పంచాయుధ ోత్

స్త రము
స్ఫు రత్ సహరార శిఖా తితీరరం
స్ఫదరశ నం భాసక ర కోటి తుల్య మ్|
స్ఫరద్వి షం రాణవినాశి విష్ణో:
చరరం సదాహం శరణం రపపద్యయ ||
తామప రయ ు : రంపునకు చిరర సూద్వగ ుళ్ళ రలె నండు పదునైన భాగున ‘ఆకు’ లేర ‘అర’ అంటారు. వేలాద్వ అరల్తో ఘోరమైన
అరిశిఖల్న రరకుక చూమిరుమిట్లు గొలుపు కంతులీన ఓ ”స్ఫదరశ న చరరమా!” ఎంమ చూచినా మృప్తత్ తీరని స్ఫందర మంగళ్విరగహు రల్గ,ి
ద్వరయ సందరయ రాశియగు ాి మిని దర్శ ంపజేయుచునాా వు, కోట్ ు సూరుయ లుదయంచినపుడు ఉండెడి కంతితో ాటియగు రపకశు
నీకునా ద్వ. భగరదాజ్ఞానరరుత్ల్గు ద్యరమల్న హంసంచు ాపుల్ రాణుల్న సమూల్ంగ పెరల్గంచి నశింపజేయుచునాా వు.
సరి వ్యయ ప్తయగు స్తీమవివి
మ ుోవు యొరక దక్షిణ హసత్మల్ు నల్ంరర్ంచిన నినా నేనెల్పు
ు ప డూ శరణువేడుచునాా న.
స్తలు|| విష్ణో రుు ఖోతాా నిల్ పూర్మసయ
యసయ ధి ని స్తరాానర దరప హంతా|
మం ాంచజనయ ం శశికోటి శురభం
శంఖం సదాహం శరణం రపపద్యయ ||
తామప రయ ు : స్తీమవివి
మ ుోవు యొరక అధరామమమే ఆవిరుగ గైకొనచు, ఆయన పూర్ంచు వ్యయురతోనిండి, ఆనందాతిశయుచే నీవు
చేయు ధి ని చెవిోకినంమనే రాక్షసమూర ల్ందర్యొరక గరి ుల్న అణిపోవున. అటి ి భీరర ధి నినీద్వ. కోటి సంఖాయ రమైన
పూర్ ోమనాటి చంరదుల్కంతి ఒరక చోట్ చేర్నదా యననట్లుండు తెల్ని ు చల్ని
ు సి చఛ మైన కంతుల్నీవి . ీ మ ుోవు యొరక వ్యమహసత్ున
స్త వి
రపకశించు స్తీ మాంచజనయ శంఖమా! నినా నేన ఎ స్తల్పు
ు ప డూ శరణు వేడుచునాా న.
స్తలు|| హరణయ యం మేరు సమానారాం
కౌమోదకం దైమయ కులైన హంరతీమ్|
వైకుంఠ వ్యమారగ రరాభి మృషిం
గదాం సదాహం శరణం రపపద్యయ ||
తామప రయ ు : బంగారురలె సప ృహణీయమైన, మేరు పరి ముతో సమానమైన బల్ు రల్గన ి టి ి రాక్షస కుల్ుల్న నిర్ము ల్గంచుట్లో
ఇమర సవియునపేక్షించని స్తీ మవైకుంఠనాథుని యొరక రకింద వ్యమహసత్ు యొరక రనసనా ల్లో సంచర్ంచు ”కౌమోదక” యన ఓ
గదాయుధమా! నినా నే సదా శరణ వేడు చునాా న.
స్తలు|| రక్షో స్ఫరాణం రఠినోరగ రంఠ-
చేఛ దక్షర చోఛ ణిమ ద్వగ ధధారమ్|
మం నందరం నామ హరే: రపదీపత్ం
ఖడ్ం ి సదాహం శరణం రపపద్యయ ||
తామప రయ ు : జ ను మ: రాక్షస్ఫలై పుటి ి దుష్బు
ి ద్వధ నిండి అస్ఫరులైన వ్యర్ యొరక యు, ఏ జ్ఞతిలో పుటినా
ి విుోద్యి ష్ుతో బుద్వచె
ధ డి దుష్ ి
రపరృతిత్తో భగరద్దాష్ణ – భాగరమ తిరాక రుల్న చేయుచు అస్ఫరులుగ ప్తలురబడు వ్యర్ యొరక యు, రూరమై మదమెకిక బల్సన
రంఠుల్న తెగ నరకుట్ నీ పని, మదాి రా నిరంమర ధారా రపవ్యహుగ కరుచునా రరుతో త్ మర్ంమ వ్యడిగా జ్ఞి ల్ల్న రరకుక చు స్తీ మ
మవివిుోని ద్వరయ హసత్మందు రపకశించు చునాా వు. ”నందర” మన ఓ ఖడ్రా ి జమా! నినా నే నెల్పు
ు ప డు శరణువేడు చునాా న.
స్తలు|| య స్తజ్ఞాయ నినాద రశరణ తుు రాణం
చేతాంస నిరుు ర త్భయాని సదయ :|
భరంతి దైతాయ శని బాణరర్ ి
శార ాం సదాహం శరణం రపపద్యయ ||
తామప రయ ు : ద్యర దానర భీరర సంరగాముల్లో నీ నార్ని ార్ంచుట్చే బయలెి డ్ల్గని ధి ని(జ్ఞయ ఘోష్ు) చెవి ోకినంమనే ద్యరమల్
మనస్ఫు ల్లో ఉతాు హు పెర్ి భయు పూర్ త్గా పోవున. జయు రలుిన. రాక్షస్ఫల్పై ప్తడుగులు కుర్యునట్లు శరుల్ పరంపరన
రర్ ించు స్తీ మాి మి దక్షిణ ద్వరయ హసత్ున రపకశించు శార ామనెడి ఓ ధనాు ! నినా నే నెల్పు
ు ప డూ శర ణు వేడుచునాా న.
స్తలురం : ఇమం హరే: పంచ మవియుధానాం
స్తసత్రం పఠేత్ యో నద్వనం రపభాతే|
సమసత్ దు:ఖాని భయాని సదయ :
ాాని నశయ ంతి స్ఫఖాని సంతి||
తామప రయ ు : స్తీహర్
మ ధర్ంచు ఈ ఐదు ద్వవ్యయ యుధుల్న గూర్ి న స్తోత్ రమున రపభామ సమయున రపతిద్వనమూ అనసంధంచు
వ్యర్యొరక ాప ుల్నిా యు నశించున. భయుల్నిా యు వంట్నే తొల్గున. దు:ఖులు అటివ్య ి ర్ దర్చేరవు. సమసత్ స్ఫఖుల్న
అనభవింతురు.
స్తలు|| రనే రణ శరతు జలాిా మధ్యయ
యదృచఛ యాపతుు మవిభయేు|
ఇదం పఠన్ స్తోత్ రమ మనాకులాతాు
స్ఫఖీ భవేత్ మమక ృమ సరి రక్ష:||
తామప రయ ు : అడ్వుల్లో దార్మప్తప , జంతువుల్ బార్నపడి, యుదు
ధ లో చికుక కొని, నీటి రపమాదమేరప డి, అిా రపమాదమేరప డిగాని
భయరగస్ఫత్ల్యనా, లేర మల్రని మల్ంపుగా ఏరప డిన ఏ యమర ఉపరదరమందైనా ఒరక ార్ ఈ అయదు ఆయుధుల్న మనార
సు ర్సూత్ ఈ స్తోత్ రమున పఠించినచో ఆ ఆయుధులే ఆయా ఆపదల్ నండి ద్దరు చేస భయులు తొల్ించి స్ఫఖుల్న
పంద్వంచున.
ల
స్త ు || స శంఖ చరరం సగదాస శార ిఙం
పీతాంబరం కౌస్ఫత్భ రము చి హా మ్ |
రశియా సమేతోజ ాి ల్ లభితాంగం
విుోం సదాహం శరణం రపపద్యయ ||
తామ ్పరయ ు : భకుత్ ల్కు ఆభరణులై, భకుత్ ని రపేమన పెంచుచు దుుిల్కు ఆయుధులై భయున రేకెతిత్ంచు శంఖ, చరర గదా,
ఖడ్,ి శార ిఙంుల్న పంచాయుధుల్న ధర్ంచి, పీతాంబరుతో వలుగొందుచు, కౌస్ఫత్భమణిని ధర్ంచి స్తీరము మ మనెడి పుట్లిమచి తో
విరాజిలుుచు, స్తీ మద్యవి సదా సనిా ధచేర్ యుండుట్చే మెరుపు తీగచే చుట్బ
ి డిన నీల్గమబుు రలె ద్యదీపయ మానమగు ద్వరయ స్ఫందర్
మంగల్విరగహ విశిుోడున అగు స్తీమవివి మ ుోవున నేనెల్పు
ు ప డూ సేవించుచునాా న.
ల
స్త ు || జలే రక్షతు వ్యరాహ: స
స్త లే
ా రక్షతు వ్యమన:|
అట్వ్యయ ం నారసంహశి సరి మ: ాతు కేశర:||
తామప రయ ు : జల్ు నందెస్తల్పు ు డూ ఏ ాపదలు దర్ చేరకుండునట్లు స్తీ మరరాహాి మి కాడుగార! భూమిపై ఏ రపమాదులు స
్ంభవించకుండు నట్లు స్తీ మ వ్యమన మూర్ త్ మనల్న రోచుగార! అడ్వుల్లో ఘోర రపమాదుల్లో చికుక కొనకుండ్ స్తీ మ నరసంహాి మి
కాడుగార! రబహు కు శివునికి మన ద్యహమంద్య స్తాాను నిచిి న సరి జగతాక రణుడ్గు కేశవుడు సదా రక్షించుగార!