TABON

ni

JARETT AZARES

J. Azares Tabon 1

BUKAL ipinangako

tayo’y unang nagmulat na alamin ang

sa katotohanan sakit at pighati

sa mga tubig ng bukal na ito. upang madama

ang tunay na kaligayahan.

dito natin tayo’y mga binhi ng posibilidad.

unang natagpuan at isa-isa tayong naglayag

ang isa’t isa upang maranasan ang nakaraan,

sa sinapupunan ang kasalukayan, at ang kinabukasan.

ng santinakpan dito tayo huling nagkita,

bago umikot upang mabigyan tayo ng pagkakataon

ang daigdigan. na maliwanagan ang ating mga mata

dito tayo at makita ang alab ng buhay

nagkasundo na inilihim sa atin

na humiwalay sa dilim ng kailalim-laliman.

at kaligtaan

ang pangako natin mula sa kaguluhan, suminag ang liwanag.

sa isa’t isa

upang malaman natin mula sa kalooban, nagsimula ang

ang mga sikreto buhay.

ng ating pagsasama.

dito natin
J. Azares Tabon 2

ILOG at pumapaso

halina’t sumagwan sa mga talulot

sa ilog ng sansinukob ng ating mga bulaklak.

na dumadaloy sa mga dito sa kaligtasan

ugat ng ating mga katawan. ng apat na pader

tayo’y lumulutang

sa ilog, tayo’y mga baino sa ilusyon ng isang paraiso

na nalulunod gabi-gabi na ating inilikha

upang mailuwal uma-umaga. para sa isa’t isa.

sa kalooban tayo ang mga baino

ng ating mga katawan na nasusunog

natuklasan natin sa araw na

ang araw ginawa natin para sa isa’t isa

hayaan mong ngunit tayo’y kuntento

ikaw ang maging araw na mapaso

na iinit sa aking puso, sa panglaw

at bibigyang sigla ng ating mga kaluluwa

ang aking dugo

upang dumaloy mag-muli hayaang saglit

dito sa loob, na ipikit ang mata

ng apat na pader at patuluin

tayo’y sumisilab ang luhang papatay

J. Azares Tabon 3

sa liwanag.

ibubukas muli

at parang galing

sa isang bangungot,

tayo’y magigising na humahalakhak.

J. Azares Tabon 4

KARAGATAN mga panaginip kahapon.

dito sa karagatan ito’y isang panalangin

ng ating mga luha para sa mga kamay natin

nalunod ang paraiso. na hindi nakayang kumapit

at sa mga labi nating

ipatong mo, o sinta pinapasa at dinudugo

ang iyong mga braso dahil sa ating mga huling halik.

sa taas ng iyong dibdib bubungad saakin

unti-unting kinakain ang alaala

ng mga alon ng mga apoy

ang ating mundo. na ating ikinidlap

hayaan mong mapuno upang tumagal ng

ng hangin ang iyong baga walang-hanggan

bago tayo tuluyang subalit lingid

ilibing sa sa ating kaalaman

kailalim-laliman na ito’y tatagal lamang

ng karagatan. ng isang saglit.

isang lindol

ang yayanig sa isang sandali,

sa ating langit ako’y suminghap ng hangin

at sa isang kisap-mata bago ako inilakip sa ilalim ng tubig

mabubuwal ang ating

J. Azares Tabon 5

sa isang segundo,

ako’y yayakap at kakapit sa iyong

bisig

bago tayo patuloy na ragasain ng mga

along nagagalit.

nang nagugunaw na ang mundo,

tayo’y nagpatuloy na sumayaw