ഭ്രാന്തി തൻ രുദിരത്തിൽ ഉയിർക ാണ്ട ജീവനേ ഞാൻ

േിൻ ഉദരത്തിൽ തപം പൂണ്ട പുണ്യവും നപറി ,

ഇക്ഷിതിയിൽ വീഴനവ േിൻ േിണ്ം പൂണ്ടുരുണ്ടു ഞാൻ..

എൻ നരാദേം മറയ്കുവാനോളം ഉറകക പുലമ്പി േീ

അകക്ഷണ്ം നലാ ം പുതകചാരു രിമ്പട പുതപ്പിോൽ

എകെ പുതപ്പിചു ഭ്രാന്തി േിരങ്ങി േീങ്ങി ...

അമ്മതൻ സ്നേഹം മുറിഞ്ഞു േീങ്ങാകത രുദിരത്തിൻ

ചാലു ൾ എകെ നതടികയത്തി, ഭ്രാന്തി ......

േീങ്ങുെിടത്ത് േിനൊകകയും എകെ നതടികയത്തി ..