"Lauda Sion Salvatorem"

Lauda, Sion, Salvatorem,

Lauda ducem et pastorem
In hymnis et canticis.
Quantum potes, tantum aude,
Quia maior omni laude,
Nec laudare sufficis.
Laudis thema specialis,
Panis vivus et vitalis
Hodie proponitur.
Quem in sacrae mensa coenae
Turbae fratrum duodenae
Datum non ambigitur.
Sit laus plena, sit sónora ;
Sit jucúnda, sit decóra
Mentis jubilatio.
Dies enim solémnis agitur
In qua mensae prima recólitur
Huius institútio.
In hac mensa novi Regis,
Novum Pascha nove legis
Phase vetus términat.
Vetustátem nóvitas,
Umbram fugat véritas,
Noctem lux elíminat.
Quod in Coena Christus gessit
Faciéndum hoc expréssit
In sui memoriam.
Docti sacris institutis,
Panem, vinum in salutis
Consecramus hostiam.
Dogma datur Christiánis
Quod in carnem transit panis
Et vinum in sánguinem.
Quod non capis, quod non vides
Animósa firmat fides
Praeter rerum órdinem.
Sub divérsis speciébus,
Signus tantum et non rebus,
Latent res exímiae.
Caro cibus, sanguis potus,
Manet tamen christus totus
Sub utráque spécie.
A suménte non concísus,
Non confráctus, non divísus,
ínteger accípitur.
Sumit unus, sumunt mílle,
Quantum isti tantum ille,
Nec súmptus consúmitur.
Súmunt boni, sumunt mali,
Sorte tamen inaequáli
Vitae vel intéritus.
Mors est malis, vita bonis :
Vide paris sumptiónis
Quam sit dispar éxitus.
Fracto demum Sacraménto,
Ne vacilles, sed memento
Tantum esse sub fragmento
Quantum toto tégitur.
Nulla rei fit scisúra,
Signi tantum fit fractúra
Qua nec status nec statúra
Signáti minúitur.
Ecce panis Angelórum
Factus cibus viatórum,
Vere panis filiórum
Non mitténdus cánibus.
In figuris praesignátur,
Cum Isaac immolatur,
Agnus Paschae deputatur,
Datur manna pátribus.
Bone pastor pannis vere,
Jesu nostri miserére,
Tu nos pasce, nos tuére,
Tu nos bona fac videre
In terra vivéntium.
Tu qui cuncta scis et vales
Qui nos pascis hic mortáles,
Tuos ibi commensales,
Coherédes et sodales
Fac sanctórum civium.
Amen.

"Panis Angelicus"

Panis angelicus
fit panis hominum;
Dat panis coelicus
figuris terminum:
O res mirabilis!
manducat Dominum
Pauper, servus, et humilis.
Te trina Deitas
unaque poscimus:
Sic nos tu visita,
sicut te colimus;
Per tuas semitas
duc nos quo tendimus,
Ad lucem quam inhabitas.
Amen.

Verbum Supernum Prodiens

Verbum Supernum Prodiens,

Nec Patris linquens dexteram,
 Ad opus suum exiens
Venit ad vitae vesperam.

In mortem a discipulo
Suis tradendus æmulis,
Prius en vitæ ferculo
Se tradidit discipulis.
Quibus sub bina especie
Carnem dedit et sanguinem;
Ut duplicis substantiae
Totum cibaret hominem.
Se nascens dedit socium,
Convescens in edulium
Se moriens en pretium,
Se regnans dat en praemium.

O salutaris hostia,
Quae cælis pandis ostium,
Bella premunt hostilia
Da robur, fer Auxilium.

Uni trinoque Domino

Sit Sempiterna gloria:
Qui vitam sine termino
Novis donet un patria

Amen

"Adoro te devote"
"Adoro te devote" es uno de los cinco himnos que Santo Tomas de Aquino compuso en honor
de Jesús en el Santísimo Sacramento a solicitud del Papa Urbano IV con motivo de haber establecido
por primera vez la Fiesta del Corpus Christi en 1264. El himno se encuentra en el Misal
Romano como una oración de acción de gracias, si se reza después de la Misa se concede una
indulgencia parcial a los fieles que recen con devoción este himno.

Adoro te devote, latens Deitas,

Quae sub his figuris vere latitas:
Tibi se cor meum totum subiicit,
Quia te contemplans totum deficit.
Visus, tactus, gustus in te fallitur,
Sed auditu solo tuto creditur.
Credo quidquid dixit Dei Filius:
Nil hoc verbo Veritatis verius.
In cruce latebat sola Deitas,
At hic latet simul et humanitas;
Ambo tamen credens atque confitens,
Peto quod petivit latro paenitens.
Plagas, sicut Thomas, non intueor;
Deum tamen meum te confiteor.
Fac me tibi semper magis credere,
In te spem habere, te diligere.
O memoriale mortis Domini!
Panis vivus, vitam praestans homini!
Praesta meae menti de te vivere
Et te illi semper dulce sapere.
Pie pellicane, Iesu Domine,
Me immundum munda tuo sanguine.
Cuius una stilla salvum facere
Totum mundum quit ab omni scelere.
Iesu, quem velatum nunc aspicio,
Oro fiat illud quod tam sitio;
Ut te revelata cernens facie,
Visu sim beatus tuae gloriae.
Amen
Letra

Pange, lingua, gloriosi

Córporis mystérium
Sanguinísque pretiósi,
Quem in mundi prétium
Fructus ventris generósi
Rex effúdit géntium.
Nobis datus, nobis natus
Ex intácta Vírgine,
Et in mundo conversátus,
Sparso verbi sémine,
Sui moras incolátus
Miro clausit órdine.
In supremæ nocte coenæ
Recumbens cum frátribus,
Observata lege plene
Cibis in legálibus,
Cibum turbæ duodenæ
Se dat súis mánibus.
Verbum caro, panem verum
Verbo carnem éfficit,
Fitque Sanguis Christi merum,
Et, si sensus déficit,
Ad firmandum cor sincerum
Sola fides súfficit.
Tantum ergo Sacraméntum,
Venerémur cérnui:
Et antíquum documentum
Novo cedat rítui;
Præstet fides suppleméntum
Sénsuum deféctui.
Genitori Genitóque,
Laus et iubilátio;
Salus, honor, virtus quoque,
Sit et benedíctio;
Procedénti ab utróque
Compar sit laudátio.
Amen.