlo, pero el estallido del disparo ahogé su voz. Cuando la nube de humo se disipaba, el doctor Mondragan se desplomé con Ja frente abierta por la certera bala de Santa Barbara, gue se adelanté unos pasos, como para com probar su punterfa, 156 —iVive Dios! jNo soy esttipido! —le oye- ron decir, con wna sonrisa despectiva en los labios. aa Mucho tiempo después, cuando el natu- ralista Macklembaum y su leal Isoldino ya ha- bian partido a Espaiia a escribir el libro fru- to de sus investigaciones; cuando el capitan Santa Barbara, ascendido a coronel, asumia el mando de un regimiento de infanteria en Lima; cuando maese Sénchez rechazaba, por segunda vez, la invitacién que la Corona le habia hecho para viajar a Espafia y comple- tar sus estudios alld con todos los gastos pa- gados, provocando la molestia de su excelen- cia, el gobernador, que lo habia recomendado; cuando todo eso hubo pasado, Manolo y José Miguel, sentados a la sombra de un arbol cer- ca del Huelén, capeaban el calor con que el ve- rano se dejaba sentir. —Segiin el padre Severino —dijo Mano- lo—, todo lo que nos pasa en la vida nos deja una ensefianza. —Y desde cuando tan interesado en lo que nos dice el padre Severino? —se burlé 187 BSt “opuayruos ugiqurey ‘yaad pe equoraoe as onb odurayy ye ‘o8jure ns 8 [9 Oltp— **oyUOg BUN gs9,?— -yjspneg rod opronpuos aypoo fa apssp op AuaTaOg BRIA QUIET] OF— jjanueyy!— uedrp aur anb vpsuea aut anG— snyr— “o8[e ypuarde js empuaae eno ap o19g “—asopuait o1sajt0o— eap! Sta} oN— goo jeunes ‘asa woo vinpuac” Ty ap aystpuarde anb A? ‘ug s—o8ar8e ‘oles spur ‘oSant o1ad ‘janSy 9sof

You might also like