ΑΠΟΛΥΤΗΡΙΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ Γ' ΛΥΚΕΙΟΥ

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΘΕΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ

ΟΙ ΛΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ

κύριο ΦΟΥΝΤΟΥΛΑΚΗ ΜΑΡΙΟ
κύριο ΦΟΥΝΤΟΥΛΑΚΗ ΜΑΝΩΛΗ
του ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟΥ

∆ΙΕΥΘΥΝΣΗ: ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΑΜΑΡΓΙΑΝΑΚΗΣ

www.orionidef.gr

ΘΕΜΑ 1ο
Α.1 Απόδειξη

A.2 Ορισµός

Β α. → Σ
β. → Σ
γ. → Λ
δ. → Λ
ε. → Σ

ΘΕΜΑ 2ο

(i + 2 2 ) z = 6 ⇔ i + 2 (2 2 )
2
α. 2 ⋅ z =6⇔ + 12 ⋅ z = 6 ⇔
2
⇔ 8 +1 ⋅ z = 6 ⇔ 3 z = 6 ⇔ z = 2 ή z = 4

Για z = x + yi x, y ∈ R θα ισχύει x 2 + y 2 = 4

Άρα ο γεωµετρικός τόπος των εικόνων των µιγαδικών αριθµών z είναι κύκλος µε κέντρο
O ( 0, 0 ) και ακτίνα ρ = 2 .

β. w − (1 − i ) = w − ( 3 − 3i ) Άρα γεωµετρικός τύπος των εικόνων των µιγαδικών αριθµών w

είναι µεσοκάθετος του ευθύγραµµου τµήµατος µε άκρα
B (1, − 1) , Γ ( 3, − 3)
 Έστω w = x + yi x, y ∈ R
( x + yi ) − (1 − i ) = ( x + yi ) − ( 3 − 3i ) ⇔
( x − 1) + ( y + 1) i = ( x − 3) + ( y + 3) i ⇔
2 2
( x − 1) + ( y + 1) ( x − 3) + ( y + 3)
2 2 2 2
= ⇔

( x − 1) + ( y + 1) = ( x − 3) + ( y + 3) ⇔
2 2 2 2

x − 2x + 1 + y 2 + 2y + 1 = x 2 − 6x + 9 + y 2 + 6y + 9 ⇔
2

4x − 4y − 16 = 0 ⇔ x − y − 4 = 0 ⇔ y = x − 4 (ε)

β’ τρόπος

(ε)
0 1 2 3
x΄ x
Β(1, -1)
-1
-2 N
-3 Γ(3, -3)

y΄

Ν µέσο ΒΓ

xB + xΓ 1 + 3 y + y Γ −1 − 3
άρα x N = = = 2 και y N = B = = −2
2 2 2 2

Άρα N ( 2, − 2 )

y Γ − y Β −3 + 1
λ ΒΓ = = = −1
xΓ − xB 3 −1

BΓ ⊥ ( ε ) ⇔ λ ΒΓ ⋅ λ ε = −1 ⇔ −1 ⋅ λ ε = −1 ⇔ λ ε = 1

ε : y − y N = λ ε ( x − x N ) ⇔ y + 2 = 1( x − 2 ) ⇔ y = x − 4

γ. Η ελάχιστη τιµή του w είναι η απόσταση του σηµείου O ( 0, 0 ) από την ευθεία:
 ε:x − y−4=0

0−0−4 4
w min = d ( 0, ε ) = = =2 2
12 + ( −1) 2
2

(C)

(ε)

1 2 3 4
x΄ x
0

A
M

y΄

β’ τρόπος:
OM ⊥ ε ⇒ λ ΟΜ ⋅ λ ε = −1 ⇔ λ ΟΜ = −1
ε ΟΜ : y − 0 = −1( x − 0 ) ⇔ y = − x

y = −x ⎫ x − 4 = −x ⎫ x=2
⎬⇔ ⎬⇔ M ( 2, − 2 )
y = x − 4⎭ y = −x ⎭ y = −2

( OM ) = ( 2 − 0 ) + ( −2 − 0 ) = 4 + 4 = 8 = 2 2
2 2

Άρα w min = 2 2

δ. z − w min = ( AM ) = ( OM ) − ( OA ) = ( OM ) − ρ = 2 2 − 2 = 2 ( 2 −1)
ΘΕΜΑ 3ο
⎛ −∞ ⎞ 1
⎜ ⎟
ln x ⎝ +∞ ⎠
α. lim+ f ( x ) = lim+ ( x ⋅ ln x ) = lim+ = lim x =
x →0 x →0 x →0 1 D.L.H. x → 0+ 1
− 2
x x
−x 2
lim = lim+ ( − x ) = 0
x → 0+ x x →0

f (0) = 0

Άρα lim+ f ( x ) = f ( 0 ) οπότε f συνεχής στο x 0 = 0

x →0

β. Για x > 0
1
f ′ ( x ) = ( x )′ ⋅ ln x + x ⋅ ( ln x )′ = ln x + x ⋅ = ln x + 1
x
1
f ′ ( x ) = 0 ⇔ ln x + 1 = 0 ⇔ ln x = −1 ⇔ x = e −1 ⇔ x =
e
1
f ′ ( x ) > 0 ⇔ ln x > −1 ⇔ x >
e
1
f ′ ( x ) < 0 ⇔ ln x < −1 ⇔ x <
e

x 0 1/e + ⎡1 ⎞
f γνησίως αύξουσα στο ⎢ , + ∞ ⎟
f΄ 0 + ⎣e ⎠
⎡ 1⎤
f γνησίως φθίνουσα στο ⎢ 0, ⎥
f ⎣ e⎦
Ελάχ.

⎛1⎞ 1 1 ⎡ 1 ⎤ ⎡1 ⎞
f ⎜ ⎟ = ln e −1 = − A f = ⎢0, ⎥ ∪ ⎢ , + ∞ ⎟ = A1 ∪ A 2
⎝e⎠ e e ⎣ e⎦ ⎣e ⎠

⎡ 1⎤
A1 = ⎢0, ⎥ στο οποίο f και συνεχής οπότε το αντίστοιχο σύνολο τιµών
⎣ e⎦
⎡ ⎛1⎞ ⎤ ⎡ 1 ⎤
f ( A1 ) = ⎢f ⎜ ⎟ , f ( 0 ) ⎥ = ⎢ − , 0⎥
⎣ ⎝e⎠ ⎦ ⎣ e ⎦

lim f ( x ) = lim ( x ⋅ ln x ) = +∞
x →+∞ x →+∞

⎡1 ⎞
A 2 = ⎢ , + ∞ ⎟ στο οποίο f και συνεχής, οπότε το αντίστοιχο σύνολο τιµών
⎣ e ⎠
⎡ ⎛1⎞ ⎞ ⎡ 1 ⎞
f ( A 2 ) = ⎢f ⎜ ⎟ , lim f ( x ) ⎟ = ⎢ − , +∞ ⎟
⎣ ⎝e⎠ x →+∞
⎠ ⎣ e ⎠
 ⎡ 1 ⎞
Οπότε το σύνολο τιµών της f είναι f ( A ) = f ( A1 ) ∪ f ( A 2 ) = ⎢ − , + ∞ ⎟
⎣ e ⎠

α α
α
γ. x = e x ⇔ ln e x ⇔ ln x = ⇔ x ⋅ ln x = α ⇔ f ( x ) = α
x

ε1

x΄ 0 1/e x
1
-1/e
ε3

y΄
α
Το πλήθος των διαφορετικών θετικών ριζών της εξίσωσης x = e x ⇔ f ( x ) = α , προκύπτει
από τις τετµηµένες των κοινών σηµείων της γραφικής παράστασης της συνάρτησης f µε την
ευθεία ε : y = α .

• Αν α ∈ ( 0, + ∞ ) τότε η ευθεία ε τέµνει την Cf ακριβώς σε ένα σηµείο µε τετµηµένη

x 0 ∈ (1, + ∞ )
• Αν α = 0 τότε η ευθεία ε τέµνει την Cf ακριβώς σε δύο σηµεία µε τετµηµένες x 2 = 0
και x 2 = 1 .
Άρα έχουµε µία µόνο θετική ρίζα την x 2 = 1 .

⎛ 1 ⎞
• Αν α ∈ ⎜ − , 0 ⎟ τότε η ευθεία ε τέµνει την Cf ακριβώς σε δύο σηµεία µε τετµηµένες
⎝ e ⎠
⎛ 1⎞ ⎛1 ⎞
αντίστοιχα x1, x2 όπου x1 ∈ ⎜ 0, ⎟ και x 2 ∈ ⎜ , 1⎟
⎝ e⎠ ⎝e ⎠

1 1
• Αν α = − τότε η ευθεία ε έχει µε την Cf ένα κοινό σηµείο µε τετµηµένη x 0 =
e e

⎛ 1⎞
• Αν α ∈ ⎜ −∞, − ⎟ τότε η ευθεία ε δεν έχει κοινά σηµεία µε την Cf , άρα η εξίσωση
⎝ e⎠
είναι αδύνατη.
 1
δ. f ′′ ( x ) = ( ln x + 1)′ = > 0 ⇒ f
x

Για x > 0
f συνεχής στο [ x, x + 1] και παραγωγίσιµη στο ( x, x + 1) οπότε από Θ.Μ.Τ. υπάρχει
f ( x + 1) − f ( x )
ξ ∈ ( x, x + 1) , τέτοιο ώστε f ′ ( ξ ) = = f ( x + 1) − f ( x )
x +1 −1

Επειδή x < ξ < x + 1 και f στο ( 0, + ∞ ) , θα ισχύει

(1)
f ′ ( ξ ) < f ′ ( x + 1) ⇔ f ( x + 1) − f ( x ) < f ′ ( x + 1)

ΘΕΜΑ 4ο
2
α. Έστω ∫ f ( t ) dt = λ , όπου λ ∈ R
0

f ( x ) = (10x 3 + 3x ) λ − 45 ⇒

λ = ∫ f ( x ) dx = ∫ ⎡⎣(10x 3 + 3x ) λ − 45⎤⎦ dx ⇔
2 2

0 0

∫ f ( x ) dx = λ ⋅ ∫ (10x + 3x ) dx − ∫ 45 dx
2 2 2
3
0 0 0

2
⎡10x 4 3x 2 ⎤
⎥ − [ 45x ]0
2
Άρα λ = λ ⋅ ⎢ +
⎣ 4 2 ⎦0
λ = λ ⋅ ( 40 + 6 ) − 90 ⇔ −45λ = −90 ⇔ λ = 2

Οπότε f ( x ) = (10x 3 + 3x ) 2 − 45 ⇔ f ( x ) = 20x 3 + 6x − 45

β. Θέτουµε u = − h ⇔ h = − u

Αν h → 0 τότε και u → 0

g′ ( x ) − g′ ( x − h ) g′ ( x ) − g′ ( x + u )
lim = lim
h →0 h h →0 −u
g′ ( x + u ) − g′ ( x )
= lim = g′′ ( x )
h →0 u

0
g ( x + h ) − 2g ( x ) + g ( x − h ) 0
γ. i) lim =
h →0 h2 D.L.A.

g′ ( x + h )( x + h )′ + g′ ( x − h )( x − h )′ g′ ( x + h ) − g′ ( x − h )
lim = lim =
h →0 2h h →0 2h
 1 g′ ( x + h ) − g′ ( x ) + g′ ( x ) − g′ ( x − h )
= lim =
2 h → 0 h
1 ⎡ g′ ( x + h ) − g′ ( x ) g′ ( x ) − g′ ( x − h ) ⎤
= lim ⎢ + ⎥=
2 h → 0
⎣ h h ⎦
1⎡ g′ ( x + h ) − g′ ( x ) g′ ( x ) − g′ ( x − h ) ⎤
= ⎢lim + lim ⎥=
2⎣ h → 0 h h → 0 h ⎦
(β)
1 1
=
2
( g′′ ( x ) + g′′ ( x ) ) = ⋅ 2 ⋅ g′′ = g′′ ( x )
2

(α)
Άρα g′′ ( x ) = f ( x ) + 45 = 20x 3 + 6x − 45 + 45 = 20x 3 + 6x

Άρα g′ ( x ) = ∫ g′′ ( x ) dx = ∫ ( 20x 3 + 6x ) dx =

x4 x2
= 20 + 6 + c1 = 5x 4 + 3x 2 + c1
4 2

Εξ υποθέσεως g′ ( 0 ) = 1 ⇔ c1 = 1
Άρα g′ ( x ) = 5x 4 + 3x 2 + 1

g ( x ) = ∫ g′ ( x ) dx = ∫ ( 5x 4 + 3x 2 + 1) dx =
x5 x3
=5 + 3 + x + c2 = x 5 + x 3 + x + c2
5 3

Εξ υποθέσεως g ( 0 ) = 2 ⇔ c 2 = 2 , οπότε g ( x ) = x 5 + x 3 + x + 1

ii) g′ ( x ) = 5x 4 + 3x 2 + 1 / x ∈ R
Αφού g′ ( x ) > 0 για κάθε x ∈ R η g είναι γνησίως αύξουσα στο R

Άρα g είναι 1 – 1 .