Apokalipsis

Sa paggunaw ng mundo,
isa lang ang gusto ko:
Na kapag nabubura na ang kalangitan, kalupaan, karagatan,
Ang magkasama parin ay ikaw at ako.

Kapag nagunaw ang mundo,

isa lang ang gusto ko makita.
Sana habang unit-unting nawawala ang nating planeta,
Ay hindi mawala ang ngiti sa iyong mukha.

Bakit ka ba mababahala?
Sa tagal natin sa mundo, huwag mo na itanong kay Bathala
Kung bakit sa lahat ng hantungan, dito niya tayo dinala.