You are on page 1of 2

Whenever I feel lonely and sad, Bayani kung tawagin ng mga Pilipino

It’s them who are always by my side. Kanilang mga naiambag ay pinong-pino

Whenever I cried my lonely tears, Kahit gaano katagal ang lumipas

It’s them who wiped away my fears. Kanilang kagitingan ay di kumukupas.

Whenever I feel no one understands Kalayaang kanilang ninais

It’s them who hold my hands. Regalo nila sa atin.

They are the people who you can’t replace. Andres Bonifacio, ulo ng katipunan

Those people who gave you your face Kanyang katapangan, ginamit para sa ating
kalayaan
They love me, through thick and thin
Walang kinatatakutan, kahit pa mga dayuhan.
And showed me the light within
Kahit pa ito ang maging dahilan ng kanyang
Give me all my needs kamatayan
Even sometimes I lack in good deeds

Apolinario Mabini, baldado man sa ating


Parent’s love is inspirational paningin,

Because it’s unconditional Ngunit matinik pa rin.

I always remember that wherever I go through, Kanyang utak, ginamit sa himagsikan.

My parents are my greatest hero. Nagtaksil man sa lupang sinilangan, sa huli’y


nanaig pa din ang pagiging makabayan.

Jose Rizal ating pambansang bayani,

Kaniyang utak, ginamit mabuti.

Upang mailigtas ang bayan sa pagiging api.

Sa sariling lupain, tayo’y ginawang taga silbi.

You might also like