Professional Documents
Culture Documents
gr
http://marketnews.gr/article/2453451/biomhxania-aristerwn-hrwwn
Όμως, πνευματική ελίτ δεν υπάρχει στη χώρα. Ούτε σοβαρή δεξιά.
Έτσι το πεδίο ήταν ελεύθερο για να αλωνίσει η αριστερίλα. Οπότε,
επέβαλε μια νέα σύμβαση για την κατασκευή ηρώων: αρκεί
κάποιος να ανήκει, γενικώς και αορίστως, στο «τόξο της
αμφισβήτησης» και να έχει σκοτωθεί ή πεθάνει υπό μη κανονικές
συνθήκες. Το αφήγημα της αριστερής μανιχαϊκής μυθοπλασίας
αρκείται στο ότι τον δικό μας τον σκότωσαν οι άλλοι. Και τι είναι
οι άλλοι; Κακοί. Πάντα. Άρα ο δικός μας είναι καλός. Άρα είναι
ήρωας! Άρα πρέπει να κάνουμε πορείες στη μνήμη του, να καίμε
και να σπάμε (διότι ποια άλλη ευκαιρία για επαναστατική
γυμναστική θα βρούμε), να ανεγείρουμε αδριάντες, να
μετονομάζουμε οδούς. Το να μην είναι καν «δικός τους» ο νεκρός,
είναι μια λεπτομέρεια που δεν απασχολεί την αριστερίλα. Τον
σφετερίζεται, τον επιβάλλει, και μια νέα αριστερή αγιογραφία
είναι έτοιμη σε dt.
Κι αν πυροβολώντας σκοτώσουν;
Δεν ζει για να μας απαντήσει. Μάλλον δεν ήξερε ούτε κι ο ίδιος.
Αν θεωρήσουμε τον κολλητό του, Ρωμανό, ως την πιο έγκυρη
πηγή πληροφόρησης, βλέπουμε ότι όλη η αναρχική παρέα ήταν
16άρηδες με μυαλό 6χρονου (το οποίο ο Ρωμανός διατηρεί
ακόμα). Το «Ρέκβιεμ» που έγραψε ο... φοιτητής διοίκησης
επιχειρήσεων είναι ένα αξιοθρήνητο και ταυτόχρονα κωμικό
ανορθόγραφο κείμενο ανθρώπου με εμφανές πρόβλημα
αντιληπτικής ικανότητας, που το μόνο που αποκαλύπτει είναι η
έλλειψη διαπαιδαγώγησης, στην οικογένεια και στο σχολείο.
Πάντως ο «κολλητός» δίνει στεγνά τον Γρηγορόπουλο
(εδώ) αναφέροντας πως έκαναν πολλές κοπάνες από το σχολείο
για να αλητεύουν σε πάρκα και πλατείες σχεδιάζοντας τη...
«διαρκή αναρχική εξέγερση» (το σχολείο ενημέρωνε τους γονείς
για τις απουσίες τους;), ότι είχαν ήδη 2 χρόνια σύγκρουσης με
τους «μπάτσους» που είναι «διπρόσωπα σκουλήκια», «σιχαμένη
φάρα», ότι κατέβαιναν σχεδόν κάθε μέρα στα Εξάρχεια (οι γονείς
τους είχαν, προφανώς, άλλα θέματα να ασχοληθούν) κι ότι την
μοιραία μέρα πέταξαν πέτρες και άλλα «μικροαντικείμενα» στο
περιπολικό των Κορκονέα & Σαραλιώτη. Όταν οι δύο ειδικοί
φρουροί πήγαν πεζή προς το μέρος τους, ο Γρηγορόπουλος βγήκε
μπροστά και τους πέταξε μπουκάλια από τις μπύρες που πίνανε,
αγορασμένες με το χαρτζιλίκι της μαμάς. Πάντως ο Ρωμανός
δικαιώνει τον... Κορκονέα καθώς περιγράφει την ιδανική
κοινωνία που σχεδίαζε με τους φίλους του:
«Πιστεύω στην επαναστατική αυτοδικία και στην προσπάθεια του
κάθε ανθρώπου να λύνει μόνος του τους λογαριασμούς του μακριά
από την διαμεσολάβηση των μπάτσων, των δικαστών, των νόμων,
των φυλακών, της επιστημονικά μελετημένης καταστολής, της
τεχνοκρατικής ασχήμιας που λερώνει την ομορφιά των άγριων
ενστίκτων και της ελεύθερης βούλησης. Κατά συνέπεια για μένα
στους μπάτσους-δολοφόνους αξίζει μια χαοτική πιθανότητα μιας
προοπτικής να παρθεί εκδίκηση για όλες τις χαμένες ψυχές που
αναζητούν την δική τους βίαιη λύτρωση. Αυτό είναι το μόνο δίκαιο
στο δικό μου σύστημα αξιών.»