"Ma'am, tapos na po ako.

"

Napahinto ako sa paggawa ng lesson plan nang magsalita si Renee. May one-on-one tutorial kami kasi
hindi s'ya nakakasabay sa klase ko.

"Okay. Check na natin kung tama ang answers mo."

Tiningnan ko ang gawa n'ya at lahat naman iyon tama.

"Okay naman ito. Ang galing mo nga eh. Bakit pag sa klase, hindi mo makuha kuha ang sagot?"

Napakamot s'ya ng ulo.

"Eh, nahihiya po ako, Ma'am. Alangan po ako sa mga kaklase ko kasi lahat sila may may kaya at
mayaman. Ako po eh kasing hirap ng daga. Kahit po hindi nila sabihin ay nababahuan at nadudumihan
sila sa'kin. Hindi nalang po ako kumikibo at nagkukunwaring hindi nag-eexist."

Napabuntong-hininga ako sa sinabing iyon ng bata. Napapansin ko nga na alangan s'ya sa mga kaklase
n'ya at hindi s'ya palakibo. Pero hindi naman yun dahilan para hindi s'ya magsumikap mag-aral.

"Renee, di ba nag-usap na tayo? Hindi ka ni-jajudge ng mga kaklase mo. Tanggap ka nila. Alam mo
namang pantay-pantay lang kayo sa loob ng apat na sulok ng silid-aralan na ito, diba? Magaling at
matalino ka. Wag mo 'yang itago dahil lang sa nahihiya ka, okay? Suportado ka naman ng lahat."

Napayuko nalang sa Renee at tumango. Alam kong mahirap pero tutulungan ko sy'ang makihalubilo sa
mga kaklase n'ya at magkaroon ng tiwala sa sarili. Tutal, trabaho ko naman iyon. Nagpaalam na si Renee
na uuwi dahil maghahanap pa raw s'ya ng pwede n'yang makain. Naawa naman ako kaya binigyan ko ng
perang pambili n'ya ng pagkain. Isinara ko na ang room ko at naghanda na akong umuwi.

Isa ako tagapagpayaman ng kaalaman at tagalinang ng kakayahan ng bawat batang ipinagkatiwala sa

akin ng kanilang mga magulang. Sa madaling salita, isa akong guro sa Mataas na Paaralan ng San Joaquin.
Maliit lang na bayan iyon pero maraming estudyante dahil na rin sa magandang reputasyon ng paaralan.
Bagama't may mayayamang estudyante, pantay-pantay ang trato sa bawat isa. Hindi rin
ipinagsasawalang bahala ang bullying dahil iba ang epekto nito sa mga bata. Maganda ang pamamalakad
ng principal ng paaralan. Sinisiguro niya na ang karapatan ng bawat isa ay hindi natatapakan at walang
naaagrabyado. Hindi rin sya pumapanig sa kahit na sino at mayroon syang paninindigsan sa kanyang
bawat desisyon. Isa syang huwarang tagapamahala ng paaralan. Napangiti ako habang iniisip ang
magagandang katangian ng principal namin. Bukod sa kanyang magandang katangian ay pinagpala rin
sya sa tikas at kisig. "Yummy" ika nga ng mga estudyante ko. Isa rin sigurong factor iyon kung bakit
maraming estudyante ang naririto sa paaralan - pogi kasi si Sir. Mapalalaki o babae man ay
nahuhumaling sa kanya. Sa sobrang pag-dedaydream ko ay hindi ko namalayan na may matatapakan na
pala akong bata na nakaupo sa sahig. Para syang nakatanga sa kawalan habang ang kulot na kulot nyang
buhok ay nakasabog sa kanyang basang mukha. Ang suot nyang puting bestida ay hindi mo na
mapagkakamalang puti dahil sa alikabok at dumi na kumapit dito. Parang kakagaling nya lang sa pag-iyak
dahil basa ang mukha nya at sisinok sinok pa. Sa tantya ko ay nasa tatlong taong gulang na sya.
"Hi. Anong ginagawa mo dito? Asan ang parents mo?", tanong ko sa bata.

Tiningnan nya lang ako at parang maiiyak na ulit. At hindi nga ako nagkamali dahil umiyak sya nang
pagkalakas lakas! Nagsilingunan ang mga taong dumaraan.

"Hala, bata wag kang umiyak. Hindi naman kita inaano. Sige, hindi na kita tatanungin. Aalis nalang ako."
At mas lalong lumakas ang palahaw nya. Hindi ko na alam ang gagawin ko kaya binuhat ko nalang sya at
dinala sa pinakamalapit na presinto.

"Waaahhhh!! Gusto ko si Daddy! Daddy!", palahaw ng bata. Hindi naman ako magkandaugaga sa
pagpatahan sa kanya. "Hala, nako. Wag ng umiyak baby. Mahahanap ka naman ng Daddy mo."

"Ma'am, confirmed po. May naghahanap nga sa batang yan at papunta na siya ngayon dito", sabi ng
police officer na pinagtanungan ko.

Nakahinga ako nang maluwang at medyo humina nga ang iyak ng bata. Siguro'y naintindihan ang sinabi
ng pulis.

"Kathreena! Eena! Eenaaa!!"

Ay? Malapit lang naman