Ang pagtuturo sa asignaturang Filipino ay mayroong importanteng kahalagahan sa mga studyante sa
junior high school. Ang pagtuturong ito ay nagdudulot ng mga positibong epekto at resulta lalong lalo na sa mga studyanteng nais makatapos ng secondary level. Ito ay nakatutulong sa mga studyante na magkaroon nang mas malawak na kaalaman tungkol sa obra maestro ng Filipino, importante ito sapagkat ay tayo’y magiging maingat sa paglikha ng mga pangungusap o sa pagsasalita ng mga ito, at ito’y nakatutulong na rin tungkol sa paggawa ng mga epektibong usapan. Alam naman natin na ang lahat ng asignatura ay mahirap, ngunit ito’y madali lamang kapag ito ay iniintindi natin nang maayos, tulad na lamang ng asignaturang Filipino. Ito ay parang isang puno na puno ng mga sanga, at nagbubunga ng mga dahon, bulaklak o prutas na syang nakapagpapaganda sa tingin ng mga tao. Ang Filipino ay hindi lamang tungkol sa gramatika, ito rin ay tungkol sa panitikan. Kung hindi natin malalaman ang tungkol sa panitikan ng asignaturang ito, paano tayo makakapagpanatili at makapagpalaganap sa karunungan ng sinaunang mga Pilipino. Ang halimbawa ay ang mga non-fiction na mga nagawa at naging sikat sa panahon natin ngayon, ang Ibong Adarna, El Fillibusterismo, at Noli Me Tangere. Hindi lamang ito, hindi rin natin malalaman ang tungkol sa mga alamat, nobela, maikling kwento, talambuhay, at iba pang mga akdang panitikan na maaaring makapagbibigay sa atin ng mga gintong aral na ating magagamit sa pang- araw- araw na pamumuhay. Batay sa mga nabanggit, kung hindi itinuturo ang asignaturang ito sa junior high, ay tiyak na hindi tayo magkakaroon nang mas malawak na kaalaman tungkol sa Filipino. Hindi tayo makagagawa ng mga akdang maaaring makatutulong at makakapag-aliw sa mga tao kung hindi natin alam kung paano gumawa ng mga pangungusap, ano ang dapat gawin kung ganito o ganiyan ang sitwasyon, at lalong-lalo sa lahat maaari tayong magkaroon ng mga pangungusap na mismo hindi tayo nakakaintindi. Kung pag-uusapan ang Kakayahang Lingguwistiko, ang lahat ng maaaring sangkap ng pagkakaroon ng mga makabuluhang pangungusap ay naririto. Kung hindi natin alam ang tungkol sa pantukoy, pangngalan, pandiwa, pang-angkop, pangawing, pang- uri at iba pa, ay hindi tayo makkalikha ng mga pangungusap, at ang mas masahol pa ay hindi na tayo marunong sa pagsasalita ng mga ito. At kung hindi natin alam ang mga ito, ay tiyak na hindi tayo magkakaintindihan sa isa’t- isa, na magbubunga ng walang kwentang usapan dahil wala nalang kayong ibang naiisip kung hindi ang mga salitang hindi dapat na binabanggit.