Alamat ng Mangga

Dala rin ng panghihinayang kaya hinayaan nalang nitong lumaki at lalong

lumago ang dalawang puno ng puhutan. Malaking pakinabang tuloy ito sa
mga magsasaka at kalabaw na roon ay sumisilong.

Ang madalas magpahinga sa punong puhutang nasa bukid ay si Kalabaw kaya

nagkaroon sila ng pagkakataong magkausap palagi ng puno.

“Hulog ka ng langit sa akin, punong puhutan. Dati-rati’y init sa katanghaliang

tapat ay aking tinitiis, subalit nang ikaw ay sumibol, pagal kong katawan ay
binigyan mo ng ginhawa. Kaya kapag sa iyo ay may nagtangkang pumutol,
humanda sila sa sungay kong matutulis.”

“Salamat sa iyo, Kalabaw at ako ay iyong ipagtatanggol. Noon pa man ay

hinahangaan ko na ang iyong kasipagan, kasisigan at kalakasan,” nahihiyang
wika ng puno.

Hindi nagtagal, sa dalas ng kanilang pag-uusap ay nagkaintindihan ang

kalabaw at ang punong puhutan.

Samantala, nagkaroon na rin ng kagustuhan ang punong nasa paanan ng

bundok at ito ay si “manggang pahutan” na malapit sa kanyang kinatutubuan.

Sa panahon ng paglilihi ni Pahutan ay palaging sumisilong sa lilim niya ang

isang magsasakang may dalang “piko” at ewan kung bakit gustong-gusto ng
puno na titigan ang piko.

Sumapit ang araw ng pamumulaklak at pamumunga parehong pinausukan at

inalagaan ni Tandang Isko ang magkahiwalay na puno. Ang lahat ng mga
puno ay pawang nagbunga.

Nang bumalik ang matanda upang anihin ang mga bunga ng puhutan, ito ay
lubhang nagulat. Ang dalawang puno na hiwalay sa karamihan ay magkaiba
ng hugis at laki ng kanilang mga bunga. Hindi maisip ni Tandang Isko kung
bakit nagkaganoon.

Muli, ang magandang dalaga ay nagbalik, at…

“Sapagkat ang malalaking mangga ay bunga ng pagkakaunawaan nina

Kalabaw at Pahutan kaya tatawagin itong ‘Manggang Kalabaw’. Bagama’t
magkawangis sa laki ang mga bunga nila ng kabilang puno ay may
pagkakaiba pa rin sa hugis at sa anilang sukat. Dahil ipinaglihi ito sa piko, kaya
makikilala ito sa tawag na ‘Manggang Piko.'”

“Binibini, paano mo nasabi ang bagay na iyan?”

“Sapagkat ako ang diwata ng mga prutas,” ngumiti ang dilag at biglang
nawala.

Ang sinabi ng diwata ay paulit-ulit ding ikinukwwento ni Tandang Isko sa mga

namimili ng mangga. Datapuwa’t hindi na mahalaga iyon kahit pahutan,
manggang kalabaw o manggang piko basta ag mga ito ay pare-parehong
mangga.

Aral:

 Ang taong mapagbigay ay lalong pinagpapala.