Za indoevropski prajezik se smatra da su se iz njega razvili indoevropski jezici.

To je hipotetičan
jezik, dakle do njega dolazimo rekonstrukcijom i nemamo materijalnih dokaza. Prema
teritorijalnoj raspodeli ga možemo podeliti:
1. Severne – germanski, slovenski, baltski i toharski
2. Južne – hetitski, likijski i lidijski, koji su izumrli u korist grčkog
3. Centralne – keltski, italski, indoiranski, grčki, staromakedonski i trački
Međutim, prema podeli zasnovanoj na fonetskom obeležju, dele se na još dve velike grupe u
odnosu na palatalizaciju zadnjonepčanih suglasnika
1) Satem – gde je palatalizacija izvršena – grčki, italska grupa, keltski, germanska grupa i
toharski
2) Kentum – nema palatalizacije – indo-iranska grupa, jermenski, albanski, baltička grupa i
slovenska grupa
Na osnovu toga dolazi do podele na centralne satem jezike i na periferne kentum. Mnogi
smatraju da ovaj jezik nikada nije postojao, već da je to bila samo grupa dijalekata, koji su se
nalazili u blizini. Prema J. Šmitu, raspad praindoevropskog jezika se vrši u skladu sa teorijom
talasa. Najpre su se odvajali periferni dijalekti.
Praindoevropskim jezikom su govorili u 3. milenijumu pre Hrista. Ovaj jezik je hipotetički, dakle
do njega dolazimo rekonstrukcijom. Njeme su govorili Praindoevropljani. Oni su bili polunomadi
koji su se organizovali u velika plemena. Iz svoje prapostojbina, stepa južne Rusije, oni su
polako migrirali ka Evropi i ka Aziji. Danas naseljavaju gotovo celu Evropu.