Peyerove ploče, oko 30 nakupina od po 10-200 limfnih čvorića („lymphonoduli aggregatiˮ) u podsluznici i

sluznici tankog crijeva (pretežno ileuma) nasuprot hvatištu mezenterija. Iznad njih, umjesto enterocita
sluznicu prekrivaju M-stanice (engl. membranous epithelial cells), specijafizirane niske epitelne stanice
koje na slobodnoj površini nemaju mikrovila. Endocitozom primaju antigene iz crijevnog sadržaja i
prenose ih do limfnog tkiva.

Monociti su vrsta bijelih krvnih zrnaca (leukocita), koja pripadaju monocito-makrofagnom sustavu.

Monociti su krupne, mononukleusne stanice (najveće stanice krvi), posjeduju fagocitne sposobnosti. Iz
njih nastaju makrofagi, stanice s najvećom sposobnošću fagocitoze. Ove stanice provedu 10-12 sati u
krvi, a zatim odlaze u druga tkiva i preoblikuju se u makrofage.[1]

Monociti su velike stanice , promjera 15-18 μm. Jedro im je bubrežastog oblika i nije segmentirano
(mononukleusne stanice). U citoplazmi se nalaze granule s enzimima. Od enzima posjeduju: kiselu
fosfatazu, glukuronidazu, lizozim, neke tipove esteraza i peroksidazu. Na površini njihove stanične
membrane nalaze se receptori za imunoglobuline i komponente komplementa (C3b i C5a, koje vrše
opsonizaciju. Nastaju u koštanoj srži, a putem krvi dospijevaju u sve dijelove organizma, gdje napuštaju
krvotok, odlaze i transformiraju se u makrofage. Monociti čine 5-8% leukocita u perifernoj krvi.

Monociti mogu vršiti fagocitozu mikoorganizama. Opsonizacijom mikroorganizama putem komponenata

sustava komplementa: C3b i C5a, kao i putem antitijela može se olakšati proces fagocitoze (monociti
posjeduju receptore za ove supstance). Od monocita nastaju makrofagi, stanice s najvećom
sposobnošću fagocitoze. Makrofagi nemaju samo ulogu u fagocitozi, već služe kao antigen
prezentirajuće stanice i izlučuju velike količine citokina.

Limfokini su citokini koje proizvode imunske ćelije poznate kao limfociti. Oni su proteinski medijatori
koje tipično proizvode T ćelije, čime one usmjeravaju odgovor imunskog sistema putem interćelijske
signalizacije. Limfokini imaju brojene uloge, u koje se ubrajaja privlačenje drugih imunskih ćelija, kao što
su makrofage i drugi limfociti, ka mjestu infekcije, kao i njihova naknadna aktivacija kojom se pripremaju
za imunski odgovor. Limfociti u cirkulaciji mogu da detektuju veoma male koncentracije limfokina i da se
kreću u smjeru koncentracionog gradijenta prema mjestu gde je imunski odgovor neophodan. Limfokini
pomažu B ćelijama da proizvedu antitijela.
Važni limfokini koje luče T pomoćne ćelije su:

Interleukin 2

Interleukin 3

Interleukin 4

Interleukin 5

Interleukin 6

Granulocit-makrofagna kolonija-stimulišući faktor

Interferon-gam