Osnovni oblici keramičkih proizvoda ostaju i dalje: jednostavni jajasti lonci, lonci s izdvojenim

vratom i drškama, horizontalnim ili vertikalnim, zaobljenobikonične amfore s visokim cilindričnim

vratom i izvraćenim obodom, zdjele s uvučenim obodom, zaobljene ili bikonične, pehari s jednim ili
dvije drške koje nadvisuju obod , kašike s drškom na obodu, amforice s tri vertikalne trakaste drške na
trbuhu, dakle sve forme naslijeđene iz prethodne, illi iz još starijih faza (up. Sl. 28, br. 1, 3, 4, 7, 8; T.
I.III, 21). Razumije se, u detaljima postoje određene razlike u odnosu na iste oblike u prethodnim
fazama, ali u te pojedinosti na ovom mjestu ne mogu ulaziti. Ono što je bitno, to je pojava nekih novih
formi, karakterističnih za ovu fazu. To su:

poluloptaste šolje s kratkim konkavnim vratom i specifičnom koljenastom drškom koja

na najistaknutijem dijelu ima jedno poprečno rebro (Sl. 28, br. 2);

poluloptaste zdjele s ravnim obodom i s istaknutim, širokim horizontalnim rebrom, na

1-2cm ispod oboda; rebro je gotovo uvijek perforirano nizom rupica u pravilnim razmacima (T.I.III, 14;
Sl. 28, br.5); rub rebra je ponekad valovito modelovan, tako da taj detalj, zajedno s perforacijama, daje
ovom dekorativnom elementu izuzetan, „čipkast“, izgled;

čaše na nozi, koje često imaju dekorativne valjkaste „drške“ na obodu (sl. 28, br. 6);

svjetiljke tipa Sl. 27, br, 17 i dalje su u upotrebi.

I u ornamentalnom sistemu nastaju određene promjene. Šrafirane trake, koso šrafirani

rombovi i trouglovi, kao posljednji refleksi starog geometrijskog stila sreću se još uvijek, ali zastupljeni
na veoma malom broju primjeraka. Isto to može se reći i za žigosane motive, ograničene na ukrašavanje
oboda (T. I.III, 14) ili drški posuda.

Za ovu fazu karakteristični ukrasi su:

snopovi vertikalnih ureza, udubljenih linija ili kanelura, dosta često kombinovanih s
okruglim udubljenjima, ravnomjerno raspoređeni na ramenu i trbuhu posude (Sl. 28, br. 8; up. također
Sl. 27, br. 14);

motivi sastavljeni od (horizontalne ili vertikalne) urezane linije i niza zareza, na obodu,
vratu ili ramenu i trbuhu posude. Taj ukras (očigledno uproštena i degenerisana šrafirana traka) pojavio
se u prethodnoj fazi , a u ovoj je naročito čest (tipa Sl. 27, br. 13);

izduženi šrafirani trouglovi degenerisanog oblika;

kose linije ili kanelure, najčešće na gornjem dijelu zdjela s uvučenim obodom (Sl. 28,
br. 7);

snažno istaknuta vertikalna rebra koja mogu biti kombinovana s vertikalnim urezima,
kanelurama ili okruglim udubljenjima, razmještenim simetrično na prostoru između rebara (Sl. 28, br.
10); ovaj ukras karakterističan je za pehare s dvije visoke drške, ali ponekad sreće i na zdjelama;

ukrašavanje posuda apliciranjem bronzane dugmadi praktikovano je i tokom ove faze;

na trbuhu ili ramenu većih posuda , posebno loptastih lonaca, česti su čepasti ukrasi
(Sl. 28, br. 4) koji su možda imali i praktičnu funkciju.

Pored ovih, tipičnih, ukrasa, potrebno je, kao izuzetak, pomenuti složenu kompoziciju
sastavljenu od kvadratića sa upisanim znakom „X“, meandra i aplicirane bronzane dugmadi. Faktura i
tehnika (duboki urez) po svoj su prilici domaći, ali je ukras posve stran ornamentalnom sistemu Poda
(Sl. 28, br. 9).
 Potrebno je također reći da se u ovoj fazi zapaža postepeno slabljenje kvaliteta keramičkih
proizvoda. Posude manjih dimenzija, koje su na Podu po pravilu spadale u grupu fine keramike,
nemarnije su rađene, glačanje je slabije, ornamenti izvođeni s manje preciznosti. Posude velikih
dimenzija poprimaju odlike prave grube keramike (sive, neravne površine, nemarno izvedene drške,
obodi i sl.), a na njima se pojavljuju i grube plastične trake, ukrašene udubljenjima, izvedenim
utiskivanjem prsta.

Pored domaće, u ovoj fazi je u upotrebi i uvezena keramika rađena na lončarskom kolu: ulomci
vrčeva (oinohoe) i nekih drugih formi. Među njima se ističe ulomak manje posude zaobljenog ramena,
s ostacima figuralnog ukrasa vjerovatno glava sove i palmino lišće na osnovi od sjajnof crnog firnisa (T.
I.I, 6); izgleda mi da je u pitanju atička roba ili njena italska imitacija; u svakom slučaju radi se o keramici
5. stoljeća, a pripada najmlađem od tri građevinska horizonta ove faze na Podu.