ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ

ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΕΣ 2008

Θέμα 1ο

Α., Β. : Θεωρία
Γ. : α  Σ, β  Λ, γ  Σ, δ  Λ, ε  Σ

Θέμα 2ο

α. : Με αντικατάσταση του z1 στην εξίσωση προκύπτει

 
β  2γ  1  β  1 3i  0  ββ12γ010  βγ1 1
β. : Αρκεί να δείξουμε ότι z13  1  0 . Είναι
z13  1   z1  1  (z12  z1  1)  0 ,διότι ο z1 είναι ρίζα της δοσμένης εξίσωσης, η
οποία για β  1 και γ  1 γίνεται z12  z1  1  0
1 i 3 1 i 3
γ. : Έχουμε ισοδύναμα w  z1  z1  w   i 3  3.
2
Άρα ο γεωμετρικός τόπος των w είναι κύκλος με κέντρο Κ0,0) και ακτίνα
3.

Θέμα 3ο

α. : Η συνάρτηση είναι παραγωγίσιμη, με παράγωγο

2 2(x2  1)
f(x)  2x   , x0
x x
Από τον πίνακα φαίνεται ότι η f παρουσιάζει ελάχιστο το f(1)  1 .

Άρα ισχύει f(x)  1

β. : Επειδή lim f(x)   , η γραφική παράσταση της f παρουσιάζει
x 0

κατακόρυφη ασύμπτωτη την x  0 , στο  .

ln x
Επειδή lim f(x)  lim x2 (1  2 2 )   ,
x  x  x
ln x (ln x) 1
[ lim 2  lim  lim  0]
x  x x  (x )
2 x  2x2

f(x)  ln x  ln x
και lim  lim  x  2    , [ αφού lim  0 ],
x  x x 
 x  x  x
η γραφική παράσταση της f δεν παρουσιάζει άλλου είδους ασύμπτωτη.

ln x (ln x) 1 1
γ.i. : Έχουμε lim g(x)  lim  lim 2  lim 2 
x 0 x 0 x  2ln x x0 (x  2ln x) x0 2x  2
2
2
1
και g(0)  κ . Επομένως είναι κ   .
2
1
γ.ii. : Για κ   η g είναι συνεχής στο διάστημα  0 , e  . Επιπλέον
2
έχουμε

1 1
g(0)    0 και g(e)  2  0 . Επομένως από το θεώρημα του
2 e 2
Bolzano έπεται τo συμπέρασμα.

Θέμα 4ο

α. : Έχουμε
1 1 1 1 1 1
e  t 1 
f(t)  F(t)  dt 0 e f(t)dt  0 e F(t)dt 0 e f(t)dt  e F(t)  0  0 e F(t)dt 
t 1 t 1 t 1 t 1 t 1

0
1 1 1 1 F(0)
 e f(t)dt  e F(t)  0   e f(t)dt  e F(t)  0  F(1)   F(1)
t 1 t 1 t 1 t 1

0 0 e

x
β. : Επειδή η f είναι συνεχής, η συνάρτηση g(x)   tf(t)dt είναι
0

παραγωγίσιμη, επομένως η συνάρτηση h είναι παραγωγίσιμη, με

 x x  x x

F(x)  tf(t)dt  F(x)  xf(x) f(x)   tf(t)dt  xF(x)  f(x)   tf(t)dt  x  f(t)dt 
h(x)  0
 0  0 0 
2 2 2
x   x
  x

  tf(t)dt    tf(t)dt    tf(t)dt 
0  0  0 
x
f(x)  (t  x)f(t)dt
 0
2
 0 , διότι f(x)  0 και t  x  0 , αφού t   0 , x  .
x 
  tf(t)dt 
0 
Επομένως η h είναι γνησίως φθίνουσα.

γ.i. : Επειδή η h είναι γνησίως φθίνουσα, θα ισχύει

F(2) 2 2 2
h(1)  h(2)  2  2  F(2)  2  tf(t)dt   f(t)dt  2  tf(t)dt
 tf(t)dt
0 0 0

γ.ii. : Έχουμε διαδοχικά

F(1) 1 1
h(1)  2  1  2  2  tf(t)dt  F(1)  2  tF(t)dt  F(1) 
 tf(t)dt
0 0

0
1 1 1 1 1
2 tF(t)   2  F(t)dt  F(1)  2F(1)  2  F(t)dt  F(1)   F(t)dt  F(1)
0
0 0 0 2