CHAPTER FOUR

“Good morning!” masigla at may ngiti sa labing si airplane boy ang bumungad sa pagdilat ko. Nage-
ehersisyo siya.

Hindi ako kumibo at tumayo na lang muna sa pagkakahiga.

“May gusto ka bang kainin?” tanong niya sa’kin.

Umiling ako. “Kape na lang”

Hinila niya ‘yung kamay ko at dinala ako sa isa sa mga mini restaurant dito sa Edge. “Namamaga na ‘yang
mata mo” sabay nguso sa mata ko.

Umirap lang ako.

“Ang sungit mo talaga, nakatulog ka ba nang maayos kagabi?”

Wala ako sa mood kaya nakapag-sungit ako sa kan’ya. “Hindi ko alam, tulog ako no’n”

Tumawa siya nang mahina, nakakapagtaka ‘tong lalaking ‘to. Sa kabila ng pagsusungit ko sa kan’ya at
walang sawang pagdadrama ko hindi niya nakuhang magalit sa’kin.

“Alam mo ang plastic mo, nakakainis ka. Gago ka”

Umiling siya habang patawa-tawa. “O bakit na naman?”

“Wala”

Umiling siya at humawak sa baba niya. “Tignan mo ‘to. Magsasabi ng kung anu-ano tapos kapag
tinanong kung bakit sasabihin wala. Abnormal ka ba?”

Piningot ko ‘yung tainga niya at hinampas siya sa braso n’ya.

“Aray putangina naman, maawa ka naman sa’kin” sinamaan ko ulit siya ng tingin

Hindi ko siya pinansin at naglakad nang naglakad hanggang sa makapunta sa building kung nasaan ang
kwarto ko.

“Uy bakit uuwi ka?”

Hindi ko siya kinibo at nagdire-diretso na lang sa paglalakad.

Nang makarating na ako sa floor ko, nakasunod pa rin sa’kin si Airplane boy. Hinarap ko siya. “Hoy, bakit
ba sunud ka nang sunod?”

Nginisihan niya ako at napa-facepalm siya ‘yun bang parang nang-aasar. “Dito rin ang kwarto ko. Ayan o”
sabay turo niya sa k’warto.

Medyo napahiya ako kaya ‘di na lang ako kumibo at dinabog ‘yung pinto.